Chapitre |
[13] |
χαλεποῖς,
μᾶλλον
ἐκ
τῶν
παραλόγων
|
ἤ |
τῶν
εὐλόγων
τὴν
σωτηρίαν
ἐλπίζοντες |
[8] |
λαμπρότητες
ἐπισήμων
οὔτε
κραυγαὶ
κομπώδεις
|
ἢ |
βάρβαροι
παιᾶνες
ἔχουσι
τι
δεινὸν |
[32] |
μνημάτων
εἴρηκεν
ὡς
ὑπονοῶν
μᾶλλον
|
ἢ |
γινώσκων,
ὅτι
περὶ
τὸν
μέγαν |
[4] |
τοῖς
Ἕλλησι
τῆς
διώξεως
μᾶλλον
|
ἢ |
δουλωσόμενον
αὐτούς,
ὡς
ἐμοὶ
δοκεῖ, |
[21] |
οὕτως·
ἀλλ'
εἰ
τύγε
Παυσανίαν
|
ἢ |
καὶ
τύγε
Ξάνθιππον
αἰνεῖς
ἢ |
[2] |
μικρόν,
ἀλλὰ
μέγα
πάντως
ἀγαθὸν
|
ἢ |
κακόν.
ἐπεὶ
καὶ
τῶν
παιδεύσεων |
[9] |
καὶ
συνταράττειν.
ταῦτα
δ'
ἤλπιζεν
|
ἢ |
μεταστήσειν
τοὺς
Ἴωνας
ἢ
ταράξειν |
[4] |
τὸ
καθαρὸν
τοῦ
πολιτεύματος
ἔβλαψεν
|
ἢ |
μὴ
ταῦτα
πράξας,
ἔστω
φιλοσοφώτερον |
[2] |
ἐξεμάνθανε,
τῶν
δὲ
εἰς
σύνεσιν
|
ἢ |
πρᾶξιν
λεγομένων
δῆλος
ἦν
ὑπερορῶν |
[28] |
τύχαις
πρὸς
ἐπίδειξιν
ἀρετῆς
μᾶλλον
|
ἢ |
πρὸς
ἀποπλήρωσιν
ὀργῆς.
σώσεις
μὲν |
[2] |
τῶν
παιδεύσεων
τὰς
μὲν
ἠθοποιοὺς
|
ἢ |
πρὸς
ἡδονήν
τινα
καὶ
χάριν |
[2] |
δ'
οἱ
λόγοι
κατηγορία
τινὸς
|
ἢ |
συνηγορία
τῶν
παίδων.
(ὅθεν
εἰώθει |
[9] |
ἤλπιζεν
ἢ
μεταστήσειν
τοὺς
Ἴωνας
|
ἢ |
ταράξειν
ὑποπτοτέρους
τοῖς
βαρβάροις
γενομένους. |
[10] |
μηδὲν
ἄλλο
δηλοῦσθαι
ξύλινον
τεῖχος
|
ἢ |
τὰς
ναῦς·
διὸ
καὶ
τὴν |
[14] |
καταστῆσαι
ταῖς
βαρβαρικαῖς
τὰς
τριήρεις,
|
ἢ |
τὴν
εἰωθυῖαν
ὥραν
παραγενέσθαι,
τὸ |
[24] |
οὐκ
οἶδ'
ὅπως
ἐπιλαθόμενος
τούτων
|
ἢ |
τὸν
Θεμιστοκλέα
ποιῶν
ἐπιλαθόμενον
πλεῦσαί |
[14] |
εὖ
τὸν
καιρὸν
ὁ
Θεμιστοκλῆς
|
ἢ |
τὸν
τόπον
συνιδὼν
καὶ
φυλάξας |
[20] |
γενομένης
ἐπὶ
ταῖς
μεγίσταις
δυσὶν
|
ἢ |
τρισὶ
πόλεσιν
ἔσται
τὸ
συνέδριον. |
[21] |
ἢ
καὶ
τύγε
Ξάνθιππον
αἰνεῖς
|
ἢ |
τύγε
Λευτυχίδαν,
ἐγὼ
δ'
Ἀριστείδαν |
[18] |
ζητεῖν
ἄνδρα
χρημάτων
δεόμενον
μᾶλλον
|
ἢ |
χρήματα
ἀνδρός.
ἐν
μὲν
οὖν |
[11] |
πειρωμένου
τι
λέγειν
πρὸς
αὐτόν,
|
ἦ |
γάρ,
ἔφη,
καὶ
ὑμῖν
περὶ |
[16] |
ἐποιεῖτο
τὴν
ἀναχώρησιν.
καὶ
πεῖραν
|
ἡ |
Θεμιστοκλέους
καὶ
Ἀριστείδου
φρόνησις
ἐν |
[10] |
διδόντος,
ὡς
ἀπολέλοιπε
τὴν
πόλιν
|
ἡ |
θεὸς
ὑφηγουμένη
πρὸς
τὴν
θάλατταν |
[26] |
Ἐργοτέλη
καὶ
Πυθόδωρον
ἦν
γὰρ
|
ἡ |
θήρα
λυσιτελὴς
τοῖς
τὸ
κερδαίνειν |
[29] |
τῆς
τιάρας
ἁψάμενος·
αὕτη
μὲν
|
ἡ |
κίταρις
οὐκ
ἔχει
ἐγκέφαλον,
ὃν |
[13] |
βραχεῖ
πόρῳ
διείργεται
τῆς
Ἀττικῆς
|
ἡ |
νῆσος,
ὡς
δ'
Ἀκεστόδωρος,
ἐν |
[3] |
τὰ
πολιτικὰ
πράγματα
καὶ
σφόδρα
|
ἡ |
πρὸς
δόξαν
ὁρμὴ
κρατῆσαι.
δι' |
[3] |
πορευόμενον
αὐτῷ.
καίτοι
δοκεῖ
παντάπασιν
|
ἡ |
πρὸς
τοῦτον
ἔχθρα
μειρακιώδη
λαβεῖν |
[4] |
ἔστω
φιλοσοφώτερον
ἐπισκοπεῖν·
ὅτι
δὲ
|
ἡ |
τότε
σωτηρία
τοῖς
Ἕλλησιν
ἐκ |
[3] |
δημόσια
στασιάζοντες.
οὐ
μὴν
ἀλλ'
|
ἡ |
τῶν
βίων
καὶ
τῶν
τρόπων |
[13] |
Φανόδημός
φησιν,
ὑπὲρ
τὸ
Ἡράκλειον,
|
ᾗ |
βραχεῖ
πόρῳ
διείργεται
τῆς
Ἀττικῆς |
[4] |
νησιῶται
πλήθει
νεῶν
τὴν
θάλασσαν.
|
(ᾗ |
καὶ
ῥᾷον
Θεμιστοκλῆς
συνέπεισεν,
οὐ |
[32] |
ἀγκών,
καὶ
κάμψαντι
τοῦτον
ἐντός,
|
ᾗ |
τὸ
ὑπεύδιον
τῆς
θαλάττης,
κρηπίς |
[19] |
ὑπάρχειν
τοῖς
Ἀθηναίοις.
ὃ
καὶ
|
συνέβη· |
γνόντες
γὰρ
οἱ
Λακεδαιμόνιοι
τὸ |
[29] |
κεραυνόν·
ἀπωσαμένου
δὲ
τὸν
Δημάρατον
|
ὀργῇ |
διὰ
τὸ
αἴτημα
τοῦ
βασιλέως |
[4] |
ἐπισείων,
ἀλλὰ
τῇ
πρὸς
Αἰγινήτας
|
ὀργῇ |
καὶ
φιλονεικίᾳ
τῶν
πολιτῶν
ἀποχρησάμενος |
[9] |
θάλατταν
ἐκ
θαλάττης,
(ἅμα
μὲν
|
ὀργὴ |
τῆς
προδοσίας
εἶχε
τοὺς
Ἀθηναίους, |
[12] |
παρηγγέλλετο
πλοῦς
τοῖς
κυβερνήταις,
(ἔνθα
|
δὴ |
βαρέως
φέρων
ὁ
Θεμιστοκλῆς,
εἰ |
[10] |
καὶ
πατέρων
ἠρία
προϊεμένων.
~ἔνθα
|
δὴ |
Θεμιστοκλῆς
ἀπορῶν
τοῖς
ἀνθρωπίνοις
λογισμοῖς |
[12] |
καὶ
τοῖς
καρχησίοις
ἐπικαθίζουσαν·
διὸ
|
δὴ |
καὶ
μάλιστα
προσέθεντο
τῇ
γνώμῃ |
[8] |
πρὸς
ἐκεῖνα
διαγωνίζεσθαι
συμπλακέντας.
(ὃ
|
δὴ |
καὶ
Πίνδαρος
οὐ
κακῶς
ἔοικε |
[2] |
τριήρεις
ἐρριμμένας
καὶ
παρορωμένας,
ὡς
|
δὴ |
καὶ
πρὸς
τοὺς
δημαγωγούς,
ὅταν |
[11] |
τάφον
εἶναι
λέγουσι.
~ταῦτά
τε
|
δὴ |
μεγάλα
τοῦ
Θεμιστοκλέους,
καὶ
τοὺς |
[31] |
ἐκ
τῆς
ζημίας
ποιησάμενος,
εἴτε
|
δὴ |
παθών
τι
πρὸς
τὴν
αἰχμαλωσίαν |
[21] |
Μήδοισιν
ὁρκιατομεῖ,
ἀλλ'
ἐντὶ
κἆλλοι
|
δὴ |
πονηροί·
οὐκ
ἐγὼ
μόνα
κόλουρις· |
[23] |
ὁ
γὰρ
Παυσανίας
πράττων
ἐκεῖνα
|
δὴ |
τὰ
περὶ
τὴν
προδοσίαν
πρότερον |
[4] |
ὡς
ἱστορεῖ
Στησίμβροτος.
(εἰ
μὲν
|
δὴ |
τὴν
ἀκρίβειαν
καὶ
τὸ
καθαρὸν |
[23] |
ἀτόπων
καὶ
παραβόλων
ὀρεγόμενον.
(οὕτω
|
δὴ |
τοῦ
Παυσανίου
θανατωθέντος
ἐπιστολαί
τινες |
[7] |
Ἀρτεμίσιον
τὰ
στενὰ
φυλάξων.
ἔνθα
|
δὴ |
τῶν
μὲν
Ἑλλήνων
Εὐρυβιάδην
καὶ |
[17] |
εἰς
τὴν
Σπάρτην
αὐτὸν
καταγαγόντες
|
Εὐρυβιάδῃ |
μὲν
ἀνδρείας,
ἐκείνῳ
δὲ
σοφίας |
[7] |
αὐτός
τε
τὴν
ἀρχὴν
τῷ
|
Εὐρυβιάδῃ |
παρῆκε
καὶ
κατεπράϋνε
τοὺς
Ἀθηναίους, |
[31] |
καὶ
κωλύειν
αὐξανομένους
ἐπ'
αὐτόν,
|
ἤδη |
δὲ
καὶ
δυνάμεις
ἐκινοῦντο
καὶ |
[22] |
κόλουρις·
ἐντὶ
καὶ
ἄλλαι
ἀλώπεκες.
|
~ἤδη |
δὲ
καὶ
τῶν
πολιτῶν
διὰ |
[6] |
καὶ
μετέστησεν
ἐξοστρακισθέντα
τὸν
Ἀριστείδην.
|
~ἤδη |
δὲ
τοῦ
Μήδου
καταβαίνοντος
ἐπὶ |
[31] |
τὰ
ἄλλα
παρεῖχεν
ἑαυτὸν
εὐλαβέστερον,
|
ἤδη |
καὶ
τὸν
φθόνον
τῶν
βαρβάρων |
[29] |
(αὐτὸν
δὲ
τὸν
Θεμιστοκλέα
φασὶν
|
ἤδη |
μέγαν
ὄντα
καὶ
θεραπευόμενον
ὑπὸ |
[29] |
καὶ
προσειπὼν
φιλοφρόνως
ὁ
βασιλεύς,
|
ἤδη |
μὲν
ἔφησεν
αὐτῷ
διακόσια
τάλαντα |
[30] |
καὶ
παραλλάξας
τὸν
τόπον
ἐκεῖνον
|
ἤδη |
νυκτὸς
οὔσης
κατηυλίσατο.
τῶν
δὲ |
[12] |
καθ'
ἡσυχίαν,
διακοσίαις
δ'
ἀναχθέντας
|
ἤδη |
περιβαλέσθαι
τὸν
πόρον
ἐν
κύκλῳ |
[2] |
σοφισταὶ
προσηγορεύθησαν.
τούτῳ
μὲν
οὖν
|
ἤδη |
πολιτευόμενος
ἐπλησίαζεν.
(ἐν
δὲ
ταῖς |
[32] |
δὲ
Φρασικλῆς
ὁ
ἀδελφιδοῦς
Θεμιστοκλέους,
|
ἤδη |
τετελευτηκότος
ἐκείνου,
πλεύσας
εἰς
Μαγνησίαν |
[5] |
δὲ
καὶ
χορηγῶν
τραγῳδοῖς,
μεγάλην
|
ἤδη |
τότε
σπουδὴν
καὶ
φιλοτιμίαν
τοῦ |
[7] |
ἐμήδιζε
τὰ
μέχρι
Βοιωτίας,
μᾶλλον
|
ἤδη |
τῷ
Θεμιστοκλεῖ
προσεῖχον
οἱ
Ἀθηναῖοι |
[29] |
τοῦτον
ἐκτεινόμενον
μὲν
ἐπιδείκνυσθαι
τὰ
|
εἴδη, |
συστελλόμενον
δὲ
κρύπτειν
καὶ
διαφθείρειν· |
[20] |
ὁ
μὲν
Θεμιστοκλῆς
ἔφρασε
τῷ
|
Ἀριστείδῃ, |
τὸ
νεώριον
ἐμπρῆσαι
διανοεῖσθαι
τῶν |
[20] |
τοὺς
πολλούς.
(τῶν
δ'
Ἀθηναίων
|
Ἀριστείδῃ |
φράσαι
μόνῳ
κελευόντων,
κἂν
ἐκεῖνος |
[32] |
περὶ
δὲ
τῶν
λειψάνων
οὔτ'
|
Ἀνδοκίδῃ |
προσέχειν
ἄξιον
ἐν
τῷ
Πρὸς |
[3] |
παντάπασιν
ἡ
πρὸς
τοῦτον
ἔχθρα
|
μειρακιώδη |
λαβεῖν
ἀρχήν·
ἠράσθησαν
γὰρ
ἀμφότεροι |
[8] |
πολλῇ
τῇ
πέριξ
θινὶ
κόνιν
|
τεφρώδη |
καὶ
μέλαιναν
ἐκ
βάθους
ἀναδιδούς, |
[18] |
δ'
ἑορτὴν
πρὸς
ταῦτ'
εἰπεῖν·
|
ἀληθῆ |
λέγεις·
ἀλλ'
ἐμοῦ
μὴ
γενομένης |
[18] |
δόξαν,
ἀλλὰ
διὰ
τὴν
πόλιν,
|
ἀληθῆ |
λέγεις,
εἶπεν,
ἀλλ'
οὔτ'
ἂν |
[8] |
τοὺς
κινδύνους
διδαχθέντας,
ὡς
οὔτε
|
πλήθη |
νεῶν
οὔτε
κόσμοι
καὶ
λαμπρότητες |
[20] |
μεῖζόν
τι
περὶ
τῆς
ναυτικῆς
|
διενοήθη |
δυνάμεως.
ἐπεὶ
γὰρ
ὁ
τῶν |
[12] |
ὡς
ἀπ'
εὐνοίας
λελεγμένα
δεξάμενος
|
ἥσθη, |
καὶ
τέλος
εὐθὺς
ἐξέφερε
πρὸς |
[30] |
τῇ
καλουμένῃ
κώμῃ
Λεοντοκεφάλῳ
γενόμενος
|
καταυλισθῇ. |
τῷ
δὲ
λέγεται
καθεύδοντι
μεσημβρίας |
[12] |
καταβὰς
ἐπὶ
τὴν
θάλατταν
ἅθρους
|
ὤφθη, |
τῶν
δὲ
δυνάμεων
ὁμοῦ
γενομένων, |
[28] |
καὶ
σύστασιν.
~ἐπεὶ
δ'
οὖν
|
εἰσήχθη |
πρὸς
βασιλέα
καὶ
προσκυνήσας
ἔστη |
[25] |
ἀπὸ
Πύδνης,
οὐδενὸς
εἰδότος
ὅστις
|
εἴη |
τῶν
πλεόντων,
μέχρι
οὗ
πνεύματι |
[6] |
Θεμιστοκλέα
δείσαντα,
μὴ
τὰ
πράγματα
|
διαφθαρείη |
παντάπασι
τῆς
ἡγεμονίας
εἰς
ἐκεῖνον |
[8] |
Ἀθηναίων
τῷδέ
ποτ'
ἐν
πελάγει
|
ναυμαχίῃ |
δαμάσαντες,
ἐπεὶ
στρατὸς
ὤλετο
Μήδων, |
[18] |
μνωμένων
αὐτοῦ
τὴν
θυγατέρα
τὸν
|
ἐπιεικῆ |
τοῦ
πλουσίου
προκρίνας
ἔφη
ζητεῖν |
[12] |
πολεμίων
ὅ
τε
στόλος
τῇ
|
Ἀττικῇ |
κατὰ
τὸ
Φαληρικὸν
προσφερόμενος
τοὺς |
[4] |
τῇ
δ'
ἀπὸ
τῶν
νεῶν
|
ἀλκῇ |
καὶ
τοὺς
βαρβάρους
ἀμύνασθαι
καὶ |
[18] |
παντοδαποῖς
ἀνθρώποις
ὁμιλῶν
μέγας
εἶναι
|
δοκῇ |
καὶ
πλεῖστον
δύνασθαι.
(τῶν
δὲ |
[5] |
ἀπὸ
στόματος,
τοῦτο
δὲ
κριτὴν
|
ἀσφαλῆ |
περὶ
τὰ
συμβόλαια
παρέχων
ἑαυτόν, |
[26] |
λαβεῖν,
μάλιστα
δὲ
τοὺς
περὶ
|
Ἐργοτέλη |
καὶ
Πυθόδωρον
ἦν
γὰρ
ἡ |
[21] |
Ἀθανᾶν
ἐλθεῖν
ἕνα
λῷστον·
ἐπεὶ
|
Θεμιστοκλἦ |
ἤχθαρε
Λατώ,
(ψεύσταν,
ἄδικον,
προδόταν, |
[10] |
τῆς
τόλμης
παρεῖχε,
γενεὰς
μὲν
|
ἄλλῃ |
προπεμπόντων,
αὐτῶν
δ'
ἀκάμπτων
πρὸς |
[8] |
δὲ
τῆς
ἀκτῆς
τόπος
ἐν
|
πολλῇ |
τῇ
πέριξ
θινὶ
κόνιν
τεφρώδη |
[29] |
ὦ
παῖδες,
ἀπωλόμεθα
ἄν,
εἰ
|
μὴ |
ἀπωλόμεθα.
πόλεις
δ'
αὐτῷ
τρεῖς |
[18] |
εἰπεῖν·
ἀληθῆ
λέγεις·
ἀλλ'
ἐμοῦ
|
μὴ |
γενομένης
σὺ
οὐκ
ἂν
ἦσθα· |
[18] |
ἦσθα·
κἀμοῦ
τοίνυν,
ἔφη,
τότε
|
μὴ |
γενομένου,
(ποῦ
ἂν
ἦτε
νῦν |
[11] |
αἰσθόμενος
ποθοῦντας
Ἀριστείδην
καὶ
δεδιότας,
|
μὴ |
δι'
ὀργὴν
τῷ
βαρβάρῳ
προσθεὶς |
[19] |
μὲν
ἱστορεῖ
Θεόπομπος,
χρήμασι
πείσας
|
μὴ |
ἐναντιωθῆναι
τοὺς
ἐφόρους,
ὡς
δ' |
[20] |
κατὰ
τοῦ
Μήδου
πόλεις,
φοβηθείς,
|
μὴ |
Θετταλοὺς
καὶ
Ἀργείους,
ἔτι
δὲ |
[9] |
τῆς
ἐκείνων
ἐλευθερίας,
εἰ
δὲ
|
μή, |
κακοῦν
τὸ
βαρβαρικὸν
ἐν
ταῖς |
[7] |
ἐπιμεληθῆναι
τῶν
τριηριτῶν·
εἰ
δὲ
|
μή, |
καταβοήσειν
αὐτοῦ
πρὸς
τοὺς
παρόντας |
[30] |
Θεμιστόκλεις,
ὑστέρει
κεφαλῆς
λεόντων,
ἵνα
|
μὴ |
λέοντι
περιπέσῃς.
ἐγὼ
δὲ
ἀντὶ |
[12] |
τοὺς
Ἕλληνας
ἀποδιδράσκοντας,
καὶ
διακελεύεται
|
μὴ |
παρεῖναι
φυγεῖν
αὐτοῖς,
ἀλλ'
ἐν |
[23] |
μὲν
ἀεὶ
ζητῶν,
ἄρχεσθαι
δὲ
|
μὴ |
πεφυκὼς
μηδὲ
βουλόμενος,
οὐκ
ἄν |
[19] |
τῆς
θαλάττης
καὶ
συνεθίσαι
ζῆν
|
μὴ |
πλέοντας,
ἀλλὰ
τὴν
χώραν
φυτεύοντας, |
[27] |
γὰρ
οὐ
πάτριον
ἀνδρὸς
ἀκροᾶσθαι
|
μὴ |
προσκυνήσαντος.
(ταῦτα
ὁ
Θεμιστοκλῆς
ἀκούσας |
[14] |
τὸν
τόπον
συνιδὼν
καὶ
φυλάξας
|
μὴ |
πρότερον
ἀντιπρῴρους
καταστῆσαι
ταῖς
βαρβαρικαῖς |
[20] |
ὅπως
ἀπείργωνται
τῆς
Ἀμφικτυονίας
αἱ
|
μὴ |
συμμαχήσασαι
κατὰ
τοῦ
Μήδου
πόλεις, |
[11] |
ἔσχε
τὸν
Εὐρυβιάδην
τῶν
Ἀθηναίων,
|
μὴ |
σφᾶς
ἀπολείποντες
οἴχονται.
τοῦ
δ' |
[7] |
ἀλκὴν
βασιλέως,
δείσαντες
οἱ
Εὐβοεῖς,
|
μὴ |
σφᾶς
οἱ
Ἕλληνες
πρόωνται,
κρύφα |
[6] |
χειροτονίᾳ.
τὸν
οὖν
Θεμιστοκλέα
δείσαντα,
|
μὴ |
τὰ
πράγματα
διαφθαρείη
παντάπασι
τῆς |
[4] |
καθαρὸν
τοῦ
πολιτεύματος
ἔβλαψεν
ἢ
|
μὴ |
ταῦτα
πράξας,
ἔστω
φιλοσοφώτερον
ἐπισκοπεῖν· |
[21] |
παρέχων·
οἱ
δ'
ἤσθιον
κηὔχοντο
|
μὴ |
ὥραν
Θεμιστοκλεῦς
γενέσθαι.
(πολὺ
δ' |
[31] |
κατὰ
τῶν
πολιτῶν
οὔτε
ἐπαρθεὶς
|
τιμῇ |
τοσαύτῃ
καὶ
δυνάμει
πρὸς
τὸν |
[3] |
καὶ
σφόδρα
ἡ
πρὸς
δόξαν
|
ὁρμὴ |
κρατῆσαι.
δι'
ἣν
εὐθὺς
ἐξ |
[30] |
ἀποκτενοῦντας,
ὅταν
ἐν
τῇ
καλουμένῃ
|
κώμῃ |
Λεοντοκεφάλῳ
γενόμενος
καταυλισθῇ.
τῷ
δὲ |
[15] |
καὶ
προθυμίᾳ
κοινῇ
τῶν
ναυμαχησάντων,
|
γνώμῃ |
δὲ
καὶ
δεινότητι
τῇ
Θεμιστοκλέους. |
[12] |
δὴ
καὶ
μάλιστα
προσέθεντο
τῇ
|
γνώμῃ |
καὶ
παρεσκευάζοντο
ναυμαχήσοντες.
(ἀλλ'
ἐπεὶ |
[10] |
ἐπώνυμον
ἐσομένην.
κρατήσας
δὲ
τῇ
|
γνώμῃ |
ψήφισμα
γράφει,
τὴν
μὲν
πόλιν |
[23] |
παύσεσθαι
προσδοκῶν
αὐτόν,
εἴτ'
ἄλλως
|
καταφανῆ |
γενήσεσθαι
σὺν
οὐδενὶ
λογισμῷ
πραγμάτων |
[12] |
παροξύνων.
ἔτι
δ'
ὅμως
ἀπιστούντων
|
ἐφάνη |
Τηνία
τριήρης
αὐτόμολος,
ἧς
ἐναυάρχει |
[9] |
πολεμίοις,
ἐνεχάραττε
κατὰ
τῶν
λίθων
|
ἐπιφανῆ |
γράμματα,
(τοὺς
μὲν
εὑρίσκων
ἀπὸ |
[24] |
τύχῃ
μᾶλλον
ὁ
Θεμιστοκλῆς
φοβηθεὶς
|
συγγενῆ |
καὶ
πρόσφατον
φθόνον
ὀργῆς
παλαιᾶς |
[21] |
γενέσθαι.
(πολὺ
δ'
ἀσελγεστέρᾳ
καὶ
|
ἀναπεπταμένῃ |
μᾶλλον
εἰς
τὸν
Θεμιστοκλέα
βλασφημίᾳ |
[2] |
μεταβολὰς
τῶν
ἐπιτηδευμάτων
καὶ
πολλάκις
|
ἐξισταμένῃ |
πρὸς
τὸ
χεῖρον,
ὡς
ὕστερον |
[31] |
πράξεις.
(ὡς
δ'
Αἴγυπτός
τε
|
ἀφισταμένη |
βοηθούντων
Ἀθηναίων
καὶ
τριήρεις
Ἑλληνικαὶ |
[10] |
ἀπολέλοιπε
τὴν
πόλιν
ἡ
θεὸς
|
ὑφηγουμένη |
πρὸς
τὴν
θάλατταν
αὐτοῖς.
(τῷ |
[2] |
καὶ
παιδείας
ἐπ'
ἀμφότερα
μεγάλας
|
ποιουμένῃ |
μεταβολὰς
τῶν
ἐπιτηδευμάτων
καὶ
πολλάκις |
[30] |
τινὰς
ἀποκτενοῦντας,
ὅταν
ἐν
τῇ
|
καλουμένῃ |
κώμῃ
Λεοντοκεφάλῳ
γενόμενος
καταυλισθῇ.
τῷ |
[18] |
τὴν
ὑστεραίαν
ἐρίσαι
λέγουσαν,
ὡς
|
ἐκείνη |
μὲν
ἀσχολιῶν
τε
μεστὴ
καὶ |
[13] |
οἱ
πολλοὶ
τὸν
θεὸν
ἅμα
|
κοινῇ |
κατεκαλοῦντο
φωνῇ
καὶ
τοὺς
αἰχμαλώτους |
[24] |
τοὺς
Κορινθίους
καταβαλεῖν
καὶ
Λευκάδα
|
κοινῇ |
νέμειν
ἀμφοτέρων
ἄποικον.
ἐκεῖθεν
δ' |
[15] |
λαμπρότερον,
ἀνδρείᾳ
μὲν
καὶ
προθυμίᾳ
|
κοινῇ |
τῶν
ναυμαχησάντων,
γνώμῃ
δὲ
καὶ |
[1] |
μητρός,
ὡς
λέγουσιν·
Ἀβρότονον
Θρήισσα
|
γυνὴ |
γένος·
ἀλλὰ
τεκέσθαι
τὸν
μέγαν |
[7] |
ὡς
ἀνδρείᾳ
μὲν
τῶν
πολεμίων,
|
εὐγνωμοσύνῃ |
δὲ
τῶν
συμμάχων
περιγενομένους.
(ἐπεὶ |
[13] |
τὸν
θεὸν
ἅμα
κοινῇ
κατεκαλοῦντο
|
φωνῇ |
καὶ
τοὺς
αἰχμαλώτους
τῷ
βωμῷ |
[14] |
ἐν
τραγῳδίᾳ
Πέρσαις
λέγει
ταῦτα·
|
Ξέρξῃ |
δέ,
καὶ
γὰρ
οἶδα,
χιλιὰς |
[31] |
βασιλέως
πράγμασι,
λόγον
τῷ
Λυδίας
|
σατράπῃ |
προσήνεγκεν
αἰτούμενος
ἀποστεῖλαι
τὴν
κόρην |
[7] |
ἐξήγαγε
πολλὴν
στρατιὰν
εἰς
τὰ
|
Τέμπη |
μετὰ
Λακεδαιμονίων,
ὡς
αὐτόθι
προκινδυνευσόντων |
[28] |
πρὸς
βασιλέα
καὶ
προσκυνήσας
ἔστη
|
σιωπῇ, |
προστάξαντος
τῷ
ἑρμηνεῖ
τοῦ
βασιλέως |
[16] |
ἔφη,
τὴν
Ἀσίαν
ἐν
τῇ
|
Εὐρώπῃ |
λάβωμεν.
(δυσχεραίνοντος
δὲ
τοῦ
Ἀριστείδου |
[13] |
(Θεμιστοκλεῖ
δὲ
παρὰ
τὴν
ναυαρχίδα
|
τριήρη |
σφαγιαζομένῳ
τρεῖς
προσήχθησαν
αἰχμάλωτοι,
κάλλιστοι |
[4] |
παρελθὼν
εἰς
τὸν
δῆμον,
ὡς
|
χρὴ |
τὴν
διανομὴν
ἐάσαντας
ἐκ
τῶν |
[25] |
ἐν
τοῖς
Ἕλλησι
λόγον,
ὡς
|
χρὴ |
τὴν
σκηνὴν
διαρπάσαι
τοῦ
τυράννου |
[20] |
φράσαι
μόνῳ
κελευόντων,
κἂν
ἐκεῖνος
|
δοκιμάσῃ |
περαίνειν,
ὁ
μὲν
Θεμιστοκλῆς
ἔφρασε |
[29] |
ὃν
ἐπικαλύψει·
σὺ
δ'
οὐκ
|
(ἔσῃ |
Ζεὺς
ἂν
λάβῃς
κεραυνόν·
ἀπωσαμένου |
[2] |
αὐτὸν
ὁ
διδάσκαλος
ὡς
οὐδὲν
|
ἔσῃ, |
παῖ,
σὺ
μικρόν,
ἀλλὰ
μέγα |
[27] |
ἄλλο
τι
φρονεῖς,
ἀγγέλοις
ἑτέροις
|
χρήσῃ |
πρὸς
αὐτόν.
βασιλεῖ
γὰρ
οὐ |
[10] |
παρακαταθέσθαι
τῇ
Ἀθηνᾷ
τῇ
Ἀθηνάων
|
μεδεούσῃ, |
τοὺς
δ'
ἐν
ἡλικίᾳ
πάντας |
[16] |
κύριον,
οὐκέτι
καθήμενος
ὑπὸ
σκιάδι
|
χρυσῇ |
θεάσεται
τὴν
μάχην
ἐφ'
ἡσυχίας, |
[32] |
τάφον
μὲν
αὐτοῦ
λαμπρὸν
ἐν
|
τῇ |
ἀγορᾷ
Μάγνητες
ἔχουσι·
περὶ
δὲ |
[10] |
γράφει,
τὴν
μὲν
πόλιν
παρακαταθέσθαι
|
τῇ |
Ἀθηνᾷ
τῇ
Ἀθηνάων
μεδεούσῃ,
τοὺς |
[10] |
μὲν
πόλιν
παρακαταθέσθαι
τῇ
Ἀθηνᾷ
|
τῇ |
Ἀθηνάων
μεδεούσῃ,
τοὺς
δ'
ἐν |
[12] |
τῶν
πολεμίων
ὅ
τε
στόλος
|
τῇ |
Ἀττικῇ
κατὰ
τὸ
Φαληρικὸν
προσφερόμενος |
[29] |
οἴκοι
διατριβῶν,
ὥστε
καὶ
μητρὶ
|
τῇ |
βασιλέως
εἰς
ὄψιν
ἐλθεῖν
καὶ |
[12] |
διὸ
δὴ
καὶ
μάλιστα
προσέθεντο
|
τῇ |
γνώμῃ
καὶ
παρεσκευάζοντο
ναυμαχήσοντες.
(ἀλλ' |
[10] |
Ἕλλησιν
ἐπώνυμον
ἐσομένην.
κρατήσας
δὲ
|
τῇ |
γνώμῃ
ψήφισμα
γράφει,
τὴν
μὲν |
[4] |
οὐδὲ
τοῖς
ὁμόροις
ἀξιομάχους
ὄντας,
|
τῇ |
δ'
ἀπὸ
τῶν
νεῶν
ἀλκῇ |
[8] |
τὰ
ὅλα
μεγάλην
οὐκ
ἐποίησαν,
|
τῇ |
δὲ
πείρᾳ
μέγιστα
τοὺς
Ἕλληνας |
[2] |
καὶ
τῇ
μὲν
φύσει
συνετός,
|
τῇ |
δὲ
προαιρέσει
μεγαλοπράγμων
καὶ
πολιτικός. |
[5] |
ἀνθρώπῳ
πρὸς
οἰκείους
τινὰς
ταράξειν.
|
τῇ |
δὲ
φιλοτιμίᾳ
πάντας
ὑπερέβαλεν,
ὥστ' |
[22] |
εἰώθεσαν
ἐπὶ
πάντων,
οὓς
ᾤοντο
|
τῇ |
δυνάμει
βαρεῖς
καὶ
πρὸς
ἰσότητα |
[29] |
ἐπεὶ
δέ,
ἡσθέντος
τοῦ
βασιλέως
|
τῇ |
εἰκασίᾳ
καὶ
λαμβάνειν
κελεύσαντος,
ἐνιαυτὸν |
[7] |
δοκεῖ
τῆς
σωτηρίας
αἰτιώτατος
γενέσθαι
|
τῇ |
Ἑλλάδι
καὶ
μάλιστα
τοὺς
Ἀθηναίους |
[4] |
πόλεμον.
ἤκμαζε
γὰρ
οὗτος
ἐν
|
τῇ |
Ἑλλάδι
μάλιστα
καὶ
κατεῖχον
οἱ |
[11] |
πράττειν
καὶ
λέγειν
τὰ
βέλτιστα
|
τῇ |
Ἑλλάδι
μετὰ
τῶν
ἄλλων
πολιτῶν. |
[18] |
ταῖς
ἐκείνου
πράξεσιν
ἀντιπαραβάλλοντος,
ἔφη
|
τῇ |
ἑορτῇ
τὴν
ὑστεραίαν
ἐρίσαι
λέγουσαν, |
[16] |
ὅπως,
ἔφη,
τὴν
Ἀσίαν
ἐν
|
τῇ |
Εὐρώπῃ
λάβωμεν.
(δυσχεραίνοντος
δὲ
τοῦ |
[10] |
τὴν
ἀπ'
αὐτοῦ
μόνωσιν
ἐναλέσθαι
|
τῇ |
θαλάττῃ
καὶ
τῇ
τριήρει
παρανηχόμενος |
[2] |
αὐτὸν
ὁ
πατὴρ
ἐπεδείκνυε
πρὸς
|
τῇ |
θαλάττῃ
τὰς
παλαιὰς
τριήρεις
ἐρριμμένας |
[15] |
ναυμαχησάντων,
γνώμῃ
δὲ
καὶ
δεινότητι
|
τῇ |
Θεμιστοκλέους.
~μετὰ
δὲ
τὴν
ναυμαχίαν |
[30] |
(διαταραχθεὶς
οὖν
ὁ
Θεμιστοκλῆς
προσευξάμενος
|
τῇ |
θεῷ
τὴν
μὲν
λεωφόρον
ἀφῆκεν, |
[32] |
τε
Φύλαρχος,
ὥσπερ
ἐν
τραγῳδίᾳ
|
τῇ |
ἱστορίᾳ
μονονοὺ
μηχανὴν
ἄρας
καὶ |
[30] |
Πισίδας
τινὰς
ἀποκτενοῦντας,
ὅταν
ἐν
|
τῇ |
καλουμένῃ
κώμῃ
Λεοντοκεφάλῳ
γενόμενος
καταυλισθῇ. |
[2] |
ὁμολογεῖται
φορᾶς
μεστὸς
εἶναι,
καὶ
|
τῇ |
μὲν
φύσει
συνετός,
τῇ
δὲ |
[18] |
αὐτῷ
δὲ
τὴν
ἐκείνου
μητέρα,
|
τῇ |
μητρὶ
δ'
ἐκεῖνον.
ἴδιος
δέ |
[18] |
ὑμεῖς;
τὸν
δὲ
υἱὸν
ἐντρυφῶντα
|
τῇ |
μητρὶ
καὶ
δι'
ἐκείνην
αὐτῷ |
[8] |
τῆς
ἀκτῆς
τόπος
ἐν
πολλῇ
|
τῇ |
πέριξ
θινὶ
κόνιν
τεφρώδη
καὶ |
[18] |
ὡς
ἔδοξέ
τι
χρήσιμον
διαπεπρᾶχθαι
|
τῇ |
πόλει,
θρασυνομένου
πρὸς
τὸν
Θεμιστοκλέα |
[3] |
τὰς
πρὸς
τοὺς
δυναμένους
ἐν
|
τῇ |
πόλει
καὶ
πρωτεύοντας
ἀπεχθείας,
μάλιστα |
[22] |
Ἀριστοβούλην
μὲν
προσηγόρευσεν,
ὡς
ἄριστα
|
τῇ |
πόλει
καὶ
τοῖς
Ἕλλησι
βουλευσάμενος, |
[19] |
ὡς
Ἀριστοφάνης
ὁ
κωμικὸς
λέγει,
|
τῇ |
πόλει
τὸν
Πειραιᾶ
προσέμαξεν,
ἀλλὰ |
[24] |
τοῦ
Θεμιστοκλέους,
ὅτ'
ἤκμαζεν
ἐν
|
τῇ |
πολιτείᾳ,
δι'
ὀργῆς
εἶχεν
αὐτὸν |
[20] |
προῆγον
ταῖς
τιμαῖς,
ἀντίπαλον
ἐν
|
τῇ |
πολιτείᾳ
τῷ
Θεμιστοκλεῖ
καθιστάντες.
~ἦν |
[4] |
ὡς
ἀφιξόμενοι
παρεῖχον
ἐπισείων,
ἀλλὰ
|
τῇ |
πρὸς
Αἰγινήτας
ὀργῇ
καὶ
φιλονεικίᾳ |
[24] |
εἰ
λάβοι,
τιμωρησόμενος.
ἐν
δὲ
|
τῇ |
τότε
τύχῃ
μᾶλλον
ὁ
Θεμιστοκλῆς |
[2] |
δὲ
τῆς
μητρὸς
ἑκούσιον
ἐπὶ
|
τῇ |
τοῦ
παιδὸς
ἀτιμίᾳ
περιλύπου
γενομένης, |
[10] |
μόνωσιν
ἐναλέσθαι
τῇ
θαλάττῃ
καὶ
|
τῇ |
τριήρει
παρανηχόμενος
ἐκπεσεῖν
εἰς
τὴν |
[2] |
ἀνώμαλος
ἦν
καὶ
ἀστάθμητος,
ἅτε
|
τῇ |
φύσει
καθ'
αὑτὴν
χρώμενος
ἄνευ |
[2] |
ἦν
ὑπερορῶν
παρ'
ἡλικίαν,
ὡς
|
τῇ |
φύσει
πιστεύων.
(ὅθεν
ὕστερον
ἐν |
[18] |
αὐτῷ
πονηθέντων.
~καὶ
γὰρ
ἦν
|
τῇ |
φύσει
φιλοτιμότατος,
εἰ
δεῖ
τεκμαίρεσθαι |
[8] |
λευκοῦ
πεπήγασιν·
ὁ
δὲ
λίθος
|
τῇ |
χειρὶ
τριβόμενος
καὶ
χρόαν
καὶ |
[6] |
ἐφίεσθαι
καὶ
κρατήσειν
ἐπίδοξον
εἶναι
|
τῇ |
χειροτονίᾳ.
τὸν
οὖν
Θεμιστοκλέα
δείσαντα, |
[31] |
πέντε
πρὸς
τοῖς
ἑξήκοντα
βεβιωκὼς
|
ἔτη |
καὶ
τὰ
πλεῖστα
τούτων
ἐν |
[17] |
πρῶτον
μὲν
ἕκαστος
ἑαυτὸν
ἀπέφαινεν
|
ἀρετῇ, |
δεύτερον
δὲ
μεθ'
ἑαυτὸν
Θεμιστοκλέα. |
[25] |
τῷ
τε
ναυκλήρῳ
καὶ
τῷ
|
κυβερνήτῃ, |
καὶ
τὰ
μὲν
δεόμενος,
τὰ |
[8] |
δ'
αὐτῷ
μάλιστα
τῆς
ὑπὸ
|
Φιλοκτήτῃ |
γενομένης
χώρας
Ὀλιζών.
ἔχει
δὲ |
[22] |
δὲ
τῆς
οἰκίας
κατεσκεύασεν
ἐν
|
Μελίτῃ |
τὸ
ἱερὸν,
οὗ
νῦν
τὰ |
[18] |
ἐκείνου
πράξεσιν
ἀντιπαραβάλλοντος,
ἔφη
τῇ
|
ἑορτῇ |
τὴν
ὑστεραίαν
ἐρίσαι
λέγουσαν,
ὡς |
[9] |
Φωκίδα
καὶ
τὰ
τῶν
Φωκέων
|
ἄστη |
πυρπολοῦντος
οὐ
προσήμυναν
οἱ
Ἕλληνες, |
[14] |
ἑκατὸν
ὀγδοήκοντα
τὸ
πλῆθος
οὐσῶν
|
ἑκάστη |
τοὺς
ἀπὸ
τοῦ
καταστρώματος
μαχομένους |
[28] |
εἰσήχθη
πρὸς
βασιλέα
καὶ
προσκυνήσας
|
ἔστη |
σιωπῇ,
προστάξαντος
τῷ
ἑρμηνεῖ
τοῦ |
[18] |
ὡς
ἐκείνη
μὲν
ἀσχολιῶν
τε
|
μεστὴ |
καὶ
κοπώδης
ἐστίν,
ἐν
αὐτῇ |
[13] |
νεανίσκων
κατάρξασθαι
καὶ
καθιερεῦσαι
πάντας
|
ὠμηστῇ |
Διονύσῳ
προσευξάμενον·
οὕτω
γὰρ
ἅμα |
[28] |
φίλους
ἑαυτόν,
ὡς
ἐπ'
εὐτυχίᾳ
|
μεγίστῃ, |
καὶ
κατευξάμενος
ἀεὶ
τοῖς
πολεμίοις |
[11] |
δουλεύειν,
πόλις
δ'
ἡμῖν
ἔστι
|
μεγίστη |
τῶν
Ἑλληνίδων,
αἱ
διακόσιαι
τριήρεις, |
[7] |
ὁ
Θεμιστοκλῆς
πρὸς
αὐτὸν
ἐν
|
κίστῃ |
δεῖπνον
ἄρτων
καὶ
κρεῶν,
ὑποθεὶς |
[10] |
ἀπ'
αὐτοῦ
μόνωσιν
ἐναλέσθαι
τῇ
|
θαλάττῃ |
καὶ
τῇ
τριήρει
παρανηχόμενος
ἐκπεσεῖν |
[26] |
καὶ
πολλοὺς
ᾔσθετο
τῶν
ἐπὶ
|
θαλάττῃ |
παραφυλάττοντας
αὐτὸν
λαβεῖν,
μάλιστα
δὲ |
[2] |
ὁ
πατὴρ
ἐπεδείκνυε
πρὸς
τῇ
|
θαλάττῃ |
τὰς
παλαιὰς
τριήρεις
ἐρριμμένας
καὶ |
[18] |
μεστὴ
καὶ
κοπώδης
ἐστίν,
ἐν
|
αὐτῇ |
δὲ
πάντες
ἀπολαύουσι
τῶν
παρεσκευασμένων |
[1] |
ἀναγράφει.
Νεάνθης
δὲ
καὶ
πόλιν
|
αὐτῇ |
τῆς
Καρίας
Ἀλικαρνασσὸν
προστίθησι.
διὸτι |
[29] |
τοῦ
Δημαράτου
τῆς
τιάρας
ἁψάμενος·
|
αὕτη |
μὲν
ἡ
κίταρις
οὐκ
ἔχει |
[31] |
τῶν
πολιτῶν
οὔτε
ἐπαρθεὶς
τιμῇ
|
τοσαύτῃ |
καὶ
δυνάμει
πρὸς
τὸν
πόλεμον, |
[24] |
φθόνον
ὀργῆς
παλαιᾶς
καὶ
βασιλικῆς,
|
ταύτῃ |
φέρων
ὑπέθηκεν
ἑαυτόν,
ἱκέτης
τοῦ |
[27] |
ἀφῖχθαί
σε
φῶμεν;
οὐ
γὰρ
|
ἰδιώτῃ |
τὴν
γνώμην
ἔοικας.
καὶ
ὁ |
[16] |
ὅλων·
οὐ
τὴν
οὖσαν
οὖν,
|
(ἔφη, |
δεῖ
γέφυραν,
ὦ
Θεμιστόκλεις,
ἡμᾶς |
[18] |
τὸν
ἐπιεικῆ
τοῦ
πλουσίου
προκρίνας
|
ἔφη |
ζητεῖν
ἄνδρα
χρημάτων
δεόμενον
μᾶλλον |
[21] |
καὶ
ἀκοῦσαι.
δύο
γὰρ
ἥκειν
|
ἔφη |
θεοὺς
κομίζων,
Πειθὼ
καὶ
Βίαν· |
[11] |
λέγειν
πρὸς
αὐτόν,
ἦ
γάρ,
|
ἔφη, |
καὶ
ὑμῖν
περὶ
πολέμου
τίς |
[11] |
βακτηρίαν
ὡς
πατάξοντος,
ὁ
Θεμιστοκλῆς
|
ἔφη· |
πάταξον
μέν,
ἄκουσον
δέ.
θαυμάσαντος |
[27] |
ὁ
Θεμιστοκλῆς·
τοῦτ'
οὐκέτ'
ἄν,
|
ἔφη, |
πύθοιτό
τις,
Ἀρτάβανε,
πρότερος
βασιλέως. |
[18] |
ἑαυτοῦ
ταῖς
ἐκείνου
πράξεσιν
ἀντιπαραβάλλοντος,
|
ἔφη |
τῇ
ἑορτῇ
τὴν
ὑστεραίαν
ἐρίσαι |
[16] |
ναυσὶν
ἐπιπλεύσαντας
εἰς
Ἑλλήσποντον,
ὅπως,
|
ἔφη, |
τὴν
Ἀσίαν
ἐν
τῇ
Εὐρώπῃ |
[20] |
Ἀριστείδης
εἰς
τὸν
δῆμον
παρελθὼν
|
ἔφη |
τῆς
πράξεως,
ἣν
διανοεῖται
πράττειν |
[20] |
διεχείμαζε,
δημηγορῶν
ἐν
τοῖς
Ἀθηναίοις
|
ἔφη |
τινα
πρᾶξιν
ἔχειν
ὠφέλιμον
μὲν |
[18] |
οὐκ
ἂν
ἦσθα·
κἀμοῦ
τοίνυν,
|
ἔφη, |
τότε
μὴ
γενομένου,
(ποῦ
ἂν |
[30] |
ἀνέψυχον.
οἱ
δὲ
Πισίδαι
τὰ
|
ξίφη |
λαβόντες
ἐν
τούτῳ
προσεφέροντο,
καὶ |
[11] |
τὰς
μὲν
οἰκίας
καὶ
τὰ
|
τείχη |
καταλελοίπαμεν,
οὐκ
ἀξιοῦντες
ἀψύχων
ἕνεκα |
[8] |
Ἀθαναίων
ἐβάλοντο
φαεννὰν
κρηπῖδ'
ἐλευθερίας·
|
ἀρχὴ |
γὰρ
ὄντως
τοῦ
νικᾶν
τὸ |
[21] |
Τιμοκρέων
ᾆσμα
ποιήσας,
οὗ
ἐστιν
|
ἀρχή· |
Μοῦσα
τοῦδε
τοῦ
μέλεος
κλέος |
[24] |
τιμωρησόμενος.
ἐν
δὲ
τῇ
τότε
|
τύχῃ |
μᾶλλον
ὁ
Θεμιστοκλῆς
φοβηθεὶς
συγγενῆ |
[11] |
ὀργὴν
τῷ
βαρβάρῳ
προσθεὶς
ἑαυτὸν
|
ἀνατρέψῃ |
τὰ
πράγματα
τῆς
Ἑλλάδος
ἐξωστράκιστο |
[3] |
μεταβολήν,
ὡς
καθεύδειν
αὐτὸν
οὐκ
|
ἐῴη |
τὸ
τοῦ
Μιλτιάδου
τρόπαιον.
οἱ |