Pages
[106]	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ἀνάγκη. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἀλλὰ μὴν	ἅ	γε μεμάθηκας σχεδόν τι καὶ
[128]	ἐπιμελεῖται; ἆρ´ ὅταν ἐκείνων ἐπιμελῆται	ἅ	ἐστι τῶν ποδῶν; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οὐ
[106]	ὡς διανοουμένου σου ταῦτα ἐρωτῶ,	ἅ	φημί σε (διανοεῖσθαι; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ἔστω,
[135]	καὶ ἀρετῆς κυβερνητικῆς ἐστερημένῳ, καθορᾷς	ἃ	ἂν συμβαίη αὐτῷ τε καὶ
[106]	ᾤου; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οὐ δῆτα. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)	Ἃ	ἄρα νῦν τυγχάνεις ἐπιστάμενος, ἦν
[132]	πρῶτον, ὦ μακάριε, καὶ μάθε	ἃ	δεῖ μαθόντα ἰέναι ἐπὶ τὰ
[106]	ἠθέλησας ἂν ζητῆσαι ἢ μαθεῖν	ἃ	ἐπίστασθαι ᾤου; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οὐ δῆτα.
[117]	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ὅρα καὶ σὺ κοινῇ.	ἃ	μὴ ἐπίστασαι, γιγνώσκεις δὲ ὅτι
[117]	κυβερνήτῃ. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οὐκ ἄρα περὶ	ἃ	μὴ οἶσθα πλανᾷ, ἄνπερ εἰδῇς
[105]	Ἀλκιβιάδη, πότερον βούλει ζῆν ἔχων	ἃ	νῦν ἔχεις, ἢ αὐτίκα τεθνάναι
[104]	Ἀλκιβιάδη, εἰ μέν σε ἑώρων	ἃ	νυνδὴ διῆλθον ἀγαπῶντα καὶ οἰόμενον
[114]	Ἔστι δὲ ταῦτα δῆλον ὅτι	ἃ	οἶσθα. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ναί. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἄλλο
[113]	ἐπιχείρημα ἐπιχειρεῖν, ὦ βέλτιστε, διδάσκειν	ἃ	οὐκ οἶσθα, ἀμελήσας μανθάνειν. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)
[106]	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οὐκοῦν ταῦτα μόνον οἶσθα,	ἃ	παρ´ ἄλλων ἔμαθες ἢ αὐτὸς
[106]	γε ἤθελες μαθεῖν. ταῦτ´ ἐστὶν	ἃ	σὺ ἐπίστασαι, εἰ μή πού
[113]	αὖ σὺ οἴει ταῦτ´ εἰδέναι	ἃ	συμφέρει τοῖς ἀνθρώποις, καὶ δι´
[124]	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ναί. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἀλλὰ ποῖα;	ἃ	τίνες πράττουσιν; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ἅπερ Ἀθηναίων
[111]	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ὅτι ἔχουσι περὶ αὐτὰ	ἃ	χρὴ τοὺς ἀγαθοὺς διδασκάλους ἔχειν.
[110]	δικαίων καὶ ἀδίκων, ἀλλὰ μάλα	μέγα	καὶ θαρραλέως λέγοντος περὶ ὅτου
[104]	δέ μοι ἐπὶ τούτῳ ἥκιστα	μέγα	φρονεῖν. κατὰ πάντα δὴ ταῦτα
[121]	ἑπτὰ δὲ γενόμενον ἐτῶν τὸν	παῖδα	παραλαμβάνουσιν οὓς ἐκεῖνοι βασιλείους παιδαγωγοὺς
[135]	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ἀνάγκη. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οὐκ ἄρα	τυραννίδα	χρή, ὦ ἄριστε Ἀλκιβιάδη, παρασκευάζεσθαι
[106]	Εἴποιμ´ ἂν δήπου, περὶ ὧν	οἶδα	βέλτιον ἢ οὗτοι. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Περὶ
[106]	μεμάθηκας σχεδόν τι καὶ ἐγὼ	οἶδα·	εἰ δέ τι ἐμὲ λέληθεν,
[114]	λόγῳ διέξελθε. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ἀλλ´ οὐκ	οἶδα	εἰ οἷός τ´ ἂν εἴην,
[105]	ἔχεις ταύτην τὴν ἐλπίδα, εὖ	οἶδα	καὶ οὐκ εἰκάζω. ἴσως ἂν
[104]	οὐ λέληθεν· ὅθεν δὴ εὖ	οἶδα	ὅτι θαυμάζεις τί διανοούμενός ποτε
[110]	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Τότε μὲν τοίνυν εὖ	οἶδα	ὅτι ᾤου εἰδέναι. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Πῶς
[104]	ποτε βούλει καὶ εἰς τίνα	ἐλπίδα	βλέπων ἐνοχλεῖς με, ἀεὶ ὅπου
[105]	μὲν οὖν ἔχεις ταύτην τὴν	ἐλπίδα,	εὖ οἶδα καὶ οὐκ εἰκάζω.
[104]	τοῦ ἔρωτος, καὶ ἥντιν´ ἔχων	ἐλπίδα	ὑπομένω τῶν ἄλλων πεφευγότων. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)
[121]	προγόνους σε δέοι καὶ τὴν	πατρίδα	Εὐρυσάκους ἐπιδεῖξαι Σαλαμῖνα ἢ τὴν
[122]	ὁ δὲ ἀνδρειότατος ἄφοβον καὶ	ἀδεᾶ	παρασκευάζων, ὡς ὅταν δείσῃ δοῦλον
[121]	οἳ ἂν δοκῶσιν τῶν περὶ	βασιλέα	ἄριστοι εἶναι· οἷς τά τε
[123]	ἀνδρὸς ἀξιοπίστου τῶν ἀναβεβηκότων παρὰ	βασιλέα,	ὃς ἔφη παρελθεῖν χώραν πάνυ
[120]	Λακεδαιμονίων στρατηγοὺς καὶ τὸν Περσῶν	βασιλέα	οὐδὲν διαφέρειν τῶν ἄλλων. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)
[104]	μείζω οἴει σοι δύναμιν ὑπάρχειν	Περικλέα	τὸν Ξανθίππου, ὃν ὁ πατὴρ
[120]	γένος καὶ τὸ Ἀχαιμένους εἰς	Περσέα	τὸν Διὸς ἀναφέρεται; ~(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Καὶ
[133]	ἡμέτερα αὐτῶν κακά τε καὶ	ἀγαθά;	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Καὶ πῶς ἂν τοῦτο
[115]	εἶναι. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἦ καὶ αἰσχρὰ	ἀγαθά;	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ναί. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἆρα λέγεις
[116]	Οὐκοῦν καὶ τοὺς τὰ καλὰ	ἀγαθά;	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ναί. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Τὰ δὲ
[115]	πότερ´ ἂν δέξαιό σοι εἶναι,	ἀγαθὰ	ἢ κακά; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ἀγαθά. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)
[115]	αὖ τὰ καλά; πότερον πάντα	ἀγαθά,	ἢ τὰ μέν, τὰ δ´
[134]	τε αὐτοὺς καὶ τὰ ὑμέτερα	ἀγαθὰ	κατόψεσθε καὶ γνώσεσθε. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ναί.
[116]	Ἀνάγκη. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Τί δέ; τὰ	ἀγαθὰ	συμφέρει ἢ οὔ; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Συμφέρει.
[116]	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ναί. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Τὰ δὲ	ἀγαθὰ	συμφέρειν; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ναί. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Τὰ
[115]	εἶναι, ἀγαθὰ ἢ κακά; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)	Ἀγαθά.	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οὐκοῦν τὰ μέγιστα μάλιστα.
[111]	Ναί. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οὐκοῦν εἰ μὲν	βουλοίμεθα	ποιῆσαί τινα περὶ αὐτῶν εἰδέναι,
[124]	ᾧτινι τρόπῳ ἂν ὅτι (βέλτιστοι	γενοίμεθα.	ἐγὼ γάρ τοι οὐ περὶ
[124]	ἄλλῳ μὲν οὐδ´ ἂν ἑνὶ	περιγενοίμεθα,	εἰ μή περ ἐπιμελείᾳ γε
[130]	ἀντὶ τοῦ αὐτοῦ αὐτὸ ἕκαστον	ἐσκέμμεθα	ὅτι ἐστί. καὶ ἴσως ἐξαρκέσει·
[124]	λέγω μέντοι ἀληθῆ, ὅτι ἐπιμελείας	δεόμεθα,	μᾶλλον μὲν πάντες ἄνθρωποι, ἀτὰρ
[130]	ἡμῖν· ἀκριβῶς μὲν γὰρ τότε	εἰσόμεθα,	ὅταν εὕρωμεν ὃ νυνδὴ (παρήλθομεν
[132]	ὡς ἔοικεν, καὶ ἡμᾶς αὐτοὺς	γνωσόμεθα.	ἆρα πρὸς θεῶν εὖ λέγοντος
[109]	πολεμεῖν, καὶ ὅτι αὐτὸ ὀνομάζοντες	ἐρχόμεθα;	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ἔγωγε, ὅτι γε ἐξαπατώμενοί
[109]	ποιώμεθα, ὅτι ἐγκαλοῦντες ἀλλήλοις πάθημα	ἐρχόμεθα	εἰς τὸ πολεμεῖν, καὶ ὅτι
[132]	ὃ γὰρ ἐσμέν, ἐπιεικῶς ὡμολόγηται	ἐφοβούμεθα	δὲ μὴ τούτου σφαλέντες λάθωμεν
[128]	Σκυτική. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Σκυτικῇ ἄρα ὑποδημάτων	ἐπιμελούμεθα;	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ναί. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἦ καὶ
[128]	ὅταν ὑποδημάτων ἐπιμελώμεθα, τότε ποδῶν	ἐπιμελούμεθα;	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οὐ πάνυ μανθάνω, ὦ
[128]	μὲν ἄρα τέχνῃ αὐτοῦ ἑκάστου	ἐπιμελούμεθα,	ἄλλῃ δὲ τῶν αὐτοῦ. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)
[128]	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Γυμναστικῇ μὲν ἄρα ποδὸς	ἐπιμελούμεθα,	σκυτικῇ δὲ τῶν τοῦ ποδός;
[117]	Τότε που ἐπιχειροῦμεν πράττειν, ὅταν	οἰώμεθα	εἰδέναι ὅτι πράττομεν; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ναί.
[109]	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οὐδ´ οἶσθα, ἐπειδὰν πόλεμον	ποιώμεθα,	ὅτι ἐγκαλοῦντες ἀλλήλοις πάθημα ἐρχόμεθα
[128]	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἆρ´ οὖν ὅταν ὑποδημάτων	ἐπιμελώμεθα,	τότε ποδῶν ἐπιμελούμεθα; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οὐ
[121]	μὴ τοῦ τε γένους ὄγκῳ	ἐλαττώμεθα	τῶν ἀνδρῶν καὶ τῇ ἄλλῃ
[120]	πρὸς ἀρετήν; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ἀνάγκη. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)	Σκεψώμεθα	δή, τοῖς ἐκείνων τὰ ἡμέτερα
[110]	τό γε πρὸ τοῦ παῖς	ἦσθα.	ἦ γάρ; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ναί. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)
[110]	μὴν ἄρτι γε οὐδὲ μαθὼν	ἔφησθα	εἰδέναι· εἰ δὲ μήθ´ ηὗρες
[105]	ἐστί σοι πρὸς (λόγον; {ὃν	ἔφησθα	ἐρεῖν, διὸ ἐμοῦ οὐκ ἀπαλλάττῃ;
[131]	Φαιναρέτης. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ἀληθῆ. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οὐκοῦν	ἔφησθα	σμικρὸν φθῆναί με προσελθόντα σοι,
[106]	οὔ; (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οὐκοῦν ταῦτα μόνον	οἶσθα,	ἃ παρ´ ἄλλων ἔμαθες ἢ
[117]	δῆλον ὅτι περὶ τούτων οὐκ	οἶσθα.	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Εἰκός γε. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οὐκοῦν
[114]	δὲ ταῦτα δῆλον ὅτι ἃ	οἶσθα.	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ναί. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἄλλο τι
[117]	πλανᾷ, ἄνπερ εἰδῇς ὅτι οὐκ	οἶσθα;	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οὐκ ἔοικα. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἐννοεῖς
[117]	σκευασίας οἶσθα δήπου ὅτι οὐκ	οἶσθα;	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Πάνυ γε. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Πότερον
[113]	ὦ βέλτιστε, διδάσκειν ἃ οὐκ	οἶσθα,	ἀμελήσας μανθάνειν. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οἶμαι μέν,
[110]	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Εὑρὼν μὲν ἄρ´ οὐκ	οἶσθα	αὐτά. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οὐ πάνυ φαίνομαι.
[117]	τοιαῦτα; ὥσπερ περὶ ὄψου σκευασίας	οἶσθα	δήπου ὅτι οὐκ οἶσθα; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)
[114]	τοῦτον μὲν ἐῶ χαίρειν, εἴτ´	οἶσθα	εἴτε μὴ τὰ Ἀθηναίοις συμφέροντα·
[109]	οὐ δύναμαι ἐννοῆσαι. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οὐδ´	οἶσθα,	ἐπειδὰν πόλεμον ποιώμεθα, ὅτι ἐγκαλοῦντες
[117]	δῆτα. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Τὸ δ´ αἴτιον	οἶσθα	ἢ ἐγὼ φράσω; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Φράσον.
[120]	τούτους, ὦ Σώκρατες; (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οὐκ	οἶσθα	ἡμῶν τὴν πόλιν Λακεδαιμονίοις τε
[110]	μήθ´ ηὗρες μήτ´ ἔμαθες, πῶς	οἶσθα	καὶ πόθεν; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ἀλλ´ ἴσως
[117]	γὰρ οὔ; (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Τί οὖν;	οἶσθα	ὅντινα τρόπον ἀναβήσῃ εἰς τὸν
[117]	Οὐκ ἄρα περὶ ἃ μὴ	οἶσθα	πλανᾷ, ἄνπερ εἰδῇς ὅτι οὐκ
[110]	ᾤου εἰδέναι. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Πῶς εὖ	οἶσθα;	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Πολλάκις σοῦ ἐν διδασκάλων
[114]	ἕξεις ἀποδεῖξαι οὔθ´ ὡς ἐξευρὼν	οἶσθα	τὰ συμφέροντα οὔθ´ ὡς μαθών.
[117]	τὰ αὐτά. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οὐκοῦν ὅτι	οἶσθα;	τοῦτ´ αἴτιον; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οἶμαι ἔγωγε.
[134]	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Φαίνεται. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἀλλὰ μὴν	ἐνταῦθά	γε βλέποντες ὑμᾶς τε αὐτοὺς
[115]	καλόν, καὶ ἀγαθόν, ὥσπερ καὶ	ἐνταῦθα.	κατὰ τὴν ἀνδρείαν γὰρ ὡμολόγεις
[108]	ὅτι γυμναστικώτερον· πειρῶ δὴ καὶ	ἐνταῦθα	λέγειν τὸ βέλτιον. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ἀλλ´
[104]	οὔσῃ μεγίστῃ τῶν Ἑλληνίδων, καὶ	(ἐνταῦθα	πρὸς πατρός τέ σοι φίλους
[108]	καὶ σὺ δὴ οὖν οὕτως	ἐνταῦθα	τί φῄς; πῶς γίγνεσθαι; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)
[103]	δὲ (ἐπειδὴ οὐκέτι ἐναντιοῦται, οὕτω	προσελήλυθα·	εὔελπις δ´ εἰμὶ καὶ τὸ
[122]	δηλῶσαι καὶ τἆλλα ὅσα τούτοις	ἀκόλουθα·	τῆς δὲ σῆς γενέσεως, ὦ
[116]	συμφέρειν; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ναί. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Τὰ	δίκαια	ἄρα, ὦ Ἀλκιβιάδη, συμφέροντά ἐστιν.
[115]	ἤδη σοι ἔδοξεν αἰσχρὰ μέν,	δίκαια	δὲ πράττειν; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οὐκ ἔμοιγε.
[127]	δ´ οὔ; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ἀδύνατον. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)	Δίκαια	δὲ πράττουσιν ἢ ἄδικα, ὅταν
[113]	ἀδικήματα, καὶ ἑτέροις γε οἶμαι	δίκαια	ἐργασαμένοις οὐ συνήνεγκεν. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Τί
[115]	ἔμοιγε. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἀλλὰ πάντα τὰ	δίκαια	καὶ καλά; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ναί. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)
[114]	σὺ σαυτοῦ ἀκούσῃς ὅτι τὰ	δίκαια	καὶ συμφέροντά ἐστιν, ἄλλῳ γε
[110]	παῖς ὤν, ὡς ἔοικε, τὰ	δίκαια	καὶ τὰ ἄδικα. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ἔγωγε·
[112]	οὖν εἰκός σε εἰδέναι τὰ	δίκαια	καὶ τὰ ἄδικα, περὶ ὧν
[110]	~(ὅτε οὐκ ᾤου εἰδέναι τὰ	δίκαια	καὶ τὰ ἄδικα; φέρε, πέρυσιν
[116]	εἴτε Πεπαρηθίοις, οἰόμενος γιγνώσκειν τὰ	δίκαια	καὶ τὰ ἄδικα, φήσει δ´
[113]	ταὐτὰ οἶμαι ἐστὶν τά τε	δίκαια	καὶ τὰ συμφέροντα, ἀλλὰ πολλοῖς
[116]	ἄδικα, φήσει δ´ εἶναι τὰ	δίκαια	κακὰ ἐνίοτε, ἄλλο τι ἢ
[127]	πῶς γὰρ οὔ; (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Τὰ	δίκαια	οὖν πραττόντων ἐν τῇ πόλει
[109]	τοὺς ἀδικοῦντας ἢ τοὺς τὰ	δίκαια	πράττοντας; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Δεινὸν τοῦτό γε
[116]	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οἶμαί γε τοὺς τὰ	δίκαια	πράττοντας ἀναγκαῖον εἶναι καλὰ πράττειν.
[109]	ὡς δεῖ πρὸς τοὺς τὰ	δίκαια	πράττοντας πολεμεῖν, οὐκ ἂν ὁμολογήσειέν
[127]	τὰ αὑτῶν ἕκαστοι πράττωσιν; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)	Δίκαια·	πῶς γὰρ οὔ; (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Τὰ
[114]	συμφέροντα· (πότερον δὲ ταὐτά ἐστι	δίκαιά	τε καὶ συμφέροντ´ ἢ ἕτερα,
[116]	σὺ λέγων (ὅτι ταὐτά ἐστι	δίκαιά	τε καὶ συμφέροντα; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ἀλλὰ
[113]	ὅτι μάλιστα ἕτερα μὲν τὰ	δίκαια	(τυγχάνει ὄντα, ἕτερα δὲ τὰ
[116]	οὔ; (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οὐκοῦν καλὸν ἡ	εὐπραγία;	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ναί. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ταὐτὸν ἄρα
[130]	ψυχή ἐστιν ἄνθρωπος; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Μὰ	Δία,	ἀλλ´ ἱκανῶς μοι δοκεῖ ἔχειν.
[113]	ὦ Σώκρατες. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οὐκοῦν ἄρτι	διὰ	παντὸς ἐγὼ μὲν ἦ ὁ
[108]	ἐγὼ γάρ που ἀπεκρινάμην τὸ	διὰ	παντὸς ὀρθῶς ἔχον, ὀρθῶς δὲ
[122]	βασιλικά, ὁ δὲ δικαιότατος ἀληθεύειν	διὰ	παντὸς τοῦ βίου, ὁ δὲ
[106]	ὅτι μάλιστα ταῦτα διανενόημαι, πῶς	διὰ	σοῦ μοι ἔσται καὶ ἄνευ
[121]	Εὐρυσάκη, τὸ δ´ Εὐρυσάκους εἰς	Δία.	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Καὶ γὰρ τὸ ἡμέτερον,
[133]	ἐστίν. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ἀδύνατον μέντοι νὴ	Δία.	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οὐδ´ ἄρα τὰ ἡμέτερα
[131]	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οὔ μοι δοκεῖ. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)	Διὰ	ταῦτα δὴ καὶ βάναυσοι αὗται
[112]	περὶ ὑγιεινῶν καὶ μή, ὥστε	διὰ	ταῦτα μάχεσθαί τε καὶ ἀποκτεινύναι
[117]	τὸ μὴ εἰδέναι περὶ αὐτῶν,	διὰ	ταῦτα πλανᾷ; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ἔμοιγε. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)
[117]	τὰ ἁμαρτήματα ἐν τῇ πράξει	διὰ	ταύτην τὴν ἄγνοιάν ἐστι, τὴν
[112]	μάχαι γε καὶ οἱ θάνατοι	διὰ	ταύτην τὴν διαφορὰν τοῖς τε
[126]	αἱ πόλεις περὶ ἀριθμούς; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)	Διὰ	τὴν ἀριθμητικήν. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Τί δὲ
[126]	Τί δὲ οἱ ἰδιῶται; οὐ	διὰ	τὴν αὐτήν; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ναί. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)
[119]	ὥσπερ ἐγὼ ἔχω σοι εἰπεῖν	διὰ	τὴν Ζήνωνος Πυθόδωρον τὸν Ἰσολόχου
[126]	καὶ πήχεος ὁπότερον μεῖζον; οὐ	διὰ	τὴν μετρητικήν; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Τί μήν;
[119]	ἐλεύθερον εἰπὲ ὅστις αἰτίαν ἔχει	διὰ	τὴν Περικλέους συνουσίαν σοφώτερος γεγονέναι,
[126]	ἢ διχόνοιαν; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ὁμόνοιαν. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)	Διὰ	τίν´ οὖν τέχνην ὁμονοοῦσιν αἱ
[126]	αὑτῷ ἕκαστος; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ναί. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)	Διὰ	τίνα δὲ τέχνην ἕκαστος αὐτὸς
[117]	τῶν μὴ εἰδότων ἀναμάρτητοι ζῶσι	διὰ	τὸ ἄλλοις περὶ αὐτῶν ἐπιτρέπειν;
[117]	πλανᾶσθαι; εἶτα οὐ δῆλον ὅτι	διὰ	τὸ μὴ εἰδέναι περὶ αὐτῶν,
[130]	ὅταν εὕρωμεν ὃ νυνδὴ (παρήλθομεν	διὰ	τὸ πολλῆς εἶναι σκέψεως. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)
[111]	τε ὁμολογοῦσι καὶ αὐτοὶ ἑαυτοῖς	ἰδίᾳ,	καὶ δημοσίᾳ αἱ πόλεις πρὸς
[134]	καὶ ἄλλῳ ὃς μέλλει μὴ	ἰδίᾳ	μόνον αὑτοῦ τε καὶ τῶν
[122]	πᾶσιν Ἕλλησιν ὅσον ἐν Λακεδαίμονι	ἰδίᾳ·	πολλὰς γὰρ ἤδη γενεὰς εἰσέρχεται
[134]	Ἐξαμαρτάνων δὲ οὐ κακῶς πράξει	ἰδίᾳ	τε καὶ δημοσίᾳ; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Πῶς
[105]	γέμειν, ὡς ἐμοὶ δοκεῖ, οὐκ	εἴα	ὁ θεὸς διαλέγεσθαι, ~ἵνα μὴ
[124]	Ἀλκιβιάδη, ὅσπερ σοί με οὐκ	εἴα	πρὸ τῆσδε τῆς ἡμέρας διαλεχθῆναι·
[127]	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἔστιν ἄρα τὰ μὲν	γυναικεῖα,	τὰ δὲ ἀνδρεῖα μαθήματα κατὰ
[124]	ἑνὶ περιγενοίμεθα, εἰ μή περ	ἐπιμελείᾳ	γε ἂν καὶ τέχνῃ. ὧν
[123]	πιστεύων οὗτος ἀνὴρ ἐπιχειρεῖ πλὴν	ἐπιμελείᾳ	τε καὶ σοφίᾳ· ταῦτα γὰρ
[124]	καὶ πιστεύων λέγω ὅτι ἡ	ἐπιφάνεια	δι´ οὐδενὸς ἄλλου σοι ἔσται
[112]	ἀποθανοῦσι, καὶ τοῖς ὕστερον ἐν	Κορωνείᾳ,	ἐν οἷς καὶ ὁ σὸς
[122]	Ὡρομάζου ἔστι δὲ τοῦτο θεῶν	θεραπεία	διδάσκει δὲ καὶ τὰ βασιλικά,
[115]	καὶ δειλίᾳ ἐναντιώτατον ζωὴ καὶ	ἀνδρεία;	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ναί. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Καὶ τὰ
[115]	οὖν οὐκ ἄλλο μὲν ἡ	ἀνδρεία,	ἄλλο δὲ ὁ θάνατος; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)
[115]	οὓς ἔδει, τοῦτο δ´ ἐστὶν	ἀνδρεία·	ἢ οὔ; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ναί. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)
[127]	τὰ μὲν γυναικεῖα, τὰ δὲ	ἀνδρεῖα	μαθήματα κατὰ τὸν σὸν λόγον.
[127]	τι δεῖ καὶ τῇ ἐμῇ	μαντείᾳ	πιστεύειν, σύ τε κἀγὼ βέλτιον
[118]	κακῶν αἰτία καὶ ἡ ἐπονείδιστος	ἀμαθία;	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ναί. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οὐκοῦν ὅταν
[118]	δέ, ἐπειδὴ μόνω ἐσμέν, ῥητέον.	ἀμαθίᾳ	γὰρ συνοικεῖς, ὦ βέλτιστε, τῇ
[135]	Ναί. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Δουλοπρεπὲς ἄρ´ ἡ	κακία.	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Φαίνεται. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἐλευθεροπρεπὲς δὲ
[121]	Περσῶν οἱ ἄριστοι δόξαντες ἐν	ἡλικίᾳ	τέτταρες, ὅ τε σοφώτατος καὶ
[125]	Ἥνπερ σὺ ἄρτι ἔλεγες, ἡ	χοροδιδασκαλία.	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Τί δέ; πολιτείας κοινωνούντων
[121]	χρόνον ταύτῃ τῇ ἡμέρᾳ βασιλέως	γενέθλια	πᾶσα θύει καὶ ἑορτάζει ἡ
[115]	κακῶν εἶναί σοι δοκεῖ ἡ	δειλία.	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ἔμοιγε. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἐξ ἴσου
[115]	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οὐκοῦν θανάτῳ τε καὶ	δειλίᾳ	ἐναντιώτατον ζωὴ καὶ ἀνδρεία; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)
[127]	δοκεῖ καὶ κατὰ τοῦτ´ αὐτοῖς	φιλία	ἐγγίγνεσθαι, ὅτι τὰ αὑτῶν ἑκάτεροι
[127]	αὖ λέγεις; ὁμονοίας μὴ ἐγγιγνομένης	φιλία	ἐγγίγνεται; ἢ οἷόν θ´ ὁμόνοιαν
[127]	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οὔ. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οὐδ´ ἄρα	φιλία,	εἴπερ ἡ φιλία ὁμόνοια ἦν.
[126]	μὲν δοκεῖ, ὦ Σώκρατες, ὅταν	φιλία	μὲν αὐτοῖς γίγνηται πρὸς ἀλλήλους,
[127]	Οὐδ´ ἄρα φιλία, εἴπερ ἡ	φιλία	ὁμόνοια ἦν. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οὐ φαίνεται.
[127]	ἐν τῇ πόλει τῶν πολιτῶν	φιλία	οὐκ ἐγγίγνεται πρὸς ἀλλήλους; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)
[125]	Σώκρατες. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Τί δέ; μῶν	ἀβουλία	δοκεῖ εἶναι ἡ τῶν κυβερνητῶν;
[125]	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οὐ δῆτα. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἀλλ´	εὐβουλία;	~(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ἔμοιγε δοκεῖ, εἴς γε
[114]	πάντ´ ἐκεῖνα τὰ πρότερον ἐρωτῶ	μιᾷ	ἐρωτήσει; ἀλλὰ γὰρ δῆλον ὡς
[130]	μὴ γὰρ συνάρχοντος τοῦ ἑτέρου	οὐδεμία	που μηχανὴ τὸ συναμφότερον ἄρχειν.
[115]	δικαίων φῂς ἔνια μὲν συμφέρειν,	ἔνια	δ´ οὔ; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ναί. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)
[115]	μοι λέγε· τῶν δικαίων φῂς	ἔνια	μὲν συμφέρειν, ἔνια δ´ οὔ;
[115]	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οἴομαι ἔγωγε, ὦ Σώκρατες,	ἔνια	τῶν καλῶν κακὰ εἶναι. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)
[123]	καὶ σοφίᾳ· ταῦτα γὰρ μόνα	ἄξια	λόγου ἐν Ἕλλησιν. ἐπεὶ εἴ
[134]	σκοτεινὸν βλέποντες, ὡς τὰ εἰκότα,	ὅμοια	τούτοις πράξετε ἀγνοοῦντες ὑμᾶς αὐτούς.
[129]	τούτου δ´ ἔτι ὄντες ἐν	ἀγνοίᾳ	ἀδύνατοί που. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ὀρθῶς λέγεις.
[118]	οὗτοι. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Αὕτη ἄρα ἡ	ἄγνοια	τῶν κακῶν αἰτία καὶ ἡ
[127]	ἄρα ἔν γε τούτοις ἐστὶν	ὁμόνοια	γυναιξὶ πρὸς ἄνδρας. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οὔ.
[127]	ἄρα φιλία, εἴπερ ἡ φιλία	ὁμόνοια	ἦν. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οὐ φαίνεται. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)
[124]	ᾖμεν; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ναί. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἀλλὰ	ποῖα;	ἃ τίνες πράττουσιν; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ἅπερ
[124]	οἱ πράττειν τὰ πράγματα. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)	Ποῖα;	ἆρα τὰ ἱππικά; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οὐ
[106]	ἔμαθες ἢ αὐτὸς ἐξηῦρες; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)	Ποῖα	γὰρ ἄλλα; (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἔστιν οὖν
[113]	δ´ ἂν ἐγὼ μὲν ἔρωμαι	ποῖα	γράμματα Σωκράτους, σὺ δ´ εἴπῃς,
[128]	Οὐ φαίνεται. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Φέρε δή,	ποίᾳ	ποτ´ ἂν ἡμῶν αὐτῶν ἐπιμεληθείημεν;
[110]	διδάσκειν σπουδαιότερα τοῦ πεττεύειν. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)	Ποῖα	ταῦτα; ~(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οἷον καὶ τὸ
[121]	πᾶσα θύει καὶ ἑορτάζει ἡ	Ἀσία·	ἡμῶν (δὲ γενομένων, τὸ τοῦ
[107]	γε εἰώθασι βουλεύεσθαι ἐν τῇ	ἐκκλησίᾳ.	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οὐ μέντοι. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ὅταν
[123]	αὐτῆς γῆς πλέθρα Ἐρχίασιν οὐδὲ	τριακόσια,	θαυμάσαι ἂν ὅτῳ ποτὲ πιστεύων
[111]	καὶ αὐτοὶ ἑαυτοῖς ἰδίᾳ, καὶ	δημοσίᾳ	αἱ πόλεις πρὸς ἀλλήλας οὐκ
[134]	κακῶς πράξει ἰδίᾳ τε καὶ	δημοσίᾳ;	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Πῶς δ´ οὔ; (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)
[121]	τὰ ὑπάρχοντα, ὧν αἱ γυναῖκες	δημοσίᾳ	φυλάττονται ὑπὸ τῶν ἐφόρων, ὅπως
[114]	ῥήτορος ὁ ἐν τῇ τοιᾷδε	συνουσίᾳ,	ὅτι ὁ μὲν ἁθρόους πείθει
[135]	δ´ ἐν νηί, εἴ τῳ	ἐξουσία	εἴη ποιεῖν ὃ δοκεῖ, νοῦ
[134]	γὰρ ἄν, ὦ φίλε Ἀλκιβιάδη,	ἐξουσία	μὲν ᾖ ποιεῖν ὃ βούλεται,
[128]	τρόπον; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ναί. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Καὶ	ἱμάτια	καὶ στρώματα τοῦ ἄλλου σώματος
[118]	ἄρα ἡ ἄγνοια τῶν κακῶν	αἰτία	καὶ ἡ ἐπονείδιστος ἀμαθία; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)
[113]	λέγων, ἀλλὰ σύ, ἐμὲ δὲ	αἰτιᾷ	μάτην. καὶ μέντοι καὶ εὖ
[117]	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Περὶ ὧν ἄρα ἄκων	τἀναντία	ἀποκρίνῃ, δῆλον ὅτι περὶ τούτων
[114]	ὑφ´ ὕβρεως μέλλω σε πείθειν	τἀναντία	οἷς σὺ ἐμὲ οὐκ ἐθέλεις.
[133]	ᾧ ἐγγίγνεται ἡ ψυχῆς ἀρετή,	σοφία,	καὶ εἰς ἄλλο ᾧ τοῦτο
[123]	ἐπιχειρεῖ πλὴν ἐπιμελείᾳ τε καὶ	σοφίᾳ·	ταῦτα γὰρ μόνα ἄξια λόγου
[128]	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Καὶ γυμναστικῇ μὲν χειρῶν,	δακτυλιογλυφίᾳ	δὲ τῶν τῆς χειρός; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)
[117]	δοξάζοις ἂν πότερον (χρὴ τὸν	οἴακα	εἴσω ἄγειν ἢ ἔξω, καὶ
[115]	δέξαιό σοι εἶναι, ἀγαθὰ ἢ	κακά;	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ἀγαθά. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οὐκοῦν τὰ
[115]	ὦ Σώκρατες, ἔνια τῶν καλῶν	κακὰ	εἶναι. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἦ καὶ αἰσχρὰ
[116]	φήσει δ´ εἶναι τὰ δίκαια	κακὰ	ἐνίοτε, ἄλλο τι ἢ καταγελῴης
[133]	ἂν εἰδέναι τὰ ἡμέτερα αὐτῶν	κακά	τε καὶ ἀγαθά; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Καὶ
[132]	πόλεως, πρότερον δὲ μή, ἵν´	ἀλεξιφάρμακα	ἔχων ἴῃς καὶ μηδὲν πάθῃς
[122]	ἀχρειότατον ὑπὸ γήρως, Ζώπυρον τὸν	Θρᾷκα.	διῆλθον δὲ καὶ τὴν ἄλλην
[105]	προσέχων γέ σοι τὸν νοῦν	διατετέλεκα.	δοκεῖς γάρ μοι, εἴ τίς
[127]	βέλτιον σχήσομεν. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ἔσται ταῦτα	ἕνεκά	γε τοῦ ἐμὲ ἀποκρίνεσθαι. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)
[118]	ὢν Δάμωνι σύνεστιν αὐτοῦ τούτου	ἕνεκα.	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Τί οὖν; ἤδη τιν´
[103]	μὴ ἐναντιώσεσθαι αὐτό. σχεδὸν οὖν	κατανενόηκα	ἐν τούτῳ τῷ χρόνῳ σκοπούμενος
[106]	ἐξιὼν ἔνδοθεν. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ἀλλ´ οὐ	πεφοίτηκα	εἰς ἄλλων ἢ τούτων. ~(ΣΩΚΡΑΤΗΣ)
[124]	(Λεωτυχίδου μὲν θυγατέρα, Ἀρχιδάμου δὲ	γυναῖκα,	Ἄγιδος δὲ μητέρα, οἳ πάντες
[110]	ἔοικε, τὰ δίκαια καὶ τὰ	ἄδικα.	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ἔγωγε· καὶ ἠπιστάμην γε.
[127]	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Δίκαια δὲ πράττουσιν ἢ	ἄδικα,	ὅταν τὰ αὑτῶν ἕκαστοι πράττωσιν;
[112]	εἰδέναι τὰ δίκαια καὶ τὰ	ἄδικα,	περὶ ὧν οὕτω πλανᾷ καὶ
[110]	εἰδέναι τὰ δίκαια καὶ τὰ	ἄδικα;	φέρε, πέρυσιν ἐζήτεις τε καὶ
[116]	γιγνώσκειν τὰ δίκαια καὶ τὰ	ἄδικα,	φήσει δ´ εἶναι τὰ δίκαια
[122]	θεραπεία διδάσκει δὲ καὶ τὰ	βασιλικά,	ὁ δὲ δικαιότατος ἀληθεύειν διὰ
[105]	διαλέγεσθαί σοι, ὃν ἐγὼ περιέμενον	ὁπηνίκα	ἐάσει. ὥσπερ γὰρ σὺ ἐλπίδας
[117]	ἢ ἀεὶ τὰ αὐτά; ~(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)	Δέδοικα	μὲν ἔγωγε ἤδη περὶ ἐμαυτοῦ,
[116]	οὐδ´ ὅτι λέγω, ἀλλ´ ἀτεχνῶς	ἔοικα	ἀτόπως ἔχοντι· τοτὲ μὲν γάρ
[116]	ὁ ἐρωτῶν; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Φαίνομαι, ὡς	ἔοικα.	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Εἰ οὖν τις ἀνίσταται
[117]	ὅτι οὐκ οἶσθα; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οὐκ	ἔοικα.	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἐννοεῖς οὖν ὅτι καὶ
[112]	ὁμολογεῖς αὐτὸς μὴ εἰδέναι; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)	Ἔοικα.	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Πῶς οὖν εἰκός σε
[124]	πράγματα. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ποῖα; ἆρα τὰ	ἱππικά;	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οὐ δῆτα. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Παρὰ
[119]	τῶν συνναυτῶν βελτίστῳ εἶναι τὰ	κυβερνητικά,	ἢ ταῦτα μὲν ᾤου ἂν
[118]	καὶ ᾄττεις ἄρα πρὸς τὰ	πολιτικὰ	πρὶν παιδευθῆναι. πέπονθας δὲ τοῦτο
[105]	ἔχων ἃ νῦν ἔχεις, ἢ	αὐτίκα	τεθνάναι εἰ μή σοι ἐξέσται
[124]	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ναί. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἀλλὰ τὰ	ναυτικὰ	λέγεις; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οὔ. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Παρὰ
[105]	δὲ {ὅτι} οὐδὲν ὅτι οὐ	παραυτίκα	δυνήσεσθαι, οὕτω κἀγὼ παρὰ σοὶ
[110]	διδάξαι οὗτοι; (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οὔκουν τὰ	πεττευτικά	γε καὶ τὰ μή· καίτοι
[113]	ἀλλὰ πολλοῖς δὴ ἐλυσιτέλησεν ἀδικήσασι	μεγάλα	ἀδικήματα, καὶ ἑτέροις γε οἶμαι
[104]	οὐδέν· τὰ γὰρ ὑπάρχοντά σοι	μεγάλα	εἶναι, ὥστε μηδενὸς δεῖσθαι, ἀπὸ
[120]	σαυτοῦ; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οὐδαμῶς, ἀλλὰ καὶ	μεγάλα	ὀνήσεσθαι. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οὐκοῦν ἓν μὲν
[121]	τοῖς τε Λακεδαιμονίων βασιλεῦσιν ὡς	μεγάλα	τὰ ὑπάρχοντα, ὧν αἱ γυναῖκες
[123]	ὡς πρὸς Ἑλληνικοὺς μὲν πλούτους	μεγάλα,	ὡς δὲ πρὸς τοὺς Περσικοὺς
[116]	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οὐκοῦν καὶ τοὺς τὰ	καλὰ	ἀγαθά; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ναί. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Τὰ
[115]	Ἀλλὰ πάντα τὰ δίκαια καὶ	καλά;	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ναί. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Τί δ´
[115]	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Τί δέ; τὰ μὲν	καλὰ	αὐτῶν εἶναι, τὰ δ´ οὔ;
[115]	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Τί δ´ αὖ τὰ	καλά;	πότερον πάντα ἀγαθά, ἢ τὰ
[116]	τὰ δίκαια πράττοντας ἀναγκαῖον εἶναι	καλὰ	πράττειν. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οὐκοῦν καὶ τοὺς
[109]	εὑρεῖν με ἡγῇ; (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Καὶ	μάλα	γε, εἰ ζητήσαις. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Εἶτα
[110]	τῶν δικαίων καὶ ἀδίκων, ἀλλὰ	μάλα	μέγα καὶ θαρραλέως λέγοντος περὶ
[105]	(δῆμον παρέλθῃς τοῦτο δ´ ἔσεσθαι	μάλα	ὀλίγων ἡμερῶν παρελθὼν οὖν ἐνδείξεσθαι
[135]	οὔ; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Δοκῶ μοι καὶ	μάλα	σφόδρα αἰσθάνεσθαι. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οἶσθ´ οὖν
[124]	ἄνθρωποι, ἀτὰρ νώ γε καὶ	μάλα	σφόδρα. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ὅτι μὲν ἐγώ,
[113]	τὰ μὲν γὰρ τοιαῦτα ἡγοῦνται	δῆλα	εἶναι, ἐάσαντες οὖν περὶ αὐτῶν
[123]	τὰ ἴχνη τὰ ἐκεῖσε τετραμμένα	δῆλα,	ἐξιόντος δὲ οὐδαμῇ ἄν τις
[114]	τὰ πρότερον ἐρωτῶ μιᾷ ἐρωτήσει;	ἀλλὰ	γὰρ δῆλον ὡς εἰς ταὐτὸν
[124]	ἔοικας ἀληθῆ εἰρηκότι. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ναί·	ἀλλὰ	γὰρ κοινὴ βουλὴ ᾧτινι τρόπῳ
[134]	ἂν βούλῃ, οὐδὲ τῇ πόλει,	ἀλλὰ	δικαιοσύνην καὶ σωφροσύνην. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Φαίνεται.
[107]	πόλει βουλεύωνται, (πῶς ἂν ὑγιαίνοιεν,	ἀλλὰ	ζητήσουσιν ἰατρὸν εἶναι τὸν σύμβουλον.
[125]	πλεόντων; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οὔ φημι. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)	Ἀλλὰ	θεριζόντων; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οὔ. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἀλλ´
[105]	καὶ οὐ μόνον ἐν Ἕλλησιν,	ἀλλὰ	καὶ ἐν τοῖς βαρβάροις, ὅσοι
[120]	βλαβήσεσθαι ἐπιμεληθεὶς σαυτοῦ; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οὐδαμῶς,	ἀλλὰ	καὶ μεγάλα ὀνήσεσθαι. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οὐκοῦν
[130]	Εἰ δέ γε μὴ ἀκριβῶς	ἀλλὰ	καὶ μετρίως, ἐξαρκεῖ ἡμῖν· ἀκριβῶς
[118]	δὲ τοῦτο οὐ σὺ μόνος,	ἀλλὰ	καὶ οἱ πολλοὶ τῶν πραττόντων
[118]	(οὐ μόνον ἀγνοεῖς τὰ μέγιστα,	ἀλλὰ	καὶ οὐκ εἰδὼς οἴει αὐτὰ
[111]	ἄνθρωποί εἰσιν ἢ ποῖοι ἵπποι,	ἀλλὰ	καὶ τίνες αὐτῶν δρομικοί τε
[119]	τούτους μοι ὁ ἀγών; (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)	Ἀλλὰ	κἂν εἰ τριήρη διενοοῦ κυβερνᾶν
[132]	οὐδὲ πολλαχοῦ εἶναι παράδειγμα αὐτοῦ,	ἀλλὰ	κατὰ τὴν ὄψιν μόνον. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)
[119]	τοσοῦτον (ὥστε μὴ ἀξιοῦν ἀνταγωνίζεσθαι,	ἀλλὰ	καταφρονηθέντας συναγωνίζεσθαί σοι πρὸς τοὺς
[118]	ἠλιθίω ἐγενέσθην, ὦ Σώκρατες; (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)	Ἀλλὰ	Κλεινίαν τὸν σὸν ἀδελφόν. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)
[104]	λέγω. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Πάνυ μὲν οὖν·	ἀλλὰ	λέγε. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ὅρα δή· οὐ
[119]	τε καὶ ἐλλόγιμος γέγονεν. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)	Ἀλλὰ	μὰ Δί´ οὐκ ἔχω. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)
[127]	ἐκ τοῦ σοῦ λόγου. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)	Ἀλλὰ	μὰ τοὺς θεούς, ὦ Σώκρατες,
[116]	δίκαιά τε καὶ συμφέροντα; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)	Ἀλλὰ	μὰ τοὺς θεούς, ὦ Σώκρατες,
[110]	περὶ τῶν δικαίων καὶ ἀδίκων,	ἀλλὰ	μάλα μέγα καὶ θαρραλέως λέγοντος
[119]	τε καὶ τῆς πόλεως. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)	Ἀλλὰ	μὲν δὴ διανοοῦμαί γε. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)
[108]	οὐ πάνυ τι ἔχω. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)	Ἀλλὰ	μέντοι αἰσχρόν γε εἰ μέν
[122]	ἄρχων πρῶτον τῶν ἐν αὑτῷ	ἀλλὰ	μὴ δουλεύων, ὁ δὲ ἀνδρειότατος
[106]	ἡγοῦ εἰδέναι; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ἀνάγκη. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)	Ἀλλὰ	μὴν ἅ γε μεμάθηκας σχεδόν
[110]	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οὐ πάνυ φαίνομαι. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)	Ἀλλὰ	μὴν ἄρτι γε οὐδὲ μαθὼν
[130]	τοῦτο. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Τί μήν; (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)	Ἀλλὰ	μὴν αὐτό γε τὸ τοῦ
[134]	ὁρῶντες πράξετε. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Φαίνεται. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)	Ἀλλὰ	μὴν ἐνταῦθά γε βλέποντες ὑμᾶς
[108]	ἄμεινον; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Πάνυ γε. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)	Ἀλλὰ	μὴν καὶ ᾄδοντα δεῖ κιθαρίζειν
[134]	εὖ πράξετε; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ναί. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)	Ἀλλὰ	μὴν οὕτω γε πράττοντας ὑμᾶς
[110]	οὐχ οὕτως; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ἔγωγε. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)	Ἀλλὰ	μὴν τό γε πρὸ τοῦ
[109]	ἀδίκως; (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Αὐτὸ τοῦτο. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)	Ἀλλὰ	μὴν τοῦτο γε διαφέρει ὅλον
[127]	πόλεις, ἄλλως δ´ οὔ; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)	Ἀλλά	μοι δοκεῖ καὶ κατὰ τοῦτ´
[105]	δοκεῖς ἄν μοι ἑλέσθαι τεθνάναι·	ἀλλὰ	νῦν ἐπὶ τίνι δή ποτε
[135]	ὑπὸ τούτου πάλιν θεραπεύσεται. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)	Ἀλλὰ	οὕτως ἔχει, καὶ ἄρξομαί γε
[115]	πράττειν; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οὐκ ἔμοιγε. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)	Ἀλλὰ	πάντα τὰ δίκαια καὶ καλά;
[131]	ἐγώ εἰμι ὁ οὐκ ἀπιὼν	ἀλλὰ	παραμένων λήγοντος τοῦ σώματος, τῶν
[108]	καλεῖς; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οὐκ ἐννοῶ. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)	Ἀλλὰ	πειρῶ ἐμὲ μιμεῖσθαι. ἐγὼ γάρ
[132]	μοι δοκεῖς λέγειν, ὦ Σώκρατες·	ἀλλὰ	πειρῶ ἐξηγεῖσθαι ὅντιν´ ἂν τρόπον
[107]	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οὔκ, ἀλλὰ τοῦτο. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)	Ἀλλὰ	περὶ ποίων τῶν ἑαυτῶν λέγεις
[112]	ἀλλήλους. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οὐ δῆτα. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)	Ἀλλὰ	περὶ τῶν δικαίων καὶ ἀδίκων
[125]	Ἆρα καμνόντων; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οὔ. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)	Ἀλλὰ	πλεόντων; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οὔ φημι. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)
[124]	ἂν ᾖμεν; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ναί. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)	Ἀλλὰ	ποῖα; ἃ τίνες πράττουσιν; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)
[134]	τῶν αὑτοῦ ἄρξειν καὶ ἐπιμελήσεσθαι,	ἀλλὰ	πόλεως καὶ τῶν τῆς πόλεως.
[113]	τε δίκαια καὶ τὰ συμφέροντα,	ἀλλὰ	πολλοῖς δὴ ἐλυσιτέλησεν ἀδικήσασι μεγάλα
[118]	ἀπὸ τοῦ αὐτομάτου σοφὸς γεγονέναι,	ἀλλὰ	πολλοῖς καὶ σοφοῖς συγγεγονέναι, καὶ
[131]	τοίνυν ὅτι κάλλιστος εἶναι. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)	Ἀλλὰ	προθυμήσομαι. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ὡς οὕτω γέ
[126]	οὖν ἔστι; μὴ κάμῃς ἀποκρινόμενος,	ἀλλὰ	(προθυμοῦ εἰπεῖν. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ἐγὼ μὲν
[120]	ἀληθῆ λέγειν. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οὔκ, ὠγαθέ,	ἀλλὰ	πρὸς Μειδίαν σε δεῖ τὸν
[119]	πρὸς τοὺς ἐνθάδε ἀνθρώπους. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)	Ἀλλὰ	πρὸς τίνας μήν; (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἄξιον
[130]	τὸ σὸν πρόσωπον, ὡς ἔοικεν,	ἀλλὰ	πρὸς τὸν Ἀλκιβιάδην ποιούμενος τοὺς
[135]	καλῶς λέγεις, ὦ Ἀλκιβιάδη. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)	Ἀλλὰ	πῶς χρὴ λέγειν; (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ὅτι
[110]	Δί´ ἀλλ´ οὐκ ἠγνόουν ἔγωγε,	ἀλλὰ	σαφῶς ἐγίγνωσκον ὅτι ἠδικούμην. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)
[124]	ὦ Σώκρατες. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οὐ γάρ,	ἀλλὰ	σκεπτέον κοινῇ. καί μοι λέγε·
[109]	τῷ πολεμεῖν οἷς δεῖ; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)	Ἀλλὰ	σκοπῶν οὐ δύναμαι ἐννοῆσαι. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)
[114]	μόνον τὰ ἐρωτώμενα. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Μή,	ἀλλὰ	σὺ αὐτὸς λέγε. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Τί
[113]	ἐγώ εἰμι ὁ ταῦτα λέγων,	ἀλλὰ	σύ, ἐμὲ δὲ αἰτιᾷ μάτην.
[121]	Δαίδαλος εἰς Ἥφαιστον τὸν Διός.	ἀλλὰ	τὰ μὲν τούτων ἀπ´ αὐτῶν
[124]	ἂν ᾖμεν; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ναί. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)	Ἀλλὰ	τὰ ναυτικὰ λέγεις; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οὔ.
[122]	ἄλλα βοσκήματα (κατὰ Μεσσήνην νέμεται.	ἀλλὰ	ταῦτα μὲν πάντα ἐῶ χαίρειν,
[135]	τι τῇ σῇ φύσει ἀπιστῶν,	ἀλλὰ	τὴν τῆς πόλεως ὁρῶν ῥώμην,
[103]	τὸ αἴτιον γέγονεν οὐκ ἀνθρώπειον,	ἀλλά	τι δαιμόνιον ἐναντίωμα, οὗ σὺ
[110]	ἢ οὐκ ἀληθῆ λέγω; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)	Ἀλλὰ	τί ἔμελλον ποιεῖν, ὦ Σώκρατες,
[125]	αὖ; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Πάνυ γε. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)	Ἀλλὰ	τί ποτε λέγεις χρωμένων ἀνθρώπων
[125]	κακούς; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οὐ δῆτα. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)	Ἀλλὰ	τίνας ποτὲ τοὺς ἀγαθοὺς λέγεις;
[131]	σώματος, οὐκ Ἀλκιβιάδου ἄρα ἠράσθη	ἀλλά	τινος τῶν Ἀλκιβιάδου. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ἀληθῆ
[128]	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οὐκ ἔχω λέγειν. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)	Ἀλλὰ	τοσόνδε γε ὡμολόγηται, ὅτι οὐχ
[107]	ἢ ἄλλο τι; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οὔκ,	ἀλλὰ	τοῦτο. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἀλλὰ περὶ ποίων
[119]	οὐ προσέχων τὸν νοῦν. ~(ΣΩΚΡΑΤΗΣ)	Ἀλλὰ	τῶν ἄλλων Ἀθηναίων ἢ τῶν
[123]	ἰέναι διαγωνιούμενον βασιλεῖ, οὐκ ἐθέλει,	ἀλλά	φησιν ἐξαρκεῖν καὶ ὡς ἔχει,
[127]	λεληθέναι ἐμαυτὸν αἴσχιστα ἔχων. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)	Ἀλλὰ	χρὴ θαρρεῖν. εἰ μὲν γὰρ
[122]	μὴν ἵππων γε, οὐδ´ ὅσα	ἄλλα	βοσκήματα (κατὰ Μεσσήνην νέμεται. ἀλλὰ
[110]	δὲ σπουδαιότερα; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οἶμαι ἔγωγε·	ἄλλα	γοῦν πολλὰ οἷοί τ´ εἰσὶν
[116]	ἕτερα ἂν ἀποκρίνασθαι, τοτὲ δὲ	ἄλλα,	ἢ ἀεὶ τὰ αὐτά; ~(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)
[121]	ἄριστοι εἶναι· οἷς τά τε	ἄλλα	προστέτακται ἐπιμέλεσθαι τοῦ γενομένου, καὶ
[116]	δοκεῖ σοῦ ἐρωτῶντος, τοτὲ δ´	ἄλλα.	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Εἶτα τοῦτο, ὦ φίλε,
[106]	αὐτὸς ἐξηῦρες; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ποῖα γὰρ	ἄλλα;	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἔστιν οὖν ὅπως ἄν
[111]	αἱ μὲν ταῦθ´ αἱ δ´	ἄλλα	φάσκουσαι; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οὐ γάρ. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)
[122]	ἅμα ταῦθ´ ἱκανὰ δηλῶσαι καὶ	τἆλλα	ὅσα τούτοις ἀκόλουθα· τῆς δὲ
[110]	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οἶμαι ἔγωγε· ἄλλα γοῦν	πολλὰ	οἷοί τ´ εἰσὶν διδάσκειν σπουδαιότερα
[110]	τί σε χρὴ ποιεῖν; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)	Μὰ	Δί´ ἀλλ´ οὐκ ἠγνόουν ἔγωγε,
[107]	τότε ἀναστήσῃ αὐτοῖς συμβουλεύσων; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)	Μὰ	Δί´ οὐκ ἔγωγε. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἀλλ´
[117]	ἀναβήσῃ εἰς τὸν οὐρανόν; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)	Μὰ	Δί´ οὐκ ἔγωγε. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἦ
[119]	καὶ ἐλλόγιμος γέγονεν. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ἀλλὰ	μὰ	Δί´ οὐκ ἔχω. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Εἶεν·
[130]	ἡ ψυχή ἐστιν ἄνθρωπος; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)	Μὰ	Δία, ἀλλ´ ἱκανῶς μοι δοκεῖ
[110]	εὑρήσεις τοῦτον τὸν χρόνον. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)	Μὰ	τὸν Δί´, ὦ Σώκρατες, οὔκουν
[109]	Σκώπτεις, ὦ Σώκρατες. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οὐ	μὰ	τὸν Φίλιον τὸν ἐμόν τε
[127]	τοῦ σοῦ λόγου. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ἀλλὰ	μὰ	τοὺς θεούς, ὦ Σώκρατες, οὐδ´
[116]	τε καὶ συμφέροντα; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ἀλλὰ	μὰ	τοὺς θεούς, ὦ Σώκρατες, οὐκ
[132]	τῶν ὄντων ἐκεῖνό (τε ὁρῷμεν	ἅμα	ἂν καὶ ἡμᾶς αὐτούς; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)
[122]	μὴ πολὺ ἔργον ἦν καὶ	ἅμα	ταῦθ´ ἱκανὰ δηλῶσαι καὶ τἆλλα
[104]	ὅτι ποτ´ ἐστὶ τὸ σὸν	πρᾶγμα,	καὶ ἥδιστ´ ἂν πυθοίμην. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)
[132]	κινδυνεύει γὰρ οὐδὲ πολλαχοῦ εἶναι	παράδειγμα	αὐτοῦ, ἀλλὰ κατὰ τὴν ὄψιν
[106]	μέλλοντός σου ἰέναι ἐπὶ τὸ	βῆμα	λαβόμενος ἐροίμην· Ὦ Ἀλκιβιάδη, ἐπειδὴ
[128]	ὑπόδημα βέλτιον ποιεῖ, μὴ εἰδότες	ὑπόδημα;	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ἀδύνατον. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οὐδέ γε
[128]	ἔγνωμεν ἄν ποτε τίς τέχνη	ὑπόδημα	βέλτιον ποιεῖ, μὴ εἰδότες ὑπόδημα;
[128]	δῆτα. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οὐκοῦν καὶ ποδὸς	ὑπόδημα	τὸν αὐτὸν τρόπον; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ναί.
[126]	οὐδέν· γυναικεῖον γὰρ τοῦτό γε	μάθημα.	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ναί. ~(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Τί δέ;
[109]	πόλεμον ποιώμεθα, ὅτι ἐγκαλοῦντες ἀλλήλοις	πάθημα	ἐρχόμεθα εἰς τὸ πολεμεῖν, καὶ
[116]	τοῦτο, ὦ φίλε, ἀγνοεῖς τὸ	πάθημα	τί ἐστιν; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Πάνυ γε.
[113]	μανικὸν γὰρ ἐν νῷ ἔχεις	ἐπιχείρημα	ἐπιχειρεῖν, ὦ βέλτιστε, διδάσκειν ἃ
[106]	μὴ χαλεπόν τι λέγεις τὸ	ὑπηρέτημα,	ἐθέλω. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἦ χαλεπὸν δοκεῖ
[135]	λέγω, ὅτι κινδυνεύσομεν μεταβαλεῖν τὸ	σχῆμα,	ὦ Σώκρατες, τὸ μὲν σὸν
[132]	καὶ συμβουλεύειν ἡμῖν τοῦτο τὸ	γράμμα.	κινδυνεύει γὰρ οὐδὲ πολλαχοῦ εἶναι
[103]	οὐκ ἀνθρώπειον, ἀλλά τι δαιμόνιον	ἐναντίωμα,	οὗ σὺ τὴν δύναμιν καὶ
[135]	ὡς τὸ εἰκός, διαφθαρῆναι τὸ	σῶμα;	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ἀληθῆ λέγεις. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Τί
[128]	οὐχ ᾗπερ καὶ τὸ ἄλλο	σῶμα;	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ἔμοιγε δοκεῖ. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Αὕτη
[130]	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ὡμολογήσαμεν. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἆρ´ οὖν	σῶμα	αὐτὸ αὑτοῦ ἄρχει; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οὐδαμῶς.
[130]	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Τίνων; (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ψυχὴν ἢ	σῶμα	ἢ συναμφότερον, τὸ ὅλον τοῦτο.
[131]	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οὐκοῦν πάλιν ὅστις αὖ	σῶμα	θεραπεύει, τὰ ἑαυτοῦ ἀλλ´ οὐχ
[126]	σύ με ἔροιο· Ἄμεινον διοικεῖται	σῶμα	καὶ σῴζεται τίνος παραγιγνομένου ἢ
[130]	Ὀρθῶς. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἐπειδὴ δ´ οὔτε	σῶμα	οὔτε τὸ συναμφότερόν ἐστιν ἄνθρωπος,
[122]	ἔργον ἦν καὶ ἅμα ταῦθ´	ἱκανὰ	δηλῶσαι καὶ τἆλλα ὅσα τούτοις
[117]	εἰδέναι περὶ αὐτῶν, διὰ ταῦτα	πλανᾷ;	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ἔμοιγε. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἆρ´ οὖν
[117]	ἄρα περὶ ἃ μὴ οἶσθα	πλανᾷ,	ἄνπερ εἰδῇς ὅτι οὐκ οἶσθα;
[118]	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ναί. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Εἰ δὲ	πλανᾷ,	ἆρ´ οὐ δῆλον ἐκ τῶν
[117]	δοξάζεις ὅπως χρὴ σκευάζειν καὶ	πλανᾷ,	ἢ τῷ ἐπισταμένῳ ἐπιτρέπεις; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)
[112]	τὰ ἄδικα, περὶ ὧν οὕτω	πλανᾷ	καὶ οὔτε μαθὼν φαίνῃ παρ´
[117]	γιγνώσκεις δὲ ὅτι οὐκ ἐπίστασαι,	πλανᾷ	περὶ τὰ τοιαῦτα; ὥσπερ περὶ
[114]	τε πείθειν εἶ, ταῦτα καὶ	ἕνα;	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Εἰκός γε. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἔστι
[114]	τὰ αὐτά, ὁ δὲ καθ´	ἕνα;	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Κινδυνεύει. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἴθι νῦν,
[114]	καὶ ἐκεῖ τοί σε δεήσει	ἕνα	ἕκαστον πείθειν. ἦ γάρ; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)
[114]	αὐτοῦ φαίνεται πολλούς τε καὶ	ἕνα	πείθειν, ἐν ἐμοὶ ἐμμελέτησον καὶ
[114]	καὶ περὶ ἀριθμοῦ ὁ αὐτὸς	ἕνα	τε καὶ πολλοὺς πείσει; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)
[114]	Ναί. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οὐκοῦν τοῦ αὐτοῦ	ἕνα	τε οἷόν τε εἶναι κατὰ
[114]	ἂν εἰδῇ, ὥσπερ ὁ γραμματιστὴς	ἕνα	τέ που πείθει περὶ γραμμάτων
[130]	Καὶ μὴν τόδε γ´ οἶμαι	οὐδένα	ἂν ἄλλως οἰηθῆναι. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Τὸ
[105]	πλὴν Κύρου καὶ Ξέρξου ἡγεῖσθαι	οὐδένα	ἄξιον λόγου γεγονέναι. ὅτι μὲν
[121]	τὰ μὲν τούτων ἀπ´ αὐτῶν	ἀρξάμενα	βασιλῆς εἰσιν ἐκ βασιλέων μέχρι
[104]	μηδενὸς δεῖσθαι, ἀπὸ τοῦ σώματος	ἀρξάμενα	τελευτῶντα εἰς τὴν ψυχήν. οἴει
[123]	μὲν τὰ ἴχνη τὰ ἐκεῖσε	τετραμμένα	δῆλα, ἐξιόντος δὲ οὐδαμῇ ἄν
[114]	δή. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἀποκρίνου μόνον τὰ	ἐρωτώμενα.	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Μή, ἀλλὰ σὺ αὐτὸς
[106]	χαλεπὸν δοκεῖ τὸ ἀποκρίνασθαι τὰ	ἐρωτώμενα;	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οὐ χαλεπόν. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἀποκρίνου
[127]	ὦ Σώκρατες; (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἀποκρίνεσθαι τὰ	ἐρωτώμενα,	ὦ Ἀλκιβιάδη· καὶ ἐὰν τοῦτο
[127]	σοφούς τε εἶναι καὶ εὐβούλους,	ἵνα	ἀγαθοὶ ἄνδρες ὦμεν; οὐ γὰρ
[109]	ἐστιν οὗτος; φράσον καὶ ἐμοί,	ἵνα	αὐτῷ φοιτητὴν προξενήσῃς καὶ ἐμέ.
[122]	ὑπὸ μιᾶς ἄρχεσθαι τῶν ἡδονῶν,	ἵνα	ἐλεύθερος εἶναι ἐθίζηται καὶ ὄντως
[106]	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ἔστω, εἰ βούλει, οὕτως,	ἵνα	καὶ εἰδῶ ὅτι καὶ ἐρεῖς.
[106]	οὐκ εἴα ὁ θεὸς διαλέγεσθαι,	~ἵνα	μὴ μάτην (διαλεγοίμην. νῦν δ´
[110]	ἢ ᾤου; καὶ τἀληθῆ ἀποκρίνου,	ἵνα	μὴ μάτην οἱ διάλογοι γίγνωνται.
[135]	τοῦτο τὸ περὶ σὲ νῦν;	ἵνα	μὴ ὀνομάζωμεν αὐτὸ ἐπὶ καλῷ
[113]	τὸ πρότερον λόγου, οἴει δὴ	καινὰ	ἄττα δεῖν ἀκούειν ἀποδείξεις τε
[114]	ἐστὶν ὁ διδάσκαλος, καὶ πάντ´	ἐκεῖνα	τὰ πρότερον ἐρωτῶ μιᾷ ἐρωτήσει;
[121]	καὶ τὴν πατρίδα Εὐρυσάκους ἐπιδεῖξαι	Σαλαμῖνα	ἢ τὴν Αἰακοῦ τοῦ ἔτι
[118]	Περικλέους ὑεῖ ἠλιθίω ἐγενέσθην, σοὶ	τίνα	αἰτίαν ἀναθῶμεν, δι´ ὅτι σε
[108]	λέγεις; (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἔγωγε. ὅρα δή·	τίνα	ἀπ´ αὐτῶν ἐπωνυμίαν ἡ τέχνη
[124]	ἦ γάρ; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ναί. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)	Τίνα	ἀρετήν; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Δῆλον ὅτι ἥνπερ
[126]	ἕκαστος; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ναί. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Διὰ	τίνα	δὲ τέχνην ἕκαστος αὐτὸς αὑτῷ
[104]	τί ποτε βούλει καὶ εἰς	τίνα	ἐλπίδα βλέπων ἐνοχλεῖς με, ἀεὶ
[118]	Τί οὖν; ἔχεις εἰπεῖν Περικλῆς	τίνα	ἐποίησεν σοφόν, ἀπὸ τῶν ὑέων
[111]	λίθος ἢ ξύλον; καὶ ἐάν	τινα	ἐρωτᾷς, ἆρ´ οὐ τὰ αὐτὰ
[125]	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Τί δέ; πολιτείας κοινωνούντων	τίνα	καλεῖς ἐπιστήμην; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Εὐβουλίαν ἔγωγε,
[127]	δοκεῖ εἶναι, ὦ Σώκρατες. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)	Τίνα	οὖν ποτε λέγεις τὴν φιλίαν
[124]	ὡς οὐδεὶς ἄλλος ἄλλου. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)	Τίνα	οὖν χρὴ τὴν ἐπιμέλειαν, ὦ
[110]	καὶ ὁπότε ἀστραγαλίζοις ἢ ἄλλην	τινὰ	παιδιὰν παίζοις, οὐχ ὡς ἀποροῦντος
[111]	Οὐκοῦν εἰ μὲν βουλοίμεθα ποιῆσαί	τινα	περὶ αὐτῶν εἰδέναι, ὀρθῶς ἂν
[119]	ὡς νῦν ἔχεις, ἢ ἐπιμέλειάν	τινα	ποιεῖσθαι; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Κοινὴ βουλή, ὦ
[132]	εὐλάβειαν ἣν ἐγὼ λέγω. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)	Τίνα;	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Γύμνασαι πρῶτον, ὦ μακάριε,
[107]	ποιεῖσθαι καὶ τίσιν πολεμεῖν καὶ	τίνα	τρόπον; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ναί. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Χρὴ
[107]	προσπαλαίειν καὶ τίσιν ἀκροχειρίζεσθαι καὶ	τίνα	τρόπον, σὺ ἄμεινον ἂν συμβουλεύοις
[117]	οὔ; (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Τί οὖν; οἶσθα	ὅντινα	τρόπον ἀναβήσῃ εἰς τὸν οὐρανόν;
[107]	οἷς μή, καὶ ὁπότε καὶ	ὅντινα	τρόπον; λέγω δὲ τὸ τοιόνδε·
[123]	τε καὶ σοφίᾳ· ταῦτα γὰρ	μόνα	ἄξια λόγου ἐν Ἕλλησιν. ἐπεὶ
[123]	λέοντα εἶπεν, καὶ τοῦ εἰς	Λακεδαίμονα	νομίσματος εἰσιόντος μὲν τὰ ἴχνη
[134]	τις σώφρων καὶ ἀγαθὸς ᾖ,	εὐδαίμονα	εἶναι. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οὐχ οἷόν τε.
[119]	γε καὶ ἐρέσθαι ἄνδρα οἰόμενον	μεγαλόφρονα	εἶναι. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Πῶς λέγεις; οὐ
[104]	μὲν οὖν πρὸς ἄνδρα οὐχ	ἥττονα	ἐραστῶν προσφέρεσθαι ἐραστῇ, ὅμως δὲ
[120]	ὅσα μαθήσεως ἔχεται, μέλλοντα τοσοῦτον	ἀγῶνα	ἀγωνίζεσθαι, μήτε ἀσκεῖν ὅσα δεῖται
[120]	βασιλέας καὶ τοὺς Περσῶν τὸν	ἀγῶνα	ἡγούμενός σοι εἶναι ὀρθῶς ἂν
[119]	δή; (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Εἰ ἠξίωσας τὸν	ἀγῶνά	σοι εἶναι πρὸς τοὺς ἐνθάδε
[117]	Ἦ καὶ πλανᾶταί σου ἡ	δόξα	περὶ ταῦτα; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οὐ δῆτα.
[127]	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οὐ φαίνεται. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἧι	ἄρα	αἱ γυναῖκες τὰ αὑτῶν πράττουσιν,
[117]	Οἶμαι ἔγωγε. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Περὶ ὧν	ἄρα	ἄκων τἀναντία ἀποκρίνῃ, δῆλον ὅτι
[129]	χρῆται; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ναί. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἕτερον	ἄρα	ἅνθρωπός ἐστι τοῦ σώματος τοῦ
[119]	διανοοῦμαί γε. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Πάνυ σοι	ἄρα	ἄξιον ἀγαπᾶν εἰ τῶν στρατιωτῶν
[128]	ἐπιμελούμενοι, οἰόμενοι δέ καὶ πότ´	ἄρα	αὐτὸ ποιεῖ ἅνθρωπος; ἆρ´ ὅταν
[133]	Σώκρατες. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Εἰς τὸν θεὸν	ἄρα	βλέποντες ἐκείνῳ καλλίστῳ ἐνόπτρῳ χρῴμεθ´
[115]	θάνατον. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ἔγωγε. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Τὸ	ἄρα	βοηθεῖν ἐν πολέμῳ τοῖς φίλοις,
[131]	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οὐκ ἔοικεν. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Πολλοῦ	ἄρα	δέουσιν οἱ γεωργοὶ καὶ οἱ
[125]	σκυτοτόμος; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ναί. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Κακὸς	ἄρα	εἰς τοῦτο; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ναί. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)
[127]	Πῶς δ´ οὔ; (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οὐκ	ἄρα	ἔν γε τούτοις ἐστὶν ὁμόνοια
[134]	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ἀληθῆ λέγεις. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οὐκ	ἄρα	ἐξουσίαν σοι οὐδ´ ἀρχὴν παρασκευαστέον
[110]	ἐγίγνωσκον ὅτι ἠδικούμην. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ὤιου	ἄρα	ἐπίστασθαι καὶ παῖς ὤν, ὡς
[131]	δοκεῖ. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οὐ τὰ αὑτοῦ	ἄρα	ἔτι πράττει ὁ χρηματιστής. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)
[116]	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Φαίνεται. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ὅτι ἂν	ἄρα	εὕρωμεν καλόν, καὶ ἀγαθὸν εὑρήσομεν
[116]	εὐπραγία; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ναί. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ταὐτὸν	ἄρα	ἐφάνη ἡμῖν πάλιν αὖ καλόν
[118]	Οὔκ, ἀλλ´ οὗτοι. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Αὕτη	ἄρα	ἡ ἄγνοια τῶν κακῶν αἰτία
[130]	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ἔμοιγε δοκεῖ. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ψυχὴν	ἄρα	ἡμᾶς κελεύει γνωρίσαι ὁ ἐπιτάττων
[130]	Πάνυ μὲν οὖν. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Τοῦτ´	ἄρα	ἦν ὃ καὶ ὀλίγῳ ἔμπροσθεν
[131]	τοῦ Ἀλκιβιάδου σώματος, οὐκ Ἀλκιβιάδου	ἄρα	ἠράσθη ἀλλά τινος τῶν Ἀλκιβιάδου.
[109]	δοκεῖ εἶναι. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Πρὸς ταῦτ´	ἄρα	καὶ σὺ {τὸ δίκαιον} τοὺς
[129]	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Καὶ χερσίν. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Χρῆται	ἄρα	καὶ ταύταις; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ναί. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)
[134]	Οὐχ οἷόν τε. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οἱ	ἄρα	κακοὶ τῶν ἀνθρώπων ἄθλιοι. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)
[115]	δεξαίμην δειλὸς ὤν. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἔσχατον	ἄρα	κακῶν εἶναί σοι δοκεῖ ἡ
[115]	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Πάνυ γε. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οὐκ	ἄρα	κατὰ ταὐτόν γ´ ἐστι καλὸν
[133]	Πῶς γάρ; (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Εἰ δ´	ἄρα	μηδὲ τὰ ἡμέτερα, οὐδὲ τὰ
[104]	ἂν πυθοίμην. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἀκούσῃ μὲν	ἄρα	μου, ὡς τὸ εἰκός, προθύμως,
[106]	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οὐ δῆτα. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἃ	ἄρα	νῦν τυγχάνεις ἐπιστάμενος, ἦν χρόνος
[135]	παιδαγωγήσῃ. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ὦ γενναῖε, πελαργοῦ	ἄρα	ὁ ἐμὸς ἔρως οὐδὲν διοίσει,
[127]	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οὐκ ἔοικεν. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οὐδ´	ἄρα	οἱ ἄνδρες ὑπὸ τῶν γυναικῶν
[134]	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Καὶ οὗτοι. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οὐκ	ἄρα	οἷόν τε, ἐὰν μή τις
[128]	αὐτοῦ. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Φαίνεται. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οὐκ	ἄρα	ὅταν τῶν σαυτοῦ ἐπιμελῇ, σαυτοῦ
[134]	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Σφόδρα γε. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οὐκ	ἄρα	οὐδ´ ὁ πλουτήσας ἀθλιότητος ἀπαλλάττεται,
[133]	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ἀληθῆ λέγεις. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ὀφθαλμὸς	ἄρα	ὀφθαλμὸν θεώμενος, καὶ ἐμβλέπων εἰς
[133]	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οὐ φαίνεται. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οὐκ	ἄρα	πάνυ τι ὀρθῶς ὡμολογοῦμεν ὁμολογοῦντες
[117]	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Τῷ κυβερνήτῃ. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οὐκ	ἄρα	περὶ ἃ μὴ οἶσθα πλανᾷ,
[128]	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Μάλιστα. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Γυμναστικῇ μὲν	ἄρα	ποδὸς ἐπιμελούμεθα, σκυτικῇ δὲ τῶν
[116]	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ναί. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Τὸ εὖ	ἄρα	πράττειν ἀγαθόν; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Πῶς δ´
[118]	σὺ σαυτοῦ· διὸ καὶ ᾄττεις	ἄρα	πρὸς τὰ πολιτικὰ πρὶν παιδευθῆναι.
[129]	ὁμολογοῦμεν; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ναί. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἕτερον	ἄρα	σκυτοτόμος καὶ κιθαριστὴς χειρῶν καὶ
[134]	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Καὶ πῶς; (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Αὐτῷ	ἄρα	σοὶ πρῶτον κτητέον ἀρετήν, καὶ
[115]	γε. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἐν τοῖς ἀρίστοις	ἄρα	σὺ ἡγῇ ἀνδρείαν εἶναι κἀν
[113]	Φαίνεται. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Τὸ τοῦ Εὐριπίδου	ἄρα	συμβαίνει, ὦ Ἀλκιβιάδη· σοῦ τάδε
[131]	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ἀληθῆ λέγεις. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Εἰ	ἄρα	σωφροσύνη ἐστὶ τὸ ἑαυτὸν γιγνώσκειν,
[133]	μέντοι νὴ Δία. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οὐδ´	ἄρα	τὰ ἡμέτερα ὅτι ἡμέτερα, εἰ
[127]	εἶναι. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ἔγωγε. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἔστιν	ἄρα	τὰ μὲν γυναικεῖα, τὰ δὲ
[127]	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οὔ. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οὐδ´ εὖ	ἄρα	ταύτῃ οἰκοῦνται αἱ πόλεις, ὅταν
[134]	σωφρονήσας. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Φαίνεται. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οὐκ	ἄρα	τειχῶν οὐδὲ τριήρων οὐδὲ νεωρίων
[128]	μὲν οὖν. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἄλλῃ μὲν	ἄρα	τέχνῃ αὐτοῦ ἑκάστου ἐπιμελούμεθα, ἄλλῃ
[131]	χρηματιστής. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ὀρθῶς. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Εἰ	ἄρα	τις γέγονεν ἐραστὴς τοῦ Ἀλκιβιάδου
[130]	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οὐκ ἔοικεν. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἀλλ´	ἄρα	τὸ συναμφότερον τοῦ σώματος ἄρχει,
[133]	Οὐκ ἔχομεν. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Τῷ θεῷ	ἄρα	τοῦτ´ ἔοικεν αὐτῆς, καί τις
[125]	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ναί. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ὁ αὐτὸς	ἄρα	τούτῳ γε τῷ λόγῳ κακός
[111]	Οὐ γάρ. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Εἰκότως ἂν	ἄρα	τούτων γε καὶ διδάσκαλοι εἶεν
[135]	πράττειν; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ἀνάγκη. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οὐκ	ἄρα	τυραννίδα χρή, ὦ ἄριστε Ἀλκιβιάδη,
[135]	Πῶς δ´ οὔ; (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Πρέπει	ἄρα	τῷ κακῷ δουλεύειν· ἄμεινον γάρ.
[131]	ἔγνωκεν. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οὕτως. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οὐδεὶς	ἄρα	τῶν ἰατρῶν ἑαυτὸν γιγνώσκει, καθ´
[116]	λέγειν, ὦ Σώκρατες. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οὐδὲν	ἄρα	τῶν καλῶν, καθ´ ὅσον καλόν,
[131]	ἑαυτόν. ~(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ἔοικεν. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ὅστις	ἄρα	τῶν τοῦ σώματός τι γιγνώσκει,
[128]	ποιεῖ; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Σκυτική. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Σκυτικῇ	ἄρα	ὑποδημάτων ἐπιμελούμεθα; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ναί. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)
[127]	ἄνδρας. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οὔ. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οὐδ´	ἄρα	φιλία, εἴπερ ἡ φιλία ὁμόνοια
[118]	εἰδέναι; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Κινδυνεύω. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Βαβαῖ	ἄρα,	ὦ Ἀλκιβιάδη, οἷον πάθος πέπονθας·
[116]	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ναί. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Τὰ δίκαια	ἄρα,	ὦ Ἀλκιβιάδη, συμφέροντά ἐστιν. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)
[117]	δ´ εἰ ἐν νηῒ πλέοις,	ἆρα	δοξάζοις ἂν πότερον (χρὴ τὸν
[126]	τίς αὐτὴν τέχνη παρασκευάζει; καὶ	ἆρα	ἥπερ πόλει, αὑτὴ καὶ ἰδιώτῃ,
[108]	ἢ οὔ; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ναί. ~(ΣΩΚΡΑΤΗΣ)	Ἆρα	καὶ τοσαῦτα ὅσα ἄμεινον; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)
[125]	Ἀλλ´ ἀνθρώπων; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ναί. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)	Ἆρα	καμνόντων; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οὔ. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἀλλὰ
[125]	ἀνθρώποις χρωμένων; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ναί. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)	Ἆρα	κελευστῶν χρωμένων ἐρέταις; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οὐ
[107]	τῶν τῆς πόλεως πραγμάτων. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)	Ἆρα	λέγεις ὅταν βουλεύωνται πρὸς τίνας
[115]	αἰσχρὰ ἀγαθά; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ναί. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)	Ἆρα	λέγεις τὰ τοιάδε, οἷον πολλοὶ
[132]	πῶς ἂν ὑπελάβομεν τί παραινεῖν;	ἆρα	οὐχὶ εἰς τοῦτο βλέπειν, εἰς
[132]	ἔοικεν, καὶ ἡμᾶς αὐτοὺς γνωσόμεθα.	ἆρα	πρὸς θεῶν εὖ λέγοντος οὗ
[124]	πράττειν τὰ πράγματα. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ποῖα;	ἆρα	τὰ ἱππικά; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οὐ δῆτα.
[107]	τρόπον; λέγω δὲ τὸ τοιόνδε·	ἆρα	τούτοις δεῖ προσπαλαίειν οἷς βέλτιον,
[123]	ἤκουσα ἀνδρὸς ἀξιοπίστου τῶν ἀναβεβηκότων	παρὰ	βασιλέα, ὃς ἔφη παρελθεῖν χώραν
[105]	οὐ παραυτίκα δυνήσεσθαι, οὕτω κἀγὼ	παρὰ	σοὶ ἐλπίζω μέγιστον δυνήσεσθαι ἐνδειξάμενος
[135]	ἐμὸς ἔρως οὐδὲν διοίσει, εἰ	παρὰ	σοὶ ἐννεοττεύσας ἔρωτα ὑπόπτερον ὑπὸ
[123]	ὦ Ἀλκιβιάδη, μαίνεσθαι πρὸς τὰ	παρὰ	σφίσιν ἀποβλέψασα πάντα τὰ τοιαῦτα.
[124]	ἂν καὶ ταύτην εἰς τὰ	παρὰ	σφίσιν ὑπάρχοντα ἀποβλέψασαν, εἰ σὺ
[110]	εἰς τὸν αὐτὸν ἥκομεν λόγον.	παρὰ	τοῦ; φράζε κἀμοί. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Παρὰ
[124]	ἱππικά; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οὐ δῆτα. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)	Παρὰ	τοὺς ἱππικοὺς γὰρ ἂν ᾖμεν;
[124]	ναυτικὰ λέγεις; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οὔ. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)	Παρὰ	τοὺς ναυτικοὺς γὰρ ἂν ᾖμεν;
[111]	~(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οἷον καὶ τὸ ἑλληνίζειν	παρὰ	τούτων ἔγωγ´ ἔμαθον, καὶ οὐκ
[110]	παρὰ τοῦ; φράζε κἀμοί. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)	Παρὰ	τῶν πολλῶν. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οὐκ εἰς
[112]	Οἶμαι δὲ καὶ τοῖς ἐν	Τανάγρᾳ	Ἀθηναίων τε καὶ Λακεδαιμονίων καὶ
[126]	Οἴει ἂν οὖν, ὦ Ἀλκιβιάδη,	ἄνδρα	γυναικὶ περὶ ταλασιουργίας δύνασθαι ὁμονοεῖν,
[119]	Ἄξιον τοῦτό γε καὶ ἐρέσθαι	ἄνδρα	οἰόμενον μεγαλόφρονα εἶναι. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Πῶς
[104]	εἴη. χαλεπὸν μὲν οὖν πρὸς	ἄνδρα	οὐχ ἥττονα ἐραστῶν προσφέρεσθαι ἐραστῇ,
[135]	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Δοκῶ μοι καὶ μάλα	σφόδρα	αἰσθάνεσθαι. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οἶσθ´ οὖν πῶς
[124]	ἀτὰρ νώ γε καὶ μάλα	σφόδρα.	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ὅτι μὲν ἐγώ, οὐ
[106]	ἢ ὅτε σιγῶν εἵπου· καίτοι	σφόδρα	γε ἦσθ´ ἰδεῖν καὶ τότε
[134]	κακοὶ τῶν ἀνθρώπων ἄθλιοι. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)	Σφόδρα	γε. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οὐκ ἄρα οὐδ´
[134]	δὲ πράττων οὐκ ἄθλιος; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)	Σφόδρα	γε. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Τί δ´ οἷς
[112]	φῶμεν ἐπίστασθαι περὶ ὧν οὕτως	(σφόδρα	διαφέρονται, ὥστε ἀμφισβητοῦντες ἀλλήλοις τὰ
[123]	πρῶτον μὲν ἔτη οὐδέπω γεγονὼς	σφόδρα	εἴκοσιν, ἔπειτα παντάπασιν ἀπαίδευτος, πρὸς
[112]	πώποτέ σε ἰδεῖν οὐδ´ ἀκοῦσαι	σφόδρα	οὕτω διαφερομένους ἀνθρώπους περὶ ὑγιεινῶν
[121]	τοῦ κωμῳδοποιοῦ, οὐδ´ οἱ γείτονες	σφόδρα	τι αἰσθάνονται, ὦ Ἀλκιβιάδη. μετὰ
[131]	Ὅστις δέ σου τῆς ψυχῆς	ἐρᾷ;	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ἀνάγκη φαίνεται ἐκ τοῦ
[121]	τὸν ἄλλον χρόνον ταύτῃ τῇ	ἡμέρᾳ	βασιλέως γενέθλια πᾶσα θύει καὶ
[124]	κἂν Λαμπιδώ, τὴν (Λεωτυχίδου μὲν	θυγατέρα,	Ἀρχιδάμου δὲ γυναῖκα, Ἄγιδος δὲ
[116]	τι τῶν τοιούτων, τοτὲ μὲν	ἕτερα	ἂν ἀποκρίνασθαι, τοτὲ δὲ ἄλλα,
[113]	μὲν τὰ δίκαια (τυγχάνει ὄντα,	ἕτερα	δὲ τὰ συμφέροντα, οὔ τί
[116]	ἔχοντι· τοτὲ μὲν γάρ μοι	ἕτερα	δοκεῖ σοῦ ἐρωτῶντος, τοτὲ δ´
[113]	Τί οὖν; εἰ ὅτι μάλιστα	ἕτερα	μὲν τὰ δίκαια (τυγχάνει ὄντα,
[129]	δὲ χρώμενον καὶ οἷς χρῆται	ἕτερα	ὁμολογοῦμεν; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ναί. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἕτερον
[114]	δίκαιά τε καὶ συμφέροντ´ ἢ	ἕτερα,	τί οὐκ ἀπέδειξας; εἰ μὲν
[120]	Σκεψώμεθα δή, τοῖς ἐκείνων τὰ	ἡμέτερα	ἀντιτιθέντες, πρῶτον μὲν εἰ δοκοῦσι
[133]	ὄντες δυναίμεθ´ ἂν εἰδέναι τὰ	ἡμέτερα	αὐτῶν κακά τε καὶ ἀγαθά;
[133]	Οὐδ´ ἄρα τὰ ἡμέτερα ὅτι	ἡμέτερα,	εἰ μηδ´ ἡμᾶς αὐτούς; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)
[133]	Δία. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οὐδ´ ἄρα τὰ	ἡμέτερα	ὅτι ἡμέτερα, εἰ μηδ´ ἡμᾶς
[133]	Εἰ δ´ ἄρα μηδὲ τὰ	ἡμέτερα,	οὐδὲ τὰ τῶν ἡμετέρων; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)
[133]	ὁ θεὸς τοῦ ἐν τῇ	ἡμετέρᾳ	ψυχῇ βελτίστου καθαρώτερόν τε καὶ
[134]	ὑμᾶς τε αὐτοὺς καὶ τὰ	ὑμέτερα	ἀγαθὰ κατόψεσθε καὶ γνώσεσθε. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)
[124]	Ἀρχιδάμου δὲ γυναῖκα, Ἄγιδος δὲ	μητέρα,	οἳ πάντες βασιλῆς γεγόνασιν, θαυμάσαι
[110]	οἷοί τε διδάσκειν, τὰ δὲ	σπουδαιότερα;	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οἶμαι ἔγωγε· ἄλλα γοῦν
[110]	πολλὰ οἷοί τ´ εἰσὶν διδάσκειν	σπουδαιότερα	τοῦ πεττεύειν. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ποῖα ταῦτα;
[113]	καὶ τοὺς ἄλλους Ἕλληνας πότερα	δικαιότερα	ἢ ἀδικώτερα· τὰ μὲν γὰρ
[110]	γε καὶ τὰ μή· καίτοι	φαυλότερα	αὐτὰ οἶμαι τῶν δικαίων εἶναι.
[110]	Ναί. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Εἶτα τὰ μὲν	φαυλότερα	οὐχ οἷοί τε διδάσκειν, τὰ
[113]	βουλεύεσθαι καὶ τοὺς ἄλλους Ἕλληνας	πότερα	δικαιότερα ἢ ἀδικώτερα· τὰ μὲν
[112]	τὸ ἓν καὶ τὰ δύο	πότερα	πλείω ἐστί, φήσεις ὅτι τὰ
[113]	ἐάσαντες οὖν περὶ αὐτῶν σκοποῦσιν	ὁπότερα	συνοίσει πράξασιν. οὐ γὰρ ταὐτὰ
[133]	ὀφθαλμῷ ἐνόπτρου καὶ καθαρώτερα καὶ	λαμπρότερα,	οὕτω καὶ ὁ θεὸς τοῦ
[133]	οὖν, ὅθ´ ὥσπερ κάτοπτρά ἐστι	σαφέστερα	τοῦ ἐν τῷ ὀφθαλμῷ ἐνόπτρου
[113]	ἄλλους Ἕλληνας πότερα δικαιότερα ἢ	ἀδικώτερα·	τὰ μὲν γὰρ τοιαῦτα ἡγοῦνται
[133]	ἐν τῷ ὀφθαλμῷ ἐνόπτρου καὶ	καθαρώτερα	καὶ λαμπρότερα, οὕτω καὶ ὁ
[123]	τῷ δ´ ὑεῖ αὐτῆς γῆς	πλέθρα	Ἐρχίασιν οὐδὲ τριακόσια, θαυμάσαι ἂν
[133]	ὅπερ βέλτιστον αὐτοῦ καὶ ᾧ	ὁρᾷ,	οὕτως ἂν αὑτὸν ἴδοι. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)
[104]	μὲν οὖν· ἀλλὰ λέγε. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)	Ὅρα	δή· οὐ γάρ τοι εἴη
[108]	ὦ Σώκρατες, λέγεις; (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἔγωγε.	ὅρα	δή· τίνα ἀπ´ αὐτῶν ἐπωνυμίαν
[117]	Πῶς αὖ τοῦτο λέγεις; (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)	Ὅρα	καὶ σὺ κοινῇ. ἃ μὴ
[121]	ἂν οἴει γέλωτα ὀφλεῖν; ἀλλ´	ὅρα	μὴ τοῦ τε γένους ὄγκῳ
[115]	βοηθεῖν; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οὐ φαίνεται. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)	Ὅρα	τοίνυν εἰ, ᾗ γε καλόν,
[118]	σοφοῖς συγγεγονέναι, καὶ Πυθοκλείδῃ καὶ	Ἀναξαγόρᾳ·	καὶ νῦν ἔτι τηλικοῦτος ὢν
[118]	δι´ ὅτι σε οὕτως ἔχοντα	περιορᾷ;	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ἐγὼ οἶμαι αἴτιος οὐ
[112]	οὐδὲ περὶ ἑνὸς ἄλλου ἡ	διαφορὰ	ἢ περὶ τοῦ δικαίου καὶ
[133]	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἆρ´ οὖν, ὅθ´ ὥσπερ	κάτοπτρά	ἐστι σαφέστερα τοῦ ἐν τῷ
[132]	δή, ὦ Σώκρατες, ὅτι εἰς	κάτοπτρά	τε καὶ τὰ τοιαῦτα. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)
[107]	Ἀλλ´ ὅταν περὶ κρουμάτων ἐν	λύρᾳ;	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οὐδαμῶς. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οὐδὲ μὴν
[115]	κακὰ εἶναι. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἦ καὶ	αἰσχρὰ	ἀγαθά; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ναί. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἆρα
[115]	Εἴ τις ἤδη σοι ἔδοξεν	αἰσχρὰ	μέν, δίκαια δὲ πράττειν; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)
[131]	ἄλλοι τῶν σῶν· τὰ δὲ	σὰ	λήγει ὥρας, σὺ δ´ ἄρχῃ
[105]	δύναμιν οἶμαι ἔχειν εἰς τὰ	σὰ	πράγματα καὶ εἰς σέ, διὸ
[105]	δ´ ἕτερ´ αὖ κατηγορήσω διανοήματα	σὰ	πρὸς αὐτὸν σέ, ᾧ καὶ
[121]	ταύτῃ τῇ ἡμέρᾳ βασιλέως γενέθλια	πᾶσα	θύει καὶ ἑορτάζει ἡ Ἀσία·
[108]	ᾄδειν καὶ τὸ ἐμβαίνειν ὀρθῶς;	συνάπασα	τίς καλεῖται; οὔπω δύνασαι εἰπεῖν;
[123]	μαίνεσθαι πρὸς τὰ παρὰ σφίσιν	ἀποβλέψασα	πάντα τὰ τοιαῦτα. ~οἶμαι δὲ
[122]	οὐδὲ μὴν ἵππων γε, οὐδ´	ὅσα	ἄλλα βοσκήματα (κατὰ Μεσσήνην νέμεται.
[108]	Ναί. ~(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἆρα καὶ τοσαῦτα	ὅσα	ἄμεινον; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Τοσαῦτα. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οὐκοῦν
[108]	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ναί. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Καὶ τοσαῦθ´	ὅσα	βέλτιον; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Φημί. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Τί
[120]	τοσοῦτον ἀγῶνα ἀγωνίζεσθαι, μήτε ἀσκεῖν	ὅσα	δεῖται ἀσκήσεως, (καὶ πᾶσαν παρασκευὴν
[120]	δὴ ἀμελεῖν, καὶ μήτε μανθάνειν	ὅσα	μαθήσεως ἔχεται, μέλλοντα τοσοῦτον ἀγῶνα
[111]	ἢ ξύλον; ὡσαύτως καὶ πάνθ´	ὅσα	τοιαῦτα· σχεδὸν γάρ τι μανθάνω
[122]	ταῦθ´ ἱκανὰ δηλῶσαι καὶ τἆλλα	ὅσα	τούτοις ἀκόλουθα· τῆς δὲ σῆς
[127]	ὁπλιτικῆς δύναιτ´ ἂν ὁμονοεῖν μὴ	μαθοῦσα;	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οὐ δῆτα. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἀνδρεῖον
[123]	βασιλέως οὐδέν. ἐπεί ποτ´ ἐγὼ	ἤκουσα	ἀνδρὸς ἀξιοπίστου τῶν ἀναβεβηκότων παρὰ
[127]	γὰρ ἐν τοῖς αὐτοῖς φαίνεται	ἐνοῦσα,	τοτὲ δ´ οὔ, ὡς ἐκ
[130]	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οὐκ ἄλλο. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οὐκοῦν	ἄρχουσα;	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ναί. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Καὶ μὴν
[116]	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ἀνάγκη. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Τί δέ;	τὰ	ἀγαθὰ συμφέρει ἢ οὔ; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)
[110]	ὡς ἔοικε, τὰ δίκαια καὶ	τὰ	ἄδικα. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ἔγωγε· καὶ ἠπιστάμην
[112]	σε εἰδέναι τὰ δίκαια καὶ	τὰ	ἄδικα, περὶ ὧν οὕτω πλανᾷ
[110]	ᾤου εἰδέναι τὰ δίκαια καὶ	τὰ	ἄδικα; φέρε, πέρυσιν ἐζήτεις τε
[116]	οἰόμενος γιγνώσκειν τὰ δίκαια καὶ	τὰ	ἄδικα, φήσει δ´ εἶναι τὰ
[114]	χαίρειν, εἴτ´ οἶσθα εἴτε μὴ	τὰ	Ἀθηναίοις συμφέροντα· (πότερον δὲ ταὐτά
[133]	σοι φαίνεται μὴ γιγνώσκοντα Ἀλκιβιάδην	τὰ	Ἀλκιβιάδου γιγνώσκειν ὅτι Ἀλκιβιάδου ἐστίν.
[117]	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἐννοεῖς οὖν ὅτι καὶ	τὰ	ἁμαρτήματα ἐν τῇ πράξει διὰ
[116]	τοτὲ δὲ ἄλλα, ἢ ἀεὶ	τὰ	αὐτά; ~(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Δέδοικα μὲν ἔγωγε
[114]	ὅτι ὁ μὲν ἁθρόους πείθει	τὰ	αὐτά, ὁ δὲ καθ´ ἕνα;
[111]	ἐάν τινα ἐρωτᾷς, ἆρ´ οὐ	τὰ	αὐτὰ (ὁμολογοῦσιν, καὶ ἐπὶ ταὐτὰ
[117]	ἤδη περὶ ἐμαυτοῦ, οἶμαι μέντοι	τὰ	αὐτά. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οὐκοῦν ὅτι οἶσθα;
[133]	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Κινδυνεύει. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ὅστις δὲ	τὰ	αὑτοῦ ἀγνοεῖ, καὶ τὰ τῶν
[131]	τῶν τοῦ σώματός τι γιγνώσκει,	τὰ	αὑτοῦ ἀλλ´ οὐχ αὑτὸν ἔγνωκεν.
[131]	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ἔμοιγε δοκεῖ. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οὐ	τὰ	αὑτοῦ ἄρα ἔτι πράττει ὁ
[133]	τε καὶ μιᾶς τέχνης, αὑτόν,	τὰ	αὑτοῦ, τὰ τῶν ἑαυτοῦ. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)
[127]	ἄνδρες ὑπὸ τῶν γυναικῶν ᾗ	τὰ	αὑτῶν. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οὔ. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οὐδ´
[127]	δὲ πράττουσιν ἢ ἄδικα, ὅταν	τὰ	αὑτῶν ἕκαστοι πράττωσιν; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Δίκαια·
[127]	ταύτῃ οἰκοῦνται αἱ πόλεις, ὅταν	τὰ	αὑτῶν ἕκαστοι πράττωσιν; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οἶμαι
[127]	τοῦτ´ αὐτοῖς φιλία ἐγγίγνεσθαι, ὅτι	τὰ	αὑτῶν ἑκάτεροι πράττουσιν. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οὐκ
[127]	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἧι ἄρα αἱ γυναῖκες	τὰ	αὑτῶν πράττουσιν, οὐ φιλοῦνται ὑπὸ
[122]	θεῶν θεραπεία διδάσκει δὲ καὶ	τὰ	βασιλικά, ὁ δὲ δικαιότατος ἀληθεύειν
[131]	γε τὰς (τέχνας ἃς ἔχουσιν·	τὰ	γὰρ τοῦ σώματος γιγνώσκουσιν, οἷς
[104]	ἀνθρώπων ἐνδεὴς εἶναι εἰς οὐδέν·	τὰ	γὰρ ὑπάρχοντά σοι μεγάλα εἶναι,
[133]	οἳ ἑαυτοὺς μὲν οὐ γιγνώσκουσιν,	τὰ	δ´ αὑτῶν, ἄλλους δὲ τὰ
[115]	πάντα ἀγαθά, ἢ τὰ μέν,	τὰ	δ´ οὔ; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οἴομαι ἔγωγε,
[115]	τὰ μὲν καλὰ αὐτῶν εἶναι,	τὰ	δ´ οὔ; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Πῶς τοῦτο
[116]	καλὰ ἀγαθά; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ναί. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)	Τὰ	δὲ ἀγαθὰ συμφέρειν; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ναί.
[127]	Ἔστιν ἄρα τὰ μὲν γυναικεῖα,	τὰ	δὲ ἀνδρεῖα μαθήματα κατὰ τὸν
[115]	μάλιστ´ ἂν εἶναι βούλοιό σοι,	τὰ	δὲ ἥκιστα; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ναί. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)
[115]	ὅτι τὰ μὲν ἄριστα ἡγῇ,	τὰ	δὲ κάκιστα; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Πάνυ γε.
[131]	οἱ δ´ ἄλλοι τῶν σῶν·	τὰ	δὲ σὰ λήγει ὥρας, σὺ
[110]	φαυλότερα οὐχ οἷοί τε διδάσκειν,	τὰ	δὲ σπουδαιότερα; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οἶμαι ἔγωγε·
[116]	ἀγαθὰ συμφέρειν; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ναί. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)	Τὰ	δίκαια ἄρα, ὦ Ἀλκιβιάδη, συμφέροντά
[115]	Οὐκ ἔμοιγε. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἀλλὰ πάντα	τὰ	δίκαια καὶ καλά; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ναί.
[114]	αὐτὸς σὺ σαυτοῦ ἀκούσῃς ὅτι	τὰ	δίκαια καὶ συμφέροντά ἐστιν, ἄλλῳ
[110]	καὶ παῖς ὤν, ὡς ἔοικε,	τὰ	δίκαια καὶ τὰ ἄδικα. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)
[112]	Πῶς οὖν εἰκός σε εἰδέναι	τὰ	δίκαια καὶ τὰ ἄδικα, περὶ
[110]	χρόνον ~(ὅτε οὐκ ᾤου εἰδέναι	τὰ	δίκαια καὶ τὰ ἄδικα; φέρε,
[116]	Ἀθηναίοις εἴτε Πεπαρηθίοις, οἰόμενος γιγνώσκειν	τὰ	δίκαια καὶ τὰ ἄδικα, φήσει
[116]	τὰ ἄδικα, φήσει δ´ εἶναι	τὰ	δίκαια κακὰ ἐνίοτε, ἄλλο τι
[127]	Δίκαια· πῶς γὰρ οὔ; (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)	Τὰ	δίκαια οὖν πραττόντων ἐν τῇ
[109]	πολεμεῖν, τοὺς ἀδικοῦντας ἢ τοὺς	τὰ	δίκαια πράττοντας; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Δεινὸν τοῦτό
[116]	ὡμολογήσαμεν; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οἶμαί γε τοὺς	τὰ	δίκαια πράττοντας ἀναγκαῖον εἶναι καλὰ
[109]	τις ὡς δεῖ πρὸς τοὺς	τὰ	δίκαια πράττοντας πολεμεῖν, οὐκ ἂν
[113]	εἰ ὅτι μάλιστα ἕτερα μὲν	τὰ	δίκαια (τυγχάνει ὄντα, ἕτερα δὲ
[112]	πότερα πλείω ἐστί, φήσεις ὅτι	τὰ	δύο; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ἔγωγε. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Πόσῳ;
[112]	σε ἔρωμαι τὸ ἓν καὶ	τὰ	δύο πότερα πλείω ἐστί, φήσεις
[112]	οὖν ἡμῶν ὁ λέγων ὅτι	τὰ	δύο τοῦ ἑνὸς ἑνὶ πλείω;
[131]	τὰ χρήματα, οὔθ´ ἑαυτὸν οὔτε	τὰ	(ἑαυτοῦ, ἀλλ´ ἔτι πορρωτέρω τῶν
[131]	πάλιν ὅστις αὖ σῶμα θεραπεύει,	τὰ	ἑαυτοῦ ἀλλ´ οὐχ αὑτὸν θεραπεύει;
[131]	δημιουργοὶ γιγνώσκειν ἑαυτούς. οὐδὲ γὰρ	τὰ	ἑαυτῶν οὗτοί γε, ὡς ἔοικεν,
[134]	ἄθεον καὶ σκοτεινὸν βλέποντες, ὡς	τὰ	εἰκότα, ὅμοια τούτοις πράξετε ἀγνοοῦντες
[123]	νομίσματος εἰσιόντος μὲν τὰ ἴχνη	τὰ	ἐκεῖσε τετραμμένα δῆλα, ἐξιόντος δὲ
[114]	Λέγε δή. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἀποκρίνου μόνον	τὰ	ἐρωτώμενα. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Μή, ἀλλὰ σὺ
[106]	Ἦ χαλεπὸν δοκεῖ τὸ ἀποκρίνασθαι	τὰ	ἐρωτώμενα; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οὐ χαλεπόν. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)
[127]	ποιεῖν, ὦ Σώκρατες; (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἀποκρίνεσθαι	τὰ	ἐρωτώμενα, ὦ Ἀλκιβιάδη· καὶ ἐὰν
[112]	(σφόδρα διαφέρονται, ὥστε ἀμφισβητοῦντες ἀλλήλοις	τὰ	ἔσχατα σφᾶς αὐτοὺς ἐργάζονται; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)
[120]	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Σκεψώμεθα δή, τοῖς ἐκείνων	τὰ	ἡμέτερα ἀντιτιθέντες, πρῶτον μὲν εἰ
[133]	σώφρονες ὄντες δυναίμεθ´ ἂν εἰδέναι	τὰ	ἡμέτερα αὐτῶν κακά τε καὶ
[133]	νὴ Δία. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οὐδ´ ἄρα	τὰ	ἡμέτερα ὅτι ἡμέτερα, εἰ μηδ´
[133]	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Εἰ δ´ ἄρα μηδὲ	τὰ	ἡμέτερα, οὐδὲ τὰ τῶν ἡμετέρων;
[124]	τὰ πράγματα. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ποῖα; ἆρα	τὰ	ἱππικά; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οὐ δῆτα. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)
[123]	εἰς Λακεδαίμονα νομίσματος εἰσιόντος μὲν	τὰ	ἴχνη τὰ ἐκεῖσε τετραμμένα δῆλα,
[116]	πράττειν. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οὐκοῦν καὶ τοὺς	τὰ	καλὰ ἀγαθά; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ναί. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)
[115]	Ναί. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Τί δ´ αὖ	τὰ	καλά; πότερον πάντα ἀγαθά, ἢ
[119]	σοι τῶν συνναυτῶν βελτίστῳ εἶναι	τὰ	κυβερνητικά, ἢ ταῦτα μὲν ᾤου
[113]	Πάνυ γε. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Τί οὖν;	τὰ	λεχθέντα πότερος ἡμῶν εἴρηκεν; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)
[118]	ἔμπροσθεν ὅτι (οὐ μόνον ἀγνοεῖς	τὰ	μέγιστα, ἀλλὰ καὶ οὐκ εἰδὼς
[115]	κακά; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ἀγαθά. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οὐκοῦν	τὰ	μέγιστα μάλιστα. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ναί. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)
[118]	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οὐκοῦν ὅταν ᾖ περὶ	τὰ	μέγιστα, τότε κακουργοτάτη καὶ αἰσχίστη;
[121]	ὅτι κάλλιστος ἔσται μηχανᾶσθαι, ἀναπλάττοντας	τὰ	μέλη τοῦ παιδὸς καὶ κατορθοῦντας·
[115]	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ναί. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἆρ´ ὅτι	τὰ	μὲν ἄριστα ἡγῇ, τὰ δὲ
[113]	Ἕλληνας πότερα δικαιότερα ἢ ἀδικώτερα·	τὰ	μὲν γὰρ τοιαῦτα ἡγοῦνται δῆλα
[127]	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ἔγωγε. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἔστιν ἄρα	τὰ	μὲν γυναικεῖα, τὰ δὲ ἀνδρεῖα
[115]	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ναί. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Τί δέ;	τὰ	μὲν καλὰ αὐτῶν εἶναι, τὰ
[123]	οἱ Λακεδαιμόνιοι (τοῖς βασιλεῦσιν. καὶ	τὰ	μὲν Λακεδαιμονίων ὡς πρὸς Ἑλληνικοὺς
[115]	ἀνδρεία; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ναί. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Καὶ	τὰ	μὲν μάλιστ´ ἂν εἶναι βούλοιό
[115]	καλά; πότερον πάντα ἀγαθά, ἢ	τὰ	μέν, τὰ δ´ οὔ; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)
[121]	εἰς Ἥφαιστον τὸν Διός. ἀλλὰ	τὰ	μὲν τούτων ἀπ´ αὐτῶν ἀρξάμενα
[110]	οἴει; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ναί. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Εἶτα	τὰ	μὲν φαυλότερα οὐχ οἷοί τε
[110]	Οὔκουν τὰ πεττευτικά γε καὶ	τὰ	μή· καίτοι φαυλότερα αὐτὰ οἶμαι
[124]	ᾖμεν; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ναί. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἀλλὰ	τὰ	ναυτικὰ λέγεις; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οὔ. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)
[125]	ἂν εἴ σε ἐροίμην πάλιν	τὰ	νυνδή, κοινωνούντων ναυτιλίας ἐπίστασθαι ἄρχειν
[123]	ἡμᾶς, ὦ Ἀλκιβιάδη, μαίνεσθαι πρὸς	τὰ	παρὰ σφίσιν ἀποβλέψασα πάντα τὰ
[124]	θαυμάσαι ἂν καὶ ταύτην εἰς	τὰ	παρὰ σφίσιν ὑπάρχοντα ἀποβλέψασαν, εἰ
[110]	ἱκανοὶ διδάξαι οὗτοι; (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οὔκουν	τὰ	πεττευτικά γε καὶ τὰ μή·
[118]	διὸ καὶ ᾄττεις ἄρα πρὸς	τὰ	πολιτικὰ πρὶν παιδευθῆναι. πέπονθας δὲ
[124]	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Δῆλον ὅτι οἱ πράττειν	τὰ	πράγματα. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ποῖα; ἆρα τὰ
[114]	ὁ διδάσκαλος, καὶ πάντ´ ἐκεῖνα	τὰ	πρότερον ἐρωτῶ μιᾷ ἐρωτήσει; ἀλλὰ
[105]	ἐγὼ δύναμιν οἶμαι ἔχειν εἰς	τὰ	σὰ πράγματα καὶ εἰς σέ,
[114]	ἧττον ἐρήσομαι πόθεν μαθὼν αὖ	τὰ	συμφέροντ´ ἐπίστασαι, καὶ ὅστις ἐστὶν
[113]	ἐστὶν τά τε δίκαια καὶ	τὰ	συμφέροντα, ἀλλὰ πολλοῖς δὴ ἐλυσιτέλησεν
[113]	δίκαια (τυγχάνει ὄντα, ἕτερα δὲ	τὰ	συμφέροντα, οὔ τί που αὖ
[114]	ἀποδεῖξαι οὔθ´ ὡς ἐξευρὼν οἶσθα	τὰ	συμφέροντα οὔθ´ ὡς μαθών. ἐπειδὴ
[121]	περὶ βασιλέα ἄριστοι εἶναι· οἷς	τά	τε ἄλλα προστέτακται ἐπιμέλεσθαι τοῦ
[113]	οὐ γὰρ ταὐτὰ οἶμαι ἐστὶν	τά	τε δίκαια καὶ τὰ συμφέροντα,
[120]	παρασκευὴν παρεσκευασμένον οὕτως ἰέναι ἐπὶ	τὰ	τῆς πόλεως. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ἀλλ´, ὦ
[134]	μέντοι. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Εἰ δὴ μέλλεις	τὰ	τῆς πόλεως πράξειν ὀρθῶς καὶ
[120]	(ἀποβλέπειν καὶ ἄλλους τοιούτους οἳ	τὰ	τῆς πόλεως πράττειν ἐπιχειροῦσιν, ἔτι
[119]	συγχωρῶ· δοκοῦσι γάρ μοι οἱ	τὰ	τῆς πόλεως πράττοντες ἐκτὸς ὀλίγων
[132]	ἃ δεῖ μαθόντα ἰέναι ἐπὶ	τὰ	τῆς πόλεως, πρότερον δὲ μή,
[119]	οὗτοι ἰδιωτικῶς ἔχοντες ἐληλύθασιν ἐπὶ	τὰ	τῆς πόλεως, τί δεῖ ἀσκεῖν
[118]	καὶ οἱ πολλοὶ τῶν πραττόντων	τὰ	τῆσδε (τῆς πόλεως, πλὴν ὀλίγων
[115]	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ναί. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἆρα λέγεις	τὰ	τοιάδε, οἷον πολλοὶ ἐν πολέμῳ
[123]	τὰ παρὰ σφίσιν ἀποβλέψασα πάντα	τὰ	τοιαῦτα. ~οἶμαι δὲ κἂν Λαμπιδώ,
[132]	ὅτι εἰς κάτοπτρά τε καὶ	τὰ	τοιαῦτα. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ὀρθῶς λέγεις. οὐκοῦν
[117]	ὅτι οὐκ ἐπίστασαι, πλανᾷ περὶ	τὰ	τοιαῦτα; ὥσπερ περὶ ὄψου σκευασίας
[133]	Τί μήν; (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οὐκοῦν εἰ	τὰ	τῶν ἄλλων, καὶ τὰ τῶν
[133]	δὲ τὰ αὑτοῦ ἀγνοεῖ, καὶ	τὰ	τῶν ἄλλων που ἂν ἀγνοοῖ
[133]	μιᾶς τέχνης, αὑτόν, τὰ αὑτοῦ,	τὰ	τῶν ἑαυτοῦ. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Κινδυνεύει. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)
[133]	τὰ δ´ αὑτῶν, ἄλλους δὲ	τὰ	τῶν ἑαυτῶν. ἔοικε γὰρ πάντα
[133]	ἄρα μηδὲ τὰ ἡμέτερα, οὐδὲ	τὰ	τῶν ἡμετέρων; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οὐ φαίνεται.
[133]	εἰ τὰ τῶν ἄλλων, καὶ	τὰ	τῶν πόλεων ἀγνοήσει. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ἀνάγκη.
[134]	βλέποντες ὑμᾶς τε αὐτοὺς καὶ	τὰ	ὑμέτερα ἀγαθὰ κατόψεσθε καὶ γνώσεσθε.
[121]	τε Λακεδαιμονίων βασιλεῦσιν ὡς μεγάλα	τὰ	ὑπάρχοντα, ὧν αἱ γυναῖκες δημοσίᾳ
[131]	Κινδυνεύει. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ὅστις δέ γε	τὰ	χρήματα, οὔθ´ ἑαυτὸν οὔτε τὰ
[131]	ἀλλ´ ἔτι πορρωτέρω τῶν ἑαυτῶν	κατά	γε τὰς (τέχνας ἃς ἔχουσιν·
[115]	προσεῖπας; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Φαίνομαί γε. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)	Κατὰ	δέ γε κακοῦ πρᾶξιν τὴν
[122]	γε, οὐδ´ ὅσα ἄλλα βοσκήματα	(κατὰ	Μεσσήνην νέμεται. ἀλλὰ ταῦτα μὲν
[106]	ἔμαθες γὰρ δὴ σύ γε	κατὰ	μνήμην τὴν ἐμὴν γράμματα καὶ
[114]	ἕνα τε οἷόν τε εἶναι	κατὰ	μόνας (πείθειν καὶ συμπόλλους περὶ
[104]	ἐπὶ τούτῳ ἥκιστα μέγα φρονεῖν.	κατὰ	πάντα δὴ ταῦτα σύ τε
[133]	τῶν ἄλλων που ἂν ἀγνοοῖ	κατὰ	ταὐτά. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Τί μήν; (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)
[108]	Λέγω γάρ. τί οὖν τὸ	κατὰ	ταύτην ὀρθῶς γιγνόμενόν ἐστιν; ὥσπερ
[115]	Πάνυ γε. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οὐκ ἄρα	κατὰ	ταὐτόν γ´ ἐστι καλὸν καὶ
[115]	καὶ ἀγαθόν, ὥσπερ καὶ ἐνταῦθα.	κατὰ	τὴν ἀνδρείαν γὰρ ὡμολόγεις καλὸν
[115]	τοιαύτην βοήθειαν καλὴν μὲν λέγεις	κατὰ	τὴν ἐπιχείρησιν τοῦ σῶσαι οὓς
[132]	πολλαχοῦ εἶναι παράδειγμα αὐτοῦ, ἀλλὰ	κατὰ	τὴν ὄψιν μόνον. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Πῶς
[131]	ἑαυτὸν γιγνώσκειν, οὐδεὶς τούτων σώφρων	κατὰ	τὴν τέχνην. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οὔ μοι
[108]	ὀρθῶς δὲ δήπου ἔχει τὸ	κατὰ	τὴν τέχνην γιγνόμενον· ἢ οὔ;
[108]	ὥσπερ ἐκεῖ ἐγώ σοι τὸ	κατὰ	τὴν τέχνην ἔλεγον ὀρθῶς, τὴν
[123]	ἐξέρχεται δὲ οὐδαμόσε, ~(ἀλλ´ ἀτεχνῶς	κατὰ	τὸν Αἰσώπου μῦθον ὃν ἡ
[127]	γυναικεῖα, τὰ δὲ ἀνδρεῖα μαθήματα	κατὰ	τὸν σὸν λόγον. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Πῶς
[115]	Ναί. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Κακὴν δέ γε	κατὰ	τοὺς θανάτους τε καὶ ἕλκη·
[127]	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ἀλλά μοι δοκεῖ καὶ	κατὰ	τοῦτ´ αὐτοῖς φιλία ἐγγίγνεσθαι, ὅτι
[122]	τι καὶ πλούτῳ προσέχεις καὶ	κατὰ	τοῦτο οἴει τι εἶναι, μηδὲ
[119]	τί δεῖ ἀσκεῖν καὶ μανθάνοντα	πράγματα	ἔχειν; ἐγὼ γὰρ εὖ οἶδ´
[105]	οἶμαι ἔχειν εἰς τὰ σὰ	πράγματα	καὶ εἰς σέ, διὸ δὴ
[124]	Δῆλον ὅτι οἱ πράττειν τὰ	πράγματα.	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ποῖα; ἆρα τὰ ἱππικά;
[128]	Ναί. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Τίς οὖν τέχνη	ὑποδήματα	βελτίω ποιεῖ; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Σκυτική. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)
[131]	εἶναι καὶ οὐκ ἀνδρὸς ἀγαθοῦ	μαθήματα.	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Πάνυ μὲν οὖν. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)
[127]	μὲν γυναικεῖα, τὰ δὲ ἀνδρεῖα	μαθήματα	κατὰ τὸν σὸν λόγον. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)
[112]	ὦ Σώκρατες. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οὐκοῦν ταῦτα	ποιήματά	ἐστι περὶ διαφορᾶς δικαίων τε
[113]	πολλοῖς δὴ ἐλυσιτέλησεν ἀδικήσασι μεγάλα	ἀδικήματα,	καὶ ἑτέροις γε οἶμαι δίκαια
[122]	ἵππων γε, οὐδ´ ὅσα ἄλλα	βοσκήματα	(κατὰ Μεσσήνην νέμεται. ἀλλὰ ταῦτα
[105]	νῦν δ´ ἕτερ´ αὖ κατηγορήσω	διανοήματα	σὰ πρὸς αὐτὸν σέ, ᾧ
[131]	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ὅστις δέ γε τὰ	χρήματα,	οὔθ´ ἑαυτὸν οὔτε τὰ (ἑαυτοῦ,
[117]	Ἐννοεῖς οὖν ὅτι καὶ τὰ	ἁμαρτήματα	ἐν τῇ πράξει διὰ ταύτην
[118]	αὐτός; ὥσπερ ὅς σε ἐδίδαξεν	γράμματα,	αὐτός τ´ ἦν σοφὸς καὶ
[106]	γε κατὰ μνήμην τὴν ἐμὴν	γράμματα	καὶ κιθαρίζειν καὶ παλαίειν· οὐ
[113]	ἂν ἐγὼ μὲν ἔρωμαι ποῖα	γράμματα	Σωκράτους, σὺ δ´ εἴπῃς, πότερος
[126]	ἔροιο· Τίνος δὲ παραγιγνομένου ἄμεινον	ὄμματα;	ὡσαύτως εἴποιμ´ ἂν ὅτι ὄψεως
[123]	ἐξῃρημένους τὸν τῆς γυναικός, καὶ	ὀνόματα	ἔχειν ἑκάστους τῶν τόπων ἀπὸ
[115]	πολέμῳ βοηθήσαντες ἑταίρῳ ἢ οἰκείῳ	τραύματα	ἔλαβον καὶ ἀπέθανον, οἱ δ´
[128]	Ναί. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Καὶ ἱμάτια καὶ	στρώματα	τοῦ ἄλλου σώματος ὁμοίως; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)
[132]	οὖν ἂν τρόπον γνοῖμεν αὐτὸ	ἐναργέστατα;	ἐπειδὴ τοῦτο γνόντες, ὡς ἔοικεν,
[104]	με, ἀεὶ ὅπου ἂν ὦ	ἐπιμελέστατα	παρών· τῷ ὄντι γὰρ θαυμάζω
[112]	διαφέρονται, ὥστε ἀμφισβητοῦντες ἀλλήλοις τὰ	ἔσχατα	σφᾶς αὐτοὺς ἐργάζονται; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οὐ
[105]	δύναμιν ἧς ἐπιθυμεῖς πλὴν ἐμοῦ,	μετὰ	τοῦ θεοῦ μέντοι. νεωτέρῳ μὲν
[132]	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ἔστι ταῦτα. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Καὶ	μετὰ	τοῦτο δὴ ὅτι ψυχῆς ἐπιμελητέον
[121]	σφόδρα τι αἰσθάνονται, ὦ Ἀλκιβιάδη.	μετὰ	τοῦτο τρέφεται ὁ παῖς, οὐχ
[109]	τοῦθ´, ὡς ἔοικεν. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οὐ	δῆτα·	οὐδέ γε καλὸν δοκεῖ εἶναι.
[106]	ἃ ἐπίστασθαι ᾤου; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οὐ	δῆτα.	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἃ ἄρα νῦν τυγχάνεις
[125]	δήπου ἵππων γε; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οὐ	δῆτα.	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἀλλ´ ἀνθρώπων; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ναί.
[125]	ἡ τῶν κυβερνητῶν; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οὐ	δῆτα.	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἀλλ´ εὐβουλία; ~(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ἔμοιγε
[108]	οὔπω δύνασαι εἰπεῖν; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οὐ	δῆτα.	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἀλλ´ ὧδε πειρῶ· τίνες
[112]	καὶ ἀποκτεινύναι ἀλλήλους. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οὐ	δῆτα.	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἀλλὰ περὶ τῶν δικαίων
[125]	εἶναι καὶ κακούς; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οὐ	δῆτα.	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἀλλὰ τίνας ποτὲ τοὺς
[127]	ὁμονοεῖν μὴ μαθοῦσα; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οὐ	δῆτα.	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἀνδρεῖον γὰρ τοῦτό γε
[117]	οἵ γε εἰδότες. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οὐ	δῆτα.	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἐπειδὴ δ´ οὔθ´ οἱ
[111]	διδάσκαλοι οἱ πολλοί; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οὐ	δῆτα.	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἦν δ´ ἄν σοι
[111]	τοῦτο ἱκανοὶ διδάξαι; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οὐ	δῆτα.	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἱκανὸν δέ σοι τεκμήριον
[125]	κελευστῶν χρωμένων ἐρέταις; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οὐ	δῆτα.	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Κυβερνητικὴ γὰρ αὕτη γε
[107]	γε περὶ οἰκοδομίας. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οὐ	δῆτα.	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οἰκοδόμος γὰρ ταῦτά γε
[133]	τοιοῦτος ἀνὴρ πολιτικός. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οὐ	δῆτα.	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οὐ μὴν οὐδ´ οἰκονομικός
[126]	ἐπιστάμενον τῇ ἐπισταμένῃ; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οὐ	δῆτα.	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οὐδέ γε δεῖ οὐδέν·
[134]	οὐδ´ οἰκονομικός γε. ~(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οὐ	δῆτα.	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οὐδέ γε εἴσεται ὅτι
[128]	φαίης ἢ δακτύλου; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οὐ	δῆτα.	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οὐκοῦν καὶ ποδὸς ὑπόδημα
[130]	ἢ τὴν ψυχήν. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οὐ	δῆτα.	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οὐκοῦν καλῶς ἔχει οὕτω
[118]	ἀγαθῶν καὶ συμφερόντων; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οὐ	δῆτα.	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οὐκοῦν περὶ ταῦτα σὺ
[130]	δὴ τοῦτο ἄνθρωπος; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ἴσως	δῆτα.	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Πάντων γε ἥκιστα· μὴ
[124]	ἆρα τὰ ἱππικά; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οὐ	δῆτα.	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Παρὰ τοὺς ἱππικοὺς γὰρ
[110]	γε ᾤου εἰδέναι. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οὐ	δῆτα.	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Πότε οὖν ἀγνοεῖν ἡγοῦ;
[117]	δόξα περὶ ταῦτα; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οὐ	δῆτα.	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Τὸ δ´ αἴτιον οἶσθα
[111]	φήσεις εἰδέναι αὐτούς; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οὐ	δῆτα.	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Τούτων οὖν διδάσκαλοι πῶς
[125]	καὶ χρωμένων χορευταῖς; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οὐ	δῆτα.	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Χοροδιδασκαλικὴ γὰρ αὕτη γ´
[122]	ἐθελήσεις εἰς σωφροσύνην τε καὶ	κοσμιότητα	ἀποβλέψαι καὶ εὐχέρειαν καὶ εὐκολίαν
[122]	πλήθους ἀκολουθίας τήν τε ἄλλην	ἁβρότητα	τὴν Περσῶν, αἰσχυνθείης ἂν ἐπὶ
[121]	τῇ βασιλέως, ὧν ἂν ἄρχῃ,	εἶτα	εἰς τὸν ἄλλον χρόνον ταύτῃ
[109]	μάλα γε, εἰ ζητήσαις. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)	Εἶτα	ζητῆσαι οὐκ ἂν οἴει με;
[117]	καὶ μὴ ἀποκρινόμενος φῂς πλανᾶσθαι;	εἶτα	οὐ δῆλον ὅτι διὰ τὸ
[109]	οἰηθείης γε μὴ εἰδέναι. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)	Εἶτα	οὐκ ἦν ὅτ´ εἶχον οὕτω;
[110]	οὕτως οἴει; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ναί. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)	Εἶτα	τὰ μὲν φαυλότερα οὐχ οἷοί
[119]	ἐκτὸς ὀλίγων ἀπαίδευτοι εἶναι. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)	Εἶτα	τί δὴ τοῦτο; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Εἰ
[116]	ἐρωτῶντος, τοτὲ δ´ ἄλλα. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)	Εἶτα	τοῦτο, ὦ φίλε, ἀγνοεῖς τὸ
[108]	τοῦδε καὶ νῦν καὶ τοσοῦτον,	ἔπειτα	ἐρωτήσειεν Τί τὸ ἄμεινον λέγεις,
[104]	δῆλον ἰδεῖν ὅτι οὐ ψεύδῃ	ἔπειτα	νεανικωτάτου γένους ἐν τῇ σεαυτοῦ
[123]	ἔτη οὐδέπω γεγονὼς σφόδρα εἴκοσιν,	ἔπειτα	παντάπασιν ἀπαίδευτος, πρὸς δὲ τούτοις,
[115]	δ´ αὖ τὰ καλά; πότερον	πάντα	ἀγαθά, ἢ τὰ μέν, τὰ
[104]	τούτῳ ἥκιστα μέγα φρονεῖν. κατὰ	πάντα	δὴ ταῦτα σύ τε μεγαλαυχούμενος
[122]	Μεσσήνην νέμεται. ἀλλὰ ταῦτα μὲν	πάντα	ἐῶ χαίρειν, χρυσίον δὲ καὶ
[115]	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οὐκ ἔμοιγε. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἀλλὰ	πάντα	τὰ δίκαια καὶ καλά; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)
[123]	πρὸς τὰ παρὰ σφίσιν ἀποβλέψασα	πάντα	τὰ τοιαῦτα. ~οἶμαι δὲ κἂν
[133]	τὰ τῶν ἑαυτῶν. ἔοικε γὰρ	πάντα	ταῦτα εἶναι (κατιδεῖν ἑνός τε
[119]	ἐπιχειροῦντα αὐτοῖς ἀνταγωνίζεσθαι μαθόντα καὶ	ἀσκήσαντα	ἰέναι ὡς ἐπ´ ἀθλητάς· νῦν
[123]	μαθόντα καὶ ἐπιμεληθέντα αὑτοῦ (καὶ	ἀσκήσαντα	οὕτως ἰέναι διαγωνιούμενον βασιλεῖ, οὐκ
[123]	ὅτι χρὴ πρῶτον μαθόντα καὶ	ἐπιμεληθέντα	αὑτοῦ (καὶ ἀσκήσαντα οὕτως ἰέναι
[113]	γε. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Τί οὖν; τὰ	λεχθέντα	πότερος ἡμῶν εἴρηκεν; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Φαίνομαι
[113]	ἕτερα μὲν τὰ δίκαια (τυγχάνει	ὄντα,	ἕτερα δὲ τὰ συμφέροντα, οὔ
[122]	παρασκευάζων, ὡς ὅταν δείσῃ δοῦλον	ὄντα·	σοὶ δ´, ὦ Ἀλκιβιάδη, (Περικλῆς
[108]	γε εἰ μέν τις σε	λέγοντα	καὶ συμβουλεύοντα περὶ σιτίων ὅτι
[108]	γε. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἀλλὰ μὴν καὶ	ᾄδοντα	δεῖ κιθαρίζειν ποτὲ πρὸς τὴν
[123]	ὃν ἡ ἀλώπηξ πρὸς τὸν	λέοντα	εἶπεν, καὶ τοῦ εἰς Λακεδαίμονα
[132]	μακάριε, καὶ μάθε ἃ δεῖ	μαθόντα	ἰέναι ἐπὶ τὰ τῆς πόλεως,
[119]	ἂν τὸν ἐπιχειροῦντα αὐτοῖς ἀνταγωνίζεσθαι	μαθόντα	καὶ ἀσκήσαντα ἰέναι ὡς ἐπ´
[123]	αὐτῷ λέγοντος ὅτι χρὴ πρῶτον	μαθόντα	καὶ ἐπιμεληθέντα αὑτοῦ (καὶ ἀσκήσαντα
[131]	Οὐκοῦν ἔφησθα σμικρὸν φθῆναί με	προσελθόντα	σοι, ἐπεὶ πρότερος ἄν μοι
[123]	ἔστι κόσμος ἴσως ἄξιος μνῶν	πεντήκοντα	εἰ πάνυ πολλοῦ, τῷ δ´
[133]	γὰρ ἴσως σοι φαίνεται μὴ	γιγνώσκοντα	Ἀλκιβιάδην τὰ Ἀλκιβιάδου γιγνώσκειν ὅτι
[120]	μήτε μανθάνειν ὅσα μαθήσεως ἔχεται,	μέλλοντα	τοσοῦτον ἀγῶνα ἀγωνίζεσθαι, μήτε ἀσκεῖν
[119]	πόλεως, τί δεῖ ἀσκεῖν καὶ	μανθάνοντα	πράγματα ἔχειν; ἐγὼ γὰρ εὖ
[120]	τούτους σε δεῖ, οὕσπερ λέγω,	βλέποντα	σαυτοῦ δὴ ἀμελεῖν, καὶ μήτε
[116]	ταὐτά ἐστι δίκαιά τε καὶ	συμφέροντα;	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ἀλλὰ μὰ τοὺς θεούς,
[113]	τά τε δίκαια καὶ τὰ	συμφέροντα,	ἀλλὰ πολλοῖς δὴ ἐλυσιτέλησεν ἀδικήσασι
[116]	Τὰ δίκαια ἄρα, ὦ Ἀλκιβιάδη,	συμφέροντά	ἐστιν. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ἔοικεν. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Τί
[114]	ἀκούσῃς ὅτι τὰ δίκαια καὶ	συμφέροντά	ἐστιν, ἄλλῳ γε λέγοντι μὴ
[113]	(τυγχάνει ὄντα, ἕτερα δὲ τὰ	συμφέροντα,	οὔ τί που αὖ σὺ
[114]	οὔθ´ ὡς ἐξευρὼν οἶσθα τὰ	συμφέροντα	οὔθ´ ὡς μαθών. ἐπειδὴ δὲ
[114]	οἶσθα εἴτε μὴ τὰ Ἀθηναίοις	συμφέροντα·	(πότερον δὲ ταὐτά ἐστι δίκαιά
[108]	μέν τις σε λέγοντα καὶ	συμβουλεύοντα	περὶ σιτίων ὅτι βέλτιον τόδε
[118]	ἀναθῶμεν, δι´ ὅτι σε οὕτως	ἔχοντα	περιορᾷ; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ἐγὼ οἶμαι αἴτιος
[124]	ταύτην εἰς τὰ παρὰ σφίσιν	ὑπάρχοντα	ἀποβλέψασαν, εἰ σὺ ἐν νῷ
[104]	εἶναι εἰς οὐδέν· τὰ γὰρ	ὑπάρχοντά	σοι μεγάλα εἶναι, ὥστε μηδενὸς
[121]	Λακεδαιμονίων βασιλεῦσιν ὡς μεγάλα τὰ	ὑπάρχοντα,	ὧν αἱ γυναῖκες δημοσίᾳ φυλάττονται
[132]	τοῦ μεγαλήτορος δῆμος Ἐρεχθέως· ἀλλ´	ἀποδύντα	χρὴ αὐτὸν θεάσασθαι. εὐλαβοῦ οὖν
[119]	ἐκείνων βελτίων γέγονας, σκοποῦντα καὶ	ἀσκοῦντα	πρὸς ἐκείνους. ~(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Λέγεις δὲ
[119]	εἴ ποτε ἐκείνων βελτίων γέγονας,	σκοποῦντα	καὶ ἀσκοῦντα πρὸς ἐκείνους. ~(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)
[119]	ἦσαν πεπαιδευμένοι, ἔδει ἂν τὸν	ἐπιχειροῦντα	αὐτοῖς ἀνταγωνίζεσθαι μαθόντα καὶ ἀσκήσαντα
[118]	ἤδη τιν´ εἶδες σοφὸν ὁτιοῦν	ἀδυνατοῦντα	ποιῆσαι ἄλλον σοφὸν ἅπερ αὐτός;
[104]	σε ἑώρων ἃ νυνδὴ διῆλθον	ἀγαπῶντα	καὶ οἰόμενον δεῖν ἐν τούτοις
[104]	δεῖσθαι, ἀπὸ τοῦ σώματος ἀρξάμενα	τελευτῶντα	εἰς τὴν ψυχήν. οἴει γὰρ
[117]	ἄγνοιάν ἐστι, τὴν τοῦ μὴ	εἰδότα	οἴεσθαι εἰδέναι; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Πῶς αὖ
[134]	καὶ σκοτεινὸν βλέποντες, ὡς τὰ	εἰκότα,	ὅμοια τούτοις πράξετε ἀγνοοῦντες ὑμᾶς
[121]	τὰς θήρας ἄρχονται ἰέναι. δὶς	ἑπτὰ	δὲ γενόμενον ἐτῶν τὸν παῖδα
[109]	ἢ ἀποστερούμενοι. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἔχε· πῶς	ἕκαστα	τούτων πάσχοντες; πειρῶ εἰπεῖν τί
[118]	ὅτι (οὐ μόνον ἀγνοεῖς τὰ	μέγιστα,	ἀλλὰ καὶ οὐκ εἰδὼς οἴει
[115]	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ἀγαθά. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οὐκοῦν τὰ	μέγιστα	μάλιστα. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ναί. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Καὶ
[118]	Οὐκοῦν ὅταν ᾖ περὶ τὰ	μέγιστα,	τότε κακουργοτάτη καὶ αἰσχίστη; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)
[115]	μὲν ἄριστα ἡγῇ, τὰ δὲ	κάκιστα;	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Πάνυ γε. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἐν
[115]	εἶναι βούλοιό σοι, τὰ δὲ	ἥκιστα;	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ναί. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἆρ´ ὅτι
[104]	δοκεῖς δέ μοι ἐπὶ τούτῳ	ἥκιστα	μέγα φρονεῖν. κατὰ πάντα δὴ
[130]	Ἴσως δῆτα. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Πάντων γε	ἥκιστα·	μὴ γὰρ συνάρχοντος τοῦ ἑτέρου
[112]	αὐτοὶ ἑαυτοῖς ἢ ἀλλήλοις; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)	Ἥκιστα	νὴ Δί´, ὦ Σώκρατες. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)
[115]	μάλιστα. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ναί. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Καὶ	ἥκιστα	τῶν τοιούτων δέξαιο ἂν στέρεσθαι;
[115]	Ἀγαθά. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οὐκοῦν τὰ μέγιστα	μάλιστα.	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ναί. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Καὶ ἥκιστα
[133]	οὕτω καὶ ἑαυτὸν ἂν γνοίη	μάλιστα.	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Φαίνεται. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἆρ´ οὖν,
[114]	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Τί δ´; οὐχ ὅτι	μάλιστα	βούλει πεισθῆναι; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Πάντως δήπου.
[135]	ὦ ἑταῖρε, τὴν δουλοπρέπειαν; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)	Μάλιστά	γε, ὦ Σώκρατες. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Αἰσθάνῃ
[132]	σε ἀπολίπω. τοῦτο γὰρ δὴ	μάλιστα	ἐγὼ φοβοῦμαι, μὴ δημεραστὴς ἡμῖν
[113]	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Τί οὖν; εἰ ὅτι	μάλιστα	ἕτερα μὲν τὰ δίκαια (τυγχάνει
[119]	τῶν σοι ὑπαρχόντων. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Τί	μάλιστα	καὶ πρὸς τί τοῦτο λέγεις,
[133]	ψυχῆς ἀρετήν, καὶ οὕτως ἂν	μάλιστα	ὁρῷμεν καὶ γιγνώσκοιμεν ἡμᾶς αὐτούς.
[112]	ὦ Σώκρατες. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Τί δέ;	μάλιστα	περὶ αὐτῶν διαφέρεσθαι; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Πολύ
[128]	Αὕτη δ´ οὐ γυμναστική; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)	Μάλιστα.	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Γυμναστικῇ μὲν ἄρα ποδὸς
[116]	εὐδαίμονες δι´ ἀγαθῶν κτῆσιν; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)	Μάλιστα.	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Κτῶνται δὲ ταῦτα τῷ
[106]	εἶεν· εἰ δὲ δὴ ὅτι	μάλιστα	ταῦτα διανενόημαι, πῶς διὰ σοῦ
[115]	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἆρ´ ὅτι τὰ μὲν	ἄριστα	ἡγῇ, τὰ δὲ κάκιστα; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)
[127]	δὲ καὶ πάλαι λεληθέναι ἐμαυτὸν	αἴσχιστα	ἔχων. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἀλλὰ χρὴ θαρρεῖν.
[113]	πρότερον λόγου, οἴει δὴ καινὰ	ἄττα	δεῖν ἀκούειν ἀποδείξεις τε ἑτέρας,
[111]	δή; (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ὅτι ἔχουσι περὶ	αὐτὰ	ἃ χρὴ τοὺς ἀγαθοὺς διδασκάλους
[125]	γε. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἀγαθὸς ἄρ´ εἰς	αὐτά;	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ἀγαθός. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Τί δ´;
[116]	δὲ ἄλλα, ἢ ἀεὶ τὰ	αὐτά;	~(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Δέδοικα μὲν ἔγωγε ἤδη
[110]	Εὑρὼν μὲν ἄρ´ οὐκ οἶσθα	αὐτά.	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οὐ πάνυ φαίνομαι. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)
[113]	κατατετριμμένων, καὶ οὐκέτ´ ἂν σὺ	αὐτὰ	ἀμπίσχοιο, ~εἰ μή τίς σοι
[118]	ἀλλὰ καὶ οὐκ εἰδὼς οἴει	αὐτὰ	εἰδέναι; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Κινδυνεύω. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Βαβαῖ
[114]	ὁ μὲν ἁθρόους πείθει τὰ	αὐτά,	ὁ δὲ καθ´ ἕνα; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)
[110]	καὶ τὰ μή· καίτοι φαυλότερα	αὐτὰ	οἶμαι τῶν δικαίων εἶναι. τί
[111]	τινα ἐρωτᾷς, ἆρ´ οὐ τὰ	αὐτὰ	(ὁμολογοῦσιν, καὶ ἐπὶ ταὐτὰ ὁρμῶσιν
[117]	περὶ ἐμαυτοῦ, οἶμαι μέντοι τὰ	αὐτά.	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οὐκοῦν ὅτι οἶσθα; τοῦτ´
[104]	νῷ εἶχον πρότερός σοι προσελθὼν	αὐτὰ	ταῦτ´ ἐρέσθαι, τί ποτε βούλει
[113]	ἢ ἀδικώτερα· τὰ μὲν γὰρ	τοιαῦτα	ἡγοῦνται δῆλα εἶναι, ἐάσαντες οὖν
[123]	παρὰ σφίσιν ἀποβλέψασα πάντα τὰ	τοιαῦτα.	~οἶμαι δὲ κἂν Λαμπιδώ, τὴν
[111]	ξύλον; ὡσαύτως καὶ πάνθ´ ὅσα	τοιαῦτα·	σχεδὸν γάρ τι μανθάνω τὸ
[132]	εἰς κάτοπτρά τε καὶ τὰ	τοιαῦτα.	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ὀρθῶς λέγεις. οὐκοῦν καὶ
[117]	οὐκ ἐπίστασαι, πλανᾷ περὶ τὰ	τοιαῦτα;	ὥσπερ περὶ ὄψου σκευασίας οἶσθα
[108]	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ναί. ~(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἆρα καὶ	τοσαῦτα	ὅσα ἄμεινον; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Τοσαῦτα. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)
[108]	καὶ τοσαῦτα ὅσα ἄμεινον; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)	Τοσαῦτα.	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οὐκοῦν καὶ τότε ὅτε
[110]	σπουδαιότερα τοῦ πεττεύειν. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ποῖα	ταῦτα;	~(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οἷον καὶ τὸ ἑλληνίζειν
[117]	πλανᾶταί σου ἡ δόξα περὶ	ταῦτα;	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οὐ δῆτα. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Τὸ
[107]	Οὔ. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Μάντις γὰρ αὖ	ταῦτα	ἄμεινον ἢ σύ. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ναί.
[123]	πλὴν ἐπιμελείᾳ τε καὶ σοφίᾳ·	ταῦτα	γὰρ μόνα ἄξια λόγου ἐν
[107]	Οὐ δῆτα. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οἰκοδόμος γὰρ	ταῦτά	γε σοῦ βέλτιον συμβουλεύσει. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)
[131]	Οὔ μοι δοκεῖ. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Διὰ	ταῦτα	δὴ καὶ βάναυσοι αὗται αἱ
[114]	Εἰκός γε. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἔστι δὲ	ταῦτα	δῆλον ὅτι ἃ οἶσθα. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)
[106]	εἰ δὲ δὴ ὅτι μάλιστα	ταῦτα	διανενόημαι, πῶς διὰ σοῦ μοι
[106]	τοιοῦτος. εἰ μὲν οὖν ἐγὼ	ταῦτα	διανοοῦμαι ἢ μή, ὡς ἔοικε,
[117]	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Πότερον οὖν αὐτὸς περὶ	ταῦτα	δοξάζεις ὅπως χρὴ σκευάζειν καὶ
[121]	τοῦ παιδὸς καὶ κατορθοῦντας· καὶ	ταῦτα	δρῶντες (ἐν μεγάλῃ τιμῇ εἰσιν.
[133]	τῶν ἑαυτῶν. ἔοικε γὰρ πάντα	ταῦτα	εἶναι (κατιδεῖν ἑνός τε καὶ
[127]	κἀγὼ βέλτιον σχήσομεν. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ἔσται	ταῦτα	ἕνεκά γε τοῦ ἐμὲ ἀποκρίνεσθαι.
[106]	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οὐκοῦν ὡς διανοουμένου σου	ταῦτα	ἐρωτῶ, ἅ φημί σε (διανοεῖσθαι;
[114]	πολλοὺς οἷός τε πείθειν εἶ,	ταῦτα	καὶ ἕνα; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Εἰκός γε.
[112]	ποῖον; (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ὅτι ἐμὲ φῂς	ταῦτα	λέγειν. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Τί δέ; οὐ
[113]	ἀκηκοέναι, οὐδ´ ἐγώ εἰμι ὁ	ταῦτα	λέγων, ἀλλὰ σύ, ἐμὲ δὲ
[112]	ὑγιεινῶν καὶ μή, ὥστε διὰ	ταῦτα	μάχεσθαί τε καὶ ἀποκτεινύναι ἀλλήλους.
[122]	βοσκήματα (κατὰ Μεσσήνην νέμεται. ἀλλὰ	ταῦτα	μὲν πάντα ἐῶ χαίρειν, χρυσίον
[119]	βελτίστῳ εἶναι τὰ κυβερνητικά, ἢ	ταῦτα	μὲν ᾤου ἂν δεῖν ὑπάρχειν,
[106]	Πῶς γὰρ οὔ; (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οὐκοῦν	ταῦτα	μόνον οἶσθα, ἃ παρ´ ἄλλων
[116]	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ἔοικεν. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Τί οὖν;	ταῦτα	οὐ σὺ ὁ λέγων, ἐγὼ
[106]	οἷός τ´ ἂν εἴην ὅτι	ταῦτα	οὕτως ἔχει, ἐὰν ἓν μόνον
[117]	μὴ εἰδέναι περὶ αὐτῶν, διὰ	ταῦτα	πλανᾷ; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ἔμοιγε. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἆρ´
[112]	δήπου, ὦ Σώκρατες. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οὐκοῦν	ταῦτα	ποιήματά ἐστι περὶ διαφορᾶς δικαίων
[104]	μέγα φρονεῖν. κατὰ πάντα δὴ	ταῦτα	σύ τε μεγαλαυχούμενος κεκράτηκας τῶν
[118]	Οὐ δῆτα. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οὐκοῦν περὶ	ταῦτα	σὺ φῂς πλανᾶσθαι; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ναί.
[132]	ἀλλ´ οὐχ ἡμῶν. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ἔστι	ταῦτα.	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Καὶ μετὰ τοῦτο δὴ
[129]	οὐκ ἄν ποτε. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ἔστι	ταῦτα.	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Φέρε δή, τίν´ ἂν
[116]	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Μάλιστα. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Κτῶνται δὲ	ταῦτα	τῷ εὖ καὶ καλῶς πράττειν;
[111]	Ἐν οἷς δ´ ἂν διαφέρωνται,	ταῦτα	φήσεις εἰδέναι αὐτούς; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οὐ
[133]	ἄλλων που ἂν ἀγνοοῖ κατὰ	ταὐτά.	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Τί μήν; (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οὐκοῦν
[114]	τὰ Ἀθηναίοις συμφέροντα· (πότερον δὲ	ταὐτά	ἐστι δίκαιά τε καὶ συμφέροντ´
[116]	τυγχάνεις καὶ σὺ λέγων (ὅτι	ταὐτά	ἐστι δίκαιά τε καὶ συμφέροντα;
[113]	ὁπότερα συνοίσει πράξασιν. οὐ γὰρ	ταὐτὰ	οἶμαι ἐστὶν τά τε δίκαια
[111]	τὰ αὐτὰ (ὁμολογοῦσιν, καὶ ἐπὶ	ταὐτὰ	ὁρμῶσιν ὅταν βούλωνται λαβεῖν λίθον
[126]	παραγιγνομένης, τυφλότητος δὲ ἀπογιγνομένης. καὶ	ὦτα	δὲ κωφότητος μὲν ἀπογιγνομένης, ἀκοῆς
[121]	τῷ Ξέρξου, πόσον ἂν οἴει	γέλωτα	ὀφλεῖν; ἀλλ´ ὅρα μὴ τοῦ
[106]	χαλεπόν. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἀποκρίνου δή. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)	Ἐρώτα.	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οὐκοῦν ὡς διανοουμένου σου
[135]	διοίσει, εἰ παρὰ σοὶ ἐννεοττεύσας	ἔρωτα	ὑπόπτερον ὑπὸ τούτου πάλιν θεραπεύσεται.
[120]	ἀνδραποδώδη, φαῖεν ἂν αἱ γυναῖκες,	τρίχα	ἔχοντες ἐν τῇ ψυχῇ ὑπ´