Alphabétiquement     [«   »]
Τῆνον 1
Τήρεω 1
Τῆς 4
τῆς 240
τῆσδε 6
τῇσι 17
Τηΰγετον 2
Fréquences     [«    »]
184 ἐν
200 τὰ
225 τοῦ
240 τῆς
242 τὸ
243 τὸν
254 μὲν
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Hérodote, Histoires, livre IV

τῆς


Livre, chapitre
[4, 80]   ἀλλήλων πειρηθῆναι; εἶς μέν μευ  τῆς   ἀδελφεῆς παῖς, ἔχεις δέ μευ
[4, 119]   Πέρσας ἀλλ᾽ ἐπὶ τοὺς αἰτίους  τῆς   ἀδικίης „γενομὲνους„ ~Ταῦτα ὡς ἀπενειχθέντα
[4, 189]   καὶ τὰς αἰγίδας τῶν ἀγαλμάτων  τῆς   Ἀθηναίης ἐκ τῶν Λιβυσσέων ἐποιήσαντο
[4, 195]   δὲ ἐν αὐτῇ εἶναι, ἐκ  τῆς   αἱ παρθένοι τῶν ἐπιχωρίων πτεροῖσι
[4, 204]   τῶν Βαρκαίων, τούτους δὲ ἐκ  τῆς   Αἰγύπτου ἀνασπάστους ἐποίησαν παρὰ βασιλέα,
[4, 200]   Φερετίμης τιμωροὶ Πέρσαι ἐπείτε ἐκ  τῆς   Αἰγύπτου σταλέντες ὑπὸ Ἀρυάνδεω ἀπίκατο
[4, 166]   ~Ὁ δὲ Ἀρυάνδης ἦν οὗτος  τῆς   Αἰγύπτου ὕπαρχος ὑπὸ Καμβύσεω κατεστεώς,
[4, 175]   Χαρίτων δασὺς ἴδῃσι ἐστί, ἐούσης  τῆς   ἄλλης τῆς προκαταλεχθείσης Λιβύης ψιλῆς·
[4, 125]   πρὸς ἀλκὴν ἐτράποντο ἐπιλαθόμενοί τε  τῆς   ἀπειλῆς ἔφευγον αἰεὶ τὸ πρὸς
[4, 157]   δή σφεας ἀπίει θεὸς  τῆς   ἀποικίης, πρὶν δὴ ἀπίκωνται ἐς
[4, 145]   προδιηγησάμενος πρότερον τάδε. (τῶν ἐκ  τῆς   Ἀργοῦς ἐπιβατέων παίδων παῖδες ἐξελασθέντες
[4, 71]   μέτωπον καὶ ῥῖνα καταμύσσονται, διὰ  τῆς   ἀριστερῆς χειρὸς ὀιστοὺς διαβυνέονται. (ἐνθεῦτεν
[4, 161]   δὲ Πυθίη ἐκέλευε ἐκ Μαντινέης  τῆς   Ἀρκάδων καταρτιστῆρα ἀγαγέσθαι. αἴτεον ὦν
[4, 1]   ἐσέβαλον ἐς τὴν Ἀσίην, καταπαύσαντες  τῆς   ἀρχῆς Μήδους· οὗτοι γὰρ πρὶν
[4, 87]   ἔπλεε ὀπίσω ἐπὶ τὴν γέφυραν,  τῆς   ἀρχιτέκτων ἐγένετο Μανδροκλέης Σάμιος· θεησάμενος
[4, 1]   αὐτοῦ Δαρείου ἔλασις· ἀνθεύσης γὰρ  τῆς   Ἀσίης ἀνδράσι καὶ χρημάτων μεγάλων
[4, 40]   ἀπὸ Περσέων τὰ πρὸς ἑσπέρην  τῆς   Ἀσίης ἔχοντα ἐστί· τὰ δὲ
[4, 44]   θαλάσσῃ ταύτῃ ἐχρᾶτο. οὕτω καὶ  τῆς   Ἀσίης, πλὴν τὰ πρὸς ἥλιον
[4, 45]   ἕτεραι. (ἀλλ᾽ αὕτη γε ἐκ  τῆς   Ἀσίης τε φαίνεται ἐοῦσα καὶ
[4, 1]   πρὶν Σκύθας ἀπικέσθαι ἦρχον  τῆς   Ἀσίης. (τοὺς δὲ Σκύθας ἀποδημήσαντας
[4, 200]   τὰ ὀρυσσόμενα ἠχέεσκε χαλκὸς  τῆς   ἀσπίδος. ἀντορύσσοντες δ᾽ ἂν ταύτῃ
[4, 99]   νέμονται τῆς Σκυθικῆς, ὡς εἰ  τῆς   Ἀττικῆς ἄλλο ἔθνος καὶ μὴ
[4, 99]   Ταυρική ἐστι. ὃς δὲ  τῆς   Ἀττικῆς ταῦτα μὴ παραπέπλωκε, ἐγὼ
[4, 99]   πρὸς τὴν ἠῶ, κατά περ  τῆς   Ἀττικῆς χώρης· καὶ παραπλήσια ταύτῃ
[4, 90]   δυῶν δέουσαι τεσσεράκοντα, ἐκ πέτρης  τῆς   αὐτῆς ῥέουσαι, καὶ αἳ μὲν
[4, 72]   ὕπτιον καὶ τὸ ἕτερον ἥμισυ  τῆς   ἁψῖδος ἐπ᾽ ἕτερα δύο, καταπήξαντες
[4, 204]   βασιλεὺς δέ σφι Δαρεῖος ἔδωκε  τῆς   Βακτρίης χώρης κώμην ἐγκατοικῆσαι. οἳ
[4, 171]   ἐπὶ θάλασσαν κατὰ Ταύχειρα πόλιν  τῆς   Βαρκαίης· νόμοισι δὲ τοῖσι αὐτοῖσι
[4, 120]   μέν σφι μία ἦν μοῖρα  τῆς   βασιληίης, τεταγμένη ταύτην τὴν ὁδὸν
[4, 205]   γίνονται· ἐκ μὲν δὴ Φερετίμης  τῆς   Βάττου τοιαύτη τε καὶ τοσαύτη
[4, 123]   νέμεται ἀνδρῶν, κέεται δὲ ὑπὲρ  τῆς   Βουδίνων χώρης ἐοῦσα πλῆθος ἑπτὰ
[4, 1]   μάχῃ τοὺς ἀντιουμένους ὑπῆρξαν ἀδικίης.  (τῆς   γὰρ ἄνω Ἀσίης ἦρξαν, ὡς
[4, 10]   ἐκ τῆς χώρης ἐκβληθέντας ὑπὸ  τῆς   γειναμένης, τὸν δὲ νεώτατον αὐτῶν
[4, 145]   δὲ Λακεδαιμόνιοι ἀκηκοότες τὸν λόγον  τῆς   γενεῆς τῶν Μινυέων, πέμψαντες τὸ
[4, 140]   νυκτός τε ἀπικόμενοι καὶ λελυμένης  τῆς   γεφύρης ἐντυχόντες, ἐς πᾶσαν ἀρρωδίην
[4, 139]   τὴν γέφυραν, εἰπεῖν τε λύοντας  τῆς   γεφύρης τὸ ἐς τὴν Σκυθικὴν
[4, 145]   μοῖράν τε τιμέων μετέχοντες καὶ  τῆς   γῆς ἀπολαχόντες. (Λακεδαιμονίοισι δὲ ἕαδε
[4, 120]   συγχοῦν, τὴν ποίην τε ἐκ  τῆς   γῆς ἐκτρίβειν, διχοῦ σφέας διελόντες.
[4, 132]   Πέρσαι, μύες γενόμενοι κατὰ  τῆς   γῆς καταδύητε, βάτραχοι γενόμενοι
[4, 199]   καὶ ἐν τῇ κατυπερτάτῃ  τῆς   γῆς πεπαίνεταί τε καὶ ὀργᾷ,
[4, 99]   θάλασσαν πρόκειται· κόλπου δὲ ἀγομένου  τῆς   γῆς ταύτης, Σκυθική τε
[4, 115]   ἅμα ἡμῖν· φέρετε ἐξαναστέωμεν ἐκ  τῆς   γῆς τῆσδε καὶ περήσαντες Τάναιν
[4, 122]   ὁδῷ προέχοντες, ἐστρατοπεδεύοντο τὰ ἐκ  τῆς   γῆς φυόμενα λεαίνοντες, (οἱ δὲ
[4, 154]   οὕτω. δὲ ἀναγνωσθεὶς ὑπὸ  τῆς   γυναικὸς ἔργον οὐκ ὅσιον ἐμηχανᾶτο
[4, 137]   Δαρεῖον ἕκαστος αὐτῶν τυραννεύει πόλιος·  τῆς   Δαρείου δὲ δυνάμιος καταιρεθείσης οὔτε
[4, 105]   γενεῇ δὲ μιῇ πρότερον σφέας  τῆς   Δαρείου στρατηλασίης κατέλαβε ἐκλιπεῖν τὴν
[4, 162]   ἐς Σαλαμῖνα τῆς Κύπρου ἔφυγε.  (τῆς   δὲ Σαλαμῖνος τοῦτον τὸν χρόνον
[4, 7]   ἐν ἡμέρῃ μιῇ περιελάσῃ αὐτὸς.  τῆς   δὲ χώρης ἐούσης μεγάλης τριφασίας
[4, 128]   οἱ δὲ Σκυθέων βασιλέες ἀκούσαντες  τῆς   δουλοσύνης τὸ οὔνομα ὀργῆς ἐπλήσθησαν.
[4, 120]   μὲν τὴν μίαν τῶν μοιρέων,  τῆς   ἐβασίλευε Σκώπασις, προσχωρέειν Σαυρομάτας· τούτους
[4, 120]   ἦρχε Ἰδάνθυρσος καὶ τὴν τρίτην  τῆς   ἐβασίλευε Τάξακις, συνελθούσας ἐς τὠυτὸ
[4, 140]   τῶν Περσέων, καὶ ἡμάρτανον πάσης  τῆς   ἐκείνων διεξόδου. αἴτιοι δὲ τούτου
[4, 77]   τοῦ Σκυθέων βασιλέος Ἀνάχαρσις ἀποπεμφθεὶς  τῆς   Ἑλλάδος μαθητὴς γένοιτο, ὀπίσω τε
[4, 90]   παρὰ Περίνθῳ καὶ ἐξ Ἀπολλωνίης  τῆς   ἐν τῷ Εὐξείνῳ πόντῳ, δυῶν
[4, 78]   μᾶλλον τετραμμένος ἦν ἀπὸ παιδεύσιος  τῆς   ἐπεπαίδευτο, ἐποίεέ τε τοιοῦτο· εὖτε
[4, 195]   καὶ τὰ ἀπὸ τῆς νήσου  τῆς   ἐπὶ Λιβύῃ κειμένης οἰκότα ἐστὶ
[4, 10]   δὲ τῷ νεωτάτῳ, τοῦτο δὲ  τῆς   ἐπιστολῆς μεμνημένην αὐτὴν ποιῆσαι τά
[4, 123]   ἑπτὰ ἡμερέων ὁδοῦ. (ὑπὲρ δὲ  τῆς   ἐρήμου Θυσσαγέται οἰκέουσι, ποταμοὶ δὲ
[4, 181]   αὐτὸν ἄνθρωποι οἰκέουσι ἔσχατοι πρὸς  τῆς   ἐρήμου καὶ ὑπὲρ τῆς θηριώδεος,
[4, 148]   καὶ οἱ Μινύαι ἐκδράντες ἐκ  τῆς   ἑρκτῆς ἵζοντο ἐς τὸ Τηΰγετον,
[4, 42]   (ὁρμηθέντες ὦν οἱ Φοίνικες ἐκ  τῆς   Ἐρυθρῆς θαλάσσης ἔπλεον τὴν νοτίην
[4, 49]   Εὐρώπη· ῥέων δὲ διὰ πάσης  τῆς   Εὐρώπης ἐς τὰ πλάγια τῆς
[4, 49]   (ῥέει γὰρ δὴ διὰ πάσης  τῆς   Εὐρώπης Ἴστρος, ἀρξάμενος ἐκ
[4, 143]   ὑπέλιπε στρατηγὸν ἔχοντα τῆς στρατιῆς  τῆς   ἑωυτοῦ ὀκτὼ μυριάδας. ~Οὗτος δὲ
[4, 164]   ἀλλὰ δίκας τοὺς ἀντιστασιώτας αἴτεε  τῆς   ἑωυτοῦ φυγῆς. (τῶν δὲ οἳ
[4, 50]   περ ἐστι, ὀλίγῳ τε μέζων  τῆς   ἑωυτοῦ φύσιος γίνεται· ὕεται γὰρ
[4, 159]   νυν Βάττου τε τοῦ οἰκιστέω  τῆς   ζόης, ἄρξαντος ἐπὶ τεσσεράκοντα ἔτεα,
[4, 158]   μὴ ἴδοιεν, συμμετρησάμενοι τὴν ὥρην  τῆς   ἡμέρης νυκτὸς παρῆγον. ἔστι δὲ
[4, 181]   ἄρδουσι τοὺς κήπους· ἀποκλινομένης δὲ  τῆς   ἡμέρης ὑπίεται τοῦ ψυχροῦ, ἐς
[4, 100]   Ταύρων καὶ τὰ πρὸς θαλάσσης  τῆς   ἠοίης νέμονται, τοῦ τε Βοσπόρου
[4, 91]   Ὑστάσπεος, Περσέων τε καὶ πάσης  τῆς   ἠπείρου „βασιλεύς„ ταῦτα δὲ ἐνθαῦτα
[4, 195]   πλάτος δὲ στεινήν, διαβατὸν ἐκ  τῆς   ἠπείρου, ἐλαιέων τε μεστὴν καὶ
[4, 31]   εἶναι οὔτε ἰδεῖν τὸ πρόσω  τῆς   ἠπείρου οὔτε διεξιέναι, τήνδε ἔχω
[4, 31]   ἀνοίκητα τὰ πρὸς βορέην ἐστὶ  τῆς   ἠπείρου ταύτης. τὰ ὦν πτερὰ
[4, 120]   τῶν βασιληίων, τήν τε μεγάλην  τῆς   ἦρχε Ἰδάνθυρσος καὶ τὴν τρίτην
[4, 128]   δὴ μετὰ Σαυροματέων μοῖραν ταχθεῖσαν,  τῆς   ἦρχε Σκώπασις, πέμπουσι Ἴωσι κελεύοντες
[4, 41]   στεινή ἐστι· ἀπὸ γὰρ τῆσδε  τῆς   θαλάσσης ἐς τὴν Ἐρυθρὴν θάλασσαν
[4, 39]   ἀπὸ Φοινίκης παρήκει διὰ τῆσδε  τῆς   θαλάσσης ἀκτὴ αὕτη παρά
[4, 71]   ἐν δὲ τῇ λοιπῇ εὐρυχωρίῃ  τῆς   θήκης τῶν παλλακέων τε μίαν
[4, 181]   θηριώδης ἐστὶ Λιβύη, ὑπὲρ δὲ  τῆς   θηριώδεος ὀφρύη ψάμμης κατήκει παρατείνουσα
[4, 181]   πρὸς τῆς ἐρήμου καὶ ὑπὲρ  τῆς   θηριώδεος, πρῶτοι μὲν ἀπὸ Θηβέων
[4, 89]   κατὰ τὴν σχεδίην, ἐπορεύετο διὰ  τῆς   Θρηίκης, ἀπικόμενος δὲ ἐπὶ Τεάρου
[4, 143]   Ἴωνας ἀπέρριπται. ~Δαρεῖος δὲ διὰ  τῆς   Θρηίκης πορευόμενος ἀπίκετο ἐς Σηστὸν
[4, 99]   δὲ ἄλλως δηλώσω· ὡς εἰ  τῆς   Ἰηπυγίης ἄλλο ἔθνος καὶ μὴ
[4, 195]   πτεροῖσι ὀρνίθων κεχριμένοισι πίσσῃ ἐκ  τῆς   ἰλύος ψῆγμα ἀναφέρουσι χρυσοῦ. ταῦτα
[4, 40]   πρὸς ἥλιον ἀνίσχοντα. (μέχρι δὲ  τῆς   Ἰνδικῆς οἰκέεται Ἀσίη· τὸ δὲ
[4, 2]   τὰς φλέβας τε πίμπλασθαι φυσωμένας  τῆς   ἵππου καὶ τὸ οὖθαρ κατίεσθαι.
[4, 79]   οἰκίης μεγάλης καὶ πολυτελέος περιβολή,  τῆς   καὶ ὀλίγῳ τι πρότερον τούτων
[4, 85]   ἐπείτε πορευόμενος ἐκ Σούσων ἀπίκετο  τῆς   Καλχηδονίης ἐπὶ τὸν Βόσπορον ἵνα
[4, 75]   εἷμα. ~Ταύτης ὦν οἱ Σκύθαι  τῆς   καννάβιος τὸ σπέρμα ἐπεὰν λάβωσι,
[4, 103]   ὑπερέχουσαν πολλόν, μάλιστα δὲ ὑπὲρ  τῆς   καπνοδόκης. φασὶ δὲ τούτους φυλάκους
[4, 8]   τε αὐτῶν καὶ τῆς χώρης  τῆς   κατύπερθε λέγουσι, Ἑλλήνων δὲ οἱ
[4, 49]   Ἴστρος δέκεται. ἐκ δὲ  τῆς   κατύπερθε χώρης Ὀμβρικῶν Κάρπις ποταμὸς
[4, 187]   πάντα χρόνον καταρρέον φλέγμα ἐκ  τῆς   κεφαλῆς δηλέηται. (καὶ διὰ τοῦτο
[4, 64]   περὶ τὰ ὦτα καὶ λαβόμενος  τῆς   κεφαλῆς ἐκσείει, μετὰ δὲ σαρκίσας
[4, 180]   μὲν Μάχλυες τὰ ὀπίσω κομῶσι  τῆς   κεφαλῆς, οἱ δὲ Αὐσέες τὰ
[4, 154]   Θηραίοισι λέγουσι γὰρ οὕτω. ἔστι  τῆς   Κρήτης Ὀαξὸς πόλις, ἐν τῇ
[4, 201]   ὁμολογίην ἐποιεῦντο τοιήνδε τινά, ἐπὶ  τῆς   κρυπτῆς τάφρου τάμνοντες ὅρκια, ἔστ᾽
[4, 75]   παραχέουσαι κατασώχουσι περὶ λίθον τρηχὺν  τῆς   κυπαρίσσου καὶ κέδρου καὶ λιβάνου
[4, 162]   δὲ μήτηρ οἱ ἐς Σαλαμῖνα  τῆς   Κύπρου ἔφυγε. (τῆς δὲ Σαλαμῖνος
[4, 64]   βασιλέι. ἀπενείκας μὲν γὰρ κεφαλὴν  τῆς   ληίης μεταλαμβάνει τὴν ἂν λάβωσι,
[4, 156]   σφι ἔχρησε συγκτίζουσι Βάττῳ Κυρήνην  τῆς   Λιβύης ἄμεινον πρήξειν. ἀπέστελλον μετὰ
[4, 185]   χόνδρων οἰκοδομέαται. ταῦτα γὰρ ἤδη  τῆς   Λιβύης ἄνομβρα ἐστί· οὐ γὰρ
[4, 160]   ἐς οὗ ἐν Λεύκωνί τε  τῆς   Λιβύης ἐγίνετο ἐπιδιώκων καὶ ἔδοξε
[4, 204]   ἀπίκοντο. ~Οὗτος Περσέων στρατὸς  τῆς   Λιβύης ἑκαστάτω ἐς Εὐεσπερίδας ἦλθε.
[4, 185]   πρὸς νότου καὶ ἐς μεσόγαιαν  τῆς   Λιβύης ἔρημος καὶ ἄνυδρος καὶ
[4, 191]   αὕτη τε καὶ λοιπὴ  τῆς   Λιβύης πρὸς ἑσπέρην πολλῷ
[4, 160]   ἀπολιπόντες οἴχοντο ἐς ἄλλον χῶρον  τῆς   Λιβύης καὶ ἐπ᾽ ἑωυτῶν βαλόμενοι
[4, 197]   οἳ δὲ τὰ πρὸς νότου  τῆς   Λιβύης οἰκέοντες, Φοίνικες δὲ καὶ
[4, 42]   σπείρεσκον τὴν γῆν, ἵνα ἑκάστοτε  τῆς   Λιβύης πλέοντες γινοίατο, καὶ μένεσκον
[4, 199]   Κυρηναίη χώρη, ἐοῦσα ὑψηλοτάτη ταύτης  τῆς   Λιβύης τὴν οἱ νομάδες νέμονται,
[4, 191]   γὰρ δὴ πρὸς τὴν ἠῶ  τῆς   Λιβύης, τὴν οἱ νομάδες νέμουσι,
[4, 205]   ὡς γὰρ δὴ τάχιστα ἐκ  τῆς   Λιβύης τισαμένη τοὺς Βαρκαίους ἀπενόστησε
[4, 43]   δὲ καὶ κάμψας τὸ ἀκρωτήριον  τῆς   Λιβύης τῷ οὔνομα Σολόεις ἐστί,
[4, 198]   δεδήληται. ὕεται γὰρ δὴ ταῦτα  τῆς   Λιβύης. τῶν δὲ ἐκφορίων τοῦ
[4, 157]   ἀναλαβόντες τὸν ἔλιπον, ἔκτισαν αὐτῆς  τῆς   Λιβύης χῶρον ἀντίον τῆς νήσου
[4, 196]   δὲ καὶ τάδε Καρχηδόνιοι. εἶναι  τῆς   Λιβύης χῶρόν τε καὶ ἀνθρώπους
[4, 195]   δὲ ἐς λάκκον ὀρωρυγμένον ἀγχοῦ  τῆς   λίμνης. ἐπεὰν δὲ ἀθροίσωσι συχνήν,
[4, 195]   ἀπέχει ὡς τέσσερα στάδια ἀπὸ  τῆς   λίμνης. οὕτω ὦν καὶ τὰ
[4, 100]   ποταμοῦ, ὃς ἐκδιδοῖ ἐς μυχὸν  τῆς   λίμνης ταύτης. (ἤδη ὧν ἀπὸ
[4, 110]   κῦμα καὶ ἄνεμον, καὶ ἀπικνέονται  τῆς   λίμνης τῆς Μαιήτιδος ἐπὶ Κρημνούς·
[4, 100]   Κιμμερίου τὰ πρὸς ἑσπέρης καὶ  τῆς   λίμνης τῆς Μαιήτιδος μέχρι Τανάιδος
[4, 116]   Τανάιδος ὁδόν, τριῶν δὲ ἀπὸ  τῆς   λίμνης τῆς Μαιήτιδος πρὸς βορέην
[4, 20]   τυφλῶν γενόμενοι ὤρυξαν, καὶ ἐπὶ  τῆς   λίμνης τῆς Μαιήτιδος τὸ ἐμπόριον
[4, 110]   ἄνεμον, καὶ ἀπικνέονται τῆς λίμνης  τῆς   Μαιήτιδος ἐπὶ Κρημνούς· οἱ δὲ
[4, 21]   οἳ ἐκ τοῦ μυχοῦ ἀρξάμενοι  τῆς   Μαιήτιδος λίμνης νέμονται τὸ πρὸς
[4, 100]   πρὸς ἑσπέρης καὶ τῆς λίμνης  τῆς   Μαιήτιδος μέχρι Τανάιδος ποταμοῦ, ὃς
[4, 116]   τριῶν δὲ ἀπὸ τῆς λίμνης  τῆς   Μαιήτιδος πρὸς βορέην ἄνεμον. ἀπικόμενοι
[4, 20]   ὤρυξαν, καὶ ἐπὶ τῆς λίμνης  τῆς   Μαιήτιδος τὸ ἐμπόριον τὸ καλέεται
[4, 4]   οἳ δὲ ἐκπλαγέντες τῷ γινομένῳ  τῆς   μάχης τε ἐπελάθοντο καὶ ἔφευγον.
[4, 111]   πρὸς αὐτὰς ἐποιεῦντο. ἐκ δὲ  τῆς   μάχης τῶν νεκρῶν ἐκράτησαν οἱ
[4, 139]   ἔργα τε καὶ ἔπεα προσθεῖναι,  τῆς   μὲν γεφύρης λύειν τὰ κατὰ
[4, 147]   Θήρας οὗτος, γένος ἐὼν Καδμεῖος,  τῆς   μητρὸς ἀδελφεὸς τοῖσι Ἀριστοδήμου παισὶ
[4, 152]   μετὰ δὲ ταῦτα νηῦς Σαμίη,  τῆς   ναύκληρος ἦν Κωλαῖος, πλέουσα ἐπ᾽
[4, 125]   ἀπείπαντας ἀπικνέοντο, οἳ δὲ ἐκ  τῆς   Νευρίδος χώρης ἐς τὴν σφετέρην
[4, 150]   τούτου ἀπόγονος καὶ βασιλεύων Θήρης  τῆς   νήσου ἀπίκετο ἐς Δελφούς, ἄγων
[4, 151]   τὴν ταχίστην ἀπαγγελέοντες Θηραίοισι περὶ  τῆς   νήσου. ~Ἀποδημεόντων δὲ τούτων πλέω
[4, 152]   καταλείπουσι. (αὐτοὶ δὲ ἀναχθέντες ἐκ  τῆς   νήσου καὶ γλιχόμενοι Αἰγύπτου ἔπλεον,
[4, 195]   οὕτω ὦν καὶ τὰ ἀπὸ  τῆς   νήσου τῆς ἐπὶ Λιβύῃ κειμένης
[4, 157]   αὐτῆς τῆς Λιβύης χῶρον ἀντίον  τῆς   νήσου τῷ οὔνομα ἦν Ἄζιρις·
[4, 136]   Σκυθικοῦ ἱππότεω καὶ τὰ σύντομα  τῆς   ὁδοῦ ἐπισταμένου, ἁμαρτόντες ἀλλήλων, ἔφθησαν
[4, 12]   ἐς γῆν τὴν Μηδικὴν, ἁμαρτόντες  τῆς   ὁδοῦ· (οἱ μὲν γὰρ Κιμμέριοι
[4, 12]   γῆν τὴν Μηδικήν, ἐς μεσόγαιαν  τῆς   ὁδοῦ τραφθέντες. οὗτος δὲ ἄλλος
[4, 76]   Σπαργαπείθεος. εἰ ὦν ταύτης ἦν  τῆς   οἰκίης Ἀνάχαρσις, ἴστω ὑπὸ
[4, 103]   καπνοδόκης. φασὶ δὲ τούτους φυλάκους  τῆς   οἰκίης πάσης ὑπεραιωρέεσθαι. ζῶσι δὲ
[4, 103]   ξύλου μεγάλου ἀναπείρας ἱστᾷ ὑπὲρ  τῆς   οἰκίης ὑπερέχουσαν πολλόν, μάλιστα δὲ
[4, 87]   τούτων ἐχρήσαντο πρὸς τὸν βωμὸν  τῆς   Ὀρθωσίης Ἀρτέμιδος, χωρὶς ἑνὸς λίθου·
[4, 97]   ἐπὶ γῆν γὰρ μέλλεις στρατεύεσθαι  τῆς   οὔτε ἀρηρομένον φανήσεται οὐδὲν οὔτε
[4, 182]   ἡλίου. ~Μετὰ δὲ Ἀμμωνίους διὰ  τῆς   ὀφρύης τῆς ψάμμου δι᾽ ἀλλέων
[4, 185]   τὸ εἶδος ὀρύσσεται. ὑπὲρ δὲ  τῆς   ὀφρύης τὸ πρὸς νότου καὶ
[4, 44]   ἐκ Κασπατύρου τε πόλιος καὶ  τῆς   Πακτυικῆς γῆς ἔπλεον κατὰ ποταμὸν
[4, 90]   ἴση ἐξ Ἡραίου τε πόλιος  τῆς   παρὰ Περίνθῳ καὶ ἐξ Ἀπολλωνίης
[4, 11]   πεπόνθασι καὶ ὅσα φεύγοντας ἐκ  τῆς   πατρίδος κακὰ ἐπίδοξα καταλαμβάνειν. (ὡς
[4, 23]   γάλακτι συμμίσγοντες πίνουσι, καὶ ἀπὸ  τῆς   παχύτητος αὐτοῦ τῆς τρυγὸς παλάθας
[4, 16]   τοσαῦτα εἰρήσθω. ~Τῆς δὲ γῆς,  τῆς   πέρι ὅδε λόγος ὅρμηται
[4, 195]   ἔχουσαν ἀσφάλτου, τὰ δ᾽ ἄλλα  τῆς   Πιερικῆς πίσσης ἀμείνω. ἐσχέουσι δὲ
[4, 150]   ἀπίκετο ἐς Δελφούς, ἄγων ἀπὸ  τῆς   πόλιος ἑκατόμβην· εἵποντο δέ οἱ
[4, 200]   τείχεος προσῖσχε πρὸς τὸ δάπεδον  τῆς   πόλιος. (τὰ μὲν δὴ ἄλλα
[4, 175]   ἴδῃσι ἐστί, ἐούσης τῆς ἄλλης  τῆς   προκαταλεχθείσης Λιβύης ψιλῆς· ἀπὸ θαλάσσης
[4, 45]   τὴν Ἀσίην, ἀλλ᾽ οὐκ ἐπὶ  τῆς   Προμηθέος Ἀσίης. ἀπ᾽ ὅτευ καὶ
[4, 45]   αὐτόχθονος, δὲ Ἀσίη ἐπὶ  τῆς   Προμηθέος γυναικὸς τὴν ἐπωνυμίην. καὶ
[4, 118]   μούνους ἐστρατηλάτεε Πέρσης τίσασθαι  τῆς   πρόσθε δουλοσύνης βουλόμενος, χρῆν αὐτὸν
[4, 164]   ~Ὁ δὲ παραλαβὼν τοὺς ἐκ  τῆς   Σάμου κατῆλθε ἐς τὴν Κυρήνην,
[4, 123]   ἤισαν διὰ τῆς Σκυθικῆς καὶ  τῆς   Σαυρομάτιδος χώρης, οἳ δὲ εἶχον
[4, 86]   τὴν ἐπὶ Θερμώδοντι ποταμῷ ἐκ  τῆς   Σινδικῆς (κατὰ τοῦτο γὰρ ἐστὶ
[4, 203]   τῆς τε ἐσθῆτος εἵνεκα καὶ  τῆς   σκευῆς τοὺς ὑπολειπομένους αὐτῶν καὶ
[4, 110]   οἱ δὲ Κρημνοὶ εἰσὶ γῆς  τῆς   Σκυθέων τῶν ἐλευθέρων. ἐνθαῦτα ἀποβᾶσαι
[4, 17]   τῶν παραθαλασσίων μεσαίτατον ἐστὶ πάσης  τῆς   Σκυθίης) ἀπὸ τούτου πρῶτοι Καλλιππίδαι
[4, 49]   τῆς Εὐρώπης ἐς τὰ πλάγια  τῆς   Σκυθίης ἐσβάλλει. ~Τούτων ὦν τῶν
[4, 61]   πρὸς ἕψησιν. ~Τῆς δὲ γῆς  τῆς   Σκυθικῆς αἰνῶς ἀξύλου ἐούσης ὧδε
[4, 123]   χρόνον οἱ Πέρσαι ἤισαν διὰ  τῆς   Σκυθικῆς καὶ τῆς Σαυρομάτιδος χώρης,
[4, 52]   Ὕπανις ποταμὸς ὁρμᾶται μὲν ἐκ  τῆς   Σκυθικῆς, ῥέει δὲ ἐκ λίμνης
[4, 99]   ἀπηλιώτην ἄνεμον κατήκει. (ἔστι γὰρ  τῆς   Σκυθικῆς τὰ δύο μέρεα τῶν
[4, 101]   συμβέβληταί μοι. οὕτω ἂν εἴη  τῆς   Σκυθικῆς τὰ ἐπικάρσια τετρακισχιλίων σταδίων
[4, 99]   σημανέων τὸ πρὸς θάλασσαν αὐτῆς  τῆς   Σκυθικῆς χώρης ἐς μέτρησιν. ἀπὸ
[4, 48]   αὐτὸν ποιεῦντες, διὰ μέν γε  τῆς   Σκυθικῆς χώρης πέντε μὲν οἱ
[4, 99]   ταύτῃ καὶ οἱ Ταῦροι νέμονται  τῆς   Σκυθικῆς, ὡς εἰ τῆς Ἀττικῆς
[4, 101]   τελευταίων δὲ Μελαγχλαίνων. ~Ἔστι ὦν  τῆς   Σκυθικῆς ὡς ἐούσης τετραγώνου, τῶν
[4, 203]   διὰ τοῦ ἄστεος. (διεξιούσης δὲ  τῆς   στρατιῆς Βάδρης μὲν τοῦ
[4, 143]   δὲ αὐτὸν ὑπέλιπε στρατηγὸν ἔχοντα  τῆς   στρατιῆς τῆς ἑωυτοῦ ὀκτὼ μυριάδας.
[4, 135]   τε ὄνους καὶ τοὺς ἀσθενέας  τῆς   στρατιῆς τῶνδε εἵνεκεν, ἵνα οἱ
[4, 10]   τὸν ζωστῆρα ἔχοντα ἐπ᾽ ἄκρης  τῆς   συμβολῆς φιάλην χρυσέην, δόντα δὲ
[4, 173]   χώρη σφι ἅπασα ἐντὸς ἐοῦσα  τῆς   Σύρτιος ἦν ἄνυδρος. οἳ δὲ
[4, 169]   Πλατέης νήσου μέχρι τοῦ στόματος  τῆς   Σύρτιος τὸ σίλφιον. νόμοισι δὲ
[4, 140]   ταῦτα ἐσφάλησαν. (Σκύθαι μέν νυν  τῆς   σφετέρης χώρης τῇ χιλός τε
[4, 177]   καρπὸς ἐστὶ μέγαθος ὅσον τε  τῆς   σχίνου, γλυκύτητα δὲ τοῦ φοίνικος
[4, 9]   ἄντρῳ μιξοπάρθενον τινά, ἔχιδναν διφυέα,  τῆς   τὰ μὲν ἄνω ἀπὸ τῶν
[4, 100]   Ταυρική. ~Τὸ δ᾽ ἀπὸ  τῆς   Ταυρικῆς ἤδη Σκύθαι τὰ κατύπερθε
[4, 52]   κρήνη αὕτη ἐν οὔροισι χώρης  τῆς   τε ἀροτήρων Σκυθέων καὶ Ἀλαζόνων·
[4, 4]   καὶ ἔφευγον. οὕτω οἱ Σκύθαι  τῆς   τε Ἀσίης ἧρξαν καὶ ἐξελασθέντες
[4, 146]   διεξελθόντος αὐτίκα οἱ Μινύαι ἐξύβρισαν,  τῆς   τε βασιληίης μεταιτέοντες καὶ ἄλλα
[4, 47]   προσμίσγειν; ~Ἐξεύρηται δέ σφι ταῦτα  τῆς   τε γῆς ἐούσης ἐπιτηδέης καὶ
[4, 203]   δὲ τὸ ἐνθεῦτεν αὐτοὺς Λίβυες  τῆς   τε ἐσθῆτος εἵνεκα καὶ τῆς
[4, 159]   τῷ οὔνομα ἦν Ἀδικράν, οἷα  τῆς   τε χώρης στερισκόμενοι καὶ περιυβριζόμενοι
[4, 80]   ἀδελφεὸν αὐτοῦ Ὀκταμασάδην, γεγονότα ἐκ  τῆς   Τήρεω θυγατρός, ἐπανιστέατο τῷ Σκύλῃ.
[4, 155]   ἐν Δελφοῖσι αὐτῷ καὶ ἀπὸ  τῆς   τιμῆς τὴν ἔσχε τὴν ἐπωνυμίην
[4, 172]   διδοῖ πιεῖν καὶ αὐτὸς ἐκ  τῆς   τοῦ ἑτέρου πίνει. ἢν δὲ
[4, 23]   τὸν χῶρον. ~Μέχρι μὲν δὴ  τῆς   τούτων τῶν Σκυθέων χώρης ἐστὶ
[4, 99]   τὸ Ταυρικὸν ἔθνος μέχρι χερσονήσου  τῆς   τρηχέης καλεομένης· αὕτη δὲ ἐς
[4, 23]   καὶ τρηχέα. (διεξελθόντι δὲ καὶ  τῆς   τρηχέης χώρης πολλὸν οἰκέουσι ὑπώρεαν
[4, 179]   ἐν τοῖσι βράχεσι γενέσθαι λίμνης  τῆς   Τριτωνίδος. καί οἱ ἀπορέοντι τὴν
[4, 186]   αὐτῇ οὐδέν. ~Οὕτω μὲν μέχρι  τῆς   Τριτωνίδος λίμνης ἀπ᾽ Αἰγύπτου νομάδες
[4, 180]   φασὶ Ποσειδέωνος εἶναι θυγατέρα καὶ  τῆς   Τριτωνίδος λίμνης, καί μιν μεμφθεῖσάν
[4, 187]   ἔχει. τὸ δὲ πρὸς ἑσπέρης  τῆς   Τριτωνίδος λίμνης οὐκέτι νομάδες εἰσὶ
[4, 23]   καὶ ἀπὸ τῆς παχύτητος αὐτοῦ  τῆς   τρυγὸς παλάθας συντιθεῖσι καὶ ταύτας
[4, 45]   θέμενος φαίνεται, εἰ μὴ ἀπὸ  τῆς   Τυρίης φήσομεν Εὐρώπης λαβεῖν τὸ
[4, 164]   τοὺς ἀμφορέας ἐξοπτῆσαι, ἔργετο ἑκὼν  τῆς   τῶν Κυρηναίων πόλιος, δειμαίνων τε
[4, 191]   θηριωδεστέρη τε καὶ δασυτέρη ἐστὶ  τῆς   τῶν νομάδων χώρης. (ἡ μὲν
[4, 19]   δενδρέων πᾶσα αὕτη πλήν  τῆς   Ὑλαίης. οἱ δὲ νομάδες οὗτοι
[4, 162]   καὶ εἴριον. ἐπειπάσης δὲ αὖτις  τῆς   Φερετίμης τὠυτὸ ἔπος, Εὐέλθων
[4, 10]   βασιλέας γινομένους Σκυθέων, ἀπὸ δὲ  τῆς   φιάλης ἔτι καὶ ἐς τόδε
[4, 135]   οὕτω δὴ μᾶλλον πολλῷ ἵεσαν  τῆς   φωνῆς· ἀκούσαντες δὲ οἱ Σκύθαι
[4, 155]   οὗτος, ἦλθε ἐς Δελφοὺς περὶ  τῆς   φωνῆς· ἐπειρωτῶντι δέ οἱ χρᾷ
[4, 129]   ἀκούσειαν οἱ ἵπποι τῶν ὄνων  τῆς   φωνῆς, ἐταράσσοντο τε ὑποστρεφόμενοι καὶ
[4, 155]   ἦλθον παρὰ σὲ χρησάμενος περὶ  τῆς   φωνῆς, σὺ δέ μοι ἄλλα
[4, 172]   ἔχωσι ὑγρὸν μηδέν, οἳ δὲ  τῆς   χαμᾶθεν σποδοῦ λαβόντες λείχουσι. ~Νασαμῶσι
[4, 172]   (πίστισι δὲ τοιῇσιδε χρέωνται· ἐκ  τῆς   χειρὸς διδοῖ πιεῖν καὶ αὐτὸς
[4, 143]   Θρηίκης πορευόμενος ἀπίκετο ἐς Σηστὸν  τῆς   Χερσονήσου. ἐνθεῦτεν δὲ αὐτὸς μὲν
[4, 31]   αὐτῶν γνώμην· τὰ κατύπερθε ταύτης  τῆς   χώρης αἰεὶ νίφεται, ἐλάσσονι δὲ
[4, 164]   οἳ μὲν τὸ παράπαν ἐκ  τῆς   χώρης ἀπαλλάσσοντο, τοὺς δὲ τινὰς
[4, 10]   τὸν προκείμενον ἄεθλον, οἴχεσθαι ἐκ  τῆς   χώρης ἐκβληθέντας ὑπὸ τῆς γειναμένης,
[4, 123]   δὲ εἶχον οὐδὲν σίνεσθαι ἅτε  τῆς   χώρης ἐούσης χέρσου· ἐπείτε δὲ
[4, 9]   τὸν Ἡρακλέα, δίζησθαι, πάντα δὲ  τῆς   χώρης ἐπεξελθόντα τέλος ἀπικέσθαι ἐς
[4, 56]   ἀπὸ τοῦ Βορυσθένεος κατὰ τοῦτο  τῆς   χώρης ἐς γινώσκεται
[4, 24]   τῶν φαλακρῶν τούτων πολλὴ περιφανείη  τῆς   χώρης ἐστὶ καὶ τῶν ἔμπροσθε
[4, 53]   τῶν ποταμῶν τούτων, ἐὸν ἔμβολον  τῆς   χώρης, Ἱππόλεω ἄκρη καλέεται, ἐν
[4, 13]   ὑπὸ μὲν Ἀριμασπῶν ἐξωθέεσθαι ἐκ  τῆς   χώρης Ἰσσηδόνας, ὑπὸ δὲ Ἰσσηδόνων
[4, 9]   τῶν ἐντέλλομαι λείπηται, ἔκπεμπε ἐκ  τῆς   χώρης. καὶ ταῦτα ποιεῦσα αὐτή
[4, 171]   Εὐεσπερίδας. Αὐσχισέων δὲ κατὰ μέσον  τῆς   χώρης οἰκέουσι Βάκαλες, ὀλίγον ἔθνος,
[4, 9]   τάδε ζωννύμενον, τοῦτον μὲν τῆσδε  τῆς   χώρης οἰκήτορα ποιεῦ· ὃς δ᾽
[4, 7]   βορέην λέγουσι ἄνεμον τῶν ὑπεροίκων  τῆς   χώρης οὐκ οἷὰ τε εἶναι
[4, 11]   δὲ οὕτω τὴν ἔξοδον ἐκ  τῆς   χώρης ποιέεσθαι· Σκύθας δὲ ἐπελθόντας
[4, 148]   τε ὑπεδέκετο σφέας ἐξάξειν ἐκ  τῆς   χώρης. (συγχωρησάντων δὲ τῇ γνώμῃ
[4, 148]   Καύκωνας, τούτους δὲ ἐξελάσαντες ἐκ  τῆς   χώρης σφέας αὐτοὺς ἓξ μοίρας
[4, 197]   δὲ ἔτι ἔχω εἰπεῖν περὶ  τῆς   χώρης ταύτης, ὅτι τέσσερα ἔθνεα
[4, 13]   οὕτω οὐδὲ οὗτος συμφέρεται περὶ  τῆς   χώρης ταύτης Σκύθῃσι. ~Καὶ ὅθεν
[4, 8]   ὕπερ σφέων τε αὐτῶν καὶ  τῆς   χώρης τῆς κατύπερθε λέγουσι, Ἑλλήνων
[4, 11]   δὲ τῶν βασιλέων διαμάχεσθαι περὶ  τῆς   χώρης τοῖσι ἐπιοῦσι. (οὔκων δὴ
[4, 182]   δὲ Ἀμμωνίους διὰ τῆς ὀφρύης  τῆς   ψάμμου δι᾽ ἀλλέων δέκα ἡμερέων
[4, 35]   σποδὸν ταύτην ἐπὶ τὴν θήκην  τῆς   Ὤπιός τε καὶ Ἄργης ἀναισιμοῦσθαι




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 15/07/2005