Livre, Chap.
[22, 17]	Μοαγέτου μετὰ τῶν πρεσβευτῶν καὶ	τὸν	ἀδελφόν, ἀπαντήσας κατὰ πορείαν ὁ
[22, 26]	Κόιντον Μινύκιον Θέρμον καὶ Λεύκιον	τὸν	ἀδελφόν, ἄρτι κεκομικότα τὰ χρήματα
[22, 25]	τῆς τούτων παρουσίας, Λεύκιον μὲν	τὸν	ἀδελφὸν μετὰ τετρακισχιλίων ἐξαπέστειλε πρὸς
[22, 8]	τούτοις Χάλεπον. Ἔτι δ' Ἄλυπον	τὸν	Ἀμβρακιώτην καὶ Λύκωπον. ~Ὅτι παραγενομένων
[22, 12]	τούτων, ἔδοξε τοῖς Ἀμβρακιώταις εἰσκαλέσασθαι	τὸν	Ἀμύνανδρον εἰς τὴν πόλιν. Τοῦ
[22, 21]	ἀπήλαυνεν. Ὡς δ' ἦλθε πρὸς	τὸν	ἄνδρα καὶ τὴν κεφαλὴν αὐτῷ
[22, 8]	ἐν ᾗ γνόντες ἡττημένον ὁλοσχερῶς	τὸν	Ἀντίοχον αὖθις ἀνετράπησαν ταῖς ψυχαῖς.
[22, 25]	πράττειν. Ὁ δὲ Γνάιος, θεωρῶν	τὸν	Ἀντίοχον ἐν πᾶσι τοῖς ἄλλοις
[22, 7]	Λεύκιον οἱ τῇ ναυμαχίᾳ νικήσαντες	τὸν	Ἀντίοχον· οἳ καὶ μετά τινας
[22, 7]	πρῶτον ἐπέταττε πάσης Κιλικίας ἐκχωρεῖν	τὸν	Ἀντίοχον· οὐ προσδεχομένων δὲ τῶν
[22, 24]	τὴν εἰρήνην ἔχειν. Πρὸς δὲ	τὸν	Ἀντιόχου πρεσβευτὴν συνετάξατο μετὰ τῆς
[22, 7]	οὐ προσδεχομένων δὲ τῶν περὶ	τὸν	Ἀντίπατρον διὰ τὸ παρὰ τὰς
[22, 7]	τὰ συναντώμενα παρὰ τῶν περὶ	τὸν	Ἀντίπατρον καὶ προσεπέλεγον ὅτι πᾶν
[22, 7]	περὶ τούτων πρὸς τοὺς περὶ	τὸν	Ἀντίπατρον. Μετὰ δὲ ταῦτα καὶ
[22, 24]	βασιλικῶν προσταγμάτων, ὡς ἐπὶ τῷ	τὸν	ἀπὸ τῶν βαρβάρων αὐτοῖς φόβον
[22, 9]	τὰς τῶν ἔργων παρασκευάς, καὶ	τὸν	Ἄρατθον ποταμὸν ῥέοντα παρὰ τὴν
[22, 22]	πρὸς αὐτούς. Τῶν δὲ περὶ	τὸν	Ἄτταλον ἐπαγγειλαμένων ἥξειν τὸν Γνάιον,
[22, 22]	δὲ Γνάιος διακούσας τῶν περὶ	τὸν	Ἄτταλον καὶ πεισθεὶς ἥξειν τοὺς
[22, 11]	ἐγκείμενον, κατὰ τοσοῦτον ἐπαγομένους ἀεὶ	τὸν	αὐλὸν ἐκτός, καθ' ὅσον ἂν
[22, 11]	χαλκεῖς χρῶνται, καὶ προσαρμόσαντας πρὸς	τὸν	αὐλὸν τὸν σιδηροῦν φυσᾶν ἐνεργῶς
[22, 27]	Ἀττάλῳ σύνταξιν ἐτέλουν, ταύταις ἐπέταξαν	τὸν	αὐτὸν Εὐμένει διδόναι φόρον. Εἰ
[22, 7]	μὲν Ἀττάλῳ φόρον ὑπετέλουν, ταύτας	τὸν	αὐτὸν Εὐμένει τελεῖν, ὅσαι δ'
[22, 1]	ἐντεύξεως καιρὸς ἦλθεν, εἰσεκαλέσαντο πρῶτον	τὸν	βασιλέα καὶ λέγειν ἠξίουν μετὰ
[22, 5]	τὸ δὲ συνέδριον αὐτόν τε	τὸν	βασιλέα καὶ τὰ ῥηθέντα φιλοφρόνως
[22, 1]	τὰς τῶν ξενίων παροχὰς Εὐμένη	τὸν	βασιλέα, μετὰ δὲ τοῦτον τοὺς
[22, 25]	ἡμέρας χάριν τοῦ διαπεμψάμενος ἐρέσθαι	τὸν	βασιλέα τί δεῖ πράττειν. Ὁ
[22, 24]	Γαλάταις ἀπεκρίθη διότι προσδεξάμενος Εὐμένη	τὸν	βασιλέα, τότε ποιήσεται τὰς πρὸς
[22, 3]	κινδύνους· τέλος δ' εἰπεῖν, κατέστρεψε	τὸν	βίον ἐν αὐτοῖς τοῖς ἔργοις
[22, 9]	καί μοι δοκεῖ κἂν ἐκλιπεῖν	τὸν	βίον ἐφ' ᾧ μὴ δοῦναι
[22, 12]	ὑπέθετό τις ἔχεσθαι καὶ θεραπεύειν	τὸν	Γάιον Οὐαλέριον· οὗτος δ' ἦν
[22, 20]	πρέσβεις ἐξαπέστειλε πρὸς τὸν Ἐποσόγνατον	τὸν	Γαλάτην, ὅπως πρεσβεύσῃ πρὸς τοὺς
[22, 17]	τῶν χρημάτων, καὶ τέλος ἔπεισε	τὸν	Γνάιον ἑκατὸν τάλαντα καὶ μυρίους
[22, 17]	ἠξίου προσδέξασθαι τὰ πεντεκαίδεκα τάλαντα	τὸν	Γνάιον· ἐκράτει δὲ τῆς Κιβύρας
[22, 22]	πρέσβεις παρὰ τῶν Τεκτοσάγων, ἀξιοῦντες	τὸν	Γνάιον τὰς μὲν δυνάμεις ἐᾶσαι
[22, 20]	πρὸς Γνάιον πρέσβεις καὶ παρεκάλει	τὸν	Γνάιον τὸν τῶν Ῥωμαίων στρατηγὸν
[22, 22]	περὶ τὸν Ἄτταλον ἐπαγγειλαμένων ἥξειν	τὸν	Γνάιον, τότε μὲν ἐπὶ τούτοις
[22, 12]	Ὃς παρακληθεὶς ὑπὸ τῶν περὶ	τὸν	Δαμοτέλη καὶ νομίσας ἴδιον εἶναι
[22, 12]	ὀργὴν αὐτοῦ. Τοῖς δὲ περὶ	τὸν	Δαμοτέλη καὶ Φαινέαν ὑπέθετό τις
[22, 13]	Αἰτωλῶν ἀπόφασιν· οἱ δὲ περὶ	τὸν	Δαμοτέλην ἐπανελθόντες διεσάφουν τοῖς Αἰτωλοῖς
[22, 13]	δὲ συμμιξάντων αὐτῷ τῶν περὶ	τὸν	Δαμοτέλην καὶ διασαφούντων ὅτι δέδοκται
[22, 11]	τὸν ἕνα τοῖχον τῆς τάφρου	τὸν	ἐγγὺς τῷ τείχει χαλκώματα συνεχῆ,
[22, 11]	ἔσχεν ἱκανόν, ἑξῆς ἔθηκαν παρὰ	τὸν	ἕνα τοῖχον τῆς τάφρου τὸν
[22, 5]	προθυμίας, ἣν παρέσχηνται Ῥωμαίοις κατὰ	τὸν	ἐνεστῶτα πόλεμον· οὔσης δὲ τῆς
[22, 25]	εἰς Ἀπάμειαν. ~Αὐτὸς δὲ πυνθανόμενος	τὸν	ἐπὶ τῆς Πέργης καθεσταμένον ὑπ'
[22, 26]	συνθηκῶν. Πρὸς δὲ Κόιντον Φάβιον	τὸν	ἐπὶ τοῦ ναυτικοῦ στρατηγὸν ἐξέπεμψε
[22, 20]	τῶν Ῥωμαίων πρέσβεις ἐξαπέστειλε πρὸς	τὸν	Ἐποσόγνατον τὸν Γαλάτην, ὅπως πρεσβεύσῃ
[22, 25]	ἠπείγετο, σπεύδων συνάψαι τοῖς περὶ	τὸν	Εὐμένη. Παραγενόμενος δ' εἰς τὴν
[22, 1]	τί δεῖ ποιεῖν. Ἔδοξεν οὖν	τὸν	Εὐμένη παρακαλεῖν αὐτὸν ὑποδεικνύναι θαρροῦντα
[22, 3]	Δοκῶ δὲ καὶ τὸν πατέρα	τὸν	ἡμέτερον, εἴπερ ἔζη, τὴν αὐτὴν
[22, 8]	πρεσβευτὰς εἰς τὴν Ῥώμην, Ἀλέξανδρον	τὸν	Ἴσιον ἐπικαλούμενον καὶ Φαινέαν, σὺν
[22, 18]	τὴν φιλίαν αὐτόν. ~Ὅτι κατὰ	τὸν	καιρὸν ἡνίκα Γνάιος διῄει τὸν
[22, 12]	ἀσφαλείας ὑπὸ τοῦ Μάρκου διὰ	τὸν	καιρόν· πάνυ γὰρ οἰκείως εἶχε
[22, 25]	παρέδωκε τὴν πόλιν. Κατὰ δὲ	τὸν	καιρὸν τοῦτον οἱ δέκα πρεσβευταὶ
[22, 12]	στρατηγὸν τῶν Ῥωμαίων. ~Ὅτι κατὰ	τὸν	καιρὸν τοῦτον οἱ παρὰ τῶν
[22, 11]	ὑπομένειν δυναμένους ἐν τοῖς ὀρύγμασι	τὸν	καπνόν. Τοιαύτην δὲ λαμβανούσης τριβὴν
[22, 2]	ἐξουσίαν· ἕνα δὲ τόπον ἀγωνιᾶν	τὸν	κατὰ τοὺς Ῥοδίους· διὸ καὶ
[22, 10]	δὲ Νικάνδρου καθυστερήσαντος, εἴτε καταπλαγέντος	τὸν	κίνδυνον εἴτε καὶ ἀναγκαῖα νομίσαντος
[22, 18]	τὸν καιρὸν ἡνίκα Γνάιος διῄει	τὸν	Κολοβάτον προσαγορευόμενον ποταμόν, ἦλθον πρὸς
[22, 14]	τὸ παρὸν οἰκείῳ χρήσασθαι κατὰ	τὸν	λόγον. Ἔφη γὰρ ὀργίζεσθαι μὲν
[22, 7]	πάλιν ὑπὲρ αὐτῶν Σόλων ἐποιοῦντο	τὸν	λόγον. Φιλοτίμως δὲ πρὸς τοῦτο
[22, 9]	πρὸς τοὺς Αἰτωλούς. Συνέβαινε δὲ	τὸν	μὲν Ἀλέξανδρον πλουσιώτατον εἶναι πάντων
[22, 24]	ἡμέρας. Τῆς δὲ χορηγίας ἐλθούσης	τὸν	μὲν σῖτον ἐμέτρησε ταῖς δυνάμεσι,
[22, 22]	τὴν ἐπιοῦσαν ἡμέραν προελθεῖν εἰς	τὸν	μεταξὺ τόπον τῶν στρατοπέδων· ἥξειν
[22, 10]	τὴν πόλιν, οἳ καὶ παραβιασάμενοι	τὸν	μεταξὺ χάρακα τῶν πολεμίων εἰσέφρησαν
[22, 17]	οὐ μόνον ἀλλοτριώτατον γεγονέναι Ῥωμαίων	τὸν	Μοαγέτην πάντων τῶν κατὰ τὴν
[22, 24]	κατεστρατοπέδευσε. Συμμιξάντων δὲ τῶν περὶ	τὸν	Μουσαῖον καὶ παρακαλούντων αὐτὸν ἐπιμεῖναι,
[22, 14]	Ἀθηναίων ἀξιούντων ἐνετράπη καὶ προσέσχε	τὸν	νοῦν. Καὶ γὰρ ἐδόκει μετὰ
[22, 4]	γένοιτο δεινότατον, εἰ Μασαννάσαν μὲν	τὸν	οὐ μόνον ὑπάρξαντα πολέμιον ὑμῖν,
[22, 14]	δὲ καὶ Μάρκος ἐξαπέστειλε Γάιον	τὸν	Οὐαλέριον καί τινας ἑτέρους τῶν
[22, 3]	κατὰ δύναμιν. Δοκῶ δὲ καὶ	τὸν	πατέρα τὸν ἡμέτερον, εἴπερ ἔζη,
[22, 3]	τελευταῖον ὑπεμείναμεν συγκλεισθέντες εἰς αὐτὸν	τὸν	Πέργαμον πολιορκεῖσθαι καὶ κινδυνεύειν ἅμα
[22, 16]	ἔθνος ἐπολεμεῖτο, κατὰ τοῦτον συνέβη	τὸν	περὶ τὴν Ἀσίαν πρὸς τοὺς
[22, 5]	πεπραγμένων εἰς Ῥωμαίους, ταχέως εἰς	τὸν	περὶ τῆς πατρίδος ἐπανῆλθον λόγον.
[22, 11]	σιδηροῦν ἴσον τῷ τεύχει πλῆσαι	τὸν	πίθον ὅλον πτίλων λεπτῶν καὶ
[22, 27]	καὶ σπουδήν, ἣν παρέσχηντο κατὰ	τὸν	πόλεμον αὐτοῖς. Ἀπέδωκαν δὲ καὶ
[22, 26]	Ῥοδίων, ὡς καὶ πρὸ τοῦ	τὸν	πόλεμον ἐξενεγκεῖν. Καὶ εἴ τι
[22, 20]	καὶ δύσβατον. Καὶ παρ' αὐτὸν	τὸν	ποταμὸν στρατοπεδευσαμένου παραγίνονται Γάλλοι παρ'
[22, 14]	κίνδυνον τὴν Ῥωμαίων ἡγεμονίαν ἐκκαύσαντας	τὸν	πρὸς Ἀντίοχον πόλεμον· ἐν τούτῳ
[22, 4]	τοῦτον, ὅτι καθ' ἕνα πόλεμον	τὸν	πρὸς Καρχηδονίους ἐτήρησε τὴν πίστιν,
[22, 11]	τὸ πλάτος τῷ μετάλλῳ τρυπῆσαι	τὸν	πυθμένα καὶ διώσαντας αὐλίσκον σιδηροῦν
[22, 21]	ἀπὸ νεύματος προσέταξεν ἑνὶ παῖσαι	τὸν	Ῥωμαῖον ἀσπαζόμενον αὐτὴν καὶ φιλοφρονούμενον,
[22, 20]	ὁ ὕπατος Ῥωμαίων διερχόμενος ἐγεφύρωσε	τὸν	Σαγγάριον ποταμόν, τελέως κοῖλον ὄντα
[22, 11]	καὶ προσαρμόσαντας πρὸς τὸν αὐλὸν	τὸν	σιδηροῦν φυσᾶν ἐνεργῶς τὸ πρὸς
[22, 24]	καὶ τὰ κτήνη τὰ παρακομίζοντα	τὸν	σῖτον καὶ τὰ χρήματα, πεισθεὶς
[22, 24]	τάλαντα καὶ πεντακόσια κομιούμενος καὶ	τὸν	σῖτον ὃν ἔδει δοῦναι τοῖς
[22, 7]	εἰς Βρεντέσιον οἵ τε περὶ	τὸν	Σκιπίωνα καὶ Λεύκιον οἱ τῇ
[22, 7]	γεγενημέναις ὁμολογίαις πρὸς τοὺς περὶ	τὸν	Σκιπίωνα κατὰ τὴν Ἀσίαν, καὶ
[22, 17]	τῆς χώρας ἔφη, πρὸς δὲ	τὸν	στρατηγὸν ἐκέλευσε πρεσβεύειν ὑπὲρ τῶν
[22, 22]	πέραν Ἅλυος ποταμοῦ, μάλιστα δὲ	τὸν	στρατηγὸν τῶν Ῥωμαίων, εἰ δυνηθεῖεν,
[22, 9]	καὶ Λύκωπον. ~Ὅτι παραγενομένων πρὸς	τὸν	στρατηγὸν τῶν Ῥωμαίων ἐξ Ἠπείρου
[22, 12]	πρέσβεις λαμβάνοντες εἰς τὰς χεῖρας	τὸν	στρατηγὸν τῶν Ῥωμαίων καὶ ποικίλως
[22, 11]	τῶν Αἰτωλῶν πρεσβεύειν ἔγνω πρὸς	τὸν	στρατηγὸν τῶν Ῥωμαίων. ~Ὅτι κατὰ
[22, 9]	στρατηγὸς ἦγε διὰ τῆς Ἠπείρου	τὸν	στρατὸν ἐπὶ τὴν Ἀμβρακίαν. Ἀφικόμενος
[22, 22]	ἔξοδον, ἐφεδρείᾳ χρωμένους τοῖς ἐπὶ	τὸν	σύλλογον πορευομένοις ἱππεῦσιν. Οὗ καὶ
[22, 24]	πορείαις. Ἀφικόμενος δὲ τριταῖος εἰς	τὸν	συνταχθέντα τόπον τοῖς περὶ Ἀντίοχον,
[22, 24]	στρατηγοῦ παραχειμάζοντος ἐν Ἐφέσῳ, κατὰ	τὸν	τελευταῖον ἐνιαυτὸν τῆς ὑποκειμένης ὀλυμπιάδος,
[22, 11]	ὀρυττόντων ἔξωθεν. Ἐπεὶ δ' ἐσημειώσαντο	τὸν	τόπον, καθ' ὃν ἐδήλου τινὰ
[22, 2]	ὦ ἄνδρες, ἀξιοῦμεν ὑμᾶς τοῦτον	τὸν	τόπον ὑπιδέσθαι, μὴ λάθητε τοὺς
[22, 20]	πρέσβεις καὶ παρεκάλει τὸν Γνάιον	τὸν	τῶν Ῥωμαίων στρατηγὸν μὴ προεξαναστῆναι
[22, 3]	τῆς ἀρχῆς διὰ τὴν πρὸς	τὸν	ὑμέτερον δῆμον εὔνοιαν. ~Ὥσθ' ὑμᾶς,
[22, 7]	ἐξέπεμπον τοὺς δέκα πρὸς Γνάιον	τὸν	ὕπατον εἰς τὴν Ἀσίαν. Ἤδη
[22, 3]	ἐν αὐτοῖς τοῖς ἔργοις κατὰ	τὸν	Φιλιππικὸν πόλεμον, παρακαλῶν Βοιωτοὺς εἰς
[22, 7]	δ' Ἀντιόχῳ, μόνον ταύταις ἀφεῖσθαι	τὸν	φόρον. Δόντες δὲ τοὺς τύπους
[22, 11]	ἐλάνθανον τοὺς ἔνδον φέροντες ἔξω	τὸν	χοῦν διὰ τῆς σύριγγος. Ὡς
[22, 26]	Ἀντιόχῳ καὶ Ῥωμαίοις εἰς ἅπαντα	τὸν	χρόνον ποιοῦντι τὰ κατὰ τὰς

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 24/01/2008