Partie, Chap.
[1, 4]	κρίσιν. Καὶ ταῦτα αὐτὰ μὲν	καθ´	ἑωυτὰ τοιάδε τὸ ἐπίπαν ἐστίν·
[1, 2]	ταχέως ἔργα, ταχέως, καὶ ὁκόσα	καθαρίως,	καθαρίως, καὶ ὁκόσα ἀνωδύνως διαχειρίζεσθαι,
[1, 2]	ἔργα, ταχέως, καὶ ὁκόσα καθαρίως,	καθαρίως,	καὶ ὁκόσα ἀνωδύνως διαχειρίζεσθαι, ὡς
[1, 10]	καὶ βραδύπορον· καὶ οἱ ἄγαν	καθαροί	τε καὶ ξυγκομιστοὶ παρὰ τὸ
[1, 7]	ἂν ἐρυθρότερον πολλῷ ῥυῇ, ἀντὶ	καθαροῦ	τε καὶ ἐρυθροῦ πελιόν· ἀμφότερα
[1, 4]	λόγου καὶ ἐκκαθαίρεσθαι, αἵ τε	καθάρσιες	πολλῷ τελεώτεραί εἰσι, καὶ ἔμπυοι
[1, 7]	κατὰ λόγον ἐστὶ μεσηγὺ τῆς	καθάρσιος	μὴ διδόναι ῥοφῇν· ὁκόταν δὲ
[1, 4]	Καὶ ὁκόσῳ ἂν πλείων ἡ	κάθαρσις	γίγνηται, τοσῷδε χρὴ πλέον ἐπιδιδόναι
[1, 7]	ῥοφῇν· ὁκόταν δὲ λήξῃ ἡ	κάθαρσις,	τότε ἔλασσον ῥοφεέτω ἢ ὁκόσον
[1, 14]	ἀλλ´ ὅμως ἡ κατὰ κύστιν	κάθαρσις	ὑπ´ αὐτέου γιγνομένη ῥύεται, ἢν
[1, 9]	ἀθαλπέως· ἢν δὲ μὴ δύνηται	καθεύδειν,	βραδείην, συχνὴν περίοδον, πλανηθέντα, μὴ
[1, 11]	ὠφεληκέναι. Τὰ δὲ τοιαῦτα μάλιστα	καθυβρίζεται	τῶν χειρωνακτέων ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων·
[1, 16]	φιλέει βλάπτειν, ἥκιστα ἂν βλάπτοι,	καὶ	ἃ δεῖται προσωφελέειν, προσωφελοίη ἄν.
[1, 16]	ὅσον μοῦνον γιγνώσκεσθαι· οὕτω γὰρ	καὶ	ἃ φιλέει βλάπτειν, ἥκιστα ἂν
[1, 4]	καὶ ὀλισθηρὸν καὶ πλαδαρὸν μετρίως	καὶ	ἄδιψον καὶ εὐέκπλυτον, εἴ τι
[1, 16]	φάρυγγα· ἀναγωγὸν δὲ πτυέλου ἐστὶ	καὶ	ἄδιψον· ὑποχονδρίῳ δὲ καὶ σπλάγχνοισι
[1, 5]	τοῦ θώρηκος ἴξιν. Ὀλισθηροτάτη τε	καὶ	ἀδιψοτάτη καὶ εὐπεπτοτάτη καὶ ἀσθενεστάτη
[1, 16]	οἵπερ καὶ ἄλλως ὀλέθριοί εἰσι,	καὶ	ἀδύνατοι βήσσειν τε καὶ ἀποχρέμπτεσθαι
[1, 9]	τὴν ἡμέρην ἀντισηκῶσαι ὧδε· ἀῤῥιγέως	καὶ	ἀθαλπέως καὶ ἀταλαιπώρως, ταῦτα γὰρ
[1, 11]	καὶ μαρμαρυγώδεα σφέων τὰ ὄμματα,	καὶ	αἱ ἀκοαὶ ἤχου μεσταὶ, καὶ
[1, 4]	ἢ εἰ ἀλλοίως τις διαιτῴη,	καὶ	αἱ κρίσιες ἁπλούστεραι καὶ εὐκριτώτεραι
[1, 15]	τὸ μέλι τυγχάνοι πονηρὸν ἐὸν	καὶ	ἀκάθαρτον καὶ μέλαν καὶ μὴ
[1, 6]	ἐόντι, ἢν μὲν ἰσχύῃ τε	καὶ	ἀκμάζῃ τῇ ἡλικίῃ, κλύσαι· ἢν
[1, 18]	πεπαντικὸν καὶ ἀναγωγὸν, καὶ εὔπνοον	καὶ	ἄκοπον· μαλθακτικὸν γὰρ καὶ ἄρθρων
[1, 15]	ἀσθενέστερον μέντοι γε τοῦ ὠμοῦ	καὶ	ἀκοπρωδέστερόν ἐστιν· ὧν οὐδετέρης τιμωρίης
[1, 10]	ἐξαπίνης, καὶ ὑδαρής τε οἶνος	καὶ	ἄκρητος παρὰ τὸ ἔθος ἐξαπίνης
[1, 10]	ἠδελφισμένα τουτέοισι τῶν ἐς κοιλίην	καὶ	ἄλλα εἴποι, ὡς εὐφόρως μὲν
[1, 4]	τὸ ἐπίπαν ἐστίν· πολλὰ δὲ	καὶ	ἄλλα ἐπίκαιρα παρεῖται οἷσι προσημαίνεσθαι
[1, 11]	γεγράψεται. Πολλὰ δ´ ἄν τις	καὶ	ἄλλα ἠδελφισμένα τοῖσιν εἰρημένοισι γράφοι·
[1, 7]	ταῦτα ὀδύνην παύει· παύει δὲ	καὶ	ἄλλα πολλὰ τῶν ὑπηλάτων· κράτιστα
[1, 15]	δὲ τοιόνδε διαχώρημα ἔχει μὲν	καὶ	ἄλλα σίνεα μεγάλα· οὔτε γὰρ
[1, 16]	ἀλλὰ παλινδρομέειν ποιέει· ἔτι δὲ	καὶ	ἄλλως γυιοῖ καὶ τὰ ἀκρωτήρια
[1, 5]	βελτίστων εἶναι καὶ κάλλιστα ἡψῆσθαι,	καὶ	ἄλλως ἢν μὴ τῷ χυλῷ
[1, 16]	μάλιστα δὲ τοῦτο πάσχουσιν οἵπερ	καὶ	ἄλλως ὀλέθριοί εἰσι, καὶ ἀδύνατοι
[1, 11]	οὖρα ἄπεπτα, καὶ πτύσματα λεπτὰ	καὶ	ἁλυκὰ καὶ κεχρωσμένα ἀκρήτῳ χρώματι
[1, 7]	γὰρ χρόνον διαρκέσει καὶ παραμενεῖ,	καὶ	ἅμα ὡς μὴ ἡ ἀτμὶς
[1, 10]	παρὰ τὸ ἔθος μεταβάλλοντι, εἰ	καὶ	ἄμφω οἰνώδεες εἶεν, ὅμως πολλὰ
[1, 18]	τὸ λουτρὸν, καὶ πτυέλου πεπαντικὸν	καὶ	ἀναγωγὸν, καὶ εὔπνοον καὶ ἄκοπον·
[1, 7]	ὡς ἄν τις πίοι, διέντα	καὶ	ἀναζέσαντα, ἐς μαρσίππια καταῤῥάψαντα προστιθέναι·
[1, 15]	καὶ οἴνου λεπτοῦ καὶ ὀλιγοφόρου	καὶ	ἀνόσμου ᾗ μὲν ἰσχυρότερον, ᾗ
[1, 8]	τῷ σώματι, μέγα τι κάρτα	καὶ	ἀντιμεταβάλλειν. Τὸ δὲ μεταβάλλειν μὲν
[1, 16]	δι´ ὀξυμέλιτος γιγνομένην βλάβην, ἥτις	καὶ	ἀξίη γραφῆς. Ὀλίγον δὲ τὸ
[1, 17]	καὶ κιῤῥὸν παντελῶς δοτέον οἶνον	καὶ	ἄοσμον παντάπασι, καὶ μετὰ τὴν
[1, 17]	γάρ ἐστι διὰ τὸ ὑπόψυχρον	καὶ	ἄπεπτον εἶναι· καὶ οὔτε διαχωρητικὸν,
[1, 5]	μάλιστα· οὐχ ἥκιστα δὲ, ὅτι	καὶ	ἀποθανόντων αὐτέων ἡ πλευρὴ πελιὴ
[1, 16]	εἰσι, καὶ ἀδύνατοι βήσσειν τε	καὶ	ἀποχρέμπτεσθαι τὰ ἐνεχόμενα. Ἐς μὲν
[1, 18]	εὔπνοον καὶ ἄκοπον· μαλθακτικὸν γὰρ	καὶ	ἄρθρων καὶ τοῦ ἐπιπολαίου δέρματος·
[1, 1]	μὲν οὖν ταῦτα ἀγαθὰ ἦν	καὶ	ἁρμόζοντα τοῖσι νουσήμασιν, ἐφ´ οἷσι
[1, 9]	μονοσιτέουσιν αἱ ἐξαπιναῖοι μεταβολαὶ βλαβὰς	καὶ	ἀῤῥωστίην παρέχουσιν. Καὶ τοὺς μέν
[1, 9]	ἡμέρης, ἢν μὴ ἀριστήσωσιν, ἀσθενέες	καὶ	ἄῤῥωστοί εἰσι, καὶ δειλοὶ ἐς
[1, 9]	καὶ βαρέας ὅλον τὸ σῶμα,	καὶ	ἀσθενέας καὶ ὀκνηρούς· ἢν δὲ
[1, 5]	τε καὶ ἀδιψοτάτη καὶ εὐπεπτοτάτη	καὶ	ἀσθενεστάτη ἐστὶν ἡ κάλλιστα ἑφθὴ,
[1, 9]	ἀντισηκῶσαι ὧδε· ἀῤῥιγέως καὶ ἀθαλπέως	καὶ	ἀταλαιπώρως, ταῦτα γὰρ πάντα βαρέως
[1, 11]	φέρει μὲν γάρ τινα κίνδυνον	καὶ	αὕτη ἡ ἁμαρτὰς, πολλῷ δὲ
[1, 15]	ὅτε κατακορεστέρων μᾶλλον τοῦ καιροῦ,	καὶ	ἀφρωδεστέρων· μᾶλλον δὲ τὸ τοιοῦτο
[1, 1]	καὶ ὁκοίως ἔνια ἀπέβαινεν αὐτέων·	καὶ	ἄχρι μὲν τουτέου καὶ μὴ
[1, 9]	εἰ ἀριστήσουσιν, εὐθέως ἀῤῥώστους ποιέει,	καὶ	βαρέας ὅλον τὸ σῶμα, καὶ
[1, 12]	πόνον ἐν τῷ σώματι ἐμποιήσει	καὶ	βάρος ὅλου τοῦ σώματος. ~Ὁ
[1, 8]	μὴ ὀλίγον· ὀρθῶς μέντοι ποιητέα	καὶ	βεβαίως ἡ μεταβολὴ, καὶ ἔκ
[1, 15]	ἐστι, καὶ πτυέλου ἀναγωγὸν μετρίως,	καὶ	βηχὸς παρηγορικόν· ἔχει γὰρ σμηγματῶδές
[1, 14]	ἐστι τὰ περὶ οἴνου ὠφελίης	καὶ	βλάβης, ὁκόσα ἀκαταμάθητα ἦν τοῖσιν
[1, 18]	οἱ τοιοίδε, καὶ ὠφελέονται λουσάμενοι,	καὶ	βλάπτονται μὴ λουσάμενοι. Ἁρμόζει δὲ
[1, 10]	πληθώρην διὰ τὸ ξηραντικόν τε	καὶ	βραδύπορον· καὶ οἱ ἄγαν καθαροί
[1, 1]	φάρμακα ἐλατήρια διδόναι καὶ ὀῤῥὸν	καὶ	γάλα ἐς τὴν ὥρην πιπίσκειν.
[1, 5]	θανατῶδες ἤδη ὡς ἐπιτοπουλὺ ἐστίν·	καὶ	γὰρ αὐτὸ τὸ πτύελον ἐνισχόμενον
[1, 14]	ἂν ἐν ταύτῃσι τῇσι νούσοισι·	καὶ	γὰρ εἰ πρὸς ἄλλα ἀνεπιτηδειότερος
[1, 12]	κατὰ κοιλίην ἐστὶ καὶ ταῦτα·	καὶ	γὰρ ἢν ὅλον τὸ σῶμα
[1, 7]	πεφρυγμένοι ἐν εἰρινέοισι μαρσιππίοισιν ἐπιτηδειότατοι·	καὶ	γὰρ κοῦφον καὶ προσηνὲς ὁ
[1, 7]	οὐ χρὴ πολὺν χρόνον θερμαίνειν·	καὶ	γὰρ ξηραντικὸν τοῦ πλεύμονος τοῦτό
[1, 18]	ἢ ἐν καύσοισι τὸ ἐπίπαν·	καὶ	γὰρ ὀδύνης τῆς κατὰ πλευρὴν
[1, 12]	καὶ ἓν ἕκαστον τοῦ σώματος·	καὶ	γὰρ οἱ πόδες τοιόνδε τι
[1, 2]	τῇ τέχνῃ προσέχειν τὸν νόον·	καὶ	γὰρ ὁκόσα ἔργα καλῶς ἔχει
[1, 14]	ἐπιτήδειος δὲ οὐδὲ τοῖσι πικροχόλοισι·	καὶ	γὰρ οὖν διψώδης τοῖσί γε
[1, 14]	φῦσα, ἀλλ´ ἐγχρονίζει περὶ ὑποχόνδρια.	Καὶ	γὰρ οὖν οὗτος ἧσσον διουρητικὸς
[1, 18]	φιλόλουτρος ἄγαν καὶ εἰθισμένος λούεσθαι·	καὶ	γὰρ ποθέουσι μᾶλλον οἱ τοιοίδε,
[1, 16]	ταύτῃσι τῇσι νούσοισιν εὑρήσεις ἐόν·	καὶ	γὰρ πτυάλου ἀναγωγόν ἐστι, καὶ
[1, 18]	λούοιτο, βλάπτοιτ´ ἂν οὐ σμικρά·	καὶ	γὰρ σκέπης ἀκάπνου δεῖ, καὶ
[1, 3]	ἐν τῇ τέχνῃ καὶ ἐπικαιροτάτοισιν·	καὶ	γὰρ τοῖσι νοσέουσι πᾶσιν ἐς
[1, 11]	Τόδε γε μὴν καὶ φυλάσσουσι	καὶ	γιγνώσκουσιν, ὅτι μεγάλην τὴν βλάβην
[1, 11]	ἰητρὸς ἢ καὶ ἰδιώτης ἐσελθὼν,	καὶ	γνοὺς τὰ ξυμβεβηκότα, δῴη καὶ
[1, 17]	οἴνου μένος ἅπτοιτο τῆς κεφαλῆς	καὶ	γνώμης· ἐν οἷσι δὲ μάλιστα
[1, 9]	ἀριστήσωσιν, ἀσθενέες καὶ ἄῤῥωστοί εἰσι,	καὶ	δειλοὶ ἐς πᾶν ἔργον, καὶ
[1, 15]	οὐ δοτέον, τὰ μέγιστα εἴρηται,	καὶ	δι´ ἃ οὐ δοτέον. Κατέγνωσται
[1, 11]	διὰ κενεαγγείην ἀσθενέειν. Ἀεικὲς δὲ	καὶ	διὰ κενεαγγείην ἀσθενέοντα μὴ γνῶναι
[1, 6]	τόνδε μάλιστα φυλάσσεσθαι, κατ´ ἀρχὰς	καὶ	διὰ παντὸς τοῦ νουσήματος· ὅταν
[1, 16]	τόδε οὐκ ἐπιτήδειόν ἐστιν αἰεὶ	καὶ	διὰ παντὸς χρέεσθαι τούτῳ, μάλιστα
[1, 3]	γένηται ὁ κάμνων, οἱ δὲ	καὶ	διὰ τέλεος ἄχρις ἂν κριθῇ
[1, 17]	οὔτε διουρητικόν· προσβλάπτει δέ τι	καὶ	διὰ τόδε, ὅτι ἄκοπρόν ἐστι
[1, 15]	ἀνθρώπων, ὡς καταγυιοῖ τοὺς πίνοντας,	καὶ	διὰ τοῦτο ταχυθάνατον εἶναι νενόμισται·
[1, 11]	καὶ ἱδρῶτες περὶ τὸν τράχηλον,	καὶ	διαπορήματα, καὶ πνεῦμα προσπταῖον ἐν
[1, 15]	γὰρ καὶ λεπτὸν καὶ λευκὸν	καὶ	διαφανὲς γίγνεται· ἀρετὴν δὲ ἥντινα
[1, 6]	ἀλλὰ ποτῷ μοῦνον, ἔστιν ὅπη	καὶ	διαφερόντως τιμωρητέον. Χρὴ δὲ τό
[1, 15]	τι τῶν ἀπὸ σπλάγχνων κωλύῃ.	Καὶ	διαχωρητικώτερον δὲ κάτω χολωδέων, ἔστι
[1, 14]	οἰνώδεος, καὶ ἧσσον φρενῶν ἁπτόμενος,	καὶ	διαχωρητικώτερος δή τι τοῦ ἑτέρου
[1, 14]	μᾶλλον πόριμος ἐὼν τοῦ ἑτέρου	καὶ	διουρητικὸς καὶ καταῤῥηκτικὸς, αἰεὶ πολλὰ
[1, 10]	παλμόν τε φλεβῶν καὶ καρηβαρίην	καὶ	δίψαν· καὶ λευκός τε καὶ
[1, 9]	δειπνήσαντες δὲ βαρύνουσι τὴν κοιλίην,	καὶ	δυσκοιτέουσι πουλὺ μᾶλλον ἢ εἰ
[1, 16]	τοῦ πτυέλου, ἀλλὰ προσεγλίσχρηνέ τε	καὶ	ἔβλαψεν· μάλιστα δὲ τοῦτο πάσχουσιν
[1, 17]	ἥπατός ἐστιν, ὁκόταν πεπυρωμένον ᾖ·	καὶ	ἐγκλυδαστικόν τε καὶ ἐπιπολαστικόν· βραδύπορόν
[1, 15]	ἑλκῶδές τέ ἐστι καὶ ἐντέρου	καὶ	ἕδρης· ἀλεξητήρια δὲ τουτέων γεγράψεται.
[1, 16]	τὸν πλεύμονα· μαλθακτικὸν γὰρ αὐτέου·	καὶ	εἰ μὲν ταῦτα ξυγκυρήσειε, μεγάλην
[1, 11]	ἡ ἕξις ἑκάστοισιν ἐκτεκνοῖ πάθεα	καὶ	εἴδεα παντοῖα· καίτοι σωτηρίην ἢ
[1, 18]	ἢν ὑγιαίνων ᾖ φιλόλουτρος ἄγαν	καὶ	εἰθισμένος λούεσθαι· καὶ γὰρ ποθέουσι
[1, 8]	τὰ ποτά· καὶ ἴσως τι	καὶ	εἰκὸς δοκέει αὐτέοισιν εἶναι, μεγάλης
[1, 8]	ποιητέα καὶ βεβαίως ἡ μεταβολὴ,	καὶ	ἔκ γε τῆς μεταβολῆς ἡ
[1, 4]	ἄρξωνται πτύειν τι ἄξιον λόγου	καὶ	ἐκκαθαίρεσθαι, αἵ τε καθάρσιες πολλῷ
[1, 16]	τὰ μὲν γὰρ πικρὰ διαλύεται	καὶ	ἐκφλεγματοῦται, μετεωριζόμενα ὑπ´ αὐτέου· τὰ
[1, 7]	ξηραντικὸν τοῦ πλεύμονος τοῦτό ἐστι,	καὶ	ἐμπυητικόν· ἀλλ´ ἢν μὲν σημαίνῃ
[1, 4]	τε καθάρσιες πολλῷ τελεώτεραί εἰσι,	καὶ	ἔμπυοι ἧσσον γίγνονται ἢ εἰ
[1, 9]	τὰ τοῖα ἢ τοῖα διαιτήματα	καὶ	ἐν ἄλλῳ τινί που καὶ
[1, 3]	εἶναι, εἰ δὲ δεξιὸς, κακόν·	καὶ	ἐν ἱεροσκοπίῃ τὰ τοιάδε εὕροι
[1, 9]	καὶ ἐν ἄλλῳ τινί που	καὶ	ἐν τῇσι μεταβολῇσι, πῶς οὐχὶ
[1, 9]	ποιέειν, οὔτε ἀκμαζόντων τῶν νουσημάτων	καὶ	ἐν φλεγμασίῃ ἐόντων προσφέρειν, οὔτε
[1, 9]	ἐν τῇσι μεταβολῇσι, πῶς οὐχὶ	καὶ	ἔν γε τῇσι νούσοισι διαφέρει
[1, 12]	τι πρήξειεν ἐπιδήλως. Οὕτω δὲ	καὶ	ἓν ἕκαστον τοῦ σώματος· καὶ
[1, 15]	μελέων ποιέει, ἑλκῶδές τέ ἐστι	καὶ	ἐντέρου καὶ ἕδρης· ἀλεξητήρια δὲ
[1, 10]	θερμὸς βρωθεὶς οἵην δίψαν παρέχει,	καὶ	ἐξαπιναίην πληθώρην διὰ τὸ ξηραντικόν
[1, 4]	γευμάτων ἐν τουτέοισι τοῖσι νουσήμασι,	καὶ	ἐπαινέω γε τοὺς προκρίναντας. Τὸ
[1, 12]	τοῦ μετρίου μεταβαλλόμενα ἐπὶ τὰ,	καὶ	ἐπὶ τὰ, βλάπτει. Πολλαπλασίη μὲν
[1, 13]	τῆς μεταβολῆς τῆς ἐπὶ τὰ	καὶ	ἐπὶ τά· ἐς πάντα μὲν
[1, 7]	τῷ χρόνῳ) αἱ δὲ προπαρασκευαὶ	καὶ	ἐπὶ τουτέοισι παραπλήσιοι ποιητέαι, ὁκοῖαι
[1, 9]	ἀσθενέας καὶ ὀκνηρούς· ἢν δὲ	καὶ	ἐπιδειπνήσωσιν, ὀξυρεγμιώδεας· ἐνίοισι δὲ καὶ
[1, 1]	πολλὰ παρεῖται, ἄλλα ἐν ἄλλοισι,	καὶ	ἐπίκαιρα ἔνια ἐόντα ἐς τέκμαρσιν.
[1, 3]	πλείστοισι τῶν ἐν τῇ τέχνῃ	καὶ	ἐπικαιροτάτοισιν· καὶ γὰρ τοῖσι νοσέουσι
[1, 6]	δὲ ἐν τῇσι μᾶλλον πυρετώδεσι	καὶ	ἐπικινδυνοτάτῃσιν. Χρέεσθαι δὲ πρῶτον μάλιστα
[1, 17]	πεπυρωμένον ᾖ· καὶ ἐγκλυδαστικόν τε	καὶ	ἐπιπολαστικόν· βραδύπορόν τε γάρ ἐστι
[1, 11]	καὶ τῇ ὑστεραίῃ, οἱ δὲ	καὶ	ἐῤῥόφεον τὸ προστυχὸν, οἱ δὲ
[1, 7]	πολλῷ ῥυῇ, ἀντὶ καθαροῦ τε	καὶ	ἐρυθροῦ πελιόν· ἀμφότερα γὰρ γίγνεται.
[1, 18]	τὴν πύελον, καὶ ἐς εὐέμβατον	καὶ	ἐς εὐέκβατον· εἶναι δὲ καὶ
[1, 18]	ὁδοῦ βραχείης ἐς τὴν πύελον,	καὶ	ἐς εὐέμβατον καὶ ἐς εὐέκβατον·
[1, 3]	καὶ τοῖσιν ἀσκέουσιν ἐς εὐεξίην,	καὶ	ἐς ὅ τι ἂν ἕκαστος
[1, 16]	Ἔστι δὲ καὶ φυσέων καταῤῥηκτικὸν,	καὶ	ἐς οὔρησιν προτρεπτικόν· ἐντέρου μέντοι
[1, 5]	Διὰ ταύτας οὖν τὰς προφάσιας	καὶ	ἑτέρας τοιαύτας ἔτι μᾶλλον, οἱ
[1, 12]	πεμπταῖος ἢ ἑκταῖος ἐὼν ἢ	καὶ	ἔτι ἀνωτέρω, ἀναστὰς ἐθέλοι προβαίνειν,
[1, 4]	καὶ πλαδαρὸν μετρίως καὶ ἄδιψον	καὶ	εὐέκπλυτον, εἴ τι καὶ τουτέου
[1, 4]	διαιτῴη, καὶ αἱ κρίσιες ἁπλούστεραι	καὶ	εὐκριτώτεραι καὶ ἧσσον ὑποστροφώδεες. ~Τὰς
[1, 5]	ἴξιν. Ὀλισθηροτάτη τε καὶ ἀδιψοτάτη	καὶ	εὐπεπτοτάτη καὶ ἀσθενεστάτη ἐστὶν ἡ
[1, 18]	καὶ πτυέλου πεπαντικὸν καὶ ἀναγωγὸν,	καὶ	εὔπνοον καὶ ἄκοπον· μαλθακτικὸν γὰρ
[1, 16]	καὶ γὰρ πτυάλου ἀναγωγόν ἐστι,	καὶ	εὔπνοον. Καιροὺς μέντοι τοιούσδε ἔχει·
[1, 13]	ἕτερα αὖ μεταβολὴ διαλύει σῶμα,	καὶ	ἑφθότητα καὶ καρηβαρίην ἐμποιέει. ~Γλυκὺν
[1, 14]	λευκὸς οἰνώδης οἶνος ἐπῄνηται μὲν	καὶ	ἔψεκται τὰ πλεῖστα καὶ τὰ
[1, 9]	καὶ οὐρέουσι θερμὸν καὶ χλωρὸν,	καὶ	ἡ ἄφοδος ξυγκαίεται· ἔστι δ´
[1, 11]	ὁκόσα τε ἡμέων ἡ φύσις	καὶ	ἡ ἕξις ἑκάστοισιν ἐκτεκνοῖ πάθεα
[1, 13]	πόμα καὶ σιτίον ἀπεπτότερα ποιέει,	καὶ	ἡ ἐπὶ τὰ ἕτερα αὖ
[1, 11]	ἀῤῥωστίην, ὥστε ἀφαιρεθῆναι· προστεκμαρτέα δὴ	καὶ	ἡ ἰσχὺς καὶ ὁ τρόπος
[1, 3]	πάγκαλον εἶναι τοῦτο τὸ σκέμμα	καὶ	ἠδελφισμένον τοῖσι πλείστοισι τῶν ἐν
[1, 12]	καὶ τὸ σῶμα τουτέοισιν ἐλινύειν·	καὶ	ἢν ἐκ πολλῆς ταλαιπωρίης ἐξαπίνης
[1, 1]	τῷ ἕτερον ἑτέρου διαφέρειν τι,	καὶ,	ἢν μὴ τωὐτὸ νούσημα δοκέῃ
[1, 7]	Ωὑτὸς δέ μοι λόγος ἐστὶ,	καὶ	ἢν χυλῷ πτισάνης δέῃ χρέεσθαι
[1, 17]	ἐσέλθῃ· καὶ σπληνὸς δὲ αὐξητικὸν	καὶ	ἥπατός ἐστιν, ὁκόταν πεπυρωμένον ᾖ·
[1, 14]	κατ´ ἔντερον, μεγαλόσπλαγχνος δὲ σπληνὸς	καὶ	ἥπατος· οὐκ ἐπιτήδειος δὲ οὐδὲ
[1, 9]	εἰ, ὅτι ἀνάριστος ἐὼν ἐπόνεε	καὶ	ἠῤῥώστει, δειπνήσειε πλείω ἢ ὁκόσον
[1, 4]	κρίσιος σημαίνει, τὰ δὲ βραδύτερον	καὶ	ἧσσον βραδυτέρην σημαίνει τὴν κρίσιν.
[1, 4]	αἱ κρίσιες ἁπλούστεραι καὶ εὐκριτώτεραι	καὶ	ἧσσον ὑποστροφώδεες. ~Τὰς δὲ πτισάνας
[1, 14]	ἧσσόν ἐστι καρηβαρικὸς τοῦ οἰνώδεος,	καὶ	ἧσσον φρενῶν ἁπτόμενος, καὶ διαχωρητικώτερος
[1, 5]	γὰρ πλεύμονος, καὶ κοπῶδες ὑποχονδρίων	καὶ	ἤτρου καὶ φρενῶν. Τοῦτο δὲ,
[1, 11]	εἰ γὰρ ἄλλος ἰητρὸς ἢ	καὶ	ἰδιώτης ἐσελθὼν, καὶ γνοὺς τὰ
[1, 11]	καὶ κεχρωσμένα ἀκρήτῳ χρώματι σμικρὰ,	καὶ	ἱδρῶτες περὶ τὸν τράχηλον, καὶ
[1, 8]	τὰ ῥοφήματα καὶ τὰ ποτά·	καὶ	ἴσως τι καὶ εἰκὸς δοκέει
[1, 17]	φύσει χολώδει, καὶ ὑποχονδρίῳ κακόν·	καὶ	κάκιστον ἑωυτοῦ καὶ χολωδέστατον καὶ
[1, 5]	κριθέων τε ὡς βελτίστων εἶναι	καὶ	κάλλιστα ἡψῆσθαι, καὶ ἄλλως ἢν
[1, 9]	καὶ δειλοὶ ἐς πᾶν ἔργον,	καὶ	καρδιαλγέες· κρεμᾶσθαι γὰρ δοκέει τὰ
[1, 13]	μεταβολὴ διαλύει σῶμα, καὶ ἑφθότητα	καὶ	καρηβαρίην ἐμποιέει. ~Γλυκὺν δὲ οἶνον
[1, 10]	ὁ δὲ παλμόν τε φλεβῶν	καὶ	καρηβαρίην καὶ δίψαν· καὶ λευκός
[1, 18]	ἐπιπολαίου δέρματος· καὶ οὐρητικὸν δὲ,	καὶ	καρηβαρίην λύει, καὶ ῥῖνας ὑγραίνει.
[1, 16]	διδόναι δὲ, ἢν διδῷς, ἀκροχλίαρον	καὶ	κατ´ ὀλίγον τὸ τοιόνδε, καὶ
[1, 7]	λόγου ἢ ὁκόσον εἴθιστο· ἐπεὶ	καὶ	κατὰ λόγον ἐστὶ μεσηγὺ τῆς
[1, 12]	πλέον τοῦ μετρίου προσαίρηται (ἀτὰρ	καὶ	κατὰ τὸ ἄλλο σῶμα, ἢν
[1, 14]	ἐὼν τοῦ ἑτέρου καὶ διουρητικὸς	καὶ	καταῤῥηκτικὸς, αἰεὶ πολλὰ προσωφελέοι ἂν
[1, 18]	μηδὲν αὐτὸν προσεξεργάζεσθαι, ἀλλ´ ἄλλους	καὶ	καταχέειν καὶ σμήχειν· καὶ μετακέρασμα
[1, 2]	περιπλευμονίην, καὶ φρενῖτιν, καὶ λήθαργον,	καὶ	καῦσον, καὶ τἄλλα νουσήματα ὁκόσα
[1, 4]	ἕνεκεν τοῦ ἔθεος ἐσιέναι τι,	καὶ	κενεαγγίην μὴ γίγνεσθαι πολλήν. Περὶ
[1, 11]	καὶ πτύσματα λεπτὰ καὶ ἁλυκὰ	καὶ	κεχρωσμένα ἀκρήτῳ χρώματι σμικρὰ, καὶ
[1, 17]	τῷ τοιῷδε χρηστέον, ἢ ὑδαρέα	καὶ	κιῤῥὸν παντελῶς δοτέον οἶνον καὶ
[1, 17]	σταφίδος καὶ στεμφύλων καὶ πυρῶν	καὶ	κνήκου καὶ μύρτων καὶ ῥοιῆς
[1, 6]	ποιέειν· ἢν νεοβρῶτι ἐόντι αὐτέῳ	καὶ	κοιλίης μήπω ὑποκεχωρηκυίης ἄρξηται ὁ
[1, 12]	πάθοιεν, καὶ πᾶν ὁτιοῦν. Ἐπεὶ	καὶ	κοίτη παρὰ τὸ ἔθος μαλθακὴ
[1, 5]	τοῦτό ἐστιν· ξηραντικὸν γὰρ πλεύμονος,	καὶ	κοπῶδες ὑποχονδρίων καὶ ἤτρου καὶ
[1, 7]	δεῖ πρός τι. Ἔτι δὲ	καὶ	κριθαὶ ἢ ὄροβοι· ἐν ὄξει
[1, 7]	Ἄγει δὲ μέλας μὲν καλλίω	καὶ	κρισιμώτερα πεπλίου, πέπλιον δὲ μέλανος
[1, 11]	ἐῤῥόφεον τὸ προστυχὸν, οἱ δὲ	καὶ	κυκεῶνα ἐῤῥόφεον· ἅπαντα δὲ ταῦτα
[1, 5]	πυκνὸν ἐὸν ἐπιγλισχραίνει τὸ πτύελον,	καὶ	κωλύει ἀπολισθαίνειν. Καταλαμβάνει δὲ ταῦτα,
[1, 15]	κάλλιον τοῦ ὠμοῦ· λαμπρὸν γὰρ	καὶ	λεπτὸν καὶ λευκὸν καὶ διαφανὲς
[1, 15]	ὠμοῦ· λαμπρὸν γὰρ καὶ λεπτὸν	καὶ	λευκὸν καὶ διαφανὲς γίγνεται· ἀρετὴν
[1, 14]	~Γλυκὺν δὲ οἶνον καὶ οἰνώδεα	καὶ	λευκὸν καὶ μέλανα, καὶ μελίκρητον,
[1, 10]	φλεβῶν καὶ καρηβαρίην καὶ δίψαν·	καὶ	λευκός τε καὶ μέλας οἶνος
[1, 2]	πλευρῖτιν, καὶ περιπλευμονίην, καὶ φρενῖτιν,	καὶ	λήθαργον, καὶ καῦσον, καὶ τἄλλα
[1, 10]	βρωθέντες οἷα διαφέροντα ἀλλήλων ποιεῦσι·	καὶ	μᾶζά τε ξηρὴ παρὰ τὸ
[1, 15]	μᾶλλον τοῦ καιροῦ κατακορέως χολώδεα,	καὶ	μᾶλλον θερμὰ, τὸ ἄκρητον μᾶλλον
[1, 18]	ἤν γε μὴ οὕτω δέῃ.	Καὶ	μᾶλλον μὲν μὴ σμήχεσθαι· ἢν
[1, 4]	εἰρῆσθαι· τὰ μὲν γὰρ θᾶσσον	καὶ	μᾶλλον πλαδῶντα ταχυτῆτα κρίσιος σημαίνει,
[1, 15]	μᾶλλον· τὰ μέντοι ἀφρώδεα διαχωρήματα	καὶ	μᾶλλον τοῦ καιροῦ κατακορέως χολώδεα,
[1, 11]	καὶ πικροὶ γίγνονται, καὶ παραφρονέουσι,	καὶ	μαρμαρυγώδεα σφέων τὰ ὄμματα, καὶ
[1, 15]	τὸ τοιοῦτο τοῖσι χολώδεσί τε	καὶ	μεγαλοσπλάγχνοισι γίγνεται. Πτυάλου μὲν οὖν
[1, 15]	τὸ ἐπίπαν μὲν τοῖσι πικροχόλοισι	καὶ	μεγαλοσπλάγχνοισιν ἧσσον ἐπιτήδειον ἢ τοῖσι
[1, 15]	τυγχάνοι πονηρὸν ἐὸν καὶ ἀκάθαρτον	καὶ	μέλαν καὶ μὴ εὐῶδες· ἀφέλοιτο
[1, 14]	οἶνον καὶ οἰνώδεα καὶ λευκὸν	καὶ	μέλανα, καὶ μελίκρητον, καὶ ὕδωρ,
[1, 14]	ἐμεῦ γεραιτέροισιν. Κιῤῥῷ δὲ οἴνῳ	καὶ	μέλανι αὐστηρῷ ἐν ταύτῃσι τῇσι
[1, 10]	καὶ δίψαν· καὶ λευκός τε	καὶ	μέλας οἶνος παρὰ τὸ ἔθος
[1, 2]	καὶ οἶνον τοῖον ἢ τοῖον	καὶ	μελίκρητον, ἅπαντα τοῖσι δημότῃσι δοκέουσιν
[1, 14]	οἰνώδεα καὶ λευκὸν καὶ μέλανα,	καὶ	μελίκρητον, καὶ ὕδωρ, καὶ ὀξύμελι,
[1, 17]	ποτῷ χρέοιτο. Μεσηγὺ μέντοι ὀξυμέλιτος	καὶ	μελικρήτου ὕδωρ ἐπιῤῥοφεόμενον ὀλίγον πτυέλου
[1, 15]	Μέγα μὴν διαφέρει καὶ οἴνου	καὶ	μέλιτος ἀκρητότης· ἐς ἰσχὺν ἀμφοτέρων
[1, 17]	δοτέον οἶνον καὶ ἄοσμον παντάπασι,	καὶ	μετὰ τὴν πόσιν αὐτοῦ ὕδωρ
[1, 18]	ἄλλους καὶ καταχέειν καὶ σμήχειν·	καὶ	μετακέρασμα πολλὸν ἡτοιμᾶσθαι, καὶ τὰς
[1, 18]	τῆς κατὰ πλευρὴν καὶ στήθεα	καὶ	μετάφρενον παρηγορικόν ἐστι τὸ λουτρὸν,
[1, 16]	αὐτέου· τὰ δὲ μέλανα ζυμοῦται	καὶ	μετεωρίζεται καὶ πολλαπλασιοῦται· ἀναγωγὸν γὰρ
[1, 10]	βρώματα, ἃ εἰθισμένοι εἰσὶν, ἢν	καὶ	μὴ ἀγαθὰ ᾖ φύσει, ὡσαύτως
[1, 18]	καὶ σπόγγοισι χρέεσθαι ἀντὶ στλεγγίδος,	καὶ	μὴ ἄγαν ξηρὸν χρίεσθαι τὸ
[1, 9]	στασίμως, δειπνῆσαι μηδὲν, ἢ ὀλίγα	καὶ	μὴ βλαβερά· ἔτι δὲ ἔλασσον
[1, 18]	τε μάλιστα ὑπὸ σπόγγου ἐκμασσομένην,	καὶ	μὴ διαψύχεσθαι τὰ ἄκρεα, μήτε
[1, 9]	ἠχθοφόρηκεν ἡ κοιλίη εἰθισμένη ἐπιξηραίνεσθαι,	καὶ	μὴ δὶς διογκοῦσθαι, μήτε δὶς
[1, 5]	τὴν ὀδύνην ἐνεοῦσαν προσπαροξύνειεν ἂν,	καὶ	μὴ ἐνεοῦσαν εὐθὺς ἐμποιήσειεν ἂν,
[1, 15]	ἐὸν καὶ ἀκάθαρτον καὶ μέλαν	καὶ	μὴ εὐῶδες· ἀφέλοιτο γὰρ ἂν
[1, 1]	αὐτέων· καὶ ἄχρι μὲν τουτέου	καὶ	μὴ ἰητρὸς δύναιτο τις ἂν
[1, 16]	καὶ κατ´ ὀλίγον τὸ τοιόνδε,	καὶ	μὴ λάβρως. Τὸ μέντοι ὀλίγον
[1, 18]	δαψιλέος, καὶ τοῦ λουτροῦ συχνοῦ	καὶ	μὴ λίην λάβρου, ἤν γε
[1, 9]	ἔλασσον ποιήσασθαι ἢ ὅσον εἴθιστο,	καὶ	μὴ ξηρὸν, ἀλλὰ τοῦ πλαδαρωτέρου
[1, 7]	τῷ ἀγκῶνι φλέβα τὴν ἔσω,	καὶ	μὴ ὀκνέειν συχνὸν ἀφαιρέειν τὸ
[1, 18]	οἷσιν ἕστηκε μᾶλλον τοῦ καιροῦ	καὶ	μὴ προδιελήλυθεν· οὐδὲ δὴ τοὺς
[1, 9]	βλαβερά· ἔτι δὲ ἔλασσον πιεῖν	καὶ	μὴ ὑδαρές. Ἔτι δ´ ἂν
[1, 12]	ἀρξάμενος ἐκ πρώτης κατακείμενος ἰητρεύοιτο,	καὶ	μηδαμῆ μετεωρίζοι τὸ σκέλος, ἀφλέγμαντος
[1, 7]	ἥ τε ὀδύνη πεπαυμένη ᾖ,	καὶ	μηδὲν ἄλλο ἐναντιῶται. Ωὑτὸς δέ
[1, 18]	τὸν λουόμενον κόσμιον καὶ σιγηλὸν,	καὶ	μηδὲν αὐτὸν προσεξεργάζεσθαι, ἀλλ´ ἄλλους
[1, 18]	κεφαλὴν, μήτε τὸ ἄλλο σῶμα·	καὶ	μήτε νεοῤῥόφητον μήτε νεόποτον λούεσθαι,
[1, 7]	πεπλίῳ δὲ ὀπὸν σιλφίου· ἀτὰρ	καὶ	μισγόμενα ἀλλήλοισιν ὁμοιότροπα ταῦτά ἐστιν.
[1, 17]	στεμφύλων καὶ πυρῶν καὶ κνήκου	καὶ	μύρτων καὶ ῥοιῆς καὶ τῶν
[1, 16]	τὸ τοιόνδε ποτὸν νυκτὸς μὲν	καὶ	νήστει πρὸ ῥοφήματος ἐπιτήδειον προπίνεσθαι·
[1, 6]	ἐς τοὺς πόδας, τότε διδόναι,	καὶ	νομίζειν μέγα δύνασθαι τὸν καιρὸν
[1, 3]	αἰῶνα διατελεῦσι πτισάνας διδόντες ἀδιηθήτους,	καὶ	νομίζουσιν ὀρθῶς ἰητρεύειν, οἱ δέ
[1, 10]	καὶ οἱ ἄγαν καθαροί τε	καὶ	ξυγκομιστοὶ παρὰ τὸ ἔθος βρωθέντες
[1, 4]	Τὸ γὰρ γλίσχρασμα αὐτέης λεῖον	καὶ	ξυνεχὲς καὶ προσηνές ἐστι καὶ
[1, 16]	μέντοι τῷ κάτω μέρει πλαδαρώτερον,	καὶ	ξύσματα ἐμποιέει· ἔστι δ´ ὅτε
[1, 14]	ἴσχοιτο, τὰ διαχωρήματα δὲ πλαδαρώτερα	καὶ	ξυσματωδέστερα εἴη, ἐν δὴ τοῖσι
[1, 18]	αἵ τε παρασκευαὶ ἔωσιν ἐπιτήδειοι	καὶ	ὁ κάμνων μέλλῃ εὖ δέξασθαι
[1, 11]	προστεκμαρτέα δὴ καὶ ἡ ἰσχὺς	καὶ	ὁ τρόπος τοῦ νουσήματος ἑκάστου,
[1, 10]	εἰ καταμάθοις ὁκόσον μᾶζα ὄχλον	καὶ	ὄγκον καὶ φῦσαν καὶ στρόφον
[1, 10]	τὸ ξηραντικόν τε καὶ βραδύπορον·	καὶ	οἱ ἄγαν καθαροί τε καὶ
[1, 18]	γὰρ οἰκίῃσι παρεσκεύασται τὰ ἄρμενα	καὶ	οἱ θεραπεύοντες ὡς δεῖ· εἰ
[1, 9]	πικραίνεται, καὶ οἱ ὀφθαλμοὶ κοιλαίνονται,	καὶ	οἱ κρόταφοι πάλλονται, καὶ τὰ
[1, 9]	ἂν οὕτως ἐθισθῶσιν. Ἀλλὰ μὴν	καὶ	οἱ μεμαθηκότες δὶς σιτέεσθαι τῆς
[1, 9]	πάλλονται, καὶ τὰ ἄκρα διαψύχονται·	καὶ	οἱ μὲν πλεῖστοι τῶν ἀνηριστηκότων
[1, 8]	χυλῷ χρεόμενοι· βλάπτοιντο δ´ ἂν	καὶ	οἱ μούνῳ τῷ ποτῷ χρεόμενοι,
[1, 8]	πτισάνῃσι χρεόμενοι· βλάπτοιντο δ´ ἂν	καὶ	οἱ μούνῳ τῷ χυλῷ χρεόμενοι·
[1, 12]	πονέειν ἔλθῃ. Ταῦτα δ´ ἂν	καὶ	οἱ ὀδόντες καὶ οἱ ὀφθαλμοὶ
[1, 9]	οἷσι καὶ τὸ στόμα πικραίνεται,	καὶ	οἱ ὀφθαλμοὶ κοιλαίνονται, καὶ οἱ
[1, 12]	δ´ ἂν καὶ οἱ ὀδόντες	καὶ	οἱ ὀφθαλμοὶ πάθοιεν, καὶ πᾶν
[1, 2]	ταῦτα λέγειν, οἵ τε βελτίους	καὶ	οἱ χείρους· τὰ δὲ οὐχ
[1, 16]	καὶ τὰ ἀκρωτήρια ψύχει· ταύτην	καὶ	οἶδα μούνην δι´ ὀξυμέλιτος γιγνομένην
[1, 2]	ὀνομάσῃ τις πτισάνης τε χυλὸν	καὶ	οἶνον τοῖον ἢ τοῖον καὶ
[1, 10]	ἑτεροῖα τοῖσι τὰ ποταίνια εἰωθόσι·	καὶ	οἰνοποσίη καὶ ὑδροποσίη παρὰ τὸ
[1, 15]	δὲ ἀσθενέστερον. Μέγα μὴν διαφέρει	καὶ	οἴνου καὶ μέλιτος ἀκρητότης· ἐς
[1, 15]	μὴ ταράσσοι τὴν κοιλίην· ἀτὰρ	καὶ	οἴνου λεπτοῦ καὶ ὀλιγοφόρου καὶ
[1, 14]	καρηβαρίην ἐμποιέει. ~Γλυκὺν δὲ οἶνον	καὶ	οἰνώδεα καὶ λευκὸν καὶ μέλανα,
[1, 10]	σῶμα, ὡς δὴ γλυκύν τε	καὶ	οἰνώδεα οἶνον ἧσσον ἄν τις
[1, 14]	ἐστι τοῦ ἑτέρου ὁ γλυκύς.	Καὶ	οἷσι μὲν διψώδης ἐστὶ πινόμενος,
[1, 18]	ποτῷ μοῦνον χρεομένοισιν· ἔστι δὲ	καὶ	οἷσι τουτέων ἐνδέχεται· τεκμαίρεσθαι δὲ
[1, 15]	πολλὰ ἀτυχοίης· οἷσι δὲ δοτέον,	καὶ	οἷσιν οὐ δοτέον, τὰ μέγιστα
[1, 9]	ὅλον τὸ σῶμα, καὶ ἀσθενέας	καὶ	ὀκνηρούς· ἢν δὲ καὶ ἐπιδειπνήσωσιν,
[1, 1]	ἑκάστοισι τῶν νουσημάτων ὀρθῶς ἔγραψαν,	καὶ	ὁκοίως ἔνια ἀπέβαινεν αὐτέων· καὶ
[1, 2]	ταχέως, καὶ ὁκόσα καθαρίως, καθαρίως,	καὶ	ὁκόσα ἀνωδύνως διαχειρίζεσθαι, ὡς ἀνωδυνώτατα
[1, 2]	καὶ ὁκόσα ταχέως ἔργα, ταχέως,	καὶ	ὁκόσα καθαρίως, καθαρίως, καὶ ὁκόσα
[1, 3]	τοῖσιν ἰητροῖσιν, ἐπίκαιρα ἐόντα εἰδέναι,	καὶ	ὁκόσα μεγάλας ὠφελείας φέρει ἢ
[1, 10]	ὡσαύτως δὲ καὶ τὰ ποτά.	Καὶ	ὁκόσα μὲν κρεηφαγίη πολλὴ παρὰ
[1, 2]	ἕκαστα χρὴ ποιέειν καὶ ὀρθῶς,	καὶ	ὁκόσα ταχέως ἔργα, ταχέως, καὶ
[1, 14]	μάλιστα μεταβάλλειν ἐκ τοῦ λευκοῦ,	καὶ	ὁκόσα τουτέοισιν ἐμφερέα. Προσξυνιέναι δὲ
[1, 4]	προσημαίνεσθαι δεῖ, ἃ εἰρήσεται ὕστερον.	Καὶ	ὁκόσῳ ἂν πλείων ἡ κάθαρσις
[1, 5]	ἐν τοῖσι βρογχίοισι τοῦ πλεύμονος.	Καὶ	ὁκόταν ἐς τοῦτο ἔλθῃ, θανατῶδες
[1, 16]	πρὸ ῥοφήματος ἐπιτήδειον προπίνεσθαι· ἀτὰρ	καὶ	ὁκόταν πουλὺ μετὰ ῥόφημα ᾖ,
[1, 17]	μάλιστα αὐτέων ὕδατι ποτῷ χρηστέον,	καὶ	ὁκότε πολλῷ κάρτα, καὶ ὅκου
[1, 17]	ὅκου μετρίῳ, καὶ ὅκου ψυχρῷ,	καὶ	ὅκου θερμῷ, τὰ μέν που
[1, 17]	χρηστέον, καὶ ὁκότε πολλῷ κάρτα,	καὶ	ὅκου μετρίῳ, καὶ ὅκου ψυχρῷ,
[1, 17]	πολλῷ κάρτα, καὶ ὅκου μετρίῳ,	καὶ	ὅκου ψυχρῷ, καὶ ὅκου θερμῷ,
[1, 5]	ὅλῃσι τῇσι πτισάνῃσι χρεόμενοι, ἑβδομαῖοι	καὶ	ὀλιγημερώτεροι θνήσκουσιν· οἱ μέν τοι
[1, 1]	τοῦτο οὐκ ἐπαινέω, ἀλλ´ ὅτι	καὶ	ὀλίγοισι τὸν ἀριθμὸν τοῖσιν ἀκέεσιν
[1, 15]	κοιλίην· ἀτὰρ καὶ οἴνου λεπτοῦ	καὶ	ὀλιγοφόρου καὶ ἀνόσμου ᾗ μὲν
[1, 4]	καὶ ξυνεχὲς καὶ προσηνές ἐστι	καὶ	ὀλισθηρὸν καὶ πλαδαρὸν μετρίως καὶ
[1, 16]	γὰρ ἀνάγοι μὲν τὰ ἐγκέρχνοντα,	καὶ	ὄλισθον ἐμποιήσειε, καὶ ὥσπερ διαπτερώσειε
[1, 14]	μέλανα, καὶ μελίκρητον, καὶ ὕδωρ,	καὶ	ὀξύμελι, τοισίδε σημαινόμενον χρὴ διορίζειν
[1, 2]	ὀρθῶς, καλῶς ἕκαστα χρὴ ποιέειν	καὶ	ὀρθῶς, καὶ ὁκόσα ταχέως ἔργα,
[1, 1]	ὀξειῶν νούσων, φάρμακα ἐλατήρια διδόναι	καὶ	ὀῤῥὸν καὶ γάλα ἐς τὴν
[1, 4]	ὡς ἔπος εἰρῆσθαι, ἀλλὰ χρηστέον,	καὶ	οὐ διαλειπτέον, ἢν μή τι
[1, 1]	γιγνώσκω ἢ ὡς ἐκεῖνοι ἐπεξῄεσαν·	καὶ	οὐ μοῦνον διὰ τοῦτο οὐκ
[1, 15]	τῇσι νούσοισι πολλὰ ἂν εὐτυχοίης,	καὶ	οὐκ ἂν πολλὰ ἀτυχοίης· οἷσι
[1, 11]	μεσταὶ, καὶ τὰ ἀκρωτήρια κατεψυγμένα,	καὶ	οὖρα ἄπεπτα, καὶ πτύσματα λεπτὰ
[1, 9]	γὰρ δοκέει τὰ σπλάγχνα αὐτέοισι,	καὶ	οὐρέουσι θερμὸν καὶ χλωρὸν, καὶ
[1, 18]	ἄρθρων καὶ τοῦ ἐπιπολαίου δέρματος·	καὶ	οὐρητικὸν δὲ, καὶ καρηβαρίην λύει,
[1, 15]	καταγλισχραίνει τὸ πτύελον. Ἔστι δὲ	καὶ	οὐρητικὸν μελίκρητον ἱκανῶς, ἢν μή
[1, 17]	τὸ ὑπόψυχρον καὶ ἄπεπτον εἶναι·	καὶ	οὔτε διαχωρητικὸν, οὔτε διουρητικόν· προσβλάπτει
[1, 4]	εἴ τι καὶ τουτέου προσδέοι,	καὶ	οὔτε στύψιν ἔχον, οὔτε ἄραδον
[1, 5]	ἀναγκάζει δὲ ταχέως ἔξω φέρεσθαι·	καὶ	οὕτως ἐς τὸ κακὸν ἀλλήλοισι
[1, 12]	ὀδόντες καὶ οἱ ὀφθαλμοὶ πάθοιεν,	καὶ	πᾶν ὁτιοῦν. Ἐπεὶ καὶ κοίτη
[1, 2]	ἔχει, ἀλλ´ ἐν τουτέοισι δὴ	καὶ	πάνυ μέγα διαφέρουσιν ἕτεροι ἑτέρων.
[1, 7]	πλείω τε γὰρ χρόνον διαρκέσει	καὶ	παραμενεῖ, καὶ ἅμα ὡς μὴ
[1, 2]	ἀλλὰ σποράδεες ἔωσιν αἱ νοῦσοι	καὶ	παραπλήσιοι, ὑπὸ τουτέων τῶν νουσημάτων
[1, 11]	περίλυποί τε καὶ πικροὶ γίγνονται,	καὶ	παραφρονέουσι, καὶ μαρμαρυγώδεα σφέων τὰ
[1, 11]	δὲ ἐὼν τοιάδε διαιτηθείη, ἢ	καὶ	πεμπταῖος· ἔτι μέντοι κάκιον, εἰ
[1, 13]	οὖν εὔχρηστον ταῦτα εἰδέναι· ἀτὰρ	καὶ	περὶ οὗ ὁ λόγος ἦν,
[1, 8]	ῥοφήματος προσάρσιος οὕτω γιγνώσκω· ἀτὰρ	καὶ	περὶ ποτοῦ, ὁκοῖον ἄν τις
[1, 11]	ὡσπερεὶ τεθνεῶτα ἀναστῆσαι. Γεγράψεται οὖν	καὶ	περὶ τουτέου σημήϊα οἷσι δεῖ
[1, 17]	καιροῖσι ῥηθήσεται. Κατὰ ταῦτα δὲ	καὶ	περὶ τῶν ἄλλων ποτῶν, οἷον
[1, 2]	ὁκοῖα ὠνόμασαν οἱ ἀρχαῖοι πλευρῖτιν,	καὶ	περιπλευμονίην, καὶ φρενῖτιν, καὶ λήθαργον,
[1, 11]	διὰ κενεαγγείην ἀσθενέοντα μὴ γνῶναι	καὶ	πιέζειν τῇ διαίτῃ· φέρει μὲν
[1, 11]	τὰ ξυμβεβηκότα, δῴη καὶ φαγεῖν	καὶ	πιεῖν, ἃ ὁ ἕτερος ἐκώλυεν,
[1, 9]	ξηρὸν, ἀλλὰ τοῦ πλαδαρωτέρου τρόπου·	καὶ	πιεῖν μὴ ὑδαρὲς, μηδ´ ἔλασσον
[1, 11]	πέσσεται ἡ νοῦσος, περίλυποί τε	καὶ	πικροὶ γίγνονται, καὶ παραφρονέουσι, καὶ
[1, 7]	ἀναζέσαντα, ἐς μαρσίππια καταῤῥάψαντα προστιθέναι·	καὶ	πίτυρα τὸν αὐτὸν τρόπον. Πυρίη
[1, 4]	καὶ προσηνές ἐστι καὶ ὀλισθηρὸν	καὶ	πλαδαρὸν μετρίως καὶ ἄδιψον καὶ
[1, 8]	ἢ δύο ἢ τρεῖς ἢ	καὶ	πλείονας ἡμέρας, οὕτω προσφέρειν τὰ
[1, 12]	ἔῤῥωται μᾶλλον· ἢν δὲ δὴ	καὶ	πλείω χρόνον διελινύσαν ἐξαπίνης ἐς
[1, 15]	γίγνεται. Πτυάλου μὲν οὖν ἀναγωγὴν	καὶ	πλεύμονος μάλθαξιν τὸ ὑδαρέστερον μελίκρητον
[1, 11]	περὶ τὸν τράχηλον, καὶ διαπορήματα,	καὶ	πνεῦμα προσπταῖον ἐν τῇ ἄνω
[1, 5]	μὴ ἐνεοῦσαν εὐθὺς ἐμποιήσειεν ἂν,	καὶ	πνεῦμα πυκνότερον γένοιτ´ ἄν· κακὸν
[1, 17]	ἐστι φύσει· ἢν δὲ δὴ	καὶ	ποδῶν ψυχρῶν ποτε ἐόντων ποθῇ,
[1, 12]	ἀρχῆς πλανώμενος ἰητρεύοιτο· εἰ δὲ	καὶ	πολλὰ ταλαιπωρήσειεν ἐξαπίνης, πολλῷ ἂν
[1, 16]	δὲ μέλανα ζυμοῦται καὶ μετεωρίζεται	καὶ	πολλαπλασιοῦται· ἀναγωγὸν γὰρ μελάνων, ὄξος.
[1, 18]	δὲ σμήχηται, θερμῷ χρέεσθαι αὐτέῳ	καὶ	πολλαπλασίῳ ἢ ὡς νομίζεται σμήγματι,
[1, 9]	ἐστὶν, ὅτι φαύλη δίαιτα βρώσιος	καὶ	πόσιος αὐτὴ ἑωυτῇ ἐμφερὴς αἰεὶ,
[1, 11]	κάμνοντος, οὐ μοῦνον σιτίων, ἀλλὰ	καὶ	ποτῶν. Πολλῷ δὲ ἧσσον ἐπὶ
[1, 5]	ὀδύνης τοῦ πλευροῦ ξυνεχέος ἐούσης,	καὶ	πρὸς τὰ θερμάσματα μὴ χαλώσης,
[1, 18]	οἷσι δὲ τουτέων μηδενὸς προσδεῖ,	καὶ	πρόσεστιν αὐτέοισι τῶν σημείων ἐφ´
[1, 18]	τουτέων, ὁκόσα λουτρὸν ἀγαθὰ ποιέει,	καὶ	πρόσεστιν αὐτέοισιν ὅσα ἂν λουτρῷ
[1, 4]	γλίσχρασμα αὐτέης λεῖον καὶ ξυνεχὲς	καὶ	προσηνές ἐστι καὶ ὀλισθηρὸν καὶ
[1, 7]	μαρσιππίοισιν ἐπιτηδειότατοι· καὶ γὰρ κοῦφον	καὶ	προσηνὲς ὁ κέγχρος· λύει δὲ
[1, 18]	πολλαπλασίῳ ἢ ὡς νομίζεται σμήγματι,	καὶ	προσκαταχέεσθαι μὴ ὀλίγῳ, καὶ ταχέως
[1, 15]	πλεύμονός τε γὰρ μαλθακτικόν ἐστι,	καὶ	πτυέλου ἀναγωγὸν μετρίως, καὶ βηχὸς
[1, 18]	μετάφρενον παρηγορικόν ἐστι τὸ λουτρὸν,	καὶ	πτυέλου πεπαντικὸν καὶ ἀναγωγὸν, καὶ
[1, 11]	ἀκρωτήρια κατεψυγμένα, καὶ οὖρα ἄπεπτα,	καὶ	πτύσματα λεπτὰ καὶ ἁλυκὰ καὶ
[1, 5]	γίγνονται· ὑπὸ δὲ τοῦ πολλοῦ	καὶ	πυκνοῦ πνεύματος, ὡς ἤδη εἴρηται,
[1, 17]	τὰ ἀπὸ σταφίδος καὶ στεμφύλων	καὶ	πυρῶν καὶ κνήκου καὶ μύρτων
[1, 12]	ταλαιπωρίης ἐξαπίνης ἐς σχολήν τε	καὶ	ῥᾳθυμίην ἐμπέσῃ, δεῖ δὲ καὶ
[1, 18]	οὐρητικὸν δὲ, καὶ καρηβαρίην λύει,	καὶ	ῥῖνας ὑγραίνει. Ἀγαθὰ μὲν οὖν
[1, 15]	σβεννύει, ἀλλὰ ὁρμᾷ, δυσφορίην τε	καὶ	ῥιπτασμὸν τῶν μελέων ποιέει, ἑλκῶδές
[1, 17]	πυρῶν καὶ κνήκου καὶ μύρτων	καὶ	ῥοιῆς καὶ τῶν ἄλλων, ὅταν
[1, 18]	δὲ καὶ τὸν λουόμενον κόσμιον	καὶ	σιγηλὸν, καὶ μηδὲν αὐτὸν προσεξεργάζεσθαι,
[1, 13]	ὁκοῖα γεγράψεται. Ἀγρυπνίη ἰσχυρὴ πόμα	καὶ	σιτίον ἀπεπτότερα ποιέει, καὶ ἡ
[1, 12]	τὸ ἔθος μαλθακὴ πόνον ἐμποιέει,	καὶ	σκληρὴ παρὰ τὸ ἔθος, καὶ
[1, 18]	προσεξεργάζεσθαι, ἀλλ´ ἄλλους καὶ καταχέειν	καὶ	σμήχειν· καὶ μετακέρασμα πολλὸν ἡτοιμᾶσθαι,
[1, 9]	καὶ ἐπιδειπνήσωσιν, ὀξυρεγμιώδεας· ἐνίοισι δὲ	καὶ	σπατίλη γένοιτο ἂν, ὅτι παρὰ
[1, 16]	ἐστὶ καὶ ἄδιψον· ὑποχονδρίῳ δὲ	καὶ	σπλάγχνοισι καὶ ταύτῃ εὐμενές· καὶ
[1, 17]	φιλαδυναμώτατον, ὅταν ἐς κενεότητα ἐσέλθῃ·	καὶ	σπληνὸς δὲ αὐξητικὸν καὶ ἥπατός
[1, 18]	καὶ τὰς ἐπαντλήσιας ταχείας ποιέεσθαι·	καὶ	σπόγγοισι χρέεσθαι ἀντὶ στλεγγίδος, καὶ
[1, 7]	πλευρὴν, προσηνείης εἵνεκεν. Ἀγαθὸν δὲ	καὶ	σπόγγος μαλθακὸς, μέγας, ἐξ ὕδατος
[1, 17]	ποιεύμενα, καὶ τὰ ἀπὸ σταφίδος	καὶ	στεμφύλων καὶ πυρῶν καὶ κνήκου
[1, 18]	γὰρ ὀδύνης τῆς κατὰ πλευρὴν	καὶ	στήθεα καὶ μετάφρενον παρηγορικόν ἐστι
[1, 10]	ὄχλον καὶ ὄγκον καὶ φῦσαν	καὶ	στρόφον τῇ κοιλίῃ παρέχει παρὰ
[1, 3]	ἤδη τὸν ἕτερον κακὰ εἶναι·	καὶ	σχεδὸν ἂν κατά γε τὸ
[1, 9]	κοιλαίνονται, καὶ οἱ κρόταφοι πάλλονται,	καὶ	τὰ ἄκρα διαψύχονται· καὶ οἱ
[1, 11]	καὶ αἱ ἀκοαὶ ἤχου μεσταὶ,	καὶ	τὰ ἀκρωτήρια κατεψυγμένα, καὶ οὖρα
[1, 16]	ἔτι δὲ καὶ ἄλλως γυιοῖ	καὶ	τὰ ἀκρωτήρια ψύχει· ταύτην καὶ
[1, 12]	οἱ πόδες τοιόνδε τι πρήξειαν,	καὶ	τὰ ἄλλα ἄρθρα μὴ εἰθισμένα
[1, 10]	ἔθος, ἢ ὑγρὴ, ἢ γλίσχρη·	καὶ	τὰ ἄλφιτα οἷόν τι ποιέει
[1, 17]	καὶ τὰ ἀπὸ χλοίης ποιεύμενα,	καὶ	τὰ ἀπὸ σταφίδος καὶ στεμφύλων
[1, 4]	Ἢν δὲ ὑγραίνηται τὸ στόμα	καὶ	τὰ ἀπὸ τοῦ πλεύμονος εἴη
[1, 17]	ἄλλων ποτῶν, οἷον τὸ κρίθινον,	καὶ	τὰ ἀπὸ χλοίης ποιεύμενα, καὶ
[1, 7]	ὧν ἐγὼ οἶδα ἐστίν. Ἐπεὶ	καὶ	τὰ ἐν τοῖσι ῥοφήμασι διδόμενα
[1, 10]	τὰ ποταίνια τοῖσι μὴ εἰωθόσι,	καὶ	τὰ ἑτεροῖα τοῖσι τὰ ποταίνια
[1, 14]	ὅτι τὰ μὲν ἄνω πάντα	καὶ	τὰ κατὰ κύστιν ἧσσον βλάψει,
[1, 9]	δ´ ἂν οὗτοι. ~Χρὴ δὲ	καὶ	τὰ μαθήματα ποιέεσθαι ἐν τῇ
[1, 14]	μὲν καὶ ἔψεκται τὰ πλεῖστα	καὶ	τὰ μέγιστα ἤδη ἐν τῇ
[1, 10]	ἀγαθὰ ᾖ φύσει, ὡσαύτως δὲ	καὶ	τὰ ποτά· δυσφόρως δὲ φέρουσι
[1, 8]	ἡμέρας, οὕτω προσφέρειν τὰ ῥοφήματα	καὶ	τὰ ποτά· καὶ ἴσως τι
[1, 10]	μὴ κακὰ ᾖ, ὡσαύτως δὲ	καὶ	τὰ ποτά. Καὶ ὁκόσα μὲν
[1, 12]	ἔθος σκληρύνει τὸ σῶμα. Ἀτὰρ	καὶ	τὰ τῶν τοιῶνδε πάντων ἀρκέει
[1, 2]	φρενῖτιν, καὶ λήθαργον, καὶ καῦσον,	καὶ	τἄλλα νουσήματα ὁκόσα τουτέων ἐχόμενά
[1, 2]	ἀνωδύνως διαχειρίζεσθαι, ὡς ἀνωδυνώτατα ποιέειν,	καὶ	τἄλλα πάντα τὰ τοιουτότροπα διαφερόντως
[1, 17]	αὐτέῳ τῷ νουσήματι, ὅκως περ	καὶ	τἄλλα τῶν ξυνθέτων φαρμάκων. ~Λουτρὸν
[1, 16]	καὶ σπλάγχνοισι καὶ ταύτῃ εὐμενές·	καὶ	τὰς ἀπὸ μέλιτος βλάβας κωλύει·
[1, 9]	τῶν περὶ τὰς φύσιας ἡμῶν	καὶ	τὰς ἕξιας ξυμβαινόντων μάλιστα νοσοποιέουσιν·
[1, 18]	σμήχειν· καὶ μετακέρασμα πολλὸν ἡτοιμᾶσθαι,	καὶ	τὰς ἐπαντλήσιας ταχείας ποιέεσθαι· καὶ
[1, 7]	λύει δὲ μάλθαξις ἡ τοιήδε	καὶ	τὰς πρὸς κληῗ δα περαιούσας
[1, 10]	εἰθισμένῳ, ἢ ὁκοῖον ἄρτος βάρος	καὶ	τάσιν κοιλίης τῷ μαζοφαγέειν εἰθισμένῳ·
[1, 4]	ἧσσον βραδυτέρην σημαίνει τὴν κρίσιν.	Καὶ	ταῦτα αὐτὰ μὲν καθ´ ἑωυτὰ
[1, 12]	μέντοι τοῖσι κατὰ κοιλίην ἐστὶ	καὶ	ταῦτα· καὶ γὰρ ἢν ὅλον
[1, 16]	γὰρ ἐόντι μᾶλλον ἐμποιέοι ἂν,	καὶ	ταῦτα κενεαγγείης παρεούσης) ἔπειτα δὲ
[1, 16]	ἄδιψον· ὑποχονδρίῳ δὲ καὶ σπλάγχνοισι	καὶ	ταύτῃ εὐμενές· καὶ τὰς ἀπὸ
[1, 18]	σμήγματι, καὶ προσκαταχέεσθαι μὴ ὀλίγῳ,	καὶ	ταχέως μετακαταχέεσθαι. Δεῖ δὲ καὶ
[1, 11]	αὐθημερὸν ἠργμένοι ἤδη, οἱ δὲ	καὶ	τῇ ὑστεραίῃ, οἱ δὲ καὶ
[1, 9]	ἔλασσον ἢ κατὰ λόγον βρώματος·	καὶ	τῇ ὑστεραίῃ ὀλίγα ἀριστῆσαι, ὡς
[1, 5]	ὀλιγημερώτεροι θνήσκουσιν· οἱ μέν τοι	καὶ	τὴν γνώμην βλαβέντες, οἱ δὲ
[1, 9]	εὐφορώτερον φέρουσι τὸ ἐπίπαν, ὥστε	καὶ	τὴν μονοσιτίην τὴν παρὰ τὸ
[1, 11]	ἐστιν, ἢν διὰ τὸν πόνον	καὶ	τὴν ὀξύτητα τῆς νούσου ἀσθενέοντι
[1, 1]	τὰς ἐν ἑκάστῃ τῶν νούσων	καὶ	τὴν πολυσχιδίην αὐτέων οὐκ ἠγνόεον
[1, 18]	καὶ ταχέως μετακαταχέεσθαι. Δεῖ δὲ	καὶ	τῆς ὁδοῦ βραχείης ἐς τὴν
[1, 11]	ὁ τρόπος τοῦ νουσήματος ἑκάστου,	καὶ	τῆς φύσιος τοῦ ἀνθρώπου, καὶ
[1, 4]	ἢ ἐναταίοισι δοκέει κρίνεσθαι, ὡς	καὶ	τὸ ἄρτιον καὶ τὸ περισσὸν
[1, 15]	ταράσσοι τὴν κοιλίην· πολλαπλάσιον γὰρ	καὶ	τὸ κόπριον διεξίοι ἂν αὐτέῳ.
[1, 16]	ταῦτα κενεαγγείης παρεούσης) ἔπειτα δὲ	καὶ	τὸ μελίκρητον τῆς ἰσχύος ἀφαιρέοιτο
[1, 4]	κρίνεσθαι, ὡς καὶ τὸ ἄρτιον	καὶ	τὸ περισσὸν προμηθήσῃ· μετὰ δὲ
[1, 9]	ἄφοδος ξυγκαίεται· ἔστι δ´ οἷσι	καὶ	τὸ στόμα πικραίνεται, καὶ οἱ
[1, 12]	ἐς κενεαγγείην μεταβάλλοι· δεῖ μέντοι	καὶ	τὸ σῶμα τουτέοισιν ἐλινύειν· καὶ
[1, 9]	μέγα μεταβάλλοι ἐς ἄλλο. Ἐπεὶ	καὶ	τοῖσι δὶς σιτεομένοισι τῆς ἡμέρης
[1, 15]	πλησμονῶδες ἂν εἴη καὶ φυσῶδες,	καὶ	τοῖσι κατὰ τὰ ὑποχόνδρια σπλάγχνοισιν
[1, 4]	διὰ φαρμακίην ἢ κλύσιν διαλιπεῖν.	Καὶ	τοῖσι μέν γε εἰθισμένοισι δὶς
[1, 9]	τοῖσι δὶς σιτεομένοισι τῆς ἡμέρης	καὶ	τοῖσι μονοσιτέουσιν αἱ ἐξαπιναῖοι μεταβολαὶ
[1, 18]	καὶ τουτέοισιν ἐνίοτε· ἥκιστα δὲ	καὶ	τοῖσι ποτῷ μοῦνον χρεομένοισιν· ἔστι
[1, 3]	καὶ τοῖσιν ὑγιαίνουσιν ἐς ἀσφαλείην,	καὶ	τοῖσιν ἀσκέουσιν ἐς εὐεξίην, καὶ
[1, 3]	ἐς ὑγείην μέγα τι δύνασθαι,	καὶ	τοῖσιν ὑγιαίνουσιν ἐς ἀσφαλείην, καὶ
[1, 18]	καὶ ἐς εὐέκβατον· εἶναι δὲ	καὶ	τὸν λουόμενον κόσμιον καὶ σιγηλὸν,
[1, 11]	καὶ τῆς φύσιος τοῦ ἀνθρώπου,	καὶ	τοῦ ἔθεος τῆς διαίτης τοῦ
[1, 18]	ἄκοπον· μαλθακτικὸν γὰρ καὶ ἄρθρων	καὶ	τοῦ ἐπιπολαίου δέρματος· καὶ οὐρητικὸν
[1, 18]	ἀκάπνου δεῖ, καὶ ὕδατος δαψιλέος,	καὶ	τοῦ λουτροῦ συχνοῦ καὶ μὴ
[1, 11]	ὠμὰ ἐπισπῶνται ἀπὸ τῆς κεφαλῆς	καὶ	τοῦ περὶ τὸν θώρηκα τόπου
[1, 6]	ῥοφήματος τὴν δόσιν, μάλιστα δὲ	καὶ	τοῦ ποτοῦ ἀπέχεσθαι· ὁκόταν δὲ
[1, 5]	πρὸς τὰ θερμάσματα μὴ χαλώσης,	καὶ	τοῦ πτυέλου μὴ ἀνιόντος, ἀλλὰ
[1, 5]	δὲ ὑπὸ τῆς ὀρθοπνοίης τε	καὶ	τοῦ ῥέγχεος ἀποπνιγέντες. Μάλα δὲ
[1, 9]	μεταβολαὶ βλαβὰς καὶ ἀῤῥωστίην παρέχουσιν.	Καὶ	τοὺς μέν γε μὴ μεμαθηκότας
[1, 4]	ἐκ προσαγωγῆς δὲ, ἢν ἐνδέχηται,	καὶ	τουτέοισι δὶς δοτέον, ἤν τι
[1, 12]	καὶ ῥᾳθυμίην ἐμπέσῃ, δεῖ δὲ	καὶ	τουτέοισι τὴν κοιλίην ἐλινύειν ἐκ
[1, 18]	χυλῷ μοῦνον χρεομένοισιν· ἐνδέχεται δὲ	καὶ	τουτέοισιν ἐνίοτε· ἥκιστα δὲ καὶ
[1, 4]	ἄδιψον καὶ εὐέκπλυτον, εἴ τι	καὶ	τουτέου προσδέοι, καὶ οὔτε στύψιν
[1, 9]	γε τῇσι νούσοισι διαφέρει μεγάλα,	καὶ	τουτέων ἐν τῇσιν ὀξυτάτῃσι μέγιστα;
[1, 9]	οὗτοι ἐνέγκοιεν. Ἱκανὸν μὲν οὖν	καὶ	τοῦτο σημήϊον, ὅτι αἱ μέγισται
[1, 7]	προσφέρηται, ἢν ἄρα μὴ δοκέῃ	καὶ	τοῦτο χρήσιμον πρός τι εἶναι·
[1, 17]	κνήκου καὶ μύρτων καὶ ῥοιῆς	καὶ	τῶν ἄλλων, ὅταν τινὸς αὐτέων
[1, 11]	ὀφρύες δεινώσιος μετέχουσαι, λειποψυχώδεα πονηρὰ,	καὶ	τῶν ἱματίων ἀποῤῥίψιες ἀπὸ τοῦ
[1, 12]	μὲν ἂν οὕτως εἴη μᾶλλον,	καὶ	ὑγιὴς πολλῷ θᾶσσον ἂν γένοιτο,
[1, 10]	ἔθος ἐς θάτερα μεταβληθέντα ἐξαπίνης,	καὶ	ὑδαρής τε οἶνος καὶ ἄκρητος
[1, 6]	δὲ πολλὴ δίψα ᾖ, μελικρήτῳ	καὶ	ὕδατι. Ἔπειτα, ἢν μὲν ἄλγημά
[1, 18]	καὶ γὰρ σκέπης ἀκάπνου δεῖ,	καὶ	ὕδατος δαψιλέος, καὶ τοῦ λουτροῦ
[1, 10]	τὰ ποταίνια εἰωθόσι· καὶ οἰνοποσίη	καὶ	ὑδροποσίη παρὰ τὸ ἔθος ἐς
[1, 14]	λευκὸν καὶ μέλανα, καὶ μελίκρητον,	καὶ	ὕδωρ, καὶ ὀξύμελι, τοισίδε σημαινόμενον
[1, 12]	καὶ σκληρὴ παρὰ τὸ ἔθος,	καὶ	ὕπαιθρος εὐνὴ παρὰ τὸ ἔθος
[1, 11]	ἐρεθισμὸν, αἵ τε διὰ πόνον	καὶ	ὑπὸ ὀξύτητος τῆς νούσου, ὁκόσα
[1, 17]	ἐπιπικραίνει· χολῶδες γὰρ φύσει χολώδει,	καὶ	ὑποχονδρίῳ κακόν· καὶ κάκιστον ἑωυτοῦ
[1, 11]	καὶ γνοὺς τὰ ξυμβεβηκότα, δῴη	καὶ	φαγεῖν καὶ πιεῖν, ἃ ὁ
[1, 16]	ἔποξυ ὑγραίνει μὲν τὸ στόμα	καὶ	φάρυγγα· ἀναγωγὸν δὲ πτυέλου ἐστὶ
[1, 17]	καὶ κάκιστον ἑωυτοῦ καὶ χολωδέστατον	καὶ	φιλαδυναμώτατον, ὅταν ἐς κενεότητα ἐσέλθῃ·
[1, 16]	ξύσματα ἐμποιέει· ἔστι δ´ ὅτε	καὶ	φλαῦρον τοῦτο ἐν τῇσιν ὀξείῃσι
[1, 2]	οἱ ἀρχαῖοι πλευρῖτιν, καὶ περιπλευμονίην,	καὶ	φρενῖτιν, καὶ λήθαργον, καὶ καῦσον,
[1, 5]	καὶ κοπῶδες ὑποχονδρίων καὶ ἤτρου	καὶ	φρενῶν. Τοῦτο δὲ, ἢν ἔτι
[1, 11]	τοῦ ῥοφήματος. Τόδε γε μὴν	καὶ	φυλάσσουσι καὶ γιγνώσκουσιν, ὅτι μεγάλην
[1, 10]	ἐν τῇ ἄνω κοιλίῃ ἐμποιήσει	καὶ	φῦσαν ἐν τῇ κάτω· ὁ
[1, 10]	ὁκόσον μᾶζα ὄχλον καὶ ὄγκον	καὶ	φῦσαν καὶ στρόφον τῇ κοιλίῃ
[1, 16]	ἐν μέλιτι κολάζεται. Ἔστι δὲ	καὶ	φυσέων καταῤῥηκτικὸν, καὶ ἐς οὔρησιν
[1, 15]	μελίκρητον, ἄγαν πλησμονῶδες ἂν εἴη	καὶ	φυσῶδες, καὶ τοῖσι κατὰ τὰ
[1, 14]	τοῖσί γε τοιουτέοισίν ἐστιν· ἀτὰρ	καὶ	φυσώδης τοῦ ἐντέρου τοῦ ἄνω·
[1, 11]	καὶ χεῖρες τρομώδεες, ἐνίοτε δὲ	καὶ	χεῖλος τὸ κάτω σείεται. Ταῦτα
[1, 11]	ἱματίων ἀποῤῥίψιες ἀπὸ τοῦ στήθεος,	καὶ	χεῖρες τρομώδεες, ἐνίοτε δὲ καὶ
[1, 9]	σπλάγχνα αὐτέοισι, καὶ οὐρέουσι θερμὸν	καὶ	χλωρὸν, καὶ ἡ ἄφοδος ξυγκαίεται·
[1, 17]	ὑποχονδρίῳ κακόν· καὶ κάκιστον ἑωυτοῦ	καὶ	χολωδέστατον καὶ φιλαδυναμώτατον, ὅταν ἐς
[1, 2]	ἑτεροίων τε μᾶλλον ἰημάτων ἐπαινέται	καὶ	ψέκται εἰσίν. Ἔπειτα μέγα σημεῖον
[1, 11]	παροξυνομένη ἡ νοῦσος. Ἐνίοτε δὲ	καὶ	ὠμὰ ἐπισπῶνται ἀπὸ τῆς κεφαλῆς
[1, 11]	ἐς ῥοφήματα, ἐν ταύτῃσι μεταβάλλουσι·	καὶ	ὡς ἐπιτοπολὺ ἀπαρτὶ ἐν τοῖσι
[1, 11]	ἐπιφαινόμενα παραφροσύνης δηλωτικά ἐστι σφοδρῆς,	καὶ	ὡς ἐπιτοπολὺ ἀποθνήσκουσιν· οἱ δὲ
[1, 16]	τὰ ἐγκέρχνοντα, καὶ ὄλισθον ἐμποιήσειε,	καὶ	ὥσπερ διαπτερώσειε τὸν βρόγχον, παρηγορήσειεν
[1, 15]	βλάπτει ὡς μεταπινόμενον, ἀλλά τι	καὶ	ὠφελέει. Ἑφθὸν δὲ μελίκρητον ἐσιδεῖν
[1, 18]	γὰρ ποθέουσι μᾶλλον οἱ τοιοίδε,	καὶ	ὠφελέονται λουσάμενοι, καὶ βλάπτονται μὴ
[1, 11]	ἐπιτοπολὺ ἀπαρτὶ ἐν τοῖσι τοιούτοισι	καιροῖσι	μεταβάλλουσιν ἐς τὰ ῥοφήματα ἐκ
[1, 17]	τὰ δὲ ἐν αὐτέοισι τοῖσι	καιροῖσι	ῥηθήσεται. Κατὰ ταῦτα δὲ καὶ
[1, 6]	ἢν μὴ αὐτόματα διεξίῃ καλῶς.	Καιρὸν	δὲ τῆς δόσιος τοῦ ῥοφήματος
[1, 9]	οὐ δὴ οἷόν τε παρὰ	καιρὸν	οὔτε σφοδρὰς τὰς κενεαγγείας ποιέειν,
[1, 6]	καὶ νομίζειν μέγα δύνασθαι τὸν	καιρὸν	τοῦτον ἐν πάσῃσι τῇσι νούσοισιν·
[1, 17]	τῶν ἄλλων, ὅταν τινὸς αὐτέων	καιρὸς	ᾖ χρέεσθαι, γεγράψεται παρ´ αὐτέῳ
[1, 18]	ὡς δεῖ. Ἥκιστα δὲ λούειν	καιρὸς	τούτους οἷσιν ἡ κοιλίη ὑγροτέρη
[1, 18]	οἷσιν ἡ κοιλίη ὑγροτέρη τοῦ	καιροῦ	ἐν τῇσι νούσοισιν· ἀτὰρ οὐδὲ
[1, 15]	δ´ ὅτε κατακορεστέρων μᾶλλον τοῦ	καιροῦ,	καὶ ἀφρωδεστέρων· μᾶλλον δὲ τὸ
[1, 18]	οὐδὲ οἷσιν ἕστηκε μᾶλλον τοῦ	καιροῦ	καὶ μὴ προδιελήλυθεν· οὐδὲ δὴ
[1, 15]	ἀφρώδεα διαχωρήματα καὶ μᾶλλον τοῦ	καιροῦ	κατακορέως χολώδεα, καὶ μᾶλλον θερμὰ,
[1, 18]	οἶδας· ἢν δὲ ἔλασσον τοῦ	καιροῦ	ῥέοι, λούειν, ἤν τε ὅλον
[1, 18]	αἱμοῤῥαγέοντας, εἰ μὴ ἔλασσον τοῦ	καιροῦ	ῥέοι· τοὺς δὲ καιροὺς οἶδας·
[1, 16]	πτυάλου ἀναγωγόν ἐστι, καὶ εὔπνοον.	Καιροὺς	μέντοι τοιούσδε ἔχει· τὸ μὲν
[1, 18]	τοῦ καιροῦ ῥέοι· τοὺς δὲ	καιροὺς	οἶδας· ἢν δὲ ἔλασσον τοῦ
[1, 14]	ὡς κατὰ λόγον τῆς φύσης·	καίτοι	γε οὐ πάνυ πορίμη ἐστὶν
[1, 9]	ἔτι δὲ μᾶλλον, εἰ πλεονάκις·	καίτοι	γε πολλοί εἰσιν, οἳ εὐφόρως
[1, 3]	ἴσως δὲ οὐδὲ προβαλλόμενα εὑρίσκεται·	καίτοι	διαβολήν γε ἔχει ὅλη ἡ
[1, 1]	ἀρχαῖοι ξυνέγραψαν οὐδὲν ἄξιον λόγου,	καίτοι	μέγα τοῦτο παρῆκαν. Τὰς μέντοι
[1, 11]	ἐκτεκνοῖ πάθεα καὶ εἴδεα παντοῖα·	καίτοι	σωτηρίην ἢ θάνατον φέρει γιγνωσκόμενα
[1, 3]	ταῦτα νομίζειν ἤδη τὸν ἕτερον	κακὰ	εἶναι· καὶ σχεδὸν ἂν κατά
[1, 10]	μὴ εἰθισμένοι εἰσὶν, κἢν μὴ	κακὰ	ᾖ, ὡσαύτως δὲ καὶ τὰ
[1, 11]	ἢ καὶ πεμπταῖος· ἔτι μέντοι	κάκιον,	εἰ ταύτας πάσας τὰς ἡμέρας
[1, 17]	χολώδει, καὶ ὑποχονδρίῳ κακόν· καὶ	κάκιστον	ἑωυτοῦ καὶ χολωδέστατον καὶ φιλαδυναμώτατον,
[1, 11]	κυκεῶνα ἐῤῥόφεον· ἅπαντα δὲ ταῦτα	κακίω	μέν ἐστιν ἢ εἰ ἑτεροίως
[1, 5]	φέρεσθαι· καὶ οὕτως ἐς τὸ	κακὸν	ἀλλήλοισι τιμωρέουσι· τό τε γὰρ
[1, 5]	καὶ πνεῦμα πυκνότερον γένοιτ´ ἄν·	κακὸν	δὲ τοῦτό ἐστιν· ξηραντικὸν γὰρ
[1, 11]	τὰ τοιαῦτα. Μέζον μὲν γὰρ	κακόν	ἐστιν, ἢν διὰ τὸν πόνον
[1, 3]	νομίζουσιν εἶναι, εἰ δὲ δεξιὸς,	κακόν·	καὶ ἐν ἱεροσκοπίῃ τὰ τοιάδε
[1, 17]	γὰρ φύσει χολώδει, καὶ ὑποχονδρίῳ	κακόν·	καὶ κάκιστον ἑωυτοῦ καὶ χολωδέστατον
[1, 4]	οὔτε στύψιν ἔχον, οὔτε ἄραδον	κακὸν,	οὔτε ἀνοιδίσκεται ἐν τῇ κοιλίῃ·
[1, 15]	γὰρ ἂν ἡ ἕψησις τῶν	κακοτήτων	αὐτέου τὰ πλείονα τοῦ αἴσχεος.
[1, 11]	κριθώδεσι πτισάνῃσι χρεόμενοι, ὅτι αὐτέῃσι	κακοῦνται,	ὁκόταν ῥοφέειν ἄρξωνται, ἢν προκενεαγγήσωσι
[1, 14]	ῥύεται, ἢν προτρέπηται ὁκοῖον δεῖ.	Καλὰ	δὲ ταῦτα τεκμήριά ἐστι τὰ
[1, 1]	ΟΞΕΩΝ. ~Οἱ ξυγγράψαντες τὰς Κνιδίας	καλεομένας	γνώμας, ὁκοῖα μὲν πάσχουσιν οἱ
[1, 16]	τοῦ αἴσχεος. ~Τὸ δὲ ὀξύμελι	καλεύμενον	ποτὸν πολλαχοῦ μὲν εὔχρηστον ἐν
[1, 15]	δὲ μελίκρητον ἐσιδεῖν μὲν πολλῷ	κάλλιον	τοῦ ὠμοῦ· λαμπρὸν γὰρ καὶ
[1, 5]	εὐπεπτοτάτη καὶ ἀσθενεστάτη ἐστὶν ἡ	κάλλιστα	ἑφθὴ, ὧν πάντων δεῖ. Ἢν
[1, 5]	τε ὡς βελτίστων εἶναι καὶ	κάλλιστα	ἡψῆσθαι, καὶ ἄλλως ἢν μὴ
[1, 7]	ἐστιν. Ἄγει δὲ μέλας μὲν	καλλίω	καὶ κρισιμώτερα πεπλίου, πέπλιον δὲ
[1, 15]	ἢν τυγχάνῃ γε τὸ μέλι	καλὸν	ἐόν· ἀσθενέστερον μέντοι γε τοῦ
[1, 15]	κάτω χολωδέων, ἔστι μὲν ὅτε	καλῶν,	ἔστι δ´ ὅτε κατακορεστέρων μᾶλλον
[1, 2]	ἔργα καλῶς ἔχει ἢ ὀρθῶς,	καλῶς	ἕκαστα χρὴ ποιέειν καὶ ὀρθῶς,
[1, 2]	νόον· καὶ γὰρ ὁκόσα ἔργα	καλῶς	ἔχει ἢ ὀρθῶς, καλῶς ἕκαστα
[1, 6]	προσχρήσασθαι, ἢν μὴ αὐτόματα διεξίῃ	καλῶς.	Καιρὸν δὲ τῆς δόσιος τοῦ
[1, 11]	τὰ διαιτήματα οἱ ἰητροὶ τοὺς	κάμνοντας·	ἀλλ´ ἐν ᾗσί τε νούσοισιν
[1, 2]	προσφέρεσθαι πρὸς τοὺς τὰ τοιαῦτα	κάμνοντας.	Ἢν γὰρ ὀνομάσῃ τις πτισάνης
[1, 1]	γνώμας, ὁκοῖα μὲν πάσχουσιν οἱ	κάμνοντες	ἐν ἑκάστοισι τῶν νουσημάτων ὀρθῶς
[1, 18]	δὴ μέρος χρὴ νέμειν τῷ	κάμνοντι,	ἢν ὑγιαίνων ᾖ φιλόλουτρος ἄγαν
[1, 16]	προστεκμαίρεσθαι χρὴ τὴν ῥώμην τοῦ	κάμνοντος,	κἢν ἐλπίδα ἔχῃ, διδόναι· διδόναι
[1, 11]	τοῦ ἔθεος τῆς διαίτης τοῦ	κάμνοντος,	οὐ μοῦνον σιτίων, ἀλλὰ καὶ
[1, 7]	ἀτμὶς πρὸς τὸ πνεῦμα τοῦ	κάμνοντος	προσφέρηται, ἢν ἄρα μὴ δοκέῃ
[1, 1]	τὸν ἰητρὸν, μὴ λέγοντος τοῦ	κάμνοντος,	τουτέων τὰ πολλὰ παρεῖται, ἄλλα
[1, 1]	ξυγγράψαι, εἰ εὖ παρὰ τῶν	καμνόντων	ἕκαστον πύθοιτο ὁκοῖα πάσχουσιν. Ὁκόσα
[1, 1]	τουτέῳ τις σημανεῖται τὴν τῶν	καμνόντων	νοῦσον, τῷ ἕτερον ἑτέρου διαφέρειν
[1, 11]	γενέσθαι, κριθώδεα πτισάνην ῥοφήσῃ ὁ	κάμνων,	εἰθισμένος χυλῷ χρέεσθαι. Πάντα οὖν
[1, 3]	ὅκως κριθὴν μηδεμίην καταπίῃ ὁ	κάμνων	(μεγάλην γὰρ βλάβην ἡγεῦνται εἶναι)
[1, 18]	παρασκευαὶ ἔωσιν ἐπιτήδειοι καὶ ὁ	κάμνων	μέλλῃ εὖ δέξασθαι τὸ λουτρὸν,
[1, 11]	λυσιτελέει, ὅκου διαρκέειν μέλλει ὁ	κάμνων,	μέχρις ἂν τῆς νούσου ἡ
[1, 3]	μέχρις ἂν ἑβδομαῖος γένηται ὁ	κάμνων,	οἱ δὲ καὶ διὰ τέλεος
[1, 9]	δειλοὶ ἐς πᾶν ἔργον, καὶ	καρδιαλγέες·	κρεμᾶσθαι γὰρ δοκέει τὰ σπλάγχνα
[1, 14]	ἐς τάδε ἂν χρήσαιο· εἰ	καρηβαρίη	μὲν μὴ ἐνείη, μηδὲ φρενῶν
[1, 13]	διαλύει σῶμα, καὶ ἑφθότητα καὶ	καρηβαρίην	ἐμποιέει. ~Γλυκὺν δὲ οἶνον καὶ
[1, 17]	ἐν ταύτῃσι τῇσι νούσοισιν ἢ	καρηβαρίην	ἰσχυρὴν ἢ φρενῶν ἅψιν, παντάπασιν
[1, 10]	δὲ παλμόν τε φλεβῶν καὶ	καρηβαρίην	καὶ δίψαν· καὶ λευκός τε
[1, 18]	δέρματος· καὶ οὐρητικὸν δὲ, καὶ	καρηβαρίην	λύει, καὶ ῥῖνας ὑγραίνει. Ἀγαθὰ
[1, 14]	Ὁ μὲν γλυκὺς ἧσσόν ἐστι	καρηβαρικὸς	τοῦ οἰνώδεος, καὶ ἧσσον φρενῶν
[1, 2]	Οἱ μὲν οὖν ἰδιῶται οὐ	κάρτα	γιγνώσκουσι τοὺς ἐς ταῦτα διαφέροντας
[1, 8]	γενομένης τῷ σώματι, μέγα τι	κάρτα	καὶ ἀντιμεταβάλλειν. Τὸ δὲ μεταβάλλειν
[1, 17]	ποτῷ χρηστέον, καὶ ὁκότε πολλῷ	κάρτα,	καὶ ὅκου μετρίῳ, καὶ ὅκου
[1, 16]	τοιούσδε ἔχει· τὸ μὲν γὰρ	κάρτα	ὀξὺ οὐδὲν ἂν μέσον ποιήσειε
[1, 16]	ποιήσειεν. Ἔστι δ´ ὅτε τὸ	κάρτα	ὀξὺ οὐκ ἐκράτησε τῆς ἀναγωγῆς
[1, 18]	Οἷοι μὲν γὰρ προσδέεταί τινος	κάρτα	τουτέων, ὁκόσα λουτρὸν ἀγαθὰ ποιέει,
[1, 11]	ἡ νοῦσος εἴη. Αἱ δὲ	κατ´	ἀρχὰς ἁμαρτάδες οὐχ ὁμοίως ταύτῃσιν
[1, 7]	~Ὀδύνη δὲ πλευροῦ ἤν τε	κατ´	ἀρχὰς γένηται, ἤν τε ἐς
[1, 4]	δοκέῃ προσδεῖν. Πλῆθος δὲ ἀρκέει	κατ´	ἀρχὰς διδόναι μὴ πουλὺ, μηδὲ
[1, 6]	τοῦ ῥοφήματος τόνδε μάλιστα φυλάσσεσθαι,	κατ´	ἀρχὰς καὶ διὰ παντὸς τοῦ
[1, 13]	ἄλλο τι σημεῖον φανῇ, ἢ	κατ´	ἔντερον κενεαγγικὸν, ἢ ἐρεθιστικὸν, ἢ
[1, 14]	ἢν ὑδαρέστερος ᾖ, τὰ δὲ	κατ´	ἔντερον μᾶλλον ὀνήσει, ἢν ἀκρητέστερος
[1, 14]	διαχωρητικώτερος δή τι τοῦ ἑτέρου	κατ´	ἔντερον, μεγαλόσπλαγχνος δὲ σπληνὸς καὶ
[1, 16]	δὲ, ἢν διδῷς, ἀκροχλίαρον καὶ	κατ´	ὀλίγον τὸ τοιόνδε, καὶ μὴ
[1, 3]	κακὰ εἶναι· καὶ σχεδὸν ἂν	κατά	γε τὸ τοιόνδε τὴν τέχνην
[1, 12]	τουτέων διαγιγνώσκειν. ~Παραπλήσια μέντοι τοῖσι	κατὰ	κοιλίην ἐστὶ καὶ ταῦτα· καὶ
[1, 12]	τὰ, βλάπτει. Πολλαπλασίη μὲν οὖν	κατὰ	κοιλίην ἡ βλάβη ἐστὶν, ἢν
[1, 14]	μὲν ἄνω πάντα καὶ τὰ	κατὰ	κύστιν ἧσσον βλάψει, ἢν ὑδαρέστερος
[1, 14]	ἑτέρου πέφυκεν, ἀλλ´ ὅμως ἡ	κατὰ	κύστιν κάθαρσις ὑπ´ αὐτέου γιγνομένη
[1, 9]	μὴ ὑδαρὲς, μηδ´ ἔλασσον ἢ	κατὰ	λόγον βρώματος· καὶ τῇ ὑστεραίῃ
[1, 7]	ἢ ὁκόσον εἴθιστο· ἐπεὶ καὶ	κατὰ	λόγον ἐστὶ μεσηγὺ τῆς καθάρσιος
[1, 14]	τῷ ἐντέρῳ τῷ κάτω, ὡς	κατὰ	λόγον τῆς φύσης· καίτοι γε
[1, 18]	ἐπίπαν· καὶ γὰρ ὀδύνης τῆς	κατὰ	πλευρὴν καὶ στήθεα καὶ μετάφρενον
[1, 6]	μὲν χυλῷ, ἔπειτα δὲ πτισάνῃ,	κατὰ	τὰ τεκμήρια τὰ προγεγραμμένα ἀκριβέως
[1, 13]	ἔντερον κενεαγγικὸν, ἢ ἐρεθιστικὸν, ἢ	κατὰ	τὰ ὑποχόνδρια, ὁκοῖα γεγράψεται. Ἀγρυπνίη
[1, 15]	εἴη καὶ φυσῶδες, καὶ τοῖσι	κατὰ	τὰ ὑποχόνδρια σπλάγχνοισιν ἀξύμφορον· προπινόμενον
[1, 17]	ἐν αὐτέοισι τοῖσι καιροῖσι ῥηθήσεται.	Κατὰ	ταῦτα δὲ καὶ περὶ τῶν
[1, 5]	οὐδαμοῦ γὰρ προσίσχει, οὐδὲ μένει	κατὰ	τὴν τοῦ θώρηκος ἴξιν. Ὀλισθηροτάτη
[1, 12]	τοῦ μετρίου προσαίρηται (ἀτὰρ καὶ	κατὰ	τὸ ἄλλο σῶμα, ἢν ἐκ
[1, 10]	εἶεν, ὅμως πολλὰ ἂν ἑτεροιώσειαν	κατὰ	τὸ σῶμα, ὡς δὴ γλυκύν
[1, 6]	ἀπέχεσθαι· ὁκόταν δὲ ἡ θέρμη	καταβῇ	ἐς τοὺς πόδας, τότε διδόναι,
[1, 11]	πολλῷ δὲ ἥσσονα τῆς ἑτέρης·	καταγελαστοτέρη	δὲ πολλῷ αὕτη μᾶλλον ἡ
[1, 15]	τι, ὃ μᾶλλον τοῦ μετρίου	καταγλισχραίνει	τὸ πτύελον. Ἔστι δὲ καὶ
[1, 5]	πυκνοῦ πνεύματος, ὡς ἤδη εἴρηται,	καταγλισχραινόμενον	τὸ πτύελον ἀπέπτως κωλύει τὴν
[1, 5]	τοῦ πτυέλου μὴ ἀνιόντος, ἀλλὰ	καταγλισχραινομένου	ἀσαπέως, ἢν μὴ λύσῃ τις
[1, 15]	μελίκρητον ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων, ὡς	καταγυιοῖ	τοὺς πίνοντας, καὶ διὰ τοῦτο
[1, 12]	δυσελκὴς, αὐτίκα ἀρξάμενος ἐκ πρώτης	κατακείμενος	ἰητρεύοιτο, καὶ μηδαμῆ μετεωρίζοι τὸ
[1, 15]	ὅτε καλῶν, ἔστι δ´ ὅτε	κατακορεστέρων	μᾶλλον τοῦ καιροῦ, καὶ ἀφρωδεστέρων·
[1, 15]	διαχωρήματα καὶ μᾶλλον τοῦ καιροῦ	κατακορέως	χολώδεα, καὶ μᾶλλον θερμὰ, τὸ
[1, 5]	τὸ πτύελον, καὶ κωλύει ἀπολισθαίνειν.	Καταλαμβάνει	δὲ ταῦτα, οὐ μοῦνον ἢν
[1, 10]	μᾶλλον τῶν ἄλλων· ἀλλ´ εἰ	καταμάθοις	ὁκόσον μᾶζα ὄχλον καὶ ὄγκον
[1, 3]	παντὸς ποιέονται ὅκως κριθὴν μηδεμίην	καταπίῃ	ὁ κάμνων (μεγάλην γὰρ βλάβην
[1, 5]	πτισάνης τὸ ὀλισθηρὸν τὴν κριθὴν	καταπινομένην	ποιέει μὴ βλάπτειν· οὐδαμοῦ γὰρ
[1, 7]	διέντα καὶ ἀναζέσαντα, ἐς μαρσίππια	καταῤῥάψαντα	προστιθέναι· καὶ πίτυρα τὸν αὐτὸν
[1, 7]	πέπλιον δὲ μέλανος μᾶλλον φυσέων	καταῤῥηκτικόν	ἐστιν· ἄμφω δὲ ταῦτα ὀδύνην
[1, 16]	κολάζεται. Ἔστι δὲ καὶ φυσέων	καταῤῥηκτικὸν,	καὶ ἐς οὔρησιν προτρεπτικόν· ἐντέρου
[1, 14]	τοῦ ἑτέρου καὶ διουρητικὸς καὶ	καταῤῥηκτικὸς,	αἰεὶ πολλὰ προσωφελέοι ἂν ἐν
[1, 18]	αὐτὸν προσεξεργάζεσθαι, ἀλλ´ ἄλλους καὶ	καταχέειν	καὶ σμήχειν· καὶ μετακέρασμα πολλὸν
[1, 15]	καὶ δι´ ἃ οὐ δοτέον.	Κατέγνωσται	δὲ μελίκρητον ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων,
[1, 9]	πλεῖστοι τῶν ἀνηριστηκότων οὐ δύνανται	κατεσθίειν	τὸ δεῖπνον· δειπνήσαντες δὲ βαρύνουσι
[1, 11]	ἤχου μεσταὶ, καὶ τὰ ἀκρωτήρια	κατεψυγμένα,	καὶ οὖρα ἄπεπτα, καὶ πτύσματα
[1, 16]	οὔρησιν προτρεπτικόν· ἐντέρου μέντοι τῷ	κάτω	μέρει πλαδαρώτερον, καὶ ξύσματα ἐμποιέει·
[1, 6]	ἂν οἴηται κεχωρηκέναι ἐς τὸ	κάτω	μέρος τοῦ ἐντέρου τὸ σιτίον.
[1, 10]	ἐμποιήσει καὶ φῦσαν ἐν τῇ	κάτω·	ὁ δὲ παλμόν τε φλεβῶν
[1, 11]	ἐνίοτε δὲ καὶ χεῖλος τὸ	κάτω	σείεται. Ταῦτα δὲ ἐν ἀρχῇσιν
[1, 15]	σπλάγχνων κωλύῃ. Καὶ διαχωρητικώτερον δὲ	κάτω	χολωδέων, ἔστι μὲν ὅτε καλῶν,
[1, 14]	πολέμιός γε τῷ ἐντέρῳ τῷ	κάτω,	ὡς κατὰ λόγον τῆς φύσης·
[1, 10]	ἢ σίλφιον ἢ ὀπὸς ἢ	καυλὸς,	ἢ ἄλλα ὁκόσα τοιουτότροπα μεγάλας
[1, 15]	μεγάλα· οὔτε γὰρ ἐξ ὑποχονδρίων	καῦμα	σβεννύει, ἀλλὰ ὁρμᾷ, δυσφορίην τε
[1, 18]	ἐν περιπλευμονίῃσι μᾶλλον ἢ ἐν	καύσοισι	τὸ ἐπίπαν· καὶ γὰρ ὀδύνης
[1, 2]	καὶ φρενῖτιν, καὶ λήθαργον, καὶ	καῦσον,	καὶ τἄλλα νουσήματα ὁκόσα τουτέων
[1, 7]	τρόπον. Πυρίη δὲ ξηρὴ, ἅλες,	κέγχροι	πεφρυγμένοι ἐν εἰρινέοισι μαρσιππίοισιν ἐπιτηδειότατοι·
[1, 7]	γὰρ κοῦφον καὶ προσηνὲς ὁ	κέγχρος·	λύει δὲ μάλθαξις ἡ τοιήδε
[1, 7]	κριθαὶ ἢ ὄροβοι· ἐν ὄξει	κεκρημένῳ	σμικρῷ ὀξύτερον, ἢ ὡς ἄν
[1, 13]	κενεαγγείης· μεταβλητέον γὰρ ὡς ἐγὼ	κελεύω·	ἔπειτα οὐ χρηστέον ῥοφήμασι πρὶν
[1, 11]	ᾗσί τε νούσοισιν οὐ χρὴ	κενεαγγέειν	τοὺς μέλλοντας ῥοφήμασι διαιτᾶσθαι, κενεαγγέουσιν·
[1, 9]	παρὰ καιρὸν οὔτε σφοδρὰς τὰς	κενεαγγείας	ποιέειν, οὔτε ἀκμαζόντων τῶν νουσημάτων
[1, 11]	ἐκ τῶν ῥοφημάτων πλησιάζειν τῇ	κενεαγγείῃ,	ἢν οὕτω τύχῃ παροξυνομένη ἡ
[1, 11]	πλεῖον ἢ σιτίον, οἰόμενος διὰ	κενεαγγείην	ἀσθενέειν. Ἀεικὲς δὲ καὶ διὰ
[1, 11]	ἀσθενέειν. Ἀεικὲς δὲ καὶ διὰ	κενεαγγείην	ἀσθενέοντα μὴ γνῶναι καὶ πιέζειν
[1, 11]	τῇσι νούσοισιν, αἵ τε διὰ	κενεαγγείην	ἀσθενεῦνται, αἵ τε δι´ ἄλλον
[1, 12]	εἰ ἐκ πολλῆς ἐδωδῆς ἐς	κενεαγγείην	μεταβάλλοι· δεῖ μέντοι καὶ τὸ
[1, 11]	ἐς τὰ ῥοφήματα ἐκ τῆς	κενεαγγείης,	ἐν οἷσι πολλάκις ἀρήγει ἐκ
[1, 12]	βλάβη ἐστὶν, ἢν ἐκ πολλῆς	κενεαγγείης	ἐξαπίνης πλέον τοῦ μετρίου προσαίρηται
[1, 11]	τε οὐ χρὴ μεταβάλλειν ἐκ	κενεαγγείης	ἐς ῥοφήματα, ἐν ταύτῃσι μεταβάλλουσι·
[1, 13]	τὰ ῥοφήματα μεταβάλλουσιν ἐκ τῆς	κενεαγγείης·	μεταβλητέον γὰρ ὡς ἐγὼ κελεύω·
[1, 16]	μᾶλλον ἐμποιέοι ἂν, καὶ ταῦτα	κενεαγγείης	παρεούσης) ἔπειτα δὲ καὶ τὸ
[1, 11]	κενεαγγέειν τοὺς μέλλοντας ῥοφήμασι διαιτᾶσθαι,	κενεαγγέουσιν·	ἐν ᾗσί τε οὐ χρὴ
[1, 9]	Τὸν οὖν παρὰ τὸ ἔθος	κενεαγγήσαντα	ξυμφέρει ταύτην τὴν ἡμέρην ἀντισηκῶσαι
[1, 9]	τὸ ἔθος μονοσιτήσας, ὅλην ἡμέρην	κενεαγγήσας,	δειπνήσειεν ὁκόσον εἴθιστο, δειπνήσας δὲ,
[1, 9]	δέ γε ἐπὶ πλείω χρόνον	κενεαγγήσας	ἐξαπίνης μεταδειπνήσειεν, ἔτι μᾶλλον ἂν
[1, 11]	πρώτας ἡμέρας δύο ἢ τρεῖς	κενεαγγήσειε	τελείως, τεταρταῖος δὲ ἐὼν τοιάδε
[1, 4]	τουτέοισι τοῖσι νουσήμασιν οὐδεμιῇ ἡμέρῃ	κενεαγγητέον,	ὡς ἔπος εἰρῆσθαι, ἀλλὰ χρηστέον,
[1, 4]	τοῦ ἔθεος ἐσιέναι τι, καὶ	κενεαγγίην	μὴ γίγνεσθαι πολλήν. Περὶ δὲ
[1, 13]	σημεῖον φανῇ, ἢ κατ´ ἔντερον	κενεαγγικὸν,	ἢ ἐρεθιστικὸν, ἢ κατὰ τὰ
[1, 17]	χολωδέστατον καὶ φιλαδυναμώτατον, ὅταν ἐς	κενεότητα	ἐσέλθῃ· καὶ σπληνὸς δὲ αὐξητικὸν
[1, 16]	δεῖται προσωφελέειν, προσωφελοίη ἄν. Ἐν	κεφαλαίῳ	δ´ εἴρησθαι, αἱ ἀπὸ ὀξέος
[1, 4]	πλῆθος τοῦ ῥοφήματος, ὡς ἐν	κεφαλαίῳ	εἰρῆσθαι· τὰ μὲν γὰρ θᾶσσον
[1, 18]	ἄγαν ξηρὸν χρίεσθαι τὸ σῶμα.	Κεφαλὴν	μέντοι ἀνεξηράνθαι χρὴ ὡς οἷόν
[1, 18]	διαψύχεσθαι τὰ ἄκρεα, μήτε τὴν	κεφαλὴν,	μήτε τὸ ἄλλο σῶμα· καὶ
[1, 18]	ἄλλα ἀρήγῃ, ἤν τε τὴν	κεφαλὴν	μοῦνον. Ἢν οὖν αἵ τε
[1, 17]	τοῦ οἴνου μένος ἅπτοιτο τῆς	κεφαλῆς	καὶ γνώμης· ἐν οἷσι δὲ
[1, 11]	καὶ ὠμὰ ἐπισπῶνται ἀπὸ τῆς	κεφαλῆς	καὶ τοῦ περὶ τὸν θώρηκα
[1, 11]	πτύσματα λεπτὰ καὶ ἁλυκὰ καὶ	κεχρωσμένα	ἀκρήτῳ χρώματι σμικρὰ, καὶ ἱδρῶτες
[1, 6]	τοῦ ῥοφήματος, ἔστ´ ἂν οἴηται	κεχωρηκέναι	ἐς τὸ κάτω μέρος τοῦ
[1, 16]	χρὴ τὴν ῥώμην τοῦ κάμνοντος,	κἢν	ἐλπίδα ἔχῃ, διδόναι· διδόναι δὲ,
[1, 10]	βρώματα, ἃ μὴ εἰθισμένοι εἰσὶν,	κἢν	μὴ κακὰ ᾖ, ὡσαύτως δὲ
[1, 11]	διαίτῃ· φέρει μὲν γάρ τινα	κίνδυνον	καὶ αὕτη ἡ ἁμαρτὰς, πολλῷ
[1, 18]	τις ᾖ ἑνὸς ἢ πλειόνων,	κίνδυνος	μὴ λυσιτελέειν τὸ λουτρὸν, ἀλλὰ
[1, 17]	τοιῷδε χρηστέον, ἢ ὑδαρέα καὶ	κιῤῥὸν	παντελῶς δοτέον οἶνον καὶ ἄοσμον
[1, 14]	ἀκαταμάθητα ἦν τοῖσιν ἐμεῦ γεραιτέροισιν.	Κιῤῥῷ	δὲ οἴνῳ καὶ μέλανι αὐστηρῷ
[1, 7]	σημαίνῃ ἡ ὀδύνη ἐς τὴν	κληῗ	δα ἢ ἐς τὸν βραχίονα
[1, 7]	τὸ ἄλγημα, ἐς δὲ τὴν	κληῗ	δα μὴ σημαίνῃ, μαλθάσσειν δεῖ
[1, 7]	ὀδύνην, ἢν μὴ πρὸς τὴν	κληῗ	δα περαίνῃ ἡ ὀδύνη. Ἢν
[1, 7]	ἡ τοιήδε καὶ τὰς πρὸς	κληῗ	δα περαιούσας ἀλγηδόνας. Τομὴ μέντοι
[1, 6]	τε καὶ ἀκμάζῃ τῇ ἡλικίῃ,	κλύσαι·	ἢν δὲ ἀσθενέστερος ᾖ, βαλάνῳ
[1, 4]	δέῃ ἢ διὰ φαρμακίην ἢ	κλύσιν	διαλιπεῖν. Καὶ τοῖσι μέν γε
[1, 17]	καὶ στεμφύλων καὶ πυρῶν καὶ	κνήκου	καὶ μύρτων καὶ ῥοιῆς καὶ
[1, 12]	γάρ τις ἕλκος λαβὼν ἐν	κνήμῃ	μήτε λίην ἐπίκαιρον μήτε λίην
[1, 1]	ΔΙΑΙΤΗΣ ΟΞΕΩΝ. ~Οἱ ξυγγράψαντες τὰς	Κνιδίας	καλεομένας γνώμας, ὁκοῖα μὲν πάσχουσιν
[1, 9]	στόμα πικραίνεται, καὶ οἱ ὀφθαλμοὶ	κοιλαίνονται,	καὶ οἱ κρόταφοι πάλλονται, καὶ
[1, 4]	κακὸν, οὔτε ἀνοιδίσκεται ἐν τῇ	κοιλίῃ·	ἀνῴδηκε γὰρ ἐν τῇ ἑψήσει
[1, 9]	παρὰ τὸ ἐωθὸς ἠχθοφόρηκεν ἡ	κοιλίη	εἰθισμένη ἐπιξηραίνεσθαι, καὶ μὴ δὶς
[1, 10]	πλάδον τε ἐν τῇ ἄνω	κοιλίῃ	ἐμποιήσει καὶ φῦσαν ἐν τῇ
[1, 10]	καὶ φῦσαν καὶ στρόφον τῇ	κοιλίῃ	παρέχει παρὰ τὸ ἔθος βρωθεῖσα
[1, 18]	λούειν καιρὸς τούτους οἷσιν ἡ	κοιλίη	ὑγροτέρη τοῦ καιροῦ ἐν τῇσι
[1, 15]	μοῦνον, εἰ μὴ ταράσσοι τὴν	κοιλίην·	ἀτὰρ καὶ οἴνου λεπτοῦ καὶ
[1, 12]	δεῖ δὲ καὶ τουτέοισι τὴν	κοιλίην	ἐλινύειν ἐκ πλήθεος βρώμης· ἢν
[1, 12]	διαγιγνώσκειν. ~Παραπλήσια μέντοι τοῖσι κατὰ	κοιλίην	ἐστὶ καὶ ταῦτα· καὶ γὰρ
[1, 7]	μὴ σημαίνῃ, μαλθάσσειν δεῖ τὴν	κοιλίην,	ἢ μέλανι ἐλλεβόρῳ ἢ πεπλίῳ,
[1, 12]	βλάπτει. Πολλαπλασίη μὲν οὖν κατὰ	κοιλίην	ἡ βλάβη ἐστὶν, ἢν ἐκ
[1, 10]	τις ἠδελφισμένα τουτέοισι τῶν ἐς	κοιλίην	καὶ ἄλλα εἴποι, ὡς εὐφόρως
[1, 9]	δεῖπνον· δειπνήσαντες δὲ βαρύνουσι τὴν	κοιλίην,	καὶ δυσκοιτέουσι πουλὺ μᾶλλον ἢ
[1, 5]	λύσῃ τις τὴν ὀδύνην, ἢ	κοιλίην	μαλθάξας, ἢ φλέβα ταμὼν, ὁκότερον
[1, 15]	εἰ μοῦνον μὴ ταράσσοι τὴν	κοιλίην·	πολλαπλάσιον γὰρ καὶ τὸ κόπριον
[1, 6]	ἢν νεοβρῶτι ἐόντι αὐτέῳ καὶ	κοιλίης	μήπω ὑποκεχωρηκυίης ἄρξηται ὁ πυρετὸς,
[1, 10]	ὁκοῖον ἄρτος βάρος καὶ τάσιν	κοιλίης	τῷ μαζοφαγέειν εἰθισμένῳ· ἢ αὐτός
[1, 10]	τὰ τοιαῦτα πόνους ἐμποιέει τῇσι	κοιλίῃσι	μᾶλλον τῶν ἄλλων· ἀλλ´ εἰ
[1, 2]	μὴ λοιμώδεος νούσου τρόπος τις	κοινὸς	ἐπιδημήσῃ, ἀλλὰ σποράδεες ἔωσιν αἱ
[1, 12]	καὶ πᾶν ὁτιοῦν. Ἐπεὶ καὶ	κοίτη	παρὰ τὸ ἔθος μαλθακὴ πόνον
[1, 16]	τὸ γὰρ χολῶδες ἐν μέλιτι	κολάζεται.	Ἔστι δὲ καὶ φυσέων καταῤῥηκτικὸν,
[1, 15]	κοιλίην· πολλαπλάσιον γὰρ καὶ τὸ	κόπριον	διεξίοι ἂν αὐτέῳ. Εἰ μέντοι
[1, 5]	ἐστιν· ξηραντικὸν γὰρ πλεύμονος, καὶ	κοπῶδες	ὑποχονδρίων καὶ ἤτρου καὶ φρενῶν.
[1, 9]	τρὶς σιτέοιτο τῆς ἡμέρης ἐς	κόρον·	ἔτι δὲ μᾶλλον, εἰ πλεονάκις·
[1, 18]	εἶναι δὲ καὶ τὸν λουόμενον	κόσμιον	καὶ σιγηλὸν, καὶ μηδὲν αὐτὸν
[1, 7]	εἰρινέοισι μαρσιππίοισιν ἐπιτηδειότατοι· καὶ γὰρ	κοῦφον	καὶ προσηνὲς ὁ κέγχρος· λύει
[1, 7]	καὶ ἄλλα πολλὰ τῶν ὑπηλάτων·	κράτιστα	δὲ ταῦτα ὧν ἐγὼ οἶδα
[1, 7]	διαλῦσαι τὴν ὀδύνην. Θερμασμάτων δὲ	κράτιστον	μὲν ὕδωρ θερμὸν ἐν ἀσκῷ,
[1, 10]	τὰ ποτά. Καὶ ὁκόσα μὲν	κρεηφαγίη	πολλὴ παρὰ τὸ ἔθος βρωθεῖσα
[1, 9]	ἐς πᾶν ἔργον, καὶ καρδιαλγέες·	κρεμᾶσθαι	γὰρ δοκέει τὰ σπλάγχνα αὐτέοισι,
[1, 11]	γράφοι· τὸ δέ γε μὴν	κρέσσον	μαρτύριον· οὐ γὰρ ἠδελφισμένον ἐστὶ
[1, 7]	πρός τι. Ἔτι δὲ καὶ	κριθαὶ	ἢ ὄροβοι· ἐν ὄξει κεκρημένῳ
[1, 5]	~Τὰς δὲ πτισάνας χρὴ ἐκ	κριθέων	τε ὡς βελτίστων εἶναι καὶ
[1, 3]	καὶ διὰ τέλεος ἄχρις ἂν	κριθῇ	ἡ νοῦσος. Μάλα μὲν οὖν
[1, 5]	τῆς πτισάνης τὸ ὀλισθηρὸν τὴν	κριθὴν	καταπινομένην ποιέει μὴ βλάπτειν· οὐδαμοῦ
[1, 3]	τινες περὶ παντὸς ποιέονται ὅκως	κριθὴν	μηδεμίην καταπίῃ ὁ κάμνων (μεγάλην
[1, 17]	τῶν ἄλλων ποτῶν, οἷον τὸ	κρίθινον,	καὶ τὰ ἀπὸ χλοίης ποιεύμενα,
[1, 11]	πρὶν πέπειρον τὴν νοῦσον γενέσθαι,	κριθώδεα	πτισάνην ῥοφήσῃ ὁ κάμνων, εἰθισμένος
[1, 11]	οὐκ ἴσασιν οὔθ´ οἱ τῇσι	κριθώδεσι	πτισάνῃσι χρεόμενοι, ὅτι αὐτέῃσι κακοῦνται,
[1, 4]	ἢ ἑβδομαίοισιν ἢ ἐναταίοισι δοκέει	κρίνεσθαι,	ὡς καὶ τὸ ἄρτιον καὶ
[1, 4]	ἀλλοίως τις διαιτῴη, καὶ αἱ	κρίσιες	ἁπλούστεραι καὶ εὐκριτώτεραι καὶ ἧσσον
[1, 7]	δὲ μέλας μὲν καλλίω καὶ	κρισιμώτερα	πεπλίου, πέπλιον δὲ μέλανος μᾶλλον
[1, 4]	καὶ ἧσσον βραδυτέρην σημαίνει τὴν	κρίσιν.	Καὶ ταῦτα αὐτὰ μὲν καθ´
[1, 4]	τοσῷδε χρὴ πλέον ἐπιδιδόναι ἄχρι	κρίσιος·	μάλιστα δὲ κρίσιος ὑπερβολῆς δύο
[1, 4]	θᾶσσον καὶ μᾶλλον πλαδῶντα ταχυτῆτα	κρίσιος	σημαίνει, τὰ δὲ βραδύτερον καὶ
[1, 4]	ἐπιδιδόναι ἄχρι κρίσιος· μάλιστα δὲ	κρίσιος	ὑπερβολῆς δύο ἡμερέων, οἷσί γε
[1, 9]	οἱ ὀφθαλμοὶ κοιλαίνονται, καὶ οἱ	κρόταφοι	πάλλονται, καὶ τὰ ἄκρα διαψύχονται·
[1, 2]	ἃ τοὺς πλείστους τῶν ἀνθρώπων	κτείνει,	ἐν τουτέοισι διαφέρων τι τῶν
[1, 11]	τὸ προστυχὸν, οἱ δὲ καὶ	κυκεῶνα	ἐῤῥόφεον· ἅπαντα δὲ ταῦτα κακίω
[1, 7]	μὲν δαῦκον ἢ σέσελι ἢ	κύμινον	ἢ ἄννησον ἢ ἄλλο τι
[1, 7]	θερμὸν ἐν ἀσκῷ, ἢ ἐν	κύστει,	ἢ ἐν χαλκῷ ἀγγείῳ, ἢ
[1, 14]	ἄνω πάντα καὶ τὰ κατὰ	κύστιν	ἧσσον βλάψει, ἢν ὑδαρέστερος ᾖ,
[1, 14]	πέφυκεν, ἀλλ´ ὅμως ἡ κατὰ	κύστιν	κάθαρσις ὑπ´ αὐτέου γιγνομένη ῥύεται,
[1, 14]	γλυκέος οἴνου διηγήσει· ἐς δὲ	κύστιν	μᾶλλον πόριμος ἐὼν τοῦ ἑτέρου
[1, 5]	ἐὸν ἐπιγλισχραίνει τὸ πτύελον, καὶ	κωλύει	ἀπολισθαίνειν. Καταλαμβάνει δὲ ταῦτα, οὐ
[1, 5]	γὰρ αὐτὸ τὸ πτύελον ἐνισχόμενον	κωλύει	μὲν τὸ πνεῦμα ἔσω φέρεσθαι,
[1, 16]	γίγνεται, μάλιστα μὲν ὅτι φῦσαν	κωλύει	περαιοῦσθαι, ἀλλὰ παλινδρομέειν ποιέει· ἔτι
[1, 16]	πουλὺ μετὰ ῥόφημα ᾖ, οὐδὲν	κωλύει	πίνειν. Τοῖσι δὲ ποτῷ μοῦνον
[1, 5]	εἴρηται, καταγλισχραινόμενον τὸ πτύελον ἀπέπτως	κωλύει	τὴν ἐπάνοδον γίγνεσθαι, ἀλλὰ τὴν
[1, 16]	καὶ τὰς ἀπὸ μέλιτος βλάβας	κωλύει·	τὸ γὰρ χολῶδες ἐν μέλιτι
[1, 15]	μή τι τῶν ἀπὸ σπλάγχνων	κωλύῃ.	Καὶ διαχωρητικώτερον δὲ κάτω χολωδέων,
[1, 14]	φρενῶν ἅψις, μηδὲ τὸ πτύελον	κωλύοιτο	τῆς ἀνόδου, μηδὲ τὸ οὖρον