Pages
[301]	βουληθῇ ἑκάστοτε ἡμῶν, ἐπεὶ γενόμενόν	γ'	ἂν οἷον λέγομεν ἀγαπᾶσθαί τε
[299]	ἀποτίνειν. (Νεώτερος Σωκράτης) οὐκοῦν ὅ	γ'	ἐθέλων καὶ ἑκὼν ἐν τοῖς
[292]	(Νεώτερος Σωκράτης) ῥᾴστη μεντἂν οὕτω	γ'	εἴη πασῶν τῶν τεχνῶν, ἴσμεν
[260]	τέχναις συγγενέσιν, αἳ σύμπασαι τό	γ'	ἐπιτάττειν ἔχουσιν; ἢ βούλει, καθάπερ
[278]	μὲν ἱκανῶς συνειλήφαμεν, ὅτι παραδείγματός	γ'	ἐστὶ τότε γένεσις, ὁπόταν ὂν
[303]	Σωκράτης) φαίνεται. (Ξένος) τούτου δέ	γ'	ἕτερον ἔτι χαλεπώτερον λείπεται τῷ
[296]	(Νεώτερος Σωκράτης) οὐκ ἐννοῶ νῦν	γ'	οὕτως. (Ξένος) καὶ μὴν εὐπρεπής.
[265]	δέ; ἀμφοτέρας ἀδύνατον; (Ξένος) ἅμα	γ'	ὦ θαυμαστέ, ἐν μέρει γε
[267]	παντάπασι μὲν οὖν. (Ξένος) ἆρά	γ'	ὦ Σώκρατες, ἀληθῶς ἡμῖν τοῦτο
[275]	Σωκράτης) ὀρθῶς. (Ξένος) οἶμαι δέ	γ'	ὦ Σώκρατες, τοῦτο μὲν ἔτι
[273]	ἤδη παυόμενος καὶ τῶν σεισμῶν	γαλήνης	ἐπιλαβόμενος εἴς τε τὸν εἰωθότα
[310]	περὶ τὰς ἰδίας ἐκδόσεις καὶ	γάμους.	οἱ γὰρ πολλοὶ τὰ περὶ
[310]	ἦθος ζητοῦσι, καὶ κατὰ δύναμιν	γαμοῦσί	τε παρὰ τούτων καὶ τὰς
[299]	τῶν νόμων εἶναι σοφώτερον, οὐδένα	γὰρ	ἀγνοεῖν τό τε ἰατρικὸν καὶ
[284]	τὴν ῥηθεῖσαν ὑφαντικὴν ἀφανιοῦμεν; ἅπασαι	γὰρ	αἱ τοιαῦταί που τὸ τοῦ
[300]	ταύτην ἐπιστήμην. (Νεώτερος Σωκράτης) πῶς	γὰρ	ἄν; (Ξένος) δεῖ δὴ τὰς
[295]	ὀρθῶς. (Ξένος) ὀρθῶς μέντοι. πῶς	γὰρ	ἄν τις ἱκανὸς γένοιτ' ἄν
[298]	ὑπ' αὐτῶν πάσχομεν. ὃν μὲν	γὰρ	ἂν ἐθελήσωσιν ἡμῶν τούτων ἑκάτεροι
[279]	ἐκ τῶν ἐρίων ὑφάσματα, τάχα	γὰρ	ἂν ἡμῖν καὶ τοῦτο τὸ
[272]	(γυναικῶν καὶ παίδων, ἐκ γῆς	γὰρ	ἀνεβιώσκοντο πάντες, οὐδὲν μεμνημένοι τῶν
[294]	περιλαβὼν τὸ βέλτιστον ἐπιτάττειν, αἱ	γὰρ	ἀνομοιότητες τῶν τε ἀνθρώπων καὶ
[262]	ἅμα εἶδος ἐχέτω. κάλλιστον μὲν	γὰρ	ἀπὸ τῶν ἄλλων εὐθὺς διαχωρίζειν
[306]	γε μὴν ῥητέον. (Ξένος) τὸ	γὰρ	ἀρετῆς μέρος ἀρετῆς εἴδει διάφορον
[297]	πῶς τί τοῦτ' εἴρηκας; οὐδὲ	γὰρ	ἄρτι δῆθεν κατέμαθον τὸ περὶ
[259]	Σωκράτης) τί μήν; (Ξένος) καὶ	γὰρ	ἀρχιτέκτων γε πᾶς οὐκ αὐτὸς
[261]	αὐτοῖς παραχωρήσαντες θέσθαι τινά; ~τοῦ	γὰρ	ἄρχοντος ἕνεκα ἡμῖν ἡ μέθοδος
[286]	εἶναι δοῦναι καὶ δέξασθαι, τὰ	γὰρ	ἀσώματα, κάλλιστα ὄντα καὶ μέγιστα,
[294]	ἐπέταξεν. (Νεώτερος Σωκράτης) ἀληθῆ, ποιεῖ	γὰρ	ἀτεχνῶς καθάπερ εἴρηκας νῦν ὁ
[291]	τι καθορᾶν. (Ξένος) ναί, τὸ	γὰρ	ἄτοπον ἐξ ἀγνοίας πᾶσι συμβαίνει.
[291]	(Νεώτερος Σωκράτης) λέγοις ἄν, ἔοικας	γὰρ	ἄτοπόν τι καθορᾶν. (Ξένος) ναί,
[273]	πρόσθεν ἁπτομένοις τοῦ λόγου, στρεφθέντος	γὰρ	αὖ τοῦ κόσμου τὴν ἐπὶ
[258]	ἀτραπὸν πῇ τις ἀνευρήσει; δεῖ	γὰρ	αὐτὴν ἀνευρεῖν, καὶ χωρὶς ἀφελόντας
[271]	καὶ τοῦτο τῆς ἔμπροσθεν. τότε	γὰρ	αὐτῆς πρῶτον τῆς κυκλήσεως ἦρχεν
[263]	αὐτὰ πάσχωμεν. (Νεώτερος Σωκράτης) οὐδὲν	γὰρ	δεῖ. (Ξένος) καὶ γὰρ οὖν
[299]	πρεσβύτας, κολάζειν τοῖς ἐσχάτοις. οὐδὲν	γὰρ	δεῖν τῶν νόμων εἶναι σοφώτερον,
[296]	(Ξένος) καὶ μὴν εὐπρεπής. φασὶ	γὰρ	δὴ δεῖν, εἴ τις γιγνώσκει
[307]	τοῦ ζῆν παρασκευήν. οἱ μὲν	γὰρ	δὴ διαφερόντως ὄντες κόσμιοι τὸν
[284]	τὴν τοῦ μετρίου γένεσιν; οὐ	γὰρ	δὴ δυνατόν γε οὔτε πολιτικὸν
[292]	συμβαίνουσαν γίγνεσθαι; (Νεώτερος Σωκράτης) τί	γὰρ	δὴ καὶ κωλύει; (Ξένος) σκόπει
[291]	ἐξ ἀγνοίας πᾶσι συμβαίνει. καὶ	γὰρ	δὴ καὶ νῦν αὐτὸς τοῦτ'
[292]	δὲ οὐδαμῶς. (Νεώτερος Σωκράτης) δεῖ	γὰρ	δὴ ποιεῖν τοῦτο, ὡς ὁ
[306]	ἐν τοῖς ὑπεναντίοις γένεσι. τῶν	γὰρ	δὴ πράξεων ἐν πολλαῖς καὶ
[295]	δή; (Ξένος) τῶν τοιῶνδε. εἴπωμεν	γὰρ	δὴ πρός γε ἡμᾶς αὐτοὺς
[283]	τοίνυν αὐτὴν δύο μέρη, δεῖ	γὰρ	δὴ πρὸς ὃ νῦν σπεύδομεν.
[264]	τινων πολλάκις ἄρα διακήκοας, οὐ	γὰρ	δὴ (προστυχής γε αὐτὸς οἶδ'
[297]	ἑτέρων πολλῶν ἀντάξιον ἰατρόν. κατίδωμεν	γὰρ	δή τι σχῆμα ἐν τούτοις
[285]	λεχθὲν ὂν τυγχάνει. μετρήσεως μὲν	γὰρ	δή τινα τρόπον πάνθ' ὁπόσα
[261]	περὶ τὰ ζῷα ἐπιτακτικόν. οὐ	γὰρ	δὴ τό γε τῆς βασιλικῆς
[302]	τι πόλις ἐστὶ φύσει; πάσχουσαι	γὰρ	δὴ τοιαῦτα αἱ πόλεις νῦν
[292]	τι δὴ βασιλῆς γε. δεῖ	γὰρ	δὴ τόν γε τὴν βασιλικὴν
[298]	τὸ μετὰ ταῦτα ἑπόμενον. ἐπειδὰν	γὰρ	δὴ τῶν ἀρχόντων ἑκάστοις ὁ
[290]	ἐφ' ὃ πορευόμεθα προσάπτεσθαι. τὸ	γὰρ	δὴ τῶν ἱερέων σχῆμα καὶ
[289]	γένεσιν εἰρῆσθαι. σκόπει δέ, ἦν	γὰρ	δικαιότατα μὲν ἂν τεθὲν κατ'
[287]	διαιρώμεθα, ἐπειδὴ δίχα ἀδυνατοῦμεν. δεῖ	γὰρ	εἰς τὸν ἐγγύτατα ὅτι μάλιστα
[303]	ἄριστον, πλὴν τῆς ἑβδόμης, πασῶν	γὰρ	ἐκείνην γε ἐκκριτέον, οἷον θεὸν
[289]	καὶ παντὸς χαρακτῆρος. γένος τε	γὰρ	ἐν αὑτοῖς ταῦτα οὐδὲν ἔχει
[282]	νυνδὴ (ῥηθέντα ἅπαντά ἐστιν, ἡ	γὰρ	ἐν ἐρίοις τε καὶ στήμοσι
[310]	ἀμφότερα τὰ γένη δόξαν. τοῦτο	γὰρ	ἓν καὶ ὅλον ἐστὶ βασιλικῆς
[281]	ὦ παῖ, τοῦτο λελεγμένον. ~ὁ	γὰρ	ἐνἀρχῇ τῆς τῶν ἱματίων ἐργασίας
[285]	πολὺ διαφέρον ἀλλήλοιν. ~(Ξένος) ὃ	γὰρ	ἐνίοτε, ὦ Σώκρατες, οἰόμενοι δή
[271]	πολλῶν οὐκ ὀρθῶς ἀπιστοῦνται. τὸ	γὰρ	ἐντεῦθεν οἶμαι χρὴ συννοεῖν. ἑπόμενον
[274]	τοῖς πᾶσιν ὑπ' ἀνάγκης, οὐ	γὰρ	ἐξῆν ἔτ' ἐν γῇ δι'
[287]	ταύτην τὴν δύναμιν ἔχον. οὐ	γὰρ	ἐπὶ γενέσεως αἰτίᾳ πήγνυται, καθάπερ
[271]	ἐντεῦθεν οἶμαι χρὴ συννοεῖν. ἑπόμενον	γάρ	ἐστι τῷ τοὺς πρεσβύτας ἐπὶ
[275]	τῇδε δὴ πάλιν ἐπανέλθωμεν. ἣν	γὰρ	ἔφαμεν αὐτεπιτακτικὴν μὲν εἶναι τέχνην
[264]	τιθασῷ καὶ ἀγρίῳ. τὰ μὲν	γὰρ	ἔχοντα τιθασεύεσθαι φύσιν ἥμερα προσείρηται,
[264]	γενώμεθα (πρὸς τῇ πολιτικῇ. πεποίηκε	γὰρ	ἡμᾶς καὶ νῦν παθεῖν τὸ
[277]	ἐνδείκνυσθαί τι τῶν μειζόνων. κινδυνεύει	γὰρ	ἡμῶν ἕκαστος οἷον ὄναρ εἰδὼς
[292]	χαλεπωτάτης καὶ μεγίστης κτήσασθαι. δεῖ	γὰρ	ἰδεῖν αὐτήν, ἵνα θεασώμεθα τίνας
[265]	ταῦτ' ἔστω ταύτῃ λεχθέντα, πάντως	γὰρ	ἱκανῶς δεδήλωται. (Ξένος) καὶ μὴν
[279]	εἰ δοκεῖ, μὴ πᾶσαν; ἀποχρήσει	γὰρ	ἴσως ἡ περὶ τὰ ἐκ
[264]	τὴν κοινοτροφικὴν πειρώμεθα διαιρεῖν, ἴσως	γὰρ	καὶ τοῦτο ὃ σὺ προθυμῇ
[264]	ταῖς βασιλικαῖς λίμναις. ἐν μὲν	γὰρ	κρήναις τάχ' ἂν ἴσως εἴης
[290]	ἥκιστα δῆλον ὃ λέγω, τῷ	γὰρ	λαχόντι βασιλεῖ φασιν τῇδε τὰ
[291]	ἄρτι σκοπουμένῳ φαίνεται. πολλοὶ μὲν	γὰρ	λέουσι τῶν ἀνδρῶν εἴξασι καὶ
[263]	ἡμᾶς δεῦρ' ἤγαγεν. οἶμαι μὲν	γὰρ	μάλιστα, ὅθεν ἐρωτηθεὶς σὺ τὴν
[268]	(Ξένος) σχεδὸν παιδιὰν ἐγκερασαμένους, συχνῷ	γὰρ	μέρει δεῖ μεγάλου μύθου προσχρήσασθαι,
[282]	Σωκράτης) ἆρ' οὖν μανθάνω; δοκεῖς	γάρ	μοι τὸ περὶ τὴν τοῦ
[263]	γένους, ἀγελαίων μὴν ζῴων. ἦ	γάρ;	(Νεώτερος Σωκράτης) ναί. ~(Ξένος) διῄρητο
[275]	δὴ τότε εὐθὺς ἀγελαιοτροφικήν μέμνησαι	γάρ;	(Νεώτερος Σωκράτης) ναί. (Ξένος) ταύτης
[268]	νομέων ὁ αὐτὸς τρόπος. ἦ	γάρ;	(Νεώτερος Σωκράτης) ὀρθότατα. (Ξένος) πῶς
[284]	ποτὲ πρὸς τὸ μέτριον, ἦ	γάρ;	(Νεώτερος Σωκράτης) οὕτως. (Ξένος) οὐκοῦν
[297]	δὴ δεύτερον ἐφήσαμεν, διαπερανώμεθα. ἦ	γάρ;	(Νεώτερος Σωκράτης) πάνυ μὲν οὖν.
[259]	αὐτῷ διαφερώμεθα. (Νεώτερος Σωκράτης) τί	γάρ;	(Ξένος) ἀλλὰ μὴν τόδε γε
[287]	που θήσομεν. (Νεώτερος Σωκράτης) οὐ	γάρ.	(Ξένος) καὶ μὲν δὴ χαλεπὸν
[300]	ἀποῦσίν τισιν. (Νεώτερος Σωκράτης) ἔφαμεν	γάρ.	(Ξένος) οὐκοῦν ἀνὴρ ὁστισοῦν εἷς
[290]	μεταποιουμένους εὕρωμεν. (Νεώτερος Σωκράτης) πῶς	γάρ;	(Ξένος) τί δὲ ἄρα τοὺς
[309]	χρῆσθαί ποτε; (Νεώτερος Σωκράτης) πῶς	γάρ;	~(Ξένος) τοῖς δ' εὐγενέσι γενομένοις
[282]	δὴ καὶ τούτοιν ἑκάτερον, ἴσως	γὰρ	ὁ διορισμὸς ἔγκαιρος ἄν σοι
[306]	(Ξένος) ἀλλ' ὧδε πάλιν. ἀνδρείαν	γὰρ	οἶμαί σε ἡγεῖσθαι (μέρος ἓν
[307]	(τε ἐν ἑτέροις πολλοῖς. κατὰ	γὰρ	οἶμαι τὴν αὑτῶν ἑκατέροις συγγένειαν
[300]	(Νεώτερος Σωκράτης) ἀληθέστατά (Ξένος) παρὰ	γὰρ	οἶμαι τοὺς νόμους τοὺς ἐκ
[265]	τῷ μέρει λόγῳ χρώμενος. ἂν	γὰρ	ὀνομάζειν αὐτὰ βουληθῇς, ἔσται σοι
[257]	(Θεόδωρος) καθάπερ εἶπες, μεταλάμβανε, νέω	γὰρ	ὄντε ῥᾷον οἴσετον πάντα πόνον
[265]	τὴν μακροτέραν πρότερον ἴωμεν, νεαλέστεροι	γὰρ	ὄντες ῥᾷον αὐτὴν πορευσόμεθα. τὴν
[284]	τοῦ μετρίου γένεσιν. τούτου τε	γὰρ	ὄντος ἐκεῖνα ἔστι, κἀκείνων οὐσῶν
[305]	γε αὐτῶν οὐδεμία ἀνεφάνη. (τὴν	γὰρ	ὄντως οὖσαν βασιλικὴν οὐκ αὐτὴν
[297]	μὴν πειρώμεθα λαβεῖν αὐτό. φέρε	γάρ,	ὀρθῆς ἡμῖν μόνης οὔσης ταύτης
[292]	εἴη πασῶν τῶν τεχνῶν, ἴσμεν	γὰρ	ὅτι χιλίων ἀνδρῶν ἄκροι πεττευταὶ
[265]	κεράτων νομεύει. (Νεώτερος Σωκράτης) πῶς	γὰρ	οὐ δῆλος; (Ξένος) ταύτην τοίνυν
[260]	δεσπόζοντά γε; (Νεώτερος Σωκράτης) πῶς	γὰρ	οὐ μᾶλλον; (Ξένος) τὴν ἐπιτακτικὴν
[289]	τῇ πολιτικῇ. (Νεώτερος Σωκράτης) πῶς	γὰρ	οὔ; (Ξένος) σχεδὸν τοίνυν ὅσα
[278]	δυνατοὶ γίγνονται. ~(Νεώτερος Σωκράτης) πῶς	γὰρ	οὔ; (Ξένος) ταὐτὰ δέ γε
[275]	ἐκείνως πεφύκασιν. (Νεώτερος Σωκράτης) πῶς	γὰρ	οὔ; (Ξένος) τῇδε δὴ πάλιν
[282]	ἡ ταλασιουργική. (Νεώτερος Σωκράτης) πῶς	γὰρ	οὔ; (Ξένος) τῆς δὴ ταλασιουργικῆς
[281]	(ὄνομα λέγει. (Νεώτερος Σωκράτης) πῶς	γὰρ	οὔ; (Ξένος) τί δέ; κναφευτικὴν
[279]	ὃ βουλόμεθα. (Νεώτερος Σωκράτης) τί	γὰρ	οὔ; (Ξένος) τί δῆτα οὐ,
[311]	ἀμφοῖν ἀδύνατον. (Νεώτερος Σωκράτης) πῶς	γὰρ	οὔ; (Ξένος) τοῦτο δὴ τέλος
[288]	ἀτεχνῶς ἐπιστήμῃ. (Νεώτερος Σωκράτης) πῶς	γὰρ	οὔ; (Ξένος) τούτων δὴ τρίτον
[294]	διελθεῖν ἡμᾶς. (Νεώτερος Σωκράτης) πῶς	γὰρ	οὔ; (Ξένος) τρόπον τινὰ μέντοι
[283]	ἄρα πολλάκις ὕστερον ἐπίῃ θαυμαστὸν	γὰρ	οὐδέν λόγον ἄκουσόν τινα (προσήκοντα
[266]	ἀγελαίοις θρέμμασιν. (Νεώτερος Σωκράτης) οὐ	γὰρ	οὖν. ἀλλὰ τίνι δὴ τὼ
[306]	οὐκ εἰωθότα λόγον οὐδαμῶς, πάντα	γὰρ	οὖν δὴ (ἀλλήλοις τά γε
[269]	νῦν σχῆμα. (Νεώτερος Σωκράτης) λέγεται	γὰρ	οὖν δὴ καὶ τοῦτο. (Ξένος)
[303]	ἐφ' ἑαυτοῦ. (Νεώτερος Σωκράτης) λέγεται	γὰρ	οὖν δὴ ταῦτα οὕτω γίγνεσθαι.
[270]	εἶναι τῶν θαυμαστῶν αἴτιον. ἔστι	γὰρ	οὖν δὴ τοῦτ' αὐτό. (Νεώτερος
[263]	οὐδὲν γὰρ δεῖ. (Ξένος) καὶ	γὰρ	οὖν καὶ τότε ἡμαρτάνετο ταύτῃ.
[280]	ὑφαντικὴν λεχθεῖσαν. (Νεώτερος Σωκράτης) ἔοικε	γὰρ	οὖν. (Ξένος) ἀλλ' οὐκ ἔστι
[264]	καὶ ξηροβατικόν. (Νεώτερος Σωκράτης) ἔστι	γὰρ	οὖν. (Ξένος) ἆρ' οὖν καὶ
[265]	δίχα διαστέλλειν. (Νεώτερος Σωκράτης) δεῖ	γὰρ	οὖν. ~(Ξένος) καὶ μὴν τό
[300]	λαβεῖν τέχνην. (Νεώτερος Σωκράτης) κεῖται	γὰρ	οὖν. (Ξένος) οὐκοῦν εἰ μὲν
[310]	τρόπον πράττουσιν. (Νεώτερος Σωκράτης) εἰκὸς	γὰρ	οὖν. (Ξένος) πράττουσι μὲν δὴ
[302]	κατ' ἀρχάς. (Νεώτερος Σωκράτης) ἦσαν	γὰρ	οὖν. (Ξένος) ταύτας τοίνυν δίχα
[302]	ταῖς ἄλλαις. (Νεώτερος Σωκράτης) ἔστι	γὰρ	οὖν. (Ξένος) τότε μὲν τοίνυν
[287]	τῶν ἄλλων τὸ γένος, ὅτι	γὰρ	οὖν τῶν ὄντων ἔστιν ὡς
[271]	δὲ κατ' ἀρχὰς ἐφύοντο, τούτων	γὰρ	οὗτοι κήρυκες ἐγένονθ' ἡμῖν τῶν
[269]	ἐλλείπων. (Ξένος) ἀκούοις ἄν. τὸ	γὰρ	πᾶν τόδε τοτὲ μὲν αὐτὸς
[264]	ἐστὶ τῆς τέχνης, δῆλον (δὴ)	γὰρ	παντί. (Νεώτερος Σωκράτης) πῶς δ'
[272]	εἰς τὸ πρόσθεν περαίνωμεν. ἐπειδὴ	γὰρ	πάντων τούτων χρόνος ἐτελεώθη καὶ
[257]	πρὸς τὸ τέλος ἔλθωμεν. ἀλλὰ	γὰρ	περὶ Θεαιτήτου τοῦδε τί χρὴ
[275]	ταύτης τοίνυν πῃ διημαρτάνομεν. τὸν	γὰρ	πολιτικὸν οὐδαμοῦ συνελάβομεν οὐδ' ὠνομάσαμεν,
[310]	ἰδίας ἐκδόσεις καὶ γάμους. οἱ	γὰρ	πολλοὶ τὰ περὶ ταῦτα οὐκ
[268]	Θυέστου λεχθεῖσαν ἔριν φάσμα. ἀκήκοας	γάρ	που καὶ ἀπομνημονεύεις ὅ φασι
[283]	ὑπεροχῆς (τε καὶ ἐλλείψεως, ἡ	γάρ	που μετρητικὴ περὶ πάντ' ἐστὶ
[265]	κοινογονίᾳ τε καὶ ἰδιογονίᾳ; μανθάνεις	γάρ	που. (Νεώτερος Σωκράτης) τὸ ποῖον;
[290]	τινος ἐπιστήμης διακόνου μόριον, ἑρμηνευταὶ	γάρ	που νομίζονται παρὰ θεῶν ἀνθρώποις.
[277]	σύ γε ἕτοιμος ἀκολουθεῖν. τοὺς	γάρ	που παῖδας ἴσμεν, ὅταν ἄρτι
[286]	οὐδὲ πρὸς τοῦτο πάντα. οὔτε	γὰρ	πρὸς τὴν ἡδονὴν μήκους ἁρμόττοντος
[294]	με ἐρόμενος, ὦ Σώκρατες. ἔμελλον	(γάρ	σε διερωτήσειν ταῦτα πότερον ἀποδέχῃ
[276]	τροφήν, ἔπειτα ταύτην τέμνειν, οὐ	γὰρ	σμικρὰς ἂν ἔχοι τμήσεις ἔτι.
[287]	ἢ τόθ' (ἡμῖν ποιητέον. ὅσαι	γὰρ	σμικρὸν ἢ μέγα τι δημιουργοῦσι
[288]	ὄνομα ἅπασι πρέψει προσαγορευθέν, οὐ	γὰρ	σπουδῆς οὐδὲν αὐτῶν χάριν, ἀλλὰ
[283]	παντί που δῆλον ἤδη. τὸ	γὰρ	συγκριτικῆς τῆς ἐν ταλασιουργίᾳ μόριον
[280]	ἐπανιτέον ἀρχόμενον ἀπὸ τελευτῆς. εἰ	γὰρ	συννοεῖς τὴν οἰκειότητα, τὴν μὲν
[311]	μέρος ἑκατέρων συμμειγνύντα. τὰ μὲν	γὰρ	σωφρόνων ἀρχόντων ἤθη σφόδρα μὲν
[269]	νῦν δὲ δὴ λεκτέον, εἰς	γὰρ	τὴν τοῦ βασιλέως ἀπόδειξιν πρέψει
[274]	βραχύτερα καὶ μᾶλλον προσήκοντα. τῆς	γὰρ	τοῦ κεκτημένου καὶ νέμοντος ἡμᾶς
[273]	νῦν κόσμον ἀφικέσθαι. παρὰ μὲν	γὰρ	τοῦ συνθέντος πάντα καλὰ κέκτηται,
[263]	σχισθέντων. (Νεώτερος Σωκράτης) ὀρθότατα, ἀλλὰ	γὰρ	τοῦτο αὐτό, ὦ ξένε, πῶς
[287]	ταύτας ὡς οὔσας συναιτίους. ἄνευ	γὰρ	τούτων οὐκ ἄν ποτε γένοιτο
[299]	τὸ κυβερνητικὸν καὶ ναυτικόν, ἐξεῖναι	γὰρ	τῷ βουλομένῳ μανθάνειν (γεγραμμένα καὶ
[274]	νῦν ἐσμὲν ἤδη. περὶ μὲν	γὰρ	τῶν ἄλλων θηρίων πολλὰ ἂν
[271]	ἢ ἐν ταῖσδε; τὴν μὲν	γὰρ	τῶν ἄστρων τε καὶ ἡλίου
[266]	δυοῖν πᾶν ἤδη κατακεκερμάτισται. τὸ	γὰρ	τῶν κυνῶν οὐκ ἐπάξιον καταριθμεῖν
[272]	θυραυλοῦντες τὰ πολλὰ ἐνέμοντο, τὸ	γὰρ	τῶν ὡρῶν αὐτοῖς ἄλυπον ἐκέκρατο,
[273]	ἀπεδίδου τοῖς τότε. τὰ μὲν	γὰρ	ὑπὸ σμικρότητος ὀλίγου δέοντα ἠφανίσθαι
[266]	παντάπασι μὲν οὖν. (Ξένος) νῦν	γάρ,	ὦ Σώκρατες, ἐκεῖνό ἐστι καταφανὲς
[278]	θαυμαστόν γε οὐδέν. (Ξένος) πῶς	γάρ,	ὦ φίλε, δύναιτο ἄν τις
[262]	ἰδὼν ἐπ' ἀνθρώπους πορευόμενον, ἀλλὰ	γάρ,	ὦ φίλε, λεπτουργεῖν οὐκ ἀσφαλές,
[297]	Σωκράτης) οὐκ ἔστ' ἀντειπεῖν παρά	γε	ἃ νῦν εἴρηται. (Ξένος) καὶ
[292]	(Νεώτερος Σωκράτης) ἀλλὰ μὴν τοῦτό	γε	ἀδύνατον μὴ ποιεῖν. (Ξένος) ἐξ
[259]	φήσομεν. (Ξένος) ἀλλὰ μὴν ἥ	γε	ἀληθινοῦ βασιλέως βασιλική; (Νεώτερος Σωκράτης)
[296]	ταῦτα τὸν ὅρον εἶναι τόν	γε	ἀληθινώτατον ὀρθῆς πόλεως διοικήσεως, ὃν
[282]	λέγειν στρεπτικόν. (Ξένος) οὐ μόνον	γε,	ἀλλὰ καὶ κρόκης, ἢ γένεσιν
[275]	ἐπὶ ζῴοις, οὐ μὴν ἰδίᾳ	γε	ἀλλὰ (κοινῇ τὴν ἐπιμέλειαν ἔχουσαν,
[307]	(Ξένος) καὶ μὴν ὁπόταν αὖ	γε	ἀμφότερα γίγνηται ταῦθ' ἡμῖν ἄκαιρα,
[297]	(Ξένος) καὶ μὴν οὐ φαῦλόν	γε,	ἂν κινήσας τις τοῦτον τὸν
[306]	γε. (Ξένος) καὶ μὴν σωφροσύνην	γε	ἀνδρείας μὲν ἕτερον, ἓν δ'
[276]	Σωκράτης) ὀρθῶς. (Ξένος) ἐπιμέλεια δέ	γε	ἀνθρωπίνης συμπάσης κοινωνίας οὐδεμία ἂν
[293]	Σωκράτης) καλῶς. (Ξένος) καὶ ἐάντε	γε	ἀποκτεινύντες τινὰς ἢ καὶ ἐκβάλλοντες
[304]	μανθανομένης καὶ διδασκούσης ἄρα σύ	γε	ἀποφαίνῃ δεῖν ἡμῖν ἄρχειν; (Νεώτερος
[291]	πάμφυλόν τι γένος αὐτῶν, ὥς	γε	ἄρτι σκοπουμένῳ φαίνεται. πολλοὶ μὲν
[298]	ἄτοπα. (Ξένος) κατ' ἐνιαυτὸν δέ	γε	ἄρχοντας καθίστασθαι τοῦ πλήθους, εἴτε
[290]	ἀμφισβητοῦντας τῆς πολιτικῆς. καίτοι σφόδρα	γε	ἄτοπον ἂν εἶναι δόξειε τὸ
[310]	εἰκός. (Ξένος) ἡ δὲ αἰδοῦς	γε	αὖ λίαν πλήρης ψυχὴ καὶ
[263]	μέτιμεν. οὐ μὴν ἀλλὰ τοῦτό	γε	αὖ παντάπασιν φύλαξαι, μή ποτε
[311]	τάδε. (Ξένος) τὰ δ' ἀνδρεῖά	γε	αὖ πρὸς μὲν τὸ δίκαιον
[281]	οὐδαμῶς. (Ξένος) καὶ μὴν τήν	γε	αὖ στήμονος ἐργαστικὴν καὶ κρόκης
[282]	Σωκράτης) ὀρθῶς. (Ξένος) ὅσα δέ	γε	αὖ τὴν μὲν συστροφὴν χαύνην
[282]	χρὴ μὲν οὖν, καὶ λέγωμέν	γε	αὐτῆς τὸ μὲν εἶναι στρεπτικόν,
[261]	Σωκράτης) ναί. (Ξένος) τούτοις δέ	γε	αὐτοῖς τὸ τοῦ γνωστικοῦ μέρος
[264]	διακήκοας, οὐ γὰρ δὴ (προστυχής	γε	αὐτὸς οἶδ' ὅτι γέγονας ταῖς
[305]	ἐπιστήμας αἳ εἴρηνται, ὅτι πολιτική	γε	αὐτῶν οὐδεμία ἀνεφάνη. (τὴν γὰρ
[269]	καὶ μὴν αὖ καὶ τήν	γε	βασιλείαν ἣν ἦρξε Κρόνος πολλῶν
[265]	δεδήλωται. (Ξένος) καὶ μὴν ὅ	γε	βασιλεὺς ἡμῖν αὖ καταφανὴς ὅτι
[301]	ἄρα παρὰ τὰ γεγραμμένα τό	γε	βέλτιστον ποιητέον, ᾖ δέ τις
[261]	οὔ; (Ξένος) καὶ μὴν τά	γε	γιγνόμενα πάντα δίχα διαλαβεῖν οὐ
[292]	ποτε, μή τι δὴ βασιλῆς	γε.	δεῖ γὰρ δὴ τόν γε
[261]	μᾶλλον προσεοικότα. (Νεώτερος Σωκράτης) φαίνεταί	γε	δὴ ῥηθὲν νῦν. (Ξένος) πότερον
[305]	τῆς πολεμικῆς δεσπότιν ἀποφαίνεσθαι πλήν	γε	δὴ τὴν ὄντως οὖσαν βασιλικήν;
[259]	γάρ; (Ξένος) ἀλλὰ μὴν τόδε	γε	δῆλον, ὡς βασιλεὺς ἅπας χερσὶ
[310]	Σωκράτης) οὐδέν. (Ξένος) μᾶλλον δέ	γε	δίκαιον τῶν περὶ τὰ γένη
[267]	Σωκράτης) ναί. (Ξένος) ταύτην δέ	γε	διώριζεν ὁ λόγος οὐχ ἵππων
[268]	Σωκράτης) ἀλλὰ μὴν οὐδαμῶς τοῦτό	γε	δραστέον. (Ξένος) πάλιν τοίνυν ἐξ
[293]	τί μήν; (Ξένος) τούτους δέ	γε,	ἐάντε ἑκόντων ἄντ' ἀκόντων ἄρχωσιν,
[257]	ὦ Θεόδωρε, ποιητέον, ἐπείπερ ἅπαξ	γε	ἐγκεχειρήκαμεν, (καὶ) οὐκ ἀποστατέον πρὶν
[300]	οὔ; (Ξένος) καὶ μὴν τόν	γε	εἰδότα ἔφαμεν, τὸν ὄντως πολιτικόν,
[307]	φῄς; (Ξένος) περὶ ὅλην, ὥς	γε	εἰκός, τὴν τοῦ ζῆν παρασκευήν.
[268]	σχῆμα βασιλικόν, οὐ μὴν ἀπειργασμένοι	γε	εἶμέν πω δι' ἀκριβείας τὸν
[298]	θεραπείας ποιεῖσθαι. (Νεώτερος Σωκράτης) κομιδῇ	γε	εἴρηκας ἄτοπα. (Ξένος) κατ' ἐνιαυτὸν
[262]	ἀνδρειότατα διῄρησαι, μὴ μέντοι τοῦτό	γε	εἰς αὖθις κατὰ δύναμιν πάσχωμεν.
[291]	(Ξένος) τὴν δὲ ὑπ' ὀλίγων	γε	ἑκάστοτε κρατηθεῖσαν πόλιν ἀριστοκρατίᾳ καὶ
[284]	ἐσχάτων. (Νεώτερος Σωκράτης) καὶ μέγα	γε	ἑκάτερον τμῆμα εἶπες, καὶ πολὺ
[303]	τῆς ἑβδόμης, πασῶν γὰρ ἐκείνην	γε	ἐκκριτέον, οἷον θεὸν ἐξ ἀνθρώπων,
[292]	(Ξένος) μῶν οὖν δοκεῖ πλῆθός	γε	ἐν πόλει ταύτην τὴν ἐπιστήμην
[309]	ὄντως σῶφρον καὶ φρόνιμον, ὥς	γε	ἐν πολιτείᾳ, γίγνεται, μὴ κοινωνῆσαν
[277]	(Ξένος) καὶ μάλ' ἀτόπως ἔοικά	γε	ἐν τῷ παρόντι κινήσας τὸ
[277]	τί οὖν; λέγε μηδὲν ἐμοῦ	γε	ἕνεκα ἀποκνῶν. (Ξένος) λεκτέον ἐπειδὴ
[290]	(Ξένος) ἀλλὰ οὐ μὴν οἶμαί	γε	ἐνύπνιον ἰδὼν εἶπον ταύτῃ πῃ
[271]	Σωκράτης) κομιδῇ μὲν οὖν τοῦτό	γε	ἕπεται τοῖς ἔμπροσθεν. ἀλλὰ δὴ
[295]	ἢ πᾶν τὸ τοιοῦτον ἔν	γε	ἐπιστήμῃ συμβαῖνον καὶ (ἀληθεῖ τέχνῃ
[266]	ἡμετέρας δυνάμεως διάμετρος, εἴπερ δυοῖν	γέ	ἐστι ποδοῖν δὶς πεφυκυῖα. (Νεώτερος
[277]	(Ξένος) λεκτέον ἐπειδὴ καὶ σύ	γε	ἕτοιμος ἀκολουθεῖν. τοὺς γάρ που
[294]	χαλεπώτερον ἀκούειν ἐρρήθη. ~(Ξένος) μικρόν	γε	ἔφθης με ἐρόμενος, ὦ Σώκρατες.
[297]	δή; (Ξένος) τοιόνδε τι δεῖ	γε	ζητεῖν, οὐ πάνυ σύνηθες οὐδὲ
[266]	οὖν. ~(Ξένος) καὶ μὴν τό	γε	ζῷον, ὅσον ἥμερον καὶ ἀγελαῖον,
[304]	πῶς ἂν ἄτεχνον διανοηθεῖμεν, ἥν	γε	ἡ στρατηγικὴ καὶ πᾶσα ἡ
[295]	τοιῶνδε. εἴπωμεν γὰρ δὴ πρός	γε	ἡμᾶς αὐτοὺς (ἰατρὸν μέλλοντα ἢ
[266]	διαιροῦμεν; (Ξένος) ὧιπερ καὶ δίκαιόν	γε	Θεαίτητόν τε καὶ σὲ διανέμειν,
[281]	οὐδαμῶς. (Ξένος) ἀλλὰ μὴν τῆς	γε	θεραπείας ἀμφισβητήσουσιν αὗται σύμπασαι καὶ
[275]	πῶς δ' οὐκ ἦν τό	γε	θεραπεύειν που πᾶσι κοινόν, μηδὲν
[264]	Σωκράτης) καλῶς. (Ξένος) ἣν δέ	γε	θηρεύομεν ἐπιστήμην, ἐν τοῖς ἡμέροις
[264]	ἀκήκοα. (Ξένος) καὶ μὴν χηνοβωτίας	γε	καὶ γερανοβωτίας, εἰ καὶ μὴ
[259]	γοῦν. (Ξένος) καὶ μὴν οἰκονόμος	γε	καὶ δεσπότης ταὐτόν. (Νεώτερος Σωκράτης)
[294]	Σωκράτης) καλῶς. (Ξένος) διὸ δή	γε	καὶ ἴσους πόνους νῦν διδόντες
[282]	καλῶς. (Ξένος) καὶ μὴν ξαντική	γε	καὶ νηστικὴ καὶ πάντα αὖ
[269]	μετείληφεν, ἀτὰρ οὖν δὴ κεκοινώνηκέ	γε	(καὶ σώματος, ὅθεν αὐτῷ μεταβολῆς
[302]	(διπλοῦν ἐστι ταύτης, ἀλλὰ τό	γε	κατὰ νόμους ἄρχειν καὶ παρανόμως
[272]	αὐτῶν (λέγονται, καὶ τοῦτο, ὥς	γε	κατὰ τὴν ἐμὴν δόξαν ἀποφήνασθαι,
[260]	δόξαν. (Ξένος) ἀλλὰ μὴν τοῖς	γε	κοινῇ τι πράττουσιν ἀγαπητὸν ὁμονοεῖν.
[285]	ἦ που τὸν τῆς ὑφαντικῆς	γε	λόγον αὐτῆς ταύτης ἕνεκα θηρεύειν
[265]	Σωκράτης) ναί. (Ξένος) τὸ δέ	γε	λοιπὸν ἔτι τῆς λείας ἀγέλης
[284]	ἔργον ἢ κεῖνο καίτοι κἀκείνου	γε	μεμνήμεθα τὸ μῆκος ὅσον ἦν
[265]	~(Ξένος) καὶ μὴν ἐφ' ὅ	γε	μέρος ὥρμηκεν ἡμῖν ὁ λόγος,
[265]	γ' ὦ θαυμαστέ, ἐν μέρει	γε	μὴν δῆλον ὅτι δυνατόν. (Νεώτερος
[292]	καὶ πάνυ γε. ~(Ξένος) δημοκρατίας	γε	μήν, ἐάντ' οὖν βιαίως ἐάντε
[265]	μάλιστα, τοῦτ' ἔχουσαν μᾶλλον, μακροτέραν	γε	μήν. ἔξεστιν οὖν ὁποτέραν ἂν
[269]	διὰ παντὸς ἀδύνατον, κατὰ δύναμίν	γε	μὴν ὅτι μάλιστα ἐν τῷ
[275]	Σωκράτης) πάντως που. (Ξένος) ζητητέοι	γε	μὴν οὐδὲν ἂν εἴησαν οὔθ'
[306]	ὡς φαίνεται. (Νεώτερος Σωκράτης) πάντως	γε	μὴν ῥητέον. (Ξένος) τὸ γὰρ
[261]	(Νεώτερος Σωκράτης) ὀρθῶς. (Ξένος) τήν	γε	μὴν τῶν ζῴων γένεσιν καὶ
[258]	οὐκ ἐμὸν γίγνεται. (Ξένος) δεῖ	γε	μήν, ὦ Σώκρατες, αὐτὸ εἶναι
[260]	ὄντα αὐτὸν τέχνης θήσομεν, δεσπόζοντά	γε;	(Νεώτερος Σωκράτης) πῶς γὰρ οὐ
[257]	τῆς ὑμετέρας τέχνης. (Θεόδωρος) εὖ	γε	νὴ τὸν ἡμέτερον θεόν, ὦ
[294]	τί μήν; (Ξένος) τὸν δέ	γε	νόμον ὁρῶμεν σχεδὸν ἐπ' αὐτὸ
[291]	ὀλιγαρχίᾳ. (Νεώτερος Σωκράτης) καὶ πάνυ	γε.	~(Ξένος) δημοκρατίας γε μήν, ἐάντ'
[306]	ἡμῖν εἶναι. (Νεώτερος Σωκράτης) πάνυ	γε.	(Ξένος) καὶ μὴν σωφροσύνην γε
[261]	ἐν τούτῳ; (Νεώτερος Σωκράτης) πάνυ	γε.	(Ξένος) καὶ μὴν φαινόμεθα ἔχειν,
[304]	ἡμῖν ἄρχειν; (Νεώτερος Σωκράτης) σφόδρα	γε.	(Ξένος) καὶ τὴν εἰ δεῖ
[266]	πρότερον ἔλθω; (Νεώτερος Σωκράτης) σφόδρα	γε.	(Ξένος) λέγω δὴ δεῖν τότε
[307]	πράξεων; (Νεώτερος Σωκράτης) καὶ σφόδρα	γε.	(Ξένος) μῶν οὖν οὐ τἀναντία
[265]	πειρώμεθα ἀποδοῦναι. (Νεώτερος Σωκράτης) πάνυ	γε.	(Ξένος) πότερον οὖν βούλει τῷ
[281]	αὐταῖς ἀπονέμουσαι. (Νεώτερος Σωκράτης) πάνυ	γε.	(Ξένος) πρὸς τοίνυν ταύταις ἔτι
[259]	γνωστικὴν διοριζοίμεθα; (Νεώτερος Σωκράτης) πάνυ	γε.	(Ξένος) πρόσεχε δὴ τὸν νοῦν
[305]	γέγονε; (Νεώτερος Σωκράτης) καὶ σφόδρα	γε.	~(Ξένος) τὴν δὴ βασιλικὴν συμπλοκήν,
[258]	κατ' ἄλλο. (Νεώτερος Σωκράτης) ἔοικέν	γε.	(Ξένος) τὴν οὖν πολιτικὴν ἀτραπὸν
[261]	διαιρήσεται δίχα. (Νεώτερος Σωκράτης) παντάπασί	γε.	(Ξένος) τὸ μὲν τοίνυν αὐτῶν
[280]	τῆς πολιτικῆς; (Νεώτερος Σωκράτης) ὀρθότατά	γε.	(Ξένος) τὸ μετὰ τοῦτο δὴ
[266]	βραδύτατα; (Νεώτερος Σωκράτης) ναί, τοῦτό	γε.	(Ξένος) τόδε δὲ οὐκ ἐννοοῦμεν,
[305]	ὑπηρέτιν ἐκείνης. (Νεώτερος Σωκράτης) ἔοικέν	γε.	(Ξένος) τόδε δὴ κατανοητέον ἰδόντι
[290]	ἀποδεδόσθαι. (Νεώτερος Σωκράτης) καὶ πάνυ	γε.	~(Ξένος) τούτους τε τοίνυν τοὺς
[260]	γνωστικῆς ἐπιστήμης. (Νεώτερος Σωκράτης) πάνυ	γε.	(Ξένος) τούτῳ δέ γε οἶμαι
[291]	κληθεῖσα; (Νεώτερος Σωκράτης) καὶ πάνυ	γε.	(Ξένος) τρεῖς δ' οὖσαι μῶν
[296]	καὶ ἄδικον; (Νεώτερος Σωκράτης) παντάπασί	γε.	(Ξένος) τῶν δὴ βιασθέντων παρὰ
[264]	(Ξένος) πᾶς μὲν δὴ τό	γε	ξηροτροφικὸν τῆς ἀγελαιοτροφίας διέλοιτ' ἂν
[295]	(Ξένος) ἀλλὰ τὸ τοῖς πολλοῖς	γε	οἶμαι καὶ ὡς ἐπὶ τὸ
[259]	Σωκράτης) ναί. (Ξένος) τῶν γνωστικῶν	γε	οἶμαι παντάπασι τεχνῶν. (Νεώτερος Σωκράτης)
[260]	πάνυ γε. (Ξένος) τούτῳ δέ	γε	οἶμαι προσήκει κρίναντι μὴ τέλος
[275]	Σωκράτης) ἀληθῆ λέγεις, εἴπερ ἐτύγχανέ	γε	ὄν. (Ξένος) πῶς δ' οὐκ
[301]	ὢν εἷς ἄρχῃ, πάντως τό	γε	ὄνομα ταὐτὸν βασιλεὺς καὶ οὐδὲν
[301]	δ' οὔ; (Ξένος) νῦν δέ	γε	ὁπότε οὐκ ἔστι γιγνόμενος, ὡς
[290]	(Ξένος) ἀλλ' οὐ μὴν οὕς	γε	ὁρῶμεν μισθωτοὺς καὶ θῆτας πᾶσιν
[275]	λεχθὲν ἀληθές, οὐ μὴν ὅλον	γε	οὐδὲ σαφὲς ἐρρήθη, διὸ καὶ
[281]	τι ἀληθές, οὐ μὴν σαφές	γε	οὐδὲ τέλεον, πρὶν ἂν καὶ
[268]	τόδε δὲ ἴσμεν, ὅτι βουκόλῳ	γε	οὐδεὶς ἀμφισβητήσει περὶ τούτων οὐδενός,
[283]	ἔδοξε ῥηθῆναι. (Ξένος) καὶ θαυμαστόν	γε	οὐδέν, ἀλλὰ τάχ' ἄν, ὦ
[278]	ἀγνοεῖ; (Νεώτερος Σωκράτης) καὶ θαυμαστόν	γε	οὐδέν. (Ξένος) πῶς γάρ, ὦ
[291]	(Νεώτερος Σωκράτης) ἀλλὰ μὴν τοῦτό	γε	οὐκ ἀνετέον. (Ξένος) οὔκουν δὴ
[257]	συγγένειαν ἔχειν τινά. τὸν μέν	γε	οὖν ὑμεῖς κατὰ τὴν τοῦ
[305]	οὐκ ἄρα πολιτικὴν θήσομεν, ὑπηρετικήν	γε	οὖσαν, τὴν τῶν στρατηγῶν ἐπιστήμην.
[284]	γένεσιν; οὐ γὰρ δὴ δυνατόν	γε	οὔτε πολιτικὸν οὔτ' ἄλλον τινὰ
[292]	Σωκράτης) ναί. (Ξένος) καὶ τούτων	γε	οὐχ ἁπασῶν, ἀλλὰ κριτικὴν δήπου
[276]	Σωκράτης) ἀληθῆ. (Ξένος) νῦν δέ	γε	πάλιν ἐπανορθούμενοι, καθάπερ εἶπον, τὴν
[259]	μήν; (Ξένος) καὶ γὰρ ἀρχιτέκτων	γε	πᾶς οὐκ αὐτὸς ἐργατικὸς ἀλλ'
[258]	ἔστιν οὕτως. (Ξένος) αἱ δέ	γε	περὶ τεκτονικὴν αὖ καὶ σύμπασαν
[278]	καὶ τὰ μὲν αὐτῶν ἁμῇ	γέ	πῃ τῶν συγκράσεων ὀρθῶς δοξάζει,
[261]	(Ξένος) ἀλλ' οὐ μὴν τόν	γε	πολιτικὸν εὑρήσομεν ἰδιοτρόφον, ὥσπερ βοηλάτην
[294]	ἕνεκα; (Νεώτερος Σωκράτης) καὶ πάνυ	γε	πολλαί. (Ξένος) φέρε νῦν ἀναλάβωμεν
[259]	(Νεώτερος Σωκράτης) ναί. (Ξένος) παρεχόμενός	γέ	που γνῶσιν ἀλλ' οὐ χειρουργίαν.
[276]	οὖν. (Ξένος) καὶ τὴν μέν	γέ	που τῶν βιαίων τυραννικήν, τὴν
[262]	θηρίων ἄλλη τροφή. (Ξένος) παντάπασί	γε	προθυμότατα καὶ ἀνδρειότατα διῄρησαι, μὴ
[260]	δὲ ἑκάστοις τῶν ἐργατῶν τό	γε	πρόσφορον ἕως ἂν ἀπεργάσωνται τὸ
[258]	τινα οἰκειότητα. δεῖ δὴ τούς	γε	συγγενεῖς ἡμᾶς ἀεὶ προθύμως διὰ
[281]	ὑφῆς ἔργα, δοκεῖν χρὴ τό	γε	συναιτίας εἶναι προσποιήσασθαι παντὸς ὑφάσματος.
[287]	μιᾷ κλήσει προσφθεγγόμεθα, καὶ μάλα	γε	συχνὸν εἶδος ~καὶ τῇ ζητουμένῃ
[278]	γὰρ οὔ; (Ξένος) ταὐτὰ δέ	γε	ταῦτα ἐν ἄλλαις ἀμφιγνοοῦντες πάλιν
[267]	μέν πως, οὐ μὴν παντάπασί	γε	τελέως ἀπειργάσθαι; (Νεώτερος Σωκράτης) πῶς
[276]	Σωκράτης) ὀρθῶς. (Ξένος) αὖθις δέ	γε	τὴν ἀπονεμηθεῖσαν ἐπιμελητικὴν δίχα τέμνειν
[292]	γε. δεῖ γὰρ δὴ τόν	γε	τὴν βασιλικὴν ἔχοντα ἐπιστήμην, ~ἄν
[260]	φαῖμεν διῃρῆσθαι; (Νεώτερος Σωκράτης) κατά	γε	τὴν ἐμὴν δόξαν. (Ξένος) ἀλλὰ
[291]	ἀνετέον. (Ξένος) οὔκουν δὴ κατά	γε	τὴν ἐμήν. καί μοι φράζε
[277]	κοινῇ συνδοκεῖν. νῦν δὲ κατά	γε	τὴν ἐμὴν οὔπω φαίνεται τέλεον
[259]	ἰδιώτης ὢν τυγχάνῃ, πάντως κατά	γε	τὴν τέχνην αὐτὴν βασιλικὸς ὀρθῶς
[306]	γὰρ οὖν δὴ (ἀλλήλοις τά	γε	τῆς ἀρετῆς μόρια λέγεταί που
[261]	ἐπιτακτικόν. οὐ γὰρ δὴ τό	γε	τῆς βασιλικῆς ἐπιστήμης ἐστί ποτε
[283]	ὀρθότατα. (Ξένος) καὶ μὴν τό	γε	τῆς ὑφαντικῆς μέρος ὃ προυθέμεθα,
[290]	ἤδη τοίνυν μοι δοκοῦμεν οἷόν	γέ	τινος ἴχνους ἐφ' ὃ πορευόμεθα
[287]	τῶν ὄντων ἔστιν ὡς ἑνός	γέ	τινος ὄργανον εἰπόντα δοκεῖν εἰρηκέναι
[307]	κινδυνεύουσιν. (Ξένος) παιδιὰ τοίνυν αὕτη	γέ	τις ἡ διαφορὰ τούτων ἐστὶ
[302]	τι κατιδεῖν ἡμᾶς, καίπερ πρός	γε	τὸ νῦν προτεθὲν ἡμῖν πάρεργον
[302]	λεγόμενον; οὐ μὴν ἀλλ' εἴς	γε	τὸ ὅλον ἴσως ἅπανθ' ἕνεκα
[266]	ἄλλως. (Ξένος) καὶ μὴν ἥ	γε	τοῦ λοιποῦ γένους πάλιν ἐστὶ
[260]	ἂν αὐτοὶ κοινωνῶμεν, ἐατέον τά	γε	τῶν ἄλλων δοξάσματα χαίρειν. (Νεώτερος
[290]	Σωκράτης) τάχ' ἂν ἴσως τῆς	γε	τῶν ἐμπορευτικῶν. (Ξένος) ἀλλ' οὐ
[303]	Σωκράτης) κινδυνεύει. (Ξένος) τὴν δέ	γε	τῶν μὴ πολλῶν, ὥσπερ ἑνὸς
[287]	ἃ λέγεις. (Ξένος) οὐκοῦν ἀπό	γε	τῶν πολλῶν ὁ βασιλεὺς ὅσαι
[281]	Σωκράτης) ναί. (Ξένος) τὸ δέ	γε	τῶν συνεστώτων καὶ συμπεπιλημένων διαλυτική.
[305]	αὐτὴν ἀποφανούμεθα, εἴπερ τοῖς ἔμπροσθέν	γε	ὑποληψόμεθα ὁμοίως; (Νεώτερος Σωκράτης) φημί.
[279]	ἕτερον ἔχομεν, ἀλλ' οὖν τήν	γε	ὑφαντικὴν προελώμεθα; καὶ ταύτην, εἰ
[295]	ξένε, εἰρημένων. (Ξένος) μᾶλλον δέ	γε,	ὦ βέλτιστε, ἐκ τῶν μελλόντων
[264]	βραδύτερον. (Νεώτερος Σωκράτης) καὶ καλῶς	γε,	ὦ ξένε, πεποίηκε. (Ξένος) ταῦτ'
[277]	ἀποφαινώμεθα; ~(Νεώτερος Σωκράτης) καὶ κινδυνεύει	γε,	ὦ ξένε, τελέως ἂν ἡμῖν
[263]	ταῦτα οὕτως. (Ξένος) τὸ δέ	γε,	ὦ πάντων ἀνδρειότατε, τάχ' ἄν,
[309]	(Ξένος) ὃς δ' ἂν δρᾶν	γε,	ὦ Σώκρατες, ἀδυνατῇ τὸ τοιοῦτον,
[276]	ὀρθῶς. (Ξένος) μετὰ ταῦτα δέ	γε,	ὦ Σώκρατες, ἆρ' ἐννοοῦμεν ὅτι
[261]	τῷ λόγῳ συμβαίνῃ. (Ξένος) καλῶς	γε,	ὦ Σώκρατες, κἂν διαφυλάξῃς τὸ
[258]	οὐ μὲν δὴ κατὰ ταὐτόν	γε,	ὦ Σώκρατες, φαίνεταί μοι τμῆμα.
[300]	που. (Ξένος) καὶ μὴν ἔμπροσθέ	γε	ὡμολογημένον ἡμῖν κεῖται μηδὲν πλῆθος
[300]	(Ξένος) δεῖ δὴ τὰς τοιαύτας	γε	ὡς ἔοικε πολιτείας, ~εἰ μέλλουσι
[288]	συχνὸν εἶδος ~καὶ τῇ ζητουμένῃ	(γε,	ὡς οἶμαι, προσῆκον οὐδὲν ἀτεχνῶς
[306]	τινὸς ἐπαινέτης εἴτε αὐτὸς πώποτε	γέγονας	εἴτε ἄλλου παρὼν ἐπαινοῦντος ᾔσθησαι;
[264]	(προστυχής γε αὐτὸς οἶδ' ὅτι	γέγονας	ταῖς ἐν τῷ Νείλῳ τιθασείαις
[269]	διὰ τόδ' ἐξ ἀνάγκης ἔμφυτον	γέγονε.	(Νεώτερος Σωκράτης) διὰ τὸ ποῖον
[305]	τὰ κατὰ πόλιν δῆλα ἡμῖν	γέγονε;	(Νεώτερος Σωκράτης) καὶ σφόδρα γε.
[303]	κατὰ σμικρὰ εἰς πολλούς. διὸ	γέγονε	πασῶν μὲν νομίμων τῶν πολιτειῶν
[301]	(Ξένος) οὕτω δὴ τύραννός τε	γέγονε,	φαμέν, καὶ βασιλεὺς καὶ ὀλιγαρχία
[291]	ὃς ἄρτι κατάδηλος νῦν ἡμῖν	γέγονεν	ἀποχωρισθέντων τῶν ἔμπροσθεν. (Νεώτερος Σωκράτης)
[274]	ἀνθρώπινον βίον συγκατεσκεύακεν ἐκ τούτων	γέγονεν,	ἐπειδὴ τὸ μὲν ἐκ θεῶν,
[301]	νῦν λεγομένων πολιτειῶν ἓν μόνον	γέγονεν.	(Νεώτερος Σωκράτης) ἔοικε γοῦν. (Ξένος)
[306]	χαλεπὸν ἐνδείξασθαι πρᾶγμα ἀναγκαῖον ἄρα	γέγονεν,	ὡς φαίνεται. (Νεώτερος Σωκράτης) πάντως
[284]	περὶ τὰς πράξεις ἐπιστήμονα ἀναμφισβητήτως	γεγονέναι	τούτου μὴ συνομολογηθέντος. (Νεώτερος Σωκράτης)
[266]	ὦ Σώκρατες, ἆρα καθορῶμεν ἡμῖν	γεγονὸς	ἐν τοῖς διῃρημένοις; (Νεώτερος Σωκράτης)
[297]	νυνδὴ ῥηθέν, ᾧ δὲ τρόπῳ	γεγονός	ἐστι τοῦτο ὃ δὴ δεύτερον
[274]	καὶ πόσον ἁμάρτημα φῂς εἶναι	γεγονὸς	ἡμῖν; (Ξένος) τῇ μὲν βραχύτερον,
[274]	δὲ ἀσθενεῖς ἄνθρωποι καὶ ἀφύλακτοι	γεγονότες	διηρπάζοντο ὑπ' (αὐτῶν, καὶ ἔτ'
[299]	παρὰ τοὺς νόμους καὶ τὰ	γεγραμμένα	δόξῃ πείθειν εἴτε νέους εἴτε
[296]	τῶν δὴ βιασθέντων παρὰ τὰ	γεγραμμένα	καὶ πάτρια δρᾶν ἕτερα δικαιότερα
[299]	ἐξεῖναι γὰρ τῷ βουλομένῳ μανθάνειν	(γεγραμμένα	καὶ πάτρια ἔθη κείμενα. ταῦτα
[301]	νόμων μηδὲν ποιεῖν παρὰ τὰ	γεγραμμένα	καὶ πάτρια ἔθη. (Νεώτερος Σωκράτης)
[300]	τῶν εἰδότων εἰς δύναμιν εἶναι	γεγραμμένα;	(Νεώτερος Σωκράτης) πῶς δ' οὔ;
[296]	ὀρθῶς τὴν τέχνην, παρὰ τὰ	γεγραμμένα	τὸ βέλτιον ἀναγκάζῃ δρᾶν παῖδα
[301]	ἐπιστήμων ὡς ἄρα παρὰ τὰ	γεγραμμένα	τό γε βέλτιστον ποιητέον, ᾖ
[300]	αὐτῷ (βελτίω δόξῃ παρὰ τὰ	γεγραμμένα	ὑφ' αὑτοῦ καὶ ἐπεσταλμένα ἀποῦσίν
[266]	πρὸς τὸν εὐχερῆ βίον ἄριστα	γεγυμνασμένῳ;	(Νεώτερος Σωκράτης) παντάπασι μὲν οὖν.
[296]	ἧττον ἂν ἐκείνου τῇ ἀληθείᾳ	γελοῖον	φαίνοιτο; (Νεώτερος Σωκράτης) τί μήν;
[266]	δὲ οὐκ ἐννοοῦμεν, ὡς ἔτι	γελοιότερος	ὁ βασιλεὺς φαίνεται μετὰ τῆς
[295]	(ἀληθεῖ τέχνῃ περὶ ἅπαντα παντάπασι	γέλως	ἂν ὁ μέγιστος γίγνοιτο τῶν
[266]	ἕτερον αὖ τι τῶν πρὸς	γέλωτα	(εὐδοκιμησάντων ἄν, ὦ Σώκρατες, ἆρα
[310]	ἀκέραστος (τόλμης ἀνδρείας, ἐπὶ δὲ	γενεὰς	πολλὰς οὕτω γεννηθεῖσα, νωθεστέρα φύεσθαι
[303]	τ' εἶναι μᾶλλον τῷ βασιλικῷ	γένει	καὶ δυσκαταμαθητότερον, καί μοι φαινόμεθα
[309]	θείαν φημὶ ἐν δαιμονίῳ γίγνεσθαι	γένει.	(Νεώτερος Σωκράτης) πρέπει γοῦν οὕτω.
[265]	λείας ἀγέλης τῶν ἡμέρων ἀμιγὲς	γένει	πρὸς ἄλληλα. (Νεώτερος Σωκράτης) πῶς
[279]	ἀναληπτέον, ὡς ἐπειδὴ τῷ βασιλικῷ	γένει	τῆς περὶ τὰς πόλεις ἐπιμελείας
[266]	ἅμα γένος συνειληχὸς καὶ συνδεδραμηκὸς	γένει	τῷ τῶν ὄντων γενναιοτάτῳ καὶ
[270]	τρίχες ἐμελαίνοντο, τῶν δ' αὖ	γενειώντων	αἱ παρειαὶ λεαινόμεναι πάλιν ἐπὶ
[272]	πάσας ἑκάστης τῆς ψυχῆς τὰς	γενέσεις	ἀποδεδωκυίας, ὅσα ἦν ἑκάστῃ προσταχθὲν
[310]	πέφυκεν ἀνδρεία τε ἐν πολλαῖς	γενέσεσιν	ἄμεικτος γεννωμένη σώφρονι φύσει κατὰ
[261]	μὲν ἐπὶ ταῖς τῶν ἀψύχων	γενέσεσιν	αὐτοῦ τάττοντες, (τὸ δ' ἐπὶ
[287]	δύναμιν ἔχον. οὐ γὰρ ἐπὶ	γενέσεως	αἰτίᾳ πήγνυται, καθάπερ ὄργανον, ἀλλ'
[267]	τις αὐτὸ ὄνομα συναγαγεῖν βουληθῇ,	γενέσεως	ἀμείκτου νομευτικὴν ἐπιστήμην προσαγορεύων. (τὸ
[283]	δὲ (τὸ) κατὰ τὴν τῆς	γενέσεως	ἀναγκαίαν οὐσίαν. (Νεώτερος Σωκράτης) πῶς
[275]	ἐκ τῆς νῦν περιφορᾶς καὶ	γενέσεως	βασιλέα καὶ πολιτικὸν τὸν ἐκ
[307]	δέ; τὸ τῆς ἠρεμαίας αὖ	γενέσεως	εἶδος ἆρ' οὐ πολλάκις ἐπῃνέκαμεν
[271]	τροπῇ συνανακυκλουμένης εἰς τἀναντία τῆς	γενέσεως,	καὶ γηγενεῖς δὴ κατὰ τοῦτον
[281]	ὄργανα τῆς περὶ τὰ ἀμφιέσματα	γενέσεως	κοινωνεῖ, πάσας συναιτίους εἴπωμεν, τὰς
[281]	Σωκράτης) τίνας; (Ξένος) τὴν μὲν	γενέσεως	οὖσαν συναίτιον, τὴν δ' αὐτὴν
[281]	ἀμφισβητήσουσιν αὗται σύμπασαι καὶ τῆς	γενέσεως	τῆς τῶν ἱματίων τῇ τῆς
[261]	ἐπιτάξει (προσχρωμένους ἆρ' οὐχ εὑρήσομεν	γενέσεώς	τινος ἕνεκα προστάττοντας; (Νεώτερος Σωκράτης)
[301]	τῆς τοιαύτης ἀρχῆς ἄξιον ἂν	γενέσθαι	ποτέ, (ὥστε ἐθέλειν καὶ δυνατὸν
[268]	που καὶ ἀπομνημονεύεις ὅ φασι	γενέσθαι	τότε. (Νεώτερος Σωκράτης) τὸ περὶ
[306]	οὖν αὐτὸ ἐν τοῖς ὑπεναντίοις	γένεσι.	τῶν γὰρ δὴ πράξεων ἐν
[265]	(Ξένος) τῷ τῶν μὲν τὴν	γένεσιν	ἄκερων εἶναι, τῶν δὲ κερασφόρον.
[262]	χωρίς, σύμπασι δὲ τοῖς ἄλλοις	γένεσιν,	ἀπείροις οὖσι καὶ ἀμείκτοις καὶ
[282]	γε, ἀλλὰ καὶ κρόκης, ἢ	γένεσιν	ἄστροφόν τινα αὐτῆς εὑρήσομεν; (Νεώτερος
[289]	ζῴων, ἐν τούτοις ἑπτὰ οἶμαι	γένεσιν	εἰρῆσθαι. σκόπει δέ, ἦν γὰρ
[280]	παρέχονται τέχναι φραγμάτων, περί τε	γένεσιν	ἐπιθηματουργίας οὖσαι καὶ τὰς τῶν
[261]	τήν γε μὴν τῶν ζῴων	γένεσιν	καὶ τροφὴν τὴν μέν τις
[273]	κόσμου τὴν ἐπὶ τὴν νῦν	γένεσιν	ὁδὸν τὸ τῆς ἡλικίας αὖ
[284]	καὶ (πρὸς τὴν τοῦ μετρίου	γένεσιν;	οὐ γὰρ δὴ δυνατόν γε
[284]	καὶ πρὸς τὴν τοῦ μετρίου	γένεσιν.	τούτου τε γὰρ ὄντος ἐκεῖνα
[271]	ὀλίγαις ἡμέραις διεφθείρετο. (Νεώτερος Σωκράτης)	γένεσις	δὲ δὴ τίς τότ' ἦν,
[278]	ὅτι παραδείγματός γ' ἐστὶ τότε	γένεσις,	ὁπόταν ὂν ταὐτὸν ἐν ἑτέρῳ
[310]	κἀγαθὰ μίαν ἔχειν ἀμφότερα τὰ	γένη	δόξαν. τοῦτο γὰρ ἓν καὶ
[271]	δὴ καὶ τὰ ζῷα κατὰ	γένη	καὶ ἀγέλας οἷον νομῆς θεῖοι
[260]	ἐπιτάξει (διαφέρετον ἀλλήλοιν τούτω τὼ	γένη;	(Νεώτερος Σωκράτης) φαίνεσθον. (Ξένος) ἆρ'
[285]	φυλάττωμεν δὲ μόνον ὅτι δύο	γένη	(περὶ αὐτὰ ἐξηύρηται τῆς μετρητικῆς,
[310]	γε δίκαιον τῶν περὶ τὰ	γένη	ποιουμένων (ἐπιμέλειαν τούτων πέρι λέγειν,
[308]	ἐν τούτοις ἀμφότερα ταῦτα τὰ	γένη	πολλὴν πρὸς ἄλληλα ἀεὶ καὶ
[305]	νῦν, ὅτε καὶ πάντα τὰ	γένη	τὰ κατὰ πόλιν δῆλα ἡμῖν
[263]	μάλα προθύμως δύ' εἶναι ζῴων	γένη,	τὸ μὲν ἀνθρώπινον, ἕτερον δὲ
[310]	φύσιν, δέον ποιεῖν ἀμφότερα τὰ	γένη	τούτων τοὐναντίον ἅπαν. (Νεώτερος Σωκράτης)
[271]	ζῷον ὂν ἕτερον θειότερον, ἄλλα	γένη	φαυλότερα αὑτῶν νομεύουσι, νέμοντος δὲ
[289]	πλέγμα ἀμφισβητοῦντας τῷ βασιλεῖ καταφανεῖς	γενήσεσθαι,	καθάπερ τοῖς ὑφάνταις τότε τοὺς
[295]	ἀλλήλους (συμβολαίων, μή ποθ' ἱκανὸν	γενήσεσθαι	πᾶσιν ἁθρόοις προστάττοντα ἀκριβῶς ἑνὶ
[258]	καὶ σόν, ὅταν ἐμφανὲς ἡμῖν	γένηται.	(Νεώτερος Σωκράτης) καλῶς εἶπες. (Ξένος)
[309]	ὅσων αἱ φύσεις ἐπὶ τὸ	γενναῖον	(ἱκαναὶ παιδείας τυγχάνουσαι καθίστασθαι καὶ
[274]	μὲν βραχύτερον, τῇ δὲ μάλα	γενναῖον	καὶ πολλῷ μεῖζον καὶ πλέον
[297]	(Νεώτερος Σωκράτης) ποίας; (Ξένος) τὸν	γενναῖον	κυβερνήτην καὶ τὸν ἑτέρων πολλῶν
[266]	συνδεδραμηκὸς γένει τῷ τῶν ὄντων	γενναιοτάτῳ	καὶ ἅμα εὐχερεστάτῳ. (Νεώτερος Σωκράτης)
[261]	ἀψύχων ἐπιστατοῦν, οἷον ἀρχιτεκτονικόν, ἀλλὰ	γενναιότερον,	ἐν τοῖς (ζῴοις καὶ περὶ
[274]	τ' ἦν, φύειν τε καὶ	γεννᾶν	καὶ τρέφειν προσετάττετο ὑπὸ τῆς
[265]	καὶ ὄνων πέφυκεν ἐξ ἀλλήλων	γεννᾶν.	(Νεώτερος Σωκράτης) ναί. (Ξένος) τὸ
[269]	γηγενεῖς καὶ μὴ ἐξ ἀλλήλων	γεννᾶσθαι;	(Νεώτερος Σωκράτης) καὶ τοῦτο ἓν
[310]	ἐπὶ δὲ γενεὰς πολλὰς οὕτω	γεννηθεῖσα,	νωθεστέρα φύεσθαι τοῦ καιροῦ καὶ
[269]	μὲν καὶ μακαρίων παρὰ τοῦ	γεννήσαντος	μετείληφεν, ἀτὰρ οὖν δὴ κεκοινώνηκέ
[274]	καὶ τὸ τῆς κυήσεως καὶ	γεννήσεως	καὶ τροφῆς μίμημα συνείπετο τοῖς
[310]	συνδοῦνται πρὸς τὴν τῶν παίδων	γέννησιν.	(Νεώτερος Σωκράτης) τί δή; (Ξένος)
[310]	τε ἐν πολλαῖς γενέσεσιν ἄμεικτος	γεννωμένη	σώφρονι φύσει κατὰ μὲν ἀρχὰς
[271]	ἦν ἐν τῇ τότε φύσει	γεννώμενον,	τὸ δὲ γηγενὲς εἶναί ποτε
[306]	ἆρ' οὖν δυνατὸς αὐτὸ ἂν	γενοίμην,	ὥσπερ καὶ διανοοῦμαι, διὰ λόγων
[266]	ἥμερον καὶ ἀγελαῖον, σχεδὸν πλὴν	γενοῖν	δυοῖν πᾶν ἤδη κατακεκερμάτισται. τὸ
[299]	ἡμῖν, καὶ οὐδ' εἰς αὖθις	γένοιντ'	ἄν ποτε διὰ τὸν ἀποκωλύοντα
[292]	τοῖς ἄλλοις Ἕλλησιν οὐκ ἂν	γένοιντό	ποτε, μή τι δὴ βασιλῆς
[295]	πῶς γὰρ ἄν τις ἱκανὸς	γένοιτ'	ἄν (ποτε, ὦ Σώκρατες, ὥστε
[297]	λαβὸν ἐπιστήμην οἷόν τ' ἂν	γένοιτο	μετὰ νοῦ διοικεῖν (πόλιν, ἀλλὰ
[282]	ὁ διορισμὸς ἔγκαιρος ἄν σοι	γένοιτο.	(Νεώτερος Σωκράτης) πῇ; (Ξένος) τῇδε,
[287]	γὰρ τούτων οὐκ ἄν ποτε	γένοιτο	πόλις οὐδὲ πολιτική, τούτων δ'
[295]	Διὸς ἑτέρως πως τῶν εἰωθότων	γενόμενα,	καρτερῶν δ' ἂν ἡγοῖτο δεῖν
[287]	οἴεσθαι δεῖν ὡς βραχύτερα ἂν	γενόμενα	τοὺς συνόντας ἀπηργάζετο διαλεκτικωτέρους καὶ
[308]	ἀντ' ἐλευθέρων πολλάκις ἔλαθον αὑτοὺς	γενόμενοι	δοῦλοι. (Νεώτερος Σωκράτης) χαλεπὸν εἶπες
[310]	γάρ; ~(Ξένος) τοῖς δ' εὐγενέσι	γενομένοις	τε ἐξ ἀρχῆς ἤθεσι θρεφθεῖσί
[301]	ἂν βουληθῇ ἑκάστοτε ἡμῶν, ἐπεὶ	γενόμενόν	γ' ἂν οἷον λέγομεν ἀγαπᾶσθαί
[282]	τε στραφὲν καὶ στερεὸν νῆμα	γενόμενον	στήμονα μὲν φάθι τὸ νῆμα,
[263]	τάττων ἀποσχίζοι τότε, ~ἡνίκα ἀποροῖ	γένος	ἅμα καὶ μέρος εὑρίσκειν (ἑκάτερον
[263]	καὶ σύ, γεράνους μὲν ἓν	γένος	ἀντιτιθὲν τοῖς ἄλλοις ζῴοις καὶ
[262]	τὸ δὲ αὖ τῶν ἀνθρώπων	γένος	ἄρρενι καὶ θήλει, Λυδοὺς δὲ
[291]	τί δή; (Ξένος) πάμφυλόν τι	γένος	αὐτῶν, ὥς γε ἄρτι σκοπουμένῳ
[262]	τις τἀνθρώπινον ἐπιχειρήσας δίχα (διελέσθαι	γένος	διαιροῖ καθάπερ οἱ πολλοὶ τῶν
[263]	μὴ πᾶν τὸ τῶν ζῴων	γένος	διαιρούμενοι, ἵνα ἧττον αὐτὰ πάσχωμεν.
[266]	τῷ δίποδι πρὸς τὸ τετράπουν	γένος	διανεῖμαι, κατιδόντα δὲ τἀνθρώπινον ἔτι
[310]	αὕτως τὸ περὶ τὴν ἀνδρείαν	γένος	δρᾷ, τὴν αὑτοῦ μεταδιῶκον φύσιν,
[260]	διελώμεθα, τὸ μὲν τῶν βασιλέων	γένος	εἰς τὴν αὐτεπιτακτικὴν θέντες, τοῦ
[262]	κλῆσιν αὖ καὶ τοῦτ' ἀξιοῖ	γένος	ἐκείνου χωρὶς ἕτερον ἓν γίγνεσθαι.
[263]	καταλιπεῖν τὸ λοιπὸν αὖ πάντων	γένος	ἕν, ὅτι πᾶσι ταὐτὸν (ἐπονομάζειν
[262]	ταύτην τὴν μίαν κλῆσιν καὶ	γένος	ἓν αὐτὸ εἶναι προσδοκῶσιν, ἢ
[260]	διώρισται τέχνης, καὶ (τὸ βασιλικὸν	γένος	ἔοικεν ἀπὸ τοῦ τῶν κηρύκων
[290]	εἰς τοῦτο εἰστελεῖσθαι αὐτὸν τὸ	γένος,	ἔτι δὲ καὶ τῶν Ἑλλήνων
[266]	(Ξένος) ἡ φύσις, ἣν τὸ	γένος	ἡμῶν τῶν ἀνθρώπων κέκτηται, μῶν
[263]	ὦ ξένε, πῶς ἄν τις	γένος	καὶ μέρος ἐναργέστερον γνοίη, ὡς
[260]	ὂν τυγχάνει τὸ τῶν αὐτεπιτακτῶν	γένος,	καὶ ταύτῃ ταῦτα διελώμεθα, τὸ
[271]	τὸ δὲ γηγενὲς εἶναί ποτε	γένος	λεχθὲν τοῦτ' ἦν τὸ κατ'
[309]	κυλινδουμένους εἰς τὸ δουλικὸν ὑποζεύγνυσι	γένος.	(Νεώτερος Σωκράτης) ὀρθότατα. (Ξένος) τοὺς
[267]	γυμνασταὶ καὶ τὸ τῶν ἰατρῶν	γένος,	οἶσθ' ὅτι τοῖς περὶ τὰ
[270]	δὴ καὶ τὸ τῶν ἀνθρώπων	(γένος	ὀλίγον τι περιλείπεται, περὶ δὲ
[287]	τοῦτο ἀπὸ τῶν ἄλλων τὸ	γένος,	ὅτι γὰρ οὖν τῶν ὄντων
[272]	τὸ γήινον ἤδη πᾶν ἀνήλωτο	γένος,	πάσας ἑκάστης τῆς ψυχῆς τὰς
[266]	ποῖον; (Ξένος) τἀνθρώπινον ἡμῶν ἅμα	γένος	συνειληχὸς καὶ συνδεδραμηκὸς γένει τῷ
[289]	καὶ σφραγίδων καὶ παντὸς χαρακτῆρος.	γένος	τε γὰρ ἐν αὑτοῖς ταῦτα
[266]	τῶν κυνῶν οὐκ ἐπάξιον καταριθμεῖν	γένος	ὡς ἐν ἀγελαίοις θρέμμασιν. (Νεώτερος
[290]	καὶ τὸ τῶν ἱερέων αὖ	γένος,	ὡς τὸ νόμιμόν φησι, παρὰ
[263]	μέρος ἦν που τοῦ ζῳοτροφικοῦ	γένους,	ἀγελαίων μὴν ζῴων. ἦ γάρ;
[260]	ἔοικεν ἀπὸ τοῦ τῶν κηρύκων	γένους	ἀφωρίσθαι. (Νεώτερος Σωκράτης) πῶς; (Ξένος)
[290]	καὶ τύχῃ πρότερον ἐξ ἄλλου	γένους	βιασάμενος, ὕστερον ἀναγκαῖον εἰς τοῦτο
[266]	μὴν ἥ γε τοῦ λοιποῦ	γένους	πάλιν ἐστὶ κατὰ δύναμιν αὖ
[285]	οἰκεῖα ἐντὸς μιᾶς ὁμοιότητος ἕρξας	γένους	τινὸς οὐσίᾳ περιβάληται. ταῦτα μὲν
[264]	μηδὲ σπεύσαντες, ἵνα δὴ ταχὺ	γενώμεθα	(πρὸς τῇ πολιτικῇ. πεποίηκε γὰρ
[267]	αὐτεπιτακτικῆς οὐ τὸ σμικρότατον τῶν	γενῶν	ἀπεσχίζετο, καὶ ζῳοτροφικῆς εἶδος ἀγελαιοτροφικόν,
[288]	σύνθετα ἐκ μὴ συντιθεμένων εἴδη	γενῶν.	ἓν δὲ αὐτὸ προσαγορεύομεν πᾶν
[270]	ὅσον ἦν θνητὸν ἐπὶ τὸ	γεραίτερον	ἰδεῖν πορευόμενον, μεταβάλλον δὲ πάλιν
[264]	καὶ μὴν χηνοβωτίας γε καὶ	γερανοβωτίας,	εἰ καὶ μὴ πεπλάνησαι περὶ
[263]	ἴσως διονομάζει καθάπερ καὶ σύ,	γεράνους	μὲν ἓν γένος ἀντιτιθὲν τοῖς
[263]	ἕτερον, οἷον δοκεῖ τὸ τῶν	γεράνων,	ἤ τι τοιοῦτον ἄλλο, ὃ
[266]	καὶ σὲ διανέμειν, ἐπειδὴ καὶ	γεωμετρίας	ἅπτεσθον. (Νεώτερος Σωκράτης) τῷ; (Ξένος)
[257]	τοῦ περὶ λογισμοὺς καὶ τὰ	γεωμετρικὰ	κρατίστου; (Θεόδωρος) πῶς, ὦ Σώκρατες;
[289]	ἑκόντες αὑτοὺς τάττουσι, τά τε	γεωργίας	καὶ τὰ τῶν ἄλλων τεχνῶν
[299]	συνόλης ὁποιασοῦν σκευουργίας ἢ καὶ	γεωργίας	καὶ τῆς περὶ τὰ φυτὰ
[272]	πολλῆς ὕλης ἄλλης, οὐχ ὑπὸ	γεωργίας	φυομένους, ἀλλ' αὐτομάτης ἀναδιδούσης τῆς
[289]	τι κάλλιον ἔχομεν ἄλλο θέσθαι,	γεωργικῇ	δὲ καὶ θηρευτικῇ καὶ γυμναστικῇ
[267]	(Ξένος) οἷον οἱ ἔμποροι καὶ	γεωργοὶ	καὶ σιτουργοὶ πάντες, καὶ πρὸς
[274]	οὐ γὰρ ἐξῆν ἔτ' ἐν	γῇ	δι' ἑτέρων συνιστάντων φύεσθαι ζῷον,
[279]	τριχίνων τὰ μὲν ὕδασι καὶ	γῇ	κολλητά, τὰ δὲ αὐτὰ αὑτοῖς
[271]	τετελευτηκότων αὖ, κειμένων δὲ ἐν	γῇ,	πάλιν ἐκεῖ συνισταμένους καὶ ἀναβιωσκομένους,
[271]	εἰς τἀναντία τῆς γενέσεως, καὶ	γηγενεῖς	δὴ κατὰ τοῦτον τὸν (λόγον
[269]	δέ; τὸ τοὺς ἔμπροσθεν φύεσθαι	γηγενεῖς	καὶ μὴ ἐξ ἀλλήλων γεννᾶσθαι;
[271]	τότε φύσει γεννώμενον, τὸ δὲ	γηγενὲς	εἶναί ποτε γένος λεχθὲν τοῦτ'
[288]	καὶ τείχη πάντα θ' ὅσα	γήινα	περιβλήματα καὶ λίθινα, καὶ μυρία
[272]	γίγνεσθαι καὶ (δὴ καὶ τὸ	γήινον	ἤδη πᾶν ἀνήλωτο γένος, πάσας
[273]	πολιὰ φύντα πάλιν ἀποθνῄσκοντα εἰς	γῆν	κατῄει. καὶ τἆλλά τε πάντα
[303]	πεπονθέναι. (Νεώτερος Σωκράτης) πῶς; (Ξένος)	Γῆν	που καὶ λίθους καὶ πόλλ'
[272]	ἦν ἑκάστῃ προσταχθὲν τοσαῦτα εἰς	γῆν	σπέρματα πεσούσης, τότε δὴ τοῦ
[261]	τοῖς ὀνόμασιν, πλουσιώτερος εἰς τὸ	γῆρας	ἀναφανήσῃ φρονήσεως. νῦν δὲ τοῦτο
[272]	κτήσεις (γυναικῶν καὶ παίδων, ἐκ	γῆς	γὰρ ἀνεβιώσκοντο πάντες, οὐδὲν μεμνημένοι
[272]	φυομένους, ἀλλ' αὐτομάτης ἀναδιδούσης τῆς	γῆς.	γυμνοὶ δὲ καὶ ἄστρωτοι θυραυλοῦντες
[273]	ζῴων ηὐξάνετο, τὰ δ' ἐκ	γῆς	νεογενῆ σώματα πολιὰ φύντα πάλιν
[271]	κατ' ἐκεῖνον τὸν χρόνον ἐκ	γῆς	πάλιν ἀναστρεφόμενον, ἀπεμνημονεύετο δὲ ὑπὸ
[272]	δὲ εὐνὰς εἶχον ἀναφυομένης ἐκ	(γῆς	πόας ἀφθόνου. τὸν δὴ βίον,
[279]	τὰ μὲν νεύρινα φυτῶν ἐκ	γῆς,	τὰ δὲ τρίχινα, τῶν δὲ
[309]	ἐγγίγνηται, θείαν φημὶ ἐν δαιμονίῳ	γίγνεσθαι	γένει. (Νεώτερος Σωκράτης) πρέπει γοῦν
[269]	σώματος, ὅθεν αὐτῷ μεταβολῆς ἀμοίρῳ	γίγνεσθαι	διὰ παντὸς ἀδύνατον, κατὰ δύναμίν
[272]	χρόνος ἐτελεώθη καὶ μεταβολὴν ἔδει	γίγνεσθαι	καὶ (δὴ καὶ τὸ γήινον
[303]	ταῦθ' οὕτω συμβαίνειν τε καὶ	γίγνεσθαι,	καὶ ποιητέον ᾗπερ λέγεις. (Ξένος)
[302]	φάθι τριῶν οὐσῶν χαλεπὴν διαφερόντως	γίγνεσθαι	καὶ ῥᾴστην. (Νεώτερος Σωκράτης) πῶς
[301]	ταῖς τοιαύταις πολιτείαις ὅσα συμβαίνει	γίγνεσθαι	κακὰ καὶ ὅσα συμβήσεται, τοιαύτης
[262]	γένος ἐκείνου χωρὶς ἕτερον ἓν	γίγνεσθαι.	κάλλιον δέ που καὶ μᾶλλον
[284]	αὖ καὶ ἔλαττον μετρητὰ προσαναγκαστέον	γίγνεσθαι	μὴ πρὸς ἄλληλα μόνον ἀλλὰ
[309]	τοὺς κακοὺς μηδέποτε μόνιμον φῶμεν	γίγνεσθαι,	μηδέ τινα ἐπιστήμην αὐτῷ σπουδῇ
[285]	περὶ πάντα τὰ προβαλλόμενα γραμματικωτέρῳ	γίγνεσθαι;	(Νεώτερος Σωκράτης) δῆλον ὅτι τοῦ
[285]	ἢ τοῦ περὶ πάντα διαλεκτικωτέροις	γίγνεσθαι;	(Νεώτερος Σωκράτης) καὶ τοῦτο δῆλον
[292]	γραμμάτων καὶ ἄνευ νόμων συμβαίνουσαν	γίγνεσθαι;	(Νεώτερος Σωκράτης) τί γὰρ δὴ
[271]	ἐν ἑκατέραις συμπίπτει ταῖς τροπαῖς	γίγνεσθαι.	(Ξένος) καλῶς τῷ λόγῳ συμπαρηκολούθηκας.
[303]	γὰρ οὖν δὴ ταῦτα οὕτω	γίγνεσθαι.	(Ξένος) κατὰ τὸν αὐτὸν τοίνυν
[292]	τίνι ποτὲ τούτων ἐπιστήμη συμβαίνει	γίγνεσθαι	περὶ ἀνθρώπων ἀρχῆς, σχεδὸν τῆς
[292]	ἀκούσιον, οὐδὲ πενίαν οὐδὲ πλοῦτον	γίγνεσθαι	περὶ αὐτῶν χρεών, ἀλλά τινα
[311]	καὶ καθ' ὅσον εὐδαίμονι προσήκει	γίγνεσθαι	πόλει τούτου μηδαμῇ μηδὲν ἐλλείπουσα
[311]	διαφερόντως ἴσχει. πάντα δὲ καλῶς	γίγνεσθαι	τὰ περὶ τὰς πόλεις ἰδίᾳ
[307]	μέγιστα νόσος συμβαίνει πασῶν ἐχθίστη	γίγνεσθαι	ταῖς πόλεσιν. (Νεώτερος Σωκράτης) περὶ
[285]	γραμμάτων, πότερον αὐτῷ τότε φῶμεν	γίγνεσθαι	τὴν (ζήτησιν ἑνὸς ἕνεκα μᾶλλον
[271]	ἤρου (περὶ τοῦ πάντα αὐτόματα	γίγνεσθαι	τοῖς ἀνθρώποις, ἥκιστα τῆς νῦν
[270]	τοίνυν καὶ μεταβολὰς χρὴ νομίζειν	γίγνεσθαι	τότε τοῖς ἐντὸς ἡμῖν οἰκοῦσιν
[300]	κατὰ συγγράμματα μὲν ἀναγκάζοιμεν ἕκαστον	γίγνεσθαι	τῶν εἰρημένων καὶ τοῖς συγγράμμασιν
[303]	ὄντας μιμητὰς καὶ γόητας μεγίστους	γίγνεσθαι	τῶν σοφιστῶν σοφιστάς. (Νεώτερος Σωκράτης)
[311]	δὴ τέλος ὑφάσματος εὐθυπλοκίᾳ συμπλακὲν	γίγνεσθαι	φῶμεν πολιτικῆς πράξεως τὸ τῶν
[309]	φρόνιμον, ὥς γε ἐν πολιτείᾳ,	γίγνεται,	μὴ κοινωνῆσαν δὲ ὧν λέγομεν
[258]	ὦ ξένε, ἀλλ' οὐκ ἐμὸν	γίγνεται.	(Ξένος) δεῖ γε μήν, ὦ
[273]	χαλεπὰ καὶ ἄδικα ἐν οὐρανῷ	γίγνεται,	ταῦτα ἐξ ἐκείνης αὐτός τε
[278]	ἵνα ὕπαρ ἀντ' ὀνείρατος ἡμῖν	γίγνηται;	(Νεώτερος Σωκράτης) πάνυ μὲν οὖν
[293]	ὀλίγους δεῖ ζητεῖν, ὅταν ὀρθὴ	γίγνηται.	(Νεώτερος Σωκράτης) τί μήν; (Ξένος)
[307]	μὴν ὁπόταν αὖ γε ἀμφότερα	γίγνηται	ταῦθ' ἡμῖν ἄκαιρα, μεταβάλλοντες ἑκάτερα
[270]	ἡ τῆς νῦν καθεστηκυίας ἐναντία	γίγνηται	τροπή. (Νεώτερος Σωκράτης) τὸ ποῖον;
[297]	τῶν οὕτως ἄρχειν δυναμένων ὀρθὴ	γίγνοιτ'	ἂν πολιτεία, τὴν τῆς τέχνης
[299]	εἰς τὸν χρόνον ἐκεῖνον ἀβίωτος	γίγνοιτ'	ἂν τὸ παράπαν. ~(Ξένος) τί
[274]	πολλὰ ἂν καὶ μακρὰ διεξελθεῖν	γίγνοιτο,	ἐξ ὧν ἕκαστα καὶ δι'
[300]	πρόσθεν μεῖζον ἂν ἔτι τοῦτο	γίγνοιτο	κακόν; (Νεώτερος Σωκράτης) ἀληθέστατά (Ξένος)
[283]	ἡμῖν οἶμαι γιγνόμενος ὀρθῶς ἂν	γίγνοιτο.	(Νεώτερος Σωκράτης) τίνων; (Ξένος) μήκους
[299]	τε ταύτας τὰς ἐπιστήμας εἰ	γίγνοιτο	οὕτως ὡς λέγομεν, ὦ Σώκρατες,
[295]	παντάπασι γέλως ἂν ὁ μέγιστος	γίγνοιτο	τῶν τοιούτων νομοθετημάτων; (Νεώτερος Σωκράτης)
[291]	νόμον καὶ ἀνομίαν ἐν αὐταῖς	γιγνόμενα	διπλῆν ἑκατέραν τοῖν δυοῖν διαιροῦντες
[302]	πάντ' ἂν διολέσειε τὰ ταύτῃ	γιγνόμενα;	ἢ ἐκεῖνο ἡμῖν θαυμαστέον μᾶλλον,
[299]	ποτ' ἂν φανείη, κατὰ συγγράμματα	γιγνόμενα	καὶ μὴ κατὰ τέχνην; (Νεώτερος
[307]	μαλακά, καὶ ἔτι περὶ φωνὰς	γιγνόμενα	λεῖα καὶ βαρέα, καὶ πᾶσαν
[295]	καὶ ὑγιεινά, τὰ δὲ ἑτέρως	γιγνόμενα	νοσώδη τε καὶ οὐκ ἔντεχνα,
[270]	καθ' ἡμέραν καὶ νύκτα ἑκάστην	γιγνόμενα	πάλιν εἰς τὴν τοῦ νεογενοῦς
[261]	(Ξένος) καὶ μὴν τά γε	γιγνόμενα	πάντα δίχα διαλαβεῖν οὐ παντάπασι
[278]	δειχθῇ, δειχθέντα δέ, παραδείγματα οὕτω	γιγνόμενα,	ποιήσῃ τῶν στοιχείων ἕκαστον πάντων
[307]	πῶς; (Ξένος) ὀξύτερα μὲν αὐτὰ	γιγνόμενα	τοῦ καιροῦ καὶ θάττω καὶ
[285]	μετρητικὴ περὶ πάντ' ἐστὶ τὰ	γιγνόμενα,	τοῦτ' αὐτὸ τὸ νῦν λεχθὲν
[258]	(ἐπιστήμην κέκτηνται, καὶ συναποτελοῦσι τὰ	γιγνόμενα	ὑπ' αὐτῶν σώματα πρότερον οὐκ
[282]	διακριτική, κερκίδι μὲν ἄλλον τρόπον	γιγνομένη,	χερσὶ δὲ ἕτερον, ἔσχεν ὅσα
[299]	ἱπποφορβίαν αὖ κατὰ συγγράμματα θεασαίμεθα	γιγνομένην	ἢ σύμπασαν ἀγελαιοκομικὴν ἢ μαντικὴν
[297]	μὴ διελθὼν ἐνδείξηται τὸ νῦν	(γιγνόμενον	ἁμάρτημα περὶ αὐτό. (Νεώτερος Σωκράτης)
[294]	μηδέποτε ἁπλᾶ τὸ διὰ παντὸς	γιγνόμενον	ἁπλοῦν; (Νεώτερος Σωκράτης) κινδυνεύει. (Ξένος)
[265]	(Ξένος) ταύτην τοίνυν καταθραύσαντες τὸ	γιγνόμενον	αὐτῷ πειρώμεθα ἀποδοῦναι. (Νεώτερος Σωκράτης)
[272]	δαίμονι θεοί, γνόντες ἤδη τὸ	γιγνόμενον,	~ἀφίεσαν αὖ τὰ μέρη τοῦ
[283]	οὐκ αὖ λέξομεν ὡς ὄντως	γιγνόμενον,	ἐν ᾧ καὶ διαφέρουσι μάλιστα
[282]	ἅμα καὶ ταλασιουργίας ἐν αὐτῇ	γιγνόμενον	λάβωμεν, ὅσα δὲ τῆς διακριτικῆς
[288]	ἐφέδρας ἐστί, θᾶκος ἀεί τινι	γιγνόμενον.	(Νεώτερος Σωκράτης) τὸ ποῖον; (Ξένος)
[283]	αὐτῶν ὁ λόγος ἡμῖν οἶμαι	γιγνόμενος	ὀρθῶς ἂν γίγνοιτο. (Νεώτερος Σωκράτης)
[273]	πάλιν ἔφεδρος αὐτοῦ τῶν πηδαλίων	γιγνόμενος,	τὰ νοσήσαντα καὶ λυθέντα ἐν
[301]	δέ γε ὁπότε οὐκ ἔστι	γιγνόμενος,	ὡς δή (φαμεν, ἐν ταῖς
[268]	νυμφευτὴς καὶ περὶ τοὺς τῶν	γιγνομένων	τόκους (καὶ λοχείας μόνος ἐπιστήμων
[270]	δεῖ τῶν περὶ τὸν (οὐρανὸν	γιγνομένων	τροπῶν πασῶν εἶναι μεγίστην καὶ
[291]	μῶν οὐ πέντε τρόπον τινὰ	γίγνονται,	δύ' ἐξ ἑαυτῶν ἄλλα πρὸς
[277]	τἀληθῆ φράζειν περὶ ἐκεῖνα δυνατοὶ	γίγνονται.	~(Νεώτερος Σωκράτης) πῶς γὰρ οὔ;
[290]	ὅσοι τε περὶ γράμματα σοφοὶ	γίγνονται	πολλάκις ὑπηρετήσαντες, καὶ πόλλ' ἄττα
[280]	ἐν ἄλλαις τέχναις ῥευμάτων (στεκτικαὶ	γίγνονται,	συμπάσας ἀφείλομεν, ὅσαι τε περὶ
[277]	ἴσμεν, ὅταν ἄρτι γραμμάτων ἔμπειροι	γίγνωνται	(Νεώτερος Σωκράτης) τὸ ποῖον; (Ξένος)
[296]	γὰρ δὴ δεῖν, εἴ τις	γιγνώσκει	παρὰ τοὺς τῶν ἔμπροσθεν βελτίους
[278]	δὲ τιθέναι παρὰ τὰ μήπω	(γιγνωσκόμενα,	καὶ παραβάλλοντας ἐνδεικνύναι τὴν αὐτὴν
[278]	ἐπάγειν αὐτοὺς ἐπὶ τὰ μήπω	γιγνωσκόμενα;	(Νεώτερος Σωκράτης) πῶς; (Ξένος) ἀνάγειν
[302]	περὶ τὰ πολιτικὰ κατ' οὐδὲν	γιγνώσκοντες	ἡγοῦνται κατὰ πάντα σαφέστατα πασῶν
[305]	ἀλλ' ἄρχειν τῶν δυναμένων πράττειν,	γιγνώσκουσαν	τὴν ἀρχήν τε καὶ ὁρμὴν
[300]	ταῦτ' ἐπιχειροῖ δρᾶν ἕτερα, μηδὲν	γιγνώσκων,	ἆρα οὐ τοῦ κακοῦ τοῦ
[282]	στήμονος ἐμπλέξει πρὸς τὴν τῆς	γνάψεως	ὁλκὴν ἐμμέτρως τὴν μαλακότητα ἴσχει,
[293]	ὅσας δ' ἄλλας λέγομεν, οὐ	γνησίας	οὐδ' ὄντως οὔσας λεκτέον, ἀλλὰ
[263]	τις γένος καὶ μέρος ἐναργέστερον	γνοίη,	ὡς οὐ ταὐτόν ἐστον ἀλλ'
[272]	συνάρχοντες τῷ μεγίστῳ δαίμονι θεοί,	γνόντες	ἤδη τὸ γιγνόμενον, ~ἀφίεσαν αὖ
[259]	Σωκράτης) πῶς δ' οὔ; (Ξένος)	γνούσῃ	δὴ λογιστικῇ τὴν ἐν τοῖς
[298]	τε πλοῦ καὶ περὶ νόσων	γνώμην	ξυμβαλέσθαι καθ' ὅτι χρὴ τοῖς
[258]	τῶν πράξεών εἰσι, τὸ δὲ	γνῶναι	παρέσχοντο μόνον; (Νεώτερος Σωκράτης) ἔστιν
[278]	τῶν κατὰ πόλιν θεραπείαν τέχνῃ	γνωρίζειν,	ἵνα ὕπαρ ἀντ' ὀνείρατος ἡμῖν
[257]	χάριν ὀφείλω σοι τῆς Θεαιτήτου	γνωρίσεως,	ὦ Θεόδωρε, ἅμα καὶ τῆς
[259]	πλέον ἔργον δώσομεν ἢ τὰ	γνωσθέντα	κρῖναι; (Νεώτερος Σωκράτης) τί μήν;
[259]	ναί. (Ξένος) παρεχόμενός γέ που	γνῶσιν	ἀλλ' οὐ χειρουργίαν. (Νεώτερος Σωκράτης)
[260]	(Νεώτερος Σωκράτης) ὀρθῶς. (Ξένος) οὐκοῦν	γνωστικαὶ	μὲν αἵ τε τοιαῦται σύμπασαι
[259]	ἑξῆς, εἰ μετὰ ταῦτα τὴν	γνωστικὴν	διοριζοίμεθα; (Νεώτερος Σωκράτης) πάνυ γε.
[258]	πρακτικὴν προσειπών, τὴν δὲ μόνον	γνωστικήν.	(Νεώτερος Σωκράτης) ἔστω σοι ταῦθ'
[260]	(Ξένος) ἆρ' οὖν συμπάσης τῆς	γνωστικῆς	εἰ τὸ μὲν ἐπιτακτικὸν μέρος,
[260]	δὴ μετέχειν ἂν λέγοιτο τῆς	γνωστικῆς	ἐπιστήμης. (Νεώτερος Σωκράτης) πάνυ γε.
[259]	Σωκράτης) δῆλον. (Ξένος) τῆς δὴ	γνωστικῆς	μᾶλλον ἢ τῆς χειροτεχνικῆς καὶ
[263]	Σωκράτης) τί δή; (Ξένος) τῆς	γνωστικῆς	ὅσον ἐπιτακτικὸν ἡμῖν μέρος ἦν
[267]	πάνυ μὲν οὖν. (Ξένος) τῆς	γνωστικῆς	τοίνυν ἐπιστήμης ἡμῖν ἦν κατ'
[261]	δέ γε αὐτοῖς τὸ τοῦ	γνωστικοῦ	μέρος ἐπιτακτικὸν ὄν, εἴπερ βουλόμεθα
[259]	(Νεώτερος Σωκράτης) ναί. (Ξένος) τῶν	γνωστικῶν	γε οἶμαι παντάπασι τεχνῶν. (Νεώτερος
[291]	τὸν πάντων τῶν σοφιστῶν μέγιστον	γόητα	καὶ ταύτης τῆς τέχνης ἐμπειρότατον,
[303]	μεγίστους δὲ ὄντας μιμητὰς καὶ	γόητας	μεγίστους γίγνεσθαι τῶν σοφιστῶν σοφιστάς.
[280]	καὶ τὰς τῶν θυρωμάτων πήξεις,	γομφωτικῆς	ἀπονεμηθεῖσαι μόρια τέχνης, τήν τε
[270]	ποδὸς ἰέναι. (Νεώτερος Σωκράτης) φαίνεται	γοῦν	δὴ καὶ μάλα εἰκότως εἰρῆσθαι
[311]	πρακτικῆς ἐνδεῖται. (Νεώτερος Σωκράτης) δοκεῖ	γοῦν	δὴ καὶ τάδε. (Ξένος) τὰ
[295]	προσῆκον ἀποδιδόναι. (Νεώτερος Σωκράτης) τὸ	γοῦν	εἰκός. (Ξένος) ἀλλὰ τὸ τοῖς
[309]	ἐλέγομεν νυνδή; (Νεώτερος Σωκράτης) τὸ	γοῦν	εἰκός. (Ξένος) ὃς δ' ἂν
[264]	περὶ τὰ Θετταλικὰ πεδία, πέπυσαι	γοῦν	καὶ πιστεύεις εἶναι. (Νεώτερος Σωκράτης)
[281]	ἀπεργαζομένας αἰτίας. (Νεώτερος Σωκράτης) ἔχει	γοῦν	λόγον. (Ξένος) μετὰ τοῦτο δὴ
[290]	μόρια ἀμφότερα. (Νεώτερος Σωκράτης) φαίνεται	γοῦν.	(Ξένος) ἤδη τοίνυν μοι δοκοῦμεν
[289]	πολιτικῆς πράξεως. (Νεώτερος Σωκράτης) ἐοίκασι	γοῦν.	(Ξένος) ἴθι δὴ σκεψώμεθα τοὺς
[259]	ὀρθῶς προσρηθήσεται; (Νεώτερος Σωκράτης) δίκαιον	γοῦν.	(Ξένος) καὶ μὴν οἰκονόμος γε
[270]	τελεωτάτην τροπήν. (Νεώτερος Σωκράτης) ἔοικε	γοῦν.	(Ξένος) μεγίστας τοίνυν καὶ μεταβολὰς
[305]	εἴληφεν ἴδιον. (Νεώτερος Σωκράτης) εἴξασι	γοῦν.	(Ξένος) τὴν δὲ πασῶν τε
[301]	μόνον γέγονεν. (Νεώτερος Σωκράτης) ἔοικε	γοῦν.	(Ξένος) τί δ' ὅταν μήτε
[309]	γίγνεσθαι γένει. (Νεώτερος Σωκράτης) πρέπει	γοῦν	οὕτω. (Ξένος) τὸν δὴ πολιτικὸν
[309]	κολάζουσα ἀτιμίαις. (Νεώτερος Σωκράτης) λέγεται	γοῦν	πως οὕτως. (Ξένος) τοὺς δὲ
[295]	(Νεώτερος Σωκράτης) ἐκ τῶν νῦν	γοῦν,	ὦ ξένε, εἰρημένων. (Ξένος) μᾶλλον
[302]	μοναρχία τοίνυν ζευχθεῖσα μὲν ἐν	γράμμασιν	ἀγαθοῖς, οὓς νόμους λέγομεν, ἀρίστη
[295]	τὸν νόμον θήσει, καὶ ἐν	γράμμασιν	ἀποδιδοὺς καὶ ἐν ἀγραμμάτοις, πατρίοις
[296]	ἢ κατὰ γράμματα ἢ (παρὰ	γράμματα,	δρᾷ (μὴ σύμφορα ἢ) σύμφορα,
[293]	ἄντ' ἀκόντων ἄρχωσιν, ἐάντε κατὰ	γράμματα	ἐάντε ἄνευ γραμμάτων, καὶ ἐὰν
[296]	πλούσιος ἢ πένης, ἢ κατὰ	γράμματα	ἢ (παρὰ γράμματα, δρᾷ (μὴ
[293]	ἀλγηδόνα προσάπτοντες, καὶ ἐὰν κατὰ	γράμματα	ἢ χωρὶς γραμμάτων, καὶ ἐὰν
[301]	κρηπῖδος ὑποκειμένης αὐταῖς, τῆς κατὰ	γράμματα	καὶ ἔθη μὴ μετὰ ἐπιστήμης
[299]	ψυχρὰ ζητῶν φαίνηται παρὰ τὰ	γράμματα	καὶ σοφιζόμενος ὁτιοῦν περὶ τὰ
[298]	καταστάντας ἄρχοντας ἄρχειν κατὰ τὰ	γράμματα	κυβερνῶντας τὰς ναῦς καὶ τοὺς
[290]	κηρυκικὸν ἔθνος, ὅσοι τε περὶ	γράμματα	σοφοὶ γίγνονται πολλάκις ὑπηρετήσαντες, καὶ
[285]	τις ἀνέροιτο ἡμᾶς τὴν περὶ	γράμματα	συνουσίαν τῶν μανθανόντων, ὁπόταν τις
[297]	(ναυτῶν ἀεὶ συμφέρον παραφυλάττων, οὐ	γράμματα	τιθεὶς ἀλλὰ τὴν τέχνην νόμον
[295]	οὐκ ἂν παρ' ἐκεῖνα τὰ	γράμματα	τολμήσειεν ἄλλ' ὑποθέσθαι, συμβαινόντων ἄλλων
[299]	βουλόμενον ὡς οὐ κατὰ τὰ	γράμματα	τὸν ἐνιαυτὸν ἐκυβέρνησε τὰς ναῦς
[285]	τοῦ περὶ πάντα τὰ προβαλλόμενα	γραμματικωτέρῳ	γίγνεσθαι; (Νεώτερος Σωκράτης) δῆλον ὅτι
[277]	που παῖδας ἴσμεν, ὅταν ἄρτι	γραμμάτων	ἔμπειροι γίγνωνται (Νεώτερος Σωκράτης) τὸ
[300]	οὗτος δὲ μηδὲν φροντίζων τῶν	γραμμάτων	ἢ κέρδους ἕνεκέν τινος ἢ
[292]	βιαίῳ καὶ ἑκουσίῳ, καὶ μετὰ	γραμμάτων	καὶ ἄνευ νόμων συμβαίνουσαν γίγνεσθαι;
[293]	ἐὰν κατὰ γράμματα ἢ χωρὶς	γραμμάτων,	καὶ ἐὰν πένητες ὄντες ἢ
[293]	ἐάντε κατὰ γράμματα ἐάντε ἄνευ	γραμμάτων,	καὶ ἐὰν πλουτοῦντες ἢ πενόμενοι,
[300]	εἰς τὴν αὑτοῦ πρᾶξιν τῶν	γραμμάτων	οὐδὲν φροντίζοντα, ὁπόταν ἄλλ' αὐτῷ
[285]	ὁτιοῦν ὄνομα ἐρωτηθῇ τίνων ἐστὶ	γραμμάτων,	πότερον αὐτῷ τότε φῶμεν γίγνεσθαι
[295]	γυμναζομένους ἢ τοὺς κάμνοντας, ὑπομνήματα	γράφειν	ἂν ἐθέλειν αὐτοῖς, ἢ πῶς;
[301]	εἷς, δεῖ δὴ συνελθόντας συγγράμματα	γράφειν,	ὡς ἔοικεν, μεταθέοντας τὰ τῆς
[295]	κάμνοντα ἕτερα τολμῶντα παρὰ τὰ	γραφέντα	δρᾶν, ὡς ταῦτα ὄντα ἰατρικὰ
[277]	χρωμάτων ἐνάργειαν οὐκ ἀπειληφέναι πω.	γραφῆς	δὲ καὶ συμπάσης χειρουργίας λέξει
[306]	ὁπόσα μουσικὴ μιμουμένη καὶ ἔτι	γραφικὴ	μιμήματα παρέχεται, τούτων τινὸς ἐπαινέτης
[288]	τὸ περὶ τὸν κόσμον καὶ	γραφικὴν	θεῖναι καὶ ὅσα ταύτῃ προσχρώμενα
[299]	καὶ συμπάσης ἡστινοσοῦν θηρευτικῆς καὶ	γραφικῆς	ἢ συμπάσης μέρος ὁτιοῦν μιμητικῆς
[295]	ποτ' ἂν ἑαυτῷ θεῖτ' ἐμποδίσματα	γράφων	τοὺς λεχθέντας τούτους νόμους. (Νεώτερος
[299]	τῶν πλοίων καὶ τῶν νοσούντων,	γραψάμενον	εἰσάγειν τὸν βουλόμενον οἷς ἔξεστιν
[298]	κυβερνητῶν εἴτ' ἄλλων ἰδιωτῶν συμβουλευόντων,	γράψαντας	(ἐν κύρβεσί τισι καὶ στήλαις,
[295]	αἰσχρὰ καὶ ἀγαθὰ καὶ κακὰ	γράψαντι	καὶ ἄγραφα νομοθετήσαντι ταῖς τῶν
[295]	ἑκάσταις νομεύονται κατὰ τοὺς τῶν	γραψάντων	νόμους, ἂν ὁ μετὰ τέχνης
[295]	νόμους, ἂν ὁ μετὰ τέχνης	γράψας	ἤ τις ἕτερος ὅμοιος ἀφίκηται,
[295]	μνημονεύσειν οἰηθέντα τὰ προσταχθέντα τοὺς	γυμναζομένους	ἢ τοὺς κάμνοντας, ὑπομνήματα γράφειν
[294]	πάλιν μνήμῃ τὰς τῶν τέχνῃ	γυμναζόντων	ἐπιτάξεις ἐν ταῖς τοιαύταις ἀρχαῖς.
[267]	σιτουργοὶ πάντες, καὶ πρὸς τούτοις	γυμνασταὶ	καὶ τὸ τῶν ἰατρῶν γένος,
[289]	γεωργικῇ δὲ καὶ θηρευτικῇ καὶ	γυμναστικῇ	καὶ ἰατρικῇ καὶ μαγειρικῇ πᾶν
[295]	(ἰατρὸν μέλλοντα ἢ καί τινα	γυμναστικὸν	ἀποδημεῖν καὶ ἀπέσεσθαι τῶν θεραπευομένων
[272]	ἀλλ' αὐτομάτης ἀναδιδούσης τῆς γῆς.	γυμνοὶ	δὲ καὶ ἄστρωτοι θυραυλοῦντες τὰ
[304]	τρόπῳ ῥᾷστά τις ἀπομερίζων δείξει	γυμνὸν	καὶ μόνον ἐκεῖνον καθ' αὑτὸν
[296]	ἤ τινα ἄνδρα ἢ καὶ	γυναῖκα,	τί τοὔνομα τῆς βίας ἔσται
[272]	~τε οὐκ ἦσαν οὐδὲ κτήσεις	(γυναικῶν	καὶ παίδων, ἐκ γῆς γὰρ