Pages
[121]	ἀπ´ αὐτῶν ἀρξάμενα βασιλῆς εἰσιν	ἐκ	βασιλέων μέχρι Διός, οἱ μὲν
[112]	οὐδενὸς οὔτ´ αὐτὸς ἐξευρών; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)	Ἐκ	μὲν ὧν σὺ λέγεις οὐκ
[131]	ψυχῆς ἐρᾷ; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ἀνάγκη φαίνεται	ἐκ	τοῦ λόγου. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οὐκοῦν ὁ
[127]	ἐνοῦσα, τοτὲ δ´ οὔ, ὡς	ἐκ	τοῦ σοῦ λόγου. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ἀλλὰ
[122]	τῶν Ἑλλήνων, πολλάκις δὲ καὶ	ἐκ	τῶν βαρβάρων, ἐξέρχεται δὲ οὐδαμόσε,
[120]	τοίνυν, ὅτι καὶ ψευδής ἐστιν,	ἐκ	τῶν εἰκότων σκέψαι. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Πῶς
[118]	δὲ πλανᾷ, ἆρ´ οὐ δῆλον	ἐκ	τῶν ἔμπροσθεν ὅτι (οὐ μόνον
[113]	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Φαίνομαι μέν, ὦ Σώκρατες,	ἐκ	τῶν ὡμολογημένων ἐγώ. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οὐκοῦν
[116]	εὕρωμεν καλόν, καὶ ἀγαθὸν εὑρήσομεν	ἔκ	γε τούτου τοῦ λόγου. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)
[123]	καὶ αὐτῶν ἐκείνων ὁ βασιλεύς·	ἔκ	τε γὰρ τῶν τοιούτων μέγισται
[134]	οὔ; (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Κακῶς δὲ πράττων	οὐκ	ἄθλιος; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Σφόδρα γε. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)
[124]	διαγωνίζεσθαι οὕτω κακῶς ἠγμένος. καίτοι	οὐκ	αἰσχρὸν δοκεῖ εἶναι, εἰ αἱ
[109]	ἔχῃς εἰπεῖν, οὐκ αἰσχύνῃ; ἢ	οὐκ	αἰσχρὸν φανεῖται; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Πάνυ γε.
[109]	ἐρωτηθεὶς ἐὰν μὴ ἔχῃς εἰπεῖν,	οὐκ	αἰσχύνῃ; ἢ οὐκ αἰσχρὸν φανεῖται;
[110]	εἴη καὶ ὡς ἀδικοῖ· ἢ	οὐκ	ἀληθῆ λέγω; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ἀλλὰ τί
[131]	γέγονεν ἐραστὴς τοῦ Ἀλκιβιάδου σώματος,	οὐκ	Ἀλκιβιάδου ἄρα ἠράσθη ἀλλά τινος
[129]	δὲ χρώμενος καὶ ᾧ χρῆται	οὐκ	ἄλλο; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Πῶς λέγεις; (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)
[115]	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ναί. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἆρ´ οὖν	οὐκ	ἄλλο μὲν ἡ ἀνδρεία, ἄλλο
[130]	χρῆται αὐτῷ ἢ ψυχή; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)	Οὐκ	ἄλλο. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οὐκοῦν ἄρχουσα; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)
[111]	δημοσίᾳ αἱ πόλεις πρὸς ἀλλήλας	οὐκ	ἀμφισβητοῦσιν αἱ μὲν ταῦθ´ αἱ
[129]	ἐπιμέλειαν ἡμῶν αὐτῶν, ἀγνοοῦντες δὲ	οὐκ	ἄν ποτε. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ἔστι ταῦτα.
[105]	οὐδὲ ἐπιθέσθαι τοῖς ἐκεῖ πράγμασιν,	οὐκ	ἂν αὖ μοι δοκεῖς ἐθέλειν
[106]	μοι ἔσται καὶ ἄνευ σοῦ	οὐκ	ἂν γένοιτο; ἔχεις λέγειν; (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)
[130]	αὐτὸ εἴπομεν. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ναί. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)	Οὐκ	ἂν δὴ τοῦτό γε εἴη
[109]	εἴ γε εὕροις. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ἀλλ´	οὐκ	ἂν εὑρεῖν με ἡγῇ; (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)
[111]	παρὰ τούτων ἔγωγ´ ἔμαθον, καὶ	οὐκ	ἂν ἔχοιμι εἰπεῖν ἐμαυτοῦ διδάσκαλον,
[109]	Τί δ´ εἰ μὴ ἔχω;	οὐκ	ἂν οἴει με ἄλλως εἰδέναι
[109]	εἰ ζητήσαις. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Εἶτα ζητῆσαι	οὐκ	ἂν οἴει με; (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἔγωγε,
[109]	τοὺς τὰ δίκαια πράττοντας πολεμεῖν,	οὐκ	ἂν ὁμολογήσειέν γε. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οὐ
[131]	αἱ τέχναι δοκοῦσιν εἶναι καὶ	οὐκ	ἀνδρὸς ἀγαθοῦ μαθήματα. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Πάνυ
[103]	τούτου δὲ τὸ αἴτιον γέγονεν	οὐκ	ἀνθρώπειον, ἀλλά τι δαιμόνιον ἐναντίωμα,
[105]	{ὃν ἔφησθα ἐρεῖν, διὸ ἐμοῦ	οὐκ	ἀπαλλάττῃ; ἐγὼ δὲ σοί γε
[103]	γενόμενος τῶν ἄλλων πεπαυμένων μόνος	οὐκ	ἀπαλλάττομαι, καὶ ὅτι οἱ μὲν
[104]	ὅτι θαυμάζεις τί διανοούμενός ποτε	οὐκ	ἀπαλλάττομαι τοῦ ἔρωτος, καὶ ἥντιν´
[114]	καὶ συμφέροντ´ ἢ ἕτερα, τί	οὐκ	ἀπέδειξας; εἰ μὲν βούλει, ἐρωτῶν
[131]	δέ γε τῆς ψυχῆς ἐρῶν	οὐκ	ἄπεισιν, ἕως ἂν ἐπὶ τὸ
[131]	βουλόμενος πυθέσθαι δι´ ὅτι μόνος	οὐκ	ἀπέρχομαι; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ἦν γὰρ οὕτω.
[131]	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οὐκοῦν ἐγώ εἰμι ὁ	οὐκ	ἀπιὼν ἀλλὰ παραμένων λήγοντος τοῦ
[118]	Λέγεταί γέ τοι, ὦ Σώκρατες,	οὐκ	ἀπὸ τοῦ αὐτομάτου σοφὸς γεγονέναι,
[124]	Τί οὖν ἂν ποιοῖμεν; (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)	Οὐκ	ἀπορρητέον οὐδὲ μαλθακιστέον, ὦ ἑταῖρε.
[133]	πόλεων ἀγνοήσει. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ἀνάγκη. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)	Οὐκ	ἄρ´ ἂν γένοιτο ὁ τοιοῦτος
[127]	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Πῶς δ´ οὔ; (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)	Οὐκ	ἄρα ἔν γε τούτοις ἐστὶν
[134]	πόλεως. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ἀληθῆ λέγεις. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)	Οὐκ	ἄρα ἐξουσίαν σοι οὐδ´ ἀρχὴν
[115]	θάνατος; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Πάνυ γε. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)	Οὐκ	ἄρα κατὰ ταὐτόν γ´ ἐστι
[134]	πράττει; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Καὶ οὗτοι. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)	Οὐκ	ἄρα οἷόν τε, ἐὰν μή
[128]	τῶν αὐτοῦ. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Φαίνεται. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)	Οὐκ	ἄρα ὅταν τῶν σαυτοῦ ἐπιμελῇ,
[134]	ἄθλιοι. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Σφόδρα γε. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)	Οὐκ	ἄρα οὐδ´ ὁ πλουτήσας ἀθλιότητος
[133]	ἡμετέρων; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οὐ φαίνεται. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)	Οὐκ	ἄρα πάνυ τι ὀρθῶς ὡμολογοῦμεν
[117]	ἄγοις; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Τῷ κυβερνήτῃ. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)	Οὐκ	ἄρα περὶ ἃ μὴ οἶσθα
[134]	ὁ σωφρονήσας. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Φαίνεται. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)	Οὐκ	ἄρα τειχῶν οὐδὲ τριήρων οὐδὲ
[135]	κακῶς πράττειν; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ἀνάγκη. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)	Οὐκ	ἄρα τυραννίδα χρή, ὦ ἄριστε
[120]	ἐληλύθασι κολακεύσοντες τὴν πόλιν ἀλλ´	οὐκ	ἄρξοντες πρὸς τούτους σε δεῖ,
[127]	τὰ αὑτῶν ἑκάτεροι πράττουσιν. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)	Οὐκ	ἄρτι γε· νῦν δὲ πῶς
[125]	Τί δ´; εἰς ἱματίων ἐργασίαν	οὐκ	ἄφρων ὁ σκυτοτόμος; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ναί.
[105]	πάλαι οἴομαί με τὸν θεὸν	οὐκ	ἐᾶν διαλέγεσθαί σοι, ὃν ἐγὼ
[127]	τῇ πόλει τῶν πολιτῶν φιλία	οὐκ	ἐγγίγνεται πρὸς ἀλλήλους; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ἀνάγκη
[107]	αὐτοῖς συμβουλεύσων; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Μὰ Δί´	οὐκ	ἔγωγε. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἀλλ´ ὅταν περὶ
[117]	τὸν οὐρανόν; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Μὰ Δί´	οὐκ	ἔγωγε. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἦ καὶ πλανᾶταί
[107]	αὐτοὺς τὰς ναῦς ναυπηγεῖσθαι; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)	Οὐκ	ἔγωγε, ὦ Σώκρατες. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ναυπηγεῖν
[123]	ἀσκήσαντα οὕτως ἰέναι διαγωνιούμενον βασιλεῖ,	οὐκ	ἐθέλει, ἀλλά φησιν ἐξαρκεῖν καὶ
[114]	πείθειν τἀναντία οἷς σὺ ἐμὲ	οὐκ	ἐθέλεις. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Λέγε δή. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)
[105]	ἐλπίδος γέμειν, ὡς ἐμοὶ δοκεῖ,	οὐκ	εἴα ὁ θεὸς διαλέγεσθαι, ~ἵνα
[124]	ὦ Ἀλκιβιάδη, ὅσπερ σοί με	οὐκ	εἴα πρὸ τῆσδε τῆς ἡμέρας
[118]	ἀγνοεῖς τὰ μέγιστα, ἀλλὰ καὶ	οὐκ	εἰδὼς οἴει αὐτὰ εἰδέναι; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)
[117]	ἄγειν ἢ ἔξω, καὶ ἅτε	οὐκ	εἰδὼς πλανῷο ἄν, ἢ τῷ
[105]	τὴν ἐλπίδα, εὖ οἶδα καὶ	οὐκ	εἰκάζω. ἴσως ἂν οὖν εἴποις,
[112]	Ἐκ μὲν ὧν σὺ λέγεις	οὐκ	εἰκός. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ὁρᾷς αὖ τοῦθ´
[110]	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Παρὰ τῶν πολλῶν. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)	Οὐκ	εἰς σπουδαίους γε διδασκάλους καταφεύγεις
[115]	μέν, δίκαια δὲ πράττειν; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)	Οὐκ	ἔμοιγε. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἀλλὰ πάντα τὰ
[113]	ὦ Ἀλκιβιάδη· σοῦ τάδε κινδυνεύεις,	οὐκ	ἐμοῦ ἀκηκοέναι, οὐδ´ ἐγώ εἰμι
[108]	δ´ ἐκεῖνο τί καλεῖς; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)	Οὐκ	ἐννοῶ. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἀλλὰ πειρῶ ἐμὲ
[105]	(διαβῆναι δὲ εἰς τὴν Ἀσίαν	οὐκ	ἐξέσται σοι οὐδὲ ἐπιθέσθαι τοῖς
[117]	εἰδῇς ὅτι οὐκ οἶσθα; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)	Οὐκ	ἔοικα. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἐννοεῖς οὖν ὅτι
[130]	γε εἴη ὃ ζητοῦμεν. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)	Οὐκ	ἔοικεν. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἀλλ´ ἄρα τὸ
[127]	φιλοῦνται ὑπὸ τῶν ἀνδρῶν. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)	Οὐκ	ἔοικεν. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οὐδ´ ἄρα οἱ
[131]	παιδοτριβῶν, καθ´ ὅσον παιδοτρίβης. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)	Οὐκ	ἔοικεν. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Πολλοῦ ἄρα δέουσιν
[113]	Ἀλκιβιάδης ὁ καλὸς ὁ Κλεινίου	οὐκ	ἐπίσταιτο, οἴοιτο δέ, καὶ μέλλοι
[117]	φίλε, οὐκ οἴει αὐτὸ ἐπίστασθαι	οὐκ	ἐπιστάμενος. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Πῶς αὖ τοῦτο
[111]	Ἱκανὸν δέ σοι τεκμήριον ὅτι	οὐκ	ἐπίστανται οὐδὲ (κρήγυοι διδάσκαλοί εἰσιν
[117]	μὴ ἐπίστασαι, γιγνώσκεις δὲ ὅτι	οὐκ	ἐπίστασαι, πλανᾷ περὶ τὰ τοιαῦτα;
[107]	Σώκρατες. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ναυπηγεῖν γὰρ οἶμαι	οὐκ	ἐπίστασαι. τοῦτ´ αἴτιον ἢ ἄλλο
[109]	Ἀλκιβιάδη; πότερον σαυτὸν λέληθας ὅτι	οὐκ	ἐπίστασαι τοῦτο, ἢ ἐμὲ ἔλαθες
[123]	οἶμαι ἂν αὐτὴν εἰπεῖν ὅτι	οὐκ	ἔσθ´ ὅτῳ ἄλλῳ πιστεύων οὗτος
[122]	χαίρειν, χρυσίον δὲ καὶ ἀργύριον	οὐκ	ἔστιν ἐν πᾶσιν Ἕλλησιν ὅσον
[106]	ἐθέλων μήτ´ αὐτὸς ζητεῖν; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)	Οὐκ	ἔστιν. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Τί δέ; ἠθέλησας
[116]	(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οἱ δ´ εὖ πράττοντες	οὐκ	εὐδαίμονες; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Πῶς γὰρ οὔ;
[133]	τε καὶ φρονεῖν ἐστιν; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)	Οὐκ	ἔχομεν. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Τῷ θεῷ ἄρα
[128]	ἂν ἡμῶν αὐτῶν ἐπιμεληθείημεν; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)	Οὐκ	ἔχω λέγειν. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἀλλὰ τοσόνδε
[129]	ποτ´ οὖν ὁ ἄνθρωπος; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)	Οὐκ	ἔχω λέγειν. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἔχεις μὲν
[119]	γέγονεν. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ἀλλὰ μὰ Δί´	οὐκ	ἔχω. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Εἶεν· τί οὖν
[110]	ποιεῖν; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Μὰ Δί´ ἀλλ´	οὐκ	ἠγνόουν ἔγωγε, ἀλλὰ σαφῶς ἐγίγνωσκον
[109]	γε μὴ εἰδέναι. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Εἶτα	οὐκ	ἦν ὅτ´ εἶχον οὕτω; (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)
[121]	καὶ τῇ ἄλλῃ τροφῇ. ἢ	οὐκ	ᾔσθησαι τοῖς τε Λακεδαιμονίων βασιλεῦσιν
[118]	τῶν μὴ εἰδότων (εἰδότες ὅτι	οὐκ	ἴσασιν, ἦ ἄλλοι λείπονται ἢ
[120]	Λακεδαιμονίων καὶ Περσῶν βασιλῆς. ἢ	οὐκ	ἴσμεν ὡς οἱ μὲν Ἡρακλέους,
[116]	μὰ τοὺς θεούς, ὦ Σώκρατες,	οὐκ	οἶδ´ ἔγωγε οὐδ´ ὅτι λέγω,
[114]	σεαυτοῦ λόγῳ διέξελθε. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ἀλλ´	οὐκ	οἶδα εἰ οἷός τ´ ἂν
[117]	Φράσον. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ὅτι, ὦ φίλε,	οὐκ	οἴει αὐτὸ ἐπίστασθαι οὐκ ἐπιστάμενος.
[104]	Καὶ ἴσως γε, ὦ Σώκρατες,	οὐκ	οἶσθ´ ὅτι σμικρόν (με ἔφθης.
[111]	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Τί τοῦτο λέγεις; (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)	Οὐκ	οἶσθ´ ὅτι χρὴ τοὺς μέλλοντας
[117]	ἀποκρίνῃ, δῆλον ὅτι περὶ τούτων	οὐκ	οἶσθα. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Εἰκός γε. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)
[117]	οἶσθα πλανᾷ, ἄνπερ εἰδῇς ὅτι	οὐκ	οἶσθα; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οὐκ ἔοικα. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)
[117]	ὄψου σκευασίας οἶσθα δήπου ὅτι	οὐκ	οἶσθα; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Πάνυ γε. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)
[113]	ἐπιχειρεῖν, ὦ βέλτιστε, διδάσκειν ἃ	οὐκ	οἶσθα, ἀμελήσας μανθάνειν. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οἶμαι
[110]	εἰπεῖν. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Εὑρὼν μὲν ἄρ´	οὐκ	οἶσθα αὐτά. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Οὐ πάνυ
[120]	τίνας τούτους, ὦ Σώκρατες; (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)	Οὐκ	οἶσθα ἡμῶν τὴν πόλιν Λακεδαιμονίοις
[123]	δὲ καὶ ὁ βασιλικὸς φόρος	οὐκ	ὀλίγος γίγνεται, ὃν τελοῦσιν οἱ
[110]	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ἀλλ´ ἴσως τοῦτό σοι	οὐκ	ὀρθῶς ἀπεκρινάμην, τὸ φάναι εἰδέναι
[133]	ἐκεῖνο ᾧ τοῦτο τυγχάνει ὅμοιον,	οὐκ	ὄψεται ἑαυτόν. (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Ἀληθῆ λέγεις.
[110]	φέρε, πέρυσιν ἐζήτεις τε καὶ	οὐκ	ᾤου εἰδέναι; ἢ ᾤου; καὶ
[110]	εἰπεῖν τοῦτον τὸν χρόνον ~(ὅτε	οὐκ	ᾤου εἰδέναι τὰ δίκαια καὶ
[118]	εἰδότες, οἰόμενοι δ´ εἰδέναι; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)	Οὔκ,	ἀλλ´ οὗτοι. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Αὕτη ἄρα
[107]	αἴτιον ἢ ἄλλο τι; (ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)	Οὔκ,	ἀλλὰ τοῦτο. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἀλλὰ περὶ
[120]	(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ) Κινδυνεύεις ἀληθῆ λέγειν. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)	Οὔκ,	ὠγαθέ, ἀλλὰ πρὸς Μειδίαν σε

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 19/04/2007