HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Maxime de Tyr, Dissertations, XIV

Liste des contextes (ordre alphabétique)

π = 62 formes différentes pour 70 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Dissertation, chap.

[14, 4]   ἀσφαλέστατος. Φιλοῦσιν δέ που καὶ παῖδας πατέρες, καὶ διδάσκαλοι μαθητάς· καὶ

[14, 4]   τί ἂν εἴη ἀνιαρότερον, ἢ παιδὶ πατήρ, καὶ μαθητῇ διδάσκαλος; ἐπεὶ

[14, 5]   διαναστὰς ἐκ τῆς εὐνῆς, ἐντυχὼν παιζούσαις κόραις, τὴν βασιλίδα γνωρίσας, Ἀρτέμιδι

[14, 1]   καὶ ὁ Ἡρακλῆς, ἅτε Διὸς παῖς, καὶ ἀγαθὸς τὴν φύσιν, καὶ

[14, 5]   Ὁ Ἀγαμέμνων τῷ Μενελάῳ παραινεῖ, πάντας κυδαίνειν, μηδὲ μεγαλίζεο θυμῷ· ἤ,

[14, 4]   πρὸς ἡδονὴν ὁμιλῶν φίλος; καὶ πάνυ εἰκός· καὶ μὴν εἰ ἐχθρὸς

[14, 5]   ἡδονήν. Ὁ Ἀγαμέμνων τῷ Μενελάῳ παραινεῖ, πάντας κυδαίνειν, μηδὲ μεγαλίζεο θυμῷ·

[14, 1]   ὁ μὲν σεσηρώς, ὀρέγων δεξιάν, παρακαλείτω τὸν ἄνδρα ἕπεσθαι αὐτῷ, ἐπαινῶν,

[14, 4]   μὴν εἰ ἐχθρὸς ὁ λύπης παρασκευαστικός, φίλος ἂν εἴη ὁ ἡδονῆς

[14, 4]   φίλος ἂν εἴη ὁ ἡδονῆς παρασκευαστικώτατος. Τὸ δὲ οὐχ οὕτως ἔχει·

[14, 1]   χρὴ τὸν ἀγαθὸν ὁδοιπόρον ἥκειν παρεσκευασμένον, ἵνα δεῖ πόνου, μοχθήσοντα, τὴν

[14, 6]   δὲ χάριτος τῆς ἐν τῷ παρόντι· ὁ μὲν δεῖται μνήμης ὧν

[14, 7]   συμφοραί; Εἰ δὲ ἤθελον Ἀθηναῖοι, παρωσάμενοι τοὺς κόλακας, πείθεσθαι Περικλεῖ καὶ

[14, 4]   Φιλοῦσιν δέ που καὶ παῖδας πατέρες, καὶ διδάσκαλοι μαθητάς· καὶ τί

[14, 4]   ἂν εἴη ἀνιαρότερον, ἢ παιδὶ πατήρ, καὶ μαθητῇ διδάσκαλος; ἐπεὶ καὶ

[14, 8]   μουσικὴ νόθος, ὅτε Δωριεῖς τὴν πάτριον ἐκείνην καὶ ὄρειον μουσικὴν καταλιπόντες

[14, 7]   ἤθελον Ἀθηναῖοι, παρωσάμενοι τοὺς κόλακας, πείθεσθαι Περικλεῖ καὶ Νικίᾳ, εἶχον ἂν

[14, 2]   ληψόμενον. ~Ταῦτά τοι λεγόντων ποτέρῳ πείσεται; καὶ ποίαν ἄπεισιν; Ἀποκρινώμεθα τῷ

[14, 2]   ὡς τὸν Ἀσσύριον· ἢ ἐπὶ πενίαν, ὡς τὸν Φοίνικα· ἢ ἐπὶ

[14, 3]   καὶ ἀτιμίας συναπέλαυσαν, καὶ θανάτῳ περιέπεσον. ~Τῷ οὖν διακρινοῦμεν τὸν κόλακα

[14, 7]   Ἀθηναῖοι, παρωσάμενοι τοὺς κόλακας, πείθεσθαι Περικλεῖ καὶ Νικίᾳ, εἶχον ἂν δημαγωγοὺς

[14, 1]   μοχθήσοντα, τὴν δὲ ῥᾳστώνην ἐκ περιουσίας ληψόμενον. ~Ταῦτά τοι λεγόντων ποτέρῳ

[14, 8]   δὲ κολακείας τὰ ἔργα ἀναξυρίδες Περσικαί, καὶ προσκυνήσεις βαρβαρικαί, καὶ λήθη

[14, 5]   καὶ ὁ μὲν τοῖς ἐνσπόνδοις πιστός, ὁ δὲ καὶ τοῖς φίλοις

[14, 1]   Ἀρετῇ ἄγειν. Φέρε καὶ ἡμεῖς πλάττωμεν μῦθον, διττὰς ὁδούς, καὶ ἄνδρα

[14, 6]   τὴν ὁμιλίαν πρὸς τὸ ἴδιον πλεονέκτημα· καὶ ὁ μὲν φίλος ὀρέγεται

[14, 6]   κατὰ τὴν ἀρετήν, ὁ δὲ πλεονεξίας κατὰ τὴν ἡδονήν· καὶ ὁ

[14, 2]   τοι λεγόντων ποτέρῳ πείσεται; καὶ ποίαν ἄπεισιν; Ἀποκρινώμεθα τῷ ποιητῇ τοῦ

[14, 2]   καὶ ποίαν ἄπεισιν; Ἀποκρινώμεθα τῷ ποιητῇ τοῦ μύθου, ὅτι εἰ μὲν

[14, 8]   καταλιπόντες (ἦσαν ἐπ´ ἀγέλαις καὶ ποίμναις ἦχοι) Ἰωνικῶν αὐλημάτων καὶ ὀρχημάτων

[14, 7]   ἐλθὼν κωμῳδήσει; ἐν ποίῳ θεάτρῳ; ποίοις Διονυσίοις; καὶ τοὺς πολλοὺς ἐκείνους

[14, 7]   ποῦ τὶς ἐλθὼν κωμῳδήσει; ἐν ποίῳ θεάτρῳ; ποίοις Διονυσίοις; καὶ τοὺς

[14, 7]   εἴη φίλος. Ἀλλὰ καὶ τῶν πολιτειῶν ἡ μὲν ἀριστοκρατία φιλίας μεστή,

[14, 4]   που τοὺς ἑαυτοῦ ἑταίρους, ὡς πολλὰ καὶ δεινὰ ἀνέτλη ἀρνύμενος ἥν

[14, 6]   καὶ συμπίπτειν μὲν ἑκάτερον ἑκατέρῳ πολλάκις εἰς τὰς αὐτὰς πράξεις καὶ

[14, 1]   τὰ δὲ ἀληθῆ αὐτά, ὅτι πολλὴ μὲν τῆς ὁδοῦ ἡ τραχεῖα,

[14, 3]   ἡδονὴν τερπνότατον· διὰ δὲ φιλίας πολλοὶ ἤδη καὶ φυγῆς ἐκοινώνησαν, καὶ

[14, 7]   δὲ ταπεινὸς διὰ μοχθηρίαν μετὰ πολλοῦ δέους, δύσελπις, καὶ δεδιὼς τοὺς

[14, 7]   θεάτρῳ; ποίοις Διονυσίοις; καὶ τοὺς πολλοὺς ἐκείνους κόλακας, οἷς τὰ ἆθλα

[14, 8]   διαφέρουσαν ἀπέφηναν τὴν τέχνην ὀψοποιϊκῆς, πονηρὰν κόλακα πονηρῶν σωμάτων. Κολακεύει καὶ

[14, 7]   Κλέων ἦν, οὐδὲ Ὑπέρβολος, κόλακες πονηροὶ τρυφῶντος δήμου. Ἀλλὰ Καλλίαν μὲν

[14, 8]   τὴν τέχνην ὀψοποιϊκῆς, πονηρὰν κόλακα πονηρῶν σωμάτων. Κολακεύει καὶ συκοφάντης ῥήτορα,

[14, 1]   ὁδοιπόρον ἥκειν παρεσκευασμένον, ἵνα δεῖ πόνου, μοχθήσοντα, τὴν δὲ ῥᾳστώνην ἐκ

[14, 1]   αὐτὸν ἄξει, λειμῶνας ἀνθοῦντας, καὶ ποταμοὺς ῥέοντας, καὶ ὄρνιθας ᾄδοντας, καὶ

[14, 2]   περιουσίας ληψόμενον. ~Ταῦτά τοι λεγόντων ποτέρῳ πείσεται; καὶ ποίαν ἄπεισιν; Ἀποκρινώμεθα

[14, 4]   κυβερνητῶν ὁ ἀσφαλέστατος. Φιλοῦσιν δέ που καὶ παῖδας πατέρες, καὶ διδάσκαλοι

[14, 4]   λωτὸν ἐρεπτόμενοι μελιηδέα, (οὕτω γάρ που τὴν ἡδονὴν ὀνομάζει Ὅμηρος) ἀναμιχθέντας

[14, 7]   τὸν τῆς Εὐπόλιδος στωμυλίας θεατήν, ποῦ τὶς ἐλθὼν κωμῳδήσει; ἐν ποίῳ

[14, 4]   ἐπεὶ καὶ Ὀδυσσεὺς ἐφίλει δή που τοὺς ἑαυτοῦ ἑταίρους, ὡς πολλὰ

[14, 6]   ἑκατέρῳ πολλάκις εἰς τὰς αὐτὰς πράξεις καὶ τὰς ὁμιλίας, διαφέρειν δὲ

[14, 1]   βαδίζουσα ἠρέμα, φθεγγομένη μουσικῶς, βλέμμα πρᾶον ἀμπεχόνη ἀνέτη· ἡ δὲ δευτέρα

[14, 3]   τὴν γνῶσιν· δεῖ δὲ κρῖναι, πρὶν ἄρξασθαι χρῆσθαι· ἐὰν δὲ ὑστερῇ

[14, 1]   χωριστέον τὸν κόλακα τοῦ φίλου. ~Πρόδικος μὲν Ἡρακλέα ἄγει ἐν τῷ

[14, 5]   ταῦτα κόλακα εἴποι τὸν Ὀδυσσέα· προθέσει γὰρ καὶ χρείᾳ καὶ διαθέσει

[14, 5]   τὴν ἑκατέρου χρείαν κατὰ τὴν πρόθεσιν· ὁ μὲν γὰρ διασωστικὸς διὰ

[14, 7]   τοῦτον, οἶμαι, τὸν τρόπον καὶ πρὸς ἀνθρώπους εὔελπις μὲν καὶ θαρσαλέον

[14, 3]   τελευτᾷ· μεταλαβὼν δὲ ὁ λόγος πρὸς αὑτὸν σκοπείτω ἄν, τίσι διακρίναι

[14, 6]   δὲ ἐπονείδιστον· φιλία γὰρ ἑκατέρου πρὸς ἑκάτερον ἴσην ἔχει τὴν ἀντίδοσιν,

[14, 5]   τιτθαὶ φιλοῦσιν τὰ βρέφη, καὶ πρὸς ἡδονὴν αὐτὰ θεραπεύουσιν, καὶ οὐκ

[14, 4]   ἑκάτερον θεασώμεθα. Ἆρά γε ὁ πρὸς ἡδονὴν ὁμιλῶν φίλος; καὶ πάνυ

[14, 6]   Εἰ δέ ἐστιν καὶ ἀνθρώποις πρὸς θεοὺς ἐπιμιξία, ὁ μὲν εὐσεβὴς

[14, 6]   αὑτοῦ ὀρέξει οἰκονομεῖ τὴν ὁμιλίαν πρὸς τὸ ἴδιον πλεονέκτημα· καὶ ὁ

[14, 7]   ὁ μὲν θαρσῶν τῇ ἀρετῇ πρόσεισιν τοῖς θεοῖς ἄνευ δέους, ὁ

[14, 1]   καὶ ὄρνιθας ᾄδοντας, καὶ αὔρας προσηνεῖς, καὶ δένδρα ἀμφιλαφῆ, καὶ λείας

[14, 2]   τὸν δὲ ἕτερον χαρίεντα καὶ προσηνῆ καὶ φιλάνθρωπον δεινῶς. Ἀγέτω δὴ

[14, 8]   τὰ ἔργα ἀναξυρίδες Περσικαί, καὶ προσκυνήσεις βαρβαρικαί, καὶ λήθη τοῦ Ἡρακλέως,

[14, 3]   καὶ ὁ φίλος ἥδιστον εὐτυχίαν προσλαβών. Μήποτε οὖν βλάβῃ καὶ ὠφελείᾳ

[14, 3]   μὲν γὰρ χρυσὸν βασανίζει λίθος, προστριβόμενον αὐτῇ· φιλίας δὲ δὴ καὶ

[14, 2]   οὐκοῦν ἄξει τελευτῶν ἢ ἐπὶ πῦρ, ὡς τὸν Ἀσσύριον· ἢ ἐπὶ

[14, 7]   δὲ κόλαξ τοῦ μὲν ἀγαθοῦ πῶς ἂν εἴη κόλαξ; οὐ γὰρ

Dissertation, chap.
[14, 4]	ἀσφαλέστατος. Φιλοῦσιν δέ που καὶ	παῖδας	πατέρες, καὶ διδάσκαλοι μαθητάς· καὶ
[14, 4]	τί ἂν εἴη ἀνιαρότερον, ἢ	παιδὶ	πατήρ, καὶ μαθητῇ διδάσκαλος; ἐπεὶ
[14, 5]	διαναστὰς ἐκ τῆς εὐνῆς, ἐντυχὼν	παιζούσαις	κόραις, τὴν βασιλίδα γνωρίσας, Ἀρτέμιδι
[14, 1]	καὶ ὁ Ἡρακλῆς, ἅτε Διὸς	παῖς,	καὶ ἀγαθὸς τὴν φύσιν, καὶ
[14, 5]	Ὁ Ἀγαμέμνων τῷ Μενελάῳ παραινεῖ,	πάντας	κυδαίνειν, μηδὲ μεγαλίζεο θυμῷ· ἤ,
[14, 4]	πρὸς ἡδονὴν ὁμιλῶν φίλος; καὶ	πάνυ	εἰκός· καὶ μὴν εἰ ἐχθρὸς
[14, 5]	ἡδονήν. Ὁ Ἀγαμέμνων τῷ Μενελάῳ	παραινεῖ,	πάντας κυδαίνειν, μηδὲ μεγαλίζεο θυμῷ·
[14, 1]	ὁ μὲν σεσηρώς, ὀρέγων δεξιάν,	παρακαλείτω	τὸν ἄνδρα ἕπεσθαι αὐτῷ, ἐπαινῶν,
[14, 4]	μὴν εἰ ἐχθρὸς ὁ λύπης	παρασκευαστικός,	φίλος ἂν εἴη ὁ ἡδονῆς
[14, 4]	φίλος ἂν εἴη ὁ ἡδονῆς	παρασκευαστικώτατος.	Τὸ δὲ οὐχ οὕτως ἔχει·
[14, 1]	χρὴ τὸν ἀγαθὸν ὁδοιπόρον ἥκειν	παρεσκευασμένον,	ἵνα δεῖ πόνου, μοχθήσοντα, τὴν
[14, 6]	δὲ χάριτος τῆς ἐν τῷ	παρόντι·	ὁ μὲν δεῖται μνήμης ὧν
[14, 7]	συμφοραί; Εἰ δὲ ἤθελον Ἀθηναῖοι,	παρωσάμενοι	τοὺς κόλακας, πείθεσθαι Περικλεῖ καὶ
[14, 4]	Φιλοῦσιν δέ που καὶ παῖδας	πατέρες,	καὶ διδάσκαλοι μαθητάς· καὶ τί
[14, 4]	ἂν εἴη ἀνιαρότερον, ἢ παιδὶ	πατήρ,	καὶ μαθητῇ διδάσκαλος; ἐπεὶ καὶ
[14, 8]	μουσικὴ νόθος, ὅτε Δωριεῖς τὴν	πάτριον	ἐκείνην καὶ ὄρειον μουσικὴν καταλιπόντες
[14, 7]	ἤθελον Ἀθηναῖοι, παρωσάμενοι τοὺς κόλακας,	πείθεσθαι	Περικλεῖ καὶ Νικίᾳ, εἶχον ἂν
[14, 2]	ληψόμενον. ~Ταῦτά τοι λεγόντων ποτέρῳ	πείσεται;	καὶ ποίαν ἄπεισιν; Ἀποκρινώμεθα τῷ
[14, 2]	ὡς τὸν Ἀσσύριον· ἢ ἐπὶ	πενίαν,	ὡς τὸν Φοίνικα· ἢ ἐπὶ
[14, 3]	καὶ ἀτιμίας συναπέλαυσαν, καὶ θανάτῳ	περιέπεσον.	~Τῷ οὖν διακρινοῦμεν τὸν κόλακα
[14, 7]	Ἀθηναῖοι, παρωσάμενοι τοὺς κόλακας, πείθεσθαι	Περικλεῖ	καὶ Νικίᾳ, εἶχον ἂν δημαγωγοὺς
[14, 1]	μοχθήσοντα, τὴν δὲ ῥᾳστώνην ἐκ	περιουσίας	ληψόμενον. ~Ταῦτά τοι λεγόντων ποτέρῳ
[14, 8]	δὲ κολακείας τὰ ἔργα ἀναξυρίδες	Περσικαί,	καὶ προσκυνήσεις βαρβαρικαί, καὶ λήθη
[14, 5]	καὶ ὁ μὲν τοῖς ἐνσπόνδοις	πιστός,	ὁ δὲ καὶ τοῖς φίλοις
[14, 1]	Ἀρετῇ ἄγειν. Φέρε καὶ ἡμεῖς	πλάττωμεν	μῦθον, διττὰς ὁδούς, καὶ ἄνδρα
[14, 6]	τὴν ὁμιλίαν πρὸς τὸ ἴδιον	πλεονέκτημα·	καὶ ὁ μὲν φίλος ὀρέγεται
[14, 6]	κατὰ τὴν ἀρετήν, ὁ δὲ	πλεονεξίας	κατὰ τὴν ἡδονήν· καὶ ὁ
[14, 2]	τοι λεγόντων ποτέρῳ πείσεται; καὶ	ποίαν	ἄπεισιν; Ἀποκρινώμεθα τῷ ποιητῇ τοῦ
[14, 2]	καὶ ποίαν ἄπεισιν; Ἀποκρινώμεθα τῷ	ποιητῇ	τοῦ μύθου, ὅτι εἰ μὲν
[14, 8]	καταλιπόντες (ἦσαν ἐπ´ ἀγέλαις καὶ	ποίμναις	ἦχοι) Ἰωνικῶν αὐλημάτων καὶ ὀρχημάτων
[14, 7]	ἐλθὼν κωμῳδήσει; ἐν ποίῳ θεάτρῳ;	ποίοις	Διονυσίοις; καὶ τοὺς πολλοὺς ἐκείνους
[14, 7]	ποῦ τὶς ἐλθὼν κωμῳδήσει; ἐν	ποίῳ	θεάτρῳ; ποίοις Διονυσίοις; καὶ τοὺς
[14, 7]	εἴη φίλος. Ἀλλὰ καὶ τῶν	πολιτειῶν	ἡ μὲν ἀριστοκρατία φιλίας μεστή,
[14, 4]	που τοὺς ἑαυτοῦ ἑταίρους, ὡς	πολλὰ	καὶ δεινὰ ἀνέτλη ἀρνύμενος ἥν
[14, 6]	καὶ συμπίπτειν μὲν ἑκάτερον ἑκατέρῳ	πολλάκις	εἰς τὰς αὐτὰς πράξεις καὶ
[14, 1]	τὰ δὲ ἀληθῆ αὐτά, ὅτι	πολλὴ	μὲν τῆς ὁδοῦ ἡ τραχεῖα,
[14, 3]	ἡδονὴν τερπνότατον· διὰ δὲ φιλίας	πολλοὶ	ἤδη καὶ φυγῆς ἐκοινώνησαν, καὶ
[14, 7]	δὲ ταπεινὸς διὰ μοχθηρίαν μετὰ	πολλοῦ	δέους, δύσελπις, καὶ δεδιὼς τοὺς
[14, 7]	θεάτρῳ; ποίοις Διονυσίοις; καὶ τοὺς	πολλοὺς	ἐκείνους κόλακας, οἷς τὰ ἆθλα
[14, 8]	διαφέρουσαν ἀπέφηναν τὴν τέχνην ὀψοποιϊκῆς,	πονηρὰν	κόλακα πονηρῶν σωμάτων. Κολακεύει καὶ
[14, 7]	Κλέων ἦν, οὐδὲ Ὑπέρβολος, κόλακες	πονηροὶ	τρυφῶντος δήμου. Ἀλλὰ Καλλίαν μὲν
[14, 8]	τὴν τέχνην ὀψοποιϊκῆς, πονηρὰν κόλακα	πονηρῶν	σωμάτων. Κολακεύει καὶ συκοφάντης ῥήτορα,
[14, 1]	ὁδοιπόρον ἥκειν παρεσκευασμένον, ἵνα δεῖ	πόνου,	μοχθήσοντα, τὴν δὲ ῥᾳστώνην ἐκ
[14, 1]	αὐτὸν ἄξει, λειμῶνας ἀνθοῦντας, καὶ	ποταμοὺς	ῥέοντας, καὶ ὄρνιθας ᾄδοντας, καὶ
[14, 2]	περιουσίας ληψόμενον. ~Ταῦτά τοι λεγόντων	ποτέρῳ	πείσεται; καὶ ποίαν ἄπεισιν; Ἀποκρινώμεθα
[14, 4]	κυβερνητῶν ὁ ἀσφαλέστατος. Φιλοῦσιν δέ	που	καὶ παῖδας πατέρες, καὶ διδάσκαλοι
[14, 4]	λωτὸν ἐρεπτόμενοι μελιηδέα, (οὕτω γάρ	που	τὴν ἡδονὴν ὀνομάζει Ὅμηρος) ἀναμιχθέντας
[14, 7]	τὸν τῆς Εὐπόλιδος στωμυλίας θεατήν,	ποῦ	τὶς ἐλθὼν κωμῳδήσει; ἐν ποίῳ
[14, 4]	ἐπεὶ καὶ Ὀδυσσεὺς ἐφίλει δή	που	τοὺς ἑαυτοῦ ἑταίρους, ὡς πολλὰ
[14, 6]	ἑκατέρῳ πολλάκις εἰς τὰς αὐτὰς	πράξεις	καὶ τὰς ὁμιλίας, διαφέρειν δὲ
[14, 1]	βαδίζουσα ἠρέμα, φθεγγομένη μουσικῶς, βλέμμα	πρᾶον	ἀμπεχόνη ἀνέτη· ἡ δὲ δευτέρα
[14, 3]	τὴν γνῶσιν· δεῖ δὲ κρῖναι,	πρὶν	ἄρξασθαι χρῆσθαι· ἐὰν δὲ ὑστερῇ
[14, 1]	χωριστέον τὸν κόλακα τοῦ φίλου.	~Πρόδικος	μὲν Ἡρακλέα ἄγει ἐν τῷ
[14, 5]	ταῦτα κόλακα εἴποι τὸν Ὀδυσσέα·	προθέσει	γὰρ καὶ χρείᾳ καὶ διαθέσει
[14, 5]	τὴν ἑκατέρου χρείαν κατὰ τὴν	πρόθεσιν·	ὁ μὲν γὰρ διασωστικὸς διὰ
[14, 7]	τοῦτον, οἶμαι, τὸν τρόπον καὶ	πρὸς	ἀνθρώπους εὔελπις μὲν καὶ θαρσαλέον
[14, 3]	τελευτᾷ· μεταλαβὼν δὲ ὁ λόγος	πρὸς	αὑτὸν σκοπείτω ἄν, τίσι διακρίναι
[14, 6]	δὲ ἐπονείδιστον· φιλία γὰρ ἑκατέρου	πρὸς	ἑκάτερον ἴσην ἔχει τὴν ἀντίδοσιν,
[14, 5]	τιτθαὶ φιλοῦσιν τὰ βρέφη, καὶ	πρὸς	ἡδονὴν αὐτὰ θεραπεύουσιν, καὶ οὐκ
[14, 4]	ἑκάτερον θεασώμεθα. Ἆρά γε ὁ	πρὸς	ἡδονὴν ὁμιλῶν φίλος; καὶ πάνυ
[14, 6]	Εἰ δέ ἐστιν καὶ ἀνθρώποις	πρὸς	θεοὺς ἐπιμιξία, ὁ μὲν εὐσεβὴς
[14, 6]	αὑτοῦ ὀρέξει οἰκονομεῖ τὴν ὁμιλίαν	πρὸς	τὸ ἴδιον πλεονέκτημα· καὶ ὁ
[14, 7]	ὁ μὲν θαρσῶν τῇ ἀρετῇ	πρόσεισιν	τοῖς θεοῖς ἄνευ δέους, ὁ
[14, 1]	καὶ ὄρνιθας ᾄδοντας, καὶ αὔρας	προσηνεῖς,	καὶ δένδρα ἀμφιλαφῆ, καὶ λείας
[14, 2]	τὸν δὲ ἕτερον χαρίεντα καὶ	προσηνῆ	καὶ φιλάνθρωπον δεινῶς. Ἀγέτω δὴ
[14, 8]	τὰ ἔργα ἀναξυρίδες Περσικαί, καὶ	προσκυνήσεις	βαρβαρικαί, καὶ λήθη τοῦ Ἡρακλέως,
[14, 3]	καὶ ὁ φίλος ἥδιστον εὐτυχίαν	προσλαβών.	Μήποτε οὖν βλάβῃ καὶ ὠφελείᾳ
[14, 3]	μὲν γὰρ χρυσὸν βασανίζει λίθος,	προστριβόμενον	αὐτῇ· φιλίας δὲ δὴ καὶ
[14, 2]	οὐκοῦν ἄξει τελευτῶν ἢ ἐπὶ	πῦρ,	ὡς τὸν Ἀσσύριον· ἢ ἐπὶ
[14, 7]	δὲ κόλαξ τοῦ μὲν ἀγαθοῦ	πῶς	ἂν εἴη κόλαξ; οὐ γὰρ

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 20/12/2007