Chapitre
[13]	οὔτε γνῶναι, οὐδὲ θειοτέρη ἢ	αἱ	ἄλλαι. ~Εἰδέναι δὲ χρὴ τοὺς
[1]	ἀποθάνοι, ἐν ἀσφαλεῖ καθισταῖντο αὐτῶν	αἱ	ἀπολογίαι καὶ ἔχοιεν πρόφασιν ὡς
[10]	ἀλλ´ ἢ ὀλίγους ἢ οὐδένα·	αἱ	γὰρ φλέβες μεσταί εἰσιν αἵματος,
[6]	τὴν καρδίην, ἀποψύχεται τὸ αἷμα·	αἱ	δὲ φλέβες πρὸς βίην ψυχόμεναι
[17]	εἶναι τὸν ἑρμηνεύοντα τὴν ξύνεσιν.	Αἱ	δὲ φρένες ἄλλως οὔνομα ἔχουσι
[7]	καθιστᾶσι καὶ ἄφρονα τὸν ἄνθρωπον.	Αἱ	δὲ χεῖρες ἀκρατέες γίνονται καὶ
[14]	ἡμῖν αἱ ἡδοναὶ γίνονται καὶ	αἱ	εὐφροσύναι καὶ γέλωτες καὶ παιδιαὶ
[14]	ἀνθρώπους, ὅτι ἐξ οὐδενὸς ἡμῖν	αἱ	ἡδοναὶ γίνονται καὶ αἱ εὐφροσύναι
[18]	προφασίων γίνεται ἀφ´ ὧν καὶ	αἱ	λοιπαὶ ἀπὸ τῶν προσιόντων καὶ
[8]	τῆς ἀνάγκης ταύτης αἱ φλέβες	αἱ	λοιπαὶ κακοῦνται καὶ μέρος τι
[15]	οὖν ξυνεχέως μαίνωνται, αὗται αὐτοῖς	αἱ	προφάσιές εἰσιν· ἢν δὲ δείματα
[10]	φλέγμα. Τοῖσι μὲν παιδίοισιν αὗται	αἱ	προφάσιες τῆς ἐπιλήψιός εἰσι τὴν
[8]	τόδε ὑπὸ τῆς ἀνάγκης ταύτης	αἱ	φλέβες αἱ λοιπαὶ κακοῦνται καὶ
[10]	ἢ ἐς τὰ ἀριστερὰ, ὅτι	αἱ	φλέβες εἰσὶ κοιλότεραι καὶ πλέονες
[7]	κρατηθῇ οὕτως, ἐδέξαντο τὸν ἠέρα	αἱ	φλέβες, καὶ ἐφρόνησαν. ~Καὶ ὁκόσα
[9]	ἀποκτείνει ἢ παράπληκτον ποιέει, ὅτι	αἱ	φλέβες κεκένωνται καὶ τὸ αἷμα
[9]	αἵματι ταχέως· καὶ οὕτω παραδέχονται	αἱ	φλέβες τὸν ἠέρα, καὶ τὸ
[7]	μέλεσι παρέχει, ὥστε, ἐπειδὰν ἀποκλεισθῶσιν	αἱ	φλέβες τοῦ ἠέρος ὑπὸ τοῦ
[17]	ἔχει, ἀλλὰ σπᾶται μὲν ὥσπερ	αἱ	φρένες καὶ μᾶλλον διὰ ταύτας
[17]	καρδίη αἰσθάνεταί τε μάλιστα καὶ	αἱ	φρένες. Τῆς μέντοι φρονήσιος οὐδετέρῳ
[17]	οἶδα ἔγωγε τίνα δύναμιν ἔχουσιν	αἱ	φρένες ὥστε φρονέειν τε καὶ
[16]	οὔατα καὶ ἡ γλῶσσα καὶ	αἱ	χεῖρες καὶ οἱ πόδες οἷα
[7]	καὶ οἱ ὁδόντες συνηρείκασι, καὶ	αἱ	χεῖρες συσπῶνται, καὶ τὰ ὄμματα
[9]	ἀποκτείνει, ὁκόταν ἐπιγένηται, οὐδὲ διαστρέφει·	αἵ	τε γὰρ φλέβες εἰσὶ κοῖλαι
[15]	ἡ γνώμη ἐπινοέῃ τι κακὸν	ἐργάσασθαι,	οὕτω καὶ ἐν τῷ ὕπνῳ
[13]	χαλαρωτέρας εἶναι, τοῖσι δὲ βορείοισι	ξυνίστασθαι	τὸ ὑγιηρότατον τοῦ ἐγκεφάλου, τὸ
[1]	τἄλλα τὰ τοιουτότροπα πάντα ὑποδέχονται	ἐπίστασθαι,	εἴτε καὶ ἐκ τελετέων εἴτε
[18]	Τοῦτο οὖν δεῖ τὸν ἰητρὸν	ἐπίστασθαι,	ὅκως τὸν καιρὸν διαγινώσκων ἑκάστου
[14]	ἀκούειν, τήν τε γλῶσσαν τοιαῦτα	διαλέγεσθαι	οἷα ἂν βλέπῃ τε καὶ
[1]	οὔτ´ ἐόντας ἰσχύειν οὐδὲν οὔτε	εἴργεσθαι	ἂν οὐδενὸς τῶν ἐσχάτων, ὧν
[1]	περὶ εὐσεβείης δοκέουσι τοὺς λόγους	ποιέεσθαι,	ὡς οἴονται, ἀλλὰ περὶ δυσσεβείης
[1]	τὸ μέλαν) μηδὲ ἐν αἰγείῳ	κατακέεσθαι	δέρματι μηδὲ φορέειν, μηδὲ πόδα
[14]	ὑγρότερος τῆς φύσιος ἔῃ, ἀνάγκη	κινέεσθαι,	κινευμένου δὲ μήτε τὴν ὄψιν
[1]	ὑπὸ τοῦ θεοῦ καθαίρεσθαι καὶ	ἁγνίζεσθαι	μᾶλλον ἢ μιαίνεσθαι. Τὰ γοῦν
[5]	τὴν κάθαρσιν, τούτοισιν ἐπικίνδυνόν ἐστιν	ἁλίσκεσθαι	ὑπὸ ταύτης τῆς νούσου. ~Ἢν
[17]	συντείνουσι, καὶ ξυγκλείσασα ἔχει ὥστε	αἰσθάνεσθαι,	ἤν τις πόνος ἢ τάσις
[13]	ἐπικρατέει καὶ τὸ σῶμα ποιέει	αἰσθάνεσθαι	καὶ μεταβάλλειν ἐκ τῶν ἀνέμων
[5]	ἀνθέει, ὥσπερ τἄλλα μέρεα, πρὶν	γενέσθαι,	καὶ ὁ ἐγκέφαλος. Ἐν ταύτῃ
[1]	φασὶν ταῦτα οἷόν τ´ εἶναι	γενέσθαι	οἱ ταῦτ´ ἐπιτηδεύοντες, δυσσεβέειν ἔμοιγε
[1]	καθαίρεσθαι καὶ ἁγνίζεσθαι μᾶλλον ἢ	μιαίνεσθαι.	Τὰ γοῦν μέγιστα τῶν ἁμαρτημάτων
[1]	ἀξιῶ ὑπὸ θεοῦ ἀνθρώπου σῶμα	μιαίνεσθαι,	τὸ ἐπικηρότατον ὑπὸ τοῦ ἁγνοτάτου·
[2]	πρόφασιν ἀπὸ ταὐτοῦ τὸ θεῖον	γίνεσθαι	ἀφ´ ὅτου καὶ τἄλλα πάντα,
[11]	ὥστε τοὺς μὲν καταῤῥόους πυκνοτέρους	γίνεσθαι,	ἐκκριθῆναι δὲ μηκέτι οἷόν τε
[11]	καὶ ἐπίληπτον ὡς τὰ πολλὰ	γίνεσθαι,	καὶ μάλιστα ἐν τοῖσι νοτίοισιν·
[13]	πνευμάτων διὰ τάδε φημὶ ἐπιλήπτους	γίνεσθαι,	καὶ μάλιστα τοῖσι νοτίοισιν, ἔπειτα
[1]	ἱεροὶ εἶναι καὶ ὑπὸ θεοῦ	γίνεσθαι	ταύτης τῆς νούσου, ὧν οὐ
[2]	ἄλλων, τοῖσιν ἅπασιν ὁμοίως ἔδει	γίνεσθαι	τὴν νοῦσον ταύτην, καὶ μὴ
[13]	ἔξωθεν, καὶ οὕτω τοὺς καταῤῥόους	ἐπιγίνεσθαι	ἐν τῇσι μεταβολῇσι τῶν πνευμάτων
[1]	ὑφ´ ἑτέρων τεχνημάτων ὁμοίων τούτοισιν	ἐπιγίνεσθαι	τοῖσιν ἀνθρώποισι καὶ προσπίπτειν; ὥστε
[17]	ἀνιώμενον φρίσσειν τὸ σῶμα καὶ	συντείνεσθαι,	καὶ ὑπερχαίροντα τὸ αὐτὸ τοῦτο
[13]	τὸ δὲ νοσερώτατον καὶ ὑγρότατον	ἐκκρίνεσθαι	καὶ περικλύζειν ἔξωθεν, καὶ οὕτω
[12]	φόβου τῆς πάθης· τὸ γὰρ	αἰσχύνεσθαι	παῖδες ὄντες οὔπω γινώσκουσιν. ~Ἐν
[1]	ἐθέλοι ἂν ὑπὸ τοῦ θεοῦ	καθαίρεσθαι	καὶ ἁγνίζεσθαι μᾶλλον ἢ μιαίνεσθαι.
[13]	μεταλλαγῇσιν, ἀνάγκη τοῖσι μὲν νοτίοισι	λύεσθαί	τε καὶ φλυδᾷν τὸν ἐγκέφαλον
[5]	δὲ χολώδεσιν οὔ. Ἄρχεται δὲ	φύεσθαι	ἐπὶ τοῦ ἐμβρύου ἔτι ἐν
[2]	τῷ νοσήματι καὶ τῶν ἐκγόνων	ἔχεσθαί	τινα; ὡς ὁ γόνος ἔρχεται
[8]	συνισχναίνονται, ὡς τὸν μὲν ἠέρα	δέχεσθαι,	τὸν δὲ τοῦ φλέγματος κατάῤῥοον
[8]	φλέβια λεπτὰ ἐόντα οὐ δύναται	παραδέχεσθαι	τὸ φλέγμα ὑπὸ πάχεος καὶ
[1]	προσφέροντες καὶ ἐπαοιδὰς, λουτρῶν τε	ἀπέχεσθαι	κελεύοντες καὶ ἐδεσμάτων πολλῶν καὶ
[1]	τούτοισι ποιέειν, θύειν τε καὶ	εὔχεσθαι	καὶ ἐς τὰ ἱερὰ φέροντας
[12]	τῇ νούσῳ, προγινώσκουσιν ὁκόταν μέλλωσι	λήψεσθαι,	καὶ φεύγουσιν ἐκ τῶν ἀνθρώπων,
[12]	ἐς τὸ ἐρημότατον, ὅπη μέλλουσιν	ὄψεσθαι	αὐτὸν ἐλάχιστοι πεσόντα, εὐθύς τε
[13]	ἐστιν ἀπορωτέρη τῶν ἄλλων οὔτε	ἰῆσθαι	οὔτε γνῶναι, οὐδὲ θειοτέρη ἢ
[1]	οἵτινες τούτῳ τῷ τρόπῳ ἐγχειρέουσιν	ἰῆσθαι	ταῦτα τὰ νοσήματα, οὔτε ἱερὰ
[11]	μηδὲ ἀναξηρανθῆναι τὸν ἐγκέφαλον, ἀλλὰ	διαβεβρέχθαι	καὶ εἶναι ὑγρόν. Γνοίη δ´
[1]	ἐν ἀσφαλεῖ καθισταῖντο αὐτῶν αἱ	ἀπολογίαι	καὶ ἔχοιεν πρόφασιν ὡς οὐκ
[14]	αἱ εὐφροσύναι καὶ γέλωτες καὶ	παιδιαὶ	ἢ ἐντεῦθεν, καὶ λῦπαι καὶ
[3]	πολλαὶ καὶ λεπταὶ, δύο δὲ	παχεῖαι,	ἡ μὲν ἀπὸ τοῦ ἥπατος,
[14]	ἢ ἐντεῦθεν, καὶ λῦπαι καὶ	ἀνίαι	καὶ δυσφροσύναι καὶ κλαυθμοί. Καὶ
[1]	νυκτὸς παρίσταται καὶ φόβοι καὶ	παράνοιαι	καὶ ἀναπηδήσιες ἐκ τῆς κλίνης
[6]	ἢν δὲ ἐς τὴν κοιλίην,	διάῤῥοιαι	λαμβάνουσιν. ~Ἢν δὲ τουτέων μὲν
[14]	τὰ καλὰ καὶ τὰ κακὰ	καὶ	ἀγαθὰ καὶ ἡδέα καὶ ἀηδέα,
[1]	ἂν ὑπὸ τοῦ θεοῦ καθαίρεσθαι	καὶ	ἁγνίζεσθαι μᾶλλον ἢ μιαίνεσθαι. Τὰ
[1]	τὸ θεῖόν ἐστι τὸ καθαῖρον	καὶ	ἁγνίζον καὶ ῥύμμα γινόμενον ἡμῖν,
[14]	ἄκαιροι, καὶ φροντίδες οὐχ ἱκνεύμεναι,	καὶ	ἀγνωσίη τῶν καθεστεώτων καὶ ἀηθίη
[1]	εἰσι μάγοι τε καὶ καθάρται	καὶ	ἀγύρται καὶ ἀλαζόνες, ὁκόσοι δὴ
[14]	κακὰ καὶ ἀγαθὰ καὶ ἡδέα	καὶ	ἀηδέα, τὰ μὲν νόμῳ διακρίνοντες,
[14]	ἱκνεύμεναι, καὶ ἀγνωσίη τῶν καθεστεώτων	καὶ	ἀηθίη καὶ ἀπειρίη. Καὶ ταῦτα
[1]	καὶ ἐπαοιδῇσι, καὶ ἀνοσιώτατόν γε	καὶ	ἀθεώτατον ποιέουσιν, ὡς ἔμοιγε δοκέει,
[14]	οὐδενὸς ἡμῖν αἱ ἡδοναὶ γίνονται	καὶ	αἱ εὐφροσύναι καὶ γέλωτες καὶ
[18]	αὐτῶν προφασίων γίνεται ἀφ´ ὧν	καὶ	αἱ λοιπαὶ ἀπὸ τῶν προσιόντων
[17]	ἡ καρδίη αἰσθάνεταί τε μάλιστα	καὶ	αἱ φρένες. Τῆς μέντοι φρονήσιος
[16]	τὰ οὔατα καὶ ἡ γλῶσσα	καὶ	αἱ χεῖρες καὶ οἱ πόδες
[7]	ἐκρέει, καὶ οἱ ὁδόντες συνηρείκασι,	καὶ	αἱ χεῖρες συσπῶνται, καὶ τὰ
[9]	τε γὰρ φλέβες εἰσὶ κοῖλαι	καὶ	αἵματος μεσταὶ θερμοῦ, ἃ οὐδὲ
[1]	προφάσιος ἐμφανέος, καὶ πολλά τε	καὶ	ἄκαιρα ποιέοντας, ἔν τε τῷ
[14]	ἀκοὴν, ἀλλ´ ἄλλοτε ἄλλο ὁρᾷν	καὶ	ἀκούειν, τήν τε γλῶσσαν τοιαῦτα
[14]	διαλέγεσθαι οἷα ἂν βλέπῃ τε	καὶ	ἀκούῃ ἑκάστοτε· ὁκόσον δ´ ἂν
[14]	μάλιστα καὶ νοεῦμεν καὶ βλέπομεν	καὶ	ἀκούομεν καὶ γινώσκομεν τά τε
[1]	τε καὶ καθάρται καὶ ἀγύρται	καὶ	ἀλαζόνες, ὁκόσοι δὴ προσποιέονται σφόδρα
[1]	προστιθέασιν, ὡς πλέον τι εἰδότες	καὶ	ἄλλα; προφάσιας λέγοντες, ὅκως, εἰ
[13]	ὅσα τῶν πνευμάτων ἰσχυρότατά ἐστι	καὶ	ἀλλήλοισιν ἐναντιώτατα κατὰ τὴν στάσιν
[7]	τοῦτο μὲν τὴν κοιλίην διαψύχει,	καὶ	ἄλλο τι οὐδὲν ξυμβάλλεται· ὁ
[1]	ἐχομένους τῇ νούσῳ αἵματί τε	καὶ	ἄλλοισι τοιούτοισιν ὥσπερ μίασμά τι
[17]	ἐξ ἀδοκήτου ἢ ἀνιηθείη, πηδῶσι	καὶ	ἅλσιν παρέχουσιν ὑπὸ λεπτότητος καὶ
[18]	ὑπὸ δὲ τοῦ πολεμίου φθίνει	καὶ	ἀμαυροῦται. Ὅστις δὲ ἐπίσταται ἐν
[7]	μὴ ἐσίῃ ἐς αὐτὸν, ἀφρέει	καὶ	ἀναβλύει ὥσπερ ἀποθνήσκων. Ἡ δὲ
[1]	τοὺς δὲ πνιγομένους, τοὺς δὲ	καὶ	ἀναΐσσοντάς τε καὶ φεύγοντας ἔξω
[1]	παρίσταται καὶ φόβοι καὶ παράνοιαι	καὶ	ἀναπηδήσιες ἐκ τῆς κλίνης καὶ
[4]	λοιπὸν ὀχετεύουσι κατὰ τὰ φλέβια,	καὶ	ἀναψύχουσι καὶ πάλιν ἀφιᾶσιν. Οὐ
[1]	ἀπέχεσθαι κελεύοντες καὶ ἐδεσμάτων πολλῶν	καὶ	ἀνεπιτηδείων ἀνθρώποισι νοσέουσιν ἐσθίειν, θαλασσίων
[5]	τῇ μήτρῃ ἐόντος· καθαίρεται γὰρ	καὶ	ἀνθέει, ὥσπερ τἄλλα μέρεα, πρὶν
[18]	νουσημάτων νομίζειν, ἀλλὰ πάντα θεῖα	καὶ	ἀνθρώπινα πάντα· φύσιν δὲ ἔχει
[1]	μηχανεύμενοι προσποιέονται πλέον τι εἰδέναι,	καὶ	ἀνθρώπους ἐξαπατέουσι προστιθέμενοι τούτοισιν ἁγνείας
[14]	παιδιαὶ ἢ ἐντεῦθεν, καὶ λῦπαι	καὶ	ἀνίαι καὶ δυσφροσύναι καὶ κλαυθμοί.
[17]	γίνηται τῷ ἀνθρώπῳ· ἀνάγκη γὰρ	καὶ	ἀνιώμενον φρίσσειν τὸ σῶμα καὶ
[1]	εὐσεβὲς καὶ θεῖον αὐτῶν ἀσεβὲς	καὶ	ἀνόσιόν ἐστιν, ὡς ἐγὼ διδάξω.
[1]	Τὰ γοῦν μέγιστα τῶν ἁμαρτημάτων	καὶ	ἀνοσιώτατα τὸ θεῖόν ἐστι τὸ
[1]	Καθαρμοῖσί τε χρέονται καὶ ἐπαοιδῇσι,	καὶ	ἀνοσιώτατόν γε καὶ ἀθεώτατον ποιέουσιν,
[3]	ἐς τὰ ἀριστερὰ καὶ κάτω	καὶ	ἄνω, ὥσπερ καὶ ἀπὸ τοῦ
[14]	ἀγνωσίη τῶν καθεστεώτων καὶ ἀηθίη	καὶ	ἀπειρίη. Καὶ ταῦτα πάσχομεν ἀπὸ
[9]	ἀποκτείνει· ἀπέπνιξε γὰρ τὰς ἀναπνοὰς	καὶ	ἀπέπηξε τὸ αἷμα, ἢν ἐπ´
[13]	θάλλει ἀπὸ τῶν προσιόντων τε	καὶ	ἀπιόντων, καὶ οὐδέν ἐστιν ἀπορωτέρη
[18]	αἱ λοιπαὶ ἀπὸ τῶν προσιόντων	καὶ	ἀπιόντων, καὶ ψύχεος, ἡλίου, πνευμάτων
[8]	φλέβιον πληρωθὲν τοῦ φλέγματος κρατηθῇ	καὶ	ἀπισχνωθῇ. Τούτῳ οὖν τῷ φλεβίῳ
[3]	καὶ κάτω καὶ ἄνω, ὥσπερ	καὶ	ἀπὸ τοῦ ἥπατος, λεπτοτέρη δὲ
[10]	ἀπὸ γὰρ τοῦ ἥπατος τείνουσι	καὶ	ἀπὸ τοῦ σπληνός. Ἐπικαταῤῥέει δὲ
[3]	ἔχει τῶν φλεβῶν. Διατέταται δὲ	καὶ	ἀπὸ τοῦ σπληνὸς φλὲψ ἐς
[4]	κάτω· ἢν γὰρ στῇ που	καὶ	ἀποληφθῇ, ἀκρατὲς γίνεται ἐκεῖνο τὸ
[10]	ἀπὸ τοῦ σπληνός. Ἐπικαταῤῥέει δὲ	καὶ	ἀποτήκεται τοῖσι μὲν παιδίοισι μάλιστα,
[5]	ῥυῇ ἀπὸ παντὸς τοῦ ἐγκεφάλου	καὶ	ἀπότηξις πολλὴ γένηται, νοσώδεά τε
[15]	σῶμα· ἔπειτα πέπαυται. Ἀνιᾶται δὲ	καὶ	ἀσᾶται παρὰ καιρὸν ψυχομένου τοῦ
[1]	ἐόντας τ´ αὐτέους ὠχρούς τε	καὶ	ἀσθενέας, καὶ ταῦτα οὐχ ἅπαξ,
[3]	ἀπὸ τοῦ ἥπατος, λεπτοτέρη δὲ	καὶ	ἀσθενεστέρη. ~Κατὰ ταύτας δὲ τὰς
[6]	κατάῤῥοος τὴν πορείην, παλμὸς ἐπιλαμβάνει	καὶ	ἄσθματα, καὶ τὰ στήθεα διαφθείρεται,
[1]	ἐσθιόμενα τὴν νοῦσον τίκτει τε	καὶ	αὔξει καὶ μὴ ἐσθιόμενα ἰῆται,
[18]	μὲν γὰρ τῆς συνηθείης θάλλει	καὶ	αὔξεται, ὑπὸ δὲ τοῦ πολεμίου
[18]	τῷ μὲν ἀποδώσει τὴν τροφὴν	καὶ	αὐξήσει, τῷ δὲ ἀφαιρήσει καὶ
[17]	τῷ ἠέρι ὑπὸ τῶν ὡρέων,	καὶ	αὐτὸς ἑωυτοῦ διάφορος γίνηται ὁ
[1]	καὶ εὐδίην ποιέειν καὶ ὄμβρους	καὶ	αὐχμοὺς καὶ θάλασσαν ἄφορον καὶ
[7]	καὶ μὴ παραδέχωνται, ἄφωνον καθιστᾶσι	καὶ	ἄφρονα τὸν ἄνθρωπον. Αἱ δὲ
[7]	ἄφωνός τε γίνεται καὶ πνίγεται,	καὶ	ἀφρὸς ἐκ τοῦ στόματος ἐκρέει,
[10]	γένηται, εὐθὺς ἔφριξε τὸ σῶμα,	καὶ	ἄφωνος γενόμενος τὸ πνεῦμα οὐχ
[14]	τούτῳ φρονεῦμεν μάλιστα καὶ νοεῦμεν	καὶ	βλέπομεν καὶ ἀκούομεν καὶ γινώσκομεν
[1]	ἄλλο προβάτιον οὐδὲν ἢ αἶγες	καὶ	βόες. Εἰ δὲ ταῦτα προσφερόμενα
[1]	τῷ ὕπνῳ οἶδα πολλοὺς οἰμώζοντας	καὶ	βοῶντας, τοὺς δὲ πνιγομένους, τοὺς
[14]	ἡδοναὶ γίνονται καὶ αἱ εὐφροσύναι	καὶ	γέλωτες καὶ παιδιαὶ ἢ ἐντεῦθεν,
[1]	καὶ αὐχμοὺς καὶ θάλασσαν ἄφορον	καὶ	γῆν καὶ τἄλλα τὰ τοιουτότροπα
[18]	τοῖς αὐτοῖσι τούτοισιν ἀφ´ ὅτων	καὶ	γίνεται· ἕτερον γὰρ ἑτέρῳ τροφή
[14]	νοεῦμεν καὶ βλέπομεν καὶ ἀκούομεν	καὶ	γινώσκομεν τά τε αἰσχρὰ καὶ
[16]	τι ἂν ἔῃ φρόνιμόν τε	καὶ	γνώμην ἔχον· εἰ γὰρ ἐς
[1]	δύναμις ὑπὸ ἀνθρώπου γνώμης κρατέεται	καὶ	δεδούλωται. Ἴσως δὲ οὐχ οὕτως
[14]	τούτῳ καὶ μαινόμεθα καὶ παραφρονέομεν,	καὶ	δείματα καὶ φόβοι παρίστανται ἡμῖν
[11]	τὸν ἐγκέφαλον ἐκτὸς καὶ περικλύζει·	καὶ	διὰ τοῦτο πυκνότερον ἐπίληπτοι γίνονται
[11]	εὐθὺς κρατέεται ὑπὸ τοῦ αἵματος	καὶ	διαθερμαίνεται. ~Ὁκόσοι δὲ ἤδη ἐθάδες
[6]	κρατηθῇ τοῦ φλέγματος τὸ ἐπιῤῥυὲν	καὶ	διαθερμανθὲν διαχυθῇ ἐς τὰς φλέβας·
[13]	πάντα ταῦτα αἰσθάνεται τοῦ νότου	καὶ	διαλλάσσει τὴν μορφὴν ἐς ἕτερον
[13]	νεφῶδες ἐκκρίνει καὶ λαμπρόν τε	καὶ	διαφανέα ποιέει· κατὰ δὲ τὸν
[13]	ἄρχεται τὸν ἠέρα ξυνεστεῶτα τήκειν	καὶ	διαχέειν, καθότι καὶ οὐκ εὐθὺς
[10]	μὲν γὰρ ἐκ τῆς θέρμης	καὶ	διαχύσιος τοῦ ἐγκεφάλου· ἀποκρίνεται δὲ
[18]	πάντα· φύσιν δὲ ἔχει ἕκαστον	καὶ	δύναμιν ἐφ´ ἑωυτοῦ, καὶ οὐδὲν
[18]	ἐν ἀνθρώποισι τὴν τοιαύτην μεταβολὴν	καὶ	δύναται ὑγρὸν καὶ ξηρὸν ποιέειν
[17]	ὀξύτατα καὶ μέγιστα καὶ θανατωδέστατα	καὶ	δυσκριτώτατα τοῖσιν ἀπείροισιν. ~Αὕτη δὲ
[14]	ἐντεῦθεν, καὶ λῦπαι καὶ ἀνίαι	καὶ	δυσφροσύναι καὶ κλαυθμοί. Καὶ τούτῳ
[15]	τῷ φόβῳ ἔῃ· ὥσπερ οὖν	καὶ	ἐγρηγορότι τότε μάλιστα τὸ πρόσωπον
[1]	ἐπαοιδὰς, λουτρῶν τε ἀπέχεσθαι κελεύοντες	καὶ	ἐδεσμάτων πολλῶν καὶ ἀνεπιτηδείων ἀνθρώποισι
[11]	ἀναξηρανθῆναι τὸν ἐγκέφαλον, ἀλλὰ διαβεβρέχθαι	καὶ	εἶναι ὑγρόν. Γνοίη δ´ ἄν
[13]	γίνεται, ἔκ τε ψυχρῶν θερμὰ,	καὶ	ἐκ ξηρῶν νοτώδεα· ὁκόσα τε
[2]	γίνεται, καὶ ἐκ φθινώδεος φθινώδης,	καὶ	ἐκ σπληνώδεος σπληνώδης, τί κωλύει
[1]	τοιουτότροπα πάντα ὑποδέχονται ἐπίστασθαι, εἴτε	καὶ	ἐκ τελετέων εἴτε καὶ ἐξ
[2]	καὶ ἐκ χολώδεος χολώδης γίνεται,	καὶ	ἐκ φθινώδεος φθινώδης, καὶ ἐκ
[2]	εἰ γὰρ ἐκ φλεγματώδεος φλεγματώδης,	καὶ	ἐκ χολώδεος χολώδης γίνεται, καὶ
[10]	ψύχει γένηται καὶ ῥιγώσῃ, ἢ	καὶ	ἐκ ψύχεος εἰς ἀλέην ἔλθῃ
[13]	ταῦτα αἰσθάνεται τοῦ πνεύματος τούτου,	καὶ	ἔκ τε λαμπρῶν δνοφερώδεα γίνεται,
[5]	τῆς ἡλικίης· ἐνταῦθα γὰρ ἀφίει	καὶ	ἐκκαθαίρεται τὸ φλέγμα, ὃ ἐχρῆν
[1]	εἰσὶν ἐπικαιρότατοι) κρεῶν δὲ αἰγείου	καὶ	ἐλάφων καὶ χοιρίων καὶ κυνὸς
[13]	τὰ φρέατα καὶ ὅσα φύεται	καὶ	ἐν οἷσιν ὑγρὸν ἔνεστιν· ἔστι
[18]	ἀφαιρήσει καὶ κακώσει. Χρὴ δὲ	καὶ	ἐν ταύτῃ τῇ νούσῳ καὶ
[16]	τὸν ἐγκέφαλον, ἐν τῇσι σαρξὶ	καὶ	ἐν τῇσι φλεψὶ καταλελοιπὼς τὴν
[18]	καὶ ἐν ταύτῃ τῇ νούσῳ	καὶ	ἐν τῇσιν ἄλλῃσιν ἁπάσῃσι μὴ
[11]	ὕδρωπος περίπλεων καὶ κακὸν ὄζοντα,	καὶ	ἐν τούτῳ δηλονότι γνώσῃ ὅτι
[1]	οὗτος κἂν ἐπάγοι ἕτερα τεχνησάμενος,	καὶ	ἐν τούτῳ τῷ λόγῳ τὸ
[15]	ἐπινοέῃ τι κακὸν ἐργάσασθαι, οὕτω	καὶ	ἐν τῷ ὕπνῳ πάσχει· ὁκόταν
[15]	τυγχάνῃ ὥνθρωπος ὁρέων ἐνύπνιον φοβερὸν	καὶ	ἐν τῷ φόβῳ ἔῃ· ὥσπερ
[8]	τῷ φλεβίῳ ἀνάγκη ἀσθενέστερον εἶναι	καὶ	ἐνδεέστερον τοῦτο τοῦ σώματος τὸ
[3]	παρὰ δὲ τὸ οὖς κρύπτεται	καὶ	ἐνταῦθα σχίζεται, καὶ τὸ μὲν
[14]	νύκτωρ, τὰ δὲ μεθ´ ἡμέρην,	καὶ	ἐνύπνια καὶ πλάνοι ἄκαιροι, καὶ
[10]	τὸν κατάῤῥοον ποιέεται. Ἐπικαταῤῥέει δὲ	καὶ	ἐξ ἀδήλου, φόβου γινομένου, ἢν
[1]	εἴτε καὶ ἐκ τελετέων εἴτε	καὶ	ἐξ ἄλλης τινὸς γνώμης ἢ
[13]	τὴν νοτίδα καὶ τὸ δνοφερὸν,	καὶ	ἐξ αὐτῶν τῶν ἀνθρώπων, διὸ
[3]	τῶν μεγίστων· ὁτέῳ δὲ τρόπῳ	καὶ	ἐξ οἵης προφάσιος γίνεται, ἐγὼ
[10]	ἡλίου, ἤν τε ὑπὸ πυρὸς,	καὶ	ἐξαπίνης φρίξῃ ὁ ἐγκέφαλος· τότε
[1]	ἀσφαλὲς σφίσιν αὐτοῖσι, καθαρμοὺς προσφέροντες	καὶ	ἐπαοιδὰς, λουτρῶν τε ἀπέχεσθαι κελεύοντες
[1]	ἡρώων ἐφόδους. Καθαρμοῖσί τε χρέονται	καὶ	ἐπαοιδῇσι, καὶ ἀνοσιώτατόν γε καὶ
[1]	ἀπόλλυται, ὅτι καθαρμοῖσί τε ἰῶνται	καὶ	ἐπαοιδῇσιν. Εἰ δὲ διὰ τὸ
[10]	ἡ πρόφασις γίνεται, τοῖσι δὲ	καὶ	ἐπειδὰν ἐξαπίνης μετὰ βόρεια πνεύματα
[15]	φλεγματώδεες δὲ οὔ· διαθερμαίνεται δὲ	καὶ	ἐπὴν τὸ αἷμα ἐπέλθῃ πουλὺ
[15]	ἐπέλθῃ πουλὺ ἐπὶ τὸν ἐγκέφαλον	καὶ	ἐπιζέσῃ. Ἔρχεται δὲ κατὰ τὰς
[10]	αἷμα ἔστη, καὶ οὕτως ἀπεκρίθη	καὶ	ἐπικατεῤῥύη τὸ φλέγμα. Τοῖσι μὲν
[15]	ὑπ´ αὐτοῦ δὲ τοῦ πάθεος	καὶ	ἐπιλήθεται. Ἐκ νυκτῶν δὲ βοᾷ
[11]	μεταβολῇσι τῶν πνευμάτων τοῦτο πάσχειν	καὶ	ἐπίληπτον ὡς τὰ πολλὰ γίνεσθαι,
[8]	τε καὶ πάνυ ὀλίγον παραῤῥυῇ	καὶ	ἐς τὰ δεξιὰ, ἀσήμως περιγίνονται·
[1]	ποιέειν, θύειν τε καὶ εὔχεσθαι	καὶ	ἐς τὰ ἱερὰ φέροντας ἱκετεύειν
[5]	ἐξανθέει ἕλκεα ἐς τὴν κεφαλὴν	καὶ	ἐς τὰ οὔατα καὶ ἐς
[3]	καὶ τοῦ πλεύμονος· ἀπέσχισται δὲ	καὶ	ἐς τὴν καρδίην καὶ ἐς
[1]	ποικίλλουσιν ἔς τε τἄλλα πάντα	καὶ	ἐς τὴν νοῦσον ταύτην, ἑκάστῳ
[4]	τὸν ἠέρα ἐς σφᾶς ἕλκουσαι,	καὶ	ἐς τὸ σῶμα τὸ λοιπὸν
[5]	κεφαλὴν καὶ ἐς τὰ οὔατα	καὶ	ἐς τὸν ἄλλον χρῶτα, καὶ
[3]	δὲ καὶ ἐς τὴν καρδίην	καὶ	ἐς τὸν βραχίονα τὸν δεξιόν·
[7]	ξυμβάλλεται ἐς τὰς κοιλίας ἐσιὼν	καὶ	ἐς τὸν ἐγκέφαλον, καὶ οὕτω
[4]	~Κατὰ ταύτας δὲ τὰς φλέβας	καὶ	ἐσαγόμεθα τὸ πουλὺ τοῦ πνεύματος·
[1]	βόες. Εἰ δὲ ταῦτα προσφερόμενα	καὶ	ἐσθιόμενα τὴν νοῦσον τίκτει τε
[10]	αἵματος, καὶ ὁ ἐγκέφαλος συνέστηκε	καὶ	ἐστὶ στρυφνὸς, ὥστε οὐκ ἐπικαταῤῥέει
[1]	ἥλιον ἀφανίζειν καὶ χειμῶνά τε	καὶ	εὐδίην ποιέειν καὶ ὄμβρους καὶ
[1]	καὶ ἥλιον ἀφανιεῖ καὶ χειμῶνα	καὶ	εὐδίην ποιήσει, οὐκ ἂν ἔγωγέ
[11]	ἐπιῤῥέον λεπτόν ἐστιν ὑπὸ πολυπληθίης,	καὶ	εὐθὺς κρατέεται ὑπὸ τοῦ αἵματος
[10]	νότος μεταλάβῃ, ξυνεστηκότα τὸν ἐγκέφαλον	καὶ	εὐσθενέοντα ἔλυσε καὶ ἐχάλασεν ἐξαίφνης,
[1]	αἰτίην εἶναι. Ἢν δὲ ὀξύτερον	καὶ	εὐτονώτερον φθέγγηται, ἵππῳ εἰκάζουσι, καὶ
[1]	τἀναντία τούτοισι ποιέειν, θύειν τε	καὶ	εὔχεσθαι καὶ ἐς τὰ ἱερὰ
[7]	ἐδέξαντο τὸν ἠέρα αἱ φλέβες,	καὶ	ἐφρόνησαν. ~Καὶ ὁκόσα μὲν παιδία
[10]	τὸν ἐγκέφαλον καὶ εὐσθενέοντα ἔλυσε	καὶ	ἐχάλασεν ἐξαίφνης, ὥστε πλημμυρεῖν τὸ
[1]	ἀσφαλεῖ καθισταῖντο αὐτῶν αἱ ἀπολογίαι	καὶ	ἔχοιεν πρόφασιν ὡς οὐκ αἴτιοί
[16]	δὲ ὀφθαλμοὶ καὶ τὰ οὔατα	καὶ	ἡ γλῶσσα καὶ αἱ χεῖρες
[15]	οἱ ὀφθαλμοὶ ἐρεύθονται, ὁκόταν φοβῆται,	καὶ	ἡ γνώμη ἐπινοέῃ τι κακὸν
[1]	γένοιτο, αὐτῶν ἡ δόξα εἴη	καὶ	ἡ δεξιότης, εἰ δὲ ἀποθάνοι,
[6]	πλεύμονι καὶ τῇ καρδίῃ πηδῶσι,	καὶ	ἡ καρδίη πάλλεται, ὥστε ὑπὸ
[3]	ἡ δὲ ἀπὸ τοῦ σπληνός.	Καὶ	ἡ μὲν ἀπὸ τοῦ ἥπατος
[14]	καὶ τὰ κακὰ καὶ ἀγαθὰ	καὶ	ἡδέα καὶ ἀηδέα, τὰ μὲν
[1]	καὶ θύων σελήνην τε καθαιρήσει	καὶ	ἥλιον ἀφανιεῖ καὶ χειμῶνα καὶ
[1]	Εἰ γὰρ σελήνην τε καθαιρέειν	καὶ	ἥλιον ἀφανίζειν καὶ χειμῶνά τε
[17]	ἐν τῷ σώματι ἐνεόντων, οὕτω	καὶ	ἤν τις μεταβολὴ ἰσχυροτέρη γένηται
[6]	σχολαίτερον, ἢν δὲ ἔλασσον, θᾶσσον·	καὶ	ἢν μὲν πυκνότεροι ἔωσιν οἱ
[10]	τὰ προειρημένα. Κίνδυνος δὲ πολὺς	καὶ	ἦρος παθέειν τωὐτὸ τοῦτο, ἢν
[1]	ἔξω, Ἑκάτης φασὶν εἶναι ἐπιβολὰς	καὶ	ἡρώων ἐφόδους. Καθαρμοῖσί τε χρέονται
[5]	τε τὴν κεφαλὴν ἕξει αὐξόμενος	καὶ	ἤχου πλέην, καὶ οὔτε ἥλιον
[1]	ποιέειν καὶ ὄμβρους καὶ αὐχμοὺς	καὶ	θάλασσαν ἄφορον καὶ γῆν καὶ
[13]	Οὕτως ἡ νοῦσος αὕτη γίνεται	καὶ	θάλλει ἀπὸ τῶν προσιόντων τε
[17]	ἐμπίπτειν φημὶ ὀξύτατα καὶ μέγιστα	καὶ	θανατωδέστατα καὶ δυσκριτώτατα τοῖσιν ἀπείροισιν.
[1]	τι πρῆγμα εἶναι ὑπὸ ἀπειρίης	καὶ	θαυμασιότητος, ὅτι οὐδὲν ἔοικεν ἑτέρῃσι
[1]	οὐκ εἰσὶ, τό τε εὐσεβὲς	καὶ	θεῖον αὐτῶν ἀσεβὲς καὶ ἀνόσιόν
[1]	ταῦτ´ ἐπιτηδεύοντες, δυσσεβέειν ἔμοιγε δοκέουσι	καὶ	θεοὺς οὔτε εἶναι νομίζειν οὔτ´
[18]	δύναται ὑγρὸν καὶ ξηρὸν ποιέειν	καὶ	θερμὸν καὶ ψυχρὸν ὑπὸ διαίτης
[10]	τοῦ αἵματος οὐκ ἐπικρατέει, πολλοῦ	καὶ	θερμοῦ ἐόντος. ~δὲ ἀπὸ παιδίου
[7]	μιγῇ τῷ αἵματι πολλῷ ἐόντι	καὶ	θερμῷ, ἢν κρατηθῇ οὕτως, ἐδέξαντο
[1]	εἰ γὰρ ἄνθρωπος μαγεύων τε	καὶ	θύων σελήνην τε καθαιρήσει καὶ
[2]	ἀφ´ ὅτου καὶ τἄλλα πάντα,	καὶ	ἰητὸν εἶναι, καὶ οὐδὲν ἧσσον
[7]	αἷμα θερμὸν ἐόν· ἀποψύχει γὰρ	καὶ	ἵστησι τὸ αἷμα· κἢν μὲν
[13]	καὶ τούτων οὕτω μεγάλων ἐόντων	καὶ	ἰσχυρῶν τοσοῦτον ἐπικρατέει καὶ τὸ
[1]	ἐξαπατέουσι προστιθέμενοι τούτοισιν ἁγνείας τε	καὶ	καθαρότητας, ὅ τε πουλὺς αὐτοῖσι
[1]	καὶ νῦν εἰσι μάγοι τε	καὶ	καθάρται καὶ ἀγύρται καὶ ἀλαζόνες,
[3]	ἐς τὸ ἐντὸς τοῦ μηροῦ,	καὶ	καθήκει ἐς τὸν πόδα, καὶ
[11]	ὑγρὸν ἐόντα καὶ ὕδρωπος περίπλεων	καὶ	κακὸν ὄζοντα, καὶ ἐν τούτῳ
[15]	οἱ δὲ ὑπὸ χολῆς κεκράκται	καὶ	κακοῦργοι καὶ οὐκ ἀτρεμαῖοι, ἀλλ´
[18]	καὶ αὐξήσει, τῷ δὲ ἀφαιρήσει	καὶ	κακώσει. Χρὴ δὲ καὶ ἐν
[3]	καὶ καθήκει ἐς τὸν πόδα,	καὶ	καλέεται κοίλη φλέψ· ἡ δὲ
[1]	ὅτι οὐδὲν ἔοικεν ἑτέρῃσι νούσοισιν·	καὶ	κατὰ μὲν τὴν ἀπορίην αὐτοῖσι
[13]	ἀλλήλοισιν ἐναντιώτατα κατὰ τὴν στάσιν	καὶ	κατὰ τὴν δύναμιν. Ὁ μὲν
[9]	καὶ πῆξαι, ἀλλ´ αὐτὸ κρατέεται	καὶ	καταμίγνυται τῷ αἵματι ταχέως· καὶ
[15]	ὕπνῳ πάσχει· ὁκόταν δὲ ἐπέγρηται	καὶ	καταφρονήσῃ καὶ τὸ αἷμα πάλιν
[4]	πνεῦμα στῆναι, ἀλλὰ χωρέει ἄνω	καὶ	κάτω· ἢν γὰρ στῇ που
[3]	σπληνὸς φλὲψ ἐς τὰ ἀριστερὰ	καὶ	κάτω καὶ ἄνω, ὥσπερ καὶ
[7]	δὲ διὰ τοῦ αἵματος ἄνω	καὶ	κάτω σπασμὸν ἐμποιέει καὶ ὀδύνην,
[15]	ἐπιλήθεται. Ἐκ νυκτῶν δὲ βοᾷ	καὶ	κέκραγεν, ὁκόταν ἐξαπίνης ὁ ἐγκέφαλος
[14]	λῦπαι καὶ ἀνίαι καὶ δυσφροσύναι	καὶ	κλαυθμοί. Καὶ τούτῳ φρονεῦμεν μάλιστα
[17]	ἀνατέτανται μάλιστα ἐν τῷ σώματι,	καὶ	κοιλίην οὐκ ἔχουσι πρὸς ἣν
[3]	τὸ μὲν παχύτατον καὶ μέγιστον	καὶ	κοιλότατον ἐς τὸν ἐγκέφαλον τελευτᾷ,
[1]	ὅτι ἐν αἰγείοισι δέρμασι κατακέονται	καὶ	κρέασιν αἰγείοισι χρῶνται, ἐπεὶ οὐκ
[1]	εἶναι, λαχάνων δὲ μίνθης, σκορόδου	καὶ	κρομύου (δριμὺ γὰρ ἀσθενέοντι οὐδὲν
[1]	αἰγείου καὶ ἐλάφων καὶ χοιρίων	καὶ	κυνὸς (ταῦτα γὰρ κρεῶν ταρακτικώτατά
[6]	τὰ στήθεα διαφθείρεται, ἔνιοι δὲ	καὶ	κυφοὶ γίνονται· ὁκόταν γὰρ ἐπικατέλθῃ
[13]	τε καὶ τὸ νεφῶδες ἐκκρίνει	καὶ	λαμπρόν τε καὶ διαφανέα ποιέει·
[3]	ἐξ ἅπαντος τοῦ σώματος, πολλαὶ	καὶ	λεπταὶ, δύο δὲ παχεῖαι, ἡ
[9]	τὸ αἷμα ὀλίγον τέ ἐστι	καὶ	λεπτὸν καὶ ὑδαρές. Ἢν μὲν
[1]	ἐνόμισαν τοῦτο τὸ πάθος εἶναι,	καὶ	λόγους ἐπιλέξαντες ἐπιτηδείους τὴν ἴησιν
[14]	γέλωτες καὶ παιδιαὶ ἢ ἐντεῦθεν,	καὶ	λῦπαι καὶ ἀνίαι καὶ δυσφροσύναι
[18]	διαγινώσκοι τῶν ξυμφερόντων, ἄνευ καθαρμῶν	καὶ	μαγευμάτων καὶ πάσης ἄλλης βαναυσίης
[1]	γὰρ οἷός τε περικαθαίρων ἐστὶ	καὶ	μαγεύων ἀπάγειν τοιοῦτον πάθος, οὗτος
[14]	ἡμῖν. Τῷ δὲ αὐτῷ τούτῳ	καὶ	μαινόμεθα καὶ παραφρονέομεν, καὶ δείματα
[14]	τὴν φύσιν ὃ μὴ ἐώθει.	Καὶ	μαινόμεθα μὲν ὑπὸ ὑγρότητος· ὁκόταν
[11]	ἐπίληπτον ὡς τὰ πολλὰ γίνεσθαι,	καὶ	μάλιστα ἐν τοῖσι νοτίοισιν· ἥ
[11]	γινομένοισιν ὑπὸ τῆς νούσου ταύτης	καὶ	μάλιστα τῇσιν αἰξίν· αὗται γὰρ
[13]	διὰ τάδε φημὶ ἐπιλήπτους γίνεσθαι,	καὶ	μάλιστα τοῖσι νοτίοισιν, ἔπειτα τοῖσι
[17]	σπᾶται μὲν ὥσπερ αἱ φρένες	καὶ	μᾶλλον διὰ ταύτας τὰς αἰτίας·
[17]	ἐς αὐτὸν ἐμπίπτειν φημὶ ὀξύτατα	καὶ	μέγιστα καὶ θανατωδέστατα καὶ δυσκριτώτατα
[3]	σχίζεται, καὶ τὸ μὲν παχύτατον	καὶ	μέγιστον καὶ κοιλότατον ἐς τὸν
[8]	αἱ φλέβες αἱ λοιπαὶ κακοῦνται	καὶ	μέρος τι συνισχναίνονται, ὡς τὸν
[13]	καὶ τὸ σῶμα ποιέει αἰσθάνεσθαι	καὶ	μεταβάλλειν ἐκ τῶν ἀνέμων τούτων
[10]	ἢν δείσῃ βοήσαντός τινος, ἢ	καὶ	μεταξὺ κλαίων μὴ οἷός τε
[5]	τῇ καθάρσει ἢν μὲν καλῶς	καὶ	μετρίως καθαρθῇ καὶ μήτε πλέον
[2]	ἔδει γίνεσθαι τὴν νοῦσον ταύτην,	καὶ	μὴ διακρίνειν μήτε χολώδεα μήτε
[7]	καὶ σπῶνται, τοῦ αἵματος ἀτρεμίσαντος	καὶ	μὴ διαχεομένου ὥσπερ εἰώθει. Καὶ
[1]	νοῦσον τίκτει τε καὶ αὔξει	καὶ	μὴ ἐσθιόμενα ἰῆται, οὐκ ἐστὶν
[7]	ἀὴρ ἀποκλεισθῇ ἐν τοῖσι μέλεσι	καὶ	μὴ οἷός τε ἔῃ διεκδῦναι
[7]	τὰς φλέβας ἀποκλείσῃ τὸν ἠέρα	καὶ	μὴ παραδέχηται μήτε ἐς τὸν
[7]	τοῦ ἠέρος ὑπὸ τοῦ φλέγματος	καὶ	μὴ παραδέχωνται, ἄφωνον καθιστᾶσι καὶ
[18]	τῇ νούσῳ τὸ πολεμιώτατον ἑκάστῃ,	καὶ	μὴ τὸ φίλον καὶ σύνηθες·
[18]	ψύχεος, ἡλίου, πνευμάτων μεταβαλλομένων τε	καὶ	μηδέποτε ἀτρεμιζόντων. Ταῦτα δ´ ἐστὶ
[5]	πουλύ. Ὁκόσα δὲ καθαρά ἐστι,	καὶ	μήθ´ ἕλκος μηδὲν μήτε μύξα
[5]	μὲν καλῶς καὶ μετρίως καθαρθῇ	καὶ	μήτε πλέον μήτε ἔλασσον τοῦ
[2]	σπληνώδης, τί κωλύει ὅτῳ πατὴρ	καὶ	μήτηρ εἴχετο, τούτῳ τῷ νοσήματι
[1]	τὸ θεῖον ἀπόλλυται. Τοιαῦτα λέγοντες	καὶ	μηχανεύμενοι προσποιέονται πλέον τι εἰδέναι,
[7]	ὁκόταν σκεδασθῇ κατὰ τὰς φλέβας	καὶ	μιγῇ τῷ αἵματι πολλῷ ἐόντι
[5]	ἄλλον χρῶτα, καὶ σιαλώδεα γίνεται	καὶ	μυξόῤῥοα, ταῦτα μὲν ῥήϊστα διάγει
[17]	αἱ φρένες ὥστε φρονέειν τε	καὶ	νοέειν, πλὴν εἴ τι ὥνθρωπος
[14]	κλαυθμοί. Καὶ τούτῳ φρονεῦμεν μάλιστα	καὶ	νοεῦμεν καὶ βλέπομεν καὶ ἀκούομεν
[8]	ἢν πουλὺ τὸ ῥεῦμα ἐπιγένηται	καὶ	νότιον ἔῃ· τὰ γὰρ φλέβια
[1]	ἀφιερώσαντες τοιοῦτοι εἶναι ἄνθρωποι οἷοι	καὶ	νῦν εἰσι μάγοι τε καὶ
[18]	τοιαύτην μεταβολὴν καὶ δύναται ὑγρὸν	καὶ	ξηρὸν ποιέειν καὶ θερμὸν καὶ
[17]	σώματος φλέβες ἐς αὐτὴν συντείνουσι,	καὶ	ξυγκλείσασα ἔχει ὥστε αἰσθάνεσθαι, ἤν
[8]	ἀσήμως περιγίνονται· κίνδυνος δὲ ξυντραφῆναι	καὶ	ξυναυξηθῆναι, ἢν μὴ θεραπευθῶσι τοῖσιν
[13]	τοῦ πρόσθεν πυκνοῦ τε ἐόντος	καὶ	ξυνεστηκότος, ἀλλὰ τῷ χρόνῳ διαλύει·
[15]	παρὰ καιρὸν ψυχομένου τοῦ ἐγκεφάλου	καὶ	ξυνισταμένου παρὰ τὸ ἔθος· τοῦτο
[10]	δὲ ἀπὸ τῆς ψύξιός τε	καὶ	ξυστάσιος, καὶ οὕτως ἐπικαταῤῥέει. Τοῖσι
[5]	ὥσπερ τἄλλα μέρεα, πρὶν γενέσθαι,	καὶ	ὁ ἐγκέφαλος. Ἐν ταύτῃ δὲ
[10]	εἵλκυσεν, ἀλλὰ τὸ πνεῦμα ἠρέμησε,	καὶ	ὁ ἐγκέφαλος ξυνέστη, καὶ τὸ
[10]	γὰρ φλέβες μεσταί εἰσιν αἵματος,	καὶ	ὁ ἐγκέφαλος συνέστηκε καὶ ἐστὶ
[16]	τῷ ἐγκεφάλῳ ἑωυτοῦ τὴν ἀκμὴν	καὶ	ὅ τι ἂν ἔῃ φρόνιμόν
[7]	ἄνω καὶ κάτω σπασμὸν ἐμποιέει	καὶ	ὀδύνην, διὸ λακτίζει. Ταῦτα δὲ
[7]	ἀφρὸς ἐκ τοῦ στόματος ἐκρέει,	καὶ	οἱ ὁδόντες συνηρείκασι, καὶ αἱ
[7]	καὶ μὴ διαχεομένου ὥσπερ εἰώθει.	Καὶ	οἱ ὀφθαλμοὶ διαστρέφονται, τῶν φλεβίων
[15]	τότε μάλιστα τὸ πρόσωπον φλογιᾷ,	καὶ	οἱ ὀφθαλμοὶ ἐρεύθονται, ὁκόταν φοβῆται,
[16]	ἡ γλῶσσα καὶ αἱ χεῖρες	καὶ	οἱ πόδες οἷα ἂν ὁ
[1]	οἱ ἀμφημερινοὶ καὶ οἱ τριταῖοι	καὶ	οἱ τεταρταῖοι οὐδὲν ἧσσόν μοι
[1]	γὰρ οἱ πυρετοὶ οἱ ἀμφημερινοὶ	καὶ	οἱ τριταῖοι καὶ οἱ τεταρταῖοι
[8]	ἠέρα αἱ φλέβες, καὶ ἐφρόνησαν.	~Καὶ	ὁκόσα μὲν παιδία σμικρὰ κατάληπτα
[5]	ἐγκεφάλῳ, οὕτως ἀνάγκη φλεγματώδεα εἶναι.	Καὶ	ὁκόσοισι μὲν παιδίοισιν ἐοῦσιν ἐξανθέει
[9]	φλέγματος λεπτὸν ἐὸν καὶ ψυχρὸν	καὶ	ὀλίγον, ἀλλ´ αὐτὸ κρατηθὲν ἐπάγη,
[1]	χειμῶνά τε καὶ εὐδίην ποιέειν	καὶ	ὄμβρους καὶ αὐχμοὺς καὶ θάλασσαν
[13]	τὰς κρήνας καὶ τὰ φρέατα	καὶ	ὅσα φύεται καὶ ἐν οἷσιν
[7]	λοιπὰ μέρεα κατὰ τὰς φλέβας·	καὶ	ὅσον μὲν ἐς τὴν κοιλίην
[17]	καὶ ἅλσιν παρέχουσιν ὑπὸ λεπτότητος	καὶ	ὅτι ἀνατέτανται μάλιστα ἐν τῷ
[15]	φλέγματος μαινόμενοι ἥσυχοί τέ εἰσι	καὶ	οὐ βοῶσιν οὐδὲ θορυβέουσιν, οἱ
[14]	τὰς ἀηδίας τοῖσι καιροῖσι διαγινώσκοντες,	καὶ	οὐ ταὐτὰ ἀρέσκει ἡμῖν. Τῷ
[18]	ἕκαστον καὶ δύναμιν ἐφ´ ἑωυτοῦ,	καὶ	οὐδὲν ἄπορόν ἐστιν οὐδὲ ἀμήχανον·
[13]	τῶν προσιόντων τε καὶ ἀπιόντων,	καὶ	οὐδέν ἐστιν ἀπορωτέρη τῶν ἄλλων
[2]	τἄλλα πάντα, καὶ ἰητὸν εἶναι,	καὶ	οὐδὲν ἧσσον ἑτέρων, ὅ τι
[7]	συσπῶνται, καὶ τὰ ὄμματα διαστρέφονται,	καὶ	οὐδὲν φρονέουσιν, ἐνίοισι δὲ καὶ
[15]	ὑπὸ χολῆς κεκράκται καὶ κακοῦργοι	καὶ	οὐκ ἀτρεμαῖοι, ἀλλ´ αἰεί τι
[13]	ξυνεστεῶτα τήκειν καὶ διαχέειν, καθότι	καὶ	οὐκ εὐθὺς πνέει μέγας, ἀλλὰ
[5]	ἕξει αὐξόμενος καὶ ἤχου πλέην,	καὶ	οὔτε ἥλιον οὔτε ψῦχος ἀνέξεται·
[9]	καὶ καταμίγνυται τῷ αἵματι ταχέως·	καὶ	οὕτω παραδέχονται αἱ φλέβες τὸν
[7]	ἐσιὼν καὶ ἐς τὸν ἐγκέφαλον,	καὶ	οὕτω τὴν φρόνησιν καὶ τὴν
[10]	ἐξαίφνης, ὥστε πλημμυρεῖν τὸ φλέγμα,	καὶ	οὕτω τὸν κατάῤῥοον ποιέεται. Ἐπικαταῤῥέει
[13]	ὑγρότατον ἐκκρίνεσθαι καὶ περικλύζειν ἔξωθεν,	καὶ	οὕτω τοὺς καταῤῥόους ἐπιγίνεσθαι ἐν
[10]	ξυνέστη, καὶ τὸ αἷμα ἔστη,	καὶ	οὕτως ἀπεκρίθη καὶ ἐπικατεῤῥύη τὸ
[8]	ἀποψύχεται καὶ πήγνυται τὸ αἷμα,	καὶ	οὕτως ἀποθνήσκει. Ἢν δὲ ὀλίγον
[10]	τῆς ψύξιός τε καὶ ξυστάσιος,	καὶ	οὕτως ἐπικαταῤῥέει. Τοῖσι μὲν αὕτη
[10]	πυρὶ καθίσῃ, τωὐτὸ τοῦτο πάσχει,	καὶ	οὕτως ἐπίληπτος γίνεται κατὰ τὰ
[16]	ἐς τὸν ἐγκέφαλον πρῶτον ἀφικνέεται,	καὶ	οὕτως ἐς τὸ λοιπὸν σῶμα
[12]	ποιέει ὑπ´ αἰσχύνης τοῦ πάθεος	καὶ	οὐχ ὑπὸ φόβου, ὡς οἱ
[16]	ἐγκέφαλον ἂν ἴοι θερμὸς ἐὼν	καὶ	οὐχὶ ἀκραιφνὴς, ἀλλ´ ἐπιμεμιγμένος τῇ
[1]	πολλὰ τὰ ἱερὰ νουσήματα ἔσται	καὶ	οὐχὶ ἓν, ὡς ἐγὼ ἀποδείξω
[14]	καὶ αἱ εὐφροσύναι καὶ γέλωτες	καὶ	παιδιαὶ ἢ ἐντεῦθεν, καὶ λῦπαι
[4]	κατὰ τὰ φλέβια, καὶ ἀναψύχουσι	καὶ	πάλιν ἀφιᾶσιν. Οὐ γὰρ οἷόν
[1]	πολλάκις, ἄλλα τε πολλά ἐστι	καὶ	παντοδαπὰ ὧν περὶ ἑκάστου λέγειν
[1]	ἀλλ´ ἄνθρωποι βίου δεόμενοι πολλὰ	καὶ	παντοῖα τεχνέονται καὶ ποικίλλουσιν ἔς
[8]	Ὁκόσοισι δ´ ἂν βόρειόν τε	καὶ	πάνυ ὀλίγον παραῤῥυῇ καὶ ἐς
[10]	ἐκ ψύχεος εἰς ἀλέην ἔλθῃ	καὶ	παρὰ πυρὶ καθίσῃ, τωὐτὸ τοῦτο
[1]	δείματα νυκτὸς παρίσταται καὶ φόβοι	καὶ	παράνοιαι καὶ ἀναπηδήσιες ἐκ τῆς
[14]	δὲ αὐτῷ τούτῳ καὶ μαινόμεθα	καὶ	παραφρονέομεν, καὶ δείματα καὶ φόβοι
[1]	τοῦτο δὲ ὁρέω μαινομένους ἀνθρώπους	καὶ	παραφρονέοντας ἀπὸ μηδεμιῆς προφάσιος ἐμφανέος,
[1]	ἀναΐσσοντάς τε καὶ φεύγοντας ἔξω	καὶ	παραφρονέοντας μέχρις ἂν ἐπέγρωνται, ἔπειτα
[18]	ξυμφερόντων, ἄνευ καθαρμῶν καὶ μαγευμάτων	καὶ	πάσης ἄλλης βαναυσίης τοιαύτης.
[7]	μὲν τὸ ῥεῦμα πουλὺ ἔῃ	καὶ	παχὺ, αὐτίκα ἀποκτείνει· κρατέει γὰρ
[1]	πρότερον ἔχομεν μύσος, τοῦτο ἀφαγνιούμενοι.	Καὶ	περὶ μὲν τῶν καθαρμῶν οὕτω
[11]	τὸ δὲ ἀποτηκόμενον ὕδωρ γίνεται,	καὶ	περιέχει τὸν ἐγκέφαλον ἐκτὸς καὶ
[11]	καὶ περιέχει τὸν ἐγκέφαλον ἐκτὸς	καὶ	περικλύζει· καὶ διὰ τοῦτο πυκνότερον
[13]	δὲ νοσερώτατον καὶ ὑγρότατον ἐκκρίνεσθαι	καὶ	περικλύζειν ἔξωθεν, καὶ οὕτω τοὺς
[7]	γὰρ τοῦ αἵματος τῷ ψύχει	καὶ	πήγνυσιν· ἢν δὲ ἔλασσον ἔῃ,
[8]	πάχεος καὶ πλήθεος, ἀλλ´ ἀποψύχεται	καὶ	πήγνυται τὸ αἷμα, καὶ οὕτως
[9]	οὐδ´ ἀποψῦξαι τὸ αἷμα, ὥστε	καὶ	πῆξαι, ἀλλ´ αὐτὸ κρατέεται καὶ
[14]	δὲ μεθ´ ἡμέρην, καὶ ἐνύπνια	καὶ	πλάνοι ἄκαιροι, καὶ φροντίδες οὐχ
[1]	δὴ προσποιέονται σφόδρα θεοσεβέες εἶναι	καὶ	πλέον τι εἰδέναι. Οὗτοι τοίνυν
[10]	ὅτι αἱ φλέβες εἰσὶ κοιλότεραι	καὶ	πλέονες ἢ ἐν τοῖσιν ἀριστεροῖσιν·
[8]	παραδέχεσθαι τὸ φλέγμα ὑπὸ πάχεος	καὶ	πλήθεος, ἀλλ´ ἀποψύχεται καὶ πήγνυται
[11]	ἐγκέφαλος ὑγρότερος γέγονε τῆς φύσιος	καὶ	πλημμυρεῖ ὑπὸ τοῦ φλέγματος, ὥστε
[7]	κατάῤῥοον ποιήσηται, ἄφωνός τε γίνεται	καὶ	πνίγεται, καὶ ἀφρὸς ἐκ τοῦ
[1]	δεόμενοι πολλὰ καὶ παντοῖα τεχνέονται	καὶ	ποικίλλουσιν ἔς τε τἄλλα πάντα
[1]	παραφρονέοντας ἀπὸ μηδεμιῆς προφάσιος ἐμφανέος,	καὶ	πολλά τε καὶ ἄκαιρα ποιέοντας,
[1]	τι εἰδέναι. Οὗτοι τοίνυν παραμπεχόμενοι	καὶ	προβαλλόμενοι τὸ θεῖον τῆς ἀμηχανίης
[1]	ὁμοίων τούτοισιν ἐπιγίνεσθαι τοῖσιν ἀνθρώποισι	καὶ	προσπίπτειν; ὥστε μηκέτι τὸ θεῖον
[1]	ὑγιέας ἐόντας καὶ φρονέοντας ὥσπερ	καὶ	πρότερον, ἐόντας τ´ αὐτέους ὠχρούς
[1]	ὡς μιαινόμενοι, ἀλλ´ εἴ τι	καὶ	πρότερον ἔχομεν μύσος, τοῦτο ἀφαγνιούμενοι.
[2]	ἕκαστα γίνεται· φύσιν δὲ τοῦτο	καὶ	πρόφασιν ἀπὸ ταὐτοῦ τὸ θεῖον
[2]	ἣν καὶ τὰ ἄλλα νουσήματα,	καὶ	πρόφασιν ὅθεν ἕκαστα γίνεται· φύσιν
[1]	ὅθεν γίνεται. Φύσιν δὲ αὐτῇ	καὶ	πρόφασιν οἱ ἄνθρωποι ἐνόμισαν θεῖόν
[1]	ἡ προσωνυμίη· ἢν δὲ λεπτότερον	καὶ	πυκνότερον, οἷον ὄρνιθες, Ἀπόλλων νόμιος.
[11]	διὰ τοῦτο πυκνότερον ἐπίληπτοι γίνονται	καὶ	ῥᾷον. Διὸ δὴ πουλυχρόνιος ἡ
[10]	ἐγκέφαλον, ἔπειτα ἐν ψύχει γένηται	καὶ	ῥιγώσῃ, ἢ καὶ ἐκ ψύχεος
[1]	ἐστι τὸ καθαῖρον καὶ ἁγνίζον	καὶ	ῥύμμα γινόμενον ἡμῖν, αὐτοί τε
[5]	καὶ ἐς τὸν ἄλλον χρῶτα,	καὶ	σιαλώδεα γίνεται καὶ μυξόῤῥοα, ταῦτα
[7]	Αἱ δὲ χεῖρες ἀκρατέες γίνονται	καὶ	σπῶνται, τοῦ αἵματος ἀτρεμίσαντος καὶ
[18]	ἑκάστῃ, καὶ μὴ τὸ φίλον	καὶ	σύνηθες· ὑπὸ μὲν γὰρ τῆς
[17]	καὶ ἀνιώμενον φρίσσειν τὸ σῶμα	καὶ	συντείνεσθαι, καὶ ὑπερχαίροντα τὸ αὐτὸ
[11]	ἐόντος. ~δὲ ἀπὸ παιδίου συνηύξηται	καὶ	συντέτροφεν, ἔθος πεποίηται ἐν τῇσι
[7]	τῶν φλεβίων ἀποκλειομένων τοῦ ἠέρος	καὶ	σφυζόντων. Ἀφρὸς δὲ ἐκ τοῦ
[2]	ἀλλὰ φύσιν μὲν ἔχει ἣν	καὶ	τὰ ἄλλα νουσήματα, καὶ πρόφασιν
[13]	δὲ ἥλιον καὶ τὴν σελήνην	καὶ	τὰ ἄστρα πουλὺ ἀμβλυωπότερα καθίστησι
[1]	τὰ ἐδέσματα τὰ ἰώμενά ἐστι	καὶ	τὰ βλάπτοντα, τοῦ δὲ θείου
[14]	τε αἰσχρὰ καὶ τὰ καλὰ	καὶ	τὰ κακὰ καὶ ἀγαθὰ καὶ
[14]	καὶ γινώσκομεν τά τε αἰσχρὰ	καὶ	τὰ καλὰ καὶ τὰ κακὰ
[1]	ἀλλὰ φύσιν μὲν ἔχει ἣν	καὶ	τὰ λοιπὰ νουσήματα, ὅθεν γίνεται.
[1]	μὲν ποιέουσιν οὐδὲν, καθαίρουσι δέ.	Καὶ	τὰ μὲν τῶν καθαρμῶν γῇ
[17]	ὁ ἐγκέφαλος πρῶτος αἰσθάνεται· διὸ	καὶ	τὰ νουσήματα ἐς αὐτὸν ἐμπίπτειν
[7]	συνηρείκασι, καὶ αἱ χεῖρες συσπῶνται,	καὶ	τὰ ὄμματα διαστρέφονται, καὶ οὐδὲν
[16]	ἀὴρ παρέχεται. Οἱ δὲ ὀφθαλμοὶ	καὶ	τὰ οὔατα καὶ ἡ γλῶσσα
[5]	ἐχρῆν ἐν τῇ μήτρῃ καθαρθῆναι·	καὶ	τὰ οὕτω καθαρθέντα οὐκ ἐπίληπτα
[6]	πορείην, παλμὸς ἐπιλαμβάνει καὶ ἄσθματα,	καὶ	τὰ στήθεα διαφθείρεται, ἔνιοι δὲ
[13]	τοὺς ποταμοὺς καὶ τὰς κρήνας	καὶ	τὰ φρέατα καὶ ὅσα φύεται
[2]	τῶν προσφερομένων. Ἄρχεται δὲ ὥσπερ	καὶ	τἄλλα νουσήματα κατὰ γένος· εἰ
[13]	κατὰ δὲ τὸν αὐτὸν τρόπον	καὶ	τἄλλα πάντα ἐκ τῆς θαλάσσης
[2]	τὸ θεῖον γίνεσθαι ἀφ´ ὅτου	καὶ	τἄλλα πάντα, καὶ ἰητὸν εἶναι,
[1]	καὶ θάλασσαν ἄφορον καὶ γῆν	καὶ	τἄλλα τὰ τοιουτότροπα πάντα ὑποδέχονται
[14]	τῷ δὲ καὶ τὰς ἡδονὰς	καὶ	τὰς ἀηδίας τοῖσι καιροῖσι διαγινώσκοντες,
[14]	τῷ ξυμφέροντι αἰσθανόμενοι, τῷ δὲ	καὶ	τὰς ἡδονὰς καὶ τὰς ἀηδίας
[13]	τὴν θάλασσαν καὶ τοὺς ποταμοὺς	καὶ	τὰς κρήνας καὶ τὰ φρέατα
[7]	δ´ ἐς τὸν πλεύμονά τε	καὶ	τὰς φλέβας ἀὴρ ξυμβάλλεται ἐς
[13]	τε καὶ φλυδᾷν τὸν ἐγκέφαλον	καὶ	τὰς φλέβας χαλαρωτέρας εἶναι, τοῖσι
[7]	καὶ ὑποχωρέει ἡ κόπρος κάτω·	καὶ	ταῦτα γίνεται ὁτὲ μὲν ἐς
[1]	αὐτέους ὠχρούς τε καὶ ἀσθενέας,	καὶ	ταῦτα οὐχ ἅπαξ, ἀλλὰ πολλάκις,
[14]	καθεστεώτων καὶ ἀηθίη καὶ ἀπειρίη.	Καὶ	ταῦτα πάσχομεν ἀπὸ τοῦ ἐγκεφάλου
[18]	ὑπὸ διαίτης τὸν ἄνθρωπον, οὗτος	καὶ	ταύτην τὴν νοῦσον ἰῷτο ἂν,
[6]	βίην ψυχόμεναι πρὸς τῷ πλεύμονι	καὶ	τῇ καρδίῃ πηδῶσι, καὶ ἡ
[11]	ὁ ἐγκέφαλος ὑπὸ τοῦ φλέγματος	καὶ	τήκεται, τὸ δὲ ἀποτηκόμενον ὕδωρ
[17]	μάτην τοῦτο τὸ οὔνομα ἔχουσι	καὶ	τὴν αἰτίην, ὥσπερ τὰ πρὸς
[13]	διαλύει· τὸ δ´ αὐτὸ τοῦτο	καὶ	τὴν γῆν ἐργάζεται καὶ τὴν
[13]	τοῦτο καὶ τὴν γῆν ἐργάζεται	καὶ	τὴν θάλασσαν καὶ τοὺς ποταμοὺς
[6]	πάσχει, ἢν ἐπὶ τὸν πλεύμονα	καὶ	τὴν καρδίην ἴῃ· ἢν δὲ
[7]	ἐγκέφαλον, καὶ οὕτω τὴν φρόνησιν	καὶ	τὴν κίνησιν τοῖσι μέλεσι παρέχει,
[6]	ἀνάγκης ταύτης τὰ ἄσθματα ἐπιπίπτειν	καὶ	τὴν ὀρθοπνοίην. Οὐ γὰρ δέχεται
[13]	ἕτερον εἶδος· τὸν δὲ ἥλιον	καὶ	τὴν σελήνην καὶ τὰ ἄστρα
[3]	δεξιὰ παρ´ αὐτὸν τὸν νεφρὸν	καὶ	τὴν ψυὴν ἐς τὸ ἐντὸς
[5]	κακοῦται τὸ μέρος, ὁκοίως ἂν	καὶ	τῆς ἀποτήξιος ἔχῃ· ἢν δὲ
[7]	πνιγομένου· πνίγεται δὲ τοῦ ἥπατος	καὶ	τῆς κοιλίης ἄνω πρὸς τὰς
[1]	Ποσειδῶνα αἴτιον εἶναι. Ἢν δὲ	καὶ	τῆς κόπρου τι παρέῃ, ὃ
[17]	ἐγκέφαλος αἴτιός ἐστιν· ὥσπερ οὖν	καὶ	τῆς φρονήσιος τοῦ ἠέρος πρῶτος
[10]	ἠρέμησε, καὶ ὁ ἐγκέφαλος ξυνέστη,	καὶ	τὸ αἷμα ἔστη, καὶ οὕτως
[9]	ποιέει, ὅτι αἱ φλέβες κεκένωνται	καὶ	τὸ αἷμα ὀλίγον τέ ἐστι
[15]	ὁκόταν δὲ ἐπέγρηται καὶ καταφρονήσῃ	καὶ	τὸ αἷμα πάλιν ἀποσκεδασθῇ ἐς
[17]	τινες ὡς φρονέομεν τῇ καρδίῃ	καὶ	τὸ ἀνιώμενον τοῦτό ἐστι καὶ
[1]	λόγου ἐς τὸ θεῖον ἀφήκει	καὶ	τὸ δαιμόνιον. Καίτοι ἔμοιγε οὐ
[13]	γὰρ ἐξ ἁπάντων τὴν νοτίδα	καὶ	τὸ δνοφερὸν, καὶ ἐξ αὐτῶν
[13]	γὰρ βορέης ξυνίστησι τὸν ἠέρα	καὶ	τὸ θολερόν τε καὶ τὸ
[3]	οὖς κρύπτεται καὶ ἐνταῦθα σχίζεται,	καὶ	τὸ μὲν παχύτατον καὶ μέγιστον
[13]	ἠέρα καὶ τὸ θολερόν τε	καὶ	τὸ νεφῶδες ἐκκρίνει καὶ λαμπρόν
[15]	ἀπέλθῃ πάλιν ἐπὶ τὰς φλέβας	καὶ	τὸ σῶμα· ἔπειτα πέπαυται. Ἀνιᾶται
[13]	ἐόντων καὶ ἰσχυρῶν τοσοῦτον ἐπικρατέει	καὶ	τὸ σῶμα ποιέει αἰσθάνεσθαι καὶ
[9]	παραδέχονται αἱ φλέβες τὸν ἠέρα,	καὶ	τὸ φρόνημα γίνεται, τά τε
[17]	καὶ τὸ ἀνιώμενον τοῦτό ἐστι	καὶ	τὸ φροντίζον· τὸ δὲ οὐχ
[1]	ἀφρὸν ἐκ τοῦ στόματος ἀφίῃ	καὶ	τοῖσι ποσὶ λακτίζῃ, Ἄρης τὴν
[3]	τοῦ ἀνθρώπου ἐστὶ διπλόος ὥσπερ	καὶ	τοῖσιν ἄλλοισι ζώοισιν ἅπασιν· τὸ
[10]	πυρὶ πολλῷ διαθερμανθῇ τὴν κεφαλὴν	καὶ	τὸν ἐγκέφαλον, ἔπειτα ἐν ψύχει
[16]	ἰκμάδι τῇ ἀπὸ τῶν σαρκῶν	καὶ	τοῦ αἵματος, ὥστε μηκέτι εἶναι
[6]	φλέβας· ἔπειτα παύεται τοῦ παλμοῦ	καὶ	τοῦ ἄσθματος· παύεται δὲ ὅκως
[3]	τείνει διὰ φρενῶν τῶν δεξιῶν	καὶ	τοῦ πλεύμονος· ἀπέσχισται δὲ καὶ
[7]	ἄνω πρὸς τὰς φρένας προσπεπτωκότων	καὶ	τοῦ στομάχου τῆς γαστρὸς ἀπειλημμένου·
[7]	λάβῃ ἄνθρωπος κατὰ τὸ στόμα	καὶ	τοὺς μυκτῆρας τὸ πνεῦμα, πρῶτον
[13]	γῆν ἐργάζεται καὶ τὴν θάλασσαν	καὶ	τοὺς ποταμοὺς καὶ τὰς κρήνας
[14]	ἀνίαι καὶ δυσφροσύναι καὶ κλαυθμοί.	Καὶ	τούτῳ φρονεῦμεν μάλιστα καὶ νοεῦμεν
[13]	καθίστησι τῆς φύσιος. Ὅτε οὖν	καὶ	τούτων οὕτω μεγάλων ἐόντων καὶ
[1]	τῆς κοιλίης) ὀρνίθων δὲ ἀλεκτρυόνος	καὶ	τρυγόνος καὶ ὠτίδος, ἔτι δὲ
[11]	ἡ νοῦσος. Οὕτω δ´ ἔχει	καὶ	τῷ ἀνθρώπῳ· ὁκόταν γὰρ ὁ
[17]	οὔνομα ἔχουσι τῇ τύχῃ κεκτημένον	καὶ	τῷ νόμῳ, τῷ δ´ ἐόντι
[3]	ἐγκέφαλος τούτου τοῦ πάθεος, ὥσπερ	καὶ	τῶν ἄλλων νουσημάτων τῶν μεγίστων·
[13]	πάντα ἐκ τῆς θαλάσσης ἀρξάμενα	καὶ	τῶν ἄλλων ὑδάτων· ἐκκρίνει γὰρ
[2]	μήτηρ εἴχετο, τούτῳ τῷ νοσήματι	καὶ	τῶν ἐκγόνων ἔχεσθαί τινα; ὡς
[4]	ἔχει. Περὶ μὲν τῶν φλεβῶν	καὶ	τῶν λοιπῶν οὕτως ἔχει. ~Ἡ
[1]	ὅρους τοῖσι θεοῖσι τῶν ἱερῶν	καὶ	τῶν τεμενέων ἀποδεικνύμενοι, ὡς ἂν
[13]	ἐξ αὐτῶν τῶν ἀνθρώπων, διὸ	καὶ	ὑγιεινότατός ἐστι τῶν ἀνέμων. Ὁ
[13]	τοῦ ἐγκεφάλου, τὸ δὲ νοσερώτατον	καὶ	ὑγρότατον ἐκκρίνεσθαι καὶ περικλύζειν ἔξωθεν,
[9]	ὀλίγον τέ ἐστι καὶ λεπτὸν	καὶ	ὑδαρές. Ἢν μὲν οὖν πολὺ
[11]	εὑρήσεις τὸν ἐγκέφαλον ὑγρὸν ἐόντα	καὶ	ὕδρωπος περίπλεων καὶ κακὸν ὄζοντα,
[17]	φρίσσειν τὸ σῶμα καὶ συντείνεσθαι,	καὶ	ὑπερχαίροντα τὸ αὐτὸ τοῦτο πάσχειν·
[1]	ἧσσόν μοι δοκέουσιν ἱεροὶ εἶναι	καὶ	ὑπὸ θεοῦ γίνεσθαι ταύτης τῆς
[1]	ὑπὸ καθαρμῶν τοιούτων μετάστατα γίνεται	καὶ	ὑπὸ θεραπείης τοιῆσδε, τί κωλύει
[7]	καὶ οὐδὲν φρονέουσιν, ἐνίοισι δὲ	καὶ	ὑποχωρέει ἡ κόπρος κάτω· καὶ
[16]	ἐς τὸ σῶμα πρῶτον ἀφικνέετο	καὶ	ὕστερον ἐς τὸν ἐγκέφαλον, ἐν
[1]	ὑπὸ θεραπείης τοιῆσδε, τί κωλύει	καὶ	ὑφ´ ἑτέρων τεχνημάτων ὁμοίων τούτοισιν
[1]	καὶ εὐτονώτερον φθέγγηται, ἵππῳ εἰκάζουσι,	καὶ	φασὶ Ποσειδῶνα αἴτιον εἶναι. Ἢν
[1]	τοὺς δὲ καὶ ἀναΐσσοντάς τε	καὶ	φεύγοντας ἔξω καὶ παραφρονέοντας μέχρις
[12]	νούσῳ, προγινώσκουσιν ὁκόταν μέλλωσι λήψεσθαι,	καὶ	φεύγουσιν ἐκ τῶν ἀνθρώπων, ἢν
[1]	ἐκ τῆς κλίνης καὶ φόβητρα	καὶ	φεύξιες ἔξω, Ἑκάτης φασὶν εἶναι
[3]	μέρει ἑκάτερον, ὁτὲ δὲ ἅπασαν.	Καὶ	φλέβες δ´ ἐς αὐτὸν τείνουσιν
[13]	τοῖσι μὲν νοτίοισι λύεσθαί τε	καὶ	φλυδᾷν τὸν ἐγκέφαλον καὶ τὰς
[1]	καὶ ἀναπηδήσιες ἐκ τῆς κλίνης	καὶ	φόβητρα καὶ φεύξιες ἔξω, Ἑκάτης
[1]	Ὁκόσα δὲ δείματα νυκτὸς παρίσταται	καὶ	φόβοι καὶ παράνοιαι καὶ ἀναπηδήσιες
[14]	μαινόμεθα καὶ παραφρονέομεν, καὶ δείματα	καὶ	φόβοι παρίστανται ἡμῖν τὰ μὲν
[15]	προφάσιές εἰσιν· ἢν δὲ δείματα	καὶ	φόβοι παριστῶνται, ὑπὸ μεταστάσιος τοῦ
[15]	τὰς αἱματίτιδας ἐκ τοῦ σώματος·	καὶ	φόβος παρέστηκε μέχρις ἀπέλθῃ πάλιν
[12]	ὅντινα μάλιστα γινώσκουσιν, ὑπὸ δέους	καὶ	φόβου τῆς πάθης· τὸ γὰρ
[14]	ἀτρεμήσῃ ὁ ἐγκέφαλος χρόνον, τοσοῦτον	καὶ	φρονέει ὁ ἄνθρωπος. ~Γίνεται δὲ
[1]	ἐπέγρωνται, ἔπειτα δὲ ὑγιέας ἐόντας	καὶ	φρονέοντας ὥσπερ καὶ πρότερον, ἐόντας
[14]	καὶ ἐνύπνια καὶ πλάνοι ἄκαιροι,	καὶ	φροντίδες οὐχ ἱκνεύμεναι, καὶ ἀγνωσίη
[1]	τε καθαιρήσει καὶ ἥλιον ἀφανιεῖ	καὶ	χειμῶνα καὶ εὐδίην ποιήσει, οὐκ
[1]	τε καθαιρέειν καὶ ἥλιον ἀφανίζειν	καὶ	χειμῶνά τε καὶ εὐδίην ποιέειν
[9]	Ἢν μὲν οὖν πολὺ καταῤῥυῇ	καὶ	χειμῶνος ἔῃ καιρὸς, ἀποκτείνει· ἀπέπνιξε
[1]	κρεῶν δὲ αἰγείου καὶ ἐλάφων	καὶ	χοιρίων καὶ κυνὸς (ταῦτα γὰρ
[15]	διαφθορὴ τοῦ ἐγκεφάλου ὑπὸ φλέγματος	καὶ	χολῆς· γνώσῃ δὲ ἑκάτερα ὧδε·
[18]	ἀπὸ τῶν προσιόντων καὶ ἀπιόντων,	καὶ	ψύχεος, ἡλίου, πνευμάτων μεταβαλλομένων τε
[9]	ἐπικρατῆσαι τοῦ φλέγματος λεπτὸν ἐὸν	καὶ	ψυχρὸν καὶ ὀλίγον, ἀλλ´ αὐτὸ
[18]	καὶ ξηρὸν ποιέειν καὶ θερμὸν	καὶ	ψυχρὸν ὑπὸ διαίτης τὸν ἄνθρωπον,
[1]	οἴονται, ἀλλὰ περὶ δυσσεβείης μᾶλλον,	καὶ	ὡς οἱ θεοὶ οὐκ εἰσὶ,
[1]	ὀρνίθων δὲ ἀλεκτρυόνος καὶ τρυγόνος	καὶ	ὠτίδος, ἔτι δὲ ὅσα νομίζεται
[9]	αἵ τε γὰρ φλέβες εἰσὶ	κοῖλαι	καὶ αἵματος μεσταὶ θερμοῦ, ἃ
[13]	γνῶναι, οὐδὲ θειοτέρη ἢ αἱ	ἄλλαι.	~Εἰδέναι δὲ χρὴ τοὺς ἀνθρώπους,
[3]	τείνουσιν ἐξ ἅπαντος τοῦ σώματος,	πολλαὶ	καὶ λεπταὶ, δύο δὲ παχεῖαι,
[10]	θέρεος ἥκιστα, οὐ γὰρ γίνονται	μεταβολαὶ	ἐξαπιναῖοι. Ὁκόταν δὲ εἴκοσιν ἔτεα
[14]	οὐδὲ θειοτέρη ἢ αἱ ἄλλαι.	~Εἰδέναι	δὲ χρὴ τοὺς ἀνθρώπους, ὅτι
[1]	καὶ μηχανεύμενοι προσποιέονται πλέον τι	εἰδέναι,	καὶ ἀνθρώπους ἐξαπατέουσι προστιθέμενοι τούτοισιν
[1]	θεοσεβέες εἶναι καὶ πλέον τι	εἰδέναι.	Οὗτοι τοίνυν παραμπεχόμενοι καὶ προβαλλόμενοι
[4]	πιεσθῇ, ὥστε τὸ πνεῦμα μὴ	διεξιέναι	διὰ τῆς φλεβὸς, εὐθὺς νάρκη
[6]	αἱ δὲ φλέβες πρὸς βίην	ψυχόμεναι	πρὸς τῷ πλεύμονι καὶ τῇ
[14]	πλάνοι ἄκαιροι, καὶ φροντίδες οὐχ	ἱκνεύμεναι,	καὶ ἀγνωσίη τῶν καθεστεώτων καὶ
[8]	περιγίνονται· κίνδυνος δὲ ξυντραφῆναι καὶ	ξυναυξηθῆναι,	ἢν μὴ θεραπευθῶσι τοῖσιν ἐπιτηδείοισιν.
[11]	τοὺς μὲν καταῤῥόους πυκνοτέρους γίνεσθαι,	ἐκκριθῆναι	δὲ μηκέτι οἷόν τε εἶναι
[11]	τε εἶναι τὸ φλέγμα, μηδὲ	ἀναξηρανθῆναι	τὸν ἐγκέφαλον, ἀλλὰ διαβεβρέχθαι καὶ
[5]	ὃ ἐχρῆν ἐν τῇ μήτρῃ	καθαρθῆναι·	καὶ τὰ οὕτω καθαρθέντα οὐκ
[4]	γὰρ οἷόν τε τὸ πνεῦμα	στῆναι,	ἀλλὰ χωρέει ἄνω καὶ κάτω·
[8]	δεξιὰ, ἀσήμως περιγίνονται· κίνδυνος δὲ	ξυντραφῆναι	καὶ ξυναυξηθῆναι, ἢν μὴ θεραπευθῶσι
[16]	καὶ τοῦ αἵματος, ὥστε μηκέτι	εἶναι	ἀκριβής. ~Διὸ φημὶ τὸν ἐγκέφαλον
[1]	ἔγωγέ τι θεῖον νομίσαιμι τούτων	εἶναι,	ἀλλ´ ἀνθρώπινον, εἰ δὴ τοῦ
[1]	ὥστε μηκέτι τὸ θεῖον αἴτιον	εἶναι,	ἀλλά τι ἀνθρώπινον. Ὅστις γὰρ
[1]	τοῦτο τὸ νόσημα ἀφιερώσαντες τοιοῦτοι	εἶναι	ἄνθρωποι οἷοι καὶ νῦν εἰσι
[1]	μελέτης φασὶν ταῦτα οἷόν τ´	εἶναι	γενέσθαι οἱ ταῦτ´ ἐπιτηδεύοντες, δυσσεβέειν
[1]	λουτροῖσι καθήψησαν, ὥστε δοκέειν αἴτιον	εἶναι.	Ἐγὼ δὲ δοκέω Λιβύων τῶν
[9]	αὐτὸ κρατηθὲν ἐπάγη, ὥστε ἀκρατέα	εἶναι	ἐκεῖνα καθ´ ἃ τὸ αἷμα
[1]	καὶ φεύξιες ἔξω, Ἑκάτης φασὶν	εἶναι	ἐπιβολὰς καὶ ἡρώων ἐφόδους. Καθαρμοῖσί
[1]	εἰκάζουσι, καὶ φασὶ Ποσειδῶνα αἴτιον	εἶναι.	Ἢν δὲ καὶ τῆς κόπρου
[1]	σπῶνται, μητέρα θεῶν φασὶν αἰτίην	εἶναι.	Ἢν δὲ ὀξύτερον καὶ εὐτονώτερον
[2]	πολλοῦ καταβεβιασμένον ἔῃ, ὥστε ἤδη	εἶναι	ἰσχυρότερον τῶν φαρμάκων τῶν προσφερομένων.
[8]	οὖν τῷ φλεβίῳ ἀνάγκη ἀσθενέστερον	εἶναι	καὶ ἐνδεέστερον τοῦτο τοῦ σώματος
[1]	ἱερὸν ἐνόμισαν τοῦτο τὸ πάθος	εἶναι,	καὶ λόγους ἐπιλέξαντες ἐπιτηδείους τὴν
[5]	τῷ ἐγκεφάλῳ, οὕτως ἀνάγκη φλεγματώδεα	εἶναι.	Καὶ ὁκόσοισι μὲν παιδίοισιν ἐοῦσιν
[2]	καὶ τἄλλα πάντα, καὶ ἰητὸν	εἶναι,	καὶ οὐδὲν ἧσσον ἑτέρων, ὅ
[1]	ὁκόσοι δὴ προσποιέονται σφόδρα θεοσεβέες	εἶναι	καὶ πλέον τι εἰδέναι. Οὗτοι
[1]	οὐδὲν ἧσσόν μοι δοκέουσιν ἱεροὶ	εἶναι	καὶ ὑπὸ θεοῦ γίνεσθαι ταύτης
[1]	ἔτι δὲ ὅσα νομίζεται ἰσχυρότατα	εἶναι,	λαχάνων δὲ μίνθης, σκορόδου καὶ
[1]	ἔμοιγε δοκέουσι καὶ θεοὺς οὔτε	εἶναι	νομίζειν οὔτ´ ἐόντας ἰσχύειν οὐδὲν
[1]	μοι δοκέει τῶν ἄλλων θειοτέρη	εἶναι	νούσων οὐδὲ ἱερωτέρη, ἀλλὰ φύσιν
[1]	τὰ νοσήματα, οὔτε ἱερὰ νομίζειν	εἶναι	οὔτε θεῖα· ὅκου γὰρ ὑπὸ
[3]	αὐτὸ τὸ δέρμα, ὥστε κατάδηλος	εἶναι·	παρὰ δὲ τὸ οὖς κρύπτεται
[1]	χειρὶ (ταῦτα γὰρ πάντα κωλύματα	εἶναι)	Ταῦτα δὲ πάντα τοῦ θείου
[11]	ἐκκριθῆναι δὲ μηκέτι οἷόν τε	εἶναι	τὸ φλέγμα, μηδὲ ἀναξηρανθῆναι τὸν
[13]	ἐγκέφαλον καὶ τὰς φλέβας χαλαρωτέρας	εἶναι,	τοῖσι δὲ βορείοισι ξυνίστασθαι τὸ
[17]	ἀκριβής. ~Διὸ φημὶ τὸν ἐγκέφαλον	εἶναι	τὸν ἑρμηνεύοντα τὴν ξύνεσιν. Αἱ
[1]	τερατώδεα, ἃ οὐδεὶς νομίζει ἱερὰ	εἶναι.	Τοῦτο μὲν γὰρ οἱ πυρετοὶ
[2]	οὐδέν τί μοι δοκέει θειότερον	εἶναι	τῶν λοιπῶν, ἀλλὰ φύσιν μὲν
[8]	ἀσθενέστερα μέντοι τὰ μέλεα εἰκὸς	εἶναι,	τῶν φλεβῶν κακωθεισέων. Ὁκόσοισι δ´
[11]	τὸν ἐγκέφαλον, ἀλλὰ διαβεβρέχθαι καὶ	εἶναι	ὑγρόν. Γνοίη δ´ ἄν τις
[1]	ἄνθρωποι ἐνόμισαν θεῖόν τι πρῆγμα	εἶναι	ὑπὸ ἀπειρίης καὶ θαυμασιότητος, ὅτι
[14]	ὅτι ἐξ οὐδενὸς ἡμῖν αἱ	ἡδοναὶ	γίνονται καὶ αἱ εὐφροσύναι καὶ
[7]	καὶ μὴ οἷός τε ἔῃ	διεκδῦναι	ἔξω ὑπὸ τοῦ φλέγματος· ἀΐσσων
[1]	τὰ ἱερὰ φέροντας τῷ θεῷ	ἀποδοῦναι,	εἰ δὴ θεός γέ ἐστιν
[14]	καὶ λῦπαι καὶ ἀνίαι καὶ	δυσφροσύναι	καὶ κλαυθμοί. Καὶ τούτῳ φρονεῦμεν
[14]	αἱ ἡδοναὶ γίνονται καὶ αἱ	εὐφροσύναι	καὶ γέλωτες καὶ παιδιαὶ ἢ
[13]	τῶν ἄλλων οὔτε ἰῆσθαι οὔτε	γνῶναι,	οὐδὲ θειοτέρη ἢ αἱ ἄλλαι.
[9]	ἀποψῦξαι τὸ αἷμα, ὥστε καὶ	πῆξαι,	ἀλλ´ αὐτὸ κρατέεται καὶ καταμίγνυται
[9]	δύναται ἐπικρατῆσαι τὸ φλέγμα, οὐδ´	ἀποψῦξαι	τὸ αἷμα, ὥστε καὶ πῆξαι,
[4]	πνεύματος· αὗται γὰρ ἡμέων εἰσὶν	ἀναπνοαὶ	τοῦ σώματος τὸν ἠέρα ἐς
[18]	γίνεται ἀφ´ ὧν καὶ αἱ	λοιπαὶ	ἀπὸ τῶν προσιόντων καὶ ἀπιόντων,
[8]	ἀνάγκης ταύτης αἱ φλέβες αἱ	λοιπαὶ	κακοῦνται καὶ μέρος τι συνισχναίνονται,
[14]	καὶ παιδιαὶ ἢ ἐντεῦθεν, καὶ	λῦπαι	καὶ ἀνίαι καὶ δυσφροσύναι καὶ
[10]	ἀριστερὰ, ὅτι αἱ φλέβες εἰσὶ	κοιλότεραι	καὶ πλέονες ἢ ἐν τοῖσιν
[9]	μεσταὶ θερμοῦ, ἃ οὐδὲ δύναται	ἐπικρατῆσαι	τὸ φλέγμα, οὐδ´ ἀποψῦξαι τὸ
[13]	γαληνίζει πρῶτον, ὅτι οὐ δύναται	ἐπικρατῆσαι	τοῦ ἠέρος αὐτίκα, τοῦ πρόσθεν
[9]	οὐ γὰρ δύναται τὸ αἷμα	ἐπικρατῆσαι	τοῦ φλέγματος λεπτὸν ἐὸν καὶ
[4]	σώματος τὸν ἠέρα ἐς σφᾶς	ἕλκουσαι,	καὶ ἐς τὸ σῶμα τὸ
[15]	καὶ τὸ σῶμα· ἔπειτα πέπαυται.	Ἀνιᾶται	δὲ καὶ ἀσᾶται παρὰ καιρὸν
[7]	τὰς φλέβας. Ἐκ τουτέων δὲ	σκίδναται	ἐς τὰ λοιπὰ μέρεα κατὰ
[16]	οὕτως ἐς τὸ λοιπὸν σῶμα	σκίδναται	ὁ ἀὴρ, καταλιπὼν ἐν τῷ
[9]	αἵματος μεσταὶ θερμοῦ, ἃ οὐδὲ	δύναται	ἐπικρατῆσαι τὸ φλέγμα, οὐδ´ ἀποψῦξαι
[13]	ἀλλὰ γαληνίζει πρῶτον, ὅτι οὐ	δύναται	ἐπικρατῆσαι τοῦ ἠέρος αὐτίκα, τοῦ
[8]	γὰρ φλέβια λεπτὰ ἐόντα οὐ	δύναται	παραδέχεσθαι τὸ φλέγμα ὑπὸ πάχεος
[9]	μοῦνον, παράπληκτον ποιέει· οὐ γὰρ	δύναται	τὸ αἷμα ἐπικρατῆσαι τοῦ φλέγματος
[18]	ἀνθρώποισι τὴν τοιαύτην μεταβολὴν καὶ	δύναται	ὑγρὸν καὶ ξηρὸν ποιέειν καὶ
[17]	δὲ οὐχ οὕτως ἔχει, ἀλλὰ	σπᾶται	μὲν ὥσπερ αἱ φρένες καὶ
[15]	ἔπειτα πέπαυται. Ἀνιᾶται δὲ καὶ	ἀσᾶται	παρὰ καιρὸν ψυχομένου τοῦ ἐγκεφάλου
[3]	ἥπατος οὕτως ἔχει τῶν φλεβῶν.	Διατέταται	δὲ καὶ ἀπὸ τοῦ σπληνὸς
[15]	παριστῶνται, ὑπὸ μεταστάσιος τοῦ ἐγκεφάλου·	μεθίσταται	δὲ θερμαινόμενος· θερμαίνεται δὲ ὑπὸ
[18]	φθίνει καὶ ἀμαυροῦται. Ὅστις δὲ	ἐπίσταται	ἐν ἀνθρώποισι τὴν τοιαύτην μεταβολὴν
[1]	ἔχει. Ὁκόσα δὲ δείματα νυκτὸς	παρίσταται	καὶ φόβοι καὶ παράνοιαι καὶ
[7]	κόπρος ὑπέρχεται ὑπὸ βίης πνιγομένου·	πνίγεται	δὲ τοῦ ἥπατος καὶ τῆς
[7]	ποιήσηται, ἄφωνός τε γίνεται καὶ	πνίγεται,	καὶ ἀφρὸς ἐκ τοῦ στόματος
[10]	φλέγμα, καὶ οὕτω τὸν κατάῤῥοον	ποιέεται.	Ἐπικαταῤῥέει δὲ καὶ ἐξ ἀδήλου,
[3]	καθήκει ἐς τὸν πόδα, καὶ	καλέεται	κοίλη φλέψ· ἡ δὲ ἑτέρη
[17]	πρὸς τῇ καρδίῃ ἅπερ ὦτα	καλέεται,	οὐδὲν ἐς τὴν ἀκοὴν ξυμβαλλόμενα.
[16]	ἑωυτὸν, ἐς τὸν ἐγκέφαλον πρῶτον	ἀφικνέεται,	καὶ οὕτως ἐς τὸ λοιπὸν
[1]	ἡ δύναμις ὑπὸ ἀνθρώπου γνώμης	κρατέεται	καὶ δεδούλωται. Ἴσως δὲ οὐχ
[9]	ὥστε καὶ πῆξαι, ἀλλ´ αὐτὸ	κρατέεται	καὶ καταμίγνυται τῷ αἵματι ταχέως·
[11]	ἐστιν ὑπὸ πολυπληθίης, καὶ εὐθὺς	κρατέεται	ὑπὸ τοῦ αἵματος καὶ διαθερμαίνεται.
[13]	αὐτὸ τοῦτο καὶ τὴν γῆν	ἐργάζεται	καὶ τὴν θάλασσαν καὶ τοὺς
[13]	Ὁ δὲ νότος τἀναντία τουτέῳ	ἐργάζεται·	πρῶτον μὲν γὰρ ἄρχεται τὸν
[1]	καὶ ὠτίδος, ἔτι δὲ ὅσα	νομίζεται	ἰσχυρότατα εἶναι, λαχάνων δὲ μίνθης,
[1]	τὰ βλάπτοντα, τοῦ δὲ θείου	ἀφανίζεται	ἡ δύναμις. Οὕτως οὖν ἔμοιγε
[3]	τὸ οὖς κρύπτεται καὶ ἐνταῦθα	σχίζεται,	καὶ τὸ μὲν παχύτατον καὶ
[1]	μὴ γινώσκειν τὸ θεῖον αὐτῇ	διασώζεται,	κατὰ δὲ τὴν εὐπορίην τοῦ
[15]	αὐτοῦ δὲ τοῦ πάθεος καὶ	ἐπιλήθεται.	Ἐκ νυκτῶν δὲ βοᾷ καὶ
[11]	νούσῳ, οὐκ ἔτι ἰήσιμος γίνεται·	διεσθίεται	γὰρ ὁ ἐγκέφαλος ὑπὸ τοῦ
[11]	ἐγκέφαλος ὑπὸ τοῦ φλέγματος καὶ	τήκεται,	τὸ δὲ ἀποτηκόμενον ὕδωρ γίνεται,
[10]	τότε γὰρ ἀποκρίνεται τὸ φλέγμα.	Ἀποτήκεται	μὲν γὰρ ἐκ τῆς θέρμης
[10]	τοῦ σπληνός. Ἐπικαταῤῥέει δὲ καὶ	ἀποτήκεται	τοῖσι μὲν παιδίοισι μάλιστα, οἷσιν
[7]	τε καὶ τὰς φλέβας ἀὴρ	ξυμβάλλεται	ἐς τὰς κοιλίας ἐσιὼν καὶ
[7]	διαψύχει, καὶ ἄλλο τι οὐδὲν	ξυμβάλλεται·	ὁ δ´ ἐς τὸν πλεύμονά
[6]	καρδίῃ πηδῶσι, καὶ ἡ καρδίη	πάλλεται,	ὥστε ὑπὸ τῆς ἀνάγκης ταύτης
[17]	ὁ ἠὴρ, ὁ ἐγκέφαλος πρῶτος	αἰσθάνεται·	διὸ καὶ τὰ νουσήματα ἐς
[17]	τοῦτο πάσχειν· διότι ἡ καρδίη	αἰσθάνεταί	τε μάλιστα καὶ αἱ φρένες.
[13]	ἄλλου τινὸς ὑγροῦ, πάντα ταῦτα	αἰσθάνεται	τοῦ νότου καὶ διαλλάσσει τὴν
[13]	τῷ ἔλασσον· ἅπαντα δὲ ταῦτα	αἰσθάνεται	τοῦ πνεύματος τούτου, καὶ ἔκ
[17]	τῆς φρονήσιος τοῦ ἠέρος πρῶτος	αἰσθάνεται	τῶν ἐν τῷ σώματι ἐνεόντων,
[15]	τοῦ ἐγκεφάλου· μεθίσταται δὲ θερμαινόμενος·	θερμαίνεται	δὲ ὑπὸ τῆς χολῆς, ὁκόταν
[15]	χολώδεες, οἱ φλεγματώδεες δὲ οὔ·	διαθερμαίνεται	δὲ καὶ ἐπὴν τὸ αἷμα
[11]	κρατέεται ὑπὸ τοῦ αἵματος καὶ	διαθερμαίνεται.	~Ὁκόσοι δὲ ἤδη ἐθάδες εἰσὶ
[11]	οὐχ ὁ θεὸς τὸ σῶμα	λυμαίνεται,	ἀλλ´ ἡ νοῦσος. Οὕτω δ´
[18]	καλεομένη ἐκ τῶν αὐτῶν προφασίων	γίνεται	ἀφ´ ὧν καὶ αἱ λοιπαὶ
[16]	ὁ ἐγκέφαλος γινώσκῃ, τοιαῦτα πρήσσουσι·	γίνεται	γὰρ παντὶ τῷ σώματι τῆς
[15]	τοσοῦτον καὶ φρονέει ὁ ἄνθρωπος.	~Γίνεται	δὲ ἡ διαφθορὴ τοῦ ἐγκεφάλου
[11]	τῇ νούσῳ, οὐκ ἔτι ἰήσιμος	γίνεται·	διεσθίεται γὰρ ὁ ἐγκέφαλος ὑπὸ
[3]	τρόπῳ καὶ ἐξ οἵης προφάσιος	γίνεται,	ἐγὼ φράσω σαφέως. Ὁ ἐγκέφαλος
[13]	καὶ ἔκ τε λαμπρῶν δνοφερώδεα	γίνεται,	ἔκ τε ψυχρῶν θερμὰ, καὶ
[4]	στῇ που καὶ ἀποληφθῇ, ἀκρατὲς	γίνεται	ἐκεῖνο τὸ μέρος ὅπου ἂν
[18]	αὐτοῖσι τούτοισιν ἀφ´ ὅτων καὶ	γίνεται·	ἕτερον γὰρ ἑτέρῳ τροφή ἐστι,
[8]	Τοῖσι μὲν οὖν παιδίοισιν οὕτω	γίνεται,	ἢ ὅτι τούτων ἐγγυτάτω. ~Τοὺς
[8]	πουλύ· οὐ γὰρ ἔτι ἐπίληπτον	γίνεται,	ἢν ἅπαξ ἐπισημανθῇ, διὰ τόδε
[6]	ἔωσιν οἱ κατάῤῥοοι, πυκνότερα ἐπίληπτος	γίνεται,	ἢν δὲ μὴ, ἀραιότερα. Ταῦτα
[2]	φλεγματώδης, καὶ ἐκ χολώδεος χολώδης	γίνεται,	καὶ ἐκ φθινώδεος φθινώδης, καὶ
[13]	τούτων. Οὕτως ἡ νοῦσος αὕτη	γίνεται	καὶ θάλλει ἀπὸ τῶν προσιόντων
[5]	τὸν ἄλλον χρῶτα, καὶ σιαλώδεα	γίνεται	καὶ μυξόῤῥοα, ταῦτα μὲν ῥήϊστα
[11]	τήκεται, τὸ δὲ ἀποτηκόμενον ὕδωρ	γίνεται,	καὶ περιέχει τὸν ἐγκέφαλον ἐκτὸς
[7]	τὸν κατάῤῥοον ποιήσηται, ἄφωνός τε	γίνεται	καὶ πνίγεται, καὶ ἀφρὸς ἐκ
[1]	γὰρ ὑπὸ καθαρμῶν τοιούτων μετάστατα	γίνεται	καὶ ὑπὸ θεραπείης τοιῆσδε, τί
[10]	τοῦτο πάσχει, καὶ οὕτως ἐπίληπτος	γίνεται	κατὰ τὰ προειρημένα. Κίνδυνος δὲ
[11]	νοτίοισιν· ἥ τε ἀπάλλαξις χαλεπὴ	γίνεται·	ὁ γὰρ ἐγκέφαλος ὑγρότερος γέγονε
[7]	ἡ κόπρος κάτω· καὶ ταῦτα	γίνεται	ὁτὲ μὲν ἐς τὰ ἀριστερὰ,
[10]	τὸ πνεῦμα ταχέως ἀναλαβεῖν, οἷα	γίνεται	παιδίοισι πολλάκις· ὅ τι δ´
[9]	τὸν ἠέρα, καὶ τὸ φρόνημα	γίνεται,	τά τε σημήϊα τὰ προειρημένα
[5]	τὰ οὕτω καθαρθέντα οὐκ ἐπίληπτα	γίνεται	ταύτῃ τῇ νούσῳ ὡς ἐπὶ
[8]	ὁκόσα μὲν παιδία σμικρὰ κατάληπτα	γίνεται	τῇ νούσῳ ταύτῃ, τὰ πολλὰ
[10]	Τοῖσι μὲν αὕτη ἡ πρόφασις	γίνεται,	τοῖσι δὲ καὶ ἐπειδὰν ἐξαπίνης
[2]	νουσημάτων· τοῖσι γὰρ φλεγματώδεσι φύσει	γίνεται·	τοῖσι δὲ χολώδεσιν οὐ προσπίπτει·
[5]	ἔχει. ~Ἡ δὲ νοῦσος αὕτη	γίνεται	τοῖσι μὲν φλεγματίῃσι, τοῖσι δὲ
[1]	κόπρου τι παρέῃ, ὃ πολλάκις	γίνεται	ὑπὸ τῆς νούσου βιαζομένοισιν, Ἐνοδίου
[1]	καὶ τὰ λοιπὰ νουσήματα, ὅθεν	γίνεται.	Φύσιν δὲ αὐτῇ καὶ πρόφασιν
[2]	νουσήματα, καὶ πρόφασιν ὅθεν ἕκαστα	γίνεται·	φύσιν δὲ τοῦτο καὶ πρόφασιν
[8]	ἢ ἐς τὰς ἐπὶ θάτερα,	περιγίνεται	ἐπίσημα ἐόντα· ἢ γὰρ στόμα
[10]	θέρμης καὶ διαχύσιος τοῦ ἐγκεφάλου·	ἀποκρίνεται	δὲ ἀπὸ τῆς ψύξιός τε
[10]	φρίξῃ ὁ ἐγκέφαλος· τότε γὰρ	ἀποκρίνεται	τὸ φλέγμα. Ἀποτήκεται μὲν γὰρ
[5]	καὶ οὔτε ἥλιον οὔτε ψῦχος	ἀνέξεται·	ἢν δὲ ἀπὸ ἑνός τινος
[18]	γὰρ τῆς συνηθείης θάλλει καὶ	αὔξεται,	ὑπὸ δὲ τοῦ πολεμίου φθίνει
[5]	ἔτι ἐν τῇ μήτρῃ ἐόντος·	καθαίρεται	γὰρ καὶ ἀνθέει, ὥσπερ τἄλλα
[5]	ἡλικίης· ἐνταῦθα γὰρ ἀφίει καὶ	ἐκκαθαίρεται	τὸ φλέγμα, ὃ ἐχρῆν ἐν
[6]	καὶ ἄσθματα, καὶ τὰ στήθεα	διαφθείρεται,	ἔνιοι δὲ καὶ κυφοὶ γίνονται·
[1]	ἀποφέρουσιν, ὅπη μηδεὶς ἅψεται μηδὲ	ἐπιβήσεται·	τὰ δ´ ἐχρῆν ἐς τὰ
[12]	αὐτὸν ἐλάχιστοι πεσόντα, εὐθύς τε	ἐγκαλύπτεται·	τοῦτο δὲ ποιέει ὑπ´ αἰσχύνης
[3]	εἶναι· παρὰ δὲ τὸ οὖς	κρύπτεται	καὶ ἐνταῦθα σχίζεται, καὶ τὸ
[6]	τοῦ παλμοῦ καὶ τοῦ ἄσθματος·	παύεται	δὲ ὅκως ἂν τοῦ πλήθεος
[6]	διαχυθῇ ἐς τὰς φλέβας· ἔπειτα	παύεται	τοῦ παλμοῦ καὶ τοῦ ἄσθματος·
[13]	καὶ τὰ φρέατα καὶ ὅσα	φύεται	καὶ ἐν οἷσιν ὑγρὸν ἔνεστιν·
[6]	καὶ τὴν ὀρθοπνοίην. Οὐ γὰρ	δέχεται	τὸ πνεῦμα ὅσον ἐθέλει, μέχρις
[16]	δὲ φρόνησιν αὐτῷ ὁ ἀὴρ	παρέχεται.	Οἱ δὲ ὀφθαλμοὶ καὶ τὰ
[5]	φλεγματίῃσι, τοῖσι δὲ χολώδεσιν οὔ.	Ἄρχεται	δὲ φύεσθαι ἐπὶ τοῦ ἐμβρύου
[2]	ἰσχυρότερον τῶν φαρμάκων τῶν προσφερομένων.	Ἄρχεται	δὲ ὥσπερ καὶ τἄλλα νουσήματα
[13]	τουτέῳ ἐργάζεται· πρῶτον μὲν γὰρ	ἄρχεται	τὸν ἠέρα ξυνεστεῶτα τήκειν καὶ
[15]	ἐπὶ τὸν ἐγκέφαλον καὶ ἐπιζέσῃ.	Ἔρχεται	δὲ κατὰ τὰς φλέβας πουλὺ
[7]	πρῶτον μὲν ἐς τὸν ἐγκέφαλον	ἔρχεται,	ἔπειτα δὲ ἐς τὴν κοιλίην
[2]	ἔχεσθαί τινα; ὡς ὁ γόνος	ἔρχεται	πάντοθεν τοῦ σώματος, ἀπό τε
[7]	ὅσον μὲν ἐς τὴν κοιλίην	ἔρχεται,	τοῦτο μὲν τὴν κοιλίην διαψύχει,
[7]	Ἀφρὸς δὲ ἐκ τοῦ στόματος	προέρχεται	ἐκ τοῦ πλεύμονος· ὅταν γὰρ
[5]	μήτε μύξα μήτε σίελον αὐτοῖς	προέρχεται	μηδὲν, μήτε ἐν τῇσι μήτρῃσι
[7]	ὥσπερ ἀποθνήσκων. Ἡ δὲ κόπρος	ὑπέρχεται	ὑπὸ βίης πνιγομένου· πνίγεται δὲ
[8]	ὑπὸ πάχεος καὶ πλήθεος, ἀλλ´	ἀποψύχεται	καὶ πήγνυται τὸ αἷμα, καὶ
[6]	πλεύμονα ἢ ἐπὶ τὴν καρδίην,	ἀποψύχεται	τὸ αἷμα· αἱ δὲ φλέβες
[1]	τὰ οὔρεα ἀποφέρουσιν, ὅπη μηδεὶς	ἅψεται	μηδὲ ἐπιβήσεται· τὰ δ´ ἐχρῆν
[15]	καὶ οἱ ὀφθαλμοὶ ἐρεύθονται, ὁκόταν	φοβῆται,	καὶ ἡ γνώμη ἐπινοέῃ τι
[1]	Ἢν δὲ ὀξύτερον καὶ εὐτονώτερον	φθέγγηται,	ἵππῳ εἰκάζουσι, καὶ φασὶ Ποσειδῶνα
[1]	καὶ αὔξει καὶ μὴ ἐσθιόμενα	ἰῆται,	οὐκ ἐστὶν ἄρα ὁ θεὸς
[11]	παιδίου συνηύξηται καὶ συντέτροφεν, ἔθος	πεποίηται	ἐν τῇσι μεταβολῇσι τῶν πνευμάτων
[5]	μηδὲν, μήτε ἐν τῇσι μήτρῃσι	πεποίηται	τὴν κάθαρσιν, τούτοισιν ἐπικίνδυνόν ἐστιν
[17]	καὶ ἤν τις μεταβολὴ ἰσχυροτέρη	γένηται	ἐν τῷ ἠέρι ὑπὸ τῶν
[10]	τι δ´ ἂν τούτων αὐτῷ	γένηται,	εὐθὺς ἔφριξε τὸ σῶμα, καὶ
[5]	ἢν δὲ ἀπὸ ἑνός τινος	γένηται	ἢ ὀφθαλμοῦ ἢ οὔατος, ἢ
[14]	ἀλλ´ ἢ θερμότερος τῆς φύσιος	γένηται	ἢ ψυχρότερος ἢ ὑγρότερος ἢ
[9]	ἢν ἐπ´ ἀμφότερα ὁ κατάῤῥοος	γένηται·	ἢν δὲ ἐπὶ θάτερα μοῦνον,
[10]	τὸν ἐγκέφαλον, ἔπειτα ἐν ψύχει	γένηται	καὶ ῥιγώσῃ, ἢ καὶ ἐκ
[5]	τοῦ ἐγκεφάλου καὶ ἀπότηξις πολλὴ	γένηται,	νοσώδεά τε τὴν κεφαλὴν ἕξει
[11]	ἀνθρώπῳ· ὁκόταν γὰρ ὁ χρόνος	γένηται	τῇ νούσῳ, οὐκ ἔτι ἰήσιμος
[5]	ἔχῃ· ἢν δὲ κάθαρσις μὴ	ἐπιγένηται,	ἀλλὰ ξυστραφῇ τῷ ἐγκεφάλῳ, οὕτως
[8]	ἀποθνήσκει, ἢν πουλὺ τὸ ῥεῦμα	ἐπιγένηται	καὶ νότιον ἔῃ· τὰ γὰρ
[9]	δὲ πρεσβυτέρους οὐκ ἀποκτείνει, ὁκόταν	ἐπιγένηται,	οὐδὲ διαστρέφει· αἵ τε γὰρ
[9]	ἰσχύν. Τοῖσι δὲ πρεσβυτάτοισιν ὁκόταν	ἐπιγένηται	τοῦτο τὸ νούσημα, διὰ τοῦτο
[15]	κέκραγεν, ὁκόταν ἐξαπίνης ὁ ἐγκέφαλος	διαθερμαίνηται·	τοῦτο δὲ πάσχουσιν οἱ χολώδεες,
[17]	ὡρέων, καὶ αὐτὸς ἑωυτοῦ διάφορος	γίνηται	ὁ ἠὴρ, ὁ ἐγκέφαλος πρῶτος
[17]	ἤν τις πόνος ἢ τάσις	γίνηται	τῷ ἀνθρώπῳ· ἀνάγκη γὰρ καὶ
[11]	θερμοῦ ἐόντος. ~δὲ ἀπὸ παιδίου	συνηύξηται	καὶ συντέτροφεν, ἔθος πεποίηται ἐν
[15]	τῷ ὕπνῳ πάσχει· ὁκόταν δὲ	ἐπέγρηται	καὶ καταφρονήσῃ καὶ τὸ αἷμα
[7]	φλέβας, ἃς προείρηκα, τὸν κατάῤῥοον	ποιήσηται,	ἄφωνός τε γίνεται καὶ πνίγεται,
[8]	ἀμφοτέρας τὰς φλέβας τὸν κατάῤῥοον	ποιήσηται,	ἢ ἐς τὰς ἐπὶ θάτερα,
[6]	~Ἢν δὲ ἐπὶ τὴν καρδίην	ποιήσηται	ὁ κατάῤῥοος τὴν πορείην, παλμὸς
[7]	ἀποκλείσῃ τὸν ἠέρα καὶ μὴ	παραδέχηται	μήτε ἐς τὸν ἐγκέφαλον μήτε
[1]	δὲ διὰ τὸ θαυμάσιον θεῖον	νομιεῖται,	πολλὰ τὰ ἱερὰ νουσήματα ἔσται
[1]	ὑπὸ τῆς νούσου βιαζομένοισιν, Ἐνοδίου	πρόσκειται	ἡ προσωνυμίη· ἢν δὲ λεπτότερον
[15]	θορυβέουσιν, οἱ δὲ ὑπὸ χολῆς	κεκράκται	καὶ κακοῦργοι καὶ οὐκ ἀτρεμαῖοι,
[17]	παρέχουσιν ὑπὸ λεπτότητος καὶ ὅτι	ἀνατέτανται	μάλιστα ἐν τῷ σώματι, καὶ
[14]	παραφρονέομεν, καὶ δείματα καὶ φόβοι	παρίστανται	ἡμῖν τὰ μὲν νύκτωρ, τὰ
[17]	προσπῖπτον, ἀλλ´ ὑπ´ ἀμφοτέρων τούτων	τεθορύβηνται	διὰ τὴν ἀσθενείην τῆς φύσιος·
[1]	γὰρ καθάπαξ, ἀλλὰ πλεονάκις ταῦτα	μέμνηνται·	κἢν μὲν γὰρ αἶγα μιμῶνται,
[1]	ἀπόλλυται. Τοιαῦτα λέγοντες καὶ μηχανεύμενοι	προσποιέονται	πλέον τι εἰδέναι, καὶ ἀνθρώπους
[1]	ἀγύρται καὶ ἀλαζόνες, ὁκόσοι δὴ	προσποιέονται	σφόδρα θεοσεβέες εἶναι καὶ πλέον
[1]	ὑγιαίνειν, ὅτι ἐν αἰγείοισι δέρμασι	κατακέονται	καὶ κρέασιν αἰγείοισι χρῶνται, ἐπεὶ
[1]	βίου δεόμενοι πολλὰ καὶ παντοῖα	τεχνέονται	καὶ ποικίλλουσιν ἔς τε τἄλλα
[1]	καὶ ἡρώων ἐφόδους. Καθαρμοῖσί τε	χρέονται	καὶ ἐπαοιδῇσι, καὶ ἀνοσιώτατόν γε
[15]	πρόσωπον φλογιᾷ, καὶ οἱ ὀφθαλμοὶ	ἐρεύθονται,	ὁκόταν φοβῆται, καὶ ἡ γνώμη
[1]	δοκέουσι τοὺς λόγους ποιέεσθαι, ὡς	οἴονται,	ἀλλὰ περὶ δυσσεβείης μᾶλλον, καὶ
[11]	τῇσιν αἰξίν· αὗται γὰρ πυκνότατα	λαμβάνονται·	ἢν διακόψῃς τὴν κεφαλὴν, εὑρήσεις
[17]	τὴν ἀσθενείην τῆς φύσιος· ἐπεὶ	αἰσθάνονταί	γε οὐδενὸς πρότερον τῶν ἐν
[8]	λοιπαὶ κακοῦνται καὶ μέρος τι	συνισχναίνονται,	ὡς τὸν μὲν ἠέρα δέχεσθαι,
[14]	ἐξ οὐδενὸς ἡμῖν αἱ ἡδοναὶ	γίνονται	καὶ αἱ εὐφροσύναι καὶ γέλωτες
[11]	καὶ διὰ τοῦτο πυκνότερον ἐπίληπτοι	γίνονται	καὶ ῥᾷον. Διὸ δὴ πουλυχρόνιος
[7]	ἄνθρωπον. Αἱ δὲ χεῖρες ἀκρατέες	γίνονται	καὶ σπῶνται, τοῦ αἵματος ἀτρεμίσαντος
[10]	δὲ θέρεος ἥκιστα, οὐ γὰρ	γίνονται	μεταβολαὶ ἐξαπιναῖοι. Ὁκόταν δὲ εἴκοσιν
[6]	διαφθείρεται, ἔνιοι δὲ καὶ κυφοὶ	γίνονται·	ὁκόταν γὰρ ἐπικατέλθῃ τὸ φλέγμα
[8]	καὶ ἐς τὰ δεξιὰ, ἀσήμως	περιγίνονται·	κίνδυνος δὲ ξυντραφῆναι καὶ ξυναυξηθῆναι,
[17]	κοιλίην οὐκ ἔχουσι πρὸς ἣν	δέξονται	ἢ ἀγαθὸν ἢ κακὸν προσπῖπτον,
[7]	χεῖρες συσπῶνται, καὶ τὰ ὄμματα	διαστρέφονται,	καὶ οὐδὲν φρονέουσιν, ἐνίοισι δὲ
[7]	ὥσπερ εἰώθει. Καὶ οἱ ὀφθαλμοὶ	διαστρέφονται,	τῶν φλεβίων ἀποκλειομένων τοῦ ἠέρος
[9]	τῷ αἵματι ταχέως· καὶ οὕτω	παραδέχονται	αἱ φλέβες τὸν ἠέρα, καὶ
[1]	καὶ τἄλλα τὰ τοιουτότροπα πάντα	ὑποδέχονται	ἐπίστασθαι, εἴτε καὶ ἐκ τελετέων
[8]	ταύτης αἱ φλέβες αἱ λοιπαὶ	κακοῦνται	καὶ μέρος τι συνισχναίνονται, ὡς
[12]	δὲ πλεονάκις κατάληπτοι γένωνται, ἐπειδὰν	προαίσθωνται,	φεύγουσι παρὰ τὰς μητέρας ἢ
[1]	τοῦ τρόπου τῆς ἰήσιος ᾧ	ἰῶνται,	ἀπόλλυται, ὅτι καθαρμοῖσί τε ἰῶνται
[1]	ἰῶνται, ἀπόλλυται, ὅτι καθαρμοῖσί τε	ἰῶνται	καὶ ἐπαοιδῇσιν. Εἰ δὲ διὰ
[1]	μέμνηνται· κἢν μὲν γὰρ αἶγα	μιμῶνται,	κἢν βρύχωνται, κἢν τὰ δεξιὰ
[12]	ἀηθίης· ὅταν δὲ πλεονάκις κατάληπτοι	γένωνται,	ἐπειδὰν προαίσθωνται, φεύγουσι παρὰ τὰς
[9]	παράπληκτον ποιέει, ὅτι αἱ φλέβες	κεκένωνται	καὶ τὸ αἷμα ὀλίγον τέ
[15]	δρῶντες. Ἢν μὲν οὖν ξυνεχέως	μαίνωνται,	αὗται αὐτοῖς αἱ προφάσιές εἰσιν·
[1]	κἢν βρύχωνται, κἢν τὰ δεξιὰ	σπῶνται,	μητέρα θεῶν φασὶν αἰτίην εἶναι.
[7]	δὲ χεῖρες ἀκρατέες γίνονται καὶ	σπῶνται,	τοῦ αἵματος ἀτρεμίσαντος καὶ μὴ
[7]	ὁδόντες συνηρείκασι, καὶ αἱ χεῖρες	συσπῶνται,	καὶ τὰ ὄμματα διαστρέφονται, καὶ
[1]	ἔξω καὶ παραφρονέοντας μέχρις ἂν	ἐπέγρωνται,	ἔπειτα δὲ ὑγιέας ἐόντας καὶ
[1]	δέρμασι κατακέονται καὶ κρέασιν αἰγείοισι	χρῶνται,	ἐπεὶ οὐκ ἔχουσιν οὔτε στρῶμα
[15]	ἢν δὲ δείματα καὶ φόβοι	παριστῶνται,	ὑπὸ μεταστάσιος τοῦ ἐγκεφάλου· μεθίσταται
[7]	ὑπὸ τοῦ φλέγματος καὶ μὴ	παραδέχωνται,	ἄφωνον καθιστᾶσι καὶ ἄφρονα τὸν
[1]	μὲν γὰρ αἶγα μιμῶνται, κἢν	βρύχωνται,	κἢν τὰ δεξιὰ σπῶνται, μητέρα
[3]	ἅπαντος τοῦ σώματος, πολλαὶ καὶ	λεπταὶ,	δύο δὲ παχεῖαι, ἡ μὲν
[1]	νῦν εἰσι μάγοι τε καὶ	καθάρται	καὶ ἀγύρται καὶ ἀλαζόνες, ὁκόσοι
[1]	μάγοι τε καὶ καθάρται καὶ	ἀγύρται	καὶ ἀλαζόνες, ὁκόσοι δὴ προσποιέονται
[8]	ἐπίσημα ἐόντα· ἢ γὰρ στόμα	παρέσπασται	ἢ ὀφθαλμὸς ἢ αὐχὴν ἢ
[1]	νομιεῖται, πολλὰ τὰ ἱερὰ νουσήματα	ἔσται	καὶ οὐχὶ ἓν, ὡς ἐγὼ
[10]	ἢ οὐδένα· αἱ γὰρ φλέβες	μεσταί	εἰσιν αἵματος, καὶ ὁ ἐγκέφαλος
[9]	φλέβες εἰσὶ κοῖλαι καὶ αἵματος	μεσταὶ	θερμοῦ, ἃ οὐδὲ δύναται ἐπικρατῆσαι
[3]	τῶν δεξιῶν καὶ τοῦ πλεύμονος·	ἀπέσχισται	δὲ καὶ ἐς τὴν καρδίην
[10]	τὸ φλέγμα. Τοῖσι μὲν παιδίοισιν	αὗται	αἱ προφάσιες τῆς ἐπιλήψιός εἰσι
[15]	Ἢν μὲν οὖν ξυνεχέως μαίνωνται,	αὗται	αὐτοῖς αἱ προφάσιές εἰσιν· ἢν
[4]	ἐσαγόμεθα τὸ πουλὺ τοῦ πνεύματος·	αὗται	γὰρ ἡμέων εἰσὶν ἀναπνοαὶ τοῦ
[11]	ταύτης καὶ μάλιστα τῇσιν αἰξίν·	αὗται	γὰρ πυκνότατα λαμβάνονται· ἢν διακόψῃς
[15]	φλέβας καὶ τὸ σῶμα· ἔπειτα	πέπαυται.	Ἀνιᾶται δὲ καὶ ἀσᾶται παρὰ
[15]	ἐς τὰς φλέβας τὰς προειρημένας,	πέπαυται.	~Κατὰ ταῦτα νομίζω τὸν ἐγκέφαλον
[1]	τρόπου τῆς ἰήσιος ᾧ ἰῶνται,	ἀπόλλυται,	ὅτι καθαρμοῖσί τε ἰῶνται καὶ
[1]	τούτῳ τῷ λόγῳ τὸ θεῖον	ἀπόλλυται.	Τοιαῦτα λέγοντες καὶ μηχανεύμενοι προσποιέονται
[8]	καὶ πλήθεος, ἀλλ´ ἀποψύχεται καὶ	πήγνυται	τὸ αἷμα, καὶ οὕτως ἀποθνήσκει.
[9]	πῆξαι, ἀλλ´ αὐτὸ κρατέεται καὶ	καταμίγνυται	τῷ αἵματι ταχέως· καὶ οὕτω
[5]	ἢ φλέψ τις συνισχνανθῇ, ἐκεῖνο	κακοῦται	τὸ μέρος, ὁκοίως ἂν καὶ
[18]	δὲ τοῦ πολεμίου φθίνει καὶ	ἀμαυροῦται.	Ὅστις δὲ ἐπίσταται ἐν ἀνθρώποισι
[1]	ὑπὸ ἀνθρώπου γνώμης κρατέεται καὶ	δεδούλωται.	Ἴσως δὲ οὐχ οὕτως ἔχει
[16]	οὐχὶ ἀκραιφνὴς, ἀλλ´ ἐπιμεμιγμένος τῇ	ἰκμάδι	τῇ ἀπὸ τῶν σαρκῶν καὶ
[1]	μηδὲ φορέειν, μηδὲ πόδα ἐπὶ	ποδὶ	ἔχειν, μηδὲ χεῖρα ἐπὶ χειρὶ
[1]	πῶς οὐ δεινοὶ αὐτοῖσίν εἰσιν;	εἰ	γὰρ ἄνθρωπος μαγεύων τε καὶ
[2]	καὶ τἄλλα νουσήματα κατὰ γένος·	εἰ	γὰρ ἐκ φλεγματώδεος φλεγματώδης, καὶ
[16]	φρόνιμόν τε καὶ γνώμην ἔχον·	εἰ	γὰρ ἐς τὸ σῶμα πρῶτον
[1]	ἀνόσιόν ἐστιν, ὡς ἐγὼ διδάξω.	Εἰ	γὰρ σελήνην τε καθαιρέειν καὶ
[1]	δόξα εἴη καὶ ἡ δεξιότης,	εἰ	δὲ ἀποθάνοι, ἐν ἀσφαλεῖ καθισταῖντο
[1]	καθαρμοῖσί τε ἰῶνται καὶ ἐπαοιδῇσιν.	Εἰ	δὲ διὰ τὸ θαυμάσιον θεῖον
[1]	οὐδὲν ἢ αἶγες καὶ βόες.	Εἰ	δὲ ταῦτα προσφερόμενα καὶ ἐσθιόμενα
[1]	ἱερὰ φέροντας τῷ θεῷ ἀποδοῦναι,	εἰ	δὴ θεός γέ ἐστιν αἴτιος.
[1]	νομίσαιμι τούτων εἶναι, ἀλλ´ ἀνθρώπινον,	εἰ	δὴ τοῦ θείου ἡ δύναμις
[2]	δὲ χολώδεσιν οὐ προσπίπτει· καίτοι	εἰ	θειότερόν ἐστι τῶν ἄλλων, τοῖσιν
[1]	καὶ ἄλλα; προφάσιας λέγοντες, ὅκως,	εἰ	μὲν ὑγιὴς γένοιτο, αὐτῶν ἡ
[18]	ταύτην τὴν νοῦσον ἰῷτο ἂν,	εἰ	τοὺς καιροὺς διαγινώσκοι τῶν ξυμφερόντων,
[1]	περιῤῥαινόμεθα οὐχ ὡς μιαινόμενοι, ἀλλ´	εἴ	τι καὶ πρότερον ἔχομεν μύσος,
[17]	φρονέειν τε καὶ νοέειν, πλὴν	εἴ	τι ὥνθρωπος ὑπερχαρείη ἐξ ἀδοκήτου
[5]	καὶ μυξόῤῥοα, ταῦτα μὲν ῥήϊστα	διάγει	προϊούσης τῆς ἡλικίης· ἐνταῦθα γὰρ
[3]	ἅπασιν· τὸ δὲ μέσον αὐτοῦ	διείργει	μῆνιγξ λεπτή· διὸ οὐκ αἰεὶ
[18]	τῷ δὲ κάκωσις. Τοῦτο οὖν	δεῖ	τὸν ἰητρὸν ἐπίστασθαι, ὅκως τὸν
[2]	τῶν ἄλλων, τοῖσιν ἅπασιν ὁμοίως	ἔδει	γίνεσθαι τὴν νοῦσον ταύτην, καὶ
[1]	ἐς τὴν νοῦσον ταύτην, ἑκάστῳ	εἴδει	τοῦ πάθεος θεῷ τὴν αἰτίην
[3]	αἰεὶ κατὰ τωὐτὸ τῆς κεφαλὴς	ἀλγέει,	ἀλλ´ ἐν μέρει ἑκάτερον, ὁτὲ
[5]	μήτρῃ ἐόντος· καθαίρεται γὰρ καὶ	ἀνθέει,	ὥσπερ τἄλλα μέρεα, πρὶν γενέσθαι,
[5]	Καὶ ὁκόσοισι μὲν παιδίοισιν ἐοῦσιν	ἐξανθέει	ἕλκεα ἐς τὴν κεφαλὴν καὶ
[13]	τοσοῦτον ἐπικρατέει καὶ τὸ σῶμα	ποιέει	αἰσθάνεσθαι καὶ μεταβάλλειν ἐκ τῶν
[13]	καὶ λαμπρόν τε καὶ διαφανέα	ποιέει·	κατὰ δὲ τὸν αὐτὸν τρόπον
[9]	διὰ τοῦτο ἀποκτείνει ἢ παράπληκτον	ποιέει,	ὅτι αἱ φλέβες κεκένωνται καὶ
[9]	δὲ ἐπὶ θάτερα μοῦνον, παράπληκτον	ποιέει·	οὐ γὰρ δύναται τὸ αἷμα
[12]	εὐθύς τε ἐγκαλύπτεται· τοῦτο δὲ	ποιέει	ὑπ´ αἰσχύνης τοῦ πάθεος καὶ
[7]	αἵματος ἄνω καὶ κάτω σπασμὸν	ἐμποιέει	καὶ ὀδύνην, διὸ λακτίζει. Ταῦτα
[1]	μὲν τῶν καθαρμῶν οὕτω μοι	δοκέει	ἔχειν. ~Τὸ δὲ νούσημα τοῦτο
[2]	νούσημα τοῦτο οὐδέν τί μοι	δοκέει	θειότερον εἶναι τῶν λοιπῶν, ἀλλὰ
[1]	καὶ ἀθεώτατον ποιέουσιν, ὡς ἔμοιγε	δοκέει,	τὸ θεῖον· καθαίρουσι γὰρ τοὺς
[1]	ὧδ´ ἔχει· οὐδέν τί μοι	δοκέει	τῶν ἄλλων θειοτέρη εἶναι νούσων
[8]	ἐς δὲ τὸν πλείονα χρόνον	ὠφελέει	ὡς ἐπὶ τὸ πουλύ· οὐ
[14]	ὁ ἐγκέφαλος χρόνον, τοσοῦτον καὶ	φρονέει	ὁ ἄνθρωπος. ~Γίνεται δὲ ἡ
[13]	διαχέειν, καθότι καὶ οὐκ εὐθὺς	πνέει	μέγας, ἀλλὰ γαληνίζει πρῶτον, ὅτι
[7]	καὶ ἀφρὸς ἐκ τοῦ στόματος	ἐκρέει,	καὶ οἱ ὁδόντες συνηρείκασι, καὶ
[10]	~Ἐς δὲ τὰ δεξιὰ μᾶλλον	καταῤῥέει	ἢ ἐς τὰ ἀριστερὰ, ὅτι
[10]	τείνουσι καὶ ἀπὸ τοῦ σπληνός.	Ἐπικαταῤῥέει	δὲ καὶ ἀποτήκεται τοῖσι μὲν
[10]	καὶ οὕτω τὸν κατάῤῥοον ποιέεται.	Ἐπικαταῤῥέει	δὲ καὶ ἐξ ἀδήλου, φόβου
[10]	καὶ ἐστὶ στρυφνὸς, ὥστε οὐκ	ἐπικαταῤῥέει	ἐπὶ τὰς φλέβας· ἢν δ´
[10]	τε καὶ ξυστάσιος, καὶ οὕτως	ἐπικαταῤῥέει.	Τοῖσι μὲν αὕτη ἡ πρόφασις
[7]	πνεῦμα μὴ ἐσίῃ ἐς αὐτὸν,	ἀφρέει	καὶ ἀναβλύει ὥσπερ ἀποθνήσκων. Ἡ
[4]	τε τὸ πνεῦμα στῆναι, ἀλλὰ	χωρέει	ἄνω καὶ κάτω· ἢν γὰρ
[7]	οὐδὲν φρονέουσιν, ἐνίοισι δὲ καὶ	ὑποχωρέει	ἡ κόπρος κάτω· καὶ ταῦτα
[7]	ἔλασσον ἔῃ, τὸ μὲν παραυτίκα	κρατέει	ἀποφράξαν τὴν ἀναπνοήν· ἔπειτα τῷ
[7]	ἔῃ καὶ παχὺ, αὐτίκα ἀποκτείνει·	κρατέει	γὰρ τοῦ αἵματος τῷ ψύχει
[13]	μεγάλων ἐόντων καὶ ἰσχυρῶν τοσοῦτον	ἐπικρατέει	καὶ τὸ σῶμα ποιέει αἰσθάνεσθαι
[10]	δ´ ἐπικαταῤῥύη, τοῦ αἵματος οὐκ	ἐπικρατέει,	πολλοῦ καὶ θερμοῦ ἐόντος. ~δὲ
[1]	θαυμάσια οὐδὲ τερατώδεα, ἃ οὐδεὶς	νομίζει	ἱερὰ εἶναι. Τοῦτο μὲν γὰρ
[13]	οὐκ εὐθὺς πνέει μέγας, ἀλλὰ	γαληνίζει	πρῶτον, ὅτι οὐ δύναται ἐπικρατῆσαι
[7]	ἐς τὸ στόμα ὅσον εἰώθει.	Λακτίζει	δὲ τοῖσι ποσὶν, ὁκόταν ὁ
[7]	σπασμὸν ἐμποιέει καὶ ὀδύνην, διὸ	λακτίζει.	Ταῦτα δὲ πάσχει πάντα, ὁκόταν
[11]	περιέχει τὸν ἐγκέφαλον ἐκτὸς καὶ	περικλύζει·	καὶ διὰ τοῦτο πυκνότερον ἐπίληπτοι
[14]	παρὰ τὴν φύσιν ὃ μὴ	ἐώθει.	Καὶ μαινόμεθα μὲν ὑπὸ ὑγρότητος·
[7]	ἀτρεμίσαντος καὶ μὴ διαχεομένου ὥσπερ	εἰώθει.	Καὶ οἱ ὀφθαλμοὶ διαστρέφονται, τῶν
[7]	ἐσίῃ ἐς τὸ στόμα ὅσον	εἰώθει.	Λακτίζει δὲ τοῖσι ποσὶν, ὁκόταν
[3]	διείργει μῆνιγξ λεπτή· διὸ οὐκ	αἰεὶ	κατὰ τωὐτὸ τῆς κεφαλὴς ἀλγέει,
[15]	κακοῦργοι καὶ οὐκ ἀτρεμαῖοι, ἀλλ´	αἰεί	τι ἄκαιρον δρῶντες. Ἢν μὲν
[1]	σελήνην τε καθαιρήσει καὶ ἥλιον	ἀφανιεῖ	καὶ χειμῶνα καὶ εὐδίην ποιήσει,
[5]	προϊούσης τῆς ἡλικίης· ἐνταῦθα γὰρ	ἀφίει	καὶ ἐκκαθαίρεται τὸ φλέγμα, ὃ
[3]	τὸ ἐντὸς τοῦ μηροῦ, καὶ	καθήκει	ἐς τὸν πόδα, καὶ καλέεται
[1]	τοῦ λόγου ἐς τὸ θεῖον	ἀφήκει	καὶ τὸ δαιμόνιον. Καίτοι ἔμοιγε
[14]	καιροῖσι διαγινώσκοντες, καὶ οὐ ταὐτὰ	ἀρέσκει	ἡμῖν. Τῷ δὲ αὐτῷ τούτῳ
[8]	πήγνυται τὸ αἷμα, καὶ οὕτως	ἀποθνήσκει.	Ἢν δὲ ὀλίγον ἐὸν ἐς
[8]	τῇ νούσῳ ταύτῃ, τὰ πολλὰ	ἀποθνήσκει,	ἢν πουλὺ τὸ ῥεῦμα ἐπιγένηται
[1]	δεξιότης, εἰ δὲ ἀποθάνοι, ἐν	ἀσφαλεῖ	καθισταῖντο αὐτῶν αἱ ἀπολογίαι καὶ
[6]	γὰρ δέχεται τὸ πνεῦμα ὅσον	ἐθέλει,	μέχρις ἂν κρατηθῇ τοῦ φλέγματος
[13]	ἡ νοῦσος αὕτη γίνεται καὶ	θάλλει	ἀπὸ τῶν προσιόντων τε καὶ
[18]	ὑπὸ μὲν γὰρ τῆς συνηθείης	θάλλει	καὶ αὔξεται, ὑπὸ δὲ τοῦ
[9]	τε σημήϊα τὰ προειρημένα ἧσσον	ἐπιλαμβάνει	διὰ τὴν ἰσχύν. Τοῖσι δὲ
[10]	οὐκ ἔτι ἡ νοῦσος αὕτη	ἐπιλαμβάνει,	ἢν μὴ ἐκ παιδίου ξύντροφος
[6]	ὁ κατάῤῥοος τὴν πορείην, παλμὸς	ἐπιλαμβάνει	καὶ ἄσθματα, καὶ τὰ στήθεα
[3]	μέν τι τῆς φλεβὸς κάτω	τείνει	διὰ τῶν ἐπὶ δεξιὰ παρ´
[3]	φλέψ· ἡ δὲ ἑτέρη ἄνω	τείνει	διὰ φρενῶν τῶν δεξιῶν καὶ
[9]	καταῤῥυῇ καὶ χειμῶνος ἔῃ καιρὸς,	ἀποκτείνει·	ἀπέπνιξε γὰρ τὰς ἀναπνοὰς καὶ
[9]	τοῦτο τὸ νούσημα, διὰ τοῦτο	ἀποκτείνει	ἢ παράπληκτον ποιέει, ὅτι αἱ
[7]	πουλὺ ἔῃ καὶ παχὺ, αὐτίκα	ἀποκτείνει·	κρατέει γὰρ τοῦ αἵματος τῷ
[9]	ἐγγυτάτω. ~Τοὺς δὲ πρεσβυτέρους οὐκ	ἀποκτείνει,	ὁκόταν ἐπιγένηται, οὐδὲ διαστρέφει· αἵ
[18]	αὔξεται, ὑπὸ δὲ τοῦ πολεμίου	φθίνει	καὶ ἀμαυροῦται. Ὅστις δὲ ἐπίσταται
[13]	ἀρξάμενα καὶ τῶν ἄλλων ὑδάτων·	ἐκκρίνει	γὰρ ἐξ ἁπάντων τὴν νοτίδα
[13]	θολερόν τε καὶ τὸ νεφῶδες	ἐκκρίνει	καὶ λαμπρόν τε καὶ διαφανέα
[5]	γένηται, νοσώδεά τε τὴν κεφαλὴν	ἕξει	αὐξόμενος καὶ ἤχου πλέην, καὶ
[1]	τὴν νοῦσον τίκτει τε καὶ	αὔξει	καὶ μὴ ἐσθιόμενα ἰῆται, οὐκ
[17]	διὰ τὴν ἀσθενείην τῆς φύσιος·	ἐπεὶ	αἰσθάνονταί γε οὐδενὸς πρότερον τῶν
[1]	κατακέονται καὶ κρέασιν αἰγείοισι χρῶνται,	ἐπεὶ	οὐκ ἔχουσιν οὔτε στρῶμα οὔτε
[3]	τῆς κεφαλὴς ἀλγέει, ἀλλ´ ἐν	μέρει	ἑκάτερον, ὁτὲ δὲ ἅπασαν. Καὶ
[3]	δεξιόν· τὸ δὲ λοιπὸν ἄνω	φέρει	διὰ τῆς κληῗ δος ἐς
[1]	κρομύου (δριμὺ γὰρ ἀσθενέοντι οὐδὲν	ξυμφέρει)	ἱμάτιον δὲ μέλαν μὴ ἔχειν
[11]	ὑγρότερος γέγονε τῆς φύσιος καὶ	πλημμυρεῖ	ὑπὸ τοῦ φλέγματος, ὥστε τοὺς
[1]	ἀφανιεῖ καὶ χειμῶνα καὶ εὐδίην	ποιήσει,	οὐκ ἂν ἔγωγέ τι θεῖον
[18]	μὲν ἀποδώσει τὴν τροφὴν καὶ	αὐξήσει,	τῷ δὲ ἀφαιρήσει καὶ κακώσει.
[1]	τε καὶ θύων σελήνην τε	καθαιρήσει	καὶ ἥλιον ἀφανιεῖ καὶ χειμῶνα
[18]	τροφὴν καὶ αὐξήσει, τῷ δὲ	ἀφαιρήσει	καὶ κακώσει. Χρὴ δὲ καὶ
[5]	ἐγκέφαλος. Ἐν ταύτῃ δὲ τῇ	καθάρσει	ἢν μὲν καλῶς καὶ μετρίως
[13]	ταῦτα αἰσθάνεται τοῦ νότου καὶ	διαλλάσσει	τὴν μορφὴν ἐς ἕτερον εἶδος·
[2]	λοιπῶν νουσημάτων· τοῖσι γὰρ φλεγματώδεσι	φύσει	γίνεται· τοῖσι δὲ χολώδεσιν οὐ
[17]	δ´ ἐόντι οὒκ, οὐδὲ τῇ	φύσει,	οὐδὲ οἶδα ἔγωγε τίνα δύναμιν
[18]	καιρὸν διαγινώσκων ἑκάστου τῷ μὲν	ἀποδώσει	τὴν τροφὴν καὶ αὐξήσει, τῷ
[18]	αὐξήσει, τῷ δὲ ἀφαιρήσει καὶ	κακώσει.	Χρὴ δὲ καὶ ἐν ταύτῃ
[1]	προσφερόμενα καὶ ἐσθιόμενα τὴν νοῦσον	τίκτει	τε καὶ αὔξει καὶ μὴ
[7]	τοῦ στομάχου τῆς γαστρὸς ἀπειλημμένου·	προσπίπτει	δὲ ὁκόταν τὸ πνεῦμα μὴ
[2]	γίνεται· τοῖσι δὲ χολώδεσιν οὐ	προσπίπτει·	καίτοι εἰ θειότερόν ἐστι τῶν
[13]	καὶ ξυνεστηκότος, ἀλλὰ τῷ χρόνῳ	διαλύει·	τὸ δ´ αὐτὸ τοῦτο καὶ
[7]	ἐσίῃ ἐς αὐτὸν, ἀφρέει καὶ	ἀναβλύει	ὥσπερ ἀποθνήσκων. Ἡ δὲ κόπρος
[1]	καὶ ὑπὸ θεραπείης τοιῆσδε, τί	κωλύει	καὶ ὑφ´ ἑτέρων τεχνημάτων ὁμοίων
[2]	καὶ ἐκ σπληνώδεος σπληνώδης, τί	κωλύει	ὅτῳ πατὴρ καὶ μήτηρ εἴχετο,
[9]	οὐκ ἀποκτείνει, ὁκόταν ἐπιγένηται, οὐδὲ	διαστρέφει·	αἵ τε γὰρ φλέβες εἰσὶ
[17]	φροντίζον· τὸ δὲ οὐχ οὕτως	ἔχει,	ἀλλὰ σπᾶται μὲν ὥσπερ αἱ
[18]	καὶ ἀνθρώπινα πάντα· φύσιν δὲ	ἔχει	ἕκαστον καὶ δύναμιν ἐφ´ ἑωυτοῦ,
[4]	φλεβῶν καὶ τῶν λοιπῶν οὕτως	ἔχει.	~Ἡ δὲ νοῦσος αὕτη γίνεται
[5]	ἀποῤῥυῇ, οὕτως ὑγιεινοτάτην τὴν κεφαλὴν	ἔχει·	ἢν δὲ πλέονα ῥυῇ ἀπὸ
[2]	τῶν λοιπῶν, ἀλλὰ φύσιν μὲν	ἔχει	ἣν καὶ τὰ ἄλλα νουσήματα,
[1]	οὐδὲ ἱερωτέρη, ἀλλὰ φύσιν μὲν	ἔχει	ἣν καὶ τὰ λοιπὰ νουσήματα,
[11]	ἀλλ´ ἡ νοῦσος. Οὕτω δ´	ἔχει	καὶ τῷ ἀνθρώπῳ· ὁκόταν γὰρ
[1]	ποσὶ λακτίζῃ, Ἄρης τὴν αἰτίην	ἔχει.	Ὁκόσα δὲ δείματα νυκτὸς παρίσταται
[1]	τῆς ἱερῆς νούσου καλεομένης ὧδ´	ἔχει·	οὐδέν τί μοι δοκέει τῶν
[4]	διὰ τῆς φλεβὸς, εὐθὺς νάρκη	ἔχει.	Περὶ μὲν τῶν φλεβῶν καὶ
[1]	δεδούλωται. Ἴσως δὲ οὐχ οὕτως	ἔχει	ταῦτα, ἀλλ´ ἄνθρωποι βίου δεόμενοι
[3]	μὲν ἀπὸ τοῦ ἥπατος ὧδ´	ἔχει·	τὸ μέν τι τῆς φλεβὸς
[3]	Ἀπὸ μὲν τοῦ ἥπατος οὕτως	ἔχει	τῶν φλεβῶν. Διατέταται δὲ καὶ
[17]	ἐς αὐτὴν συντείνουσι, καὶ ξυγκλείσασα	ἔχει	ὥστε αἰσθάνεσθαι, ἤν τις πόνος
[11]	δὲ ἀποτηκόμενον ὕδωρ γίνεται, καὶ	περιέχει	τὸν ἐγκέφαλον ἐκτὸς καὶ περικλύζει·
[7]	καὶ τὴν κίνησιν τοῖσι μέλεσι	παρέχει,	ὥστε, ἐπειδὰν ἀποκλεισθῶσιν αἱ φλέβες
[7]	ἀμφότερα. Ὅκως δὲ τούτων ἕκαστον	πάσχει	ἐγὼ φράσω· ἄφωνος μέν ἐστιν
[6]	μὴ, ἀραιότερα. Ταῦτα μὲν οὖν	πάσχει,	ἢν ἐπὶ τὸν πλεύμονα καὶ
[10]	παρὰ πυρὶ καθίσῃ, τωὐτὸ τοῦτο	πάσχει,	καὶ οὕτως ἐπίληπτος γίνεται κατὰ
[15]	οὕτω καὶ ἐν τῷ ὕπνῳ	πάσχει·	ὁκόταν δὲ ἐπέγρηται καὶ καταφρονήσῃ
[7]	ὀδύνην, διὸ λακτίζει. Ταῦτα δὲ	πάσχει	πάντα, ὁκόταν τὸ φλέγμα ψυχρὸν
[15]	ἔθος· τοῦτο δὲ ὑπὸ φλέγματος	πάσχει·	ὑπ´ αὐτοῦ δὲ τοῦ πάθεος
[10]	καὶ τὸν ἐγκέφαλον, ἔπειτα ἐν	ψύχει	γένηται καὶ ῥιγώσῃ, ἢ καὶ
[7]	κρατέει γὰρ τοῦ αἵματος τῷ	ψύχει	καὶ πήγνυσιν· ἢν δὲ ἔλασσον
[7]	ἔρχεται, τοῦτο μὲν τὴν κοιλίην	διαψύχει,	καὶ ἄλλο τι οὐδὲν ξυμβάλλεται·
[7]	ἐς τὸ αἷμα θερμὸν ἐόν·	ἀποψύχει	γὰρ καὶ ἵστησι τὸ αἷμα·
[13]	μεταβολῇσι τῶν πνευμάτων διὰ τάδε	φημὶ	ἐπιλήπτους γίνεσθαι, καὶ μάλιστα τοῖσι
[17]	τὰ νουσήματα ἐς αὐτὸν ἐμπίπτειν	φημὶ	ὀξύτατα καὶ μέγιστα καὶ θανατωδέστατα
[17]	ὥστε μηκέτι εἶναι ἀκριβής. ~Διὸ	φημὶ	τὸν ἐγκέφαλον εἶναι τὸν ἑρμηνεύοντα
[1]	οὐκ ἂν ἔγωγέ τι θεῖον	νομίσαιμι	τούτων εἶναι, ἀλλ´ ἀνθρώπινον, εἰ
[6]	πρὸς βίην ψυχόμεναι πρὸς τῷ	πλεύμονι	καὶ τῇ καρδίῃ πηδῶσι, καὶ
[16]	ἐς τὸν ἐγκέφαλον, ἐν τῇσι	σαρξὶ	καὶ ἐν τῇσι φλεψὶ καταλελοιπὼς
[1]	Τοῦτο μὲν γὰρ οἱ πυρετοὶ	οἱ	ἀμφημερινοὶ καὶ οἱ τριταῖοι καὶ
[1]	Φύσιν δὲ αὐτῇ καὶ πρόφασιν	οἱ	ἄνθρωποι ἐνόμισαν θεῖόν τι πρῆγμα
[16]	φρόνησιν αὐτῷ ὁ ἀὴρ παρέχεται.	Οἱ	δὲ ὀφθαλμοὶ καὶ τὰ οὔατα
[15]	καὶ οὐ βοῶσιν οὐδὲ θορυβέουσιν,	οἱ	δὲ ὑπὸ χολῆς κεκράκται καὶ
[1]	περὶ δυσσεβείης μᾶλλον, καὶ ὡς	οἱ	θεοὶ οὐκ εἰσὶ, τό τε
[1]	οὐκ αἴτιοί εἰσιν αὐτοὶ, ἀλλ´	οἱ	θεοί· οὔτε γὰρ φαγέειν οὔτε
[1]	μελανούρου, κεστρέος, ἐγχέλυος (οὗτοι γὰρ	οἱ	ἰχθύες εἰσὶν ἐπικαιρότατοι) κρεῶν δὲ
[1]	ὁ θεὸς αἴτιος οὐδενὸς, οὐδὲ	οἱ	καθαρμοὶ ὠφελέουσιν, ἀλλὰ τὰ ἐδέσματα
[6]	καὶ ἢν μὲν πυκνότεροι ἔωσιν	οἱ	κατάῤῥοοι, πυκνότερα ἐπίληπτος γίνεται, ἢν
[15]	χολῆς· γνώσῃ δὲ ἑκάτερα ὧδε·	οἱ	μὲν γὰρ ὑπὸ τοῦ φλέγματος
[7]	ἐκ τοῦ στόματος ἐκρέει, καὶ	οἱ	ὁδόντες συνηρείκασι, καὶ αἱ χεῖρες
[7]	μὴ διαχεομένου ὥσπερ εἰώθει. Καὶ	οἱ	ὀφθαλμοὶ διαστρέφονται, τῶν φλεβίων ἀποκλειομένων
[15]	μάλιστα τὸ πρόσωπον φλογιᾷ, καὶ	οἱ	ὀφθαλμοὶ ἐρεύθονται, ὁκόταν φοβῆται, καὶ
[16]	γλῶσσα καὶ αἱ χεῖρες καὶ	οἱ	πόδες οἷα ἂν ὁ ἐγκέφαλος
[12]	καὶ οὐχ ὑπὸ φόβου, ὡς	οἱ	πολλοὶ νομίζουσι, τοῦ δαιμονίου. Τὰ
[1]	εἴη λόγος. Ἐμοὶ δὲ δοκέουσιν	οἱ	πρῶτοι τοῦτο τὸ νόσημα ἀφιερώσαντες
[1]	ἱερὰ εἶναι. Τοῦτο μὲν γὰρ	οἱ	πυρετοὶ οἱ ἀμφημερινοὶ καὶ οἱ
[1]	ταῦτα οἷόν τ´ εἶναι γενέσθαι	οἱ	ταῦτ´ ἐπιτηδεύοντες, δυσσεβέειν ἔμοιγε δοκέουσι
[1]	ἀμφημερινοὶ καὶ οἱ τριταῖοι καὶ	οἱ	τεταρταῖοι οὐδὲν ἧσσόν μοι δοκέουσιν
[1]	οἱ πυρετοὶ οἱ ἀμφημερινοὶ καὶ	οἱ	τριταῖοι καὶ οἱ τεταρταῖοι οὐδὲν
[15]	τοῦτο δὲ πάσχουσιν οἱ χολώδεες,	οἱ	φλεγματώδεες δὲ οὔ· διαθερμαίνεται δὲ
[15]	ἐγκέφαλος διαθερμαίνηται· τοῦτο δὲ πάσχουσιν	οἱ	χολώδεες, οἱ φλεγματώδεες δὲ οὔ·
[1]	δὲ δείματα νυκτὸς παρίσταται καὶ	φόβοι	καὶ παράνοιαι καὶ ἀναπηδήσιες ἐκ
[14]	καὶ παραφρονέομεν, καὶ δείματα καὶ	φόβοι	παρίστανται ἡμῖν τὰ μὲν νύκτωρ,
[15]	εἰσιν· ἢν δὲ δείματα καὶ	φόβοι	παριστῶνται, ὑπὸ μεταστάσιος τοῦ ἐγκεφάλου·
[1]	ἄνθρωποι οἷοι καὶ νῦν εἰσι	μάγοι	τε καὶ καθάρται καὶ ἀγύρται
[1]	ἀπάγειν τοιοῦτον πάθος, οὗτος κἂν	ἐπάγοι	ἕτερα τεχνησάμενος, καὶ ἐν τούτῳ
[15]	δὲ ὑπὸ χολῆς κεκράκται καὶ	κακοῦργοι	καὶ οὐκ ἀτρεμαῖοι, ἀλλ´ αἰεί
[1]	δυσσεβείης μᾶλλον, καὶ ὡς οἱ	θεοὶ	οὐκ εἰσὶ, τό τε εὐσεβὲς
[1]	αἴτιοί εἰσιν αὐτοὶ, ἀλλ´ οἱ	θεοί·	οὔτε γὰρ φαγέειν οὔτε πιέειν
[16]	διάγνωσιν ἐς τὸν ἐγκέφαλον ἂν	ἴοι	θερμὸς ἐὼν καὶ οὐχὶ ἀκραιφνὴς,
[15]	κεκράκται καὶ κακοῦργοι καὶ οὐκ	ἀτρεμαῖοι,	ἀλλ´ αἰεί τι ἄκαιρον δρῶντες.
[10]	ἥκιστα, οὐ γὰρ γίνονται μεταβολαὶ	ἐξαπιναῖοι.	Ὁκόταν δὲ εἴκοσιν ἔτεα παρέλθῃ,
[1]	πυρετοὶ οἱ ἀμφημερινοὶ καὶ οἱ	τριταῖοι	καὶ οἱ τεταρταῖοι οὐδὲν ἧσσόν
[1]	καὶ οἱ τριταῖοι καὶ οἱ	τεταρταῖοι	οὐδὲν ἧσσόν μοι δοκέουσιν ἱεροὶ
[6]	ἄσθματα, καὶ τὰ στήθεα διαφθείρεται,	ἔνιοι	δὲ καὶ κυφοὶ γίνονται· ὁκόταν
[1]	νόσημα ἀφιερώσαντες τοιοῦτοι εἶναι ἄνθρωποι	οἷοι	καὶ νῦν εἰσι μάγοι τε
[1]	καὶ ἔχοιεν πρόφασιν ὡς οὐκ	αἴτιοί	εἰσιν αὐτοὶ, ἀλλ´ οἱ θεοί·
[18]	ἰῷτο ἂν, εἰ τοὺς καιροὺς	διαγινώσκοι	τῶν ξυμφερόντων, ἄνευ καθαρμῶν καὶ
[1]	ἑτέρου μεμιασμένον ἤ τι πεπονθὸς,	ἐθέλοι	ἂν ὑπὸ τοῦ θεοῦ καθαίρεσθαι
[1]	τι προσενέγκαντες ὠφελήσουσιν, ὡς μὴ	κατάδηλοι	ἔωσιν οὐδὲν ἐπιστάμενοι, ἱερὸν ἐνόμισαν
[12]	οὐχ ὑπὸ φόβου, ὡς οἱ	πολλοὶ	νομίζουσι, τοῦ δαιμονίου. Τὰ δὲ
[1]	περὶ μὲν τῶν καθαρμῶν οὕτω	μοι	δοκέει ἔχειν. ~Τὸ δὲ νούσημα
[2]	δὲ νούσημα τοῦτο οὐδέν τί	μοι	δοκέει θειότερον εἶναι τῶν λοιπῶν,
[1]	καλεομένης ὧδ´ ἔχει· οὐδέν τί	μοι	δοκέει τῶν ἄλλων θειοτέρη εἶναι
[1]	καὶ οἱ τεταρταῖοι οὐδὲν ἧσσόν	μοι	δοκέουσιν ἱεροὶ εἶναι καὶ ὑπὸ
[1]	λέγειν πουλὺς ἂν εἴη λόγος.	Ἐμοὶ	δὲ δοκέουσιν οἱ πρῶτοι τοῦτο
[14]	καὶ ἀνίαι καὶ δυσφροσύναι καὶ	κλαυθμοί.	Καὶ τούτῳ φρονεῦμεν μάλιστα καὶ
[7]	διαχεομένου ὥσπερ εἰώθει. Καὶ οἱ	ὀφθαλμοὶ	διαστρέφονται, τῶν φλεβίων ἀποκλειομένων τοῦ
[15]	τὸ πρόσωπον φλογιᾷ, καὶ οἱ	ὀφθαλμοὶ	ἐρεύθονται, ὁκόταν φοβῆται, καὶ ἡ
[16]	ὁ ἀὴρ παρέχεται. Οἱ δὲ	ὀφθαλμοὶ	καὶ τὰ οὔατα καὶ ἡ
[1]	θεὸς αἴτιος οὐδενὸς, οὐδὲ οἱ	καθαρμοὶ	ὠφελέουσιν, ἀλλὰ τὰ ἐδέσματα τὰ
[1]	καὶ ἡ δεξιότης, εἰ δὲ	ἀποθάνοι,	ἐν ἀσφαλεῖ καθισταῖντο αὐτῶν αἱ
[14]	μεθ´ ἡμέρην, καὶ ἐνύπνια καὶ	πλάνοι	ἄκαιροι, καὶ φροντίδες οὐχ ἱκνεύμεναι,
[1]	ὡς μὴ κατάδηλοι ἔωσιν οὐδὲν	ἐπιστάμενοι,	ἱερὸν ἐνόμισαν τοῦτο τὸ πάθος
[1]	τι εἰδέναι, καὶ ἀνθρώπους ἐξαπατέουσι	προστιθέμενοι	τούτοισιν ἁγνείας τε καὶ καθαρότητας,
[1]	ἔχει ταῦτα, ἀλλ´ ἄνθρωποι βίου	δεόμενοι	πολλὰ καὶ παντοῖα τεχνέονται καὶ
[1]	εἰδέναι. Οὗτοι τοίνυν παραμπεχόμενοι καὶ	προβαλλόμενοι	τὸ θεῖον τῆς ἀμηχανίης τοῦ
[14]	διακρίνοντες, τὰ δὲ τῷ ξυμφέροντι	αἰσθανόμενοι,	τῷ δὲ καὶ τὰς ἡδονὰς
[1]	τε ἡμεῖς περιῤῥαινόμεθα οὐχ ὡς	μιαινόμενοι,	ἀλλ´ εἴ τι καὶ πρότερον
[15]	μὲν γὰρ ὑπὸ τοῦ φλέγματος	μαινόμενοι	ἥσυχοί τέ εἰσι καὶ οὐ
[1]	πλέον τι εἰδέναι. Οὗτοι τοίνυν	παραμπεχόμενοι	καὶ προβαλλόμενοι τὸ θεῖον τῆς
[1]	θεῖον ἀπόλλυται. Τοιαῦτα λέγοντες καὶ	μηχανεύμενοι	προσποιέονται πλέον τι εἰδέναι, καὶ
[1]	τῶν ἱερῶν καὶ τῶν τεμενέων	ἀποδεικνύμενοι,	ὡς ἂν μηδεὶς ὑπερβαίνῃ ἢν
[1]	καὶ πρότερον ἔχομεν μύσος, τοῦτο	ἀφαγνιούμενοι.	Καὶ περὶ μὲν τῶν καθαρμῶν
[1]	ἐσχάτων, ὧν ποιέοντες πῶς οὐ	δεινοὶ	αὐτοῖσίν εἰσιν; εἰ γὰρ ἄνθρωπος
[1]	μὲν γὰρ οἱ πυρετοὶ οἱ	ἀμφημερινοὶ	καὶ οἱ τριταῖοι καὶ οἱ
[6]	ἢν μὲν πυκνότεροι ἔωσιν οἱ	κατάῤῥοοι,	πυκνότερα ἐπίληπτος γίνεται, ἢν δὲ
[1]	οὐχ οὕτως ἔχει ταῦτα, ἀλλ´	ἄνθρωποι	βίου δεόμενοι πολλὰ καὶ παντοῖα
[1]	δὲ αὐτῇ καὶ πρόφασιν οἱ	ἄνθρωποι	ἐνόμισαν θεῖόν τι πρῆγμα εἶναι
[1]	τὸ νόσημα ἀφιερώσαντες τοιοῦτοι εἶναι	ἄνθρωποι	οἷοι καὶ νῦν εἰσι μάγοι
[1]	τεταρταῖοι οὐδὲν ἧσσόν μοι δοκέουσιν	ἱεροὶ	εἶναι καὶ ὑπὸ θεοῦ γίνεσθαι
[6]	ἔλασσον, θᾶσσον· καὶ ἢν μὲν	πυκνότεροι	ἔωσιν οἱ κατάῤῥοοι, πυκνότερα ἐπίληπτος
[14]	ἡμέρην, καὶ ἐνύπνια καὶ πλάνοι	ἄκαιροι,	καὶ φροντίδες οὐχ ἱκνεύμεναι, καὶ
[12]	ὑπὸ τοῦ αἵματος καὶ διαθερμαίνεται.	~Ὁκόσοι	δὲ ἤδη ἐθάδες εἰσὶ τῇ
[1]	καθάρται καὶ ἀγύρται καὶ ἀλαζόνες,	ὁκόσοι	δὴ προσποιέονται σφόδρα θεοσεβέες εἶναι
[1]	(οὗτοι γὰρ οἱ ἰχθύες εἰσὶν	ἐπικαιρότατοι)	κρεῶν δὲ αἰγείου καὶ ἐλάφων
[1]	εἶναι. Τοῦτο μὲν γὰρ οἱ	πυρετοὶ	οἱ ἀμφημερινοὶ καὶ οἱ τριταῖοι
[2]	τοῖσι δὲ χολώδεσιν οὐ προσπίπτει·	καίτοι	εἰ θειότερόν ἐστι τῶν ἄλλων,
[1]	θεῖον ἀφήκει καὶ τὸ δαιμόνιον.	Καίτοι	ἔμοιγε οὐ περὶ εὐσεβείης δοκέουσι
[1]	θεός γέ ἐστιν αἴτιος. Οὐ	μέντοι	ἔγωγε ἀξιῶ ὑπὸ θεοῦ ἀνθρώπου
[8]	κατάῤῥοον μηκέτι ὁμοίως ἐπικαταῤῥέειν· ἀσθενέστερα	μέντοι	τὰ μέλεα εἰκὸς εἶναι, τῶν
[17]	μάλιστα καὶ αἱ φρένες. Τῆς	μέντοι	φρονήσιος οὐδετέρῳ μέτεστιν, ἀλλὰ πάντων
[12]	ὑπὸ ἀηθίης· ὅταν δὲ πλεονάκις	κατάληπτοι	γένωνται, ἐπειδὰν προαίσθωνται, φεύγουσι παρὰ
[11]	περικλύζει· καὶ διὰ τοῦτο πυκνότερον	ἐπίληπτοι	γίνονται καὶ ῥᾷον. Διὸ δὴ
[12]	ἐρημότατον, ὅπη μέλλουσιν ὄψεσθαι αὐτὸν	ἐλάχιστοι	πεσόντα, εὐθύς τε ἐγκαλύπτεται· τοῦτο
[1]	πρόφασιν ὡς οὐκ αἴτιοί εἰσιν	αὐτοὶ,	ἀλλ´ οἱ θεοί· οὔτε γὰρ
[1]	ἁγνίζον καὶ ῥύμμα γινόμενον ἡμῖν,	αὐτοί	τε ὅρους τοῖσι θεοῖσι τῶν
[1]	μὲν τρίγλης, μελανούρου, κεστρέος, ἐγχέλυος	(οὗτοι	γὰρ οἱ ἰχθύες εἰσὶν ἐπικαιρότατοι)
[1]	εἶναι καὶ πλέον τι εἰδέναι.	Οὗτοι	τοίνυν παραμπεχόμενοι καὶ προβαλλόμενοι τὸ
[1]	πρῶτοι τοῦτο τὸ νόσημα ἀφιερώσαντες	τοιοῦτοι	εἶναι ἄνθρωποι οἷοι καὶ νῦν
[1]	λόγος. Ἐμοὶ δὲ δοκέουσιν οἱ	πρῶτοι	τοῦτο τὸ νόσημα ἀφιερώσαντες τοιοῦτοι
[6]	στήθεα διαφθείρεται, ἔνιοι δὲ καὶ	κυφοὶ	γίνονται· ὁκόταν γὰρ ἐπικατέλθῃ τὸ
[15]	γὰρ ὑπὸ τοῦ φλέγματος μαινόμενοι	ἥσυχοί	τέ εἰσι καὶ οὐ βοῶσιν
[3]	φλεβὸς κάτω τείνει διὰ τῶν	ἐπὶ	δεξιὰ παρ´ αὐτὸν τὸν νεφρὸν
[9]	ὁ κατάῤῥοος γένηται· ἢν δὲ	ἐπὶ	θάτερα μοῦνον, παράπληκτον ποιέει· οὐ
[8]	κατάῤῥοον ποιήσηται, ἢ ἐς τὰς	ἐπὶ	θάτερα, περιγίνεται ἐπίσημα ἐόντα· ἢ
[1]	δέρματι μηδὲ φορέειν, μηδὲ πόδα	ἐπὶ	ποδὶ ἔχειν, μηδὲ χεῖρα ἐπὶ
[7]	ἐπὶ τὸν πλεύμονα, τὸ δὲ	ἐπὶ	τὰς φλέβας. Ἐκ τουτέων δὲ
[10]	ἐστὶ στρυφνὸς, ὥστε οὐκ ἐπικαταῤῥέει	ἐπὶ	τὰς φλέβας· ἢν δ´ ἐπικαταῤῥύη,
[15]	φόβος παρέστηκε μέχρις ἀπέλθῃ πάλιν	ἐπὶ	τὰς φλέβας καὶ τὸ σῶμα·
[6]	ψυχρὸν ἐπὶ τὸν πλεύμονα ἢ	ἐπὶ	τὴν καρδίην, ἀποψύχεται τὸ αἷμα·
[6]	ταύτης τῆς νούσου. ~Ἢν δὲ	ἐπὶ	τὴν καρδίην ποιήσηται ὁ κατάῤῥοος
[5]	γίνεται ταύτῃ τῇ νούσῳ ὡς	ἐπὶ	τὸ πουλύ. Ὁκόσα δὲ καθαρά
[8]	τὸν πλείονα χρόνον ὠφελέει ὡς	ἐπὶ	τὸ πουλύ· οὐ γὰρ ἔτι
[15]	ἐπὴν τὸ αἷμα ἐπέλθῃ πουλὺ	ἐπὶ	τὸν ἐγκέφαλον καὶ ἐπιζέσῃ. Ἔρχεται
[15]	ὑπὸ τῆς χολῆς, ὁκόταν ὁρμήσῃ	ἐπὶ	τὸν ἐγκέφαλον, κατὰ τὰς φλέβας
[6]	γὰρ ἐπικατέλθῃ τὸ φλέγμα ψυχρὸν	ἐπὶ	τὸν πλεύμονα ἢ ἐπὶ τὴν
[6]	Ταῦτα μὲν οὖν πάσχει, ἢν	ἐπὶ	τὸν πλεύμονα καὶ τὴν καρδίην
[7]	τὸ πλεῖστον μέρος, τὸ δὲ	ἐπὶ	τὸν πλεύμονα, τὸ δὲ ἐπὶ
[5]	χολώδεσιν οὔ. Ἄρχεται δὲ φύεσθαι	ἐπὶ	τοῦ ἐμβρύου ἔτι ἐν τῇ
[1]	ἐπὶ ποδὶ ἔχειν, μηδὲ χεῖρα	ἐπὶ	χειρὶ (ταῦτα γὰρ πάντα κωλύματα
[17]	μεταβολὴ ἰσχυροτέρη γένηται ἐν τῷ	ἠέρι	ὑπὸ τῶν ὡρέων, καὶ αὐτὸς
[1]	λόγους ποιέεσθαι, ὡς οἴονται, ἀλλὰ	περὶ	δυσσεβείης μᾶλλον, καὶ ὡς οἱ
[1]	πολλά ἐστι καὶ παντοδαπὰ ὧν	περὶ	ἑκάστου λέγειν πουλὺς ἂν εἴη
[1]	τὸ δαιμόνιον. Καίτοι ἔμοιγε οὐ	περὶ	εὐσεβείης δοκέουσι τοὺς λόγους ποιέεσθαι,
[0]		~ΠΕΡΙ	ΙΕΡΗΣ ΝΟΥΣΟΥ. ~Περὶ μὲν τῆς
[1]	~ΠΕΡΙ ΙΕΡΗΣ ΝΟΥΣΟΥ.	~Περὶ	μὲν τῆς ἱερῆς νούσου καλεομένης
[1]	ἔχομεν μύσος, τοῦτο ἀφαγνιούμενοι. Καὶ	περὶ	μὲν τῶν καθαρμῶν οὕτω μοι
[4]	τῆς φλεβὸς, εὐθὺς νάρκη ἔχει.	Περὶ	μὲν τῶν φλεβῶν καὶ τῶν
[1]	ποδὶ ἔχειν, μηδὲ χεῖρα ἐπὶ	χειρὶ	(ταῦτα γὰρ πάντα κωλύματα εἶναι)
[10]	εἰς ἀλέην ἔλθῃ καὶ παρὰ	πυρὶ	καθίσῃ, τωὐτὸ τοῦτο πάσχει, καὶ
[10]	πολεμιώτατός ἐστιν· ὅταν γὰρ παρὰ	πυρὶ	πολλῷ διαθερμανθῇ τὴν κεφαλὴν καὶ
[7]	στόματος ἐκρέει, καὶ οἱ ὁδόντες	συνηρείκασι,	καὶ αἱ χεῖρες συσπῶνται, καὶ
[13]	ξηρῶν νοτώδεα· ὁκόσα τε ἐν	οἰκήμασι	κεράμια ἢ κατὰ γῆς ἐστι
[1]	οὐδένα ὑγιαίνειν, ὅτι ἐν αἰγείοισι	δέρμασι	κατακέονται καὶ κρέασιν αἰγείοισι χρῶνται,
[13]	τοῖσι βορείοισιν, ἔπειτα τοῖσι λοιποῖσι	πνεύμασι·	ταῦτα δέ ἐστιν ὅσα τῶν
[7]	φλέγματος καὶ μὴ παραδέχωνται, ἄφωνον	καθιστᾶσι	καὶ ἄφρονα τὸν ἄνθρωπον. Αἱ
[1]	εὐτονώτερον φθέγγηται, ἵππῳ εἰκάζουσι, καὶ	φασὶ	Ποσειδῶνα αἴτιον εἶναι. Ἢν δὲ
[2]	τῶν λοιπῶν νουσημάτων· τοῖσι γὰρ	φλεγματώδεσι	φύσει γίνεται· τοῖσι δὲ χολώδεσιν
[7]	ὁ ἀὴρ ἀποκλεισθῇ ἐν τοῖσι	μέλεσι	καὶ μὴ οἷός τε ἔῃ
[7]	φρόνησιν καὶ τὴν κίνησιν τοῖσι	μέλεσι	παρέχει, ὥστε, ἐπειδὰν ἀποκλεισθῶσιν αἱ
[1]	ἐφόδους. Καθαρμοῖσί τε χρέονται καὶ	ἐπαοιδῇσι,	καὶ ἀνοσιώτατόν γε καὶ ἀθεώτατον
[5]	νοῦσος αὕτη γίνεται τοῖσι μὲν	φλεγματίῃσι,	τοῖσι δὲ χολώδεσιν οὔ. Ἄρχεται
[13]	οὔπω γινώσκουσιν. ~Ἐν δὲ τῇσι	μεταβολῇσι	τῶν πνευμάτων διὰ τάδε φημὶ
[11]	συντέτροφεν, ἔθος πεποίηται ἐν τῇσι	μεταβολῇσι	τῶν πνευμάτων τοῦτο πάσχειν καὶ
[13]	τοὺς καταῤῥόους ἐπιγίνεσθαι ἐν τῇσι	μεταβολῇσι	τῶν πνευμάτων τούτων. Οὕτως ἡ
[1]	καὶ θαυμασιότητος, ὅτι οὐδὲν ἔοικεν	ἑτέρῃσι	νούσοισιν· καὶ κατὰ μὲν τὴν
[5]	προέρχεται μηδὲν, μήτε ἐν τῇσι	μήτρῃσι	πεποίηται τὴν κάθαρσιν, τούτοισιν ἐπικίνδυνόν
[18]	νούσῳ καὶ ἐν τῇσιν ἄλλῃσιν	ἁπάσῃσι	μὴ αὔξειν τὰ νουσήματα, ἀλλὰ
[13]	ὄντες οὔπω γινώσκουσιν. ~Ἐν δὲ	τῇσι	μεταβολῇσι τῶν πνευμάτων διὰ τάδε
[11]	καὶ συντέτροφεν, ἔθος πεποίηται ἐν	τῇσι	μεταβολῇσι τῶν πνευμάτων τοῦτο πάσχειν
[13]	οὕτω τοὺς καταῤῥόους ἐπιγίνεσθαι ἐν	τῇσι	μεταβολῇσι τῶν πνευμάτων τούτων. Οὕτως
[13]	ἐκ τῶν ἀνέμων τούτων ἐν	τῇσι	μεταλλαγῇσιν, ἀνάγκη τοῖσι μὲν νοτίοισι
[5]	αὐτοῖς προέρχεται μηδὲν, μήτε ἐν	τῇσι	μήτρῃσι πεποίηται τὴν κάθαρσιν, τούτοισιν
[16]	ὕστερον ἐς τὸν ἐγκέφαλον, ἐν	τῇσι	σαρξὶ καὶ ἐν τῇσι φλεψὶ
[16]	ἐν τῇσι σαρξὶ καὶ ἐν	τῇσι	φλεψὶ καταλελοιπὼς τὴν διάγνωσιν ἐς
[7]	θερμὸν ἐόν· ἀποψύχει γὰρ καὶ	ἵστησι	τὸ αἷμα· κἢν μὲν τὸ
[13]	καὶ τὰ ἄστρα πουλὺ ἀμβλυωπότερα	καθίστησι	τῆς φύσιος. Ὅτε οὖν καὶ
[13]	δύναμιν. Ὁ μὲν γὰρ βορέης	ξυνίστησι	τὸν ἠέρα καὶ τὸ θολερόν
[15]	τοῦ φλέγματος μαινόμενοι ἥσυχοί τέ	εἰσι	καὶ οὐ βοῶσιν οὐδὲ θορυβέουσιν,
[9]	διαστρέφει· αἵ τε γὰρ φλέβες	εἰσὶ	κοῖλαι καὶ αἵματος μεσταὶ θερμοῦ,
[10]	τὰ ἀριστερὰ, ὅτι αἱ φλέβες	εἰσὶ	κοιλότεραι καὶ πλέονες ἢ ἐν
[1]	εἶναι ἄνθρωποι οἷοι καὶ νῦν	εἰσι	μάγοι τε καὶ καθάρται καὶ
[12]	διαθερμαίνεται. ~Ὁκόσοι δὲ ἤδη ἐθάδες	εἰσὶ	τῇ νούσῳ, προγινώσκουσιν ὁκόταν μέλλωσι
[10]	αὗται αἱ προφάσιες τῆς ἐπιλήψιός	εἰσι	τὴν ἀρχήν. Τοῖσι δὲ πρεσβύτῃσιν
[1]	καὶ ὡς οἱ θεοὶ οὐκ	εἰσὶ,	τό τε εὐσεβὲς καὶ θεῖον
[1]	ἡμῖν, αὐτοί τε ὅρους τοῖσι	θεοῖσι	τῶν ἱερῶν καὶ τῶν τεμενέων
[10]	δὲ καὶ ἀποτήκεται τοῖσι μὲν	παιδίοισι	μάλιστα, οἷσιν ἂν διαθερμανθῇ ἡ
[10]	πνεῦμα ταχέως ἀναλαβεῖν, οἷα γίνεται	παιδίοισι	πολλάκις· ὅ τι δ´ ἂν
[1]	οἰκεόντων οὐδένα ὑγιαίνειν, ὅτι ἐν	αἰγείοισι	δέρμασι κατακέονται καὶ κρέασιν αἰγείοισι
[1]	αἰγείοισι δέρμασι κατακέονται καὶ κρέασιν	αἰγείοισι	χρῶνται, ἐπεὶ οὐκ ἔχουσιν οὔτε
[13]	φλέβας χαλαρωτέρας εἶναι, τοῖσι δὲ	βορείοισι	ξυνίστασθαι τὸ ὑγιηρότατον τοῦ ἐγκεφάλου,
[7]	ὄμματα διαστρέφονται, καὶ οὐδὲν φρονέουσιν,	ἐνίοισι	δὲ καὶ ὑποχωρέει ἡ κόπρος
[13]	τῇσι μεταλλαγῇσιν, ἀνάγκη τοῖσι μὲν	νοτίοισι	λύεσθαί τε καὶ φλυδᾷν τὸν
[3]	ἐστὶ διπλόος ὥσπερ καὶ τοῖσιν	ἄλλοισι	ζώοισιν ἅπασιν· τὸ δὲ μέσον
[1]	τῇ νούσῳ αἵματί τε καὶ	ἄλλοισι	τοιούτοισιν ὥσπερ μίασμά τι ἔχοντας,
[1]	ἰήσιος ᾧ ἰῶνται, ἀπόλλυται, ὅτι	καθαρμοῖσί	τε ἰῶνται καὶ ἐπαοιδῇσιν. Εἰ
[1]	εἶναι ἐπιβολὰς καὶ ἡρώων ἐφόδους.	Καθαρμοῖσί	τε χρέονται καὶ ἐπαοιδῇσι, καὶ
[13]	ἔπειτα τοῖσι βορείοισιν, ἔπειτα τοῖσι	λοιποῖσι	πνεύμασι· ταῦτα δέ ἐστιν ὅσα
[1]	τεχνημάτων ὁμοίων τούτοισιν ἐπιγίνεσθαι τοῖσιν	ἀνθρώποισι	καὶ προσπίπτειν; ὥστε μηκέτι τὸ
[1]	καὶ ἐδεσμάτων πολλῶν καὶ ἀνεπιτηδείων	ἀνθρώποισι	νοσέουσιν ἐσθίειν, θαλασσίων μὲν τρίγλης,
[18]	ἀμαυροῦται. Ὅστις δὲ ἐπίσταται ἐν	ἀνθρώποισι	τὴν τοιαύτην μεταβολὴν καὶ δύναται
[14]	ἡδονὰς καὶ τὰς ἀηδίας τοῖσι	καιροῖσι	διαγινώσκοντες, καὶ οὐ ταὐτὰ ἀρέσκει
[1]	πιέειν ἔδοσαν φάρμακον οὐδὲν, οὔτε	λουτροῖσι	καθήψησαν, ὥστε δοκέειν αἴτιον εἶναι.
[8]	εἰκὸς εἶναι, τῶν φλεβῶν κακωθεισέων.	Ὁκόσοισι	δ´ ἂν βόρειόν τε καὶ
[5]	οὕτως ἀνάγκη φλεγματώδεα εἶναι. Καὶ	ὁκόσοισι	μὲν παιδίοισιν ἐοῦσιν ἐξανθέει ἕλκεα
[13]	καὶ μάλιστα τοῖσι νοτίοισιν, ἔπειτα	τοῖσι	βορείοισιν, ἔπειτα τοῖσι λοιποῖσι πνεύμασι·
[2]	θειότερόν ἐστι τῶν λοιπῶν νουσημάτων·	τοῖσι	γὰρ φλεγματώδεσι φύσει γίνεται· τοῖσι
[13]	καὶ τὰς φλέβας χαλαρωτέρας εἶναι,	τοῖσι	δὲ βορείοισι ξυνίστασθαι τὸ ὑγιηρότατον
[10]	μὲν αὕτη ἡ πρόφασις γίνεται,	τοῖσι	δὲ καὶ ἐπειδὰν ἐξαπίνης μετὰ
[9]	ἧσσον ἐπιλαμβάνει διὰ τὴν ἰσχύν.	Τοῖσι	δὲ πρεσβυτάτοισιν ὁκόταν ἐπιγένηται τοῦτο
[10]	τῆς ἐπιλήψιός εἰσι τὴν ἀρχήν.	Τοῖσι	δὲ πρεσβύτῃσιν ὁ χειμὼν πολεμιώτατός
[2]	τοῖσι γὰρ φλεγματώδεσι φύσει γίνεται·	τοῖσι	δὲ χολώδεσιν οὐ προσπίπτει· καίτοι
[5]	αὕτη γίνεται τοῖσι μὲν φλεγματίῃσι,	τοῖσι	δὲ χολώδεσιν οὔ. Ἄρχεται δὲ
[1]	γινόμενον ἡμῖν, αὐτοί τε ὅρους	τοῖσι	θεοῖσι τῶν ἱερῶν καὶ τῶν
[14]	τὰς ἡδονὰς καὶ τὰς ἀηδίας	τοῖσι	καιροῖσι διαγινώσκοντες, καὶ οὐ ταὐτὰ
[11]	τις τόδε μάλιστα τοῖσι προβάτοισι	τοῖσι	καταλήπτοισι γινομένοισιν ὑπὸ τῆς νούσου
[13]	νοτίοισιν, ἔπειτα τοῖσι βορείοισιν, ἔπειτα	τοῖσι	λοιποῖσι πνεύμασι· ταῦτα δέ ἐστιν
[7]	ὁκόταν ὁ ἀὴρ ἀποκλεισθῇ ἐν	τοῖσι	μέλεσι καὶ μὴ οἷός τε
[7]	τὴν φρόνησιν καὶ τὴν κίνησιν	τοῖσι	μέλεσι παρέχει, ὥστε, ἐπειδὰν ἀποκλεισθῶσιν
[10]	καὶ ξυστάσιος, καὶ οὕτως ἐπικαταῤῥέει.	Τοῖσι	μὲν αὕτη ἡ πρόφασις γίνεται,
[13]	τούτων ἐν τῇσι μεταλλαγῇσιν, ἀνάγκη	τοῖσι	μὲν νοτίοισι λύεσθαί τε καὶ
[8]	ἢν μὴ θεραπευθῶσι τοῖσιν ἐπιτηδείοισιν.	Τοῖσι	μὲν οὖν παιδίοισιν οὕτω γίνεται,
[10]	σπληνός. Ἐπικαταῤῥέει δὲ καὶ ἀποτήκεται	τοῖσι	μὲν παιδίοισι μάλιστα, οἷσιν ἂν
[10]	ἀπεκρίθη καὶ ἐπικατεῤῥύη τὸ φλέγμα.	Τοῖσι	μὲν παιδίοισιν αὗται αἱ προφάσιες
[5]	~Ἡ δὲ νοῦσος αὕτη γίνεται	τοῖσι	μὲν φλεγματίῃσι, τοῖσι δὲ χολώδεσιν
[13]	φημὶ ἐπιλήπτους γίνεσθαι, καὶ μάλιστα	τοῖσι	νοτίοισιν, ἔπειτα τοῖσι βορείοισιν, ἔπειτα
[11]	πολλὰ γίνεσθαι, καὶ μάλιστα ἐν	τοῖσι	νοτίοισιν· ἥ τε ἀπάλλαξις χαλεπὴ
[1]	ἐκ τοῦ στόματος ἀφίῃ καὶ	τοῖσι	ποσὶ λακτίζῃ, Ἄρης τὴν αἰτίην
[7]	στόμα ὅσον εἰώθει. Λακτίζει δὲ	τοῖσι	ποσὶν, ὁκόταν ὁ ἀὴρ ἀποκλεισθῇ
[11]	δ´ ἄν τις τόδε μάλιστα	τοῖσι	προβάτοισι τοῖσι καταλήπτοισι γινομένοισιν ὑπὸ
[11]	ἄν τις τόδε μάλιστα τοῖσι	προβάτοισι	τοῖσι καταλήπτοισι γινομένοισιν ὑπὸ τῆς
[11]	τόδε μάλιστα τοῖσι προβάτοισι τοῖσι	καταλήπτοισι	γινομένοισιν ὑπὸ τῆς νούσου ταύτης
[1]	κατεστήσαντο ἐς τὸ ἀσφαλὲς σφίσιν	αὐτοῖσι,	καθαρμοὺς προσφέροντες καὶ ἐπαοιδὰς, λουτρῶν
[1]	καὶ καθαρότητας, ὅ τε πουλὺς	αὐτοῖσι	τοῦ λόγου ἐς τὸ θεῖον
[1]	καὶ κατὰ μὲν τὴν ἀπορίην	αὐτοῖσι	τοῦ μὴ γινώσκειν τὸ θεῖον
[18]	τε τὰ πλεῖστά ἐστι τοῖς	αὐτοῖσι	τούτοισιν ἀφ´ ὅτων καὶ γίνεται·
[1]	ἀνόσιον εἰργασμένους, οὓς ἐχρῆν τἀναντία	τούτοισι	ποιέειν, θύειν τε καὶ εὔχεσθαι
[1]	τοῦ στόματος ἀφίῃ καὶ τοῖσι	ποσὶ	λακτίζῃ, Ἄρης τὴν αἰτίην ἔχει.
[17]	οὐδὲν ἐς τὴν ἀκοὴν ξυμβαλλόμενα.	Λέγουσι	δέ τινες ὡς φρονέομεν τῇ
[12]	πλεονάκις κατάληπτοι γένωνται, ἐπειδὰν προαίσθωνται,	φεύγουσι	παρὰ τὰς μητέρας ἢ παρὰ
[1]	οἱ ταῦτ´ ἐπιτηδεύοντες, δυσσεβέειν ἔμοιγε	δοκέουσι	καὶ θεοὺς οὔτε εἶναι νομίζειν
[1]	Καίτοι ἔμοιγε οὐ περὶ εὐσεβείης	δοκέουσι	τοὺς λόγους ποιέεσθαι, ὡς οἴονται,
[1]	πλέον τι εἰδέναι, καὶ ἀνθρώπους	ἐξαπατέουσι	προστιθέμενοι τούτοισιν ἁγνείας τε καὶ
[1]	ὀξύτερον καὶ εὐτονώτερον φθέγγηται, ἵππῳ	εἰκάζουσι,	καὶ φασὶ Ποσειδῶνα αἴτιον εἶναι.
[12]	ὑπὸ φόβου, ὡς οἱ πολλοὶ	νομίζουσι,	τοῦ δαιμονίου. Τὰ δὲ παιδάρια
[1]	κρύπτουσι, τὰ δὲ ἐς θάλασσαν	ἐμβάλλουσι,	τὰ δὲ ἐς τὰ οὔρεα
[10]	ἀριστεροῖσιν· ἀπὸ γὰρ τοῦ ἥπατος	τείνουσι	καὶ ἀπὸ τοῦ σπληνός. Ἐπικαταῤῥέει
[17]	τοῦ σώματος φλέβες ἐς αὐτὴν	συντείνουσι,	καὶ ξυγκλείσασα ἔχει ὥστε αἰσθάνεσθαι,
[1]	ὡς ἔμοιγε δοκέει, τὸ θεῖον·	καθαίρουσι	γὰρ τοὺς ἐχομένους τῇ νούσῳ
[1]	δὲ τούτων μὲν ποιέουσιν οὐδὲν,	καθαίρουσι	δέ. Καὶ τὰ μὲν τῶν
[16]	ἂν ὁ ἐγκέφαλος γινώσκῃ, τοιαῦτα	πρήσσουσι·	γίνεται γὰρ παντὶ τῷ σώματι
[1]	τὰ μὲν τῶν καθαρμῶν γῇ	κρύπτουσι,	τὰ δὲ ἐς θάλασσαν ἐμβάλλουσι,
[4]	ἐς τὸ σῶμα τὸ λοιπὸν	ὀχετεύουσι	κατὰ τὰ φλέβια, καὶ ἀναψύχουσι
[17]	ἀλλὰ μάτην τοῦτο τὸ οὔνομα	ἔχουσι	καὶ τὴν αἰτίην, ὥσπερ τὰ
[17]	τῷ σώματι, καὶ κοιλίην οὐκ	ἔχουσι	πρὸς ἣν δέξονται ἢ ἀγαθὸν
[17]	Αἱ δὲ φρένες ἄλλως οὔνομα	ἔχουσι	τῇ τύχῃ κεκτημένον καὶ τῷ
[4]	ὀχετεύουσι κατὰ τὰ φλέβια, καὶ	ἀναψύχουσι	καὶ πάλιν ἀφιᾶσιν. Οὐ γὰρ
[17]	ὑπερχαρείη ἐξ ἀδοκήτου ἢ ἀνιηθείη,	πηδῶσι	καὶ ἅλσιν παρέχουσιν ὑπὸ λεπτότητος
[6]	τῷ πλεύμονι καὶ τῇ καρδίῃ	πηδῶσι,	καὶ ἡ καρδίη πάλλεται, ὥστε
[8]	ξυντραφῆναι καὶ ξυναυξηθῆναι, ἢν μὴ	θεραπευθῶσι	τοῖσιν ἐπιτηδείοισιν. Τοῖσι μὲν οὖν
[12]	εἰσὶ τῇ νούσῳ, προγινώσκουσιν ὁκόταν	μέλλωσι	λήψεσθαι, καὶ φεύγουσιν ἐκ τῶν
[15]	καὶ οὐκ ἀτρεμαῖοι, ἀλλ´ αἰεί	τι	ἄκαιρον δρῶντες. Ἢν μὲν οὖν
[14]	ἢ ὑγρότερος ἢ ξηρότερος, ἤ	τι	ἄλλο πεπόνθῃ πάθος παρὰ τὴν
[16]	ἑωυτοῦ τὴν ἀκμὴν καὶ ὅ	τι	ἂν ἔῃ φρόνιμόν τε καὶ
[2]	καὶ οὐδὲν ἧσσον ἑτέρων, ὅ	τι	ἂν μὴ ἤδη ὑπὸ χρόνου
[1]	τὸ θεῖον αἴτιον εἶναι, ἀλλά	τι	ἀνθρώπινον. Ὅστις γὰρ οἷός τε
[10]	οἷα γίνεται παιδίοισι πολλάκις· ὅ	τι	δ´ ἂν τούτων αὐτῷ γένηται,
[1]	λέγοντες καὶ μηχανεύμενοι προσποιέονται πλέον	τι	εἰδέναι, καὶ ἀνθρώπους ἐξαπατέουσι προστιθέμενοι
[1]	σφόδρα θεοσεβέες εἶναι καὶ πλέον	τι	εἰδέναι. Οὗτοι τοίνυν παραμπεχόμενοι καὶ
[1]	θείου εἵνεκεν προστιθέασιν, ὡς πλέον	τι	εἰδότες καὶ ἄλλα; προφάσιας λέγοντες,
[1]	ἢ πεφαρμαγμένους ὑπὸ ἀνθρώπων, ἤ	τι	ἔργον ἀνόσιον εἰργασμένους, οὓς ἐχρῆν
[1]	καὶ ἄλλοισι τοιούτοισιν ὥσπερ μίασμά	τι	ἔχοντας, ἢ ἀλάστορας, ἢ πεφαρμαγμένους
[1]	εὐδίην ποιήσει, οὐκ ἂν ἔγωγέ	τι	θεῖον νομίσαιμι τούτων εἶναι, ἀλλ´
[1]	οὐχ ὡς μιαινόμενοι, ἀλλ´ εἴ	τι	καὶ πρότερον ἔχομεν μύσος, τοῦτο
[15]	φοβῆται, καὶ ἡ γνώμη ἐπινοέῃ	τι	κακὸν ἐργάσασθαι, οὕτω καὶ ἐν
[1]	γίνεται καὶ ὑπὸ θεραπείης τοιῆσδε,	τί	κωλύει καὶ ὑφ´ ἑτέρων τεχνημάτων
[2]	φθινώδης, καὶ ἐκ σπληνώδεος σπληνώδης,	τί	κωλύει ὅτῳ πατὴρ καὶ μήτηρ
[1]	οὔτε ἱμάτιον οὔτε ὑπόδημα ὅ	τι	μὴ αἴγειόν ἐστιν· οὐ γάρ
[2]	~Τὸ δὲ νούσημα τοῦτο οὐδέν	τί	μοι δοκέει θειότερον εἶναι τῶν
[1]	νούσου καλεομένης ὧδ´ ἔχει· οὐδέν	τί	μοι δοκέει τῶν ἄλλων θειοτέρη
[7]	τὴν κοιλίην διαψύχει, καὶ ἄλλο	τι	οὐδὲν ξυμβάλλεται· ὁ δ´ ἐς
[1]	Ἢν δὲ καὶ τῆς κόπρου	τι	παρέῃ, ὃ πολλάκις γίνεται ὑπὸ
[1]	τυγχάνῃ ὑπὸ ἑτέρου μεμιασμένον ἤ	τι	πεπονθὸς, ἐθέλοι ἂν ὑπὸ τοῦ
[1]	πρόφασιν οἱ ἄνθρωποι ἐνόμισαν θεῖόν	τι	πρῆγμα εἶναι ὑπὸ ἀπειρίης καὶ
[1]	ἀμηχανίης τοῦ μὴ ἴσχειν ὅ	τι	προσενέγκαντες ὠφελήσουσιν, ὡς μὴ κατάδηλοι
[8]	αἱ λοιπαὶ κακοῦνται καὶ μέρος	τι	συνισχναίνονται, ὡς τὸν μὲν ἠέρα
[3]	ἥπατος ὧδ´ ἔχει· τὸ μέν	τι	τῆς φλεβὸς κάτω τείνει διὰ
[17]	τε καὶ νοέειν, πλὴν εἴ	τι	ὥνθρωπος ὑπερχαρείη ἐξ ἀδοκήτου ἢ
[2]	καὶ μήτηρ εἴχετο, τούτῳ τῷ	νοσήματι	καὶ τῶν ἐκγόνων ἔχεσθαί τινα;
[7]	τὰς φλέβας καὶ μιγῇ τῷ	αἵματι	πολλῷ ἐόντι καὶ θερμῷ, ἢν
[9]	αὐτὸ κρατέεται καὶ καταμίγνυται τῷ	αἵματι	ταχέως· καὶ οὕτω παραδέχονται αἱ
[1]	γὰρ τοὺς ἐχομένους τῇ νούσῳ	αἵματί	τε καὶ ἄλλοισι τοιούτοισιν ὥσπερ
[1]	μέλαν) μηδὲ ἐν αἰγείῳ κατακέεσθαι	δέρματι	μηδὲ φορέειν, μηδὲ πόδα ἐπὶ
[17]	πρῶτος αἰσθάνεται τῶν ἐν τῷ	σώματι	ἐνεόντων, οὕτω καὶ ἤν τις
[17]	οὐδενὸς πρότερον τῶν ἐν τῷ	σώματι	ἐόντων, ἀλλὰ μάτην τοῦτο τὸ
[17]	ὅτι ἀνατέτανται μάλιστα ἐν τῷ	σώματι,	καὶ κοιλίην οὐκ ἔχουσι πρὸς
[16]	πρήσσουσι· γίνεται γὰρ παντὶ τῷ	σώματι	τῆς φρονήσιος, ὡς ἂν μετέχῃ
[1]	ἀλεκτρυόνος καὶ τρυγόνος καὶ ὠτίδος,	ἔτι	δὲ ὅσα νομίζεται ἰσχυρότατα εἶναι,
[5]	δὲ φύεσθαι ἐπὶ τοῦ ἐμβρύου	ἔτι	ἐν τῇ μήτρῃ ἐόντος· καθαίρεται
[8]	ἐπὶ τὸ πουλύ· οὐ γὰρ	ἔτι	ἐπίληπτον γίνεται, ἢν ἅπαξ ἐπισημανθῇ,
[10]	δὲ εἴκοσιν ἔτεα παρέλθῃ, οὐκ	ἔτι	ἡ νοῦσος αὕτη ἐπιλαμβάνει, ἢν
[11]	χρόνος γένηται τῇ νούσῳ, οὐκ	ἔτι	ἰήσιμος γίνεται· διεσθίεται γὰρ ὁ
[16]	σαρκῶν καὶ τοῦ αἵματος, ὥστε	μηκέτι	εἶναι ἀκριβής. ~Διὸ φημὶ τὸν
[11]	καταῤῥόους πυκνοτέρους γίνεσθαι, ἐκκριθῆναι δὲ	μηκέτι	οἷόν τε εἶναι τὸ φλέγμα,
[8]	τὸν δὲ τοῦ φλέγματος κατάῤῥοον	μηκέτι	ὁμοίως ἐπικαταῤῥέειν· ἀσθενέστερα μέντοι τὰ
[1]	τοῖσιν ἀνθρώποισι καὶ προσπίπτειν; ὥστε	μηκέτι	τὸ θεῖον αἴτιον εἶναι, ἀλλά
[13]	ὑγρὸν ἔνεστιν· ἔστι δὲ ἐν	παντὶ,	ἐν μὲν τῷ πλέον, ἐν
[16]	γινώσκῃ, τοιαῦτα πρήσσουσι· γίνεται γὰρ	παντὶ	τῷ σώματι τῆς φρονήσιος, ὡς
[7]	καὶ μιγῇ τῷ αἵματι πολλῷ	ἐόντι	καὶ θερμῷ, ἢν κρατηθῇ οὕτως,
[17]	καὶ τῷ νόμῳ, τῷ δ´	ἐόντι	οὒκ, οὐδὲ τῇ φύσει, οὐδὲ
[1]	σκορόδου καὶ κρομύου (δριμὺ γὰρ	ἀσθενέοντι	οὐδὲν ξυμφέρει) ἱμάτιον δὲ μέλαν
[14]	νόμῳ διακρίνοντες, τὰ δὲ τῷ	ξυμφέροντι	αἰσθανόμενοι, τῷ δὲ καὶ τὰς
[10]	καταῤῥέει ἢ ἐς τὰ ἀριστερὰ,	ὅτι	αἱ φλέβες εἰσὶ κοιλότεραι καὶ
[9]	τοῦτο ἀποκτείνει ἢ παράπληκτον ποιέει,	ὅτι	αἱ φλέβες κεκένωνται καὶ τὸ
[17]	ἅλσιν παρέχουσιν ὑπὸ λεπτότητος καὶ	ὅτι	ἀνατέτανται μάλιστα ἐν τῷ σώματι,
[1]	τὴν μεσόγειον οἰκεόντων οὐδένα ὑγιαίνειν,	ὅτι	ἐν αἰγείοισι δέρμασι κατακέονται καὶ
[14]	~Εἰδέναι δὲ χρὴ τοὺς ἀνθρώπους,	ὅτι	ἐξ οὐδενὸς ἡμῖν αἱ ἡδοναὶ
[1]	τῆς ἰήσιος ᾧ ἰῶνται, ἀπόλλυται,	ὅτι	καθαρμοῖσί τε ἰῶνται καὶ ἐπαοιδῇσιν.
[13]	πνέει μέγας, ἀλλὰ γαληνίζει πρῶτον,	ὅτι	οὐ δύναται ἐπικρατῆσαι τοῦ ἠέρος
[1]	εἶναι ὑπὸ ἀπειρίης καὶ θαυμασιότητος,	ὅτι	οὐδὲν ἔοικεν ἑτέρῃσι νούσοισιν· καὶ
[2]	νοσερός. Ἕτερον δὲ μέγα τεκμήριον	ὅτι	οὐδὲν θειότερόν ἐστι τῶν λοιπῶν
[11]	καὶ ἐν τούτῳ δηλονότι γνώσῃ	ὅτι	οὐχ ὁ θεὸς τὸ σῶμα
[11]	Διὸ δὴ πουλυχρόνιος ἡ νοῦσος,	ὅτι	τὸ ἐπιῤῥέον λεπτόν ἐστιν ὑπὸ
[8]	οὖν παιδίοισιν οὕτω γίνεται, ἢ	ὅτι	τούτων ἐγγυτάτω. ~Τοὺς δὲ πρεσβυτέρους
[13]	ἠέρα ξυνεστεῶτα τήκειν καὶ διαχέειν,	καθότι	καὶ οὐκ εὐθὺς πνέει μέγας,
[17]	ὑπερχαίροντα τὸ αὐτὸ τοῦτο πάσχειν·	διότι	ἡ καρδίη αἰσθάνεταί τε μάλιστα
[11]	κακὸν ὄζοντα, καὶ ἐν τούτῳ	δηλονότι	γνώσῃ ὅτι οὐχ ὁ θεὸς
[15]	φόβῳ ἔῃ· ὥσπερ οὖν καὶ	ἐγρηγορότι	τότε μάλιστα τὸ πρόσωπον φλογιᾷ,
[3]	σαφέως. Ὁ ἐγκέφαλος τοῦ ἀνθρώπου	ἐστὶ	διπλόος ὥσπερ καὶ τοῖσιν ἄλλοισι
[18]	καὶ μηδέποτε ἀτρεμιζόντων. Ταῦτα δ´	ἐστὶ	θεῖα, ὥστε μηδὲν διακρίνοντα τὸ
[13]	ἐστιν ὅσα τῶν πνευμάτων ἰσχυρότατά	ἐστι	καὶ ἀλλήλοισιν ἐναντιώτατα κατὰ τὴν
[9]	καὶ τὸ αἷμα ὀλίγον τέ	ἐστι	καὶ λεπτὸν καὶ ὑδαρές. Ἢν
[1]	Ὅστις γὰρ οἷός τε περικαθαίρων	ἐστὶ	καὶ μαγεύων ἀπάγειν τοιοῦτον πάθος,
[5]	τὸ πουλύ. Ὁκόσα δὲ καθαρά	ἐστι,	καὶ μήθ´ ἕλκος μηδὲν μήτε
[1]	ἀλλὰ πολλάκις, ἄλλα τε πολλά	ἐστι	καὶ παντοδαπὰ ὧν περὶ ἑκάστου
[1]	ἀλλὰ τὰ ἐδέσματα τὰ ἰώμενά	ἐστι	καὶ τὰ βλάπτοντα, τοῦ δὲ
[17]	καρδίῃ καὶ τὸ ἀνιώμενον τοῦτό	ἐστι	καὶ τὸ φροντίζον· τὸ δὲ
[13]	οἰκήμασι κεράμια ἢ κατὰ γῆς	ἐστι	μεστὰ οἴνου ἢ ἄλλου τινὸς
[10]	καὶ ὁ ἐγκέφαλος συνέστηκε καὶ	ἐστὶ	στρυφνὸς, ὥστε οὐκ ἐπικαταῤῥέει ἐπὶ
[1]	κυνὸς (ταῦτα γὰρ κρεῶν ταρακτικώτατά	ἐστι	τῆς κοιλίης) ὀρνίθων δὲ ἀλεκτρυόνος
[1]	ἁμαρτημάτων καὶ ἀνοσιώτατα τὸ θεῖόν	ἐστι	τὸ καθαῖρον καὶ ἁγνίζον καὶ
[18]	ἀμήχανον· ἀκεστά τε τὰ πλεῖστά	ἐστι	τοῖς αὐτοῖσι τούτοισιν ἀφ´ ὅτων
[18]	γίνεται· ἕτερον γὰρ ἑτέρῳ τροφή	ἐστι,	τῷ δὲ κάκωσις. Τοῦτο οὖν
[2]	οὐ προσπίπτει· καίτοι εἰ θειότερόν	ἐστι	τῶν ἄλλων, τοῖσιν ἅπασιν ὁμοίως
[13]	τῶν ἀνθρώπων, διὸ καὶ ὑγιεινότατός	ἐστι	τῶν ἀνέμων. Ὁ δὲ νότος
[16]	τῷ ἀνθρώπῳ· οὗτος γὰρ ἡμῖν	ἐστι	τῶν ἀπὸ τοῦ ἠέρος γινομένων
[2]	μέγα τεκμήριον ὅτι οὐδὲν θειότερόν	ἐστι	τῶν λοιπῶν νουσημάτων· τοῖσι γὰρ
[13]	καὶ ἐν οἷσιν ὑγρὸν ἔνεστιν·	ἔστι	δὲ ἐν παντὶ, ἐν μὲν
[16]	ἂν ἴοι θερμὸς ἐὼν καὶ	οὐχὶ	ἀκραιφνὴς, ἀλλ´ ἐπιμεμιγμένος τῇ ἰκμάδι
[1]	τὰ ἱερὰ νουσήματα ἔσται καὶ	οὐχὶ	ἓν, ὡς ἐγὼ ἀποδείξω ἕτερα
[16]	τῇσι σαρξὶ καὶ ἐν τῇσι	φλεψὶ	καταλελοιπὼς τὴν διάγνωσιν ἐς τὸν