HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Hippocrate de Cos, Du régime dans les maladies aiguës (1ière partie)

Liste des contextes (ordre alphabétique)


η  =  46 formes différentes pour 305 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Partie, Chap.
[1, 11]   σωτηρίην θάνατον φέρει γιγνωσκόμενα     ἀγνοούμενα τὰ τοιαῦτα. Μέζον μὲν
[1, 11]   δὲ διαφεύγοντες, μετὰ ἀποστήματος,     αἵματος ῥύσιος ἐκ τῆς ῥινὸς,
[1, 10]   σίλφιον ὀπὸς καυλὸς,     ἄλλα ὁκόσα τοιουτότροπα μεγάλας δυνάμιας
[1, 13]   ῥοφήμασι πρὶν νοῦσος πεπανθῇ,     ἄλλο τι σημεῖον φανῇ,
[1, 7]   σέσελι κύμινον ἄννησον     ἄλλο τι τῶν εὐωδέων μίσγοντα,
[1, 16]   Γυναιξὶ δὲ τὸ ἐπίπαν πολεμιώτερον     ἀνδράσιν ὄξος· ὑστεραλγὲς γάρ ἐστιν.
[1, 7]   δαῦκον σέσελι κύμινον     ἄννησον ἄλλο τι τῶν
[1, 10]   τάσιν κοιλίης τῷ μαζοφαγέειν εἰθισμένῳ·     αὐτός τε ἄρτος θερμὸς
[1, 10]   παρὰ τὸ ἔθος, ὑγρὴ,     γλίσχρη· καὶ τὰ ἄλφιτα οἷόν
[1, 7]   ἐστὶν ἀηδέα διὰ πικρότητα     δι´ ἄλλην τινὰ ἀηδίην,
[1, 7]   ὁκόσα μὴ ἄγαν ἐστὶν ἀηδέα     διὰ πικρότητα δι´ ἄλλην
[1, 7]   δι´ ἄλλην τινὰ ἀηδίην,     διὰ πλῆθος χροιὴν
[1, 4]   διαλειπτέον, ἢν μή τι δέῃ     διὰ φαρμακίην κλύσιν διαλιπεῖν.
[1, 8]   τῶν νούσων προταριχεύσαντες τοὺς ἀνθρώπους     δύο τρεῖς καὶ
[1, 4]   ἡμερέων, οἷσί γε πεμπταίοισιν     ἑβδομαίοισιν ἐναταίοισι δοκέει κρίνεσθαι,
[1, 7]   τεταρταῖον, πεμπταῖον, ἑκταῖον,     ἑβδομαῖον, ἤν γε μὴ προκριθῇ
[1, 4]   εἰσι, καὶ ἔμπυοι ἧσσον γίγνονται     εἰ ἀλλοίως τις διαιτῴη, καὶ
[1, 12]   προβαίνειν, μᾶλλον ἂν πονέοι τότε     εἰ αὐτίκα ἐξ ἀρχῆς πλανώμενος
[1, 12]   πόνον ἔλθοι, πουλὺ πλείω βλαβείη)     εἰ ἐκ πολλῆς ἐδωδῆς ἐς
[1, 12]   ἐξαπίνης, πολλῷ ἂν μᾶλλον πονήσειεν     εἰ ἐκείνως ἰητρευόμενος τὰ αὐτὰ
[1, 11]   δὲ ταῦτα κακίω μέν ἐστιν     εἰ ἑτεροίως τις διαιτηθείη· πολλῷ
[1, 12]   ὑγιὴς πολλῷ θᾶσσον ἂν γένοιτο,     εἰ πλανώμενος ἰητρεύοιτο· εἰ μέντοι
[1, 9]   κοιλίην, καὶ δυσκοιτέουσι πουλὺ μᾶλλον     εἰ προηριστήκεσαν. Ὁκότε οὖν ταῦτα
[1, 9]   ἐστὶ τὸ ἐπίπαν ἐς ὑγείην,     εἴ τις ἐξαπίνης μέγα μεταβάλλοι
[1, 11]   ἐν τουτέῳ τῷ χρόνῳ ἁμαρτηθέντα,     εἴ τις τὰς μὲν πρώτας
[1, 7]   τριταῖον, τεταρταῖον, πεμπταῖον,     ἑκταῖον, ἑβδομαῖον, ἤν γε
[1, 12]   πλανώμενος ἰητρεύοιτο· εἰ μέντοι πεμπταῖος     ἑκταῖος ἐὼν καὶ ἔτι
[1, 18]   χρὴ λούειν, οὐδὲ τοὺς ἀσώδεας     ἐμετικοὺς, οὐδὲ τοὺς ἐπανερευγομένους χολῶδες,
[1, 18]   Ἁρμόζει δὲ ἐν περιπλευμονίῃσι μᾶλλον     ἐν καύσοισι τὸ ἐπίπαν· καὶ
[1, 7]   μὲν ὕδωρ θερμὸν ἐν ἀσκῷ,     ἐν κύστει, ἐν χαλκῷ
[1, 7]   κύστει, ἐν χαλκῷ ἀγγείῳ,     ἐν ὀστρακίνῳ· προϋποτιθέναι δὲ χρὴ
[1, 7]   ἐν ἀσκῷ, ἐν κύστει,     ἐν χαλκῷ ἀγγείῳ, ἐν
[1, 4]   γε πεμπταίοισιν ἑβδομαίοισιν     ἐναταίοισι δοκέει κρίνεσθαι, ὡς καὶ
[1, 13]   φανῇ, κατ´ ἔντερον κενεαγγικὸν,     ἐρεθιστικὸν, κατὰ τὰ ὑποχόνδρια,
[1, 7]   ὀδύνη ἐς τὴν κληῗ δα     ἐς τὸν βραχίονα βάρος
[1, 11]   καὶ εἴδεα παντοῖα· καίτοι σωτηρίην     θάνατον φέρει γιγνωσκόμενα ἀγνοούμενα
[1, 11]   γὰρ αὐτέοισιν ἐσελθὼν ἰητρὸς     ἰδιώτης ὡσπερεὶ τεθνεῶτα ἀναστῆσαι. Γεγράψεται
[1, 12]   μέντοι πεμπταῖος ἑκταῖος ἐὼν     καὶ ἔτι ἀνωτέρω, ἀναστὰς ἐθέλοι
[1, 11]   ἑτέρης· εἰ γὰρ ἄλλος ἰητρὸς     καὶ ἰδιώτης ἐσελθὼν, καὶ γνοὺς
[1, 11]   τεταρταῖος δὲ ἐὼν τοιάδε διαιτηθείη,     καὶ πεμπταῖος· ἔτι μέντοι κάκιον,
[1, 8]   ἀνθρώπους δύο τρεῖς     καὶ πλείονας ἡμέρας, οὕτω προσφέρειν
[1, 17]   μέντοι ἐν ταύτῃσι τῇσι νούσοισιν     καρηβαρίην ἰσχυρὴν φρενῶν ἅψιν,
[1, 13]   ἄλλο τι σημεῖον φανῇ,     κατ´ ἔντερον κενεαγγικὸν, ἐρεθιστικὸν,
[1, 9]   πιεῖν μὴ ὑδαρὲς, μηδ´ ἔλασσον     κατὰ λόγον βρώματος· καὶ τῇ
[1, 13]   κατ´ ἔντερον κενεαγγικὸν, ἐρεθιστικὸν,     κατὰ τὰ ὑποχόνδρια, ὁκοῖα γεγράψεται.
[1, 10]   σκόροδα, σίλφιον ὀπὸς     καυλὸς, ἄλλα ὁκόσα τοιουτότροπα
[1, 4]   τι δέῃ διὰ φαρμακίην     κλύσιν διαλιπεῖν. Καὶ τοῖσι μέν
[1, 5]   μὴ λύσῃ τις τὴν ὀδύνην,     κοιλίην μαλθάξας, φλέβα ταμὼν,
[1, 7]   μέλανι μὲν δαῦκον σέσελι     κύμινον ἄννησον ἄλλο
[1, 11]   ἐν τῇ ἄνω φορῇ πυκνὸν     μέγα λίην, ὀφρύες δεινώσιος μετέχουσαι,
[1, 3]   καὶ ὁκόσα μεγάλας ὠφελείας φέρει     μεγάλας βλάβας. Ἀκαταμάθητα μὲν οὖν
[1, 16]   ἀπὸ ὀξέος ὀξύτητες πικροχόλοισι μᾶλλον     μελαγχολικοῖσι ξυμφέρουσι· τὰ μὲν γὰρ
[1, 7]   σημαίνῃ, μαλθάσσειν δεῖ τὴν κοιλίην,     μέλανι ἐλλεβόρῳ πεπλίῳ, μέλανι
[1, 4]   ἀλλὰ προπίνειν πρὸ τοῦ ῥοφήματος     μελίκρητον, οἶνον, ὁκότερον ἂν
[1, 11]   ἐπιτοπολὺ ἀποθνήσκουσιν· οἱ δὲ διαφεύγοντες,     μετὰ ἀποστήματος, αἵματος ῥύσιος
[1, 14]   πινόμενος, ἧσσον ἂν τούτοισιν ἀνάγοι     ἕτερος οἶνος, οἷσι δὲ
[1, 4]   πρὸ τοῦ ῥοφήματος μελίκρητον,     οἶνον, ὁκότερον ἂν ἁρμόζῃ· τὸ
[1, 10]   βρωθεῖσα τῷ μὴ μαζοφαγέειν εἰθισμένῳ,     ὁκοῖον ἄρτος βάρος καὶ τάσιν
[1, 7]   διδόναι μηδὲν ἔλασσον ἀξίως λόγου     ὁκόσον εἴθιστο· ἐπεὶ καὶ κατὰ
[1, 7]   κάθαρσις, τότε ἔλασσον ῥοφεέτω     ὁκόσον εἴθιστο· μετὰ δὲ τοῦτο,
[1, 9]   ἐπόνεε καὶ ἠῤῥώστει, δειπνήσειε πλείω     ὁκόσον εἴθιστο, πουλὺ μᾶλλον βαρύνεσθαι·
[1, 15]   μέτρον οἴνου ἀκρήτου πίνοι τις     ὁκόσον μέλι ἐκλείχοι, πολλῷ ἂν
[1, 9]   πλανηθέντα, μὴ στασίμως, δειπνῆσαι μηδὲν,     ὀλίγα καὶ μὴ βλαβερά· ἔτι
[1, 10]   ποιέει, σκόροδα, σίλφιον     ὀπὸς καυλὸς, ἄλλα
[1, 2]   γὰρ ὁκόσα ἔργα καλῶς ἔχει     ὀρθῶς, καλῶς ἕκαστα χρὴ ποιέειν
[1, 7]   τι. Ἔτι δὲ καὶ κριθαὶ     ὄροβοι· ἐν ὄξει κεκρημένῳ σμικρῷ
[1, 9]   δὲ δεῖπνον συχνῷ ἔλασσον ποιήσασθαι     ὅσον εἴθιστο, καὶ μὴ ξηρὸν,
[1, 4]   ὑπερβολῆς δύο ἡμερέων, οἷσί γε     πεμπταίοισιν ἑβδομαίοισιν ἐναταίοισι
[1, 7]   ῥοφήματος, τριταῖον, τεταρταῖον,     πεμπταῖον, ἑκταῖον, ἑβδομαῖον,
[1, 11]   ὕστερον ἡμέρῃσιν οὕτω διαιτηθείη, πρὶν     πέπειρον γενέσθαι τὴν νοῦσον· οὕτω
[1, 7]   τὴν κοιλίην, μέλανι ἐλλεβόρῳ     πεπλίῳ, μέλανι μὲν δαῦκον
[1, 7]   ἐς τὸν βραχίονα βάρος     περὶ μαζὸν ὑπὲρ τῶν
[1, 5]   μᾶλλον ἤν τι ἄλλο φάγωσιν     πίωσι πτισάνης ἀνεπιτηδειότερον. ~Μάλα μὲν
[1, 18]   παρασκευῆς ἔνδειά τις ἑνὸς     πλειόνων, κίνδυνος μὴ λυσιτελέειν τὸ
[1, 11]   προκενεαγγήσωσι δύο τρεῖς ἡμέρας     πλείους, οὔτ´ αὖ οἱ τῷ
[1, 7]   ἄρξασθαι ῥοφῇν τὸ ἐπίπαν μᾶλλον,     προκενεαγγήσαντα ἄρξασθαι τοῦ ῥοφήματος,
[1, 11]   αἵματος ῥύσιος ἐκ τῆς ῥινὸς,     πῦον παχὺ πτύσαντες διαφεύγουσιν, ἄλλως
[1, 11]   νούσου ἀσθενέοντι προσφέρῃ τις ποτὸν     ῥόφημα πλεῖον σιτίον, οἰόμενος
[1, 7]   πεπλίῳ, μέλανι μὲν δαῦκον     σέσελι κύμινον ἄννησον
[1, 10]   ἔθος βρωθεῖσα ποιέει, σκόροδα,     σίλφιον ὀπὸς καυλὸς,
[1, 11]   τις ποτὸν ῥόφημα πλεῖον     σιτίον, οἰόμενος διὰ κενεαγγείην ἀσθενέειν.
[1, 10]   παρὰ τὸ ἔθος βρωθεῖσα ποιέει,     σκόροδα, σίλφιον ὀπὸς
[1, 7]   ἄρξασθαι τοῦ ῥοφήματος, τριταῖον,     τεταρταῖον, πεμπταῖον, ἑκταῖον,
[1, 9]   φαίνεται διαφέροντα μεγάλα τὰ τοῖα     τοῖα διαιτήματα καὶ ἐν ἄλλῳ
[1, 11]   ὀλίγον ὕστερον ῥοφήμασιν τοίοισιν     τοίοισι χρέεσθαι. Πυθμενόθεν μὲν οὖν
[1, 11]   τοῖσι μέλλουσιν ὀλίγον ὕστερον ῥοφήμασιν     τοίοισιν τοίοισι χρέεσθαι. Πυθμενόθεν
[1, 2]   τε χυλὸν καὶ οἶνον τοῖον     τοῖον καὶ μελίκρητον, ἅπαντα τοῖσι
[1, 11]   αἱ πρῶται ἡμέραι τοῦ ῥοφήματος     τοίου τοίου τοῖσι μέλλουσιν
[1, 11]   ἡμέραι τοῦ ῥοφήματος τοίου     τοίου τοῖσι μέλλουσιν ὀλίγον ὕστερον
[1, 15]   πικροχόλοισι καὶ μεγαλοσπλάγχνοισιν ἧσσον ἐπιτήδειον     τοῖσι μὴ τοιούτοισίν ἐστιν· διψῶδές
[1, 18]   πτισάνῃσι χρεομένοισι παραπουλὺ μᾶλλον ἐνδέχεται,     τοῖσι χυλῷ μοῦνον χρεομένοισιν· ἐνδέχεται
[1, 8]   προταριχεύσαντες τοὺς ἀνθρώπους δύο     τρεῖς καὶ πλείονας ἡμέρας,
[1, 11]   ῥοφέειν ἄρξωνται, ἢν προκενεαγγήσωσι δύο     τρεῖς ἡμέρας πλείους, οὔτ´
[1, 11]   τὰς μὲν πρώτας ἡμέρας δύο     τρεῖς κενεαγγήσειε τελείως, τεταρταῖος δὲ
[1, 16]   τούτῳ, μάλιστα μὲν διὰ ξύσιν     τρηχυσμὸν τοῦ ἐντέρου (ἀκόπρῳ γὰρ
[1, 7]   προκενεαγγήσαντα ἄρξασθαι τοῦ ῥοφήματος,     τριταῖον, τεταρταῖον, πεμπταῖον,
[1, 6]   ἢν μὲν ἄλγημά τι ἐνῇ,     τῶν ἐπικινδύνων τι ἐμφαίνηται, διδόναι
[1, 10]   τε ξηρὴ παρὰ τὸ ἔθος,     ὑγρὴ, γλίσχρη· καὶ τὰ
[1, 17]   δὲ ἐν τῷ τοιῷδε χρηστέον,     ὑδαρέα καὶ κιῤῥὸν παντελῶς δοτέον
[1, 7]   βραχίονα βάρος περὶ μαζὸν     ὑπὲρ τῶν φρενῶν, τάμνειν χρὴ
[1, 2]   τουτέων τῶν νουσημάτων ἀποθνήσκουσι μᾶλλον     ὑπὸ τῶν ἄλλων τῶν ξυμπάντων.
[1, 7]   διὰ πλῆθος χροιὴν     ὑποψίην τινά. Τῆς μὲν πτισάνης,
[1, 5]   τὴν ὀδύνην, κοιλίην μαλθάξας,     φλέβα ταμὼν, ὁκότερον ἂν τουτέων
[1, 17]   τῇσι νούσοισιν καρηβαρίην ἰσχυρὴν     φρενῶν ἅψιν, παντάπασιν οἴνου ἀποσχετέον·
[1, 7]   τινὰ ἀηδίην, διὰ πλῆθος     χροιὴν ὑποψίην τινά. Τῆς
[1, 4]   μὲν ξηρότερον τὸ νούσημα     ὡς ἄν τις οἴοιτο, οὐ
[1, 7]   ἐν ὄξει κεκρημένῳ σμικρῷ ὀξύτερον,     ὡς ἄν τις πίοι, διέντα
[1, 8]   δὲ τοὺς ἰητροὺς τὰ ἐναντιώτατα     ὡς δεῖ ποιέοντας· βούλονται γὰρ
[1, 1]   ἐν τουτέοισι πολλὰ ἑτεροίως γιγνώσκω     ὡς ἐκεῖνοι ἐπεξῄεσαν· καὶ οὐ
[1, 18]   θερμῷ χρέεσθαι αὐτέῳ καὶ πολλαπλασίῳ     ὡς νομίζεται σμήγματι, καὶ προσκαταχέεσθαι
[1, 6]   ἡλικίῃ, κλύσαι· ἢν δὲ ἀσθενέστερος  ᾖ,   βαλάνῳ προσχρήσασθαι, ἢν μὴ αὐτόματα
[1, 18]   μέντοι τῆς παρασκευῆς ἔνδειά τις     ἑνὸς πλειόνων, κίνδυνος μὴ
[1, 17]   καὶ ἥπατός ἐστιν, ὁκόταν πεπυρωμένον  ᾖ·   καὶ ἐγκλυδαστικόν τε καὶ ἐπιπολαστικόν·
[1, 7]   ἢν τε ὀδύνη πεπαυμένη  ᾖ,   καὶ μηδὲν ἄλλο ἐναντιῶται. Ωὑτὸς
[1, 14]   ἔντερον μᾶλλον ὀνήσει, ἢν ἀκρητέστερος  ᾖ.   ~Μελίκρητον δὲ πινόμενον διὰ πάσης
[1, 6]   ψυχρῷ· ἢν δὲ πολλὴ δίψα  ᾖ,   μελικρήτῳ καὶ ὕδατι. Ἔπειτα, ἢν
[1, 16]   καὶ ὁκόταν πουλὺ μετὰ ῥόφημα  ᾖ,   οὐδὲν κωλύει πίνειν. Τοῖσι δὲ
[1, 14]   κύστιν ἧσσον βλάψει, ἢν ὑδαρέστερος  ᾖ,   τὰ δὲ κατ´ ἔντερον μᾶλλον
[1, 7]   Ἢν δὲ ὑπὸ τὰς φρένας     τὸ ἄλγημα, ἐς δὲ τὴν
[1, 4]   τοῦ ῥοφήματος, ἢν μὲν ξηρότερον     τὸ νούσημα ὡς ἄν
[1, 18]   νέμειν τῷ κάμνοντι, ἢν ὑγιαίνων     φιλόλουτρος ἄγαν καὶ εἰθισμένος λούεσθαι·
[1, 10]   εἰσὶν, ἢν καὶ μὴ ἀγαθὰ     φύσει, ὡσαύτως δὲ καὶ τὰ
[1, 17]   ἄλλων, ὅταν τινὸς αὐτέων καιρὸς     χρέεσθαι, γεγράψεται παρ´ αὐτέῳ τῷ
[1, 10]   εἰθισμένοι εἰσὶν, κἢν μὴ κακὰ  ᾖ,   ὡσαύτως δὲ καὶ τὰ ποτά.
[1, 11]   κάμνων, μέχρις ἂν τῆς νούσου     ἀκμὴ πεπανθῇ· ἐν ὁκοίοισι δὲ
[1, 11]   γάρ τινα κίνδυνον καὶ αὕτη     ἁμαρτὰς, πολλῷ δὲ ἥσσονα τῆς
[1, 11]   καταγελαστοτέρη δὲ πολλῷ αὕτη μᾶλλον     ἁμαρτὰς τῆς ἑτέρης· εἰ γὰρ
[1, 14]   γε οὐ πάνυ πορίμη ἐστὶν     ἀπὸ τοῦ γλυκέος οἴνου φῦσα,
[1, 7]   παραμενεῖ, καὶ ἅμα ὡς μὴ     ἀτμὶς πρὸς τὸ πνεῦμα τοῦ
[1, 9]   οὐρέουσι θερμὸν καὶ χλωρὸν, καὶ     ἄφοδος ξυγκαίεται· ἔστι δ´ οἷσι
[1, 12]   Πολλαπλασίη μὲν οὖν κατὰ κοιλίην     βλάβη ἐστὶν, ἢν ἐκ πολλῆς
[1, 11]   τε ἡμέων φύσις καὶ     ἕξις ἑκάστοισιν ἐκτεκνοῖ πάθεα καὶ
[1, 13]   καὶ σιτίον ἀπεπτότερα ποιέει, καὶ     ἐπὶ τὰ ἕτερα αὖ μεταβολὴ
[1, 15]   μὴ εὐῶδες· ἀφέλοιτο γὰρ ἂν     ἕψησις τῶν κακοτήτων αὐτέου τὰ
[1, 6]   τοῦ ποτοῦ ἀπέχεσθαι· ὁκόταν δὲ     θέρμη καταβῇ ἐς τοὺς πόδας,
[1, 11]   ὥστε ἀφαιρεθῆναι· προστεκμαρτέα δὴ καὶ     ἰσχὺς καὶ τρόπος τοῦ
[1, 4]   ὕστερον. Καὶ ὁκόσῳ ἂν πλείων     κάθαρσις γίγνηται, τοσῷδε χρὴ πλέον
[1, 7]   διδόναι ῥοφῇν· ὁκόταν δὲ λήξῃ     κάθαρσις, τότε ἔλασσον ῥοφεέτω
[1, 5]   καὶ εὐπεπτοτάτη καὶ ἀσθενεστάτη ἐστὶν     κάλλιστα ἑφθὴ, ὧν πάντων δεῖ.
[1, 14]   τοῦ ἑτέρου πέφυκεν, ἀλλ´ ὅμως     κατὰ κύστιν κάθαρσις ὑπ´ αὐτέου
[1, 9]   ὅτι παρὰ τὸ ἐωθὸς ἠχθοφόρηκεν     κοιλίη εἰθισμένη ἐπιξηραίνεσθαι, καὶ μὴ
[1, 18]   δὲ λούειν καιρὸς τούτους οἷσιν     κοιλίη ὑγροτέρη τοῦ καιροῦ ἐν
[1, 8]   ὀρθῶς μέντοι ποιητέα καὶ βεβαίως     μεταβολὴ, καὶ ἔκ γε τῆς
[1, 11]   πλείστοισιν, εἰ μὴ παντάπασιν εὐήθης     νοῦσος εἴη. Αἱ δὲ κατ´
[1, 7]   ἑβδομαῖον, ἤν γε μὴ προκριθῇ     νοῦσος ἐν τουτέῳ τῷ χρόνῳ)
[1, 11]   κενεαγγείῃ, ἢν οὕτω τύχῃ παροξυνομένη     νοῦσος. Ἐνίοτε δὲ καὶ ὠμὰ
[1, 3]   διὰ τέλεος ἄχρις ἂν κριθῇ     νοῦσος. Μάλα μὲν οὖν οὐδὲ
[1, 13]   ἔπειτα οὐ χρηστέον ῥοφήμασι πρὶν     νοῦσος πεπανθῇ, ἄλλο τι
[1, 11]   αὐτέοισι, δι´ ἃς οὐ πέσσεται     νοῦσος, περίλυποί τε καὶ πικροὶ
[1, 7]   ἐμπυητικόν· ἀλλ´ ἢν μὲν σημαίνῃ     ὀδύνη ἐς τὴν κληῗ δα
[1, 7]   πρὸς τὴν κληῗ δα περαίνῃ     ὀδύνη. Ἢν δὲ μὴ λύηται
[1, 5]   δὲ, ὅτι καὶ ἀποθανόντων αὐτέων     πλευρὴ πελιὴ εὑρίσκεται ἴκελόν τι
[1, 8]   καὶ ἔκ γε τῆς μεταβολῆς     πρόσαρσις τῶν γευμάτων ἔτι μᾶλλον.
[1, 3]   καίτοι διαβολήν γε ἔχει ὅλη     τέχνη πρὸς τῶν δημοτέων μεγάλην,
[1, 7]   κέγχρος· λύει δὲ μάλθαξις     τοιήδε καὶ τὰς πρὸς κληῗ
[1, 11]   τῆς νούσου, ὁκόσα τε ἡμέων     φύσις καὶ ἕξις ἑκάστοισιν
[1, 7]   αἰεὶ ἐπὶ τὸ πλεῖον, ἢν     τε ὀδύνη πεπαυμένη ᾖ, καὶ
[1, 15]   καὶ ἀνόσμου μὲν ἰσχυρότερον,     δὲ ἀσθενέστερον. Μέγα μὴν διαφέρει
[1, 15]   λεπτοῦ καὶ ὀλιγοφόρου καὶ ἀνόσμου     μὲν ἰσχυρότερον, δὲ ἀσθενέστερον.
[1, 11]   ἀλλὰ πολλῷ εὐακεστότεραι. Τοῦτο οὖν  ἡγεῦμαι   μέγιστον διδακτήριον, ὅτι οὐ στερητέαι
[1, 3]   ὥστε ἕτερος προσφέρει  ἡγεύμενος   ἄριστα εἶναι, ταῦτα νομίζειν ἤδη
[1, 3]   κάμνων (μεγάλην γὰρ βλάβην  ἡγεῦνται   εἶναι) ἀλλὰ δι´ ὀθονίου διηθεῦντες
[1, 1]   καὶ τὴν πολυσχιδίην αὐτέων οὐκ  ἠγνόεον   ἔνιοι· τοὺς δὲ ἀριθμοὺς ἑκάστου
[1, 11]   δ´ ἄν τις καὶ ἄλλα  ἠδελφισμένα   τοῖσιν εἰρημένοισι γράφοι· τὸ δέ
[1, 10]   τά. ~Πολλὰ δ´ ἄν τις  ἠδελφισμένα   τουτέοισι τῶν ἐς κοιλίην καὶ
[1, 11]   μὴν κρέσσον μαρτύριον· οὐ γὰρ  ἠδελφισμένον   ἐστὶ τῷ πρήγματι, περὶ οὗ
[1, 3]   εἶναι τοῦτο τὸ σκέμμα καὶ  ἠδελφισμένον   τοῖσι πλείστοισι τῶν ἐν τῇ
[1, 5]   πολλοῦ καὶ πυκνοῦ πνεύματος, ὡς  ἤδη   εἴρηται, καταγλισχραινόμενον τὸ πτύελον ἀπέπτως
[1, 14]   τὰ πλεῖστα καὶ τὰ μέγιστα  ἤδη   ἐν τῇ τοῦ γλυκέος οἴνου
[1, 11]   μὲν σιτία ἔφαγον αὐθημερὸν ἠργμένοι  ἤδη,   οἱ δὲ καὶ τῇ ὑστεραίῃ,
[1, 3]   ἡγεύμενος ἄριστα εἶναι, ταῦτα νομίζειν  ἤδη   τὸν ἕτερον κακὰ εἶναι· καὶ
[1, 5]   ὁκόταν ἐς τοῦτο ἔλθῃ, θανατῶδες  ἤδη   ὡς ἐπιτοπουλὺ ἐστίν· καὶ γὰρ
[1, 15]   ὠμοῦ οὐκ ἔχω· οὐδὲ γὰρ  ἥδιόν   ἐστι τοῦ ὠμοῦ, ἢν τυγχάνῃ
[1, 16]   γὰρ καὶ φιλέει βλάπτειν,  ἥκιστα   ἂν βλάπτοι, καὶ δεῖται
[1, 8]   οἱ μούνῳ τῷ ποτῷ χρεόμενοι,  ἥκιστα   δ´ ἂν οὗτοι. ~Χρὴ δὲ
[1, 6]   ἐν πάσῃσι τῇσι νούσοισιν· οὐχ  ἥκιστα   δὲ ἐν τῇσιν ὀξείῃσι, μάλιστα
[1, 18]   ἐνδέχεται δὲ καὶ τουτέοισιν ἐνίοτε·  ἥκιστα   δὲ καὶ τοῖσι ποτῷ μοῦνον
[1, 18]   ὑπὸ τῶν ὑπουργῶν ὡς δεῖ.  Ἥκιστα   δὲ λούειν καιρὸς τούτους οἷσιν
[1, 5]   εἶναι διὰ τόδε μάλιστα· οὐχ  ἥκιστα   δὲ, ὅτι καὶ ἀποθανόντων αὐτέων
[1, 6]   ἰσχύῃ τε καὶ ἀκμάζῃ τῇ  ἡλικίῃ,   κλύσαι· ἢν δὲ ἀσθενέστερος ᾖ,
[1, 11]   ὅτι οὐ στερητέαι αἱ πρῶται  ἡμέραι   τοῦ ῥοφήματος τοίου
[1, 11]   εἴ τις τὰς μὲν πρώτας  ἡμέρας   δύο τρεῖς κενεαγγήσειε τελείως,
[1, 11]   ἢν προκενεαγγήσωσι δύο τρεῖς  ἡμέρας   πλείους, οὔτ´ αὖ οἱ
[1, 8]   τρεῖς καὶ πλείονας  ἡμέρας,   οὕτω προσφέρειν τὰ ῥοφήματα καὶ
[1, 11]   κάκιον, εἰ ταύτας πάσας τὰς  ἡμέρας   προκενεαγγήσας, ἐν τῇσιν ὕστερον ἡμέρῃσιν
[1, 4]   μάλιστα δὲ κρίσιος ὑπερβολῆς δύο  ἡμερέων,   οἷσί γε πεμπταίοισιν
[1, 4]   ἐν τουτέοισι τοῖσι νουσήμασιν οὐδεμιῇ  ἡμέρῃ   κενεαγγητέον, ὡς ἔπος εἰρῆσθαι, ἀλλὰ
[1, 9]   ἔθος κενεαγγήσαντα ξυμφέρει ταύτην τὴν  ἡμέρην   ἀντισηκῶσαι ὧδε· ἀῤῥιγέως καὶ ἀθαλπέως
[1, 9]   παρὰ τὸ ἔθος μονοσιτήσας, ὅλην  ἡμέρην   κενεαγγήσας, δειπνήσειεν ὁκόσον εἴθιστο, δειπνήσας
[1, 9]   γίγνεται τοῖσιν ὑγιαίνουσιν εἵνεκεν ἡμίσεος  ἡμέρης   διαίτης μεταβολῆς παρὰ τὸ ἔθος,
[1, 4]   γε εἰθισμένοισι δὶς σιτέεσθαι τῆς  ἡμέρης,   δὶς δοτέον· τοῖσι δὲ μονοσιτέειν
[1, 9]   τοιοῦτος, εἰ τρὶς σιτέοιτο τῆς  ἡμέρης   ἐς κόρον· ἔτι δὲ μᾶλλον,
[1, 9]   εὐφόρως φέρουσι τρὶς σιτεόμενοι τῆς  ἡμέρης   ἐς πλῆθος, οἳ ἂν οὕτως
[1, 9]   οἱ μεμαθηκότες δὶς σιτέεσθαι τῆς  ἡμέρης,   ἢν μὴ ἀριστήσωσιν, ἀσθενέες καὶ
[1, 9]   καὶ τοῖσι δὶς σιτεομένοισι τῆς  ἡμέρης   καὶ τοῖσι μονοσιτέουσιν αἱ ἐξαπιναῖοι
[1, 18]   φιλολουτρέοντας οὐδ´ εἰ δὶς τῆς  ἡμέρης   λούοις, οὐδὲν ἂν βλάπτοις. Χρέεσθαι
[1, 18]   τὸ λουτρὸν, λούειν χρὴ ἑκάστης  ἡμέρης·   τοὺς δὲ φιλολουτρέοντας οὐδ´ εἰ
[1, 12]   ταῦτα ταλαιπωρήσειεν ἐν ταύτῃσι τῇσιν  ἡμέρῃσιν.   Διὰ τέλεος οὖν μαρτυρέει ταῦτα
[1, 11]   ἡμέρας προκενεαγγήσας, ἐν τῇσιν ὕστερον  ἡμέρῃσιν   οὕτω διαιτηθείη, πρὶν πέπειρον
[1, 11]   ὀξύτητος τῆς νούσου, ὁκόσα τε  ἡμέων   φύσις καὶ ἕξις
[1, 9]   τοιαῦτα γίγνεται τοῖσιν ὑγιαίνουσιν εἵνεκεν  ἡμίσεος   ἡμέρης διαίτης μεταβολῆς παρὰ τὸ
[1, 9]   μεταβολαὶ τῶν περὶ τὰς φύσιας  ἡμῶν   καὶ τὰς ἕξιας ξυμβαινόντων μάλιστα
[1, 18]   συχνοῦ καὶ μὴ λίην λάβρου,  ἤν   γε μὴ οὕτω δέῃ. Καὶ
[1, 7]   πεμπταῖον, ἑκταῖον, ἑβδομαῖον,  ἤν   γε μὴ προκριθῇ νοῦσος
[1, 6]   πυρετὸς, ἤν τε ξὺν ὀδύνῃ,  ἤν   τε ἄνευ ὀδύνης, ἐπισχεῖν τὴν
[1, 7]   ἤν τε κατ´ ἀρχὰς γένηται,  ἤν   τε ἐς ὕστερον, θερμάσμασι μὲν
[1, 7]   ἀκριβέως θεωρέων. ~Ὀδύνη δὲ πλευροῦ  ἤν   τε κατ´ ἀρχὰς γένηται, ἤν
[1, 6]   μήπω ὑποκεχωρηκυίης ἄρξηται πυρετὸς,  ἤν   τε ξὺν ὀδύνῃ, ἤν τε
[1, 18]   ἔλασσον τοῦ καιροῦ ῥέοι, λούειν,  ἤν   τε ὅλον τὸ σῶμα πρὸς
[1, 18]   σῶμα πρὸς τὰ ἄλλα ἀρήγῃ,  ἤν   τε τὴν κεφαλὴν μοῦνον. Ἢν
[1, 5]   ἀκαίρως χρέωνται, ἀλλὰ πουλὺ μᾶλλον  ἤν   τι ἄλλο φάγωσιν πίωσι
[1, 4]   ἐνδέχηται, καὶ τουτέοισι δὶς δοτέον,  ἤν   τι δοκέῃ προσδεῖν. Πλῆθος δὲ
[1, 14]   δὲ κατ´ ἔντερον μᾶλλον ὀνήσει,  ἢν   ἀκρητέστερος ᾖ. ~Μελίκρητον δὲ πινόμενον
[1, 7]   τὸ πνεῦμα τοῦ κάμνοντος προσφέρηται,  ἢν   ἄρα μὴ δοκέῃ καὶ τοῦτο
[1, 2]   πρὸς τοὺς τὰ τοιαῦτα κάμνοντας.  Ἢν   γὰρ ὀνομάσῃ τις πτισάνης τε
[1, 6]   καὶ ἀκμάζῃ τῇ ἡλικίῃ, κλύσαι·  ἢν   δὲ ἀσθενέστερος ᾖ, βαλάνῳ προσχρήσασθαι,
[1, 12]   ἔθος, οὐκ αὐτίκα ἔῤῥωται μᾶλλον·  ἢν   δὲ δὴ καὶ πλείω χρόνον
[1, 17]   τόδε, ὅτι ἄκοπρόν ἐστι φύσει·  ἢν   δὲ δὴ καὶ ποδῶν ψυχρῶν
[1, 18]   ῥέοι· τοὺς δὲ καιροὺς οἶδας·  ἢν   δὲ ἔλασσον τοῦ καιροῦ ῥέοι,
[1, 9]   σῶμα, καὶ ἀσθενέας καὶ ὀκνηρούς·  ἢν   δὲ καὶ ἐπιδειπνήσωσιν, ὀξυρεγμιώδεας· ἐνίοισι
[1, 9]   ἀῤῥιγέως, τοῦ δὲ θέρεος ἀθαλπέως·  ἢν   δὲ μὴ δύνηται καθεύδειν, βραδείην,
[1, 7]   κληῗ δα περαίνῃ ὀδύνη.  Ἢν   δὲ μὴ λύηται πρὸς τὰ
[1, 12]   κοιλίην ἐλινύειν ἐκ πλήθεος βρώμης·  ἢν   δὲ μὴ, πόνον ἐν τῷ
[1, 6]   δὲ τὴν ἑβδόμην, ἢν ἰσχύῃ.  Ἢν   δὲ μὴ ὑπεληλύθῃ παλαιότερος
[1, 6]   μὲν θερμῷ, θέρεος δὲ, ψυχρῷ·  ἢν   δὲ πολλὴ δίψα ᾖ, μελικρήτῳ
[1, 18]   Καὶ μᾶλλον μὲν μὴ σμήχεσθαι·  ἢν   δὲ σμήχηται, θερμῷ χρέεσθαι αὐτέῳ
[1, 4]   ἐφ´ ἑκάστοισι τῶν τρόπων εἰρήσεται.  Ἢν   δὲ ὑγραίνηται τὸ στόμα καὶ
[1, 7]   ἐρυθροῦ πελιόν· ἀμφότερα γὰρ γίγνεται.  Ἢν   δὲ ὑπὸ τὰς φρένας
[1, 11]   Μέζον μὲν γὰρ κακόν ἐστιν,  ἢν   διὰ τὸν πόνον καὶ τὴν
[1, 12]   ἄλλα ἄρθρα μὴ εἰθισμένα πονέειν,  ἢν   διὰ χρόνου ἐξαπίνης πρὸς τὸ
[1, 16]   ἐλπίδα ἔχῃ, διδόναι· διδόναι δὲ,  ἢν   διδῷς, ἀκροχλίαρον καὶ κατ´ ὀλίγον
[1, 12]   καὶ κατὰ τὸ ἄλλο σῶμα,  ἢν   ἐκ πολλῆς ἡσυχίης ἐξαίφνης ἐς
[1, 12]   κατὰ κοιλίην βλάβη ἐστὶν,  ἢν   ἐκ πολλῆς κενεαγγείης ἐξαπίνης πλέον
[1, 12]   τὸ σῶμα τουτέοισιν ἐλινύειν· καὶ  ἢν   ἐκ πολλῆς ταλαιπωρίης ἐξαπίνης ἐς
[1, 4]   τὴν πρώτην, ἐκ προσαγωγῆς δὲ,  ἢν   ἐνδέχηται, καὶ τουτέοισι δὶς δοτέον,
[1, 5]   ἤτρου καὶ φρενῶν. Τοῦτο δὲ,  ἢν   ἔτι τῆς ὀδύνης τοῦ πλευροῦ
[1, 7]   ἀναγέτω αἰεὶ ἐπὶ τὸ πλεῖον,  ἢν   τε ὀδύνη πεπαυμένη ᾖ,
[1, 6]   παχὺ, μετὰ δὲ τὴν ἑβδόμην,  ἢν   ἰσχύῃ. Ἢν δὲ μὴ ὑπεληλύθῃ
[1, 10]   τὰ βρώματα, εἰθισμένοι εἰσὶν,  ἢν   καὶ μὴ ἀγαθὰ φύσει,
[1, 6]   ᾖ, μελικρήτῳ καὶ ὕδατι. Ἔπειτα,  ἢν   μὲν ἄλγημά τι ἐνῇ,
[1, 6]   τὸ σιτίον. Χρέεσθαι δὲ ποτῷ,  ἢν   μὲν ἄλγημά τι ἔχῃ, ὀξυμέλιτι
[1, 6]   παλαιότερος σῖτος νεοβρῶτι ἐόντι,  ἢν   μὲν ἰσχύῃ τε καὶ ἀκμάζῃ
[1, 4]   ἐπιδόσιος ἐς πλῆθος τοῦ ῥοφήματος,  ἢν   μὲν ξηρότερον τὸ νούσημα
[1, 7]   τοῦτό ἐστι, καὶ ἐμπυητικόν· ἀλλ´  ἢν   μὲν σημαίνῃ ὀδύνη ἐς
[1, 16]   μελίκρητον τῆς ἰσχύος ἀφαιρέοιτο ἄν.  Ἢν   μέντοι ἀρήγειν φαίνηται πρὸς τὴν
[1, 18]   τοσαῦτα πάρεστιν, ὧν πάντων δεῖ·  ἢν   μέντοι τῆς παρασκευῆς ἔνδειά τις
[1, 9]   μεμαθηκότες δὶς σιτέεσθαι τῆς ἡμέρης,  ἢν   μὴ ἀριστήσωσιν, ἀσθενέες καὶ ἄῤῥωστοί
[1, 6]   δὲ ἀσθενέστερος ᾖ, βαλάνῳ προσχρήσασθαι,  ἢν   μὴ αὐτόματα διεξίῃ καλῶς. Καιρὸν
[1, 5]   μὴ ἀνιόντος, ἀλλὰ καταγλισχραινομένου ἀσαπέως,  ἢν   μὴ λύσῃ τις τὴν ὀδύνην,
[1, 7]   γε οὐχ ὁμοίως λύει ὀδύνην,  ἢν   μὴ πρὸς τὴν κληῗ δα
[1, 4]   ἀλλὰ χρηστέον, καὶ οὐ διαλειπτέον,  ἢν   μή τι δέῃ διὰ
[1, 15]   δὲ καὶ οὐρητικὸν μελίκρητον ἱκανῶς,  ἢν   μή τι τῶν ἀπὸ σπλάγχνων
[1, 5]   Ὁκόσοισι γὰρ σῖτος αὐτίκα ἐγκατακέκλεισται,  ἢν   μή τις ὑποκενώσας τὸ ῥόφημα
[1, 5]   καὶ κάλλιστα ἡψῆσθαι, καὶ ἄλλως  ἢν   μὴ τῷ χυλῷ μούνῳ μέλλῃς
[1, 1]   ἕτερον ἑτέρου διαφέρειν τι, καὶ,  ἢν   μὴ τωὐτὸ νούσημα δοκέῃ εἶναι,
[1, 6]   τό γε πάμπαν οὕτω ποιέειν·  ἢν   νεοβρῶτι ἐόντι αὐτέῳ καὶ κοιλίης
[1, 12]   ἐστὶ καὶ ταῦτα· καὶ γὰρ  ἢν   ὅλον τὸ σῶμα ἀναπαύσηται πουλὺ
[1, 18]   ἤν τε τὴν κεφαλὴν μοῦνον.  Ἢν   οὖν αἵ τε παρασκευαὶ ἔωσιν
[1, 5]   κάλλιστα ἑφθὴ, ὧν πάντων δεῖ.  Ἢν   οὖν μὴ προστιμωρήσῃ τις ὁκόσων
[1, 11]   τῶν ῥοφημάτων πλησιάζειν τῇ κενεαγγείῃ,  ἢν   οὕτω τύχῃ παροξυνομένη νοῦσος.
[1, 5]   τουτέων ξυμφέρῃ, τὰς δὲ πτισάνας  ἢν   οὕτως ἔχουσι διδῷ, ταχέες οἱ
[1, 11]   ὅτι μεγάλην τὴν βλάβην φέρει,  ἢν,   πρὶν πέπειρον τὴν νοῦσον γενέσθαι,
[1, 11]   αὐτέῃσι κακοῦνται, ὁκόταν ῥοφέειν ἄρξωνται,  ἢν   προκενεαγγήσωσι δύο τρεῖς ἡμέρας
[1, 14]   κάθαρσις ὑπ´ αὐτέου γιγνομένη ῥύεται,  ἢν   προτρέπηται ὁκοῖον δεῖ. Καλὰ δὲ
[1, 5]   Καταλαμβάνει δὲ ταῦτα, οὐ μοῦνον  ἢν   πτισάνῃ ἀκαίρως χρέωνται, ἀλλὰ πουλὺ
[1, 15]   γὰρ ἥδιόν ἐστι τοῦ ὠμοῦ,  ἢν   τυγχάνῃ γε τὸ μέλι καλὸν
[1, 18]   μέρος χρὴ νέμειν τῷ κάμνοντι,  ἢν   ὑγιαίνων φιλόλουτρος ἄγαν καὶ
[1, 14]   τὰ κατὰ κύστιν ἧσσον βλάψει,  ἢν   ὑδαρέστερος ᾖ, τὰ δὲ κατ´
[1, 7]   δέ μοι λόγος ἐστὶ, καὶ  ἢν   χυλῷ πτισάνης δέῃ χρέεσθαι (φημὶ
[1, 9]   εἴθιστο, δειπνήσας δὲ, τότε βαρὺς  ἦν,   εἰκὸς αὐτὸν, εἰ, ὅτι ἀνάριστος
[1, 1]   Εἰ μὲν οὖν ταῦτα ἀγαθὰ  ἦν   καὶ ἁρμόζοντα τοῖσι νουσήμασιν, ἐφ´
[1, 13]   καὶ περὶ οὗ λόγος  ἦν,   ὅτι ἐν τῇσιν ὀξείῃσι νούσοισιν
[1, 1]   διδόναι, ἔτι ἂν ἀξιώτερα ἐπαίνου  ἦν,   ὅτι, ὀλίγα ἐόντα, αὐτάρκεά ἐστιν·
[1, 14]   ὠφελίης καὶ βλάβης, ὁκόσα ἀκαταμάθητα  ἦν   τοῖσιν ἐμεῦ γεραιτέροισιν. Κιῤῥῷ δὲ
[1, 15]   καὶ διαφανὲς γίγνεται· ἀρετὴν δὲ  ἥντινα   αὐτέῳ προσθέω διαφέρουσάν τι τοῦ
[1, 17]   καὶ σπληνὸς δὲ αὐξητικὸν καὶ  ἥπατός   ἐστιν, ὁκόταν πεπυρωμένον ᾖ· καὶ
[1, 14]   ἔντερον, μεγαλόσπλαγχνος δὲ σπληνὸς καὶ  ἥπατος·   οὐκ ἐπιτήδειος δὲ οὐδὲ τοῖσι
[1, 11]   οἱ μὲν σιτία ἔφαγον αὐθημερὸν  ἠργμένοι   ἤδη, οἱ δὲ καὶ τῇ
[1, 9]   ὅτι ἀνάριστος ἐὼν ἐπόνεε καὶ  ἠῤῥώστει,   δειπνήσειε πλείω ὁκόσον εἴθιστο,
[1, 11]   ἰητροὶ τοὺς κάμνοντας· ἀλλ´ ἐν  ᾗσί   τε νούσοισιν οὐ χρὴ κενεαγγέειν
[1, 11]   μέλλοντας ῥοφήμασι διαιτᾶσθαι, κενεαγγέουσιν· ἐν  ᾗσί   τε οὐ χρὴ μεταβάλλειν ἐκ
[1, 10]   τοιουτότροπα μεγάλας δυνάμιας ἔχοντα ἰδίας,  ἧσσον   ἄν τις θαυμάσειεν, εἰ τὰ
[1, 10]   γλυκύν τε καὶ οἰνώδεα οἶνον  ἧσσον   ἄν τις φαίη θαυμαστὸν εἶναι
[1, 14]   οἷσι μὲν διψώδης ἐστὶ πινόμενος,  ἧσσον   ἂν τούτοισιν ἀνάγοι
[1, 14]   πάντα καὶ τὰ κατὰ κύστιν  ἧσσον   βλάψει, ἢν ὑδαρέστερος ᾖ, τὰ
[1, 4]   σημαίνει, τὰ δὲ βραδύτερον καὶ  ἧσσον   βραδυτέρην σημαίνει τὴν κρίσιν. Καὶ
[1, 4]   πολλῷ τελεώτεραί εἰσι, καὶ ἔμπυοι  ἧσσον   γίγνονται εἰ ἀλλοίως τις
[1, 14]   ὑποχόνδρια. Καὶ γὰρ οὖν οὗτος  ἧσσον   διουρητικὸς γίγνεται τὸ ἐπίπαν τοῦ
[1, 11]   ἀλλὰ καὶ ποτῶν. Πολλῷ δὲ  ἧσσον   ἐπὶ τὴν πρόσθεσιν ἰτέον· ἐπεὶ
[1, 15]   μὲν τοῖσι πικροχόλοισι καὶ μεγαλοσπλάγχνοισιν  ἧσσον   ἐπιτήδειον τοῖσι μὴ τοιούτοισίν
[1, 14]   ὀξείῃσι νούσοισιν. μὲν γλυκὺς  ἧσσόν   ἐστι καρηβαρικὸς τοῦ οἰνώδεος, καὶ
[1, 17]   μεταποτέον ὀλίγον· οὕτω γὰρ ἂν  ἧσσον   τὸ ἀπὸ τοῦ οἴνου μένος
[1, 15]   τοιούτοισίν ἐστιν· διψῶδές γε μὴν  ἧσσον   τοῦ γλυκέος οἴνου· πλεύμονός τε
[1, 17]   περιπλευμονικοῖσιν, οὔτε πτυέλου ἀναγωγὸν, ἀλλ´  ἧσσον   τῶν ἄλλων, εἴ τις διὰ
[1, 4]   κρίσιες ἁπλούστεραι καὶ εὐκριτώτεραι καὶ  ἧσσον   ὑποστροφώδεες. ~Τὰς δὲ πτισάνας χρὴ
[1, 14]   ἐστι καρηβαρικὸς τοῦ οἰνώδεος, καὶ  ἧσσον   φρενῶν ἁπτόμενος, καὶ διαχωρητικώτερος δή
[1, 18]   δ´ οὔ. Ἔστι δὲ ὅτε  ἧσσον   χρηστέον διὰ τὴν ἀπαρασκευασίην τῶν
[1, 11]   αὕτη ἁμαρτὰς, πολλῷ δὲ  ἥσσονα   τῆς ἑτέρης· καταγελαστοτέρη δὲ πολλῷ
[1, 12]   ἄλλο σῶμα, ἢν ἐκ πολλῆς  ἡσυχίης   ἐξαίφνης ἐς πλείω πόνον ἔλθοι,
[1, 16]   μούνην δι´ ὀξυμέλιτος γιγνομένην βλάβην,  ἥτις   καὶ ἀξίη γραφῆς. Ὀλίγον δὲ
[1, 18]   καὶ σμήχειν· καὶ μετακέρασμα πολλὸν  ἡτοιμᾶσθαι,   καὶ τὰς ἐπαντλήσιας ταχείας ποιέεσθαι·
[1, 5]   πλεύμονος, καὶ κοπῶδες ὑποχονδρίων καὶ  ἤτρου   καὶ φρενῶν. Τοῦτο δὲ, ἢν
[1, 9]   ἂν, ὅτι παρὰ τὸ ἐωθὸς  ἠχθοφόρηκεν   κοιλίη εἰθισμένη ἐπιξηραίνεσθαι, καὶ
[1, 11]   τὰ ὄμματα, καὶ αἱ ἀκοαὶ  ἤχου   μεσταὶ, καὶ τὰ ἀκρωτήρια κατεψυγμένα,
[1, 5]   ὡς βελτίστων εἶναι καὶ κάλλιστα  ἡψῆσθαι,   καὶ ἄλλως ἢν μὴ τῷ




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 3/09/2009