Partie, Chap.
[1, 18]	λουτροῦ συχνοῦ καὶ μὴ λίην	λάβρου,	ἤν γε μὴ οὕτω δέῃ.
[1, 16]	ὀλίγον τὸ τοιόνδε, καὶ μὴ	λάβρως.	Τὸ μέντοι ὀλίγον ἔποξυ ὑγραίνει
[1, 12]	γράψαι. Εἰ γάρ τις ἕλκος	λαβὼν	ἐν κνήμῃ μήτε λίην ἐπίκαιρον
[1, 15]	μὲν πολλῷ κάλλιον τοῦ ὠμοῦ·	λαμπρὸν	γὰρ καὶ λεπτὸν καὶ λευκὸν
[1, 2]	δημότῃσι δοκέουσιν οἱ ἰητροὶ ταῦτα	λέγειν,	οἵ τε βελτίους καὶ οἱ
[1, 1]	τέκμαρσιν. Ὁκόταν δὲ ἐς τέκμαρσιν	λέγηται	ὡς χρὴ ἕκαστα ἰητρεύειν, ἐν
[1, 1]	προκαταμαθεῖν χρὴ τὸν ἰητρὸν, μὴ	λέγοντος	τοῦ κάμνοντος, τουτέων τὰ πολλὰ
[1, 4]	προκρίναντας. Τὸ γὰρ γλίσχρασμα αὐτέης	λεῖον	καὶ ξυνεχὲς καὶ προσηνές ἐστι
[1, 11]	μέγα λίην, ὀφρύες δεινώσιος μετέχουσαι,	λειποψυχώδεα	πονηρὰ, καὶ τῶν ἱματίων ἀποῤῥίψιες
[1, 11]	καὶ οὖρα ἄπεπτα, καὶ πτύσματα	λεπτὰ	καὶ ἁλυκὰ καὶ κεχρωσμένα ἀκρήτῳ
[1, 15]	τοῦ ὠμοῦ· λαμπρὸν γὰρ καὶ	λεπτὸν	καὶ λευκὸν καὶ διαφανὲς γίγνεται·
[1, 15]	τὴν κοιλίην· ἀτὰρ καὶ οἴνου	λεπτοῦ	καὶ ὀλιγοφόρου καὶ ἀνόσμου ᾗ
[1, 15]	λαμπρὸν γὰρ καὶ λεπτὸν καὶ	λευκὸν	καὶ διαφανὲς γίγνεται· ἀρετὴν δὲ
[1, 14]	δὲ οἶνον καὶ οἰνώδεα καὶ	λευκὸν	καὶ μέλανα, καὶ μελίκρητον, καὶ
[1, 14]	ἂν τοῦ ἑτέρου. Ὁ δὲ	λευκὸς	οἰνώδης οἶνος ἐπῄνηται μὲν καὶ
[1, 10]	καὶ καρηβαρίην καὶ δίψαν· καὶ	λευκός	τε καὶ μέλας οἶνος παρὰ
[1, 14]	ἂν μάλιστα μεταβάλλειν ἐκ τοῦ	λευκοῦ,	καὶ ὁκόσα τουτέοισιν ἐμφερέα. Προσξυνιέναι
[1, 14]	γίγνεται τὸ ἐπίπαν τοῦ οἰνώδεος	λευκοῦ·	πτυάλου δὲ μᾶλλον ἀναγωγός ἐστι
[1, 2]	καὶ περιπλευμονίην, καὶ φρενῖτιν, καὶ	λήθαργον,	καὶ καῦσον, καὶ τἄλλα νουσήματα
[1, 7]	μὴ διδόναι ῥοφῇν· ὁκόταν δὲ	λήξῃ	ἡ κάθαρσις, τότε ἔλασσον ῥοφεέτω
[1, 12]	ἕλκος λαβὼν ἐν κνήμῃ μήτε	λίην	ἐπίκαιρον μήτε λίην εὔηθες, μήτε
[1, 12]	κνήμῃ μήτε λίην ἐπίκαιρον μήτε	λίην	εὔηθες, μήτε ἄγαν εὐελκὴς ἐὼν,
[1, 18]	τοῦ λουτροῦ συχνοῦ καὶ μὴ	λίην	λάβρου, ἤν γε μὴ οὕτω
[1, 11]	ἄνω φορῇ πυκνὸν ἢ μέγα	λίην,	ὀφρύες δεινώσιος μετέχουσαι, λειποψυχώδεα πονηρὰ,
[1, 9]	ὑδαρὲς, μηδ´ ἔλασσον ἢ κατὰ	λόγον	βρώματος· καὶ τῇ ὑστεραίῃ ὀλίγα
[1, 7]	ὁκόσον εἴθιστο· ἐπεὶ καὶ κατὰ	λόγον	ἐστὶ μεσηγὺ τῆς καθάρσιος μὴ
[1, 14]	ἐντέρῳ τῷ κάτω, ὡς κατὰ	λόγον	τῆς φύσης· καίτοι γε οὐ
[1, 13]	~Ὁ δὴ οὖν πλεῖστός μοι	λόγος	γέγονε περὶ τῆς μεταβολῆς τῆς
[1, 11]	περὶ οὗ μοι ὁ πλεῖστος	λόγος	εἴρηται, ἀλλ´ αὐτὸ τὸ πρῆγμα
[1, 7]	ἄλλο ἐναντιῶται. Ωὑτὸς δέ μοι	λόγος	ἐστὶ, καὶ ἢν χυλῷ πτισάνης
[1, 13]	ἀτὰρ καὶ περὶ οὗ ὁ	λόγος	ἦν, ὅτι ἐν τῇσιν ὀξείῃσι
[1, 8]	πίνειν τῶν γραφησομένων, ωὑτός μοι	λόγος	ὡς ἐπίπαν ἐστίν. Οἶδα δὲ
[1, 7]	χρὴ διδόναι μηδὲν ἔλασσον ἀξίως	λόγου	ἢ ὁκόσον εἴθιστο· ἐπεὶ καὶ
[1, 4]	ὅταν ἄρξωνται πτύειν τι ἄξιον	λόγου	καὶ ἐκκαθαίρεσθαι, αἵ τε καθάρσιες
[1, 1]	οἱ ἀρχαῖοι ξυνέγραψαν οὐδὲν ἄξιον	λόγου,	καίτοι μέγα τοῦτο παρῆκαν. Τὰς
[1, 11]	τοιόνδε τι μέρος τῷ ἐναντίῳ	λόγῳ·	μεταβολὴ τῆς διαίτης τουτέοισιν ἐγένετο,
[1, 2]	ἐπίπαν ξυνεχέες. Ὅταν γὰρ μὴ	λοιμώδεος	νούσου τρόπος τις κοινὸς ἐπιδημήσῃ,
[1, 18]	λούεσθαι οὐ ξυμφέρει, οὐ δεῖ	λούειν.
[1, 18]	δὲ ἔλασσον τοῦ καιροῦ ῥέοι,	λούειν,	ἤν τε ὅλον τὸ σῶμα
[1, 18]	ὑπουργῶν ὡς δεῖ. Ἥκιστα δὲ	λούειν	καιρὸς τούτους οἷσιν ἡ κοιλίη
[1, 18]	ὅσα ἂν λουτρῷ ὠφελέηται, δεῖ	λούειν·	οἷσι δὲ τουτέων μηδενὸς προσδεῖ,
[1, 18]	οὐδὲ δὴ τοὺς γεγυιωμένους χρὴ	λούειν,	οὐδὲ τοὺς ἀσώδεας ἢ ἐμετικοὺς,
[1, 18]	μέλλῃ εὖ δέξασθαι τὸ λουτρὸν,	λούειν	χρὴ ἑκάστης ἡμέρης· τοὺς δὲ
[1, 18]	ᾖ φιλόλουτρος ἄγαν καὶ εἰθισμένος	λούεσθαι·	καὶ γὰρ ποθέουσι μᾶλλον οἱ
[1, 18]	καὶ μήτε νεοῤῥόφητον μήτε νεόποτον	λούεσθαι,	μηδὲ ῥοφέειν, μηδὲ πίνειν ταχὺ
[1, 18]	αὐτέοισι τῶν σημείων ἐφ´ οἷσι	λούεσθαι	οὐ ξυμφέρει, οὐ δεῖ λούειν.
[1, 18]	οὐδ´ εἰ δὶς τῆς ἡμέρης	λούοις,	οὐδὲν ἂν βλάπτοις. Χρέεσθαι δὲ
[1, 18]	δεῖ· εἰ δὲ μὴ παγκάλως	λούοιτο,	βλάπτοιτ´ ἂν οὐ σμικρά· καὶ
[1, 18]	εὐέκβατον· εἶναι δὲ καὶ τὸν	λουόμενον	κόσμιον καὶ σιγηλὸν, καὶ μηδὲν
[1, 18]	ὠφελέονται λουσάμενοι, καὶ βλάπτονται μὴ	λουσάμενοι.	Ἁρμόζει δὲ ἐν περιπλευμονίῃσι μᾶλλον
[1, 18]	μᾶλλον οἱ τοιοίδε, καὶ ὠφελέονται	λουσάμενοι,	καὶ βλάπτονται μὴ λουσάμενοι. Ἁρμόζει
[1, 18]	οὐδὲν ἂν βλάπτοις. Χρέεσθαι δὲ	λουτροῖσι	τοῖσιν ὅλῃσι πτισάνῃσι χρεομένοισι παραπουλὺ
[1, 18]	προσδέεταί τινος κάρτα τουτέων, ὁκόσα	λουτρὸν	ἀγαθὰ ποιέει, καὶ πρόσεστιν αὐτέοισιν
[1, 18]	πλειόνων, κίνδυνος μὴ λυσιτελέειν τὸ	λουτρὸν,	ἀλλὰ μᾶλλον βλάπτειν· ἓν γὰρ
[1, 18]	καὶ τἄλλα τῶν ξυνθέτων φαρμάκων.	~Λουτρὸν	δὲ συχνοῖσι τῶν νουσημάτων ἀρήγοι
[1, 18]	καὶ μετάφρενον παρηγορικόν ἐστι τὸ	λουτρὸν,	καὶ πτυέλου πεπαντικὸν καὶ ἀναγωγὸν,
[1, 18]	κάμνων μέλλῃ εὖ δέξασθαι τὸ	λουτρὸν,	λούειν χρὴ ἑκάστης ἡμέρης· τοὺς
[1, 18]	μηδὲ πίνειν ταχὺ μετὰ τὸ	λουτρόν.	Μέγα μὲν δὴ μέρος χρὴ
[1, 18]	τοῖσι προγεγραμμένοισιν οὕς τε μέλλει	λουτρὸν	ὠφελέειν ἐν ἑκάστοισι τῶν τρόπων
[1, 18]	καὶ ὕδατος δαψιλέος, καὶ τοῦ	λουτροῦ	συχνοῦ καὶ μὴ λίην λάβρου,
[1, 18]	ῥῖνας ὑγραίνει. Ἀγαθὰ μὲν οὖν	λουτρῷ	τοσαῦτα πάρεστιν, ὧν πάντων δεῖ·
[1, 18]	καὶ πρόσεστιν αὐτέοισιν ὅσα ἂν	λουτρῷ	ὠφελέηται, δεῖ λούειν· οἷσι δὲ
[1, 7]	κοῦφον καὶ προσηνὲς ὁ κέγχρος·	λύει	δὲ μάλθαξις ἡ τοιήδε καὶ
[1, 18]	καὶ οὐρητικὸν δὲ, καὶ καρηβαρίην	λύει,	καὶ ῥῖνας ὑγραίνει. Ἀγαθὰ μὲν
[1, 7]	Τομὴ μέντοι γε οὐχ ὁμοίως	λύει	ὀδύνην, ἢν μὴ πρὸς τὴν
[1, 7]	ἡ ὀδύνη. Ἢν δὲ μὴ	λύηται	πρὸς τὰ θερμάσματα ὁ πόνος,
[1, 5]	τουτέου τόδε ἐστὶν, ὅτι, πρὶν	λυθῆναι	τὴν ὀδύνην, θνήσκουσιν· ταχέως γὰρ
[1, 5]	ἀλλὰ καταγλισχραινομένου ἀσαπέως, ἢν μὴ	λύσῃ	τις τὴν ὀδύνην, ἢ κοιλίην
[1, 11]	γε ἀφαίρεσιν ὅλως ἀφελεῖν πολλαχοῦ	λυσιτελέει,	ὅκου διαρκέειν μέλλει ὁ κάμνων,
[1, 18]	ἑνὸς ἢ πλειόνων, κίνδυνος μὴ	λυσιτελέειν	τὸ λουτρὸν, ἀλλὰ μᾶλλον βλάπτειν·
[1, 9]	παρὰ τὸ ἔθος, οὔτε προσθεῖναι	λυσιτελέειν	φαίνεται, οὔτε ἀφελέειν. Εἰ τοίνυν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 3/09/2009