Dissertation, chap.
[14, 4]	ἀτοπίας τοῦ λωτοῦ, ἄκοντας καὶ	δακρύοντας	λαβὼν ἐπὶ ναῦν ἄγει. Ἀλλ´
[14, 1]	ἡγεμόνων λέγει μὲν ὀλίγα, τὰ	δὲ	ἀληθῆ αὐτά, ὅτι πολλὴ μὲν
[14, 6]	ἀληθείας ἐν τῇ κοινωνίᾳ, ὁ	δὲ	ἀπάτης· καὶ ὁ μὲν ὠφελείας
[14, 7]	δημοκρατία δὲ κολακείας ἀνάπλεως· κρείττων	δὲ	ἀριστοκρατία δημοκρατίας. Οὐδεὶς ἐν Λακεδαίμονι
[14, 6]	μὲν εὐσεβὴς φίλος θεῷ, ὁ	δὲ	δεισιδαίμων κόλαξ θεοῦ· καὶ μακάριος
[14, 1]	βλέμμα πρᾶον ἀμπεχόνη ἀνέτη· ἡ	δὲ	δευτέρα θρυπτική, ἐπίχριστος, χλανιδίοις ἐξηνθισμένη,
[14, 3]	βασανίζει λίθος, προστριβόμενον αὐτῇ· φιλίας	δὲ	δὴ καὶ κολακείας τίς ἔσται
[14, 7]	ταπειναὶ καὶ ἀνδραποδώδεις ἡδοναί· τὸν	δὲ	δῆμον αὐτόν, τὸν τῆς Εὐπόλιδος
[14, 2]	ψευδοῦς ἡδονῆς ἀληθὲς κακόν. Εἰ	δὲ	εἴη ἀνὴρ κατὰ τὸν Ἡρακλέα,
[14, 3]	μὲν εἰς χρήματα κουφότατον, τὸ	δὲ	εἰς ἡδονὴν τερπνότατον· διὰ δὲ
[14, 6]	πράξεις καὶ τὰς ὁμιλίας, διαφέρειν	δὲ	ἑκάτερον ἑκατέρου τῇ χρείᾳ καὶ
[14, 8]	δημαγωγοὺς ἀντὶ κολάκων φίλους. ~Ἂν	δὲ	ἐπὶ τὰς μοναρχίας ἔλθῃς, κολακεύει
[14, 6]	ἀμικτότατος. Φιλία μὲν ἐπαινετόν, κολακεία	δὲ	ἐπονείδιστον· φιλία γὰρ ἑκατέρου πρὸς
[14, 7]	βασιλεία δὲ τυραννίδος θειότερον. Εἰ	δέ	ἐστιν ἡ φιλία ἰσότης τρόπου,
[14, 6]	ἀδεής, κολακεία χρείας ἐνδεής. Εἰ	δέ	ἐστιν καὶ ἀνθρώποις πρὸς θεοὺς
[14, 2]	καὶ ἀηδῆ καὶ ἄμουσον, τὸν	δὲ	ἕτερον χαρίεντα καὶ προσηνῆ καὶ
[14, 1]	καὶ σταφυλὴν σταφυλῇ ἐπιφυομένην· ὁ	δὲ	ἕτερος τῶν ἡγεμόνων λέγει μὲν
[14, 1]	τῆς ὁδοῦ ἡ τραχεῖα, ὀλίγη	δὲ	εὐπετής, καὶ χρὴ τὸν ἀγαθὸν
[14, 1]	αὐτῷ σοβαρὰ τῶν ἡγεμόνων, ἡ	δὲ	εὐσχήμων ἰδεῖν, βαδίζουσα ἠρέμα, φθεγγομένη
[14, 7]	αἱ τῆς Ἑλλάδος συμφοραί; Εἰ	δὲ	ἤθελον Ἀθηναῖοι, παρωσάμενοι τοὺς κόλακας,
[14, 7]	καὶ θαρσαλέον ἡ φιλία, δύσελπις	δὲ	καὶ ἐπτηχὸς ἡ κολακεία. Τυράννῳ
[14, 5]	φίλον κατὰ τὴν ἀρετήν, λύπην	δὲ	καὶ ἡδονὴν χαίρειν ἐᾶν; οὔτε
[14, 5]	μὲν τοῖς ἐνσπόνδοις πιστός, ὁ	δὲ	καὶ τοῖς φίλοις ἄπιστος. ~Ταύτῃ
[14, 8]	τέχναις κατὰ τὸ σχῆμα, ἀνομοίους	δὲ	κατὰ τὰ ἔργα. Ἐκολάκευσεν ἀνθρώπους
[14, 8]	δεῦρο κολακείαν μὲν ἀνθεῖν, φιλίαν	δὲ	κατορωρύχθαι. Ἔστιν καὶ ἐν ἐπιτηδεύμασιν
[14, 6]	ἴσην ἔχει τὴν ἀντίδοσιν, ἡ	δὲ	κολακεία χωλεύει· ὁ γάρ του
[14, 7]	μὲν ἀριστοκρατία φιλίας μεστή, δημοκρατία	δὲ	κολακείας ἀνάπλεως· κρείττων δὲ ἀριστοκρατία
[14, 8]	Κολακεύουσιν καὶ Ἀλέξανδρον Μακεδόνες· τῆς	δὲ	κολακείας τὰ ἔργα ἀναξυρίδες Περσικαί,
[14, 6]	αὐτῷ ἐκ τῆς ἴσης· ὁ	δὲ	κόλαξ ἐπακολουθῶν τῇ αὑτοῦ ὀρέξει
[14, 6]	καὶ συμφορῶν κοινωνὸς ἰσότατος· ὁ	δὲ	κόλαξ εὐτυχίας μὲν κοινωνὸς ἀπληστότατος·
[14, 6]	φίλος ὀρέγεται τοῦ ἴσου, ὁ	δὲ	κόλαξ τοῦ ἰδίου· καὶ ὁ
[14, 7]	ἀγαθῷ φίλος, ἴσος γάρ· ὁ	δὲ	κόλαξ τοῦ μὲν ἀγαθοῦ πῶς
[14, 3]	βλάβη φθήσεται τὴν γνῶσιν· δεῖ	δὲ	κρῖναι, πρὶν ἄρξασθαι χρῆσθαι· ἐὰν
[14, 6]	δεῖται μνήμης ὧν ἔπραξεν, ὁ	δὲ	λήθης ὧν ἐπανούργησεν· ὁ μὲν
[14, 5]	διασωστικὸς διὰ τὴν φιλίαν· ὁ	δὲ	μισθαρνικὸς τῶν βουλομένων· καὶ ὁ
[14, 7]	ἡ φιλία ἰσότης τρόπου, τὸ	δὲ	μοχθηρὸν οὔτε αὐτὸ αὑτῷ οὔτε
[14, 7]	οὐ γὰρ ἂν λάθοι· τοῦ	δὲ	μοχθηροῦ κόλαξ ὤν, εἰ μὲν
[14, 6]	μακάριος εὐσεβὴς φίλος θεοῦ, δυστυχὴς	δὲ	ὁ δεισιδαίμων. ~Ὅνπερ οὖν τρόπον
[14, 3]	μὲν μῦθος ὡδὶ τελευτᾷ· μεταλαβὼν	δὲ	ὁ λόγος πρὸς αὑτὸν σκοπείτω
[14, 7]	κολακεία. Τυράννῳ οὐδεὶς φίλος, βασιλεῖ	δὲ	οὐδεὶς κόλαξ· βασιλεία δὲ τυραννίδος
[14, 7]	γὰρ ἀνέχεται κολακεία ἰσηγορίας· εἰ	δὲ	οὐκ εἴη ἴσος, οὐκ ἂν
[14, 4]	εἴη ὁ ἡδονῆς παρασκευαστικώτατος. Τὸ	δὲ	οὐχ οὕτως ἔχει· καὶ γὰρ
[14, 6]	ἰσοτιμίας κατὰ τὴν ἀρετήν, ὁ	δὲ	πλεονεξίας κατὰ τὴν ἡδονήν· καὶ
[14, 4]	καὶ κυβερνητῶν ὁ ἀσφαλέστατος. Φιλοῦσιν	δέ	που καὶ παῖδας πατέρες, καὶ
[14, 1]	ἵνα δεῖ πόνου, μοχθήσοντα, τὴν	δὲ	ῥᾳστώνην ἐκ περιουσίας ληψόμενον. ~Ταῦτά
[14, 6]	εὐτυχίας μὲν κοινωνὸς ἀπληστότατος· ἐν	δὲ	ταῖς συμφοραῖς ἀμικτότατος. Φιλία μὲν
[14, 7]	τοῖς θεοῖς ἄνευ δέους, ὁ	δὲ	ταπεινὸς διὰ μοχθηρίαν μετὰ πολλοῦ
[14, 6]	ἰσηγορίας κατὰ τὴν ὁμιλίαν, ὁ	δὲ	ταπεινότητος κατὰ τὴν θεραπείαν· ὁ
[14, 1]	τῆς Ἀρετῆς τὸν φίλον, ἀντὶ	δὲ	τῆς Ἡδονῆς τὸν κόλακα. Οὐκοῦν
[14, 8]	δειλὸς οἰκέτης δεσπότην τρυφῶντα· τὰ	δὲ	τῆς κολακείας τέλη, ἀνίσταται ἡ
[14, 8]	Ἑλλήσποντος ζεύγνυται, Ἄθως ὀρύττεται· τέλος	δὲ	τῆς σπουδῆς ἧττα, καὶ φυγή,
[14, 8]	καὶ τῆς Ἀργεάδων ἑστίας. Τὰς	δὲ	τυραννίδας τί χρὴ λέγειν; ὅπου
[14, 7]	βασιλεῖ δὲ οὐδεὶς κόλαξ· βασιλεία	δὲ	τυραννίδος θειότερον. Εἰ δέ ἐστιν
[14, 3]	κρῖναι, πρὶν ἄρξασθαι χρῆσθαι· ἐὰν	δὲ	ὑστερῇ τῆς χρήσεως ἡ κρίσις,
[14, 3]	δὲ εἰς ἡδονὴν τερπνότατον· διὰ	δὲ	φιλίας πολλοὶ ἤδη καὶ φυγῆς
[14, 5]	κατὰ τὴν μοχθηρίαν τάξαι, τὸν	δὲ	φίλον κατὰ τὴν ἀρετήν, λύπην
[14, 6]	τῆς εἰς τὸ μέλλον, ὁ	δὲ	χάριτος τῆς ἐν τῷ παρόντι·
[14, 5]	καὶ ὁ μὲν αὐθαίρετος, ὁ	δὲ	ὤνιος· καὶ ὁ μὲν τοῖς
[14, 1]	ὡς ἥδιστος ἰδεῖν ὤν, ὁ	δὲ	ὡς ἀληθέστατος· καὶ ὁ μὲν
[14, 6]	μὲν ὡς κοινῶν κήδεται, ὁ	δὲ	ὡς ἀλλότρια λυμαίνεται· ὁ μὲν
[14, 7]	μετὰ πολλοῦ δέους, δύσελπις, καὶ	δεδιὼς	τοὺς θεούς, ὥσπερ τοὺς τυράννους,
[14, 3]	ἄλλη βλάβη φθήσεται τὴν γνῶσιν·	δεῖ	δὲ κρῖναι, πρὶν ἄρξασθαι χρῆσθαι·
[14, 1]	ἀγαθὸν ὁδοιπόρον ἥκειν παρεσκευασμένον, ἵνα	δεῖ	πόνου, μοχθήσοντα, τὴν δὲ ῥᾳστώνην
[14, 8]	Μαρδόνιος, βάρβαρος βάρβαρον, ἀνόητος ἀνόητον,	δειλὸς	οἰκέτης δεσπότην τρυφῶντα· τὰ δὲ
[14, 4]	ἑαυτοῦ ἑταίρους, ὡς πολλὰ καὶ	δεινὰ	ἀνέτλη ἀρνύμενος ἥν τε ψυχήν,
[14, 2]	χαρίεντα καὶ προσηνῆ καὶ φιλάνθρωπον	δεινῶς.	Ἀγέτω δὴ λαβὼν τὸν ἄνδρα
[14, 6]	εὐσεβὴς φίλος θεῷ, ὁ δὲ	δεισιδαίμων	κόλαξ θεοῦ· καὶ μακάριος εὐσεβὴς
[14, 6]	φίλος θεοῦ, δυστυχὴς δὲ ὁ	δεισιδαίμων.	~Ὅνπερ οὖν τρόπον ὁ μὲν
[14, 6]	ἐν τῷ παρόντι· ὁ μὲν	δεῖται	μνήμης ὧν ἔπραξεν, ὁ δὲ
[14, 1]	ᾄδοντας, καὶ αὔρας προσηνεῖς, καὶ	δένδρα	ἀμφιλαφῆ, καὶ λείας ὁδούς, καὶ
[14, 1]	καὶ ὁ μὲν σεσηρώς, ὀρέγων	δεξιάν,	παρακαλείτω τὸν ἄνδρα ἕπεσθαι αὐτῷ,
[14, 1]	καὶ κυλινδαίνων, καὶ ἀντιβολῶν, καὶ	δεόμενος,	καὶ διηγούμενος ἐκτόπους τινὰς ἡδονάς,
[14, 3]	φθάσας καὶ μεταγνοὺς εἰς οὐδὲν	δέον	τὴν κρίσιν κατατίθεται. Βούλει τοίνυν
[14, 8]	τί χρὴ λέγειν; ὅπου γὰρ	δέος	καὶ ἐξουσία δεσποτικὸν τὸ ἀρχόμενον
[14, 7]	ταπεινὸς διὰ μοχθηρίαν μετὰ πολλοῦ	δέους,	δύσελπις, καὶ δεδιὼς τοὺς θεούς,
[14, 7]	ἀρετῇ πρόσεισιν τοῖς θεοῖς ἄνευ	δέους,	ὁ δὲ ταπεινὸς διὰ μοχθηρίαν
[14, 2]	ὡς τὸν Φοίνικα· ἢ ἐπὶ	δεσμά,	ὡς τὸν Κύπριον, καὶ ἐπί
[14, 8]	βάρβαρον, ἀνόητος ἀνόητον, δειλὸς οἰκέτης	δεσπότην	τρυφῶντα· τὰ δὲ τῆς κολακείας
[14, 8]	ὅπου γὰρ δέος καὶ ἐξουσία	δεσποτικὸν	τὸ ἀρχόμενον ἄγχει, ἀνάγκη δεῦρο
[14, 8]	δεσποτικὸν τὸ ἀρχόμενον ἄγχει, ἀνάγκη	δεῦρο	κολακείαν μὲν ἀνθεῖν, φιλίαν δὲ
[14, 1]	πρᾶον ἀμπεχόνη ἀνέτη· ἡ δὲ	δευτέρα	θρυπτική, ἐπίχριστος, χλανιδίοις ἐξηνθισμένη, βλέμμα
[14, 3]	λίθος, προστριβόμενον αὐτῇ· φιλίας δὲ	δὴ	καὶ κολακείας τίς ἔσται βάσανος;
[14, 2]	προσηνῆ καὶ φιλάνθρωπον δεινῶς. Ἀγέτω	δὴ	λαβὼν τὸν ἄνδρα τοῦτον ὁ
[14, 4]	διδάσκαλος; ἐπεὶ καὶ Ὀδυσσεὺς ἐφίλει	δή	που τοὺς ἑαυτοῦ ἑταίρους, ὡς
[14, 5]	καὶ διεπιβουλεύειν τῷ γάμῳ. ~Βούλει	δὴ	συνελὼν τὸν μὲν κόλακα κατὰ
[14, 7]	Περικλεῖ καὶ Νικίᾳ, εἶχον ἂν	δημαγωγοὺς	ἀντὶ κολάκων φίλους. ~Ἂν δὲ
[14, 7]	ἡ μὲν ἀριστοκρατία φιλίας μεστή,	δημοκρατία	δὲ κολακείας ἀνάπλεως· κρείττων δὲ
[14, 7]	κολακείας ἀνάπλεως· κρείττων δὲ ἀριστοκρατία	δημοκρατίας.	Οὐδεὶς ἐν Λακεδαίμονι Κλέων ἦν,
[14, 7]	καὶ ἀνδραποδώδεις ἡδοναί· τὸν δὲ	δῆμον	αὐτόν, τὸν τῆς Εὐπόλιδος στωμυλίας
[14, 7]	οὐδὲ Ὑπέρβολος, κόλακες πονηροὶ τρυφῶντος	δήμου.	Ἀλλὰ Καλλίαν μὲν ἐν Διονυσίοις
[14, 3]	τὸ δὲ εἰς ἡδονὴν τερπνότατον·	διὰ	δὲ φιλίας πολλοὶ ἤδη καὶ
[14, 7]	ἄνευ δέους, ὁ δὲ ταπεινὸς	διὰ	μοχθηρίαν μετὰ πολλοῦ δέους, δύσελπις,
[14, 5]	φυτῷ καλῷ· καὶ οὐδεὶς ἂν	διὰ	ταῦτα κόλακα εἴποι τὸν Ὀδυσσέα·
[14, 5]	οὐκ ἀφαιρήσεις αὐτῶν τὸ φιλεῖν	διὰ	τὴν ἡδονήν. Ὁ Ἀγαμέμνων τῷ
[14, 5]	πρόθεσιν· ὁ μὲν γὰρ διασωστικὸς	διὰ	τὴν φιλίαν· ὁ δὲ μισθαρνικὸς
[14, 2]	Κύπριον, καὶ ἐπί τι ἄλλο	διὰ	ψευδοῦς ἡδονῆς ἀληθὲς κακόν. Εἰ
[14, 6]	καὶ τῷ τέλει, καὶ τῇ	διαθέσει	τῆς ψυχῆς. Ὁ μὲν γὰρ
[14, 5]	προθέσει γὰρ καὶ χρείᾳ καὶ	διαθέσει	ψυχῆς ὁ κόλαξ διακρίνεται τοῦ
[14, 3]	πρὸς αὑτὸν σκοπείτω ἄν, τίσι	διακρίναι	τὸν κόλακα τοῦ φίλου. Τὸν
[14, 5]	καὶ διαθέσει ψυχῆς ὁ κόλαξ	διακρίνεται	τοῦ φίλου. Καὶ γὰρ ὁ
[14, 4]	καὶ θανάτῳ περιέπεσον. ~Τῷ οὖν	διακρινοῦμεν	τὸν κόλακα τοῦ φίλου; μήτε
[14, 5]	εἰς τὴν Φαιάκων γῆν, γυμνὸς	διαναστὰς	ἐκ τῆς εὐνῆς, ἐντυχὼν παιζούσαις
[14, 5]	τὴν πρόθεσιν· ὁ μὲν γὰρ	διασωστικὸς	διὰ τὴν φιλίαν· ὁ δὲ
[14, 6]	αὐτὰς πράξεις καὶ τὰς ὁμιλίας,	διαφέρειν	δὲ ἑκάτερον ἑκατέρου τῇ χρείᾳ
[14, 6]	~Ταύτῃ νόμιζε καὶ τὸν κόλακα	διαφέρειν	τοῦ φίλου, καὶ συμπίπτειν μὲν
[14, 1]	τὸν κόλακα. Οὐκοῦν καὶ τούτω	διαφέρετον	σχήματι καὶ βλέμματι καὶ ἀμπεχόνῃ
[14, 8]	τὴν Ἀσκληπιαδῶν ἴασιν καταλιπόντες οὐδὲν	διαφέρουσαν	ἀπέφηναν τὴν τέχνην ὀψοποιϊκῆς, πονηρὰν
[14, 4]	που καὶ παῖδας πατέρες, καὶ	διδάσκαλοι	μαθητάς· καὶ τί ἂν εἴη
[14, 4]	ἢ παιδὶ πατήρ, καὶ μαθητῇ	διδάσκαλος;	ἐπεὶ καὶ Ὀδυσσεὺς ἐφίλει δή
[14, 4]	κείρειν οἶκον ἀνδρὸς βασιλέως, καὶ	διεπιβουλεύειν	τῷ γάμῳ. ~Βούλει δὴ συνελὼν
[14, 4]	γένει ἀκολάστῳ καὶ φιληδόνῳ, οἳ	διῆγον,	καθάπερ τὰ θρέμματα, λωτὸν ἐρεπτόμενοι
[14, 1]	καὶ ἀντιβολῶν, καὶ δεόμενος, καὶ	διηγούμενος	ἐκτόπους τινὰς ἡδονάς, εἰ λαβὼν
[14, 8]	καὶ ἐπιτειχίζων τὸ ἄδικον τῷ	δικαίῳ,	καὶ τὸ αἰσχρὸν τῷ καλῷ.
[14, 7]	δήμου. Ἀλλὰ Καλλίαν μὲν ἐν	Διονυσίοις	ἐκωμῴδει Εὔπολις, ἰδιώτην ἄνδρα ἐν
[14, 7]	κωμῳδήσει; ἐν ποίῳ θεάτρῳ; ποίοις	Διονυσίοις;	καὶ τοὺς πολλοὺς ἐκείνους κόλακας,
[14, 1]	ὁρᾷ καὶ ὁ Ἡρακλῆς, ἅτε	Διὸς	παῖς, καὶ ἀγαθὸς τὴν φύσιν,
[14, 1]	ἄρτι ἡβάσκοντα καὶ ἀνδριζόμενον ἐπὶ	διττὰς	ὁδούς, Ἀρετὴν καὶ Ἡδονὴν ἐπιστήσας
[14, 1]	Φέρε καὶ ἡμεῖς πλάττωμεν μῦθον,	διττὰς	ὁδούς, καὶ ἄνδρα ἀγαθόν, καὶ
[14, 1]	ἀμφιλαφῆ, καὶ λείας ὁδούς, καὶ	δρόμους	εὐπετεῖς, καὶ κήπους εὐθαλεῖς, ὄγχνας
[14, 7]	μὲν καὶ θαρσαλέον ἡ φιλία,	δύσελπις	δὲ καὶ ἐπτηχὸς ἡ κολακεία.
[14, 7]	διὰ μοχθηρίαν μετὰ πολλοῦ δέους,	δύσελπις,	καὶ δεδιὼς τοὺς θεούς, ὥσπερ
[14, 6]	τὸ ἄνισον. Ὁ φίλος λανθάνων	δυστυχεῖ,	ὁ κόλαξ μὴ λανθάνων. Φιλία
[14, 6]	καὶ μακάριος εὐσεβὴς φίλος θεοῦ,	δυστυχὴς	δὲ ὁ δεισιδαίμων. ~Ὅνπερ οὖν
[14, 8]	ἀνθρώπους καὶ μουσικὴ νόθος, ὅτε	Δωριεῖς	τὴν πάτριον ἐκείνην καὶ ὄρειον

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 20/12/2007