Dissertation, chap.
[14, 3]	δὲ κρῖναι, πρὶν ἄρξασθαι χρῆσθαι·	ἐὰν	δὲ ὑστερῇ τῆς χρήσεως ἡ
[14, 5]	λύπην δὲ καὶ ἡδονὴν χαίρειν	ἐᾶν;	οὔτε γὰρ τὸ φιλεῖν ἡδονῆς
[14, 6]	ἐάν τε λυπηρὸν τοῦτο ᾖ,	ἐάν	τε ἡδύ, συναπολαύει αὐτῷ ἐκ
[14, 6]	εἰς κοινὸν καταθέμενος τῷ φίλῳ,	ἐάν	τε λυπηρὸν τοῦτο ᾖ, ἐάν
[14, 4]	οἴνου ἅδην συνεκροφεῖν, καὶ συγκυλινδεῖσθαι	ἐᾶν	τῆς νυκτὸς θεραπαινιδίοις, καὶ κείρειν
[14, 1]	χαίρειν τῇ Ἡδονῇ φράσας, ἐπιτρέπει	ἑαυτὸν	τῇ Ἀρετῇ ἄγειν. Φέρε καὶ
[14, 4]	Ὀδυσσεὺς ἐφίλει δή που τοὺς	ἑαυτοῦ	ἑταίρους, ὡς πολλὰ καὶ δεινὰ
[14, 3]	κἂν βλάψῃ, ἢ εἰς χρήματα	ἐζημίωσεν,	ἢ εἰς ἡδονὴν ἐξέχεεν· ὧν
[14, 3]	τὸ ἐξ ἑκατέρου τέλος; ἀλλ´	εἰ	ἀναμενοῦμεν τὸ τέλος, ἄλλη βλάβη
[14, 2]	διὰ ψευδοῦς ἡδονῆς ἀληθὲς κακόν.	Εἰ	δὲ εἴη ἀνὴρ κατὰ τὸν
[14, 7]	κόλαξ· βασιλεία δὲ τυραννίδος θειότερον.	Εἰ	δέ ἐστιν ἡ φιλία ἰσότης
[14, 6]	χρείας ἀδεής, κολακεία χρείας ἐνδεής.	Εἰ	δέ ἐστιν καὶ ἀνθρώποις πρὸς
[14, 7]	ἀλλὰ αἱ τῆς Ἑλλάδος συμφοραί;	Εἰ	δὲ ἤθελον Ἀθηναῖοι, παρωσάμενοι τοὺς
[14, 7]	οὐ γὰρ ἀνέχεται κολακεία ἰσηγορίας·	εἰ	δὲ οὐκ εἴη ἴσος, οὐκ
[14, 4]	καὶ πάνυ εἰκός· καὶ μὴν	εἰ	ἐχθρὸς ὁ λύπης παρασκευαστικός, φίλος
[14, 1]	καὶ διηγούμενος ἐκτόπους τινὰς ἡδονάς,	εἰ	λαβὼν αὐτὸν ἄξει, λειμῶνας ἀνθοῦντας,
[14, 2]	τῷ ποιητῇ τοῦ μύθου, ὅτι	εἰ	μὲν Ἀσσύριός τις οὗτος εἴη
[14, 7]	τοῦ δὲ μοχθηροῦ κόλαξ ὤν,	εἰ	μὲν εἴη ἴσος ἐκείνῳ, οὐκ
[14, 2]	ἡδονῆς ἀληθὲς κακόν. Εἰ δὲ	εἴη	ἀνὴρ κατὰ τὸν Ἡρακλέα, αἱρήσεται
[14, 4]	διδάσκαλοι μαθητάς· καὶ τί ἂν	εἴη	ἀνιαρότερον, ἢ παιδὶ πατήρ, καὶ
[14, 7]	μοχθηροῦ κόλαξ ὤν, εἰ μὲν	εἴη	ἴσος ἐκείνῳ, οὐκ ἂν εἴη
[14, 7]	κολακεία ἰσηγορίας· εἰ δὲ οὐκ	εἴη	ἴσος, οὐκ ἂν εἴη φίλος.
[14, 2]	εἰ μὲν Ἀσσύριός τις οὗτος	εἴη	κακοδαίμων ἀνήρ, ἢ Φοῖνιξ Στράτων,
[14, 7]	τοῦ μὲν ἀγαθοῦ πῶς ἂν	εἴη	κόλαξ; οὐ γὰρ ἂν λάθοι·
[14, 7]	εἴη ἴσος ἐκείνῳ, οὐκ ἂν	εἴη	κόλαξ· οὐ γὰρ ἀνέχεται κολακεία
[14, 4]	ὁ λύπης παρασκευαστικός, φίλος ἂν	εἴη	ὁ ἡδονῆς παρασκευαστικώτατος. Τὸ δὲ
[14, 7]	οὐκ εἴη ἴσος, οὐκ ἂν	εἴη	φίλος. Ἀλλὰ καὶ τῶν πολιτειῶν
[14, 5]	κόραις, τὴν βασιλίδα γνωρίσας, Ἀρτέμιδι	εἰκάζει	αὐτήν, καὶ αὖθις φυτῷ καλῷ·
[14, 5]	ὁ μισθοφόρος, καὶ οὐδεὶς αὐτῶν	εἰκάζει	τὰ ἔργα κατὰ τὴν χειρουργίαν,
[14, 4]	ἡδονὴν ὁμιλῶν φίλος; καὶ πάνυ	εἰκός·	καὶ μὴν εἰ ἐχθρὸς ὁ
[14, 2]	τῶν ἡγεμόνων, καὶ ἡγήσεταί τινα	εἶναι	ἄξεινον καὶ ἀηδῆ καὶ ἄμουσον,
[14, 5]	οὐδεὶς ἂν διὰ ταῦτα κόλακα	εἴποι	τὸν Ὀδυσσέα· προθέσει γὰρ καὶ
[14, 3]	ἢ εἰς χρήματα ἐζημίωσεν, ἢ	εἰς	ἡδονὴν ἐξέχεεν· ὧν τὸ μὲν
[14, 3]	εἰς χρήματα κουφότατον, τὸ δὲ	εἰς	ἡδονὴν τερπνότατον· διὰ δὲ φιλίας
[14, 6]	φίλος τὸ φαινόμενον αὐτῷ ἀγαθὸν	εἰς	κοινὸν καταθέμενος τῷ φίλῳ, ἐάν
[14, 3]	ὁ χρήσασθαι φθάσας καὶ μεταγνοὺς	εἰς	οὐδὲν δέον τὴν κρίσιν κατατίθεται.
[14, 6]	συμπίπτειν μὲν ἑκάτερον ἑκατέρῳ πολλάκις	εἰς	τὰς αὐτὰς πράξεις καὶ τὰς
[14, 5]	Ὁ Ὀδυσσεύς, ἐκνηξάμενος τῆς θαλάττης	εἰς	τὴν Φαιάκων γῆν, γυμνὸς διαναστὰς
[14, 6]	καὶ ὁ μὲν ὠφελείας τῆς	εἰς	τὸ μέλλον, ὁ δὲ χάριτος
[14, 3]	γὰρ κόλαξ, κἂν βλάψῃ, ἢ	εἰς	χρήματα ἐζημίωσεν, ἢ εἰς ἡδονὴν
[14, 3]	ἡδονὴν ἐξέχεεν· ὧν τὸ μὲν	εἰς	χρήματα κουφότατον, τὸ δὲ εἰς
[14, 7]	κόλακας, πείθεσθαι Περικλεῖ καὶ Νικίᾳ,	εἶχον	ἂν δημαγωγοὺς ἀντὶ κολάκων φίλους.
[14, 1]	πόνου, μοχθήσοντα, τὴν δὲ ῥᾳστώνην	ἐκ	περιουσίας ληψόμενον. ~Ταῦτά τοι λεγόντων
[14, 5]	τὴν Φαιάκων γῆν, γυμνὸς διαναστὰς	ἐκ	τῆς εὐνῆς, ἐντυχὼν παιζούσαις κόραις,
[14, 6]	ἐάν τε ἡδύ, συναπολαύει αὐτῷ	ἐκ	τῆς ἴσης· ὁ δὲ κόλαξ
[14, 1]	Ἀρετὴν καὶ Ἡδονὴν ἐπιστήσας ἡγεμόνας	ἑκατέρᾳ	τῇ ὁδῷ· ἡ μὲν αὐτῷ
[14, 6]	καὶ τὰς ὁμιλίας, διαφέρειν δὲ	ἑκάτερον	ἑκατέρου τῇ χρείᾳ καὶ τῷ
[14, 6]	τοῦ φίλου, καὶ συμπίπτειν μὲν	ἑκάτερον	ἑκατέρῳ πολλάκις εἰς τὰς αὐτὰς
[14, 5]	τὸ κολακεύειν λύπης ἄμοιρον, ἀλλ´	ἑκάτερον	ἐν ἑκατέρῳ φύρεται, καὶ ἡδονὴ
[14, 4]	ἡδονῇ, μήτε βλάβῃ· φέρε χωρὶς	ἑκάτερον	θεασώμεθα. Ἆρά γε ὁ πρὸς
[14, 6]	ἐπονείδιστον· φιλία γὰρ ἑκατέρου πρὸς	ἑκάτερον	ἴσην ἔχει τὴν ἀντίδοσιν, ἡ
[14, 6]	κολακεία δὲ ἐπονείδιστον· φιλία γὰρ	ἑκατέρου	πρὸς ἑκάτερον ἴσην ἔχει τὴν
[14, 3]	ἔσται βάσανος; ἆρα τὸ ἐξ	ἑκατέρου	τέλος; ἀλλ´ εἰ ἀναμενοῦμεν τὸ
[14, 6]	τὰς ὁμιλίας, διαφέρειν δὲ ἑκάτερον	ἑκατέρου	τῇ χρείᾳ καὶ τῷ τέλει,
[14, 5]	τὴν χειρουργίαν, ἀλλὰ χωρίζει τὴν	ἑκατέρου	χρείαν κατὰ τὴν πρόθεσιν· ὁ
[14, 6]	φίλου, καὶ συμπίπτειν μὲν ἑκάτερον	ἑκατέρῳ	πολλάκις εἰς τὰς αὐτὰς πράξεις
[14, 5]	λύπης ἄμοιρον, ἀλλ´ ἑκάτερον ἐν	ἑκατέρῳ	φύρεται, καὶ ἡδονὴ ἐν φιλίᾳ,
[14, 8]	νόθος, ὅτε Δωριεῖς τὴν πάτριον	ἐκείνην	καὶ ὄρειον μουσικὴν καταλιπόντες (ἦσαν
[14, 2]	τῶν ἡγεμόνων, τὸν φίλον, ὥσπερ	ἐκεῖνος	τὴν Ἀρετήν. ~Καὶ ὁ μὲν
[14, 2]	ὁ Κύπριος, ἢ ὁ Συβαρίτης	ἐκεῖνος,	τὸν μὲν καὶ μισήσει τῶν
[14, 7]	ποίοις Διονυσίοις; καὶ τοὺς πολλοὺς	ἐκείνους	κόλακας, οἷς τὰ ἆθλα ἦν
[14, 7]	ὤν, εἰ μὲν εἴη ἴσος	ἐκείνῳ,	οὐκ ἂν εἴη κόλαξ· οὐ
[14, 5]	κολακείαν αὑτῷ ὑποτίθεται; Ὁ Ὀδυσσεύς,	ἐκνηξάμενος	τῆς θαλάττης εἰς τὴν Φαιάκων
[14, 3]	φιλίας πολλοὶ ἤδη καὶ φυγῆς	ἐκοινώνησαν,	καὶ ἀτιμίας συναπέλαυσαν, καὶ θανάτῳ
[14, 8]	τῇ μουσικῇ καὶ τὴν ἀρετήν.	Ἐκολάκευσεν	ἀνθρώπους καὶ ἰατρικὴ νόθος, ὅτε
[14, 8]	ἀνομοίους δὲ κατὰ τὰ ἔργα.	Ἐκολάκευσεν	ἀνθρώπους καὶ μουσικὴ νόθος, ὅτε
[14, 1]	ἀντιβολῶν, καὶ δεόμενος, καὶ διηγούμενος	ἐκτόπους	τινὰς ἡδονάς, εἰ λαβὼν αὐτὸν
[14, 7]	Ἀλλὰ Καλλίαν μὲν ἐν Διονυσίοις	ἐκωμῴδει	Εὔπολις, ἰδιώτην ἄνδρα ἐν συμποσίοις
[14, 6]	τὴν χρείαν, καθόσον οὐκ ἀντιθεραπεύεται,	ἐλέγχει	τὸ ἄνισον. Ὁ φίλος λανθάνων
[14, 6]	φιλία χρόνῳ αὔξεται, κολακεία χρόνῳ	ἐλέγχεται·	φιλία χρείας ἀδεής, κολακεία χρείας
[14, 6]	λανθάνων. Φιλία βασανιζομένη κρατύνεται, κολακεία	ἐλεγχομένη	θραύεται· φιλία χρόνῳ αὔξεται, κολακεία
[14, 8]	~Ἂν δὲ ἐπὶ τὰς μοναρχίας	ἔλθῃς,	κολακεύει καὶ Ξέρξην Μαρδόνιος, βάρβαρος
[14, 7]	Εὐπόλιδος στωμυλίας θεατήν, ποῦ τὶς	ἐλθὼν	κωμῳδήσει; ἐν ποίῳ θεάτρῳ; ποίοις
[14, 7]	ἀφροδισίων ἥκοντα, ἀλλὰ αἱ τῆς	Ἑλλάδος	συμφοραί; Εἰ δὲ ἤθελον Ἀθηναῖοι,
[14, 8]	ἡ Ἀσία, μαστιγοῦται ἡ θάλαττα,	Ἑλλήσποντος	ζεύγνυται, Ἄθως ὀρύττεται· τέλος δὲ
[14, 6]	κόλαξ εὐτυχίας μὲν κοινωνὸς ἀπληστότατος·	ἐν	δὲ ταῖς συμφοραῖς ἀμικτότατος. Φιλία
[14, 7]	τρυφῶντος δήμου. Ἀλλὰ Καλλίαν μὲν	ἐν	Διονυσίοις ἐκωμῴδει Εὔπολις, ἰδιώτην ἄνδρα
[14, 5]	κολακεύειν λύπης ἄμοιρον, ἀλλ´ ἑκάτερον	ἐν	ἑκατέρῳ φύρεται, καὶ ἡδονὴ ἐν
[14, 8]	φιλίαν δὲ κατορωρύχθαι. Ἔστιν καὶ	ἐν	ἐπιτηδεύμασιν καὶ τέχναις κολακείας ἰδεῖν,
[14, 5]	ἡδονὴ ἐν φιλίᾳ, καὶ λύπη	ἐν	κολακείαις· ἐπεὶ καὶ αἱ μητέρες
[14, 7]	κρείττων δὲ ἀριστοκρατία δημοκρατίας. Οὐδεὶς	ἐν	Λακεδαίμονι Κλέων ἦν, οὐδὲ Ὑπέρβολος,
[14, 7]	θεατήν, ποῦ τὶς ἐλθὼν κωμῳδήσει;	ἐν	ποίῳ θεάτρῳ; ποίοις Διονυσίοις; καὶ
[14, 7]	Διονυσίοις ἐκωμῴδει Εὔπολις, ἰδιώτην ἄνδρα	ἐν	συμποσίοις κολακευόμενον, ὅπου τῆς κολακείας
[14, 6]	τὴν θεραπείαν· ὁ μὲν ἀληθείας	ἐν	τῇ κοινωνίᾳ, ὁ δὲ ἀπάτης·
[14, 1]	φίλου. ~Πρόδικος μὲν Ἡρακλέα ἄγει	ἐν	τῷ μύθῳ ἄρτι ἡβάσκοντα καὶ
[14, 6]	μέλλον, ὁ δὲ χάριτος τῆς	ἐν	τῷ παρόντι· ὁ μὲν δεῖται
[14, 5]	ἐν ἑκατέρῳ φύρεται, καὶ ἡδονὴ	ἐν	φιλίᾳ, καὶ λύπη ἐν κολακείαις·
[14, 6]	φιλία χρείας ἀδεής, κολακεία χρείας	ἐνδεής.	Εἰ δέ ἐστιν καὶ ἀνθρώποις
[14, 6]	κολακεία χωλεύει· ὁ γάρ του	ἐνδεὴς	θεραπεύων τὸν ἔχοντα κατὰ τὴν
[14, 8]	αὐλημάτων καὶ ὀρχημάτων ἐρασταὶ γενόμενοι,	ἐνόθευσαν	ὁμοῦ τῇ μουσικῇ καὶ τὴν
[14, 5]	ὤνιος· καὶ ὁ μὲν τοῖς	ἐνσπόνδοις	πιστός, ὁ δὲ καὶ τοῖς
[14, 4]	ψυχήν, καὶ νόστον ἑταίρων· ἀλλ´	ἐντυχὼν	ἀνδρῶν γένει ἀκολάστῳ καὶ φιληδόνῳ,
[14, 5]	γυμνὸς διαναστὰς ἐκ τῆς εὐνῆς,	ἐντυχὼν	παιζούσαις κόραις, τὴν βασιλίδα γνωρίσας,
[14, 3]	τίς ἔσται βάσανος; ἆρα τὸ	ἐξ	ἑκατέρου τέλος; ἀλλ´ εἰ ἀναμενοῦμεν
[14, 3]	χρήματα ἐζημίωσεν, ἢ εἰς ἡδονὴν	ἐξέχεεν·	ὧν τὸ μὲν εἰς χρήματα
[14, 1]	δὲ δευτέρα θρυπτική, ἐπίχριστος, χλανιδίοις	ἐξηνθισμένη,	βλέμμα ἰταμόν, βάδισμα ἄτακτον, φωνὴ
[14, 8]	λέγειν; ὅπου γὰρ δέος καὶ	ἐξουσία	δεσποτικὸν τὸ ἀρχόμενον ἄγχει, ἀνάγκη
[14, 8]	καὶ ὄρειον μουσικὴν καταλιπόντες (ἦσαν	ἐπ´	ἀγέλαις καὶ ποίμναις ἦχοι) Ἰωνικῶν
[14, 1]	εὐπετεῖς, καὶ κήπους εὐθαλεῖς, ὄγχνας	ἐπ´	ὄγχναις, καὶ μῆλα ἐπὶ μήλοις,
[14, 6]	ταῖς συμφοραῖς ἀμικτότατος. Φιλία μὲν	ἐπαινετόν,	κολακεία δὲ ἐπονείδιστον· φιλία γὰρ
[14, 1]	παρακαλείτω τὸν ἄνδρα ἕπεσθαι αὐτῷ,	ἐπαινῶν,	καὶ κυλινδαίνων, καὶ ἀντιβολῶν, καὶ
[14, 6]	τῆς ἴσης· ὁ δὲ κόλαξ	ἐπακολουθῶν	τῇ αὑτοῦ ὀρέξει οἰκονομεῖ τὴν
[14, 8]	καὶ συκοφάντης ῥήτορα, λόγον λόγῳ	ἐπανιστάς,	καὶ ἐπιτειχίζων τὸ ἄδικον τῷ
[14, 6]	ἔπραξεν, ὁ δὲ λήθης ὧν	ἐπανούργησεν·	ὁ μὲν ὡς κοινῶν κήδεται,
[14, 3]	κόλαξ ὑπερβολὴν λαβὼν ἀνιαρότατον καὶ	ἐπαχθέστατον,	καὶ ὁ φίλος ἥδιστον εὐτυχίαν
[14, 5]	φιλίᾳ, καὶ λύπη ἐν κολακείαις·	ἐπεὶ	καὶ αἱ μητέρες καὶ αἱ
[14, 4]	παιδὶ πατήρ, καὶ μαθητῇ διδάσκαλος;	ἐπεὶ	καὶ Ὀδυσσεὺς ἐφίλει δή που
[14, 1]	ὀρέγων δεξιάν, παρακαλείτω τὸν ἄνδρα	ἕπεσθαι	αὐτῷ, ἐπαινῶν, καὶ κυλινδαίνων, καὶ
[14, 2]	πενίαν, ὡς τὸν Φοίνικα· ἢ	ἐπὶ	δεσμά, ὡς τὸν Κύπριον, καὶ
[14, 1]	μύθῳ ἄρτι ἡβάσκοντα καὶ ἀνδριζόμενον	ἐπὶ	διττὰς ὁδούς, Ἀρετὴν καὶ Ἡδονὴν
[14, 1]	ὄγχνας ἐπ´ ὄγχναις, καὶ μῆλα	ἐπὶ	μήλοις, καὶ σταφυλὴν σταφυλῇ ἐπιφυομένην·
[14, 4]	λωτοῦ, ἄκοντας καὶ δακρύοντας λαβὼν	ἐπὶ	ναῦν ἄγει. Ἀλλ´ οὐχ ὁ
[14, 2]	πῦρ, ὡς τὸν Ἀσσύριον· ἢ	ἐπὶ	πενίαν, ὡς τὸν Φοίνικα· ἢ
[14, 2]	ἡγεμών· οὐκοῦν ἄξει τελευτῶν ἢ	ἐπὶ	πῦρ, ὡς τὸν Ἀσσύριον· ἢ
[14, 8]	ἀντὶ κολάκων φίλους. ~Ἂν δὲ	ἐπὶ	τὰς μοναρχίας ἔλθῃς, κολακεύει καὶ
[14, 2]	δεσμά, ὡς τὸν Κύπριον, καὶ	ἐπί	τι ἄλλο διὰ ψευδοῦς ἡδονῆς
[14, 6]	ἐστιν καὶ ἀνθρώποις πρὸς θεοὺς	ἐπιμιξία,	ὁ μὲν εὐσεβὴς φίλος θεῷ,
[14, 1]	διττὰς ὁδούς, Ἀρετὴν καὶ Ἡδονὴν	ἐπιστήσας	ἡγεμόνας ἑκατέρᾳ τῇ ὁδῷ· ἡ
[14, 8]	ῥήτορα, λόγον λόγῳ ἐπανιστάς, καὶ	ἐπιτειχίζων	τὸ ἄδικον τῷ δικαίῳ, καὶ
[14, 8]	δὲ κατορωρύχθαι. Ἔστιν καὶ ἐν	ἐπιτηδεύμασιν	καὶ τέχναις κολακείας ἰδεῖν, ὁμοίους
[14, 1]	καὶ χαίρειν τῇ Ἡδονῇ φράσας,	ἐπιτρέπει	ἑαυτὸν τῇ Ἀρετῇ ἄγειν. Φέρε
[14, 1]	ἐπὶ μήλοις, καὶ σταφυλὴν σταφυλῇ	ἐπιφυομένην·	ὁ δὲ ἕτερος τῶν ἡγεμόνων
[14, 1]	ἀνέτη· ἡ δὲ δευτέρα θρυπτική,	ἐπίχριστος,	χλανιδίοις ἐξηνθισμένη, βλέμμα ἰταμόν, βάδισμα
[14, 6]	Φιλία μὲν ἐπαινετόν, κολακεία δὲ	ἐπονείδιστον·	φιλία γὰρ ἑκατέρου πρὸς ἑκάτερον
[14, 6]	ὁ μὲν δεῖται μνήμης ὧν	ἔπραξεν,	ὁ δὲ λήθης ὧν ἐπανούργησεν·
[14, 7]	ἡ φιλία, δύσελπις δὲ καὶ	ἐπτηχὸς	ἡ κολακεία. Τυράννῳ οὐδεὶς φίλος,
[14, 8]	ἦχοι) Ἰωνικῶν αὐλημάτων καὶ ὀρχημάτων	ἐρασταὶ	γενόμενοι, ἐνόθευσαν ὁμοῦ τῇ μουσικῇ
[14, 8]	Μακεδόνες· τῆς δὲ κολακείας τὰ	ἔργα	ἀναξυρίδες Περσικαί, καὶ προσκυνήσεις βαρβαρικαί,
[14, 8]	σχῆμα, ἀνομοίους δὲ κατὰ τὰ	ἔργα.	Ἐκολάκευσεν ἀνθρώπους καὶ μουσικὴ νόθος,
[14, 5]	καὶ οὐδεὶς αὐτῶν εἰκάζει τὰ	ἔργα	κατὰ τὴν χειρουργίαν, ἀλλὰ χωρίζει
[14, 4]	διῆγον, καθάπερ τὰ θρέμματα, λωτὸν	ἐρεπτόμενοι	μελιηδέα, (οὕτω γάρ που τὴν
[14, 3]	δὲ δὴ καὶ κολακείας τίς	ἔσται	βάσανος; ἆρα τὸ ἐξ ἑκατέρου
[14, 8]	τοῦ Φιλίππου, καὶ τῆς Ἀργεάδων	ἑστίας.	Τὰς δὲ τυραννίδας τί χρὴ
[14, 7]	δὲ τυραννίδος θειότερον. Εἰ δέ	ἐστιν	ἡ φιλία ἰσότης τρόπου, τὸ
[14, 6]	κολακεία χρείας ἐνδεής. Εἰ δέ	ἐστιν	καὶ ἀνθρώποις πρὸς θεοὺς ἐπιμιξία,
[14, 8]	μὲν ἀνθεῖν, φιλίαν δὲ κατορωρύχθαι.	Ἔστιν	καὶ ἐν ἐπιτηδεύμασιν καὶ τέχναις
[14, 7]	τὸ ἆθλον ἦν κύλικες καὶ	ἑταῖραι	καὶ ἄλλαι ταπειναὶ καὶ ἀνδραποδώδεις
[14, 4]	ὀνομάζει Ὅμηρος) ἀναμιχθέντας αὐτῷ τοὺς	ἑταίρους	τῇ τούτων τρυφῇ, καὶ γευσαμένους
[14, 4]	ἐφίλει δή που τοὺς ἑαυτοῦ	ἑταίρους,	ὡς πολλὰ καὶ δεινὰ ἀνέτλη
[14, 4]	ἥν τε ψυχήν, καὶ νόστον	ἑταίρων·	ἀλλ´ ἐντυχὼν ἀνδρῶν γένει ἀκολάστῳ
[14, 2]	ἀηδῆ καὶ ἄμουσον, τὸν δὲ	ἕτερον	χαρίεντα καὶ προσηνῆ καὶ φιλάνθρωπον
[14, 1]	σταφυλὴν σταφυλῇ ἐπιφυομένην· ὁ δὲ	ἕτερος	τῶν ἡγεμόνων λέγει μὲν ὀλίγα,
[14, 4]	τοῖς μνηστῆρσι τοιοῦτος, ἀλλὰ τοῦ	ἑτέρου	γένους τοῦ κολακευτικοῦ, οἵου σιάλους
[14, 7]	τὸν τρόπον καὶ πρὸς ἀνθρώπους	εὔελπις	μὲν καὶ θαρσαλέον ἡ φιλία,
[14, 1]	καὶ δρόμους εὐπετεῖς, καὶ κήπους	εὐθαλεῖς,	ὄγχνας ἐπ´ ὄγχναις, καὶ μῆλα
[14, 5]	γῆν, γυμνὸς διαναστὰς ἐκ τῆς	εὐνῆς,	ἐντυχὼν παιζούσαις κόραις, τὴν βασιλίδα
[14, 1]	καὶ λείας ὁδούς, καὶ δρόμους	εὐπετεῖς,	καὶ κήπους εὐθαλεῖς, ὄγχνας ἐπ´
[14, 1]	ὁδοῦ ἡ τραχεῖα, ὀλίγη δὲ	εὐπετής,	καὶ χρὴ τὸν ἀγαθὸν ὁδοιπόρον
[14, 7]	δὲ δῆμον αὐτόν, τὸν τῆς	Εὐπόλιδος	στωμυλίας θεατήν, ποῦ τὶς ἐλθὼν
[14, 7]	Καλλίαν μὲν ἐν Διονυσίοις ἐκωμῴδει	Εὔπολις,	ἰδιώτην ἄνδρα ἐν συμποσίοις κολακευόμενον,
[14, 4]	ναῦν ἄγει. Ἀλλ´ οὐχ ὁ	Εὐρύμαχος	τοῖς μνηστῆρσι τοιοῦτος, ἀλλὰ τοῦ
[14, 6]	δεισιδαίμων κόλαξ θεοῦ· καὶ μακάριος	εὐσεβὴς	φίλος θεοῦ, δυστυχὴς δὲ ὁ
[14, 6]	πρὸς θεοὺς ἐπιμιξία, ὁ μὲν	εὐσεβὴς	φίλος θεῷ, ὁ δὲ δεισιδαίμων
[14, 1]	σοβαρὰ τῶν ἡγεμόνων, ἡ δὲ	εὐσχήμων	ἰδεῖν, βαδίζουσα ἠρέμα, φθεγγομένη μουσικῶς,
[14, 4]	οἵου σιάλους σῦς ἢ αἶγας	εὐτραφεῖς	συγκατακόπτειν αὐτοῖς, καὶ τοῦ οἴνου
[14, 3]	ἐπαχθέστατον, καὶ ὁ φίλος ἥδιστον	εὐτυχίαν	προσλαβών. Μήποτε οὖν βλάβῃ καὶ
[14, 6]	λυμαίνεται· ὁ μὲν φίλος καὶ	εὐτυχίας	κοινωνὸς κουφότατος, καὶ συμφορῶν κοινωνὸς
[14, 6]	κοινωνὸς ἰσότατος· ὁ δὲ κόλαξ	εὐτυχίας	μὲν κοινωνὸς ἀπληστότατος· ἐν δὲ
[14, 4]	μαθητῇ διδάσκαλος; ἐπεὶ καὶ Ὀδυσσεὺς	ἐφίλει	δή που τοὺς ἑαυτοῦ ἑταίρους,
[14, 4]	παρασκευαστικώτατος. Τὸ δὲ οὐχ οὕτως	ἔχει·	καὶ γὰρ ἰατρῶν ὁ φιλάνθρωπος
[14, 6]	γὰρ ἑκατέρου πρὸς ἑκάτερον ἴσην	ἔχει	τὴν ἀντίδοσιν, ἡ δὲ κολακεία
[14, 4]	πάνυ εἰκός· καὶ μὴν εἰ	ἐχθρὸς	ὁ λύπης παρασκευαστικός, φίλος ἂν
[14, 6]	γάρ του ἐνδεὴς θεραπεύων τὸν	ἔχοντα	κατὰ τὴν χρείαν, καθόσον οὐκ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 20/12/2007