Chapitres, par.
[23, 7]	ὕδασι πολλοῖς» τὸ συμβάν τινι	ναυάγιον	κώλυμα τῶν ἐλπίδων πεποίηνται, ἀλλὰ
[23, 1]	δεῖν ἢ μακρὰν ὁδοιπορίαν ἢ	ναυτιλίαν	πολλὴν ὑποστάντας ἐπιτυχεῖν τοῦ παιδεύοντος,
[23, 7]	καὶ θαρρῶν κατατόλμησον τῆς ἀγαθῆς	ναυτιλίας	τῇ ἐπιπνοίᾳ τοῦ ἁγίου πνεύματος
[20, 2]	χειρῶν ἐνεργείας, οἷον γεωργοῦντα καὶ	ναυτιλλόμενον,	ἢ χαλκεύοντά τε καὶ τεκτονεύοντα,
[3, 8]	παρέλιπε. Πολλάκις γὰρ κἀκείνη ἔτι	νέα	τῷ σώματι, ἔτι τῇ νυμφικῇ
[23, 6]	Ἐν οἷς πολλοὶ ταῖς ἡλικίαις	νεάζοντες	ἐν τῷ καθαρῷ τῆς σωφροσύνης
[23, 6]	μὲν σαρκὸς ζωὴ δοκιμάζεται τοῖς	νεκροῖς	ἐναρίθμιον, πρὸς δὲ τὰ τῆς
[12, 4]	φύλλοις καὶ σκιαῖς ὑποκρύπτεσθαι. Δέρμασι	νεκροῖς	μετὰ ταῦτα περικαλύπτονται καὶ οὕτως
[19, 1]	βίον τοῦτον προσδεχομένη. Εἰ οὖν	νεκρὸν	μὲν σῶμα τὸ τύμπανον, ὅπερ
[13, 2]	οἰκητήριον τοὺς διὰ τῆς ἁμαρτίας	νεκρωθέντας	οὐ προσδεχόμενος, ἡμεῖς δὲ σάρκινοι
[12, 4]	ἦν; Γυμνὸς μὲν τῆς τῶν	νεκρῶν	δερμάτων ἐπιβολῆς, ἐν παρρησίᾳ δὲ
[23, 7]	σταυρούμενος τῷ κόσμῳ καὶ τὴν	νέκρωσιν	τῆς σαρκὸς μὴ δεχόμενος; Πῶς
[19, 1]	τύμπανον, ὅπερ ἡ Μαριὰμ μετεχειρίζετο,	νέκρωσις	δὲ σώματος ἡ παρθενία ἐστί,
[20, 3]	μὲν γὰρ ἐγκράτεια καὶ σώματος	νέκρωσις	καὶ τῶν κατὰ σάρκα πάντων
[18, 3]	τις ἑκάστῳ τὸ κατ´ ἀξίαν	νέμοι.	Τὴν δὲ τοῦ πλείονος ἔφεσιν,
[2, 1]	φύσει καὶ προαιρέσει πρὸς ἀρετὴν	νένευκε	τῷ καθαρῷ πάντως ἐνωραΐζεται τῆς
[18, 3]	καλύπτειν τὸ πρόσωπον καὶ ὀπίσω	νενευκέναι	τὸν λόφον, τοὺς δὲ πόδας
[6, 1]	πόσιν ὑπεροψίᾳ τῆς συνήθους καὶ	νενομισμένης	τροφῆς καὶ τῇ κατὰ τὴν
[5, 1]	γηΐνων ἑαυτὴν ἐπιστρέψει οὐδὲ τῶν	νενομισμένων	κατὰ τὴν τοῦ κοινοῦ βίου
[4, 4]	τίμια ἐν τῇ ζωῇ ταύτῃ	νενόμισται,	ἢ καὶ ὅσα πρὸς τὸ
[23, 3]	κρεῖττον μεταβολῆς συναφῄρηται. ~Οὐκοῦν ἐπειδὴ	νέοι	ἔτι καὶ ἀτελεῖς τὴν διάνοιαν
[20, 4]	γάμον ἑαυτῷ μετιὼν πρῶτον μὲν	νέον	ἑαυτὸν καὶ πάσης παλαιότητος κεχωρισμένον
[18, 5]	Ἡσαΐαν καὶ ὡς περιστεραὶ σὺν	νεοσσοῖς»	βαρὺ δὲ ἡ ἁμαρτία, καθώς
[23, 2]	παντὸς πράγματος ἐπισφαλὴς σύμβουλος ἡ	νεότης,	καὶ οὐκ ἄν τις εὕροι
[23, 2]	μὲν γὰρ τῶν λοιπῶν ἡ	νεότης	οὐ κατὰ λόγον διοικουμένη εἰς
[3, 3]	πένθους· ἐὰν τὰ τίμια τῇ	νεότητι	καὶ ὅσα παρὰ τῶν ἀνοήτων
[4, 7]	Τίς ἐνεβίω διὰ παντὸς τῇ	νεότητι;	Τίνι διήρκεσε διὰ τέλους ἡ
[4, 7]	σπουδαζομένων εἰσαεὶ παραμένει τοιοῦτον; Ποία	νεότητος	ἀκμή; Τίς δυνάμεως ἢ μορφῆς
[4, 7]	φύσις κατὰ τὸ ἔαρ τῆς	νεότητος	δείξασα εἶτα ἀπέσβεσε, τῷ χειμῶνι
[23, 6]	τούτου τοῦ ξύλου τὸν τῆς	νεότητος	κλύδωνα ὥσπερ ἐπὶ σχεδίας τινὸς
[22, 2]	θερμῷ κατὰ τὸν καιρὸν τῆς	νεότητος	τὰς τῆς πυρώσεως προσθήκας ἐπινοήσει,
[0, 2]	παρελθόντι τὸν βίον προσφοιτᾶν τοὺς	νέους	κελεύουσα, ἀλλὰ πρὸς τοῦτο βλέποντες
[23, 5]	εἴη μὴ νομοθετεῖν ἑαυτοῖς τοὺς	νέους	τὴν τοῦ βίου τούτου ὁδόν·
[18, 5]	οἱ κατ´ αὐτὴν ζῶντες ὡς	νεφέλαι	πέτονται» κατὰ τὸν Ἡσαΐαν καὶ
[6, 1]	κρίσιν. Ἀμφότεροι γὰρ εὐθὺς ἐκ	νέων	ἀπεξενώθησαν τῆς ἀνθρωπίνης ζωῆς καὶ
[4, 7]	τὸ νῦν κάλλος καὶ εἰς	νέωτα	ἔδειξε. Τὸ δὲ ἀνθρώπινον ἄνθος
[3, 7]	φόβῳ καί, πρίν τι προσαγγελθῆναι	νεώτερον,	καὶ μόνον ψόφος πρὸ τῶν
[17, 2]	φησιν ἡ γραφή, ὡς καὶ	νηπίων	ὀφθαλμοὺς φωτίσαι» μόνῳ τῷ θεῷ
[3, 2]	ἐκείνη φιλονεικία τὸ ἑαυτὸν βούλεσθαι	νικᾶν	ἐν τῇ ἀγάπῃ ἑκάτερον. Προσέστω
[13, 2]	ἠκούσαμεν τοῦ κυρίου πρὸς τὸν	Νικόδημον	λέγοντος, ὅτι Τὸ γεγεννημένον ἐκ
[12, 3]	τῇ κόπρῳ. Κόπρον δὲ χρὴ	νοεῖν,	ὡς οἶμαι, τὴν τῆς σαρκὸς
[10, 1]	ἐχούσης δύναμιν εἰς τὴν τοῦ	νοηθέντος	παράστασιν· εἰ δέ τις ἔτι
[10, 1]	τὸ καὶ λόγῳ ἄρρητον καὶ	νοήματι	ἀκατάληπτον; Εἰ μὲν γάρ τις
[0, 3]	ἀγνοήσουσιν. ~Ἡ δὲ ἀκολουθία τῶν	νοημάτων	ἐστὶν αὕτη. αʹ Ὅτι κρείττων
[11, 2]	Εἰ δὲ ἀποστάντες τῶν ὑλικῶν	νοημάτων	καὶ τῶν περὶ τὰ φαινόμενα
[3, 1]	κἄν τι δεξιὸν περὶ παρθενίας	νοήσωμεν,	ταὐτὸν πάσχομεν τοῖς ὀψοποιοῖς τε
[5, 1]	ἀπὸ τῶν σωματικῶν ἐπὶ τὴν	νοητήν	τε καὶ ἄϋλον τοῦ καλοῦ
[5, 1]	πρὸς τὸ συγγενές τε καὶ	νοητὸν	φῶς ἐλευθέρῳ ἀναβλέπειν τῷ ὄμματι
[11, 1]	ὁρωμένῳ χρήσεται, πρὸς τὴν τοῦ	νοητοῦ	θεωρίαν κάλλους, οὗ κατὰ μετουσίαν
[10, 1]	ἐναυγάσαι. Οὕτω καὶ ἐπὶ τοῦ	νοητοῦ	καὶ ἀληθινοῦ φωτὸς ἰδίων ὀφθαλμῶν
[10, 2]	εἰς τὴν τῶν ἀσωμάτων καὶ	νοητῶν	θεωρίαν— ἐπειδή τι καὶ εἰπεῖν
[4, 5]	τοῦ σώματος καθάπερ πρὸς τὴν	νομὴν	τὰ βοσκήματα, μόνῃ τῇ γαστρὶ
[17, 2]	τῶν ἐναντίων καὶ ἄκρατον ἀρετὴν	νομίζειν·	ἐκ δὲ τῆς δοκούσης ἐναντιότητος
[17, 2]	ὅπως μὴ ὑπαχθῇ σπουδάζοντα ἀρετὴν	νομίζειν	τὸ ἀντικείμενον; οἷον ἡδονὴν μὲν
[18, 5]	ἐν ὀλίγῳ παρατηρήματι σαρκὸς κατορθοῦν	νομίζειν	τὸ τοσοῦτον πρᾶγμα— ἀλλ´ ἐπειδὴ
[1, 1]	οἰκείων ἱδρώτων ἀξιόλογον εἰς προσθήκην	νομίζειν	τῷ ἀπείρῳ πελάγει γενήσεσθαι, εἴ
[23, 7]	καὶ διὰ τοῦτο ἀσφαλὲς εἶναι	νομίζεις	τὸ μηδὲ ἐγχειρεῖν τῷ ὑψηλοτέρῳ
[15, 1]	ὅσα κατορθώματα ψυχῆς ἐστι καὶ	νομίζεται.	Ἡ γὰρ τῷ ἀληθινῷ νυμφίῳ
[3, 5]	ἀλλὰ θανάτου παρουσία τὸ πρᾶγμα	νομίζεται	καὶ θάνατος τῆς κυοφορούσης διὰ
[4, 4]	περιφρονῶν ὅσα τίμια τοῖς ἀνθρώποις	νομίζεται,	μόνης δὲ τῆς θείας ζωῆς
[12, 3]	εἰκότως ἂν καὶ φίλαι εἶναι	νομίζοιντο,	ἃς πάσας τότε χαίρειν ἐν
[4, 3]	ἵνα μέγας τοῖς μετὰ ταῦτα	νομίζοιτο	καταλιπών τινα τοῖς ἐξ αὐτοῦ
[9, 2]	μεταρρυεῖσαν. ~Διὰ τοῦτο λυσιτελὲς εἶναι	νομίζομεν	τοῖς ἀσθενεστέροις εἰς τὴν παρθενίαν
[11, 3]	τῶν ἀνθρώπων ἐφέλκεται, καλὰ εἶναι	νομιζόμενα	καὶ διὰ τοῦτο σπουδῆς τινος
[3, 11]	διὰ τὴν ὑπερβολὴν τῆς ἀτοπίας	νομίζονται,	ἐν οἷς παιδοφονίαι καὶ τεκνοφαγίαι,
[23, 3]	ἄμικτόν τε καὶ θηριῶδες ἀρετὴν	νομίζοντες	καὶ τὴν τῆς ἀγάπης ἐντολὴν
[4, 5]	ἐπαγγελίας» οὐδὲν ἕτερον ἀγαθὸν εἶναι	νομίζων	ἢ τὸ ἡσθῆναι διὰ τοῦ
[4, 1]	καὶ μόνον τίμιον ἑαυτῷ κτῆμα	νομίζων	τὴν ἀρετήν, ἄλυπόν τινα καὶ
[19, 1]	μέρει τὸ παιδοποιεῖν ἐσπουδάζετο καὶ	νόμιμον	ἦν, εἰ φανείη τίμιον τὸ
[16, 1]	καὶ κατηγορῇ τούτων ἐπὶ τοῦ	νομίμου	ἀνδρός, σώφρων ἐστὶ καὶ πρὸς
[16, 2]	καὶ φυλάσσειν ἑαυτὴν ἁγνὴν τῷ	νομίμως	αὐτὴν ἁρμοσαμένῳ νυμφίῳ, μὴ ἔχουσαν
[11, 1]	τὸν ὄγκον τοῦ σώματος ὅλον	νομίσαι	τὸν τοῦ ἀνθρώπου λόγον κατειληφέναι
[9, 1]	καὶ σπουδῆς ἄξιον καὶ αἱρετὸν	νομισθῆναι.	Ἀπόδειξις τοῦ λόγου ὁ ἀνθρώπινος
[23, 5]	~Οὐκοῦν λυσιτελὲς ἂν εἴη μὴ	νομοθετεῖν	ἑαυτοῖς τοὺς νέους τὴν τοῦ
[11, 5]	καὶ ὅσα ἐν ἔθεσι καὶ	νόμοις	δεξιὰ θεωρεῖται— περὶ τὰ τοιαῦτα
[3, 11]	ἐστι διδασκόμενος, οὕτως ἐπειδὰν τοῖς	νόμοις	ἐντύχῃς καὶ γνῷς τὰς πολυτρόπους
[23, 7]	κατὰ τὸν περὶ τοῦ ἀμνοῦ	νόμον,	πάσης κηλίδος τε καὶ λώβης
[3, 11]	μὴ ὄντα θεραπεύει πάθη, οὔτε	νόμος	τὰ μὴ γινόμενα τιμωρεῖται κακά.
[18, 5]	δὲ ἦν ὁ Μωϋσῆς τοῦ	νόμου—	καὶ ὁ Ἰσραὴλ τὴν θάλασσαν
[23, 7]	θεῷ, ὁ μὴ ἀκούων τοῦ	νόμου	τοῦ κωλύοντος ἱερᾶσθαι τὸν ἄναγνον;
[3, 11]	δικαστήρια, ἀνάγνωθι τοὺς περὶ τούτων	νόμους·	ἐκεῖ κατόψει τὰ τῶν γάμων
[12, 1]	μὲν γὰρ ἐν προφήταις καὶ	νόμῳ,	πολλὰ δὲ ἐν εὐαγγελικαῖς τε
[5, 1]	ὀλίγον προσεθισμῷ περὶ τὰ δοκοῦντα	νόμῳ	τινὶ φύσεως συγκεχωρῆσθαι ἐν ἀποστροφῇ
[9, 2]	πειρασμοὺς καὶ τοῖς ἀντιστρατευομένοις τῷ	νόμῳ	τοῦ νοὸς ἡμῶν» διὰ τῶν
[18, 5]	Οὕτω τυπικῶς ὑπὸ καθηγεμόνι τῷ	νόμῳ—	τύπος δὲ ἦν ὁ Μωϋσῆς
[20, 4]	παλαιότητος κεχωρισμένον τῇ ἀνακαινώσει τοῦ	νοὸς	ἐπιδείξει, εἶτα πλούσιον ἐν οἷς
[9, 2]	τοῖς ἀντιστρατευομένοις τῷ νόμῳ τοῦ	νοὸς	ἡμῶν» διὰ τῶν τῆς σαρκὸς
[23, 7]	μὴ μεταμορφούμενος τῇ ἀνακαινώσει τοῦ	νοός	σου» μηδὲ περιπατῶν ἐν τῇ
[16, 2]	ἐν κακίᾳ κατὰ τὸ ἐναντίον	νοούμενα.	Εἰ οὖν ἀμήχανος τῶν τῇ
[7, 2]	δύο κακίαι κατὰ τὸ ἐναντίον	νοούμεναι,	ἡ μὲν κατὰ ἔλλειψιν, ἡ
[2, 1]	ἴσον παράδοξον υἱὸς διὰ παρθενίας	νοούμενος.	Ἐνθεωρεῖται δὲ ὡσαύτως καὶ τῇ
[20, 1]	κατὰ τὸ κρυπτόμενον τῆς καρδίας	νοούμενος,	ὃς ἐπιδέχεται τὸ ἀνακαινοῦσθαι. Εἰ
[16, 2]	διαφορὰν τῶν ἐν αὐτῷ θεωρουμένων	νοούμενός	τε καὶ ὀνομαζόμενος, πρὸς πάντα
[3, 10]	παραπεπήγασιν, οἷον πηρώσεις τε καὶ	νόσοι	καὶ ὅσα τοιαῦτα τῇ ἀνθρωπίνῃ
[12, 4]	περικαλύπτονται καὶ οὕτως εἰς τὸ	νοσῶδες	τοῦτο καὶ ἐπίπονον χωρίον ἄποικοι
[22, 2]	μήτε διὰ τῆς ἀμέτρου κακοπαθείας	νοσώδη	καὶ λελυμένην καὶ ἄτονον πρὸς
[6, 1]	καθώς φησιν ὁ ἀπόστολος, εἰς	νουθεσίαν	ἡμῶν ἀναγέγραπται» ἵνα πρὸς τὸν
[18, 5]	συνέβαινε τυπικῶς, ἐγράφη δὲ πρὸς	νουθεσίαν	ἡμῶν. ~Κεφάλαιον ιθʹ Μνήμη Μαρίας
[3, 5]	πρὸς ἑαυτόν, πόλεμος κατὰ τῶν	νουθετούντων,	οὐδεὶς τῶν ἀτοπωτάτων ὄκνος οὔτε
[8, 1]	καὶ ἀποστρέψαντα παντελῶς τὸν ἑαυτοῦ	νοῦν	ἀπὸ τῆς τῶν ἀσωμάτων ἀγαθῶν
[2, 3]	ἁπάντων οἶμαι δεῖν τόν γε	νοῦν	ἔχοντα οὐκ ἐξ ὧν ὑπὲρ
[9, 2]	ἧς ἄξιόν ἐστι τόν γε	νοῦν	ἔχοντα περιέχεσθαι μᾶλλον ἢ τῇ
[14, 1]	τοιοῦτος βίος προτιμητέος τοῖς γε	νοῦν	ἔχουσιν, ὃς κρείττων τῆς τοῦ
[4, 4]	ὧν ὁ μὲν κεκαθαρμένος τὸν	νοῦν	καὶ ἐπεσκεμμένος τὴν τῶν ὄντων
[22, 1]	αὐτοῖς ἐν ἐλευθερίᾳ μετεωροπορεῖν τὸν	νοῦν	καὶ τὰ ἄνω βλέπειν, ἀλλ´
[18, 2]	ἡμῶν οἰκοδεσπότην καὶ οἰκονόμον, τὸν	νοῦν	λέγω, πάντα τὰ ἐν ἡμῖν
[22, 1]	μήτε διὰ πολυσαρκίας καταχωννύντας τὸν	νοῦν	μηδ´ αὖ πάλιν ταῖς ἐπεισάκτοις
[9, 2]	μεγάλων κατὰ ἀλήθειαν καὶ πάντα	νοῦν	ὑπερεχόντων» ἀλλοτριοῦσθαι. ~Κεφάλαιον ιʹ Τί
[6, 2]	Οὕτω μοι δοκεῖ καὶ ὁ	νοῦς	ὁ ἀνθρώπινος, εἰ μὲν πανταχοῦ
[11, 4]	αἰθέρος ἐναλλοιούμενος, οὕτω καὶ ὁ	νοῦς	ὁ ἀνθρώπινος καταλιπὼν τὸν θολερὸν
[6, 2]	οὔσης κινήσεως, οὕτω καὶ ὁ	νοῦς	ὁ ἀνθρώπινος οἷόν τινος σωλῆνος
[22, 2]	αὐτὸν τρόπον καὶ ὁ ἡμέτερος	νοῦς	ὁ τὰς τοῦ σώματος ἡνίας
[4, 4]	οὐκ ἀληθῶς, καθάπερ ἀορασίᾳ τινὶ	νυκτερινῇ	κεκρατημένοι οἱ ἄνθρωποι, οὕτω πρὸς
[11, 4]	φωτὸς καταστήσεται. Ὥσπερ γὰρ ἐν	νυκτὶ	τὰς ἀθρόας τοῦ ἀέρος ἐκλάμψεις,
[3, 8]	νέα τῷ σώματι, ἔτι τῇ	νυμφικῇ	ἀγλαΐᾳ στίλβουσα, ἔτι τυχὸν ἐρυθριῶσα
[3, 8]	καὶ περιβάλλει τῷ πένθει τὸν	νυμφικὸν	κόσμον ἀποσυλήσασα. Εἶτα ζόφος ἀντὶ
[16, 1]	πλημμελὲς δυνατὸν εἶναι τὸν ἀγαθὸν	νυμφίον	εἰσοικισθῆναι. ~Τίς γὰρ ἐπίνοια συναρμόσει
[16, 1]	καὶ πρὸς μόνον ἐκεῖνον τὸν	νυμφίον	ὁρᾷ καὶ οὐδεμίαν ἔχουσι χώραν
[3, 3]	ἡδονὴν ἐφαπτόμενον. Ὅταν ἴδῃ ὁ	νυμφίος	τὸ ἀγαπώμενον πρόσωπον, εὐθὺς πάντως
[3, 8]	στίλβουσα, ἔτι τυχὸν ἐρυθριῶσα τοῦ	νυμφίου	τὴν εἴσοδον καὶ μετὰ αἰδοῦς
[3, 9]	ὀδύρεται· ἀεὶ σύνεστι τῷ ἀφθάρτῳ	νυμφίῳ,	ἀεὶ ἐπαγάλλεται τοῖς τῆς εὐσεβείας
[16, 2]	ἁγνὴν τῷ νομίμως αὐτὴν ἁρμοσαμένῳ	νυμφίῳ,	μὴ ἔχουσαν σπίλον ἢ ῥυτίδα
[15, 1]	νομίζεται. Ἡ γὰρ τῷ ἀληθινῷ	νυμφίῳ	προσκολληθεῖσα διὰ παρθενίας ψυχή, οὐ
[20, 4]	σοφία, καὶ ἡ τῷ ἀφθάρτῳ	νυμφίῳ	προσκολληθεῖσα ψυχὴ τῆς ἀληθινῆς σοφίας
[20, 4]	ὀνόματα; Ἄκουσον Παύλου τοῦ καλοῦ	νυμφοστόλου	ἐν τίσι πλουτοῦσιν οἱ ἐν
[23, 2]	τὸ παρατηρηθὲν τοῖς προλαβοῦσι γίνεσθαι,	νῦν	δὲ ὁ πρὸς τὴν τέχνην
[12, 4]	γεγόναμεν τῷ προπάτορι συνεκβληθέντες, καὶ	νῦν	διὰ τῆς αὐτῆς ἔξεστιν ἡμῖν
[23, 5]	ἀγαθῶν ὑποδείγματα, ἀλλὰ καὶ σφόδρα	νῦν,	εἴπερ ποτέ, ἡ σεμνότης ἤνθησε
[23, 6]	θελήματος τοῦ θεοῦ καθωρμίσθησαν, καὶ	νῦν	ἐν εὐδίᾳ καὶ γαλήνῃ τὴν
[12, 4]	εἰς τὸ ἀρχαῖον ἀποκατάστασις τῆς	νῦν	ἐν τῷ τῆς σαρκὸς ῥύπῳ
[4, 7]	καὶ πάλιν ἐκόμησε, καὶ τὸ	νῦν	κάλλος καὶ εἰς νέωτα ἔδειξε.
[12, 2]	Τὴν δὲ συμφορὰν ταύτην, ᾗ	νῦν	κεκράτηται τὸ ἀνθρώπινον, αὐτὸς ἐθελοντὴς
[12, 3]	τῆς ψυχῆς δυνάμεις, ἃς γείτονας	νῦν	προσηγόρευσεν, ἐπειδὰν συνανακαλυφθῇ καὶ ἐκλάμψῃ
[3, 3]	τε καὶ εἰδεχθῆ ἀντὶ τοῦ	νῦν	φαινομένου γενόμενον, οὐδὲν ἴχνος, οὐδὲν
[3, 1]	τῇ ὑστεροβουλίᾳ τὸ καλὸν ἐγνωρίσαμεν.	Νυνὶ	δὲ ζηλωτοὶ μὲν ὄντως καὶ
[3, 1]	ἀλοητοῦ» γεννημάτων ἐφιλοπόνουν τὸν λόγον.	Νυνὶ	δὲ τρόπον τινὰ ματαία καὶ
[0, 0]	~ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ	ΝΥΣΣΗΣ	ΠΕΡΙ ΠΑΡΘΕΝΙΑΣ. ~Ἐπιστολὴ μηνύουσα τὰ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 28/05/2009