Pages
[287]	δὴ χαλεπὸν ἐπιχειροῦμεν δρᾶν ἀποχωρίζοντες	τοῦτο	ἀπὸ τῶν ἄλλων τὸ γένος,
[309]	εἶναι τῇ τῆς βασιλικῆς μούσῃ	τοῦτο	αὐτὸ ἐμποιεῖν τοῖς ὀρθῶς μεταλαβοῦσι
[261]	ἐκείνων, ἀλλοτριότητι διορισθὲν πρὸς οἰκειότητα,	τοῦτο	αὐτὸ πάλιν αὖ διαιρεῖν ἀναγκαῖον,
[263]	(Νεώτερος Σωκράτης) ὀρθότατα, ἀλλὰ γὰρ	τοῦτο	αὐτό, ὦ ξένε, πῶς ἄν
[294]	νῦν δ' ἤδη φανερὸν ὅτι	τοῦτο	βουλησόμεθα τὸ περὶ τῆς τῶν
[310]	ἔχειν ἀμφότερα τὰ γένη δόξαν.	τοῦτο	γὰρ ἓν καὶ ὅλον ἐστὶ
[300]	τοῦ πρόσθεν μεῖζον ἂν ἔτι	τοῦτο	γίγνοιτο κακόν; (Νεώτερος Σωκράτης) ἀληθέστατά
[269]	τοῦ συναρμόσαντος αὐτὸ κατ' ἀρχάς.	τοῦτο	δὲ αὐτῷ τὸ ἀνάπαλιν ἰέναι
[262]	μᾶλλον ἰδέαις ἄν τις προστυγχάνοι.	τοῦτο	δὲ διαφέρει τὸ (πᾶν πρὸς
[279]	μόνον ἐκεῖνον λείπειν καὶ πρὸς	τοῦτο	δὴ παραδείγματος ἔφαμεν δεῖν τινος
[280]	ὀρθότατά γε. (Ξένος) τὸ μετὰ	τοῦτο	δὴ συλλογισώμεθα ὅτι τὴν ἱματίων
[281]	ἔχει γοῦν λόγον. (Ξένος) μετὰ	τοῦτο	δὴ τὰς μὲν περί τε
[311]	Σωκράτης) πῶς γὰρ οὔ; (Ξένος)	τοῦτο	δὴ τέλος ὑφάσματος εὐθυπλοκίᾳ συμπλακὲν
[285]	διαλεκτικωτέροις γίγνεσθαι; (Νεώτερος Σωκράτης) καὶ	τοῦτο	δῆλον ὅτι τοῦ περὶ πάντα.
[276]	Σωκράτης) ὀρθῶς. ἀλλ' ἡ μετὰ	τοῦτο	διαίρεσις αὖ τίνα τρόπον ἐγίγνετ'
[284]	τὸ μὴ ὄν, ἐπειδὴ κατὰ	τοῦτο	διέφυγεν ἡμᾶς ὁ λόγος, οὕτω
[270]	οἰκοῦσιν αὐτοῦ. (Νεώτερος Σωκράτης) καὶ	τοῦτο	εἰκός. (Ξένος) μεταβολὰς δὲ μεγάλας
[272]	τοῦτο λεκτέον, ἵνα τὸ μετὰ	τοῦτο	εἰς τὸ πρόσθεν περαίνωμεν. ἐπειδὴ
[303]	σοφιστῶν σοφιστάς. (Νεώτερος Σωκράτης) κινδυνεύει	τοῦτο	εἰς τοὺς πολιτικοὺς λεγομένους περιεστράφθαι
[290]	γένους βιασάμενος, ὕστερον ἀναγκαῖον εἰς	τοῦτο	εἰστελεῖσθαι αὐτὸν τὸ γένος, ἔτι
[269]	ἀλλήλων γεννᾶσθαι; (Νεώτερος Σωκράτης) καὶ	τοῦτο	ἓν τῶν πάλαι λεχθέντων. (Ξένος)
[284]	ἀφανίσωμεν, ἄπορος ἡμῖν ἡ μετὰ	τοῦτο	ἔσται ζήτησις τῆς βασιλικῆς ἐπιστήμης;
[287]	καὶ νῦν δὴ ταὐτὸν μὲν	τοῦτο,	ἔτι δὲ μᾶλλον ἢ τόθ'
[306]	μάλα πότερον οὕτως ἁπλοῦν ἐστι	τοῦτο,	ἢ παντὸς μᾶλλον αὐτῶν ἔχει
[278]	θαυμάζοιμεν ἂν οὖν εἰ ταὐτὸν	τοῦτο	ἡμῶν ἡ ψυχὴ (φύσει περὶ
[266]	Σωκράτης) ἔοικεν. (Ξένος) οὐκοῦν μετὰ	τοῦτο,	ἵνα μή με φθῇς ἐρωτήσας
[267]	γ' ὦ Σώκρατες, ἀληθῶς ἡμῖν	τοῦτο	καθάπερ σὺ νῦν εἴρηκας οὕτως
[272]	δ' ἕνεκα τὸν μῦθον ἠγείραμεν,	τοῦτο	λεκτέον, ἵνα τὸ μετὰ τοῦτο
[280]	ἔστι πω τέλεον, ὦ παῖ,	τοῦτο	λελεγμένον. ~ὁ γὰρ ἐνἀρχῇ τῆς
[303]	τὸ ῥῆμα ὀρθότατα. (Ξένος) εἶεν,	τοῦτο	μὲν ἀτεχνῶς ἡμῖν ὥσπερ δρᾶμα,
[304]	Σωκράτης) κάλλιστ' εἴρηκας. (Ξένος) καὶ	τοῦτο	μὲν ἔοικε ταχὺ κεχωρίσθαι πολιτικῆς
[268]	ἂν λέγοιεν; (Ξένος) ἴσως. καὶ	τοῦτο	μὲν ἐπισκεψόμεθα, τόδε δὲ ἴσμεν,
[275]	οἶμαι δέ γ' ὦ Σώκρατες,	τοῦτο	μὲν ἔτι μεῖζον ἢ (κατὰ
[278]	παντάπασι μὲν οὖν. (Ξένος) οὐκοῦν	τοῦτο	μὲν ἱκανῶς συνειλήφαμεν, ὅτι παραδείγματός
[261]	γῆρας ἀναφανήσῃ φρονήσεως. νῦν δὲ	τοῦτο	μέν, καθάπερ διακελεύῃ, ποιητέον, ~τὴν
[284]	αὐτῶν ἔσται ποτέ. (Νεώτερος Σωκράτης)	τοῦτο	μὲν ὀρθῶς, ἀλλὰ τί δὴ
[277]	ἄλλοις διὰ χειρουργιῶν. (Νεώτερος Σωκράτης)	τοῦτο	μὲν ὀρθῶς, ὅπῃ δὲ ἡμῖν
[273]	ἀθάνατον αὐτὸν καὶ ἀγήρων ἀπεργάζεται.	τοῦτο	μὲν οὖν τέλος ἁπάντων εἴρηται,
[261]	μὲν οὖν. (Ξένος) οὐκοῦν ἐπειδὴ	τοῦτο	μετρίως ἀφέστηκεν ἀπ' ἐκείνων, ἀλλοτριότητι
[284]	ἔστι, κἀκείνων οὐσῶν ἔστι καὶ	τοῦτο,	μὴ δὲ ὄντος ποτέρου τούτων
[306]	ἕτερον, ἓν δ' οὖν καὶ	τοῦτο	μόριον ἧς κἀκεῖνο. (Νεώτερος Σωκράτης)
[308]	τοὺς ἴσχοντας δρᾶτον τὸ αὐτὸ	τοῦτο;	(Νεώτερος Σωκράτης) κινδυνεύετον. (Ξένος) τόδε
[263]	φράσον δή μοι τὸ μετὰ	τοῦτο.	(Νεώτερος Σωκράτης) ποῖον; (Ξένος) τὸ
[284]	ἀλλὰ τί δὴ τὸ μετὰ	τοῦτο;	(Ξένος) δῆλον ὅτι διαιροῖμεν ἂν
[276]	δὲ αὖ τί τὸ μετὰ	τοῦτο.	(Ξένος) δῆλον ὅτι λεχθέντος οὕτω
[269]	λέγεται γὰρ οὖν δὴ καὶ	τοῦτο.	(Ξένος) καὶ μὴν αὖ καὶ
[262]	Σωκράτης) πῶς, ὦ ξένε, λέγεις	τοῦτο;	(Ξένος) πειρατέον ἔτι σαφέστερον φράζειν
[297]	ᾧ δὲ τρόπῳ γεγονός ἐστι	τοῦτο	ὃ δὴ δεύτερον ἐφήσαμεν, διαπερανώμεθα.
[287]	(Νεώτερος Σωκράτης) τὸ ποῖον; (Ξένος)	τοῦτο	ὃ δὴ ξηροῖς καὶ ὑγροῖς
[264]	πειρώμεθα διαιρεῖν, ἴσως γὰρ καὶ	τοῦτο	ὃ σὺ προθυμῇ διαπεραινόμενος ὁ
[289]	τὸ (πρωτογενὲς εἶδος, μετὰ δὲ	τοῦτο	ὄργανον, ἀγγεῖον, ὄχημα, πρόβλημα, παίγνιον,
[300]	(μέντοι παγκάκως, εἰ δ' ἔντεχνοι,	τοῦτο	οὐκ ἔστιν ἔτι μίμημα ἀλλ'
[292]	(Ξένος) ἐξ ἀνάγκης δὴ νῦν	τοῦτο	οὕτω σκεπτέον, ἐν τίνι ποτὲ
[286]	(Ξένος) οὐ τοίνυν οὐδὲ πρὸς	τοῦτο	πάντα. οὔτε γὰρ πρὸς τὴν
[304]	(Νεώτερος Σωκράτης) φανερὸν οἶμαι καὶ	τοῦτο	ῥητορικῇ δοτέον ὄν. (Ξένος) τὸ
[294]	νόμον ὁρῶμεν σχεδὸν ἐπ' αὐτὸ	τοῦτο	(συντείνοντα, ὥσπερ τινὰ ἄνθρωπον αὐθάδη
[288]	πάντα δρᾶται. (Νεώτερος Σωκράτης) καὶ	τοῦτο	σχεδόν τι μανθάνω. (Ξένος) τὸ
[271]	καθεστηκυίας φορᾶς, ἀλλ' ἦν καὶ	τοῦτο	τῆς ἔμπροσθεν. τότε γὰρ αὐτῆς
[296]	ταῦτα ἕτερα προστάττειν; ἢ καὶ	τοῦτο	τὸ ἀπόρρημα οὐδὲν ἧττον ἂν
[284]	(Ξένος) πλέον, ὦ Σώκρατες, ἔτι	τοῦτο	τὸ ἔργον ἢ κεῖνο καίτοι
[279]	τάχα γὰρ ἂν ἡμῖν καὶ	τοῦτο	τὸ μέρος αὐτῆς μαρτυρήσειε προαιρεθὲν
[302]	μὲν τοίνυν τὴν ὀρθὴν ζητοῦσι	τοῦτο	τὸ τμῆμα οὐκ ἦν χρήσιμον,
[288]	(Νεώτερος Σωκράτης) τί μήν; (Ξένος)	τοῦτο	τοίνυν τούτοις ἓν ὄνομα ἅπασι
[268]	Σωκράτης) ὀρθότατα μὲν οὖν. (Ξένος)	τοῦτο	τοίνυν, ὦ Σώκρατες, ἡμῖν ποιητέον,
[271]	δ' αὖ κατὰ τόπους ταὐτὸν	τοῦτο,	ὑπὸ θεῶν ἀρχόντων πάντ' ἦν
[307]	τἀναντία λέγοντες ἢ περὶ ἐκείνων	τοῦτο	φθεγγόμεθα; (Νεώτερος Σωκράτης) πῶς; (Ξένος)
[257]	τὸν φιλόσοφον. (Σωκράτης) εἶεν, οὕτω	τοῦτο,	ὦ φίλε Θεόδωρε, φήσομεν ἀκηκοότες
[282]	συγκείμενα ἀπ' ἀλλήλων ἀφίστησι, πᾶν	τοῦτο	ὡς ἓν φράζειν τῆς τε
[292]	Σωκράτης) δεῖ γὰρ δὴ ποιεῖν	τοῦτο,	ὡς ὁ λόγος ἡμῖν προείρηκεν.
[272]	νῦν περὶ αὐτῶν (λέγονται, καὶ	τοῦτο,	ὥς γε κατὰ τὴν ἐμὴν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 7/06/2007