Livre, chapitre
[4, 160]	πεσεῖν. (μετὰ δὲ τὸ τρῶμα	τοῦτο	Ἀρκεσίλεων μὲν κάμνοντά τε καὶ
[4, 86]	ποταμῷ ἐκ τῆς Σινδικῆς (κατὰ	τοῦτο	γὰρ ἐστὶ τοῦ Πόντου εὐρύτατον)
[4, 86]	μὲν Φᾶσιν ἀπὸ τοῦ στόματος	(τοῦτο	γὰρ ἐστὶ τοῦ Πόντου μακρότατον)
[4, 17]	εἰρήσεται. ~Ἀπὸ τοῦ Βορυσθενειτέων ἐμπορίου	(τοῦτο	γὰρ τῶν παραθαλασσίων μεσαίτατον ἐστὶ
[4, 145]	πατέρας· δικαιότατον γὰρ εἶναι οὕτω	τοῦτο	γίνεσθαι. δέεσθαι δὲ οἰκέειν ἅμα
[4, 5]	πάντων ἐθνέων εἶναι τὸ σφέτερον,	τοῦτο	δὲ γενέσθαι ὧδε. ἄνδρα γενέσθαι
[4, 115]	τοῦτο μὲν ὑμέας ἀποστερησάσας πατέρων,	τοῦτο	δὲ γῆν τὴν ὑμετέρην δηλησαμένας
[4, 23]	εἰσὶ οἱ τὰς διαφορὰς διαιρέοντες,	τοῦτο	δὲ ὃς ἂν φεύγων καταφύγῃ
[4, 25]	ἄλλους οἳ τὴν ἑξάμηνον κατεύδουσι.	τοῦτο	δὲ οὐκ ἐνδέκομαι τὴν ἀρχήν,
[4, 188]	κτήνεος, ῥιπτέουσι ὑπὲρ τὸν δόμον,	τοῦτο	δὲ ποιήσαντες ἀποστρέφουσι τὸν αὐχένα
[4, 123]	τοῦ τείχεος πάντων, ἐνέπρησαν αὐτό.	(τοῦτο	δὲ ποιήσαντες εἵποντο αἰεὶ τὸ
[4, 124]	τὴν στρατιὴν ἐπὶ ποταμῷ Ὀάρῳ.	τοῦτο	δὲ ποιήσας ὀκτὼ τείχεα ἐτείχεε
[4, 10]	Γελωνόν, Σκύθην δὲ τῷ νεωτάτῳ,	τοῦτο	δὲ τῆς ἐπιστολῆς μεμνημένην αὐτὴν
[4, 161]	Κρητῶν, τρίτην δὲ νησιωτέων πάντων.	τοῦτο	δὲ τῷ βασιλέι Βάττῳ τεμένεα
[4, 142]	ἀνανδροτάτους κρίνουσι εἶναι ἁπάντων ἀνθρώπων,	τοῦτο	δέ, ὡς δούλων ἐόντων τὸν
[4, 110]	οἰκεομένην. ἐντυχοῦσαι δὲ πρώτῳ ἱπποφορβίῳ	τοῦτο	διήρπασαν, καὶ ἐπὶ τούτων ἱππαζόμεναι
[4, 126]	τοῖσι Πέρσῃσι. ~Ὡς δὲ πολλὸν	τοῦτο	ἐγίνετο καὶ οὐκ ἐπαύετο, πέμψας
[4, 162]	διδόμενον καλὸν μὲν ἔφη καὶ	τοῦτο	εἶναι, κάλλιον δὲ ἐκεῖνο, τὸ
[4, 187]	μὲν πάντες, οὐκ ἔχω ἀτρεκέως	τοῦτο	εἰπεῖν, ποιεῦσι δὲ αὐτῶν συχνοὶ
[4, 23]	κυάμῳ ἴσον, πυρῆνα δὲ ἔχει.	τοῦτο	ἐπεὰν γένηται πέπον, σακκέουσι ἱματίοισι,
[4, 149]	ἐγένετο, καί κως τὸ οὔνομα	τοῦτο	ἐπεκράτησε. Οἰολύκου δὲ γίνεται Αἰγεύς,
[4, 131]	καὶ οἱ Σκυθέων βασιλέες μαθόντες	τοῦτο	ἔπεμπον κήρυκα δῶρα Δαρείῳ φέροντα
[4, 162]	τὸ δοῦναί οἱ δεομένῃ στρατιήν.	(τοῦτο	ἐπὶ παντὶ γὰρ τῷ διδομένῳ
[4, 166]	δὲ ἄρχων Αἰγύπτου ἀργύριον τὠυτὸ	τοῦτο	ἐποίεε, καὶ νῦν ἐστὶ ἀργύριον
[4, 168]	ῥίπτει. (οὗτοι δὲ μοῦνοι Λιβύων	τοῦτο	ἐργάζονται καὶ τῷ βασιλέι μοῦνοι
[4, 127]	ἔφησας εἶναι ἐμός, κλαίειν „λέγω„	τοῦτο	ἐστὶ ἡ ἀπὸ Σκυθέων ῥῆσις.
[4, 192]	δὲ ζεγέριες (τὸ δὲ οὔνομα	τοῦτο	ἐστὶ μὲν Λιβυστικόν, δύναται δὲ
[4, 152]	πομπῇ χρεώμενοι. (τὸ δὲ ἐμπόριον	τοῦτο	ἦν ἀκήρατον τοῦτον τὸν χρόνον,
[4, 119]	ἡμεῖς οὐ πεισόμεθα, μέχρι δὲ	τοῦτο	ἴδωμεν, μενέομεν παρ᾽ ἡμῖν αὐτοῖσι·
[4, 81]	δή μιν τὸ χαλκήιον ποιῆσαι	τοῦτο	καὶ ἀναθεῖναι ἐς τὸν Ἐξαμπαῖον
[4, 65]	οὕτω χρᾶται ποτηρίῳ. (ποιεῦσι δὲ	τοῦτο	καὶ ἐκ τῶν οἰκηίων ἤν
[4, 149]	καὶ μετὰ τοῦτο ὑπέμειναν τὠυτὸ	τοῦτο	καὶ ἐν Θήῃ τοῖσι ἀπὸ
[4, 23]	δὲ τῷ ἀπορρέοντι ἐστὶ ἄσχυ·	τοῦτο	καὶ λείχουσι καὶ γάλακτι συμμίσγοντες
[4, 113]	καὶ οἱ Σκύθαι ἐποίευν τὠυτὸ	τοῦτο.	καί τις μουνωθεισέων τινὶ αὐτέων
[4, 183]	τῶν ἄλλων βοῶν ὅτι μὴ	τοῦτο	καὶ τὸ δέρμα ἐς παχύτητά
[4, 192]	ποιεῦνται (μέγαθος δὲ τὸ θηρίον	τοῦτο	κατὰ βοῦν ἐστι) (καὶ βασσάρια
[4, 110]	Οἰόρπατα, δύναται δὲ τὸ οὔνομα	τοῦτο	κατὰ Ἑλλάδα γλῶσσαν ἀνδροκτόνοι· οἰὸρ
[4, 127]	εἰ δὲ δέοι πάντως ἐς	τοῦτο	κατὰ τάχος ἀπικνέεσθαι, τυγχάνουσι ἡμῖν
[4, 147]	εἴτε καὶ ἄλλως ἠθέλησε ποιῆσαι	τοῦτο·	καταλείπει γὰρ ἐν τῇ νήσῳ
[4, 62]	ἀκινάκεω. (ἄνω μὲν δὴ φορέουσι	τοῦτο,	κάτω δὲ παρὰ τὸ ἱρὸν
[4, 76]	τε καὶ δεύτερα αὖτις Σκύλης.	(τοῦτο	μὲν γὰρ Ἀνάχαρσις ἐπείτε γῆν
[4, 200]	ἔκτεινον τῶν Περσέων τοὺς γεωρυχέοντας.	τοῦτο	μὲν δὴ οὕτω ἐξευρέθη, τὰς
[4, 82]	δίπηχυ, παρὰ τὸν Τύρην ποταμόν.	τοῦτο	μέν νυν τοιοῦτο ἐστί, ἀναβήσομαι
[4, 10]	οἱ γενομένους τοὺς παῖδας ἀνδρωθῆναι,	τοῦτο	μὲν σφι οὐνόματα θέσθαι, τῷ
[4, 23]	τι ἀρήιον ὅπλον ἐκτέαται. καὶ	τοῦτο	μὲν τοῖσι περιοικέουσι οὗτοι εἰσὶ
[4, 161]	τὴν Κυρήνην καὶ μαθὼν ἕκαστα	τοῦτο	μὲν τριφύλους ἐποίησε σφεας, τῇδε
[4, 115]	οἰκέειν ἐν τῷδε τῷ χώρῳ,	τοῦτο	μὲν ὑμέας ἀποστερησάσας πατέρων, τοῦτο
[4, 142]	δεύτερον ἥμαρτον τῶν Περσέων, καὶ	τοῦτο	μὲν ὡς ἐόντας Ἴωνας ἐλευθέρους
[4, 183]	κεκυφότα ἐς τὸ ἔμπροσθε· (διὰ	τοῦτο	ὀπίσω ἀναχωρέοντες νέμονται· ἐς γὰρ
[4, 7]	διενιαυτίζειν. δίδοσθαι δέ οἱ διὰ	τοῦτο	ὅσα ἂν ἵππω ἐν ἡμέρῃ
[4, 66]	ὄνειδος δέ σφι ἐστὶ μέγιστον	τοῦτο.	ὅσοι δὲ ἂν αὐτῶν καὶ
[4, 76]	φασί μιν Σκύθαι γινώσκειν, διὰ	τοῦτο	ὅτι ἐξεδήμησέ τε ἐς τὴν
[4, 164]	ἐπ᾽ ἐξεργασμένοισι τὸ μαντήιον ἐὸν	τοῦτο,	ὅτι μιν ἡ Πυθίη οὐκ
[4, 66]	δ᾽ ἂν μὴ κατεργασμένον ᾖ	τοῦτο,	οὐ γεύονται τοῦ οἴνου τούτου,
[4, 187]	ἡμεῖς ἴδμεν, εἰ μὲν διὰ	τοῦτο,	οὐκ ἔχω ἀτρεκέως εἰπεῖν, ὑγιηρότατοι
[4, 3]	εἰσὶ ἡμέτεροι δοῦλοι καὶ συγγνόντες	τοῦτο.	οὐκ „ὑπομενέουσι„ ~Ταῦτα ἀκούσαντες οἱ
[4, 45]	οὔτε ὁκόθεν τὸ οὔνομα ἔλαβε	τοῦτο,	οὔτε ὅστις οἱ ἦν ὁ
[4, 58]	τοῖσι κτήνεσι ἐστὶ σταθμώσασθαι ὅτι	τοῦτο	οὕτω ἔχει. ~Τὰ μὲν δὴ
[4, 75]	ξύλου, καὶ ἔπειτα τὸ κατασωχόμενον	τοῦτο	παχὺ ἐὸν καταπλάσσονται πᾶν τὸ
[4, 43]	οὐ περιέπλωσε Λιβύην, ἐπ᾽ αὐτὸ	τοῦτο	πεμφθείς, ἀλλὰ δείσας τό τε
[4, 26]	ἐπετείους ἐπιτελέοντες. παῖς δὲ πατρὶ	τοῦτο	ποιέει, κατά περ Ἕλληνες τὰ
[4, 2]	ἀμέλγουσι. φασὶ δὲ τοῦδε εἵνεκα	τοῦτο	ποιέειν· τὰς φλέβας τε πίμπλασθαι
[4, 71]	μέγα ὀρύσσουσι τετράγωνον, ἕτοιμον δὲ	τοῦτο	ποιήσαντες ἀναλαμβάνουσι τὸν νεκρόν, κατακεκηρωμένον
[4, 127]	αὐτίκα μάχομαι τοι, ἐγὼ καὶ	τοῦτο	σημανέω. ἡμῖν οὔτε ἄστεα οὔτε
[4, 187]	τῆς κεφαλῆς δηλέηται. (καὶ διὰ	τοῦτο	σφέας λέγουσι εἶναι ὑγιηροτάτους· εἰσὶ
[4, 56]	μὲν ἀπὸ τοῦ Βορυσθένεος κατὰ	τοῦτο	τῆς χώρης ἐς ὃ γινώσκεται
[4, 166]	Δαρεῖον ἐπιθυμέοντα μνημόσυνον ἑωυτοῦ λιπέσθαι	τοῦτο	τὸ μὴ ἄλλῳ εἴη βασιλέι
[4, 184]	νέφεα οὔτε θέρεος οὔτε χειμῶνος.	τοῦτο	τὸν κίονα τοῦ οὐρανοῦ λέγουσι
[4, 120]	μὲν δὴ ὑπάγειν, ἢν ἐπὶ	τοῦτο	τράπηται ὁ Πέρσης ἰθὺ Τανάιδος
[4, 149]	καὶ Οἰδιπόδεω ἱρόν· καὶ μετὰ	τοῦτο	ὑπέμειναν τὠυτὸ τοῦτο καὶ ἐν
[4, 120]	ἀλλ᾽ ἀέκοντας ἐκπολεμώσειν· μετὰ δὲ	τοῦτο	ὑποστρέφειν ἐς τὴν σφετέρην καὶ
[4, 81]	χαλκήιον, πάχος δὲ τὸ Σκυθικὸν	τοῦτο	χαλκήιον ἐστὶ δακτύλων ἕξ. τοῦτο
[4, 92]	παρεξιόντα τιθέναι ἐς τὸ ἀποδεδεγμένον	τοῦτο	χωρίον. ὡς δὲ ταῦτα ἡ
[4, 81]	τοῦτο χαλκήιον ἐστὶ δακτύλων ἕξ.	τοῦτο	ὦν ἔλεγον οἱ ἐπιχώριοι ἀπὸ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 15/07/2005