Dissertation, chap.
[14, 5]	ἐκνηξάμενος τῆς θαλάττης εἰς τὴν	Φαιάκων	γῆν, γυμνὸς διαναστὰς ἐκ τῆς
[14, 6]	Ὁ μὲν γὰρ φίλος τὸ	φαινόμενον	αὐτῷ ἀγαθὸν εἰς κοινὸν καταθέμενος
[14, 1]	ἐπιτρέπει ἑαυτὸν τῇ Ἀρετῇ ἄγειν.	Φέρε	καὶ ἡμεῖς πλάττωμεν μῦθον, διττὰς
[14, 4]	τέλει, μήτε ἡδονῇ, μήτε βλάβῃ·	φέρε	χωρὶς ἑκάτερον θεασώμεθα. Ἆρά γε
[14, 3]	χρήσεως ἡ κρίσις, ὁ χρήσασθαι	φθάσας	καὶ μεταγνοὺς εἰς οὐδὲν δέον
[14, 1]	δὲ εὐσχήμων ἰδεῖν, βαδίζουσα ἠρέμα,	φθεγγομένη	μουσικῶς, βλέμμα πρᾶον ἀμπεχόνη ἀνέτη·
[14, 3]	ἀναμενοῦμεν τὸ τέλος, ἄλλη βλάβη	φθήσεται	τὴν γνῶσιν· δεῖ δὲ κρῖναι,
[14, 2]	ἕτερον χαρίεντα καὶ προσηνῆ καὶ	φιλάνθρωπον	δεινῶς. Ἀγέτω δὴ λαβὼν τὸν
[14, 4]	ἔχει· καὶ γὰρ ἰατρῶν ὁ	φιλάνθρωπος	λυπηρότατος, καὶ στρατηγῶν ὁ ἀκριβέστατος,
[14, 5]	καὶ οὐκ ἀφαιρήσεις αὐτῶν τὸ	φιλεῖν	διὰ τὴν ἡδονήν. Ὁ Ἀγαμέμνων
[14, 5]	χαίρειν ἐᾶν; οὔτε γὰρ τὸ	φιλεῖν	ἡδονῆς ἀτυχές, οὔτε τὸ κολακεύειν
[14, 4]	ἐντυχὼν ἀνδρῶν γένει ἀκολάστῳ καὶ	φιληδόνῳ,	οἳ διῆγον, καθάπερ τὰ θρέμματα,
[14, 6]	δυστυχεῖ, ὁ κόλαξ μὴ λανθάνων.	Φιλία	βασανιζομένη κρατύνεται, κολακεία ἐλεγχομένη θραύεται·
[14, 6]	μὲν ἐπαινετόν, κολακεία δὲ ἐπονείδιστον·	φιλία	γὰρ ἑκατέρου πρὸς ἑκάτερον ἴσην
[14, 7]	εὔελπις μὲν καὶ θαρσαλέον ἡ	φιλία,	δύσελπις δὲ καὶ ἐπτηχὸς ἡ
[14, 7]	θειότερον. Εἰ δέ ἐστιν ἡ	φιλία	ἰσότης τρόπου, τὸ δὲ μοχθηρὸν
[14, 5]	ἑκατέρῳ φύρεται, καὶ ἡδονὴ ἐν	φιλίᾳ,	καὶ λύπη ἐν κολακείαις· ἐπεὶ
[14, 6]	ἐν δὲ ταῖς συμφοραῖς ἀμικτότατος.	Φιλία	μὲν ἐπαινετόν, κολακεία δὲ ἐπονείδιστον·
[14, 6]	χρόνῳ αὔξεται, κολακεία χρόνῳ ἐλέγχεται·	φιλία	χρείας ἀδεής, κολακεία χρείας ἐνδεής.
[14, 6]	βασανιζομένη κρατύνεται, κολακεία ἐλεγχομένη θραύεται·	φιλία	χρόνῳ αὔξεται, κολακεία χρόνῳ ἐλέγχεται·
[14, 8]	ἀνάγκη δεῦρο κολακείαν μὲν ἀνθεῖν,	φιλίαν	δὲ κατορωρύχθαι. Ἔστιν καὶ ἐν
[14, 5]	μὲν γὰρ διασωστικὸς διὰ τὴν	φιλίαν·	ὁ δὲ μισθαρνικὸς τῶν βουλομένων·
[14, 3]	χρυσὸν βασανίζει λίθος, προστριβόμενον αὐτῇ·	φιλίας	δὲ δὴ καὶ κολακείας τίς
[14, 7]	τῶν πολιτειῶν ἡ μὲν ἀριστοκρατία	φιλίας	μεστή, δημοκρατία δὲ κολακείας ἀνάπλεως·
[14, 3]	εἰς ἡδονὴν τερπνότατον· διὰ δὲ	φιλίας	πολλοὶ ἤδη καὶ φυγῆς ἐκοινώνησαν,
[14, 8]	λήθη τοῦ Ἡρακλέως, καὶ τοῦ	Φιλίππου,	καὶ τῆς Ἀργεάδων ἑστίας. Τὰς
[14, 5]	πιστός, ὁ δὲ καὶ τοῖς	φίλοις	ἄπιστος. ~Ταύτῃ νόμιζε καὶ τὸν
[14, 1]	ἀντὶ μὲν τῆς Ἀρετῆς τὸν	φίλον,	ἀντὶ δὲ τῆς Ἡδονῆς τὸν
[14, 3]	ἡδονῇ καὶ λύπῃ κρινοῦμεν τὸν	φίλον	καὶ τὸν κόλακα; Καὶ μὴν
[14, 5]	τὴν μοχθηρίαν τάξαι, τὸν δὲ	φίλον	κατὰ τὴν ἀρετήν, λύπην δὲ
[14, 2]	τὸν ἀληθῆ τῶν ἡγεμόνων, τὸν	φίλον,	ὥσπερ ἐκεῖνος τὴν Ἀρετήν. ~Καὶ
[14, 7]	εἴη ἴσος, οὐκ ἂν εἴη	φίλος.	Ἀλλὰ καὶ τῶν πολιτειῶν ἡ
[14, 4]	εἰ ἐχθρὸς ὁ λύπης παρασκευαστικός,	φίλος	ἂν εἴη ὁ ἡδονῆς παρασκευαστικώτατος.
[14, 7]	ἐπτηχὸς ἡ κολακεία. Τυράννῳ οὐδεὶς	φίλος,	βασιλεῖ δὲ οὐδεὶς κόλαξ· βασιλεία
[14, 3]	ἀνιαρότατον καὶ ἐπαχθέστατον, καὶ ὁ	φίλος	ἥδιστον εὐτυχίαν προσλαβών. Μήποτε οὖν
[14, 6]	κόλαξ θεοῦ· καὶ μακάριος εὐσεβὴς	φίλος	θεοῦ, δυστυχὴς δὲ ὁ δεισιδαίμων.
[14, 6]	θεοὺς ἐπιμιξία, ὁ μὲν εὐσεβὴς	φίλος	θεῷ, ὁ δὲ δεισιδαίμων κόλαξ
[14, 7]	ὁ μὲν ἀγαθὸς τῷ ἀγαθῷ	φίλος,	ἴσος γάρ· ὁ δὲ κόλαξ
[14, 6]	ὡς ἀλλότρια λυμαίνεται· ὁ μὲν	φίλος	καὶ εὐτυχίας κοινωνὸς κουφότατος, καὶ
[14, 4]	γε ὁ πρὸς ἡδονὴν ὁμιλῶν	φίλος;	καὶ πάνυ εἰκός· καὶ μὴν
[14, 6]	ἀντιθεραπεύεται, ἐλέγχει τὸ ἄνισον. Ὁ	φίλος	λανθάνων δυστυχεῖ, ὁ κόλαξ μὴ
[14, 6]	ἴδιον πλεονέκτημα· καὶ ὁ μὲν	φίλος	ὀρέγεται τοῦ ἴσου, ὁ δὲ
[14, 6]	τῆς ψυχῆς. Ὁ μὲν γὰρ	φίλος	τὸ φαινόμενον αὐτῷ ἀγαθὸν εἰς
[14, 8]	τῷ καλῷ. Κολακεύει καὶ σοφιστὴς	φιλόσοφον·	οὗτος μὲν κολάκων ἀκριβέστατος.
[14, 5]	ψυχῆς ὁ κόλαξ διακρίνεται τοῦ	φίλου.	Καὶ γὰρ ὁ ἀριστεὺς ὅπλοις
[14, 6]	καὶ τὸν κόλακα διαφέρειν τοῦ	φίλου,	καὶ συμπίπτειν μὲν ἑκάτερον ἑκατέρῳ
[14, 4]	οὖν διακρινοῦμεν τὸν κόλακα τοῦ	φίλου;	μήτε τῷ τέλει, μήτε ἡδονῇ,
[14, 0]	~Τίσιν χωριστέον τὸν κόλακα τοῦ	φίλου.	~Πρόδικος μὲν Ἡρακλέα ἄγει ἐν
[14, 3]	τίσι διακρίναι τὸν κόλακα τοῦ	φίλου.	Τὸν μὲν γὰρ χρυσὸν βασανίζει
[14, 7]	εἶχον ἂν δημαγωγοὺς ἀντὶ κολάκων	φίλους.	~Ἂν δὲ ἐπὶ τὰς μοναρχίας
[14, 4]	ἀκριβέστατος, καὶ κυβερνητῶν ὁ ἀσφαλέστατος.	Φιλοῦσιν	δέ που καὶ παῖδας πατέρες,
[14, 5]	αἱ μητέρες καὶ αἱ τιτθαὶ	φιλοῦσιν	τὰ βρέφη, καὶ πρὸς ἡδονὴν
[14, 6]	ἀγαθὸν εἰς κοινὸν καταθέμενος τῷ	φίλῳ,	ἐάν τε λυπηρὸν τοῦτο ᾖ,
[14, 2]	ἢ ἐπὶ πενίαν, ὡς τὸν	Φοίνικα·	ἢ ἐπὶ δεσμά, ὡς τὸν
[14, 2]	οὗτος εἴη κακοδαίμων ἀνήρ, ἢ	Φοῖνιξ	Στράτων, ἢ Νικοκλῆς ὁ Κύπριος,
[14, 1]	φύσιν, καὶ χαίρειν τῇ Ἡδονῇ	φράσας,	ἐπιτρέπει ἑαυτὸν τῇ Ἀρετῇ ἄγειν.
[14, 8]	δὲ τῆς σπουδῆς ἧττα, καὶ	φυγή,	καὶ θάνατος αὐτοῦ κόλακος. Κολακεύουσιν
[14, 3]	δὲ φιλίας πολλοὶ ἤδη καὶ	φυγῆς	ἐκοινώνησαν, καὶ ἀτιμίας συναπέλαυσαν, καὶ
[14, 5]	ἄμοιρον, ἀλλ´ ἑκάτερον ἐν ἑκατέρῳ	φύρεται,	καὶ ἡδονὴ ἐν φιλίᾳ, καὶ
[14, 1]	Διὸς παῖς, καὶ ἀγαθὸς τὴν	φύσιν,	καὶ χαίρειν τῇ Ἡδονῇ φράσας,
[14, 5]	Ἀρτέμιδι εἰκάζει αὐτήν, καὶ αὖθις	φυτῷ	καλῷ· καὶ οὐδεὶς ἂν διὰ
[14, 1]	ἐξηνθισμένη, βλέμμα ἰταμόν, βάδισμα ἄτακτον,	φωνὴ	ἄμουσος. Ταῦτα ὁρᾷ καὶ ὁ
[14, 1]	καὶ βλέμματι καὶ ἀμπεχόνῃ καὶ	φωνῇ	καὶ βαδίσματι· ὁ μὲν ὡς

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 20/12/2007