Chapitres, par.
[18, 3]	τῆς λύπης κτῆμα καιρῷ μετανοίας	ἐπὶ	ἁμαρτήμασιν, εἰ τύχοι ποτὲ συμβάν,
[2, 2]	τοῦ θείου τούτου χαρίσματος καὶ	ἐπὶ	γλώττης ἔχειν τὸ ἀγαθόν, ὅπερ
[23, 2]	ἢ καὶ ἀξιώματος ἐκπεσεῖν παρεσκεύασεν·	ἐπὶ	δὲ τῆς μεγάλης τε καὶ
[16, 1]	μὲν ἂν πρὸς πάντας τοὺς	ἐπὶ	διαφθορᾷ παρεδρεύοντας ἐχθρῶς ἔχῃ καὶ
[11, 4]	ἐπὶ τῆς γῆς ὁρῶμεν γινόμενον	ἐπὶ	κατόπτρου ἢ ὕδατος ἢ ἄλλου
[18, 3]	πολεμίου κεχρῆσθαι τῇ φύσει, ὃς	ἐπὶ	λύμῃ τοῦ θείου θησαυροῦ παρεισδύεται
[18, 4]	Καὶ τοίνυν εἴ τις μὴ	ἐπὶ	ματαίῳ λάβοι τὴν ἑαυτοῦ ψυχήν»
[18, 1]	Τί γὰρ κέρδος αὐτῷ τῆς	ἐπὶ	μέρους ὁπλίσεως, εἰ κατὰ τῶν
[14, 2]	ὀδύρεσθαι ἢ ὀρφανίαν ἢ τὴν	ἐπὶ	παισὶ συμφορὰν μὴ προλαβόντος τοῦ
[15, 1]	ἐντεῦθεν μὲν ἄρξεται τῆς καθαρότητος,	ἐπὶ	πάντα δὲ ὁμοίως καὶ μετὰ
[15, 1]	μέχρι τῶν σωμάτων ἱστάμενον, ἀλλ´	ἐπὶ	πάντα διῆκον καὶ διαβαῖνον τῇ
[9, 1]	πάθη. ~Κεφάλαιον θʹ Ὅτι δυσμετάθετον	ἐπὶ	παντὸς ἡ συνήθεια. Ἀμήχανον γάρ
[0, 3]	ψυχῇ μεριζόμενον. θʹ Ὅτι δυσμετάθετον	ἐπὶ	παντὸς ἡ συνήθεια. ιʹ Τί
[9, 1]	συνήθεια. Ἀμήχανον γάρ τί ἐστιν	ἐπὶ	παντὸς ἡ συνήθεια, πολλὴν ἔχουσα
[23, 2]	ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ καὶ	ἐπὶ	παντὸς πράγματος ἐπισφαλὴς σύμβουλος ἡ
[2, 2]	τῆς παρθενίας ἐκλάμψαντος, τοῦτο καὶ	ἐπὶ	πάσης ψυχῆς κατὰ λόγον παρθενευούσης
[3, 11]	ὕπεστιν ὁ τοῦ κλήρου διάδοχος	ἐπὶ	πολλοῖς οἷς ἐμόχθησε καὶ ἐν
[14, 1]	ἑαυτοὺς στήσαντες ἐπέσχον αὐτὸν τῆς	ἐπὶ	πρόσω φορᾶς. Εἰ οὖν οὐ
[3, 3]	διηνεκὴς τοῦ θανάτου προσδοκία οὐκ	ἐπὶ	ῥητοῖς τισι σημείοις ἐπιγινωσκομένη, ἀλλὰ
[23, 6]	τὸν τῆς νεότητος κλύδωνα ὥσπερ	ἐπὶ	σχεδίας τινὸς διαπλεύσαντες εἰς τὸν
[15, 2]	κυκλοτερῶς ἐν ἀλλήλοις ἐγειρομένων καὶ	ἐπὶ	τὰ ἄκρα τοῦ ὕδατος ὑπὸ
[6, 2]	πολλάκις ὑπὸ τῆς ἀναθλιβούσης βίας	ἐπὶ	τὰ ἄνω φέρεται, οὐκ ἔχον
[9, 1]	πάθεσιν ἤνοιξαν, ὡς παντελῶς τῆς	ἐπὶ	τὰ ἄνω φορᾶς λῆξαι καὶ
[22, 1]	τοῦ ἐπίσης ἀπειρηκότος τήν τε	ἐπὶ	τὰ δεξιὰ καὶ τὴν ἐπὶ
[3, 11]	τοῖς ἀνθρώποις ὁ γάμος. Ἐλθὲ	ἐπὶ	τὰ δικαστήρια, ἀνάγνωθι τοὺς περὶ
[22, 1]	ἐπὶ τὰ δεξιὰ καὶ τὴν	ἐπὶ	τὰ ἐναντία παρατροπήν. Ἤκουσα δέ
[12, 2]	μηδεμίαν ἐντέμοι τῷ φωτὶ τὴν	ἐπὶ	τὰ ἔσω πάροδον, ἀναγκαίως ἐν
[7, 1]	ἀρετῆς ἐν μεσότητι θεωρουμένης ἡ	ἐπὶ	τὰ παρακείμενα παρατροπὴ κακία ἐστίν·
[18, 5]	καθώς φησί τις τῶν προφητῶν,	ἐπὶ	τάλαντον μολύβδου καθεζομένη. Εἰ δέ
[2, 2]	ἔχει τοὺς μὲν ἐγκωμιαστικοὺς λόγους	ἐπὶ	ταύτης ἐᾶν, ὡς ἀμήχανον ταῖς
[13, 3]	κατοικίζων στεῖραν ἐν οἴκῳ μητέρα	ἐπὶ	τέκνοις εὐφραινομένην. Εὐφραίνεται γὰρ ὡς
[12, 3]	σύνοικοι τῆς ψυχῆς δυνάμεις αἱ	ἐπὶ	τῇ εὑρέσει τῆς θείας δραχμῆς
[23, 2]	ἀπελπίζει τυχὸν ἐπινοίαις τισὶ πάλιν	ἐπὶ	τὴν ἀρχαίαν ἐπανελθεῖν εὐπορίαν, ἕως
[12, 4]	αὐτῆς ἔξεστιν ἡμῖν παλινδρομήσασιν ἐπανελθεῖν	ἐπὶ	τὴν ἀρχαίαν μακαριότητα. Τίς οὖν
[11, 2]	ἔρωτα σαρκῶν κατωλίσθησαν, οἱ δὲ	ἐπὶ	τὴν ἄψυχον τῶν χρημάτων ὕλην
[18, 4]	ὁδηγία τίς ἐστιν ἀκριβὴς τῆς	ἐπὶ	τὴν εὐθεῖαν πορείας. Καὶ ὥσπερ
[12, 3]	μόνας τὰς καρδίας» ἡμῶν, τότε	ἐπὶ	τὴν θείαν ἐκείνην χαράν τε
[5, 1]	ἐρωτικὴν δύναμιν ἀπὸ τῶν σωματικῶν	ἐπὶ	τὴν νοητήν τε καὶ ἄϋλον
[23, 6]	εὐπλοΐας, οἳ τὸ καθ´ ἑαυτοὺς	ἐπὶ	τῆς ἀγαθῆς ἐλπίδος ὥσπερ ἐπί
[21, 2]	καὶ πρό γε πάντων τὴν	ἐπὶ	τῆς γεύσεως ἡδονὴν διαφερόντως φυλάττεσθαι,
[4, 1]	ἐπιθυμοῦσίν ἐστιν, οὐ κατὰ τὴν	ἐπὶ	τῆς γῆς κτῆσιν, ἣν οἱ
[11, 4]	τοῦ ἡλίου» κατεπηγγείλατο. Τοῦτο καὶ	ἐπὶ	τῆς γῆς ὁρῶμεν γινόμενον ἐπὶ
[6, 2]	τρίβων ἐν τῷ ὁδεύειν ἀναχωρήσας	ἐπὶ	τῆς εὐθείας ἑαυτὸν φυλάσσει, οὕτως
[23, 6]	τετραμμένον, μήτε ὅλῳ τῷ ποδὶ	ἐπὶ	τῆς ζωῆς βεβηκότα, ἀλλ´ ἐν
[10, 1]	τὸ ὑπεραίρειν θαύματα, ὡς καὶ	ἐπὶ	τῆς ἡλιακῆς ἀκτῖνος τῷ μὴ
[14, 1]	τῶν ἀμηχάνων ἐστίν· ὥσπερ γὰρ	ἐπὶ	τῆς θεοτόκου Μαρίας ὁ βασιλεύσας
[18, 2]	δόγματος. Δοκεῖ γάρ μοι, καθάπερ	ἐπὶ	τῆς ἰδίας οἰκήσεως ὁ τοῦ
[1, 1]	κατὰ τὴν συνήθειαν τῶν πολλῶν	ἐπὶ	τῆς παρθενίας λεγόμενον σημαντικόν ἐστι
[3, 11]	Ἀλλ´ ἐκεῖνα πάντα καταλιπὼν θεώρησον	ἐπὶ	τῆς παρούσης τοῦ βίου σκηνῆς
[4, 1]	φιλονεικήσει περὶ τοῦ πλείονος ἢ	ἐπὶ	τίνι καθ´ ἑαυτοῦ κινήσει τοῖς
[22, 1]	ἄμετρος κακοπάθεια. Ἀλλ´ ἐπειδὴ πολλοὶ	ἐπὶ	τὸ ἕτερον εἶδος τῆς ἀμετρίας
[6, 2]	ἀξιόλογον δύναμιν σχεῖν πρὸς τὴν	ἐπὶ	τὸ ὄντως ἀγαθὸν πορείαν· εἰ
[4, 5]	ἔστι πλεονέκτην γενέσθαι, μὴ ἐκείνης	ἐπὶ	τὸ πάθος χειραγωγούσης. Εἶτα ἡ
[23, 7]	τὴν ἀγαθὴν ἐλπίδα ἑαυτῶν προβαλλόμενοι	ἐπὶ	τὸ πέρας τοῦ κατορθώματος σπεύδουσιν.
[18, 1]	ἢ τὸ πάσης ὑψηλῆς προθέσεως	ἐπὶ	τὸ πέρας φθάνειν ἐσπουδακέναι, ταῖς
[23, 2]	ἕξιν. Ἔστι μὲν γὰρ ὡς	ἐπὶ	τὸ πολὺ καὶ ἐπὶ παντὸς
[9, 1]	ἄνθρωπος οὐ τὴν αὐτὴν ὡς	ἐπὶ	τὸ πολὺ περὶ τοῦ αὐτοῦ
[4, 3]	ἔχει. ~Οὐ γὰρ ἔστιν ὡς	ἐπὶ	τὸ πολὺ τὸν πλεονέκτην μὴ
[22, 1]	καὶ τὰ ἄνω βλέπειν, ἀλλ´	ἐπὶ	τὸ πονοῦν καὶ συντριβόμενον τῆς
[4, 4]	λόγον. Σύνηθες γὰρ τοῖς ὁδοιποροῦσιν	ἐπὶ	τὸ τῆς ὁδοῦ πέρας ὁμοίως
[4, 4]	τὰ παλαιὰ διηγήματα, οὐχ ὁ	ἐπὶ	τοῖς ἐνεστῶσι τῦφος, οὐ τὸ
[4, 3]	διάστημα, ἐλεεῖ τῆς χαυνότητος τὸν	ἐπὶ	τοῖς οὕτω γλίσχροις καὶ ταπεινοῖς
[10, 1]	ἀκατάληπτον; Εἰ μὲν γάρ τις	ἐπὶ	τοσοῦτον τὸ τῆς καρδίας ὄμμα
[9, 1]	δὲ παρ´ ἑτέροις, ἀλλὰ καὶ	ἐπὶ	τοῦ αὐτοῦ ἔθνους καὶ τῆς
[17, 2]	ζωῆς τε καὶ ὑγείας ἐπιμελούμενος	ἐπὶ	τοῦ μέσου τῆς ἀπαθείας ἑαυτὸν
[10, 1]	δι´ ἀκοῆς ἐναυγάσαι. Οὕτω καὶ	ἐπὶ	τοῦ νοητοῦ καὶ ἀληθινοῦ φωτὸς
[16, 1]	ἐχθρῶς ἔχῃ καὶ κατηγορῇ τούτων	ἐπὶ	τοῦ νομίμου ἀνδρός, σώφρων ἐστὶ
[8, 1]	διαβάλλων τὸ τίμιον. Καθάπερ γὰρ	ἐπὶ	τοῦ προρρηθέντος ἡμῖν τοῦ κατὰ
[9, 1]	πεῖραν, κατὰ τὸ ῥηθὲν ἡμῖν	ἐπὶ	τοῦ ῥείθρου ὑπόδειγμα ὅλον πρὸς
[23, 7]	κατὰ τοῦ ἀντικειμένου τὸν σταυρὸν	ἐπὶ	τοῦ σώματος φέροντος, ὁ μὴ
[4, 7]	γὰρ κατὰ τὸ ῥηθὲν ἡμῖν	ἐπὶ	τοῦ χειμάρρου ὑπόδειγμα παντοίαις ταραχαῖς
[18, 3]	ἀγαπῶν δὲ τὴν ἀδικίαν» καὶ	ἐπὶ	τοὺς γονέας ἀνδριζόμενος καὶ θαρσῶν
[18, 3]	τοῖς αἰσχίστοις, τὸ δὲ μῖσος	ἐπὶ	τοὺς ὁμοφύλους προχειριζόμενος, ἀγαπῶν δὲ
[11, 4]	ὄχημα τῇ ἀνθρωπίνῃ ψυχῇ τῆς	ἐπὶ	τοὺς οὐρανοὺς πορείας ἐστί, τὸ
[23, 5]	σεμνότης ἀπὸ τοῦ κατωρθωκότος αὐτὴν	ἐπὶ	τοὺς προσεγγίζοντας διαδίδοται· ἀληθὴς γὰρ
[3, 5]	ἐν χερσὶν ἐχωρίσθησαν. Τὰ δὲ	ἐπὶ	τούτοις οἷα; Πορθεῖται μὲν ὑπὸ
[20, 3]	ἐκλογῆς τοῦ συμφέροντος μήτε τὴν	ἐπὶ	τοῦτον ἄγουσαν ὁδὸν ἀγνοῆσαι, ἣν
[13, 1]	μετὰ τὴν ἁμαρτίαν ὁ ἄνθρωπος·	ἐπὶ	τούτῳ ἔξω τῶν τῆς σαρκὸς
[13, 3]	καλῶς ἐστι τὸ ἀποστολικὸν εἰπεῖν	ἐπὶ	τούτῳ ὅτι σῴζεται διὰ τῆς
[3, 5]	τοῦ τάφου ὁ θάνατος. Ἀνακλήσεις	ἐπὶ	τούτων ἀνόνητοι καὶ μάταιοι χειρῶν
[19, 1]	γαστρὶ ἐλάβομεν» ὁ δὲ καυχώμενος	ἐπὶ	τῷ πάντων γενέσθαι πολυγονώτατος ὡς
[7, 3]	τῆς Ῥεβέκκας συνοίκησιν διὰ τὴν	ἐπὶ	τῷ σπέρματι τοῦ θεοῦ εὐλογίαν,
[18, 1]	τοῦ βίου παντός, καὶ μάλιστα	ἐπὶ	τῶν διὰ παρθενίας τῷ θεῷ
[7, 2]	ἀναγκαῖα μικρολόγως ἔχειν. Οὕτω καὶ	ἐπὶ	τῶν λοιπῶν πάντων, ἵνα μὴ
[22, 2]	καὶ τὰ μαραίνοντα πλεονάσει, καὶ	ἐπὶ	τῶν λοιπῶν ποιοτήτων ὁμοίως τῆς
[16, 1]	ἐξαιρεῖται αὐτὴν τῆς τιμωρίας ἡ	ἐπὶ	τῶν λοιπῶν σωφροσύνη· ἀρκεῖ γὰρ
[14, 4]	~Τίνα οὖν χώραν ἔχει ἔτι	ἐπὶ	τῶν τοιούτων κυημάτων ὁ θάνατος;
[3, 9]	τὰ ἄλλα ὅσα πάρεστιν ἀφθόνως	ἐπὶ	τῶν τοιούτων ὁρᾶν, δι´ ὧν
[17, 2]	ἡ παντελὴς ἀρετή; Καὶ γὰρ	ἐπὶ	τῶν τοῦ σώματος ἀρρωστημάτων οὐκ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 28/05/2009