Livre, chap.
[1, 17]	ὡς ὅτι πλεῖστον ἐψόφησε καὶ	ὢ	τῆς ἀτοπίας, διαδέδρακεν ἡμᾶς ὁ
[1, 11]	μανθάνειν. Ὁ δὲ μᾶλλον παροξυνθεὶς	ὢ	τῆς εἰρωνείας« φησί· τὰς πράξεις
[1, 13]	οὐκ ἐπὶ τοιαύταις μὲν ἐλπίσιν	ὦ	Ἀθηναῖοι τόνδε ἀνέτρεφον» ἔλεγεν, ἀλλὰ
[1, 2]	τι ἀσθμήνας λεπτὸν ὑπεφθέγξατο καὶ	ὦ	γλυκεῖα, ἔφη σῴζῃ μοι ὡς
[1, 15]	τὴν ὥραν αὐτῆς ὑπερβάλλων. Ἀλλ´	ὦ	γλυκεῖα Θίσβη τίνα λύσιν ὠνόμαζες;
[1, 26]	τοῖς ἀδήλοις διακρουσαμένη. Φυλακτέον οὖν,	ὦ	γλυκύτατε, καθάπερ πάλαισμα τὸ πλάσμα
[1, 15]	περιποιοῦσα. Καὶ προσελθοῦσα τί ταῦτα	ὦ	δέσποινα; ἔλεγε τί μάτην ἔχεις
[1, 15]	εἴη πρὸς ἡμᾶς; Μεγάλα« ἔφη	ὦ	δέσποινα· ἐρᾶν μὲν ἐγὼ προσποιήσομαι
[1, 15]	Θίσβη τίνα λύσιν ὠνόμαζες; Ῥᾳδίαν	ὦ	δέσποινα« ἔφη· τοῖς πολλοῖς μὲν
[1, 16]	τὸν Ἀρίστιππον εἰς ἀγρὸν διαδραμοῦσα	ὦ	δέσποτα« ἔλεγεν ἥκω σοι κατήγορος
[1, 27]	τῶν ὄψεων θόρυβον ἐπαγγελλόμενος καὶ	ὦ	Θεάγενες, τὴν μὲν πόαν ἥκω
[1, 8]	καὶ αὐτὸς Ἕλλην γεγονώς. Ἕλλην;	ὦ	θεοί» ἐπεβόησαν ὑφ´ ἡδονῆς ἅμα
[1, 15]	ὑπεκκαίει, ταῦτα ἐκμαίνει. Δίκαια μὲν	ὦ	θεοὶ πάσχω· τί γὰρ οὐ
[1, 12]	δὲ τῆς εὐνῆς ὁ πατήρ,	ὦ	θεοί, περιτραπεὶς προσπίπτει μου τοῖς
[1, 17]	χαλεπῶς ἀνευρὼν ἔχω σε« εἶπεν	ὦ	θεοῖς ἐχθρά. Καὶ ἡ Θίσβη
[1, 22]	Ἓν μόνον αἰτῶ καὶ δὸς	ὦ	Θύαμι· συγχώρησον εἰς ἄστυ με
[1, 18]	τε τὴν Χαρίκλειαν καὶ λέγειν	ὦ	Θύαμι, τήνδε σοι τὴν παρθένον
[1, 14]	Χαρίας τῶν ἐμῶν συνεφήβων· καὶ	ὦ	Κνήμων, εὐαγγέλιά σοι κομίζω» φησίν·
[1, 11]	μὴ γνωσθείη παρὰ τῆς δεσποίνης,	ὦ	Κνήμων« ἔφη ὡς λίαν ἁπλοϊκός
[1, 21]	τὸν λόγον πῶς οὖν ἔχεις,	ὦ	κόρη, πρὸς τὸ συνοικεῖν ἡμῖν;
[1, 13]	ὃν περὶ τῆς τιμωρίας διεχειροτόνουν	ὦ	μητρυιά» βοῶντος, διὰ μητρυιὰν ἀναιροῦμαι,
[1, 21]	ἡγεῖται. ~Τίς οὖν γένοιτ´ ἄν,	ὦ	παρόντες, γάμος ἁρμοδιώτερος τοῦ προφητικοῦ
[1, 11]	ὀργῆς, ἀλλὰ νῦν γε« ἔφην	ὦ	πάτερ, εἰ καὶ μὴ πρότερον,
[1, 12]	προσπίπτει μου τοῖς γόνασι καὶ	ὦ	τέκνον, ἐπίσχες μικρόν« ἔλεγεν· οἴκτειρον
[1, 28]	ἐν ἀσφαλεῖ τεθησαύρισται, καὶ καθείς,	ὦ	φίλος, καὶ τῷ στομίῳ τὸ
[1, 8]	ἐπεῖχεν ὁ Θεαγένης παῦε» λέγων	ὦ	φιλτάτη καὶ ψυχὴ ἐμὴ Χαρίκλεια·
[1, 14]	τέθνηκεν. Ἀλλὰ σῴζοιο μὲν» ἔφην	ὦ	Χαρία, τί δὲ παρατρέχεις τὸ
[1, 19]	παρανομήσαντος, ἐφ´ ὑμᾶς καταφυγὼν ἐφ´	ᾧ	τε τιμωρίαν μὲν λαβεῖν τὴν
[1, 13]	ὅσον ἀντέσχεν ἡ τύχη ἀπροσδοκήτῳ	φόβῳ	τὸ ξίφος τῶν τούτου χειρῶν
[1, 13]	προκατείληπτο γὰρ ὁ δῆμος ἀκαταπαύστῳ	θορύβῳ.	~Τῶν δὲ ψήφων διακρινομένων οἱ
[1, 14]	μέρος οἱ χίλιοι πλείους ἐγίνοντο.	Κἀγὼ	μὲν οὕτως ἐξηλαυνόμην ἑστίας τε
[1, 9]	καὶ ὄνασθαί μου συνεχῶς ηὔξατο·	κἀγὼ	προσιέμην, τῶν μὲν ὄντων οὐδὲν
[1, 25]	δόξεις ἢ ἐμὲ〉 μεταβαλλομένην εὑρήσεις.	Ἐγὼ	γὰρ δυστυχεῖν μὲν οὐκ ἀρνοῦμαι,
[1, 19]	οἷον ἀεὶ κέχρημαι πρὸς ὑμᾶς.	Ἐγὼ	γάρ, ὡς ἴστε, παῖς μὲν
[1, 17]	σιωπῶσαν πληροῦν τὴν ἐπιθυμίαν παρεγγυήσασα	ἐγὼ	δὲ ἐπὶ τὸν νεανίαν ἄπειμι«
[1, 20]	σπορᾶς τήνδε ἐμαυτῷ γενέσθαι διεσκεψάμην.	~Ἐγὼ	δὲ καὶ τὰς αἰτίας ὑμῖν
[1, 11]	παντοίως ἐφείλκετο βλέμμασι νεύμασι συνθήμασιν·	ἐγὼ	δὲ ὁ μάταιος ἀθρόον καλὸς
[1, 16]	αὐτῷ συγκαθευδήσειν· ἥξει δὲ πρότερος,	ἐγὼ	δέ, ὅταν κατακλίνω τὴν δέσποιναν.
[1, 16]	σοὶ μὲν ἐλευθερίας μισθὸς ἀποκείσεται·	ἐγὼ	δὲ τάχ´ ἂν ἐπιβιῴην τὴν
[1, 12]	ἕτερα πρὸς τούτοις ἐλεεινῶς ἱκέτευεν·	ἐγὼ	δέ, ὥσπερ τυφῶνι βληθείς, αὖος
[1, 15]	πειθοῖ μεταπλαττόμενος. Ἀλλ´ ἡ θηριώδης	ἐγὼ	καὶ ἀνήμερος ὥσπερ οὐκ ἐρῶσά
[1, 8]	αἰσχρῶς, ἣν μηδέπω μηδὲ Θεαγένης,	ἐγὼ	μὲν ἀγχόνῃ προλήψομαι τὴν ὕβριν,
[1, 22]	νόμου τοὺς τοιούτους καλοῦντος ἱερατεύειν,	ἐγὼ	μὲν Ἀρτέμιδος Ἀπόλλωνος δὲ οὑμὸς
[1, 15]	ἐν αἰτίᾳ θεραπαινίδα τὴν σήν;	Ἐγὼ	μέν σοι πρὸς τὸ βούλημα
[1, 14]	Κνήμων, ἐπειδήπερ ὑμῖν οὕτω φίλον·	Ἐγὼ	μὲν ὡς εἶχον εὐθὺς μετὰ
[1, 18]	Θύαμι, τήνδε σοι τὴν παρθένον	ἐγὼ	παραδίδωμι, σὺ δὲ ἔχων οὐχ
[1, 10]	ὁ κοινὸς ἡμῶν παῖς ὃν	ἐγὼ	πλέον καὶ σοῦ πολλάκις ἠγάπησα
[1, 15]	ἔφη ὦ δέσποινα· ἐρᾶν μὲν	ἐγὼ	προσποιήσομαι τοῦ Κνήμωνος, παρακαλέσω δὲ
[1, 8]	ἐδεήθη πρὸς ἴασιν ἡμερῶν ᾗ	λέγω	ταύτῃ βοτάνῃ χρησάμενος. Εἰ δέ
[1, 12]	ἐπικειμένας ὡς ὀργῆς εἶχον ἐρραγεὶς	ἀνοίγω,	καὶ εἰσδραμὼν ποῦ ποτε ὁ
[1, 14]	κακίστην ἀτιμώρητον ἐάσεις ἐν τῷ	λόγῳ	Δημαινέτην. Οὐκοῦν ἀκούοιτ´ ἂν« ἔφη
[1, 29]	συνειλεγμένους πρὸς τὸ μανικώτερον τῷ	λόγῳ	παρασκευάζοντα. Στὰς γὰρ εἰς μέσους
[1, 8]	τὰς πληγάς· ἔχω δὲ αὐτῆς	ἔργῳ	τὴν πεῖραν λαβών· ἐξ οὗ
[1, 24]	πῃ καὶ τὸν Θεαγένην εἰς	αἰδῶ	τῆς ἀδελφῆς ὁμοδίαιτον ἐποιεῖτο· αὐτὴν
[1, 29]	τὸν οὐδὸν θύραν ἄλλην τῇ	καθόδῳ	γίνεσθαι ὡς πρὸς τὴν χρείαν·
[1, 8]	ἐπεκούφισεν. Ἀλλὰ καὶ μᾶλλον εἰς	ἕω	κουφισθήσῃ» ἔφη ὁ τὴν φρουρὰν
[1, 13]	οὐκ ἐπιτρέψας. ~Ἅμα δὲ τῇ	ἕῳ	λαβὼν οὕτως ὡς εἶχον δεσμῶν
[1, 19]	ἐπιθυμίας ἐξηγουμένης· ἅμα δὲ τῇ	ἕῳ	τούς τε πρώτους τῶν ὑφ´
[1, 10]	δὲ τὸν εἰωθότα παιᾶνα τῇ	θεῷ	καὶ τὰ νενομισμένα προπομπεύσας, ὡς
[1, 16]	προσαγγεῖλαι κατώκνησα, φράζω δὲ τῷ	νέῳ	δεσπότῃ νύκτωρ παρ´ αὐτὸν ἐλθοῦσα,
[1, 16]	αὐτὴ μέν σοι προσαγγεῖλαι κατώκνησα,	φράζω	δὲ τῷ νέῳ δεσπότῃ νύκτωρ
[1, 14]	καὶ ὦ Κνήμων, εὐαγγέλιά σοι	κομίζω»	φησίν· ἔχεις παρὰ τῆς πολεμίας
[1, 27]	ἔργων· ἀλλ´ ἕπου τὴν ταχίστην,	συνεπέσθω	δὲ καὶ ἡ Χαρίκλεια. Καὶ
[1, 22]	ὑπερβάλλον κακὸν ἐνδόντος καὶ τῷ	βιαίῳ	τῆς ὁλκάδος ἐκστάντος καὶ τῇ
[1, 2]	τῶν ὤμων ἐξῆπτο καὶ τῷ	λαιῷ	βραχίονι τὸ τόξον ὑπεστήρικτο· ἡ
[1, 18]	τὸν νεὼν τῆς Ἴσιδος ἐπερχόμενος	λαμπαδίῳ	πυρὶ τὸν ὅλον ἐδόκει καταλάμπεσθαι·
[1, 18]	σιτεῖσθαι θᾶττον ἐπιθυμίας τοὺς συνοικοῦντας	ἰδίῳ	κηρύγματι ἐπὶ ἔργον ἐγείροντες, ὄναρ
[1, 22]	τό τε θεοῖς ἀνακειμένην προφήτου	παιδίῳ,	μετ´ ὀλίγον θεοῦ νεύοντος καὶ
[1, 2]	ἤνθει δὲ καὶ ἐν τούτοις	ἀνδρείῳ	τῷ κάλλει καὶ ἡ παρειὰ
[1, 13]	λίθοις βάλλειν οἱ δὲ τῷ	δημίῳ	παραδιδόναι καὶ ὠθεῖσθαι εἰς τὸ
[1, 28]	καθείς, ὦ φίλος, καὶ τῷ	στομίῳ	τὸ πῶμα ὡς ἔθος ἐπαγαγὼν
[1, 2]	ἀφροντίστως ἀπῃώρητο. Μηρῷ δὲ τῷ	δεξιῷ	τὸν ἀγκῶνα θατέρας χειρὸς ἐφεδράζουσα
[1, 10]	οἴεσθε γεγενῆσθαι ὃς καὶ νῦν	ἐρυθριῶ	διηγούμενος; Ἀλλ´ ἑσπέρας γενομένης, ὁ
[1, 29]	φθεγξαμένην ἀλλ´ ὥσπερ θανάτῳ τῷ	κακῷ	βεβλημένην καὶ ὥσπερ ψυχῆς τοῦ
[1, 22]	βουλευσαμένων, ἕως σὺν πολλῷ τῷ	κακῷ	καὶ ὀλέθρῳ τῶν οἰκείων ὁμοῦ
[1, 27]	λόφου τοῦ πλησίον ὑπερκύπτοντας προϊδὼν	ἥκω	δρομαῖος τὴν ἔφοδον προμηνύσων οὐδὲν
[1, 16]	ἀγρὸν διαδραμοῦσα ὦ δέσποτα« ἔλεγεν	ἥκω	σοι κατήγορος ἐμαυτῆς καὶ κέχρησο
[1, 27]	ὦ Θεάγενες, τὴν μὲν πόαν	ἥκω	σοι φέρων» ἔλεγε καὶ θεράπευε
[1, 7]	μὲν νέους Ἕλληνί τινι παραδίδωσι	νεανίσκῳ,	οὐ πρὸ πολλοῦ παρ´ αὐτοῖς
[1, 1]	ἕτερος ξύλῳ κατεαγώς, ὁ δὲ	δαλῷ	κατάφλεκτος, καὶ ἄλλος ἄλλως, οἱ
[1, 22]	γάμου καὶ ταῦτα καὶ ἐν	ὁμίλῳ	τοσούτων ἀνδρῶν. Ἔστι δὴ τὰ
[1, 12]	κλίνην καὶ τὸν θάλαμον ἐν	κύκλῳ	περιεσκόπουν, εἰπεῖν τι διαπορῶν, πρᾶξαι
[1, 13]	παρασκευάσασα, καταπέφευγα πρὸς ὑμᾶς καὶ	προσαγγέλλω	τοῦτον, αὐτόχειρ μὲν αὐτοῦ γενέσθαι,
[1, 22]	τὰ χρήματα βουλευσαμένων, ἕως σὺν	πολλῷ	τῷ κακῷ καὶ ὀλέθρῳ τῶν
[1, 27]	καὶ ὅσους ἐδυνάμην ἐν τῷ	διέκπλῳ	τῷ μέχρι δεῦρο παρασκευάζεσθαι διαγγείλας.
[1, 1]	ἀπὸ τῆς ῥαχίας πεπορισμένῳ, ἕτερος	ξύλῳ	κατεαγώς, ὁ δὲ δαλῷ κατάφλεκτος,
[1, 21]	μὲν λόγος ἥρμοζεν ἀδελφῷ τῷ	ἐμῷ	Θεαγένει τούτῳ· πρέπειν γὰρ οἶμαι
[1, 17]	τὴν δίκην« εἰπών, τῷ τε	δήμῳ	πάντα εἰς τὴν ἑξῆς ἀνεκοινοῦτο,
[1, 10]	ἐν τοιαύτῃ πανηγύρει καὶ πότῳ	πανδήμῳ	καὶ διανυκτερεύειν ἔμελλεν, ἡ δὲ
[1, 13]	ὑμῖν δὲ τὸ πᾶν καταλιπών,	νόμῳ	βέλτιον ἡγούμενος ἢ φόνῳ παιδὸς
[1, 3]	ὅσοι δὲ πρὸς ἡμῶν, ἀμύνης	νόμῳ	καὶ ἐκδικίας τῆς εἰς σωφροσύνην
[1, 30]	τρώσει, ξίφει καὶ οὐκ Ἀφροδίτης	νόμῳ.	Καὶ πολλὰ τὴν θεὸν ὡς
[1, 21]	ἔδει τῷ τῆς ἀρχῆς ἀποχρήσασθαι	νόμῳ,	πάντως ἐξήρκει μοι τὸ βούλεσθαι·
[1, 11]	καὶ εὐγενὴς εἶναι φάσκουσα καὶ	νόμῳ	τὸν συνοικοῦντα ἔχουσα καὶ θάνατον
[1, 15]	καὶ οὐχ ἥκιστα τῷ τε	θυμῷ	καὶ ἔρωτι περιμανῆ τυγχάνουσαν ἔγνω
[1, 30]	ἔρωτι δὲ καὶ ζηλοτυπίᾳ καὶ	θυμῷ	κάτοχος ἐπὶ τὸ σπήλαιον ἐλθὼν
[1, 9]	γένος Ἀθηναῖος, βουλῆς δὲ τῆς	ἄνω,	τὴν περιουσίαν τῶν μέσων. Οὗτος,
[1, 2]	καὶ τῆς κόμης ὑπὸ τῷ	στεφάνῳ	βακχεῖον σοβουμένης καὶ τοῖς νώτοις
[1, 15]	θυμῷ καὶ ἔρωτι περιμανῆ τυγχάνουσαν	ἔγνω	προλαβεῖν, καὶ φθῆναι τῇ κατ´
[1, 30]	ὁρμήσῃ τὸ βάρβαρον ἦθος· κἂν	ἀπογνῷ	τὴν ἑαυτοῦ σωτηρίαν, προαναιρεῖν ἅπαν
[1, 16]	Τὸ δὲ παρὸν ἔνεστί σοι	βουλομένῳ	πρὸς τὸν παῖδα καὶ εἰ
[1, 12]	ἐν δεσμοῖς εἶχε, λέγειν τι	βουλομένῳ	τῶν ὄντων καὶ φράζειν οὐκ
[1, 10]	τῷ πατρὶ καὶ τί τοῦτο	πυνθανομένῳ	μαλακῶς τε ἔχειν ἐσκήπτετο καὶ
[1, 1]	βεβλημένος αὐτόθεν ἀπὸ τῆς ῥαχίας	πεπορισμένῳ,	ἕτερος ξύλῳ κατεαγώς, ὁ δὲ
[1, 16]	δὲ πρότερος, ἐγὼ δέ, ὅταν	κατακλίνω	τὴν δέσποιναν. Πρὸς δὲ τὸν
[1, 14]	ὡς σφόδρα δέδοικα μὴ τῷ	κοινῷ	κέχρηται θανάτῳ καὶ διέδρα τὸν
[1, 9]	πρὸς δευτέρους ἀπεκλίνετο γάμους, ἐπὶ	μόνῳ	μοι παιδὶ σαλεύειν ἐπιμεμφόμενος, καὶ
[1, 7]	ἄποθεν τῶν ἄλλων εἰς καταγώγιον	μόνῳ	σὺν ὀλίγοις τοῖς περὶ αὐτὸν
[1, 8]	ὄψεως ἐφ´ ἑαυτὴν ἀντισπώσης ἀλλὰ	μόνῳ	τῷ λυποῦντι σχολάζειν ἐπιτρεπούσης. Πολλὰ
[1, 15]	εὐνὴν ᾐσχύνετο· τυχὸν ἂν μετεπείσθη	χρόνῳ	πρὸς τὸ ἡμερώτερον καὶ πειθοῖ
[1, 14]	τι καὶ παρίδοι ποτέ, τῷ	χρόνῳ	τὴν ἄμυναν παρέλκουσα, τοῖς δὲ
[1, 13]	καταλιπών, νόμῳ βέλτιον ἡγούμενος ἢ	φόνῳ	παιδὸς τὴν δίκην λαμβάνειν. Καὶ
[1, 12]	γίνου τῆς ὀργῆς ὅλος μηδὲ	φόνῳ	πατρῴῳ χεῖρας μιάνῃς τὰς σάς.
[1, 3]	ἥκετε· λύσατε τῶν περιεστηκότων ἀλγεινῶν	φόνῳ	τῷ καθ´ ἡμῶν δρᾶμα τὸ
[1, 12]	ὁ δὲ πατὴρ ἐν τῷ	ἀκινδύνῳ	γεγονὼς ἐπιβάλλει τέ μοι τὰς
[1, 17]	τὸν νεανίαν ἄπειμι« φησὶ καὶ	ἥξω	σοι φέρουσα. πίνει δὲ ἐνταῦθα
[1, 16]	ἀμφοτέρους ὑμᾶς ἀδικούσης τιμωρίαν λαβεῖν·	ἐπιδείξω	γάρ σοι τήμερον ἅμα τῷ
[1, 8]	με γνώσεταί τις αἰσχρῶς, ἣν	μηδέπω	μηδὲ Θεαγένης, ἐγὼ μὲν ἀγχόνῃ
[1, 3]	τὴν κόρην δεύτερον ἤδη ἡλίσκοντο	οὐδέπω	ληφθέντες· οἱ δὲ λῃσταί, πρὸς
[1, 27]	κέλευε· πλῆθος γὰρ πολεμίων ὅσον	οὐδέπω	περὶ ἡμᾶς καὶ τοσοῦτον ἀπολειπόμενον
[1, 22]	δὲ καὶ πρότερον, ἐν σοὶ	καταλείπω	τὴν σκέψιν· μόνον τελεσθείη μοι
[1, 11]	τὴν Δημαινέτην ἔσπευδεν· ἡ δέ,	οὔπω	γὰρ κεκόρεστο, δευτέρας ἐπιβουλῆς κατ´
[1, 14]	εἴη καὶ τίνας ἄγοι περιεσκόπουν.	Οὔπω	δὲ τῆς ἀποβάθρας ἀκριβῶς κειμένης
[1, 2]	ταῦτα ἐγίνωσκον, τὰ ὄντα δὲ	οὔπω	ἐγίνωσκον· ἡ δὲ ἀθρόον κατενεχθεῖσα
[1, 2]	λοιπὴ δὲ χεὶρ ἀφροντίστως ἀπῃώρητο.	Μηρῷ	δὲ τῷ δεξιῷ τὸν ἀγκῶνα
[1, 22]	σὺν πολλῷ τῷ κακῷ καὶ	ὀλέθρῳ	τῶν οἰκείων ὁμοῦ πάντων αὐτῶν
[1, 8]	τὸ τῶν τραγῳδῶν. Οὐκ ἐν	καιρῷ	γένοιτ´ ἂν ἐπεισόδιον ὑμῖν τῶν
[1, 8]	κοινωνεῖν καὶ ἅμα Ἕλληνας ὄντας	οἰκτείρω	καὶ αὐτὸς Ἕλλην γεγονώς. Ἕλλην;
[1, 25]	ἀναπλάττειν σοφὸν εἰς ὑπερβολὴν καὶ	πόρρω	τὸν Θύαμιν ζηλοτυπίας τῆς ἐφ´
[1, 11]	μήν, εἴ σοι δόξειεν, ἐπ´	αὐτοφώρῳ	παραδώσω τὸν μοιχόν. Εἰ γὰρ
[1, 15]	μὲν ἐγὼ προσποιήσομαι τοῦ Κνήμωνος,	παρακαλέσω	δὲ τὴν Ἀρσινόην, οὖσαν μοι
[1, 32]	πρὸς κύκλον ἐπιστρέψαντες εἶχον ἐν	μέσῳ.	Τοῦ δὲ ἀμυνομένου καὶ τῷ
[1, 33]	προσιούσης καὶ φόβον ἐγκαταμεῖναι τῇ	νήσῳ	παρεχούσης, δέει τοῦ μὴ λοχηθῆναι
[1, 11]	εἴ σοι δόξειεν, ἐπ´ αὐτοφώρῳ	παραδώσω	τὸν μοιχόν. Εἰ γὰρ οὕτω
[1, 2]	κάλλει καὶ ἡ παρειὰ καταρρέοντι	τῷ	αἵματι φοινιττομένη λευκότητι πλέον ἀντέλαμπεν.
[1, 12]	ἀνήρπασεν· ὁ δὲ πατὴρ ἐν	τῷ	ἀκινδύνῳ γεγονὼς ἐπιβάλλει τέ μοι
[1, 30]	τῷ πλήθει καὶ τῆς ἐφόδου	τῷ	ἀπροσδοκήτῳ πλεῖστον ὑπερφερόντων καὶ τοὺς
[1, 8]	τίς ποτε τῶν ὑπηκόων τῷδε	τῷ	ἄρχοντι συμβολῆς γενομένης τραυματίας ἧκεν,
[1, 22]	τὸ ὑπερβάλλον κακὸν ἐνδόντος καὶ	τῷ	βιαίῳ τῆς ὁλκάδος ἐκστάντος καὶ
[1, 2]	χεὶρ ἀφροντίστως ἀπῃώρητο. Μηρῷ δὲ	τῷ	δεξιῷ τὸν ἀγκῶνα θατέρας χειρὸς
[1, 13]	μὲν λίθοις βάλλειν οἱ δὲ	τῷ	δημίῳ παραδιδόναι καὶ ὠθεῖσθαι εἰς
[1, 27]	ἀλλὰ καὶ ὅσους ἐδυνάμην ἐν	τῷ	διέκπλῳ τῷ μέχρι δεῦρο παρασκευάζεσθαι
[1, 32]	μέσῳ. Τοῦ δὲ ἀμυνομένου καὶ	τῷ	δόρατι τοὺς μὲν τρώσαντος τοὺς
[1, 21]	ὁ μὲν λόγος ἥρμοζεν ἀδελφῷ	τῷ	ἐμῷ Θεαγένει τούτῳ· πρέπειν γὰρ
[1, 26]	καὶ τὸ κάτοξυ τῆς ὀρέξεως	τῷ	ἡδεῖ τῆς ἐπαγγελίας κατεύνασε. Πρώτην
[1, 24]	ἄλλο τῆς λίμνης καταδύντες, ἣν	τῷ	Θεαγένει βοτάνην ὑπέσχετο τῇ προτεραίᾳ
[1, 29]	μάχην καὶ αὐτόν τε ἅμα	τῷ	Θεαγένει λαμπρῶς ἐξωπλισμένον καὶ τοὺς
[1, 29]	καὶ ὡς εἰς ἑσπέραν ἅμα	τῷ	Θεαγένει φοιτήσειν κατεπαγγειλάμενος (οὐ γὰρ
[1, 3]	λύσατε τῶν περιεστηκότων ἀλγεινῶν φόνῳ	τῷ	καθ´ ἡμῶν δρᾶμα τὸ περὶ
[1, 29]	οὐδὲν φθεγξαμένην ἀλλ´ ὥσπερ θανάτῳ	τῷ	κακῷ βεβλημένην καὶ ὥσπερ ψυχῆς
[1, 22]	χρήματα βουλευσαμένων, ἕως σὺν πολλῷ	τῷ	κακῷ καὶ ὀλέθρῳ τῶν οἰκείων
[1, 2]	δὲ καὶ ἐν τούτοις ἀνδρείῳ	τῷ	κάλλει καὶ ἡ παρειὰ καταρρέοντι
[1, 21]	καὶ πλέον ἢ πρότερον αὐτὸν	τῷ	κάλλει καταστράψασα (καὶ γὰρ πεφοίνικτο
[1, 31]	δὲ καὶ ὁ Θεαγένης ἅμα	τῷ	Κνήμωνι καθ´ ἕτερον σκάφος, καὶ
[1, 14]	τρόπον, ὡς σφόδρα δέδοικα μὴ	τῷ	κοινῷ κέχρηται θανάτῳ καὶ διέδρα
[1, 26]	καὶ Ἕλλην, ἀλλ´ αἰχμάλωτος καὶ	τῷ	κρατοῦντι πλέον, ἂν οὕτω τύχῃ,
[1, 2]	φαρέτραν τῶν ὤμων ἐξῆπτο καὶ	τῷ	λαιῷ βραχίονι τὸ τόξον ὑπεστήρικτο·
[1, 18]	Θύαμις (τοῦτο γὰρ ἦν ὄνομα	τῷ	λῃστάρχῳ) τῆς νυκτὸς τὸ πλεῖστον
[1, 14]	τὴν κακίστην ἀτιμώρητον ἐάσεις ἐν	τῷ	λόγῳ Δημαινέτην. Οὐκοῦν ἀκούοιτ´ ἂν«
[1, 29]	αὐτὸν συνειλεγμένους πρὸς τὸ μανικώτερον	τῷ	λόγῳ παρασκευάζοντα. Στὰς γὰρ εἰς
[1, 8]	ἐφ´ ἑαυτὴν ἀντισπώσης ἀλλὰ μόνῳ	τῷ	λυποῦντι σχολάζειν ἐπιτρεπούσης. Πολλὰ δὴ
[1, 6]	ἐπ´ αὐτὴν ὁ τοιοῦτος βίος	τῷ	μὲν ὕδατι πάντες ὅσα τείχει
[1, 27]	ὅσους ἐδυνάμην ἐν τῷ διέκπλῳ	τῷ	μέχρι δεῦρο παρασκευάζεσθαι διαγγείλας. ~Ἀνήλατο
[1, 5]	γένοιτο παιδίον, τὰ μὲν πρῶτα	τῷ	μητρῴῳ γάλακτι τὰ δὲ ἀπὸ
[1, 16]	ἐπιδείξω γάρ σοι τήμερον ἅμα	τῷ	μοιχῷ τὴν Δημαινέτην ἐν οἰκίᾳ
[1, 16]	σοι προσαγγεῖλαι κατώκνησα, φράζω δὲ	τῷ	νέῳ δεσπότῃ νύκτωρ παρ´ αὐτὸν
[1, 25]	καὶ ἀληθῶν ἐπικαλύμματα καὶ πλάνην	τῷ	ὄντι τοῖς ἀκούουσιν ἐπάγοντα. ~Τὸ
[1, 10]	τότε τῆς εὐνῆς, ἀλλ´ ἥκοντι	τῷ	πατρὶ καὶ τί τοῦτο πυνθανομένῳ
[1, 13]	προσελθὼν ἠρώτα στενὸν ἐρώτημα, εἰ	τῷ	πατρὶ ξιφήρης ἐπῆλθον. Ἐμοῦ δὲ
[1, 1]	ὑποκειμένην θάλατταν ὀφθαλμοῖς ἐπήρχοντο καὶ	τῷ	πελάγει τὸ πρῶτον τὰς ὄψεις
[1, 30]	τὴν μάχην ὑφισταμένων, τῶν δὲ	τῷ	πλήθει καὶ τῆς ἐφόδου τῷ
[1, 2]	ἀνταυγαζούσης, καὶ τῆς κόμης ὑπὸ	τῷ	στεφάνῳ βακχεῖον σοβουμένης καὶ τοῖς
[1, 28]	καὶ καθείς, ὦ φίλος, καὶ	τῷ	στομίῳ τὸ πῶμα ὡς ἔθος
[1, 20]	εἶναί μοι δοκεῖ· τεκμαίρομαι δὲ	τῷ	τε ἀμφ´ αὐτὴν εὑρεθέντι πλούτῳ
[1, 17]	τῶν νόμων τὴν δίκην« εἰπών,	τῷ	τε δήμῳ πάντα εἰς τὴν
[1, 15]	ἐπιβουλεῦσαι πρόχειρον καὶ οὐχ ἥκιστα	τῷ	τε θυμῷ καὶ ἔρωτι περιμανῆ
[1, 26]	τὰ ἑξῆς ἐπιτρέψασα καὶ δαίμονι	τῷ	τὴν ἀρχὴν λαχόντι τὸν ἡμέτερον
[1, 21]	μάθοιμεν. Εἰ μὲν γὰρ ἔδει	τῷ	τῆς ἀρχῆς ἀποχρήσασθαι νόμῳ, πάντως
[1, 14]	ἄν τι καὶ παρίδοι ποτέ,	τῷ	χρόνῳ τὴν ἄμυναν παρέλκουσα, τοῖς
[1, 2]	τοῖς δακτύλοις τὴν παρειὰν ἐπιτρέψασα,	κάτω	νεύουσα καί τινα προκείμενον ἔφηβον
[1, 7]	ἀπὸ πάντων διαφυλάττειν. Αὐτὸς δὲ	καμάτῳ	τε τῆς ὁδοιπορίας βαρούμενος καὶ
[1, 14]	δέδοικα μὴ τῷ κοινῷ κέχρηται	θανάτῳ	καὶ διέδρα τὸν πρὸς ἀξίαν.
[1, 29]	μάχην) οὐδὲν φθεγξαμένην ἀλλ´ ὥσπερ	θανάτῳ	τῷ κακῷ βεβλημένην καὶ ὥσπερ
[1, 30]	πλήθει καὶ τῆς ἐφόδου τῷ	ἀπροσδοκήτῳ	πλεῖστον ὑπερφερόντων καὶ τοὺς μὲν
[1, 13]	παρ´ ὅσον ἀντέσχεν ἡ τύχη	ἀπροσδοκήτῳ	φόβῳ τὸ ξίφος τῶν τούτου
[1, 22]	θείου κηδεμονίας ἄμοιρον. Ἓν μόνον	αἰτῶ	καὶ δὸς ὦ Θύαμι· συγχώρησον
[1, 19]	φαίνεσθαι διαπραττόμενον. Ἀλλὰ καὶ ταύτην	αἰτῶ	παρ´ ὑμῶν οὐ προῖκα τὴν
[1, 19]	παρὸν ἕν τι τῶν λαφύρων	αἰτῶ	παρ´ ὑμῶν, τὴν κόρην ταυτηνὶ
[1, 10]	ἂν ἐν τοιαύτῃ πανηγύρει καὶ	πότῳ	πανδήμῳ καὶ διανυκτερεύειν ἔμελλεν, ἡ
[1, 3]	δὲ ὁρῶντες ἐν ξένῃ καὶ	περιβλέπτῳ	τῇ στολῇ καὶ τῶν μὲν
[1, 9]	ὀλίγον ἐμέλλησε καὶ περιβάλλουσα ἐφ´	ἑκάστῳ	ῥήματι καὶ ἐπιδακρύουσα τοῖς φιλήμασιν·
[1, 13]	τότε, προκατείληπτο γὰρ ὁ δῆμος	ἀκαταπαύστῳ	θορύβῳ. ~Τῶν δὲ ψήφων διακρινομένων
[1, 8]	τὴν ὕβριν, καθαρὰν ἐμαυτὴν ὥσπερ	φυλάττω	καὶ μέχρι θανάτου φυλάξασα καὶ
[1, 18]	κηρύγματι ἐπὶ ἔργον ἐγείροντες, ὄναρ	αὐτῷ	θεῖον ἔρχεται τοιόνδε. Κατὰ τὴν
[1, 33]	τὸν Θύαμιν καὶ τοὺς σὺν	αὐτῷ	κατὰ τὰς Ἡρακλεωτικὰς ἐκβολὰς ἀποδράντων·
[1, 33]	τινὰ αἰτίαν. Πετόσιρις ἀδελφὸς ἦν	αὐτῷ	κατὰ τὴν Μέμφιν. Οὗτος ἐπιβουλῇ
[1, 30]	Χαρικλείας, μικρὸν ἐπισχεῖν τοὺς σὺν	αὐτῷ	κελεύσας καὶ ὡς κατὰ τόπον
[1, 15]	Κνήμωνα συνηθείας καὶ τῆς σὺν	αὐτῷ	νυνὶ προσδοκωμένης ἐκδημίας· ἀλλὰ τί
[1, 2]	ἐπὶ τὸν νεανίαν καὶ πανταχόθεν	αὐτῷ	περιχυθεῖσα ἐδάκρυεν, ἐφίλει, κατέματτεν, ἀνῴμωζεν,
[1, 12]	λέγουσα, τὸν δέ, οὕτω συγκείμενον	αὐτῷ	πρὸς τὴν Δημαινέτην, ἄρτι παρεισδεδυκέναι·
[1, 29]	δὲ ὧδέ πως· στόμιον ἦν	αὐτῷ	στενόπορόν τε καὶ ζοφῶδες οἰκήματος
[1, 16]	ἔφη τὸ τήμερον· ὑπεσχόμην γὰρ	αὐτῷ	συγκαθευδήσειν· ἥξει δὲ πρότερος, ἐγὼ
[1, 29]	φοιτήσειν κατεπαγγειλάμενος (οὐ γὰρ ἐπιτρέψειν	αὐτῷ	συμπλακῆναι τοῖς πολεμίοις ἀλλὰ διαδράσεσθαι
[1, 19]	τοῦτον ἔφραζε τὸν τρόπον οὕτως	αὐτῷ	τῆς ἐπιθυμίας ἐξηγουμένης· ἅμα δὲ
[1, 30]	καὶ ἤκουσεν ὁ Θύαμις, ἐνθύμιον	αὐτῷ	τὸ ὄναρ γίνεται καθ´ ὃ
[1, 1]	κατήγοντο. Καὶ ἦν τὰ ἐν	αὐτῷ	τοιάδε· ὁλκὰς ἀπὸ πρυμνησίων ὥρμει
[1, 5]	προβαίνειν ἐπέτρεψε, καινόν τινα χειραγωγὸν	αὐτῷ	τὸν δεσμὸν τοῦ ποδὸς ἐπιστήσας.
[1, 19]	τῆς εἰς διαδοχὴν σπορᾶς τήνδε	ἐμαυτῷ	γενέσθαι διεσκεψάμην. ~Ἐγὼ δὲ καὶ
[1, 16]	ὡς πάλαι γε σμύχομαι ἐν	ἐμαυτῷ	καὶ τὸ πρᾶγμα δι´ ὑποψίας
[1, 19]	ταυτηνὶ τὴν ξένην, ἣν, δυνατὸν	ἐμαυτῷ	με δοῦναι, βέλτιον παρὰ τοῦ
[1, 19]	δεῦρο διήγαγον οὐδὲν τῶν πολλῶν	ἐμαυτῷ	πλέον ἀπονέμων· ἀλλ´ εἴτε χρημάτων
[1, 25]	ἀρνοῦμαι, μὴ σωφρονεῖν δὲ οὐδὲν	οὕτω	βίαιον ὥστε με μεταπεισθῆναι· ἓν
[1, 11]	παραδώσω τὸν μοιχόν. Εἰ γὰρ	οὕτω	βουληθείης« ἔφην. Καὶ μὴν βουλήσομαί
[1, 19]	κοινὸν κατέθηκα· προσήκειν ἡγούμενος τὸν	οὕτω	δὴ καλῶς ἐξηγούμενον τῶν μὲν
[1, 11]	ἂν ψεύσασθαι κατ´ ἐμοῦ τὴν	οὕτω	περὶ ἐμὲ διακειμένην, εὐθὺς ὡς
[1, 16]	καὶ ἐπὶ σοὶ περιαλγήσασα εἰ	οὕτω	περιέπων τὴν συνοικοῦσαν τοιαῦτα ἀντιπάσχεις,
[1, 2]	ἂν νεκρὸν σῶμα φιλοίη δαίμων	οὕτω	περιπαθῶς; τολμᾶν ἑαυτοῖς παρεκελεύοντο καὶ
[1, 11]	γε« ἀπεκρίνατο σοῦ τε ἕνεκεν	οὕτω	πρὸς αὐτῆς περιυβρισμένου, καὶ ἐμαυτῆς
[1, 12]	καλούσης πεπορεῦσθαι λέγουσα, τὸν δέ,	οὕτω	συγκείμενον αὐτῷ πρὸς τὴν Δημαινέτην,
[1, 28]	ὡς ἂν θεοῖς ἐγχωρίοις ἐναγίσαντες	οὕτω	τῆς μάχης ἄρχοιεν. Καὶ ὁ
[1, 29]	ἢ τεθνάναι τοὺς ἁλόντας ἀναγκαῖον)	οὕτω	τοῖς ἐχθίστοις ψυχήν τε ἅμα
[1, 26]	καὶ τῷ κρατοῦντι πλέον, ἂν	οὕτω	τύχῃ, χαριούμενος. Οὔτε γὰρ φιλίας
[1, 14]	ἔφη ὁ Κνήμων, ἐπειδήπερ ὑμῖν	οὕτω	φίλον· Ἐγὼ μὲν ὡς εἶχον
[1, 20]	τῷ τε ἀμφ´ αὐτὴν εὑρεθέντι	πλούτῳ	καὶ ὅτι πρὸς τὰς παρούσας
[1, 21]	ἥρμοζεν ἀδελφῷ τῷ ἐμῷ Θεαγένει	τούτῳ·	πρέπειν γὰρ οἶμαι γυναικὶ μὲν
[1, 25]	τῆς λίμνης ἄποθεν ἐπορεύετο. ~Κἀν	τούτῳ	σχολῆς ἐπιλαβόμενος ὁ Θεαγένης ἐδάκρυέ
[1, 9]	καὶ παῖδα ὁρᾶν ἐπλάττετο κἀν	τούτῳ	τὸν Ἀρίστιππον ὑποποιουμένη καί ποτε
[1, 13]	ἀποφήνας, πάντα τὸν βίον ἐπὶ	τούτῳ	τὸν ἐμὸν ἐσάλευον. Ἐπεὶ δὲ
[1, 7]	οὐ πρὸ πολλοῦ παρ´ αὐτοῖς	αἰχμαλώτῳ	γεγονότι, τοῦ διαλέγεσθαι ἕνεκεν, καλύβην
[1, 21]	ἔφη ὁ μὲν λόγος ἥρμοζεν	ἀδελφῷ	τῷ ἐμῷ Θεαγένει τούτῳ· πρέπειν
[1, 12]	καὶ ἅμα λέγων ἐπῄειν ὡς	ἄμφω	διαχειρισόμενος. Ἐκ δὲ τῆς εὐνῆς
[1, 27]	καὶ ἡ Χαρίκλεια. Καὶ παραλαβὼν	ἄμφω	παρὰ τὸν Θύαμιν ἦγε. Καὶ
[1, 29]	ἐν ἀνθρώποις Χαρίκλειαν νυκτὶ καὶ	ζόφῳ	παραδεδωκώς, ἀπέτρεχεν ὡς τὸν Θύαμιν
[1, 8]	διὰ τρίτης ἑνώσει τὰς πληγάς·	ἔχω	δὲ αὐτῆς ἔργῳ τὴν πεῖραν
[1, 17]	ἀλιτήριον καὶ ἣν μάλιστα ἐβουλόμην	ἔχω.	Καὶ συλλαβόμενος ἦγεν ὡς ἐπὶ
[1, 17]	μέν τι πέπρακται τούτων οὐκ	ἔχω	λέγειν· ἔφθην γὰρ δεῦρο, ὡς
[1, 17]	κακὴ κακῶς· ὁ δὲ Ἀρίστιππος	ἔχω	παρὰ σοῦ καὶ πρὸ τῶν
[1, 17]	τῆς σεληναίας αὐγὴν χαλεπῶς ἀνευρὼν	ἔχω	σε« εἶπεν ὦ θεοῖς ἐχθρά.
[1, 11]	μοιχᾶται; Παῦε« ἔφην, οὐ γὰρ	ἔχω	σοι πιστεύειν. Καὶ μήν, εἴ
[1, 21]	ἀναλαβὼν τὸν λόγον ὑμῖν μὲν	ἔχω	τὴν χάριν» ἔφη, εἰκότα δ´
[1, 9]	ἐπαγωγοῖς παραμιγνῦσα καὶ οἷστισι μᾶλλον	προστρέχω	περισκοποῦσα, ὡς ἐν μὲν τοῖς
[1, 16]	γάρ σοι τήμερον ἅμα τῷ	μοιχῷ	τὴν Δημαινέτην ἐν οἰκίᾳ καὶ
[1, 18]	(τοῦτο γὰρ ἦν ὄνομα τῷ	λῃστάρχῳ)	τῆς νυκτὸς τὸ πλεῖστον ἐνηρεμήσας,
[1, 11]	ἐμαυτῆς δὲ οὐκ ἔλαττον, ἣ	πάσχω	τὰ ἔσχατα ἐφ´ ἑκάστης, ζηλοτυπίαν
[1, 15]	ἐκμαίνει. Δίκαια μὲν ὦ θεοὶ	πάσχω·	τί γὰρ οὐ περιεῖπον ἀλλ´
[1, 12]	τῆς ὀργῆς ὅλος μηδὲ φόνῳ	πατρῴῳ	χεῖρας μιάνῃς τὰς σάς. Ὁ
[1, 5]	παιδίον, τὰ μὲν πρῶτα τῷ	μητρῴῳ	γάλακτι τὰ δὲ ἀπὸ τούτου

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 9/01/2007