Chapitres, par.
[3, 11]	ἐπὶ πολλοῖς οἷς ἐμόχθησε καὶ	ἐν	ἀγαθῶν μοίρᾳ τὴν τοῦ ἑτέρου
[0, 2]	προευδοκιμήσαντας ἴδοιεν, ἀναγκαίως καὶ τῶν	ἐν	ἀγαμίᾳ διαλαμψάντων ἁγίων μνήμην ἐποιησάμεθα.
[20, 4]	πολλὰ καὶ μεγάλα εἰπών, Καὶ	ἐν	ἁγνότητι» φησίν. Καὶ πάλιν ὅσα
[11, 4]	ὁ προφήτης ἐπόθησεν; Οὕτω γὰρ	ἐν	αἰνίγματι τὴν τοῦ πνεύματος δύναμιν
[20, 3]	ἐναντία. Οὐκοῦν ὥσπερ δύο κυρίων	ἐν	αἱρέσει προκειμένων, ἐπειδὴ κατὰ ταὐτὸν
[3, 5]	κατὰ τῶν μὴ κωλυσάντων φίλων,	ἐν	αἰτίᾳ πολλῇ οἱ γονεῖς ἄν
[7, 3]	ὁ πατριάρχης Ἰσαάκ, ὃς οὐκ	ἐν	ἀκμῇ τῆς ἡλικίας, ἵνα μὴ
[15, 2]	δὲ περὶ αὐτὸν κυμάτων κυκλοτερῶς	ἐν	ἀλλήλοις ἐγειρομένων καὶ ἐπὶ τὰ
[20, 2]	τὴν διάνοιαν λήψεται τῶν σημαινομένων	ἐν	ἀλλήλοις συγχεομένων. ~Κατὰ τὸν αὐτὸν
[4, 5]	ἀνάγκης ἑλκόμενα συνεισέρχεται πάντως, οἷον	ἐν	ἁλύσει γίνεται τῆς ἀρχῆς ἐπισπασθείσης·
[14, 3]	ἐστὶν ἡ σύλληψις ἔτι, οὐδὲ	ἐν	ἁμαρτίαις ἡ κύησις, οὐδὲ ἐξ
[20, 3]	προκειμένων γάμων, ἐπειδὴ οὐκ ἔστιν	ἐν	ἀμφοτέροις εἶναι Ὁ γὰρ ἄγαμος
[17, 2]	κατὰ τὴν ἁπλότητα δοκοῦν ἐπαινετὸν	ἐν	ἀνθρώποις εἰς ἄκρον ἐπιτηδεύειν, ὡς
[14, 3]	φησιν ὁ προφήτης· οὐ γὰρ	ἐν	ἀνομίαις ἐστὶν ἡ σύλληψις ἔτι,
[23, 6]	οὐχ ὅτι φύσεως ἑτέρως εἶχον—	ἐν	ἅπασι γὰρ ἡ σὰρξ ἐπιθυμεῖ
[15, 1]	σωτηρίᾳ προσδέξεται, ὡς μιᾶς οὔσης	ἐν	ἅπασι τῆς τῶν μιασμάτων κοινότητος,
[10, 1]	Ὅση γάρ ἐστιν ἡ ζημία	ἐν	ἀποπτώσει γενέσθαι τῆς τοῦ ὄντως
[5, 1]	δοκοῦντα νόμῳ τινὶ φύσεως συγκεχωρῆσθαι	ἐν	ἀποστροφῇ καὶ ἀγνοίᾳ τῆς θείας
[1, 1]	παρθενίας λεγόμενον σημαντικόν ἐστι τῆς	ἐν	αὐτῇ καθαρότητος, ὥστε διὰ τοῦ
[14, 1]	τὴν παρθενίαν ὁ θάνατος, ἀλλ´	ἐν	αὐτῇ καταλήγει καὶ καταλύεται, σαφῶς
[11, 5]	τοῦ πρωτοτύπου κάλλους καὶ τὸ	ἐν	αὐτῇ μορφωθῆναι. Εἰ δή τις
[23, 3]	διὰ τὴν ἄγνοιαν τὴν οὖσαν	ἐν	αὐτοῖς ἀνοδίας τινὰς καὶ πλάνας
[3, 2]	γινώσκουσιν, οὐκ οἶδα δὲ ὅπως	ἐν	αὐτοῖς τοῖς εἰδόσιν αὐτὰ λανθάνειν
[11, 4]	καλὸς τῷ καλῷ προσπελάσας· καὶ	ἐν	αὐτῷ γεγονὼς λαμπρός τε καὶ
[16, 2]	κύριος κατὰ τὴν διαφορὰν τῶν	ἐν	αὐτῷ θεωρουμένων νοούμενός τε καὶ
[20, 1]	δέ ἐστιν ἀληθὴς διὰ τὴν	ἐν	αὐτῷ λαλοῦσαν ἀλήθειαν— οὐδὲν ἀπεικὸς
[4, 7]	προχεόμενος καὶ οὐδὲν ἕστηκε τῶν	ἐν	αὐτῷ σπουδαζομένων οὐδὲ ἀναμένει τὴν
[3, 11]	παρούσης τοῦ βίου σκηνῆς τὰς	ἐν	αὐτῷ τραγῳδίας, ὧν χορηγὸς γίνεται
[6, 1]	ἢ κατὰ πάντα προφήτην τὸ	ἐν	αὐτῷ χάρισμα παρὰ τοῦ τὰ
[10, 2]	τὸν ἡμέτερον ἀναστρέφεται βίον, εἴτε	ἐν	ἀψύχοις ὕλαις εἴτε καὶ ἐν
[14, 3]	καὶ πλήρη δακρύων θεάματα· παῖδας	ἐν	ἀωρίᾳ τῆς ἡλικίας ἠρημωμένους καὶ
[23, 1]	κεκαλλωπισμένος τύχῃ, εἰκόνι ἔοικεν ἀψύχῳ	ἐν	βαφαῖς καὶ χρώμασιν εὐανθῆ τινα
[19, 1]	Ἀπὸ τοῦ φόβου σου, κύριε,	ἐν	γαστρὶ ἐλάβομεν» ὁ δὲ καυχώμενος
[6, 1]	τῷ βίῳ, οὗ μείζων οὐδεὶς	ἐν	γεννητοῖς γυναικῶν» εἴπερ τι καὶ
[16, 1]	ἀπαρίθμησις. Ὑποθώμεθα τοίνυν εἶναί τινα	ἐν	γυναιξὶν εὐπρεπῆ τε καὶ ἀξιέραστον
[1, 1]	οἰκειουμένους; Ὅσοι δὲ μακροὺς ἐπαίνους	ἐν	διεξοδικοῖς κατατείνουσι λόγοις, ὡς διὰ
[15, 1]	μολυνθείη, μηκέτι τὸ ἄσπιλον ἔχειν	ἐν	ἑαυτῇ δυναμένη. ~Ἔστι δὲ καὶ
[16, 1]	ἢ ἄλλο τι ἔχουσαν τοιοῦτον	ἐν	ἑαυτῇ πλημμελὲς δυνατὸν εἶναι τὸν
[2, 3]	κοινωνίαν κατάγουσα, τὸν δὲ ἄνθρωπον	ἐν	ἑαυτῇ πρὸς τὴν τῶν οὐρανίων
[19, 1]	τε καὶ περιβόητος γίνεται μηδὲν	ἐν	ἑαυτῇ τῆς ζωτικῆς ἰκμάδος κατὰ
[14, 1]	οἱ παυσάμενοι διὰ τῆς παρθενίας	ἐν	ἑαυτοῖς ἔστησαν τὴν τοῦ θανάτου
[11, 3]	μήτε μὴν ἀργὴν καὶ ἀκίνητον	ἐν	ἑαυτοῖς κατακλείσαντας ἔχειν, ἀλλ´ ἐκκαθάραντας
[9, 1]	ταπεινὰ καὶ ὑλώδη μετοχετεύσαντες πολλὴν	ἐν	ἑαυτοῖς τὴν εὐρυχωρίαν τοῖς πάθεσιν
[12, 3]	ἐν τῇ ἰδίᾳ οἰκίᾳ, τουτέστιν	ἐν	ἑαυτῷ, ζητεῖν τὴν ἀπολομένην δραχμήν.
[12, 2]	κατὰ φύσιν οὐδὲ συνουσιωμένον ἔσχεν	ἐν	ἑαυτῷ παρὰ τὴν πρώτην γένεσιν
[14, 4]	συντέλειαν τῆς κατὰ σάρκα ζωῆς	ἐν	ἑαυτῷ ποιήσας ἀναμένει λοιπὸν τὴν
[12, 1]	ιβʹ Ὅτι ὁ ἑαυτὸν ἐκκαθάρας	ἐν	ἑαυτῷ τὸ θεῖον κάλλος κατόψεται·
[0, 3]	ιβʹ Ὅτι ὁ ἑαυτὸν ἐκκαθάρας	ἐν	ἑαυτῷ τὸ θεῖον κάλλος κατόψεται·
[11, 5]	καὶ δι´ ἑαυτοῦ καλὸν καὶ	ἐν	ἑαυτῷ τοιοῦτον, ἀεὶ καλὸν ὂν
[14, 4]	ἐν παρθενίᾳ βίος, πολλὰ φέρων	ἐν	ἑαυτῷ τῶν δι´ ἐλπίδος ἀποκειμένων
[11, 5]	τέχναις ἐπιτηδεύματα ἢ καὶ ὅσα	ἐν	ἔθεσι καὶ νόμοις δεξιὰ θεωρεῖται—
[10, 2]	τῆς τῶν λόγων γραφῆς ὥσπερ	ἐν	εἰκόνι τινὶ τῷ λόγῳ τοῦ
[12, 3]	αὐτὸν προαιρουμένων ἀπῴκισται, ἀλλ´ ἀεὶ	ἐν	ἑκάστῳ ἐστίν, ἀγνοούμενον μὲν καὶ
[6, 2]	εἰς πολλὰ διαχύσεως ὀλίγον τὸ	ἐν	ἑκάστῳ καὶ ἀδρανὲς καὶ δυσκίνητον
[0, 1]	καταλήγει. Μᾶλλον δέ πως τοῦ	ἐν	ἑκάστῳ καλοῦ καὶ διὰ τῆς
[4, 4]	ζωῆς δρόμον ἀνύεσθαι καὶ ἴσην	ἐν	ἑκατέρᾳ τῶν λήξεων τὴν πρὸς
[17, 2]	τὸ αὐτὸ πέρας τῆς ἀμετρίας	ἐν	ἑκατέροις ληγούσης. Οὐκοῦν καὶ ὁ
[22, 2]	τὸ ὀλίγον ἐλαττώσῃ» ἀλλὰ τὸ	ἐν	ἑκατέρῳ ἄμετρον περικόπτων τῆς τοῦ
[3, 2]	ἄνθος, φίλτρον πολύ, καὶ οἷον	ἐν	ἑκατέρῳ ὑπὲρ τὸν ἄλλον ὑπονοεῖσθαι,
[11, 4]	ὑψηλῇ καθαρότητι, διαφαίνεται καὶ αὐτὸς	ἐν	ἐκείνῃ καὶ ἀκτίνων ἐμπίμπλαται καὶ
[14, 4]	κυημάτων ὁ θάνατος; Ὄντως κατεπόθη	ἐν	ἐκείνοις τὸ θνητὸν ὑπὸ τῆς
[0, 2]	ἀντιλαμβάνεσθαι παντὸς ἐπιτηδεύματος, εἴ τινας	ἐν	ἐκείνῳ προευδοκιμήσαντας ἴδοιεν, ἀναγκαίως καὶ
[22, 1]	ἑαυτῶν κλίναντες, ὡς μηκέτι αὐτοῖς	ἐν	ἐλευθερίᾳ μετεωροπορεῖν τὸν νοῦν καὶ
[3, 1]	ἀνέφικτον ᾖ. Μακάριοι δὲ οἷς	ἐν	ἐξουσίᾳ τῶν βελτιόνων ἐστὶν ἡ
[11, 5]	σώματα εἴτε χρήματα εἴτε τὰ	ἐν	ἐπιστήμαις ἢ τέχναις ἐπιτηδεύματα ἢ
[12, 1]	προφήταις καὶ νόμῳ, πολλὰ δὲ	ἐν	εὐαγγελικαῖς τε καὶ ἀποστολικαῖς παραδόσεσι
[23, 6]	τοῦ θεοῦ καθωρμίσθησαν, καὶ νῦν	ἐν	εὐδίᾳ καὶ γαλήνῃ τὴν ψυχὴν
[3, 4]	καὶ τὰ τοιαῦτα διανοοῖτο, ἆρ´	ἐν	εὐφροσύνῃ βιώσεται; Ἆρα πιστεύσει τοῖς
[4, 8]	τὴν τῶν ἀσωμάτων δυνάμεων πολιτείαν,	ἐν	ᾗ οὔτε γαμοῦσιν οὔτε γαμίσκονται»
[18, 5]	βάθη θαλάσσης καὶ καταιγίδα» καλῶν,	ἐν	ᾗ πᾶσα μὲν ἀποστατικὴ διάνοια
[3, 3]	περικεχυμένην τῷ ὄμματι καὶ παρειὰν	ἐν	ἡδεῖ καὶ γλαφυρῷ μειδιάματι καὶ
[20, 1]	γάμον διπλοῦν ἐννοεῖν ἑκατέρῳ τῶν	ἐν	ἡμῖν ἀνθρώπων πρόσφορόν τε καὶ
[21, 1]	ἁψάμενος καὶ ὁ πᾶσαν τὴν	ἐν	ἡμῖν δύναμιν εἰς ὑπηρεσίαν ἡδονῆς
[15, 2]	ἡ περί τι βλάβη τῶν	ἐν	ἡμῖν εἰς ὅλον τὸν κατ´
[18, 2]	τὸν νοῦν λέγω, πάντα τὰ	ἐν	ἡμῖν εὖ διατίθεσθαι ἑκάστῃ τε
[5, 1]	ἣν μόνη καρδίας καθαρότης τοῦ	ἐν	ἡμῖν ἡγεμονικοῦ θηρεύειν πέφυκεν. ~Κεφάλαιον
[13, 3]	τοιούτων τέκνων μήτηρ εὐφραινομένη, καθὼς	ἐν	θείοις ὕμνοις ὁ ψαλμῳδὸς ἀνευφήμησεν
[18, 1]	μὲν τῇ τοῦ πύργου οἰκοδομῇ,	ἐν	θεμελίοις δὲ τὴν ἑαυτοῦ σπουδὴν
[18, 3]	λόφον, τοὺς δὲ πόδας ἔχοι	ἐν	θώρακι καὶ τὰς κνημῖδας ἐφαρμόζοι
[23, 7]	καὶ αὐτὸς ἴδῃς τὸν θεὸν	ἐν	καθαρᾷ τῇ καρδίᾳ» κατὰ τὴν
[20, 4]	ἐπαξίως τῆς ἐπιθυμίας ταύτης παρασκευάσεται	ἐν	καθαρᾷ τῇ στολῇ τοῖς ἐν
[1, 1]	τίμιόν ἐστι τοῖς τὸ καλὸν	ἐν	καθαρότητι κρίνουσι, παραγίνεται δὲ μόνοις,
[18, 3]	τοίνυν τὴν μὲν ἐπιθυμίαν δεῖν	ἐν	καθαρῷ τῆς ψυχῆς ἱδρυμένην ἔχειν,
[16, 2]	καὶ ὀνομαζόμενος, πρὸς πάντα τὰ	ἐν	κακίᾳ κατὰ τὸ ἐναντίον νοούμενα.
[0, 1]	μὴ δύνασθαι τούτου τυχεῖν τὸν	ἐν	κοσμικαῖς ὄντα φροντίσι κατεσκευάσθη. Τῆς
[19, 1]	μορφώσας, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ Ἱερουσαλὴμ	ἐν	κύκλῳ μέχρι τοῦ Ἰλλυρικοῦ καταπληρώσας»
[15, 2]	τῷ μέσῳ κινήσεως ἐξωθουμένων, πᾶσα	ἐν	κύκλῳ περιτραχύνεται τῆς λίμνης ἡ
[15, 2]	ποθεν ἐμπεσόντος τῇ λίμνῃ ὅλον	ἐν	κύκλῳ συνεκλονήθη τῷ μερικῷ σάλῳ
[12, 3]	νομίζοιντο, ἃς πάσας τότε χαίρειν	ἐν	κυρίῳ» εἰκός, ὅταν αἱ πᾶσαι
[19, 1]	ὠδίνων εἰς φῶς ἀγαγὼν καὶ	ἐν	κυρίῳ μορφώσας, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ
[12, 2]	κακίαν ἐν τῷ ἀνθρώπῳ γεννήσας,	ἐν	μὲν τῇ φύσει τὸ καλὸν
[7, 1]	μὴ συνιέντες, ὅτι πάσης ἀρετῆς	ἐν	μεσότητι θεωρουμένης ἡ ἐπὶ τὰ
[23, 6]	ὑπογραφή. Ἐὰν ἴδῃς βίον ἀνδρὸς	ἐν	μέσῳ θανάτου καὶ ζωῆς ἐνδεικνύμενον,
[4, 1]	τοιούτου βίου τὴν ἀτοπίαν ἐλέγχειν,	ἐν	μόναις μοιχείαις καὶ διαστάσεσι καὶ
[4, 4]	ὅσα πρὸς τὸ ἐναντίον ὑπείληπται,	ἐν	μόνῃ τῇ ὑπολήψει τῶν ἀνοήτων
[12, 3]	πρὸς τοὺς ἀκούειν δυναμένους τῆς	ἐν	μυστηρίῳ λαλουμένης σοφίας, ὅτι Ἡ
[11, 4]	ἀληθινοῦ φωτὸς καταστήσεται. Ὥσπερ γὰρ	ἐν	νυκτὶ τὰς ἀθρόας τοῦ ἀέρος
[13, 3]	ἀνευφήμησεν εἰπών· Ὁ κατοικίζων στεῖραν	ἐν	οἴκῳ μητέρα ἐπὶ τέκνοις εὐφραινομένην.
[20, 4]	οἱ ἐν παντὶ συνιστῶντες ἑαυτούς,	ἐν	οἷς ἄλλα τε πολλὰ καὶ
[17, 2]	τοῦ κυρίου διδασκαλίας ἔστιν ἀκοῦσαι,	ἐν	οἷς διδάσκει τοὺς μαθητάς, ὡς
[3, 2]	φύσις ἐμηχανήσατο, ἑκουσίως τῶν ἀνθρώπων	ἐν	οἷς εἰσιν ἀγνοούντων; Βούλει, ἀπὸ
[11, 5]	πλάνη τῆς τοῦ καλοῦ κατανοήσεως,	ἐν	οἷς ἡ αἴσθησις κριτήριον γίνεται—
[23, 6]	ἐπὶ τῆς ζωῆς βεβηκότα, ἀλλ´	ἐν	οἷς μὲν σαρκὸς ζωὴ δοκιμάζεται
[8, 1]	ὅλος γένηται σὰρξ καὶ αἷμα,	ἐν	οἷς οὐ καταμένει τὸ τοῦ
[3, 11]	τὴν ὑπερβολὴν τῆς ἀτοπίας νομίζονται,	ἐν	οἷς παιδοφονίαι καὶ τεκνοφαγίαι, φόνοι
[9, 1]	τῆς αὐτῆς πόλεως καὶ γένους,	ἐν	οἷς πολλὴν διαφορὰν ἔστιν ἰδεῖν
[20, 4]	τοῦ νοὸς ἐπιδείξει, εἶτα πλούσιον	ἐν	οἷς τὸ πλουτεῖν ἐστι περισπούδαστον,
[2, 3]	ἂν τοῦ κοινῇ λυσιτελοῦντος τὸ	ἐν	ὀλίγοις εὐδοκιμῆσαι προετιμήσαμεν. Ζητεῖν γὰρ
[18, 5]	τὸ τῆς παρθενίας οἰέσθω, ὥστε	ἐν	ὀλίγῳ παρατηρήματι σαρκὸς κατορθοῦν νομίζειν
[3, 7]	τῇ χηρείᾳ ζωῆς καὶ τὴν	ἐν	ὀλίγῳ τοῦ ἀνδρὸς ἀναχώρησιν οἰωνίζεται.
[13, 1]	τούτων φύλλων τῆς ζωῆς προκαλύμματα	ἐν	ὀφθαλμοῖς γίνεσθαι πάλιν τοῦ κτίσαντος,
[12, 4]	ἐπηκολούθησε καὶ τὸ μηκέτι λοιπὸν	ἐν	ὀφθαλμοῖς εἶναι τολμᾶν τοῦ κτίσαντος
[18, 2]	πρὸς τὰς ἀτιμοτέρας ὑπηρεσίας ἐστίν,	ἐν	ὀφθαλμοῖς προκείμενα τῶν εἰσιόντων, ἀλλὰ
[18, 3]	αὐτῷ κανὼν εὐθύτητος ἔσται, τὸ	ἐν	παντὶ ἄπταιστον λόγῳ τε καὶ
[15, 1]	ιεʹ Ὅτι ἡ ἀληθὴς παρθενία	ἐν	παντὶ ἐπιτηδεύματι θεωρεῖται. Ἀλλ´ εἰ
[0, 3]	ιεʹ Ὅτι ἡ ἀληθὴς παρθενία	ἐν	παντὶ ἐπιτηδεύματι θεωρεῖται. ιϛ Ὅτι
[18, 5]	δοῦλος τῆς ἁμαρτίας ἐστίν» ἡ	ἐν	παντὶ πράγματι καὶ ἐπιτηδεύματι πρὸς
[20, 4]	νυμφοστόλου ἐν τίσι πλουτοῦσιν οἱ	ἐν	παντὶ συνιστῶντες ἑαυτούς, ἐν οἷς
[18, 5]	καθαρόν τε καὶ ὠφέλιμον ἐκλεγομένην	ἐν	παντὶ τὸ ἄχρηστον ἀποποιεῖσθαι καὶ
[3, 9]	ζωὴν τῶν ἐξ ἀρχῆς τὸν	ἐν	παρθενίᾳ βίον προελομένων καὶ μὴ
[13, 3]	ἐφέλκεται· οὗτος δέ ἐστιν ὁ	ἐν	παρθενίᾳ βίος. Καὶ ὡς ἀληθῆ
[14, 4]	τῷ μέλλοντι αἰῶνι» μακαριότητος ὁ	ἐν	παρθενίᾳ βίος, πολλὰ φέρων ἐν
[12, 4]	τῆς τῶν νεκρῶν δερμάτων ἐπιβολῆς,	ἐν	παρρησίᾳ δὲ τὸ τοῦ θεοῦ
[23, 7]	ἱερέα καὶ καθαρὸν θῦμα γενόμενον	ἐν	πάσῃ καθαρότητι διὰ τῆς ἁγνείας
[14, 1]	προσπταίσας περὶ αὐτὴν συνετρίβη, οὕτως	ἐν	πάσῃ ψυχῇ τῇ διὰ παρθενίας
[2, 3]	αὐτῆς εἰπεῖν διὰ τὸ δεῖν	ἐν	πᾶσι πείθεσθαι τῇ ἐξουσίᾳ τοῦ
[18, 5]	τοῦ κατὰ τὴν παρθενίαν ἁψάμενον	ἐν	πᾶσι προσήκειν ἑαυτῷ εἶναι ὅμοιον
[20, 4]	καὶ θῆλυ» πάντα δὲ καὶ	ἐν	πᾶσι Χριστός» εἰκότως ὁ τῆς
[3, 8]	ἀποσυλήσασα. Εἶτα ζόφος ἀντὶ τῆς	ἐν	παστάδι λαμπρότητος καὶ θρηνῳδοὶ τὰς
[2, 1]	πατρί· ὃ δὴ καὶ παράδοξον	ἐν	πατρὶ παρθενίαν εὑρίσκεσθαι τῷ καὶ
[0, 3]	ἐπιθυμητόν; ιαʹ Πῶς ἄν τις	ἐν	περινοίᾳ γένοιτο τοῦ ὄντως καλοῦ;
[11, 1]	~Κεφάλαιον ιαʹ Πῶς ἄν τις	ἐν	περινοίᾳ γένοιτο τοῦ ὄντως καλοῦ;
[11, 3]	τοῦ ζητουμένου καταλιμπάνουσα γένοιτο ἂν	ἐν	περινοίᾳ τῆς μεγαλοπρεπείας ἐκείνης τῆς
[3, 9]	ἐρημίᾳ καὶ μεθ´ ἡδονῆς βλέποντας	ἐν	πικρῷ ὀφθαλμῷ τὸν διαπίπτοντα οἶκον,
[23, 7]	οἱ καταβαίνοντες εἰς τὴν θάλασσαν	ἐν	πλοίοις καὶ ποιοῦντες ἐργασίαν ἐν
[6, 1]	ἐν προφήταις Ἠλίας καὶ ὁ	ἐν	πνεύματι καὶ δυνάμει Ἠλιοῦ» μετ´
[18, 3]	προσρίπτοι· ὅπερ οὖν παθεῖν εἰκὸς	ἐν	πολέμῳ τὸν τοιοῦτον ὁπλίτην, τοῦτο
[18, 4]	καὶ οὐρανίων μετουσίαν δεήσεται, ἀλλ´	ἐν	πολλῇ ῥᾳστώνῃ τὸ τέως δυσέφικτον
[17, 2]	τὸ ἀνόητον, τῆς δὲ τὸ	ἐν	πονηρίᾳ σοφὸν περικόψαντας, ὡς ἐξ
[4, 8]	ἀνάγκην συμβαίνουσαι λυποῦσι πάντως τὸν	ἐν	προσπαθείᾳ γινόμενον, μία τῶν τοιούτων
[6, 1]	μοι δοκεῖ καὶ ὁ μέγας	ἐν	προφήταις Ἠλίας καὶ ὁ ἐν
[12, 1]	διαθηκῶν ἀναλέξασθαι· πολλὰ μὲν γὰρ	ἐν	προφήταις καὶ νόμῳ, πολλὰ δὲ
[18, 2]	τὰ μὲν τίμια τῶν σκευῶν	ἐν	ῥυπαροῖς τισι τόποις ἀπερριμμένα, ὅσα
[4, 8]	πρὸς τὴν ἀσώματον φύσιν τοὺς	ἐν	σαρκὶ ζῶντας ὁμοιοῦσθαι διδάσκουσα. ~Κεφάλαιον
[14, 1]	ψυχῇ τῇ διὰ παρθενίας τὴν	ἐν	σαρκὶ παριούσῃ ζωὴν συντρίβεταί πως
[4, 5]	καὶ πᾶς ὁ τοιοῦτος ὁ	ἐν	σκότει διαπορευόμενος, καθώς φησιν ἡ
[4, 4]	θείαις λέγων πεποίηται. Ὄντως γὰρ	ἐν	σκότῳ βιοτεύουσιν οἱ μετὰ τῶν
[12, 2]	ἐπὶ τὰ ἔσω πάροδον, ἀναγκαίως	ἐν	σκότῳ βιώσεται ἑκὼν ἀποκλείσας ταῖς
[4, 6]	ἀνιαρῶν ἀκολούθησιν. Οὐκ ἔστι γὰρ	ἐν	Σοδόμοις φιλοχωρήσαντα διαφυγεῖν τὴν τοῦ
[8, 1]	σώφρων ἂν εἴη γεωργὸς ὁ	ἐν	σοφίᾳ γεωργῶν ἑαυτὸν κατὰ τὸ
[9, 1]	τῇ φύσει φευκτόν ἐστιν, ὡς	ἐν	συνηθείᾳ γενόμενον μὴ καὶ σπουδῆς
[23, 7]	ὅλον δὲ τὸν βίον καταγηρῶντας	ἐν	σφάλμασιν ἄμεινον ἡγεῖσθαι βουλεύεσθαι; Εἰ
[10, 2]	ἐν ἀψύχοις ὕλαις εἴτε καὶ	ἐν	σώμασιν ἐμψύχοις διά τινος εὐχροίας
[6, 2]	εὐθείας οὐχ ἁμαρτάνοντας, ὅταν τὴν	ἐν	ταῖς ἄλλαις ὁδοῖς πλάνην προμαθόντες
[3, 4]	αὐτὸς ἑαυτόν, ἕως ἂν ἀθρόως	ἐν	ταῖς μεταβολαῖς ἐλεγχθῇ ἄλλο τι
[6, 2]	τῶν ἀτόπων ἀπείργεσθαι. Καὶ γὰρ	ἐν	ταῖς πολυοδίαις οὕτω μάλιστα τοὺς
[3, 4]	δῆλον ἐκ τούτων, ὅτι καθάπερ	ἐν	ταῖς τῶν ὀνείρων ἀπάταις ἀμηχανήσει
[3, 6]	τὸ τῆς κυοφορίας ἄχθος, τὸν	ἐν	ταῖς ὠδῖσι κίνδυνον, τὸν ὑπὲρ
[3, 2]	φιλονεικία τὸ ἑαυτὸν βούλεσθαι νικᾶν	ἐν	τῇ ἀγάπῃ ἑκάτερον. Προσέστω τούτοις
[4, 6]	τῆς δουλείας ἐναπομένομεν, πῶς ἔστιν	ἐν	τῇ ἀληθείᾳ γενέσθαι τὸν ζητοῦντα
[2, 2]	σαρκὸς παθημάτων ἀλλοτριώσειεν. Ὅπερ γὰρ	ἐν	τῇ ἀμιάντῳ Μαρίᾳ γέγονε σωματικῶς,
[12, 3]	τὸν λόγον πιστώσασθαι, τοῦτο καὶ	ἐν	τῇ ἀναζητήσει τῆς ἀπολομένης δραχμῆς
[14, 4]	ἐργαζόμενος. Εἶτα τὸ ἐξαίρετον τῶν	ἐν	τῇ ἀναστάσει καλῶν καὶ ἐν
[12, 2]	ἐκαινοτόμησε, τὴν τοῦ κακοῦ πεῖραν	ἐν	τῇ ἀποστροφῇ τῆς ἀρετῆς τῇ
[11, 4]	αὐχμώδη βίον, ἐπειδὰν καθαρὸς γενόμενος	ἐν	τῇ δυνάμει τοῦ πνεύματος φωτοειδὴς
[12, 2]	διατειχίσαντος τῆς γὰρ ὁρατικῆς δυνάμεως	ἐν	τῇ ἐπιμύσει τῶν ὀμμάτων ἐνεργεῖν
[17, 1]	τῷ ἀντικειμένῳ πάθει γεγόνασι, καὶ	ἐν	τῇ ἐπιτεταμένῃ τῆς ζωῆς ἀκριβείᾳ
[4, 1]	τοιούτων ἁπτόμενος, οἷς ὁ φθόνος	ἐν	τῇ ζωῇ περιφύεται; παντὸς γὰρ
[4, 4]	εἰδότες ὅτι πάντα ὅσα τίμια	ἐν	τῇ ζωῇ ταύτῃ νενόμισται, ἢ
[12, 3]	τὸν τὰ κεκρυμμένα διαφωτίζοντα· εἶτα	ἐν	τῇ ἰδίᾳ οἰκίᾳ, τουτέστιν ἐν
[23, 7]	τοῦ νοός σου» μηδὲ περιπατῶν	ἐν	τῇ καινότητι τῆς ζωῆς ταύτης»
[21, 1]	ὀφθαλμῶν τὴν ἐπιθυμίαν ὁ πληρώσας	ἐν	τῇ καρδίᾳ τὴν βλάβην ἐδέξατο.
[12, 2]	καὶ μίμημα γεγονώς οὕτω γὰρ	ἐν	τῇ κοσμογενείᾳ περὶ αὐτοῦ ἀναγέγραπται,
[15, 2]	τεκμηριῶσαι τὸν λόγον. Ὥσπερ τὸ	ἐν	τῇ λίμνῃ ὕδωρ τέως μὲν
[10, 2]	τὸ ἀμήχανον καὶ ἀπερινόητον κάλλος	ἐν	τῇ μακαρίᾳ ἐκείνῃ ἐκστάσει— εἶδε
[7, 1]	τῇ σκέπῃ τοῦ θεοῦ» ἀλλ´	ἐν	τῇ μάνδρᾳ τοῦ πονηροῦ αὐλιζόμενοι»
[11, 4]	γεγονὼς λαμπρός τε καὶ φωτοειδὴς	ἐν	τῇ μετουσίᾳ τοῦ ἀληθινοῦ φωτὸς
[18, 4]	ματαίῳ λάβοι τὴν ἑαυτοῦ ψυχήν»	ἐν	τῇ ὁδῷ πάντως τῆς ἀληθείας
[18, 2]	καταδέξεται ἀπρεπῆ καὶ ἀσχήμονα τὰ	ἐν	τῇ οἰκίᾳ βλέπειν, ἢ κλίνην
[8, 1]	οὐ μικρὸς παρακρουσθέντα τὸν τοιοῦτον	ἐν	τῇ πείρᾳ τῆς ἡδονῆς μηδὲν
[4, 6]	τὸν ζητοῦντα τὸ ψεῦδος καὶ	ἐν	τῇ πλάνῃ τοῦ βίου ἀναστρεφόμενον»
[18, 1]	ἐκεῖνό ἐστι τὸ ἐνώτιον τὸ	ἐν	τῇ ῥινὶ τῆς ὑὸς» ἢ
[7, 1]	λόγου τῶν μυστηρίων αὐλῆς, οὐκ	ἐν	τῇ σκέπῃ τοῦ θεοῦ» ἀλλ´
[11, 4]	φῶς τὸ ἀληθινόν» τὸ καὶ	ἐν	τῇ σκοτίᾳ» λάμπον, καὶ μέχρις
[11, 1]	σύστασιν θεωρεῖ. Οὕτως οὖν καὶ	ἐν	τῇ τοῦ καλοῦ ζητήσει ὁ
[20, 4]	περιποιήσεται, ἀλλὰ πᾶν τὸ ἐναντίον	ἐν	τῇ τοῦ σώματος ἀσθενείᾳ τελειῶν
[7, 2]	τὸ φειδωλὸς εἶναι καὶ ἄσωτος	ἐν	τῇ τῶν ἐναντίων παθῶν ἀναχωρήσει
[23, 1]	ὅπως τε χρὴ βιοτεύειν τὸν	ἐν	τῇ φιλοσοφίᾳ ταύτῃ ζῆν προελόμενον
[1, 1]	ἐγκωμίων τὸν ἔπαινον. Ὅσα γὰρ	ἐν	τῇ φύσει τὸ μεγαλεῖον ἔχει
[12, 2]	καὶ κατ´ ἰδίαν ὑπόστασιν θεωρούμενον	ἐν	τῇ φύσει τῶν ὄντων ἐστὶν
[3, 7]	ἀλλὰ ὡς μελέτην τινὰ τῆς	ἐν	τῇ χηρείᾳ ζωῆς καὶ τὴν
[13, 2]	πεπραμένοι τῇ ἁμαρτίᾳ, πῶς ἔστιν	ἐν	τῇ χώρᾳ τῶν ζώντων» γενέσθαι
[18, 3]	ὑφηγουμένη, ὅπως τε χρὴ τὰ	ἐν	τῇ ψυχῇ διακεῖσθαι καὶ πῶς
[12, 3]	ῥύπον αὐτῷ καὶ τὸ κεκαλυμμένον	ἐν	τῇ ψυχῇ κάλλος διαφωτίσαι. Τὸ
[11, 2]	ὕλην ταῖς ἐπιθυμίαις ἔρρεψαν· ἄλλοι	ἐν	τιμαῖς καὶ δόξαις καὶ δυναστείαις
[17, 1]	ἀπομάχονται, ἄλλως δὲ τὴν ἡδονὴν	ἐν	τιμαῖς καὶ φιλαρχίαις θηρεύουσι, παραπλήσιον
[20, 4]	Ἄκουσον Παύλου τοῦ καλοῦ νυμφοστόλου	ἐν	τίσι πλουτοῦσιν οἱ ἐν παντὶ
[0, 1]	Τῆς δὲ σωματικῆς ἐπιθυμίας ἀργούσης	ἐν	τοῖς ἀποταξαμένοις, ἀκολούθως ἐπεζητήθη τί
[0, 2]	Καὶ ἐπειδὴ μὴ τοσοῦτον τὰ	ἐν	τοῖς διηγήμασιν ὑποδείγματα δύναται πρὸς
[23, 2]	ἀρχαίαν ἐπανελθεῖν εὐπορίαν, ἕως ἂν	ἐν	τοῖς ζῶσιν ᾖ· ὁ δὲ
[3, 6]	ἐστίν, ὡς τῶν συμβαινόντων ἐκείνοις	ἐν	τοῖς ἰδίοις σπλάγχνοις τὴν αἴσθησιν
[4, 5]	τοῖς ἀνθρώποις. Ἔχεται γάρ πως	ἐν	τοῖς κακοῖς τοῦ ἑτέρου τὸ
[10, 1]	ὡς δυνηθῆναι ποσῶς ἰδεῖν τὸ	ἐν	τοῖς μακαρισμοῖς ὑπὸ τοῦ κυρίου
[11, 1]	στήσεται, οὐδὲ τὸ μὴ βλεπόμενον	ἐν	τοῖς μὴ οὖσι λογίζεται, ἀλλὰ
[2, 3]	παρθενίας ἡ δύναμις, ὡς καὶ	ἐν	τοῖς οὐρανοῖς παρὰ τῷ πατρὶ
[6, 2]	τῇ ἀποστροφῇ τῶν ματαίων τὴν	ἐν	τοῖς οὖσιν ἀλήθειαν ἐπιγνώσεται. Ἔοικεν
[10, 1]	οὐ μεμαθήκαμεν. Ὑπόδειγμα τοῦ ζητουμένου	ἐν	τοῖς οὖσιν ἔστιν οὐδέν· ἐκ
[18, 1]	ὑὸς» ἢ ὁ μαργαρίτης ὁ	ἐν	τοῖς ποσὶ τῶν χοίρων καταπατούμενος.
[4, 1]	καὶ ὁ πλοῦτος τῶν ἀρετῶν	ἐν	τοῖς προλαβοῦσιν οὐκ ἀναλίσκεται. ~Ὁ
[20, 4]	φησίν. Καὶ πάλιν ὅσα ἑτέρωθι	ἐν	τοῖς τοῦ πνεύματος καρποῖς ἀπαριθμεῖται,
[3, 2]	εἰ δυνατόν ἐστιν εὐθυμεῖν τοὺς	ἐν	τοσαύτῃ διάγοντας εὐημερίᾳ. ~Τί οὖν
[4, 5]	τῷ βίῳ τούτῳ κακῶν ἐφευρετής»	ἐν	τούτοις γὰρ καὶ πλεονεξία καὶ
[18, 4]	ὑπαμείβοντα. ~Οὐκοῦν προνοητέον ἡμῖν τῆς	ἐν	τούτοις εὐαρμοστίας, ἣν ἡ ἀληθὴς
[11, 2]	ὡς μηδὲ τὸ πρόσκαιρον τῆς	ἐν	τούτοις ἡδονῆς βλέποντας πρὸς τὴν
[8, 1]	ἐπιθυμίας ὅλον σάρκινον γενέσθαι, τὸ	ἐν	τούτοις ἡδὺ διὰ παντὸς τρόπου
[18, 5]	τῷ τοῦ γάμου δεσμῷ. ~Οὐκ	ἐν	τούτῳ δὲ μόνῳ τὸ τέλειον
[11, 6]	ὀφθαλμῷ τὴν λήμην ἀπορρυψαμένῳ τὰ	ἐν	τῷ ἀέρι τηλαυγῶς καθορᾶται, οὕτω
[11, 4]	τὸν πυροειδῆ τοῦτον ὁλκὸν ἐκφλογωθέντος	ἐν	τῷ αἰθέρι τοῦ πνεύματος ἐν
[12, 2]	μᾶλλον δὲ ὁ τὴν κακίαν	ἐν	τῷ ἀνθρώπῳ γεννήσας, ἐν μὲν
[12, 2]	ὁράσεως σκότους ἐνέργειαν γίνεσθαι ἑκουσίως	ἐν	τῷ ἀνθρώπῳ διὰ τῆς ἀορασίας
[12, 2]	ἀφορμῆς εἰς ἄπειρον τῆς κακίας	ἐν	τῷ ἀνθρώπῳ χυθείσης καὶ τὸ
[10, 1]	δωρεάν τε καὶ ἐπίπνοιαν ἀνερμήνευτον	ἐν	τῷ ἀπορρήτῳ τῆς συνειδήσεως ἔχει
[12, 2]	δυνάμεως καὶ διὰ τοῦτο καὶ	ἐν	τῷ αὐτεξουσίῳ τῆς προαιρέσεως πρὸς
[20, 2]	Ἑβραίων τε ῥήματα καὶ Ἑλλήνων	ἐν	τῷ αὐτῷ φθεγγομένη, οὔτε ἡ
[3, 2]	τῶν ἀνθρώπων τὸ δοκοῦν εὐημερεῖν	ἐν	τῷ βίῳ, καὶ ὅτι πᾶς
[4, 7]	ἔστι τὸν προσπαθοῦντά τινι τῶν	ἐν	τῷ βίῳ τούτῳ διὰ τέλους
[4, 5]	φησιν ἡ γραφή, ὁ τῶν	ἐν	τῷ βίῳ τούτῳ κακῶν ἐφευρετής»
[3, 4]	ὄντων ἐπίσκεψιν, ὅτι οὐδὲν τῶν	ἐν	τῷ βίῳ φαινομένων ὡς ἔστι
[3, 2]	ἀρξώμεθα; Οὐκοῦν τὸ κεφάλαιον τῶν	ἐν	τῷ γάμῳ σπουδαζομένων τὸ κεχαρισμένης
[20, 4]	ἐν καθαρᾷ τῇ στολῇ τοῖς	ἐν	τῷ γάμῳ τούτῳ εὐφραινομένοις συνεορτάζων,
[23, 7]	εἴη τὸ μὲν σφαλῆναί τινα	ἐν	τῷ διηκριβωμένῳ βίῳ πονηρὸν τίθεσθαι,
[12, 3]	Τὸ δὲ τοιοῦτον δόγμα καὶ	ἐν	τῷ εὐαγγελίῳ διδάσκειν οἶμαι τὸν
[19, 1]	εὐαγγελίου ἐγέννησεν» Οὕτω μακαρίζεται καὶ	ἐν	τῷ εὐαγγελίῳ ἡ τῆς ἁγίας
[14, 3]	γίνεται, ὅταν συλλαμβάνῃ μέν τις	ἐν	τῷ ζωτικῷ τῆς καρδίας τὴν
[17, 2]	ἔχειν τι καὶ τοῦ ὄφεως	ἐν	τῷ ἤθει. Τοῦτο δέ ἐστι
[23, 6]	οἷς πολλοὶ ταῖς ἡλικίαις νεάζοντες	ἐν	τῷ καθαρῷ τῆς σωφροσύνης ἐπολιώθησαν,
[6, 2]	προφητῶν ἐκείνων τὸ μηδενὶ τῶν	ἐν	τῷ κόσμῳ σπουδαζομένων ἐμπλέκεσθαι, ἓν
[3, 2]	ὅτι πᾶς ὁ μὴ ἰσομοιρῶν	ἐν	τῷ κρείττονι φυσικόν τι πρὸς
[14, 4]	ἔοικεν εἰκών τις εἶναι τῆς	ἐν	τῷ μέλλοντι αἰῶνι» μακαριότητος ὁ
[15, 2]	ἄκρα τοῦ ὕδατος ὑπὸ τῆς	ἐν	τῷ μέσῳ κινήσεως ἐξωθουμένων, πᾶσα
[6, 2]	οὖν ὁ τῶν πεπλανημένων τρίβων	ἐν	τῷ ὁδεύειν ἀναχωρήσας ἐπὶ τῆς
[18, 2]	τῶν καταλλήλων τὸν βίον, τὰ	ἐν	τῷ οἴκῳ ἑαυτοῦ θεασάμενος παιδευθήτω
[10, 1]	Ἐπὶ γὰρ τῶν ἀναισθήτως ἐχόντων	ἐν	τῷ ὁμοίῳ καθέστηκε τό τε
[11, 4]	ἐν τῷ αἰθέρι τοῦ πνεύματος	ἐν	τῷ οὐρανῷ ἐγχαράσσεσθαι— ὥσπερ οὖν
[13, 1]	Ἐπεὶ οὖν τοῦ χωρισμοῦ τῆς	ἐν	τῷ παραδείσῳ ζωῆς τὸ τελευταῖον
[14, 4]	ἐν τῇ ἀναστάσει καλῶν καὶ	ἐν	τῷ παρόντι καρποῦται βίῳ· εἰ
[13, 1]	ἀπὸ τοῦ κόσμου τούτου, ὃς	ἐν	τῷ πονηρῷ κεῖται» ἁρπαγείη πάλιν
[11, 4]	παντὸς τοῦ κόσμου γεγονὼς ὑψηλότερος	ἐν	τῷ προειρημένῳ πτερῷ, ἐκεῖνος εὑρήσει
[4, 4]	ἐκδέχεται. Διὰ τοῦτο, ἕως ἐστὶν	ἐν	τῷ σκήνει» καθώς φησιν ὁ
[20, 4]	τινὸς ἀναλογίας μαθεῖν. ~Ὥσπερ γὰρ	ἐν	τῷ σωματικῷ γάμῳ ὁ μὴ
[12, 4]	τὸ ἀρχαῖον ἀποκατάστασις τῆς νῦν	ἐν	τῷ τῆς σαρκὸς ῥύπῳ κεκαλυμμένης,
[2, 2]	σωματικῶς, τοῦ πληρώματος τῆς θεότητος»	ἐν	τῷ Χριστῷ διὰ τῆς παρθενίας
[23, 7]	ἐν πλοίοις καὶ ποιοῦντες ἐργασίαν	ἐν	ὕδασι πολλοῖς» τὸ συμβάν τινι
[18, 4]	γὰρ ἔξω τοῦ σκότους γενόμενον	ἐν	φωτὶ πάντως εἶναι ἀνάγκη, καὶ
[14, 2]	ἐπαφῇ τῆς αἰσθήσεως, ἀλλ´ ἐπειδὰν	ἐν	χερσὶ γένηται τοῦ ἁψαμένου καὶ
[3, 5]	ἐνυπνίου φαντασίᾳ, πάντων ἀθρόως τῶν	ἐν	χερσὶν ἐχωρίσθησαν. Τὰ δὲ ἐπὶ
[19, 1]	ἰδίων τέκνων τὴν οἰκουμένην, ἅπερ	ἐν	Χριστῷ διὰ τοῦ εὐαγγελίου ἐγέννησεν»
[9, 1]	καί τινα καλοῦ παρασχεῖν φαντασίαν,	ἐν	ᾧ ἄν τις σχέσιν καὶ
[0, 3]	ἀρχὴν ἀπὸ τοῦ γάμου ἔχει·	ἐν	ᾧ καὶ οἷος ὁ κατὰ
[4, 1]	ἀρχὴν ἀπὸ τοῦ γάμου ἔχει·	ἐν	ᾧ καὶ οἷος ὁ κατὰ
[13, 1]	ἁρπαγείη πάλιν εἰς τὸν παράδεισον,	ἐν	ᾧ καὶ Παῦλος γενόμενος ἤκουσέ
[0, 3]	ἑαυτῷ τὸ θεῖον κάλλος κατόψεται·	ἐν	ᾧ καὶ περὶ τῆς τοῦ
[12, 1]	ἑαυτῷ τὸ θεῖον κάλλος κατόψεται·	ἐν	ᾧ καὶ περὶ τῆς τοῦ
[12, 4]	καὶ ἐπίπονον χωρίον ἄποικοι πέμπονται,	ἐν	ᾧ ὁ γάμος παραμυθία τοῦ
[23, 1]	Ἐνταῦθα τὸ τῶν ἀρετῶν ἐργαστήριον,	ἐν	ᾧ πρὸς τὸ ἀκρότατον τῆς
[9, 1]	τοῦ λόγου ὁ ἀνθρώπινος βίος,	ἐν	ᾧ τοσούτων ὄντων ἐθνῶν οὐ
[4, 4]	ὀδύρεται, ὥσπερ καὶ ὁ ψαλμῳδὸς	ἐν	ᾠδαῖς θείαις λέγων πεποίηται. Ὄντως

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 28/05/2009