Livre, chap.
[1, 14]	καθ´ Ἡσίοδον, ἀλλὰ μικρὸν μὲν	ἄν	τι καὶ παρίδοι ποτέ, τῷ
[1, 6]	μέγιστον ὀχύρωμα πρὸς τὸ μὴ	ἄν	τι παθεῖν ἐξ ἐπιδρομῆς ἐμηχανήσαντο.
[1, 21]	θεμιτὸν ἡγεῖται. ~Τίς οὖν γένοιτ´	ἄν,	ὦ παρόντες, γάμος ἁρμοδιώτερος τοῦ
[1, 16]	νύκτωρ παρ´ αὐτὸν ἐλθοῦσα, ὡς	ἂν	γνοίη μηδείς, καὶ ἔλεγον ὡς
[1, 9]	βραδύνοντι μεμφομένη καὶ ὡς ἀπώλετ´	ἂν	εἰ ὀλίγον ἐμέλλησε καὶ περιβάλλουσα
[1, 2]	γνώμην μετέβαλλον, καὶ ποῦ ταῦτ´	ἂν	εἴη θεοῦ τὰ ἔργα, λέγοντες
[1, 15]	προσδοκωμένης ἐκδημίας· ἀλλὰ τί ταῦτα	ἂν	εἴη πρὸς ἡμᾶς; Μεγάλα« ἔφη
[1, 15]	ἑαυτῆς· ἅπερ εἰ γένοιτο, σὸν	ἂν	εἴη τὸ ἐντεῦθεν Ἀρσινόην εἶναι
[1, 11]	εἰ καὶ μὴ πρότερον, δίκαιος	ἂν	εἴην τὴν αἰτίαν τῶν πληγῶν
[1, 25]	γένοιτο περισκοποῦσα. Πῶς οὖν οὐκ	ἂν	εἴης ἄτοπος εἰ τὸν βάρβαρόν
[1, 11]	εἶναί σοι προσομιλοῦσαν ἁλῶναι, τίνος	ἂν	ἐκείνην ἀξίαν εἴποις τιμωρίας, ἣ
[1, 18]	τῶν ἰδίων ἕκαστος. Καὶ οὐδ´	ἂν	ἔληξαν θρηνοῦντες, εἰ μή τις
[1, 10]	τὸ πρυτανεῖον ἐσιτεῖτο καὶ ὡς	ἂν	ἐν τοιαύτῃ πανηγύρει καὶ πότῳ
[1, 8]	ἐπεισφέρειν κακά· καὶ ἅμα οὐδ´	ἂν	ἐπαρκέσειε τὸ λειπόμενον πρὸς τὸ
[1, 8]	τραγῳδῶν. Οὐκ ἐν καιρῷ γένοιτ´	ἂν	ἐπεισόδιον ὑμῖν τῶν ὑμετέρων τἀμὰ
[1, 16]	μισθὸς ἀποκείσεται· ἐγὼ δὲ τάχ´	ἂν	ἐπιβιῴην τὴν πολεμίαν ἀμυνάμενος· ὡς
[1, 15]	λύσιν. Ἡ δὲ καὶ τίς	ἂν	εὑρεθείη, φιλτάτη« ἔφη, τοῦ δυναμένου
[1, 25]	πεπόνθοι καινότερον, καὶ τί γένοιτ´	ἂν»	ἔφη ὁ Θεαγένης καινότερον, {ἢ}
[1, 14]	τῷ λόγῳ Δημαινέτην. Οὐκοῦν ἀκούοιτ´	ἂν«	ἔφη ὁ Κνήμων, ἐπειδήπερ ὑμῖν
[1, 15]	παρ´ ἐκεῖνον φοιτήσειν ὅπου ποτ´	ἂν	ᾖ γῆς ὑποτίθεμαι. Ταῦτα ὑπεκκαίει,
[1, 28]	ὑπασπιστὴν ἱερεῖον ἄγειν προσέταττεν, ὡς	ἂν	θεοῖς ἐγχωρίοις ἐναγίσαντες οὕτω τῆς
[1, 30]	τὰς ἐμβολὰς ποιουμένους, ἀγαπητῶς γὰρ	ἂν	καὶ οὕτως ἀντισχεῖν πρὸς τὸ
[1, 12]	προσήκει τὸ μειράκιον, ὡς ἐπιβουλεύσει´	ἂν	καιροῦ λαβόμενον; ἑώρων τὸ βλέμμα,
[1, 15]	λίθοις, εἰ γὰρ ἀνῄρητο, πάντως	ἂν	κἀμοὶ συνετεθνήκει τὰ τοῦ πάθους·
[1, 15]	γε πατρῴαν εὐνὴν ᾐσχύνετο· τυχὸν	ἂν	μετεπείσθη χρόνῳ πρὸς τὸ ἡμερώτερον
[1, 3]	τῶν μὲν προσπιπτόντων φοβερῶν ὡς	ἂν	μηδὲ γινομένων ὑπερορῶσαν ὅλην δὲ
[1, 2]	τὰ ἔργα, λέγοντες ποῦ δ´	ἂν	νεκρὸν σῶμα φιλοίη δαίμων οὕτω
[1, 22]	τιμὴν ἀνακτήσῃ τῆς προφητείας· οὕτως	ἂν	ὁ γάμος εὐθυμότερον ἄγοιτο νίκῃ
[1, 30]	ἀνέστρεφε. Δυσανάκλητον δὲ πρὸς ὅπερ	ἂν	ὁρμήσῃ τὸ βάρβαρον ἦθος· κἂν
[1, 26]	αἰχμάλωτος καὶ τῷ κρατοῦντι πλέον,	ἂν	οὕτω τύχῃ, χαριούμενος. Οὔτε γὰρ
[1, 21]	τὴν χάριν» ἔφη, εἰκότα δ´	ἂν	ποιοῖμεν εἰ καὶ τὴν γνώμην,
[1, 9]	ὑποποιουμένη καί ποτε καὶ ἐφίλησεν	ἂν	προσελθοῦσα καὶ ὄνασθαί μου συνεχῶς
[1, 15]	ἑαυτῇ κατέχει κρυπτόμενον τέως ἕως	ἂν	συσκευάσηται. Καὶ ἡ Δημαινέτη μακαρία
[1, 10]	δὴ σὲ τέως ἔκρυπτον, ἕως	ἂν	τὸ ἀσφαλὲς γνοίην, τὴν σὴν
[1, 26]	Ἀλλ´ εὖ ἴσθι, Θεάγενες, οὐδ´	ἂν	τὸ παρὸν τοῦτο ἀλλήλοις διελεγόμεθα
[1, 10]	πρυτανεῖον ἐσιτεῖτο καὶ ὡς ἂν	ἐν	τοιαύτῃ πανηγύρει καὶ πότῳ πανδήμῳ
[1, 11]	ἀπολογίαν προὔθηκεν, ἀλλὰ πιστεύων μηδ´	ἂν	ψεύσασθαι κατ´ ἐμοῦ τὴν οὕτω
[1, 24]	πολλὰ διεγνώκει τοῦ μὴ τὴν	θέαν	ὑπέκκαυμα γίνεσθαι τοῦ ἐγκειμένου πόθου
[1, 30]	ἐπιβάλλει τε τῇ κεφαλῇ τὴν	λαιὰν	χεῖρα καὶ διὰ τῶν στέρνων
[1, 7]	οἴκαδε ἀπιέναι προσέταττεν εἰς τὴν	ὑστεραίαν	ἅπαντας ἥκειν ὡς αὐτὸν ἐπιστείλας,
[1, 11]	τὰ ἔσχατα ἐφ´ ἑκάστης, ζηλοτυπίαν	ματαίαν	ἐκείνης ἐπ´ ἐμὲ γυμναζούσης. Ἀλλ´
[1, 11]	οὐκ εἶπεν, οὐκ ἠρώτησεν, οὐκ	ἀπολογίαν	προὔθηκεν, ἀλλὰ πιστεύων μηδ´ ἂν
[1, 15]	γλυκεῖα Θίσβη τίνα λύσιν ὠνόμαζες;	Ῥᾳδίαν	ὦ δέσποινα« ἔφη· τοῖς πολλοῖς
[1, 14]	οἶσθα, κατὰ τὴν πρός με	συνήθειαν	πάντα διηγουμένης. Τῆς γὰρ ἀδίκου
[1, 1]	τὸ κέρδος ἔβλεπον καὶ τὴν	λείαν·	ἑαυτοὺς οὖν νικητὰς ἀποδείξαντες ὥρμησαν.
[1, 7]	ἀπεβίβαζον τοὺς νέους καὶ τὴν	λείαν	ἐνετίθεντο τοῖς σκάφεσιν, ὁ δὲ
[1, 3]	καὶ λῃστρικὴν κορέσαι πλεονεξίαν) τὴν	λείαν	ἐπὶ τὸν αἰγιαλὸν καταθέντες εἰς
[1, 23]	διαλύει μὲν τὸν σύλλογον τὴν	λείαν	πρότερον διανείμας, πολλὰ τῶν ἐξαιρέτων
[1, 23]	ὑπὸ μὲν τῆς περὶ τὴν	Χαρίκλειαν	ἐπιθυμίας καὶ τὴν παροῦσαν ὥραν
[1, 18]	θεὸν ὑπαντῶσαν ἐγχειρίζειν τε τὴν	Χαρίκλειαν	καὶ λέγειν ὦ Θύαμι, τήνδε
[1, 18]	ὑφ´ ὧν οὐκ ἀποθανεῖσθαι τὴν	Χαρίκλειαν.	~Καὶ τὸ μὲν ὄναρ τοῦτον
[1, 29]	τὸ φαιδρότατον τῶν ἐν ἀνθρώποις	Χαρίκλειαν	νυκτὶ καὶ ζόφῳ παραδεδωκώς, ἀπέτρεχεν
[1, 29]	προσέπιπτεν. Ἐνταῦθα ὡς καθῆκε τὴν	Χαρίκλειαν	ὁ Κνήμων καὶ πρὸς τὸ
[1, 28]	προστεταγμένον ἔπραττε καὶ πολλὰ τὴν	Χαρίκλειαν	ὀδυρομένην καὶ θαμὰ πρὸς τὸν
[1, 25]	καὶ ἀνῴμωζε πρὸς μὲν τὴν	Χαρίκλειαν	οὐδ´ ὁτιοῦν διαλεγόμενος θεοὺς δὲ
[1, 24]	ὁμοδίαιτον ἐποιεῖτο· αὐτὴν δὲ τὴν	Χαρίκλειαν	οὐδὲ ὁρᾶν τὰ πολλὰ διεγνώκει
[1, 31]	δέ που καὶ εἶναι μετὰ	Χαρίκλειαν	οὐκ ἀνεχόμενος, ἐνέβαλλεν ἑαυτὸν τοῖς
[1, 30]	ὡς ἔχων οὐχ ἕξει τὴν	Χαρίκλειαν,	ὑπὸ τοῦ πολέμου ταύτης ἀφαιρεθείσης,
[1, 3]	καταλείπουσιν, ἰσχυρὰν αὐτοῖς φυλακὴν τὴν	ἀσθένειαν	αὐτῶν ἐπιστήσαντες, ἐπὶ δὲ τὴν
[1, 10]	παντοίως ἀντεῖχον καὶ πρὸς πᾶσαν	θεραπείαν	καὶ ὑπόσχεσιν καὶ ἀπειλὴν ἀπεμαχόμην,
[1, 2]	μικρὸν ἐκπλαγεῖσα, πρὸς δὲ τὴν	θεραπείαν	τοῦ κειμένου πᾶσαν ἑαυτὴν τρέψασα.
[1, 2]	ἐφεδράζουσα καὶ τοῖς δακτύλοις τὴν	παρειὰν	ἐπιτρέψασα, κάτω νεύουσα καί τινα
[1, 21]	καταστράψασα (καὶ γὰρ πεφοίνικτο τὴν	παρειὰν	ὑπὸ τῶν ἐνθυμημάτων πλέον ἢ
[1, 7]	ὑπελάμβανον, προσαφῃρῆσθαι δὲ καὶ τὴν	ἱέρειαν	αὐτήν, ἢ καὶ αὐτὸ ἔμπνουν
[1, 2]	τὴν ἐγχώριον Ἶσιν, οἱ δὲ	ἱέρειαν	ὑπό του θεῶν ἐκμεμηνυῖαν καὶ
[1, 29]	καθόδῳ γίνεσθαι ὡς πρὸς τὴν	χρείαν·	ἐνέπιπτέ τε αὐτῇ ῥᾳδίως καὶ
[1, 33]	ἐπὶ τὴν γῆν παραπέμπουσι τὴν	ἡμίσειαν	αὑτῶν μοῖραν εἰς τὴν φυλακὴν
[1, 11]	δεσποίνης, ὦ Κνήμων« ἔφη ὡς	λίαν	ἁπλοϊκός τις εἶναί μοι δοκεῖς·
[1, 27]	βέλτιστον ὑποτιθεμένης ὁ Κνήμων εἰστρέχει	λίαν	ἐσπουδασμένως καὶ πολὺν ἐκ τῶν
[1, 8]	πλεῖστον ἐπιδακρύσασα, Ἄπολλον, ἔφη, ὡς	λίαν	ἡμᾶς καὶ πικρότερον ἀμύνῃ τῶν
[1, 29]	ἐμπίπτοντες καὶ ῥιζηδὸν πλεκόμενοι πρὸς	μίαν	εὐρυχωρίαν τὴν ἐπὶ τοῦ πυθμένος
[1, 16]	δεδογμένοις τάχος ἱκέτευεν. Ἡ δὲ	μίαν	ἡμέραν ἐνδοθῆναι αὐτῇ πρὸς τὸ
[1, 16]	δὲ τάχ´ ἂν ἐπιβιῴην τὴν	πολεμίαν	ἀμυνάμενος· ὡς πάλαι γε σμύχομαι
[1, 8]	εἰς πρώτην φυλακὴν προελθούσης, τὴν	ἐρημίαν	τῶν ὀχλησόντων εὐπορίαν εἰς θρήνους
[1, 17]	προσδοκηθέντων, τὴν ἐπὶ τοῖς μέλλουσιν	ἀτιμίαν,	τὴν ἐκ τῶν νόμων τιμωρίαν,
[1, 17]	διάγοντος. Καὶ σιωπῶσαν πληροῦν τὴν	ἐπιθυμίαν	παρεγγυήσασα ἐγὼ δὲ ἐπὶ τὸν
[1, 17]	παρεγγυήσασα ἐγὼ δὲ ἐπὶ τὸν	νεανίαν	ἄπειμι« φησὶ καὶ ἥξω σοι
[1, 4]	ἕξειν εἰς τὰ μέγιστα τὸν	νεανίαν	εἰ περισωθείη προσδοκήσας, καταβιβάσας τόν
[1, 3]	περὶ τὴν κόρην καὶ τὸν	νεανίαν	ἐν δευτέροις πράξειν ἔμελλον. Κατὰ
[1, 2]	δὲ ἀθρόον κατενεχθεῖσα ἐπὶ τὸν	νεανίαν	καὶ πανταχόθεν αὐτῷ περιχυθεῖσα ἐδάκρυεν,
[1, 3]	πρὸς τὴν ἑκάστου τῶν ληφθέντων	ἀξίαν	ἀλλὰ πρὸς τὸ ἴσον βάρος
[1, 11]	προσομιλοῦσαν ἁλῶναι, τίνος ἂν ἐκείνην	ἀξίαν	εἴποις τιμωρίας, ἣ καὶ εὐγενὴς
[1, 14]	θανάτῳ καὶ διέδρα τὸν πρὸς	ἀξίαν.	Οὐ παντάπασιν» ἔφη ὁ Χαρίας
[1, 3]	ἦν ὡς καὶ λῃστρικὴν κορέσαι	πλεονεξίαν)	τὴν λείαν ἐπὶ τὸν αἰγιαλὸν
[1, 9]	βλέμμα τοῦ σώφρονος ἐξιστάμενον πρὸς	ὑπόνοιαν	ἦγεν, ἤδη τὰ πολλὰ καὶ
[1, 10]	ἔφραζον μή τινα λάβοιμι μητρυιᾶς	ὑπόνοιαν)	ταῦτα λέγουσαν μόνην πρὸς μόνον
[1, 3]	ἀνένευσε, καὶ μέλανας ἰδοῦσα τὴν	χροιὰν	καὶ τὴν ὄψιν αὐχμηρούς, εἰ
[1, 11]	πάσχω τὰ ἔσχατα ἐφ´ ἑκάστης,	ζηλοτυπίαν	ματαίαν ἐκείνης ἐπ´ ἐμὲ γυμναζούσης.
[1, 13]	ἔλεγεν, ἀλλὰ τοῦ γήρως τοὐμοῦ	βακτηρίαν	ἔσεσθαι προσδοκῶν ἐπειδὴ τάχιστά μοι
[1, 15]	φθῆναι τῇ κατ´ ἐκείνης ἐπιβουλῇ	σωτηρίαν	ἑαυτῇ περιποιοῦσα. Καὶ προσελθοῦσα τί
[1, 26]	δύο πολλάκις ἔδοσαν τῶν εἰς	σωτηρίαν,	καὶ τύχαι παρέσχον ἃ βουλαῖς
[1, 30]	ἦθος· κἂν ἀπογνῷ τὴν ἑαυτοῦ	σωτηρίαν,	προαναιρεῖν ἅπαν τὸ φίλον εἴωθεν,
[1, 10]	μόνην πρὸς μόνον τοῦ μὴ	ἐρυθριᾶν	αὐτὸν ἕνεκεν, τὰ μὲν οὖν
[1, 17]	δωμάτιον καὶ σχολὴν αὐτῇ παρασχεῖν·	ἐρυθριᾶν	γὰρ ἔφη τὸ μειράκιον ἄρτι
[1, 19]	ἀπονέμων· ἀλλ´ εἴτε χρημάτων νέμησις	ἰσομοιρίαν	ἠγάπησα, εἴτε αἰχμαλώτων διάπρασις εἰς
[1, 13]	θρήνοις καὶ ὡς ἀληθῆ τὴν	κατηγορίαν	βεβαιοῦσα τοῖς γόοις. Ἐπεὶ δὲ
[1, 8]	προελθούσης, τὴν ἐρημίαν τῶν ὀχλησόντων	εὐπορίαν	εἰς θρήνους οἱ περὶ τὴν
[1, 15]	Ἠρνήσατο τὴν πρώτην ἀλλὰ προσηκόντως·	ἀλλοτρίαν	μὲν ἀλλ´ οὖν γε πατρῴαν
[1, 22]	οὔσης καὶ τοῦ χρόνου πληρουμένου	θεωρίαν	εἰς Δῆλον ἤγομεν ἔνθα μουσικούς
[1, 17]	ἀτιμίαν, τὴν ἐκ τῶν νόμων	τιμωρίαν,	ἀνιωμένη μὲν ἐφ´ οἷς ἡλίσκετο
[1, 16]	παρὰ τῆς ἀμφοτέρους ὑμᾶς ἀδικούσης	τιμωρίαν	λαβεῖν· ἐπιδείξω γάρ σοι τήμερον
[1, 19]	ὑμᾶς καταφυγὼν ἐφ´ ᾧ τε	τιμωρίαν	μὲν λαβεῖν τὴν τιμὴν δὲ
[1, 8]	ἁμαρτημάτων, οὐδὲ ἱκανά σοι πρὸς	τιμωρίαν	τὰ παρελθόντα, στέρησις τῶν οἰκείων
[1, 29]	καὶ ῥιζηδὸν πλεκόμενοι πρὸς μίαν	εὐρυχωρίαν	τὴν ἐπὶ τοῦ πυθμένος συρρέοντες
[1, 25]	κατ´ ἐμοῦ διὰ τῶν ἔργων	δοκιμασίαν,	ἐκ λόγων ἐπικαίρων καὶ πρός
[1, 20]	βελτίονα περὶ αὑτῆς εἰκότως παρίστησι	φαντασίαν;	Ὃ δὲ μέγιστόν ἐστι τῶν
[1, 31]	μᾶλλον ἢ ἀποπλεύσαντες ἐπέσχον τὴν	εἰρεσίαν	καὶ τὰ σκάφη διέταττον ἐπὶ
[1, 19]	ὁ Θύαμις καὶ τὴν νῆσον	ἐκκλησίαν	ἀποφήνας καὶ τὰ λεχθησόμενα φράζειν
[1, 9]	βουλῆς δὲ τῆς ἄνω, τὴν	περιουσίαν	τῶν μέσων. Οὗτος, ἐπειδή μοι
[1, 10]	τὸ ἀσφαλὲς γνοίην, τὴν σὴν	ἀπουσίαν	ἐπιτηρήσας ταῦτα δὴ τὰ εἰωθότα
[1, 32]	τὸν ὑπασπιστήν, λαμπρῶς μὲν συναγωνισάμενον	τραυματίαν	δὲ ὥσπερ ἐδόκει καιρίως γεγενημένον
[1, 3]	φρονήματος ἐθαύμαζον, τὸν δὲ καὶ	τραυματίαν	ἐξεπλήττοντο· τοιοῦτος τὴν μορφὴν καὶ
[1, 14]	μεταμελόμενος εἰς ἀγρόν τινα καὶ	ἐσχατιὰν	ἑαυτὸν ἀπῴκισε κἀκεῖ διῆγεν, ὃν
[1, 33]	Θύαμιν ἐζώγρουν κατὰ τοιάνδε τινὰ	αἰτίαν.	Πετόσιρις ἀδελφὸς ἦν αὐτῷ κατὰ
[1, 11]	πρότερον, δίκαιος ἂν εἴην τὴν	αἰτίαν	τῶν πληγῶν μανθάνειν. Ὁ δὲ
[1, 16]	οὐχ ἑκοῦσαν μὲν ἀλλ´ ὅμως	συναιτίαν	γενομένην· αἰσθομένη γὰρ τὴν δέσποιναν
[1, 2]	δὲ ἱέρειαν ὑπό του θεῶν	ἐκμεμηνυῖαν	καὶ τὸν ὁρώμενον πολὺν φόνον
[1, 13]	διεχειροτόνουν ὦ μητρυιά» βοῶντος, διὰ	μητρυιὰν	ἀναιροῦμαι, μητρυιά με ἄκριτον ἀπόλλυσι»
[1, 17]	περιεστῶτα, ὡς εἰκός, ἐννοήσασα, τὴν	ἀποτυχίαν	τῶν προσδοκηθέντων, τὴν ἐπὶ τοῖς
[1, 15]	ταύτῃ ἐκέχρητο· μετὰ δὲ τὴν	δυστυχίαν	ὑποδέχεται αὐτὸν ἡ μεῖραξ καὶ
[1, 22]	τοὺς ἀγῶνας καὶ τὴν πάνδημον	εὐωχίαν	ἐπαρκέσειν ἔμελλε· καὶ ἀνηγόμεθα, τῶν
[1, 22]	τῶν ναυτῶν ἡμῖν παρὰ τὴν	εὐωχίαν	ἣν ἐπὶ σωτηρίοις ἤγομεν ἐπιθεμένων
[1, 25]	ὀλίγον τῆς λίμνης ἄποθεν ἐπορεύετο.	~Κἀν	τούτῳ σχολῆς ἐπιλαβόμενος ὁ Θεαγένης
[1, 9]	ἴσα καὶ παῖδα ὁρᾶν ἐπλάττετο	κἀν	τούτῳ τὸν Ἀρίστιππον ὑποποιουμένη καί
[1, 30]	ἂν ὁρμήσῃ τὸ βάρβαρον ἦθος·	κἂν	ἀπογνῷ τὴν ἑαυτοῦ σωτηρίαν, προαναιρεῖν
[1, 26]	τῆς περὶ ἡμᾶς δίδωσι· διὸ	κἂν	ἔκ τινος ὑπονοίας ἐπιψαύσῃ ποτὲ
[1, 29]	τοσαῦτα ἔχειν ἔξεσται ὅσα καὶ	νικᾶν	περιγίνεται) ἀλλ´ ὑπὲρ αὐτοῦ τοῦ
[1, 17]	ἐκπλεύσας· πλὴν ἀλλὰ χρή σε	προσδοκᾶν	τήν τε κάθοδον ἐπινεύσειν τὸν
[1, 2]	σῶμα φιλοίη δαίμων οὕτω περιπαθῶς;	τολμᾶν	ἑαυτοῖς παρεκελεύοντο καὶ πορευθέντες ἐγγύθεν
[1, 11]	μοι δοκεῖς· εἰ γὰρ ἐμὲ	θεράπαιναν	οὖσαν καὶ ἀργυρώνητον ἡγῇ χαλεπὸν
[1, 14]	ἀναγομένης ἐπιτυχὼν τὸν πλοῦν εἰς	Αἴγιναν	ἐποιούμην, ἀνεψιοὺς εἶναί μοι τῆς
[1, 16]	συναιτίαν γενομένην· αἰσθομένη γὰρ τὴν	δέσποιναν	οὐκ ὀρθῶς βιοῦσαν ἀλλ´ εὐνὴν
[1, 16]	ἐγὼ δέ, ὅταν κατακλίνω τὴν	δέσποιναν.	Πρὸς δὲ τὸν Ἀρίστιππον εἰς
[1, 22]	ὁλκάδος ἐκστάντος καὶ τῇ τύχῃ	κυβερνᾶν	ἐπιτρέψαντος. Ἠγόμεθα οὖν ὑπὸ τοῦ
[1, 29]	τῶν ὁμοίων σὺν τάχει τὴν	ἄμυναν	ἐπάγειν παντάπασίν ἐστι τοῦ προσήκοντος
[1, 12]	παρεισδεδυκέναι· προσήκειν δὲ καὶ πρὸς	ἄμυναν	εὐτρεπίζεσθαι καὶ ξιφήρη ποιεῖσθαι τὴν
[1, 14]	παρίδοι ποτέ, τῷ χρόνῳ τὴν	ἄμυναν	παρέλκουσα, τοῖς δὲ οὕτως ἀθέσμοις
[1, 18]	ἰδίων ἕκαστος. Καὶ οὐδ´ ἂν	ἔληξαν	θρηνοῦντες, εἰ μή τις ὕπνος,
[1, 27]	καὶ ὦ Θεάγενες, τὴν μὲν	πόαν	ἥκω σοι φέρων» ἔλεγε καὶ
[1, 30]	ἠχὴ κατάκροτος ἐπεφέρετο. Καὶ πολέμου	πᾶν	εἶδος καὶ ἐνηργεῖτο καὶ ἐξηκούετο,
[1, 22]	ἄλλως τε καὶ διότι τὸ	πᾶν	εἰς ἐμὲ τείνει τῶν εἰρημένων,
[1, 13]	οὐ βουληθείς, ὑμῖν δὲ τὸ	πᾶν	καταλιπών, νόμῳ βέλτιον ἡγούμενος ἢ
[1, 30]	ἀπογνῷ τὴν ἑαυτοῦ σωτηρίαν, προαναιρεῖν	ἅπαν	τὸ φίλον εἴωθεν, ἤτοι συνέσεσθαι
[1, 25]	ἐπέδωκα καὶ εἰς δεῦρο διετέλεσα	καθαρὰν	ἐμαυτὴν καὶ ἀπὸ σῆς ὁμιλίας
[1, 8]	μὲν ἀγχόνῃ προλήψομαι τὴν ὕβριν,	καθαρὰν	ἐμαυτὴν ὥσπερ φυλάττω καὶ μέχρι
[1, 11]	ἦν αὐτῇ ψάλλειν τε πρὸς	κιθάραν	ἐπιστάμενον καὶ τὴν ὄψιν οὐκ
[1, 15]	ἡμᾶς; Μεγάλα« ἔφη ὦ δέσποινα·	ἐρᾶν	μὲν ἐγὼ προσποιήσομαι τοῦ Κνήμωνος,
[1, 11]	ἄωρον. Τοῦτο ἐπ´ ἐμὲ καθίησιν	ἐρᾶν	μου δῆθεν προστάξασα, καὶ ἤρα
[1, 20]	εἶναί μοι φαίνεται· τὴν γοῦν	ἱερὰν	στολὴν καὶ τὰ στέμματα μεθεῖναι
[1, 30]	Καὶ πολλὰ τὴν θεὸν ὡς	δολερὰν	ὀνειδίσας καὶ δεινὸν ἡγησάμενος εἴ
[1, 16]	τάχος ἱκέτευεν. Ἡ δὲ μίαν	ἡμέραν	ἐνδοθῆναι αὐτῇ πρὸς τὸ διανύσαι
[1, 14]	ἐβόα νύκτωρ τε καὶ μεθ´	ἡμέραν,	παιδίον γλυκύτατον, ψυχὴν ἑαυτῆς ὀνομάζουσα,
[1, 29]	καὶ ἐπιθαρσύνας καὶ ὡς εἰς	ἑσπέραν	ἅμα τῷ Θεαγένει φοιτήσειν κατεπαγγειλάμενος
[1, 16]	μνῆμα τῶν Ἐπικουρείων; Ἐνταῦθα εἰς	ἑσπέραν	ἐλθὼν περίμενε. ~Καὶ ἅμα εἰποῦσα
[1, 5]	ἀκρωρείας ἐπί τινα λίμνην κατὰ	θατέραν	τοῦ ὄρους πλευρὰν ὑποτείνουσαν ἠπείγοντο.
[1, 24]	ἀποδεδειγμένος. Καὶ δίαιτάν τέ τινα	ἁβροτέραν	τῆς οὔσης παρεῖχεν ὁ Θύαμις
[1, 24]	ποιησομένους. Τοῖς δὲ Ἕλλησι τὴν	προτέραν	ἀπεκλήρου σκηνήν· συνεσκήνου δὲ αὐτοῖς
[1, 15]	πολλαῖς γὰρ κατὰ τὴν πρώτην	πεῖραν	ἐναπεσβέσθη τὰ τῆς ἐπιθυμίας· κόρος
[1, 8]	ἔχω δὲ αὐτῆς ἔργῳ τὴν	πεῖραν	λαβών· ἐξ οὗ γάρ με
[1, 26]	κατεύνασε. Πρώτην γάρ, ὡς οἶμαι,	πεῖραν	οἱ ἀγροικότερον ἐρῶντες τὴν ὑπόσχεσιν
[1, 33]	γῆν παραπέμπουσι τὴν ἡμίσειαν αὑτῶν	μοῖραν	εἰς τὴν φυλακὴν ἀποκληρώσαντες καὶ
[1, 17]	δωμάτιον καὶ τὴν κλίνην πρὸς	μικρὰν	τῆς σεληναίας αὐγὴν χαλεπῶς ἀνευρὼν
[1, 2]	ἐφ´ ἑαυτὴν ἀνεῖλκε καὶ τοῦτο	ὁρᾶν	αὐτοὺς ἠνάγκαζεν, ὅτι ἐκείνην ἑώρων.
[1, 9]	τὰ πρῶτα ἴσα καὶ παῖδα	ὁρᾶν	ἐπλάττετο κἀν τούτῳ τὸν Ἀρίστιππον
[1, 30]	πόλεμος ἤδη συνερρώγει καὶ παρῆν	ὁρᾶν	καὶ πόρρωθεν τοὺς τὰ ἔσχατα
[1, 2]	ἓν δὲ τὸ φιλούμενον καὶ	ὁρᾶν	καὶ συννεύειν τὸ φρόνημα καταναγκάζει.
[1, 24]	αὐτὴν δὲ τὴν Χαρίκλειαν οὐδὲ	ὁρᾶν	τὰ πολλὰ διεγνώκει τοῦ μὴ
[1, 15]	παρασκευάζει τοὺς κάμνοντας. Νῦν δὲ	ὁρᾶν	φαντάζομαι, παρόντος ἀκούειν ἀπατῶμαι, ὀνειδίζοντα
[1, 26]	συντρέχων τὴν πρώτην καὶ ζέουσαν	φορὰν	ἔστειλε καὶ τὸ κάτοξυ τῆς
[1, 1]	ὁρῶντες, καὶ τὴν μὲν νίκην	λαμπράν,	τὰ λάφυρα δὲ ἀσκύλευτα, καὶ
[1, 2]	Δάφνῃ τὴν κεφαλὴν ἔστεπτο καὶ	φαρέτραν	τῶν ὤμων ἐξῆπτο καὶ τῷ
[1, 5]	λίμνην κατὰ θατέραν τοῦ ὄρους	πλευρὰν	ὑποτείνουσαν ἠπείγοντο. Ἦν δὲ τοιάδε
[1, 29]	θύραις ὑποκείμενον, ὡς τὸν οὐδὸν	θύραν	ἄλλην τῇ καθόδῳ γίνεσθαι ὡς
[1, 8]	ἕω κουφισθήσῃ» ἔφη ὁ τὴν	φρουρὰν	αὐτῶν ἐπιτετραμμένος· τοιαύτην σοι ποριοῦμαι
[1, 3]	ἔχοντες τοὺς μὲν αὐτοῦ καταλείπουσιν,	ἰσχυρὰν	αὐτοῖς φυλακὴν τὴν ἀσθένειαν αὐτῶν
[1, 23]	Χαρίκλειαν ἐπιθυμίας καὶ τὴν παροῦσαν	ὥραν	ἀπέραντον χρόνου μῆκος εἰς ὑπέρθεσιν
[1, 15]	τῆς Δημαινέτης ὑπερεῖδε πολὺ τὴν	ὥραν	αὐτῆς ὑπερβάλλων. Ἀλλ´ ὦ γλυκεῖα
[1, 7]	ὁ δὲ πολὺς τῶν κατὰ	χώραν	μεινάντων λῃστῶν ὅμιλος, ἄλλος ἄλλοθεν
[1, 12]	περιέβλεπον οὐκ οἶδ´ ὅπως ἑαυτὴν	ὑποστείλασαν·	τὴν κλίνην καὶ τὸν θάλαμον
[1, 2]	δὲ τὴν θεραπείαν τοῦ κειμένου	πᾶσαν	ἑαυτὴν τρέψασα. Οὕτως ἄρα πόθος
[1, 33]	κατ´ αὐτὴν εὑρήσοντες. Ὡς δὲ	πᾶσαν	ἐπιδραμόντες καὶ μέρος οὐδὲν ἀζήτητον
[1, 22]	τῆς τοῦ κρατοῦντος εὐνῆς ἀξιοῦσθαι	πᾶσαν	εὐδαίμονα τύχην ὑπερβέβληκε, τό τε
[1, 10]	δὲ παντοίως ἀντεῖχον καὶ πρὸς	πᾶσαν	θεραπείαν καὶ ὑπόσχεσιν καὶ ἀπειλὴν
[1, 32]	οὔτε ἔβαλλεν οὔτε ἐπέφερεν, ἀλλ´	ἅπασαν	ἕκαστος εἰσεφέρετο σπουδὴν ζῶντα λαβεῖν.
[1, 30]	τὰ σκάφη καὶ τὰς καλύβας	ἐνεπίμπρασαν·	ὑφ´ ὧν τῆς φλογὸς ἐπὶ
[1, 9]	καὶ ἀναπαύσεως. ~Ἐπεὶ δὲ οὐκ	ἀνίεσαν	ἀλλὰ παντοίως λέγειν ἱκέτευον, μεγίστην
[1, 32]	φροντίσαντος. Ἤδη γὰρ τὸν Θύαμιν	ᾑρήκεσαν	καὶ νίκην ὁλόκληρον τὴν ἑνὸς
[1, 3]	καί τι καὶ μέλλειν ἐπιχειρεῖν	ἐῴκεσαν,	αὖθις ἡ παῖς ἀνένευσε, καὶ
[1, 24]	Κνήμων, ἐπειδὴ τάχιστα πάντες ἐκποδὼν	ἦσαν	ἄλλος κατ´ ἄλλο τῆς λίμνης
[1, 14]	οἱ μὲν τὸν θάνατον καταχειροτονήσαντες	ἦσαν	εἰς ἑπτακοσίους καὶ χιλίους, οἱ
[1, 14]	μὲν γὰρ ἄλλων ὁμοῦ πάντων	ἦσαν	ἐλάττους, ἐκείνων δὲ διάφορα ψηφισαμένων
[1, 19]	παρόντα βίον ἑλόμενον. Ἐπεὶ δὲ	ἤχθησαν,	ἤθροιστο δὲ καὶ ὁ λοιπὸς
[1, 21]	τοῦ προφητικοῦ τὴν ἱερωμένην λαμβάνοντος;	Ἐπευφήμησαν	ἅπαντες καὶ γαμεῖν ἐπ´ αἰσίοις
[1, 1]	λείαν· ἑαυτοὺς οὖν νικητὰς ἀποδείξαντες	ὥρμησαν.	~Ἤδη δὲ αὐτοῖς κεκινηκόσιν ἄποθεν
[1, 13]	μὲν» εἰπόντος, ἀλλ´ ὅπως, ἀκούσατε»	ἀνεβόησαν	ἅπαντες καὶ οὐδὲ ἀπολογίας μοι
[1, 8]	Ἕλλην γεγονώς. Ἕλλην; ὦ θεοί»	ἐπεβόησαν	ὑφ´ ἡδονῆς ἅμα οἱ ξένοι.
[1, 33]	δὲ ὑπόλοιποι πρὸς τὴν νῆσον	ἐτράπησαν	ὡς τὰ ἐπιζητούμενα κειμήλια καὶ
[1, 33]	ἐπειδή τις ἐγνώρισε, πολλῶν θανάτων	ἐζώγρησαν·	καὶ τὸν μὲν δέσμιον ἐπὶ
[1, 33]	τῶν διαδράντων, ἐπὶ τοὺς οἰκείους	ἀπεχώρησαν.
[1, 3]	παραμείψαντες οἱ λῃσταὶ κατὰ πρόσωπον	ἔστησαν	καί τι καὶ μέλλειν ἐπιχειρεῖν
[1, 33]	ληφθησομένων διανομῇ, τῆς μὲν ἐφόδου	κατέστησαν	ἡγεμόνες, τὸν δὲ Θύαμιν ἐζώγρουν
[1, 15]	δὲ βαρυμηνιῶσαν ὁρῶσα καὶ πάντῃ	λυπηθεῖσαν	ἐπιβουλεῦσαι πρόχειρον καὶ οὐχ ἥκιστα
[1, 26]	μία ἡμέρα καὶ δύο πολλάκις	ἔδοσαν	τῶν εἰς σωτηρίαν, καὶ τύχαι
[1, 11]	δοκεῖς· εἰ γὰρ ἐμὲ θεράπαιναν	οὖσαν	καὶ ἀργυρώνητον ἡγῇ χαλεπὸν εἶναί
[1, 3]	τοῦ νεανίου πρὸς τοῖς τραύμασιν	οὖσαν	καὶ ὡς ἴδιον τὸ ἐκείνου
[1, 15]	Κνήμωνος, παρακαλέσω δὲ τὴν Ἀρσινόην,	οὖσαν	μοι πάλαι γνωρίμην ἀπὸ τῆς
[1, 22]	ἀρνήσασθαι. Τό τε γὰρ αἰχμάλωτον	οὖσαν	τῆς τοῦ κρατοῦντος εὐνῆς ἀξιοῦσθαι
[1, 2]	κόρην ἔτι πρὸς τοῖς τραύμασιν	οὖσαν	τοῦ νεανίου καταλαμβάνουσι· καὶ ἐπιστάντες
[1, 8]	ἔσται δικαστὴς πικρότερος. Καὶ ἔτι	λέγουσαν	ἐπεῖχεν ὁ Θεαγένης παῦε» λέγων
[1, 10]	τινα λάβοιμι μητρυιᾶς ὑπόνοιαν) ταῦτα	λέγουσαν	μόνην πρὸς μόνον τοῦ μὴ
[1, 3]	ὡς ἴδιον τὸ ἐκείνου πάθος	ἀλγοῦσαν,	τὴν μὲν τοῦ κάλλους καὶ
[1, 26]	βούλημα συντρέχων τὴν πρώτην καὶ	ζέουσαν	φορὰν ἔστειλε καὶ τὸ κάτοξυ
[1, 9]	τὰ πολλὰ καὶ ὑπέφευγον καὶ	πλησιάζουσαν	ἀπωθούμην. Καὶ τὰ μὲν ἄλλα
[1, 16]	βιοῦσαν ἀλλ´ εὐνὴν τὴν σὴν	ἐνυβρίζουσαν,	αὐτή τε περὶ ἐμαυτῆς δείσασα
[1, 22]	συγχώρησον εἰς ἄστυ με πρότερον	ἐλθοῦσαν,	ἢ ἔνθα βωμὸς ἢ ναὸς
[1, 11]	καὶ τέλος ἐπὶ τὸν θάλαμον	ἐλθοῦσαν	νυκτὸς ὑπεδεχόμην· ἡ δὲ καὶ
[1, 16]	γὰρ τὴν δέσποιναν οὐκ ὀρθῶς	βιοῦσαν	ἀλλ´ εὐνὴν τὴν σὴν ἐνυβρίζουσαν,
[1, 16]	ἐμὲ τὸ μέρος ἀπολώλεκας οὐχ	ἑκοῦσαν	μὲν ἀλλ´ ὅμως συναιτίαν γενομένην·
[1, 13]	πληγαῖς ταυτηνὶ τὴν κατὰ νόμους	συνοικοῦσάν	μοι ᾐκίσατο, τέλος δὲ καὶ
[1, 16]	περιαλγήσασα εἰ οὕτω περιέπων τὴν	συνοικοῦσαν	τοιαῦτα ἀντιπάσχεις, αὐτὴ μέν σοι
[1, 11]	ἀργυρώνητον ἡγῇ χαλεπὸν εἶναί σοι	προσομιλοῦσαν	ἁλῶναι, τίνος ἂν ἐκείνην ἀξίαν
[1, 15]	τε θυμῷ καὶ ἔρωτι περιμανῆ	τυγχάνουσαν	ἔγνω προλαβεῖν, καὶ φθῆναι τῇ
[1, 10]	ἐπιτηρήσας ταῦτα δὴ τὰ εἰωθότα	παραινοῦσαν	καὶ σωφρονεῖν παρακελευομένην μηδὲ πρὸς
[1, 5]	κατὰ θατέραν τοῦ ὄρους πλευρὰν	ὑποτείνουσαν	ἠπείγοντο. Ἦν δὲ τοιάδε τις·
[1, 23]	τὴν Χαρίκλειαν ἐπιθυμίας καὶ τὴν	παροῦσαν	ὥραν ἀπέραντον χρόνου μῆκος εἰς
[1, 1]	φρουρουμένην καὶ ὥσπερ ἐν εἰρήνῃ	σαλεύουσαν.	Ἀλλὰ καίπερ τὸ γεγονὸς ὅ
[1, 28]	καὶ θαμὰ πρὸς τὸν Θεαγένην	ἐπιστρέφουσαν	ἦγέ τε καὶ εἰς τὸ
[1, 17]	ἐλθοῦσα κόσμει« ἔφη σαυτήν· ἁβρότερον	ἔχουσαν	ἥκειν προσήκει. Πάντα σοι τὰ
[1, 29]	τοῦ Θεαγένους ἀφῃρημένην, ἄπνουν καὶ	σιγῶσαν	ἀπολιπὼν ἀνεδύετο τοῦ σπηλαίου· καὶ
[1, 29]	κἀκείνην τῆς τύχης ὅτι μονονουχὶ	ζῶσαν	εἴη καταθάψας καὶ τὸ φαιδρότατον
[1, 14]	φυγῇ με εἰς τὸ διηνεκὲς	ἐζημίωσαν.	Ἀλλ´ ὅμως ἡ τούτων ἐκράτει
[1, 15]	διαθήσουσα τὴν Θίσβην. Ἡ δὲ	βαρυμηνιῶσαν	ὁρῶσα καὶ πάντῃ λυπηθεῖσαν ἐπιβουλεῦσαι
[1, 17]	τοῦ ἐν Αἰγίνῃ διάγοντος. Καὶ	σιωπῶσαν	πληροῦν τὴν ἐπιθυμίαν παρεγγυήσασα ἐγὼ
[1, 3]	φοβερῶν ὡς ἂν μηδὲ γινομένων	ὑπερορῶσαν	ὅλην δὲ τοῦ νεανίου πρὸς
[1, 18]	ἥκειν τῶν ἀνακτόρων, τὴν θεὸν	ὑπαντῶσαν	ἐγχειρίζειν τε τὴν Χαρίκλειαν καὶ
[1, 24]	ἐντεῦθεν ἀλλὰ συνόμιλος ἀποδεδειγμένος. Καὶ	δίαιτάν	τέ τινα ἁβροτέραν τῆς οὔσης
[1, 15]	ἐντεῦθεν Ἀρσινόην εἶναι δοκεῖν καὶ	φοιτᾶν	παρ´ αὐτὸν ὡς ἐκείνην. Μελήσει
[1, 22]	Βέλτιον μὲν γὰρ εἰς Μέμφιν,	ὅταν	καὶ τὴν τιμὴν ἀνακτήσῃ τῆς
[1, 16]	ἥξει δὲ πρότερος, ἐγὼ δέ,	ὅταν	κατακλίνω τὴν δέσποιναν. Πρὸς δὲ
[1, 26]	γάρ ποτε καὶ τὸ ψεῦδος,	ὅταν	ὠφελοῦν τοὺς λέγοντας μηδὲν καταβλάπτῃ
[1, 5]	πρὸς τὰ ὄρθια ἐχώρουν τὴν	θάλατταν	ἐν δεξιᾷ ποιησάμενοι, καὶ ὑπερβάντες
[1, 22]	λαίλαπες συμμιγεῖς καὶ πρηστῆρες τὴν	θάλατταν	καταιγίζοντες τὴν ναῦν τοῦ εὐθέος
[1, 1]	ὑπερτείνει, μικρὸν ἐπιστάντες τὴν ὑποκειμένην	θάλατταν	ὀφθαλμοῖς ἐπήρχοντο καὶ τῷ πελάγει
[1, 12]	γεννήσαντα, φεῖσαι πολιῶν αἵ σε	ἀνέθρεψαν·	ὕβρισα μέν σε, ἀλλ´ οὐ
[1, 15]	ἀλλοτρίαν μὲν ἀλλ´ οὖν γε	πατρῴαν	εὐνὴν ᾐσχύνετο· τυχὸν ἂν μετεπείσθη
[1, 9]	ὄντων οὐδὲν ὑποπτεύων, ὅτι δὲ	μητρῴαν	ἐπιδείκνυται περὶ ἐμὲ θαυμάζων διάθεσιν.
[1, 17]	αὐτὴν παρὰ σοῦ δῆθεν τοῦ	ἐν	Αἰγίνῃ διάγοντος. Καὶ σιωπῶσαν πληροῦν
[1, 15]	δέσποινα; ἔλεγε τί μάτην ἔχεις	ἐν	αἰτίᾳ θεραπαινίδα τὴν σήν; Ἐγὼ
[1, 17]	κατὰ τὸν βόθρον ἐγένετο τὸν	ἐν	Ἀκαδημίᾳ (πάντως γινώσκεις, ἔνθα τοῖς
[1, 21]	μὲν σιγὴν ἀνδρὶ δὲ ἀπόκρισιν	ἐν	ἀνδράσιν· ~ἐπειδὴ δὲ κἀμοὶ λόγου
[1, 29]	καταθάψας καὶ τὸ φαιδρότατον τῶν	ἐν	ἀνθρώποις Χαρίκλειαν νυκτὶ καὶ ζόφῳ
[1, 28]	οὗ καὶ τὰ κειμήλια ἡμῖν	ἐν	ἀσφαλεῖ τεθησαύρισται, καὶ καθείς, ὦ
[1, 1]	θέᾳ κατήγοντο. Καὶ ἦν τὰ	ἐν	αὐτῷ τοιάδε· ὁλκὰς ἀπὸ πρυμνησίων
[1, 17]	σοι φέρουσα. πίνει δὲ ἐνταῦθα	ἐν	γειτόνων. Καὶ ὑπεξελθοῦσα τὸν Ἀρίστιππον
[1, 9]	τοῖς σεμνοτέροις μητέρα ἑαυτὴν ἀναπλάττουσα	ἐν	δὲ τοῖς ἀτοπωτέροις τοῦτο ἐκεῖνο
[1, 5]	τὰ ὄρθια ἐχώρουν τὴν θάλατταν	ἐν	δεξιᾷ ποιησάμενοι, καὶ ὑπερβάντες χαλεπῶς
[1, 12]	εἰπὼν ἀλλ´ ἠπίστουν« τότε μὲν	ἐν	δεσμοῖς εἶχε, λέγειν τι βουλομένῳ
[1, 3]	τὴν κόρην καὶ τὸν νεανίαν	ἐν	δευτέροις πράξειν ἔμελλον. Κατὰ τοῦτο
[1, 5]	ταῖς λίμναις τὰ ἕλη γίνεται.	Ἐν	δὴ τούτοις ὅσον Αἰγυπτίων λῃστρικὸν
[1, 13]	ἐπεδείκνυτο, τὸν ἄθλιον ἀποκαλοῦσα, τὸν	ἐν	δίκῃ μὲν ἀλλὰ πρὸ ὥρας
[1, 3]	τῶν κειμένων ἐστέ, φησίν οὐκ	ἐν	δίκῃ παρενοχλεῖτε ἡμῖν· οἱ μὲν
[1, 22]	οἰκτρὸν περισωθέντες λείψανον, ἓν μόνον	ἐν	δυστυχήμασιν εὐπραγοῦντες ὅτι θεῶν τις
[1, 1]	ὑπὸ πολλῶν φρουρουμένην καὶ ὥσπερ	ἐν	εἰρήνῃ σαλεύουσαν. Ἀλλὰ καίπερ τὸ
[1, 16]	ἀμυνάμενος· ὡς πάλαι γε σμύχομαι	ἐν	ἐμαυτῷ καὶ τὸ πρᾶγμα δι´
[1, 29]	τῶν λόγων ὑποτεμνομένης· ὧν γὰρ	ἐν	ἔργοις οἱ πολέμιοι, τούτους μὴ
[1, 8]	δὴ τὸ τῶν τραγῳδῶν. Οὐκ	ἐν	καιρῷ γένοιτ´ ἂν ἐπεισόδιον ὑμῖν
[1, 12]	τὴν κλίνην καὶ τὸν θάλαμον	ἐν	κύκλῳ περιεσκόπουν, εἰπεῖν τι διαπορῶν,
[1, 19]	ἴστε, παῖς μὲν προφήτου τοῦ	ἐν	Μέμφει γεγονώς, ἀποτυχὼν δὲ τῆς
[1, 9]	οἷστισι μᾶλλον προστρέχω περισκοποῦσα, ὡς	ἐν	μὲν τοῖς σεμνοτέροις μητέρα ἑαυτὴν
[1, 32]	σκάφη πρὸς κύκλον ἐπιστρέψαντες εἶχον	ἐν	μέσῳ. Τοῦ δὲ ἀμυνομένου καὶ
[1, 3]	εἴκαζον, τὴν κόρην δὲ ὁρῶντες	ἐν	ξένῃ καὶ περιβλέπτῳ τῇ στολῇ
[1, 16]	ἅμα τῷ μοιχῷ τὴν Δημαινέτην	ἐν	οἰκίᾳ καὶ ταῦτα ἀλλοτρίᾳ ἐκτὸς
[1, 22]	περὶ γάμου καὶ ταῦτα καὶ	ἐν	ὁμίλῳ τοσούτων ἀνδρῶν. Ἔστι δὴ
[1, 2]	καὶ τὸ λῃστρικὸν τῆς ὄψεως	ἐν	ὅπλοις δεικνυμένης οὐδὲ κατὰ μικρὸν
[1, 1]	ἡλίου τὰς ἀκρωρείας καταυγάζοντος, ἄνδρες	ἐν	ὅπλοις λῃστρικοῖς ὄρους ὑπερκύψαντες, ὃ
[1, 8]	δευτέρα σύλληψις καὶ πικρότερα τῶν	ἐν	πείρᾳ τὰ προσδοκώμενα. Καὶ ποῖ
[1, 2]	ψυχὴ τὰς ἐμὰς περιέπει τύχας;	ἐν	σοὶ» ἔφη τὰ ἐμὰ» ἡ
[1, 22]	τελούμενος· εἰ δὲ καὶ πρότερον,	ἐν	σοὶ καταλείπω τὴν σκέψιν· μόνον
[1, 29]	ποτε λῃστρικὸς ἔληξε πόλεμος οὐδὲ	ἐν	σπονδαῖς ἔσχε τὴν τελευτήν, ἀλλ´
[1, 6]	τις βουκόλος ἀνὴρ ἐτέχθη τε	ἐν	τῇ λίμνῃ καὶ τροφὸν ἔσχε
[1, 2]	θανάτου κατεφαίνετο, ἤνθει δὲ καὶ	ἐν	τούτοις ἀνδρείῳ τῷ κάλλει καὶ
[1, 12]	σπουδαίως ἀνήρπασεν· ὁ δὲ πατὴρ	ἐν	τῷ ἀκινδύνῳ γεγονὼς ἐπιβάλλει τέ
[1, 27]	ἀνιεὶς ἀλλὰ καὶ ὅσους ἐδυνάμην	ἐν	τῷ διέκπλῳ τῷ μέχρι δεῦρο
[1, 14]	εἰ τὴν κακίστην ἀτιμώρητον ἐάσεις	ἐν	τῷ λόγῳ Δημαινέτην. Οὐκοῦν ἀκούοιτ´
[1, 30]	καὶ ὁ Θύαμις τῶν μὲν	ἐν	χερσὶ πάντων ἀμνημονήσας, καὶ ταῦτα
[1, 1]	πρὸς τῇ γῇ τῶν κειμένων	ἐν	χερσὶν ἀνθ´ ὅπλων ἐνίοις παρὰ
[1, 19]	διανέμων. Τὸ δὲ νῦν παρὸν	ἕν	τι τῶν λαφύρων αἰτῶ παρ´
[1, 2]	καὶ ἡδέων πάντων ὑπερφρονεῖ, πρὸς	ἓν	δὲ τὸ φιλούμενον καὶ ὁρᾶν
[1, 22]	ἐκ τοῦ θείου κηδεμονίας ἄμοιρον.	Ἓν	μόνον αἰτῶ καὶ δὸς ὦ
[1, 22]	ποτε ὤφελον) οἰκτρὸν περισωθέντες λείψανον,	ἓν	μόνον ἐν δυστυχήμασιν εὐπραγοῦντες ὅτι
[1, 25]	οὕτω βίαιον ὥστε με μεταπεισθῆναι·	ἓν	μόνον οἶδα μὴ σωφρονοῦσα, τὸν
[1, 32]	φιλίας ὄνομα καὶ συγγενείας πρὸς	ἓν	τὸ κέρδος ὁρίζεται· ὡς δὴ
[1, 1]	ζωστῆρος τῆς νεὼς τὸ ὕδωρ	ἀνέθλιβεν.	Ὁ δὲ αἰγιαλός, μεστὰ πάντα
[1, 13]	ἐλπίσιν ὦ Ἀθηναῖοι τόνδε ἀνέτρεφον»	ἔλεγεν,	ἀλλὰ τοῦ γήρως τοὐμοῦ βακτηρίαν
[1, 14]	καρδίᾳ κέντρον ἀγνοεῖν τὰς ἄλλας	ἔλεγεν.	~Εἰ δέ ποτε γένοιτο καθ´
[1, 16]	Ἡ δὲ τὸν κῆπον οἶσθα«	ἔλεγεν	ἔνθα τὸ μνῆμα τῶν Ἐπικουρείων;
[1, 16]	εἰς ἀγρὸν διαδραμοῦσα ὦ δέσποτα«	ἔλεγεν	ἥκω σοι κατήγορος ἐμαυτῆς καὶ
[1, 12]	καὶ ὦ τέκνον, ἐπίσχες μικρόν«	ἔλεγεν·	οἴκτειρον τὸν γεννήσαντα, φεῖσαι πολιῶν
[1, 28]	εἰς τὸ σπήλαιον» πρὸς μόνον	ἔλεγεν	οὗ καὶ τὰ κειμήλια ἡμῖν
[1, 9]	τοῦ σώφρονος ἐξιστάμενον πρὸς ὑπόνοιαν	ἦγεν,	ἤδη τὰ πολλὰ καὶ ὑπέφευγον
[1, 17]	ἀναλαβοῦσα	ἦγεν	οὗ συνετέτακτο, Ἐπεὶ δὲ ἐπλησίαζον,
[1, 17]	μάλιστα ἐβουλόμην ἔχω. Καὶ συλλαβόμενος	ἦγεν	ὡς ἐπὶ τὴν πόλιν. Ἡ
[1, 14]	καὶ ἐσχατιὰν ἑαυτὸν ἀπῴκισε κἀκεῖ	διῆγεν,	ὃν θυμὸν κατέδων, τοῦτο δὴ
[1, 17]	καὶ δεσμεῖν ἐπιστάντα τὸν μοιχὸν	ἤπειγεν·	ὁ δὲ εἵπετο καὶ ἐπιστὰς
[1, 19]	τὴν χάριν ἀλλ´ ἀντιδοὺς τὸ	μηδὲν	αὐτὸς τῶν ἄλλων τῆς λείας
[1, 26]	ψεῦδος, ὅταν ὠφελοῦν τοὺς λέγοντας	μηδὲν	καταβλάπτῃ τοὺς ἀκούοντας. ~Ταῦτα τῆς
[1, 18]	δὲ οὐ φονευθήσεται. Ταῦτα ὡς	εἶδεν	ἀμηχάνως διῆγε, τῇδε κἀκεῖσε τὸ
[1, 10]	Ἡ δὲ ἐπειδὴ τὸ πρῶτον	εἶδεν	ἐκτὸς ἑαυτῆς γίνεται καὶ οὐδὲ
[1, 4]	κάλλους ὄψις καὶ λῃστρικὸν ἦθος	οἶδεν	ὑποτάττειν καὶ κρατεῖν καὶ τῶν
[1, 11]	Καὶ ἀποστραφεὶς ἐπὶ τὴν Δημαινέτην	ἔσπευδεν·	ἡ δέ, οὔπω γὰρ κεκόρεστο,
[1, 30]	διαπειλήσας ἐπὶ τὴν πορθμίδα δρομαῖος	ἔσπευδεν·	ὁ γὰρ πόλεμος ἤδη συνερρώγει
[1, 1]	πρῶτον τὰς ὄψεις ἐπαφέντες, ὡς	οὐδὲν	ἄγρας λῃστρικῆς ἐπηγγέλλετο μὴ πλεόμενον,
[1, 33]	δὲ πᾶσαν ἐπιδραμόντες καὶ μέρος	οὐδὲν	ἀζήτητον ἀπολιπόντες οὐδενὶ τῶν ἐλπισθέντων
[1, 29]	διὰ πλειόνων, αὐτούς τε ὑπομνήσεως	οὐδὲν	δεομένους ἀλλὰ βίον ἀεὶ τὸν
[1, 11]	τι μέρος τῆς οἰκίας περιτυχών,	οὐδὲν	εἰδότα πύξ τε ἔπαιε καὶ
[1, 16]	πολλὰ κατέχειν πειρωμένης καὶ ὡς	οὐδὲν	εἴη τοιοῦτον ἐπὶ τοῦ παρόντος
[1, 25]	οὐκ ἀρνοῦμαι, μὴ σωφρονεῖν δὲ	οὐδὲν	οὕτω βίαιον ὥστε με μεταπεισθῆναι·
[1, 4]	Ἡ δὲ τῶν μὲν λεγομένων	οὐδὲν	συνιεῖσα τὸ δὲ προσταττόμενον συμβαλοῦσα
[1, 3]	μὲν ταῦτα ἐπετραγῴδει, οἱ δὲ	οὐδὲν	συνιέναι τῶν λεγομένων ἔχοντες τοὺς
[1, 27]	ἥκω δρομαῖος τὴν ἔφοδον προμηνύσων	οὐδὲν	τάχους ἀνιεὶς ἀλλὰ καὶ ὅσους
[1, 14]	με τῶν γεγονότων ἢ λεχθέντων	οὐδέν,	τῆς Θίσβης, ὡς οἶσθα, κατὰ
[1, 19]	ἀξιωθεὶς εἰς τὴν δεῦρο διήγαγον	οὐδὲν	τῶν πολλῶν ἐμαυτῷ πλέον ἀπονέμων·
[1, 9]	κἀγὼ προσιέμην, τῶν μὲν ὄντων	οὐδὲν	ὑποπτεύων, ὅτι δὲ μητρῴαν ἐπιδείκνυται
[1, 29]	πολεμίοις ἀλλὰ διαδράσεσθαι τὴν μάχην)	οὐδὲν	φθεγξαμένην ἀλλ´ ὥσπερ θανάτῳ τῷ
[1, 2]	ἀνεῖλκε καὶ τοῦτο ὁρᾶν αὐτοὺς	ἠνάγκαζεν,	ὅτι ἐκείνην ἑώρων. Ὡς δὲ
[1, 18]	δὲ φονεύσεις» τὰς παρθενίους τρώσεις	εἴκαζεν,	ὑφ´ ὧν οὐκ ἀποθανεῖσθαι τὴν
[1, 21]	μᾶλλον» ἔφη ὁ μὲν λόγος	ἥρμοζεν	ἀδελφῷ τῷ ἐμῷ Θεαγένει τούτῳ·
[1, 2]	αὐτῷ περιχυθεῖσα ἐδάκρυεν, ἐφίλει, κατέματτεν,	ἀνῴμωζεν,	ἠπίστει κατέχουσα. Ταῦτα ὁρῶντες οἱ
[1, 15]	ἅπαντα διὰ σὲ πραγματευομένην οὐκ	ἔλαθεν	αὐτοῦ που πρὸ τοῦ ἄστεος
[1, 13]	Δημαινέτη καὶ περιαλγεῖν ἐπ´ ἐμοὶ	δῆθεν	ἐπεδείκνυτο, τὸν ἄθλιον ἀποκαλοῦσα, τὸν
[1, 14]	παρόντος καὶ θρήνων οὐκ ἐπαύετο,	δῆθεν	μὲν τῶν ἐπὶ σοὶ τὸ
[1, 11]	ἐπ´ ἐμὲ καθίησιν ἐρᾶν μου	δῆθεν	προστάξασα, καὶ ἤρα παραχρῆμα ἡ
[1, 17]	μὴ γνωρισθῆναι αὐτὴν παρὰ σοῦ	δῆθεν	τοῦ ἐν Αἰγίνῃ διάγοντος. Καὶ
[1, 30]	τὸ πλῆθος τῶν πολεμίων, αὐτός,	δῆθεν	ὡς τὸν Θέρμουθιν ἐπιζητήσων καὶ
[1, 9]	ὄνομα Δημαινέτην. Ὡς γὰρ τάχιστα	εἰσῆλθεν,	ὅλον ὑπεποιεῖτο καὶ πράττειν ὅτι
[1, 12]	δὲ ἐπέστην, λύχνου τέ τινος	ἔνδοθεν	αὐγὴ διεξέπιπτε καὶ τὰς θύρας
[1, 7]	χώραν μεινάντων λῃστῶν ὅμιλος, ἄλλος	ἄλλοθεν	τοῦ ἕλους ἐκδὺς ἀνεφαίνετο καὶ
[1, 15]	ἐξῄρηται τῆς ψυχῆς καὶ τὸ	μηδαμόθεν	ἔτι προσδοκώμενον ἀπαλγεῖν παρασκευάζει τοὺς
[1, 8]	ὁ Θεαγένης. Ὁ δὲ Κνήμωνα.	Πόθεν	δὲ γνωρίζειν; Ἀθηναῖον. Τύχῃ τίνι
[1, 31]	Ἐπεὶ δὲ τῆς νήσου μικρὸν	ἄποθεν	ἄραντες καὶ περιπλεύσαντες μᾶλλον ἢ
[1, 24]	προτεραίᾳ μαστεύων ὀλίγον τῆς λίμνης	ἄποθεν	ἐπορεύετο. ~Κἀν τούτῳ σχολῆς ἐπιλαβόμενος
[1, 2]	ὥρμησαν. ~Ἤδη δὲ αὐτοῖς κεκινηκόσιν	ἄποθεν	μικρὸν τῆς τε νεὼς καὶ
[1, 7]	παρέπεμπον· ἡ δὲ νησίον ἦν	ἄποθεν	τῶν ἄλλων εἰς καταγώγιον μόνῳ
[1, 14]	ἄρτι κατεφέρετο. Μικρὸν οὖν ἐπιστὰς	ὁπόθεν	τε εἴη καὶ τίνας ἄγοι
[1, 1]	τετρωμένος, ὁ δὲ κάχληκι βεβλημένος	αὐτόθεν	ἀπὸ τῆς ῥαχίας πεπορισμένῳ, ἕτερος
[1, 29]	ῥᾳδίως καὶ ἀνεπτύσσετο· τὸ δὲ	αὐτόθεν	εἰς αὐλῶνας σκολιοὺς ἀτάκτως σχιζόμενον.
[1, 2]	κατενεχθεῖσα ἐπὶ τὸν νεανίαν καὶ	πανταχόθεν	αὐτῷ περιχυθεῖσα ἐδάκρυεν, ἐφίλει, κατέματτεν,
[1, 15]	τὰ τοῦ πάθους· τὸ γὰρ	ἀπελπισθὲν	ἅπαξ ἐξῄρηται τῆς ψυχῆς καὶ
[1, 2]	τοῦ νεανίου καταλαμβάνουσι· καὶ ἐπιστάντες	ὄπισθεν	εἶχον ἑαυτοὺς οὔτε τι λέγειν
[1, 25]	τὸν λῃστὴν τοῦ ἐρωμένου πιστεύοις	ἐπίπροσθεν	ἄγειν; Τί οὖν ἐβούλετό σοι
[1, 2]	τολμᾶν ἑαυτοῖς παρεκελεύοντο καὶ πορευθέντες	ἐγγύθεν	λαμβάνειν τὴν τῶν ἀληθῶν γνῶσιν.
[1, 31]	δρασμὸν ἤδη βουλεύοντας, τῶν πολεμίων	ἐγγύθεν	ὁρωμένων, τόν τε Θέρμουθιν ἥκοντα
[1, 24]	προστάγματος, οὐ φρουρὸς ἔτι τὸ	ἐντεῦθεν	ἀλλὰ συνόμιλος ἀποδεδειγμένος. Καὶ δίαιτάν
[1, 15]	γένοιτο, σὸν ἂν εἴη τὸ	ἐντεῦθεν	Ἀρσινόην εἶναι δοκεῖν καὶ φοιτᾶν
[1, 9]	ὁμοίων ἀκοήν, ἄρχεται ὁ Κνήμων	ἐντεῦθεν·	Ἦν μοι πατὴρ Ἀρίστιππος, τὸ
[1, 8]	ἡ κόρη (κεχώριστο γάρ, τοῦτο	προσταχθέν,	ἐπί τινος χαμεύνης κατακεκλιμένη) καὶ
[1, 30]	σωτηρίαν, προαναιρεῖν ἅπαν τὸ φίλον	εἴωθεν,	ἤτοι συνέσεσθαι αὐτοῖς καὶ μετὰ
[1, 2]	καὶ ἔρως ἀκραιφνὴς τῶν μὲν	ἔξωθεν	προσπιπτόντων ἀλγεινῶν τε καὶ ἡδέων
[1, 1]	τοῦτο παρῆν συμβάλλειν καὶ τοῖς	πόρρωθεν·	τὸ γὰρ ἄχθος ἄχρι καὶ
[1, 30]	συνερρώγει καὶ παρῆν ὁρᾶν καὶ	πόρρωθεν	τοὺς τὰ ἔσχατα κατὰ τὰς
[1, 21]	ἡμῖν; διηρώτα· καὶ ἅμα τίνες	εἶεν	ἢ ἐκ τίνων φράζειν ἐκέλευεν.
[1, 15]	ἔργων τὸ τέλος· εἰ δὲ	ἐναπομείνειεν	(ὃ μὴ γένοιτο) δεύτερος ἔσται,
[1, 11]	πιστεύειν. Καὶ μήν, εἴ σοι	δόξειεν,	ἐπ´ αὐτοφώρῳ παραδώσω τὸν μοιχόν.
[1, 33]	ἢ καὶ χρόνος τὴν ἐπιβουλὴν	φωράσειεν,	ἅμα δὲ καὶ δι´ ὑποψίας
[1, 4]	ἀποσφάξειν ἠπείλει εἰ μὴ ἀμφοτέρους	ἄγοιεν.	Συνεὶς οὖν ὁ λῄσταρχος τὸ
[1, 28]	ἐγχωρίοις ἐναγίσαντες οὕτω τῆς μάχης	ἄρχοιεν.	Καὶ ὁ μὲν Κνήμων τὸ
[1, 17]	ἐψόφησε καὶ ὢ τῆς ἀτοπίας,	διαδέδρακεν	ἡμᾶς ὁ μοιχός« ἀνεβόησε, καὶ
[1, 7]	αὐτοῖς αἰχμαλώτῳ γεγονότι, τοῦ διαλέγεσθαι	ἕνεκεν,	καλύβην τῆς ἑαυτοῦ πλησίον ἀποκληρώσας,
[1, 11]	βουλήσομαί γε« ἀπεκρίνατο σοῦ τε	ἕνεκεν	οὕτω πρὸς αὐτῆς περιυβρισμένου, καὶ
[1, 10]	μόνον τοῦ μὴ ἐρυθριᾶν αὐτὸν	ἕνεκεν,	τὰ μὲν οὖν ἄλλα ὅσα
[1, 3]	σκύλων ἐπενεγκάμενοι, τοῦ μὴ ἐπιδιωχθῆναι	ἕνεκεν,	ὡς δρόμου εἶχον ἔφευγον, αὐτοὶ
[1, 8]	τῷ ἄρχοντι συμβολῆς γενομένης τραυματίας	ἧκεν,	οὐ πολλῶν ἐδεήθη πρὸς ἴασιν
[1, 15]	τι τῶν μὴ κατὰ γνώμην	ἐκβέβηκεν,	ἐκεῖνα μὲν τῇ τύχῃ λογιστέον·
[1, 11]	εἶπεν, οὐκ ἠρώτησεν, οὐκ ἀπολογίαν	προὔθηκεν,	ἀλλὰ πιστεύων μηδ´ ἂν ψεύσασθαι
[1, 14]	τῆς πολεμίας τὴν δίκην· Δημαινέτη	τέθνηκεν.	Ἀλλὰ σῴζοιο μὲν» ἔφην ὦ
[1, 22]	καὶ προφήτῃ, συνοικεῖν οὐ παντάπασιν	ἔοικεν	εἶναι τῆς ἐκ τοῦ θείου
[1, 3]	ἐστέ, λῃστρικὸς μὲν ὑμῖν ὡς	ἔοικεν	ὁ βίος, εἰς καιρὸν δὲ
[1, 1]	καὶ βέλεσι κεχρῆσθαι τοῖς ἐκπώμασιν	ἐδίδασκεν.	Ἔκειντο δὲ ὁ μὲν πελέκει
[1, 32]	εἷς γὰρ οὐδεὶς ξίφος οὔτε	ἔβαλλεν	οὔτε ἐπέφερεν, ἀλλ´ ἅπασαν ἕκαστος
[1, 14]	ἐξήλατό τις καί με προσδραμὼν	περιέβαλλεν·	ἦν δ´ ἄρα Χαρίας τῶν
[1, 31]	εἶναι μετὰ Χαρίκλειαν οὐκ ἀνεχόμενος,	ἐνέβαλλεν	ἑαυτὸν τοῖς πολεμίοις. ~Ἤδη δὲ
[1, 30]	ἐναντία τῶν προτέρων τὴν ὄψιν	συνέβαλλεν,	ὡς ἔχων οὐχ ἕξει τὴν
[1, 10]	καὶ πότῳ πανδήμῳ καὶ διανυκτερεύειν	ἔμελλεν,	ἡ δὲ ἐπιγίνεταί μοι νυκτὸς
[1, 8]	ἣν μηδέπω μηδὲ Θεαγένης, ἐγὼ	μὲν	ἀγχόνῃ προλήψομαι τὴν ὕβριν, καθαρὰν
[1, 14]	ἀδίκου σοι φυγῆς ἐπιβληθείσης ὁ	μὲν	ἄθλιός σοι πατὴρ ἐπὶ τοῖς
[1, 9]	τοῖς οἴκοις ἐπεισάγει γύναιον ἀστεῖον	μὲν	ἀλλ´ ἀρχέκακον, ὄνομα Δημαινέτην. Ὡς
[1, 16]	τὸ μέρος ἀπολώλεκας οὐχ ἑκοῦσαν	μὲν	ἀλλ´ ὅμως συναιτίαν γενομένην· αἰσθομένη
[1, 15]	τὴν πρώτην ἀλλὰ προσηκόντως· ἀλλοτρίαν	μὲν	ἀλλ´ οὖν γε πατρῴαν εὐνὴν
[1, 13]	ἄθλιον ἀποκαλοῦσα, τὸν ἐν δίκῃ	μὲν	ἀλλὰ πρὸ ὥρας τεθνηξόμενον, τὸν
[1, 9]	καὶ πλησιάζουσαν ἀπωθούμην. Καὶ τὰ	μὲν	ἄλλα τί δεῖ μηκύνοντα ἐνοχλεῖν;
[1, 23]	ἤρξατο. Τῶν δὲ παρόντων οἱ	μὲν	ἄλλοι πάντες ἐπῄνουν καὶ πράττειν
[1, 31]	μηδὲ τὸ ῥόθιον ὑπενεγκόντες οἱ	μὲν	ἄλλοι πάντες ὁμοῦ τε εἶδον
[1, 4]	ἵππων ἀνατίθεται τοὺς αἰχμαλώτους, τοὺς	μὲν	ἄλλους τὰ λάφυρα συσκευασαμένους ἕπεσθαι
[1, 3]	ὁρμήσαντες τὸν φόρτον ἐξήντλουν, τῶν	μὲν	ἄλλων ὑπερορῶντες (πολλὰ δὲ ἦν
[1, 3]	τοὺς ἐπελθόντας θεασάμενοι. Καὶ οἱ	μὲν	ἀμφὶ τὴν κόρην δεύτερον ἤδη
[1, 14]	δίκη καθ´ Ἡσίοδον, ἀλλὰ μικρὸν	μὲν	ἄν τι καὶ παρίδοι ποτέ,
[1, 19]	ἴσον. Τῶν δὲ ἁλισκομένων τοὺς	μὲν	ἄνδρας ἡμῖν αὐτοῖς ἐγκαταλέγων, ὅσοι
[1, 26]	ὡς οἶσθα, κρατούσης ἐπιθυμίας μάχη	μὲν	ἀντίτυπος ἐπιτείνει, λόγος δὲ εἴκων
[1, 12]	δὲ οὕτως ἕξειν ὑπεσχόμην, τότε	μὲν	ἀπιοῦσα ᾤχετο. Τρίτῃ δὲ ὕστερον
[1, 1]	μεστὰ πάντα σωμάτων νεοσφαγῶν, τῶν	μὲν	ἄρδην ἀπολωλότων, τῶν δὲ ἡμιθνήτων
[1, 15]	συσκευάσηται. Καὶ ἡ Δημαινέτη μακαρία	μὲν	Ἀρσινόη« φησὶ τῆς τε πρότερον
[1, 22]	τοὺς τοιούτους καλοῦντος ἱερατεύειν, ἐγὼ	μὲν	Ἀρτέμιδος Ἀπόλλωνος δὲ οὑμὸς ἀδελφὸς
[1, 5]	καὶ οἰκητήριον ἔχων. Ἐπ´ αὐτοῦ	μὲν	αὐτοῖς αἱ γυναῖκες ἐριθεύουσιν, ἐπ´
[1, 13]	ὑμᾶς καὶ προσαγγέλλω τοῦτον, αὐτόχειρ	μὲν	αὐτοῦ γενέσθαι, κατὰ τοὺς νόμους
[1, 3]	συνιέναι τῶν λεγομένων ἔχοντες τοὺς	μὲν	αὐτοῦ καταλείπουσιν, ἰσχυρὰν αὐτοῖς φυλακὴν
[1, 2]	θειότερον αὐτοῖς ὀρθωθεῖσα ἔδοξε, τῶν	μὲν	βελῶν τῇ ἀθρόᾳ κινήσει κλαγξάντων,
[1, 25]	ἐκείνης; ἔφη ὁ Θεαγένης. Τὸ	μὲν	γὰρ ἀδελφόν με σαυτῆς ἀναπλάττειν
[1, 14]	ἡ τούτων ἐκράτει ψῆφος· τῶν	μὲν	γὰρ ἄλλων ὁμοῦ πάντων ἦσαν
[1, 21]	τοῦτο, τῆς κόρης μάθοιμεν. Εἰ	μὲν	γὰρ ἔδει τῷ τῆς ἀρχῆς
[1, 22]	τὰ ταύτης ἀποθέσθαι σύμβολα. Βέλτιον	μὲν	γὰρ εἰς Μέμφιν, ὅταν καὶ
[1, 18]	ἑαυτοῦ βούλησιν τὴν ἐπίλυσιν· τὸ	μὲν	γὰρ ἕξεις καὶ οὐχ ἕξεις»
[1, 26]	καὶ πρὸς αὐτὸν Κνήμωνα· φιλάνθρωπος	μὲν	γάρ ἐστι περὶ ἡμᾶς καὶ
[1, 2]	ἡ τῶν γινομένων ἄγνοια· οἱ	μὲν	γὰρ θεόν τινα ἔλεγον, καὶ
[1, 33]	δὴ καὶ τούτοις συνέβαινεν. ~Ἐτύγχανον	μὲν	γὰρ ὄντες τῶν τὸν Θύαμιν
[1, 3]	ἐν δίκῃ παρενοχλεῖτε ἡμῖν· οἱ	μὲν	γὰρ πλεῖστοι χερσὶ ταῖς ἀλλήλων
[1, 3]	καὶ ἐκπλήξεως τέως ἀνεστέλλοντο. Τοὺς	μὲν	γὰρ πολλοὺς φόνους ὑπὸ τῶν
[1, 33]	πολλῶν θανάτων ἐζώγρησαν· καὶ τὸν	μὲν	δέσμιον ἐπὶ τὴν γῆν παραπέμπουσι
[1, 6]	πολλοῖς ἑλιγμοῖς πεπλανημένας καὶ σφίσι	μὲν	διὰ τὴν γνῶσιν ῥᾴστους τοῖς
[1, 1]	συνιέναι τὴν σκηνὴν ἐδύναντο, τοὺς	μὲν	ἑαλωκότας ἔχοντες, οὐδαμοῦ δὲ τοὺς
[1, 30]	καὶ ἐνηργεῖτο καὶ ἐξηκούετο, τῶν	μὲν	ἐγχωρίων προθυμίᾳ καὶ ῥώμῃ πάσῃ
[1, 15]	Μεγάλα« ἔφη ὦ δέσποινα· ἐρᾶν	μὲν	ἐγὼ προσποιήσομαι τοῦ Κνήμωνος, παρακαλέσω
[1, 14]	γυναικῶν φοιτῶσαι παρ´ αὐτὴν σφόδρα	μὲν	ἐθαύμαζον καὶ ἐπῄνουν, εἰ μητρὸς
[1, 3]	καὶ τὴν ὄψιν αὐχμηρούς, εἰ	μὲν	εἴδωλα τῶν κειμένων ἐστέ, φησίν
[1, 15]	δὲ τύχοις ὧν βούλει, μάλιστα	μὲν	εἰκὸς σχολάσαι τὸν ἔρωτα, πολλαῖς
[1, 8]	καὶ ψυχὴ ἐμὴ Χαρίκλεια· θρηνεῖς	μὲν	εἰκότα παροξύνεις δὲ πλέον ἢ
[1, 13]	ξιφήρης ἐπῆλθον. Ἐμοῦ δὲ ἐπῆλθον	μὲν»	εἰπόντος, ἀλλ´ ὅπως, ἀκούσατε» ἀνεβόησαν
[1, 12]	ἔνδον εἶναι κατεμήνυε, τὸν πατέρα	μὲν	εἰς ἀγρὸν αἰφνιδίου τινὸς χρείας
[1, 3]	ὡς δρόμου εἶχον ἔφευγον, αὐτοὶ	μὲν	εἰς δέκα τὸν ἀριθμὸν ὄντες,
[1, 8]	Καὶ ποῖ ταῦτα στήσεις; Εἰ	μὲν	εἰς θάνατον ἀνύβριστον, ἡδὺ τὸ
[1, 29]	μυχοὺς πόροι καὶ αὔλακες πῇ	μὲν	ἕκαστος ἰδίᾳ τεχνικῶς πλανώμενοι πῇ
[1, 18]	δὲ καὶ οἱ ξένοι, τὰ	μὲν	ἐκείνου πρόφασιν, μνήμῃ δὲ τῶν
[1, 17]	ἑαυτὴν ἐπὶ κεφαλήν. Καὶ ἡ	μὲν	ἔκειτο κακὴ κακῶς· ὁ δὲ
[1, 31]	ἐλαύνει τὸ ξίφος. ~Καὶ ἡ	μὲν	ἔκειτο πικρῶς ἐλεεινόν τε ἅμα
[1, 16]	ἐπιδείξειας« φησὶν ὁ Ἀρίστιππος· σοὶ	μὲν	ἐλευθερίας μισθὸς ἀποκείσεται· ἐγὼ δὲ
[1, 13]	κόνιν καταχεάμενος οὐκ ἐπὶ τοιαύταις	μὲν	ἐλπίσιν ὦ Ἀθηναῖοι τόνδε ἀνέτρεφον»
[1, 1]	ὁλκὰς ἀπὸ πρυμνησίων ὥρμει τῶν	μὲν	ἐμπλεόντων χηρεύουσα, φόρτου δὲ πλήθουσα·
[1, 12]	προηγόρευες« εἰπὼν ἀλλ´ ἠπίστουν« τότε	μὲν	ἐν δεσμοῖς εἶχε, λέγειν τι
[1, 30]	ὧν καὶ ὁ Θύαμις τῶν	μὲν	ἐν χερσὶ πάντων ἀμνημονήσας, καὶ
[1, 23]	θεοὺς ὅσιον ἀποσεμνύνων. ~Καὶ ἡ	μὲν	ἐνταῦθα τῶν λόγων ἐπαύσατο δακρύων
[1, 2]	ἀκριβὴς καὶ ἔρως ἀκραιφνὴς τῶν	μὲν	ἔξωθεν προσπιπτόντων ἀλγεινῶν τε καὶ
[1, 30]	ἀπροσδοκήτῳ πλεῖστον ὑπερφερόντων καὶ τοὺς	μὲν	ἐπὶ γῆς ἀναιρούντων τοὺς δὲ
[1, 5]	ὅσον Αἰγυπτίων λῃστρικὸν πολιτεύεται, ὁ	μὲν	ἐπὶ γῆς ὀλίγης, εἴ ποί
[1, 17]	συνετέτακτο, Ἐπεὶ δὲ ἐπλησίαζον, τὴν	μὲν	ἐπιστῆναι μικρὸν ἐκέλευσεν· αὐτὴ δὲ
[1, 25]	ἀπὸ σῆς ὁμιλίας φυλάττουσα, πολλάκις	μὲν	ἐπιχειροῦντα διωσαμένη, τὸν δὲ ἐξ
[1, 22]	ὑπὸ τοῦ ἀήτου, πνέοντος ἡμέρας	μὲν	ἑπτὰ νύκτας δὲ ἴσας, καὶ
[1, 19]	οὕτω δὴ καλῶς ἐξηγούμενον τῶν	μὲν	ἔργων τὸ πλεῖστον μετέχειν τῶν
[1, 1]	καὶ τὴν ναῦν μόνην ἀνδρῶν	μὲν	ἔρημον τἄλλα δὲ ἄσυλον ὥσπερ
[1, 22]	τὰ περὶ ἡμῶν τοιάδε· γένος	μέν	ἐσμεν Ἴωνες, Ἐφεσίων δὲ τὰ
[1, 19]	γυναικῶν δὲ ὕβρεως ἀπείρατος τὰς	μὲν	εὖ γεγονυίας ἢ χρημάτων ἀφιεὶς
[1, 20]	αἰτίας ὑμῖν ἀπολογίσασθαι βούλομαι. Πρῶτον	μὲν	εὐγενὴς εἶναί μοι δοκεῖ· τεκμαίρομαι
[1, 17]	ἐκ τῶν νόμων τιμωρίαν, ἀνιωμένη	μὲν	ἐφ´ οἷς ἡλίσκετο χαλεπαίνουσα δὲ
[1, 10]	γῆς τῇ Ἀθηνᾷ πέμπουσιν, ἐτύγχανον	μὲν	ἐφηβεύων, ᾄσας δὲ τὸν εἰωθότα
[1, 14]	δίκην· Δημαινέτη τέθνηκεν. Ἀλλὰ σῴζοιο	μὲν»	ἔφην ὦ Χαρία, τί δὲ
[1, 33]	ἴσῃ τῶν ληφθησομένων διανομῇ, τῆς	μὲν	ἐφόδου κατέστησαν ἡγεμόνες, τὸν δὲ
[1, 21]	δὲ ἀναλαβὼν τὸν λόγον ὑμῖν	μὲν	ἔχω τὴν χάριν» ἔφη, εἰκότα
[1, 12]	ξίφος τῶν χειρῶν, καὶ τὸ	μὲν	ἡ Δημαινέτη προσδραμοῦσα σπουδαίως ἀνήρπασεν·
[1, 24]	τὰ δηλωθέντα καταναγκασθείη. Καὶ ὁ	μὲν	Θύαμις ἐκ τούτων παρῃτεῖτο τὴν
[1, 18]	ἐδόκει καταλάμπεσθαι· πεπλῆσθαι δὲ βωμοὺς	μὲν	καὶ ἐσχάρας ζῴων παντοίων αἵματι
[1, 25]	τί δὲ ἀθεμιστότερον ἢ ὅρκων	μὲν	καὶ σπονδῶν παραβαινομένων Χαρικλείας δὲ
[1, 5]	ὑποδεχομένη καὶ λίμνη γινομένη, τὸ	μὲν	κατὰ μέσον βάθος ἄπειρος ἐπὶ
[1, 22]	δὲ πολιτῶν εἰς πλῆθος τῶν	μὲν	κατὰ τὴν αὐτὴν ὁλκάδα συνεισβάντων
[1, 6]	ἐξ ἐπιδρομῆς ἐμηχανήσαντο. Καὶ τὰ	μὲν	κατὰ τὴν λίμνην καὶ τοὺς
[1, 14]	εἰς ἑπτακοσίους καὶ χιλίους, οἱ	μὲν	καταλεῦσαι οἱ δὲ εἰς τὸ
[1, 2]	κεφαλὴν ἀνεῖχεν. Ὁ δὲ τραύμασι	μὲν	κατῄκιστο καὶ μικρὸν ἀναφέρειν ὥσπερ
[1, 28]	τῆς μάχης ἄρχοιεν. Καὶ ὁ	μὲν	Κνήμων τὸ προστεταγμένον ἔπραττε καὶ
[1, 19]	καταφυγὼν ἐφ´ ᾧ τε τιμωρίαν	μὲν	λαβεῖν τὴν τιμὴν δὲ ἀπολαβεῖν
[1, 28]	ὑπεσταλμένην ἔδειξεν ὁ Κνήμων, σὺ	μὲν	λαβὼν ταύτην ἄγε εἰς τὸ
[1, 8]	τὸ κρεῖττον. Ἡ δὲ εὖ	μὲν	λέγεις, σὺ δέ μοι πῶς
[1, 4]	ἕπεσθαι ἐκέλευεν. Ἡ δὲ τῶν	μὲν	λεγομένων οὐδὲν συνιεῖσα τὸ δὲ
[1, 13]	ἀπολογίας μοι μετεῖναι κρίναντες οἱ	μὲν	λίθοις βάλλειν οἱ δὲ τῷ
[1, 21]	τοῦ Κνήμωνος, μᾶλλον» ἔφη ὁ	μὲν	λόγος ἥρμοζεν ἀδελφῷ τῷ ἐμῷ
[1, 31]	τὸ ἱερεῖον μεταχειριζόμενον. Καὶ τὸν	μὲν	λοιδορησάμενος εἰπών τε ὡς ἔφθη
[1, 7]	μεταδοὺς καὶ αὐτὸς μεταλαβών, τοὺς	μὲν	νέους Ἕλληνί τινι παραδίδωσι νεανίσκῳ,
[1, 1]	τοὺς κεκρατηκότας ὁρῶντες, καὶ τὴν	μὲν	νίκην λαμπράν, τὰ λάφυρα δὲ
[1, 15]	ὦ δέσποινα« ἔφη· τοῖς πολλοῖς	μὲν	ὁ Κνήμων ὑπεξῆλθε τοῦ ἄστεος
[1, 19]	ἀποθανεῖσθαι τὴν Χαρίκλειαν. ~Καὶ τὸ	μὲν	ὄναρ τοῦτον ἔφραζε τὸν τρόπον
[1, 9]	συνεχῶς ηὔξατο· κἀγὼ προσιέμην, τῶν	μὲν	ὄντων οὐδὲν ὑποπτεύων, ὅτι δὲ
[1, 10]	εἰς ἐμὲ κατήρχετο· καὶ πρῶτον	μὲν	οὐδὲ διανέστη τότε τῆς εὐνῆς,
[1, 13]	τῶν ὄντων ὑποψία. Καὶ ἠκούσθην	μὲν	οὐδὲ τότε, προκατείληπτο γὰρ ὁ
[1, 25]	μεταβαλλομένην εὑρήσεις. Ἐγὼ γὰρ δυστυχεῖν	μὲν	οὐκ ἀρνοῦμαι, μὴ σωφρονεῖν δὲ
[1, 10]	μὴ ἐρυθριᾶν αὐτὸν ἕνεκεν, τὰ	μὲν	οὖν ἄλλα ὅσα περὶ σέ
[1, 18]	ἔπαυσε τῶν δακρύων. Καὶ οἱ	μὲν	οὕτως ἐκάθευδον· ὁ δὲ Θύαμις
[1, 14]	οἱ χίλιοι πλείους ἐγίνοντο. Κἀγὼ	μὲν	οὕτως ἐξηλαυνόμην ἑστίας τε πατρῴας
[1, 9]	τὰς ὑποσχέσεις ἃς ἐπηγγείλατο, νῦν	μὲν	παιδίον νῦν δὲ γλυκύτατον ὀνομάζουσα
[1, 2]	καὶ θεὸς εἶναι ἀναπείθουσα, τοῖς	μὲν	παροῦσι περιαλγοῦσα φρονήματος δὲ εὐγενοῦς
[1, 22]	ἐπαρκέσειν ἔμελλε· καὶ ἀνηγόμεθα, τῶν	μὲν	πατέρων γήρᾳ τε προηκόντων καὶ
[1, 10]	διηγούμενος; Ἀλλ´ ἑσπέρας γενομένης, ὁ	μὲν	πατὴρ εἰς τὸ πρυτανεῖον ἐσιτεῖτο
[1, 1]	ἐκπώμασιν ἐδίδασκεν. Ἔκειντο δὲ ὁ	μὲν	πελέκει τετρωμένος, ὁ δὲ κάχληκι
[1, 1]	ἔνιοι τῶν ἐσχηκότων ἀπορρέοντες τῶν	μὲν	πινόντων τῶν δὲ ἀντὶ λίθων
[1, 27]	ἐπαγγελλόμενος καὶ ὦ Θεάγενες, τὴν	μὲν	πόαν ἥκω σοι φέρων» ἔλεγε
[1, 7]	ἀποτετμημένον. Ἐνταῦθα ὡς κατήχθη, τοὺς	μὲν	πολλοὺς οἴκαδε ἀπιέναι προσέταττεν εἰς
[1, 2]	ἀντέλαμπεν. Ὀφθαλμοὺς δὲ ἐκείνου οἱ	μὲν	πόνοι κατέσπων, ἡ δὲ ὄψις
[1, 3]	περιβλέπτῳ τῇ στολῇ καὶ τῶν	μὲν	προσπιπτόντων φοβερῶν ὡς ἂν μηδὲ
[1, 19]	Ἐγὼ γάρ, ὡς ἴστε, παῖς	μὲν	προφήτου τοῦ ἐν Μέμφει γεγονώς,
[1, 5]	Εἰ δὲ γένοιτο παιδίον, τὰ	μὲν	πρῶτα τῷ μητρῴῳ γάλακτι τὰ
[1, 12]	πολιῶν αἵ σε ἀνέθρεψαν· ὕβρισα	μέν	σε, ἀλλ´ οὐ μέχρι θανάτου
[1, 21]	τούτῳ· πρέπειν γὰρ οἶμαι γυναικὶ	μὲν	σιγὴν ἀνδρὶ δὲ ἀπόκρισιν ἐν
[1, 15]	αἰτίᾳ θεραπαινίδα τὴν σήν; Ἐγὼ	μέν	σοι πρὸς τὸ βούλημα τὸ
[1, 16]	τὴν συνοικοῦσαν τοιαῦτα ἀντιπάσχεις, αὐτὴ	μέν	σοι προσαγγεῖλαι κατώκνησα, φράζω δὲ
[1, 5]	Ἦν δὲ τοιάδε τις· βουκολία	μὲν	σύμπας κέκληται πρὸς Αἰγυπτίων ὁ
[1, 32]	δὲ καὶ τὸν ὑπασπιστήν, λαμπρῶς	μὲν	συναγωνισάμενον τραυματίαν δὲ ὥσπερ ἐδόκει
[1, 2]	πολὺν φόνον ἐργασαμένην. Καὶ οἱ	μὲν	ταῦτα ἐγίνωσκον, τὰ ὄντα δὲ
[1, 2]	νώτοις πλεῖστον ὅσον ἐπιτρεχούσης. Τοὺς	μὲν	ταῦτα ἐξεδειμάτου καὶ πλέον τῶν
[1, 3]	τὸ περὶ ἡμᾶς καταστρέψαντες. Ἡ	μὲν	ταῦτα ἐπετραγῴδει, οἱ δὲ οὐδὲν
[1, 12]	χεῖρας μιάνῃς τὰς σάς. Ὁ	μὲν	ταῦτα καὶ ἕτερα πρὸς τούτοις
[1, 15]	μὴ κατὰ γνώμην ἐκβέβηκεν, ἐκεῖνα	μὲν	τῇ τύχῃ λογιστέον· ἕτοιμος δέ,
[1, 16]	παρὰ τῆς δεσποίνης αἰτήσασα, παρὰ	μὲν	τὴν Ἀρσινόην ἐλθοῦσα Τελέδημον οἶσθα;
[1, 18]	ἔρχεται τοιόνδε. Κατὰ τὴν Μέμφιν	μὲν	τὴν ἑαυτοῦ πόλιν καὶ τὸν
[1, 25]	ἐδάκρυέ τε καὶ ἀνῴμωζε πρὸς	μὲν	τὴν Χαρίκλειαν οὐδ´ ὁτιοῦν διαλεγόμενος
[1, 23]	τὸ μέρος καὶ ἄκων· ὑπὸ	μὲν	τῆς περὶ τὴν Χαρίκλειαν ἐπιθυμίας
[1, 2]	ἐπεχόμενον. Καὶ ἅμα λέγουσα ἡ	μὲν	τῆς πέτρας ἀνέθορεν, οἱ δὲ
[1, 17]	κάθοδον λάβοι πρυτανευόμενος. Καὶ εἰ	μέν	τι πέπρακται τούτων οὐκ ἔχω
[1, 31]	μόνος δὲ ὁ Θύαμις τὸ	μέν	τι τὴν φυγὴν ἴσως αἰσχυνόμενος,
[1, 4]	Συνεὶς οὖν ὁ λῄσταρχος τὸ	μέν	τι τοῖς λεγομένοις, πλέον δὲ
[1, 2]	καὶ ἰδοῦσα αὖθις ἐπένευσε, πρὸς	μὲν	τὸ ἄηθες τῆς χροιᾶς καὶ
[1, 9]	μᾶλλον προστρέχω περισκοποῦσα, ὡς ἐν	μὲν	τοῖς σεμνοτέροις μητέρα ἑαυτὴν ἀναπλάττουσα
[1, 15]	τὰ δεινὰ« λέγουσα, ἡ πρὸς	μὲν	τὸν ἔρωτα μὴ συμπράξασα, ἐπὶ
[1, 14]	~Τῶν δὲ ψήφων διακρινομένων οἱ	μὲν	τὸν θάνατον καταχειροτονήσαντες ἦσαν εἰς
[1, 23]	Μέμφιν ἔσεσθαι καταπιστεύων· καὶ διαλύει	μὲν	τὸν σύλλογον τὴν λείαν πρότερον
[1, 32]	ἀντεῖχεν ἐπὶ πλεῖστον, ἕως ἀφαιρεῖται	μὲν	τοῦ δόρατος πλειόνων ἅμα ἐπιλαβομένων,
[1, 3]	τὸ ἐκείνου πάθος ἀλγοῦσαν, τὴν	μὲν	τοῦ κάλλους καὶ τοῦ φρονήματος
[1, 32]	ἀμυνομένου καὶ τῷ δόρατι τοὺς	μὲν	τρώσαντος τοὺς δὲ ἀνελόντος, θαύματος
[1, 14]	καὶ θρήνων οὐκ ἐπαύετο, δῆθεν	μὲν	τῶν ἐπὶ σοὶ τὸ δ´
[1, 7]	ἀμφὶ τὸν λῄσταρχον· καὶ οἱ	μὲν	τῶν τε ἵππων ἀπεβίβαζον τοὺς
[1, 13]	τούτων ἁπάντων λήθην λαβὼν ἐμὲ	μὲν	ὕβρεσι τὰ πρῶτα καὶ πληγαῖς
[1, 6]	αὐτὴν ὁ τοιοῦτος βίος τῷ	μὲν	ὕδατι πάντες ὅσα τείχει χρώμενοι,
[1, 29]	εἰς μέσους ἔλεγε Συστρατιῶται, προτρέπειν	μὲν	ὑμᾶς οὐκ οἶδ´ ὅτι δεῖ
[1, 3]	τινες τῶν ζώντων ἐστέ, λῃστρικὸς	μὲν	ὑμῖν ὡς ἔοικεν ὁ βίος,
[1, 15]	Ταῦτα ὑπεκκαίει, ταῦτα ἐκμαίνει. Δίκαια	μὲν	ὦ θεοὶ πάσχω· τί γὰρ
[1, 14]	ἐπειδήπερ ὑμῖν οὕτω φίλον· Ἐγὼ	μὲν	ὡς εἶχον εὐθὺς μετὰ τὴν
[1, 22]	καὶ τέλος εἰς τὴν ἀκτὴν	ἐξωκείλαμεν	ἔνθα πρὸς ὑμῶν ἑάλωμεν· οὗ
[1, 22]	τε ἐκείνων ὀλλύντων καὶ ὀλλυμένων	ἐπεκρατήσαμεν,	ἐξ ἁπάντων (ὡς μή ποτε
[1, 22]	θανάτου δεδιότες περὶ γάμου σκοπεῖν	ἐπετράπημεν,	ὃν οὐ βούλομαι κατ´ οὐδένα
[1, 21]	ἔχει πρὸς τοῦτο, τῆς κόρης	μάθοιμεν.	Εἰ μὲν γὰρ ἔδει τῷ
[1, 21]	χάριν» ἔφη, εἰκότα δ´ ἂν	ποιοῖμεν	εἰ καὶ τὴν γνώμην, ὅπως
[1, 22]	χρόνου πληρουμένου θεωρίαν εἰς Δῆλον	ἤγομεν	ἔνθα μουσικούς τε καὶ γυμνικοὺς
[1, 22]	τὴν εὐωχίαν ἣν ἐπὶ σωτηρίοις	ἤγομεν	ἐπιθεμένων ἀνελεῖν τε διὰ τὰ
[1, 22]	ἱερωσύνην ἀποθήσεσθαι κατά τι πάτριον	ἐμέλλομεν.	Ὁλκὰς οὖν ἐπληροῦτο χρυσοῦ τε
[1, 22]	Ἀπόλλωνος δὲ οὑμὸς ἀδελφὸς οὗτος	ἐλαγχάνομεν.	Ἐπετείου δὲ τῆς τιμῆς οὔσης
[1, 22]	περὶ ἡμῶν τοιάδε· γένος μέν	ἐσμεν	Ἴωνες, Ἐφεσίων δὲ τὰ πρῶτα
[1, 22]	ἀκτὴν ἐξωκείλαμεν ἔνθα πρὸς ὑμῶν	ἑάλωμεν·	οὗ καὶ τὸν πολὺν ἑωράκατε
[1, 29]	τε ἅμα καὶ σῶμα τεθηγμένοι	συμπίπτωμεν.	~Ταῦτα εἰπὼν τὸν ὑπασπιστὴν περιεσκόπει
[1, 15]	ἑτέρα βουλή. Τὸ παρὸν τέως	θεραπεύωμεν.	~Ἐπῄνει ταῦτα ἡ Δημαινέτη καὶ
[1, 10]	καὶ μέθαις (οὐ γάρ με	ἐλάνθανεν	οὕτως ἔχων, σοὶ δὲ οὐκ
[1, 32]	ὁρίζεται· ὡς δὴ καὶ τούτοις	συνέβαινεν.	~Ἐτύγχανον μὲν γὰρ ὄντες τῶν
[1, 28]	τῇ φλιᾷ τῇ πλησίον ὑπεσταλμένην	ἔδειξεν	ὁ Κνήμων, σὺ μὲν λαβὼν
[1, 33]	τὰς κώμας τὰς λῃστρικὰς διαπέμπων	ἐπεκήρυξεν.	Ὑφ´ ὧν ἁλόντες οἱ λῃσταὶ
[1, 9]	ὅλην ἐκείνην καὶ ἔπνει καὶ	ἔβλεπεν.	Ἡ δὲ κἀμὲ τὰ πρῶτα
[1, 19]	ἐπηγγέλλετο καὶ θυμὸν ἔχειν ἀγαθὸν	προὔτρεπεν,	οὐ παντάπασι βάρβαρον εἶναι τὰ
[1, 11]	διέθηκε. ~Ταῦτα ὡς ἤκουσεν, οὐκ	εἶπεν,	οὐκ ἠρώτησεν, οὐκ ἀπολογίαν προὔθηκεν,
[1, 17]	αὐγὴν χαλεπῶς ἀνευρὼν ἔχω σε«	εἶπεν	ὦ θεοῖς ἐχθρά. Καὶ ἡ
[1, 14]	Οὐ παντάπασιν» ἔφη ὁ Χαρίας	ἐκλέλοιπεν	ἡμᾶς ἡ δίκη καθ´ Ἡσίοδον,
[1, 2]	τῷ αἵματι φοινιττομένη λευκότητι πλέον	ἀντέλαμπεν.	Ὀφθαλμοὺς δὲ ἐκείνου οἱ μὲν
[1, 32]	οὐδεὶς ξίφος οὔτε ἔβαλλεν οὔτε	ἐπέφερεν,	ἀλλ´ ἅπασαν ἕκαστος εἰσεφέρετο σπουδὴν
[1, 2]	λέγουσα ἡ μὲν τῆς πέτρας	ἀνέθορεν,	οἱ δὲ ἐπὶ τοῦ ὄρους
[1, 12]	μὲν ἡ Δημαινέτη προσδραμοῦσα σπουδαίως	ἀνήρπασεν·	ὁ δὲ πατὴρ ἐν τῷ
[1, 2]	τῶν γονάτων ξίφος, εἰς δεῦρο	ἤργησεν	ὑπὸ τῆς σῆς ἀναπνοῆς ἐπεχόμενον.
[1, 9]	Ἀρίστιππον ὑποποιουμένη καί ποτε καὶ	ἐφίλησεν	ἂν προσελθοῦσα καὶ ὄνασθαί μου
[1, 11]	ὡς ἤκουσεν, οὐκ εἶπεν, οὐκ	ἠρώτησεν,	οὐκ ἀπολογίαν προὔθηκεν, ἀλλὰ πιστεύων
[1, 6]	ταύτην καὶ πατρίδα τὴν λίμνην	ἐνόμισεν·	ἱκανὴ δὲ φρούριον ἰσχυρὸν εἶναι
[1, 10]	ὅσα περὶ σέ τε κἀμὲ	περιύβρισεν	αἰσχύνομαι λέγειν, λὰξ δὲ κατὰ
[1, 8]	τὰ φλεγμαίνοντά μοι τῶν τραυμάτων	ἐπεκούφισεν.	Ἀλλὰ καὶ μᾶλλον εἰς ἕω
[1, 17]	ἐπλησίαζον, τὴν μὲν ἐπιστῆναι μικρὸν	ἐκέλευσεν·	αὐτὴ δὲ προλαβοῦσα παρεκάλει τὴν
[1, 17]	περιέβαλέ τε καὶ ἔπραττεν ὡς	ἐκέλευσεν.	Ἤδη δὲ ἑσπέρας οὔσης τοῦ
[1, 2]	αὐτῶν σκιᾶς τοῖς ὀφθαλμοῖς παρεμπεσούσης	ἀνένευσεν	ἡ κόρη καὶ ἰδοῦσα αὖθις
[1, 30]	Ἅπερ ὡς εἶδέ τε καὶ	ἤκουσεν	ὁ Θύαμις, ἐνθύμιον αὐτῷ τὸ
[1, 11]	ὡς ὁρᾷς διέθηκε. ~Ταῦτα ὡς	ἤκουσεν,	οὐκ εἶπεν, οὐκ ἠρώτησεν, οὐκ
[1, 15]	δεινὸν ὅτι μὴ ἐξ ἐπιτάγματος	ὑπήκουσεν	ἐποιησάμην καὶ εἰ τῆς Δημαινέτης
[1, 17]	τοῦ πρεσβύτου σπαράξασα τὰς χεῖρας	ὦσεν	ἑαυτὴν ἐπὶ κεφαλήν. Καὶ ἡ
[1, 29]	διατρήσεως πρὸς ἄκροις τῆς λίμνης	προσέπιπτεν.	Ἐνταῦθα ὡς καθῆκε τὴν Χαρίκλειαν
[1, 2]	πανταχόθεν αὐτῷ περιχυθεῖσα ἐδάκρυεν, ἐφίλει,	κατέματτεν,	ἀνῴμωζεν, ἠπίστει κατέχουσα. Ταῦτα ὁρῶντες
[1, 17]	Ἡ δὲ περιέβαλέ τε καὶ	ἔπραττεν	ὡς ἐκέλευσεν. Ἤδη δὲ ἑσπέρας
[1, 7]	τοὺς μὲν πολλοὺς οἴκαδε ἀπιέναι	προσέταττεν	εἰς τὴν ὑστεραίαν ἅπαντας ἥκειν
[1, 28]	Τὸν δὲ ὑπασπιστὴν ἱερεῖον ἄγειν	προσέταττεν,	ὡς ἂν θεοῖς ἐγχωρίοις ἐναγίσαντες
[1, 21]	εἶεν ἢ ἐκ τίνων φράζειν	ἐκέλευεν.	Ἡ δὲ πολύν τινα χρόνον
[1, 4]	καὶ ἀνίστασθαί τε καὶ ἕπεσθαι	ἐκέλευεν.	Ἡ δὲ τῶν μὲν λεγομένων
[1, 12]	καὶ ἕτερα πρὸς τούτοις ἐλεεινῶς	ἱκέτευεν·	ἐγὼ δέ, ὥσπερ τυφῶνι βληθείς,
[1, 16]	καὶ προστιθέναι τοῖς δεδογμένοις τάχος	ἱκέτευεν.	Ἡ δὲ μίαν ἡμέραν ἐνδοθῆναι
[1, 10]	ἐκτὸς ἑαυτῆς γίνεται καὶ οὐδὲ	ἐσοφίστευεν	ἔτι τὸν ἔρωτα, ἀλλ´ ἀπὸ
[1, 18]	λόγου καὶ χρόνου. Καὶ ἅμα	ἐδάκρυεν·	ἐδάκρυον δὲ καὶ οἱ ξένοι,
[1, 2]	νεανίαν καὶ πανταχόθεν αὐτῷ περιχυθεῖσα	ἐδάκρυεν,	ἐφίλει, κατέματτεν, ἀνῴμωζεν, ἠπίστει κατέχουσα.
[1, 13]	τὴν δίκην λαμβάνειν. Καὶ ἅμα	ἐπεδάκρυεν·	ἐπεκώκυε δὲ καὶ ἡ Δημαινέτη
[1, 29]	Χαρίκλειαν νυκτὶ καὶ ζόφῳ παραδεδωκώς,	ἀπέτρεχεν	ὡς τὸν Θύαμιν καὶ καταλαμβάνει
[1, 2]	προκείμενον ἔφηβον περισκοποῦσα τὴν κεφαλὴν	ἀνεῖχεν.	Ὁ δὲ τραύμασι μὲν κατῄκιστο
[1, 8]	δικαστὴς πικρότερος. Καὶ ἔτι λέγουσαν	ἐπεῖχεν	ὁ Θεαγένης παῦε» λέγων ὦ
[1, 24]	τέ τινα ἁβροτέραν τῆς οὔσης	παρεῖχεν	ὁ Θύαμις καὶ εἴ πῃ
[1, 32]	σπουδὴν ζῶντα λαβεῖν. Ὁ δὲ	ἀντεῖχεν	ἐπὶ πλεῖστον, ἕως ἀφαιρεῖται μὲν
[1, 13]	τοσοῦτον γέγονε πατραλοίας παρ´ ὅσον	ἀντέσχεν	ἡ τύχη ἀπροσδοκήτῳ φόβῳ τὸ
[1, 12]	Δημαινέτης παροξυνούσης καὶ οὐ ταῦτα	ἦν	ἃ προηγόρευον« βοώσης ὡς φυλάττεσθαι
[1, 7]	αὐτοῦ παρέπεμπον· ἡ δὲ νησίον	ἦν	ἄποθεν τῶν ἄλλων εἰς καταγώγιον
[1, 11]	ἐμοῦ τοιᾶσδε ἥπτετο. Θίσβη παιδισκάριον	ἦν	αὐτῇ ψάλλειν τε πρὸς κιθάραν
[1, 33]	τοιάνδε τινὰ αἰτίαν. Πετόσιρις ἀδελφὸς	ἦν	αὐτῷ κατὰ τὴν Μέμφιν. Οὗτος
[1, 29]	~Εἴργαστο δὲ ὧδέ πως· στόμιον	ἦν	αὐτῷ στενόπορόν τε καὶ ζοφῶδες
[1, 14]	τις καί με προσδραμὼν περιέβαλλεν·	ἦν	δ´ ἄρα Χαρίας τῶν ἐμῶν
[1, 1]	ἄρτι πεπαῦσθαι τὸν πόλεμον κατηγορούντων.	Ἦν	δὲ οὐ πολέμου καθαροῦ τὰ
[1, 5]	τοῦ ὄρους πλευρὰν ὑποτείνουσαν ἠπείγοντο.	Ἦν	δὲ τοιάδε τις· βουκολία μὲν
[1, 4]	πού τις αὐτῶν περιτρέποιτο. Καὶ	ἦν	δόξης οὐκ ἐκτὸς τὸ γινόμενον·
[1, 32]	τρώσαντος τοὺς δὲ ἀνελόντος, θαύματος	ἦν	ἐπέκεινα τὸ γινόμενον· εἷς γὰρ
[1, 25]	Δῆλον πλάνης ὅτι τῶν ὄντων	ἦν	καὶ ἀληθῶν ἐπικαλύμματα καὶ πλάνην
[1, 3]	μὲν ἄλλων ὑπερορῶντες (πολλὰ δὲ	ἦν	καὶ ποικίλα) χρυσοῦ δὲ καὶ
[1, 9]	ἀκοήν, ἄρχεται ὁ Κνήμων ἐντεῦθεν·	Ἦν	μοι πατὴρ Ἀρίστιππος, τὸ γένος
[1, 18]	ὁ δὲ Θύαμις (τοῦτο γὰρ	ἦν	ὄνομα τῷ λῃστάρχῳ) τῆς νυκτὸς
[1, 28]	τὸ ἄντρον ἐνέβαλλε. Τὸ δὲ	ἦν	οὐ φύσεως ἔργον οἷα πολλὰ
[1, 30]	Θέρμουθιν ἀνεκάλει πολλάκις· ὡς δὲ	ἦν	οὐδαμοῦ, πολλὰ διαπειλήσας ἐπὶ τὴν
[1, 1]	αἰγιαλὸν τῇ θέᾳ κατήγοντο. Καὶ	ἦν	τὰ ἐν αὐτῷ τοιάδε· ὁλκὰς
[1, 9]	δὲ ἰταμώτερον προσῄει καὶ θερμότερα	ἦν	τὰ φιλήματα τοῦ πρέποντος καὶ
[1, 3]	ἅλις ἔχειν ἐδόκει (καὶ τοσαῦτα	ἦν	ὡς καὶ λῃστρικὴν κορέσαι πλεονεξίαν)
[1, 19]	τὴν κόρην ταυτηνὶ τὴν ξένην,	ἣν,	δυνατὸν ἐμαυτῷ με δοῦναι, βέλτιον
[1, 22]	ναυτῶν ἡμῖν παρὰ τὴν εὐωχίαν	ἣν	ἐπὶ σωτηρίοις ἤγομεν ἐπιθεμένων ἀνελεῖν
[1, 17]	θάρσει« ἔφη· τὴν ἀλιτήριον καὶ	ἣν	μάλιστα ἐβουλόμην ἔχω. Καὶ συλλαβόμενος
[1, 8]	δέ με γνώσεταί τις αἰσχρῶς,	ἣν	μηδέπω μηδὲ Θεαγένης, ἐγὼ μὲν
[1, 24]	κατ´ ἄλλο τῆς λίμνης καταδύντες,	ἣν	τῷ Θεαγένει βοτάνην ὑπέσχετο τῇ
[1, 14]	τὴν κρίσιν εἰς τὸν Πειραιᾶ	κατέβην	καὶ νεὼς ἀναγομένης ἐπιτυχὼν τὸν
[1, 15]	γένοιτο καθ´ ἑαυτήν, πολλὰ τὴν	Θίσβην	ἐμέμφετο ὡς οὐ προσηκόντως ὑπηρετησαμένην,
[1, 15]	ἐγένετο κακόν τι διαθήσουσα τὴν	Θίσβην.	Ἡ δὲ βαρυμηνιῶσαν ὁρῶσα καὶ
[1, 12]	βληθείς, αὖος ἀπόπληκτος εἱστήκειν· τὴν	Θίσβην	περιέβλεπον οὐκ οἶδ´ ὅπως ἑαυτὴν
[1, 5]	ποί τις ὑπερέχει τοῦ ὕδατος,	καλύβην	πηξάμενος, ὁ δὲ ἐπὶ σκάφους
[1, 7]	αἰχμαλώτῳ γεγονότι, τοῦ διαλέγεσθαι ἕνεκεν,	καλύβην	τῆς ἑαυτοῦ πλησίον ἀποκληρώσας, τά
[1, 28]	περὶ γῆν τε καὶ ὑπὸ	γῆν	αὐτόματα σηραγγοῦται ἀλλὰ τέχνης λῃστρικῆς
[1, 33]	τὸν μὲν δέσμιον ἐπὶ τὴν	γῆν	παραπέμπουσι τὴν ἡμίσειαν αὑτῶν μοῖραν
[1, 28]	φύσεως ἔργον οἷα πολλὰ περὶ	γῆν	τε καὶ ὑπὸ γῆν αὐτόματα
[1, 3]	οἱ δὲ λῃσταί, πρὸς τὴν	διαρπαγὴν	καὶ ταῦτα σπεύδοντες, ὑπὸ τῆς
[1, 21]	πρέπειν γὰρ οἶμαι γυναικὶ μὲν	σιγὴν	ἀνδρὶ δὲ ἀπόκρισιν ἐν ἀνδράσιν·
[1, 17]	κλίνην πρὸς μικρὰν τῆς σεληναίας	αὐγὴν	χαλεπῶς ἀνευρὼν ἔχω σε« εἶπεν
[1, 31]	Θύαμις τὸ μέν τι τὴν	φυγὴν	ἴσως αἰσχυνόμενος, τάχα δέ που
[1, 26]	ἐπινεύειν τὸν γάμον καὶ συντίθεσθαι	διαρρήδην	καὶ καιρὸν ὁρίζειν, ταῦτα συμβάλλειν
[1, 1]	πάντα σωμάτων νεοσφαγῶν, τῶν μὲν	ἄρδην	ἀπολωλότων, τῶν δὲ ἡμιθνήτων καὶ
[1, 32]	ἐπέφερεν, ἀλλ´ ἅπασαν ἕκαστος εἰσεφέρετο	σπουδὴν	ζῶντα λαβεῖν. Ὁ δὲ ἀντεῖχεν
[1, 20]	ἀναφέρει τύχην. Ἔπειτα τὴν ψυχὴν	ἀγαθήν	τε καὶ σώφρονα στοχάζομαι· εἰ
[1, 25]	καὶ σπονδῶν παραβαινομένων Χαρικλείας δὲ	λήθην	ἐμοῦ λαβούσης καὶ πρὸς ἄλλων
[1, 13]	ἐσάλευον. Ἐπεὶ δὲ τούτων ἁπάντων	λήθην	λαβὼν ἐμὲ μὲν ὕβρεσι τὰ
[1, 13]	εἰσῄει τῶν ὄντων ὑποψία. Καὶ	ἠκούσθην	μὲν οὐδὲ τότε, προκατείληπτο γὰρ
[1, 17]	πέπρακται τούτων οὐκ ἔχω λέγειν·	ἔφθην	γὰρ δεῦρο, ὡς ὁρᾷς, κατά
[1, 11]	καὶ μὴ πρότερον, δίκαιος ἂν	εἴην	τὴν αἰτίαν τῶν πληγῶν μανθάνειν.
[1, 25]	συνεῖναι ἡμᾶς ἀλλήλοις ἀδεῶς παρασκευάζον·	συνίην	καὶ τῆς Ἰωνίας καὶ τῆς
[1, 12]	καιροῦ λαβόμενον; ἑώρων τὸ βλέμμα,	συνίην	τῆς διανοίας. Ὁ δὲ προηγόρευες«
[1, 10]	ἔκρυπτον, ἕως ἂν τὸ ἀσφαλὲς	γνοίην,	τὴν σὴν ἀπουσίαν ἐπιτηρήσας ταῦτα
[1, 33]	ἡμίσειαν αὑτῶν μοῖραν εἰς τὴν	φυλακὴν	ἀποκληρώσαντες καὶ πολλὰ τῆς δοκούσης
[1, 28]	χειρῶν Αἰγυπτίων ὄρυγμα πρὸς σκύλων	φυλακὴν	περιεργῶς κοιλαινόμενον. ~Εἴργαστο δὲ ὧδέ
[1, 8]	κατασχούσης καὶ νυκτὸς εἰς πρώτην	φυλακὴν	προελθούσης, τὴν ἐρημίαν τῶν ὀχλησόντων
[1, 3]	μὲν αὐτοῦ καταλείπουσιν, ἰσχυρὰν αὐτοῖς	φυλακὴν	τὴν ἀσθένειαν αὐτῶν ἐπιστήσαντες, ἐπὶ
[1, 14]	ἔχεις παρὰ τῆς πολεμίας τὴν	δίκην·	Δημαινέτη τέθνηκεν. Ἀλλὰ σῴζοιο μὲν»
[1, 17]	καὶ πρὸ τῶν νόμων τὴν	δίκην«	εἰπών, τῷ τε δήμῳ πάντα
[1, 13]	ἡγούμενος ἢ φόνῳ παιδὸς τὴν	δίκην	λαμβάνειν. Καὶ ἅμα ἐπεδάκρυεν· ἐπεκώκυε
[1, 1]	κεκρατηκότας ὁρῶντες, καὶ τὴν μὲν	νίκην	λαμπράν, τὰ λάφυρα δὲ ἀσκύλευτα,
[1, 32]	γὰρ τὸν Θύαμιν ᾑρήκεσαν καὶ	νίκην	ὁλόκληρον τὴν ἑνὸς ἀνδρὸς ἅλωσιν
[1, 3]	(καὶ τοσαῦτα ἦν ὡς καὶ	λῃστρικὴν	κορέσαι πλεονεξίαν) τὴν λείαν ἐπὶ
[1, 2]	τινα προκείμενον ἔφηβον περισκοποῦσα τὴν	κεφαλὴν	ἀνεῖχεν. Ὁ δὲ τραύμασι μὲν
[1, 21]	βλέμμα προσερείσασα καὶ πυκνὰ τὴν	κεφαλὴν	ἐπισείουσα λόγον τινὰ καὶ ἐννοίας
[1, 2]	εὐγενοῦς ἔτι πνέουσα. Δάφνῃ τὴν	κεφαλὴν	ἔστεπτο καὶ φαρέτραν τῶν ὤμων
[1, 17]	τὰς χεῖρας ὦσεν ἑαυτὴν ἐπὶ	κεφαλήν.	Καὶ ἡ μὲν ἔκειτο κακὴ
[1, 10]	πᾶσαν θεραπείαν καὶ ὑπόσχεσιν καὶ	ἀπειλὴν	ἀπεμαχόμην, βαρύ τι καὶ βύθιον
[1, 29]	ὑποκείμενον, ὡς τὸν οὐδὸν θύραν	ἄλλην	τῇ καθόδῳ γίνεσθαι ὡς πρὸς
[1, 26]	γάρ ἐστι περὶ ἡμᾶς καὶ	Ἕλλην,	ἀλλ´ αἰχμάλωτος καὶ τῷ κρατοῦντι
[1, 8]	Ἕλληνας ὄντας οἰκτείρω καὶ αὐτὸς	Ἕλλην	γεγονώς. Ἕλλην; ὦ θεοί» ἐπεβόησαν
[1, 8]	οἰκτείρω καὶ αὐτὸς Ἕλλην γεγονώς.	Ἕλλην;	ὦ θεοί» ἐπεβόησαν ὑφ´ ἡδονῆς
[1, 8]	ὑφ´ ἡδονῆς ἅμα οἱ ξένοι.	Ἕλλην	ὡς ἀληθῶς τὸ γένος καὶ
[1, 3]	ὡς ἂν μηδὲ γινομένων ὑπερορῶσαν	ὅλην	δὲ τοῦ νεανίου πρὸς τοῖς
[1, 9]	ἅπασιν ὁ πατήρ μου σαγηνευθεὶς	ὅλην	ἐκείνην καὶ ἔπνει καὶ ἔβλεπεν.
[1, 25]	με σαυτῆς ἀναπλάττειν σοφὸν εἰς	ὑπερβολὴν	καὶ πόρρω τὸν Θύαμιν ζηλοτυπίας
[1, 20]	μοι φαίνεται· τὴν γοῦν ἱερὰν	στολὴν	καὶ τὰ στέμματα μεθεῖναι καὶ
[1, 17]	εἰς ἕτερον μεταστῆναι δωμάτιον καὶ	σχολὴν	αὐτῇ παρασχεῖν· ἐρυθριᾶν γὰρ ἔφη
[1, 17]	τι χρέος ἐμὸν ἴδιον ἐκπλεύσας·	πλὴν	ἀλλὰ χρή σε προσδοκᾶν τήν
[1, 15]	ἀκούειν ἀπατῶμαι, ὀνειδίζοντα τὴν ἄδικον	ἐπιβουλὴν	αἰσχύνομαι· συντεύξεσθαί ποτε ὑπελθόντι καὶ
[1, 33]	ποτὲ ἢ καὶ χρόνος τὴν	ἐπιβουλὴν	φωράσειεν, ἅμα δὲ καὶ δι´
[1, 14]	πατρῴας καὶ τῆς ἐνεγκούσης· οὐ	μὴν	ἀτιμώρητός γε ἡ θεοῖς ἐχθρὰ
[1, 11]	γὰρ οὕτω βουληθείης« ἔφην. Καὶ	μὴν	βουλήσομαί γε« ἀπεκρίνατο σοῦ τε
[1, 11]	γὰρ ἔχω σοι πιστεύειν. Καὶ	μήν,	εἴ σοι δόξειεν, ἐπ´ αὐτοφώρῳ
[1, 14]	πολλῆς δεῖ τῆς ἀναπαύσεως. Καὶ	μὴν	προσεπιτρίψεις γε ἡμᾶς« ἔφη ὁ
[1, 27]	τάχους ἀνιεὶς ἀλλὰ καὶ ὅσους	ἐδυνάμην	ἐν τῷ διέκπλῳ τῷ μέχρι
[1, 26]	καιρὸν ὁρίζειν, ταῦτα συμβάλλειν οὔτε	ἐδυνάμην	οὔτε ἐβουλόμην· εὐχόμην δὲ καταδῦναι
[1, 15]	ὅτι μὴ ἐξ ἐπιτάγματος ὑπήκουσεν	ἐποιησάμην	καὶ εἰ τῆς Δημαινέτης ὑπερεῖδε
[1, 15]	σὸν ἀεί τε καὶ νῦν	ὑπηρετησάμην·	εἰ δέ τι τῶν μὴ
[1, 19]	διαδοχὴν σπορᾶς τήνδε ἐμαυτῷ γενέσθαι	διεσκεψάμην.	~Ἐγὼ δὲ καὶ τὰς αἰτίας
[1, 19]	Ἑλλήνων) Ἄνδρες» ἔλεγε συστρατιῶται, τὴν	ἐμὴν	ἐπίστασθε γνώμην οἷον ἀεὶ κέχρημαι
[1, 26]	καὶ αὐτὴ τὸ παρὸν ἐπινοίαις	ὑπερεθέμην	τὰ πρόδηλα τοῖς ἀδήλοις διακρουσαμένη.
[1, 9]	ὄνασθαί μου συνεχῶς ηὔξατο· κἀγὼ	προσιέμην,	τῶν μὲν ὄντων οὐδὲν ὑποπτεύων,
[1, 11]	τὸ κοινὸν δὴ τοῦτο διότι	ξαινοίμην	γινώσκοντα. Ὡς δὲ ἐνεπέπληστο τῆς
[1, 15]	τὴν Ἀρσινόην, οὖσαν μοι πάλαι	γνωρίμην	ἀπὸ τῆς τέχνης, εἰσαγαγεῖν με
[1, 22]	εἰς Μέμφιν, ὅταν καὶ τὴν	τιμὴν	ἀνακτήσῃ τῆς προφητείας· οὕτως ἂν
[1, 19]	τε τιμωρίαν μὲν λαβεῖν τὴν	τιμὴν	δὲ ἀπολαβεῖν καὶ τοῦ ἄρχειν
[1, 26]	αὐτὴ προμηθουμένη τοῖς λόγοις ἐμαυτὴν	ἐξεδόμην,	θεοῖς τὰ ἑξῆς ἐπιτρέψασα καὶ
[1, 18]	δὲ ἑξῆς καὶ ὅπως δεῦρο	ἀφικόμην	ἢ τίσι ποτὲ κεχρημένος τύχαις,
[1, 26]	ταῦτα συμβάλλειν οὔτε ἐδυνάμην οὔτε	ἐβουλόμην·	εὐχόμην δὲ καταδῦναι μᾶλλον ἢ
[1, 17]	τὴν ἀλιτήριον καὶ ἣν μάλιστα	ἐβουλόμην	ἔχω. Καὶ συλλαβόμενος ἦγεν ὡς
[1, 14]	πλείους ἐγίνοντο. Κἀγὼ μὲν οὕτως	ἐξηλαυνόμην	ἑστίας τε πατρῴας καὶ τῆς
[1, 10]	θεραπείαν καὶ ὑπόσχεσιν καὶ ἀπειλὴν	ἀπεμαχόμην,	βαρύ τι καὶ βύθιον στενάξασα
[1, 11]	ἐπὶ τὸν θάλαμον ἐλθοῦσαν νυκτὸς	ὑπεδεχόμην·	ἡ δὲ καὶ αὖθις ἀνῆκε
[1, 16]	ὑπόδεξαι ἡμᾶς« ἔφη τὸ τήμερον·	ὑπεσχόμην	γὰρ αὐτῷ συγκαθευδήσειν· ἥξει δὲ
[1, 12]	σκέψαι. ~Ἐπεὶ δὲ οὕτως ἕξειν	ὑπεσχόμην,	τότε μὲν ἀπιοῦσα ᾤχετο. Τρίτῃ
[1, 26]	συμβάλλειν οὔτε ἐδυνάμην οὔτε ἐβουλόμην·	εὐχόμην	δὲ καταδῦναι μᾶλλον ἢ τοιαύτην
[1, 26]	διελεγόμεθα μὴ τούτων οὕτως ἐπηγγελμένων.	Ὁρμὴν	γάρ, ὡς οἶσθα, κρατούσης ἐπιθυμίας
[1, 24]	εἰς δεκάτην ηὐτρεπισμένους εἶναι τὴν	ὁρμὴν	ὡς ἐπὶ τὴν Μέμφιν ποιησομένους.
[1, 11]	ὁ μάταιος ἀθρόον καλὸς γεγενῆσθαι	ἐπεπείσμην,	καὶ τέλος ἐπὶ τὸν θάλαμον
[1, 9]	πολλὰ καὶ ὑπέφευγον καὶ πλησιάζουσαν	ἀπωθούμην.	Καὶ τὰ μὲν ἄλλα τί
[1, 14]	ἐπιτυχὼν τὸν πλοῦν εἰς Αἴγιναν	ἐποιούμην,	ἀνεψιοὺς εἶναί μοι τῆς μητρὸς
[1, 15]	δέ τι τῶν μὴ κατὰ	γνώμην	ἐκβέβηκεν, ἐκεῖνα μὲν τῇ τύχῃ
[1, 2]	Αἰγύπτιοι πρὸς ἑτέρας ἐννοίας τὴν	γνώμην	μετέβαλλον, καὶ ποῦ ταῦτ´ ἂν
[1, 19]	ἔλεγε συστρατιῶται, τὴν ἐμὴν ἐπίστασθε	γνώμην	οἷον ἀεὶ κέχρημαι πρὸς ὑμᾶς.
[1, 21]	ἂν ποιοῖμεν εἰ καὶ τὴν	γνώμην,	ὅπως ἔχει πρὸς τοῦτο, τῆς
[1, 25]	ἦν καὶ ἀληθῶν ἐπικαλύμματα καὶ	πλάνην	τῷ ὄντι τοῖς ἀκούουσιν ἐπάγοντα.
[1, 8]	αὐτῶν ἐπιτετραμμένος· τοιαύτην σοι ποριοῦμαι	βοτάνην	ἣ διὰ τρίτης ἑνώσει τὰς
[1, 24]	λίμνης καταδύντες, ἣν τῷ Θεαγένει	βοτάνην	ὑπέσχετο τῇ προτεραίᾳ μαστεύων ὀλίγον
[1, 24]	καὶ εἴ πῃ καὶ τὸν	Θεαγένην	εἰς αἰδῶ τῆς ἀδελφῆς ὁμοδίαιτον
[1, 28]	ὀδυρομένην καὶ θαμὰ πρὸς τὸν	Θεαγένην	ἐπιστρέφουσαν ἦγέ τε καὶ εἰς
[1, 26]	Καὶ ἡ Χαρίκλεια περιβαλοῦσα τὸν	Θεαγένην	καὶ μυρία φιλήσασα καὶ διάβροχον
[1, 29]	ἀλλὰ διαδράσεσθαι τὴν μάχην) οὐδὲν	φθεγξαμένην	ἀλλ´ ὥσπερ θανάτῳ τῷ κακῷ
[1, 2]	καὶ τὸν ὁρώμενον πολὺν φόνον	ἐργασαμένην.	Καὶ οἱ μὲν ταῦτα ἐγίνωσκον,
[1, 15]	Θίσβην ἐμέμφετο ὡς οὐ προσηκόντως	ὑπηρετησαμένην,	ἡ σπουδαία περὶ τὰ δεινὰ«
[1, 29]	ἀλλ´ ὥσπερ θανάτῳ τῷ κακῷ	βεβλημένην	καὶ ὥσπερ ψυχῆς τοῦ Θεαγένους
[1, 29]	καὶ ὥσπερ ψυχῆς τοῦ Θεαγένους	ἀφῃρημένην,	ἄπνουν καὶ σιγῶσαν ἀπολιπὼν ἀνεδύετο
[1, 11]	ἐμοῦ τὴν οὕτω περὶ ἐμὲ	διακειμένην,	εὐθὺς ὡς εἶχε κατά τι
[1, 22]	τύχην ὑπερβέβληκε, τό τε θεοῖς	ἀνακειμένην	προφήτου παιδίῳ, μετ´ ὀλίγον θεοῦ
[1, 1]	Ἡρακλεωτικὸν ὑπερτείνει, μικρὸν ἐπιστάντες τὴν	ὑποκειμένην	θάλατταν ὀφθαλμοῖς ἐπήρχοντο καὶ τῷ
[1, 16]	ταῦτα ἀλλοτρίᾳ ἐκτὸς τοῦ ἄστεος	κατακεκλιμένην.	Εἰ γὰρ ταῦτα οὕτως ἐπιδείξειας«
[1, 28]	ἐπὶ τῇ φλιᾷ τῇ πλησίον	ὑπεσταλμένην	ἔδειξεν ὁ Κνήμων, σὺ μὲν
[1, 25]	αὐτὸς μεταβάλλεσθαι δόξεις ἢ ἐμὲ〉	μεταβαλλομένην	εὑρήσεις. Ἐγὼ γὰρ δυστυχεῖν μὲν
[1, 16]	ἑκοῦσαν μὲν ἀλλ´ ὅμως συναιτίαν	γενομένην·	αἰσθομένη γὰρ τὴν δέσποιναν οὐκ
[1, 28]	ἔπραττε καὶ πολλὰ τὴν Χαρίκλειαν	ὀδυρομένην	καὶ θαμὰ πρὸς τὸν Θεαγένην
[1, 10]	τὰ εἰωθότα παραινοῦσαν καὶ σωφρονεῖν	παρακελευομένην	μηδὲ πρὸς ἑταίραις ἔχειν τὸν
[1, 15]	ἐμὲ δὲ ἅπαντα διὰ σὲ	πραγματευομένην	οὐκ ἔλαθεν αὐτοῦ που πρὸ
[1, 1]	δὲ ἄσυλον ὥσπερ ὑπὸ πολλῶν	φρουρουμένην	καὶ ὥσπερ ἐν εἰρήνῃ σαλεύουσαν.
[1, 9]	τοῖς ἀτοπωτέροις τοῦτο ἐκεῖνο λαμπρῶς	ἐρωμένην	ὑποφαίνουσα. ~Τέλος δὲ γίνεταί τι
[1, 21]	γάμος ἁρμοδιώτερος τοῦ προφητικοῦ τὴν	ἱερωμένην	λαμβάνοντος; Ἐπευφήμησαν ἅπαντες καὶ γαμεῖν
[1, 18]	ἄδικος ἔσῃ καὶ φονεύσεις τὴν	ξένην·	ἡ δὲ οὐ φονευθήσεται. Ταῦτα
[1, 19]	ὑμῶν, τὴν κόρην ταυτηνὶ τὴν	ξένην,	ἣν, δυνατὸν ἐμαυτῷ με δοῦναι,
[1, 1]	τῶνδε καθίσαντες οὐδὲ συνιέναι τὴν	σκηνὴν	ἐδύναντο, τοὺς μὲν ἑαλωκότας ἔχοντες,
[1, 24]	δὲ Ἕλλησι τὴν προτέραν ἀπεκλήρου	σκηνήν·	συνεσκήνου δὲ αὐτοῖς καὶ ὁ
[1, 29]	ἐπιδακρύσας αὑτόν τε τῆς ἀνάγκης	κἀκείνην	τῆς τύχης ὅτι μονονουχὶ ζῶσαν
[1, 11]	σοι προσομιλοῦσαν ἁλῶναι, τίνος ἂν	ἐκείνην	ἀξίαν εἴποις τιμωρίας, ἣ καὶ
[1, 2]	τοῦτο ὁρᾶν αὐτοὺς ἠνάγκαζεν, ὅτι	ἐκείνην	ἑώρων. Ὡς δὲ πνεῦμα συλλεξάμενος
[1, 9]	ὁ πατήρ μου σαγηνευθεὶς ὅλην	ἐκείνην	καὶ ἔπνει καὶ ἔβλεπεν. Ἡ
[1, 15]	καὶ φοιτᾶν παρ´ αὐτὸν ὡς	ἐκείνην.	Μελήσει δέ μοι καὶ ὑποβεβρεγμένον
[1, 12]	οἶδ´ ὅπως ἑαυτὴν ὑποστείλασαν· τὴν	κλίνην	καὶ τὸν θάλαμον ἐν κύκλῳ
[1, 17]	εἰς τὸ δωμάτιον καὶ τὴν	κλίνην	πρὸς μικρὰν τῆς σεληναίας αὐγὴν
[1, 30]	ἀναιρούντων τοὺς δὲ εἰς τὴν	λίμνην	αὐτοῖς σκάφεσι καὶ αὐτοῖς οἰκήμασι
[1, 32]	ἀνέλπιστον ἐνδόντα εἴς τε τὴν	λίμνην	ἑαυτὸν καθέντα καὶ βολῆς ἐκτὸς
[1, 6]	ἔσχε ταύτην καὶ πατρίδα τὴν	λίμνην	ἐνόμισεν· ἱκανὴ δὲ φρούριον ἰσχυρὸν
[1, 6]	Καὶ τὰ μὲν κατὰ τὴν	λίμνην	καὶ τοὺς ἐνοικοῦντας αὐτῇ βουκόλους
[1, 5]	χαλεπῶς τὰς ἀκρωρείας ἐπί τινα	λίμνην	κατὰ θατέραν τοῦ ὄρους πλευρὰν
[1, 30]	τε καὶ ὀλλυμένων, αἵματι τὴν	λίμνην	φοινιττόντων, πυρὶ καὶ ὕδατι συμπλεκομένων.
[1, 19]	ἀτιμάζει γένος, οὐ τῆς καθ´	ἡδονὴν	χρείας ἀλλὰ τῆς εἰς διαδοχὴν
[1, 1]	δὲ ἀσκύλευτα, καὶ τὴν ναῦν	μόνην	ἀνδρῶν μὲν ἔρημον τἄλλα δὲ
[1, 10]	βύθιον στενάξασα ἀπιοῦσα ᾤχετο· καὶ	μόνην	ἡ παλαμναία τὴν νύκτα ὑπερθεμένη
[1, 10]	λάβοιμι μητρυιᾶς ὑπόνοιαν) ταῦτα λέγουσαν	μόνην	πρὸς μόνον τοῦ μὴ ἐρυθριᾶν
[1, 15]	μὲν ἀλλ´ οὖν γε πατρῴαν	εὐνὴν	ᾐσχύνετο· τυχὸν ἂν μετεπείσθη χρόνῳ
[1, 16]	δέσποιναν οὐκ ὀρθῶς βιοῦσαν ἀλλ´	εὐνὴν	τὴν σὴν ἐνυβρίζουσαν, αὐτή τε
[1, 8]	φυλάξασα καὶ καλὸν ἐντάφιον τὴν	σωφροσύνην	ἀπενεγκαμένη· σοῦ δὲ οὐδεὶς ἔσται
[1, 3]	νόμῳ καὶ ἐκδικίας τῆς εἰς	σωφροσύνην	ὕβρεως πεπόνθατε· εἰ δέ τινες
[1, 22]	γυμνικοὺς ἀγῶνας διαθήσεσθαι καὶ τὴν	ἱερωσύνην	ἀποθήσεσθαι κατά τι πάτριον ἐμέλλομεν.
[1, 22]	ἢ ναὸς Ἀπόλλωνι νενόμισται, τὴν	ἱερωσύνην	καὶ τὰ ταύτης ἀποθέσθαι σύμβολα.
[1, 33]	τὴν Μέμφιν. Οὗτος ἐπιβουλῇ τὴν	ἱερωσύνην	τῆς προφητείας παρὰ τὸ πάτριον
[1, 9]	γυναικῶν, ἐφ´ ἑαυτὴν ἐκμῆναι καὶ	τέχνην	τὴν ἐπαγωγὸν ἐκτόπως ἠκριβωμένη, προόδοις
[1, 8]	ἀληθῶς τὸ γένος καὶ τὴν	φωνήν·	τάχα τις ἔσται τῶν κακῶν
[1, 9]	ἡγούμενοι παραψυχὴν τὴν τῶν ὁμοίων	ἀκοήν,	ἄρχεται ὁ Κνήμων ἐντεῦθεν· Ἦν
[1, 30]	σέλας ἔμπυρον ἐπὶ δὲ τὴν	ἀκοὴν	ἠχὴ κατάκροτος ἐπεφέρετο. Καὶ πολέμου
[1, 15]	που πρὸ τοῦ ἄστεος κρυπτόμενος.	Ἀρσινόην	ἀκούεις που πάντως τὴν αὐλητρίδα·
[1, 15]	σὸν ἂν εἴη τὸ ἐντεῦθεν	Ἀρσινόην	εἶναι δοκεῖν καὶ φοιτᾶν παρ´
[1, 17]	αὐτὴ δὲ προλαβοῦσα παρεκάλει τὴν	Ἀρσινόην	εἰς ἕτερον μεταστῆναι δωμάτιον καὶ
[1, 16]	δεσποίνης αἰτήσασα, παρὰ μὲν τὴν	Ἀρσινόην	ἐλθοῦσα Τελέδημον οἶσθα; ἔλεγε· τῆς
[1, 15]	τοῦ Κνήμωνος, παρακαλέσω δὲ τὴν	Ἀρσινόην,	οὖσαν μοι πάλαι γνωρίμην ἀπὸ
[1, 30]	γὰρ πόλεμος ἤδη συνερρώγει καὶ	παρῆν	ὁρᾶν καὶ πόρρωθεν τοὺς τὰ
[1, 1]	φόρτου δὲ πλήθουσα· καὶ τοῦτο	παρῆν	συμβάλλειν καὶ τοῖς πόρρωθεν· τὸ
[1, 7]	τοῦ νέου προστάξας καὶ τὴν	κόρην	ἀνύβριστον ἀπὸ πάντων διαφυλάττειν. Αὐτὸς
[1, 3]	προτέρων γεγενῆσθαι λῃστῶν εἴκαζον, τὴν	κόρην	δὲ ὁρῶντες ἐν ξένῃ καὶ
[1, 3]	Καὶ οἱ μὲν ἀμφὶ τὴν	κόρην	δεύτερον ἤδη ἡλίσκοντο οὐδέπω ληφθέντες·
[1, 8]	εἰς θρήνους οἱ περὶ τὴν	κόρην	ἐλάμβανον, ἀνακινούσης αὐτῆς, οἶμαι, πλέον
[1, 2]	οὖν ἑαυτοὺς καταθέουσι καὶ τὴν	κόρην	ἔτι πρὸς τοῖς τραύμασιν οὖσαν
[1, 3]	ποιούμενοι. Τὰ δὲ περὶ τὴν	κόρην	καὶ τὸν νεανίαν ἐν δευτέροις
[1, 19]	λαφύρων αἰτῶ παρ´ ὑμῶν, τὴν	κόρην	ταυτηνὶ τὴν ξένην, ἣν, δυνατὸν
[1, 10]	ἂν τὸ ἀσφαλὲς γνοίην, τὴν	σὴν	ἀπουσίαν ἐπιτηρήσας ταῦτα δὴ τὰ
[1, 15]	ἔχεις ἐν αἰτίᾳ θεραπαινίδα τὴν	σήν;	Ἐγὼ μέν σοι πρὸς τὸ
[1, 16]	ὀρθῶς βιοῦσαν ἀλλ´ εὐνὴν τὴν	σὴν	ἐνυβρίζουσαν, αὐτή τε περὶ ἐμαυτῆς
[1, 15]	φαντάζομαι, παρόντος ἀκούειν ἀπατῶμαι, ὀνειδίζοντα	τὴν	ἄδικον ἐπιβουλὴν αἰσχύνομαι· συντεύξεσθαί ποτε
[1, 11]	μὴ πρότερον, δίκαιος ἂν εἴην	τὴν	αἰτίαν τῶν πληγῶν μανθάνειν. Ὁ
[1, 19]	λαβεῖν ἡγοῦμαι· καὶ γὰρ εὔηθες	τὴν	αἰχμάλωτον βιασάμενον ἀκόντων τι τῶν
[1, 30]	ὀφθαλμοὺς σέλας ἔμπυρον ἐπὶ δὲ	τὴν	ἀκοὴν ἠχὴ κατάκροτος ἐπεφέρετο. Καὶ
[1, 22]	δὲ ἴσας, καὶ τέλος εἰς	τὴν	ἀκτὴν ἐξωκείλαμεν ἔνθα πρὸς ὑμῶν
[1, 2]	καὶ πορευθέντες ἐγγύθεν λαμβάνειν τὴν	τῶν	ἀληθῶν γνῶσιν. Ἀναλαβόντες οὖν ἑαυτοὺς
[1, 17]	σφαλῇς. Ὁ δὲ θάρσει« ἔφη·	τὴν	ἀλιτήριον καὶ ἣν μάλιστα ἐβουλόμην
[1, 14]	τὸν ὀφθαλμόν, ὡς δὴ καὶ	τὴν	ἀλιτήριον μετῆλθε Δημαινέτην. Ἔλαθε δέ
[1, 29]	διὰ τῶν ὁμοίων σὺν τάχει	τὴν	ἄμυναν ἐπάγειν παντάπασίν ἐστι τοῦ
[1, 14]	καὶ παρίδοι ποτέ, τῷ χρόνῳ	τὴν	ἄμυναν παρέλκουσα, τοῖς δὲ οὕτως
[1, 17]	τὰ περιεστῶτα, ὡς εἰκός, ἐννοήσασα,	τὴν	ἀποτυχίαν τῶν προσδοκηθέντων, τὴν ἐπὶ
[1, 17]	ἐκέλευσεν· αὐτὴ δὲ προλαβοῦσα παρεκάλει	τὴν	Ἀρσινόην εἰς ἕτερον μεταστῆναι δωμάτιον
[1, 16]	τῆς δεσποίνης αἰτήσασα, παρὰ μὲν	τὴν	Ἀρσινόην ἐλθοῦσα Τελέδημον οἶσθα; ἔλεγε·
[1, 15]	προσποιήσομαι τοῦ Κνήμωνος, παρακαλέσω δὲ	τὴν	Ἀρσινόην, οὖσαν μοι πάλαι γνωρίμην
[1, 26]	ἑξῆς ἐπιτρέψασα καὶ δαίμονι τῷ	τὴν	ἀρχὴν λαχόντι τὸν ἡμέτερον ἐπιτροπεύειν
[1, 3]	αὐτοῦ καταλείπουσιν, ἰσχυρὰν αὐτοῖς φυλακὴν	τὴν	ἀσθένειαν αὐτῶν ἐπιστήσαντες, ἐπὶ δὲ
[1, 15]	κρυπτόμενος. Ἀρσινόην ἀκούεις που πάντως	τὴν	αὐλητρίδα· ταύτῃ ἐκέχρητο· μετὰ δὲ
[1, 22]	εἰς πλῆθος τῶν μὲν κατὰ	τὴν	αὐτὴν ὁλκάδα συνεισβάντων τῶν δὲ
[1, 33]	ὅτι τῶν ἀλλοτρίων ἐστέρηντο καὶ	τὴν	ἀφαίρεσιν τῶν σκύλων ὡς ἰδίων
[1, 20]	πρὸς τὸ σεμνότερον, πῶς οὐ	τὴν	βελτίονα περὶ αὑτῆς εἰκότως παρίστησι
[1, 33]	καὶ τὸν μὲν δέσμιον ἐπὶ	τὴν	γῆν παραπέμπουσι τὴν ἡμίσειαν αὑτῶν
[1, 2]	οἱ Αἰγύπτιοι πρὸς ἑτέρας ἐννοίας	τὴν	γνώμην μετέβαλλον, καὶ ποῦ ταῦτ´
[1, 21]	δ´ ἂν ποιοῖμεν εἰ καὶ	τὴν	γνώμην, ὅπως ἔχει πρὸς τοῦτο,
[1, 6]	πεπλανημένας καὶ σφίσι μὲν διὰ	τὴν	γνῶσιν ῥᾴστους τοῖς δ´ ἄλλοις
[1, 20]	θεῶν τινος εἶναί μοι φαίνεται·	τὴν	γοῦν ἱερὰν στολὴν καὶ τὰ
[1, 14]	τοῦτο δὴ τὸ τοῦ ἔπους.	Τὴν	δὲ εὐθὺς Ἐρινύες ἤλαυνον καὶ
[1, 16]	ὅμως συναιτίαν γενομένην· αἰσθομένη γὰρ	τὴν	δέσποιναν οὐκ ὀρθῶς βιοῦσαν ἀλλ´
[1, 16]	πρότερος, ἐγὼ δέ, ὅταν κατακλίνω	τὴν	δέσποιναν. Πρὸς δὲ τὸν Ἀρίστιππον
[1, 19]	ὑμῶν παρ´ ὑμῶν ἀξιωθεὶς εἰς	τὴν	δεῦρο διήγαγον οὐδὲν τῶν πολλῶν
[1, 25]	τῆς Ἰωνίας καὶ τῆς κατὰ	τὴν	Δῆλον πλάνης ὅτι τῶν ὄντων
[1, 12]	δέ, οὕτω συγκείμενον αὐτῷ πρὸς	τὴν	Δημαινέτην, ἄρτι παρεισδεδυκέναι· προσήκειν δὲ
[1, 17]	ἅμα εἰποῦσα ἀπέτρεχε· καὶ πρὸς	τὴν	Δημαινέτην ἐλθοῦσα κόσμει« ἔφη σαυτήν·
[1, 16]	σοι τήμερον ἅμα τῷ μοιχῷ	τὴν	Δημαινέτην ἐν οἰκίᾳ καὶ ταῦτα
[1, 11]	βούλεται μανθάνειν. Καὶ ἀποστραφεὶς ἐπὶ	τὴν	Δημαινέτην ἔσπευδεν· ἡ δέ, οὔπω
[1, 17]	Τῆς δὲ πεισθείσης ἐπανελθοῦσα παραλαμβάνει	τὴν	Δημαινέτην καὶ εἰσαγαγοῦσα κατακλίνει τε
[1, 3]	ληφθέντες· οἱ δὲ λῃσταί, πρὸς	τὴν	διαρπαγὴν καὶ ταῦτα σπεύδοντες, ὑπὸ
[1, 14]	φησίν· ἔχεις παρὰ τῆς πολεμίας	τὴν	δίκην· Δημαινέτη τέθνηκεν. Ἀλλὰ σῴζοιο
[1, 17]	σοῦ καὶ πρὸ τῶν νόμων	τὴν	δίκην« εἰπών, τῷ τε δήμῳ
[1, 13]	βέλτιον ἡγούμενος ἢ φόνῳ παιδὸς	τὴν	δίκην λαμβάνειν. Καὶ ἅμα ἐπεδάκρυεν·
[1, 15]	αὐλητρίδα· ταύτῃ ἐκέχρητο· μετὰ δὲ	τὴν	δυστυχίαν ὑποδέχεται αὐτὸν ἡ μεῖραξ
[1, 18]	Ἤδη δὲ ἀπειρηκὼς ἕλκει πρὸς	τὴν	ἑαυτοῦ βούλησιν τὴν ἐπίλυσιν· τὸ
[1, 18]	τοιόνδε. Κατὰ τὴν Μέμφιν μὲν	τὴν	ἑαυτοῦ πόλιν καὶ τὸν νεὼν
[1, 30]	τὸ βάρβαρον ἦθος· κἂν ἀπογνῷ	τὴν	ἑαυτοῦ σωτηρίαν, προαναιρεῖν ἅπαν τὸ
[1, 2]	ἔλεγον, καὶ θεὸν Ἄρτεμιν ἢ	τὴν	ἐγχώριον Ἶσιν, οἱ δὲ ἱέρειαν
[1, 31]	περιπλεύσαντες μᾶλλον ἢ ἀποπλεύσαντες ἐπέσχον	τὴν	εἰρεσίαν καὶ τὰ σκάφη διέταττον
[1, 17]	τὴν ἐπὶ τοῖς μέλλουσιν ἀτιμίαν,	τὴν	ἐκ τῶν νόμων τιμωρίαν, ἀνιωμένη
[1, 3]	καὶ μοίρας κατενέμοντο, οὐ πρὸς	τὴν	ἑκάστου τῶν ληφθέντων ἀξίαν ἀλλὰ
[1, 19]	τὰ Ἑλλήνων) Ἄνδρες» ἔλεγε συστρατιῶται,	τὴν	ἐμὴν ἐπίστασθε γνώμην οἷον ἀεὶ
[1, 32]	Θύαμιν ᾑρήκεσαν καὶ νίκην ὁλόκληρον	τὴν	ἑνὸς ἀνδρὸς ἅλωσιν ἡγοῦντο· καὶ
[1, 20]	συμφορὰς ἀλλὰ τὸ φρόνημα πρὸς	τὴν	ἐξ ἀρχῆς ἀναφέρει τύχην. Ἔπειτα
[1, 17]	τῷ τε δήμῳ πάντα εἰς	τὴν	ἑξῆς ἀνεκοινοῦτο, καὶ μόλις συγγνώμης
[1, 9]	ἐφ´ ἑαυτὴν ἐκμῆναι καὶ τέχνην	τὴν	ἐπαγωγὸν ἐκτόπως ἠκριβωμένη, προόδοις τε
[1, 17]	ἐννοήσασα, τὴν ἀποτυχίαν τῶν προσδοκηθέντων,	τὴν	ἐπὶ τοῖς μέλλουσιν ἀτιμίαν, τὴν
[1, 29]	ῥιζηδὸν πλεκόμενοι πρὸς μίαν εὐρυχωρίαν	τὴν	ἐπὶ τοῦ πυθμένος συρρέοντες ἀνεστομοῦντο,
[1, 33]	ἐπέλθοι ποτὲ ἢ καὶ χρόνος	τὴν	ἐπιβουλὴν φωράσειεν, ἅμα δὲ καὶ
[1, 32]	ἕλος ἀπονηξάμενον καὶ ταῦτα οὐδενὸς	τὴν	ἐπιδίωξιν φροντίσαντος. Ἤδη γὰρ τὸν
[1, 17]	Αἰγίνῃ διάγοντος. Καὶ σιωπῶσαν πληροῦν	τὴν	ἐπιθυμίαν παρεγγυήσασα ἐγὼ δὲ ἐπὶ
[1, 18]	ἀθρόον τὸν ὕπνον ἀποσεσύλητο καὶ	τὴν	ἐπίλυσιν διαπορῶν ἐπηγρύπνει τοῖς φροντίσμασι.
[1, 18]	ἕλκει πρὸς τὴν ἑαυτοῦ βούλησιν	τὴν	ἐπίλυσιν· τὸ μὲν γὰρ ἕξεις
[1, 8]	νυκτὸς εἰς πρώτην φυλακὴν προελθούσης,	τὴν	ἐρημίαν τῶν ὀχλησόντων εὐπορίαν εἰς
[1, 22]	φόνον, τῶν ναυτῶν ἡμῖν παρὰ	τὴν	εὐωχίαν ἣν ἐπὶ σωτηρίοις ἤγομεν
[1, 27]	πλησίον ὑπερκύπτοντας προϊδὼν ἥκω δρομαῖος	τὴν	ἔφοδον προμηνύσων οὐδὲν τάχους ἀνιεὶς
[1, 12]	ἄμυναν εὐτρεπίζεσθαι καὶ ξιφήρη ποιεῖσθαι	τὴν	ἔφοδον τοῦ μὴ διαδρᾶναι τὸν
[1, 33]	δέσμιον ἐπὶ τὴν γῆν παραπέμπουσι	τὴν	ἡμίσειαν αὑτῶν μοῖραν εἰς τὴν
[1, 5]	ὄρους πρὸς τὰ ὄρθια ἐχώρουν	τὴν	θάλατταν ἐν δεξιᾷ ποιησάμενοι, καὶ
[1, 22]	καὶ λαίλαπες συμμιγεῖς καὶ πρηστῆρες	τὴν	θάλατταν καταιγίζοντες τὴν ναῦν τοῦ
[1, 24]	τὰ πολλὰ διεγνώκει τοῦ μὴ	τὴν	θέαν ὑπέκκαυμα γίνεσθαι τοῦ ἐγκειμένου
[1, 18]	αὐτῶν ἐντὸς ἥκειν τῶν ἀνακτόρων,	τὴν	θεὸν ὑπαντῶσαν ἐγχειρίζειν τε τὴν
[1, 30]	οὐκ Ἀφροδίτης νόμῳ. Καὶ πολλὰ	τὴν	θεὸν ὡς δολερὰν ὀνειδίσας καὶ
[1, 2]	κατὰ μικρὸν ἐκπλαγεῖσα, πρὸς δὲ	τὴν	θεραπείαν τοῦ κειμένου πᾶσαν ἑαυτὴν
[1, 15]	ποτε γένοιτο καθ´ ἑαυτήν, πολλὰ	τὴν	Θίσβην ἐμέμφετο ὡς οὐ προσηκόντως
[1, 15]	παντοίως ἐγένετο κακόν τι διαθήσουσα	τὴν	Θίσβην. Ἡ δὲ βαρυμηνιῶσαν ὁρῶσα
[1, 12]	τυφῶνι βληθείς, αὖος ἀπόπληκτος εἱστήκειν·	τὴν	Θίσβην περιέβλεπον οὐκ οἶδ´ ὅπως
[1, 7]	ὁμοτέχνων ὑπελάμβανον, προσαφῃρῆσθαι δὲ καὶ	τὴν	ἱέρειαν αὐτήν, ἢ καὶ αὐτὸ
[1, 21]	παρόντες, γάμος ἁρμοδιώτερος τοῦ προφητικοῦ	τὴν	ἱερωμένην λαμβάνοντος; Ἐπευφήμησαν ἅπαντες καὶ
[1, 22]	καὶ γυμνικοὺς ἀγῶνας διαθήσεσθαι καὶ	τὴν	ἱερωσύνην ἀποθήσεσθαι κατά τι πάτριον
[1, 22]	βωμὸς ἢ ναὸς Ἀπόλλωνι νενόμισται,	τὴν	ἱερωσύνην καὶ τὰ ταύτης ἀποθέσθαι
[1, 33]	κατὰ τὴν Μέμφιν. Οὗτος ἐπιβουλῇ	τὴν	ἱερωσύνην τῆς προφητείας παρὰ τὸ
[1, 30]	τὸ ὄναρ γίνεται καθ´ ὃ	τὴν	Ἶσιν ἑώρα καὶ τὸν νεὼν
[1, 14]	ἡμᾶς« ἔφη ὁ Θεαγένης εἰ	τὴν	κακίστην ἀτιμώρητον ἐάσεις ἐν τῷ
[1, 25]	τοσαύτην ἔχων ἐκ τῶν παρελθόντων	τὴν	κατ´ ἐμοῦ διὰ τῶν ἔργων
[1, 13]	τὰ πρῶτα καὶ πληγαῖς ταυτηνὶ	τὴν	κατὰ νόμους συνοικοῦσάν μοι ᾐκίσατο,
[1, 13]	τοῖς θρήνοις καὶ ὡς ἀληθῆ	τὴν	κατηγορίαν βεβαιοῦσα τοῖς γόοις. Ἐπεὶ
[1, 2]	καί τινα προκείμενον ἔφηβον περισκοποῦσα	τὴν	κεφαλὴν ἀνεῖχεν. Ὁ δὲ τραύμασι
[1, 21]	τὸ βλέμμα προσερείσασα καὶ πυκνὰ	τὴν	κεφαλὴν ἐπισείουσα λόγον τινὰ καὶ
[1, 2]	δὲ εὐγενοῦς ἔτι πνέουσα. Δάφνῃ	τὴν	κεφαλὴν ἔστεπτο καὶ φαρέτραν τῶν
[1, 12]	οὐκ οἶδ´ ὅπως ἑαυτὴν ὑποστείλασαν·	τὴν	κλίνην καὶ τὸν θάλαμον ἐν
[1, 17]	τε εἰς τὸ δωμάτιον καὶ	τὴν	κλίνην πρὸς μικρὰν τῆς σεληναίας
[1, 7]	ἐπιμεληθῆναι τοῦ νέου προστάξας καὶ	τὴν	κόρην ἀνύβριστον ἀπὸ πάντων διαφυλάττειν.
[1, 3]	τῶν προτέρων γεγενῆσθαι λῃστῶν εἴκαζον,	τὴν	κόρην δὲ ὁρῶντες ἐν ξένῃ
[1, 3]	θεασάμενοι. Καὶ οἱ μὲν ἀμφὶ	τὴν	κόρην δεύτερον ἤδη ἡλίσκοντο οὐδέπω
[1, 8]	εὐπορίαν εἰς θρήνους οἱ περὶ	τὴν	κόρην ἐλάμβανον, ἀνακινούσης αὐτῆς, οἶμαι,
[1, 2]	Ἀναλαβόντες οὖν ἑαυτοὺς καταθέουσι καὶ	τὴν	κόρην ἔτι πρὸς τοῖς τραύμασιν
[1, 3]	νέμησιν ποιούμενοι. Τὰ δὲ περὶ	τὴν	κόρην καὶ τὸν νεανίαν ἐν
[1, 19]	τῶν λαφύρων αἰτῶ παρ´ ὑμῶν,	τὴν	κόρην ταυτηνὶ τὴν ξένην, ἣν,
[1, 14]	μὲν ὡς εἶχον εὐθὺς μετὰ	τὴν	κρίσιν εἰς τὸν Πειραιᾶ κατέβην
[1, 30]	χειραγωγηθεὶς ἐπιβάλλει τε τῇ κεφαλῇ	τὴν	λαιὰν χεῖρα καὶ διὰ τῶν
[1, 1]	εἰς τὸ κέρδος ἔβλεπον καὶ	τὴν	λείαν· ἑαυτοὺς οὖν νικητὰς ἀποδείξαντες
[1, 7]	ἵππων ἀπεβίβαζον τοὺς νέους καὶ	τὴν	λείαν ἐνετίθεντο τοῖς σκάφεσιν, ὁ
[1, 3]	ὡς καὶ λῃστρικὴν κορέσαι πλεονεξίαν)	τὴν	λείαν ἐπὶ τὸν αἰγιαλὸν καταθέντες
[1, 23]	καὶ διαλύει μὲν τὸν σύλλογον	τὴν	λείαν πρότερον διανείμας, πολλὰ τῶν
[1, 30]	γῆς ἀναιρούντων τοὺς δὲ εἰς	τὴν	λίμνην αὐτοῖς σκάφεσι καὶ αὐτοῖς
[1, 32]	τὸ ἀνέλπιστον ἐνδόντα εἴς τε	τὴν	λίμνην ἑαυτὸν καθέντα καὶ βολῆς
[1, 6]	τροφὸν ἔσχε ταύτην καὶ πατρίδα	τὴν	λίμνην ἐνόμισεν· ἱκανὴ δὲ φρούριον
[1, 6]	ἐμηχανήσαντο. Καὶ τὰ μὲν κατὰ	τὴν	λίμνην καὶ τοὺς ἐνοικοῦντας αὐτῇ
[1, 30]	ὀλλύντων τε καὶ ὀλλυμένων, αἵματι	τὴν	λίμνην φοινιττόντων, πυρὶ καὶ ὕδατι
[1, 1]	χερσὶν ἀνθ´ ὅπλων ἐνίοις παρὰ	τὴν	μάχην γεγενημέναι· ὁ γὰρ πόλεμος
[1, 29]	Θύαμιν καὶ καταλαμβάνει ζέοντα πρὸς	τὴν	μάχην καὶ αὐτόν τε ἅμα
[1, 29]	συμπλακῆναι τοῖς πολεμίοις ἀλλὰ διαδράσεσθαι	τὴν	μάχην) οὐδὲν φθεγξαμένην ἀλλ´ ὥσπερ
[1, 30]	ἐγχωρίων προθυμίᾳ καὶ ῥώμῃ πάσῃ	τὴν	μάχην ὑφισταμένων, τῶν δὲ τῷ
[1, 30]	κατὰ τόπον μένοντας ποιεῖσθαι δεήσει	τὴν	μάχην φράσας κλοπεύοντας περὶ τὸ
[1, 23]	ἀναφέρων καὶ τὸν γάμον κατὰ	τὴν	Μέμφιν ἔσεσθαι καταπιστεύων· καὶ διαλύει
[1, 18]	αὐτῷ θεῖον ἔρχεται τοιόνδε. Κατὰ	τὴν	Μέμφιν μὲν τὴν ἑαυτοῦ πόλιν
[1, 33]	Πετόσιρις ἀδελφὸς ἦν αὐτῷ κατὰ	τὴν	Μέμφιν. Οὗτος ἐπιβουλῇ τὴν ἱερωσύνην
[1, 24]	εἶναι τὴν ὁρμὴν ὡς ἐπὶ	τὴν	Μέμφιν ποιησομένους. Τοῖς δὲ Ἕλλησι
[1, 17]	οὗ συνετέτακτο, Ἐπεὶ δὲ ἐπλησίαζον,	τὴν	μὲν ἐπιστῆναι μικρὸν ἐκέλευσεν· αὐτὴ
[1, 1]	δὲ τοὺς κεκρατηκότας ὁρῶντες, καὶ	τὴν	μὲν νίκην λαμπράν, τὰ λάφυρα
[1, 27]	θόρυβον ἐπαγγελλόμενος καὶ ὦ Θεάγενες,	τὴν	μὲν πόαν ἥκω σοι φέρων»
[1, 3]	ἴδιον τὸ ἐκείνου πάθος ἀλγοῦσαν,	τὴν	μὲν τοῦ κάλλους καὶ τοῦ
[1, 9]	τῶν μέσων. Οὗτος, ἐπειδή μοι	τὴν	μητέρα τελευτῆσαι συνέβη, πρὸς δευτέρους
[1, 3]	δὲ καὶ τραυματίαν ἐξεπλήττοντο· τοιοῦτος	τὴν	μορφὴν καὶ τοσοῦτος τὸ μέγεθος
[1, 10]	Παναθηναίων τῶν μεγάλων ἀγομένων, ὅτε	τὴν	ναῦν Ἀθηναῖοι διὰ γῆς τῇ
[1, 1]	τὰ λάφυρα δὲ ἀσκύλευτα, καὶ	τὴν	ναῦν μόνην ἀνδρῶν μὲν ἔρημον
[1, 3]	ἀσθένειαν αὐτῶν ἐπιστήσαντες, ἐπὶ δὲ	τὴν	ναῦν ὁρμήσαντες τὸν φόρτον ἐξήντλουν,
[1, 22]	καὶ πρηστῆρες τὴν θάλατταν καταιγίζοντες	τὴν	ναῦν τοῦ εὐθέος παραφέρουσι, τοῦ
[1, 3]	ἀλλὰ πρὸς τὸ ἴσον βάρος	τὴν	νέμησιν ποιούμενοι. Τὰ δὲ περὶ
[1, 19]	προκαθίσας ἑαυτὸν ὁ Θύαμις καὶ	τὴν	νῆσον ἐκκλησίαν ἀποφήνας καὶ τὰ
[1, 33]	θάνατον· οἱ δὲ ὑπόλοιποι πρὸς	τὴν	νῆσον ἐτράπησαν ὡς τὰ ἐπιζητούμενα
[1, 10]	ᾤχετο· καὶ μόνην ἡ παλαμναία	τὴν	νύκτα ὑπερθεμένη τῶν ἐπιβουλῶν τῶν
[1, 18]	ἀλλ´ ἄδικος ἔσῃ καὶ φονεύσεις	τὴν	ξένην· ἡ δὲ οὐ φονευθήσεται.
[1, 19]	παρ´ ὑμῶν, τὴν κόρην ταυτηνὶ	τὴν	ξένην, ἣν, δυνατὸν ἐμαυτῷ με
[1, 7]	λῄσταρχον τῆς ἀνδραγαθίας εὐφημοῦντες ἐπὶ	τὴν	οἴκησιν αὐτοῦ παρέπεμπον· ἡ δὲ
[1, 9]	ἱκέτευον, μεγίστην ἡγούμενοι παραψυχὴν τὴν	τῶν	ὁμοίων ἀκοήν, ἄρχεται ὁ Κνήμων
[1, 24]	δὲ εἰς δεκάτην ηὐτρεπισμένους εἶναι	τὴν	ὁρμὴν ὡς ἐπὶ τὴν Μέμφιν
[1, 11]	μηδ´ ἂν ψεύσασθαι κατ´ ἐμοῦ	τὴν	οὕτω περὶ ἐμὲ διακειμένην, εὐθὺς
[1, 3]	μέλανας ἰδοῦσα τὴν χροιὰν καὶ	τὴν	ὄψιν αὐχμηρούς, εἰ μὲν εἴδωλα
[1, 11]	τε πρὸς κιθάραν ἐπιστάμενον καὶ	τὴν	ὄψιν οὐκ ἄωρον. Τοῦτο ἐπ´
[1, 30]	πρὸς τὰ ἐναντία τῶν προτέρων	τὴν	ὄψιν συνέβαλλεν, ὡς ἔχων οὐχ
[1, 24]	μὲν Θύαμις ἐκ τούτων παρῃτεῖτο	τὴν	ὄψιν τῆς κόρης οὐ δυνατὸν
[1, 19]	τῆς λείας μεταλαβεῖν. Ἐπειδὴ γὰρ	τὴν	πάνδημον Ἀφροδίτην τὸ προφητικὸν ἀτιμάζει
[1, 22]	πρός τε τοὺς ἀγῶνας καὶ	τὴν	πάνδημον εὐωχίαν ἐπαρκέσειν ἔμελλε· καὶ
[1, 2]	χειρὸς ἐφεδράζουσα καὶ τοῖς δακτύλοις	τὴν	παρειὰν ἐπιτρέψασα, κάτω νεύουσα καί
[1, 21]	κάλλει καταστράψασα (καὶ γὰρ πεφοίνικτο	τὴν	παρειὰν ὑπὸ τῶν ἐνθυμημάτων πλέον
[1, 18]	λέγειν ὦ Θύαμι, τήνδε σοι	τὴν	παρθένον ἐγὼ παραδίδωμι, σὺ δὲ
[1, 23]	περὶ τὴν Χαρίκλειαν ἐπιθυμίας καὶ	τὴν	παροῦσαν ὥραν ἀπέραντον χρόνου μῆκος
[1, 8]	πληγάς· ἔχω δὲ αὐτῆς ἔργῳ	τὴν	πεῖραν λαβών· ἐξ οὗ γάρ
[1, 9]	Ἀθηναῖος, βουλῆς δὲ τῆς ἄνω,	τὴν	περιουσίαν τῶν μέσων. Οὗτος, ἐπειδή
[1, 22]	καὶ παρθένων νόμους καὶ πρὸς	τὴν	πεῦσιν τοῦ κρατοῦντος ἀποκρίνασθαι, περὶ
[1, 16]	ἐγὼ δὲ τάχ´ ἂν ἐπιβιῴην	τὴν	πολεμίαν ἀμυνάμενος· ὡς πάλαι γε
[1, 17]	Καὶ συλλαβόμενος ἦγεν ὡς ἐπὶ	τὴν	πόλιν. Ἡ δὲ πάντα ἅμα
[1, 30]	ἦν οὐδαμοῦ, πολλὰ διαπειλήσας ἐπὶ	τὴν	πορθμίδα δρομαῖος ἔσπευδεν· ὁ γὰρ
[1, 14]	τῆς Θίσβης, ὡς οἶσθα, κατὰ	τὴν	πρός με συνήθειαν πάντα διηγουμένης.
[1, 24]	Μέμφιν ποιησομένους. Τοῖς δὲ Ἕλλησι	τὴν	προτέραν ἀπεκλήρου σκηνήν· συνεσκήνου δὲ
[1, 15]	οὐχ ἱκέτευον ἀλλ´ ἐδίωκον; Ἠρνήσατο	τὴν	πρώτην ἀλλὰ προσηκόντως· ἀλλοτρίαν μὲν
[1, 26]	καὶ πρὸς τὸ βούλημα συντρέχων	τὴν	πρώτην καὶ ζέουσαν φορὰν ἔστειλε
[1, 26]	ἐπιψαύσῃ ποτὲ τῶν ἡμετέρων, ἀρνητέον	τὴν	πρώτην. Καλὸν γάρ ποτε καὶ
[1, 15]	τὸν ἔρωτα, πολλαῖς γὰρ κατὰ	τὴν	πρώτην πεῖραν ἐναπεσβέσθη τὰ τῆς
[1, 10]	ἔχειν ἐσκήπτετο καὶ οὐδὲ ἀπεκρίνατο	τὴν	πρώτην. Ὡς δὲ ἐνέκειτο καὶ
[1, 10]	ἕως ἂν τὸ ἀσφαλὲς γνοίην,	τὴν	σὴν ἀπουσίαν ἐπιτηρήσας ταῦτα δὴ
[1, 15]	μάτην ἔχεις ἐν αἰτίᾳ θεραπαινίδα	τὴν	σήν; Ἐγὼ μέν σοι πρὸς
[1, 16]	οὐκ ὀρθῶς βιοῦσαν ἀλλ´ εὐνὴν	τὴν	σὴν ἐνυβρίζουσαν, αὐτή τε περὶ
[1, 22]	καὶ πρότερον, ἐν σοὶ καταλείπω	τὴν	σκέψιν· μόνον τελεσθείη μοι τὰ
[1, 1]	ἑαυτοὺς τῶνδε καθίσαντες οὐδὲ συνιέναι	τὴν	σκηνὴν ἐδύναντο, τοὺς μὲν ἑαλωκότας
[1, 16]	σοὶ περιαλγήσασα εἰ οὕτω περιέπων	τὴν	συνοικοῦσαν τοιαῦτα ἀντιπάσχεις, αὐτὴ μέν
[1, 8]	θανάτου φυλάξασα καὶ καλὸν ἐντάφιον	τὴν	σωφροσύνην ἀπενεγκαμένη· σοῦ δὲ οὐδεὶς
[1, 27]	ὑπὸ τῶν ἔργων· ἀλλ´ ἕπου	τὴν	ταχίστην, συνεπέσθω δὲ καὶ ἡ
[1, 28]	πῶμα ὡς ἔθος ἐπαγαγὼν ἧκε	τὴν	ταχίστην ὡς ἡμᾶς· ὁ δὲ
[1, 17]	πλὴν ἀλλὰ χρή σε προσδοκᾶν	τήν	τε κάθοδον ἐπινεύσειν τὸν δῆμον
[1, 29]	πόλεμος οὐδὲ ἐν σπονδαῖς ἔσχε	τὴν	τελευτήν, ἀλλ´ ἢ περιεῖναι κρατοῦντας
[1, 26]	σοὶ πόνων τε καὶ ἐλπίδων	τὴν	τελευτήν. Καὶ ἡ Χαρίκλεια περιβαλοῦσα
[1, 22]	γὰρ εἰς Μέμφιν, ὅταν καὶ	τὴν	τιμὴν ἀνακτήσῃ τῆς προφητείας· οὕτως
[1, 19]	ᾧ τε τιμωρίαν μὲν λαβεῖν	τὴν	τιμὴν δὲ ἀπολαβεῖν καὶ τοῦ
[1, 18]	ἡλίου καθ´ ἡμᾶς περιστροφῆς ἐπὶ	τὴν	τοῦ θεοῦ πρόσρησιν κινούμενοι, εἴτε
[1, 19]	ἀποτυχὼν δὲ τῆς ἱερωσύνης μετὰ	τὴν	τοῦ πατρὸς ὑπαναχώρησιν, ἀδελφοῦ νεωτέρου
[1, 2]	παρεκελεύοντο καὶ πορευθέντες ἐγγύθεν λαμβάνειν	τὴν	τῶν ἀληθῶν γνῶσιν. Ἀναλαβόντες οὖν
[1, 9]	λέγειν ἱκέτευον, μεγίστην ἡγούμενοι παραψυχὴν	τὴν	τῶν ὁμοίων ἀκοήν, ἄρχεται ὁ
[1, 8]	Θεαγένης, ἐγὼ μὲν ἀγχόνῃ προλήψομαι	τὴν	ὕβριν, καθαρὰν ἐμαυτὴν ὥσπερ φυλάττω
[1, 1]	καλούμενον Ἡρακλεωτικὸν ὑπερτείνει, μικρὸν ἐπιστάντες	τὴν	ὑποκειμένην θάλατταν ὀφθαλμοῖς ἐπήρχοντο καὶ
[1, 26]	οἶμαι, πεῖραν οἱ ἀγροικότερον ἐρῶντες	τὴν	ὑπόσχεσιν νομίζουσι, καὶ κρατεῖν ἀπὸ
[1, 7]	πολλοὺς οἴκαδε ἀπιέναι προσέταττεν εἰς	τὴν	ὑστεραίαν ἅπαντας ἥκειν ὡς αὐτὸν
[1, 8]	εἰς ἕω κουφισθήσῃ» ἔφη ὁ	τὴν	φρουρὰν αὐτῶν ἐπιτετραμμένος· τοιαύτην σοι
[1, 31]	ὁ Θύαμις τὸ μέν τι	τὴν	φυγὴν ἴσως αἰσχυνόμενος, τάχα δέ
[1, 33]	τὴν ἡμίσειαν αὑτῶν μοῖραν εἰς	τὴν	φυλακὴν ἀποκληρώσαντες καὶ πολλὰ τῆς
[1, 28]	αὐτόματα σηραγγοῦται ἀλλὰ τέχνης λῃστρικῆς	τὴν	φύσιν μιμησαμένης, καὶ χειρῶν Αἰγυπτίων
[1, 8]	ὡς ἀληθῶς τὸ γένος καὶ	τὴν	φωνήν· τάχα τις ἔσται τῶν
[1, 23]	ἄκων· ὑπὸ μὲν τῆς περὶ	τὴν	Χαρίκλειαν ἐπιθυμίας καὶ τὴν παροῦσαν
[1, 18]	τὴν θεὸν ὑπαντῶσαν ἐγχειρίζειν τε	τὴν	Χαρίκλειαν καὶ λέγειν ὦ Θύαμι,
[1, 18]	εἴκαζεν, ὑφ´ ὧν οὐκ ἀποθανεῖσθαι	τὴν	Χαρίκλειαν. ~Καὶ τὸ μὲν ὄναρ
[1, 29]	λίμνης προσέπιπτεν. Ἐνταῦθα ὡς καθῆκε	τὴν	Χαρίκλειαν ὁ Κνήμων καὶ πρὸς
[1, 28]	τὸ προστεταγμένον ἔπραττε καὶ πολλὰ	τὴν	Χαρίκλειαν ὀδυρομένην καὶ θαμὰ πρὸς
[1, 25]	τε καὶ ἀνῴμωζε πρὸς μὲν	τὴν	Χαρίκλειαν οὐδ´ ὁτιοῦν διαλεγόμενος θεοὺς
[1, 24]	ἀδελφῆς ὁμοδίαιτον ἐποιεῖτο· αὐτὴν δὲ	τὴν	Χαρίκλειαν οὐδὲ ὁρᾶν τὰ πολλὰ
[1, 30]	συνέβαλλεν, ὡς ἔχων οὐχ ἕξει	τὴν	Χαρίκλειαν, ὑπὸ τοῦ πολέμου ταύτης
[1, 19]	αἰτῶ παρ´ ὑμῶν οὐ προῖκα	τὴν	χάριν ἀλλ´ ἀντιδοὺς τὸ μηδὲν
[1, 21]	τὸν λόγον ὑμῖν μὲν ἔχω	τὴν	χάριν» ἔφη, εἰκότα δ´ ἂν
[1, 4]	ὁ λῄσταρχος ἐπιβάλλει τῇ κόρῃ	τὴν	χεῖρα καὶ ἀνίστασθαί τε καὶ
[1, 29]	τῇ καθόδῳ γίνεσθαι ὡς πρὸς	τὴν	χρείαν· ἐνέπιπτέ τε αὐτῇ ῥᾳδίως
[1, 3]	παῖς ἀνένευσε, καὶ μέλανας ἰδοῦσα	τὴν	χροιὰν καὶ τὴν ὄψιν αὐχμηρούς,
[1, 20]	ἐξ ἀρχῆς ἀναφέρει τύχην. Ἔπειτα	τὴν	ψυχὴν ἀγαθήν τε καὶ σώφρονα
[1, 15]	εἰ τῆς Δημαινέτης ὑπερεῖδε πολὺ	τὴν	ὥραν αὐτῆς ὑπερβάλλων. Ἀλλ´ ὦ
[1, 24]	παραχωρούντων κομισάμενος. ~Ἐπιστέλλει δὲ εἰς	δεκάτην	ηὐτρεπισμένους εἶναι τὴν ὁρμὴν ὡς
[1, 15]	ταῦτα ὦ δέσποινα; ἔλεγε τί	μάτην	ἔχεις ἐν αἰτίᾳ θεραπαινίδα τὴν
[1, 12]	οὕτω συγκείμενον αὐτῷ πρὸς τὴν	Δημαινέτην,	ἄρτι παρεισδεδυκέναι· προσήκειν δὲ καὶ
[1, 14]	δὴ καὶ τὴν ἀλιτήριον μετῆλθε	Δημαινέτην.	Ἔλαθε δέ με τῶν γεγονότων
[1, 17]	εἰποῦσα ἀπέτρεχε· καὶ πρὸς τὴν	Δημαινέτην	ἐλθοῦσα κόσμει« ἔφη σαυτήν· ἁβρότερον
[1, 16]	τήμερον ἅμα τῷ μοιχῷ τὴν	Δημαινέτην	ἐν οἰκίᾳ καὶ ταῦτα ἀλλοτρίᾳ
[1, 11]	μανθάνειν. Καὶ ἀποστραφεὶς ἐπὶ τὴν	Δημαινέτην	ἔσπευδεν· ἡ δέ, οὔπω γὰρ
[1, 17]	δὲ πεισθείσης ἐπανελθοῦσα παραλαμβάνει τὴν	Δημαινέτην	καὶ εἰσαγαγοῦσα κατακλίνει τε καὶ
[1, 14]	ἀτιμώρητον ἐάσεις ἐν τῷ λόγῳ	Δημαινέτην.	Οὐκοῦν ἀκούοιτ´ ἂν« ἔφη ὁ
[1, 9]	ἀστεῖον μὲν ἀλλ´ ἀρχέκακον, ὄνομα	Δημαινέτην.	Ὡς γὰρ τάχιστα εἰσῆλθεν, ὅλον
[1, 19]	μεταλαβεῖν. Ἐπειδὴ γὰρ τὴν πάνδημον	Ἀφροδίτην	τὸ προφητικὸν ἀτιμάζει γένος, οὐ
[1, 13]	γεννήτας εἰσαγαγών, εἰς ἐφήβους ἐγγράψας,	πολίτην	ὑμέτερον κατὰ τοὺς νόμους ἀποφήνας,
[1, 22]	ἴσας, καὶ τέλος εἰς τὴν	ἀκτὴν	ἐξωκείλαμεν ἔνθα πρὸς ὑμῶν ἑάλωμεν·
[1, 12]	τὸν θάλαμον ᾔειν. Ἐπεὶ δὲ	ἐπέστην,	λύχνου τέ τινος ἔνδοθεν αὐγὴ
[1, 25]	βάρβαρόν με τοῦ Ἕλληνος, τὸν	λῃστὴν	τοῦ ἐρωμένου πιστεύοις ἐπίπροσθεν ἄγειν;
[1, 9]	ἀνίεσαν ἀλλὰ παντοίως λέγειν ἱκέτευον,	μεγίστην	ἡγούμενοι παραψυχὴν τὴν τῶν ὁμοίων
[1, 14]	ἔφη ὁ Θεαγένης εἰ τὴν	κακίστην	ἀτιμώρητον ἐάσεις ἐν τῷ λόγῳ
[1, 28]	πόλεμος ἡμῖν μελήσει. Τὸν δὲ	ὑπασπιστὴν	ἱερεῖον ἄγειν προσέταττεν, ὡς ἂν
[1, 4]	περισωθείη προσδοκήσας, καταβιβάσας τόν τε	ὑπασπιστὴν	καὶ ἑαυτὸν τῶν ἵππων ἀνατίθεται
[1, 32]	ἐπιλαβομένων, ἀποβάλλει δὲ καὶ τὸν	ὑπασπιστήν,	λαμπρῶς μὲν συναγωνισάμενον τραυματίαν δὲ
[1, 30]	τεθηγμένοι συμπίπτωμεν. ~Ταῦτα εἰπὼν τὸν	ὑπασπιστὴν	περιεσκόπει καὶ ὀνομαστὶ Θέρμουθιν ἀνεκάλει
[1, 12]	ἔφοδον τοῦ μὴ διαδρᾶναι τὸν	ὑβριστήν.	Ἐποίουν οὕτως, καὶ λαβὼν ἐγχειρίδιον,
[1, 27]	τῶν ἔργων· ἀλλ´ ἕπου τὴν	ταχίστην,	συνεπέσθω δὲ καὶ ἡ Χαρίκλεια.
[1, 28]	ὡς ἔθος ἐπαγαγὼν ἧκε τὴν	ταχίστην	ὡς ἡμᾶς· ὁ δὲ πόλεμος
[1, 24]	αἰδῶ τῆς ἀδελφῆς ὁμοδίαιτον ἐποιεῖτο·	αὐτὴν	δὲ τὴν Χαρίκλειαν οὐδὲ ὁρᾶν
[1, 20]	τεκμαίρομαι δὲ τῷ τε ἀμφ´	αὐτὴν	εὑρεθέντι πλούτῳ καὶ ὅτι πρὸς
[1, 33]	ἐπιζητούμενα κειμήλια καὶ σκῦλα κατ´	αὐτὴν	εὑρήσοντες. Ὡς δὲ πᾶσαν ἐπιδραμόντες
[1, 7]	προσαφῃρῆσθαι δὲ καὶ τὴν ἱέρειαν	αὐτήν,	ἢ καὶ αὐτὸ ἔμπνουν μετῆχθαι
[1, 6]	λῃσταῖς· διὸ καὶ συρρεῖ ἐπ´	αὐτὴν	ὁ τοιοῦτος βίος τῷ μὲν
[1, 7]	πρὸς δυσμὰς ἰόντος ἀφικνοῦνται ἐπ´	αὐτὴν	οἱ ἀμφὶ τὸν λῄσταρχον· καὶ
[1, 22]	πλῆθος τῶν μὲν κατὰ τὴν	αὐτὴν	ὁλκάδα συνεισβάντων τῶν δὲ σκάφεσιν
[1, 17]	ἑσπέρας οὔσης τοῦ μὴ γνωρισθῆναι	αὐτὴν	παρὰ σοῦ δῆθεν τοῦ ἐν
[1, 14]	γνώριμοι τῶν γυναικῶν φοιτῶσαι παρ´	αὐτὴν	σφόδρα μὲν ἐθαύμαζον καὶ ἐπῄνουν,
[1, 30]	προσφθεγγομένῃ, ἀπὸ τῆς φωνῆς ἐπ´	αὐτὴν	χειραγωγηθεὶς ἐπιβάλλει τε τῇ κεφαλῇ
[1, 9]	ἐν μὲν τοῖς σεμνοτέροις μητέρα	ἑαυτὴν	ἀναπλάττουσα ἐν δὲ τοῖς ἀτοπωτέροις
[1, 2]	δὲ ὄψις τῆς κόρης ἐφ´	ἑαυτὴν	ἀνεῖλκε καὶ τοῦτο ὁρᾶν αὐτοὺς
[1, 8]	οὔτε ἀκοῆς οὔτε ὄψεως ἐφ´	ἑαυτὴν	ἀντισπώσης ἀλλὰ μόνῳ τῷ λυποῦντι
[1, 4]	τὸ ξίφος ἐπιφέρουσα τοῖς στέρνοις	ἑαυτὴν	ἀποσφάξειν ἠπείλει εἰ μὴ ἀμφοτέρους
[1, 9]	δέ, εἴπερ τις γυναικῶν, ἐφ´	ἑαυτὴν	ἐκμῆναι καὶ τέχνην τὴν ἐπαγωγὸν
[1, 17]	πρεσβύτου σπαράξασα τὰς χεῖρας ὦσεν	ἑαυτὴν	ἐπὶ κεφαλήν. Καὶ ἡ μὲν
[1, 8]	Πολλὰ δὴ οὖν ἀνοιμώξασα καθ´	ἑαυτὴν	ἡ κόρη (κεχώριστο γάρ, τοῦτο
[1, 15]	~Εἰ δέ ποτε γένοιτο καθ´	ἑαυτήν,	πολλὰ τὴν Θίσβην ἐμέμφετο ὡς
[1, 2]	τὴν θεραπείαν τοῦ κειμένου πᾶσαν	ἑαυτὴν	τρέψασα. Οὕτως ἄρα πόθος ἀκριβὴς
[1, 12]	Θίσβην περιέβλεπον οὐκ οἶδ´ ὅπως	ἑαυτὴν	ὑποστείλασαν· τὴν κλίνην καὶ τὸν
[1, 26]	εὐχόμην δὲ καταδῦναι μᾶλλον ἢ	τοιαύτην	ἐπιδεῖν τῶν ἐπὶ σοὶ πόνων
[1, 8]	ὁ τὴν φρουρὰν αὐτῶν ἐπιτετραμμένος·	τοιαύτην	σοι ποριοῦμαι βοτάνην ἣ διὰ
[1, 26]	καὶ αὐτὴ προμηθουμένη τοῖς λόγοις	ἐμαυτὴν	ἐξεδόμην, θεοῖς τὰ ἑξῆς ἐπιτρέψασα
[1, 25]	ὡς ἀνδρὶ συνθεμένη τότε πρῶτον	ἐμαυτὴν	ἐπέδωκα καὶ εἰς δεῦρο διετέλεσα
[1, 25]	καὶ εἰς δεῦρο διετέλεσα καθαρὰν	ἐμαυτὴν	καὶ ἀπὸ σῆς ὁμιλίας φυλάττουσα,
[1, 8]	ἀγχόνῃ προλήψομαι τὴν ὕβριν, καθαρὰν	ἐμαυτὴν	ὥσπερ φυλάττω καὶ μέχρι θανάτου
[1, 17]	τὴν Δημαινέτην ἐλθοῦσα κόσμει« ἔφη	σαυτήν·	ἁβρότερον ἔχουσαν ἥκειν προσήκει. Πάντα
[1, 25]	γίνου τῶν συμφορῶν βαρύτερος μηδέ,	τοσαύτην	ἔχων ἐκ τῶν παρελθόντων τὴν
[1, 28]	ὁ Κνήμων, σὺ μὲν λαβὼν	ταύτην	ἄγε εἰς τὸ σπήλαιον» πρὸς
[1, 19]	φίλων φαίνεσθαι διαπραττόμενον. Ἀλλὰ καὶ	ταύτην	αἰτῶ παρ´ ὑμῶν οὐ προῖκα
[1, 6]	τῇ λίμνῃ καὶ τροφὸν ἔσχε	ταύτην	καὶ πατρίδα τὴν λίμνην ἐνόμισεν·
[1, 19]	τοῦ πατρὸς ὑπαναχώρησιν, ἀδελφοῦ νεωτέρου	ταύτην	παρελέσθαι παρανομήσαντος, ἐφ´ ὑμᾶς καταφυγὼν
[1, 9]	ἔπειθε, τῇ τε ὥρᾳ τὸν	πρεσβύτην	ἐπαγομένη καὶ τἄλλα ὑπερθεραπεύουσα· δεινὴ
[1, 29]	οὐδὲ ἐν σπονδαῖς ἔσχε τὴν	τελευτήν,	ἀλλ´ ἢ περιεῖναι κρατοῦντας ἢ
[1, 26]	πόνων τε καὶ ἐλπίδων τὴν	τελευτήν.	Καὶ ἡ Χαρίκλεια περιβαλοῦσα τὸν
[1, 15]	ἱκέτευον ἀλλ´ ἐδίωκον; Ἠρνήσατο τὴν	πρώτην	ἀλλὰ προσηκόντως· ἀλλοτρίαν μὲν ἀλλ´
[1, 26]	τῷ ἡδεῖ τῆς ἐπαγγελίας κατεύνασε.	Πρώτην	γάρ, ὡς οἶμαι, πεῖραν οἱ
[1, 26]	πρὸς τὸ βούλημα συντρέχων τὴν	πρώτην	καὶ ζέουσαν φορὰν ἔστειλε καὶ
[1, 26]	ποτὲ τῶν ἡμετέρων, ἀρνητέον τὴν	πρώτην.	Καλὸν γάρ ποτε καὶ τὸ
[1, 15]	ἔρωτα, πολλαῖς γὰρ κατὰ τὴν	πρώτην	πεῖραν ἐναπεσβέσθη τὰ τῆς ἐπιθυμίας·
[1, 8]	ἕλος κατασχούσης καὶ νυκτὸς εἰς	πρώτην	φυλακὴν προελθούσης, τὴν ἐρημίαν τῶν
[1, 10]	ἐσκήπτετο καὶ οὐδὲ ἀπεκρίνατο τὴν	πρώτην.	Ὡς δὲ ἐνέκειτο καὶ τί
[1, 11]	μοιχόν. Εἰ γὰρ οὕτω βουληθείης«	ἔφην.	Καὶ μὴν βουλήσομαί γε« ἀπεκρίνατο
[1, 11]	τοῦ παρανομήματος γινώσκουσα μοιχᾶται; Παῦε«	ἔφην,	οὐ γὰρ ἔχω σοι πιστεύειν.
[1, 11]	τῆς ὀργῆς, ἀλλὰ νῦν γε«	ἔφην	ὦ πάτερ, εἰ καὶ μὴ
[1, 14]	Δημαινέτη τέθνηκεν. Ἀλλὰ σῴζοιο μὲν»	ἔφην	ὦ Χαρία, τί δὲ παρατρέχεις
[1, 3]	καὶ τραυματίαν ἐξεπλήττοντο· τοιοῦτος τὴν	μορφὴν	καὶ τοσοῦτος τὸ μέγεθος ἔκειτο
[1, 1]	ἀνθ´ ὅπλων ἐνίοις παρὰ τὴν	μάχην	γεγενημέναι· ὁ γὰρ πόλεμος ἐσχεδίαστο·
[1, 29]	τὸ παροξῦναι καὶ μόνον πρὸς	μάχην	ἤρκεσε (ταῦτα γὰρ ἡμῖν ἐλάττονος
[1, 29]	καὶ καταλαμβάνει ζέοντα πρὸς τὴν	μάχην	καὶ αὐτόν τε ἅμα τῷ
[1, 29]	τοῖς πολεμίοις ἀλλὰ διαδράσεσθαι τὴν	μάχην)	οὐδὲν φθεγξαμένην ἀλλ´ ὥσπερ θανάτῳ
[1, 30]	προθυμίᾳ καὶ ῥώμῃ πάσῃ τὴν	μάχην	ὑφισταμένων, τῶν δὲ τῷ πλήθει
[1, 30]	τόπον μένοντας ποιεῖσθαι δεήσει τὴν	μάχην	φράσας κλοπεύοντας περὶ τὸ νησίδιον
[1, 19]	ἡδονὴν χρείας ἀλλὰ τῆς εἰς	διαδοχὴν	σπορᾶς τήνδε ἐμαυτῷ γενέσθαι διεσκεψάμην.
[1, 26]	ἐπιτρέψασα καὶ δαίμονι τῷ τὴν	ἀρχὴν	λαχόντι τὸν ἡμέτερον ἐπιτροπεύειν ἔρωτα·
[1, 20]	πρὸς τὴν ἐξ ἀρχῆς ἀναφέρει	τύχην.	Ἔπειτα τὴν ψυχὴν ἀγαθήν τε
[1, 22]	κρατοῦντος εὐνῆς ἀξιοῦσθαι πᾶσαν εὐδαίμονα	τύχην	ὑπερβέβληκε, τό τε θεοῖς ἀνακειμένην
[1, 20]	ἀρχῆς ἀναφέρει τύχην. Ἔπειτα τὴν	ψυχὴν	ἀγαθήν τε καὶ σώφρονα στοχάζομαι·
[1, 9]	αὖθις κληρονόμον καὶ μετ´ ὀλίγον	ψυχὴν	ἑαυτῆς ἀποκαλοῦσα καὶ ἁπλῶς τὰ
[1, 14]	καὶ μεθ´ ἡμέραν, παιδίον γλυκύτατον,	ψυχὴν	ἑαυτῆς ὀνομάζουσα, ὥστε καὶ αἱ
[1, 29]	ἁλόντας ἀναγκαῖον) οὕτω τοῖς ἐχθίστοις	ψυχήν	τε ἅμα καὶ σῶμα τεθηγμένοι
[1, 9]	παντοίως λέγειν ἱκέτευον, μεγίστην ἡγούμενοι	παραψυχὴν	τὴν τῶν ὁμοίων ἀκοήν, ἄρχεται
[1, 16]	ἀποκείσεται· ἐγὼ δὲ τάχ´ ἂν	ἐπιβιῴην	τὴν πολεμίαν ἀμυνάμενος· ὡς πάλαι
[1, 16]	τῆς ἀμφοτέρους ὑμᾶς ἀδικούσης τιμωρίαν	λαβεῖν·	ἐπιδείξω γάρ σοι τήμερον ἅμα
[1, 19]	δοῦναι, βέλτιον παρὰ τοῦ κοινοῦ	λαβεῖν	ἡγοῦμαι· καὶ γὰρ εὔηθες τὴν
[1, 32]	ἅπασαν ἕκαστος εἰσεφέρετο σπουδὴν ζῶντα	λαβεῖν.	Ὁ δὲ ἀντεῖχεν ἐπὶ πλεῖστον,
[1, 19]	ἐφ´ ᾧ τε τιμωρίαν μὲν	λαβεῖν	τὴν τιμὴν δὲ ἀπολαβεῖν καὶ
[1, 19]	αὐτὸς τῶν ἄλλων τῆς λείας	μεταλαβεῖν.	Ἐπειδὴ γὰρ τὴν πάνδημον Ἀφροδίτην
[1, 19]	μὲν λαβεῖν τὴν τιμὴν δὲ	ἀπολαβεῖν	καὶ τοῦ ἄρχειν ὑμῶν παρ´
[1, 15]	καὶ ἔρωτι περιμανῆ τυγχάνουσαν ἔγνω	προλαβεῖν,	καὶ φθῆναι τῇ κατ´ ἐκείνης
[1, 19]	τὸν Κνήμωνα ὡς αὐτὸν μετεπέμπετο	ἄγειν	καὶ τοὺς φρουρουμένους ἐντειλάμενος. Ἐπεὶ
[1, 28]	μελήσει. Τὸν δὲ ὑπασπιστὴν ἱερεῖον	ἄγειν	προσέταττεν, ὡς ἂν θεοῖς ἐγχωρίοις
[1, 25]	λῃστὴν τοῦ ἐρωμένου πιστεύοις ἐπίπροσθεν	ἄγειν;	Τί οὖν ἐβούλετό σοι τὰ
[1, 15]	πάλαι γνωρίμην ἀπὸ τῆς τέχνης,	εἰσαγαγεῖν	με ὡς αὐτὸν νύκτωρ ἀνθ´
[1, 29]	ὁμοίων σὺν τάχει τὴν ἄμυναν	ἐπάγειν	παντάπασίν ἐστι τοῦ προσήκοντος ὑστερούντων.
[1, 17]	τι πέπρακται τούτων οὐκ ἔχω	λέγειν·	ἔφθην γὰρ δεῦρο, ὡς ὁρᾷς,
[1, 9]	δὲ οὐκ ἀνίεσαν ἀλλὰ παντοίως	λέγειν	ἱκέτευον, μεγίστην ἡγούμενοι παραψυχὴν τὴν
[1, 10]	σέ τε κἀμὲ περιύβρισεν αἰσχύνομαι	λέγειν,	λὰξ δὲ κατὰ τῆς γαστρὸς
[1, 2]	ὄπισθεν εἶχον ἑαυτοὺς οὔτε τι	λέγειν	οὔτε τι πράττειν ἀποθαρροῦντες. Κτύπου
[1, 12]	τότε μὲν ἐν δεσμοῖς εἶχε,	λέγειν	τι βουλομένῳ τῶν ὄντων καὶ
[1, 16]	αὐτῆς) ἔνδον εἶναι τότε με	λέγειν	τὸν μοιχὸν νομίσας, ὀργῆς ἀκατασχέτου
[1, 18]	ἐγχειρίζειν τε τὴν Χαρίκλειαν καὶ	λέγειν	ὦ Θύαμι, τήνδε σοι τὴν
[1, 13]	δὲ καὶ ἡ Δημαινέτη καὶ	περιαλγεῖν	ἐπ´ ἐμοὶ δῆθεν ἐπεδείκνυτο, τὸν
[1, 15]	καὶ τὸ μηδαμόθεν ἔτι προσδοκώμενον	ἀπαλγεῖν	παρασκευάζει τοὺς κάμνοντας. Νῦν δὲ
[1, 26]	δὲ καταδῦναι μᾶλλον ἢ τοιαύτην	ἐπιδεῖν	τῶν ἐπὶ σοὶ πόνων τε
[1, 8]	ἀντισπώσης ἀλλὰ μόνῳ τῷ λυποῦντι	σχολάζειν	ἐπιτρεπούσης. Πολλὰ δὴ οὖν ἀνοιμώξασα
[1, 8]	τῶν ὑμετέρων οὐκ ἄξιον ὑμῖν	θαυμάζειν,	τύχης τε γάρ μοι τῆς
[1, 21]	τίνες εἶεν ἢ ἐκ τίνων	φράζειν	ἐκέλευεν. Ἡ δὲ πολύν τινα
[1, 12]	τι βουλομένῳ τῶν ὄντων καὶ	φράζειν	οὐκ ἐπιτρέψας. ~Ἅμα δὲ τῇ
[1, 19]	ἐκκλησίαν ἀποφήνας καὶ τὰ λεχθησόμενα	φράζειν	τὸν Κνήμωνα καὶ τοῖς αἰχμαλώτοις
[1, 8]	δοκεῖς τὸ θεῖον· οὐ γὰρ	ὀνειδίζειν,	ἀλλὰ παρακαλεῖν χρεών, εὐχαῖς, οὐκ
[1, 21]	ἐπισείουσα λόγον τινὰ καὶ ἐννοίας	ἀθροίζειν	ἐῴκει· καὶ δή ποτε πρὸς
[1, 18]	τῶν ἀνακτόρων, τὴν θεὸν ὑπαντῶσαν	ἐγχειρίζειν	τε τὴν Χαρίκλειαν καὶ λέγειν
[1, 26]	καὶ συντίθεσθαι διαρρήδην καὶ καιρὸν	ὁρίζειν,	ταῦτα συμβάλλειν οὔτε ἐδυνάμην οὔτε
[1, 8]	Ὁ δὲ Κνήμωνα. Πόθεν δὲ	γνωρίζειν;	Ἀθηναῖον. Τύχῃ τίνι κεχρημένον; Παῦε»
[1, 12]	δᾷδας προσαπτούσης, ἐπὶ τὸν θάλαμον	ᾔειν.	Ἐπεὶ δὲ ἐπέστην, λύχνου τέ
[1, 12]	σωφροσύνης ἐρώμενος; καὶ ἅμα λέγων	ἐπῄειν	ὡς ἄμφω διαχειρισόμενος. Ἐκ δὲ
[1, 6]	πρὸς τὸ μὴ ἄν τι	παθεῖν	ἐξ ἐπιδρομῆς ἐμηχανήσαντο. Καὶ τὰ
[1, 16]	ἐλέγχων ἡσύχαζον. Ἀλλὰ τί δεῖ	ποιεῖν;	Ἡ δὲ τὸν κῆπον οἶσθα«
[1, 19]	τε πρώτους τῶν ὑφ´ αὑτὸν	ἥκειν	ἐκέλευε καὶ λάφυρα τὰ σκῦλα
[1, 17]	κόσμει« ἔφη σαυτήν· ἁβρότερον ἔχουσαν	ἥκειν	προσήκει. Πάντα σοι τὰ ἐπηγγελμένα
[1, 18]	Ἐπεὶ δὲ καὶ αὐτῶν ἐντὸς	ἥκειν	τῶν ἀνακτόρων, τὴν θεὸν ὑπαντῶσαν
[1, 7]	προσέταττεν εἰς τὴν ὑστεραίαν ἅπαντας	ἥκειν	ὡς αὐτὸν ἐπιστείλας, αὐτὸς δὲ
[1, 12]	πρὸς τὴν Δημαινέτην, ἄρτι παρεισδεδυκέναι·	προσήκειν	δὲ καὶ πρὸς ἄμυναν εὐτρεπίζεσθαι
[1, 19]	διάπρασις εἰς τὸ κοινὸν κατέθηκα·	προσήκειν	ἡγούμενος τὸν οὕτω δὴ καλῶς
[1, 12]	ὥσπερ τυφῶνι βληθείς, αὖος ἀπόπληκτος	εἱστήκειν·	τὴν Θίσβην περιέβλεπον οὐκ οἶδ´
[1, 21]	ἔχεις, ὦ κόρη, πρὸς τὸ	συνοικεῖν	ἡμῖν; διηρώτα· καὶ ἅμα τίνες
[1, 22]	ὀλίγον θεοῦ νεύοντος καὶ προφήτῃ,	συνοικεῖν	οὐ παντάπασιν ἔοικεν εἶναι τῆς
[1, 15]	εἴη τὸ ἐντεῦθεν Ἀρσινόην εἶναι	δοκεῖν	καὶ φοιτᾶν παρ´ αὐτὸν ὡς
[1, 8]	ἀνάπνευσις. Ἀλλὰ τίνα σε χρὴ	καλεῖν;	ἔφη ὁ Θεαγένης. Ὁ δὲ
[1, 8]	θεῖον· οὐ γὰρ ὀνειδίζειν, ἀλλὰ	παρακαλεῖν	χρεών, εὐχαῖς, οὐκ αἰτίαις ἐξιλεοῦται
[1, 22]	ἣν ἐπὶ σωτηρίοις ἤγομεν ἐπιθεμένων	ἀνελεῖν	τε διὰ τὰ χρήματα βουλευσαμένων,
[1, 13]	μετεῖναι κρίναντες οἱ μὲν λίθοις	βάλλειν	οἱ δὲ τῷ δημίῳ παραδιδόναι
[1, 1]	δὲ πλήθουσα· καὶ τοῦτο παρῆν	συμβάλλειν	καὶ τοῖς πόρρωθεν· τὸ γὰρ
[1, 26]	διαρρήδην καὶ καιρὸν ὁρίζειν, ταῦτα	συμβάλλειν	οὔτε ἐδυνάμην οὔτε ἐβουλόμην· εὐχόμην
[1, 11]	ἥπτετο. Θίσβη παιδισκάριον ἦν αὐτῇ	ψάλλειν	τε πρὸς κιθάραν ἐπιστάμενον καὶ
[1, 3]	πρόσωπον ἔστησαν καί τι καὶ	μέλλειν	ἐπιχειρεῖν ἐῴκεσαν, αὖθις ἡ παῖς
[1, 9]	μὲν ἄλλα τί δεῖ μηκύνοντα	ἐνοχλεῖν;	τὰς πείρας ἃς καθῆκε, τὰς
[1, 21]	ἱερωμένην λαμβάνοντος; Ἐπευφήμησαν ἅπαντες καὶ	γαμεῖν	ἐπ´ αἰσίοις ἐκέλευον. Ὁ δὲ
[1, 12]	τέ μοι τὰς χεῖρας καὶ	δεσμεῖν	ἐκέλευε, πολλὰ τῆς Δημαινέτης παροξυνούσης
[1, 17]	Ἀρίστιππον ἔνθα προείρητο καταλαμβάνει, καὶ	δεσμεῖν	ἐπιστάντα τὸν μοιχὸν ἤπειγεν· ὁ
[1, 32]	καὶ βολῆς ἐκτὸς ἐμπειρίᾳ τοῦ	νεῖν	ἀναδύντα χαλεπῶς τε πρὸς τὸ
[1, 13]	ἢ φόνῳ παιδὸς τὴν δίκην	λαμβάνειν.	Καὶ ἅμα ἐπεδάκρυεν· ἐπεκώκυε δὲ
[1, 2]	ἑαυτοῖς παρεκελεύοντο καὶ πορευθέντες ἐγγύθεν	λαμβάνειν	τὴν τῶν ἀληθῶν γνῶσιν. Ἀναλαβόντες
[1, 11]	τὰς ἀνοσίας παρ´ ἐμοῦ βούλεται	μανθάνειν.	Καὶ ἀποστραφεὶς ἐπὶ τὴν Δημαινέτην
[1, 11]	εἴην τὴν αἰτίαν τῶν πληγῶν	μανθάνειν.	Ὁ δὲ μᾶλλον παροξυνθεὶς ὢ
[1, 22]	ἢ βίᾳ τῶν δικαίων πειρᾶσθαι	τυγχάνειν,	ἄλλως τε καὶ διότι τὸ
[1, 10]	καὶ ἐπειρᾶτό τινος τῶν ἀθεμίτων	τυγχάνειν.	Ὡς δὲ παντοίως ἀντεῖχον καὶ
[1, 22]	εἰς ἐμὲ τείνει τῶν εἰρημένων,	ἐκβαίνειν	ἀναγκάζομαι τοὺς ἐμαυτῆς τε καὶ
[1, 5]	τοῦ σκάφους ἢ τῆς καλιᾶς	προβαίνειν	ἐπέτρεψε, καινόν τινα χειραγωγὸν αὐτῷ
[1, 25]	δυστυχεῖν μὲν οὐκ ἀρνοῦμαι, μὴ	σωφρονεῖν	δὲ οὐδὲν οὕτω βίαιον ὥστε
[1, 24]	δυνατὸν βλέπειν τε ἅμα καὶ	σωφρονεῖν	ἡγούμενος· ὁ δὲ Κνήμων, ἐπειδὴ
[1, 10]	δὴ τὰ εἰωθότα παραινοῦσαν καὶ	σωφρονεῖν	παρακελευομένην μηδὲ πρὸς ἑταίραις ἔχειν
[1, 8]	γάρ μοι τῆς αὐτῆς ἐοίκατε	κοινωνεῖν	καὶ ἅμα Ἕλληνας ὄντας οἰκτείρω
[1, 3]	καὶ τὸν νεανίαν ἐν δευτέροις	πράξειν	ἔμελλον. Κατὰ τοῦτο πλῆθος ἕτερον
[1, 4]	ξίφος ἐπιφέρουσα τοῖς στέρνοις ἑαυτὴν	ἀποσφάξειν	ἠπείλει εἰ μὴ ἀμφοτέρους ἄγοιεν.
[1, 4]	τοῖς νεύμασι, καὶ ἅμα συνεργὸν	ἕξειν	εἰς τὰ μέγιστα τὸν νεανίαν
[1, 12]	ἔσῃ σκέψαι. ~Ἐπεὶ δὲ οὕτως	ἕξειν	ὑπεσχόμην, τότε μὲν ἀπιοῦσα ᾤχετο.
[1, 17]	τὸν πατέρα σοι κατὰ ζήτησιν	ἥξειν·	τοῦτο γὰρ ἐπηγγέλλετο» ~Ταῦτά μοι
[1, 14]	οἷον ἐγκεῖσθαι τῇ καρδίᾳ κέντρον	ἀγνοεῖν	τὰς ἄλλας ἔλεγεν. ~Εἰ δέ
[1, 15]	λογιστέον· ἕτοιμος δέ, εἰ κελεύεις,	ἐπινοεῖν	τινὰ τῶν παρόντων λύσιν. Ἡ
[1, 24]	ὄψιν τῆς κόρης οὐ δυνατὸν	βλέπειν	τε ἅμα καὶ σωφρονεῖν ἡγούμενος·
[1, 21]	ἀδελφῷ τῷ ἐμῷ Θεαγένει τούτῳ·	πρέπειν	γὰρ οἶμαι γυναικὶ μὲν σιγὴν
[1, 29]	γὰρ εἰς μέσους ἔλεγε Συστρατιῶται,	προτρέπειν	μὲν ὑμᾶς οὐκ οἶδ´ ὅτι
[1, 12]	τὸν θάλαμον ἐν κύκλῳ περιεσκόπουν,	εἰπεῖν	τι διαπορῶν, πρᾶξαι ἀμηχανῶν. Ἐκπίπτει
[1, 22]	περὶ θανάτου δεδιότες περὶ γάμου	σκοπεῖν	ἐπετράπημεν, ὃν οὐ βούλομαι κατ´
[1, 5]	ἰχθύσι πρὸς ἥλιον ὀπτωμένοις ἐκτρέφει.	Ἕρπειν	δὲ ὀρεγόμενον εἰ αἴσθοιτο, ἱμάντα
[1, 19]	λάφυρα τὰ σκῦλα σεμνότερον ὀνομάζων	φέρειν	εἰς μέσους ἐπέταττε, καὶ τὸν
[1, 31]	οὐ γὰρ πλείονας οἷά τε	φέρειν	τὰ λιμναῖα σκάφη ἀπὸ μόνου
[1, 2]	τραύμασι μὲν κατῄκιστο καὶ μικρὸν	ἀναφέρειν	ὥσπερ ἐκ βαθέος ὕπνου τοῦ
[1, 8]	ἐπεισόδιον ὑμῖν τῶν ὑμετέρων τἀμὰ	ἐπεισφέρειν	κακά· καὶ ἅμα οὐδ´ ἂν
[1, 30]	κἂν ἀπογνῷ τὴν ἑαυτοῦ σωτηρίαν,	προαναιρεῖν	ἅπαν τὸ φίλον εἴωθεν, ἤτοι
[1, 15]	ὑποδέχεται αὐτὸν ἡ μεῖραξ καὶ	συναπαίρειν	ἐπαγγελλομένη παρ´ ἑαυτῇ κατέχει κρυπτόμενον
[1, 3]	ἔστησαν καί τι καὶ μέλλειν	ἐπιχειρεῖν	ἐῴκεσαν, αὖθις ἡ παῖς ἀνένευσε,
[1, 22]	ἀγῶνας καὶ τὴν πάνδημον εὐωχίαν	ἐπαρκέσειν	ἔμελλε· καὶ ἀνηγόμεθα, τῶν μὲν
[1, 13]	τὸ ξίφος τῶν τούτου χειρῶν	ἐκπεσεῖν	παρασκευάσασα, καταπέφευγα πρὸς ὑμᾶς καὶ
[1, 16]	τὸ τήμερον· ὑπεσχόμην γὰρ αὐτῷ	συγκαθευδήσειν·	ἥξει δὲ πρότερος, ἐγὼ δέ,
[1, 19]	ὅσοι τῇ ῥώμῃ τοῦ σώματος	ὠφελήσειν	ἔμελλον, τοὺς δὲ ἀσθενεστέρους ἀπεμπολῶν,
[1, 29]	εἰς ἑσπέραν ἅμα τῷ Θεαγένει	φοιτήσειν	κατεπαγγειλάμενος (οὐ γὰρ ἐπιτρέψειν αὐτῷ
[1, 15]	ἢ καὶ αὐτὴ παρ´ ἐκεῖνον	φοιτήσειν	ὅπου ποτ´ ἂν ᾖ γῆς
[1, 15]	αἰσχύνομαι· συντεύξεσθαί ποτε ὑπελθόντι καὶ	ἀπολαύσειν,	ἢ καὶ αὐτὴ παρ´ ἐκεῖνον
[1, 17]	σε προσδοκᾶν τήν τε κάθοδον	ἐπινεύσειν	τὸν δῆμον καὶ τὸν πατέρα
[1, 26]	ἐρῶντες τὴν ὑπόσχεσιν νομίζουσι, καὶ	κρατεῖν	ἀπὸ τῆς ἐπαγγελίας ἡγούμενοι πραότερον
[1, 4]	λῃστρικὸν ἦθος οἶδεν ὑποτάττειν καὶ	κρατεῖν	καὶ τῶν αὐχμηροτέρων δύναται. ~Παραμείψαντες
[1, 2]	δὲ ἄλλως οὐδὲ μετὰ θάνατον	ἀποστατεῖν	ἡμῶν, ἀλλὰ φάσμα τὸ σὸν
[1, 25]	μὲν γὰρ ἀδελφόν με σαυτῆς	ἀναπλάττειν	σοφὸν εἰς ὑπερβολὴν καὶ πόρρω
[1, 7]	τὴν κόρην ἀνύβριστον ἀπὸ πάντων	διαφυλάττειν.	Αὐτὸς δὲ καμάτῳ τε τῆς
[1, 2]	οὔτε τι λέγειν οὔτε τι	πράττειν	ἀποθαρροῦντες. Κτύπου δὲ περιηχήσαντος καὶ
[1, 9]	τάχιστα εἰσῆλθεν, ὅλον ὑπεποιεῖτο καὶ	πράττειν	ὅτι βούλοιτο ἔπειθε, τῇ τε
[1, 23]	μὲν ἄλλοι πάντες ἐπῄνουν καὶ	πράττειν	οὕτως ἐκέλευόν τε καὶ ἑτοίμως
[1, 19]	ἱκέτευον εἴ τι δύναται αὐτοῖς	συμπράττειν·	ὁ δὲ ἐπηγγέλλετο καὶ θυμὸν
[1, 4]	ὄψις καὶ λῃστρικὸν ἦθος οἶδεν	ὑποτάττειν	καὶ κρατεῖν καὶ τῶν αὐχμηροτέρων
[1, 9]	γάμους, ἐπὶ μόνῳ μοι παιδὶ	σαλεύειν	ἐπιμεμφόμενος, καὶ τοῖς οἴκοις ἐπεισάγει
[1, 4]	δόξης οὐκ ἐκτὸς τὸ γινόμενον·	δουλεύειν	ὁ ἄρχων ἐφαίνετο καὶ ὑπηρετεῖσθαι
[1, 19]	τὰς δὲ ἐλάττους καὶ ἃς	δουλεύειν	οὐχ ἡ αἰχμαλωσία μᾶλλον ἀλλὰ
[1, 26]	ἐπάγοντα. ~Τὸ δὲ ἑτοίμως οὕτως	ἐπινεύειν	τὸν γάμον καὶ συντίθεσθαι διαρρήδην
[1, 21]	γινόμενον, τὸ παρ´ ἀμφοτέρων βούλημα	συννεύειν	ἀναγκαῖον. Καὶ ἀποστρέψας τὸν λόγον
[1, 2]	τὸ φιλούμενον καὶ ὁρᾶν καὶ	συννεύειν	τὸ φρόνημα καταναγκάζει. ~Ὡς δὲ
[1, 26]	τὴν ἀρχὴν λαχόντι τὸν ἡμέτερον	ἐπιτροπεύειν	ἔρωτα· πολλὰ μία ἡμέρα καὶ
[1, 10]	πανηγύρει καὶ πότῳ πανδήμῳ καὶ	διανυκτερεύειν	ἔμελλεν, ἡ δὲ ἐπιγίνεταί μοι
[1, 22]	ὄντες, νόμου τοὺς τοιούτους καλοῦντος	ἱερατεύειν,	ἐγὼ μὲν Ἀρτέμιδος Ἀπόλλωνος δὲ
[1, 11]	ἔφην, οὐ γὰρ ἔχω σοι	πιστεύειν.	Καὶ μήν, εἴ σοι δόξειεν,
[1, 10]	ἠγάπησα (καὶ μάρτυρες οἱ θεοί)	κύειν	με πρός τινων αἰσθόμενος, ὃ
[1, 15]	Νῦν δὲ ὁρᾶν φαντάζομαι, παρόντος	ἀκούειν	ἀπατῶμαι, ὀνειδίζοντα τὴν ἄδικον ἐπιβουλὴν
[1, 27]	οὐ καιρὸς» ἔφη τὸ παρὸν	ἀκούειν·	δέος γὰρ προληφθῆναι τοὺς λόγους
[1, 19]	ὁ δὲ ἐπηγγέλλετο καὶ θυμὸν	ἔχειν	ἀγαθὸν προὔτρεπεν, οὐ παντάπασι βάρβαρον
[1, 23]	οὕτως ἐκέλευόν τε καὶ ἑτοίμως	ἔχειν	ἐβόων, ἐπῄνει δὲ καὶ ὁ
[1, 3]	ἑκάστοις, ἐκφοροῦντες. Ἐπεὶ δὲ ἅλις	ἔχειν	ἐδόκει (καὶ τοσαῦτα ἦν ὡς
[1, 29]	ἡμῖν ἐλάττονος λόγου καὶ τοσαῦτα	ἔχειν	ἔξεσται ὅσα καὶ νικᾶν περιγίνεται)
[1, 10]	τί τοῦτο πυνθανομένῳ μαλακῶς τε	ἔχειν	ἐσκήπτετο καὶ οὐδὲ ἀπεκρίνατο τὴν
[1, 19]	ἤθη τὸν λῄσταρχον ἐγγυώμενος, ἀλλ´	ἔχειν	τι καὶ ἥμερον γένος τε
[1, 10]	σωφρονεῖν παρακελευομένην μηδὲ πρὸς ἑταίραις	ἔχειν	τὸν νοῦν καὶ μέθαις (οὐ
[1, 10]	κατὰ τῆς γαστρὸς ἐναλάμενος οὕτως	ἔχειν	ὡς ὁρᾷς διέθηκε. ~Ταῦτα ὡς
[1, 16]	ἀνελόμενος τὸ ἐγχειρίδιον, ἐμοῦ πολλὰ	κατέχειν	πειρωμένης καὶ ὡς οὐδὲν εἴη
[1, 19]	τῶν μὲν ἔργων τὸ πλεῖστον	μετέχειν	τῶν δὲ ποριζομένων τὸ ἴσον.
[1, 19]	τιμὴν δὲ ἀπολαβεῖν καὶ τοῦ	ἄρχειν	ὑμῶν παρ´ ὑμῶν ἀξιωθεὶς εἰς
[1, 33]	νεώτερος αὐτὸς ὤν, τὸν προγενέστερον	ἐξάρχειν	λῃστρικοῦ πυνθανόμενος, δεδιὼς μὴ καιροῦ
[1, 17]	μεταστῆναι δωμάτιον καὶ σχολὴν αὐτῇ	παρασχεῖν·	ἐρυθριᾶν γὰρ ἔφη τὸ μειράκιον
[1, 30]	ἄλλος ἐγκρατὴς ἔσται Χαρικλείας, μικρὸν	ἐπισχεῖν	τοὺς σὺν αὐτῷ κελεύσας καὶ
[1, 30]	ἀγαπητῶς γὰρ ἂν καὶ οὕτως	ἀντισχεῖν	πρὸς τὸ πλῆθος τῶν πολεμίων,
[1, 25]	ἐμὲ〉 μεταβαλλομένην εὑρήσεις. Ἐγὼ γὰρ	δυστυχεῖν	μὲν οὐκ ἀρνοῦμαι, μὴ σωφρονεῖν
[1, 29]	Θεαγένει φοιτήσειν κατεπαγγειλάμενος (οὐ γὰρ	ἐπιτρέψειν	αὐτῷ συμπλακῆναι τοῖς πολεμίοις ἀλλὰ
[1, 30]	τὸν ὑπασπιστὴν περιεσκόπει καὶ ὀνομαστὶ	Θέρμουθιν	ἀνεκάλει πολλάκις· ὡς δὲ ἦν
[1, 30]	πολεμίων, αὐτός, δῆθεν ὡς τὸν	Θέρμουθιν	ἐπιζητήσων καὶ τοῖς ἑστίοις θεοῖς
[1, 31]	πολεμίων ἐγγύθεν ὁρωμένων, τόν τε	Θέρμουθιν	ἥκοντα καὶ τὸ ἱερεῖον μεταχειριζόμενον.
[1, 11]	δὲ καὶ αὖθις ἀνῆκε καὶ	πάλιν	καὶ τοῦ λοιποῦ συνεχῶς ἐφοίτα.
[1, 17]	συλλαβόμενος ἦγεν ὡς ἐπὶ τὴν	πόλιν.	Ἡ δὲ πάντα ἅμα τὰ
[1, 18]	τὴν Μέμφιν μὲν τὴν ἑαυτοῦ	πόλιν	καὶ τὸν νεὼν τῆς Ἴσιδος
[1, 21]	καὶ δή ποτε πρὸς τὸν	Θύαμιν	ἀντωπήσασα καὶ πλέον ἢ πρότερον
[1, 33]	ἐφόδου κατέστησαν ἡγεμόνες, τὸν δὲ	Θύαμιν	ἐζώγρουν κατὰ τοιάνδε τινὰ αἰτίαν.
[1, 25]	εἰς ὑπερβολὴν καὶ πόρρω τὸν	Θύαμιν	ζηλοτυπίας τῆς ἐφ´ ἡμῖν ἀπάγον
[1, 27]	Καὶ παραλαβὼν ἄμφω παρὰ τὸν	Θύαμιν	ἦγε. Καὶ κράνος τι διασμῶντα
[1, 32]	ἐπιδίωξιν φροντίσαντος. Ἤδη γὰρ τὸν	Θύαμιν	ᾑρήκεσαν καὶ νίκην ὁλόκληρον τὴν
[1, 29]	ζόφῳ παραδεδωκώς, ἀπέτρεχεν ὡς τὸν	Θύαμιν	καὶ καταλαμβάνει ζέοντα πρὸς τὴν
[1, 33]	μὲν γὰρ ὄντες τῶν τὸν	Θύαμιν	καὶ τοὺς σὺν αὐτῷ κατὰ
[1, 33]	πολλοῖς αἰσθανόμενος ὡς ἀνῃρηκὼς τὸν	Θύαμιν	οὐ φαινόμενον, χρήματα πάμπολλα καὶ
[1, 33]	προφητείας παρὰ τὸ πάτριον τὸν	Θύαμιν	παρελόμενος νεώτερος αὐτὸς ὤν, τὸν
[1, 2]	θεόν τινα ἔλεγον, καὶ θεὸν	Ἄρτεμιν	ἢ τὴν ἐγχώριον Ἶσιν, οἱ
[1, 26]	χρόνος οὔτε ἀγχιστείας θεσμὸς ἐνέχυρον	ἡμῖν	ἀκριβὲς τῆς πίστεως αὐτοῦ τῆς
[1, 25]	τὸν Θύαμιν ζηλοτυπίας τῆς ἐφ´	ἡμῖν	ἀπάγον καὶ συνεῖναι ἡμᾶς ἀλλήλοις
[1, 19]	δὲ ἁλισκομένων τοὺς μὲν ἄνδρας	ἡμῖν	αὐτοῖς ἐγκαταλέγων, ὅσοι τῇ ῥώμῃ
[1, 21]	ὦ κόρη, πρὸς τὸ συνοικεῖν	ἡμῖν;	διηρώτα· καὶ ἅμα τίνες εἶεν
[1, 29]	πρὸς μάχην ἤρκεσε (ταῦτα γὰρ	ἡμῖν	ἐλάττονος λόγου καὶ τοσαῦτα ἔχειν
[1, 28]	ἔλεγεν οὗ καὶ τὰ κειμήλια	ἡμῖν	ἐν ἀσφαλεῖ τεθησαύρισται, καὶ καθείς,
[1, 28]	ὡς ἡμᾶς· ὁ δὲ πόλεμος	ἡμῖν	μελήσει. Τὸν δὲ ὑπασπιστὴν ἱερεῖον
[1, 3]	φησίν οὐκ ἐν δίκῃ παρενοχλεῖτε	ἡμῖν·	οἱ μὲν γὰρ πλεῖστοι χερσὶ
[1, 22]	πολὺν ἑωράκατε φόνον, τῶν ναυτῶν	ἡμῖν	παρὰ τὴν εὐωχίαν ἣν ἐπὶ
[1, 25]	διωσαμένη, τὸν δὲ ἐξ ἀρχῆς	ἡμῖν	συγκείμενόν τε καὶ ἐνώμοτον ἐπὶ
[1, 8]	νυκτὸς ὕπνου καὶ ταῦτα δεομένοις	ὑμῖν	ἀπὸ πολλῶν τῶν πόνων καὶ
[1, 20]	~Ἐγὼ δὲ καὶ τὰς αἰτίας	ὑμῖν	ἀπολογίσασθαι βούλομαι. Πρῶτον μὲν εὐγενὴς
[1, 13]	τοὺς νόμους ἐξόν, οὐ βουληθείς,	ὑμῖν	δὲ τὸ πᾶν καταλιπών, νόμῳ
[1, 8]	μέλει τῶν ὑμετέρων οὐκ ἄξιον	ὑμῖν	θαυμάζειν, τύχης τε γάρ μοι
[1, 21]	Ὁ δὲ ἀναλαβὼν τὸν λόγον	ὑμῖν	μὲν ἔχω τὴν χάριν» ἔφη,
[1, 14]	ἂν« ἔφη ὁ Κνήμων, ἐπειδήπερ	ὑμῖν	οὕτω φίλον· Ἐγὼ μὲν ὡς
[1, 14]	πολὺ προέβη τῆς νυκτὸς καὶ	ὑμῖν	πολλῆς δεῖ τῆς ἀναπαύσεως. Καὶ
[1, 8]	ἐν καιρῷ γένοιτ´ ἂν ἐπεισόδιον	ὑμῖν	τῶν ὑμετέρων τἀμὰ ἐπεισφέρειν κακά·
[1, 3]	τῶν ζώντων ἐστέ, λῃστρικὸς μὲν	ὑμῖν	ὡς ἔοικεν ὁ βίος, εἰς
[1, 13]	δῆμον ἦγε, καὶ τῆς κεφαλῆς	κόνιν	καταχεάμενος οὐκ ἐπὶ τοιαύταις μὲν
[1, 11]	τε ἔπαιε καὶ παῖδας προσκαλεσάμενος	μάστιξιν	ᾐκίζετο, μηδὲ τὸ κοινὸν δὴ
[1, 32]	ἀπονηξάμενον καὶ ταῦτα οὐδενὸς τὴν	ἐπιδίωξιν	φροντίσαντος. Ἤδη γὰρ τὸν Θύαμιν
[1, 19]	παρ´ ὑμῶν οὐ προῖκα τὴν	χάριν	ἀλλ´ ἀντιδοὺς τὸ μηδὲν αὐτὸς
[1, 21]	λόγον ὑμῖν μὲν ἔχω τὴν	χάριν»	ἔφη, εἰκότα δ´ ἂν ποιοῖμεν
[1, 8]	ἐγὼ μὲν ἀγχόνῃ προλήψομαι τὴν	ὕβριν,	καθαρὰν ἐμαυτὴν ὥσπερ φυλάττω καὶ
[1, 8]	ἧκεν, οὐ πολλῶν ἐδεήθη πρὸς	ἴασιν	ἡμερῶν ᾗ λέγω ταύτῃ βοτάνῃ
[1, 11]	τότε παντοίως ἐφείλκετο βλέμμασι νεύμασι	συνθήμασιν·	ἐγὼ δὲ ὁ μάταιος ἀθρόον
[1, 9]	ἑκάστῳ ῥήματι καὶ ἐπιδακρύουσα τοῖς	φιλήμασιν·	οἷς ἅπασιν ὁ πατήρ μου
[1, 22]	περισωθέντες λείψανον, ἓν μόνον ἐν	δυστυχήμασιν	εὐπραγοῦντες ὅτι θεῶν τις εἰς
[1, 3]	δὲ τοῦ νεανίου πρὸς τοῖς	τραύμασιν	οὖσαν καὶ ὡς ἴδιον τὸ
[1, 2]	τὴν κόρην ἔτι πρὸς τοῖς	τραύμασιν	οὖσαν τοῦ νεανίου καταλαμβάνουσι· καὶ
[1, 1]	ἐκαινοτόμει καὶ βέλεσι κεχρῆσθαι τοῖς	ἐκπώμασιν	ἐδίδασκεν. Ἔκειντο δὲ ὁ μὲν
[1, 9]	καὶ ἐπιδακρύουσα τοῖς φιλήμασιν· οἷς	ἅπασιν	ὁ πατήρ μου σαγηνευθεὶς ὅλην
[1, 22]	νεύοντος καὶ προφήτῃ, συνοικεῖν οὐ	παντάπασιν	ἔοικεν εἶναι τῆς ἐκ τοῦ
[1, 29]	σὺν τάχει τὴν ἄμυναν ἐπάγειν	παντάπασίν	ἐστι τοῦ προσήκοντος ὑστερούντων. Εἰδότες
[1, 14]	διέδρα τὸν πρὸς ἀξίαν. Οὐ	παντάπασιν»	ἔφη ὁ Χαρίας ἐκλέλοιπεν ἡμᾶς
[1, 21]	σιγὴν ἀνδρὶ δὲ ἀπόκρισιν ἐν	ἀνδράσιν·	~ἐπειδὴ δὲ κἀμοὶ λόγου μεταδεδώκατε
[1, 33]	πάμπολλα καὶ βοσκήματα τοῖς ζῶντα	προσκομίσασιν	εἰς τὰς κώμας τὰς λῃστρικὰς
[1, 18]	οἱ ξένοι, τὰ μὲν ἐκείνου	πρόφασιν,	μνήμῃ δὲ τῶν ἰδίων ἕκαστος.
[1, 9]	μητρῴαν ἐπιδείκνυται περὶ ἐμὲ θαυμάζων	διάθεσιν.	Ἐπεὶ δὲ ἰταμώτερον προσῄει καὶ
[1, 23]	ὥραν ἀπέραντον χρόνου μῆκος εἰς	ὑπέρθεσιν	ἡγούμενος, ὑπὸ δὲ τῶν λόγων
[1, 33]	τῶν ἀλλοτρίων ἐστέρηντο καὶ τὴν	ἀφαίρεσιν	τῶν σκύλων ὡς ἰδίων περιαλγήσαντες,
[1, 22]	αὐτὴν ὁλκάδα συνεισβάντων τῶν δὲ	σκάφεσιν	ἰδίοις χρωμένων. Ἐπεὶ δὲ τὸ
[1, 7]	καὶ τὴν λείαν ἐνετίθεντο τοῖς	σκάφεσιν,	ὁ δὲ πολὺς τῶν κατὰ
[1, 10]	καὶ πρὸς πᾶσαν θεραπείαν καὶ	ὑπόσχεσιν	καὶ ἀπειλὴν ἀπεμαχόμην, βαρύ τι
[1, 26]	πεῖραν οἱ ἀγροικότερον ἐρῶντες τὴν	ὑπόσχεσιν	νομίζουσι, καὶ κρατεῖν ἀπὸ τῆς
[1, 11]	οὐκ ἄωρον. Τοῦτο ἐπ´ ἐμὲ	καθίησιν	ἐρᾶν μου δῆθεν προστάξασα, καὶ
[1, 7]	τῆς ἀνδραγαθίας εὐφημοῦντες ἐπὶ τὴν	οἴκησιν	αὐτοῦ παρέπεμπον· ἡ δὲ νησίον
[1, 18]	ἀπειρηκὼς ἕλκει πρὸς τὴν ἑαυτοῦ	βούλησιν	τὴν ἐπίλυσιν· τὸ μὲν γὰρ
[1, 3]	πρὸς τὸ ἴσον βάρος τὴν	νέμησιν	ποιούμενοι. Τὰ δὲ περὶ τὴν
[1, 18]	περιστροφῆς ἐπὶ τὴν τοῦ θεοῦ	πρόσρησιν	κινούμενοι, εἴτε ὑπὸ θερμότητος ἅμα
[1, 19]	ἱερωσύνης μετὰ τὴν τοῦ πατρὸς	ὑπαναχώρησιν,	ἀδελφοῦ νεωτέρου ταύτην παρελέσθαι παρανομήσαντος,
[1, 17]	καὶ τὸν πατέρα σοι κατὰ	ζήτησιν	ἥξειν· τοῦτο γὰρ ἐπηγγέλλετο» ~Ταῦτά
[1, 14]	ὦ Κνήμων, εὐαγγέλιά σοι κομίζω»	φησίν·	ἔχεις παρὰ τῆς πολεμίας τὴν
[1, 16]	Εἰ γὰρ ταῦτα οὕτως ἐπιδείξειας«	φησὶν	ὁ Ἀρίστιππος· σοὶ μὲν ἐλευθερίας
[1, 3]	μὲν εἴδωλα τῶν κειμένων ἐστέ,	φησίν	οὐκ ἐν δίκῃ παρενοχλεῖτε ἡμῖν·
[1, 30]	ὄναρ γίνεται καθ´ ὃ τὴν	Ἶσιν	ἑώρα καὶ τὸν νεὼν ἅπαντα
[1, 2]	θεὸν Ἄρτεμιν ἢ τὴν ἐγχώριον	Ἶσιν,	οἱ δὲ ἱέρειαν ὑπό του
[1, 13]	καταχεάμενος οὐκ ἐπὶ τοιαύταις μὲν	ἐλπίσιν	ὦ Ἀθηναῖοι τόνδε ἀνέτρεφον» ἔλεγεν,
[1, 14]	ὡς εἶχον εὐθὺς μετὰ τὴν	κρίσιν	εἰς τὸν Πειραιᾶ κατέβην καὶ
[1, 21]	γυναικὶ μὲν σιγὴν ἀνδρὶ δὲ	ἀπόκρισιν	ἐν ἀνδράσιν· ~ἐπειδὴ δὲ κἀμοὶ
[1, 7]	αὐτὸς δὲ σὺν ὀλίγοις τοῖς	εἰωθόσιν	ὑπολειφθεὶς καὶ δείπνου πρὸς βραχὺ
[1, 2]	ἀποδείξαντες ὥρμησαν. ~Ἤδη δὲ αὐτοῖς	κεκινηκόσιν	ἄποθεν μικρὸν τῆς τε νεὼς
[1, 4]	καὶ ὑπηρετεῖσθαι ὁ κρατῶν τοῖς	ἑαλωκόσιν	ᾑρεῖτο. Οὕτως εὐγενείας ἔμφασις καὶ
[1, 1]	τῇ γῇ τῶν κειμένων ἐν	χερσὶν	ἀνθ´ ὅπλων ἐνίοις παρὰ τὴν
[1, 22]	παρθένων νόμους καὶ πρὸς τὴν	πεῦσιν	τοῦ κρατοῦντος ἀποκρίνασθαι, περὶ γάμου
[1, 15]	κελεύεις, ἐπινοεῖν τινὰ τῶν παρόντων	λύσιν.	Ἡ δὲ καὶ τίς ἂν
[1, 15]	Ἀλλ´ ὦ γλυκεῖα Θίσβη τίνα	λύσιν	ὠνόμαζες; Ῥᾳδίαν ὦ δέσποινα« ἔφη·
[1, 18]	τὸν ὕπνον ἀποσεσύλητο καὶ τὴν	ἐπίλυσιν	διαπορῶν ἐπηγρύπνει τοῖς φροντίσμασι. Καθ´
[1, 18]	πρὸς τὴν ἑαυτοῦ βούλησιν τὴν	ἐπίλυσιν·	τὸ μὲν γὰρ ἕξεις καὶ
[1, 26]	ἀπὸ τῆς ἐπαγγελίας ἡγούμενοι πραότερον	διάγουσιν	ἐπὶ τῶν ἐλπίδων σαλεύοντες. Ἃ
[1, 18]	Καθ´ ὃν γὰρ καιρὸν ἀλεκτρυόνες	ᾄδουσιν,	εἴτε (ὡς λόγος) αἰσθήσει φυσικῇ
[1, 17]	ἥρωσιν οἱ πολέμαρχοι τὸ πάτριον	ἐναγίζουσιν)	ἐνταῦθα ἀθρόον τοῦ πρεσβύτου σπαράξασα
[1, 17]	τῶν προσδοκηθέντων, τὴν ἐπὶ τοῖς	μέλλουσιν	ἀτιμίαν, τὴν ἐκ τῶν νόμων
[1, 3]	λεγομένων ἔχοντες τοὺς μὲν αὐτοῦ	καταλείπουσιν,	ἰσχυρὰν αὐτοῖς φυλακὴν τὴν ἀσθένειαν
[1, 10]	Ἀθηναῖοι διὰ γῆς τῇ Ἀθηνᾷ	πέμπουσιν,	ἐτύγχανον μὲν ἐφηβεύων, ᾄσας δὲ
[1, 5]	γυναῖκες ἐριθεύουσιν, ἐπ´ αὐτοῦ δὲ	ἀποτίκτουσιν.	Εἰ δὲ γένοιτο παιδίον, τὰ
[1, 5]	αὐτοῦ μὲν αὐτοῖς αἱ γυναῖκες	ἐριθεύουσιν,	ἐπ´ αὐτοῦ δὲ ἀποτίκτουσιν. Εἰ
[1, 25]	καὶ πλάνην τῷ ὄντι τοῖς	ἀκούουσιν	ἐπάγοντα. ~Τὸ δὲ ἑτοίμως οὕτως
[1, 31]	παρ´ ἡμῶν νυμφικὰ δῶρα» σὺν	δάκρυσιν	εἰπών, ἐπί τε τὰ σκάφη
[1, 26]	φιλήσασα καὶ διάβροχον ποιήσασα τοῖς	δάκρυσιν	ὡς ἥδιστα» ἔφη δέχομαί σου
[1, 28]	σηραγγοῦται ἀλλὰ τέχνης λῃστρικῆς τὴν	φύσιν	μιμησαμένης, καὶ χειρῶν Αἰγυπτίων ὄρυγμα
[1, 32]	νίκην ὁλόκληρον τὴν ἑνὸς ἀνδρὸς	ἅλωσιν	ἡγοῦντο· καὶ τοσούτοις τοῖς φιλίοις
[1, 2]	ἐγγύθεν λαμβάνειν τὴν τῶν ἀληθῶν	γνῶσιν.	Ἀναλαβόντες οὖν ἑαυτοὺς καταθέουσι καὶ
[1, 6]	καὶ σφίσι μὲν διὰ τὴν	γνῶσιν	ῥᾴστους τοῖς δ´ ἄλλοις ἀπόρους
[1, 17]	Ἀκαδημίᾳ (πάντως γινώσκεις, ἔνθα τοῖς	ἥρωσιν	οἱ πολέμαρχοι τὸ πάτριον ἐναγίζουσιν)
[1, 18]	τὸ δηλούμενον ὅ τι ποτέ	ἐστιν	ἀναστρέφων. Ἤδη δὲ ἀπειρηκὼς ἕλκει
[1, 1]	τὸ γεγονὸς ὅ τι ποτέ	ἐστιν	ἀποροῦντες εἰς τὸ κέρδος ἔβλεπον
[1, 23]	καὶ τὸν γάμον κατὰ τὴν	Μέμφιν	ἔσεσθαι καταπιστεύων· καὶ διαλύει μὲν
[1, 18]	θεῖον ἔρχεται τοιόνδε. Κατὰ τὴν	Μέμφιν	μὲν τὴν ἑαυτοῦ πόλιν καὶ
[1, 22]	σύμβολα. Βέλτιον μὲν γὰρ εἰς	Μέμφιν,	ὅταν καὶ τὴν τιμὴν ἀνακτήσῃ
[1, 33]	ἀδελφὸς ἦν αὐτῷ κατὰ τὴν	Μέμφιν.	Οὗτος ἐπιβουλῇ τὴν ἱερωσύνην τῆς
[1, 24]	τὴν ὁρμὴν ὡς ἐπὶ τὴν	Μέμφιν	ποιησομένους. Τοῖς δὲ Ἕλλησι τὴν
[1, 22]	πρότερον, ἐν σοὶ καταλείπω τὴν	σκέψιν·	μόνον τελεσθείη μοι τὰ πάτρια
[1, 3]	ἰδοῦσα τὴν χροιὰν καὶ τὴν	ὄψιν	αὐχμηρούς, εἰ μὲν εἴδωλα τῶν
[1, 11]	πρὸς κιθάραν ἐπιστάμενον καὶ τὴν	ὄψιν	οὐκ ἄωρον. Τοῦτο ἐπ´ ἐμὲ
[1, 30]	τὰ ἐναντία τῶν προτέρων τὴν	ὄψιν	συνέβαλλεν, ὡς ἔχων οὐχ ἕξει
[1, 24]	Θύαμις ἐκ τούτων παρῃτεῖτο τὴν	ὄψιν	τῆς κόρης οὐ δυνατὸν βλέπειν
[1, 18]	διαπορῶν ἐπηγρύπνει τοῖς φροντίσμασι. Καθ´	ὃν	γὰρ καιρὸν ἀλεκτρυόνες ᾄδουσιν, εἴτε
[1, 10]	νεανίας, ὁ κοινὸς ἡμῶν παῖς	ὃν	ἐγὼ πλέον καὶ σοῦ πολλάκις
[1, 14]	ἐσχατιὰν ἑαυτὸν ἀπῴκισε κἀκεῖ διῆγεν,	ὃν	θυμὸν κατέδων, τοῦτο δὴ τὸ
[1, 22]	δεδιότες περὶ γάμου σκοπεῖν ἐπετράπημεν,	ὃν	οὐ βούλομαι κατ´ οὐδένα τρόπον
[1, 13]	τὸν θόρυβον καὶ τὸν χρόνον	ὃν	περὶ τῆς τιμωρίας διεχειροτόνουν ὦ
[1, 8]	δέ μοι πῶς ἔχεις; διηρώτα.	Ῥᾷον»	ἔφη καὶ βέλτιον ὑπὸ τῆς
[1, 2]	κάτω νεύουσα καί τινα προκείμενον	ἔφηβον	περισκοποῦσα τὴν κεφαλὴν ἀνεῖχεν. Ὁ
[1, 33]	ἐμβαλόντες, ἑσπέρας ἤδη προσιούσης καὶ	φόβον	ἐγκαταμεῖναι τῇ νήσῳ παρεχούσης, δέει
[1, 31]	ὁ Κνήμων, οὐ πρὸς τὸν	φόβον	τὸ πλέον ἐνδόντες· μόνος δὲ
[1, 27]	καὶ πολὺν ἐκ τῶν ὄψεων	θόρυβον	ἐπαγγελλόμενος καὶ ὦ Θεάγενες, τὴν
[1, 13]	Ἐμοῦ δὲ παρὰ πάντα τὸν	θόρυβον	καὶ τὸν χρόνον ὃν περὶ
[1, 8]	γάρ με δεῦρο αἰχμάλωτον οἵδε	ἤγαγον,	εἴ τίς ποτε τῶν ὑπηκόων
[1, 19]	ὑμῶν ἀξιωθεὶς εἰς τὴν δεῦρο	διήγαγον	οὐδὲν τῶν πολλῶν ἐμαυτῷ πλέον
[1, 25]	Θύαμιν ζηλοτυπίας τῆς ἐφ´ ἡμῖν	ἀπάγον	καὶ συνεῖναι ἡμᾶς ἀλλήλοις ἀδεῶς
[1, 2]	οἱ μὲν γὰρ θεόν τινα	ἔλεγον,	καὶ θεὸν Ἄρτεμιν ἢ τὴν
[1, 16]	ὡς ἂν γνοίη μηδείς, καὶ	ἔλεγον	ὡς μοιχὸς ἅμα τῇ δεσποίνῃ
[1, 14]	ἀνευρὼν οὐκ ἀηδῶς τὰ πρῶτα	διῆγον.	Εἰκοστῇ δὲ ὕστερον ἡμέρᾳ συνήθως
[1, 9]	καὶ ὡς ἀπώλετ´ ἂν εἰ	ὀλίγον	ἐμέλλησε καὶ περιβάλλουσα ἐφ´ ἑκάστῳ
[1, 31]	τὸν οὐδὸν ἐπαγαγὼν καὶ χοῦν	ὀλίγον	ἐπιφορήσας καὶ ταῦτά σοι τὰ
[1, 2]	ἐκ βαθέος ὕπνου τοῦ παρ´	ὀλίγον	θανάτου κατεφαίνετο, ἤνθει δὲ καὶ
[1, 22]	θεοῖς ἀνακειμένην προφήτου παιδίῳ, μετ´	ὀλίγον	θεοῦ νεύοντος καὶ προφήτῃ, συνοικεῖν
[1, 24]	βοτάνην ὑπέσχετο τῇ προτεραίᾳ μαστεύων	ὀλίγον	τῆς λίμνης ἄποθεν ἐπορεύετο. ~Κἀν
[1, 9]	καὶ αὖθις κληρονόμον καὶ μετ´	ὀλίγον	ψυχὴν ἑαυτῆς ἀποκαλοῦσα καὶ ἁπλῶς
[1, 21]	συννεύειν ἀναγκαῖον. Καὶ ἀποστρέψας τὸν	λόγον	πῶς οὖν ἔχεις, ὦ κόρη,
[1, 21]	καὶ πυκνὰ τὴν κεφαλὴν ἐπισείουσα	λόγον	τινὰ καὶ ἐννοίας ἀθροίζειν ἐῴκει·
[1, 21]	ἐκέλευον. Ὁ δὲ ἀναλαβὼν τὸν	λόγον	ὑμῖν μὲν ἔχω τὴν χάριν»
[1, 23]	καταπιστεύων· καὶ διαλύει μὲν τὸν	σύλλογον	τὴν λείαν πρότερον διανείμας, πολλὰ
[1, 18]	τοὺς συνοικοῦντας ἰδίῳ κηρύγματι ἐπὶ	ἔργον	ἐγείροντες, ὄναρ αὐτῷ θεῖον ἔρχεται
[1, 1]	ἄλλως, οἱ δὲ πλεῖστοι βελῶν	ἔργον	καὶ τοξείας γεγενημένοι. Καὶ μυρίον
[1, 28]	Τὸ δὲ ἦν οὐ φύσεως	ἔργον	οἷα πολλὰ περὶ γῆν τε
[1, 4]	δὲ τοῖς νεύμασι, καὶ ἅμα	συνεργὸν	ἕξειν εἰς τὰ μέγιστα τὸν
[1, 2]	γέγονας καὶ αὐτὴ τοῦ πολέμου	πάρεργον,	οὐκ ἀνέχῃ δὲ ἄλλως οὐδὲ
[1, 3]	ἐπιδιωχθῆναι ἕνεκεν, ὡς δρόμου εἶχον	ἔφευγον,	αὐτοὶ μὲν εἰς δέκα τὸν
[1, 31]	πάντες ὁμοῦ τε εἶδον καὶ	ἔφευγον,	οὐδὲ τὸν ἐνυάλιον ἔνιοι κέλαδον
[1, 9]	ἦγεν, ἤδη τὰ πολλὰ καὶ	ὑπέφευγον	καὶ πλησιάζουσαν ἀπωθούμην. Καὶ τὰ
[1, 9]	ἑαυτὴν ἐκμῆναι καὶ τέχνην τὴν	ἐπαγωγὸν	ἐκτόπως ἠκριβωμένη, προόδοις τε τοὐμοῦ
[1, 5]	καλιᾶς προβαίνειν ἐπέτρεψε, καινόν τινα	χειραγωγὸν	αὐτῷ τὸν δεσμὸν τοῦ ποδὸς
[1, 31]	ἔφευγον, οὐδὲ τὸν ἐνυάλιον ἔνιοι	κέλαδον	ἀνασχόμενοι· ὑπεχώρουν δὲ Θεαγένης τε
[1, 29]	πῇ δὲ ἀλλήλοις ἐμπίπτοντες καὶ	ῥιζηδὸν	πλεκόμενοι πρὸς μίαν εὐρυχωρίαν τὴν
[1, 30]	τὸν πολὺν κατ´ αὐτὸ κάλαμον	σωρηδὸν	νεμομένης ἄφραστόν τι καὶ ἀφόρητον
[1, 31]	μὲν ἄλλοι πάντες ὁμοῦ τε	εἶδον	καὶ ἔφευγον, οὐδὲ τὸν ἐνυάλιον
[1, 3]	τοῦ τάγματος ἡγουμένων· ὅπερ ὡς	εἶδον	οἱ πρότεροι, οὔτε χεῖρας ἀνταράμενοι
[1, 12]	με ἐξανίστησι καὶ τὸν μοιχὸν	ἔνδον	εἶναι κατεμήνυε, τὸν πατέρα μὲν
[1, 16]	γάρ, ὡς οἶσθα, πρὸς αὐτῆς)	ἔνδον	εἶναι τότε με λέγειν τὸν
[1, 17]	χρή σε προσδοκᾶν τήν τε	κάθοδον	ἐπινεύσειν τὸν δῆμον καὶ τὸν
[1, 17]	καὶ γνωρίμους, εἴ πῃ σοὶ	κάθοδον	λάβοι πρυτανευόμενος. Καὶ εἰ μέν
[1, 14]	ἐκλέλοιπεν ἡμᾶς ἡ δίκη καθ´	Ἡσίοδον,	ἀλλὰ μικρὸν μὲν ἄν τι
[1, 27]	ὑπερκύπτοντας προϊδὼν ἥκω δρομαῖος τὴν	ἔφοδον	προμηνύσων οὐδὲν τάχους ἀνιεὶς ἀλλὰ
[1, 12]	εὐτρεπίζεσθαι καὶ ξιφήρη ποιεῖσθαι τὴν	ἔφοδον	τοῦ μὴ διαδρᾶναι τὸν ὑβριστήν.
[1, 18]	δακρύων. Καὶ οἱ μὲν οὕτως	ἐκάθευδον·	ὁ δὲ Θύαμις (τοῦτο γὰρ
[1, 29]	ἀνεδύετο τοῦ σπηλαίου· καὶ τὸν	οὐδὸν	ἐπαγαγὼν καί τι καὶ ἐπιδακρύσας
[1, 31]	ὁ δὲ ἀναδραμὼν καὶ τὸν	οὐδὸν	ἐπαγαγὼν καὶ χοῦν ὀλίγον ἐπιφορήσας
[1, 29]	κρυφίου θύραις ὑποκείμενον, ὡς τὸν	οὐδὸν	θύραν ἄλλην τῇ καθόδῳ γίνεσθαι
[1, 33]	λῃσταὶ καὶ μηδὲ παρὰ τὸ	ζέον	τῆς μάχης τῆς μνήμης τὸ
[1, 2]	γὰρ θεόν τινα ἔλεγον, καὶ	θεὸν	Ἄρτεμιν ἢ τὴν ἐγχώριον Ἶσιν,
[1, 2]	γινομένων ἄγνοια· οἱ μὲν γὰρ	θεόν	τινα ἔλεγον, καὶ θεὸν Ἄρτεμιν
[1, 18]	ἐντὸς ἥκειν τῶν ἀνακτόρων, τὴν	θεὸν	ὑπαντῶσαν ἐγχειρίζειν τε τὴν Χαρίκλειαν
[1, 30]	Ἀφροδίτης νόμῳ. Καὶ πολλὰ τὴν	θεὸν	ὡς δολερὰν ὀνειδίσας καὶ δεινὸν
[1, 7]	τοῦ ἕλους ἐκδὺς ἀνεφαίνετο καὶ	συνέθεον	καὶ τὸν λῄσταρχον οἱονεὶ βασιλέα
[1, 26]	ἀλλ´ αἰχμάλωτος καὶ τῷ κρατοῦντι	πλέον,	ἂν οὕτω τύχῃ, χαριούμενος. Οὔτε
[1, 2]	καταρρέοντι τῷ αἵματι φοινιττομένη λευκότητι	πλέον	ἀντέλαμπεν. Ὀφθαλμοὺς δὲ ἐκείνου οἱ
[1, 19]	διήγαγον οὐδὲν τῶν πολλῶν ἐμαυτῷ	πλέον	ἀπονέμων· ἀλλ´ εἴτε χρημάτων νέμησις
[1, 4]	τὸ μέν τι τοῖς λεγομένοις,	πλέον	δὲ τοῖς νεύμασι, καὶ ἅμα
[1, 31]	οὐ πρὸς τὸν φόβον τὸ	πλέον	ἐνδόντες· μόνος δὲ ὁ Θύαμις
[1, 32]	τοσούτοις τοῖς φιλίοις ἐλάττους γεγονότες	πλέον	ἔχαιρον τὸν αὐτόχειρα ζῶντα περιέποντες
[1, 8]	θρηνεῖς μὲν εἰκότα παροξύνεις δὲ	πλέον	ἢ δοκεῖς τὸ θεῖον· οὐ
[1, 28]	Χαρίκλεια» διηρώτα καθάπερ περὶ ἐκείνης	πλέον	ἢ περὶ αὑτοῦ δεδιώς. Ἐπεὶ
[1, 21]	πρὸς τὸν Θύαμιν ἀντωπήσασα καὶ	πλέον	ἢ πρότερον αὐτὸν τῷ κάλλει
[1, 21]	τὴν παρειὰν ὑπὸ τῶν ἐνθυμημάτων	πλέον	ἢ σύνηθες καὶ τὸ βλέμμα
[1, 10]	κοινὸς ἡμῶν παῖς ὃν ἐγὼ	πλέον	καὶ σοῦ πολλάκις ἠγάπησα (καὶ
[1, 8]	κόρην ἐλάμβανον, ἀνακινούσης αὐτῆς, οἶμαι,	πλέον	τὰ πάθη τῆς νυκτός, ἅτε
[1, 2]	Τοὺς μὲν ταῦτα ἐξεδειμάτου καὶ	πλέον	τῶν ὁρωμένων ἡ τῶν γινομένων
[1, 26]	καθάπερ πάλαισμα τὸ πλάσμα καὶ	σιγητέον	οὐ πρὸς τοὺς ἄλλους μόνον
[1, 26]	ὑπονοίας ἐπιψαύσῃ ποτὲ τῶν ἡμετέρων,	ἀρνητέον	τὴν πρώτην. Καλὸν γάρ ποτε
[1, 26]	τὰ πρόδηλα τοῖς ἀδήλοις διακρουσαμένη.	Φυλακτέον	οὖν, ὦ γλυκύτατε, καθάπερ πάλαισμα
[1, 14]	τὸ δὲ νῦν καὶ ὕπνου	μεταληπτέον,	τό τε γὰρ πολὺ προέβη
[1, 15]	ἐκβέβηκεν, ἐκεῖνα μὲν τῇ τύχῃ	λογιστέον·	ἕτοιμος δέ, εἰ κελεύεις, ἐπινοεῖν
[1, 7]	οἱ μὲν τῶν τε ἵππων	ἀπεβίβαζον	τοὺς νέους καὶ τὴν λείαν
[1, 17]	ἦγεν οὗ συνετέτακτο, Ἐπεὶ δὲ	ἐπλησίαζον,	τὴν μὲν ἐπιστῆναι μικρὸν ἐκέλευσεν·
[1, 7]	διὰ τῆς κόρης ὑπ´ ἀγροικίας	εἴκαζον.	Καὶ πολλὰ τὸν λῄσταρχον τῆς
[1, 3]	ὑπὸ τῶν προτέρων γεγενῆσθαι λῃστῶν	εἴκαζον,	τὴν κόρην δὲ ὁρῶντες ἐν
[1, 30]	διὰ τῶν στέρνων παρὰ τὸν	μαζὸν	ἐλαύνει τὸ ξίφος. ~Καὶ ἡ
[1, 13]	καὶ ὠθεῖσθαι εἰς τὸ βάραθρον	ἐδοκίμαζον.	Ἐμοῦ δὲ παρὰ πάντα τὸν
[1, 14]	φοιτῶσαι παρ´ αὐτὴν σφόδρα μὲν	ἐθαύμαζον	καὶ ἐπῄνουν, εἰ μητρὸς ἡ
[1, 3]	τοῦ κάλλους καὶ τοῦ φρονήματος	ἐθαύμαζον,	τὸν δὲ καὶ τραυματίαν ἐξεπλήττοντο·
[1, 10]	οὕτως ἔχων, σοὶ δὲ οὐκ	ἔφραζον	μή τινα λάβοιμι μητρυιᾶς ὑπόνοιαν)
[1, 25]	καὶ συνεῖναι ἡμᾶς ἀλλήλοις ἀδεῶς	παρασκευάζον·	συνίην καὶ τῆς Ἰωνίας καὶ
[1, 16]	ὑποψίας ἔχων ἀπορίᾳ τῶν ἐλέγχων	ἡσύχαζον.	Ἀλλὰ τί δεῖ ποιεῖν; Ἡ
[1, 2]	βληθέντες ἄλλος ἄλλον ὑπεδύετο θάμνον·	μεῖζον	γάρ τι καὶ θειότερον αὐτοῖς
[1, 19]	δὲ ἐπηγγέλλετο καὶ θυμὸν ἔχειν	ἀγαθὸν	προὔτρεπεν, οὐ παντάπασι βάρβαρον εἶναι
[1, 13]	ἐρώτημα, εἰ τῷ πατρὶ ξιφήρης	ἐπῆλθον.	Ἐμοῦ δὲ ἐπῆλθον μὲν» εἰπόντος,
[1, 13]	πατρὶ ξιφήρης ἐπῆλθον. Ἐμοῦ δὲ	ἐπῆλθον	μὲν» εἰπόντος, ἀλλ´ ὅπως, ἀκούσατε»
[1, 14]	ἡμέρᾳ συνήθως ἀλύων ἐπὶ λιμένα	κατῆλθον·	καὶ λέμβος ἄρτι κατεφέρετο. Μικρὸν
[1, 25]	τὸν ἐξ ἀρχῆς ἐπὶ σοὶ	πόθον·	ἀλλὰ καὶ τοῦτον ἔννομον· οὐ
[1, 26]	μὴ ὀκλάσας τὸν ἐπ´ ἐμοὶ	πόθον	ὑπὸ τῶν πολλῶν συμφορῶν. Ἀλλ´
[1, 25]	μὴ σωφρονεῖν δὲ οὐδὲν οὕτω	βίαιον	ὥστε με μεταπεισθῆναι· ἓν μόνον
[1, 21]	τὸ παρ´ ἀμφοτέρων βούλημα συννεύειν	ἀναγκαῖον.	Καὶ ἀποστρέψας τὸν λόγον πῶς
[1, 29]	κρατοῦντας ἢ τεθνάναι τοὺς ἁλόντας	ἀναγκαῖον)	οὕτω τοῖς ἐχθίστοις ψυχήν τε
[1, 30]	καὶ θυμῷ κάτοχος ἐπὶ τὸ	σπήλαιον	ἐλθὼν ὡς εἶχε δρόμου καθαλάμενος
[1, 28]	λαβὼν ταύτην ἄγε εἰς τὸ	σπήλαιον»	πρὸς μόνον ἔλεγεν οὗ καὶ
[1, 33]	τινα καὶ περιελέλειπτο κατὰ τὸ	σπήλαιον	ὑπὸ γῇ μὴ κρυπτόμενα, πῦρ
[1, 8]	δὲ Κνήμωνα. Πόθεν δὲ γνωρίζειν;	Ἀθηναῖον.	Τύχῃ τίνι κεχρημένον; Παῦε» ἔφη·
[1, 9]	ἐπιμεμφόμενος, καὶ τοῖς οἴκοις ἐπεισάγει	γύναιον	ἀστεῖον μὲν ἀλλ´ ἀρχέκακον, ὄνομα
[1, 29]	τε ὑπομνήσεως οὐδὲν δεομένους ἀλλὰ	βίον	ἀεὶ τὸν πόλεμον ἡγουμένους καὶ
[1, 19]	καὶ πρὸς ἀνάγκης τὸν παρόντα	βίον	ἑλόμενον. Ἐπεὶ δὲ ἤχθησαν, ἤθροιστο
[1, 13]	τοὺς νόμους ἀποφήνας, πάντα τὸν	βίον	ἐπὶ τούτῳ τὸν ἐμὸν ἐσάλευον.
[1, 7]	ἦν ἄποθεν τῶν ἄλλων εἰς	καταγώγιον	μόνῳ σὺν ὀλίγοις τοῖς περὶ
[1, 17]	ὁρᾷς, κατά τι χρέος ἐμὸν	ἴδιον	ἐκπλεύσας· πλὴν ἀλλὰ χρή σε
[1, 3]	τοῖς τραύμασιν οὖσαν καὶ ὡς	ἴδιον	τὸ ἐκείνου πάθος ἀλγοῦσαν, τὴν
[1, 14]	νύκτωρ τε καὶ μεθ´ ἡμέραν,	παιδίον	γλυκύτατον, ψυχὴν ἑαυτῆς ὀνομάζουσα, ὥστε
[1, 9]	ὑποσχέσεις ἃς ἐπηγγείλατο, νῦν μὲν	παιδίον	νῦν δὲ γλυκύτατον ὀνομάζουσα καὶ
[1, 5]	δὲ ἀποτίκτουσιν. Εἰ δὲ γένοιτο	παιδίον,	τὰ μὲν πρῶτα τῷ μητρῴῳ
[1, 1]	ἀντὶ λίθων κεχρημένων· τὸ γὰρ	αἰφνίδιον	τοῦ κακοῦ τὰς χρείας ἐκαινοτόμει
[1, 16]	ὀργῆς ἀκατασχέτου πληρωθείς, ἀνελόμενος τὸ	ἐγχειρίδιον,	ἐμοῦ πολλὰ κατέχειν πειρωμένης καὶ
[1, 12]	ὑβριστήν. Ἐποίουν οὕτως, καὶ λαβὼν	ἐγχειρίδιον,	τῆς Θίσβης ἡγουμένης καὶ δᾷδας
[1, 30]	μάχην φράσας κλοπεύοντας περὶ τὸ	νησίδιον	καὶ διὰ τῶν πέριξ ἑλῶν
[1, 8]	Οὐκ ἐν καιρῷ γένοιτ´ ἂν	ἐπεισόδιον	ὑμῖν τῶν ὑμετέρων τἀμὰ ἐπεισφέρειν
[1, 18]	ἐπὶ ἔργον ἐγείροντες, ὄναρ αὐτῷ	θεῖον	ἔρχεται τοιόνδε. Κατὰ τὴν Μέμφιν
[1, 8]	δὲ πλέον ἢ δοκεῖς τὸ	θεῖον·	οὐ γὰρ ὀνειδίζειν, ἀλλὰ παρακαλεῖν
[1, 31]	σκάφος, καὶ ἄλλος κατ´ ἄλλο	πορθμεῖον	καὶ οὕτως ἅπαντες. Ἐπεὶ δὲ
[1, 5]	ὁ δὲ ἐπὶ σκάφους βιοτεύει,	πορθμεῖον	τὸ αὐτὸ καὶ οἰκητήριον ἔχων.
[1, 10]	ὁ μὲν πατὴρ εἰς τὸ	πρυτανεῖον	ἐσιτεῖτο καὶ ὡς ἂν ἐν
[1, 28]	ἡμῖν μελήσει. Τὸν δὲ ὑπασπιστὴν	ἱερεῖον	ἄγειν προσέταττεν, ὡς ἂν θεοῖς
[1, 31]	τε Θέρμουθιν ἥκοντα καὶ τὸ	ἱερεῖον	μεταχειριζόμενον. Καὶ τὸν μὲν λοιδορησάμενος
[1, 9]	καὶ τοῖς οἴκοις ἐπεισάγει γύναιον	ἀστεῖον	μὲν ἀλλ´ ἀρχέκακον, ὄνομα Δημαινέτην.
[1, 2]	τῆς κόμης ὑπὸ τῷ στεφάνῳ	βακχεῖον	σοβουμένης καὶ τοῖς νώτοις πλεῖστον
[1, 31]	πλησιάσαντες μόνον καὶ μηδὲ τὸ	ῥόθιον	ὑπενεγκόντες οἱ μὲν ἄλλοι πάντες
[1, 10]	ἀπειλὴν ἀπεμαχόμην, βαρύ τι καὶ	βύθιον	στενάξασα ἀπιοῦσα ᾤχετο· καὶ μόνην
[1, 2]	Ὡς δὲ πνεῦμα συλλεξάμενος καὶ	βύθιόν	τι ἀσθμήνας λεπτὸν ὑπεφθέγξατο καὶ
[1, 17]	παρασχεῖν· ἐρυθριᾶν γὰρ ἔφη τὸ	μειράκιον	ἄρτι τῶν Ἀφροδίτης μυούμενον. Τῆς
[1, 12]	βοώσης ὡς φυλάττεσθαι προσήκει τὸ	μειράκιον,	ὡς ἐπιβουλεύσει´ ἂν καιροῦ λαβόμενον;
[1, 31]	εἶδον καὶ ἔφευγον, οὐδὲ τὸν	ἐνυάλιον	ἔνιοι κέλαδον ἀνασχόμενοι· ὑπεχώρουν δὲ
[1, 14]	Χαρία, τί δὲ παρατρέχεις τὸ	εὐαγγέλιον	ὥσπερ τι τῶν ἀτόπων ἀπαγγέλλων;
[1, 2]	δὲ τῆς ἐσθῆτος πρὸς τὸν	ἥλιον	ἀνταυγαζούσης, καὶ τῆς κόμης ὑπὸ
[1, 5]	ἀπὸ τῆς λίμνης ἰχθύσι πρὸς	ἥλιον	ὀπτωμένοις ἐκτρέφει. Ἕρπειν δὲ ὀρεγόμενον
[1, 13]	ἐπ´ ἐμοὶ δῆθεν ἐπεδείκνυτο, τὸν	ἄθλιον	ἀποκαλοῦσα, τὸν ἐν δίκῃ μὲν
[1, 30]	αἰγυπτιάζων, αὐτοῦ που περὶ τὸ	στόμιον	ἐντυχών τινι Ἑλληνίδι τῇ γλώττῃ
[1, 29]	κοιλαινόμενον. ~Εἴργαστο δὲ ὧδέ πως·	στόμιον	ἦν αὐτῷ στενόπορόν τε καὶ
[1, 33]	θανάτων ἐζώγρησαν· καὶ τὸν μὲν	δέσμιον	ἐπὶ τὴν γῆν παραπέμπουσι τὴν
[1, 30]	τε καὶ ἤκουσεν ὁ Θύαμις,	ἐνθύμιον	αὐτῷ τὸ ὄναρ γίνεται καθ´
[1, 23]	δέ τι καὶ πρὸς τὸ	ἐνύπνιον	ἀναφέρων καὶ τὸν γάμον κατὰ
[1, 22]	τὸ πολὺ τοῦ πλοῦ διήνυστο,	κλυδώνιον	ἀθρόον ἐμπεσὸν καὶ ἄνεμος ἐξώστης
[1, 8]	μοι μέλει τῶν ὑμετέρων οὐκ	ἄξιον	ὑμῖν θαυμάζειν, τύχης τε γάρ
[1, 19]	συστρατιῶται, τὴν ἐμὴν ἐπίστασθε γνώμην	οἷον	ἀεὶ κέχρημαι πρὸς ὑμᾶς. Ἐγὼ
[1, 14]	ἀπαραμύθητον εἶναι τὸ κακὸν καὶ	οἷον	ἐγκεῖσθαι τῇ καρδίᾳ κέντρον ἀγνοεῖν
[1, 11]	κατ´ ἐμοῦ τοιᾶσδε ἥπτετο. Θίσβη	παιδισκάριον	ἦν αὐτῇ ψάλλειν τε πρὸς
[1, 5]	βιοτεύει, πορθμεῖον τὸ αὐτὸ καὶ	οἰκητήριον	ἔχων. Ἐπ´ αὐτοῦ μὲν αὐτοῖς
[1, 17]	Ὁ δὲ θάρσει« ἔφη· τὴν	ἀλιτήριον	καὶ ἣν μάλιστα ἐβουλόμην ἔχω.
[1, 14]	ὀφθαλμόν, ὡς δὴ καὶ τὴν	ἀλιτήριον	μετῆλθε Δημαινέτην. Ἔλαθε δέ με
[1, 22]	τὴν ἱερωσύνην ἀποθήσεσθαι κατά τι	πάτριον	ἐμέλλομεν. Ὁλκὰς οὖν ἐπληροῦτο χρυσοῦ
[1, 17]	τοῖς ἥρωσιν οἱ πολέμαρχοι τὸ	πάτριον	ἐναγίζουσιν) ἐνταῦθα ἀθρόον τοῦ πρεσβύτου
[1, 33]	ἱερωσύνην τῆς προφητείας παρὰ τὸ	πάτριον	τὸν Θύαμιν παρελόμενος νεώτερος αὐτὸς
[1, 1]	ἔργον καὶ τοξείας γεγενημένοι. Καὶ	μυρίον	εἶδος ὁ δαίμων ἐπὶ μικροῦ
[1, 6]	τὴν λίμνην ἐνόμισεν· ἱκανὴ δὲ	φρούριον	ἰσχυρὸν εἶναι λῃσταῖς· διὸ καὶ
[1, 2]	καὶ θεὸν Ἄρτεμιν ἢ τὴν	ἐγχώριον	Ἶσιν, οἱ δὲ ἱέρειαν ὑπό
[1, 7]	καὶ τὸ κάλλος τῆς κόρης	θεσπέσιόν	τι χρῆμα περισκοποῦντες ἱερά τινα
[1, 1]	ἐπηγγέλλετο μὴ πλεόμενον, ἐπὶ τὸν	πλησίον	αἰγιαλὸν τῇ θέᾳ κατήγοντο. Καὶ
[1, 7]	διαλέγεσθαι ἕνεκεν, καλύβην τῆς ἑαυτοῦ	πλησίον	ἀποκληρώσας, τά τε ἄλλα ἐπιμεληθῆναι
[1, 30]	ὧν τῆς φλογὸς ἐπὶ τὸ	πλησίον	ἕλος διαρριπιζομένης καὶ τὸν πολὺν
[1, 27]	ἀπολειπόμενον ὅσον τοῦ λόφου τοῦ	πλησίον	ὑπερκύπτοντας προϊδὼν ἥκω δρομαῖος τὴν
[1, 28]	δὲ ἐπὶ τῇ φλιᾷ τῇ	πλησίον	ὑπεσταλμένην ἔδειξεν ὁ Κνήμων, σὺ
[1, 7]	οἴκησιν αὐτοῦ παρέπεμπον· ἡ δὲ	νησίον	ἦν ἄποθεν τῶν ἄλλων εἰς
[1, 22]	καὶ τὸ περὶ τοὺς θεοὺς	ὅσιον	ἀποσεμνύνων. ~Καὶ ἡ μὲν ἐνταῦθα
[1, 30]	τε μηδενὶ συγχωρήσας, ἐπὶ τὸ	δωμάτιον	ἐμμανὴς ἀνέστρεφε. Δυσανάκλητον δὲ πρὸς
[1, 17]	τὴν Ἀρσινόην εἰς ἕτερον μεταστῆναι	δωμάτιον	καὶ σχολὴν αὐτῇ παρασχεῖν· ἐρυθριᾶν
[1, 17]	ἐπιστὰς εἰστρέχει τε εἰς τὸ	δωμάτιον	καὶ τὴν κλίνην πρὸς μικρὰν
[1, 13]	δὲ τὸ πᾶν καταλιπών, νόμῳ	βέλτιον	ἡγούμενος ἢ φόνῳ παιδὸς τὴν
[1, 22]	καὶ τὰ ταύτης ἀποθέσθαι σύμβολα.	Βέλτιον	μὲν γὰρ εἰς Μέμφιν, ὅταν
[1, 19]	ἣν, δυνατὸν ἐμαυτῷ με δοῦναι,	βέλτιον	παρὰ τοῦ κοινοῦ λαβεῖν ἡγοῦμαι·
[1, 8]	ἔχεις; διηρώτα. Ῥᾷον» ἔφη καὶ	βέλτιον	ὑπὸ τῆς ἑσπέρας, ἐκ τῆς
[1, 25]	ὑποψίας· εἰ δὲ μή, γίνεται	τοὐναντίον	καὶ μᾶλλον αὐτὸς μεταβάλλεσθαι δόξεις
[1, 8]	μέχρι θανάτου φυλάξασα καὶ καλὸν	ἐντάφιον	τὴν σωφροσύνην ἀπενεγκαμένη· σοῦ δὲ
[1, 22]	τοῦ κυβερνήτου πρὸς τὸ ὑπερβάλλον	κακὸν	ἐνδόντος καὶ τῷ βιαίῳ τῆς
[1, 14]	ἡ δὲ ἀπαραμύθητον εἶναι τὸ	κακὸν	καὶ οἷον ἐγκεῖσθαι τῇ καρδίᾳ
[1, 16]	περὶ ἐμαυτῆς δείσασα μή ποτε	κακὸν	λάβοιμι, τὸ πρᾶγμα εἰ δι´
[1, 15]	συγχωρήσασα. Καὶ δήλη παντοίως ἐγένετο	κακόν	τι διαθήσουσα τὴν Θίσβην. Ἡ
[1, 9]	ἐπεισάγει γύναιον ἀστεῖον μὲν ἀλλ´	ἀρχέκακον,	ὄνομα Δημαινέτην. Ὡς γὰρ τάχιστα
[1, 15]	παρόντος ἀκούειν ἀπατῶμαι, ὀνειδίζοντα τὴν	ἄδικον	ἐπιβουλὴν αἰσχύνομαι· συντεύξεσθαί ποτε ὑπελθόντι
[1, 4]	ἔμφασις καὶ κάλλους ὄψις καὶ	λῃστρικὸν	ἦθος οἶδεν ὑποτάττειν καὶ κρατεῖν
[1, 3]	Κατὰ τοῦτο πλῆθος ἕτερον ἐφίσταται	λῃστρικόν,	ἱππέων δύο τοῦ τάγματος ἡγουμένων·
[1, 5]	Ἐν δὴ τούτοις ὅσον Αἰγυπτίων	λῃστρικὸν	πολιτεύεται, ὁ μὲν ἐπὶ γῆς
[1, 2]	ἄηθες τῆς χροιᾶς καὶ τὸ	λῃστρικὸν	τῆς ὄψεως ἐν ὅπλοις δεικνυμένης
[1, 19]	γὰρ τὴν πάνδημον Ἀφροδίτην τὸ	προφητικὸν	ἀτιμάζει γένος, οὐ τῆς καθ´
[1, 1]	Νείλου καὶ στόμα τὸ καλούμενον	Ἡρακλεωτικὸν	ὑπερτείνει, μικρὸν ἐπιστάντες τὴν ὑποκειμένην
[1, 29]	ἀπροσδοκήτου τῶν ἐναντίων ἐφόδου τὸ	παρέλκον	τῶν λόγων ὑποτεμνομένης· ὧν γὰρ
[1, 4]	δὲ προσταττόμενον συμβαλοῦσα συνεφείλκετο τὸν	νεανίσκον	οὐδὲ αὐτὸν μεθιέντα, καὶ τὸ
[1, 2]	ἐγίνωσκον, τὰ ὄντα δὲ οὔπω	ἐγίνωσκον·	ἡ δὲ ἀθρόον κατενεχθεῖσα ἐπὶ
[1, 2]	ἐργασαμένην. Καὶ οἱ μὲν ταῦτα	ἐγίνωσκον,	τὰ ὄντα δὲ οὔπω ἐγίνωσκον·
[1, 15]	Τί δὲ οὐχ ἱκέτευον ἀλλ´	ἐδίωκον;	Ἠρνήσατο τὴν πρώτην ἀλλὰ προσηκόντως·
[1, 5]	οὖν ὅσον δύο στάδια τὸν	αἰγιαλόν,	ἐκτραπέντες εὐθὺς τοῦ ὄρους πρὸς
[1, 3]	πλεονεξίαν) τὴν λείαν ἐπὶ τὸν	αἰγιαλὸν	καταθέντες εἰς φορτία καὶ μοίρας
[1, 1]	μὴ πλεόμενον, ἐπὶ τὸν πλησίον	αἰγιαλὸν	τῇ θέᾳ κατήγοντο. Καὶ ἦν
[1, 26]	τῶν ἡμετέρων, ἀρνητέον τὴν πρώτην.	Καλὸν	γάρ ποτε καὶ τὸ ψεῦδος,
[1, 8]	καὶ μέχρι θανάτου φυλάξασα καὶ	καλὸν	ἐντάφιον τὴν σωφροσύνην ἀπενεγκαμένη· σοῦ
[1, 22]	ἐξ ἁπάντων (ὡς μή ποτε	ὤφελον)	οἰκτρὸν περισωθέντες λείψανον, ἓν μόνον
[1, 22]	τοῦ χρόνου πληρουμένου θεωρίαν εἰς	Δῆλον	ἤγομεν ἔνθα μουσικούς τε καὶ
[1, 25]	Ἰωνίας καὶ τῆς κατὰ τὴν	Δῆλον	πλάνης ὅτι τῶν ὄντων ἦν
[1, 14]	ὁ Κνήμων, ἐπειδήπερ ὑμῖν οὕτω	φίλον·	Ἐγὼ μὲν ὡς εἶχον εὐθὺς
[1, 30]	ἑαυτοῦ σωτηρίαν, προαναιρεῖν ἅπαν τὸ	φίλον	εἴωθεν, ἤτοι συνέσεσθαι αὐτοῖς καὶ
[1, 32]	καὶ παραχρῆμα τὰ σκάφη πρὸς	κύκλον	ἐπιστρέψαντες εἶχον ἐν μέσῳ. Τοῦ
[1, 2]	πρηστῆρος τῆς ὄψεως βληθέντες ἄλλος	ἄλλον	ὑπεδύετο θάμνον· μεῖζον γάρ τι
[1, 2]	πρὸς ἑτέρας ἐννοίας τὴν γνώμην	μετέβαλλον,	καὶ ποῦ ταῦτ´ ἂν εἴη
[1, 22]	παραφέρουσι, τοῦ κυβερνήτου πρὸς τὸ	ὑπερβάλλον	κακὸν ἐνδόντος καὶ τῷ βιαίῳ
[1, 19]	ἃς δουλεύειν οὐχ ἡ αἰχμαλωσία	μᾶλλον	ἀλλὰ συνήθεια κατηνάγκαζε θεραπαίνας ἑκάστοις
[1, 25]	δὲ μή, γίνεται τοὐναντίον καὶ	μᾶλλον	αὐτὸς μεταβάλλεσθαι δόξεις ἢ ἐμὲ〉
[1, 8]	τῶν τραυμάτων ἐπεκούφισεν. Ἀλλὰ καὶ	μᾶλλον	εἰς ἕω κουφισθήσῃ» ἔφη ὁ
[1, 21]	τὸ γοργότερον) ἑρμηνεύοντος τοῦ Κνήμωνος,	μᾶλλον»	ἔφη ὁ μὲν λόγος ἥρμοζεν
[1, 31]	μικρὸν ἄποθεν ἄραντες καὶ περιπλεύσαντες	μᾶλλον	ἢ ἀποπλεύσαντες ἐπέσχον τὴν εἰρεσίαν
[1, 22]	ἔνδειγμα φιλανθρωπίας παρέχεσθε, τὸ πειθοῖ	μᾶλλον	ἢ βίᾳ τῶν δικαίων πειρᾶσθαι
[1, 33]	ἐπιμεμφόμενον καὶ τὸν δεσμὸν ἀγανακτοῦντα	μᾶλλον	ἢ θάνατον· οἱ δὲ ὑπόλοιποι
[1, 13]	τοὺς γεννήσαντας ἐλαθέντα, οὐ θρηνοῦσα	μᾶλλον	ἢ καταμαρτυροῦσα τοῖς θρήνοις καὶ
[1, 26]	οὔτε ἐβουλόμην· εὐχόμην δὲ καταδῦναι	μᾶλλον	ἢ τοιαύτην ἐπιδεῖν τῶν ἐπὶ
[1, 11]	τῶν πληγῶν μανθάνειν. Ὁ δὲ	μᾶλλον	παροξυνθεὶς ὢ τῆς εἰρωνείας« φησί·
[1, 9]	τοῖς ἐπαγωγοῖς παραμιγνῦσα καὶ οἷστισι	μᾶλλον	προστρέχω περισκοποῦσα, ὡς ἐν μὲν
[1, 3]	τὸν νεανίαν ἐν δευτέροις πράξειν	ἔμελλον.	Κατὰ τοῦτο πλῆθος ἕτερον ἐφίσταται
[1, 19]	τῇ ῥώμῃ τοῦ σώματος ὠφελήσειν	ἔμελλον,	τοὺς δὲ ἀσθενεστέρους ἀπεμπολῶν, γυναικῶν
[1, 8]	κατακεκλιμένη) καὶ ὅσον πλεῖστον ἐπιδακρύσασα,	Ἄπολλον,	ἔφη, ὡς λίαν ἡμᾶς καὶ
[1, 18]	Ἴσιδος ἐπερχόμενος λαμπαδίῳ πυρὶ τὸν	ὅλον	ἐδόκει καταλάμπεσθαι· πεπλῆσθαι δὲ βωμοὺς
[1, 9]	Δημαινέτην. Ὡς γὰρ τάχιστα εἰσῆλθεν,	ὅλον	ὑπεποιεῖτο καὶ πράττειν ὅτι βούλοιτο
[1, 1]	ἀνδρῶν μὲν ἔρημον τἄλλα δὲ	ἄσυλον	ὥσπερ ὑπὸ πολλῶν φρουρουμένην καὶ
[1, 25]	τε καὶ ἐνώμοτον ἐπὶ πᾶσι	γάμον	ἔνθεσμον εἴ πῃ γένοιτο περισκοποῦσα.
[1, 26]	δὲ ἑτοίμως οὕτως ἐπινεύειν τὸν	γάμον	καὶ συντίθεσθαι διαρρήδην καὶ καιρὸν
[1, 23]	τὸ ἐνύπνιον ἀναφέρων καὶ τὸν	γάμον	κατὰ τὴν Μέμφιν ἔσεσθαι καταπιστεύων·
[1, 11]	ἐπεπείσμην, καὶ τέλος ἐπὶ τὸν	θάλαμον	ἐλθοῦσαν νυκτὸς ὑπεδεχόμην· ἡ δὲ
[1, 16]	καὶ μεταβαλέσθαι προσδοκήσας, ἐπὶ τὸν	θάλαμον	ἐμμανὴς ἵεται· καὶ τὰ λοιπὰ
[1, 12]	ὑποστείλασαν· τὴν κλίνην καὶ τὸν	θάλαμον	ἐν κύκλῳ περιεσκόπουν, εἰπεῖν τι
[1, 12]	καὶ δᾷδας προσαπτούσης, ἐπὶ τὸν	θάλαμον	ᾔειν. Ἐπεὶ δὲ ἐπέστην, λύχνου
[1, 6]	δὲ πολὺν κατὰ τὸ ἕλος	κάλαμον	ἀντὶ χαρακώματος προβεβλημένοι. Σκολιὰς γάρ
[1, 30]	καὶ τὸν πολὺν κατ´ αὐτὸ	κάλαμον	σωρηδὸν νεμομένης ἄφραστόν τι καὶ
[1, 13]	τὸν βίον ἐπὶ τούτῳ τὸν	ἐμὸν	ἐσάλευον. Ἐπεὶ δὲ τούτων ἁπάντων
[1, 17]	ὡς ὁρᾷς, κατά τι χρέος	ἐμὸν	ἴδιον ἐκπλεύσας· πλὴν ἀλλὰ χρή
[1, 1]	οἶνον αἵματι μιάνας, καὶ συμποσίοις	πόλεμον	ἐπιστήσας, φόνους καὶ πότους, σπονδὰς
[1, 29]	δεομένους ἀλλὰ βίον ἀεὶ τὸν	πόλεμον	ἡγουμένους καὶ ἄλλως τῆς ἀπροσδοκήτου
[1, 1]	ἔτι σπαιρόντων, ἄρτι πεπαῦσθαι τὸν	πόλεμον	κατηγορούντων. Ἦν δὲ οὐ πολέμου
[1, 13]	ὡς εἶχον δεσμῶν ἐπὶ τὸν	δῆμον	ἦγε, καὶ τῆς κεφαλῆς κόνιν
[1, 17]	τήν τε κάθοδον ἐπινεύσειν τὸν	δῆμον	καὶ τὸν πατέρα σοι κατὰ
[1, 16]	παρὰ μὲν τὴν Ἀρσινόην ἐλθοῦσα	Τελέδημον	οἶσθα; ἔλεγε· τῆς δὲ ὁμολογούσης
[1, 19]	λείας μεταλαβεῖν. Ἐπειδὴ γὰρ τὴν	πάνδημον	Ἀφροδίτην τὸ προφητικὸν ἀτιμάζει γένος,
[1, 22]	τε τοὺς ἀγῶνας καὶ τὴν	πάνδημον	εὐωχίαν ἐπαρκέσειν ἔμελλε· καὶ ἀνηγόμεθα,
[1, 1]	τὴν ναῦν μόνην ἀνδρῶν μὲν	ἔρημον	τἄλλα δὲ ἄσυλον ὥσπερ ὑπὸ
[1, 3]	αὐτοὶ μὲν εἰς δέκα τὸν	ἀριθμὸν	ὄντες, τρὶς δὲ τοσούτους τοὺς
[1, 14]	οὕτως ἀθέσμοις ὀξὺν ἐπιβάλλει τὸν	ὀφθαλμόν,	ὡς δὴ καὶ τὴν ἀλιτήριον
[1, 25]	σοὶ πόθον· ἀλλὰ καὶ τοῦτον	ἔννομον·	οὐ γὰρ ὡς ἐραστῇ πειθομένη
[1, 9]	δὲ γλυκύτατον ὀνομάζουσα καὶ αὖθις	κληρονόμον	καὶ μετ´ ὀλίγον ψυχὴν ἑαυτῆς
[1, 31]	παραγενόμενος τούς τε ἄλλους καταλαμβάνει	δρασμὸν	ἤδη βουλεύοντας, τῶν πολεμίων ἐγγύθεν
[1, 33]	δοκούσης φιλανθρωπίας ἐπιμεμφόμενον καὶ τὸν	δεσμὸν	ἀγανακτοῦντα μᾶλλον ἢ θάνατον· οἱ
[1, 5]	καινόν τινα χειραγωγὸν αὐτῷ τὸν	δεσμὸν	τοῦ ποδὸς ἐπιστήσας. ~Καί πού
[1, 25]	καὶ ἐνώμοτον ἐπὶ πᾶσι γάμον	ἔνθεσμον	εἴ πῃ γένοιτο περισκοποῦσα. Πῶς
[1, 19]	συμπράττειν· ὁ δὲ ἐπηγγέλλετο καὶ	θυμὸν	ἔχειν ἀγαθὸν προὔτρεπεν, οὐ παντάπασι
[1, 14]	ἑαυτὸν ἀπῴκισε κἀκεῖ διῆγεν, ὃν	θυμὸν	κατέδων, τοῦτο δὴ τὸ τοῦ
[1, 8]	θρήνους οἱ περὶ τὴν κόρην	ἐλάμβανον,	ἀνακινούσης αὐτῆς, οἶμαι, πλέον τὰ
[1, 7]	πολυχρύσους ἀποσεσυλῆσθαι παρὰ τῶν ὁμοτέχνων	ὑπελάμβανον,	προσαφῃρῆσθαι δὲ καὶ τὴν ἱέρειαν
[1, 33]	ὡς δὴ καὶ τούτοις συνέβαινεν.	~Ἐτύγχανον	μὲν γὰρ ὄντες τῶν τὸν
[1, 10]	διὰ γῆς τῇ Ἀθηνᾷ πέμπουσιν,	ἐτύγχανον	μὲν ἐφηβεύων, ᾄσας δὲ τὸν
[1, 33]	οὐδενὶ τῶν ἐλπισθέντων ἢ μικροῖς	ἐπετύγχανον,	εἴ τινα καὶ περιελέλειπτο κατὰ
[1, 2]	ἀπορώτερον· κόρη καθῆστο ἐπὶ πέτρας,	ἀμήχανόν	τι κάλλος καὶ θεὸς εἶναι
[1, 22]	μή ποτε ὤφελον) οἰκτρὸν περισωθέντες	λείψανον,	ἓν μόνον ἐν δυστυχήμασιν εὐπραγοῦντες
[1, 18]	ὦ Θύαμι, τήνδε σοι τὴν	παρθένον	ἐγὼ παραδίδωμι, σὺ δὲ ἔχων
[1, 18]	οὐχ ἕξεις» γυναῖκα καὶ οὐκέτι	παρθένον	ὑπετίθετο, τὸ δὲ φονεύσεις» τὰς
[1, 32]	χαλεπῶς τε πρὸς τὸ ἕλος	ἀπονηξάμενον	καὶ ταῦτα οὐδενὸς τὴν ἐπιδίωξιν
[1, 19]	καὶ γὰρ εὔηθες τὴν αἰχμάλωτον	βιασάμενον	ἀκόντων τι τῶν φίλων φαίνεσθαι
[1, 32]	καὶ τὸν ὑπασπιστήν, λαμπρῶς μὲν	συναγωνισάμενον	τραυματίαν δὲ ὥσπερ ἐδόκει καιρίως
[1, 9]	καὶ τὸ βλέμμα τοῦ σώφρονος	ἐξιστάμενον	πρὸς ὑπόνοιαν ἦγεν, ἤδη τὰ
[1, 11]	αὐτῇ ψάλλειν τε πρὸς κιθάραν	ἐπιστάμενον	καὶ τὴν ὄψιν οὐκ ἄωρον.
[1, 28]	Καὶ ὁ μὲν Κνήμων τὸ	προστεταγμένον	ἔπραττε καὶ πολλὰ τὴν Χαρίκλειαν
[1, 15]	ἐκείνην. Μελήσει δέ μοι καὶ	ὑποβεβρεγμένον	αὐτὸν κατακλῖναι παρασκευάσαι. Εἰ δὲ
[1, 7]	σὺν ὀλίγοις τοῖς περὶ αὐτὸν	ἀποτετμημένον.	Ἐνταῦθα ὡς κατήχθη, τοὺς μὲν
[1, 32]	τραυματίαν δὲ ὥσπερ ἐδόκει καιρίως	γεγενημένον	καὶ πρὸς τὸ ἀνέλπιστον ἐνδόντα
[1, 8]	δὲ γνωρίζειν; Ἀθηναῖον. Τύχῃ τίνι	κεχρημένον;	Παῦε» ἔφη· τί ταῦτα κινεῖς
[1, 12]	πεπορεῦσθαι λέγουσα, τὸν δέ, οὕτω	συγκείμενον	αὐτῷ πρὸς τὴν Δημαινέτην, ἄρτι
[1, 25]	τὸν δὲ ἐξ ἀρχῆς ἡμῖν	συγκείμενόν	τε καὶ ἐνώμοτον ἐπὶ πᾶσι
[1, 29]	καὶ ζοφῶδες οἰκήματος κρυφίου θύραις	ὑποκείμενον,	ὡς τὸν οὐδὸν θύραν ἄλλην
[1, 2]	ἐπιτρέψασα, κάτω νεύουσα καί τινα	προκείμενον	ἔφηβον περισκοποῦσα τὴν κεφαλὴν ἀνεῖχεν.
[1, 12]	μειράκιον, ὡς ἐπιβουλεύσει´ ἂν καιροῦ	λαβόμενον;	ἑώρων τὸ βλέμμα, συνίην τῆς
[1, 13]	ἀπόλλυσι» προσέστη τοῖς πολλοῖς τὸ	λεγόμενον	καὶ εἰσῄει τῶν ὄντων ὑποψία.
[1, 5]	ἥλιον ὀπτωμένοις ἐκτρέφει. Ἕρπειν δὲ	ὀρεγόμενον	εἰ αἴσθοιτο, ἱμάντα τῶν σφυρῶν
[1, 1]	οὐδὲν ἄγρας λῃστρικῆς ἐπηγγέλλετο μὴ	πλεόμενον,	ἐπὶ τὸν πλησίον αἰγιαλὸν τῇ
[1, 31]	Θέρμουθιν ἥκοντα καὶ τὸ ἱερεῖον	μεταχειριζόμενον.	Καὶ τὸν μὲν λοιδορησάμενος εἰπών
[1, 29]	αὐτόθεν εἰς αὐλῶνας σκολιοὺς ἀτάκτως	σχιζόμενον.	Οἱ γὰρ ἐπὶ τοὺς μυχοὺς
[1, 19]	πρὸς ἀνάγκης τὸν παρόντα βίον	ἑλόμενον.	Ἐπεὶ δὲ ἤχθησαν, ἤθροιστο δὲ
[1, 28]	ὄρυγμα πρὸς σκύλων φυλακὴν περιεργῶς	κοιλαινόμενον.	~Εἴργαστο δὲ ὧδέ πως· στόμιον
[1, 33]	ὡς ἀνῃρηκὼς τὸν Θύαμιν οὐ	φαινόμενον,	χρήματα πάμπολλα καὶ βοσκήματα τοῖς
[1, 4]	ἦν δόξης οὐκ ἐκτὸς τὸ	γινόμενον·	δουλεύειν ὁ ἄρχων ἐφαίνετο καὶ
[1, 32]	ἀνελόντος, θαύματος ἦν ἐπέκεινα τὸ	γινόμενον·	εἷς γὰρ οὐδεὶς ξίφος οὔτε
[1, 21]	περιττόν· εἰ δὲ γάμος τὸ	γινόμενον,	τὸ παρ´ ἀμφοτέρων βούλημα συννεύειν
[1, 13]	δίκῃ μὲν ἀλλὰ πρὸ ὥρας	τεθνηξόμενον,	τὸν ὑπὸ δαιμόνων ἀλαστόρων ἐπὶ
[1, 8]	ἅμα οὐδ´ ἂν ἐπαρκέσειε τὸ	λειπόμενον	πρὸς τὸ διήγημα τῆς νυκτὸς
[1, 27]	οὐδέπω περὶ ἡμᾶς καὶ τοσοῦτον	ἀπολειπόμενον	ὅσον τοῦ λόφου τοῦ πλησίον
[1, 15]	συναπαίρειν ἐπαγγελλομένη παρ´ ἑαυτῇ κατέχει	κρυπτόμενον	τέως ἕως ἂν συσκευάσηται. Καὶ
[1, 19]	ἀκόντων τι τῶν φίλων φαίνεσθαι	διαπραττόμενον.	Ἀλλὰ καὶ ταύτην αἰτῶ παρ´
[1, 4]	λεγομένων οὐδὲν συνιεῖσα τὸ δὲ	προσταττόμενον	συμβαλοῦσα συνεφείλκετο τὸν νεανίσκον οὐδὲ
[1, 33]	καὶ πολλὰ τῆς δοκούσης φιλανθρωπίας	ἐπιμεμφόμενον	καὶ τὸν δεσμὸν ἀγανακτοῦντα μᾶλλον
[1, 2]	ἤργησεν ὑπὸ τῆς σῆς ἀναπνοῆς	ἐπεχόμενον.	Καὶ ἅμα λέγουσα ἡ μὲν
[1, 29]	τε ἅμα τῷ Θεαγένει λαμπρῶς	ἐξωπλισμένον	καὶ τοὺς ἤδη παρ´ αὐτὸν
[1, 19]	ἡγούμενος τὸν οὕτω δὴ καλῶς	ἐξηγούμενον	τῶν μὲν ἔργων τὸ πλεῖστον
[1, 1]	τοῦ Νείλου καὶ στόμα τὸ	καλούμενον	Ἡρακλεωτικὸν ὑπερτείνει, μικρὸν ἐπιστάντες τὴν
[1, 18]	ἀμηχάνως διῆγε, τῇδε κἀκεῖσε τὸ	δηλούμενον	ὅ τι ποτέ ἐστιν ἀναστρέφων.
[1, 2]	ὑπερφρονεῖ, πρὸς ἓν δὲ τὸ	φιλούμενον	καὶ ὁρᾶν καὶ συννεύειν τὸ
[1, 30]	ἢ χειρὸς πολεμίας καὶ ὕβρεως	ἐξαιρούμενον.	Ὑφ´ ὧν καὶ ὁ Θύαμις
[1, 17]	τὸ μειράκιον ἄρτι τῶν Ἀφροδίτης	μυούμενον.	Τῆς δὲ πεισθείσης ἐπανελθοῦσα παραλαμβάνει
[1, 15]	ψυχῆς καὶ τὸ μηδαμόθεν ἔτι	προσδοκώμενον	ἀπαλγεῖν παρασκευάζει τοὺς κάμνοντας. Νῦν
[1, 2]	του θεῶν ἐκμεμηνυῖαν καὶ τὸν	ὁρώμενον	πολὺν φόνον ἐργασαμένην. Καὶ οἱ
[1, 30]	συνέσεσθαι αὐτοῖς καὶ μετὰ θάνατον	ἀπατώμενον	ἢ χειρὸς πολεμίας καὶ ὕβρεως
[1, 13]	ἠξίουν, ὁ γραμματεὺς προσελθὼν ἠρώτα	στενὸν	ἐρώτημα, εἰ τῷ πατρὶ ξιφήρης
[1, 5]	ἢ τῆς καλιᾶς προβαίνειν ἐπέτρεψε,	καινόν	τινα χειραγωγὸν αὐτῷ τὸν δεσμὸν
[1, 30]	θεὸν ὡς δολερὰν ὀνειδίσας καὶ	δεινὸν	ἡγησάμενος εἴ τις ἄλλος ἐγκρατὴς
[1, 20]	τὰ στέμματα μεθεῖναι καὶ δυστυχοῦσα	δεινὸν	καὶ οὐ θεμιτὸν ἡγεῖται. ~Τίς
[1, 15]	οὐκ ἐρῶσά τινος ἀλλ´ ἄρχουσα	δεινὸν	ὅτι μὴ ἐξ ἐπιτάγματος ὑπήκουσεν
[1, 31]	~Καὶ ἡ μὲν ἔκειτο πικρῶς	ἐλεεινόν	τε ἅμα καὶ ἔσχατον κωκύσασα·
[1, 15]	ἀπολαύσειν, ἢ καὶ αὐτὴ παρ´	ἐκεῖνον	φοιτήσειν ὅπου ποτ´ ἂν ᾖ
[1, 1]	ἐπὶ μικροῦ τοῦ χωρίου διεσκεύαστο,	οἶνον	αἵματι μιάνας, καὶ συμποσίοις πόλεμον
[1, 11]	προσκαλεσάμενος μάστιξιν ᾐκίζετο, μηδὲ τὸ	κοινὸν	δὴ τοῦτο διότι ξαινοίμην γινώσκοντα.
[1, 19]	εἴτε αἰχμαλώτων διάπρασις εἰς τὸ	κοινὸν	κατέθηκα· προσήκειν ἡγούμενος τὸν οὕτω
[1, 12]	μου τοῖς γόνασι καὶ ὦ	τέκνον,	ἐπίσχες μικρόν« ἔλεγεν· οἴκτειρον τὸν
[1, 2]	ὄψεως βληθέντες ἄλλος ἄλλον ὑπεδύετο	θάμνον·	μεῖζον γάρ τι καὶ θειότερον
[1, 22]	τοῦ θείου κηδεμονίας ἄμοιρον. Ἓν	μόνον	αἰτῶ καὶ δὸς ὦ Θύαμι·
[1, 26]	σιγητέον οὐ πρὸς τοὺς ἄλλους	μόνον	ἀλλὰ καὶ πρὸς αὐτὸν Κνήμωνα·
[1, 28]	ἄγε εἰς τὸ σπήλαιον» πρὸς	μόνον	ἔλεγεν οὗ καὶ τὰ κειμήλια
[1, 22]	ὤφελον) οἰκτρὸν περισωθέντες λείψανον, ἓν	μόνον	ἐν δυστυχήμασιν εὐπραγοῦντες ὅτι θεῶν
[1, 31]	ἐναντίοι τοὺς πολεμίους δεξόμενοι, πλησιάσαντες	μόνον	καὶ μηδὲ τὸ ῥόθιον ὑπενεγκόντες
[1, 25]	βίαιον ὥστε με μεταπεισθῆναι· ἓν	μόνον	οἶδα μὴ σωφρονοῦσα, τὸν ἐξ
[1, 29]	πολλοῖς εἰς τὸ παροξῦναι καὶ	μόνον	πρὸς μάχην ἤρκεσε (ταῦτα γὰρ
[1, 22]	ἐν σοὶ καταλείπω τὴν σκέψιν·	μόνον	τελεσθείη μοι τὰ πάτρια πρότερον.
[1, 10]	ὑπόνοιαν) ταῦτα λέγουσαν μόνην πρὸς	μόνον	τοῦ μὴ ἐρυθριᾶν αὐτὸν ἕνεκεν,
[1, 13]	πάντα τὸν θόρυβον καὶ τὸν	χρόνον	ὃν περὶ τῆς τιμωρίας διεχειροτόνουν
[1, 21]	ἐκέλευεν. Ἡ δὲ πολύν τινα	χρόνον	τῇ γῇ τὸ βλέμμα προσερείσασα
[1, 2]	ἐκμεμηνυῖαν καὶ τὸν ὁρώμενον πολὺν	φόνον	ἐργασαμένην. Καὶ οἱ μὲν ταῦτα
[1, 22]	οὗ καὶ τὸν πολὺν ἑωράκατε	φόνον,	τῶν ναυτῶν ἡμῖν παρὰ τὴν
[1, 18]	ὀνειράτων πεπλανημένων τεταραγμένος ἀθρόον τὸν	ὕπνον	ἀποσεσύλητο καὶ τὴν ἐπίλυσιν διαπορῶν
[1, 7]	φροντίδι τῶν παρόντων συνεχόμενος πρὸς	ὕπνον	ἐτέτραπτο. ~Σιγῆς δὲ τὸ ἕλος
[1, 14]	ἔπους. Τὴν δὲ εὐθὺς Ἐρινύες	ἤλαυνον	καὶ μανικώτερον ἤρα σου μὴ
[1, 17]	εἰσαγαγοῦσα κατακλίνει τε καὶ τὸν	λύχνον	ἀφαιρεῖ ~Ἡμέρας ἄρτι διαγελώσης καὶ
[1, 13]	αὐτοῦ γενέσθαι, κατὰ τοὺς νόμους	ἐξόν,	οὐ βουληθείς, ὑμῖν δὲ τὸ
[1, 21]	τὸ βούλεσθαι· βιάζεσθαι γὰρ οἷς	ἐξὸν	τὸ πυνθάνεσθαι περιττόν· εἰ δὲ
[1, 2]	καὶ τῷ λαιῷ βραχίονι τὸ	τόξον	ὑπεστήρικτο· ἡ λοιπὴ δὲ χεὶρ
[1, 22]	πολὺ τοῦ πλοῦ διήνυστο, κλυδώνιον	ἀθρόον	ἐμπεσὸν καὶ ἄνεμος ἐξώστης καὶ
[1, 11]	συνθήμασιν· ἐγὼ δὲ ὁ μάταιος	ἀθρόον	καλὸς γεγενῆσθαι ἐπεπείσμην, καὶ τέλος
[1, 2]	δὲ οὔπω ἐγίνωσκον· ἡ δὲ	ἀθρόον	κατενεχθεῖσα ἐπὶ τὸν νεανίαν καὶ
[1, 18]	ὑπό τινων ὀνειράτων πεπλανημένων τεταραγμένος	ἀθρόον	τὸν ὕπνον ἀποσεσύλητο καὶ τὴν
[1, 17]	πολέμαρχοι τὸ πάτριον ἐναγίζουσιν) ἐνταῦθα	ἀθρόον	τοῦ πρεσβύτου σπαράξασα τὰς χεῖρας
[1, 11]	θεράπαιναν οὖσαν καὶ ἀργυρώνητον ἡγῇ	χαλεπὸν	εἶναί σοι προσομιλοῦσαν ἁλῶναι, τίνος
[1, 1]	ἐστιν ἀποροῦντες εἰς τὸ κέρδος	ἔβλεπον	καὶ τὴν λείαν· ἑαυτοὺς οὖν
[1, 12]	αὖος ἀπόπληκτος εἱστήκειν· τὴν Θίσβην	περιέβλεπον	οὐκ οἶδ´ ὅπως ἑαυτὴν ὑποστείλασαν·
[1, 16]	δεῖ ποιεῖν; Ἡ δὲ τὸν	κῆπον	οἶσθα« ἔλεγεν ἔνθα τὸ μνῆμα
[1, 15]	θεοὶ πάσχω· τί γὰρ οὐ	περιεῖπον	ἀλλ´ ἐπεβούλευον; Τί δὲ οὐχ
[1, 7]	εὐφημοῦντες ἐπὶ τὴν οἴκησιν αὐτοῦ	παρέπεμπον·	ἡ δὲ νησίον ἦν ἄποθεν
[1, 22]	ὃν οὐ βούλομαι κατ´ οὐδένα	τρόπον	ἀρνήσασθαι. Τό τε γὰρ αἰχμάλωτον
[1, 14]	ἐχθρὰ Δημαινέτη περιελείφθη. Τὸν δὲ	τρόπον	εἰσαῦθις ἀκούσεσθε, τὸ δὲ νῦν
[1, 19]	μὲν ὄναρ τοῦτον ἔφραζε τὸν	τρόπον	οὕτως αὐτῷ τῆς ἐπιθυμίας ἐξηγουμένης·
[1, 14]	ἀτόπων ἀπαγγέλλων; Εἰπὲ καὶ τὸν	τρόπον,	ὡς σφόδρα δέδοικα μὴ τῷ
[1, 30]	αὐτῷ κελεύσας καὶ ὡς κατὰ	τόπον	μένοντας ποιεῖσθαι δεήσει τὴν μάχην
[1, 16]	τὴν δέσποιναν. Πρὸς δὲ τὸν	Ἀρίστιππον	εἰς ἀγρὸν διαδραμοῦσα ὦ δέσποτα«
[1, 17]	ἐν γειτόνων. Καὶ ὑπεξελθοῦσα τὸν	Ἀρίστιππον	ἔνθα προείρητο καταλαμβάνει, καὶ δεσμεῖν
[1, 9]	ὁρᾶν ἐπλάττετο κἀν τούτῳ τὸν	Ἀρίστιππον	ὑποποιουμένη καί ποτε καὶ ἐφίλησεν
[1, 3]	δὲ παραμείψαντες οἱ λῃσταὶ κατὰ	πρόσωπον	ἔστησαν καί τι καὶ μέλλειν
[1, 31]	καὶ τὰ σκάφη διέταττον ἐπὶ	μέτωπον	ὡς ἐναντίοι τοὺς πολεμίους δεξόμενοι,
[1, 19]	ἔχειν ἀγαθὸν προὔτρεπεν, οὐ παντάπασι	βάρβαρον	εἶναι τὰ ἤθη τὸν λῄσταρχον
[1, 30]	πρὸς ὅπερ ἂν ὁρμήσῃ τὸ	βάρβαρον	ἦθος· κἂν ἀπογνῷ τὴν ἑαυτοῦ
[1, 25]	ἂν εἴης ἄτοπος εἰ τὸν	βάρβαρόν	με τοῦ Ἕλληνος, τὸν λῃστὴν
[1, 27]	ἱκετεύοντος οὐ καιρὸς» ἔφη τὸ	παρὸν	ἀκούειν· δέος γὰρ προληφθῆναι τοὺς
[1, 19]	ἑκάστοις διανέμων. Τὸ δὲ νῦν	παρὸν	ἕν τι τῶν λαφύρων αἰτῶ
[1, 16]	τὰ λοιπὰ γινώσκεις. Τὸ δὲ	παρὸν	ἔνεστί σοι βουλομένῳ πρὸς τὸν
[1, 26]	Τοῦτό τοι καὶ αὐτὴ τὸ	παρὸν	ἐπινοίαις ὑπερεθέμην τὰ πρόδηλα τοῖς
[1, 15]	πλοῦς καὶ ἑτέρα βουλή. Τὸ	παρὸν	τέως θεραπεύωμεν. ~Ἐπῄνει ταῦτα ἡ
[1, 26]	ἴσθι, Θεάγενες, οὐδ´ ἂν τὸ	παρὸν	τοῦτο ἀλλήλοις διελεγόμεθα μὴ τούτων
[1, 12]	κατεμήνυε, τὸν πατέρα μὲν εἰς	ἀγρὸν	αἰφνιδίου τινὸς χρείας καλούσης πεπορεῦσθαι
[1, 16]	Πρὸς δὲ τὸν Ἀρίστιππον εἰς	ἀγρὸν	διαδραμοῦσα ὦ δέσποτα« ἔλεγεν ἥκω
[1, 14]	ἐπὶ τοῖς πραχθεῖσι μεταμελόμενος εἰς	ἀγρόν	τινα καὶ ἐσχατιὰν ἑαυτὸν ἀπῴκισε
[1, 29]	ἀνεστομοῦντο, καθ´ ὃ καὶ φέγγος	ἀμυδρὸν	ἔκ τινος διατρήσεως πρὸς ἄκροις
[1, 19]	ἐγγυώμενος, ἀλλ´ ἔχειν τι καὶ	ἥμερον	γένος τε ὄντα τῶν ἐπὶ
[1, 16]	τιμωρίαν λαβεῖν· ἐπιδείξω γάρ σοι	τήμερον	ἅμα τῷ μοιχῷ τὴν Δημαινέτην
[1, 16]	ὁμολογούσης ὑπόδεξαι ἡμᾶς« ἔφη τὸ	τήμερον·	ὑπεσχόμην γὰρ αὐτῷ συγκαθευδήσειν· ἥξει
[1, 3]	πράξειν ἔμελλον. Κατὰ τοῦτο πλῆθος	ἕτερον	ἐφίσταται λῃστρικόν, ἱππέων δύο τοῦ
[1, 17]	προλαβοῦσα παρεκάλει τὴν Ἀρσινόην εἰς	ἕτερον	μεταστῆναι δωμάτιον καὶ σχολὴν αὐτῇ
[1, 31]	Θεαγένης ἅμα τῷ Κνήμωνι καθ´	ἕτερον	σκάφος, καὶ ἄλλος κατ´ ἄλλο
[1, 26]	τῷ τὴν ἀρχὴν λαχόντι τὸν	ἡμέτερον	ἐπιτροπεύειν ἔρωτα· πολλὰ μία ἡμέρα
[1, 13]	εἰσαγαγών, εἰς ἐφήβους ἐγγράψας, πολίτην	ὑμέτερον	κατὰ τοὺς νόμους ἀποφήνας, πάντα
[1, 26]	κρατεῖν ἀπὸ τῆς ἐπαγγελίας ἡγούμενοι	πραότερον	διάγουσιν ἐπὶ τῶν ἐλπίδων σαλεύοντες.
[1, 21]	τὸ βλέμμα κεκίνητο πρὸς τὸ	γοργότερον)	ἑρμηνεύοντος τοῦ Κνήμωνος, μᾶλλον» ἔφη
[1, 2]	θάμνον· μεῖζον γάρ τι καὶ	θειότερον	αὐτοῖς ὀρθωθεῖσα ἔδοξε, τῶν μὲν
[1, 26]	γάρ, ὡς οἶμαι, πεῖραν οἱ	ἀγροικότερον	ἐρῶντες τὴν ὑπόσχεσιν νομίζουσι, καὶ
[1, 31]	ξύλου καὶ πρέμνου παχέος ἑνὸς	ἀγροικότερον	κοιλαινόμενα. Συναπαίρει δὲ καὶ ὁ
[1, 22]	προφητείας· οὕτως ἂν ὁ γάμος	εὐθυμότερον	ἄγοιτο νίκῃ συναπτόμενος καὶ ἐπὶ
[1, 25]	γένοιτ´ ἂν» ἔφη ὁ Θεαγένης	καινότερον,	{ἢ} τί δὲ ἀθεμιστότερον ἢ
[1, 25]	ἢ {εἰ} μή τι πεπόνθοι	καινότερον,	καὶ τί γένοιτ´ ἂν» ἔφη
[1, 19]	ἐκέλευε καὶ λάφυρα τὰ σκῦλα	σεμνότερον	ὀνομάζων φέρειν εἰς μέσους ἐπέταττε,
[1, 20]	τοὺς ὁρῶντας καταστέλλει πρὸς τὸ	σεμνότερον,	πῶς οὐ τὴν βελτίονα περὶ
[1, 17]	Δημαινέτην ἐλθοῦσα κόσμει« ἔφη σαυτήν·	ἁβρότερον	ἔχουσαν ἥκειν προσήκει. Πάντα σοι
[1, 8]	ἔφη, ὡς λίαν ἡμᾶς καὶ	πικρότερον	ἀμύνῃ τῶν ἁμαρτημάτων, οὐδὲ ἱκανά
[1, 21]	Θύαμιν ἀντωπήσασα καὶ πλέον ἢ	πρότερον	αὐτὸν τῷ κάλλει καταστράψασα (καὶ
[1, 23]	μὲν τὸν σύλλογον τὴν λείαν	πρότερον	διανείμας, πολλὰ τῶν ἐξαιρέτων αὐτὸς
[1, 11]	ὦ πάτερ, εἰ καὶ μὴ	πρότερον,	δίκαιος ἂν εἴην τὴν αἰτίαν
[1, 22]	Θύαμι· συγχώρησον εἰς ἄστυ με	πρότερον	ἐλθοῦσαν, ἢ ἔνθα βωμὸς ἢ
[1, 22]	κατορθουμένοις τελούμενος· εἰ δὲ καὶ	πρότερον,	ἐν σοὶ καταλείπω τὴν σκέψιν·
[1, 22]	μόνον τελεσθείη μοι τὰ πάτρια	πρότερον.	Καὶ οἶδα ὡς ἐπινεύσεις ἱεροῖς
[1, 15]	μὲν Ἀρσινόη« φησὶ τῆς τε	πρότερον	πρὸς Κνήμωνα συνηθείας καὶ τῆς
[1, 25]	Θεαγένης καινότερον, {ἢ} τί δὲ	ἀθεμιστότερον	ἢ ὅρκων μὲν καὶ σπονδῶν
[1, 33]	παρελόμενος νεώτερος αὐτὸς ὤν, τὸν	προγενέστερον	ἐξάρχειν λῃστρικοῦ πυνθανόμενος, δεδιὼς μὴ
[1, 27]	ἴσους εἶναι παρεσκευασμένους. Τοῦ δὲ	σαφέστερον	ὅ τι λέγοι δηλοῦν ἱκετεύοντος
[1, 14]	τὰ πρῶτα διῆγον. Εἰκοστῇ δὲ	ὕστερον	ἡμέρᾳ συνήθως ἀλύων ἐπὶ λιμένα
[1, 12]	μὲν ἀπιοῦσα ᾤχετο. Τρίτῃ δὲ	ὕστερον	νυκτὶ καθεύδοντά με ἐξανίστησι καὶ
[1, 3]	οἱ μὲν ἀμφὶ τὴν κόρην	δεύτερον	ἤδη ἡλίσκοντο οὐδέπω ληφθέντες· οἱ
[1, 14]	δὲ εὐθὺς Ἐρινύες ἤλαυνον καὶ	μανικώτερον	ἤρα σου μὴ παρόντος καὶ
[1, 29]	παρ´ αὐτὸν συνειλεγμένους πρὸς τὸ	μανικώτερον	τῷ λόγῳ παρασκευάζοντα. Στὰς γὰρ
[1, 9]	ἐμὲ θαυμάζων διάθεσιν. Ἐπεὶ δὲ	ἰταμώτερον	προσῄει καὶ θερμότερα ἦν τὰ
[1, 15]	ἂν μετεπείσθη χρόνῳ πρὸς τὸ	ἡμερώτερον	καὶ πειθοῖ μεταπλαττόμενος. Ἀλλ´ ἡ
[1, 2]	κειμένων θέαμα προσπίπτει τῶν προτέρων	ἀπορώτερον·	κόρη καθῆστο ἐπὶ πέτρας, ἀμήχανόν
[1, 32]	τὸν Θύαμιν ᾑρήκεσαν καὶ νίκην	ὁλόκληρον	τὴν ἑνὸς ἀνδρὸς ἅλωσιν ἡγοῦντο·
[1, 13]	παραδιδόναι καὶ ὠθεῖσθαι εἰς τὸ	βάραθρον	ἐδοκίμαζον. Ἐμοῦ δὲ παρὰ πάντα
[1, 14]	καταλεῦσαι οἱ δὲ εἰς τὸ	βάραθρον	πέμψαι κρίναντες, οἱ λοιποὶ δὲ
[1, 17]	οἷς ἠπάτητο, ἐπειδὴ κατὰ τὸν	βόθρον	ἐγένετο τὸν ἐν Ἀκαδημίᾳ (πάντως
[1, 18]	τοῖς φροντίσμασι. Καθ´ ὃν γὰρ	καιρὸν	ἀλεκτρυόνες ᾄδουσιν, εἴτε (ὡς λόγος)
[1, 3]	ὡς ἔοικεν ὁ βίος, εἰς	καιρὸν	δὲ ἥκετε· λύσατε τῶν περιεστηκότων
[1, 27]	καὶ παλτὸν θήγοντα καταλαβὼν εἰς	καιρὸν»	ἔφη πρὸς ὅπλοις τυγχάνεις. Ἀλλ´
[1, 26]	γάμον καὶ συντίθεσθαι διαρρήδην καὶ	καιρὸν	ὁρίζειν, ταῦτα συμβάλλειν οὔτε ἐδυνάμην
[1, 32]	τοῖς φιλίοις ἐλάττους γεγονότες πλέον	ἔχαιρον	τὸν αὐτόχειρα ζῶντα περιέποντες ἢ
[1, 12]	ὦ τέκνον, ἐπίσχες μικρόν« ἔλεγεν·	οἴκτειρον	τὸν γεννήσαντα, φεῖσαι πολιῶν αἵ
[1, 32]	ζῶντα περιέποντες ἢ τοὺς οἰκείους	ᾤκτειρον	ἀποβεβληκότες. Οὕτως ἄρα λῃσταῖς καὶ
[1, 15]	ὁρῶσα καὶ πάντῃ λυπηθεῖσαν ἐπιβουλεῦσαι	πρόχειρον	καὶ οὐχ ἥκιστα τῷ τε
[1, 22]	τῆς ἐκ τοῦ θείου κηδεμονίας	ἄμοιρον.	Ἓν μόνον αἰτῶ καὶ δὸς
[1, 2]	ἔργα, λέγοντες ποῦ δ´ ἂν	νεκρὸν	σῶμα φιλοίη δαίμων οὕτω περιπαθῶς;
[1, 2]	δὲ τραύμασι μὲν κατῄκιστο καὶ	μικρὸν	ἀναφέρειν ὥσπερ ἐκ βαθέος ὕπνου
[1, 31]	ἅπαντες. Ἐπεὶ δὲ τῆς νήσου	μικρὸν	ἄποθεν ἄραντες καὶ περιπλεύσαντες μᾶλλον
[1, 17]	δὲ ἐπλησίαζον, τὴν μὲν ἐπιστῆναι	μικρὸν	ἐκέλευσεν· αὐτὴ δὲ προλαβοῦσα παρεκάλει
[1, 2]	ἐν ὅπλοις δεικνυμένης οὐδὲ κατὰ	μικρὸν	ἐκπλαγεῖσα, πρὸς δὲ τὴν θεραπείαν
[1, 12]	γόνασι καὶ ὦ τέκνον, ἐπίσχες	μικρόν«	ἔλεγεν· οἴκτειρον τὸν γεννήσαντα, φεῖσαι
[1, 1]	στόμα τὸ καλούμενον Ἡρακλεωτικὸν ὑπερτείνει,	μικρὸν	ἐπιστάντες τὴν ὑποκειμένην θάλατταν ὀφθαλμοῖς
[1, 30]	τις ἄλλος ἐγκρατὴς ἔσται Χαρικλείας,	μικρὸν	ἐπισχεῖν τοὺς σὺν αὐτῷ κελεύσας
[1, 3]	τοσοῦτος τὸ μέγεθος ἔκειτο κατὰ	μικρὸν	ἤδη πως ἀνειληφὼς ἑαυτὸν καὶ
[1, 14]	ἡ δίκη καθ´ Ἡσίοδον, ἀλλὰ	μικρὸν	μὲν ἄν τι καὶ παρίδοι
[1, 14]	κατῆλθον· καὶ λέμβος ἄρτι κατεφέρετο.	Μικρὸν	οὖν ἐπιστὰς ὁπόθεν τε εἴη
[1, 2]	~Ἤδη δὲ αὐτοῖς κεκινηκόσιν ἄποθεν	μικρὸν	τῆς τε νεὼς καὶ τῶν
[1, 29]	ὧδέ πως· στόμιον ἦν αὐτῷ	στενόπορόν	τε καὶ ζοφῶδες οἰκήματος κρυφίου
[1, 1]	καὶ σφαγὰς ἐπισυνάψας, καὶ τοιοῦτον	θέατρον	λῃσταῖς Αἰγυπτίοις ἐπιδείξας. Οἱ γὰρ
[1, 22]	ἁπάντων (ὡς μή ποτε ὤφελον)	οἰκτρὸν	περισωθέντες λείψανον, ἓν μόνον ἐν
[1, 28]	ἦγέ τε καὶ εἰς τὸ	ἄντρον	ἐνέβαλλε. Τὸ δὲ ἦν οὐ
[1, 14]	καὶ οἷον ἐγκεῖσθαι τῇ καρδίᾳ	κέντρον	ἀγνοεῖν τὰς ἄλλας ἔλεγεν. ~Εἰ
[1, 26]	ἃ βουλαῖς ἄνθρωποι μυρίαις οὐκ	ἐξεῦρον.	Τοῦτό τοι καὶ αὐτὴ τὸ
[1, 30]	ἀφόρητον ἐπὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς σέλας	ἔμπυρον	ἐπὶ δὲ τὴν ἀκοὴν ἠχὴ
[1, 26]	φιλίας χρόνος οὔτε ἀγχιστείας θεσμὸς	ἐνέχυρον	ἡμῖν ἀκριβὲς τῆς πίστεως αὐτοῦ
[1, 6]	λίμνην ἐνόμισεν· ἱκανὴ δὲ φρούριον	ἰσχυρὸν	εἶναι λῃσταῖς· διὸ καὶ συρρεῖ
[1, 11]	ἐπιστάμενον καὶ τὴν ὄψιν οὐκ	ἄωρον.	Τοῦτο ἐπ´ ἐμὲ καθίησιν ἐρᾶν
[1, 15]	σοι πρὸς τὸ βούλημα τὸ	σὸν	ἀεί τε καὶ νῦν ὑπηρετησάμην·
[1, 15]	ἀνθ´ ἑαυτῆς· ἅπερ εἰ γένοιτο,	σὸν	ἂν εἴη τὸ ἐντεῦθεν Ἀρσινόην
[1, 2]	ἀποστατεῖν ἡμῶν, ἀλλὰ φάσμα τὸ	σὸν	καὶ ψυχὴ τὰς ἐμὰς περιέπει
[1, 5]	λίμνη γινομένη, τὸ μὲν κατὰ	μέσον	βάθος ἄπειρος ἐπὶ δὲ τὰς
[1, 22]	τοῦ πλοῦ διήνυστο, κλυδώνιον ἀθρόον	ἐμπεσὸν	καὶ ἄνεμος ἐξώστης καὶ λαίλαπες
[1, 25]	καὶ πρὸς ἄλλων γάμους ἐπινευούσης;	Εὐφήμησον»	ἔφη ἡ κόρη μηδέ μοι
[1, 19]	ἑαυτὸν ὁ Θύαμις καὶ τὴν	νῆσον	ἐκκλησίαν ἀποφήνας καὶ τὰ λεχθησόμενα
[1, 33]	οἱ δὲ ὑπόλοιποι πρὸς τὴν	νῆσον	ἐτράπησαν ὡς τὰ ἐπιζητούμενα κειμήλια
[1, 22]	αἰτῶ καὶ δὸς ὦ Θύαμι·	συγχώρησον	εἰς ἄστυ με πρότερον ἐλθοῦσαν,
[1, 3]	ληφθέντων ἀξίαν ἀλλὰ πρὸς τὸ	ἴσον	βάρος τὴν νέμησιν ποιούμενοι. Τὰ
[1, 19]	μετέχειν τῶν δὲ ποριζομένων τὸ	ἴσον.	Τῶν δὲ ἁλισκομένων τοὺς μὲν
[1, 5]	ἕλη γίνεται. Ἐν δὴ τούτοις	ὅσον	Αἰγυπτίων λῃστρικὸν πολιτεύεται, ὁ μὲν
[1, 13]	παρὰ τοσοῦτον γέγονε πατραλοίας παρ´	ὅσον	ἀντέσχεν ἡ τύχη ἀπροσδοκήτῳ φόβῳ
[1, 5]	τῶν αὐχμηροτέρων δύναται. ~Παραμείψαντες οὖν	ὅσον	δύο στάδια τὸν αἰγιαλόν, ἐκτραπέντες
[1, 5]	αἴσθοιτο, ἱμάντα τῶν σφυρῶν ἐξάψας	ὅσον	ἐπ´ ἄκρου τοῦ σκάφους ἢ
[1, 2]	σοβουμένης καὶ τοῖς νώτοις πλεῖστον	ὅσον	ἐπιτρεχούσης. Τοὺς μὲν ταῦτα ἐξεδειμάτου
[1, 27]	ἄλλους κέλευε· πλῆθος γὰρ πολεμίων	ὅσον	οὐδέπω περὶ ἡμᾶς καὶ τοσοῦτον
[1, 8]	ἐπί τινος χαμεύνης κατακεκλιμένη) καὶ	ὅσον	πλεῖστον ἐπιδακρύσασα, Ἄπολλον, ἔφη, ὡς
[1, 27]	περὶ ἡμᾶς καὶ τοσοῦτον ἀπολειπόμενον	ὅσον	τοῦ λόφου τοῦ πλησίον ὑπερκύπτοντας
[1, 2]	ἀπῃώρητο. Μηρῷ δὲ τῷ δεξιῷ	τὸν	ἀγκῶνα θατέρας χειρὸς ἐφεδράζουσα καὶ
[1, 30]	ὧν ἁπάντων δοῦπός τις πρὸς	τὸν	ἀέρα συμμιγὴς ἤρετο πεζομαχούντων ὁμοῦ
[1, 13]	περιαλγεῖν ἐπ´ ἐμοὶ δῆθεν ἐπεδείκνυτο,	τὸν	ἄθλιον ἀποκαλοῦσα, τὸν ἐν δίκῃ
[1, 5]	~Παραμείψαντες οὖν ὅσον δύο στάδια	τὸν	αἰγιαλόν, ἐκτραπέντες εὐθὺς τοῦ ὄρους
[1, 3]	κορέσαι πλεονεξίαν) τὴν λείαν ἐπὶ	τὸν	αἰγιαλὸν καταθέντες εἰς φορτία καὶ
[1, 3]	ἔφευγον, αὐτοὶ μὲν εἰς δέκα	τὸν	ἀριθμὸν ὄντες, τρὶς δὲ τοσούτους
[1, 16]	κατακλίνω τὴν δέσποιναν. Πρὸς δὲ	τὸν	Ἀρίστιππον εἰς ἀγρὸν διαδραμοῦσα ὦ
[1, 17]	ἐνταῦθα ἐν γειτόνων. Καὶ ὑπεξελθοῦσα	τὸν	Ἀρίστιππον ἔνθα προείρητο καταλαμβάνει, καὶ
[1, 9]	παῖδα ὁρᾶν ἐπλάττετο κἀν τούτῳ	τὸν	Ἀρίστιππον ὑποποιουμένη καί ποτε καὶ
[1, 32]	φιλίοις ἐλάττους γεγονότες πλέον ἔχαιρον	τὸν	αὐτόχειρα ζῶντα περιέποντες ἢ τοὺς
[1, 25]	οὐκ ἂν εἴης ἄτοπος εἰ	τὸν	βάρβαρόν με τοῦ Ἕλληνος, τὸν
[1, 13]	κατὰ τοὺς νόμους ἀποφήνας, πάντα	τὸν	βίον ἐπὶ τούτῳ τὸν ἐμὸν
[1, 17]	ἐφ´ οἷς ἠπάτητο, ἐπειδὴ κατὰ	τὸν	βόθρον ἐγένετο τὸν ἐν Ἀκαδημίᾳ
[1, 26]	~Τὸ δὲ ἑτοίμως οὕτως ἐπινεύειν	τὸν	γάμον καὶ συντίθεσθαι διαρρήδην καὶ
[1, 23]	πρὸς τὸ ἐνύπνιον ἀναφέρων καὶ	τὸν	γάμον κατὰ τὴν Μέμφιν ἔσεσθαι
[1, 12]	τέκνον, ἐπίσχες μικρόν« ἔλεγεν· οἴκτειρον	τὸν	γεννήσαντα, φεῖσαι πολιῶν αἵ σε
[1, 25]	φυλάττουσα, πολλάκις μὲν ἐπιχειροῦντα διωσαμένη,	τὸν	δὲ ἐξ ἀρχῆς ἡμῖν συγκείμενόν
[1, 33]	τῆς μὲν ἐφόδου κατέστησαν ἡγεμόνες,	τὸν	δὲ Θύαμιν ἐζώγρουν κατὰ τοιάνδε
[1, 3]	κάλλους καὶ τοῦ φρονήματος ἐθαύμαζον,	τὸν	δὲ καὶ τραυματίαν ἐξεπλήττοντο· τοιοῦτος
[1, 12]	τινὸς χρείας καλούσης πεπορεῦσθαι λέγουσα,	τὸν	δέ, οὕτω συγκείμενον αὐτῷ πρὸς
[1, 6]	ὕδατι πάντες ὅσα τείχει χρώμενοι,	τὸν	δὲ πολὺν κατὰ τὸ ἕλος
[1, 14]	ἡ θεοῖς ἐχθρὰ Δημαινέτη περιελείφθη.	Τὸν	δὲ τρόπον εἰσαῦθις ἀκούσεσθε, τὸ
[1, 28]	ὁ δὲ πόλεμος ἡμῖν μελήσει.	Τὸν	δὲ ὑπασπιστὴν ἱερεῖον ἄγειν προσέταττεν,
[1, 33]	τῆς δοκούσης φιλανθρωπίας ἐπιμεμφόμενον καὶ	τὸν	δεσμὸν ἀγανακτοῦντα μᾶλλον ἢ θάνατον·
[1, 5]	ἐπέτρεψε, καινόν τινα χειραγωγὸν αὐτῷ	τὸν	δεσμὸν τοῦ ποδὸς ἐπιστήσας. ~Καί
[1, 13]	οὕτως ὡς εἶχον δεσμῶν ἐπὶ	τὸν	δῆμον ἦγε, καὶ τῆς κεφαλῆς
[1, 17]	προσδοκᾶν τήν τε κάθοδον ἐπινεύσειν	τὸν	δῆμον καὶ τὸν πατέρα σοι
[1, 10]	ἐτύγχανον μὲν ἐφηβεύων, ᾄσας δὲ	τὸν	εἰωθότα παιᾶνα τῇ θεῷ καὶ
[1, 13]	πάντα τὸν βίον ἐπὶ τούτῳ	τὸν	ἐμὸν ἐσάλευον. Ἐπεὶ δὲ τούτων
[1, 17]	ἐπειδὴ κατὰ τὸν βόθρον ἐγένετο	τὸν	ἐν Ἀκαδημίᾳ (πάντως γινώσκεις, ἔνθα
[1, 13]	δῆθεν ἐπεδείκνυτο, τὸν ἄθλιον ἀποκαλοῦσα,	τὸν	ἐν δίκῃ μὲν ἀλλὰ πρὸ
[1, 31]	τε εἶδον καὶ ἔφευγον, οὐδὲ	τὸν	ἐνυάλιον ἔνιοι κέλαδον ἀνασχόμενοι· ὑπεχώρουν
[1, 25]	ἓν μόνον οἶδα μὴ σωφρονοῦσα,	τὸν	ἐξ ἀρχῆς ἐπὶ σοὶ πόθον·
[1, 26]	εἶ κἀκ τούτων μὴ ὀκλάσας	τὸν	ἐπ´ ἐμοὶ πόθον ὑπὸ τῶν
[1, 10]	γίνεται καὶ οὐδὲ ἐσοφίστευεν ἔτι	τὸν	ἔρωτα, ἀλλ´ ἀπὸ γυμνῆς τῆς
[1, 15]	δεινὰ« λέγουσα, ἡ πρὸς μὲν	τὸν	ἔρωτα μὴ συμπράξασα, ἐπὶ δὲ
[1, 15]	βούλει, μάλιστα μὲν εἰκὸς σχολάσαι	τὸν	ἔρωτα, πολλαῖς γὰρ κατὰ τὴν
[1, 2]	χρυσοϋφοῦς δὲ τῆς ἐσθῆτος πρὸς	τὸν	ἥλιον ἀνταυγαζούσης, καὶ τῆς κόμης
[1, 26]	δαίμονι τῷ τὴν ἀρχὴν λαχόντι	τὸν	ἡμέτερον ἐπιτροπεύειν ἔρωτα· πολλὰ μία
[1, 11]	γεγενῆσθαι ἐπεπείσμην, καὶ τέλος ἐπὶ	τὸν	θάλαμον ἐλθοῦσαν νυκτὸς ὑπεδεχόμην· ἡ
[1, 16]	ἢ καὶ μεταβαλέσθαι προσδοκήσας, ἐπὶ	τὸν	θάλαμον ἐμμανὴς ἵεται· καὶ τὰ
[1, 12]	ἑαυτὴν ὑποστείλασαν· τὴν κλίνην καὶ	τὸν	θάλαμον ἐν κύκλῳ περιεσκόπουν, εἰπεῖν
[1, 12]	ἡγουμένης καὶ δᾷδας προσαπτούσης, ἐπὶ	τὸν	θάλαμον ᾔειν. Ἐπεὶ δὲ ἐπέστην,
[1, 14]	δὲ ψήφων διακρινομένων οἱ μὲν	τὸν	θάνατον καταχειροτονήσαντες ἦσαν εἰς ἑπτακοσίους
[1, 24]	Θύαμις καὶ εἴ πῃ καὶ	τὸν	Θεαγένην εἰς αἰδῶ τῆς ἀδελφῆς
[1, 28]	Χαρίκλειαν ὀδυρομένην καὶ θαμὰ πρὸς	τὸν	Θεαγένην ἐπιστρέφουσαν ἦγέ τε καὶ
[1, 26]	τελευτήν. Καὶ ἡ Χαρίκλεια περιβαλοῦσα	τὸν	Θεαγένην καὶ μυρία φιλήσασα καὶ
[1, 30]	τῶν πολεμίων, αὐτός, δῆθεν ὡς	τὸν	Θέρμουθιν ἐπιζητήσων καὶ τοῖς ἑστίοις
[1, 13]	ἐδοκίμαζον. Ἐμοῦ δὲ παρὰ πάντα	τὸν	θόρυβον καὶ τὸν χρόνον ὃν
[1, 21]	ἐῴκει· καὶ δή ποτε πρὸς	τὸν	Θύαμιν ἀντωπήσασα καὶ πλέον ἢ
[1, 25]	σοφὸν εἰς ὑπερβολὴν καὶ πόρρω	τὸν	Θύαμιν ζηλοτυπίας τῆς ἐφ´ ἡμῖν
[1, 27]	Χαρίκλεια. Καὶ παραλαβὼν ἄμφω παρὰ	τὸν	Θύαμιν ἦγε. Καὶ κράνος τι
[1, 32]	τὴν ἐπιδίωξιν φροντίσαντος. Ἤδη γὰρ	τὸν	Θύαμιν ᾑρήκεσαν καὶ νίκην ὁλόκληρον
[1, 29]	καὶ ζόφῳ παραδεδωκώς, ἀπέτρεχεν ὡς	τὸν	Θύαμιν καὶ καταλαμβάνει ζέοντα πρὸς
[1, 33]	τοῖς πολλοῖς αἰσθανόμενος ὡς ἀνῃρηκὼς	τὸν	Θύαμιν οὐ φαινόμενον, χρήματα πάμπολλα
[1, 33]	τῆς προφητείας παρὰ τὸ πάτριον	τὸν	Θύαμιν παρελόμενος νεώτερος αὐτὸς ὤν,
[1, 16]	τί δεῖ ποιεῖν; Ἡ δὲ	τὸν	κῆπον οἶσθα« ἔλεγεν ἔνθα τὸ
[1, 19]	διαδέξεται ἡμᾶς; ἐβόων καὶ πολλὰ	τὸν	Κνήμωνα ἱκέτευον εἴ τι δύναται
[1, 19]	ἀποφήνας καὶ τὰ λεχθησόμενα φράζειν	τὸν	Κνήμωνα καὶ τοῖς αἰχμαλώτοις προστάξας
[1, 19]	φέρειν εἰς μέσους ἐπέταττε, καὶ	τὸν	Κνήμωνα ὡς αὐτὸν μετεπέμπετο ἄγειν
[1, 19]	παντάπασι βάρβαρον εἶναι τὰ ἤθη	τὸν	λῄσταρχον ἐγγυώμενος, ἀλλ´ ἔχειν τι
[1, 7]	ἀφικνοῦνται ἐπ´ αὐτὴν οἱ ἀμφὶ	τὸν	λῄσταρχον· καὶ οἱ μὲν τῶν
[1, 7]	ἐκδὺς ἀνεφαίνετο καὶ συνέθεον καὶ	τὸν	λῄσταρχον οἱονεὶ βασιλέα τινὰ ἑαυτῶν
[1, 7]	ὑπ´ ἀγροικίας εἴκαζον. Καὶ πολλὰ	τὸν	λῄσταρχον τῆς ἀνδραγαθίας εὐφημοῦντες ἐπὶ
[1, 25]	τὸν βάρβαρόν με τοῦ Ἕλληνος,	τὸν	λῃστὴν τοῦ ἐρωμένου πιστεύοις ἐπίπροσθεν
[1, 21]	βούλημα συννεύειν ἀναγκαῖον. Καὶ ἀποστρέψας	τὸν	λόγον πῶς οὖν ἔχεις, ὦ
[1, 21]	αἰσίοις ἐκέλευον. Ὁ δὲ ἀναλαβὼν	τὸν	λόγον ὑμῖν μὲν ἔχω τὴν
[1, 17]	καὶ εἰσαγαγοῦσα κατακλίνει τε καὶ	τὸν	λύχνον ἀφαιρεῖ ~Ἡμέρας ἄρτι διαγελώσης
[1, 30]	καὶ διὰ τῶν στέρνων παρὰ	τὸν	μαζὸν ἐλαύνει τὸ ξίφος. ~Καὶ
[1, 33]	ἐγνώρισε, πολλῶν θανάτων ἐζώγρησαν· καὶ	τὸν	μὲν δέσμιον ἐπὶ τὴν γῆν
[1, 31]	καὶ τὸ ἱερεῖον μεταχειριζόμενον. Καὶ	τὸν	μὲν λοιδορησάμενος εἰπών τε ὡς
[1, 11]	σοι δόξειεν, ἐπ´ αὐτοφώρῳ παραδώσω	τὸν	μοιχόν. Εἰ γὰρ οὕτω βουληθείης«
[1, 12]	νυκτὶ καθεύδοντά με ἐξανίστησι καὶ	τὸν	μοιχὸν ἔνδον εἶναι κατεμήνυε, τὸν
[1, 17]	προείρητο καταλαμβάνει, καὶ δεσμεῖν ἐπιστάντα	τὸν	μοιχὸν ἤπειγεν· ὁ δὲ εἵπετο
[1, 16]	ἔνδον εἶναι τότε με λέγειν	τὸν	μοιχὸν νομίσας, ὀργῆς ἀκατασχέτου πληρωθείς,
[1, 17]	ἐπιθυμίαν παρεγγυήσασα ἐγὼ δὲ ἐπὶ	τὸν	νεανίαν ἄπειμι« φησὶ καὶ ἥξω
[1, 4]	συνεργὸν ἕξειν εἰς τὰ μέγιστα	τὸν	νεανίαν εἰ περισωθείη προσδοκήσας, καταβιβάσας
[1, 3]	δὲ περὶ τὴν κόρην καὶ	τὸν	νεανίαν ἐν δευτέροις πράξειν ἔμελλον.
[1, 2]	ἡ δὲ ἀθρόον κατενεχθεῖσα ἐπὶ	τὸν	νεανίαν καὶ πανταχόθεν αὐτῷ περιχυθεῖσα
[1, 4]	τὸ δὲ προσταττόμενον συμβαλοῦσα συνεφείλκετο	τὸν	νεανίσκον οὐδὲ αὐτὸν μεθιέντα, καὶ
[1, 30]	ὃ τὴν Ἶσιν ἑώρα καὶ	τὸν	νεὼν ἅπαντα λαμπάδων καὶ θυσιῶν
[1, 18]	μὲν τὴν ἑαυτοῦ πόλιν καὶ	τὸν	νεὼν τῆς Ἴσιδος ἐπερχόμενος λαμπαδίῳ
[1, 10]	παρακελευομένην μηδὲ πρὸς ἑταίραις ἔχειν	τὸν	νοῦν καὶ μέθαις (οὐ γάρ
[1, 18]	τῆς Ἴσιδος ἐπερχόμενος λαμπαδίῳ πυρὶ	τὸν	ὅλον ἐδόκει καταλάμπεσθαι· πεπλῆσθαι δὲ
[1, 2]	ὑπό του θεῶν ἐκμεμηνυῖαν καὶ	τὸν	ὁρώμενον πολὺν φόνον ἐργασαμένην. Καὶ
[1, 29]	ἀπολιπὼν ἀνεδύετο τοῦ σπηλαίου· καὶ	τὸν	οὐδὸν ἐπαγαγὼν καί τι καὶ
[1, 31]	κωκύσασα· ὁ δὲ ἀναδραμὼν καὶ	τὸν	οὐδὸν ἐπαγαγὼν καὶ χοῦν ὀλίγον
[1, 29]	οἰκήματος κρυφίου θύραις ὑποκείμενον, ὡς	τὸν	οὐδὸν θύραν ἄλλην τῇ καθόδῳ
[1, 19]	τὸ κοινὸν κατέθηκα· προσήκειν ἡγούμενος	τὸν	οὕτω δὴ καλῶς ἐξηγούμενον τῶν
[1, 14]	δὲ οὕτως ἀθέσμοις ὀξὺν ἐπιβάλλει	τὸν	ὀφθαλμόν, ὡς δὴ καὶ τὴν
[1, 16]	καὶ κέχρησο ὅ τι βούλει.	Τὸν	παῖδα δι´ ἐμὲ τὸ μέρος
[1, 16]	παρὸν ἔνεστί σοι βουλομένῳ πρὸς	τὸν	παῖδα καὶ εἰ φεύγει τὰ
[1, 19]	ἐπὶ δόξης καὶ πρὸς ἀνάγκης	τὸν	παρόντα βίον ἑλόμενον. Ἐπεὶ δὲ
[1, 12]	τὸν μοιχὸν ἔνδον εἶναι κατεμήνυε,	τὸν	πατέρα μὲν εἰς ἀγρὸν αἰφνιδίου
[1, 17]	κάθοδον ἐπινεύσειν τὸν δῆμον καὶ	τὸν	πατέρα σοι κατὰ ζήτησιν ἥξειν·
[1, 14]	εὐθὺς μετὰ τὴν κρίσιν εἰς	τὸν	Πειραιᾶ κατέβην καὶ νεὼς ἀναγομένης
[1, 1]	λῃστρικῆς ἐπηγγέλλετο μὴ πλεόμενον, ἐπὶ	τὸν	πλησίον αἰγιαλὸν τῇ θέᾳ κατήγοντο.
[1, 14]	κατέβην καὶ νεὼς ἀναγομένης ἐπιτυχὼν	τὸν	πλοῦν εἰς Αἴγιναν ἐποιούμην, ἀνεψιοὺς
[1, 29]	οὐδὲν δεομένους ἀλλὰ βίον ἀεὶ	τὸν	πόλεμον ἡγουμένους καὶ ἄλλως τῆς
[1, 1]	σωμάτων ἔτι σπαιρόντων, ἄρτι πεπαῦσθαι	τὸν	πόλεμον κατηγορούντων. Ἦν δὲ οὐ
[1, 22]	πρὸς ὑμῶν ἑάλωμεν· οὗ καὶ	τὸν	πολὺν ἑωράκατε φόνον, τῶν ναυτῶν
[1, 30]	τὸ πλησίον ἕλος διαρριπιζομένης καὶ	τὸν	πολὺν κατ´ αὐτὸ κάλαμον σωρηδὸν
[1, 9]	βούλοιτο ἔπειθε, τῇ τε ὥρᾳ	τὸν	πρεσβύτην ἐπαγομένη καὶ τἄλλα ὑπερθεραπεύουσα·
[1, 33]	Θύαμιν παρελόμενος νεώτερος αὐτὸς ὤν,	τὸν	προγενέστερον ἐξάρχειν λῃστρικοῦ πυνθανόμενος, δεδιὼς
[1, 14]	κοινῷ κέχρηται θανάτῳ καὶ διέδρα	τὸν	πρὸς ἀξίαν. Οὐ παντάπασιν» ἔφη
[1, 23]	ἔσεσθαι καταπιστεύων· καὶ διαλύει μὲν	τὸν	σύλλογον τὴν λείαν πρότερον διανείμας,
[1, 11]	εὐγενὴς εἶναι φάσκουσα καὶ νόμῳ	τὸν	συνοικοῦντα ἔχουσα καὶ θάνατον τὸ
[1, 31]	βουλεύοντας, τῶν πολεμίων ἐγγύθεν ὁρωμένων,	τόν	τε Θέρμουθιν ἥκοντα καὶ τὸ
[1, 4]	νεανίαν εἰ περισωθείη προσδοκήσας, καταβιβάσας	τόν	τε ὑπασπιστὴν καὶ ἑαυτὸν τῶν
[1, 19]	τὸ μὲν ὄναρ τοῦτον ἔφραζε	τὸν	τρόπον οὕτως αὐτῷ τῆς ἐπιθυμίας
[1, 14]	τῶν ἀτόπων ἀπαγγέλλων; Εἰπὲ καὶ	τὸν	τρόπον, ὡς σφόδρα δέδοικα μὴ
[1, 12]	τὴν ἔφοδον τοῦ μὴ διαδρᾶναι	τὸν	ὑβριστήν. Ἐποίουν οὕτως, καὶ λαβὼν
[1, 32]	ἅμα ἐπιλαβομένων, ἀποβάλλει δὲ καὶ	τὸν	ὑπασπιστήν, λαμπρῶς μὲν συναγωνισάμενον τραυματίαν
[1, 30]	σῶμα τεθηγμένοι συμπίπτωμεν. ~Ταῦτα εἰπὼν	τὸν	ὑπασπιστὴν περιεσκόπει καὶ ὀνομαστὶ Θέρμουθιν
[1, 18]	τινων ὀνειράτων πεπλανημένων τεταραγμένος ἀθρόον	τὸν	ὕπνον ἀποσεσύλητο καὶ τὴν ἐπίλυσιν
[1, 13]	μὲν ἀλλὰ πρὸ ὥρας τεθνηξόμενον,	τὸν	ὑπὸ δαιμόνων ἀλαστόρων ἐπὶ τοὺς
[1, 31]	καὶ ὁ Κνήμων, οὐ πρὸς	τὸν	φόβον τὸ πλέον ἐνδόντες· μόνος
[1, 3]	ἐπὶ δὲ τὴν ναῦν ὁρμήσαντες	τὸν	φόρτον ἐξήντλουν, τῶν μὲν ἄλλων
[1, 13]	παρὰ πάντα τὸν θόρυβον καὶ	τὸν	χρόνον ὃν περὶ τῆς τιμωρίας
[1, 8]	ταῦτα στήσεις; Εἰ μὲν εἰς	θάνατον	ἀνύβριστον, ἡδὺ τὸ τέλος, εἰ
[1, 30]	ἤτοι συνέσεσθαι αὐτοῖς καὶ μετὰ	θάνατον	ἀπατώμενον ἢ χειρὸς πολεμίας καὶ
[1, 2]	ἀνέχῃ δὲ ἄλλως οὐδὲ μετὰ	θάνατον	ἀποστατεῖν ἡμῶν, ἀλλὰ φάσμα τὸ
[1, 14]	ψήφων διακρινομένων οἱ μὲν τὸν	θάνατον	καταχειροτονήσαντες ἦσαν εἰς ἑπτακοσίους καὶ
[1, 33]	τὸν δεσμὸν ἀγανακτοῦντα μᾶλλον ἢ	θάνατον·	οἱ δὲ ὑπόλοιποι πρὸς τὴν
[1, 11]	νόμῳ τὸν συνοικοῦντα ἔχουσα καὶ	θάνατον	τὸ τέλος τοῦ παρανομήματος γινώσκουσα
[1, 24]	τὴν ὄψιν τῆς κόρης οὐ	δυνατὸν	βλέπειν τε ἅμα καὶ σωφρονεῖν
[1, 19]	κόρην ταυτηνὶ τὴν ξένην, ἣν,	δυνατὸν	ἐμαυτῷ με δοῦναι, βέλτιον παρὰ
[1, 29]	ζῶσαν εἴη καταθάψας καὶ τὸ	φαιδρότατον	τῶν ἐν ἀνθρώποις Χαρίκλειαν νυκτὶ
[1, 9]	νῦν μὲν παιδίον νῦν δὲ	γλυκύτατον	ὀνομάζουσα καὶ αὖθις κληρονόμον καὶ
[1, 14]	τε καὶ μεθ´ ἡμέραν, παιδίον	γλυκύτατον,	ψυχὴν ἑαυτῆς ὀνομάζουσα, ὥστε καὶ
[1, 31]	πικρῶς ἐλεεινόν τε ἅμα καὶ	ἔσχατον	κωκύσασα· ὁ δὲ ἀναδραμὼν καὶ
[1, 29]	ὁ Κνήμων καὶ πρὸς τὸ	ἔσχατον	τοῦ ἄντρου διεβίβασε τῇ πείρᾳ
[1, 14]	καὶ ἐπιρρωννύναι ἐπειρῶντο· ἡ δὲ	ἀπαραμύθητον	εἶναι τὸ κακὸν καὶ οἷον
[1, 30]	ἐπὶ τὸ δωμάτιον ἐμμανὴς ἀνέστρεφε.	Δυσανάκλητον	δὲ πρὸς ὅπερ ἂν ὁρμήσῃ
[1, 11]	γὰρ ἐμὲ θεράπαιναν οὖσαν καὶ	ἀργυρώνητον	ἡγῇ χαλεπὸν εἶναί σοι προσομιλοῦσαν
[1, 30]	σωρηδὸν νεμομένης ἄφραστόν τι καὶ	ἀφόρητον	ἐπὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς σέλας ἔμπυρον
[1, 14]	ὁ Θεαγένης εἰ τὴν κακίστην	ἀτιμώρητον	ἐάσεις ἐν τῷ λόγῳ Δημαινέτην.
[1, 33]	πᾶσαν ἐπιδραμόντες καὶ μέρος οὐδὲν	ἀζήτητον	ἀπολιπόντες οὐδενὶ τῶν ἐλπισθέντων ἢ
[1, 24]	Θεαγένην εἰς αἰδῶ τῆς ἀδελφῆς	ὁμοδίαιτον	ἐποιεῖτο· αὐτὴν δὲ τὴν Χαρίκλειαν
[1, 20]	καὶ δυστυχοῦσα δεινὸν καὶ οὐ	θεμιτὸν	ἡγεῖται. ~Τίς οὖν γένοιτ´ ἄν,
[1, 13]	διὰ μητρυιὰν ἀναιροῦμαι, μητρυιά με	ἄκριτον	ἀπόλλυσι» προσέστη τοῖς πολλοῖς τὸ
[1, 27]	Καὶ κράνος τι διασμῶντα καὶ	παλτὸν	θήγοντα καταλαβὼν εἰς καιρὸν» ἔφη
[1, 23]	ἐπιθυμίας καὶ τὴν παροῦσαν ὥραν	ἀπέραντον	χρόνου μῆκος εἰς ὑπέρθεσιν ἡγούμενος,
[1, 25]	ἀρχῆς ἡμῖν συγκείμενόν τε καὶ	ἐνώμοτον	ἐπὶ πᾶσι γάμον ἔνθεσμον εἴ
[1, 2]	συλλεξάμενος καὶ βύθιόν τι ἀσθμήνας	λεπτὸν	ὑπεφθέγξατο καὶ ὦ γλυκεῖα, ἔφη
[1, 10]	αἰσθόμενος, ὃ δὴ σὲ τέως	ἔκρυπτον,	ἕως ἂν τὸ ἀσφαλὲς γνοίην,
[1, 1]	πόλεμος ἐσχεδίαστο· ἕτεραι δὲ ἄλλους	ἔκρυπτον,	ὡς ᾤοντο, ὑπελθόντας· κρατῆρες ἀνατετραμμένοι
[1, 3]	δὲ τὴν ναῦν ὁρμήσαντες τὸν	φόρτον	ἐξήντλουν, τῶν μὲν ἄλλων ὑπερορῶντες
[1, 30]	κατ´ αὐτὸ κάλαμον σωρηδὸν νεμομένης	ἄφραστόν	τι καὶ ἀφόρητον ἐπὶ τοὺς
[1, 30]	νεὼν ἅπαντα λαμπάδων καὶ θυσιῶν	ἀνάμεστον,	καὶ ταῦτα ἐκεῖνα εἶναι τὰ
[1, 20]	εἰκότως παρίστησι φαντασίαν; Ὃ δὲ	μέγιστόν	ἐστι τῶν εἰρημένων, ἱέρεια θεῶν
[1, 6]	ἄλλοις ἀπόρους τοὺς διέκπλους κατασκευάσαντες	μέγιστον	ὀχύρωμα πρὸς τὸ μὴ ἄν
[1, 18]	τῷ λῃστάρχῳ) τῆς νυκτὸς τὸ	πλεῖστον	ἐνηρεμήσας, ὑπό τινων ὀνειράτων πεπλανημένων
[1, 8]	τινος χαμεύνης κατακεκλιμένη) καὶ ὅσον	πλεῖστον	ἐπιδακρύσασα, Ἄπολλον, ἔφη, ὡς λίαν
[1, 17]	τάς τε θύρας ὡς ὅτι	πλεῖστον	ἐψόφησε καὶ ὢ τῆς ἀτοπίας,
[1, 32]	λαβεῖν. Ὁ δὲ ἀντεῖχεν ἐπὶ	πλεῖστον,	ἕως ἀφαιρεῖται μὲν τοῦ δόρατος
[1, 19]	ἐξηγούμενον τῶν μὲν ἔργων τὸ	πλεῖστον	μετέχειν τῶν δὲ ποριζομένων τὸ
[1, 2]	βακχεῖον σοβουμένης καὶ τοῖς νώτοις	πλεῖστον	ὅσον ἐπιτρεχούσης. Τοὺς μὲν ταῦτα
[1, 30]	καὶ τῆς ἐφόδου τῷ ἀπροσδοκήτῳ	πλεῖστον	ὑπερφερόντων καὶ τοὺς μὲν ἐπὶ
[1, 31]	εἰπών τε ὡς ἔφθη τὸ	κάλλιστον	θυμάτων ἱερουργήσας, ἐπιβαίνει τε τοῦ
[1, 32]	καιρίως γεγενημένον καὶ πρὸς τὸ	ἀνέλπιστον	ἐνδόντα εἴς τε τὴν λίμνην
[1, 7]	νέου προστάξας καὶ τὴν κόρην	ἀνύβριστον	ἀπὸ πάντων διαφυλάττειν. Αὐτὸς δὲ
[1, 8]	στήσεις; Εἰ μὲν εἰς θάνατον	ἀνύβριστον,	ἡδὺ τὸ τέλος, εἰ δέ
[1, 27]	Χαρικλείας καὶ τοιαῦτα πρὸς τὸ	βέλτιστον	ὑποτιθεμένης ὁ Κνήμων εἰστρέχει λίαν
[1, 18]	περὶ τὸ κινεῖσθαι καὶ σιτεῖσθαι	θᾶττον	ἐπιθυμίας τοὺς συνοικοῦντας ἰδίῳ κηρύγματι
[1, 11]	περιυβρισμένου, καὶ ἐμαυτῆς δὲ οὐκ	ἔλαττον,	ἣ πάσχω τὰ ἔσχατα ἐφ´
[1, 31]	τὴν εἰρεσίαν καὶ τὰ σκάφη	διέταττον	ἐπὶ μέτωπον ὡς ἐναντίοι τοὺς
[1, 8]	εὐχαῖς, οὐκ αἰτίαις ἐξιλεοῦται τὸ	κρεῖττον.	Ἡ δὲ εὖ μὲν λέγεις,
[1, 21]	γὰρ οἷς ἐξὸν τὸ πυνθάνεσθαι	περιττόν·	εἰ δὲ γάμος τὸ γινόμενον,
[1, 7]	μόνῳ σὺν ὀλίγοις τοῖς περὶ	αὐτὸν	ἀποτετμημένον. Ἐνταῦθα ὡς κατήχθη, τοὺς
[1, 16]	τῷ νέῳ δεσπότῃ νύκτωρ παρ´	αὐτὸν	ἐλθοῦσα, ὡς ἂν γνοίη μηδείς,
[1, 10]	πρὸς μόνον τοῦ μὴ ἐρυθριᾶν	αὐτὸν	ἕνεκεν, τὰ μὲν οὖν ἄλλα
[1, 7]	τὴν ὑστεραίαν ἅπαντας ἥκειν ὡς	αὐτὸν	ἐπιστείλας, αὐτὸς δὲ σὺν ὀλίγοις
[1, 15]	μετὰ δὲ τὴν δυστυχίαν ὑποδέχεται	αὐτὸν	ἡ μεῖραξ καὶ συναπαίρειν ἐπαγγελλομένη
[1, 15]	Μελήσει δέ μοι καὶ ὑποβεβρεγμένον	αὐτὸν	κατακλῖναι παρασκευάσαι. Εἰ δὲ τύχοις
[1, 26]	ἄλλους μόνον ἀλλὰ καὶ πρὸς	αὐτὸν	Κνήμωνα· φιλάνθρωπος μὲν γάρ ἐστι
[1, 4]	συμβαλοῦσα συνεφείλκετο τὸν νεανίσκον οὐδὲ	αὐτὸν	μεθιέντα, καὶ τὸ ξίφος ἐπιφέρουσα
[1, 19]	ἐπέταττε, καὶ τὸν Κνήμωνα ὡς	αὐτὸν	μετεπέμπετο ἄγειν καὶ τοὺς φρουρουμένους
[1, 15]	τῆς τέχνης, εἰσαγαγεῖν με ὡς	αὐτὸν	νύκτωρ ἀνθ´ ἑαυτῆς· ἅπερ εἰ
[1, 29]	ἐξωπλισμένον καὶ τοὺς ἤδη παρ´	αὐτὸν	συνειλεγμένους πρὸς τὸ μανικώτερον τῷ
[1, 29]	ζέοντα πρὸς τὴν μάχην καὶ	αὐτόν	τε ἅμα τῷ Θεαγένει λαμπρῶς
[1, 21]	ἀντωπήσασα καὶ πλέον ἢ πρότερον	αὐτὸν	τῷ κάλλει καταστράψασα (καὶ γὰρ
[1, 15]	εἶναι δοκεῖν καὶ φοιτᾶν παρ´	αὐτὸν	ὡς ἐκείνην. Μελήσει δέ μοι
[1, 19]	τούς τε πρώτους τῶν ὑφ´	αὑτὸν	ἥκειν ἐκέλευε καὶ λάφυρα τὰ
[1, 29]	ἐπαγαγὼν καί τι καὶ ἐπιδακρύσας	αὑτόν	τε τῆς ἀνάγκης κἀκείνην τῆς
[1, 14]	εἰς ἀγρόν τινα καὶ ἐσχατιὰν	ἑαυτὸν	ἀπῴκισε κἀκεῖ διῆγεν, ὃν θυμὸν
[1, 32]	ἐνδόντα εἴς τε τὴν λίμνην	ἑαυτὸν	καθέντα καὶ βολῆς ἐκτὸς ἐμπειρίᾳ
[1, 3]	κατὰ μικρὸν ἤδη πως ἀνειληφὼς	ἑαυτὸν	καὶ πρὸς τὸ σύνηθες βλέμμα
[1, 19]	ὅμιλος, ἐπί τινος ὑψηλοῦ προκαθίσας	ἑαυτὸν	ὁ Θύαμις καὶ τὴν νῆσον
[1, 31]	μετὰ Χαρίκλειαν οὐκ ἀνεχόμενος, ἐνέβαλλεν	ἑαυτὸν	τοῖς πολεμίοις. ~Ἤδη δὲ εἰς
[1, 4]	καταβιβάσας τόν τε ὑπασπιστὴν καὶ	ἑαυτὸν	τῶν ἵππων ἀνατίθεται τοὺς αἰχμαλώτους,
[1, 10]	αὐτοῖς στεφάνοις ἔρχομαι οἴκαδε ὡς	ἐμαυτόν.	Ἡ δὲ ἐπειδὴ τὸ πρῶτον
[1, 16]	πειρωμένης καὶ ὡς οὐδὲν εἴη	τοιοῦτον	ἐπὶ τοῦ παρόντος λεγούσης μικρὰ
[1, 1]	σπονδὰς καὶ σφαγὰς ἐπισυνάψας, καὶ	τοιοῦτον	θέατρον λῃσταῖς Αἰγυπτίοις ἐπιδείξας. Οἱ
[1, 10]	ὑποφαίνουσα. ~Τέλος δὲ γίνεταί τι	τοιοῦτον.	Παναθηναίων τῶν μεγάλων ἀγομένων, ὅτε
[1, 27]	ὅσον οὐδέπω περὶ ἡμᾶς καὶ	τοσοῦτον	ἀπολειπόμενον ὅσον τοῦ λόφου τοῦ
[1, 13]	ξιφήρης νύκτωρ ἐπῆλθε καὶ παρὰ	τοσοῦτον	γέγονε πατραλοίας παρ´ ὅσον ἀντέσχεν
[1, 13]	καταπέφευγα πρὸς ὑμᾶς καὶ προσαγγέλλω	τοῦτον,	αὐτόχειρ μὲν αὐτοῦ γενέσθαι, κατὰ
[1, 25]	ἐπὶ σοὶ πόθον· ἀλλὰ καὶ	τοῦτον	ἔννομον· οὐ γὰρ ὡς ἐραστῇ
[1, 19]	Χαρίκλειαν. ~Καὶ τὸ μὲν ὄναρ	τοῦτον	ἔφραζε τὸν τρόπον οὕτως αὐτῷ
[1, 19]	ἡγοῦμαι· καὶ γὰρ εὔηθες τὴν	αἰχμάλωτον	βιασάμενον ἀκόντων τι τῶν φίλων
[1, 8]	ἐξ οὗ γάρ με δεῦρο	αἰχμάλωτον	οἵδε ἤγαγον, εἴ τίς ποτε
[1, 22]	τρόπον ἀρνήσασθαι. Τό τε γὰρ	αἰχμάλωτον	οὖσαν τῆς τοῦ κρατοῦντος εὐνῆς
[1, 10]	ἐμαυτόν. Ἡ δὲ ἐπειδὴ τὸ	πρῶτον	εἶδεν ἐκτὸς ἑαυτῆς γίνεται καὶ
[1, 25]	ἀλλ´ ὡς ἀνδρὶ συνθεμένη τότε	πρῶτον	ἐμαυτὴν ἐπέδωκα καὶ εἰς δεῦρο
[1, 22]	κἀμοὶ λόγου μεταδεδώκατε καὶ τοῦτο	πρῶτον	ἔνδειγμα φιλανθρωπίας παρέχεσθε, τὸ πειθοῖ
[1, 20]	τὰς αἰτίας ὑμῖν ἀπολογίσασθαι βούλομαι.	Πρῶτον	μὲν εὐγενὴς εἶναί μοι δοκεῖ·
[1, 10]	τῶν εἰς ἐμὲ κατήρχετο· καὶ	πρῶτον	μὲν οὐδὲ διανέστη τότε τῆς
[1, 1]	ἐπήρχοντο καὶ τῷ πελάγει τὸ	πρῶτον	τὰς ὄψεις ἐπαφέντες, ὡς οὐδὲν
[1, 13]	βίον ἐπὶ τούτῳ τὸν ἐμὸν	ἐσάλευον.	Ἐπεὶ δὲ τούτων ἁπάντων λήθην
[1, 21]	ἅπαντες καὶ γαμεῖν ἐπ´ αἰσίοις	ἐκέλευον.	Ὁ δὲ ἀναλαβὼν τὸν λόγον
[1, 23]	πάντες ἐπῄνουν καὶ πράττειν οὕτως	ἐκέλευόν	τε καὶ ἑτοίμως ἔχειν ἐβόων,
[1, 15]	τί γὰρ οὐ περιεῖπον ἀλλ´	ἐπεβούλευον;	Τί δὲ οὐχ ἱκέτευον ἀλλ´
[1, 12]	καὶ οὐ ταῦτα ἦν ἃ	προηγόρευον«	βοώσης ὡς φυλάττεσθαι προσήκει τὸ
[1, 15]	ἀλλ´ ἐπεβούλευον; Τί δὲ οὐχ	ἱκέτευον	ἀλλ´ ἐδίωκον; Ἠρνήσατο τὴν πρώτην
[1, 19]	ἐβόων καὶ πολλὰ τὸν Κνήμωνα	ἱκέτευον	εἴ τι δύναται αὐτοῖς συμπράττειν·
[1, 9]	οὐκ ἀνίεσαν ἀλλὰ παντοίως λέγειν	ἱκέτευον,	μεγίστην ἡγούμενοι παραψυχὴν τὴν τῶν
[1, 18]	καὶ χρόνου. Καὶ ἅμα ἐδάκρυεν·	ἐδάκρυον	δὲ καὶ οἱ ξένοι, τὰ
[1, 13]	μὲν ἐλπίσιν ὦ Ἀθηναῖοι τόνδε	ἀνέτρεφον»	ἔλεγεν, ἀλλὰ τοῦ γήρως τοὐμοῦ
[1, 25]	ὁ Θεαγένης. Τὸ μὲν γὰρ	ἀδελφόν	με σαυτῆς ἀναπλάττειν σοφὸν εἰς
[1, 6]	τε ἐν τῇ λίμνῃ καὶ	τροφὸν	ἔσχε ταύτην καὶ πατρίδα τὴν
[1, 25]	γὰρ ἀδελφόν με σαυτῆς ἀναπλάττειν	σοφὸν	εἰς ὑπερβολὴν καὶ πόρρω τὸν
[1, 13]	τῇ ἕῳ λαβὼν οὕτως ὡς	εἶχον	δεσμῶν ἐπὶ τὸν δῆμον ἦγε,
[1, 2]	νεανίου καταλαμβάνουσι· καὶ ἐπιστάντες ὄπισθεν	εἶχον	ἑαυτοὺς οὔτε τι λέγειν οὔτε
[1, 32]	τὰ σκάφη πρὸς κύκλον ἐπιστρέψαντες	εἶχον	ἐν μέσῳ. Τοῦ δὲ ἀμυνομένου
[1, 12]	τὰς θύρας ἐπικειμένας ὡς ὀργῆς	εἶχον	ἐρραγεὶς ἀνοίγω, καὶ εἰσδραμὼν ποῦ
[1, 14]	οὕτω φίλον· Ἐγὼ μὲν ὡς	εἶχον	εὐθὺς μετὰ τὴν κρίσιν εἰς
[1, 3]	μὴ ἐπιδιωχθῆναι ἕνεκεν, ὡς δρόμου	εἶχον	ἔφευγον, αὐτοὶ μὲν εἰς δέκα
[1, 10]	καὶ τὰ νενομισμένα προπομπεύσας, ὡς	εἶχον	στολῆς αὐτῇ χλαμύδι καὶ αὐτοῖς
[1, 10]	ἀθεμίτων τυγχάνειν. Ὡς δὲ παντοίως	ἀντεῖχον	καὶ πρὸς πᾶσαν θεραπείαν καὶ
[1, 11]	δόξειεν, ἐπ´ αὐτοφώρῳ παραδώσω τὸν	μοιχόν.	Εἰ γὰρ οὕτω βουληθείης« ἔφην.
[1, 12]	καθεύδοντά με ἐξανίστησι καὶ τὸν	μοιχὸν	ἔνδον εἶναι κατεμήνυε, τὸν πατέρα
[1, 17]	καταλαμβάνει, καὶ δεσμεῖν ἐπιστάντα τὸν	μοιχὸν	ἤπειγεν· ὁ δὲ εἵπετο καὶ
[1, 16]	εἶναι τότε με λέγειν τὸν	μοιχὸν	νομίσας, ὀργῆς ἀκατασχέτου πληρωθείς, ἀνελόμενος
[1, 26]	Θεαγένην καὶ μυρία φιλήσασα καὶ	διάβροχον	ποιήσασα τοῖς δάκρυσιν ὡς ἥδιστα»
[1, 19]	βάρβαρον εἶναι τὰ ἤθη τὸν	λῄσταρχον	ἐγγυώμενος, ἀλλ´ ἔχειν τι καὶ
[1, 7]	ἐπ´ αὐτὴν οἱ ἀμφὶ τὸν	λῄσταρχον·	καὶ οἱ μὲν τῶν τε
[1, 7]	ἀνεφαίνετο καὶ συνέθεον καὶ τὸν	λῄσταρχον	οἱονεὶ βασιλέα τινὰ ἑαυτῶν προσαπαντῶντες
[1, 7]	ἀγροικίας εἴκαζον. Καὶ πολλὰ τὸν	λῄσταρχον	τῆς ἀνδραγαθίας εὐφημοῦντες ἐπὶ τὴν
[1, 31]	καὶ περιπλεύσαντες μᾶλλον ἢ ἀποπλεύσαντες	ἐπέσχον	τὴν εἰρεσίαν καὶ τὰ σκάφη
[1, 26]	τῶν εἰς σωτηρίαν, καὶ τύχαι	παρέσχον	ἃ βουλαῖς ἄνθρωποι μυρίαις οὐκ
[1, 15]	οὖν γε πατρῴαν εὐνὴν ᾐσχύνετο·	τυχὸν	ἂν μετεπείσθη χρόνῳ πρὸς τὸ
[1, 10]	τῶν μεγάλων ἀγομένων, ὅτε τὴν	ναῦν	Ἀθηναῖοι διὰ γῆς τῇ Ἀθηνᾷ
[1, 1]	λάφυρα δὲ ἀσκύλευτα, καὶ τὴν	ναῦν	μόνην ἀνδρῶν μὲν ἔρημον τἄλλα
[1, 3]	αὐτῶν ἐπιστήσαντες, ἐπὶ δὲ τὴν	ναῦν	ὁρμήσαντες τὸν φόρτον ἐξήντλουν, τῶν
[1, 22]	πρηστῆρες τὴν θάλατταν καταιγίζοντες τὴν	ναῦν	τοῦ εὐθέος παραφέρουσι, τοῦ κυβερνήτου
[1, 27]	Κνήμων εἰστρέχει λίαν ἐσπουδασμένως καὶ	πολὺν	ἐκ τῶν ὄψεων θόρυβον ἐπαγγελλόμενος
[1, 22]	ὑμῶν ἑάλωμεν· οὗ καὶ τὸν	πολὺν	ἑωράκατε φόνον, τῶν ναυτῶν ἡμῖν
[1, 30]	πλησίον ἕλος διαρριπιζομένης καὶ τὸν	πολὺν	κατ´ αὐτὸ κάλαμον σωρηδὸν νεμομένης
[1, 6]	ὅσα τείχει χρώμενοι, τὸν δὲ	πολὺν	κατὰ τὸ ἕλος κάλαμον ἀντὶ
[1, 21]	τίνων φράζειν ἐκέλευεν. Ἡ δὲ	πολύν	τινα χρόνον τῇ γῇ τὸ
[1, 2]	θεῶν ἐκμεμηνυῖαν καὶ τὸν ὁρώμενον	πολὺν	φόνον ἐργασαμένην. Καὶ οἱ μὲν
[1, 16]	παῖδα καὶ εἰ φεύγει τὰ	νῦν	ἀπολογήσασθαι καὶ παρὰ τῆς ἀμφοτέρους
[1, 11]	δὲ ἐνεπέπληστο τῆς ὀργῆς, ἀλλὰ	νῦν	γε« ἔφην ὦ πάτερ, εἰ
[1, 9]	ἃς ἐπηγγείλατο, νῦν μὲν παιδίον	νῦν	δὲ γλυκύτατον ὀνομάζουσα καὶ αὖθις
[1, 15]	προσδοκώμενον ἀπαλγεῖν παρασκευάζει τοὺς κάμνοντας.	Νῦν	δὲ ὁρᾶν φαντάζομαι, παρόντος ἀκούειν
[1, 30]	καὶ ταῦτα ἐκεῖνα εἶναι τὰ	νῦν	δρώμενα· καὶ πρὸς τὰ ἐναντία
[1, 15]	ἔφη, τοῦ δυναμένου λῦσαι τὰ	νῦν	ἐκποδὼν γεγονότος κἀμὲ τῆς παρ´
[1, 10]	με οἴεσθε γεγενῆσθαι ὃς καὶ	νῦν	ἐρυθριῶ διηγούμενος; Ἀλλ´ ἑσπέρας γενομένης,
[1, 14]	τρόπον εἰσαῦθις ἀκούσεσθε, τὸ δὲ	νῦν	καὶ ὕπνου μεταληπτέον, τό τε
[1, 9]	καθῆκε, τὰς ὑποσχέσεις ἃς ἐπηγγείλατο,	νῦν	μὲν παιδίον νῦν δὲ γλυκύτατον
[1, 19]	θεραπαίνας ἑκάστοις διανέμων. Τὸ δὲ	νῦν	παρὸν ἕν τι τῶν λαφύρων
[1, 15]	τὸ σὸν ἀεί τε καὶ	νῦν	ὑπηρετησάμην· εἰ δέ τι τῶν
[1, 14]	παρέλκουσα, τοῖς δὲ οὕτως ἀθέσμοις	ὀξὺν	ἐπιβάλλει τὸν ὀφθαλμόν, ὡς δὴ
[1, 10]	ἐρυθριᾶν αὐτὸν ἕνεκεν, τὰ μὲν	οὖν	ἄλλα ὅσα περὶ σέ τε
[1, 8]	λυποῦντι σχολάζειν ἐπιτρεπούσης. Πολλὰ δὴ	οὖν	ἀνοιμώξασα καθ´ ἑαυτὴν ἡ κόρη
[1, 15]	ἀλλὰ προσηκόντως· ἀλλοτρίαν μὲν ἀλλ´	οὖν	γε πατρῴαν εὐνὴν ᾐσχύνετο· τυχὸν
[1, 21]	καὶ οὐ θεμιτὸν ἡγεῖται. ~Τίς	οὖν	γένοιτ´ ἄν, ὦ παρόντες, γάμος
[1, 2]	τὴν τῶν ἀληθῶν γνῶσιν. Ἀναλαβόντες	οὖν	ἑαυτοὺς καταθέουσι καὶ τὴν κόρην
[1, 25]	ἐρωμένου πιστεύοις ἐπίπροσθεν ἄγειν; Τί	οὖν	ἐβούλετό σοι τὰ τῆς καλῆς
[1, 14]	καὶ λέμβος ἄρτι κατεφέρετο. Μικρὸν	οὖν	ἐπιστὰς ὁπόθεν τε εἴη καὶ
[1, 22]	κατά τι πάτριον ἐμέλλομεν. Ὁλκὰς	οὖν	ἐπληροῦτο χρυσοῦ τε καὶ ἀργύρου
[1, 21]	Καὶ ἀποστρέψας τὸν λόγον πῶς	οὖν	ἔχεις, ὦ κόρη, πρὸς τὸ
[1, 1]	ἔβλεπον καὶ τὴν λείαν· ἑαυτοὺς	οὖν	νικητὰς ἀποδείξαντες ὥρμησαν. ~Ἤδη δὲ
[1, 4]	εἰ μὴ ἀμφοτέρους ἄγοιεν. Συνεὶς	οὖν	ὁ λῄσταρχος τὸ μέν τι
[1, 5]	καὶ τῶν αὐχμηροτέρων δύναται. ~Παραμείψαντες	οὖν	ὅσον δύο στάδια τὸν αἰγιαλόν,
[1, 25]	εἴ πῃ γένοιτο περισκοποῦσα. Πῶς	οὖν	οὐκ ἂν εἴης ἄτοπος εἰ
[1, 4]	σύνηθες βλέμμα ἀποκαθιστάμενος. ~Ὀψὲ δὴ	οὖν	ποτε πλησιάσας ὁ λῄσταρχος ἐπιβάλλει
[1, 22]	τῇ τύχῃ κυβερνᾶν ἐπιτρέψαντος. Ἠγόμεθα	οὖν	ὑπὸ τοῦ ἀήτου, πνέοντος ἡμέρας
[1, 26]	πρόδηλα τοῖς ἀδήλοις διακρουσαμένη. Φυλακτέον	οὖν,	ὦ γλυκύτατε, καθάπερ πάλαισμα τὸ
[1, 29]	ἐστι τοῦ προσήκοντος ὑστερούντων. Εἰδότες	οὖν	ὡς οὐχ ὑπὲρ γυναικῶν ἐστι
[1, 20]	τινος εἶναί μοι φαίνεται· τὴν	γοῦν	ἱερὰν στολὴν καὶ τὰ στέμματα
[1, 2]	σῴζεσθαί τε καὶ μή· τοῦτο	γοῦν	ὁρᾷς; δείξασα ἐπὶ τῶν γονάτων
[1, 13]	Ἐπεὶ δὲ μεταδοῦναι κἀμοὶ λόγων	ἠξίουν,	ὁ γραμματεὺς προσελθὼν ἠρώτα στενὸν
[1, 12]	τοῦ μὴ διαδρᾶναι τὸν ὑβριστήν.	Ἐποίουν	οὕτως, καὶ λαβὼν ἐγχειρίδιον, τῆς
[1, 25]	πρὸς μὲν τὴν Χαρίκλειαν οὐδ´	ὁτιοῦν	διαλεγόμενος θεοὺς δὲ συνεχῶς ἐπικαλούμενος
[1, 14]	ἐάσεις ἐν τῷ λόγῳ Δημαινέτην.	Οὐκοῦν	ἀκούοιτ´ ἂν« ἔφη ὁ Κνήμων,
[1, 26]	ποτε καὶ τὸ ψεῦδος, ὅταν	ὠφελοῦν	τοὺς λέγοντας μηδὲν καταβλάπτῃ τοὺς
[1, 27]	δὲ σαφέστερον ὅ τι λέγοι	δηλοῦν	ἱκετεύοντος οὐ καιρὸς» ἔφη τὸ
[1, 14]	καὶ νεὼς ἀναγομένης ἐπιτυχὼν τὸν	πλοῦν	εἰς Αἴγιναν ἐποιούμην, ἀνεψιοὺς εἶναί
[1, 3]	τὴν ναῦν ὁρμήσαντες τὸν φόρτον	ἐξήντλουν,	τῶν μὲν ἄλλων ὑπερορῶντες (πολλὰ
[1, 10]	μηδὲ πρὸς ἑταίραις ἔχειν τὸν	νοῦν	καὶ μέθαις (οὐ γάρ με
[1, 14]	αὐτὴν σφόδρα μὲν ἐθαύμαζον καὶ	ἐπῄνουν,	εἰ μητρὸς ἡ μητρυιὰ πάθος
[1, 23]	παρόντων οἱ μὲν ἄλλοι πάντες	ἐπῄνουν	καὶ πράττειν οὕτως ἐκέλευόν τε
[1, 11]	ποτε φυλάττεσθαι αὐτῇ τὰ πολλὰ	παρῄνουν	μὴ γνωσθείη παρὰ τῆς δεσποίνης,
[1, 13]	χρόνον ὃν περὶ τῆς τιμωρίας	διεχειροτόνουν	ὦ μητρυιά» βοῶντος, διὰ μητρυιὰν
[1, 29]	ὥσπερ ψυχῆς τοῦ Θεαγένους ἀφῃρημένην,	ἄπνουν	καὶ σιγῶσαν ἀπολιπὼν ἀνεδύετο τοῦ
[1, 7]	ἱέρειαν αὐτήν, ἢ καὶ αὐτὸ	ἔμπνουν	μετῆχθαι τὸ ἄγαλμα διὰ τῆς
[1, 12]	καὶ τὸν θάλαμον ἐν κύκλῳ	περιεσκόπουν,	εἰπεῖν τι διαπορῶν, πρᾶξαι ἀμηχανῶν.
[1, 14]	τε εἴη καὶ τίνας ἄγοι	περιεσκόπουν.	Οὔπω δὲ τῆς ἀποβάθρας ἀκριβῶς
[1, 33]	κατέστησαν ἡγεμόνες, τὸν δὲ Θύαμιν	ἐζώγρουν	κατὰ τοιάνδε τινὰ αἰτίαν. Πετόσιρις
[1, 17]	ἐν Αἰγίνῃ διάγοντος. Καὶ σιωπῶσαν	πληροῦν	τὴν ἐπιθυμίαν παρεγγυήσασα ἐγὼ δὲ
[1, 5]	τοῦ ὄρους πρὸς τὰ ὄρθια	ἐχώρουν	τὴν θάλατταν ἐν δεξιᾷ ποιησάμενοι,
[1, 31]	τὸν ἐνυάλιον ἔνιοι κέλαδον ἀνασχόμενοι·	ὑπεχώρουν	δὲ Θεαγένης τε καὶ ὁ
[1, 12]	Ὁ δὲ προηγόρευες« εἰπὼν ἀλλ´	ἠπίστουν«	τότε μὲν ἐν δεσμοῖς εἶχε,
[1, 31]	καὶ τὸν οὐδὸν ἐπαγαγὼν καὶ	χοῦν	ὀλίγον ἐπιφορήσας καὶ ταῦτά σοι
[1, 33]	τῶν τὸν Θύαμιν καὶ τοὺς	σὺν	αὐτῷ κατὰ τὰς Ἡρακλεωτικὰς ἐκβολὰς
[1, 30]	ἔσται Χαρικλείας, μικρὸν ἐπισχεῖν τοὺς	σὺν	αὐτῷ κελεύσας καὶ ὡς κατὰ
[1, 15]	πρὸς Κνήμωνα συνηθείας καὶ τῆς	σὺν	αὐτῷ νυνὶ προσδοκωμένης ἐκδημίας· ἀλλὰ
[1, 31]	τὰ παρ´ ἡμῶν νυμφικὰ δῶρα»	σὺν	δάκρυσιν εἰπών, ἐπί τε τὰ
[1, 7]	ὡς αὐτὸν ἐπιστείλας, αὐτὸς δὲ	σὺν	ὀλίγοις τοῖς εἰωθόσιν ὑπολειφθεὶς καὶ
[1, 7]	τῶν ἄλλων εἰς καταγώγιον μόνῳ	σὺν	ὀλίγοις τοῖς περὶ αὐτὸν ἀποτετμημένον.
[1, 22]	διὰ τὰ χρήματα βουλευσαμένων, ἕως	σὺν	πολλῷ τῷ κακῷ καὶ ὀλέθρῳ
[1, 29]	τούτους μὴ διὰ τῶν ὁμοίων	σὺν	τάχει τὴν ἄμυναν ἐπάγειν παντάπασίν
[1, 33]	τὸν Θύαμιν παρελόμενος νεώτερος αὐτὸς	ὤν,	τὸν προγενέστερον ἐξάρχειν λῃστρικοῦ πυνθανόμενος,
[1, 33]	τὰς λῃστρικὰς διαπέμπων ἐπεκήρυξεν. Ὑφ´	ὧν	ἁλόντες οἱ λῃσταὶ καὶ μηδὲ
[1, 30]	καὶ αὐτοῖς οἰκήμασι βαπτιζόντων· ὑφ´	ὧν	ἁπάντων δοῦπός τις πρὸς τὸν
[1, 15]	κατακλῖναι παρασκευάσαι. Εἰ δὲ τύχοις	ὧν	βούλει, μάλιστα μὲν εἰκὸς σχολάσαι
[1, 29]	τὸ παρέλκον τῶν λόγων ὑποτεμνομένης·	ὧν	γὰρ ἐν ἔργοις οἱ πολέμιοι,
[1, 30]	πολεμίας καὶ ὕβρεως ἐξαιρούμενον. Ὑφ´	ὧν	καὶ ὁ Θύαμις τῶν μὲν
[1, 18]	τὰς παρθενίους τρώσεις εἴκαζεν, ὑφ´	ὧν	οὐκ ἀποθανεῖσθαι τὴν Χαρίκλειαν. ~Καὶ
[1, 30]	καὶ τὰς καλύβας ἐνεπίμπρασαν· ὑφ´	ὧν	τῆς φλογὸς ἐπὶ τὸ πλησίον
[1, 12]	τὸν ὑβριστήν. Ἐποίουν οὕτως, καὶ	λαβὼν	ἐγχειρίδιον, τῆς Θίσβης ἡγουμένης καὶ
[1, 13]	Ἐπεὶ δὲ τούτων ἁπάντων λήθην	λαβὼν	ἐμὲ μὲν ὕβρεσι τὰ πρῶτα
[1, 8]	δὲ αὐτῆς ἔργῳ τὴν πεῖραν	λαβών·	ἐξ οὗ γάρ με δεῦρο
[1, 13]	ἐπιτρέψας. ~Ἅμα δὲ τῇ ἕῳ	λαβὼν	οὕτως ὡς εἶχον δεσμῶν ἐπὶ
[1, 28]	ἔδειξεν ὁ Κνήμων, σὺ μὲν	λαβὼν	ταύτην ἄγε εἰς τὸ σπήλαιον»
[1, 21]	ἐπ´ αἰσίοις ἐκέλευον. Ὁ δὲ	ἀναλαβὼν	τὸν λόγον ὑμῖν μὲν ἔχω
[1, 27]	δὲ καὶ ἡ Χαρίκλεια. Καὶ	παραλαβὼν	ἄμφω παρὰ τὸν Θύαμιν ἦγε.
[1, 27]	τι διασμῶντα καὶ παλτὸν θήγοντα	καταλαβὼν	εἰς καιρὸν» ἔφη πρὸς ὅπλοις
[1, 7]	τοῖς ἄλλοις μεταδοὺς καὶ αὐτὸς	μεταλαβών,	τοὺς μὲν νέους Ἕλληνί τινι
[1, 14]	δ´ ἄρα Χαρίας τῶν ἐμῶν	συνεφήβων·	καὶ ὦ Κνήμων, εὐαγγέλιά σοι
[1, 28]	στομίῳ τὸ πῶμα ὡς ἔθος	ἐπαγαγὼν	ἧκε τὴν ταχίστην ὡς ἡμᾶς·
[1, 29]	τοῦ σπηλαίου· καὶ τὸν οὐδὸν	ἐπαγαγὼν	καί τι καὶ ἐπιδακρύσας αὑτόν
[1, 31]	δὲ ἀναδραμὼν καὶ τὸν οὐδὸν	ἐπαγαγὼν	καὶ χοῦν ὀλίγον ἐπιφορήσας καὶ
[1, 13]	εἰς τοὺς φράτορας καὶ γεννήτας	εἰσαγαγών,	εἰς ἐφήβους ἐγγράψας, πολίτην ὑμέτερον
[1, 1]	δὲ αἰγιαλός, μεστὰ πάντα σωμάτων	νεοσφαγῶν,	τῶν μὲν ἄρδην ἀπολωλότων, τῶν
[1, 12]	πάντα σωφροσύνης ἐρώμενος; καὶ ἅμα	λέγων	ἐπῄειν ὡς ἄμφω διαχειρισόμενος. Ἐκ
[1, 8]	λέγουσαν ἐπεῖχεν ὁ Θεαγένης παῦε»	λέγων	ὦ φιλτάτη καὶ ψυχὴ ἐμὴ
[1, 19]	τοὺς μὲν ἄνδρας ἡμῖν αὐτοῖς	ἐγκαταλέγων,	ὅσοι τῇ ῥώμῃ τοῦ σώματος
[1, 11]	ἂν εἴην τὴν αἰτίαν τῶν	πληγῶν	μανθάνειν. Ὁ δὲ μᾶλλον παροξυνθεὶς
[1, 23]	~Καὶ ἡ μὲν ἐνταῦθα τῶν	λόγων	ἐπαύσατο δακρύων δὲ ἤρξατο. Τῶν
[1, 25]	διὰ τῶν ἔργων δοκιμασίαν, ἐκ	λόγων	ἐπικαίρων καὶ πρός τι χρειῶδες
[1, 13]	γόοις. Ἐπεὶ δὲ μεταδοῦναι κἀμοὶ	λόγων	ἠξίουν, ὁ γραμματεὺς προσελθὼν ἠρώτα
[1, 29]	ἐναντίων ἐφόδου τὸ παρέλκον τῶν	λόγων	ὑποτεμνομένης· ὧν γὰρ ἐν ἔργοις
[1, 23]	ὑπέρθεσιν ἡγούμενος, ὑπὸ δὲ τῶν	λόγων	ὥσπερ τινὸς σειρῆνος κεκηλημένος καὶ
[1, 27]	προληφθῆναι τοὺς λόγους ὑπὸ τῶν	ἔργων·	ἀλλ´ ἕπου τὴν ταχίστην, συνεπέσθω
[1, 25]	τὴν κατ´ ἐμοῦ διὰ τῶν	ἔργων	δοκιμασίαν, ἐκ λόγων ἐπικαίρων καὶ
[1, 19]	δὴ καλῶς ἐξηγούμενον τῶν μὲν	ἔργων	τὸ πλεῖστον μετέχειν τῶν δὲ
[1, 15]	ἐπιθυμίας· κόρος γὰρ ἔρωτος τῶν	ἔργων	τὸ τέλος· εἰ δὲ ἐναπομείνειεν
[1, 19]	ταύτην παρελέσθαι παρανομήσαντος, ἐφ´ ὑμᾶς	καταφυγὼν	ἐφ´ ᾧ τε τιμωρίαν μὲν
[1, 30]	ἑώρα καὶ τὸν νεὼν ἅπαντα	λαμπάδων	καὶ θυσιῶν ἀνάμεστον, καὶ ταῦτα
[1, 14]	ἀπῴκισε κἀκεῖ διῆγεν, ὃν θυμὸν	κατέδων,	τοῦτο δὴ τὸ τοῦ ἔπους.
[1, 29]	οὐχ ὑπὲρ γυναικῶν ἐστι καὶ	παίδων	ὁ λόγος, ὃ δὴ πολλοῖς
[1, 22]	ὡς ἐπινεύσεις ἱεροῖς τε ἐκ	παίδων,	ὡς φῄς, ἀνακείμενος καὶ τὸ
[1, 27]	τοῦ λόφου τοῦ πλησίον ὑπερκύπτοντας	προϊδὼν	ἥκω δρομαῖος τὴν ἔφοδον προμηνύσων
[1, 26]	ἡγούμενοι πραότερον διάγουσιν ἐπὶ τῶν	ἐλπίδων	σαλεύοντες. Ἃ δὴ καὶ αὐτὴ
[1, 26]	ἐπὶ σοὶ πόνων τε καὶ	ἐλπίδων	τὴν τελευτήν. Καὶ ἡ Χαρίκλεια
[1, 25]	ἀθεμιστότερον ἢ ὅρκων μὲν καὶ	σπονδῶν	παραβαινομένων Χαρικλείας δὲ λήθην ἐμοῦ
[1, 15]	τοῦ δυναμένου λῦσαι τὰ νῦν	ἐκποδὼν	γεγονότος κἀμὲ τῆς παρ´ ἐλπίδας
[1, 24]	δὲ Κνήμων, ἐπειδὴ τάχιστα πάντες	ἐκποδὼν	ἦσαν ἄλλος κατ´ ἄλλο τῆς
[1, 8]	κἀναμοχλεύεις; τοῦτο δὴ τὸ τῶν	τραγῳδῶν.	Οὐκ ἐν καιρῷ γένοιτ´ ἂν
[1, 2]	ἔξωθεν προσπιπτόντων ἀλγεινῶν τε καὶ	ἡδέων	πάντων ὑπερφρονεῖ, πρὸς ἓν δὲ
[1, 2]	οἱ δὲ ἱέρειαν ὑπό του	θεῶν	ἐκμεμηνυῖαν καὶ τὸν ὁρώμενον πολὺν
[1, 20]	μέγιστόν ἐστι τῶν εἰρημένων, ἱέρεια	θεῶν	τινος εἶναί μοι φαίνεται· τὴν
[1, 22]	μόνον ἐν δυστυχήμασιν εὐπραγοῦντες ὅτι	θεῶν	τις εἰς χεῖρας τὰς ὑμετέρας
[1, 4]	προστάξας, αὐτὸς δὲ ἐκ ποδὸς	παραθέων	καὶ προσανέχων, εἴ πού τις
[1, 30]	τὴν Ἶσιν ἑώρα καὶ τὸν	νεὼν	ἅπαντα λαμπάδων καὶ θυσιῶν ἀνάμεστον,
[1, 18]	τὴν ἑαυτοῦ πόλιν καὶ τὸν	νεὼν	τῆς Ἴσιδος ἐπερχόμενος λαμπαδίῳ πυρὶ
[1, 3]	τοῦτο πλῆθος ἕτερον ἐφίσταται λῃστρικόν,	ἱππέων	δύο τοῦ τάγματος ἡγουμένων· ὅπερ
[1, 8]	οὐ γὰρ ὀνειδίζειν, ἀλλὰ παρακαλεῖν	χρεών,	εὐχαῖς, οὐκ αἰτίαις ἐξιλεοῦται τὸ
[1, 27]	ἐσπουδασμένως καὶ πολὺν ἐκ τῶν	ὄψεων	θόρυβον ἐπαγγελλόμενος καὶ ὦ Θεάγενες,
[1, 30]	ἐμβοῶν τε μέγα καὶ πολλὰ	αἰγυπτιάζων,	αὐτοῦ που περὶ τὸ στόμιον
[1, 19]	καὶ λάφυρα τὰ σκῦλα σεμνότερον	ὀνομάζων	φέρειν εἰς μέσους ἐπέταττε, καὶ
[1, 9]	δὲ μητρῴαν ἐπιδείκνυται περὶ ἐμὲ	θαυμάζων	διάθεσιν. Ἐπεὶ δὲ ἰταμώτερον προσῄει
[1, 2]	πορευθέντες ἐγγύθεν λαμβάνειν τὴν τῶν	ἀληθῶν	γνῶσιν. Ἀναλαβόντες οὖν ἑαυτοὺς καταθέουσι
[1, 25]	ὅτι τῶν ὄντων ἦν καὶ	ἀληθῶν	ἐπικαλύμματα καὶ πλάνην τῷ ὄντι
[1, 1]	μὲν πινόντων τῶν δὲ ἀντὶ	λίθων	κεχρημένων· τὸ γὰρ αἰφνίδιον τοῦ
[1, 3]	χρυσοῦ δὲ καὶ ἀργύρου καὶ	λίθων	πολυτίμων καὶ σηρικῆς ἐσθῆτος, ὅση
[1, 16]	τῶν Ἐπικουρείων; Ἐνταῦθα εἰς ἑσπέραν	ἐλθὼν	περίμενε. ~Καὶ ἅμα εἰποῦσα ἀπέτρεχε·
[1, 30]	θυμῷ κάτοχος ἐπὶ τὸ σπήλαιον	ἐλθὼν	ὡς εἶχε δρόμου καθαλάμενος ἐμβοῶν
[1, 13]	κἀμοὶ λόγων ἠξίουν, ὁ γραμματεὺς	προσελθὼν	ἠρώτα στενὸν ἐρώτημα, εἰ τῷ
[1, 22]	πειθοῖ μᾶλλον ἢ βίᾳ τῶν	δικαίων	πειρᾶσθαι τυγχάνειν, ἄλλως τε καὶ
[1, 10]	~Τέλος δὲ γίνεταί τι τοιοῦτον.	Παναθηναίων	τῶν μεγάλων ἀγομένων, ὅτε τὴν
[1, 18]	ἐκείνου πρόφασιν, μνήμῃ δὲ τῶν	ἰδίων	ἕκαστος. Καὶ οὐδ´ ἂν ἔληξαν
[1, 33]	τὴν ἀφαίρεσιν τῶν σκύλων ὡς	ἰδίων	περιαλγήσαντες, τούς τε ὑπολειφθέντας αὑτῶν
[1, 8]	τιμωρίαν τὰ παρελθόντα, στέρησις τῶν	οἰκείων	καὶ καταποντιστῶν ἅλωσις καὶ θαλασσῶν
[1, 22]	τῷ κακῷ καὶ ὀλέθρῳ τῶν	οἰκείων	ὁμοῦ πάντων αὐτῶν τε ἐκείνων
[1, 16]	ἔλεγεν ἔνθα τὸ μνῆμα τῶν	Ἐπικουρείων;	Ἐνταῦθα εἰς ἑσπέραν ἐλθὼν περίμενε.
[1, 12]	ἔλεγεν· οἴκτειρον τὸν γεννήσαντα, φεῖσαι	πολιῶν	αἵ σε ἀνέθρεψαν· ὕβρισα μέν
[1, 30]	ἀντισχεῖν πρὸς τὸ πλῆθος τῶν	πολεμίων,	αὐτός, δῆθεν ὡς τὸν Θέρμουθιν
[1, 31]	καταλαμβάνει δρασμὸν ἤδη βουλεύοντας, τῶν	πολεμίων	ἐγγύθεν ὁρωμένων, τόν τε Θέρμουθιν
[1, 27]	τοὺς ἄλλους κέλευε· πλῆθος γὰρ	πολεμίων	ὅσον οὐδέπω περὶ ἡμᾶς καὶ
[1, 9]	μεγίστην ἡγούμενοι παραψυχὴν τὴν τῶν	ὁμοίων	ἀκοήν, ἄρχεται ὁ Κνήμων ἐντεῦθεν·
[1, 29]	πολέμιοι, τούτους μὴ διὰ τῶν	ὁμοίων	σὺν τάχει τὴν ἄμυναν ἐπάγειν
[1, 18]	βωμοὺς μὲν καὶ ἐσχάρας ζῴων	παντοίων	αἵματι διαβρόχους, προπύλαια δὲ καὶ
[1, 33]	ἀποδράντων· ἀγανακτήσαντες δὲ ὅτι τῶν	ἀλλοτρίων	ἐστέρηντο καὶ τὴν ἀφαίρεσιν τῶν
[1, 30]	ἐνηργεῖτο καὶ ἐξηκούετο, τῶν μὲν	ἐγχωρίων	προθυμίᾳ καὶ ῥώμῃ πάσῃ τὴν
[1, 22]	τοιάδε· γένος μέν ἐσμεν Ἴωνες,	Ἐφεσίων	δὲ τὰ πρῶτα γεγονότες καὶ
[1, 1]	ἐν αὐτῷ τοιάδε· ὁλκὰς ἀπὸ	πρυμνησίων	ὥρμει τῶν μὲν ἐμπλεόντων χηρεύουσα,
[1, 30]	τὸν νεὼν ἅπαντα λαμπάδων καὶ	θυσιῶν	ἀνάμεστον, καὶ ταῦτα ἐκεῖνα εἶναι
[1, 29]	καὶ ἄλλως τῆς ἀπροσδοκήτου τῶν	ἐναντίων	ἐφόδου τὸ παρέλκον τῶν λόγων
[1, 5]	γίνεται. Ἐν δὴ τούτοις ὅσον	Αἰγυπτίων	λῃστρικὸν πολιτεύεται, ὁ μὲν ἐπὶ
[1, 19]	προστάξας (συνίη γὰρ ἤδη τῶν	Αἰγυπτίων,	ὁ δὲ Θύαμις οὐκ ἠκρίβου
[1, 5]	βουκολία μὲν σύμπας κέκληται πρὸς	Αἰγυπτίων	ὁ τόπος· ἔστι δὲ κοιλὰς
[1, 28]	τὴν φύσιν μιμησαμένης, καὶ χειρῶν	Αἰγυπτίων	ὄρυγμα πρὸς σκύλων φυλακὴν περιεργῶς
[1, 15]	με τοῦ φιλτάτου καὶ λόγου	ταχίων	ἀποδειχθεῖσα καὶ μηδὲ μεταβουλεύσασθαί μοι
[1, 23]	ἑκών τε τὸ μέρος καὶ	ἄκων·	ὑπὸ μὲν τῆς περὶ τὴν
[1, 8]	φωνήν· τάχα τις ἔσται τῶν	κακῶν	ἀνάπνευσις. Ἀλλὰ τίνα σε χρὴ
[1, 23]	ἐπῄνει δὲ καὶ ὁ Θύαμις	ἑκών	τε τὸ μέρος καὶ ἄκων·
[1, 19]	ἔμελλον, τοὺς δὲ ἀσθενεστέρους ἀπεμπολῶν,	γυναικῶν	δὲ ὕβρεως ἀπείρατος τὰς μὲν
[1, 29]	Εἰδότες οὖν ὡς οὐχ ὑπὲρ	γυναικῶν	ἐστι καὶ παίδων ὁ λόγος,
[1, 9]	ὑπερθεραπεύουσα· δεινὴ δέ, εἴπερ τις	γυναικῶν,	ἐφ´ ἑαυτὴν ἐκμῆναι καὶ τέχνην
[1, 14]	ὥστε καὶ αἱ γνώριμοι τῶν	γυναικῶν	φοιτῶσαι παρ´ αὐτὴν σφόδρα μὲν
[1, 26]	μὲν ἀντίτυπος ἐπιτείνει, λόγος δὲ	εἴκων	καὶ πρὸς τὸ βούλημα συντρέχων
[1, 13]	τοῦ γήρως τοὐμοῦ βακτηρίαν ἔσεσθαι	προσδοκῶν	ἐπειδὴ τάχιστά μοι ἐγένετο, ἐλευθερίου
[1, 25]	{ἢ} τί δὲ ἀθεμιστότερον ἢ	ὅρκων	μὲν καὶ σπονδῶν παραβαινομένων Χαρικλείας
[1, 10]	γίνεταί τι τοιοῦτον. Παναθηναίων τῶν	μεγάλων	ἀγομένων, ὅτε τὴν ναῦν Ἀθηναῖοι
[1, 30]	νησίδιον καὶ διὰ τῶν πέριξ	ἑλῶν	κρυφίους τὰς ἐμβολὰς ποιουμένους, ἀγαπητῶς
[1, 1]	ἄλλος ἄλλως, οἱ δὲ πλεῖστοι	βελῶν	ἔργον καὶ τοξείας γεγενημένοι. Καὶ
[1, 2]	αὐτοῖς ὀρθωθεῖσα ἔδοξε, τῶν μὲν	βελῶν	τῇ ἀθρόᾳ κινήσει κλαγξάντων, χρυσοϋφοῦς
[1, 3]	μὲν γὰρ πλεῖστοι χερσὶ ταῖς	ἀλλήλων	ἀνῄρησθε, ὅσοι δὲ πρὸς ἡμῶν,
[1, 19]	αἰχμάλωτον βιασάμενον ἀκόντων τι τῶν	φίλων	φαίνεσθαι διαπραττόμενον. Ἀλλὰ καὶ ταύτην
[1, 25]	λήθην ἐμοῦ λαβούσης καὶ πρὸς	ἄλλων	γάμους ἐπινευούσης; Εὐφήμησον» ἔφη ἡ
[1, 22]	καὶ τῆς θαλάττης οἴκαδε καταμεινάντων,	ἄλλων	δὲ πολιτῶν εἰς πλῆθος τῶν
[1, 7]	δὲ νησίον ἦν ἄποθεν τῶν	ἄλλων	εἰς καταγώγιον μόνῳ σὺν ὀλίγοις
[1, 14]	ἐκράτει ψῆφος· τῶν μὲν γὰρ	ἄλλων	ὁμοῦ πάντων ἦσαν ἐλάττους, ἐκείνων
[1, 22]	ἀργύρου καὶ ἐσθήτων καὶ τῶν	ἄλλων	ὅσα πρός τε τοὺς ἀγῶνας
[1, 19]	ἀντιδοὺς τὸ μηδὲν αὐτὸς τῶν	ἄλλων	τῆς λείας μεταλαβεῖν. Ἐπειδὴ γὰρ
[1, 3]	τὸν φόρτον ἐξήντλουν, τῶν μὲν	ἄλλων	ὑπερορῶντες (πολλὰ δὲ ἦν καὶ
[1, 15]	ὑπερεῖδε πολὺ τὴν ὥραν αὐτῆς	ὑπερβάλλων.	Ἀλλ´ ὦ γλυκεῖα Θίσβη τίνα
[1, 14]	εὐαγγέλιον ὥσπερ τι τῶν ἀτόπων	ἀπαγγέλλων;	Εἰπὲ καὶ τὸν τρόπον, ὡς
[1, 8]	συμβολῆς γενομένης τραυματίας ἧκεν, οὐ	πολλῶν	ἐδεήθη πρὸς ἴασιν ἡμερῶν ᾗ
[1, 19]	τὴν δεῦρο διήγαγον οὐδὲν τῶν	πολλῶν	ἐμαυτῷ πλέον ἀπονέμων· ἀλλ´ εἴτε
[1, 33]	κέρδος ἀποβαλόντες, ἐπειδή τις ἐγνώρισε,	πολλῶν	θανάτων ἐζώγρησαν· καὶ τὸν μὲν
[1, 26]	ἐπ´ ἐμοὶ πόθον ὑπὸ τῶν	πολλῶν	συμφορῶν. Ἀλλ´ εὖ ἴσθι, Θεάγενες,
[1, 8]	καὶ ταῦτα δεομένοις ὑμῖν ἀπὸ	πολλῶν	τῶν πόνων καὶ ἀναπαύσεως. ~Ἐπεὶ
[1, 1]	τἄλλα δὲ ἄσυλον ὥσπερ ὑπὸ	πολλῶν	φρουρουμένην καὶ ὥσπερ ἐν εἰρήνῃ
[1, 19]	ὠφελήσειν ἔμελλον, τοὺς δὲ ἀσθενεστέρους	ἀπεμπολῶν,	γυναικῶν δὲ ὕβρεως ἀπείρατος τὰς
[1, 1]	τῶν κειμένων ἐν χερσὶν ἀνθ´	ὅπλων	ἐνίοις παρὰ τὴν μάχην γεγενημέναι·
[1, 3]	χεῖρας ἀνταράμενοι οὔτε τι τῶν	σκύλων	ἐπενεγκάμενοι, τοῦ μὴ ἐπιδιωχθῆναι ἕνεκεν,
[1, 28]	καὶ χειρῶν Αἰγυπτίων ὄρυγμα πρὸς	σκύλων	φυλακὴν περιεργῶς κοιλαινόμενον. ~Εἴργαστο δὲ
[1, 33]	ἐστέρηντο καὶ τὴν ἀφαίρεσιν τῶν	σκύλων	ὡς ἰδίων περιαλγήσαντες, τούς τε
[1, 10]	παλαμναία τὴν νύκτα ὑπερθεμένη τῶν	ἐπιβουλῶν	τῶν εἰς ἐμὲ κατήρχετο· καὶ
[1, 31]	καὶ ἔσχατον κωκύσασα· ὁ δὲ	ἀναδραμὼν	καὶ τὸν οὐδὸν ἐπαγαγὼν καὶ
[1, 12]	ὀργῆς εἶχον ἐρραγεὶς ἀνοίγω, καὶ	εἰσδραμὼν	ποῦ ποτε ὁ ἀλιτήριος« ἐβόων
[1, 14]	κειμένης ἐξήλατό τις καί με	προσδραμὼν	περιέβαλλεν· ἦν δ´ ἄρα Χαρίας
[1, 14]	ἦν δ´ ἄρα Χαρίας τῶν	ἐμῶν	συνεφήβων· καὶ ὦ Κνήμων, εὐαγγέλιά
[1, 19]	ἀλλὰ συνήθεια κατηνάγκαζε θεραπαίνας ἑκάστοις	διανέμων.	Τὸ δὲ νῦν παρὸν ἕν
[1, 19]	οὐδὲν τῶν πολλῶν ἐμαυτῷ πλέον	ἀπονέμων·	ἀλλ´ εἴτε χρημάτων νέμησις ἰσομοιρίαν
[1, 2]	ἄλλως οὐδὲ μετὰ θάνατον ἀποστατεῖν	ἡμῶν,	ἀλλὰ φάσμα τὸ σὸν καὶ
[1, 3]	ἀλλήλων ἀνῄρησθε, ὅσοι δὲ πρὸς	ἡμῶν,	ἀμύνης νόμῳ καὶ ἐκδικίας τῆς
[1, 3]	περιεστηκότων ἀλγεινῶν φόνῳ τῷ καθ´	ἡμῶν	δρᾶμα τὸ περὶ ἡμᾶς καταστρέψαντες.
[1, 31]	καὶ ταῦτά σοι τὰ παρ´	ἡμῶν	νυμφικὰ δῶρα» σὺν δάκρυσιν εἰπών,
[1, 10]	εἰς ἐμὲ νεανίας, ὁ κοινὸς	ἡμῶν	παῖς ὃν ἐγὼ πλέον καὶ
[1, 22]	ἀνδρῶν. Ἔστι δὴ τὰ περὶ	ἡμῶν	τοιάδε· γένος μέν ἐσμεν Ἴωνες,
[1, 24]	συνεσκήνου δὲ αὐτοῖς καὶ ὁ	Κνήμων	αὖθις ἐκ προστάγματος, οὐ φρουρὸς
[1, 14]	ἀληθὲς τῶν ἐφ´ ἑαυτῇ, καὶ	Κνήμων«	ἐβόα νύκτωρ τε καὶ μεθ´
[1, 27]	πρὸς τὸ βέλτιστον ὑποτιθεμένης ὁ	Κνήμων	εἰστρέχει λίαν ἐσπουδασμένως καὶ πολὺν
[1, 9]	τῶν ὁμοίων ἀκοήν, ἄρχεται ὁ	Κνήμων	ἐντεῦθεν· Ἦν μοι πατὴρ Ἀρίστιππος,
[1, 24]	καὶ σωφρονεῖν ἡγούμενος· ὁ δὲ	Κνήμων,	ἐπειδὴ τάχιστα πάντες ἐκποδὼν ἦσαν
[1, 14]	Οὐκοῦν ἀκούοιτ´ ἂν« ἔφη ὁ	Κνήμων,	ἐπειδήπερ ὑμῖν οὕτω φίλον· Ἐγὼ
[1, 14]	τῶν ἐμῶν συνεφήβων· καὶ ὦ	Κνήμων,	εὐαγγέλιά σοι κομίζω» φησίν· ἔχεις
[1, 11]	γνωσθείη παρὰ τῆς δεσποίνης, ὦ	Κνήμων«	ἔφη ὡς λίαν ἁπλοϊκός τις
[1, 29]	ὡς καθῆκε τὴν Χαρίκλειαν ὁ	Κνήμων	καὶ πρὸς τὸ ἔσχατον τοῦ
[1, 31]	δὲ Θεαγένης τε καὶ ὁ	Κνήμων,	οὐ πρὸς τὸν φόβον τὸ
[1, 28]	τῇ πλησίον ὑπεσταλμένην ἔδειξεν ὁ	Κνήμων,	σὺ μὲν λαβὼν ταύτην ἄγε
[1, 28]	μάχης ἄρχοιεν. Καὶ ὁ μὲν	Κνήμων	τὸ προστεταγμένον ἔπραττε καὶ πολλὰ
[1, 15]	ἔφη· τοῖς πολλοῖς μὲν ὁ	Κνήμων	ὑπεξῆλθε τοῦ ἄστεος καὶ τῆς
[1, 1]	γεγενημένοι. Καὶ μυρίον εἶδος ὁ	δαίμων	ἐπὶ μικροῦ τοῦ χωρίου διεσκεύαστο,
[1, 2]	δ´ ἂν νεκρὸν σῶμα φιλοίη	δαίμων	οὕτω περιπαθῶς; τολμᾶν ἑαυτοῖς παρεκελεύοντο
[1, 3]	δὲ καὶ ἀργύρου καὶ λίθων	πολυτίμων	καὶ σηρικῆς ἐσθῆτος, ὅση δύναμις
[1, 17]	παρὰ σοῦ καὶ πρὸ τῶν	νόμων	τὴν δίκην« εἰπών, τῷ τε
[1, 17]	μέλλουσιν ἀτιμίαν, τὴν ἐκ τῶν	νόμων	τιμωρίαν, ἀνιωμένη μὲν ἐφ´ οἷς
[1, 13]	ἕῳ λαβὼν οὕτως ὡς εἶχον	δεσμῶν	ἐπὶ τὸν δῆμον ἦγε, καὶ
[1, 19]	καὶ τοῦ ἄρχειν ὑμῶν παρ´	ὑμῶν	ἀξιωθεὶς εἰς τὴν δεῦρο διήγαγον
[1, 22]	τὴν ἀκτὴν ἐξωκείλαμεν ἔνθα πρὸς	ὑμῶν	ἑάλωμεν· οὗ καὶ τὸν πολὺν
[1, 19]	Ἀλλὰ καὶ ταύτην αἰτῶ παρ´	ὑμῶν	οὐ προῖκα τὴν χάριν ἀλλ´
[1, 19]	δὲ ἀπολαβεῖν καὶ τοῦ ἄρχειν	ὑμῶν	παρ´ ὑμῶν ἀξιωθεὶς εἰς τὴν
[1, 19]	τι τῶν λαφύρων αἰτῶ παρ´	ὑμῶν,	τὴν κόρην ταυτηνὶ τὴν ξένην,
[1, 2]	κεφαλὴν ἔστεπτο καὶ φαρέτραν τῶν	ὤμων	ἐξῆπτο καὶ τῷ λαιῷ βραχίονι
[1, 12]	περιεσκόπουν, εἰπεῖν τι διαπορῶν, πρᾶξαι	ἀμηχανῶν.	Ἐκπίπτει μου καὶ τὸ ξίφος
[1, 22]	ἀναγκάζομαι τοὺς ἐμαυτῆς τε καὶ	παρθένων	νόμους καὶ πρὸς τὴν πεῦσιν
[1, 14]	ἦσαν ἐλάττους, ἐκείνων δὲ διάφορα	ψηφισαμένων	εἰς τὸ μέρος οἱ χίλιοι
[1, 22]	ἀνελεῖν τε διὰ τὰ χρήματα	βουλευσαμένων,	ἕως σὺν πολλῷ τῷ κακῷ
[1, 30]	καὶ ῥώμῃ πάσῃ τὴν μάχην	ὑφισταμένων,	τῶν δὲ τῷ πλήθει καὶ
[1, 22]	εὐωχίαν ἣν ἐπὶ σωτηρίοις ἤγομεν	ἐπιθεμένων	ἀνελεῖν τε διὰ τὰ χρήματα
[1, 18]	πλεῖστον ἐνηρεμήσας, ὑπό τινων ὀνειράτων	πεπλανημένων	τεταραγμένος ἀθρόον τὸν ὕπνον ἀποσεσύλητο
[1, 25]	ἐπικαίρων καὶ πρός τι χρειῶδες	εἰρημένων	ἄγε δι´ ὑποψίας· εἰ δὲ
[1, 22]	πᾶν εἰς ἐμὲ τείνει τῶν	εἰρημένων,	ἐκβαίνειν ἀναγκάζομαι τοὺς ἐμαυτῆς τε
[1, 20]	Ὃ δὲ μέγιστόν ἐστι τῶν	εἰρημένων,	ἱέρεια θεῶν τινος εἶναί μοι
[1, 1]	πινόντων τῶν δὲ ἀντὶ λίθων	κεχρημένων·	τὸ γὰρ αἰφνίδιον τοῦ κακοῦ
[1, 1]	ἄλλαι πρὸς τῇ γῇ τῶν	κειμένων	ἐν χερσὶν ἀνθ´ ὅπλων ἐνίοις
[1, 3]	αὐχμηρούς, εἰ μὲν εἴδωλα τῶν	κειμένων	ἐστέ, φησίν οὐκ ἐν δίκῃ
[1, 2]	τῆς τε νεὼς καὶ τῶν	κειμένων	θέαμα προσπίπτει τῶν προτέρων ἀπορώτερον·
[1, 26]	ἀλλήλοις διελεγόμεθα μὴ τούτων οὕτως	ἐπηγγελμένων.	Ὁρμὴν γάρ, ὡς οἶσθα, κρατούσης
[1, 32]	μὲν τοῦ δόρατος πλειόνων ἅμα	ἐπιλαβομένων,	ἀποβάλλει δὲ καὶ τὸν ὑπασπιστήν,
[1, 10]	τι τοιοῦτον. Παναθηναίων τῶν μεγάλων	ἀγομένων,	ὅτε τὴν ναῦν Ἀθηναῖοι διὰ
[1, 3]	οἱ δὲ οὐδὲν συνιέναι τῶν	λεγομένων	ἔχοντες τοὺς μὲν αὐτοῦ καταλείπουσιν,
[1, 4]	ἐκέλευεν. Ἡ δὲ τῶν μὲν	λεγομένων	οὐδὲν συνιεῖσα τὸ δὲ προσταττόμενον
[1, 19]	τὸ πλεῖστον μετέχειν τῶν δὲ	ποριζομένων	τὸ ἴσον. Τῶν δὲ ἁλισκομένων
[1, 30]	λίμνην φοινιττόντων, πυρὶ καὶ ὕδατι	συμπλεκομένων.	Ἅπερ ὡς εἶδέ τε καὶ
[1, 19]	ποριζομένων τὸ ἴσον. Τῶν δὲ	ἁλισκομένων	τοὺς μὲν ἄνδρας ἡμῖν αὐτοῖς
[1, 25]	ἢ ὅρκων μὲν καὶ σπονδῶν	παραβαινομένων	Χαρικλείας δὲ λήθην ἐμοῦ λαβούσης
[1, 2]	πλέον τῶν ὁρωμένων ἡ τῶν	γινομένων	ἄγνοια· οἱ μὲν γὰρ θεόν
[1, 3]	προσπιπτόντων φοβερῶν ὡς ἂν μηδὲ	γινομένων	ὑπερορῶσαν ὅλην δὲ τοῦ νεανίου
[1, 14]	ἀκαταπαύστῳ θορύβῳ. ~Τῶν δὲ ψήφων	διακρινομένων	οἱ μὲν τὸν θάνατον καταχειροτονήσαντες
[1, 33]	ἐπὶ ὁμοίᾳ καὶ ἴσῃ τῶν	ληφθησομένων	διανομῇ, τῆς μὲν ἐφόδου κατέστησαν
[1, 30]	καὶ ναυμαχούντων, ὀλλύντων τε καὶ	ὀλλυμένων,	αἵματι τὴν λίμνην φοινιττόντων, πυρὶ
[1, 22]	αὐτῶν τε ἐκείνων ὀλλύντων καὶ	ὀλλυμένων	ἐπεκρατήσαμεν, ἐξ ἁπάντων (ὡς μή
[1, 3]	λῃστρικόν, ἱππέων δύο τοῦ τάγματος	ἡγουμένων·	ὅπερ ὡς εἶδον οἱ πρότεροι,
[1, 3]	ταῦτα σπεύδοντες, ὑπὸ τῆς τῶν	ὁρωμένων	ἀγνοίας ἅμα καὶ ἐκπλήξεως τέως
[1, 2]	ταῦτα ἐξεδειμάτου καὶ πλέον τῶν	ὁρωμένων	ἡ τῶν γινομένων ἄγνοια· οἱ
[1, 31]	ἤδη βουλεύοντας, τῶν πολεμίων ἐγγύθεν	ὁρωμένων,	τόν τε Θέρμουθιν ἥκοντα καὶ
[1, 22]	συνεισβάντων τῶν δὲ σκάφεσιν ἰδίοις	χρωμένων.	Ἐπεὶ δὲ τὸ πολὺ τοῦ
[1, 30]	τῶν ὑποπιπτόντων ἢ καὶ φυγῇ	χρωμένων	τὰ σκάφη καὶ τὰς καλύβας
[1, 19]	δὲ Θύαμις οὐκ ἠκρίβου τὰ	Ἑλλήνων)	Ἄνδρες» ἔλεγε συστρατιῶται, τὴν ἐμὴν
[1, 14]	ἤρα σου μὴ παρόντος καὶ	θρήνων	οὐκ ἐπαύετο, δῆθεν μὲν τῶν
[1, 2]	ἀκραιφνὴς τῶν μὲν ἔξωθεν προσπιπτόντων	ἀλγεινῶν	τε καὶ ἡδέων πάντων ὑπερφρονεῖ,
[1, 3]	δὲ ἥκετε· λύσατε τῶν περιεστηκότων	ἀλγεινῶν	φόνῳ τῷ καθ´ ἡμῶν δρᾶμα
[1, 14]	ἄλλων ὁμοῦ πάντων ἦσαν ἐλάττους,	ἐκείνων	δὲ διάφορα ψηφισαμένων εἰς τὸ
[1, 22]	οἰκείων ὁμοῦ πάντων αὐτῶν τε	ἐκείνων	ὀλλύντων καὶ ὀλλυμένων ἐπεκρατήσαμεν, ἐξ
[1, 10]	οἱ θεοί) κύειν με πρός	τινων	αἰσθόμενος, ὃ δὴ σὲ τέως
[1, 18]	νυκτὸς τὸ πλεῖστον ἐνηρεμήσας, ὑπό	τινων	ὀνειράτων πεπλανημένων τεταραγμένος ἀθρόον τὸν
[1, 21]	ἅμα τίνες εἶεν ἢ ἐκ	τίνων	φράζειν ἐκέλευεν. Ἡ δὲ πολύν
[1, 32]	ἕως ἀφαιρεῖται μὲν τοῦ δόρατος	πλειόνων	ἅμα ἐπιλαβομένων, ἀποβάλλει δὲ καὶ
[1, 29]	οὐκ οἶδ´ ὅτι δεῖ διὰ	πλειόνων,	αὐτούς τε ὑπομνήσεως οὐδὲν δεομένους
[1, 13]	πρὸ ὥρας τεθνηξόμενον, τὸν ὑπὸ	δαιμόνων	ἀλαστόρων ἐπὶ τοὺς γεννήσαντας ἐλαθέντα,
[1, 8]	δεομένοις ὑμῖν ἀπὸ πολλῶν τῶν	πόνων	καὶ ἀναπαύσεως. ~Ἐπεὶ δὲ οὐκ
[1, 26]	τοιαύτην ἐπιδεῖν τῶν ἐπὶ σοὶ	πόνων	τε καὶ ἐλπίδων τὴν τελευτήν.
[1, 17]	φέρουσα. πίνει δὲ ἐνταῦθα ἐν	γειτόνων.	Καὶ ὑπεξελθοῦσα τὸν Ἀρίστιππον ἔνθα
[1, 30]	λαιὰν χεῖρα καὶ διὰ τῶν	στέρνων	παρὰ τὸν μαζὸν ἐλαύνει τὸ
[1, 22]	τὸ περὶ τοὺς θεοὺς ὅσιον	ἀποσεμνύνων.	~Καὶ ἡ μὲν ἐνταῦθα τῶν
[1, 7]	ναοὺς πολυχρύσους ἀποσεσυλῆσθαι παρὰ τῶν	ὁμοτέχνων	ὑπελάμβανον, προσαφῃρῆσθαι δὲ καὶ τὴν
[1, 23]	ἐκέλευόν τε καὶ ἑτοίμως ἔχειν	ἐβόων,	ἐπῄνει δὲ καὶ ὁ Θύαμις
[1, 19]	τίς ἄρα τύχη διαδέξεται ἡμᾶς;	ἐβόων	καὶ πολλὰ τὸν Κνήμωνα ἱκέτευον
[1, 12]	εἰσδραμὼν ποῦ ποτε ὁ ἀλιτήριος«	ἐβόων	ὁ λαμπρὸς τῆς πάντα σωφροσύνης
[1, 30]	ἐλθὼν ὡς εἶχε δρόμου καθαλάμενος	ἐμβοῶν	τε μέγα καὶ πολλὰ αἰγυπτιάζων,
[1, 18]	ὕπνος, ἐπιπτὰς ὑφ´ ἡδονῆς τῶν	γόων,	ἔπαυσε τῶν δακρύων. Καὶ οἱ
[1, 8]	ἤγαγον, εἴ τίς ποτε τῶν	ὑπηκόων	τῷδε τῷ ἄρχοντι συμβολῆς γενομένης
[1, 16]	ἐπὶ σοὶ περιαλγήσασα εἰ οὕτω	περιέπων	τὴν συνοικοῦσαν τοιαῦτα ἀντιπάσχεις, αὐτὴ
[1, 12]	τῆς διανοίας. Ὁ δὲ προηγόρευες«	εἰπὼν	ἀλλ´ ἠπίστουν« τότε μὲν ἐν
[1, 31]	ἡμῶν νυμφικὰ δῶρα» σὺν δάκρυσιν	εἰπών,	ἐπί τε τὰ σκάφη παραγενόμενος
[1, 31]	μεταχειριζόμενον. Καὶ τὸν μὲν λοιδορησάμενος	εἰπών	τε ὡς ἔφθη τὸ κάλλιστον
[1, 30]	καὶ σῶμα τεθηγμένοι συμπίπτωμεν. ~Ταῦτα	εἰπὼν	τὸν ὑπασπιστὴν περιεσκόπει καὶ ὀνομαστὶ
[1, 17]	πρὸ τῶν νόμων τὴν δίκην«	εἰπών,	τῷ τε δήμῳ πάντα εἰς
[1, 13]	βουληθείς, ὑμῖν δὲ τὸ πᾶν	καταλιπών,	νόμῳ βέλτιον ἡγούμενος ἢ φόνῳ
[1, 29]	Θεαγένους ἀφῃρημένην, ἄπνουν καὶ σιγῶσαν	ἀπολιπὼν	ἀνεδύετο τοῦ σπηλαίου· καὶ τὸν
[1, 33]	εἰς τὰς κώμας τὰς λῃστρικὰς	διαπέμπων	ἐπεκήρυξεν. Ὑφ´ ὧν ἁλόντες οἱ
[1, 14]	τὸ εὐαγγέλιον ὥσπερ τι τῶν	ἀτόπων	ἀπαγγέλλων; Εἰπὲ καὶ τὸν τρόπον,
[1, 4]	τε ὑπασπιστὴν καὶ ἑαυτὸν τῶν	ἵππων	ἀνατίθεται τοὺς αἰχμαλώτους, τοὺς μὲν
[1, 7]	καὶ οἱ μὲν τῶν τε	ἵππων	ἀπεβίβαζον τοὺς νέους καὶ τὴν
[1, 2]	δὲ ἐκείνου οἱ μὲν πόνοι	κατέσπων,	ἡ δὲ ὄψις τῆς κόρης
[1, 18]	διαβρόχους, προπύλαια δὲ καὶ περιδρόμους	ἀνθρώπων,	κρότου καὶ θορύβου συμμιγοῦς πάντα
[1, 22]	ταῦτα καὶ ἐν ὁμίλῳ τοσούτων	ἀνδρῶν.	Ἔστι δὴ τὰ περὶ ἡμῶν
[1, 1]	ἀσκύλευτα, καὶ τὴν ναῦν μόνην	ἀνδρῶν	μὲν ἔρημον τἄλλα δὲ ἄσυλον
[1, 3]	στολῇ καὶ τῶν μὲν προσπιπτόντων	φοβερῶν	ὡς ἂν μηδὲ γινομένων ὑπερορῶσαν
[1, 8]	οὐ πολλῶν ἐδεήθη πρὸς ἴασιν	ἡμερῶν	ᾗ λέγω ταύτῃ βοτάνῃ χρησάμενος.
[1, 22]	ἔμελλε· καὶ ἀνηγόμεθα, τῶν μὲν	πατέρων	γήρᾳ τε προηκόντων καὶ δέει
[1, 26]	τινος ὑπονοίας ἐπιψαύσῃ ποτὲ τῶν	ἡμετέρων,	ἀρνητέον τὴν πρώτην. Καλὸν γάρ
[1, 29]	τοῦ εἶναι καὶ ψυχῶν τῶν	ἡμετέρων	(οὐ γὰρ ἐπὶ ῥητοῖς ποτε
[1, 8]	Εἰ δέ μοι μέλει τῶν	ὑμετέρων	οὐκ ἄξιον ὑμῖν θαυμάζειν, τύχης
[1, 8]	γένοιτ´ ἂν ἐπεισόδιον ὑμῖν τῶν	ὑμετέρων	τἀμὰ ἐπεισφέρειν κακά· καὶ ἅμα
[1, 4]	ὑποτάττειν καὶ κρατεῖν καὶ τῶν	αὐχμηροτέρων	δύναται. ~Παραμείψαντες οὖν ὅσον δύο
[1, 2]	τῶν κειμένων θέαμα προσπίπτει τῶν	προτέρων	ἀπορώτερον· κόρη καθῆστο ἐπὶ πέτρας,
[1, 3]	γὰρ πολλοὺς φόνους ὑπὸ τῶν	προτέρων	γεγενῆσθαι λῃστῶν εἴκαζον, τὴν κόρην
[1, 30]	καὶ πρὸς τὰ ἐναντία τῶν	προτέρων	τὴν ὄψιν συνέβαλλεν, ὡς ἔχων
[1, 21]	γάμος τὸ γινόμενον, τὸ παρ´	ἀμφοτέρων	βούλημα συννεύειν ἀναγκαῖον. Καὶ ἀποστρέψας
[1, 27]	τὴν μὲν πόαν ἥκω σοι	φέρων»	ἔλεγε καὶ θεράπευε τὰς πληγὰς
[1, 23]	τι καὶ πρὸς τὸ ἐνύπνιον	ἀναφέρων	καὶ τὸν γάμον κατὰ τὴν
[1, 25]	τῶν ἔργων δοκιμασίαν, ἐκ λόγων	ἐπικαίρων	καὶ πρός τι χρειῶδες εἰρημένων
[1, 19]	ἀφιεὶς ἢ τῆς τύχης μόνης	οἰκτείρων	τὰς δὲ ἐλάττους καὶ ἃς
[1, 28]	λῃστρικῆς τὴν φύσιν μιμησαμένης, καὶ	χειρῶν	Αἰγυπτίων ὄρυγμα πρὸς σκύλων φυλακὴν
[1, 13]	φόβῳ τὸ ξίφος τῶν τούτου	χειρῶν	ἐκπεσεῖν παρασκευάσασα, καταπέφευγα πρὸς ὑμᾶς
[1, 1]	ᾤοντο, ὑπελθόντας· κρατῆρες ἀνατετραμμένοι καὶ	χειρῶν	ἔνιοι τῶν ἐσχηκότων ἀπορρέοντες τῶν
[1, 12]	μου καὶ τὸ ξίφος τῶν	χειρῶν,	καὶ τὸ μὲν ἡ Δημαινέτη
[1, 18]	ὕπνον ἀποσεσύλητο καὶ τὴν ἐπίλυσιν	διαπορῶν	ἐπηγρύπνει τοῖς φροντίσμασι. Καθ´ ὃν
[1, 12]	ἐν κύκλῳ περιεσκόπουν, εἰπεῖν τι	διαπορῶν,	πρᾶξαι ἀμηχανῶν. Ἐκπίπτει μου καὶ
[1, 18]	καὶ αὐτῶν ἐντὸς ἥκειν τῶν	ἀνακτόρων,	τὴν θεὸν ὑπαντῶσαν ἐγχειρίζειν τε
[1, 13]	ὥρας τεθνηξόμενον, τὸν ὑπὸ δαιμόνων	ἀλαστόρων	ἐπὶ τοὺς γεννήσαντας ἐλαθέντα, οὐ
[1, 26]	ἐμοὶ πόθον ὑπὸ τῶν πολλῶν	συμφορῶν.	Ἀλλ´ εὖ ἴσθι, Θεάγενες, οὐδ´
[1, 25]	κόρη μηδέ μοι γίνου τῶν	συμφορῶν	βαρύτερος μηδέ, τοσαύτην ἔχων ἐκ
[1, 17]	μικρὰν τῆς σεληναίας αὐγὴν χαλεπῶς	ἀνευρὼν	ἔχω σε« εἶπεν ὦ θεοῖς
[1, 14]	κατάρας δὲ καὶ τοὺς ἐπιζητουμένους	ἀνευρὼν	οὐκ ἀηδῶς τὰ πρῶτα διῆγον.
[1, 19]	νῦν παρὸν ἕν τι τῶν	λαφύρων	αἰτῶ παρ´ ὑμῶν, τὴν κόρην
[1, 7]	ἑαυτῶν προσαπαντῶντες ὑπεδέχοντο. Τῶν δὲ	λαφύρων	τὸ πλῆθος ὁρῶντες καὶ τὸ
[1, 5]	ὀρεγόμενον εἰ αἴσθοιτο, ἱμάντα τῶν	σφυρῶν	ἐξάψας ὅσον ἐπ´ ἄκρου τοῦ
[1, 12]	ὡς ἐπιβουλεύσει´ ἂν καιροῦ λαβόμενον;	ἑώρων	τὸ βλέμμα, συνίην τῆς διανοίας.
[1, 2]	ὁρᾶν αὐτοὺς ἠνάγκαζεν, ὅτι ἐκείνην	ἑώρων.	Ὡς δὲ πνεῦμα συλλεξάμενος καὶ
[1, 9]	τῆς ἄνω, τὴν περιουσίαν τῶν	μέσων.	Οὗτος, ἐπειδή μοι τὴν μητέρα
[1, 30]	αὐτός, δῆθεν ὡς τὸν Θέρμουθιν	ἐπιζητήσων	καὶ τοῖς ἑστίοις θεοῖς κατευξόμενος,
[1, 8]	οἰκείων καὶ καταποντιστῶν ἅλωσις καὶ	θαλασσῶν	μυρίος κίνδυνος καὶ λῃστῶν ἐπὶ
[1, 27]	προϊδὼν ἥκω δρομαῖος τὴν ἔφοδον	προμηνύσων	οὐδὲν τάχους ἀνιεὶς ἀλλὰ καὶ
[1, 10]	μοι νυκτὸς καὶ ἐπειρᾶτό τινος	τῶν	ἀθεμίτων τυγχάνειν. Ὡς δὲ παντοίως
[1, 19]	αἰχμαλώτοις προστάξας (συνίη γὰρ ἤδη	τῶν	Αἰγυπτίων, ὁ δὲ Θύαμις οὐκ
[1, 33]	ἐκβολὰς ἀποδράντων· ἀγανακτήσαντες δὲ ὅτι	τῶν	ἀλλοτρίων ἐστέρηντο καὶ τὴν ἀφαίρεσιν
[1, 7]	ἡ δὲ νησίον ἦν ἄποθεν	τῶν	ἄλλων εἰς καταγώγιον μόνῳ σὺν
[1, 22]	καὶ ἀργύρου καὶ ἐσθήτων καὶ	τῶν	ἄλλων ὅσα πρός τε τοὺς
[1, 19]	ἀλλ´ ἀντιδοὺς τὸ μηδὲν αὐτὸς	τῶν	ἄλλων τῆς λείας μεταλαβεῖν. Ἐπειδὴ
[1, 8]	λίαν ἡμᾶς καὶ πικρότερον ἀμύνῃ	τῶν	ἁμαρτημάτων, οὐδὲ ἱκανά σοι πρὸς
[1, 18]	δὲ καὶ αὐτῶν ἐντὸς ἥκειν	τῶν	ἀνακτόρων, τὴν θεὸν ὑπαντῶσαν ἐγχειρίζειν
[1, 14]	παρατρέχεις τὸ εὐαγγέλιον ὥσπερ τι	τῶν	ἀτόπων ἀπαγγέλλων; Εἰπὲ καὶ τὸν
[1, 4]	οἶδεν ὑποτάττειν καὶ κρατεῖν καὶ	τῶν	αὐχμηροτέρων δύναται. ~Παραμείψαντες οὖν ὅσον
[1, 17]	γὰρ ἔφη τὸ μειράκιον ἄρτι	τῶν	Ἀφροδίτης μυούμενον. Τῆς δὲ πεισθείσης
[1, 14]	μετῆλθε Δημαινέτην. Ἔλαθε δέ με	τῶν	γεγονότων ἢ λεχθέντων οὐδέν, τῆς
[1, 2]	καὶ πλέον τῶν ὁρωμένων ἡ	τῶν	γινομένων ἄγνοια· οἱ μὲν γὰρ
[1, 2]	τοῦτο γοῦν ὁρᾷς; δείξασα ἐπὶ	τῶν	γονάτων ξίφος, εἰς δεῦρο ἤργησεν
[1, 18]	τις ὕπνος, ἐπιπτὰς ὑφ´ ἡδονῆς	τῶν	γόων, ἔπαυσε τῶν δακρύων. Καὶ
[1, 13]	τροφῆς μεταδοὺς καὶ τὰ πρῶτα	τῶν	γραμμάτων διδαξάμενος, εἰς τοὺς φράτορας
[1, 14]	ὀνομάζουσα, ὥστε καὶ αἱ γνώριμοι	τῶν	γυναικῶν φοιτῶσαι παρ´ αὐτὴν σφόδρα
[1, 18]	ὑφ´ ἡδονῆς τῶν γόων, ἔπαυσε	τῶν	δακρύων. Καὶ οἱ μὲν οὕτως
[1, 19]	τῶν δὲ ποριζομένων τὸ ἴσον.	Τῶν	δὲ ἁλισκομένων τοὺς μὲν ἄνδρας
[1, 1]	ἐσχηκότων ἀπορρέοντες τῶν μὲν πινόντων	τῶν	δὲ ἀντὶ λίθων κεχρημένων· τὸ
[1, 1]	νεοσφαγῶν, τῶν μὲν ἄρδην ἀπολωλότων,	τῶν	δὲ ἡμιθνήτων καὶ μέρεσι τῶν
[1, 7]	βασιλέα τινὰ ἑαυτῶν προσαπαντῶντες ὑπεδέχοντο.	Τῶν	δὲ λαφύρων τὸ πλῆθος ὁρῶντες
[1, 23]	λόγων ἐπαύσατο δακρύων δὲ ἤρξατο.	Τῶν	δὲ παρόντων οἱ μὲν ἄλλοι
[1, 19]	μὲν ἔργων τὸ πλεῖστον μετέχειν	τῶν	δὲ ποριζομένων τὸ ἴσον. Τῶν
[1, 22]	κατὰ τὴν αὐτὴν ὁλκάδα συνεισβάντων	τῶν	δὲ σκάφεσιν ἰδίοις χρωμένων. Ἐπεὶ
[1, 30]	ῥώμῃ πάσῃ τὴν μάχην ὑφισταμένων,	τῶν	δὲ τῷ πλήθει καὶ τῆς
[1, 14]	γὰρ ὁ δῆμος ἀκαταπαύστῳ θορύβῳ.	~Τῶν	δὲ ψήφων διακρινομένων οἱ μὲν
[1, 33]	δέει τοῦ μὴ λοχηθῆναι πρὸς	τῶν	διαδράντων, ἐπὶ τοὺς οἰκείους ἀπεχώρησαν.
[1, 15]	γεγονότος κἀμὲ τῆς παρ´ ἐλπίδας	τῶν	δικαζόντων φιλανθρωπίας ἀνελούσης; Εἰ γὰρ
[1, 22]	τὸ πειθοῖ μᾶλλον ἢ βίᾳ	τῶν	δικαίων πειρᾶσθαι τυγχάνειν, ἄλλως τε
[1, 1]	τοῦτο ληξάσης ἐλεεινὰ λείψανα, τράπεζαι	τῶν	ἐδεσμάτων ἔτι πλήθουσαι καὶ ἄλλαι
[1, 22]	τὸ πᾶν εἰς ἐμὲ τείνει	τῶν	εἰρημένων, ἐκβαίνειν ἀναγκάζομαι τοὺς ἐμαυτῆς
[1, 20]	φαντασίαν; Ὃ δὲ μέγιστόν ἐστι	τῶν	εἰρημένων, ἱέρεια θεῶν τινος εἶναί
[1, 10]	τὴν νύκτα ὑπερθεμένη τῶν ἐπιβουλῶν	τῶν	εἰς ἐμὲ κατήρχετο· καὶ πρῶτον
[1, 26]	ἡμέρα καὶ δύο πολλάκις ἔδοσαν	τῶν	εἰς σωτηρίαν, καὶ τύχαι παρέσχον
[1, 16]	πρᾶγμα δι´ ὑποψίας ἔχων ἀπορίᾳ	τῶν	ἐλέγχων ἡσύχαζον. Ἀλλὰ τί δεῖ
[1, 26]	ἐπαγγελίας ἡγούμενοι πραότερον διάγουσιν ἐπὶ	τῶν	ἐλπίδων σαλεύοντες. Ἃ δὴ καὶ
[1, 33]	μέρος οὐδὲν ἀζήτητον ἀπολιπόντες οὐδενὶ	τῶν	ἐλπισθέντων ἢ μικροῖς ἐπετύγχανον, εἴ
[1, 14]	περιέβαλλεν· ἦν δ´ ἄρα Χαρίας	τῶν	ἐμῶν συνεφήβων· καὶ ὦ Κνήμων,
[1, 29]	εἴη καταθάψας καὶ τὸ φαιδρότατον	τῶν	ἐν ἀνθρώποις Χαρίκλειαν νυκτὶ καὶ
[1, 8]	ἤδη δευτέρα σύλληψις καὶ πικρότερα	τῶν	ἐν πείρᾳ τὰ προσδοκώμενα. Καὶ
[1, 29]	ἡγουμένους καὶ ἄλλως τῆς ἀπροσδοκήτου	τῶν	ἐναντίων ἐφόδου τὸ παρέλκον τῶν
[1, 21]	γὰρ πεφοίνικτο τὴν παρειὰν ὑπὸ	τῶν	ἐνθυμημάτων πλέον ἢ σύνηθες καὶ
[1, 23]	τὴν λείαν πρότερον διανείμας, πολλὰ	τῶν	ἐξαιρέτων αὐτὸς ἑκοντὶ παραχωρούντων κομισάμενος.
[1, 19]	καὶ ἥμερον γένος τε ὄντα	τῶν	ἐπὶ δόξης καὶ πρὸς ἀνάγκης
[1, 26]	καταδῦναι μᾶλλον ἢ τοιαύτην ἐπιδεῖν	τῶν	ἐπὶ σοὶ πόνων τε καὶ
[1, 14]	θρήνων οὐκ ἐπαύετο, δῆθεν μὲν	τῶν	ἐπὶ σοὶ τὸ δ´ ἀληθὲς
[1, 10]	ἡ παλαμναία τὴν νύκτα ὑπερθεμένη	τῶν	ἐπιβουλῶν τῶν εἰς ἐμὲ κατήρχετο·
[1, 16]	οἶσθα« ἔλεγεν ἔνθα τὸ μνῆμα	τῶν	Ἐπικουρείων; Ἐνταῦθα εἰς ἑσπέραν ἐλθὼν
[1, 27]	γὰρ προληφθῆναι τοὺς λόγους ὑπὸ	τῶν	ἔργων· ἀλλ´ ἕπου τὴν ταχίστην,
[1, 25]	παρελθόντων τὴν κατ´ ἐμοῦ διὰ	τῶν	ἔργων δοκιμασίαν, ἐκ λόγων ἐπικαίρων
[1, 15]	τῆς ἐπιθυμίας· κόρος γὰρ ἔρωτος	τῶν	ἔργων τὸ τέλος· εἰ δὲ
[1, 1]	κρατῆρες ἀνατετραμμένοι καὶ χειρῶν ἔνιοι	τῶν	ἐσχηκότων ἀπορρέοντες τῶν μὲν πινόντων
[1, 14]	ἐπὶ σοὶ τὸ δ´ ἀληθὲς	τῶν	ἐφ´ ἑαυτῇ, καὶ Κνήμων« ἐβόα
[1, 3]	ὕβρεως πεπόνθατε· εἰ δέ τινες	τῶν	ζώντων ἐστέ, λῃστρικὸς μὲν ὑμῖν
[1, 26]	ἔκ τινος ὑπονοίας ἐπιψαύσῃ ποτὲ	τῶν	ἡμετέρων, ἀρνητέον τὴν πρώτην. Καλὸν
[1, 29]	αὐτοῦ τοῦ εἶναι καὶ ψυχῶν	τῶν	ἡμετέρων (οὐ γὰρ ἐπὶ ῥητοῖς
[1, 33]	~Ἐτύγχανον μὲν γὰρ ὄντες τῶν	τὸν	Θύαμιν καὶ τοὺς σὺν αὐτῷ
[1, 18]	μὲν ἐκείνου πρόφασιν, μνήμῃ δὲ	τῶν	ἰδίων ἕκαστος. Καὶ οὐδ´ ἂν
[1, 4]	τόν τε ὑπασπιστὴν καὶ ἑαυτὸν	τῶν	ἵππων ἀνατίθεται τοὺς αἰχμαλώτους, τοὺς
[1, 8]	τὴν φωνήν· τάχα τις ἔσται	τῶν	κακῶν ἀνάπνευσις. Ἀλλὰ τίνα σε
[1, 7]	τοῖς σκάφεσιν, ὁ δὲ πολὺς	τῶν	κατὰ χώραν μεινάντων λῃστῶν ὅμιλος,
[1, 1]	καὶ ἄλλαι πρὸς τῇ γῇ	τῶν	κειμένων ἐν χερσὶν ἀνθ´ ὅπλων
[1, 3]	ὄψιν αὐχμηρούς, εἰ μὲν εἴδωλα	τῶν	κειμένων ἐστέ, φησίν οὐκ ἐν
[1, 2]	μικρὸν τῆς τε νεὼς καὶ	τῶν	κειμένων θέαμα προσπίπτει τῶν προτέρων
[1, 19]	δὲ νῦν παρὸν ἕν τι	τῶν	λαφύρων αἰτῶ παρ´ ὑμῶν, τὴν
[1, 3]	ἐπετραγῴδει, οἱ δὲ οὐδὲν συνιέναι	τῶν	λεγομένων ἔχοντες τοὺς μὲν αὐτοῦ
[1, 3]	κατενέμοντο, οὐ πρὸς τὴν ἑκάστου	τῶν	ληφθέντων ἀξίαν ἀλλὰ πρὸς τὸ
[1, 33]	ἐπικαλεσάμενοι ἐπὶ ὁμοίᾳ καὶ ἴσῃ	τῶν	ληφθησομένων διανομῇ, τῆς μὲν ἐφόδου
[1, 23]	ἀποσεμνύνων. ~Καὶ ἡ μὲν ἐνταῦθα	τῶν	λόγων ἐπαύσατο δακρύων δὲ ἤρξατο.
[1, 29]	τῶν ἐναντίων ἐφόδου τὸ παρέλκον	τῶν	λόγων ὑποτεμνομένης· ὧν γὰρ ἐν
[1, 23]	εἰς ὑπέρθεσιν ἡγούμενος, ὑπὸ δὲ	τῶν	λόγων ὥσπερ τινὸς σειρῆνος κεκηλημένος
[1, 10]	δὲ γίνεταί τι τοιοῦτον. Παναθηναίων	τῶν	μεγάλων ἀγομένων, ὅτε τὴν ναῦν
[1, 3]	ναῦν ὁρμήσαντες τὸν φόρτον ἐξήντλουν,	τῶν	μὲν ἄλλων ὑπερορῶντες (πολλὰ δὲ
[1, 1]	αἰγιαλός, μεστὰ πάντα σωμάτων νεοσφαγῶν,	τῶν	μὲν ἄρδην ἀπολωλότων, τῶν δὲ
[1, 2]	καὶ θειότερον αὐτοῖς ὀρθωθεῖσα ἔδοξε,	τῶν	μὲν βελῶν τῇ ἀθρόᾳ κινήσει
[1, 14]	ὅμως ἡ τούτων ἐκράτει ψῆφος·	τῶν	μὲν γὰρ ἄλλων ὁμοῦ πάντων
[1, 30]	εἶδος καὶ ἐνηργεῖτο καὶ ἐξηκούετο,	τῶν	μὲν ἐγχωρίων προθυμίᾳ καὶ ῥώμῃ
[1, 1]	τοιάδε· ὁλκὰς ἀπὸ πρυμνησίων ὥρμει	τῶν	μὲν ἐμπλεόντων χηρεύουσα, φόρτου δὲ
[1, 30]	Ὑφ´ ὧν καὶ ὁ Θύαμις	τῶν	μὲν ἐν χερσὶ πάντων ἀμνημονήσας,
[1, 2]	πόθος ἀκριβὴς καὶ ἔρως ἀκραιφνὴς	τῶν	μὲν ἔξωθεν προσπιπτόντων ἀλγεινῶν τε
[1, 19]	τὸν οὕτω δὴ καλῶς ἐξηγούμενον	τῶν	μὲν ἔργων τὸ πλεῖστον μετέχειν
[1, 22]	ἄλλων δὲ πολιτῶν εἰς πλῆθος	τῶν	μὲν κατὰ τὴν αὐτὴν ὁλκάδα
[1, 4]	καὶ ἕπεσθαι ἐκέλευεν. Ἡ δὲ	τῶν	μὲν λεγομένων οὐδὲν συνιεῖσα τὸ
[1, 9]	μου συνεχῶς ηὔξατο· κἀγὼ προσιέμην,	τῶν	μὲν ὄντων οὐδὲν ὑποπτεύων, ὅτι
[1, 22]	εὐωχίαν ἐπαρκέσειν ἔμελλε· καὶ ἀνηγόμεθα,	τῶν	μὲν πατέρων γήρᾳ τε προηκόντων
[1, 1]	χειρῶν ἔνιοι τῶν ἐσχηκότων ἀπορρέοντες	τῶν	μὲν πινόντων τῶν δὲ ἀντὶ
[1, 3]	καὶ περιβλέπτῳ τῇ στολῇ καὶ	τῶν	μὲν προσπιπτόντων φοβερῶν ὡς ἂν
[1, 9]	δὲ τῆς ἄνω, τὴν περιουσίαν	τῶν	μέσων. Οὗτος, ἐπειδή μοι τὴν
[1, 15]	νῦν ὑπηρετησάμην· εἰ δέ τι	τῶν	μὴ κατὰ γνώμην ἐκβέβηκεν, ἐκεῖνα
[1, 22]	καὶ τὸν πολὺν ἑωράκατε φόνον,	τῶν	ναυτῶν ἡμῖν παρὰ τὴν εὐωχίαν
[1, 17]	ἔχω παρὰ σοῦ καὶ πρὸ	τῶν	νόμων τὴν δίκην« εἰπών, τῷ
[1, 17]	τοῖς μέλλουσιν ἀτιμίαν, τὴν ἐκ	τῶν	νόμων τιμωρίαν, ἀνιωμένη μὲν ἐφ´
[1, 8]	πρὸς τιμωρίαν τὰ παρελθόντα, στέρησις	τῶν	οἰκείων καὶ καταποντιστῶν ἅλωσις καὶ
[1, 22]	πολλῷ τῷ κακῷ καὶ ὀλέθρῳ	τῶν	οἰκείων ὁμοῦ πάντων αὐτῶν τε
[1, 29]	οἱ πολέμιοι, τούτους μὴ διὰ	τῶν	ὁμοίων σὺν τάχει τὴν ἄμυναν
[1, 7]	ἢ ναοὺς πολυχρύσους ἀποσεσυλῆσθαι παρὰ	τῶν	ὁμοτέχνων ὑπελάμβανον, προσαφῃρῆσθαι δὲ καὶ
[1, 9]	ἀποκαλοῦσα καὶ ἁπλῶς τὰ καλὰ	τῶν	ὀνομάτων τοῖς ἐπαγωγοῖς παραμιγνῦσα καὶ
[1, 25]	κατὰ τὴν Δῆλον πλάνης ὅτι	τῶν	ὄντων ἦν καὶ ἀληθῶν ἐπικαλύμματα
[1, 12]	δεσμοῖς εἶχε, λέγειν τι βουλομένῳ	τῶν	ὄντων καὶ φράζειν οὐκ ἐπιτρέψας.
[1, 13]	πολλοῖς τὸ λεγόμενον καὶ εἰσῄει	τῶν	ὄντων ὑποψία. Καὶ ἠκούσθην μὲν
[1, 3]	καὶ ταῦτα σπεύδοντες, ὑπὸ τῆς	τῶν	ὁρωμένων ἀγνοίας ἅμα καὶ ἐκπλήξεως
[1, 2]	μὲν ταῦτα ἐξεδειμάτου καὶ πλέον	τῶν	ὁρωμένων ἡ τῶν γινομένων ἄγνοια·
[1, 8]	πρώτην φυλακὴν προελθούσης, τὴν ἐρημίαν	τῶν	ὀχλησόντων εὐπορίαν εἰς θρήνους οἱ
[1, 27]	λίαν ἐσπουδασμένως καὶ πολὺν ἐκ	τῶν	ὄψεων θόρυβον ἐπαγγελλόμενος καὶ ὦ
[1, 25]	βαρύτερος μηδέ, τοσαύτην ἔχων ἐκ	τῶν	παρελθόντων τὴν κατ´ ἐμοῦ διὰ
[1, 15]	δέ, εἰ κελεύεις, ἐπινοεῖν τινὰ	τῶν	παρόντων λύσιν. Ἡ δὲ καὶ
[1, 7]	τῆς ὁδοιπορίας βαρούμενος καὶ φροντίδι	τῶν	παρόντων συνεχόμενος πρὸς ὕπνον ἐτέτραπτο.
[1, 3]	εἰς καιρὸν δὲ ἥκετε· λύσατε	τῶν	περιεστηκότων ἀλγεινῶν φόνῳ τῷ καθ´
[1, 30]	περὶ τὸ νησίδιον καὶ διὰ	τῶν	πέριξ ἑλῶν κρυφίους τὰς ἐμβολὰς
[1, 11]	δίκαιος ἂν εἴην τὴν αἰτίαν	τῶν	πληγῶν μανθάνειν. Ὁ δὲ μᾶλλον
[1, 30]	οὕτως ἀντισχεῖν πρὸς τὸ πλῆθος	τῶν	πολεμίων, αὐτός, δῆθεν ὡς τὸν
[1, 31]	ἄλλους καταλαμβάνει δρασμὸν ἤδη βουλεύοντας,	τῶν	πολεμίων ἐγγύθεν ὁρωμένων, τόν τε
[1, 19]	εἰς τὴν δεῦρο διήγαγον οὐδὲν	τῶν	πολλῶν ἐμαυτῷ πλέον ἀπονέμων· ἀλλ´
[1, 26]	τὸν ἐπ´ ἐμοὶ πόθον ὑπὸ	τῶν	πολλῶν συμφορῶν. Ἀλλ´ εὖ ἴσθι,
[1, 8]	ταῦτα δεομένοις ὑμῖν ἀπὸ πολλῶν	τῶν	πόνων καὶ ἀναπαύσεως. ~Ἐπεὶ δὲ
[1, 17]	ὡς εἰκός, ἐννοήσασα, τὴν ἀποτυχίαν	τῶν	προσδοκηθέντων, τὴν ἐπὶ τοῖς μέλλουσιν
[1, 2]	καὶ τῶν κειμένων θέαμα προσπίπτει	τῶν	προτέρων ἀπορώτερον· κόρη καθῆστο ἐπὶ
[1, 3]	μὲν γὰρ πολλοὺς φόνους ὑπὸ	τῶν	προτέρων γεγενῆσθαι λῃστῶν εἴκαζον, τὴν
[1, 30]	δρώμενα· καὶ πρὸς τὰ ἐναντία	τῶν	προτέρων τὴν ὄψιν συνέβαλλεν, ὡς
[1, 3]	οὔτε χεῖρας ἀνταράμενοι οὔτε τι	τῶν	σκύλων ἐπενεγκάμενοι, τοῦ μὴ ἐπιδιωχθῆναι
[1, 33]	ἀλλοτρίων ἐστέρηντο καὶ τὴν ἀφαίρεσιν	τῶν	σκύλων ὡς ἰδίων περιαλγήσαντες, τούς
[1, 30]	τὴν λαιὰν χεῖρα καὶ διὰ	τῶν	στέρνων παρὰ τὸν μαζὸν ἐλαύνει
[1, 25]	ἡ κόρη μηδέ μοι γίνου	τῶν	συμφορῶν βαρύτερος μηδέ, τοσαύτην ἔχων
[1, 5]	δὲ ὀρεγόμενον εἰ αἴσθοιτο, ἱμάντα	τῶν	σφυρῶν ἐξάψας ὅσον ἐπ´ ἄκρου
[1, 1]	τῶν δὲ ἡμιθνήτων καὶ μέρεσι	τῶν	σωμάτων ἔτι σπαιρόντων, ἄρτι πεπαῦσθαι
[1, 7]	τὸν λῄσταρχον· καὶ οἱ μὲν	τῶν	τε ἵππων ἀπεβίβαζον τοὺς νέους
[1, 33]	συνέβαινεν. ~Ἐτύγχανον μὲν γὰρ ὄντες	τῶν	τὸν Θύαμιν καὶ τοὺς σὺν
[1, 13]	τύχη ἀπροσδοκήτῳ φόβῳ τὸ ξίφος	τῶν	τούτου χειρῶν ἐκπεσεῖν παρασκευάσασα, καταπέφευγα
[1, 8]	κινεῖς κἀναμοχλεύεις; τοῦτο δὴ τὸ	τῶν	τραγῳδῶν. Οὐκ ἐν καιρῷ γένοιτ´
[1, 8]	θεραπείας ἣ τὰ φλεγμαίνοντά μοι	τῶν	τραυμάτων ἐπεκούφισεν. Ἀλλὰ καὶ μᾶλλον
[1, 8]	χρησάμενος. Εἰ δέ μοι μέλει	τῶν	ὑμετέρων οὐκ ἄξιον ὑμῖν θαυμάζειν,
[1, 8]	καιρῷ γένοιτ´ ἂν ἐπεισόδιον ὑμῖν	τῶν	ὑμετέρων τἀμὰ ἐπεισφέρειν κακά· καὶ
[1, 8]	οἵδε ἤγαγον, εἴ τίς ποτε	τῶν	ὑπηκόων τῷδε τῷ ἄρχοντι συμβολῆς
[1, 30]	οἰκοῦντας ἁλισκομένους. Οἱ γὰρ ἐπεληλυθότες	τῶν	ὑποπιπτόντων ἢ καὶ φυγῇ χρωμένων
[1, 19]	τῇ ἕῳ τούς τε πρώτους	τῶν	ὑφ´ αὑτὸν ἥκειν ἐκέλευε καὶ
[1, 19]	τὴν αἰχμάλωτον βιασάμενον ἀκόντων τι	τῶν	φίλων φαίνεσθαι διαπραττόμενον. Ἀλλὰ καὶ
[1, 12]	Ἐκπίπτει μου καὶ τὸ ξίφος	τῶν	χειρῶν, καὶ τὸ μὲν ἡ
[1, 2]	τὴν κεφαλὴν ἔστεπτο καὶ φαρέτραν	τῶν	ὤμων ἐξῆπτο καὶ τῷ λαιῷ
[1, 21]	πεφοίνικτο τὴν παρειὰν ὑπὸ τῶν	ἐνθυμημάτων	πλέον ἢ σύνηθες καὶ τὸ
[1, 19]	τὰς μὲν εὖ γεγονυίας ἢ	χρημάτων	ἀφιεὶς ἢ τῆς τύχης μόνης
[1, 19]	ἐμαυτῷ πλέον ἀπονέμων· ἀλλ´ εἴτε	χρημάτων	νέμησις ἰσομοιρίαν ἠγάπησα, εἴτε αἰχμαλώτων
[1, 8]	ἡμᾶς καὶ πικρότερον ἀμύνῃ τῶν	ἁμαρτημάτων,	οὐδὲ ἱκανά σοι πρὸς τιμωρίαν
[1, 13]	μεταδοὺς καὶ τὰ πρῶτα τῶν	γραμμάτων	διδαξάμενος, εἰς τοὺς φράτορας καὶ
[1, 9]	καὶ ἁπλῶς τὰ καλὰ τῶν	ὀνομάτων	τοῖς ἐπαγωγοῖς παραμιγνῦσα καὶ οἷστισι
[1, 1]	ληξάσης ἐλεεινὰ λείψανα, τράπεζαι τῶν	ἐδεσμάτων	ἔτι πλήθουσαι καὶ ἄλλαι πρὸς
[1, 8]	ἣ τὰ φλεγμαίνοντά μοι τῶν	τραυμάτων	ἐπεκούφισεν. Ἀλλὰ καὶ μᾶλλον εἰς
[1, 31]	τε ὡς ἔφθη τὸ κάλλιστον	θυμάτων	ἱερουργήσας, ἐπιβαίνει τε τοῦ σκάφους
[1, 1]	δὲ ἡμιθνήτων καὶ μέρεσι τῶν	σωμάτων	ἔτι σπαιρόντων, ἄρτι πεπαῦσθαι τὸν
[1, 1]	Ὁ δὲ αἰγιαλός, μεστὰ πάντα	σωμάτων	νεοσφαγῶν, τῶν μὲν ἄρδην ἀπολωλότων,
[1, 33]	ἀποβαλόντες, ἐπειδή τις ἐγνώρισε, πολλῶν	θανάτων	ἐζώγρησαν· καὶ τὸν μὲν δέσμιον
[1, 2]	γοῦν ὁρᾷς; δείξασα ἐπὶ τῶν	γονάτων	ξίφος, εἰς δεῦρο ἤργησεν ὑπὸ
[1, 18]	τὸ πλεῖστον ἐνηρεμήσας, ὑπό τινων	ὀνειράτων	πεπλανημένων τεταραγμένος ἀθρόον τὸν ὕπνον
[1, 4]	ἄρχων ἐφαίνετο καὶ ὑπηρετεῖσθαι ὁ	κρατῶν	τοῖς ἑαλωκόσιν ᾑρεῖτο. Οὕτως εὐγενείας
[1, 23]	λείαν πρότερον διανείμας, πολλὰ τῶν	ἐξαιρέτων	αὐτὸς ἑκοντὶ παραχωρούντων κομισάμενος. ~Ἐπιστέλλει
[1, 22]	χρυσοῦ τε καὶ ἀργύρου καὶ	ἐσθήτων	καὶ τῶν ἄλλων ὅσα πρός
[1, 1]	μὲν ἄρδην ἀπολωλότων, τῶν δὲ	ἡμιθνήτων	καὶ μέρεσι τῶν σωμάτων ἔτι
[1, 22]	θαλάττης οἴκαδε καταμεινάντων, ἄλλων δὲ	πολιτῶν	εἰς πλῆθος τῶν μὲν κατὰ
[1, 10]	νυκτὸς καὶ ἐπειρᾶτό τινος τῶν	ἀθεμίτων	τυγχάνειν. Ὡς δὲ παντοίως ἀντεῖχον
[1, 22]	μὲν κατὰ τὴν αὐτὴν ὁλκάδα	συνεισβάντων	τῶν δὲ σκάφεσιν ἰδίοις χρωμένων.
[1, 7]	δὲ πολὺς τῶν κατὰ χώραν	μεινάντων	λῃστῶν ὅμιλος, ἄλλος ἄλλοθεν τοῦ
[1, 22]	πλοῦ καὶ τῆς θαλάττης οἴκαδε	καταμεινάντων,	ἄλλων δὲ πολιτῶν εἰς πλῆθος
[1, 2]	μὲν βελῶν τῇ ἀθρόᾳ κινήσει	κλαγξάντων,	χρυσοϋφοῦς δὲ τῆς ἐσθῆτος πρὸς
[1, 30]	Θύαμις τῶν μὲν ἐν χερσὶ	πάντων	ἀμνημονήσας, καὶ ταῦτα ὥσπερ ἄρκυσι
[1, 22]	καὶ ὀλέθρῳ τῶν οἰκείων ὁμοῦ	πάντων	αὐτῶν τε ἐκείνων ὀλλύντων καὶ
[1, 7]	καὶ τὴν κόρην ἀνύβριστον ἀπὸ	πάντων	διαφυλάττειν. Αὐτὸς δὲ καμάτῳ τε
[1, 14]	τῶν μὲν γὰρ ἄλλων ὁμοῦ	πάντων	ἦσαν ἐλάττους, ἐκείνων δὲ διάφορα
[1, 2]	προσπιπτόντων ἀλγεινῶν τε καὶ ἡδέων	πάντων	ὑπερφρονεῖ, πρὸς ἓν δὲ τὸ
[1, 30]	αὐτοῖς οἰκήμασι βαπτιζόντων· ὑφ´ ὧν	ἁπάντων	δοῦπός τις πρὸς τὸν ἀέρα
[1, 13]	ἐμὸν ἐσάλευον. Ἐπεὶ δὲ τούτων	ἁπάντων	λήθην λαβὼν ἐμὲ μὲν ὕβρεσι
[1, 22]	ὀλλύντων καὶ ὀλλυμένων ἐπεκρατήσαμεν, ἐξ	ἁπάντων	(ὡς μή ποτε ὤφελον) οἰκτρὸν
[1, 33]	τοῦ μὴ λοχηθῆναι πρὸς τῶν	διαδράντων,	ἐπὶ τοὺς οἰκείους ἀπεχώρησαν.
[1, 33]	αὐτῷ κατὰ τὰς Ἡρακλεωτικὰς ἐκβολὰς	ἀποδράντων·	ἀγανακτήσαντες δὲ ὅτι τῶν ἀλλοτρίων
[1, 17]	εἰκός, ἐννοήσασα, τὴν ἀποτυχίαν τῶν	προσδοκηθέντων,	τὴν ἐπὶ τοῖς μέλλουσιν ἀτιμίαν,
[1, 33]	οὐδὲν ἀζήτητον ἀπολιπόντες οὐδενὶ τῶν	ἐλπισθέντων	ἢ μικροῖς ἐπετύγχανον, εἴ τινα
[1, 3]	οὐ πρὸς τὴν ἑκάστου τῶν	ληφθέντων	ἀξίαν ἀλλὰ πρὸς τὸ ἴσον
[1, 14]	δέ με τῶν γεγονότων ἢ	λεχθέντων	οὐδέν, τῆς Θίσβης, ὡς οἶσθα,
[1, 25]	τὴν Δῆλον πλάνης ὅτι τῶν	ὄντων	ἦν καὶ ἀληθῶν ἐπικαλύμματα καὶ
[1, 12]	εἶχε, λέγειν τι βουλομένῳ τῶν	ὄντων	καὶ φράζειν οὐκ ἐπιτρέψας. ~Ἅμα
[1, 9]	ηὔξατο· κἀγὼ προσιέμην, τῶν μὲν	ὄντων	οὐδὲν ὑποπτεύων, ὅτι δὲ μητρῴαν
[1, 13]	τὸ λεγόμενον καὶ εἰσῄει τῶν	ὄντων	ὑποψία. Καὶ ἠκούσθην μὲν οὐδὲ
[1, 1]	ἀπὸ πρυμνησίων ὥρμει τῶν μὲν	ἐμπλεόντων	χηρεύουσα, φόρτου δὲ πλήθουσα· καὶ
[1, 15]	κἀμὲ τῆς παρ´ ἐλπίδας τῶν	δικαζόντων	φιλανθρωπίας ἀνελούσης; Εἰ γὰρ ἐβέβλητο
[1, 30]	αὐτοῖς σκάφεσι καὶ αὐτοῖς οἰκήμασι	βαπτιζόντων·	ὑφ´ ὧν ἁπάντων δοῦπός τις
[1, 25]	μηδέ, τοσαύτην ἔχων ἐκ τῶν	παρελθόντων	τὴν κατ´ ἐμοῦ διὰ τῶν
[1, 32]	πολεμίοις. ~Ἤδη δὲ εἰς χεῖρας	ἰόντων	ἀνεβόησέ τις οὗτος ἐκεῖνος ὁ
[1, 19]	γὰρ εὔηθες τὴν αἰχμάλωτον βιασάμενον	ἀκόντων	τι τῶν φίλων φαίνεσθαι διαπραττόμενον.
[1, 22]	τῶν μὲν πατέρων γήρᾳ τε	προηκόντων	καὶ δέει τοῦ πλοῦ καὶ
[1, 1]	τῶν ἐσχηκότων ἀπορρέοντες τῶν μὲν	πινόντων	τῶν δὲ ἀντὶ λίθων κεχρημένων·
[1, 15]	εἰ κελεύεις, ἐπινοεῖν τινὰ τῶν	παρόντων	λύσιν. Ἡ δὲ καὶ τίς
[1, 23]	δακρύων δὲ ἤρξατο. Τῶν δὲ	παρόντων	οἱ μὲν ἄλλοι πάντες ἐπῄνουν
[1, 7]	ὁδοιπορίας βαρούμενος καὶ φροντίδι τῶν	παρόντων	συνεχόμενος πρὸς ὕπνον ἐτέτραπτο. ~Σιγῆς
[1, 30]	τῆς ἐφόδου τῷ ἀπροσδοκήτῳ πλεῖστον	ὑπερφερόντων	καὶ τοὺς μὲν ἐπὶ γῆς
[1, 1]	καὶ μέρεσι τῶν σωμάτων ἔτι	σπαιρόντων,	ἄρτι πεπαῦσθαι τὸν πόλεμον κατηγορούντων.
[1, 8]	φυλακὴν προελθούσης, τὴν ἐρημίαν τῶν	ὀχλησόντων	εὐπορίαν εἰς θρήνους οἱ περὶ
[1, 30]	ἁλισκομένους. Οἱ γὰρ ἐπεληλυθότες τῶν	ὑποπιπτόντων	ἢ καὶ φυγῇ χρωμένων τὰ
[1, 2]	ἔρως ἀκραιφνὴς τῶν μὲν ἔξωθεν	προσπιπτόντων	ἀλγεινῶν τε καὶ ἡδέων πάντων
[1, 3]	τῇ στολῇ καὶ τῶν μὲν	προσπιπτόντων	φοβερῶν ὡς ἂν μηδὲ γινομένων
[1, 30]	καὶ ὀλλυμένων, αἵματι τὴν λίμνην	φοινιττόντων,	πυρὶ καὶ ὕδατι συμπλεκομένων. Ἅπερ
[1, 22]	ὁμοῦ πάντων αὐτῶν τε ἐκείνων	ὀλλύντων	καὶ ὀλλυμένων ἐπεκρατήσαμεν, ἐξ ἁπάντων
[1, 30]	ἤρετο πεζομαχούντων ὁμοῦ καὶ ναυμαχούντων,	ὀλλύντων	τε καὶ ὀλλυμένων, αἵματι τὴν
[1, 29]	ἐπάγειν παντάπασίν ἐστι τοῦ προσήκοντος	ὑστερούντων.	Εἰδότες οὖν ὡς οὐχ ὑπὲρ
[1, 18]	κρότου καὶ θορύβου συμμιγοῦς πάντα	πληρούντων.	Ἐπεὶ δὲ καὶ αὐτῶν ἐντὸς
[1, 30]	καὶ τοὺς μὲν ἐπὶ γῆς	ἀναιρούντων	τοὺς δὲ εἰς τὴν λίμνην
[1, 1]	σπαιρόντων, ἄρτι πεπαῦσθαι τὸν πόλεμον	κατηγορούντων.	Ἦν δὲ οὐ πολέμου καθαροῦ
[1, 23]	πολλὰ τῶν ἐξαιρέτων αὐτὸς ἑκοντὶ	παραχωρούντων	κομισάμενος. ~Ἐπιστέλλει δὲ εἰς δεκάτην
[1, 30]	πρὸς τὸν ἀέρα συμμιγὴς ἤρετο	πεζομαχούντων	ὁμοῦ καὶ ναυμαχούντων, ὀλλύντων τε
[1, 30]	συμμιγὴς ἤρετο πεζομαχούντων ὁμοῦ καὶ	ναυμαχούντων,	ὀλλύντων τε καὶ ὀλλυμένων, αἵματι
[1, 3]	πεπόνθατε· εἰ δέ τινες τῶν	ζώντων	ἐστέ, λῃστρικὸς μὲν ὑμῖν ὡς
[1, 3]	καιρὸν δὲ ἥκετε· λύσατε τῶν	περιεστηκότων	ἀλγεινῶν φόνῳ τῷ καθ´ ἡμῶν
[1, 1]	ἀνατετραμμένοι καὶ χειρῶν ἔνιοι τῶν	ἐσχηκότων	ἀπορρέοντες τῶν μὲν πινόντων τῶν
[1, 1]	σωμάτων νεοσφαγῶν, τῶν μὲν ἄρδην	ἀπολωλότων,	τῶν δὲ ἡμιθνήτων καὶ μέρεσι
[1, 14]	Δημαινέτην. Ἔλαθε δέ με τῶν	γεγονότων	ἢ λεχθέντων οὐδέν, τῆς Θίσβης,
[1, 3]	φόνους ὑπὸ τῶν προτέρων γεγενῆσθαι	λῃστῶν	εἴκαζον, τὴν κόρην δὲ ὁρῶντες
[1, 8]	καὶ θαλασσῶν μυρίος κίνδυνος καὶ	λῃστῶν	ἐπὶ γῆς ἤδη δευτέρα σύλληψις
[1, 7]	πολὺς τῶν κατὰ χώραν μεινάντων	λῃστῶν	ὅμιλος, ἄλλος ἄλλοθεν τοῦ ἕλους
[1, 8]	παρελθόντα, στέρησις τῶν οἰκείων καὶ	καταποντιστῶν	ἅλωσις καὶ θαλασσῶν μυρίος κίνδυνος
[1, 18]	πάντα πληρούντων. Ἐπεὶ δὲ καὶ	αὐτῶν	ἐντὸς ἥκειν τῶν ἀνακτόρων, τὴν
[1, 3]	ἰσχυρὰν αὐτοῖς φυλακὴν τὴν ἀσθένειαν	αὐτῶν	ἐπιστήσαντες, ἐπὶ δὲ τὴν ναῦν
[1, 8]	κουφισθήσῃ» ἔφη ὁ τὴν φρουρὰν	αὐτῶν	ἐπιτετραμμένος· τοιαύτην σοι ποριοῦμαι βοτάνην
[1, 32]	Οὕτως ἄρα λῃσταῖς καὶ ψυχῶν	αὐτῶν	ἐστι χρήματα προτιμότερα, καὶ τὸ
[1, 4]	καὶ προσανέχων, εἴ πού τις	αὐτῶν	περιτρέποιτο. Καὶ ἦν δόξης οὐκ
[1, 2]	δὲ περιηχήσαντος καὶ τῆς ἐξ	αὐτῶν	σκιᾶς τοῖς ὀφθαλμοῖς παρεμπεσούσης ἀνένευσεν
[1, 22]	ὀλέθρῳ τῶν οἰκείων ὁμοῦ πάντων	αὐτῶν	τε ἐκείνων ὀλλύντων καὶ ὀλλυμένων
[1, 33]	τὴν γῆν παραπέμπουσι τὴν ἡμίσειαν	αὑτῶν	μοῖραν εἰς τὴν φυλακὴν ἀποκληρώσαντες
[1, 33]	ἰδίων περιαλγήσαντες, τούς τε ὑπολειφθέντας	αὑτῶν	οἴκοι συλλεξάμενοι καὶ τὰς πέριξ
[1, 7]	τὸν λῄσταρχον οἱονεὶ βασιλέα τινὰ	ἑαυτῶν	προσαπαντῶντες ὑπεδέχοντο. Τῶν δὲ λαφύρων
[1, 22]	τὸν πολὺν ἑωράκατε φόνον, τῶν	ναυτῶν	ἡμῖν παρὰ τὴν εὐωχίαν ἣν
[1, 22]	καὶ ταῦτα καὶ ἐν ὁμίλῳ	τοσούτων	ἀνδρῶν. Ἔστι δὴ τὰ περὶ
[1, 13]	τὸν ἐμὸν ἐσάλευον. Ἐπεὶ δὲ	τούτων	ἁπάντων λήθην λαβὼν ἐμὲ μὲν
[1, 14]	διηνεκὲς ἐζημίωσαν. Ἀλλ´ ὅμως ἡ	τούτων	ἐκράτει ψῆφος· τῶν μὲν γὰρ
[1, 26]	φόβους· εὔδηλος γὰρ εἶ κἀκ	τούτων	μὴ ὀκλάσας τὸν ἐπ´ ἐμοὶ
[1, 17]	Καὶ εἰ μέν τι πέπρακται	τούτων	οὐκ ἔχω λέγειν· ἔφθην γὰρ
[1, 26]	παρὸν τοῦτο ἀλλήλοις διελεγόμεθα μὴ	τούτων	οὕτως ἐπηγγελμένων. Ὁρμὴν γάρ, ὡς
[1, 24]	Καὶ ὁ μὲν Θύαμις ἐκ	τούτων	παρῃτεῖτο τὴν ὄψιν τῆς κόρης
[1, 19]	χρημάτων νέμησις ἰσομοιρίαν ἠγάπησα, εἴτε	αἰχμαλώτων	διάπρασις εἰς τὸ κοινὸν κατέθηκα·
[1, 10]	τῇ Ἀθηνᾷ πέμπουσιν, ἐτύγχανον μὲν	ἐφηβεύων,	ᾄσας δὲ τὸν εἰωθότα παιᾶνα
[1, 9]	προσιέμην, τῶν μὲν ὄντων οὐδὲν	ὑποπτεύων,	ὅτι δὲ μητρῴαν ἐπιδείκνυται περὶ
[1, 24]	Θεαγένει βοτάνην ὑπέσχετο τῇ προτεραίᾳ	μαστεύων	ὀλίγον τῆς λίμνης ἄποθεν ἐπορεύετο.
[1, 11]	ἠρώτησεν, οὐκ ἀπολογίαν προὔθηκεν, ἀλλὰ	πιστεύων	μηδ´ ἂν ψεύσασθαι κατ´ ἐμοῦ
[1, 23]	γάμον κατὰ τὴν Μέμφιν ἔσεσθαι	καταπιστεύων·	καὶ διαλύει μὲν τὸν σύλλογον
[1, 14]	Εἰκοστῇ δὲ ὕστερον ἡμέρᾳ συνήθως	ἀλύων	ἐπὶ λιμένα κατῆλθον· καὶ λέμβος
[1, 23]	μὲν ἐνταῦθα τῶν λόγων ἐπαύσατο	δακρύων	δὲ ἤρξατο. Τῶν δὲ παρόντων
[1, 18]	ἡδονῆς τῶν γόων, ἔπαυσε τῶν	δακρύων.	Καὶ οἱ μὲν οὕτως ἐκάθευδον·
[1, 18]	δηλούμενον ὅ τι ποτέ ἐστιν	ἀναστρέφων.	Ἤδη δὲ ἀπειρηκὼς ἕλκει πρὸς
[1, 14]	δῆμος ἀκαταπαύστῳ θορύβῳ. ~Τῶν δὲ	ψήφων	διακρινομένων οἱ μὲν τὸν θάνατον
[1, 16]	δι´ ὑποψίας ἔχων ἀπορίᾳ τῶν	ἐλέγχων	ἡσύχαζον. Ἀλλὰ τί δεῖ ποιεῖν;
[1, 16]	καὶ τὸ πρᾶγμα δι´ ὑποψίας	ἔχων	ἀπορίᾳ τῶν ἐλέγχων ἡσύχαζον. Ἀλλὰ
[1, 25]	τῶν συμφορῶν βαρύτερος μηδέ, τοσαύτην	ἔχων	ἐκ τῶν παρελθόντων τὴν κατ´
[1, 5]	πορθμεῖον τὸ αὐτὸ καὶ οἰκητήριον	ἔχων.	Ἐπ´ αὐτοῦ μὲν αὐτοῖς αἱ
[1, 30]	προτέρων τὴν ὄψιν συνέβαλλεν, ὡς	ἔχων	οὐχ ἕξει τὴν Χαρίκλειαν, ὑπὸ
[1, 18]	παρθένον ἐγὼ παραδίδωμι, σὺ δὲ	ἔχων	οὐχ ἕξεις, ἀλλ´ ἄδικος ἔσῃ
[1, 10]	(οὐ γάρ με ἐλάνθανεν οὕτως	ἔχων,	σοὶ δὲ οὐκ ἔφραζον μή
[1, 4]	δὲ ἐκ ποδὸς παραθέων καὶ	προσανέχων,	εἴ πού τις αὐτῶν περιτρέποιτο.
[1, 26]	εἴκων καὶ πρὸς τὸ βούλημα	συντρέχων	τὴν πρώτην καὶ ζέουσαν φορὰν
[1, 4]	ἐκτὸς τὸ γινόμενον· δουλεύειν ὁ	ἄρχων	ἐφαίνετο καὶ ὑπηρετεῖσθαι ὁ κρατῶν
[1, 17]	ἑξῆς ἀνεκοινοῦτο, καὶ μόλις συγγνώμης	τυχὼν	τοὺς φίλους περιενόστει καὶ γνωρίμους,
[1, 14]	Πειραιᾶ κατέβην καὶ νεὼς ἀναγομένης	ἐπιτυχὼν	τὸν πλοῦν εἰς Αἴγιναν ἐποιούμην,
[1, 11]	κατά τι μέρος τῆς οἰκίας	περιτυχών,	οὐδὲν εἰδότα πύξ τε ἔπαιε
[1, 30]	αὐτοῦ που περὶ τὸ στόμιον	ἐντυχών	τινι Ἑλληνίδι τῇ γλώττῃ προσφθεγγομένῃ,
[1, 19]	προφήτου τοῦ ἐν Μέμφει γεγονώς,	ἀποτυχὼν	δὲ τῆς ἱερωσύνης μετὰ τὴν
[1, 32]	ἀποβεβληκότες. Οὕτως ἄρα λῃσταῖς καὶ	ψυχῶν	αὐτῶν ἐστι χρήματα προτιμότερα, καὶ
[1, 29]	ὑπὲρ αὐτοῦ τοῦ εἶναι καὶ	ψυχῶν	τῶν ἡμετέρων (οὐ γὰρ ἐπὶ
[1, 18]	δὲ βωμοὺς μὲν καὶ ἐσχάρας	ζῴων	παντοίων αἵματι διαβρόχους, προπύλαια δὲ