Livre, chap.
[1, 31]	ἄποθεν ἄραντες καὶ περιπλεύσαντες μᾶλλον	ἢ	ἀποπλεύσαντες ἐπέσχον τὴν εἰρεσίαν καὶ
[1, 22]	φιλανθρωπίας παρέχεσθε, τὸ πειθοῖ μᾶλλον	ἢ	βίᾳ τῶν δικαίων πειρᾶσθαι τυγχάνειν,
[1, 2]	ἔφη σῴζῃ μοι ὡς ἀληθῶς,	ἢ	γέγονας καὶ αὐτὴ τοῦ πολέμου
[1, 8]	μὲν εἰκότα παροξύνεις δὲ πλέον	ἢ	δοκεῖς τὸ θεῖον· οὐ γὰρ
[1, 25]	καὶ κοινὰ ταῦτα θρηνεῖ πυνθανομένης	ἢ	{εἰ} μή τι πεπόνθοι καινότερον,
[1, 21]	διηρώτα· καὶ ἅμα τίνες εἶεν	ἢ	ἐκ τίνων φράζειν ἐκέλευεν. Ἡ
[1, 25]	καὶ μᾶλλον αὐτὸς μεταβάλλεσθαι δόξεις	ἢ	ἐμὲ〉 μεταβαλλομένην εὑρήσεις. Ἐγὼ γὰρ
[1, 22]	εἰς ἄστυ με πρότερον ἐλθοῦσαν,	ἢ	ἔνθα βωμὸς ἢ ναὸς Ἀπόλλωνι
[1, 33]	καὶ τὸν δεσμὸν ἀγανακτοῦντα μᾶλλον	ἢ	θάνατον· οἱ δὲ ὑπόλοιποι πρὸς
[1, 15]	συντεύξεσθαί ποτε ὑπελθόντι καὶ ἀπολαύσειν,	ἢ	καὶ αὐτὴ παρ´ ἐκεῖνον φοιτήσειν
[1, 7]	δὲ καὶ τὴν ἱέρειαν αὐτήν,	ἢ	καὶ αὐτὸ ἔμπνουν μετῆχθαι τὸ
[1, 16]	τοῦ παρόντος λεγούσης μικρὰ φροντίσας,	ἢ	καὶ μεταβαλέσθαι προσδοκήσας, ἐπὶ τὸν
[1, 30]	Οἱ γὰρ ἐπεληλυθότες τῶν ὑποπιπτόντων	ἢ	καὶ φυγῇ χρωμένων τὰ σκάφη
[1, 33]	μὴ καιροῦ λαβόμενος ἐπέλθοι ποτὲ	ἢ	καὶ χρόνος τὴν ἐπιβουλὴν φωράσειεν,
[1, 13]	γεννήσαντας ἐλαθέντα, οὐ θρηνοῦσα μᾶλλον	ἢ	καταμαρτυροῦσα τοῖς θρήνοις καὶ ὡς
[1, 14]	Ἔλαθε δέ με τῶν γεγονότων	ἢ	λεχθέντων οὐδέν, τῆς Θίσβης, ὡς
[1, 33]	ἀζήτητον ἀπολιπόντες οὐδενὶ τῶν ἐλπισθέντων	ἢ	μικροῖς ἐπετύγχανον, εἴ τινα καὶ
[1, 22]	πρότερον ἐλθοῦσαν, ἢ ἔνθα βωμὸς	ἢ	ναὸς Ἀπόλλωνι νενόμισται, τὴν ἱερωσύνην
[1, 7]	τι χρῆμα περισκοποῦντες ἱερά τινα	ἢ	ναοὺς πολυχρύσους ἀποσεσυλῆσθαι παρὰ τῶν
[1, 25]	καινότερον, {ἢ} τί δὲ ἀθεμιστότερον	ἢ	ὅρκων μὲν καὶ σπονδῶν παραβαινομένων
[1, 28]	διηρώτα καθάπερ περὶ ἐκείνης πλέον	ἢ	περὶ αὑτοῦ δεδιώς. Ἐπεὶ δὲ
[1, 29]	σπονδαῖς ἔσχε τὴν τελευτήν, ἀλλ´	ἢ	περιεῖναι κρατοῦντας ἢ τεθνάναι τοὺς
[1, 21]	τὸν Θύαμιν ἀντωπήσασα καὶ πλέον	ἢ	πρότερον αὐτὸν τῷ κάλλει καταστράψασα
[1, 21]	παρειὰν ὑπὸ τῶν ἐνθυμημάτων πλέον	ἢ	σύνηθες καὶ τὸ βλέμμα κεκίνητο
[1, 29]	τελευτήν, ἀλλ´ ἢ περιεῖναι κρατοῦντας	ἢ	τεθνάναι τοὺς ἁλόντας ἀναγκαῖον) οὕτω
[1, 2]	τινα ἔλεγον, καὶ θεὸν Ἄρτεμιν	ἢ	τὴν ἐγχώριον Ἶσιν, οἱ δὲ
[1, 5]	ὅσον ἐπ´ ἄκρου τοῦ σκάφους	ἢ	τῆς καλιᾶς προβαίνειν ἐπέτρεψε, καινόν
[1, 19]	εὖ γεγονυίας ἢ χρημάτων ἀφιεὶς	ἢ	τῆς τύχης μόνης οἰκτείρων τὰς
[1, 25]	ἂν» ἔφη ὁ Θεαγένης καινότερον,	{ἢ}	τί δὲ ἀθεμιστότερον ἢ ὅρκων
[1, 18]	ἑξῆς καὶ ὅπως δεῦρο ἀφικόμην	ἢ	τίσι ποτὲ κεχρημένος τύχαις, μακροτέρου
[1, 26]	ἐβουλόμην· εὐχόμην δὲ καταδῦναι μᾶλλον	ἢ	τοιαύτην ἐπιδεῖν τῶν ἐπὶ σοὶ
[1, 32]	ἔχαιρον τὸν αὐτόχειρα ζῶντα περιέποντες	ἢ	τοὺς οἰκείους ᾤκτειρον ἀποβεβληκότες. Οὕτως
[1, 13]	πᾶν καταλιπών, νόμῳ βέλτιον ἡγούμενος	ἢ	φόνῳ παιδὸς τὴν δίκην λαμβάνειν.
[1, 30]	αὐτοῖς καὶ μετὰ θάνατον ἀπατώμενον	ἢ	χειρὸς πολεμίας καὶ ὕβρεως ἐξαιρούμενον.
[1, 19]	ἀπείρατος τὰς μὲν εὖ γεγονυίας	ἢ	χρημάτων ἀφιεὶς ἢ τῆς τύχης
[1, 15]	ἐκεῖνον φοιτήσειν ὅπου ποτ´ ἂν	ᾖ	γῆς ὑποτίθεμαι. Ταῦτα ὑπεκκαίει, ταῦτα
[1, 19]	ἐλάττους καὶ ἃς δουλεύειν οὐχ	ἡ	αἰχμαλωσία μᾶλλον ἀλλὰ συνήθεια κατηνάγκαζε
[1, 2]	τὰ ὄντα δὲ οὔπω ἐγίνωσκον·	ἡ	δὲ ἀθρόον κατενεχθεῖσα ἐπὶ τὸν
[1, 14]	παραμυθεῖσθαι δὲ καὶ ἐπιρρωννύναι ἐπειρῶντο·	ἡ	δὲ ἀπαραμύθητον εἶναι τὸ κακὸν
[1, 15]	κακόν τι διαθήσουσα τὴν Θίσβην.	Ἡ	δὲ βαρυμηνιῶσαν ὁρῶσα καὶ πάντῃ
[1, 10]	στεφάνοις ἔρχομαι οἴκαδε ὡς ἐμαυτόν.	Ἡ	δὲ ἐπειδὴ τὸ πρῶτον εἶδεν
[1, 10]	πότῳ πανδήμῳ καὶ διανυκτερεύειν ἔμελλεν,	ἡ	δὲ ἐπιγίνεταί μοι νυκτὸς καὶ
[1, 8]	οὐκ αἰτίαις ἐξιλεοῦται τὸ κρεῖττον.	Ἡ	δὲ εὖ μὲν λέγεις, σὺ
[1, 11]	τὸν θάλαμον ἐλθοῦσαν νυκτὸς ὑπεδεχόμην·	ἡ	δὲ καὶ αὖθις ἀνῆκε καὶ
[1, 15]	ἐπινοεῖν τινὰ τῶν παρόντων λύσιν.	Ἡ	δὲ καὶ τίς ἂν εὑρεθείη,
[1, 9]	ἐκείνην καὶ ἔπνει καὶ ἔβλεπεν.	Ἡ	δὲ κἀμὲ τὰ πρῶτα ἴσα
[1, 16]	προστιθέναι τοῖς δεδογμένοις τάχος ἱκέτευεν.	Ἡ	δὲ μίαν ἡμέραν ἐνδοθῆναι αὐτῇ
[1, 7]	ἐπὶ τὴν οἴκησιν αὐτοῦ παρέπεμπον·	ἡ	δὲ νησίον ἦν ἄποθεν τῶν
[1, 18]	ἔσῃ καὶ φονεύσεις τὴν ξένην·	ἡ	δὲ οὐ φονευθήσεται. Ταῦτα ὡς
[1, 11]	ἀποστραφεὶς ἐπὶ τὴν Δημαινέτην ἔσπευδεν·	ἡ	δέ, οὔπω γὰρ κεκόρεστο, δευτέρας
[1, 2]	ἐκείνου οἱ μὲν πόνοι κατέσπων,	ἡ	δὲ ὄψις τῆς κόρης ἐφ´
[1, 17]	ἦγεν ὡς ἐπὶ τὴν πόλιν.	Ἡ	δὲ πάντα ἅμα τὰ περιεστῶτα,
[1, 17]	Πάντα σοι τὰ ἐπηγγελμένα ηὐτρέπισμαι.	Ἡ	δὲ περιέβαλέ τε καὶ ἔπραττεν
[1, 21]	ἢ ἐκ τίνων φράζειν ἐκέλευεν.	Ἡ	δὲ πολύν τινα χρόνον τῇ
[1, 16]	ἡσύχαζον. Ἀλλὰ τί δεῖ ποιεῖν;	Ἡ	δὲ τὸν κῆπον οἶσθα« ἔλεγεν
[1, 4]	ἀνίστασθαί τε καὶ ἕπεσθαι ἐκέλευεν.	Ἡ	δὲ τῶν μὲν λεγομένων οὐδὲν
[1, 13]	ἅμα ἐπεδάκρυεν· ἐπεκώκυε δὲ καὶ	ἡ	Δημαινέτη καὶ περιαλγεῖν ἐπ´ ἐμοὶ
[1, 16]	παρὸν τέως θεραπεύωμεν. ~Ἐπῄνει ταῦτα	ἡ	Δημαινέτη καὶ προστιθέναι τοῖς δεδογμένοις
[1, 15]	τέως ἕως ἂν συσκευάσηται. Καὶ	ἡ	Δημαινέτη μακαρία μὲν Ἀρσινόη« φησὶ
[1, 12]	τῶν χειρῶν, καὶ τὸ μὲν	ἡ	Δημαινέτη προσδραμοῦσα σπουδαίως ἀνήρπασεν· ὁ
[1, 14]	ἔφη ὁ Χαρίας ἐκλέλοιπεν ἡμᾶς	ἡ	δίκη καθ´ Ἡσίοδον, ἀλλὰ μικρὸν
[1, 14]	ἐνεγκούσης· οὐ μὴν ἀτιμώρητός γε	ἡ	θεοῖς ἐχθρὰ Δημαινέτη περιελείφθη. Τὸν
[1, 15]	ἡμερώτερον καὶ πειθοῖ μεταπλαττόμενος. Ἀλλ´	ἡ	θηριώδης ἐγὼ καὶ ἀνήμερος ὥσπερ
[1, 11]	δῆθεν προστάξασα, καὶ ἤρα παραχρῆμα	ἡ	Θίσβη, καὶ ἡ πολλάκις πειρῶντά
[1, 17]	εἶπεν ὦ θεοῖς ἐχθρά. Καὶ	ἡ	Θίσβη παραχρῆμα ταῦτα λέγοντος τάς
[1, 2]	σκιᾶς τοῖς ὀφθαλμοῖς παρεμπεσούσης ἀνένευσεν	ἡ	κόρη καὶ ἰδοῦσα αὖθις ἐπένευσε,
[1, 8]	δὴ οὖν ἀνοιμώξασα καθ´ ἑαυτὴν	ἡ	κόρη (κεχώριστο γάρ, τοῦτο προσταχθέν,
[1, 25]	ἄλλων γάμους ἐπινευούσης; Εὐφήμησον» ἔφη	ἡ	κόρη μηδέ μοι γίνου τῶν
[1, 2]	ἐν σοὶ» ἔφη τὰ ἐμὰ»	ἡ	κόρη σῴζεσθαί τε καὶ μή·
[1, 2]	λαιῷ βραχίονι τὸ τόξον ὑπεστήρικτο·	ἡ	λοιπὴ δὲ χεὶρ ἀφροντίστως ἀπῃώρητο.
[1, 15]	δὲ τὴν δυστυχίαν ὑποδέχεται αὐτὸν	ἡ	μεῖραξ καὶ συναπαίρειν ἐπαγγελλομένη παρ´
[1, 17]	ὦσεν ἑαυτὴν ἐπὶ κεφαλήν. Καὶ	ἡ	μὲν ἔκειτο κακὴ κακῶς· ὁ
[1, 31]	μαζὸν ἐλαύνει τὸ ξίφος. ~Καὶ	ἡ	μὲν ἔκειτο πικρῶς ἐλεεινόν τε
[1, 23]	τοὺς θεοὺς ὅσιον ἀποσεμνύνων. ~Καὶ	ἡ	μὲν ἐνταῦθα τῶν λόγων ἐπαύσατο
[1, 3]	δρᾶμα τὸ περὶ ἡμᾶς καταστρέψαντες.	Ἡ	μὲν ταῦτα ἐπετραγῴδει, οἱ δὲ
[1, 2]	ἀναπνοῆς ἐπεχόμενον. Καὶ ἅμα λέγουσα	ἡ	μὲν τῆς πέτρας ἀνέθορεν, οἱ
[1, 14]	ἐθαύμαζον καὶ ἐπῄνουν, εἰ μητρὸς	ἡ	μητρυιὰ πάθος ἐπιδείκνυται, παραμυθεῖσθαι δὲ
[1, 3]	καὶ μέλλειν ἐπιχειρεῖν ἐῴκεσαν, αὖθις	ἡ	παῖς ἀνένευσε, καὶ μέλανας ἰδοῦσα
[1, 10]	στενάξασα ἀπιοῦσα ᾤχετο· καὶ μόνην	ἡ	παλαμναία τὴν νύκτα ὑπερθεμένη τῶν
[1, 2]	τούτοις ἀνδρείῳ τῷ κάλλει καὶ	ἡ	παρειὰ καταρρέοντι τῷ αἵματι φοινιττομένη
[1, 11]	ἤρα παραχρῆμα ἡ Θίσβη, καὶ	ἡ	πολλάκις πειρῶντά με ἀπωσαμένη τότε
[1, 15]	σπουδαία περὶ τὰ δεινὰ« λέγουσα,	ἡ	πρὸς μὲν τὸν ἔρωτα μὴ
[1, 15]	ἐμέμφετο ὡς οὐ προσηκόντως ὑπηρετησαμένην,	ἡ	σπουδαία περὶ τὰ δεινὰ« λέγουσα,
[1, 14]	τὸ διηνεκὲς ἐζημίωσαν. Ἀλλ´ ὅμως	ἡ	τούτων ἐκράτει ψῆφος· τῶν μὲν
[1, 13]	γέγονε πατραλοίας παρ´ ὅσον ἀντέσχεν	ἡ	τύχη ἀπροσδοκήτῳ φόβῳ τὸ ξίφος
[1, 2]	ἐξεδειμάτου καὶ πλέον τῶν ὁρωμένων	ἡ	τῶν γινομένων ἄγνοια· οἱ μὲν
[1, 27]	τὴν ταχίστην, συνεπέσθω δὲ καὶ	ἡ	Χαρίκλεια. Καὶ παραλαβὼν ἄμφω παρὰ
[1, 26]	καὶ ἐλπίδων τὴν τελευτήν. Καὶ	ἡ	Χαρίκλεια περιβαλοῦσα τὸν Θεαγένην καὶ
[1, 8]	ἐπιτετραμμένος· τοιαύτην σοι ποριοῦμαι βοτάνην	ἣ	διὰ τρίτης ἑνώσει τὰς πληγάς·
[1, 11]	ἂν ἐκείνην ἀξίαν εἴποις τιμωρίας,	ἣ	καὶ εὐγενὴς εἶναι φάσκουσα καὶ
[1, 11]	καὶ ἐμαυτῆς δὲ οὐκ ἔλαττον,	ἣ	πάσχω τὰ ἔσχατα ἐφ´ ἑκάστης,
[1, 8]	ἐκ τῆς τοῦ μειρακίου θεραπείας	ἣ	τὰ φλεγμαίνοντά μοι τῶν τραυμάτων
[1, 8]	πολλῶν ἐδεήθη πρὸς ἴασιν ἡμερῶν	ᾗ	λέγω ταύτῃ βοτάνῃ χρησάμενος. Εἰ
[1, 9]	ἐπειδή μοι τὴν μητέρα τελευτῆσαι	συνέβη,	πρὸς δευτέρους ἀπεκλίνετο γάμους, ἐπὶ
[1, 14]	μεταληπτέον, τό τε γὰρ πολὺ	προέβη	τῆς νυκτὸς καὶ ὑμῖν πολλῆς
[1, 11]	προστάξασα, καὶ ἤρα παραχρῆμα ἡ	Θίσβη,	καὶ ἡ πολλάκις πειρῶντά με
[1, 11]	ἐπιβουλῆς κατ´ ἐμοῦ τοιᾶσδε ἥπτετο.	Θίσβη	παιδισκάριον ἦν αὐτῇ ψάλλειν τε
[1, 17]	ὦ θεοῖς ἐχθρά. Καὶ ἡ	Θίσβη	παραχρῆμα ταῦτα λέγοντος τάς τε
[1, 15]	αὐτῆς ὑπερβάλλων. Ἀλλ´ ὦ γλυκεῖα	Θίσβη	τίνα λύσιν ὠνόμαζες; Ῥᾳδίαν ὦ
[1, 33]	περιελέλειπτο κατὰ τὸ σπήλαιον ὑπὸ	γῇ	μὴ κρυπτόμενα, πῦρ ἐπὶ τὰς
[1, 21]	δὲ πολύν τινα χρόνον τῇ	γῇ	τὸ βλέμμα προσερείσασα καὶ πυκνὰ
[1, 1]	πλήθουσαι καὶ ἄλλαι πρὸς τῇ	γῇ	τῶν κειμένων ἐν χερσὶν ἀνθ´
[1, 11]	ἐμὲ θεράπαιναν οὖσαν καὶ ἀργυρώνητον	ἡγῇ	χαλεπὸν εἶναί σοι προσομιλοῦσαν ἁλῶναι,
[1, 12]	ἐπέστην, λύχνου τέ τινος ἔνδοθεν	αὐγὴ	διεξέπιπτε καὶ τὰς θύρας ἐπικειμένας
[1, 14]	τῇ κατὰ τῆς μητρυιᾶς δόντες	φυγῇ	με εἰς τὸ διηνεκὲς ἐζημίωσαν.
[1, 30]	ἐπεληλυθότες τῶν ὑποπιπτόντων ἢ καὶ	φυγῇ	χρωμένων τὰ σκάφη καὶ τὰς
[1, 26]	ἐπὶ τῶν ἐλπίδων σαλεύοντες. Ἃ	δὴ	καὶ αὐτὴ προμηθουμένη τοῖς λόγοις
[1, 14]	ὀξὺν ἐπιβάλλει τὸν ὀφθαλμόν, ὡς	δὴ	καὶ τὴν ἀλιτήριον μετῆλθε Δημαινέτην.
[1, 32]	ἓν τὸ κέρδος ὁρίζεται· ὡς	δὴ	καὶ τούτοις συνέβαινεν. ~Ἐτύγχανον μὲν
[1, 19]	κατέθηκα· προσήκειν ἡγούμενος τὸν οὕτω	δὴ	καλῶς ἐξηγούμενον τῶν μὲν ἔργων
[1, 1]	ὅπλοις λῃστρικοῖς ὄρους ὑπερκύψαντες, ὃ	δὴ	κατ´ ἐκβολὰς τοῦ Νείλου καὶ
[1, 1]	λῃσταῖς Αἰγυπτίοις ἐπιδείξας. Οἱ γὰρ	δὴ	κατὰ τὸ ὄρος θεωροὺς ἑαυτοὺς
[1, 8]	τῷ λυποῦντι σχολάζειν ἐπιτρεπούσης. Πολλὰ	δὴ	οὖν ἀνοιμώξασα καθ´ ἑαυτὴν ἡ
[1, 4]	τὸ σύνηθες βλέμμα ἀποκαθιστάμενος. ~Ὀψὲ	δὴ	οὖν ποτε πλησιάσας ὁ λῄσταρχος
[1, 29]	καὶ παίδων ὁ λόγος, ὃ	δὴ	πολλοῖς εἰς τὸ παροξῦναι καὶ
[1, 21]	καὶ ἐννοίας ἀθροίζειν ἐῴκει· καὶ	δή	ποτε πρὸς τὸν Θύαμιν ἀντωπήσασα
[1, 10]	με πρός τινων αἰσθόμενος, ὃ	δὴ	σὲ τέως ἔκρυπτον, ἕως ἂν
[1, 10]	τὴν σὴν ἀπουσίαν ἐπιτηρήσας ταῦτα	δὴ	τὰ εἰωθότα παραινοῦσαν καὶ σωφρονεῖν
[1, 22]	ἐν ὁμίλῳ τοσούτων ἀνδρῶν. Ἔστι	δὴ	τὰ περὶ ἡμῶν τοιάδε· γένος
[1, 14]	διῆγεν, ὃν θυμὸν κατέδων, τοῦτο	δὴ	τὸ τοῦ ἔπους. Τὴν δὲ
[1, 8]	τί ταῦτα κινεῖς κἀναμοχλεύεις; τοῦτο	δὴ	τὸ τῶν τραγῳδῶν. Οὐκ ἐν
[1, 11]	μάστιξιν ᾐκίζετο, μηδὲ τὸ κοινὸν	δὴ	τοῦτο διότι ξαινοίμην γινώσκοντα. Ὡς
[1, 5]	λίμναις τὰ ἕλη γίνεται. Ἐν	δὴ	τούτοις ὅσον Αἰγυπτίων λῃστρικὸν πολιτεύεται,
[1, 31]	τούς τε ἄλλους καταλαμβάνει δρασμὸν	ἤδη	βουλεύοντας, τῶν πολεμίων ἐγγύθεν ὁρωμένων,
[1, 32]	ταῦτα οὐδενὸς τὴν ἐπιδίωξιν φροντίσαντος.	Ἤδη	γὰρ τὸν Θύαμιν ᾑρήκεσαν καὶ
[1, 18]	ὅ τι ποτέ ἐστιν ἀναστρέφων.	Ἤδη	δὲ ἀπειρηκὼς ἕλκει πρὸς τὴν
[1, 2]	ἑαυτοὺς οὖν νικητὰς ἀποδείξαντες ὥρμησαν.	~Ἤδη	δὲ αὐτοῖς κεκινηκόσιν ἄποθεν μικρὸν
[1, 32]	ἀνεχόμενος, ἐνέβαλλεν ἑαυτὸν τοῖς πολεμίοις.	~Ἤδη	δὲ εἰς χεῖρας ἰόντων ἀνεβόησέ
[1, 17]	τε καὶ ἔπραττεν ὡς ἐκέλευσεν.	Ἤδη	δὲ ἑσπέρας οὔσης τοῦ μὴ
[1, 7]	αὐτῇ βουκόλους ὧδέ πως ἔχει.	~Ἤδη	δὲ ἡλίου πρὸς δυσμὰς ἰόντος
[1, 8]	κίνδυνος καὶ λῃστῶν ἐπὶ γῆς	ἤδη	δευτέρα σύλληψις καὶ πικρότερα τῶν
[1, 3]	μὲν ἀμφὶ τὴν κόρην δεύτερον	ἤδη	ἡλίσκοντο οὐδέπω ληφθέντες· οἱ δὲ
[1, 29]	Θεαγένει λαμπρῶς ἐξωπλισμένον καὶ τοὺς	ἤδη	παρ´ αὐτὸν συνειλεγμένους πρὸς τὸ
[1, 33]	ἐπὶ τὰς σκηνὰς ἐμβαλόντες, ἑσπέρας	ἤδη	προσιούσης καὶ φόβον ἐγκαταμεῖναι τῇ
[1, 3]	τὸ μέγεθος ἔκειτο κατὰ μικρὸν	ἤδη	πως ἀνειληφὼς ἑαυτὸν καὶ πρὸς
[1, 30]	δρομαῖος ἔσπευδεν· ὁ γὰρ πόλεμος	ἤδη	συνερρώγει καὶ παρῆν ὁρᾶν καὶ
[1, 9]	σώφρονος ἐξιστάμενον πρὸς ὑπόνοιαν ἦγεν,	ἤδη	τὰ πολλὰ καὶ ὑπέφευγον καὶ
[1, 19]	τοῖς αἰχμαλώτοις προστάξας (συνίη γὰρ	ἤδη	τῶν Αἰγυπτίων, ὁ δὲ Θύαμις
[1, 19]	τῶν ἄλλων τῆς λείας μεταλαβεῖν.	Ἐπειδὴ	γὰρ τὴν πάνδημον Ἀφροδίτην τὸ
[1, 22]	ἀνδρὶ δὲ ἀπόκρισιν ἐν ἀνδράσιν·	~ἐπειδὴ	δὲ κἀμοὶ λόγου μεταδεδώκατε καὶ
[1, 17]	χαλεπαίνουσα δὲ ἐφ´ οἷς ἠπάτητο,	ἐπειδὴ	κατὰ τὸν βόθρον ἐγένετο τὸν
[1, 9]	τὴν περιουσίαν τῶν μέσων. Οὗτος,	ἐπειδή	μοι τὴν μητέρα τελευτῆσαι συνέβη,
[1, 13]	γήρως τοὐμοῦ βακτηρίαν ἔσεσθαι προσδοκῶν	ἐπειδὴ	τάχιστά μοι ἐγένετο, ἐλευθερίου τε
[1, 24]	σωφρονεῖν ἡγούμενος· ὁ δὲ Κνήμων,	ἐπειδὴ	τάχιστα πάντες ἐκποδὼν ἦσαν ἄλλος
[1, 33]	τῆς μνήμης τὸ κέρδος ἀποβαλόντες,	ἐπειδή	τις ἐγνώρισε, πολλῶν θανάτων ἐζώγρησαν·
[1, 10]	οἴκαδε ὡς ἐμαυτόν. Ἡ δὲ	ἐπειδὴ	τὸ πρῶτον εἶδεν ἐκτὸς ἑαυτῆς
[1, 2]	ὑπεφθέγξατο καὶ ὦ γλυκεῖα, ἔφη	σῴζῃ	μοι ὡς ἀληθῶς, ἢ γέγονας
[1, 8]	ἀνακινούσης αὐτῆς, οἶμαι, πλέον τὰ	πάθη	τῆς νυκτός, ἅτε οὐδεμιᾶς οὔτε
[1, 19]	οὐ παντάπασι βάρβαρον εἶναι τὰ	ἤθη	τὸν λῄσταρχον ἐγγυώμενος, ἀλλ´ ἔχειν
[1, 8]	γενομένης τραυματίας ἧκεν, οὐ πολλῶν	ἐδεήθη	πρὸς ἴασιν ἡμερῶν ᾗ λέγω
[1, 13]	καταμαρτυροῦσα τοῖς θρήνοις καὶ ὡς	ἀληθῆ	τὴν κατηγορίαν βεβαιοῦσα τοῖς γόοις.
[1, 25]	μάρτυρας. Τῆς δὲ εἰ τὰ	συνήθη	καὶ κοινὰ ταῦτα θρηνεῖ πυνθανομένης
[1, 15]	γὰρ κατὰ τὴν πρώτην πεῖραν	ἐναπεσβέσθη	τὰ τῆς ἐπιθυμίας· κόρος γὰρ
[1, 15]	πατρῴαν εὐνὴν ᾐσχύνετο· τυχὸν ἂν	μετεπείσθη	χρόνῳ πρὸς τὸ ἡμερώτερον καὶ
[1, 31]	μὲν λοιδορησάμενος εἰπών τε ὡς	ἔφθη	τὸ κάλλιστον θυμάτων ἱερουργήσας, ἐπιβαίνει
[1, 14]	γε ἡ θεοῖς ἐχθρὰ Δημαινέτη	περιελείφθη.	Τὸν δὲ τρόπον εἰσαῦθις ἀκούσεσθε,
[1, 6]	~Καί πού τις βουκόλος ἀνὴρ	ἐτέχθη	τε ἐν τῇ λίμνῃ καὶ
[1, 7]	περὶ αὐτὸν ἀποτετμημένον. Ἐνταῦθα ὡς	κατήχθη,	τοὺς μὲν πολλοὺς οἴκαδε ἀπιέναι
[1, 2]	μετέβαλλον, καὶ ποῦ ταῦτ´ ἂν	εἴη	θεοῦ τὰ ἔργα, λέγοντες ποῦ
[1, 14]	Μικρὸν οὖν ἐπιστὰς ὁπόθεν τε	εἴη	καὶ τίνας ἄγοι περιεσκόπουν. Οὔπω
[1, 29]	τῆς τύχης ὅτι μονονουχὶ ζῶσαν	εἴη	καταθάψας καὶ τὸ φαιδρότατον τῶν
[1, 15]	ἐκδημίας· ἀλλὰ τί ταῦτα ἂν	εἴη	πρὸς ἡμᾶς; Μεγάλα« ἔφη ὦ
[1, 15]	ἅπερ εἰ γένοιτο, σὸν ἂν	εἴη	τὸ ἐντεῦθεν Ἀρσινόην εἶναι δοκεῖν
[1, 16]	κατέχειν πειρωμένης καὶ ὡς οὐδὲν	εἴη	τοιοῦτον ἐπὶ τοῦ παρόντος λεγούσης
[1, 16]	τὸ πρᾶγμα εἰ δι´ ἄλλου	φωραθείη,	καὶ ἐπὶ σοὶ περιαλγήσασα εἰ
[1, 15]	Ἡ δὲ καὶ τίς ἂν	εὑρεθείη,	φιλτάτη« ἔφη, τοῦ δυναμένου λῦσαι
[1, 24]	τὰ δόξαντα καὶ τὰ δηλωθέντα	καταναγκασθείη.	Καὶ ὁ μὲν Θύαμις ἐκ
[1, 22]	σοὶ καταλείπω τὴν σκέψιν· μόνον	τελεσθείη	μοι τὰ πάτρια πρότερον. Καὶ
[1, 11]	αὐτῇ τὰ πολλὰ παρῄνουν μὴ	γνωσθείη	παρὰ τῆς δεσποίνης, ὦ Κνήμων«
[1, 4]	τὰ μέγιστα τὸν νεανίαν εἰ	περισωθείη	προσδοκήσας, καταβιβάσας τόν τε ὑπασπιστὴν
[1, 19]	Κνήμωνα καὶ τοῖς αἰχμαλώτοις προστάξας	(συνίη	γὰρ ἤδη τῶν Αἰγυπτίων, ὁ
[1, 2]	ποῦ δ´ ἂν νεκρὸν σῶμα	φιλοίη	δαίμων οὕτω περιπαθῶς; τολμᾶν ἑαυτοῖς
[1, 16]	παρ´ αὐτὸν ἐλθοῦσα, ὡς ἂν	γνοίη	μηδείς, καὶ ἔλεγον ὡς μοιχὸς
[1, 17]	κεφαλήν. Καὶ ἡ μὲν ἔκειτο	κακὴ	κακῶς· ὁ δὲ Ἀρίστιππος ἔχω
[1, 14]	ὁ Χαρίας ἐκλέλοιπεν ἡμᾶς ἡ	δίκη	καθ´ Ἡσίοδον, ἀλλὰ μικρὸν μὲν
[1, 13]	τὸν ἄθλιον ἀποκαλοῦσα, τὸν ἐν	δίκῃ	μὲν ἀλλὰ πρὸ ὥρας τεθνηξόμενον,
[1, 3]	κειμένων ἐστέ, φησίν οὐκ ἐν	δίκῃ	παρενοχλεῖτε ἡμῖν· οἱ μὲν γὰρ
[1, 22]	ἂν ὁ γάμος εὐθυμότερον ἄγοιτο	νίκῃ	συναπτόμενος καὶ ἐπὶ κατορθουμένοις τελούμενος·
[1, 18]	ᾄδουσιν, εἴτε (ὡς λόγος) αἰσθήσει	φυσικῇ	τῆς ἡλίου καθ´ ἡμᾶς περιστροφῆς
[1, 30]	αὐτὴν χειραγωγηθεὶς ἐπιβάλλει τε τῇ	κεφαλῇ	τὴν λαιὰν χεῖρα καὶ διὰ
[1, 5]	αἰγιαλοί, τοῦτο ταῖς λίμναις τὰ	ἕλη	γίνεται. Ἐν δὴ τούτοις ὅσον
[1, 15]	μηδὲ μεταβουλεύσασθαί μοι συγχωρήσασα. Καὶ	δήλη	παντοίως ἐγένετο κακόν τι διαθήσουσα
[1, 3]	ἐν ξένῃ καὶ περιβλέπτῳ τῇ	στολῇ	καὶ τῶν μὲν προσπιπτόντων φοβερῶν
[1, 15]	ἔσται, φασί, πλοῦς καὶ ἑτέρα	βουλή.	Τὸ παρὸν τέως θεραπεύωμεν. ~Ἐπῄνει
[1, 15]	καὶ φθῆναι τῇ κατ´ ἐκείνης	ἐπιβουλῇ	σωτηρίαν ἑαυτῇ περιποιοῦσα. Καὶ προσελθοῦσα
[1, 33]	αὐτῷ κατὰ τὴν Μέμφιν. Οὗτος	ἐπιβουλῇ	τὴν ἱερωσύνην τῆς προφητείας παρὰ
[1, 4]	στέρνοις ἑαυτὴν ἀποσφάξειν ἠπείλει εἰ	μὴ	ἀμφοτέρους ἄγοιεν. Συνεὶς οὖν ὁ
[1, 6]	κατασκευάσαντες μέγιστον ὀχύρωμα πρὸς τὸ	μὴ	ἄν τι παθεῖν ἐξ ἐπιδρομῆς
[1, 15]	τέλος· εἰ δὲ ἐναπομείνειεν (ὃ	μὴ	γένοιτο) δεύτερος ἔσται, φασί, πλοῦς
[1, 25]	ἄγε δι´ ὑποψίας· εἰ δὲ	μή,	γίνεται τοὐναντίον καὶ μᾶλλον αὐτὸς
[1, 12]	ἀλλ´ οὐ μέχρι θανάτου τιμωρητέος.	Μὴ	γίνου τῆς ὀργῆς ὅλος μηδὲ
[1, 17]	Ἤδη δὲ ἑσπέρας οὔσης τοῦ	μὴ	γνωρισθῆναι αὐτὴν παρὰ σοῦ δῆθεν
[1, 11]	φυλάττεσθαι αὐτῇ τὰ πολλὰ παρῄνουν	μὴ	γνωσθείη παρὰ τῆς δεσποίνης, ὦ
[1, 29]	ἐν ἔργοις οἱ πολέμιοι, τούτους	μὴ	διὰ τῶν ὁμοίων σὺν τάχει
[1, 12]	ξιφήρη ποιεῖσθαι τὴν ἔφοδον τοῦ	μὴ	διαδρᾶναι τὸν ὑβριστήν. Ἐποίουν οὕτως,
[1, 15]	τινος ἀλλ´ ἄρχουσα δεινὸν ὅτι	μὴ	ἐξ ἐπιτάγματος ὑπήκουσεν ἐποιησάμην καὶ
[1, 3]	τι τῶν σκύλων ἐπενεγκάμενοι, τοῦ	μὴ	ἐπιδιωχθῆναι ἕνεκεν, ὡς δρόμου εἶχον
[1, 10]	λέγουσαν μόνην πρὸς μόνον τοῦ	μὴ	ἐρυθριᾶν αὐτὸν ἕνεκεν, τὰ μὲν
[1, 17]	μοιχός« ἀνεβόησε, καὶ ὅρα, δέσποτα,	μὴ	καὶ τὰ δεύτερα σφαλῇς. Ὁ
[1, 33]	προγενέστερον ἐξάρχειν λῃστρικοῦ πυνθανόμενος, δεδιὼς	μὴ	καιροῦ λαβόμενος ἐπέλθοι ποτὲ ἢ
[1, 15]	ὑπηρετησάμην· εἰ δέ τι τῶν	μὴ	κατὰ γνώμην ἐκβέβηκεν, ἐκεῖνα μὲν
[1, 33]	κατὰ τὸ σπήλαιον ὑπὸ γῇ	μὴ	κρυπτόμενα, πῦρ ἐπὶ τὰς σκηνὰς
[1, 33]	τῇ νήσῳ παρεχούσης, δέει τοῦ	μὴ	λοχηθῆναι πρὸς τῶν διαδράντων, ἐπὶ
[1, 26]	εὔδηλος γὰρ εἶ κἀκ τούτων	μὴ	ὀκλάσας τὸν ἐπ´ ἐμοὶ πόθον
[1, 14]	ἤλαυνον καὶ μανικώτερον ἤρα σου	μὴ	παρόντος καὶ θρήνων οὐκ ἐπαύετο,
[1, 1]	ὡς οὐδὲν ἄγρας λῃστρικῆς ἐπηγγέλλετο	μὴ	πλεόμενον, ἐπὶ τὸν πλησίον αἰγιαλὸν
[1, 16]	αὐτή τε περὶ ἐμαυτῆς δείσασα	μή	ποτε κακὸν λάβοιμι, τὸ πρᾶγμα
[1, 22]	ὀλλυμένων ἐπεκρατήσαμεν, ἐξ ἁπάντων (ὡς	μή	ποτε ὤφελον) οἰκτρὸν περισωθέντες λείψανον,
[1, 11]	ἔφην ὦ πάτερ, εἰ καὶ	μὴ	πρότερον, δίκαιος ἂν εἴην τὴν
[1, 15]	ἡ πρὸς μὲν τὸν ἔρωτα	μὴ	συμπράξασα, ἐπὶ δὲ τὸ στερηθῆναί
[1, 25]	γὰρ δυστυχεῖν μὲν οὐκ ἀρνοῦμαι,	μὴ	σωφρονεῖν δὲ οὐδὲν οὕτω βίαιον
[1, 25]	με μεταπεισθῆναι· ἓν μόνον οἶδα	μὴ	σωφρονοῦσα, τὸν ἐξ ἀρχῆς ἐπὶ
[1, 24]	ὁρᾶν τὰ πολλὰ διεγνώκει τοῦ	μὴ	τὴν θέαν ὑπέκκαυμα γίνεσθαι τοῦ
[1, 25]	ταῦτα θρηνεῖ πυνθανομένης ἢ {εἰ}	μή	τι πεπόνθοι καινότερον, καὶ τί
[1, 10]	ἔχων, σοὶ δὲ οὐκ ἔφραζον	μή	τινα λάβοιμι μητρυιᾶς ὑπόνοιαν) ταῦτα
[1, 18]	οὐδ´ ἂν ἔληξαν θρηνοῦντες, εἰ	μή	τις ὕπνος, ἐπιπτὰς ὑφ´ ἡδονῆς
[1, 2]	ἡ κόρη σῴζεσθαί τε καὶ	μή·	τοῦτο γοῦν ὁρᾷς; δείξασα ἐπὶ
[1, 26]	τὸ παρὸν τοῦτο ἀλλήλοις διελεγόμεθα	μὴ	τούτων οὕτως ἐπηγγελμένων. Ὁρμὴν γάρ,
[1, 14]	τὸν τρόπον, ὡς σφόδρα δέδοικα	μὴ	τῷ κοινῷ κέχρηται θανάτῳ καὶ
[1, 8]	λέγων ὦ φιλτάτη καὶ ψυχὴ	ἐμὴ	Χαρίκλεια· θρηνεῖς μὲν εἰκότα παροξύνεις
[1, 18]	ξένοι, τὰ μὲν ἐκείνου πρόφασιν,	μνήμῃ	δὲ τῶν ἰδίων ἕκαστος. Καὶ
[1, 33]	ὁμοίᾳ καὶ ἴσῃ τῶν ληφθησομένων	διανομῇ,	τῆς μὲν ἐφόδου κατέστησαν ἡγεμόνες,
[1, 30]	τῶν μὲν ἐγχωρίων προθυμίᾳ καὶ	ῥώμῃ	πάσῃ τὴν μάχην ὑφισταμένων, τῶν
[1, 19]	ἡμῖν αὐτοῖς ἐγκαταλέγων, ὅσοι τῇ	ῥώμῃ	τοῦ σώματος ὠφελήσειν ἔμελλον, τοὺς
[1, 6]	καὶ πατρίδα τὴν λίμνην ἐνόμισεν·	ἱκανὴ	δὲ φρούριον ἰσχυρὸν εἶναι λῃσταῖς·
[1, 15]	τῷ τε θυμῷ καὶ ἔρωτι	περιμανῆ	τυγχάνουσαν ἔγνω προλαβεῖν, καὶ φθῆναι
[1, 8]	ἴασιν ἡμερῶν ᾗ λέγω ταύτῃ	βοτάνῃ	χρησάμενος. Εἰ δέ μοι μέλει
[1, 8]	καὶ καλὸν ἐντάφιον τὴν σωφροσύνην	ἀπενεγκαμένη·	σοῦ δὲ οὐδεὶς ἔσται δικαστὴς
[1, 26]	ὑπερεθέμην τὰ πρόδηλα τοῖς ἀδήλοις	διακρουσαμένη.	Φυλακτέον οὖν, ὦ γλυκύτατε, καθάπερ
[1, 25]	ὁμιλίας φυλάττουσα, πολλάκις μὲν ἐπιχειροῦντα	διωσαμένη,	τὸν δὲ ἐξ ἀρχῆς ἡμῖν
[1, 11]	καὶ ἡ πολλάκις πειρῶντά με	ἀπωσαμένη	τότε παντοίως ἐφείλκετο βλέμμασι νεύμασι
[1, 25]	ἐραστῇ πειθομένη ἀλλ´ ὡς ἀνδρὶ	συνθεμένη	τότε πρῶτον ἐμαυτὴν ἐπέδωκα καὶ
[1, 10]	μόνην ἡ παλαμναία τὴν νύκτα	ὑπερθεμένη	τῶν ἐπιβουλῶν τῶν εἰς ἐμὲ
[1, 8]	τοῦτο προσταχθέν, ἐπί τινος χαμεύνης	κατακεκλιμένη)	καὶ ὅσον πλεῖστον ἐπιδακρύσασα, Ἄπολλον,
[1, 9]	τῇ τε ὥρᾳ τὸν πρεσβύτην	ἐπαγομένη	καὶ τἄλλα ὑπερθεραπεύουσα· δεινὴ δέ,
[1, 30]	ἐντυχών τινι Ἑλληνίδι τῇ γλώττῃ	προσφθεγγομένῃ,	ἀπὸ τῆς φωνῆς ἐπ´ αὐτὴν
[1, 25]	ἔννομον· οὐ γὰρ ὡς ἐραστῇ	πειθομένη	ἀλλ´ ὡς ἀνδρὶ συνθεμένη τότε
[1, 16]	μὲν ἀλλ´ ὅμως συναιτίαν γενομένην·	αἰσθομένη	γὰρ τὴν δέσποιναν οὐκ ὀρθῶς
[1, 15]	αὐτὸν ἡ μεῖραξ καὶ συναπαίρειν	ἐπαγγελλομένη	παρ´ ἑαυτῇ κατέχει κρυπτόμενον τέως
[1, 5]	ὑπερεκχύσεις τινὰς ὑποδεχομένη καὶ λίμνη	γινομένη,	τὸ μὲν κατὰ μέσον βάθος
[1, 2]	ἡ παρειὰ καταρρέοντι τῷ αἵματι	φοινιττομένη	λευκότητι πλέον ἀντέλαμπεν. Ὀφθαλμοὺς δὲ
[1, 9]	καὶ εἰσόδοις προστρέχουσα καὶ βραδύνοντι	μεμφομένη	καὶ ὡς ἀπώλετ´ ἂν εἰ
[1, 5]	γῆς τοῦ Νείλου ὑπερεκχύσεις τινὰς	ὑποδεχομένη	καὶ λίμνη γινομένη, τὸ μὲν
[1, 26]	σαλεύοντες. Ἃ δὴ καὶ αὐτὴ	προμηθουμένη	τοῖς λόγοις ἐμαυτὴν ἐξεδόμην, θεοῖς
[1, 9]	ἐπλάττετο κἀν τούτῳ τὸν Ἀρίστιππον	ὑποποιουμένη	καί ποτε καὶ ἐφίλησεν ἂν
[1, 9]	καὶ τέχνην τὴν ἐπαγωγὸν ἐκτόπως	ἠκριβωμένη,	προόδοις τε τοὐμοῦ πατρὸς ἐπιστένουσα
[1, 17]	τὴν ἐκ τῶν νόμων τιμωρίαν,	ἀνιωμένη	μὲν ἐφ´ οἷς ἡλίσκετο χαλεπαίνουσα
[1, 3]	τὴν κόρην δὲ ὁρῶντες ἐν	ξένῃ	καὶ περιβλέπτῳ τῇ στολῇ καὶ
[1, 1]	πολλῶν φρουρουμένην καὶ ὥσπερ ἐν	εἰρήνῃ	σαλεύουσαν. Ἀλλὰ καίπερ τὸ γεγονὸς
[1, 17]	παρὰ σοῦ δῆθεν τοῦ ἐν	Αἰγίνῃ	διάγοντος. Καὶ σιωπῶσαν πληροῦν τὴν
[1, 9]	πρεσβύτην ἐπαγομένη καὶ τἄλλα ὑπερθεραπεύουσα·	δεινὴ	δέ, εἴπερ τις γυναικῶν, ἐφ´
[1, 16]	ἔλεγον ὡς μοιχὸς ἅμα τῇ	δεσποίνῃ	συγκαθεύδοι. Ὁ δέ (προὐλελύπητο γάρ,
[1, 5]	Νείλου ὑπερεκχύσεις τινὰς ὑποδεχομένη καὶ	λίμνη	γινομένη, τὸ μὲν κατὰ μέσον
[1, 6]	ἀνὴρ ἐτέχθη τε ἐν τῇ	λίμνῃ	καὶ τροφὸν ἔσχε ταύτην καὶ
[1, 8]	μηδέπω μηδὲ Θεαγένης, ἐγὼ μὲν	ἀγχόνῃ	προλήψομαι τὴν ὕβριν, καθαρὰν ἐμαυτὴν
[1, 8]	ὡς λίαν ἡμᾶς καὶ πικρότερον	ἀμύνῃ	τῶν ἁμαρτημάτων, οὐδὲ ἱκανά σοι
[1, 2]	φρονήματος δὲ εὐγενοῦς ἔτι πνέουσα.	Δάφνῃ	τὴν κεφαλὴν ἔστεπτο καὶ φαρέτραν
[1, 15]	Καὶ ἡ Δημαινέτη μακαρία μὲν	Ἀρσινόη«	φησὶ τῆς τε πρότερον πρὸς
[1, 25]	ἐπὶ πᾶσι γάμον ἔνθεσμον εἴ	πῃ	γένοιτο περισκοποῦσα. Πῶς οὖν οὐκ
[1, 29]	μὲν ἕκαστος ἰδίᾳ τεχνικῶς πλανώμενοι	πῇ	δὲ ἀλλήλοις ἐμπίπτοντες καὶ ῥιζηδὸν
[1, 24]	παρεῖχεν ὁ Θύαμις καὶ εἴ	πῃ	καὶ τὸν Θεαγένην εἰς αἰδῶ
[1, 29]	τοὺς μυχοὺς πόροι καὶ αὔλακες	πῇ	μὲν ἕκαστος ἰδίᾳ τεχνικῶς πλανώμενοι
[1, 17]	φίλους περιενόστει καὶ γνωρίμους, εἴ	πῃ	σοὶ κάθοδον λάβοι πρυτανευόμενος. Καὶ
[1, 2]	βραχίονι τὸ τόξον ὑπεστήρικτο· ἡ	λοιπὴ	δὲ χεὶρ ἀφροντίστως ἀπῃώρητο. Μηρῷ
[1, 12]	καὶ πρὸς ἄμυναν εὐτρεπίζεσθαι καὶ	ξιφήρη	ποιεῖσθαι τὴν ἔφοδον τοῦ μὴ
[1, 2]	θέαμα προσπίπτει τῶν προτέρων ἀπορώτερον·	κόρη	καθῆστο ἐπὶ πέτρας, ἀμήχανόν τι
[1, 2]	τοῖς ὀφθαλμοῖς παρεμπεσούσης ἀνένευσεν ἡ	κόρη	καὶ ἰδοῦσα αὖθις ἐπένευσε, πρὸς
[1, 8]	οὖν ἀνοιμώξασα καθ´ ἑαυτὴν ἡ	κόρη	(κεχώριστο γάρ, τοῦτο προσταχθέν, ἐπί
[1, 25]	γάμους ἐπινευούσης; Εὐφήμησον» ἔφη ἡ	κόρη	μηδέ μοι γίνου τῶν συμφορῶν
[1, 21]	λόγον πῶς οὖν ἔχεις, ὦ	κόρη,	πρὸς τὸ συνοικεῖν ἡμῖν; διηρώτα·
[1, 2]	σοὶ» ἔφη τὰ ἐμὰ» ἡ	κόρη	σῴζεσθαί τε καὶ μή· τοῦτο
[1, 4]	πλησιάσας ὁ λῄσταρχος ἐπιβάλλει τῇ	κόρῃ	τὴν χεῖρα καὶ ἀνίστασθαί τε
[1, 27]	καὶ θεράπευε τὰς πληγὰς ἐπιθέμενος·	χρὴ	δὲ πρὸς ἕτερα τραύματα καὶ
[1, 8]	κακῶν ἀνάπνευσις. Ἀλλὰ τίνα σε	χρὴ	καλεῖν; ἔφη ὁ Θεαγένης. Ὁ
[1, 17]	ἐμὸν ἴδιον ἐκπλεύσας· πλὴν ἀλλὰ	χρή	σε προσδοκᾶν τήν τε κάθοδον
[1, 30]	μὲν ἐγχωρίων προθυμίᾳ καὶ ῥώμῃ	πάσῃ	τὴν μάχην ὑφισταμένων, τῶν δὲ
[1, 18]	ἔχων οὐχ ἕξεις, ἀλλ´ ἄδικος	ἔσῃ	καὶ φονεύσεις τὴν ξένην· ἡ
[1, 11]	ἐμὲ γυμναζούσης. Ἀλλ´ ὅπως ἀνὴρ	ἔσῃ	σκέψαι. ~Ἐπεὶ δὲ οὕτως ἕξειν
[1, 8]	Ἀλλὰ καὶ μᾶλλον εἰς ἕω	κουφισθήσῃ»	ἔφη ὁ τὴν φρουρὰν αὐτῶν
[1, 30]	Δυσανάκλητον δὲ πρὸς ὅπερ ἂν	ὁρμήσῃ	τὸ βάρβαρον ἦθος· κἂν ἀπογνῷ
[1, 22]	Μέμφιν, ὅταν καὶ τὴν τιμὴν	ἀνακτήσῃ	τῆς προφητείας· οὕτως ἂν ὁ
[1, 33]	κώμας ἐπικαλεσάμενοι ἐπὶ ὁμοίᾳ καὶ	ἴσῃ	τῶν ληφθησομένων διανομῇ, τῆς μὲν
[1, 3]	λίθων πολυτίμων καὶ σηρικῆς ἐσθῆτος,	ὅση	δύναμις ἑκάστοις, ἐκφοροῦντες. Ἐπεὶ δὲ
[1, 26]	διὸ κἂν ἔκ τινος ὑπονοίας	ἐπιψαύσῃ	ποτὲ τῶν ἡμετέρων, ἀρνητέον τὴν
[1, 10]	τὴν ναῦν Ἀθηναῖοι διὰ γῆς	τῇ	Ἀθηνᾷ πέμπουσιν, ἐτύγχανον μὲν ἐφηβεύων,
[1, 2]	ὀρθωθεῖσα ἔδοξε, τῶν μὲν βελῶν	τῇ	ἀθρόᾳ κινήσει κλαγξάντων, χρυσοϋφοῦς δὲ
[1, 21]	Ἡ δὲ πολύν τινα χρόνον	τῇ	γῇ τὸ βλέμμα προσερείσασα καὶ
[1, 1]	ἔτι πλήθουσαι καὶ ἄλλαι πρὸς	τῇ	γῇ τῶν κειμένων ἐν χερσὶν
[1, 30]	τὸ στόμιον ἐντυχών τινι Ἑλληνίδι	τῇ	γλώττῃ προσφθεγγομένῃ, ἀπὸ τῆς φωνῆς
[1, 16]	καὶ ἔλεγον ὡς μοιχὸς ἅμα	τῇ	δεσποίνῃ συγκαθεύδοι. Ὁ δέ (προὐλελύπητο
[1, 13]	φράζειν οὐκ ἐπιτρέψας. ~Ἅμα δὲ	τῇ	ἕῳ λαβὼν οὕτως ὡς εἶχον
[1, 19]	τῆς ἐπιθυμίας ἐξηγουμένης· ἅμα δὲ	τῇ	ἕῳ τούς τε πρώτους τῶν
[1, 1]	πλεόμενον, ἐπὶ τὸν πλησίον αἰγιαλὸν	τῇ	θέᾳ κατήγοντο. Καὶ ἦν τὰ
[1, 10]	ᾄσας δὲ τὸν εἰωθότα παιᾶνα	τῇ	θεῷ καὶ τὰ νενομισμένα προπομπεύσας,
[1, 29]	ὡς τὸν οὐδὸν θύραν ἄλλην	τῇ	καθόδῳ γίνεσθαι ὡς πρὸς τὴν
[1, 14]	τὸ κακὸν καὶ οἷον ἐγκεῖσθαι	τῇ	καρδίᾳ κέντρον ἀγνοεῖν τὰς ἄλλας
[1, 15]	τυγχάνουσαν ἔγνω προλαβεῖν, καὶ φθῆναι	τῇ	κατ´ ἐκείνης ἐπιβουλῇ σωτηρίαν ἑαυτῇ
[1, 14]	ὅσοι τι καὶ τῇ ὑπονοίᾳ	τῇ	κατὰ τῆς μητρυιᾶς δόντες φυγῇ
[1, 30]	ἐπ´ αὐτὴν χειραγωγηθεὶς ἐπιβάλλει τε	τῇ	κεφαλῇ τὴν λαιὰν χεῖρα καὶ
[1, 4]	ποτε πλησιάσας ὁ λῄσταρχος ἐπιβάλλει	τῇ	κόρῃ τὴν χεῖρα καὶ ἀνίστασθαί
[1, 15]	ἄστεος καὶ τῆς Ἀττικῆς ἐξώρμησε	τῇ	κρίσει πειθόμενος, ἐμὲ δὲ ἅπαντα
[1, 6]	βουκόλος ἀνὴρ ἐτέχθη τε ἐν	τῇ	λίμνῃ καὶ τροφὸν ἔσχε ταύτην
[1, 33]	ἤδη προσιούσης καὶ φόβον ἐγκαταμεῖναι	τῇ	νήσῳ παρεχούσης, δέει τοῦ μὴ
[1, 29]	τὸ ἔσχατον τοῦ ἄντρου διεβίβασε	τῇ	πείρᾳ χειραγωγήσας, πολλὰ καὶ ἐπιθαρσύνας
[1, 28]	Ἐπεὶ δὲ ἐπὶ τῇ φλιᾷ	τῇ	πλησίον ὑπεσταλμένην ἔδειξεν ὁ Κνήμων,
[1, 24]	ἣν τῷ Θεαγένει βοτάνην ὑπέσχετο	τῇ	προτεραίᾳ μαστεύων ὀλίγον τῆς λίμνης
[1, 19]	ἄνδρας ἡμῖν αὐτοῖς ἐγκαταλέγων, ὅσοι	τῇ	ῥώμῃ τοῦ σώματος ὠφελήσειν ἔμελλον,
[1, 3]	ὁρῶντες ἐν ξένῃ καὶ περιβλέπτῳ	τῇ	στολῇ καὶ τῶν μὲν προσπιπτόντων
[1, 9]	καὶ πράττειν ὅτι βούλοιτο ἔπειθε,	τῇ	τε ὥρᾳ τὸν πρεσβύτην ἐπαγομένη
[1, 22]	βιαίῳ τῆς ὁλκάδος ἐκστάντος καὶ	τῇ	τύχῃ κυβερνᾶν ἐπιτρέψαντος. Ἠγόμεθα οὖν
[1, 15]	κατὰ γνώμην ἐκβέβηκεν, ἐκεῖνα μὲν	τῇ	τύχῃ λογιστέον· ἕτοιμος δέ, εἰ
[1, 14]	εἰς χιλίους, ὅσοι τι καὶ	τῇ	ὑπονοίᾳ τῇ κατὰ τῆς μητρυιᾶς
[1, 28]	αὑτοῦ δεδιώς. Ἐπεὶ δὲ ἐπὶ	τῇ	φλιᾷ τῇ πλησίον ὑπεσταλμένην ἔδειξεν
[1, 15]	δὲ καὶ τίς ἂν εὑρεθείη,	φιλτάτη«	ἔφη, τοῦ δυναμένου λῦσαι τὰ
[1, 8]	ὁ Θεαγένης παῦε» λέγων ὦ	φιλτάτη	καὶ ψυχὴ ἐμὴ Χαρίκλεια· θρηνεῖς
[1, 13]	ἐπεδάκρυεν· ἐπεκώκυε δὲ καὶ ἡ	Δημαινέτη	καὶ περιαλγεῖν ἐπ´ ἐμοὶ δῆθεν
[1, 16]	τέως θεραπεύωμεν. ~Ἐπῄνει ταῦτα ἡ	Δημαινέτη	καὶ προστιθέναι τοῖς δεδογμένοις τάχος
[1, 15]	ἕως ἂν συσκευάσηται. Καὶ ἡ	Δημαινέτη	μακαρία μὲν Ἀρσινόη« φησὶ τῆς
[1, 14]	ἀτιμώρητός γε ἡ θεοῖς ἐχθρὰ	Δημαινέτη	περιελείφθη. Τὸν δὲ τρόπον εἰσαῦθις
[1, 12]	χειρῶν, καὶ τὸ μὲν ἡ	Δημαινέτη	προσδραμοῦσα σπουδαίως ἀνήρπασεν· ὁ δὲ
[1, 14]	παρὰ τῆς πολεμίας τὴν δίκην·	Δημαινέτη	τέθνηκεν. Ἀλλὰ σῴζοιο μὲν» ἔφην
[1, 22]	μετ´ ὀλίγον θεοῦ νεύοντος καὶ	προφήτῃ,	συνοικεῖν οὐ παντάπασιν ἔοικεν εἶναι
[1, 12]	ὑπεσχόμην, τότε μὲν ἀπιοῦσα ᾤχετο.	Τρίτῃ	δὲ ὕστερον νυκτὶ καθεύδοντά με
[1, 15]	Ἡ δὲ βαρυμηνιῶσαν ὁρῶσα καὶ	πάντῃ	λυπηθεῖσαν ἐπιβουλεῦσαι πρόχειρον καὶ οὐχ
[1, 16]	κατώκνησα, φράζω δὲ τῷ νέῳ	δεσπότῃ	νύκτωρ παρ´ αὐτὸν ἐλθοῦσα, ὡς
[1, 26]	ὅταν ὠφελοῦν τοὺς λέγοντας μηδὲν	καταβλάπτῃ	τοὺς ἀκούοντας. ~Ταῦτα τῆς Χαρικλείας
[1, 25]	τοῦτον ἔννομον· οὐ γὰρ ὡς	ἐραστῇ	πειθομένη ἀλλ´ ὡς ἀνδρὶ συνθεμένη
[1, 10]	κατήρχετο· καὶ πρῶτον μὲν οὐδὲ	διανέστη	τότε τῆς εὐνῆς, ἀλλ´ ἥκοντι
[1, 13]	ἀναιροῦμαι, μητρυιά με ἄκριτον ἀπόλλυσι»	προσέστη	τοῖς πολλοῖς τὸ λεγόμενον καὶ
[1, 14]	οὐκ ἀηδῶς τὰ πρῶτα διῆγον.	Εἰκοστῇ	δὲ ὕστερον ἡμέρᾳ συνήθως ἀλύων
[1, 30]	στόμιον ἐντυχών τινι Ἑλληνίδι τῇ	γλώττῃ	προσφθεγγομένῃ, ἀπὸ τῆς φωνῆς ἐπ´
[1, 6]	τὴν λίμνην καὶ τοὺς ἐνοικοῦντας	αὐτῇ	βουκόλους ὧδέ πως ἔχει. ~Ἤδη
[1, 17]	τὴν μὲν ἐπιστῆναι μικρὸν ἐκέλευσεν·	αὐτὴ	δὲ προλαβοῦσα παρεκάλει τὴν Ἀρσινόην
[1, 16]	περιέπων τὴν συνοικοῦσαν τοιαῦτα ἀντιπάσχεις,	αὐτὴ	μέν σοι προσαγγεῖλαι κατώκνησα, φράζω
[1, 15]	ὑπελθόντι καὶ ἀπολαύσειν, ἢ καὶ	αὐτὴ	παρ´ ἐκεῖνον φοιτήσειν ὅπου ποτ´
[1, 17]	ἕτερον μεταστῆναι δωμάτιον καὶ σχολὴν	αὐτῇ	παρασχεῖν· ἐρυθριᾶν γὰρ ἔφη τὸ
[1, 26]	ἐλπίδων σαλεύοντες. Ἃ δὴ καὶ	αὐτὴ	προμηθουμένη τοῖς λόγοις ἐμαυτὴν ἐξεδόμην,
[1, 16]	Ἡ δὲ μίαν ἡμέραν ἐνδοθῆναι	αὐτῇ	πρὸς τὸ διανύσαι ταῦτα παρὰ
[1, 29]	πρὸς τὴν χρείαν· ἐνέπιπτέ τε	αὐτῇ	ῥᾳδίως καὶ ἀνεπτύσσετο· τὸ δὲ
[1, 11]	ἐφοίτα. Ἐπεὶ δέ ποτε φυλάττεσθαι	αὐτῇ	τὰ πολλὰ παρῄνουν μὴ γνωσθείη
[1, 16]	ἀλλ´ εὐνὴν τὴν σὴν ἐνυβρίζουσαν,	αὐτή	τε περὶ ἐμαυτῆς δείσασα μή
[1, 26]	οὐκ ἐξεῦρον. Τοῦτό τοι καὶ	αὐτὴ	τὸ παρὸν ἐπινοίαις ὑπερεθέμην τὰ
[1, 2]	ὡς ἀληθῶς, ἢ γέγονας καὶ	αὐτὴ	τοῦ πολέμου πάρεργον, οὐκ ἀνέχῃ
[1, 10]	νενομισμένα προπομπεύσας, ὡς εἶχον στολῆς	αὐτῇ	χλαμύδι καὶ αὐτοῖς στεφάνοις ἔρχομαι
[1, 11]	τοιᾶσδε ἥπτετο. Θίσβη παιδισκάριον ἦν	αὐτῇ	ψάλλειν τε πρὸς κιθάραν ἐπιστάμενον
[1, 14]	τὸ δ´ ἀληθὲς τῶν ἐφ´	ἑαυτῇ,	καὶ Κνήμων« ἐβόα νύκτωρ τε
[1, 15]	μεῖραξ καὶ συναπαίρειν ἐπαγγελλομένη παρ´	ἑαυτῇ	κατέχει κρυπτόμενον τέως ἕως ἂν
[1, 15]	τῇ κατ´ ἐκείνης ἐπιβουλῇ σωτηρίαν	ἑαυτῇ	περιποιοῦσα. Καὶ προσελθοῦσα τί ταῦτα
[1, 10]	ἐσιτεῖτο καὶ ὡς ἂν ἐν	τοιαύτῃ	πανηγύρει καὶ πότῳ πανδήμῳ καὶ
[1, 8]	πρὸς ἴασιν ἡμερῶν ᾗ λέγω	ταύτῃ	βοτάνῃ χρησάμενος. Εἰ δέ μοι
[1, 15]	ἀκούεις που πάντως τὴν αὐλητρίδα·	ταύτῃ	ἐκέχρητο· μετὰ δὲ τὴν δυστυχίαν
[1, 31]	οἷά τε φέρειν τὰ λιμναῖα	σκάφη	ἀπὸ μόνου ξύλου καὶ πρέμνου
[1, 31]	ἐπέσχον τὴν εἰρεσίαν καὶ τὰ	σκάφη	διέταττον ἐπὶ μέτωπον ὡς ἐναντίοι
[1, 30]	ἢ καὶ φυγῇ χρωμένων τὰ	σκάφη	καὶ τὰς καλύβας ἐνεπίμπρασαν· ὑφ´
[1, 31]	δάκρυσιν εἰπών, ἐπί τε τὰ	σκάφη	παραγενόμενος τούς τε ἄλλους καταλαμβάνει
[1, 32]	φυλάττου πᾶς» καὶ παραχρῆμα τὰ	σκάφη	πρὸς κύκλον ἐπιστρέψαντες εἶχον ἐν
[1, 26]	ποιήσασα τοῖς δάκρυσιν ὡς ἥδιστα»	ἔφη	δέχομαί σου τοὺς ἐπ´ ἐμοὶ
[1, 21]	ὑμῖν μὲν ἔχω τὴν χάριν»	ἔφη,	εἰκότα δ´ ἂν ποιοῖμεν εἰ
[1, 25]	πρὸς ἄλλων γάμους ἐπινευούσης; Εὐφήμησον»	ἔφη	ἡ κόρη μηδέ μοι γίνου
[1, 8]	μοι πῶς ἔχεις; διηρώτα. Ῥᾷον»	ἔφη	καὶ βέλτιον ὑπὸ τῆς ἑσπέρας,
[1, 14]	Καὶ μὴν προσεπιτρίψεις γε ἡμᾶς«	ἔφη	ὁ Θεαγένης εἰ τὴν κακίστην
[1, 25]	καινότερον, καὶ τί γένοιτ´ ἂν»	ἔφη	ὁ Θεαγένης καινότερον, {ἢ} τί
[1, 8]	Ἀλλὰ τίνα σε χρὴ καλεῖν;	ἔφη	ὁ Θεαγένης. Ὁ δὲ Κνήμωνα.
[1, 25]	τὰ τῆς καλῆς δημηγορίας ἐκείνης;	ἔφη	ὁ Θεαγένης. Τὸ μὲν γὰρ
[1, 14]	λόγῳ Δημαινέτην. Οὐκοῦν ἀκούοιτ´ ἂν«	ἔφη	ὁ Κνήμων, ἐπειδήπερ ὑμῖν οὕτω
[1, 21]	γοργότερον) ἑρμηνεύοντος τοῦ Κνήμωνος, μᾶλλον»	ἔφη	ὁ μὲν λόγος ἥρμοζεν ἀδελφῷ
[1, 8]	καὶ μᾶλλον εἰς ἕω κουφισθήσῃ»	ἔφη	ὁ τὴν φρουρὰν αὐτῶν ἐπιτετραμμένος·
[1, 14]	τὸν πρὸς ἀξίαν. Οὐ παντάπασιν»	ἔφη	ὁ Χαρίας ἐκλέλοιπεν ἡμᾶς ἡ
[1, 27]	παλτὸν θήγοντα καταλαβὼν εἰς καιρὸν»	ἔφη	πρὸς ὅπλοις τυγχάνεις. Ἀλλ´ αὐτός
[1, 17]	πρὸς τὴν Δημαινέτην ἐλθοῦσα κόσμει«	ἔφη	σαυτήν· ἁβρότερον ἔχουσαν ἥκειν προσήκει.
[1, 2]	λεπτὸν ὑπεφθέγξατο καὶ ὦ γλυκεῖα,	ἔφη	σῴζῃ μοι ὡς ἀληθῶς, ἢ
[1, 2]	ἐμὰς περιέπει τύχας; ἐν σοὶ»	ἔφη	τὰ ἐμὰ» ἡ κόρη σῴζεσθαί
[1, 17]	δεύτερα σφαλῇς. Ὁ δὲ θάρσει«	ἔφη·	τὴν ἀλιτήριον καὶ ἣν μάλιστα
[1, 8]	Ἀθηναῖον. Τύχῃ τίνι κεχρημένον; Παῦε»	ἔφη·	τί ταῦτα κινεῖς κἀναμοχλεύεις; τοῦτο
[1, 17]	σχολὴν αὐτῇ παρασχεῖν· ἐρυθριᾶν γὰρ	ἔφη	τὸ μειράκιον ἄρτι τῶν Ἀφροδίτης
[1, 27]	λέγοι δηλοῦν ἱκετεύοντος οὐ καιρὸς»	ἔφη	τὸ παρὸν ἀκούειν· δέος γὰρ
[1, 16]	τῆς δὲ ὁμολογούσης ὑπόδεξαι ἡμᾶς«	ἔφη	τὸ τήμερον· ὑπεσχόμην γὰρ αὐτῷ
[1, 15]	λύσιν ὠνόμαζες; Ῥᾳδίαν ὦ δέσποινα«	ἔφη·	τοῖς πολλοῖς μὲν ὁ Κνήμων
[1, 15]	καὶ τίς ἂν εὑρεθείη, φιλτάτη«	ἔφη,	τοῦ δυναμένου λῦσαι τὰ νῦν
[1, 15]	ἂν εἴη πρὸς ἡμᾶς; Μεγάλα«	ἔφη	ὦ δέσποινα· ἐρᾶν μὲν ἐγὼ
[1, 11]	παρὰ τῆς δεσποίνης, ὦ Κνήμων«	ἔφη	ὡς λίαν ἁπλοϊκός τις εἶναί
[1, 8]	καὶ ὅσον πλεῖστον ἐπιδακρύσασα, Ἄπολλον,	ἔφη,	ὡς λίαν ἡμᾶς καὶ πικρότερον
[1, 26]	γάρ, ὡς οἶσθα, κρατούσης ἐπιθυμίας	μάχη	μὲν ἀντίτυπος ἐπιτείνει, λόγος δὲ
[1, 2]	αὐτὴ τοῦ πολέμου πάρεργον, οὐκ	ἀνέχῃ	δὲ ἄλλως οὐδὲ μετὰ θάνατον
[1, 30]	ἔμπυρον ἐπὶ δὲ τὴν ἀκοὴν	ἠχὴ	κατάκροτος ἐπεφέρετο. Καὶ πολέμου πᾶν
[1, 13]	πατραλοίας παρ´ ὅσον ἀντέσχεν ἡ	τύχη	ἀπροσδοκήτῳ φόβῳ τὸ ξίφος τῶν
[1, 19]	Ἐπεὶ δὲ ἤγοντο τίς ἄρα	τύχη	διαδέξεται ἡμᾶς; ἐβόων καὶ πολλὰ
[1, 22]	τῆς ὁλκάδος ἐκστάντος καὶ τῇ	τύχῃ	κυβερνᾶν ἐπιτρέψαντος. Ἠγόμεθα οὖν ὑπὸ
[1, 15]	γνώμην ἐκβέβηκεν, ἐκεῖνα μὲν τῇ	τύχῃ	λογιστέον· ἕτοιμος δέ, εἰ κελεύεις,
[1, 8]	Κνήμωνα. Πόθεν δὲ γνωρίζειν; Ἀθηναῖον.	Τύχῃ	τίνι κεχρημένον; Παῦε» ἔφη· τί
[1, 26]	τῷ κρατοῦντι πλέον, ἂν οὕτω	τύχῃ,	χαριούμενος. Οὔτε γὰρ φιλίας χρόνος
[1, 8]	παῦε» λέγων ὦ φιλτάτη καὶ	ψυχὴ	ἐμὴ Χαρίκλεια· θρηνεῖς μὲν εἰκότα
[1, 2]	ἀλλὰ φάσμα τὸ σὸν καὶ	ψυχὴ	τὰς ἐμὰς περιέπει τύχας; ἐν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 9/01/2007