Livre, chap.
[1, 19]	οἰκτείρων τὰς δὲ ἐλάττους καὶ	ἃς	δουλεύειν οὐχ ἡ αἰχμαλωσία μᾶλλον
[1, 9]	πείρας ἃς καθῆκε, τὰς ὑποσχέσεις	ἃς	ἐπηγγείλατο, νῦν μὲν παιδίον νῦν
[1, 9]	δεῖ μηκύνοντα ἐνοχλεῖν; τὰς πείρας	ἃς	καθῆκε, τὰς ὑποσχέσεις ἃς ἐπηγγείλατο,
[1, 30]	χρωμένων τὰ σκάφη καὶ τὰς	καλύβας	ἐνεπίμπρασαν· ὑφ´ ὧν τῆς φλογὸς
[1, 1]	φόνους καὶ πότους, σπονδὰς καὶ	σφαγὰς	ἐπισυνάψας, καὶ τοιοῦτον θέατρον λῃσταῖς
[1, 27]	φέρων» ἔλεγε καὶ θεράπευε τὰς	πληγὰς	ἐπιθέμενος· χρὴ δὲ πρὸς ἕτερα
[1, 8]	ἣ διὰ τρίτης ἑνώσει τὰς	πληγάς·	ἔχω δὲ αὐτῆς ἔργῳ τὴν
[1, 12]	ἐγχειρίδιον, τῆς Θίσβης ἡγουμένης καὶ	δᾷδας	προσαπτούσης, ἐπὶ τὸν θάλαμον ᾔειν.
[1, 11]	εἰδότα πύξ τε ἔπαιε καὶ	παῖδας	προσκαλεσάμενος μάστιξιν ᾐκίζετο, μηδὲ τὸ
[1, 15]	ἐκποδὼν γεγονότος κἀμὲ τῆς παρ´	ἐλπίδας	τῶν δικαζόντων φιλανθρωπίας ἀνελούσης; Εἰ
[1, 1]	πόλεμον ἐπιστήσας, φόνους καὶ πότους,	σπονδὰς	καὶ σφαγὰς ἐπισυνάψας, καὶ τοιοῦτον
[1, 17]	τὴν κλίνην πρὸς μικρὰν τῆς	σεληναίας	αὐγὴν χαλεπῶς ἀνευρὼν ἔχω σε«
[1, 13]	ἀκούσατε» ἀνεβόησαν ἅπαντες καὶ οὐδὲ	ἀπολογίας	μοι μετεῖναι κρίναντες οἱ μὲν
[1, 15]	τῆς τε πρότερον πρὸς Κνήμωνα	συνηθείας	καὶ τῆς σὺν αὐτῷ νυνὶ
[1, 19]	μηδὲν αὐτὸς τῶν ἄλλων τῆς	λείας	μεταλαβεῖν. Ἐπειδὴ γὰρ τὴν πάνδημον
[1, 25]	ὅρκων μὲν καὶ σπονδῶν παραβαινομένων	Χαρικλείας	δὲ λήθην ἐμοῦ λαβούσης καὶ
[1, 27]	καταβλάπτῃ τοὺς ἀκούοντας. ~Ταῦτα τῆς	Χαρικλείας	καὶ τοιαῦτα πρὸς τὸ βέλτιστον
[1, 30]	εἴ τις ἄλλος ἐγκρατὴς ἔσται	Χαρικλείας,	μικρὸν ἐπισχεῖν τοὺς σὺν αὐτῷ
[1, 32]	καὶ τὸ φιλίας ὄνομα καὶ	συγγενείας	πρὸς ἓν τὸ κέρδος ὁρίζεται·
[1, 4]	κρατῶν τοῖς ἑαλωκόσιν ᾑρεῖτο. Οὕτως	εὐγενείας	ἔμφασις καὶ κάλλους ὄψις καὶ
[1, 11]	δὲ μᾶλλον παροξυνθεὶς ὢ τῆς	εἰρωνείας«	φησί· τὰς πράξεις αὐτοῦ τὰς
[1, 16]	κατακεκλιμένην. Εἰ γὰρ ταῦτα οὕτως	ἐπιδείξειας«	φησὶν ὁ Ἀρίστιππος· σοὶ μὲν
[1, 1]	δὲ πλεῖστοι βελῶν ἔργον καὶ	τοξείας	γεγενημένοι. Καὶ μυρίον εἶδος ὁ
[1, 8]	ἑσπέρας, ἐκ τῆς τοῦ μειρακίου	θεραπείας	ἣ τὰ φλεγμαίνοντά μοι τῶν
[1, 19]	γένος, οὐ τῆς καθ´ ἡδονὴν	χρείας	ἀλλὰ τῆς εἰς διαδοχὴν σπορᾶς
[1, 1]	γὰρ αἰφνίδιον τοῦ κακοῦ τὰς	χρείας	ἐκαινοτόμει καὶ βέλεσι κεχρῆσθαι τοῖς
[1, 12]	μὲν εἰς ἀγρὸν αἰφνιδίου τινὸς	χρείας	καλούσης πεπορεῦσθαι λέγουσα, τὸν δέ,
[1, 5]	ποιησάμενοι, καὶ ὑπερβάντες χαλεπῶς τὰς	ἀκρωρείας	ἐπί τινα λίμνην κατὰ θατέραν
[1, 1]	ἄρτι διαγελώσης καὶ ἡλίου τὰς	ἀκρωρείας	καταυγάζοντος, ἄνδρες ἐν ὅπλοις λῃστρικοῖς
[1, 22]	καὶ τὴν τιμὴν ἀνακτήσῃ τῆς	προφητείας·	οὕτως ἂν ὁ γάμος εὐθυμότερον
[1, 33]	Οὗτος ἐπιβουλῇ τὴν ἱερωσύνην τῆς	προφητείας	παρὰ τὸ πάτριον τὸν Θύαμιν
[1, 26]	Οὔτε γὰρ φιλίας χρόνος οὔτε	ἀγχιστείας	θεσμὸς ἐνέχυρον ἡμῖν ἀκριβὲς τῆς
[1, 7]	Καὶ πολλὰ τὸν λῄσταρχον τῆς	ἀνδραγαθίας	εὐφημοῦντες ἐπὶ τὴν οἴκησιν αὐτοῦ
[1, 3]	πρὸς ἡμῶν, ἀμύνης νόμῳ καὶ	ἐκδικίας	τῆς εἰς σωφροσύνην ὕβρεως πεπόνθατε·
[1, 11]	εἶχε κατά τι μέρος τῆς	οἰκίας	περιτυχών, οὐδὲν εἰδότα πύξ τε
[1, 7]	ἄγαλμα διὰ τῆς κόρης ὑπ´	ἀγροικίας	εἴκαζον. Καὶ πολλὰ τὸν λῄσταρχον
[1, 2]	περιηχήσαντος καὶ τῆς ἐξ αὐτῶν	σκιᾶς	τοῖς ὀφθαλμοῖς παρεμπεσούσης ἀνένευσεν ἡ
[1, 5]	ἄκρου τοῦ σκάφους ἢ τῆς	καλιᾶς	προβαίνειν ἐπέτρεψε, καινόν τινα χειραγωγὸν
[1, 26]	νομίζουσι, καὶ κρατεῖν ἀπὸ τῆς	ἐπαγγελίας	ἡγούμενοι πραότερον διάγουσιν ἐπὶ τῶν
[1, 26]	τῆς ὀρέξεως τῷ ἡδεῖ τῆς	ἐπαγγελίας	κατεύνασε. Πρώτην γάρ, ὡς οἶμαι,
[1, 25]	καθαρὰν ἐμαυτὴν καὶ ἀπὸ σῆς	ὁμιλίας	φυλάττουσα, πολλάκις μὲν ἐπιχειροῦντα διωσαμένη,
[1, 32]	ἐστι χρήματα προτιμότερα, καὶ τὸ	φιλίας	ὄνομα καὶ συγγενείας πρὸς ἓν
[1, 26]	οὕτω τύχῃ, χαριούμενος. Οὔτε γὰρ	φιλίας	χρόνος οὔτε ἀγχιστείας θεσμὸς ἐνέχυρον
[1, 6]	ἕλος κάλαμον ἀντὶ χαρακώματος προβεβλημένοι.	Σκολιὰς	γάρ τινας ἀτραποὺς τεμόμενοι καὶ
[1, 8]	τὰ πάθη τῆς νυκτός, ἅτε	οὐδεμιᾶς	οὔτε ἀκοῆς οὔτε ὄψεως ἐφ´
[1, 30]	μετὰ θάνατον ἀπατώμενον ἢ χειρὸς	πολεμίας	καὶ ὕβρεως ἐξαιρούμενον. Ὑφ´ ὧν
[1, 14]	κομίζω» φησίν· ἔχεις παρὰ τῆς	πολεμίας	τὴν δίκην· Δημαινέτη τέθνηκεν. Ἀλλὰ
[1, 15]	τῆς σὺν αὐτῷ νυνὶ προσδοκωμένης	ἐκδημίας·	ἀλλὰ τί ταῦτα ἂν εἴη
[1, 19]	τὸν τρόπον οὕτως αὐτῷ τῆς	ἐπιθυμίας	ἐξηγουμένης· ἅμα δὲ τῇ ἕῳ
[1, 23]	μὲν τῆς περὶ τὴν Χαρίκλειαν	ἐπιθυμίας	καὶ τὴν παροῦσαν ὥραν ἀπέραντον
[1, 15]	πρώτην πεῖραν ἐναπεσβέσθη τὰ τῆς	ἐπιθυμίας·	κόρος γὰρ ἔρωτος τῶν ἔργων
[1, 26]	Ὁρμὴν γάρ, ὡς οἶσθα, κρατούσης	ἐπιθυμίας	μάχη μὲν ἀντίτυπος ἐπιτείνει, λόγος
[1, 10]	ἔρωτα, ἀλλ´ ἀπὸ γυμνῆς τῆς	ἐπιθυμίας	προσέτρεχε καὶ περιβαλοῦσα ὁ νέος
[1, 18]	τὸ κινεῖσθαι καὶ σιτεῖσθαι θᾶττον	ἐπιθυμίας	τοὺς συνοικοῦντας ἰδίῳ κηρύγματι ἐπὶ
[1, 10]	θαυμαστός« φησι καὶ εἰς ἐμὲ	νεανίας,	ὁ κοινὸς ἡμῶν παῖς ὃν
[1, 22]	εἶναι τῆς ἐκ τοῦ θείου	κηδεμονίας	ἄμοιρον. Ἓν μόνον αἰτῶ καὶ
[1, 25]	ἀδεῶς παρασκευάζον· συνίην καὶ τῆς	Ἰωνίας	καὶ τῆς κατὰ τὴν Δῆλον
[1, 13]	ἐπῆλθε καὶ παρὰ τοσοῦτον γέγονε	πατραλοίας	παρ´ ὅσον ἀντέσχεν ἡ τύχη
[1, 12]	ἑώρων τὸ βλέμμα, συνίην τῆς	διανοίας.	Ὁ δὲ προηγόρευες« εἰπὼν ἀλλ´
[1, 3]	σπεύδοντες, ὑπὸ τῆς τῶν ὁρωμένων	ἀγνοίας	ἅμα καὶ ἐκπλήξεως τέως ἀνεστέλλοντο.
[1, 21]	κεφαλὴν ἐπισείουσα λόγον τινὰ καὶ	ἐννοίας	ἀθροίζειν ἐῴκει· καὶ δή ποτε
[1, 2]	ὁρῶντες οἱ Αἰγύπτιοι πρὸς ἑτέρας	ἐννοίας	τὴν γνώμην μετέβαλλον, καὶ ποῦ
[1, 26]	δίδωσι· διὸ κἂν ἔκ τινος	ὑπονοίας	ἐπιψαύσῃ ποτὲ τῶν ἡμετέρων, ἀρνητέον
[1, 2]	πρὸς μὲν τὸ ἄηθες τῆς	χροιᾶς	καὶ τὸ λῃστρικὸν τῆς ὄψεως
[1, 17]	πλεῖστον ἐψόφησε καὶ ὢ τῆς	ἀτοπίας,	διαδέδρακεν ἡμᾶς ὁ μοιχός« ἀνεβόησε,
[1, 25]	ὑπερβολὴν καὶ πόρρω τὸν Θύαμιν	ζηλοτυπίας	τῆς ἐφ´ ἡμῖν ἀπάγον καὶ
[1, 15]	τῆς παρ´ ἐλπίδας τῶν δικαζόντων	φιλανθρωπίας	ἀνελούσης; Εἰ γὰρ ἐβέβλητο τοῖς
[1, 33]	ἀποκληρώσαντες καὶ πολλὰ τῆς δοκούσης	φιλανθρωπίας	ἐπιμεμφόμενον καὶ τὸν δεσμὸν ἀγανακτοῦντα
[1, 22]	μεταδεδώκατε καὶ τοῦτο πρῶτον ἔνδειγμα	φιλανθρωπίας	παρέχεσθε, τὸ πειθοῖ μᾶλλον ἢ
[1, 18]	γὰρ ἐπηγγέλλετο» ~Ταῦτά μοι ὁ	Χαρίας	ἀπήγγειλε. Τὰ δὲ ἑξῆς καὶ
[1, 14]	ἀξίαν. Οὐ παντάπασιν» ἔφη ὁ	Χαρίας	ἐκλέλοιπεν ἡμᾶς ἡ δίκη καθ´
[1, 14]	προσδραμὼν περιέβαλλεν· ἦν δ´ ἄρα	Χαρίας	τῶν ἐμῶν συνεφήβων· καὶ ὦ
[1, 16]	φησὶν ὁ Ἀρίστιππος· σοὶ μὲν	ἐλευθερίας	μισθὸς ἀποκείσεται· ἐγὼ δὲ τάχ´
[1, 25]	ἐβούλετό σοι τὰ τῆς καλῆς	δημηγορίας	ἐκείνης; ἔφη ὁ Θεαγένης. Τὸ
[1, 7]	Αὐτὸς δὲ καμάτῳ τε τῆς	ὁδοιπορίας	βαρούμενος καὶ φροντίδι τῶν παρόντων
[1, 13]	τὸν χρόνον ὃν περὶ τῆς	τιμωρίας	διεχειροτόνουν ὦ μητρυιά» βοῶντος, διὰ
[1, 11]	τίνος ἂν ἐκείνην ἀξίαν εἴποις	τιμωρίας,	ἣ καὶ εὐγενὴς εἶναι φάσκουσα
[1, 11]	φησί· τὰς πράξεις αὐτοῦ τὰς	ἀνοσίας	παρ´ ἐμοῦ βούλεται μανθάνειν. Καὶ
[1, 8]	τῷδε τῷ ἄρχοντι συμβολῆς γενομένης	τραυματίας	ἧκεν, οὐ πολλῶν ἐδεήθη πρὸς
[1, 20]	διεσκεψάμην. ~Ἐγὼ δὲ καὶ τὰς	αἰτίας	ὑμῖν ἀπολογίσασθαι βούλομαι. Πρῶτον μὲν
[1, 14]	ἐγίνοντο. Κἀγὼ μὲν οὕτως ἐξηλαυνόμην	ἑστίας	τε πατρῴας καὶ τῆς ἐνεγκούσης·
[1, 19]	ὕβρεως ἀπείρατος τὰς μὲν εὖ	γεγονυίας	ἢ χρημάτων ἀφιεὶς ἢ τῆς
[1, 14]	τῇ ὑπονοίᾳ τῇ κατὰ τῆς	μητρυιᾶς	δόντες φυγῇ με εἰς τὸ
[1, 10]	οὐκ ἔφραζον μή τινα λάβοιμι	μητρυιᾶς	ὑπόνοιαν) ταῦτα λέγουσαν μόνην πρὸς
[1, 1]	κάχληκι βεβλημένος αὐτόθεν ἀπὸ τῆς	ῥαχίας	πεπορισμένῳ, ἕτερος ξύλῳ κατεαγώς, ὁ
[1, 1]	φαινόμενα σύμβολα, ἀλλ´ ἀναμέμικτο καὶ	εὐωχίας	οὐκ εὐτυχοῦς ἀλλ´ εἰς τοῦτο
[1, 25]	τι χρειῶδες εἰρημένων ἄγε δι´	ὑποψίας·	εἰ δὲ μή, γίνεται τοὐναντίον
[1, 33]	φωράσειεν, ἅμα δὲ καὶ δι´	ὑποψίας	εἶναι παρὰ τοῖς πολλοῖς αἰσθανόμενος
[1, 16]	ἐμαυτῷ καὶ τὸ πρᾶγμα δι´	ὑποψίας	ἔχων ἀπορίᾳ τῶν ἐλέγχων ἡσύχαζον.
[1, 16]	παῖδα δι´ ἐμὲ τὸ μέρος	ἀπολώλεκας	οὐχ ἑκοῦσαν μὲν ἀλλ´ ὅμως
[1, 33]	προσκομίσασιν εἰς τὰς κώμας τὰς	λῃστρικὰς	διαπέμπων ἐπεκήρυξεν. Ὑφ´ ὧν ἁλόντες
[1, 33]	τοὺς σὺν αὐτῷ κατὰ τὰς	Ἡρακλεωτικὰς	ἐκβολὰς ἀποδράντων· ἀγανακτήσαντες δὲ ὅτι
[1, 1]	ἦν τὰ ἐν αὐτῷ τοιάδε·	ὁλκὰς	ἀπὸ πρυμνησίων ὥρμει τῶν μὲν
[1, 22]	ἀποθήσεσθαι κατά τι πάτριον ἐμέλλομεν.	Ὁλκὰς	οὖν ἐπληροῦτο χρυσοῦ τε καὶ
[1, 30]	καὶ ἀφόρητον ἐπὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς	σέλας	ἔμπυρον ἐπὶ δὲ τὴν ἀκοὴν
[1, 27]	διέκπλῳ τῷ μέχρι δεῦρο παρασκευάζεσθαι	διαγγείλας.	~Ἀνήλατο πρὸς ταῦτα ὁ Θύαμις
[1, 7]	ὑστεραίαν ἅπαντας ἥκειν ὡς αὐτὸν	ἐπιστείλας,	αὐτὸς δὲ σὺν ὀλίγοις τοῖς
[1, 5]	Αἰγυπτίων ὁ τόπος· ἔστι δὲ	κοιλὰς	τῆς αὐτόθι γῆς τοῦ Νείλου
[1, 14]	τῇ καρδίᾳ κέντρον ἀγνοεῖν τὰς	ἄλλας	ἔλεγεν. ~Εἰ δέ ποτε γένοιτο
[1, 33]	σὺν αὐτῷ κατὰ τὰς Ἡρακλεωτικὰς	ἐκβολὰς	ἀποδράντων· ἀγανακτήσαντες δὲ ὅτι τῶν
[1, 1]	ὄρους ὑπερκύψαντες, ὃ δὴ κατ´	ἐκβολὰς	τοῦ Νείλου καὶ στόμα τὸ
[1, 30]	τῶν πέριξ ἑλῶν κρυφίους τὰς	ἐμβολὰς	ποιουμένους, ἀγαπητῶς γὰρ ἂν καὶ
[1, 30]	τοὺς τὰ ἔσχατα κατὰ τὰς	εἰσβολὰς	τῆς λίμνης οἰκοῦντας ἁλισκομένους. Οἱ
[1, 2]	τὸ σὸν καὶ ψυχὴ τὰς	ἐμὰς	περιέπει τύχας; ἐν σοὶ» ἔφη
[1, 25]	ἐφ´ ἡμῖν ἀπάγον καὶ συνεῖναι	ἡμᾶς	ἀλλήλοις ἀδεῶς παρασκευάζον· συνίην καὶ
[1, 26]	τῆς πίστεως αὐτοῦ τῆς περὶ	ἡμᾶς	δίδωσι· διὸ κἂν ἔκ τινος
[1, 19]	ἤγοντο τίς ἄρα τύχη διαδέξεται	ἡμᾶς;	ἐβόων καὶ πολλὰ τὸν Κνήμωνα
[1, 14]	ἀναπαύσεως. Καὶ μὴν προσεπιτρίψεις γε	ἡμᾶς«	ἔφη ὁ Θεαγένης εἰ τὴν
[1, 16]	ἔλεγε· τῆς δὲ ὁμολογούσης ὑπόδεξαι	ἡμᾶς«	ἔφη τὸ τήμερον· ὑπεσχόμην γὰρ
[1, 14]	παντάπασιν» ἔφη ὁ Χαρίας ἐκλέλοιπεν	ἡμᾶς	ἡ δίκη καθ´ Ἡσίοδον, ἀλλὰ
[1, 26]	φιλάνθρωπος μὲν γάρ ἐστι περὶ	ἡμᾶς	καὶ Ἕλλην, ἀλλ´ αἰχμάλωτος καὶ
[1, 8]	ἐπιδακρύσασα, Ἄπολλον, ἔφη, ὡς λίαν	ἡμᾶς	καὶ πικρότερον ἀμύνῃ τῶν ἁμαρτημάτων,
[1, 27]	γὰρ πολεμίων ὅσον οὐδέπω περὶ	ἡμᾶς	καὶ τοσοῦτον ἀπολειπόμενον ὅσον τοῦ
[1, 3]	καθ´ ἡμῶν δρᾶμα τὸ περὶ	ἡμᾶς	καταστρέψαντες. Ἡ μὲν ταῦτα ἐπετραγῴδει,
[1, 15]	τί ταῦτα ἂν εἴη πρὸς	ἡμᾶς;	Μεγάλα« ἔφη ὦ δέσποινα· ἐρᾶν
[1, 28]	ἐπαγαγὼν ἧκε τὴν ταχίστην ὡς	ἡμᾶς·	ὁ δὲ πόλεμος ἡμῖν μελήσει.
[1, 17]	καὶ ὢ τῆς ἀτοπίας, διαδέδρακεν	ἡμᾶς	ὁ μοιχός« ἀνεβόησε, καὶ ὅρα,
[1, 18]	αἰσθήσει φυσικῇ τῆς ἡλίου καθ´	ἡμᾶς	περιστροφῆς ἐπὶ τὴν τοῦ θεοῦ
[1, 23]	τὸν σύλλογον τὴν λείαν πρότερον	διανείμας,	πολλὰ τῶν ἐξαιρέτων αὐτὸς ἑκοντὶ
[1, 7]	ἔχει. ~Ἤδη δὲ ἡλίου πρὸς	δυσμὰς	ἰόντος ἀφικνοῦνται ἐπ´ αὐτὴν οἱ
[1, 16]	ἀπολογήσασθαι καὶ παρὰ τῆς ἀμφοτέρους	ὑμᾶς	ἀδικούσης τιμωρίαν λαβεῖν· ἐπιδείξω γάρ
[1, 19]	γνώμην οἷον ἀεὶ κέχρημαι πρὸς	ὑμᾶς.	Ἐγὼ γάρ, ὡς ἴστε, παῖς
[1, 13]	χειρῶν ἐκπεσεῖν παρασκευάσασα, καταπέφευγα πρὸς	ὑμᾶς	καὶ προσαγγέλλω τοῦτον, αὐτόχειρ μὲν
[1, 19]	νεωτέρου ταύτην παρελέσθαι παρανομήσαντος, ἐφ´	ὑμᾶς	καταφυγὼν ἐφ´ ᾧ τε τιμωρίαν
[1, 29]	μέσους ἔλεγε Συστρατιῶται, προτρέπειν μὲν	ὑμᾶς	οὐκ οἶδ´ ὅτι δεῖ διὰ
[1, 33]	συλλεξάμενοι καὶ τὰς πέριξ ὁμοίως	κώμας	ἐπικαλεσάμενοι ἐπὶ ὁμοίᾳ καὶ ἴσῃ
[1, 33]	τοῖς ζῶντα προσκομίσασιν εἰς τὰς	κώμας	τὰς λῃστρικὰς διαπέμπων ἐπεκήρυξεν. Ὑφ´
[1, 1]	τοῦ χωρίου διεσκεύαστο, οἶνον αἵματι	μιάνας,	καὶ συμποσίοις πόλεμον ἐπιστήσας, φόνους
[1, 3]	αὖθις ἡ παῖς ἀνένευσε, καὶ	μέλανας	ἰδοῦσα τὴν χροιὰν καὶ τὴν
[1, 6]	ἀτραποὺς τεμόμενοι καὶ πολλοῖς ἑλιγμοῖς	πεπλανημένας	καὶ σφίσι μὲν διὰ τὴν
[1, 12]	αὐγὴ διεξέπιπτε καὶ τὰς θύρας	ἐπικειμένας	ὡς ὀργῆς εἶχον ἐρραγεὶς ἀνοίγω,
[1, 33]	μὴ κρυπτόμενα, πῦρ ἐπὶ τὰς	σκηνὰς	ἐμβαλόντες, ἑσπέρας ἤδη προσιούσης καὶ
[1, 8]	αὐτῆς ἐοίκατε κοινωνεῖν καὶ ἅμα	Ἕλληνας	ὄντας οἰκτείρω καὶ αὐτὸς Ἕλλην
[1, 2]	πνεῦμα συλλεξάμενος καὶ βύθιόν τι	ἀσθμήνας	λεπτὸν ὑπεφθέγξατο καὶ ὦ γλυκεῖα,
[1, 19]	Θύαμις καὶ τὴν νῆσον ἐκκλησίαν	ἀποφήνας	καὶ τὰ λεχθησόμενα φράζειν τὸν
[1, 13]	πολίτην ὑμέτερον κατὰ τοὺς νόμους	ἀποφήνας,	πάντα τὸν βίον ἐπὶ τούτῳ
[1, 19]	αἰχμαλωσία μᾶλλον ἀλλὰ συνήθεια κατηνάγκαζε	θεραπαίνας	ἑκάστοις διανέμων. Τὸ δὲ νῦν
[1, 14]	ἐπιστὰς ὁπόθεν τε εἴη καὶ	τίνας	ἄγοι περιεσκόπουν. Οὔπω δὲ τῆς
[1, 6]	ἀντὶ χαρακώματος προβεβλημένοι. Σκολιὰς γάρ	τινας	ἀτραποὺς τεμόμενοι καὶ πολλοῖς ἑλιγμοῖς
[1, 5]	αὐτόθι γῆς τοῦ Νείλου ὑπερεκχύσεις	τινὰς	ὑποδεχομένη καὶ λίμνη γινομένη, τὸ
[1, 2]	σῴζῃ μοι ὡς ἀληθῶς, ἢ	γέγονας	καὶ αὐτὴ τοῦ πολέμου πάρεργον,
[1, 31]	τρίτος ὁ ἐρέτης· οὐ γὰρ	πλείονας	οἷά τε φέρειν τὰ λιμναῖα
[1, 29]	τῇ πείρᾳ χειραγωγήσας, πολλὰ καὶ	ἐπιθαρσύνας	καὶ ὡς εἰς ἑσπέραν ἅμα
[1, 22]	ἔνθα μουσικούς τε καὶ γυμνικοὺς	ἀγῶνας	διαθήσεσθαι καὶ τὴν ἱερωσύνην ἀποθήσεσθαι
[1, 22]	ἄλλων ὅσα πρός τε τοὺς	ἀγῶνας	καὶ τὴν πάνδημον εὐωχίαν ἐπαρκέσειν
[1, 29]	ἀνεπτύσσετο· τὸ δὲ αὐτόθεν εἰς	αὐλῶνας	σκολιοὺς ἀτάκτως σχιζόμενον. Οἱ γὰρ
[1, 4]	ἄλλους τὰ λάφυρα συσκευασαμένους ἕπεσθαι	προστάξας,	αὐτὸς δὲ ἐκ ποδὸς παραθέων
[1, 7]	τε ἄλλα ἐπιμεληθῆναι τοῦ νέου	προστάξας	καὶ τὴν κόρην ἀνύβριστον ἀπὸ
[1, 19]	τὸν Κνήμωνα καὶ τοῖς αἰχμαλώτοις	προστάξας	(συνίη γὰρ ἤδη τῶν Αἰγυπτίων,
[1, 1]	καὶ τοιοῦτον θέατρον λῃσταῖς Αἰγυπτίοις	ἐπιδείξας.	Οἱ γὰρ δὴ κατὰ τὸ
[1, 32]	οὗτος ἐκεῖνος ὁ Θύαμις· φυλάττου	πᾶς»	καὶ παραχρῆμα τὰ σκάφη πρὸς
[1, 5]	δὲ τοιάδε τις· βουκολία μὲν	σύμπας	κέκληται πρὸς Αἰγυπτίων ὁ τόπος·
[1, 14]	μοι τῆς μητρὸς ἐνταῦθα πυνθανόμενος·	κατάρας	δὲ καὶ τοὺς ἐπιζητουμένους ἀνευρὼν
[1, 18]	πεπλῆσθαι δὲ βωμοὺς μὲν καὶ	ἐσχάρας	ζῴων παντοίων αἵματι διαβρόχους, προπύλαια
[1, 1]	τὰς ὄψεις ἐπαφέντες, ὡς οὐδὲν	ἄγρας	λῃστρικῆς ἐπηγγέλλετο μὴ πλεόμενον, ἐπὶ
[1, 19]	Τῶν δὲ ἁλισκομένων τοὺς μὲν	ἄνδρας	ἡμῖν αὐτοῖς ἐγκαταλέγων, ὅσοι τῇ
[1, 1]	τε καὶ τὸν λύχνον ἀφαιρεῖ	~Ἡμέρας	ἄρτι διαγελώσης καὶ ἡλίου τὰς
[1, 22]	οὖν ὑπὸ τοῦ ἀήτου, πνέοντος	ἡμέρας	μὲν ἑπτὰ νύκτας δὲ ἴσας,
[1, 10]	καὶ νῦν ἐρυθριῶ διηγούμενος; Ἀλλ´	ἑσπέρας	γενομένης, ὁ μὲν πατὴρ εἰς
[1, 8]	ἔφη καὶ βέλτιον ὑπὸ τῆς	ἑσπέρας,	ἐκ τῆς τοῦ μειρακίου θεραπείας
[1, 33]	πῦρ ἐπὶ τὰς σκηνὰς ἐμβαλόντες,	ἑσπέρας	ἤδη προσιούσης καὶ φόβον ἐγκαταμεῖναι
[1, 17]	ἔπραττεν ὡς ἐκέλευσεν. Ἤδη δὲ	ἑσπέρας	οὔσης τοῦ μὴ γνωρισθῆναι αὐτὴν
[1, 2]	δὲ τῷ δεξιῷ τὸν ἀγκῶνα	θατέρας	χειρὸς ἐφεδράζουσα καὶ τοῖς δακτύλοις
[1, 2]	Ταῦτα ὁρῶντες οἱ Αἰγύπτιοι πρὸς	ἑτέρας	ἐννοίας τὴν γνώμην μετέβαλλον, καὶ
[1, 22]	θεῶν τις εἰς χεῖρας τὰς	ὑμετέρας	ἤγαγε καὶ οἱ περὶ θανάτου
[1, 11]	ἡ δέ, οὔπω γὰρ κεκόρεστο,	δευτέρας	ἐπιβουλῆς κατ´ ἐμοῦ τοιᾶσδε ἥπτετο.
[1, 14]	ἄγοι περιεσκόπουν. Οὔπω δὲ τῆς	ἀποβάθρας	ἀκριβῶς κειμένης ἐξήλατό τις καί
[1, 9]	τί δεῖ μηκύνοντα ἐνοχλεῖν; τὰς	πείρας	ἃς καθῆκε, τὰς ὑποσχέσεις ἃς
[1, 3]	ὡς εἶδον οἱ πρότεροι, οὔτε	χεῖρας	ἀνταράμενοι οὔτε τι τῶν σκύλων
[1, 32]	τοῖς πολεμίοις. ~Ἤδη δὲ εἰς	χεῖρας	ἰόντων ἀνεβόησέ τις οὗτος ἐκεῖνος
[1, 12]	γεγονὼς ἐπιβάλλει τέ μοι τὰς	χεῖρας	καὶ δεσμεῖν ἐκέλευε, πολλὰ τῆς
[1, 12]	ὀργῆς ὅλος μηδὲ φόνῳ πατρῴῳ	χεῖρας	μιάνῃς τὰς σάς. Ὁ μὲν
[1, 22]	εὐπραγοῦντες ὅτι θεῶν τις εἰς	χεῖρας	τὰς ὑμετέρας ἤγαγε καὶ οἱ
[1, 17]	ἀθρόον τοῦ πρεσβύτου σπαράξασα τὰς	χεῖρας	ὦσεν ἑαυτὴν ἐπὶ κεφαλήν. Καὶ
[1, 3]	αἰγιαλὸν καταθέντες εἰς φορτία καὶ	μοίρας	κατενέμοντο, οὐ πρὸς τὴν ἑκάστου
[1, 5]	βάθος ἄπειρος ἐπὶ δὲ τὰς	ἄκρας	εἰς ἕλος ἀποτελευτῶσα. Ὃ γὰρ
[1, 2]	τε καὶ μή· τοῦτο γοῦν	ὁρᾷς;	δείξασα ἐπὶ τῶν γονάτων ξίφος,
[1, 10]	γαστρὸς ἐναλάμενος οὕτως ἔχειν ὡς	ὁρᾷς	διέθηκε. ~Ταῦτα ὡς ἤκουσεν, οὐκ
[1, 17]	λέγειν· ἔφθην γὰρ δεῦρο, ὡς	ὁρᾷς,	κατά τι χρέος ἐμὸν ἴδιον
[1, 19]	χρείας ἀλλὰ τῆς εἰς διαδοχὴν	σπορᾶς	τήνδε ἐμαυτῷ γενέσθαι διεσκεψάμην. ~Ἐγὼ
[1, 13]	τῶν γραμμάτων διδαξάμενος, εἰς τοὺς	φράτορας	καὶ γεννήτας εἰσαγαγών, εἰς ἐφήβους
[1, 20]	πρὸς τὰς παρούσας οὐ πέπτωκε	συμφορὰς	ἀλλὰ τὸ φρόνημα πρὸς τὴν
[1, 2]	προτέρων ἀπορώτερον· κόρη καθῆστο ἐπὶ	πέτρας,	ἀμήχανόν τι κάλλος καὶ θεὸς
[1, 2]	ἅμα λέγουσα ἡ μὲν τῆς	πέτρας	ἀνέθορεν, οἱ δὲ ἐπὶ τοῦ
[1, 12]	ἔνδοθεν αὐγὴ διεξέπιπτε καὶ τὰς	θύρας	ἐπικειμένας ὡς ὀργῆς εἶχον ἐρραγεὶς
[1, 17]	παραχρῆμα ταῦτα λέγοντος τάς τε	θύρας	ὡς ὅτι πλεῖστον ἐψόφησε καὶ
[1, 25]	διαλεγόμενος θεοὺς δὲ συνεχῶς ἐπικαλούμενος	μάρτυρας.	Τῆς δὲ εἰ τὰ συνήθη
[1, 13]	ἐν δίκῃ μὲν ἀλλὰ πρὸ	ὥρας	τεθνηξόμενον, τὸν ὑπὸ δαιμόνων ἀλαστόρων
[1, 12]	φόνῳ πατρῴῳ χεῖρας μιάνῃς τὰς	σάς.	Ὁ μὲν ταῦτα καὶ ἕτερα
[1, 10]	Ἀθηνᾷ πέμπουσιν, ἐτύγχανον μὲν ἐφηβεύων,	ᾄσας	δὲ τὸν εἰωθότα παιᾶνα τῇ
[1, 4]	τὸν νεανίαν εἰ περισωθείη προσδοκήσας,	καταβιβάσας	τόν τε ὑπασπιστὴν καὶ ἑαυτὸν
[1, 4]	ἀποκαθιστάμενος. ~Ὀψὲ δὴ οὖν ποτε	πλησιάσας	ὁ λῄσταρχος ἐπιβάλλει τῇ κόρῃ
[1, 26]	γὰρ εἶ κἀκ τούτων μὴ	ὀκλάσας	τὸν ἐπ´ ἐμοὶ πόθον ὑπὸ
[1, 20]	εἰ γὰρ εὐμορφίᾳ νικῶσα τὰς	πάσας	αἰδοῖ τοῦ βλέμματος καὶ τοὺς
[1, 30]	μένοντας ποιεῖσθαι δεήσει τὴν μάχην	φράσας	κλοπεύοντας περὶ τὸ νησίδιον καὶ
[1, 31]	ὡς ἔφθη τὸ κάλλιστον θυμάτων	ἱερουργήσας,	ἐπιβαίνει τε τοῦ σκάφους αὐτὸς
[1, 29]	τοῦ ἄντρου διεβίβασε τῇ πείρᾳ	χειραγωγήσας,	πολλὰ καὶ ἐπιθαρσύνας καὶ ὡς
[1, 16]	μικρὰ φροντίσας, ἢ καὶ μεταβαλέσθαι	προσδοκήσας,	ἐπὶ τὸν θάλαμον ἐμμανὴς ἵεται·
[1, 4]	μέγιστα τὸν νεανίαν εἰ περισωθείη	προσδοκήσας,	καταβιβάσας τόν τε ὑπασπιστὴν καὶ
[1, 30]	ὡς δὲ ἦν οὐδαμοῦ, πολλὰ	διαπειλήσας	ἐπὶ τὴν πορθμίδα δρομαῖος ἔσπευδεν·
[1, 18]	λῃστάρχῳ) τῆς νυκτὸς τὸ πλεῖστον	ἐνηρεμήσας,	ὑπό τινων ὀνειράτων πεπλανημένων τεταραγμένος
[1, 30]	τῶν μὲν ἐν χερσὶ πάντων	ἀμνημονήσας,	καὶ ταῦτα ὥσπερ ἄρκυσι τοῖς
[1, 10]	ἀσφαλὲς γνοίην, τὴν σὴν ἀπουσίαν	ἐπιτηρήσας	ταῦτα δὴ τὰ εἰωθότα παραινοῦσαν
[1, 31]	οὐδὸν ἐπαγαγὼν καὶ χοῦν ὀλίγον	ἐπιφορήσας	καὶ ταῦτά σοι τὰ παρ´
[1, 30]	θεοῖς κατευξόμενος, ἕπεσθαί τε μηδενὶ	συγχωρήσας,	ἐπὶ τὸ δωμάτιον ἐμμανὴς ἀνέστρεφε.
[1, 5]	αὐτῷ τὸν δεσμὸν τοῦ ποδὸς	ἐπιστήσας.	~Καί πού τις βουκόλος ἀνὴρ
[1, 1]	αἵματι μιάνας, καὶ συμποσίοις πόλεμον	ἐπιστήσας,	φόνους καὶ πότους, σπονδὰς καὶ
[1, 22]	ἡμέρας μὲν ἑπτὰ νύκτας δὲ	ἴσας,	καὶ τέλος εἰς τὴν ἀκτὴν
[1, 30]	πολλὰ τὴν θεὸν ὡς δολερὰν	ὀνειδίσας	καὶ δεινὸν ἡγησάμενος εἴ τις
[1, 19]	λοιπὸς ὅμιλος, ἐπί τινος ὑψηλοῦ	προκαθίσας	ἑαυτὸν ὁ Θύαμις καὶ τὴν
[1, 16]	τότε με λέγειν τὸν μοιχὸν	νομίσας,	ὀργῆς ἀκατασχέτου πληρωθείς, ἀνελόμενος τὸ
[1, 16]	ἐπὶ τοῦ παρόντος λεγούσης μικρὰ	φροντίσας,	ἢ καὶ μεταβαλέσθαι προσδοκήσας, ἐπὶ
[1, 30]	μικρὸν ἐπισχεῖν τοὺς σὺν αὐτῷ	κελεύσας	καὶ ὡς κατὰ τόπον μένοντας
[1, 17]	κατά τι χρέος ἐμὸν ἴδιον	ἐκπλεύσας·	πλὴν ἀλλὰ χρή σε προσδοκᾶν
[1, 10]	τῇ θεῷ καὶ τὰ νενομισμένα	προπομπεύσας,	ὡς εἶχον στολῆς αὐτῇ χλαμύδι
[1, 20]	πλούτῳ καὶ ὅτι πρὸς τὰς	παρούσας	οὐ πέπτωκε συμφορὰς ἀλλὰ τὸ
[1, 29]	οὐδὸν ἐπαγαγὼν καί τι καὶ	ἐπιδακρύσας	αὑτόν τε τῆς ἀνάγκης κἀκείνην
[1, 7]	ἕνεκεν, καλύβην τῆς ἑαυτοῦ πλησίον	ἀποκληρώσας,	τά τε ἄλλα ἐπιμεληθῆναι τοῦ
[1, 20]	γενέσθαι διεσκεψάμην. ~Ἐγὼ δὲ καὶ	τὰς	αἰτίας ὑμῖν ἀπολογίσασθαι βούλομαι. Πρῶτον
[1, 5]	μέσον βάθος ἄπειρος ἐπὶ δὲ	τὰς	ἄκρας εἰς ἕλος ἀποτελευτῶσα. Ὃ
[1, 5]	δεξιᾷ ποιησάμενοι, καὶ ὑπερβάντες χαλεπῶς	τὰς	ἀκρωρείας ἐπί τινα λίμνην κατὰ
[1, 1]	~Ἡμέρας ἄρτι διαγελώσης καὶ ἡλίου	τὰς	ἀκρωρείας καταυγάζοντος, ἄνδρες ἐν ὅπλοις
[1, 14]	ἐγκεῖσθαι τῇ καρδίᾳ κέντρον ἀγνοεῖν	τὰς	ἄλλας ἔλεγεν. ~Εἰ δέ ποτε
[1, 11]	εἰρωνείας« φησί· τὰς πράξεις αὐτοῦ	τὰς	ἀνοσίας παρ´ ἐμοῦ βούλεται μανθάνειν.
[1, 19]	ἢ τῆς τύχης μόνης οἰκτείρων	τὰς	δὲ ἐλάττους καὶ ἃς δουλεύειν
[1, 30]	πόρρωθεν τοὺς τὰ ἔσχατα κατὰ	τὰς	εἰσβολὰς τῆς λίμνης οἰκοῦντας ἁλισκομένους.
[1, 2]	φάσμα τὸ σὸν καὶ ψυχὴ	τὰς	ἐμὰς περιέπει τύχας; ἐν σοὶ»
[1, 30]	διὰ τῶν πέριξ ἑλῶν κρυφίους	τὰς	ἐμβολὰς ποιουμένους, ἀγαπητῶς γὰρ ἂν
[1, 33]	καὶ τοὺς σὺν αὐτῷ κατὰ	τὰς	Ἡρακλεωτικὰς ἐκβολὰς ἀποδράντων· ἀγανακτήσαντες δὲ
[1, 12]	τινος ἔνδοθεν αὐγὴ διεξέπιπτε καὶ	τὰς	θύρας ἐπικειμένας ὡς ὀργῆς εἶχον
[1, 30]	φυγῇ χρωμένων τὰ σκάφη καὶ	τὰς	καλύβας ἐνεπίμπρασαν· ὑφ´ ὧν τῆς
[1, 33]	βοσκήματα τοῖς ζῶντα προσκομίσασιν εἰς	τὰς	κώμας τὰς λῃστρικὰς διαπέμπων ἐπεκήρυξεν.
[1, 33]	ζῶντα προσκομίσασιν εἰς τὰς κώμας	τὰς	λῃστρικὰς διαπέμπων ἐπεκήρυξεν. Ὑφ´ ὧν
[1, 19]	ἀπεμπολῶν, γυναικῶν δὲ ὕβρεως ἀπείρατος	τὰς	μὲν εὖ γεγονυίας ἢ χρημάτων
[1, 1]	καὶ τῷ πελάγει τὸ πρῶτον	τὰς	ὄψεις ἐπαφέντες, ὡς οὐδὲν ἄγρας
[1, 18]	παρθένον ὑπετίθετο, τὸ δὲ φονεύσεις»	τὰς	παρθενίους τρώσεις εἴκαζεν, ὑφ´ ὧν
[1, 20]	εὑρεθέντι πλούτῳ καὶ ὅτι πρὸς	τὰς	παρούσας οὐ πέπτωκε συμφορὰς ἀλλὰ
[1, 20]	στοχάζομαι· εἰ γὰρ εὐμορφίᾳ νικῶσα	τὰς	πάσας αἰδοῖ τοῦ βλέμματος καὶ
[1, 9]	ἄλλα τί δεῖ μηκύνοντα ἐνοχλεῖν;	τὰς	πείρας ἃς καθῆκε, τὰς ὑποσχέσεις
[1, 33]	ὑπολειφθέντας αὑτῶν οἴκοι συλλεξάμενοι καὶ	τὰς	πέριξ ὁμοίως κώμας ἐπικαλεσάμενοι ἐπὶ
[1, 27]	σοι φέρων» ἔλεγε καὶ θεράπευε	τὰς	πληγὰς ἐπιθέμενος· χρὴ δὲ πρὸς
[1, 8]	βοτάνην ἣ διὰ τρίτης ἑνώσει	τὰς	πληγάς· ἔχω δὲ αὐτῆς ἔργῳ
[1, 11]	παροξυνθεὶς ὢ τῆς εἰρωνείας« φησί·	τὰς	πράξεις αὐτοῦ τὰς ἀνοσίας παρ´
[1, 12]	μηδὲ φόνῳ πατρῴῳ χεῖρας μιάνῃς	τὰς	σάς. Ὁ μὲν ταῦτα καὶ
[1, 33]	γῇ μὴ κρυπτόμενα, πῦρ ἐπὶ	τὰς	σκηνὰς ἐμβαλόντες, ἑσπέρας ἤδη προσιούσης
[1, 17]	ἡ Θίσβη παραχρῆμα ταῦτα λέγοντος	τάς	τε θύρας ὡς ὅτι πλεῖστον
[1, 22]	ὅτι θεῶν τις εἰς χεῖρας	τὰς	ὑμετέρας ἤγαγε καὶ οἱ περὶ
[1, 9]	ἐνοχλεῖν; τὰς πείρας ἃς καθῆκε,	τὰς	ὑποσχέσεις ἃς ἐπηγγείλατο, νῦν μὲν
[1, 12]	ἀκινδύνῳ γεγονὼς ἐπιβάλλει τέ μοι	τὰς	χεῖρας καὶ δεσμεῖν ἐκέλευε, πολλὰ
[1, 17]	ἐνταῦθα ἀθρόον τοῦ πρεσβύτου σπαράξασα	τὰς	χεῖρας ὦσεν ἑαυτὴν ἐπὶ κεφαλήν.
[1, 1]	τὸ γὰρ αἰφνίδιον τοῦ κακοῦ	τὰς	χρείας ἐκαινοτόμει καὶ βέλεσι κεχρῆσθαι
[1, 1]	καὶ τὴν λείαν· ἑαυτοὺς οὖν	νικητὰς	ἀποδείξαντες ὥρμησαν. ~Ἤδη δὲ αὐτοῖς
[1, 13]	διδαξάμενος, εἰς τοὺς φράτορας καὶ	γεννήτας	εἰσαγαγών, εἰς ἐφήβους ἐγγράψας, πολίτην
[1, 22]	ἀήτου, πνέοντος ἡμέρας μὲν ἑπτὰ	νύκτας	δὲ ἴσας, καὶ τέλος εἰς
[1, 7]	ἀπιέναι προσέταττεν εἰς τὴν ὑστεραίαν	ἅπαντας	ἥκειν ὡς αὐτὸν ἐπιστείλας, αὐτὸς
[1, 13]	ὑπὸ δαιμόνων ἀλαστόρων ἐπὶ τοὺς	γεννήσαντας	ἐλαθέντα, οὐ θρηνοῦσα μᾶλλον ἢ
[1, 33]	ὡς ἰδίων περιαλγήσαντες, τούς τε	ὑπολειφθέντας	αὑτῶν οἴκοι συλλεξάμενοι καὶ τὰς
[1, 8]	ἐοίκατε κοινωνεῖν καὶ ἅμα Ἕλληνας	ὄντας	οἰκτείρω καὶ αὐτὸς Ἕλλην γεγονώς.
[1, 26]	τὸ ψεῦδος, ὅταν ὠφελοῦν τοὺς	λέγοντας	μηδὲν καταβλάπτῃ τοὺς ἀκούοντας. ~Ταῦτα
[1, 3]	ὄντες, τρὶς δὲ τοσούτους τοὺς	ἐπελθόντας	θεασάμενοι. Καὶ οἱ μὲν ἀμφὶ
[1, 1]	δὲ ἄλλους ἔκρυπτον, ὡς ᾤοντο,	ὑπελθόντας·	κρατῆρες ἀνατετραμμένοι καὶ χειρῶν ἔνιοι
[1, 29]	περιεῖναι κρατοῦντας ἢ τεθνάναι τοὺς	ἁλόντας	ἀναγκαῖον) οὕτω τοῖς ἐχθίστοις ψυχήν
[1, 30]	κελεύσας καὶ ὡς κατὰ τόπον	μένοντας	ποιεῖσθαι δεήσει τὴν μάχην φράσας
[1, 15]	ἔτι προσδοκώμενον ἀπαλγεῖν παρασκευάζει τοὺς	κάμνοντας.	Νῦν δὲ ὁρᾶν φαντάζομαι, παρόντος
[1, 27]	ὅσον τοῦ λόφου τοῦ πλησίον	ὑπερκύπτοντας	προϊδὼν ἥκω δρομαῖος τὴν ἔφοδον
[1, 31]	τε ἄλλους καταλαμβάνει δρασμὸν ἤδη	βουλεύοντας,	τῶν πολεμίων ἐγγύθεν ὁρωμένων, τόν
[1, 30]	ποιεῖσθαι δεήσει τὴν μάχην φράσας	κλοπεύοντας	περὶ τὸ νησίδιον καὶ διὰ
[1, 26]	τοὺς λέγοντας μηδὲν καταβλάπτῃ τοὺς	ἀκούοντας.	~Ταῦτα τῆς Χαρικλείας καὶ τοιαῦτα
[1, 30]	κατὰ τὰς εἰσβολὰς τῆς λίμνης	οἰκοῦντας	ἁλισκομένους. Οἱ γὰρ ἐπεληλυθότες τῶν
[1, 6]	κατὰ τὴν λίμνην καὶ τοὺς	ἐνοικοῦντας	αὐτῇ βουκόλους ὧδέ πως ἔχει.
[1, 18]	καὶ σιτεῖσθαι θᾶττον ἐπιθυμίας τοὺς	συνοικοῦντας	ἰδίῳ κηρύγματι ἐπὶ ἔργον ἐγείροντες,
[1, 29]	τὴν τελευτήν, ἀλλ´ ἢ περιεῖναι	κρατοῦντας	ἢ τεθνάναι τοὺς ἁλόντας ἀναγκαῖον)
[1, 20]	αἰδοῖ τοῦ βλέμματος καὶ τοὺς	ὁρῶντας	καταστέλλει πρὸς τὸ σεμνότερον, πῶς
[1, 1]	ἑαλωκότας ἔχοντες, οὐδαμοῦ δὲ τοὺς	κεκρατηκότας	ὁρῶντες, καὶ τὴν μὲν νίκην
[1, 1]	τὴν σκηνὴν ἐδύναντο, τοὺς μὲν	ἑαλωκότας	ἔχοντες, οὐδαμοῦ δὲ τοὺς κεκρατηκότας
[1, 18]	θρηνοῦντες, εἰ μή τις ὕπνος,	ἐπιπτὰς	ὑφ´ ἡδονῆς τῶν γόων, ἔπαυσε
[1, 29]	τὸ μανικώτερον τῷ λόγῳ παρασκευάζοντα.	Στὰς	γὰρ εἰς μέσους ἔλεγε Συστρατιῶται,
[1, 17]	ἤπειγεν· ὁ δὲ εἵπετο καὶ	ἐπιστὰς	εἰστρέχει τε εἰς τὸ δωμάτιον
[1, 14]	λέμβος ἄρτι κατεφέρετο. Μικρὸν οὖν	ἐπιστὰς	ὁπόθεν τε εἴη καὶ τίνας
[1, 2]	καὶ ψυχὴ τὰς ἐμὰς περιέπει	τύχας;	ἐν σοὶ» ἔφη τὰ ἐμὰ»
[1, 29]	τύχης ὅτι μονονουχὶ ζῶσαν εἴη	καταθάψας	καὶ τὸ φαιδρότατον τῶν ἐν
[1, 1]	καὶ πότους, σπονδὰς καὶ σφαγὰς	ἐπισυνάψας,	καὶ τοιοῦτον θέατρον λῃσταῖς Αἰγυπτίοις
[1, 5]	εἰ αἴσθοιτο, ἱμάντα τῶν σφυρῶν	ἐξάψας	ὅσον ἐπ´ ἄκρου τοῦ σκάφους
[1, 13]	καὶ γεννήτας εἰσαγαγών, εἰς ἐφήβους	ἐγγράψας,	πολίτην ὑμέτερον κατὰ τοὺς νόμους
[1, 12]	τῶν ὄντων καὶ φράζειν οὐκ	ἐπιτρέψας.	~Ἅμα δὲ τῇ ἕῳ λαβὼν
[1, 21]	ἀμφοτέρων βούλημα συννεύειν ἀναγκαῖον. Καὶ	ἀποστρέψας	τὸν λόγον πῶς οὖν ἔχεις,
[1, 14]	μὲν οὕτως ἐξηλαυνόμην ἑστίας τε	πατρῴας	καὶ τῆς ἐνεγκούσης· οὐ μὴν
[1, 26]	οὔτε ἀγχιστείας θεσμὸς ἐνέχυρον ἡμῖν	ἀκριβὲς	τῆς πίστεως αὐτοῦ τῆς περὶ
[1, 25]	λόγων ἐπικαίρων καὶ πρός τι	χρειῶδες	εἰρημένων ἄγε δι´ ὑποψίας· εἰ
[1, 29]	ἦν αὐτῷ στενόπορόν τε καὶ	ζοφῶδες	οἰκήματος κρυφίου θύραις ὑποκείμενον, ὡς
[1, 15]	ὦ γλυκεῖα Θίσβη τίνα λύσιν	ὠνόμαζες;	Ῥᾳδίαν ὦ δέσποινα« ἔφη· τοῖς
[1, 2]	αὖθις ἐπένευσε, πρὸς μὲν τὸ	ἄηθες	τῆς χροιᾶς καὶ τὸ λῃστρικὸν
[1, 14]	τῶν ἐπὶ σοὶ τὸ δ´	ἀληθὲς	τῶν ἐφ´ ἑαυτῇ, καὶ Κνήμων«
[1, 3]	ἀνειληφὼς ἑαυτὸν καὶ πρὸς τὸ	σύνηθες	βλέμμα ἀποκαθιστάμενος. ~Ὀψὲ δὴ οὖν
[1, 21]	ὑπὸ τῶν ἐνθυμημάτων πλέον ἢ	σύνηθες	καὶ τὸ βλέμμα κεκίνητο πρὸς
[1, 19]	κοινοῦ λαβεῖν ἡγοῦμαι· καὶ γὰρ	εὔηθες	τὴν αἰχμάλωτον βιασάμενον ἀκόντων τι
[1, 29]	ἐπὶ τοὺς μυχοὺς πόροι καὶ	αὔλακες	πῇ μὲν ἕκαστος ἰδίᾳ τεχνικῶς
[1, 14]	δόντες φυγῇ με εἰς τὸ	διηνεκὲς	ἐζημίωσαν. Ἀλλ´ ὅμως ἡ τούτων
[1, 5]	Ἐπ´ αὐτοῦ μὲν αὐτοῖς αἱ	γυναῖκες	ἐριθεύουσιν, ἐπ´ αὐτοῦ δὲ ἀποτίκτουσιν.
[1, 10]	τέως ἔκρυπτον, ἕως ἂν τὸ	ἀσφαλὲς	γνοίην, τὴν σὴν ἀπουσίαν ἐπιτηρήσας
[1, 26]	πολλῶν συμφορῶν. Ἀλλ´ εὖ ἴσθι,	Θεάγενες,	οὐδ´ ἂν τὸ παρὸν τοῦτο
[1, 27]	ὄψεων θόρυβον ἐπαγγελλόμενος καὶ ὦ	Θεάγενες,	τὴν μὲν πόαν ἥκω σοι
[1, 21]	συνοικεῖν ἡμῖν; διηρώτα· καὶ ἅμα	τίνες	εἶεν ἢ ἐκ τίνων φράζειν
[1, 3]	σωφροσύνην ὕβρεως πεπόνθατε· εἰ δέ	τινες	τῶν ζώντων ἐστέ, λῃστρικὸς μὲν
[1, 33]	διανομῇ, τῆς μὲν ἐφόδου κατέστησαν	ἡγεμόνες,	τὸν δὲ Θύαμιν ἐζώγρουν κατὰ
[1, 18]	φροντίσμασι. Καθ´ ὃν γὰρ καιρὸν	ἀλεκτρυόνες	ᾄδουσιν, εἴτε (ὡς λόγος) αἰσθήσει
[1, 22]	ἡμῶν τοιάδε· γένος μέν ἐσμεν	Ἴωνες,	Ἐφεσίων δὲ τὰ πρῶτα γεγονότες
[1, 22]	ἐμπεσὸν καὶ ἄνεμος ἐξώστης καὶ	λαίλαπες	συμμιγεῖς καὶ πρηστῆρες τὴν θάλατταν
[1, 19]	Θύαμις οὐκ ἠκρίβου τὰ Ἑλλήνων)	Ἄνδρες»	ἔλεγε συστρατιῶται, τὴν ἐμὴν ἐπίστασθε
[1, 1]	καὶ ἡλίου τὰς ἀκρωρείας καταυγάζοντος,	ἄνδρες	ἐν ὅπλοις λῃστρικοῖς ὄρους ὑπερκύψαντες,
[1, 1]	ἄλλους ἔκρυπτον, ὡς ᾤοντο, ὑπελθόντας·	κρατῆρες	ἀνατετραμμένοι καὶ χειρῶν ἔνιοι τῶν
[1, 22]	ἐξώστης καὶ λαίλαπες συμμιγεῖς καὶ	πρηστῆρες	τὴν θάλατταν καταιγίζοντες τὴν ναῦν
[1, 10]	καὶ σοῦ πολλάκις ἠγάπησα (καὶ	μάρτυρες	οἱ θεοί) κύειν με πρός
[1, 5]	θάλατταν ἐν δεξιᾷ ποιησάμενοι, καὶ	ὑπερβάντες	χαλεπῶς τὰς ἀκρωρείας ἐπί τινα
[1, 14]	δὲ εἰς τὸ βάραθρον πέμψαι	κρίναντες,	οἱ λοιποὶ δὲ εἰς χιλίους,
[1, 13]	καὶ οὐδὲ ἀπολογίας μοι μετεῖναι	κρίναντες	οἱ μὲν λίθοις βάλλειν οἱ
[1, 1]	τὴν λείαν· ἑαυτοὺς οὖν νικητὰς	ἀποδείξαντες	ὥρμησαν. ~Ἤδη δὲ αὐτοῖς κεκινηκόσιν
[1, 24]	ὁ δὲ Κνήμων, ἐπειδὴ τάχιστα	πάντες	ἐκποδὼν ἦσαν ἄλλος κατ´ ἄλλο
[1, 23]	δὲ παρόντων οἱ μὲν ἄλλοι	πάντες	ἐπῄνουν καὶ πράττειν οὕτως ἐκέλευόν
[1, 31]	ῥόθιον ὑπενεγκόντες οἱ μὲν ἄλλοι	πάντες	ὁμοῦ τε εἶδον καὶ ἔφευγον,
[1, 6]	τοιοῦτος βίος τῷ μὲν ὕδατι	πάντες	ὅσα τείχει χρώμενοι, τὸν δὲ
[1, 31]	κατ´ ἄλλο πορθμεῖον καὶ οὕτως	ἅπαντες.	Ἐπεὶ δὲ τῆς νήσου μικρὸν
[1, 21]	προφητικοῦ τὴν ἱερωμένην λαμβάνοντος; Ἐπευφήμησαν	ἅπαντες	καὶ γαμεῖν ἐπ´ αἰσίοις ἐκέλευον.
[1, 13]	εἰπόντος, ἀλλ´ ὅπως, ἀκούσατε» ἀνεβόησαν	ἅπαντες	καὶ οὐδὲ ἀπολογίας μοι μετεῖναι
[1, 31]	δὲ τῆς νήσου μικρὸν ἄποθεν	ἄραντες	καὶ περιπλεύσαντες μᾶλλον ἢ ἀποπλεύσαντες
[1, 31]	ὡς ἐναντίοι τοὺς πολεμίους δεξόμενοι,	πλησιάσαντες	μόνον καὶ μηδὲ τὸ ῥόθιον
[1, 6]	δ´ ἄλλοις ἀπόρους τοὺς διέκπλους	κατασκευάσαντες	μέγιστον ὀχύρωμα πρὸς τὸ μὴ
[1, 33]	ἀφαίρεσιν τῶν σκύλων ὡς ἰδίων	περιαλγήσαντες,	τούς τε ὑπολειφθέντας αὑτῶν οἴκοι
[1, 3]	ἐπιστήσαντες, ἐπὶ δὲ τὴν ναῦν	ὁρμήσαντες	τὸν φόρτον ἐξήντλουν, τῶν μὲν
[1, 14]	διακρινομένων οἱ μὲν τὸν θάνατον	καταχειροτονήσαντες	ἦσαν εἰς ἑπτακοσίους καὶ χιλίους,
[1, 33]	κατὰ τὰς Ἡρακλεωτικὰς ἐκβολὰς ἀποδράντων·	ἀγανακτήσαντες	δὲ ὅτι τῶν ἀλλοτρίων ἐστέρηντο
[1, 3]	αὐτοῖς φυλακὴν τὴν ἀσθένειαν αὐτῶν	ἐπιστήσαντες,	ἐπὶ δὲ τὴν ναῦν ὁρμήσαντες
[1, 28]	προσέταττεν, ὡς ἂν θεοῖς ἐγχωρίοις	ἐναγίσαντες	οὕτω τῆς μάχης ἄρχοιεν. Καὶ
[1, 1]	τὸ ὄρος θεωροὺς ἑαυτοὺς τῶνδε	καθίσαντες	οὐδὲ συνιέναι τὴν σκηνὴν ἐδύναντο,
[1, 31]	νήσου μικρὸν ἄποθεν ἄραντες καὶ	περιπλεύσαντες	μᾶλλον ἢ ἀποπλεύσαντες ἐπέσχον τὴν
[1, 31]	ἄραντες καὶ περιπλεύσαντες μᾶλλον ἢ	ἀποπλεύσαντες	ἐπέσχον τὴν εἰρεσίαν καὶ τὰ
[1, 33]	αὑτῶν μοῖραν εἰς τὴν φυλακὴν	ἀποκληρώσαντες	καὶ πολλὰ τῆς δοκούσης φιλανθρωπίας
[1, 2]	οὖσαν τοῦ νεανίου καταλαμβάνουσι· καὶ	ἐπιστάντες	ὄπισθεν εἶχον ἑαυτοὺς οὔτε τι
[1, 1]	τὸ καλούμενον Ἡρακλεωτικὸν ὑπερτείνει, μικρὸν	ἐπιστάντες	τὴν ὑποκειμένην θάλατταν ὀφθαλμοῖς ἐπήρχοντο
[1, 3]	ἡμῶν δρᾶμα τὸ περὶ ἡμᾶς	καταστρέψαντες.	Ἡ μὲν ταῦτα ἐπετραγῴδει, οἱ
[1, 32]	παραχρῆμα τὰ σκάφη πρὸς κύκλον	ἐπιστρέψαντες	εἶχον ἐν μέσῳ. Τοῦ δὲ
[1, 3]	τὸ φρόνημα καταναγκάζει. ~Ὡς δὲ	παραμείψαντες	οἱ λῃσταὶ κατὰ πρόσωπον ἔστησαν
[1, 5]	κρατεῖν καὶ τῶν αὐχμηροτέρων δύναται.	~Παραμείψαντες	οὖν ὅσον δύο στάδια τὸν
[1, 1]	ἄνδρες ἐν ὅπλοις λῃστρικοῖς ὄρους	ὑπερκύψαντες,	ὃ δὴ κατ´ ἐκβολὰς τοῦ
[1, 3]	τὴν λείαν ἐπὶ τὸν αἰγιαλὸν	καταθέντες	εἰς φορτία καὶ μοίρας κατενέμοντο,
[1, 2]	ὥσπερ ὑπὸ πρηστῆρος τῆς ὄψεως	βληθέντες	ἄλλος ἄλλον ὑπεδύετο θάμνον· μεῖζον
[1, 2]	περιπαθῶς; τολμᾶν ἑαυτοῖς παρεκελεύοντο καὶ	πορευθέντες	ἐγγύθεν λαμβάνειν τὴν τῶν ἀληθῶν
[1, 3]	κόρην δεύτερον ἤδη ἡλίσκοντο οὐδέπω	ληφθέντες·	οἱ δὲ λῃσταί, πρὸς τὴν
[1, 22]	(ὡς μή ποτε ὤφελον) οἰκτρὸν	περισωθέντες	λείψανον, ἓν μόνον ἐν δυστυχήμασιν
[1, 5]	ὅσον δύο στάδια τὸν αἰγιαλόν,	ἐκτραπέντες	εὐθὺς τοῦ ὄρους πρὸς τὰ
[1, 1]	πελάγει τὸ πρῶτον τὰς ὄψεις	ἐπαφέντες,	ὡς οὐδὲν ἄγρας λῃστρικῆς ἐπηγγέλλετο
[1, 22]	τὰ πρῶτα γεγονότες καὶ ἀμφιθαλεῖς	ὄντες,	νόμου τοὺς τοιούτους καλοῦντος ἱερατεύειν,
[1, 3]	μὲν εἰς δέκα τὸν ἀριθμὸν	ὄντες,	τρὶς δὲ τοσούτους τοὺς ἐπελθόντας
[1, 33]	τούτοις συνέβαινεν. ~Ἐτύγχανον μὲν γὰρ	ὄντες	τῶν τὸν Θύαμιν καὶ τοὺς
[1, 2]	λαμβάνειν τὴν τῶν ἀληθῶν γνῶσιν.	Ἀναλαβόντες	οὖν ἑαυτοὺς καταθέουσι καὶ τὴν
[1, 2]	ἂν εἴη θεοῦ τὰ ἔργα,	λέγοντες	ποῦ δ´ ἂν νεκρὸν σῶμα
[1, 14]	ὑπονοίᾳ τῇ κατὰ τῆς μητρυιᾶς	δόντες	φυγῇ με εἰς τὸ διηνεκὲς
[1, 31]	πρὸς τὸν φόβον τὸ πλέον	ἐνδόντες·	μόνος δὲ ὁ Θύαμις τὸ
[1, 3]	πρὸς τὴν διαρπαγὴν καὶ ταῦτα	σπεύδοντες,	ὑπὸ τῆς τῶν ὁρωμένων ἀγνοίας
[1, 1]	καὶ χειρῶν ἔνιοι τῶν ἐσχηκότων	ἀπορρέοντες	τῶν μὲν πινόντων τῶν δὲ
[1, 29]	εὐρυχωρίαν τὴν ἐπὶ τοῦ πυθμένος	συρρέοντες	ἀνεστομοῦντο, καθ´ ὃ καὶ φέγγος
[1, 22]	συμμιγεῖς καὶ πρηστῆρες τὴν θάλατταν	καταιγίζοντες	τὴν ναῦν τοῦ εὐθέος παραφέρουσι,
[1, 31]	μόνον καὶ μηδὲ τὸ ῥόθιον	ὑπενεγκόντες	οἱ μὲν ἄλλοι πάντες ὁμοῦ
[1, 33]	λῃστρικὰς διαπέμπων ἐπεκήρυξεν. Ὑφ´ ὧν	ἁλόντες	οἱ λῃσταὶ καὶ μηδὲ παρὰ
[1, 33]	κρυπτόμενα, πῦρ ἐπὶ τὰς σκηνὰς	ἐμβαλόντες,	ἑσπέρας ἤδη προσιούσης καὶ φόβον
[1, 33]	μάχης τῆς μνήμης τὸ κέρδος	ἀποβαλόντες,	ἐπειδή τις ἐγνώρισε, πολλῶν θανάτων
[1, 33]	αὐτὴν εὑρήσοντες. Ὡς δὲ πᾶσαν	ἐπιδραμόντες	καὶ μέρος οὐδὲν ἀζήτητον ἀπολιπόντες
[1, 32]	πλέον ἔχαιρον τὸν αὐτόχειρα ζῶντα	περιέποντες	ἢ τοὺς οἰκείους ᾤκτειρον ἀποβεβληκότες.
[1, 33]	ἐπιδραμόντες καὶ μέρος οὐδὲν ἀζήτητον	ἀπολιπόντες	οὐδενὶ τῶν ἐλπισθέντων ἢ μικροῖς
[1, 21]	~Τίς οὖν γένοιτ´ ἄν, ὦ	παρόντες,	γάμος ἁρμοδιώτερος τοῦ προφητικοῦ τὴν
[1, 18]	συνοικοῦντας ἰδίῳ κηρύγματι ἐπὶ ἔργον	ἐγείροντες,	ὄναρ αὐτῷ θεῖον ἔρχεται τοιόνδε.
[1, 33]	κειμήλια καὶ σκῦλα κατ´ αὐτὴν	εὑρήσοντες.	Ὡς δὲ πᾶσαν ἐπιδραμόντες καὶ
[1, 29]	τεχνικῶς πλανώμενοι πῇ δὲ ἀλλήλοις	ἐμπίπτοντες	καὶ ῥιζηδὸν πλεκόμενοι πρὸς μίαν
[1, 26]	πραότερον διάγουσιν ἐπὶ τῶν ἐλπίδων	σαλεύοντες.	Ἃ δὴ καὶ αὐτὴ προμηθουμένη
[1, 1]	σκηνὴν ἐδύναντο, τοὺς μὲν ἑαλωκότας	ἔχοντες,	οὐδαμοῦ δὲ τοὺς κεκρατηκότας ὁρῶντες,
[1, 3]	δὲ οὐδὲν συνιέναι τῶν λεγομένων	ἔχοντες	τοὺς μὲν αὐτοῦ καταλείπουσιν, ἰσχυρὰν
[1, 24]	ἄλλος κατ´ ἄλλο τῆς λίμνης	καταδύντες,	ἣν τῷ Θεαγένει βοτάνην ὑπέσχετο
[1, 22]	λείψανον, ἓν μόνον ἐν δυστυχήμασιν	εὐπραγοῦντες	ὅτι θεῶν τις εἰς χεῖρας
[1, 7]	πολλὰ τὸν λῄσταρχον τῆς ἀνδραγαθίας	εὐφημοῦντες	ἐπὶ τὴν οἴκησιν αὐτοῦ παρέπεμπον·
[1, 18]	ἕκαστος. Καὶ οὐδ´ ἂν ἔληξαν	θρηνοῦντες,	εἰ μή τις ὕπνος, ἐπιπτὰς
[1, 7]	τῆς κόρης θεσπέσιόν τι χρῆμα	περισκοποῦντες	ἱερά τινα ἢ ναοὺς πολυχρύσους
[1, 1]	γεγονὸς ὅ τι ποτέ ἐστιν	ἀποροῦντες	εἰς τὸ κέρδος ἔβλεπον καὶ
[1, 3]	σηρικῆς ἐσθῆτος, ὅση δύναμις ἑκάστοις,	ἐκφοροῦντες.	Ἐπεὶ δὲ ἅλις ἔχειν ἐδόκει
[1, 2]	τι λέγειν οὔτε τι πράττειν	ἀποθαρροῦντες.	Κτύπου δὲ περιηχήσαντος καὶ τῆς
[1, 26]	ὡς οἶμαι, πεῖραν οἱ ἀγροικότερον	ἐρῶντες	τὴν ὑπόσχεσιν νομίζουσι, καὶ κρατεῖν
[1, 3]	λῃστῶν εἴκαζον, τὴν κόρην δὲ	ὁρῶντες	ἐν ξένῃ καὶ περιβλέπτῳ τῇ
[1, 1]	ἔχοντες, οὐδαμοῦ δὲ τοὺς κεκρατηκότας	ὁρῶντες,	καὶ τὴν μὲν νίκην λαμπράν,
[1, 7]	Τῶν δὲ λαφύρων τὸ πλῆθος	ὁρῶντες	καὶ τὸ κάλλος τῆς κόρης
[1, 2]	κατέματτεν, ἀνῴμωζεν, ἠπίστει κατέχουσα. Ταῦτα	ὁρῶντες	οἱ Αἰγύπτιοι πρὸς ἑτέρας ἐννοίας
[1, 3]	φόρτον ἐξήντλουν, τῶν μὲν ἄλλων	ὑπερορῶντες	(πολλὰ δὲ ἦν καὶ ποικίλα)
[1, 7]	λῄσταρχον οἱονεὶ βασιλέα τινὰ ἑαυτῶν	προσαπαντῶντες	ὑπεδέχοντο. Τῶν δὲ λαφύρων τὸ
[1, 29]	παντάπασίν ἐστι τοῦ προσήκοντος ὑστερούντων.	Εἰδότες	οὖν ὡς οὐχ ὑπὲρ γυναικῶν
[1, 30]	λίμνης οἰκοῦντας ἁλισκομένους. Οἱ γὰρ	ἐπεληλυθότες	τῶν ὑποπιπτόντων ἢ καὶ φυγῇ
[1, 22]	ἤγαγε καὶ οἱ περὶ θανάτου	δεδιότες	περὶ γάμου σκοπεῖν ἐπετράπημεν, ὃν
[1, 32]	περιέποντες ἢ τοὺς οἰκείους ᾤκτειρον	ἀποβεβληκότες.	Οὕτως ἄρα λῃσταῖς καὶ ψυχῶν
[1, 22]	Ἴωνες, Ἐφεσίων δὲ τὰ πρῶτα	γεγονότες	καὶ ἀμφιθαλεῖς ὄντες, νόμου τοὺς
[1, 32]	καὶ τοσούτοις τοῖς φιλίοις ἐλάττους	γεγονότες	πλέον ἔχαιρον τὸν αὐτόχειρα ζῶντα
[1, 12]	συνίην τῆς διανοίας. Ὁ δὲ	προηγόρευες«	εἰπὼν ἀλλ´ ἠπίστουν« τότε μὲν
[1, 14]	τοῦ ἔπους. Τὴν δὲ εὐθὺς	Ἐρινύες	ἤλαυνον καὶ μανικώτερον ἤρα σου
[1, 12]	τοῖς γόνασι καὶ ὦ τέκνον,	ἐπίσχες	μικρόν« ἔλεγεν· οἴκτειρον τὸν γεννήσαντα,
[1, 2]	ἑαυτὴν τρέψασα. Οὕτως ἄρα πόθος	ἀκριβὴς	καὶ ἔρως ἀκραιφνὴς τῶν μὲν
[1, 12]	οὕτως, καὶ λαβὼν ἐγχειρίδιον, τῆς	Θίσβης	ἡγουμένης καὶ δᾷδας προσαπτούσης, ἐπὶ
[1, 14]	γεγονότων ἢ λεχθέντων οὐδέν, τῆς	Θίσβης,	ὡς οἶσθα, κατὰ τὴν πρός
[1, 30]	ὑπερφερόντων καὶ τοὺς μὲν ἐπὶ	γῆς	ἀναιρούντων τοὺς δὲ εἰς τὴν
[1, 8]	μυρίος κίνδυνος καὶ λῃστῶν ἐπὶ	γῆς	ἤδη δευτέρα σύλληψις καὶ πικρότερα
[1, 5]	λῃστρικὸν πολιτεύεται, ὁ μὲν ἐπὶ	γῆς	ὀλίγης, εἴ ποί τις ὑπερέχει
[1, 10]	ὅτε τὴν ναῦν Ἀθηναῖοι διὰ	γῆς	τῇ Ἀθηνᾷ πέμπουσιν, ἐτύγχανον μὲν
[1, 5]	ἔστι δὲ κοιλὰς τῆς αὐτόθι	γῆς	τοῦ Νείλου ὑπερεκχύσεις τινὰς ὑποδεχομένη
[1, 15]	φοιτήσειν ὅπου ποτ´ ἂν ᾖ	γῆς	ὑποτίθεμαι. Ταῦτα ὑπεκκαίει, ταῦτα ἐκμαίνει.
[1, 5]	πολιτεύεται, ὁ μὲν ἐπὶ γῆς	ὀλίγης,	εἴ ποί τις ὑπερέχει τοῦ
[1, 30]	δοῦπός τις πρὸς τὸν ἀέρα	συμμιγὴς	ἤρετο πεζομαχούντων ὁμοῦ καὶ ναυμαχούντων,
[1, 8]	παρόντων συνεχόμενος πρὸς ὕπνον ἐτέτραπτο.	~Σιγῆς	δὲ τὸ ἕλος κατασχούσης καὶ
[1, 16]	με λέγειν τὸν μοιχὸν νομίσας,	ὀργῆς	ἀκατασχέτου πληρωθείς, ἀνελόμενος τὸ ἐγχειρίδιον,
[1, 11]	γινώσκοντα. Ὡς δὲ ἐνεπέπληστο τῆς	ὀργῆς,	ἀλλὰ νῦν γε« ἔφην ὦ
[1, 12]	καὶ τὰς θύρας ἐπικειμένας ὡς	ὀργῆς	εἶχον ἐρραγεὶς ἀνοίγω, καὶ εἰσδραμὼν
[1, 12]	θανάτου τιμωρητέος. Μὴ γίνου τῆς	ὀργῆς	ὅλος μηδὲ φόνῳ πατρῴῳ χεῖρας
[1, 14]	διηγουμένης. Τῆς γὰρ ἀδίκου σοι	φυγῆς	ἐπιβληθείσης ὁ μὲν ἄθλιός σοι
[1, 15]	καὶ πειθοῖ μεταπλαττόμενος. Ἀλλ´ ἡ	θηριώδης	ἐγὼ καὶ ἀνήμερος ὥσπερ οὐκ
[1, 25]	περισκοποῦσα. Πῶς οὖν οὐκ ἂν	εἴης	ἄτοπος εἰ τὸν βάρβαρόν με
[1, 11]	τὸν μοιχόν. Εἰ γὰρ οὕτω	βουληθείης«	ἔφην. Καὶ μὴν βουλήσομαί γε«
[1, 29]	καὶ ἐπιδακρύσας αὑτόν τε τῆς	ἀνάγκης	κἀκείνην τῆς τύχης ὅτι μονονουχὶ
[1, 19]	τῶν ἐπὶ δόξης καὶ πρὸς	ἀνάγκης	τὸν παρόντα βίον ἑλόμενον. Ἐπεὶ
[1, 3]	ἀργύρου καὶ λίθων πολυτίμων καὶ	σηρικῆς	ἐσθῆτος, ὅση δύναμις ἑκάστοις, ἐκφοροῦντες.
[1, 1]	ὄψεις ἐπαφέντες, ὡς οὐδὲν ἄγρας	λῃστρικῆς	ἐπηγγέλλετο μὴ πλεόμενον, ἐπὶ τὸν
[1, 28]	γῆν αὐτόματα σηραγγοῦται ἀλλὰ τέχνης	λῃστρικῆς	τὴν φύσιν μιμησαμένης, καὶ χειρῶν
[1, 15]	ὑπεξῆλθε τοῦ ἄστεος καὶ τῆς	Ἀττικῆς	ἐξώρμησε τῇ κρίσει πειθόμενος, ἐμὲ
[1, 25]	οὖν ἐβούλετό σοι τὰ τῆς	καλῆς	δημηγορίας ἐκείνης; ἔφη ὁ Θεαγένης.
[1, 13]	τὸν δῆμον ἦγε, καὶ τῆς	κεφαλῆς	κόνιν καταχεάμενος οὐκ ἐπὶ τοιαύταις
[1, 17]	δέσποτα, μὴ καὶ τὰ δεύτερα	σφαλῇς.	Ὁ δὲ θάρσει« ἔφη· τὴν
[1, 14]	προέβη τῆς νυκτὸς καὶ ὑμῖν	πολλῆς	δεῖ τῆς ἀναπαύσεως. Καὶ μὴν
[1, 32]	τὴν λίμνην ἑαυτὸν καθέντα καὶ	βολῆς	ἐκτὸς ἐμπειρίᾳ τοῦ νεῖν ἀναδύντα
[1, 8]	τῶν ὑπηκόων τῷδε τῷ ἄρχοντι	συμβολῆς	γενομένης τραυματίας ἧκεν, οὐ πολλῶν
[1, 10]	τὰ νενομισμένα προπομπεύσας, ὡς εἶχον	στολῆς	αὐτῇ χλαμύδι καὶ αὐτοῖς στεφάνοις
[1, 25]	λίμνης ἄποθεν ἐπορεύετο. ~Κἀν τούτῳ	σχολῆς	ἐπιλαβόμενος ὁ Θεαγένης ἐδάκρυέ τε
[1, 9]	πατὴρ Ἀρίστιππος, τὸ γένος Ἀθηναῖος,	βουλῆς	δὲ τῆς ἄνω, τὴν περιουσίαν
[1, 11]	δέ, οὔπω γὰρ κεκόρεστο, δευτέρας	ἐπιβουλῆς	κατ´ ἐμοῦ τοιᾶσδε ἥπτετο. Θίσβη
[1, 33]	τὸ ζέον τῆς μάχης τῆς	μνήμης	τὸ κέρδος ἀποβαλόντες, ἐπειδή τις
[1, 22]	οὗτος ἐλαγχάνομεν. Ἐπετείου δὲ τῆς	τιμῆς	οὔσης καὶ τοῦ χρόνου πληρουμένου
[1, 2]	τὸν ἥλιον ἀνταυγαζούσης, καὶ τῆς	κόμης	ὑπὸ τῷ στεφάνῳ βακχεῖον σοβουμένης
[1, 6]	μὴ ἄν τι παθεῖν ἐξ	ἐπιδρομῆς	ἐμηχανήσαντο. Καὶ τὰ μὲν κατὰ
[1, 17]	τὴν ἑξῆς ἀνεκοινοῦτο, καὶ μόλις	συγγνώμης	τυχὼν τοὺς φίλους περιενόστει καὶ
[1, 12]	ὅλος μηδὲ φόνῳ πατρῴῳ χεῖρας	μιάνῃς	τὰς σάς. Ὁ μὲν ταῦτα
[1, 25]	καὶ τῆς κατὰ τὴν Δῆλον	πλάνης	ὅτι τῶν ὄντων ἦν καὶ
[1, 30]	μηδενὶ συγχωρήσας, ἐπὶ τὸ δωμάτιον	ἐμμανὴς	ἀνέστρεφε. Δυσανάκλητον δὲ πρὸς ὅπερ
[1, 16]	μεταβαλέσθαι προσδοκήσας, ἐπὶ τὸν θάλαμον	ἐμμανὴς	ἵεται· καὶ τὰ λοιπὰ γινώσκεις.
[1, 31]	κοιλαινόμενα. Συναπαίρει δὲ καὶ ὁ	Θεαγένης	ἅμα τῷ Κνήμωνι καθ´ ἕτερον
[1, 8]	τις αἰσχρῶς, ἣν μηδέπω μηδὲ	Θεαγένης,	ἐγὼ μὲν ἀγχόνῃ προλήψομαι τὴν
[1, 25]	~Κἀν τούτῳ σχολῆς ἐπιλαβόμενος ὁ	Θεαγένης	ἐδάκρυέ τε καὶ ἀνῴμωζε πρὸς
[1, 14]	προσεπιτρίψεις γε ἡμᾶς« ἔφη ὁ	Θεαγένης	εἰ τὴν κακίστην ἀτιμώρητον ἐάσεις
[1, 25]	τί γένοιτ´ ἂν» ἔφη ὁ	Θεαγένης	καινότερον, {ἢ} τί δὲ ἀθεμιστότερον
[1, 8]	σε χρὴ καλεῖν; ἔφη ὁ	Θεαγένης.	Ὁ δὲ Κνήμωνα. Πόθεν δὲ
[1, 8]	Καὶ ἔτι λέγουσαν ἐπεῖχεν ὁ	Θεαγένης	παῦε» λέγων ὦ φιλτάτη καὶ
[1, 31]	ἔνιοι κέλαδον ἀνασχόμενοι· ὑπεχώρουν δὲ	Θεαγένης	τε καὶ ὁ Κνήμων, οὐ
[1, 25]	καλῆς δημηγορίας ἐκείνης; ἔφη ὁ	Θεαγένης.	Τὸ μὲν γὰρ ἀδελφόν με
[1, 20]	ὑμῖν ἀπολογίσασθαι βούλομαι. Πρῶτον μὲν	εὐγενὴς	εἶναί μοι δοκεῖ· τεκμαίρομαι δὲ
[1, 11]	ἀξίαν εἴποις τιμωρίας, ἣ καὶ	εὐγενὴς	εἶναι φάσκουσα καὶ νόμῳ τὸν
[1, 28]	ἀλλὰ τέχνης λῃστρικῆς τὴν φύσιν	μιμησαμένης,	καὶ χειρῶν Αἰγυπτίων ὄρυγμα πρὸς
[1, 27]	καὶ τοιαῦτα πρὸς τὸ βέλτιστον	ὑποτιθεμένης	ὁ Κνήμων εἰστρέχει λίαν ἐσπουδασμένως
[1, 14]	Οὔπω δὲ τῆς ἀποβάθρας ἀκριβῶς	κειμένης	ἐξήλατό τις καί με προσδραμὼν
[1, 14]	τὸν Πειραιᾶ κατέβην καὶ νεὼς	ἀναγομένης	ἐπιτυχὼν τὸν πλοῦν εἰς Αἴγιναν
[1, 30]	φλογὸς ἐπὶ τὸ πλησίον ἕλος	διαρριπιζομένης	καὶ τὸν πολὺν κατ´ αὐτὸ
[1, 30]	πολὺν κατ´ αὐτὸ κάλαμον σωρηδὸν	νεμομένης	ἄφραστόν τι καὶ ἀφόρητον ἐπὶ
[1, 25]	συνήθη καὶ κοινὰ ταῦτα θρηνεῖ	πυνθανομένης	ἢ {εἰ} μή τι πεπόνθοι
[1, 10]	νῦν ἐρυθριῶ διηγούμενος; Ἀλλ´ ἑσπέρας	γενομένης,	ὁ μὲν πατὴρ εἰς τὸ
[1, 8]	ὑπηκόων τῷδε τῷ ἄρχοντι συμβολῆς	γενομένης	τραυματίας ἧκεν, οὐ πολλῶν ἐδεήθη
[1, 29]	ἐφόδου τὸ παρέλκον τῶν λόγων	ὑποτεμνομένης·	ὧν γὰρ ἐν ἔργοις οἱ
[1, 2]	λῃστρικὸν τῆς ὄψεως ἐν ὅπλοις	δεικνυμένης	οὐδὲ κατὰ μικρὸν ἐκπλαγεῖσα, πρὸς
[1, 2]	κόμης ὑπὸ τῷ στεφάνῳ βακχεῖον	σοβουμένης	καὶ τοῖς νώτοις πλεῖστον ὅσον
[1, 12]	καὶ λαβὼν ἐγχειρίδιον, τῆς Θίσβης	ἡγουμένης	καὶ δᾷδας προσαπτούσης, ἐπὶ τὸν
[1, 14]	τὴν πρός με συνήθειαν πάντα	διηγουμένης.	Τῆς γὰρ ἀδίκου σοι φυγῆς
[1, 19]	τρόπον οὕτως αὐτῷ τῆς ἐπιθυμίας	ἐξηγουμένης·	ἅμα δὲ τῇ ἕῳ τούς
[1, 15]	καὶ τῆς σὺν αὐτῷ νυνὶ	προσδοκωμένης	ἐκδημίας· ἀλλὰ τί ταῦτα ἂν
[1, 16]	τὸ ἐγχειρίδιον, ἐμοῦ πολλὰ κατέχειν	πειρωμένης	καὶ ὡς οὐδὲν εἴη τοιοῦτον
[1, 11]	ἔσχατα ἐφ´ ἑκάστης, ζηλοτυπίαν ματαίαν	ἐκείνης	ἐπ´ ἐμὲ γυμναζούσης. Ἀλλ´ ὅπως
[1, 15]	προλαβεῖν, καὶ φθῆναι τῇ κατ´	ἐκείνης	ἐπιβουλῇ σωτηρίαν ἑαυτῇ περιποιοῦσα. Καὶ
[1, 25]	σοι τὰ τῆς καλῆς δημηγορίας	ἐκείνης;	ἔφη ὁ Θεαγένης. Τὸ μὲν
[1, 28]	ποῦ Χαρίκλεια» διηρώτα καθάπερ περὶ	ἐκείνης	πλέον ἢ περὶ αὑτοῦ δεδιώς.
[1, 16]	τὸ διανύσαι ταῦτα παρὰ τῆς	δεσποίνης	αἰτήσασα, παρὰ μὲν τὴν Ἀρσινόην
[1, 11]	παρῄνουν μὴ γνωσθείη παρὰ τῆς	δεσποίνης,	ὦ Κνήμων« ἔφη ὡς λίαν
[1, 24]	τῇ προτεραίᾳ μαστεύων ὀλίγον τῆς	λίμνης	ἄποθεν ἐπορεύετο. ~Κἀν τούτῳ σχολῆς
[1, 5]	ἀπὸ τούτου τοῖς ἀπὸ τῆς	λίμνης	ἰχθύσι πρὸς ἥλιον ὀπτωμένοις ἐκτρέφει.
[1, 24]	ἦσαν ἄλλος κατ´ ἄλλο τῆς	λίμνης	καταδύντες, ἣν τῷ Θεαγένει βοτάνην
[1, 30]	ἔσχατα κατὰ τὰς εἰσβολὰς τῆς	λίμνης	οἰκοῦντας ἁλισκομένους. Οἱ γὰρ ἐπεληλυθότες
[1, 29]	τινος διατρήσεως πρὸς ἄκροις τῆς	λίμνης	προσέπιπτεν. Ἐνταῦθα ὡς καθῆκε τὴν
[1, 10]	ἔτι τὸν ἔρωτα, ἀλλ´ ἀπὸ	γυμνῆς	τῆς ἐπιθυμίας προσέτρεχε καὶ περιβαλοῦσα
[1, 8]	Ἕλλην; ὦ θεοί» ἐπεβόησαν ὑφ´	ἡδονῆς	ἅμα οἱ ξένοι. Ἕλλην ὡς
[1, 18]	μή τις ὕπνος, ἐπιπτὰς ὑφ´	ἡδονῆς	τῶν γόων, ἔπαυσε τῶν δακρύων.
[1, 19]	χρημάτων ἀφιεὶς ἢ τῆς τύχης	μόνης	οἰκτείρων τὰς δὲ ἐλάττους καὶ
[1, 10]	μὲν οὐδὲ διανέστη τότε τῆς	εὐνῆς,	ἀλλ´ ἥκοντι τῷ πατρὶ καὶ
[1, 22]	αἰχμάλωτον οὖσαν τῆς τοῦ κρατοῦντος	εὐνῆς	ἀξιοῦσθαι πᾶσαν εὐδαίμονα τύχην ὑπερβέβληκε,
[1, 12]	ἄμφω διαχειρισόμενος. Ἐκ δὲ τῆς	εὐνῆς	ὁ πατήρ, ὦ θεοί, περιτραπεὶς
[1, 8]	γάρ, τοῦτο προσταχθέν, ἐπί τινος	χαμεύνης	κατακεκλιμένη) καὶ ὅσον πλεῖστον ἐπιδακρύσασα,
[1, 3]	ἀνῄρησθε, ὅσοι δὲ πρὸς ἡμῶν,	ἀμύνης	νόμῳ καὶ ἐκδικίας τῆς εἰς
[1, 12]	ἐβόων ὁ λαμπρὸς τῆς πάντα	σωφροσύνης	ἐρώμενος; καὶ ἅμα λέγων ἐπῄειν
[1, 19]	Μέμφει γεγονώς, ἀποτυχὼν δὲ τῆς	ἱερωσύνης	μετὰ τὴν τοῦ πατρὸς ὑπαναχώρησιν,
[1, 2]	ἄρα πόθος ἀκριβὴς καὶ ἔρως	ἀκραιφνὴς	τῶν μὲν ἔξωθεν προσπιπτόντων ἀλγεινῶν
[1, 15]	μοι πάλαι γνωρίμην ἀπὸ τῆς	τέχνης,	εἰσαγαγεῖν με ὡς αὐτὸν νύκτωρ
[1, 28]	ὑπὸ γῆν αὐτόματα σηραγγοῦται ἀλλὰ	τέχνης	λῃστρικῆς τὴν φύσιν μιμησαμένης, καὶ
[1, 30]	τῇ γλώττῃ προσφθεγγομένῃ, ἀπὸ τῆς	φωνῆς	ἐπ´ αὐτὴν χειραγωγηθεὶς ἐπιβάλλει τε
[1, 17]	τε δήμῳ πάντα εἰς τὴν	ἑξῆς	ἀνεκοινοῦτο, καὶ μόλις συγγνώμης τυχὼν
[1, 26]	λόγοις ἐμαυτὴν ἐξεδόμην, θεοῖς τὰ	ἑξῆς	ἐπιτρέψασα καὶ δαίμονι τῷ τὴν
[1, 18]	ὁ Χαρίας ἀπήγγειλε. Τὰ δὲ	ἑξῆς	καὶ ὅπως δεῦρο ἀφικόμην ἢ
[1, 19]	γένος τε ὄντα τῶν ἐπὶ	δόξης	καὶ πρὸς ἀνάγκης τὸν παρόντα
[1, 4]	τις αὐτῶν περιτρέποιτο. Καὶ ἦν	δόξης	οὐκ ἐκτὸς τὸ γινόμενον· δουλεύειν
[1, 8]	τῆς νυκτός, ἅτε οὐδεμιᾶς οὔτε	ἀκοῆς	οὔτε ὄψεως ἐφ´ ἑαυτὴν ἀντισπώσης
[1, 2]	δεῦρο ἤργησεν ὑπὸ τῆς σῆς	ἀναπνοῆς	ἐπεχόμενον. Καὶ ἅμα λέγουσα ἡ
[1, 13]	στενὸν ἐρώτημα, εἰ τῷ πατρὶ	ξιφήρης	ἐπῆλθον. Ἐμοῦ δὲ ἐπῆλθον μὲν»
[1, 13]	μοι ᾐκίσατο, τέλος δὲ καὶ	ξιφήρης	νύκτωρ ἐπῆλθε καὶ παρὰ τοσοῦτον
[1, 2]	κατέσπων, ἡ δὲ ὄψις τῆς	κόρης	ἐφ´ ἑαυτὴν ἀνεῖλκε καὶ τοῦτο
[1, 7]	ὁρῶντες καὶ τὸ κάλλος τῆς	κόρης	θεσπέσιόν τι χρῆμα περισκοποῦντες ἱερά
[1, 21]	ὅπως ἔχει πρὸς τοῦτο, τῆς	κόρης	μάθοιμεν. Εἰ μὲν γὰρ ἔδει
[1, 24]	τούτων παρῃτεῖτο τὴν ὄψιν τῆς	κόρης	οὐ δυνατὸν βλέπειν τε ἅμα
[1, 7]	μετῆχθαι τὸ ἄγαλμα διὰ τῆς	κόρης	ὑπ´ ἀγροικίας εἴκαζον. Καὶ πολλὰ
[1, 2]	εἰς δεῦρο ἤργησεν ὑπὸ τῆς	σῆς	ἀναπνοῆς ἐπεχόμενον. Καὶ ἅμα λέγουσα
[1, 25]	διετέλεσα καθαρὰν ἐμαυτὴν καὶ ἀπὸ	σῆς	ὁμιλίας φυλάττουσα, πολλάκις μὲν ἐπιχειροῦντα
[1, 1]	οὐκ εὐτυχοῦς ἀλλ´ εἰς τοῦτο	ληξάσης	ἐλεεινὰ λείψανα, τράπεζαι τῶν ἐδεσμάτων
[1, 30]	Χαρίκλειαν, ὑπὸ τοῦ πολέμου ταύτης	ἀφαιρεθείσης,	καὶ ὡς φονεύσει καὶ οὐ
[1, 14]	Τῆς γὰρ ἀδίκου σοι φυγῆς	ἐπιβληθείσης	ὁ μὲν ἄθλιός σοι πατὴρ
[1, 17]	τῶν Ἀφροδίτης μυούμενον. Τῆς δὲ	πεισθείσης	ἐπανελθοῦσα παραλαμβάνει τὴν Δημαινέτην καὶ
[1, 22]	ἐλαγχάνομεν. Ἐπετείου δὲ τῆς τιμῆς	οὔσης	καὶ τοῦ χρόνου πληρουμένου θεωρίαν
[1, 24]	δίαιτάν τέ τινα ἁβροτέραν τῆς	οὔσης	παρεῖχεν ὁ Θύαμις καὶ εἴ
[1, 17]	ὡς ἐκέλευσεν. Ἤδη δὲ ἑσπέρας	οὔσης	τοῦ μὴ γνωρισθῆναι αὐτὴν παρὰ
[1, 25]	παραβαινομένων Χαρικλείας δὲ λήθην ἐμοῦ	λαβούσης	καὶ πρὸς ἄλλων γάμους ἐπινευούσης;
[1, 16]	εἴη τοιοῦτον ἐπὶ τοῦ παρόντος	λεγούσης	μικρὰ φροντίσας, ἢ καὶ μεταβαλέσθαι
[1, 16]	Τελέδημον οἶσθα; ἔλεγε· τῆς δὲ	ὁμολογούσης	ὑπόδεξαι ἡμᾶς« ἔφη τὸ τήμερον·
[1, 2]	τῆς ἐσθῆτος πρὸς τὸν ἥλιον	ἀνταυγαζούσης,	καὶ τῆς κόμης ὑπὸ τῷ
[1, 11]	ζηλοτυπίαν ματαίαν ἐκείνης ἐπ´ ἐμὲ	γυμναζούσης.	Ἀλλ´ ὅπως ἀνὴρ ἔσῃ σκέψαι.
[1, 8]	καὶ νυκτὸς εἰς πρώτην φυλακὴν	προελθούσης,	τὴν ἐρημίαν τῶν ὀχλησόντων εὐπορίαν
[1, 33]	τὰς σκηνὰς ἐμβαλόντες, ἑσπέρας ἤδη	προσιούσης	καὶ φόβον ἐγκαταμεῖναι τῇ νήσῳ
[1, 14]	ἑστίας τε πατρῴας καὶ τῆς	ἐνεγκούσης·	οὐ μὴν ἀτιμώρητός γε ἡ
[1, 16]	καὶ παρὰ τῆς ἀμφοτέρους ὑμᾶς	ἀδικούσης	τιμωρίαν λαβεῖν· ἐπιδείξω γάρ σοι
[1, 33]	φυλακὴν ἀποκληρώσαντες καὶ πολλὰ τῆς	δοκούσης	φιλανθρωπίας ἐπιμεμφόμενον καὶ τὸν δεσμὸν
[1, 12]	εἰς ἀγρὸν αἰφνιδίου τινὸς χρείας	καλούσης	πεπορεῦσθαι λέγουσα, τὸν δέ, οὕτω
[1, 15]	παρ´ ἐλπίδας τῶν δικαζόντων φιλανθρωπίας	ἀνελούσης;	Εἰ γὰρ ἐβέβλητο τοῖς λίθοις,
[1, 8]	οἱ περὶ τὴν κόρην ἐλάμβανον,	ἀνακινούσης	αὐτῆς, οἶμαι, πλέον τὰ πάθη
[1, 12]	δεσμεῖν ἐκέλευε, πολλὰ τῆς Δημαινέτης	παροξυνούσης	καὶ οὐ ταῦτα ἦν ἃ
[1, 8]	ἀλλὰ μόνῳ τῷ λυποῦντι σχολάζειν	ἐπιτρεπούσης.	Πολλὰ δὴ οὖν ἀνοιμώξασα καθ´
[1, 2]	ἐξ αὐτῶν σκιᾶς τοῖς ὀφθαλμοῖς	παρεμπεσούσης	ἀνένευσεν ἡ κόρη καὶ ἰδοῦσα
[1, 26]	ἐπηγγελμένων. Ὁρμὴν γάρ, ὡς οἶσθα,	κρατούσης	ἐπιθυμίας μάχη μὲν ἀντίτυπος ἐπιτείνει,
[1, 12]	τῆς Θίσβης ἡγουμένης καὶ δᾷδας	προσαπτούσης,	ἐπὶ τὸν θάλαμον ᾔειν. Ἐπεὶ
[1, 25]	λαβούσης καὶ πρὸς ἄλλων γάμους	ἐπινευούσης;	Εὐφήμησον» ἔφη ἡ κόρη μηδέ
[1, 33]	καὶ φόβον ἐγκαταμεῖναι τῇ νήσῳ	παρεχούσης,	δέει τοῦ μὴ λοχηθῆναι πρὸς
[1, 2]	καὶ τοῖς νώτοις πλεῖστον ὅσον	ἐπιτρεχούσης.	Τοὺς μὲν ταῦτα ἐξεδειμάτου καὶ
[1, 8]	ἐτέτραπτο. ~Σιγῆς δὲ τὸ ἕλος	κατασχούσης	καὶ νυκτὸς εἰς πρώτην φυλακὴν
[1, 1]	τὸν λύχνον ἀφαιρεῖ ~Ἡμέρας ἄρτι	διαγελώσης	καὶ ἡλίου τὰς ἀκρωρείας καταυγάζοντος,
[1, 12]	οὐ ταῦτα ἦν ἃ προηγόρευον«	βοώσης	ὡς φυλάττεσθαι προσήκει τὸ μειράκιον,
[1, 8]	ἀκοῆς οὔτε ὄψεως ἐφ´ ἑαυτὴν	ἀντισπώσης	ἀλλὰ μόνῳ τῷ λυποῦντι σχολάζειν
[1, 24]	καὶ τὸν Θεαγένην εἰς αἰδῶ	τῆς	ἀδελφῆς ὁμοδίαιτον ἐποιεῖτο· αὐτὴν δὲ
[1, 16]	τὰ νῦν ἀπολογήσασθαι καὶ παρὰ	τῆς	ἀμφοτέρους ὑμᾶς ἀδικούσης τιμωρίαν λαβεῖν·
[1, 29]	τι καὶ ἐπιδακρύσας αὑτόν τε	τῆς	ἀνάγκης κἀκείνην τῆς τύχης ὅτι
[1, 14]	νυκτὸς καὶ ὑμῖν πολλῆς δεῖ	τῆς	ἀναπαύσεως. Καὶ μὴν προσεπιτρίψεις γε
[1, 7]	εἴκαζον. Καὶ πολλὰ τὸν λῄσταρχον	τῆς	ἀνδραγαθίας εὐφημοῦντες ἐπὶ τὴν οἴκησιν
[1, 9]	τὸ γένος Ἀθηναῖος, βουλῆς δὲ	τῆς	ἄνω, τὴν περιουσίαν τῶν μέσων.
[1, 14]	τίνας ἄγοι περιεσκόπουν. Οὔπω δὲ	τῆς	ἀποβάθρας ἀκριβῶς κειμένης ἐξήλατό τις
[1, 29]	τὸν πόλεμον ἡγουμένους καὶ ἄλλως	τῆς	ἀπροσδοκήτου τῶν ἐναντίων ἐφόδου τὸ
[1, 21]	Εἰ μὲν γὰρ ἔδει τῷ	τῆς	ἀρχῆς ἀποχρήσασθαι νόμῳ, πάντως ἐξήρκει
[1, 17]	ὅτι πλεῖστον ἐψόφησε καὶ ὢ	τῆς	ἀτοπίας, διαδέδρακεν ἡμᾶς ὁ μοιχός«
[1, 15]	Κνήμων ὑπεξῆλθε τοῦ ἄστεος καὶ	τῆς	Ἀττικῆς ἐξώρμησε τῇ κρίσει πειθόμενος,
[1, 8]	θαυμάζειν, τύχης τε γάρ μοι	τῆς	αὐτῆς ἐοίκατε κοινωνεῖν καὶ ἅμα
[1, 5]	ὁ τόπος· ἔστι δὲ κοιλὰς	τῆς	αὐτόθι γῆς τοῦ Νείλου ὑπερεκχύσεις
[1, 14]	πρός με συνήθειαν πάντα διηγουμένης.	Τῆς	γὰρ ἀδίκου σοι φυγῆς ἐπιβληθείσης
[1, 10]	αἰσχύνομαι λέγειν, λὰξ δὲ κατὰ	τῆς	γαστρὸς ἐναλάμενος οὕτως ἔχειν ὡς
[1, 25]	θεοὺς δὲ συνεχῶς ἐπικαλούμενος μάρτυρας.	Τῆς	δὲ εἰ τὰ συνήθη καὶ
[1, 16]	Ἀρσινόην ἐλθοῦσα Τελέδημον οἶσθα; ἔλεγε·	τῆς	δὲ ὁμολογούσης ὑπόδεξαι ἡμᾶς« ἔφη
[1, 17]	μειράκιον ἄρτι τῶν Ἀφροδίτης μυούμενον.	Τῆς	δὲ πεισθείσης ἐπανελθοῦσα παραλαμβάνει τὴν
[1, 16]	πρὸς τὸ διανύσαι ταῦτα παρὰ	τῆς	δεσποίνης αἰτήσασα, παρὰ μὲν τὴν
[1, 11]	πολλὰ παρῄνουν μὴ γνωσθείη παρὰ	τῆς	δεσποίνης, ὦ Κνήμων« ἔφη ὡς
[1, 12]	χεῖρας καὶ δεσμεῖν ἐκέλευε, πολλὰ	τῆς	Δημαινέτης παροξυνούσης καὶ οὐ ταῦτα
[1, 15]	ἐπιτάγματος ὑπήκουσεν ἐποιησάμην καὶ εἰ	τῆς	Δημαινέτης ὑπερεῖδε πολὺ τὴν ὥραν
[1, 12]	λαβόμενον; ἑώρων τὸ βλέμμα, συνίην	τῆς	διανοίας. Ὁ δὲ προηγόρευες« εἰπὼν
[1, 33]	τὴν φυλακὴν ἀποκληρώσαντες καὶ πολλὰ	τῆς	δοκούσης φιλανθρωπίας ἐπιμεμφόμενον καὶ τὸν
[1, 7]	γεγονότι, τοῦ διαλέγεσθαι ἕνεκεν, καλύβην	τῆς	ἑαυτοῦ πλησίον ἀποκληρώσας, τά τε
[1, 11]	Ὁ δὲ μᾶλλον παροξυνθεὶς ὢ	τῆς	εἰρωνείας« φησί· τὰς πράξεις αὐτοῦ
[1, 19]	τῆς καθ´ ἡδονὴν χρείας ἀλλὰ	τῆς	εἰς διαδοχὴν σπορᾶς τήνδε ἐμαυτῷ
[1, 3]	ἡμῶν, ἀμύνης νόμῳ καὶ ἐκδικίας	τῆς	εἰς σωφροσύνην ὕβρεως πεπόνθατε· εἰ
[1, 22]	συνοικεῖν οὐ παντάπασιν ἔοικεν εἶναι	τῆς	ἐκ τοῦ θείου κηδεμονίας ἄμοιρον.
[1, 14]	ἐξηλαυνόμην ἑστίας τε πατρῴας καὶ	τῆς	ἐνεγκούσης· οὐ μὴν ἀτιμώρητός γε
[1, 2]	ἀποθαρροῦντες. Κτύπου δὲ περιηχήσαντος καὶ	τῆς	ἐξ αὐτῶν σκιᾶς τοῖς ὀφθαλμοῖς
[1, 26]	ὑπόσχεσιν νομίζουσι, καὶ κρατεῖν ἀπὸ	τῆς	ἐπαγγελίας ἡγούμενοι πραότερον διάγουσιν ἐπὶ
[1, 26]	κάτοξυ τῆς ὀρέξεως τῷ ἡδεῖ	τῆς	ἐπαγγελίας κατεύνασε. Πρώτην γάρ, ὡς
[1, 19]	ἔφραζε τὸν τρόπον οὕτως αὐτῷ	τῆς	ἐπιθυμίας ἐξηγουμένης· ἅμα δὲ τῇ
[1, 15]	τὴν πρώτην πεῖραν ἐναπεσβέσθη τὰ	τῆς	ἐπιθυμίας· κόρος γὰρ ἔρωτος τῶν
[1, 10]	τὸν ἔρωτα, ἀλλ´ ἀπὸ γυμνῆς	τῆς	ἐπιθυμίας προσέτρεχε καὶ περιβαλοῦσα ὁ
[1, 2]	ἀθρόᾳ κινήσει κλαγξάντων, χρυσοϋφοῦς δὲ	τῆς	ἐσθῆτος πρὸς τὸν ἥλιον ἀνταυγαζούσης,
[1, 8]	Ῥᾷον» ἔφη καὶ βέλτιον ὑπὸ	τῆς	ἑσπέρας, ἐκ τῆς τοῦ μειρακίου
[1, 10]	πρῶτον μὲν οὐδὲ διανέστη τότε	τῆς	εὐνῆς, ἀλλ´ ἥκοντι τῷ πατρὶ
[1, 12]	ὡς ἄμφω διαχειρισόμενος. Ἐκ δὲ	τῆς	εὐνῆς ὁ πατήρ, ὦ θεοί,
[1, 25]	καὶ πόρρω τὸν Θύαμιν ζηλοτυπίας	τῆς	ἐφ´ ἡμῖν ἀπάγον καὶ συνεῖναι
[1, 30]	τῶν δὲ τῷ πλήθει καὶ	τῆς	ἐφόδου τῷ ἀπροσδοκήτῳ πλεῖστον ὑπερφερόντων
[1, 18]	εἴτε (ὡς λόγος) αἰσθήσει φυσικῇ	τῆς	ἡλίου καθ´ ἡμᾶς περιστροφῆς ἐπὶ
[1, 22]	καὶ δέει τοῦ πλοῦ καὶ	τῆς	θαλάττης οἴκαδε καταμεινάντων, ἄλλων δὲ
[1, 12]	Ἐποίουν οὕτως, καὶ λαβὼν ἐγχειρίδιον,	τῆς	Θίσβης ἡγουμένης καὶ δᾷδας προσαπτούσης,
[1, 14]	τῶν γεγονότων ἢ λεχθέντων οὐδέν,	τῆς	Θίσβης, ὡς οἶσθα, κατὰ τὴν
[1, 19]	ἐν Μέμφει γεγονώς, ἀποτυχὼν δὲ	τῆς	ἱερωσύνης μετὰ τὴν τοῦ πατρὸς
[1, 18]	ἑαυτοῦ πόλιν καὶ τὸν νεὼν	τῆς	Ἴσιδος ἐπερχόμενος λαμπαδίῳ πυρὶ τὸν
[1, 25]	ἀλλήλοις ἀδεῶς παρασκευάζον· συνίην καὶ	τῆς	Ἰωνίας καὶ τῆς κατὰ τὴν
[1, 19]	τὸ προφητικὸν ἀτιμάζει γένος, οὐ	τῆς	καθ´ ἡδονὴν χρείας ἀλλὰ τῆς
[1, 25]	Τί οὖν ἐβούλετό σοι τὰ	τῆς	καλῆς δημηγορίας ἐκείνης; ἔφη ὁ
[1, 5]	ἐπ´ ἄκρου τοῦ σκάφους ἢ	τῆς	καλιᾶς προβαίνειν ἐπέτρεψε, καινόν τινα
[1, 25]	συνίην καὶ τῆς Ἰωνίας καὶ	τῆς	κατὰ τὴν Δῆλον πλάνης ὅτι
[1, 13]	ἐπὶ τὸν δῆμον ἦγε, καὶ	τῆς	κεφαλῆς κόνιν καταχεάμενος οὐκ ἐπὶ
[1, 2]	πρὸς τὸν ἥλιον ἀνταυγαζούσης, καὶ	τῆς	κόμης ὑπὸ τῷ στεφάνῳ βακχεῖον
[1, 2]	πόνοι κατέσπων, ἡ δὲ ὄψις	τῆς	κόρης ἐφ´ ἑαυτὴν ἀνεῖλκε καὶ
[1, 7]	πλῆθος ὁρῶντες καὶ τὸ κάλλος	τῆς	κόρης θεσπέσιόν τι χρῆμα περισκοποῦντες
[1, 21]	γνώμην, ὅπως ἔχει πρὸς τοῦτο,	τῆς	κόρης μάθοιμεν. Εἰ μὲν γὰρ
[1, 24]	ἐκ τούτων παρῃτεῖτο τὴν ὄψιν	τῆς	κόρης οὐ δυνατὸν βλέπειν τε
[1, 7]	ἔμπνουν μετῆχθαι τὸ ἄγαλμα διὰ	τῆς	κόρης ὑπ´ ἀγροικίας εἴκαζον. Καὶ
[1, 19]	τὸ μηδὲν αὐτὸς τῶν ἄλλων	τῆς	λείας μεταλαβεῖν. Ἐπειδὴ γὰρ τὴν
[1, 24]	ὑπέσχετο τῇ προτεραίᾳ μαστεύων ὀλίγον	τῆς	λίμνης ἄποθεν ἐπορεύετο. ~Κἀν τούτῳ
[1, 5]	δὲ ἀπὸ τούτου τοῖς ἀπὸ	τῆς	λίμνης ἰχθύσι πρὸς ἥλιον ὀπτωμένοις
[1, 24]	ἐκποδὼν ἦσαν ἄλλος κατ´ ἄλλο	τῆς	λίμνης καταδύντες, ἣν τῷ Θεαγένει
[1, 30]	τὰ ἔσχατα κατὰ τὰς εἰσβολὰς	τῆς	λίμνης οἰκοῦντας ἁλισκομένους. Οἱ γὰρ
[1, 29]	ἔκ τινος διατρήσεως πρὸς ἄκροις	τῆς	λίμνης προσέπιπτεν. Ἐνταῦθα ὡς καθῆκε
[1, 28]	ἂν θεοῖς ἐγχωρίοις ἐναγίσαντες οὕτω	τῆς	μάχης ἄρχοιεν. Καὶ ὁ μὲν
[1, 33]	καὶ μηδὲ παρὰ τὸ ζέον	τῆς	μάχης τῆς μνήμης τὸ κέρδος
[1, 33]	καὶ ἴσῃ τῶν ληφθησομένων διανομῇ,	τῆς	μὲν ἐφόδου κατέστησαν ἡγεμόνες, τὸν
[1, 14]	Αἴγιναν ἐποιούμην, ἀνεψιοὺς εἶναί μοι	τῆς	μητρὸς ἐνταῦθα πυνθανόμενος· κατάρας δὲ
[1, 14]	καὶ τῇ ὑπονοίᾳ τῇ κατὰ	τῆς	μητρυιᾶς δόντες φυγῇ με εἰς
[1, 33]	παρὰ τὸ ζέον τῆς μάχης	τῆς	μνήμης τὸ κέρδος ἀποβαλόντες, ἐπειδή
[1, 1]	ἄχρι καὶ ἐπὶ τρίτου ζωστῆρος	τῆς	νεὼς τὸ ὕδωρ ἀνέθλιβεν. Ὁ
[1, 31]	καὶ οὕτως ἅπαντες. Ἐπεὶ δὲ	τῆς	νήσου μικρὸν ἄποθεν ἄραντες καὶ
[1, 8]	αὐτῆς, οἶμαι, πλέον τὰ πάθη	τῆς	νυκτός, ἅτε οὐδεμιᾶς οὔτε ἀκοῆς
[1, 14]	τό τε γὰρ πολὺ προέβη	τῆς	νυκτὸς καὶ ὑμῖν πολλῆς δεῖ
[1, 18]	γὰρ ἦν ὄνομα τῷ λῃστάρχῳ)	τῆς	νυκτὸς τὸ πλεῖστον ἐνηρεμήσας, ὑπό
[1, 8]	τὸ λειπόμενον πρὸς τὸ διήγημα	τῆς	νυκτὸς ὕπνου καὶ ταῦτα δεομένοις
[1, 7]	διαφυλάττειν. Αὐτὸς δὲ καμάτῳ τε	τῆς	ὁδοιπορίας βαρούμενος καὶ φροντίδι τῶν
[1, 11]	ὡς εἶχε κατά τι μέρος	τῆς	οἰκίας περιτυχών, οὐδὲν εἰδότα πύξ
[1, 22]	κακὸν ἐνδόντος καὶ τῷ βιαίῳ	τῆς	ὁλκάδος ἐκστάντος καὶ τῇ τύχῃ
[1, 11]	ξαινοίμην γινώσκοντα. Ὡς δὲ ἐνεπέπληστο	τῆς	ὀργῆς, ἀλλὰ νῦν γε« ἔφην
[1, 12]	μέχρι θανάτου τιμωρητέος. Μὴ γίνου	τῆς	ὀργῆς ὅλος μηδὲ φόνῳ πατρῴῳ
[1, 26]	φορὰν ἔστειλε καὶ τὸ κάτοξυ	τῆς	ὀρέξεως τῷ ἡδεῖ τῆς ἐπαγγελίας
[1, 24]	Καὶ δίαιτάν τέ τινα ἁβροτέραν	τῆς	οὔσης παρεῖχεν ὁ Θύαμις καὶ
[1, 2]	καὶ ἐκπλήξεως ὥσπερ ὑπὸ πρηστῆρος	τῆς	ὄψεως βληθέντες ἄλλος ἄλλον ὑπεδύετο
[1, 2]	τῆς χροιᾶς καὶ τὸ λῃστρικὸν	τῆς	ὄψεως ἐν ὅπλοις δεικνυμένης οὐδὲ
[1, 12]	ὁ ἀλιτήριος« ἐβόων ὁ λαμπρὸς	τῆς	πάντα σωφροσύνης ἐρώμενος; καὶ ἅμα
[1, 15]	τὰ νῦν ἐκποδὼν γεγονότος κἀμὲ	τῆς	παρ´ ἐλπίδας τῶν δικαζόντων φιλανθρωπίας
[1, 26]	ἡμῖν ἀκριβὲς τῆς πίστεως αὐτοῦ	τῆς	περὶ ἡμᾶς δίδωσι· διὸ κἂν
[1, 23]	μέρος καὶ ἄκων· ὑπὸ μὲν	τῆς	περὶ τὴν Χαρίκλειαν ἐπιθυμίας καὶ
[1, 18]	εἴτε ὑπὸ θερμότητος ἅμα καὶ	τῆς	περὶ τὸ κινεῖσθαι καὶ σιτεῖσθαι
[1, 2]	Καὶ ἅμα λέγουσα ἡ μὲν	τῆς	πέτρας ἀνέθορεν, οἱ δὲ ἐπὶ
[1, 26]	ἀγχιστείας θεσμὸς ἐνέχυρον ἡμῖν ἀκριβὲς	τῆς	πίστεως αὐτοῦ τῆς περὶ ἡμᾶς
[1, 14]	σοι κομίζω» φησίν· ἔχεις παρὰ	τῆς	πολεμίας τὴν δίκην· Δημαινέτη τέθνηκεν.
[1, 22]	ὅταν καὶ τὴν τιμὴν ἀνακτήσῃ	τῆς	προφητείας· οὕτως ἂν ὁ γάμος
[1, 33]	Μέμφιν. Οὗτος ἐπιβουλῇ τὴν ἱερωσύνην	τῆς	προφητείας παρὰ τὸ πάτριον τὸν
[1, 1]	δὲ κάχληκι βεβλημένος αὐτόθεν ἀπὸ	τῆς	ῥαχίας πεπορισμένῳ, ἕτερος ξύλῳ κατεαγώς,
[1, 17]	καὶ τὴν κλίνην πρὸς μικρὰν	τῆς	σεληναίας αὐγὴν χαλεπῶς ἀνευρὼν ἔχω
[1, 2]	ξίφος, εἰς δεῦρο ἤργησεν ὑπὸ	τῆς	σῆς ἀναπνοῆς ἐπεχόμενον. Καὶ ἅμα
[1, 15]	πρότερον πρὸς Κνήμωνα συνηθείας καὶ	τῆς	σὺν αὐτῷ νυνὶ προσδοκωμένης ἐκδημίας·
[1, 2]	δὲ αὐτοῖς κεκινηκόσιν ἄποθεν μικρὸν	τῆς	τε νεὼς καὶ τῶν κειμένων
[1, 15]	Δημαινέτη μακαρία μὲν Ἀρσινόη« φησὶ	τῆς	τε πρότερον πρὸς Κνήμωνα συνηθείας
[1, 15]	οὖσαν μοι πάλαι γνωρίμην ἀπὸ	τῆς	τέχνης, εἰσαγαγεῖν με ὡς αὐτὸν
[1, 22]	ἀδελφὸς οὗτος ἐλαγχάνομεν. Ἐπετείου δὲ	τῆς	τιμῆς οὔσης καὶ τοῦ χρόνου
[1, 13]	καὶ τὸν χρόνον ὃν περὶ	τῆς	τιμωρίας διεχειροτόνουν ὦ μητρυιά» βοῶντος,
[1, 22]	Τό τε γὰρ αἰχμάλωτον οὖσαν	τῆς	τοῦ κρατοῦντος εὐνῆς ἀξιοῦσθαι πᾶσαν
[1, 8]	βέλτιον ὑπὸ τῆς ἑσπέρας, ἐκ	τῆς	τοῦ μειρακίου θεραπείας ἣ τὰ
[1, 19]	γεγονυίας ἢ χρημάτων ἀφιεὶς ἢ	τῆς	τύχης μόνης οἰκτείρων τὰς δὲ
[1, 29]	αὑτόν τε τῆς ἀνάγκης κἀκείνην	τῆς	τύχης ὅτι μονονουχὶ ζῶσαν εἴη
[1, 3]	διαρπαγὴν καὶ ταῦτα σπεύδοντες, ὑπὸ	τῆς	τῶν ὁρωμένων ἀγνοίας ἅμα καὶ
[1, 30]	τὰς καλύβας ἐνεπίμπρασαν· ὑφ´ ὧν	τῆς	φλογὸς ἐπὶ τὸ πλησίον ἕλος
[1, 30]	Ἑλληνίδι τῇ γλώττῃ προσφθεγγομένῃ, ἀπὸ	τῆς	φωνῆς ἐπ´ αὐτὴν χειραγωγηθεὶς ἐπιβάλλει
[1, 27]	μηδὲν καταβλάπτῃ τοὺς ἀκούοντας. ~Ταῦτα	τῆς	Χαρικλείας καὶ τοιαῦτα πρὸς τὸ
[1, 2]	ἐπένευσε, πρὸς μὲν τὸ ἄηθες	τῆς	χροιᾶς καὶ τὸ λῃστρικὸν τῆς
[1, 15]	τὸ γὰρ ἀπελπισθὲν ἅπαξ ἐξῄρηται	τῆς	ψυχῆς καὶ τὸ μηδαμόθεν ἔτι
[1, 30]	δεινὸν ἡγησάμενος εἴ τις ἄλλος	ἐγκρατὴς	ἔσται Χαρικλείας, μικρὸν ἐπισχεῖν τοὺς
[1, 12]	καὶ δεσμεῖν ἐκέλευε, πολλὰ τῆς	Δημαινέτης	παροξυνούσης καὶ οὐ ταῦτα ἦν
[1, 15]	ὑπήκουσεν ἐποιησάμην καὶ εἰ τῆς	Δημαινέτης	ὑπερεῖδε πολὺ τὴν ὥραν αὐτῆς
[1, 31]	ὁ Θέρμουθις καὶ τρίτος ὁ	ἐρέτης·	οὐ γὰρ πλείονας οἷά τε
[1, 17]	ἔφη τὸ μειράκιον ἄρτι τῶν	Ἀφροδίτης	μυούμενον. Τῆς δὲ πεισθείσης ἐπανελθοῦσα
[1, 30]	οὐ τρώσει, ξίφει καὶ οὐκ	Ἀφροδίτης	νόμῳ. Καὶ πολλὰ τὴν θεὸν
[1, 8]	σοι ποριοῦμαι βοτάνην ἣ διὰ	τρίτης	ἑνώσει τὰς πληγάς· ἔχω δὲ
[1, 11]	ἣ πάσχω τὰ ἔσχατα ἐφ´	ἑκάστης,	ζηλοτυπίαν ματαίαν ἐκείνης ἐπ´ ἐμὲ
[1, 8]	ἀπενεγκαμένη· σοῦ δὲ οὐδεὶς ἔσται	δικαστὴς	πικρότερος. Καὶ ἔτι λέγουσαν ἐπεῖχεν
[1, 22]	κλυδώνιον ἀθρόον ἐμπεσὸν καὶ ἄνεμος	ἐξώστης	καὶ λαίλαπες συμμιγεῖς καὶ πρηστῆρες
[1, 22]	δέει τοῦ πλοῦ καὶ τῆς	θαλάττης	οἴκαδε καταμεινάντων, ἄλλων δὲ πολιτῶν
[1, 16]	(προὐλελύπητο γάρ, ὡς οἶσθα, πρὸς	αὐτῆς)	ἔνδον εἶναι τότε με λέγειν
[1, 8]	τύχης τε γάρ μοι τῆς	αὐτῆς	ἐοίκατε κοινωνεῖν καὶ ἅμα Ἕλληνας
[1, 8]	ἑνώσει τὰς πληγάς· ἔχω δὲ	αὐτῆς	ἔργῳ τὴν πεῖραν λαβών· ἐξ
[1, 8]	περὶ τὴν κόρην ἐλάμβανον, ἀνακινούσης	αὐτῆς,	οἶμαι, πλέον τὰ πάθη τῆς
[1, 11]	σοῦ τε ἕνεκεν οὕτω πρὸς	αὐτῆς	περιυβρισμένου, καὶ ἐμαυτῆς δὲ οὐκ
[1, 15]	Δημαινέτης ὑπερεῖδε πολὺ τὴν ὥραν	αὐτῆς	ὑπερβάλλων. Ἀλλ´ ὦ γλυκεῖα Θίσβη
[1, 20]	πῶς οὐ τὴν βελτίονα περὶ	αὑτῆς	εἰκότως παρίστησι φαντασίαν; Ὃ δὲ
[1, 15]	με ὡς αὐτὸν νύκτωρ ἀνθ´	ἑαυτῆς·	ἅπερ εἰ γένοιτο, σὸν ἂν
[1, 9]	κληρονόμον καὶ μετ´ ὀλίγον ψυχὴν	ἑαυτῆς	ἀποκαλοῦσα καὶ ἁπλῶς τὰ καλὰ
[1, 10]	ἐπειδὴ τὸ πρῶτον εἶδεν ἐκτὸς	ἑαυτῆς	γίνεται καὶ οὐδὲ ἐσοφίστευεν ἔτι
[1, 14]	μεθ´ ἡμέραν, παιδίον γλυκύτατον, ψυχὴν	ἑαυτῆς	ὀνομάζουσα, ὥστε καὶ αἱ γνώριμοι
[1, 11]	οὕτω πρὸς αὐτῆς περιυβρισμένου, καὶ	ἐμαυτῆς	δὲ οὐκ ἔλαττον, ἣ πάσχω
[1, 16]	σὴν ἐνυβρίζουσαν, αὐτή τε περὶ	ἐμαυτῆς	δείσασα μή ποτε κακὸν λάβοιμι,
[1, 16]	δέσποτα« ἔλεγεν ἥκω σοι κατήγορος	ἐμαυτῆς	καὶ κέχρησο ὅ τι βούλει.
[1, 22]	τῶν εἰρημένων, ἐκβαίνειν ἀναγκάζομαι τοὺς	ἐμαυτῆς	τε καὶ παρθένων νόμους καὶ
[1, 25]	Τὸ μὲν γὰρ ἀδελφόν με	σαυτῆς	ἀναπλάττειν σοφὸν εἰς ὑπερβολὴν καὶ
[1, 22]	νενόμισται, τὴν ἱερωσύνην καὶ τὰ	ταύτης	ἀποθέσθαι σύμβολα. Βέλτιον μὲν γὰρ
[1, 30]	τὴν Χαρίκλειαν, ὑπὸ τοῦ πολέμου	ταύτης	ἀφαιρεθείσης, καὶ ὡς φονεύσει καὶ
[1, 22]	ἱεροῖς τε ἐκ παίδων, ὡς	φῄς,	ἀνακείμενος καὶ τὸ περὶ τοὺς
[1, 24]	τὸν Θεαγένην εἰς αἰδῶ τῆς	ἀδελφῆς	ὁμοδίαιτον ἐποιεῖτο· αὐτὴν δὲ τὴν
[1, 13]	τάχιστά μοι ἐγένετο, ἐλευθερίου τε	τροφῆς	μεταδοὺς καὶ τὰ πρῶτα τῶν
[1, 18]	φυσικῇ τῆς ἡλίου καθ´ ἡμᾶς	περιστροφῆς	ἐπὶ τὴν τοῦ θεοῦ πρόσρησιν
[1, 28]	θεοῖς ἐγχωρίοις ἐναγίσαντες οὕτω τῆς	μάχης	ἄρχοιεν. Καὶ ὁ μὲν Κνήμων
[1, 33]	μηδὲ παρὰ τὸ ζέον τῆς	μάχης	τῆς μνήμης τὸ κέρδος ἀποβαλόντες,
[1, 20]	τὸ φρόνημα πρὸς τὴν ἐξ	ἀρχῆς	ἀναφέρει τύχην. Ἔπειτα τὴν ψυχὴν
[1, 21]	μὲν γὰρ ἔδει τῷ τῆς	ἀρχῆς	ἀποχρήσασθαι νόμῳ, πάντως ἐξήρκει μοι
[1, 25]	οἶδα μὴ σωφρονοῦσα, τὸν ἐξ	ἀρχῆς	ἐπὶ σοὶ πόθον· ἀλλὰ καὶ
[1, 25]	ἐπιχειροῦντα διωσαμένη, τὸν δὲ ἐξ	ἀρχῆς	ἡμῖν συγκείμενόν τε καὶ ἐνώμοτον
[1, 19]	ἢ χρημάτων ἀφιεὶς ἢ τῆς	τύχης	μόνης οἰκτείρων τὰς δὲ ἐλάττους
[1, 29]	τε τῆς ἀνάγκης κἀκείνην τῆς	τύχης	ὅτι μονονουχὶ ζῶσαν εἴη καταθάψας
[1, 8]	ὑμετέρων οὐκ ἄξιον ὑμῖν θαυμάζειν,	τύχης	τε γάρ μοι τῆς αὐτῆς
[1, 15]	γὰρ ἀπελπισθὲν ἅπαξ ἐξῄρηται τῆς	ψυχῆς	καὶ τὸ μηδαμόθεν ἔτι προσδοκώμενον
[1, 29]	τῷ κακῷ βεβλημένην καὶ ὥσπερ	ψυχῆς	τοῦ Θεαγένους ἀφῃρημένην, ἄπνουν καὶ
[1, 13]	μὲν ὕβρεσι τὰ πρῶτα καὶ	πληγαῖς	ταυτηνὶ τὴν κατὰ νόμους συνοικοῦσάν
[1, 29]	λῃστρικὸς ἔληξε πόλεμος οὐδὲ ἐν	σπονδαῖς	ἔσχε τὴν τελευτήν, ἀλλ´ ἢ
[1, 10]	ἑταίραις ἔχειν τὸν νοῦν καὶ	μέθαις	(οὐ γάρ με ἐλάνθανεν οὕτως
[1, 26]	τοι καὶ αὐτὴ τὸ παρὸν	ἐπινοίαις	ὑπερεθέμην τὰ πρόδηλα τοῖς ἀδήλοις
[1, 26]	τύχαι παρέσχον ἃ βουλαῖς ἄνθρωποι	μυρίαις	οὐκ ἐξεῦρον. Τοῦτό τοι καὶ
[1, 8]	ἀλλὰ παρακαλεῖν χρεών, εὐχαῖς, οὐκ	αἰτίαις	ἐξιλεοῦται τὸ κρεῖττον. Ἡ δὲ
[1, 15]	μὲν εἰκὸς σχολάσαι τὸν ἔρωτα,	πολλαῖς	γὰρ κατὰ τὴν πρώτην πεῖραν
[1, 26]	σωτηρίαν, καὶ τύχαι παρέσχον ἃ	βουλαῖς	ἄνθρωποι μυρίαις οὐκ ἐξεῦρον. Τοῦτό
[1, 5]	ταῖς θαλάτταις αἰγιαλοί, τοῦτο ταῖς	λίμναις	τὰ ἕλη γίνεται. Ἐν δὴ
[1, 3]	μέλλειν ἐπιχειρεῖν ἐῴκεσαν, αὖθις ἡ	παῖς	ἀνένευσε, καὶ μέλανας ἰδοῦσα τὴν
[1, 19]	ὑμᾶς. Ἐγὼ γάρ, ὡς ἴστε,	παῖς	μὲν προφήτου τοῦ ἐν Μέμφει
[1, 10]	ἐμὲ νεανίας, ὁ κοινὸς ἡμῶν	παῖς	ὃν ἐγὼ πλέον καὶ σοῦ
[1, 10]	καὶ σωφρονεῖν παρακελευομένην μηδὲ πρὸς	ἑταίραις	ἔχειν τὸν νοῦν καὶ μέθαις
[1, 29]	τε καὶ ζοφῶδες οἰκήματος κρυφίου	θύραις	ὑποκείμενον, ὡς τὸν οὐδὸν θύραν
[1, 3]	οἱ μὲν γὰρ πλεῖστοι χερσὶ	ταῖς	ἀλλήλων ἀνῄρησθε, ὅσοι δὲ πρὸς
[1, 5]	εἰς ἕλος ἀποτελευτῶσα. Ὃ γὰρ	ταῖς	θαλάτταις αἰγιαλοί, τοῦτο ταῖς λίμναις
[1, 5]	γὰρ ταῖς θαλάτταις αἰγιαλοί, τοῦτο	ταῖς	λίμναις τὰ ἕλη γίνεται. Ἐν
[1, 1]	σφαγὰς ἐπισυνάψας, καὶ τοιοῦτον θέατρον	λῃσταῖς	Αἰγυπτίοις ἐπιδείξας. Οἱ γὰρ δὴ
[1, 6]	ἱκανὴ δὲ φρούριον ἰσχυρὸν εἶναι	λῃσταῖς·	διὸ καὶ συρρεῖ ἐπ´ αὐτὴν
[1, 32]	οἰκείους ᾤκτειρον ἀποβεβληκότες. Οὕτως ἄρα	λῃσταῖς	καὶ ψυχῶν αὐτῶν ἐστι χρήματα
[1, 5]	ἕλος ἀποτελευτῶσα. Ὃ γὰρ ταῖς	θαλάτταις	αἰγιαλοί, τοῦτο ταῖς λίμναις τὰ
[1, 13]	κεφαλῆς κόνιν καταχεάμενος οὐκ ἐπὶ	τοιαύταις	μὲν ἐλπίσιν ὦ Ἀθηναῖοι τόνδε
[1, 8]	γὰρ ὀνειδίζειν, ἀλλὰ παρακαλεῖν χρεών,	εὐχαῖς,	οὐκ αἰτίαις ἐξιλεοῦται τὸ κρεῖττον.
[1, 18]	ἀφικόμην ἢ τίσι ποτὲ κεχρημένος	τύχαις,	μακροτέρου δεῖται λόγου καὶ χρόνου.
[1, 12]	εἶναι κατεμήνυε, τὸν πατέρα μὲν	εἰς	ἀγρὸν αἰφνιδίου τινὸς χρείας καλούσης
[1, 16]	δέσποιναν. Πρὸς δὲ τὸν Ἀρίστιππον	εἰς	ἀγρὸν διαδραμοῦσα ὦ δέσποτα« ἔλεγεν
[1, 14]	πατὴρ ἐπὶ τοῖς πραχθεῖσι μεταμελόμενος	εἰς	ἀγρόν τινα καὶ ἐσχατιὰν ἑαυτὸν
[1, 14]	νεὼς ἀναγομένης ἐπιτυχὼν τὸν πλοῦν	εἰς	Αἴγιναν ἐποιούμην, ἀνεψιοὺς εἶναί μοι
[1, 24]	εἴ πῃ καὶ τὸν Θεαγένην	εἰς	αἰδῶ τῆς ἀδελφῆς ὁμοδίαιτον ἐποιεῖτο·
[1, 22]	καὶ δὸς ὦ Θύαμι· συγχώρησον	εἰς	ἄστυ με πρότερον ἐλθοῦσαν, ἢ
[1, 29]	καὶ ἀνεπτύσσετο· τὸ δὲ αὐτόθεν	εἰς	αὐλῶνας σκολιοὺς ἀτάκτως σχιζόμενον. Οἱ
[1, 3]	δρόμου εἶχον ἔφευγον, αὐτοὶ μὲν	εἰς	δέκα τὸν ἀριθμὸν ὄντες, τρὶς
[1, 24]	ἑκοντὶ παραχωρούντων κομισάμενος. ~Ἐπιστέλλει δὲ	εἰς	δεκάτην ηὐτρεπισμένους εἶναι τὴν ὁρμὴν
[1, 25]	τότε πρῶτον ἐμαυτὴν ἐπέδωκα καὶ	εἰς	δεῦρο διετέλεσα καθαρὰν ἐμαυτὴν καὶ
[1, 2]	δείξασα ἐπὶ τῶν γονάτων ξίφος,	εἰς	δεῦρο ἤργησεν ὑπὸ τῆς σῆς
[1, 22]	καὶ τοῦ χρόνου πληρουμένου θεωρίαν	εἰς	Δῆλον ἤγομεν ἔνθα μουσικούς τε
[1, 19]	καθ´ ἡδονὴν χρείας ἀλλὰ τῆς	εἰς	διαδοχὴν σπορᾶς τήνδε ἐμαυτῷ γενέσθαι
[1, 5]	ἄπειρος ἐπὶ δὲ τὰς ἄκρας	εἰς	ἕλος ἀποτελευτῶσα. Ὃ γὰρ ταῖς
[1, 10]	νύκτα ὑπερθεμένη τῶν ἐπιβουλῶν τῶν	εἰς	ἐμὲ κατήρχετο· καὶ πρῶτον μὲν
[1, 10]	ἀνηρώτα, ὁ θαυμαστός« φησι καὶ	εἰς	ἐμὲ νεανίας, ὁ κοινὸς ἡμῶν
[1, 22]	τε καὶ διότι τὸ πᾶν	εἰς	ἐμὲ τείνει τῶν εἰρημένων, ἐκβαίνειν
[1, 14]	μὲν τὸν θάνατον καταχειροτονήσαντες ἦσαν	εἰς	ἑπτακοσίους καὶ χιλίους, οἱ μὲν
[1, 29]	πολλὰ καὶ ἐπιθαρσύνας καὶ ὡς	εἰς	ἑσπέραν ἅμα τῷ Θεαγένει φοιτήσειν
[1, 16]	τὸ μνῆμα τῶν Ἐπικουρείων; Ἐνταῦθα	εἰς	ἑσπέραν ἐλθὼν περίμενε. ~Καὶ ἅμα
[1, 17]	δὲ προλαβοῦσα παρεκάλει τὴν Ἀρσινόην	εἰς	ἕτερον μεταστῆναι δωμάτιον καὶ σχολὴν
[1, 13]	τοὺς φράτορας καὶ γεννήτας εἰσαγαγών,	εἰς	ἐφήβους ἐγγράψας, πολίτην ὑμέτερον κατὰ
[1, 8]	τραυμάτων ἐπεκούφισεν. Ἀλλὰ καὶ μᾶλλον	εἰς	ἕω κουφισθήσῃ» ἔφη ὁ τὴν
[1, 8]	ποῖ ταῦτα στήσεις; Εἰ μὲν	εἰς	θάνατον ἀνύβριστον, ἡδὺ τὸ τέλος,
[1, 8]	τὴν ἐρημίαν τῶν ὀχλησόντων εὐπορίαν	εἰς	θρήνους οἱ περὶ τὴν κόρην
[1, 3]	ὑμῖν ὡς ἔοικεν ὁ βίος,	εἰς	καιρὸν δὲ ἥκετε· λύσατε τῶν
[1, 27]	διασμῶντα καὶ παλτὸν θήγοντα καταλαβὼν	εἰς	καιρὸν» ἔφη πρὸς ὅπλοις τυγχάνεις.
[1, 7]	νησίον ἦν ἄποθεν τῶν ἄλλων	εἰς	καταγώγιον μόνῳ σὺν ὀλίγοις τοῖς
[1, 22]	ἀποθέσθαι σύμβολα. Βέλτιον μὲν γὰρ	εἰς	Μέμφιν, ὅταν καὶ τὴν τιμὴν
[1, 29]	τῷ λόγῳ παρασκευάζοντα. Στὰς γὰρ	εἰς	μέσους ἔλεγε Συστρατιῶται, προτρέπειν μὲν
[1, 19]	τὰ σκῦλα σεμνότερον ὀνομάζων φέρειν	εἰς	μέσους ἐπέταττε, καὶ τὸν Κνήμωνα
[1, 22]	οἴκαδε καταμεινάντων, ἄλλων δὲ πολιτῶν	εἰς	πλῆθος τῶν μὲν κατὰ τὴν
[1, 8]	τὸ ἕλος κατασχούσης καὶ νυκτὸς	εἰς	πρώτην φυλακὴν προελθούσης, τὴν ἐρημίαν
[1, 26]	καὶ δύο πολλάκις ἔδοσαν τῶν	εἰς	σωτηρίαν, καὶ τύχαι παρέσχον ἃ
[1, 3]	ἀμύνης νόμῳ καὶ ἐκδικίας τῆς	εἰς	σωφροσύνην ὕβρεως πεπόνθατε· εἰ δέ
[1, 4]	νεύμασι, καὶ ἅμα συνεργὸν ἕξειν	εἰς	τὰ μέγιστα τὸν νεανίαν εἰ
[1, 33]	καὶ βοσκήματα τοῖς ζῶντα προσκομίσασιν	εἰς	τὰς κώμας τὰς λῃστρικὰς διαπέμπων
[1, 22]	νύκτας δὲ ἴσας, καὶ τέλος	εἰς	τὴν ἀκτὴν ἐξωκείλαμεν ἔνθα πρὸς
[1, 19]	ἄρχειν ὑμῶν παρ´ ὑμῶν ἀξιωθεὶς	εἰς	τὴν δεῦρο διήγαγον οὐδὲν τῶν
[1, 17]	εἰπών, τῷ τε δήμῳ πάντα	εἰς	τὴν ἑξῆς ἀνεκοινοῦτο, καὶ μόλις
[1, 30]	ἐπὶ γῆς ἀναιρούντων τοὺς δὲ	εἰς	τὴν λίμνην αὐτοῖς σκάφεσι καὶ
[1, 7]	μὲν πολλοὺς οἴκαδε ἀπιέναι προσέταττεν	εἰς	τὴν ὑστεραίαν ἅπαντας ἥκειν ὡς
[1, 33]	παραπέμπουσι τὴν ἡμίσειαν αὑτῶν μοῖραν	εἰς	τὴν φυλακὴν ἀποκληρώσαντες καὶ πολλὰ
[1, 28]	Θεαγένην ἐπιστρέφουσαν ἦγέ τε καὶ	εἰς	τὸ ἄντρον ἐνέβαλλε. Τὸ δὲ
[1, 13]	τῷ δημίῳ παραδιδόναι καὶ ὠθεῖσθαι	εἰς	τὸ βάραθρον ἐδοκίμαζον. Ἐμοῦ δὲ
[1, 14]	οἱ μὲν καταλεῦσαι οἱ δὲ	εἰς	τὸ βάραθρον πέμψαι κρίναντες, οἱ
[1, 14]	τῆς μητρυιᾶς δόντες φυγῇ με	εἰς	τὸ διηνεκὲς ἐζημίωσαν. Ἀλλ´ ὅμως
[1, 17]	εἵπετο καὶ ἐπιστὰς εἰστρέχει τε	εἰς	τὸ δωμάτιον καὶ τὴν κλίνην
[1, 1]	ὅ τι ποτέ ἐστιν ἀποροῦντες	εἰς	τὸ κέρδος ἔβλεπον καὶ τὴν
[1, 19]	ἰσομοιρίαν ἠγάπησα, εἴτε αἰχμαλώτων διάπρασις	εἰς	τὸ κοινὸν κατέθηκα· προσήκειν ἡγούμενος
[1, 14]	ἐλάττους, ἐκείνων δὲ διάφορα ψηφισαμένων	εἰς	τὸ μέρος οἱ χίλιοι πλείους
[1, 29]	ὁ λόγος, ὃ δὴ πολλοῖς	εἰς	τὸ παροξῦναι καὶ μόνον πρὸς
[1, 10]	ἑσπέρας γενομένης, ὁ μὲν πατὴρ	εἰς	τὸ πρυτανεῖον ἐσιτεῖτο καὶ ὡς
[1, 28]	σὺ μὲν λαβὼν ταύτην ἄγε	εἰς	τὸ σπήλαιον» πρὸς μόνον ἔλεγεν
[1, 14]	εἶχον εὐθὺς μετὰ τὴν κρίσιν	εἰς	τὸν Πειραιᾶ κατέβην καὶ νεὼς
[1, 13]	τὰ πρῶτα τῶν γραμμάτων διδαξάμενος,	εἰς	τοὺς φράτορας καὶ γεννήτας εἰσαγαγών,
[1, 1]	καὶ εὐωχίας οὐκ εὐτυχοῦς ἀλλ´	εἰς	τοῦτο ληξάσης ἐλεεινὰ λείψανα, τράπεζαι
[1, 25]	ἀδελφόν με σαυτῆς ἀναπλάττειν σοφὸν	εἰς	ὑπερβολὴν καὶ πόρρω τὸν Θύαμιν
[1, 23]	παροῦσαν ὥραν ἀπέραντον χρόνου μῆκος	εἰς	ὑπέρθεσιν ἡγούμενος, ὑπὸ δὲ τῶν
[1, 3]	λείαν ἐπὶ τὸν αἰγιαλὸν καταθέντες	εἰς	φορτία καὶ μοίρας κατενέμοντο, οὐ
[1, 32]	ἑαυτὸν τοῖς πολεμίοις. ~Ἤδη δὲ	εἰς	χεῖρας ἰόντων ἀνεβόησέ τις οὗτος
[1, 22]	δυστυχήμασιν εὐπραγοῦντες ὅτι θεῶν τις	εἰς	χεῖρας τὰς ὑμετέρας ἤγαγε καὶ
[1, 14]	πέμψαι κρίναντες, οἱ λοιποὶ δὲ	εἰς	χιλίους, ὅσοι τι καὶ τῇ
[1, 32]	καὶ πρὸς τὸ ἀνέλπιστον ἐνδόντα	εἴς	τε τὴν λίμνην ἑαυτὸν καθέντα
[1, 32]	θαύματος ἦν ἐπέκεινα τὸ γινόμενον·	εἷς	γὰρ οὐδεὶς ξίφος οὔτε ἔβαλλεν
[1, 12]	θύρας ἐπικειμένας ὡς ὀργῆς εἶχον	ἐρραγεὶς	ἀνοίγω, καὶ εἰσδραμὼν ποῦ ποτε
[1, 8]	κρεῖττον. Ἡ δὲ εὖ μὲν	λέγεις,	σὺ δέ μοι πῶς ἔχεις;
[1, 22]	καὶ ἄνεμος ἐξώστης καὶ λαίλαπες	συμμιγεῖς	καὶ πρηστῆρες τὴν θάλατταν καταιγίζοντες
[1, 16]	αὐτὸν ἐλθοῦσα, ὡς ἂν γνοίη	μηδείς,	καὶ ἔλεγον ὡς μοιχὸς ἅμα
[1, 8]	τὴν σωφροσύνην ἀπενεγκαμένη· σοῦ δὲ	οὐδεὶς	ἔσται δικαστὴς πικρότερος. Καὶ ἔτι
[1, 32]	ἐπέκεινα τὸ γινόμενον· εἷς γὰρ	οὐδεὶς	ξίφος οὔτε ἔβαλλεν οὔτε ἐπέφερεν,
[1, 28]	ἡμῖν ἐν ἀσφαλεῖ τεθησαύρισται, καὶ	καθείς,	ὦ φίλος, καὶ τῷ στομίῳ
[1, 30]	ἀπὸ τῆς φωνῆς ἐπ´ αὐτὴν	χειραγωγηθεὶς	ἐπιβάλλει τε τῇ κεφαλῇ τὴν
[1, 12]	ἱκέτευεν· ἐγὼ δέ, ὥσπερ τυφῶνι	βληθείς,	αὖος ἀπόπληκτος εἱστήκειν· τὴν Θίσβην
[1, 13]	κατὰ τοὺς νόμους ἐξόν, οὐ	βουληθείς,	ὑμῖν δὲ τὸ πᾶν καταλιπών,
[1, 11]	πληγῶν μανθάνειν. Ὁ δὲ μᾶλλον	παροξυνθεὶς	ὢ τῆς εἰρωνείας« φησί· τὰς
[1, 9]	οἷς ἅπασιν ὁ πατήρ μου	σαγηνευθεὶς	ὅλην ἐκείνην καὶ ἔπνει καὶ
[1, 7]	δὲ σὺν ὀλίγοις τοῖς εἰωθόσιν	ὑπολειφθεὶς	καὶ δείπνου πρὸς βραχὺ τοῖς
[1, 19]	τοῦ ἄρχειν ὑμῶν παρ´ ὑμῶν	ἀξιωθεὶς	εἰς τὴν δεῦρο διήγαγον οὐδὲν
[1, 16]	τὸν μοιχὸν νομίσας, ὀργῆς ἀκατασχέτου	πληρωθείς,	ἀνελόμενος τὸ ἐγχειρίδιον, ἐμοῦ πολλὰ
[1, 27]	τὴν ἔφοδον προμηνύσων οὐδὲν τάχους	ἀνιεὶς	ἀλλὰ καὶ ὅσους ἐδυνάμην ἐν
[1, 19]	μὲν εὖ γεγονυίας ἢ χρημάτων	ἀφιεὶς	ἢ τῆς τύχης μόνης οἰκτείρων
[1, 11]	λίαν ἁπλοϊκός τις εἶναί μοι	δοκεῖς·	εἰ γὰρ ἐμὲ θεράπαιναν οὖσαν
[1, 8]	εἰκότα παροξύνεις δὲ πλέον ἢ	δοκεῖς	τὸ θεῖον· οὐ γὰρ ὀνειδίζειν,
[1, 17]	ἐγένετο τὸν ἐν Ἀκαδημίᾳ (πάντως	γινώσκεις,	ἔνθα τοῖς ἥρωσιν οἱ πολέμαρχοι
[1, 16]	ἐμμανὴς ἵεται· καὶ τὰ λοιπὰ	γινώσκεις.	Τὸ δὲ παρὸν ἔνεστί σοι
[1, 22]	δὲ τὰ πρῶτα γεγονότες καὶ	ἀμφιθαλεῖς	ὄντες, νόμου τοὺς τοιούτους καλοῦντος
[1, 27]	εἰς καιρὸν» ἔφη πρὸς ὅπλοις	τυγχάνεις.	Ἀλλ´ αὐτός τε ἔνδυνε καὶ
[1, 8]	φιλτάτη καὶ ψυχὴ ἐμὴ Χαρίκλεια·	θρηνεῖς	μὲν εἰκότα παροξύνεις δὲ πλέον
[1, 8]	κεχρημένον; Παῦε» ἔφη· τί ταῦτα	κινεῖς	κἀναμοχλεύεις; τοῦτο δὴ τὸ τῶν
[1, 8]	ἐμὴ Χαρίκλεια· θρηνεῖς μὲν εἰκότα	παροξύνεις	δὲ πλέον ἢ δοκεῖς τὸ
[1, 4]	ἠπείλει εἰ μὴ ἀμφοτέρους ἄγοιεν.	Συνεὶς	οὖν ὁ λῄσταρχος τὸ μέν
[1, 11]	ὢ τῆς εἰρωνείας« φησί· τὰς	πράξεις	αὐτοῦ τὰς ἀνοσίας παρ´ ἐμοῦ
[1, 18]	παραδίδωμι, σὺ δὲ ἔχων οὐχ	ἕξεις,	ἀλλ´ ἄδικος ἔσῃ καὶ φονεύσεις
[1, 18]	μὲν γὰρ ἕξεις καὶ οὐχ	ἕξεις»	γυναῖκα καὶ οὐκέτι παρθένον ὑπετίθετο,
[1, 18]	τὴν ἐπίλυσιν· τὸ μὲν γὰρ	ἕξεις	καὶ οὐχ ἕξεις» γυναῖκα καὶ
[1, 25]	τοὐναντίον καὶ μᾶλλον αὐτὸς μεταβάλλεσθαι	δόξεις	ἢ ἐμὲ〉 μεταβαλλομένην εὑρήσεις. Ἐγὼ
[1, 12]	εὐνῆς ὁ πατήρ, ὦ θεοί,	περιτραπεὶς	προσπίπτει μου τοῖς γόνασι καὶ
[1, 14]	Θεαγένης εἰ τὴν κακίστην ἀτιμώρητον	ἐάσεις	ἐν τῷ λόγῳ Δημαινέτην. Οὐκοῦν
[1, 9]	τὰς πείρας ἃς καθῆκε, τὰς	ὑποσχέσεις	ἃς ἐπηγγείλατο, νῦν μὲν παιδίον
[1, 25]	μεταβάλλεσθαι δόξεις ἢ ἐμὲ〉 μεταβαλλομένην	εὑρήσεις.	Ἐγὼ γὰρ δυστυχεῖν μὲν οὐκ
[1, 8]	τὰ προσδοκώμενα. Καὶ ποῖ ταῦτα	στήσεις;	Εἰ μὲν εἰς θάνατον ἀνύβριστον,
[1, 22]	πάτρια πρότερον. Καὶ οἶδα ὡς	ἐπινεύσεις	ἱεροῖς τε ἐκ παίδων, ὡς
[1, 18]	οὐκέτι παρθένον ὑπετίθετο, τὸ δὲ	φονεύσεις»	τὰς παρθενίους τρώσεις εἴκαζεν, ὑφ´
[1, 18]	ἕξεις, ἀλλ´ ἄδικος ἔσῃ καὶ	φονεύσεις	τὴν ξένην· ἡ δὲ οὐ
[1, 5]	τῆς αὐτόθι γῆς τοῦ Νείλου	ὑπερεκχύσεις	τινὰς ὑποδεχομένη καὶ λίμνη γινομένη,
[1, 18]	τὸ δὲ φονεύσεις» τὰς παρθενίους	τρώσεις	εἴκαζεν, ὑφ´ ὧν οὐκ ἀποθανεῖσθαι
[1, 15]	τύχῃ λογιστέον· ἕτοιμος δέ, εἰ	κελεύεις,	ἐπινοεῖν τινὰ τῶν παρόντων λύσιν.
[1, 8]	Παῦε» ἔφη· τί ταῦτα κινεῖς	κἀναμοχλεύεις;	τοῦτο δὴ τὸ τῶν τραγῳδῶν.
[1, 15]	πρὸ τοῦ ἄστεος κρυπτόμενος. Ἀρσινόην	ἀκούεις	που πάντως τὴν αὐλητρίδα· ταύτῃ
[1, 11]	παρ´ ἐμοῦ βούλεται μανθάνειν. Καὶ	ἀποστραφεὶς	ἐπὶ τὴν Δημαινέτην ἔσπευδεν· ἡ
[1, 8]	λέγεις, σὺ δέ μοι πῶς	ἔχεις;	διηρώτα. Ῥᾷον» ἔφη καὶ βέλτιον
[1, 15]	ὦ δέσποινα; ἔλεγε τί μάτην	ἔχεις	ἐν αἰτίᾳ θεραπαινίδα τὴν σήν;
[1, 14]	Κνήμων, εὐαγγέλιά σοι κομίζω» φησίν·	ἔχεις	παρὰ τῆς πολεμίας τὴν δίκην·
[1, 21]	ἀποστρέψας τὸν λόγον πῶς οὖν	ἔχεις,	ὦ κόρη, πρὸς τὸ συνοικεῖν
[1, 14]	ἔφην ὦ Χαρία, τί δὲ	παρατρέχεις	τὸ εὐαγγέλιον ὥσπερ τι τῶν
[1, 16]	οὕτω περιέπων τὴν συνοικοῦσαν τοιαῦτα	ἀντιπάσχεις,	αὐτὴ μέν σοι προσαγγεῖλαι κατώκνησα,
[1, 14]	δεῖ τῆς ἀναπαύσεως. Καὶ μὴν	προσεπιτρίψεις	γε ἡμᾶς« ἔφη ὁ Θεαγένης
[1, 1]	τῷ πελάγει τὸ πρῶτον τὰς	ὄψεις	ἐπαφέντες, ὡς οὐδὲν ἄγρας λῃστρικῆς
[1, 11]	νυκτὸς ὑπεδεχόμην· ἡ δὲ καὶ	αὖθις	ἀνῆκε καὶ πάλιν καὶ τοῦ
[1, 24]	δὲ αὐτοῖς καὶ ὁ Κνήμων	αὖθις	ἐκ προστάγματος, οὐ φρουρὸς ἔτι
[1, 2]	ἀνένευσεν ἡ κόρη καὶ ἰδοῦσα	αὖθις	ἐπένευσε, πρὸς μὲν τὸ ἄηθες
[1, 3]	τι καὶ μέλλειν ἐπιχειρεῖν ἐῴκεσαν,	αὖθις	ἡ παῖς ἀνένευσε, καὶ μέλανας
[1, 9]	νῦν δὲ γλυκύτατον ὀνομάζουσα καὶ	αὖθις	κληρονόμον καὶ μετ´ ὀλίγον ψυχὴν
[1, 14]	Δημαινέτη περιελείφθη. Τὸν δὲ τρόπον	εἰσαῦθις	ἀκούσεσθε, τὸ δὲ νῦν καὶ
[1, 31]	τοῦ σκάφους αὐτὸς καὶ ὁ	Θέρμουθις	καὶ τρίτος ὁ ἐρέτης· οὐ
[1, 10]	δὲ ἐνέκειτο καὶ τί πεπόνθοι	πολλάκις	ἀνηρώτα, ὁ θαυμαστός« φησι καὶ
[1, 26]	πολλὰ μία ἡμέρα καὶ δύο	πολλάκις	ἔδοσαν τῶν εἰς σωτηρίαν, καὶ
[1, 10]	ὃν ἐγὼ πλέον καὶ σοῦ	πολλάκις	ἠγάπησα (καὶ μάρτυρες οἱ θεοί)
[1, 25]	καὶ ἀπὸ σῆς ὁμιλίας φυλάττουσα,	πολλάκις	μὲν ἐπιχειροῦντα διωσαμένη, τὸν δὲ
[1, 11]	παραχρῆμα ἡ Θίσβη, καὶ ἡ	πολλάκις	πειρῶντά με ἀπωσαμένη τότε παντοίως
[1, 30]	περιεσκόπει καὶ ὀνομαστὶ Θέρμουθιν ἀνεκάλει	πολλάκις·	ὡς δὲ ἦν οὐδαμοῦ, πολλὰ
[1, 3]	δύναμις ἑκάστοις, ἐκφοροῦντες. Ἐπεὶ δὲ	ἅλις	ἔχειν ἐδόκει (καὶ τοσαῦτα ἦν
[1, 17]	εἰς τὴν ἑξῆς ἀνεκοινοῦτο, καὶ	μόλις	συγγνώμης τυχὼν τοὺς φίλους περιενόστει
[1, 3]	πολυτίμων καὶ σηρικῆς ἐσθῆτος, ὅση	δύναμις	ἑκάστοις, ἐκφοροῦντες. Ἐπεὶ δὲ ἅλις
[1, 24]	δηλωθέντα καταναγκασθείη. Καὶ ὁ μὲν	Θύαμις	ἐκ τούτων παρῃτεῖτο τὴν ὄψιν
[1, 23]	ἐβόων, ἐπῄνει δὲ καὶ ὁ	Θύαμις	ἑκών τε τὸ μέρος καὶ
[1, 30]	εἶδέ τε καὶ ἤκουσεν ὁ	Θύαμις,	ἐνθύμιον αὐτῷ τὸ ὄναρ γίνεται
[1, 24]	ἁβροτέραν τῆς οὔσης παρεῖχεν ὁ	Θύαμις	καὶ εἴ πῃ καὶ τὸν
[1, 28]	διαγγείλας. ~Ἀνήλατο πρὸς ταῦτα ὁ	Θύαμις	καὶ ποῦ Χαρίκλεια» διηρώτα καθάπερ
[1, 19]	τινος ὑψηλοῦ προκαθίσας ἑαυτὸν ὁ	Θύαμις	καὶ τὴν νῆσον ἐκκλησίαν ἀποφήνας
[1, 19]	ἤδη τῶν Αἰγυπτίων, ὁ δὲ	Θύαμις	οὐκ ἠκρίβου τὰ Ἑλλήνων) Ἄνδρες»
[1, 31]	πλέον ἐνδόντες· μόνος δὲ ὁ	Θύαμις	τὸ μέν τι τὴν φυγὴν
[1, 18]	μὲν οὕτως ἐκάθευδον· ὁ δὲ	Θύαμις	(τοῦτο γὰρ ἦν ὄνομα τῷ
[1, 30]	ἐξαιρούμενον. Ὑφ´ ὧν καὶ ὁ	Θύαμις	τῶν μὲν ἐν χερσὶ πάντων
[1, 32]	ἀνεβόησέ τις οὗτος ἐκεῖνος ὁ	Θύαμις·	φυλάττου πᾶς» καὶ παραχρῆμα τὰ
[1, 9]	ῥήματι καὶ ἐπιδακρύουσα τοῖς φιλήμασιν·	οἷς	ἅπασιν ὁ πατήρ μου σαγηνευθεὶς
[1, 21]	μοι τὸ βούλεσθαι· βιάζεσθαι γὰρ	οἷς	ἐξὸν τὸ πυνθάνεσθαι περιττόν· εἰ
[1, 17]	νόμων τιμωρίαν, ἀνιωμένη μὲν ἐφ´	οἷς	ἡλίσκετο χαλεπαίνουσα δὲ ἐφ´ οἷς
[1, 17]	οἷς ἡλίσκετο χαλεπαίνουσα δὲ ἐφ´	οἷς	ἠπάτητο, ἐπειδὴ κατὰ τὸν βόθρον
[1, 7]	αὐτὸν ἐπιστείλας, αὐτὸς δὲ σὺν	ὀλίγοις	τοῖς εἰωθόσιν ὑπολειφθεὶς καὶ δείπνου
[1, 7]	ἄλλων εἰς καταγώγιον μόνῳ σὺν	ὀλίγοις	τοῖς περὶ αὐτὸν ἀποτετμημένον. Ἐνταῦθα
[1, 26]	δὴ καὶ αὐτὴ προμηθουμένη τοῖς	λόγοις	ἐμαυτὴν ἐξεδόμην, θεοῖς τὰ ἑξῆς
[1, 29]	λόγων ὑποτεμνομένης· ὧν γὰρ ἐν	ἔργοις	οἱ πολέμιοι, τούτους μὴ διὰ
[1, 9]	τὰ καλὰ τῶν ὀνομάτων τοῖς	ἐπαγωγοῖς	παραμιγνῦσα καὶ οἷστισι μᾶλλον προστρέχω
[1, 9]	τέχνην τὴν ἐπαγωγὸν ἐκτόπως ἠκριβωμένη,	προόδοις	τε τοὐμοῦ πατρὸς ἐπιστένουσα καὶ
[1, 9]	τε τοὐμοῦ πατρὸς ἐπιστένουσα καὶ	εἰσόδοις	προστρέχουσα καὶ βραδύνοντι μεμφομένη καὶ
[1, 22]	εὐδαίμονα τύχην ὑπερβέβληκε, τό τε	θεοῖς	ἀνακειμένην προφήτου παιδίῳ, μετ´ ὀλίγον
[1, 28]	ἱερεῖον ἄγειν προσέταττεν, ὡς ἂν	θεοῖς	ἐγχωρίοις ἐναγίσαντες οὕτω τῆς μάχης
[1, 14]	οὐ μὴν ἀτιμώρητός γε ἡ	θεοῖς	ἐχθρὰ Δημαινέτη περιελείφθη. Τὸν δὲ
[1, 17]	ἀνευρὼν ἔχω σε« εἶπεν ὦ	θεοῖς	ἐχθρά. Καὶ ἡ Θίσβη παραχρῆμα
[1, 30]	Θέρμουθιν ἐπιζητήσων καὶ τοῖς ἑστίοις	θεοῖς	κατευξόμενος, ἕπεσθαί τε μηδενὶ συγχωρήσας,
[1, 26]	προμηθουμένη τοῖς λόγοις ἐμαυτὴν ἐξεδόμην,	θεοῖς	τὰ ἑξῆς ἐπιτρέψασα καὶ δαίμονι
[1, 13]	μοι μετεῖναι κρίναντες οἱ μὲν	λίθοις	βάλλειν οἱ δὲ τῷ δημίῳ
[1, 15]	ἀνελούσης; Εἰ γὰρ ἐβέβλητο τοῖς	λίθοις,	εἰ γὰρ ἀνῄρητο, πάντως ἂν
[1, 22]	ὁλκάδα συνεισβάντων τῶν δὲ σκάφεσιν	ἰδίοις	χρωμένων. Ἐπεὶ δὲ τὸ πολὺ
[1, 32]	ἅλωσιν ἡγοῦντο· καὶ τοσούτοις τοῖς	φιλίοις	ἐλάττους γεγονότες πλέον ἔχαιρον τὸν
[1, 29]	γὰρ ἐπιτρέψειν αὐτῷ συμπλακῆναι τοῖς	πολεμίοις	ἀλλὰ διαδράσεσθαι τὴν μάχην) οὐδὲν
[1, 31]	οὐκ ἀνεχόμενος, ἐνέβαλλεν ἑαυτὸν τοῖς	πολεμίοις.	~Ἤδη δὲ εἰς χεῖρας ἰόντων
[1, 30]	καὶ ταῦτα ὥσπερ ἄρκυσι τοῖς	πολεμίοις	κεκυκλωμένος, ἔρωτι δὲ καὶ ζηλοτυπίᾳ
[1, 1]	κειμένων ἐν χερσὶν ἀνθ´ ὅπλων	ἐνίοις	παρὰ τὴν μάχην γεγενημέναι· ὁ
[1, 22]	παρὰ τὴν εὐωχίαν ἣν ἐπὶ	σωτηρίοις	ἤγομεν ἐπιθεμένων ἀνελεῖν τε διὰ
[1, 28]	ἄγειν προσέταττεν, ὡς ἂν θεοῖς	ἐγχωρίοις	ἐναγίσαντες οὕτω τῆς μάχης ἄρχοιεν.
[1, 21]	Ἐπευφήμησαν ἅπαντες καὶ γαμεῖν ἐπ´	αἰσίοις	ἐκέλευον. Ὁ δὲ ἀναλαβὼν τὸν
[1, 1]	διεσκεύαστο, οἶνον αἵματι μιάνας, καὶ	συμποσίοις	πόλεμον ἐπιστήσας, φόνους καὶ πότους,
[1, 1]	ἐπισυνάψας, καὶ τοιοῦτον θέατρον λῃσταῖς	Αἰγυπτίοις	ἐπιδείξας. Οἱ γὰρ δὴ κατὰ
[1, 30]	τὸν Θέρμουθιν ἐπιζητήσων καὶ τοῖς	ἑστίοις	θεοῖς κατευξόμενος, ἕπεσθαί τε μηδενὶ
[1, 9]	παιδὶ σαλεύειν ἐπιμεμφόμενος, καὶ τοῖς	οἴκοις	ἐπεισάγει γύναιον ἀστεῖον μὲν ἀλλ´
[1, 1]	ἀκρωρείας καταυγάζοντος, ἄνδρες ἐν ὅπλοις	λῃστρικοῖς	ὄρους ὑπερκύψαντες, ὃ δὴ κατ´
[1, 26]	ἐπινοίαις ὑπερεθέμην τὰ πρόδηλα τοῖς	ἀδήλοις	διακρουσαμένη. Φυλακτέον οὖν, ὦ γλυκύτατε,
[1, 25]	ἡμῖν ἀπάγον καὶ συνεῖναι ἡμᾶς	ἀλλήλοις	ἀδεῶς παρασκευάζον· συνίην καὶ τῆς
[1, 26]	οὐδ´ ἂν τὸ παρὸν τοῦτο	ἀλλήλοις	διελεγόμεθα μὴ τούτων οὕτως ἐπηγγελμένων.
[1, 29]	ἰδίᾳ τεχνικῶς πλανώμενοι πῇ δὲ	ἀλλήλοις	ἐμπίπτοντες καὶ ῥιζηδὸν πλεκόμενοι πρὸς
[1, 6]	τὴν γνῶσιν ῥᾴστους τοῖς δ´	ἄλλοις	ἀπόρους τοὺς διέκπλους κατασκευάσαντες μέγιστον
[1, 7]	καὶ δείπνου πρὸς βραχὺ τοῖς	ἄλλοις	μεταδοὺς καὶ αὐτὸς μεταλαβών, τοὺς
[1, 33]	δι´ ὑποψίας εἶναι παρὰ τοῖς	πολλοῖς	αἰσθανόμενος ὡς ἀνῃρηκὼς τὸν Θύαμιν
[1, 29]	παίδων ὁ λόγος, ὃ δὴ	πολλοῖς	εἰς τὸ παροξῦναι καὶ μόνον
[1, 6]	γάρ τινας ἀτραποὺς τεμόμενοι καὶ	πολλοῖς	ἑλιγμοῖς πεπλανημένας καὶ σφίσι μὲν
[1, 15]	Ῥᾳδίαν ὦ δέσποινα« ἔφη· τοῖς	πολλοῖς	μὲν ὁ Κνήμων ὑπεξῆλθε τοῦ
[1, 13]	με ἄκριτον ἀπόλλυσι» προσέστη τοῖς	πολλοῖς	τὸ λεγόμενον καὶ εἰσῄει τῶν
[1, 2]	τὸ λῃστρικὸν τῆς ὄψεως ἐν	ὅπλοις	δεικνυμένης οὐδὲ κατὰ μικρὸν ἐκπλαγεῖσα,
[1, 1]	τὰς ἀκρωρείας καταυγάζοντος, ἄνδρες ἐν	ὅπλοις	λῃστρικοῖς ὄρους ὑπερκύψαντες, ὃ δὴ
[1, 27]	καταλαβὼν εἰς καιρὸν» ἔφη πρὸς	ὅπλοις	τυγχάνεις. Ἀλλ´ αὐτός τε ἔνδυνε
[1, 2]	θατέρας χειρὸς ἐφεδράζουσα καὶ τοῖς	δακτύλοις	τὴν παρειὰν ἐπιτρέψασα, κάτω νεύουσα
[1, 6]	τινας ἀτραποὺς τεμόμενοι καὶ πολλοῖς	ἑλιγμοῖς	πεπλανημένας καὶ σφίσι μὲν διὰ
[1, 1]	μικρὸν ἐπιστάντες τὴν ὑποκειμένην θάλατταν	ὀφθαλμοῖς	ἐπήρχοντο καὶ τῷ πελάγει τὸ
[1, 2]	τῆς ἐξ αὐτῶν σκιᾶς τοῖς	ὀφθαλμοῖς	παρεμπεσούσης ἀνένευσεν ἡ κόρη καὶ
[1, 12]	ἀλλ´ ἠπίστουν« τότε μὲν ἐν	δεσμοῖς	εἶχε, λέγειν τι βουλομένῳ τῶν
[1, 14]	ἄμυναν παρέλκουσα, τοῖς δὲ οὕτως	ἀθέσμοις	ὀξὺν ἐπιβάλλει τὸν ὀφθαλμόν, ὡς
[1, 10]	στολῆς αὐτῇ χλαμύδι καὶ αὐτοῖς	στεφάνοις	ἔρχομαι οἴκαδε ὡς ἐμαυτόν. Ἡ
[1, 16]	ἡ Δημαινέτη καὶ προστιθέναι τοῖς	δεδογμένοις	τάχος ἱκέτευεν. Ἡ δὲ μίαν
[1, 4]	λῄσταρχος τὸ μέν τι τοῖς	λεγομένοις,	πλέον δὲ τοῖς νεύμασι, καὶ
[1, 8]	τῆς νυκτὸς ὕπνου καὶ ταῦτα	δεομένοις	ὑμῖν ἀπὸ πολλῶν τῶν πόνων
[1, 22]	ἄγοιτο νίκῃ συναπτόμενος καὶ ἐπὶ	κατορθουμένοις	τελούμενος· εἰ δὲ καὶ πρότερον,
[1, 5]	τῆς λίμνης ἰχθύσι πρὸς ἥλιον	ὀπτωμένοις	ἐκτρέφει. Ἕρπειν δὲ ὀρεγόμενον εἰ
[1, 13]	θρηνοῦσα μᾶλλον ἢ καταμαρτυροῦσα τοῖς	θρήνοις	καὶ ὡς ἀληθῆ τὴν κατηγορίαν
[1, 4]	καὶ τὸ ξίφος ἐπιφέρουσα τοῖς	στέρνοις	ἑαυτὴν ἀποσφάξειν ἠπείλει εἰ μὴ
[1, 13]	ἀληθῆ τὴν κατηγορίαν βεβαιοῦσα τοῖς	γόοις.	Ἐπεὶ δὲ μεταδοῦναι κἀμοὶ λόγων
[1, 11]	ἁλῶναι, τίνος ἂν ἐκείνην ἀξίαν	εἴποις	τιμωρίας, ἣ καὶ εὐγενὴς εἶναι
[1, 29]	καὶ τὸ φαιδρότατον τῶν ἐν	ἀνθρώποις	Χαρίκλειαν νυκτὶ καὶ ζόφῳ παραδεδωκώς,
[1, 22]	πρότερον. Καὶ οἶδα ὡς ἐπινεύσεις	ἱεροῖς	τε ἐκ παίδων, ὡς φῄς,
[1, 9]	περισκοποῦσα, ὡς ἐν μὲν τοῖς	σεμνοτέροις	μητέρα ἑαυτὴν ἀναπλάττουσα ἐν δὲ
[1, 3]	κόρην καὶ τὸν νεανίαν ἐν	δευτέροις	πράξειν ἔμελλον. Κατὰ τοῦτο πλῆθος
[1, 9]	ἑαυτὴν ἀναπλάττουσα ἐν δὲ τοῖς	ἀτοπωτέροις	τοῦτο ἐκεῖνο λαμπρῶς ἐρωμένην ὑποφαίνουσα.
[1, 29]	ἀμυδρὸν ἔκ τινος διατρήσεως πρὸς	ἄκροις	τῆς λίμνης προσέπιπτεν. Ἐνταῦθα ὡς
[1, 33]	ἀπολιπόντες οὐδενὶ τῶν ἐλπισθέντων ἢ	μικροῖς	ἐπετύγχανον, εἴ τινα καὶ περιελέλειπτο
[1, 26]	παρὸν ἐπινοίαις ὑπερεθέμην τὰ πρόδηλα	τοῖς	ἀδήλοις διακρουσαμένη. Φυλακτέον οὖν, ὦ
[1, 19]	λεχθησόμενα φράζειν τὸν Κνήμωνα καὶ	τοῖς	αἰχμαλώτοις προστάξας (συνίη γὰρ ἤδη
[1, 25]	ἐπικαλύμματα καὶ πλάνην τῷ ὄντι	τοῖς	ἀκούουσιν ἐπάγοντα. ~Τὸ δὲ ἑτοίμως
[1, 7]	ὑπολειφθεὶς καὶ δείπνου πρὸς βραχὺ	τοῖς	ἄλλοις μεταδοὺς καὶ αὐτὸς μεταλαβών,
[1, 5]	γάλακτι τὰ δὲ ἀπὸ τούτου	τοῖς	ἀπὸ τῆς λίμνης ἰχθύσι πρὸς
[1, 9]	μητέρα ἑαυτὴν ἀναπλάττουσα ἐν δὲ	τοῖς	ἀτοπωτέροις τοῦτο ἐκεῖνο λαμπρῶς ἐρωμένην
[1, 12]	ὦ θεοί, περιτραπεὶς προσπίπτει μου	τοῖς	γόνασι καὶ ὦ τέκνον, ἐπίσχες
[1, 13]	ὡς ἀληθῆ τὴν κατηγορίαν βεβαιοῦσα	τοῖς	γόοις. Ἐπεὶ δὲ μεταδοῦναι κἀμοὶ
[1, 6]	μὲν διὰ τὴν γνῶσιν ῥᾴστους	τοῖς	δ´ ἄλλοις ἀπόρους τοὺς διέκπλους
[1, 26]	μυρία φιλήσασα καὶ διάβροχον ποιήσασα	τοῖς	δάκρυσιν ὡς ἥδιστα» ἔφη δέχομαί
[1, 2]	ἀγκῶνα θατέρας χειρὸς ἐφεδράζουσα καὶ	τοῖς	δακτύλοις τὴν παρειὰν ἐπιτρέψασα, κάτω
[1, 24]	ὡς ἐπὶ τὴν Μέμφιν ποιησομένους.	Τοῖς	δὲ Ἕλλησι τὴν προτέραν ἀπεκλήρου
[1, 14]	τῷ χρόνῳ τὴν ἄμυναν παρέλκουσα,	τοῖς	δὲ οὕτως ἀθέσμοις ὀξὺν ἐπιβάλλει
[1, 16]	ταῦτα ἡ Δημαινέτη καὶ προστιθέναι	τοῖς	δεδογμένοις τάχος ἱκέτευεν. Ἡ δὲ
[1, 4]	ἐφαίνετο καὶ ὑπηρετεῖσθαι ὁ κρατῶν	τοῖς	ἑαλωκόσιν ᾑρεῖτο. Οὕτως εὐγενείας ἔμφασις
[1, 7]	ἐπιστείλας, αὐτὸς δὲ σὺν ὀλίγοις	τοῖς	εἰωθόσιν ὑπολειφθεὶς καὶ δείπνου πρὸς
[1, 1]	χρείας ἐκαινοτόμει καὶ βέλεσι κεχρῆσθαι	τοῖς	ἐκπώμασιν ἐδίδασκεν. Ἔκειντο δὲ ὁ
[1, 9]	ἁπλῶς τὰ καλὰ τῶν ὀνομάτων	τοῖς	ἐπαγωγοῖς παραμιγνῦσα καὶ οἷστισι μᾶλλον
[1, 30]	ὡς τὸν Θέρμουθιν ἐπιζητήσων καὶ	τοῖς	ἑστίοις θεοῖς κατευξόμενος, ἕπεσθαί τε
[1, 29]	τεθνάναι τοὺς ἁλόντας ἀναγκαῖον) οὕτω	τοῖς	ἐχθίστοις ψυχήν τε ἅμα καὶ
[1, 33]	φαινόμενον, χρήματα πάμπολλα καὶ βοσκήματα	τοῖς	ζῶντα προσκομίσασιν εἰς τὰς κώμας
[1, 17]	ἐν Ἀκαδημίᾳ (πάντως γινώσκεις, ἔνθα	τοῖς	ἥρωσιν οἱ πολέμαρχοι τὸ πάτριον
[1, 13]	οὐ θρηνοῦσα μᾶλλον ἢ καταμαρτυροῦσα	τοῖς	θρήνοις καὶ ὡς ἀληθῆ τὴν
[1, 4]	ὁ λῄσταρχος τὸ μέν τι	τοῖς	λεγομένοις, πλέον δὲ τοῖς νεύμασι,
[1, 15]	φιλανθρωπίας ἀνελούσης; Εἰ γὰρ ἐβέβλητο	τοῖς	λίθοις, εἰ γὰρ ἀνῄρητο, πάντως
[1, 26]	Ἃ δὴ καὶ αὐτὴ προμηθουμένη	τοῖς	λόγοις ἐμαυτὴν ἐξεδόμην, θεοῖς τὰ
[1, 17]	ἀποτυχίαν τῶν προσδοκηθέντων, τὴν ἐπὶ	τοῖς	μέλλουσιν ἀτιμίαν, τὴν ἐκ τῶν
[1, 2]	κάλλος καὶ θεὸς εἶναι ἀναπείθουσα,	τοῖς	μὲν παροῦσι περιαλγοῦσα φρονήματος δὲ
[1, 4]	τι τοῖς λεγομένοις, πλέον δὲ	τοῖς	νεύμασι, καὶ ἅμα συνεργὸν ἕξειν
[1, 2]	τῷ στεφάνῳ βακχεῖον σοβουμένης καὶ	τοῖς	νώτοις πλεῖστον ὅσον ἐπιτρεχούσης. Τοὺς
[1, 9]	μοι παιδὶ σαλεύειν ἐπιμεμφόμενος, καὶ	τοῖς	οἴκοις ἐπεισάγει γύναιον ἀστεῖον μὲν
[1, 2]	καὶ τῆς ἐξ αὐτῶν σκιᾶς	τοῖς	ὀφθαλμοῖς παρεμπεσούσης ἀνένευσεν ἡ κόρη
[1, 7]	εἰς καταγώγιον μόνῳ σὺν ὀλίγοις	τοῖς	περὶ αὐτὸν ἀποτετμημένον. Ἐνταῦθα ὡς
[1, 29]	(οὐ γὰρ ἐπιτρέψειν αὐτῷ συμπλακῆναι	τοῖς	πολεμίοις ἀλλὰ διαδράσεσθαι τὴν μάχην)
[1, 31]	Χαρίκλειαν οὐκ ἀνεχόμενος, ἐνέβαλλεν ἑαυτὸν	τοῖς	πολεμίοις. ~Ἤδη δὲ εἰς χεῖρας
[1, 30]	ἀμνημονήσας, καὶ ταῦτα ὥσπερ ἄρκυσι	τοῖς	πολεμίοις κεκυκλωμένος, ἔρωτι δὲ καὶ
[1, 33]	καὶ δι´ ὑποψίας εἶναι παρὰ	τοῖς	πολλοῖς αἰσθανόμενος ὡς ἀνῃρηκὼς τὸν
[1, 15]	ὠνόμαζες; Ῥᾳδίαν ὦ δέσποινα« ἔφη·	τοῖς	πολλοῖς μὲν ὁ Κνήμων ὑπεξῆλθε
[1, 13]	μητρυιά με ἄκριτον ἀπόλλυσι» προσέστη	τοῖς	πολλοῖς τὸ λεγόμενον καὶ εἰσῄει
[1, 1]	καὶ τοῦτο παρῆν συμβάλλειν καὶ	τοῖς	πόρρωθεν· τὸ γὰρ ἄχθος ἄχρι
[1, 14]	μὲν ἄθλιός σοι πατὴρ ἐπὶ	τοῖς	πραχθεῖσι μεταμελόμενος εἰς ἀγρόν τινα
[1, 9]	προστρέχω περισκοποῦσα, ὡς ἐν μὲν	τοῖς	σεμνοτέροις μητέρα ἑαυτὴν ἀναπλάττουσα ἐν
[1, 7]	νέους καὶ τὴν λείαν ἐνετίθεντο	τοῖς	σκάφεσιν, ὁ δὲ πολὺς τῶν
[1, 4]	μεθιέντα, καὶ τὸ ξίφος ἐπιφέρουσα	τοῖς	στέρνοις ἑαυτὴν ἀποσφάξειν ἠπείλει εἰ
[1, 3]	ὅλην δὲ τοῦ νεανίου πρὸς	τοῖς	τραύμασιν οὖσαν καὶ ὡς ἴδιον
[1, 2]	καὶ τὴν κόρην ἔτι πρὸς	τοῖς	τραύμασιν οὖσαν τοῦ νεανίου καταλαμβάνουσι·
[1, 9]	ἐφ´ ἑκάστῳ ῥήματι καὶ ἐπιδακρύουσα	τοῖς	φιλήμασιν· οἷς ἅπασιν ὁ πατήρ
[1, 32]	ἀνδρὸς ἅλωσιν ἡγοῦντο· καὶ τοσούτοις	τοῖς	φιλίοις ἐλάττους γεγονότες πλέον ἔχαιρον
[1, 18]	καὶ τὴν ἐπίλυσιν διαπορῶν ἐπηγρύπνει	τοῖς	φροντίσμασι. Καθ´ ὃν γὰρ καιρὸν
[1, 29]	τῶν ἡμετέρων (οὐ γὰρ ἐπὶ	ῥητοῖς	ποτε λῃστρικὸς ἔληξε πόλεμος οὐδὲ
[1, 19]	μᾶλλον ἀλλὰ συνήθεια κατηνάγκαζε θεραπαίνας	ἑκάστοις	διανέμων. Τὸ δὲ νῦν παρὸν
[1, 3]	καὶ σηρικῆς ἐσθῆτος, ὅση δύναμις	ἑκάστοις,	ἐκφοροῦντες. Ἐπεὶ δὲ ἅλις ἔχειν
[1, 29]	τοὺς ἁλόντας ἀναγκαῖον) οὕτω τοῖς	ἐχθίστοις	ψυχήν τε ἅμα καὶ σῶμα
[1, 5]	οἰκητήριον ἔχων. Ἐπ´ αὐτοῦ μὲν	αὐτοῖς	αἱ γυναῖκες ἐριθεύουσιν, ἐπ´ αὐτοῦ
[1, 7]	νεανίσκῳ, οὐ πρὸ πολλοῦ παρ´	αὐτοῖς	αἰχμαλώτῳ γεγονότι, τοῦ διαλέγεσθαι ἕνεκεν,
[1, 19]	ἁλισκομένων τοὺς μὲν ἄνδρας ἡμῖν	αὐτοῖς	ἐγκαταλέγων, ὅσοι τῇ ῥώμῃ τοῦ
[1, 30]	τὸ φίλον εἴωθεν, ἤτοι συνέσεσθαι	αὐτοῖς	καὶ μετὰ θάνατον ἀπατώμενον ἢ
[1, 24]	προτέραν ἀπεκλήρου σκηνήν· συνεσκήνου δὲ	αὐτοῖς	καὶ ὁ Κνήμων αὖθις ἐκ
[1, 2]	νικητὰς ἀποδείξαντες ὥρμησαν. ~Ἤδη δὲ	αὐτοῖς	κεκινηκόσιν ἄποθεν μικρὸν τῆς τε
[1, 30]	τὴν λίμνην αὐτοῖς σκάφεσι καὶ	αὐτοῖς	οἰκήμασι βαπτιζόντων· ὑφ´ ὧν ἁπάντων
[1, 2]	μεῖζον γάρ τι καὶ θειότερον	αὐτοῖς	ὀρθωθεῖσα ἔδοξε, τῶν μὲν βελῶν
[1, 30]	τοὺς δὲ εἰς τὴν λίμνην	αὐτοῖς	σκάφεσι καὶ αὐτοῖς οἰκήμασι βαπτιζόντων·
[1, 10]	εἶχον στολῆς αὐτῇ χλαμύδι καὶ	αὐτοῖς	στεφάνοις ἔρχομαι οἴκαδε ὡς ἐμαυτόν.
[1, 19]	Κνήμωνα ἱκέτευον εἴ τι δύναται	αὐτοῖς	συμπράττειν· ὁ δὲ ἐπηγγέλλετο καὶ
[1, 3]	τοὺς μὲν αὐτοῦ καταλείπουσιν, ἰσχυρὰν	αὐτοῖς	φυλακὴν τὴν ἀσθένειαν αὐτῶν ἐπιστήσαντες,
[1, 2]	φιλοίη δαίμων οὕτω περιπαθῶς; τολμᾶν	ἑαυτοῖς	παρεκελεύοντο καὶ πορευθέντες ἐγγύθεν λαμβάνειν
[1, 32]	ἑνὸς ἀνδρὸς ἅλωσιν ἡγοῦντο· καὶ	τοσούτοις	τοῖς φιλίοις ἐλάττους γεγονότες πλέον
[1, 2]	κατεφαίνετο, ἤνθει δὲ καὶ ἐν	τούτοις	ἀνδρείῳ τῷ κάλλει καὶ ἡ
[1, 12]	μὲν ταῦτα καὶ ἕτερα πρὸς	τούτοις	ἐλεεινῶς ἱκέτευεν· ἐγὼ δέ, ὥσπερ
[1, 5]	τὰ ἕλη γίνεται. Ἐν δὴ	τούτοις	ὅσον Αἰγυπτίων λῃστρικὸν πολιτεύεται, ὁ
[1, 32]	κέρδος ὁρίζεται· ὡς δὴ καὶ	τούτοις	συνέβαινεν. ~Ἐτύγχανον μὲν γὰρ ὄντες
[1, 19]	φράζειν τὸν Κνήμωνα καὶ τοῖς	αἰχμαλώτοις	προστάξας (συνίη γὰρ ἤδη τῶν
[1, 2]	στεφάνῳ βακχεῖον σοβουμένης καὶ τοῖς	νώτοις	πλεῖστον ὅσον ἐπιτρεχούσης. Τοὺς μὲν
[1, 25]	Ἕλληνος, τὸν λῃστὴν τοῦ ἐρωμένου	πιστεύοις	ἐπίπροσθεν ἄγειν; Τί οὖν ἐβούλετό
[1, 15]	αὐτὸν κατακλῖναι παρασκευάσαι. Εἰ δὲ	τύχοις	ὧν βούλει, μάλιστα μὲν εἰκὸς
[1, 33]	ἐζώγρουν κατὰ τοιάνδε τινὰ αἰτίαν.	Πετόσιρις	ἀδελφὸς ἦν αὐτῷ κατὰ τὴν
[1, 3]	εἰς δέκα τὸν ἀριθμὸν ὄντες,	τρὶς	δὲ τοσούτους τοὺς ἐπελθόντας θεασάμενοι.
[1, 19]	νέμησις ἰσομοιρίαν ἠγάπησα, εἴτε αἰχμαλώτων	διάπρασις	εἰς τὸ κοινὸν κατέθηκα· προσήκειν
[1, 4]	τοῖς ἑαλωκόσιν ᾑρεῖτο. Οὕτως εὐγενείας	ἔμφασις	καὶ κάλλους ὄψις καὶ λῃστρικὸν
[1, 19]	πλέον ἀπονέμων· ἀλλ´ εἴτε χρημάτων	νέμησις	ἰσομοιρίαν ἠγάπησα, εἴτε αἰχμαλώτων διάπρασις
[1, 8]	σοι πρὸς τιμωρίαν τὰ παρελθόντα,	στέρησις	τῶν οἰκείων καὶ καταποντιστῶν ἅλωσις
[1, 8]	τάχα τις ἔσται τῶν κακῶν	ἀνάπνευσις.	Ἀλλὰ τίνα σε χρὴ καλεῖν;
[1, 8]	στέρησις τῶν οἰκείων καὶ καταποντιστῶν	ἅλωσις	καὶ θαλασσῶν μυρίος κίνδυνος καὶ
[1, 8]	τέλος, εἰ δέ με γνώσεταί	τις	αἰσχρῶς, ἣν μηδέπω μηδὲ Θεαγένης,
[1, 30]	ὀνειδίσας καὶ δεινὸν ἡγησάμενος εἴ	τις	ἄλλος ἐγκρατὴς ἔσται Χαρικλείας, μικρὸν
[1, 15]	παρόντων λύσιν. Ἡ δὲ καὶ	τίς	ἂν εὑρεθείη, φιλτάτη« ἔφη, τοῦ
[1, 19]	φρουρουμένους ἐντειλάμενος. Ἐπεὶ δὲ ἤγοντο	τίς	ἄρα τύχη διαδέξεται ἡμᾶς; ἐβόων
[1, 4]	παραθέων καὶ προσανέχων, εἴ πού	τις	αὐτῶν περιτρέποιτο. Καὶ ἦν δόξης
[1, 5]	ὑποτείνουσαν ἠπείγοντο. Ἦν δὲ τοιάδε	τις·	βουκολία μὲν σύμπας κέκληται πρὸς
[1, 6]	τοῦ ποδὸς ἐπιστήσας. ~Καί πού	τις	βουκόλος ἀνὴρ ἐτέχθη τε ἐν
[1, 9]	τἄλλα ὑπερθεραπεύουσα· δεινὴ δέ, εἴπερ	τις	γυναικῶν, ἐφ´ ἑαυτὴν ἐκμῆναι καὶ
[1, 33]	μνήμης τὸ κέρδος ἀποβαλόντες, ἐπειδή	τις	ἐγνώρισε, πολλῶν θανάτων ἐζώγρησαν· καὶ
[1, 11]	Κνήμων« ἔφη ὡς λίαν ἁπλοϊκός	τις	εἶναί μοι δοκεῖς· εἰ γὰρ
[1, 22]	ἐν δυστυχήμασιν εὐπραγοῦντες ὅτι θεῶν	τις	εἰς χεῖρας τὰς ὑμετέρας ἤγαγε
[1, 8]	γένος καὶ τὴν φωνήν· τάχα	τις	ἔσται τῶν κακῶν ἀνάπνευσις. Ἀλλὰ
[1, 14]	τῆς ἀποβάθρας ἀκριβῶς κειμένης ἐξήλατό	τις	καί με προσδραμὼν περιέβαλλεν· ἦν
[1, 21]	δεινὸν καὶ οὐ θεμιτὸν ἡγεῖται.	~Τίς	οὖν γένοιτ´ ἄν, ὦ παρόντες,
[1, 32]	δὲ εἰς χεῖρας ἰόντων ἀνεβόησέ	τις	οὗτος ἐκεῖνος ὁ Θύαμις· φυλάττου
[1, 8]	δεῦρο αἰχμάλωτον οἵδε ἤγαγον, εἴ	τίς	ποτε τῶν ὑπηκόων τῷδε τῷ
[1, 30]	βαπτιζόντων· ὑφ´ ὧν ἁπάντων δοῦπός	τις	πρὸς τὸν ἀέρα συμμιγὴς ἤρετο
[1, 5]	ἐπὶ γῆς ὀλίγης, εἴ ποί	τις	ὑπερέχει τοῦ ὕδατος, καλύβην πηξάμενος,
[1, 18]	ἂν ἔληξαν θρηνοῦντες, εἰ μή	τις	ὕπνος, ἐπιπτὰς ὑφ´ ἡδονῆς τῶν
[1, 8]	λῃστῶν ἐπὶ γῆς ἤδη δευτέρα	σύλληψις	καὶ πικρότερα τῶν ἐν πείρᾳ
[1, 4]	Οὕτως εὐγενείας ἔμφασις καὶ κάλλους	ὄψις	καὶ λῃστρικὸν ἦθος οἶδεν ὑποτάττειν
[1, 2]	μὲν πόνοι κατέσπων, ἡ δὲ	ὄψις	τῆς κόρης ἐφ´ ἑαυτὴν ἀνεῖλκε
[1, 10]	ἔλεγε. Τίνα με οἴεσθε γεγενῆσθαι	ὃς	καὶ νῦν ἐρυθριῶ διηγούμενος; Ἀλλ´
[1, 22]	ἐλθοῦσαν, ἢ ἔνθα βωμὸς ἢ	ναὸς	Ἀπόλλωνι νενόμισται, τὴν ἱερωσύνην καὶ
[1, 14]	ἀλύων ἐπὶ λιμένα κατῆλθον· καὶ	λέμβος	ἄρτι κατεφέρετο. Μικρὸν οὖν ἐπιστὰς
[1, 29]	συρρέοντες ἀνεστομοῦντο, καθ´ ὃ καὶ	φέγγος	ἀμυδρὸν ἔκ τινος διατρήσεως πρὸς
[1, 18]	καιρὸν ἀλεκτρυόνες ᾄδουσιν, εἴτε (ὡς	λόγος)	αἰσθήσει φυσικῇ τῆς ἡλίου καθ´
[1, 26]	ἐπιθυμίας μάχη μὲν ἀντίτυπος ἐπιτείνει,	λόγος	δὲ εἴκων καὶ πρὸς τὸ
[1, 21]	Κνήμωνος, μᾶλλον» ἔφη ὁ μὲν	λόγος	ἥρμοζεν ἀδελφῷ τῷ ἐμῷ Θεαγένει
[1, 29]	γυναικῶν ἐστι καὶ παίδων ὁ	λόγος,	ὃ δὴ πολλοῖς εἰς τὸ
[1, 30]	καλύβας ἐνεπίμπρασαν· ὑφ´ ὧν τῆς	φλογὸς	ἐπὶ τὸ πλησίον ἕλος διαρριπιζομένης
[1, 22]	ἄμοιρον. Ἓν μόνον αἰτῶ καὶ	δὸς	ὦ Θύαμι· συγχώρησον εἰς ἄστυ
[1, 22]	ἐνδόντος καὶ τῷ βιαίῳ τῆς	ὁλκάδος	ἐκστάντος καὶ τῇ τύχῃ κυβερνᾶν
[1, 13]	νόμῳ βέλτιον ἡγούμενος ἢ φόνῳ	παιδὸς	τὴν δίκην λαμβάνειν. Καὶ ἅμα
[1, 30]	κατάκροτος ἐπεφέρετο. Καὶ πολέμου πᾶν	εἶδος	καὶ ἐνηργεῖτο καὶ ἐξηκούετο, τῶν
[1, 1]	καὶ τοξείας γεγενημένοι. Καὶ μυρίον	εἶδος	ὁ δαίμων ἐπὶ μικροῦ τοῦ
[1, 22]	τοιούτους καλοῦντος ἱερατεύειν, ἐγὼ μὲν	Ἀρτέμιδος	Ἀπόλλωνος δὲ οὑμὸς ἀδελφὸς οὗτος
[1, 18]	πόλιν καὶ τὸν νεὼν τῆς	Ἴσιδος	ἐπερχόμενος λαμπαδίῳ πυρὶ τὸν ὅλον
[1, 5]	χειραγωγὸν αὐτῷ τὸν δεσμὸν τοῦ	ποδὸς	ἐπιστήσας. ~Καί πού τις βουκόλος
[1, 4]	ἕπεσθαι προστάξας, αὐτὸς δὲ ἐκ	ποδὸς	παραθέων καὶ προσανέχων, εἴ πού
[1, 33]	τῆς μάχης τῆς μνήμης τὸ	κέρδος	ἀποβαλόντες, ἐπειδή τις ἐγνώρισε, πολλῶν
[1, 1]	ποτέ ἐστιν ἀποροῦντες εἰς τὸ	κέρδος	ἔβλεπον καὶ τὴν λείαν· ἑαυτοὺς
[1, 32]	καὶ συγγενείας πρὸς ἓν τὸ	κέρδος	ὁρίζεται· ὡς δὴ καὶ τούτοις
[1, 26]	Καλὸν γάρ ποτε καὶ τὸ	ψεῦδος,	ὅταν ὠφελοῦν τοὺς λέγοντας μηδὲν
[1, 27]	καιρὸς» ἔφη τὸ παρὸν ἀκούειν·	δέος	γὰρ προληφθῆναι τοὺς λόγους ὑπὸ
[1, 2]	πέτρας, ἀμήχανόν τι κάλλος καὶ	θεὸς	εἶναι ἀναπείθουσα, τοῖς μὲν παροῦσι
[1, 2]	καὶ μικρὸν ἀναφέρειν ὥσπερ ἐκ	βαθέος	ὕπνου τοῦ παρ´ ὀλίγον θανάτου
[1, 22]	θάλατταν καταιγίζοντες τὴν ναῦν τοῦ	εὐθέος	παραφέρουσι, τοῦ κυβερνήτου πρὸς τὸ
[1, 10]	ἐπιθυμίας προσέτρεχε καὶ περιβαλοῦσα ὁ	νέος	Ἱππόλυτος, ὁ Θησεὺς ὁ ἐμός
[1, 17]	δεῦρο, ὡς ὁρᾷς, κατά τι	χρέος	ἐμὸν ἴδιον ἐκπλεύσας· πλὴν ἀλλὰ
[1, 12]	σε, ἀλλ´ οὐ μέχρι θανάτου	τιμωρητέος.	Μὴ γίνου τῆς ὀργῆς ὅλος
[1, 15]	μὲν ὁ Κνήμων ὑπεξῆλθε τοῦ	ἄστεος	καὶ τῆς Ἀττικῆς ἐξώρμησε τῇ
[1, 16]	καὶ ταῦτα ἀλλοτρίᾳ ἐκτὸς τοῦ	ἄστεος	κατακεκλιμένην. Εἰ γὰρ ταῦτα οὕτως
[1, 15]	ἔλαθεν αὐτοῦ που πρὸ τοῦ	ἄστεος	κρυπτόμενος. Ἀρσινόην ἀκούεις που πάντως
[1, 31]	ἀπὸ μόνου ξύλου καὶ πρέμνου	παχέος	ἑνὸς ἀγροικότερον κοιλαινόμενα. Συναπαίρει δὲ
[1, 5]	γινομένη, τὸ μὲν κατὰ μέσον	βάθος	ἄπειρος ἐπὶ δὲ τὰς ἄκρας
[1, 3]	καὶ ὡς ἴδιον τὸ ἐκείνου	πάθος	ἀλγοῦσαν, τὴν μὲν τοῦ κάλλους
[1, 14]	ἐπῄνουν, εἰ μητρὸς ἡ μητρυιὰ	πάθος	ἐπιδείκνυται, παραμυθεῖσθαι δὲ καὶ ἐπιρρωννύναι
[1, 28]	τῷ στομίῳ τὸ πῶμα ὡς	ἔθος	ἐπαγαγὼν ἧκε τὴν ταχίστην ὡς
[1, 3]	τὴν μορφὴν καὶ τοσοῦτος τὸ	μέγεθος	ἔκειτο κατὰ μικρὸν ἤδη πως
[1, 30]	ὅπερ ἂν ὁρμήσῃ τὸ βάρβαρον	ἦθος·	κἂν ἀπογνῷ τὴν ἑαυτοῦ σωτηρίαν,
[1, 4]	καὶ κάλλους ὄψις καὶ λῃστρικὸν	ἦθος	οἶδεν ὑποτάττειν καὶ κρατεῖν καὶ
[1, 27]	ἔνδυνε καὶ τοὺς ἄλλους κέλευε·	πλῆθος	γὰρ πολεμίων ὅσον οὐδέπω περὶ
[1, 3]	δευτέροις πράξειν ἔμελλον. Κατὰ τοῦτο	πλῆθος	ἕτερον ἐφίσταται λῃστρικόν, ἱππέων δύο
[1, 7]	ὑπεδέχοντο. Τῶν δὲ λαφύρων τὸ	πλῆθος	ὁρῶντες καὶ τὸ κάλλος τῆς
[1, 22]	καταμεινάντων, ἄλλων δὲ πολιτῶν εἰς	πλῆθος	τῶν μὲν κατὰ τὴν αὐτὴν
[1, 30]	καὶ οὕτως ἀντισχεῖν πρὸς τὸ	πλῆθος	τῶν πολεμίων, αὐτός, δῆθεν ὡς
[1, 2]	πᾶσαν ἑαυτὴν τρέψασα. Οὕτως ἄρα	πόθος	ἀκριβὴς καὶ ἔρως ἀκραιφνὴς τῶν
[1, 16]	ὁ Ἀρίστιππος· σοὶ μὲν ἐλευθερίας	μισθὸς	ἀποκείσεται· ἐγὼ δὲ τάχ´ ἂν
[1, 1]	καὶ τοῖς πόρρωθεν· τὸ γὰρ	ἄχθος	ἄχρι καὶ ἐπὶ τρίτου ζωστῆρος
[1, 11]	πάτερ, εἰ καὶ μὴ πρότερον,	δίκαιος	ἂν εἴην τὴν αἰτίαν τῶν
[1, 30]	πολλὰ διαπειλήσας ἐπὶ τὴν πορθμίδα	δρομαῖος	ἔσπευδεν· ὁ γὰρ πόλεμος ἤδη
[1, 27]	τοῦ πλησίον ὑπερκύπτοντας προϊδὼν ἥκω	δρομαῖος	τὴν ἔφοδον προμηνύσων οὐδὲν τάχους
[1, 9]	μοι πατὴρ Ἀρίστιππος, τὸ γένος	Ἀθηναῖος,	βουλῆς δὲ τῆς ἄνω, τὴν
[1, 11]	νεύμασι συνθήμασιν· ἐγὼ δὲ ὁ	μάταιος	ἀθρόον καλὸς γεγενῆσθαι ἐπεπείσμην, καὶ
[1, 3]	μὲν ὑμῖν ὡς ἔοικεν ὁ	βίος,	εἰς καιρὸν δὲ ἥκετε· λύσατε
[1, 6]	συρρεῖ ἐπ´ αὐτὴν ὁ τοιοῦτος	βίος	τῷ μὲν ὕδατι πάντες ὅσα
[1, 14]	σοι φυγῆς ἐπιβληθείσης ὁ μὲν	ἄθλιός	σοι πατὴρ ἐπὶ τοῖς πραχθεῖσι
[1, 12]	καὶ εἰσδραμὼν ποῦ ποτε ὁ	ἀλιτήριος«	ἐβόων ὁ λαμπρὸς τῆς πάντα
[1, 8]	καὶ καταποντιστῶν ἅλωσις καὶ θαλασσῶν	μυρίος	κίνδυνος καὶ λῃστῶν ἐπὶ γῆς
[1, 23]	τὴν παροῦσαν ὥραν ἀπέραντον χρόνου	μῆκος	εἰς ὑπέρθεσιν ἡγούμενος, ὑπὸ δὲ
[1, 18]	δὲ ἔχων οὐχ ἕξεις, ἀλλ´	ἄδικος	ἔσῃ καὶ φονεύσεις τὴν ξένην·
[1, 17]	πάντα ἅμα τὰ περιεστῶτα, ὡς	εἰκός,	ἐννοήσασα, τὴν ἀποτυχίαν τῶν προσδοκηθέντων,
[1, 15]	τύχοις ὧν βούλει, μάλιστα μὲν	εἰκὸς	σχολάσαι τὸν ἔρωτα, πολλαῖς γὰρ
[1, 11]	ὦ Κνήμων« ἔφη ὡς λίαν	ἁπλοϊκός	τις εἶναί μοι δοκεῖς· εἰ
[1, 29]	(οὐ γὰρ ἐπὶ ῥητοῖς ποτε	λῃστρικὸς	ἔληξε πόλεμος οὐδὲ ἐν σπονδαῖς
[1, 3]	δέ τινες τῶν ζώντων ἐστέ,	λῃστρικὸς	μὲν ὑμῖν ὡς ἔοικεν ὁ
[1, 1]	τὸ ὕδωρ ἀνέθλιβεν. Ὁ δὲ	αἰγιαλός,	μεστὰ πάντα σωμάτων νεοσφαγῶν, τῶν
[1, 11]	ἐγὼ δὲ ὁ μάταιος ἀθρόον	καλὸς	γεγενῆσθαι ἐπεπείσμην, καὶ τέλος ἐπὶ
[1, 32]	ἀναδύντα χαλεπῶς τε πρὸς τὸ	ἕλος	ἀπονηξάμενον καὶ ταῦτα οὐδενὸς τὴν
[1, 5]	ἐπὶ δὲ τὰς ἄκρας εἰς	ἕλος	ἀποτελευτῶσα. Ὃ γὰρ ταῖς θαλάτταις
[1, 30]	τῆς φλογὸς ἐπὶ τὸ πλησίον	ἕλος	διαρριπιζομένης καὶ τὸν πολὺν κατ´
[1, 6]	τὸν δὲ πολὺν κατὰ τὸ	ἕλος	κάλαμον ἀντὶ χαρακώματος προβεβλημένοι. Σκολιὰς
[1, 8]	ὕπνον ἐτέτραπτο. ~Σιγῆς δὲ τὸ	ἕλος	κατασχούσης καὶ νυκτὸς εἰς πρώτην
[1, 10]	τοῦτο ἐκεῖνο λαμπρῶς ἐρωμένην ὑποφαίνουσα.	~Τέλος	δὲ γίνεταί τι τοιοῦτον. Παναθηναίων
[1, 13]	κατὰ νόμους συνοικοῦσάν μοι ᾐκίσατο,	τέλος	δὲ καὶ ξιφήρης νύκτωρ ἐπῆλθε
[1, 15]	γὰρ ἔρωτος τῶν ἔργων τὸ	τέλος·	εἰ δὲ ἐναπομείνειεν (ὃ μὴ
[1, 8]	εἰς θάνατον ἀνύβριστον, ἡδὺ τὸ	τέλος,	εἰ δέ με γνώσεταί τις
[1, 22]	ἑπτὰ νύκτας δὲ ἴσας, καὶ	τέλος	εἰς τὴν ἀκτὴν ἐξωκείλαμεν ἔνθα
[1, 11]	ἀθρόον καλὸς γεγενῆσθαι ἐπεπείσμην, καὶ	τέλος	ἐπὶ τὸν θάλαμον ἐλθοῦσαν νυκτὸς
[1, 11]	συνοικοῦντα ἔχουσα καὶ θάνατον τὸ	τέλος	τοῦ παρανομήματος γινώσκουσα μοιχᾶται; Παῦε«
[1, 26]	τοὺς ἐπ´ ἐμοὶ τούτους φόβους·	εὔδηλος	γὰρ εἶ κἀκ τούτων μὴ
[1, 7]	τῶν κατὰ χώραν μεινάντων λῃστῶν	ὅμιλος,	ἄλλος ἄλλοθεν τοῦ ἕλους ἐκδὺς
[1, 19]	ἤθροιστο δὲ καὶ ὁ λοιπὸς	ὅμιλος,	ἐπί τινος ὑψηλοῦ προκαθίσας ἑαυτὸν
[1, 24]	φρουρὸς ἔτι τὸ ἐντεῦθεν ἀλλὰ	συνόμιλος	ἀποδεδειγμένος. Καὶ δίαιτάν τέ τινα
[1, 28]	ἀσφαλεῖ τεθησαύρισται, καὶ καθείς, ὦ	φίλος,	καὶ τῷ στομίῳ τὸ πῶμα
[1, 7]	κατὰ χώραν μεινάντων λῃστῶν ὅμιλος,	ἄλλος	ἄλλοθεν τοῦ ἕλους ἐκδὺς ἀνεφαίνετο
[1, 2]	ὑπὸ πρηστῆρος τῆς ὄψεως βληθέντες	ἄλλος	ἄλλον ὑπεδύετο θάμνον· μεῖζον γάρ
[1, 1]	ὁ δὲ δαλῷ κατάφλεκτος, καὶ	ἄλλος	ἄλλως, οἱ δὲ πλεῖστοι βελῶν
[1, 30]	καὶ δεινὸν ἡγησάμενος εἴ τις	ἄλλος	ἐγκρατὴς ἔσται Χαρικλείας, μικρὸν ἐπισχεῖν
[1, 31]	Κνήμωνι καθ´ ἕτερον σκάφος, καὶ	ἄλλος	κατ´ ἄλλο πορθμεῖον καὶ οὕτως
[1, 24]	ἐπειδὴ τάχιστα πάντες ἐκποδὼν ἦσαν	ἄλλος	κατ´ ἄλλο τῆς λίμνης καταδύντες,
[1, 2]	καθῆστο ἐπὶ πέτρας, ἀμήχανόν τι	κάλλος	καὶ θεὸς εἶναι ἀναπείθουσα, τοῖς
[1, 7]	τὸ πλῆθος ὁρῶντες καὶ τὸ	κάλλος	τῆς κόρης θεσπέσιόν τι χρῆμα
[1, 12]	τιμωρητέος. Μὴ γίνου τῆς ὀργῆς	ὅλος	μηδὲ φόνῳ πατρῴῳ χεῖρας μιάνῃς
[1, 6]	ποδὸς ἐπιστήσας. ~Καί πού τις	βουκόλος	ἀνὴρ ἐτέχθη τε ἐν τῇ
[1, 21]	οὖν γένοιτ´ ἄν, ὦ παρόντες,	γάμος	ἁρμοδιώτερος τοῦ προφητικοῦ τὴν ἱερωμένην
[1, 22]	τῆς προφητείας· οὕτως ἂν ὁ	γάμος	εὐθυμότερον ἄγοιτο νίκῃ συναπτόμενος καὶ
[1, 21]	τὸ πυνθάνεσθαι περιττόν· εἰ δὲ	γάμος	τὸ γινόμενον, τὸ παρ´ ἀμφοτέρων
[1, 10]	νέος Ἱππόλυτος, ὁ Θησεὺς ὁ	ἐμός	ἔλεγε. Τίνα με οἴεσθε γεγενῆσθαι
[1, 1]	τὴν μάχην γεγενημέναι· ὁ γὰρ	πόλεμος	ἐσχεδίαστο· ἕτεραι δὲ ἄλλους ἔκρυπτον,
[1, 30]	πορθμίδα δρομαῖος ἔσπευδεν· ὁ γὰρ	πόλεμος	ἤδη συνερρώγει καὶ παρῆν ὁρᾶν
[1, 28]	ταχίστην ὡς ἡμᾶς· ὁ δὲ	πόλεμος	ἡμῖν μελήσει. Τὸν δὲ ὑπασπιστὴν
[1, 29]	ἐπὶ ῥητοῖς ποτε λῃστρικὸς ἔληξε	πόλεμος	οὐδὲ ἐν σπονδαῖς ἔσχε τὴν
[1, 22]	διήνυστο, κλυδώνιον ἀθρόον ἐμπεσὸν καὶ	ἄνεμος	ἐξώστης καὶ λαίλαπες συμμιγεῖς καὶ
[1, 13]	οὐδὲ τότε, προκατείληπτο γὰρ ὁ	δῆμος	ἀκαταπαύστῳ θορύβῳ. ~Τῶν δὲ ψήφων
[1, 15]	ἐκεῖνα μὲν τῇ τύχῃ λογιστέον·	ἕτοιμος	δέ, εἰ κελεύεις, ἐπινοεῖν τινὰ
[1, 26]	γὰρ φιλίας χρόνος οὔτε ἀγχιστείας	θεσμὸς	ἐνέχυρον ἡμῖν ἀκριβὲς τῆς πίστεως
[1, 22]	ἐγὼ μὲν Ἀρτέμιδος Ἀπόλλωνος δὲ	οὑμὸς	ἀδελφὸς οὗτος ἐλαγχάνομεν. Ἐπετείου δὲ
[1, 22]	με πρότερον ἐλθοῦσαν, ἢ ἔνθα	βωμὸς	ἢ ναὸς Ἀπόλλωνι νενόμισται, τὴν
[1, 27]	παρὰ τὸν Θύαμιν ἦγε. Καὶ	κράνος	τι διασμῶντα καὶ παλτὸν θήγοντα
[1, 31]	μόνου ξύλου καὶ πρέμνου παχέος	ἑνὸς	ἀγροικότερον κοιλαινόμενα. Συναπαίρει δὲ καὶ
[1, 32]	ᾑρήκεσαν καὶ νίκην ὁλόκληρον τὴν	ἑνὸς	ἀνδρὸς ἅλωσιν ἡγοῦντο· καὶ τοσούτοις
[1, 9]	Ἦν μοι πατὴρ Ἀρίστιππος, τὸ	γένος	Ἀθηναῖος, βουλῆς δὲ τῆς ἄνω,
[1, 8]	ξένοι. Ἕλλην ὡς ἀληθῶς τὸ	γένος	καὶ τὴν φωνήν· τάχα τις
[1, 22]	δὴ τὰ περὶ ἡμῶν τοιάδε·	γένος	μέν ἐσμεν Ἴωνες, Ἐφεσίων δὲ
[1, 19]	πάνδημον Ἀφροδίτην τὸ προφητικὸν ἀτιμάζει	γένος,	οὐ τῆς καθ´ ἡδονὴν χρείας
[1, 19]	ἀλλ´ ἔχειν τι καὶ ἥμερον	γένος	τε ὄντα τῶν ἐπὶ δόξης
[1, 32]	τὸ ἕλος ἀπονηξάμενον καὶ ταῦτα	οὐδενὸς	τὴν ἐπιδίωξιν φροντίσαντος. Ἤδη γὰρ
[1, 13]	ἦγε, καὶ τῆς κεφαλῆς κόνιν	καταχεάμενος	οὐκ ἐπὶ τοιαύταις μὲν ἐλπίσιν
[1, 30]	σπήλαιον ἐλθὼν ὡς εἶχε δρόμου	καθαλάμενος	ἐμβοῶν τε μέγα καὶ πολλὰ
[1, 10]	λὰξ δὲ κατὰ τῆς γαστρὸς	ἐναλάμενος	οὕτως ἔχειν ὡς ὁρᾷς διέθηκε.
[1, 29]	ἑσπέραν ἅμα τῷ Θεαγένει φοιτήσειν	κατεπαγγειλάμενος	(οὐ γὰρ ἐπιτρέψειν αὐτῷ συμπλακῆναι
[1, 19]	μετεπέμπετο ἄγειν καὶ τοὺς φρουρουμένους	ἐντειλάμενος.	Ἐπεὶ δὲ ἤγοντο τίς ἄρα
[1, 16]	τάχ´ ἂν ἐπιβιῴην τὴν πολεμίαν	ἀμυνάμενος·	ὡς πάλαι γε σμύχομαι ἐν
[1, 13]	καὶ τὰ πρῶτα τῶν γραμμάτων	διδαξάμενος,	εἰς τοὺς φράτορας καὶ γεννήτας
[1, 2]	ἐκείνην ἑώρων. Ὡς δὲ πνεῦμα	συλλεξάμενος	καὶ βύθιόν τι ἀσθμήνας λεπτὸν
[1, 5]	τις ὑπερέχει τοῦ ὕδατος, καλύβην	πηξάμενος,	ὁ δὲ ἐπὶ σκάφους βιοτεύει,
[1, 11]	πύξ τε ἔπαιε καὶ παῖδας	προσκαλεσάμενος	μάστιξιν ᾐκίζετο, μηδὲ τὸ κοινὸν
[1, 30]	ὡς δολερὰν ὀνειδίσας καὶ δεινὸν	ἡγησάμενος	εἴ τις ἄλλος ἐγκρατὴς ἔσται
[1, 31]	ἱερεῖον μεταχειριζόμενον. Καὶ τὸν μὲν	λοιδορησάμενος	εἰπών τε ὡς ἔφθη τὸ
[1, 8]	ἡμερῶν ᾗ λέγω ταύτῃ βοτάνῃ	χρησάμενος.	Εἰ δέ μοι μέλει τῶν
[1, 23]	τῶν ἐξαιρέτων αὐτὸς ἑκοντὶ παραχωρούντων	κομισάμενος.	~Ἐπιστέλλει δὲ εἰς δεκάτην ηὐτρεπισμένους
[1, 3]	καὶ πρὸς τὸ σύνηθες βλέμμα	ἀποκαθιστάμενος.	~Ὀψὲ δὴ οὖν ποτε πλησιάσας
[1, 18]	ἐνηρεμήσας, ὑπό τινων ὀνειράτων πεπλανημένων	τεταραγμένος	ἀθρόον τὸν ὕπνον ἀποσεσύλητο καὶ
[1, 24]	ἔτι τὸ ἐντεῦθεν ἀλλὰ συνόμιλος	ἀποδεδειγμένος.	Καὶ δίαιτάν τέ τινα ἁβροτέραν
[1, 27]	ἔλεγε καὶ θεράπευε τὰς πληγὰς	ἐπιθέμενος·	χρὴ δὲ πρὸς ἕτερα τραύματα
[1, 1]	πελέκει τετρωμένος, ὁ δὲ κάχληκι	βεβλημένος	αὐτόθεν ἀπὸ τῆς ῥαχίας πεπορισμένῳ,
[1, 23]	τῶν λόγων ὥσπερ τινὸς σειρῆνος	κεκηλημένος	καὶ πρὸς τὸ πείθεσθαι κατηναγκασμένος,
[1, 18]	δεῦρο ἀφικόμην ἢ τίσι ποτὲ	κεχρημένος	τύχαις, μακροτέρου δεῖται λόγου καὶ
[1, 29]	μίαν εὐρυχωρίαν τὴν ἐπὶ τοῦ	πυθμένος	συρρέοντες ἀνεστομοῦντο, καθ´ ὃ καὶ
[1, 22]	τε ἐκ παίδων, ὡς φῄς,	ἀνακείμενος	καὶ τὸ περὶ τοὺς θεοὺς
[1, 8]	ἔφη ὁ τὴν φρουρὰν αὐτῶν	ἐπιτετραμμένος·	τοιαύτην σοι ποριοῦμαι βοτάνην ἣ
[1, 33]	λῃστρικοῦ πυνθανόμενος, δεδιὼς μὴ καιροῦ	λαβόμενος	ἐπέλθοι ποτὲ ἢ καὶ χρόνος
[1, 25]	ἄποθεν ἐπορεύετο. ~Κἀν τούτῳ σχολῆς	ἐπιλαβόμενος	ὁ Θεαγένης ἐδάκρυέ τε καὶ
[1, 17]	ἣν μάλιστα ἐβουλόμην ἔχω. Καὶ	συλλαβόμενος	ἦγεν ὡς ἐπὶ τὴν πόλιν.
[1, 25]	μὲν τὴν Χαρίκλειαν οὐδ´ ὁτιοῦν	διαλεγόμενος	θεοὺς δὲ συνεχῶς ἐπικαλούμενος μάρτυρας.
[1, 15]	τῆς Ἀττικῆς ἐξώρμησε τῇ κρίσει	πειθόμενος,	ἐμὲ δὲ ἅπαντα διὰ σὲ
[1, 10]	θεοί) κύειν με πρός τινων	αἰσθόμενος,	ὃ δὴ σὲ τέως ἔκρυπτον,
[1, 14]	σοι πατὴρ ἐπὶ τοῖς πραχθεῖσι	μεταμελόμενος	εἰς ἀγρόν τινα καὶ ἐσχατιὰν
[1, 16]	μοιχὸν νομίσας, ὀργῆς ἀκατασχέτου πληρωθείς,	ἀνελόμενος	τὸ ἐγχειρίδιον, ἐμοῦ πολλὰ κατέχειν
[1, 33]	παρὰ τὸ πάτριον τὸν Θύαμιν	παρελόμενος	νεώτερος αὐτὸς ὤν, τὸν προγενέστερον
[1, 27]	πολὺν ἐκ τῶν ὄψεων θόρυβον	ἐπαγγελλόμενος	καὶ ὦ Θεάγενες, τὴν μὲν
[1, 33]	ὤν, τὸν προγενέστερον ἐξάρχειν λῃστρικοῦ	πυνθανόμενος,	δεδιὼς μὴ καιροῦ λαβόμενος ἐπέλθοι
[1, 14]	εἶναί μοι τῆς μητρὸς ἐνταῦθα	πυνθανόμενος·	κατάρας δὲ καὶ τοὺς ἐπιζητουμένους
[1, 33]	ὑποψίας εἶναι παρὰ τοῖς πολλοῖς	αἰσθανόμενος	ὡς ἀνῃρηκὼς τὸν Θύαμιν οὐ
[1, 31]	εἰπών, ἐπί τε τὰ σκάφη	παραγενόμενος	τούς τε ἄλλους καταλαμβάνει δρασμὸν
[1, 31]	μέν τι τὴν φυγὴν ἴσως	αἰσχυνόμενος,	τάχα δέ που καὶ εἶναι
[1, 30]	ἐπιζητήσων καὶ τοῖς ἑστίοις θεοῖς	κατευξόμενος,	ἕπεσθαί τε μηδενὶ συγχωρήσας, ἐπὶ
[1, 12]	ἅμα λέγων ἐπῄειν ὡς ἄμφω	διαχειρισόμενος.	Ἐκ δὲ τῆς εὐνῆς ὁ
[1, 22]	ὁ γάμος εὐθυμότερον ἄγοιτο νίκῃ	συναπτόμενος	καὶ ἐπὶ κατορθουμένοις τελούμενος· εἰ
[1, 15]	αὐτοῦ που πρὸ τοῦ ἄστεος	κρυπτόμενος.	Ἀρσινόην ἀκούεις που πάντως τὴν
[1, 15]	πρὸς τὸ ἡμερώτερον καὶ πειθοῖ	μεταπλαττόμενος.	Ἀλλ´ ἡ θηριώδης ἐγὼ καὶ
[1, 17]	εἴ πῃ σοὶ κάθοδον λάβοι	πρυτανευόμενος.	Καὶ εἰ μέν τι πέπρακται
[1, 9]	ἐπὶ μόνῳ μοι παιδὶ σαλεύειν	ἐπιμεμφόμενος,	καὶ τοῖς οἴκοις ἐπεισάγει γύναιον
[1, 31]	καὶ εἶναι μετὰ Χαρίκλειαν οὐκ	ἀνεχόμενος,	ἐνέβαλλεν ἑαυτὸν τοῖς πολεμίοις. ~Ἤδη
[1, 7]	βαρούμενος καὶ φροντίδι τῶν παρόντων	συνεχόμενος	πρὸς ὕπνον ἐτέτραπτο. ~Σιγῆς δὲ
[1, 18]	καὶ τὸν νεὼν τῆς Ἴσιδος	ἐπερχόμενος	λαμπαδίῳ πυρὶ τὸν ὅλον ἐδόκει
[1, 23]	κεκηλημένος καὶ πρὸς τὸ πείθεσθαι	κατηναγκασμένος,	ἅμα δέ τι καὶ πρὸς
[1, 13]	τὸ πᾶν καταλιπών, νόμῳ βέλτιον	ἡγούμενος	ἢ φόνῳ παιδὸς τὴν δίκην
[1, 24]	βλέπειν τε ἅμα καὶ σωφρονεῖν	ἡγούμενος·	ὁ δὲ Κνήμων, ἐπειδὴ τάχιστα
[1, 19]	εἰς τὸ κοινὸν κατέθηκα· προσήκειν	ἡγούμενος	τὸν οὕτω δὴ καλῶς ἐξηγούμενον
[1, 23]	ἀπέραντον χρόνου μῆκος εἰς ὑπέρθεσιν	ἡγούμενος,	ὑπὸ δὲ τῶν λόγων ὥσπερ
[1, 10]	γεγενῆσθαι ὃς καὶ νῦν ἐρυθριῶ	διηγούμενος;	Ἀλλ´ ἑσπέρας γενομένης, ὁ μὲν
[1, 26]	κρατοῦντι πλέον, ἂν οὕτω τύχῃ,	χαριούμενος.	Οὔτε γὰρ φιλίας χρόνος οὔτε
[1, 25]	ὁτιοῦν διαλεγόμενος θεοὺς δὲ συνεχῶς	ἐπικαλούμενος	μάρτυρας. Τῆς δὲ εἰ τὰ
[1, 22]	νίκῃ συναπτόμενος καὶ ἐπὶ κατορθουμένοις	τελούμενος·	εἰ δὲ καὶ πρότερον, ἐν
[1, 7]	δὲ καμάτῳ τε τῆς ὁδοιπορίας	βαρούμενος	καὶ φροντίδι τῶν παρόντων συνεχόμενος
[1, 30]	ταῦτα ὥσπερ ἄρκυσι τοῖς πολεμίοις	κεκυκλωμένος,	ἔρωτι δὲ καὶ ζηλοτυπίᾳ καὶ
[1, 12]	ὁ λαμπρὸς τῆς πάντα σωφροσύνης	ἐρώμενος;	καὶ ἅμα λέγων ἐπῄειν ὡς
[1, 1]	Ἔκειντο δὲ ὁ μὲν πελέκει	τετρωμένος,	ὁ δὲ κάχληκι βεβλημένος αὐτόθεν
[1, 19]	εἶναι τὰ ἤθη τὸν λῄσταρχον	ἐγγυώμενος,	ἀλλ´ ἔχειν τι καὶ ἥμερον
[1, 25]	εἰ τὸν βάρβαρόν με τοῦ	Ἕλληνος,	τὸν λῃστὴν τοῦ ἐρωμένου πιστεύοις
[1, 23]	δὲ τῶν λόγων ὥσπερ τινὸς	σειρῆνος	κεκηλημένος καὶ πρὸς τὸ πείθεσθαι
[1, 32]	χεῖρας ἰόντων ἀνεβόησέ τις οὗτος	ἐκεῖνος	ὁ Θύαμις· φυλάττου πᾶς» καὶ
[1, 10]	καὶ εἰς ἐμὲ νεανίας, ὁ	κοινὸς	ἡμῶν παῖς ὃν ἐγὼ πλέον
[1, 15]	καὶ ἀνήμερος ὥσπερ οὐκ ἐρῶσά	τινος	ἀλλ´ ἄρχουσα δεινὸν ὅτι μὴ
[1, 11]	χαλεπὸν εἶναί σοι προσομιλοῦσαν ἁλῶναι,	τίνος	ἂν ἐκείνην ἀξίαν εἴποις τιμωρίας,
[1, 29]	ὃ καὶ φέγγος ἀμυδρὸν ἔκ	τινος	διατρήσεως πρὸς ἄκροις τῆς λίμνης
[1, 20]	ἐστι τῶν εἰρημένων, ἱέρεια θεῶν	τινος	εἶναί μοι φαίνεται· τὴν γοῦν
[1, 12]	Ἐπεὶ δὲ ἐπέστην, λύχνου τέ	τινος	ἔνδοθεν αὐγὴ διεξέπιπτε καὶ τὰς
[1, 23]	ὑπὸ δὲ τῶν λόγων ὥσπερ	τινὸς	σειρῆνος κεκηλημένος καὶ πρὸς τὸ
[1, 10]	ἐπιγίνεταί μοι νυκτὸς καὶ ἐπειρᾶτό	τινος	τῶν ἀθεμίτων τυγχάνειν. Ὡς δὲ
[1, 26]	ἡμᾶς δίδωσι· διὸ κἂν ἔκ	τινος	ὑπονοίας ἐπιψαύσῃ ποτὲ τῶν ἡμετέρων,
[1, 19]	καὶ ὁ λοιπὸς ὅμιλος, ἐπί	τινος	ὑψηλοῦ προκαθίσας ἑαυτὸν ὁ Θύαμις
[1, 8]	(κεχώριστο γάρ, τοῦτο προσταχθέν, ἐπί	τινος	χαμεύνης κατακεκλιμένη) καὶ ὅσον πλεῖστον
[1, 12]	πατέρα μὲν εἰς ἀγρὸν αἰφνιδίου	τινὸς	χρείας καλούσης πεπορεῦσθαι λέγουσα, τὸν
[1, 1]	εἰρήνῃ σαλεύουσαν. Ἀλλὰ καίπερ τὸ	γεγονὸς	ὅ τι ποτέ ἐστιν ἀποροῦντες
[1, 31]	τὸν φόβον τὸ πλέον ἐνδόντες·	μόνος	δὲ ὁ Θύαμις τὸ μέν
[1, 9]	πρέποντος καὶ τὸ βλέμμα τοῦ	σώφρονος	ἐξιστάμενον πρὸς ὑπόνοιαν ἦγεν, ἤδη
[1, 26]	τύχῃ, χαριούμενος. Οὔτε γὰρ φιλίας	χρόνος	οὔτε ἀγχιστείας θεσμὸς ἐνέχυρον ἡμῖν
[1, 33]	λαβόμενος ἐπέλθοι ποτὲ ἢ καὶ	χρόνος	τὴν ἐπιβουλὴν φωράσειεν, ἅμα δὲ
[1, 29]	μάχην ἤρκεσε (ταῦτα γὰρ ἡμῖν	ἐλάττονος	λόγου καὶ τοσαῦτα ἔχειν ἔξεσται
[1, 18]	ἔληξαν θρηνοῦντες, εἰ μή τις	ὕπνος,	ἐπιπτὰς ὑφ´ ἡδονῆς τῶν γόων,
[1, 8]	καταποντιστῶν ἅλωσις καὶ θαλασσῶν μυρίος	κίνδυνος	καὶ λῃστῶν ἐπὶ γῆς ἤδη
[1, 22]	καλοῦντος ἱερατεύειν, ἐγὼ μὲν Ἀρτέμιδος	Ἀπόλλωνος	δὲ οὑμὸς ἀδελφὸς οὗτος ἐλαγχάνομεν.
[1, 21]	πρὸς τὸ γοργότερον) ἑρμηνεύοντος τοῦ	Κνήμωνος,	μᾶλλον» ἔφη ὁ μὲν λόγος
[1, 15]	ἐρᾶν μὲν ἐγὼ προσποιήσομαι τοῦ	Κνήμωνος,	παρακαλέσω δὲ τὴν Ἀρσινόην, οὖσαν
[1, 19]	ἤχθησαν, ἤθροιστο δὲ καὶ ὁ	λοιπὸς	ὅμιλος, ἐπί τινος ὑψηλοῦ προκαθίσας
[1, 5]	σύμπας κέκληται πρὸς Αἰγυπτίων ὁ	τόπος·	ἔστι δὲ κοιλὰς τῆς αὐτόθι
[1, 25]	Πῶς οὖν οὐκ ἂν εἴης	ἄτοπος	εἰ τὸν βάρβαρόν με τοῦ
[1, 17]	ἔκειτο κακὴ κακῶς· ὁ δὲ	Ἀρίστιππος	ἔχω παρὰ σοῦ καὶ πρὸ
[1, 16]	ταῦτα οὕτως ἐπιδείξειας« φησὶν ὁ	Ἀρίστιππος·	σοὶ μὲν ἐλευθερίας μισθὸς ἀποκείσεται·
[1, 9]	Κνήμων ἐντεῦθεν· Ἦν μοι πατὴρ	Ἀρίστιππος,	τὸ γένος Ἀθηναῖος, βουλῆς δὲ
[1, 30]	οἰκήμασι βαπτιζόντων· ὑφ´ ὧν ἁπάντων	δοῦπός	τις πρὸς τὸν ἀέρα συμμιγὴς
[1, 26]	οἶσθα, κρατούσης ἐπιθυμίας μάχη μὲν	ἀντίτυπος	ἐπιτείνει, λόγος δὲ εἴκων καὶ
[1, 26]	ἀλλὰ καὶ πρὸς αὐτὸν Κνήμωνα·	φιλάνθρωπος	μὲν γάρ ἐστι περὶ ἡμᾶς
[1, 3]	ἀξίαν ἀλλὰ πρὸς τὸ ἴσον	βάρος	τὴν νέμησιν ποιούμενοι. Τὰ δὲ
[1, 32]	καὶ νίκην ὁλόκληρον τὴν ἑνὸς	ἀνδρὸς	ἅλωσιν ἡγοῦντο· καὶ τοσούτοις τοῖς
[1, 16]	Τὸν παῖδα δι´ ἐμὲ τὸ	μέρος	ἀπολώλεκας οὐχ ἑκοῦσαν μὲν ἀλλ´
[1, 23]	ὁ Θύαμις ἑκών τε τὸ	μέρος	καὶ ἄκων· ὑπὸ μὲν τῆς
[1, 14]	δὲ διάφορα ψηφισαμένων εἰς τὸ	μέρος	οἱ χίλιοι πλείους ἐγίνοντο. Κἀγὼ
[1, 33]	Ὡς δὲ πᾶσαν ἐπιδραμόντες καὶ	μέρος	οὐδὲν ἀζήτητον ἀπολιπόντες οὐδενὶ τῶν
[1, 11]	εὐθὺς ὡς εἶχε κατά τι	μέρος	τῆς οἰκίας περιτυχών, οὐδὲν εἰδότα
[1, 15]	Ἀλλ´ ἡ θηριώδης ἐγὼ καὶ	ἀνήμερος	ὥσπερ οὐκ ἐρῶσά τινος ἀλλ´
[1, 1]	αὐτόθεν ἀπὸ τῆς ῥαχίας πεπορισμένῳ,	ἕτερος	ξύλῳ κατεαγώς, ὁ δὲ δαλῷ
[1, 8]	σοῦ δὲ οὐδεὶς ἔσται δικαστὴς	πικρότερος.	Καὶ ἔτι λέγουσαν ἐπεῖχεν ὁ
[1, 16]	γὰρ αὐτῷ συγκαθευδήσειν· ἥξει δὲ	πρότερος,	ἐγὼ δέ, ὅταν κατακλίνω τὴν
[1, 15]	δὲ ἐναπομείνειεν (ὃ μὴ γένοιτο)	δεύτερος	ἔσται, φασί, πλοῦς καὶ ἑτέρα
[1, 25]	μηδέ μοι γίνου τῶν συμφορῶν	βαρύτερος	μηδέ, τοσαύτην ἔχων ἐκ τῶν
[1, 33]	τὸ πάτριον τὸν Θύαμιν παρελόμενος	νεώτερος	αὐτὸς ὤν, τὸν προγενέστερον ἐξάρχειν
[1, 21]	γένοιτ´ ἄν, ὦ παρόντες, γάμος	ἁρμοδιώτερος	τοῦ προφητικοῦ τὴν ἱερωμένην λαμβάνοντος;
[1, 2]	ἅμα καὶ ἐκπλήξεως ὥσπερ ὑπὸ	πρηστῆρος	τῆς ὄψεως βληθέντες ἄλλος ἄλλον
[1, 1]	ἄχθος ἄχρι καὶ ἐπὶ τρίτου	ζωστῆρος	τῆς νεὼς τὸ ὕδωρ ἀνέθλιβεν.
[1, 27]	τι λέγοι δηλοῦν ἱκετεύοντος οὐ	καιρὸς»	ἔφη τὸ παρὸν ἀκούειν· δέος
[1, 5]	τὸ μὲν κατὰ μέσον βάθος	ἄπειρος	ἐπὶ δὲ τὰς ἄκρας εἰς
[1, 2]	τῷ δεξιῷ τὸν ἀγκῶνα θατέρας	χειρὸς	ἐφεδράζουσα καὶ τοῖς δακτύλοις τὴν
[1, 30]	καὶ μετὰ θάνατον ἀπατώμενον ἢ	χειρὸς	πολεμίας καὶ ὕβρεως ἐξαιρούμενον. Ὑφ´
[1, 1]	Οἱ γὰρ δὴ κατὰ τὸ	ὄρος	θεωροὺς ἑαυτοὺς τῶνδε καθίσαντες οὐδὲ
[1, 16]	ὦ δέσποτα« ἔλεγεν ἥκω σοι	κατήγορος	ἐμαυτῆς καὶ κέχρησο ὅ τι
[1, 15]	πεῖραν ἐναπεσβέσθη τὰ τῆς ἐπιθυμίας·	κόρος	γὰρ ἔρωτος τῶν ἔργων τὸ
[1, 5]	τις· βουκολία μὲν σύμπας κέκληται	πρὸς	Αἰγυπτίων ὁ τόπος· ἔστι δὲ
[1, 29]	φέγγος ἀμυδρὸν ἔκ τινος διατρήσεως	πρὸς	ἄκροις τῆς λίμνης προσέπιπτεν. Ἐνταῦθα
[1, 25]	δὲ λήθην ἐμοῦ λαβούσης καὶ	πρὸς	ἄλλων γάμους ἐπινευούσης; Εὐφήμησον» ἔφη
[1, 12]	ἄρτι παρεισδεδυκέναι· προσήκειν δὲ καὶ	πρὸς	ἄμυναν εὐτρεπίζεσθαι καὶ ξιφήρη ποιεῖσθαι
[1, 19]	ὄντα τῶν ἐπὶ δόξης καὶ	πρὸς	ἀνάγκης τὸν παρόντα βίον ἑλόμενον.
[1, 14]	κέχρηται θανάτῳ καὶ διέδρα τὸν	πρὸς	ἀξίαν. Οὐ παντάπασιν» ἔφη ὁ
[1, 16]	δέ (προὐλελύπητο γάρ, ὡς οἶσθα,	πρὸς	αὐτῆς) ἔνδον εἶναι τότε με
[1, 11]	ἀπεκρίνατο σοῦ τε ἕνεκεν οὕτω	πρὸς	αὐτῆς περιυβρισμένου, καὶ ἐμαυτῆς δὲ
[1, 26]	τοὺς ἄλλους μόνον ἀλλὰ καὶ	πρὸς	αὐτὸν Κνήμωνα· φιλάνθρωπος μὲν γάρ
[1, 7]	τοῖς εἰωθόσιν ὑπολειφθεὶς καὶ δείπνου	πρὸς	βραχὺ τοῖς ἄλλοις μεταδοὺς καὶ
[1, 2]	δεικνυμένης οὐδὲ κατὰ μικρὸν ἐκπλαγεῖσα,	πρὸς	δὲ τὴν θεραπείαν τοῦ κειμένου
[1, 16]	δέ, ὅταν κατακλίνω τὴν δέσποιναν.	Πρὸς	δὲ τὸν Ἀρίστιππον εἰς ἀγρὸν
[1, 9]	μοι τὴν μητέρα τελευτῆσαι συνέβη,	πρὸς	δευτέρους ἀπεκλίνετο γάμους, ἐπὶ μόνῳ
[1, 7]	πως ἔχει. ~Ἤδη δὲ ἡλίου	πρὸς	δυσμὰς ἰόντος ἀφικνοῦνται ἐπ´ αὐτὴν
[1, 2]	τε καὶ ἡδέων πάντων ὑπερφρονεῖ,	πρὸς	ἓν δὲ τὸ φιλούμενον καὶ
[1, 32]	τὸ φιλίας ὄνομα καὶ συγγενείας	πρὸς	ἓν τὸ κέρδος ὁρίζεται· ὡς
[1, 10]	παραινοῦσαν καὶ σωφρονεῖν παρακελευομένην μηδὲ	πρὸς	ἑταίραις ἔχειν τὸν νοῦν καὶ
[1, 27]	τὰς πληγὰς ἐπιθέμενος· χρὴ δὲ	πρὸς	ἕτερα τραύματα καὶ φόνους ἴσους
[1, 2]	κατέχουσα. Ταῦτα ὁρῶντες οἱ Αἰγύπτιοι	πρὸς	ἑτέρας ἐννοίας τὴν γνώμην μετέβαλλον,
[1, 5]	τοῖς ἀπὸ τῆς λίμνης ἰχθύσι	πρὸς	ἥλιον ὀπτωμένοις ἐκτρέφει. Ἕρπειν δὲ
[1, 15]	ἀλλὰ τί ταῦτα ἂν εἴη	πρὸς	ἡμᾶς; Μεγάλα« ἔφη ὦ δέσποινα·
[1, 3]	ταῖς ἀλλήλων ἀνῄρησθε, ὅσοι δὲ	πρὸς	ἡμῶν, ἀμύνης νόμῳ καὶ ἐκδικίας
[1, 8]	τραυματίας ἧκεν, οὐ πολλῶν ἐδεήθη	πρὸς	ἴασιν ἡμερῶν ᾗ λέγω ταύτῃ
[1, 11]	παιδισκάριον ἦν αὐτῇ ψάλλειν τε	πρὸς	κιθάραν ἐπιστάμενον καὶ τὴν ὄψιν
[1, 15]	Ἀρσινόη« φησὶ τῆς τε πρότερον	πρὸς	Κνήμωνα συνηθείας καὶ τῆς σὺν
[1, 32]	πᾶς» καὶ παραχρῆμα τὰ σκάφη	πρὸς	κύκλον ἐπιστρέψαντες εἶχον ἐν μέσῳ.
[1, 29]	εἰς τὸ παροξῦναι καὶ μόνον	πρὸς	μάχην ἤρκεσε (ταῦτα γὰρ ἡμῖν
[1, 14]	Θίσβης, ὡς οἶσθα, κατὰ τὴν	πρός	με συνήθειαν πάντα διηγουμένης. Τῆς
[1, 25]	Θεαγένης ἐδάκρυέ τε καὶ ἀνῴμωζε	πρὸς	μὲν τὴν Χαρίκλειαν οὐδ´ ὁτιοῦν
[1, 2]	κόρη καὶ ἰδοῦσα αὖθις ἐπένευσε,	πρὸς	μὲν τὸ ἄηθες τῆς χροιᾶς
[1, 15]	περὶ τὰ δεινὰ« λέγουσα, ἡ	πρὸς	μὲν τὸν ἔρωτα μὴ συμπράξασα,
[1, 29]	ἀλλήλοις ἐμπίπτοντες καὶ ῥιζηδὸν πλεκόμενοι	πρὸς	μίαν εὐρυχωρίαν τὴν ἐπὶ τοῦ
[1, 17]	τὸ δωμάτιον καὶ τὴν κλίνην	πρὸς	μικρὰν τῆς σεληναίας αὐγὴν χαλεπῶς
[1, 28]	ταύτην ἄγε εἰς τὸ σπήλαιον»	πρὸς	μόνον ἔλεγεν οὗ καὶ τὰ
[1, 10]	μητρυιᾶς ὑπόνοιαν) ταῦτα λέγουσαν μόνην	πρὸς	μόνον τοῦ μὴ ἐρυθριᾶν αὐτὸν
[1, 30]	δωμάτιον ἐμμανὴς ἀνέστρεφε. Δυσανάκλητον δὲ	πρὸς	ὅπερ ἂν ὁρμήσῃ τὸ βάρβαρον
[1, 27]	θήγοντα καταλαβὼν εἰς καιρὸν» ἔφη	πρὸς	ὅπλοις τυγχάνεις. Ἀλλ´ αὐτός τε
[1, 10]	Ὡς δὲ παντοίως ἀντεῖχον καὶ	πρὸς	πᾶσαν θεραπείαν καὶ ὑπόσχεσιν καὶ
[1, 28]	μιμησαμένης, καὶ χειρῶν Αἰγυπτίων ὄρυγμα	πρὸς	σκύλων φυλακὴν περιεργῶς κοιλαινόμενον. ~Εἴργαστο
[1, 30]	εἶναι τὰ νῦν δρώμενα· καὶ	πρὸς	τὰ ἐναντία τῶν προτέρων τὴν
[1, 5]	αἰγιαλόν, ἐκτραπέντες εὐθὺς τοῦ ὄρους	πρὸς	τὰ ὄρθια ἐχώρουν τὴν θάλατταν
[1, 20]	αὐτὴν εὑρεθέντι πλούτῳ καὶ ὅτι	πρὸς	τὰς παρούσας οὐ πέπτωκε συμφορὰς
[1, 28]	μέχρι δεῦρο παρασκευάζεσθαι διαγγείλας. ~Ἀνήλατο	πρὸς	ταῦτα ὁ Θύαμις καὶ ποῦ
[1, 22]	ἐσθήτων καὶ τῶν ἄλλων ὅσα	πρός	τε τοὺς ἀγῶνας καὶ τὴν
[1, 1]	ἐδεσμάτων ἔτι πλήθουσαι καὶ ἄλλαι	πρὸς	τῇ γῇ τῶν κειμένων ἐν
[1, 12]	τὸν δέ, οὕτω συγκείμενον αὐτῷ	πρὸς	τὴν Δημαινέτην, ἄρτι παρεισδεδυκέναι· προσήκειν
[1, 17]	~Καὶ ἅμα εἰποῦσα ἀπέτρεχε· καὶ	πρὸς	τὴν Δημαινέτην ἐλθοῦσα κόσμει« ἔφη
[1, 3]	οὐδέπω ληφθέντες· οἱ δὲ λῃσταί,	πρὸς	τὴν διαρπαγὴν καὶ ταῦτα σπεύδοντες,
[1, 18]	ἀναστρέφων. Ἤδη δὲ ἀπειρηκὼς ἕλκει	πρὸς	τὴν ἑαυτοῦ βούλησιν τὴν ἐπίλυσιν·
[1, 3]	φορτία καὶ μοίρας κατενέμοντο, οὐ	πρὸς	τὴν ἑκάστου τῶν ληφθέντων ἀξίαν
[1, 20]	πέπτωκε συμφορὰς ἀλλὰ τὸ φρόνημα	πρὸς	τὴν ἐξ ἀρχῆς ἀναφέρει τύχην.
[1, 29]	τὸν Θύαμιν καὶ καταλαμβάνει ζέοντα	πρὸς	τὴν μάχην καὶ αὐτόν τε
[1, 33]	ἢ θάνατον· οἱ δὲ ὑπόλοιποι	πρὸς	τὴν νῆσον ἐτράπησαν ὡς τὰ
[1, 22]	τε καὶ παρθένων νόμους καὶ	πρὸς	τὴν πεῦσιν τοῦ κρατοῦντος ἀποκρίνασθαι,
[1, 29]	ἄλλην τῇ καθόδῳ γίνεσθαι ὡς	πρὸς	τὴν χρείαν· ἐνέπιπτέ τε αὐτῇ
[1, 25]	δοκιμασίαν, ἐκ λόγων ἐπικαίρων καὶ	πρός	τι χρειῶδες εἰρημένων ἄγε δι´
[1, 8]	τῶν ἁμαρτημάτων, οὐδὲ ἱκανά σοι	πρὸς	τιμωρίαν τὰ παρελθόντα, στέρησις τῶν
[1, 10]	μάρτυρες οἱ θεοί) κύειν με	πρός	τινων αἰσθόμενος, ὃ δὴ σὲ
[1, 32]	ὥσπερ ἐδόκει καιρίως γεγενημένον καὶ	πρὸς	τὸ ἀνέλπιστον ἐνδόντα εἴς τε
[1, 27]	~Ταῦτα τῆς Χαρικλείας καὶ τοιαῦτα	πρὸς	τὸ βέλτιστον ὑποτιθεμένης ὁ Κνήμων
[1, 26]	ἐπιτείνει, λόγος δὲ εἴκων καὶ	πρὸς	τὸ βούλημα συντρέχων τὴν πρώτην
[1, 15]	τὴν σήν; Ἐγὼ μέν σοι	πρὸς	τὸ βούλημα τὸ σὸν ἀεί
[1, 21]	σύνηθες καὶ τὸ βλέμμα κεκίνητο	πρὸς	τὸ γοργότερον) ἑρμηνεύοντος τοῦ Κνήμωνος,
[1, 16]	δὲ μίαν ἡμέραν ἐνδοθῆναι αὐτῇ	πρὸς	τὸ διανύσαι ταῦτα παρὰ τῆς
[1, 8]	οὐδ´ ἂν ἐπαρκέσειε τὸ λειπόμενον	πρὸς	τὸ διήγημα τῆς νυκτὸς ὕπνου
[1, 32]	τοῦ νεῖν ἀναδύντα χαλεπῶς τε	πρὸς	τὸ ἕλος ἀπονηξάμενον καὶ ταῦτα
[1, 23]	κατηναγκασμένος, ἅμα δέ τι καὶ	πρὸς	τὸ ἐνύπνιον ἀναφέρων καὶ τὸν
[1, 29]	τὴν Χαρίκλειαν ὁ Κνήμων καὶ	πρὸς	τὸ ἔσχατον τοῦ ἄντρου διεβίβασε
[1, 15]	ᾐσχύνετο· τυχὸν ἂν μετεπείσθη χρόνῳ	πρὸς	τὸ ἡμερώτερον καὶ πειθοῖ μεταπλαττόμενος.
[1, 3]	ἑκάστου τῶν ληφθέντων ἀξίαν ἀλλὰ	πρὸς	τὸ ἴσον βάρος τὴν νέμησιν
[1, 29]	τοὺς ἤδη παρ´ αὐτὸν συνειλεγμένους	πρὸς	τὸ μανικώτερον τῷ λόγῳ παρασκευάζοντα.
[1, 6]	τοὺς διέκπλους κατασκευάσαντες μέγιστον ὀχύρωμα	πρὸς	τὸ μὴ ἄν τι παθεῖν
[1, 23]	ὥσπερ τινὸς σειρῆνος κεκηλημένος καὶ	πρὸς	τὸ πείθεσθαι κατηναγκασμένος, ἅμα δέ
[1, 30]	γὰρ ἂν καὶ οὕτως ἀντισχεῖν	πρὸς	τὸ πλῆθος τῶν πολεμίων, αὐτός,
[1, 20]	βλέμματος καὶ τοὺς ὁρῶντας καταστέλλει	πρὸς	τὸ σεμνότερον, πῶς οὐ τὴν
[1, 3]	ἤδη πως ἀνειληφὼς ἑαυτὸν καὶ	πρὸς	τὸ σύνηθες βλέμμα ἀποκαθιστάμενος. ~Ὀψὲ
[1, 21]	πῶς οὖν ἔχεις, ὦ κόρη,	πρὸς	τὸ συνοικεῖν ἡμῖν; διηρώτα· καὶ
[1, 22]	τοῦ εὐθέος παραφέρουσι, τοῦ κυβερνήτου	πρὸς	τὸ ὑπερβάλλον κακὸν ἐνδόντος καὶ
[1, 3]	ὑπερορῶσαν ὅλην δὲ τοῦ νεανίου	πρὸς	τοῖς τραύμασιν οὖσαν καὶ ὡς
[1, 2]	καταθέουσι καὶ τὴν κόρην ἔτι	πρὸς	τοῖς τραύμασιν οὖσαν τοῦ νεανίου
[1, 30]	ὑφ´ ὧν ἁπάντων δοῦπός τις	πρὸς	τὸν ἀέρα συμμιγὴς ἤρετο πεζομαχούντων
[1, 2]	κλαγξάντων, χρυσοϋφοῦς δὲ τῆς ἐσθῆτος	πρὸς	τὸν ἥλιον ἀνταυγαζούσης, καὶ τῆς
[1, 28]	τὴν Χαρίκλειαν ὀδυρομένην καὶ θαμὰ	πρὸς	τὸν Θεαγένην ἐπιστρέφουσαν ἦγέ τε
[1, 21]	ἀθροίζειν ἐῴκει· καὶ δή ποτε	πρὸς	τὸν Θύαμιν ἀντωπήσασα καὶ πλέον
[1, 16]	δὲ παρὸν ἔνεστί σοι βουλομένῳ	πρὸς	τὸν παῖδα καὶ εἰ φεύγει
[1, 31]	τε καὶ ὁ Κνήμων, οὐ	πρὸς	τὸν φόβον τὸ πλέον ἐνδόντες·
[1, 26]	τὸ πλάσμα καὶ σιγητέον οὐ	πρὸς	τοὺς ἄλλους μόνον ἀλλὰ καὶ
[1, 21]	καὶ τὴν γνώμην, ὅπως ἔχει	πρὸς	τοῦτο, τῆς κόρης μάθοιμεν. Εἰ
[1, 12]	Ὁ μὲν ταῦτα καὶ ἕτερα	πρὸς	τούτοις ἐλεεινῶς ἱκέτευεν· ἐγὼ δέ,
[1, 33]	παρεχούσης, δέει τοῦ μὴ λοχηθῆναι	πρὸς	τῶν διαδράντων, ἐπὶ τοὺς οἰκείους
[1, 19]	ἐπίστασθε γνώμην οἷον ἀεὶ κέχρημαι	πρὸς	ὑμᾶς. Ἐγὼ γάρ, ὡς ἴστε,
[1, 13]	τούτου χειρῶν ἐκπεσεῖν παρασκευάσασα, καταπέφευγα	πρὸς	ὑμᾶς καὶ προσαγγέλλω τοῦτον, αὐτόχειρ
[1, 22]	εἰς τὴν ἀκτὴν ἐξωκείλαμεν ἔνθα	πρὸς	ὑμῶν ἑάλωμεν· οὗ καὶ τὸν
[1, 7]	καὶ φροντίδι τῶν παρόντων συνεχόμενος	πρὸς	ὕπνον ἐτέτραπτο. ~Σιγῆς δὲ τὸ
[1, 9]	τὸ βλέμμα τοῦ σώφρονος ἐξιστάμενον	πρὸς	ὑπόνοιαν ἦγεν, ἤδη τὰ πολλὰ
[1, 12]	ποτε ὁ ἀλιτήριος« ἐβόων ὁ	λαμπρὸς	τῆς πάντα σωφροσύνης ἐρώμενος; καὶ
[1, 9]	ἐκτόπως ἠκριβωμένη, προόδοις τε τοὐμοῦ	πατρὸς	ἐπιστένουσα καὶ εἰσόδοις προστρέχουσα καὶ
[1, 19]	τῆς ἱερωσύνης μετὰ τὴν τοῦ	πατρὸς	ὑπαναχώρησιν, ἀδελφοῦ νεωτέρου ταύτην παρελέσθαι
[1, 14]	ἐποιούμην, ἀνεψιοὺς εἶναί μοι τῆς	μητρὸς	ἐνταῦθα πυνθανόμενος· κατάρας δὲ καὶ
[1, 14]	μὲν ἐθαύμαζον καὶ ἐπῄνουν, εἰ	μητρὸς	ἡ μητρυιὰ πάθος ἐπιδείκνυται, παραμυθεῖσθαι
[1, 10]	λέγειν, λὰξ δὲ κατὰ τῆς	γαστρὸς	ἐναλάμενος οὕτως ἔχειν ὡς ὁρᾷς
[1, 24]	Κνήμων αὖθις ἐκ προστάγματος, οὐ	φρουρὸς	ἔτι τὸ ἐντεῦθεν ἀλλὰ συνόμιλος
[1, 5]	εἴ ποί τις ὑπερέχει τοῦ	ὕδατος,	καλύβην πηξάμενος, ὁ δὲ ἐπὶ
[1, 3]	ἐφίσταται λῃστρικόν, ἱππέων δύο τοῦ	τάγματος	ἡγουμένων· ὅπερ ὡς εἶδον οἱ
[1, 15]	ἄρχουσα δεινὸν ὅτι μὴ ἐξ	ἐπιτάγματος	ὑπήκουσεν ἐποιησάμην καὶ εἰ τῆς
[1, 24]	καὶ ὁ Κνήμων αὖθις ἐκ	προστάγματος,	οὐ φρουρὸς ἔτι τὸ ἐντεῦθεν
[1, 29]	αὐτῷ στενόπορόν τε καὶ ζοφῶδες	οἰκήματος	κρυφίου θύραις ὑποκείμενον, ὡς τὸν
[1, 11]	καὶ θάνατον τὸ τέλος τοῦ	παρανομήματος	γινώσκουσα μοιχᾶται; Παῦε« ἔφην, οὐ
[1, 2]	ἀναπείθουσα, τοῖς μὲν παροῦσι περιαλγοῦσα	φρονήματος	δὲ εὐγενοῦς ἔτι πνέουσα. Δάφνῃ
[1, 3]	μὲν τοῦ κάλλους καὶ τοῦ	φρονήματος	ἐθαύμαζον, τὸν δὲ καὶ τραυματίαν
[1, 20]	νικῶσα τὰς πάσας αἰδοῖ τοῦ	βλέμματος	καὶ τοὺς ὁρῶντας καταστέλλει πρὸς
[1, 2]	δὲ ἐπὶ τοῦ ὄρους ὑπὸ	θαύματος	ἅμα καὶ ἐκπλήξεως ὥσπερ ὑπὸ
[1, 32]	μὲν τρώσαντος τοὺς δὲ ἀνελόντος,	θαύματος	ἦν ἐπέκεινα τὸ γινόμενον· εἷς
[1, 6]	κατὰ τὸ ἕλος κάλαμον ἀντὶ	χαρακώματος	προβεβλημένοι. Σκολιὰς γάρ τινας ἀτραποὺς
[1, 19]	ἐγκαταλέγων, ὅσοι τῇ ῥώμῃ τοῦ	σώματος	ὠφελήσειν ἔμελλον, τοὺς δὲ ἀσθενεστέρους
[1, 19]	ἀσθενεστέρους ἀπεμπολῶν, γυναικῶν δὲ ὕβρεως	ἀπείρατος	τὰς μὲν εὖ γεγονυίας ἢ
[1, 32]	πλεῖστον, ἕως ἀφαιρεῖται μὲν τοῦ	δόρατος	πλειόνων ἅμα ἐπιλαβομένων, ἀποβάλλει δὲ
[1, 3]	καὶ λίθων πολυτίμων καὶ σηρικῆς	ἐσθῆτος,	ὅση δύναμις ἑκάστοις, ἐκφοροῦντες. Ἐπεὶ
[1, 2]	κινήσει κλαγξάντων, χρυσοϋφοῦς δὲ τῆς	ἐσθῆτος	πρὸς τὸν ἥλιον ἀνταυγαζούσης, καὶ
[1, 14]	καὶ τῆς ἐνεγκούσης· οὐ μὴν	ἀτιμώρητός	γε ἡ θεοῖς ἐχθρὰ Δημαινέτη
[1, 18]	θεοῦ πρόσρησιν κινούμενοι, εἴτε ὑπὸ	θερμότητος	ἅμα καὶ τῆς περὶ τὸ
[1, 31]	αὐτὸς καὶ ὁ Θέρμουθις καὶ	τρίτος	ὁ ἐρέτης· οὐ γὰρ πλείονας
[1, 10]	δὲ ἐπειδὴ τὸ πρῶτον εἶδεν	ἐκτὸς	ἑαυτῆς γίνεται καὶ οὐδὲ ἐσοφίστευεν
[1, 32]	λίμνην ἑαυτὸν καθέντα καὶ βολῆς	ἐκτὸς	ἐμπειρίᾳ τοῦ νεῖν ἀναδύντα χαλεπῶς
[1, 4]	περιτρέποιτο. Καὶ ἦν δόξης οὐκ	ἐκτὸς	τὸ γινόμενον· δουλεύειν ὁ ἄρχων
[1, 16]	ἐν οἰκίᾳ καὶ ταῦτα ἀλλοτρίᾳ	ἐκτὸς	τοῦ ἄστεος κατακεκλιμένην. Εἰ γὰρ
[1, 1]	ξύλῳ κατεαγώς, ὁ δὲ δαλῷ	κατάφλεκτος,	καὶ ἄλλος ἄλλως, οἱ δὲ
[1, 12]	δέ, ὥσπερ τυφῶνι βληθείς, αὖος	ἀπόπληκτος	εἱστήκειν· τὴν Θίσβην περιέβλεπον οὐκ
[1, 8]	οἶμαι, πλέον τὰ πάθη τῆς	νυκτός,	ἅτε οὐδεμιᾶς οὔτε ἀκοῆς οὔτε
[1, 8]	δὲ τὸ ἕλος κατασχούσης καὶ	νυκτὸς	εἰς πρώτην φυλακὴν προελθούσης, τὴν
[1, 10]	ἔμελλεν, ἡ δὲ ἐπιγίνεταί μοι	νυκτὸς	καὶ ἐπειρᾶτό τινος τῶν ἀθεμίτων
[1, 14]	τε γὰρ πολὺ προέβη τῆς	νυκτὸς	καὶ ὑμῖν πολλῆς δεῖ τῆς
[1, 18]	ἦν ὄνομα τῷ λῃστάρχῳ) τῆς	νυκτὸς	τὸ πλεῖστον ἐνηρεμήσας, ὑπό τινων
[1, 11]	τέλος ἐπὶ τὸν θάλαμον ἐλθοῦσαν	νυκτὸς	ὑπεδεχόμην· ἡ δὲ καὶ αὖθις
[1, 8]	λειπόμενον πρὸς τὸ διήγημα τῆς	νυκτὸς	ὕπνου καὶ ταῦτα δεομένοις ὑμῖν
[1, 19]	ὑπαναχώρησιν, ἀδελφοῦ νεωτέρου ταύτην παρελέσθαι	παρανομήσαντος,	ἐφ´ ὑμᾶς καταφυγὼν ἐφ´ ᾧ
[1, 2]	τι πράττειν ἀποθαρροῦντες. Κτύπου δὲ	περιηχήσαντος	καὶ τῆς ἐξ αὐτῶν σκιᾶς
[1, 32]	καὶ ταῦτα οὐδενὸς τὴν ἐπιδίωξιν	φροντίσαντος.	Ἤδη γὰρ τὸν Θύαμιν ᾑρήκεσαν
[1, 32]	καὶ τῷ δόρατι τοὺς μὲν	τρώσαντος	τοὺς δὲ ἀνελόντος, θαύματος ἦν
[1, 22]	καὶ τῷ βιαίῳ τῆς ὁλκάδος	ἐκστάντος	καὶ τῇ τύχῃ κυβερνᾶν ἐπιτρέψαντος.
[1, 22]	ἐκστάντος καὶ τῇ τύχῃ κυβερνᾶν	ἐπιτρέψαντος.	Ἠγόμεθα οὖν ὑπὸ τοῦ ἀήτου,
[1, 18]	πληρούντων. Ἐπεὶ δὲ καὶ αὐτῶν	ἐντὸς	ἥκειν τῶν ἀνακτόρων, τὴν θεὸν
[1, 17]	σοῦ δῆθεν τοῦ ἐν Αἰγίνῃ	διάγοντος.	Καὶ σιωπῶσαν πληροῦν τὴν ἐπιθυμίαν
[1, 17]	Καὶ ἡ Θίσβη παραχρῆμα ταῦτα	λέγοντος	τάς τε θύρας ὡς ὅτι
[1, 22]	κυβερνήτου πρὸς τὸ ὑπερβάλλον κακὸν	ἐνδόντος	καὶ τῷ βιαίῳ τῆς ὁλκάδος
[1, 22]	Ἠγόμεθα οὖν ὑπὸ τοῦ ἀήτου,	πνέοντος	ἡμέρας μὲν ἑπτὰ νύκτας δὲ
[1, 1]	διαγελώσης καὶ ἡλίου τὰς ἀκρωρείας	καταυγάζοντος,	ἄνδρες ἐν ὅπλοις λῃστρικοῖς ὄρους
[1, 7]	~Ἤδη δὲ ἡλίου πρὸς δυσμὰς	ἰόντος	ἀφικνοῦνται ἐπ´ αὐτὴν οἱ ἀμφὶ
[1, 29]	ἄμυναν ἐπάγειν παντάπασίν ἐστι τοῦ	προσήκοντος	ὑστερούντων. Εἰδότες οὖν ὡς οὐχ
[1, 32]	τοὺς μὲν τρώσαντος τοὺς δὲ	ἀνελόντος,	θαύματος ἦν ἐπέκεινα τὸ γινόμενον·
[1, 21]	ἁρμοδιώτερος τοῦ προφητικοῦ τὴν ἱερωμένην	λαμβάνοντος;	Ἐπευφήμησαν ἅπαντες καὶ γαμεῖν ἐπ´
[1, 9]	θερμότερα ἦν τὰ φιλήματα τοῦ	πρέποντος	καὶ τὸ βλέμμα τοῦ σώφρονος
[1, 13]	ἐπῆλθον. Ἐμοῦ δὲ ἐπῆλθον μὲν»	εἰπόντος,	ἀλλ´ ὅπως, ἀκούσατε» ἀνεβόησαν ἅπαντες
[1, 15]	κάμνοντας. Νῦν δὲ ὁρᾶν φαντάζομαι,	παρόντος	ἀκούειν ἀπατῶμαι, ὀνειδίζοντα τὴν ἄδικον
[1, 14]	καὶ μανικώτερον ἤρα σου μὴ	παρόντος	καὶ θρήνων οὐκ ἐπαύετο, δῆθεν
[1, 16]	οὐδὲν εἴη τοιοῦτον ἐπὶ τοῦ	παρόντος	λεγούσης μικρὰ φροντίσας, ἢ καὶ
[1, 22]	προφήτου παιδίῳ, μετ´ ὀλίγον θεοῦ	νεύοντος	καὶ προφήτῃ, συνοικεῖν οὐ παντάπασιν
[1, 21]	βλέμμα κεκίνητο πρὸς τὸ γοργότερον)	ἑρμηνεύοντος	τοῦ Κνήμωνος, μᾶλλον» ἔφη ὁ
[1, 27]	σαφέστερον ὅ τι λέγοι δηλοῦν	ἱκετεύοντος	οὐ καιρὸς» ἔφη τὸ παρὸν
[1, 22]	ἀμφιθαλεῖς ὄντες, νόμου τοὺς τοιούτους	καλοῦντος	ἱερατεύειν, ἐγὼ μὲν Ἀρτέμιδος Ἀπόλλωνος
[1, 22]	καὶ πρὸς τὴν πεῦσιν τοῦ	κρατοῦντος	ἀποκρίνασθαι, περὶ γάμου καὶ ταῦτα
[1, 22]	γὰρ αἰχμάλωτον οὖσαν τῆς τοῦ	κρατοῦντος	εὐνῆς ἀξιοῦσθαι πᾶσαν εὐδαίμονα τύχην
[1, 13]	τῆς τιμωρίας διεχειροτόνουν ὦ μητρυιά»	βοῶντος,	διὰ μητρυιὰν ἀναιροῦμαι, μητρυιά με
[1, 15]	δυναμένου λῦσαι τὰ νῦν ἐκποδὼν	γεγονότος	κἀμὲ τῆς παρ´ ἐλπίδας τῶν
[1, 30]	ἐπὶ δὲ τὴν ἀκοὴν ἠχὴ	κατάκροτος	ἐπεφέρετο. Καὶ πολέμου πᾶν εἶδος
[1, 32]	ἔβαλλεν οὔτε ἐπέφερεν, ἀλλ´ ἅπασαν	ἕκαστος	εἰσεφέρετο σπουδὴν ζῶντα λαβεῖν. Ὁ
[1, 29]	πόροι καὶ αὔλακες πῇ μὲν	ἕκαστος	ἰδίᾳ τεχνικῶς πλανώμενοι πῇ δὲ
[1, 18]	πρόφασιν, μνήμῃ δὲ τῶν ἰδίων	ἕκαστος.	Καὶ οὐδ´ ἂν ἔληξαν θρηνοῦντες,
[1, 10]	τί πεπόνθοι πολλάκις ἀνηρώτα, ὁ	θαυμαστός«	φησι καὶ εἰς ἐμὲ νεανίας,
[1, 4]	τὰ λάφυρα συσκευασαμένους ἕπεσθαι προστάξας,	αὐτὸς	δὲ ἐκ ποδὸς παραθέων καὶ
[1, 7]	κόρην ἀνύβριστον ἀπὸ πάντων διαφυλάττειν.	Αὐτὸς	δὲ καμάτῳ τε τῆς ὁδοιπορίας
[1, 7]	ἅπαντας ἥκειν ὡς αὐτὸν ἐπιστείλας,	αὐτὸς	δὲ σὺν ὀλίγοις τοῖς εἰωθόσιν
[1, 30]	πρὸς τὸ πλῆθος τῶν πολεμίων,	αὐτός,	δῆθεν ὡς τὸν Θέρμουθιν ἐπιζητήσων
[1, 23]	πρότερον διανείμας, πολλὰ τῶν ἐξαιρέτων	αὐτὸς	ἑκοντὶ παραχωρούντων κομισάμενος. ~Ἐπιστέλλει δὲ
[1, 8]	ἅμα Ἕλληνας ὄντας οἰκτείρω καὶ	αὐτὸς	Ἕλλην γεγονώς. Ἕλλην; ὦ θεοί»
[1, 31]	ἱερουργήσας, ἐπιβαίνει τε τοῦ σκάφους	αὐτὸς	καὶ ὁ Θέρμουθις καὶ τρίτος
[1, 25]	μή, γίνεται τοὐναντίον καὶ μᾶλλον	αὐτὸς	μεταβάλλεσθαι δόξεις ἢ ἐμὲ〉 μεταβαλλομένην
[1, 7]	βραχὺ τοῖς ἄλλοις μεταδοὺς καὶ	αὐτὸς	μεταλαβών, τοὺς μὲν νέους Ἕλληνί
[1, 27]	ἔφη πρὸς ὅπλοις τυγχάνεις. Ἀλλ´	αὐτός	τε ἔνδυνε καὶ τοὺς ἄλλους
[1, 19]	χάριν ἀλλ´ ἀντιδοὺς τὸ μηδὲν	αὐτὸς	τῶν ἄλλων τῆς λείας μεταλαβεῖν.
[1, 33]	πάτριον τὸν Θύαμιν παρελόμενος νεώτερος	αὐτὸς	ὤν, τὸν προγενέστερον ἐξάρχειν λῃστρικοῦ
[1, 10]	προσέτρεχε καὶ περιβαλοῦσα ὁ νέος	Ἱππόλυτος,	ὁ Θησεὺς ὁ ἐμός ἔλεγε.
[1, 32]	εἰς χεῖρας ἰόντων ἀνεβόησέ τις	οὗτος	ἐκεῖνος ὁ Θύαμις· φυλάττου πᾶς»
[1, 22]	Ἀρτέμιδος Ἀπόλλωνος δὲ οὑμὸς ἀδελφὸς	οὗτος	ἐλαγχάνομεν. Ἐπετείου δὲ τῆς τιμῆς
[1, 9]	ἄνω, τὴν περιουσίαν τῶν μέσων.	Οὗτος,	ἐπειδή μοι τὴν μητέρα τελευτῆσαι
[1, 33]	ἦν αὐτῷ κατὰ τὴν Μέμφιν.	Οὗτος	ἐπιβουλῇ τὴν ἱερωσύνην τῆς προφητείας
[1, 6]	καὶ συρρεῖ ἐπ´ αὐτὴν ὁ	τοιοῦτος	βίος τῷ μὲν ὕδατι πάντες
[1, 3]	τὸν δὲ καὶ τραυματίαν ἐξεπλήττοντο·	τοιοῦτος	τὴν μορφὴν καὶ τοσοῦτος τὸ
[1, 3]	ἐξεπλήττοντο· τοιοῦτος τὴν μορφὴν καὶ	τοσοῦτος	τὸ μέγεθος ἔκειτο κατὰ μικρὸν
[1, 26]	περὶ ἡμᾶς καὶ Ἕλλην, ἀλλ´	αἰχμάλωτος	καὶ τῷ κρατοῦντι πλέον, ἂν
[1, 15]	τὰ τῆς ἐπιθυμίας· κόρος γὰρ	ἔρωτος	τῶν ἔργων τὸ τέλος· εἰ
[1, 12]	ἐγὼ δέ, ὥσπερ τυφῶνι βληθείς,	αὖος	ἀπόπληκτος εἱστήκειν· τὴν Θίσβην περιέβλεπον
[1, 31]	ἅμα τῷ Κνήμωνι καθ´ ἕτερον	σκάφος,	καὶ ἄλλος κατ´ ἄλλο πορθμεῖον
[1, 14]	Ἀλλ´ ὅμως ἡ τούτων ἐκράτει	ψῆφος·	τῶν μὲν γὰρ ἄλλων ὁμοῦ
[1, 2]	ὁρᾷς; δείξασα ἐπὶ τῶν γονάτων	ξίφος,	εἰς δεῦρο ἤργησεν ὑπὸ τῆς
[1, 4]	οὐδὲ αὐτὸν μεθιέντα, καὶ τὸ	ξίφος	ἐπιφέρουσα τοῖς στέρνοις ἑαυτὴν ἀποσφάξειν
[1, 30]	παρὰ τὸν μαζὸν ἐλαύνει τὸ	ξίφος.	~Καὶ ἡ μὲν ἔκειτο πικρῶς
[1, 32]	τὸ γινόμενον· εἷς γὰρ οὐδεὶς	ξίφος	οὔτε ἔβαλλεν οὔτε ἐπέφερεν, ἀλλ´
[1, 13]	ἡ τύχη ἀπροσδοκήτῳ φόβῳ τὸ	ξίφος	τῶν τούτου χειρῶν ἐκπεσεῖν παρασκευάσασα,
[1, 12]	ἀμηχανῶν. Ἐκπίπτει μου καὶ τὸ	ξίφος	τῶν χειρῶν, καὶ τὸ μὲν
[1, 33]	κατὰ τοιάνδε τινὰ αἰτίαν. Πετόσιρις	ἀδελφὸς	ἦν αὐτῷ κατὰ τὴν Μέμφιν.
[1, 22]	μὲν Ἀρτέμιδος Ἀπόλλωνος δὲ οὑμὸς	ἀδελφὸς	οὗτος ἐλαγχάνομεν. Ἐπετείου δὲ τῆς
[1, 16]	Δημαινέτη καὶ προστιθέναι τοῖς δεδογμένοις	τάχος	ἱκέτευεν. Ἡ δὲ μίαν ἡμέραν
[1, 16]	γνοίη μηδείς, καὶ ἔλεγον ὡς	μοιχὸς	ἅμα τῇ δεσποίνῃ συγκαθεύδοι. Ὁ
[1, 17]	τῆς ἀτοπίας, διαδέδρακεν ἡμᾶς ὁ	μοιχός«	ἀνεβόησε, καὶ ὅρα, δέσποτα, μὴ
[1, 30]	δὲ καὶ ζηλοτυπίᾳ καὶ θυμῷ	κάτοχος	ἐπὶ τὸ σπήλαιον ἐλθὼν ὡς
[1, 4]	δὴ οὖν ποτε πλησιάσας ὁ	λῄσταρχος	ἐπιβάλλει τῇ κόρῃ τὴν χεῖρα
[1, 4]	ἀμφοτέρους ἄγοιεν. Συνεὶς οὖν ὁ	λῄσταρχος	τὸ μέν τι τοῖς λεγομένοις,
[1, 7]	ὅμιλος, ἄλλος ἄλλοθεν τοῦ ἕλους	ἐκδὺς	ἀνεφαίνετο καὶ συνέθεον καὶ τὸν
[1, 10]	περιβαλοῦσα ὁ νέος Ἱππόλυτος, ὁ	Θησεὺς	ὁ ἐμός ἔλεγε. Τίνα με
[1, 13]	μεταδοῦναι κἀμοὶ λόγων ἠξίουν, ὁ	γραμματεὺς	προσελθὼν ἠρώτα στενὸν ἐρώτημα, εἰ
[1, 14]	τὸ τοῦ ἔπους. Τὴν δὲ	εὐθὺς	Ἐρινύες ἤλαυνον καὶ μανικώτερον ἤρα
[1, 14]	φίλον· Ἐγὼ μὲν ὡς εἶχον	εὐθὺς	μετὰ τὴν κρίσιν εἰς τὸν
[1, 5]	δύο στάδια τὸν αἰγιαλόν, ἐκτραπέντες	εὐθὺς	τοῦ ὄρους πρὸς τὰ ὄρθια
[1, 11]	τὴν οὕτω περὶ ἐμὲ διακειμένην,	εὐθὺς	ὡς εἶχε κατά τι μέρος
[1, 7]	ἐνετίθεντο τοῖς σκάφεσιν, ὁ δὲ	πολὺς	τῶν κατὰ χώραν μεινάντων λῃστῶν
[1, 7]	χρῆμα περισκοποῦντες ἱερά τινα ἢ	ναοὺς	πολυχρύσους ἀποσεσυλῆσθαι παρὰ τῶν ὁμοτέχνων
[1, 13]	φράτορας καὶ γεννήτας εἰσαγαγών, εἰς	ἐφήβους	ἐγγράψας, πολίτην ὑμέτερον κατὰ τοὺς
[1, 26]	σου τοὺς ἐπ´ ἐμοὶ τούτους	φόβους·	εὔδηλος γὰρ εἶ κἀκ τούτων
[1, 18]	περιδρόμους ἀνθρώπων, κρότου καὶ θορύβου	συμμιγοῦς	πάντα πληρούντων. Ἐπεὶ δὲ καὶ
[1, 27]	ἀκούειν· δέος γὰρ προληφθῆναι τοὺς	λόγους	ὑπὸ τῶν ἔργων· ἀλλ´ ἕπου
[1, 7]	δείπνου πρὸς βραχὺ τοῖς ἄλλοις	μεταδοὺς	καὶ αὐτὸς μεταλαβών, τοὺς μὲν
[1, 13]	μοι ἐγένετο, ἐλευθερίου τε τροφῆς	μεταδοὺς	καὶ τὰ πρῶτα τῶν γραμμάτων
[1, 19]	οὐ προῖκα τὴν χάριν ἀλλ´	ἀντιδοὺς	τὸ μηδὲν αὐτὸς τῶν ἄλλων
[1, 25]	τὴν Χαρίκλειαν οὐδ´ ὁτιοῦν διαλεγόμενος	θεοὺς	δὲ συνεχῶς ἐπικαλούμενος μάρτυρας. Τῆς
[1, 22]	ἀνακείμενος καὶ τὸ περὶ τοὺς	θεοὺς	ὅσιον ἀποσεμνύνων. ~Καὶ ἡ μὲν
[1, 7]	καὶ αὐτὸς μεταλαβών, τοὺς μὲν	νέους	Ἕλληνί τινι παραδίδωσι νεανίσκῳ, οὐ
[1, 7]	τῶν τε ἵππων ἀπεβίβαζον τοὺς	νέους	καὶ τὴν λείαν ἐνετίθεντο τοῖς
[1, 15]	ἂν κἀμοὶ συνετεθνήκει τὰ τοῦ	πάθους·	τὸ γὰρ ἀπελπισθὲν ἅπαξ ἐξῄρηται
[1, 33]	πρὸς τῶν διαδράντων, ἐπὶ τοὺς	οἰκείους	ἀπεχώρησαν.
[1, 32]	αὐτόχειρα ζῶντα περιέποντες ἢ τοὺς	οἰκείους	ᾤκτειρον ἀποβεβληκότες. Οὕτως ἄρα λῃσταῖς
[1, 14]	εἰς τὸ μέρος οἱ χίλιοι	πλείους	ἐγίνοντο. Κἀγὼ μὲν οὕτως ἐξηλαυνόμην
[1, 14]	καταχειροτονήσαντες ἦσαν εἰς ἑπτακοσίους καὶ	χιλίους,	οἱ μὲν καταλεῦσαι οἱ δὲ
[1, 14]	κρίναντες, οἱ λοιποὶ δὲ εἰς	χιλίους,	ὅσοι τι καὶ τῇ ὑπονοίᾳ
[1, 29]	τὸ δὲ αὐτόθεν εἰς αὐλῶνας	σκολιοὺς	ἀτάκτως σχιζόμενον. Οἱ γὰρ ἐπὶ
[1, 31]	ἐπὶ μέτωπον ὡς ἐναντίοι τοὺς	πολεμίους	δεξόμενοι, πλησιάσαντες μόνον καὶ μηδὲ
[1, 18]	ὑπετίθετο, τὸ δὲ φονεύσεις» τὰς	παρθενίους	τρώσεις εἴκαζεν, ὑφ´ ὧν οὐκ
[1, 14]	τὸν θάνατον καταχειροτονήσαντες ἦσαν εἰς	ἑπτακοσίους	καὶ χιλίους, οἱ μὲν καταλεῦσαι
[1, 30]	καὶ διὰ τῶν πέριξ ἑλῶν	κρυφίους	τὰς ἐμβολὰς ποιουμένους, ἀγαπητῶς γὰρ
[1, 14]	τὸν πλοῦν εἰς Αἴγιναν ἐποιούμην,	ἀνεψιοὺς	εἶναί μοι τῆς μητρὸς ἐνταῦθα
[1, 22]	ἤγομεν ἔνθα μουσικούς τε καὶ	γυμνικοὺς	ἀγῶνας διαθήσεσθαι καὶ τὴν ἱερωσύνην
[1, 22]	θεωρίαν εἰς Δῆλον ἤγομεν ἔνθα	μουσικούς	τε καὶ γυμνικοὺς ἀγῶνας διαθήσεσθαι
[1, 7]	λῃστῶν ὅμιλος, ἄλλος ἄλλοθεν τοῦ	ἕλους	ἐκδὺς ἀνεφαίνετο καὶ συνέθεον καὶ
[1, 17]	καὶ μόλις συγγνώμης τυχὼν τοὺς	φίλους	περιενόστει καὶ γνωρίμους, εἴ πῃ
[1, 1]	γὰρ πόλεμος ἐσχεδίαστο· ἕτεραι δὲ	ἄλλους	ἔκρυπτον, ὡς ᾤοντο, ὑπελθόντας· κρατῆρες
[1, 31]	τὰ σκάφη παραγενόμενος τούς τε	ἄλλους	καταλαμβάνει δρασμὸν ἤδη βουλεύοντας, τῶν
[1, 27]	αὐτός τε ἔνδυνε καὶ τοὺς	ἄλλους	κέλευε· πλῆθος γὰρ πολεμίων ὅσον
[1, 26]	καὶ σιγητέον οὐ πρὸς τοὺς	ἄλλους	μόνον ἀλλὰ καὶ πρὸς αὐτὸν
[1, 4]	ἀνατίθεται τοὺς αἰχμαλώτους, τοὺς μὲν	ἄλλους	τὰ λάφυρα συσκευασαμένους ἕπεσθαι προστάξας,
[1, 3]	πάθος ἀλγοῦσαν, τὴν μὲν τοῦ	κάλλους	καὶ τοῦ φρονήματος ἐθαύμαζον, τὸν
[1, 4]	ᾑρεῖτο. Οὕτως εὐγενείας ἔμφασις καὶ	κάλλους	ὄψις καὶ λῃστρικὸν ἦθος οἶδεν
[1, 7]	Ἐνταῦθα ὡς κατήχθη, τοὺς μὲν	πολλοὺς	οἴκαδε ἀπιέναι προσέταττεν εἰς τὴν
[1, 3]	τέως ἀνεστέλλοντο. Τοὺς μὲν γὰρ	πολλοὺς	φόνους ὑπὸ τῶν προτέρων γεγενῆσθαι
[1, 6]	λίμνην καὶ τοὺς ἐνοικοῦντας αὐτῇ	βουκόλους	ὧδέ πως ἔχει. ~Ἤδη δὲ
[1, 15]	μὴ γένοιτο) δεύτερος ἔσται, φασί,	πλοῦς	καὶ ἑτέρα βουλή. Τὸ παρὸν
[1, 6]	τοῖς δ´ ἄλλοις ἀπόρους τοὺς	διέκπλους	κατασκευάσαντες μέγιστον ὀχύρωμα πρὸς τὸ
[1, 9]	τελευτῆσαι συνέβη, πρὸς δευτέρους ἀπεκλίνετο	γάμους,	ἐπὶ μόνῳ μοι παιδὶ σαλεύειν
[1, 25]	ἐμοῦ λαβούσης καὶ πρὸς ἄλλων	γάμους	ἐπινευούσης; Εὐφήμησον» ἔφη ἡ κόρη
[1, 17]	τυχὼν τοὺς φίλους περιενόστει καὶ	γνωρίμους,	εἴ πῃ σοὶ κάθοδον λάβοι
[1, 2]	αἵματι φοινιττομένη λευκότητι πλέον ἀντέλαμπεν.	Ὀφθαλμοὺς	δὲ ἐκείνου οἱ μὲν πόνοι
[1, 30]	τι καὶ ἀφόρητον ἐπὶ τοὺς	ὀφθαλμοὺς	σέλας ἔμπυρον ἐπὶ δὲ τὴν
[1, 13]	ἐγγράψας, πολίτην ὑμέτερον κατὰ τοὺς	νόμους	ἀποφήνας, πάντα τὸν βίον ἐπὶ
[1, 13]	μὲν αὐτοῦ γενέσθαι, κατὰ τοὺς	νόμους	ἐξόν, οὐ βουληθείς, ὑμῖν δὲ
[1, 22]	τοὺς ἐμαυτῆς τε καὶ παρθένων	νόμους	καὶ πρὸς τὴν πεῦσιν τοῦ
[1, 13]	καὶ πληγαῖς ταυτηνὶ τὴν κατὰ	νόμους	συνοικοῦσάν μοι ᾐκίσατο, τέλος δὲ
[1, 18]	αἵματι διαβρόχους, προπύλαια δὲ καὶ	περιδρόμους	ἀνθρώπων, κρότου καὶ θορύβου συμμιγοῦς
[1, 18]	ὅλον ἐδόκει καταλάμπεσθαι· πεπλῆσθαι δὲ	βωμοὺς	μὲν καὶ ἐσχάρας ζῴων παντοίων
[1, 29]	βεβλημένην καὶ ὥσπερ ψυχῆς τοῦ	Θεαγένους	ἀφῃρημένην, ἄπνουν καὶ σιγῶσαν ἀπολιπὼν
[1, 2]	μὲν παροῦσι περιαλγοῦσα φρονήματος δὲ	εὐγενοῦς	ἔτι πνέουσα. Δάφνῃ τὴν κεφαλὴν
[1, 4]	τοὺς μὲν ἄλλους τὰ λάφυρα	συσκευασαμένους	ἕπεσθαι προστάξας, αὐτὸς δὲ ἐκ
[1, 29]	καὶ τοὺς ἤδη παρ´ αὐτὸν	συνειλεγμένους	πρὸς τὸ μανικώτερον τῷ λόγῳ
[1, 29]	πλειόνων, αὐτούς τε ὑπομνήσεως οὐδὲν	δεομένους	ἀλλὰ βίον ἀεὶ τὸν πόλεμον
[1, 30]	τὰς εἰσβολὰς τῆς λίμνης οἰκοῦντας	ἁλισκομένους.	Οἱ γὰρ ἐπεληλυθότες τῶν ὑποπιπτόντων
[1, 24]	ὁρμὴν ὡς ἐπὶ τὴν Μέμφιν	ποιησομένους.	Τοῖς δὲ Ἕλλησι τὴν προτέραν
[1, 27]	τραύματα καὶ φόνους ἴσους εἶναι	παρεσκευασμένους.	Τοῦ δὲ σαφέστερον ὅ τι
[1, 24]	κομισάμενος. ~Ἐπιστέλλει δὲ εἰς δεκάτην	ηὐτρεπισμένους	εἶναι τὴν ὁρμὴν ὡς ἐπὶ
[1, 29]	ἀλλὰ βίον ἀεὶ τὸν πόλεμον	ἡγουμένους	καὶ ἄλλως τῆς ἀπροσδοκήτου τῶν
[1, 30]	πέριξ ἑλῶν κρυφίους τὰς ἐμβολὰς	ποιουμένους,	ἀγαπητῶς γὰρ ἂν καὶ οὕτως
[1, 19]	αὐτὸν μετεπέμπετο ἄγειν καὶ τοὺς	φρουρουμένους	ἐντειλάμενος. Ἐπεὶ δὲ ἤγοντο τίς
[1, 14]	πυνθανόμενος· κατάρας δὲ καὶ τοὺς	ἐπιζητουμένους	ἀνευρὼν οὐκ ἀηδῶς τὰ πρῶτα
[1, 8]	ἐρημίαν τῶν ὀχλησόντων εὐπορίαν εἰς	θρήνους	οἱ περὶ τὴν κόρην ἐλάμβανον,
[1, 27]	δὲ πρὸς ἕτερα τραύματα καὶ	φόνους	ἴσους εἶναι παρεσκευασμένους. Τοῦ δὲ
[1, 1]	μιάνας, καὶ συμποσίοις πόλεμον ἐπιστήσας,	φόνους	καὶ πότους, σπονδὰς καὶ σφαγὰς
[1, 3]	ἀνεστέλλοντο. Τοὺς μὲν γὰρ πολλοὺς	φόνους	ὑπὸ τῶν προτέρων γεγενῆσθαι λῃστῶν
[1, 6]	χαρακώματος προβεβλημένοι. Σκολιὰς γάρ τινας	ἀτραποὺς	τεμόμενοι καὶ πολλοῖς ἑλιγμοῖς πεπλανημένας
[1, 14]	κατέδων, τοῦτο δὴ τὸ τοῦ	ἔπους.	Τὴν δὲ εὐθὺς Ἐρινύες ἤλαυνον
[1, 4]	ἑαυτὴν ἀποσφάξειν ἠπείλει εἰ μὴ	ἀμφοτέρους	ἄγοιεν. Συνεὶς οὖν ὁ λῄσταρχος
[1, 16]	νῦν ἀπολογήσασθαι καὶ παρὰ τῆς	ἀμφοτέρους	ὑμᾶς ἀδικούσης τιμωρίαν λαβεῖν· ἐπιδείξω
[1, 19]	σώματος ὠφελήσειν ἔμελλον, τοὺς δὲ	ἀσθενεστέρους	ἀπεμπολῶν, γυναικῶν δὲ ὕβρεως ἀπείρατος
[1, 9]	τὴν μητέρα τελευτῆσαι συνέβη, πρὸς	δευτέρους	ἀπεκλίνετο γάμους, ἐπὶ μόνῳ μοι
[1, 3]	τὴν χροιὰν καὶ τὴν ὄψιν	αὐχμηρούς,	εἰ μὲν εἴδωλα τῶν κειμένων
[1, 5]	τινα λίμνην κατὰ θατέραν τοῦ	ὄρους	πλευρὰν ὑποτείνουσαν ἠπείγοντο. Ἦν δὲ
[1, 5]	τὸν αἰγιαλόν, ἐκτραπέντες εὐθὺς τοῦ	ὄρους	πρὸς τὰ ὄρθια ἐχώρουν τὴν
[1, 1]	καταυγάζοντος, ἄνδρες ἐν ὅπλοις λῃστρικοῖς	ὄρους	ὑπερκύψαντες, ὃ δὴ κατ´ ἐκβολὰς
[1, 2]	ἀνέθορεν, οἱ δὲ ἐπὶ τοῦ	ὄρους	ὑπὸ θαύματος ἅμα καὶ ἐκπλήξεως
[1, 6]	γνῶσιν ῥᾴστους τοῖς δ´ ἄλλοις	ἀπόρους	τοὺς διέκπλους κατασκευάσαντες μέγιστον ὀχύρωμα
[1, 1]	γὰρ δὴ κατὰ τὸ ὄρος	θεωροὺς	ἑαυτοὺς τῶνδε καθίσαντες οὐδὲ συνιέναι
[1, 29]	λόγῳ παρασκευάζοντα. Στὰς γὰρ εἰς	μέσους	ἔλεγε Συστρατιῶται, προτρέπειν μὲν ὑμᾶς
[1, 19]	σκῦλα σεμνότερον ὀνομάζων φέρειν εἰς	μέσους	ἐπέταττε, καὶ τὸν Κνήμωνα ὡς
[1, 27]	πρὸς ἕτερα τραύματα καὶ φόνους	ἴσους	εἶναι παρεσκευασμένους. Τοῦ δὲ σαφέστερον
[1, 27]	οὐδὲν τάχους ἀνιεὶς ἀλλὰ καὶ	ὅσους	ἐδυνάμην ἐν τῷ διέκπλῳ τῷ
[1, 7]	περισκοποῦντες ἱερά τινα ἢ ναοὺς	πολυχρύσους	ἀποσεσυλῆσθαι παρὰ τῶν ὁμοτέχνων ὑπελάμβανον,
[1, 22]	τῶν ἄλλων ὅσα πρός τε	τοὺς	ἀγῶνας καὶ τὴν πάνδημον εὐωχίαν
[1, 4]	καὶ ἑαυτὸν τῶν ἵππων ἀνατίθεται	τοὺς	αἰχμαλώτους, τοὺς μὲν ἄλλους τὰ
[1, 26]	ὠφελοῦν τοὺς λέγοντας μηδὲν καταβλάπτῃ	τοὺς	ἀκούοντας. ~Ταῦτα τῆς Χαρικλείας καὶ
[1, 27]	Ἀλλ´ αὐτός τε ἔνδυνε καὶ	τοὺς	ἄλλους κέλευε· πλῆθος γὰρ πολεμίων
[1, 26]	πλάσμα καὶ σιγητέον οὐ πρὸς	τοὺς	ἄλλους μόνον ἀλλὰ καὶ πρὸς
[1, 29]	ἢ περιεῖναι κρατοῦντας ἢ τεθνάναι	τοὺς	ἁλόντας ἀναγκαῖον) οὕτω τοῖς ἐχθίστοις
[1, 13]	τὸν ὑπὸ δαιμόνων ἀλαστόρων ἐπὶ	τοὺς	γεννήσαντας ἐλαθέντα, οὐ θρηνοῦσα μᾶλλον
[1, 32]	τῷ δόρατι τοὺς μὲν τρώσαντος	τοὺς	δὲ ἀνελόντος, θαύματος ἦν ἐπέκεινα
[1, 19]	ῥώμῃ τοῦ σώματος ὠφελήσειν ἔμελλον,	τοὺς	δὲ ἀσθενεστέρους ἀπεμπολῶν, γυναικῶν δὲ
[1, 30]	τοὺς μὲν ἐπὶ γῆς ἀναιρούντων	τοὺς	δὲ εἰς τὴν λίμνην αὐτοῖς
[1, 6]	ῥᾴστους τοῖς δ´ ἄλλοις ἀπόρους	τοὺς	διέκπλους κατασκευάσαντες μέγιστον ὀχύρωμα πρὸς
[1, 22]	τείνει τῶν εἰρημένων, ἐκβαίνειν ἀναγκάζομαι	τοὺς	ἐμαυτῆς τε καὶ παρθένων νόμους
[1, 6]	μὲν κατὰ τὴν λίμνην καὶ	τοὺς	ἐνοικοῦντας αὐτῇ βουκόλους ὧδέ πως
[1, 26]	ὡς ἥδιστα» ἔφη δέχομαί σου	τοὺς	ἐπ´ ἐμοὶ τούτους φόβους· εὔδηλος
[1, 3]	ἀριθμὸν ὄντες, τρὶς δὲ τοσούτους	τοὺς	ἐπελθόντας θεασάμενοι. Καὶ οἱ μὲν
[1, 14]	ἐνταῦθα πυνθανόμενος· κατάρας δὲ καὶ	τοὺς	ἐπιζητουμένους ἀνευρὼν οὐκ ἀηδῶς τὰ
[1, 29]	τῷ Θεαγένει λαμπρῶς ἐξωπλισμένον καὶ	τοὺς	ἤδη παρ´ αὐτὸν συνειλεγμένους πρὸς
[1, 22]	φῄς, ἀνακείμενος καὶ τὸ περὶ	τοὺς	θεοὺς ὅσιον ἀποσεμνύνων. ~Καὶ ἡ
[1, 15]	μηδαμόθεν ἔτι προσδοκώμενον ἀπαλγεῖν παρασκευάζει	τοὺς	κάμνοντας. Νῦν δὲ ὁρᾶν φαντάζομαι,
[1, 1]	μὲν ἑαλωκότας ἔχοντες, οὐδαμοῦ δὲ	τοὺς	κεκρατηκότας ὁρῶντες, καὶ τὴν μὲν
[1, 26]	καὶ τὸ ψεῦδος, ὅταν ὠφελοῦν	τοὺς	λέγοντας μηδὲν καταβλάπτῃ τοὺς ἀκούοντας.
[1, 27]	παρὸν ἀκούειν· δέος γὰρ προληφθῆναι	τοὺς	λόγους ὑπὸ τῶν ἔργων· ἀλλ´
[1, 4]	τῶν ἵππων ἀνατίθεται τοὺς αἰχμαλώτους,	τοὺς	μὲν ἄλλους τὰ λάφυρα συσκευασαμένους
[1, 19]	τὸ ἴσον. Τῶν δὲ ἁλισκομένων	τοὺς	μὲν ἄνδρας ἡμῖν αὐτοῖς ἐγκαταλέγων,
[1, 3]	οὐδὲν συνιέναι τῶν λεγομένων ἔχοντες	τοὺς	μὲν αὐτοῦ καταλείπουσιν, ἰσχυρὰν αὐτοῖς
[1, 3]	ἅμα καὶ ἐκπλήξεως τέως ἀνεστέλλοντο.	Τοὺς	μὲν γὰρ πολλοὺς φόνους ὑπὸ
[1, 1]	οὐδὲ συνιέναι τὴν σκηνὴν ἐδύναντο,	τοὺς	μὲν ἑαλωκότας ἔχοντες, οὐδαμοῦ δὲ
[1, 30]	τῷ ἀπροσδοκήτῳ πλεῖστον ὑπερφερόντων καὶ	τοὺς	μὲν ἐπὶ γῆς ἀναιρούντων τοὺς
[1, 7]	ἄλλοις μεταδοὺς καὶ αὐτὸς μεταλαβών,	τοὺς	μὲν νέους Ἕλληνί τινι παραδίδωσι
[1, 7]	αὐτὸν ἀποτετμημένον. Ἐνταῦθα ὡς κατήχθη,	τοὺς	μὲν πολλοὺς οἴκαδε ἀπιέναι προσέταττεν
[1, 2]	τοῖς νώτοις πλεῖστον ὅσον ἐπιτρεχούσης.	Τοὺς	μὲν ταῦτα ἐξεδειμάτου καὶ πλέον
[1, 32]	δὲ ἀμυνομένου καὶ τῷ δόρατι	τοὺς	μὲν τρώσαντος τοὺς δὲ ἀνελόντος,
[1, 29]	ἀτάκτως σχιζόμενον. Οἱ γὰρ ἐπὶ	τοὺς	μυχοὺς πόροι καὶ αὔλακες πῇ
[1, 7]	μὲν τῶν τε ἵππων ἀπεβίβαζον	τοὺς	νέους καὶ τὴν λείαν ἐνετίθεντο
[1, 13]	ἐφήβους ἐγγράψας, πολίτην ὑμέτερον κατὰ	τοὺς	νόμους ἀποφήνας, πάντα τὸν βίον
[1, 13]	αὐτόχειρ μὲν αὐτοῦ γενέσθαι, κατὰ	τοὺς	νόμους ἐξόν, οὐ βουληθείς, ὑμῖν
[1, 33]	λοχηθῆναι πρὸς τῶν διαδράντων, ἐπὶ	τοὺς	οἰκείους ἀπεχώρησαν.
[1, 32]	τὸν αὐτόχειρα ζῶντα περιέποντες ἢ	τοὺς	οἰκείους ᾤκτειρον ἀποβεβληκότες. Οὕτως ἄρα
[1, 20]	πάσας αἰδοῖ τοῦ βλέμματος καὶ	τοὺς	ὁρῶντας καταστέλλει πρὸς τὸ σεμνότερον,
[1, 30]	ἄφραστόν τι καὶ ἀφόρητον ἐπὶ	τοὺς	ὀφθαλμοὺς σέλας ἔμπυρον ἐπὶ δὲ
[1, 31]	διέταττον ἐπὶ μέτωπον ὡς ἐναντίοι	τοὺς	πολεμίους δεξόμενοι, πλησιάσαντες μόνον καὶ
[1, 33]	ὄντες τῶν τὸν Θύαμιν καὶ	τοὺς	σὺν αὐτῷ κατὰ τὰς Ἡρακλεωτικὰς
[1, 30]	ἐγκρατὴς ἔσται Χαρικλείας, μικρὸν ἐπισχεῖν	τοὺς	σὺν αὐτῷ κελεύσας καὶ ὡς
[1, 18]	κινεῖσθαι καὶ σιτεῖσθαι θᾶττον ἐπιθυμίας	τοὺς	συνοικοῦντας ἰδίῳ κηρύγματι ἐπὶ ἔργον
[1, 30]	καὶ παρῆν ὁρᾶν καὶ πόρρωθεν	τοὺς	τὰ ἔσχατα κατὰ τὰς εἰσβολὰς
[1, 31]	ἐπί τε τὰ σκάφη παραγενόμενος	τούς	τε ἄλλους καταλαμβάνει δρασμὸν ἤδη
[1, 19]	ἐξηγουμένης· ἅμα δὲ τῇ ἕῳ	τούς	τε πρώτους τῶν ὑφ´ αὑτὸν
[1, 33]	τῶν σκύλων ὡς ἰδίων περιαλγήσαντες,	τούς	τε ὑπολειφθέντας αὑτῶν οἴκοι συλλεξάμενοι
[1, 22]	γεγονότες καὶ ἀμφιθαλεῖς ὄντες, νόμου	τοὺς	τοιούτους καλοῦντος ἱερατεύειν, ἐγὼ μὲν
[1, 17]	ἀνεκοινοῦτο, καὶ μόλις συγγνώμης τυχὼν	τοὺς	φίλους περιενόστει καὶ γνωρίμους, εἴ
[1, 13]	πρῶτα τῶν γραμμάτων διδαξάμενος, εἰς	τοὺς	φράτορας καὶ γεννήτας εἰσαγαγών, εἰς
[1, 19]	ὡς αὐτὸν μετεπέμπετο ἄγειν καὶ	τοὺς	φρουρουμένους ἐντειλάμενος. Ἐπεὶ δὲ ἤγοντο
[1, 1]	συμποσίοις πόλεμον ἐπιστήσας, φόνους καὶ	πότους,	σπονδὰς καὶ σφαγὰς ἐπισυνάψας, καὶ
[1, 6]	σφίσι μὲν διὰ τὴν γνῶσιν	ῥᾴστους	τοῖς δ´ ἄλλοις ἀπόρους τοὺς
[1, 32]	ἡγοῦντο· καὶ τοσούτοις τοῖς φιλίοις	ἐλάττους	γεγονότες πλέον ἔχαιρον τὸν αὐτόχειρα
[1, 14]	γὰρ ἄλλων ὁμοῦ πάντων ἦσαν	ἐλάττους,	ἐκείνων δὲ διάφορα ψηφισαμένων εἰς
[1, 19]	τύχης μόνης οἰκτείρων τὰς δὲ	ἐλάττους	καὶ ἃς δουλεύειν οὐχ ἡ
[1, 2]	ἑαυτὴν ἀνεῖλκε καὶ τοῦτο ὁρᾶν	αὐτοὺς	ἠνάγκαζεν, ὅτι ἐκείνην ἑώρων. Ὡς
[1, 29]	οἶδ´ ὅτι δεῖ διὰ πλειόνων,	αὐτούς	τε ὑπομνήσεως οὐδὲν δεομένους ἀλλὰ
[1, 2]	τῶν ἀληθῶν γνῶσιν. Ἀναλαβόντες οὖν	ἑαυτοὺς	καταθέουσι καὶ τὴν κόρην ἔτι
[1, 1]	κέρδος ἔβλεπον καὶ τὴν λείαν·	ἑαυτοὺς	οὖν νικητὰς ἀποδείξαντες ὥρμησαν. ~Ἤδη
[1, 2]	καταλαμβάνουσι· καὶ ἐπιστάντες ὄπισθεν εἶχον	ἑαυτοὺς	οὔτε τι λέγειν οὔτε τι
[1, 1]	δὴ κατὰ τὸ ὄρος θεωροὺς	ἑαυτοὺς	τῶνδε καθίσαντες οὐδὲ συνιέναι τὴν
[1, 22]	καὶ ἀμφιθαλεῖς ὄντες, νόμου τοὺς	τοιούτους	καλοῦντος ἱερατεύειν, ἐγὼ μὲν Ἀρτέμιδος
[1, 3]	τὸν ἀριθμὸν ὄντες, τρὶς δὲ	τοσούτους	τοὺς ἐπελθόντας θεασάμενοι. Καὶ οἱ
[1, 29]	γὰρ ἐν ἔργοις οἱ πολέμιοι,	τούτους	μὴ διὰ τῶν ὁμοίων σὺν
[1, 26]	δέχομαί σου τοὺς ἐπ´ ἐμοὶ	τούτους	φόβους· εὔδηλος γὰρ εἶ κἀκ
[1, 4]	ἑαυτὸν τῶν ἵππων ἀνατίθεται τοὺς	αἰχμαλώτους,	τοὺς μὲν ἄλλους τὰ λάφυρα
[1, 19]	δὲ τῇ ἕῳ τούς τε	πρώτους	τῶν ὑφ´ αὑτὸν ἥκειν ἐκέλευε
[1, 31]	θυμάτων ἱερουργήσας, ἐπιβαίνει τε τοῦ	σκάφους	αὐτὸς καὶ ὁ Θέρμουθις καὶ
[1, 5]	καλύβην πηξάμενος, ὁ δὲ ἐπὶ	σκάφους	βιοτεύει, πορθμεῖον τὸ αὐτὸ καὶ
[1, 5]	ἐξάψας ὅσον ἐπ´ ἄκρου τοῦ	σκάφους	ἢ τῆς καλιᾶς προβαίνειν ἐπέτρεψε,
[1, 2]	βελῶν τῇ ἀθρόᾳ κινήσει κλαγξάντων,	χρυσοϋφοῦς	δὲ τῆς ἐσθῆτος πρὸς τὸν
[1, 27]	δρομαῖος τὴν ἔφοδον προμηνύσων οὐδὲν	τάχους	ἀνιεὶς ἀλλὰ καὶ ὅσους ἐδυνάμην
[1, 18]	καὶ ἐσχάρας ζῴων παντοίων αἵματι	διαβρόχους,	προπύλαια δὲ καὶ περιδρόμους ἀνθρώπων,
[1, 29]	σχιζόμενον. Οἱ γὰρ ἐπὶ τοὺς	μυχοὺς	πόροι καὶ αὔλακες πῇ μὲν
[1, 1]	ἀλλ´ ἀναμέμικτο καὶ εὐωχίας οὐκ	εὐτυχοῦς	ἀλλ´ εἰς τοῦτο ληξάσης ἐλεεινὰ
[1, 13]	ἢ καταμαρτυροῦσα τοῖς θρήνοις καὶ	ὡς	ἀληθῆ τὴν κατηγορίαν βεβαιοῦσα τοῖς
[1, 2]	ὦ γλυκεῖα, ἔφη σῴζῃ μοι	ὡς	ἀληθῶς, ἢ γέγονας καὶ αὐτὴ
[1, 8]	ἡδονῆς ἅμα οἱ ξένοι. Ἕλλην	ὡς	ἀληθῶς τὸ γένος καὶ τὴν
[1, 12]	ἐρώμενος; καὶ ἅμα λέγων ἐπῄειν	ὡς	ἄμφω διαχειρισόμενος. Ἐκ δὲ τῆς
[1, 16]	δεσπότῃ νύκτωρ παρ´ αὐτὸν ἐλθοῦσα,	ὡς	ἂν γνοίη μηδείς, καὶ ἔλεγον
[1, 10]	εἰς τὸ πρυτανεῖον ἐσιτεῖτο καὶ	ὡς	ἂν ἐν τοιαύτῃ πανηγύρει καὶ
[1, 28]	δὲ ὑπασπιστὴν ἱερεῖον ἄγειν προσέταττεν,	ὡς	ἂν θεοῖς ἐγχωρίοις ἐναγίσαντες οὕτω
[1, 3]	καὶ τῶν μὲν προσπιπτόντων φοβερῶν	ὡς	ἂν μηδὲ γινομένων ὑπερορῶσαν ὅλην
[1, 25]	γὰρ ὡς ἐραστῇ πειθομένη ἀλλ´	ὡς	ἀνδρὶ συνθεμένη τότε πρῶτον ἐμαυτὴν
[1, 33]	εἶναι παρὰ τοῖς πολλοῖς αἰσθανόμενος	ὡς	ἀνῃρηκὼς τὸν Θύαμιν οὐ φαινόμενον,
[1, 9]	προστρέχουσα καὶ βραδύνοντι μεμφομένη καὶ	ὡς	ἀπώλετ´ ἂν εἰ ὀλίγον ἐμέλλησε
[1, 7]	εἰς τὴν ὑστεραίαν ἅπαντας ἥκειν	ὡς	αὐτὸν ἐπιστείλας, αὐτὸς δὲ σὺν
[1, 19]	μέσους ἐπέταττε, καὶ τὸν Κνήμωνα	ὡς	αὐτὸν μετεπέμπετο ἄγειν καὶ τοὺς
[1, 15]	ἀπὸ τῆς τέχνης, εἰσαγαγεῖν με	ὡς	αὐτὸν νύκτωρ ἀνθ´ ἑαυτῆς· ἅπερ
[1, 9]	μὲν ἀλλ´ ἀρχέκακον, ὄνομα Δημαινέτην.	Ὡς	γὰρ τάχιστα εἰσῆλθεν, ὅλον ὑπεποιεῖτο
[1, 10]	καὶ οὐδὲ ἀπεκρίνατο τὴν πρώτην.	Ὡς	δὲ ἐνέκειτο καὶ τί πεπόνθοι
[1, 11]	δὴ τοῦτο διότι ξαινοίμην γινώσκοντα.	Ὡς	δὲ ἐνεπέπληστο τῆς ὀργῆς, ἀλλὰ
[1, 30]	καὶ ὀνομαστὶ Θέρμουθιν ἀνεκάλει πολλάκις·	ὡς	δὲ ἦν οὐδαμοῦ, πολλὰ διαπειλήσας
[1, 10]	ἐπειρᾶτό τινος τῶν ἀθεμίτων τυγχάνειν.	Ὡς	δὲ παντοίως ἀντεῖχον καὶ πρὸς
[1, 3]	καὶ συννεύειν τὸ φρόνημα καταναγκάζει.	~Ὡς	δὲ παραμείψαντες οἱ λῃσταὶ κατὰ
[1, 33]	καὶ σκῦλα κατ´ αὐτὴν εὑρήσοντες.	Ὡς	δὲ πᾶσαν ἐπιδραμόντες καὶ μέρος
[1, 2]	αὐτοὺς ἠνάγκαζεν, ὅτι ἐκείνην ἑώρων.	Ὡς	δὲ πνεῦμα συλλεξάμενος καὶ βύθιόν
[1, 14]	ἀθέσμοις ὀξὺν ἐπιβάλλει τὸν ὀφθαλμόν,	ὡς	δὴ καὶ τὴν ἀλιτήριον μετῆλθε
[1, 32]	πρὸς ἓν τὸ κέρδος ὁρίζεται·	ὡς	δὴ καὶ τούτοις συνέβαινεν. ~Ἐτύγχανον
[1, 30]	νόμῳ. Καὶ πολλὰ τὴν θεὸν	ὡς	δολερὰν ὀνειδίσας καὶ δεινὸν ἡγησάμενος
[1, 3]	ἐπενεγκάμενοι, τοῦ μὴ ἐπιδιωχθῆναι ἕνεκεν,	ὡς	δρόμου εἶχον ἔφευγον, αὐτοὶ μὲν
[1, 28]	καὶ τῷ στομίῳ τὸ πῶμα	ὡς	ἔθος ἐπαγαγὼν ἧκε τὴν ταχίστην
[1, 30]	πυρὶ καὶ ὕδατι συμπλεκομένων. Ἅπερ	ὡς	εἶδέ τε καὶ ἤκουσεν ὁ
[1, 18]	ἡ δὲ οὐ φονευθήσεται. Ταῦτα	ὡς	εἶδεν ἀμηχάνως διῆγε, τῇδε κἀκεῖσε
[1, 3]	δύο τοῦ τάγματος ἡγουμένων· ὅπερ	ὡς	εἶδον οἱ πρότεροι, οὔτε χεῖρας
[1, 17]	δὲ πάντα ἅμα τὰ περιεστῶτα,	ὡς	εἰκός, ἐννοήσασα, τὴν ἀποτυχίαν τῶν
[1, 29]	χειραγωγήσας, πολλὰ καὶ ἐπιθαρσύνας καὶ	ὡς	εἰς ἑσπέραν ἅμα τῷ Θεαγένει
[1, 30]	κάτοχος ἐπὶ τὸ σπήλαιον ἐλθὼν	ὡς	εἶχε δρόμου καθαλάμενος ἐμβοῶν τε
[1, 11]	οὕτω περὶ ἐμὲ διακειμένην, εὐθὺς	ὡς	εἶχε κατά τι μέρος τῆς
[1, 13]	δὲ τῇ ἕῳ λαβὼν οὕτως	ὡς	εἶχον δεσμῶν ἐπὶ τὸν δῆμον
[1, 14]	ὑμῖν οὕτω φίλον· Ἐγὼ μὲν	ὡς	εἶχον εὐθὺς μετὰ τὴν κρίσιν
[1, 10]	θεῷ καὶ τὰ νενομισμένα προπομπεύσας,	ὡς	εἶχον στολῆς αὐτῇ χλαμύδι καὶ
[1, 15]	δοκεῖν καὶ φοιτᾶν παρ´ αὐτὸν	ὡς	ἐκείνην. Μελήσει δέ μοι καὶ
[1, 17]	δὲ περιέβαλέ τε καὶ ἔπραττεν	ὡς	ἐκέλευσεν. Ἤδη δὲ ἑσπέρας οὔσης
[1, 10]	καὶ αὐτοῖς στεφάνοις ἔρχομαι οἴκαδε	ὡς	ἐμαυτόν. Ἡ δὲ ἐπειδὴ τὸ
[1, 9]	καὶ οἷστισι μᾶλλον προστρέχω περισκοποῦσα,	ὡς	ἐν μὲν τοῖς σεμνοτέροις μητέρα
[1, 31]	τὰ σκάφη διέταττον ἐπὶ μέτωπον	ὡς	ἐναντίοι τοὺς πολεμίους δεξόμενοι, πλησιάσαντες
[1, 3]	ζώντων ἐστέ, λῃστρικὸς μὲν ὑμῖν	ὡς	ἔοικεν ὁ βίος, εἰς καιρὸν
[1, 24]	δεκάτην ηὐτρεπισμένους εἶναι τὴν ὁρμὴν	ὡς	ἐπὶ τὴν Μέμφιν ποιησομένους. Τοῖς
[1, 17]	ἐβουλόμην ἔχω. Καὶ συλλαβόμενος ἦγεν	ὡς	ἐπὶ τὴν πόλιν. Ἡ δὲ
[1, 12]	ὡς φυλάττεσθαι προσήκει τὸ μειράκιον,	ὡς	ἐπιβουλεύσει´ ἂν καιροῦ λαβόμενον; ἑώρων
[1, 22]	τὰ πάτρια πρότερον. Καὶ οἶδα	ὡς	ἐπινεύσεις ἱεροῖς τε ἐκ παίδων,
[1, 25]	καὶ τοῦτον ἔννομον· οὐ γὰρ	ὡς	ἐραστῇ πειθομένη ἀλλ´ ὡς ἀνδρὶ
[1, 31]	τὸν μὲν λοιδορησάμενος εἰπών τε	ὡς	ἔφθη τὸ κάλλιστον θυμάτων ἱερουργήσας,
[1, 30]	τῶν προτέρων τὴν ὄψιν συνέβαλλεν,	ὡς	ἔχων οὐχ ἕξει τὴν Χαρίκλειαν,
[1, 26]	καὶ διάβροχον ποιήσασα τοῖς δάκρυσιν	ὡς	ἥδιστα» ἔφη δέχομαί σου τοὺς
[1, 11]	ἔχειν ὡς ὁρᾷς διέθηκε. ~Ταῦτα	ὡς	ἤκουσεν, οὐκ εἶπεν, οὐκ ἠρώτησεν,
[1, 28]	ἔθος ἐπαγαγὼν ἧκε τὴν ταχίστην	ὡς	ἡμᾶς· ὁ δὲ πόλεμος ἡμῖν
[1, 3]	πρὸς τοῖς τραύμασιν οὖσαν καὶ	ὡς	ἴδιον τὸ ἐκείνου πάθος ἀλγοῦσαν,
[1, 33]	καὶ τὴν ἀφαίρεσιν τῶν σκύλων	ὡς	ἰδίων περιαλγήσαντες, τούς τε ὑπολειφθέντας
[1, 19]	κέχρημαι πρὸς ὑμᾶς. Ἐγὼ γάρ,	ὡς	ἴστε, παῖς μὲν προφήτου τοῦ
[1, 29]	ἄκροις τῆς λίμνης προσέπιπτεν. Ἐνταῦθα	ὡς	καθῆκε τὴν Χαρίκλειαν ὁ Κνήμων
[1, 3]	ἔχειν ἐδόκει (καὶ τοσαῦτα ἦν	ὡς	καὶ λῃστρικὴν κορέσαι πλεονεξίαν) τὴν
[1, 30]	τοὺς σὺν αὐτῷ κελεύσας καὶ	ὡς	κατὰ τόπον μένοντας ποιεῖσθαι δεήσει
[1, 7]	τοῖς περὶ αὐτὸν ἀποτετμημένον. Ἐνταῦθα	ὡς	κατήχθη, τοὺς μὲν πολλοὺς οἴκαδε
[1, 11]	τῆς δεσποίνης, ὦ Κνήμων« ἔφη	ὡς	λίαν ἁπλοϊκός τις εἶναί μοι
[1, 8]	ὅσον πλεῖστον ἐπιδακρύσασα, Ἄπολλον, ἔφη,	ὡς	λίαν ἡμᾶς καὶ πικρότερον ἀμύνῃ
[1, 18]	γὰρ καιρὸν ἀλεκτρυόνες ᾄδουσιν, εἴτε	(ὡς	λόγος) αἰσθήσει φυσικῇ τῆς ἡλίου
[1, 22]	καὶ ὀλλυμένων ἐπεκρατήσαμεν, ἐξ ἁπάντων	(ὡς	μή ποτε ὤφελον) οἰκτρὸν περισωθέντες
[1, 16]	ἂν γνοίη μηδείς, καὶ ἔλεγον	ὡς	μοιχὸς ἅμα τῇ δεσποίνῃ συγκαθεύδοι.
[1, 26]	τῆς ἐπαγγελίας κατεύνασε. Πρώτην γάρ,	ὡς	οἶμαι, πεῖραν οἱ ἀγροικότερον ἐρῶντες
[1, 14]	ἢ λεχθέντων οὐδέν, τῆς Θίσβης,	ὡς	οἶσθα, κατὰ τὴν πρός με
[1, 26]	τούτων οὕτως ἐπηγγελμένων. Ὁρμὴν γάρ,	ὡς	οἶσθα, κρατούσης ἐπιθυμίας μάχη μὲν
[1, 16]	συγκαθεύδοι. Ὁ δέ (προὐλελύπητο γάρ,	ὡς	οἶσθα, πρὸς αὐτῆς) ἔνδον εἶναι
[1, 10]	τῆς γαστρὸς ἐναλάμενος οὕτως ἔχειν	ὡς	ὁρᾷς διέθηκε. ~Ταῦτα ὡς ἤκουσεν,
[1, 17]	ἔχω λέγειν· ἔφθην γὰρ δεῦρο,	ὡς	ὁρᾷς, κατά τι χρέος ἐμὸν
[1, 12]	διεξέπιπτε καὶ τὰς θύρας ἐπικειμένας	ὡς	ὀργῆς εἶχον ἐρραγεὶς ἀνοίγω, καὶ
[1, 17]	ταῦτα λέγοντος τάς τε θύρας	ὡς	ὅτι πλεῖστον ἐψόφησε καὶ ὢ
[1, 15]	ἑαυτήν, πολλὰ τὴν Θίσβην ἐμέμφετο	ὡς	οὐ προσηκόντως ὑπηρετησαμένην, ἡ σπουδαία
[1, 1]	τὸ πρῶτον τὰς ὄψεις ἐπαφέντες,	ὡς	οὐδὲν ἄγρας λῃστρικῆς ἐπηγγέλλετο μὴ
[1, 16]	ἐμοῦ πολλὰ κατέχειν πειρωμένης καὶ	ὡς	οὐδὲν εἴη τοιοῦτον ἐπὶ τοῦ
[1, 29]	τοῦ προσήκοντος ὑστερούντων. Εἰδότες οὖν	ὡς	οὐχ ὑπὲρ γυναικῶν ἐστι καὶ
[1, 16]	ἂν ἐπιβιῴην τὴν πολεμίαν ἀμυνάμενος·	ὡς	πάλαι γε σμύχομαι ἐν ἐμαυτῷ
[1, 29]	θύραν ἄλλην τῇ καθόδῳ γίνεσθαι	ὡς	πρὸς τὴν χρείαν· ἐνέπιπτέ τε
[1, 14]	ἀπαγγέλλων; Εἰπὲ καὶ τὸν τρόπον,	ὡς	σφόδρα δέδοικα μὴ τῷ κοινῷ
[1, 33]	ὑπόλοιποι πρὸς τὴν νῆσον ἐτράπησαν	ὡς	τὰ ἐπιζητούμενα κειμήλια καὶ σκῦλα
[1, 30]	πλῆθος τῶν πολεμίων, αὐτός, δῆθεν	ὡς	τὸν Θέρμουθιν ἐπιζητήσων καὶ τοῖς
[1, 29]	νυκτὶ καὶ ζόφῳ παραδεδωκώς, ἀπέτρεχεν	ὡς	τὸν Θύαμιν καὶ καταλαμβάνει ζέοντα
[1, 29]	ζοφῶδες οἰκήματος κρυφίου θύραις ὑποκείμενον,	ὡς	τὸν οὐδὸν θύραν ἄλλην τῇ
[1, 22]	ἐπινεύσεις ἱεροῖς τε ἐκ παίδων,	ὡς	φῄς, ἀνακείμενος καὶ τὸ περὶ
[1, 30]	τοῦ πολέμου ταύτης ἀφαιρεθείσης, καὶ	ὡς	φονεύσει καὶ οὐ τρώσει, ξίφει
[1, 12]	ταῦτα ἦν ἃ προηγόρευον« βοώσης	ὡς	φυλάττεσθαι προσήκει τὸ μειράκιον, ὡς
[1, 1]	ἐσχεδίαστο· ἕτεραι δὲ ἄλλους ἔκρυπτον,	ὡς	ᾤοντο, ὑπελθόντας· κρατῆρες ἀνατετραμμένοι καὶ
[1, 14]	περιεσκόπουν. Οὔπω δὲ τῆς ἀποβάθρας	ἀκριβῶς	κειμένης ἐξήλατό τις καί με
[1, 1]	τῆς ῥαχίας πεπορισμένῳ, ἕτερος ξύλῳ	κατεαγώς,	ὁ δὲ δαλῷ κατάφλεκτος, καὶ
[1, 28]	Αἰγυπτίων ὄρυγμα πρὸς σκύλων φυλακὴν	περιεργῶς	κοιλαινόμενον. ~Εἴργαστο δὲ ὧδέ πως·
[1, 14]	καὶ τοὺς ἐπιζητουμένους ἀνευρὼν οὐκ	ἀηδῶς	τὰ πρῶτα διῆγον. Εἰκοστῇ δὲ
[1, 15]	παρ´ ἑαυτῇ κατέχει κρυπτόμενον τέως	ἕως	ἂν συσκευάσηται. Καὶ ἡ Δημαινέτη
[1, 10]	ὃ δὴ σὲ τέως ἔκρυπτον,	ἕως	ἂν τὸ ἀσφαλὲς γνοίην, τὴν
[1, 32]	Ὁ δὲ ἀντεῖχεν ἐπὶ πλεῖστον,	ἕως	ἀφαιρεῖται μὲν τοῦ δόρατος πλειόνων
[1, 22]	τε διὰ τὰ χρήματα βουλευσαμένων,	ἕως	σὺν πολλῷ τῷ κακῷ καὶ
[1, 25]	ἀπάγον καὶ συνεῖναι ἡμᾶς ἀλλήλοις	ἀδεῶς	παρασκευάζον· συνίην καὶ τῆς Ἰωνίας
[1, 14]	εἰς τὸν Πειραιᾶ κατέβην καὶ	νεὼς	ἀναγομένης ἐπιτυχὼν τὸν πλοῦν εἰς
[1, 2]	κεκινηκόσιν ἄποθεν μικρὸν τῆς τε	νεὼς	καὶ τῶν κειμένων θέαμα προσπίπτει
[1, 1]	καὶ ἐπὶ τρίτου ζωστῆρος τῆς	νεὼς	τὸ ὕδωρ ἀνέθλιβεν. Ὁ δὲ
[1, 26]	ἔστειλε καὶ τὸ κάτοξυ τῆς	ὀρέξεως	τῷ ἡδεῖ τῆς ἐπαγγελίας κατεύνασε.
[1, 3]	τῶν ὁρωμένων ἀγνοίας ἅμα καὶ	ἐκπλήξεως	τέως ἀνεστέλλοντο. Τοὺς μὲν γὰρ
[1, 2]	ὄρους ὑπὸ θαύματος ἅμα καὶ	ἐκπλήξεως	ὥσπερ ὑπὸ πρηστῆρος τῆς ὄψεως
[1, 19]	δὲ ἀσθενεστέρους ἀπεμπολῶν, γυναικῶν δὲ	ὕβρεως	ἀπείρατος τὰς μὲν εὖ γεγονυίας
[1, 30]	ἀπατώμενον ἢ χειρὸς πολεμίας καὶ	ὕβρεως	ἐξαιρούμενον. Ὑφ´ ὧν καὶ ὁ
[1, 3]	καὶ ἐκδικίας τῆς εἰς σωφροσύνην	ὕβρεως	πεπόνθατε· εἰ δέ τινες τῶν
[1, 29]	δεῖ διὰ πλειόνων, αὐτούς τε	ὑπομνήσεως	οὐδὲν δεομένους ἀλλὰ βίον ἀεὶ
[1, 29]	καὶ φέγγος ἀμυδρὸν ἔκ τινος	διατρήσεως	πρὸς ἄκροις τῆς λίμνης προσέπιπτεν.
[1, 8]	ἀπὸ πολλῶν τῶν πόνων καὶ	ἀναπαύσεως.	~Ἐπεὶ δὲ οὐκ ἀνίεσαν ἀλλὰ
[1, 14]	καὶ ὑμῖν πολλῆς δεῖ τῆς	ἀναπαύσεως.	Καὶ μὴν προσεπιτρίψεις γε ἡμᾶς«
[1, 28]	ἐνέβαλλε. Τὸ δὲ ἦν οὐ	φύσεως	ἔργον οἷα πολλὰ περὶ γῆν
[1, 3]	ὁρωμένων ἀγνοίας ἅμα καὶ ἐκπλήξεως	τέως	ἀνεστέλλοντο. Τοὺς μὲν γὰρ πολλοὺς
[1, 10]	τινων αἰσθόμενος, ὃ δὴ σὲ	τέως	ἔκρυπτον, ἕως ἂν τὸ ἀσφαλὲς
[1, 15]	ἐπαγγελλομένη παρ´ ἑαυτῇ κατέχει κρυπτόμενον	τέως	ἕως ἂν συσκευάσηται. Καὶ ἡ
[1, 15]	καὶ ἑτέρα βουλή. Τὸ παρὸν	τέως	θεραπεύωμεν. ~Ἐπῄνει ταῦτα ἡ Δημαινέτη
[1, 26]	θεσμὸς ἐνέχυρον ἡμῖν ἀκριβὲς τῆς	πίστεως	αὐτοῦ τῆς περὶ ἡμᾶς δίδωσι·
[1, 2]	ἐκπλήξεως ὥσπερ ὑπὸ πρηστῆρος τῆς	ὄψεως	βληθέντες ἄλλος ἄλλον ὑπεδύετο θάμνον·
[1, 2]	χροιᾶς καὶ τὸ λῃστρικὸν τῆς	ὄψεως	ἐν ὅπλοις δεικνυμένης οὐδὲ κατὰ
[1, 8]	ἅτε οὐδεμιᾶς οὔτε ἀκοῆς οὔτε	ὄψεως	ἐφ´ ἑαυτὴν ἀντισπώσης ἀλλὰ μόνῳ
[1, 2]	νεκρὸν σῶμα φιλοίη δαίμων οὕτω	περιπαθῶς;	τολμᾶν ἑαυτοῖς παρεκελεύοντο καὶ πορευθέντες
[1, 2]	γλυκεῖα, ἔφη σῴζῃ μοι ὡς	ἀληθῶς,	ἢ γέγονας καὶ αὐτὴ τοῦ
[1, 8]	ἅμα οἱ ξένοι. Ἕλλην ὡς	ἀληθῶς	τὸ γένος καὶ τὴν φωνήν·
[1, 14]	διῆγον. Εἰκοστῇ δὲ ὕστερον ἡμέρᾳ	συνήθως	ἀλύων ἐπὶ λιμένα κατῆλθον· καὶ
[1, 16]	αἰσθομένη γὰρ τὴν δέσποιναν οὐκ	ὀρθῶς	βιοῦσαν ἀλλ´ εὐνὴν τὴν σὴν
[1, 12]	τὸ μὲν ἡ Δημαινέτη προσδραμοῦσα	σπουδαίως	ἀνήρπασεν· ὁ δὲ πατὴρ ἐν
[1, 29]	τὴν χρείαν· ἐνέπιπτέ τε αὐτῇ	ῥᾳδίως	καὶ ἀνεπτύσσετο· τὸ δὲ αὐτόθεν
[1, 28]	ἐκείνης πλέον ἢ περὶ αὑτοῦ	δεδιώς.	Ἐπεὶ δὲ ἐπὶ τῇ φλιᾷ
[1, 33]	τὸν προγενέστερον ἐξάρχειν λῃστρικοῦ πυνθανόμενος,	δεδιὼς	μὴ καιροῦ λαβόμενος ἐπέλθοι ποτὲ
[1, 33]	οἴκοι συλλεξάμενοι καὶ τὰς πέριξ	ὁμοίως	κώμας ἐπικαλεσάμενοι ἐπὶ ὁμοίᾳ καὶ
[1, 10]	τῶν ἀθεμίτων τυγχάνειν. Ὡς δὲ	παντοίως	ἀντεῖχον καὶ πρὸς πᾶσαν θεραπείαν
[1, 15]	μεταβουλεύσασθαί μοι συγχωρήσασα. Καὶ δήλη	παντοίως	ἐγένετο κακόν τι διαθήσουσα τὴν
[1, 11]	πολλάκις πειρῶντά με ἀπωσαμένη τότε	παντοίως	ἐφείλκετο βλέμμασι νεύμασι συνθήμασιν· ἐγὼ
[1, 9]	~Ἐπεὶ δὲ οὐκ ἀνίεσαν ἀλλὰ	παντοίως	λέγειν ἱκέτευον, μεγίστην ἡγούμενοι παραψυχὴν
[1, 32]	συναγωνισάμενον τραυματίαν δὲ ὥσπερ ἐδόκει	καιρίως	γεγενημένον καὶ πρὸς τὸ ἀνέλπιστον
[1, 17]	Καὶ ἡ μὲν ἔκειτο κακὴ	κακῶς·	ὁ δὲ Ἀρίστιππος ἔχω παρὰ
[1, 10]	πατρὶ καὶ τί τοῦτο πυνθανομένῳ	μαλακῶς	τε ἔχειν ἐσκήπτετο καὶ οὐδὲ
[1, 33]	παρὰ τοῖς πολλοῖς αἰσθανόμενος ὡς	ἀνῃρηκὼς	τὸν Θύαμιν οὐ φαινόμενον, χρήματα
[1, 18]	ποτέ ἐστιν ἀναστρέφων. Ἤδη δὲ	ἀπειρηκὼς	ἕλκει πρὸς τὴν ἑαυτοῦ βούλησιν
[1, 29]	αὔλακες πῇ μὲν ἕκαστος ἰδίᾳ	τεχνικῶς	πλανώμενοι πῇ δὲ ἀλλήλοις ἐμπίπτοντες
[1, 29]	ἀνθρώποις Χαρίκλειαν νυκτὶ καὶ ζόφῳ	παραδεδωκώς,	ἀπέτρεχεν ὡς τὸν Θύαμιν καὶ
[1, 19]	προσήκειν ἡγούμενος τὸν οὕτω δὴ	καλῶς	ἐξηγούμενον τῶν μὲν ἔργων τὸ
[1, 1]	δὲ δαλῷ κατάφλεκτος, καὶ ἄλλος	ἄλλως,	οἱ δὲ πλεῖστοι βελῶν ἔργον
[1, 2]	πολέμου πάρεργον, οὐκ ἀνέχῃ δὲ	ἄλλως	οὐδὲ μετὰ θάνατον ἀποστατεῖν ἡμῶν,
[1, 22]	βίᾳ τῶν δικαίων πειρᾶσθαι τυγχάνειν,	ἄλλως	τε καὶ διότι τὸ πᾶν
[1, 29]	ἀεὶ τὸν πόλεμον ἡγουμένους καὶ	ἄλλως	τῆς ἀπροσδοκήτου τῶν ἐναντίων ἐφόδου
[1, 9]	ὀλίγον ψυχὴν ἑαυτῆς ἀποκαλοῦσα καὶ	ἁπλῶς	τὰ καλὰ τῶν ὀνομάτων τοῖς
[1, 23]	πράττειν οὕτως ἐκέλευόν τε καὶ	ἑτοίμως	ἔχειν ἐβόων, ἐπῄνει δὲ καὶ
[1, 26]	τοῖς ἀκούουσιν ἐπάγοντα. ~Τὸ δὲ	ἑτοίμως	οὕτως ἐπινεύειν τὸν γάμον καὶ
[1, 14]	εἰς τὸ διηνεκὲς ἐζημίωσαν. Ἀλλ´	ὅμως	ἡ τούτων ἐκράτει ψῆφος· τῶν
[1, 16]	ἀπολώλεκας οὐχ ἑκοῦσαν μὲν ἀλλ´	ὅμως	συναιτίαν γενομένην· αἰσθομένη γὰρ τὴν
[1, 18]	οὐ φονευθήσεται. Ταῦτα ὡς εἶδεν	ἀμηχάνως	διῆγε, τῇδε κἀκεῖσε τὸ δηλούμενον
[1, 27]	ὑποτιθεμένης ὁ Κνήμων εἰστρέχει λίαν	ἐσπουδασμένως	καὶ πολὺν ἐκ τῶν ὄψεων
[1, 12]	ταῦτα καὶ ἕτερα πρὸς τούτοις	ἐλεεινῶς	ἱκέτευεν· ἐγὼ δέ, ὥσπερ τυφῶνι
[1, 19]	μὲν προφήτου τοῦ ἐν Μέμφει	γεγονώς,	ἀποτυχὼν δὲ τῆς ἱερωσύνης μετὰ
[1, 8]	ὄντας οἰκτείρω καὶ αὐτὸς Ἕλλην	γεγονώς.	Ἕλλην; ὦ θεοί» ἐπεβόησαν ὑφ´
[1, 12]	δὲ πατὴρ ἐν τῷ ἀκινδύνῳ	γεγονὼς	ἐπιβάλλει τέ μοι τὰς χεῖρας
[1, 3]	μέγεθος ἔκειτο κατὰ μικρὸν ἤδη	πως	ἀνειληφὼς ἑαυτὸν καὶ πρὸς τὸ
[1, 6]	τοὺς ἐνοικοῦντας αὐτῇ βουκόλους ὧδέ	πως	ἔχει. ~Ἤδη δὲ ἡλίου πρὸς
[1, 8]	μὲν λέγεις, σὺ δέ μοι	πῶς	ἔχεις; διηρώτα. Ῥᾷον» ἔφη καὶ
[1, 20]	ὁρῶντας καταστέλλει πρὸς τὸ σεμνότερον,	πῶς	οὐ τὴν βελτίονα περὶ αὑτῆς
[1, 21]	ἀναγκαῖον. Καὶ ἀποστρέψας τὸν λόγον	πῶς	οὖν ἔχεις, ὦ κόρη, πρὸς
[1, 25]	ἔνθεσμον εἴ πῃ γένοιτο περισκοποῦσα.	Πῶς	οὖν οὐκ ἂν εἴης ἄτοπος
[1, 29]	περιεργῶς κοιλαινόμενον. ~Εἴργαστο δὲ ὧδέ	πως·	στόμιον ἦν αὐτῷ στενόπορόν τε
[1, 17]	πρὸς μικρὰν τῆς σεληναίας αὐγὴν	χαλεπῶς	ἀνευρὼν ἔχω σε« εἶπεν ὦ
[1, 5]	ἐν δεξιᾷ ποιησάμενοι, καὶ ὑπερβάντες	χαλεπῶς	τὰς ἀκρωρείας ἐπί τινα λίμνην
[1, 32]	ἐκτὸς ἐμπειρίᾳ τοῦ νεῖν ἀναδύντα	χαλεπῶς	τε πρὸς τὸ ἕλος ἀπονηξάμενον
[1, 13]	δὲ ἐπῆλθον μὲν» εἰπόντος, ἀλλ´	ὅπως,	ἀκούσατε» ἀνεβόησαν ἅπαντες καὶ οὐδὲ
[1, 11]	ἐκείνης ἐπ´ ἐμὲ γυμναζούσης. Ἀλλ´	ὅπως	ἀνὴρ ἔσῃ σκέψαι. ~Ἐπεὶ δὲ
[1, 18]	ἀπήγγειλε. Τὰ δὲ ἑξῆς καὶ	ὅπως	δεῦρο ἀφικόμην ἢ τίσι ποτὲ
[1, 12]	τὴν Θίσβην περιέβλεπον οὐκ οἶδ´	ὅπως	ἑαυτὴν ὑποστείλασαν· τὴν κλίνην καὶ
[1, 21]	ποιοῖμεν εἰ καὶ τὴν γνώμην,	ὅπως	ἔχει πρὸς τοῦτο, τῆς κόρης
[1, 9]	ἐκμῆναι καὶ τέχνην τὴν ἐπαγωγὸν	ἐκτόπως	ἠκριβωμένη, προόδοις τε τοὐμοῦ πατρὸς
[1, 2]	Οὕτως ἄρα πόθος ἀκριβὴς καὶ	ἔρως	ἀκραιφνὴς τῶν μὲν ἔξωθεν προσπιπτόντων
[1, 13]	τόνδε ἀνέτρεφον» ἔλεγεν, ἀλλὰ τοῦ	γήρως	τοὐμοῦ βακτηρίαν ἔσεσθαι προσδοκῶν ἐπειδὴ
[1, 31]	ξίφος. ~Καὶ ἡ μὲν ἔκειτο	πικρῶς	ἐλεεινόν τε ἅμα καὶ ἔσχατον
[1, 29]	αὐτόν τε ἅμα τῷ Θεαγένει	λαμπρῶς	ἐξωπλισμένον καὶ τοὺς ἤδη παρ´
[1, 9]	δὲ τοῖς ἀτοπωτέροις τοῦτο ἐκεῖνο	λαμπρῶς	ἐρωμένην ὑποφαίνουσα. ~Τέλος δὲ γίνεταί
[1, 32]	ἀποβάλλει δὲ καὶ τὸν ὑπασπιστήν,	λαμπρῶς	μὲν συναγωνισάμενον τραυματίαν δὲ ὥσπερ
[1, 8]	εἰ δέ με γνώσεταί τις	αἰσχρῶς,	ἣν μηδέπω μηδὲ Θεαγένης, ἐγὼ
[1, 31]	τὸ μέν τι τὴν φυγὴν	ἴσως	αἰσχυνόμενος, τάχα δέ που καὶ
[1, 30]	ἑλῶν κρυφίους τὰς ἐμβολὰς ποιουμένους,	ἀγαπητῶς	γὰρ ἂν καὶ οὕτως ἀντισχεῖν
[1, 29]	δὲ αὐτόθεν εἰς αὐλῶνας σκολιοὺς	ἀτάκτως	σχιζόμενον. Οἱ γὰρ ἐπὶ τοὺς
[1, 15]	τοῖς λίθοις, εἰ γὰρ ἀνῄρητο,	πάντως	ἂν κἀμοὶ συνετεθνήκει τὰ τοῦ
[1, 17]	βόθρον ἐγένετο τὸν ἐν Ἀκαδημίᾳ	(πάντως	γινώσκεις, ἔνθα τοῖς ἥρωσιν οἱ
[1, 21]	τῷ τῆς ἀρχῆς ἀποχρήσασθαι νόμῳ,	πάντως	ἐξήρκει μοι τὸ βούλεσθαι· βιάζεσθαι
[1, 15]	ἄστεος κρυπτόμενος. Ἀρσινόην ἀκούεις που	πάντως	τὴν αὐλητρίδα· ταύτῃ ἐκέχρητο· μετὰ
[1, 15]	ἐδίωκον; Ἠρνήσατο τὴν πρώτην ἀλλὰ	προσηκόντως·	ἀλλοτρίαν μὲν ἀλλ´ οὖν γε
[1, 15]	τὴν Θίσβην ἐμέμφετο ὡς οὐ	προσηκόντως	ὑπηρετησαμένην, ἡ σπουδαία περὶ τὰ
[1, 20]	οὐ τὴν βελτίονα περὶ αὑτῆς	εἰκότως	παρίστησι φαντασίαν; Ὃ δὲ μέγιστόν
[1, 2]	ὑπεστήρικτο· ἡ λοιπὴ δὲ χεὶρ	ἀφροντίστως	ἀπῃώρητο. Μηρῷ δὲ τῷ δεξιῷ
[1, 14]	τὴν ἄμυναν παρέλκουσα, τοῖς δὲ	οὕτως	ἀθέσμοις ὀξὺν ἐπιβάλλει τὸν ὀφθαλμόν,
[1, 22]	τὴν τιμὴν ἀνακτήσῃ τῆς προφητείας·	οὕτως	ἂν ὁ γάμος εὐθυμότερον ἄγοιτο
[1, 30]	ποιουμένους, ἀγαπητῶς γὰρ ἂν καὶ	οὕτως	ἀντισχεῖν πρὸς τὸ πλῆθος τῶν
[1, 31]	ἄλλος κατ´ ἄλλο πορθμεῖον καὶ	οὕτως	ἅπαντες. Ἐπεὶ δὲ τῆς νήσου
[1, 32]	ἢ τοὺς οἰκείους ᾤκτειρον ἀποβεβληκότες.	Οὕτως	ἄρα λῃσταῖς καὶ ψυχῶν αὐτῶν
[1, 2]	τοῦ κειμένου πᾶσαν ἑαυτὴν τρέψασα.	Οὕτως	ἄρα πόθος ἀκριβὴς καὶ ἔρως
[1, 19]	ὄναρ τοῦτον ἔφραζε τὸν τρόπον	οὕτως	αὐτῷ τῆς ἐπιθυμίας ἐξηγουμένης· ἅμα
[1, 18]	τῶν δακρύων. Καὶ οἱ μὲν	οὕτως	ἐκάθευδον· ὁ δὲ Θύαμις (τοῦτο
[1, 23]	ἄλλοι πάντες ἐπῄνουν καὶ πράττειν	οὕτως	ἐκέλευόν τε καὶ ἑτοίμως ἔχειν
[1, 12]	ἀνὴρ ἔσῃ σκέψαι. ~Ἐπεὶ δὲ	οὕτως	ἕξειν ὑπεσχόμην, τότε μὲν ἀπιοῦσα
[1, 14]	χίλιοι πλείους ἐγίνοντο. Κἀγὼ μὲν	οὕτως	ἐξηλαυνόμην ἑστίας τε πατρῴας καὶ
[1, 26]	τοῦτο ἀλλήλοις διελεγόμεθα μὴ τούτων	οὕτως	ἐπηγγελμένων. Ὁρμὴν γάρ, ὡς οἶσθα,
[1, 16]	ἄστεος κατακεκλιμένην. Εἰ γὰρ ταῦτα	οὕτως	ἐπιδείξειας« φησὶν ὁ Ἀρίστιππος· σοὶ
[1, 26]	ἀκούουσιν ἐπάγοντα. ~Τὸ δὲ ἑτοίμως	οὕτως	ἐπινεύειν τὸν γάμον καὶ συντίθεσθαι
[1, 4]	ὁ κρατῶν τοῖς ἑαλωκόσιν ᾑρεῖτο.	Οὕτως	εὐγενείας ἔμφασις καὶ κάλλους ὄψις
[1, 10]	δὲ κατὰ τῆς γαστρὸς ἐναλάμενος	οὕτως	ἔχειν ὡς ὁρᾷς διέθηκε. ~Ταῦτα
[1, 10]	μέθαις (οὐ γάρ με ἐλάνθανεν	οὕτως	ἔχων, σοὶ δὲ οὐκ ἔφραζον
[1, 12]	μὴ διαδρᾶναι τὸν ὑβριστήν. Ἐποίουν	οὕτως,	καὶ λαβὼν ἐγχειρίδιον, τῆς Θίσβης
[1, 13]	~Ἅμα δὲ τῇ ἕῳ λαβὼν	οὕτως	ὡς εἶχον δεσμῶν ἐπὶ τὸν
[1, 3]	ἔκειτο κατὰ μικρὸν ἤδη πως	ἀνειληφὼς	ἑαυτὸν καὶ πρὸς τὸ σύνηθες
[1, 25]	οὐδ´ ὁτιοῦν διαλεγόμενος θεοὺς δὲ	συνεχῶς	ἐπικαλούμενος μάρτυρας. Τῆς δὲ εἰ
[1, 11]	καὶ πάλιν καὶ τοῦ λοιποῦ	συνεχῶς	ἐφοίτα. Ἐπεὶ δέ ποτε φυλάττεσθαι
[1, 9]	ἂν προσελθοῦσα καὶ ὄνασθαί μου	συνεχῶς	ηὔξατο· κἀγὼ προσιέμην, τῶν μὲν