Chapitres, par.
[0, 3]	ἀκριβείας τοῦ βίου τούτου ἐπεμελήθησαν.	ζʹ	Ὅτι οὐδὲ ὁ γάμος τῶν
[7, 1]	τῆς τῶν ματαίων σπουδῆς. ~Κεφάλαιον	ζʹ	Ὅτι οὐδὲ ὁ γάμος τῶν
[3, 5]	χαρὰν μεθηρμόσαντο. Ἔτι τῷ φίλτρῳ	ζέοντες,	ἄρτι τοῖς πόθοις ἀκμάζοντες, οὔπω
[14, 4]	γὰρ τῇ ἁμαρτίᾳ καθάπαξ ἀποθανὼν	ζῇ	τὸ λοιπὸν τῷ θεῷ» οὐκέτι
[3, 11]	δὲ τὴν ζωὴν ὀδυρόμενος. Ἐῶ	ζηλοτυπίας	καὶ μάχας, εἴτε ἐξ ἀληθῶν
[3, 1]	τὸ καλὸν ἐγνωρίσαμεν. Νυνὶ δὲ	ζηλωτοὶ	μὲν ὄντως καὶ πάσης εὐχῆς
[10, 1]	ἐπιθυμητόν; Ὅση γάρ ἐστιν ἡ	ζημία	ἐν ἀποπτώσει γενέσθαι τῆς τοῦ
[23, 2]	διοικουμένη εἰς χρήματα πάντως τὴν	ζημίαν	ἤνεγκεν, ἤ τινος κοσμικῆς περιφανείας
[10, 2]	τῆς ζημίας τῷ παθόντι τὴν	ζημίαν	ταύτην ἐνδείξεται; Καλῶς μοι δοκεῖ
[4, 1]	τὸ πλεῖον ἁρπάσας οὐδεμίαν ἤνεγκε	ζημίαν	τῷ συμμετασχεῖν ἀξιοῦντι τῶν ἴσων,
[10, 1]	μὴ τεθεαμένος οὐδὲ γνώσεται τὴν	ζημίαν	ὧν ἀπεστέρηται. Πῶς γὰρ ἄν
[23, 2]	ἀβουλία, καὶ ὁ κίνδυνος τῆς	ζημίας	ταύτης ἐστὶν οὐ τὸ ἄλλο
[10, 2]	οὖν ἐπίνοια τὸ μέγεθος τῆς	ζημίας	τῷ παθόντι τὴν ζημίαν ταύτην
[23, 2]	ἐστὶν οὐ τὸ ἄλλο τι	ζημιωθῆναι,	οὗ τυχὸν καὶ δυνατὴ φαίνεται
[23, 2]	ἀλλὰ τὸ αὐτὸν ἀπολέσθαι καὶ	ζημιωθῆναι	τὴν ψυχὴν τὴν ἰδίαν. Ὁ
[4, 4]	πρὸς τὸ εὖ ἢ κακῶς	ζῆν	δύναμιν ἐνυπάρχειν, διὰ τῶν δεξιῶν
[4, 8]	ἐστι τὸ μόνῃ τῇ ψυχῇ	ζῆν	καὶ μιμεῖσθαι κατὰ τὸ δυνατὸν
[18, 4]	ἀνάγκη, καὶ τὸν μὴ τεθνηκότα	ζῆν.	Καὶ τοίνυν εἴ τις μὴ
[23, 1]	τὸν ἐν τῇ φιλοσοφίᾳ ταύτῃ	ζῆν	προελόμενον καὶ τίνα φυλάττεσθαι καὶ
[21, 1]	καʹ Ὅτι χρὴ τὸν ἀκριβῶς	ζῆν	προελόμενον πρὸς πᾶν εἶδος σωματικῆς
[0, 3]	καʹ Ὅτι χρὴ τὸν ἀκριβῶς	ζῆν	προελόμενον πρὸς πᾶν εἶδος σωματικῆς
[12, 3]	ἡμῶν οὐδὲ πόρρωθέν που τῶν	ζητεῖν	αὐτὸν προαιρουμένων ἀπῴκισται, ἀλλ´ ἀεὶ
[2, 3]	τὸ ἐν ὀλίγοις εὐδοκιμῆσαι προετιμήσαμεν.	Ζητεῖν	γὰρ ἐξ ἁπάντων οἶμαι δεῖν
[12, 3]	ἰδίᾳ οἰκίᾳ, τουτέστιν ἐν ἑαυτῷ,	ζητεῖν	τὴν ἀπολομένην δραχμήν. Διὰ δὲ
[23, 6]	διάγοντα τοιοῦτον γίνεσθαι» ~Εἰ δὲ	ζητεῖς	τὰ γνωρίσματα, δι´ ὧν οὐκ
[23, 3]	αὐτοῖς ἐπιτηδευτέον ἂν εἴη, τὸ	ζητῆσαι	τῆς ὁδοῦ ταύτης ἀγαθὸν καθηγεμόνα
[11, 1]	καὶ ἐν τῇ τοῦ καλοῦ	ζητήσει	ὁ μὲν ἀτελὴς τὴν διάνοιαν,
[12, 3]	ἀπολομένην δραχμήν. Διὰ δὲ τῆς	ζητουμένης	δραχμῆς τὴν εἰκόνα πάντως τοῦ
[12, 3]	ἐπιμελείας τοῦ βίου ἔκδηλον τὸ	ζητούμενον	γίνεσθαι, ἐφ´ ᾧ εἰκότως αὐτήν
[18, 4]	τῇ ὑπεξαιρέσει τοῦ ἐναντίου τὸ	ζητούμενον	ἔχουσα· τόν τε γὰρ ἔξω
[0, 2]	ἀναδεικνυμένους· ἢ γὰρ εὑρήσουσι τὸν	ζητούμενον	ἢ οἷον χρὴ εἶναι οὐκ
[10, 2]	καταλήψεως, ἀλλ´ ὅσῳ μέγα τὸ	ζητούμενον	ὁ λόγος ἀπέδειξε, τοσούτῳ μᾶλλον
[10, 1]	κάλλους οὐ μεμαθήκαμεν. Ὑπόδειγμα τοῦ	ζητουμένου	ἐν τοῖς οὖσιν ἔστιν οὐδέν·
[12, 4]	ἐστὶν ἡ ἐπίνοια τῆς τοῦ	ζητουμένου	εὑρέσεως, ἡ τῆς θείας εἰκόνος
[11, 3]	τὸ καταλαμβανόμενον ὡς μικρότερον τοῦ	ζητουμένου	καταλιμπάνουσα γένοιτο ἂν ἐν περινοίᾳ
[10, 2]	καὶ συνεπαίρεσθαι τῷ μεγέθει τοῦ	ζητουμένου,	ὡς μὴ παντελῶς ἔξω γενέσθαι
[4, 6]	ἐν τῇ ἀληθείᾳ γενέσθαι τὸν	ζητοῦντα	τὸ ψεῦδος καὶ ἐν τῇ
[3, 8]	τὸν νυμφικὸν κόσμον ἀποσυλήσασα. Εἶτα	ζόφος	ἀντὶ τῆς ἐν παστάδι λαμπρότητος
[4, 6]	ἀλλὰ τὴν μέλαιναν ταύτην καὶ	ζοφώδη	τοῦ βίου θάλασσαν. Εἰ δέ,
[18, 4]	τοῦ ἀποστόλου ἐμάθομεν, τὸ μὴ	ζυγῷ	δουλείας ἐνέχεσθαι» μηδὲ καθάπερ δραπέτην
[23, 6]	ἀλλ´ ἐν οἷς μὲν σαρκὸς	ζωὴ	δοκιμάζεται τοῖς νεκροῖς ἐναρίθμιον, πρὸς
[14, 4]	βίῳ· εἰ γὰρ ἰσάγγελος ἡ	ζωή,	ἣ μετὰ τὴν ἀνάστασιν παρὰ
[13, 3]	δὲ πρὸς τὸ πνεῦμα κοινωνίας	ζωὴ	καὶ ἀφθαρσία τοῖς συναφθεῖσιν ἀντὶ
[0, 1]	καθ´ ἡσυχίαν προσφιλοσοφεῖν τῇ θειοτέρᾳ	ζωῇ	καὶ τοῖς ἀποταξαμένοις πάντῃ τῷ
[3, 11]	τῶν τοιούτων κακῶν ἡ ἀνθρωπίνη	ζωή,	μή μοι ἀναλάβῃς τὰ παλαιὰ
[23, 6]	σκοπὸν ὁ θεὸς τῇ ἡμετέρᾳ	ζωῇ.	Ὄψει δὲ οὐχ ἕνα μόνον,
[4, 4]	μετὰ τῶν σκηνωμάτων τούτων» τῇ	ζωῇ	παροικοῦντες· οὗ χάριν στενάξας ὁ
[4, 1]	οἷς ὁ φθόνος ἐν τῇ	ζωῇ	περιφύεται; παντὸς γὰρ τοῦ κόσμου
[3, 10]	καὶ ὅσα τοιαῦτα τῇ ἀνθρωπίνῃ	ζωῇ	συγκεκλήρωται. Ἐν οἷς ἅπασιν ὁ
[18, 5]	εἶναι ὅμοιον καὶ πάσῃ τῇ	ζωῇ	συνεμφαίνειν τὴν καθαρότητα. Οὕτως καὶ
[4, 4]	πάντα ὅσα τίμια ἐν τῇ	ζωῇ	ταύτῃ νενόμισται, ἢ καὶ ὅσα
[3, 3]	ἀχώριστον ἔχουσι καὶ συνεζευγμένην τῇ	ζωῇ	τὴν λύπην, εἰ καὶ μικρὸν
[4, 4]	πρόσκαιρον ἐνδεικνύμενος, βαρούμενος τῇ παρούσῃ	ζωῇ	τὸ μακρύνεσθαι αὐτῷ τὴν παροικίαν
[12, 2]	τὸν ῥηθέντα τρόπον εἰσεφθάρη τῇ	ζωῇ	τῶν ἀνθρώπων ἡ τοῦ ἁμαρτάνειν
[3, 10]	τὸ πολὺ τῆς κατὰ τὴν	ζωὴν	ἀηδίας ἐνδείξασθαι, ὅτι ἐναντίως πρὸς
[4, 6]	φύσεως ὑποχείριον δοὺς τὴν ἰδίαν	ζωήν;	Γνωριμώτερος δ´ ἂν γένοιτο ἡμῖν
[2, 2]	σαρκὸς καὶ αἵματος λαχοῦσι τὴν	ζωὴν	ἐχαρίσθη, ἵνα καταβληθεῖσαν τὴν ἀνθρωπίνην
[23, 5]	ὁδόν· οὐ γὰρ ἐπιλέλοιπε τὴν	ζωὴν	ἡμῶν τὰ τῶν ἀγαθῶν ὑποδείγματα,
[4, 6]	Αἴγυπτον, τὴν ὑποβρύχιον λέγω ταύτην	ζωήν,	καὶ διαβὰς οὐχὶ τὴν Ἐρυθρὰν
[12, 4]	ὃ ἦν παρὰ τὴν πρώτην	ζωὴν	ὁ πρωτόπλαστος. Τί οὖν ἐκεῖνος
[3, 11]	τοῦ παιδός, ὁ δὲ τὴν	ζωὴν	ὀδυρόμενος. Ἐῶ ζηλοτυπίας καὶ μάχας,
[4, 3]	ὅτε οὐκ ἴσασιν εἰς τὴν	ζωὴν	παριόντες, καὶ ὅτε μὴ βούλονται
[14, 1]	παρθενίας τὴν ἐν σαρκὶ παριούσῃ	ζωὴν	συντρίβεταί πως καὶ καταλύεται τοῦ
[9, 2]	ἄλλου τινὸς τῶν κατὰ τὴν	ζωὴν	ταύτην σπουδαζομένων φροντίζοντας, ἀλλὰ περὶ
[21, 3]	τὸ μὲν εἰς τὴν ἀνθρωπίνην	ζωήν,	τὸ δὲ εἰς καῦσίν τε
[3, 9]	βίον γνωρίσασαι, ὅπως μακαρίζουσι τὴν	ζωὴν	τῶν ἐξ ἀρχῆς τὸν ἐν
[3, 2]	ἐλευθέραν αὐτῶν, εἰ δοκεῖ, τὴν	ζωὴν	ὑποθώμεθα, καὶ ἴδωμεν εἰ δυνατόν
[18, 3]	συμφερόντων καὶ συνδιοικούσας αὐτῷ τὴν	ζωήν,	ὡς μηδαμοῦ ὑπὸ ἀμαθίας ἢ
[17, 1]	καὶ ἐν τῇ ἐπιτεταμένῃ τῆς	ζωῆς	ἀκριβείᾳ λύπαις καὶ παροξυσμοῖς καὶ
[14, 1]	δυσχεράνῃ τὸν λόγον— οὐ μᾶλλον	ζωῆς	ἀλλὰ θανάτου τοῖς ἀνθρώποις ἀφορμὴ
[23, 6]	ὅλῳ τῷ ποδὶ ἐπὶ τῆς	ζωῆς	βεβηκότα, ἀλλ´ ἐν οἷς μὲν
[14, 1]	καὶ μέχρι τῆς τοῦ παρθενεύοντος	ζωῆς	διὰ μέσου γέγονεν· οὐ γὰρ
[4, 4]	διὰ τῶν ἐναντίων τὸν τῆς	ζωῆς	δρόμον ἀνύεσθαι καὶ ἴσην ἐν
[14, 1]	ὥσπερ τι μεθόριον θανάτου καὶ	ζωῆς	ἑαυτοὺς στήσαντες ἐπέσχον αὐτὸν τῆς
[3, 1]	καὶ ὅσα τῆς παρούσης ἐστὶ	ζωῆς.	Εἰ γάρ τις ἀκριβῶς ἐξετάζειν
[4, 1]	ἀρχὴν κατὰ τῆς τοῦ ἀνθρώπου	ζωῆς,	εἴ τις ἑαυτὸν μὴ ὑπαγάγοι
[14, 4]	ἑαυτῷ συντέλειαν τῆς κατὰ σάρκα	ζωῆς	ἐν ἑαυτῷ ποιήσας ἀναμένει λοιπὸν
[23, 6]	ἀνδρὸς ἐν μέσῳ θανάτου καὶ	ζωῆς	ἐνδεικνύμενον, μήτε παντελῶς πρὸς τὸν
[4, 4]	καὶ προσκαίρου ταύτης ὑπερορᾷ τῆς	ζωῆς,	ἐπειδὴ Ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ
[4, 4]	νομίζεται, μόνης δὲ τῆς θείας	ζωῆς	ἔχων τὸν ἔρωτα, ὁ εἰδὼς
[13, 3]	ἀποστάντας ἡμᾶς τῆς κατὰ σάρκα	ζωῆς,	ᾗ πάντως ἐπακολουθεῖ καὶ ὁ
[14, 4]	ἐκείνοις τὸ θνητὸν ὑπὸ τῆς	ζωῆς»	καὶ ἔοικεν εἰκών τις εἶναι
[6, 1]	ἐκ νέων ἀπεξενώθησαν τῆς ἀνθρωπίνης	ζωῆς	καὶ οἷον ἔξω τῆς φύσεως
[3, 7]	τινὰ τῆς ἐν τῇ χηρείᾳ	ζωῆς	καὶ τὴν ἐν ὀλίγῳ τοῦ
[3, 5]	μή, ἀγανάκτησις κατὰ τῆς ἀνθρωπίνης	ζωῆς,	κατηγορία πάσης τῆς φύσεως, κατ´
[23, 6]	ὅτι ἡ σωφροσύνη ξύλον ἐστὶ	ζωῆς	πᾶσι τοῖς ἀντεχομένοις αὐτῆς» Ἐπὶ
[23, 7]	ἀκολουθίαν τῆς τοῦ παλαιοῦ ἀνθρώπου	ζωῆς	περιέπων; Πῶς ἱερατεύεις θεῷ καίτοι
[13, 1]	τῶν προσκαίρων τούτων φύλλων τῆς	ζωῆς	προκαλύμματα ἐν ὀφθαλμοῖς γίνεσθαι πάλιν
[4, 8]	εἶναι καὶ δύναμις τῆς θειοτέρας	ζωῆς	πρὸς τὴν ἀσώματον φύσιν τοὺς
[23, 7]	ἀμέτοχον καθόλου τῆς καθαρωτέρας διαμεῖναι	ζωῆς;	Πῶς ἀκούεις τοῦ ἐσταυρωμένου, ὁ
[23, 7]	περιπατῶν ἐν τῇ καινότητι τῆς	ζωῆς	ταύτης» ἀλλ´ ἔτι τὴν ἀκολουθίαν
[23, 2]	ζῶσιν ᾖ· ὁ δὲ τῆς	ζωῆς	ταύτης ἐκπεσὼν πᾶσαν ἐλπίδα τῆς
[17, 2]	καὶ ὁ τῆς κατὰ ψυχὴν	ζωῆς	τε καὶ ὑγείας ἐπιμελούμενος ἐπὶ
[14, 4]	ἀναμιγνύμενος καὶ τῷ ἀμολύντῳ τῆς	ζωῆς	τὴν καθαρότητα τῶν ἀσωμάτων μιμούμενος.
[13, 1]	χωρισμοῦ τῆς ἐν τῷ παραδείσῳ	ζωῆς	τὸ τελευταῖον ὁ γάμος ἐστί,
[0, 1]	ἐστὶν ἐπιθυμίαν τῆς κατ´ ἀρετὴν	ζωῆς	τοῖς ἐντυγχάνουσιν ἐμποιῆσαι· πολλῶν δὲ
[4, 5]	γαστέρα ζῶν, ἀπηλλοτριωμένος δὲ τῆς	ζωῆς	τοῦ θεοῦ» καὶ ξένος τῶν
[4, 5]	γαστρὶ καὶ τοῖς μετὰ γαστέρα	ζῶν,	ἀπηλλοτριωμένος δὲ τῆς ζωῆς τοῦ
[23, 1]	που τὸ εὐαγγέλιον, οὗτος ἀληθῶς	ζῶν	ἐστιν ἄνθρωπος καὶ ὡραῖος τῷ
[3, 10]	ἅπασιν ὁ μὲν καθ´ ἑαυτὸν	ζῶν	ἢ διαφεύγει τὴν πεῖραν ἢ
[23, 7]	Πῶς ἀκούεις τοῦ ἐσταυρωμένου, ὁ	ζῶν,	τοῦ ἀποθανόντος τῇ ἁμαρτίᾳ, ὁ
[4, 8]	ἀσώματον φύσιν τοὺς ἐν σαρκὶ	ζῶντας	ὁμοιοῦσθαι διδάσκουσα. ~Κεφάλαιον εʹ Ὅτι
[23, 6]	δι´ ὧν οἱ τῷ πνεύματι	ζῶντες»	ἐπιγινώσκονται, ἀληθῶς ἔμψυχον καὶ ἐνεργὸν
[3, 11]	καὶ μὴ γινόμενοι, καὶ πάλιν	ζῶντες	καὶ ἀποθνῄσκοντες. Ὁ μὲν γὰρ
[18, 5]	πάντες γὰρ οἱ κατ´ αὐτὴν	ζῶντες	ὡς νεφέλαι πέτονται» κατὰ τὸν
[13, 2]	ἔστιν ἐν τῇ χώρᾳ τῶν	ζώντων»	γενέσθαι τὸν τῇ δυναστείᾳ τοῦ
[13, 2]	~Ἀλλ´ ἐπειδὴ ὁ μὲν παράδεισος	ζώντων	ἐστὶν οἰκητήριον τοὺς διὰ τῆς
[12, 2]	ἐποίησεν αὐτόν» τοῦτο οὖν τὸ	ζῷον,	ὁ ἄνθρωπος, οὐ κατὰ φύσιν
[12, 2]	~Τὸ λογικὸν τοῦτο καὶ διανοητικὸν	ζῷον	ὁ ἄνθρωπος, τῆς θείας τε
[13, 3]	τοῖς δι´ αὐτοῦ γεννωμένοις τὴν	ζωοποιὸν	ἐναποτίθεται δύναμιν. Τί οὖν ἀνακύπτει
[13, 2]	τοῦ θεοῦ καὶ ἄφθαρτον καὶ	ζωοποιὸν	καὶ ἀθάνατον. ~Ὥσπερ τοίνυν τῇ
[0, 2]	πρὸς κατόρθωσιν ἀρετῆς ὅσον ἡ	ζῶσα	φωνὴ καὶ τὰ ἐνεργούμενα τῶν
[16, 1]	Οὕτω καὶ ἡ τῷ θεῷ	ζῶσα	ψυχὴ οὐδενὶ τῶν δι´ ἀπάτης
[23, 7]	παραστῆσαι τὸ σῶμά σου θυσίαν	ζῶσαν	ἁγίαν εὐάρεστον τῷ θεῷ» ὁ
[23, 2]	εὐπορίαν, ἕως ἂν ἐν τοῖς	ζῶσιν	ᾖ· ὁ δὲ τῆς ζωῆς
[19, 1]	γίνεται μηδὲν ἐν ἑαυτῇ τῆς	ζωτικῆς	ἰκμάδος κατὰ τὸν βίον τοῦτον
[14, 3]	συλλαμβάνῃ μέν τις ἐν τῷ	ζωτικῷ	τῆς καρδίας τὴν ἀφθαρσίαν τοῦ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 28/05/2009