Paragraphes |
[15] |
τῶν
σοφιστῶν
ἐναριθμουμένοις.
Ταῦτά
σοι,
|
ὦ |
ἑταῖρε,
καίτοι
ἐν
μυρίαις
ταῖς
|
[12] |
παιδεύσεως
δουλεύοντας
ᾤκτειρον.
τουτὶ
δέ,
|
ὦ |
ἑταῖρε,
τὸ
ἡμέτερον
πρᾶγμα
παντάπασιν |
[11] |
αὐτῶν.
σὺ
δέ
μοι
θάρρει,
|
ὦ |
ἑταῖρε,
ὡς
οὐδενὶ
τούτων
ἐμοῦ |
[1] |
~ΑΠΟΛΟΓΙΑ.
~Πάλαι
σκοπῶ
πρὸς
ἐμαυτόν,
|
ὦ |
καλὲ
Σαβῖνε,
ἅτινά
σοι
εἰκὸς |
[8] |
καὶ
οὐδ´
ἂν
σύ
με,
|
ὦ |
φιλότης,
ἀνάσχοιο
τοιαύτην
ἀπολογίαν
προϊσχόμενον |
[3] |
Σαβῖνος
ἤδη
λέγεις.
~Πάλαι
μέν,
|
ὦ |
φιλότης,
ὡς
εἰκός,
εὐδοκίμηταί
σοι |
[15] |
ὁπότε
κατὰ
θέαν
τοῦ
ἑσπερίου
|
Ὠκεανοῦ |
καὶ
τὴν
Κελτικὴν
ἅμα
ἐπιὼν |
[12] |
οἰκίαις
ἐπὶ
προφάσει
παιδεύσεως
δουλεύοντας
|
ᾤκτειρον. |
τουτὶ
δέ,
ὦ
ἑταῖρε,
τὸ |
[6] |
ἰσχάδος
ταυτησὶ
παραφανείσης
ἠλέγχθης
πίθηκος
|
ὢν |
καὶ
ἀπ´
ἄκρου
χείλους
φιλοσοφῶν |
[15] |
καίτοι
ἐν
μυρίαις
ταῖς
ἀσχολίαις
|
ὢν |
ὅμως
ἀπελογησάμην,
οὐκ
ἐν
παρέργῳ
|
[8] |
ἑκόντες,
ἀλλ´
ἀναίτιοι
παντάπασιν
ὄντες
|
ὧν |
ἂν
λέγωμεν
ἢ
ποιῶμεν;
ἢ |
[13] |
κορυφῆς
ἐφ´
ἕκαστον
τούτων
ἀφ´
|
ὧν |
σύγκειται
καταβαίνειν,
ὄψει
ὅτι
μεγέθει |
[2] |
ἀλλὰ
σὺ
προσθήσεις
τὰ
ἐνδέοντα.
|
ὥρα |
τοίνυν
μετασκευάσαντας
ἡμᾶς
τὴν
σκηνὴν |
[7] |
μὲν
ηὔθυνεν
ἐπὶ
τοῖς
καθ´
|
ὥραν |
ἡμαρτημένοις,
αὐτὸς
δὲ
γέρων
ἤδη |
[6] |
οἷς
κατηγόρεις
τῶν
ἄλλων,
καταγελᾶν
|
ὡς |
ἂν
θεὸς
εἰδυῖα
τὴν
μέλλουσάν |
[5] |
δὲ
καὶ
μαστιγούμενοί
τινες
αὐτῶν,
|
ὡς |
ἂν
τῷ
θεάτρῳ
δοκῇ.
ἄλλοι |
[13] |
τὰ
κοινὰ
καὶ
βελτίω
ποιοῦντες.
|
ὡς |
δὴ
μικρὰ
μεγάλοις
εἰκάζειν,
ἢν |
[3] |
λέγεις.
~Πάλαι
μέν,
ὦ
φιλότης,
|
ὡς |
εἰκός,
εὐδοκίμηταί
σοι
τουτὶ
τὸ |
[6] |
ἐνὶ
φρεσίν,
ἄλλα
δὲ
λέγων·
|
ὡς |
εἰκότως
ἄν
τινα
ἐπὶ
σοῦ |
[10] |
πάντα
ποιεῖν
καὶ
πάσχειν
ἀναπείθουσαν
|
ὡς |
ἐκφύγοι
τις
αὐτήν.
καὶ
ἐν |
[11] |
εἶναι
δοκεῖ
ἅ
τις
ἂν
|
ὡς |
ἐν
τοιούτῳ
ἀπολογήσασθαι
ἔχοι,
οὐ |
[4] |
μετριώτερος
ἐκεῖνος,
ἔρωτι
μὲν
ἁλούς,
|
ὡς |
ἔφασκεν
ἀπολογούμενος,
ἑκὼν
δὲ
μάλα |
[14] |
καὶ
εὐνοίας
πρὸς
τὰ
ἐγκεχειρισμένα,
|
ὡς
|
μὴ
τὸ
Ὁμηρικὸν
ἐκεῖνο
ἐτώσιον |
[3] |
ἦν
καὶ
μάλιστα
τοῖς
πεπαιδευμένοις,
|
ὡς |
μὴ
ὑπ´
ἀγνοίας
σφᾶς
αὐτοὺς |
[3] |
καὶ
ἐν
πολλῷ
πλήθει
δειχθέν,
|
ὡς |
οἱ
τότε
ἀκροασάμενοι
διηγοῦντο,
καὶ
|
[9] |
δὲ
τοῦτον
ἀφεὶς
τὸν
λόγον
|
ὡς |
οὐ
πάνυ
ἀξιόπιστον
ἐκεῖνο
λέγοιμι, |
[11] |
δέ
μοι
θάρρει,
ὦ
ἑταῖρε,
|
ὡς |
οὐδενὶ
τούτων
ἐμοῦ
χρησομένου.
μὴ |
[8] |
ἔχειν
μοι
τοὺς
ἐπιτιμῶντας
εἰδότας
|
ὡς |
οὐδενὸς
ἡμεῖς
κύριοι,
ἀλλ´
ὑπό |
[11] |
ζητεῖν.
ἀλλά
μοι
ἐκεῖνο
ἐννόησον,
|
ὡς |
πάμπολυ
διαφέρει,
ἐς
οἰκίαν
τινὸς |
[11] |
ποτε
λιμὸς
καταλάβοι
τὸ
Ἄργος
|
ὡς |
τὴν
Κυλλάραβιν
σπείρειν
ἐπιχειρεῖν·
οὐδ´ |
[2] |
δοκούντων.
~Ταῦτα
μὲν
πρὸς
ἑαυτόν
|
ὡς |
τὸ
εἰκός
λέλεκταί
σοι.
ἐπάξεις |
[11] |
ἡμεῖς
οὕτω
πένητες
εὐλόγου
ἀπολογίας
|
ὡς |
ὑπὸ
ἀπορίας
τὰ
τοιαῦτα
κρησφύγετα |