Chapitre
[9]	κοῖλαι καὶ αἵματος μεσταὶ θερμοῦ,	ἃ	οὐδὲ δύναται ἐπικρατῆσαι τὸ φλέγμα,
[1]	ἧσσον ἐόντα θαυμάσια οὐδὲ τερατώδεα,	ἃ	οὐδεὶς νομίζει ἱερὰ εἶναι. Τοῦτο
[9]	ὥστε ἀκρατέα εἶναι ἐκεῖνα καθ´	ἃ	τὸ αἷμα διεφθάρη. ~Ἐς δὲ
[2]	τῶν νοσερῶν νοσερός. Ἕτερον δὲ	μέγα	τεκμήριον ὅτι οὐδὲν θειότερόν ἐστι
[1]	ταῦτα μέμνηνται· κἢν μὲν γὰρ	αἶγα	μιμῶνται, κἢν βρύχωνται, κἢν τὰ
[17]	οὒκ, οὐδὲ τῇ φύσει, οὐδὲ	οἶδα	ἔγωγε τίνα δύναμιν ἔχουσιν αἱ
[1]	ποιέοντας, ἔν τε τῷ ὕπνῳ	οἶδα	πολλοὺς οἰμώζοντας καὶ βοῶντας, τοὺς
[13]	ἐκκρίνει γὰρ ἐξ ἁπάντων τὴν	νοτίδα	καὶ τὸ δνοφερὸν, καὶ ἐξ
[1]	κατακέεσθαι δέρματι μηδὲ φορέειν, μηδὲ	πόδα	ἐπὶ ποδὶ ἔχειν, μηδὲ χεῖρα
[3]	μηροῦ, καὶ καθήκει ἐς τὸν	πόδα,	καὶ καλέεται κοίλη φλέψ· ἡ
[14]	τὰ κακὰ καὶ ἀγαθὰ καὶ	ἡδέα	καὶ ἀηδέα, τὰ μὲν νόμῳ
[14]	καὶ ἀγαθὰ καὶ ἡδέα καὶ	ἀηδέα,	τὰ μὲν νόμῳ διακρίνοντες, τὰ
[5]	ἐς τὸν ἄλλον χρῶτα, καὶ	σιαλώδεα	γίνεται καὶ μυξόῤῥοα, ταῦτα μὲν
[2]	ταύτην, καὶ μὴ διακρίνειν μήτε	χολώδεα	μήτε φλεγματώδεα. ~Ἀλλὰ γὰρ αἴτιος
[13]	τούτου, καὶ ἔκ τε λαμπρῶν	δνοφερώδεα	γίνεται, ἔκ τε ψυχρῶν θερμὰ,
[5]	ἐγκεφάλου καὶ ἀπότηξις πολλὴ γένηται,	νοσώδεά	τε τὴν κεφαλὴν ἕξει αὐξόμενος
[2]	μὴ διακρίνειν μήτε χολώδεα μήτε	φλεγματώδεα.	~Ἀλλὰ γὰρ αἴτιος ὁ ἐγκέφαλος
[5]	ξυστραφῇ τῷ ἐγκεφάλῳ, οὕτως ἀνάγκη	φλεγματώδεα	εἶναι. Καὶ ὁκόσοισι μὲν παιδίοισιν
[1]	οὐδὲν ἧσσον ἐόντα θαυμάσια οὐδὲ	τερατώδεα,	ἃ οὐδεὶς νομίζει ἱερὰ εἶναι.
[13]	ψυχρῶν θερμὰ, καὶ ἐκ ξηρῶν	νοτώδεα·	ὁκόσα τε ἐν οἰκήμασι κεράμια
[6]	ἐπιλαμβάνει καὶ ἄσθματα, καὶ τὰ	στήθεα	διαφθείρεται, ἔνιοι δὲ καὶ κυφοὶ
[5]	ὁκόσοισι μὲν παιδίοισιν ἐοῦσιν ἐξανθέει	ἕλκεα	ἐς τὴν κεφαλὴν καὶ ἐς
[8]	ὁμοίως ἐπικαταῤῥέειν· ἀσθενέστερα μέντοι τὰ	μέλεα	εἰκὸς εἶναι, τῶν φλεβῶν κακωθεισέων.
[13]	ἐκκρίνει καὶ λαμπρόν τε καὶ	διαφανέα	ποιέει· κατὰ δὲ τὸν αὐτὸν
[7]	δὲ σκίδναται ἐς τὰ λοιπὰ	μέρεα	κατὰ τὰς φλέβας· καὶ ὅσον
[5]	γὰρ καὶ ἀνθέει, ὥσπερ τἄλλα	μέρεα,	πρὶν γενέσθαι, καὶ ὁ ἐγκέφαλος.
[1]	ἐμβάλλουσι, τὰ δὲ ἐς τὰ	οὔρεα	ἀποφέρουσιν, ὅπη μηδεὶς ἅψεται μηδὲ
[9]	ἀλλ´ αὐτὸ κρατηθὲν ἐπάγη, ὥστε	ἀκρατέα	εἶναι ἐκεῖνα καθ´ ἃ τὸ
[10]	μεταβολαὶ ἐξαπιναῖοι. Ὁκόταν δὲ εἴκοσιν	ἔτεα	παρέλθῃ, οὐκ ἔτι ἡ νοῦσος
[14]	καλὰ καὶ τὰ κακὰ καὶ	ἀγαθὰ	καὶ ἡδέα καὶ ἀηδέα, τὰ
[4]	ταύτας δὲ τὰς φλέβας καὶ	ἐσαγόμεθα	τὸ πουλὺ τοῦ πνεύματος· αὗται
[14]	Τῷ δὲ αὐτῷ τούτῳ καὶ	μαινόμεθα	καὶ παραφρονέομεν, καὶ δείματα καὶ
[14]	φύσιν ὃ μὴ ἐώθει. Καὶ	μαινόμεθα	μὲν ὑπὸ ὑγρότητος· ὁκόταν γὰρ
[1]	μὴ ἁγνεύῃ, εἰσιόντες τε ἡμεῖς	περιῤῥαινόμεθα	οὐχ ὡς μιαινόμενοι, ἀλλ´ εἴ
[5]	ῥήϊστα διάγει προϊούσης τῆς ἡλικίης·	ἐνταῦθα	γὰρ ἀφίει καὶ ἐκκαθαίρεται τὸ
[3]	δὲ τὸ οὖς κρύπτεται καὶ	ἐνταῦθα	σχίζεται, καὶ τὸ μὲν παχύτατον
[4]	τὸ λοιπὸν ὀχετεύουσι κατὰ τὰ	φλέβια,	καὶ ἀναψύχουσι καὶ πάλιν ἀφιᾶσιν.
[8]	καὶ νότιον ἔῃ· τὰ γὰρ	φλέβια	λεπτὰ ἐόντα οὐ δύναται παραδέχεσθαι
[4]	δέ· ὁκόταν καθημένῳ ἢ κατακειμένῳ	φλέβια	πιεσθῇ, ὥστε τὸ πνεῦμα μὴ
[15]	ἐγρηγορότι τότε μάλιστα τὸ πρόσωπον	φλογιᾷ,	καὶ οἱ ὀφθαλμοὶ ἐρεύθονται, ὁκόταν
[13]	δὲ τῇσι μεταβολῇσι τῶν πνευμάτων	διὰ	τάδε φημὶ ἐπιλήπτους γίνεσθαι, καὶ
[17]	ὥσπερ αἱ φρένες καὶ μᾶλλον	διὰ	ταύτας τὰς αἰτίας· ἐξ ἅπαντος
[17]	ἀλλ´ ὑπ´ ἀμφοτέρων τούτων τεθορύβηνται	διὰ	τὴν ἀσθενείην τῆς φύσιος· ἐπεὶ
[9]	σημήϊα τὰ προειρημένα ἧσσον ἐπιλαμβάνει	διὰ	τὴν ἰσχύν. Τοῖσι δὲ πρεσβυτάτοισιν
[3]	τὸ δὲ λοιπὸν ἄνω φέρει	διὰ	τῆς κληῗ δος ἐς τὰ
[4]	ὥστε τὸ πνεῦμα μὴ διεξιέναι	διὰ	τῆς φλεβὸς, εὐθὺς νάρκη ἔχει.
[1]	ἰῶνται καὶ ἐπαοιδῇσιν. Εἰ δὲ	διὰ	τὸ θαυμάσιον θεῖον νομιεῖται, πολλὰ
[8]	ἐπίληπτον γίνεται, ἢν ἅπαξ ἐπισημανθῇ,	διὰ	τόδε ὑπὸ τῆς ἀνάγκης ταύτης
[7]	ὑπὸ τοῦ φλέγματος· ἀΐσσων δὲ	διὰ	τοῦ αἵματος ἄνω καὶ κάτω
[9]	ὁκόταν ἐπιγένηται τοῦτο τὸ νούσημα,	διὰ	τοῦτο ἀποκτείνει ἢ παράπληκτον ποιέει,
[11]	ἐγκέφαλον ἐκτὸς καὶ περικλύζει· καὶ	διὰ	τοῦτο πυκνότερον ἐπίληπτοι γίνονται καὶ
[3]	τι τῆς φλεβὸς κάτω τείνει	διὰ	τῶν ἐπὶ δεξιὰ παρ´ αὐτὸν
[3]	ἡ δὲ ἑτέρη ἄνω τείνει	διὰ	φρενῶν τῶν δεξιῶν καὶ τοῦ
[8]	καὶ ἐφρόνησαν. ~Καὶ ὁκόσα μὲν	παιδία	σμικρὰ κατάληπτα γίνεται τῇ νούσῳ
[18]	λοιπῶν νουσημάτων νομίζειν, ἀλλὰ πάντα	θεῖα	καὶ ἀνθρώπινα πάντα· φύσιν δὲ
[1]	οὔτε ἱερὰ νομίζειν εἶναι οὔτε	θεῖα·	ὅκου γὰρ ὑπὸ καθαρμῶν τοιούτων
[18]	μηδέποτε ἀτρεμιζόντων. Ταῦτα δ´ ἐστὶ	θεῖα,	ὥστε μηδὲν διακρίνοντα τὸ νούσημα
[10]	δὲ καὶ ἐπειδὰν ἐξαπίνης μετὰ	βόρεια	πνεύματα νότος μεταλάβῃ, ξυνεστηκότα τὸν
[9]	τὸ φρόνημα γίνεται, τά τε	σημήϊα	τὰ προειρημένα ἧσσον ἐπιλαμβάνει διὰ
[13]	νοτώδεα· ὁκόσα τε ἐν οἰκήμασι	κεράμια	ἢ κατὰ γῆς ἐστι μεστὰ
[14]	τὰ δὲ μεθ´ ἡμέρην, καὶ	ἐνύπνια	καὶ πλάνοι ἄκαιροι, καὶ φροντίδες
[8]	ὀλίγον παραῤῥυῇ καὶ ἐς τὰ	δεξιὰ,	ἀσήμως περιγίνονται· κίνδυνος δὲ ξυντραφῆναι
[10]	αἷμα διεφθάρη. ~Ἐς δὲ τὰ	δεξιὰ	μᾶλλον καταῤῥέει ἢ ἐς τὰ
[7]	ἀριστερὰ, ὁτὲ δὲ ἐς τὰ	δεξιὰ,	ὁτὲ δὲ ἐς ἀμφότερα. Ὅκως
[3]	κάτω τείνει διὰ τῶν ἐπὶ	δεξιὰ	παρ´ αὐτὸν τὸν νεφρὸν καὶ
[1]	μιμῶνται, κἢν βρύχωνται, κἢν τὰ	δεξιὰ	σπῶνται, μητέρα θεῶν φασὶν αἰτίην
[3]	τῆς κληῗ δος ἐς τὰ	δεξιὰ	τοῦ αὐχένος, ἐς αὐτὸ τὸ
[14]	τήν τε γλῶσσαν τοιαῦτα διαλέγεσθαι	οἷα	ἂν βλέπῃ τε καὶ ἀκούῃ
[16]	αἱ χεῖρες καὶ οἱ πόδες	οἷα	ἂν ὁ ἐγκέφαλος γινώσκῃ, τοιαῦτα
[10]	ἔῃ τὸ πνεῦμα ταχέως ἀναλαβεῖν,	οἷα	γίνεται παιδίοισι πολλάκις· ὅ τι
[1]	ἄνθρωποι βίου δεόμενοι πολλὰ καὶ	παντοῖα	τεχνέονται καὶ ποικίλλουσιν ἔς τε
[12]	νομίζουσι, τοῦ δαιμονίου. Τὰ δὲ	παιδάρια	τὸ μὲν πρῶτον πίπτουσιν ὅπη
[1]	ἀποδείξω ἕτερα οὐδὲν ἧσσον ἐόντα	θαυμάσια	οὐδὲ τερατώδεα, ἃ οὐδεὶς νομίζει
[13]	τῶν ἀνέμων. Ὁ δὲ νότος	τἀναντία	τουτέῳ ἐργάζεται· πρῶτον μὲν γὰρ
[1]	ἔργον ἀνόσιον εἰργασμένους, οὓς ἐχρῆν	τἀναντία	τούτοισι ποιέειν, θύειν τε καὶ
[14]	καὶ τὰ καλὰ καὶ τὰ	κακὰ	καὶ ἀγαθὰ καὶ ἡδέα καὶ
[7]	ἐς δὲ τὰς φλέβας, ἃς	προείρηκα,	τὸν κατάῤῥοον ποιήσηται, ἄφωνός τε
[7]	ῥεῦμα πουλὺ ἔῃ καὶ παχὺ,	αὐτίκα	ἀποκτείνει· κρατέει γὰρ τοῦ αἵματος
[13]	οὐ δύναται ἐπικρατῆσαι τοῦ ἠέρος	αὐτίκα,	τοῦ πρόσθεν πυκνοῦ τε ἐόντος
[7]	δὲ ἔλασσον ἔῃ, τὸ μὲν	παραυτίκα	κρατέει ἀποφράξαν τὴν ἀναπνοήν· ἔπειτα
[14]	τά τε αἰσχρὰ καὶ τὰ	καλὰ	καὶ τὰ κακὰ καὶ ἀγαθὰ
[13]	καὶ οὐκ εὐθὺς πνέει μέγας,	ἀλλὰ	γαληνίζει πρῶτον, ὅτι οὐ δύναται
[3]	διακρίνειν μήτε χολώδεα μήτε φλεγματώδεα.	~Ἀλλὰ	γὰρ αἴτιος ὁ ἐγκέφαλος τούτου
[11]	φλέγμα, μηδὲ ἀναξηρανθῆναι τὸν ἐγκέφαλον,	ἀλλὰ	διαβεβρέχθαι καὶ εἶναι ὑγρόν. Γνοίη
[1]	τὸ ἐπικηρότατον ὑπὸ τοῦ ἁγνοτάτου·	ἀλλὰ	κἢν τυγχάνῃ ὑπὸ ἑτέρου μεμιασμένον
[17]	τῶν ἐν τῷ σώματι ἐόντων,	ἀλλὰ	μάτην τοῦτο τὸ οὔνομα ἔχουσι
[5]	ἢν δὲ κάθαρσις μὴ ἐπιγένηται,	ἀλλὰ	ξυστραφῇ τῷ ἐγκεφάλῳ, οὕτως ἀνάγκη
[18]	θειότερον τῶν λοιπῶν νουσημάτων νομίζειν,	ἀλλὰ	πάντα θεῖα καὶ ἀνθρώπινα πάντα·
[17]	Τῆς μέντοι φρονήσιος οὐδετέρῳ μέτεστιν,	ἀλλὰ	πάντων τουτέων ὁ ἐγκέφαλος αἴτιός
[1]	τοὺς λόγους ποιέεσθαι, ὡς οἴονται,	ἀλλὰ	περὶ δυσσεβείης μᾶλλον, καὶ ὡς
[1]	αἰτίην προστιθέντες. Οὐ γὰρ καθάπαξ,	ἀλλὰ	πλεονάκις ταῦτα μέμνηνται· κἢν μὲν
[1]	ἀσθενέας, καὶ ταῦτα οὐχ ἅπαξ,	ἀλλὰ	πολλάκις, ἄλλα τε πολλά ἐστι
[17]	τὸ δὲ οὐχ οὕτως ἔχει,	ἀλλὰ	σπᾶται μὲν ὥσπερ αἱ φρένες
[18]	ἁπάσῃσι μὴ αὔξειν τὰ νουσήματα,	ἀλλὰ	σπεύδειν τρύχειν προσφέροντα τῇ νούσῳ
[1]	οὐδενὸς, οὐδὲ οἱ καθαρμοὶ ὠφελέουσιν,	ἀλλὰ	τὰ ἐδέσματα τὰ ἰώμενά ἐστι
[1]	μηκέτι τὸ θεῖον αἴτιον εἶναι,	ἀλλά	τι ἀνθρώπινον. Ὅστις γὰρ οἷός
[10]	γενόμενος τὸ πνεῦμα οὐχ εἵλκυσεν,	ἀλλὰ	τὸ πνεῦμα ἠρέμησε, καὶ ὁ
[13]	πυκνοῦ τε ἐόντος καὶ ξυνεστηκότος,	ἀλλὰ	τῷ χρόνῳ διαλύει· τὸ δ´
[1]	θειοτέρη εἶναι νούσων οὐδὲ ἱερωτέρη,	ἀλλὰ	φύσιν μὲν ἔχει ἣν καὶ
[2]	δοκέει θειότερον εἶναι τῶν λοιπῶν,	ἀλλὰ	φύσιν μὲν ἔχει ἣν καὶ
[4]	οἷόν τε τὸ πνεῦμα στῆναι,	ἀλλὰ	χωρέει ἄνω καὶ κάτω· ἢν
[2]	μὲν ἔχει ἣν καὶ τὰ	ἄλλα	νουσήματα, καὶ πρόφασιν ὅθεν ἕκαστα
[1]	ὡς πλέον τι εἰδότες καὶ	ἄλλα;	προφάσιας λέγοντες, ὅκως, εἰ μὲν
[1]	ταῦτα οὐχ ἅπαξ, ἀλλὰ πολλάκις,	ἄλλα	τε πολλά ἐστι καὶ παντοδαπὰ
[5]	καθαίρεται γὰρ καὶ ἀνθέει, ὥσπερ	τἄλλα	μέρεα, πρὶν γενέσθαι, καὶ ὁ
[2]	προσφερομένων. Ἄρχεται δὲ ὥσπερ καὶ	τἄλλα	νουσήματα κατὰ γένος· εἰ γὰρ
[13]	δὲ τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ	τἄλλα	πάντα ἐκ τῆς θαλάσσης ἀρξάμενα
[1]	τεχνέονται καὶ ποικίλλουσιν ἔς τε	τἄλλα	πάντα καὶ ἐς τὴν νοῦσον
[2]	θεῖον γίνεσθαι ἀφ´ ὅτου καὶ	τἄλλα	πάντα, καὶ ἰητὸν εἶναι, καὶ
[1]	θάλασσαν ἄφορον καὶ γῆν καὶ	τἄλλα	τὰ τοιουτότροπα πάντα ὑποδέχονται ἐπίστασθαι,
[8]	γίνεται τῇ νούσῳ ταύτῃ, τὰ	πολλὰ	ἀποθνήσκει, ἢν πουλὺ τὸ ῥεῦμα
[11]	πάσχειν καὶ ἐπίληπτον ὡς τὰ	πολλὰ	γίνεσθαι, καὶ μάλιστα ἐν τοῖσι
[1]	ἅπαξ, ἀλλὰ πολλάκις, ἄλλα τε	πολλά	ἐστι καὶ παντοδαπὰ ὧν περὶ
[1]	ταῦτα, ἀλλ´ ἄνθρωποι βίου δεόμενοι	πολλὰ	καὶ παντοῖα τεχνέονται καὶ ποικίλλουσιν
[1]	διὰ τὸ θαυμάσιον θεῖον νομιεῖται,	πολλὰ	τὰ ἱερὰ νουσήματα ἔσται καὶ
[1]	ἀπὸ μηδεμιῆς προφάσιος ἐμφανέος, καὶ	πολλά	τε καὶ ἄκαιρα ποιέοντας, ἔν
[10]	ἐγκέφαλος· τότε γὰρ ἀποκρίνεται τὸ	φλέγμα.	Ἀποτήκεται μὲν γὰρ ἐκ τῆς
[7]	μέν ἐστιν ὁκόταν ἐξαίφνης τὸ	φλέγμα	ἐπικατελθὸν ἐς τὰς φλέβας ἀποκλείσῃ
[10]	ἐχάλασεν ἐξαίφνης, ὥστε πλημμυρεῖν τὸ	φλέγμα,	καὶ οὕτω τὸν κατάῤῥοον ποιέεται.
[11]	μηκέτι οἷόν τε εἶναι τὸ	φλέγμα,	μηδὲ ἀναξηρανθῆναι τὸν ἐγκέφαλον, ἀλλὰ
[5]	γὰρ ἀφίει καὶ ἐκκαθαίρεται τὸ	φλέγμα,	ὃ ἐχρῆν ἐν τῇ μήτρῃ
[9]	ἃ οὐδὲ δύναται ἐπικρατῆσαι τὸ	φλέγμα,	οὐδ´ ἀποψῦξαι τὸ αἷμα, ὥστε
[10]	οὕτως ἀπεκρίθη καὶ ἐπικατεῤῥύη τὸ	φλέγμα.	Τοῖσι μὲν παιδίοισιν αὗται αἱ
[8]	ἐόντα οὐ δύναται παραδέχεσθαι τὸ	φλέγμα	ὑπὸ πάχεος καὶ πλήθεος, ἀλλ´
[6]	γίνονται· ὁκόταν γὰρ ἐπικατέλθῃ τὸ	φλέγμα	ψυχρὸν ἐπὶ τὸν πλεύμονα ἢ
[7]	δὲ πάσχει πάντα, ὁκόταν τὸ	φλέγμα	ψυχρὸν παραῤῥυῇ ἐς τὸ αἷμα
[1]	οἱ ἄνθρωποι ἐνόμισαν θεῖόν τι	πρῆγμα	εἶναι ὑπὸ ἀπειρίης καὶ θαυμασιότητος,
[1]	οὔτε στρῶμα οὔτε ἱμάτιον οὔτε	ὑπόδημα	ὅ τι μὴ αἴγειόν ἐστιν·
[9]	φλέβες τὸν ἠέρα, καὶ τὸ	φρόνημα	γίνεται, τά τε σημήϊα τὰ
[8]	ἐς τὰς ἐπὶ θάτερα, περιγίνεται	ἐπίσημα	ἐόντα· ἢ γὰρ στόμα παρέσπασται
[1]	δοκέουσιν οἱ πρῶτοι τοῦτο τὸ	νόσημα	ἀφιερώσαντες τοιοῦτοι εἶναι ἄνθρωποι οἷοι
[9]	πρεσβυτάτοισιν ὁκόταν ἐπιγένηται τοῦτο τὸ	νούσημα,	διὰ τοῦτο ἀποκτείνει ἢ παράπληκτον
[18]	θεῖα, ὥστε μηδὲν διακρίνοντα τὸ	νούσημα	θειότερον τῶν λοιπῶν νουσημάτων νομίζειν,
[2]	μοι δοκέει ἔχειν. ~Τὸ δὲ	νούσημα	τοῦτο οὐδέν τί μοι δοκέει
[6]	ἐπὶ τὴν καρδίην, ἀποψύχεται τὸ	αἷμα·	αἱ δὲ φλέβες πρὸς βίην
[9]	εἶναι ἐκεῖνα καθ´ ἃ τὸ	αἷμα	διεφθάρη. ~Ἐς δὲ τὰ δεξιὰ
[15]	διαθερμαίνεται δὲ καὶ ἐπὴν τὸ	αἷμα	ἐπέλθῃ πουλὺ ἐπὶ τὸν ἐγκέφαλον
[9]	ποιέει· οὐ γὰρ δύναται τὸ	αἷμα	ἐπικρατῆσαι τοῦ φλέγματος λεπτὸν ἐὸν
[10]	ὁ ἐγκέφαλος ξυνέστη, καὶ τὸ	αἷμα	ἔστη, καὶ οὕτως ἀπεκρίθη καὶ
[9]	τὰς ἀναπνοὰς καὶ ἀπέπηξε τὸ	αἷμα,	ἢν ἐπ´ ἀμφότερα ὁ κατάῤῥοος
[7]	φλέγμα ψυχρὸν παραῤῥυῇ ἐς τὸ	αἷμα	θερμὸν ἐόν· ἀποψύχει γὰρ καὶ
[8]	ἀλλ´ ἀποψύχεται καὶ πήγνυται τὸ	αἷμα,	καὶ οὕτως ἀποθνήσκει. Ἢν δὲ
[7]	ἀποψύχει γὰρ καὶ ἵστησι τὸ	αἷμα·	κἢν μὲν τὸ ῥεῦμα πουλὺ
[9]	αἱ φλέβες κεκένωνται καὶ τὸ	αἷμα	ὀλίγον τέ ἐστι καὶ λεπτὸν
[15]	ἐπέγρηται καὶ καταφρονήσῃ καὶ τὸ	αἷμα	πάλιν ἀποσκεδασθῇ ἐς τὰς φλέβας
[9]	τὸ φλέγμα, οὐδ´ ἀποψῦξαι τὸ	αἷμα,	ὥστε καὶ πῆξαι, ἀλλ´ αὐτὸ
[1]	τὸ καθαῖρον καὶ ἁγνίζον καὶ	ῥύμμα	γινόμενον ἡμῖν, αὐτοί τε ὅρους
[17]	ἐόντων, ἀλλὰ μάτην τοῦτο τὸ	οὔνομα	ἔχουσι καὶ τὴν αἰτίην, ὥσπερ
[17]	ξύνεσιν. Αἱ δὲ φρένες ἄλλως	οὔνομα	ἔχουσι τῇ τύχῃ κεκτημένον καὶ
[7]	γὰρ λάβῃ ἄνθρωπος κατὰ τὸ	στόμα	καὶ τοὺς μυκτῆρας τὸ πνεῦμα,
[7]	πνεῦμα μὴ ἐσίῃ ἐς τὸ	στόμα	ὅσον εἰώθει. Λακτίζει δὲ τοῖσι
[8]	περιγίνεται ἐπίσημα ἐόντα· ἢ γὰρ	στόμα	παρέσπασται ἢ ὀφθαλμὸς ἢ αὐχὴν
[3]	τοῦ αὐχένος, ἐς αὐτὸ τὸ	δέρμα,	ὥστε κατάδηλος εἶναι· παρὰ δὲ
[13]	δνοφερώδεα γίνεται, ἔκ τε ψυχρῶν	θερμὰ,	καὶ ἐκ ξηρῶν νοτώδεα· ὁκόσα
[1]	τε καὶ ἄλλοισι τοιούτοισιν ὥσπερ	μίασμά	τι ἔχοντας, ἢ ἀλάστορας, ἢ
[10]	πνεῦμα οὐχ εἵλκυσεν, ἀλλὰ τὸ	πνεῦμα	ἠρέμησε, καὶ ὁ ἐγκέφαλος ξυνέστη,
[4]	κατακειμένῳ φλέβια πιεσθῇ, ὥστε τὸ	πνεῦμα	μὴ διεξιέναι διὰ τῆς φλεβὸς,
[7]	τοῦ πλεύμονος· ὅταν γὰρ τὸ	πνεῦμα	μὴ ἐσίῃ ἐς αὐτὸν, ἀφρέει
[7]	ἀπειλημμένου· προσπίπτει δὲ ὁκόταν τὸ	πνεῦμα	μὴ ἐσίῃ ἐς τὸ στόμα
[6]	ὀρθοπνοίην. Οὐ γὰρ δέχεται τὸ	πνεῦμα	ὅσον ἐθέλει, μέχρις ἂν κρατηθῇ
[10]	σῶμα, καὶ ἄφωνος γενόμενος τὸ	πνεῦμα	οὐχ εἵλκυσεν, ἀλλὰ τὸ πνεῦμα
[7]	στόμα καὶ τοὺς μυκτῆρας τὸ	πνεῦμα,	πρῶτον μὲν ἐς τὸν ἐγκέφαλον
[4]	Οὐ γὰρ οἷόν τε τὸ	πνεῦμα	στῆναι, ἀλλὰ χωρέει ἄνω καὶ
[10]	μὴ οἷός τε ἔῃ τὸ	πνεῦμα	ταχέως ἀναλαβεῖν, οἷα γίνεται παιδίοισι
[16]	διαγγέλλων· ὁκόταν γὰρ σπάσῃ τὸ	πνεῦμα	ὥνθρωπος ἐς ἑωυτὸν, ἐς τὸν
[8]	πολλὰ ἀποθνήσκει, ἢν πουλὺ τὸ	ῥεῦμα	ἐπιγένηται καὶ νότιον ἔῃ· τὰ
[7]	τὸ αἷμα· κἢν μὲν τὸ	ῥεῦμα	πουλὺ ἔῃ καὶ παχὺ, αὐτίκα
[1]	χρῶνται, ἐπεὶ οὐκ ἔχουσιν οὔτε	στρῶμα	οὔτε ἱμάτιον οὔτε ὑπόδημα ὅ
[15]	ἐπὶ τὰς φλέβας καὶ τὸ	σῶμα·	ἔπειτα πέπαυται. Ἀνιᾶται δὲ καὶ
[10]	αὐτῷ γένηται, εὐθὺς ἔφριξε τὸ	σῶμα,	καὶ ἄφωνος γενόμενος τὸ πνεῦμα
[17]	γὰρ καὶ ἀνιώμενον φρίσσειν τὸ	σῶμα	καὶ συντείνεσθαι, καὶ ὑπερχαίροντα τὸ
[11]	ὅτι οὐχ ὁ θεὸς τὸ	σῶμα	λυμαίνεται, ἀλλ´ ἡ νοῦσος. Οὕτω
[1]	ἔγωγε ἀξιῶ ὑπὸ θεοῦ ἀνθρώπου	σῶμα	μιαίνεσθαι, τὸ ἐπικηρότατον ὑπὸ τοῦ
[13]	ἰσχυρῶν τοσοῦτον ἐπικρατέει καὶ τὸ	σῶμα	ποιέει αἰσθάνεσθαι καὶ μεταβάλλειν ἐκ
[16]	ἔχον· εἰ γὰρ ἐς τὸ	σῶμα	πρῶτον ἀφικνέετο καὶ ὕστερον ἐς
[16]	καὶ οὕτως ἐς τὸ λοιπὸν	σῶμα	σκίδναται ὁ ἀὴρ, καταλιπὼν ἐν
[4]	σφᾶς ἕλκουσαι, καὶ ἐς τὸ	σῶμα	τὸ λοιπὸν ὀχετεύουσι κατὰ τὰ
[10]	ἔῃ, ἀλλ´ ἢ ὀλίγους ἢ	οὐδένα·	αἱ γὰρ φλέβες μεσταί εἰσιν
[1]	Λιβύων τῶν τὴν μεσόγειον οἰκεόντων	οὐδένα	ὑγιαίνειν, ὅτι ἐν αἰγείοισι δέρμασι
[13]	τἄλλα πάντα ἐκ τῆς θαλάσσης	ἀρξάμενα	καὶ τῶν ἄλλων ὑδάτων· ἐκκρίνει
[9]	γίνεται, τά τε σημήϊα τὰ	προειρημένα	ἧσσον ἐπιλαμβάνει διὰ τὴν ἰσχύν.
[10]	οὕτως ἐπίληπτος γίνεται κατὰ τὰ	προειρημένα.	Κίνδυνος δὲ πολὺς καὶ ἦρος
[1]	τε καὶ αὔξει καὶ μὴ	ἐσθιόμενα	ἰῆται, οὐκ ἐστὶν ἄρα ὁ
[1]	Εἰ δὲ ταῦτα προσφερόμενα καὶ	ἐσθιόμενα	τὴν νοῦσον τίκτει τε καὶ
[17]	καλέεται, οὐδὲν ἐς τὴν ἀκοὴν	ξυμβαλλόμενα.	Λέγουσι δέ τινες ὡς φρονέομεν
[1]	καὶ βόες. Εἰ δὲ ταῦτα	προσφερόμενα	καὶ ἐσθιόμενα τὴν νοῦσον τίκτει
[1]	ὠφελέουσιν, ἀλλὰ τὰ ἐδέσματα τὰ	ἰώμενά	ἐστι καὶ τὰ βλάπτοντα, τοῦ
[9]	κρατηθὲν ἐπάγη, ὥστε ἀκρατέα εἶναι	ἐκεῖνα	καθ´ ἃ τὸ αἷμα διεφθάρη.
[18]	νομίζειν, ἀλλὰ πάντα θεῖα καὶ	ἀνθρώπινα	πάντα· φύσιν δὲ ἔχει ἕκαστον
[17]	τῇ φύσει, οὐδὲ οἶδα ἔγωγε	τίνα	δύναμιν ἔχουσιν αἱ φρένες ὥστε
[2]	νοσήματι καὶ τῶν ἐκγόνων ἔχεσθαί	τινα;	ὡς ὁ γόνος ἔρχεται πάντοθεν
[12]	τὰς μητέρας ἢ παρὰ ἄλλον	ὅντινα	μάλιστα γινώσκουσιν, ὑπὸ δέους καὶ
[5]	τὴν κεφαλὴν ἔχει· ἢν δὲ	πλέονα	ῥυῇ ἀπὸ παντὸς τοῦ ἐγκεφάλου
[8]	τὸ βλαβέν· ἐς δὲ τὸν	πλείονα	χρόνον ὠφελέει ὡς ἐπὶ τὸ
[3]	τὴν καρδίην καὶ ἐς τὸν	βραχίονα	τὸν δεξιόν· τὸ δὲ λοιπὸν
[6]	τὸ φλέγμα ψυχρὸν ἐπὶ τὸν	πλεύμονα	ἢ ἐπὶ τὴν καρδίην, ἀποψύχεται
[6]	οὖν πάσχει, ἢν ἐπὶ τὸν	πλεύμονα	καὶ τὴν καρδίην ἴῃ· ἢν
[7]	ξυμβάλλεται· ὁ δ´ ἐς τὸν	πλεύμονά	τε καὶ τὰς φλέβας ἀὴρ
[7]	μέρος, τὸ δὲ ἐπὶ τὸν	πλεύμονα,	τὸ δὲ ἐπὶ τὰς φλέβας.
[7]	μὴ παραδέχωνται, ἄφωνον καθιστᾶσι καὶ	ἄφρονα	τὸν ἄνθρωπον. Αἱ δὲ χεῖρες
[1]	φθέγγηται, ἵππῳ εἰκάζουσι, καὶ φασὶ	Ποσειδῶνα	αἴτιον εἶναι. Ἢν δὲ καὶ
[1]	καθαιρήσει καὶ ἥλιον ἀφανιεῖ καὶ	χειμῶνα	καὶ εὐδίην ποιήσει, οὐκ ἂν
[1]	καθαιρέειν καὶ ἥλιον ἀφανίζειν καὶ	χειμῶνά	τε καὶ εὐδίην ποιέειν καὶ
[1]	μὲν ὑγιὴς γένοιτο, αὐτῶν ἡ	δόξα	εἴη καὶ ἡ δεξιότης, εἰ
[5]	καὶ μήθ´ ἕλκος μηδὲν μήτε	μύξα	μήτε σίελον αὐτοῖς προέρχεται μηδὲν,
[15]	καὶ ἐπιλήθεται. Ἐκ νυκτῶν δὲ	βοᾷ	καὶ κέκραγεν, ὁκόταν ἐξαπίνης ὁ
[5]	χρῶτα, καὶ σιαλώδεα γίνεται καὶ	μυξόῤῥοα,	ταῦτα μὲν ῥήϊστα διάγει προϊούσης
[1]	ἄλλα τε πολλά ἐστι καὶ	παντοδαπὰ	ὧν περὶ ἑκάστου λέγειν πουλὺς
[7]	τουτέων δὲ σκίδναται ἐς τὰ	λοιπὰ	μέρεα κατὰ τὰς φλέβας· καὶ
[1]	μὲν ἔχει ἣν καὶ τὰ	λοιπὰ	νουσήματα, ὅθεν γίνεται. Φύσιν δὲ
[1]	καὶ γῆν καὶ τἄλλα τὰ	τοιουτότροπα	πάντα ὑποδέχονται ἐπίστασθαι, εἴτε καὶ
[1]	μὴ ἐσθιόμενα ἰῆται, οὐκ ἐστὶν	ἄρα	ὁ θεὸς αἴτιος οὐδενὸς, οὐδὲ
[5]	ἐπὶ τὸ πουλύ. Ὁκόσα δὲ	καθαρά	ἐστι, καὶ μήθ´ ἕλκος μηδὲν
[12]	φεύγουσι παρὰ τὰς μητέρας ἢ	παρὰ	ἄλλον ὅντινα μάλιστα γινώσκουσιν, ὑπὸ
[3]	τὸ δέρμα, ὥστε κατάδηλος εἶναι·	παρὰ	δὲ τὸ οὖς κρύπτεται καὶ
[15]	πέπαυται. Ἀνιᾶται δὲ καὶ ἀσᾶται	παρὰ	καιρὸν ψυχομένου τοῦ ἐγκεφάλου καὶ
[10]	ψύχεος εἰς ἀλέην ἔλθῃ καὶ	παρὰ	πυρὶ καθίσῃ, τωὐτὸ τοῦτο πάσχει,
[10]	χειμὼν πολεμιώτατός ἐστιν· ὅταν γὰρ	παρὰ	πυρὶ πολλῷ διαθερμανθῇ τὴν κεφαλὴν
[12]	κατάληπτοι γένωνται, ἐπειδὰν προαίσθωνται, φεύγουσι	παρὰ	τὰς μητέρας ἢ παρὰ ἄλλον
[14]	ἤ τι ἄλλο πεπόνθῃ πάθος	παρὰ	τὴν φύσιν ὃ μὴ ἐώθει.
[15]	ψυχομένου τοῦ ἐγκεφάλου καὶ ξυνισταμένου	παρὰ	τὸ ἔθος· τοῦτο δὲ ὑπὸ
[1]	καὶ ἀλαζόνες, ὁκόσοι δὴ προσποιέονται	σφόδρα	θεοσεβέες εἶναι καὶ πλέον τι
[7]	ἢν κρατηθῇ οὕτως, ἐδέξαντο τὸν	ἠέρα	αἱ φλέβες, καὶ ἐφρόνησαν. ~Καὶ
[8]	τι συνισχναίνονται, ὡς τὸν μὲν	ἠέρα	δέχεσθαι, τὸν δὲ τοῦ φλέγματος
[4]	εἰσὶν ἀναπνοαὶ τοῦ σώματος τὸν	ἠέρα	ἐς σφᾶς ἕλκουσαι, καὶ ἐς
[7]	ἐς τὰς φλέβας ἀποκλείσῃ τὸν	ἠέρα	καὶ μὴ παραδέχηται μήτε ἐς
[13]	μὲν γὰρ βορέης ξυνίστησι τὸν	ἠέρα	καὶ τὸ θολερόν τε καὶ
[9]	οὕτω παραδέχονται αἱ φλέβες τὸν	ἠέρα,	καὶ τὸ φρόνημα γίνεται, τά
[13]	πρῶτον μὲν γὰρ ἄρχεται τὸν	ἠέρα	ξυνεστεῶτα τήκειν καὶ διαχέειν, καθότι
[1]	οὐδὲ τερατώδεα, ἃ οὐδεὶς νομίζει	ἱερὰ	εἶναι. Τοῦτο μὲν γὰρ οἱ
[1]	ἰῆσθαι ταῦτα τὰ νοσήματα, οὔτε	ἱερὰ	νομίζειν εἶναι οὔτε θεῖα· ὅκου
[1]	θαυμάσιον θεῖον νομιεῖται, πολλὰ τὰ	ἱερὰ	νουσήματα ἔσται καὶ οὐχὶ ἓν,
[1]	καὶ εὔχεσθαι καὶ ἐς τὰ	ἱερὰ	φέροντας ἱκετεύειν τοὺς θεούς· νῦν
[1]	τὰ δ´ ἐχρῆν ἐς τὰ	ἱερὰ	φέροντας τῷ θεῷ ἀποδοῦναι, εἰ
[9]	κατάῤῥοος γένηται· ἢν δὲ ἐπὶ	θάτερα	μοῦνον, παράπληκτον ποιέει· οὐ γὰρ
[8]	ποιήσηται, ἢ ἐς τὰς ἐπὶ	θάτερα,	περιγίνεται ἐπίσημα ἐόντα· ἢ γὰρ
[15]	φλέγματος καὶ χολῆς· γνώσῃ δὲ	ἑκάτερα	ὧδε· οἱ μὲν γὰρ ὑπὸ
[1]	οὐχὶ ἓν, ὡς ἐγὼ ἀποδείξω	ἕτερα	οὐδὲν ἧσσον ἐόντα θαυμάσια οὐδὲ
[1]	τοιοῦτον πάθος, οὗτος κἂν ἐπάγοι	ἕτερα	τεχνησάμενος, καὶ ἐν τούτῳ τῷ
[1]	βρύχωνται, κἢν τὰ δεξιὰ σπῶνται,	μητέρα	θεῶν φασὶν αἰτίην εἶναι. Ἢν
[6]	ἐπίληπτος γίνεται, ἢν δὲ μὴ,	ἀραιότερα.	Ταῦτα μὲν οὖν πάσχει, ἢν
[6]	μὲν πυκνότεροι ἔωσιν οἱ κατάῤῥοοι,	πυκνότερα	ἐπίληπτος γίνεται, ἢν δὲ μὴ,
[13]	σελήνην καὶ τὰ ἄστρα πουλὺ	ἀμβλυωπότερα	καθίστησι τῆς φύσιος. Ὅτε οὖν
[9]	ἀπέπηξε τὸ αἷμα, ἢν ἐπ´	ἀμφότερα	ὁ κατάῤῥοος γένηται· ἢν δὲ
[7]	τὰ δεξιὰ, ὁτὲ δὲ ἐς	ἀμφότερα.	Ὅκως δὲ τούτων ἕκαστον πάσχει
[8]	φλέγματος κατάῤῥοον μηκέτι ὁμοίως ἐπικαταῤῥέειν·	ἀσθενέστερα	μέντοι τὰ μέλεα εἰκὸς εἶναι,
[3]	τοῦ σπληνὸς φλὲψ ἐς τὰ	ἀριστερὰ	καὶ κάτω καὶ ἄνω, ὥσπερ
[7]	γίνεται ὁτὲ μὲν ἐς τὰ	ἀριστερὰ,	ὁτὲ δὲ ἐς τὰ δεξιὰ,
[10]	μᾶλλον καταῤῥέει ἢ ἐς τὰ	ἀριστερὰ,	ὅτι αἱ φλέβες εἰσὶ κοιλότεραι
[3]	δεξιὸν, τὸ δὲ ἐς τὸν	μυκτῆρα.	Ἀπὸ μὲν τοῦ ἥπατος οὕτως
[1]	ἐμφανέος, καὶ πολλά τε καὶ	ἄκαιρα	ποιέοντας, ἔν τε τῷ ὕπνῳ
[1]	πόδα ἐπὶ ποδὶ ἔχειν, μηδὲ	χεῖρα	ἐπὶ χειρὶ (ταῦτα γὰρ πάντα
[8]	ἐφρόνησαν. ~Καὶ ὁκόσα μὲν παιδία	σμικρὰ	κατάληπτα γίνεται τῇ νούσῳ ταύτῃ,
[1]	ἀναπηδήσιες ἐκ τῆς κλίνης καὶ	φόβητρα	καὶ φεύξιες ἔξω, Ἑκάτης φασὶν
[13]	καὶ τὴν σελήνην καὶ τὰ	ἄστρα	πουλὺ ἀμβλυωπότερα καθίστησι τῆς φύσιος.
[14]	ἀκούομεν καὶ γινώσκομεν τά τε	αἰσχρὰ	καὶ τὰ καλὰ καὶ τὰ
[17]	φλέβες ἐς αὐτὴν συντείνουσι, καὶ	ξυγκλείσασα	ἔχει ὥστε αἰσθάνεσθαι, ἤν τις
[1]	τρυγόνος καὶ ὠτίδος, ἔτι δὲ	ὅσα	νομίζεται ἰσχυρότατα εἶναι, λαχάνων δὲ
[13]	λοιποῖσι πνεύμασι· ταῦτα δέ ἐστιν	ὅσα	τῶν πνευμάτων ἰσχυρότατά ἐστι καὶ
[13]	κρήνας καὶ τὰ φρέατα καὶ	ὅσα	φύεται καὶ ἐν οἷσιν ὑγρὸν
[1]	λακτίζῃ, Ἄρης τὴν αἰτίην ἔχει.	Ὁκόσα	δὲ δείματα νυκτὸς παρίσταται καὶ
[5]	νούσῳ ὡς ἐπὶ τὸ πουλύ.	Ὁκόσα	δὲ καθαρά ἐστι, καὶ μήθ´
[8]	αἱ φλέβες, καὶ ἐφρόνησαν. ~Καὶ	ὁκόσα	μὲν παιδία σμικρὰ κατάληπτα γίνεται
[13]	θερμὰ, καὶ ἐκ ξηρῶν νοτώδεα·	ὁκόσα	τε ἐν οἰκήμασι κεράμια ἢ
[16]	καὶ τὰ οὔατα καὶ ἡ	γλῶσσα	καὶ αἱ χεῖρες καὶ οἱ
[2]	φύσιν μὲν ἔχει ἣν καὶ	τὰ	ἄλλα νουσήματα, καὶ πρόφασιν ὅθεν
[3]	ἀπὸ τοῦ σπληνὸς φλὲψ ἐς	τὰ	ἀριστερὰ καὶ κάτω καὶ ἄνω,
[7]	ταῦτα γίνεται ὁτὲ μὲν ἐς	τὰ	ἀριστερὰ, ὁτὲ δὲ ἐς τὰ
[10]	δεξιὰ μᾶλλον καταῤῥέει ἢ ἐς	τὰ	ἀριστερὰ, ὅτι αἱ φλέβες εἰσὶ
[6]	ὥστε ὑπὸ τῆς ἀνάγκης ταύτης	τὰ	ἄσθματα ἐπιπίπτειν καὶ τὴν ὀρθοπνοίην.
[13]	ἥλιον καὶ τὴν σελήνην καὶ	τὰ	ἄστρα πουλὺ ἀμβλυωπότερα καθίστησι τῆς
[1]	ἐδέσματα τὰ ἰώμενά ἐστι καὶ	τὰ	βλάπτοντα, τοῦ δὲ θείου ἀφανίζεται
[8]	ῥεῦμα ἐπιγένηται καὶ νότιον ἔῃ·	τὰ	γὰρ φλέβια λεπτὰ ἐόντα οὐ
[1]	καὶ ἁγνίζεσθαι μᾶλλον ἢ μιαίνεσθαι.	Τὰ	γοῦν μέγιστα τῶν ἁμαρτημάτων καὶ
[1]	ὅπη μηδεὶς ἅψεται μηδὲ ἐπιβήσεται·	τὰ	δ´ ἐχρῆν ἐς τὰ ἱερὰ
[1]	μὲν τῶν καθαρμῶν γῇ κρύπτουσι,	τὰ	δὲ ἐς θάλασσαν ἐμβάλλουσι, τὰ
[1]	τὰ δὲ ἐς θάλασσαν ἐμβάλλουσι,	τὰ	δὲ ἐς τὰ οὔρεα ἀποφέρουσιν,
[14]	παρίστανται ἡμῖν τὰ μὲν νύκτωρ,	τὰ	δὲ μεθ´ ἡμέρην, καὶ ἐνύπνια
[12]	οἱ πολλοὶ νομίζουσι, τοῦ δαιμονίου.	Τὰ	δὲ παιδάρια τὸ μὲν πρῶτον
[14]	ἀηδέα, τὰ μὲν νόμῳ διακρίνοντες,	τὰ	δὲ τῷ ξυμφέροντι αἰσθανόμενοι, τῷ
[8]	πάνυ ὀλίγον παραῤῥυῇ καὶ ἐς	τὰ	δεξιὰ, ἀσήμως περιγίνονται· κίνδυνος δὲ
[10]	τὸ αἷμα διεφθάρη. ~Ἐς δὲ	τὰ	δεξιὰ μᾶλλον καταῤῥέει ἢ ἐς
[7]	τὰ ἀριστερὰ, ὁτὲ δὲ ἐς	τὰ	δεξιὰ, ὁτὲ δὲ ἐς ἀμφότερα.
[1]	αἶγα μιμῶνται, κἢν βρύχωνται, κἢν	τὰ	δεξιὰ σπῶνται, μητέρα θεῶν φασὶν
[3]	διὰ τῆς κληῗ δος ἐς	τὰ	δεξιὰ τοῦ αὐχένος, ἐς αὐτὸ
[1]	οὐδὲ οἱ καθαρμοὶ ὠφελέουσιν, ἀλλὰ	τὰ	ἐδέσματα τὰ ἰώμενά ἐστι καὶ
[1]	τὸ θαυμάσιον θεῖον νομιεῖται, πολλὰ	τὰ	ἱερὰ νουσήματα ἔσται καὶ οὐχὶ
[1]	τε καὶ εὔχεσθαι καὶ ἐς	τὰ	ἱερὰ φέροντας ἱκετεύειν τοὺς θεούς·
[1]	ἐπιβήσεται· τὰ δ´ ἐχρῆν ἐς	τὰ	ἱερὰ φέροντας τῷ θεῷ ἀποδοῦναι,
[1]	καθαρμοὶ ὠφελέουσιν, ἀλλὰ τὰ ἐδέσματα	τὰ	ἰώμενά ἐστι καὶ τὰ βλάπτοντα,
[14]	αἰσχρὰ καὶ τὰ καλὰ καὶ	τὰ	κακὰ καὶ ἀγαθὰ καὶ ἡδέα
[14]	γινώσκομεν τά τε αἰσχρὰ καὶ	τὰ	καλὰ καὶ τὰ κακὰ καὶ
[7]	Ἐκ τουτέων δὲ σκίδναται ἐς	τὰ	λοιπὰ μέρεα κατὰ τὰς φλέβας·
[1]	φύσιν μὲν ἔχει ἣν καὶ	τὰ	λοιπὰ νουσήματα, ὅθεν γίνεται. Φύσιν
[8]	μηκέτι ὁμοίως ἐπικαταῤῥέειν· ἀσθενέστερα μέντοι	τὰ	μέλεα εἰκὸς εἶναι, τῶν φλεβῶν
[14]	ἀγαθὰ καὶ ἡδέα καὶ ἀηδέα,	τὰ	μὲν νόμῳ διακρίνοντες, τὰ δὲ
[14]	δείματα καὶ φόβοι παρίστανται ἡμῖν	τὰ	μὲν νύκτωρ, τὰ δὲ μεθ´
[1]	ποιέουσιν οὐδὲν, καθαίρουσι δέ. Καὶ	τὰ	μὲν τῶν καθαρμῶν γῇ κρύπτουσι,
[1]	τῷ τρόπῳ ἐγχειρέουσιν ἰῆσθαι ταῦτα	τὰ	νοσήματα, οὔτε ἱερὰ νομίζειν εἶναι
[18]	τῇσιν ἄλλῃσιν ἁπάσῃσι μὴ αὔξειν	τὰ	νουσήματα, ἀλλὰ σπεύδειν τρύχειν προσφέροντα
[17]	ἐγκέφαλος πρῶτος αἰσθάνεται· διὸ καὶ	τὰ	νουσήματα ἐς αὐτὸν ἐμπίπτειν φημὶ
[7]	καὶ αἱ χεῖρες συσπῶνται, καὶ	τὰ	ὄμματα διαστρέφονται, καὶ οὐδὲν φρονέουσιν,
[5]	ἐς τὴν κεφαλὴν καὶ ἐς	τὰ	οὔατα καὶ ἐς τὸν ἄλλον
[16]	παρέχεται. Οἱ δὲ ὀφθαλμοὶ καὶ	τὰ	οὔατα καὶ ἡ γλῶσσα καὶ
[1]	θάλασσαν ἐμβάλλουσι, τὰ δὲ ἐς	τὰ	οὔρεα ἀποφέρουσιν, ὅπη μηδεὶς ἅψεται
[5]	ἐν τῇ μήτρῃ καθαρθῆναι· καὶ	τὰ	οὕτω καθαρθέντα οὐκ ἐπίληπτα γίνεται
[18]	ἐστιν οὐδὲ ἀμήχανον· ἀκεστά τε	τὰ	πλεῖστά ἐστι τοῖς αὐτοῖσι τούτοισιν
[8]	κατάληπτα γίνεται τῇ νούσῳ ταύτῃ,	τὰ	πολλὰ ἀποθνήσκει, ἢν πουλὺ τὸ
[11]	τοῦτο πάσχειν καὶ ἐπίληπτον ὡς	τὰ	πολλὰ γίνεσθαι, καὶ μάλιστα ἐν
[9]	φρόνημα γίνεται, τά τε σημήϊα	τὰ	προειρημένα ἧσσον ἐπιλαμβάνει διὰ τὴν
[10]	καὶ οὕτως ἐπίληπτος γίνεται κατὰ	τὰ	προειρημένα. Κίνδυνος δὲ πολὺς καὶ
[17]	ἔχουσι καὶ τὴν αἰτίην, ὥσπερ	τὰ	πρὸς τῇ καρδίῃ ἅπερ ὦτα
[6]	παλμὸς ἐπιλαμβάνει καὶ ἄσθματα, καὶ	τὰ	στήθεα διαφθείρεται, ἔνιοι δὲ καὶ
[14]	βλέπομεν καὶ ἀκούομεν καὶ γινώσκομεν	τά	τε αἰσχρὰ καὶ τὰ καλὰ
[9]	ἠέρα, καὶ τὸ φρόνημα γίνεται,	τά	τε σημήϊα τὰ προειρημένα ἧσσον
[1]	ἄφορον καὶ γῆν καὶ τἄλλα	τὰ	τοιουτότροπα πάντα ὑποδέχονται ἐπίστασθαι, εἴτε
[4]	σῶμα τὸ λοιπὸν ὀχετεύουσι κατὰ	τὰ	φλέβια, καὶ ἀναψύχουσι καὶ πάλιν
[13]	ποταμοὺς καὶ τὰς κρήνας καὶ	τὰ	φρέατα καὶ ὅσα φύεται καὶ
[13]	καὶ τὰς κρήνας καὶ τὰ	φρέατα	καὶ ὅσα φύεται καὶ ἐν
[2]	δὲ ὥσπερ καὶ τἄλλα νουσήματα	κατὰ	γένος· εἰ γὰρ ἐκ φλεγματώδεος
[13]	τε ἐν οἰκήμασι κεράμια ἢ	κατὰ	γῆς ἐστι μεστὰ οἴνου ἢ
[1]	γινώσκειν τὸ θεῖον αὐτῇ διασώζεται,	κατὰ	δὲ τὴν εὐπορίην τοῦ τρόπου
[13]	λαμπρόν τε καὶ διαφανέα ποιέει·	κατὰ	δὲ τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ
[1]	οὐδὲν ἔοικεν ἑτέρῃσι νούσοισιν· καὶ	κατὰ	μὲν τὴν ἀπορίην αὐτοῖσι τοῦ
[10]	πάσχει, καὶ οὕτως ἐπίληπτος γίνεται	κατὰ	τὰ προειρημένα. Κίνδυνος δὲ πολὺς
[4]	τὸ σῶμα τὸ λοιπὸν ὀχετεύουσι	κατὰ	τὰ φλέβια, καὶ ἀναψύχουσι καὶ
[7]	ἔπειτα τῷ χρόνῳ ὁκόταν σκεδασθῇ	κατὰ	τὰς φλέβας καὶ μιγῇ τῷ
[7]	σκίδναται ἐς τὰ λοιπὰ μέρεα	κατὰ	τὰς φλέβας· καὶ ὅσον μὲν
[15]	ἐγκέφαλον καὶ ἐπιζέσῃ. Ἔρχεται δὲ	κατὰ	τὰς φλέβας πουλὺ τὰς προειρημένας,
[15]	ὁκόταν ὁρμήσῃ ἐπὶ τὸν ἐγκέφαλον,	κατὰ	τὰς φλέβας τὰς αἱματίτιδας ἐκ
[16]	τὰς φλέβας τὰς προειρημένας, πέπαυται.	~Κατὰ	ταῦτα νομίζω τὸν ἐγκέφαλον δύναμιν
[4]	ἥπατος, λεπτοτέρη δὲ καὶ ἀσθενεστέρη.	~Κατὰ	ταύτας δὲ τὰς φλέβας καὶ
[13]	ἐναντιώτατα κατὰ τὴν στάσιν καὶ	κατὰ	τὴν δύναμιν. Ὁ μὲν γὰρ
[13]	ἰσχυρότατά ἐστι καὶ ἀλλήλοισιν ἐναντιώτατα	κατὰ	τὴν στάσιν καὶ κατὰ τὴν
[7]	ἀναπνοήν· ὅταν γὰρ λάβῃ ἄνθρωπος	κατὰ	τὸ στόμα καὶ τοὺς μυκτῆρας
[3]	μῆνιγξ λεπτή· διὸ οὐκ αἰεὶ	κατὰ	τωὐτὸ τῆς κεφαλὴς ἀλγέει, ἀλλ´
[1]	τρόπῳ ἐγχειρέουσιν ἰῆσθαι ταῦτα τὰ	νοσήματα,	οὔτε ἱερὰ νομίζειν εἶναι οὔτε
[18]	ἄλλῃσιν ἁπάσῃσι μὴ αὔξειν τὰ	νουσήματα,	ἀλλὰ σπεύδειν τρύχειν προσφέροντα τῇ
[17]	πρῶτος αἰσθάνεται· διὸ καὶ τὰ	νουσήματα	ἐς αὐτὸν ἐμπίπτειν φημὶ ὀξύτατα
[1]	θεῖον νομιεῖται, πολλὰ τὰ ἱερὰ	νουσήματα	ἔσται καὶ οὐχὶ ἓν, ὡς
[2]	ἔχει ἣν καὶ τὰ ἄλλα	νουσήματα,	καὶ πρόφασιν ὅθεν ἕκαστα γίνεται·
[2]	Ἄρχεται δὲ ὥσπερ καὶ τἄλλα	νουσήματα	κατὰ γένος· εἰ γὰρ ἐκ
[1]	ἔχει ἣν καὶ τὰ λοιπὰ	νουσήματα,	ὅθεν γίνεται. Φύσιν δὲ αὐτῇ
[6]	ὑπὸ τῆς ἀνάγκης ταύτης τὰ	ἄσθματα	ἐπιπίπτειν καὶ τὴν ὀρθοπνοίην. Οὐ
[6]	τὴν πορείην, παλμὸς ἐπιλαμβάνει καὶ	ἄσθματα,	καὶ τὰ στήθεα διαφθείρεται, ἔνιοι
[14]	καὶ μαινόμεθα καὶ παραφρονέομεν, καὶ	δείματα	καὶ φόβοι παρίστανται ἡμῖν τὰ
[15]	αἱ προφάσιές εἰσιν· ἢν δὲ	δείματα	καὶ φόβοι παριστῶνται, ὑπὸ μεταστάσιος
[1]	τὴν αἰτίην ἔχει. Ὁκόσα δὲ	δείματα	νυκτὸς παρίσταται καὶ φόβοι καὶ
[7]	αἱ χεῖρες συσπῶνται, καὶ τὰ	ὄμματα	διαστρέφονται, καὶ οὐδὲν φρονέουσιν, ἐνίοισι
[1]	οἱ καθαρμοὶ ὠφελέουσιν, ἀλλὰ τὰ	ἐδέσματα	τὰ ἰώμενά ἐστι καὶ τὰ
[10]	καὶ ἐπειδὰν ἐξαπίνης μετὰ βόρεια	πνεύματα	νότος μεταλάβῃ, ξυνεστηκότα τὸν ἐγκέφαλον
[1]	ἐπὶ χειρὶ (ταῦτα γὰρ πάντα	κωλύματα	εἶναι) Ταῦτα δὲ πάντα τοῦ
[11]	μάλιστα τῇσιν αἰξίν· αὗται γὰρ	πυκνότατα	λαμβάνονται· ἢν διακόψῃς τὴν κεφαλὴν,
[1]	ὠτίδος, ἔτι δὲ ὅσα νομίζεται	ἰσχυρότατα	εἶναι, λαχάνων δὲ μίνθης, σκορόδου
[13]	δέ ἐστιν ὅσα τῶν πνευμάτων	ἰσχυρότατά	ἐστι καὶ ἀλλήλοισιν ἐναντιώτατα κατὰ
[1]	ὅκου γὰρ ὑπὸ καθαρμῶν τοιούτων	μετάστατα	γίνεται καὶ ὑπὸ θεραπείης τοιῆσδε,
[17]	φημὶ ὀξύτατα καὶ μέγιστα καὶ	θανατωδέστατα	καὶ δυσκριτώτατα τοῖσιν ἀπείροισιν. ~Αὕτη
[17]	νουσήματα ἐς αὐτὸν ἐμπίπτειν φημὶ	ὀξύτατα	καὶ μέγιστα καὶ θανατωδέστατα καὶ
[1]	γοῦν μέγιστα τῶν ἁμαρτημάτων καὶ	ἀνοσιώτατα	τὸ θεῖόν ἐστι τὸ καθαῖρον
[13]	πνευμάτων ἰσχυρότατά ἐστι καὶ ἀλλήλοισιν	ἐναντιώτατα	κατὰ τὴν στάσιν καὶ κατὰ
[1]	καὶ κυνὸς (ταῦτα γὰρ κρεῶν	ταρακτικώτατά	ἐστι τῆς κοιλίης) ὀρνίθων δὲ
[17]	καὶ μέγιστα καὶ θανατωδέστατα καὶ	δυσκριτώτατα	τοῖσιν ἀπείροισιν. ~Αὕτη δὲ ἡ
[5]	τὴν κεφαλὴν καὶ ἐς τὰ	οὔατα	καὶ ἐς τὸν ἄλλον χρῶτα,
[16]	Οἱ δὲ ὀφθαλμοὶ καὶ τὰ	οὔατα	καὶ ἡ γλῶσσα καὶ αἱ
[10]	τοῖσι δὲ καὶ ἐπειδὰν ἐξαπίνης	μετὰ	βόρεια πνεύματα νότος μεταλάβῃ, ξυνεστηκότα
[7]	μὲν ἐς τὸν ἐγκέφαλον ἔρχεται,	ἔπειτα	δὲ ἐς τὴν κοιλίην τὸ
[1]	καὶ παραφρονέοντας μέχρις ἂν ἐπέγρωνται,	ἔπειτα	δὲ ὑγιέας ἐόντας καὶ φρονέοντας
[10]	τὴν κεφαλὴν καὶ τὸν ἐγκέφαλον,	ἔπειτα	ἐν ψύχει γένηται καὶ ῥιγώσῃ,
[6]	διαθερμανθὲν διαχυθῇ ἐς τὰς φλέβας·	ἔπειτα	παύεται τοῦ παλμοῦ καὶ τοῦ
[15]	τὰς φλέβας καὶ τὸ σῶμα·	ἔπειτα	πέπαυται. Ἀνιᾶται δὲ καὶ ἀσᾶται
[13]	γίνεσθαι, καὶ μάλιστα τοῖσι νοτίοισιν,	ἔπειτα	τοῖσι βορείοισιν, ἔπειτα τοῖσι λοιποῖσι
[13]	τοῖσι νοτίοισιν, ἔπειτα τοῖσι βορείοισιν,	ἔπειτα	τοῖσι λοιποῖσι πνεύμασι· ταῦτα δέ
[7]	παραυτίκα κρατέει ἀποφράξαν τὴν ἀναπνοήν·	ἔπειτα	τῷ χρόνῳ ὁκόταν σκεδασθῇ κατὰ
[13]	τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ τἄλλα	πάντα	ἐκ τῆς θαλάσσης ἀρξάμενα καὶ
[18]	τῶν λοιπῶν νουσημάτων νομίζειν, ἀλλὰ	πάντα	θεῖα καὶ ἀνθρώπινα πάντα· φύσιν
[1]	καὶ ποικίλλουσιν ἔς τε τἄλλα	πάντα	καὶ ἐς τὴν νοῦσον ταύτην,
[2]	γίνεσθαι ἀφ´ ὅτου καὶ τἄλλα	πάντα,	καὶ ἰητὸν εἶναι, καὶ οὐδὲν
[1]	χεῖρα ἐπὶ χειρὶ (ταῦτα γὰρ	πάντα	κωλύματα εἶναι) Ταῦτα δὲ πάντα
[7]	διὸ λακτίζει. Ταῦτα δὲ πάσχει	πάντα,	ὁκόταν τὸ φλέγμα ψυχρὸν παραῤῥυῇ
[14]	ταῦτα πάσχομεν ἀπὸ τοῦ ἐγκεφάλου	πάντα,	ὅταν οὗτος μὴ ὑγιαίνῃ, ἀλλ´
[13]	οἴνου ἢ ἄλλου τινὸς ὑγροῦ,	πάντα	ταῦτα αἰσθάνεται τοῦ νότου καὶ
[1]	πάντα κωλύματα εἶναι) Ταῦτα δὲ	πάντα	τοῦ θείου εἵνεκεν προστιθέασιν, ὡς
[1]	γῆν καὶ τἄλλα τὰ τοιουτότροπα	πάντα	ὑποδέχονται ἐπίστασθαι, εἴτε καὶ ἐκ
[18]	ἀλλὰ πάντα θεῖα καὶ ἀνθρώπινα	πάντα·	φύσιν δὲ ἔχει ἕκαστον καὶ
[13]	πλέον, ἐν δὲ τῷ ἔλασσον·	ἅπαντα	δὲ ταῦτα αἰσθάνεται τοῦ πνεύματος
[5]	μήτρῃ καθαρθῆναι· καὶ τὰ οὕτω	καθαρθέντα	οὐκ ἐπίληπτα γίνεται ταύτῃ τῇ
[8]	τὰς ἐπὶ θάτερα, περιγίνεται ἐπίσημα	ἐόντα·	ἢ γὰρ στόμα παρέσπασται ἢ
[1]	ἐγὼ ἀποδείξω ἕτερα οὐδὲν ἧσσον	ἐόντα	θαυμάσια οὐδὲ τερατώδεα, ἃ οὐδεὶς
[11]	κεφαλὴν, εὑρήσεις τὸν ἐγκέφαλον ὑγρὸν	ἐόντα	καὶ ὕδρωπος περίπλεων καὶ κακὸν
[8]	ἔῃ· τὰ γὰρ φλέβια λεπτὰ	ἐόντα	οὐ δύναται παραδέχεσθαι τὸ φλέγμα
[10]	μεταλάβῃ, ξυνεστηκότα τὸν ἐγκέφαλον καὶ	εὐσθενέοντα	ἔλυσε καὶ ἐχάλασεν ἐξαίφνης, ὥστε
[11]	καὶ ὕδρωπος περίπλεων καὶ κακὸν	ὄζοντα,	καὶ ἐν τούτῳ δηλονότι γνώσῃ
[18]	δ´ ἐστὶ θεῖα, ὥστε μηδὲν	διακρίνοντα	τὸ νούσημα θειότερον τῶν λοιπῶν
[18]	τὰ νουσήματα, ἀλλὰ σπεύδειν τρύχειν	προσφέροντα	τῇ νούσῳ τὸ πολεμιώτατον ἑκάστῃ,
[17]	τὸ σῶμα καὶ συντείνεσθαι, καὶ	ὑπερχαίροντα	τὸ αὐτὸ τοῦτο πάσχειν· διότι
[12]	ὅπη μέλλουσιν ὄψεσθαι αὐτὸν ἐλάχιστοι	πεσόντα,	εὐθύς τε ἐγκαλύπτεται· τοῦτο δὲ
[1]	τὰ ἰώμενά ἐστι καὶ τὰ	βλάπτοντα,	τοῦ δὲ θείου ἀφανίζεται ἡ
[17]	φημὶ τὸν ἐγκέφαλον εἶναι τὸν	ἑρμηνεύοντα	τὴν ξύνεσιν. Αἱ δὲ φρένες
[10]	μετὰ βόρεια πνεύματα νότος μεταλάβῃ,	ξυνεστηκότα	τὸν ἐγκέφαλον καὶ εὐσθενέοντα ἔλυσε
[8]	νότιον ἔῃ· τὰ γὰρ φλέβια	λεπτὰ	ἐόντα οὐ δύναται παραδέχεσθαι τὸ
[8]	~Καὶ ὁκόσα μὲν παιδία σμικρὰ	κατάληπτα	γίνεται τῇ νούσῳ ταύτῃ, τὰ
[5]	καὶ τὰ οὕτω καθαρθέντα οὐκ	ἐπίληπτα	γίνεται ταύτῃ τῇ νούσῳ ὡς
[2]	ἄλλα νουσήματα, καὶ πρόφασιν ὅθεν	ἕκαστα	γίνεται· φύσιν δὲ τοῦτο καὶ
[18]	οὐδὲν ἄπορόν ἐστιν οὐδὲ ἀμήχανον·	ἀκεστά	τε τὰ πλεῖστά ἐστι τοῖς
[13]	κεράμια ἢ κατὰ γῆς ἐστι	μεστὰ	οἴνου ἢ ἄλλου τινὸς ὑγροῦ,
[17]	αὐτὸν ἐμπίπτειν φημὶ ὀξύτατα καὶ	μέγιστα	καὶ θανατωδέστατα καὶ δυσκριτώτατα τοῖσιν
[1]	μᾶλλον ἢ μιαίνεσθαι. Τὰ γοῦν	μέγιστα	τῶν ἁμαρτημάτων καὶ ἀνοσιώτατα τὸ
[18]	οὐδὲ ἀμήχανον· ἀκεστά τε τὰ	πλεῖστά	ἐστι τοῖς αὐτοῖσι τούτοισιν ἀφ´
[5]	γίνεται καὶ μυξόῤῥοα, ταῦτα μὲν	ῥήϊστα	διάγει προϊούσης τῆς ἡλικίης· ἐνταῦθα
[10]	ἡ κεφαλή· τοῦ δὲ θέρεος	ἥκιστα,	οὐ γὰρ γίνονται μεταβολαὶ ἐξαπιναῖοι.
[12]	μητέρας ἢ παρὰ ἄλλον ὅντινα	μάλιστα	γινώσκουσιν, ὑπὸ δέους καὶ φόβου
[11]	ὡς τὰ πολλὰ γίνεσθαι, καὶ	μάλιστα	ἐν τοῖσι νοτίοισιν· ἥ τε
[17]	ὑπὸ λεπτότητος καὶ ὅτι ἀνατέτανται	μάλιστα	ἐν τῷ σώματι, καὶ κοιλίην
[17]	διότι ἡ καρδίη αἰσθάνεταί τε	μάλιστα	καὶ αἱ φρένες. Τῆς μέντοι
[14]	καὶ κλαυθμοί. Καὶ τούτῳ φρονεῦμεν	μάλιστα	καὶ νοεῦμεν καὶ βλέπομεν καὶ
[10]	καὶ ἀποτήκεται τοῖσι μὲν παιδίοισι	μάλιστα,	οἷσιν ἂν διαθερμανθῇ ἡ κεφαλὴ
[11]	ὑπὸ τῆς νούσου ταύτης καὶ	μάλιστα	τῇσιν αἰξίν· αὗται γὰρ πυκνότατα
[15]	ὥσπερ οὖν καὶ ἐγρηγορότι τότε	μάλιστα	τὸ πρόσωπον φλογιᾷ, καὶ οἱ
[13]	τάδε φημὶ ἐπιλήπτους γίνεσθαι, καὶ	μάλιστα	τοῖσι νοτίοισιν, ἔπειτα τοῖσι βορείοισιν,
[11]	Γνοίη δ´ ἄν τις τόδε	μάλιστα	τοῖσι προβάτοισι τοῖσι καταλήπτοισι γινομένοισιν
[14]	καὶ ἀκούειν, τήν τε γλῶσσαν	τοιαῦτα	διαλέγεσθαι οἷα ἂν βλέπῃ τε
[1]	τῷ λόγῳ τὸ θεῖον ἀπόλλυται.	Τοιαῦτα	λέγοντες καὶ μηχανεύμενοι προσποιέονται πλέον
[16]	οἷα ἂν ὁ ἐγκέφαλος γινώσκῃ,	τοιαῦτα	πρήσσουσι· γίνεται γὰρ παντὶ τῷ
[13]	ἢ ἄλλου τινὸς ὑγροῦ, πάντα	ταῦτα	αἰσθάνεται τοῦ νότου καὶ διαλλάσσει
[13]	δὲ τῷ ἔλασσον· ἅπαντα δὲ	ταῦτα	αἰσθάνεται τοῦ πνεύματος τούτου, καὶ
[1]	Ἴσως δὲ οὐχ οὕτως ἔχει	ταῦτα,	ἀλλ´ ἄνθρωποι βίου δεόμενοι πολλὰ
[1]	ἐλάφων καὶ χοιρίων καὶ κυνὸς	(ταῦτα	γὰρ κρεῶν ταρακτικώτατά ἐστι τῆς
[1]	ἔχειν, μηδὲ χεῖρα ἐπὶ χειρὶ	(ταῦτα	γὰρ πάντα κωλύματα εἶναι) Ταῦτα
[7]	ὑποχωρέει ἡ κόπρος κάτω· καὶ	ταῦτα	γίνεται ὁτὲ μὲν ἐς τὰ
[18]	μεταβαλλομένων τε καὶ μηδέποτε ἀτρεμιζόντων.	Ταῦτα	δ´ ἐστὶ θεῖα, ὥστε μηδὲν
[13]	βορείοισιν, ἔπειτα τοῖσι λοιποῖσι πνεύμασι·	ταῦτα	δέ ἐστιν ὅσα τῶν πνευμάτων
[1]	(ταῦτα γὰρ πάντα κωλύματα εἶναι)	Ταῦτα	δὲ πάντα τοῦ θείου εἵνεκεν
[7]	ἐμποιέει καὶ ὀδύνην, διὸ λακτίζει.	Ταῦτα	δὲ πάσχει πάντα, ὁκόταν τὸ
[1]	Οὐ γὰρ καθάπαξ, ἀλλὰ πλεονάκις	ταῦτα	μέμνηνται· κἢν μὲν γὰρ αἶγα
[6]	γίνεται, ἢν δὲ μὴ, ἀραιότερα.	Ταῦτα	μὲν οὖν πάσχει, ἢν ἐπὶ
[5]	καὶ σιαλώδεα γίνεται καὶ μυξόῤῥοα,	ταῦτα	μὲν ῥήϊστα διάγει προϊούσης τῆς
[16]	φλέβας τὰς προειρημένας, πέπαυται. ~Κατὰ	ταῦτα	νομίζω τὸν ἐγκέφαλον δύναμιν πλείστην
[1]	τινὸς γνώμης ἢ μελέτης φασὶν	ταῦτα	οἷόν τ´ εἶναι γενέσθαι οἱ
[1]	ὠχρούς τε καὶ ἀσθενέας, καὶ	ταῦτα	οὐχ ἅπαξ, ἀλλὰ πολλάκις, ἄλλα
[14]	καὶ ἀηθίη καὶ ἀπειρίη. Καὶ	ταῦτα	πάσχομεν ἀπὸ τοῦ ἐγκεφάλου πάντα,
[1]	αἶγες καὶ βόες. Εἰ δὲ	ταῦτα	προσφερόμενα καὶ ἐσθιόμενα τὴν νοῦσον
[1]	τούτῳ τῷ τρόπῳ ἐγχειρέουσιν ἰῆσθαι	ταῦτα	τὰ νοσήματα, οὔτε ἱερὰ νομίζειν
[14]	τοῖσι καιροῖσι διαγινώσκοντες, καὶ οὐ	ταὐτὰ	ἀρέσκει ἡμῖν. Τῷ δὲ αὐτῷ
[3]	καὶ κοιλότατον ἐς τὸν ἐγκέφαλον	τελευτᾷ,	τὸ δὲ ἐς τὸ οὖς
[17]	τὰ πρὸς τῇ καρδίῃ ἅπερ	ὦτα	καλέεται, οὐδὲν ἐς τὴν ἀκοὴν
[13]	μὲν γὰρ ἄρχεται τὸν ἠέρα	ξυνεστεῶτα	τήκειν καὶ διαχέειν, καθότι καὶ
[5]	οὔατα καὶ ἐς τὸν ἄλλον	χρῶτα,	καὶ σιαλώδεα γίνεται καὶ μυξόῤῥοα,