Chant, vers |
[11, 500-549] |
~ἐσχατιῇ
πολέμοιο
δυσηχέος·
οἳ
δὲ
|
δὴ |
ἄλλοι
~Τρῶες
ὀρίνονται
ἐπιμὶξ
ἵπποι |
[11, 350-399] |
κέρᾳ
ἀγλαὲ
παρθενοπῖπα
~εἰ
μὲν
|
δὴ |
ἀντίβιον
σὺν
τεύχεσι
πειρηθείης,
~οὐκ |
[11, 100-149] |
δ᾽
ὄπ᾽
ἄκουσαν·
~εἰ
μὲν
|
δὴ |
Ἀντιμάχοιο
δαΐφρονος
υἱέες
ἐστόν,
~ὅς |
[11, 700-749] |
ποταμοῖο.
ἀτὰρ
μεγάθυμοι
Ἐπειοὶ
~ἀμφέσταν
|
δὴ |
ἄστυ
διαρραῖσαι
μεμαῶτες·
~ἀλλά
σφι |
[11, 650-699] |
Ἀχιλεὺς
ὀλοφύρεται
υἷας
Ἀχαιῶν,
~ὅσσοι
|
δὴ |
βέλεσιν
βεβλήαται;
οὐδέ
τι
οἶδε
|
[11, 300-349] |
ἦδος,
ἐπεὶ
νεφεληγερέτα
Ζεὺς
~Τρωσὶν
|
δὴ |
βόλεται
δοῦναι
κράτος
ἠέ
περ |
[11, 300-349] |
δεῦρο
πέπον,
παρ᾽
ἔμ᾽
ἵσταο·
|
δὴ |
γὰρ
ἔλεγχος
~ἔσσεται
εἴ
κεν |
[11, 100-149] |
δόμεναι
ξανθῷ
Μενελάῳ,
~τοῦ
περ
|
δὴ |
δύο
παῖδε
λάβε
κρείων
Ἀγαμέμνων
|
[11, 150-199] |
καὶ
φηγὸν
ἵκοντο,
~ἔνθ᾽
ἄρα
|
δὴ |
ἵσταντο
καὶ
ἀλλήλους
ἀνέμιμνον.
~οἳ |
[11, 800-849] |
τε
θέμις
τε
~ἤην,
τῇ
|
δὴ |
καί
σφι
θεῶν
ἐτετεύχατο
βωμοί, |
[11, 800-849] |
ἐπ᾽
Αἰακίδην
Ἀχιλῆα.
~ἀλλ᾽
ὅτε
|
δὴ |
κατὰ
νῆας
Ὀδυσσῆος
θείοιο
~ἷξε |
[11, 600-649] |
νῆας
Ἀχαιῶν.
~οἳ
δ᾽
ὅτε
|
δὴ |
κλισίην
Νηληϊάδεω
ἀφίκοντο,
~αὐτοὶ
μέν |
[11, 650-699] |
~ἦ
μένει
εἰς
ὅ
κε
|
δὴ |
νῆες
θοαὶ
ἄγχι
θαλάσσης
~Ἀργείων |
[11, 800-849] |
μελαίνῃσιν
πεσέονται.
~οἳ
μὲν
γὰρ
|
δὴ |
πάντες,
ὅσοι
πάρος
ἦσαν
ἄριστοι, |
[11, 550-599] |
ἰὼν
ἐβιήσατο
παῖδας
~νωθής,
ᾧ
|
δὴ |
πολλὰ
περὶ
ῥόπαλ᾽
ἀμφὶς
ἐάγῃ, |
[11, 200-249] |
Ὀλύμπια
δώματ᾽
ἔχουσαι
~ὅς
τις
|
δὴ |
πρῶτος
Ἀγαμέμνονος
ἀντίον
ἦλθεν
~ἢ |
[11, 700-749] |
εὐχόμενοι
καὶ
Ἀθήνῃ.
~ἀλλ᾽
ὅτε
|
δὴ |
Πυλίων
καὶ
Ἐπειῶν
ἔπλετο
νεῖκος, |
[11, 150-199] |
παλάσσετο
χεῖρας
ἀάπτους.
~ἀλλ᾽
ὅτε
|
δὴ |
Σκαιάς
τε
πύλας
καὶ
φηγὸν |
[11, 300-349] |
κυλίνδεται
ὄβριμος
Ἕκτωρ·
~ἀλλ᾽
ἄγε
|
δὴ |
στέωμεν
καὶ
ἀλεξώμεσθα
μένοντες.
~ἦ |
[11, 200-249] |
ἀντίον
ἦλθεν.
~οἳ
δ᾽
ὅτε
|
δὴ |
σχεδὸν
ἦσαν
ἐπ᾽
ἀλλήλοισιν
ἰόντες, |
[11, 150-199] |
γὰρ
ἔγχεϊ
θῦεν.
~ἀλλ᾽
ὅτε
|
δὴ |
τάχ᾽
ἔμελλεν
ὑπὸ
πτόλιν
αἰπύ |
[11, 300-349] |
Ὀδυσσῆα
προσεφώνεεν
ἐγγὺς
ἐόντα·
~νῶϊν
|
δὴ |
τόδε
πῆμα
κυλίνδεται
ὄβριμος
Ἕκτωρ· |
[11, 450-499] |
καὶ
γούνατ᾽
ὀρώρῃ·
~αὐτὰρ
ἐπεὶ
|
δὴ |
τόν
γε
δαμάσσεται
ὠκὺς
ὀϊστός, |
[11, 200-249] |
ὄϊς,
τά
οἱ
ἄσπετα
ποιμαίνοντο.
|
~δὴ |
τότε
γ᾽
Ἀτρεΐδης
Ἀγαμέμνων
ἐξενάριξε, |
[11, 100-149] |
ὄεσσι
λαβών,
καὶ
ἔλυσεν
ἀποίνων.
|
~δὴ |
τότε
γ᾽
Ἀτρεΐδης
εὐρὺ
κρείων |
[11, 100-149] |
ἂψ
ἐς
Ἀχαιούς,
~νῦν
μὲν
|
δὴ |
τοῦ
πατρὸς
ἀεικέα
τίσετε
λώβην. |