Chapitres, par. |
[0, 3] |
παρθενία
ἐν
παντὶ
ἐπιτηδεύματι
θεωρεῖται.
|
ιϛ |
Ὅτι
τὸ
ὁπωσοῦν
ἔξω
γενέσθαι |
[16, 1] |
δοξάζηται,
τοῦ
ὅλου
συγχαίροντος.
~Κεφάλαιον
|
ιϛ |
Ὅτι
τὸ
ὁπωσοῦν
ἔξω
γενέσθαι |
[0, 3] |
δυσμετάθετον
ἐπὶ
παντὸς
ἡ
συνήθεια.
|
ιʹ |
Τί
τὸ
ἀληθῶς
ἐπιθυμητόν;
ιαʹ |
[10, 1] |
πάντα
νοῦν
ὑπερεχόντων»
ἀλλοτριοῦσθαι.
~Κεφάλαιον
|
ιʹ |
Τί
τὸ
ἀληθῶς
ἐπιθυμητόν;
Ὅση |
[0, 3] |
ιʹ
Τί
τὸ
ἀληθῶς
ἐπιθυμητόν;
|
ιαʹ |
Πῶς
ἄν
τις
ἐν
περινοίᾳ |
[11, 1] |
τὴν
κατανόησιν
αὐτῶν
ἐπερείδοντες.
~Κεφάλαιον
|
ιαʹ |
Πῶς
ἄν
τις
ἐν
περινοίᾳ |
[23, 2] |
κινδύνου
καθίσταται.
Καθάπερ
δὲ
τὴν
|
ἰατρικὴν |
πρότερον
ἀγνοουμένην
διὰ
τῆς
πείρας |
[23, 2] |
τρόπον
καὶ
τῆς
τῶν
ψυχῶν
|
ἰατρικῆς, |
τῆς
φιλοσοφίας
λέγω,
δι´
ἧς |
[22, 1] |
ἐναντία
παρατροπήν.
Ἤκουσα
δέ
τινος
|
ἰατρικοῦ |
τὰ
ἐκ
τῆς
τέχνης
διεξιόντος, |
[3, 11] |
τοῦ
γάμου
ἴδια·
οὔτε
γὰρ
|
ἰατρὸς
|
τὰ
μὴ
ὄντα
θεραπεύει
πάθη, |
[3, 11] |
γάμων
ἀπόρρητα.
Ὥσπερ
γὰρ
ὅταν
|
ἰατρῶν |
ἀκούσῃς
τὰ
ποικίλα
πάθη
διεξιόντων, |
[0, 3] |
περινοίᾳ
γένοιτο
τοῦ
ὄντως
καλοῦ;
|
ιβʹ |
Ὅτι
ὁ
ἑαυτὸν
ἐκκαθάρας
ἐν |
[12, 1] |
καὶ
ἀφ´
ἑαυτοῦ
συνιδεῖν.
~Κεφάλαιον
|
ιβʹ |
Ὅτι
ὁ
ἑαυτὸν
ἐκκαθάρας
ἐν |
[13, 1] |
παραμυθία
τοῦ
ἀποθνῄσκειν
ἐπενοήθη.
~Κεφάλαιον
|
ιγʹ |
Ὅτι
ἀρχὴ
τῆς
ἑαυτοῦ
ἐπιμελείας |
[0, 3] |
περὶ
τῆς
τοῦ
κακοῦ
αἰτίας.
|
ιγʹ |
Ὅτι
ἀρχὴ
τῆς
ἑαυτοῦ
ἐπιμελείας |
[0, 3] |
ἡ
ἀπαλλαγὴ
τοῦ
γάμου
ἐστίν.
|
ιδʹ |
Ὅτι
ἡ
παρθενία
κρείττων
τῆς |
[14, 1] |
ὑπὸ
τοῦ
προφήτου
ὠνομασμένη.
~Κεφάλαιον
|
ιδʹ |
Ὅτι
ἡ
παρθενία
κρείττων
τῆς |
[11, 1] |
τὴν
ὑποβεβλημένην
τῇ
τοῦ
καλοῦ
|
ἰδέᾳ, |
οἷον
ὑποβάθρᾳ
τινὶ
τῷ
ὁρωμένῳ |
[3, 3] |
γενόμενον.
Εἶδες
γὰρ
ἄν,
εἴπερ
|
ἰδεῖν |
ἀκινδύνως
ἐξῆν,
πολλὴν
τῶν
ἐναντίων
|
[9, 1] |
ἐν
οἷς
πολλὴν
διαφορὰν
ἔστιν
|
ἰδεῖν |
ἐκ
τῆς
συνηθείας
ἑκάστοις
ἐγγινομένην. |
[10, 2] |
δὲ
πάντως
ὡς
ἀνθρώπῳ
δυνατὸν
|
ἰδεῖν |
ἔξω
τῶν
τῆς
σαρκὸς
προκαλυμμάτων |
[23, 7] |
τοῦτό
ἐστιν,
ὃ
καὶ
Μωϋσῆς
|
ἰδεῖν |
ἐπεπόθησε
καὶ
πολλοὶ
προφῆται
καὶ
|
[20, 2] |
δύο
κατὰ
ταὐτὸν
ὁ
ὀφθαλμὸς
|
ἰδεῖν |
ἱκανός
ἐστιν,
εἰ
μὴ
ἀνὰ |
[11, 6] |
δι´
αὐτῆς
δυνηθῆναι
τὸν
θεὸν
|
ἰδεῖν· |
ὅτι
γὰρ
τὸ
κυρίως
καὶ |
[23, 7] |
δὲ
τὸν
θεὸν
αὐτὸν
καταξιωθῆναι
|
ἰδεῖν |
οὐκ
ἄλλος
τίς
ἐστιν
ὁ
|
[23, 7] |
τοῦτο
τὸ
καταξιωθῆναι
τὸν
θεὸν
|
ἰδεῖν· |
πάσης
γὰρ
ἐλπίδος
ἡ
κορυφὴ |
[10, 1] |
ὄμμα
κεκάθαρται,
ὡς
δυνηθῆναι
ποσῶς
|
ἰδεῖν
|
τὸ
ἐν
τοῖς
μακαρισμοῖς
ὑπὸ |
[9, 1] |
ἔθνη
τὴν
τοιαύτην
παραλλαγὴν
ἔστιν
|
ἰδεῖν |
τῶν
αὐτῶν
ἐπιτηδευμάτων
παρά
τισι |
[14, 2] |
ἐστι,
θανάτου
ὄργανον,
φοβερὸν
μὲν
|
ἰδεῖν, |
φοβερώτερον
δὲ
εἰς
πεῖραν
ἐλθεῖν, |
[3, 3] |
τῶν
καθ´
ἡδονὴν
ἐφαπτόμενον.
Ὅταν
|
ἴδῃ |
ὁ
νυμφίος
τὸ
ἀγαπώμενον
πρόσωπον, |
[4, 3] |
τινι
τῶν
κατὰ
τὸν
βίον
|
ἴδῃ |
περίβλεπτον,
ἀξιώμασιν
ἢ
πλούτοις
ἢ |
[11, 1] |
μὲν
ἀτελὴς
τὴν
διάνοιαν,
ἐπειδὰν
|
ἴδῃ |
τι
πρᾶγμα,
ᾧ
κάλλους
τινὸς |
[23, 6] |
ὑποδείγματος,
εὔκολος
ἡ
ὑπογραφή.
Ἐὰν
|
ἴδῃς |
βίον
ἀνδρὸς
ἐν
μέσῳ
θανάτου |
[23, 7] |
θεοῦ
παρουσίᾳ,
ἵνα
καὶ
αὐτὸς
|
ἴδῃς |
τὸν
θεὸν
ἐν
καθαρᾷ
τῇ |
[20, 2] |
εἰ
μὴ
ἀνὰ
μέρος
καὶ
|
ἰδίᾳ |
ἑκατέρῳ
τῶν
ὁρατῶν
ἐπερείσειεν,
οὔτε |
[12, 3] |
κεκρυμμένα
διαφωτίζοντα·
εἶτα
ἐν
τῇ
|
ἰδίᾳ |
οἰκίᾳ,
τουτέστιν
ἐν
ἑαυτῷ,
ζητεῖν |
[12, 2] |
τῇ
ἀποστροφῇ
τῆς
ἀρετῆς
τῇ
|
ἰδίᾳ
|
προαιρέσει
δημιουργήσας.
Κακὸν
γὰρ
ἔξω |
[12, 2] |
δεδουλωμένος,
ἀλλὰ
τῇ
γνώμῃ
τῇ
|
ἰδίᾳ |
πρὸς
τὸ
δοκοῦν
διοικούμενος
καὶ |
[11, 1] |
κοινῇ
καὶ
καθ´
ἑαυτὰς
ἐπισκέπτεται·
|
ἰδίᾳ |
τε
γὰρ
αὐτῶν
ἑκάστην
χωρίζει |
[3, 11] |
ἀκριβῶς
διδάσκῃ
τὰ
τοῦ
γάμου
|
ἴδια· |
οὔτε
γὰρ
ἰατρὸς
τὰ
μὴ |
[3, 6] |
κοινά,
τὰ
δὲ
τῆς
γαμετῆς
|
ἴδια |
τίς
ἂν
ἐξαριθμήσαιτο;
Ἵνα
γὰρ |
[3, 9] |
τὰ
ἄλλα
τὰ
τῆς
χηρείας
|
ἴδια. |
Τίς
γὰρ
ἂν
πάντα
μετὰ |
[4, 6] |
τῆς
φύσεως
ὑποχείριον
δοὺς
τὴν
|
ἰδίαν |
ζωήν;
Γνωριμώτερος
δ´
ἂν
γένοιτο
|
[4, 8] |
πρὸς
τὸ
ἀρχέτυπον
κάλλος
τὴν
|
ἰδίαν |
καλλωπίζειν
μορφὴν
διὰ
τῆς
ἐνδεχομένης
|
[23, 2] |
καὶ
ζημιωθῆναι
τὴν
ψυχὴν
τὴν
|
ἰδίαν. |
Ὁ
μὲν
γὰρ
τὴν
πατρῴαν
|
[7, 2] |
καθώς
φησιν
ὁ
ἀπόστολος,
τὴν
|
ἰδίαν |
συνείδησιν»
Ἐν
ᾧ
γὰρ
βδελυκτὸν |
[7, 1] |
ἂν
εἴη,
οὓς
κεκαυτηριασμένους
τὴν
|
ἰδίαν |
συνείδησιν»
ὁ
ἀπόστολος
ὀνομάζει,
ὅτι |
[12, 2] |
ἔξω
προαιρέσεως
κείμενον
καὶ
κατ´
|
ἰδίαν |
ὑπόστασιν
θεωρούμενον
ἐν
τῇ
φύσει
|
[18, 2] |
γάρ
μοι,
καθάπερ
ἐπὶ
τῆς
|
ἰδίας |
οἰκήσεως
ὁ
τοῦ
οἴκου
δεσπότης |
[10, 1] |
ὑπ´
ὄψιν
ἀγάγοι
τὸ
ἄφραστον;
|
Ἰδίας
|
φωνὰς
σημαντικὰς
ἐκείνου
τοῦ
κάλλους |
[3, 10] |
οὐδὲ
σχολὴν
ἄγει
πολλάκις
τοῖς
|
ἰδίοις |
ἐπιστενάξαι
κακοῖς,
τῆς
τῶν
φιλτάτων |
[3, 9] |
ὥσπερ
ἀμυνόμεναι
τοὺς
λυπήσαντας
τοῖς
|
ἰδίοις |
κακοῖς·
πολλαὶ
δὲ
τῇ
μνήμῃ |
[3, 6] |
τῶν
συμβαινόντων
ἐκείνοις
ἐν
τοῖς
|
ἰδίοις |
σπλάγχνοις
τὴν
αἴσθησιν
δέχεσθαι.
~Καὶ |
[23, 3] |
ἀποστολικὰς
παραινέσεις
καὶ
μὴ
τὸν
|
ἴδιον |
ἄρτον
εὐσχημόνως
ἐσθίοντες,
ἀλλὰ
τῷ |
[21, 2] |
κανόνι
χρηστέον
τούτῳ
πρὸς
τὸν
|
ἴδιον |
βίον
τῷ
σώφρονι,
τῷ
μήποτε |
[2, 2] |
γλώττης
ἔχειν
τὸ
ἀγαθόν,
ὅπερ
|
ἴδιον |
μὲν
τῆς
ἀσωμάτου
φύσεώς
ἐστι |
[3, 9] |
τόν
τε
οἶκον
τὸν
ἀληθῶς
|
ἴδιον |
πᾶσι
τοῖς
καλλίστοις
ὁρᾷ
διηνεκῶς |
[2, 1] |
οὐκ
ἐπίσταται.
~Κεφάλαιον
βʹ
Ὅτι
|
ἴδιον |
τῆς
θείας
τε
καὶ
ἀσωμάτου |
[0, 3] |
ἡ
παρθενία
ἐστίν.
βʹ
Ὅτι
|
ἴδιον |
τῆς
θείας
τε
καὶ
ἀσωμάτου |
[14, 4] |
ἐπήγγελται,
τῆς
δὲ
ἀγγελικῆς
φύσεως
|
ἴδιον |
τὸ
ἀπηλλάχθαι
τοῦ
γάμου
ἐστίν, |
[20, 4] |
χρημάτων
πεποιημένα,
ἀλλ´
ἐκ
τοῦ
|
ἰδίου |
πλούτου
τῆς
ψυχῆς
δωροφορούμενα.
Βούλει
|
[6, 1] |
δι´
αἰνίγματος,
τοῦτο
μάλιστα
τῷ
|
ἰδίῳ |
δογματίζειν
βίῳ
τὸ
χωρισθῆναι
τῆς |
[22, 1] |
ἀκριβείας
ἔλαθον
ὑπεναντία
σπουδάζοντες
τῷ
|
ἰδίῳ |
σκοπῷ,
καὶ
ἄλλῳ
τρόπῳ
τῶν |
[1, 1] |
τὴν
ἐμὴν
κρίσιν
ἐναντιούμενοι
τῷ
|
ἰδίῳ |
σκοπῷ
καί,
δι´
ὧν
ἐξαίρουσιν |
[18, 3] |
τι
ἀνάθημα
ἢ
ἀπαρχὴν
τῶν
|
ἰδίων |
ἀγαθῶν
ἐξελόντα
ἀφιερώσαντά
τε
αὐτὴν |
[23, 6] |
ἀπὸ
ὑψηλῆς
φρυκτωρίας
τὴν
τῶν
|
ἰδίων |
βίων
λαμπρότητα
τοῖς
ἑπομένοις
προέθηκαν. |
[10, 1] |
τοῦ
νοητοῦ
καὶ
ἀληθινοῦ
φωτὸς
|
ἰδίων |
ὀφθαλμῶν
ἑκάστῳ
χρεία,
ἵνα
τὸ |
[19, 1] |
μέχρι
τοῦ
Ἰλλυρικοῦ
καταπληρώσας»
τῶν
|
ἰδίων |
τέκνων
τὴν
οἰκουμένην,
ἅπερ
ἐν |
[0, 2] |
εἴ
τινας
ἐν
ἐκείνῳ
προευδοκιμήσαντας
|
ἴδοιεν, |
ἀναγκαίως
καὶ
τῶν
ἐν
ἀγαμίᾳ
|
[18, 3] |
δεῖν
ἐν
καθαρῷ
τῆς
ψυχῆς
|
ἱδρυμένην |
ἔχειν,
ὥσπερ
τι
ἀνάθημα
ἢ |
[10, 2] |
σῶμα
καὶ
αἴσθησιν
θεωρεῖται,
πόρρωθεν
|
ἱδρυμένον, |
πῶς
ἄν
τις
διὰ
τῶν |
[1, 1] |
ἔοικε
τὴν
σταγόνα
τῶν
οἰκείων
|
ἱδρώτων |
ἀξιόλογον
εἰς
προσθήκην
νομίζειν
τῷ |
[3, 2] |
δοκεῖ,
τὴν
ζωὴν
ὑποθώμεθα,
καὶ
|
ἴδωμεν |
εἰ
δυνατόν
ἐστιν
εὐθυμεῖν
τοὺς |
[10, 1] |
ἐκεῖνο
θεάσηται,
ὅπερ
ὁ
μὲν
|
ἰδὼν |
κατά
τινα
θείαν
δωρεάν
τε |
[11, 1] |
διανοίας
τὰ
πράγματα
βλέποντες,
ἐπειδὰν
|
ἴδωσιν |
ἄνθρωπον
ἢ
ὅπερ
ἂν
τύχῃ |
[15, 1] |
τούτου
παρισωθῆναι
διὰ
συγκρίσεως;
~Κεφάλαιον
|
ιεʹ |
Ὅτι
ἡ
ἀληθὴς
παρθενία
ἐν |
[0, 3] |
τῆς
τοῦ
θανάτου
δυναστείας
ἐστίν.
|
ιεʹ |
Ὅτι
ἡ
ἀληθὴς
παρθενία
ἐν |
[23, 7] |
ἀκούων
τοῦ
νόμου
τοῦ
κωλύοντος
|
ἱερᾶσθαι |
τὸν
ἄναγνον;
Εἰ
δὲ
καὶ |
[23, 7] |
παλαιοῦ
ἀνθρώπου
ζωῆς
περιέπων;
Πῶς
|
ἱερατεύεις |
θεῷ
καίτοι
εἰς
αὐτὸ
τοῦτο |
[23, 7] |
ἑαυτὸν
θυσίαν
τῷ
θεῷ»
τὸ
|
ἱερέα |
γενέσθαι
τοῦ
θεοῦ
τοῦ
ὑψίστου» |
[23, 7] |
συσταυρωθέντα
Χριστῷ»
παραστάντα
θεῷ
ἁγνὸν
|
ἱερέα |
καὶ
καθαρὸν
θῦμα
γενόμενον
ἐν |
[23, 7] |
συντάξας
μένει
πάντως
καὶ
αὐτὸς
|
ἱερεὺς |
εἰς
τὸν
αἰῶνα,
οὐκέτι
θανάτῳ
|
[19, 1] |
κυρίῳ
μορφώσας,
ἀλλὰ
καὶ
ἀπὸ
|
Ἱερουσαλὴμ |
ἐν
κύκλῳ
μέχρι
τοῦ
Ἰλλυρικοῦ |
[23, 7] |
αὐτῷ.
Ὁ
δὲ
τῆς
ἀληθινῆς
|
ἱερωσύνης
|
λαβόμενος
καὶ
τῷ
μεγάλῳ
ἀρχιερεῖ |
[17, 1] |
τὸν
τῆς
ἀποπτώσεως
κίνδυνον.
~Κεφάλαιον
|
ιζʹ |
Ὅτι
ἀτελὴς
εἰς
τὸ
ἀγαθὸν |
[0, 3] |
τῆς
ἀρετῆς
ἴσον
κίνδυνον
ἔχει.
|
ιζʹ |
Ὅτι
ἀτελὴς
εἰς
τὸ
ἀγαθὸν |
[0, 3] |
τινι
τῶν
κατ´
ἀρετὴν
ἐλλείπων.
|
ιηʹ |
Ὅτι
χρὴ
πάσας
τὰς
τῆς |
[18, 1] |
ἀκέραιοι
ὡς
αἱ
περιστεραί.
~Κεφάλαιον
|
ιηʹ |
Ὅτι
χρὴ
πάσας
τὰς
τῆς |
[23, 7] |
τοῦ
θεοῦ
καὶ
σωτῆρος
ἡμῶν
|
Ἰησοῦ |
Χριστοῦ,
ᾧ
ἡ
δόξα
καὶ |
[2, 2] |
ἀφθαρσίας
αὐτὸν
τὸν
κύριον
ἡμῶν
|
Ἰησοῦν |
Χριστὸν
μὴ
διὰ
γάμου
εἰσελθεῖν
|
[0, 3] |
ψυχῆς
δυνάμεις
πρὸς
ἀρετὴν
βλέπειν.
|
ιθʹ |
Μνήμη
Μαρίας
τῆς
ἀδελφῆς
Ἀαρὼν |
[19, 1] |
δὲ
πρὸς
νουθεσίαν
ἡμῶν.
~Κεφάλαιον
|
ιθʹ |
Μνήμη
Μαρίας
τῆς
ἀδελφῆς
Ἀαρὼν |
[2, 2] |
παρουσίαν
καὶ
εἴσοδον
μόνη
καθαρότης
|
ἱκανή |
ἐστι
δέξασθαι,
ἣν
ἄλλως
οὐκ |
[20, 2] |
κατὰ
ταὐτὸν
ὁ
ὀφθαλμὸς
ἰδεῖν
|
ἱκανός |
ἐστιν,
εἰ
μὴ
ἀνὰ
μέρος |
[1, 1] |
ἀνθρώπων
καθυποπτεύεται.
Ἔπαινος
δὲ
μόνος
|
ἱκανὸς |
τῆς
παρθενίας
ἐστὶ
τὸ
κρείττονα |
[3, 11] |
εὐθηνεῖται
παισὶν
οὐδὲ
τροφῆς
ἔχων
|
ἱκανῶς, |
τῷ
δὲ
οὐχ
ὕπεστιν
ὁ |
[19, 1] |
μηδὲν
ἐν
ἑαυτῇ
τῆς
ζωτικῆς
|
ἰκμάδος
|
κατὰ
τὸν
βίον
τοῦτον
προσδεχομένη. |
[19, 1] |
πολὺν
τὸν
ἦχον
ἀφίησι,
πάσης
|
ἰκμάδος |
κεχωρισμένον
καὶ
ξηρὸν
εἰς
ἄκρον |
[19, 1] |
Ἱερουσαλὴμ
ἐν
κύκλῳ
μέχρι
τοῦ
|
Ἰλλυρικοῦ |
καταπληρώσας»
τῶν
ἰδίων
τέκνων
τὴν |
[3, 6] |
γαμετῆς
ἴδια
τίς
ἂν
ἐξαριθμήσαιτο;
|
Ἵνα |
γὰρ
ἐάσωμεν
τὰ
πρόχειρα
ταῦτα |
[2, 2] |
γάμου
εἰσελθεῖν
εἰς
τὸν
κόσμον,
|
ἵνα |
ἐνδείξηται
διὰ
τοῦ
τρόπου
τῆς |
[23, 7] |
ἑτοιμάσαντα
τῇ
τοῦ
θεοῦ
παρουσίᾳ,
|
ἵνα |
καὶ
αὐτὸς
ἴδῃς
τὸν
θεὸν |
[2, 2] |
αἵματος
λαχοῦσι
τὴν
ζωὴν
ἐχαρίσθη,
|
ἵνα |
καταβληθεῖσαν
τὴν
ἀνθρωπίνην
φύσιν
ὑπὸ |
[18, 3] |
παρεισδύεται
καὶ
διὰ
τοῦτο
ἔρχεται,
|
ἵνα |
κλέψῃ
καὶ
θύσῃ
καὶ
ἀπολέσῃ» |
[4, 3] |
τῶν
πρὸ
αὐτοῦ
γεγονότων,
καὶ
|
ἵνα
|
μέγας
τοῖς
μετὰ
ταῦτα
νομίζοιτο |
[20, 4] |
τῷ
γάμῳ
τούτῳ
εὐφραινομένοις
συνεορτάζων,
|
ἵνα |
μὴ
ἀπόβλητος
γένηται,
τῆς
μὲν |
[15, 1] |
δυνάμεως»
οὔτε
τῇ
πορνείᾳ
προσκολληθήσεται,
|
ἵνα |
μὴ
γένηται
σῶμα
ἓν
πρὸς |
[7, 3] |
οὐκ
ἐν
ἀκμῇ
τῆς
ἡλικίας,
|
ἵνα |
μὴ
πάθους
ἔργον
ὁ
γάμος |
[9, 1] |
ἀπὸ
τῆς
συνηθείας
διατεθῇ.
Καὶ
|
ἵνα |
μὴ
τὰ
πόρρω
τοῦ
πράγματος |
[7, 2] |
καὶ
ἐπὶ
τῶν
λοιπῶν
πάντων,
|
ἵνα |
μὴ
τοῖς
καθ´
ἕκαστον
ἐπεξίωμεν, |
[0, 2] |
τὸν
δηλούμενον
ὁ
λόγος
ᾐνίξατο,
|
ἵνα |
μὴ
τοῖς
μετὰ
ταῦτα
καθομιλοῦσι |
[22, 2] |
ποιοτήτων
ὁμοίως
τῆς
γραφῆς
ἀκούσεται·
|
ἵνα |
μήτε
τὸ
πολὺ
πλεονάσῃ
μήτε |
[21, 2] |
ἡδονῆς
κατασπάσας
τῇ
καρδίᾳ
ἐξήμαρτεν.
|
~Ἵνα |
οὖν
μὴ
τοῦτο
γένηται,
κανόνι |
[6, 1] |
ἀπόστολος,
εἰς
νουθεσίαν
ἡμῶν
ἀναγέγραπται»
|
ἵνα |
πρὸς
τὸν
ἐκείνων
βίον
καὶ |
[20, 4] |
καὶ
τηρήσει
σε,
τίμησον
αὐτήν,
|
ἵνα |
σε
περιλάβῃ»
ἐπαξίως
τῆς
ἐπιθυμίας |
[10, 1] |
φωτὸς
ἰδίων
ὀφθαλμῶν
ἑκάστῳ
χρεία,
|
ἵνα |
τὸ
κάλλος
ἐκεῖνο
θεάσηται,
ὅπερ |
[23, 7] |
ἀπὸ
γάμου
τῷ
λαῷ
παραγγέλλοντος,
|
ἵνα |
χωρήσωσι
τοῦ
θεοῦ
τὴν
ἐμφάνειαν; |
[13, 1] |
ἀπώσασθαι,
σύμβουλόν
τε
μηκέτι
τὸν
|
ἰοβόλον |
ὄφιν,
ἀλλὰ
τὴν
ἐντολὴν
τοῦ |
[7, 3] |
δυνάμενον.
Οἷος
ἦν
ὁ
πατριάρχης
|
Ἰσαάκ, |
ὃς
οὐκ
ἐν
ἀκμῇ
τῆς |
[14, 4] |
παρόντι
καρποῦται
βίῳ·
εἰ
γὰρ
|
ἰσάγγελος |
ἡ
ζωή,
ἣ
μετὰ
τὴν |
[4, 3] |
τοῦ
ἄγοντος
βούλημα
ὅτε
οὐκ
|
ἴσασιν
|
εἰς
τὴν
ζωὴν
παριόντες,
καὶ |
[4, 4] |
τῆς
ζωῆς
δρόμον
ἀνύεσθαι
καὶ
|
ἴσην |
ἐν
ἑκατέρᾳ
τῶν
λήξεων
τὴν |
[15, 1] |
δὲ
ὁμοίως
καὶ
μετὰ
τῆς
|
ἴσης |
ἀσφαλείας
πορεύσεται,
μήπου
τῆς
καρδίας |
[1, 1] |
αὐτῇ
καθαρότητος,
ὥστε
διὰ
τοῦ
|
ἰσοδυναμοῦντος |
ὀνόματος
ἔστιν
ἐπιγνῶναι
τὴν
ὑπερβολὴν |
[22, 2] |
καὶ
ξηροῦ.
~Προνοητέον
τοίνυν
τῆς
|
ἰσοκρατείας |
τῶν
ποιοτήτων
πρὸς
τὴν
τῆς |
[3, 2] |
καὶ
ὅτι
πᾶς
ὁ
μὴ
|
ἰσομοιρῶν |
ἐν
τῷ
κρείττονι
φυσικόν
τι
|
[7, 2] |
οὔτε
ἄθεος
οὔτε
δεισιδαίμων
ἐστίν·
|
ἴσον |
γὰρ
ἐπ´
ἀμφοῖν
τὸ
ἀσέβημα |
[16, 2] |
τὸ
ὁπωσοῦν
ταύτης
ἔξω
γενέσθαι
|
ἴσον |
ἔχει
τὸν
τῆς
ἀποπτώσεως
κίνδυνον. |
[16, 1] |
ὁπωσοῦν
ἔξω
γενέσθαι
τῆς
ἀρετῆς
|
ἴσον |
κίνδυνον
ἔχει.
Ἀλλὰ
μυρίαι
κατὰ |
[0, 3] |
ὁπωσοῦν
ἔξω
γενέσθαι
τῆς
ἀρετῆς
|
ἴσον
|
κίνδυνον
ἔχει.
ιζʹ
Ὅτι
ἀτελὴς |
[2, 1] |
αὐτοῦ
συνεκλάμψασα·
καὶ
πάλιν
τὸ
|
ἴσον |
παράδοξον
υἱὸς
διὰ
παρθενίας
νοούμενος. |
[23, 5] |
διὰ
μεταλήψεως
φωτιζομένοις
κατὰ
τὸ
|
ἴσον |
προσγινομένου,
οὕτω
καὶ
ἡ
τοῦ |
[18, 5] |
Μωϋσῆς
τοῦ
νόμου—
καὶ
ὁ
|
Ἰσραὴλ |
τὴν
θάλασσαν
διεπέρασεν
ἄβροχος,
καὶ |
[18, 5] |
διορατικὸν
τῆς
ἀληθείας
ἐστίν,
ὅπερ
|
Ἰσραὴλ |
ὑπὸ
τῆς
ἱστορίας
ὠνόμασται,
τοῦτο
|
[15, 1] |
ἐστιν,
οὐδὲ
μέχρι
τῶν
σωμάτων
|
ἱστάμενον, |
ἀλλ´
ἐπὶ
πάντα
διῆκον
καὶ |
[7, 3] |
σωματικὰ
αἰσθητήρια·
τοῦτο
γὰρ
ἡ
|
ἱστορία |
δοκεῖ
μοι
σημαίνειν
τὴν
βαρύτητα |
[6, 1] |
καὶ
ἕτερον
ἡ
κατ´
αὐτοὺς
|
ἱστορία |
παραδηλοῖ
δι´
αἰνίγματος,
τοῦτο
μάλιστα |
[6, 1] |
θαυματοποιῆσαι
οὐδὲν
ἡ
θεία
φησὶν
|
ἱστορία, |
περισσότερον
δὲ
ἢ
κατὰ
πάντα |
[19, 1] |
ἀπεφήναντο
ἐκ
τοῦ
μηδαμοῦ
τῆς
|
ἱστορίας |
γάμον
καὶ
παιδοποιίαν
αὐτῆς
μνημονεύεσθαι. |
[18, 5] |
καὶ
ἀπρόσκολλος
ἡ
τοιαύτη
τῆς
|
ἱστορίας |
ἐκδοχὴ
φαίνεται,
καὶ
οὐ
δέχεται |
[18, 5] |
ἐστίν,
ὅπερ
Ἰσραὴλ
ὑπὸ
τῆς
|
ἱστορίας |
ὠνόμασται,
τοῦτο
μόνον
ὡς
ξηρὰν |
[20, 4] |
τῶν
ἔργων
τῶν
φωτεινῶν
χρηματίζοντες.
|
Ἰσχὺν |
δὲ
καὶ
εὐεξίαν
οὐ
σῶμα |
[23, 6] |
ἀληθῶς
ἔμψυχον
καὶ
ἐνεργὸν
καὶ
|
ἰσχύοντα, |
πρὸς
τοῦτον
βλέπε
τὸν
κανόνα |
[21, 1] |
ἂν
εἴη
μεγάλῳ
τινὶ
καὶ
|
ἰσχυρῷ
|
διατειχίσματι
πρὸς
τὰς
ἡδονὰς
ἑαυτὸν |
[17, 1] |
μὲν
τὰς
αἰσχροτέρας
τῶν
ἡδονῶν
|
ἰσχυρῶς |
ἀπομάχονται,
ἄλλως
δὲ
τὴν
ἡδονὴν |
[10, 1] |
ματαία
καὶ
οὕτω
πᾶσα
λόγων
|
ἰσχύς. |
Ἐπὶ
γὰρ
τῶν
ἀναισθήτως
ἐχόντων |
[3, 8] |
μέχρις
αὐτοῦ
τοῦ
θανάτου
πολλάκις
|
ἰσχύσασα. |
Ἐὰν
δὲ
καὶ
πεφθῇ
πως |
[4, 1] |
ζημίαν
τῷ
συμμετασχεῖν
ἀξιοῦντι
τῶν
|
ἴσων, |
ἀλλ´
ὅσον
ἐστί
τις
χωρητικός, |
[3, 10] |
ὄψιν
ἀγαγεῖν
ἐπιχειροῦσα,
ἀλλ´
ἔστιν
|
ἴσως |
δι´
ὀλίγου
τὸ
πολὺ
τῆς |
[2, 3] |
μὲν
γὰρ
οὐδὲ
βουλομένοις
ἡμῖν
|
ἴσως |
δυνατὸν
τὸ
τοιοῦτον,
ἀμελετήτοις
οὖσι |
[12, 1] |
κακοῦ
αἰτίας.
Ἀλλὰ
τοῦτο
μὲν
|
ἴσως |
οὐδεὶς
ἀγνοεῖ·
ἐπιζητεῖν
δὲ
εἰκός |
[18, 5] |
τοὺς
χρηστοὺς
καὶ
ἐδωδίμους
τῶν
|
ἰχθύων |
ἀπὸ
τῶν
πονηρῶν
τε
καὶ |
[23, 5] |
ἔξεστι
μετασχεῖν
τὸν
τοῖς
τοιούτοις
|
ἴχνεσι
|
περιπατοῦντα
καὶ
τῆς
ὀσμῆς
τοῦ |
[3, 1] |
ἅπαξ
τῷ
κοσμικῷ
βίῳ
τὸ
|
ἴχνος |
ἐναπερείσαντα.
Διὰ
τοῦτο
θεαταὶ
μόνον |
[3, 3] |
τοῦ
νῦν
φαινομένου
γενόμενον,
οὐδὲν
|
ἴχνος, |
οὐδὲν
μνημόσυνον,
οὐδὲν
λείψανον
τοῦ |
[12, 2] |
σίδηρος
κατεμελάνθη
τῷ
τῆς
κακίας
|
ἰῷ, |
οὐκέτι
τηνικαῦτα
τῆς
οἰκείας
αὐτῷ |
[6, 1] |
κύριος
ἦν·
τὸν
δέ
γε
|
Ἰωάννην |
τοιοῦτον
μέν
τι
θαυματοποιῆσαι
οὐδὲν |
[6, 1] |
πέφυκεν.
~Κεφάλαιον
Ὅτι
Ἠλίας
καὶ
|
Ἰωάννης |
τῆς
ἀκριβείας
τοῦ
βίου
τούτου |
[0, 3] |
σωματικῆς
καθαρότητος.
Ὅτι
Ἠλίας
καὶ
|
Ἰωάννης |
τῆς
ἀκριβείας
τοῦ
βίου
τούτου |