Pages |
[135] |
καλῷ
ἀνδρί,
(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)
Ἔγωγε.
(ΣΩΚΡΑΤΗΣ)
|
Πῶς; |
(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)
Ἐὰν
βούλῃ
σύ,
ὦ |
[117] |
μὴ
εἰδότα
οἴεσθαι
εἰδέναι;
(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)
|
Πῶς |
αὖ
λέγεις
τοῦτο;
(ΣΩΚΡΑΤΗΣ)
Τότε |
[117] |
αὐτὸ
ἐπίστασθαι
οὐκ
ἐπιστάμενος.
(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)
|
Πῶς |
αὖ
τοῦτο
λέγεις;
(ΣΩΚΡΑΤΗΣ)
Ὅρα |
[107] |
συμβουλή,
καὶ
οὐ
πλουτοῦντος.
(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)
|
Πῶς |
γὰρ
οὔ;
(ΣΩΚΡΑΤΗΣ)
Ἀλλ´
ἐάντε |
[129] |
δὲ
οἷς
τέμνων
χρῆται;
(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)
|
Πῶς |
γὰρ
οὔ;
(ΣΩΚΡΑΤΗΣ)
Ἆρ´
οὖν |
[125] |
Ὃ
δὲ
ἄφρων,
πονηρός;
(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)
|
Πῶς |
γὰρ
οὔ;
(ΣΩΚΡΑΤΗΣ)
Ἆρ´
οὖν |
[134] |
σοι
μεταδοτέον
τοῖς
πολίταις.
(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)
|
Πῶς |
γὰρ
οὔ;
(ΣΩΚΡΑΤΗΣ)
Δύναιτο
δ´ |
[107] |
τε
γενναῖος
ἢ
ἀγεννής.
(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)
|
Πῶς |
γὰρ
οὔ;
(ΣΩΚΡΑΤΗΣ)
Εἰδότος
γὰρ |
[116] |
εὖ
πράττοντες
οὐκ
εὐδαίμονες;
(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)
|
Πῶς |
γὰρ
οὔ;
(ΣΩΚΡΑΤΗΣ)
Οὐκοῦν
εὐδαίμονες |
[106] |
τυγχάνεις,
ἀγαθὸς
σύμβουλος
εἶ.
(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)
|
Πῶς |
γὰρ
οὔ;
(ΣΩΚΡΑΤΗΣ)
Οὐκοῦν
ταῦτα |
[111] |
πρῶτον
εἰδέναι;
ἢ
οὔ;
(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)
|
Πῶς |
γὰρ
οὔ;
(ΣΩΚΡΑΤΗΣ)
Οὐκοῦν
τοὺς |
[115] |
τοιούτων
δέξαιο
ἂν
στέρεσθαι;
(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)
|
Πῶς |
γὰρ
οὔ;
(ΣΩΚΡΑΤΗΣ)
Πῶς
οὖν |
[117] |
τούτου
πλανᾶσθαι
τὴν
ψυχήν;
(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)
|
Πῶς |
γὰρ
οὔ;
(ΣΩΚΡΑΤΗΣ)
Τί
οὖν; |
[133] |
εἰ
μηδ´
ἡμᾶς
αὐτούς;
(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)
|
Πῶς |
γάρ;
(ΣΩΚΡΑΤΗΣ)
Εἰ
δ´
ἄρα |
[108] |
τέχνη
οὐ
γυμναστικὴ
ἦν;
(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)
|
Πῶς |
δ´
οὔ;
(ΣΩΚΡΑΤΗΣ)
Ἐγὼ
δ´ |
[134] |
ἰδίᾳ
τε
καὶ
δημοσίᾳ;
(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)
|
Πῶς |
δ´
οὔ;
(ΣΩΚΡΑΤΗΣ)
Κακῶς
δὲ |
[127] |
κατὰ
τὸν
σὸν
λόγον.
(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)
|
Πῶς |
δ´
οὔ;
(ΣΩΚΡΑΤΗΣ)
Οὐκ
ἄρα |
[116] |
εὖ
ἄρα
πράττειν
ἀγαθόν;
(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)
|
Πῶς |
δ´
οὔ;
(ΣΩΚΡΑΤΗΣ)
Οὐκοῦν
καλὸν |
[117] |
οἴωνται
εἰδέναι,
ἄλλοις
παραδιδόασι;
(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)
|
Πῶς |
δ´
οὔ;
(ΣΩΚΡΑΤΗΣ)
Οὐκοῦν
οἱ |
[135] |
Τὸ
δὲ
κάλλιον
πρεπωδέστερον;
(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)
|
Πῶς |
δ´
οὔ;
(ΣΩΚΡΑΤΗΣ)
Πρέπει
ἄρα |
[120] |
ἐκ
τῶν
εἰκότων
σκέψαι.
(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)
|
Πῶς |
δή;
(ΣΩΚΡΑΤΗΣ)
Πότερον
εἰκὸς
ἀμείνους |
[112] |
Ἀλλ´
ἐγώ;
(ΣΩΚΡΑΤΗΣ)
Ναί.
(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)
|
Πῶς |
δή;
(ΣΩΚΡΑΤΗΣ)
Ὧδε
εἴσῃ.
ἐάν |
[110] |
οἶδα
ὅτι
ᾤου
εἰδέναι.
(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)
|
Πῶς |
εὖ
οἶσθα;
(ΣΩΚΡΑΤΗΣ)
Πολλάκις
σοῦ |
[119] |
ἄνδρα
οἰόμενον
μεγαλόφρονα
εἶναι.
(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)
|
Πῶς |
λέγεις;
οὐ
πρὸς
τούτους
μοι |
[129] |
ᾧ
χρῆται
οὐκ
ἄλλο;
(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)
|
Πῶς |
λέγεις;
(ΣΩΚΡΑΤΗΣ)
Ὥσπερ
σκυτοτόμος
τέμνει |
[127] |
Οἶμαι
ἔγωγε,
ὦ
Σώκρατες.
(ΣΩΚΡΑΤΗΣ)
|
Πῶς |
λέγεις,
φιλίας
μὴ
παρούσης,
ἧς |
[112] |
μὴ
εἰδέναι;
(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)
Ἔοικα.
(ΣΩΚΡΑΤΗΣ)
|
Πῶς |
οὖν
εἰκός
σε
εἰδέναι
τὰ |
[115] |
(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)
Πῶς
γὰρ
οὔ;
(ΣΩΚΡΑΤΗΣ)
|
Πῶς |
οὖν
λέγεις
περὶ
ἀνδρείας;
ἐπὶ |
[109] |
οὔ;
(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)
Φαίνεταί
γε.
(ΣΩΚΡΑΤΗΣ)
|
Πῶς |
οὖν,
ὦ
φίλε
Ἀλκιβιάδη;
πότερον |
[115] |
εἶναι,
τὰ
δ´
οὔ;
(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)
|
Πῶς |
τοῦτο
ἐρωτᾷς;
(ΣΩΚΡΑΤΗΣ)
Εἴ
τις |
[132] |
κατὰ
τὴν
ὄψιν
μόνον.
(ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ)
|
Πῶς |
τοῦτο
λέγεις;
(ΣΩΚΡΑΤΗΣ)
Σκόπει
καὶ |