Partie, Chap.
[1, 16]	βλάπτειν, ἥκιστα ἂν βλάπτοι, καὶ	ἃ	δεῖται προσωφελέειν, προσωφελοίη ἄν. Ἐν
[1, 10]	εὐφόρως μὲν φέρουσι τὰ βρώματα,	ἃ	εἰθισμένοι εἰσὶν, ἢν καὶ μὴ
[1, 4]	ἐπίκαιρα παρεῖται οἷσι προσημαίνεσθαι δεῖ,	ἃ	εἰρήσεται ὕστερον. Καὶ ὁκόσῳ ἂν
[1, 10]	δυσφόρως δὲ φέρουσι τὰ βρώματα,	ἃ	μὴ εἰθισμένοι εἰσὶν, κἢν μὴ
[1, 11]	δῴη καὶ φαγεῖν καὶ πιεῖν,	ἃ	ὁ ἕτερος ἐκώλυεν, ἐπιδήλως ἂν
[1, 3]	διοίσουσιν ἀλλήλων οἱ χειρωνάκται, ὥστε	ἃ	ὁ ἕτερος προσφέρει ἡγεύμενος ἄριστα
[1, 15]	τὰ μέγιστα εἴρηται, καὶ δι´	ἃ	οὐ δοτέον. Κατέγνωσται δὲ μελίκρητον
[1, 2]	ὅστις ἐν τοῖσιν ὀξέσι νουσήμασιν,	ἃ	τοὺς πλείστους τῶν ἀνθρώπων κτείνει,
[1, 16]	μοῦνον γιγνώσκεσθαι· οὕτω γὰρ καὶ	ἃ	φιλέει βλάπτειν, ἥκιστα ἂν βλάπτοι,
[1, 9]	ἐγκοιμηθῆναι γὰρ χρὴ, ὥσπερ νύκτα	ἀγαγόντα	μετὰ τὸ δεῖπνον, τοῦ μὲν
[1, 10]	εἰθισμένοι εἰσὶν, ἢν καὶ μὴ	ἀγαθὰ	ᾖ φύσει, ὡσαύτως δὲ καὶ
[1, 1]	πιπίσκειν. Εἰ μὲν οὖν ταῦτα	ἀγαθὰ	ἦν καὶ ἁρμόζοντα τοῖσι νουσήμασιν,
[1, 18]	καρηβαρίην λύει, καὶ ῥῖνας ὑγραίνει.	Ἀγαθὰ	μὲν οὖν λουτρῷ τοσαῦτα πάρεστιν,
[1, 18]	τινος κάρτα τουτέων, ὁκόσα λουτρὸν	ἀγαθὰ	ποιέει, καὶ πρόσεστιν αὐτέοισιν ὅσα
[1, 7]	πρὸς τὴν πλευρὴν, προσηνείης εἵνεκεν.	Ἀγαθὸν	δὲ καὶ σπόγγος μαλθακὸς, μέγας,
[1, 3]	ὄρνιθα, εἰ μὲν ἀριστερὸς εἴη,	ἀγαθὸν	νομίζουσιν εἶναι, εἰ δὲ δεξιὸς,
[1, 12]	μήτε ἄγαν εὐελκὴς ἐὼν, μήτε	ἄγαν	δυσελκὴς, αὐτίκα ἀρξάμενος ἐκ πρώτης
[1, 7]	διδόμενα ὑπήλατα ἀρήγει, ὁκόσα μὴ	ἄγαν	ἐστὶν ἀηδέα ἢ διὰ πικρότητα
[1, 12]	ἐπίκαιρον μήτε λίην εὔηθες, μήτε	ἄγαν	εὐελκὴς ἐὼν, μήτε ἄγαν δυσελκὴς,
[1, 10]	τε καὶ βραδύπορον· καὶ οἱ	ἄγαν	καθαροί τε καὶ ξυγκομιστοὶ παρὰ
[1, 18]	κάμνοντι, ἢν ὑγιαίνων ᾖ φιλόλουτρος	ἄγαν	καὶ εἰθισμένος λούεσθαι· καὶ γὰρ
[1, 18]	χρέεσθαι ἀντὶ στλεγγίδος, καὶ μὴ	ἄγαν	ξηρὸν χρίεσθαι τὸ σῶμα. Κεφαλὴν
[1, 15]	χρέοιτο πτισάνῃ, ἐπιπίνοι δὲ μελίκρητον,	ἄγαν	πλησμονῶδες ἂν εἴη καὶ φυσῶδες,
[1, 7]	ἐν κύστει, ἢ ἐν χαλκῷ	ἀγγείῳ,	ἢ ἐν ὀστρακίνῳ· προϋποτιθέναι δὲ
[1, 7]	μισγόμενα ἀλλήλοισιν ὁμοιότροπα ταῦτά ἐστιν.	Ἄγει	δὲ μέλας μὲν καλλίω καὶ
[1, 15]	τὸ ἄκρητον μᾶλλον τοῦ ὑδαρέος	ἄγει·	τὸ δὲ τοιόνδε διαχώρημα ἔχει
[1, 7]	τάμνειν χρὴ τὴν ἐν τῷ	ἀγκῶνι	φλέβα τὴν ἔσω, καὶ μὴ
[1, 11]	ἢ θάνατον φέρει γιγνωσκόμενα ἢ	ἀγνοούμενα	τὰ τοιαῦτα. Μέζον μὲν γὰρ
[1, 11]	μεγάλα μαρτύρια, ὅτι οὐκ ὀρθῶς	ἄγουσιν	ἐς τὰ διαιτήματα οἱ ἰητροὶ
[1, 11]	περὶ τὸν θώρηκα τόπου χολώδεα·	ἀγρυπνίαι	τε ξυνεμπίπτουσιν αὐτέοισι, δι´ ἃς
[1, 13]	κατὰ τὰ ὑποχόνδρια, ὁκοῖα γεγράψεται.	Ἀγρυπνίη	ἰσχυρὴ πόμα καὶ σιτίον ἀπεπτότερα
[1, 15]	ὧν οὐδετέρης τιμωρίης προσδέεται μελίκρητον.	Ἄγχιστα	δὲ χρηστέον αὐτέῳ τοιῷδε ἐόντι,
[1, 3]	τὸν αἰῶνα διατελεῦσι πτισάνας διδόντες	ἀδιηθήτους,	καὶ νομίζουσιν ὀρθῶς ἰητρεύειν, οἱ
[1, 4]	ὀλισθηρὸν καὶ πλαδαρὸν μετρίως καὶ	ἄδιψον	καὶ εὐέκπλυτον, εἴ τι καὶ
[1, 16]	ἀναγωγὸν δὲ πτυέλου ἐστὶ καὶ	ἄδιψον·	ὑποχονδρίῳ δὲ καὶ σπλάγχνοισι καὶ
[1, 5]	θώρηκος ἴξιν. Ὀλισθηροτάτη τε καὶ	ἀδιψοτάτη	καὶ εὐπεπτοτάτη καὶ ἀσθενεστάτη ἐστὶν
[1, 16]	καὶ ἄλλως ὀλέθριοί εἰσι, καὶ	ἀδύνατοι	βήσσειν τε καὶ ἀποχρέμπτεσθαι τὰ
[1, 11]	σιτίον, οἰόμενος διὰ κενεαγγείην ἀσθενέειν.	Ἀεικὲς	δὲ καὶ διὰ κενεαγγείην ἀσθενέοντα
[1, 7]	ἀρήγει, ὁκόσα μὴ ἄγαν ἐστὶν	ἀηδέα	ἢ διὰ πικρότητα ἢ δι´
[1, 7]	πικρότητα ἢ δι´ ἄλλην τινὰ	ἀηδίην,	ἢ διὰ πλῆθος ἢ χροιὴν
[1, 9]	χειμῶνος ἀῤῥιγέως, τοῦ δὲ θέρεος	ἀθαλπέως·	ἢν δὲ μὴ δύνηται καθεύδειν,
[1, 9]	ἡμέρην ἀντισηκῶσαι ὧδε· ἀῤῥιγέως καὶ	ἀθαλπέως	καὶ ἀταλαιπώρως, ταῦτα γὰρ πάντα
[1, 11]	μαρμαρυγώδεα σφέων τὰ ὄμματα, καὶ	αἱ	ἀκοαὶ ἤχου μεσταὶ, καὶ τὰ
[1, 16]	ἄν. Ἐν κεφαλαίῳ δ´ εἴρησθαι,	αἱ	ἀπὸ ὀξέος ὀξύτητες πικροχόλοισι μᾶλλον
[1, 11]	παντάπασιν εὐήθης ἡ νοῦσος εἴη.	Αἱ	δὲ κατ´ ἀρχὰς ἁμαρτάδες οὐχ
[1, 7]	νοῦσος ἐν τουτέῳ τῷ χρόνῳ)	αἱ	δὲ προπαρασκευαὶ καὶ ἐπὶ τουτέοισι
[1, 9]	τῆς ἡμέρης καὶ τοῖσι μονοσιτέουσιν	αἱ	ἐξαπιναῖοι μεταβολαὶ βλαβὰς καὶ ἀῤῥωστίην
[1, 4]	εἰ ἀλλοίως τις διαιτῴη, καὶ	αἱ	κρίσιες ἁπλούστεραι καὶ εὐκριτώτεραι καὶ
[1, 9]	οὖν καὶ τοῦτο σημήϊον, ὅτι	αἱ	μέγισται μεταβολαὶ τῶν περὶ τὰς
[1, 2]	κοινὸς ἐπιδημήσῃ, ἀλλὰ σποράδεες ἔωσιν	αἱ	νοῦσοι καὶ παραπλήσιοι, ὑπὸ τουτέων
[1, 11]	μέγιστον διδακτήριον, ὅτι οὐ στερητέαι	αἱ	πρῶται ἡμέραι τοῦ ῥοφήματος ἢ
[1, 6]	οὖν τὰ πλεῖστα παραπλήσιαί εἰσιν	αἱ	τιμωρίαι τοῖσί τε ὅλῃσι τῇσι
[1, 4]	τοῖσιν ὅλῃσι πτισάνῃσιν αὐτίκα χρεομένοισιν.	Αἵ	τε γὰρ ὀδύναι ἐν τοῖσι
[1, 11]	αἵ τε διὰ κενεαγγείην ἀσθενεῦνται,	αἵ	τε δι´ ἄλλον τινὰ ἐρεθισμὸν,
[1, 11]	τὰς ἀσθενείας ἐν τῇσι νούσοισιν,	αἵ	τε διὰ κενεαγγείην ἀσθενεῦνται, αἵ
[1, 11]	τε δι´ ἄλλον τινὰ ἐρεθισμὸν,	αἵ	τε διὰ πόνον καὶ ὑπὸ
[1, 4]	τι ἄξιον λόγου καὶ ἐκκαθαίρεσθαι,	αἵ	τε καθάρσιες πολλῷ τελεώτεραί εἰσι,
[1, 18]	τὴν κεφαλὴν μοῦνον. Ἢν οὖν	αἵ	τε παρασκευαὶ ἔωσιν ἐπιτήδειοι καὶ
[1, 9]	καὶ πόσιος αὐτὴ ἑωυτῇ ἐμφερὴς	αἰεὶ,	ἀσφαλεστέρη ἐστὶ τὸ ἐπίπαν ἐς
[1, 7]	εἴθιστο· μετὰ δὲ τοῦτο, ἀναγέτω	αἰεὶ	ἐπὶ τὸ πλεῖον, ἢν ἥ
[1, 16]	διὰ τόδε οὐκ ἐπιτήδειόν ἐστιν	αἰεὶ	καὶ διὰ παντὸς χρέεσθαι τούτῳ,
[1, 14]	ἑτέρου καὶ διουρητικὸς καὶ καταῤῥηκτικὸς,	αἰεὶ	πολλὰ προσωφελέοι ἂν ἐν ταύτῃσι
[1, 7]	μὴ ὀκνέειν συχνὸν ἀφαιρέειν τὸ	αἷμα	ἕως ἂν ἐρυθρότερον πολλῷ ῥυῇ,
[1, 11]	διαφεύγοντες, ἢ μετὰ ἀποστήματος, ἢ	αἵματος	ῥύσιος ἐκ τῆς ῥινὸς, ἢ
[1, 18]	χολῶδες, οὐδὲ τοὺς ἐκ ῥινῶν	αἱμοῤῥαγέοντας,	εἰ μὴ ἔλασσον τοῦ καιροῦ
[1, 15]	κακοτήτων αὐτέου τὰ πλείονα τοῦ	αἴσχεος.	~Τὸ δὲ ὀξύμελι καλεύμενον ποτὸν
[1, 5]	πελιὴ εὑρίσκεται ἴκελόν τι πληγῇ.	Αἴτιον	δὲ τουτέου τόδε ἐστὶν, ὅτι,
[1, 3]	μὲν τῶν ἰητρῶν ἅπαντα τὸν	αἰῶνα	διατελεῦσι πτισάνας διδόντες ἀδιηθήτους, καὶ
[1, 15]	μέλι τυγχάνοι πονηρὸν ἐὸν καὶ	ἀκάθαρτον	καὶ μέλαν καὶ μὴ εὐῶδες·
[1, 5]	ταῦτα, οὐ μοῦνον ἢν πτισάνῃ	ἀκαίρως	χρέωνται, ἀλλὰ πουλὺ μᾶλλον ἤν
[1, 18]	οὐ σμικρά· καὶ γὰρ σκέπης	ἀκάπνου	δεῖ, καὶ ὕδατος δαψιλέος, καὶ
[1, 3]	εἶναι ταῦτα μάλιστα, ὁκόσα τε	ἀκαταμάθητά	ἐστι τοῖσιν ἰητροῖσιν, ἐπίκαιρα ἐόντα
[1, 14]	οἴνου ὠφελίης καὶ βλάβης, ὁκόσα	ἀκαταμάθητα	ἦν τοῖσιν ἐμεῦ γεραιτέροισιν. Κιῤῥῷ
[1, 3]	ὠφελείας φέρει ἢ μεγάλας βλάβας.	Ἀκαταμάθητα	μὲν οὖν τάδε ἐστί· διὰ
[1, 1]	καὶ ὀλίγοισι τὸν ἀριθμὸν τοῖσιν	ἀκέεσιν	ἐχρέοντο· τὰ γὰρ πλεῖστα αὐτέοισιν
[1, 6]	ἢν μὲν ἰσχύῃ τε καὶ	ἀκμάζῃ	τῇ ἡλικίῃ, κλύσαι· ἢν δὲ
[1, 9]	σφοδρὰς τὰς κενεαγγείας ποιέειν, οὔτε	ἀκμαζόντων	τῶν νουσημάτων καὶ ἐν φλεγμασίῃ
[1, 11]	μέχρις ἂν τῆς νούσου ἡ	ἀκμὴ	πεπανθῇ· ἐν ὁκοίοισι δὲ τὸ
[1, 11]	σφέων τὰ ὄμματα, καὶ αἱ	ἀκοαὶ	ἤχου μεσταὶ, καὶ τὰ ἀκρωτήρια
[1, 18]	καὶ ἀναγωγὸν, καὶ εὔπνοον καὶ	ἄκοπον·	μαλθακτικὸν γὰρ καὶ ἄρθρων καὶ
[1, 17]	τι καὶ διὰ τόδε, ὅτι	ἄκοπρόν	ἐστι φύσει· ἢν δὲ δὴ
[1, 16]	ξύσιν ἢ τρηχυσμὸν τοῦ ἐντέρου	(ἀκόπρῳ	γὰρ ἐόντι μᾶλλον ἐμποιέοι ἂν,
[1, 15]	μέντοι γε τοῦ ὠμοῦ καὶ	ἀκοπρωδέστερόν	ἐστιν· ὧν οὐδετέρης τιμωρίης προσδέεται
[1, 9]	οἱ κρόταφοι πάλλονται, καὶ τὰ	ἄκρα	διαψύχονται· καὶ οἱ μὲν πλεῖστοι
[1, 18]	ἐκμασσομένην, καὶ μὴ διαψύχεσθαι τὰ	ἄκρεα,	μήτε τὴν κεφαλὴν, μήτε τὸ
[1, 14]	κατ´ ἔντερον μᾶλλον ὀνήσει, ἢν	ἀκρητέστερος	ᾖ. ~Μελίκρητον δὲ πινόμενον διὰ
[1, 15]	χολώδεα, καὶ μᾶλλον θερμὰ, τὸ	ἄκρητον	μᾶλλον τοῦ ὑδαρέος ἄγει· τὸ
[1, 10]	καὶ ὑδαρής τε οἶνος καὶ	ἄκρητος	παρὰ τὸ ἔθος ἐξαπίνης ποθείς·
[1, 15]	διαφέρει καὶ οἴνου καὶ μέλιτος	ἀκρητότης·	ἐς ἰσχὺν ἀμφοτέρων δ´ ὅμως
[1, 15]	τούτων, εἰ διπλάσιον μέτρον οἴνου	ἀκρήτου	πίνοι τις ἢ ὁκόσον μέλι
[1, 11]	λεπτὰ καὶ ἁλυκὰ καὶ κεχρωσμένα	ἀκρήτῳ	χρώματι σμικρὰ, καὶ ἱδρῶτες περὶ
[1, 6]	κατὰ τὰ τεκμήρια τὰ προγεγραμμένα	ἀκριβέως	θεωρέων. ~Ὀδύνη δὲ πλευροῦ ἤν
[1, 16]	διδόναι· διδόναι δὲ, ἢν διδῷς,	ἀκροχλίαρον	καὶ κατ´ ὀλίγον τὸ τοιόνδε,
[1, 11]	ἀκοαὶ ἤχου μεσταὶ, καὶ τὰ	ἀκρωτήρια	κατεψυγμένα, καὶ οὖρα ἄπεπτα, καὶ
[1, 16]	καὶ ἄλλως γυιοῖ καὶ τὰ	ἀκρωτήρια	ψύχει· ταύτην καὶ οἶδα μούνην
[1, 7]	τὰς πρὸς κληῗ δα περαιούσας	ἀλγηδόνας.	Τομὴ μέντοι γε οὐχ ὁμοίως
[1, 7]	ὑπὸ τὰς φρένας ᾖ τὸ	ἄλγημα,	ἐς δὲ τὴν κληῗ δα
[1, 6]	καὶ ὕδατι. Ἔπειτα, ἢν μὲν	ἄλγημά	τι ἐνῇ, ἢ τῶν ἐπικινδύνων
[1, 6]	Χρέεσθαι δὲ ποτῷ, ἢν μὲν	ἄλγημά	τι ἔχῃ, ὀξυμέλιτι χειμῶνος μὲν
[1, 15]	ἐστι καὶ ἐντέρου καὶ ἕδρης·	ἀλεξητήρια	δὲ τουτέων γεγράψεται. Ἄνευ μὲν
[1, 7]	αὐτὸν τρόπον. Πυρίη δὲ ξηρὴ,	ἅλες,	κέγχροι πεφρυγμένοι ἐν εἰρινέοισι μαρσιππίοισιν
[1, 18]	σιγηλὸν, καὶ μηδὲν αὐτὸν προσεξεργάζεσθαι,	ἀλλ´	ἄλλους καὶ καταχέειν καὶ σμήχειν·
[1, 11]	μοι ὁ πλεῖστος λόγος εἴρηται,	ἀλλ´	αὐτὸ τὸ πρῆγμα ἐπικαιρότατόν ἐστι
[1, 14]	ἀπὸ τοῦ γλυκέος οἴνου φῦσα,	ἀλλ´	ἐγχρονίζει περὶ ὑποχόνδρια. Καὶ γὰρ
[1, 10]	τῇσι κοιλίῃσι μᾶλλον τῶν ἄλλων·	ἀλλ´	εἰ καταμάθοις ὁκόσον μᾶζα ὄχλον
[1, 11]	διαιτήματα οἱ ἰητροὶ τοὺς κάμνοντας·	ἀλλ´	ἐν ᾗσί τε νούσοισιν οὐ
[1, 2]	τὰ δὲ οὐχ οὕτως ἔχει,	ἀλλ´	ἐν τουτέοισι δὴ καὶ πάνυ
[1, 3]	τις ἂν ἄλλα ἐπ´ ἄλλοισιν·	ἀλλ´	ἔνιοι τῶν μαντίων τἀναντία τουτέων.
[1, 17]	Ἄλλως δὲ οὔτε δίψαν παύει,	ἀλλ´	ἐπιπικραίνει· χολῶδες γὰρ φύσει χολώδει,
[1, 7]	πλεύμονος τοῦτό ἐστι, καὶ ἐμπυητικόν·	ἀλλ´	ἢν μὲν σημαίνῃ ἡ ὀδύνη
[1, 17]	τοῖσι περιπλευμονικοῖσιν, οὔτε πτυέλου ἀναγωγὸν,	ἀλλ´	ἧσσον τῶν ἄλλων, εἴ τις
[1, 4]	διδόναι μὴ πουλὺ, μηδὲ ὑπέρπαχυ,	ἀλλ´	ὁκόσον ἕνεκεν τοῦ ἔθεος ἐσιέναι
[1, 14]	ἄλλα ἀνεπιτηδειότερος τοῦ ἑτέρου πέφυκεν,	ἀλλ´	ὅμως ἡ κατὰ κύστιν κάθαρσις
[1, 1]	μοῦνον διὰ τοῦτο οὐκ ἐπαινέω,	ἀλλ´	ὅτι καὶ ὀλίγοισι τὸν ἀριθμὸν
[1, 15]	δὲ οὐ παντάπασιν ὧδε ἔχει·	ἀλλ´	ὕδατος μὲν πολλῷ ἰσχυρότερόν ἐστι
[1, 3]	(μεγάλην γὰρ βλάβην ἡγεῦνται εἶναι)	ἀλλὰ	δι´ ὀθονίου διηθεῦντες τὸν χυλὸν
[1, 11]	τοῦ κάμνοντος, οὐ μοῦνον σιτίων,	ἀλλὰ	καὶ ποτῶν. Πολλῷ δὲ ἧσσον
[1, 5]	καὶ τοῦ πτυέλου μὴ ἀνιόντος,	ἀλλὰ	καταγλισχραινομένου ἀσαπέως, ἢν μὴ λύσῃ
[1, 18]	κίνδυνος μὴ λυσιτελέειν τὸ λουτρὸν,	ἀλλὰ	μᾶλλον βλάπτειν· ἓν γὰρ ἕκαστον
[1, 9]	τουτέων ἐν τῇσιν ὀξυτάτῃσι μέγιστα;	Ἀλλὰ	μὴν εὐκαταμάθητόν γε ἐστὶν, ὅτι
[1, 9]	πλῆθος, οἳ ἂν οὕτως ἐθισθῶσιν.	Ἀλλὰ	μὴν καὶ οἱ μεμαθηκότες δὶς
[1, 15]	γὰρ ἐξ ὑποχονδρίων καῦμα σβεννύει,	ἀλλὰ	ὁρμᾷ, δυσφορίην τε καὶ ῥιπτασμὸν
[1, 16]	μὲν ὅτι φῦσαν κωλύει περαιοῦσθαι,	ἀλλὰ	παλινδρομέειν ποιέει· ἔτι δὲ καὶ
[1, 11]	οὐχ ὁμοίως ταύτῃσιν ἀνήκεστοί εἰσιν,	ἀλλὰ	πολλῷ εὐακεστότεραι. Τοῦτο οὖν ἡγεῦμαι
[1, 6]	αὐτέῳ· τοῖσι δὲ μηδετέρῳ τουτέων,	ἀλλὰ	ποτῷ μοῦνον, ἔστιν ὅπη καὶ
[1, 5]	μοῦνον ἢν πτισάνῃ ἀκαίρως χρέωνται,	ἀλλὰ	πουλὺ μᾶλλον ἤν τι ἄλλο
[1, 4]	οὐ χρὴ ἐπὶ πλέον διδόναι,	ἀλλὰ	προπίνειν πρὸ τοῦ ῥοφήματος ἢ
[1, 16]	ἐκράτησε τῆς ἀναγωγῆς τοῦ πτυέλου,	ἀλλὰ	προσεγλίσχρηνέ τε καὶ ἔβλαψεν· μάλιστα
[1, 2]	νούσου τρόπος τις κοινὸς ἐπιδημήσῃ,	ἀλλὰ	σποράδεες ἔωσιν αἱ νοῦσοι καὶ
[1, 5]	ἀπέπτως κωλύει τὴν ἐπάνοδον γίγνεσθαι,	ἀλλὰ	τὴν ῥέγξιν ποιέει ἐνισχόμενον ἐν
[1, 15]	μελίκρητον οὐ βλάπτει ὡς μεταπινόμενον,	ἀλλά	τι καὶ ὠφελέει. Ἑφθὸν δὲ
[1, 9]	ὅσον εἴθιστο, καὶ μὴ ξηρὸν,	ἀλλὰ	τοῦ πλαδαρωτέρου τρόπου· καὶ πιεῖν
[1, 4]	ἡμέρῃ κενεαγγητέον, ὡς ἔπος εἰρῆσθαι,	ἀλλὰ	χρηστέον, καὶ οὐ διαλειπτέον, ἢν
[1, 14]	νούσοισι· καὶ γὰρ εἰ πρὸς	ἄλλα	ἀνεπιτηδειότερος τοῦ ἑτέρου πέφυκεν, ἀλλ´
[1, 18]	ὅλον τὸ σῶμα πρὸς τὰ	ἄλλα	ἀρήγῃ, ἤν τε τὴν κεφαλὴν
[1, 12]	τοιόνδε τι πρήξειαν, καὶ τὰ	ἄλλα	ἄρθρα μὴ εἰθισμένα πονέειν, ἢν
[1, 10]	τουτέοισι τῶν ἐς κοιλίην καὶ	ἄλλα	εἴποι, ὡς εὐφόρως μὲν φέρουσι
[1, 1]	κάμνοντος, τουτέων τὰ πολλὰ παρεῖται,	ἄλλα	ἐν ἄλλοισι, καὶ ἐπίκαιρα ἔνια
[1, 3]	τὰ τοιάδε εὕροι τις ἂν	ἄλλα	ἐπ´ ἄλλοισιν· ἀλλ´ ἔνιοι τῶν
[1, 4]	ἐπίπαν ἐστίν· πολλὰ δὲ καὶ	ἄλλα	ἐπίκαιρα παρεῖται οἷσι προσημαίνεσθαι δεῖ,
[1, 11]	Πολλὰ δ´ ἄν τις καὶ	ἄλλα	ἠδελφισμένα τοῖσιν εἰρημένοισι γράφοι· τὸ
[1, 10]	ἢ ὀπὸς ἢ καυλὸς, ἢ	ἄλλα	ὁκόσα τοιουτότροπα μεγάλας δυνάμιας ἔχοντα
[1, 7]	ὀδύνην παύει· παύει δὲ καὶ	ἄλλα	πολλὰ τῶν ὑπηλάτων· κράτιστα δὲ
[1, 15]	τοιόνδε διαχώρημα ἔχει μὲν καὶ	ἄλλα	σίνεα μεγάλα· οὔτε γὰρ ἐξ
[1, 5]	καὶ οὕτως ἐς τὸ κακὸν	ἀλλήλοισι	τιμωρέουσι· τό τε γὰρ πτύελον
[1, 7]	ὀπὸν σιλφίου· ἀτὰρ καὶ μισγόμενα	ἀλλήλοισιν	ὁμοιότροπα ταῦτά ἐστιν. Ἄγει δὲ
[1, 12]	τέλεος οὖν μαρτυρέει ταῦτα πάντα	ἀλλήλοισιν,	ὅτι πάντα ἐξαπίνης μέζω πολλῷ
[1, 3]	ὀξέσι τῶν νουσημάτων τοσόνδε διοίσουσιν	ἀλλήλων	οἱ χειρωνάκται, ὥστε ἃ ὁ
[1, 10]	τὸ ἔθος βρωθέντες οἷα διαφέροντα	ἀλλήλων	ποιεῦσι· καὶ μᾶζά τε ξηρὴ
[1, 7]	ἢ διὰ πικρότητα ἢ δι´	ἄλλην	τινὰ ἀηδίην, ἢ διὰ πλῆθος
[1, 5]	μέλλῃς χρέεσθαι. Μετὰ γὰρ τῆς	ἄλλης	ἀρετῆς τῆς πτισάνης τὸ ὀλισθηρὸν
[1, 7]	ὀδύνη πεπαυμένη ᾖ, καὶ μηδὲν	ἄλλο	ἐναντιῶται. Ωὑτὸς δέ μοι λόγος
[1, 9]	τις ἐξαπίνης μέγα μεταβάλλοι ἐς	ἄλλο.	Ἐπεὶ καὶ τοῖσι δὶς σιτεομένοισι
[1, 17]	ποτῷ ἐν τῇσιν ὀξείῃσι νούσοισιν	ἄλλο	μὲν οὐδὲν ἔχω ἔργον ὅ
[1, 12]	προσαίρηται (ἀτὰρ καὶ κατὰ τὸ	ἄλλο	σῶμα, ἢν ἐκ πολλῆς ἡσυχίης
[1, 18]	μήτε τὴν κεφαλὴν, μήτε τὸ	ἄλλο	σῶμα· καὶ μήτε νεοῤῥόφητον μήτε
[1, 13]	πρὶν ἡ νοῦσος πεπανθῇ, ἢ	ἄλλο	τι σημεῖον φανῇ, ἢ κατ´
[1, 7]	ἢ κύμινον ἢ ἄννησον ἢ	ἄλλο	τι τῶν εὐωδέων μίσγοντα, πεπλίῳ
[1, 5]	ἀλλὰ πουλὺ μᾶλλον ἤν τι	ἄλλο	φάγωσιν ἢ πίωσι πτισάνης ἀνεπιτηδειότερον.
[1, 1]	τὰ πολλὰ παρεῖται, ἄλλα ἐν	ἄλλοισι,	καὶ ἐπίκαιρα ἔνια ἐόντα ἐς
[1, 3]	εὕροι τις ἂν ἄλλα ἐπ´	ἄλλοισιν·	ἀλλ´ ἔνιοι τῶν μαντίων τἀναντία
[1, 4]	ἔμπυοι ἧσσον γίγνονται ἢ εἰ	ἀλλοίως	τις διαιτῴη, καὶ αἱ κρίσιες
[1, 11]	κενεαγγείην ἀσθενεῦνται, αἵ τε δι´	ἄλλον	τινὰ ἐρεθισμὸν, αἵ τε διὰ
[1, 11]	ἁμαρτὰς τῆς ἑτέρης· εἰ γὰρ	ἄλλος	ἰητρὸς ἢ καὶ ἰδιώτης ἐσελθὼν,
[1, 15]	οὖν ῥοφημάτων μελικρήτῳ χρεόμενος ἀντ´	ἄλλου	ποτοῦ ἐν ταύτῃσι τῇσι νούσοισι
[1, 18]	καὶ μηδὲν αὐτὸν προσεξεργάζεσθαι, ἀλλ´	ἄλλους	καὶ καταχέειν καὶ σμήχειν· καὶ
[1, 9]	ἢ τοῖα διαιτήματα καὶ ἐν	ἄλλῳ	τινί που καὶ ἐν τῇσι
[1, 10]	ἐμποιέει τῇσι κοιλίῃσι μᾶλλον τῶν	ἄλλων·	ἀλλ´ εἰ καταμάθοις ὁκόσον μᾶζα
[1, 17]	πτυέλου ἀναγωγὸν, ἀλλ´ ἧσσον τῶν	ἄλλων,	εἴ τις διὰ παντὸς ὕδατι
[1, 2]	ἐν τουτέοισι διαφέρων τι τῶν	ἄλλων	εἴη ἐπὶ τὸ βέλτιον. Ἔστι
[1, 17]	μύρτων καὶ ῥοιῆς καὶ τῶν	ἄλλων,	ὅταν τινὸς αὐτέων καιρὸς ᾖ
[1, 17]	ταῦτα δὲ καὶ περὶ τῶν	ἄλλων	ποτῶν, οἷον τὸ κρίθινον, καὶ
[1, 2]	ἀποθνήσκουσι μᾶλλον ἢ ὑπὸ τῶν	ἄλλων	τῶν ξυμπάντων. Οἱ μὲν οὖν
[1, 16]	παλινδρομέειν ποιέει· ἔτι δὲ καὶ	ἄλλως	γυιοῖ καὶ τὰ ἀκρωτήρια ψύχει·
[1, 11]	ἢ πῦον παχὺ πτύσαντες διαφεύγουσιν,	ἄλλως	δὲ οὔ. Οὐδὲ γὰρ τῶν
[1, 17]	ποτῶν· πλημμυρίδα γάρ τινα ἐμποιέει.	Ἄλλως	δὲ οὔτε δίψαν παύει, ἀλλ´
[1, 5]	εἶναι καὶ κάλλιστα ἡψῆσθαι, καὶ	ἄλλως	ἢν μὴ τῷ χυλῷ μούνῳ
[1, 16]	δὲ τοῦτο πάσχουσιν οἵπερ καὶ	ἄλλως	ὀλέθριοί εἰσι, καὶ ἀδύνατοι βήσσειν
[1, 11]	ἄπεπτα, καὶ πτύσματα λεπτὰ καὶ	ἁλυκὰ	καὶ κεχρωσμένα ἀκρήτῳ χρώματι σμικρὰ,
[1, 10]	ὑγρὴ, ἢ γλίσχρη· καὶ τὰ	ἄλφιτα	οἷόν τι ποιέει τὰ ποταίνια
[1, 7]	χρόνον διαρκέσει καὶ παραμενεῖ, καὶ	ἅμα	ὡς μὴ ἡ ἀτμὶς πρὸς
[1, 11]	εἴη. Αἱ δὲ κατ´ ἀρχὰς	ἁμαρτάδες	οὐχ ὁμοίως ταύτῃσιν ἀνήκεστοί εἰσιν,
[1, 11]	τινα κίνδυνον καὶ αὕτη ἡ	ἁμαρτὰς,	πολλῷ δὲ ἥσσονα τῆς ἑτέρης·
[1, 11]	δὲ πολλῷ αὕτη μᾶλλον ἡ	ἁμαρτὰς	τῆς ἑτέρης· εἰ γὰρ ἄλλος
[1, 11]	φέρει ἐν τουτέῳ τῷ χρόνῳ	ἁμαρτηθέντα,	ἢ εἴ τις τὰς μὲν
[1, 7]	πτισάνης δέῃ χρέεσθαι (φημὶ γὰρ	ἄμεινον	εἶναι αὐτίκα ἄρξασθαι ῥοφῇν τὸ
[1, 7]	καθαροῦ τε καὶ ἐρυθροῦ πελιόν·	ἀμφότερα	γὰρ γίγνεται. Ἢν δὲ ὑπὸ
[1, 15]	καὶ μέλιτος ἀκρητότης· ἐς ἰσχὺν	ἀμφοτέρων	δ´ ὅμως τούτων, εἰ διπλάσιον
[1, 7]	μέλανος μᾶλλον φυσέων καταῤῥηκτικόν ἐστιν·	ἄμφω	δὲ ταῦτα ὀδύνην παύει· παύει
[1, 10]	τὸ ἔθος μεταβάλλοντι, εἰ καὶ	ἄμφω	οἰνώδεες εἶεν, ὅμως πολλὰ ἂν
[1, 16]	καὶ ἃ δεῖται προσωφελέειν, προσωφελοίη	ἄν.	Ἐν κεφαλαίῳ δ´ εἴρησθαι, αἱ
[1, 16]	τὸ μελίκρητον τῆς ἰσχύος ἀφαιρέοιτο	ἄν.	Ἢν μέντοι ἀρήγειν φαίνηται πρὸς
[1, 5]	ἂν, καὶ πνεῦμα πυκνότερον γένοιτ´	ἄν·	κακὸν δὲ τοῦτό ἐστιν· ξηραντικὸν
[1, 10]	οὔτε ἐπὶ τά. ~Πολλὰ δ´	ἄν	τις ἠδελφισμένα τουτέοισι τῶν ἐς
[1, 10]	μεγάλας δυνάμιας ἔχοντα ἰδίας, ἧσσον	ἄν	τις θαυμάσειεν, εἰ τὰ τοιαῦτα
[1, 11]	τοιόνδε ποιητέον γεγράψεται. Πολλὰ δ´	ἄν	τις καὶ ἄλλα ἠδελφισμένα τοῖσιν
[1, 8]	ἀτὰρ καὶ περὶ ποτοῦ, ὁκοῖον	ἄν	τις μέλλῃ πίνειν τῶν γραφησομένων,
[1, 4]	ᾖ τὸ νούσημα ἢ ὡς	ἄν	τις οἴοιτο, οὐ χρὴ ἐπὶ
[1, 7]	κεκρημένῳ σμικρῷ ὀξύτερον, ἢ ὡς	ἄν	τις πίοι, διέντα καὶ ἀναζέσαντα,
[1, 10]	τε καὶ οἰνώδεα οἶνον ἧσσον	ἄν	τις φαίη θαυμαστὸν εἶναι μὴ
[1, 3]	ἱεροσκοπίῃ τὰ τοιάδε εὕροι τις	ἂν	ἄλλα ἐπ´ ἄλλοισιν· ἀλλ´ ἔνιοι
[1, 1]	ἐφ´ οἷσι παρῄνεον διδόναι, ἔτι	ἂν	ἀξιώτερα ἐπαίνου ἦν, ὅτι, ὀλίγα
[1, 4]	ἢ μελίκρητον, ἢ οἶνον, ὁκότερον	ἂν	ἁρμόζῃ· τὸ δ´ ἁρμόζον ἐφ´
[1, 15]	γὰρ καὶ τὸ κόπριον διεξίοι	ἂν	αὐτέῳ. Εἰ μέντοι ῥοφήματι χρέοιτο
[1, 17]	πολλαπλασίως βλάπτει, ἐς ὅ τι	ἂν	αὐτέων ὁρμήσῃ. Ὑποπτεύσαντι μέντοι ἐν
[1, 9]	κενεαγγήσας ἐξαπίνης μεταδειπνήσειεν, ἔτι μᾶλλον	ἂν	βαρύνοιτο. Τὸν οὖν παρὰ τὸ
[1, 16]	καὶ ἃ φιλέει βλάπτειν, ἥκιστα	ἂν	βλάπτοι, καὶ ἃ δεῖται προσωφελέειν,
[1, 18]	δὶς τῆς ἡμέρης λούοις, οὐδὲν	ἂν	βλάπτοις. Χρέεσθαι δὲ λουτροῖσι τοῖσιν
[1, 12]	μᾶλλον, καὶ ὑγιὴς πολλῷ θᾶσσον	ἂν	γένοιτο, ἢ εἰ πλανώμενος ἰητρεύοιτο·
[1, 15]	ἢ ὁκόσον μέλι ἐκλείχοι, πολλῷ	ἂν	δήπου ἰσχυρότερος εἴη ὑπὸ τοῦ
[1, 11]	ἃ ὁ ἕτερος ἐκώλυεν, ἐπιδήλως	ἂν	δοκοίη ὠφεληκέναι. Τὰ δὲ τοιαῦτα
[1, 3]	οὔτε χυλόν· οἱ μὲν μέχρις	ἂν	ἑβδομαῖος γένηται ὁ κάμνων, οἱ
[1, 8]	μᾶλλον. Μάλιστα μὲν οὖν βλάπτοιντο	ἂν,	εἰ μὴ ὀρθῶς μεταβάλλοιεν, οἱ
[1, 15]	ἐπιπίνοι δὲ μελίκρητον, ἄγαν πλησμονῶδες	ἂν	εἴη καὶ φυσῶδες, καὶ τοῖσι
[1, 3]	εὐεξίην, καὶ ἐς ὅ τι	ἂν	ἕκαστος ἐθέλῃ. ~Πτισάνη μὲν οὖν
[1, 14]	καὶ καταῤῥηκτικὸς, αἰεὶ πολλὰ προσωφελέοι	ἂν	ἐν ταύτῃσι τῇσι νούσοισι· καὶ
[1, 9]	ἀταλαιπώρως, ταῦτα γὰρ πάντα βαρέως	ἂν	ἐνέγκοι· τὸ δὲ δεῖπνον συχνῷ
[1, 2]	βέλτιον ποιέειν χρή. Μάλιστα δ´	ἂν	ἐπαινέσαιμι ἰητρὸν, ὅστις ἐν τοῖσιν
[1, 7]	συχνὸν ἀφαιρέειν τὸ αἷμα ἕως	ἂν	ἐρυθρότερον πολλῷ ῥυῇ, ἀντὶ καθαροῦ
[1, 10]	ἄμφω οἰνώδεες εἶεν, ὅμως πολλὰ	ἂν	ἑτεροιώσειαν κατὰ τὸ σῶμα, ὡς
[1, 15]	ἐν ταύτῃσι τῇσι νούσοισι πολλὰ	ἂν	εὐτυχοίης, καὶ οὐκ ἂν πολλὰ
[1, 15]	καὶ μὴ εὐῶδες· ἀφέλοιτο γὰρ	ἂν	ἡ ἕψησις τῶν κακοτήτων αὐτέου
[1, 17]	ὕδωρ μεταποτέον ὀλίγον· οὕτω γὰρ	ἂν	ἧσσον τὸ ἀπὸ τοῦ οἴνου
[1, 5]	δώῃ, τὴν ὀδύνην ἐνεοῦσαν προσπαροξύνειεν	ἂν,	καὶ μὴ ἐνεοῦσαν εὐθὺς ἐμποιήσειεν
[1, 8]	τῷ χυλῷ χρεόμενοι· βλάπτοιντο δ´	ἂν	καὶ οἱ μούνῳ τῷ ποτῷ
[1, 8]	τῇσι πτισάνῃσι χρεόμενοι· βλάπτοιντο δ´	ἂν	καὶ οἱ μούνῳ τῷ χυλῷ
[1, 12]	τὸ πονέειν ἔλθῃ. Ταῦτα δ´	ἂν	καὶ οἱ ὀδόντες καὶ οἱ
[1, 5]	καὶ μὴ ἐνεοῦσαν εὐθὺς ἐμποιήσειεν	ἂν,	καὶ πνεῦμα πυκνότερον γένοιτ´ ἄν·
[1, 16]	(ἀκόπρῳ γὰρ ἐόντι μᾶλλον ἐμποιέοι	ἂν,	καὶ ταῦτα κενεαγγείης παρεούσης) ἔπειτα
[1, 3]	ἕτερον κακὰ εἶναι· καὶ σχεδὸν	ἂν	κατά γε τὸ τοιόνδε τὴν
[1, 3]	δὲ καὶ διὰ τέλεος ἄχρις	ἂν	κριθῇ ἡ νοῦσος. Μάλα μὲν
[1, 18]	ποιέει, καὶ πρόσεστιν αὐτέοισιν ὅσα	ἂν	λουτρῷ ὠφελέηται, δεῖ λούειν· οἷσι
[1, 14]	ἐν δὴ τοῖσι τοιουτέοισι πρέποι	ἂν	μάλιστα μεταβάλλειν ἐκ τοῦ λευκοῦ,
[1, 12]	καὶ πολλὰ ταλαιπωρήσειεν ἐξαπίνης, πολλῷ	ἂν	μᾶλλον πονήσειεν ἢ εἰ ἐκείνως
[1, 9]	καὶ μὴ ὑδαρές. Ἔτι δ´	ἂν	μᾶλλον πονήσειεν ὁ τοιοῦτος, εἰ
[1, 16]	μὲν γὰρ κάρτα ὀξὺ οὐδὲν	ἂν	μέσον ποιήσειε πρὸς τὰ πτύελα
[1, 6]	τὴν δόσιν τοῦ ῥοφήματος, ἔστ´	ἂν	οἴηται κεχωρηκέναι ἐς τὸ κάτω
[1, 1]	καὶ μὴ ἰητρὸς δύναιτο τις	ἂν	ὀρθῶς ξυγγράψαι, εἰ εὖ παρὰ
[1, 9]	ἐνίοισι δὲ καὶ σπατίλη γένοιτο	ἂν,	ὅτι παρὰ τὸ ἐωθὸς ἠχθοφόρηκεν
[1, 18]	δὲ μὴ παγκάλως λούοιτο, βλάπτοιτ´	ἂν	οὐ σμικρά· καὶ γὰρ σκέπης
[1, 9]	τὴν παρὰ τὸ ἔθος εὐφορώτερον	ἂν	οὗτοι ἐνέγκοιεν. Ἱκανὸν μὲν οὖν
[1, 8]	τῷ ποτῷ χρεόμενοι, ἥκιστα δ´	ἂν	οὗτοι. ~Χρὴ δὲ καὶ τὰ
[1, 9]	τῆς ἡμέρης ἐς πλῆθος, οἳ	ἂν	οὕτως ἐθισθῶσιν. Ἀλλὰ μὴν καὶ
[1, 12]	μετεωρίζοι τὸ σκέλος, ἀφλέγμαντος μὲν	ἂν	οὕτως εἴη μᾶλλον, καὶ ὑγιὴς
[1, 4]	ἃ εἰρήσεται ὕστερον. Καὶ ὁκόσῳ	ἂν	πλείων ἡ κάθαρσις γίγνηται, τοσῷδε
[1, 15]	πολλὰ ἂν εὐτυχοίης, καὶ οὐκ	ἂν	πολλὰ ἀτυχοίης· οἷσι δὲ δοτέον,
[1, 12]	ἀνωτέρω, ἀναστὰς ἐθέλοι προβαίνειν, μᾶλλον	ἂν	πονέοι τότε ἢ εἰ αὐτίκα
[1, 3]	δ´ αὖ τινες αὐτέων οὔτ´	ἂν	πτισάνην παχείην δοῖεν, οὔτε χυλόν·
[1, 11]	διαρκέειν μέλλει ὁ κάμνων, μέχρις	ἂν	τῆς νούσου ἡ ἀκμὴ πεπανθῇ·
[1, 16]	ὥσπερ διαπτερώσειε τὸν βρόγχον, παρηγορήσειεν	ἂν	τὸν πλεύμονα· μαλθακτικὸν γὰρ αὐτέου·
[1, 14]	δὲ μὴ διψώδης, μᾶλλον ἀνάγοι	ἂν	τοῦ ἑτέρου. Ὁ δὲ λευκὸς
[1, 5]	μαλθάξας, ἢ φλέβα ταμὼν, ὁκότερον	ἂν	τουτέων ξυμφέρῃ, τὰς δὲ πτισάνας
[1, 14]	μὲν διψώδης ἐστὶ πινόμενος, ἧσσον	ἂν	τούτοισιν ἀνάγοι ἢ ὁ ἕτερος
[1, 18]	δὲ συχνοῖσι τῶν νουσημάτων ἀρήγοι	ἂν	χρεομένοισιν, ἐς τὰ μὲν ξυνεχέως,
[1, 14]	ταύτῃσι τῇσι νούσοισιν ἐς τάδε	ἂν	χρήσαιο· εἰ καρηβαρίη μὲν μὴ
[1, 16]	εἰ μὲν ταῦτα ξυγκυρήσειε, μεγάλην	ἂν	ὠφελείην ποιήσειεν. Ἔστι δ´ ὅτε
[1, 7]	ὁκόσον εἴθιστο· μετὰ δὲ τοῦτο,	ἀναγέτω	αἰεὶ ἐπὶ τὸ πλεῖον, ἢν
[1, 5]	μὲν τὸ πνεῦμα ἔσω φέρεσθαι,	ἀναγκάζει	δὲ ταχέως ἔξω φέρεσθαι· καὶ
[1, 14]	οἷσι δὲ μὴ διψώδης, μᾶλλον	ἀνάγοι	ἂν τοῦ ἑτέρου. Ὁ δὲ
[1, 14]	ἐστὶ πινόμενος, ἧσσον ἂν τούτοισιν	ἀνάγοι	ἢ ὁ ἕτερος οἶνος, οἷσι
[1, 16]	μὴ ῥηϊδίως ἀνιόντα· εἰ γὰρ	ἀνάγοι	μὲν τὰ ἐγκέρχνοντα, καὶ ὄλισθον
[1, 15]	μεγαλοσπλάγχνοισι γίγνεται. Πτυάλου μὲν οὖν	ἀναγωγὴν	καὶ πλεύμονος μάλθαξιν τὸ ὑδαρέστερον
[1, 16]	κάρτα ὀξὺ οὐκ ἐκράτησε τῆς	ἀναγωγῆς	τοῦ πτυέλου, ἀλλὰ προσεγλίσχρηνέ τε
[1, 17]	ἐν τοῖσι περιπλευμονικοῖσιν, οὔτε πτυέλου	ἀναγωγὸν,	ἀλλ´ ἧσσον τῶν ἄλλων, εἴ
[1, 16]	ζυμοῦται καὶ μετεωρίζεται καὶ πολλαπλασιοῦται·	ἀναγωγὸν	γὰρ μελάνων, ὄξος. Γυναιξὶ δὲ
[1, 16]	μὲν τὸ στόμα καὶ φάρυγγα·	ἀναγωγὸν	δὲ πτυέλου ἐστὶ καὶ ἄδιψον·
[1, 17]	μελικρήτου ὕδωρ ἐπιῤῥοφεόμενον ὀλίγον πτυέλου	ἀναγωγόν	ἐστι διὰ τὴν μεταβολὴν τῆς
[1, 16]	εὑρήσεις ἐόν· καὶ γὰρ πτυάλου	ἀναγωγόν	ἐστι, καὶ εὔπνοον. Καιροὺς μέντοι
[1, 18]	λουτρὸν, καὶ πτυέλου πεπαντικὸν καὶ	ἀναγωγὸν,	καὶ εὔπνοον καὶ ἄκοπον· μαλθακτικὸν
[1, 15]	γὰρ μαλθακτικόν ἐστι, καὶ πτυέλου	ἀναγωγὸν	μετρίως, καὶ βηχὸς παρηγορικόν· ἔχει
[1, 14]	οἰνώδεος λευκοῦ· πτυάλου δὲ μᾶλλον	ἀναγωγός	ἐστι τοῦ ἑτέρου ὁ γλυκύς.
[1, 7]	ἄν τις πίοι, διέντα καὶ	ἀναζέσαντα,	ἐς μαρσίππια καταῤῥάψαντα προστιθέναι· καὶ
[1, 12]	γὰρ ἢν ὅλον τὸ σῶμα	ἀναπαύσηται	πουλὺ παρὰ τὸ ἔθος, οὐκ
[1, 9]	ἦν, εἰκὸς αὐτὸν, εἰ, ὅτι	ἀνάριστος	ἐὼν ἐπόνεε καὶ ἠῤῥώστει, δειπνήσειε
[1, 9]	τὰ σιτία. Ἀρήγει οὖν τουτέοισιν	ἀνασηκῶσαι	τὴν μεταβολήν· ἐγκοιμηθῆναι γὰρ χρὴ,
[1, 12]	ἐὼν ἢ καὶ ἔτι ἀνωτέρω,	ἀναστὰς	ἐθέλοι προβαίνειν, μᾶλλον ἂν πονέοι
[1, 11]	ἰητρὸς ἢ ἰδιώτης ὡσπερεὶ τεθνεῶτα	ἀναστῆσαι.	Γεγράψεται οὖν καὶ περὶ τουτέου
[1, 2]	τωὐτὸ οὔνομα ἔχειν. ~Ἐμοὶ δ´	ἁνδάνει	μὲν ἐν πάσῃ τῇ τέχνῃ
[1, 16]	δὲ τὸ ἐπίπαν πολεμιώτερον ἢ	ἀνδράσιν	ὄξος· ὑστεραλγὲς γάρ ἐστιν. ~Ὕδατι
[1, 18]	χρίεσθαι τὸ σῶμα. Κεφαλὴν μέντοι	ἀνεξηράνθαι	χρὴ ὡς οἷόν τε μάλιστα
[1, 5]	ἄλλο φάγωσιν ἢ πίωσι πτισάνης	ἀνεπιτηδειότερον.	~Μάλα μὲν οὖν τὰ πλεῖστα
[1, 14]	καὶ γὰρ εἰ πρὸς ἄλλα	ἀνεπιτηδειότερος	τοῦ ἑτέρου πέφυκεν, ἀλλ´ ὅμως
[1, 15]	ἕδρης· ἀλεξητήρια δὲ τουτέων γεγράψεται.	Ἄνευ	μὲν οὖν ῥοφημάτων μελικρήτῳ χρεόμενος
[1, 6]	τε ξὺν ὀδύνῃ, ἤν τε	ἄνευ	ὀδύνης, ἐπισχεῖν τὴν δόσιν τοῦ
[1, 16]	Τοῖσι δὲ ποτῷ μοῦνον διαιτωμένοισιν	ἄνευ	ῥοφημάτων διὰ τόδε οὐκ ἐπιτήδειόν
[1, 11]	ἀρχὰς ἁμαρτάδες οὐχ ὁμοίως ταύτῃσιν	ἀνήκεστοί	εἰσιν, ἀλλὰ πολλῷ εὐακεστότεραι. Τοῦτο
[1, 9]	καὶ οἱ μὲν πλεῖστοι τῶν	ἀνηριστηκότων	οὐ δύνανται κατεσθίειν τὸ δεῖπνον·
[1, 11]	ἑκάστου, καὶ τῆς φύσιος τοῦ	ἀνθρώπου,	καὶ τοῦ ἔθεος τῆς διαίτης
[1, 8]	ἀρχὰς τῶν νούσων προταριχεύσαντες τοὺς	ἀνθρώπους	ἢ δύο ἢ τρεῖς ἢ
[1, 11]	καθυβρίζεται τῶν χειρωνακτέων ὑπὸ τῶν	ἀνθρώπων·	δοκέει γὰρ αὐτέοισιν ὁ ἐσελθὼν
[1, 18]	χρηστέον διὰ τὴν ἀπαρασκευασίην τῶν	ἀνθρώπων·	ἐν ὀλίγῃσι γὰρ οἰκίῃσι παρεσκεύασται
[1, 9]	ποιέεσθαι ἐν τῇ διαίτῃ τῶν	ἀνθρώπων	ἔτι ὑγιαινόντων, οἷα ξυμφέρει· εἰ
[1, 2]	νουσήμασιν, ἃ τοὺς πλείστους τῶν	ἀνθρώπων	κτείνει, ἐν τουτέοισι διαφέρων τι
[1, 15]	Κατέγνωσται δὲ μελίκρητον ὑπὸ τῶν	ἀνθρώπων,	ὡς καταγυιοῖ τοὺς πίνοντας, καὶ
[1, 16]	τὰ πτύελα τὰ μὴ ῥηϊδίως	ἀνιόντα·	εἰ γὰρ ἀνάγοι μὲν τὰ
[1, 5]	χαλώσης, καὶ τοῦ πτυέλου μὴ	ἀνιόντος,	ἀλλὰ καταγλισχραινομένου ἀσαπέως, ἢν μὴ
[1, 7]	ἢ σέσελι ἢ κύμινον ἢ	ἄννησον	ἢ ἄλλο τι τῶν εὐωδέων
[1, 14]	μηδὲ τὸ πτύελον κωλύοιτο τῆς	ἀνόδου,	μηδὲ τὸ οὖρον ἴσχοιτο, τὰ
[1, 4]	ἔχον, οὔτε ἄραδον κακὸν, οὔτε	ἀνοιδίσκεται	ἐν τῇ κοιλίῃ· ἀνῴδηκε γὰρ
[1, 15]	οἴνου λεπτοῦ καὶ ὀλιγοφόρου καὶ	ἀνόσμου	ᾗ μὲν ἰσχυρότερον, ᾗ δὲ
[1, 15]	μὲν οὖν ῥοφημάτων μελικρήτῳ χρεόμενος	ἀντ´	ἄλλου ποτοῦ ἐν ταύτῃσι τῇσι
[1, 7]	ἕως ἂν ἐρυθρότερον πολλῷ ῥυῇ,	ἀντὶ	καθαροῦ τε καὶ ἐρυθροῦ πελιόν·
[1, 18]	ταχείας ποιέεσθαι· καὶ σπόγγοισι χρέεσθαι	ἀντὶ	στλεγγίδος, καὶ μὴ ἄγαν ξηρὸν
[1, 8]	σώματι, μέγα τι κάρτα καὶ	ἀντιμεταβάλλειν.	Τὸ δὲ μεταβάλλειν μὲν εὖ
[1, 9]	κενεαγγήσαντα ξυμφέρει ταύτην τὴν ἡμέρην	ἀντισηκῶσαι	ὧδε· ἀῤῥιγέως καὶ ἀθαλπέως καὶ
[1, 9]	τὸ ἔθος οἱ φλεγματίαι τὰ	ἄνω	εὐφορώτερον φέρουσι τὸ ἐπίπαν, ὥστε
[1, 10]	γὰρ πλάδον τε ἐν τῇ	ἄνω	κοιλίῃ ἐμποιήσει καὶ φῦσαν ἐν
[1, 14]	καὶ φυσώδης τοῦ ἐντέρου τοῦ	ἄνω·	οὐ μὴν πολέμιός γε τῷ
[1, 14]	δὲ δεῖ, ὅτι τὰ μὲν	ἄνω	πάντα καὶ τὰ κατὰ κύστιν
[1, 9]	τοιαῦτα φέρουσιν οἱ πικρόχολοι τὰ	ἄνω·	τὴν δέ γε ἀσιτίην τὴν
[1, 7]	θερμοῦ ἐκπεπιεσμένος προστίθεσθαι· περιστέγειν τε	ἄνω	τὴν θάλψιν χρή· πλείω τε
[1, 11]	καὶ πνεῦμα προσπταῖον ἐν τῇ	ἄνω	φορῇ πυκνὸν ἢ μέγα λίην,
[1, 4]	οὔτε ἀνοιδίσκεται ἐν τῇ κοιλίῃ·	ἀνῴδηκε	γὰρ ἐν τῇ ἑψήσει ὁκόσον
[1, 2]	ὁκόσα καθαρίως, καθαρίως, καὶ ὁκόσα	ἀνωδύνως	διαχειρίζεσθαι, ὡς ἀνωδυνώτατα ποιέειν, καὶ
[1, 2]	καὶ ὁκόσα ἀνωδύνως διαχειρίζεσθαι, ὡς	ἀνωδυνώτατα	ποιέειν, καὶ τἄλλα πάντα τὰ
[1, 12]	ἑκταῖος ἐὼν ἢ καὶ ἔτι	ἀνωτέρω,	ἀναστὰς ἐθέλοι προβαίνειν, μᾶλλον ἂν
[1, 3]	ἕτεροι ἑτέρων. ~Δοκέει δέ μοι	ἄξια	γραφῆς εἶναι ταῦτα μάλιστα, ὁκόσα
[1, 16]	ὀξυμέλιτος γιγνομένην βλάβην, ἥτις καὶ	ἀξίη	γραφῆς. Ὀλίγον δὲ τὸ τοιόνδε
[1, 4]	παύονται, ὅταν ἄρξωνται πτύειν τι	ἄξιον	λόγου καὶ ἐκκαθαίρεσθαι, αἵ τε
[1, 1]	διαίτης οἱ ἀρχαῖοι ξυνέγραψαν οὐδὲν	ἄξιον	λόγου, καίτοι μέγα τοῦτο παρῆκαν.
[1, 7]	αὐτίκα χρὴ διδόναι μηδὲν ἔλασσον	ἀξίως	λόγου ἢ ὁκόσον εἴθιστο· ἐπεὶ
[1, 1]	οἷσι παρῄνεον διδόναι, ἔτι ἂν	ἀξιώτερα	ἐπαίνου ἦν, ὅτι, ὀλίγα ἐόντα,
[1, 15]	τοῖσι κατὰ τὰ ὑποχόνδρια σπλάγχνοισιν	ἀξύμφορον·	προπινόμενον μέντοι πρὸ ῥοφήματος μελίκρητον
[1, 2]	σημεῖον τόδε, ὅτι οἱ δημόται	ἀξυνετώτατοι	αὐτοὶ ἑωυτῶν περὶ τουτέων τῶν
[1, 17]	κιῤῥὸν παντελῶς δοτέον οἶνον καὶ	ἄοσμον	παντάπασι, καὶ μετὰ τὴν πόσιν
[1, 11]	οἱ δὲ καὶ κυκεῶνα ἐῤῥόφεον·	ἅπαντα	δὲ ταῦτα κακίω μέν ἐστιν
[1, 2]	τοῖον ἢ τοῖον καὶ μελίκρητον,	ἅπαντα	τοῖσι δημότῃσι δοκέουσιν οἱ ἰητροὶ
[1, 3]	νούσοισιν οἱ μὲν τῶν ἰητρῶν	ἅπαντα	τὸν αἰῶνα διατελεῦσι πτισάνας διδόντες
[1, 4]	δοτέον· τοῖσι δὲ μονοσιτέειν εἰθισμένοισιν,	ἅπαξ	δοτέον τὴν πρώτην, ἐκ προσαγωγῆς
[1, 18]	ὅτε ἧσσον χρηστέον διὰ τὴν	ἀπαρασκευασίην	τῶν ἀνθρώπων· ἐν ὀλίγῃσι γὰρ
[1, 11]	ταύτῃσι μεταβάλλουσι· καὶ ὡς ἐπιτοπολὺ	ἀπαρτὶ	ἐν τοῖσι τοιούτοισι καιροῖσι μεταβάλλουσιν
[1, 1]	ὀρθῶς ἔγραψαν, καὶ ὁκοίως ἔνια	ἀπέβαινεν	αὐτέων· καὶ ἄχρι μὲν τουτέου
[1, 11]	τὰ ἀκρωτήρια κατεψυγμένα, καὶ οὖρα	ἄπεπτα,	καὶ πτύσματα λεπτὰ καὶ ἁλυκὰ
[1, 17]	ἐστι διὰ τὸ ὑπόψυχρον καὶ	ἄπεπτον	εἶναι· καὶ οὔτε διαχωρητικὸν, οὔτε
[1, 13]	Ἀγρυπνίη ἰσχυρὴ πόμα καὶ σιτίον	ἀπεπτότερα	ποιέει, καὶ ἡ ἐπὶ τὰ
[1, 5]	ἤδη εἴρηται, καταγλισχραινόμενον τὸ πτύελον	ἀπέπτως	κωλύει τὴν ἐπάνοδον γίγνεσθαι, ἀλλὰ
[1, 6]	μάλιστα δὲ καὶ τοῦ ποτοῦ	ἀπέχεσθαι·	ὁκόταν δὲ ἡ θέρμη καταβῇ
[1, 4]	τις διαιτῴη, καὶ αἱ κρίσιες	ἁπλούστεραι	καὶ εὐκριτώτεραι καὶ ἧσσον ὑποστροφώδεες.
[1, 16]	καὶ ταύτῃ εὐμενές· καὶ τὰς	ἀπὸ	μέλιτος βλάβας κωλύει· τὸ γὰρ
[1, 16]	Ἐν κεφαλαίῳ δ´ εἴρησθαι, αἱ	ἀπὸ	ὀξέος ὀξύτητες πικροχόλοισι μᾶλλον ἢ
[1, 15]	ἱκανῶς, ἢν μή τι τῶν	ἀπὸ	σπλάγχνων κωλύῃ. Καὶ διαχωρητικώτερον δὲ
[1, 17]	ἀπὸ χλοίης ποιεύμενα, καὶ τὰ	ἀπὸ	σταφίδος καὶ στεμφύλων καὶ πυρῶν
[1, 11]	Ἐνίοτε δὲ καὶ ὠμὰ ἐπισπῶνται	ἀπὸ	τῆς κεφαλῆς καὶ τοῦ περὶ
[1, 14]	οὐ πάνυ πορίμη ἐστὶν ἡ	ἀπὸ	τοῦ γλυκέος οἴνου φῦσα, ἀλλ´
[1, 17]	οὕτω γὰρ ἂν ἧσσον τὸ	ἀπὸ	τοῦ οἴνου μένος ἅπτοιτο τῆς
[1, 4]	ὑγραίνηται τὸ στόμα καὶ τὰ	ἀπὸ	τοῦ πλεύμονος εἴη ὁκοῖα δεῖ,
[1, 11]	πονηρὰ, καὶ τῶν ἱματίων ἀποῤῥίψιες	ἀπὸ	τοῦ στήθεος, καὶ χεῖρες τρομώδεες,
[1, 7]	ὕστερον, θερμάσμασι μὲν πρῶτον οὐκ	ἀπὸ	τρόπου ἐστὶ χρησάμενον πειρηθῆναι διαλῦσαι
[1, 17]	οἷον τὸ κρίθινον, καὶ τὰ	ἀπὸ	χλοίης ποιεύμενα, καὶ τὰ ἀπὸ
[1, 5]	οὐχ ἥκιστα δὲ, ὅτι καὶ	ἀποθανόντων	αὐτέων ἡ πλευρὴ πελιὴ εὑρίσκεται
[1, 2]	παραπλήσιοι, ὑπὸ τουτέων τῶν νουσημάτων	ἀποθνήσκουσι	μᾶλλον ἢ ὑπὸ τῶν ἄλλων
[1, 11]	ἐστι σφοδρῆς, καὶ ὡς ἐπιτοπολὺ	ἀποθνήσκουσιν·	οἱ δὲ διαφεύγοντες, ἢ μετὰ
[1, 15]	ἐκλήθη δὲ τοῦτο διὰ τοὺς	ἀποκαρτερέοντας·	ἔνιοι γὰρ μελικρήτῳ μούνῳ χρέονται
[1, 5]	ἐπιγλισχραίνει τὸ πτύελον, καὶ κωλύει	ἀπολισθαίνειν.	Καταλαμβάνει δὲ ταῦτα, οὐ μοῦνον
[1, 5]	ὀρθοπνοίης τε καὶ τοῦ ῥέγχεος	ἀποπνιγέντες.	Μάλα δὲ τοὺς τοιουτέους οἱ
[1, 11]	λειποψυχώδεα πονηρὰ, καὶ τῶν ἱματίων	ἀποῤῥίψιες	ἀπὸ τοῦ στήθεος, καὶ χεῖρες
[1, 11]	οἱ δὲ διαφεύγοντες, ἢ μετὰ	ἀποστήματος,	ἢ αἵματος ῥύσιος ἐκ τῆς
[1, 17]	ἢ φρενῶν ἅψιν, παντάπασιν οἴνου	ἀποσχετέον·	ὕδατι δὲ ἐν τῷ τοιῷδε
[1, 16]	καὶ ἀδύνατοι βήσσειν τε καὶ	ἀποχρέμπτεσθαι	τὰ ἐνεχόμενα. Ἐς μὲν οὖν
[1, 17]	τὸ ἀπὸ τοῦ οἴνου μένος	ἅπτοιτο	τῆς κεφαλῆς καὶ γνώμης· ἐν
[1, 14]	τοῦ οἰνώδεος, καὶ ἧσσον φρενῶν	ἁπτόμενος,	καὶ διαχωρητικώτερος δή τι τοῦ
[1, 3]	οὖν τάδε ἐστί· διὰ τί	ἄρα	ἐν τῇσιν ὀξείῃσι νούσοισιν οἱ
[1, 7]	πνεῦμα τοῦ κάμνοντος προσφέρηται, ἢν	ἄρα	μὴ δοκέῃ καὶ τοῦτο χρήσιμον
[1, 4]	καὶ οὔτε στύψιν ἔχον, οὔτε	ἄραδον	κακὸν, οὔτε ἀνοιδίσκεται ἐν τῇ
[1, 15]	καὶ λευκὸν καὶ διαφανὲς γίγνεται·	ἀρετὴν	δὲ ἥντινα αὐτέῳ προσθέω διαφέρουσάν
[1, 5]	χρέεσθαι. Μετὰ γὰρ τῆς ἄλλης	ἀρετῆς	τῆς πτισάνης τὸ ὀλισθηρὸν τὴν
[1, 11]	τῆς κενεαγγείης, ἐν οἷσι πολλάκις	ἀρήγει	ἐκ τῶν ῥοφημάτων πλησιάζειν τῇ
[1, 7]	ἐν τοῖσι ῥοφήμασι διδόμενα ὑπήλατα	ἀρήγει,	ὁκόσα μὴ ἄγαν ἐστὶν ἀηδέα
[1, 9]	μήτε δὶς ἕψειν τὰ σιτία.	Ἀρήγει	οὖν τουτέοισιν ἀνασηκῶσαι τὴν μεταβολήν·
[1, 16]	ἰσχύος ἀφαιρέοιτο ἄν. Ἢν μέντοι	ἀρήγειν	φαίνηται πρὸς τὴν ξύμπασαν νοῦσον,
[1, 18]	τὸ σῶμα πρὸς τὰ ἄλλα	ἀρήγῃ,	ἤν τε τὴν κεφαλὴν μοῦνον.
[1, 18]	~Λουτρὸν δὲ συχνοῖσι τῶν νουσημάτων	ἀρήγοι	ἂν χρεομένοισιν, ἐς τὰ μὲν
[1, 12]	τι πρήξειαν, καὶ τὰ ἄλλα	ἄρθρα	μὴ εἰθισμένα πονέειν, ἢν διὰ
[1, 18]	καὶ ἄκοπον· μαλθακτικὸν γὰρ καὶ	ἄρθρων	καὶ τοῦ ἐπιπολαίου δέρματος· καὶ
[1, 1]	ἀλλ´ ὅτι καὶ ὀλίγοισι τὸν	ἀριθμὸν	τοῖσιν ἀκέεσιν ἐχρέοντο· τὰ γὰρ
[1, 1]	οὐκ ἠγνόεον ἔνιοι· τοὺς δὲ	ἀριθμοὺς	ἑκάστου τῶν νουσημάτων σάφα φράζειν
[1, 3]	ἃ ὁ ἕτερος προσφέρει ἡγεύμενος	ἄριστα	εἶναι, ταῦτα νομίζειν ἤδη τὸν
[1, 9]	τοὺς μέν γε μὴ μεμαθηκότας	ἀριστᾷν,	εἰ ἀριστήσουσιν, εὐθέως ἀῤῥώστους ποιέει,
[1, 3]	τὸν αὐτὸν ὄρνιθα, εἰ μὲν	ἀριστερὸς	εἴη, ἀγαθὸν νομίζουσιν εἶναι, εἰ
[1, 9]	βρώματος· καὶ τῇ ὑστεραίῃ ὀλίγα	ἀριστῆσαι,	ὡς ἐκ προσαγωγῆς ἀφίκηται ἐς
[1, 9]	γε μὴ μεμαθηκότας ἀριστᾷν, εἰ	ἀριστήσουσιν,	εὐθέως ἀῤῥώστους ποιέει, καὶ βαρέας
[1, 9]	σιτέεσθαι τῆς ἡμέρης, ἢν μὴ	ἀριστήσωσιν,	ἀσθενέες καὶ ἄῤῥωστοί εἰσι, καὶ
[1, 4]	τι δοκέῃ προσδεῖν. Πλῆθος δὲ	ἀρκέει	κατ´ ἀρχὰς διδόναι μὴ πουλὺ,
[1, 12]	καὶ τὰ τῶν τοιῶνδε πάντων	ἀρκέει	παραδείγματα γράψαι. Εἰ γάρ τις
[1, 18]	ὀλίγῃσι γὰρ οἰκίῃσι παρεσκεύασται τὰ	ἄρμενα	καὶ οἱ θεραπεύοντες ὡς δεῖ·
[1, 18]	λουσάμενοι, καὶ βλάπτονται μὴ λουσάμενοι.	Ἁρμόζει	δὲ ἐν περιπλευμονίῃσι μᾶλλον ἢ
[1, 4]	μελίκρητον, ἢ οἶνον, ὁκότερον ἂν	ἁρμόζῃ·	τὸ δ´ ἁρμόζον ἐφ´ ἑκάστοισι
[1, 4]	ὁκότερον ἂν ἁρμόζῃ· τὸ δ´	ἁρμόζον	ἐφ´ ἑκάστοισι τῶν τρόπων εἰρήσεται.
[1, 1]	οὖν ταῦτα ἀγαθὰ ἦν καὶ	ἁρμόζοντα	τοῖσι νουσήμασιν, ἐφ´ οἷσι παρῄνεον
[1, 12]	ἐὼν, μήτε ἄγαν δυσελκὴς, αὐτίκα	ἀρξάμενος	ἐκ πρώτης κατακείμενος ἰητρεύοιτο, καὶ
[1, 7]	(φημὶ γὰρ ἄμεινον εἶναι αὐτίκα	ἄρξασθαι	ῥοφῇν τὸ ἐπίπαν μᾶλλον, ἢ
[1, 7]	τὸ ἐπίπαν μᾶλλον, ἢ προκενεαγγήσαντα	ἄρξασθαι	τοῦ ῥοφήματος, ἢ τριταῖον, ἢ
[1, 6]	αὐτέῳ καὶ κοιλίης μήπω ὑποκεχωρηκυίης	ἄρξηται	ὁ πυρετὸς, ἤν τε ξὺν
[1, 11]	ὅτι αὐτέῃσι κακοῦνται, ὁκόταν ῥοφέειν	ἄρξωνται,	ἢν προκενεαγγήσωσι δύο ἢ τρεῖς
[1, 4]	πλευριτικοῖσιν αὐτίκα αὐτόματοι παύονται, ὅταν	ἄρξωνται	πτύειν τι ἄξιον λόγου καὶ
[1, 11]	βλάπτονται ῥοφέοντες, ὅταν μὴ ὀρθῶς	ἄρξωνται	τοῦ ῥοφήματος. Τόδε γε μὴν
[1, 9]	ταύτην τὴν ἡμέρην ἀντισηκῶσαι ὧδε·	ἀῤῥιγέως	καὶ ἀθαλπέως καὶ ἀταλαιπώρως, ταῦτα
[1, 9]	τὸ δεῖπνον, τοῦ μὲν χειμῶνος	ἀῤῥιγέως,	τοῦ δὲ θέρεος ἀθαλπέως· ἢν
[1, 9]	αἱ ἐξαπιναῖοι μεταβολαὶ βλαβὰς καὶ	ἀῤῥωστίην	παρέχουσιν. Καὶ τοὺς μέν γε
[1, 11]	δεῖν σιτία, οὔτε ἐπὶ τὴν	ἀῤῥωστίην,	ὥστε ἀφαιρεθῆναι· προστεκμαρτέα δὴ καὶ
[1, 9]	ἢν μὴ ἀριστήσωσιν, ἀσθενέες καὶ	ἄῤῥωστοί	εἰσι, καὶ δειλοὶ ἐς πᾶν
[1, 9]	μεμαθηκότας ἀριστᾷν, εἰ ἀριστήσουσιν, εὐθέως	ἀῤῥώστους	ποιέει, καὶ βαρέας ὅλον τὸ
[1, 4]	δοκέει κρίνεσθαι, ὡς καὶ τὸ	ἄρτιον	καὶ τὸ περισσὸν προμηθήσῃ· μετὰ
[1, 10]	μὴ μαζοφαγέειν εἰθισμένῳ, ἢ ὁκοῖον	ἄρτος	βάρος καὶ τάσιν κοιλίης τῷ
[1, 10]	εἰθισμένῳ· ἢ αὐτός τε ὁ	ἄρτος	θερμὸς βρωθεὶς οἵην δίψαν παρέχει,
[1, 5]	Μάλα δὲ τοὺς τοιουτέους οἱ	ἀρχαῖοι	βλητοὺς ἐνόμιζον εἶναι διὰ τόδε
[1, 1]	ἀτὰρ οὐδὲ περὶ διαίτης οἱ	ἀρχαῖοι	ξυνέγραψαν οὐδὲν ἄξιον λόγου, καίτοι
[1, 2]	ταῦτα ὀξέα, ὁκοῖα ὠνόμασαν οἱ	ἀρχαῖοι	πλευρῖτιν, καὶ περιπλευμονίην, καὶ φρενῖτιν,
[1, 11]	νοῦσος εἴη. Αἱ δὲ κατ´	ἀρχὰς	ἁμαρτάδες οὐχ ὁμοίως ταύτῃσιν ἀνήκεστοί
[1, 7]	δὲ πλευροῦ ἤν τε κατ´	ἀρχὰς	γένηται, ἤν τε ἐς ὕστερον,
[1, 4]	προσδεῖν. Πλῆθος δὲ ἀρκέει κατ´	ἀρχὰς	διδόναι μὴ πουλὺ, μηδὲ ὑπέρπαχυ,
[1, 6]	ῥοφήματος τόνδε μάλιστα φυλάσσεσθαι, κατ´	ἀρχὰς	καὶ διὰ παντὸς τοῦ νουσήματος·
[1, 8]	βούλονται γὰρ πάντες, ὑπὸ τὰς	ἀρχὰς	τῶν νούσων προταριχεύσαντες τοὺς ἀνθρώπους
[1, 12]	τότε ἢ εἰ αὐτίκα ἐξ	ἀρχῆς	πλανώμενος ἰητρεύοιτο· εἰ δὲ καὶ
[1, 11]	κάτω σείεται. Ταῦτα δὲ ἐν	ἀρχῇσιν	ἐπιφαινόμενα παραφροσύνης δηλωτικά ἐστι σφοδρῆς,
[1, 11]	ἐπικαιρότατόν ἐστι διδακτήριον· οἱ γὰρ	ἀρχόμενοι	τῶν ὀξέων νουσημάτων ἔστιν ὅτε
[1, 11]	ἀγρυπνίαι τε ξυνεμπίπτουσιν αὐτέοισι, δι´	ἃς	οὐ πέσσεται ἡ νοῦσος, περίλυποί
[1, 5]	πτυέλου μὴ ἀνιόντος, ἀλλὰ καταγλισχραινομένου	ἀσαπέως,	ἢν μὴ λύσῃ τις τὴν
[1, 9]	βαρέας ὅλον τὸ σῶμα, καὶ	ἀσθενέας	καὶ ὀκνηρούς· ἢν δὲ καὶ
[1, 11]	ἢ σιτίον, οἰόμενος διὰ κενεαγγείην	ἀσθενέειν.	Ἀεικὲς δὲ καὶ διὰ κενεαγγείην
[1, 9]	τῆς ἡμέρης, ἢν μὴ ἀριστήσωσιν,	ἀσθενέες	καὶ ἄῤῥωστοί εἰσι, καὶ δειλοὶ
[1, 11]	ἰητροὺς, ὡς χρὴ διαγιγνώσκειν τὰς	ἀσθενείας	ἐν τῇσι νούσοισιν, αἵ τε
[1, 11]	Ἀεικὲς δὲ καὶ διὰ κενεαγγείην	ἀσθενέοντα	μὴ γνῶναι καὶ πιέζειν τῇ
[1, 11]	καὶ τὴν ὀξύτητα τῆς νούσου	ἀσθενέοντι	προσφέρῃ τις ποτὸν ἢ ῥόφημα
[1, 5]	καὶ ἀδιψοτάτη καὶ εὐπεπτοτάτη καὶ	ἀσθενεστάτη	ἐστὶν ἡ κάλλιστα ἑφθὴ, ὧν
[1, 15]	ᾗ μὲν ἰσχυρότερον, ᾗ δὲ	ἀσθενέστερον.	Μέγα μὴν διαφέρει καὶ οἴνου
[1, 15]	γε τὸ μέλι καλὸν ἐόν·	ἀσθενέστερον	μέντοι γε τοῦ ὠμοῦ καὶ
[1, 6]	τῇ ἡλικίῃ, κλύσαι· ἢν δὲ	ἀσθενέστερος	ᾖ, βαλάνῳ προσχρήσασθαι, ἢν μὴ
[1, 11]	νούσοισιν, αἵ τε διὰ κενεαγγείην	ἀσθενεῦνται,	αἵ τε δι´ ἄλλον τινὰ
[1, 9]	τὰ ἄνω· τὴν δέ γε	ἀσιτίην	τὴν παρὰ τὸ ἔθος οἱ
[1, 3]	ὑγιαίνουσιν ἐς ἀσφαλείην, καὶ τοῖσιν	ἀσκέουσιν	ἐς εὐεξίην, καὶ ἐς ὅ
[1, 7]	κράτιστον μὲν ὕδωρ θερμὸν ἐν	ἀσκῷ,	ἢ ἐν κύστει, ἢ ἐν
[1, 3]	δύνασθαι, καὶ τοῖσιν ὑγιαίνουσιν ἐς	ἀσφαλείην,	καὶ τοῖσιν ἀσκέουσιν ἐς εὐεξίην,
[1, 9]	πόσιος αὐτὴ ἑωυτῇ ἐμφερὴς αἰεὶ,	ἀσφαλεστέρη	ἐστὶ τὸ ἐπίπαν ἐς ὑγείην,
[1, 18]	γεγυιωμένους χρὴ λούειν, οὐδὲ τοὺς	ἀσώδεας	ἢ ἐμετικοὺς, οὐδὲ τοὺς ἐπανερευγομένους
[1, 9]	ὧδε· ἀῤῥιγέως καὶ ἀθαλπέως καὶ	ἀταλαιπώρως,	ταῦτα γὰρ πάντα βαρέως ἂν
[1, 12]	ἐξαπίνης πλέον τοῦ μετρίου προσαίρηται	(ἀτὰρ	καὶ κατὰ τὸ ἄλλο σῶμα,
[1, 7]	μίσγοντα, πεπλίῳ δὲ ὀπὸν σιλφίου·	ἀτὰρ	καὶ μισγόμενα ἀλλήλοισιν ὁμοιότροπα ταῦτά
[1, 15]	εἰ μὴ ταράσσοι τὴν κοιλίην·	ἀτὰρ	καὶ οἴνου λεπτοῦ καὶ ὀλιγοφόρου
[1, 16]	νήστει πρὸ ῥοφήματος ἐπιτήδειον προπίνεσθαι·	ἀτὰρ	καὶ ὁκόταν πουλὺ μετὰ ῥόφημα
[1, 13]	μὲν οὖν εὔχρηστον ταῦτα εἰδέναι·	ἀτὰρ	καὶ περὶ οὗ ὁ λόγος
[1, 8]	οὖν ῥοφήματος προσάρσιος οὕτω γιγνώσκω·	ἀτὰρ	καὶ περὶ ποτοῦ, ὁκοῖον ἄν
[1, 12]	τὸ ἔθος σκληρύνει τὸ σῶμα.	Ἀτὰρ	καὶ τὰ τῶν τοιῶνδε πάντων
[1, 14]	διψώδης τοῖσί γε τοιουτέοισίν ἐστιν·	ἀτὰρ	καὶ φυσώδης τοῦ ἐντέρου τοῦ
[1, 18]	τοῦ καιροῦ ἐν τῇσι νούσοισιν·	ἀτὰρ	οὐδὲ οἷσιν ἕστηκε μᾶλλον τοῦ
[1, 1]	ἐπῆλθον περὶ τῶν προσοιστέων ἑκάστοισιν·	ἀτὰρ	οὐδὲ περὶ διαίτης οἱ ἀρχαῖοι
[1, 7]	καὶ ἅμα ὡς μὴ ἡ	ἀτμὶς	πρὸς τὸ πνεῦμα τοῦ κάμνοντος
[1, 15]	εὐτυχοίης, καὶ οὐκ ἂν πολλὰ	ἀτυχοίης·	οἷσι δὲ δοτέον, καὶ οἷσιν
[1, 13]	καὶ ἡ ἐπὶ τὰ ἕτερα	αὖ	μεταβολὴ διαλύει σῶμα, καὶ ἑφθότητα
[1, 11]	τρεῖς ἡμέρας ἢ πλείους, οὔτ´	αὖ	οἱ τῷ χυλῷ χρεόμενοι γιγνώσκουσιν
[1, 3]	τὸν χυλὸν διδόασιν· οἱ δ´	αὖ	τινες αὐτέων οὔτ´ ἂν πτισάνην
[1, 11]	ὅτε οἱ μὲν σιτία ἔφαγον	αὐθημερὸν	ἠργμένοι ἤδη, οἱ δὲ καὶ
[1, 17]	κενεότητα ἐσέλθῃ· καὶ σπληνὸς δὲ	αὐξητικὸν	καὶ ἥπατός ἐστιν, ὁκόταν πεπυρωμένον
[1, 14]	Κιῤῥῷ δὲ οἴνῳ καὶ μέλανι	αὐστηρῷ	ἐν ταύτῃσι τῇσι νούσοισιν ἐς
[1, 4]	σημαίνει τὴν κρίσιν. Καὶ ταῦτα	αὐτὰ	μὲν καθ´ ἑωυτὰ τοιάδε τὸ
[1, 12]	ἢ εἰ ἐκείνως ἰητρευόμενος τὰ	αὐτὰ	ταῦτα ταλαιπωρήσειεν ἐν ταύτῃσι τῇσιν
[1, 1]	ἐπαίνου ἦν, ὅτι, ὀλίγα ἐόντα,	αὐτάρκεά	ἐστιν· νῦν δὲ οὐχ οὕτως
[1, 5]	μὴ προστιμωρήσῃ τις ὁκόσων δέεται	αὐτάρκης	εἶναι ὁ τρόπος τῆς τοιαύτης
[1, 4]	τοὺς προκρίναντας. Τὸ γὰρ γλίσχρασμα	αὐτέης	λεῖον καὶ ξυνεχὲς καὶ προσηνές
[1, 11]	τῷ χυλῷ χρεόμενοι γιγνώσκουσιν ὅτι	αὐτέῃσι	βλάπτονται ῥοφέοντες, ὅταν μὴ ὀρθῶς
[1, 11]	τῇσι κριθώδεσι πτισάνῃσι χρεόμενοι, ὅτι	αὐτέῃσι	κακοῦνται, ὁκόταν ῥοφέειν ἄρξωνται, ἢν
[1, 11]	τόπου χολώδεα· ἀγρυπνίαι τε ξυνεμπίπτουσιν	αὐτέοισι,	δι´ ἃς οὐ πέσσεται ἡ
[1, 9]	κρεμᾶσθαι γὰρ δοκέει τὰ σπλάγχνα	αὐτέοισι,	καὶ οὐρέουσι θερμὸν καὶ χλωρὸν,
[1, 17]	πρόσθεν εἰρέαται, τὰ δὲ ἐν	αὐτέοισι	τοῖσι καιροῖσι ῥηθήσεται. Κατὰ ταῦτα
[1, 18]	τουτέων μηδενὸς προσδεῖ, καὶ πρόσεστιν	αὐτέοισι	τῶν σημείων ἐφ´ οἷσι λούεσθαι
[1, 8]	ἴσως τι καὶ εἰκὸς δοκέει	αὐτέοισιν	εἶναι, μεγάλης μεταβολῆς γενομένης τῷ
[1, 1]	ἀκέεσιν ἐχρέοντο· τὰ γὰρ πλεῖστα	αὐτέοισιν	εἰρέαται πλὴν τῶν ὀξειῶν νούσων,
[1, 11]	ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων· δοκέει γὰρ	αὐτέοισιν	ὁ ἐσελθὼν ἰητρὸς ἢ ἰδιώτης
[1, 18]	λουτρὸν ἀγαθὰ ποιέει, καὶ πρόσεστιν	αὐτέοισιν	ὅσα ἂν λουτρῷ ὠφελέηται, δεῖ
[1, 14]	ἡ κατὰ κύστιν κάθαρσις ὑπ´	αὐτέου	γιγνομένη ῥύεται, ἢν προτρέπηται ὁκοῖον
[1, 16]	ἂν τὸν πλεύμονα· μαλθακτικὸν γὰρ	αὐτέου·	καὶ εἰ μὲν ταῦτα ξυγκυρήσειε,
[1, 16]	διαλύεται καὶ ἐκφλεγματοῦται, μετεωριζόμενα ὑπ´	αὐτέου·	τὰ δὲ μέλανα ζυμοῦται καὶ
[1, 15]	ἂν ἡ ἕψησις τῶν κακοτήτων	αὐτέου	τὰ πλείονα τοῦ αἴσχεος. ~Τὸ
[1, 15]	καὶ τὸ κόπριον διεξίοι ἂν	αὐτέῳ.	Εἰ μέντοι ῥοφήματι χρέοιτο πτισάνῃ,
[1, 6]	οὕτω ποιέειν· ἢν νεοβρῶτι ἐόντι	αὐτέῳ	καὶ κοιλίης μήπω ὑποκεχωρηκυίης ἄρξηται
[1, 18]	ἢν δὲ σμήχηται, θερμῷ χρέεσθαι	αὐτέῳ	καὶ πολλαπλασίῳ ἢ ὡς νομίζεται
[1, 15]	διαφανὲς γίγνεται· ἀρετὴν δὲ ἥντινα	αὐτέῳ	προσθέω διαφέρουσάν τι τοῦ ὠμοῦ
[1, 6]	χρεομένοισι, τοῖσί τε τῷ χυλῷ	αὐτέῳ·	τοῖσι δὲ μηδετέρῳ τουτέων, ἀλλὰ
[1, 15]	προσδέεται μελίκρητον. Ἄγχιστα δὲ χρηστέον	αὐτέῳ	τοιῷδε ἐόντι, εἰ τὸ μέλι
[1, 17]	καιρὸς ᾖ χρέεσθαι, γεγράψεται παρ´	αὐτέῳ	τῷ νουσήματι, ὅκως περ καὶ
[1, 5]	ἥκιστα δὲ, ὅτι καὶ ἀποθανόντων	αὐτέων	ἡ πλευρὴ πελιὴ εὑρίσκεται ἴκελόν
[1, 1]	ἔγραψαν, καὶ ὁκοίως ἔνια ἀπέβαινεν	αὐτέων·	καὶ ἄχρι μὲν τουτέου καὶ
[1, 17]	καὶ τῶν ἄλλων, ὅταν τινὸς	αὐτέων	καιρὸς ᾖ χρέεσθαι, γεγράψεται παρ´
[1, 18]	μᾶλλον βλάπτειν· ἓν γὰρ ἕκαστον	αὐτέων	μεγάλην φέρει τὴν βλάβην, μὴ
[1, 17]	βλάπτει, ἐς ὅ τι ἂν	αὐτέων	ὁρμήσῃ. Ὑποπτεύσαντι μέντοι ἐν ταύτῃσι
[1, 1]	τῶν νούσων καὶ τὴν πολυσχιδίην	αὐτέων	οὐκ ἠγνόεον ἔνιοι· τοὺς δὲ
[1, 3]	διδόασιν· οἱ δ´ αὖ τινες	αὐτέων	οὔτ´ ἂν πτισάνην παχείην δοῖεν,
[1, 17]	γνώμης· ἐν οἷσι δὲ μάλιστα	αὐτέων	ὕδατι ποτῷ χρηστέον, καὶ ὁκότε
[1, 9]	φαύλη δίαιτα βρώσιος καὶ πόσιος	αὐτὴ	ἑωυτῇ ἐμφερὴς αἰεὶ, ἀσφαλεστέρη ἐστὶ
[1, 11]	μὲν γάρ τινα κίνδυνον καὶ	αὕτη	ἡ ἁμαρτὰς, πολλῷ δὲ ἥσσονα
[1, 11]	τῆς ἑτέρης· καταγελαστοτέρη δὲ πολλῷ	αὕτη	μᾶλλον ἡ ἁμαρτὰς τῆς ἑτέρης·
[1, 12]	εὐελκὴς ἐὼν, μήτε ἄγαν δυσελκὴς,	αὐτίκα	ἀρξάμενος ἐκ πρώτης κατακείμενος ἰητρεύοιτο,
[1, 7]	χρέεσθαι (φημὶ γὰρ ἄμεινον εἶναι	αὐτίκα	ἄρξασθαι ῥοφῇν τὸ ἐπίπαν μᾶλλον,
[1, 4]	γὰρ ὀδύναι ἐν τοῖσι πλευριτικοῖσιν	αὐτίκα	αὐτόματοι παύονται, ὅταν ἄρξωνται πτύειν
[1, 5]	πολλαχῆ βεβλάψεται. Ὁκόσοισι γὰρ σῖτος	αὐτίκα	ἐγκατακέκλεισται, ἢν μή τις ὑποκενώσας
[1, 12]	ἂν πονέοι τότε ἢ εἰ	αὐτίκα	ἐξ ἀρχῆς πλανώμενος ἰητρεύοιτο· εἰ
[1, 12]	πουλὺ παρὰ τὸ ἔθος, οὐκ	αὐτίκα	ἔῤῥωται μᾶλλον· ἢν δὲ δὴ
[1, 4]	ὡς ἐπιτοπουλὺ τοῖσιν ὅλῃσι πτισάνῃσιν	αὐτίκα	χρεομένοισιν. Αἵ τε γὰρ ὀδύναι
[1, 7]	ὁκόταν πίη τὸ φάρμακον, ἐπιῤῥοφῇν	αὐτίκα	χρὴ διδόναι μηδὲν ἔλασσον ἀξίως
[1, 11]	ὁ πλεῖστος λόγος εἴρηται, ἀλλ´	αὐτὸ	τὸ πρῆγμα ἐπικαιρότατόν ἐστι διδακτήριον·
[1, 5]	ὡς ἐπιτοπουλὺ ἐστίν· καὶ γὰρ	αὐτὸ	τὸ πτύελον ἐνισχόμενον κωλύει μὲν
[1, 2]	τόδε, ὅτι οἱ δημόται ἀξυνετώτατοι	αὐτοὶ	ἑωυτῶν περὶ τουτέων τῶν νουσημάτων
[1, 9]	προσαγωγῆς ἀφίκηται ἐς τὸ ἔθος.	Αὐτοὶ	μέντοι σφῶν αὐτῶν δυσφορώτερον δὴ
[1, 6]	ᾖ, βαλάνῳ προσχρήσασθαι, ἢν μὴ	αὐτόματα	διεξίῃ καλῶς. Καιρὸν δὲ τῆς
[1, 4]	ὀδύναι ἐν τοῖσι πλευριτικοῖσιν αὐτίκα	αὐτόματοι	παύονται, ὅταν ἄρξωνται πτύειν τι
[1, 9]	δὲ, τότε βαρὺς ἦν, εἰκὸς	αὐτὸν,	εἰ, ὅτι ἀνάριστος ἐὼν ἐπόνεε
[1, 3]	μαντικῇ, ὅτι οἱ μάντιες τὸν	αὐτὸν	ὄρνιθα, εἰ μὲν ἀριστερὸς εἴη,
[1, 18]	κόσμιον καὶ σιγηλὸν, καὶ μηδὲν	αὐτὸν	προσεξεργάζεσθαι, ἀλλ´ ἄλλους καὶ καταχέειν
[1, 7]	καταῤῥάψαντα προστιθέναι· καὶ πίτυρα τὸν	αὐτὸν	τρόπον. Πυρίη δὲ ξηρὴ, ἅλες,
[1, 10]	κοιλίης τῷ μαζοφαγέειν εἰθισμένῳ· ἢ	αὐτός	τε ὁ ἄρτος θερμὸς βρωθεὶς
[1, 17]	παντάπασι, καὶ μετὰ τὴν πόσιν	αὐτοῦ	ὕδωρ μεταποτέον ὀλίγον· οὕτω γὰρ
[1, 9]	τὸ ἔθος. Αὐτοὶ μέντοι σφῶν	αὐτῶν	δυσφορώτερον δὴ τὰ τοιαῦτα φέρουσιν
[1, 7]	ἔσω, καὶ μὴ ὀκνέειν συχνὸν	ἀφαιρέειν	τὸ αἷμα ἕως ἂν ἐρυθρότερον
[1, 11]	οὔτε ἐπὶ τὴν ἀῤῥωστίην, ὥστε	ἀφαιρεθῆναι·	προστεκμαρτέα δὴ καὶ ἡ ἰσχὺς
[1, 16]	καὶ τὸ μελίκρητον τῆς ἰσχύος	ἀφαιρέοιτο	ἄν. Ἢν μέντοι ἀρήγειν φαίνηται
[1, 11]	πρόσθεσιν ἰτέον· ἐπεὶ τήν γε	ἀφαίρεσιν	ὅλως ἀφελεῖν πολλαχοῦ λυσιτελέει, ὅκου
[1, 9]	οὔτε προσθεῖναι λυσιτελέειν φαίνεται, οὔτε	ἀφελέειν.	Εἰ τοίνυν οὗτος ὁ παρὰ
[1, 11]	ἐπεὶ τήν γε ἀφαίρεσιν ὅλως	ἀφελεῖν	πολλαχοῦ λυσιτελέει, ὅκου διαρκέειν μέλλει
[1, 15]	καὶ μέλαν καὶ μὴ εὐῶδες·	ἀφέλοιτο	γὰρ ἂν ἡ ἕψησις τῶν
[1, 9]	ὀλίγα ἀριστῆσαι, ὡς ἐκ προσαγωγῆς	ἀφίκηται	ἐς τὸ ἔθος. Αὐτοὶ μέντοι
[1, 12]	καὶ μηδαμῆ μετεωρίζοι τὸ σκέλος,	ἀφλέγμαντος	μὲν ἂν οὕτως εἴη μᾶλλον,
[1, 9]	θερμὸν καὶ χλωρὸν, καὶ ἡ	ἄφοδος	ξυγκαίεται· ἔστι δ´ οἷσι καὶ
[1, 15]	μελίκρητον ποιέει μᾶλλον· τὰ μέντοι	ἀφρώδεα	διαχωρήματα καὶ μᾶλλον τοῦ καιροῦ
[1, 15]	κατακορεστέρων μᾶλλον τοῦ καιροῦ, καὶ	ἀφρωδεστέρων·	μᾶλλον δὲ τὸ τοιοῦτο τοῖσι
[1, 4]	γίγνηται, τοσῷδε χρὴ πλέον ἐπιδιδόναι	ἄχρι	κρίσιος· μάλιστα δὲ κρίσιος ὑπερβολῆς
[1, 1]	ὁκοίως ἔνια ἀπέβαινεν αὐτέων· καὶ	ἄχρι	μὲν τουτέου καὶ μὴ ἰητρὸς
[1, 3]	οἱ δὲ καὶ διὰ τέλεος	ἄχρις	ἂν κριθῇ ἡ νοῦσος. Μάλα
[1, 17]	ἢ καρηβαρίην ἰσχυρὴν ἢ φρενῶν	ἅψιν,	παντάπασιν οἴνου ἀποσχετέον· ὕδατι δὲ
[1, 14]	μὲν μὴ ἐνείη, μηδὲ φρενῶν	ἅψις,	μηδὲ τὸ πτύελον κωλύοιτο τῆς