Livre, Chap. |
[11, 8] |
Ἰουδαῖοι.
Τῶν
δ'
οὐκ
εἶναι
|
φαμένων |
ἀλλ'
ἔγωγε
ταῦτ'
εἶπεν,
Ἰουδαίοις |
[11, 3] |
σοφῷ
καὶ
τῶν
ἄλλων
μᾶλλον
|
φανέντι |
συνετῷ·
συγκαθεσθήσῃ
δέ
μοι,
φησίν, |
[11, 6] |
ἣν
ᾤετο
ἀρίστην
εἶναι
ταύτην
|
φανερὰν |
ἐποίησεν.
Εἶπεν
γάρ
εἰ
βούλοιο |
[11, 6] |
συνῴκησεν
οὕτως
Ἐσθήρα
μὴ
ποιήσασα
|
φανερὸν |
αὐτῷ
τὸ
ἔθνος,
ἐξ
οὗπερ |
[11, 6] |
Μαρδοχαῖος
δὲ
διὰ
τῆς
Ἐσθήρας
|
φανεροὺς |
ἐποίησε
τῷ
βασιλεῖ
τοὺς
ἐπιβουλεύοντας. |
[11, 6] |
γεγενημένα,
κατηγόρει
τὸ
λοιπὸν
ἤδη
|
φανερῶς |
τοῦ
Ἀμάνου
καὶ
τοῦτον
ὄντα |
[11, 6] |
αὐτοῦ.
Χαρὰ
δὲ
καὶ
σωτήριον
|
φέγγος |
ἐκτιθεμένων
τῶν
τοῦ
βασιλέως
γραμμάτων |
[11, 4] |
κατευωχήθησαν
ἐπὶ
ἡμέρας
ἑπτὰ
μηδεμιᾶς
|
φειδόμενοι |
πολυτελείας,
ἀλλὰ
καὶ
τὰς
ὁλοκαυτώσεις |
[11, 6] |
γυναιξὶ
καὶ
τέκνοις
ἀπολέσαι
μηδεμίαν
|
φειδῶ |
ποιησαμένους,
μηδ'
ἐλέῳ
πλέον
ἢ |
[11, 5] |
τὰς
δεκάτας
τῶν
καρπῶν
ἐκέλευσε
|
φέρειν |
εἰς
Ἱεροσόλυμα,
ἵνα
τρέφεσθαι
διηνεκῶς |
[11, 1] |
Βαβυλῶνα
ἐκόμισεν.
Παρέδωκεν
δὲ
ταῦτα
|
φέρειν |
Μιθριδάτῃ
τῷ
γαζοφύλακι
αὐτοῦ
προστάξας |
[11, 3] |
τῶν
πόνων
περιγένηταί
τινα,
αὐτὰ
|
φέροντες |
ὡς
δεσποίναις
ταῖς
γυναιξὶν
διδόαμεν; |
[11, 6] |
πρὸς
αὐτὴν
ἐρωτικῶς
καὶ
μὴ
|
φέρων |
τὴν
διάζευξιν,
καταλλαγῆναι
μὲν
αὐτῇ |
[11, 5] |
καὶ
ταραχὴν
αὐτοὺς
ἐνέβαλλον
καὶ
|
φήμας |
αὐτοῖς
διέστελλον
ὡς
πολλῶν
ἐπιστρατεύειν |
[11, 6] |
εἰ
βούλοιο
τὸν
ἄνθρωπον
ὃν
|
φῂς |
ἀγαπᾶν
δόξῃ
περιβαλεῖν,
ποίησον
ἐφ' |
[11, 8] |
ἐν
τοῖς
ζῶσιν
μὴ
παραβήσεσθαι
|
φήσαντος, |
ἀκούσας
Ἀλέξανδρος
παρωξύνθη,
καὶ
τὴν |
[11, 3] |
ἂν
τούτων
ἀξιωθῆναι
μὴ
σοῦ,
|
φησί, |
δέσποτα,
τυχὼν
εὐμενοῦς.
ταῦτ'
οὖν |
[11, 5] |
εἰς
ἅπερ
βούλεται.
πέπαυσο
δή,
|
φησί, |
λυπούμενος
καὶ
χαίρων
ἡμῖν
τοῦ |
[11, 6] |
βασιλεὺς
ἡσθεὶς
τῇ
παραινέσει
προελθών.
|
Φησίν, |
ἔχεις
γὰρ
καὶ
τὸν
ἵππον |
[11, 3] |
φανέντι
συνετῷ·
συγκαθεσθήσῃ
δέ
μοι,
|
φησίν, |
καὶ
κεκλήσῃ
συγγενὴς
ἐμός.
ταῦτ' |
[11, 6] |
προσεκύνησα
μηδ'
ἣν
σοί,
δέσποτα,
|
φησίν, |
τιμὴν
παρεῖχον,
ταύτην
ἐκείνῳ
παρασχεῖν |
[11, 5] |
πειθὼ
παρασχεῖν
αὐτῷ
λέγοντι,
πῶς,
|
φησίν, |
ὦ
βασιλεῦ,
δύναμαί
σοι
μὴ |
[11, 5] |
τινος
ἄλλου
δυσκόλου
προσπεσόντος
αὐτοῖς·
|
φθάσας |
γὰρ
ὁ
Ἔζδρας
εἰπεῖν
τῷ |
[11, 3] |
ἁπάντων
πλουσιωτάτους,
ὡς
μηδὲν
μικρὸν
|
φθέγγεσθαι, |
ταλάντων
δὲ
μεμνῆσθαι
καὶ
τῶν |
[11, 6] |
μόλις
δ'
αὐτῆς
καὶ
ταῦτα
|
φθεγγομένης |
καὶ
μετὰ
ἀσθενείας
αὐτόν
τε |
[11, 6] |
τοῦτο
καταπλαγέντος
καὶ
μηδὲν
ἔτι
|
φθέγξασθαι |
δυνηθέντος,
καὶ
Σαβουζάνης
ὁ
εὐνοῦχος |
[11, 1] |
σπονδεῖα
χρύσεα
τεσσαράκοντα,
ἀργύρεα
τριακόσια,
|
φιάλαι |
χρυσαῖ
τριάκοντα,
ἀργύρεαι
δισχίλιαι
τετρακόσιαι, |
[11, 5] |
θεοῦ
νόμων
χαίρειν.
Τῆς
ἐμαυτοῦ
|
φιλανθρωπίας |
ἔργον
εἶναι
νομίσας
τὸ
τοὺς |
[11, 6] |
γνώμην
ταύτην
δώσειν
ὑπὲρ
αὐτοῦ,
|
φιλεῖσθαι |
γὰρ
ἑαυτὸν
ὑπὸ
τοῦ
βασιλέως |
[11, 3] |
ἀπεδέδεικτο·
πάλαι
γὰρ
ἦν
αὐτῷ
|
φιλία |
πρὸς
τὸν
βασιλέα,
δι'
ἣν |
[11, 8] |
δῶρα
τούτῳ
διδόναι
τὴν
Μακεδόνων
|
φιλίαν |
ἑλομένους·
οὐ
γὰρ
μετανοήσειν
ἐπὶ |
[11, 8] |
τοῦτον
δὴ
τὸν
καιρὸν
καὶ
|
Φίλιππος |
ὁ
Μακεδόνων
βασιλεὺς
ἐν
Αἰγαῖς |
[11, 5] |
ηὐξάμην
ἐγώ
τε
καὶ
οἱ
|
φίλοι· |
καὶ
ἀργύριον
καὶ
χρυσίον
ὅσον |
[11, 1] |
παραγενομένοις
αὐτοῖς
οἱ
τοῦ
βασιλέως
|
φίλοι |
πάντες
ἐβοήθουν
καὶ
συνεισέφερον
εἰς |
[11, 6] |
αὐτὸν
οὕτως
ἔχοντα
χαλεπῶς
οἱ
|
φίλοι |
συνεβούλευον
τὴν
μὲν
τῆς
γυναικὸς |
[11, 6] |
δακρύων
τῇ
γυναικὶ
καὶ
τοῖς.
|
Φίλοις |
τὰ
συμβεβηκότα
διηγεῖτο.
Οἱ
δ' |
[11, 6] |
προσμένειν
αὐτὸν
τοῖς
βασιλείοις
ὄντα
|
φίλον |
ἀναγκαιότατον
τῷ
βασιλεῖ.
(Ἀμάνην
δὲ |
[11, 6] |
ἐκέλευσεν
αὐτὸν
εἰσκαλέσαι.
Εἰσελθόντος
δέ
|
φίλον, |
εἶπεν,
εἰδὼς
ἐμαυτῷ
σὲ
μόνον |
[11, 6] |
ἵππον,
σὺ
γάρ,
ἔφη,
μοι
|
φίλος |
ἀναγκαῖος,
ἴσθι
διάκονος
ὧν
χρηστὸς |
[11, 5] |
νόμων
ἱκανῶς
ἔμπειρος
ὢν
γίνεται
|
φίλος |
τῷ
βασιλεῖ
Ξέρξῃ.
Γνοὺς
δὲ |
[11, 6] |
γὰρ
τὸ
πρὸς
τὴν
προτέραν
|
φιλόστοργον |
ἑτέρας
ἐπεισαγωγῇ,
καὶ
τὸ
πρὸς |
[11, 5] |
ἄλλα
καλὰ
καὶ
ἐπαίνων
ἄξια
|
φιλοτιμησάμενος |
ὁ
Νεεμίας
ἐτελεύτησεν
εἰς
γῆρας |
[11, 4] |
καὶ
τῇ
περὶ
τὸν
θεὸν
|
φιλοτιμίᾳ |
κατῴκησαν
ἐν
τοῖς
Ἱεροσολύμοις
πολιτείᾳ |
[11, 1] |
θεῖον
ὁρμή
τις
ἔλαβεν
καὶ
|
φιλοτιμία |
ποιῆσαι
τὰ
γεγραμμένα,
καὶ
καλέσας |
[11, 5] |
βίον
καὶ
ταφῆναι
μετὰ
πολλῆς
|
φιλοτιμίας |
ἐν
Ἱεροσολύμοις.
Ὑπὸ
δὲ
τὸν |
[11, 5] |
καὶ
πρὸς
τοὺς
Ἰουδαίους
ἔσχεν
|
φιλοτιμότατα. |
Κατ'
ἐκεῖνον
δὲ
τὸν
καιρὸν |
[11, 5] |
δίκαιος
καὶ
περὶ
τοὺς
ὁμοεθνεῖς
|
φιλοτιμότατος, |
μνημεῖον
αἰώνιον
αὐτῷ
καταλιπὼν
τὰ |
[11, 5] |
εἰ
μάθοιεν
περὶ
ταύτην
ἡμᾶς
|
φιλοτιμουμένους, |
ἐνστήσονται
καὶ
πολλὰ
πραγματεύσονται
πρὸς |
[11, 6] |
ἑστίασιν
αὐτὸν
μετὰ
Ἀμάνου
τοῦ
|
φίλου |
πρὸς
αὐτὴν
ἐλθεῖν
ἠξίωσεν·
παρεσκευακέναι |
[11, 6] |
τῆς
βασιλείας
ἔτει
τούς
τε
|
φίλους |
καὶ
τὰ
Περσῶν
ἔθνη
καὶ |
[11, 6] |
γυναῖκα
Γάζασαν
ἐκάλεσεν
καὶ
τοὺς
|
φίλους. |
ὧν
παρόντων
διηγεῖτο
τὴν
τιμήν, |
[11, 6] |
ὃ
βούλεται
τῶν
κατακειμένων
ἕκαστος
|
φιλοφρονεῖσθαι. |
Διαπέμψας
δὲ
καὶ
κατὰ
τὴν |
[11, 8] |
δ'
αὐτὸν
πρὸς
οὓς
ἀφίκοιτο
|
φιλοφρόνως |
ἐκδεχομένων,
Σαμαρεῖται
μητρόπολιν
τότε
τὴν |
[11, 3] |
τοὺς
ἀνθρώπους
καὶ
κατὰ
τῶν
|
φιλτάτων |
καὶ
δοκεῖν
ποιεῖ
πάντων
ἀλλοτριωτάτους. |
[11, 3] |
τὴν
θρεψαμένην
γῆν,
καὶ
τῶν
|
φιλτάτων |
πολλάκις
λήθην
ἔχομεν
διὰ
τὰς |
[11, 5] |
φυλακῆς
ἢ
τῶν
πρὸς
αὐτὰ
|
φίλτρων |
ποιούμενοι
πλείονα
λόγον
εὐθὺς
ἐξέβαλον |
[11, 7] |
ἦν
τῷ
Ἰωάννῃ
Ἰησοῦς·
τούτῳ
|
φίλῳ |
τυγχάνοντι
ὁ
Βαγώσης
ὑπέσχετο
τὴν |
[11, 6] |
ἔχοντα
καὶ
προάγοντα
τῶν
ἀναγκαίων
|
φίλων |
ἕνα
κηρύσσειν
δι'
ὅλης
τῆς |
[11, 6] |
προστασίαν
πραγμάτων
ἐπιτραπέντες
παρὰ
τῶν
|
φίλων |
καὶ
μῖσος
ἴδιον
ἔχοντες
πρός |
[11, 3] |
καὶ
βασιλέων
ἀναισθήτους
ἀπεργάζεται
καὶ
|
φίλων |
καὶ
συνήθων
ἐξαιρεῖ
μνήμην·
ὁπλίζει |
[11, 6] |
ὄρθρος
ἐστὶν
ἤδη,
προσέταξεν
τῶν
|
φίλων |
ὃν
ἂν
πρὸ
τῆς
αὐλῆς |
[11, 6] |
σε
μέγαν
καὶ
καλὸν
καὶ
|
φοβερόν, |
εὐθὺς
ὑπεχώρει
μου
τὸ
πνεῦμα |
[11, 6] |
χρυσοῦ
δὲ
καὶ
λίθου
πολυτελοῦς,
|
φοβερώτερον |
καὶ
δι'
αὐτὰ
μᾶλλον
θεασαμένη |
[11, 5] |
ἀλλοφύλων,
ἵν'
αὐτὸν
ἀνέλωσιν.
Εἰς
|
φόβον |
δὲ
καὶ
ταραχὴν
αὐτοὺς
ἐνέβαλλον |
[11, 6] |
διὰ
τὸν
ἐκ
τῶν
Ἰουδαίων
|
φόβον |
περιτεμνόμενα
τὴν
αἰδῶ
τὸ
ἀκίνδυνον |
[11, 6] |
Ἰουδαίους·
ὁ
γὰρ
ἐκ
Μαρδοχαίου
|
φόβος |
ἠνάγκαζεν
αὐτοὺς
σωφρονεῖν.
Τοῦ
δὲ |
[11, 6] |
τι
τῶν
χειρόνων
ὑπὸ
τοῦ
|
φόβου, |
ἀνεπήδησεν
ἐκ
τοῦ
θρόνου,
καὶ |
[11, 3] |
γρηγορούντων
καὶ
ὡσανεὶ
δεδεμένων
ὑπὸ
|
φόβου· |
καταλιπεῖν
γὰρ
οὐδὲ
εἷς
τολμᾷ |
[11, 6] |
ἀπαλλάξαι
τοῦ
περὶ
τῆς
ζωῆς
|
φόβου |
τὸ
τῶν
Ἰουδαίων
ἔθνος,
δηλοῦσα |
[11, 5] |
αὐτοῦ
τῆς
σωτηρίας
εἶχεν
οὐχὶ
|
φοβούμενος |
τὸν
θάνατον,
ἀλλὰ
πεπεισμένος,
ὅτι |
[11, 2] |
παραλαβόντος
οἱ
ἐν
Συρίᾳ
καὶ
|
Φοινίκῃ |
καὶ
Ἀμμανίτιδι
καὶ
Μωαβίτιδι
καὶ |
[11, 2] |
βουλῆς
τῆς
ἐν
Συρίᾳ
καὶ
|
Φοινίκῃ |
κριταί.
Γινώσκειν
σε
δεῖ,
βασιλεῦ, |
[11, 3] |
καὶ
τοῖς
ἐν
Συρίᾳ
καὶ
|
Φοινίκῃ |
ξύλα
κέδρινα
κατακομίζειν
ἐκ
τοῦ |
[11, 5] |
ὅπως
δικάσωσιν
ἐν
Συρίᾳ
καὶ
|
Φοινίκῃ |
πάσῃ
τοὺς
ἐπισταμένους
σου
τὸν |
[11, 2] |
καὶ
οἰκοῦσιν
ἐν
Σαμαρείᾳ
καὶ
|
Φοινίκῃ |
τάδε
λέγει.
Ἀναγνοὺς
τὰ
πεμφθέντα |
[11, 2] |
ἡ
ἐπὶ
κοίλην
Συρίαν
καὶ
|
Φοινίκην. |
(Ἀναγνοὺς
δὲ
ὁ
Καμβύσης
τὴν |
[11, 2] |
βιαίους
φορολογήσαντας
κοίλην
Συρίαν
καὶ
|
Φοινίκην. |
Ἐγὼ
τοίνυν
προσέταξα
μὴ
συγχωρεῖν |
[11, 4] |
Σισίνου
τοῦ
τῆς
Συρίας
καὶ
|
Φοινίκης |
ἐπάρχου
καὶ
Σαρωβαζάνου
μετὰ
καί |
[11, 4] |
καὶ
τῆς
Συρίας
τε
καὶ
|
Φοινίκης |
ἡγεμόνος
καὶ
τῶν
ἑταίρων
αὐτοῦ, |
[11, 5] |
γαζοφύλαξιν
τῆς
Συρίας
καὶ
τῆς
|
Φοινίκης, |
ἵνα
τῶν
ὑπὸ
Ἔζδρα
τοῦ |
[11, 5] |
κομίσαι
τὸν
τῆς
Συρίας
καὶ
|
Φοινίκης |
καὶ
Σαμαρείας
ἔπαρχον,
ἐν
ᾗ |
[11, 5] |
ἐπάρχοις
τῆς
κοίλης
Συρίας
καὶ
|
Φοινίκης |
τὰ
γράμματα
τοῦ
βασιλέως
ἀπέδωκεν. |
[11, 8] |
συνέβαινεν
ἐκεῖθεν
ἀφορᾶσθαι.
Τῶν
δὲ
|
Φοινίκων |
καὶ
τῶν
ἀκολουθούντων
Χαλδαίων
ὅσα |
[11, 7] |
λέγειν·
ἐτολμήσατε
ἐν
τῷ
ἱερῷ
|
φόνον |
ἐργάσασθαι.
πειρωμένου
δ'
αὐτοῦ
εἰσελθεῖν |
[11, 2] |
αὐτῶν
ἔγνωμεν
δυνατοὺς
καὶ
βιαίους
|
φορολογήσαντας |
κοίλην
Συρίαν
καὶ
Φοινίκην.
Ἐγὼ |
[11, 8] |
αὐτούς,
ἀξιούντων
δὲ
ἀφεῖναι
τὸν
|
φόρον |
αὐτοῖς
τοῦ
ἑβδοματικοῦ
ἔτους,
οὐδὲ |
[11, 4] |
τὸ
ἔργον
διετάξατο,
κἀκ
τοῦ
|
φόρου |
τοῦ
τῆς
χώρας
ἧς
ἐπετροπεύοντο |
[11, 6] |
βαδίζειν
τὴν
αὐτὴν
ἐσθῆτά
σοι
|
φοροῦντα |
καὶ
περιαυχένιον
χρυσοῦν
ἔχοντα
καὶ |
[11, 2] |
μέντοι
γε
τούτων
γενομένων
οὔτε
|
φόρους |
αὐτοὺς
τελεῖν
ὑπομενοῦντας
οὔτε
δὲ |
[11, 7] |
Ἀρταξέρξου
τὸν
ναὸν
ἐμίανεν
καὶ
|
φόρους |
ἐπέταξε
τοῖς
Ἰουδαίοις,
πρὶν
τὰς |
[11, 5] |
καὶ
γραμματεῦσιν
τοῦ
ἱεροῦ
μήτε
|
φόρους |
ἐπιτάξητε
μήτε
ἄλλο
μηδὲν
ἐπίβουλον |
[11, 6] |
ἵνα
μέντοι
μὴ
ζημιωθῇς
τοὺς
|
φόρους |
τοὺς
παρ'
αὐτῶν
γινομένους,
ἐκ |
[11, 3] |
καὶ
τοὺς
καρποὺς
συνέλωσιν,
τοὺς
|
φόρους |
τῷ
βασιλεῖ
κομίζουσιν.
Ὃ
δ' |
[11, 5] |
μήτε
ἄλλο
μηδὲν
ἐπίβουλον
ἢ
|
φορτικὸν |
εἰς
αὐτοὺς
γένηται.
Καὶ
σὺ |
[11, 6] |
τὴν
πορφύραν,
ἣν
ὁ
βασιλεὺς
|
φορῶν |
ἀεὶ
διετέλει,
καὶ
περιτίθεται
τὸ |
[11, 3] |
κατασχεῖν
δυνηθῶσιν
τῆς
χώρας
ἀτελῆ
|
φόρων |
αὐτοῖς
νέμεσθαι.
Προσέταξε
δὲ
καὶ |
[11, 1] |
χορηγίαν
ἐκ
τῶν
Σαμαρείας
γίνεσθαι
|
φόρων. |
Ἐποίσουσι
δὲ
τὰ
ἱερὰ
ταῦτα |
[11, 4] |
ἐκ
τοῦ
βασιλικοῦ
γαζοφυλακείου
τῶν
|
φόρων |
τῆς
Σαμαρείας
πάνθ'
ὅσα
πρὸς |
[11, 4] |
τε
γὰρ
ἐκελεύσθησαν
ἐκ
τῶν
|
φόρων |
ὑπὸ
τοῦ
βασιλέως
εἰς
τὰς |
[11, 6] |
δὲ
εἰς
τὴν
ἐπιοῦσαν
ἀνεβάλλετο
|
φράζειν |
αὐτῷ
τὴν
αὐτῆς
βούλησιν,
εἰ |
[11, 6] |
ὧν
μηνυτὴς
Μαρδοχαῖος
ἦν
γεγενημένος.
|
Φράσαντος |
δὲ
τοῦτο
μόνον
τοῦ
γραμματέως |
[11, 6] |
τοῖς
ἄρχουσι
καὶ
τὰ
ἡμέτερα
|
φρονοῦσι |
χαίρειν.
Πολλοὶ
διὰ
μέγεθος
εὐεργεσίας |
[11, 8] |
Γάζαν
καὶ
τὸν
ἐν
αὐτῇ
|
φρούραρχον |
ὄνομα
Βαβημάσιν
ἐπολιόρκει.
~(Νομίσας
δὲ |
[11, 6] |
προειρημένας
ἡμέρας
ἑορτάζουσιν
προσαγορεύσαντες
αὐτὰς
|
φρουρέας. |
Ὁ
δὲ
Μαρδοχαῖος
μέγας
τε |
[11, 8] |
ὀλίγον
ἐποίησεν
ἐν
τῇ
Θηβαίδι
|
φρουρεῖν |
τὴν
χώραν
αὐτοῖς
προστάξας.
(Τελευτήσαντος |
[11, 4] |
οὕτως
οἰκοδομοῦσιν
τὸν
ναόν,
ὡς
|
φρούριον |
μᾶλλον
αὐτὸν
εἶναι
ἢ
ἱερόν, |
[11, 4] |
πόλιν
ὀχυροῦσι
καὶ
τὸν
ναὸν
|
φρουρίῳ |
προσεοικότα
μᾶλλον
ἢ
ἱερῷ
κατασκευάζουσιν, |
[11, 5] |
Ῥωμαίοις
ὑπακουούσας,
αἱ
δὲ
δέκα
|
φυλαὶ |
πέραν
εἰσὶν
Εὐφράτου
ἕως
δεῦρο, |
[11, 4] |
γάρ
εἰσιν
αἱ
τῶν
Ἰσραηλιτῶν
|
φυλαί, |
ὑπὲρ
ὧν
ἥμαρτεν
ἑκάστη.
Ἔστησάν |
[11, 6] |
γυναῖκας
ἁπάσας
ὑπερβάλλουσαν.
Ἡ
δὲ
|
φυλακῇ |
τῶν
παρὰ
Πέρσαις
νόμων,
οἳ |
[11, 5] |
ἐξημαρτημένοις
ἀσφάλειάν
τε
ἕξειν
καὶ
|
φυλακὴν |
τοῦ
μηδὲν
ὅμοιον
συμπεσεῖν.
Οἱ |
[11, 3] |
οἶκον
διὰ
ταύτας
ἐπιμελείας
καὶ
|
φυλακῆς |
ἀξιοῦται.
Καὶ
οὐκ
ἔστιν
ἡμῖν |
[11, 5] |
τὸ
ἔργον,
ἀλλὰ
στῖφός
τι
|
φυλακῆς |
ἕνεκα
τοῦ
σώματος
περιβαλλόμενος
ἀτρύτως |
[11, 5] |
αὐτῶν
γεγενημένα
τῆς
τῶν
νόμων
|
φυλακῆς |
ἢ
τῶν
πρὸς
αὐτὰ
φίλτρων |
[11, 8] |
πάντας,
πρὸς
τίνας
δὴ
αὐτοῖς
|
φυλακτέον |
τοὺς
ὅρκους·
ὅθεν
πονικώτερον
χρησάμενος |
[11, 3] |
ὑμνοῦσι
τὸν
θεόν,
καὶ
τοῖς
|
φύλαξι |
τῆς
πόλεως
καὶ
τοῦ
ναοῦ |
[11, 5] |
ὁ
Ἔζδρας
ἐποίησεν
ὀμόσαι
τοὺς
|
φυλάρχους |
τῶν
ἱερέων
καὶ
τῶν
Λευιτῶν |
[11, 5] |
χώραν
ἔμεινεν·
διὸ
καὶ
δύο
|
φυλὰς |
εἶναι
συμβέβηκεν
ἐπί
τε
τῆς |
[11, 3] |
ἁπάσης
καὶ
ἡδονῆς
ἀναπιμπλάμενος
καθεύδει,
|
φυλάσσεται |
δὲ
ὑπὸ
γρηγορούντων
καὶ
ὡσανεὶ |
[11, 3] |
ἔργον
ἡγούμενος
τῶν
ἀναγκαίων
τὸ
|
φυλάττειν |
τὸν
βασιλέα
τούτῳ
προσμένει.
Πῶς |
[11, 1] |
προστάξας
δοῦναι
αὐτὰ
Ἀβεσσάρῳ,
ὅπως
|
φυλάττῃ |
μέχρι
τῆς
οἰκοδομίας
τοῦ
ναοῦ, |
[11, 6] |
καταλιπεῖν
μήτ'
εἰς
δουλείαν
τινῶν
|
φυλαχθέντων |
μήτε
αἰχμαλωσίᾳ.
ἵνα
μέντοι
μὴ |
[11, 4] |
γὰρ
ἀπεχθανόμενοι
τῇ
τε
Ἰούδα
|
φυλῇ |
καὶ
τῇ
Βενιαμίτιδι,
συνέδραμον
τὴν |
[11, 4] |
ἄρνας
τετρακοσίους
χιμάρους
δώδεκα
κατὰ
|
φυλήν, |
τοσαῦται
γάρ
εἰσιν
αἱ
τῶν |
[11, 5] |
Βαβυλῶνος
ἀνέβησαν
ἐκ
τῆς
Ἰούδα
|
φυλῆς, |
ἧς
πρώτης
ἐλθούσης
εἰς
ἐκείνους |
[11, 3] |
ἡλικίαν
γεγονότων
ἐκ
τῆς
Ἰούδα
|
φυλῆς |
καὶ
Βενιαμίτιδος
ἦν
μυριάδες
τετρακόσιαι |
[11, 3] |
Δαυίδου
γεγονὼς
ἐκ
τῆς
Ἰούδα
|
φυλῆς, |
καὶ
Ἰησοῦς
υἱὸς
Ἰωσεδέκου
τοῦ |
[11, 6] |
δ'
ἦν
ἐκ
τῆς
Βενιαμίτιδος
|
φυλῆς, |
τῶν
δὲ
πρώτων
παρὰ
τοῖς |
[11, 1] |
Ἰσραηλίταις
ἐξώρμησαν
οἱ
τῶν
δύο
|
φυλῶν |
ἄρχοντες
τῆς
Ἰούδα
καὶ
Βενιαμίτιδος |
[11, 3] |
Ἱεροσόλυμα
ἡγεμόνας
ἐκ
τῶν
πατρίων
|
φυλῶν |
σὺν
γυναιξὶ
καὶ
τέκνοις
καὶ |
[11, 2] |
ὁ
Καμβύσης
τὴν
ἐπιστολὴν
καὶ
|
φύσει |
πονηρὸς
ὢν
κινεῖται
πρὸς
τὰ |
[11, 6] |
διέγνω
πᾶν
ἀφανίσαι·
καὶ
γὰρ
|
φύσει |
τοῖς
Ἰουδαίοις
ἀπηχθάνετο,
ὅτι
καὶ |
[11, 5] |
Ἀνὴρ
δὲ
ἐγένετο
χρηστὸς
τὴν
|
φύσιν |
καὶ
δίκαιος
καὶ
περὶ
τοὺς |
[11, 8] |
γὰρ
οἱ
Σαμαρεῖς
τοιοῦτοι
τὴν
|
φύσιν, |
ὡς
ἤδη
που
καὶ
πρότερον |
[11, 3] |
εἰς
τὸ
φῶς
καὶ
τοὺς
|
φυτεύσαντας |
ἀμπέλους,
αἳ
ποιοῦσιν
τὸν
οἶνον, |
[11, 6] |
αὐτὰς
ἠφίει
καὶ
τὸ
πλῆθος
|
φωνάς, |
παρακαλοῦν
προνοῆσαι
τὸν
θεὸν
τῆς |
[11, 8] |
δὲ
Ἰουδαίων
ὁμοῦ
πάντων
μιᾷ
|
φωνῇ |
τὸν
Ἀλέξανδρον
ἀσπασαμένων
καὶ
κυκλωσαμένων |
[11, 3] |
βασιλέα
γυνὴ
παρήγαγεν
εἰς
τὸ
|
φῶς |
καὶ
τοὺς
φυτεύσαντας
ἀμπέλους,
αἳ |