Pages
[287]	χαλεπὸν αὐτὰς τεμεῖν δίχα; τὸ	δ'	(αἴτιον, ὡς οἶμαι, προϊ οῦσιν
[302]	ἐπειδὴ δὲ ἐξείλομεν ἐκείνην, τὰς	δ'	ἄλλας ἔθεμεν ἀναγκαίας, ἐν ταύταις
[293]	ὀρθὴν πολιτείαν εἶναι ῥητέον, ὅσας	δ'	ἄλλας λέγομεν, οὐ γνησίας οὐδ'
[297]	ἐκείνην πολιτείαν τὴν ὀρθήν, τὰς	δ'	ἄλλας μιμήματα θετέον, ὥσπερ καὶ
[305]	τε πέρι καὶ ἀκαιρίας, τὰς	δ'	ἄλλας τὰ προσταχθέντα δρᾶν. (Νεώτερος
[298]	κάμνοντα καὶ οὐδὲν ἀναλίσκουσιν, τοῖς	δ'	ἄλλοις αὐτοί τε καὶ οἱ
[277]	πρέπει τοῖς δυναμένοις ἕπεσθαι, τοῖς	δ'	ἄλλοις διὰ χειρουργιῶν. (Νεώτερος Σωκράτης)
[309]	τὸ γοῦν εἰκός. (Ξένος) ὃς	δ'	ἂν δρᾶν γε, ὦ Σώκρατες,
[295]	πως τῶν εἰωθότων γενόμενα, καρτερῶν	δ'	ἂν ἡγοῖτο δεῖν μὴ ἐκβαίνειν
[299]	τῶν τοὺς κάμνοντας ἰωμένων, ὧν	δ'	ἂν καταψηφισθῇ τιμᾶν ὅτι χρὴ
[298]	σῴζειν, ὁμοίως δὴ σῴζουσιν, ὃν	δ'	ἂν λωβᾶσθαι βουληθῶσιν, λωβῶνται τέμνοντες
[288]	ἡδονὰς μόνον ἡμῶν ἀπειργασμένα, δικαίως	δ'	ἂν ὀνόματι περιληφθέντα ἑνί; (Νεώτερος
[304]	ἀρχούσῃ καὶ λεκτικῆς. (Ξένος) εἴη	δ'	ἂν οὐκ ἄλλη τις, ὡς
[311]	ἀμφότερα ἔχοντα αἱρούμενον ἐπιστάτην, οὗ	δ'	ἂν πλειόνων, τούτων μέρος ἑκατέρων
[261]	μὲν τοίνυν αὐτῶν παραλίπωμεν, τὸ	δ'	ἀναλάβωμεν, ἀναλαβόντες δὲ μερισώμεθα εἰς
[311]	δὴ καὶ τάδε. (Ξένος) τὰ	δ'	ἀνδρεῖά γε αὖ πρὸς μὲν
[310]	μὲν προσομοίους αὐτοῖς ἀσπάζεσθαι, τοὺς	δ'	ἀνομοίους μὴ στέργειν, πλεῖστον τῇ
[267]	ἀμείκτου νομευτικὴν ἐπιστήμην προσαγορεύων. (τὸ	δ'	ἀπὸ τούτου τμῆμα, ἐπὶ ποίμνῃ
[296]	ὁ βιασάμενος ᾖ, δίκαια, ἂν	δ'	ἄρα πένης, ἄδικα τὰ βιασθέντα
[294]	βασιλικῆς ἐστιν ἡ νομοθετική, τὸ	δ'	ἄριστον οὐ τοὺς νόμους ἐστὶν
[287]	γένοιτο πόλις οὐδὲ πολιτική, τούτων	δ'	αὖ βασιλικῆς ἔργον τέχνης οὐδέν
[270]	κομιδῇ τὸ πάμπαν ἐξηφανίζετο. τῶν	δ'	αὖ βιαίως τελευτώντων ἐν τῷ
[270]	αἱ λευκαὶ τρίχες ἐμελαίνοντο, τῶν	δ'	αὖ γενειώντων αἱ παρειαὶ λεαινόμεναι
[262]	ἀνθρώπων ἑτέρα τις εἶναι, τῶν	δ'	αὖ θηρίων ἄλλη τροφή. (Ξένος)
[302]	ἁπλῆν ἐπονομάζοντες ἐτίθεμεν δημοκρατίαν, νῦν	δ'	αὖ καὶ ταύτην ἡμῖν θετέον
[271]	ἐπιμελούμενος ὅλης ὁ θεός, ὣς	δ'	αὖ κατὰ τόπους ταὐτὸν τοῦτο,
[286]	χωρὶς λόγου ῥᾳδίως ἐνδείξασθαι, ~τοῖς	δ'	αὖ μεγίστοις οὖσι καὶ τιμιωτάτοις
[285]	τοῦ περὶ ἅπαντα. (Ξένος) τί	δ'	αὖ νῦν ἡμῖν ἡ περὶ
[267]	καὶ ζῳοτροφικῆς εἶδος ἀγελαιοτροφικόν, ἀγελαιοτροφικοῦ	δ'	αὖ πεζονομικόν, τοῦ δὲ πεζονομικοῦ
[283]	μὲν πρὸς ἄλληλα λεκτέον, τὴν	δ'	αὖ πρὸς τὸ μέτριον, οὗ
[286]	ἄντ' αὖ βραχύτερος, ὡσαύτως, ἔτι	δ'	αὖ πρὸς τούτοις τὸν περὶ
[267]	τῆς ἀκεράτου φύσεως θρεπτική. ταύτης	δ'	αὖ τὸ μέρος οὐκ ἔλαττον
[303]	ἡγησώμεθα μέσην ἐπ' ἀμφότερα, τὴν	δ'	αὖ τοῦ πλήθους κατὰ πάντα
[304]	ἔστιν. (Ξένος) τί δέ; τὸ	δ'	αὖ τούτων ἡντινοῦν εἴτε δεῖ
[302]	μοναρχίας βασιλικὴν καὶ τυραννικήν, ἐκ	δ'	αὖ τῶν μὴ πολλῶν τήν
[302]	(εἶναι) ἀριστοκρατίαν καὶ ὀλιγαρχίαν, ἐκ	δ'	αὖ τῶν πολλῶν τότε μὲν
[281]	μὲν γενέσεως οὖσαν συναίτιον, τὴν	δ'	αὐτὴν αἰτίαν. (Νεώτερος Σωκράτης) πῶς;
[261]	τὸ σύμπαν. (Νεώτερος Σωκράτης) λέγεις	δ'	αὐτοῖν ἀναληπτέον εἶναι πότερον; (Ξένος)
[272]	νυνί, παρὼν αὐτὸς ᾔσθησαι, κρῖναι	δ'	αὐτοῖν τὸν εὐδαιμονέστερον ἆρ' ἂν
[291]	τῶν ἔμπροσθεν. (Νεώτερος Σωκράτης) τίνας	δ'	αὐτοὺς καὶ λέγεις; (Ξένος) καὶ
[310]	εἰς τούτους ἐκπέμπουσι πάλιν, ὡς	δ'	αὕτως τὸ περὶ τὴν ἀνδρείαν
[295]	(Νεώτερος Σωκράτης) οὕτως. (Ξένος) τί	δ'	εἰ παρὰ δόξαν ἐλάττω χρόνον
[278]	τῶν συγκράσεων ὀρθῶς δοξάζει, μετατιθέμενα	δ'	εἰς τὰς τῶν πραγμάτων μακρὰς
[304]	ῥητορικῇ δοτέον ὄν. (Ξένος) τὸ	δ'	εἴτε διὰ πειθοῦς εἴτε καὶ
[273]	ἠφανίσθαι τῶν ζῴων ηὐξάνετο, τὰ	δ'	ἐκ γῆς νεογενῆ σώματα πολιὰ
[269]	τότε τὸν τόπον ἐδύετο, ἀνέτελλε	δ'	ἐκ τοῦ ἐναντίου, τότε δὲ
[298]	οὖν δούλων μήτ' ἐλευθέρων, συλλέξαι	δ'	ἐκκλησίαν ἡμῶν αὐτῶν, ἢ σύμπαντα
[272]	μυρίῳ πρὸς εὐδαιμονίαν διέφερον, εἰ	δ'	ἐμπιμπλάμενοι σίτων ἅδην καὶ ποτῶν
[261]	αὐτῶν ἐστί που συμπάντων, τὰ	δ'	ἔμψυχα. (Νεώτερος Σωκράτης) ναί. (Ξένος)
[286]	ἐστὶ τὰ νῦν λεγόμενα. ῥᾴων	(δ'	ἐν τοῖς ἐλάττοσιν ἡ μελέτη
[272]	τῆς τῶν λόγων χρείας, οὗ	δ'	ἕνεκα τὸν μῦθον ἠγείραμεν, τοῦτο
[275]	τὸ τοῦ θείου νομέως, τοὺς	δ'	ἐνθάδε νῦν ὄντας πολιτικοὺς τοῖς
[270]	κατὰ τὸ σῶμα ἀφομοιούμενα, τὸ	δ'	ἐντεῦθεν ἤδη μαραινόμενα κομιδῇ τὸ
[300]	μιμοῖντ' ἂν (μέντοι παγκάκως, εἰ	δ'	ἔντεχνοι, τοῦτο οὐκ ἔστιν ἔτι
[265]	ἦν ἡμῖν τὸ πρόσταγμα. νῦν	δ'	ἐπειδὴ δοκεῖ ταύτῃ, τὴν μακροτέραν
[292]	μὲν ἐπ' ἀψύχοις ἔργοις, (τὴν	δ'	ἐπὶ ζῴοις, καὶ κατὰ τοῦτον
[297]	μὲν ἐπὶ τὰ καλλίονα, τὰς	δ'	ἐπὶ τὰ αἰσχίω μιμουμένας ταύτην.
[270]	ἃ νῦν κυκλεῖται φέρεσθαι, τοτὲ	δ'	ἐπὶ τἀναντία. (Νεώτερος Σωκράτης) πῶς
[273]	οὖν τέλος ἁπάντων εἴρηται, τὸ	δ'	ἐπὶ τὴν τοῦ βασιλέως ἀπόδειξιν
[283]	πλεχθὲν σύμπαν ἐσθῆτα ἐρεᾶν, τὴν	δ'	ἐπὶ τούτῳ τέχνην οὖσαν προσαγορεύομεν
[261]	ἀψύχων γενέσεσιν αὐτοῦ τάττοντες, (τὸ	δ'	ἐπὶ τῶν ἐμψύχων, καὶ πᾶν
[304]	τὰ τίμια καὶ συγγενῆ. ~τούτων	δ'	ἐστί που στρατηγία καὶ δικαστικὴ
[269]	χωρὶς ἕκαστα ἀπ' ἀλλήλων. ὃ	δ'	ἐστὶν πᾶσι (τούτοις αἴτιον τὸ
[264]	μὲν ἕτερον ὑγροτροφικὸν ὀνομάζοντας, τὸ	δ'	ἕτερον ξηροτροφικόν; (Νεώτερος Σωκράτης) ἔμοιγε.
[310]	Σωκράτης) πῶς γάρ; ~(Ξένος) τοῖς	δ'	εὐγενέσι γενομένοις τε ἐξ ἀρχῆς
[294]	καὶ δυσχεραίνεις τῶν λεχθέντων, νῦν	δ'	ἤδη φανερὸν ὅτι τοῦτο βουλησόμεθα
[258]	ὅμοιον ἐμοὶ φαίνεσθαί φατε, ~τοῦ	δ'	ἡμῖν ἡ (κλῆσις ὁμώνυμος οὖσα
[257]	τούτων εἰς αὖθις μέτειμι, σὺ	δ'	ἡμῖν, ὦ ξένε, μηδαμῶς ἀποκάμῃς
[271]	καλῶς τῷ λόγῳ συμπαρηκολούθηκας. ὃ	δ'	ἤρου (περὶ τοῦ πάντα αὐτόματα
[292]	προεληλύθαμεν, ἐπιστήμης οὐκ ἐπιλανθανόμενοι, τὸ	δ'	ἥτις οὐχ ἱκανῶς πω δυνάμενοι
[265]	πῶς δ' οὔ; (Ξένος) τί	δ'	ὁ πολιτικὸς ἄρ' ἐπιμέλειαν ἔχειν
[308]	καὶ δεινὸν πάθος. (Ξένος) τί	δ'	οἱ πρὸς τὴν ἀνδρείαν μᾶλλον
[272]	τὸν τῶν ἐπὶ Κρόνου, τόνδε	δ'	ὃν λόγος ἐπὶ Διὸς εἶναι,
[259]	(Νεώτερος Σωκράτης) ναί. (Ξένος) τί	δ'	ὅστις βασιλεύοντι χώρας ἀνδρὶ παραινεῖν
[270]	ἐπισκευαστὴν παρὰ τοῦ δημιουργοῦ, τοτὲ	δ'	ὅταν ἀνεθῇ, δι' ἑαυτοῦ αὐτὸν
[301]	Σωκράτης) ἔοικε γοῦν. (Ξένος) τί	δ'	ὅταν μήτε κατὰ νόμους μήτε
[303]	ἀφαιρετά, χαλκὸς καὶ ἄργυρος, ἔστι	δ'	ὅτε καὶ ἀδάμας, μετὰ βασάνων
[300]	τῶν συγγραμμάτων. (Νεώτερος Σωκράτης) πῶς	δ'	οὐ μέλλει; (Ξένος) διὰ ταῦτα
[259]	παντάπασι τεχνῶν. (Νεώτερος Σωκράτης) πῶς	δ'	οὔ; (Ξένος) γνούσῃ δὴ λογιστικῇ
[304]	δυναμένης πείθειν; (Νεώτερος Σωκράτης) πῶς	δ'	οὔ; (Ξένος) εἶεν, τίνι τὸ
[261]	ἕνεκα προστάττοντας; (Νεώτερος Σωκράτης) πῶς	δ'	οὔ; (Ξένος) καὶ μὴν τά
[300]	εἶναι γεγραμμένα; (Νεώτερος Σωκράτης) πῶς	δ'	οὔ; (Ξένος) καὶ μὴν τόν
[301]	μόνον πολιτείαν. (Νεώτερος Σωκράτης) πῶς	δ'	οὔ; (Ξένος) νῦν δέ γε
[264]	γὰρ παντί. (Νεώτερος Σωκράτης) πῶς	δ'	οὔ; (Ξένος) πᾶς μὲν δὴ
[281]	λόγος ἴῃ; (Νεώτερος Σωκράτης) πῶς	δ'	οὔ; (Ξένος) πρῶτον μὲν τοίνυν
[306]	ἐνδείξασθαί σοι; (Νεώτερος Σωκράτης) τί	δ'	οὔ; (Ξένος) ῥᾴδιον ἔοικας ἡγεῖσθαι
[302]	χάριν. (Νεώτερος Σωκράτης) δεῖ, πῶς	δ'	οὔ; (Ξένος) τὴν αὐτὴν τοίνυν
[265]	πρὸς ἄλληλα. (Νεώτερος Σωκράτης) πῶς	δ'	οὔ; (Ξένος) τί δ' ὁ
[309]	τινὰ φύσιν; (Νεώτερος Σωκράτης) πῶς	δ'	οὔ; (Ξένος) τί δὲ τὸ
[289]	μεταποιουμένους τέχνης. (Νεώτερος Σωκράτης) πῶς	δ'	οὔ; (Ξένος) τί δέ; τῶν
[260]	ἀγαπητὸν ὁμονοεῖν. (Νεώτερος Σωκράτης) πῶς	δ'	οὔ; (Ξένος) τούτου τοίνυν μέχριπερ
[291]	ὀλίγων δυναστείαν. (Νεώτερος Σωκράτης) πῶς	δ'	οὔ; (Ξένος) τρίτον δὲ σχῆμα
[270]	χαλεπῶς ἀνέχεται; (Νεώτερος Σωκράτης) πῶς	δ'	οὔ; (Ξένος) φθοραὶ τοίνυν ἐξ
[266]	μάλ' ἀτόπως συμβαῖνον. (Ξένος) τί	δ'	οὐκ εἰκὸς ὕστατα ἀφικνεῖσθαι τὰ
[266]	δὶς πεφυκυῖα. (Νεώτερος Σωκράτης) πῶς	δ'	οὐκ ἔστι; καὶ δὴ καὶ
[275]	ἐτύγχανέ γε ὄν. (Ξένος) πῶς	δ'	οὐκ ἦν τό γε θεραπεύειν
[306]	ἔοικας ἡγεῖσθαι τὸ τοιοῦτον, σκοπώμεθα	δ'	οὖν αὐτὸ ἐν τοῖς ὑπεναντίοις
[264]	πεποίηκε. (Ξένος) ταῦτ' ἔστω. πάλιν	δ'	οὖν ἐξ ἀρχῆς τὴν κοινοτροφικὴν
[306]	γε ἀνδρείας μὲν ἕτερον, ἓν	δ'	οὖν καὶ τοῦτο μόριον ἧς
[296]	οὐκ ὀρθῶς; (Ξένος) ἴσως. ἂν	δ'	οὖν μὴ πείθων τις βιάζηται
[272]	ἀποφήνασθαι, καὶ μάλ' εὔκριτον. ὅμως	δ'	οὖν ταῦτα μὲν ἀφῶμεν, ἕως
[276]	τούτου τοῦ θρεπτικοῦ προσρήματος, εἰ	δ'	οὖν τις εἴη, πολλοῖς πρότερον
[271]	μυρία ἂν εἴη λέγειν. τὸ	δ'	οὖν τῶν ἀνθρώπων λεχθὲν αὐτομάτου
[291]	καὶ πάνυ γε. (Ξένος) τρεῖς	δ'	οὖσαι μῶν οὐ πέντε τρόπον
[303]	ἐν δημοκρατίᾳ νικᾷ ζῆν, κοσμίων	δ'	οὐσῶν ἥκιστα ἐν ταύτῃ βιωτέον,
[303]	ἀπὸ πολιτικῆς εἴη τέχνης, νῦν	δ'	οὕτω πάνυ μόγις ἐχωρίσθη. (Νεώτερος
[271]	ἀγέλας οἷον νομῆς θεῖοι διειλήφεσαν	δαίμονες,	αὐτάρκης εἰς πάντα ἕκαστος ἑκάστοις
[272]	τοὺς τόπους συνάρχοντες τῷ μεγίστῳ	δαίμονι	θεοί, γνόντες ἤδη τὸ γιγνόμενον,
[277]	εἰρῆσθαι δήλωσον. (Ξένος) χαλεπόν, ὦ	δαιμόνιε,	μὴ παραδείγμασι χρώμενον ἱκανῶς ἐνδείκνυσθαί
[309]	ψυχαῖς ἐγγίγνηται, θείαν φημὶ ἐν	δαιμονίῳ	γίγνεσθαι γένει. (Νεώτερος Σωκράτης) πρέπει
[274]	τοῦ κεκτημένου καὶ νέμοντος ἡμᾶς	δαίμονος	ἀπερημωθέντες ἐπιμελείας, τῶν πολλῶν αὖ
[262]	μέν, καθάπερ διακελεύῃ, ποιητέον, ~τὴν	δὲ	ἀγελαιοτροφικὴν ἆρ' ἐννοεῖς πῇ (τις
[310]	(Νεώτερος Σωκράτης) εἰκός. (Ξένος) ἡ	δὲ	αἰδοῦς γε αὖ λίαν πλήρης
[279]	χειμῶνας καὶ καύματα ἀλεξητήρια, τῶν	δὲ	ἀλεξητηρίων τὰ μὲν στεγάσματα, τὰ
[263]	καὶ σεμνῦνον αὐτὸ ἑαυτό, τὰ	δὲ	ἄλλα μετὰ τῶν ἀνθρώπων συλλαβὸν
[293]	λέγομεν, ἐπὶ τὰ καλλίω, τὰς	δὲ	ἄλλας ἐπὶ τὰ αἰσχίονα (μεμιμῆσθαι)
[289]	καὶ ὅσα ἄλλα εἴπομεν. οἱ	δὲ	ἄλλοι πάντες, ὡς συναίτιοι λεχθέντες,
[260]	εἰς τὴν αὐτεπιτακτικὴν θέντες, τοῦ	δὲ	ἄλλου παντὸς ἀμελήσαντες, ὄνομα ἕτερον
[287]	ὄντων λόγῳ δηλώσεως εὑρετικωτέρους, τῶν	δὲ	ἄλλων καὶ πρὸς ἄλλ' ἄττα
[273]	μὲν οὖν ἀκριβέστερον ἀπετέλει, τελευτῶν	δὲ	ἀμβλύτερον, τούτων δὲ αὐτῷ τὸ
[265]	ταύτην πορευθῆναι. (Νεώτερος Σωκράτης) τί	δέ;	ἀμφοτέρας ἀδύνατον; (Ξένος) ἅμα γ'
[279]	συνθέτων (τὰ μὲν τρητά, τὰ	δὲ	ἄνευ τρήσεως συνδετά, καὶ τῶν
[269]	συμποδηγεῖ πορευόμενον καὶ συγκυκλεῖ, τοτὲ	δὲ	ἀνῆκεν, ὅταν αἱ περίοδοι τοῦ
[274]	δι' ἃς αἰτίας μεταβέβληκε, περὶ	δὲ	ἀνθρώπων βραχύτερα καὶ μᾶλλον προσήκοντα.
[267]	κατ' ἀρχὰς μέρος ἐπιτακτικόν, τούτου	δὲ	ἀπεικασθὲν τὸ μόριον αὐτεπιτακτικὸν (ἐρρήθη.
[282]	μὲν φάθι τὸ νῆμα, τὴν	δὲ	ἀπευθύνουσαν αὐτὸ τέχνην εἶναι στημονονητικήν.
[287]	ὁ βασιλεὺς ὅσαι σύννομοι, μᾶλλον	δὲ	ἀπὸ πασῶν τῶν περὶ τὰς
[309]	κοινωνεῖν ἂν ἐθελήσειεν, μὴ μεταλαβοῦσα	δὲ	ἀποκλινεῖ μᾶλλον πρὸς θηριώδη τινὰ
[288]	πάνυ μὲν οὖν. (Ξένος) πέμπτον	δὲ	ἆρ' ἂν ἐθέλοιμεν τὸ περὶ
[290]	Σωκράτης) πῶς γάρ; (Ξένος) τί	δὲ	ἄρα τοὺς τὰ τοιάδε διακονοῦντας
[274]	τὰς φύσεις ἦν, ἀπαγριωθέντων, αὐτοὶ	δὲ	ἀσθενεῖς ἄνθρωποι καὶ ἀφύλακτοι γεγονότες
[262]	λεπτουργεῖν οὐκ ἀσφαλές, διὰ μέσων	δὲ	ἀσφαλέστερον ἰέναι τέμνοντας, καὶ μᾶλλον
[274]	Ἡφαίστου (καὶ τῆς συντέχνου, σπέρματα	δὲ	αὖ καὶ φυτὰ παρ' ἄλλων,
[285]	ὁπόσαιπερ ἐν εἴδεσι κεῖνται, τὰς	δὲ	αὖ παντοδαπὰς ἀνομοιότητας, ὅταν ἐν
[276]	λόγῳ. (Νεώτερος Σωκράτης) φαίνεται, ζητῶ	δὲ	αὖ τί τὸ μετὰ τοῦτο.
[275]	δὲ τρόπον οὐ διείπομεν, ταύτῃ	δὲ	αὖ τὸ μὲν λεχθὲν ἀληθές,
[262]	καὶ περιττῷ τις τέμνοι, τὸ	δὲ	αὖ τῶν ἀνθρώπων γένος ἄρρενι
[279]	ὕδασι καὶ γῇ κολλητά, τὰ	δὲ	αὐτὰ αὑτοῖς συνδετά. τούτοισι δὴ
[281]	κοινωνεῖ, πάσας συναιτίους εἴπωμεν, τὰς	δὲ	αὐτὰ θεραπευούσας καὶ δημιουργούσας αἰτίας;
[306]	καλὰ μὲν λέγομεν, εἰς δύο	δὲ	αὐτὰ τίθεμεν ἐναντία ἀλλήλων εἴδη.
[266]	καὶ τῷ πτεροφυεῖ τέμνειν, τμηθείσης	δὲ	αὐτῆς καὶ τότ' ἤδη τῆς
[288]	μὴ συντιθεμένων εἴδη γενῶν. ἓν	δὲ	αὐτὸ προσαγορεύομεν πᾶν τὸ πρωτογενὲς
[281]	τεχνῶν, ταύτας μὲν συναιτίους, τὰς	δὲ	αὐτὸ τὸ πρᾶγμα ἀπεργαζομένας αἰτίας.
[274]	τοῦ μύθου τέλος ἐχέτω, χρήσιμον	δὲ	αὐτὸν ποιησόμεθα πρὸς τὸ κατιδεῖν
[269]	συναρμόσαντος αὐτὸ κατ' ἀρχάς. τοῦτο	δὲ	αὐτῷ τὸ ἀνάπαλιν ἰέναι διὰ
[273]	ἀπετέλει, τελευτῶν δὲ ἀμβλύτερον, τούτων	δὲ	αὐτῷ τὸ σωματοειδὲς τῆς συγκράσεως
[304]	(Νεώτερος Σωκράτης) ναί. (Ξένος) πότερα	δὲ	αὐτῶν οὐδεμίαν ἄρχειν δεῖν ἄλλην
[272]	μὲν τοιαῦτα ἀπῆν πάντα, καρποὺς	δὲ	ἀφθόνους εἶχον ἀπό τε δένδρων
[307]	ὑβριστικὰ καὶ μανικὰ λέγοντες, (τὰ	δὲ	βαρύτερα καὶ βραδύτερα καὶ μαλακώτερα
[291]	εἴδη δυοῖν ὀνόμασι, τυραννίδι, τὸ	δὲ	βασιλικῇ. (Νεώτερος Σωκράτης) τί μήν;
[303]	(Νεώτερος Σωκράτης) φαίνεται. (Ξένος) τούτου	δέ	γ' ἕτερον ἔτι χαλεπώτερον λείπεται
[275]	(Νεώτερος Σωκράτης) ὀρθῶς. (Ξένος) οἶμαι	δέ	γ' ὦ Σώκρατες, τοῦτο μὲν
[276]	(Νεώτερος Σωκράτης) ὀρθῶς. (Ξένος) ἐπιμέλεια	δέ	γε ἀνθρωπίνης συμπάσης κοινωνίας οὐδεμία
[298]	εἴρηκας ἄτοπα. (Ξένος) κατ' ἐνιαυτὸν	δέ	γε ἄρχοντας καθίστασθαι τοῦ πλήθους,
[282]	(Νεώτερος Σωκράτης) ὀρθῶς. (Ξένος) ὅσα	δέ	γε αὖ τὴν μὲν συστροφὴν
[261]	(Νεώτερος Σωκράτης) ναί. (Ξένος) τούτοις	δέ	γε αὐτοῖς τὸ τοῦ γνωστικοῦ
[310]	(Νεώτερος Σωκράτης) οὐδέν. (Ξένος) μᾶλλον	δέ	γε δίκαιον τῶν περὶ τὰ
[267]	(Νεώτερος Σωκράτης) ναί. (Ξένος) ταύτην	δέ	γε διώριζεν ὁ λόγος οὐχ
[293]	Σωκράτης) τί μήν; (Ξένος) τούτους	δέ	γε, ἐάντε ἑκόντων ἄντ' ἀκόντων
[264]	(Νεώτερος Σωκράτης) καλῶς. (Ξένος) ἣν	δέ	γε θηρεύομεν ἐπιστήμην, ἐν τοῖς
[265]	(Νεώτερος Σωκράτης) ναί. (Ξένος) τὸ	δέ	γε λοιπὸν ἔτι τῆς λείας
[294]	Σωκράτης) τί μήν; (Ξένος) τὸν	δέ	γε νόμον ὁρῶμεν σχεδὸν ἐπ'
[260]	Σωκράτης) πάνυ γε. (Ξένος) τούτῳ	δέ	γε οἶμαι προσήκει κρίναντι μὴ
[301]	πῶς δ' οὔ; (Ξένος) νῦν	δέ	γε ὁπότε οὐκ ἔστι γιγνόμενος,
[276]	(Νεώτερος Σωκράτης) ἀληθῆ. (Ξένος) νῦν	δέ	γε πάλιν ἐπανορθούμενοι, καθάπερ εἶπον,
[258]	Σωκράτης) ἔστιν οὕτως. (Ξένος) αἱ	δέ	γε περὶ τεκτονικὴν αὖ καὶ
[278]	πῶς γὰρ οὔ; (Ξένος) ταὐτὰ	δέ	γε ταῦτα ἐν ἄλλαις ἀμφιγνοοῦντες
[276]	(Νεώτερος Σωκράτης) ὀρθῶς. (Ξένος) αὖθις	δέ	γε τὴν ἀπονεμηθεῖσαν ἐπιμελητικὴν δίχα
[303]	~(Νεώτερος Σωκράτης) κινδυνεύει. (Ξένος) τὴν	δέ	γε τῶν μὴ πολλῶν, ὥσπερ
[281]	(Νεώτερος Σωκράτης) ναί. (Ξένος) τὸ	δέ	γε τῶν συνεστώτων καὶ συμπεπιλημένων
[295]	ὦ ξένε, εἰρημένων. (Ξένος) μᾶλλον	δέ	γε, ὦ βέλτιστε, ἐκ τῶν
[263]	καὶ ταῦτα οὕτως. (Ξένος) τὸ	δέ	γε, ὦ πάντων ἀνδρειότατε, τάχ'
[276]	λέγεις ὀρθῶς. (Ξένος) μετὰ ταῦτα	δέ	γε, ὦ Σώκρατες, ἆρ' ἐννοοῦμεν
[310]	καὶ ἀκέραστος (τόλμης ἀνδρείας, ἐπὶ	δὲ	γενεὰς πολλὰς οὕτω γεννηθεῖσα, νωθεστέρα
[271]	τῇ τότε φύσει γεννώμενον, τὸ	δὲ	γηγενὲς εἶναί ποτε γένος λεχθὲν
[258]	ψιλαὶ τῶν πράξεών εἰσι, τὸ	δὲ	γνῶναι παρέσχοντο μόνον; (Νεώτερος Σωκράτης)
[265]	ὄντες ῥᾷον αὐτὴν πορευσόμεθα. τὴν	δὲ	δὴ διαίρεσιν ὅρα. (Νεώτερος Σωκράτης)
[289]	πάνυ μὲν οὖν. (Ξένος) τὸ	δὲ	δὴ δούλων καὶ πάντων ὑπηρετῶν
[272]	τὴν αὑτοῦ περιωπὴν ἀπέστη, τὸν	δὲ	δὴ κόσμον πάλιν ἀνέστρεφεν εἱμαρμένη
[269]	τὸ πάθος οὐδεὶς εἴρηκεν, νῦν	δὲ	δὴ λεκτέον, εἰς γὰρ τὴν
[269]	δ' ἐκ τοῦ ἐναντίου, τότε	δὲ	δὴ μαρτυρήσας ἄρα ὁ θεὸς
[271]	ἡμέραις διεφθείρετο. (Νεώτερος Σωκράτης) γένεσις	δὲ	δὴ τίς τότ' ἦν, ὦ
[287]	καὶ σοὶ ταύτῃ συνδοκεῖ, πρὸς	δὲ	δὴ τὸν πολιτικὸν (ἴωμεν πάλιν,
[281]	πρᾶγμα αὐτὸ μὴ δημιουργοῦσι, ταῖς	δὲ	δημιουργούσαις ὄργανα παρασκευάζουσιν, ὧν μὴ
[290]	εὐχαῖς κτῆσιν ἀγαθῶν αἰτήσασθαι, ταῦτα	δὲ	διακόνου τέχνης ἐστί που μόρια
[262]	ἰδέαις ἄν τις προστυγχάνοι. τοῦτο	δὲ	διαφέρει τὸ (πᾶν πρὸς τὰς
[269]	τὰ μὲν αὐτῶν ἀπέσβηκε, τὰ	δὲ	διεσπαρμένα εἴρηται χωρὶς ἕκαστα ἀπ'
[269]	τῆς αὑτοῦ κινήσεως παράλλαξιν. αὐτὸ	δὲ	ἑαυτὸ στρέφειν ἀεὶ σχεδὸν οὐδενὶ
[295]	ἀποδιδοὺς καὶ ἐν ἀγραμμάτοις, πατρίοις	δὲ	ἔθεσι νομοθετῶν. (Νεώτερος Σωκράτης) ὀρθῶς.
[289]	ὄχημα, πρόβλημα, παίγνιον, θρέμμα. παραλείπομεν	δέ,	εἴ τι μὴ μέγα λέληθεν,
[263]	ὅτουπερ ἂν εἶδος λέγηται, μέρος	δὲ	εἶδος οὐδεμία ἀνάγκη. ταύτῃ με
[263]	ὥσπερ εἰκός, ἐπανίωμεν (πάλιν, ταῦτα	δὲ	εἰς αὖθις κατὰ σχολὴν καθάπερ
[289]	τὰ μὲν εἰς κόσμον, τὰ	δὲ	εἰς ὄργανα βίᾳ μέν, ὅμως
[259]	περὶ πάντ' ἐστὶ ταῦτα, ταύτην	δὲ	εἴτε βασιλικὴν εἴτε πολιτικὴν εἴτε
[304]	πολεμικὴ πρᾶξις πράττει; (Ξένος) τὴν	δὲ	εἴτε πολεμητέον εἴτε διὰ φιλίας
[260]	καθάπερ ὁ λογιστὴς ἀπήλλακτο, προστάττειν	δὲ	ἑκάστοις τῶν ἐργατῶν τό γε
[271]	γένη φαυλότερα αὑτῶν νομεύουσι, νέμοντος	δὲ	ἐκείνου πολιτεῖαί ~τε οὐκ ἦσαν
[273]	μεγάλα δὲ ἐνέτικτεν ἀγαθά, χωριζόμενος	δὲ	ἐκείνου τὸν ἐγγύτατα χρόνον ἀεὶ
[290]	κατὰ νοῦν ἐκείνοις δωρεῖσθαι, παρὰ	δὲ	ἐκείνων ἡμῖν εὐχαῖς κτῆσιν ἀγαθῶν
[274]	χρόνον νῦν μὲν οὕτως, τοτὲ	δὲ	ἐκείνως ζῶμέν (τε καὶ φυόμεθα.
[276]	που τῶν βιαίων τυραννικήν, τὴν	δὲ	ἑκούσιον καὶ ἑκουσίων διπόδων ἀγελαιοκομικὴν
[309]	γοῦν πως οὕτως. (Ξένος) τοὺς	δὲ	ἐν ἀμαθίᾳ τε αὖ καὶ
[271]	ἐκ τῶν τετελευτηκότων αὖ, κειμένων	δὲ	ἐν γῇ, πάλιν ἐκεῖ συνισταμένους
[311]	καὶ εὐλαβὲς ἐκείνων ἐπιδεέστερα, τὸ	δὲ	ἐν ταῖς πράξεσι ἰταμὸν διαφερόντως
[269]	τούτῳ τοτὲ μὲν ἄλλως, αὖθις	δὲ	ἐναντίως οὐ θέμις. ἐκ πάντων
[283]	αὖ πρὸς τὸ μέτριον, οὗ	δὲ	ἕνεκα, μαθεῖν ἆρ' ἂν βουλοίμεθα;
[274]	ὑπὸ τῆς (ὁμοίας ἀγωγῆς. οὗ	δὲ	ἕνεκα ὁ λόγος ὥρμηκε πᾶς,
[286]	δὲ οὐδενὶ σαφῶς δείκνυται, τούτων	δὲ	ἕνεκα πάντ' ἐστὶ τὰ νῦν
[288]	λίθινα, καὶ μυρία ἕτερα; προβολῆς	δὲ	ἕνεκα συμπάντων αὐτῶν εἰργασμένων δικαιότατ'
[273]	αὑτῷ σμικρὰ μὲν φλαῦρα, μεγάλα	δὲ	ἐνέτικτεν ἀγαθά, χωριζόμενος δὲ ἐκείνου
[273]	τῆς παλαιᾶς ἀναρμοστίας (πάθος, τελευτῶντος	δὲ	ἐξανθεῖ τοῦ χρόνου καὶ σμικρὰ
[310]	μὲν ἀρχὰς ἀκμάζειν ῥώμῃ, τελευτῶσα	δὲ	ἐξανθεῖν παντάπασι μανίαις. (Νεώτερος Σωκράτης)
[302]	ἐν τοῖς πρόσθεν ἀπεδείξαμεν, ἐπειδὴ	δὲ	ἐξείλομεν ἐκείνην, τὰς δ' ἄλλας
[309]	εἶναι τὸ στερεὸν ἦθος, τὰς	δὲ	ἐπὶ τὸ κόσμιον πίονί τε
[283]	κρόκην μὲν τὰ νηθέντα, ~τὴν	δὲ	ἐπιτεταγμένην αὐτοῖς εἶναι τέχνην τὴν
[308]	μοχθηρὰ εἰς δύναμιν ἀποβάλλει, τὰ	δὲ	ἐπιτήδεια καὶ (τὰ) χρηστὰ ἔλαβεν,
[279]	σκεπασμάτων ὑποπετάσματα μὲν ἄλλα, περικαλύμματα	δὲ	ἕτερα, περικαλυμμάτων δὲ τὰ μὲν
[279]	δὲ τὰ μὲν ὁλόσχιστα, σύνθετα	δὲ	ἕτερα, τῶν δὲ συνθέτων (τὰ
[287]	δοκεῖν εἰρηκέναι (τι πιθανόν. ὅμως	δὲ	ἕτερον αὖ τῶν ἐν πόλει
[265]	τῷ τῆς ἀγέλης ἐπιτετάχθαι, τὸ	δὲ	ἕτερον ἐπὶ τῷ τῆς ἀκεράτου.
[282]	μὲν ἄλλον τρόπον γιγνομένη, χερσὶ	δὲ	ἕτερον, ἔσχεν ὅσα ἀρτίως ὀνόματα
[284]	ταχυτῆτας πρὸς τοὐναντίον μετροῦσιν, τὸ	δὲ	ἕτερον, ὁπόσαι πρὸς τὸ μέτριον
[280]	ἐγγὺς συνεργῶν οὔπω διώρισται, πολλῶν	δὲ	ἑτέρων συγγενῶν ἀπεμερίσθη. (Νεώτερος Σωκράτης)
[295]	ὄντα ἰατρικὰ καὶ ὑγιεινά, τὰ	δὲ	ἑτέρως γιγνόμενα νοσώδη τε καὶ
[263]	τοῦ προτεθέντος λόγου πεπλανήμεθα, σὺ	δὲ	ἔτι πλέον ἡμᾶς κελεύεις πλανηθῆναι.
[272]	ὡρῶν αὐτοῖς ἄλυπον ἐκέκρατο, μαλακὰς	δὲ	εὐνὰς εἶχον ἀναφυομένης ἐκ (γῆς
[262]	γένος ἄρρενι καὶ θήλει, Λυδοὺς	δὲ	ἢ Φρύγας ἤ τινας ἑτέρους
[270]	παρελθοῦσαν ὥραν ἕκαστον καθίστασαν, τῶν	δὲ	ἡβώντων τὰ σώματα λεαινόμενα καὶ
[296]	Σωκράτης) ἀληθέστατα λέγεις. (Ξένος) τί	δὲ	ἡμῖν δὴ τὸ παρὰ τὴν
[277]	Σωκράτης) τοῦτο μὲν ὀρθῶς, ὅπῃ	δὲ	ἡμῖν οὔπω φῂς ἱκανῶς εἰρῆσθαι
[289]	ἑπτὰ οἶμαι γένεσιν εἰρῆσθαι. σκόπει	δέ,	ἦν γὰρ δικαιότατα μὲν ἂν
[297]	ἐν τῇ πόλει, τὸν τολμῶντα	δὲ	θανάτῳ ζημιοῦσθαι καὶ πᾶσι τοῖς
[268]	καὶ τοῦτο μὲν ἐπισκεψόμεθα, τόδε	δὲ	ἴσμεν, ὅτι βουκόλῳ γε οὐδεὶς
[258]	τὰ σὰ κωλύειν φαίνεται, δεῖ	δὲ	ἴσως ἔτι ἧττον τἀμὰ διακωλύειν.
[266]	ἠτίμακε πρὸ τοῦ μείζονος, ἀεὶ	δὲ	καθ' αὑτὴν περαίνει τἀληθέστατον. (Νεώτερος
[298]	κύρβεσί τισι καὶ στήλαις, τὰ	δὲ	καὶ ἄγραφα πάτρια θεμένους ἔθη,
[293]	ξένε, μετρίως ἔοικεν εἰρῆσθαι, τὸ	δὲ	καὶ ἄνευ νόμων δεῖν ἄρχειν
[301]	ὅσια διανέμειν ὀρθῶς πᾶσιν, λωβᾶσθαι	δὲ	καὶ ἀποκτεινύναι καὶ κακοῦν ὃν
[272]	αὐτομάτης ἀναδιδούσης τῆς γῆς. γυμνοὶ	δὲ	καὶ ἄστρωτοι θυραυλοῦντες τὰ πολλὰ
[260]	ὁπόσαι συνέπονται τῇ λογιστικῇ, κρίσει	δὲ	καὶ ἐπιτάξει (διαφέρετον ἀλλήλοιν τούτω
[289]	κάλλιον ἔχομεν ἄλλο θέσθαι, γεωργικῇ	δὲ	καὶ θηρευτικῇ καὶ γυμναστικῇ καὶ
[298]	ἢ τοὺς πλουσίους μόνον, ἐξεῖναι	δὲ	καὶ ἰδιωτῶν καὶ τῶν ἄλλων
[294]	ἁθρόοις ἅμα μὲν ἐξορμῶσιν, ἅμα	δὲ	καὶ καταπαύουσι δρόμου καὶ πάλης
[264]	τροφῆς ἔστι μὲν ἔνυδρον, ἔστι	δὲ	καὶ ξηροβατικόν. (Νεώτερος Σωκράτης) ἔστι
[308]	(τὰ) χρηστὰ ἔλαβεν, ἐκ τούτων	δὲ	καὶ ὁμοίων καὶ ἀνομοίων ὄντων,
[277]	ἐνάργειαν οὐκ ἀπειληφέναι πω. γραφῆς	δὲ	καὶ συμπάσης χειρουργίας λέξει καὶ
[281]	μὲν μέρος ἐκείνῃ διδοῦσαι, μεγάλα	δὲ	καὶ σφίσιν αὐταῖς ἀπονέμουσαι. (Νεώτερος
[311]	καὶ δίκαια καὶ σωτήρια, δριμύτητος	δὲ	καί τινος ἰταμότητος ὀξείας καὶ
[290]	εἰστελεῖσθαι αὐτὸν τὸ γένος, ἔτι	δὲ	καὶ τῶν Ἑλλήνων πολλαχοῦ ταῖς
[280]	αὐτοῦ τοῦ πράγματος ἱματιουργικήν; φῶμεν	δὲ	καὶ ὑφαντικήν, ὅσον ἐπὶ τῇ
[306]	διανοήσεώς τε καὶ σώματος, ἔτι	δὲ	καὶ φωνῆς, ὅταν ἀγασθῶμεν, λέγομεν
[311]	πράξεσι ἰταμὸν διαφερόντως ἴσχει. πάντα	δὲ	καλῶς γίγνεσθαι τὰ περὶ τὰς
[271]	τὸν ἑξῆς χρόνον ἐγειτόνουν, τῆσδε	δὲ	κατ' ἀρχὰς ἐφύοντο, τούτων γὰρ
[277]	μετὰ σοῦ κοινῇ συνδοκεῖν. νῦν	δὲ	κατά γε τὴν ἐμὴν οὔπω
[298]	ὃς ἂν κληρούμενος λαγχάνῃ, τοὺς	δὲ	καταστάντας ἄρχοντας ἄρχειν κατὰ τὰ
[265]	τὴν γένεσιν ἄκερων εἶναι, τῶν	δὲ	κερασφόρον. (Νεώτερος Σωκράτης) φαίνεται. (Ξένος)
[281]	πῶς γὰρ οὔ; (Ξένος) τί	δέ;	κναφευτικὴν σύμπασαν καὶ τὴν ἀκεστικὴν
[261]	ἂν ἴδοι μονοτροφίαν οὖσαν, τὴν	δὲ	κοινὴν τῶν ἐν ταῖς ἀγέλαις
[260]	τὸ μὲν ἐπιτακτικὸν μέρος, τὸ	δὲ	κριτικὸν διαιρούμενοι προσείποιμεν, ἐμμελῶς ἂν
[274]	(Ξένος) τῇ μὲν βραχύτερον, τῇ	δὲ	μάλα γενναῖον καὶ πολλῷ μεῖζον
[286]	ὁ λόγος ἀγαπᾶν παραγγέλλει, πολὺ	δὲ	μάλιστα καὶ πρῶτον τὴν μέθοδον
[287]	δὴ ταὐτὸν μὲν τοῦτο, ἔτι	δὲ	μᾶλλον ἢ τόθ' (ἡμῖν ποιητέον.
[270]	καὶ τοῦτο εἰκός. (Ξένος) μεταβολὰς	δὲ	μεγάλας καὶ πολλὰς καὶ παντοίας
[259]	Σωκράτης) τί μήν; (Ξένος) τί	δέ;	μεγάλης σχῆμα οἰκήσεως ἢ σμικρᾶς
[261]	παραλίπωμεν, τὸ δ' ἀναλάβωμεν, ἀναλαβόντες	δὲ	μερισώμεθα εἰς δύο τὸ σύμπαν.
[291]	ἀσθενέσι καὶ πολυτρόποις θηρίοις, ταχὺ	δὲ	μεταλλάττουσι τάς τε ἰδέας καὶ
[273]	(κόσμου τῆς αὑτῶν ἐπιμελείας, ὁ	δὲ	μεταστρεφόμενος καὶ συμβάλλων, ἀρχῆς τε
[264]	τιθασεύεσθαι φύσιν ἥμερα προσείρηται, τὰ	δὲ	μὴ θέλοντα ἄγρια. (Νεώτερος Σωκράτης)
[296]	ἑαυτοῦ πόλιν ἕκαστον πείσαντα, ἄλλως	δὲ	μή. (Νεώτερος Σωκράτης) τί οὖν;
[277]	ὦ Σώκρατες, ἡμῖν ἔχοι. δεῖ	δὲ	μὴ σοὶ μόνῳ ταῦτα, ἀλλὰ
[300]	ἢ λαχόντα ἐκ τύχης, οὗτος	δὲ	μηδὲν φροντίζων τῶν γραμμάτων ἢ
[283]	αὖ (τοῦ μείζονος ἔλαττον, ἄλλου	δὲ	μηδενός; (Νεώτερος Σωκράτης) ἔμοιγε. (Ξένος)
[258]	φῶμεν ὅσαπερ ὀνόματα ἐρρήθη; μᾶλλον	δέ	μοι δεῦρο ἕπου. (Νεώτερος Σωκράτης)
[308]	ἦθός τι πρέπον ἀποτελεῖ, ταῦτα	δὲ	μόνα παρακελεύεσθαι παιδεύειν, καὶ τοὺς
[258]	τὴν μὲν πρακτικὴν προσειπών, τὴν	δὲ	μόνον γνωστικήν. (Νεώτερος Σωκράτης) ἔστω
[285]	ἐλλείψεων καὶ ὑπερβολῶν εἰρήσθω, φυλάττωμεν	δὲ	μόνον ὅτι δύο γένη (περὶ
[304]	τοίνυν ἕνεκα φανερὸς ἔσται, διὰ	δὲ	μουσικῆς αὐτὸν ἐγχειρητέον δηλῶσαι. καί
[258]	μὲν οὖν εἰς αὖθις, σοὶ	δὲ	νῦν ἀποκρινέσθω. (Ξένος) ταῦτ' ἔσται.
[259]	(Νεώτερος Σωκράτης) ναί. (Ξένος) ταύτην	δὲ	ὁ κεκτημένος οὐκ, ἄντε ἄρχων
[290]	ἐπὶ τοὺς μήπω βεβασανισμένους. εἰσὶ	δὲ	οἵ τε περὶ μαντικὴν ἔχοντές
[293]	προσαγορεύεσθαι. (Ξένος) καλῶς ἀπεμνημόνευσας. ἑπόμενον	δὲ	οἶμαι τούτῳ τὴν μὲν ὀρθὴν
[277]	περιγραφὴν ἔοικεν ἱκανῶς ἔχειν, τὴν	δὲ	οἷον τοῖς φαρμάκοις καὶ τῇ
[310]	ἀπὸ τῶν ἀνδρείων ἤθη, συγκερκίζοντα	δὲ	ὁμοδοξίαις καὶ τιμαῖς καὶ ἀτιμίαις
[288]	καὶ τίμιον καὶ ἄτιμον, ἓν	δὲ	ὄνομα ἔχον, διότι πᾶν ἕνεκά
[303]	καὶ αὐτοὺς εἶναι τοιούτους, μεγίστους	δὲ	ὄντας μιμητὰς καὶ γόητας μεγίστους
[284]	οὐσῶν ἔστι καὶ τοῦτο, μὴ	δὲ	ὄντος ποτέρου τούτων οὐδέτερον αὐτῶν
[265]	μέγα μέρος σμικρὸν διαιρουμένην, τὴν	δέ,	ὅπερ ἐν τῷ πρόσθεν ἐλέγομεν
[296]	μὴ πείθων τὸν ἰατρευόμενον, ἔχων	δὲ	ὀρθῶς τὴν τέχνην, παρὰ τὰ
[275]	πᾶσι μέτεστι νομεῦσι, τῷ πολιτικῷ	δὲ	οὐ μετὸν ἐπηνέγκαμεν (τοὔνομα, δέον
[292]	πολιτικοὶ καὶ πείθουσι πολλούς, εἰσὶ	δὲ	οὐδαμῶς. (Νεώτερος Σωκράτης) δεῖ γὰρ
[286]	καὶ μέγιστα, λόγῳ μόνον ἄλλῳ	δὲ	οὐδενὶ σαφῶς δείκνυται, τούτων δὲ
[258]	καὶ νῦν ἀκήκοα ἀποκρινομένου, Σωκράτους	δὲ	οὐδέτερα, δεῖ δὲ σκέψασθαι καὶ
[266]	ναί, τοῦτό γε. (Ξένος) τόδε	δὲ	οὐκ ἐννοοῦμεν, ὡς ἔτι γελοιότερος
[274]	μὲν αὐτομάτης τροφῆς ἐπιλελοιπυίας, πορίζεσθαι	δὲ	οὐκ ἐπιστάμενοί πω διὰ τὸ
[269]	οὐ ταύτης τῆς τάξεως. ὃν	δὲ	οὐρανὸν καὶ κόσμον ἐπωνομάκαμεν, πολλῶν
[303]	πολιτειῶν οὐσῶν τούτων χειρίστη, παρανόμων	δὲ	οὐσῶν συμπασῶν βελτίστη, (καὶ ἀκολάστων
[293]	ἡντινοῦν ἀρχὴν ἄρχοντας. τοὺς ἰατροὺς	(δὲ	οὐχ ἥκιστα νενομίκαμεν, ἐάντε ἑκόντας
[267]	τὸ μόριον αὐτεπιτακτικὸν (ἐρρήθη. ζῳοτροφικὴ	δὲ	πάλιν αὐτεπιτακτικῆς οὐ τὸ σμικρότατον
[269]	μέτρον εἰλήφωσιν ἤδη χρόνου, τὸ	δὲ	πάλιν αὐτόματον εἰς τἀναντία περιάγεται,
[270]	τὸ γεραίτερον ἰδεῖν πορευόμενον, μεταβάλλον	δὲ	πάλιν ἐπὶ (τοὐναντίον οἷον νεώτερον
[289]	εἰς ὄργανα βίᾳ μέν, ὅμως	δὲ	πάντως ἑλκόμενα συμφωνήσει. τὰ δὲ
[274]	πῦρ μὲν παρὰ Προμηθέως, τέχναι	δὲ	παρ' Ἡφαίστου (καὶ τῆς συντέχνου,
[299]	εἰς δή τι δικαστήριον, ἂν	δὲ	παρὰ τοὺς νόμους καὶ τὰ
[278]	δοξαζόμενα ἀληθῶς παρατιθέμενα δειχθῇ, δειχθέντα	δέ,	παραδείγματα οὕτω γιγνόμενα, ποιήσῃ τῶν
[288]	σχεδόν τι μανθάνω. (Ξένος) τὸ	δὲ	πᾶσιν τούτοις σώματα παρέχον, ἐξ
[305]	Σωκράτης) εἴξασι γοῦν. (Ξένος) τὴν	δὲ	πασῶν τε τούτων ἄρχουσαν καὶ
[264]	(Νεώτερος Σωκράτης) ἔγωγε. (Ξένος) τὴν	δὲ	πεζονομικήν, καθάπερ ἄρτι τὸν ἀριθμόν,
[267]	ἀγελαιοτροφικοῦ δ' αὖ πεζονομικόν, τοῦ	δὲ	πεζονομικοῦ μάλιστα ἀπετέμνετο τέχνη τῆς
[278]	ἕκαστον ἔν τισι συνίσταται, τοτὲ	δὲ	περὶ ἅπαντα ἐν ἑτέροις αὖ
[289]	δὲ πάντως ἑλκόμενα συμφωνήσει. τὰ	δὲ	περὶ ζῴων κτῆσιν τῶν ἡμέρων,
[304]	(Νεώτερος Σωκράτης) ναί. (Ξένος) τί	δὲ	περὶ τῆς τοιᾶσδ' αὖ δυνάμεως
[289]	οἱ μὲν κατ' ἀγοράς, οἱ	δὲ	πόλιν ἐκ πόλεως ἀλλάττοντες κατὰ
[303]	ταύτῃ βιωτέον, ἐν τῇ πρώτῃ	δὲ	πολὺ πρῶτόν τε καὶ ἄριστον,
[262]	χωρὶς ἕτερον ἓν γίγνεσθαι. κάλλιον	δέ	που καὶ μᾶλλον κατ' εἴδη
[279]	καὶ (θεῖα καὶ ἀνθρώπινα, τὰ	δὲ	προβλήματα, τῶν δὲ προβλημάτων τὰ
[279]	ἀνθρώπινα, τὰ δὲ προβλήματα, τῶν	δὲ	προβλημάτων τὰ μὲν πρὸς τὸν
[284]	περὶ αὐτὸ τἀκριβὲς ἀπόδειξιν. ὅτι	δὲ	πρὸς τὰ νῦν καλῶς καὶ
[279]	φραγμάτων τὰ μὲν παραπετάσματα, τὰ	δὲ	πρὸς χειμῶνας καὶ καύματα ἀλεξητήρια,
[291]	Κενταύροις (καὶ τοιούτοισιν ἑτέροις, πάμπολλοι	δὲ	Σατύροις καὶ τοῖς ἀσθενέσι καὶ
[279]	ἀλεξητηρίων τὰ μὲν στεγάσματα, τὰ	δὲ	σκεπάσματα, καὶ τῶν σκεπασμάτων ὑποπετάσματα
[258]	ἀποκρινομένου, Σωκράτους δὲ οὐδέτερα, δεῖ	δὲ	σκέψασθαι καὶ τοῦτον. ἐμοὶ μὲν
[275]	ταύτῃ μὲν πάμπολυ παρηνέχθημεν, ὅτι	δὲ	συμπάσης τῆς πόλεως ἄρχοντα αὐτὸν
[282]	τὸ μὲν εἶναι στρεπτικόν, τὸ	δὲ	συμπλεκτικόν. (Νεώτερος Σωκράτης) ἆρ' οὖν
[279]	ὁλόσχιστα, σύνθετα δὲ ἕτερα, τῶν	δὲ	συνθέτων (τὰ μὲν τρητά, τὰ
[291]	πῶς δ' οὔ; (Ξένος) τρίτον	δὲ	σχῆμα πολιτείας οὐχ ἡ τοῦ
[295]	παντάπασι μὲν οὖν. (Ξένος) τῷ	δὲ	τὰ δίκαια δὴ καὶ ἄδικα
[307]	τούτων ἐστὶ τῶν εἰδῶν, περὶ	δὲ	τὰ μέγιστα νόσος συμβαίνει πασῶν
[279]	ἄλλα, περικαλύμματα δὲ ἕτερα, περικαλυμμάτων	δὲ	τὰ μὲν ὁλόσχιστα, σύνθετα δὲ
[303]	φίλα πολιτικῆς ἐπιστήμης ἀποκεχωρίσθαι, λείπεσθαι	δὲ	τὰ τίμια καὶ συγγενῆ. ~τούτων
[266]	τὸ τετράπουν γένος διανεῖμαι, κατιδόντα	δὲ	τἀνθρώπινον ἔτι μόνῳ τῷ πτηνῷ
[299]	παλαιὰ τῶν προγόνων ἔθη, ταὐτὰ	δὲ	ταῦτα καὶ περὶ τῶν τοὺς
[303]	ἐκεῖνοι πρῶτον οἱ δημιουργοί, μετὰ	δὲ	ταῦτα (λείπεται συμμεμειγμένα τὰ συγγενῆ
[278]	κατὰ μέρος ἄλλῳ παραδείγματι, μετὰ	δὲ	ταῦτα μέλλοντες, ἐπὶ τὸ τοῦ
[273]	φθορὰν ζῴων παντοίων ἀπηργάσατο. μετὰ	δὲ	ταῦτα προελθόντος ἱκανοῦ χρόνου, θορύβων
[278]	τῶν ἄλλων ἕτερον ὄν, τὸ	(δὲ	ταὐτὸν ὡς ταὐτὸν ἀεὶ κατὰ
[309]	εἰκόνα κροκώδει διανήματι προσχρωμένας, ἐναντία	δὲ	τεινούσας ἀλλήλαις, πειρᾶται τοιόνδε τινὰ
[288]	(Νεώτερος Σωκράτης) μανθάνω. (Ξένος) τί	δὲ	τέταρτον; ἆρ' ἕτερον εἶναι τούτων
[308]	ὅτι παιδιᾷ πρῶτον βασανιεῖ, μετὰ	δὲ	τὴν βάσανον αὖ τοῖς δυναμένοις
[273]	καὶ σμικρὰ μὲν τἀγαθά, πολλὴν	δὲ	τὴν τῶν ἐναντίων κρᾶσιν ἐπεγκεραννύμενος
[282]	ἐν αὐτῇ γιγνόμενον λάβωμεν, ὅσα	δὲ	τῆς διακριτικῆς ἦν αὐτόθι, μεθιῶμεν
[273]	συνθέντος πάντα καλὰ κέκτηται, παρὰ	δὲ	τῆς ἔμπροσθεν (ἕξεως, ὅσα χαλεπὰ
[262]	δηλῶσαι μηδὲν ἐνδεῶς ἀδύνατον, ἐπιχειρητέον	δέ	τι καὶ σμικρῷ πλέον αὐτὸ
[278]	ταὐτὰ ταῦτα ὀρθῶς ἐδόξαζον, ἀναγαγόντας	δὲ	τιθέναι παρὰ τὰ μήπω (γιγνωσκόμενα,
[305]	ἀλλήλων οὔθ' αὑτῶν ἄρχουσαι, περὶ	δέ	τινα ἰδίαν αὑτῆς οὖσα ἑκάστη
[301]	τό γε βέλτιστον ποιητέον, ᾖ	δέ	τις ἐπιθυμία καὶ ἄγνοια τούτου
[304]	(Νεώτερος Σωκράτης) ἔστιν. (Ξένος) τί	δέ;	τὸ δ' αὖ τούτων ἡντινοῦν
[309]	μέρος θείῳ συναρμοσαμένη δεσμῷ, μετὰ	δὲ	τὸ θεῖον τὸ ζῳογενὲς αὐτῶν
[283]	μεγέθους καὶ σμικρότητος κοινωνίαν, τὸ	δὲ	(τὸ) κατὰ τὴν τῆς γενέσεως
[285]	πάνθ' ὁπόσα ἔντεχνα μετείληφεν, διὰ	δὲ	τὸ μὴ κατ' εἴδη συνειθίσθαι
[264]	(Νεώτερος Σωκράτης) ἀληθέστατα. (Ξένος) τί	δέ;	τὸ πολιτικὸν ἦ περὶ τὸ
[283]	(Νεώτερος Σωκράτης) ἔμοιγε. (Ξένος) τί	δέ;	τὸ τὴν τοῦ μετρίου φύσιν
[307]	(Νεώτερος Σωκράτης) ναί. ~(Ξένος) τί	δέ;	τὸ τῆς ἠρεμαίας αὖ γενέσεως
[309]	πῶς δ' οὔ; (Ξένος) τί	δὲ	τὸ τῆς κοσμίας φύσεως; ἆρ'
[269]	πλείστων μὲν οὖν. (Ξένος) τί	δέ;	τὸ τοὺς ἔμπροσθεν φύεσθαι γηγενεῖς
[300]	ἂν τὸ παράπαν. ~(Ξένος) τί	δὲ	τόδε; εἰ κατὰ συγγράμματα μὲν
[270]	θαυμαστὰ καὶ καινὰ συμπίπτει, μέγιστον	δὲ	τόδε καὶ συνεπόμενον τῇ τοῦ
[262]	ἀπὸ πάντων ἀφαιροῦντες χωρίς, σύμπασι	δὲ	τοῖς ἄλλοις γένεσιν, ἀπείροις οὖσι
[299]	τοὺς ἄρξαντας καὶ εὐθύνειν, κατηγορεῖν	δὲ	τὸν βουλόμενον ὡς οὐ κατὰ
[279]	ἕνεκα τοῦ ποιεῖν τι, τὰ	δὲ	τοῦ μὴ πάσχειν ἀμυντήρια, καὶ
[282]	μὲν συστροφὴν χαύνην λαμβάνει, τῇ	δὲ	τοῦ στήμονος ἐμπλέξει πρὸς τὴν
[273]	ἀφέσεως κάλλιστα πάντα διάγει, προιόντος	δὲ	τοῦ χρόνου καὶ λήθης ἐγγιγνομένης
[261]	τὸ γῆρας ἀναφανήσῃ φρονήσεως. νῦν	δὲ	τοῦτο μέν, καθάπερ διακελεύῃ, ποιητέον,
[289]	ἀρχὰς τὸ (πρωτογενὲς εἶδος, μετὰ	δὲ	τοῦτο ὄργανον, ἀγγεῖον, ὄχημα, πρόβλημα,
[270]	(γένος ὀλίγον τι περιλείπεται, περὶ	δὲ	τούτους ἄλλα τε παθήματα πολλὰ
[269]	κινουμένων αὖ πάντων ἡγουμένῳ, κινεῖν	δὲ	τούτῳ τοτὲ μὲν ἄλλως, αὖθις
[279]	νεύρινα φυτῶν ἐκ γῆς, τὰ	δὲ	τρίχινα, τῶν δὲ τριχίνων τὰ
[279]	γῆς, τὰ δὲ τρίχινα, τῶν	δὲ	τριχίνων τὰ μὲν ὕδασι καὶ
[275]	πόλεως ἄρχοντα αὐτὸν ἀπεφήναμεν, ὅντινα	δὲ	τρόπον οὐ διείπομεν, ταύτῃ δὲ
[297]	μεταθῇ τὸ νυνδὴ ῥηθέν, ᾧ	δὲ	τρόπῳ γεγονός ἐστι τοῦτο ὃ
[298]	πλοίοις πρὸς ἕτερα τοιαῦτα, τὰ	δὲ	τῷ πλήθει δόξαντα περὶ τούτων,
[263]	γένη, τὸ μὲν ἀνθρώπινον, ἕτερον	δὲ	τῶν ἄλλων συμπάντων θηρίων ἕν.
[307]	ἐπαινοῦντες ὡς οἰκεῖα σφέτερα, τὰ	δὲ	τῶν διαφόρων ψέγοντες ὡς ἀλλότρια,
[289]	πῶς δ' οὔ; (Ξένος) τί	δέ;	τῶν ἐλευθέρων ὅσοι τοῖς νυνδὴ
[296]	ἔσται; μὴ μέντοι πω, περὶ	δὲ	τῶν ἔμπροσθεν πρότερον. (Νεώτερος Σωκράτης)
[280]	μὲν ὄνομα ἱμάτια ἐκαλέσαμεν, ~τὴν	δὲ	τῶν ἱματίων μάλιστα ἐπιμελουμένην (τέχνην,
[301]	καλοῦμεν τὴν τοιαύτην πολιτείαν, ὁπόταν	δὲ	τῶν νόμων μὴ φροντίζωσιν, ὀλιγαρχίαν.
[291]	Σωκράτης) τί μήν; (Ξένος) τὴν	δὲ	ὑπ' ὀλίγων γε ἑκάστοτε κρατηθεῖσαν
[271]	ἐκ γῆς πάλιν ἀναστρεφόμενον, ἀπεμνημονεύετο	δὲ	ὑπὸ τῶν ἡμετέρων προγόνων τῶν
[280]	χειμώνων, ἐρεοῦ προβλήματος ἐργαστικήν, ὄνομα	δὲ	ὑφαντικὴν λεχθεῖσαν. (Νεώτερος Σωκράτης) ἔοικε
[287]	περὶ τὰς ἀγέλας διακεχώρισται, λοιπαὶ	δέ,	φαμέν, αἱ κατὰ πόλιν αὐτὴν
[279]	πρὸς τὸν πόλεμον ὁπλίσματα, τὰ	δὲ	φράγματα, καὶ τῶν φραγμάτων τὰ
[269]	πάντων θειοτάτοις προσήκει μόνοις, σώματος	δὲ	φύσις οὐ ταύτης τῆς τάξεως.
[302]	ἀρίστη πασῶν τῶν ἕξ, ἄνομος	δὲ	χαλεπὴ καὶ βαρυτάτη συνοικῆσαι. ~(Νεώτερος
[269]	καὶ τούτων ἔτι θαυμαστότερα, διὰ	δὲ	χρόνου πλῆθος τὰ μὲν αὐτῶν
[257]	τῆς τοῦ ξένου. (Θεόδωρος) τάχα	δέ	ὦ Σώκρατες, ὀφειλήσεις ταύτης τριπλασίαν,
[309]	ἐν πολιτείᾳ, γίγνεται, μὴ κοινωνῆσαν	δὲ	ὧν λέγομεν ἐπονείδιστόν τινα εὐηθείας
[301]	πράττῃ (τις εἷς ἄρχων, προσποιῆται	δὲ	ὥσπερ ὁ ἐπιστήμων ὡς ἄρα
[277]	μοι καὶ τὸ παράδειγμα αὐτὸ	δεδέηκεν.	(Νεώτερος Σωκράτης) τί οὖν; λέγε
[265]	ταύτῃ λεχθέντα, πάντως γὰρ ἱκανῶς	δεδήλωται.	(Ξένος) καὶ μὴν ὅ γε
[274]	λεχθέντα παρὰ θεῶν δῶρα ἡμῖν	δεδώρηται	μετ' ἀναγκαίας διδαχῆς καὶ παιδεύσεως,
[298]	ἐντεύξεις, καὶ ἐὰν ναυμαχεῖν ἄρα	δέῃ	που μακροῖς πλοίοις πρὸς ἕτερα
[298]	ἀρχόντων ἑκάστοις ὁ ἐνιαυτὸς ἐξέλθῃ,	δεήσει	δικαστήρια καθίσαντας ἀνδρῶν, ἢ τῶν
[299]	ἀποτίνοι. (Ξένος) καὶ τοίνυν ἔτι	δεήσει	θέσθαι νόμον ἐπὶ πᾶσι τούτοις,
[284]	τὸ ποῖον; (Ξένος) ὥς ποτε	δεήσει	τοῦ νῦν λεχθέντος πρὸς τὴν
[258]	πολιτικὴν ἀτραπὸν πῇ τις ἀνευρήσει;	δεῖ	γὰρ αὐτὴν ἀνευρεῖν, καὶ χωρὶς
[292]	εἰσὶ δὲ οὐδαμῶς. (Νεώτερος Σωκράτης)	δεῖ	γὰρ δὴ ποιεῖν τοῦτο, ὡς
[283]	διέλωμεν τοίνυν αὐτὴν δύο μέρη,	δεῖ	γὰρ δὴ πρὸς ὃ νῦν
[292]	μή τι δὴ βασιλῆς γε.	δεῖ	γὰρ δὴ τόν γε τὴν
[287]	ἱερεῖον διαιρώμεθα, ἐπειδὴ δίχα ἀδυνατοῦμεν.	δεῖ	γὰρ εἰς τὸν ἐγγύτατα ὅτι
[292]	τῆς χαλεπωτάτης καὶ μεγίστης κτήσασθαι.	δεῖ	γὰρ ἰδεῖν αὐτήν, ἵνα θεασώμεθα
[265]	ἡμᾶς δίχα διαστέλλειν. (Νεώτερος Σωκράτης)	δεῖ	γὰρ οὖν. ~(Ξένος) καὶ μὴν
[297]	ποῖον δή; (Ξένος) τοιόνδε τι	δεῖ	γε ζητεῖν, οὐ πάνυ σύνηθες
[258]	ἀλλ' οὐκ ἐμὸν γίγνεται. (Ξένος)	δεῖ	γε μήν, ὦ Σώκρατες, αὐτὸ
[258]	οὐ τὰ σὰ κωλύειν φαίνεται,	δεῖ	δὲ ἴσως ἔτι ἧττον τἀμὰ
[277]	ἄν, ὦ Σώκρατες, ἡμῖν ἔχοι.	δεῖ	δὲ μὴ σοὶ μόνῳ ταῦτα,
[258]	ἀκήκοα ἀποκρινομένου, Σωκράτους δὲ οὐδέτερα,	δεῖ	δὲ σκέψασθαι καὶ τοῦτον. ἐμοὶ
[279]	τὰς πόλεις ἐπιμελείας ἀμφισβητοῦσι μυρίοι,	δεῖ	δὴ πάντας ἀποχωρίζειν τούτους καὶ
[301]	καὶ τὴν ψυχὴν διαφέρων εἷς,	δεῖ	δὴ συνελθόντας συγγράμματα γράφειν, ὡς
[300]	Σωκράτης) πῶς γὰρ ἄν; (Ξένος)	δεῖ	δὴ τὰς τοιαύτας γε ὡς
[258]	ἡ πρόσρησις παρέχεταί τινα οἰκειότητα.	δεῖ	δὴ τούς γε συγγενεῖς ἡμᾶς
[293]	καὶ δύο καὶ παντάπασιν ὀλίγους	δεῖ	ζητεῖν, ὅταν ὀρθὴ γίγνηται. (Νεώτερος
[268]	πάλιν τοίνυν ἐξ ἄλλης ἀρχῆς	δεῖ	καθ' ἑτέραν ὁδὸν πορευθῆναί τινα.
[265]	τῆς ἀμείκτου. (Ξένος) ταύτην δὴ	δεῖ	καθάπερ τὰ ἔμπροσθεν, ὡς ἔοικεν,
[296]	(μὴ σύμφορα ἢ) σύμφορα, τοῦτον	δεῖ	καὶ περὶ ταῦτα τὸν ὅρον
[304]	Σωκράτης) ταύτην ἐκείνων. (Ξένος) εἰ	δεῖ	μανθάνειν ἢ μὴ τῆς μανθανομένης
[304]	δ' αὖ τούτων ἡντινοῦν εἴτε	δεῖ	μανθάνειν ἡμᾶς εἴτε μή, πότερα
[268]	παιδιὰν ἐγκερασαμένους, συχνῷ γὰρ μέρει	δεῖ	μεγάλου μύθου προσχρήσασθαι, καὶ τὸ
[286]	τινα προσαρμόττων, ἱκανῶς πληρώσει. διὸ	δεῖ	μελετᾶν λόγον ἑκάστου δυνατὸν εἶναι
[265]	ἐν τῷ πρόσθεν ἐλέγομεν ὅτι	δεῖ	μεσοτομεῖν ὡς μάλιστα, τοῦτ' ἔχουσαν
[263]	πάσχωμεν. (Νεώτερος Σωκράτης) οὐδὲν γὰρ	δεῖ.	(Ξένος) καὶ γὰρ οὖν καὶ
[304]	γε. (Ξένος) καὶ τὴν εἰ	δεῖ	πείθειν ἄρα ἢ μὴ τῆς
[305]	ὄντως οὖσαν βασιλικὴν οὐκ αὐτὴν	δεῖ	πράττειν ἀλλ' ἄρχειν τῶν δυναμένων
[304]	εἴτε καὶ διά τινος βίας	δεῖ	πράττειν πρός τινας ὁτιοῦν ἢ
[302]	πάντες δρῶμεν χάριν. (Νεώτερος Σωκράτης)	δεῖ,	πῶς δ' οὔ; (Ξένος) τὴν
[264]	πεζονομικήν, καθάπερ ἄρτι τὸν ἀριθμόν,	δεῖ	τεμνομένην δίχα ἀποφαίνειν. (Νεώτερος Σωκράτης)
[302]	χαλεπῶν οὐσῶν, καὶ τίς βαρυτάτη;	δεῖ	τι κατιδεῖν ἡμᾶς, καίπερ πρός
[275]	ἡμαρτήκαμεν. (Νεώτερος Σωκράτης) ἀληθῆ. (Ξένος)	δεῖ	τοίνυν τὸν τρόπον, ὡς ἔοικε,
[297]	εἰρήκαμεν, οἶσθ' ὅτι τὰς ἄλλας	δεῖ	τοῖς ταύτης συγγράμμασι χρωμένας οὕτω
[270]	(Ξένος) ταύτην τὴν μεταβολὴν ἡγεῖσθαι	δεῖ	τῶν περὶ τὸν (οὐρανὸν γιγνομένων
[284]	τὰ νῦν καλῶς καὶ ἱκανῶς	δείκνυται,	δοκεῖ μοι βοηθεῖν μεγαλοπρεπῶς ἡμῖν
[286]	μόνον ἄλλῳ δὲ οὐδενὶ σαφῶς	δείκνυται,	τούτων δὲ ἕνεκα πάντ' ἐστὶ
[307]	βαρύτερα καὶ βραδύτερα καὶ μαλακώτερα	δειλὰ	καὶ βλακικά, καὶ σχεδὸν ὡς
[283]	ἔφαμεν ἄρτι πρὸς ἄλληλα μόνον	δεῖν,	ἀλλ' ὥσπερ νῦν εἴρηται μᾶλλον
[304]	πότερα δὲ αὐτῶν οὐδεμίαν ἄρχειν	δεῖν	ἄλλην ἄλλης, (ἢ ἐκείνας ταύτης,
[293]	τὸ δὲ καὶ ἄνευ νόμων	δεῖν	ἄρχειν χαλεπώτερον ἀκούειν ἐρρήθη. ~(Ξένος)
[264]	οὖν καὶ σοὶ συνδοκεῖ ταύτῃ	δεῖν	διχάζειν τὴν κοινοτροφικὴν ἐπιστήμην, ἐφ'
[296]	μὴν εὐπρεπής. φασὶ γὰρ δὴ	δεῖν,	εἴ τις γιγνώσκει παρὰ τοὺς
[304]	(ἢ ἐκείνας ταύτης, ἢ ταύτην	δεῖν	ἐπιτροπεύουσαν ἄρχειν συμπασῶν τῶν ἄλλων;
[304]	διδασκούσης ἄρα σύ γε ἀποφαίνῃ	δεῖν	ἡμῖν ἄρχειν; (Νεώτερος Σωκράτης) σφόδρα
[283]	σοι τὸ μεῖζον μηδενὸς ἑτέρου	δεῖν	μεῖζον λέγειν ἢ τοῦ ἐλάττονος,
[286]	μετρητικῆς μέρος ὃ τότε ἔφαμεν	δεῖν	μεμνῆσθαι, πρὸς τὸ πρέπον. (Νεώτερος
[295]	γενόμενα, καρτερῶν δ' ἂν ἡγοῖτο	δεῖν	μὴ ἐκβαίνειν τἀρχαῖά ποτε νομοθετηθέντα
[279]	πρὸς τοῦτο δὴ παραδείγματος ἔφαμεν	δεῖν	τινος ἡμῖν. (Νεώτερος Σωκράτης) καὶ
[266]	σφόδρα γε. (Ξένος) λέγω δὴ	δεῖν	τότε εὐθὺς τὸ πεζὸν τῷ
[276]	πολιτικὸν ἅμα τοῖς ἄλλοις, ~ἐπειδὴ	δεῖν	τοῦτ' ἐσήμαινεν ὁ λόγος. (Νεώτερος
[299]	κολάζειν τοῖς ἐσχάτοις. οὐδὲν γὰρ	δεῖν	τῶν νόμων εἶναι σοφώτερον, οὐδένα
[287]	λεχθέντα, ἀλλὰ καὶ προσαποφαίνειν οἴεσθαι	δεῖν	ὡς βραχύτερα ἂν γενόμενα τοὺς
[294]	ἑκάστῳ προστάττοντες, (ἀλλὰ παχύτερον οἴονται	δεῖν	ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ καὶ
[305]	οὖν ποτε καὶ ἐπιχειρήσομεν οὕτω	δεινῆς	καὶ μεγάλης τέχνης συμπάσης τῆς
[308]	(Νεώτερος Σωκράτης) χαλεπὸν εἶπες καὶ	δεινὸν	πάθος. (Ξένος) τί δ' οἱ
[259]	ὅστις βασιλεύοντι χώρας ἀνδρὶ παραινεῖν	δεινὸς	ἰδιώτης ὢν αὐτός, ἆρ' οὐ
[298]	πάντες περὶ αὐτῶν διανοηθεῖμεν ὅτι	δεινότατα	ὑπ' αὐτῶν πάσχομεν. ὃν μὲν
[304]	τίνι τρόπῳ ῥᾷστά τις ἀπομερίζων	δείξει	γυμνὸν καὶ μόνον ἐκεῖνον καθ'
[286]	δὴ πᾶσιν ἐπεπλήξαμεν (ἡμῖν αὐτοῖς,	δείσαντες	μὴ περίεργα ἅμα καὶ μακρὰ
[278]	τὰ δοξαζόμενα ἀληθῶς παρατιθέμενα δειχθῇ,	δειχθέντα	δέ, παραδείγματα οὕτω γιγνόμενα, ποιήσῃ
[286]	τοὺς ἀνθρώπους εἰργασμένον ἐναργῶς, οὗ	δειχθέντος	τὴν τοῦ πυνθανομένου ψυχὴν ὁ
[278]	ἀγνοουμένοις τὰ δοξαζόμενα ἀληθῶς παρατιθέμενα	δειχθῇ,	δειχθέντα δέ, παραδείγματα οὕτω γιγνόμενα,
[272]	δὲ ἀφθόνους εἶχον ἀπό τε	δένδρων	καὶ πολλῆς ὕλης ἄλλης, οὐχ
[309]	(ἱκαναὶ παιδείας τυγχάνουσαι καθίστασθαι καὶ	δέξασθαι	μετὰ τέχνης σύμμειξιν πρὸς ἀλλήλας,
[286]	ἑκάστου δυνατὸν εἶναι δοῦναι καὶ	δέξασθαι,	τὰ γὰρ ἀσώματα, κάλλιστα ὄντα
[284]	καὶ τὸν καιρὸν καὶ τὸ	δέον	καὶ πάνθ' ὁπόσα εἰς τὸ
[285]	ἕτερα οὐ κατὰ μέρη διαιροῦντες,	δέον,	ὅταν (μὲν τὴν τῶν πολλῶν
[310]	δρᾷ, τὴν αὑτοῦ μεταδιῶκον φύσιν,	δέον	ποιεῖν ἀμφότερα τὰ γένη τούτων
[275]	δὲ οὐ μετὸν ἐπηνέγκαμεν (τοὔνομα,	δέον	τῶν κοινῶν ἐπενεγκεῖν τι σύμπασιν.
[273]	μὲν γὰρ ὑπὸ σμικρότητος ὀλίγου	δέοντα	ἠφανίσθαι τῶν ζῴων ηὐξάνετο, τὰ
[263]	μὲν καὶ νῦν μακροτέραν τοῦ	δέοντος	ἀπὸ τοῦ προτεθέντος λόγου πεπλανήμεθα,
[276]	τὸ πρότερον ἁμαρτάνοντες εὐηθέστερα τοῦ	δέοντος	εἰς ταὐτὸν βασιλέα καὶ τύραννον
[277]	σπεύδοντες πλείω καὶ μείζω τοῦ	δέοντος	ἕκαστα τῶν (ἔργων ἐπεμβαλλόμενοι βραδύνουσι,
[283]	καὶ ψέγωμεν τὰ μακρότερα τοῦ	δέοντος	ἑκάστοτε λεγόμενα καὶ τἀναντία περὶ
[308]	τοῦ τοιούτου βίου σφοδροτέραν τοῦ	δέοντος	ἐπιθυμίαν εἰς ἔχθραν πολλοῖς καὶ
[277]	ἀράμενοι τοῦ μύθου, μείζονι τοῦ	δέοντος	ἠναγκάσθημεν αὐτοῦ μέρει προσχρήσασθαι, διὸ
[265]	ἔσται σοι περιπεπλεγμένον μᾶλλον τοῦ	δέοντος.	(Νεώτερος Σωκράτης) πῶς οὖν χρὴ
[288]	φλοιστικὴ φυτῶν (τε καὶ ἐμψύχων	δέρματα	σωμάτων περιαιροῦσα σκυτοτομική, καὶ ὅσαι
[280]	τὴν τῶν ὁλοσχίστων σκεπασμάτων θεραπείαν	δερματουργικὴν	καὶ τὰς τῶν στεγασμάτων, ὅσαι
[309]	οὖν. (Ξένος) οὐκοῦν συμπλοκὴν καὶ	δεσμὸν	τοῦτον τοῖς μὲν κακοῖς πρὸς
[310]	συμβαίνειν. (Ξένος) τούτους δὴ τοὺς	δεσμοὺς	ἔλεγον ὅτι χαλεπὸν οὐδὲν συνδεῖν
[310]	τοὺς μὴν λοιπούς, ὄντας ἀνθρωπίνους	δεσμούς,	ὑπάρχοντος τούτου τοῦ θείου σχεδὸν
[309]	ψυχῆς αὐτῶν μέρος θείῳ συναρμοσαμένη	δεσμῷ,	μετὰ δὲ τὸ θεῖον τὸ
[288]	καὶ φελλῶν καὶ βύβλων καὶ	δεσμῶν	ἐργαστικαὶ παρέσχον δημιουργεῖν σύνθετα ἐκ
[260]	ὡς ὄντα αὐτὸν τέχνης θήσομεν,	δεσπόζοντά	γε; (Νεώτερος Σωκράτης) πῶς γὰρ
[258]	τὸν πολιτικὸν καὶ βασιλέα καὶ	δεσπότην	καὶ ἔτ' οἰκονόμον θήσομεν ὡς
[259]	καὶ μὴν οἰκονόμος γε καὶ	δεσπότης	ταὐτόν. (Νεώτερος Σωκράτης) τί μήν;
[305]	μεγάλης τέχνης συμπάσης τῆς πολεμικῆς	δεσπότιν	ἀποφαίνεσθαι πλήν γε δὴ τὴν
[292]	τοῦτον δὴ τὸν τρόπον μερίζοντες	δεῦρ'	ἀεὶ προεληλύθαμεν, ἐπιστήμης οὐκ ἐπιλανθανόμενοι,
[263]	τὸ τῆς ἀποπλανήσεως ὁπόθεν ἡμᾶς	δεῦρ'	ἤγαγεν. οἶμαι μὲν γὰρ μάλιστα,
[258]	ὀνόματα ἐρρήθη; μᾶλλον δέ μοι	δεῦρο	ἕπου. (Νεώτερος Σωκράτης) πῇ; ~(Ξένος)
[286]	ἂν ῥᾷστα καὶ τάχιστα εὕροιμεν,	δεύτερον	ἀλλ' οὐ πρῶτον ὁ λόγος
[297]	ὀρθότατα καὶ κάλλιστ' ἔχον ὡς	δεύτερον,	ἐπειδὰν τὸ πρῶτόν τις μεταθῇ
[260]	ἐπιταχθέντ' ἀλλότρια νοήματα παραδεχόμενον αὐτὸ	δεύτερον	ἐπιτάττει πάλιν ἑτέροις. (Νεώτερος Σωκράτης)
[297]	γεγονός ἐστι τοῦτο ὃ δὴ	δεύτερον	ἐφήσαμεν, διαπερανώμεθα. ἦ γάρ; (Νεώτερος
[260]	που πρότερον ἔργα ἀλλότρια παραδεχόμενοι	δεύτερον	πωλοῦσι πάλιν οἱ κάπηλοι. (Νεώτερος
[300]	ὁτουοῦν νόμους καὶ συγγράμματα τιθεμένοις	δεύτερος	πλοῦς τὸ παρὰ ταῦτα μήτε
[306]	λόγον οὐδαμῶς, πάντα γὰρ οὖν	δὴ	(ἀλλήλοις τά γε τῆς ἀρετῆς
[292]	ἂν γένοιντό ποτε, μή τι	δὴ	βασιλῆς γε. δεῖ γὰρ δὴ
[306]	καὶ σφόδρα γε. ~(Ξένος) τὴν	δὴ	βασιλικὴν συμπλοκήν, ὡς ἔοικε, λεκτέον
[296]	Σωκράτης) παντάπασί γε. (Ξένος) τῶν	δὴ	βιασθέντων παρὰ τὰ γεγραμμένα καὶ
[272]	ἐκ (γῆς πόας ἀφθόνου. τὸν	δὴ	βίον, ὦ Σώκρατες, ἀκούεις μὲν
[264]	(ὁποτέρας ἐστὶ τῆς τέχνης, δῆλον	(δὴ)	γὰρ παντί. (Νεώτερος Σωκράτης) πῶς
[294]	(Νεώτερος Σωκράτης) καλῶς. (Ξένος) διὸ	δή	γε καὶ ἴσους πόνους νῦν
[259]	(Νεώτερος Σωκράτης) δῆλον. (Ξένος) τῆς	δὴ	γνωστικῆς μᾶλλον ἢ τῆς χειροτεχνικῆς
[265]	ὅτι τῆς ἀμείκτου. (Ξένος) ταύτην	δὴ	δεῖ καθάπερ τὰ ἔμπροσθεν, ὡς
[296]	καὶ μὴν εὐπρεπής. φασὶ γὰρ	δὴ	δεῖν, εἴ τις γιγνώσκει παρὰ
[266]	Σωκράτης) σφόδρα γε. (Ξένος) λέγω	δὴ	δεῖν τότε εὐθὺς τὸ πεζὸν
[297]	τρόπῳ γεγονός ἐστι τοῦτο ὃ	δὴ	δεύτερον ἐφήσαμεν, διαπερανώμεθα. ἦ γάρ;
[265]	ῥᾷον αὐτὴν πορευσόμεθα. τὴν δὲ	δὴ	διαίρεσιν ὅρα. (Νεώτερος Σωκράτης) λέγε.
[307]	ζῆν παρασκευήν. οἱ μὲν γὰρ	δὴ	διαφερόντως ὄντες κόσμιοι τὸν ἥσυχον
[289]	μὲν οὖν. (Ξένος) τὸ δὲ	δὴ	δούλων καὶ πάντων ὑπηρετῶν λοιπόν,
[284]	τοῦ μετρίου γένεσιν; οὐ γὰρ	δὴ	δυνατόν γε οὔτε πολιτικὸν οὔτ'
[268]	μύθου προσχρήσασθαι, καὶ τὸ λοιπὸν	δή,	καθάπερ (ἐν τοῖς πρόσθεν, μέρος
[295]	(Ξένος) τῷ δὲ τὰ δίκαια	δὴ	καὶ ἄδικα καὶ καλὰ καὶ
[305]	παντάπασι μὲν οὖν. (Ξένος) οὐκοῦν	δὴ	καὶ κατὰ τὸ τῆς ὑφαντικῆς
[292]	γίγνεσθαι; (Νεώτερος Σωκράτης) τί γὰρ	δὴ	καὶ κωλύει; (Ξένος) σκόπει δὴ
[286]	εἴδη δυνατὸν εἶναι διαιρεῖν, (καὶ	δὴ	καὶ λόγον, ἄντε παμμήκης λεχθεὶς
[270]	ἰέναι. (Νεώτερος Σωκράτης) φαίνεται γοῦν	δὴ	καὶ μάλα εἰκότως εἰρῆσθαι πάνθ'
[291]	ἀγνοίας πᾶσι συμβαίνει. καὶ γὰρ	δὴ	καὶ νῦν αὐτὸς τοῦτ' ἔπαθον,
[290]	τις ἂν προσταττόμενα θύειν. καὶ	δὴ	καὶ παρ' ὑμῖν οὐχ ἥκιστα
[293]	κομιδῇ μὲν οὖν. (Ξένος) ἀναγκαῖον	δὴ	καὶ πολιτειῶν, ὡς ἔοικε, ταύτην
[267]	καὶ ἀναπληρώσας αὐτόν. (Ξένος) φέρε	δὴ	καὶ συνείρωμεν ἐπανελθόντες ἐπὶ τὴν
[266]	πῶς δ' οὐκ ἔστι; καὶ	δὴ	καὶ σχεδὸν ὃ βούλει δηλοῦν
[271]	τοῦ κόσμου μέρη διειλημμένα, καὶ	δὴ	καὶ τὰ ζῷα κατὰ γένη
[272]	καὶ τὰ θηρία (μύθους) οἷα	δὴ	καὶ τὰ νῦν περὶ αὐτῶν
[311]	ἐνδεῖται. (Νεώτερος Σωκράτης) δοκεῖ γοῦν	δὴ	καὶ τάδε. (Ξένος) τὰ δ'
[298]	καὶ οἱ οἰκέται χρῶνται, καὶ	(δὴ	καὶ τελευτῶντες ἢ παρὰ συγγενῶν
[284]	διολοῦμεν τούτῳ τῷ λόγῳ, καὶ	δὴ	καὶ τὴν ζητουμένην νῦν πολιτικὴν
[280]	προβληματουργικῆς τμῆμα οὖσαν δυνάμεως, (καὶ	δὴ	καὶ τὴν μαγευτικὴν τὴν περὶ
[305]	Σωκράτης) οὐκ εἰκός. (Ξένος) ἴθι	δή,	καὶ τὴν τῶν δικαστῶν τῶν
[310]	ἐννοήσαντα ἀποτελεῖν. (Νεώτερος Σωκράτης) πῶς	δή,	καὶ τίνας; (Ξένος) τοὺς τῶν
[302]	ἐστὶ διπλῆν. (Νεώτερος Σωκράτης) πῶς	δή;	καὶ τίνι διαιροῦντες ταύτην; (Ξένος)
[272]	καὶ μεταβολὴν ἔδει γίγνεσθαι καὶ	(δὴ	καὶ τὸ γήινον ἤδη πᾶν
[298]	ταῦτ' ἔτι χαλεπώτερα. (Ξένος) θεῶ	δὴ	καὶ τὸ μετὰ ταῦτα ἑπόμενον.
[268]	λεχθέντων πολλά τε ἄλλα καὶ	δὴ	καὶ τὸ περὶ τὴν Ἀτρέως
[274]	τῷ τοῦ παντὸς παθήματι, καὶ	δὴ	καὶ τὸ τῆς κυήσεως καὶ
[270]	τῶν τε ἄλλων ζῴων, καὶ	δὴ	καὶ τὸ τῶν ἀνθρώπων (γένος
[298]	πρὸς τοὺς κάμνοντας χρῆσθαι, καὶ	δὴ	καὶ τοῖς πλοίοις τε αὐτοῖς
[273]	καὶ τῶν ἐν αὑτῷ. διὸ	δὴ	καὶ τότ' ἤδη θεὸς ὁ
[308]	σμικρὰ ἀλλήλοις διαφέρεσθον φύσει καὶ	δὴ	καὶ τοὺς ἴσχοντας δρᾶτον τὸ
[303]	ποιητέον ᾗπερ λέγεις. (Ξένος) οὐκοῦν	δὴ	καὶ τοὺς κοινωνοὺς τούτων τῶν
[269]	(Νεώτερος Σωκράτης) λέγεται γὰρ οὖν	δὴ	καὶ τοῦτο. (Ξένος) καὶ μὴν
[282]	(Νεώτερος Σωκράτης) οὐδαμῶς. (Ξένος) διόρισαι	δὴ	καὶ τούτοιν ἑκάτερον, ἴσως γὰρ
[268]	ποίμνης ἄριστα μεταχειριζόμενος μουσικήν. καὶ	δὴ	καὶ τῶν ἄλλων πέρι νομέων
[291]	γε οὐκ ἀνετέον. (Ξένος) οὔκουν	δὴ	κατά γε τὴν ἐμήν. καί
[274]	εἶναι τῆς αὑτοῦ πορείας, οὕτω	δὴ	κατὰ ταὐτὰ καὶ τοῖς μέρεσιν
[258]	τάχ' ἄν. (Ξένος) οὐ μὲν	δὴ	κατὰ ταὐτόν γε, ὦ Σώκρατες,
[271]	τἀναντία τῆς γενέσεως, καὶ γηγενεῖς	δὴ	κατὰ τοῦτον τὸν (λόγον ἐξ
[305]	Σωκράτης) ἔοικέν γε. (Ξένος) τόδε	δὴ	κατανοητέον ἰδόντι συναπάσας τὰς ἐπιστήμας
[269]	τοῦ γεννήσαντος μετείληφεν, ἀτὰρ οὖν	δὴ	κεκοινώνηκέ γε (καὶ σώματος, ὅθεν
[272]	αὑτοῦ περιωπὴν ἀπέστη, τὸν δὲ	δὴ	κόσμον πάλιν ἀνέστρεφεν εἱμαρμένη τε
[296]	ἔμπροσθεν πρότερον. (Νεώτερος Σωκράτης) ποῖον	δὴ	λέγεις; (Ξένος) ἄν τις ἄρα
[307]	ἐὰν μεταδιώκωμεν. (Νεώτερος Σωκράτης) ποῦ	δὴ	λέγεις; (Ξένος) ἐν πᾶσί τε
[294]	οἶσθ' ὅπῃ; (Νεώτερος Σωκράτης) πῇ	δὴ	λέγεις; (Ξένος) ὅτι νόμος οὐκ
[288]	θήσομεν; (Νεώτερος Σωκράτης) τὸ ποῖον	δὴ	λέγεις; (Ξένος) χρυσόν τε καὶ
[269]	πάθος οὐδεὶς εἴρηκεν, νῦν δὲ	δὴ	λεκτέον, εἰς γὰρ τὴν τοῦ
[259]	πῶς δ' οὔ; (Ξένος) γνούσῃ	δὴ	λογιστικῇ τὴν ἐν τοῖς ἀριθμοῖς
[269]	ἐκ τοῦ ἐναντίου, τότε δὲ	δὴ	μαρτυρήσας ἄρα ὁ θεὸς Ἀτρεῖ
[289]	οὐκοῦν χρή. (Ξένος) τοὺς μὲν	δὴ	μεγίστους ὑπηρέτας, ὡς ἐνθένδε ἰδεῖν,
[286]	(Ξένος) λέγω τοίνυν ὅτι χρὴ	δὴ	μεμνημένους ἐμὲ καὶ σὲ τῶν
[258]	ἔτι ἧττον τἀμὰ διακωλύειν. ἀλλὰ	δὴ	μετὰ τὸν σοφιστὴν ἀναγκαῖον, ὡς
[260]	(Νεώτερος Σωκράτης) οὕτως. ~(Ξένος) δικαίως	δὴ	μετέχειν ἂν λέγοιτο τῆς γνωστικῆς
[287]	παντοδαπὸν εἶδος ἐργασθὲν ἀγγεῖον (ὃ	δὴ)	μιᾷ κλήσει προσφθεγγόμεθα, καὶ μάλα
[263]	Σωκράτης) ταῦτ' ἔσται. (Ξένος) φράσον	δή	μοι τὸ μετὰ τοῦτο. (Νεώτερος
[308]	πάνυ μὲν οὖν. (Ξένος) ταὐτὸν	δή	μοι τοῦθ' ἡ βασιλικὴ φαίνεται
[292]	μὴ ποιεῖν. (Ξένος) ἐξ ἀνάγκης	δὴ	νῦν τοῦτο οὕτω σκεπτέον, ἐν
[276]	καὶ ἑκουσίῳ. (Νεώτερος Σωκράτης) τί	δή;	(Ξένος) καὶ ταύτῃ που τὸ
[291]	τινὰς ἀτόπους. (Νεώτερος Σωκράτης) τί	δή;	(Ξένος) πάμφυλόν τι γένος αὐτῶν,
[277]	ἐν ἡμῖν. (Νεώτερος Σωκράτης) τί	δή;	(Ξένος) παραδείγματος, ὦ μακάριε, αὖ
[291]	ὀνόματα τίκτουσαι; (Νεώτερος Σωκράτης) ποῖα	δή;	(Ξένος) πρὸς τὸ βίαιόν που
[309]	καὶ συμπλέκειν. (Νεώτερος Σωκράτης) ποῖον	δή;	(Ξένος) πρῶτον μὲν κατὰ τὸ
[268]	πορευθῆναί τινα. (Νεώτερος Σωκράτης) ποίαν	δή;	(Ξένος) σχεδὸν παιδιὰν ἐγκερασαμένους, συχνῷ
[310]	παίδων γέννησιν. (Νεώτερος Σωκράτης) τί	δή;	(Ξένος) τὰ μὲν πλούτου καὶ
[270]	ἐπὶ τἀναντία. (Νεώτερος Σωκράτης) πῶς	δή;	(Ξένος) ταύτην τὴν μεταβολὴν ἡγεῖσθαι
[263]	ἡμαρτάνετο ταύτῃ. (Νεώτερος Σωκράτης) τί	δή;	(Ξένος) τῆς γνωστικῆς ὅσον ἐπιτακτικὸν
[269]	(Νεώτερος Σωκράτης) διὰ τὸ ποῖον	δή;	(Ξένος) τὸ κατὰ ταὐτὰ καὶ
[267]	πεπραγμένον; (Νεώτερος Σωκράτης) τὸ ποῖον	δή;	(Ξένος) τὸ παντάπασιν ἱκανῶς εἰρῆσθαι
[281]	διαλυτική. (Νεώτερος Σωκράτης) τὸ ποῖον	δή;	(Ξένος) τὸ τῆς τοῦ ξαίνοντος
[264]	μοι φράζε. (Νεώτερος Σωκράτης) ποῖον	δή;	(Ξένος) τόδε, εἴ τινων πολλάκις
[297]	περὶ αὐτό. (Νεώτερος Σωκράτης) ποῖον	δή;	(Ξένος) τοιόνδε τι δεῖ γε
[295]	μελλόντων ῥηθήσεσθαι. (Νεώτερος Σωκράτης) τίνων	δή;	(Ξένος) τῶν τοιῶνδε. εἴπωμεν γὰρ
[287]	τὸ ποῖον; (Ξένος) τοῦτο ὃ	δὴ	ξηροῖς καὶ ὑγροῖς καὶ ἐμπύροις
[310]	γὰρ οὖν. (Ξένος) πράττουσι μὲν	δὴ	οὐδ' ἐξ ἑνὸς ὀρθοῦ λόγου,
[275]	πῶς γὰρ οὔ; (Ξένος) τῇδε	δὴ	πάλιν ἐπανέλθωμεν. ἣν γὰρ ἔφαμεν
[282]	πάνυ μὲν οὖν. (Ξένος) αὖθις	δὴ	πάλιν συγκριτικῆς μόριον ἅμα καὶ
[310]	φύεσθαι τοῦ καιροῦ καὶ ἀποτελευτῶσα	δὴ	παντάπασιν ἀναπηροῦσθαι. (Νεώτερος Σωκράτης) καὶ
[279]	πόλεις ἐπιμελείας ἀμφισβητοῦσι μυρίοι, δεῖ	δὴ	πάντας ἀποχωρίζειν τούτους καὶ μόνον
[262]	εἶδος ἀποχωρίζων, καὶ τῷ λοιπῷ	δὴ	παντὶ θέμενος ἓν ὄνομα διὰ
[296]	ἕτερος ὅμοιος ἀφίκηται, ~μὴ ἐξέστω	δὴ	(παρὰ ταῦτα ἕτερα προστάττειν; ἢ
[279]	ἐκεῖνον λείπειν καὶ πρὸς τοῦτο	δὴ	παραδείγματος ἔφαμεν δεῖν τινος ἡμῖν.
[286]	μῆκος πλέον, καὶ ἐπὶ τούτοις	δὴ	πᾶσιν ἐπεπλήξαμεν (ἡμῖν αὐτοῖς, δείσαντες
[265]	(Νεώτερος Σωκράτης) φαίνεται. (Ξένος) τὴν	δὴ	πεζονομικὴν διελὼν ἀπόδος ἑκατέρῳ τῷ
[306]	(Νεώτερος Σωκράτης) ναί. (Ξένος) τούτων	δὴ	πέρι θαυμαστόν τινα λόγον ἀποφαίνεσθαι
[299]	καὶ πάτρια ἔθη κείμενα. ταῦτα	δὴ	περί τε ταύτας τὰς ἐπιστήμας
[278]	ταῦτα εἰ ταύτῃ πέφυκεν, οὐδὲν	δὴ	πλημμελοῖμεν ἂν ἐγώ τε καὶ
[282]	Σωκράτης) ὀρθότατα. ~(Ξένος) τῶν αἰτιῶν	δὴ	πλυντικὴν μὲν καὶ ἀκεστικὴν καὶ
[307]	ταῖς πόλεσιν. (Νεώτερος Σωκράτης) περὶ	δὴ	ποῖα φῄς; (Ξένος) περὶ ὅλην,
[292]	οὐδαμῶς. (Νεώτερος Σωκράτης) δεῖ γὰρ	δὴ	ποιεῖν τοῦτο, ὡς ὁ λόγος
[292]	ἢ διαφωνήσομεν; (Νεώτερος Σωκράτης) τῷ	δὴ	ποίῳ λέγεις; (Ξένος) τὴν βασιλικὴν
[309]	πρέπει γοῦν οὕτω. (Ξένος) τὸν	δὴ	πολιτικὸν καὶ τὸν ἀγαθὸν νομοθέτην
[294]	Σωκράτης) κινδυνεύει. (Ξένος) διὰ τί	δή	ποτ' οὖν ἀναγκαῖον νομοθετεῖν, ἐπειδήπερ
[283]	Σωκράτης) ὀρθότατα. (Ξένος) εἶεν, τί	δή	ποτε οὖν οὐκ εὐθὺς ἀπεκρινάμεθα
[306]	τοῖς ὑπεναντίοις γένεσι. τῶν γὰρ	δὴ	πράξεων ἐν πολλαῖς καὶ πολλάκις
[295]	(Ξένος) τῶν τοιῶνδε. εἴπωμεν γὰρ	δὴ	πρός γε ἡμᾶς αὐτοὺς (ἰατρὸν
[283]	αὐτὴν δύο μέρη, δεῖ γὰρ	δὴ	πρὸς ὃ νῦν σπεύδομεν. (Νεώτερος
[277]	βραδύνουσι, καὶ νῦν ἡμεῖς, ἵνα	δὴ	πρὸς τῷ ταχὺ καὶ μεγαλοπρεπῶς
[290]	κομιδῇ μὲν οὖν. (Ξένος) ἔτι	δὴ	προσμείξωμεν ἐγγύτερον ἐπὶ τοὺς μήπω
[306]	(Νεώτερος Σωκράτης) ναί. (Ξένος) σκοπῶμεν	δὴ	προσσχόντες τὸν νοῦν εὖ μάλα
[264]	πολλάκις ἄρα διακήκοας, οὐ γὰρ	δὴ	(προστυχής γε αὐτὸς οἶδ' ὅτι
[261]	προσεοικότα. (Νεώτερος Σωκράτης) φαίνεταί γε	δὴ	ῥηθὲν νῦν. (Ξένος) πότερον οὖν
[292]	δὴ καὶ κωλύει; (Ξένος) σκόπει	δὴ	σαφέστερον τῇδε ἑπόμενος. (Νεώτερος Σωκράτης)
[289]	Σωκράτης) ἐοίκασι γοῦν. (Ξένος) ἴθι	δὴ	σκεψώμεθα τοὺς λοιποὺς προσελθόντες ἐγγύθεν,
[294]	ἀποφαίνεσθαι τέχνην οὐδ' ἡντινοῦν. ταῦτα	δὴ	συγχωροῦμέν που; (Νεώτερος Σωκράτης) τί
[280]	γε. (Ξένος) τὸ μετὰ τοῦτο	δὴ	συλλογισώμεθα ὅτι τὴν ἱματίων (ὑφαντικὴν
[301]	τὴν ψυχὴν διαφέρων εἷς, δεῖ	δὴ	συνελθόντας συγγράμματα γράφειν, ὡς ἔοικεν,
[270]	πάνθ' ὅσα διελήλυθας. (Ξένος) λογισάμενοι	δὴ	συννοήσωμεν τὸ πάθος ἐκ τῶν
[298]	ἡμῶν τούτων ἑκάτεροι σῴζειν, ὁμοίως	δὴ	σῴζουσιν, ὃν δ' ἂν λωβᾶσθαι
[258]	ταῦτ' ἔσται. ὦ Σώκρατες, ἀκούεις	δὴ	Σωκράτους; (Νεώτερος Σωκράτης) ναί. (Ξένος)
[274]	ἐν μεγάλαις ἀπορίαις ἦσαν. ὅθεν	δὴ	τὰ πάλαι λεχθέντα παρὰ θεῶν
[301]	οὐδὲν ἕτερον προσρηθήσεται, δι' ἃ	δὴ	τὰ πέντε ὀνόματα τῶν νῦν
[282]	πῶς γὰρ οὔ; (Ξένος) τῆς	δὴ	ταλασιουργικῆς δύο τμήματά ἐστον, καὶ
[297]	πάνυ μὲν οὖν. (Ξένος) εἰς	δὴ	τὰς εἰκόνας ἐπανίωμεν πάλιν, αἷς
[281]	γοῦν λόγον. (Ξένος) μετὰ τοῦτο	δὴ	τὰς μὲν περί τε ἀτράκτους
[300]	πῶς γὰρ ἄν; (Ξένος) δεῖ	δὴ	τὰς τοιαύτας γε ὡς ἔοικε
[298]	θάλατταν, καὶ ἕτερα κακουργοῦσιν. εἰ	δὴ	ταῦτα διανοηθέντες βουλευσαίμεθα περὶ αὐτῶν
[303]	(Νεώτερος Σωκράτης) λέγεται γὰρ οὖν	δὴ	ταῦτα οὕτω γίγνεσθαι. (Ξένος) κατὰ
[287]	Σωκράτης) ναί. (Ξένος) καὶ νῦν	δὴ	ταὐτὸν μὲν τοῦτο, ἔτι δὲ
[264]	ἅπαντα ἀποβλέψαντες, μηδὲ σπεύσαντες, ἵνα	δὴ	ταχὺ γενώμεθα (πρὸς τῇ πολιτικῇ.
[311]	πῶς γὰρ οὔ; (Ξένος) τοῦτο	δὴ	τέλος ὑφάσματος εὐθυπλοκίᾳ συμπλακὲν γίγνεσθαι
[260]	οὐ μᾶλλον; (Ξένος) τὴν ἐπιτακτικὴν	δὴ	τέχνην πάλιν ἂν εἴη θεατέον
[305]	πολεμικῆς δεσπότιν ἀποφαίνεσθαι πλήν γε	δὴ	τὴν ὄντως οὖσαν βασιλικήν; (Νεώτερος
[289]	(Νεώτερος Σωκράτης) καλῶς. ~(Ξένος) τὴν	δὴ	τῆς τροφῆς κτῆσιν, καὶ ὅσα
[299]	τὸν βουλόμενον οἷς ἔξεστιν εἰς	δή	τι δικαστήριον, ἂν δὲ παρὰ
[285]	γὰρ ἐνίοτε, ὦ Σώκρατες, οἰόμενοι	δή	τι σοφὸν (φράζειν πολλοὶ τῶν
[297]	πολλῶν ἀντάξιον ἰατρόν. κατίδωμεν γὰρ	δή	τι σχῆμα ἐν τούτοις αὐτοῖς
[306]	ποῖον; (Ξένος) ὡς ἐστὸν κατὰ	δή	τινα τρόπον εὖ μάλα πρὸς
[285]	ὂν τυγχάνει. μετρήσεως μὲν γὰρ	δή	τινα τρόπον πάνθ' ὁπόσα ἔντεχνα
[304]	ἐν ταῖς πόλεσι πράξεις, ἃ	δὴ	τίνι τρόπῳ ῥᾷστά τις ἀπομερίζων
[271]	διεφθείρετο. (Νεώτερος Σωκράτης) γένεσις δὲ	δὴ	τίς τότ' ἦν, ὦ ξένε,
[264]	δ' οὔ; (Ξένος) πᾶς μὲν	δὴ	τό γε ξηροτροφικὸν τῆς ἀγελαιοτροφίας
[261]	τὰ ζῷα ἐπιτακτικόν. οὐ γὰρ	δὴ	τό γε τῆς βασιλικῆς ἐπιστήμης
[270]	πορεύεσθαι πολλὰς περιόδων μυριάδας διὰ	δὴ	τὸ μέγιστον ὂν καὶ ἰσορροπώτατον
[282]	(Νεώτερος Σωκράτης) ναί. (Ξένος) τούτου	δὴ	τὸ μὲν ἀτράκτῳ τε στραφὲν
[284]	τοῦτο μὲν ὀρθῶς, ἀλλὰ τί	δὴ	τὸ μετὰ τοῦτο; (Ξένος) δῆλον
[283]	ἄν, ὦ μακάριε, δόξειε. πρὸς	δὴ	τὸ νόσημα τὸ τοιοῦτον, ἂν
[296]	λέγεις. (Ξένος) τί δὲ ἡμῖν	δὴ	τὸ παρὰ τὴν πολιτικὴν τέχνην
[302]	ἄλλας ἔθεμεν ἀναγκαίας, ἐν ταύταις	δὴ	τὸ παράνομον καὶ ἔννομον ἑκάστην
[302]	πόλις ἐστὶ φύσει; πάσχουσαι γὰρ	δὴ	τοιαῦτα αἱ πόλεις νῦν χρόνον
[279]	δὲ αὐτὰ αὑτοῖς συνδετά. τούτοισι	δὴ	τοῖς ἐκ τῶν ἑαυτοῖς συνδουμένων
[300]	οὐ μέλλει; (Ξένος) διὰ ταῦτα	δὴ	τοῖς περὶ ὁτουοῦν νόμους καὶ
[271]	γε ἕπεται τοῖς ἔμπροσθεν. ἀλλὰ	δὴ	τὸν βίον ὃν ἐπὶ τῆς
[292]	δὴ βασιλῆς γε. δεῖ γὰρ	δὴ	τόν γε τὴν βασιλικὴν ἔχοντα
[279]	μὲν οὖν ὀρθῶς. ~(Ξένος) πάλιν	δὴ	τὸν ἔμπροσθε λόγον ἀναληπτέον, ὡς
[285]	Σωκράτης) μεμνησόμεθα. (Ξένος) μετὰ τοῦτον	δὴ	τὸν λόγον ἕτερον προσδεξώμεθα περὶ
[259]	Σωκράτης) πάνυ γε. (Ξένος) πρόσεχε	δὴ	τὸν νοῦν ἂν ἄρα ἐν
[287]	σοὶ ταύτῃ συνδοκεῖ, πρὸς δὲ	δὴ	τὸν πολιτικὸν (ἴωμεν πάλιν, τῆς
[292]	ἐπὶ ζῴοις, καὶ κατὰ τοῦτον	δὴ	τὸν τρόπον μερίζοντες δεῦρ' ἀεὶ
[263]	Σωκράτης) ἀληθῆ. (Ξένος) καὶ ἔμοιγε	δὴ	τότ' ἐφάνης μέρος ἀφαιρῶν ἡγεῖσθαι
[275]	τὴν ἐπιμέλειαν ἔχουσαν, καὶ προσείπομεν	δὴ	τότε εὐθὺς ἀγελαιοτροφικήν μέμνησαι γάρ;
[274]	καὶ φυόμεθα. καὶ τὸ μὲν	δὴ	τοῦ μύθου τέλος ἐχέτω, χρήσιμον
[272]	εἰς γῆν σπέρματα πεσούσης, τότε	δὴ	τοῦ παντὸς ὁ μὲν κυβερνήτης,
[258]	πρόσρησις παρέχεταί τινα οἰκειότητα. δεῖ	δὴ	τούς γε συγγενεῖς ἡμᾶς ἀεὶ
[310]	εἰκὸς οὕτω συμβαίνειν. (Ξένος) τούτους	δὴ	τοὺς δεσμοὺς ἔλεγον ὅτι χαλεπὸν
[270]	θαυμαστῶν αἴτιον. ἔστι γὰρ οὖν	δὴ	τοῦτ' αὐτό. (Νεώτερος Σωκράτης) τὸ
[310]	νόμων ἐμφύεσθαι, καὶ ἐπὶ τούτοις	δὴ	τοῦτ' εἶναι τέχνῃ φάρμακον, καὶ
[260]	Σωκράτης) τί μήν; (Ξένος) φέρε	δή,	τούτοιν τοῖν τέχναιν ἡμῖν τὸν
[266]	βούλει δηλοῦν μανθάνω. (Ξένος) πρὸς	δὴ	τούτοις ἕτερον αὖ τι τῶν
[307]	λέγεις; (Ξένος) ἐν πᾶσί τε	δὴ	τούτοις οἷς νῦν εἴπομεν, ὡς
[307]	εἰρήνην, καὶ διὰ τὸν ἔρωτα	δὴ	τοῦτον ἀκαιρότερον ὄντα ἢ χρή,
[283]	Σωκράτης) οὐκοῦν χρή. (Ξένος) περὶ	δὴ	τούτων αὐτῶν ὁ λόγος ἡμῖν
[269]	ἐναντίως οὐ θέμις. ἐκ πάντων	δὴ	τούτων τὸν κόσμον μήτε αὐτὸν
[288]	πῶς γὰρ οὔ; (Ξένος) τούτων	δὴ	τρίτον ἕτερον εἶδος κτημάτων πάμπολυ
[301]	Σωκράτης) τί μήν; (Ξένος) οὕτω	δὴ	τύραννός τε γέγονε, φαμέν, καὶ
[266]	οὐ γὰρ οὖν. ἀλλὰ τίνι	δὴ	τὼ δύο διαιροῦμεν; (Ξένος) ὧιπερ
[268]	πάνυ μὲν οὖν. (Ξένος) ἀλλὰ	δὴ	τῷ μύθῳ μου πάνυ πρόσεχε
[276]	ἆρ' ἐννοοῦμεν ὅτι πρὸς αὐτῷ	δὴ	τῷ τέλει συχνὸν αὖ διημαρτάνετο;
[284]	τὰς πράξεις (παραφυλάττουσι, καὶ τούτῳ	δὴ	τῷ τρόπῳ τὸ μέτρον σῴζουσαι
[298]	μετὰ ταῦτα ἑπόμενον. ἐπειδὰν γὰρ	δὴ	τῶν ἀρχόντων ἑκάστοις ὁ ἐνιαυτὸς
[290]	ὃ πορευόμεθα προσάπτεσθαι. τὸ γὰρ	δὴ	τῶν ἱερέων σχῆμα καὶ τὸ
[267]	(Νεώτερος Σωκράτης) οὕτως. (Ξένος) τὸ	δὴ	τῶν νομέων πάντων διάφορον καὶ
[302]	Σωκράτης) ἀληθέστατα. (Ξένος) τίς οὖν	δὴ	τῶν οὐκ ὀρθῶν πολιτειῶν τούτων
[301]	ὁπότε οὐκ ἔστι γιγνόμενος, ὡς	δή	(φαμεν, ἐν ταῖς πόλεσι βασιλεὺς
[262]	ἕνεκα. (Νεώτερος Σωκράτης) ποῖον οὖν	δὴ	φράζεις διαιρουμένους ἡμᾶς οὐκ ὀρθῶς
[287]	οὐ γάρ. (Ξένος) καὶ μὲν	δὴ	χαλεπὸν ἐπιχειροῦμεν δρᾶν ἀποχωρίζοντες τοῦτο
[303]	καὶ Σατυρικόν τινα (θίασον, ὃν	δὴ	χωριστέον ἀπὸ πολιτικῆς εἴη τέχνης,
[297]	τοῦτ' εἴρηκας; οὐδὲ γὰρ ἄρτι	δῆθεν	κατέμαθον τὸ περὶ τῶν μιμημάτων.
[305]	τὰ γένη τὰ κατὰ πόλιν	δῆλα	ἡμῖν γέγονε; (Νεώτερος Σωκράτης) καὶ
[264]	ζητήσομεν (ὁποτέρας ἐστὶ τῆς τέχνης,	δῆλον	(δὴ) γὰρ παντί. (Νεώτερος Σωκράτης)
[283]	μέρος ὃ προυθέμεθα, παντί που	δῆλον	ἤδη. τὸ γὰρ συγκριτικῆς τῆς
[306]	ἡμῖν ὕφασμα ἀποδίδωσιν. (Νεώτερος Σωκράτης)	δῆλον.	(Ξένος) ἦ χαλεπὸν ἐνδείξασθαι πρᾶγμα
[264]	τεμνομένην δίχα ἀποφαίνειν. (Νεώτερος Σωκράτης)	δῆλον.	~(Ξένος) καὶ μὴν ἐφ' ὅ
[259]	πάντα ταῦτα συνθήσομεν; (Νεώτερος Σωκράτης)	δῆλον.	(Ξένος) οὐκοῦν πορευοίμεθ' ἂν ἑξῆς,
[259]	σύνεσιν καὶ ῥώμην. (Νεώτερος Σωκράτης)	δῆλον.	(Ξένος) τῆς δὴ γνωστικῆς μᾶλλον
[290]	καὶ παρ' ὑμῖν οὐχ ἥκιστα	δῆλον	ὃ λέγω, τῷ γὰρ λαχόντι
[284]	δὴ τὸ μετὰ τοῦτο; (Ξένος)	δῆλον	ὅτι διαιροῖμεν ἂν τὴν μετρητικήν,
[265]	θαυμαστέ, ἐν μέρει γε μὴν	δῆλον	ὅτι δυνατόν. (Νεώτερος Σωκράτης) ἐν
[276]	τί τὸ μετὰ τοῦτο. (Ξένος)	δῆλον	ὅτι λεχθέντος οὕτω τοῦ τῆς
[299]	μὴ κατὰ τέχνην; (Νεώτερος Σωκράτης)	δῆλον	ὅτι πᾶσαί τε αἱ τέχναι
[265]	ἤ τινος ἰδιογενοῦς; (Νεώτερος Σωκράτης)	δῆλον	ὅτι τῆς ἀμείκτου. (Ξένος) ταύτην
[294]	οὔ; (Ξένος) τρόπον τινὰ μέντοι	δῆλον	ὅτι τῆς βασιλικῆς ἐστιν ἡ
[285]	προβαλλόμενα γραμματικωτέρῳ γίγνεσθαι; (Νεώτερος Σωκράτης)	δῆλον	ὅτι τοῦ περὶ ἅπαντα. (Ξένος)
[285]	γίγνεσθαι; (Νεώτερος Σωκράτης) καὶ τοῦτο	δῆλον	ὅτι τοῦ περὶ πάντα. (Ξένος)
[304]	ζητούμενον ὑφ' ἡμῶν; (Νεώτερος Σωκράτης)	δῆλον	ὅτι τοῦτό πῃ δρᾶν πειρατέον.
[271]	τρόπον ἐξ ἀλλήλων ἐγεννῶντο; (Ξένος)	δῆλον,	ὦ Σώκρατες, ὅτι τὸ μὲν
[259]	(Ξένος) ἀλλὰ μὴν τόδε γε	δῆλον,	ὡς βασιλεὺς ἅπας χερσὶ καὶ
[271]	ἄστρων τε καὶ ἡλίου μεταβολὴν	δῆλον	ὡς ἐν ἑκατέραις συμπίπτει ταῖς
[265]	(Νεώτερος Σωκράτης) πῶς γὰρ οὐ	δῆλος;	(Ξένος) ταύτην τοίνυν καταθραύσαντες τὸ
[266]	δὴ καὶ σχεδὸν ὃ βούλει	δηλοῦν	μανθάνω. (Ξένος) πρὸς δὴ τούτοις
[285]	ὁμοιότητες πεφύκασιν, ἃς οὐδὲν χαλεπὸν	δηλοῦν,	ὅταν αὐτῶν τις βουληθῇ τῷ
[277]	συμπάσης χειρουργίας λέξει καὶ λόγῳ	δηλοῦν	πᾶν ζῷον μᾶλλον πρέπει τοῖς
[266]	καὶ τότ' ἤδη τῆς ἀνθρωπονομικῆς	δηλωθείσης	τέχνης, φέροντα τὸν πολιτικὸν καὶ
[304]	διὰ δὲ μουσικῆς αὐτὸν ἐγχειρητέον	δηλῶσαι.	καί μοι λέγε. (Νεώτερος Σωκράτης)
[262]	μὲν οὖν παρεστηκότι τὰ νῦν	δηλῶσαι	μηδὲν ἐνδεῶς ἀδύνατον, ἐπιχειρητέον δέ
[267]	ὃ διανοοῦμαι νῦν ἔτι μᾶλλον	δηλῶσαι.	(Νεώτερος Σωκράτης) λέγοις ἄν. (Ξένος)
[277]	πρὸς τῷ ταχὺ καὶ μεγαλοπρεπῶς	δηλώσαιμεν	τὸ τῆς ἔμπροσθεν ἁμάρτημα διεξόδου,
[287]	καὶ τῆς τῶν ὄντων λόγῳ	δηλώσεως	εὑρετικωτέρους, τῶν δὲ ἄλλων καὶ
[277]	ἡμῖν οὔπω φῂς ἱκανῶς εἰρῆσθαι	δήλωσον.	(Ξένος) χαλεπόν, ὦ δαιμόνιε, μὴ
[308]	μίαν τινὰ δύναμιν καὶ ἰδέαν	δημιουργεῖ.	(Νεώτερος Σωκράτης) τί μήν; (Ξένος)
[288]	βύβλων καὶ δεσμῶν ἐργαστικαὶ παρέσχον	δημιουργεῖν	σύνθετα ἐκ μὴ συντιθεμένων εἴδη
[287]	καθάπερ ὄργανον, ἀλλ' ἕνεκα τοῦ	δημιουργηθέντος	σωτηρίας. (Νεώτερος Σωκράτης) τὸ ποῖον;
[280]	ἄρτι νεῦρα κατὰ λόγον εἴπομεν,	δημιουργίαν	πᾶσαν ἀφείλομεν, τήν τε αὖ
[303]	ἀποκρίνουσι καὶ ἐκεῖνοι πρῶτον οἱ	δημιουργοί,	μετὰ δὲ ταῦτα (λείπεται συμμεμειγμένα
[273]	τε καὶ ἑαυτοῦ, τὴν τοῦ	δημιουργοῦ	καὶ πατρὸς ἀπομνημονεύων διδαχὴν εἰς
[270]	λαμβάνοντα ἀθανασίαν ἐπισκευαστὴν παρὰ τοῦ	δημιουργοῦ,	τοτὲ δ' ὅταν ἀνεθῇ, δι'
[279]	ἔστι τοίνυν πάντα ἡμῖν ὁπόσα	δημιουργοῦμεν	καὶ κτώμεθα, τὰ μὲν ἕνεκα
[281]	ταύταις ἔτι τὰς τῶν ἐργαλείων	δημιουργοὺς	τέχνας, δι' ὧν ἀποτελεῖται τὰ
[281]	αὐτὸ μὴ δημιουργοῦσι, ταῖς δὲ	δημιουργούσαις	ὄργανα παρασκευάζουσιν, ὧν μὴ παραγενομένων
[281]	τὰς δὲ αὐτὰ θεραπευούσας καὶ	δημιουργούσας	αἰτίας; (Νεώτερος Σωκράτης) ὀρθότατα. ~(Ξένος)
[287]	γὰρ σμικρὸν ἢ μέγα τι	δημιουργοῦσι	κατὰ πόλιν ὄργανον, θετέον ἁπάσας
[281]	μὲν τὸ πρᾶγμα αὐτὸ μὴ	δημιουργοῦσι,	ταῖς δὲ δημιουργούσαις ὄργανα παρασκευάζουσιν,
[288]	ἐξ ὧν καὶ ἐν οἷς	δημιουργοῦσιν	ὁπόσαι τῶν τεχνῶν νῦν εἴρηνται,
[298]	καὶ ἰδιωτῶν καὶ τῶν ἄλλων	δημιουργῶν	περί τε πλοῦ καὶ περὶ
[301]	καὶ ὀλιγαρχία καὶ ἀριστοκρατία καὶ	δημοκρατία,	δυσχερανάντων τῶν ἀνθρώπων τὸν ἕνα
[303]	ἀκολάστων μὲν πασῶν οὐσῶν ἐν	δημοκρατίᾳ	νικᾷ ζῆν, κοσμίων δ' οὐσῶν
[291]	οὐχ ἡ τοῦ πλήθους ἀρχή,	δημοκρατία	τοὔνομα κληθεῖσα; (Νεώτερος Σωκράτης) καὶ
[302]	τότε μὲν ἁπλῆν ἐπονομάζοντες ἐτίθεμεν	δημοκρατίαν,	νῦν δ' αὖ καὶ ταύτην
[292]	Σωκράτης) καὶ πάνυ γε. ~(Ξένος)	δημοκρατίας	γε μήν, ἐάντ' οὖν βιαίως
[298]	ἡμῶν αὐτῶν, ἢ σύμπαντα τὸν	δῆμον	ἢ τοὺς πλουσίους μόνον, ἐξεῖναι
[300]	πλουσίων πλῆθος καὶ ὁ σύμπας	δῆμος	οὐκ ἄν ποτε λάβοι τὴν
[311]	περὶ τὰς πόλεις ἰδίᾳ καὶ	δημοσίᾳ	τούτοιν μὴ παραγενομένοιν ἀμφοῖν ἀδύνατον.
[259]	τῇδε. εἴ τῴ τις τῶν	δημοσιευόντων	ἰατρῶν ἱκανὸς συμβουλεύειν ἰδιωτεύων αὐτός,
[298]	τῶν πλουσίων εἴτε ἐκ τοῦ	δήμου	παντός, ὃς ἂν κληρούμενος λαγχάνῃ,
[299]	προκρίσεως ~ἢ (σύμπαντος αὖ τοῦ	δήμου	τοὺς λαχόντας, εἰς τούτους εἰσάγειν
[266]	Σωκράτης) τῷ; (Ξένος) τῇ διαμέτρῳ	δήπου	καὶ πάλιν τῇ τῆς διαμέτρου
[292]	γε οὐχ ἁπασῶν, ἀλλὰ κριτικὴν	δήπου	τινὰ καὶ ἐπιστατικὴν ἐκ τῶν
[287]	ὄργανα περὶ τὴν ὑφαντικήν, πάσας	δήπου	τότε ἐτίθεμεν ὡς συναιτίους. (Νεώτερος
[272]	(Νεώτερος Σωκράτης) οὐδαμῶς. (Ξένος) βούλει	δῆτα	ἐγώ σοι τρόπον τινὰ διακρίνω;
[279]	τί γὰρ οὔ; (Ξένος) τί	δῆτα	οὐ, καθάπερ ἐν τοῖς ἔμπροσθε
[279]	Σωκράτης) καὶ μάλα. (Ξένος) τί	δῆτα	παράδειγμά τις ἄν, ἔχον τὴν
[301]	(Νεώτερος Σωκράτης) κινδυνεύει. (Ξένος) θαυμάζομεν	δῆτα,	ὦ Σώκρατες, ἐν ταῖς τοιαύταις
[301]	βασιλεὺς καὶ οὐδὲν ἕτερον προσρηθήσεται,	δι'	ἃ δὴ τὰ πέντε ὀνόματα
[295]	διὰ βίου ἀεὶ παρακαθήμενος ἑκάστῳ	δι'	ἀκριβείας προστάττειν τὸ προσῆκον; ἐπεὶ
[268]	μὴν ἀπειργασμένοι γε εἶμέν πω	δι'	ἀκριβείας τὸν πολιτικόν, ἕως ἂν
[274]	γίγνοιτο, ἐξ ὧν ἕκαστα καὶ	δι'	ἃς αἰτίας μεταβέβληκε, περὶ δὲ
[274]	ταὐτὰ καὶ τοῖς μέρεσιν αὐτοῖς	δι'	αὑτῶν, καθ' ὅσον οἷόν τ'
[270]	δημιουργοῦ, τοτὲ δ' ὅταν ἀνεθῇ,	δι'	ἑαυτοῦ αὐτὸν ἰέναι, κατὰ καιρὸν
[274]	νυνδή, τῆς ἐπιμελείας ἐπέλιπεν ἀνθρώπους,	δι'	ἑαυτῶν τε ἔδει τήν τε
[274]	γὰρ ἐξῆν ἔτ' ἐν γῇ	δι'	ἑτέρων συνιστάντων φύεσθαι ζῷον, ἀλλὰ
[281]	τὰς τῶν ἐργαλείων δημιουργοὺς τέχνας,	δι'	ὧν ἀποτελεῖται τὰ τῆς ὑφῆς
[295]	ἄν (ποτε, ὦ Σώκρατες, ὥστε	διὰ	βίου ἀεὶ παρακαθήμενος ἑκάστῳ δι'
[279]	καὶ κατὰ δύναμιν ὅτι μάλιστα	διὰ	βραχέων ταχὺ πάντ' ἐπελθόντες πάλιν
[304]	μὲν τοίνυν ἕνεκα φανερὸς ἔσται,	διὰ	δὲ μουσικῆς αὐτὸν ἐγχειρητέον δηλῶσαι.
[285]	τρόπον πάνθ' ὁπόσα ἔντεχνα μετείληφεν,	διὰ	δὲ τὸ μὴ κατ' εἴδη
[269]	μυρία καὶ τούτων ἔτι θαυμαστότερα,	διὰ	δὲ χρόνου πλῆθος τὰ μὲν
[270]	ἀνάπαλιν πορεύεσθαι πολλὰς περιόδων μυριάδας	διὰ	δὴ τὸ μέγιστον ὂν καὶ
[304]	ὄχλου διὰ μυθολογίας ἀλλὰ μὴ	διὰ	διδαχῆς; (Νεώτερος Σωκράτης) φανερὸν οἶμαι
[290]	παρὰ μὲν ἡμῶν δωρεὰς θεοῖς	διὰ	θυσιῶν ἐπιστῆμόν (ἐστι κατὰ νοῦν
[258]	γε συγγενεῖς ἡμᾶς ἀεὶ προθύμως	διὰ	λόγων ἀναγνωρίζειν. Θεαιτήτῳ μὲν οὖν
[272]	μόνον ἀνθρώποις ἀλλὰ καὶ θηρίοις	διὰ	λόγων δύνασθαι συγγίγνεσθαι, (κατεχρῶντο τούτοις
[306]	ἂν γενοίμην, ὥσπερ καὶ διανοοῦμαι,	διὰ	λόγων ἐνδείξασθαί σοι; (Νεώτερος Σωκράτης)
[258]	οὖν αὐτός τε συνέμειξα χθὲς	διὰ	λόγων καὶ νῦν ἀκήκοα ἀποκρινομένου,
[262]	ὦ φίλε, λεπτουργεῖν οὐκ ἀσφαλές,	διὰ	μέσων δὲ ἀσφαλέστερον ἰέναι τέμνοντας,
[304]	ἐπιστήμῃ (πλήθους τε καὶ ὄχλου	διὰ	μυθολογίας ἀλλὰ μὴ διὰ διδαχῆς;
[310]	θρεφθεῖσί τε κατὰ φύσιν μόνοις	διὰ	νόμων ἐμφύεσθαι, καὶ ἐπὶ τούτοις
[269]	ὅθεν αὐτῷ μεταβολῆς ἀμοίρῳ γίγνεσθαι	διὰ	παντὸς ἀδύνατον, κατὰ δύναμίν γε
[294]	πρὸς τὰ μηδέποτε ἁπλᾶ τὸ	διὰ	παντὸς γιγνόμενον ἁπλοῦν; (Νεώτερος Σωκράτης)
[278]	εἶδος ἀπ' ἐλαττόνων φέροντές ποθεν,	διὰ	παραδείγματος ἐπιχειρεῖν αὖ τὴν τῶν
[304]	ὄν. (Ξένος) τὸ δ' εἴτε	διὰ	πειθοῦς εἴτε καὶ διά τινος
[295]	συμβαινόντων ἄλλων βελτιόνων τοῖς κάμνουσι	(διὰ	πνεύματα ἤ τι καὶ ἄλλο
[305]	δρᾶν. (Νεώτερος Σωκράτης) ὀρθῶς. (Ξένος)	διὰ	ταῦτα ἄρα ἃς μὲν ἄρτι
[300]	πῶς δ' οὐ μέλλει; (Ξένος)	διὰ	ταῦτα δὴ τοῖς περὶ ὁτουοῦν
[275]	προσδοκᾶν. (Νεώτερος Σωκράτης) καλῶς. (Ξένος)	διὰ	ταῦτα μὴν καὶ τὸν μῦθον
[262]	βάρβαρον μιᾷ κλήσει προσειπόντες αὐτὸ	διὰ	ταύτην τὴν μίαν κλῆσιν καὶ
[271]	τὰ αὐτὰ ταῦτα πάσχον παθήματα	~διὰ	(τάχους ἄδηλον ἐν ὀλίγαις ἡμέραις
[262]	δὴ παντὶ θέμενος ἓν ὄνομα	διὰ	τὴν κλῆσιν αὖ καὶ τοῦτ'
[308]	τινα τὰς αὑτῶν συντείνοντες πόλεις	διὰ	τὴν τοῦ τοιούτου βίου σφοδροτέραν
[302]	καὶ διολώλασι καὶ ἔτι διολοῦνται	διὰ	τὴν τῶν κυβερνητῶν καὶ ναυτῶν
[294]	ἁπλοῦν; (Νεώτερος Σωκράτης) κινδυνεύει. (Ξένος)	διὰ	τί δή ποτ' οὖν ἀναγκαῖον
[310]	ἅπαν. (Νεώτερος Σωκράτης) πῶς, καὶ	διὰ	τί; (Ξένος) διότι πέφυκεν ἀνδρεία
[304]	εἴτε διὰ πειθοῦς εἴτε καὶ	διά	τινος βίας δεῖ πράττειν πρός
[290]	πληροῦται καὶ δόξαν σεμνὴν λαμβάνει	διὰ	τὸ μέγεθος τῶν ἐγχειρημάτων, ὥστε
[274]	πορίζεσθαι δὲ οὐκ ἐπιστάμενοί πω	διὰ	τὸ μηδεμίαν αὐτοὺς χρείαν πρότερον
[269]	ἀνάγκης ἔμφυτον γέγονε. (Νεώτερος Σωκράτης)	διὰ	τὸ ποῖον δή; (Ξένος) τὸ
[303]	δυναμένην ὡς πρὸς τὰς ἄλλας	διὰ	τὸ τὰς ἀρχὰς ἐν ταύτῃ
[271]	ἀνθρώπων λεχθὲν αὐτομάτου πέρι βίου	διὰ	τὸ τοιόνδε εἴρηται. θεὸς ἔνεμεν
[269]	δὲ αὐτῷ τὸ ἀνάπαλιν ἰέναι	διὰ	τόδ' ἐξ ἀνάγκης ἔμφυτον γέγονε.
[299]	εἰς αὖθις γένοιντ' ἄν ποτε	διὰ	τὸν ἀποκωλύοντα τοῦτον ζητεῖν νόμον,
[307]	τρόπον τινὰ ἄγειν εἰρήνην, καὶ	διὰ	τὸν ἔρωτα δὴ τοῦτον ἀκαιρότερον
[304]	τὴν δὲ εἴτε πολεμητέον εἴτε	διὰ	φιλίας ἀπαλλακτέον οἵαν τε καὶ
[277]	δυναμένοις ἕπεσθαι, τοῖς δ' ἄλλοις	διὰ	χειρουργιῶν. (Νεώτερος Σωκράτης) τοῦτο μὲν
[304]	ἀπαλλακτέον οἵαν τε καὶ ἐπιστήμονα	διαβουλεύσασθαι,	ταύτης ἑτέραν ὑπολάβωμεν ἢ τὴν
[273]	ἀεὶ τῆς ἀφέσεως κάλλιστα πάντα	διάγει,	προιόντος δὲ τοῦ χρόνου καὶ
[274]	ἑαυτῶν τε ἔδει τήν τε	διαγωγὴν	καὶ τὴν ἐπιμέλειαν αὐτοὺς αὑτῶν
[258]	ἐμοὶ φαίνεται, πολιτικὸν (τὸν ἄνδρα)	διαζητεῖν	νῷν, καί μοι λέγε πότερον
[265]	ὧδε, τῆς πεζονομικῆς ἐπιστήμης δίχα	διαιρεθείσης	τὸ μόριον θάτερον ἐπὶ τῷ
[258]	(Ξένος) ταύτῃ τοίνυν συμπάσας ἐπιστήμας	διαίρει,	τὴν μὲν πρακτικὴν προσειπών, τὴν
[261]	οἰκειότητα, τοῦτο αὐτὸ πάλιν αὖ	διαιρεῖν	ἀναγκαῖον, εἴ τινα τομὴν ἔτι
[265]	τε καὶ τῷ καλουμένῳ μώνυχι	διαιρεῖν	αὐτὴν ἢ τῇ κοινογονίᾳ τε
[264]	ἐξ ἀρχῆς τὴν κοινοτροφικὴν πειρώμεθα	διαιρεῖν,	ἴσως γὰρ καὶ τοῦτο ὃ
[286]	τοῦ κατ' εἴδη δυνατὸν εἶναι	διαιρεῖν,	(καὶ δὴ καὶ λόγον, ἄντε
[262]	αὖ νομίζοι κατ' εἴδη δύο	διαιρεῖν	μυριάδα ἀποτεμνόμενος ἀπὸ πάντων, (ὡς
[305]	τάξιν ἐθέλειν ἂν τἀλλήλων ἐγκλήματα	διαιρεῖν;	(Νεώτερος Σωκράτης) οὔκ, ἀλλὰ σχεδὸν
[262]	σὺ πρότερον οἰηθεὶς ἔχειν τὴν	διαίρεσιν	ἐπέσπευσας τὸν λόγον, ἰδὼν ἐπ'
[283]	(Νεώτερος Σωκράτης) λέγοις ἂν τὴν	διαίρεσιν	ὅπῃ. (Ξένος) τῇδε, τὸ μὲν
[265]	αὐτὴν πορευσόμεθα. τὴν δὲ δὴ	διαίρεσιν	ὅρα. (Νεώτερος Σωκράτης) λέγε. (Ξένος)
[276]	ὀρθῶς. ἀλλ' ἡ μετὰ τοῦτο	διαίρεσις	αὖ τίνα τρόπον ἐγίγνετ' ἄν;
[282]	ταλασιουργικὸν (ἅμα μόριον, ὦ Σώκρατες,	διαιρετέον,	εἴπερ ἱκανῶς μέλλομεν τὴν προρρηθεῖσαν
[263]	ἐρωτηθεὶς σὺ τὴν ἀγελαιοτροφίαν ὅπῃ	διαιρετέον	εἶπες μάλα προθύμως δύ' εἶναι
[287]	αἰτίων, ἃς πρώτας ἀπ' ἀλλήλων	διαιρετέον.	(Νεώτερος Σωκράτης) ὀρθῶς. (Ξένος) οἶσθ'
[261]	ἐμψύχων, καὶ πᾶν οὕτως ἤδη	διαιρήσεται	δίχα. (Νεώτερος Σωκράτης) παντάπασί γε.
[262]	τἀνθρώπινον ἐπιχειρήσας δίχα (διελέσθαι γένος	διαιροῖ	καθάπερ οἱ πολλοὶ τῶν ἐνθάδε
[284]	μετὰ τοῦτο; (Ξένος) δῆλον ὅτι	διαιροῖμεν	ἂν τὴν μετρητικήν, καθάπερ ἐρρήθη,
[262]	μᾶλλον κατ' εἴδη καὶ δίχα	διαιροῖτ'	ἄν, εἰ τὸν μὲν ἀριθμὸν
[266]	ἀλλὰ τίνι δὴ τὼ δύο	διαιροῦμεν;	(Ξένος) ὧιπερ καὶ δίκαιόν γε
[265]	θάττω, πρὸς μέγα μέρος σμικρὸν	διαιρουμένην,	τὴν δέ, ὅπερ ἐν τῷ
[263]	πᾶν τὸ τῶν ζῴων γένος	διαιρούμενοι,	ἵνα ἧττον αὐτὰ πάσχωμεν. (Νεώτερος
[276]	τοῖς αὐτοῖς ἄν που τούτοις	διαιρούμενοι	καὶ τὴν ἀγελαιοκομικὴν τήν τε
[260]	ἐπιτακτικὸν μέρος, τὸ δὲ κριτικὸν	διαιρούμενοι	προσείποιμεν, ἐμμελῶς ἂν φαῖμεν διῃρῆσθαι;
[262]	Σωκράτης) ποῖον οὖν δὴ φράζεις	διαιρουμένους	ἡμᾶς οὐκ ὀρθῶς ἄρτι δρᾶν;
[285]	μὴ κατ' εἴδη συνειθίσθαι σκοπεῖν	διαιρουμένους	ταῦτά τε τοσοῦτον διαφέροντα συμβάλλουσιν
[264]	ποῖον; (Ξένος) οὐχ ἡσύχους εὖ	διαιροῦντας	ἠνυκέναι βραδύτερον. (Νεώτερος Σωκράτης) καὶ
[285]	δρῶσιν ἕτερα οὐ κατὰ μέρη	διαιροῦντες,	δέον, ὅταν (μὲν τὴν τῶν
[291]	γιγνόμενα διπλῆν ἑκατέραν τοῖν δυοῖν	διαιροῦντες	μοναρχίαν μὲν προσαγορεύουσιν ὡς δύο
[302]	Σωκράτης) πῶς δή; καὶ τίνι	διαιροῦντες	ταύτην; (Ξένος) οὐδὲν διαφέροντι τῶν
[287]	μέλη τοίνυν αὐτὰς οἷον ἱερεῖον	διαιρώμεθα,	ἐπειδὴ δίχα ἀδυνατοῦμεν. δεῖ γὰρ
[276]	εἶπον, τὴν ἀνθρωπίνην ἐπιμελητικὴν δίχα	διαιρώμεθα,	τῷ βιαίῳ τε καὶ ἑκουσίῳ;
[264]	Σωκράτης) ναί. (Ξένος) μὴ τοίνυν	διαιρώμεθα	ὥσπερ τότε πρὸς ἅπαντα ἀποβλέψαντες,
[277]	καὶ ῥᾴσταις τῶν συλλαβῶν ἱκανῶς	διαισθάνονται,	καὶ τἀληθῆ φράζειν περὶ ἐκεῖνα
[261]	νῦν δὲ τοῦτο μέν, καθάπερ	διακελεύῃ,	ποιητέον, ~τὴν δὲ ἀγελαιοτροφικὴν ἆρ'
[287]	πασῶν τῶν περὶ τὰς ἀγέλας	διακεχώρισται,	λοιπαὶ δέ, φαμέν, αἱ κατὰ
[264]	τόδε, εἴ τινων πολλάκις ἄρα	διακήκοας,	οὐ γὰρ δὴ (προστυχής γε
[289]	τὰ τῶν ἄλλων τεχνῶν ἔργα	διακομίζοντες	ἐπ' ἀλλήλους καὶ ἀνισοῦντες, οἱ
[299]	μαντικὴν ἢ πᾶν ὅτι μέρος	διακονικὴ	(περιείληφεν, ἢ πεττείαν ἢ σύμπασαν
[290]	περὶ μαντικὴν ἔχοντές τινος ἐπιστήμης	διακόνου	μόριον, ἑρμηνευταὶ γάρ που νομίζονται
[290]	κτῆσιν ἀγαθῶν αἰτήσασθαι, ταῦτα δὲ	διακόνου	τέχνης ἐστί που μόρια ἀμφότερα.
[290]	δὲ ἄρα τοὺς τὰ τοιάδε	διακονοῦντας	ἡμῖν ἑκάστοτε; (Νεώτερος Σωκράτης) τὰ
[292]	ἥτις οὐχ ἱκανῶς πω δυνάμενοι	διακριβώσασθαι.	(Νεώτερος Σωκράτης) λέγεις ὀρθῶς. (Ξένος)
[272]	δῆτα ἐγώ σοι τρόπον τινὰ	διακρίνω;	(Νεώτερος Σωκράτης) πάνυ μὲν οὖν.
[282]	ἐν ἐρίοις τε καὶ στήμοσι	διακριτική,	κερκίδι μὲν ἄλλον τρόπον γιγνομένη,
[282]	τέχνα, ἡ συγκριτική τε καὶ	διακριτική.	(Νεώτερος Σωκράτης) ναί. (Ξένος) τῆς
[282]	Σωκράτης) ναί. (Ξένος) τῆς τοίνυν	διακριτικῆς	ἥ τε ξαντικὴ καὶ τὰ
[282]	γιγνόμενον λάβωμεν, ὅσα δὲ τῆς	διακριτικῆς	ἦν αὐτόθι, μεθιῶμεν σύμπαντα, δίχα
[282]	σύμπαντα, δίχα τέμνοντες τὴν ταλασιουργίαν	διακριτικῷ	τε καὶ συγκριτικῷ τμήματι. (Νεώτερος
[301]	ἀγαπᾶσθαί τε ἂν καὶ οἰκεῖν	διακυβερνῶντα	εὐδαιμόνως ὀρθὴν ἀκριβῶς μόνον πολιτείαν.
[258]	δὲ ἴσως ἔτι ἧττον τἀμὰ	διακωλύειν.	ἀλλὰ δὴ μετὰ τὸν σοφιστὴν
[280]	κλοπὰς καὶ τὰς βίᾳ πράξεις	διακωλυτικὰ	ἔργα παρέχονται τέχναι φραγμάτων, περί
[261]	τά γε γιγνόμενα πάντα δίχα	διαλαβεῖν	οὐ παντάπασι χαλεπόν. (Νεώτερος Σωκράτης)
[307]	τὴν τῶν ἐναντίων, οἷον πολεμίαν	διαλαχούσας	στάσιν ἰδέας, οὔτ' ἀλλήλαις μειγνυμένας
[285]	μᾶλλον ἢ τοῦ περὶ πάντα	διαλεκτικωτέροις	γίγνεσθαι; (Νεώτερος Σωκράτης) καὶ τοῦτο
[287]	ἂν γενόμενα τοὺς συνόντας ἀπηργάζετο	διαλεκτικωτέρους	καὶ τῆς τῶν ὄντων λόγῳ
[258]	οὕτως. (Ξένος) τὰς ἐπιστήμας ἄρα	διαληπτέον,	ὥσπερ ἡνίκα τὸν πρότερον ἐσκοποῦμεν;
[273]	ἵνα μὴ χειμασθεὶς ὑπὸ ταραχῆς	διαλυθεὶς	εἰς τὸν τῆς ἀνομοιότητος ἄπειρον
[281]	γε τῶν συνεστώτων καὶ συμπεπιλημένων	διαλυτική.	(Νεώτερος Σωκράτης) τὸ ποῖον δή;
[268]	πολιτικοὺς ἐκαλέσαμεν, ~(παντάπασι τῷ λόγῳ	διαμάχοιντ'	ἂν οὗτοι σύμπαντες, ὡς σφεῖς
[289]	ἄλλα καὶ αὐτὸ πρὸς αὑτὸ	διαμείβοντες,	~οὓς ἀργυραμοιβούς τε (καὶ ἐμπόρους
[289]	πλὴν δούλων, ἡ (πρότερον ἀγελαιοτροφικὴ	διαμερισθεῖσα	πάντ' εἰληφυῖα ἀναφανεῖται. (Νεώτερος Σωκράτης)
[266]	δύναμιν αὖ τῆς ἡμετέρας δυνάμεως	διάμετρος,	εἴπερ δυοῖν γέ ἐστι ποδοῖν
[266]	πορείαν πέφυκεν ἢ καθάπερ ἡ	διάμετρος	ἡ δυνάμει δίπους; (Νεώτερος Σωκράτης)
[266]	δήπου καὶ πάλιν τῇ τῆς	διαμέτρου	διαμέτρῳ. (Νεώτερος Σωκράτης) πῶς εἶπες;
[266]	(Νεώτερος Σωκράτης) τῷ; (Ξένος) τῇ	διαμέτρῳ	δήπου καὶ πάλιν τῇ τῆς
[266]	καὶ πάλιν τῇ τῆς διαμέτρου	διαμέτρῳ.	(Νεώτερος Σωκράτης) πῶς εἶπες; (Ξένος)
[257]	με; (Θεόδωρος) τοῦ πέρι; (Ξένος)	διαναπαύσωμεν	αὐτὸν μεταλαβόντες αὐτοῦ τὸν συγγυμναστὴν
[266]	δίποδι πρὸς τὸ τετράπουν γένος	διανεῖμαι,	κατιδόντα δὲ τἀνθρώπινον ἔτι μόνῳ
[266]	γε Θεαίτητόν τε καὶ σὲ	διανέμειν,	ἐπειδὴ καὶ γεωμετρίας ἅπτεσθον. (Νεώτερος
[301]	ἄρχοντα τὰ δίκαια καὶ ὅσια	διανέμειν	ὀρθῶς πᾶσιν, λωβᾶσθαι δὲ καὶ
[297]	νοῦ καὶ τέχνης δικαιότατον ἀεὶ	διανέμοντες	τοῖς ἐν τῇ πόλει σῴζειν
[262]	καθάπερ οἱ πολλοὶ τῶν ἐνθάδε	διανέμουσι,	τὸ μὲν Ἑλληνικὸν ὡς ἓν
[303]	τὸ τὰς ἀρχὰς ἐν ταύτῃ	διανενεμῆσθαι	κατὰ σμικρὰ εἰς πολλούς. διὸ
[309]	καὶ κατὰ τὴν εἰκόνα κροκώδει	διανήματι	προσχρωμένας, ἐναντία δὲ τεινούσας ἀλλήλαις,
[304]	Σωκράτης) καὶ πῶς ἂν ἄτεχνον	διανοηθεῖμεν,	ἥν γε ἡ στρατηγικὴ καὶ
[298]	οἷον εἰ πάντες περὶ αὐτῶν	διανοηθεῖμεν	ὅτι δεινότατα ὑπ' αὐτῶν πάσχομεν.
[298]	ἕτερα κακουργοῦσιν. εἰ δὴ ταῦτα	διανοηθέντες	βουλευσαίμεθα περὶ αὐτῶν βουλήν τινα,
[258]	ἐπιστήμας ὡς οὔσας δύο εἴδη	διανοηθῆναι	τὴν ψυχὴν ἡμῶν ποιῆσαι. (Νεώτερος
[261]	(Ξένος) πάντας ὁπόσους ἂν ἄρχοντας	διανοηθῶμεν	ἐπιτάξει (προσχρωμένους ἆρ' οὐχ εὑρήσομεν
[306]	τάχος καὶ σφοδρότητα καὶ ὀξύτητα	διανοήσεώς	τε καὶ σώματος, ἔτι δὲ
[304]	περὶ τῆς τοιᾶσδ' αὖ δυνάμεως	διανοητέον;	(Νεώτερος Σωκράτης) ποίας; (Ξένος) τῆς
[307]	ἑκάστοτε καὶ σωφρονικά, περί τε	διάνοιαν	πραττόμενα ἀγασθέντες καὶ κατὰ τὰς
[306]	αὐτὸ ἂν γενοίμην, ὥσπερ καὶ	διανοοῦμαι,	διὰ λόγων ἐνδείξασθαί σοι; (Νεώτερος
[267]	νῷν πειράσομαι τοῦτ' αὐτὸ ὃ	διανοοῦμαι	νῦν ἔτι μᾶλλον δηλῶσαι. (Νεώτερος
[264]	καὶ τοῦτο ὃ σὺ προθυμῇ	διαπεραινόμενος	ὁ λόγος αὐτός σοι κάλλιον
[297]	τοῦτο ὃ δὴ δεύτερον ἐφήσαμεν,	διαπερανώμεθα.	ἦ γάρ; (Νεώτερος Σωκράτης) πάνυ
[290]	ἄττα ἕτερα περὶ τὰς ἀρχὰς	διαπονεῖσθαί	τινες ἕτεροι πάνδεινοι, τί τούτους
[265]	ἔμπροσθεν, ὡς ἔοικεν, ἡμᾶς δίχα	διαστέλλειν.	(Νεώτερος Σωκράτης) δεῖ γὰρ οὖν.
[307]	ἴσχοντες καὶ τοὺς νέους ὡσαύτως	διατιθέντες,	ὄντες τε ἀεὶ τῶν ἐπιτιθεμένων,
[283]	καὶ τἀναντία περὶ τὰς τοιάσδε	διατριβάς.	(Νεώτερος Σωκράτης) οὐκοῦν χρή. (Ξένος)
[285]	τῆς ἐν τοῖς τοιοῖσδε λόγοις	διατριβῆς.	(Νεώτερος Σωκράτης) τὸ ποῖον; (Ξένος)
[262]	ἄν τις προστυγχάνοι. τοῦτο δὲ	διαφέρει	τὸ (πᾶν πρὸς τὰς ζητήσεις.
[280]	ἐργασίᾳ μέγιστον ἦν μόριον, μηδὲν	διαφέρειν	πλὴν ὀνόματι ταύτης τῆς ἱματιουργικῆς,
[308]	μόρια ἀρετῆς οὐ σμικρὰ ἀλλήλοις	διαφέρεσθον	φύσει καὶ δὴ καὶ τοὺς
[260]	λογιστικῇ, κρίσει δὲ καὶ ἐπιτάξει	(διαφέρετον	ἀλλήλοιν τούτω τὼ γένη; (Νεώτερος
[307]	ἐν ταῖς ψυχαῖς αὐτὰς ἴσχοντας	διαφερομένους	ἀλλήλοις ὀψόμεθα ἐὰν μεταδιώκωμεν. (Νεώτερος
[284]	ἑκάτερον τμῆμα εἶπες, καὶ πολὺ	διαφέρον	ἀλλήλοιν. ~(Ξένος) ὃ γὰρ ἐνίοτε,
[285]	σκοπεῖν διαιρουμένους ταῦτά τε τοσοῦτον	διαφέροντα	συμβάλλουσιν εὐθὺς εἰς ταὐτὸν ὅμοια
[302]	τίνι διαιροῦντες ταύτην; (Ξένος) οὐδὲν	διαφέροντι	τῶν ἄλλων, οὐδ' εἰ τοὔνομα
[290]	εἶπον ταύτῃ πῃ φανήσεσθαι τοὺς	διαφερόντως	ἀμφισβητοῦντας τῆς πολιτικῆς. καίτοι σφόδρα
[302]	τοίνυν φάθι τριῶν οὐσῶν χαλεπὴν	διαφερόντως	γίγνεσθαι καὶ ῥᾴστην. (Νεώτερος Σωκράτης)
[293]	πολιτειῶν, ὡς ἔοικε, ταύτην ὀρθὴν	διαφερόντως	εἶναι καὶ μόνην πολιτείαν, ἐν
[311]	δὲ ἐν ταῖς πράξεσι ἰταμὸν	διαφερόντως	ἴσχει. πάντα δὲ καλῶς γίγνεσθαι
[307]	παρασκευήν. οἱ μὲν γὰρ δὴ	διαφερόντως	ὄντες κόσμιοι τὸν ἥσυχον ἀεὶ
[283]	ὄντως γιγνόμενον, ἐν ᾧ καὶ	διαφέρουσι	μάλιστα ἡμῶν οἵ τε κακοὶ
[259]	οἰκονομικήν τις ὀνομάζει, μηδὲν αὐτῷ	διαφερώμεθα.	(Νεώτερος Σωκράτης) τί γάρ; (Ξένος)
[301]	σῶμα εὐθὺς καὶ τὴν ψυχὴν	διαφέρων	εἷς, δεῖ δὴ συνελθόντας συγγράμματα
[299]	ἀδολέσχην τινὰ σοφιστήν, εἶθ' ὡς	διαφθείροντα	ἄλλους νεωτέρους καὶ ἀναπείθοντα (ἐπιτίθεσθαι
[273]	τῶν ἐναντίων κρᾶσιν ἐπεγκεραννύμενος ἐπὶ	διαφθορᾶς	κίνδυνον αὑτοῦ τε ἀφικνεῖται καὶ
[307]	τοίνυν αὕτη γέ τις ἡ	διαφορὰ	τούτων ἐστὶ τῶν εἰδῶν, περὶ
[259]	λογιστικῇ τὴν ἐν τοῖς ἀριθμοῖς	διαφορὰν	μῶν τι πλέον ἔργον δώσομεν
[306]	ἢ παντὸς μᾶλλον αὐτῶν ἔχει	διαφορὰν	τοῖς συγγενέσιν ἔς τι; (Νεώτερος
[285]	πρὶν ἂν ἐν αὐτῇ τὰς	διαφορὰς	ἴδῃ πάσας ὁπόσαιπερ ἐν εἴδεσι
[306]	γὰρ ἀρετῆς μέρος ἀρετῆς εἴδει	διάφορον	εἶναί τινα τρόπον τοῖς περὶ
[267]	τὸ δὴ τῶν νομέων πάντων	διάφορον	καὶ τὸ τῶν βασιλέων θεασώμεθα.
[272]	ἰδίαν δύναμιν ἔχουσα ᾔσθετό τι	διάφορον	τῶν ἄλλων εἰς συναγυρμὸν φρονήσεως,
[307]	οἰκεῖα σφέτερα, τὰ δὲ τῶν	διαφόρων	ψέγοντες ὡς ἀλλότρια, πολλὴν εἰς
[259]	ἂν ἄρα ἐν αὐτῇ τινα	διαφυὴν	κατανοήσωμεν. (Νεώτερος Σωκράτης) φράζε ποίαν.
[261]	καλῶς γε, ὦ Σώκρατες, κἂν	διαφυλάξῃς	τὸ μὴ σπουδάζειν ἐπὶ τοῖς
[292]	κατὰ πρώτας πότερον ἐμμενοῦμεν ἢ	διαφωνήσομεν;	(Νεώτερος Σωκράτης) τῷ δὴ ποίῳ
[262]	γὰρ ἀπὸ τῶν ἄλλων εὐθὺς	διαχωρίζειν	τὸ ζητούμενον, ἂν ὀρθῶς ἔχῃ,
[304]	ἢ μὴ τῆς μανθανομένης καὶ	διδασκούσης	ἄρα σύ γε ἀποφαίνῃ δεῖν
[273]	τοῦ δημιουργοῦ καὶ πατρὸς ἀπομνημονεύων	διδαχὴν	εἰς δύναμιν. κατ' ἀρχὰς μὲν
[274]	δῶρα ἡμῖν δεδώρηται μετ' ἀναγκαίας	διδαχῆς	καὶ παιδεύσεως, πῦρ μὲν παρὰ
[304]	διὰ μυθολογίας ἀλλὰ μὴ διὰ	διδαχῆς;	(Νεώτερος Σωκράτης) φανερὸν οἶμαι καὶ
[294]	γε καὶ ἴσους πόνους νῦν	διδόντες	ἁθρόοις ἅμα μὲν ἐξορμῶσιν, ἅμα
[281]	δυνάμει, μέγιστον μὲν μέρος ἐκείνῃ	διδοῦσαι,	μεγάλα δὲ καὶ σφίσιν αὐταῖς
[262]	ἀγελαιοτροφικὴν ἆρ' ἐννοεῖς πῇ (τις	δίδυμον	ἀποφήνας τὸ ζητούμενον ἐν διπλασίοισι
[271]	ἦν τὰ τοῦ κόσμου μέρη	διειλημμένα,	καὶ δὴ καὶ τὰ ζῷα
[271]	καὶ ἀγέλας οἷον νομῆς θεῖοι	διειλήφεσαν	δαίμονες, αὐτάρκης εἰς πάντα ἕκαστος
[276]	τε τὸν θεῖον ἄν που	διειλόμεθα	νομέα χωρὶς καὶ τὸν ἀνθρώπινον
[275]	ἀπεφήναμεν, ὅντινα δὲ τρόπον οὐ	διείπομεν,	ταύτῃ δὲ αὖ τὸ μὲν
[272]	ἐμπιμπλάμενοι σίτων ἅδην καὶ ποτῶν	διελέγοντο	πρὸς ἀλλήλους καὶ τὰ θηρία
[262]	εἴ τις τἀνθρώπινον ἐπιχειρήσας δίχα	(διελέσθαι	γένος διαιροῖ καθάπερ οἱ πολλοὶ
[305]	ταῦτα ἄρα ἃς μὲν ἄρτι	διεληλύθαμεν,	οὔτ' ἀλλήλων οὔθ' αὑτῶν ἄρχουσαι,
[270]	μάλα εἰκότως εἰρῆσθαι πάνθ' ὅσα	διελήλυθας.	(Ξένος) λογισάμενοι δὴ συννοήσωμεν τὸ
[294]	τῶν ἄνευ νόμων ἀρχόντων ὀρθότητος	διελθεῖν	ἡμᾶς. (Νεώτερος Σωκράτης) πῶς γὰρ
[297]	λόγον αὐτοῦ καταβάλῃ καὶ μὴ	διελθὼν	ἐνδείξηται τὸ νῦν (γιγνόμενον ἁμάρτημα
[264]	τό γε ξηροτροφικὸν τῆς ἀγελαιοτροφίας	διέλοιτ'	ἂν φῦλον. (Νεώτερος Σωκράτης) πῶς;
[260]	αὐτεπιτακτῶν γένος, καὶ ταύτῃ ταῦτα	διελώμεθα,	τὸ μὲν τῶν βασιλέων γένος
[283]	ταῦτα. (Νεώτερος Σωκράτης) ναί. (Ξένος)	διέλωμεν	τοίνυν αὐτὴν δύο μέρη, δεῖ
[265]	φαίνεται. (Ξένος) τὴν δὴ πεζονομικὴν	διελὼν	ἀπόδος ἑκατέρῳ τῷ μέρει λόγῳ
[276]	τόδε, ὡς ἄρ' εἰ καὶ	διενοήθημεν	ὅτι μάλιστα τῆς δίποδος ἀγέλης
[257]	εἴτε τὸν φιλόσοφον προαιρῇ, προελόμενος	διέξελθε.	(Ξένος) ταῦτ' ὦ Θεόδωρε, ποιητέον,
[274]	θηρίων πολλὰ ἂν καὶ μακρὰ	διεξελθεῖν	γίγνοιτο, ἐξ ὧν ἕκαστα καὶ
[279]	πῶς λέγεις; (Ξένος) αὐτὴν τὴν	διέξοδον	ἀπόκρισίν σοι ποιήσομαι. (Νεώτερος Σωκράτης)
[277]	δηλώσαιμεν τὸ τῆς ἔμπροσθεν ἁμάρτημα	διεξόδου,	τῷ βασιλεῖ νομίσαντες πρέπειν μεγάλα
[294]	ὦ Σώκρατες. ἔμελλον (γάρ σε	διερωτήσειν	ταῦτα πότερον ἀποδέχῃ πάντα, ἤ
[259]	οὐδέν. (Ξένος) οὐκοῦν, ὃ νυνδὴ	διεσκοπούμεθα,	φανερὸν ὡς ἐπιστήμη μία περὶ
[269]	μὲν αὐτῶν ἀπέσβηκε, τὰ δὲ	διεσπαρμένα	εἴρηται χωρὶς ἕκαστα ἀπ' ἀλλήλων.
[278]	ὁπόταν ὂν ταὐτὸν ἐν ἑτέρῳ	διεσπασμένῳ	δοξαζόμενον ὀρθῶς καὶ συναχθὲν περὶ
[260]	ἂν εἴη θεατέον εἴ πῃ	διέστηκεν.	καί μοι δοκεῖ τῇδέ πῃ,
[280]	συννοεῖς τὴν οἰκειότητα, τὴν μὲν	διετέμομεν	ἀπ' αὐτῆς νυνδή, τὴν τῶν
[272]	οἱ τότε μυρίῳ πρὸς εὐδαιμονίαν	διέφερον,	εἰ δ' ἐμπιμπλάμενοι σίτων ἅδην
[271]	(τάχους ἄδηλον ἐν ὀλίγαις ἡμέραις	διεφθείρετο.	(Νεώτερος Σωκράτης) γένεσις δὲ δὴ
[284]	μὴ ὄν, ἐπειδὴ κατὰ τοῦτο	διέφυγεν	ἡμᾶς ὁ λόγος, οὕτω καὶ
[276]	δὴ τῷ τέλει συχνὸν αὖ	διημαρτάνετο;	(Νεώτερος Σωκράτης) τὸ ποῖον; (Ξένος)
[275]	ναί. (Ξένος) ταύτης τοίνυν πῃ	διημαρτάνομεν.	τὸν γὰρ πολιτικὸν οὐδαμοῦ συνελάβομεν
[265]	ἡμῖν τῶν ἡμέρων, ὅσαπερ ἀγελαῖα,	διῃρημένα	ἐστὶ φύσει δίχα. (Νεώτερος Σωκράτης)
[266]	καθορῶμεν ἡμῖν γεγονὸς ἐν τοῖς	διῃρημένοις;	(Νεώτερος Σωκράτης) τὸ ποῖον; (Ξένος)
[262]	παντάπασί γε προθυμότατα καὶ ἀνδρειότατα	διῄρησαι,	μὴ μέντοι τοῦτό γε εἰς
[260]	διαιρούμενοι προσείποιμεν, ἐμμελῶς ἂν φαῖμεν	διῃρῆσθαι;	(Νεώτερος Σωκράτης) κατά γε τὴν
[282]	καὶ συγκριτικῷ τμήματι. (Νεώτερος Σωκράτης)	διῃρήσθω.	(Ξένος) τὸ συγκριτικὸν τοίνυν αὖ
[264]	γάρ; (Νεώτερος Σωκράτης) ναί. ~(Ξένος)	διῄρητο	τοίνυν ἤδη καὶ τότε σύμπαν
[279]	ἔμπροσθε τέμνοντες μέρη μερῶν ἕκαστον	διῃρούμεθα,	καὶ νῦν περὶ ὑφαντικὴν (ταὐτὸν
[276]	κατὰ ταὐτὰ καθ' ἅπερ ἔμπροσθεν	διῃρούμεθα	τὴν ἀγελαιοτροφικὴν πεζοῖς τε καὶ
[274]	ἀσθενεῖς ἄνθρωποι καὶ ἀφύλακτοι γεγονότες	διηρπάζοντο	ὑπ' (αὐτῶν, καὶ ἔτ' ἀμήχανοι
[305]	τὴν τῶν δικαστῶν τῶν ὀρθῶς	δικαζόντων	θεασώμεθα δύναμιν. (Νεώτερος Σωκράτης) πάνυ
[296]	μὲν πλούσιος ὁ βιασάμενος ᾖ,	δίκαια,	ἂν δ' ἄρα πένης, ἄδικα
[295]	οὖν. (Ξένος) τῷ δὲ τὰ	δίκαια	δὴ καὶ ἄδικα καὶ καλὰ
[301]	ἀρετῆς καὶ ἐπιστήμης ἄρχοντα τὰ	δίκαια	καὶ ὅσια διανέμειν ὀρθῶς πᾶσιν,
[311]	ἤθη σφόδρα μὲν εὐλαβῆ καὶ	δίκαια	καὶ σωτήρια, δριμύτητος δὲ καί
[305]	εἰς ἐκεῖνα σκοποῦσα τά τε	δίκαια	ταχθέντ' εἶναι καὶ ἄδικα, τὴν
[266]	δύο διαιροῦμεν; (Ξένος) ὧιπερ καὶ	δίκαιόν	γε Θεαίτητόν τε καὶ σὲ
[259]	βασιλικὸς ὀρθῶς προσρηθήσεται; (Νεώτερος Σωκράτης)	δίκαιον	γοῦν. (Ξένος) καὶ μὴν οἰκονόμος
[311]	γε αὖ πρὸς μὲν τὸ	δίκαιον	καὶ εὐλαβὲς ἐκείνων ἐπιδεέστερα, τὸ
[284]	τοιόνδε περὶ αὐτῶν καὶ μάλα	δίκαιον.	(Νεώτερος Σωκράτης) τὸ ποῖον; (Ξένος)
[304]	(βασιλικῇ κοινωνοῦσα ῥητορεία πείθουσα τὸ	δίκαιον	συνδιακυβερνᾷ τὰς ἐν ταῖς πόλεσι
[310]	οὐδέν. (Ξένος) μᾶλλον δέ γε	δίκαιον	τῶν περὶ τὰ γένη ποιουμένων
[305]	περιλαβόντες τὴν δύναμιν αὐτῆς, προσαγορεύοιμεν	δικαιότατ'	ἄν, ὡς ἔοικε, πολιτικήν. (Νεώτερος
[288]	δὲ ἕνεκα συμπάντων αὐτῶν εἰργασμένων	δικαιότατ'	ἂν ὅλον προσαγορεύοιτο πρόβλημα, καὶ
[299]	ἑκὼν ἐν τοῖς τοιούτοις (ἄρχειν	δικαιότατ'	ἂν ὁτιοῦν πάσχοι καὶ ἀποτίνοι.
[309]	ὧν λέγομεν ἐπονείδιστόν τινα εὐηθείας	δικαιότατα	λαμβάνει φήμην; (Νεώτερος Σωκράτης) πάνυ
[289]	εἰρῆσθαι. σκόπει δέ, ἦν γὰρ	δικαιότατα	μὲν ἂν τεθὲν κατ' ἀρχὰς
[297]	τὸ μετὰ νοῦ καὶ τέχνης	δικαιότατον	ἀεὶ διανέμοντες τοῖς ἐν τῇ
[294]	τό τε ἄριστον καὶ (τὸ	δικαιότατον	ἀκριβῶς πᾶσιν ἅμα περιλαβὼν τὸ
[296]	γεγραμμένα καὶ πάτρια δρᾶν ἕτερα	δικαιότερα	καὶ ἀμείνω καὶ καλλίω τῶν
[295]	τὸν ταῖσιν ἀγέλαις ἐπιστατήσοντα τοῦ	δικαίου	πέρι καὶ τῶν πρὸς ἀλλήλους
[293]	ἕωσπερ ἂν ἐπιστήμῃ καὶ τῷ	δικαίῳ	προσχρώμενοι σῴζοντες ἐκ χείρονος βελτίω
[309]	ἆρ' οὐχ ἡμεροῦται καὶ τῶν	δικαίων	μάλιστα οὕτω κοινωνεῖν ἂν ἐθελήσειεν,
[309]	(Ξένος) τὴν τῶν καλῶν καὶ	δικαίων	πέρι καὶ ἀγαθῶν καὶ τῶν
[288]	τὰς ἡδονὰς μόνον ἡμῶν ἀπειργασμένα,	δικαίως	δ' ἂν ὀνόματι περιληφθέντα ἑνί;
[260]	χειρουργίαν. (Νεώτερος Σωκράτης) οὕτως. ~(Ξένος)	δικαίως	δὴ μετέχειν ἂν λέγοιτο τῆς
[305]	τὴν ἰδιότητα τῶν πράξεων τοὔνομα	δικαίως	εἴληφεν ἴδιον. (Νεώτερος Σωκράτης) εἴξασι
[276]	τὸ παράπαν ἐστίν, ὥσπερ τότε	δικαίως	ἠμφεσβητήθη μηδεμίαν εἶναι τέχνην ἐν
[257]	ὦ Σώκρατες, τὸν Ἄμμωνα, καὶ	δικαίως,	καὶ πάνυ μὲν οὖν μνημονικῶς
[298]	ἑκάστοις ὁ ἐνιαυτὸς ἐξέλθῃ, δεήσει	δικαστήρια	καθίσαντας ἀνδρῶν, ἢ τῶν πλουσίων
[299]	οἷς ἔξεστιν εἰς δή τι	δικαστήριον,	ἂν δὲ παρὰ τοὺς νόμους
[304]	δ' ἐστί που στρατηγία καὶ	δικαστικὴ	καὶ ὅση (βασιλικῇ κοινωνοῦσα ῥητορεία
[305]	ἔργον. (Ξένος) καὶ τὴν τῶν	δικαστῶν	ἄρα ῥώμην ἀνευρίσκομεν οὐ βασιλικὴν
[305]	ἴθι δή, καὶ τὴν τῶν	δικαστῶν	τῶν ὀρθῶς δικαζόντων θεασώμεθα δύναμιν.
[303]	διανενεμῆσθαι κατὰ σμικρὰ εἰς πολλούς.	διὸ	γέγονε πασῶν μὲν νομίμων τῶν
[286]	αἰσθήσεών τινα προσαρμόττων, ἱκανῶς πληρώσει.	διὸ	δεῖ μελετᾶν λόγον ἑκάστου δυνατὸν
[294]	τάξιν. (Νεώτερος Σωκράτης) καλῶς. (Ξένος)	διὸ	δή γε καὶ ἴσους πόνους
[273]	ἀφικνεῖται καὶ τῶν ἐν αὑτῷ.	διὸ	δὴ καὶ τότ' ἤδη θεὸς
[275]	ὅλον γε οὐδὲ σαφὲς ἐρρήθη,	διὸ	καὶ βραχύτερον ἢ κατ' ἐκεῖνο
[277]	δέοντος ἠναγκάσθημεν αὐτοῦ μέρει προσχρήσασθαι,	διὸ	μακροτέραν τὴν ἀπόδειξιν πεποιήκαμεν καὶ
[269]	κατὰ ταὐτὰ μίαν φορὰν κινεῖται,	διὸ	τὴν ἀνακύκλησιν εἴληχεν, ὅτι σμικροτάτην
[297]	τ' ἂν γένοιτο μετὰ νοῦ	διοικεῖν	(πόλιν, ἀλλὰ περὶ σμικρόν τι
[296]	ὁ σοφὸς καὶ ἀγαθὸς ἀνὴρ	διοικήσει	τὸ τῶν ἀρχομένων; ~ὥσπερ ὁ
[296]	τόν γε ἀληθινώτατον ὀρθῆς πόλεως	διοικήσεως,	ὃν ὁ σοφὸς καὶ ἀγαθὸς
[259]	ὄγκος μῶν τι πρὸς ἀρχὴν	διοίσετον;	(Νεώτερος Σωκράτης) οὐδέν. (Ξένος) οὐκοῦν,
[302]	παντὶ κατάδηλος ὡς πάντ' ἂν	διολέσειε	τὰ ταύτῃ γιγνόμενα; ἢ ἐκεῖνο
[302]	ἐνίοτε καὶ καθάπερ πλοῖα καταδυόμεναι	διόλλυνται	καὶ διολώλασι καὶ ἔτι διολοῦνται
[284]	αὐτὰς καὶ τἆργα αὐτῶν σύμπαντα	διολοῦμεν	τούτῳ τῷ λόγῳ, καὶ δὴ
[302]	διόλλυνται καὶ διολώλασι καὶ ἔτι	διολοῦνται	διὰ τὴν τῶν κυβερνητῶν καὶ
[302]	καθάπερ πλοῖα καταδυόμεναι διόλλυνται καὶ	διολώλασι	καὶ ἔτι διολοῦνται διὰ τὴν
[263]	ἄλλο, ὃ κατὰ ταὐτὰ ἴσως	διονομάζει	καθάπερ καὶ σύ, γεράνους μὲν
[259]	εἰ μετὰ ταῦτα τὴν γνωστικὴν	διοριζοίμεθα;	(Νεώτερος Σωκράτης) πάνυ γε. (Ξένος)
[283]	ἀλλὰ περιήλθομεν ἐν κύκλῳ πάμπολλα	διοριζόμενοι	μάτην; (Νεώτερος Σωκράτης) οὔκουν ἔμοιγε,
[301]	(τὸν ἐπιστήμονα, βασιλέα καλοῦμεν, οὐ	διορίζοντες	ὀνόματι τὸν μετ' ἐπιστήμης ἢ
[282]	εὑρήσομεν; (Νεώτερος Σωκράτης) οὐδαμῶς. (Ξένος)	διόρισαι	δὴ καὶ τούτοιν ἑκάτερον, ἴσως
[264]	τῷ πτηνῷ τε καὶ πεζῷ	διορισάμενος.	(Νεώτερος Σωκράτης) ἀληθέστατα. (Ξένος) τί
[275]	τοίνυν τὸν τρόπον, ὡς ἔοικε,	διορίσαντας	τῆς ἀρχῆς τῆς πόλεως οὕτω
[275]	θεραπεύειν που πᾶσι κοινόν, μηδὲν	διορισθείσης	τροφῆς μηδέ τινος ἄλλης πραγματείας;
[261]	μετρίως ἀφέστηκεν ἀπ' ἐκείνων, ἀλλοτριότητι	διορισθὲν	πρὸς οἰκειότητα, τοῦτο αὐτὸ πάλιν
[282]	τούτοιν ἑκάτερον, ἴσως γὰρ ὁ	διορισμὸς	ἔγκαιρος ἄν σοι γένοιτο. (Νεώτερος
[272]	τόνδε δ' ὃν λόγος ἐπὶ	Διὸς	εἶναι, τὸν νυνί, παρὼν αὐτὸς
[295]	παρὰ τὴν ἐλπίδα τῶν ἐκ	Διὸς	ἑτέρως πως τῶν εἰωθότων γενόμενα,
[279]	εὕροι τὸ (ζητούμενον; βούλει πρὸς	Διός,	ὦ Σώκρατες, εἰ μή τι
[288]	ἄτιμον, ἓν δὲ ὄνομα ἔχον,	διότι	πᾶν ἕνεκά τινος ἐφέδρας ἐστί,
[310]	πῶς, καὶ διὰ τί; (Ξένος)	διότι	πέφυκεν ἀνδρεία τε ἐν πολλαῖς
[264]	ἕνεκά τοι πάντα ἠρώτησα ταῦτα,	διότι	τῆς τῶν ἀγελαίων τροφῆς ἔστι
[262]	δίδυμον ἀποφήνας τὸ ζητούμενον ἐν	διπλασίοισι	τὰ νῦν ἐν τοῖς ἡμίσεσιν
[291]	καὶ ἀνομίαν ἐν αὐταῖς γιγνόμενα	διπλῆν	ἑκατέραν τοῖν δυοῖν διαιροῦντες μοναρχίαν
[302]	καὶ ταύτην ἡμῖν θετέον ἐστὶ	διπλῆν.	(Νεώτερος Σωκράτης) πῶς δή; καὶ
[302]	ἄλλων, οὐδ' εἰ τοὔνομα ἤδη	(διπλοῦν	ἐστι ταύτης, ἀλλὰ τό γε
[266]	μόνῳ τῷ πτηνῷ συνειληχὸς τὴν	δίποδα	ἀγέλην πάλιν τῷ ψιλῷ καὶ
[267]	ἀπὸ τούτου τμῆμα, ἐπὶ ποίμνῃ	δίποδι	μέρος ἀνθρωπονομικὸν ἔτι λειφθὲν μόνον,
[266]	τότε εὐθὺς τὸ πεζὸν τῷ	δίποδι	πρὸς τὸ τετράπουν γένος διανεῖμαι,
[276]	καὶ διενοήθημεν ὅτι μάλιστα τῆς	δίποδος	ἀγέλης εἶναί τινα θρεπτικὴν τέχνην,
[276]	τὴν δὲ ἑκούσιον καὶ ἑκουσίων	διπόδων	ἀγελαιοκομικὴν ζῴων προσειπόντες πολιτικήν, τὸν
[266]	καθάπερ ἡ διάμετρος ἡ δυνάμει	δίπους;	(Νεώτερος Σωκράτης) οὐκ ἄλλως. (Ξένος)
[266]	εἴπερ δυοῖν γέ ἐστι ποδοῖν	δὶς	πεφυκυῖα. (Νεώτερος Σωκράτης) πῶς δ'
[283]	ἀγαθοί; (Νεώτερος Σωκράτης) φαίνεται. (Ξένος)	διττὰς	ἄρα ταύτας οὐσίας καὶ κρίσεις
[270]	ὅλον ἀεὶ ὑπὸ θεοῦ στρέφεσθαι	διττὰς	καὶ ἐνανίας (περιαγωγάς, μήτ' αὖ
[287]	αὐτὰς οἷον ἱερεῖον διαιρώμεθα, ἐπειδὴ	δίχα	ἀδυνατοῦμεν. δεῖ γὰρ εἰς τὸν
[264]	ἄρτι τὸν ἀριθμόν, δεῖ τεμνομένην	δίχα	ἀποφαίνειν. (Νεώτερος Σωκράτης) δῆλον. ~(Ξένος)
[265]	(Ξένος) ὧδε, τῆς πεζονομικῆς ἐπιστήμης	δίχα	διαιρεθείσης τὸ μόριον θάτερον ἐπὶ
[262]	καὶ μᾶλλον κατ' εἴδη καὶ	δίχα	διαιροῖτ' ἄν, εἰ τὸν μὲν
[276]	καθάπερ εἶπον, τὴν ἀνθρωπίνην ἐπιμελητικὴν	δίχα	διαιρώμεθα, τῷ βιαίῳ τε καὶ
[261]	μὴν τά γε γιγνόμενα πάντα	δίχα	διαλαβεῖν οὐ παντάπασι χαλεπόν. (Νεώτερος
[265]	τὰ ἔμπροσθεν, ὡς ἔοικεν, ἡμᾶς	δίχα	διαστέλλειν. (Νεώτερος Σωκράτης) δεῖ γὰρ
[262]	οἷον εἴ τις τἀνθρώπινον ἐπιχειρήσας	δίχα	(διελέσθαι γένος διαιροῖ καθάπερ οἱ
[261]	καὶ πᾶν οὕτως ἤδη διαιρήσεται	δίχα.	(Νεώτερος Σωκράτης) παντάπασί γε. (Ξένος)
[265]	ὅσαπερ ἀγελαῖα, διῃρημένα ἐστὶ φύσει	δίχα.	(Νεώτερος Σωκράτης) τίνι; (Ξένος) τῷ
[276]	δέ γε τὴν ἀπονεμηθεῖσαν ἐπιμελητικὴν	δίχα	τέμνειν ἀναγκαῖον ἦν. (Νεώτερος Σωκράτης)
[284]	τὴν μετρητικήν, καθάπερ ἐρρήθη, ταύτῃ	δίχα	τέμνοντες, ἓν μὲν τιθέντες αὐτῆς
[302]	γὰρ οὖν. (Ξένος) ταύτας τοίνυν	δίχα	τέμνοντες μίαν ἑκάστην ἓξ ποιῶμεν,
[282]	διακριτικῆς ἦν αὐτόθι, μεθιῶμεν σύμπαντα,	δίχα	τέμνοντες τὴν ταλασιουργίαν διακριτικῷ τε
[287]	οὖν ὅτι χαλεπὸν αὐτὰς τεμεῖν	δίχα;	τὸ δ' (αἴτιον, ὡς οἶμαι,
[264]	καὶ σοὶ συνδοκεῖ ταύτῃ δεῖν	διχάζειν	τὴν κοινοτροφικὴν ἐπιστήμην, ἐφ' ἑκατέρῳ
[302]	τὸ παράνομον καὶ ἔννομον ἑκάστην	διχοτομεῖ	τούτων. (Νεώτερος Σωκράτης) ἔοικεν τούτου
[310]	καὶ δυνάμεων ἐν τοῖς τοιούτοις	διώγματα	τί καί τις ἂν ὡς
[310]	λόγου, τὴν ἐν τῷ παραχρῆμα	διώκοντες	ῥᾳστώνην καὶ τῷ τοὺς μὲν
[308]	καὶ δυνατοῖς καταστάντες ἢ πάμπαν	διώλεσαν	ἢ δούλας αὖ καὶ ὑποχειρίους
[267]	ναί. (Ξένος) ταύτην δέ γε	διώριζεν	ὁ λόγος οὐχ ἵππων εἶναι
[280]	τὰ ἀλεξιφάρμακα κατ' ἀρχὰς εὐθὺς	διωρισάμεθα	σύμπασαν, καὶ λελοίπαμεν, ὡς δόξαιμεν
[263]	παρ' ἐμοῦ δόξῃς αὐτὸ ἐναργῶς	διωρισμένον	ἀκηκοέναι. (Νεώτερος Σωκράτης) τὸ ποῖον;
[281]	οὗ προειλόμεθα μέρους, ἱκανῶς ἔσται	διωρισμένος,	ἐὰν ἄρ' αὐτὴν τῶν ἐπιμελειῶν
[280]	τῶν μὲν ἐγγὺς συνεργῶν οὔπω	διώρισται,	πολλῶν δὲ ἑτέρων συγγενῶν ἀπεμερίσθη.
[260]	καπήλων τέχνη τῆς τῶν αὐτοπωλῶν	διώρισται	τέχνης, καὶ (τὸ βασιλικὸν γένος
[311]	καὶ πρακτικῆς ἐνδεῖται. (Νεώτερος Σωκράτης)	δοκεῖ	γοῦν δὴ καὶ τάδε. (Ξένος)
[279]	ὑφαντικὴν προελώμεθα; καὶ ταύτην, εἰ	δοκεῖ,	μὴ πᾶσαν; ἀποχρήσει γὰρ ἴσως
[284]	νῦν καλῶς καὶ ἱκανῶς δείκνυται,	δοκεῖ	μοι βοηθεῖν μεγαλοπρεπῶς ἡμῖν οὗτος
[292]	ἡμῖν προείρηκεν. (Ξένος) μῶν οὖν	δοκεῖ	πλῆθός γε ἐν πόλει ταύτην
[283]	(Ξένος) ἆρ' οὐ κατὰ φύσιν	δοκεῖ	σοι τὸ μεῖζον μηδενὸς ἑτέρου
[265]	τὸ πρόσταγμα. νῦν δ' ἐπειδὴ	δοκεῖ	ταύτῃ, τὴν μακροτέραν πρότερον ἴωμεν,
[260]	εἴ πῃ διέστηκεν. καί μοι	δοκεῖ	τῇδέ πῃ, καθάπερ ἡ τῶν
[263]	ἐστί τι ζῷον ἕτερον, οἷον	δοκεῖ	τὸ τῶν γεράνων, ἤ τι
[262]	(Νεώτερος Σωκράτης) προθυμήσομαι. καί μοι	δοκεῖ	τῶν μὲν ἀνθρώπων ἑτέρα τις
[287]	ἑνός γέ τινος ὄργανον εἰπόντα	δοκεῖν	εἰρηκέναι (τι πιθανόν. ὅμως δὲ
[287]	φροντίζειν μηδὲ τὸ παράπαν ἀκούειν	δοκεῖν	τῶν τοιούτων λόγων. καὶ τούτων
[281]	ἀποτελεῖται τὰ τῆς ὑφῆς ἔργα,	δοκεῖν	χρὴ τό γε συναιτίας εἶναι
[282]	(Νεώτερος Σωκράτης) ἆρ' οὖν μανθάνω;	δοκεῖς	γάρ μοι τὸ περὶ τὴν
[290]	γοῦν. (Ξένος) ἤδη τοίνυν μοι	δοκοῦμεν	οἷόν γέ τινος ἴχνους ἐφ'
[293]	ἄρχοντας ἀληθῶς ἐπιστήμονας καὶ οὐ	δοκοῦντας	μόνον, ἐάντε κατὰ νόμους ἐάντε
[291]	μοι νῦν, ὦ Σώκρατες, ἄρτι	δοκῶ	κατανενοηκέναι τοὺς ἄνδρας. (Νεώτερος Σωκράτης)
[278]	γέ πῃ τῶν συγκράσεων ὀρθῶς	δοξάζει,	μετατιθέμενα δ' εἰς τὰς τῶν
[264]	τὸν ἀφρονέστατον ὡς ἔπος εἰπεῖν	δοξάζειν	οὕτως; (Νεώτερος Σωκράτης) ἔγωγε. (Ξένος)
[278]	ἂν πᾶσι τοῖς ἀγνοουμένοις τὰ	δοξαζόμενα	ἀληθῶς παρατιθέμενα δειχθῇ, δειχθέντα δέ,
[278]	ὂν ταὐτὸν ἐν ἑτέρῳ διεσπασμένῳ	δοξαζόμενον	ὀρθῶς καὶ συναχθὲν περὶ ἑκάτερον
[280]	διωρισάμεθα σύμπασαν, καὶ λελοίπαμεν, ὡς	δόξαιμεν	ἄν, αὐτὴν τὴν ζητηθεῖσαν ἀμυντικὴν
[310]	καὶ τιμαῖς καὶ ἀτιμίαις καὶ	δόξαις	καὶ ὁμηρειῶν ἐκδόσεσιν εἰς ἀλλήλους,
[278]	ἑκάτερον ὡς συνάμφω μίαν ἀληθῆ	δόξαν	ἀποτελῇ; (Νεώτερος Σωκράτης) φαίνεται. (Ξένος)
[272]	ὥς γε κατὰ τὴν ἐμὴν	δόξαν	ἀποφήνασθαι, καὶ μάλ' εὔκριτον. ὅμως
[295]	(Ξένος) τί δ' εἰ παρὰ	δόξαν	ἐλάττω χρόνον ἀποδημήσας ἔλθοι πάλιν;
[309]	τούτοις ἐναντίων ὄντως οὖσαν ἀληθῆ	δόξαν	μετὰ βεβαιώσεως, ὁπόταν ἐν (ταῖς)
[260]	Σωκράτης) κατά γε τὴν ἐμὴν	δόξαν.	(Ξένος) ἀλλὰ μὴν τοῖς γε
[290]	εὖ μάλα φρονήματος πληροῦται καὶ	δόξαν	σεμνὴν λαμβάνει διὰ τὸ μέγεθος
[310]	μίαν ἔχειν ἀμφότερα τὰ γένη	δόξαν.	τοῦτο γὰρ ἓν καὶ ὅλον
[298]	τοιαῦτα, τὰ δὲ τῷ πλήθει	δόξαντα	περὶ τούτων, εἴτε τινῶν ἰατρῶν
[306]	εὐεπίθετον πρὸς τὰς τῶν πολλῶν	δόξας.	(Νεώτερος Σωκράτης) οὐκ ἔμαθον. (Ξένος)
[260]	ἐατέον τά γε τῶν ἄλλων	δοξάσματα	χαίρειν. (Νεώτερος Σωκράτης) τί μήν;
[283]	ἀλλὰ τάχ' ἄν, ὦ μακάριε,	δόξειε.	πρὸς δὴ τὸ νόσημα τὸ
[290]	σφόδρα γε ἄτοπον ἂν εἶναι	δόξειε	τὸ ζητεῖν (τούτους ἐν ὑπηρετικῇ
[280]	τις τάχ' ἂν ἱκανῶς εἰρῆσθαι	δόξειεν,	μὴ δυνάμενος συννοεῖν ὅτι τῶν
[300]	φροντίζοντα, ὁπόταν ἄλλ' αὐτῷ (βελτίω	δόξῃ	παρὰ τὰ γεγραμμένα ὑφ' αὑτοῦ
[299]	τοὺς νόμους καὶ τὰ γεγραμμένα	δόξῃ	πείθειν εἴτε νέους εἴτε πρεσβύτας,
[278]	ταῦτα ἐν ἄλλαις ἀμφιγνοοῦντες πάλιν	δόξῃ	τε ψεύδονται καὶ λόγῳ. (Νεώτερος
[263]	φύλαξαι, μή ποτε παρ' ἐμοῦ	δόξῃς	αὐτὸ ἐναργῶς διωρισμένον ἀκηκοέναι. (Νεώτερος
[301]	ὀνόματι τὸν μετ' ἐπιστήμης ἢ	δόξης	κατὰ νόμους μοναρχοῦντα. (Νεώτερος Σωκράτης)
[278]	δύναιτο ἄν τις ἀρχόμενος ἀπὸ	(δόξης	ψευδοῦς ἐπί τι τῆς ἀληθείας
[309]	οὐ τούτων μὲν μεταλαβὸν τῶν	δοξῶν	ὄντως σῶφρον καὶ φρόνιμον, ὥς
[304]	φανερὸν οἶμαι καὶ τοῦτο ῥητορικῇ	δοτέον	ὄν. (Ξένος) τὸ δ' εἴτε
[308]	καταστάντες ἢ πάμπαν διώλεσαν ἢ	δούλας	αὖ καὶ ὑποχειρίους τοῖς ἐχθροῖς
[309]	ταπεινότητι πολλῇ κυλινδουμένους εἰς τὸ	δουλικὸν	ὑποζεύγνυσι γένος. (Νεώτερος Σωκράτης) ὀρθότατα.
[308]	ἐλευθέρων πολλάκις ἔλαθον αὑτοὺς γενόμενοι	δοῦλοι.	(Νεώτερος Σωκράτης) χαλεπὸν εἶπες καὶ
[289]	τρόπῳ τούτῳ κτητούς, οὓς (ἀναμφισβητήτως	δούλους	ἔχομεν εἰπεῖν; ἥκιστα βασιλικῆς μεταποιουμένους
[311]	ἄλλους ἐν ταῖς πόλεσι πάντας	δούλους	καὶ ἐλευθέρους ἀμπίσχουσα, συνέχῃ τούτῳ
[289]	ζῴων κτῆσιν τῶν ἡμέρων, πλὴν	δούλων,	ἡ (πρότερον ἀγελαιοτροφικὴ διαμερισθεῖσα πάντ'
[289]	οὖν. (Ξένος) τὸ δὲ δὴ	δούλων	καὶ πάντων ὑπηρετῶν λοιπόν, ἐν
[298]	ἄρχειν αὐτοκράτορι μηδετέρᾳ μήτ' οὖν	δούλων	μήτ' ἐλευθέρων, συλλέξαι δ' ἐκκλησίαν
[286]	μελετᾶν λόγον ἑκάστου δυνατὸν εἶναι	δοῦναι	καὶ δέξασθαι, τὰ γὰρ ἀσώματα,
[296]	κατὰ γράμματα ἢ (παρὰ γράμματα,	δρᾷ	(μὴ σύμφορα ἢ) σύμφορα, τοῦτον
[310]	τὸ περὶ τὴν ἀνδρείαν γένος	δρᾷ,	τὴν αὑτοῦ μεταδιῶκον φύσιν, δέον
[303]	τοῦτο μὲν ἀτεχνῶς ἡμῖν ὥσπερ	δρᾶμα,	καθάπερ ἐρρήθη νυνδὴ Κενταυρικὸν ὁρᾶσθαι
[300]	πλῆθος, ὁ παρὰ ταῦτα τολμῶν	δρᾶν,	ἁμαρτήματος ἁμάρτημα πολλαπλάσιον ἀπεργαζόμενος, ἀνατρέποι
[287]	καὶ μὲν δὴ χαλεπὸν ἐπιχειροῦμεν	δρᾶν	ἀποχωρίζοντες τοῦτο ἀπὸ τῶν ἄλλων
[309]	εἰκός. (Ξένος) ὃς δ' ἂν	δρᾶν	γε, ὦ Σώκρατες, ἀδυνατῇ τὸ
[296]	παρὰ τὰ γεγραμμένα καὶ πάτρια	δρᾶν	ἕτερα δικαιότερα καὶ ἀμείνω καὶ
[300]	χάριτος ἰδίας παρὰ ταῦτ' ἐπιχειροῖ	δρᾶν	ἕτερα, μηδὲν γιγνώσκων, ἆρα οὐ
[257]	περὶ Θεαιτήτου τοῦδε τί χρὴ	δρᾶν	με; (Θεόδωρος) τοῦ πέρι; (Ξένος)
[300]	μήτε πλῆθος μηδὲν μηδέποτε ἐᾶν	δρᾶν	μηδ' ὁτιοῦν. (Νεώτερος Σωκράτης) ὀρθῶς.
[305]	τὰς δ' ἄλλας τὰ προσταχθέντα	δρᾶν.	(Νεώτερος Σωκράτης) ὀρθῶς. (Ξένος) διὰ
[262]	διαιρουμένους ἡμᾶς οὐκ ὀρθῶς ἄρτι	δρᾶν;	(Ξένος) τοιόνδε, οἷον εἴ τις
[287]	καταφανές. (Νεώτερος Σωκράτης) οὐκοῦν χρὴ	δρᾶν	οὕτως. (Ξένος) κατὰ μέλη τοίνυν
[296]	τὰ γεγραμμένα τὸ βέλτιον ἀναγκάζῃ	δρᾶν	παῖδα ἤ τινα ἄνδρα ἢ
[304]	Σωκράτης) δῆλον ὅτι τοῦτό πῃ	δρᾶν	πειρατέον. (Ξένος) πείρας μὲν τοίνυν
[281]	ἱματίων ἐργασίας ἁπτόμενος τοὐναντίον (ὑφῇ	δρᾶν	φαίνεται. (Νεώτερος Σωκράτης) πῶς; (Ξένος)
[295]	ἕτερα τολμῶντα παρὰ τὰ γραφέντα	δρᾶν,	ὡς ταῦτα ὄντα ἰατρικὰ καὶ
[268]	ἀλλὰ μὴν οὐδαμῶς τοῦτό γε	δραστέον.	(Ξένος) πάλιν τοίνυν ἐξ ἄλλης
[288]	χάριν, ἀλλὰ παιδιᾶς ἕνεκα πάντα	δρᾶται.	(Νεώτερος Σωκράτης) καὶ τοῦτο σχεδόν
[308]	καὶ δὴ καὶ τοὺς ἴσχοντας	δρᾶτον	τὸ αὐτὸ τοῦτο; (Νεώτερος Σωκράτης)
[311]	εὐλαβῆ καὶ δίκαια καὶ σωτήρια,	δριμύτητος	δὲ καί τινος ἰταμότητος ὀξείας
[294]	ἁθρόων ἀνθρώπων ἀσκήσεις, εἴτε πρὸς	δρόμον	εἴτε πρὸς ἄλλο τι, φιλονικίας
[273]	ἐπιλαβόμενος εἴς τε τὸν εἰωθότα	δρόμον	τὸν ἑαυτοῦ κατακοσμούμενος ᾔει, ἐπιμέλειαν
[294]	ἐξορμῶσιν, ἅμα δὲ καὶ καταπαύουσι	δρόμου	καὶ πάλης καὶ πάντων τῶν
[288]	πάνθ' ὁπόσα μεταλλεύεται καὶ ὅσα	δρυοτομικὴ	καὶ κουρὰ σύμπασα τέμνουσα παρέχει
[300]	μὲν ἀνεπιστήμονες ὄντες τὸ τοιοῦτον	δρῷεν,	μιμεῖσθαι μὲν ἂν ἐπιχειροῖεν τὸ
[302]	ἅπανθ' ἕνεκα τοῦ τοιούτου πάντες	δρῶμεν	χάριν. (Νεώτερος Σωκράτης) δεῖ, πῶς
[281]	τέχνας οὔσας περὶ πάντα τὰ	δρώμενα	θεασώμεθα. (Νεώτερος Σωκράτης) τίνας; (Ξένος)
[297]	ταύτης συγγράμμασι χρωμένας οὕτω σῴζεσθαι,	δρώσας	τὸ νῦν ἐπαινούμενον, καίπερ οὐκ
[300]	ὡς βέλτιον ἕτερον ὄν, ταὐτὸν	δρῶσι	κατὰ δύναμιν ὅπερ ὁ ἀληθινὸς
[306]	μνήμην ἔχεις ὅντινα τρόπον αὐτὸ	δρῶσιν	ἐν ἑκάστοις τούτων; (Νεώτερος Σωκράτης)
[285]	νομίσαντες, καὶ τοὐναντίον αὖ τούτου	δρῶσιν	ἕτερα οὐ κατὰ μέρη διαιροῦντες,
[263]	ὅπῃ διαιρετέον εἶπες μάλα προθύμως	δύ'	εἶναι ζῴων γένη, τὸ μὲν
[291]	οὐ πέντε τρόπον τινὰ γίγνονται,	δύ'	ἐξ ἑαυτῶν ἄλλα πρὸς αὑταῖς
[273]	τῆς ἀνομοιότητος ἄπειρον ὄντα (πόντον	δύῃ,	πάλιν ἔφεδρος αὐτοῦ τῶν πηδαλίων
[272]	αὐτοῖν τὸν εὐδαιμονέστερον ἆρ' ἂν	δύναιό	τε καὶ ἐθελήσειας; (Νεώτερος Σωκράτης)
[278]	(Ξένος) πῶς γάρ, ὦ φίλε,	δύναιτο	ἄν τις ἀρχόμενος ἀπὸ (δόξης
[294]	ὅτι νόμος οὐκ ἄν ποτε	δύναιτο	τό τε ἄριστον καὶ (τὸ
[266]	ἢ καθάπερ ἡ διάμετρος ἡ	δυνάμει	δίπους; (Νεώτερος Σωκράτης) οὐκ ἄλλως.
[281]	τῶν ἱματίων τῇ τῆς ὑφαντικῆς	δυνάμει,	μέγιστον μὲν μέρος ἐκείνῃ διδοῦσαι,
[303]	μήτε ἀγαθὸν μήτε κακὸν μέγα	δυναμένην	ὡς πρὸς τὰς ἄλλας διὰ
[304]	πείθειν ἄρα ἢ μὴ τῆς	δυναμένης	πείθειν; (Νεώτερος Σωκράτης) πῶς δ'
[292]	δ' ἥτις οὐχ ἱκανῶς πω	δυνάμενοι	διακριβώσασθαι. (Νεώτερος Σωκράτης) λέγεις ὀρθῶς.
[277]	πᾶν ζῷον μᾶλλον πρέπει τοῖς	δυναμένοις	ἕπεσθαι, τοῖς δ' ἄλλοις διὰ
[308]	δὲ τὴν βάσανον αὖ τοῖς	δυναμένοις	παιδεύειν καὶ ὑπηρετεῖν πρὸς τοῦτ'
[280]	ἂν ἱκανῶς εἰρῆσθαι δόξειεν, μὴ	δυνάμενος	συννοεῖν ὅτι τῶν μὲν ἐγγὺς
[308]	παιδεύειν, καὶ τοὺς μὲν μὴ	δυναμένους	κοινωνεῖν ἤθους ἀνδρείου καὶ σώφρονος
[297]	τοῦτον παρὰ τῶν οὕτως ἄρχειν	δυναμένων	ὀρθὴ γίγνοιτ' ἂν πολιτεία, τὴν
[305]	δεῖ πράττειν ἀλλ' ἄρχειν τῶν	δυναμένων	πράττειν, γιγνώσκουσαν τὴν ἀρχήν τε
[310]	(Ξένος) τὰ μὲν πλούτου καὶ	δυνάμεων	ἐν τοῖς τοιούτοις διώγματα τί
[266]	κατὰ δύναμιν αὖ τῆς ἡμετέρας	δυνάμεως	διάμετρος, εἴπερ δυοῖν γέ ἐστι
[304]	δὲ περὶ τῆς τοιᾶσδ' αὖ	δυνάμεως	διανοητέον; (Νεώτερος Σωκράτης) ποίας; (Ξένος)
[305]	ὅσον εἴρηκας ταύτης ἐστὶ τῆς	δυνάμεως	ἔργον. (Ξένος) καὶ τὴν τῶν
[280]	παντοίας τῆς προβληματουργικῆς τμῆμα οὖσαν	δυνάμεως,	(καὶ δὴ καὶ τὴν μαγευτικὴν
[271]	ἐπὶ τῆς Κρόνου φῂς εἶναι	δυνάμεως,	πότερον ἐν ἐκείναις ἦν ταῖς
[272]	αὐτοῖς οὕτω πολλῆς σχολῆς καὶ	δυνάμεως	πρὸς τὸ μὴ μόνον ἀνθρώποις
[261]	καὶ περὶ αὐτὰ ταῦτα τὴν	δύναμιν	ἀεὶ κεκτημένον. (Νεώτερος Σωκράτης) ὀρθῶς.
[308]	πανταχοῦ τὰ μὲν μοχθηρὰ εἰς	δύναμιν	ἀποβάλλει, τὰ δὲ ἐπιτήδεια καὶ
[266]	λοιποῦ γένους πάλιν ἐστὶ κατὰ	δύναμιν	αὖ τῆς ἡμετέρας δυνάμεως διάμετρος,
[305]	κοινοῦ τῇ κλήσει περιλαβόντες τὴν	δύναμιν	αὐτῆς, προσαγορεύοιμεν δικαιότατ' ἄν, ὡς
[310]	αὐτῶν ἦθος ζητοῦσι, καὶ κατὰ	δύναμιν	γαμοῦσί τε παρὰ τούτων καὶ
[269]	γίγνεσθαι διὰ παντὸς ἀδύνατον, κατὰ	δύναμίν	γε μὴν ὅτι μάλιστα ἐν
[289]	σώματος εἰς τὸ (θεραπεῦσαί τινα	δύναμιν	εἴληχε, λεκτέον ἕβδομον ὀνομάσαντας αὐτὸ
[300]	τὰ παρὰ τῶν εἰδότων εἰς	δύναμιν	εἶναι γεγραμμένα; (Νεώτερος Σωκράτης) πῶς
[291]	τάς τε ἰδέας καὶ τὴν	δύναμιν	εἰς ἀλλήλους. καὶ μέντοι μοι
[287]	ὡς οὐκ ἔστι ταύτην τὴν	δύναμιν	ἔχον. οὐ γὰρ ἐπὶ γενέσεως
[272]	φύσεως εἴ τινά τις ἰδίαν	δύναμιν	ἔχουσα ᾔσθετό τι διάφορον τῶν
[308]	τροφεῦσιν, τὴν τῆς ἐπιστατικῆς αὐτὴ	δύναμιν	ἔχουσα, οὐκ ἐπιτρέψειν ἀσκεῖν ὅτι
[308]	ἓν αὐτὰ συνάγουσα, μίαν τινὰ	δύναμιν	καὶ ἰδέαν δημιουργεῖ. (Νεώτερος Σωκράτης)
[273]	καὶ πατρὸς ἀπομνημονεύων διδαχὴν εἰς	δύναμιν.	κατ' ἀρχὰς μὲν οὖν ἀκριβέστερον
[301]	μετὰ τέχνης ἄρχοντος πολιτείαν εἰς	δύναμιν	μιμήσεσθαι, μηδέποτε κειμένων αὐτοῖς τῶν
[305]	δικαστῶν τῶν ὀρθῶς δικαζόντων θεασώμεθα	δύναμιν.	(Νεώτερος Σωκράτης) πάνυ μὲν οὖν.
[300]	ἕτερον ὄν, ταὐτὸν δρῶσι κατὰ	δύναμιν	ὅπερ ὁ ἀληθινὸς ἐκεῖνος; (Νεώτερος
[279]	(ταὐτὸν τοῦτ' ἐδράσαμεν, καὶ κατὰ	δύναμιν	ὅτι μάλιστα διὰ βραχέων ταχὺ
[262]	τοῦτό γε εἰς αὖθις κατὰ	δύναμιν	πάσχωμεν. (Νεώτερος Σωκράτης) τὸ ποῖον;
[293]	ἐκ χείρονος βελτίω ποιῶσι κατὰ	δύναμιν,	(ταύτην τότε καὶ κατὰ τοὺς
[304]	οἶμαι, πλὴν ἡ τοῦ πολιτικοῦ	δύναμις.	(Νεώτερος Σωκράτης) κάλλιστ' εἴρηκας. (Ξένος)
[272]	ἀλλὰ καὶ θηρίοις διὰ λόγων	δύνασθαι	συγγίγνεσθαι, (κατεχρῶντο τούτοις σύμπασιν ἐπὶ
[291]	οἶμαι τὴν ὑπὸ τῶν ὀλίγων	δυναστείαν.	(Νεώτερος Σωκράτης) πῶς δ' οὔ;
[273]	ἐγγιγνομένης ἐν αὐτῷ μᾶλλον καὶ	δυναστεύει	τὸ τῆς παλαιᾶς ἀναρμοστίας (πάθος,
[259]	εἰς τὸ κατέχειν τὴν ἀρχὴν	δύναται	πρὸς τὴν τῆς ψυχῆς σύνεσιν
[305]	ἆρ' οὖν ἐπὶ πλέον τι	δύναται	τοῦ περὶ τὰ συμβόλαια πάνθ'
[277]	καὶ τἀληθῆ φράζειν περὶ ἐκεῖνα	δυνατοὶ	γίγνονται. ~(Νεώτερος Σωκράτης) πῶς γὰρ
[308]	ἐπιθυμίαν εἰς ἔχθραν πολλοῖς καὶ	δυνατοῖς	καταστάντες ἢ πάμπαν διώλεσαν ἢ
[289]	μέγα λέληθεν, εἴς τι τούτων	δυνατὸν	ἁρμόττειν, οἷον ἡ τοῦ νομίσματος
[284]	μετρίου γένεσιν; οὐ γὰρ δὴ	δυνατόν	γε οὔτε πολιτικὸν οὔτ' ἄλλον
[286]	αὐτὴν τιμᾶν τοῦ κατ' εἴδη	δυνατὸν	εἶναι διαιρεῖν, (καὶ δὴ καὶ
[286]	διὸ δεῖ μελετᾶν λόγον ἑκάστου	δυνατὸν	εἶναι δοῦναι καὶ δέξασθαι, τὰ
[285]	ὅταν ἐν πλήθεσιν ὀφθῶσιν, μὴ	δυνατὸν	εἶναι δυσωπούμενον παύεσθαι πρὶν ἂν
[292]	ἐν πόλει ταύτην τὴν ἐπιστήμην	δυνατὸν	εἶναι κτήσασθαι; (Νεώτερος Σωκράτης) καὶ
[300]	κεῖται μηδὲν πλῆθος μηδ' ἡντινοῦν	δυνατὸν	εἶναι λαβεῖν τέχνην. (Νεώτερος Σωκράτης)
[301]	γενέσθαι ποτέ, (ὥστε ἐθέλειν καὶ	δυνατὸν	εἶναι μετ' ἀρετῆς καὶ ἐπιστήμης
[309]	ἆρ' ἴσμεν ὅτι προσήκει μόνον	δυνατὸν	εἶναι τῇ τῆς βασιλικῆς μούσῃ
[292]	ἀλλ' ἆρα ἐν χιλιάνδρῳ πόλει	δυνατὸν	ἑκατόν τινας ἢ καὶ πεντήκοντα
[265]	μέρει γε μὴν δῆλον ὅτι	δυνατόν.	(Νεώτερος Σωκράτης) ἐν μέρει τοίνυν
[297]	ἐκ χειρόνων ἀποτελεῖν κατὰ τὸ	δυνατόν;	(Νεώτερος Σωκράτης) οὐκ ἔστ' ἀντειπεῖν
[269]	ἑαυτὸ στρέφειν ἀεὶ σχεδὸν οὐδενὶ	δυνατὸν	πλὴν τῷ τῶν κινουμένων αὖ
[306]	Σωκράτης) οὐδαμῶς. (Ξένος) ἆρ' οὖν	δυνατὸς	αὐτὸ ἂν γενοίμην, ὥσπερ καὶ
[295]	τὸ προσῆκον; ἐπεὶ τοῦτ' ἂν	δυνατὸς	ὤν, ὡς οἶμαι, τῶν τὴν
[285]	εἰρήσθω, φυλάττωμεν δὲ μόνον ὅτι	δύο	γένη (περὶ αὐτὰ ἐξηύρηται τῆς
[306]	ὅσα καλὰ μὲν λέγομεν, εἰς	δύο	δὲ αὐτὰ τίθεμεν ἐναντία ἀλλήλων
[262]	τις αὖ νομίζοι κατ' εἴδη	δύο	διαιρεῖν μυριάδα ἀποτεμνόμενος ἀπὸ πάντων,
[266]	οὖν. ἀλλὰ τίνι δὴ τὼ	δύο	διαιροῦμεν; (Ξένος) ὧιπερ καὶ δίκαιόν
[258]	πάσας τὰς ἐπιστήμας ὡς οὔσας	δύο	εἴδη διανοηθῆναι τὴν ψυχὴν ἡμῶν
[293]	ἀρχὴν περὶ ἕνα τινὰ καὶ	δύο	καὶ παντάπασιν ὀλίγους δεῖ ζητεῖν,
[283]	ναί. (Ξένος) διέλωμεν τοίνυν αὐτὴν	δύο	μέρη, δεῖ γὰρ δὴ πρὸς
[258]	μιᾶς ἐπιστήμης τῆς ὅλης εἴδη	δύο.	(Ξένος) πότερον οὖν τὸν πολιτικὸν
[291]	διαιροῦντες μοναρχίαν μὲν προσαγορεύουσιν ὡς	δύο	παρεχομένην εἴδη δυοῖν ὀνόμασι, τυραννίδι,
[281]	οὔ; (Ξένος) πρῶτον μὲν τοίνυν	δύο	τέχνας οὔσας περὶ πάντα τὰ
[270]	καὶ ἐνανίας (περιαγωγάς, μήτ' αὖ	δύο	τινὲ θεὼ φρονοῦντε ἑαυτοῖς ἐναντία
[265]	ἡμῖν ὁ λόγος, ἐπ' ἐκεῖνο	δύο	τινὲ καθορᾶν ὁδὼ τεταμένα φαίνεται,
[282]	οὔ; (Ξένος) τῆς δὴ ταλασιουργικῆς	δύο	τμήματά ἐστον, καὶ τούτοιν ἑκάτερον
[261]	ἀναλάβωμεν, ἀναλαβόντες δὲ μερισώμεθα εἰς	δύο	τὸ σύμπαν. (Νεώτερος Σωκράτης) λέγεις
[266]	τῆς ἡμετέρας δυνάμεως διάμετρος, εἴπερ	δυοῖν	γέ ἐστι ποδοῖν δὶς πεφυκυῖα.
[291]	αὐταῖς γιγνόμενα διπλῆν ἑκατέραν τοῖν	δυοῖν	διαιροῦντες μοναρχίαν μὲν προσαγορεύουσιν ὡς
[291]	προσαγορεύουσιν ὡς δύο παρεχομένην εἴδη	δυοῖν	ὀνόμασι, τυραννίδι, τὸ δὲ βασιλικῇ.
[266]	καὶ ἀγελαῖον, σχεδὸν πλὴν γενοῖν	δυοῖν	πᾶν ἤδη κατακεκερμάτισται. τὸ γὰρ
[282]	ἐστον, καὶ τούτοιν ἑκάτερον ἅμα	δυοῖν	πεφύκατον τέχναιν μέρη. (Νεώτερος Σωκράτης)
[269]	ἀλλὰ τὸ περὶ τῆς μεταβολῆς	δύσεώς	τε καὶ ἀνατολῆς ἡλίου καὶ
[303]	μᾶλλον τῷ βασιλικῷ γένει καὶ	δυσκαταμαθητότερον,	καί μοι φαινόμεθα τοῖς τὸν
[294]	ἀποδέχῃ πάντα, ἤ τι καὶ	δυσχεραίνεις	τῶν λεχθέντων, νῦν δ' ἤδη
[301]	ὀλιγαρχία καὶ ἀριστοκρατία καὶ δημοκρατία,	δυσχερανάντων	τῶν ἀνθρώπων τὸν ἕνα ἐκεῖνον
[310]	ἀνομοίους μὴ στέργειν, πλεῖστον τῇ	δυσχερείᾳ	μέρος ἀπονέμοντες. (Νεώτερος Σωκράτης) πῶς;
[286]	οὐχ ἥκιστα αὐτῆς ἕνεκα τῆς	δυσχερείας	ἣν περὶ τὴν μακρολογίαν τὴν
[286]	τὴν περὶ τὴν ὑφαντικὴν ἀπεδεξάμεθα	δυσχερῶς,	καὶ τὴν περὶ τὴν τοῦ
[285]	πλήθεσιν ὀφθῶσιν, μὴ δυνατὸν εἶναι	δυσωπούμενον	παύεσθαι πρὶν ἂν σύμπαντα τὰ
[274]	τὰ πάλαι λεχθέντα παρὰ θεῶν	δῶρα	ἡμῖν δεδώρηται μετ' ἀναγκαίας διδαχῆς
[290]	νόμιμόν φησι, παρὰ μὲν ἡμῶν	δωρεὰς	θεοῖς διὰ θυσιῶν ἐπιστῆμόν (ἐστι
[290]	ἐπιστῆμόν (ἐστι κατὰ νοῦν ἐκείνοις	δωρεῖσθαι,	παρὰ δὲ ἐκείνων ἡμῖν εὐχαῖς
[305]	παρεχομένη τοῦ μήθ' ὑπό τινων	δώρων	μήθ' ὑπὸ φόβων μήτε οἴκτων
[259]	διαφορὰν μῶν τι πλέον ἔργον	δώσομεν	ἢ τὰ γνωσθέντα κρῖναι; (Νεώτερος