Livre, Chap. |
[22, 13] |
εὐδοκῆσαι
τοὺς
Αἰτωλούς,
μετὰ
δὲ
|
ταῦτα |
γίνεσθαι
τὴν
ἀναφορὰν
ἐπὶ
Ῥωμαίους. |
[22, 7] |
τὰ
μέχρι
τοῦ
Μαιάνδρου
ποταμοῦ,
|
ταῦτα |
δὲ
Ῥοδίων
ὑπάρχειν,
τῶν
δὲ |
[22, 11] |
λεπτότατα
ταῖς
κατασκευαῖς,
καὶ
παρὰ
|
ταῦτα |
διὰ
τῆς
τάφρου
παριόντες
ἠκροῶντο |
[22, 24] |
πρὸς
Λεύκιον
ὁμολογίας.
Μετὰ
δὲ
|
ταῦτα |
καθαρμὸν
ποιησάμενος
τῆς
δυνάμεως,
καὶ |
[22, 23] |
καλοῦ.
{πλὴν
ὁ
Φιλοποίμην
προέθετο
|
ταῦτα |
καὶ
καθίκετο
τῆς
ἐπιβολῆς:
καλὸν |
[22, 7] |
περὶ
τὸν
Ἀντίπατρον.
Μετὰ
δὲ
|
ταῦτα |
καὶ
τοὺς
ἄλλους
εἰσῆγον,
ὅσοι |
[22, 7] |
δὲ
ταύτας
τὰς
ἀποκρίσεις
μετὰ
|
ταῦτα |
κατέστησαν
δέκα
πρεσβευτάς,
οἷς
περὶ |
[22, 11] |
πίθῳ
τοὺς
ὑπεναντίους·
μετὰ
δὲ
|
ταῦτα |
λαβόντας
ἀσκόν,
ᾧπερ
οἱ
χαλκεῖς |
[22, 17] |
πᾶν
ποιήσει
τὸ
παραγγελλόμενον.
Καὶ
|
ταῦτα |
λέγων
ἅμα
προύτεινε
στέφανον
ἀπὸ |
[22, 7] |
φασκόντων
οὐδὲν
ἔτι
πέρα
ζητεῖν,
|
ταῦτα |
μὲν
ἐπὶ
τῶν
ὑποκειμένων
ἔμεινεν. |
[22, 15] |
κατὰ
μέρος
ἦν
τῶν
συνθηκῶν
|
ταῦτα. |
Ὁ
δῆμος
ὁ
τῶν
Αἰτωλῶν |
[22, 3] |
ἀφ'
ἡμῶν
πόλεις,
μετὰ
δὲ
|
ταῦτα |
πᾶν
ὑπισχνουμένου
ποιήσειν,
εἰ
μετάσχοιμεν |
[22, 13] |
ἐν
τῇ
συμπολιτείᾳ
μηδὲ
μετὰ
|
ταῦτα |
προσλαβέσθαι
τούτων,
ὅσαι
μετὰ
τὴν |
[22, 27] |
καὶ
πρότερον
εἶχον.
Μετὰ
δὲ
|
ταῦτα |
Ῥοδίοις
ἐχρημάτισαν,
διδόντες
Λυκίαν
καὶ |
[22, 23] |
τῶν
ἀνδρῶν
εἰσιν
οἱ
δυνάμενοι
|
ταῦτα |
συνάγειν
καὶ
συναρμόζειν
πρὸς
ἄλληλα. |
[22, 22] |
τοῦ
τῶν
Ῥωμαίων
χάρακος
ἐπὶ
|
ταῦτα |
τὰ
μέρη
πεποιῆσθαι
τὴν
ἔξοδον, |
[22, 22] |
ἐφεδρεύειν
τοῖς
προνομεύουσιν
ἱππεῖς
ἐπὶ
|
ταῦτα |
τὰ
μέρη
ποιήσασθαι
τὴν
ἔξοδον. |
[22, 10] |
κατὰ
τὴν
πόλιν
ἀντιμηχανᾶσθαι
πρὸς
|
ταῦτα, |
τοῖς
μὲν
κριοῖς
διὰ
κεραιῶν |