Dissertation, chap.
[14, 5]	τὸ φιλεῖν διὰ τὴν ἡδονήν.	Ὁ	Ἀγαμέμνων τῷ Μενελάῳ παραινεῖ, πάντας
[14, 4]	ὁ φιλάνθρωπος λυπηρότατος, καὶ στρατηγῶν	ὁ	ἀκριβέστατος, καὶ κυβερνητῶν ὁ ἀσφαλέστατος.
[14, 5]	διακρίνεται τοῦ φίλου. Καὶ γὰρ	ὁ	ἀριστεὺς ὅπλοις χρῆται, καὶ ὁ
[14, 4]	στρατηγῶν ὁ ἀκριβέστατος, καὶ κυβερνητῶν	ὁ	ἀσφαλέστατος. Φιλοῦσιν δέ που καὶ
[14, 6]	ἀντίδοσιν, ἡ δὲ κολακεία χωλεύει·	ὁ	γάρ του ἐνδεὴς θεραπεύων τὸν
[14, 6]	μὲν ἀληθείας ἐν τῇ κοινωνίᾳ,	ὁ	δὲ ἀπάτης· καὶ ὁ μὲν
[14, 6]	ὁ μὲν εὐσεβὴς φίλος θεῷ,	ὁ	δὲ δεισιδαίμων κόλαξ θεοῦ· καὶ
[14, 1]	μήλοις, καὶ σταφυλὴν σταφυλῇ ἐπιφυομένην·	ὁ	δὲ ἕτερος τῶν ἡγεμόνων λέγει
[14, 5]	ὁ μὲν τοῖς ἐνσπόνδοις πιστός,	ὁ	δὲ καὶ τοῖς φίλοις ἄπιστος.
[14, 6]	συναπολαύει αὐτῷ ἐκ τῆς ἴσης·	ὁ	δὲ κόλαξ ἐπακολουθῶν τῇ αὑτοῦ
[14, 6]	κουφότατος, καὶ συμφορῶν κοινωνὸς ἰσότατος·	ὁ	δὲ κόλαξ εὐτυχίας μὲν κοινωνὸς
[14, 6]	μὲν φίλος ὀρέγεται τοῦ ἴσου,	ὁ	δὲ κόλαξ τοῦ ἰδίου· καὶ
[14, 7]	τῷ ἀγαθῷ φίλος, ἴσος γάρ·	ὁ	δὲ κόλαξ τοῦ μὲν ἀγαθοῦ
[14, 6]	μὲν δεῖται μνήμης ὧν ἔπραξεν,	ὁ	δὲ λήθης ὧν ἐπανούργησεν· ὁ
[14, 5]	γὰρ διασωστικὸς διὰ τὴν φιλίαν·	ὁ	δὲ μισθαρνικὸς τῶν βουλομένων· καὶ
[14, 6]	μὲν ἰσοτιμίας κατὰ τὴν ἀρετήν,	ὁ	δὲ πλεονεξίας κατὰ τὴν ἡδονήν·
[14, 7]	πρόσεισιν τοῖς θεοῖς ἄνευ δέους,	ὁ	δὲ ταπεινὸς διὰ μοχθηρίαν μετὰ
[14, 6]	μὲν ἰσηγορίας κατὰ τὴν ὁμιλίαν,	ὁ	δὲ ταπεινότητος κατὰ τὴν θεραπείαν·
[14, 6]	ὠφελείας τῆς εἰς τὸ μέλλον,	ὁ	δὲ χάριτος τῆς ἐν τῷ
[14, 5]	βουλομένων· καὶ ὁ μὲν αὐθαίρετος,	ὁ	δὲ ὤνιος· καὶ ὁ μὲν
[14, 1]	μὲν ὡς ἥδιστος ἰδεῖν ὤν,	ὁ	δὲ ὡς ἀληθέστατος· καὶ ὁ
[14, 6]	ὁ μὲν ὡς κοινῶν κήδεται,	ὁ	δὲ ὡς ἀλλότρια λυμαίνεται· ὁ
[14, 6]	εὐσεβὴς φίλος θεοῦ, δυστυχὴς δὲ	ὁ	δεισιδαίμων. ~Ὅνπερ οὖν τρόπον ὁ
[14, 4]	ἐπὶ ναῦν ἄγει. Ἀλλ´ οὐχ	ὁ	Εὐρύμαχος τοῖς μνηστῆρσι τοιοῦτος, ἀλλὰ
[14, 4]	λύπης παρασκευαστικός, φίλος ἂν εἴη	ὁ	ἡδονῆς παρασκευαστικώτατος. Τὸ δὲ οὐχ
[14, 1]	φωνὴ ἄμουσος. Ταῦτα ὁρᾷ καὶ	ὁ	Ἡρακλῆς, ἅτε Διὸς παῖς, καὶ
[14, 2]	δὴ λαβὼν τὸν ἄνδρα τοῦτον	ὁ	καλὸς ἡγεμών· οὐκοῦν ἄξει τελευτῶν
[14, 5]	καὶ χρείᾳ καὶ διαθέσει ψυχῆς	ὁ	κόλαξ διακρίνεται τοῦ φίλου. Καὶ
[14, 6]	ἄνισον. Ὁ φίλος λανθάνων δυστυχεῖ,	ὁ	κόλαξ μὴ λανθάνων. Φιλία βασανιζομένη
[14, 3]	τὸν κόλακα; Καὶ μὴν καὶ	ὁ	κόλαξ ὑπερβολὴν λαβὼν ἀνιαρότατον καὶ
[14, 2]	ἢ Φοῖνιξ Στράτων, ἢ Νικοκλῆς	ὁ	Κύπριος, ἢ ὁ Συβαρίτης ἐκεῖνος,
[14, 3]	μῦθος ὡδὶ τελευτᾷ· μεταλαβὼν δὲ	ὁ	λόγος πρὸς αὑτὸν σκοπείτω ἄν,
[14, 4]	εἰκός· καὶ μὴν εἰ ἐχθρὸς	ὁ	λύπης παρασκευαστικός, φίλος ἂν εἴη
[14, 7]	αὑτῷ οὔτε τῷ χρηστῷ ἴσον,	ὁ	μὲν ἀγαθὸς τῷ ἀγαθῷ φίλος,
[14, 6]	δὲ ταπεινότητος κατὰ τὴν θεραπείαν·	ὁ	μὲν ἀληθείας ἐν τῇ κοινωνίᾳ,
[14, 5]	δὲ μισθαρνικὸς τῶν βουλομένων· καὶ	ὁ	μὲν αὐθαίρετος, ὁ δὲ ὤνιος·
[14, 5]	ἑκατέρου χρείαν κατὰ τὴν πρόθεσιν·	ὁ	μὲν γὰρ διασωστικὸς διὰ τὴν
[14, 3]	κριτέον. Ἀμφισβητήσιμον καὶ τοῦτο λέγεις.	Ὁ	μὲν γὰρ κόλαξ, κἂν βλάψῃ,
[14, 6]	καὶ τῇ διαθέσει τῆς ψυχῆς.	Ὁ	μὲν γὰρ φίλος τὸ φαινόμενον
[14, 6]	χάριτος τῆς ἐν τῷ παρόντι·	ὁ	μὲν δεῖται μνήμης ὧν ἔπραξεν,
[14, 6]	καὶ ἀνθρώποις πρὸς θεοὺς ἐπιμιξία,	ὁ	μὲν εὐσεβὴς φίλος θεῷ, ὁ
[14, 7]	ὁ δεισιδαίμων. ~Ὅνπερ οὖν τρόπον	ὁ	μὲν θαρσῶν τῇ ἀρετῇ πρόσεισιν
[14, 6]	πλεονεξίας κατὰ τὴν ἡδονήν· καὶ	ὁ	μὲν ἰσηγορίας κατὰ τὴν ὁμιλίαν,
[14, 6]	δὲ κόλαξ τοῦ ἰδίου· καὶ	ὁ	μὲν ἰσοτιμίας κατὰ τὴν ἀρετήν,
[14, 3]	ὥσπερ ἐκεῖνος τὴν Ἀρετήν. ~Καὶ	ὁ	μὲν μῦθος ὡδὶ τελευτᾷ· μεταλαβὼν
[14, 1]	ὁ δὲ ὡς ἀληθέστατος· καὶ	ὁ	μὲν σεσηρώς, ὀρέγων δεξιάν, παρακαλείτω
[14, 5]	αὐθαίρετος, ὁ δὲ ὤνιος· καὶ	ὁ	μὲν τοῖς ἐνσπόνδοις πιστός, ὁ
[14, 6]	ὁ δὲ ὡς ἀλλότρια λυμαίνεται·	ὁ	μὲν φίλος καὶ εὐτυχίας κοινωνὸς
[14, 6]	πρὸς τὸ ἴδιον πλεονέκτημα· καὶ	ὁ	μὲν φίλος ὀρέγεται τοῦ ἴσου,
[14, 1]	ἀμπεχόνῃ καὶ φωνῇ καὶ βαδίσματι·	ὁ	μὲν ὡς ἥδιστος ἰδεῖν ὤν,
[14, 6]	ὁ δὲ λήθης ὧν ἐπανούργησεν·	ὁ	μὲν ὡς κοινῶν κήδεται, ὁ
[14, 6]	κοινωνίᾳ, ὁ δὲ ἀπάτης· καὶ	ὁ	μὲν ὠφελείας τῆς εἰς τὸ
[14, 5]	ὁ ἀριστεὺς ὅπλοις χρῆται, καὶ	ὁ	μισθοφόρος, καὶ οὐδεὶς αὐτῶν εἰκάζει
[14, 5]	ἤ, οἴει, κολακείαν αὑτῷ ὑποτίθεται;	Ὁ	Ὀδυσσεύς, ἐκνηξάμενος τῆς θαλάττης εἰς
[14, 4]	χωρὶς ἑκάτερον θεασώμεθα. Ἆρά γε	ὁ	πρὸς ἡδονὴν ὁμιλῶν φίλος; καὶ
[14, 2]	ἢ Νικοκλῆς ὁ Κύπριος, ἢ	ὁ	Συβαρίτης ἐκεῖνος, τὸν μὲν καὶ
[14, 4]	οὕτως ἔχει· καὶ γὰρ ἰατρῶν	ὁ	φιλάνθρωπος λυπηρότατος, καὶ στρατηγῶν ὁ
[14, 3]	λαβὼν ἀνιαρότατον καὶ ἐπαχθέστατον, καὶ	ὁ	φίλος ἥδιστον εὐτυχίαν προσλαβών. Μήποτε
[14, 6]	οὐκ ἀντιθεραπεύεται, ἐλέγχει τὸ ἄνισον.	Ὁ	φίλος λανθάνων δυστυχεῖ, ὁ κόλαξ
[14, 3]	ὑστερῇ τῆς χρήσεως ἡ κρίσις,	ὁ	χρήσασθαι φθάσας καὶ μεταγνοὺς εἰς
[14, 1]	καὶ κήπους εὐθαλεῖς, ὄγχνας ἐπ´	ὄγχναις,	καὶ μῆλα ἐπὶ μήλοις, καὶ
[14, 1]	δρόμους εὐπετεῖς, καὶ κήπους εὐθαλεῖς,	ὄγχνας	ἐπ´ ὄγχναις, καὶ μῆλα ἐπὶ
[14, 1]	ἄνδρα ἀγαθόν, καὶ ἡγεμόνας ταῖν	ὁδοῖν,	ἀντὶ μὲν τῆς Ἀρετῆς τὸν
[14, 1]	εὐπετής, καὶ χρὴ τὸν ἀγαθὸν	ὁδοιπόρον	ἥκειν παρεσκευασμένον, ἵνα δεῖ πόνου,
[14, 1]	αὐτά, ὅτι πολλὴ μὲν τῆς	ὁδοῦ	ἡ τραχεῖα, ὀλίγη δὲ εὐπετής,
[14, 1]	ἡβάσκοντα καὶ ἀνδριζόμενον ἐπὶ διττὰς	ὁδούς,	Ἀρετὴν καὶ Ἡδονὴν ἐπιστήσας ἡγεμόνας
[14, 1]	καὶ ἡμεῖς πλάττωμεν μῦθον, διττὰς	ὁδούς,	καὶ ἄνδρα ἀγαθόν, καὶ ἡγεμόνας
[14, 1]	καὶ δένδρα ἀμφιλαφῆ, καὶ λείας	ὁδούς,	καὶ δρόμους εὐπετεῖς, καὶ κήπους
[14, 5]	διὰ ταῦτα κόλακα εἴποι τὸν	Ὀδυσσέα·	προθέσει γὰρ καὶ χρείᾳ καὶ
[14, 5]	οἴει, κολακείαν αὑτῷ ὑποτίθεται; Ὁ	Ὀδυσσεύς,	ἐκνηξάμενος τῆς θαλάττης εἰς τὴν
[14, 4]	καὶ μαθητῇ διδάσκαλος; ἐπεὶ καὶ	Ὀδυσσεὺς	ἐφίλει δή που τοὺς ἑαυτοῦ
[14, 1]	Ἡδονὴν ἐπιστήσας ἡγεμόνας ἑκατέρᾳ τῇ	ὁδῷ·	ἡ μὲν αὐτῷ σοβαρὰ τῶν
[14, 4]	ἀνδρῶν γένει ἀκολάστῳ καὶ φιληδόνῳ,	οἳ	διῆγον, καθάπερ τὰ θρέμματα, λωτὸν
[14, 5]	κυδαίνειν, μηδὲ μεγαλίζεο θυμῷ· ἤ,	οἴει,	κολακείαν αὑτῷ ὑποτίθεται; Ὁ Ὀδυσσεύς,
[14, 8]	βάρβαρος βάρβαρον, ἀνόητος ἀνόητον, δειλὸς	οἰκέτης	δεσπότην τρυφῶντα· τὰ δὲ τῆς
[14, 4]	τῆς νυκτὸς θεραπαινιδίοις, καὶ κείρειν	οἶκον	ἀνδρὸς βασιλέως, καὶ διεπιβουλεύειν τῷ
[14, 6]	κόλαξ ἐπακολουθῶν τῇ αὑτοῦ ὀρέξει	οἰκονομεῖ	τὴν ὁμιλίαν πρὸς τὸ ἴδιον
[14, 7]	θεούς, ὥσπερ τοὺς τυράννους, τοῦτον,	οἶμαι,	τὸν τρόπον καὶ πρὸς ἀνθρώπους
[14, 4]	εὐτραφεῖς συγκατακόπτειν αὐτοῖς, καὶ τοῦ	οἴνου	ἅδην συνεκροφεῖν, καὶ συγκυλινδεῖσθαι ἐᾶν
[14, 4]	τοῦ ἑτέρου γένους τοῦ κολακευτικοῦ,	οἵου	σιάλους σῦς ἢ αἶγας εὐτραφεῖς
[14, 7]	καὶ τοὺς πολλοὺς ἐκείνους κόλακας,	οἷς	τὰ ἆθλα ἦν οὐ ταπεινά,
[14, 1]	ἕτερος τῶν ἡγεμόνων λέγει μὲν	ὀλίγα,	τὰ δὲ ἀληθῆ αὐτά, ὅτι
[14, 1]	μὲν τῆς ὁδοῦ ἡ τραχεῖα,	ὀλίγη	δὲ εὐπετής, καὶ χρὴ τὸν
[14, 4]	γάρ που τὴν ἡδονὴν ὀνομάζει	Ὅμηρος)	ἀναμιχθέντας αὐτῷ τοὺς ἑταίρους τῇ
[14, 6]	ὁ μὲν ἰσηγορίας κατὰ τὴν	ὁμιλίαν,	ὁ δὲ ταπεινότητος κατὰ τὴν
[14, 6]	τῇ αὑτοῦ ὀρέξει οἰκονομεῖ τὴν	ὁμιλίαν	πρὸς τὸ ἴδιον πλεονέκτημα· καὶ
[14, 6]	τὰς αὐτὰς πράξεις καὶ τὰς	ὁμιλίας,	διαφέρειν δὲ ἑκάτερον ἑκατέρου τῇ
[14, 4]	Ἆρά γε ὁ πρὸς ἡδονὴν	ὁμιλῶν	φίλος; καὶ πάνυ εἰκός· καὶ
[14, 8]	ἐπιτηδεύμασιν καὶ τέχναις κολακείας ἰδεῖν,	ὁμοίους	μὲν ταῖς τέχναις κατὰ τὸ
[14, 8]	καὶ ὀρχημάτων ἐρασταὶ γενόμενοι, ἐνόθευσαν	ὁμοῦ	τῇ μουσικῇ καὶ τὴν ἀρετήν.
[14, 4]	(οὕτω γάρ που τὴν ἡδονὴν	ὀνομάζει	Ὅμηρος) ἀναμιχθέντας αὐτῷ τοὺς ἑταίρους
[14, 7]	θεοῦ, δυστυχὴς δὲ ὁ δεισιδαίμων.	~Ὅνπερ	οὖν τρόπον ὁ μὲν θαρσῶν
[14, 5]	φίλου. Καὶ γὰρ ὁ ἀριστεὺς	ὅπλοις	χρῆται, καὶ ὁ μισθοφόρος, καὶ
[14, 8]	δὲ τυραννίδας τί χρὴ λέγειν;	ὅπου	γὰρ δέος καὶ ἐξουσία δεσποτικὸν
[14, 7]	ἰδιώτην ἄνδρα ἐν συμποσίοις κολακευόμενον,	ὅπου	τῆς κολακείας τὸ ἆθλον ἦν
[14, 1]	βάδισμα ἄτακτον, φωνὴ ἄμουσος. Ταῦτα	ὁρᾷ	καὶ ὁ Ἡρακλῆς, ἅτε Διὸς
[14, 6]	πλεονέκτημα· καὶ ὁ μὲν φίλος	ὀρέγεται	τοῦ ἴσου, ὁ δὲ κόλαξ
[14, 1]	ἀληθέστατος· καὶ ὁ μὲν σεσηρώς,	ὀρέγων	δεξιάν, παρακαλείτω τὸν ἄνδρα ἕπεσθαι
[14, 8]	Δωριεῖς τὴν πάτριον ἐκείνην καὶ	ὄρειον	μουσικὴν καταλιπόντες (ἦσαν ἐπ´ ἀγέλαις
[14, 6]	δὲ κόλαξ ἐπακολουθῶν τῇ αὑτοῦ	ὀρέξει	οἰκονομεῖ τὴν ὁμιλίαν πρὸς τὸ
[14, 1]	ἀνθοῦντας, καὶ ποταμοὺς ῥέοντας, καὶ	ὄρνιθας	ᾄδοντας, καὶ αὔρας προσηνεῖς, καὶ
[14, 8]	ἡ θάλαττα, Ἑλλήσποντος ζεύγνυται, Ἄθως	ὀρύττεται·	τέλος δὲ τῆς σπουδῆς ἧττα,
[14, 8]	ποίμναις ἦχοι) Ἰωνικῶν αὐλημάτων καὶ	ὀρχημάτων	ἐρασταὶ γενόμενοι, ἐνόθευσαν ὁμοῦ τῇ
[14, 8]	Ἐκολάκευσεν ἀνθρώπους καὶ μουσικὴ νόθος,	ὅτε	Δωριεῖς τὴν πάτριον ἐκείνην καὶ
[14, 8]	Ἐκολάκευσεν ἀνθρώπους καὶ ἰατρικὴ νόθος,	ὅτε	τὴν Ἀσκληπιοῦ καὶ τὴν Ἀσκληπιαδῶν
[14, 2]	Ἀποκρινώμεθα τῷ ποιητῇ τοῦ μύθου,	ὅτι	εἰ μὲν Ἀσσύριός τις οὗτος
[14, 1]	ὀλίγα, τὰ δὲ ἀληθῆ αὐτά,	ὅτι	πολλὴ μὲν τῆς ὁδοῦ ἡ
[14, 7]	ἀγαθοῦ πῶς ἂν εἴη κόλαξ;	οὐ	γὰρ ἂν λάθοι· τοῦ δὲ
[14, 7]	ἐκείνῳ, οὐκ ἂν εἴη κόλαξ·	οὐ	γὰρ ἀνέχεται κολακεία ἰσηγορίας· εἰ
[14, 7]	κόλακας, οἷς τὰ ἆθλα ἦν	οὐ	ταπεινά, οὐδὲ μέχρι γαστρὸς καὶ
[14, 7]	τὰ ἆθλα ἦν οὐ ταπεινά,	οὐδὲ	μέχρι γαστρὸς καὶ ἀφροδισίων ἥκοντα,
[14, 7]	Οὐδεὶς ἐν Λακεδαίμονι Κλέων ἦν,	οὐδὲ	Ὑπέρβολος, κόλακες πονηροὶ τρυφῶντος δήμου.
[14, 5]	καὶ αὖθις φυτῷ καλῷ· καὶ	οὐδεὶς	ἂν διὰ ταῦτα κόλακα εἴποι
[14, 5]	χρῆται, καὶ ὁ μισθοφόρος, καὶ	οὐδεὶς	αὐτῶν εἰκάζει τὰ ἔργα κατὰ
[14, 7]	ἀνάπλεως· κρείττων δὲ ἀριστοκρατία δημοκρατίας.	Οὐδεὶς	ἐν Λακεδαίμονι Κλέων ἦν, οὐδὲ
[14, 7]	Τυράννῳ οὐδεὶς φίλος, βασιλεῖ δὲ	οὐδεὶς	κόλαξ· βασιλεία δὲ τυραννίδος θειότερον.
[14, 7]	καὶ ἐπτηχὸς ἡ κολακεία. Τυράννῳ	οὐδεὶς	φίλος, βασιλεῖ δὲ οὐδεὶς κόλαξ·
[14, 3]	χρήσασθαι φθάσας καὶ μεταγνοὺς εἰς	οὐδὲν	δέον τὴν κρίσιν κατατίθεται. Βούλει
[14, 8]	καὶ τὴν Ἀσκληπιαδῶν ἴασιν καταλιπόντες	οὐδὲν	διαφέρουσαν ἀπέφηναν τὴν τέχνην ὀψοποιϊκῆς,
[14, 7]	εἰ μὲν εἴη ἴσος ἐκείνῳ,	οὐκ	ἂν εἴη κόλαξ· οὐ γὰρ
[14, 7]	εἰ δὲ οὐκ εἴη ἴσος,	οὐκ	ἂν εἴη φίλος. Ἀλλὰ καὶ
[14, 6]	ἔχοντα κατὰ τὴν χρείαν, καθόσον	οὐκ	ἀντιθεραπεύεται, ἐλέγχει τὸ ἄνισον. Ὁ
[14, 5]	πρὸς ἡδονὴν αὐτὰ θεραπεύουσιν, καὶ	οὐκ	ἀφαιρήσεις αὐτῶν τὸ φιλεῖν διὰ
[14, 7]	ἀνέχεται κολακεία ἰσηγορίας· εἰ δὲ	οὐκ	εἴη ἴσος, οὐκ ἂν εἴη
[14, 2]	ἄνδρα τοῦτον ὁ καλὸς ἡγεμών·	οὐκοῦν	ἄξει τελευτῶν ἢ ἐπὶ πῦρ,
[14, 1]	δὲ τῆς Ἡδονῆς τὸν κόλακα.	Οὐκοῦν	καὶ τούτω διαφέρετον σχήματι καὶ
[14, 3]	φίλος ἥδιστον εὐτυχίαν προσλαβών. Μήποτε	οὖν	βλάβῃ καὶ ὠφελείᾳ τοὺς ἄνδρας
[14, 4]	συναπέλαυσαν, καὶ θανάτῳ περιέπεσον. ~Τῷ	οὖν	διακρινοῦμεν τὸν κόλακα τοῦ φίλου;
[14, 7]	δυστυχὴς δὲ ὁ δεισιδαίμων. ~Ὅνπερ	οὖν	τρόπον ὁ μὲν θαρσῶν τῇ
[14, 7]	ἰσότης τρόπου, τὸ δὲ μοχθηρὸν	οὔτε	αὐτὸ αὑτῷ οὔτε τῷ χρηστῷ
[14, 5]	δὲ καὶ ἡδονὴν χαίρειν ἐᾶν;	οὔτε	γὰρ τὸ φιλεῖν ἡδονῆς ἀτυχές,
[14, 5]	γὰρ τὸ φιλεῖν ἡδονῆς ἀτυχές,	οὔτε	τὸ κολακεύειν λύπης ἄμοιρον, ἀλλ´
[14, 7]	δὲ μοχθηρὸν οὔτε αὐτὸ αὑτῷ	οὔτε	τῷ χρηστῷ ἴσον, ὁ μὲν
[14, 2]	ὅτι εἰ μὲν Ἀσσύριός τις	οὗτος	εἴη κακοδαίμων ἀνήρ, ἢ Φοῖνιξ
[14, 8]	καλῷ. Κολακεύει καὶ σοφιστὴς φιλόσοφον·	οὗτος	μὲν κολάκων ἀκριβέστατος.
[14, 4]	τὰ θρέμματα, λωτὸν ἐρεπτόμενοι μελιηδέα,	(οὕτω	γάρ που τὴν ἡδονὴν ὀνομάζει
[14, 4]	ἡδονῆς παρασκευαστικώτατος. Τὸ δὲ οὐχ	οὕτως	ἔχει· καὶ γὰρ ἰατρῶν ὁ
[14, 4]	λαβὼν ἐπὶ ναῦν ἄγει. Ἀλλ´	οὐχ	ὁ Εὐρύμαχος τοῖς μνηστῆρσι τοιοῦτος,
[14, 4]	ὁ ἡδονῆς παρασκευαστικώτατος. Τὸ δὲ	οὐχ	οὕτως ἔχει· καὶ γὰρ ἰατρῶν
[14, 8]	οὐδὲν διαφέρουσαν ἀπέφηναν τὴν τέχνην	ὀψοποιϊκῆς,	πονηρὰν κόλακα πονηρῶν σωμάτων. Κολακεύει

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 20/12/2007