Livre, chapitre |
[4, 97] |
οὐ
δυνάμενοι
σφέας
εὑρεῖν
πάθωμεν
|
τι |
ἀλώμενοι.
(καὶ
τάδε
λέγειν
φαίη |
[4, 154] |
ἦ
μέν
οἱ
διηκονήσειν
ὅ
|
τι |
ἂν
δεηθῇ.
ἐπείτε
δὴ
ἐξώρκωσε, |
[4, 203] |
πόλι
ἐπέστησαν,
οἱ
Κυρηναῖοι
λόγιόν
|
τι |
ἀποσιεύμενοι
διεξῆκαν
αὐτοὺς
διὰ
τοῦ |
[4, 23] |
ἱροὶ
γὰρ
λέγονται
εἶναι·
οὐδέ
|
τι |
ἀρήιον
ὅπλον
ἐκτέαται.
καὶ
τοῦτο |
[4, 155] |
ὡς
μέντοι
ἐγὼ
δοκέω,
ἄλλο
|
τι· |
(Βάττος
δὲ
μετωνομάσθη,
ἐπείτε
ἐς |
[4, 143] |
αὐτὸν
ὁ
ἀδελφεὸς
Ἀρτάβανος
ὅ
|
τι |
βούλοιτ᾽
ἄν
οἱ
τοσοῦτο
πλῆθος |
[4, 195] |
ἐκ
τοῦ
λάκκου
καταχέουσι.
(ὁ
|
τι |
δ᾽
ἂν
ἐσπέσῃ
ἐς
τὴν |
[4, 127] |
ἐν
εἰρήνη
ἐώθεα
ποιέειν.
(ὅ
|
τι |
δὲ
οὐκ
αὐτίκα
μάχομαι
τοι, |
[4, 80] |
παρὰ
τὸν
Ὀκταμασάδην
λέγων
τοιάδε.
|
(τι |
δεῖ
ἡμέας
ἀλλήλων
πειρηθῆναι;
εἶς |
[4, 139] |
τόξευμα
ἐξικνέεται,
ἵνα
καὶ
ποιέειν
|
τι |
δοκέωσι
ποιεῦντες
μηδὲν
καὶ
οἱ |
[4, 52] |
αὐτὸν
κρήνη
πικρή,
οὕτω
δή
|
τι |
ἐοῦσα
πικρή,
ἣ
μεγάθει
σμικρὴ |
[4, 28] |
καταλεχθεῖσα
πᾶσα
χώρη
οὕτω
δή
|
τι |
ἐστί,
ἔνθα
τοὺς
μὲν
ὀκτὼ |
[4, 40] |
ἔχει
οὐδεὶς
φράσαι
οἷον
δή
|
τι |
ἐστί.
~Τοιαύτη
μὲν
καὶ
τοσαύτη |
[4, 130] |
~Ταῦτα
μέν
νυν
ἐπὶ
σμικρόν
|
τι |
ἐφέροντο
τοῦ
πολέμου.
οἱ
δὲ |
[4, 134] |
λύσοντας
τὴν
γέφυραν,
ἢ
καί
|
τι |
Ἴωσι
δόξας
τὸ
ἡμέας
οἷον |
[4, 187] |
κατὰ
τὰ
παιδία
ποιεῦντες
οἷον
|
τι |
καὶ
οἱ
νομάδες
ἐώθασι
ποιέειν. |
[4, 184] |
πάντη,
ὑψηλὸν
δὲ
οὕτω
δή
|
τι |
λέγεται
ὡς
τὰς
κορυφὰς
αὐτοῦ |
[4, 96] |
οὔτε
ἀπιστέω
οὔτε
ὦν
πιστεύω
|
τι |
λίην,
δοκέω
δὲ
πολλοῖσι
ἔτεσι |
[4, 118] |
ἥκει
γὰρ
ὁ
Πέρσης
οὐδέν
|
τι |
μᾶλλον
ἐπ᾽
ἡμέας
ἢ
οὐ |
[4, 127] |
οὔτε
νῦν
σὲ
φεύγω,
οὐδέ
|
τι |
νεώτερον
εἰμὶ
ποιήσας
νῦν
ἢ |
[4, 197] |
πολλοὶ
βασιλέος
τοῦ
Μήδων
οὔτε
|
τι |
νῦν
οὔτε
τότε
ἐφόρτιζον
οὐδέν. |
[4, 58] |
δὴ
ὀνομαστοῖσι
ποταμοῖσι
οὕτω
δή
|
τι |
οἱ
Σκύθαι
ἐσκευάδαται,
τοῖσι
δὲ |
[4, 33] |
τὰ
ἔπεα
ἐποίησε.
~Πολλῷ
δέ
|
τι |
πλεῖστα
περὶ
αὐτῶν
Δήλιοι
λέγουσι, |
[4, 156] |
οὗτοι,
οὐ
γὰρ
εἶχον
ὅ
|
τι |
ποιέωσι
ἄλλο,
ὀπίσω
ἀπαλλάσσοντο
ἐς |
[4, 79] |
πολυτελέος
περιβολή,
τῆς
καὶ
ὀλίγῳ
|
τι |
πρότερον
τούτων
μνήμην
εἶχον,
τὴν |
[4, 81] |
ἐστὶ
Ἐξαμπαῖος·
τοῦ
καὶ
ὀλίγῳ
|
τι |
πρότερον
τούτων
μνήμην
εἶχον,
φάμενος |
[4, 32] |
~Ὑπερβορέων
δὲ
πέρι
ἀνθρώπων
οὔτε
|
τι |
Σκύθαι
λέγουσι
οὐδὲν
οὔτε
τινὲς |
[4, 19] |
νομάδες
ἤδη
Σκύθαι
νέμονται,
οὔτε
|
τι |
σπείροντες
οὐδέν
οὔτε
ἀροῦντες·
ψιλή |
[4, 23] |
οὐ
πολλά
ἐστι.
οὐ
γάρ
|
τι |
σπουδαῖαι
αἱ
νομαὶ
αὐτόθι
εἰσί. |
[4, 16] |
λέγεσθαι,
οὐδεὶς
οἶδε
ἀτρεκέως
ὃ
|
τι |
τὸ
κατύπερθε
ἐστί·
οὐδενὸς
γὰρ |
[4, 15] |
πέμψαντας
τὸν
θεὸν
ἐπειρωτᾶν
ὃ
|
τι |
τὸ
φάσμα
τοῦ
ἀνθρώπου
εἴη. |
[4, 119] |
ὑμῖν
ἀποδιδοῦσι.
(ἡμεῖς
δὲ
οὔτε
|
τι |
τότε
ἠδικήσαμεν
τοὺς
ἄνδρας
τούτους |
[4, 180] |
Τριτωνίδος
λίμνης,
καί
μιν
μεμφθεῖσάν
|
τι |
τῷ
πατρὶ
δοῦναι
ἑωυτὴν
τῷ |
[4, 9] |
(τούτους,
ἐπεὰν
γένωνται
τρόφιες,
ὃ
|
τι |
χρὴ
ποιέειν,
ἐξηγέο
σύ,
εἴτε |
[4, 50] |
χειμῶνι
ὁ
Ἴστρος
κατὰ
τοιόνδε
|
τι, |
ὡς
ἐμοὶ
δοκέει·
τοῦ
μὲν |
[4, 176] |
πολλὰ
ἑκάστη
φορέει
κατὰ
τοιόνδε
|
τι, |
ὡς
λέγεται·
κατ᾽
ἄνδρα
ἕκαστον |