HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

HÉLIODORE, Théagène et Chariclée, livre I

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)

ρ = 21 formes différentes pour 120 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Livre, chap.

[1, 25]   ἔφη ὁ Θεαγένης. Τὸ μὲν γὰρ ἀδελφόν με σαυτῆς ἀναπλάττειν σοφὸν

[1, 14]   με συνήθειαν πάντα διηγουμένης. Τῆς γὰρ ἀδίκου σοι φυγῆς ἐπιβληθείσης ὁ

[1, 1]   δὲ ἀντὶ λίθων κεχρημένων· τὸ γὰρ αἰφνίδιον τοῦ κακοῦ τὰς χρείας

[1, 22]   οὐδένα τρόπον ἀρνήσασθαι. Τό τε γὰρ αἰχμάλωτον οὖσαν τῆς τοῦ κρατοῦντος

[1, 14]   τούτων ἐκράτει ψῆφος· τῶν μὲν γὰρ ἄλλων ὁμοῦ πάντων ἦσαν ἐλάττους,

[1, 30]   κρυφίους τὰς ἐμβολὰς ποιουμένους, ἀγαπητῶς γὰρ ἂν καὶ οὕτως ἀντισχεῖν πρὸς

[1, 15]   γὰρ ἐβέβλητο τοῖς λίθοις, εἰ γὰρ ἀνῄρητο, πάντως ἂν κἀμοὶ συνετεθνήκει

[1, 15]   συνετεθνήκει τὰ τοῦ πάθους· τὸ γὰρ ἀπελπισθὲν ἅπαξ ἐξῄρηται τῆς ψυχῆς

[1, 16]   ἡμᾶς« ἔφη τὸ τήμερον· ὑπεσχόμην γὰρ αὐτῷ συγκαθευδήσειν· ἥξει δὲ πρότερος,

[1, 1]   συμβάλλειν καὶ τοῖς πόρρωθεν· τὸ γὰρ ἄχθος ἄχρι καὶ ἐπὶ τρίτου

[1, 17]   τούτων οὐκ ἔχω λέγειν· ἔφθην γὰρ δεῦρο, ὡς ὁρᾷς, κατά τι

[1, 1]   θέατρον λῃσταῖς Αἰγυπτίοις ἐπιδείξας. Οἱ γὰρ δὴ κατὰ τὸ ὄρος θεωροὺς

[1, 25]   ἢ ἐμὲ〉 μεταβαλλομένην εὑρήσεις. Ἐγὼ γὰρ δυστυχεῖν μὲν οὐκ ἀρνοῦμαι, μὴ

[1, 15]   τῶν δικαζόντων φιλανθρωπίας ἀνελούσης; Εἰ γὰρ ἐβέβλητο τοῖς λίθοις, εἰ γὰρ

[1, 21]   τῆς κόρης μάθοιμεν. Εἰ μὲν γὰρ ἔδει τῷ τῆς ἀρχῆς ἀποχρήσασθαι

[1, 26]   ἐπ´ ἐμοὶ τούτους φόβους· εὔδηλος γὰρ εἶ κἀκ τούτων μὴ ὀκλάσας

[1, 22]   ταύτης ἀποθέσθαι σύμβολα. Βέλτιον μὲν γὰρ εἰς Μέμφιν, ὅταν καὶ τὴν

[1, 29]   μανικώτερον τῷ λόγῳ παρασκευάζοντα. Στὰς γὰρ εἰς μέσους ἔλεγε Συστρατιῶται, προτρέπειν

[1, 11]   τις εἶναί μοι δοκεῖς· εἰ γὰρ ἐμὲ θεράπαιναν οὖσαν καὶ ἀργυρώνητον

[1, 29]   παρέλκον τῶν λόγων ὑποτεμνομένης· ὧν γὰρ ἐν ἔργοις οἱ πολέμιοι, τούτους

[1, 18]   βούλησιν τὴν ἐπίλυσιν· τὸ μὲν γὰρ ἕξεις καὶ οὐχ ἕξεις» γυναῖκα

[1, 30]   τῆς λίμνης οἰκοῦντας ἁλισκομένους. Οἱ γὰρ ἐπεληλυθότες τῶν ὑποπιπτόντων ἢ καὶ

[1, 17]   σοι κατὰ ζήτησιν ἥξειν· τοῦτο γὰρ ἐπηγγέλλετο» ~Ταῦτά μοι ὁ Χαρίας

[1, 29]   καὶ ψυχῶν τῶν ἡμετέρων (οὐ γὰρ ἐπὶ ῥητοῖς ποτε λῃστρικὸς ἔληξε

[1, 29]   αὐλῶνας σκολιοὺς ἀτάκτως σχιζόμενον. Οἱ γὰρ ἐπὶ τοὺς μυχοὺς πόροι καὶ

[1, 29]   τῷ Θεαγένει φοιτήσειν κατεπαγγειλάμενος (οὐ γὰρ ἐπιτρέψειν αὐτῷ συμπλακῆναι τοῖς πολεμίοις

[1, 15]   ἐναπεσβέσθη τὰ τῆς ἐπιθυμίας· κόρος γὰρ ἔρωτος τῶν ἔργων τὸ τέλος·

[1, 26]   πρὸς αὐτὸν Κνήμωνα· φιλάνθρωπος μὲν γάρ ἐστι περὶ ἡμᾶς καὶ Ἕλλην,

[1, 19]   τοῦ κοινοῦ λαβεῖν ἡγοῦμαι· καὶ γὰρ εὔηθες τὴν αἰχμάλωτον βιασάμενον ἀκόντων

[1, 20]   τε καὶ σώφρονα στοχάζομαι· εἰ γὰρ εὐμορφίᾳ νικῶσα τὰς πάσας αἰδοῖ

[1, 17]   καὶ σχολὴν αὐτῇ παρασχεῖν· ἐρυθριᾶν γὰρ ἔφη τὸ μειράκιον ἄρτι τῶν

[1, 11]   γινώσκουσα μοιχᾶται; Παῦε« ἔφην, οὐ γὰρ ἔχω σοι πιστεύειν. Καὶ μήν,

[1, 19]   καὶ τοῖς αἰχμαλώτοις προστάξας (συνίη γὰρ ἤδη τῶν Αἰγυπτίων, ὁ δὲ

[1, 29]   μόνον πρὸς μάχην ἤρκεσε (ταῦτα γὰρ ἡμῖν ἐλάττονος λόγου καὶ τοσαῦτα

[1, 18]   ἐκάθευδον· ὁ δὲ Θύαμις (τοῦτο γὰρ ἦν ὄνομα τῷ λῃστάρχῳ) τῆς

[1, 2]   τῶν γινομένων ἄγνοια· οἱ μὲν γὰρ θεόν τινα ἔλεγον, καὶ θεὸν

[1, 18]   ἐπηγρύπνει τοῖς φροντίσμασι. Καθ´ ὃν γὰρ καιρὸν ἀλεκτρυόνες ᾄδουσιν, εἴτε (ὡς

[1, 15]   εἰκὸς σχολάσαι τὸν ἔρωτα, πολλαῖς γὰρ κατὰ τὴν πρώτην πεῖραν ἐναπεσβέσθη

[1, 11]   Δημαινέτην ἔσπευδεν· ἡ δέ, οὔπω γὰρ κεκόρεστο, δευτέρας ἐπιβουλῆς κατ´ ἐμοῦ

[1, 8]   τὴν πεῖραν λαβών· ἐξ οὗ γάρ με δεῦρο αἰχμάλωτον οἵδε ἤγαγον,

[1, 10]   τὸν νοῦν καὶ μέθαις (οὐ γάρ με ἐλάνθανεν οὕτως ἔχων, σοὶ

[1, 8]   ἄξιον ὑμῖν θαυμάζειν, τύχης τε γάρ μοι τῆς αὐτῆς ἐοίκατε κοινωνεῖν

[1, 13]   ἠκούσθην μὲν οὐδὲ τότε, προκατείληπτο γὰρ ὁ δῆμος ἀκαταπαύστῳ θορύβῳ. ~Τῶν

[1, 21]   τῷ ἐμῷ Θεαγένει τούτῳ· πρέπειν γὰρ οἶμαι γυναικὶ μὲν σιγὴν ἀνδρὶ

[1, 21]   ἐξήρκει μοι τὸ βούλεσθαι· βιάζεσθαι γὰρ οἷς ἐξὸν τὸ πυνθάνεσθαι περιττόν·

[1, 8]   ἢ δοκεῖς τὸ θεῖον· οὐ γὰρ ὀνειδίζειν, ἀλλὰ παρακαλεῖν χρεών, εὐχαῖς,

[1, 33]   καὶ τούτοις συνέβαινεν. ~Ἐτύγχανον μὲν γὰρ ὄντες τῶν τὸν Θύαμιν καὶ

[1, 15]   μὲν ὦ θεοὶ πάσχω· τί γὰρ οὐ περιεῖπον ἀλλ´ ἐπεβούλευον; Τί

[1, 32]   ἦν ἐπέκεινα τὸ γινόμενον· εἷς γὰρ οὐδεὶς ξίφος οὔτε ἔβαλλεν οὔτε

[1, 11]   αὐτοφώρῳ παραδώσω τὸν μοιχόν. Εἰ γὰρ οὕτω βουληθείης« ἔφην. Καὶ μὴν

[1, 21]   αὐτὸν τῷ κάλλει καταστράψασα (καὶ γὰρ πεφοίνικτο τὴν παρειὰν ὑπὸ τῶν

[1, 31]   καὶ τρίτος ὁ ἐρέτης· οὐ γὰρ πλείονας οἷά τε φέρειν τὰ

[1, 3]   δίκῃ παρενοχλεῖτε ἡμῖν· οἱ μὲν γὰρ πλεῖστοι χερσὶ ταῖς ἀλλήλων ἀνῄρησθε,

[1, 27]   καὶ τοὺς ἄλλους κέλευε· πλῆθος γὰρ πολεμίων ὅσον οὐδέπω περὶ ἡμᾶς

[1, 1]   παρὰ τὴν μάχην γεγενημέναι· ὁ γὰρ πόλεμος ἐσχεδίαστο· ἕτεραι δὲ ἄλλους

[1, 30]   τὴν πορθμίδα δρομαῖος ἔσπευδεν· ὁ γὰρ πόλεμος ἤδη συνερρώγει καὶ παρῆν

[1, 3]   ἐκπλήξεως τέως ἀνεστέλλοντο. Τοὺς μὲν γὰρ πολλοὺς φόνους ὑπὸ τῶν προτέρων

[1, 14]   καὶ ὕπνου μεταληπτέον, τό τε γὰρ πολὺ προέβη τῆς νυκτὸς καὶ

[1, 26]   ἡμετέρων, ἀρνητέον τὴν πρώτην. Καλὸν γάρ ποτε καὶ τὸ ψεῦδος, ὅταν

[1, 27]   ἔφη τὸ παρὸν ἀκούειν· δέος γὰρ προληφθῆναι τοὺς λόγους ὑπὸ τῶν

[1, 16]   ὑμᾶς ἀδικούσης τιμωρίαν λαβεῖν· ἐπιδείξω γάρ σοι τήμερον ἅμα τῷ μοιχῷ

[1, 5]   ἄκρας εἰς ἕλος ἀποτελευτῶσα. Ὃ γὰρ ταῖς θαλάτταις αἰγιαλοί, τοῦτο ταῖς

[1, 16]   ἐκτὸς τοῦ ἄστεος κατακεκλιμένην. Εἰ γὰρ ταῦτα οὕτως ἐπιδείξειας« φησὶν ὁ

[1, 9]   ἀλλ´ ἀρχέκακον, ὄνομα Δημαινέτην. Ὡς γὰρ τάχιστα εἰσῆλθεν, ὅλον ὑπεποιεῖτο καὶ

[1, 16]   ἀλλ´ ὅμως συναιτίαν γενομένην· αἰσθομένη γὰρ τὴν δέσποιναν οὐκ ὀρθῶς βιοῦσαν

[1, 19]   ἄλλων τῆς λείας μεταλαβεῖν. Ἐπειδὴ γὰρ τὴν πάνδημον Ἀφροδίτην τὸ προφητικὸν

[1, 2]   ἄλλος ἄλλον ὑπεδύετο θάμνον· μεῖζον γάρ τι καὶ θειότερον αὐτοῖς ὀρθωθεῖσα

[1, 6]   κάλαμον ἀντὶ χαρακώματος προβεβλημένοι. Σκολιὰς γάρ τινας ἀτραποὺς τεμόμενοι καὶ πολλοῖς

[1, 32]   οὐδενὸς τὴν ἐπιδίωξιν φροντίσαντος. Ἤδη γὰρ τὸν Θύαμιν ᾑρήκεσαν καὶ νίκην

[1, 8]   καθ´ ἑαυτὴν ἡ κόρη (κεχώριστο γάρ, τοῦτο προσταχθέν, ἐπί τινος χαμεύνης

[1, 26]   ἂν οὕτω τύχῃ, χαριούμενος. Οὔτε γὰρ φιλίας χρόνος οὔτε ἀγχιστείας θεσμὸς

[1, 25]   ἀλλὰ καὶ τοῦτον ἔννομον· οὐ γὰρ ὡς ἐραστῇ πειθομένη ἀλλ´ ὡς

[1, 19]   ἀεὶ κέχρημαι πρὸς ὑμᾶς. Ἐγὼ γάρ, ὡς ἴστε, παῖς μὲν προφήτου

[1, 26]   ἡδεῖ τῆς ἐπαγγελίας κατεύνασε. Πρώτην γάρ, ὡς οἶμαι, πεῖραν οἱ ἀγροικότερον

[1, 26]   μὴ τούτων οὕτως ἐπηγγελμένων. Ὁρμὴν γάρ, ὡς οἶσθα, κρατούσης ἐπιθυμίας μάχη

[1, 16]   δεσποίνῃ συγκαθεύδοι. Ὁ δέ (προὐλελύπητο γάρ, ὡς οἶσθα, πρὸς αὐτῆς) ἔνδον

[1, 18]   ἰδίῳ κηρύγματι ἐπὶ ἔργον ἐγείροντες, ὄναρ αὐτῷ θεῖον ἔρχεται τοιόνδε. Κατὰ

[1, 30]   ὁ Θύαμις, ἐνθύμιον αὐτῷ τὸ ὄναρ γίνεται καθ´ ὃ τὴν Ἶσιν

[1, 19]   τὴν Χαρίκλειαν. ~Καὶ τὸ μὲν ὄναρ τοῦτον ἔφραζε τὸν τρόπον οὕτως

[1, 15]   ὡς αὐτὸν νύκτωρ ἀνθ´ ἑαυτῆς· ἅπερ εἰ γένοιτο, σὸν ἂν εἴη

[1, 30]   φοινιττόντων, πυρὶ καὶ ὕδατι συμπλεκομένων. Ἅπερ ὡς εἶδέ τε καὶ ἤκουσεν

[1, 26]   διακρουσαμένη. Φυλακτέον οὖν, ὦ γλυκύτατε, καθάπερ πάλαισμα τὸ πλάσμα καὶ σιγητέον

[1, 28]   Θύαμις καὶ ποῦ Χαρίκλεια» διηρώτα καθάπερ περὶ ἐκείνης πλέον ἢ περὶ

[1, 14]   ἀκούοιτ´ ἂν« ἔφη ὁ Κνήμων, ἐπειδήπερ ὑμῖν οὕτω φίλον· Ἐγὼ μὲν

[1, 1]   ὥσπερ ἐν εἰρήνῃ σαλεύουσαν. Ἀλλὰ καίπερ τὸ γεγονὸς ὅ τι ποτέ

[1, 9]   καὶ τἄλλα ὑπερθεραπεύουσα· δεινὴ δέ, εἴπερ τις γυναικῶν, ἐφ´ ἑαυτὴν ἐκμῆναι

[1, 30]   ἐμμανὴς ἀνέστρεφε. Δυσανάκλητον δὲ πρὸς ὅπερ ἂν ὁρμήσῃ τὸ βάρβαρον ἦθος·

[1, 3]   ἱππέων δύο τοῦ τάγματος ἡγουμένων· ὅπερ ὡς εἶδον οἱ πρότεροι, οὔτε

[1, 30]   χερσὶ πάντων ἀμνημονήσας, καὶ ταῦτα ὥσπερ ἄρκυσι τοῖς πολεμίοις κεκυκλωμένος, ἔρωτι

[1, 32]   λαμπρῶς μὲν συναγωνισάμενον τραυματίαν δὲ ὥσπερ ἐδόκει καιρίως γεγενημένον καὶ πρὸς

[1, 2]   μὲν κατῄκιστο καὶ μικρὸν ἀναφέρειν ὥσπερ ἐκ βαθέος ὕπνου τοῦ παρ´

[1, 1]   ὥσπερ ὑπὸ πολλῶν φρουρουμένην καὶ ὥσπερ ἐν εἰρήνῃ σαλεύουσαν. Ἀλλὰ καίπερ

[1, 29]   τὴν μάχην) οὐδὲν φθεγξαμένην ἀλλ´ ὥσπερ θανάτῳ τῷ κακῷ βεβλημένην καὶ

[1, 15]   ἡ θηριώδης ἐγὼ καὶ ἀνήμερος ὥσπερ οὐκ ἐρῶσά τινος ἀλλ´ ἄρχουσα

[1, 14]   τί δὲ παρατρέχεις τὸ εὐαγγέλιον ὥσπερ τι τῶν ἀτόπων ἀπαγγέλλων; Εἰπὲ

[1, 23]   ἡγούμενος, ὑπὸ δὲ τῶν λόγων ὥσπερ τινὸς σειρῆνος κεκηλημένος καὶ πρὸς

[1, 12]   τούτοις ἐλεεινῶς ἱκέτευεν· ἐγὼ δέ, ὥσπερ τυφῶνι βληθείς, αὖος ἀπόπληκτος εἱστήκειν·

[1, 1]   μὲν ἔρημον τἄλλα δὲ ἄσυλον ὥσπερ ὑπὸ πολλῶν φρουρουμένην καὶ ὥσπερ

[1, 2]   ὑπὸ θαύματος ἅμα καὶ ἐκπλήξεως ὥσπερ ὑπὸ πρηστῆρος τῆς ὄψεως βληθέντες

[1, 8]   προλήψομαι τὴν ὕβριν, καθαρὰν ἐμαυτὴν ὥσπερ φυλάττω καὶ μέχρι θανάτου φυλάξασα

[1, 29]   θανάτῳ τῷ κακῷ βεβλημένην καὶ ὥσπερ ψυχῆς τοῦ Θεαγένους ἀφῃρημένην, ἄπνουν

[1, 29]   ὅσα καὶ νικᾶν περιγίνεται) ἀλλ´ ὑπὲρ αὐτοῦ τοῦ εἶναι καὶ ψυχῶν

[1, 29]   ὑστερούντων. Εἰδότες οὖν ὡς οὐχ ὑπὲρ γυναικῶν ἐστι καὶ παίδων ὁ

[1, 11]   ἀλλὰ νῦν γε« ἔφην ὦ πάτερ, εἰ καὶ μὴ πρότερον, δίκαιος

[1, 11]   ἐπ´ ἐμὲ γυμναζούσης. Ἀλλ´ ὅπως ἀνὴρ ἔσῃ σκέψαι. ~Ἐπεὶ δὲ οὕτως

[1, 6]   ἐπιστήσας. ~Καί πού τις βουκόλος ἀνὴρ ἐτέχθη τε ἐν τῇ λίμνῃ

[1, 9]   ὁ Κνήμων ἐντεῦθεν· Ἦν μοι πατὴρ Ἀρίστιππος, τὸ γένος Ἀθηναῖος, βουλῆς

[1, 10]   Ἀλλ´ ἑσπέρας γενομένης, ὁ μὲν πατὴρ εἰς τὸ πρυτανεῖον ἐσιτεῖτο καὶ

[1, 12]   προσδραμοῦσα σπουδαίως ἀνήρπασεν· ὁ δὲ πατὴρ ἐν τῷ ἀκινδύνῳ γεγονὼς ἐπιβάλλει

[1, 14]   ἐπιβληθείσης ὁ μὲν ἄθλιός σοι πατὴρ ἐπὶ τοῖς πραχθεῖσι μεταμελόμενος εἰς

[1, 9]   τοῖς φιλήμασιν· οἷς ἅπασιν ὁ πατήρ μου σαγηνευθεὶς ὅλην ἐκείνην καὶ

[1, 12]   Ἐκ δὲ τῆς εὐνῆς ὁ πατήρ, ὦ θεοί, περιτραπεὶς προσπίπτει μου

[1, 2]   τόξον ὑπεστήρικτο· ἡ λοιπὴ δὲ χεὶρ ἀφροντίστως ἀπῃώρητο. Μηρῷ δὲ τῷ

[1, 13]   πρὸς ὑμᾶς καὶ προσαγγέλλω τοῦτον, αὐτόχειρ μὲν αὐτοῦ γενέσθαι, κατὰ τοὺς

[1, 33]   σπήλαιον ὑπὸ γῇ μὴ κρυπτόμενα, πῦρ ἐπὶ τὰς σκηνὰς ἐμβαλόντες, ἑσπέρας

[1, 1]   τρίτου ζωστῆρος τῆς νεὼς τὸ ὕδωρ ἀνέθλιβεν. Ὁ δὲ αἰγιαλός, μεστὰ

[1, 15]   τέχνης, εἰσαγαγεῖν με ὡς αὐτὸν νύκτωρ ἀνθ´ ἑαυτῆς· ἅπερ εἰ γένοιτο,

[1, 13]   ᾐκίσατο, τέλος δὲ καὶ ξιφήρης νύκτωρ ἐπῆλθε καὶ παρὰ τοσοῦτον γέγονε

[1, 16]   φράζω δὲ τῷ νέῳ δεσπότῃ νύκτωρ παρ´ αὐτὸν ἐλθοῦσα, ὡς ἂν

[1, 14]   ἐφ´ ἑαυτῇ, καὶ Κνήμων« ἐβόα νύκτωρ τε καὶ μεθ´ ἡμέραν, παιδίον

Livre, chap.
[1, 25]	ἔφη ὁ Θεαγένης. Τὸ μὲν	γὰρ	ἀδελφόν με σαυτῆς ἀναπλάττειν σοφὸν
[1, 14]	με συνήθειαν πάντα διηγουμένης. Τῆς	γὰρ	ἀδίκου σοι φυγῆς ἐπιβληθείσης ὁ
[1, 1]	δὲ ἀντὶ λίθων κεχρημένων· τὸ	γὰρ	αἰφνίδιον τοῦ κακοῦ τὰς χρείας
[1, 22]	οὐδένα τρόπον ἀρνήσασθαι. Τό τε	γὰρ	αἰχμάλωτον οὖσαν τῆς τοῦ κρατοῦντος
[1, 14]	τούτων ἐκράτει ψῆφος· τῶν μὲν	γὰρ	ἄλλων ὁμοῦ πάντων ἦσαν ἐλάττους,
[1, 30]	κρυφίους τὰς ἐμβολὰς ποιουμένους, ἀγαπητῶς	γὰρ	ἂν καὶ οὕτως ἀντισχεῖν πρὸς
[1, 15]	γὰρ ἐβέβλητο τοῖς λίθοις, εἰ	γὰρ	ἀνῄρητο, πάντως ἂν κἀμοὶ συνετεθνήκει
[1, 15]	συνετεθνήκει τὰ τοῦ πάθους· τὸ	γὰρ	ἀπελπισθὲν ἅπαξ ἐξῄρηται τῆς ψυχῆς
[1, 16]	ἡμᾶς« ἔφη τὸ τήμερον· ὑπεσχόμην	γὰρ	αὐτῷ συγκαθευδήσειν· ἥξει δὲ πρότερος,
[1, 1]	συμβάλλειν καὶ τοῖς πόρρωθεν· τὸ	γὰρ	ἄχθος ἄχρι καὶ ἐπὶ τρίτου
[1, 17]	τούτων οὐκ ἔχω λέγειν· ἔφθην	γὰρ	δεῦρο, ὡς ὁρᾷς, κατά τι
[1, 1]	θέατρον λῃσταῖς Αἰγυπτίοις ἐπιδείξας. Οἱ	γὰρ	δὴ κατὰ τὸ ὄρος θεωροὺς
[1, 25]	ἢ ἐμὲ〉 μεταβαλλομένην εὑρήσεις. Ἐγὼ	γὰρ	δυστυχεῖν μὲν οὐκ ἀρνοῦμαι, μὴ
[1, 15]	τῶν δικαζόντων φιλανθρωπίας ἀνελούσης; Εἰ	γὰρ	ἐβέβλητο τοῖς λίθοις, εἰ γὰρ
[1, 21]	τῆς κόρης μάθοιμεν. Εἰ μὲν	γὰρ	ἔδει τῷ τῆς ἀρχῆς ἀποχρήσασθαι
[1, 26]	ἐπ´ ἐμοὶ τούτους φόβους· εὔδηλος	γὰρ	εἶ κἀκ τούτων μὴ ὀκλάσας
[1, 22]	ταύτης ἀποθέσθαι σύμβολα. Βέλτιον μὲν	γὰρ	εἰς Μέμφιν, ὅταν καὶ τὴν
[1, 29]	μανικώτερον τῷ λόγῳ παρασκευάζοντα. Στὰς	γὰρ	εἰς μέσους ἔλεγε Συστρατιῶται, προτρέπειν
[1, 11]	τις εἶναί μοι δοκεῖς· εἰ	γὰρ	ἐμὲ θεράπαιναν οὖσαν καὶ ἀργυρώνητον
[1, 29]	παρέλκον τῶν λόγων ὑποτεμνομένης· ὧν	γὰρ	ἐν ἔργοις οἱ πολέμιοι, τούτους
[1, 18]	βούλησιν τὴν ἐπίλυσιν· τὸ μὲν	γὰρ	ἕξεις καὶ οὐχ ἕξεις» γυναῖκα
[1, 30]	τῆς λίμνης οἰκοῦντας ἁλισκομένους. Οἱ	γὰρ	ἐπεληλυθότες τῶν ὑποπιπτόντων ἢ καὶ
[1, 17]	σοι κατὰ ζήτησιν ἥξειν· τοῦτο	γὰρ	ἐπηγγέλλετο» ~Ταῦτά μοι ὁ Χαρίας
[1, 29]	καὶ ψυχῶν τῶν ἡμετέρων (οὐ	γὰρ	ἐπὶ ῥητοῖς ποτε λῃστρικὸς ἔληξε
[1, 29]	αὐλῶνας σκολιοὺς ἀτάκτως σχιζόμενον. Οἱ	γὰρ	ἐπὶ τοὺς μυχοὺς πόροι καὶ
[1, 29]	τῷ Θεαγένει φοιτήσειν κατεπαγγειλάμενος (οὐ	γὰρ	ἐπιτρέψειν αὐτῷ συμπλακῆναι τοῖς πολεμίοις
[1, 15]	ἐναπεσβέσθη τὰ τῆς ἐπιθυμίας· κόρος	γὰρ	ἔρωτος τῶν ἔργων τὸ τέλος·
[1, 26]	πρὸς αὐτὸν Κνήμωνα· φιλάνθρωπος μὲν	γάρ	ἐστι περὶ ἡμᾶς καὶ Ἕλλην,
[1, 19]	τοῦ κοινοῦ λαβεῖν ἡγοῦμαι· καὶ	γὰρ	εὔηθες τὴν αἰχμάλωτον βιασάμενον ἀκόντων
[1, 20]	τε καὶ σώφρονα στοχάζομαι· εἰ	γὰρ	εὐμορφίᾳ νικῶσα τὰς πάσας αἰδοῖ
[1, 17]	καὶ σχολὴν αὐτῇ παρασχεῖν· ἐρυθριᾶν	γὰρ	ἔφη τὸ μειράκιον ἄρτι τῶν
[1, 11]	γινώσκουσα μοιχᾶται; Παῦε« ἔφην, οὐ	γὰρ	ἔχω σοι πιστεύειν. Καὶ μήν,
[1, 19]	καὶ τοῖς αἰχμαλώτοις προστάξας (συνίη	γὰρ	ἤδη τῶν Αἰγυπτίων, ὁ δὲ
[1, 29]	μόνον πρὸς μάχην ἤρκεσε (ταῦτα	γὰρ	ἡμῖν ἐλάττονος λόγου καὶ τοσαῦτα
[1, 18]	ἐκάθευδον· ὁ δὲ Θύαμις (τοῦτο	γὰρ	ἦν ὄνομα τῷ λῃστάρχῳ) τῆς
[1, 2]	τῶν γινομένων ἄγνοια· οἱ μὲν	γὰρ	θεόν τινα ἔλεγον, καὶ θεὸν
[1, 18]	ἐπηγρύπνει τοῖς φροντίσμασι. Καθ´ ὃν	γὰρ	καιρὸν ἀλεκτρυόνες ᾄδουσιν, εἴτε (ὡς
[1, 15]	εἰκὸς σχολάσαι τὸν ἔρωτα, πολλαῖς	γὰρ	κατὰ τὴν πρώτην πεῖραν ἐναπεσβέσθη
[1, 11]	Δημαινέτην ἔσπευδεν· ἡ δέ, οὔπω	γὰρ	κεκόρεστο, δευτέρας ἐπιβουλῆς κατ´ ἐμοῦ
[1, 8]	τὴν πεῖραν λαβών· ἐξ οὗ	γάρ	με δεῦρο αἰχμάλωτον οἵδε ἤγαγον,
[1, 10]	τὸν νοῦν καὶ μέθαις (οὐ	γάρ	με ἐλάνθανεν οὕτως ἔχων, σοὶ
[1, 8]	ἄξιον ὑμῖν θαυμάζειν, τύχης τε	γάρ	μοι τῆς αὐτῆς ἐοίκατε κοινωνεῖν
[1, 13]	ἠκούσθην μὲν οὐδὲ τότε, προκατείληπτο	γὰρ	ὁ δῆμος ἀκαταπαύστῳ θορύβῳ. ~Τῶν
[1, 21]	τῷ ἐμῷ Θεαγένει τούτῳ· πρέπειν	γὰρ	οἶμαι γυναικὶ μὲν σιγὴν ἀνδρὶ
[1, 21]	ἐξήρκει μοι τὸ βούλεσθαι· βιάζεσθαι	γὰρ	οἷς ἐξὸν τὸ πυνθάνεσθαι περιττόν·
[1, 8]	ἢ δοκεῖς τὸ θεῖον· οὐ	γὰρ	ὀνειδίζειν, ἀλλὰ παρακαλεῖν χρεών, εὐχαῖς,
[1, 33]	καὶ τούτοις συνέβαινεν. ~Ἐτύγχανον μὲν	γὰρ	ὄντες τῶν τὸν Θύαμιν καὶ
[1, 15]	μὲν ὦ θεοὶ πάσχω· τί	γὰρ	οὐ περιεῖπον ἀλλ´ ἐπεβούλευον; Τί
[1, 32]	ἦν ἐπέκεινα τὸ γινόμενον· εἷς	γὰρ	οὐδεὶς ξίφος οὔτε ἔβαλλεν οὔτε
[1, 11]	αὐτοφώρῳ παραδώσω τὸν μοιχόν. Εἰ	γὰρ	οὕτω βουληθείης« ἔφην. Καὶ μὴν
[1, 21]	αὐτὸν τῷ κάλλει καταστράψασα (καὶ	γὰρ	πεφοίνικτο τὴν παρειὰν ὑπὸ τῶν
[1, 31]	καὶ τρίτος ὁ ἐρέτης· οὐ	γὰρ	πλείονας οἷά τε φέρειν τὰ
[1, 3]	δίκῃ παρενοχλεῖτε ἡμῖν· οἱ μὲν	γὰρ	πλεῖστοι χερσὶ ταῖς ἀλλήλων ἀνῄρησθε,
[1, 27]	καὶ τοὺς ἄλλους κέλευε· πλῆθος	γὰρ	πολεμίων ὅσον οὐδέπω περὶ ἡμᾶς
[1, 1]	παρὰ τὴν μάχην γεγενημέναι· ὁ	γὰρ	πόλεμος ἐσχεδίαστο· ἕτεραι δὲ ἄλλους
[1, 30]	τὴν πορθμίδα δρομαῖος ἔσπευδεν· ὁ	γὰρ	πόλεμος ἤδη συνερρώγει καὶ παρῆν
[1, 3]	ἐκπλήξεως τέως ἀνεστέλλοντο. Τοὺς μὲν	γὰρ	πολλοὺς φόνους ὑπὸ τῶν προτέρων
[1, 14]	καὶ ὕπνου μεταληπτέον, τό τε	γὰρ	πολὺ προέβη τῆς νυκτὸς καὶ
[1, 26]	ἡμετέρων, ἀρνητέον τὴν πρώτην. Καλὸν	γάρ	ποτε καὶ τὸ ψεῦδος, ὅταν
[1, 27]	ἔφη τὸ παρὸν ἀκούειν· δέος	γὰρ	προληφθῆναι τοὺς λόγους ὑπὸ τῶν
[1, 16]	ὑμᾶς ἀδικούσης τιμωρίαν λαβεῖν· ἐπιδείξω	γάρ	σοι τήμερον ἅμα τῷ μοιχῷ
[1, 5]	ἄκρας εἰς ἕλος ἀποτελευτῶσα. Ὃ	γὰρ	ταῖς θαλάτταις αἰγιαλοί, τοῦτο ταῖς
[1, 16]	ἐκτὸς τοῦ ἄστεος κατακεκλιμένην. Εἰ	γὰρ	ταῦτα οὕτως ἐπιδείξειας« φησὶν ὁ
[1, 9]	ἀλλ´ ἀρχέκακον, ὄνομα Δημαινέτην. Ὡς	γὰρ	τάχιστα εἰσῆλθεν, ὅλον ὑπεποιεῖτο καὶ
[1, 16]	ἀλλ´ ὅμως συναιτίαν γενομένην· αἰσθομένη	γὰρ	τὴν δέσποιναν οὐκ ὀρθῶς βιοῦσαν
[1, 19]	ἄλλων τῆς λείας μεταλαβεῖν. Ἐπειδὴ	γὰρ	τὴν πάνδημον Ἀφροδίτην τὸ προφητικὸν
[1, 2]	ἄλλος ἄλλον ὑπεδύετο θάμνον· μεῖζον	γάρ	τι καὶ θειότερον αὐτοῖς ὀρθωθεῖσα
[1, 6]	κάλαμον ἀντὶ χαρακώματος προβεβλημένοι. Σκολιὰς	γάρ	τινας ἀτραποὺς τεμόμενοι καὶ πολλοῖς
[1, 32]	οὐδενὸς τὴν ἐπιδίωξιν φροντίσαντος. Ἤδη	γὰρ	τὸν Θύαμιν ᾑρήκεσαν καὶ νίκην
[1, 8]	καθ´ ἑαυτὴν ἡ κόρη (κεχώριστο	γάρ,	τοῦτο προσταχθέν, ἐπί τινος χαμεύνης
[1, 26]	ἂν οὕτω τύχῃ, χαριούμενος. Οὔτε	γὰρ	φιλίας χρόνος οὔτε ἀγχιστείας θεσμὸς
[1, 25]	ἀλλὰ καὶ τοῦτον ἔννομον· οὐ	γὰρ	ὡς ἐραστῇ πειθομένη ἀλλ´ ὡς
[1, 19]	ἀεὶ κέχρημαι πρὸς ὑμᾶς. Ἐγὼ	γάρ,	ὡς ἴστε, παῖς μὲν προφήτου
[1, 26]	ἡδεῖ τῆς ἐπαγγελίας κατεύνασε. Πρώτην	γάρ,	ὡς οἶμαι, πεῖραν οἱ ἀγροικότερον
[1, 26]	μὴ τούτων οὕτως ἐπηγγελμένων. Ὁρμὴν	γάρ,	ὡς οἶσθα, κρατούσης ἐπιθυμίας μάχη
[1, 16]	δεσποίνῃ συγκαθεύδοι. Ὁ δέ (προὐλελύπητο	γάρ,	ὡς οἶσθα, πρὸς αὐτῆς) ἔνδον
[1, 18]	ἰδίῳ κηρύγματι ἐπὶ ἔργον ἐγείροντες,	ὄναρ	αὐτῷ θεῖον ἔρχεται τοιόνδε. Κατὰ
[1, 30]	ὁ Θύαμις, ἐνθύμιον αὐτῷ τὸ	ὄναρ	γίνεται καθ´ ὃ τὴν Ἶσιν
[1, 19]	τὴν Χαρίκλειαν. ~Καὶ τὸ μὲν	ὄναρ	τοῦτον ἔφραζε τὸν τρόπον οὕτως
[1, 15]	ὡς αὐτὸν νύκτωρ ἀνθ´ ἑαυτῆς·	ἅπερ	εἰ γένοιτο, σὸν ἂν εἴη
[1, 30]	φοινιττόντων, πυρὶ καὶ ὕδατι συμπλεκομένων.	Ἅπερ	ὡς εἶδέ τε καὶ ἤκουσεν
[1, 26]	διακρουσαμένη. Φυλακτέον οὖν, ὦ γλυκύτατε,	καθάπερ	πάλαισμα τὸ πλάσμα καὶ σιγητέον
[1, 28]	Θύαμις καὶ ποῦ Χαρίκλεια» διηρώτα	καθάπερ	περὶ ἐκείνης πλέον ἢ περὶ
[1, 14]	ἀκούοιτ´ ἂν« ἔφη ὁ Κνήμων,	ἐπειδήπερ	ὑμῖν οὕτω φίλον· Ἐγὼ μὲν
[1, 1]	ὥσπερ ἐν εἰρήνῃ σαλεύουσαν. Ἀλλὰ	καίπερ	τὸ γεγονὸς ὅ τι ποτέ
[1, 9]	καὶ τἄλλα ὑπερθεραπεύουσα· δεινὴ δέ,	εἴπερ	τις γυναικῶν, ἐφ´ ἑαυτὴν ἐκμῆναι
[1, 30]	ἐμμανὴς ἀνέστρεφε. Δυσανάκλητον δὲ πρὸς	ὅπερ	ἂν ὁρμήσῃ τὸ βάρβαρον ἦθος·
[1, 3]	ἱππέων δύο τοῦ τάγματος ἡγουμένων·	ὅπερ	ὡς εἶδον οἱ πρότεροι, οὔτε
[1, 30]	χερσὶ πάντων ἀμνημονήσας, καὶ ταῦτα	ὥσπερ	ἄρκυσι τοῖς πολεμίοις κεκυκλωμένος, ἔρωτι
[1, 32]	λαμπρῶς μὲν συναγωνισάμενον τραυματίαν δὲ	ὥσπερ	ἐδόκει καιρίως γεγενημένον καὶ πρὸς
[1, 2]	μὲν κατῄκιστο καὶ μικρὸν ἀναφέρειν	ὥσπερ	ἐκ βαθέος ὕπνου τοῦ παρ´
[1, 1]	ὥσπερ ὑπὸ πολλῶν φρουρουμένην καὶ	ὥσπερ	ἐν εἰρήνῃ σαλεύουσαν. Ἀλλὰ καίπερ
[1, 29]	τὴν μάχην) οὐδὲν φθεγξαμένην ἀλλ´	ὥσπερ	θανάτῳ τῷ κακῷ βεβλημένην καὶ
[1, 15]	ἡ θηριώδης ἐγὼ καὶ ἀνήμερος	ὥσπερ	οὐκ ἐρῶσά τινος ἀλλ´ ἄρχουσα
[1, 14]	τί δὲ παρατρέχεις τὸ εὐαγγέλιον	ὥσπερ	τι τῶν ἀτόπων ἀπαγγέλλων; Εἰπὲ
[1, 23]	ἡγούμενος, ὑπὸ δὲ τῶν λόγων	ὥσπερ	τινὸς σειρῆνος κεκηλημένος καὶ πρὸς
[1, 12]	τούτοις ἐλεεινῶς ἱκέτευεν· ἐγὼ δέ,	ὥσπερ	τυφῶνι βληθείς, αὖος ἀπόπληκτος εἱστήκειν·
[1, 1]	μὲν ἔρημον τἄλλα δὲ ἄσυλον	ὥσπερ	ὑπὸ πολλῶν φρουρουμένην καὶ ὥσπερ
[1, 2]	ὑπὸ θαύματος ἅμα καὶ ἐκπλήξεως	ὥσπερ	ὑπὸ πρηστῆρος τῆς ὄψεως βληθέντες
[1, 8]	προλήψομαι τὴν ὕβριν, καθαρὰν ἐμαυτὴν	ὥσπερ	φυλάττω καὶ μέχρι θανάτου φυλάξασα
[1, 29]	θανάτῳ τῷ κακῷ βεβλημένην καὶ	ὥσπερ	ψυχῆς τοῦ Θεαγένους ἀφῃρημένην, ἄπνουν
[1, 29]	ὅσα καὶ νικᾶν περιγίνεται) ἀλλ´	ὑπὲρ	αὐτοῦ τοῦ εἶναι καὶ ψυχῶν
[1, 29]	ὑστερούντων. Εἰδότες οὖν ὡς οὐχ	ὑπὲρ	γυναικῶν ἐστι καὶ παίδων ὁ
[1, 11]	ἀλλὰ νῦν γε« ἔφην ὦ	πάτερ,	εἰ καὶ μὴ πρότερον, δίκαιος
[1, 11]	ἐπ´ ἐμὲ γυμναζούσης. Ἀλλ´ ὅπως	ἀνὴρ	ἔσῃ σκέψαι. ~Ἐπεὶ δὲ οὕτως
[1, 6]	ἐπιστήσας. ~Καί πού τις βουκόλος	ἀνὴρ	ἐτέχθη τε ἐν τῇ λίμνῃ
[1, 9]	ὁ Κνήμων ἐντεῦθεν· Ἦν μοι	πατὴρ	Ἀρίστιππος, τὸ γένος Ἀθηναῖος, βουλῆς
[1, 10]	Ἀλλ´ ἑσπέρας γενομένης, ὁ μὲν	πατὴρ	εἰς τὸ πρυτανεῖον ἐσιτεῖτο καὶ
[1, 12]	προσδραμοῦσα σπουδαίως ἀνήρπασεν· ὁ δὲ	πατὴρ	ἐν τῷ ἀκινδύνῳ γεγονὼς ἐπιβάλλει
[1, 14]	ἐπιβληθείσης ὁ μὲν ἄθλιός σοι	πατὴρ	ἐπὶ τοῖς πραχθεῖσι μεταμελόμενος εἰς
[1, 9]	τοῖς φιλήμασιν· οἷς ἅπασιν ὁ	πατήρ	μου σαγηνευθεὶς ὅλην ἐκείνην καὶ
[1, 12]	Ἐκ δὲ τῆς εὐνῆς ὁ	πατήρ,	ὦ θεοί, περιτραπεὶς προσπίπτει μου
[1, 2]	τόξον ὑπεστήρικτο· ἡ λοιπὴ δὲ	χεὶρ	ἀφροντίστως ἀπῃώρητο. Μηρῷ δὲ τῷ
[1, 13]	πρὸς ὑμᾶς καὶ προσαγγέλλω τοῦτον,	αὐτόχειρ	μὲν αὐτοῦ γενέσθαι, κατὰ τοὺς
[1, 33]	σπήλαιον ὑπὸ γῇ μὴ κρυπτόμενα,	πῦρ	ἐπὶ τὰς σκηνὰς ἐμβαλόντες, ἑσπέρας
[1, 1]	τρίτου ζωστῆρος τῆς νεὼς τὸ	ὕδωρ	ἀνέθλιβεν. Ὁ δὲ αἰγιαλός, μεστὰ
[1, 15]	τέχνης, εἰσαγαγεῖν με ὡς αὐτὸν	νύκτωρ	ἀνθ´ ἑαυτῆς· ἅπερ εἰ γένοιτο,
[1, 13]	ᾐκίσατο, τέλος δὲ καὶ ξιφήρης	νύκτωρ	ἐπῆλθε καὶ παρὰ τοσοῦτον γέγονε
[1, 16]	φράζω δὲ τῷ νέῳ δεσπότῃ	νύκτωρ	παρ´ αὐτὸν ἐλθοῦσα, ὡς ἂν
[1, 14]	ἐφ´ ἑαυτῇ, καὶ Κνήμων« ἐβόα	νύκτωρ	τε καὶ μεθ´ ἡμέραν, παιδίον

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 9/01/2007