Livre, chap.
[1, 11]	βουληθείης« ἔφην. Καὶ μὴν βουλήσομαί	γε«	ἀπεκρίνατο σοῦ τε ἕνεκεν οὕτω
[1, 11]	ἐνεπέπληστο τῆς ὀργῆς, ἀλλὰ νῦν	γε«	ἔφην ὦ πάτερ, εἰ καὶ
[1, 14]	τῆς ἐνεγκούσης· οὐ μὴν ἀτιμώρητός	γε	ἡ θεοῖς ἐχθρὰ Δημαινέτη περιελείφθη.
[1, 14]	τῆς ἀναπαύσεως. Καὶ μὴν προσεπιτρίψεις	γε	ἡμᾶς« ἔφη ὁ Θεαγένης εἰ
[1, 15]	προσηκόντως· ἀλλοτρίαν μὲν ἀλλ´ οὖν	γε	πατρῴαν εὐνὴν ᾐσχύνετο· τυχὸν ἂν
[1, 16]	τὴν πολεμίαν ἀμυνάμενος· ὡς πάλαι	γε	σμύχομαι ἐν ἐμαυτῷ καὶ τὸ
[1, 25]	καὶ πρός τι χρειῶδες εἰρημένων	ἄγε	δι´ ὑποψίας· εἰ δὲ μή,
[1, 28]	Κνήμων, σὺ μὲν λαβὼν ταύτην	ἄγε	εἰς τὸ σπήλαιον» πρὸς μόνον
[1, 22]	τις εἰς χεῖρας τὰς ὑμετέρας	ἤγαγε	καὶ οἱ περὶ θανάτου δεδιότες
[1, 27]	μὲν πόαν ἥκω σοι φέρων»	ἔλεγε	καὶ θεράπευε τὰς πληγὰς ἐπιθέμενος·
[1, 29]	παρασκευάζοντα. Στὰς γὰρ εἰς μέσους	ἔλεγε	Συστρατιῶται, προτρέπειν μὲν ὑμᾶς οὐκ
[1, 19]	οὐκ ἠκρίβου τὰ Ἑλλήνων) Ἄνδρες»	ἔλεγε	συστρατιῶται, τὴν ἐμὴν ἐπίστασθε γνώμην
[1, 16]	τὴν Ἀρσινόην ἐλθοῦσα Τελέδημον οἶσθα;	ἔλεγε·	τῆς δὲ ὁμολογούσης ὑπόδεξαι ἡμᾶς«
[1, 15]	προσελθοῦσα τί ταῦτα ὦ δέσποινα;	ἔλεγε	τί μάτην ἔχεις ἐν αἰτίᾳ
[1, 10]	Ἱππόλυτος, ὁ Θησεὺς ὁ ἐμός	ἔλεγε.	Τίνα με οἴεσθε γεγενῆσθαι ὃς
[1, 27]	παραλαβὼν ἄμφω παρὰ τὸν Θύαμιν	ἦγε.	Καὶ κράνος τι διασμῶντα καὶ
[1, 13]	εἶχον δεσμῶν ἐπὶ τὸν δῆμον	ἦγε,	καὶ τῆς κεφαλῆς κόνιν καταχεάμενος
[1, 28]	θαμὰ πρὸς τὸν Θεαγένην ἐπιστρέφουσαν	ἦγέ	τε καὶ εἰς τὸ ἄντρον
[1, 18]	φονευθήσεται. Ταῦτα ὡς εἶδεν ἀμηχάνως	διῆγε,	τῇδε κἀκεῖσε τὸ δηλούμενον ὅ
[1, 25]	ὁ Θεαγένης καινότερον, {ἢ} τί	δὲ	ἀθεμιστότερον ἢ ὅρκων μὲν καὶ
[1, 2]	ὄντα δὲ οὔπω ἐγίνωσκον· ἡ	δὲ	ἀθρόον κατενεχθεῖσα ἐπὶ τὸν νεανίαν
[1, 1]	νεὼς τὸ ὕδωρ ἀνέθλιβεν. Ὁ	δὲ	αἰγιαλός, μεστὰ πάντα σωμάτων νεοσφαγῶν,
[1, 3]	ὅση δύναμις ἑκάστοις, ἐκφοροῦντες. Ἐπεὶ	δὲ	ἅλις ἔχειν ἐδόκει (καὶ τοσαῦτα
[1, 19]	δὲ ποριζομένων τὸ ἴσον. Τῶν	δὲ	ἁλισκομένων τοὺς μὲν ἄνδρας ἡμῖν
[1, 29]	ἕκαστος ἰδίᾳ τεχνικῶς πλανώμενοι πῇ	δὲ	ἀλλήλοις ἐμπίπτοντες καὶ ῥιζηδὸν πλεκόμενοι
[1, 1]	ὁ γὰρ πόλεμος ἐσχεδίαστο· ἕτεραι	δὲ	ἄλλους ἔκρυπτον, ὡς ᾤοντο, ὑπελθόντας·
[1, 2]	τοῦ πολέμου πάρεργον, οὐκ ἀνέχῃ	δὲ	ἄλλως οὐδὲ μετὰ θάνατον ἀποστατεῖν
[1, 32]	ἐπιστρέψαντες εἶχον ἐν μέσῳ. Τοῦ	δὲ	ἀμυνομένου καὶ τῷ δόρατι τοὺς
[1, 31]	ἅμα καὶ ἔσχατον κωκύσασα· ὁ	δὲ	ἀναδραμὼν καὶ τὸν οὐδὸν ἐπαγαγὼν
[1, 21]	γαμεῖν ἐπ´ αἰσίοις ἐκέλευον. Ὁ	δὲ	ἀναλαβὼν τὸν λόγον ὑμῖν μὲν
[1, 32]	δόρατι τοὺς μὲν τρώσαντος τοὺς	δὲ	ἀνελόντος, θαύματος ἦν ἐπέκεινα τὸ
[1, 32]	εἰσεφέρετο σπουδὴν ζῶντα λαβεῖν. Ὁ	δὲ	ἀντεῖχεν ἐπὶ πλεῖστον, ἕως ἀφαιρεῖται
[1, 1]	ἀπορρέοντες τῶν μὲν πινόντων τῶν	δὲ	ἀντὶ λίθων κεχρημένων· τὸ γὰρ
[1, 15]	ἐξώρμησε τῇ κρίσει πειθόμενος, ἐμὲ	δὲ	ἅπαντα διὰ σὲ πραγματευομένην οὐκ
[1, 14]	δὲ καὶ ἐπιρρωννύναι ἐπειρῶντο· ἡ	δὲ	ἀπαραμύθητον εἶναι τὸ κακὸν καὶ
[1, 18]	τι ποτέ ἐστιν ἀναστρέφων. Ἤδη	δὲ	ἀπειρηκὼς ἕλκει πρὸς τὴν ἑαυτοῦ
[1, 5]	πρῶτα τῷ μητρῴῳ γάλακτι τὰ	δὲ	ἀπὸ τούτου τοῖς ἀπὸ τῆς
[1, 21]	οἶμαι γυναικὶ μὲν σιγὴν ἀνδρὶ	δὲ	ἀπόκρισιν ἐν ἀνδράσιν· ~ἐπειδὴ δὲ
[1, 19]	τιμωρίαν μὲν λαβεῖν τὴν τιμὴν	δὲ	ἀπολαβεῖν καὶ τοῦ ἄρχειν ὑμῶν
[1, 5]	αἱ γυναῖκες ἐριθεύουσιν, ἐπ´ αὐτοῦ	δὲ	ἀποτίκτουσιν. Εἰ δὲ γένοιτο παιδίον,
[1, 17]	μὲν ἔκειτο κακὴ κακῶς· ὁ	δὲ	Ἀρίστιππος ἔχω παρὰ σοῦ καὶ
[1, 19]	τοῦ σώματος ὠφελήσειν ἔμελλον, τοὺς	δὲ	ἀσθενεστέρους ἀπεμπολῶν, γυναικῶν δὲ ὕβρεως
[1, 1]	μὲν νίκην λαμπράν, τὰ λάφυρα	δὲ	ἀσκύλευτα, καὶ τὴν ναῦν μόνην
[1, 1]	μόνην ἀνδρῶν μὲν ἔρημον τἄλλα	δὲ	ἄσυλον ὥσπερ ὑπὸ πολλῶν φρουρουμένην
[1, 8]	τρίτης ἑνώσει τὰς πληγάς· ἔχω	δὲ	αὐτῆς ἔργῳ τὴν πεῖραν λαβών·
[1, 29]	αὐτῇ ῥᾳδίως καὶ ἀνεπτύσσετο· τὸ	δὲ	αὐτόθεν εἰς αὐλῶνας σκολιοὺς ἀτάκτως
[1, 24]	τὴν προτέραν ἀπεκλήρου σκηνήν· συνεσκήνου	δὲ	αὐτοῖς καὶ ὁ Κνήμων αὖθις
[1, 2]	οὖν νικητὰς ἀποδείξαντες ὥρμησαν. ~Ἤδη	δὲ	αὐτοῖς κεκινηκόσιν ἄποθεν μικρὸν τῆς
[1, 15]	τι διαθήσουσα τὴν Θίσβην. Ἡ	δὲ	βαρυμηνιῶσαν ὁρῶσα καὶ πάντῃ λυπηθεῖσαν
[1, 18]	τὸν ὅλον ἐδόκει καταλάμπεσθαι· πεπλῆσθαι	δὲ	βωμοὺς μὲν καὶ ἐσχάρας ζῴων
[1, 21]	ἐξὸν τὸ πυνθάνεσθαι περιττόν· εἰ	δὲ	γάμος τὸ γινόμενον, τὸ παρ´
[1, 5]	ἐπ´ αὐτοῦ δὲ ἀποτίκτουσιν. Εἰ	δὲ	γένοιτο παιδίον, τὰ μὲν πρῶτα
[1, 10]	ἐκεῖνο λαμπρῶς ἐρωμένην ὑποφαίνουσα. ~Τέλος	δὲ	γίνεταί τι τοιοῦτον. Παναθηναίων τῶν
[1, 9]	ἐπηγγείλατο, νῦν μὲν παιδίον νῦν	δὲ	γλυκύτατον ὀνομάζουσα καὶ αὖθις κληρονόμον
[1, 8]	Θεαγένης. Ὁ δὲ Κνήμωνα. Πόθεν	δὲ	γνωρίζειν; Ἀθηναῖον. Τύχῃ τίνι κεχρημένον;
[1, 1]	πεπορισμένῳ, ἕτερος ξύλῳ κατεαγώς, ὁ	δὲ	δαλῷ κατάφλεκτος, καὶ ἄλλος ἄλλως,
[1, 14]	ὁμοῦ πάντων ἦσαν ἐλάττους, ἐκείνων	δὲ	διάφορα ψηφισαμένων εἰς τὸ μέρος
[1, 15]	μὲν τῇ τύχῃ λογιστέον· ἕτοιμος	δέ,	εἰ κελεύεις, ἐπινοεῖν τινὰ τῶν
[1, 25]	δὲ συνεχῶς ἐπικαλούμενος μάρτυρας. Τῆς	δὲ	εἰ τὰ συνήθη καὶ κοινὰ
[1, 26]	μάχη μὲν ἀντίτυπος ἐπιτείνει, λόγος	δὲ	εἴκων καὶ πρὸς τὸ βούλημα
[1, 9]	ἐπαγομένη καὶ τἄλλα ὑπερθεραπεύουσα· δεινὴ	δέ,	εἴπερ τις γυναικῶν, ἐφ´ ἑαυτὴν
[1, 17]	ἐπιστάντα τὸν μοιχὸν ἤπειγεν· ὁ	δὲ	εἵπετο καὶ ἐπιστὰς εἰστρέχει τε
[1, 24]	αὐτὸς ἑκοντὶ παραχωρούντων κομισάμενος. ~Ἐπιστέλλει	δὲ	εἰς δεκάτην ηὐτρεπισμένους εἶναι τὴν
[1, 30]	μὲν ἐπὶ γῆς ἀναιρούντων τοὺς	δὲ	εἰς τὴν λίμνην αὐτοῖς σκάφεσι
[1, 14]	χιλίους, οἱ μὲν καταλεῦσαι οἱ	δὲ	εἰς τὸ βάραθρον πέμψαι κρίναντες,
[1, 32]	ἐνέβαλλεν ἑαυτὸν τοῖς πολεμίοις. ~Ἤδη	δὲ	εἰς χεῖρας ἰόντων ἀνεβόησέ τις
[1, 14]	βάραθρον πέμψαι κρίναντες, οἱ λοιποὶ	δὲ	εἰς χιλίους, ὅσοι τι καὶ
[1, 4]	λάφυρα συσκευασαμένους ἕπεσθαι προστάξας, αὐτὸς	δὲ	ἐκ ποδὸς παραθέων καὶ προσανέχων,
[1, 2]	φοινιττομένη λευκότητι πλέον ἀντέλαμπεν. Ὀφθαλμοὺς	δὲ	ἐκείνου οἱ μὲν πόνοι κατέσπων,
[1, 19]	τῆς τύχης μόνης οἰκτείρων τὰς	δὲ	ἐλάττους καὶ ἃς δουλεύειν οὐχ
[1, 24]	ἐπὶ τὴν Μέμφιν ποιησομένους. Τοῖς	δὲ	Ἕλλησι τὴν προτέραν ἀπεκλήρου σκηνήν·
[1, 15]	τῶν ἔργων τὸ τέλος· εἰ	δὲ	ἐναπομείνειεν (ὃ μὴ γένοιτο) δεύτερος
[1, 10]	οὐδὲ ἀπεκρίνατο τὴν πρώτην. Ὡς	δὲ	ἐνέκειτο καὶ τί πεπόνθοι πολλάκις
[1, 11]	τοῦτο διότι ξαινοίμην γινώσκοντα. Ὡς	δὲ	ἐνεπέπληστο τῆς ὀργῆς, ἀλλὰ νῦν
[1, 17]	καὶ ἥξω σοι φέρουσα. πίνει	δὲ	ἐνταῦθα ἐν γειτόνων. Καὶ ὑπεξελθοῦσα
[1, 25]	πολλάκις μὲν ἐπιχειροῦντα διωσαμένη, τὸν	δὲ	ἐξ ἀρχῆς ἡμῖν συγκείμενόν τε
[1, 18]	μοι ὁ Χαρίας ἀπήγγειλε. Τὰ	δὲ	ἑξῆς καὶ ὅπως δεῦρο ἀφικόμην
[1, 10]	ἔρχομαι οἴκαδε ὡς ἐμαυτόν. Ἡ	δὲ	ἐπειδὴ τὸ πρῶτον εἶδεν ἐκτὸς
[1, 12]	ἐπὶ τὸν θάλαμον ᾔειν. Ἐπεὶ	δὲ	ἐπέστην, λύχνου τέ τινος ἔνδοθεν
[1, 19]	τι δύναται αὐτοῖς συμπράττειν· ὁ	δὲ	ἐπηγγέλλετο καὶ θυμὸν ἔχειν ἀγαθὸν
[1, 13]	τῷ πατρὶ ξιφήρης ἐπῆλθον. Ἐμοῦ	δὲ	ἐπῆλθον μὲν» εἰπόντος, ἀλλ´ ὅπως,
[1, 5]	τοῦ ὕδατος, καλύβην πηξάμενος, ὁ	δὲ	ἐπὶ σκάφους βιοτεύει, πορθμεῖον τὸ
[1, 28]	ἢ περὶ αὑτοῦ δεδιώς. Ἐπεὶ	δὲ	ἐπὶ τῇ φλιᾷ τῇ πλησίον
[1, 17]	πληροῦν τὴν ἐπιθυμίαν παρεγγυήσασα ἐγὼ	δὲ	ἐπὶ τὸν νεανίαν ἄπειμι« φησὶ
[1, 2]	μὲν τῆς πέτρας ἀνέθορεν, οἱ	δὲ	ἐπὶ τοῦ ὄρους ὑπὸ θαύματος
[1, 10]	πανδήμῳ καὶ διανυκτερεύειν ἔμελλεν, ἡ	δὲ	ἐπιγίνεταί μοι νυκτὸς καὶ ἐπειρᾶτό
[1, 17]	ἀναλαβοῦσα ἦγεν οὗ συνετέτακτο, Ἐπεὶ	δὲ	ἐπλησίαζον, τὴν μὲν ἐπιστῆναι μικρὸν
[1, 17]	καὶ ἔπραττεν ὡς ἐκέλευσεν. Ἤδη	δὲ	ἑσπέρας οὔσης τοῦ μὴ γνωρισθῆναι
[1, 26]	ὄντι τοῖς ἀκούουσιν ἐπάγοντα. ~Τὸ	δὲ	ἑτοίμως οὕτως ἐπινεύειν τὸν γάμον
[1, 8]	αἰτίαις ἐξιλεοῦται τὸ κρεῖττον. Ἡ	δὲ	εὖ μὲν λέγεις, σὺ δέ
[1, 2]	τοῖς μὲν παροῦσι περιαλγοῦσα φρονήματος	δὲ	εὐγενοῦς ἔτι πνέουσα. Δάφνῃ τὴν
[1, 14]	δὴ τὸ τοῦ ἔπους. Τὴν	δὲ	εὐθὺς Ἐρινύες ἤλαυνον καὶ μανικώτερον
[1, 17]	μὲν ἐφ´ οἷς ἡλίσκετο χαλεπαίνουσα	δὲ	ἐφ´ οἷς ἠπάτητο, ἐπειδὴ κατὰ
[1, 18]	τὴν παρθένον ἐγὼ παραδίδωμι, σὺ	δὲ	ἔχων οὐχ ἕξεις, ἀλλ´ ἄδικος
[1, 19]	καὶ τοὺς φρουρουμένους ἐντειλάμενος. Ἐπεὶ	δὲ	ἤγοντο τίς ἄρα τύχη διαδέξεται
[1, 3]	ἔοικεν ὁ βίος, εἰς καιρὸν	δὲ	ἥκετε· λύσατε τῶν περιεστηκότων ἀλγεινῶν
[1, 7]	βουκόλους ὧδέ πως ἔχει. ~Ἤδη	δὲ	ἡλίου πρὸς δυσμὰς ἰόντος ἀφικνοῦνται
[1, 1]	τῶν μὲν ἄρδην ἀπολωλότων, τῶν	δὲ	ἡμιθνήτων καὶ μέρεσι τῶν σωμάτων
[1, 3]	τῶν μὲν ἄλλων ὑπερορῶντες (πολλὰ	δὲ	ἦν καὶ ποικίλα) χρυσοῦ δὲ
[1, 28]	εἰς τὸ ἄντρον ἐνέβαλλε. Τὸ	δὲ	ἦν οὐ φύσεως ἔργον οἷα
[1, 30]	ὀνομαστὶ Θέρμουθιν ἀνεκάλει πολλάκις· ὡς	δὲ	ἦν οὐδαμοῦ, πολλὰ διαπειλήσας ἐπὶ
[1, 23]	ἐνταῦθα τῶν λόγων ἐπαύσατο δακρύων	δὲ	ἤρξατο. Τῶν δὲ παρόντων οἱ
[1, 19]	τὸν παρόντα βίον ἑλόμενον. Ἐπεὶ	δὲ	ἤχθησαν, ἤθροιστο δὲ καὶ ὁ
[1, 17]	καὶ τὰ δεύτερα σφαλῇς. Ὁ	δὲ	θάρσει« ἔφη· τὴν ἀλιτήριον καὶ
[1, 31]	ἐνυάλιον ἔνιοι κέλαδον ἀνασχόμενοι· ὑπεχώρουν	δὲ	Θεαγένης τε καὶ ὁ Κνήμων,
[1, 33]	μὲν ἐφόδου κατέστησαν ἡγεμόνες, τὸν	δὲ	Θύαμιν ἐζώγρουν κατὰ τοιάνδε τινὰ
[1, 19]	γὰρ ἤδη τῶν Αἰγυπτίων, ὁ	δὲ	Θύαμις οὐκ ἠκρίβου τὰ Ἑλλήνων)
[1, 18]	οἱ μὲν οὕτως ἐκάθευδον· ὁ	δὲ	Θύαμις (τοῦτο γὰρ ἦν ὄνομα
[1, 2]	ἢ τὴν ἐγχώριον Ἶσιν, οἱ	δὲ	ἱέρειαν ὑπό του θεῶν ἐκμεμηνυῖαν
[1, 22]	πνέοντος ἡμέρας μὲν ἑπτὰ νύκτας	δὲ	ἴσας, καὶ τέλος εἰς τὴν
[1, 9]	περὶ ἐμὲ θαυμάζων διάθεσιν. Ἐπεὶ	δὲ	ἰταμώτερον προσῄει καὶ θερμότερα ἦν
[1, 3]	δὲ ἦν καὶ ποικίλα) χρυσοῦ	δὲ	καὶ ἀργύρου καὶ λίθων πολυτίμων
[1, 11]	θάλαμον ἐλθοῦσαν νυκτὸς ὑπεδεχόμην· ἡ	δὲ	καὶ αὖθις ἀνῆκε καὶ πάλιν
[1, 18]	θορύβου συμμιγοῦς πάντα πληρούντων. Ἐπεὶ	δὲ	καὶ αὐτῶν ἐντὸς ἥκειν τῶν
[1, 33]	χρόνος τὴν ἐπιβουλὴν φωράσειεν, ἅμα	δὲ	καὶ δι´ ὑποψίας εἶναι παρὰ
[1, 2]	παρ´ ὀλίγον θανάτου κατεφαίνετο, ἤνθει	δὲ	καὶ ἐν τούτοις ἀνδρείῳ τῷ
[1, 14]	ἡ μητρυιὰ πάθος ἐπιδείκνυται, παραμυθεῖσθαι	δὲ	καὶ ἐπιρρωννύναι ἐπειρῶντο· ἡ δὲ
[1, 30]	ἄρκυσι τοῖς πολεμίοις κεκυκλωμένος, ἔρωτι	δὲ	καὶ ζηλοτυπίᾳ καὶ θυμῷ κάτοχος
[1, 13]	λαμβάνειν. Καὶ ἅμα ἐπεδάκρυεν· ἐπεκώκυε	δὲ	καὶ ἡ Δημαινέτη καὶ περιαλγεῖν
[1, 27]	ἀλλ´ ἕπου τὴν ταχίστην, συνεπέσθω	δὲ	καὶ ἡ Χαρίκλεια. Καὶ παραλαβὼν
[1, 13]	νόμους συνοικοῦσάν μοι ᾐκίσατο, τέλος	δὲ	καὶ ξιφήρης νύκτωρ ἐπῆλθε καὶ
[1, 31]	παχέος ἑνὸς ἀγροικότερον κοιλαινόμενα. Συναπαίρει	δὲ	καὶ ὁ Θεαγένης ἅμα τῷ
[1, 23]	καὶ ἑτοίμως ἔχειν ἐβόων, ἐπῄνει	δὲ	καὶ ὁ Θύαμις ἑκών τε
[1, 19]	ἑλόμενον. Ἐπεὶ δὲ ἤχθησαν, ἤθροιστο	δὲ	καὶ ὁ λοιπὸς ὅμιλος, ἐπί
[1, 18]	χρόνου. Καὶ ἅμα ἐδάκρυεν· ἐδάκρυον	δὲ	καὶ οἱ ξένοι, τὰ μὲν
[1, 18]	ζῴων παντοίων αἵματι διαβρόχους, προπύλαια	δὲ	καὶ περιδρόμους ἀνθρώπων, κρότου καὶ
[1, 12]	τὴν Δημαινέτην, ἄρτι παρεισδεδυκέναι· προσήκειν	δὲ	καὶ πρὸς ἄμυναν εὐτρεπίζεσθαι καὶ
[1, 22]	καὶ ἐπὶ κατορθουμένοις τελούμενος· εἰ	δὲ	καὶ πρότερον, ἐν σοὶ καταλείπω
[1, 20]	τήνδε ἐμαυτῷ γενέσθαι διεσκεψάμην. ~Ἐγὼ	δὲ	καὶ τὰς αἰτίας ὑμῖν ἀπολογίσασθαι
[1, 7]	παρὰ τῶν ὁμοτέχνων ὑπελάμβανον, προσαφῃρῆσθαι	δὲ	καὶ τὴν ἱέρειαν αὐτήν, ἢ
[1, 15]	τινὰ τῶν παρόντων λύσιν. Ἡ	δὲ	καὶ τίς ἂν εὑρεθείη, φιλτάτη«
[1, 32]	δόρατος πλειόνων ἅμα ἐπιλαβομένων, ἀποβάλλει	δὲ	καὶ τὸν ὑπασπιστήν, λαμπρῶς μὲν
[1, 14]	τῆς μητρὸς ἐνταῦθα πυνθανόμενος· κατάρας	δὲ	καὶ τοὺς ἐπιζητουμένους ἀνευρὼν οὐκ
[1, 3]	καὶ τοῦ φρονήματος ἐθαύμαζον, τὸν	δὲ	καὶ τραυματίαν ἐξεπλήττοντο· τοιοῦτος τὴν
[1, 7]	ἀνύβριστον ἀπὸ πάντων διαφυλάττειν. Αὐτὸς	δὲ	καμάτῳ τε τῆς ὁδοιπορίας βαρούμενος
[1, 9]	καὶ ἔπνει καὶ ἔβλεπεν. Ἡ	δὲ	κἀμὲ τὰ πρῶτα ἴσα καὶ
[1, 22]	δὲ ἀπόκρισιν ἐν ἀνδράσιν· ~ἐπειδὴ	δὲ	κἀμοὶ λόγου μεταδεδώκατε καὶ τοῦτο
[1, 10]	κἀμὲ περιύβρισεν αἰσχύνομαι λέγειν, λὰξ	δὲ	κατὰ τῆς γαστρὸς ἐναλάμενος οὕτως
[1, 26]	οὔτε ἐδυνάμην οὔτε ἐβουλόμην· εὐχόμην	δὲ	καταδῦναι μᾶλλον ἢ τοιαύτην ἐπιδεῖν
[1, 1]	ὁ μὲν πελέκει τετρωμένος, ὁ	δὲ	κάχληκι βεβλημένος αὐτόθεν ἀπὸ τῆς
[1, 24]	ἅμα καὶ σωφρονεῖν ἡγούμενος· ὁ	δὲ	Κνήμων, ἐπειδὴ τάχιστα πάντες ἐκποδὼν
[1, 8]	καλεῖν; ἔφη ὁ Θεαγένης. Ὁ	δὲ	Κνήμωνα. Πόθεν δὲ γνωρίζειν; Ἀθηναῖον.
[1, 5]	πρὸς Αἰγυπτίων ὁ τόπος· ἔστι	δὲ	κοιλὰς τῆς αὐτόθι γῆς τοῦ
[1, 7]	τινὰ ἑαυτῶν προσαπαντῶντες ὑπεδέχοντο. Τῶν	δὲ	λαφύρων τὸ πλῆθος ὁρῶντες καὶ
[1, 25]	μὲν καὶ σπονδῶν παραβαινομένων Χαρικλείας	δὲ	λήθην ἐμοῦ λαβούσης καὶ πρὸς
[1, 3]	ἤδη ἡλίσκοντο οὐδέπω ληφθέντες· οἱ	δὲ	λῃσταί, πρὸς τὴν διαρπαγὴν καὶ
[1, 11]	αἰτίαν τῶν πληγῶν μανθάνειν. Ὁ	δὲ	μᾶλλον παροξυνθεὶς ὢ τῆς εἰρωνείας«
[1, 8]	ἀνύβριστον, ἡδὺ τὸ τέλος, εἰ	δέ	με γνώσεταί τις αἰσχρῶς, ἣν
[1, 14]	τὴν ἀλιτήριον μετῆλθε Δημαινέτην. Ἔλαθε	δέ	με τῶν γεγονότων ἢ λεχθέντων
[1, 20]	αὑτῆς εἰκότως παρίστησι φαντασίαν; Ὃ	δὲ	μέγιστόν ἐστι τῶν εἰρημένων, ἱέρεια
[1, 13]	κατηγορίαν βεβαιοῦσα τοῖς γόοις. Ἐπεὶ	δὲ	μεταδοῦναι κἀμοὶ λόγων ἠξίουν, ὁ
[1, 25]	εἰρημένων ἄγε δι´ ὑποψίας· εἰ	δὲ	μή, γίνεται τοὐναντίον καὶ μᾶλλον
[1, 9]	μὲν ὄντων οὐδὲν ὑποπτεύων, ὅτι	δὲ	μητρῴαν ἐπιδείκνυται περὶ ἐμὲ θαυμάζων
[1, 16]	τοῖς δεδογμένοις τάχος ἱκέτευεν. Ἡ	δὲ	μίαν ἡμέραν ἐνδοθῆναι αὐτῇ πρὸς
[1, 15]	παρ´ αὐτὸν ὡς ἐκείνην. Μελήσει	δέ	μοι καὶ ὑποβεβρεγμένον αὐτὸν κατακλῖναι
[1, 8]	λέγω ταύτῃ βοτάνῃ χρησάμενος. Εἰ	δέ	μοι μέλει τῶν ὑμετέρων οὐκ
[1, 8]	δὲ εὖ μὲν λέγεις, σὺ	δέ	μοι πῶς ἔχεις; διηρώτα. Ῥᾷον»
[1, 7]	τὴν οἴκησιν αὐτοῦ παρέπεμπον· ἡ	δὲ	νησίον ἦν ἄποθεν τῶν ἄλλων
[1, 14]	δὲ τρόπον εἰσαῦθις ἀκούσεσθε, τὸ	δὲ	νῦν καὶ ὕπνου μεταληπτέον, τό
[1, 19]	κατηνάγκαζε θεραπαίνας ἑκάστοις διανέμων. Τὸ	δὲ	νῦν παρὸν ἕν τι τῶν
[1, 31]	φόβον τὸ πλέον ἐνδόντες· μόνος	δὲ	ὁ Θύαμις τὸ μέν τι
[1, 11]	ἐφείλκετο βλέμμασι νεύμασι συνθήμασιν· ἐγὼ	δὲ	ὁ μάταιος ἀθρόον καλὸς γεγενῆσθαι
[1, 1]	κεχρῆσθαι τοῖς ἐκπώμασιν ἐδίδασκεν. Ἔκειντο	δὲ	ὁ μὲν πελέκει τετρωμένος, ὁ
[1, 16]	ἐλθοῦσα Τελέδημον οἶσθα; ἔλεγε· τῆς	δὲ	ὁμολογούσης ὑπόδεξαι ἡμᾶς« ἔφη τὸ
[1, 15]	ἀπαλγεῖν παρασκευάζει τοὺς κάμνοντας. Νῦν	δὲ	ὁρᾶν φαντάζομαι, παρόντος ἀκούειν ἀπατῶμαι,
[1, 5]	πρὸς ἥλιον ὀπτωμένοις ἐκτρέφει. Ἕρπειν	δὲ	ὀρεγόμενον εἰ αἴσθοιτο, ἱμάντα τῶν
[1, 3]	γεγενῆσθαι λῃστῶν εἴκαζον, τὴν κόρην	δὲ	ὁρῶντες ἐν ξένῃ καὶ περιβλέπτῳ
[1, 16]	συγκαθευδήσειν· ἥξει δὲ πρότερος, ἐγὼ	δέ,	ὅταν κατακλίνω τὴν δέσποιναν. Πρὸς
[1, 33]	τὰς Ἡρακλεωτικὰς ἐκβολὰς ἀποδράντων· ἀγανακτήσαντες	δὲ	ὅτι τῶν ἀλλοτρίων ἐστέρηντο καὶ
[1, 1]	πεπαῦσθαι τὸν πόλεμον κατηγορούντων. Ἦν	δὲ	οὐ πολέμου καθαροῦ τὰ φαινόμενα
[1, 18]	καὶ φονεύσεις τὴν ξένην· ἡ	δὲ	οὐ φονευθήσεται. Ταῦτα ὡς εἶδεν
[1, 8]	ἐντάφιον τὴν σωφροσύνην ἀπενεγκαμένη· σοῦ	δὲ	οὐδεὶς ἔσται δικαστὴς πικρότερος. Καὶ
[1, 25]	μὲν οὐκ ἀρνοῦμαι, μὴ σωφρονεῖν	δὲ	οὐδὲν οὕτω βίαιον ὥστε με
[1, 3]	Ἡ μὲν ταῦτα ἐπετραγῴδει, οἱ	δὲ	οὐδὲν συνιέναι τῶν λεγομένων ἔχοντες
[1, 9]	τῶν πόνων καὶ ἀναπαύσεως. ~Ἐπεὶ	δὲ	οὐκ ἀνίεσαν ἀλλὰ παντοίως λέγειν
[1, 11]	πρὸς αὐτῆς περιυβρισμένου, καὶ ἐμαυτῆς	δὲ	οὐκ ἔλαττον, ἣ πάσχω τὰ
[1, 10]	με ἐλάνθανεν οὕτως ἔχων, σοὶ	δὲ	οὐκ ἔφραζον μή τινα λάβοιμι
[1, 22]	ἱερατεύειν, ἐγὼ μὲν Ἀρτέμιδος Ἀπόλλωνος	δὲ	οὑμὸς ἀδελφὸς οὗτος ἐλαγχάνομεν. Ἐπετείου
[1, 11]	ἐπὶ τὴν Δημαινέτην ἔσπευδεν· ἡ	δέ,	οὔπω γὰρ κεκόρεστο, δευτέρας ἐπιβουλῆς
[1, 2]	μὲν ταῦτα ἐγίνωσκον, τὰ ὄντα	δὲ	οὔπω ἐγίνωσκον· ἡ δὲ ἀθρόον
[1, 12]	χρείας καλούσης πεπορεῦσθαι λέγουσα, τὸν	δέ,	οὕτω συγκείμενον αὐτῷ πρὸς τὴν
[1, 14]	χρόνῳ τὴν ἄμυναν παρέλκουσα, τοῖς	δὲ	οὕτως ἀθέσμοις ὀξὺν ἐπιβάλλει τὸν
[1, 12]	ὅπως ἀνὴρ ἔσῃ σκέψαι. ~Ἐπεὶ	δὲ	οὕτως ἕξειν ὑπεσχόμην, τότε μὲν
[1, 15]	οὐ περιεῖπον ἀλλ´ ἐπεβούλευον; Τί	δὲ	οὐχ ἱκέτευον ἀλλ´ ἐδίωκον; Ἠρνήσατο
[1, 2]	οἱ μὲν πόνοι κατέσπων, ἡ	δὲ	ὄψις τῆς κόρης ἐφ´ ἑαυτὴν
[1, 17]	ὡς ἐπὶ τὴν πόλιν. Ἡ	δὲ	πάντα ἅμα τὰ περιεστῶτα, ὡς
[1, 10]	τινος τῶν ἀθεμίτων τυγχάνειν. Ὡς	δὲ	παντοίως ἀντεῖχον καὶ πρὸς πᾶσαν
[1, 13]	εἰς τὸ βάραθρον ἐδοκίμαζον. Ἐμοῦ	δὲ	παρὰ πάντα τὸν θόρυβον καὶ
[1, 3]	συννεύειν τὸ φρόνημα καταναγκάζει. ~Ὡς	δὲ	παραμείψαντες οἱ λῃσταὶ κατὰ πρόσωπον
[1, 14]	μὲν» ἔφην ὦ Χαρία, τί	δὲ	παρατρέχεις τὸ εὐαγγέλιον ὥσπερ τι
[1, 16]	καὶ τὰ λοιπὰ γινώσκεις. Τὸ	δὲ	παρὸν ἔνεστί σοι βουλομένῳ πρὸς
[1, 23]	ἐπαύσατο δακρύων δὲ ἤρξατο. Τῶν	δὲ	παρόντων οἱ μὲν ἄλλοι πάντες
[1, 33]	σκῦλα κατ´ αὐτὴν εὑρήσοντες. Ὡς	δὲ	πᾶσαν ἐπιδραμόντες καὶ μέρος οὐδὲν
[1, 12]	Δημαινέτη προσδραμοῦσα σπουδαίως ἀνήρπασεν· ὁ	δὲ	πατὴρ ἐν τῷ ἀκινδύνῳ γεγονὼς
[1, 17]	ἄρτι τῶν Ἀφροδίτης μυούμενον. Τῆς	δὲ	πεισθείσης ἐπανελθοῦσα παραλαμβάνει τὴν Δημαινέτην
[1, 3]	βάρος τὴν νέμησιν ποιούμενοι. Τὰ	δὲ	περὶ τὴν κόρην καὶ τὸν
[1, 17]	σοι τὰ ἐπηγγελμένα ηὐτρέπισμαι. Ἡ	δὲ	περιέβαλέ τε καὶ ἔπραττεν ὡς
[1, 2]	οὔτε τι πράττειν ἀποθαρροῦντες. Κτύπου	δὲ	περιηχήσαντος καὶ τῆς ἐξ αὐτῶν
[1, 1]	κατάφλεκτος, καὶ ἄλλος ἄλλως, οἱ	δὲ	πλεῖστοι βελῶν ἔργον καὶ τοξείας
[1, 8]	Χαρίκλεια· θρηνεῖς μὲν εἰκότα παροξύνεις	δὲ	πλέον ἢ δοκεῖς τὸ θεῖον·
[1, 1]	τῶν μὲν ἐμπλεόντων χηρεύουσα, φόρτου	δὲ	πλήθουσα· καὶ τοῦτο παρῆν συμβάλλειν
[1, 2]	ἠνάγκαζεν, ὅτι ἐκείνην ἑώρων. Ὡς	δὲ	πνεῦμα συλλεξάμενος καὶ βύθιόν τι
[1, 28]	τὴν ταχίστην ὡς ἡμᾶς· ὁ	δὲ	πόλεμος ἡμῖν μελήσει. Τὸν δὲ
[1, 22]	τῆς θαλάττης οἴκαδε καταμεινάντων, ἄλλων	δὲ	πολιτῶν εἰς πλῆθος τῶν μὲν
[1, 6]	πάντες ὅσα τείχει χρώμενοι, τὸν	δὲ	πολὺν κατὰ τὸ ἕλος κάλαμον
[1, 21]	ἐκ τίνων φράζειν ἐκέλευεν. Ἡ	δὲ	πολύν τινα χρόνον τῇ γῇ
[1, 7]	λείαν ἐνετίθεντο τοῖς σκάφεσιν, ὁ	δὲ	πολὺς τῶν κατὰ χώραν μεινάντων
[1, 19]	ἔργων τὸ πλεῖστον μετέχειν τῶν	δὲ	ποριζομένων τὸ ἴσον. Τῶν δὲ
[1, 15]	ἀγνοεῖν τὰς ἄλλας ἔλεγεν. ~Εἰ	δέ	ποτε γένοιτο καθ´ ἑαυτήν, πολλὰ
[1, 11]	τοῦ λοιποῦ συνεχῶς ἐφοίτα. Ἐπεὶ	δέ	ποτε φυλάττεσθαι αὐτῇ τὰ πολλὰ
[1, 31]	τὴν φυγὴν ἴσως αἰσχυνόμενος, τάχα	δέ	που καὶ εἶναι μετὰ Χαρίκλειαν
[1, 12]	βλέμμα, συνίην τῆς διανοίας. Ὁ	δὲ	προηγόρευες« εἰπὼν ἀλλ´ ἠπίστουν« τότε
[1, 17]	μὲν ἐπιστῆναι μικρὸν ἐκέλευσεν· αὐτὴ	δὲ	προλαβοῦσα παρεκάλει τὴν Ἀρσινόην εἰς
[1, 27]	θεράπευε τὰς πληγὰς ἐπιθέμενος· χρὴ	δὲ	πρὸς ἕτερα τραύματα καὶ φόνους
[1, 3]	χερσὶ ταῖς ἀλλήλων ἀνῄρησθε, ὅσοι	δὲ	πρὸς ἡμῶν, ἀμύνης νόμῳ καὶ
[1, 30]	τὸ δωμάτιον ἐμμανὴς ἀνέστρεφε. Δυσανάκλητον	δὲ	πρὸς ὅπερ ἂν ὁρμήσῃ τὸ
[1, 4]	μὲν λεγομένων οὐδὲν συνιεῖσα τὸ	δὲ	προσταττόμενον συμβαλοῦσα συνεφείλκετο τὸν νεανίσκον
[1, 16]	ὑπεσχόμην γὰρ αὐτῷ συγκαθευδήσειν· ἥξει	δὲ	πρότερος, ἐγὼ δέ, ὅταν κατακλίνω
[1, 16]	ἅμα τῇ δεσποίνῃ συγκαθεύδοι. Ὁ	δέ	(προὐλελύπητο γάρ, ὡς οἶσθα, πρὸς
[1, 27]	φόνους ἴσους εἶναι παρεσκευασμένους. Τοῦ	δὲ	σαφέστερον ὅ τι λέγοι δηλοῦν
[1, 22]	τὴν αὐτὴν ὁλκάδα συνεισβάντων τῶν	δὲ	σκάφεσιν ἰδίοις χρωμένων. Ἐπεὶ δὲ
[1, 7]	ἥκειν ὡς αὐτὸν ἐπιστείλας, αὐτὸς	δὲ	σὺν ὀλίγοις τοῖς εἰωθόσιν ὑπολειφθεὶς
[1, 25]	Χαρίκλειαν οὐδ´ ὁτιοῦν διαλεγόμενος θεοὺς	δὲ	συνεχῶς ἐπικαλούμενος μάρτυρας. Τῆς δὲ
[1, 22]	γένος μέν ἐσμεν Ἴωνες, Ἐφεσίων	δὲ	τὰ πρῶτα γεγονότες καὶ ἀμφιθαλεῖς
[1, 5]	κατὰ μέσον βάθος ἄπειρος ἐπὶ	δὲ	τὰς ἄκρας εἰς ἕλος ἀποτελευτῶσα.
[1, 16]	μὲν ἐλευθερίας μισθὸς ἀποκείσεται· ἐγὼ	δὲ	τάχ´ ἂν ἐπιβιῴην τὴν πολεμίαν
[1, 13]	καὶ φράζειν οὐκ ἐπιτρέψας. ~Ἅμα	δὲ	τῇ ἕῳ λαβὼν οὕτως ὡς
[1, 19]	αὐτῷ τῆς ἐπιθυμίας ἐξηγουμένης· ἅμα	δὲ	τῇ ἕῳ τούς τε πρώτους
[1, 30]	τοὺς ὀφθαλμοὺς σέλας ἔμπυρον ἐπὶ	δὲ	τὴν ἀκοὴν ἠχὴ κατάκροτος ἐπεφέρετο.
[1, 15]	ἐγὼ προσποιήσομαι τοῦ Κνήμωνος, παρακαλέσω	δὲ	τὴν Ἀρσινόην, οὖσαν μοι πάλαι
[1, 15]	τὴν αὐλητρίδα· ταύτῃ ἐκέχρητο· μετὰ	δὲ	τὴν δυστυχίαν ὑποδέχεται αὐτὸν ἡ
[1, 2]	οὐδὲ κατὰ μικρὸν ἐκπλαγεῖσα, πρὸς	δὲ	τὴν θεραπείαν τοῦ κειμένου πᾶσαν
[1, 3]	τὴν ἀσθένειαν αὐτῶν ἐπιστήσαντες, ἐπὶ	δὲ	τὴν ναῦν ὁρμήσαντες τὸν φόρτον
[1, 24]	τῆς ἀδελφῆς ὁμοδίαιτον ἐποιεῖτο· αὐτὴν	δὲ	τὴν Χαρίκλειαν οὐδὲ ὁρᾶν τὰ
[1, 9]	Ἀρίστιππος, τὸ γένος Ἀθηναῖος, βουλῆς	δὲ	τῆς ἄνω, τὴν περιουσίαν τῶν
[1, 14]	καὶ τίνας ἄγοι περιεσκόπουν. Οὔπω	δὲ	τῆς ἀποβάθρας ἀκριβῶς κειμένης ἐξήλατό
[1, 2]	τῇ ἀθρόᾳ κινήσει κλαγξάντων, χρυσοϋφοῦς	δὲ	τῆς ἐσθῆτος πρὸς τὸν ἥλιον
[1, 12]	ἐπῄειν ὡς ἄμφω διαχειρισόμενος. Ἐκ	δὲ	τῆς εὐνῆς ὁ πατήρ, ὦ
[1, 19]	τοῦ ἐν Μέμφει γεγονώς, ἀποτυχὼν	δὲ	τῆς ἱερωσύνης μετὰ τὴν τοῦ
[1, 31]	πορθμεῖον καὶ οὕτως ἅπαντες. Ἐπεὶ	δὲ	τῆς νήσου μικρὸν ἄποθεν ἄραντες
[1, 22]	οὑμὸς ἀδελφὸς οὗτος ἐλαγχάνομεν. Ἐπετείου	δὲ	τῆς τιμῆς οὔσης καὶ τοῦ
[1, 23]	πρὸς τὸ πείθεσθαι κατηναγκασμένος, ἅμα	δέ	τι καὶ πρὸς τὸ ἐνύπνιον
[1, 15]	τε καὶ νῦν ὑπηρετησάμην· εἰ	δέ	τι τῶν μὴ κατὰ γνώμην
[1, 3]	εἰς σωφροσύνην ὕβρεως πεπόνθατε· εἰ	δέ	τινες τῶν ζώντων ἐστέ, λῃστρικὸς
[1, 8]	συνεχόμενος πρὸς ὕπνον ἐτέτραπτο. ~Σιγῆς	δὲ	τὸ ἕλος κατασχούσης καὶ νυκτὸς
[1, 13]	νόμους ἐξόν, οὐ βουληθείς, ὑμῖν	δὲ	τὸ πᾶν καταλιπών, νόμῳ βέλτιον
[1, 22]	δὲ σκάφεσιν ἰδίοις χρωμένων. Ἐπεὶ	δὲ	τὸ πολὺ τοῦ πλοῦ διήνυστο,
[1, 15]	τὸν ἔρωτα μὴ συμπράξασα, ἐπὶ	δὲ	τὸ στερηθῆναί με τοῦ φιλτάτου
[1, 2]	ἡδέων πάντων ὑπερφρονεῖ, πρὸς ἓν	δὲ	τὸ φιλούμενον καὶ ὁρᾶν καὶ
[1, 5]	ὄρους πλευρὰν ὑποτείνουσαν ἠπείγοντο. Ἦν	δὲ	τοιάδε τις· βουκολία μὲν σύμπας
[1, 9]	σεμνοτέροις μητέρα ἑαυτὴν ἀναπλάττουσα ἐν	δὲ	τοῖς ἀτοπωτέροις τοῦτο ἐκεῖνο λαμπρῶς
[1, 4]	μέν τι τοῖς λεγομένοις, πλέον	δὲ	τοῖς νεύμασι, καὶ ἅμα συνεργὸν
[1, 16]	ὅταν κατακλίνω τὴν δέσποιναν. Πρὸς	δὲ	τὸν Ἀρίστιππον εἰς ἀγρὸν διαδραμοῦσα
[1, 10]	πέμπουσιν, ἐτύγχανον μὲν ἐφηβεύων, ᾄσας	δὲ	τὸν εἰωθότα παιᾶνα τῇ θεῷ
[1, 16]	Ἀλλὰ τί δεῖ ποιεῖν; Ἡ	δὲ	τὸν κῆπον οἶσθα« ἔλεγεν ἔνθα
[1, 3]	δέκα τὸν ἀριθμὸν ὄντες, τρὶς	δὲ	τοσούτους τοὺς ἐπελθόντας θεασάμενοι. Καὶ
[1, 3]	ἂν μηδὲ γινομένων ὑπερορῶσαν ὅλην	δὲ	τοῦ νεανίου πρὸς τοῖς τραύμασιν
[1, 1]	τοὺς μὲν ἑαλωκότας ἔχοντες, οὐδαμοῦ	δὲ	τοὺς κεκρατηκότας ὁρῶντες, καὶ τὴν
[1, 13]	τούτῳ τὸν ἐμὸν ἐσάλευον. Ἐπεὶ	δὲ	τούτων ἁπάντων λήθην λαβὼν ἐμὲ
[1, 2]	περισκοποῦσα τὴν κεφαλὴν ἀνεῖχεν. Ὁ	δὲ	τραύμασι μὲν κατῄκιστο καὶ μικρὸν
[1, 14]	θεοῖς ἐχθρὰ Δημαινέτη περιελείφθη. Τὸν	δὲ	τρόπον εἰσαῦθις ἀκούσεσθε, τὸ δὲ
[1, 15]	ὑποβεβρεγμένον αὐτὸν κατακλῖναι παρασκευάσαι. Εἰ	δὲ	τύχοις ὧν βούλει, μάλιστα μὲν
[1, 2]	δὲ χεὶρ ἀφροντίστως ἀπῃώρητο. Μηρῷ	δὲ	τῷ δεξιῷ τὸν ἀγκῶνα θατέρας
[1, 13]	οἱ μὲν λίθοις βάλλειν οἱ	δὲ	τῷ δημίῳ παραδιδόναι καὶ ὠθεῖσθαι
[1, 16]	μέν σοι προσαγγεῖλαι κατώκνησα, φράζω	δὲ	τῷ νέῳ δεσπότῃ νύκτωρ παρ´
[1, 30]	πάσῃ τὴν μάχην ὑφισταμένων, τῶν	δὲ	τῷ πλήθει καὶ τῆς ἐφόδου
[1, 20]	εὐγενὴς εἶναί μοι δοκεῖ· τεκμαίρομαι	δὲ	τῷ τε ἀμφ´ αὐτὴν εὑρεθέντι
[1, 18]	τὰ μὲν ἐκείνου πρόφασιν, μνήμῃ	δὲ	τῶν ἰδίων ἕκαστος. Καὶ οὐδ´
[1, 23]	μῆκος εἰς ὑπέρθεσιν ἡγούμενος, ὑπὸ	δὲ	τῶν λόγων ὥσπερ τινὸς σειρῆνος
[1, 4]	τε καὶ ἕπεσθαι ἐκέλευεν. Ἡ	δὲ	τῶν μὲν λεγομένων οὐδὲν συνιεῖσα
[1, 19]	τοὺς δὲ ἀσθενεστέρους ἀπεμπολῶν, γυναικῶν	δὲ	ὕβρεως ἀπείρατος τὰς μὲν εὖ
[1, 28]	δὲ πόλεμος ἡμῖν μελήσει. Τὸν	δὲ	ὑπασπιστὴν ἱερεῖον ἄγειν προσέταττεν, ὡς
[1, 33]	ἀγανακτοῦντα μᾶλλον ἢ θάνατον· οἱ	δὲ	ὑπόλοιποι πρὸς τὴν νῆσον ἐτράπησαν
[1, 14]	ἀηδῶς τὰ πρῶτα διῆγον. Εἰκοστῇ	δὲ	ὕστερον ἡμέρᾳ συνήθως ἀλύων ἐπὶ
[1, 12]	τότε μὲν ἀπιοῦσα ᾤχετο. Τρίτῃ	δὲ	ὕστερον νυκτὶ καθεύδοντά με ἐξανίστησι
[1, 18]	καὶ οὐκέτι παρθένον ὑπετίθετο, τὸ	δὲ	φονεύσεις» τὰς παρθενίους τρώσεις εἴκαζεν,
[1, 6]	πατρίδα τὴν λίμνην ἐνόμισεν· ἱκανὴ	δὲ	φρούριον ἰσχυρὸν εἶναι λῃσταῖς· διὸ
[1, 2]	τὸ τόξον ὑπεστήρικτο· ἡ λοιπὴ	δὲ	χεὶρ ἀφροντίστως ἀπῃώρητο. Μηρῷ δὲ
[1, 14]	ὁ δῆμος ἀκαταπαύστῳ θορύβῳ. ~Τῶν	δὲ	ψήφων διακρινομένων οἱ μὲν τὸν
[1, 29]	σκύλων φυλακὴν περιεργῶς κοιλαινόμενον. ~Εἴργαστο	δὲ	ὧδέ πως· στόμιον ἦν αὐτῷ
[1, 32]	ὑπασπιστήν, λαμπρῶς μὲν συναγωνισάμενον τραυματίαν	δὲ	ὥσπερ ἐδόκει καιρίως γεγενημένον καὶ
[1, 12]	πρὸς τούτοις ἐλεεινῶς ἱκέτευεν· ἐγὼ	δέ,	ὥσπερ τυφῶνι βληθείς, αὖος ἀπόπληκτος
[1, 22]	Ἔστι δὴ τὰ περὶ ἡμῶν	τοιάδε·	γένος μέν ἐσμεν Ἴωνες, Ἐφεσίων
[1, 1]	Καὶ ἦν τὰ ἐν αὐτῷ	τοιάδε·	ὁλκὰς ἀπὸ πρυμνησίων ὥρμει τῶν
[1, 5]	πλευρὰν ὑποτείνουσαν ἠπείγοντο. Ἦν δὲ	τοιάδε	τις· βουκολία μὲν σύμπας κέκληται
[1, 7]	ὡς κατήχθη, τοὺς μὲν πολλοὺς	οἴκαδε	ἀπιέναι προσέταττεν εἰς τὴν ὑστεραίαν
[1, 22]	τοῦ πλοῦ καὶ τῆς θαλάττης	οἴκαδε	καταμεινάντων, ἄλλων δὲ πολιτῶν εἰς
[1, 10]	χλαμύδι καὶ αὐτοῖς στεφάνοις ἔρχομαι	οἴκαδε	ὡς ἐμαυτόν. Ἡ δὲ ἐπειδὴ
[1, 3]	μὲν προσπιπτόντων φοβερῶν ὡς ἂν	μηδὲ	γινομένων ὑπερορῶσαν ὅλην δὲ τοῦ
[1, 8]	γνώσεταί τις αἰσχρῶς, ἣν μηδέπω	μηδὲ	Θεαγένης, ἐγὼ μὲν ἀγχόνῃ προλήψομαι
[1, 15]	καὶ λόγου ταχίων ἀποδειχθεῖσα καὶ	μηδὲ	μεταβουλεύσασθαί μοι συγχωρήσασα. Καὶ δήλη
[1, 25]	ἐπινευούσης; Εὐφήμησον» ἔφη ἡ κόρη	μηδέ	μοι γίνου τῶν συμφορῶν βαρύτερος
[1, 33]	ὧν ἁλόντες οἱ λῃσταὶ καὶ	μηδὲ	παρὰ τὸ ζέον τῆς μάχης
[1, 10]	εἰωθότα παραινοῦσαν καὶ σωφρονεῖν παρακελευομένην	μηδὲ	πρὸς ἑταίραις ἔχειν τὸν νοῦν
[1, 11]	καὶ παῖδας προσκαλεσάμενος μάστιξιν ᾐκίζετο,	μηδὲ	τὸ κοινὸν δὴ τοῦτο διότι
[1, 31]	πολεμίους δεξόμενοι, πλησιάσαντες μόνον καὶ	μηδὲ	τὸ ῥόθιον ὑπενεγκόντες οἱ μὲν
[1, 25]	μοι γίνου τῶν συμφορῶν βαρύτερος	μηδέ,	τοσαύτην ἔχων ἐκ τῶν παρελθόντων
[1, 12]	Μὴ γίνου τῆς ὀργῆς ὅλος	μηδὲ	φόνῳ πατρῴῳ χεῖρας μιάνῃς τὰς
[1, 18]	Ταῦτα ὡς εἶδεν ἀμηχάνως διῆγε,	τῇδε	κἀκεῖσε τὸ δηλούμενον ὅ τι
[1, 30]	καὶ ὕδατι συμπλεκομένων. Ἅπερ ὡς	εἶδέ	τε καὶ ἤκουσεν ὁ Θύαμις,
[1, 15]	ἐποιησάμην καὶ εἰ τῆς Δημαινέτης	ὑπερεῖδε	πολὺ τὴν ὥραν αὐτῆς ὑπερβάλλων.
[1, 8]	οὗ γάρ με δεῦρο αἰχμάλωτον	οἵδε	ἤγαγον, εἴ τίς ποτε τῶν
[1, 33]	τὸν δὲ Θύαμιν ἐζώγρουν κατὰ	τοιάνδε	τινὰ αἰτίαν. Πετόσιρις ἀδελφὸς ἦν
[1, 19]	ἀλλὰ τῆς εἰς διαδοχὴν σπορᾶς	τήνδε	ἐμαυτῷ γενέσθαι διεσκεψάμην. ~Ἐγὼ δὲ
[1, 18]	Χαρίκλειαν καὶ λέγειν ὦ Θύαμι,	τήνδε	σοι τὴν παρθένον ἐγὼ παραδίδωμι,
[1, 18]	ἐγείροντες, ὄναρ αὐτῷ θεῖον ἔρχεται	τοιόνδε.	Κατὰ τὴν Μέμφιν μὲν τὴν
[1, 13]	τοιαύταις μὲν ἐλπίσιν ὦ Ἀθηναῖοι	τόνδε	ἀνέτρεφον» ἔλεγεν, ἀλλὰ τοῦ γήρως
[1, 1]	κατὰ τὸ ὄρος θεωροὺς ἑαυτοὺς	τῶνδε	καθίσαντες οὐδὲ συνιέναι τὴν σκηνὴν
[1, 11]	κεκόρεστο, δευτέρας ἐπιβουλῆς κατ´ ἐμοῦ	τοιᾶσδε	ἥπτετο. Θίσβη παιδισκάριον ἦν αὐτῇ
[1, 10]	μαλακῶς τε ἔχειν ἐσκήπτετο καὶ	οὐδὲ	ἀπεκρίνατο τὴν πρώτην. Ὡς δὲ
[1, 13]	ὅπως, ἀκούσατε» ἀνεβόησαν ἅπαντες καὶ	οὐδὲ	ἀπολογίας μοι μετεῖναι κρίναντες οἱ
[1, 4]	προσταττόμενον συμβαλοῦσα συνεφείλκετο τὸν νεανίσκον	οὐδὲ	αὐτὸν μεθιέντα, καὶ τὸ ξίφος
[1, 10]	ἐμὲ κατήρχετο· καὶ πρῶτον μὲν	οὐδὲ	διανέστη τότε τῆς εὐνῆς, ἀλλ´
[1, 29]	ῥητοῖς ποτε λῃστρικὸς ἔληξε πόλεμος	οὐδὲ	ἐν σπονδαῖς ἔσχε τὴν τελευτήν,
[1, 10]	εἶδεν ἐκτὸς ἑαυτῆς γίνεται καὶ	οὐδὲ	ἐσοφίστευεν ἔτι τὸν ἔρωτα, ἀλλ´
[1, 8]	καὶ πικρότερον ἀμύνῃ τῶν ἁμαρτημάτων,	οὐδὲ	ἱκανά σοι πρὸς τιμωρίαν τὰ
[1, 2]	τῆς ὄψεως ἐν ὅπλοις δεικνυμένης	οὐδὲ	κατὰ μικρὸν ἐκπλαγεῖσα, πρὸς δὲ
[1, 2]	πάρεργον, οὐκ ἀνέχῃ δὲ ἄλλως	οὐδὲ	μετὰ θάνατον ἀποστατεῖν ἡμῶν, ἀλλὰ
[1, 24]	ἐποιεῖτο· αὐτὴν δὲ τὴν Χαρίκλειαν	οὐδὲ	ὁρᾶν τὰ πολλὰ διεγνώκει τοῦ
[1, 1]	ὄρος θεωροὺς ἑαυτοὺς τῶνδε καθίσαντες	οὐδὲ	συνιέναι τὴν σκηνὴν ἐδύναντο, τοὺς
[1, 31]	ὁμοῦ τε εἶδον καὶ ἔφευγον,	οὐδὲ	τὸν ἐνυάλιον ἔνιοι κέλαδον ἀνασχόμενοι·
[1, 13]	ὄντων ὑποψία. Καὶ ἠκούσθην μὲν	οὐδὲ	τότε, προκατείληπτο γὰρ ὁ δῆμος
[1, 6]	καὶ τοὺς ἐνοικοῦντας αὐτῇ βουκόλους	ὧδέ	πως ἔχει. ~Ἤδη δὲ ἡλίου
[1, 29]	φυλακὴν περιεργῶς κοιλαινόμενον. ~Εἴργαστο δὲ	ὧδέ	πως· στόμιον ἦν αὐτῷ στενόπορόν
[1, 8]	εἴ τίς ποτε τῶν ὑπηκόων	τῷδε	τῷ ἄρχοντι συμβολῆς γενομένης τραυματίας
[1, 19]	ἡ αἰχμαλωσία μᾶλλον ἀλλὰ συνήθεια	κατηνάγκαζε	θεραπαίνας ἑκάστοις διανέμων. Τὸ δὲ
[1, 19]	~Καὶ τὸ μὲν ὄναρ τοῦτον	ἔφραζε	τὸν τρόπον οὕτως αὐτῷ τῆς
[1, 25]	ὁ Θεαγένης ἐδάκρυέ τε καὶ	ἀνῴμωζε	πρὸς μὲν τὴν Χαρίκλειαν οὐδ´
[1, 14]	καὶ τὴν ἀλιτήριον μετῆλθε Δημαινέτην.	Ἔλαθε	δέ με τῶν γεγονότων ἢ
[1, 9]	ὑπεποιεῖτο καὶ πράττειν ὅτι βούλοιτο	ἔπειθε,	τῇ τε ὥρᾳ τὸν πρεσβύτην
[1, 15]	τοῖς πολλοῖς μὲν ὁ Κνήμων	ὑπεξῆλθε	τοῦ ἄστεος καὶ τῆς Ἀττικῆς
[1, 13]	τέλος δὲ καὶ ξιφήρης νύκτωρ	ἐπῆλθε	καὶ παρὰ τοσοῦτον γέγονε πατραλοίας
[1, 14]	ὡς δὴ καὶ τὴν ἀλιτήριον	μετῆλθε	Δημαινέτην. Ἔλαθε δέ με τῶν
[1, 19]	Ἄνδρες» ἔλεγε συστρατιῶται, τὴν ἐμὴν	ἐπίστασθε	γνώμην οἷον ἀεὶ κέχρημαι πρὸς
[1, 10]	ὁ ἐμός ἔλεγε. Τίνα με	οἴεσθε	γεγενῆσθαι ὃς καὶ νῦν ἐρυθριῶ
[1, 14]	περιελείφθη. Τὸν δὲ τρόπον εἰσαῦθις	ἀκούσεσθε,	τὸ δὲ νῦν καὶ ὕπνου
[1, 22]	καὶ τοῦτο πρῶτον ἔνδειγμα φιλανθρωπίας	παρέχεσθε,	τὸ πειθοῖ μᾶλλον ἢ βίᾳ
[1, 3]	γὰρ πλεῖστοι χερσὶ ταῖς ἀλλήλων	ἀνῄρησθε,	ὅσοι δὲ πρὸς ἡμῶν, ἀμύνης
[1, 11]	περιτυχών, οὐδὲν εἰδότα πύξ τε	ἔπαιε	καὶ παῖδας προσκαλεσάμενος μάστιξιν ᾐκίζετο,
[1, 8]	κακά· καὶ ἅμα οὐδ´ ἂν	ἐπαρκέσειε	τὸ λειπόμενον πρὸς τὸ διήγημα
[1, 28]	τὸ πῶμα ὡς ἔθος ἐπαγαγὼν	ἧκε	τὴν ταχίστην ὡς ἡμᾶς· ὁ
[1, 9]	μηκύνοντα ἐνοχλεῖν; τὰς πείρας ἃς	καθῆκε,	τὰς ὑποσχέσεις ἃς ἐπηγγείλατο, νῦν
[1, 29]	τῆς λίμνης προσέπιπτεν. Ἐνταῦθα ὡς	καθῆκε	τὴν Χαρίκλειαν ὁ Κνήμων καὶ
[1, 10]	ἐναλάμενος οὕτως ἔχειν ὡς ὁρᾷς	διέθηκε.	~Ταῦτα ὡς ἤκουσεν, οὐκ εἶπεν,
[1, 22]	εὐνῆς ἀξιοῦσθαι πᾶσαν εὐδαίμονα τύχην	ὑπερβέβληκε,	τό τε θεοῖς ἀνακειμένην προφήτου
[1, 11]	ὑπεδεχόμην· ἡ δὲ καὶ αὖθις	ἀνῆκε	καὶ πάλιν καὶ τοῦ λοιποῦ
[1, 2]	ὄψις τῆς κόρης ἐφ´ ἑαυτὴν	ἀνεῖλκε	καὶ τοῦτο ὁρᾶν αὐτοὺς ἠνάγκαζεν,
[1, 20]	ὅτι πρὸς τὰς παρούσας οὐ	πέπτωκε	συμφορὰς ἀλλὰ τὸ φρόνημα πρὸς
[1, 17]	τὰ ἐπηγγελμένα ηὐτρέπισμαι. Ἡ δὲ	περιέβαλέ	τε καὶ ἔπραττεν ὡς ἐκέλευσεν.
[1, 18]	ἐπηγγέλλετο» ~Ταῦτά μοι ὁ Χαρίας	ἀπήγγειλε.	Τὰ δὲ ἑξῆς καὶ ὅπως
[1, 26]	τὴν πρώτην καὶ ζέουσαν φορὰν	ἔστειλε	καὶ τὸ κάτοξυ τῆς ὀρέξεως
[1, 28]	τε καὶ εἰς τὸ ἄντρον	ἐνέβαλλε.	Τὸ δὲ ἦν οὐ φύσεως
[1, 22]	καὶ τὴν πάνδημον εὐωχίαν ἐπαρκέσειν	ἔμελλε·	καὶ ἀνηγόμεθα, τῶν μὲν πατέρων
[1, 13]	βοῶντος, διὰ μητρυιὰν ἀναιροῦμαι, μητρυιά	με	ἄκριτον ἀπόλλυσι» προσέστη τοῖς πολλοῖς
[1, 11]	Θίσβη, καὶ ἡ πολλάκις πειρῶντά	με	ἀπωσαμένη τότε παντοίως ἐφείλκετο βλέμμασι
[1, 8]	ἡδὺ τὸ τέλος, εἰ δέ	με	γνώσεταί τις αἰσχρῶς, ἣν μηδέπω
[1, 8]	πεῖραν λαβών· ἐξ οὗ γάρ	με	δεῦρο αἰχμάλωτον οἵδε ἤγαγον, εἴ
[1, 19]	τὴν ξένην, ἣν, δυνατὸν ἐμαυτῷ	με	δοῦναι, βέλτιον παρὰ τοῦ κοινοῦ
[1, 14]	κατὰ τῆς μητρυιᾶς δόντες φυγῇ	με	εἰς τὸ διηνεκὲς ἐζημίωσαν. Ἀλλ´
[1, 10]	νοῦν καὶ μέθαις (οὐ γάρ	με	ἐλάνθανεν οὕτως ἔχων, σοὶ δὲ
[1, 12]	Τρίτῃ δὲ ὕστερον νυκτὶ καθεύδοντά	με	ἐξανίστησι καὶ τὸν μοιχὸν ἔνδον
[1, 16]	πρὸς αὐτῆς) ἔνδον εἶναι τότε	με	λέγειν τὸν μοιχὸν νομίσας, ὀργῆς
[1, 25]	δὲ οὐδὲν οὕτω βίαιον ὥστε	με	μεταπεισθῆναι· ἓν μόνον οἶδα μὴ
[1, 10]	Θησεὺς ὁ ἐμός ἔλεγε. Τίνα	με	οἴεσθε γεγενῆσθαι ὃς καὶ νῦν
[1, 10]	(καὶ μάρτυρες οἱ θεοί) κύειν	με	πρός τινων αἰσθόμενος, ὃ δὴ
[1, 14]	ἀκριβῶς κειμένης ἐξήλατό τις καί	με	προσδραμὼν περιέβαλλεν· ἦν δ´ ἄρα
[1, 22]	ὦ Θύαμι· συγχώρησον εἰς ἄστυ	με	πρότερον ἐλθοῦσαν, ἢ ἔνθα βωμὸς
[1, 25]	Θεαγένης. Τὸ μὲν γὰρ ἀδελφόν	με	σαυτῆς ἀναπλάττειν σοφὸν εἰς ὑπερβολὴν
[1, 14]	ὡς οἶσθα, κατὰ τὴν πρός	με	συνήθειαν πάντα διηγουμένης. Τῆς γὰρ
[1, 25]	εἴης ἄτοπος εἰ τὸν βάρβαρόν	με	τοῦ Ἕλληνος, τὸν λῃστὴν τοῦ
[1, 15]	συμπράξασα, ἐπὶ δὲ τὸ στερηθῆναί	με	τοῦ φιλτάτου καὶ λόγου ταχίων
[1, 14]	ἀλιτήριον μετῆλθε Δημαινέτην. Ἔλαθε δέ	με	τῶν γεγονότων ἢ λεχθέντων οὐδέν,
[1, 15]	γνωρίμην ἀπὸ τῆς τέχνης, εἰσαγαγεῖν	με	ὡς αὐτὸν νύκτωρ ἀνθ´ ἑαυτῆς·
[1, 10]	ἄλλα ὅσα περὶ σέ τε	κἀμὲ	περιύβρισεν αἰσχύνομαι λέγειν, λὰξ δὲ
[1, 9]	ἔπνει καὶ ἔβλεπεν. Ἡ δὲ	κἀμὲ	τὰ πρῶτα ἴσα καὶ παῖδα
[1, 15]	λῦσαι τὰ νῦν ἐκποδὼν γεγονότος	κἀμὲ	τῆς παρ´ ἐλπίδας τῶν δικαζόντων
[1, 11]	ἑκάστης, ζηλοτυπίαν ματαίαν ἐκείνης ἐπ´	ἐμὲ	γυμναζούσης. Ἀλλ´ ὅπως ἀνὴρ ἔσῃ
[1, 15]	Ἀττικῆς ἐξώρμησε τῇ κρίσει πειθόμενος,	ἐμὲ	δὲ ἅπαντα διὰ σὲ πραγματευομένην
[1, 11]	κατ´ ἐμοῦ τὴν οὕτω περὶ	ἐμὲ	διακειμένην, εὐθὺς ὡς εἶχε κατά
[1, 9]	ὅτι δὲ μητρῴαν ἐπιδείκνυται περὶ	ἐμὲ	θαυμάζων διάθεσιν. Ἐπεὶ δὲ ἰταμώτερον
[1, 11]	εἶναί μοι δοκεῖς· εἰ γὰρ	ἐμὲ	θεράπαιναν οὖσαν καὶ ἀργυρώνητον ἡγῇ
[1, 11]	ὄψιν οὐκ ἄωρον. Τοῦτο ἐπ´	ἐμὲ	καθίησιν ἐρᾶν μου δῆθεν προστάξασα,
[1, 10]	ὑπερθεμένη τῶν ἐπιβουλῶν τῶν εἰς	ἐμὲ	κατήρχετο· καὶ πρῶτον μὲν οὐδὲ
[1, 13]	δὲ τούτων ἁπάντων λήθην λαβὼν	ἐμὲ	μὲν ὕβρεσι τὰ πρῶτα καὶ
[1, 25]	μᾶλλον αὐτὸς μεταβάλλεσθαι δόξεις ἢ	ἐμὲ〉	μεταβαλλομένην εὑρήσεις. Ἐγὼ γὰρ δυστυχεῖν
[1, 10]	ὁ θαυμαστός« φησι καὶ εἰς	ἐμὲ	νεανίας, ὁ κοινὸς ἡμῶν παῖς
[1, 22]	καὶ διότι τὸ πᾶν εἰς	ἐμὲ	τείνει τῶν εἰρημένων, ἐκβαίνειν ἀναγκάζομαι
[1, 16]	τι βούλει. Τὸν παῖδα δι´	ἐμὲ	τὸ μέρος ἀπολώλεκας οὐχ ἑκοῦσαν
[1, 16]	Ἐπικουρείων; Ἐνταῦθα εἰς ἑσπέραν ἐλθὼν	περίμενε.	~Καὶ ἅμα εἰποῦσα ἀπέτρεχε· καὶ
[1, 13]	νύκτωρ ἐπῆλθε καὶ παρὰ τοσοῦτον	γέγονε	πατραλοίας παρ´ ὅσον ἀντέσχεν ἡ
[1, 27]	ὅπλοις τυγχάνεις. Ἀλλ´ αὐτός τε	ἔνδυνε	καὶ τοὺς ἄλλους κέλευε· πλῆθος
[1, 29]	γὰρ ἐπὶ ῥητοῖς ποτε λῃστρικὸς	ἔληξε	πόλεμος οὐδὲ ἐν σπονδαῖς ἔσχε
[1, 2]	τι καὶ θειότερον αὐτοῖς ὀρθωθεῖσα	ἔδοξε,	τῶν μὲν βελῶν τῇ ἀθρόᾳ
[1, 14]	ὥσπερ τι τῶν ἀτόπων ἀπαγγέλλων;	Εἰπὲ	καὶ τὸν τρόπον, ὡς σφόδρα
[1, 12]	αἵ σε ἀνέθρεψαν· ὕβρισα μέν	σε,	ἀλλ´ οὐ μέχρι θανάτου τιμωρητέος.
[1, 12]	τὸν γεννήσαντα, φεῖσαι πολιῶν αἵ	σε	ἀνέθρεψαν· ὕβρισα μέν σε, ἀλλ´
[1, 17]	σεληναίας αὐγὴν χαλεπῶς ἀνευρὼν ἔχω	σε«	εἶπεν ὦ θεοῖς ἐχθρά. Καὶ
[1, 15]	πειθόμενος, ἐμὲ δὲ ἅπαντα διὰ	σὲ	πραγματευομένην οὐκ ἔλαθεν αὐτοῦ που
[1, 17]	ἴδιον ἐκπλεύσας· πλὴν ἀλλὰ χρή	σε	προσδοκᾶν τήν τε κάθοδον ἐπινεύσειν
[1, 10]	μὲν οὖν ἄλλα ὅσα περὶ	σέ	τε κἀμὲ περιύβρισεν αἰσχύνομαι λέγειν,
[1, 10]	πρός τινων αἰσθόμενος, ὃ δὴ	σὲ	τέως ἔκρυπτον, ἕως ἂν τὸ
[1, 8]	τῶν κακῶν ἀνάπνευσις. Ἀλλὰ τίνα	σε	χρὴ καλεῖν; ἔφη ὁ Θεαγένης.
[1, 29]	πρὸς τὸ ἔσχατον τοῦ ἄντρου	διεβίβασε	τῇ πείρᾳ χειραγωγήσας, πολλὰ καὶ
[1, 26]	ὀρέξεως τῷ ἡδεῖ τῆς ἐπαγγελίας	κατεύνασε.	Πρώτην γάρ, ὡς οἶμαι, πεῖραν
[1, 29]	παροξῦναι καὶ μόνον πρὸς μάχην	ἤρκεσε	(ταῦτα γὰρ ἡμῖν ἐλάττονος λόγου
[1, 9]	ὡς ἀπώλετ´ ἂν εἰ ὀλίγον	ἐμέλλησε	καὶ περιβάλλουσα ἐφ´ ἑκάστῳ ῥήματι
[1, 15]	τοῦ ἄστεος καὶ τῆς Ἀττικῆς	ἐξώρμησε	τῇ κρίσει πειθόμενος, ἐμὲ δὲ
[1, 17]	ἀτοπίας, διαδέδρακεν ἡμᾶς ὁ μοιχός«	ἀνεβόησε,	καὶ ὅρα, δέσποτα, μὴ καὶ
[1, 32]	~Ἤδη δὲ εἰς χεῖρας ἰόντων	ἀνεβόησέ	τις οὗτος ἐκεῖνος ὁ Θύαμις·
[1, 17]	τε θύρας ὡς ὅτι πλεῖστον	ἐψόφησε	καὶ ὢ τῆς ἀτοπίας, διαδέδρακεν
[1, 18]	ὡς εἶδεν ἀμηχάνως διῆγε, τῇδε	κἀκεῖσε	τὸ δηλούμενον ὅ τι ποτέ
[1, 14]	ἀγρόν τινα καὶ ἐσχατιὰν ἑαυτὸν	ἀπῴκισε	κἀκεῖ διῆγεν, ὃν θυμὸν κατέδων,
[1, 33]	τὸ κέρδος ἀποβαλόντες, ἐπειδή τις	ἐγνώρισε,	πολλῶν θανάτων ἐζώγρησαν· καὶ τὸν
[1, 18]	ἐπιπτὰς ὑφ´ ἡδονῆς τῶν γόων,	ἔπαυσε	τῶν δακρύων. Καὶ οἱ μὲν
[1, 3]	ἐπιχειρεῖν ἐῴκεσαν, αὖθις ἡ παῖς	ἀνένευσε,	καὶ μέλανας ἰδοῦσα τὴν χροιὰν
[1, 2]	ἡ κόρη καὶ ἰδοῦσα αὖθις	ἐπένευσε,	πρὸς μὲν τὸ ἄηθες τῆς
[1, 7]	τῆς ἑαυτοῦ πλησίον ἀποκληρώσας, τά	τε	ἄλλα ἐπιμεληθῆναι τοῦ νέου προστάξας
[1, 31]	τε τὰ σκάφη παραγενόμενος τούς	τε	ἄλλους καταλαμβάνει δρασμὸν ἤδη βουλεύοντας,
[1, 31]	ἡ μὲν ἔκειτο πικρῶς ἐλεεινόν	τε	ἅμα καὶ ἔσχατον κωκύσασα· ὁ
[1, 29]	ἀναγκαῖον) οὕτω τοῖς ἐχθίστοις ψυχήν	τε	ἅμα καὶ σῶμα τεθηγμένοι συμπίπτωμεν.
[1, 24]	τῆς κόρης οὐ δυνατὸν βλέπειν	τε	ἅμα καὶ σωφρονεῖν ἡγούμενος· ὁ
[1, 29]	πρὸς τὴν μάχην καὶ αὐτόν	τε	ἅμα τῷ Θεαγένει λαμπρῶς ἐξωπλισμένον
[1, 20]	μοι δοκεῖ· τεκμαίρομαι δὲ τῷ	τε	ἀμφ´ αὐτὴν εὑρεθέντι πλούτῳ καὶ
[1, 29]	ὡς πρὸς τὴν χρείαν· ἐνέπιπτέ	τε	αὐτῇ ῥᾳδίως καὶ ἀνεπτύσσετο· τὸ
[1, 22]	κατ´ οὐδένα τρόπον ἀρνήσασθαι. Τό	τε	γὰρ αἰχμάλωτον οὖσαν τῆς τοῦ
[1, 8]	οὐκ ἄξιον ὑμῖν θαυμάζειν, τύχης	τε	γάρ μοι τῆς αὐτῆς ἐοίκατε
[1, 14]	νῦν καὶ ὕπνου μεταληπτέον, τό	τε	γὰρ πολὺ προέβη τῆς νυκτὸς
[1, 17]	νόμων τὴν δίκην« εἰπών, τῷ	τε	δήμῳ πάντα εἰς τὴν ἑξῆς
[1, 22]	ἐπὶ σωτηρίοις ἤγομεν ἐπιθεμένων ἀνελεῖν	τε	διὰ τὰ χρήματα βουλευσαμένων, ἕως
[1, 31]	οἱ μὲν ἄλλοι πάντες ὁμοῦ	τε	εἶδον καὶ ἔφευγον, οὐδὲ τὸν
[1, 14]	κατεφέρετο. Μικρὸν οὖν ἐπιστὰς ὁπόθεν	τε	εἴη καὶ τίνας ἄγοι περιεσκόπουν.
[1, 17]	δὲ εἵπετο καὶ ἐπιστὰς εἰστρέχει	τε	εἰς τὸ δωμάτιον καὶ τὴν
[1, 22]	Καὶ οἶδα ὡς ἐπινεύσεις ἱεροῖς	τε	ἐκ παίδων, ὡς φῄς, ἀνακείμενος
[1, 22]	τῶν οἰκείων ὁμοῦ πάντων αὐτῶν	τε	ἐκείνων ὀλλύντων καὶ ὀλλυμένων ἐπεκρατήσαμεν,
[1, 6]	πού τις βουκόλος ἀνὴρ ἐτέχθη	τε	ἐν τῇ λίμνῃ καὶ τροφὸν
[1, 27]	πρὸς ὅπλοις τυγχάνεις. Ἀλλ´ αὐτός	τε	ἔνδυνε καὶ τοὺς ἄλλους κέλευε·
[1, 11]	μὴν βουλήσομαί γε« ἀπεκρίνατο σοῦ	τε	ἕνεκεν οὕτω πρὸς αὐτῆς περιυβρισμένου,
[1, 11]	οἰκίας περιτυχών, οὐδὲν εἰδότα πύξ	τε	ἔπαιε καὶ παῖδας προσκαλεσάμενος μάστιξιν
[1, 10]	καὶ τί τοῦτο πυνθανομένῳ μαλακῶς	τε	ἔχειν ἐσκήπτετο καὶ οὐδὲ ἀπεκρίνατο
[1, 22]	πᾶσαν εὐδαίμονα τύχην ὑπερβέβληκε, τό	τε	θεοῖς ἀνακειμένην προφήτου παιδίῳ, μετ´
[1, 31]	τῶν πολεμίων ἐγγύθεν ὁρωμένων, τόν	τε	Θέρμουθιν ἥκοντα καὶ τὸ ἱερεῖον
[1, 15]	πρόχειρον καὶ οὐχ ἥκιστα τῷ	τε	θυμῷ καὶ ἔρωτι περιμανῆ τυγχάνουσαν
[1, 17]	Θίσβη παραχρῆμα ταῦτα λέγοντος τάς	τε	θύρας ὡς ὅτι πλεῖστον ἐψόφησε
[1, 7]	λῄσταρχον· καὶ οἱ μὲν τῶν	τε	ἵππων ἀπεβίβαζον τοὺς νέους καὶ
[1, 17]	ἀλλὰ χρή σε προσδοκᾶν τήν	τε	κάθοδον ἐπινεύσειν τὸν δῆμον καὶ
[1, 25]	σχολῆς ἐπιλαβόμενος ὁ Θεαγένης ἐδάκρυέ	τε	καὶ ἀνῴμωζε πρὸς μὲν τὴν
[1, 22]	ἐμέλλομεν. Ὁλκὰς οὖν ἐπληροῦτο χρυσοῦ	τε	καὶ ἀργύρου καὶ ἐσθήτων καὶ
[1, 22]	εἰς Δῆλον ἤγομεν ἔνθα μουσικούς	τε	καὶ γυμνικοὺς ἀγῶνας διαθήσεσθαι καὶ
[1, 22]	τῶν δικαίων πειρᾶσθαι τυγχάνειν, ἄλλως	τε	καὶ διότι τὸ πᾶν εἰς
[1, 28]	πρὸς τὸν Θεαγένην ἐπιστρέφουσαν ἦγέ	τε	καὶ εἰς τὸ ἄντρον ἐνέβαλλε.
[1, 26]	ἐπιδεῖν τῶν ἐπὶ σοὶ πόνων	τε	καὶ ἐλπίδων τὴν τελευτήν. Καὶ
[1, 25]	δὲ ἐξ ἀρχῆς ἡμῖν συγκείμενόν	τε	καὶ ἐνώμοτον ἐπὶ πᾶσι γάμον
[1, 4]	κόρῃ τὴν χεῖρα καὶ ἀνίστασθαί	τε	καὶ ἕπεσθαι ἐκέλευεν. Ἡ δὲ
[1, 17]	ἐπηγγελμένα ηὐτρέπισμαι. Ἡ δὲ περιέβαλέ	τε	καὶ ἔπραττεν ὡς ἐκέλευσεν. Ἤδη
[1, 23]	ἐπῄνουν καὶ πράττειν οὕτως ἐκέλευόν	τε	καὶ ἑτοίμως ἔχειν ἐβόων, ἐπῄνει
[1, 29]	πως· στόμιον ἦν αὐτῷ στενόπορόν	τε	καὶ ζοφῶδες οἰκήματος κρυφίου θύραις
[1, 2]	τῶν μὲν ἔξωθεν προσπιπτόντων ἀλγεινῶν	τε	καὶ ἡδέων πάντων ὑπερφρονεῖ, πρὸς
[1, 30]	ὕδατι συμπλεκομένων. Ἅπερ ὡς εἶδέ	τε	καὶ ἤκουσεν ὁ Θύαμις, ἐνθύμιον
[1, 14]	ἑαυτῇ, καὶ Κνήμων« ἐβόα νύκτωρ	τε	καὶ μεθ´ ἡμέραν, παιδίον γλυκύτατον,
[1, 2]	τὰ ἐμὰ» ἡ κόρη σῴζεσθαί	τε	καὶ μή· τοῦτο γοῦν ὁρᾷς;
[1, 15]	τὸ βούλημα τὸ σὸν ἀεί	τε	καὶ νῦν ὑπηρετησάμην· εἰ δέ
[1, 31]	κέλαδον ἀνασχόμενοι· ὑπεχώρουν δὲ Θεαγένης	τε	καὶ ὁ Κνήμων, οὐ πρὸς
[1, 30]	πεζομαχούντων ὁμοῦ καὶ ναυμαχούντων, ὀλλύντων	τε	καὶ ὀλλυμένων, αἵματι τὴν λίμνην
[1, 22]	εἰρημένων, ἐκβαίνειν ἀναγκάζομαι τοὺς ἐμαυτῆς	τε	καὶ παρθένων νόμους καὶ πρὸς
[1, 20]	τύχην. Ἔπειτα τὴν ψυχὴν ἀγαθήν	τε	καὶ σώφρονα στοχάζομαι· εἰ γὰρ
[1, 17]	τὴν Δημαινέτην καὶ εἰσαγαγοῦσα κατακλίνει	τε	καὶ τὸν λύχνον ἀφαιρεῖ ~Ἡμέρας
[1, 28]	ἔργον οἷα πολλὰ περὶ γῆν	τε	καὶ ὑπὸ γῆν αὐτόματα σηραγγοῦται
[1, 10]	οὖν ἄλλα ὅσα περὶ σέ	τε	κἀμὲ περιύβρισεν αἰσχύνομαι λέγειν, λὰξ
[1, 30]	ὡς εἶχε δρόμου καθαλάμενος ἐμβοῶν	τε	μέγα καὶ πολλὰ αἰγυπτιάζων, αὐτοῦ
[1, 30]	τοῖς ἑστίοις θεοῖς κατευξόμενος, ἕπεσθαί	τε	μηδενὶ συγχωρήσας, ἐπὶ τὸ δωμάτιον
[1, 12]	ἐν τῷ ἀκινδύνῳ γεγονὼς ἐπιβάλλει	τέ	μοι τὰς χεῖρας καὶ δεσμεῖν
[1, 2]	αὐτοῖς κεκινηκόσιν ἄποθεν μικρὸν τῆς	τε	νεὼς καὶ τῶν κειμένων θέαμα
[1, 19]	ἔχειν τι καὶ ἥμερον γένος	τε	ὄντα τῶν ἐπὶ δόξης καὶ
[1, 14]	Κἀγὼ μὲν οὕτως ἐξηλαυνόμην ἑστίας	τε	πατρῴας καὶ τῆς ἐνεγκούσης· οὐ
[1, 16]	εὐνὴν τὴν σὴν ἐνυβρίζουσαν, αὐτή	τε	περὶ ἐμαυτῆς δείσασα μή ποτε
[1, 22]	ἀνηγόμεθα, τῶν μὲν πατέρων γήρᾳ	τε	προηκόντων καὶ δέει τοῦ πλοῦ
[1, 11]	Θίσβη παιδισκάριον ἦν αὐτῇ ψάλλειν	τε	πρὸς κιθάραν ἐπιστάμενον καὶ τὴν
[1, 32]	ἐμπειρίᾳ τοῦ νεῖν ἀναδύντα χαλεπῶς	τε	πρὸς τὸ ἕλος ἀπονηξάμενον καὶ
[1, 15]	μακαρία μὲν Ἀρσινόη« φησὶ τῆς	τε	πρότερον πρὸς Κνήμωνα συνηθείας καὶ
[1, 19]	ἅμα δὲ τῇ ἕῳ τούς	τε	πρώτους τῶν ὑφ´ αὑτὸν ἥκειν
[1, 31]	δῶρα» σὺν δάκρυσιν εἰπών, ἐπί	τε	τὰ σκάφη παραγενόμενος τούς τε
[1, 30]	φωνῆς ἐπ´ αὐτὴν χειραγωγηθεὶς ἐπιβάλλει	τε	τῇ κεφαλῇ τὴν λαιὰν χεῖρα
[1, 32]	πρὸς τὸ ἀνέλπιστον ἐνδόντα εἴς	τε	τὴν λίμνην ἑαυτὸν καθέντα καὶ
[1, 18]	ἀνακτόρων, τὴν θεὸν ὑπαντῶσαν ἐγχειρίζειν	τε	τὴν Χαρίκλειαν καὶ λέγειν ὦ
[1, 29]	καί τι καὶ ἐπιδακρύσας αὑτόν	τε	τῆς ἀνάγκης κἀκείνην τῆς τύχης
[1, 7]	πάντων διαφυλάττειν. Αὐτὸς δὲ καμάτῳ	τε	τῆς ὁδοιπορίας βαρούμενος καὶ φροντίδι
[1, 19]	ἐφ´ ὑμᾶς καταφυγὼν ἐφ´ ᾧ	τε	τιμωρίαν μὲν λαβεῖν τὴν τιμὴν
[1, 24]	ἀλλὰ συνόμιλος ἀποδεδειγμένος. Καὶ δίαιτάν	τέ	τινα ἁβροτέραν τῆς οὔσης παρεῖχεν
[1, 12]	ᾔειν. Ἐπεὶ δὲ ἐπέστην, λύχνου	τέ	τινος ἔνδοθεν αὐγὴ διεξέπιπτε καὶ
[1, 23]	δὲ καὶ ὁ Θύαμις ἑκών	τε	τὸ μέρος καὶ ἄκων· ὑπὸ
[1, 31]	τὸ κάλλιστον θυμάτων ἱερουργήσας, ἐπιβαίνει	τε	τοῦ σκάφους αὐτὸς καὶ ὁ
[1, 9]	τὴν ἐπαγωγὸν ἐκτόπως ἠκριβωμένη, προόδοις	τε	τοὐμοῦ πατρὸς ἐπιστένουσα καὶ εἰσόδοις
[1, 22]	καὶ τῶν ἄλλων ὅσα πρός	τε	τοὺς ἀγῶνας καὶ τὴν πάνδημον
[1, 13]	ἐπειδὴ τάχιστά μοι ἐγένετο, ἐλευθερίου	τε	τροφῆς μεταδοὺς καὶ τὰ πρῶτα
[1, 4]	εἰ περισωθείη προσδοκήσας, καταβιβάσας τόν	τε	ὑπασπιστὴν καὶ ἑαυτὸν τῶν ἵππων
[1, 33]	σκύλων ὡς ἰδίων περιαλγήσαντες, τούς	τε	ὑπολειφθέντας αὑτῶν οἴκοι συλλεξάμενοι καὶ
[1, 29]	ὅτι δεῖ διὰ πλειόνων, αὐτούς	τε	ὑπομνήσεως οὐδὲν δεομένους ἀλλὰ βίον
[1, 31]	ἐρέτης· οὐ γὰρ πλείονας οἷά	τε	φέρειν τὰ λιμναῖα σκάφη ἀπὸ
[1, 9]	πράττειν ὅτι βούλοιτο ἔπειθε, τῇ	τε	ὥρᾳ τὸν πρεσβύτην ἐπαγομένη καὶ
[1, 31]	Καὶ τὸν μὲν λοιδορησάμενος εἰπών	τε	ὡς ἔφθη τὸ κάλλιστον θυμάτων
[1, 8]	πλέον τὰ πάθη τῆς νυκτός,	ἅτε	οὐδεμιᾶς οὔτε ἀκοῆς οὔτε ὄψεως
[1, 3]	ἐκδικίας τῆς εἰς σωφροσύνην ὕβρεως	πεπόνθατε·	εἰ δέ τινες τῶν ζώντων
[1, 22]	ἑάλωμεν· οὗ καὶ τὸν πολὺν	ἑωράκατε	φόνον, τῶν ναυτῶν ἡμῖν παρὰ
[1, 8]	τε γάρ μοι τῆς αὐτῆς	ἐοίκατε	κοινωνεῖν καὶ ἅμα Ἕλληνας ὄντας
[1, 22]	ἀνδράσιν· ~ἐπειδὴ δὲ κἀμοὶ λόγου	μεταδεδώκατε	καὶ τοῦτο πρῶτον ἔνδειγμα φιλανθρωπίας
[1, 3]	βίος, εἰς καιρὸν δὲ ἥκετε·	λύσατε	τῶν περιεστηκότων ἀλγεινῶν φόνῳ τῷ
[1, 13]	ἐπῆλθον μὲν» εἰπόντος, ἀλλ´ ὅπως,	ἀκούσατε»	ἀνεβόησαν ἅπαντες καὶ οὐδὲ ἀπολογίας
[1, 26]	ἀδήλοις διακρουσαμένη. Φυλακτέον οὖν, ὦ	γλυκύτατε,	καθάπερ πάλαισμα τὸ πλάσμα καὶ
[1, 3]	ὁ βίος, εἰς καιρὸν δὲ	ἥκετε·	λύσατε τῶν περιεστηκότων ἀλγεινῶν φόνῳ
[1, 19]	εἴτε χρημάτων νέμησις ἰσομοιρίαν ἠγάπησα,	εἴτε	αἰχμαλώτων διάπρασις εἰς τὸ κοινὸν
[1, 18]	τὴν τοῦ θεοῦ πρόσρησιν κινούμενοι,	εἴτε	ὑπὸ θερμότητος ἅμα καὶ τῆς
[1, 19]	πολλῶν ἐμαυτῷ πλέον ἀπονέμων· ἀλλ´	εἴτε	χρημάτων νέμησις ἰσομοιρίαν ἠγάπησα, εἴτε
[1, 18]	ὃν γὰρ καιρὸν ἀλεκτρυόνες ᾄδουσιν,	εἴτε	(ὡς λόγος) αἰσθήσει φυσικῇ τῆς
[1, 3]	ἐστέ, φησίν οὐκ ἐν δίκῃ	παρενοχλεῖτε	ἡμῖν· οἱ μὲν γὰρ πλεῖστοι
[1, 10]	τοιοῦτον. Παναθηναίων τῶν μεγάλων ἀγομένων,	ὅτε	τὴν ναῦν Ἀθηναῖοι διὰ γῆς
[1, 15]	τὰς ἄλλας ἔλεγεν. ~Εἰ δέ	ποτε	γένοιτο καθ´ ἑαυτήν, πολλὰ τὴν
[1, 18]	κἀκεῖσε τὸ δηλούμενον ὅ τι	ποτέ	ἐστιν ἀναστρέφων. Ἤδη δὲ ἀπειρηκὼς
[1, 1]	καίπερ τὸ γεγονὸς ὅ τι	ποτέ	ἐστιν ἀποροῦντες εἰς τὸ κέρδος
[1, 33]	δεδιὼς μὴ καιροῦ λαβόμενος ἐπέλθοι	ποτὲ	ἢ καὶ χρόνος τὴν ἐπιβουλὴν
[1, 9]	τούτῳ τὸν Ἀρίστιππον ὑποποιουμένη καί	ποτε	καὶ ἐφίλησεν ἂν προσελθοῦσα καὶ
[1, 26]	ἀρνητέον τὴν πρώτην. Καλὸν γάρ	ποτε	καὶ τὸ ψεῦδος, ὅταν ὠφελοῦν
[1, 16]	τε περὶ ἐμαυτῆς δείσασα μή	ποτε	κακὸν λάβοιμι, τὸ πρᾶγμα εἰ
[1, 18]	ὅπως δεῦρο ἀφικόμην ἢ τίσι	ποτὲ	κεχρημένος τύχαις, μακροτέρου δεῖται λόγου
[1, 29]	ἡμετέρων (οὐ γὰρ ἐπὶ ῥητοῖς	ποτε	λῃστρικὸς ἔληξε πόλεμος οὐδὲ ἐν
[1, 12]	ἐρραγεὶς ἀνοίγω, καὶ εἰσδραμὼν ποῦ	ποτε	ὁ ἀλιτήριος« ἐβόων ὁ λαμπρὸς
[1, 4]	βλέμμα ἀποκαθιστάμενος. ~Ὀψὲ δὴ οὖν	ποτε	πλησιάσας ὁ λῄσταρχος ἐπιβάλλει τῇ
[1, 21]	ἐννοίας ἀθροίζειν ἐῴκει· καὶ δή	ποτε	πρὸς τὸν Θύαμιν ἀντωπήσασα καὶ
[1, 14]	μὲν ἄν τι καὶ παρίδοι	ποτέ,	τῷ χρόνῳ τὴν ἄμυναν παρέλκουσα,
[1, 26]	κἂν ἔκ τινος ὑπονοίας ἐπιψαύσῃ	ποτὲ	τῶν ἡμετέρων, ἀρνητέον τὴν πρώτην.
[1, 8]	αἰχμάλωτον οἵδε ἤγαγον, εἴ τίς	ποτε	τῶν ὑπηκόων τῷδε τῷ ἄρχοντι
[1, 15]	τὴν ἄδικον ἐπιβουλὴν αἰσχύνομαι· συντεύξεσθαί	ποτε	ὑπελθόντι καὶ ἀπολαύσειν, ἢ καὶ
[1, 11]	λοιποῦ συνεχῶς ἐφοίτα. Ἐπεὶ δέ	ποτε	φυλάττεσθαι αὐτῇ τὰ πολλὰ παρῄνουν
[1, 22]	ἐπεκρατήσαμεν, ἐξ ἁπάντων (ὡς μή	ποτε	ὤφελον) οἰκτρὸν περισωθέντες λείψανον, ἓν
[1, 16]	οἶσθα, πρὸς αὐτῆς) ἔνδον εἶναι	τότε	με λέγειν τὸν μοιχὸν νομίσας,
[1, 12]	~Ἐπεὶ δὲ οὕτως ἕξειν ὑπεσχόμην,	τότε	μὲν ἀπιοῦσα ᾤχετο. Τρίτῃ δὲ
[1, 12]	δὲ προηγόρευες« εἰπὼν ἀλλ´ ἠπίστουν«	τότε	μὲν ἐν δεσμοῖς εἶχε, λέγειν
[1, 11]	ἡ πολλάκις πειρῶντά με ἀπωσαμένη	τότε	παντοίως ἐφείλκετο βλέμμασι νεύμασι συνθήμασιν·
[1, 13]	ὑποψία. Καὶ ἠκούσθην μὲν οὐδὲ	τότε,	προκατείληπτο γὰρ ὁ δῆμος ἀκαταπαύστῳ
[1, 25]	πειθομένη ἀλλ´ ὡς ἀνδρὶ συνθεμένη	τότε	πρῶτον ἐμαυτὴν ἐπέδωκα καὶ εἰς
[1, 10]	καὶ πρῶτον μὲν οὐδὲ διανέστη	τότε	τῆς εὐνῆς, ἀλλ´ ἥκοντι τῷ
[1, 29]	γίνεσθαι ὡς πρὸς τὴν χρείαν·	ἐνέπιπτέ	τε αὐτῇ ῥᾳδίως καὶ ἀνεπτύσσετο·
[1, 12]	λύχνου τέ τινος ἔνδοθεν αὐγὴ	διεξέπιπτε	καὶ τὰς θύρας ἐπικειμένας ὡς
[1, 3]	εἰ δέ τινες τῶν ζώντων	ἐστέ,	λῃστρικὸς μὲν ὑμῖν ὡς ἔοικεν
[1, 3]	εἰ μὲν εἴδωλα τῶν κειμένων	ἐστέ,	φησίν οὐκ ἐν δίκῃ παρενοχλεῖτε
[1, 19]	πρὸς ὑμᾶς. Ἐγὼ γάρ, ὡς	ἴστε,	παῖς μὲν προφήτου τοῦ ἐν
[1, 14]	παιδίον γλυκύτατον, ψυχὴν ἑαυτῆς ὀνομάζουσα,	ὥστε	καὶ αἱ γνώριμοι τῶν γυναικῶν
[1, 25]	σωφρονεῖν δὲ οὐδὲν οὕτω βίαιον	ὥστε	με μεταπεισθῆναι· ἓν μόνον οἶδα
[1, 28]	ὁ μὲν Κνήμων τὸ προστεταγμένον	ἔπραττε	καὶ πολλὰ τὴν Χαρίκλειαν ὀδυρομένην
[1, 19]	σεμνότερον ὀνομάζων φέρειν εἰς μέσους	ἐπέταττε,	καὶ τὸν Κνήμωνα ὡς αὐτὸν
[1, 26]	χαριούμενος. Οὔτε γὰρ φιλίας χρόνος	οὔτε	ἀγχιστείας θεσμὸς ἐνέχυρον ἡμῖν ἀκριβὲς
[1, 8]	πάθη τῆς νυκτός, ἅτε οὐδεμιᾶς	οὔτε	ἀκοῆς οὔτε ὄψεως ἐφ´ ἑαυτὴν
[1, 26]	πλέον, ἂν οὕτω τύχῃ, χαριούμενος.	Οὔτε	γὰρ φιλίας χρόνος οὔτε ἀγχιστείας
[1, 32]	γινόμενον· εἷς γὰρ οὐδεὶς ξίφος	οὔτε	ἔβαλλεν οὔτε ἐπέφερεν, ἀλλ´ ἅπασαν
[1, 26]	ὁρίζειν, ταῦτα συμβάλλειν οὔτε ἐδυνάμην	οὔτε	ἐβουλόμην· εὐχόμην δὲ καταδῦναι μᾶλλον
[1, 26]	καὶ καιρὸν ὁρίζειν, ταῦτα συμβάλλειν	οὔτε	ἐδυνάμην οὔτε ἐβουλόμην· εὐχόμην δὲ
[1, 32]	γὰρ οὐδεὶς ξίφος οὔτε ἔβαλλεν	οὔτε	ἐπέφερεν, ἀλλ´ ἅπασαν ἕκαστος εἰσεφέρετο
[1, 8]	νυκτός, ἅτε οὐδεμιᾶς οὔτε ἀκοῆς	οὔτε	ὄψεως ἐφ´ ἑαυτὴν ἀντισπώσης ἀλλὰ
[1, 2]	καὶ ἐπιστάντες ὄπισθεν εἶχον ἑαυτοὺς	οὔτε	τι λέγειν οὔτε τι πράττειν
[1, 2]	εἶχον ἑαυτοὺς οὔτε τι λέγειν	οὔτε	τι πράττειν ἀποθαρροῦντες. Κτύπου δὲ
[1, 3]	οἱ πρότεροι, οὔτε χεῖρας ἀνταράμενοι	οὔτε	τι τῶν σκύλων ἐπενεγκάμενοι, τοῦ
[1, 3]	ὅπερ ὡς εἶδον οἱ πρότεροι,	οὔτε	χεῖρας ἀνταράμενοι οὔτε τι τῶν
[1, 8]	γνωρίζειν; Ἀθηναῖον. Τύχῃ τίνι κεχρημένον;	Παῦε»	ἔφη· τί ταῦτα κινεῖς κἀναμοχλεύεις;
[1, 11]	τέλος τοῦ παρανομήματος γινώσκουσα μοιχᾶται;	Παῦε«	ἔφην, οὐ γὰρ ἔχω σοι
[1, 8]	ἔτι λέγουσαν ἐπεῖχεν ὁ Θεαγένης	παῦε»	λέγων ὦ φιλτάτη καὶ ψυχὴ
[1, 27]	τε ἔνδυνε καὶ τοὺς ἄλλους	κέλευε·	πλῆθος γὰρ πολεμίων ὅσον οὐδέπω
[1, 19]	πρώτους τῶν ὑφ´ αὑτὸν ἥκειν	ἐκέλευε	καὶ λάφυρα τὰ σκῦλα σεμνότερον
[1, 12]	μοι τὰς χεῖρας καὶ δεσμεῖν	ἐκέλευε,	πολλὰ τῆς Δημαινέτης παροξυνούσης καὶ
[1, 27]	ἥκω σοι φέρων» ἔλεγε καὶ	θεράπευε	τὰς πληγὰς ἐπιθέμενος· χρὴ δὲ
[1, 13]	δίκην λαμβάνειν. Καὶ ἅμα ἐπεδάκρυεν·	ἐπεκώκυε	δὲ καὶ ἡ Δημαινέτη καὶ
[1, 12]	καὶ τὸν μοιχὸν ἔνδον εἶναι	κατεμήνυε,	τὸν πατέρα μὲν εἰς ἀγρὸν
[1, 25]	τούτῳ σχολῆς ἐπιλαβόμενος ὁ Θεαγένης	ἐδάκρυέ	τε καὶ ἀνῴμωζε πρὸς μὲν
[1, 30]	συγχωρήσας, ἐπὶ τὸ δωμάτιον ἐμμανὴς	ἀνέστρεφε.	Δυσανάκλητον δὲ πρὸς ὅπερ ἂν
[1, 17]	ἐλθὼν περίμενε. ~Καὶ ἅμα εἰποῦσα	ἀπέτρεχε·	καὶ πρὸς τὴν Δημαινέτην ἐλθοῦσα
[1, 10]	ἀλλ´ ἀπὸ γυμνῆς τῆς ἐπιθυμίας	προσέτρεχε	καὶ περιβαλοῦσα ὁ νέος Ἱππόλυτος,
[1, 30]	ἐπὶ τὸ σπήλαιον ἐλθὼν ὡς	εἶχε	δρόμου καθαλάμενος ἐμβοῶν τε μέγα
[1, 11]	περὶ ἐμὲ διακειμένην, εὐθὺς ὡς	εἶχε	κατά τι μέρος τῆς οἰκίας
[1, 12]	ἠπίστουν« τότε μὲν ἐν δεσμοῖς	εἶχε,	λέγειν τι βουλομένῳ τῶν ὄντων
[1, 6]	ἐν τῇ λίμνῃ καὶ τροφὸν	ἔσχε	ταύτην καὶ πατρίδα τὴν λίμνην
[1, 29]	ἔληξε πόλεμος οὐδὲ ἐν σπονδαῖς	ἔσχε	τὴν τελευτήν, ἀλλ´ ἢ περιεῖναι
[1, 5]	σκάφους ἢ τῆς καλιᾶς προβαίνειν	ἐπέτρεψε,	καινόν τινα χειραγωγὸν αὐτῷ τὸν
[1, 4]	πρὸς τὸ σύνηθες βλέμμα ἀποκαθιστάμενος.	~Ὀψὲ	δὴ οὖν ποτε πλησιάσας ὁ