Livre, chapitre |
[4, 9] |
τοὺς
παῖδας,
τάδε
ποιεῦσα
οὐκ
|
ἂν |
ἁμαρτάνοις·
τὸν
μὲν
ἂν
ὁρᾷς |
[4, 66] |
οὗ
πίνουσι
τῶν
Σκυθέων
τοῖσι
|
ἂν |
ἄνδρες
πολέμιοι
ἀραιρημένοι
ἔωσι.
τοῖσι |
[4, 43] |
ἀνάγκην
ἔσεσθαι
περιπλώειν,
ἐς
ὃ
|
ἂν |
ἀπίκηται
περιπλέων
αὐτὴν
ἐς
τὸν |
[4, 69] |
μάντιας,
ψευδομάντιας
καλέοντες.
(τοὺς
δ᾽
|
ἂν |
ἀποκτείνῃ
βασιλεύς,
τούτων
οὐδὲ
τοὺς |
[4, 72] |
ἐγγενέες·
οὗτοι
γὰρ
θεραπεύουσι
τοὺς
|
ἂν |
αὐτὸς
ὁ
βασιλεὺς
κελεύσῃ
ἀργυρώνητοι |
[4, 66] |
ἐστὶ
μέγιστον
τοῦτο.
ὅσοι
δὲ
|
ἂν |
αὐτῶν
καὶ
κάρτα
πολλοὺς
ἄνδρας |
[4, 154] |
μέν
οἱ
διηκονήσειν
ὅ
τι
|
ἂν |
δεηθῇ.
ἐπείτε
δὴ
ἐξώρκωσε,
ἀγαγών |
[4, 68] |
ὅς,
λέγοντες
τῶν
ἀστῶν
τὸν
|
ἂν |
δὴ
λέγωσι.
(τὰς
δὲ
βασιληίας |
[4, 68] |
δὲ
διαλελαμμένος
ἄγεται
οὗτος
τὸν
|
ἂν |
δὴ
φῶσι
ἐπιορκῆσαι,
ἀπιγμένον
δὲ |
[4, 114] |
ταῦτα
ἔλεξαν
τάδε.
(ἡμεῖς
οὐκ
|
ἂν |
δυναίμεθα
οἰκέειν
μετὰ
τῶν
ὑμετερέων |
[4, 118] |
οὕτω
ἐπὶ
τὴν
ἡμετέρην,
καὶ
|
ἂν |
ἐδήλου
πᾶσι
ὡς
ἐπὶ
Σκύθας |
[4, 41] |
μυριάδες
εἰσὶ
ὀργυιέων,
αὗται
δ᾽
|
ἂν |
εἶεν
χίλιοι
στάδιοι·
τὸ
δὲ |
[4, 101] |
διηκόσια
στάδια
συμβέβληταί
μοι.
οὕτω
|
ἂν |
εἴη
τῆς
Σκυθικῆς
τὰ
ἐπικάρσια |
[4, 46] |
ᾖ
ἐπὶ
ζευγέων,
κῶς
οὐκ
|
ἂν |
εἴησαν
οὗτοι
ἄμαχοί
τε
καὶ |
[4, 94] |
παρὰ
τὸν
Σάλμοξιν,
ἐντελλόμενοι
τῶν
|
ἂν |
ἑκάστοτε
δέωνται,
πέμπουσι
δὲ
ὧδε· |
[4, 24] |
Ποντικῶν
ἐμπορίων·
Σκυθέων
δὲ
οἳ
|
ἂν |
ἔλθωσι
ἐς
αὐτούς,
δι᾽
ἑπτὰ |
[4, 78] |
στολὴν
ἀποθέμενος
τὴν
Σκυθικὴν
λάβεσκε
|
ἂν |
Ἑλληνίδα
ἐσθῆτα,
ἔχων
δ᾽
ἂν |
[4, 128] |
τὸν
πεζόν,
ὁ
δὲ
πεζὸς
|
ἂν |
ἐπεκούρεε·
οἱ
δὲ
Σκύθαι
ἐσαράξαντες |
[4, 195] |
λάκκου
καταχέουσι.
(ὁ
τι
δ᾽
|
ἂν |
ἐσπέσῃ
ἐς
τὴν
λίμνην,
ὑπὸ |
[4, 119] |
τῶν
νῦν
δέεσθε
λέγειν
τε
|
ἂν |
ἐφαίνεσθε
ἡμῖν
ὀρθά,
καὶ
ἡμεῖς |
[4, 172] |
οἱ
μιχθῇ,
διδοῖ
δῶρον
τὸ
|
ἂν |
ἔχῃ
φερόμενος
ἐξ
οἴκου.
(ὁρκίοισι |
[4, 7] |
ἀνὰ
πᾶν
ἔτος.
(ὃς
δ᾽
|
ἂν |
ἔχων
τὸν
χρυσὸν
τὸν
ἱρὸν |
[4, 201] |
κρυπτῆς
τάφρου
τάμνοντες
ὅρκια,
ἔστ᾽
|
ἂν |
ἡ
γῆ
αὕτη
οὕτω
ἔχῃ, |
[4, 201] |
μένειν
αἰεὶ
τὸ
ὅρκιον
ὅσον
|
ἂν |
ἡ
γῆ
μένῃ
κατὰ
τότε |
[4, 185] |
Λιβύης
ἄνομβρα
ἐστί·
οὐ
γὰρ
|
ἂν |
ἠδυνέατο
μένειν
οἱ
τοῖχοι
ἐόντες |
[4, 60] |
ἱρηίου
ἐπικαλέει
τὸν
θεὸν
τῷ
|
ἂν |
θύῃ,
καὶ
ἔπειτα
βρόχῳ
περὶ |
[4, 172] |
καὶ
κατευξάμενοι
ἐπικατακοιμῶνται·
τὸ
δ᾽
|
ἂν |
ἴδη
ἐν
τῇ,
ὄψι
ἐνύπνιον, |
[4, 7] |
δέ
οἱ
διὰ
τοῦτο
ὅσα
|
ἂν |
ἵππω
ἐν
ἡμέρῃ
μιῇ
περιελάσῃ |
[4, 111] |
ἐκεινέων
καὶ
ποιέειν
τὰ
περ
|
ἂν |
καὶ
ἐκεῖναι
ποιέωσι.
ἢν
δὲ |
[4, 32] |
οὗτοι
λέγουσι
οὐδέν·
ἔλεγον
γὰρ
|
ἂν |
καὶ
Σκύθαι,
ὡς
περὶ
τῶν |
[4, 146] |
ἐς
ἑρκτήν.
κτείνουσι
δὲ
τοὺς
|
ἂν |
κτείνωσι
Λακεδαιμόνιοι
νυκτός,
μετ᾽
ἡμέρην |
[4, 103] |
τούς
τε
ναυηγοὺς
καὶ
τοὺς
|
ἂν |
λάβωσι
Ἑλλήνων
ἐπαναχθέντες
τρόπῳ
τοιῷδε· |
[4, 64] |
κεφαλὴν
τῆς
ληίης
μεταλαμβάνει
τὴν
|
ἂν |
λάβωσι,
μὴ
ἐνείκας
δὲ
οὔ. |
[4, 2] |
τούτων
μὲν
εἵνεκα
ἅπαντα
τὸν
|
ἂν |
λάβωσι
οἱ
Σκύθαι
ἐκτυφλοῦσι.
οὐ |
[4, 97] |
μέντοι
ἕψομαί
τοι
καὶ
οὐκ
|
ἂν |
„λειφθείην„
(κάρτα
τε
ἥσθη
τῇ |
[4, 65] |
ξείνων
δέ
οἱ
ἐλθόντων
τῶν
|
ἂν |
λόγον
ποιέηται,
τὰς
κεφαλὰς
ταύτας |
[4, 66] |
πολέμιοι
ἀραιρημένοι
ἔωσι.
τοῖσι
δ᾽
|
ἂν |
μὴ
κατεργασμένον
ᾖ
τοῦτο,
οὐ |
[4, 161] |
ἐπειρησομένους
ὅντινα
τρόπον
καταστησάμενοι
κάλλιστα
|
ἂν |
οἰκέοιεν.
(ἡ
δὲ
Πυθίη
ἐκέλευε |
[4, 180] |
ἄνδρες
τρίτου
μηνός,
καὶ
τῷ
|
ἂν |
οἴκῃ
τῶν
ἀνδρῶν
τὸ
παιδίον, |
[4, 9] |
οὐκ
ἂν
ἁμαρτάνοις·
τὸν
μὲν
|
ἂν |
ὁρᾷς
αὐτῶν
τόδε
τὸ
τόξον |
[4, 195] |
δὲ
λέγεται
γράφω·
εἴη
δ᾽
|
ἂν |
πᾶν,
ὅκου
καὶ
ἐν
Ζακύνθῳ |
[4, 71] |
ἐς
ἄλλο
ἔθνος.
(οἳ
δὲ
|
ἂν |
παραδέξωνται
κομισθέντα
τὸν
νεκρόν,
ποιεῦσι |
[4, 196] |
ὦν
ἔθηκαν
χρυσόν,
ἐς
οὗ
|
ἂν |
πείθωσι.
ἀδικέειν
δὲ
οὐδετέρους.
(οὔτε |
[4, 130] |
ἐς
ἄλλον
χῶρον.
οἱ
δὲ
|
ἂν |
Πέρσαι
ἐπελθόντες
λάβεσκον
τὰ
πρόβατα |
[4, 62] |
ἱρήια
ἀπαλλάσσονται.
χεὶρ
δὲ
τῇ
|
ἂν |
πέσῃ
κέεται,
καὶ
χωρὶς
ὁ |
[4, 64] |
ἐξάπτει
καὶ
ἀγάλλεται·
ὃς
γὰρ
|
ἂν |
πλεῖστα
δέρματα
χειρόμακτρα
ἔχῃ,
ἀνὴρ |
[4, 176] |
μιχθέντα
περισφύριον
περιδέεται·
ἣ
δὲ
|
ἂν |
πλεῖστα
ἔχῃ,
αὕτη
ἀρίστη
δέδοκται |
[4, 70] |
ποιεῦνται
Σκύθαι
ὧδε
πρὸς
τοὺς
|
ἂν |
ποιέωνται·
ἐς
κύλικα
μεγάλην
κεραμίνην |
[4, 42] |
ὅκως
δὲ
γίνοιτο
φθινόπωρον
προσσχόντες
|
ἂν |
σπείρεσκον
τὴν
γῆν,
ἵνα
ἑκάστοτε |
[4, 30] |
ἐπιεῖσι
τοὺς
ὄνους,
ἐς
οὗ
|
ἂν |
σχῶσι
αἱ
ἵπποι
ἐν
γαστρί· |
[4, 200] |
χαλκὸς
τῆς
ἀσπίδος.
ἀντορύσσοντες
δ᾽
|
ἂν |
ταύτῃ
οἱ
Βαρκαῖοι
ἔκτεινον
τῶν |
[4, 78] |
ἂν
Ἑλληνίδα
ἐσθῆτα,
ἔχων
δ᾽
|
ἂν |
ταύτην
ἠγόραζε
οὔτε
δορυφόρων
ἑπομένων |
[4, 42] |
μένεσκον
τὸν
ἄμητον·
(θερίσαντες
δ᾽
|
ἂν |
τὸν
σῖτον
ἔπλεον,
ὥστε
δύο |
[4, 144] |
τυγχάνειν
ἐόντας
τυφλούς·
οὐ
γὰρ
|
ἂν |
τοῦ
καλλίονος
παρεόντος
κτίζε
χώρου |
[4, 9] |
χώρης
οἰκήτορα
ποιεῦ·
ὃς
δ᾽
|
ἂν |
τούτων
τῶν
ἔργων
τῶν
ἐντέλλομαι |
[4, 168] |
μελλούσας
συνοικέειν
ἐπιδεικνύουσι.
ἣ
δὲ
|
ἂν |
τῷ
βασιλέι
ἀρεστὴ
γένηται,
ὑπὸ |
[4, 130] |
τὰ
πρόβατα
καὶ
λαβόντες
ἐπηείροντο
|
ἂν |
τῷ
πεποιημένῳ.
~Πολλάκις
δὲ
τοιούτου |
[4, 117] |
οὐ
γαμὲεται
παρθένος
οὐδεμία
πρὶν
|
ἂν |
τῶν
πολεμίων
ἄνδρα
ἀποκτείνῃ·
αἳ |
[4, 62] |
ἢ
τοῖσι
ἄλλοισι
θεοῖσι·
(ὅσους
|
ἂν |
τῶν
πολεμίων
ζωγρήσωσι,
ἀπὸ
τῶν |
[4, 119] |
ὀρθά,
καὶ
ἡμεῖς
ὑπακούσαντες
τὠυτὸ
|
ἂν |
ὑμῖν
ἐπρήσσομεν.
(νῦν
δὲ
ὑμεῖς |
[4, 127] |
μὴ
ἁλῷ,
ἢ
καρῇ
ταχύτερον
|
ἂν |
ὑμῖν
συμμίσγοιμεν
ἐς
μάχην.
εἰ |
[4, 130] |
καταλίποιεν
μετὰ
τῶν
νομέων,
αὐτοὶ
|
ἂν |
ὑπεξήλαυνον
ἐς
ἄλλον
χῶρον.
οἱ |
[4, 23] |
διαφορὰς
διαιρέοντες,
τοῦτο
δὲ
ὃς
|
ἂν |
φεύγων
καταφύγῃ
ἐς
τούτους,
ὑπ᾽ |
[4, 64] |
τοῦ
αἵματος
ἐμπίνει,
ὅσους
δ᾽
|
ἂν |
φονεύσῃ
ἐν
τῇ
μάχῃ,
τούτων |
[4, 103] |
εἶναι.
(πολεμίους
δὲ
ἄνδρας
τοὺς
|
ἂν |
χειρώσωνται
ποιεῦσι
τάδε·
ἀποταμὼν
ἕκαστος |
[4, 114] |
ἰοῦσαι
οὔτε
ἄλλῃ
οὐδαμῇ.
(οὐκ
|
ἂν |
ὦν
δυναίμεθα
ἐκείνῃσι
συμφέρεσθαι.
ἀλλ᾽ |