Chapitre
[11]	καὶ εἶναι ὑγρόν. Γνοίη δ´	ἄν	τις τόδε μάλιστα τοῖσι προβάτοισι
[14]	καὶ ἀκούῃ ἑκάστοτε· ὁκόσον δ´	ἂν	ἀτρεμήσῃ ὁ ἐγκέφαλος χρόνον, τοσοῦτον
[14]	τε γλῶσσαν τοιαῦτα διαλέγεσθαι οἷα	ἂν	βλέπῃ τε καὶ ἀκούῃ ἑκάστοτε·
[8]	τῶν φλεβῶν κακωθεισέων. Ὁκόσοισι δ´	ἂν	βόρειόν τε καὶ πάνυ ὀλίγον
[10]	τοῖσι μὲν παιδίοισι μάλιστα, οἷσιν	ἂν	διαθερμανθῇ ἡ κεφαλὴ ἤν τε
[1]	χειμῶνα καὶ εὐδίην ποιήσει, οὐκ	ἂν	ἔγωγέ τι θεῖον νομίσαιμι τούτων
[16]	τὴν ἀκμὴν καὶ ὅ τι	ἂν	ἔῃ φρόνιμόν τε καὶ γνώμην
[18]	καὶ ταύτην τὴν νοῦσον ἰῷτο	ἂν,	εἰ τοὺς καιροὺς διαγινώσκοι τῶν
[1]	ὧν περὶ ἑκάστου λέγειν πουλὺς	ἂν	εἴη λόγος. Ἐμοὶ δὲ δοκέουσιν
[1]	φεύγοντας ἔξω καὶ παραφρονέοντας μέχρις	ἂν	ἐπέγρωνται, ἔπειτα δὲ ὑγιέας ἐόντας
[16]	τὴν διάγνωσιν ἐς τὸν ἐγκέφαλον	ἂν	ἴοι θερμὸς ἐὼν καὶ οὐχὶ
[5]	ἐκεῖνο κακοῦται τὸ μέρος, ὁκοίως	ἂν	καὶ τῆς ἀποτήξιος ἔχῃ· ἢν
[6]	τὸ πνεῦμα ὅσον ἐθέλει, μέχρις	ἂν	κρατηθῇ τοῦ φλέγματος τὸ ἐπιῤῥυὲν
[16]	τῷ σώματι τῆς φρονήσιος, ὡς	ἂν	μετέχῃ τοῦ ἠέρος. Ἐς δὲ
[2]	οὐδὲν ἧσσον ἑτέρων, ὅ τι	ἂν	μὴ ἤδη ὑπὸ χρόνου πολλοῦ
[1]	καὶ τῶν τεμενέων ἀποδεικνύμενοι, ὡς	ἂν	μηδεὶς ὑπερβαίνῃ ἢν μὴ ἁγνεύῃ,
[16]	χεῖρες καὶ οἱ πόδες οἷα	ἂν	ὁ ἐγκέφαλος γινώσκῃ, τοιαῦτα πρήσσουσι·
[1]	ἐόντας ἰσχύειν οὐδὲν οὔτε εἴργεσθαι	ἂν	οὐδενὸς τῶν ἐσχάτων, ὧν ποιέοντες
[4]	γίνεται ἐκεῖνο τὸ μέρος ὅπου	ἂν	στῇ· τεκμήριον δέ· ὁκόταν καθημένῳ
[8]	ἢ αὐχὴν ἢ χεὶρ, ὁκόθεν	ἂν	τὸ φλέβιον πληρωθὲν τοῦ φλέγματος
[6]	τοῦ ἄσθματος· παύεται δὲ ὅκως	ἂν	τοῦ πλήθεος ἔχῃ· ἢν μὲν
[10]	παιδίοισι πολλάκις· ὅ τι δ´	ἂν	τούτων αὐτῷ γένηται, εὐθὺς ἔφριξε
[12]	τὸ μὲν πρῶτον πίπτουσιν ὅπη	ἂν	τύχωσιν ὑπὸ ἀηθίης· ὅταν δὲ
[1]	μεμιασμένον ἤ τι πεπονθὸς, ἐθέλοι	ἂν	ὑπὸ τοῦ θεοῦ καθαίρεσθαι καὶ
[7]	κίνησιν τοῖσι μέλεσι παρέχει, ὥστε,	ἐπειδὰν	ἀποκλεισθῶσιν αἱ φλέβες τοῦ ἠέρος
[10]	πρόφασις γίνεται, τοῖσι δὲ καὶ	ἐπειδὰν	ἐξαπίνης μετὰ βόρεια πνεύματα νότος
[12]	ὅταν δὲ πλεονάκις κατάληπτοι γένωνται,	ἐπειδὰν	προαίσθωνται, φεύγουσι παρὰ τὰς μητέρας
[13]	μὲν νοτίοισι λύεσθαί τε καὶ	φλυδᾷν	τὸν ἐγκέφαλον καὶ τὰς φλέβας
[1]	μαγεύων ἀπάγειν τοιοῦτον πάθος, οὗτος	κἂν	ἐπάγοι ἕτερα τεχνησάμενος, καὶ ἐν
[1]	ἀσθενέοντι οὐδὲν ξυμφέρει) ἱμάτιον δὲ	μέλαν	μὴ ἔχειν (θανατῶδες γὰρ τὸ
[1]	μὴ ἔχειν (θανατῶδες γὰρ τὸ	μέλαν)	μηδὲ ἐν αἰγείῳ κατακέεσθαι δέρματι
[7]	ἔῃ, τὸ μὲν παραυτίκα κρατέει	ἀποφράξαν	τὴν ἀναπνοήν· ἔπειτα τῷ χρόνῳ
[14]	τὴν ἀκοὴν, ἀλλ´ ἄλλοτε ἄλλο	ὁρᾷν	καὶ ἀκούειν, τήν τε γλῶσσαν
[3]	ἐν μέρει ἑκάτερον, ὁτὲ δὲ	ἅπασαν.	Καὶ φλέβες δ´ ἐς αὐτὸν
[7]	τὸν ἠέρα αἱ φλέβες, καὶ	ἐφρόνησαν.	~Καὶ ὁκόσα μὲν παιδία σμικρὰ
[1]	ἔδοσαν φάρμακον οὐδὲν, οὔτε λουτροῖσι	καθήψησαν,	ὥστε δοκέειν αἴτιον εἶναι. Ἐγὼ
[1]	αὐτῇ καὶ πρόφασιν οἱ ἄνθρωποι	ἐνόμισαν	θεῖόν τι πρῆγμα εἶναι ὑπὸ
[1]	κατάδηλοι ἔωσιν οὐδὲν ἐπιστάμενοι, ἱερὸν	ἐνόμισαν	τοῦτο τὸ πάθος εἶναι, καὶ
[1]	οὔτε γὰρ φαγέειν οὔτε πιέειν	ἔδοσαν	φάρμακον οὐδὲν, οὔτε λουτροῖσι καθήψησαν,
[1]	καὶ ὄμβρους καὶ αὐχμοὺς καὶ	θάλασσαν	ἄφορον καὶ γῆν καὶ τἄλλα
[1]	γῇ κρύπτουσι, τὰ δὲ ἐς	θάλασσαν	ἐμβάλλουσι, τὰ δὲ ἐς τὰ
[13]	τὴν γῆν ἐργάζεται καὶ τὴν	θάλασσαν	καὶ τοὺς ποταμοὺς καὶ τὰς
[14]	ὁρᾷν καὶ ἀκούειν, τήν τε	γλῶσσαν	τοιαῦτα διαλέγεσθαι οἷα ἂν βλέπῃ
[7]	κοιλίας, ἀλλ´ ἐπιλάβῃ τὴν ἀναπνοήν·	ὅταν	γὰρ λάβῃ ἄνθρωπος κατὰ τὸ
[10]	πρεσβύτῃσιν ὁ χειμὼν πολεμιώτατός ἐστιν·	ὅταν	γὰρ παρὰ πυρὶ πολλῷ διαθερμανθῇ
[7]	στόματος προέρχεται ἐκ τοῦ πλεύμονος·	ὅταν	γὰρ τὸ πνεῦμα μὴ ἐσίῃ
[12]	ὅπη ἂν τύχωσιν ὑπὸ ἀηθίης·	ὅταν	δὲ πλεονάκις κατάληπτοι γένωνται, ἐπειδὰν
[14]	πάσχομεν ἀπὸ τοῦ ἐγκεφάλου πάντα,	ὅταν	οὗτος μὴ ὑγιαίνῃ, ἀλλ´ ἢ
[6]	ἔνιοι δὲ καὶ κυφοὶ γίνονται·	ὁκόταν	γὰρ ἐπικατέλθῃ τὸ φλέγμα ψυχρὸν
[11]	δ´ ἔχει καὶ τῷ ἀνθρώπῳ·	ὁκόταν	γὰρ ὁ χρόνος γένηται τῇ
[16]	ὁ ἐγκέφαλός ἐστιν ὁ διαγγέλλων·	ὁκόταν	γὰρ σπάσῃ τὸ πνεῦμα ὥνθρωπος
[14]	Καὶ μαινόμεθα μὲν ὑπὸ ὑγρότητος·	ὁκόταν	γὰρ ὑγρότερος τῆς φύσιος ἔῃ,
[10]	οὐ γὰρ γίνονται μεταβολαὶ ἐξαπιναῖοι.	Ὁκόταν	δὲ εἴκοσιν ἔτεα παρέλθῃ, οὐκ
[15]	καὶ ἐν τῷ ὕπνῳ πάσχει·	ὁκόταν	δὲ ἐπέγρηται καὶ καταφρονήσῃ καὶ
[7]	ἐγὼ φράσω· ἄφωνος μέν ἐστιν	ὁκόταν	ἐξαίφνης τὸ φλέγμα ἐπικατελθὸν ἐς
[15]	νυκτῶν δὲ βοᾷ καὶ κέκραγεν,	ὁκόταν	ἐξαπίνης ὁ ἐγκέφαλος διαθερμαίνηται· τοῦτο
[9]	~Τοὺς δὲ πρεσβυτέρους οὐκ ἀποκτείνει,	ὁκόταν	ἐπιγένηται, οὐδὲ διαστρέφει· αἵ τε
[9]	τὴν ἰσχύν. Τοῖσι δὲ πρεσβυτάτοισιν	ὁκόταν	ἐπιγένηται τοῦτο τὸ νούσημα, διὰ
[4]	ὅπου ἂν στῇ· τεκμήριον δέ·	ὁκόταν	καθημένῳ ἢ κατακειμένῳ φλέβια πιεσθῇ,
[12]	ἐθάδες εἰσὶ τῇ νούσῳ, προγινώσκουσιν	ὁκόταν	μέλλωσι λήψεσθαι, καὶ φεύγουσιν ἐκ
[7]	εἰώθει. Λακτίζει δὲ τοῖσι ποσὶν,	ὁκόταν	ὁ ἀὴρ ἀποκλεισθῇ ἐν τοῖσι
[15]	θερμαίνεται δὲ ὑπὸ τῆς χολῆς,	ὁκόταν	ὁρμήσῃ ἐπὶ τὸν ἐγκέφαλον, κατὰ
[7]	τὴν ἀναπνοήν· ἔπειτα τῷ χρόνῳ	ὁκόταν	σκεδασθῇ κατὰ τὰς φλέβας καὶ
[7]	τῆς γαστρὸς ἀπειλημμένου· προσπίπτει δὲ	ὁκόταν	τὸ πνεῦμα μὴ ἐσίῃ ἐς
[7]	λακτίζει. Ταῦτα δὲ πάσχει πάντα,	ὁκόταν	τὸ φλέγμα ψυχρὸν παραῤῥυῇ ἐς
[15]	τὰς φλέβας πουλὺ τὰς προειρημένας,	ὁκόταν	τυγχάνῃ ὥνθρωπος ὁρέων ἐνύπνιον φοβερὸν
[15]	φλογιᾷ, καὶ οἱ ὀφθαλμοὶ ἐρεύθονται,	ὁκόταν	φοβῆται, καὶ ἡ γνώμη ἐπινοέῃ
[1]	μεσόγειον οἰκεόντων οὐδένα ὑγιαίνειν, ὅτι	ἐν	αἰγείοισι δέρμασι κατακέονται καὶ κρέασιν
[1]	(θανατῶδες γὰρ τὸ μέλαν) μηδὲ	ἐν	αἰγείῳ κατακέεσθαι δέρματι μηδὲ φορέειν,
[18]	καὶ ἀμαυροῦται. Ὅστις δὲ ἐπίσταται	ἐν	ἀνθρώποισι τὴν τοιαύτην μεταβολὴν καὶ
[1]	ἡ δεξιότης, εἰ δὲ ἀποθάνοι,	ἐν	ἀσφαλεῖ καθισταῖντο αὐτῶν αἱ ἀπολογίαι
[13]	αἰσχύνεσθαι παῖδες ὄντες οὔπω γινώσκουσιν.	~Ἐν	δὲ τῇσι μεταβολῇσι τῶν πνευμάτων
[13]	παντὶ, ἐν μὲν τῷ πλέον,	ἐν	δὲ τῷ ἔλασσον· ἅπαντα δὲ
[13]	ἔνεστιν· ἔστι δὲ ἐν παντὶ,	ἐν	μὲν τῷ πλέον, ἐν δὲ
[3]	τωὐτὸ τῆς κεφαλὴς ἀλγέει, ἀλλ´	ἐν	μέρει ἑκάτερον, ὁτὲ δὲ ἅπασαν.
[13]	ἐκ ξηρῶν νοτώδεα· ὁκόσα τε	ἐν	οἰκήμασι κεράμια ἢ κατὰ γῆς
[13]	φρέατα καὶ ὅσα φύεται καὶ	ἐν	οἷσιν ὑγρὸν ἔνεστιν· ἔστι δὲ
[13]	οἷσιν ὑγρὸν ἔνεστιν· ἔστι δὲ	ἐν	παντὶ, ἐν μὲν τῷ πλέον,
[5]	πρὶν γενέσθαι, καὶ ὁ ἐγκέφαλος.	Ἐν	ταύτῃ δὲ τῇ καθάρσει ἢν
[18]	καὶ κακώσει. Χρὴ δὲ καὶ	ἐν	ταύτῃ τῇ νούσῳ καὶ ἐν
[5]	φύεσθαι ἐπὶ τοῦ ἐμβρύου ἔτι	ἐν	τῇ μήτρῃ ἐόντος· καθαίρεται γὰρ
[5]	ἐκκαθαίρεται τὸ φλέγμα, ὃ ἐχρῆν	ἐν	τῇ μήτρῃ καθαρθῆναι· καὶ τὰ
[11]	συνηύξηται καὶ συντέτροφεν, ἔθος πεποίηται	ἐν	τῇσι μεταβολῇσι τῶν πνευμάτων τοῦτο
[13]	καὶ οὕτω τοὺς καταῤῥόους ἐπιγίνεσθαι	ἐν	τῇσι μεταβολῇσι τῶν πνευμάτων τούτων.
[13]	μεταβάλλειν ἐκ τῶν ἀνέμων τούτων	ἐν	τῇσι μεταλλαγῇσιν, ἀνάγκη τοῖσι μὲν
[5]	σίελον αὐτοῖς προέρχεται μηδὲν, μήτε	ἐν	τῇσι μήτρῃσι πεποίηται τὴν κάθαρσιν,
[16]	καὶ ὕστερον ἐς τὸν ἐγκέφαλον,	ἐν	τῇσι σαρξὶ καὶ ἐν τῇσι
[16]	ἐγκέφαλον, ἐν τῇσι σαρξὶ καὶ	ἐν	τῇσι φλεψὶ καταλελοιπὼς τὴν διάγνωσιν
[18]	ἐν ταύτῃ τῇ νούσῳ καὶ	ἐν	τῇσιν ἄλλῃσιν ἁπάσῃσι μὴ αὔξειν
[7]	ποσὶν, ὁκόταν ὁ ἀὴρ ἀποκλεισθῇ	ἐν	τοῖσι μέλεσι καὶ μὴ οἷός
[11]	τὰ πολλὰ γίνεσθαι, καὶ μάλιστα	ἐν	τοῖσι νοτίοισιν· ἥ τε ἀπάλλαξις
[10]	εἰσὶ κοιλότεραι καὶ πλέονες ἢ	ἐν	τοῖσιν ἀριστεροῖσιν· ἀπὸ γὰρ τοῦ
[11]	περίπλεων καὶ κακὸν ὄζοντα, καὶ	ἐν	τούτῳ δηλονότι γνώσῃ ὅτι οὐχ
[1]	κἂν ἐπάγοι ἕτερα τεχνησάμενος, καὶ	ἐν	τούτῳ τῷ λόγῳ τὸ θεῖον
[16]	τὸν ἐγκέφαλον δύναμιν πλείστην ἔχειν	ἐν	τῷ ἀνθρώπῳ· οὗτος γὰρ ἡμῖν
[16]	σῶμα σκίδναται ὁ ἀὴρ, καταλιπὼν	ἐν	τῷ ἐγκεφάλῳ ἑωυτοῦ τὴν ἀκμὴν
[17]	ἤν τις μεταβολὴ ἰσχυροτέρη γένηται	ἐν	τῷ ἠέρι ὑπὸ τῶν ὡρέων,
[17]	τοῦ ἠέρος πρῶτος αἰσθάνεται τῶν	ἐν	τῷ σώματι ἐνεόντων, οὕτω καὶ
[17]	αἰσθάνονταί γε οὐδενὸς πρότερον τῶν	ἐν	τῷ σώματι ἐόντων, ἀλλὰ μάτην
[17]	λεπτότητος καὶ ὅτι ἀνατέτανται μάλιστα	ἐν	τῷ σώματι, καὶ κοιλίην οὐκ
[15]	τι κακὸν ἐργάσασθαι, οὕτω καὶ	ἐν	τῷ ὕπνῳ πάσχει· ὁκόταν δὲ
[15]	ὥνθρωπος ὁρέων ἐνύπνιον φοβερὸν καὶ	ἐν	τῷ φόβῳ ἔῃ· ὥσπερ οὖν
[10]	κεφαλὴν καὶ τὸν ἐγκέφαλον, ἔπειτα	ἐν	ψύχει γένηται καὶ ῥιγώσῃ, ἢ
[1]	πολλά τε καὶ ἄκαιρα ποιέοντας,	ἔν	τε τῷ ὕπνῳ οἶδα πολλοὺς
[1]	ἱερὰ νουσήματα ἔσται καὶ οὐχὶ	ἓν,	ὡς ἐγὼ ἀποδείξω ἕτερα οὐδὲν
[8]	ἐνδεέστερον τοῦτο τοῦ σώματος τὸ	βλαβέν·	ἐς δὲ τὸν πλείονα χρόνον
[15]	Ἐκ νυκτῶν δὲ βοᾷ καὶ	κέκραγεν,	ὁκόταν ἐξαπίνης ὁ ἐγκέφαλος διαθερμαίνηται·
[18]	Ταῦτα δ´ ἐστὶ θεῖα, ὥστε	μηδὲν	διακρίνοντα τὸ νούσημα θειότερον τῶν
[5]	μύξα μήτε σίελον αὐτοῖς προέρχεται	μηδὲν,	μήτε ἐν τῇσι μήτρῃσι πεποίηται
[5]	καθαρά ἐστι, καὶ μήθ´ ἕλκος	μηδὲν	μήτε μύξα μήτε σίελον αὐτοῖς
[18]	καὶ δύναμιν ἐφ´ ἑωυτοῦ, καὶ	οὐδὲν	ἄπορόν ἐστιν οὐδὲ ἀμήχανον· ἀκεστά
[1]	ὑπὸ ἀπειρίης καὶ θαυμασιότητος, ὅτι	οὐδὲν	ἔοικεν ἑτέρῃσι νούσοισιν· καὶ κατὰ
[1]	ὠφελήσουσιν, ὡς μὴ κατάδηλοι ἔωσιν	οὐδὲν	ἐπιστάμενοι, ἱερὸν ἐνόμισαν τοῦτο τὸ
[17]	τῇ καρδίῃ ἅπερ ὦτα καλέεται,	οὐδὲν	ἐς τὴν ἀκοὴν ξυμβαλλόμενα. Λέγουσι
[13]	προσιόντων τε καὶ ἀπιόντων, καὶ	οὐδέν	ἐστιν ἀπορωτέρη τῶν ἄλλων οὔτε
[1]	γάρ ἐστιν αὐτοῖς ἄλλο προβάτιον	οὐδὲν	ἢ αἶγες καὶ βόες. Εἰ
[1]	ἓν, ὡς ἐγὼ ἀποδείξω ἕτερα	οὐδὲν	ἧσσον ἐόντα θαυμάσια οὐδὲ τερατώδεα,
[2]	πάντα, καὶ ἰητὸν εἶναι, καὶ	οὐδὲν	ἧσσον ἑτέρων, ὅ τι ἂν
[1]	οἱ τριταῖοι καὶ οἱ τεταρταῖοι	οὐδὲν	ἧσσόν μοι δοκέουσιν ἱεροὶ εἶναι
[2]	Ἕτερον δὲ μέγα τεκμήριον ὅτι	οὐδὲν	θειότερόν ἐστι τῶν λοιπῶν νουσημάτων·
[1]	νῦν δὲ τούτων μὲν ποιέουσιν	οὐδὲν,	καθαίρουσι δέ. Καὶ τὰ μὲν
[7]	κοιλίην διαψύχει, καὶ ἄλλο τι	οὐδὲν	ξυμβάλλεται· ὁ δ´ ἐς τὸν
[1]	καὶ κρομύου (δριμὺ γὰρ ἀσθενέοντι	οὐδὲν	ξυμφέρει) ἱμάτιον δὲ μέλαν μὴ
[1]	εἶναι νομίζειν οὔτ´ ἐόντας ἰσχύειν	οὐδὲν	οὔτε εἴργεσθαι ἂν οὐδενὸς τῶν
[1]	φαγέειν οὔτε πιέειν ἔδοσαν φάρμακον	οὐδὲν,	οὔτε λουτροῖσι καθήψησαν, ὥστε δοκέειν
[2]	ἔχειν. ~Τὸ δὲ νούσημα τοῦτο	οὐδέν	τί μοι δοκέει θειότερον εἶναι
[1]	ἱερῆς νούσου καλεομένης ὧδ´ ἔχει·	οὐδέν	τί μοι δοκέει τῶν ἄλλων
[7]	καὶ τὰ ὄμματα διαστρέφονται, καὶ	οὐδὲν	φρονέουσιν, ἐνίοισι δὲ καὶ ὑποχωρέει
[9]	ψυχρὸν καὶ ὀλίγον, ἀλλ´ αὐτὸ	κρατηθὲν	ἐπάγη, ὥστε ἀκρατέα εἶναι ἐκεῖνα
[6]	τοῦ φλέγματος τὸ ἐπιῤῥυὲν καὶ	διαθερμανθὲν	διαχυθῇ ἐς τὰς φλέβας· ἔπειτα
[1]	ἣν καὶ τὰ λοιπὰ νουσήματα,	ὅθεν	γίνεται. Φύσιν δὲ αὐτῇ καὶ
[2]	τὰ ἄλλα νουσήματα, καὶ πρόφασιν	ὅθεν	ἕκαστα γίνεται· φύσιν δὲ τοῦτο
[8]	ὀφθαλμὸς ἢ αὐχὴν ἢ χεὶρ,	ὁκόθεν	ἂν τὸ φλέβιον πληρωθὲν τοῦ
[2]	τινα; ὡς ὁ γόνος ἔρχεται	πάντοθεν	τοῦ σώματος, ἀπό τε τῶν
[13]	ἐπικρατῆσαι τοῦ ἠέρος αὐτίκα, τοῦ	πρόσθεν	πυκνοῦ τε ἐόντος καὶ ξυνεστηκότος,
[14]	καὶ γέλωτες καὶ παιδιαὶ ἢ	ἐντεῦθεν,	καὶ λῦπαι καὶ ἀνίαι καὶ
[13]	καὶ ὑγρότατον ἐκκρίνεσθαι καὶ περικλύζειν	ἔξωθεν,	καὶ οὕτω τοὺς καταῤῥόους ἐπιγίνεσθαι
[8]	χεὶρ, ὁκόθεν ἂν τὸ φλέβιον	πληρωθὲν	τοῦ φλέγματος κρατηθῇ καὶ ἀπισχνωθῇ.
[1]	καθισταῖντο αὐτῶν αἱ ἀπολογίαι καὶ	ἔχοιεν	πρόφασιν ὡς οὐκ αἴτιοί εἰσιν
[1]	Ταῦτα δὲ πάντα τοῦ θείου	εἵνεκεν	προστιθέασιν, ὡς πλέον τι εἰδότες
[1]	ἀπειρίης καὶ θαυμασιότητος, ὅτι οὐδὲν	ἔοικεν	ἑτέρῃσι νούσοισιν· καὶ κατὰ μὲν
[3]	λεπταὶ, δύο δὲ παχεῖαι, ἡ	μὲν	ἀπὸ τοῦ ἥπατος, ἡ δὲ
[3]	ἀπὸ τοῦ σπληνός. Καὶ ἡ	μὲν	ἀπὸ τοῦ ἥπατος ὧδ´ ἔχει·
[18]	τὸν καιρὸν διαγινώσκων ἑκάστου τῷ	μὲν	ἀποδώσει τὴν τροφὴν καὶ αὐξήσει,
[10]	ξυστάσιος, καὶ οὕτως ἐπικαταῤῥέει. Τοῖσι	μὲν	αὕτη ἡ πρόφασις γίνεται, τοῖσι
[1]	ἀλλὰ πλεονάκις ταῦτα μέμνηνται· κἢν	μὲν	γὰρ αἶγα μιμῶνται, κἢν βρύχωνται,
[13]	νότος τἀναντία τουτέῳ ἐργάζεται· πρῶτον	μὲν	γὰρ ἄρχεται τὸν ἠέρα ξυνεστεῶτα
[13]	καὶ κατὰ τὴν δύναμιν. Ὁ	μὲν	γὰρ βορέης ξυνίστησι τὸν ἠέρα
[10]	γὰρ ἀποκρίνεται τὸ φλέγμα. Ἀποτήκεται	μὲν	γὰρ ἐκ τῆς θέρμης καὶ
[1]	οὐδεὶς νομίζει ἱερὰ εἶναι. Τοῦτο	μὲν	γὰρ οἱ πυρετοὶ οἱ ἀμφημερινοὶ
[6]	ἂν τοῦ πλήθεος ἔχῃ· ἢν	μὲν	γὰρ πλέον ἐπικαταῤῥυῇ, σχολαίτερον, ἢν
[18]	τὸ φίλον καὶ σύνηθες· ὑπὸ	μὲν	γὰρ τῆς συνηθείης θάλλει καὶ
[15]	γνώσῃ δὲ ἑκάτερα ὧδε· οἱ	μὲν	γὰρ ὑπὸ τοῦ φλέγματος μαινόμενοι
[12]	φεύγουσιν ἐκ τῶν ἀνθρώπων, ἢν	μὲν	ἐγγὺς αὐτῶν ὁ οἶκος ἔῃ,
[7]	κάτω· καὶ ταῦτα γίνεται ὁτὲ	μὲν	ἐς τὰ ἀριστερὰ, ὁτὲ δὲ
[7]	κατὰ τὰς φλέβας· καὶ ὅσον	μὲν	ἐς τὴν κοιλίην ἔρχεται, τοῦτο
[7]	τοὺς μυκτῆρας τὸ πνεῦμα, πρῶτον	μὲν	ἐς τὸν ἐγκέφαλον ἔρχεται, ἔπειτα
[7]	ἕκαστον πάσχει ἐγὼ φράσω· ἄφωνος	μέν	ἐστιν ὁκόταν ἐξαίφνης τὸ φλέγμα
[2]	εἶναι τῶν λοιπῶν, ἀλλὰ φύσιν	μὲν	ἔχει ἣν καὶ τὰ ἄλλα
[1]	νούσων οὐδὲ ἱερωτέρη, ἀλλὰ φύσιν	μὲν	ἔχει ἣν καὶ τὰ λοιπὰ
[8]	μέρος τι συνισχναίνονται, ὡς τὸν	μὲν	ἠέρα δέχεσθαι, τὸν δὲ τοῦ
[5]	ταύτῃ δὲ τῇ καθάρσει ἢν	μὲν	καλῶς καὶ μετρίως καθαρθῇ καὶ
[11]	ὑπὸ τοῦ φλέγματος, ὥστε τοὺς	μὲν	καταῤῥόους πυκνοτέρους γίνεσθαι, ἐκκριθῆναι δὲ
[14]	καὶ ἡδέα καὶ ἀηδέα, τὰ	μὲν	νόμῳ διακρίνοντες, τὰ δὲ τῷ
[13]	ἐν τῇσι μεταλλαγῇσιν, ἀνάγκη τοῖσι	μὲν	νοτίοισι λύεσθαί τε καὶ φλυδᾷν
[14]	καὶ φόβοι παρίστανται ἡμῖν τὰ	μὲν	νύκτωρ, τὰ δὲ μεθ´ ἡμέρην,
[15]	αἰεί τι ἄκαιρον δρῶντες. Ἢν	μὲν	οὖν ξυνεχέως μαίνωνται, αὗται αὐτοῖς
[8]	μὴ θεραπευθῶσι τοῖσιν ἐπιτηδείοισιν. Τοῖσι	μὲν	οὖν παιδίοισιν οὕτω γίνεται, ἢ
[6]	ἢν δὲ μὴ, ἀραιότερα. Ταῦτα	μὲν	οὖν πάσχει, ἢν ἐπὶ τὸν
[9]	καὶ λεπτὸν καὶ ὑδαρές. Ἢν	μὲν	οὖν πολὺ καταῤῥυῇ καὶ χειμῶνος
[8]	φλέβες, καὶ ἐφρόνησαν. ~Καὶ ὁκόσα	μὲν	παιδία σμικρὰ κατάληπτα γίνεται τῇ
[10]	Ἐπικαταῤῥέει δὲ καὶ ἀποτήκεται τοῖσι	μὲν	παιδίοισι μάλιστα, οἷσιν ἂν διαθερμανθῇ
[10]	καὶ ἐπικατεῤῥύη τὸ φλέγμα. Τοῖσι	μὲν	παιδίοισιν αὗται αἱ προφάσιες τῆς
[5]	ἀνάγκη φλεγματώδεα εἶναι. Καὶ ὁκόσοισι	μὲν	παιδίοισιν ἐοῦσιν ἐξανθέει ἕλκεα ἐς
[7]	ἢν δὲ ἔλασσον ἔῃ, τὸ	μὲν	παραυτίκα κρατέει ἀποφράξαν τὴν ἀναπνοήν·
[3]	καὶ ἐνταῦθα σχίζεται, καὶ τὸ	μὲν	παχύτατον καὶ μέγιστον καὶ κοιλότατον
[1]	τοὺς θεούς· νῦν δὲ τούτων	μὲν	ποιέουσιν οὐδὲν, καθαίρουσι δέ. Καὶ
[12]	δαιμονίου. Τὰ δὲ παιδάρια τὸ	μὲν	πρῶτον πίπτουσιν ὅπη ἂν τύχωσιν
[6]	δὲ ἔλασσον, θᾶσσον· καὶ ἢν	μὲν	πυκνότεροι ἔωσιν οἱ κατάῤῥοοι, πυκνότερα
[5]	σιαλώδεα γίνεται καὶ μυξόῤῥοα, ταῦτα	μὲν	ῥήϊστα διάγει προϊούσης τῆς ἡλικίης·
[1]	ἔοικεν ἑτέρῃσι νούσοισιν· καὶ κατὰ	μὲν	τὴν ἀπορίην αὐτοῖσι τοῦ μὴ
[7]	ἐς τὴν κοιλίην ἔρχεται, τοῦτο	μὲν	τὴν κοιλίην διαψύχει, καὶ ἄλλο
[1]	~ΠΕΡΙ ΙΕΡΗΣ ΝΟΥΣΟΥ. ~Περὶ	μὲν	τῆς ἱερῆς νούσου καλεομένης ὧδ´
[3]	τοῦ ἥπατος ὧδ´ ἔχει· τὸ	μέν	τι τῆς φλεβὸς κάτω τείνει
[7]	καὶ ἵστησι τὸ αἷμα· κἢν	μὲν	τὸ ῥεῦμα πουλὺ ἔῃ καὶ
[3]	δὲ ἐς τὸν μυκτῆρα. Ἀπὸ	μὲν	τοῦ ἥπατος οὕτως ἔχει τῶν
[1]	ἀνεπιτηδείων ἀνθρώποισι νοσέουσιν ἐσθίειν, θαλασσίων	μὲν	τρίγλης, μελανούρου, κεστρέος, ἐγχέλυος (οὗτοι
[13]	ἔστι δὲ ἐν παντὶ, ἐν	μὲν	τῷ πλέον, ἐν δὲ τῷ
[1]	οὐδὲν, καθαίρουσι δέ. Καὶ τὰ	μὲν	τῶν καθαρμῶν γῇ κρύπτουσι, τὰ
[1]	μύσος, τοῦτο ἀφαγνιούμενοι. Καὶ περὶ	μὲν	τῶν καθαρμῶν οὕτω μοι δοκέει
[7]	διάῤῥοιαι λαμβάνουσιν. ~Ἢν δὲ τουτέων	μὲν	τῶν ὁδῶν ἀποκλεισθῇ, ἐς δὲ
[4]	φλεβὸς, εὐθὺς νάρκη ἔχει. Περὶ	μὲν	τῶν φλεβῶν καὶ τῶν λοιπῶν
[1]	ἄλλα; προφάσιας λέγοντες, ὅκως, εἰ	μὲν	ὑγιὴς γένοιτο, αὐτῶν ἡ δόξα
[14]	ὃ μὴ ἐώθει. Καὶ μαινόμεθα	μὲν	ὑπὸ ὑγρότητος· ὁκόταν γὰρ ὑγρότερος
[5]	δὲ νοῦσος αὕτη γίνεται τοῖσι	μὲν	φλεγματίῃσι, τοῖσι δὲ χολώδεσιν οὔ.
[17]	οὐχ οὕτως ἔχει, ἀλλὰ σπᾶται	μὲν	ὥσπερ αἱ φρένες καὶ μᾶλλον
[17]	ξυμβαλλόμενα. Λέγουσι δέ τινες ὡς	φρονέομεν	τῇ καρδίῃ καὶ τὸ ἀνιώμενον
[14]	αὐτῷ τούτῳ καὶ μαινόμεθα καὶ	παραφρονέομεν,	καὶ δείματα καὶ φόβοι παρίστανται
[14]	καὶ βλέπομεν καὶ ἀκούομεν καὶ	γινώσκομεν	τά τε αἰσχρὰ καὶ τὰ
[14]	φρονεῦμεν μάλιστα καὶ νοεῦμεν καὶ	βλέπομεν	καὶ ἀκούομεν καὶ γινώσκομεν τά
[14]	καὶ νοεῦμεν καὶ βλέπομεν καὶ	ἀκούομεν	καὶ γινώσκομεν τά τε αἰσχρὰ
[1]	ἀλλ´ εἴ τι καὶ πρότερον	ἔχομεν	μύσος, τοῦτο ἀφαγνιούμενοι. Καὶ περὶ
[14]	ἀηθίη καὶ ἀπειρίη. Καὶ ταῦτα	πάσχομεν	ἀπὸ τοῦ ἐγκεφάλου πάντα, ὅταν
[14]	δυσφροσύναι καὶ κλαυθμοί. Καὶ τούτῳ	φρονεῦμεν	μάλιστα καὶ νοεῦμεν καὶ βλέπομεν
[14]	Καὶ τούτῳ φρονεῦμεν μάλιστα καὶ	νοεῦμεν	καὶ βλέπομεν καὶ ἀκούομεν καὶ
[10]	ἐγκέφαλον καὶ εὐσθενέοντα ἔλυσε καὶ	ἐχάλασεν	ἐξαίφνης, ὥστε πλημμυρεῖν τὸ φλέγμα,
[10]	ἄφωνος γενόμενος τὸ πνεῦμα οὐχ	εἵλκυσεν,	ἀλλὰ τὸ πνεῦμα ἠρέμησε, καὶ
[6]	ἂν κρατηθῇ τοῦ φλέγματος τὸ	ἐπιῤῥυὲν	καὶ διαθερμανθὲν διαχυθῇ ἐς τὰς
[11]	~δὲ ἀπὸ παιδίου συνηύξηται καὶ	συντέτροφεν,	ἔθος πεποίηται ἐν τῇσι μεταβολῇσι
[10]	οἷσιν ἂν διαθερμανθῇ ἡ κεφαλὴ	ἤν	τε ὑπὸ ἡλίου, ἤν τε
[10]	κεφαλὴ ἤν τε ὑπὸ ἡλίου,	ἤν	τε ὑπὸ πυρὸς, καὶ ἐξαπίνης
[17]	τῷ σώματι ἐνεόντων, οὕτω καὶ	ἤν	τις μεταβολὴ ἰσχυροτέρη γένηται ἐν
[17]	καὶ ξυγκλείσασα ἔχει ὥστε αἰσθάνεσθαι,	ἤν	τις πόνος ἢ τάσις γίνηται
[8]	οὐ γὰρ ἔτι ἐπίληπτον γίνεται,	ἢν	ἅπαξ ἐπισημανθῇ, διὰ τόδε ὑπὸ
[4]	ἀλλὰ χωρέει ἄνω καὶ κάτω·	ἢν	γὰρ στῇ που καὶ ἀποληφθῇ,
[10]	οὐκ ἐπικαταῤῥέει ἐπὶ τὰς φλέβας·	ἢν	δ´ ἐπικαταῤῥύη, τοῦ αἵματος οὐκ
[5]	οὔτε ἥλιον οὔτε ψῦχος ἀνέξεται·	ἢν	δὲ ἀπὸ ἑνός τινος γένηται
[1]	πυκνότερον, οἷον ὄρνιθες, Ἀπόλλων νόμιος.	Ἢν	δὲ ἀφρὸν ἐκ τοῦ στόματος
[15]	αὗται αὐτοῖς αἱ προφάσιές εἰσιν·	ἢν	δὲ δείματα καὶ φόβοι παριστῶνται,
[7]	αἵματος τῷ ψύχει καὶ πήγνυσιν·	ἢν	δὲ ἔλασσον ἔῃ, τὸ μὲν
[6]	μὲν γὰρ πλέον ἐπικαταῤῥυῇ, σχολαίτερον,	ἢν	δὲ ἔλασσον, θᾶσσον· καὶ ἢν
[9]	ἐπ´ ἀμφότερα ὁ κατάῤῥοος γένηται·	ἢν	δὲ ἐπὶ θάτερα μοῦνον, παράπληκτον
[6]	ἁλίσκεσθαι ὑπὸ ταύτης τῆς νούσου.	~Ἢν	δὲ ἐπὶ τὴν καρδίην ποιήσηται
[6]	πλεύμονα καὶ τὴν καρδίην ἴῃ·	ἢν	δὲ ἐς τὴν κοιλίην, διάῤῥοιαι
[5]	ἂν καὶ τῆς ἀποτήξιος ἔχῃ·	ἢν	δὲ κάθαρσις μὴ ἐπιγένηται, ἀλλὰ
[1]	καὶ φασὶ Ποσειδῶνα αἴτιον εἶναι.	Ἢν	δὲ καὶ τῆς κόπρου τι
[1]	βιαζομένοισιν, Ἐνοδίου πρόσκειται ἡ προσωνυμίη·	ἢν	δὲ λεπτότερον καὶ πυκνότερον, οἷον
[6]	οἱ κατάῤῥοοι, πυκνότερα ἐπίληπτος γίνεται,	ἢν	δὲ μὴ, ἀραιότερα. Ταῦτα μὲν
[12]	αὐτῶν ὁ οἶκος ἔῃ, οἴκαδε,	ἢν	δὲ μὴ, ἐς τὸ ἐρημότατον,
[8]	τὸ αἷμα, καὶ οὕτως ἀποθνήσκει.	Ἢν	δὲ ὀλίγον ἐὸν ἐς ἀμφοτέρας
[1]	μητέρα θεῶν φασὶν αἰτίην εἶναι.	Ἢν	δὲ ὀξύτερον καὶ εὐτονώτερον φθέγγηται,
[5]	οὕτως ὑγιεινοτάτην τὴν κεφαλὴν ἔχει·	ἢν	δὲ πλέονα ῥυῇ ἀπὸ παντὸς
[7]	ἐς τὴν κοιλίην, διάῤῥοιαι λαμβάνουσιν.	~Ἢν	δὲ τουτέων μὲν τῶν ὁδῶν
[10]	καὶ ἐξ ἀδήλου, φόβου γινομένου,	ἢν	δείσῃ βοήσαντός τινος, ἢ καὶ
[11]	αἰξίν· αὗται γὰρ πυκνότατα λαμβάνονται·	ἢν	διακόψῃς τὴν κεφαλὴν, εὑρήσεις τὸν
[9]	ἀναπνοὰς καὶ ἀπέπηξε τὸ αἷμα,	ἢν	ἐπ´ ἀμφότερα ὁ κατάῤῥοος γένηται·
[6]	ἀραιότερα. Ταῦτα μὲν οὖν πάσχει,	ἢν	ἐπὶ τὸν πλεύμονα καὶ τὴν
[10]	καὶ ἦρος παθέειν τωὐτὸ τοῦτο,	ἢν	ἡλιωθῇ ἡ κεφαλή· τοῦ δὲ
[7]	αἵματι πολλῷ ἐόντι καὶ θερμῷ,	ἢν	κρατηθῇ οὕτως, ἐδέξαντο τὸν ἠέρα
[6]	ὅκως ἂν τοῦ πλήθεος ἔχῃ·	ἢν	μὲν γὰρ πλέον ἐπικαταῤῥυῇ, σχολαίτερον,
[12]	καὶ φεύγουσιν ἐκ τῶν ἀνθρώπων,	ἢν	μὲν ἐγγὺς αὐτῶν ὁ οἶκος
[5]	Ἐν ταύτῃ δὲ τῇ καθάρσει	ἢν	μὲν καλῶς καὶ μετρίως καθαρθῇ
[15]	ἀλλ´ αἰεί τι ἄκαιρον δρῶντες.	Ἢν	μὲν οὖν ξυνεχέως μαίνωνται, αὗται
[9]	ἐστι καὶ λεπτὸν καὶ ὑδαρές.	Ἢν	μὲν οὖν πολὺ καταῤῥυῇ καὶ
[6]	ἢν δὲ ἔλασσον, θᾶσσον· καὶ	ἢν	μὲν πυκνότεροι ἔωσιν οἱ κατάῤῥοοι,
[1]	ἀποδεικνύμενοι, ὡς ἂν μηδεὶς ὑπερβαίνῃ	ἢν	μὴ ἁγνεύῃ, εἰσιόντες τε ἡμεῖς
[10]	ἔτι ἡ νοῦσος αὕτη ἐπιλαμβάνει,	ἢν	μὴ ἐκ παιδίου ξύντροφος ἔῃ,
[8]	κίνδυνος δὲ ξυντραφῆναι καὶ ξυναυξηθῆναι,	ἢν	μὴ θεραπευθῶσι τοῖσιν ἐπιτηδείοισιν. Τοῖσι
[8]	νούσῳ ταύτῃ, τὰ πολλὰ ἀποθνήσκει,	ἢν	πουλὺ τὸ ῥεῦμα ἐπιγένηται καὶ
[16]	ἀπὸ τοῦ ἠέρος γινομένων ἑρμηνεὺς,	ἢν	ὑγιαίνων τυγχάνῃ· τὴν δὲ φρόνησιν
[17]	καὶ κοιλίην οὐκ ἔχουσι πρὸς	ἣν	δέξονται ἢ ἀγαθὸν ἢ κακὸν
[2]	λοιπῶν, ἀλλὰ φύσιν μὲν ἔχει	ἣν	καὶ τὰ ἄλλα νουσήματα, καὶ
[1]	ἱερωτέρη, ἀλλὰ φύσιν μὲν ἔχει	ἣν	καὶ τὰ λοιπὰ νουσήματα, ὅθεν
[13]	δ´ αὐτὸ τοῦτο καὶ τὴν	γῆν	ἐργάζεται καὶ τὴν θάλασσαν καὶ
[1]	αὐχμοὺς καὶ θάλασσαν ἄφορον καὶ	γῆν	καὶ τἄλλα τὰ τοιουτότροπα πάντα
[10]	ἢ καὶ ἐκ ψύχεος εἰς	ἀλέην	ἔλθῃ καὶ παρὰ πυρὶ καθίσῃ,
[5]	κεφαλὴν ἕξει αὐξόμενος καὶ ἤχου	πλέην,	καὶ οὔτε ἥλιον οὔτε ψῦχος
[6]	αἷμα· αἱ δὲ φλέβες πρὸς	βίην	ψυχόμεναι πρὸς τῷ πλεύμονι καὶ
[6]	τὸν πλεύμονα ἢ ἐπὶ τὴν	καρδίην,	ἀποψύχεται τὸ αἷμα· αἱ δὲ
[6]	ἐπὶ τὸν πλεύμονα καὶ τὴν	καρδίην	ἴῃ· ἢν δὲ ἐς τὴν
[3]	ἀπέσχισται δὲ καὶ ἐς τὴν	καρδίην	καὶ ἐς τὸν βραχίονα τὸν
[6]	νούσου. ~Ἢν δὲ ἐπὶ τὴν	καρδίην	ποιήσηται ὁ κατάῤῥοος τὴν πορείην,
[1]	ἀφανίζειν καὶ χειμῶνά τε καὶ	εὐδίην	ποιέειν καὶ ὄμβρους καὶ αὐχμοὺς
[1]	ἥλιον ἀφανιεῖ καὶ χειμῶνα καὶ	εὐδίην	ποιήσει, οὐκ ἂν ἔγωγέ τι
[17]	ἀμφοτέρων τούτων τεθορύβηνται διὰ τὴν	ἀσθενείην	τῆς φύσιος· ἐπεὶ αἰσθάνονταί γε
[6]	καρδίην ποιήσηται ὁ κατάῤῥοος τὴν	πορείην,	παλμὸς ἐπιλαμβάνει καὶ ἄσθματα, καὶ
[6]	ἴῃ· ἢν δὲ ἐς τὴν	κοιλίην,	διάῤῥοιαι λαμβάνουσιν. ~Ἢν δὲ τουτέων
[7]	κοιλίην ἔρχεται, τοῦτο μὲν τὴν	κοιλίην	διαψύχει, καὶ ἄλλο τι οὐδὲν
[7]	καὶ ὅσον μὲν ἐς τὴν	κοιλίην	ἔρχεται, τοῦτο μὲν τὴν κοιλίην
[17]	μάλιστα ἐν τῷ σώματι, καὶ	κοιλίην	οὐκ ἔχουσι πρὸς ἣν δέξονται
[7]	ἔρχεται, ἔπειτα δὲ ἐς τὴν	κοιλίην	τὸ πλεῖστον μέρος, τὸ δὲ
[6]	τὰ ἄσθματα ἐπιπίπτειν καὶ τὴν	ὀρθοπνοίην.	Οὐ γὰρ δέχεται τὸ πνεῦμα
[1]	νούσοισιν· καὶ κατὰ μὲν τὴν	ἀπορίην	αὐτοῖσι τοῦ μὴ γινώσκειν τὸ
[1]	αὐτῇ διασώζεται, κατὰ δὲ τὴν	εὐπορίην	τοῦ τρόπου τῆς ἰήσιος ᾧ
[1]	δεξιὰ σπῶνται, μητέρα θεῶν φασὶν	αἰτίην	εἶναι. Ἢν δὲ ὀξύτερον καὶ
[1]	τοῖσι ποσὶ λακτίζῃ, Ἄρης τὴν	αἰτίην	ἔχει. Ὁκόσα δὲ δείματα νυκτὸς
[1]	εἴδει τοῦ πάθεος θεῷ τὴν	αἰτίην	προστιθέντες. Οὐ γὰρ καθάπαξ, ἀλλὰ
[17]	τὸ οὔνομα ἔχουσι καὶ τὴν	αἰτίην,	ὥσπερ τὰ πρὸς τῇ καρδίῃ
[1]	κἢν μὲν γὰρ αἶγα μιμῶνται,	κἢν	βρύχωνται, κἢν τὰ δεξιὰ σπῶνται,
[1]	καθάπαξ, ἀλλὰ πλεονάκις ταῦτα μέμνηνται·	κἢν	μὲν γὰρ αἶγα μιμῶνται, κἢν
[7]	γὰρ καὶ ἵστησι τὸ αἷμα·	κἢν	μὲν τὸ ῥεῦμα πουλὺ ἔῃ
[1]	γὰρ αἶγα μιμῶνται, κἢν βρύχωνται,	κἢν	τὰ δεξιὰ σπῶνται, μητέρα θεῶν
[1]	ἐπικηρότατον ὑπὸ τοῦ ἁγνοτάτου· ἀλλὰ	κἢν	τυγχάνῃ ὑπὸ ἑτέρου μεμιασμένον ἤ
[5]	πολλὴ γένηται, νοσώδεά τε τὴν	κεφαλὴν	ἕξει αὐξόμενος καὶ ἤχου πλέην,
[11]	πυκνότατα λαμβάνονται· ἢν διακόψῃς τὴν	κεφαλὴν,	εὑρήσεις τὸν ἐγκέφαλον ὑγρὸν ἐόντα
[5]	δέοντος ἀποῤῥυῇ, οὕτως ὑγιεινοτάτην τὴν	κεφαλὴν	ἔχει· ἢν δὲ πλέονα ῥυῇ
[5]	ἐοῦσιν ἐξανθέει ἕλκεα ἐς τὴν	κεφαλὴν	καὶ ἐς τὰ οὔατα καὶ
[10]	παρὰ πυρὶ πολλῷ διαθερμανθῇ τὴν	κεφαλὴν	καὶ τὸν ἐγκέφαλον, ἔπειτα ἐν
[18]	ἐπίσταται ἐν ἀνθρώποισι τὴν τοιαύτην	μεταβολὴν	καὶ δύναται ὑγρὸν καὶ ξηρὸν
[17]	ὥστε φρονέειν τε καὶ νοέειν,	πλὴν	εἴ τι ὥνθρωπος ὑπερχαρείη ἐξ
[16]	ἐν τῷ ἐγκεφάλῳ ἑωυτοῦ τὴν	ἀκμὴν	καὶ ὅ τι ἂν ἔῃ
[16]	ἂν ἔῃ φρόνιμόν τε καὶ	γνώμην	ἔχον· εἰ γὰρ ἐς τὸ
[13]	τὸν δὲ ἥλιον καὶ τὴν	σελήνην	καὶ τὰ ἄστρα πουλὺ ἀμβλυωπότερα
[1]	ὡς ἐγὼ διδάξω. Εἰ γὰρ	σελήνην	τε καθαιρέειν καὶ ἥλιον ἀφανίζειν
[1]	ἄνθρωπος μαγεύων τε καὶ θύων	σελήνην	τε καθαιρήσει καὶ ἥλιον ἀφανιεῖ
[7]	καὶ κάτω σπασμὸν ἐμποιέει καὶ	ὀδύνην,	διὸ λακτίζει. Ταῦτα δὲ πάσχει
[14]	τὴν ὄψιν ἀτρεμίζειν μήτε τὴν	ἀκοὴν,	ἀλλ´ ἄλλοτε ἄλλο ὁρᾷν καὶ
[17]	ὦτα καλέεται, οὐδὲν ἐς τὴν	ἀκοὴν	ξυμβαλλόμενα. Λέγουσι δέ τινες ὡς
[7]	μὲν παραυτίκα κρατέει ἀποφράξαν τὴν	ἀναπνοήν·	ἔπειτα τῷ χρόνῳ ὁκόταν σκεδασθῇ
[7]	τὰς κοιλίας, ἀλλ´ ἐπιλάβῃ τὴν	ἀναπνοήν·	ὅταν γὰρ λάβῃ ἄνθρωπος κατὰ
[15]	δὲ οὔ· διαθερμαίνεται δὲ καὶ	ἐπὴν	τὸ αἷμα ἐπέλθῃ πουλὺ ἐπὶ
[14]	μὲν νύκτωρ, τὰ δὲ μεθ´	ἡμέρην,	καὶ ἐνύπνια καὶ πλάνοι ἄκαιροι,
[5]	καὶ ἐκκαθαίρεται τὸ φλέγμα, ὃ	ἐχρῆν	ἐν τῇ μήτρῃ καθαρθῆναι· καὶ
[1]	ἅψεται μηδὲ ἐπιβήσεται· τὰ δ´	ἐχρῆν	ἐς τὰ ἱερὰ φέροντας τῷ
[1]	τι ἔργον ἀνόσιον εἰργασμένους, οὓς	ἐχρῆν	τἀναντία τούτοισι ποιέειν, θύειν τε
[1]	καὶ τοῖσι ποσὶ λακτίζῃ, Ἄρης	τὴν	αἰτίην ἔχει. Ὁκόσα δὲ δείματα
[1]	ἑκάστῳ εἴδει τοῦ πάθεος θεῷ	τὴν	αἰτίην προστιθέντες. Οὐ γὰρ καθάπαξ,
[17]	τοῦτο τὸ οὔνομα ἔχουσι καὶ	τὴν	αἰτίην, ὥσπερ τὰ πρὸς τῇ
[16]	καταλιπὼν ἐν τῷ ἐγκεφάλῳ ἑωυτοῦ	τὴν	ἀκμὴν καὶ ὅ τι ἂν
[14]	μήτε τὴν ὄψιν ἀτρεμίζειν μήτε	τὴν	ἀκοὴν, ἀλλ´ ἄλλοτε ἄλλο ὁρᾷν
[17]	ἅπερ ὦτα καλέεται, οὐδὲν ἐς	τὴν	ἀκοὴν ξυμβαλλόμενα. Λέγουσι δέ τινες
[7]	τὸ μὲν παραυτίκα κρατέει ἀποφράξαν	τὴν	ἀναπνοήν· ἔπειτα τῷ χρόνῳ ὁκόταν
[7]	ἐς τὰς κοιλίας, ἀλλ´ ἐπιλάβῃ	τὴν	ἀναπνοήν· ὅταν γὰρ λάβῃ ἄνθρωπος
[1]	ἑτέρῃσι νούσοισιν· καὶ κατὰ μὲν	τὴν	ἀπορίην αὐτοῖσι τοῦ μὴ γινώσκειν
[10]	αἱ προφάσιες τῆς ἐπιλήψιός εἰσι	τὴν	ἀρχήν. Τοῖσι δὲ πρεσβύτῃσιν ὁ
[17]	ὑπ´ ἀμφοτέρων τούτων τεθορύβηνται διὰ	τὴν	ἀσθενείην τῆς φύσιος· ἐπεὶ αἰσθάνονταί
[13]	τὸ δ´ αὐτὸ τοῦτο καὶ	τὴν	γῆν ἐργάζεται καὶ τὴν θάλασσαν
[16]	γινομένων ἑρμηνεὺς, ἢν ὑγιαίνων τυγχάνῃ·	τὴν	δὲ φρόνησιν αὐτῷ ὁ ἀὴρ
[16]	καὶ ἐν τῇσι φλεψὶ καταλελοιπὼς	τὴν	διάγνωσιν ἐς τὸν ἐγκέφαλον ἂν
[13]	κατὰ τὴν στάσιν καὶ κατὰ	τὴν	δύναμιν. Ὁ μὲν γὰρ βορέης
[1]	θεῖον αὐτῇ διασώζεται, κατὰ δὲ	τὴν	εὐπορίην τοῦ τρόπου τῆς ἰήσιος
[13]	καὶ τὴν γῆν ἐργάζεται καὶ	τὴν	θάλασσαν καὶ τοὺς ποταμοὺς καὶ
[1]	εἶναι, καὶ λόγους ἐπιλέξαντες ἐπιτηδείους	τὴν	ἴησιν κατεστήσαντο ἐς τὸ ἀσφαλὲς
[9]	τὰ προειρημένα ἧσσον ἐπιλαμβάνει διὰ	τὴν	ἰσχύν. Τοῖσι δὲ πρεσβυτάτοισιν ὁκόταν
[5]	μήτε ἐν τῇσι μήτρῃσι πεποίηται	τὴν	κάθαρσιν, τούτοισιν ἐπικίνδυνόν ἐστιν ἁλίσκεσθαι
[6]	ἐπὶ τὸν πλεύμονα ἢ ἐπὶ	τὴν	καρδίην, ἀποψύχεται τὸ αἷμα· αἱ
[6]	ἢν ἐπὶ τὸν πλεύμονα καὶ	τὴν	καρδίην ἴῃ· ἢν δὲ ἐς
[3]	πλεύμονος· ἀπέσχισται δὲ καὶ ἐς	τὴν	καρδίην καὶ ἐς τὸν βραχίονα
[6]	τῆς νούσου. ~Ἢν δὲ ἐπὶ	τὴν	καρδίην ποιήσηται ὁ κατάῤῥοος τὴν
[5]	ἀπότηξις πολλὴ γένηται, νοσώδεά τε	τὴν	κεφαλὴν ἕξει αὐξόμενος καὶ ἤχου
[11]	γὰρ πυκνότατα λαμβάνονται· ἢν διακόψῃς	τὴν	κεφαλὴν, εὑρήσεις τὸν ἐγκέφαλον ὑγρὸν
[5]	τοῦ δέοντος ἀποῤῥυῇ, οὕτως ὑγιεινοτάτην	τὴν	κεφαλὴν ἔχει· ἢν δὲ πλέονα
[5]	παιδίοισιν ἐοῦσιν ἐξανθέει ἕλκεα ἐς	τὴν	κεφαλὴν καὶ ἐς τὰ οὔατα
[10]	γὰρ παρὰ πυρὶ πολλῷ διαθερμανθῇ	τὴν	κεφαλὴν καὶ τὸν ἐγκέφαλον, ἔπειτα
[7]	καὶ οὕτω τὴν φρόνησιν καὶ	τὴν	κίνησιν τοῖσι μέλεσι παρέχει, ὥστε,
[6]	καρδίην ἴῃ· ἢν δὲ ἐς	τὴν	κοιλίην, διάῤῥοιαι λαμβάνουσιν. ~Ἢν δὲ
[7]	τὴν κοιλίην ἔρχεται, τοῦτο μὲν	τὴν	κοιλίην διαψύχει, καὶ ἄλλο τι
[7]	φλέβας· καὶ ὅσον μὲν ἐς	τὴν	κοιλίην ἔρχεται, τοῦτο μὲν τὴν
[7]	ἐγκέφαλον ἔρχεται, ἔπειτα δὲ ἐς	τὴν	κοιλίην τὸ πλεῖστον μέρος, τὸ
[13]	αἰσθάνεται τοῦ νότου καὶ διαλλάσσει	τὴν	μορφὴν ἐς ἕτερον εἶδος· τὸν
[13]	ὑδάτων· ἐκκρίνει γὰρ ἐξ ἁπάντων	τὴν	νοτίδα καὶ τὸ δνοφερὸν, καὶ
[18]	τὸν ἄνθρωπον, οὗτος καὶ ταύτην	τὴν	νοῦσον ἰῷτο ἂν, εἰ τοὺς
[1]	τε τἄλλα πάντα καὶ ἐς	τὴν	νοῦσον ταύτην, ἑκάστῳ εἴδει τοῦ
[2]	τοῖσιν ἅπασιν ὁμοίως ἔδει γίνεσθαι	τὴν	νοῦσον ταύτην, καὶ μὴ διακρίνειν
[1]	δὲ ταῦτα προσφερόμενα καὶ ἐσθιόμενα	τὴν	νοῦσον τίκτει τε καὶ αὔξει
[17]	τὸν ἐγκέφαλον εἶναι τὸν ἑρμηνεύοντα	τὴν	ξύνεσιν. Αἱ δὲ φρένες ἄλλως
[16]	μετέχῃ τοῦ ἠέρος. Ἐς δὲ	τὴν	ξύνεσιν ὁ ἐγκέφαλός ἐστιν ὁ
[6]	ταύτης τὰ ἄσθματα ἐπιπίπτειν καὶ	τὴν	ὀρθοπνοίην. Οὐ γὰρ δέχεται τὸ
[14]	ἀνάγκη κινέεσθαι, κινευμένου δὲ μήτε	τὴν	ὄψιν ἀτρεμίζειν μήτε τὴν ἀκοὴν,
[6]	τὴν καρδίην ποιήσηται ὁ κατάῤῥοος	τὴν	πορείην, παλμὸς ἐπιλαμβάνει καὶ ἄσθματα,
[13]	εἶδος· τὸν δὲ ἥλιον καὶ	τὴν	σελήνην καὶ τὰ ἄστρα πουλὺ
[13]	ἐστι καὶ ἀλλήλοισιν ἐναντιώτατα κατὰ	τὴν	στάσιν καὶ κατὰ τὴν δύναμιν.
[14]	ἄλλοτε ἄλλο ὁρᾷν καὶ ἀκούειν,	τήν	τε γλῶσσαν τοιαῦτα διαλέγεσθαι οἷα
[18]	Ὅστις δὲ ἐπίσταται ἐν ἀνθρώποισι	τὴν	τοιαύτην μεταβολὴν καὶ δύναται ὑγρὸν
[18]	διαγινώσκων ἑκάστου τῷ μὲν ἀποδώσει	τὴν	τροφὴν καὶ αὐξήσει, τῷ δὲ
[7]	ἐς τὸν ἐγκέφαλον, καὶ οὕτω	τὴν	φρόνησιν καὶ τὴν κίνησιν τοῖσι
[14]	τι ἄλλο πεπόνθῃ πάθος παρὰ	τὴν	φύσιν ὃ μὴ ἐώθει. Καὶ
[3]	παρ´ αὐτὸν τὸν νεφρὸν καὶ	τὴν	ψυὴν ἐς τὸ ἐντὸς τοῦ
[17]	ἐν τῷ σώματι ἐόντων, ἀλλὰ	μάτην	τοῦτο τὸ οὔνομα ἔχουσι καὶ
[5]	ἔλασσον τοῦ δέοντος ἀποῤῥυῇ, οὕτως	ὑγιεινοτάτην	τὴν κεφαλὴν ἔχει· ἢν δὲ
[16]	ταῦτα νομίζω τὸν ἐγκέφαλον δύναμιν	πλείστην	ἔχειν ἐν τῷ ἀνθρώπῳ· οὗτος
[17]	γὰρ τοῦ σώματος φλέβες ἐς	αὐτὴν	συντείνουσι, καὶ ξυγκλείσασα ἔχει ὥστε
[18]	δὲ ἐπίσταται ἐν ἀνθρώποισι τὴν	τοιαύτην	μεταβολὴν καὶ δύναται ὑγρὸν καὶ
[1]	πάντα καὶ ἐς τὴν νοῦσον	ταύτην,	ἑκάστῳ εἴδει τοῦ πάθεος θεῷ
[2]	ὁμοίως ἔδει γίνεσθαι τὴν νοῦσον	ταύτην,	καὶ μὴ διακρίνειν μήτε χολώδεα
[18]	διαίτης τὸν ἄνθρωπον, οὗτος καὶ	ταύτην	τὴν νοῦσον ἰῷτο ἂν, εἰ
[3]	αὐτὸν τὸν νεφρὸν καὶ τὴν	ψυὴν	ἐς τὸ ἐντὸς τοῦ μηροῦ,
[18]	ἑκάστου τῷ μὲν ἀποδώσει τὴν	τροφὴν	καὶ αὐξήσει, τῷ δὲ ἀφαιρήσει
[13]	τοῦ νότου καὶ διαλλάσσει τὴν	μορφὴν	ἐς ἕτερον εἶδος· τὸν δὲ
[10]	προφάσιες τῆς ἐπιλήψιός εἰσι τὴν	ἀρχήν.	Τοῖσι δὲ πρεσβύτῃσιν ὁ χειμὼν
[8]	στόμα παρέσπασται ἢ ὀφθαλμὸς ἢ	αὐχὴν	ἢ χεὶρ, ὁκόθεν ἂν τὸ
[10]	τε ἔῃ τὸ πνεῦμα ταχέως	ἀναλαβεῖν,	οἷα γίνεται παιδίοισι πολλάκις· ὅ
[1]	τε περικαθαίρων ἐστὶ καὶ μαγεύων	ἀπάγειν	τοιοῦτον πάθος, οὗτος κἂν ἐπάγοι
[1]	καὶ παντοδαπὰ ὧν περὶ ἑκάστου	λέγειν	πουλὺς ἂν εἴη λόγος. Ἐμοὶ
[18]	μὴ αὔξειν τὰ νουσήματα, ἀλλὰ	σπεύδειν	τρύχειν προσφέροντα τῇ νούσῳ τὸ
[1]	εἶναι γενέσθαι οἱ ταῦτ´ ἐπιτηδεύοντες,	δυσσεβέειν	ἔμοιγε δοκέουσι καὶ θεοὺς οὔτε
[1]	ἀλλ´ οἱ θεοί· οὔτε γὰρ	φαγέειν	οὔτε πιέειν ἔδοσαν φάρμακον οὐδὲν,
[10]	Κίνδυνος δὲ πολὺς καὶ ἦρος	παθέειν	τωὐτὸ τοῦτο, ἢν ἡλιωθῇ ἡ
[1]	εἰργασμένους, οὓς ἐχρῆν τἀναντία τούτοισι	ποιέειν,	θύειν τε καὶ εὔχεσθαι καὶ
[18]	καὶ δύναται ὑγρὸν καὶ ξηρὸν	ποιέειν	καὶ θερμὸν καὶ ψυχρὸν ὑπὸ
[1]	καὶ χειμῶνά τε καὶ εὐδίην	ποιέειν	καὶ ὄμβρους καὶ αὐχμοὺς καὶ
[1]	θεοί· οὔτε γὰρ φαγέειν οὔτε	πιέειν	ἔδοσαν φάρμακον οὐδὲν, οὔτε λουτροῖσι
[1]	οὐδὲν, οὔτε λουτροῖσι καθήψησαν, ὥστε	δοκέειν	αἴτιον εἶναι. Ἐγὼ δὲ δοκέω
[17]	δύναμιν ἔχουσιν αἱ φρένες ὥστε	φρονέειν	τε καὶ νοέειν, πλὴν εἴ
[17]	φρένες ὥστε φρονέειν τε καὶ	νοέειν,	πλὴν εἴ τι ὥνθρωπος ὑπερχαρείη
[1]	διδάξω. Εἰ γὰρ σελήνην τε	καθαιρέειν	καὶ ἥλιον ἀφανίζειν καὶ χειμῶνά
[1]	ἐν αἰγείῳ κατακέεσθαι δέρματι μηδὲ	φορέειν,	μηδὲ πόδα ἐπὶ ποδὶ ἔχειν,
[8]	τοῦ φλέγματος κατάῤῥοον μηκέτι ὁμοίως	ἐπικαταῤῥέειν·	ἀσθενέστερα μέντοι τὰ μέλεα εἰκὸς
[13]	τὸν ἠέρα ξυνεστεῶτα τήκειν καὶ	διαχέειν,	καθότι καὶ οὐκ εὐθὺς πνέει
[14]	κινευμένου δὲ μήτε τὴν ὄψιν	ἀτρεμίζειν	μήτε τὴν ἀκοὴν, ἀλλ´ ἄλλοτε
[18]	νούσημα θειότερον τῶν λοιπῶν νουσημάτων	νομίζειν,	ἀλλὰ πάντα θεῖα καὶ ἀνθρώπινα
[1]	ταῦτα τὰ νοσήματα, οὔτε ἱερὰ	νομίζειν	εἶναι οὔτε θεῖα· ὅκου γὰρ
[1]	δοκέουσι καὶ θεοὺς οὔτε εἶναι	νομίζειν	οὔτ´ ἐόντας ἰσχύειν οὐδὲν οὔτε
[1]	σελήνην τε καθαιρέειν καὶ ἥλιον	ἀφανίζειν	καὶ χειμῶνά τε καὶ εὐδίην
[13]	νοσερώτατον καὶ ὑγρότατον ἐκκρίνεσθαι καὶ	περικλύζειν	ἔξωθεν, καὶ οὕτω τοὺς καταῤῥόους
[1]	πολλῶν καὶ ἀνεπιτηδείων ἀνθρώποισι νοσέουσιν	ἐσθίειν,	θαλασσίων μὲν τρίγλης, μελανούρου, κεστρέος,
[13]	γὰρ ἄρχεται τὸν ἠέρα ξυνεστεῶτα	τήκειν	καὶ διαχέειν, καθότι καὶ οὐκ
[1]	τὴν ἀπορίην αὐτοῖσι τοῦ μὴ	γινώσκειν	τὸ θεῖον αὐτῇ διασώζεται, κατὰ
[13]	τὸ σῶμα ποιέει αἰσθάνεσθαι καὶ	μεταβάλλειν	ἐκ τῶν ἀνέμων τούτων ἐν
[1]	τῶν τὴν μεσόγειον οἰκεόντων οὐδένα	ὑγιαίνειν,	ὅτι ἐν αἰγείοισι δέρμασι κατακέονται
[2]	τὴν νοῦσον ταύτην, καὶ μὴ	διακρίνειν	μήτε χολώδεα μήτε φλεγματώδεα. ~Ἀλλὰ
[18]	ἐν τῇσιν ἄλλῃσιν ἁπάσῃσι μὴ	αὔξειν	τὰ νουσήματα, ἀλλὰ σπεύδειν τρύχειν
[10]	ἔλυσε καὶ ἐχάλασεν ἐξαίφνης, ὥστε	πλημμυρεῖν	τὸ φλέγμα, καὶ οὕτω τὸν
[17]	ἀνθρώπῳ· ἀνάγκη γὰρ καὶ ἀνιώμενον	φρίσσειν	τὸ σῶμα καὶ συντείνεσθαι, καὶ
[6]	τῆς ἀνάγκης ταύτης τὰ ἄσθματα	ἐπιπίπτειν	καὶ τὴν ὀρθοπνοίην. Οὐ γὰρ
[17]	καὶ τὰ νουσήματα ἐς αὐτὸν	ἐμπίπτειν	φημὶ ὀξύτατα καὶ μέγιστα καὶ
[1]	τούτοισιν ἐπιγίνεσθαι τοῖσιν ἀνθρώποισι καὶ	προσπίπτειν;	ὥστε μηκέτι τὸ θεῖον αἴτιον
[1]	καὶ ἐς τὰ ἱερὰ φέροντας	ἱκετεύειν	τοὺς θεούς· νῦν δὲ τούτων
[1]	οὓς ἐχρῆν τἀναντία τούτοισι ποιέειν,	θύειν	τε καὶ εὔχεσθαι καὶ ἐς
[14]	ἀλλ´ ἄλλοτε ἄλλο ὁρᾷν καὶ	ἀκούειν,	τήν τε γλῶσσαν τοιαῦτα διαλέγεσθαι
[1]	οὔτε εἶναι νομίζειν οὔτ´ ἐόντας	ἰσχύειν	οὐδὲν οὔτε εἴργεσθαι ἂν οὐδενὸς
[16]	νομίζω τὸν ἐγκέφαλον δύναμιν πλείστην	ἔχειν	ἐν τῷ ἀνθρώπῳ· οὗτος γὰρ
[1]	ξυμφέρει) ἱμάτιον δὲ μέλαν μὴ	ἔχειν	(θανατῶδες γὰρ τὸ μέλαν) μηδὲ
[1]	φορέειν, μηδὲ πόδα ἐπὶ ποδὶ	ἔχειν,	μηδὲ χεῖρα ἐπὶ χειρὶ (ταῦτα
[1]	τῶν καθαρμῶν οὕτω μοι δοκέει	ἔχειν.	~Τὸ δὲ νούσημα τοῦτο οὐδέν
[17]	καὶ ὑπερχαίροντα τὸ αὐτὸ τοῦτο	πάσχειν·	διότι ἡ καρδίη αἰσθάνεταί τε
[11]	τῇσι μεταβολῇσι τῶν πνευμάτων τοῦτο	πάσχειν	καὶ ἐπίληπτον ὡς τὰ πολλὰ
[1]	θεῖον τῆς ἀμηχανίης τοῦ μὴ	ἴσχειν	ὅ τι προσενέγκαντες ὠφελήσουσιν, ὡς
[18]	αὔξειν τὰ νουσήματα, ἀλλὰ σπεύδειν	τρύχειν	προσφέροντα τῇ νούσῳ τὸ πολεμιώτατον
[15]	καὶ καταφρονήσῃ καὶ τὸ αἷμα	πάλιν	ἀποσκεδασθῇ ἐς τὰς φλέβας τὰς
[4]	τὰ φλέβια, καὶ ἀναψύχουσι καὶ	πάλιν	ἀφιᾶσιν. Οὐ γὰρ οἷόν τε
[15]	καὶ φόβος παρέστηκε μέχρις ἀπέλθῃ	πάλιν	ἐπὶ τὰς φλέβας καὶ τὸ
[18]	φύσιν δὲ ἔχει ἕκαστον καὶ	δύναμιν	ἐφ´ ἑωυτοῦ, καὶ οὐδὲν ἄπορόν
[17]	φύσει, οὐδὲ οἶδα ἔγωγε τίνα	δύναμιν	ἔχουσιν αἱ φρένες ὥστε φρονέειν
[13]	τὴν στάσιν καὶ κατὰ τὴν	δύναμιν.	Ὁ μὲν γὰρ βορέης ξυνίστησι
[16]	~Κατὰ ταῦτα νομίζω τὸν ἐγκέφαλον	δύναμιν	πλείστην ἔχειν ἐν τῷ ἀνθρώπῳ·
[14]	τοὺς ἀνθρώπους, ὅτι ἐξ οὐδενὸς	ἡμῖν	αἱ ἡδοναὶ γίνονται καὶ αἱ
[1]	καὶ ἁγνίζον καὶ ῥύμμα γινόμενον	ἡμῖν,	αὐτοί τε ὅρους τοῖσι θεοῖσι
[16]	ἐν τῷ ἀνθρώπῳ· οὗτος γὰρ	ἡμῖν	ἐστι τῶν ἀπὸ τοῦ ἠέρος
[14]	καὶ δείματα καὶ φόβοι παρίστανται	ἡμῖν	τὰ μὲν νύκτωρ, τὰ δὲ
[14]	διαγινώσκοντες, καὶ οὐ ταὐτὰ ἀρέσκει	ἡμῖν.	Τῷ δὲ αὐτῷ τούτῳ καὶ
[11]	νούσου ταύτης καὶ μάλιστα τῇσιν	αἰξίν·	αὗται γὰρ πυκνότατα λαμβάνονται· ἢν
[5]	καὶ ἀνθέει, ὥσπερ τἄλλα μέρεα,	πρὶν	γενέσθαι, καὶ ὁ ἐγκέφαλος. Ἐν
[1]	δὲ πάντα τοῦ θείου εἵνεκεν	προστιθέασιν,	ὡς πλέον τι εἰδότες καὶ
[1]	ἐν αἰγείοισι δέρμασι κατακέονται καὶ	κρέασιν	αἰγείοισι χρῶνται, ἐπεὶ οὐκ ἔχουσιν
[4]	φλέβια, καὶ ἀναψύχουσι καὶ πάλιν	ἀφιᾶσιν.	Οὐ γὰρ οἷόν τε τὸ
[2]	θειότερόν ἐστι τῶν ἄλλων, τοῖσιν	ἅπασιν	ὁμοίως ἔδει γίνεσθαι τὴν νοῦσον
[3]	ὥσπερ καὶ τοῖσιν ἄλλοισι ζώοισιν	ἅπασιν·	τὸ δὲ μέσον αὐτοῦ διείργει
[13]	καὶ ἀλλήλοισιν ἐναντιώτατα κατὰ τὴν	στάσιν	καὶ κατὰ τὴν δύναμιν. Ὁ
[1]	τὰ δεξιὰ σπῶνται, μητέρα θεῶν	φασὶν	αἰτίην εἶναι. Ἢν δὲ ὀξύτερον
[1]	φόβητρα καὶ φεύξιες ἔξω, Ἑκάτης	φασὶν	εἶναι ἐπιβολὰς καὶ ἡρώων ἐφόδους.
[1]	ἄλλης τινὸς γνώμης ἢ μελέτης	φασὶν	ταῦτα οἷόν τ´ εἶναι γενέσθαι
[2]	γίνεται· φύσιν δὲ τοῦτο καὶ	πρόφασιν	ἀπὸ ταὐτοῦ τὸ θεῖον γίνεσθαι
[2]	καὶ τὰ ἄλλα νουσήματα, καὶ	πρόφασιν	ὅθεν ἕκαστα γίνεται· φύσιν δὲ
[1]	γίνεται. Φύσιν δὲ αὐτῇ καὶ	πρόφασιν	οἱ ἄνθρωποι ἐνόμισαν θεῖόν τι
[1]	αὐτῶν αἱ ἀπολογίαι καὶ ἔχοιεν	πρόφασιν	ὡς οὐκ αἴτιοί εἰσιν αὐτοὶ,
[2]	φλεγματώδεσι φύσει γίνεται· τοῖσι δὲ	χολώδεσιν	οὐ προσπίπτει· καίτοι εἰ θειότερόν
[5]	τοῖσι μὲν φλεγματίῃσι, τοῖσι δὲ	χολώδεσιν	οὔ. Ἄρχεται δὲ φύεσθαι ἐπὶ
[17]	ἐγκέφαλον εἶναι τὸν ἑρμηνεύοντα τὴν	ξύνεσιν.	Αἱ δὲ φρένες ἄλλως οὔνομα
[16]	τοῦ ἠέρος. Ἐς δὲ τὴν	ξύνεσιν	ὁ ἐγκέφαλός ἐστιν ὁ διαγγέλλων·
[13]	τῶν ἀνέμων τούτων ἐν τῇσι	μεταλλαγῇσιν,	ἀνάγκη τοῖσι μὲν νοτίοισι λύεσθαί
[1]	ὅτι καθαρμοῖσί τε ἰῶνται καὶ	ἐπαοιδῇσιν.	Εἰ δὲ διὰ τὸ θαυμάσιον
[1]	καὶ λόγους ἐπιλέξαντες ἐπιτηδείους τὴν	ἴησιν	κατεστήσαντο ἐς τὸ ἀσφαλὲς σφίσιν
[18]	τῇ νούσῳ καὶ ἐν τῇσιν	ἄλλῃσιν	ἁπάσῃσι μὴ αὔξειν τὰ νουσήματα,
[7]	οὕτω τὴν φρόνησιν καὶ τὴν	κίνησιν	τοῖσι μέλεσι παρέχει, ὥστε, ἐπειδὰν
[16]	ἢν ὑγιαίνων τυγχάνῃ· τὴν δὲ	φρόνησιν	αὐτῷ ὁ ἀὴρ παρέχεται. Οἱ
[7]	τὸν ἐγκέφαλον, καὶ οὕτω τὴν	φρόνησιν	καὶ τὴν κίνησιν τοῖσι μέλεσι
[11]	τῆς νούσου ταύτης καὶ μάλιστα	τῇσιν	αἰξίν· αὗται γὰρ πυκνότατα λαμβάνονται·
[18]	ταύτῃ τῇ νούσῳ καὶ ἐν	τῇσιν	ἄλλῃσιν ἁπάσῃσι μὴ αὔξειν τὰ
[10]	εἰσι τὴν ἀρχήν. Τοῖσι δὲ	πρεσβύτῃσιν	ὁ χειμὼν πολεμιώτατός ἐστιν· ὅταν
[10]	οὐδένα· αἱ γὰρ φλέβες μεσταί	εἰσιν	αἵματος, καὶ ὁ ἐγκέφαλος συνέστηκε
[4]	τοῦ πνεύματος· αὗται γὰρ ἡμέων	εἰσὶν	ἀναπνοαὶ τοῦ σώματος τὸν ἠέρα
[1]	ἔχοιεν πρόφασιν ὡς οὐκ αἴτιοί	εἰσιν	αὐτοὶ, ἀλλ´ οἱ θεοί· οὔτε
[1]	ποιέοντες πῶς οὐ δεινοὶ αὐτοῖσίν	εἰσιν;	εἰ γὰρ ἄνθρωπος μαγεύων τε
[1]	ἐγχέλυος (οὗτοι γὰρ οἱ ἰχθύες	εἰσὶν	ἐπικαιρότατοι) κρεῶν δὲ αἰγείου καὶ
[15]	μαίνωνται, αὗται αὐτοῖς αἱ προφάσιές	εἰσιν·	ἢν δὲ δείματα καὶ φόβοι
[10]	ἀποτήκεται τοῖσι μὲν παιδίοισι μάλιστα,	οἷσιν	ἂν διαθερμανθῇ ἡ κεφαλὴ ἤν
[13]	καὶ ὅσα φύεται καὶ ἐν	οἷσιν	ὑγρὸν ἔνεστιν· ἔστι δὲ ἐν
[10]	ἐπικατεῤῥύη τὸ φλέγμα. Τοῖσι μὲν	παιδίοισιν	αὗται αἱ προφάσιες τῆς ἐπιλήψιός
[5]	φλεγματώδεα εἶναι. Καὶ ὁκόσοισι μὲν	παιδίοισιν	ἐοῦσιν ἐξανθέει ἕλκεα ἐς τὴν
[8]	τοῖσιν ἐπιτηδείοισιν. Τοῖσι μὲν οὖν	παιδίοισιν	οὕτω γίνεται, ἢ ὅτι τούτων
[8]	ξυναυξηθῆναι, ἢν μὴ θεραπευθῶσι τοῖσιν	ἐπιτηδείοισιν.	Τοῖσι μὲν οὖν παιδίοισιν οὕτω
[13]	μάλιστα τοῖσι νοτίοισιν, ἔπειτα τοῖσι	βορείοισιν,	ἔπειτα τοῖσι λοιποῖσι πνεύμασι· ταῦτα
[13]	ἐπιλήπτους γίνεσθαι, καὶ μάλιστα τοῖσι	νοτίοισιν,	ἔπειτα τοῖσι βορείοισιν, ἔπειτα τοῖσι
[11]	γίνεσθαι, καὶ μάλιστα ἐν τοῖσι	νοτίοισιν·	ἥ τε ἀπάλλαξις χαλεπὴ γίνεται·
[13]	τῶν πνευμάτων ἰσχυρότατά ἐστι καὶ	ἀλλήλοισιν	ἐναντιώτατα κατὰ τὴν στάσιν καὶ
[1]	πολλάκις γίνεται ὑπὸ τῆς νούσου	βιαζομένοισιν,	Ἐνοδίου πρόσκειται ἡ προσωνυμίη· ἢν
[11]	μάλιστα τοῖσι προβάτοισι τοῖσι καταλήπτοισι	γινομένοισιν	ὑπὸ τῆς νούσου ταύτης καὶ
[10]	καὶ πλέονες ἢ ἐν τοῖσιν	ἀριστεροῖσιν·	ἀπὸ γὰρ τοῦ ἥπατος τείνουσι
[17]	καὶ θανατωδέστατα καὶ δυσκριτώτατα τοῖσιν	ἀπείροισιν.	~Αὕτη δὲ ἡ νοῦσος ἡ
[1]	θαυμασιότητος, ὅτι οὐδὲν ἔοικεν ἑτέρῃσι	νούσοισιν·	καὶ κατὰ μὲν τὴν ἀπορίην
[3]	ἀνθρώπου ἐστὶ διπλόος ὥσπερ καὶ	τοῖσιν	ἄλλοισι ζώοισιν ἅπασιν· τὸ δὲ
[1]	ἑτέρων τεχνημάτων ὁμοίων τούτοισιν ἐπιγίνεσθαι	τοῖσιν	ἀνθρώποισι καὶ προσπίπτειν; ὥστε μηκέτι
[2]	εἰ θειότερόν ἐστι τῶν ἄλλων,	τοῖσιν	ἅπασιν ὁμοίως ἔδει γίνεσθαι τὴν
[17]	μέγιστα καὶ θανατωδέστατα καὶ δυσκριτώτατα	τοῖσιν	ἀπείροισιν. ~Αὕτη δὲ ἡ νοῦσος
[10]	κοιλότεραι καὶ πλέονες ἢ ἐν	τοῖσιν	ἀριστεροῖσιν· ἀπὸ γὰρ τοῦ ἥπατος
[8]	καὶ ξυναυξηθῆναι, ἢν μὴ θεραπευθῶσι	τοῖσιν	ἐπιτηδείοισιν. Τοῖσι μὲν οὖν παιδίοισιν
[9]	διὰ τὴν ἰσχύν. Τοῖσι δὲ	πρεσβυτάτοισιν	ὁκόταν ἐπιγένηται τοῦτο τὸ νούσημα,
[1]	ὧν ποιέοντες πῶς οὐ δεινοὶ	αὐτοῖσίν	εἰσιν; εἰ γὰρ ἄνθρωπος μαγεύων
[1]	νούσῳ αἵματί τε καὶ ἄλλοισι	τοιούτοισιν	ὥσπερ μίασμά τι ἔχοντας, ἢ
[1]	εἰδέναι, καὶ ἀνθρώπους ἐξαπατέουσι προστιθέμενοι	τούτοισιν	ἁγνείας τε καὶ καθαρότητας, ὅ
[18]	τὰ πλεῖστά ἐστι τοῖς αὐτοῖσι	τούτοισιν	ἀφ´ ὅτων καὶ γίνεται· ἕτερον
[1]	καὶ ὑφ´ ἑτέρων τεχνημάτων ὁμοίων	τούτοισιν	ἐπιγίνεσθαι τοῖσιν ἀνθρώποισι καὶ προσπίπτειν;
[5]	τῇσι μήτρῃσι πεποίηται τὴν κάθαρσιν,	τούτοισιν	ἐπικίνδυνόν ἐστιν ἁλίσκεσθαι ὑπὸ ταύτης
[3]	διπλόος ὥσπερ καὶ τοῖσιν ἄλλοισι	ζώοισιν	ἅπασιν· τὸ δὲ μέσον αὐτοῦ
[1]	ἴησιν κατεστήσαντο ἐς τὸ ἀσφαλὲς	σφίσιν	αὐτοῖσι, καθαρμοὺς προσφέροντες καὶ ἐπαοιδὰς,
[17]	ἀδοκήτου ἢ ἀνιηθείη, πηδῶσι καὶ	ἅλσιν	παρέχουσιν ὑπὸ λεπτότητος καὶ ὅτι
[10]	γίνονται μεταβολαὶ ἐξαπιναῖοι. Ὁκόταν δὲ	εἴκοσιν	ἔτεα παρέλθῃ, οὐκ ἔτι ἡ
[7]	ὅσον εἰώθει. Λακτίζει δὲ τοῖσι	ποσὶν,	ὁκόταν ὁ ἀὴρ ἀποκλεισθῇ ἐν
[5]	ἐν τῇσι μήτρῃσι πεποίηται τὴν	κάθαρσιν,	τούτοισιν ἐπικίνδυνόν ἐστιν ἁλίσκεσθαι ὑπὸ
[7]	τοῦ αἵματος τῷ ψύχει καὶ	πήγνυσιν·	ἢν δὲ ἔλασσον ἔῃ, τὸ
[12]	προγινώσκουσιν ὁκόταν μέλλωσι λήψεσθαι, καὶ	φεύγουσιν	ἐκ τῶν ἀνθρώπων, ἢν μὲν
[5]	εἶναι. Καὶ ὁκόσοισι μὲν παιδίοισιν	ἐοῦσιν	ἐξανθέει ἕλκεα ἐς τὴν κεφαλὴν
[15]	εἰσι καὶ οὐ βοῶσιν οὐδὲ	θορυβέουσιν,	οἱ δὲ ὑπὸ χολῆς κεκράκται
[1]	θεούς· νῦν δὲ τούτων μὲν	ποιέουσιν	οὐδὲν, καθαίρουσι δέ. Καὶ τὰ
[1]	καὶ ἀνοσιώτατόν γε καὶ ἀθεώτατον	ποιέουσιν,	ὡς ἔμοιγε δοκέει, τὸ θεῖον·
[1]	οἱ τεταρταῖοι οὐδὲν ἧσσόν μοι	δοκέουσιν	ἱεροὶ εἶναι καὶ ὑπὸ θεοῦ
[1]	ἂν εἴη λόγος. Ἐμοὶ δὲ	δοκέουσιν	οἱ πρῶτοι τοῦτο τὸ νόσημα
[1]	ἡ δύναμις. Οὕτως οὖν ἔμοιγε	δοκέουσιν	οἵτινες τούτῳ τῷ τρόπῳ ἐγχειρέουσιν
[1]	αἴτιος οὐδενὸς, οὐδὲ οἱ καθαρμοὶ	ὠφελέουσιν,	ἀλλὰ τὰ ἐδέσματα τὰ ἰώμενά
[7]	τὰ ὄμματα διαστρέφονται, καὶ οὐδὲν	φρονέουσιν,	ἐνίοισι δὲ καὶ ὑποχωρέει ἡ
[1]	δοκέουσιν οἵτινες τούτῳ τῷ τρόπῳ	ἐγχειρέουσιν	ἰῆσθαι ταῦτα τὰ νοσήματα, οὔτε
[1]	ἐδεσμάτων πολλῶν καὶ ἀνεπιτηδείων ἀνθρώποισι	νοσέουσιν	ἐσθίειν, θαλασσίων μὲν τρίγλης, μελανούρου,
[12]	γὰρ αἰσχύνεσθαι παῖδες ὄντες οὔπω	γινώσκουσιν.	~Ἐν δὲ τῇσι μεταβολῇσι τῶν
[12]	ἢ παρὰ ἄλλον ὅντινα μάλιστα	γινώσκουσιν,	ὑπὸ δέους καὶ φόβου τῆς
[12]	ἤδη ἐθάδες εἰσὶ τῇ νούσῳ,	προγινώσκουσιν	ὁκόταν μέλλωσι λήψεσθαι, καὶ φεύγουσιν
[12]	μὴ, ἐς τὸ ἐρημότατον, ὅπη	μέλλουσιν	ὄψεσθαι αὐτὸν ἐλάχιστοι πεσόντα, εὐθύς
[1]	πολλὰ καὶ παντοῖα τεχνέονται καὶ	ποικίλλουσιν	ἔς τε τἄλλα πάντα καὶ
[6]	δὲ ἐς τὴν κοιλίην, διάῤῥοιαι	λαμβάνουσιν.	~Ἢν δὲ τουτέων μὲν τῶν
[3]	Καὶ φλέβες δ´ ἐς αὐτὸν	τείνουσιν	ἐξ ἅπαντος τοῦ σώματος, πολλαὶ
[1]	τὰ δὲ ἐς τὰ οὔρεα	ἀποφέρουσιν,	ὅπη μηδεὶς ἅψεται μηδὲ ἐπιβήσεται·
[1]	μὴ ἴσχειν ὅ τι προσενέγκαντες	ὠφελήσουσιν,	ὡς μὴ κατάδηλοι ἔωσιν οὐδὲν
[12]	δὲ παιδάρια τὸ μὲν πρῶτον	πίπτουσιν	ὅπη ἂν τύχωσιν ὑπὸ ἀηθίης·
[17]	οὐδὲ οἶδα ἔγωγε τίνα δύναμιν	ἔχουσιν	αἱ φρένες ὥστε φρονέειν τε
[1]	κρέασιν αἰγείοισι χρῶνται, ἐπεὶ οὐκ	ἔχουσιν	οὔτε στρῶμα οὔτε ἱμάτιον οὔτε
[1]	νούσου, ὧν οὐ θαυμασίως γ´	ἔχουσιν·	τοῦτο δὲ ὁρέω μαινομένους ἀνθρώπους
[17]	ἢ ἀνιηθείη, πηδῶσι καὶ ἅλσιν	παρέχουσιν	ὑπὸ λεπτότητος καὶ ὅτι ἀνατέτανται
[15]	ὁ ἐγκέφαλος διαθερμαίνηται· τοῦτο δὲ	πάσχουσιν	οἱ χολώδεες, οἱ φλεγματώδεες δὲ
[1]	τὰ λοιπὰ νουσήματα, ὅθεν γίνεται.	Φύσιν	δὲ αὐτῇ καὶ πρόφασιν οἱ
[18]	πάντα θεῖα καὶ ἀνθρώπινα πάντα·	φύσιν	δὲ ἔχει ἕκαστον καὶ δύναμιν
[2]	καὶ πρόφασιν ὅθεν ἕκαστα γίνεται·	φύσιν	δὲ τοῦτο καὶ πρόφασιν ἀπὸ
[2]	θειότερον εἶναι τῶν λοιπῶν, ἀλλὰ	φύσιν	μὲν ἔχει ἣν καὶ τὰ
[1]	εἶναι νούσων οὐδὲ ἱερωτέρη, ἀλλὰ	φύσιν	μὲν ἔχει ἣν καὶ τὰ
[14]	ἄλλο πεπόνθῃ πάθος παρὰ τὴν	φύσιν	ὃ μὴ ἐώθει. Καὶ μαινόμεθα
[6]	θᾶσσον· καὶ ἢν μὲν πυκνότεροι	ἔωσιν	οἱ κατάῤῥοοι, πυκνότερα ἐπίληπτος γίνεται,
[1]	προσενέγκαντες ὠφελήσουσιν, ὡς μὴ κατάδηλοι	ἔωσιν	οὐδὲν ἐπιστάμενοι, ἱερὸν ἐνόμισαν τοῦτο
[7]	τοῖσι μέλεσι παρέχει, ὥστε, ἐπειδὰν	ἀποκλεισθῶσιν	αἱ φλέβες τοῦ ἠέρος ὑπὸ
[16]	ἐν τῇσι φλεψὶ καταλελοιπὼς τὴν	διάγνωσιν	ἐς τὸν ἐγκέφαλον ἂν ἴοι
[15]	ἥσυχοί τέ εἰσι καὶ οὐ	βοῶσιν	οὐδὲ θορυβέουσιν, οἱ δὲ ὑπὸ
[12]	μὲν πρῶτον πίπτουσιν ὅπη ἂν	τύχωσιν	ὑπὸ ἀηθίης· ὅταν δὲ πλεονάκις
[1]	ἀποδοῦναι, εἰ δὴ θεός γέ	ἐστιν	αἴτιος. Οὐ μέντοι ἔγωγε ἀξιῶ
[5]	πεποίηται τὴν κάθαρσιν, τούτοισιν ἐπικίνδυνόν	ἐστιν	ἁλίσκεσθαι ὑπὸ ταύτης τῆς νούσου.
[13]	τε καὶ ἀπιόντων, καὶ οὐδέν	ἐστιν	ἀπορωτέρη τῶν ἄλλων οὔτε ἰῆσθαι
[1]	καὶ μὴ ἐσθιόμενα ἰῆται, οὐκ	ἐστὶν	ἄρα ὁ θεὸς αἴτιος οὐδενὸς,
[1]	μὴ αἴγειόν ἐστιν· οὐ γάρ	ἐστιν	αὐτοῖς ἄλλο προβάτιον οὐδὲν ἢ
[16]	δὲ τὴν ξύνεσιν ὁ ἐγκέφαλός	ἐστιν	ὁ διαγγέλλων· ὁκόταν γὰρ σπάσῃ
[7]	πάσχει ἐγὼ φράσω· ἄφωνος μέν	ἐστιν	ὁκόταν ἐξαίφνης τὸ φλέγμα ἐπικατελθὸν
[13]	τοῖσι λοιποῖσι πνεύμασι· ταῦτα δέ	ἐστιν	ὅσα τῶν πνευμάτων ἰσχυρότατά ἐστι
[10]	δὲ πρεσβύτῃσιν ὁ χειμὼν πολεμιώτατός	ἐστιν·	ὅταν γὰρ παρὰ πυρὶ πολλῷ
[1]	ὑπόδημα ὅ τι μὴ αἴγειόν	ἐστιν·	οὐ γάρ ἐστιν αὐτοῖς ἄλλο
[18]	ἐφ´ ἑωυτοῦ, καὶ οὐδὲν ἄπορόν	ἐστιν	οὐδὲ ἀμήχανον· ἀκεστά τε τὰ
[11]	νοῦσος, ὅτι τὸ ἐπιῤῥέον λεπτόν	ἐστιν	ὑπὸ πολυπληθίης, καὶ εὐθὺς κρατέεται
[1]	θεῖον αὐτῶν ἀσεβὲς καὶ ἀνόσιόν	ἐστιν,	ὡς ἐγὼ διδάξω. Εἰ γὰρ
[17]	πάντων τουτέων ὁ ἐγκέφαλος αἴτιός	ἐστιν·	ὥσπερ οὖν καὶ τῆς φρονήσιος
[13]	φύεται καὶ ἐν οἷσιν ὑγρὸν	ἔνεστιν·	ἔστι δὲ ἐν παντὶ, ἐν
[17]	φρένες. Τῆς μέντοι φρονήσιος οὐδετέρῳ	μέτεστιν,	ἀλλὰ πάντων τουτέων ὁ ἐγκέφαλος
[14]	κινέεσθαι, κινευμένου δὲ μήτε τὴν	ὄψιν	ἀτρεμίζειν μήτε τὴν ἀκοὴν, ἀλλ´
[11]	τοῦτο πυκνότερον ἐπίληπτοι γίνονται καὶ	ῥᾷον.	Διὸ δὴ πουλυχρόνιος ἡ νοῦσος,
[9]	λεπτὸν ἐὸν καὶ ψυχρὸν καὶ	ὀλίγον,	ἀλλ´ αὐτὸ κρατηθὲν ἐπάγη, ὥστε
[8]	καὶ οὕτως ἀποθνήσκει. Ἢν δὲ	ὀλίγον	ἐὸν ἐς ἀμφοτέρας τὰς φλέβας
[8]	ἂν βόρειόν τε καὶ πάνυ	ὀλίγον	παραῤῥυῇ καὶ ἐς τὰ δεξιὰ,
[9]	φλέβες κεκένωνται καὶ τὸ αἷμα	ὀλίγον	τέ ἐστι καὶ λεπτὸν καὶ
[1]	πεφαρμαγμένους ὑπὸ ἀνθρώπων, ἤ τι	ἔργον	ἀνόσιον εἰργασμένους, οὓς ἐχρῆν τἀναντία
[7]	παραῤῥυῇ ἐς τὸ αἷμα θερμὸν	ἐόν·	ἀποψύχει γὰρ καὶ ἵστησι τὸ
[8]	οὕτως ἀποθνήσκει. Ἢν δὲ ὀλίγον	ἐὸν	ἐς ἀμφοτέρας τὰς φλέβας τὸν
[9]	αἷμα ἐπικρατῆσαι τοῦ φλέγματος λεπτὸν	ἐὸν	καὶ ψυχρὸν καὶ ὀλίγον, ἀλλ´
[13]	ἐν παντὶ, ἐν μὲν τῷ	πλέον,	ἐν δὲ τῷ ἔλασσον· ἅπαντα
[6]	πλήθεος ἔχῃ· ἢν μὲν γὰρ	πλέον	ἐπικαταῤῥυῇ, σχολαίτερον, ἢν δὲ ἔλασσον,
[5]	καὶ μετρίως καθαρθῇ καὶ μήτε	πλέον	μήτε ἔλασσον τοῦ δέοντος ἀποῤῥυῇ,
[1]	Τοιαῦτα λέγοντες καὶ μηχανεύμενοι προσποιέονται	πλέον	τι εἰδέναι, καὶ ἀνθρώπους ἐξαπατέουσι
[1]	προσποιέονται σφόδρα θεοσεβέες εἶναι καὶ	πλέον	τι εἰδέναι. Οὗτοι τοίνυν παραμπεχόμενοι
[1]	τοῦ θείου εἵνεκεν προστιθέασιν, ὡς	πλέον	τι εἰδότες καὶ ἄλλα; προφάσιας
[11]	πουλυχρόνιος ἡ νοῦσος, ὅτι τὸ	ἐπιῤῥέον	λεπτόν ἐστιν ὑπὸ πολυπληθίης, καὶ
[1]	θεῖόν ἐστι τὸ καθαῖρον καὶ	ἁγνίζον	καὶ ῥύμμα γινόμενον ἡμῖν, αὐτοί
[17]	ἀνιώμενον τοῦτό ἐστι καὶ τὸ	φροντίζον·	τὸ δὲ οὐχ οὕτως ἔχει,
[17]	ἔχουσι πρὸς ἣν δέξονται ἢ	ἀγαθὸν	ἢ κακὸν προσπῖπτον, ἀλλ´ ὑπ´
[7]	ἐστιν ὁκόταν ἐξαίφνης τὸ φλέγμα	ἐπικατελθὸν	ἐς τὰς φλέβας ἀποκλείσῃ τὸν
[3]	ἐς τὸ οὖς τὸ δεξιὸν	φλέβιον	λεπτὸν, τὸ δὲ ἐς τὸν
[8]	ἢ χεὶρ, ὁκόθεν ἂν τὸ	φλέβιον	πληρωθὲν τοῦ φλέγματος κρατηθῇ καὶ
[1]	οὔτε ὑπόδημα ὅ τι μὴ	αἴγειόν	ἐστιν· οὐ γάρ ἐστιν αὐτοῖς
[1]	δὲ δοκέω Λιβύων τῶν τὴν	μεσόγειον	οἰκεόντων οὐδένα ὑγιαίνειν, ὅτι ἐν
[1]	καὶ προσπίπτειν; ὥστε μηκέτι τὸ	θεῖον	αἴτιον εἶναι, ἀλλά τι ἀνθρώπινον.
[1]	ἐν τούτῳ τῷ λόγῳ τὸ	θεῖον	ἀπόλλυται. Τοιαῦτα λέγοντες καὶ μηχανεύμενοι
[1]	αὐτοῖσι τοῦ μὴ γινώσκειν τὸ	θεῖον	αὐτῇ διασώζεται, κατὰ δὲ τὴν
[1]	εἰσὶ, τό τε εὐσεβὲς καὶ	θεῖον	αὐτῶν ἀσεβὲς καὶ ἀνόσιόν ἐστιν,
[1]	αὐτοῖσι τοῦ λόγου ἐς τὸ	θεῖον	ἀφήκει καὶ τὸ δαιμόνιον. Καίτοι
[2]	καὶ πρόφασιν ἀπὸ ταὐτοῦ τὸ	θεῖον	γίνεσθαι ἀφ´ ὅτου καὶ τἄλλα
[1]	τῶν ἁμαρτημάτων καὶ ἀνοσιώτατα τὸ	θεῖόν	ἐστι τὸ καθαῖρον καὶ ἁγνίζον
[1]	ποιέουσιν, ὡς ἔμοιγε δοκέει, τὸ	θεῖον·	καθαίρουσι γὰρ τοὺς ἐχομένους τῇ
[1]	Εἰ δὲ διὰ τὸ θαυμάσιον	θεῖον	νομιεῖται, πολλὰ τὰ ἱερὰ νουσήματα
[1]	ποιήσει, οὐκ ἂν ἔγωγέ τι	θεῖον	νομίσαιμι τούτων εἶναι, ἀλλ´ ἀνθρώπινον,
[1]	τοίνυν παραμπεχόμενοι καὶ προβαλλόμενοι τὸ	θεῖον	τῆς ἀμηχανίης τοῦ μὴ ἴσχειν
[1]	καὶ πρόφασιν οἱ ἄνθρωποι ἐνόμισαν	θεῖόν	τι πρῆγμα εἶναι ὑπὸ ἀπειρίης
[8]	φλεβῶν κακωθεισέων. Ὁκόσοισι δ´ ἂν	βόρειόν	τε καὶ πάνυ ὀλίγον παραῤῥυῇ
[1]	θύων σελήνην τε καθαιρήσει καὶ	ἥλιον	ἀφανιεῖ καὶ χειμῶνα καὶ εὐδίην
[1]	γὰρ σελήνην τε καθαιρέειν καὶ	ἥλιον	ἀφανίζειν καὶ χειμῶνά τε καὶ
[13]	ἐς ἕτερον εἶδος· τὸν δὲ	ἥλιον	καὶ τὴν σελήνην καὶ τὰ
[5]	καὶ ἤχου πλέην, καὶ οὔτε	ἥλιον	οὔτε ψῦχος ἀνέξεται· ἢν δὲ
[1]	τὸ θεῖον ἀφήκει καὶ τὸ	δαιμόνιον.	Καίτοι ἔμοιγε οὐ περὶ εὐσεβείης
[15]	προειρημένας, ὁκόταν τυγχάνῃ ὥνθρωπος ὁρέων	ἐνύπνιον	φοβερὸν καὶ ἐν τῷ φόβῳ
[3]	δὲ ἐς τὸν ὀφθαλμὸν τὸν	δεξιὸν,	τὸ δὲ ἐς τὸν μυκτῆρα.
[3]	καὶ ἐς τὸν βραχίονα τὸν	δεξιόν·	τὸ δὲ λοιπὸν ἄνω φέρει
[3]	δὲ ἐς τὸ οὖς τὸ	δεξιὸν	φλέβιον λεπτὸν, τὸ δὲ ἐς
[1]	ἢν δὲ λεπτότερον καὶ πυκνότερον,	οἷον	ὄρνιθες, Ἀπόλλων νόμιος. Ἢν δὲ
[1]	γνώμης ἢ μελέτης φασὶν ταῦτα	οἷόν	τ´ εἶναι γενέσθαι οἱ ταῦτ´
[11]	πυκνοτέρους γίνεσθαι, ἐκκριθῆναι δὲ μηκέτι	οἷόν	τε εἶναι τὸ φλέγμα, μηδὲ
[4]	καὶ πάλιν ἀφιᾶσιν. Οὐ γὰρ	οἷόν	τε τὸ πνεῦμα στῆναι, ἀλλὰ
[4]	τὸ μέρος ὅπου ἂν στῇ·	τεκμήριον	δέ· ὁκόταν καθημένῳ ἢ κατακειμένῳ
[2]	νοσερῶν νοσερός. Ἕτερον δὲ μέγα	τεκμήριον	ὅτι οὐδὲν θειότερόν ἐστι τῶν
[1]	ἐπαοιδῇσιν. Εἰ δὲ διὰ τὸ	θαυμάσιον	θεῖον νομιεῖται, πολλὰ τὰ ἱερὰ
[1]	ὑπὸ ἀνθρώπων, ἤ τι ἔργον	ἀνόσιον	εἰργασμένους, οὓς ἐχρῆν τἀναντία τούτοισι
[1]	καὶ θεῖον αὐτῶν ἀσεβὲς καὶ	ἀνόσιόν	ἐστιν, ὡς ἐγὼ διδάξω. Εἰ
[1]	οὐ γάρ ἐστιν αὐτοῖς ἄλλο	προβάτιον	οὐδὲν ἢ αἶγες καὶ βόες.
[1]	(δριμὺ γὰρ ἀσθενέοντι οὐδὲν ξυμφέρει)	ἱμάτιον	δὲ μέλαν μὴ ἔχειν (θανατῶδες
[1]	οὐκ ἔχουσιν οὔτε στρῶμα οὔτε	ἱμάτιον	οὔτε ὑπόδημα ὅ τι μὴ
[1]	προσπίπτειν; ὥστε μηκέτι τὸ θεῖον	αἴτιον	εἶναι, ἀλλά τι ἀνθρώπινον. Ὅστις
[1]	οὔτε λουτροῖσι καθήψησαν, ὥστε δοκέειν	αἴτιον	εἶναι. Ἐγὼ δὲ δοκέω Λιβύων
[1]	ἵππῳ εἰκάζουσι, καὶ φασὶ Ποσειδῶνα	αἴτιον	εἶναι. Ἢν δὲ καὶ τῆς
[8]	πουλὺ τὸ ῥεῦμα ἐπιγένηται καὶ	νότιον	ἔῃ· τὰ γὰρ φλέβια λεπτὰ
[15]	καὶ ἡ γνώμη ἐπινοέῃ τι	κακὸν	ἐργάσασθαι, οὕτω καὶ ἐν τῷ
[11]	ἐόντα καὶ ὕδρωπος περίπλεων καὶ	κακὸν	ὄζοντα, καὶ ἐν τούτῳ δηλονότι
[17]	ἣν δέξονται ἢ ἀγαθὸν ἢ	κακὸν	προσπῖπτον, ἀλλ´ ὑπ´ ἀμφοτέρων τούτων
[1]	γὰρ φαγέειν οὔτε πιέειν ἔδοσαν	φάρμακον	οὐδὲν, οὔτε λουτροῖσι καθήψησαν, ὥστε
[11]	τὸ φλέγμα, μηδὲ ἀναξηρανθῆναι τὸν	ἐγκέφαλον,	ἀλλὰ διαβεβρέχθαι καὶ εἶναι ὑγρόν.
[16]	καταλελοιπὼς τὴν διάγνωσιν ἐς τὸν	ἐγκέφαλον	ἂν ἴοι θερμὸς ἐὼν καὶ
[16]	πέπαυται. ~Κατὰ ταῦτα νομίζω τὸν	ἐγκέφαλον	δύναμιν πλείστην ἔχειν ἐν τῷ
[17]	εἶναι ἀκριβής. ~Διὸ φημὶ τὸν	ἐγκέφαλον	εἶναι τὸν ἑρμηνεύοντα τὴν ξύνεσιν.
[11]	ὕδωρ γίνεται, καὶ περιέχει τὸν	ἐγκέφαλον	ἐκτὸς καὶ περικλύζει· καὶ διὰ
[16]	ἀφικνέετο καὶ ὕστερον ἐς τὸν	ἐγκέφαλον,	ἐν τῇσι σαρξὶ καὶ ἐν
[10]	διαθερμανθῇ τὴν κεφαλὴν καὶ τὸν	ἐγκέφαλον,	ἔπειτα ἐν ψύχει γένηται καὶ
[7]	πνεῦμα, πρῶτον μὲν ἐς τὸν	ἐγκέφαλον	ἔρχεται, ἔπειτα δὲ ἐς τὴν
[15]	αἷμα ἐπέλθῃ πουλὺ ἐπὶ τὸν	ἐγκέφαλον	καὶ ἐπιζέσῃ. Ἔρχεται δὲ κατὰ
[10]	πνεύματα νότος μεταλάβῃ, ξυνεστηκότα τὸν	ἐγκέφαλον	καὶ εὐσθενέοντα ἔλυσε καὶ ἐχάλασεν
[7]	κοιλίας ἐσιὼν καὶ ἐς τὸν	ἐγκέφαλον,	καὶ οὕτω τὴν φρόνησιν καὶ
[13]	λύεσθαί τε καὶ φλυδᾷν τὸν	ἐγκέφαλον	καὶ τὰς φλέβας χαλαρωτέρας εἶναι,
[15]	χολῆς, ὁκόταν ὁρμήσῃ ἐπὶ τὸν	ἐγκέφαλον,	κατὰ τὰς φλέβας τὰς αἱματίτιδας
[7]	μὴ παραδέχηται μήτε ἐς τὸν	ἐγκέφαλον	μήτε ἐς τὰς φλέβας τὰς
[16]	ὥνθρωπος ἐς ἑωυτὸν, ἐς τὸν	ἐγκέφαλον	πρῶτον ἀφικνέεται, καὶ οὕτως ἐς
[3]	μέγιστον καὶ κοιλότατον ἐς τὸν	ἐγκέφαλον	τελευτᾷ, τὸ δὲ ἐς τὸ
[11]	διακόψῃς τὴν κεφαλὴν, εὑρήσεις τὸν	ἐγκέφαλον	ὑγρὸν ἐόντα καὶ ὕδρωπος περίπλεων
[5]	ἕλκος μηδὲν μήτε μύξα μήτε	σίελον	αὐτοῖς προέρχεται μηδὲν, μήτε ἐν
[18]	πολεμιώτατον ἑκάστῃ, καὶ μὴ τὸ	φίλον	καὶ σύνηθες· ὑπὸ μὲν γὰρ
[12]	παρὰ τὰς μητέρας ἢ παρὰ	ἄλλον	ὅντινα μάλιστα γινώσκουσιν, ὑπὸ δέους
[5]	τὰ οὔατα καὶ ἐς τὸν	ἄλλον	χρῶτα, καὶ σιαλώδεα γίνεται καὶ
[17]	μὲν ὥσπερ αἱ φρένες καὶ	μᾶλλον	διὰ ταύτας τὰς αἰτίας· ἐξ
[1]	τοῦ θεοῦ καθαίρεσθαι καὶ ἁγνίζεσθαι	μᾶλλον	ἢ μιαίνεσθαι. Τὰ γοῦν μέγιστα
[1]	ὡς οἴονται, ἀλλὰ περὶ δυσσεβείης	μᾶλλον,	καὶ ὡς οἱ θεοὶ οὐκ
[10]	διεφθάρη. ~Ἐς δὲ τὰ δεξιὰ	μᾶλλον	καταῤῥέει ἢ ἐς τὰ ἀριστερὰ,
[16]	καὶ ὅ τι ἂν ἔῃ	φρόνιμόν	τε καὶ γνώμην ἔχον· εἰ
[3]	λεπτὸν, τὸ δὲ ἐς τὸν	ὀφθαλμὸν	τὸν δεξιὸν, τὸ δὲ ἐς
[7]	ψυχρὸν παραῤῥυῇ ἐς τὸ αἷμα	θερμὸν	ἐόν· ἀποψύχει γὰρ καὶ ἵστησι
[18]	ὑγρὸν καὶ ξηρὸν ποιέειν καὶ	θερμὸν	καὶ ψυχρὸν ὑπὸ διαίτης τὸν
[7]	τοῦ αἵματος ἄνω καὶ κάτω	σπασμὸν	ἐμποιέει καὶ ὀδύνην, διὸ λακτίζει.
[18]	καὶ οὐδὲν ἄπορόν ἐστιν οὐδὲ	ἀμήχανον·	ἀκεστά τε τὰ πλεῖστά ἐστι
[17]	ἄλλως οὔνομα ἔχουσι τῇ τύχῃ	κεκτημένον	καὶ τῷ νόμῳ, τῷ δ´
[11]	φλέγματος καὶ τήκεται, τὸ δὲ	ἀποτηκόμενον	ὕδωρ γίνεται, καὶ περιέχει τὸν
[1]	καθαῖρον καὶ ἁγνίζον καὶ ῥύμμα	γινόμενον	ἡμῖν, αὐτοί τε ὅρους τοῖσι
[2]	μὴ ἤδη ὑπὸ χρόνου πολλοῦ	καταβεβιασμένον	ἔῃ, ὥστε ἤδη εἶναι ἰσχυρότερον
[1]	ἀλλὰ κἢν τυγχάνῃ ὑπὸ ἑτέρου	μεμιασμένον	ἤ τι πεπονθὸς, ἐθέλοι ἂν
[17]	φρονέομεν τῇ καρδίῃ καὶ τὸ	ἀνιώμενον	τοῦτό ἐστι καὶ τὸ φροντίζον·
[17]	τῷ ἀνθρώπῳ· ἀνάγκη γὰρ καὶ	ἀνιώμενον	φρίσσειν τὸ σῶμα καὶ συντείνεσθαι,
[1]	θεῖον νομίσαιμι τούτων εἶναι, ἀλλ´	ἀνθρώπινον,	εἰ δὴ τοῦ θείου ἡ
[1]	θεῖον αἴτιον εἶναι, ἀλλά τι	ἀνθρώπινον.	Ὅστις γὰρ οἷός τε περικαθαίρων
[14]	δ´ ἂν ἀτρεμήσῃ ὁ ἐγκέφαλος	χρόνον,	τοσοῦτον καὶ φρονέει ὁ ἄνθρωπος.
[8]	βλαβέν· ἐς δὲ τὸν πλείονα	χρόνον	ὠφελέει ὡς ἐπὶ τὸ πουλύ·
[5]	μήτρῃσι πεποίηται τὴν κάθαρσιν, τούτοισιν	ἐπικίνδυνόν	ἐστιν ἁλίσκεσθαι ὑπὸ ταύτης τῆς
[9]	γένηται· ἢν δὲ ἐπὶ θάτερα	μοῦνον,	παράπληκτον ποιέει· οὐ γὰρ δύναται
[7]	τοῦ φλέγματος καὶ μὴ παραδέχωνται,	ἄφωνον	καθιστᾶσι καὶ ἄφρονα τὸν ἄνθρωπον.
[8]	δέχεσθαι, τὸν δὲ τοῦ φλέγματος	κατάῤῥοον	μηκέτι ὁμοίως ἐπικαταῤῥέειν· ἀσθενέστερα μέντοι
[10]	τὸ φλέγμα, καὶ οὕτω τὸν	κατάῤῥοον	ποιέεται. Ἐπικαταῤῥέει δὲ καὶ ἐξ
[7]	τὰς φλέβας, ἃς προείρηκα, τὸν	κατάῤῥοον	ποιήσηται, ἄφωνός τε γίνεται καὶ
[8]	ἐς ἀμφοτέρας τὰς φλέβας τὸν	κατάῤῥοον	ποιήσηται, ἢ ἐς τὰς ἐπὶ
[3]	βραχίονα τὸν δεξιόν· τὸ δὲ	λοιπὸν	ἄνω φέρει διὰ τῆς κληῗ
[4]	καὶ ἐς τὸ σῶμα τὸ	λοιπὸν	ὀχετεύουσι κατὰ τὰ φλέβια, καὶ
[16]	ἀφικνέεται, καὶ οὕτως ἐς τὸ	λοιπὸν	σῶμα σκίδναται ὁ ἀὴρ, καταλιπὼν
[13]	ποιέει· κατὰ δὲ τὸν αὐτὸν	τρόπον	καὶ τἄλλα πάντα ἐκ τῆς
[7]	ἄφωνον καθιστᾶσι καὶ ἄφρονα τὸν	ἄνθρωπον.	Αἱ δὲ χεῖρες ἀκρατέες γίνονται
[18]	καὶ ψυχρὸν ὑπὸ διαίτης τὸν	ἄνθρωπον,	οὗτος καὶ ταύτην τὴν νοῦσον
[15]	καὶ ἐγρηγορότι τότε μάλιστα τὸ	πρόσωπον	φλογιᾷ, καὶ οἱ ὀφθαλμοὶ ἐρεύθονται,
[11]	ἐγκέφαλον, ἀλλὰ διαβεβρέχθαι καὶ εἶναι	ὑγρόν.	Γνοίη δ´ ἄν τις τόδε
[13]	ὅσα φύεται καὶ ἐν οἷσιν	ὑγρὸν	ἔνεστιν· ἔστι δὲ ἐν παντὶ,
[11]	τὴν κεφαλὴν, εὑρήσεις τὸν ἐγκέφαλον	ὑγρὸν	ἐόντα καὶ ὕδρωπος περίπλεων καὶ
[18]	τὴν τοιαύτην μεταβολὴν καὶ δύναται	ὑγρὸν	καὶ ξηρὸν ποιέειν καὶ θερμὸν
[15]	ὁκόταν τυγχάνῃ ὥνθρωπος ὁρέων ἐνύπνιον	φοβερὸν	καὶ ἐν τῷ φόβῳ ἔῃ·
[1]	μὴ κατάδηλοι ἔωσιν οὐδὲν ἐπιστάμενοι,	ἱερὸν	ἐνόμισαν τοῦτο τὸ πάθος εἶναι,
[13]	ξυνίστησι τὸν ἠέρα καὶ τὸ	θολερόν	τε καὶ τὸ νεφῶδες ἐκκρίνει
[3]	κεφαλὴς ἀλγέει, ἀλλ´ ἐν μέρει	ἑκάτερον,	ὁτὲ δὲ ἅπασαν. Καὶ φλέβες
[18]	τούτοισιν ἀφ´ ὅτων καὶ γίνεται·	ἕτερον	γὰρ ἑτέρῳ τροφή ἐστι, τῷ
[2]	ἀπό τε τῶν νοσερῶν νοσερός.	Ἕτερον	δὲ μέγα τεκμήριον ὅτι οὐδὲν
[13]	καὶ διαλλάσσει τὴν μορφὴν ἐς	ἕτερον	εἶδος· τὸν δὲ ἥλιον καὶ
[6]	ἢν μὲν γὰρ πλέον ἐπικαταῤῥυῇ,	σχολαίτερον,	ἢν δὲ ἔλασσον, θᾶσσον· καὶ
[2]	τοῦτο οὐδέν τί μοι δοκέει	θειότερον	εἶναι τῶν λοιπῶν, ἀλλὰ φύσιν
[2]	χολώδεσιν οὐ προσπίπτει· καίτοι εἰ	θειότερόν	ἐστι τῶν ἄλλων, τοῖσιν ἅπασιν
[2]	δὲ μέγα τεκμήριον ὅτι οὐδὲν	θειότερόν	ἐστι τῶν λοιπῶν νουσημάτων· τοῖσι
[18]	ὥστε μηδὲν διακρίνοντα τὸ νούσημα	θειότερον	τῶν λοιπῶν νουσημάτων νομίζειν, ἀλλὰ
[11]	καὶ περικλύζει· καὶ διὰ τοῦτο	πυκνότερον	ἐπίληπτοι γίνονται καὶ ῥᾷον. Διὸ
[1]	προσωνυμίη· ἢν δὲ λεπτότερον καὶ	πυκνότερον,	οἷον ὄρνιθες, Ἀπόλλων νόμιος. Ἢν
[1]	ἐόντας καὶ φρονέοντας ὥσπερ καὶ	πρότερον,	ἐόντας τ´ αὐτέους ὠχρούς τε
[1]	μιαινόμενοι, ἀλλ´ εἴ τι καὶ	πρότερον	ἔχομεν μύσος, τοῦτο ἀφαγνιούμενοι. Καὶ
[17]	φύσιος· ἐπεὶ αἰσθάνονταί γε οὐδενὸς	πρότερον	τῶν ἐν τῷ σώματι ἐόντων,
[2]	καταβεβιασμένον ἔῃ, ὥστε ἤδη εἶναι	ἰσχυρότερον	τῶν φαρμάκων τῶν προσφερομένων. Ἄρχεται
[1]	πρόσκειται ἡ προσωνυμίη· ἢν δὲ	λεπτότερον	καὶ πυκνότερον, οἷον ὄρνιθες, Ἀπόλλων
[8]	φλεβίῳ ἀνάγκη ἀσθενέστερον εἶναι καὶ	ἐνδεέστερον	τοῦτο τοῦ σώματος τὸ βλαβέν·
[8]	Τούτῳ οὖν τῷ φλεβίῳ ἀνάγκη	ἀσθενέστερον	εἶναι καὶ ἐνδεέστερον τοῦτο τοῦ
[16]	τὸ σῶμα πρῶτον ἀφικνέετο καὶ	ὕστερον	ἐς τὸν ἐγκέφαλον, ἐν τῇσι
[1]	φασὶν αἰτίην εἶναι. Ἢν δὲ	ὀξύτερον	καὶ εὐτονώτερον φθέγγηται, ἵππῳ εἰκάζουσι,
[1]	εἶναι. Ἢν δὲ ὀξύτερον καὶ	εὐτονώτερον	φθέγγηται, ἵππῳ εἰκάζουσι, καὶ φασὶ
[13]	ἁπάντων τὴν νοτίδα καὶ τὸ	δνοφερὸν,	καὶ ἐξ αὐτῶν τῶν ἀνθρώπων,
[18]	μεταβολὴν καὶ δύναται ὑγρὸν καὶ	ξηρὸν	ποιέειν καὶ θερμὸν καὶ ψυχρὸν
[1]	ἀνοσιώτατα τὸ θεῖόν ἐστι τὸ	καθαῖρον	καὶ ἁγνίζον καὶ ῥύμμα γινόμενον
[18]	τὸν ἰητρὸν ἐπίστασθαι, ὅκως τὸν	καιρὸν	διαγινώσκων ἑκάστου τῷ μὲν ἀποδώσει
[15]	Ἀνιᾶται δὲ καὶ ἀσᾶται παρὰ	καιρὸν	ψυχομένου τοῦ ἐγκεφάλου καὶ ξυνισταμένου
[15]	οὐκ ἀτρεμαῖοι, ἀλλ´ αἰεί τι	ἄκαιρον	δρῶντες. Ἢν μὲν οὖν ξυνεχέως
[18]	δύναμιν ἐφ´ ἑωυτοῦ, καὶ οὐδὲν	ἄπορόν	ἐστιν οὐδὲ ἀμήχανον· ἀκεστά τε
[1]	ὄμβρους καὶ αὐχμοὺς καὶ θάλασσαν	ἄφορον	καὶ γῆν καὶ τἄλλα τὰ
[13]	καὶ τὸ νεφῶδες ἐκκρίνει καὶ	λαμπρόν	τε καὶ διαφανέα ποιέει· κατὰ
[18]	κάκωσις. Τοῦτο οὖν δεῖ τὸν	ἰητρὸν	ἐπίστασθαι, ὅκως τὸν καιρὸν διαγινώσκων
[1]	ὄρνιθες, Ἀπόλλων νόμιος. Ἢν δὲ	ἀφρὸν	ἐκ τοῦ στόματος ἀφίῃ καὶ
[3]	ἐπὶ δεξιὰ παρ´ αὐτὸν τὸν	νεφρὸν	καὶ τὴν ψυὴν ἐς τὸ
[6]	ὁκόταν γὰρ ἐπικατέλθῃ τὸ φλέγμα	ψυχρὸν	ἐπὶ τὸν πλεύμονα ἢ ἐπὶ
[9]	τοῦ φλέγματος λεπτὸν ἐὸν καὶ	ψυχρὸν	καὶ ὀλίγον, ἀλλ´ αὐτὸ κρατηθὲν
[7]	πάσχει πάντα, ὁκόταν τὸ φλέγμα	ψυχρὸν	παραῤῥυῇ ἐς τὸ αἷμα θερμὸν
[18]	ξηρὸν ποιέειν καὶ θερμὸν καὶ	ψυχρὸν	ὑπὸ διαίτης τὸν ἄνθρωπον, οὗτος
[3]	ἄλλοισι ζώοισιν ἅπασιν· τὸ δὲ	μέσον	αὐτοῦ διείργει μῆνιγξ λεπτή· διὸ
[6]	Οὐ γὰρ δέχεται τὸ πνεῦμα	ὅσον	ἐθέλει, μέχρις ἂν κρατηθῇ τοῦ
[7]	μὴ ἐσίῃ ἐς τὸ στόμα	ὅσον	εἰώθει. Λακτίζει δὲ τοῖσι ποσὶν,
[7]	μέρεα κατὰ τὰς φλέβας· καὶ	ὅσον	μὲν ἐς τὴν κοιλίην ἔρχεται,
[14]	βλέπῃ τε καὶ ἀκούῃ ἑκάστοτε·	ὁκόσον	δ´ ἂν ἀτρεμήσῃ ὁ ἐγκέφαλος
[6]	ἐπικαταῤῥυῇ, σχολαίτερον, ἢν δὲ ἔλασσον,	θᾶσσον·	καὶ ἢν μὲν πυκνότεροι ἔωσιν
[13]	τῷ πλέον, ἐν δὲ τῷ	ἔλασσον·	ἅπαντα δὲ ταῦτα αἰσθάνεται τοῦ
[7]	ψύχει καὶ πήγνυσιν· ἢν δὲ	ἔλασσον	ἔῃ, τὸ μὲν παραυτίκα κρατέει
[6]	πλέον ἐπικαταῤῥυῇ, σχολαίτερον, ἢν δὲ	ἔλασσον,	θᾶσσον· καὶ ἢν μὲν πυκνότεροι
[5]	καθαρθῇ καὶ μήτε πλέον μήτε	ἔλασσον	τοῦ δέοντος ἀποῤῥυῇ, οὕτως ὑγιεινοτάτην
[1]	ὡς ἐγὼ ἀποδείξω ἕτερα οὐδὲν	ἧσσον	ἐόντα θαυμάσια οὐδὲ τερατώδεα, ἃ
[9]	τά τε σημήϊα τὰ προειρημένα	ἧσσον	ἐπιλαμβάνει διὰ τὴν ἰσχύν. Τοῖσι
[2]	καὶ ἰητὸν εἶναι, καὶ οὐδὲν	ἧσσον	ἑτέρων, ὅ τι ἂν μὴ
[1]	τριταῖοι καὶ οἱ τεταρταῖοι οὐδὲν	ἧσσόν	μοι δοκέουσιν ἱεροὶ εἶναι καὶ
[18]	ἄνθρωπον, οὗτος καὶ ταύτην τὴν	νοῦσον	ἰῷτο ἂν, εἰ τοὺς καιροὺς
[1]	τἄλλα πάντα καὶ ἐς τὴν	νοῦσον	ταύτην, ἑκάστῳ εἴδει τοῦ πάθεος
[2]	ἅπασιν ὁμοίως ἔδει γίνεσθαι τὴν	νοῦσον	ταύτην, καὶ μὴ διακρίνειν μήτε
[1]	ταῦτα προσφερόμενα καὶ ἐσθιόμενα τὴν	νοῦσον	τίκτει τε καὶ αὔξει καὶ
[5]	ἐς τὰ οὔατα καὶ ἐς	τὸν	ἄλλον χρῶτα, καὶ σιαλώδεα γίνεται
[7]	παραδέχωνται, ἄφωνον καθιστᾶσι καὶ ἄφρονα	τὸν	ἄνθρωπον. Αἱ δὲ χεῖρες ἀκρατέες
[18]	θερμὸν καὶ ψυχρὸν ὑπὸ διαίτης	τὸν	ἄνθρωπον, οὗτος καὶ ταύτην τὴν
[13]	καὶ διαφανέα ποιέει· κατὰ δὲ	τὸν	αὐτὸν τρόπον καὶ τἄλλα πάντα
[3]	ἐς τὴν καρδίην καὶ ἐς	τὸν	βραχίονα τὸν δεξιόν· τὸ δὲ
[13]	τὴν μορφὴν ἐς ἕτερον εἶδος·	τὸν	δὲ ἥλιον καὶ τὴν σελήνην
[8]	ὡς τὸν μὲν ἠέρα δέχεσθαι,	τὸν	δὲ τοῦ φλέγματος κατάῤῥοον μηκέτι
[3]	τὸ δὲ ἐς τὸν ὀφθαλμὸν	τὸν	δεξιὸν, τὸ δὲ ἐς τὸν
[3]	καρδίην καὶ ἐς τὸν βραχίονα	τὸν	δεξιόν· τὸ δὲ λοιπὸν ἄνω
[11]	εἶναι τὸ φλέγμα, μηδὲ ἀναξηρανθῆναι	τὸν	ἐγκέφαλον, ἀλλὰ διαβεβρέχθαι καὶ εἶναι
[16]	φλεψὶ καταλελοιπὼς τὴν διάγνωσιν ἐς	τὸν	ἐγκέφαλον ἂν ἴοι θερμὸς ἐὼν
[16]	προειρημένας, πέπαυται. ~Κατὰ ταῦτα νομίζω	τὸν	ἐγκέφαλον δύναμιν πλείστην ἔχειν ἐν
[17]	μηκέτι εἶναι ἀκριβής. ~Διὸ φημὶ	τὸν	ἐγκέφαλον εἶναι τὸν ἑρμηνεύοντα τὴν
[11]	ἀποτηκόμενον ὕδωρ γίνεται, καὶ περιέχει	τὸν	ἐγκέφαλον ἐκτὸς καὶ περικλύζει· καὶ
[16]	πρῶτον ἀφικνέετο καὶ ὕστερον ἐς	τὸν	ἐγκέφαλον, ἐν τῇσι σαρξὶ καὶ
[10]	πολλῷ διαθερμανθῇ τὴν κεφαλὴν καὶ	τὸν	ἐγκέφαλον, ἔπειτα ἐν ψύχει γένηται
[7]	τὸ πνεῦμα, πρῶτον μὲν ἐς	τὸν	ἐγκέφαλον ἔρχεται, ἔπειτα δὲ ἐς
[15]	τὸ αἷμα ἐπέλθῃ πουλὺ ἐπὶ	τὸν	ἐγκέφαλον καὶ ἐπιζέσῃ. Ἔρχεται δὲ
[10]	βόρεια πνεύματα νότος μεταλάβῃ, ξυνεστηκότα	τὸν	ἐγκέφαλον καὶ εὐσθενέοντα ἔλυσε καὶ
[7]	τὰς κοιλίας ἐσιὼν καὶ ἐς	τὸν	ἐγκέφαλον, καὶ οὕτω τὴν φρόνησιν
[13]	νοτίοισι λύεσθαί τε καὶ φλυδᾷν	τὸν	ἐγκέφαλον καὶ τὰς φλέβας χαλαρωτέρας
[15]	τῆς χολῆς, ὁκόταν ὁρμήσῃ ἐπὶ	τὸν	ἐγκέφαλον, κατὰ τὰς φλέβας τὰς
[7]	καὶ μὴ παραδέχηται μήτε ἐς	τὸν	ἐγκέφαλον μήτε ἐς τὰς φλέβας
[16]	πνεῦμα ὥνθρωπος ἐς ἑωυτὸν, ἐς	τὸν	ἐγκέφαλον πρῶτον ἀφικνέεται, καὶ οὕτως
[3]	καὶ μέγιστον καὶ κοιλότατον ἐς	τὸν	ἐγκέφαλον τελευτᾷ, τὸ δὲ ἐς
[11]	ἢν διακόψῃς τὴν κεφαλὴν, εὑρήσεις	τὸν	ἐγκέφαλον ὑγρὸν ἐόντα καὶ ὕδρωπος
[17]	~Διὸ φημὶ τὸν ἐγκέφαλον εἶναι	τὸν	ἑρμηνεύοντα τὴν ξύνεσιν. Αἱ δὲ
[7]	θερμῷ, ἢν κρατηθῇ οὕτως, ἐδέξαντο	τὸν	ἠέρα αἱ φλέβες, καὶ ἐφρόνησαν.
[4]	ἡμέων εἰσὶν ἀναπνοαὶ τοῦ σώματος	τὸν	ἠέρα ἐς σφᾶς ἕλκουσαι, καὶ
[7]	ἐπικατελθὸν ἐς τὰς φλέβας ἀποκλείσῃ	τὸν	ἠέρα καὶ μὴ παραδέχηται μήτε
[13]	Ὁ μὲν γὰρ βορέης ξυνίστησι	τὸν	ἠέρα καὶ τὸ θολερόν τε
[9]	καὶ οὕτω παραδέχονται αἱ φλέβες	τὸν	ἠέρα, καὶ τὸ φρόνημα γίνεται,
[13]	ἐργάζεται· πρῶτον μὲν γὰρ ἄρχεται	τὸν	ἠέρα ξυνεστεῶτα τήκειν καὶ διαχέειν,
[18]	δὲ κάκωσις. Τοῦτο οὖν δεῖ	τὸν	ἰητρὸν ἐπίστασθαι, ὅκως τὸν καιρὸν
[18]	δεῖ τὸν ἰητρὸν ἐπίστασθαι, ὅκως	τὸν	καιρὸν διαγινώσκων ἑκάστου τῷ μὲν
[10]	πλημμυρεῖν τὸ φλέγμα, καὶ οὕτω	τὸν	κατάῤῥοον ποιέεται. Ἐπικαταῤῥέει δὲ καὶ
[7]	δὲ τὰς φλέβας, ἃς προείρηκα,	τὸν	κατάῤῥοον ποιήσηται, ἄφωνός τε γίνεται
[8]	ἐὸν ἐς ἀμφοτέρας τὰς φλέβας	τὸν	κατάῤῥοον ποιήσηται, ἢ ἐς τὰς
[8]	καὶ μέρος τι συνισχναίνονται, ὡς	τὸν	μὲν ἠέρα δέχεσθαι, τὸν δὲ
[3]	τὸν δεξιὸν, τὸ δὲ ἐς	τὸν	μυκτῆρα. Ἀπὸ μὲν τοῦ ἥπατος
[3]	τῶν ἐπὶ δεξιὰ παρ´ αὐτὸν	τὸν	νεφρὸν καὶ τὴν ψυὴν ἐς
[3]	φλέβιον λεπτὸν, τὸ δὲ ἐς	τὸν	ὀφθαλμὸν τὸν δεξιὸν, τὸ δὲ
[8]	σώματος τὸ βλαβέν· ἐς δὲ	τὸν	πλείονα χρόνον ὠφελέει ὡς ἐπὶ
[6]	ἐπικατέλθῃ τὸ φλέγμα ψυχρὸν ἐπὶ	τὸν	πλεύμονα ἢ ἐπὶ τὴν καρδίην,
[6]	μὲν οὖν πάσχει, ἢν ἐπὶ	τὸν	πλεύμονα καὶ τὴν καρδίην ἴῃ·
[7]	οὐδὲν ξυμβάλλεται· ὁ δ´ ἐς	τὸν	πλεύμονά τε καὶ τὰς φλέβας
[7]	πλεῖστον μέρος, τὸ δὲ ἐπὶ	τὸν	πλεύμονα, τὸ δὲ ἐπὶ τὰς
[3]	τοῦ μηροῦ, καὶ καθήκει ἐς	τὸν	πόδα, καὶ καλέεται κοίλη φλέψ·
[3]	μὲν παχύτατον καὶ μέγιστον καὶ	κοιλότατον	ἐς τὸν ἐγκέφαλον τελευτᾷ, τὸ
[12]	ἢν δὲ μὴ, ἐς τὸ	ἐρημότατον,	ὅπη μέλλουσιν ὄψεσθαι αὐτὸν ἐλάχιστοι
[13]	ἐγκεφάλου, τὸ δὲ νοσερώτατον καὶ	ὑγρότατον	ἐκκρίνεσθαι καὶ περικλύζειν ἔξωθεν, καὶ
[13]	τοῖσι δὲ βορείοισι ξυνίστασθαι τὸ	ὑγιηρότατον	τοῦ ἐγκεφάλου, τὸ δὲ νοσερώτατον
[1]	θεοῦ ἀνθρώπου σῶμα μιαίνεσθαι, τὸ	ἐπικηρότατον	ὑπὸ τοῦ ἁγνοτάτου· ἀλλὰ κἢν
[3]	ἐνταῦθα σχίζεται, καὶ τὸ μὲν	παχύτατον	καὶ μέγιστον καὶ κοιλότατον ἐς
[1]	ἐπαοιδῇσι, καὶ ἀνοσιώτατόν γε καὶ	ἀθεώτατον	ποιέουσιν, ὡς ἔμοιγε δοκέει, τὸ
[18]	τρύχειν προσφέροντα τῇ νούσῳ τὸ	πολεμιώτατον	ἑκάστῃ, καὶ μὴ τὸ φίλον
[1]	τε χρέονται καὶ ἐπαοιδῇσι, καὶ	ἀνοσιώτατόν	γε καὶ ἀθεώτατον ποιέουσιν, ὡς
[13]	ὑγιηρότατον τοῦ ἐγκεφάλου, τὸ δὲ	νοσερώτατον	καὶ ὑγρότατον ἐκκρίνεσθαι καὶ περικλύζειν
[2]	ὅτου καὶ τἄλλα πάντα, καὶ	ἰητὸν	εἶναι, καὶ οὐδὲν ἧσσον ἑτέρων,
[9]	νούσημα, διὰ τοῦτο ἀποκτείνει ἢ	παράπληκτον	ποιέει, ὅτι αἱ φλέβες κεκένωνται
[9]	ἢν δὲ ἐπὶ θάτερα μοῦνον,	παράπληκτον	ποιέει· οὐ γὰρ δύναται τὸ
[9]	τὸ αἷμα ἐπικρατῆσαι τοῦ φλέγματος	λεπτὸν	ἐὸν καὶ ψυχρὸν καὶ ὀλίγον,
[11]	ἡ νοῦσος, ὅτι τὸ ἐπιῤῥέον	λεπτόν	ἐστιν ὑπὸ πολυπληθίης, καὶ εὐθὺς
[9]	αἷμα ὀλίγον τέ ἐστι καὶ	λεπτὸν	καὶ ὑδαρές. Ἢν μὲν οὖν
[3]	τὸ οὖς τὸ δεξιὸν φλέβιον	λεπτὸν,	τὸ δὲ ἐς τὸν ὀφθαλμὸν
[8]	τὸ πουλύ· οὐ γὰρ ἔτι	ἐπίληπτον	γίνεται, ἢν ἅπαξ ἐπισημανθῇ, διὰ
[11]	τῶν πνευμάτων τοῦτο πάσχειν καὶ	ἐπίληπτον	ὡς τὰ πολλὰ γίνεσθαι, καὶ
[17]	δέξονται ἢ ἀγαθὸν ἢ κακὸν	προσπῖπτον,	ἀλλ´ ὑπ´ ἀμφοτέρων τούτων τεθορύβηνται
[18]	ἀνθρώπινα πάντα· φύσιν δὲ ἔχει	ἕκαστον	καὶ δύναμιν ἐφ´ ἑωυτοῦ, καὶ
[7]	ἐς ἀμφότερα. Ὅκως δὲ τούτων	ἕκαστον	πάσχει ἐγὼ φράσω· ἄφωνος μέν
[3]	καὶ τὸ μὲν παχύτατον καὶ	μέγιστον	καὶ κοιλότατον ἐς τὸν ἐγκέφαλον
[7]	δὲ ἐς τὴν κοιλίην τὸ	πλεῖστον	μέρος, τὸ δὲ ἐπὶ τὸν
[7]	τὸ πνεῦμα μὴ ἐσίῃ ἐς	αὐτὸν,	ἀφρέει καὶ ἀναβλύει ὥσπερ ἀποθνήσκων.
[12]	τὸ ἐρημότατον, ὅπη μέλλουσιν ὄψεσθαι	αὐτὸν	ἐλάχιστοι πεσόντα, εὐθύς τε ἐγκαλύπτεται·
[17]	διὸ καὶ τὰ νουσήματα ἐς	αὐτὸν	ἐμπίπτειν φημὶ ὀξύτατα καὶ μέγιστα
[3]	ἅπασαν. Καὶ φλέβες δ´ ἐς	αὐτὸν	τείνουσιν ἐξ ἅπαντος τοῦ σώματος,
[3]	διὰ τῶν ἐπὶ δεξιὰ παρ´	αὐτὸν	τὸν νεφρὸν καὶ τὴν ψυὴν
[13]	διαφανέα ποιέει· κατὰ δὲ τὸν	αὐτὸν	τρόπον καὶ τἄλλα πάντα ἐκ
[1]	περικαθαίρων ἐστὶ καὶ μαγεύων ἀπάγειν	τοιοῦτον	πάθος, οὗτος κἂν ἐπάγοι ἕτερα
[13]	οὕτω μεγάλων ἐόντων καὶ ἰσχυρῶν	τοσοῦτον	ἐπικρατέει καὶ τὸ σῶμα ποιέει
[14]	ἂν ἀτρεμήσῃ ὁ ἐγκέφαλος χρόνον,	τοσοῦτον	καὶ φρονέει ὁ ἄνθρωπος. ~Γίνεται
[16]	σπάσῃ τὸ πνεῦμα ὥνθρωπος ἐς	ἑωυτὸν,	ἐς τὸν ἐγκέφαλον πρῶτον ἀφικνέεται,
[16]	ἐς ἑωυτὸν, ἐς τὸν ἐγκέφαλον	πρῶτον	ἀφικνέεται, καὶ οὕτως ἐς τὸ
[16]	εἰ γὰρ ἐς τὸ σῶμα	πρῶτον	ἀφικνέετο καὶ ὕστερον ἐς τὸν
[13]	δὲ νότος τἀναντία τουτέῳ ἐργάζεται·	πρῶτον	μὲν γὰρ ἄρχεται τὸν ἠέρα
[7]	καὶ τοὺς μυκτῆρας τὸ πνεῦμα,	πρῶτον	μὲν ἐς τὸν ἐγκέφαλον ἔρχεται,
[13]	εὐθὺς πνέει μέγας, ἀλλὰ γαληνίζει	πρῶτον,	ὅτι οὐ δύναται ἐπικρατῆσαι τοῦ
[12]	Τὰ δὲ παιδάρια τὸ μὲν	πρῶτον	πίπτουσιν ὅπη ἂν τύχωσιν ὑπὸ
[16]	ἔῃ φρόνιμόν τε καὶ γνώμην	ἔχον·	εἰ γὰρ ἐς τὸ σῶμα
[1]	ἱερὰ φέροντας ἱκετεύειν τοὺς θεούς·	νῦν	δὲ τούτων μὲν ποιέουσιν οὐδὲν,
[1]	τοιοῦτοι εἶναι ἄνθρωποι οἷοι καὶ	νῦν	εἰσι μάγοι τε καὶ καθάρται
[1]	καὶ πλέον τι εἰδέναι. Οὗτοι	τοίνυν	παραμπεχόμενοι καὶ προβαλλόμενοι τὸ θεῖον
[18]	ἐστι, τῷ δὲ κάκωσις. Τοῦτο	οὖν	δεῖ τὸν ἰητρὸν ἐπίστασθαι, ὅκως
[1]	θείου ἀφανίζεται ἡ δύναμις. Οὕτως	οὖν	ἔμοιγε δοκέουσιν οἵτινες τούτῳ τῷ
[15]	ἐν τῷ φόβῳ ἔῃ· ὥσπερ	οὖν	καὶ ἐγρηγορότι τότε μάλιστα τὸ
[17]	ὁ ἐγκέφαλος αἴτιός ἐστιν· ὥσπερ	οὖν	καὶ τῆς φρονήσιος τοῦ ἠέρος
[13]	ἀμβλυωπότερα καθίστησι τῆς φύσιος. Ὅτε	οὖν	καὶ τούτων οὕτω μεγάλων ἐόντων
[15]	τι ἄκαιρον δρῶντες. Ἢν μὲν	οὖν	ξυνεχέως μαίνωνται, αὗται αὐτοῖς αἱ
[8]	θεραπευθῶσι τοῖσιν ἐπιτηδείοισιν. Τοῖσι μὲν	οὖν	παιδίοισιν οὕτω γίνεται, ἢ ὅτι
[6]	δὲ μὴ, ἀραιότερα. Ταῦτα μὲν	οὖν	πάσχει, ἢν ἐπὶ τὸν πλεύμονα
[9]	λεπτὸν καὶ ὑδαρές. Ἢν μὲν	οὖν	πολὺ καταῤῥυῇ καὶ χειμῶνος ἔῃ
[8]	φλέγματος κρατηθῇ καὶ ἀπισχνωθῇ. Τούτῳ	οὖν	τῷ φλεβίῳ ἀνάγκη ἀσθενέστερον εἶναι
[1]	ἁγνίζεσθαι μᾶλλον ἢ μιαίνεσθαι. Τὰ	γοῦν	μέγιστα τῶν ἁμαρτημάτων καὶ ἀνοσιώτατα
[9]	προειρημένα ἧσσον ἐπιλαμβάνει διὰ τὴν	ἰσχύν.	Τοῖσι δὲ πρεσβυτάτοισιν ὁκόταν ἐπιγένηται
[18]	τῶν αὐτῶν προφασίων γίνεται ἀφ´	ὧν	καὶ αἱ λοιπαὶ ἀπὸ τῶν
[1]	θεοῦ γίνεσθαι ταύτης τῆς νούσου,	ὧν	οὐ θαυμασίως γ´ ἔχουσιν· τοῦτο
[1]	τε πολλά ἐστι καὶ παντοδαπὰ	ὧν	περὶ ἑκάστου λέγειν πουλὺς ἂν
[1]	εἴργεσθαι ἂν οὐδενὸς τῶν ἐσχάτων,	ὧν	ποιέοντες πῶς οὐ δεινοὶ αὐτοῖσίν
[3]	τοῦ ἥπατος οὕτως ἔχει τῶν	φλεβῶν.	Διατέταται δὲ καὶ ἀπὸ τοῦ
[4]	νάρκη ἔχει. Περὶ μὲν τῶν	φλεβῶν	καὶ τῶν λοιπῶν οὕτως ἔχει.
[8]	τὰ μέλεα εἰκὸς εἶναι, τῶν	φλεβῶν	κακωθεισέων. Ὁκόσοισι δ´ ἂν βόρειόν
[7]	~Ἢν δὲ τουτέων μὲν τῶν	ὁδῶν	ἀποκλεισθῇ, ἐς δὲ τὰς φλέβας,
[16]	τὸν ἐγκέφαλον ἂν ἴοι θερμὸς	ἐὼν	καὶ οὐχὶ ἀκραιφνὴς, ἀλλ´ ἐπιμεμιγμένος
[1]	κἢν τὰ δεξιὰ σπῶνται, μητέρα	θεῶν	φασὶν αἰτίην εἶναι. Ἢν δὲ
[11]	ἐγκέφαλον ὑγρὸν ἐόντα καὶ ὕδρωπος	περίπλεων	καὶ κακὸν ὄζοντα, καὶ ἐν
[4]	πουλὺ τοῦ πνεύματος· αὗται γὰρ	ἡμέων	εἰσὶν ἀναπνοαὶ τοῦ σώματος τὸν
[1]	θεοῖσι τῶν ἱερῶν καὶ τῶν	τεμενέων	ἀποδεικνύμενοι, ὡς ἂν μηδεὶς ὑπερβαίνῃ
[1]	γὰρ οἱ ἰχθύες εἰσὶν ἐπικαιρότατοι)	κρεῶν	δὲ αἰγείου καὶ ἐλάφων καὶ
[1]	χοιρίων καὶ κυνὸς (ταῦτα γὰρ	κρεῶν	ταρακτικώτατά ἐστι τῆς κοιλίης) ὀρνίθων
[15]	τὰς προειρημένας, ὁκόταν τυγχάνῃ ὥνθρωπος	ὁρέων	ἐνύπνιον φοβερὸν καὶ ἐν τῷ
[17]	ἐν τῷ ἠέρι ὑπὸ τῶν	ὡρέων,	καὶ αὐτὸς ἑωυτοῦ διάφορος γίνηται
[8]	μέλεα εἰκὸς εἶναι, τῶν φλεβῶν	κακωθεισέων.	Ὁκόσοισι δ´ ἂν βόρειόν τε
[1]	ὑποδέχονται ἐπίστασθαι, εἴτε καὶ ἐκ	τελετέων	εἴτε καὶ ἐξ ἄλλης τινὸς
[7]	δὲ ἐπὶ τὰς φλέβας. Ἐκ	τουτέων	δὲ σκίδναται ἐς τὰ λοιπὰ
[7]	κοιλίην, διάῤῥοιαι λαμβάνουσιν. ~Ἢν δὲ	τουτέων	μὲν τῶν ὁδῶν ἀποκλεισθῇ, ἐς
[17]	φρονήσιος οὐδετέρῳ μέτεστιν, ἀλλὰ πάντων	τουτέων	ὁ ἐγκέφαλος αἴτιός ἐστιν· ὥσπερ
[1]	κρεῶν ταρακτικώτατά ἐστι τῆς κοιλίης)	ὀρνίθων	δὲ ἀλεκτρυόνος καὶ τρυγόνος καὶ
[10]	βοήσαντός τινος, ἢ καὶ μεταξὺ	κλαίων	μὴ οἷός τε ἔῃ τὸ
[7]	Καὶ οἱ ὀφθαλμοὶ διαστρέφονται, τῶν	φλεβίων	ἀποκλειομένων τοῦ ἠέρος καὶ σφυζόντων.
[1]	κελεύοντες καὶ ἐδεσμάτων πολλῶν καὶ	ἀνεπιτηδείων	ἀνθρώποισι νοσέουσιν ἐσθίειν, θαλασσίων μὲν
[3]	ἄνω τείνει διὰ φρενῶν τῶν	δεξιῶν	καὶ τοῦ πλεύμονος· ἀπέσχισται δὲ
[1]	κωλύει καὶ ὑφ´ ἑτέρων τεχνημάτων	ὁμοίων	τούτοισιν ἐπιγίνεσθαι τοῖσιν ἀνθρώποισι καὶ
[1]	δὲ αἰγείου καὶ ἐλάφων καὶ	χοιρίων	καὶ κυνὸς (ταῦτα γὰρ κρεῶν
[18]	ἱερὴ καλεομένη ἐκ τῶν αὐτῶν	προφασίων	γίνεται ἀφ´ ὧν καὶ αἱ
[7]	ἀὴρ ξυμβάλλεται ἐς τὰς κοιλίας	ἐσιὼν	καὶ ἐς τὸν ἐγκέφαλον, καὶ
[1]	καὶ ἀνεπιτηδείων ἀνθρώποισι νοσέουσιν ἐσθίειν,	θαλασσίων	μὲν τρίγλης, μελανούρου, κεστρέος, ἐγχέλυος
[2]	ὥστε ἤδη εἶναι ἰσχυρότερον τῶν	φαρμάκων	τῶν προσφερομένων. Ἄρχεται δὲ ὥσπερ
[16]	τῇ ἰκμάδι τῇ ἀπὸ τῶν	σαρκῶν	καὶ τοῦ αἵματος, ὥστε μηκέτι
[7]	αὐτὸν, ἀφρέει καὶ ἀναβλύει ὥσπερ	ἀποθνήσκων.	Ἡ δὲ κόπρος ὑπέρχεται ὑπὸ
[18]	ἰητρὸν ἐπίστασθαι, ὅκως τὸν καιρὸν	διαγινώσκων	ἑκάστου τῷ μὲν ἀποδώσει τὴν
[13]	Ὅτε οὖν καὶ τούτων οὕτω	μεγάλων	ἐόντων καὶ ἰσχυρῶν τοσοῦτον ἐπικρατέει
[1]	οὐδέν τί μοι δοκέει τῶν	ἄλλων	θειοτέρη εἶναι νούσων οὐδὲ ἱερωτέρη,
[3]	τοῦ πάθεος, ὥσπερ καὶ τῶν	ἄλλων	νουσημάτων τῶν μεγίστων· ὁτέῳ δὲ
[13]	καὶ οὐδέν ἐστιν ἀπορωτέρη τῶν	ἄλλων	οὔτε ἰῆσθαι οὔτε γνῶναι, οὐδὲ
[2]	καίτοι εἰ θειότερόν ἐστι τῶν	ἄλλων,	τοῖσιν ἅπασιν ὁμοίως ἔδει γίνεσθαι
[13]	τῆς θαλάσσης ἀρξάμενα καὶ τῶν	ἄλλων	ὑδάτων· ἐκκρίνει γὰρ ἐξ ἁπάντων
[16]	ξύνεσιν ὁ ἐγκέφαλός ἐστιν ὁ	διαγγέλλων·	ὁκόταν γὰρ σπάσῃ τὸ πνεῦμα
[1]	τε ἀπέχεσθαι κελεύοντες καὶ ἐδεσμάτων	πολλῶν	καὶ ἀνεπιτηδείων ἀνθρώποισι νοσέουσιν ἐσθίειν,
[1]	λεπτότερον καὶ πυκνότερον, οἷον ὄρνιθες,	Ἀπόλλων	νόμιος. Ἢν δὲ ἀφρὸν ἐκ
[13]	διὸ καὶ ὑγιεινότατός ἐστι τῶν	ἀνέμων.	Ὁ δὲ νότος τἀναντία τουτέῳ
[13]	αἰσθάνεσθαι καὶ μεταβάλλειν ἐκ τῶν	ἀνέμων	τούτων ἐν τῇσι μεταλλαγῇσιν, ἀνάγκη
[10]	ἀρχήν. Τοῖσι δὲ πρεσβύτῃσιν ὁ	χειμὼν	πολεμιώτατός ἐστιν· ὅταν γὰρ παρὰ
[1]	δέ. Καὶ τὰ μὲν τῶν	καθαρμῶν	γῇ κρύπτουσι, τὰ δὲ ἐς
[18]	καιροὺς διαγινώσκοι τῶν ξυμφερόντων, ἄνευ	καθαρμῶν	καὶ μαγευμάτων καὶ πάσης ἄλλης
[1]	ἀφαγνιούμενοι. Καὶ περὶ μὲν τῶν	καθαρμῶν	οὕτω μοι δοκέει ἔχειν. ~Τὸ
[1]	οὔτε θεῖα· ὅκου γὰρ ὑπὸ	καθαρμῶν	τοιούτων μετάστατα γίνεται καὶ ὑπὸ
[1]	δὲ ὅσα νομίζεται ἰσχυρότατα εἶναι,	λαχάνων	δὲ μίνθης, σκορόδου καὶ κρομύου
[7]	οἱ ὀφθαλμοὶ διαστρέφονται, τῶν φλεβίων	ἀποκλειομένων	τοῦ ἠέρος καὶ σφυζόντων. Ἀφρὸς
[18]	ἀπιόντων, καὶ ψύχεος, ἡλίου, πνευμάτων	μεταβαλλομένων	τε καὶ μηδέποτε ἀτρεμιζόντων. Ταῦτα
[16]	ἐστι τῶν ἀπὸ τοῦ ἠέρος	γινομένων	ἑρμηνεὺς, ἢν ὑγιαίνων τυγχάνῃ· τὴν
[2]	εἶναι ἰσχυρότερον τῶν φαρμάκων τῶν	προσφερομένων.	Ἄρχεται δὲ ὥσπερ καὶ τἄλλα
[3]	δὲ ἑτέρη ἄνω τείνει διὰ	φρενῶν	τῶν δεξιῶν καὶ τοῦ πλεύμονος·
[16]	τοῦ ἠέρος γινομένων ἑρμηνεὺς, ἢν	ὑγιαίνων	τυγχάνῃ· τὴν δὲ φρόνησιν αὐτῷ
[2]	τούτῳ τῷ νοσήματι καὶ τῶν	ἐκγόνων	ἔχεσθαί τινα; ὡς ὁ γόνος
[16]	λοιπὸν σῶμα σκίδναται ὁ ἀὴρ,	καταλιπὼν	ἐν τῷ ἐγκεφάλῳ ἑωυτοῦ τὴν
[2]	μοι δοκέει θειότερον εἶναι τῶν	λοιπῶν,	ἀλλὰ φύσιν μὲν ἔχει ἣν
[18]	διακρίνοντα τὸ νούσημα θειότερον τῶν	λοιπῶν	νουσημάτων νομίζειν, ἀλλὰ πάντα θεῖα
[2]	ὅτι οὐδὲν θειότερόν ἐστι τῶν	λοιπῶν	νουσημάτων· τοῖσι γὰρ φλεγματώδεσι φύσει
[4]	μὲν τῶν φλεβῶν καὶ τῶν	λοιπῶν	οὕτως ἔχει. ~Ἡ δὲ νοῦσος
[13]	δνοφερὸν, καὶ ἐξ αὐτῶν τῶν	ἀνθρώπων,	διὸ καὶ ὑγιεινότατός ἐστι τῶν
[1]	ἢ ἀλάστορας, ἢ πεφαρμαγμένους ὑπὸ	ἀνθρώπων,	ἤ τι ἔργον ἀνόσιον εἰργασμένους,
[12]	λήψεσθαι, καὶ φεύγουσιν ἐκ τῶν	ἀνθρώπων,	ἢν μὲν ἐγγὺς αὐτῶν ὁ
[1]	τε ὅρους τοῖσι θεοῖσι τῶν	ἱερῶν	καὶ τῶν τεμενέων ἀποδεικνύμενοι, ὡς
[2]	ὑγιηρῶν ὑγιηρὸς, ἀπό τε τῶν	νοσερῶν	νοσερός. Ἕτερον δὲ μέγα τεκμήριον
[2]	ἰητὸν εἶναι, καὶ οὐδὲν ἧσσον	ἑτέρων,	ὅ τι ἂν μὴ ἤδη
[1]	τοιῆσδε, τί κωλύει καὶ ὑφ´	ἑτέρων	τεχνημάτων ὁμοίων τούτοισιν ἐπιγίνεσθαι τοῖσιν
[17]	ἢ κακὸν προσπῖπτον, ἀλλ´ ὑπ´	ἀμφοτέρων	τούτων τεθορύβηνται διὰ τὴν ἀσθενείην
[2]	τοῦ σώματος, ἀπό τε τῶν	ὑγιηρῶν	ὑγιηρὸς, ἀπό τε τῶν νοσερῶν
[13]	τε ψυχρῶν θερμὰ, καὶ ἐκ	ξηρῶν	νοτώδεα· ὁκόσα τε ἐν οἰκήμασι
[1]	ἀνθρώπινον. Ὅστις γὰρ οἷός τε	περικαθαίρων	ἐστὶ καὶ μαγεύων ἀπάγειν τοιοῦτον
[13]	πνεύματος τούτου, καὶ ἔκ τε	λαμπρῶν	δνοφερώδεα γίνεται, ἔκ τε ψυχρῶν
[1]	αὐτοῖσι, καθαρμοὺς προσφέροντες καὶ ἐπαοιδὰς,	λουτρῶν	τε ἀπέχεσθαι κελεύοντες καὶ ἐδεσμάτων
[13]	τούτων οὕτω μεγάλων ἐόντων καὶ	ἰσχυρῶν	τοσοῦτον ἐπικρατέει καὶ τὸ σῶμα
[13]	λαμπρῶν δνοφερώδεα γίνεται, ἔκ τε	ψυχρῶν	θερμὰ, καὶ ἐκ ξηρῶν νοτώδεα·
[7]	διεκδῦναι ἔξω ὑπὸ τοῦ φλέγματος·	ἀΐσσων	δὲ διὰ τοῦ αἵματος ἄνω
[1]	δοκέει τῶν ἄλλων θειοτέρη εἶναι	νούσων	οὐδὲ ἱερωτέρη, ἀλλὰ φύσιν μὲν
[1]	ἔχει· οὐδέν τί μοι δοκέει	τῶν	ἄλλων θειοτέρη εἶναι νούσων οὐδὲ
[3]	τούτου τοῦ πάθεος, ὥσπερ καὶ	τῶν	ἄλλων νουσημάτων τῶν μεγίστων· ὁτέῳ
[13]	ἀπιόντων, καὶ οὐδέν ἐστιν ἀπορωτέρη	τῶν	ἄλλων οὔτε ἰῆσθαι οὔτε γνῶναι,
[2]	προσπίπτει· καίτοι εἰ θειότερόν ἐστι	τῶν	ἄλλων, τοῖσιν ἅπασιν ὁμοίως ἔδει
[13]	ἐκ τῆς θαλάσσης ἀρξάμενα καὶ	τῶν	ἄλλων ὑδάτων· ἐκκρίνει γὰρ ἐξ
[1]	ἢ μιαίνεσθαι. Τὰ γοῦν μέγιστα	τῶν	ἁμαρτημάτων καὶ ἀνοσιώτατα τὸ θεῖόν
[13]	ἀνθρώπων, διὸ καὶ ὑγιεινότατός ἐστι	τῶν	ἀνέμων. Ὁ δὲ νότος τἀναντία
[13]	ποιέει αἰσθάνεσθαι καὶ μεταβάλλειν ἐκ	τῶν	ἀνέμων τούτων ἐν τῇσι μεταλλαγῇσιν,
[13]	τὸ δνοφερὸν, καὶ ἐξ αὐτῶν	τῶν	ἀνθρώπων, διὸ καὶ ὑγιεινότατός ἐστι
[12]	μέλλωσι λήψεσθαι, καὶ φεύγουσιν ἐκ	τῶν	ἀνθρώπων, ἢν μὲν ἐγγὺς αὐτῶν
[16]	ἀνθρώπῳ· οὗτος γὰρ ἡμῖν ἐστι	τῶν	ἀπὸ τοῦ ἠέρος γινομένων ἑρμηνεὺς,
[18]	νοῦσος ἡ ἱερὴ καλεομένη ἐκ	τῶν	αὐτῶν προφασίων γίνεται ἀφ´ ὧν
[3]	ἑτέρη ἄνω τείνει διὰ φρενῶν	τῶν	δεξιῶν καὶ τοῦ πλεύμονος· ἀπέσχισται
[2]	εἴχετο, τούτῳ τῷ νοσήματι καὶ	τῶν	ἐκγόνων ἔχεσθαί τινα; ὡς ὁ
[17]	φρονήσιος τοῦ ἠέρος πρῶτος αἰσθάνεται	τῶν	ἐν τῷ σώματι ἐνεόντων, οὕτω
[17]	ἐπεὶ αἰσθάνονταί γε οὐδενὸς πρότερον	τῶν	ἐν τῷ σώματι ἐόντων, ἀλλὰ
[3]	τῆς φλεβὸς κάτω τείνει διὰ	τῶν	ἐπὶ δεξιὰ παρ´ αὐτὸν τὸν
[1]	οὐδὲν οὔτε εἴργεσθαι ἂν οὐδενὸς	τῶν	ἐσχάτων, ὧν ποιέοντες πῶς οὐ
[1]	αὐτοί τε ὅρους τοῖσι θεοῖσι	τῶν	ἱερῶν καὶ τῶν τεμενέων ἀποδεικνύμενοι,
[1]	καθαίρουσι δέ. Καὶ τὰ μὲν	τῶν	καθαρμῶν γῇ κρύπτουσι, τὰ δὲ
[1]	τοῦτο ἀφαγνιούμενοι. Καὶ περὶ μὲν	τῶν	καθαρμῶν οὕτω μοι δοκέει ἔχειν.
[14]	φροντίδες οὐχ ἱκνεύμεναι, καὶ ἀγνωσίη	τῶν	καθεστεώτων καὶ ἀηθίη καὶ ἀπειρίη.
[2]	τί μοι δοκέει θειότερον εἶναι	τῶν	λοιπῶν, ἀλλὰ φύσιν μὲν ἔχει
[18]	μηδὲν διακρίνοντα τὸ νούσημα θειότερον	τῶν	λοιπῶν νουσημάτων νομίζειν, ἀλλὰ πάντα
[2]	τεκμήριον ὅτι οὐδὲν θειότερόν ἐστι	τῶν	λοιπῶν νουσημάτων· τοῖσι γὰρ φλεγματώδεσι
[4]	Περὶ μὲν τῶν φλεβῶν καὶ	τῶν	λοιπῶν οὕτως ἔχει. ~Ἡ δὲ
[3]	ὥσπερ καὶ τῶν ἄλλων νουσημάτων	τῶν	μεγίστων· ὁτέῳ δὲ τρόπῳ καὶ
[1]	Ἐγὼ δὲ δοκέω Λιβύων τῶν	τὴν	μεσόγειον οἰκεόντων οὐδένα ὑγιαίνειν, ὅτι
[2]	τῶν ὑγιηρῶν ὑγιηρὸς, ἀπό τε	τῶν	νοσερῶν νοσερός. Ἕτερον δὲ μέγα
[18]	ἂν, εἰ τοὺς καιροὺς διαγινώσκοι	τῶν	ξυμφερόντων, ἄνευ καθαρμῶν καὶ μαγευμάτων
[7]	λαμβάνουσιν. ~Ἢν δὲ τουτέων μὲν	τῶν	ὁδῶν ἀποκλεισθῇ, ἐς δὲ τὰς
[13]	γινώσκουσιν. ~Ἐν δὲ τῇσι μεταβολῇσι	τῶν	πνευμάτων διὰ τάδε φημὶ ἐπιλήπτους
[13]	πνεύμασι· ταῦτα δέ ἐστιν ὅσα	τῶν	πνευμάτων ἰσχυρότατά ἐστι καὶ ἀλλήλοισιν
[11]	ἔθος πεποίηται ἐν τῇσι μεταβολῇσι	τῶν	πνευμάτων τοῦτο πάσχειν καὶ ἐπίληπτον
[13]	καταῤῥόους ἐπιγίνεσθαι ἐν τῇσι μεταβολῇσι	τῶν	πνευμάτων τούτων. Οὕτως ἡ νοῦσος
[18]	ὧν καὶ αἱ λοιπαὶ ἀπὸ	τῶν	προσιόντων καὶ ἀπιόντων, καὶ ψύχεος,
[13]	αὕτη γίνεται καὶ θάλλει ἀπὸ	τῶν	προσιόντων τε καὶ ἀπιόντων, καὶ
[2]	ἤδη εἶναι ἰσχυρότερον τῶν φαρμάκων	τῶν	προσφερομένων. Ἄρχεται δὲ ὥσπερ καὶ
[16]	ἐπιμεμιγμένος τῇ ἰκμάδι τῇ ἀπὸ	τῶν	σαρκῶν καὶ τοῦ αἵματος, ὥστε
[1]	τοῖσι θεοῖσι τῶν ἱερῶν καὶ	τῶν	τεμενέων ἀποδεικνύμενοι, ὡς ἂν μηδεὶς
[1]	εἶναι. Ἐγὼ δὲ δοκέω Λιβύων	τῶν	τὴν μεσόγειον οἰκεόντων οὐδένα ὑγιαίνειν,
[2]	πάντοθεν τοῦ σώματος, ἀπό τε	τῶν	ὑγιηρῶν ὑγιηρὸς, ἀπό τε τῶν
[2]	ἔῃ, ὥστε ἤδη εἶναι ἰσχυρότερον	τῶν	φαρμάκων τῶν προσφερομένων. Ἄρχεται δὲ
[7]	εἰώθει. Καὶ οἱ ὀφθαλμοὶ διαστρέφονται,	τῶν	φλεβίων ἀποκλειομένων τοῦ ἠέρος καὶ
[3]	μὲν τοῦ ἥπατος οὕτως ἔχει	τῶν	φλεβῶν. Διατέταται δὲ καὶ ἀπὸ
[4]	εὐθὺς νάρκη ἔχει. Περὶ μὲν	τῶν	φλεβῶν καὶ τῶν λοιπῶν οὕτως
[8]	μέντοι τὰ μέλεα εἰκὸς εἶναι,	τῶν	φλεβῶν κακωθεισέων. Ὁκόσοισι δ´ ἂν
[17]	γένηται ἐν τῷ ἠέρι ὑπὸ	τῶν	ὡρέων, καὶ αὐτὸς ἑωυτοῦ διάφορος
[13]	θαλάσσης ἀρξάμενα καὶ τῶν ἄλλων	ὑδάτων·	ἐκκρίνει γὰρ ἐξ ἁπάντων τὴν
[1]	τί κωλύει καὶ ὑφ´ ἑτέρων	τεχνημάτων	ὁμοίων τούτοισιν ἐπιγίνεσθαι τοῖσιν ἀνθρώποισι
[18]	τὸ νούσημα θειότερον τῶν λοιπῶν	νουσημάτων	νομίζειν, ἀλλὰ πάντα θεῖα καὶ
[2]	οὐδὲν θειότερόν ἐστι τῶν λοιπῶν	νουσημάτων·	τοῖσι γὰρ φλεγματώδεσι φύσει γίνεται·
[3]	πάθεος, ὥσπερ καὶ τῶν ἄλλων	νουσημάτων	τῶν μεγίστων· ὁτέῳ δὲ τρόπῳ
[1]	μιαίνεσθαι. Τὰ γοῦν μέγιστα τῶν	ἁμαρτημάτων	καὶ ἀνοσιώτατα τὸ θεῖόν ἐστι
[1]	λουτρῶν τε ἀπέχεσθαι κελεύοντες καὶ	ἐδεσμάτων	πολλῶν καὶ ἀνεπιτηδείων ἀνθρώποισι νοσέουσιν
[18]	τῶν ξυμφερόντων, ἄνευ καθαρμῶν καὶ	μαγευμάτων	καὶ πάσης ἄλλης βαναυσίης τοιαύτης.
[13]	~Ἐν δὲ τῇσι μεταβολῇσι τῶν	πνευμάτων	διὰ τάδε φημὶ ἐπιλήπτους γίνεσθαι,
[13]	ταῦτα δέ ἐστιν ὅσα τῶν	πνευμάτων	ἰσχυρότατά ἐστι καὶ ἀλλήλοισιν ἐναντιώτατα
[18]	καὶ ἀπιόντων, καὶ ψύχεος, ἡλίου,	πνευμάτων	μεταβαλλομένων τε καὶ μηδέποτε ἀτρεμιζόντων.
[11]	πεποίηται ἐν τῇσι μεταβολῇσι τῶν	πνευμάτων	τοῦτο πάσχειν καὶ ἐπίληπτον ὡς
[13]	ἐπιγίνεσθαι ἐν τῇσι μεταβολῇσι τῶν	πνευμάτων	τούτων. Οὕτως ἡ νοῦσος αὕτη
[1]	οὔτε εἴργεσθαι ἂν οὐδενὸς τῶν	ἐσχάτων,	ὧν ποιέοντες πῶς οὐ δεινοὶ
[15]	τοῦ πάθεος καὶ ἐπιλήθεται. Ἐκ	νυκτῶν	δὲ βοᾷ καὶ κέκραγεν, ὁκόταν
[17]	μέντοι φρονήσιος οὐδετέρῳ μέτεστιν, ἀλλὰ	πάντων	τουτέων ὁ ἐγκέφαλος αἴτιός ἐστιν·
[13]	ἄλλων ὑδάτων· ἐκκρίνει γὰρ ἐξ	ἁπάντων	τὴν νοτίδα καὶ τὸ δνοφερὸν,
[17]	πρότερον τῶν ἐν τῷ σώματι	ἐόντων,	ἀλλὰ μάτην τοῦτο τὸ οὔνομα
[13]	οὖν καὶ τούτων οὕτω μεγάλων	ἐόντων	καὶ ἰσχυρῶν τοσοῦτον ἐπικρατέει καὶ
[1]	δοκέω Λιβύων τῶν τὴν μεσόγειον	οἰκεόντων	οὐδένα ὑγιαίνειν, ὅτι ἐν αἰγείοισι
[17]	αἰσθάνεται τῶν ἐν τῷ σώματι	ἐνεόντων,	οὕτω καὶ ἤν τις μεταβολὴ
[18]	πνευμάτων μεταβαλλομένων τε καὶ μηδέποτε	ἀτρεμιζόντων.	Ταῦτα δ´ ἐστὶ θεῖα, ὥστε
[7]	φλεβίων ἀποκλειομένων τοῦ ἠέρος καὶ	σφυζόντων.	Ἀφρὸς δὲ ἐκ τοῦ στόματος
[13]	ἀπὸ τῶν προσιόντων τε καὶ	ἀπιόντων,	καὶ οὐδέν ἐστιν ἀπορωτέρη τῶν
[18]	λοιπαὶ ἀπὸ τῶν προσιόντων καὶ	ἀπιόντων,	καὶ ψύχεος, ἡλίου, πνευμάτων μεταβαλλομένων
[18]	καὶ αἱ λοιπαὶ ἀπὸ τῶν	προσιόντων	καὶ ἀπιόντων, καὶ ψύχεος, ἡλίου,
[13]	γίνεται καὶ θάλλει ἀπὸ τῶν	προσιόντων	τε καὶ ἀπιόντων, καὶ οὐδέν
[18]	εἰ τοὺς καιροὺς διαγινώσκοι τῶν	ξυμφερόντων,	ἄνευ καθαρμῶν καὶ μαγευμάτων καὶ
[18]	ἐστι τοῖς αὐτοῖσι τούτοισιν ἀφ´	ὅτων	καὶ γίνεται· ἕτερον γὰρ ἑτέρῳ
[7]	κοιλίης ἄνω πρὸς τὰς φρένας	προσπεπτωκότων	καὶ τοῦ στομάχου τῆς γαστρὸς
[3]	καὶ τῶν ἄλλων νουσημάτων τῶν	μεγίστων·	ὁτέῳ δὲ τρόπῳ καὶ ἐξ
[1]	δὲ ἀποθάνοι, ἐν ἀσφαλεῖ καθισταῖντο	αὐτῶν	αἱ ἀπολογίαι καὶ ἔχοιεν πρόφασιν
[1]	τό τε εὐσεβὲς καὶ θεῖον	αὐτῶν	ἀσεβὲς καὶ ἀνόσιόν ἐστιν, ὡς
[1]	ὅκως, εἰ μὲν ὑγιὴς γένοιτο,	αὐτῶν	ἡ δόξα εἴη καὶ ἡ
[12]	τῶν ἀνθρώπων, ἢν μὲν ἐγγὺς	αὐτῶν	ὁ οἶκος ἔῃ, οἴκαδε, ἢν
[18]	ἡ ἱερὴ καλεομένη ἐκ τῶν	αὐτῶν	προφασίων γίνεται ἀφ´ ὧν καὶ
[13]	καὶ τὸ δνοφερὸν, καὶ ἐξ	αὐτῶν	τῶν ἀνθρώπων, διὸ καὶ ὑγιεινότατός
[1]	θεῖα· ὅκου γὰρ ὑπὸ καθαρμῶν	τοιούτων	μετάστατα γίνεται καὶ ὑπὸ θεραπείης
[10]	πολλάκις· ὅ τι δ´ ἂν	τούτων	αὐτῷ γένηται, εὐθὺς ἔφριξε τὸ
[8]	παιδίοισιν οὕτω γίνεται, ἢ ὅτι	τούτων	ἐγγυτάτω. ~Τοὺς δὲ πρεσβυτέρους οὐκ
[1]	ἂν ἔγωγέ τι θεῖον νομίσαιμι	τούτων	εἶναι, ἀλλ´ ἀνθρώπινον, εἰ δὴ
[7]	δὲ ἐς ἀμφότερα. Ὅκως δὲ	τούτων	ἕκαστον πάσχει ἐγὼ φράσω· ἄφωνος
[13]	καὶ μεταβάλλειν ἐκ τῶν ἀνέμων	τούτων	ἐν τῇσι μεταλλαγῇσιν, ἀνάγκη τοῖσι
[1]	ἱκετεύειν τοὺς θεούς· νῦν δὲ	τούτων	μὲν ποιέουσιν οὐδὲν, καθαίρουσι δέ.
[13]	τῆς φύσιος. Ὅτε οὖν καὶ	τούτων	οὕτω μεγάλων ἐόντων καὶ ἰσχυρῶν
[13]	ἐν τῇσι μεταβολῇσι τῶν πνευμάτων	τούτων.	Οὕτως ἡ νοῦσος αὕτη γίνεται
[17]	κακὸν προσπῖπτον, ἀλλ´ ὑπ´ ἀμφοτέρων	τούτων	τεθορύβηνται διὰ τὴν ἀσθενείην τῆς
[14]	οὐχ ἱκνεύμεναι, καὶ ἀγνωσίη τῶν	καθεστεώτων	καὶ ἀηθίη καὶ ἀπειρίη. Καὶ
[1]	αἴτιον εἶναι. Ἐγὼ δὲ δοκέω	Λιβύων	τῶν τὴν μεσόγειον οἰκεόντων οὐδένα
[1]	οἷός τε περικαθαίρων ἐστὶ καὶ	μαγεύων	ἀπάγειν τοιοῦτον πάθος, οὗτος κἂν
[1]	αὐτοῖσίν εἰσιν; εἰ γὰρ ἄνθρωπος	μαγεύων	τε καὶ θύων σελήνην τε
[1]	γὰρ ἄνθρωπος μαγεύων τε καὶ	θύων	σελήνην τε καθαιρήσει καὶ ἥλιον
[1]	ἐπικαιρότατοι) κρεῶν δὲ αἰγείου καὶ	ἐλάφων	καὶ χοιρίων καὶ κυνὸς (ταῦτα
[1]	Ἑκάτης φασὶν εἶναι ἐπιβολὰς καὶ	ἡρώων	ἐφόδους. Καθαρμοῖσί τε χρέονται καὶ