Livre, chap.
[1, 12]	ἀνοίγω, καὶ εἰσδραμὼν ποῦ ποτε	ὁ	ἀλιτήριος« ἐβόων ὁ λαμπρὸς τῆς
[1, 16]	γὰρ ταῦτα οὕτως ἐπιδείξειας« φησὶν	ὁ	Ἀρίστιππος· σοὶ μὲν ἐλευθερίας μισθὸς
[1, 4]	οὐκ ἐκτὸς τὸ γινόμενον· δουλεύειν	ὁ	ἄρχων ἐφαίνετο καὶ ὑπηρετεῖσθαι ὁ
[1, 3]	λῃστρικὸς μὲν ὑμῖν ὡς ἔοικεν	ὁ	βίος, εἰς καιρὸν δὲ ἥκετε·
[1, 22]	ἀνακτήσῃ τῆς προφητείας· οὕτως ἂν	ὁ	γάμος εὐθυμότερον ἄγοιτο νίκῃ συναπτόμενος
[1, 1]	ἐνίοις παρὰ τὴν μάχην γεγενημέναι·	ὁ	γὰρ πόλεμος ἐσχεδίαστο· ἕτεραι δὲ
[1, 30]	ἐπὶ τὴν πορθμίδα δρομαῖος ἔσπευδεν·	ὁ	γὰρ πόλεμος ἤδη συνερρώγει καὶ
[1, 13]	δὲ μεταδοῦναι κἀμοὶ λόγων ἠξίουν,	ὁ	γραμματεὺς προσελθὼν ἠρώτα στενὸν ἐρώτημα,
[1, 1]	τοξείας γεγενημένοι. Καὶ μυρίον εἶδος	ὁ	δαίμων ἐπὶ μικροῦ τοῦ χωρίου
[1, 1]	τῆς νεὼς τὸ ὕδωρ ἀνέθλιβεν.	Ὁ	δὲ αἰγιαλός, μεστὰ πάντα σωμάτων
[1, 31]	τε ἅμα καὶ ἔσχατον κωκύσασα·	ὁ	δὲ ἀναδραμὼν καὶ τὸν οὐδὸν
[1, 21]	καὶ γαμεῖν ἐπ´ αἰσίοις ἐκέλευον.	Ὁ	δὲ ἀναλαβὼν τὸν λόγον ὑμῖν
[1, 32]	ἕκαστος εἰσεφέρετο σπουδὴν ζῶντα λαβεῖν.	Ὁ	δὲ ἀντεῖχεν ἐπὶ πλεῖστον, ἕως
[1, 17]	ἡ μὲν ἔκειτο κακὴ κακῶς·	ὁ	δὲ Ἀρίστιππος ἔχω παρὰ σοῦ
[1, 1]	ῥαχίας πεπορισμένῳ, ἕτερος ξύλῳ κατεαγώς,	ὁ	δὲ δαλῷ κατάφλεκτος, καὶ ἄλλος
[1, 17]	δεσμεῖν ἐπιστάντα τὸν μοιχὸν ἤπειγεν·	ὁ	δὲ εἵπετο καὶ ἐπιστὰς εἰστρέχει
[1, 19]	εἴ τι δύναται αὐτοῖς συμπράττειν·	ὁ	δὲ ἐπηγγέλλετο καὶ θυμὸν ἔχειν
[1, 5]	ὑπερέχει τοῦ ὕδατος, καλύβην πηξάμενος,	ὁ	δὲ ἐπὶ σκάφους βιοτεύει, πορθμεῖον
[1, 17]	μὴ καὶ τὰ δεύτερα σφαλῇς.	Ὁ	δὲ θάρσει« ἔφη· τὴν ἀλιτήριον
[1, 19]	(συνίη γὰρ ἤδη τῶν Αἰγυπτίων,	ὁ	δὲ Θύαμις οὐκ ἠκρίβου τὰ
[1, 18]	Καὶ οἱ μὲν οὕτως ἐκάθευδον·	ὁ	δὲ Θύαμις (τοῦτο γὰρ ἦν
[1, 1]	δὲ ὁ μὲν πελέκει τετρωμένος,	ὁ	δὲ κάχληκι βεβλημένος αὐτόθεν ἀπὸ
[1, 24]	τε ἅμα καὶ σωφρονεῖν ἡγούμενος·	ὁ	δὲ Κνήμων, ἐπειδὴ τάχιστα πάντες
[1, 8]	χρὴ καλεῖν; ἔφη ὁ Θεαγένης.	Ὁ	δὲ Κνήμωνα. Πόθεν δὲ γνωρίζειν;
[1, 11]	τὴν αἰτίαν τῶν πληγῶν μανθάνειν.	Ὁ	δὲ μᾶλλον παροξυνθεὶς ὢ τῆς
[1, 12]	ἡ Δημαινέτη προσδραμοῦσα σπουδαίως ἀνήρπασεν·	ὁ	δὲ πατὴρ ἐν τῷ ἀκινδύνῳ
[1, 28]	ἧκε τὴν ταχίστην ὡς ἡμᾶς·	ὁ	δὲ πόλεμος ἡμῖν μελήσει. Τὸν
[1, 7]	τὴν λείαν ἐνετίθεντο τοῖς σκάφεσιν,	ὁ	δὲ πολὺς τῶν κατὰ χώραν
[1, 12]	τὸ βλέμμα, συνίην τῆς διανοίας.	Ὁ	δὲ προηγόρευες« εἰπὼν ἀλλ´ ἠπίστουν«
[1, 16]	μοιχὸς ἅμα τῇ δεσποίνῃ συγκαθεύδοι.	Ὁ	δέ (προὐλελύπητο γάρ, ὡς οἶσθα,
[1, 2]	ἔφηβον περισκοποῦσα τὴν κεφαλὴν ἀνεῖχεν.	Ὁ	δὲ τραύμασι μὲν κατῄκιστο καὶ
[1, 13]	μὲν οὐδὲ τότε, προκατείληπτο γὰρ	ὁ	δῆμος ἀκαταπαύστῳ θορύβῳ. ~Τῶν δὲ
[1, 10]	ὁ νέος Ἱππόλυτος, ὁ Θησεὺς	ὁ	ἐμός ἔλεγε. Τίνα με οἴεσθε
[1, 31]	καὶ ὁ Θέρμουθις καὶ τρίτος	ὁ	ἐρέτης· οὐ γὰρ πλείονας οἷά
[1, 10]	καὶ τί πεπόνθοι πολλάκις ἀνηρώτα,	ὁ	θαυμαστός« φησι καὶ εἰς ἐμὲ
[1, 31]	ἀγροικότερον κοιλαινόμενα. Συναπαίρει δὲ καὶ	ὁ	Θεαγένης ἅμα τῷ Κνήμωνι καθ´
[1, 25]	ἐπορεύετο. ~Κἀν τούτῳ σχολῆς ἐπιλαβόμενος	ὁ	Θεαγένης ἐδάκρυέ τε καὶ ἀνῴμωζε
[1, 14]	μὴν προσεπιτρίψεις γε ἡμᾶς« ἔφη	ὁ	Θεαγένης εἰ τὴν κακίστην ἀτιμώρητον
[1, 25]	καὶ τί γένοιτ´ ἂν» ἔφη	ὁ	Θεαγένης καινότερον, {ἢ} τί δὲ
[1, 8]	τίνα σε χρὴ καλεῖν; ἔφη	ὁ	Θεαγένης. Ὁ δὲ Κνήμωνα. Πόθεν
[1, 8]	πικρότερος. Καὶ ἔτι λέγουσαν ἐπεῖχεν	ὁ	Θεαγένης παῦε» λέγων ὦ φιλτάτη
[1, 25]	τῆς καλῆς δημηγορίας ἐκείνης; ἔφη	ὁ	Θεαγένης. Τὸ μὲν γὰρ ἀδελφόν
[1, 31]	τε τοῦ σκάφους αὐτὸς καὶ	ὁ	Θέρμουθις καὶ τρίτος ὁ ἐρέτης·
[1, 10]	καὶ περιβαλοῦσα ὁ νέος Ἱππόλυτος,	ὁ	Θησεὺς ὁ ἐμός ἔλεγε. Τίνα
[1, 23]	ἔχειν ἐβόων, ἐπῄνει δὲ καὶ	ὁ	Θύαμις ἑκών τε τὸ μέρος
[1, 30]	ὡς εἶδέ τε καὶ ἤκουσεν	ὁ	Θύαμις, ἐνθύμιον αὐτῷ τὸ ὄναρ
[1, 24]	τινα ἁβροτέραν τῆς οὔσης παρεῖχεν	ὁ	Θύαμις καὶ εἴ πῃ καὶ
[1, 28]	παρασκευάζεσθαι διαγγείλας. ~Ἀνήλατο πρὸς ταῦτα	ὁ	Θύαμις καὶ ποῦ Χαρίκλεια» διηρώτα
[1, 19]	ἐπί τινος ὑψηλοῦ προκαθίσας ἑαυτὸν	ὁ	Θύαμις καὶ τὴν νῆσον ἐκκλησίαν
[1, 31]	τὸ πλέον ἐνδόντες· μόνος δὲ	ὁ	Θύαμις τὸ μέν τι τὴν
[1, 30]	ὕβρεως ἐξαιρούμενον. Ὑφ´ ὧν καὶ	ὁ	Θύαμις τῶν μὲν ἐν χερσὶ
[1, 32]	ἰόντων ἀνεβόησέ τις οὗτος ἐκεῖνος	ὁ	Θύαμις· φυλάττου πᾶς» καὶ παραχρῆμα
[1, 24]	σκηνήν· συνεσκήνου δὲ αὐτοῖς καὶ	ὁ	Κνήμων αὖθις ἐκ προστάγματος, οὐ
[1, 27]	τοιαῦτα πρὸς τὸ βέλτιστον ὑποτιθεμένης	ὁ	Κνήμων εἰστρέχει λίαν ἐσπουδασμένως καὶ
[1, 9]	τὴν τῶν ὁμοίων ἀκοήν, ἄρχεται	ὁ	Κνήμων ἐντεῦθεν· Ἦν μοι πατὴρ
[1, 14]	Δημαινέτην. Οὐκοῦν ἀκούοιτ´ ἂν« ἔφη	ὁ	Κνήμων, ἐπειδήπερ ὑμῖν οὕτω φίλον·
[1, 29]	Ἐνταῦθα ὡς καθῆκε τὴν Χαρίκλειαν	ὁ	Κνήμων καὶ πρὸς τὸ ἔσχατον
[1, 31]	ὑπεχώρουν δὲ Θεαγένης τε καὶ	ὁ	Κνήμων, οὐ πρὸς τὸν φόβον
[1, 28]	φλιᾷ τῇ πλησίον ὑπεσταλμένην ἔδειξεν	ὁ	Κνήμων, σὺ μὲν λαβὼν ταύτην
[1, 15]	δέσποινα« ἔφη· τοῖς πολλοῖς μὲν	ὁ	Κνήμων ὑπεξῆλθε τοῦ ἄστεος καὶ
[1, 10]	φησι καὶ εἰς ἐμὲ νεανίας,	ὁ	κοινὸς ἡμῶν παῖς ὃν ἐγὼ
[1, 4]	ὁ ἄρχων ἐφαίνετο καὶ ὑπηρετεῖσθαι	ὁ	κρατῶν τοῖς ἑαλωκόσιν ᾑρεῖτο. Οὕτως
[1, 12]	ποῦ ποτε ὁ ἀλιτήριος« ἐβόων	ὁ	λαμπρὸς τῆς πάντα σωφροσύνης ἐρώμενος;
[1, 4]	~Ὀψὲ δὴ οὖν ποτε πλησιάσας	ὁ	λῄσταρχος ἐπιβάλλει τῇ κόρῃ τὴν
[1, 4]	μὴ ἀμφοτέρους ἄγοιεν. Συνεὶς οὖν	ὁ	λῄσταρχος τὸ μέν τι τοῖς
[1, 29]	ὑπὲρ γυναικῶν ἐστι καὶ παίδων	ὁ	λόγος, ὃ δὴ πολλοῖς εἰς
[1, 19]	δὲ ἤχθησαν, ἤθροιστο δὲ καὶ	ὁ	λοιπὸς ὅμιλος, ἐπί τινος ὑψηλοῦ
[1, 11]	βλέμμασι νεύμασι συνθήμασιν· ἐγὼ δὲ	ὁ	μάταιος ἀθρόον καλὸς γεγενῆσθαι ἐπεπείσμην,
[1, 14]	γὰρ ἀδίκου σοι φυγῆς ἐπιβληθείσης	ὁ	μὲν ἄθλιός σοι πατὴρ ἐπὶ
[1, 5]	τούτοις ὅσον Αἰγυπτίων λῃστρικὸν πολιτεύεται,	ὁ	μὲν ἐπὶ γῆς ὀλίγης, εἴ
[1, 24]	καὶ τὰ δηλωθέντα καταναγκασθείη. Καὶ	ὁ	μὲν Θύαμις ἐκ τούτων παρῃτεῖτο
[1, 28]	οὕτω τῆς μάχης ἄρχοιεν. Καὶ	ὁ	μὲν Κνήμων τὸ προστεταγμένον ἔπραττε
[1, 21]	ἑρμηνεύοντος τοῦ Κνήμωνος, μᾶλλον» ἔφη	ὁ	μὲν λόγος ἥρμοζεν ἀδελφῷ τῷ
[1, 10]	ἐρυθριῶ διηγούμενος; Ἀλλ´ ἑσπέρας γενομένης,	ὁ	μὲν πατὴρ εἰς τὸ πρυτανεῖον
[1, 1]	τοῖς ἐκπώμασιν ἐδίδασκεν. Ἔκειντο δὲ	ὁ	μὲν πελέκει τετρωμένος, ὁ δὲ
[1, 12]	πατρῴῳ χεῖρας μιάνῃς τὰς σάς.	Ὁ	μὲν ταῦτα καὶ ἕτερα πρὸς
[1, 17]	ὢ τῆς ἀτοπίας, διαδέδρακεν ἡμᾶς	ὁ	μοιχός« ἀνεβόησε, καὶ ὅρα, δέσποτα,
[1, 10]	τῆς ἐπιθυμίας προσέτρεχε καὶ περιβαλοῦσα	ὁ	νέος Ἱππόλυτος, ὁ Θησεὺς ὁ
[1, 9]	ἐπιδακρύουσα τοῖς φιλήμασιν· οἷς ἅπασιν	ὁ	πατήρ μου σαγηνευθεὶς ὅλην ἐκείνην
[1, 12]	διαχειρισόμενος. Ἐκ δὲ τῆς εὐνῆς	ὁ	πατήρ, ὦ θεοί, περιτραπεὶς προσπίπτει
[1, 8]	μᾶλλον εἰς ἕω κουφισθήσῃ» ἔφη	ὁ	τὴν φρουρὰν αὐτῶν ἐπιτετραμμένος· τοιαύτην
[1, 6]	διὸ καὶ συρρεῖ ἐπ´ αὐτὴν	ὁ	τοιοῦτος βίος τῷ μὲν ὕδατι
[1, 5]	μὲν σύμπας κέκληται πρὸς Αἰγυπτίων	ὁ	τόπος· ἔστι δὲ κοιλὰς τῆς
[1, 18]	τοῦτο γὰρ ἐπηγγέλλετο» ~Ταῦτά μοι	ὁ	Χαρίας ἀπήγγειλε. Τὰ δὲ ἑξῆς
[1, 14]	πρὸς ἀξίαν. Οὐ παντάπασιν» ἔφη	ὁ	Χαρίας ἐκλέλοιπεν ἡμᾶς ἡ δίκη
[1, 16]	σοι κατήγορος ἐμαυτῆς καὶ κέχρησο	ὅ	τι βούλει. Τὸν παῖδα δι´
[1, 27]	εἶναι παρεσκευασμένους. Τοῦ δὲ σαφέστερον	ὅ	τι λέγοι δηλοῦν ἱκετεύοντος οὐ
[1, 18]	διῆγε, τῇδε κἀκεῖσε τὸ δηλούμενον	ὅ	τι ποτέ ἐστιν ἀναστρέφων. Ἤδη
[1, 1]	σαλεύουσαν. Ἀλλὰ καίπερ τὸ γεγονὸς	ὅ	τι ποτέ ἐστιν ἀποροῦντες εἰς
[1, 5]	τὰς ἄκρας εἰς ἕλος ἀποτελευτῶσα.	Ὃ	γὰρ ταῖς θαλάτταις αἰγιαλοί, τοῦτο
[1, 20]	περὶ αὑτῆς εἰκότως παρίστησι φαντασίαν;	Ὃ	δὲ μέγιστόν ἐστι τῶν εἰρημένων,
[1, 1]	ἐν ὅπλοις λῃστρικοῖς ὄρους ὑπερκύψαντες,	ὃ	δὴ κατ´ ἐκβολὰς τοῦ Νείλου
[1, 29]	ἐστι καὶ παίδων ὁ λόγος,	ὃ	δὴ πολλοῖς εἰς τὸ παροξῦναι
[1, 10]	κύειν με πρός τινων αἰσθόμενος,	ὃ	δὴ σὲ τέως ἔκρυπτον, ἕως
[1, 29]	τοῦ πυθμένος συρρέοντες ἀνεστομοῦντο, καθ´	ὃ	καὶ φέγγος ἀμυδρὸν ἔκ τινος
[1, 15]	τὸ τέλος· εἰ δὲ ἐναπομείνειεν	(ὃ	μὴ γένοιτο) δεύτερος ἔσται, φασί,
[1, 30]	αὐτῷ τὸ ὄναρ γίνεται καθ´	ὃ	τὴν Ἶσιν ἑώρα καὶ τὸν
[1, 6]	δὲ φρούριον ἰσχυρὸν εἶναι λῃσταῖς·	διὸ	καὶ συρρεῖ ἐπ´ αὐτὴν ὁ
[1, 26]	αὐτοῦ τῆς περὶ ἡμᾶς δίδωσι·	διὸ	κἂν ἔκ τινος ὑπονοίας ἐπιψαύσῃ
[1, 14]	τὴν δίκην· Δημαινέτη τέθνηκεν. Ἀλλὰ	σῴζοιο	μὲν» ἔφην ὦ Χαρία, τί
[1, 31]	ἕτερον σκάφος, καὶ ἄλλος κατ´	ἄλλο	πορθμεῖον καὶ οὕτως ἅπαντες. Ἐπεὶ
[1, 24]	πάντες ἐκποδὼν ἦσαν ἄλλος κατ´	ἄλλο	τῆς λίμνης καταδύντες, ἣν τῷ
[1, 9]	ἐν δὲ τοῖς ἀτοπωτέροις τοῦτο	ἐκεῖνο	λαμπρῶς ἐρωμένην ὑποφαίνουσα. ~Τέλος δὲ
[1, 10]	ἐσοφίστευεν ἔτι τὸν ἔρωτα, ἀλλ´	ἀπὸ	γυμνῆς τῆς ἐπιθυμίας προσέτρεχε καὶ
[1, 31]	τε φέρειν τὰ λιμναῖα σκάφη	ἀπὸ	μόνου ξύλου καὶ πρέμνου παχέος
[1, 7]	προστάξας καὶ τὴν κόρην ἀνύβριστον	ἀπὸ	πάντων διαφυλάττειν. Αὐτὸς δὲ καμάτῳ
[1, 8]	ὕπνου καὶ ταῦτα δεομένοις ὑμῖν	ἀπὸ	πολλῶν τῶν πόνων καὶ ἀναπαύσεως.
[1, 1]	τὰ ἐν αὐτῷ τοιάδε· ὁλκὰς	ἀπὸ	πρυμνησίων ὥρμει τῶν μὲν ἐμπλεόντων
[1, 25]	δεῦρο διετέλεσα καθαρὰν ἐμαυτὴν καὶ	ἀπὸ	σῆς ὁμιλίας φυλάττουσα, πολλάκις μὲν
[1, 26]	τὴν ὑπόσχεσιν νομίζουσι, καὶ κρατεῖν	ἀπὸ	τῆς ἐπαγγελίας ἡγούμενοι πραότερον διάγουσιν
[1, 5]	τὰ δὲ ἀπὸ τούτου τοῖς	ἀπὸ	τῆς λίμνης ἰχθύσι πρὸς ἥλιον
[1, 1]	ὁ δὲ κάχληκι βεβλημένος αὐτόθεν	ἀπὸ	τῆς ῥαχίας πεπορισμένῳ, ἕτερος ξύλῳ
[1, 15]	Ἀρσινόην, οὖσαν μοι πάλαι γνωρίμην	ἀπὸ	τῆς τέχνης, εἰσαγαγεῖν με ὡς
[1, 30]	τινι Ἑλληνίδι τῇ γλώττῃ προσφθεγγομένῃ,	ἀπὸ	τῆς φωνῆς ἐπ´ αὐτὴν χειραγωγηθεὶς
[1, 5]	τῷ μητρῴῳ γάλακτι τὰ δὲ	ἀπὸ	τούτου τοῖς ἀπὸ τῆς λίμνης
[1, 33]	καὶ περιελέλειπτο κατὰ τὸ σπήλαιον	ὑπὸ	γῇ μὴ κρυπτόμενα, πῦρ ἐπὶ
[1, 28]	πολλὰ περὶ γῆν τε καὶ	ὑπὸ	γῆν αὐτόματα σηραγγοῦται ἀλλὰ τέχνης
[1, 13]	ἀλλὰ πρὸ ὥρας τεθνηξόμενον, τὸν	ὑπὸ	δαιμόνων ἀλαστόρων ἐπὶ τοὺς γεννήσαντας
[1, 23]	χρόνου μῆκος εἰς ὑπέρθεσιν ἡγούμενος,	ὑπὸ	δὲ τῶν λόγων ὥσπερ τινὸς
[1, 2]	οἱ δὲ ἐπὶ τοῦ ὄρους	ὑπὸ	θαύματος ἅμα καὶ ἐκπλήξεως ὥσπερ
[1, 18]	τοῦ θεοῦ πρόσρησιν κινούμενοι, εἴτε	ὑπὸ	θερμότητος ἅμα καὶ τῆς περὶ
[1, 23]	τε τὸ μέρος καὶ ἄκων·	ὑπὸ	μὲν τῆς περὶ τὴν Χαρίκλειαν
[1, 1]	ἔρημον τἄλλα δὲ ἄσυλον ὥσπερ	ὑπὸ	πολλῶν φρουρουμένην καὶ ὥσπερ ἐν
[1, 2]	θαύματος ἅμα καὶ ἐκπλήξεως ὥσπερ	ὑπὸ	πρηστῆρος τῆς ὄψεως βληθέντες ἄλλος
[1, 8]	διηρώτα. Ῥᾷον» ἔφη καὶ βέλτιον	ὑπὸ	τῆς ἑσπέρας, ἐκ τῆς τοῦ
[1, 2]	γονάτων ξίφος, εἰς δεῦρο ἤργησεν	ὑπὸ	τῆς σῆς ἀναπνοῆς ἐπεχόμενον. Καὶ
[1, 3]	τὴν διαρπαγὴν καὶ ταῦτα σπεύδοντες,	ὑπὸ	τῆς τῶν ὁρωμένων ἀγνοίας ἅμα
[1, 18]	τῆς νυκτὸς τὸ πλεῖστον ἐνηρεμήσας,	ὑπό	τινων ὀνειράτων πεπλανημένων τεταραγμένος ἀθρόον
[1, 22]	τύχῃ κυβερνᾶν ἐπιτρέψαντος. Ἠγόμεθα οὖν	ὑπὸ	τοῦ ἀήτου, πνέοντος ἡμέρας μὲν
[1, 2]	ἐγχώριον Ἶσιν, οἱ δὲ ἱέρειαν	ὑπό	του θεῶν ἐκμεμηνυῖαν καὶ τὸν
[1, 30]	ἔχων οὐχ ἕξει τὴν Χαρίκλειαν,	ὑπὸ	τοῦ πολέμου ταύτης ἀφαιρεθείσης, καὶ
[1, 2]	ἥλιον ἀνταυγαζούσης, καὶ τῆς κόμης	ὑπὸ	τῷ στεφάνῳ βακχεῖον σοβουμένης καὶ
[1, 21]	(καὶ γὰρ πεφοίνικτο τὴν παρειὰν	ὑπὸ	τῶν ἐνθυμημάτων πλέον ἢ σύνηθες
[1, 27]	δέος γὰρ προληφθῆναι τοὺς λόγους	ὑπὸ	τῶν ἔργων· ἀλλ´ ἕπου τὴν
[1, 26]	ὀκλάσας τὸν ἐπ´ ἐμοὶ πόθον	ὑπὸ	τῶν πολλῶν συμφορῶν. Ἀλλ´ εὖ
[1, 3]	Τοὺς μὲν γὰρ πολλοὺς φόνους	ὑπὸ	τῶν προτέρων γεγενῆσθαι λῃστῶν εἴκαζον,
[1, 7]	Ἕλληνί τινι παραδίδωσι νεανίσκῳ, οὐ	πρὸ	πολλοῦ παρ´ αὐτοῖς αἰχμαλώτῳ γεγονότι,
[1, 15]	πραγματευομένην οὐκ ἔλαθεν αὐτοῦ που	πρὸ	τοῦ ἄστεος κρυπτόμενος. Ἀρσινόην ἀκούεις
[1, 17]	Ἀρίστιππος ἔχω παρὰ σοῦ καὶ	πρὸ	τῶν νόμων τὴν δίκην« εἰπών,
[1, 13]	τὸν ἐν δίκῃ μὲν ἀλλὰ	πρὸ	ὥρας τεθνηξόμενον, τὸν ὑπὸ δαιμόνων
[1, 8]	λαβών· ἐξ οὗ γάρ με	δεῦρο	αἰχμάλωτον οἵδε ἤγαγον, εἴ τίς
[1, 18]	Τὰ δὲ ἑξῆς καὶ ὅπως	δεῦρο	ἀφικόμην ἢ τίσι ποτὲ κεχρημένος
[1, 25]	πρῶτον ἐμαυτὴν ἐπέδωκα καὶ εἰς	δεῦρο	διετέλεσα καθαρὰν ἐμαυτὴν καὶ ἀπὸ
[1, 19]	παρ´ ὑμῶν ἀξιωθεὶς εἰς τὴν	δεῦρο	διήγαγον οὐδὲν τῶν πολλῶν ἐμαυτῷ
[1, 2]	ἐπὶ τῶν γονάτων ξίφος, εἰς	δεῦρο	ἤργησεν ὑπὸ τῆς σῆς ἀναπνοῆς
[1, 27]	ἐν τῷ διέκπλῳ τῷ μέχρι	δεῦρο	παρασκευάζεσθαι διαγγείλας. ~Ἀνήλατο πρὸς ταῦτα
[1, 17]	οὐκ ἔχω λέγειν· ἔφθην γὰρ	δεῦρο,	ὡς ὁρᾷς, κατά τι χρέος
[1, 16]	ἥκω σοι κατήγορος ἐμαυτῆς καὶ	κέχρησο	ὅ τι βούλει. Τὸν παῖδα
[1, 7]	ἢ καὶ αὐτὸ ἔμπνουν μετῆχθαι	τὸ	ἄγαλμα διὰ τῆς κόρης ὑπ´
[1, 2]	ἰδοῦσα αὖθις ἐπένευσε, πρὸς μὲν	τὸ	ἄηθες τῆς χροιᾶς καὶ τὸ
[1, 32]	ἐδόκει καιρίως γεγενημένον καὶ πρὸς	τὸ	ἀνέλπιστον ἐνδόντα εἴς τε τὴν
[1, 28]	ἐπιστρέφουσαν ἦγέ τε καὶ εἰς	τὸ	ἄντρον ἐνέβαλλε. Τὸ δὲ ἦν
[1, 10]	σὲ τέως ἔκρυπτον, ἕως ἂν	τὸ	ἀσφαλὲς γνοίην, τὴν σὴν ἀπουσίαν
[1, 5]	δὲ ἐπὶ σκάφους βιοτεύει, πορθμεῖον	τὸ	αὐτὸ καὶ οἰκητήριον ἔχων. Ἐπ´
[1, 13]	δημίῳ παραδιδόναι καὶ ὠθεῖσθαι εἰς	τὸ	βάραθρον ἐδοκίμαζον. Ἐμοῦ δὲ παρὰ
[1, 14]	μὲν καταλεῦσαι οἱ δὲ εἰς	τὸ	βάραθρον πέμψαι κρίναντες, οἱ λοιποὶ
[1, 30]	δὲ πρὸς ὅπερ ἂν ὁρμήσῃ	τὸ	βάρβαρον ἦθος· κἂν ἀπογνῷ τὴν
[1, 27]	τῆς Χαρικλείας καὶ τοιαῦτα πρὸς	τὸ	βέλτιστον ὑποτιθεμένης ὁ Κνήμων εἰστρέχει
[1, 21]	ἐνθυμημάτων πλέον ἢ σύνηθες καὶ	τὸ	βλέμμα κεκίνητο πρὸς τὸ γοργότερον)
[1, 21]	πολύν τινα χρόνον τῇ γῇ	τὸ	βλέμμα προσερείσασα καὶ πυκνὰ τὴν
[1, 12]	ἐπιβουλεύσει´ ἂν καιροῦ λαβόμενον; ἑώρων	τὸ	βλέμμα, συνίην τῆς διανοίας. Ὁ
[1, 9]	τὰ φιλήματα τοῦ πρέποντος καὶ	τὸ	βλέμμα τοῦ σώφρονος ἐξιστάμενον πρὸς
[1, 21]	ἀποχρήσασθαι νόμῳ, πάντως ἐξήρκει μοι	τὸ	βούλεσθαι· βιάζεσθαι γὰρ οἷς ἐξὸν
[1, 26]	λόγος δὲ εἴκων καὶ πρὸς	τὸ	βούλημα συντρέχων τὴν πρώτην καὶ
[1, 15]	σήν; Ἐγὼ μέν σοι πρὸς	τὸ	βούλημα τὸ σὸν ἀεί τε
[1, 1]	τῶν δὲ ἀντὶ λίθων κεχρημένων·	τὸ	γὰρ αἰφνίδιον τοῦ κακοῦ τὰς
[1, 15]	κἀμοὶ συνετεθνήκει τὰ τοῦ πάθους·	τὸ	γὰρ ἀπελπισθὲν ἅπαξ ἐξῄρηται τῆς
[1, 1]	παρῆν συμβάλλειν καὶ τοῖς πόρρωθεν·	τὸ	γὰρ ἄχθος ἄχρι καὶ ἐπὶ
[1, 1]	ἐν εἰρήνῃ σαλεύουσαν. Ἀλλὰ καίπερ	τὸ	γεγονὸς ὅ τι ποτέ ἐστιν
[1, 9]	ἐντεῦθεν· Ἦν μοι πατὴρ Ἀρίστιππος,	τὸ	γένος Ἀθηναῖος, βουλῆς δὲ τῆς
[1, 8]	οἱ ξένοι. Ἕλλην ὡς ἀληθῶς	τὸ	γένος καὶ τὴν φωνήν· τάχα
[1, 4]	Καὶ ἦν δόξης οὐκ ἐκτὸς	τὸ	γινόμενον· δουλεύειν ὁ ἄρχων ἐφαίνετο
[1, 32]	δὲ ἀνελόντος, θαύματος ἦν ἐπέκεινα	τὸ	γινόμενον· εἷς γὰρ οὐδεὶς ξίφος
[1, 21]	πυνθάνεσθαι περιττόν· εἰ δὲ γάμος	τὸ	γινόμενον, τὸ παρ´ ἀμφοτέρων βούλημα
[1, 21]	καὶ τὸ βλέμμα κεκίνητο πρὸς	τὸ	γοργότερον) ἑρμηνεύοντος τοῦ Κνήμωνος, μᾶλλον»
[1, 14]	δῆθεν μὲν τῶν ἐπὶ σοὶ	τὸ	δ´ ἀληθὲς τῶν ἐφ´ ἑαυτῇ,
[1, 29]	τε αὐτῇ ῥᾳδίως καὶ ἀνεπτύσσετο·	τὸ	δὲ αὐτόθεν εἰς αὐλῶνας σκολιοὺς
[1, 26]	τῷ ὄντι τοῖς ἀκούουσιν ἐπάγοντα.	~Τὸ	δὲ ἑτοίμως οὕτως ἐπινεύειν τὸν
[1, 28]	καὶ εἰς τὸ ἄντρον ἐνέβαλλε.	Τὸ	δὲ ἦν οὐ φύσεως ἔργον
[1, 14]	Τὸν δὲ τρόπον εἰσαῦθις ἀκούσεσθε,	τὸ	δὲ νῦν καὶ ὕπνου μεταληπτέον,
[1, 19]	συνήθεια κατηνάγκαζε θεραπαίνας ἑκάστοις διανέμων.	Τὸ	δὲ νῦν παρὸν ἕν τι
[1, 16]	ἵεται· καὶ τὰ λοιπὰ γινώσκεις.	Τὸ	δὲ παρὸν ἔνεστί σοι βουλομένῳ
[1, 4]	τῶν μὲν λεγομένων οὐδὲν συνιεῖσα	τὸ	δὲ προσταττόμενον συμβαλοῦσα συνεφείλκετο τὸν
[1, 18]	γυναῖκα καὶ οὐκέτι παρθένον ὑπετίθετο,	τὸ	δὲ φονεύσεις» τὰς παρθενίους τρώσεις
[1, 18]	εἶδεν ἀμηχάνως διῆγε, τῇδε κἀκεῖσε	τὸ	δηλούμενον ὅ τι ποτέ ἐστιν
[1, 16]	μίαν ἡμέραν ἐνδοθῆναι αὐτῇ πρὸς	τὸ	διανύσαι ταῦτα παρὰ τῆς δεσποίνης
[1, 8]	ἂν ἐπαρκέσειε τὸ λειπόμενον πρὸς	τὸ	διήγημα τῆς νυκτὸς ὕπνου καὶ
[1, 14]	μητρυιᾶς δόντες φυγῇ με εἰς	τὸ	διηνεκὲς ἐζημίωσαν. Ἀλλ´ ὅμως ἡ
[1, 30]	ἕπεσθαί τε μηδενὶ συγχωρήσας, ἐπὶ	τὸ	δωμάτιον ἐμμανὴς ἀνέστρεφε. Δυσανάκλητον δὲ
[1, 17]	καὶ ἐπιστὰς εἰστρέχει τε εἰς	τὸ	δωμάτιον καὶ τὴν κλίνην πρὸς
[1, 16]	νομίσας, ὀργῆς ἀκατασχέτου πληρωθείς, ἀνελόμενος	τὸ	ἐγχειρίδιον, ἐμοῦ πολλὰ κατέχειν πειρωμένης
[1, 3]	τραύμασιν οὖσαν καὶ ὡς ἴδιον	τὸ	ἐκείνου πάθος ἀλγοῦσαν, τὴν μὲν
[1, 32]	νεῖν ἀναδύντα χαλεπῶς τε πρὸς	τὸ	ἕλος ἀπονηξάμενον καὶ ταῦτα οὐδενὸς
[1, 6]	χρώμενοι, τὸν δὲ πολὺν κατὰ	τὸ	ἕλος κάλαμον ἀντὶ χαρακώματος προβεβλημένοι.
[1, 8]	πρὸς ὕπνον ἐτέτραπτο. ~Σιγῆς δὲ	τὸ	ἕλος κατασχούσης καὶ νυκτὸς εἰς
[1, 24]	ἐκ προστάγματος, οὐ φρουρὸς ἔτι	τὸ	ἐντεῦθεν ἀλλὰ συνόμιλος ἀποδεδειγμένος. Καὶ
[1, 15]	εἰ γένοιτο, σὸν ἂν εἴη	τὸ	ἐντεῦθεν Ἀρσινόην εἶναι δοκεῖν καὶ
[1, 23]	ἅμα δέ τι καὶ πρὸς	τὸ	ἐνύπνιον ἀναφέρων καὶ τὸν γάμον
[1, 29]	Χαρίκλειαν ὁ Κνήμων καὶ πρὸς	τὸ	ἔσχατον τοῦ ἄντρου διεβίβασε τῇ
[1, 14]	ὦ Χαρία, τί δὲ παρατρέχεις	τὸ	εὐαγγέλιον ὥσπερ τι τῶν ἀτόπων
[1, 33]	οἱ λῃσταὶ καὶ μηδὲ παρὰ	τὸ	ζέον τῆς μάχης τῆς μνήμης
[1, 15]	τυχὸν ἂν μετεπείσθη χρόνῳ πρὸς	τὸ	ἡμερώτερον καὶ πειθοῖ μεταπλαττόμενος. Ἀλλ´
[1, 8]	παροξύνεις δὲ πλέον ἢ δοκεῖς	τὸ	θεῖον· οὐ γὰρ ὀνειδίζειν, ἀλλὰ
[1, 31]	τόν τε Θέρμουθιν ἥκοντα καὶ	τὸ	ἱερεῖον μεταχειριζόμενον. Καὶ τὸν μὲν
[1, 3]	τῶν ληφθέντων ἀξίαν ἀλλὰ πρὸς	τὸ	ἴσον βάρος τὴν νέμησιν ποιούμενοι.
[1, 19]	πλεῖστον μετέχειν τῶν δὲ ποριζομένων	τὸ	ἴσον. Τῶν δὲ ἁλισκομένων τοὺς
[1, 14]	ἐπειρῶντο· ἡ δὲ ἀπαραμύθητον εἶναι	τὸ	κακὸν καὶ οἷον ἐγκεῖσθαι τῇ
[1, 31]	λοιδορησάμενος εἰπών τε ὡς ἔφθη	τὸ	κάλλιστον θυμάτων ἱερουργήσας, ἐπιβαίνει τε
[1, 7]	λαφύρων τὸ πλῆθος ὁρῶντες καὶ	τὸ	κάλλος τῆς κόρης θεσπέσιόν τι
[1, 1]	ἐκβολὰς τοῦ Νείλου καὶ στόμα	τὸ	καλούμενον Ἡρακλεωτικὸν ὑπερτείνει, μικρὸν ἐπιστάντες
[1, 26]	καὶ ζέουσαν φορὰν ἔστειλε καὶ	τὸ	κάτοξυ τῆς ὀρέξεως τῷ ἡδεῖ
[1, 33]	ζέον τῆς μάχης τῆς μνήμης	τὸ	κέρδος ἀποβαλόντες, ἐπειδή τις ἐγνώρισε,
[1, 1]	τι ποτέ ἐστιν ἀποροῦντες εἰς	τὸ	κέρδος ἔβλεπον καὶ τὴν λείαν·
[1, 32]	ὄνομα καὶ συγγενείας πρὸς ἓν	τὸ	κέρδος ὁρίζεται· ὡς δὴ καὶ
[1, 18]	θερμότητος ἅμα καὶ τῆς περὶ	τὸ	κινεῖσθαι καὶ σιτεῖσθαι θᾶττον ἐπιθυμίας
[1, 11]	παῖδας προσκαλεσάμενος μάστιξιν ᾐκίζετο, μηδὲ	τὸ	κοινὸν δὴ τοῦτο διότι ξαινοίμην
[1, 19]	ἠγάπησα, εἴτε αἰχμαλώτων διάπρασις εἰς	τὸ	κοινὸν κατέθηκα· προσήκειν ἡγούμενος τὸν
[1, 8]	χρεών, εὐχαῖς, οὐκ αἰτίαις ἐξιλεοῦται	τὸ	κρεῖττον. Ἡ δὲ εὖ μὲν
[1, 13]	ἄκριτον ἀπόλλυσι» προσέστη τοῖς πολλοῖς	τὸ	λεγόμενον καὶ εἰσῄει τῶν ὄντων
[1, 8]	καὶ ἅμα οὐδ´ ἂν ἐπαρκέσειε	τὸ	λειπόμενον πρὸς τὸ διήγημα τῆς
[1, 2]	τὸ ἄηθες τῆς χροιᾶς καὶ	τὸ	λῃστρικὸν τῆς ὄψεως ἐν ὅπλοις
[1, 29]	ἤδη παρ´ αὐτὸν συνειλεγμένους πρὸς	τὸ	μανικώτερον τῷ λόγῳ παρασκευάζοντα. Στὰς
[1, 3]	τοιοῦτος τὴν μορφὴν καὶ τοσοῦτος	τὸ	μέγεθος ἔκειτο κατὰ μικρὸν ἤδη
[1, 17]	αὐτῇ παρασχεῖν· ἐρυθριᾶν γὰρ ἔφη	τὸ	μειράκιον ἄρτι τῶν Ἀφροδίτης μυούμενον.
[1, 12]	προηγόρευον« βοώσης ὡς φυλάττεσθαι προσήκει	τὸ	μειράκιον, ὡς ἐπιβουλεύσει´ ἂν καιροῦ
[1, 25]	δημηγορίας ἐκείνης; ἔφη ὁ Θεαγένης.	Τὸ	μὲν γὰρ ἀδελφόν με σαυτῆς
[1, 18]	τὴν ἑαυτοῦ βούλησιν τὴν ἐπίλυσιν·	τὸ	μὲν γὰρ ἕξεις καὶ οὐχ
[1, 12]	τὸ ξίφος τῶν χειρῶν, καὶ	τὸ	μὲν ἡ Δημαινέτη προσδραμοῦσα σπουδαίως
[1, 5]	τινὰς ὑποδεχομένη καὶ λίμνη γινομένη,	τὸ	μὲν κατὰ μέσον βάθος ἄπειρος
[1, 19]	οὐκ ἀποθανεῖσθαι τὴν Χαρίκλειαν. ~Καὶ	τὸ	μὲν ὄναρ τοῦτον ἔφραζε τὸν
[1, 31]	ἐνδόντες· μόνος δὲ ὁ Θύαμις	τὸ	μέν τι τὴν φυγὴν ἴσως
[1, 4]	ἄγοιεν. Συνεὶς οὖν ὁ λῄσταρχος	τὸ	μέν τι τοῖς λεγομένοις, πλέον
[1, 16]	βούλει. Τὸν παῖδα δι´ ἐμὲ	τὸ	μέρος ἀπολώλεκας οὐχ ἑκοῦσαν μὲν
[1, 23]	καὶ ὁ Θύαμις ἑκών τε	τὸ	μέρος καὶ ἄκων· ὑπὸ μὲν
[1, 14]	ἐκείνων δὲ διάφορα ψηφισαμένων εἰς	τὸ	μέρος οἱ χίλιοι πλείους ἐγίνοντο.
[1, 6]	διέκπλους κατασκευάσαντες μέγιστον ὀχύρωμα πρὸς	τὸ	μὴ ἄν τι παθεῖν ἐξ
[1, 15]	ἅπαξ ἐξῄρηται τῆς ψυχῆς καὶ	τὸ	μηδαμόθεν ἔτι προσδοκώμενον ἀπαλγεῖν παρασκευάζει
[1, 19]	προῖκα τὴν χάριν ἀλλ´ ἀντιδοὺς	τὸ	μηδὲν αὐτὸς τῶν ἄλλων τῆς
[1, 16]	τὸν κῆπον οἶσθα« ἔλεγεν ἔνθα	τὸ	μνῆμα τῶν Ἐπικουρείων; Ἐνταῦθα εἰς
[1, 30]	τὴν μάχην φράσας κλοπεύοντας περὶ	τὸ	νησίδιον καὶ διὰ τῶν πέριξ
[1, 4]	νεανίσκον οὐδὲ αὐτὸν μεθιέντα, καὶ	τὸ	ξίφος ἐπιφέρουσα τοῖς στέρνοις ἑαυτὴν
[1, 30]	στέρνων παρὰ τὸν μαζὸν ἐλαύνει	τὸ	ξίφος. ~Καὶ ἡ μὲν ἔκειτο
[1, 13]	ἀντέσχεν ἡ τύχη ἀπροσδοκήτῳ φόβῳ	τὸ	ξίφος τῶν τούτου χειρῶν ἐκπεσεῖν
[1, 12]	πρᾶξαι ἀμηχανῶν. Ἐκπίπτει μου καὶ	τὸ	ξίφος τῶν χειρῶν, καὶ τὸ
[1, 30]	ἤκουσεν ὁ Θύαμις, ἐνθύμιον αὐτῷ	τὸ	ὄναρ γίνεται καθ´ ὃ τὴν
[1, 1]	ἐπιδείξας. Οἱ γὰρ δὴ κατὰ	τὸ	ὄρος θεωροὺς ἑαυτοὺς τῶνδε καθίσαντες
[1, 22]	τυγχάνειν, ἄλλως τε καὶ διότι	τὸ	πᾶν εἰς ἐμὲ τείνει τῶν
[1, 13]	ἐξόν, οὐ βουληθείς, ὑμῖν δὲ	τὸ	πᾶν καταλιπών, νόμῳ βέλτιον ἡγούμενος
[1, 21]	εἰ δὲ γάμος τὸ γινόμενον,	τὸ	παρ´ ἀμφοτέρων βούλημα συννεύειν ἀναγκαῖον.
[1, 29]	τῆς ἀπροσδοκήτου τῶν ἐναντίων ἐφόδου	τὸ	παρέλκον τῶν λόγων ὑποτεμνομένης· ὧν
[1, 27]	δηλοῦν ἱκετεύοντος οὐ καιρὸς» ἔφη	τὸ	παρὸν ἀκούειν· δέος γὰρ προληφθῆναι
[1, 26]	ἐξεῦρον. Τοῦτό τοι καὶ αὐτὴ	τὸ	παρὸν ἐπινοίαις ὑπερεθέμην τὰ πρόδηλα
[1, 15]	φασί, πλοῦς καὶ ἑτέρα βουλή.	Τὸ	παρὸν τέως θεραπεύωμεν. ~Ἐπῄνει ταῦτα
[1, 26]	εὖ ἴσθι, Θεάγενες, οὐδ´ ἂν	τὸ	παρὸν τοῦτο ἀλλήλοις διελεγόμεθα μὴ
[1, 29]	λόγος, ὃ δὴ πολλοῖς εἰς	τὸ	παροξῦναι καὶ μόνον πρὸς μάχην
[1, 17]	ἔνθα τοῖς ἥρωσιν οἱ πολέμαρχοι	τὸ	πάτριον ἐναγίζουσιν) ἐνταῦθα ἀθρόον τοῦ
[1, 33]	τὴν ἱερωσύνην τῆς προφητείας παρὰ	τὸ	πάτριον τὸν Θύαμιν παρελόμενος νεώτερος
[1, 23]	τινὸς σειρῆνος κεκηλημένος καὶ πρὸς	τὸ	πείθεσθαι κατηναγκασμένος, ἅμα δέ τι
[1, 22]	τοῦτο πρῶτον ἔνδειγμα φιλανθρωπίας παρέχεσθε,	τὸ	πειθοῖ μᾶλλον ἢ βίᾳ τῶν
[1, 3]	φόνῳ τῷ καθ´ ἡμῶν δρᾶμα	τὸ	περὶ ἡμᾶς καταστρέψαντες. Ἡ μὲν
[1, 22]	παίδων, ὡς φῄς, ἀνακείμενος καὶ	τὸ	περὶ τοὺς θεοὺς ὅσιον ἀποσεμνύνων.
[1, 26]	οὖν, ὦ γλυκύτατε, καθάπερ πάλαισμα	τὸ	πλάσμα καὶ σιγητέον οὐ πρὸς
[1, 18]	ὄνομα τῷ λῃστάρχῳ) τῆς νυκτὸς	τὸ	πλεῖστον ἐνηρεμήσας, ὑπό τινων ὀνειράτων
[1, 19]	καλῶς ἐξηγούμενον τῶν μὲν ἔργων	τὸ	πλεῖστον μετέχειν τῶν δὲ ποριζομένων
[1, 31]	Κνήμων, οὐ πρὸς τὸν φόβον	τὸ	πλέον ἐνδόντες· μόνος δὲ ὁ
[1, 7]	προσαπαντῶντες ὑπεδέχοντο. Τῶν δὲ λαφύρων	τὸ	πλῆθος ὁρῶντες καὶ τὸ κάλλος
[1, 30]	ἂν καὶ οὕτως ἀντισχεῖν πρὸς	τὸ	πλῆθος τῶν πολεμίων, αὐτός, δῆθεν
[1, 30]	ὑφ´ ὧν τῆς φλογὸς ἐπὶ	τὸ	πλησίον ἕλος διαρριπιζομένης καὶ τὸν
[1, 22]	σκάφεσιν ἰδίοις χρωμένων. Ἐπεὶ δὲ	τὸ	πολὺ τοῦ πλοῦ διήνυστο, κλυδώνιον
[1, 16]	γε σμύχομαι ἐν ἐμαυτῷ καὶ	τὸ	πρᾶγμα δι´ ὑποψίας ἔχων ἀπορίᾳ
[1, 16]	δείσασα μή ποτε κακὸν λάβοιμι,	τὸ	πρᾶγμα εἰ δι´ ἄλλου φωραθείη,
[1, 28]	ἄρχοιεν. Καὶ ὁ μὲν Κνήμων	τὸ	προστεταγμένον ἔπραττε καὶ πολλὰ τὴν
[1, 19]	Ἐπειδὴ γὰρ τὴν πάνδημον Ἀφροδίτην	τὸ	προφητικὸν ἀτιμάζει γένος, οὐ τῆς
[1, 10]	γενομένης, ὁ μὲν πατὴρ εἰς	τὸ	πρυτανεῖον ἐσιτεῖτο καὶ ὡς ἂν
[1, 10]	ὡς ἐμαυτόν. Ἡ δὲ ἐπειδὴ	τὸ	πρῶτον εἶδεν ἐκτὸς ἑαυτῆς γίνεται
[1, 1]	ὀφθαλμοῖς ἐπήρχοντο καὶ τῷ πελάγει	τὸ	πρῶτον τὰς ὄψεις ἐπαφέντες, ὡς
[1, 21]	βούλεσθαι· βιάζεσθαι γὰρ οἷς ἐξὸν	τὸ	πυνθάνεσθαι περιττόν· εἰ δὲ γάμος
[1, 28]	ὦ φίλος, καὶ τῷ στομίῳ	τὸ	πῶμα ὡς ἔθος ἐπαγαγὼν ἧκε
[1, 31]	δεξόμενοι, πλησιάσαντες μόνον καὶ μηδὲ	τὸ	ῥόθιον ὑπενεγκόντες οἱ μὲν ἄλλοι
[1, 20]	καὶ τοὺς ὁρῶντας καταστέλλει πρὸς	τὸ	σεμνότερον, πῶς οὐ τὴν βελτίονα
[1, 15]	μέν σοι πρὸς τὸ βούλημα	τὸ	σὸν ἀεί τε καὶ νῦν
[1, 2]	θάνατον ἀποστατεῖν ἡμῶν, ἀλλὰ φάσμα	τὸ	σὸν καὶ ψυχὴ τὰς ἐμὰς
[1, 30]	ζηλοτυπίᾳ καὶ θυμῷ κάτοχος ἐπὶ	τὸ	σπήλαιον ἐλθὼν ὡς εἶχε δρόμου
[1, 28]	μὲν λαβὼν ταύτην ἄγε εἰς	τὸ	σπήλαιον» πρὸς μόνον ἔλεγεν οὗ
[1, 33]	εἴ τινα καὶ περιελέλειπτο κατὰ	τὸ	σπήλαιον ὑπὸ γῇ μὴ κρυπτόμενα,
[1, 15]	ἔρωτα μὴ συμπράξασα, ἐπὶ δὲ	τὸ	στερηθῆναί με τοῦ φιλτάτου καὶ
[1, 30]	πολλὰ αἰγυπτιάζων, αὐτοῦ που περὶ	τὸ	στόμιον ἐντυχών τινι Ἑλληνίδι τῇ
[1, 3]	πως ἀνειληφὼς ἑαυτὸν καὶ πρὸς	τὸ	σύνηθες βλέμμα ἀποκαθιστάμενος. ~Ὀψὲ δὴ
[1, 21]	οὖν ἔχεις, ὦ κόρη, πρὸς	τὸ	συνοικεῖν ἡμῖν; διηρώτα· καὶ ἅμα
[1, 22]	βούλομαι κατ´ οὐδένα τρόπον ἀρνήσασθαι.	Τό	τε γὰρ αἰχμάλωτον οὖσαν τῆς
[1, 14]	δὲ νῦν καὶ ὕπνου μεταληπτέον,	τό	τε γὰρ πολὺ προέβη τῆς
[1, 22]	ἀξιοῦσθαι πᾶσαν εὐδαίμονα τύχην ὑπερβέβληκε,	τό	τε θεοῖς ἀνακειμένην προφήτου παιδίῳ,
[1, 15]	κόρος γὰρ ἔρωτος τῶν ἔργων	τὸ	τέλος· εἰ δὲ ἐναπομείνειεν (ὃ
[1, 8]	μὲν εἰς θάνατον ἀνύβριστον, ἡδὺ	τὸ	τέλος, εἰ δέ με γνώσεταί
[1, 11]	τὸν συνοικοῦντα ἔχουσα καὶ θάνατον	τὸ	τέλος τοῦ παρανομήματος γινώσκουσα μοιχᾶται;
[1, 16]	δὲ ὁμολογούσης ὑπόδεξαι ἡμᾶς« ἔφη	τὸ	τήμερον· ὑπεσχόμην γὰρ αὐτῷ συγκαθευδήσειν·
[1, 2]	ἐξῆπτο καὶ τῷ λαιῷ βραχίονι	τὸ	τόξον ὑπεστήρικτο· ἡ λοιπὴ δὲ
[1, 14]	ὃν θυμὸν κατέδων, τοῦτο δὴ	τὸ	τοῦ ἔπους. Τὴν δὲ εὐθὺς
[1, 8]	ταῦτα κινεῖς κἀναμοχλεύεις; τοῦτο δὴ	τὸ	τῶν τραγῳδῶν. Οὐκ ἐν καιρῷ
[1, 1]	ἐπὶ τρίτου ζωστῆρος τῆς νεὼς	τὸ	ὕδωρ ἀνέθλιβεν. Ὁ δὲ αἰγιαλός,
[1, 22]	εὐθέος παραφέρουσι, τοῦ κυβερνήτου πρὸς	τὸ	ὑπερβάλλον κακὸν ἐνδόντος καὶ τῷ
[1, 29]	μονονουχὶ ζῶσαν εἴη καταθάψας καὶ	τὸ	φαιδρότατον τῶν ἐν ἀνθρώποις Χαρίκλειαν
[1, 32]	αὐτῶν ἐστι χρήματα προτιμότερα, καὶ	τὸ	φιλίας ὄνομα καὶ συγγενείας πρὸς
[1, 30]	τὴν ἑαυτοῦ σωτηρίαν, προαναιρεῖν ἅπαν	τὸ	φίλον εἴωθεν, ἤτοι συνέσεσθαι αὐτοῖς
[1, 2]	πάντων ὑπερφρονεῖ, πρὸς ἓν δὲ	τὸ	φιλούμενον καὶ ὁρᾶν καὶ συννεύειν
[1, 2]	φιλούμενον καὶ ὁρᾶν καὶ συννεύειν	τὸ	φρόνημα καταναγκάζει. ~Ὡς δὲ παραμείψαντες
[1, 20]	παρούσας οὐ πέπτωκε συμφορὰς ἀλλὰ	τὸ	φρόνημα πρὸς τὴν ἐξ ἀρχῆς
[1, 26]	πρώτην. Καλὸν γάρ ποτε καὶ	τὸ	ψεῦδος, ὅταν ὠφελοῦν τοὺς λέγοντας
[1, 28]	τῷ μέχρι δεῦρο παρασκευάζεσθαι διαγγείλας.	~Ἀνήλατο	πρὸς ταῦτα ὁ Θύαμις καὶ
[1, 14]	δὲ τῆς ἀποβάθρας ἀκριβῶς κειμένης	ἐξήλατό	τις καί με προσδραμὼν περιέβαλλεν·
[1, 9]	ἃς καθῆκε, τὰς ὑποσχέσεις ἃς	ἐπηγγείλατο,	νῦν μὲν παιδίον νῦν δὲ
[1, 11]	ἔφην. Καὶ μὴν βουλήσομαί γε«	ἀπεκρίνατο	σοῦ τε ἕνεκεν οὕτω πρὸς
[1, 10]	τε ἔχειν ἐσκήπτετο καὶ οὐδὲ	ἀπεκρίνατο	τὴν πρώτην. Ὡς δὲ ἐνέκειτο
[1, 2]	καὶ βύθιόν τι ἀσθμήνας λεπτὸν	ὑπεφθέγξατο	καὶ ὦ γλυκεῖα, ἔφη σῴζῃ
[1, 23]	τῶν λόγων ἐπαύσατο δακρύων δὲ	ἤρξατο.	Τῶν δὲ παρόντων οἱ μὲν
[1, 9]	προσελθοῦσα καὶ ὄνασθαί μου συνεχῶς	ηὔξατο·	κἀγὼ προσιέμην, τῶν μὲν ὄντων
[1, 10]	δὲ ἐπιγίνεταί μοι νυκτὸς καὶ	ἐπειρᾶτό	τινος τῶν ἀθεμίτων τυγχάνειν. Ὡς
[1, 15]	δὲ οὐχ ἱκέτευον ἀλλ´ ἐδίωκον;	Ἠρνήσατο	τὴν πρώτην ἀλλὰ προσηκόντως· ἀλλοτρίαν
[1, 13]	τὴν κατὰ νόμους συνοικοῦσάν μοι	ᾐκίσατο,	τέλος δὲ καὶ ξιφήρης νύκτωρ
[1, 23]	ἡ μὲν ἐνταῦθα τῶν λόγων	ἐπαύσατο	δακρύων δὲ ἤρξατο. Τῶν δὲ
[1, 11]	ἔπαιε καὶ παῖδας προσκαλεσάμενος μάστιξιν	ᾐκίζετο,	μηδὲ τὸ κοινὸν δὴ τοῦτο
[1, 18]	ἕξεις» γυναῖκα καὶ οὐκέτι παρθένον	ὑπετίθετο,	τὸ δὲ φονεύσεις» τὰς παρθενίους
[1, 11]	πειρῶντά με ἀπωσαμένη τότε παντοίως	ἐφείλκετο	βλέμμασι νεύμασι συνθήμασιν· ἐγὼ δὲ
[1, 4]	συνιεῖσα τὸ δὲ προσταττόμενον συμβαλοῦσα	συνεφείλκετο	τὸν νεανίσκον οὐδὲ αὐτὸν μεθιέντα,
[1, 17]	τιμωρίαν, ἀνιωμένη μὲν ἐφ´ οἷς	ἡλίσκετο	χαλεπαίνουσα δὲ ἐφ´ οἷς ἠπάτητο,
[1, 19]	δύναται αὐτοῖς συμπράττειν· ὁ δὲ	ἐπηγγέλλετο	καὶ θυμὸν ἔχειν ἀγαθὸν προὔτρεπεν,
[1, 1]	ἐπαφέντες, ὡς οὐδὲν ἄγρας λῃστρικῆς	ἐπηγγέλλετο	μὴ πλεόμενον, ἐπὶ τὸν πλησίον
[1, 17]	κατὰ ζήτησιν ἥξειν· τοῦτο γὰρ	ἐπηγγέλλετο»	~Ταῦτά μοι ὁ Χαρίας ἀπήγγειλε.
[1, 25]	πιστεύοις ἐπίπροσθεν ἄγειν; Τί οὖν	ἐβούλετό	σοι τὰ τῆς καλῆς δημηγορίας
[1, 13]	ἔσεσθαι προσδοκῶν ἐπειδὴ τάχιστά μοι	ἐγένετο,	ἐλευθερίου τε τροφῆς μεταδοὺς καὶ
[1, 15]	μοι συγχωρήσασα. Καὶ δήλη παντοίως	ἐγένετο	κακόν τι διαθήσουσα τὴν Θίσβην.
[1, 17]	ἠπάτητο, ἐπειδὴ κατὰ τὸν βόθρον	ἐγένετο	τὸν ἐν Ἀκαδημίᾳ (πάντως γινώσκεις,
[1, 4]	τὸ γινόμενον· δουλεύειν ὁ ἄρχων	ἐφαίνετο	καὶ ὑπηρετεῖσθαι ὁ κρατῶν τοῖς
[1, 7]	ἄλλος ἄλλοθεν τοῦ ἕλους ἐκδὺς	ἀνεφαίνετο	καὶ συνέθεον καὶ τὸν λῄσταρχον
[1, 2]	ὕπνου τοῦ παρ´ ὀλίγον θανάτου	κατεφαίνετο,	ἤνθει δὲ καὶ ἐν τούτοις
[1, 9]	μητέρα τελευτῆσαι συνέβη, πρὸς δευτέρους	ἀπεκλίνετο	γάμους, ἐπὶ μόνῳ μοι παιδὶ
[1, 15]	ἀλλ´ οὖν γε πατρῴαν εὐνὴν	ᾐσχύνετο·	τυχὸν ἂν μετεπείσθη χρόνῳ πρὸς
[1, 17]	τὸν μοιχὸν ἤπειγεν· ὁ δὲ	εἵπετο	καὶ ἐπιστὰς εἰστρέχει τε εἰς
[1, 19]	καὶ τὸν Κνήμωνα ὡς αὐτὸν	μετεπέμπετο	ἄγειν καὶ τοὺς φρουρουμένους ἐντειλάμενος.
[1, 30]	δὲ τὴν ἀκοὴν ἠχὴ κατάκροτος	ἐπεφέρετο.	Καὶ πολέμου πᾶν εἶδος καὶ
[1, 32]	οὔτε ἐπέφερεν, ἀλλ´ ἅπασαν ἕκαστος	εἰσεφέρετο	σπουδὴν ζῶντα λαβεῖν. Ὁ δὲ
[1, 14]	λιμένα κατῆλθον· καὶ λέμβος ἄρτι	κατεφέρετο.	Μικρὸν οὖν ἐπιστὰς ὁπόθεν τε
[1, 30]	τις πρὸς τὸν ἀέρα συμμιγὴς	ἤρετο	πεζομαχούντων ὁμοῦ καὶ ναυμαχούντων, ὀλλύντων
[1, 29]	ἐνέπιπτέ τε αὐτῇ ῥᾳδίως καὶ	ἀνεπτύσσετο·	τὸ δὲ αὐτόθεν εἰς αὐλῶνας
[1, 11]	δευτέρας ἐπιβουλῆς κατ´ ἐμοῦ τοιᾶσδε	ἥπτετο.	Θίσβη παιδισκάριον ἦν αὐτῇ ψάλλειν
[1, 10]	τοῦτο πυνθανομένῳ μαλακῶς τε ἔχειν	ἐσκήπτετο	καὶ οὐδὲ ἀπεκρίνατο τὴν πρώτην.
[1, 9]	πρῶτα ἴσα καὶ παῖδα ὁρᾶν	ἐπλάττετο	κἀν τούτῳ τὸν Ἀρίστιππον ὑποποιουμένη
[1, 14]	μὴ παρόντος καὶ θρήνων οὐκ	ἐπαύετο,	δῆθεν μὲν τῶν ἐπὶ σοὶ
[1, 29]	ἀφῃρημένην, ἄπνουν καὶ σιγῶσαν ἀπολιπὼν	ἀνεδύετο	τοῦ σπηλαίου· καὶ τὸν οὐδὸν
[1, 2]	τῆς ὄψεως βληθέντες ἄλλος ἄλλον	ὑπεδύετο	θάμνον· μεῖζον γάρ τι καὶ
[1, 24]	μαστεύων ὀλίγον τῆς λίμνης ἄποθεν	ἐπορεύετο.	~Κἀν τούτῳ σχολῆς ἐπιλαβόμενος ὁ
[1, 30]	πᾶν εἶδος καὶ ἐνηργεῖτο καὶ	ἐξηκούετο,	τῶν μὲν ἐγχωρίων προθυμίᾳ καὶ
[1, 15]	καθ´ ἑαυτήν, πολλὰ τὴν Θίσβην	ἐμέμφετο	ὡς οὐ προσηκόντως ὑπηρετησαμένην, ἡ
[1, 10]	τῶν ἐπιβουλῶν τῶν εἰς ἐμὲ	κατήρχετο·	καὶ πρῶτον μὲν οὐδὲ διανέστη
[1, 24]	καταδύντες, ἣν τῷ Θεαγένει βοτάνην	ὑπέσχετο	τῇ προτεραίᾳ μαστεύων ὀλίγον τῆς
[1, 10]	τι καὶ βύθιον στενάξασα ἀπιοῦσα	ᾤχετο·	καὶ μόνην ἡ παλαμναία τὴν
[1, 12]	ἕξειν ὑπεσχόμην, τότε μὲν ἀπιοῦσα	ᾤχετο.	Τρίτῃ δὲ ὕστερον νυκτὶ καθεύδοντά
[1, 15]	δικαζόντων φιλανθρωπίας ἀνελούσης; Εἰ γὰρ	ἐβέβλητο	τοῖς λίθοις, εἰ γὰρ ἀνῄρητο,
[1, 18]	πεπλανημένων τεταραγμένος ἀθρόον τὸν ὕπνον	ἀποσεσύλητο	καὶ τὴν ἐπίλυσιν διαπορῶν ἐπηγρύπνει
[1, 21]	ἢ σύνηθες καὶ τὸ βλέμμα	κεκίνητο	πρὸς τὸ γοργότερον) ἑρμηνεύοντος τοῦ
[1, 16]	τῇ δεσποίνῃ συγκαθεύδοι. Ὁ δέ	(προὐλελύπητο	γάρ, ὡς οἶσθα, πρὸς αὐτῆς)
[1, 15]	ἐβέβλητο τοῖς λίθοις, εἰ γὰρ	ἀνῄρητο,	πάντως ἂν κἀμοὶ συνετεθνήκει τὰ
[1, 17]	Καὶ ὑπεξελθοῦσα τὸν Ἀρίστιππον ἔνθα	προείρητο	καταλαμβάνει, καὶ δεσμεῖν ἐπιστάντα τὸν
[1, 15]	που πάντως τὴν αὐλητρίδα· ταύτῃ	ἐκέχρητο·	μετὰ δὲ τὴν δυστυχίαν ὑποδέχεται
[1, 2]	ἡ λοιπὴ δὲ χεὶρ ἀφροντίστως	ἀπῃώρητο.	Μηρῷ δὲ τῷ δεξιῷ τὸν
[1, 17]	ἡλίσκετο χαλεπαίνουσα δὲ ἐφ´ οἷς	ἠπάτητο,	ἐπειδὴ κατὰ τὸν βόθρον ἐγένετο
[1, 30]	Καὶ πολέμου πᾶν εἶδος καὶ	ἐνηργεῖτο	καὶ ἐξηκούετο, τῶν μὲν ἐγχωρίων
[1, 24]	εἰς αἰδῶ τῆς ἀδελφῆς ὁμοδίαιτον	ἐποιεῖτο·	αὐτὴν δὲ τὴν Χαρίκλειαν οὐδὲ
[1, 9]	Ὡς γὰρ τάχιστα εἰσῆλθεν, ὅλον	ὑπεποιεῖτο	καὶ πράττειν ὅτι βούλοιτο ἔπειθε,
[1, 17]	ἐπὶ κεφαλήν. Καὶ ἡ μὲν	ἔκειτο	κακὴ κακῶς· ὁ δὲ Ἀρίστιππος
[1, 3]	μορφὴν καὶ τοσοῦτος τὸ μέγεθος	ἔκειτο	κατὰ μικρὸν ἤδη πως ἀνειληφὼς
[1, 31]	τὸ ξίφος. ~Καὶ ἡ μὲν	ἔκειτο	πικρῶς ἐλεεινόν τε ἅμα καὶ
[1, 10]	ἀπεκρίνατο τὴν πρώτην. Ὡς δὲ	ἐνέκειτο	καὶ τί πεπόνθοι πολλάκις ἀνηρώτα,
[1, 4]	ὑπηρετεῖσθαι ὁ κρατῶν τοῖς ἑαλωκόσιν	ᾑρεῖτο.	Οὕτως εὐγενείας ἔμφασις καὶ κάλλους
[1, 24]	ὁ μὲν Θύαμις ἐκ τούτων	παρῃτεῖτο	τὴν ὄψιν τῆς κόρης οὐ
[1, 10]	μὲν πατὴρ εἰς τὸ πρυτανεῖον	ἐσιτεῖτο	καὶ ὡς ἂν ἐν τοιαύτῃ
[1, 22]	οὕτως ἂν ὁ γάμος εὐθυμότερον	ἄγοιτο	νίκῃ συναπτόμενος καὶ ἐπὶ κατορθουμένοις
[1, 5]	ἐκτρέφει. Ἕρπειν δὲ ὀρεγόμενον εἰ	αἴσθοιτο,	ἱμάντα τῶν σφυρῶν ἐξάψας ὅσον
[1, 9]	ὅλον ὑπεποιεῖτο καὶ πράττειν ὅτι	βούλοιτο	ἔπειθε, τῇ τε ὥρᾳ τὸν
[1, 15]	εἰ δὲ ἐναπομείνειεν (ὃ μὴ	γένοιτο)	δεύτερος ἔσται, φασί, πλοῦς καὶ
[1, 15]	ἄλλας ἔλεγεν. ~Εἰ δέ ποτε	γένοιτο	καθ´ ἑαυτήν, πολλὰ τὴν Θίσβην
[1, 5]	αὐτοῦ δὲ ἀποτίκτουσιν. Εἰ δὲ	γένοιτο	παιδίον, τὰ μὲν πρῶτα τῷ
[1, 25]	πᾶσι γάμον ἔνθεσμον εἴ πῃ	γένοιτο	περισκοποῦσα. Πῶς οὖν οὐκ ἂν
[1, 15]	νύκτωρ ἀνθ´ ἑαυτῆς· ἅπερ εἰ	γένοιτο,	σὸν ἂν εἴη τὸ ἐντεῦθεν
[1, 4]	προσανέχων, εἴ πού τις αὐτῶν	περιτρέποιτο.	Καὶ ἦν δόξης οὐκ ἐκτὸς
[1, 17]	ἀναλαβοῦσα ἦγεν οὗ	συνετέτακτο,	Ἐπεὶ δὲ ἐπλησίαζον, τὴν μὲν
[1, 1]	καθαροῦ τὰ φαινόμενα σύμβολα, ἀλλ´	ἀναμέμικτο	καὶ εὐωχίας οὐκ εὐτυχοῦς ἀλλ´
[1, 21]	τῷ κάλλει καταστράψασα (καὶ γὰρ	πεφοίνικτο	τὴν παρειὰν ὑπὸ τῶν ἐνθυμημάτων
[1, 2]	τῷ λαιῷ βραχίονι τὸ τόξον	ὑπεστήρικτο·	ἡ λοιπὴ δὲ χεὶρ ἀφροντίστως
[1, 1]	καθίσαντες οὐδὲ συνιέναι τὴν σκηνὴν	ἐδύναντο,	τοὺς μὲν ἑαλωκότας ἔχοντες, οὐδαμοῦ
[1, 6]	ἄν τι παθεῖν ἐξ ἐπιδρομῆς	ἐμηχανήσαντο.	Καὶ τὰ μὲν κατὰ τὴν
[1, 7]	τοὺς νέους καὶ τὴν λείαν	ἐνετίθεντο	τοῖς σκάφεσιν, ὁ δὲ πολὺς
[1, 33]	ἀγανακτήσαντες δὲ ὅτι τῶν ἀλλοτρίων	ἐστέρηντο	καὶ τὴν ἀφαίρεσιν τῶν σκύλων
[1, 1]	βέλεσι κεχρῆσθαι τοῖς ἐκπώμασιν ἐδίδασκεν.	Ἔκειντο	δὲ ὁ μὲν πελέκει τετρωμένος,
[1, 19]	τοὺς φρουρουμένους ἐντειλάμενος. Ἐπεὶ δὲ	ἤγοντο	τίς ἄρα τύχη διαδέξεται ἡμᾶς;
[1, 1]	τὸν πλησίον αἰγιαλὸν τῇ θέᾳ	κατήγοντο.	Καὶ ἦν τὰ ἐν αὐτῷ
[1, 5]	θατέραν τοῦ ὄρους πλευρὰν ὑποτείνουσαν	ἠπείγοντο.	Ἦν δὲ τοιάδε τις· βουκολία
[1, 3]	ἀμφὶ τὴν κόρην δεύτερον ἤδη	ἡλίσκοντο	οὐδέπω ληφθέντες· οἱ δὲ λῃσταί,
[1, 3]	ἀγνοίας ἅμα καὶ ἐκπλήξεως τέως	ἀνεστέλλοντο.	Τοὺς μὲν γὰρ πολλοὺς φόνους
[1, 3]	καταθέντες εἰς φορτία καὶ μοίρας	κατενέμοντο,	οὐ πρὸς τὴν ἑκάστου τῶν
[1, 14]	τὸ μέρος οἱ χίλιοι πλείους	ἐγίνοντο.	Κἀγὼ μὲν οὕτως ἐξηλαυνόμην ἑστίας
[1, 3]	ἐθαύμαζον, τὸν δὲ καὶ τραυματίαν	ἐξεπλήττοντο·	τοιοῦτος τὴν μορφὴν καὶ τοσοῦτος
[1, 2]	δαίμων οὕτω περιπαθῶς; τολμᾶν ἑαυτοῖς	παρεκελεύοντο	καὶ πορευθέντες ἐγγύθεν λαμβάνειν τὴν
[1, 7]	οἱονεὶ βασιλέα τινὰ ἑαυτῶν προσαπαντῶντες	ὑπεδέχοντο.	Τῶν δὲ λαφύρων τὸ πλῆθος
[1, 1]	ἐπιστάντες τὴν ὑποκειμένην θάλατταν ὀφθαλμοῖς	ἐπήρχοντο	καὶ τῷ πελάγει τὸ πρῶτον
[1, 1]	ἕτεραι δὲ ἄλλους ἔκρυπτον, ὡς	ᾤοντο,	ὑπελθόντας· κρατῆρες ἀνατετραμμένοι καὶ χειρῶν
[1, 32]	ὁλόκληρον τὴν ἑνὸς ἀνδρὸς ἅλωσιν	ἡγοῦντο·	καὶ τοσούτοις τοῖς φιλίοις ἐλάττους
[1, 29]	τὴν ἐπὶ τοῦ πυθμένος συρρέοντες	ἀνεστομοῦντο,	καθ´ ὃ καὶ φέγγος ἀμυδρὸν
[1, 14]	ἐπιδείκνυται, παραμυθεῖσθαι δὲ καὶ ἐπιρρωννύναι	ἐπειρῶντο·	ἡ δὲ ἀπαραμύθητον εἶναι τὸ
[1, 7]	τῶν παρόντων συνεχόμενος πρὸς ὕπνον	ἐτέτραπτο.	~Σιγῆς δὲ τὸ ἕλος κατασχούσης
[1, 2]	ἔτι πνέουσα. Δάφνῃ τὴν κεφαλὴν	ἔστεπτο	καὶ φαρέτραν τῶν ὤμων ἐξῆπτο
[1, 13]	Καὶ ἠκούσθην μὲν οὐδὲ τότε,	προκατείληπτο	γὰρ ὁ δῆμος ἀκαταπαύστῳ θορύβῳ.
[1, 2]	ἔστεπτο καὶ φαρέτραν τῶν ὤμων	ἐξῆπτο	καὶ τῷ λαιῷ βραχίονι τὸ
[1, 33]	μικροῖς ἐπετύγχανον, εἴ τινα καὶ	περιελέλειπτο	κατὰ τὸ σπήλαιον ὑπὸ γῇ
[1, 29]	πρὸς σκύλων φυλακὴν περιεργῶς κοιλαινόμενον.	~Εἴργαστο	δὲ ὧδέ πως· στόμιον ἦν
[1, 1]	μάχην γεγενημέναι· ὁ γὰρ πόλεμος	ἐσχεδίαστο·	ἕτεραι δὲ ἄλλους ἔκρυπτον, ὡς
[1, 1]	δαίμων ἐπὶ μικροῦ τοῦ χωρίου	διεσκεύαστο,	οἶνον αἵματι μιάνας, καὶ συμποσίοις
[1, 11]	ἔσπευδεν· ἡ δέ, οὔπω γὰρ	κεκόρεστο,	δευτέρας ἐπιβουλῆς κατ´ ἐμοῦ τοιᾶσδε
[1, 2]	προσπίπτει τῶν προτέρων ἀπορώτερον· κόρη	καθῆστο	ἐπὶ πέτρας, ἀμήχανόν τι κάλλος
[1, 11]	διότι ξαινοίμην γινώσκοντα. Ὡς δὲ	ἐνεπέπληστο	τῆς ὀργῆς, ἀλλὰ νῦν γε«
[1, 2]	ἀνεῖχεν. Ὁ δὲ τραύμασι μὲν	κατῄκιστο	καὶ μικρὸν ἀναφέρειν ὥσπερ ἐκ
[1, 19]	βίον ἑλόμενον. Ἐπεὶ δὲ ἤχθησαν,	ἤθροιστο	δὲ καὶ ὁ λοιπὸς ὅμιλος,
[1, 8]	ἀνοιμώξασα καθ´ ἑαυτὴν ἡ κόρη	(κεχώριστο	γάρ, τοῦτο προσταχθέν, ἐπί τινος
[1, 22]	δὲ τὸ πολὺ τοῦ πλοῦ	διήνυστο,	κλυδώνιον ἀθρόον ἐμπεσὸν καὶ ἄνεμος
[1, 7]	τὴν ἱέρειαν αὐτήν, ἢ καὶ	αὐτὸ	ἔμπνουν μετῆχθαι τὸ ἄγαλμα διὰ
[1, 5]	ἐπὶ σκάφους βιοτεύει, πορθμεῖον τὸ	αὐτὸ	καὶ οἰκητήριον ἔχων. Ἐπ´ αὐτοῦ
[1, 30]	διαρριπιζομένης καὶ τὸν πολὺν κατ´	αὐτὸ	κάλαμον σωρηδὸν νεμομένης ἄφραστόν τι
[1, 13]	καὶ περιαλγεῖν ἐπ´ ἐμοὶ δῆθεν	ἐπεδείκνυτο,	τὸν ἄθλιον ἀποκαλοῦσα, τὸν ἐν
[1, 17]	δήμῳ πάντα εἰς τὴν ἑξῆς	ἀνεκοινοῦτο,	καὶ μόλις συγγνώμης τυχὼν τοὺς
[1, 22]	τι πάτριον ἐμέλλομεν. Ὁλκὰς οὖν	ἐπληροῦτο	χρυσοῦ τε καὶ ἀργύρου καὶ
[1, 26]	Θεάγενες, οὐδ´ ἂν τὸ παρὸν	τοῦτο	ἀλλήλοις διελεγόμεθα μὴ τούτων οὕτως
[1, 17]	πατέρα σοι κατὰ ζήτησιν ἥξειν·	τοῦτο	γὰρ ἐπηγγέλλετο» ~Ταῦτά μοι ὁ
[1, 18]	οὕτως ἐκάθευδον· ὁ δὲ Θύαμις	(τοῦτο	γὰρ ἦν ὄνομα τῷ λῃστάρχῳ)
[1, 2]	κόρη σῴζεσθαί τε καὶ μή·	τοῦτο	γοῦν ὁρᾷς; δείξασα ἐπὶ τῶν
[1, 14]	κἀκεῖ διῆγεν, ὃν θυμὸν κατέδων,	τοῦτο	δὴ τὸ τοῦ ἔπους. Τὴν
[1, 8]	ἔφη· τί ταῦτα κινεῖς κἀναμοχλεύεις;	τοῦτο	δὴ τὸ τῶν τραγῳδῶν. Οὐκ
[1, 11]	ᾐκίζετο, μηδὲ τὸ κοινὸν δὴ	τοῦτο	διότι ξαινοίμην γινώσκοντα. Ὡς δὲ
[1, 9]	ἀναπλάττουσα ἐν δὲ τοῖς ἀτοπωτέροις	τοῦτο	ἐκεῖνο λαμπρῶς ἐρωμένην ὑποφαίνουσα. ~Τέλος
[1, 11]	καὶ τὴν ὄψιν οὐκ ἄωρον.	Τοῦτο	ἐπ´ ἐμὲ καθίησιν ἐρᾶν μου
[1, 1]	εὐωχίας οὐκ εὐτυχοῦς ἀλλ´ εἰς	τοῦτο	ληξάσης ἐλεεινὰ λείψανα, τράπεζαι τῶν
[1, 2]	κόρης ἐφ´ ἑαυτὴν ἀνεῖλκε καὶ	τοῦτο	ὁρᾶν αὐτοὺς ἠνάγκαζεν, ὅτι ἐκείνην
[1, 1]	χηρεύουσα, φόρτου δὲ πλήθουσα· καὶ	τοῦτο	παρῆν συμβάλλειν καὶ τοῖς πόρρωθεν·
[1, 3]	ἐν δευτέροις πράξειν ἔμελλον. Κατὰ	τοῦτο	πλῆθος ἕτερον ἐφίσταται λῃστρικόν, ἱππέων
[1, 8]	ἑαυτὴν ἡ κόρη (κεχώριστο γάρ,	τοῦτο	προσταχθέν, ἐπί τινος χαμεύνης κατακεκλιμένη)
[1, 22]	δὲ κἀμοὶ λόγου μεταδεδώκατε καὶ	τοῦτο	πρῶτον ἔνδειγμα φιλανθρωπίας παρέχεσθε, τὸ
[1, 10]	ἥκοντι τῷ πατρὶ καὶ τί	τοῦτο	πυνθανομένῳ μαλακῶς τε ἔχειν ἐσκήπτετο
[1, 5]	Ὃ γὰρ ταῖς θαλάτταις αἰγιαλοί,	τοῦτο	ταῖς λίμναις τὰ ἕλη γίνεται.
[1, 21]	τὴν γνώμην, ὅπως ἔχει πρὸς	τοῦτο,	τῆς κόρης μάθοιμεν. Εἰ μὲν
[1, 26]	βουλαῖς ἄνθρωποι μυρίαις οὐκ ἐξεῦρον.	Τοῦτό	τοι καὶ αὐτὴ τὸ παρὸν
[1, 26]	ἔρωτα· πολλὰ μία ἡμέρα καὶ	δύο	πολλάκις ἔδοσαν τῶν εἰς σωτηρίαν,
[1, 5]	αὐχμηροτέρων δύναται. ~Παραμείψαντες οὖν ὅσον	δύο	στάδια τὸν αἰγιαλόν, ἐκτραπέντες εὐθὺς
[1, 3]	πλῆθος ἕτερον ἐφίσταται λῃστρικόν, ἱππέων	δύο	τοῦ τάγματος ἡγουμένων· ὅπερ ὡς