Partie, Chap.
[1, 10]	τὰ οὔτε ἐπὶ τά. ~Πολλὰ	δ´	ἄν τις ἠδελφισμένα τουτέοισι τῶν
[1, 11]	τὸ τοιόνδε ποιητέον γεγράψεται. Πολλὰ	δ´	ἄν τις καὶ ἄλλα ἠδελφισμένα
[1, 2]	τὸ βέλτιον ποιέειν χρή. Μάλιστα	δ´	ἂν ἐπαινέσαιμι ἰητρὸν, ὅστις ἐν
[1, 8]	μούνῳ τῷ χυλῷ χρεόμενοι· βλάπτοιντο	δ´	ἂν καὶ οἱ μούνῳ τῷ
[1, 8]	ὅλῃσι τῇσι πτισάνῃσι χρεόμενοι· βλάπτοιντο	δ´	ἂν καὶ οἱ μούνῳ τῷ
[1, 12]	πρὸς τὸ πονέειν ἔλθῃ. Ταῦτα	δ´	ἂν καὶ οἱ ὀδόντες καὶ
[1, 9]	πιεῖν καὶ μὴ ὑδαρές. Ἔτι	δ´	ἂν μᾶλλον πονήσειεν ὁ τοιοῦτος,
[1, 8]	μούνῳ τῷ ποτῷ χρεόμενοι, ἥκιστα	δ´	ἂν οὗτοι. ~Χρὴ δὲ καὶ
[1, 2]	μὴ τωὐτὸ οὔνομα ἔχειν. ~Ἐμοὶ	δ´	ἁνδάνει μὲν ἐν πάσῃ τῇ
[1, 4]	οἶνον, ὁκότερον ἂν ἁρμόζῃ· τὸ	δ´	ἁρμόζον ἐφ´ ἑκάστοισι τῶν τρόπων
[1, 3]	διηθεῦντες τὸν χυλὸν διδόασιν· οἱ	δ´	αὖ τινες αὐτέων οὔτ´ ἂν
[1, 16]	προσωφελέειν, προσωφελοίη ἄν. Ἐν κεφαλαίῳ	δ´	εἴρησθαι, αἱ ἀπὸ ὀξέος ὀξύτητες
[1, 9]	καὶ ἡ ἄφοδος ξυγκαίεται· ἔστι	δ´	οἷσι καὶ τὸ στόμα πικραίνεται,
[1, 15]	μέλιτος ἀκρητότης· ἐς ἰσχὺν ἀμφοτέρων	δ´	ὅμως τούτων, εἰ διπλάσιον μέτρον
[1, 16]	πλαδαρώτερον, καὶ ξύσματα ἐμποιέει· ἔστι	δ´	ὅτε καὶ φλαῦρον τοῦτο ἐν
[1, 15]	ἔστι μὲν ὅτε καλῶν, ἔστι	δ´	ὅτε κατακορεστέρων μᾶλλον τοῦ καιροῦ,
[1, 16]	μεγάλην ἂν ὠφελείην ποιήσειεν. Ἔστι	δ´	ὅτε τὸ κάρτα ὀξὺ οὐκ
[1, 18]	τὰ μὲν ξυνεχέως, ἐς τὰ	δ´	οὔ. Ἔστι δὲ ὅτε ἧσσον
[1, 7]	ἡ ὀδύνη ἐς τὴν κληῗ	δα	ἢ ἐς τὸν βραχίονα βάρος
[1, 7]	ἄλγημα, ἐς δὲ τὴν κληῗ	δα	μὴ σημαίνῃ, μαλθάσσειν δεῖ τὴν
[1, 7]	ἢν μὴ πρὸς τὴν κληῗ	δα	περαίνῃ ἡ ὀδύνη. Ἢν δὲ
[1, 7]	τοιήδε καὶ τὰς πρὸς κληῗ	δα	περαιούσας ἀλγηδόνας. Τομὴ μέντοι γε
[1, 7]	ἐλλεβόρῳ ἢ πεπλίῳ, μέλανι μὲν	δαῦκον	ἢ σέσελι ἢ κύμινον ἢ
[1, 18]	σκέπης ἀκάπνου δεῖ, καὶ ὕδατος	δαψιλέος,	καὶ τοῦ λουτροῦ συχνοῦ καὶ
[1, 1]	αὐτέων οὐκ ἠγνόεον ἔνιοι· τοὺς	δὲ	ἀριθμοὺς ἑκάστου τῶν νουσημάτων σάφα
[1, 4]	ἤν τι δοκέῃ προσδεῖν. Πλῆθος	δὲ	ἀρκέει κατ´ ἀρχὰς διδόναι μὴ
[1, 15]	ἀνόσμου ᾗ μὲν ἰσχυρότερον, ᾗ	δὲ	ἀσθενέστερον. Μέγα μὴν διαφέρει καὶ
[1, 6]	ἀκμάζῃ τῇ ἡλικίῃ, κλύσαι· ἢν	δὲ	ἀσθενέστερος ᾖ, βαλάνῳ προσχρήσασθαι, ἢν
[1, 17]	ἐς κενεότητα ἐσέλθῃ· καὶ σπληνὸς	δὲ	αὐξητικὸν καὶ ἥπατός ἐστιν, ὁκόταν
[1, 9]	δύνανται κατεσθίειν τὸ δεῖπνον· δειπνήσαντες	δὲ	βαρύνουσι τὴν κοιλίην, καὶ δυσκοιτέουσι
[1, 4]	πλαδῶντα ταχυτῆτα κρίσιος σημαίνει, τὰ	δὲ	βραδύτερον καὶ ἧσσον βραδυτέρην σημαίνει
[1, 9]	οἱ πικρόχολοι τὰ ἄνω· τὴν	δέ	γε ἀσιτίην τὴν παρὰ τὸ
[1, 9]	εἴθιστο, πουλὺ μᾶλλον βαρύνεσθαι· εἰ	δέ	γε ἐπὶ πλείω χρόνον κενεαγγήσας
[1, 11]	ἠδελφισμένα τοῖσιν εἰρημένοισι γράφοι· τὸ	δέ	γε μὴν κρέσσον μαρτύριον· οὐ
[1, 14]	καὶ ὁκόσα τουτέοισιν ἐμφερέα. Προσξυνιέναι	δὲ	δεῖ, ὅτι τὰ μὲν ἄνω
[1, 9]	πάντα βαρέως ἂν ἐνέγκοι· τὸ	δὲ	δεῖπνον συχνῷ ἔλασσον ποιήσασθαι ἢ
[1, 3]	εἴη, ἀγαθὸν νομίζουσιν εἶναι, εἰ	δὲ	δεξιὸς, κακόν· καὶ ἐν ἱεροσκοπίῃ
[1, 12]	οὐκ αὐτίκα ἔῤῥωται μᾶλλον· ἢν	δὲ	δὴ καὶ πλείω χρόνον διελινύσαν
[1, 17]	ὅτι ἄκοπρόν ἐστι φύσει· ἢν	δὲ	δὴ καὶ ποδῶν ψυχρῶν ποτε
[1, 11]	καὶ ὡς ἐπιτοπολὺ ἀποθνήσκουσιν· οἱ	δὲ	διαφεύγοντες, ἢ μετὰ ἀποστήματος, ἢ
[1, 15]	οὐκ ἂν πολλὰ ἀτυχοίης· οἷσι	δὲ	δοτέον, καὶ οἷσιν οὐ δοτέον,
[1, 9]	ὀλίγα καὶ μὴ βλαβερά· ἔτι	δὲ	ἔλασσον πιεῖν καὶ μὴ ὑδαρές.
[1, 18]	τοὺς δὲ καιροὺς οἶδας· ἢν	δὲ	ἔλασσον τοῦ καιροῦ ῥέοι, λούειν,
[1, 11]	χεῖλος τὸ κάτω σείεται. Ταῦτα	δὲ	ἐν ἀρχῇσιν ἐπιφαινόμενα παραφροσύνης δηλωτικά
[1, 17]	μέν που πρόσθεν εἰρέαται, τὰ	δὲ	ἐν αὐτέοισι τοῖσι καιροῖσι ῥηθήσεται.
[1, 18]	καὶ βλάπτονται μὴ λουσάμενοι. Ἁρμόζει	δὲ	ἐν περιπλευμονίῃσι μᾶλλον ἢ ἐν
[1, 6]	δὲ ἐν τῇσιν ὀξείῃσι, μάλιστα	δὲ	ἐν τῇσι μᾶλλον πυρετώδεσι καὶ
[1, 6]	πάσῃσι τῇσι νούσοισιν· οὐχ ἥκιστα	δὲ	ἐν τῇσιν ὀξείῃσι, μάλιστα δὲ
[1, 17]	ἅψιν, παντάπασιν οἴνου ἀποσχετέον· ὕδατι	δὲ	ἐν τῷ τοιῷδε χρηστέον, ἢ
[1, 4]	ῥοφήματι τὸ πρωῒ χρηστέον, ὀψὲ	δὲ	ἐς σιτία μεταβάλλειν. Ξυμφέρει δὲ
[1, 1]	ἔνια ἐόντα ἐς τέκμαρσιν. Ὁκόταν	δὲ	ἐς τέκμαρσιν λέγηται ὡς χρὴ
[1, 11]	ἢ τρεῖς κενεαγγήσειε τελείως, τεταρταῖος	δὲ	ἐὼν τοιάδε διαιτηθείη, ἢ καὶ
[1, 6]	καὶ τοῦ ποτοῦ ἀπέχεσθαι· ὁκόταν	δὲ	ἡ θέρμη καταβῇ ἐς τοὺς
[1, 16]	κἢν ἐλπίδα ἔχῃ, διδόναι· διδόναι	δὲ,	ἢν διδῷς, ἀκροχλίαρον καὶ κατ´
[1, 4]	δοτέον τὴν πρώτην, ἐκ προσαγωγῆς	δὲ,	ἢν ἐνδέχηται, καὶ τουτέοισι δὶς
[1, 5]	καὶ ἤτρου καὶ φρενῶν. Τοῦτο	δὲ,	ἢν ἔτι τῆς ὀδύνης τοῦ
[1, 15]	λευκὸν καὶ διαφανὲς γίγνεται· ἀρετὴν	δὲ	ἥντινα αὐτέῳ προσθέω διαφέρουσάν τι
[1, 11]	σιτίων, ἀλλὰ καὶ ποτῶν. Πολλῷ	δὲ	ἧσσον ἐπὶ τὴν πρόσθεσιν ἰτέον·
[1, 11]	καὶ αὕτη ἡ ἁμαρτὰς, πολλῷ	δὲ	ἥσσονα τῆς ἑτέρης· καταγελαστοτέρη δὲ
[1, 9]	τοῦ μὲν χειμῶνος ἀῤῥιγέως, τοῦ	δὲ	θέρεος ἀθαλπέως· ἢν δὲ μὴ
[1, 4]	τοιάδε τὸ ἐπίπαν ἐστίν· πολλὰ	δὲ	καὶ ἄλλα ἐπίκαιρα παρεῖται οἷσι
[1, 7]	δὲ ταῦτα ὀδύνην παύει· παύει	δὲ	καὶ ἄλλα πολλὰ τῶν ὑπηλάτων·
[1, 16]	περαιοῦσθαι, ἀλλὰ παλινδρομέειν ποιέει· ἔτι	δὲ	καὶ ἄλλως γυιοῖ καὶ τὰ
[1, 11]	οἰόμενος διὰ κενεαγγείην ἀσθενέειν. Ἀεικὲς	δὲ	καὶ διὰ κενεαγγείην ἀσθενέοντα μὴ
[1, 3]	ἑβδομαῖος γένηται ὁ κάμνων, οἱ	δὲ	καὶ διὰ τέλεος ἄχρις ἂν
[1, 12]	φλαῦρόν τι πρήξειεν ἐπιδήλως. Οὕτω	δὲ	καὶ ἓν ἕκαστον τοῦ σώματος·
[1, 9]	καὶ ἀσθενέας καὶ ὀκνηρούς· ἢν	δὲ	καὶ ἐπιδειπνήσωσιν, ὀξυρεγμιώδεας· ἐνίοισι δὲ
[1, 11]	δὲ καὶ τῇ ὑστεραίῃ, οἱ	δὲ	καὶ ἐῤῥόφεον τὸ προστυχὸν, οἱ
[1, 18]	τοῦ ἐπιπολαίου δέρματος· καὶ οὐρητικὸν	δὲ,	καὶ καρηβαρίην λύει, καὶ ῥῖνας
[1, 7]	ὅτε δεῖ πρός τι. Ἔτι	δὲ	καὶ κριθαὶ ἢ ὄροβοι· ἐν
[1, 11]	καὶ ἐῤῥόφεον τὸ προστυχὸν, οἱ	δὲ	καὶ κυκεῶνα ἐῤῥόφεον· ἅπαντα δὲ
[1, 18]	τοῖσι ποτῷ μοῦνον χρεομένοισιν· ἔστι	δὲ	καὶ οἷσι τουτέων ἐνδέχεται· τεκμαίρεσθαι
[1, 15]	μετρίου καταγλισχραίνει τὸ πτύελον. Ἔστι	δὲ	καὶ οὐρητικὸν μελίκρητον ἱκανῶς, ἢν
[1, 17]	τοῖσι καιροῖσι ῥηθήσεται. Κατὰ ταῦτα	δὲ	καὶ περὶ τῶν ἄλλων ποτῶν,
[1, 12]	ἐξ ἀρχῆς πλανώμενος ἰητρεύοιτο· εἰ	δὲ	καὶ πολλὰ ταλαιπωρήσειεν ἐξαπίνης, πολλῷ
[1, 9]	δὲ καὶ ἐπιδειπνήσωσιν, ὀξυρεγμιώδεας· ἐνίοισι	δὲ	καὶ σπατίλη γένοιτο ἂν, ὅτι
[1, 16]	πτυέλου ἐστὶ καὶ ἄδιψον· ὑποχονδρίῳ	δὲ	καὶ σπλάγχνοισι καὶ ταύτῃ εὐμενές·
[1, 7]	τὴν πλευρὴν, προσηνείης εἵνεκεν. Ἀγαθὸν	δὲ	καὶ σπόγγος μαλθακὸς, μέγας, ἐξ
[1, 9]	ἥκιστα δ´ ἂν οὗτοι. ~Χρὴ	δὲ	καὶ τὰ μαθήματα ποιέεσθαι ἐν
[1, 10]	μὴ ἀγαθὰ ᾖ φύσει, ὡσαύτως	δὲ	καὶ τὰ ποτά· δυσφόρως δὲ
[1, 10]	κἢν μὴ κακὰ ᾖ, ὡσαύτως	δὲ	καὶ τὰ ποτά. Καὶ ὁκόσα
[1, 11]	ἔφαγον αὐθημερὸν ἠργμένοι ἤδη, οἱ	δὲ	καὶ τῇ ὑστεραίῃ, οἱ δὲ
[1, 18]	ὀλίγῳ, καὶ ταχέως μετακαταχέεσθαι. Δεῖ	δὲ	καὶ τῆς ὁδοῦ βραχείης ἐς
[1, 16]	καὶ ταῦτα κενεαγγείης παρεούσης) ἔπειτα	δὲ	καὶ τὸ μελίκρητον τῆς ἰσχύος
[1, 18]	δὲ καὶ τουτέοισιν ἐνίοτε· ἥκιστα	δὲ	καὶ τοῖσι ποτῷ μοῦνον χρεομένοισιν·
[1, 18]	εὐέμβατον καὶ ἐς εὐέκβατον· εἶναι	δὲ	καὶ τὸν λουόμενον κόσμιον καὶ
[1, 6]	τοῦ ῥοφήματος τὴν δόσιν, μάλιστα	δὲ	καὶ τοῦ ποτοῦ ἀπέχεσθαι· ὁκόταν
[1, 12]	τε καὶ ῥᾳθυμίην ἐμπέσῃ, δεῖ	δὲ	καὶ τουτέοισι τὴν κοιλίην ἐλινύειν
[1, 18]	τοῖσι χυλῷ μοῦνον χρεομένοισιν· ἐνδέχεται	δὲ	καὶ τουτέοισιν ἐνίοτε· ἥκιστα δὲ
[1, 16]	χολῶδες ἐν μέλιτι κολάζεται. Ἔστι	δὲ	καὶ φυσέων καταῤῥηκτικὸν, καὶ ἐς
[1, 11]	στήθεος, καὶ χεῖρες τρομώδεες, ἐνίοτε	δὲ	καὶ χεῖλος τὸ κάτω σείεται.
[1, 11]	τύχῃ παροξυνομένη ἡ νοῦσος. Ἐνίοτε	δὲ	καὶ ὠμὰ ἐπισπῶνται ἀπὸ τῆς
[1, 18]	ἔλασσον τοῦ καιροῦ ῥέοι· τοὺς	δὲ	καιροὺς οἶδας· ἢν δὲ ἔλασσον
[1, 11]	εὐήθης ἡ νοῦσος εἴη. Αἱ	δὲ	κατ´ ἀρχὰς ἁμαρτάδες οὐχ ὁμοίως
[1, 14]	βλάψει, ἢν ὑδαρέστερος ᾖ, τὰ	δὲ	κατ´ ἔντερον μᾶλλον ὀνήσει, ἢν
[1, 15]	ἀπὸ σπλάγχνων κωλύῃ. Καὶ διαχωρητικώτερον	δὲ	κάτω χολωδέων, ἔστι μὲν ὅτε
[1, 7]	πειρηθῆναι διαλῦσαι τὴν ὀδύνην. Θερμασμάτων	δὲ	κράτιστον μὲν ὕδωρ θερμὸν ἐν
[1, 4]	πλέον ἐπιδιδόναι ἄχρι κρίσιος· μάλιστα	δὲ	κρίσιος ὑπερβολῆς δύο ἡμερέων, οἷσί
[1, 14]	τοῦ γλυκέος οἴνου διηγήσει· ἐς	δὲ	κύστιν μᾶλλον πόριμος ἐὼν τοῦ
[1, 14]	ἀνάγοι ἂν τοῦ ἑτέρου. Ὁ	δὲ	λευκὸς οἰνώδης οἶνος ἐπῄνηται μὲν
[1, 7]	καθάρσιος μὴ διδόναι ῥοφῇν· ὁκόταν	δὲ	λήξῃ ἡ κάθαρσις, τότε ἔλασσον
[1, 18]	τῶν ὑπουργῶν ὡς δεῖ. Ἥκιστα	δὲ	λούειν καιρὸς τούτους οἷσιν ἡ
[1, 18]	λούοις, οὐδὲν ἂν βλάπτοις. Χρέεσθαι	δὲ	λουτροῖσι τοῖσιν ὅλῃσι πτισάνῃσι χρεομένοισι
[1, 7]	καὶ προσηνὲς ὁ κέγχρος· λύει	δὲ	μάλθαξις ἡ τοιήδε καὶ τὰς
[1, 17]	κεφαλῆς καὶ γνώμης· ἐν οἷσι	δὲ	μάλιστα αὐτέων ὕδατι ποτῷ χρηστέον,
[1, 14]	ἐπίπαν τοῦ οἰνώδεος λευκοῦ· πτυάλου	δὲ	μᾶλλον ἀναγωγός ἐστι τοῦ ἑτέρου
[1, 9]	τῆς ἡμέρης ἐς κόρον· ἔτι	δὲ	μᾶλλον, εἰ πλεονάκις· καίτοι γε
[1, 16]	ἐκφλεγματοῦται, μετεωριζόμενα ὑπ´ αὐτέου· τὰ	δὲ	μέλανα ζυμοῦται καὶ μετεωρίζεται καὶ
[1, 7]	καλλίω καὶ κρισιμώτερα πεπλίου, πέπλιον	δὲ	μέλανος μᾶλλον φυσέων καταῤῥηκτικόν ἐστιν·
[1, 7]	ἀλλήλοισιν ὁμοιότροπα ταῦτά ἐστιν. Ἄγει	δὲ	μέλας μὲν καλλίω καὶ κρισιμώτερα
[1, 15]	μέντοι ῥοφήματι χρέοιτο πτισάνῃ, ἐπιπίνοι	δὲ	μελίκρητον, ἄγαν πλησμονῶδες ἂν εἴη
[1, 15]	ἀλλά τι καὶ ὠφελέει. Ἑφθὸν	δὲ	μελίκρητον ἐσιδεῖν μὲν πολλῷ κάλλιον
[1, 15]	δι´ ἃ οὐ δοτέον. Κατέγνωσται	δὲ	μελίκρητον ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων, ὡς
[1, 8]	τι κάρτα καὶ ἀντιμεταβάλλειν. Τὸ	δὲ	μεταβάλλειν μὲν εὖ ἔχει μὴ
[1, 14]	ἢ ὁ ἕτερος οἶνος, οἷσι	δὲ	μὴ διψώδης, μᾶλλον ἀνάγοι ἂν
[1, 9]	τοῦ δὲ θέρεος ἀθαλπέως· ἢν	δὲ	μὴ δύνηται καθεύδειν, βραδείην, συχνὴν
[1, 7]	δα περαίνῃ ἡ ὀδύνη. Ἢν	δὲ	μὴ λύηται πρὸς τὰ θερμάσματα
[1, 18]	οἱ θεραπεύοντες ὡς δεῖ· εἰ	δὲ	μὴ παγκάλως λούοιτο, βλάπτοιτ´ ἂν
[1, 12]	ἐλινύειν ἐκ πλήθεος βρώμης· ἢν	δὲ	μὴ, πόνον ἐν τῷ σώματι
[1, 6]	τὴν ἑβδόμην, ἢν ἰσχύῃ. Ἢν	δὲ	μὴ ὑπεληλύθῃ ὁ παλαιότερος σῖτος
[1, 6]	τε τῷ χυλῷ αὐτέῳ· τοῖσι	δὲ	μηδετέρῳ τουτέων, ἀλλὰ ποτῷ μοῦνον,
[1, 3]	μέγα διαφέρουσιν ἕτεροι ἑτέρων. ~Δοκέει	δέ	μοι ἄξια γραφῆς εἶναι ταῦτα
[1, 7]	καὶ μηδὲν ἄλλο ἐναντιῶται. Ωὑτὸς	δέ	μοι λόγος ἐστὶ, καὶ ἢν
[1, 4]	τῆς ἡμέρης, δὶς δοτέον· τοῖσι	δὲ	μονοσιτέειν εἰθισμένοισιν, ἅπαξ δοτέον τὴν
[1, 7]	πίτυρα τὸν αὐτὸν τρόπον. Πυρίη	δὲ	ξηρὴ, ἅλες, κέγχροι πεφρυγμένοι ἐν
[1, 14]	ἑφθότητα καὶ καρηβαρίην ἐμποιέει. ~Γλυκὺν	δὲ	οἶνον καὶ οἰνώδεα καὶ λευκὸν
[1, 14]	ἦν τοῖσιν ἐμεῦ γεραιτέροισιν. Κιῤῥῷ	δὲ	οἴνῳ καὶ μέλανι αὐστηρῷ ἐν
[1, 16]	τὰ πλείονα τοῦ αἴσχεος. ~Τὸ	δὲ	ὀξύμελι καλεύμενον ποτὸν πολλαχοῦ μὲν
[1, 7]	τι τῶν εὐωδέων μίσγοντα, πεπλίῳ	δὲ	ὀπὸν σιλφίου· ἀτὰρ καὶ μισγόμενα
[1, 18]	ἐς τὰ δ´ οὔ. Ἔστι	δὲ	ὅτε ἧσσον χρηστέον διὰ τὴν
[1, 5]	διὰ τόδε μάλιστα· οὐχ ἥκιστα	δὲ,	ὅτι καὶ ἀποθανόντων αὐτέων ἡ
[1, 15]	ὡς τοιούτῳ δῆθεν ἐόντι· τὸ	δὲ	οὐ παντάπασιν ὧδε ἔχει· ἀλλ´
[1, 11]	πῦον παχὺ πτύσαντες διαφεύγουσιν, ἄλλως	δὲ	οὔ. Οὐδὲ γὰρ τῶν τοιουτέων
[1, 3]	εἰθισμένοι εἰσὶν οἱ ἰητροί· ἴσως	δὲ	οὐδὲ προβαλλόμενα εὑρίσκεται· καίτοι διαβολήν
[1, 14]	σπληνὸς καὶ ἥπατος· οὐκ ἐπιτήδειος	δὲ	οὐδὲ τοῖσι πικροχόλοισι· καὶ γὰρ
[1, 17]	πλημμυρίδα γάρ τινα ἐμποιέει. Ἄλλως	δὲ	οὔτε δίψαν παύει, ἀλλ´ ἐπιπικραίνει·
[1, 2]	βελτίους καὶ οἱ χείρους· τὰ	δὲ	οὐχ οὕτως ἔχει, ἀλλ´ ἐν
[1, 1]	ὀλίγα ἐόντα, αὐτάρκεά ἐστιν· νῦν	δὲ	οὐχ οὕτως ἔχει. Οἱ μέν
[1, 10]	φῦσαν ἐν τῇ κάτω· ὁ	δὲ	παλμόν τε φλεβῶν καὶ καρηβαρίην
[1, 15]	ὀνήσει, ἢν ἀκρητέστερος ᾖ. ~Μελίκρητον	δὲ	πινόμενον διὰ πάσης τῆς νούσου
[1, 14]	τὸ οὖρον ἴσχοιτο, τὰ διαχωρήματα	δὲ	πλαδαρώτερα καὶ ξυσματωδέστερα εἴη, ἐν
[1, 7]	τὰ προγεγραμμένα ἀκριβέως θεωρέων. ~Ὀδύνη	δὲ	πλευροῦ ἤν τε κατ´ ἀρχὰς
[1, 6]	θερμῷ, θέρεος δὲ, ψυχρῷ· ἢν	δὲ	πολλὴ δίψα ᾖ, μελικρήτῳ καὶ
[1, 11]	δὲ ἥσσονα τῆς ἑτέρης· καταγελαστοτέρη	δὲ	πολλῷ αὕτη μᾶλλον ἡ ἁμαρτὰς
[1, 17]	ὄξος· ὑστεραλγὲς γάρ ἐστιν. ~Ὕδατι	δὲ	ποτῷ ἐν τῇσιν ὀξείῃσι νούσοισιν
[1, 6]	τοῦ ἐντέρου τὸ σιτίον. Χρέεσθαι	δὲ	ποτῷ, ἢν μὲν ἄλγημά τι
[1, 16]	ᾖ, οὐδὲν κωλύει πίνειν. Τοῖσι	δὲ	ποτῷ μοῦνον διαιτωμένοισιν ἄνευ ῥοφημάτων
[1, 1]	ἕκαστον πύθοιτο ὁκοῖα πάσχουσιν. Ὁκόσα	δὲ	προκαταμαθεῖν χρὴ τὸν ἰητρὸν, μὴ
[1, 7]	ἐν τουτέῳ τῷ χρόνῳ) αἱ	δὲ	προπαρασκευαὶ καὶ ἐπὶ τουτέοισι παραπλήσιοι
[1, 6]	μᾶλλον πυρετώδεσι καὶ ἐπικινδυνοτάτῃσιν. Χρέεσθαι	δὲ	πρῶτον μάλιστα μὲν χυλῷ, ἔπειτα
[1, 5]	ὁκότερον ἂν τουτέων ξυμφέρῃ, τὰς	δὲ	πτισάνας ἢν οὕτως ἔχουσι διδῷ,
[1, 5]	εὐκριτώτεραι καὶ ἧσσον ὑποστροφώδεες. ~Τὰς	δὲ	πτισάνας χρὴ ἐκ κριθέων τε
[1, 6]	πρῶτον μάλιστα μὲν χυλῷ, ἔπειτα	δὲ	πτισάνῃ, κατὰ τὰ τεκμήρια τὰ
[1, 16]	τὸ στόμα καὶ φάρυγγα· ἀναγωγὸν	δὲ	πτυέλου ἐστὶ καὶ ἄδιψον· ὑποχονδρίῳ
[1, 18]	μᾶλλον μὲν μὴ σμήχεσθαι· ἢν	δὲ	σμήχηται, θερμῷ χρέεσθαι αὐτέῳ καὶ
[1, 14]	τοῦ ἑτέρου κατ´ ἔντερον, μεγαλόσπλαγχνος	δὲ	σπληνὸς καὶ ἥπατος· οὐκ ἐπιτήδειος
[1, 18]	τἄλλα τῶν ξυνθέτων φαρμάκων. ~Λουτρὸν	δὲ	συχνοῖσι τῶν νουσημάτων ἀρήγοι ἂν
[1, 4]	δὲ ἐς σιτία μεταβάλλειν. Ξυμφέρει	δὲ	τὰ τοιάδε ὡς ἐπιτοπουλὺ τοῖσιν
[1, 11]	δὲ καὶ κυκεῶνα ἐῤῥόφεον· ἅπαντα	δὲ	ταῦτα κακίω μέν ἐστιν ἢ
[1, 7]	μᾶλλον φυσέων καταῤῥηκτικόν ἐστιν· ἄμφω	δὲ	ταῦτα ὀδύνην παύει· παύει δὲ
[1, 2]	εἴη ἐπὶ τὸ βέλτιον. Ἔστι	δὲ	ταῦτα ὀξέα, ὁκοῖα ὠνόμασαν οἱ
[1, 5]	πτύελον, καὶ κωλύει ἀπολισθαίνειν. Καταλαμβάνει	δὲ	ταῦτα, οὐ μοῦνον ἢν πτισάνῃ
[1, 14]	ἢν προτρέπηται ὁκοῖον δεῖ. Καλὰ	δὲ	ταῦτα τεκμήριά ἐστι τὰ περὶ
[1, 7]	ἄλλα πολλὰ τῶν ὑπηλάτων· κράτιστα	δὲ	ταῦτα ὧν ἐγὼ οἶδα ἐστίν.
[1, 5]	τὸ πνεῦμα ἔσω φέρεσθαι, ἀναγκάζει	δὲ	ταχέως ἔξω φέρεσθαι· καὶ οὕτως
[1, 6]	μήτε πουλὺ μήτε παχὺ, μετὰ	δὲ	τὴν ἑβδόμην, ἢν ἰσχύῃ. Ἢν
[1, 7]	φρένας ᾖ τὸ ἄλγημα, ἐς	δὲ	τὴν κληῗ δα μὴ σημαίνῃ,
[1, 6]	μὴ αὐτόματα διεξίῃ καλῶς. Καιρὸν	δὲ	τῆς δόσιος τοῦ ῥοφήματος τόνδε
[1, 4]	κενεαγγίην μὴ γίγνεσθαι πολλήν. Περὶ	δὲ	τῆς ἐπιδόσιος ἐς πλῆθος τοῦ
[1, 17]	οὔτε διαχωρητικὸν, οὔτε διουρητικόν· προσβλάπτει	δέ	τι καὶ διὰ τόδε, ὅτι
[1, 3]	καὶ νομίζουσιν ὀρθῶς ἰητρεύειν, οἱ	δέ	τινες περὶ παντὸς ποιέονται ὅκως
[1, 6]	ὅπη καὶ διαφερόντως τιμωρητέον. Χρὴ	δὲ	τό γε πάμπαν οὕτω ποιέειν·
[1, 16]	ἀναγωγὸν γὰρ μελάνων, ὄξος. Γυναιξὶ	δὲ	τὸ ἐπίπαν πολεμιώτερον ἢ ἀνδράσιν
[1, 11]	ἡ ἀκμὴ πεπανθῇ· ἐν ὁκοίοισι	δὲ	τὸ τοιόνδε ποιητέον γεγράψεται. Πολλὰ
[1, 16]	ἥτις καὶ ἀξίη γραφῆς. Ὀλίγον	δὲ	τὸ τοιόνδε ποτὸν νυκτὸς μὲν
[1, 15]	τοῦ καιροῦ, καὶ ἀφρωδεστέρων· μᾶλλον	δὲ	τὸ τοιοῦτο τοῖσι χολώδεσί τε
[1, 11]	ἐπιδήλως ἂν δοκοίη ὠφεληκέναι. Τὰ	δὲ	τοιαῦτα μάλιστα καθυβρίζεται τῶν χειρωνακτέων
[1, 15]	μᾶλλον τοῦ ὑδαρέος ἄγει· τὸ	δὲ	τοιόνδε διαχώρημα ἔχει μὲν καὶ
[1, 11]	τωὐτὸ δύνασθαι ἐξαπίνης μεταβληθέντα. ~Τιμωρητέον	δὲ	τοιόνδε τι μέρος τῷ ἐναντίῳ
[1, 9]	κενεαγγήσας, δειπνήσειεν ὁκόσον εἴθιστο, δειπνήσας	δὲ,	τότε βαρὺς ἦν, εἰκὸς αὐτὸν,
[1, 5]	ταχέως γὰρ πνευματίαι γίγνονται· ὑπὸ	δὲ	τοῦ πολλοῦ καὶ πυκνοῦ πνεύματος,
[1, 8]	λόγος ὡς ἐπίπαν ἐστίν. Οἶδα	δὲ	τοὺς ἰητροὺς τὰ ἐναντιώτατα ἢ
[1, 5]	καὶ τοῦ ῥέγχεος ἀποπνιγέντες. Μάλα	δὲ	τοὺς τοιουτέους οἱ ἀρχαῖοι βλητοὺς
[1, 5]	εὑρίσκεται ἴκελόν τι πληγῇ. Αἴτιον	δὲ	τουτέου τόδε ἐστὶν, ὅτι, πρὶν
[1, 15]	καὶ ἐντέρου καὶ ἕδρης· ἀλεξητήρια	δὲ	τουτέων γεγράψεται. Ἄνευ μὲν οὖν
[1, 18]	λουτρῷ ὠφελέηται, δεῖ λούειν· οἷσι	δὲ	τουτέων μηδενὸς προσδεῖ, καὶ πρόσεστιν
[1, 7]	ῥοφεέτω ἢ ὁκόσον εἴθιστο· μετὰ	δὲ	τοῦτο, ἀναγέτω αἰεὶ ἐπὶ τὸ
[1, 15]	τοῦτο ταχυθάνατον εἶναι νενόμισται· ἐκλήθη	δὲ	τοῦτο διὰ τοὺς ἀποκαρτερέοντας· ἔνιοι
[1, 5]	πνεῦμα πυκνότερον γένοιτ´ ἄν· κακὸν	δὲ	τοῦτό ἐστιν· ξηραντικὸν γὰρ πλεύμονος,
[1, 16]	προσεγλίσχρηνέ τε καὶ ἔβλαψεν· μάλιστα	δὲ	τοῦτο πάσχουσιν οἵπερ καὶ ἄλλως
[1, 4]	καὶ τὸ περισσὸν προμηθήσῃ· μετὰ	δὲ	τοῦτο, τῷ μὲν ῥοφήματι τὸ
[1, 4]	ἑκάστοισι τῶν τρόπων εἰρήσεται. Ἢν	δὲ	ὑγραίνηται τὸ στόμα καὶ τὰ
[1, 7]	πελιόν· ἀμφότερα γὰρ γίγνεται. Ἢν	δὲ	ὑπὸ τὰς φρένας ᾖ τὸ
[1, 5]	καὶ τὴν γνώμην βλαβέντες, οἱ	δὲ	ὑπὸ τῆς ὀρθοπνοίης τε καὶ
[1, 10]	δὲ καὶ τὰ ποτά· δυσφόρως	δὲ	φέρουσι τὰ βρώματα, ἃ μὴ
[1, 18]	λούειν χρὴ ἑκάστης ἡμέρης· τοὺς	δὲ	φιλολουτρέοντας οὐδ´ εἰ δὶς τῆς
[1, 7]	ἀγγείῳ, ἢ ἐν ὀστρακίνῳ· προϋποτιθέναι	δὲ	χρὴ μαλθακόν τι πρὸς τὴν
[1, 18]	καὶ οἷσι τουτέων ἐνδέχεται· τεκμαίρεσθαι	δὲ	χρὴ τοῖσι προγεγραμμένοισιν οὕς τε
[1, 15]	οὐδετέρης τιμωρίης προσδέεται μελίκρητον. Ἄγχιστα	δὲ	χρηστέον αὐτέῳ τοιῷδε ἐόντι, εἰ
[1, 6]	ὀξυμέλιτι χειμῶνος μὲν θερμῷ, θέρεος	δὲ,	ψυχρῷ· ἢν δὲ πολλὴ δίψα
[1, 5]	οὖν μὴ προστιμωρήσῃ τις ὁκόσων	δέεται	αὐτάρκης εἶναι ὁ τρόπος τῆς
[1, 4]	οὐ διαλειπτέον, ἢν μή τι	δέῃ	ἢ διὰ φαρμακίην ἢ κλύσιν
[1, 18]	λάβρου, ἤν γε μὴ οὕτω	δέῃ.	Καὶ μᾶλλον μὲν μὴ σμήχεσθαι·
[1, 7]	ἐστὶ, καὶ ἢν χυλῷ πτισάνης	δέῃ	χρέεσθαι (φημὶ γὰρ ἄμεινον εἶναι
[1, 4]	ἄλλα ἐπίκαιρα παρεῖται οἷσι προσημαίνεσθαι	δεῖ,	ἃ εἰρήσεται ὕστερον. Καὶ ὁκόσῳ
[1, 18]	μὴ ὀλίγῳ, καὶ ταχέως μετακαταχέεσθαι.	Δεῖ	δὲ καὶ τῆς ὁδοῦ βραχείης
[1, 12]	σχολήν τε καὶ ῥᾳθυμίην ἐμπέσῃ,	δεῖ	δὲ καὶ τουτέοισι τὴν κοιλίην
[1, 18]	ἄρμενα καὶ οἱ θεραπεύοντες ὡς	δεῖ·	εἰ δὲ μὴ παγκάλως λούοιτο,
[1, 11]	καὶ περὶ τουτέου σημήϊα οἷσι	δεῖ	ἕκαστα τουτέων διαγιγνώσκειν. ~Παραπλήσια μέντοι
[1, 4]	ἀπὸ τοῦ πλεύμονος εἴη ὁκοῖα	δεῖ,	ἐπιδιδόναι χρὴ ἐς πλῆθος τοῦ
[1, 18]	παρασκευασθὲν ὑπὸ τῶν ὑπουργῶν ὡς	δεῖ.	Ἥκιστα δὲ λούειν καιρὸς τούτους
[1, 18]	λουτρῷ τοσαῦτα πάρεστιν, ὧν πάντων	δεῖ·	ἢν μέντοι τῆς παρασκευῆς ἔνδειά
[1, 5]	ἡ κάλλιστα ἑφθὴ, ὧν πάντων	δεῖ.	Ἢν οὖν μὴ προστιμωρήσῃ τις
[1, 18]	σμικρά· καὶ γὰρ σκέπης ἀκάπνου	δεῖ,	καὶ ὕδατος δαψιλέος, καὶ τοῦ
[1, 14]	γιγνομένη ῥύεται, ἢν προτρέπηται ὁκοῖον	δεῖ.	Καλὰ δὲ ταῦτα τεκμήριά ἐστι
[1, 18]	οἷσι λούεσθαι οὐ ξυμφέρει, οὐ	δεῖ	λούειν.
[1, 18]	αὐτέοισιν ὅσα ἂν λουτρῷ ὠφελέηται,	δεῖ	λούειν· οἷσι δὲ τουτέων μηδενὸς
[1, 12]	πολλῆς ἐδωδῆς ἐς κενεαγγείην μεταβάλλοι·	δεῖ	μέντοι καὶ τὸ σῶμα τουτέοισιν
[1, 14]	ὁκόσα τουτέοισιν ἐμφερέα. Προσξυνιέναι δὲ	δεῖ,	ὅτι τὰ μὲν ἄνω πάντα
[1, 8]	ἰητροὺς τὰ ἐναντιώτατα ἢ ὡς	δεῖ	ποιέοντας· βούλονται γὰρ πάντες, ὑπὸ
[1, 7]	τι εἶναι· ἔστι γὰρ ὅτε	δεῖ	πρός τι. Ἔτι δὲ καὶ
[1, 7]	κληῗ δα μὴ σημαίνῃ, μαλθάσσειν	δεῖ	τὴν κοιλίην, ἢ μέλανι ἐλλεβόρῳ
[1, 9]	ἀσθενέες καὶ ἄῤῥωστοί εἰσι, καὶ	δειλοὶ	ἐς πᾶν ἔργον, καὶ καρδιαλγέες·
[1, 11]	ἐπὶ τὴν ῥώμην, ὥστε προσθέσθαι	δεῖν	σιτία, οὔτε ἐπὶ τὴν ἀῤῥωστίην,
[1, 11]	πυκνὸν ἢ μέγα λίην, ὀφρύες	δεινώσιος	μετέχουσαι, λειποψυχώδεα πονηρὰ, καὶ τῶν
[1, 9]	συχνὴν περίοδον, πλανηθέντα, μὴ στασίμως,	δειπνῆσαι	μηδὲν, ἢ ὀλίγα καὶ μὴ
[1, 9]	οὐ δύνανται κατεσθίειν τὸ δεῖπνον·	δειπνήσαντες	δὲ βαρύνουσι τὴν κοιλίην, καὶ
[1, 9]	ἡμέρην κενεαγγήσας, δειπνήσειεν ὁκόσον εἴθιστο,	δειπνήσας	δὲ, τότε βαρὺς ἦν, εἰκὸς
[1, 9]	ἀνάριστος ἐὼν ἐπόνεε καὶ ἠῤῥώστει,	δειπνήσειε	πλείω ἢ ὁκόσον εἴθιστο, πουλὺ
[1, 9]	ἔθος μονοσιτήσας, ὅλην ἡμέρην κενεαγγήσας,	δειπνήσειεν	ὁκόσον εἴθιστο, δειπνήσας δὲ, τότε
[1, 9]	ἀνηριστηκότων οὐ δύνανται κατεσθίειν τὸ	δεῖπνον·	δειπνήσαντες δὲ βαρύνουσι τὴν κοιλίην,
[1, 9]	βαρέως ἂν ἐνέγκοι· τὸ δὲ	δεῖπνον	συχνῷ ἔλασσον ποιήσασθαι ἢ ὅσον
[1, 9]	ὥσπερ νύκτα ἀγαγόντα μετὰ τὸ	δεῖπνον,	τοῦ μὲν χειμῶνος ἀῤῥιγέως, τοῦ
[1, 16]	ἥκιστα ἂν βλάπτοι, καὶ ἃ	δεῖται	προσωφελέειν, προσωφελοίη ἄν. Ἐν κεφαλαίῳ
[1, 18]	καὶ ὁ κάμνων μέλλῃ εὖ	δέξασθαι	τὸ λουτρὸν, λούειν χρὴ ἑκάστης
[1, 3]	ἀγαθὸν νομίζουσιν εἶναι, εἰ δὲ	δεξιὸς,	κακόν· καὶ ἐν ἱεροσκοπίῃ τὰ
[1, 18]	καὶ ἄρθρων καὶ τοῦ ἐπιπολαίου	δέρματος·	καὶ οὐρητικὸν δὲ, καὶ καρηβαρίην
[1, 10]	ἑτεροιώσειαν κατὰ τὸ σῶμα, ὡς	δὴ	γλυκύν τε καὶ οἰνώδεα οἶνον
[1, 11]	τὴν ἀῤῥωστίην, ὥστε ἀφαιρεθῆναι· προστεκμαρτέα	δὴ	καὶ ἡ ἰσχὺς καὶ ὁ
[1, 2]	οὕτως ἔχει, ἀλλ´ ἐν τουτέοισι	δὴ	καὶ πάνυ μέγα διαφέρουσιν ἕτεροι
[1, 12]	αὐτίκα ἔῤῥωται μᾶλλον· ἢν δὲ	δὴ	καὶ πλείω χρόνον διελινύσαν ἐξαπίνης
[1, 17]	ἄκοπρόν ἐστι φύσει· ἢν δὲ	δὴ	καὶ ποδῶν ψυχρῶν ποτε ἐόντων
[1, 18]	μετὰ τὸ λουτρόν. Μέγα μὲν	δὴ	μέρος χρὴ νέμειν τῷ κάμνοντι,
[1, 9]	ἕξιας ξυμβαινόντων μάλιστα νοσοποιέουσιν· οὐ	δὴ	οἷόν τε παρὰ καιρὸν οὔτε
[1, 13]	βάρος ὅλου τοῦ σώματος. ~Ὁ	δὴ	οὖν πλεῖστός μοι λόγος γέγονε
[1, 3]	τῶν μαντίων τἀναντία τουτέων. Φημὶ	δὴ	πάγκαλον εἶναι τοῦτο τὸ σκέμμα
[1, 9]	Αὐτοὶ μέντοι σφῶν αὐτῶν δυσφορώτερον	δὴ	τὰ τοιαῦτα φέρουσιν οἱ πικρόχολοι
[1, 1]	μέν τοι ὕστερον ἐπιδιασκευάσαντες, ἰητρικώτερον	δή	τι ἐπῆλθον περὶ τῶν προσοιστέων
[1, 14]	ἧσσον φρενῶν ἁπτόμενος, καὶ διαχωρητικώτερος	δή	τι τοῦ ἑτέρου κατ´ ἔντερον,
[1, 9]	ὑγιαινόντων, οἷα ξυμφέρει· εἰ γὰρ	δὴ	τοῖσί γε ὑγιαίνουσι φαίνεται διαφέροντα
[1, 14]	πλαδαρώτερα καὶ ξυσματωδέστερα εἴη, ἐν	δὴ	τοῖσι τοιουτέοισι πρέποι ἂν μάλιστα
[1, 18]	καιροῦ καὶ μὴ προδιελήλυθεν· οὐδὲ	δὴ	τοὺς γεγυιωμένους χρὴ λούειν, οὐδὲ
[1, 15]	μούνῳ χρέονται ποτῷ, ὡς τοιούτῳ	δῆθεν	ἐόντι· τὸ δὲ οὐ παντάπασιν
[1, 11]	δὲ ἐν ἀρχῇσιν ἐπιφαινόμενα παραφροσύνης	δηλωτικά	ἐστι σφοδρῆς, καὶ ὡς ἐπιτοπολὺ
[1, 2]	μέγα σημεῖον τόδε, ὅτι οἱ	δημόται	ἀξυνετώτατοι αὐτοὶ ἑωυτῶν περὶ τουτέων
[1, 3]	ὅλη ἡ τέχνη πρὸς τῶν	δημοτέων	μεγάλην, ὡς μηδὲ δοκέειν ὅλως
[1, 2]	τοῖον καὶ μελίκρητον, ἅπαντα τοῖσι	δημότῃσι	δοκέουσιν οἱ ἰητροὶ ταῦτα λέγειν,
[1, 15]	ὁκόσον μέλι ἐκλείχοι, πολλῷ ἂν	δήπου	ἰσχυρότερος εἴη ὑπὸ τοῦ μέλιτος,
[1, 15]	δοτέον, τὰ μέγιστα εἴρηται, καὶ	δι´	ἃ οὐ δοτέον. Κατέγνωσται δὲ
[1, 7]	ἀηδέα ἢ διὰ πικρότητα ἢ	δι´	ἄλλην τινὰ ἀηδίην, ἢ διὰ
[1, 11]	διὰ κενεαγγείην ἀσθενεῦνται, αἵ τε	δι´	ἄλλον τινὰ ἐρεθισμὸν, αἵ τε
[1, 11]	χολώδεα· ἀγρυπνίαι τε ξυνεμπίπτουσιν αὐτέοισι,	δι´	ἃς οὐ πέσσεται ἡ νοῦσος,
[1, 3]	γὰρ βλάβην ἡγεῦνται εἶναι) ἀλλὰ	δι´	ὀθονίου διηθεῦντες τὸν χυλὸν διδόασιν·
[1, 16]	ψύχει· ταύτην καὶ οἶδα μούνην	δι´	ὀξυμέλιτος γιγνομένην βλάβην, ἥτις καὶ
[1, 11]	ῥόφημα πλεῖον ἢ σιτίον, οἰόμενος	διὰ	κενεαγγείην ἀσθενέειν. Ἀεικὲς δὲ καὶ
[1, 11]	κενεαγγείην ἀσθενέειν. Ἀεικὲς δὲ καὶ	διὰ	κενεαγγείην ἀσθενέοντα μὴ γνῶναι καὶ
[1, 11]	ἐν τῇσι νούσοισιν, αἵ τε	διὰ	κενεαγγείην ἀσθενεῦνται, αἵ τε δι´
[1, 16]	παντὸς χρέεσθαι τούτῳ, μάλιστα μὲν	διὰ	ξύσιν ἢ τρηχυσμὸν τοῦ ἐντέρου
[1, 6]	μάλιστα φυλάσσεσθαι, κατ´ ἀρχὰς καὶ	διὰ	παντὸς τοῦ νουσήματος· ὅταν μὲν
[1, 17]	ἧσσον τῶν ἄλλων, εἴ τις	διὰ	παντὸς ὕδατι ποτῷ χρέοιτο. Μεσηγὺ
[1, 16]	οὐκ ἐπιτήδειόν ἐστιν αἰεὶ καὶ	διὰ	παντὸς χρέεσθαι τούτῳ, μάλιστα μὲν
[1, 15]	ἀκρητέστερος ᾖ. ~Μελίκρητον δὲ πινόμενον	διὰ	πάσης τῆς νούσου ἐν τῇσιν
[1, 7]	μὴ ἄγαν ἐστὶν ἀηδέα ἢ	διὰ	πικρότητα ἢ δι´ ἄλλην τινὰ
[1, 7]	δι´ ἄλλην τινὰ ἀηδίην, ἢ	διὰ	πλῆθος ἢ χροιὴν ἢ ὑποψίην
[1, 11]	ἄλλον τινὰ ἐρεθισμὸν, αἵ τε	διὰ	πόνον καὶ ὑπὸ ὀξύτητος τῆς
[1, 5]	οἱ θάνατοι τῶν τοιουτέων γίγνονται.	Διὰ	ταύτας οὖν τὰς προφάσιας καὶ
[1, 2]	ἰητροὶ ἰητροὶ δοκέουσιν εἶναι μάλιστα	διὰ	ταύτας τὰς νούσους ῥηΐδιον γὰρ
[1, 3]	ὁ κάμνων, οἱ δὲ καὶ	διὰ	τέλεος ἄχρις ἂν κριθῇ ἡ
[1, 12]	ταλαιπωρήσειεν ἐν ταύτῃσι τῇσιν ἡμέρῃσιν.	Διὰ	τέλεος οὖν μαρτυρέει ταῦτα πάντα
[1, 18]	Ἔστι δὲ ὅτε ἧσσον χρηστέον	διὰ	τὴν ἀπαρασκευασίην τῶν ἀνθρώπων· ἐν
[1, 17]	ἐπιῤῥοφεόμενον ὀλίγον πτυέλου ἀναγωγόν ἐστι	διὰ	τὴν μεταβολὴν τῆς ποιότητος τῶν
[1, 3]	Ἀκαταμάθητα μὲν οὖν τάδε ἐστί·	διὰ	τί ἄρα ἐν τῇσιν ὀξείῃσι
[1, 10]	δίψαν παρέχει, καὶ ἐξαπιναίην πληθώρην	διὰ	τὸ ξηραντικόν τε καὶ βραδύπορον·
[1, 17]	ἐπιπολαστικόν· βραδύπορόν τε γάρ ἐστι	διὰ	τὸ ὑπόψυχρον καὶ ἄπεπτον εἶναι·
[1, 5]	οἱ ἀρχαῖοι βλητοὺς ἐνόμιζον εἶναι	διὰ	τόδε μάλιστα· οὐχ ἥκιστα δὲ,
[1, 17]	διουρητικόν· προσβλάπτει δέ τι καὶ	διὰ	τόδε, ὅτι ἄκοπρόν ἐστι φύσει·
[1, 16]	ποτῷ μοῦνον διαιτωμένοισιν ἄνευ ῥοφημάτων	διὰ	τόδε οὐκ ἐπιτήδειόν ἐστιν αἰεὶ
[1, 11]	μὲν γὰρ κακόν ἐστιν, ἢν	διὰ	τὸν πόνον καὶ τὴν ὀξύτητα
[1, 15]	εἶναι νενόμισται· ἐκλήθη δὲ τοῦτο	διὰ	τοὺς ἀποκαρτερέοντας· ἔνιοι γὰρ μελικρήτῳ
[1, 1]	ἐκεῖνοι ἐπεξῄεσαν· καὶ οὐ μοῦνον	διὰ	τοῦτο οὐκ ἐπαινέω, ἀλλ´ ὅτι
[1, 15]	ὡς καταγυιοῖ τοὺς πίνοντας, καὶ	διὰ	τοῦτο ταχυθάνατον εἶναι νενόμισται· ἐκλήθη
[1, 4]	ἢν μή τι δέῃ ἢ	διὰ	φαρμακίην ἢ κλύσιν διαλιπεῖν. Καὶ
[1, 12]	ἄρθρα μὴ εἰθισμένα πονέειν, ἢν	διὰ	χρόνου ἐξαπίνης πρὸς τὸ πονέειν
[1, 3]	δὲ οὐδὲ προβαλλόμενα εὑρίσκεται· καίτοι	διαβολήν	γε ἔχει ὅλη ἡ τέχνη
[1, 11]	σημήϊα οἷσι δεῖ ἕκαστα τουτέων	διαγιγνώσκειν.	~Παραπλήσια μέντοι τοῖσι κατὰ κοιλίην
[1, 11]	ἐμπείρους τοὺς ἰητροὺς, ὡς χρὴ	διαγιγνώσκειν	τὰς ἀσθενείας ἐν τῇσι νούσοισιν,
[1, 9]	εὐκαταμάθητόν γε ἐστὶν, ὅτι φαύλη	δίαιτα	βρώσιος καὶ πόσιος αὐτὴ ἑωυτῇ
[1, 11]	χρὴ κενεαγγέειν τοὺς μέλλοντας ῥοφήμασι	διαιτᾶσθαι,	κενεαγγέουσιν· ἐν ᾗσί τε οὐ
[1, 9]	τὰ μαθήματα ποιέεσθαι ἐν τῇ	διαίτῃ	τῶν ἀνθρώπων ἔτι ὑγιαινόντων, οἷα
[1, 11]	μὴ γνῶναι καὶ πιέζειν τῇ	διαίτῃ·	φέρει μὲν γάρ τινα κίνδυνον
[1, 11]	τελείως, τεταρταῖος δὲ ἐὼν τοιάδε	διαιτηθείη,	ἢ καὶ πεμπταῖος· ἔτι μέντοι
[1, 11]	ἐστιν ἢ εἰ ἑτεροίως τις	διαιτηθείη·	πολλῷ μέντοι ἐλάσσω βλάβην φέρει
[1, 11]	ἐν τῇσιν ὕστερον ἡμέρῃσιν οὕτω	διαιτηθείη,	πρὶν ἢ πέπειρον γενέσθαι τὴν
[1, 9]	μεγάλα τὰ τοῖα ἢ τοῖα	διαιτήματα	καὶ ἐν ἄλλῳ τινί που
[1, 11]	οὐκ ὀρθῶς ἄγουσιν ἐς τὰ	διαιτήματα	οἱ ἰητροὶ τοὺς κάμνοντας· ἀλλ´
[1, 9]	τοῖσιν ὑγιαίνουσιν εἵνεκεν ἡμίσεος ἡμέρης	διαίτης	μεταβολῆς παρὰ τὸ ἔθος, οὔτε
[1, 1]	προσοιστέων ἑκάστοισιν· ἀτὰρ οὐδὲ περὶ	διαίτης	οἱ ἀρχαῖοι ξυνέγραψαν οὐδὲν ἄξιον
[1, 0]	~ΠΕΡΙ	ΔΙΑΙΤΗΣ	ΟΞΕΩΝ. ~Οἱ ξυγγράψαντες τὰς Κνιδίας
[1, 18]	ἐν ἑκάστοισι τῶν τρόπων τῆς	διαίτης,	οὕς τε μή. Οἷοι μὲν
[1, 11]	ἀνθρώπου, καὶ τοῦ ἔθεος τῆς	διαίτης	τοῦ κάμνοντος, οὐ μοῦνον σιτίων,
[1, 11]	τῷ ἐναντίῳ λόγῳ· μεταβολὴ τῆς	διαίτης	τουτέοισιν ἐγένετο, οὐ μεταβάλλοντος τοῦ
[1, 4]	γίγνονται ἢ εἰ ἀλλοίως τις	διαιτῴη,	καὶ αἱ κρίσιες ἁπλούστεραι καὶ
[1, 16]	πίνειν. Τοῖσι δὲ ποτῷ μοῦνον	διαιτωμένοισιν	ἄνευ ῥοφημάτων διὰ τόδε οὐκ
[1, 4]	εἰρῆσθαι, ἀλλὰ χρηστέον, καὶ οὐ	διαλειπτέον,	ἢν μή τι δέῃ ἢ
[1, 4]	ἢ διὰ φαρμακίην ἢ κλύσιν	διαλιπεῖν.	Καὶ τοῖσι μέν γε εἰθισμένοισι
[1, 13]	ἐπὶ τὰ ἕτερα αὖ μεταβολὴ	διαλύει	σῶμα, καὶ ἑφθότητα καὶ καρηβαρίην
[1, 16]	ξυμφέρουσι· τὰ μὲν γὰρ πικρὰ	διαλύεται	καὶ ἐκφλεγματοῦται, μετεωριζόμενα ὑπ´ αὐτέου·
[1, 7]	ἀπὸ τρόπου ἐστὶ χρησάμενον πειρηθῆναι	διαλῦσαι	τὴν ὀδύνην. Θερμασμάτων δὲ κράτιστον
[1, 11]	ἱδρῶτες περὶ τὸν τράχηλον, καὶ	διαπορήματα,	καὶ πνεῦμα προσπταῖον ἐν τῇ
[1, 16]	καὶ ὄλισθον ἐμποιήσειε, καὶ ὥσπερ	διαπτερώσειε	τὸν βρόγχον, παρηγορήσειεν ἂν τὸν
[1, 11]	ὅλως ἀφελεῖν πολλαχοῦ λυσιτελέει, ὅκου	διαρκέειν	μέλλει ὁ κάμνων, μέχρις ἂν
[1, 7]	χρή· πλείω τε γὰρ χρόνον	διαρκέσει	καὶ παραμενεῖ, καὶ ἅμα ὡς
[1, 3]	τῶν ἰητρῶν ἅπαντα τὸν αἰῶνα	διατελεῦσι	πτισάνας διδόντες ἀδιηθήτους, καὶ νομίζουσιν
[1, 15]	καὶ λεπτὸν καὶ λευκὸν καὶ	διαφανὲς	γίγνεται· ἀρετὴν δὲ ἥντινα αὐτέῳ
[1, 15]	ᾗ δὲ ἀσθενέστερον. Μέγα μὴν	διαφέρει	καὶ οἴνου καὶ μέλιτος ἀκρητότης·
[1, 9]	καὶ ἔν γε τῇσι νούσοισι	διαφέρει	μεγάλα, καὶ τουτέων ἐν τῇσιν
[1, 1]	καμνόντων νοῦσον, τῷ ἕτερον ἑτέρου	διαφέρειν	τι, καὶ, ἢν μὴ τωὐτὸ
[1, 10]	παρὰ τὸ ἔθος βρωθέντες οἷα	διαφέροντα	ἀλλήλων ποιεῦσι· καὶ μᾶζά τε
[1, 9]	δὴ τοῖσί γε ὑγιαίνουσι φαίνεται	διαφέροντα	μεγάλα τὰ τοῖα ἢ τοῖα
[1, 2]	κάρτα γιγνώσκουσι τοὺς ἐς ταῦτα	διαφέροντας	τῶν πέλας, ἑτεροίων τε μᾶλλον
[1, 6]	ποτῷ μοῦνον, ἔστιν ὅπη καὶ	διαφερόντως	τιμωρητέον. Χρὴ δὲ τό γε
[1, 2]	καὶ τἄλλα πάντα τὰ τοιουτότροπα	διαφερόντως	τῶν πέλας ἐπὶ τὸ βέλτιον
[1, 15]	ἀρετὴν δὲ ἥντινα αὐτέῳ προσθέω	διαφέρουσάν	τι τοῦ ὠμοῦ οὐκ ἔχω·
[1, 2]	τουτέοισι δὴ καὶ πάνυ μέγα	διαφέρουσιν	ἕτεροι ἑτέρων. ~Δοκέει δέ μοι
[1, 2]	τῶν ἀνθρώπων κτείνει, ἐν τουτέοισι	διαφέρων	τι τῶν ἄλλων εἴη ἐπὶ
[1, 11]	ὡς ἐπιτοπολὺ ἀποθνήσκουσιν· οἱ δὲ	διαφεύγοντες,	ἢ μετὰ ἀποστήματος, ἢ αἵματος
[1, 11]	ῥινὸς, ἢ πῦον παχὺ πτύσαντες	διαφεύγουσιν,	ἄλλως δὲ οὔ. Οὐδὲ γὰρ
[1, 2]	καθαρίως, καθαρίως, καὶ ὁκόσα ἀνωδύνως	διαχειρίζεσθαι,	ὡς ἀνωδυνώτατα ποιέειν, καὶ τἄλλα
[1, 15]	ὑδαρέος ἄγει· τὸ δὲ τοιόνδε	διαχώρημα	ἔχει μὲν καὶ ἄλλα σίνεα
[1, 14]	μηδὲ τὸ οὖρον ἴσχοιτο, τὰ	διαχωρήματα	δὲ πλαδαρώτερα καὶ ξυσματωδέστερα εἴη,
[1, 15]	ποιέει μᾶλλον· τὰ μέντοι ἀφρώδεα	διαχωρήματα	καὶ μᾶλλον τοῦ καιροῦ κατακορέως
[1, 17]	καὶ ἄπεπτον εἶναι· καὶ οὔτε	διαχωρητικὸν,	οὔτε διουρητικόν· προσβλάπτει δέ τι
[1, 15]	τῶν ἀπὸ σπλάγχνων κωλύῃ. Καὶ	διαχωρητικώτερον	δὲ κάτω χολωδέων, ἔστι μὲν
[1, 14]	καὶ ἧσσον φρενῶν ἁπτόμενος, καὶ	διαχωρητικώτερος	δή τι τοῦ ἑτέρου κατ´
[1, 18]	ὑπὸ σπόγγου ἐκμασσομένην, καὶ μὴ	διαψύχεσθαι	τὰ ἄκρεα, μήτε τὴν κεφαλὴν,
[1, 9]	κρόταφοι πάλλονται, καὶ τὰ ἄκρα	διαψύχονται·	καὶ οἱ μὲν πλεῖστοι τῶν
[1, 11]	αὐτὸ τὸ πρῆγμα ἐπικαιρότατόν ἐστι	διδακτήριον·	οἱ γὰρ ἀρχόμενοι τῶν ὀξέων
[1, 11]	εὐακεστότεραι. Τοῦτο οὖν ἡγεῦμαι μέγιστον	διδακτήριον,	ὅτι οὐ στερητέαι αἱ πρῶται
[1, 3]	δι´ ὀθονίου διηθεῦντες τὸν χυλὸν	διδόασιν·	οἱ δ´ αὖ τινες αὐτέων
[1, 7]	καὶ τὰ ἐν τοῖσι ῥοφήμασι	διδόμενα	ὑπήλατα ἀρήγει, ὁκόσα μὴ ἄγαν
[1, 4]	οἴοιτο, οὐ χρὴ ἐπὶ πλέον	διδόναι,	ἀλλὰ προπίνειν πρὸ τοῦ ῥοφήματος
[1, 16]	κάμνοντος, κἢν ἐλπίδα ἔχῃ, διδόναι·	διδόναι	δὲ, ἢν διδῷς, ἀκροχλίαρον καὶ
[1, 16]	τοῦ κάμνοντος, κἢν ἐλπίδα ἔχῃ,	διδόναι·	διδόναι δὲ, ἢν διδῷς, ἀκροχλίαρον
[1, 1]	τοῖσι νουσήμασιν, ἐφ´ οἷσι παρῄνεον	διδόναι,	ἔτι ἂν ἀξιώτερα ἐπαίνου ἦν,
[1, 6]	καταβῇ ἐς τοὺς πόδας, τότε	διδόναι,	καὶ νομίζειν μέγα δύνασθαι τὸν
[1, 1]	τῶν ὀξειῶν νούσων, φάρμακα ἐλατήρια	διδόναι	καὶ ὀῤῥὸν καὶ γάλα ἐς
[1, 4]	Πλῆθος δὲ ἀρκέει κατ´ ἀρχὰς	διδόναι	μὴ πουλὺ, μηδὲ ὑπέρπαχυ, ἀλλ´
[1, 7]	τὸ φάρμακον, ἐπιῤῥοφῇν αὐτίκα χρὴ	διδόναι	μηδὲν ἔλασσον ἀξίως λόγου ἢ
[1, 7]	ἐστὶ μεσηγὺ τῆς καθάρσιος μὴ	διδόναι	ῥοφῇν· ὁκόταν δὲ λήξῃ ἡ
[1, 6]	ἢ τῶν ἐπικινδύνων τι ἐμφαίνηται,	διδόναι	τὸ ῥόφημα μήτε πουλὺ μήτε
[1, 3]	ἅπαντα τὸν αἰῶνα διατελεῦσι πτισάνας	διδόντες	ἀδιηθήτους, καὶ νομίζουσιν ὀρθῶς ἰητρεύειν,
[1, 5]	δὲ πτισάνας ἢν οὕτως ἔχουσι	διδῷ,	ταχέες οἱ θάνατοι τῶν τοιουτέων
[1, 16]	ἔχῃ, διδόναι· διδόναι δὲ, ἢν	διδῷς,	ἀκροχλίαρον καὶ κατ´ ὀλίγον τὸ
[1, 12]	δὲ δὴ καὶ πλείω χρόνον	διελινύσαν	ἐξαπίνης ἐς τοὺς πόνους ἔλθῃ,
[1, 7]	ἢ ὡς ἄν τις πίοι,	διέντα	καὶ ἀναζέσαντα, ἐς μαρσίππια καταῤῥάψαντα
[1, 6]	βαλάνῳ προσχρήσασθαι, ἢν μὴ αὐτόματα	διεξίῃ	καλῶς. Καιρὸν δὲ τῆς δόσιος
[1, 15]	πολλαπλάσιον γὰρ καὶ τὸ κόπριον	διεξίοι	ἂν αὐτέῳ. Εἰ μέντοι ῥοφήματι
[1, 14]	ἐν τῇ τοῦ γλυκέος οἴνου	διηγήσει·	ἐς δὲ κύστιν μᾶλλον πόριμος
[1, 3]	ἡγεῦνται εἶναι) ἀλλὰ δι´ ὀθονίου	διηθεῦντες	τὸν χυλὸν διδόασιν· οἱ δ´
[1, 9]	εἰθισμένη ἐπιξηραίνεσθαι, καὶ μὴ δὶς	διογκοῦσθαι,	μήτε δὶς ἕψειν τὰ σιτία.
[1, 4]	τῇ ἑψήσει ὁκόσον πλεῖστον ἐπεφύκει	διογκοῦσθαι.	Ὁκόσοι μὲν οὖν πτισάνῃσι χρέονται,
[1, 3]	τοῖσιν ὀξέσι τῶν νουσημάτων τοσόνδε	διοίσουσιν	ἀλλήλων οἱ χειρωνάκται, ὥστε ἃ
[1, 14]	καὶ ὀξύμελι, τοισίδε σημαινόμενον χρὴ	διορίζειν	ἐν τῇσιν ὀξείῃσι νούσοισιν. Ὁ
[1, 17]	εἶναι· καὶ οὔτε διαχωρητικὸν, οὔτε	διουρητικόν·	προσβλάπτει δέ τι καὶ διὰ
[1, 14]	Καὶ γὰρ οὖν οὗτος ἧσσον	διουρητικὸς	γίγνεται τὸ ἐπίπαν τοῦ οἰνώδεος
[1, 14]	πόριμος ἐὼν τοῦ ἑτέρου καὶ	διουρητικὸς	καὶ καταῤῥηκτικὸς, αἰεὶ πολλὰ προσωφελέοι
[1, 15]	ἀμφοτέρων δ´ ὅμως τούτων, εἰ	διπλάσιον	μέτρον οἴνου ἀκρήτου πίνοι τις
[1, 9]	κοιλίη εἰθισμένη ἐπιξηραίνεσθαι, καὶ μὴ	δὶς	διογκοῦσθαι, μήτε δὶς ἕψειν τὰ
[1, 4]	δὲ, ἢν ἐνδέχηται, καὶ τουτέοισι	δὶς	δοτέον, ἤν τι δοκέῃ προσδεῖν.
[1, 4]	εἰθισμένοισι δὶς σιτέεσθαι τῆς ἡμέρης,	δὶς	δοτέον· τοῖσι δὲ μονοσιτέειν εἰθισμένοισιν,
[1, 9]	καὶ μὴ δὶς διογκοῦσθαι, μήτε	δὶς	ἕψειν τὰ σιτία. Ἀρήγει οὖν
[1, 4]	Καὶ τοῖσι μέν γε εἰθισμένοισι	δὶς	σιτέεσθαι τῆς ἡμέρης, δὶς δοτέον·
[1, 9]	Ἀλλὰ μὴν καὶ οἱ μεμαθηκότες	δὶς	σιτέεσθαι τῆς ἡμέρης, ἢν μὴ
[1, 9]	ἐς ἄλλο. Ἐπεὶ καὶ τοῖσι	δὶς	σιτεομένοισι τῆς ἡμέρης καὶ τοῖσι
[1, 18]	τοὺς δὲ φιλολουτρέοντας οὐδ´ εἰ	δὶς	τῆς ἡμέρης λούοις, οὐδὲν ἂν
[1, 6]	δὲ, ψυχρῷ· ἢν δὲ πολλὴ	δίψα	ᾖ, μελικρήτῳ καὶ ὕδατι. Ἔπειτα,
[1, 10]	τε φλεβῶν καὶ καρηβαρίην καὶ	δίψαν·	καὶ λευκός τε καὶ μέλας
[1, 10]	ὁ ἄρτος θερμὸς βρωθεὶς οἵην	δίψαν	παρέχει, καὶ ἐξαπιναίην πληθώρην διὰ
[1, 17]	τινα ἐμποιέει. Ἄλλως δὲ οὔτε	δίψαν	παύει, ἀλλ´ ἐπιπικραίνει· χολῶδες γὰρ
[1, 15]	ἢ τοῖσι μὴ τοιούτοισίν ἐστιν·	διψῶδές	γε μὴν ἧσσον τοῦ γλυκέος
[1, 14]	ὁ γλυκύς. Καὶ οἷσι μὲν	διψώδης	ἐστὶ πινόμενος, ἧσσον ἂν τούτοισιν
[1, 14]	ἕτερος οἶνος, οἷσι δὲ μὴ	διψώδης,	μᾶλλον ἀνάγοι ἂν τοῦ ἑτέρου.
[1, 14]	τοῖσι πικροχόλοισι· καὶ γὰρ οὖν	διψώδης	τοῖσί γε τοιουτέοισίν ἐστιν· ἀτὰρ
[1, 3]	αὐτέων οὔτ´ ἂν πτισάνην παχείην	δοῖεν,	οὔτε χυλόν· οἱ μὲν μέχρις
[1, 8]	καὶ ἴσως τι καὶ εἰκὸς	δοκέει	αὐτέοισιν εἶναι, μεγάλης μεταβολῆς γενομένης
[1, 11]	τῶν χειρωνακτέων ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων·	δοκέει	γὰρ αὐτέοισιν ὁ ἐσελθὼν ἰητρὸς
[1, 3]	πάνυ μέγα διαφέρουσιν ἕτεροι ἑτέρων.	~Δοκέει	δέ μοι ἄξια γραφῆς εἶναι
[1, 4]	πεμπταίοισιν ἢ ἑβδομαίοισιν ἢ ἐναταίοισι	δοκέει	κρίνεσθαι, ὡς καὶ τὸ ἄρτιον
[1, 4]	ἐθέλῃ. ~Πτισάνη μὲν οὖν μοι	δοκέει	ὀρθῶς προκεκρίσθαι τῶν σιτηρῶν γευμάτων
[1, 9]	ἔργον, καὶ καρδιαλγέες· κρεμᾶσθαι γὰρ	δοκέει	τὰ σπλάγχνα αὐτέοισι, καὶ οὐρέουσι
[1, 3]	τῶν δημοτέων μεγάλην, ὡς μηδὲ	δοκέειν	ὅλως ἰητρικὴν εἶναι· ἔν γε
[1, 1]	καὶ, ἢν μὴ τωὐτὸ νούσημα	δοκέῃ	εἶναι, μὴ τωὐτὸ οὔνομα ἔχειν.
[1, 7]	κάμνοντος προσφέρηται, ἢν ἄρα μὴ	δοκέῃ	καὶ τοῦτο χρήσιμον πρός τι
[1, 4]	τουτέοισι δὶς δοτέον, ἤν τι	δοκέῃ	προσδεῖν. Πλῆθος δὲ ἀρκέει κατ´
[1, 2]	οἱ γὰρ μὴ ἰητροὶ ἰητροὶ	δοκέουσιν	εἶναι μάλιστα διὰ ταύτας τὰς
[1, 2]	καὶ μελίκρητον, ἅπαντα τοῖσι δημότῃσι	δοκέουσιν	οἱ ἰητροὶ ταῦτα λέγειν, οἵ
[1, 11]	ὁ ἕτερος ἐκώλυεν, ἐπιδήλως ἂν	δοκοίη	ὠφεληκέναι. Τὰ δὲ τοιαῦτα μάλιστα
[1, 6]	ἐπισχεῖν χρὴ τοῦ ῥοφήματος τὴν	δόσιν,	μάλιστα δὲ καὶ τοῦ ποτοῦ
[1, 6]	τε ἄνευ ὀδύνης, ἐπισχεῖν τὴν	δόσιν	τοῦ ῥοφήματος, ἔστ´ ἂν οἴηται
[1, 6]	διεξίῃ καλῶς. Καιρὸν δὲ τῆς	δόσιος	τοῦ ῥοφήματος τόνδε μάλιστα φυλάσσεσθαι,
[1, 4]	ἢν ἐνδέχηται, καὶ τουτέοισι δὶς	δοτέον,	ἤν τι δοκέῃ προσδεῖν. Πλῆθος
[1, 15]	ἂν πολλὰ ἀτυχοίης· οἷσι δὲ	δοτέον,	καὶ οἷσιν οὐ δοτέον, τὰ
[1, 15]	εἴρηται, καὶ δι´ ἃ οὐ	δοτέον.	Κατέγνωσται δὲ μελίκρητον ὑπὸ τῶν
[1, 17]	ἢ ὑδαρέα καὶ κιῤῥὸν παντελῶς	δοτέον	οἶνον καὶ ἄοσμον παντάπασι, καὶ
[1, 15]	δὲ δοτέον, καὶ οἷσιν οὐ	δοτέον,	τὰ μέγιστα εἴρηται, καὶ δι´
[1, 4]	τοῖσι δὲ μονοσιτέειν εἰθισμένοισιν, ἅπαξ	δοτέον	τὴν πρώτην, ἐκ προσαγωγῆς δὲ,
[1, 4]	δὶς σιτέεσθαι τῆς ἡμέρης, δὶς	δοτέον·	τοῖσι δὲ μονοσιτέειν εἰθισμένοισιν, ἅπαξ
[1, 1]	μὲν τουτέου καὶ μὴ ἰητρὸς	δύναιτο	τις ἂν ὀρθῶς ξυγγράψαι, εἰ
[1, 10]	ἢ ἄλλα ὁκόσα τοιουτότροπα μεγάλας	δυνάμιας	ἔχοντα ἰδίας, ἧσσον ἄν τις
[1, 9]	μὲν πλεῖστοι τῶν ἀνηριστηκότων οὐ	δύνανται	κατεσθίειν τὸ δεῖπνον· δειπνήσαντες δὲ
[1, 10]	φαίη θαυμαστὸν εἶναι μὴ τωὐτὸ	δύνασθαι	ἐξαπίνης μεταβληθέντα. ~Τιμωρητέον δὲ τοιόνδε
[1, 3]	πᾶσιν ἐς ὑγείην μέγα τι	δύνασθαι,	καὶ τοῖσιν ὑγιαίνουσιν ἐς ἀσφαλείην,
[1, 6]	τότε διδόναι, καὶ νομίζειν μέγα	δύνασθαι	τὸν καιρὸν τοῦτον ἐν πάσῃσι
[1, 9]	θέρεος ἀθαλπέως· ἢν δὲ μὴ	δύνηται	καθεύδειν, βραδείην, συχνὴν περίοδον, πλανηθέντα,
[1, 8]	νούσων προταριχεύσαντες τοὺς ἀνθρώπους ἢ	δύο	ἢ τρεῖς ἢ καὶ πλείονας
[1, 11]	ὁκόταν ῥοφέειν ἄρξωνται, ἢν προκενεαγγήσωσι	δύο	ἢ τρεῖς ἡμέρας ἢ πλείους,
[1, 11]	τις τὰς μὲν πρώτας ἡμέρας	δύο	ἢ τρεῖς κενεαγγήσειε τελείως, τεταρταῖος
[1, 4]	κρίσιος· μάλιστα δὲ κρίσιος ὑπερβολῆς	δύο	ἡμερέων, οἷσί γε ἢ πεμπταίοισιν
[1, 12]	ἄγαν εὐελκὴς ἐὼν, μήτε ἄγαν	δυσελκὴς,	αὐτίκα ἀρξάμενος ἐκ πρώτης κατακείμενος
[1, 9]	δὲ βαρύνουσι τὴν κοιλίην, καὶ	δυσκοιτέουσι	πουλὺ μᾶλλον ἢ εἰ προηριστήκεσαν.
[1, 15]	ὑποχονδρίων καῦμα σβεννύει, ἀλλὰ ὁρμᾷ,	δυσφορίην	τε καὶ ῥιπτασμὸν τῶν μελέων
[1, 10]	ὡσαύτως δὲ καὶ τὰ ποτά·	δυσφόρως	δὲ φέρουσι τὰ βρώματα, ἃ
[1, 9]	ἔθος. Αὐτοὶ μέντοι σφῶν αὐτῶν	δυσφορώτερον	δὴ τὰ τοιαῦτα φέρουσιν οἱ
[1, 11]	ἐσελθὼν, καὶ γνοὺς τὰ ξυμβεβηκότα,	δῴη	καὶ φαγεῖν καὶ πιεῖν, ἃ
[1, 5]	μή τις ὑποκενώσας τὸ ῥόφημα	δώῃ,	τὴν ὀδύνην ἐνεοῦσαν προσπαροξύνειεν ἂν,