Livre, Chap.
[11, 7]	σώφρονος βίου. Τὸν δὲ δὴ	βαθὺν	καὶ λεληθότα περὶ τούτων λόγον
[11, 32]	ὂν καὶ ἰσορροπώτατον ἐπὶ σμικροτάτου	βαῖνον	ποδὸς ἰέναι. Φαίνεται γοῦν δὴ
[11, 5]	πείρᾳ, ἴδοι ἄν, οἷα παρὰ	βαρβάροις,	ἄνδρας λογικωτάτους οὐδὲν σοφιστῶν οὐδὲ
[11, 6]	ἐνθάδε καὶ τὸν ἐν τοῖς	βαρβάροις,	ἕως ἂν τὸ τοῦ ὀνόματος
[11, 6]	τε καὶ οἱ ὑπὸ τοῖς	βαρβάροις	οἰκοῦντες, παρὰ τῶν βαρβάρων εἰλήφασι.
[11, 6]	αἰνιττόμενος, ἐπεὶ μηδὲ παρ´ ἑτέροις	βαρβάροις	ῥᾴδιον τὴν τοιάνδε παραφυλάξαι θεωρίαν.
[11, 6]	ὀνομάτων πεφυκέναι καὶ Ἕλλησι καὶ	βαρβάροις	τὴν αὐτὴν ἅπασι. Καὶ προϊὼν
[11, 18]	ἄλλος ζηλωτὴς φιλοσοφίας, πλὴν ἀλλὰ	βάρβαρον	ὀνομάσας τὸν Ἑβραῖον θεολόγον, εἰ
[11, 0]	ἡμετέρας χάριν, δι´ ἣν τὴν	βάρβαρον	φιλοσοφίαν τῆς Ἑλληνικῆς ὁμολογοῦμεν προησμενικέναι.
[11, 19]	καὶ νὴ Δί´ ὃν ὁ	βάρβαρος	ἀξιοῖ ἐν τῇ τῆς ἀρχῆς
[11, 19]	ἂν εἴη. Ὁ δέ γε	βάρβαρος	τίς ἦν αὐτῷ εἰ μὴ
[11, 25]	τὸν μὲν νοητὸν οἶδεν ἡ	βάρβαρος	φιλοσοφία, τὸν δὲ αἰσθητόν· τὸν
[11, 19]	κεφαλῇ μεταπεφρασμένα ἐκ τῆς τοῦ	βαρβάρου	θεολογίας δῆλα ἂν εἴη. Ὁ
[11, 6]	συλλαβάς. Τοσαῦτα εἰπὼν μετὰ πλεῖστα	βαρβάρων	αὖθις ἀναφέρει τὴν μνήμην κἄπειτα
[11, 6]	τοῖς βαρβάροις οἰκοῦντες, παρὰ τῶν	βαρβάρων	εἰλήφασι. Τί οὖν δή; Εἴ
[11, 0]	εὐγλωττίαν, τὰ πάντα δὲ παρὰ	βαρβάρων	ἐσκευωρημένους, μηδὲ τὰ Ἑβραίων ἀγνοῆσαι
[11, 6]	μνήμην κἄπειτα εἰς Ἕλληνας παρὰ	βαρβάρων	ἥκειν τὰ πολλὰ τῶν ὀνομάτων
[11, 6]	τοῖς αὐτοῖς, οὐκ ἄλλως ἢ	βαρβάρων	μνησθεὶς καὶ παρὰ τοῖσδε φήσας
[11, 6]	πρόσθεν ἡμῖν συνέστη, ὁπηνίκα παρὰ	βαρβάρων	τὰ πάντα ὠφελῆσθαι τοὺς Ἕλληνας
[11, 6]	καταπεπαρμένον ὄγκον τε μέγαν καὶ	βαρὺν	ἐπηχθισμένον τὸ σῶμα λήθης πολλῆς
[11, 6]	ἔχειν καὶ κρατεῖν, διὰ τὸ	βασιλέα	εἶναι τῶν Τρώων· τὸν δὲ
[11, 20]	γὰρ ἔχει· περὶ τὸν πάντων	βασιλέα	πάντ´ ἐστὶ καὶ ἐκείνου ἕνεκα
[11, 18]	ἀργὸν εἶναι ἔργων ξυμπάντων καὶ	βασιλέα,	τὸν δημιουργικὸν δὲ θεὸν ἡγεμονεῖν
[11, 17]	τριττά· πάντα περὶ τὸν πάντων	βασιλέα	φησὶ τὰ πρῶτα καὶ δεύτερον
[11, 14]	Δαβίδ, ἄλλος προφήτης ὁμοῦ καὶ	βασιλεὺς	Ἑβραίων, συνᾴδων φησίν· Εἶπεν ὁ
[11, 7]	Σολομῶν καὶ παρὰ πάντων τῶν	βασιλέων	τῆς γῆς, ὅσοι ἤκουσαν τὴν
[11, 27]	καὶ ἀρχικόν φησιν αὐτὸν καὶ	βασιλικὸν	γεγονέναι τῶν ἐπὶ γῆς ἁπάντων.
[11, 25]	θεοῦ λόγος ὁ θεῖος καὶ	βασιλικός,	ἄνθρωπος ἀπαθής· εἰκὼν δὲ εἰκόνος
[11, 37]	ὥσπερ περὶ τέλμα μύρμηκας ἢ	βατράχους	περὶ τὴν θάλατταν οἰκοῦντας, καὶ
[11, 10]	Τὸ ἄρα ἂν ἀΐδιόν τε	βέβαιόν	τε ἐστὶν ἀεὶ κατὰ ταὐτὸν
[11, 6]	οὐ καὶ τὰ παρὰ Μωσεῖ	βεβιασμένα	ἂν εἴποις οὐδέ γε κατά
[11, 38]	οἳ μὲν ἂν δόξωσι μέσως	βεβιωκέναι,	πορευθέντες ἐπὶ τὸν Ἀχέροντα ἀναβάντες
[11, 27]	τοῦ ἐν τῇ ἡμετέρᾳ ψυχῇ	βελτίστου	καθαρώτερόν τε καὶ λαμπρότερον τυγχάνει
[11, 6]	μάθησιν‘ καὶ τὸ Βῆτα, ὅπερ	Βὴθ	φίλον αὐτοῖς προσαγορεύειν, οὕτω δὲ
[11, 6]	δὲ σημαίνει μάθησιν‘ καὶ τὸ	Βῆτα,	ὅπερ Βὴθ φίλον αὐτοῖς προσαγορεύειν,
[11, 38]	πατέρα ἢ μητέρα ὑπ´ ὀργῆς	βίαιόν	τι πράξαντες, καὶ μεταμέλον αὐτοῖς
[11, 36]	δὲ μικρὸν ἔκ τινος οὐ	βιαίου	καταφορᾶς, ἄλλο μὲν οὐδὲν οὔτ´
[11, 7]	ζῴων καὶ θυμοὺς θηρίων, πνευμάτων	βίας	καὶ διαλογισμοὺς ἀνθρώπων, διαφορὰς φυτῶν
[11, 32]	Καὶ εἱλιγήσεται ὁ οὐρανὸς ὡς	βιβλίον"	τοτὲ δὲ δι´ ὧν ἐπιλέγει·
[11, 38]	ὧν φησι· Κριτήριον ἐκάθισε καὶ	βίβλοι	ἠνεῴχθησαν καὶ παλαιὸς ἡμερῶν ἐκάθητο.
[11, 7]	εἴρηται μὲν καὶ ταῖς ἱεραῖς	βίβλοις	ἐγκαταβέβληται εἰς ἐξάκουστόν τε τοῖς
[11, 29]	κατὰ μέρος ἐπάγει· Αὕτη ἡ	βίβλος	γενέσεως οὐρανοῦ καὶ γῆς, ὅτε
[11, 5]	φίλον, τῆς τούτων ἐντεύξεως τὰς	βίβλους	ἐπὶ σχολῆς μετὰ χεῖρας λαβὼν
[11, 18]	ἑξῆς φησιν· Εἰσὶ δ´ οὗτοι	βίοι	ὁ μὲν πρώτου, ὁ δὲ
[11, 38]	καὶ μεταμέλον αὐτοῖς τὸν ἄλλον	βίον	βιῶσιν ἢ ἀνδροφόνοι ἢ τοιούτῳ
[11, 4]	πρὸς τὸν ἄλυπον συντείνοι ἂν	βίον;	Δι´ ὃν τὰ πάντα τῆς
[11, 23]	εἶναι καὶ πάντα τὸν ἀνθρώπων	βίον	ἐν εἰκόνι διαπορεύεσθαι εἰρήκασι. Λέγει
[11, 4]	τῶν πρὸ αὐτοῦ θεοφιλῶν Ἑβραίων	βίον,	τὸν πολιτικὸν ὁμοῦ καὶ πρακτικὸν
[11, 4]	ἂν εἴη πρὸς τὸν μακάριον	βίον	τῷ τὴν πρὸς αὐτὸν φιλίαν
[11, 37]	δέ, καὶ εἰ ἠπιστάμην, ὁ	βίος	μοι δοκεῖ ὁ ἐμός, ὦ
[11, 18]	ἀποσβέννυσθαι, τὸν δὲ νοῦν ζῆν	βίου	ἐπαυρόμενον εὐδαίμονος. Ταῦτα ὁ Νουμήνιος.
[11, 3]	ὅτι ζητῶν περὶ τοῦ ἀνθρωπείου	βίου,	καταγελάσαι τὸν Ἰνδόν, λέγοντα μὴ
[11, 7]	εἰς ἀνάληψιν εὐλαβοῦς καὶ σώφρονος	βίου.	Τὸν δὲ δὴ βαθὺν καὶ
[11, 27]	οὐδὲν κοινωνοῦσα αὐτῷ ἐν τῷ	βίῳ	ἑκοῦσα εἶναι, ἀλλὰ φεύγουσα αὐτὸ
[11, 38]	ἀρετῆς καὶ φρονήσεως ἐν τῷ	βίῳ	μετασχεῖν· καλὸν γὰρ τὸ ἆθλον
[11, 38]	δόξωσι διαφερόντως πρὸς τὸ ὁσίως	βιῶναι,	οὗτοί εἰσιν οἱ τῶνδε μὲν
[11, 38]	οἵ τε ὁσίως καὶ δικαίως	βιώσαντες	καὶ οἱ μή. Καὶ οἳ
[11, 38]	μεταμέλον αὐτοῖς τὸν ἄλλον βίον	βιῶσιν	ἢ ἀνδροφόνοι ἢ τοιούτῳ τινὶ
[11, 18]	θεοῦ συμβαίνει ζῆν τε καὶ	βιώσκεσθαι	τότε τὰ σώματα κηδεύοντα τοῦ
[11, 18]	θεοῦ συμβαίνει ζῆν τε καὶ	βιώσκεσθαι	τότε τὰ σώματα κηδεύοντα τοῦ
[11, 28]	αὐτῆς ῥεούσας καὶ αὐτῆς οὔσας	βλαστήματα.	Τούτου τοίνυν τοῦ λόγου τὴν
[11, 18]	δὲ ἰθύνει, ταῖς ἰδέαις οἰακίζων,	βλέπει	τε ἀντὶ τοῦ οὐρανοῦ εἰς
[11, 18]	ἑαυτῷ) διὰ τὸ τὴν ὕλην	βλέπειν	ταύτης ἐπιμελούμενος ἀπερίοπτος ἑαυτοῦ γίνεται.
[11, 18]	ἀφ´ ἑαυτοῦ, ἐὰν μή τι	βλέπῃ	τὸν πατέρα ποιοῦντα. Ἀλλὰ γὰρ
[11, 25]	γῆν τε ὁρατὴν καὶ φῶς	βλεπόμενον.	ἆρ´ οὐ δοκεῖ σοι ἐντεῦθεν
[11, 27]	Σώκρατες. Εἰς τὸν θεὸν ἄρα	βλέποντες	ἐκείνῳ καλλίστῳ ἐνόπτρῳ χρῴμεθ´ ἂν
[11, 22]	Πλάτων ἐκ συλλογισμοῦ τῷ ὀξὺ	βλέποντι	ἀπέδωκε τὸ ἀγαθὸν ὅτι ἐστὶν
[11, 18]	τοῦ φιλοσόφου διανοίας ὡς ἄρα	Βλέποντος	μὲν καὶ ἐπεστραμμένου πρὸς ἡμῶν
[11, 18]	διεξόδῳ πᾶσι τοῖς κοινωνῆσαι συντεταγμένοις.	Βλέποντος	μὲν οὖν καὶ ἐπεστραμμένου πρὸς
[11, 20]	ὀρέγεται μαθεῖν ποῖα ἄττα ἐστί,	βλέπουσα	εἰς τὰ αὑτῆς συγγενῆ. Ταῦτα
[11, 15]	πρὸς παραδείγματα ἀρχέτυπα τὰ ἐκείνου	βλέπων	ἐμόρφου τὰ εἴδη. Ταῦτά μοι
[11, 17]	τάξιν τῆς φορᾶς τῆς ἀϊδίου	βλέπων	καὶ θεοὺς τοὺς ἐν αὐτῷ,
[11, 27]	αὐτῆς· καί τις εἰς τοῦτο	βλέπων	καὶ πᾶν τὸ θεῖον γνούς,
[11, 22]	τυπωθέντες ὑπὸ τῆς ἀνθρώπου ἰδέας,	βόες	δ´ ὑπὸ τῆς βοός, ἵπποι
[11, 3]	οὐ μὴν ἐπόρισάν γέ τινα	βοήθειαν.	Οὐχ ἥκιστα δὲ καὶ Σωκράτης,
[11, 27]	ἐν τῷ πρώτῳ τῶν Πρὸς	Βόηθον	Περὶ ψυχῆς τοῦτον γράφων τὸν
[11, 28]	λόγου τὴν δύναμιν περιαιρῶν ὁ	Βόηθος	ἐπάκουσον εὐθὺς ἐν ἀρχῇ τοῦ
[11, 22]	μετακυμίοις ἐχομένην ὀξὺ δεδορκὼς μιᾷ	βολῇ	κατεῖδε τὴν ναῦν, οὕτως δεῖ
[11, 22]	ἰδέας, βόες δ´ ὑπὸ τῆς	βοός,	ἵπποι δ´ ὑπὸ τῆς ἵππου
[11, 37]	ἄμμος καὶ πηλὸς ἀμήχανος καὶ	βόρβοροί	εἰσιν, ὅπου ἂν καὶ ἡ
[11, 27]	κατὰ τοὺς τόπους· Θῶμεν οὖν	βούλει,	ἔφη, δύο εἴδη τῶν ὄντων,
[11, 6]	δὲ γυνὴ γονή μοι φαίνεται	βούλεσθαι	εἶναι. Πάλιν Μωσῆς τὸν οὐρανὸν
[11, 38]	τίνα ποτὲ ἄρα τὰ ὀχήματα	βούλεται	σημαίνειν ἢ τὰ σώματα, εἰς
[11, 28]	ἄρχοντα ἐν ἡμῖν νοῦν, ὁπηλίκα	βουλεύματα	καὶ ὁρμὰς πολλάκις ὁποίας ὑποκινεῖ,
[11, 14]	διέξεισιν· Ἐγὼ ἡ σοφία κατεσκήνωσα	βουλήν,	καὶ γνῶσιν καὶ ἔννοιαν ἐγὼ
[11, 32]	τεύξεσθε θανάτου μοίρας, τῆς ἐμῆς	βουλήσεως	μείζονος ἔτι δεσμοῦ καὶ κυριωτέρου
[11, 11]	καὶ τὸ παρῳχημένον, ὥσπερ αὐγὴ	βουλομένοις	ἰδεῖν, ἐξ ἀνάγκης διιστάμενον. Εἰ
[11, 11]	τὴν διάνοιαν ἐπερείσῃ τις λαβέσθαι	βουλόμενος,	ὥσπερ ἡ σφοδρὰ περίδραξις ὕδατος
[11, 14]	ὄρη ἑδρασθῆναι· πρὸ δὲ πάντων	βουνῶν	γεννᾷ με. Ἡνίκα ἡτοίμαζε τὸν
[11, 38]	τὴν λίμνην τὴν Ἀχερουσιάδα, ἐνταῦθα	βοῶσί	τε καὶ καλοῦσιν, οἱ μὲν
[11, 7]	καὶ Ἀρκτούρου, ὃν Ἀρκτοφύλακα καὶ	Βοώτην	ὀνομάζειν Ἕλλησι φίλον, μνήμη τις
[11, 37]	ἡγοῖτο οὐρανὸν εἶναι, διὰ δὲ	βραδυτῆτα	καὶ ἀσθένειαν μηδεπώποτε ἐπὶ τὰ
[11, 37]	εἶναι ταὐτόν, ὑπ´ ἀσθενείας καὶ	βραδυτῆτος	οὐχ οἵους τε εἶναι ἡμᾶς
[11, 7]	οἵοις τε τὰ τοιάδε μυεῖσθαι.	Βραχέα	δέ, ὡς ἐν τύπῳ φάναι,
[11, 24]	τῶν ἐν αἰσθήσει. Καὶ μετὰ	βραχέα	ἐπιλέγει· Ἐπεὶ δὲ φῶς μὲν
[11, 34]	καὶ ἑαυτοῦ. Καὶ ἐπάγει μετὰ	βραχέα	λέγων· Διὸ δὴ καὶ τότ´
[11, 22]	ἐπὶ σκοπῇ καθήμενος ναῦν ἁλιάδα	βραχεῖάν	τινα τούτων τῶν ἐπακτρίδων, τῶν
[11, 28]	τὴν τῶν αἰσθητῶν φυσιολογίαν ἐν	βραχέσι	τὴν πρὸς τὰ Ἑβραίων ἐπιδραμεῖν
[11, 11]	ἀεὶ μεταβάλλουσαν ἔμβρυον ποιεῖν, εἶτα	βρέφος,	εἶτα παῖδα, μειράκιον ἐφεξῆς, νεανίσκον,

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 11/09/2008