Livre, Chap.
[2, 2]	δεξιὰ αὐτοῦ καὶ ὁ βραχίων	ὁ	ἅγιος αὐτοῦ. Ἐγνώρισεν κύριος τὸ
[2, 1]	ἔθνη μετὰ τοῦ λαοῦ αὐτοῦ	ὁ	Ἀκύλας· Αἰνοποιήσατε, φησίν, ἔθνη λαὸς
[2, 4]	ἑβδομήκοντα ἐν βουλῇ μετὰ δόξης	ὁ	Ἀκύλας καὶ Θεοδοτίων συμφώνως εἰς
[2, 7]	τοῦ λαοῦ ἀνθ´ οὗ συμφώνως	ὁ	Ἀκύλας καὶ Θεοδοτίων· τοῦ κτήσασθαι«
[2, 8]	καὶ ὡς ψεκάδες ἐπὶ πόαν	ὁ	Ἀκύλας, ὁ δὲ Θεοδοτίων καὶ
[2, 8]	ἐλπίζει ἐπὶ υἱὸν ἀνθρώπου καὶ	ὁ	Ἀκύλας· Ὃς οὐχ ὑπομενεῖ ἄνδρα
[2, 6]	ἐλπίδι ὁ ἀροτριῶν ἀροτριᾶν καὶ	ὁ	ἀλοῶν ἐπ´ ἐλπίδι τοῦ μετέχειν
[2, 3]	τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ πεποιθὼς ἔσται	ὁ	ἄνθρωπος ἐπὶ τῷ ποιήσαντι αὐτόν,
[2, 7]	ἄρχειν ἐθνῶν Τίς δ´ ἦν	ὁ	ἀνιστάμενος ἀλλ´ ἢ Ἡ〉 ῥίζα
[2, 2]	τοῦ Ἰεσ〈 σ〉 αὶ καὶ	ὁ	ἀνιστάμενος ἄρχειν ἐθνῶν· ἐπ´ αὐτῷ
[2, 7]	ἡ ῥίζα τοῦ Ἰεσσαὶ καὶ	ὁ	ἀνιστάμενος ἄρχειν ἐθνῶν, ἐπ´ αὐτῷ
[2, 7]	ἡ ῥίζα τοῦ Ἰεσσαὶ καὶ	ὁ	ἀνιστάμενος ἄρχειν ἐθνῶν, ἐπ´ αὐτῷ
[2, 7]	ἐλπίδα. Ἔσται μὲν γάρ, φησίν,	ὁ	ἀνιστάμενος ἄρχειν ἐθνῶν Τίς δ´
[2, 6]	σωτηρίας ἠξιώθη, ὥσπερ οὖν ἐμαρτύρησεν	ὁ	ἀπόστολος εἰπών· Ἡσαΐας δὲ κράζει
[2, 3]	χάριτος γέγονεν» Διὰ τούτων γὰρ	ὁ	ἀπόστολος σαφῶς ἐπὶ τῇ τοῦ
[2, 4]	ὑπὲρ τοῦ Ἰσραήλ, ἐὰν ᾖ	ὁ	ἀριθμὸς τῶν υἱῶν Ἰσραὴλ ὡς
[2, 3]	ὑπὲρ τοῦ Ἰσραήλ· ἐὰν ᾖ	ὁ	ἀριθμὸς τῶν υἱῶν Ἰσραὴλ ὡς
[2, 6]	ὑπὲρ τοῦ Ἰσραήλ, ἐὰν ᾖ	ὁ	ἀριθμὸς τῶν υἱῶν Ἰσραὴλ ὡς
[2, 6]	θεὸν ἰσχύοντα. Καὶ ἐὰν γένηται	ὁ	ἀριθμὸς τῶν υἱῶν Ἰσραὴλ ὡς
[2, 6]	λέγει; ὅτι ὀφείλει ἐπ´ ἐλπίδι	ὁ	ἀροτριῶν ἀροτριᾶν καὶ ὁ ἀλοῶν
[2, 4]	δι´ ἣν αἰτίαν αὐτοὺς ὠνόμασεν,	ὁ	αὐτὸς παρέστησε, παραχρῆμα εἰπών· Αἱ
[2, 3]	Σιών, κήρυσσε, θύγατερ Ἱερουσαλήμ, ἰδοὺ	ὁ	βασιλεύς σου ἔρχεταί σοι δίκαιος
[2, 8]	προφητικαῖς γραφαῖς, ἀλλὰ καὶ ὁποῖος	ὁ	βίος τυγχάνει ὁ διὰ τοῦ
[2, 2]	αὐτὸν ἡ δεξιὰ αὐτοῦ καὶ	ὁ	βραχίων ὁ ἅγιος αὐτοῦ. Ἐγνώρισεν
[2, 4]	δι´ ὧν εἴρηται· Ὁ λόγος	ὁ	γενόμενος παρὰ κυρίου πρὸς Ἡσαΐαν
[2, 4]	λεγομένῳ τοιῷδε χρῆται· Ὁ λόγος	ὁ	γενόμενος πρὸς Ἡσαΐαν υἱὸν Ἀμὼς
[2, 8]	ψεκάδες ἐπὶ πόαν ὁ Ἀκύλας,	ὁ	δὲ Θεοδοτίων καὶ ὡσεὶ νιφετὸς
[2, 1]	φερομένας. αʹ Ἀπὸ τῆς Γενέσεως.	Ὁ	δὲ κύριος εἶπεν οὐ μὴ
[2, 1]	ἀναπέμψομεν. βʹ Ἀπὸ τῆς αὐτῆς.	Ὁ	δὲ κύριος τῷ Ἰσαὰκ χρηματίζων
[2, 7]	καὶ πεσοῦνται οἱ ὑψηλοὶ μαχαίρᾳ,	ὁ	δὲ Λίβανος σὺν τοῖς ὑψηλοῖς
[2, 4]	διάνοιαν ἑξῆς ἐπιλέγει· Ἰδοὺ δὴ	ὁ	δεσπότης κύριος Σαβαὼθ ἀφελεῖ ἀπὸ
[2, 7]	Λέγει δὲ οὕτως· Ἰδοὺ δὴ	ὁ	δεσπότης κύριος Σαβαὼθ συνταράξει τοὺς
[2, 8]	καὶ ὁποῖος ὁ βίος τυγχάνει	ὁ	διὰ τοῦ Χριστοῦ πᾶσι τοῖς
[2, 3]	καὶ οὐδ´ ἄλλος ὁ Χριστὸς	ὁ	Ἐκ ῥίζης Ἰεσσαὶ» βλαστήσειν προφητευόμενος,
[2, 7]	ἔσται μᾶλλον ἢ ὁ λίθος	ὁ	ἐκ Σουφείρ Καὶ ἑξῆς ἐπιλέγει·
[2, 2]	ὁ παῖς μου, ἀντιλήψομαι αὐτοῦ·	ὁ	ἐκλεκτός μου, προσεδέξατο αὐτὸν ἡ
[2, 8]	καὶ κοιτασθήσονται, καὶ οὐκ ἔσται	ὁ	ἐκφοβῶν αὐτούς Καὶ ἐν τούτοις
[2, 2]	καύσων οὐδὲ ὁ ἥλιος, ἀλλ´	ὁ	ἐλεῶν παρακαλέσει, καὶ διὰ πηγῶν
[2, 8]	διαστείλας ἁρπάσῃ, καὶ μὴ ᾖ	ὁ	ἐξαιρούμενος Δι´ ὧν οἶμαι δηλοῦσθαι
[2, 8]	διαστείλας ἁρπάσῃ, καὶ μὴ ᾖ	ὁ	ἐξαιρούμενος. Ὑψωθήσεται ἡ χείρ σου
[2, 8]	τὴν ἀπὸ Βαβυλῶνος ἐπάνοδον ταῦτα	ὁ	Ζαχαρίας προφητεύει, θεσπίζων τὴν ὑπὸ
[2, 7]	σωζόμενοι λέγονται. Ταῦτα δὲ πάντα	ὁ	ζῆλος κυρίου ἐποίησεν. Εἰς γὰρ
[2, 7]	οἱ σωζόμενοι ἐξ ὄρους Σιών·	ὁ	ζῆλος κυρίου Σαβαὼθ ποιήσει ταῦτα.
[2, 7]	ἀσεβεῖς τῶν ἐκ περιτομῆς ἐκλεξάμενος	ὁ	ζῆλος κυρίου τούτους, παρεζήλωσεν ἐκείνους,
[2, 2]	οὐδὲ πατάξει αὐτοὺς καύσων οὐδὲ	ὁ	ἥλιος, ἀλλ´ ὁ ἐλεῶν παρακαλέσει,
[2, 3]	ἐπὶ πάντα τὰ ἔθνη. Κατέπιεν	ὁ	θάνατος ἰσχύσας, καὶ πάλιν ἀφεῖλεν
[2, 3]	αὐτοῦ τευξομένων· περὶ ὧν καὶ	ὁ	θαυμάσιος ἀπόστολος διδάσκει που λέγων·
[2, 6]	τῶν ἀτελεστέρων πλήθη προβάτοις εἴωθεν	ὁ	θεῖος ἀφομοιοῦν λόγος, οὐδὲν δεῖ
[2, 4]	ἡμῶν ὑποστάσας ἐκκλησίας φῦναι, εἰκότως	ὁ	θεῖος προφήτης ἐπιλέγει ταῖς προαποφανθείσαις
[2, 3]	καὶ ἱστὸν ἀράχνης ὑφαίνουσι, καὶ	ὁ	θέλων τῶν ὠῶν αὐτῶν φαγεῖν
[2, 8]	μηδὲ προσκόψῃ υἱὸς ἀνθρώπου φησὶν	ὁ	Θεοδοτίων· Ὃς οὐ μενεῖ ἄνθρωπον,
[2, 3]	Χριστοῦ παρουσίαν σωτήριον ἔσεσθαι ὑπέσχετο	ὁ	θεὸς ἀλλ´ ὀλίγοις καὶ〉 κομιδῆ
[2, 3]	τὸ ὄνειδος τοῦ λαοῦ ἀφεῖλεν	ὁ	θεὸς ἀπὸ πάσης τῆς γῆς,
[2, 1]	ὅτι τῷ Ἰακώβ) Ἐγὼ κύριος	ὁ	θεός, αὐξάνου καὶ πληθύνου εἰς
[2, 1]	τῆς αὐτῆς. Εἶπεν δὲ αὐτῷ	ὁ	θεός, (δῆλον δὲ ὅτι τῷ
[2, 2]	Καὶ ἑξῆς ἐπιλέγει· ἐγὼ κύριος	ὁ	θεὸς ἐκάλεσά σε ἐν δικαιοσύνῃ,
[2, 4]	Τῇ δὲ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ἐπιλάμψει	ὁ	θεὸς ἐν βουλῇ μετὰ δόξης
[2, 4]	τῶν Ἰουδαίων ἀποπτώσεως γενήσεται) Ἐπιλάμψει	ὁ	θεὸς ἐν βουλῇ μετὰ δόξης
[2, 6]	δικαιοσύνῃ, ὅτι λόγον συντετμημένον ποιήσει	ὁ	θεὸς ἐν τῇ οἰκουμένῃ ὅλῃ
[2, 3]	κύριος ἐβασίλευσε» καὶ πάλιν Ἐβασίλευσεν	ὁ	θεὸς ἐπὶ πάντα τὰ ἔθνη»
[2, 1]	ὁ θεός, ψάλατε συνετῶς. Ἐβασίλευσεν	ὁ	θεὸς ἐπὶ τὰ ἔθνη, ὁ
[2, 3]	πάντα τὰ λοιπὰ ἔθνη βασιλεύσειν	ὁ	θεὸς θεσπίζεται, εἴπατε» γάρ, φησίν,
[2, 1]	ὁ θεὸς ἐπὶ τὰ ἔθνη,	ὁ	θεὸς κάθηται ἐπὶ θρόνου ἁγίου
[2, 4]	ἡ ἡμέρα, ἐν ᾗ δοξάσειν	ὁ	θεὸς καὶ ὑψώσειν Τὸ καταλειφθὲν
[2, 1]	καὶ ποιῶν θαυμάσια, σὺ εἶ	ὁ	θεὸς μόνος Ὁμοίως καὶ ταῦτα
[2, 3]	πλανηθήσῃ λβʹ Τοῦ αὐτοῦ. Κύριε	ὁ	θεός μου δοξάσω σε, ὑμνήσω
[2, 3]	σύ, καὶ αὐτὸς ἐρεῖ, κύριος	ὁ	θεός μου εἶ σύ» Εἰ
[2, 3]	θάνατος ἰσχύσας, καὶ πάλιν ἀφεῖλεν	ὁ	θεὸς πᾶν δάκρυον ἀπὸ παντὸς
[2, 3]	γένος, ἀλλὰ καὶ τοῖς ἔθνεσι	ὁ	θεὸς〉 τῆς ἴσης τῷ Ἀβραὰμ
[2, 2]	τῆς γῆς» ιγʹ Ψαλμοῦ οαʹ	Ὁ	θεὸς τὸ κρίμα σου τῷ
[2, 3]	ἕτερα ἐπιφέρει λέγων· Μὴ ἀπώσατο	ὁ	θεὸς τὸν λαὸν αὐτοῦ; μὴ
[2, 4]	αὖθις προστίθησι λέγων· Μὴ ἀπώσατο	ὁ	θεὸς τὸν λαὸν αὐτοῦ; μὴ
[2, 3]	Ἀβραάμ, φυλῆς Βενιαμίν. Οὐκ ἀπώσατο	ὁ	θεὸς τὸν λαὸν αὐτοῦ, ὃν
[2, 4]	Ἀβραάμ, φυλῆς Βενιαμίν. Οὐκ ἀπώσατο	ὁ	θεὸς τὸν λαὸν αὐτοῦ ὃν
[2, 7]	ἃ ἤκουσα παρὰ κυρίου Σαβαώθ,	ὁ	θεὸς τοῦ Ἰσραὴλ ἀνήγγειλεν ἡμῖν.
[2, 7]	αὐτῶν καταλειφθῇ. Τάδε λέγει κύριος	ὁ	θεὸς τοῦ Ἰσραήλ. Τῇ ἡμέρᾳ
[2, 3]	αὐτῶν καταλειφθῇ. Τάδε λέγει κύριος	ὁ	θεὸς τοῦ Ἰσραήλ· τῇ ἡμέρᾳ
[2, 5]	ἔρημος. Καὶ μετὰ ταῦτα μακρυνεῖ	ὁ	θεὸς τοὺς ἀνθρώπους, καὶ πληθυνθήσονται
[2, 2]	καθημένους ἐν σκότει. Ἐγὼ κύριος	ὁ	θεός, τοῦτό μού ἐστιν ὄνομα,
[2, 1]	Ὅτι βασιλεὺς πάσης τῆς γῆς	ὁ	θεός, ψάλατε συνετῶς. Ἐβασίλευσεν ὁ
[2, 7]	τοῦ ὑψηλοῦ· ὡς πρόδρομος σύκου,	ὁ	ἰδὼν αὐτό, πρὶν ἢ εἰς
[2, 4]	ἐν τῇ πρὸς Ῥωμαίους ἐπιστολῇ	ὁ	ἱερὸς ἀπόστολος· Ἡσαΐας δὲ κράζει
[2, 6]	γεωπόνῳ τῶν βοῶν παραβάλλει, συνίστησιν	ὁ	ἱερὸς ἀπόστολος, λέγων· Μὴ τῶν
[2, 3]	μου» ἐσεμνύνετό τε πρὶν εἰκότως	ὁ	Ἰσραὴλ ἐπὶ τῷ ὡς μόνος
[2, 3]	εὗρε καὶ ἐν αὐτῷ βασιλίσκον.	Ὁ	ἱστὸς αὐτῶν οὐκ ἔσται εἰς
[2, 1]	Γαλιλαία τῶν ἐθνῶν, ὁ λαὸς	ὁ	καθήμενος ἐν σκότει, ἴδετε φῶς
[2, 7]	θεωρεῖν ὑποβάλλῃ, νοήσας. Ἡμῖν γὰρ	ὁ	καιρὸς οὐκ ἐπιτρέπει τοῖς τόποις
[2, 6]	βούτυρον, καὶ μέλι φάγεται πᾶς	ὁ	καταλειφθεὶς ἐπὶ τῆς γῆς Ἐνταῦθα
[2, 1]	ἑξῆς· εἴπατε ἐν τοῖς ἔθνεσιν,	ὁ	κύριος ἐβασίλευσεν. Καὶ γὰρ κατώρθωσεν
[2, 7]	δι´ αὐτῶν τὸ ἑαυτοῦ σημεῖον	ὁ	κύριος ἐν πᾶσι τοῖς ἔθνεσιν
[2, 8]	ἑαυτῷ Λαὸν πραῢν καὶ ταπεινὸν	ὁ	κύριος ἐπήγγελται, οὐκ ἄλλον δηλῶν
[2, 2]	ᾆσμα καινόν, ὅτι θαυμαστὰ ἐποίησεν	ὁ	κύριος. Ἔσωσεν αὐτὸν ἡ δεξιὰ
[2, 1]	λαῷ τῷ τεχθησομένῳ, ὃν ἐποίησεν	ὁ	κύριος» Σαφῆ ταῦτα, οὐδ´ ἑρμηνείας
[2, 6]	δέ φησιν ἔσεσθαι, ἐπὰν αὐτὸς	ὁ	κύριος συντέμνων καὶ συντελῶν λόγον
[2, 3]	καὶ τοῦτο τὸ ἀγαθὸν ἐπιδημήσας	ὁ	κύριος τοῖς ἔθνεσι χαριεῖσθαι ὑπισχνεῖται
[2, 4]	δέ με οὐκ ἔγνω, καὶ	ὁ	λαός με οὐ συνῆκεν Εἶτα
[2, 1]	τοῦ Ἰορδάνου, Γαλιλαία τῶν ἐθνῶν,	ὁ	λαὸς ὁ καθήμενος ἐν σκότει,
[2, 3]	οἰκοδομηθῇ. Διὰ τοῦτο εὐλογήσει σε	ὁ	λαὸς ὁ πτωχός, καὶ πόλεις
[2, 7]	ἄνθρωπος ἔντιμος ἔσται μᾶλλον ἢ	ὁ	λίθος ὁ ἐκ Σουφείρ Καὶ
[2, 7]	αὐτῇ σεμνῶν καὶ ἐνδόξων πεσεῖσθαι	ὁ	λόγος ἀπειλεῖ. Καὶ ταῦτά γε
[2, 7]	ἐξελέξασθε. Διελὼν καὶ ἐν τούτοις	ὁ	λόγος βραχὺ μέν τί φησιν
[2, 4]	ἔθνους. Ταῦτα δὲ αἰνίττεται φάσκων	ὁ	λόγος Ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ»
[2, 8]	δηλουμένου ἄρχοντος, οὗ τὰς ἐξόδους	ὁ	λόγος ἐξ ἡμερῶν αἰῶνος εἶναι
[2, 7]	νῦν ὄνομα καινὸν ἐπιτεθήσεσθαι ἑξῆς	ὁ	λόγος θεσπίζει, φάσκων πρὸς τοὺς
[2, 6]	αὐτοῦ γραφῆς, ὡς δηλοῖ φάσκων	ὁ	λόγος· Καὶ παιδίον γράψει αὐτούς
[2, 4]	Χριστοῦ συντείνει ἡ προφητεία, ἑξῆς	ὁ	λόγος, μετὰ τὸ φάναι Εἰ
[2, 3]	καὶ τοῖς ἔθνεσι τῆς ἴσης	ὁ	λόγος μεταδώσειν ἐπήγγελται θεραπείας, λέγων·
[2, 4]	τῆς προφητείας, δι´ ὧν εἴρηται·	Ὁ	λόγος ὁ γενόμενος παρὰ κυρίου
[2, 4]	γε τῷ λεγομένῳ τοιῷδε χρῆται·	Ὁ	λόγος ὁ γενόμενος πρὸς Ἡσαΐαν
[2, 5]	δέ, ὡς οἶμαι, διὰ τούτων	ὁ	λόγος, ὅτι μετὰ τὴν πρώτην
[2, 7]	τῆς τῶν ἀσεβῶν ἀπωλείας σαφέστατα	ὁ	λόγος παρίστησιν, ὥστε μὴ χώραν
[2, 4]	οἶκον τοῦ θεοῦ Ἰακώβ» τοιαύταις	ὁ	λόγος χρησάμενος κατηγορίαις τοῦ Ἰουδαίων
[2, 4]	ὡς Γόμορρα ἂν ὡμοιώθημεν Ἀρχόμενος	ὁ	μέγας καὶ θαυμάσιος προφήτης τῆς
[2, 7]	τῶνδε τῶν πολεμίων. Ἀνθ´ οὗ	ὁ	μὲν Ἀκύλας πεποίηκεν· Καὶ ἔσται
[2, 8]	προεκτεθεῖσιν ἐκ τοῦ Ἡσαΐου καὶ	ὁ	Μιχαίας ἐκδέξασθαι τὸν θεὸν οὐχ
[2, 3]	ἐμφανὲς τὸ ὄρος κυρίου, καὶ	ὁ	οἶκος τοῦ θεοῦ ἐπ´ ἄκρων
[2, 4]	ἐμφανὲς τὸ ὄρος κυρίου, καὶ	ὁ	οἶκος τοῦ θεοῦ ἐπ´ ἄκρων
[2, 5]	καὶ κύριος ἡμῶν, εἰπών Ἀφίεται	ὁ	οἶκος ὑμῶν ἔρημος ἐξ ἐκείνου
[2, 2]	κʹ Ἀπὸ τοῦ αὐτοῦ. Ἰδού,	ὁ	παῖς μου, ἀντιλήψομαι αὐτοῦ· ὁ
[2, 4]	Ἰουδαίων ἔθνους. Περὶ αὐτῶν γὰρ	ὁ	πᾶς ἦν λόγος, ὥσπερ καὶ
[2, 7]	ἔσται ὁ στέφανος τῆς ἐλπίδος,	ὁ	πλακεὶς τῆς δόξης τῷ καταλειφθέντι
[2, 3]	μου ἐπ´ αὐτά, λέγει κύριος	ὁ	ποιῶν ταῦτα πάντα» κζʹ Ἀπὸ
[2, 4]	Τὸ καταλειφθὲν τοῦ Ἰσραήλ αὐτὸς	ὁ	προφήτης διεσάφησεν εἰπών· Πάντες οἱ
[2, 6]	σωτῆρος ἡμῶν ἐπιφανείας. Εἰπὼν γὰρ	ὁ	προφήτης Ἰδοὺ ἡ παρθένος ἐν
[2, 4]	καὶ κατὰ Ἱερουσαλὴμ ἰδὼν ὅρασιν	ὁ	προφήτης, καὶ διὰ πλείστων ἀπαριθμησάμενος
[2, 5]	γε αἴτιον τῆς ἐρημώσεως αὐτῶν	ὁ	προφητικὸς λόγος ἀπελέγχει, μονονουχὶ σαφῶς
[2, 6]	γῆς παραβαλλομένων) εἰκότως ἐν τούτοις	ὁ	προφητικὸς λόγος· ἐπὰν τὸ πᾶν
[2, 7]	ἔτι γε αὐτὸς ἑαυτὸν ἑρμηνεύων	ὁ	προφητικὸς λόγος ἐπιλέγει· καὶ ἔσται
[2, 3]	τοῦτο εὐλογήσει σε ὁ λαὸς	ὁ	πτωχός, καὶ πόλεις ἀνθρώπων ἀδικουμένων
[2, 2]	τοῦ αὐτοῦ. Οὕτω λέγει κύριος	ὁ	ῥυσάμενός σε θεὸς Ἰσραήλ, ἁγιάσατε
[2, 7]	ὃν τρόπον εὑρ〈 εθ〉 ήσεται	ὁ	ῥὼξ ἐν τῷ βότρυϊ, καὶ
[2, 4]	ἁμαρτωλοὶ ἅμα, καὶ οὐκ ἔσται	ὁ	σβέσων Περιγράψας δὲ ἐνταῦθα τὴν
[2, 3]	ἁμαρτωλοὶ ἅμα, καὶ οὐκ ἔσται	ὁ	σβέσων Τούτοις ἅπασιν ἐπιλέγει· Καὶ
[2, 7]	Τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ κύριος ἔσται	ὁ	στέφανος τῆς ἐλπίδος, ὁ πλακεὶς
[2, 7]	μζʹ Ἀπὸ αὐτοῦ ὁμοίως. Καταπατηθήσεται	ὁ	στέφανος τῆς ὕβρεως, οἱ μισθωτοὶ
[2, 3]	Χριστοῦ προσηγορίαν. Μαρτυρεῖ τούτῳ καὶ	ὁ	Συμεὼν ἐν τῷ εὐαγγελίῳ, ὃς
[2, 4]	καὶ περὶ Ἱερουσαλήμ ἢ, ὡς	ὁ	Σύμμαχος ἡρμήνευσεν, Ὑπὲρ τῆς Ἰουδαίας
[2, 6]	συμβόλοις καὶ σωματικαῖς θρησκείαις περιαιρεθείσης,	ὁ	σύντομος τοῦ εὐαγγελίου λόγος εἰς
[2, 5]	μέλλον αὐτοῖς ἔσεσθαι προυθέσπισεν αὐτὸς	ὁ	σωτὴρ καὶ κύριος ἡμῶν, εἰπών
[2, 1]	πάντα τὰ ἔθνη τῆς γῆς	Ὁ	σωτὴρ καὶ κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς
[2, 8]	κύριον αὐτῶν· οὗτος δὲ ἦν	ὁ	τοῦ θεοῦ λόγος. Οἷς ἑξῆς
[2, 7]	καλαμήσονται αὐτούς· καὶ ἐὰν παύσηται	ὁ	τρυγητός. Οὗτοι φωνῇ φωνήσουσιν, οἱ
[2, 4]	ἐπεὶ τούτων περὶ αὐτοὺς συμβεβηκότων	ὁ	τῶν ἀποστόλων χορὸς οἵ τε
[2, 8]	Δηλοῦται δὲ καὶ διὰ τούτων	ὁ	τῶν ἀποστόλων χορός, ὡς σταγών
[2, 3]	ἄνθρωπος· ἐκάλεσα καὶ οὐκ ἦν	ὁ	ὑπακουσόμενος καὶ τὰ ἑξῆς. Οἷς
[2, 6]	φησίν, Ἔσται ὁ φεύγων ὡς	ὁ	φεύγων ἀπὸ φλογὸς καιομένης· καὶ
[2, 6]	καὶ ἔσται ὁ φεύγων ὡς	ὁ	φεύγων ἀπὸ φλογὸς καιομένης· καὶ
[2, 6]	τῶν σκυθρωπῶν ἀπειλῇ, φησίν, Ἔσται	ὁ	φεύγων ὡς ὁ φεύγων ἀπὸ
[2, 6]	ψυχῆς ἕως σαρκῶν· καὶ ἔσται	ὁ	φεύγων ὡς ὁ φεύγων ἀπὸ
[2, 4]	Εἰς πᾶσαν τὴν γῆν ἐξῆλθεν	ὁ	φθόγγος αὐτῶν καὶ εἰς τὰ
[2, 3]	λαβεῖν αὐτήν; ἀλλὰ τί λέγει	ὁ	χρηματισμός; κατέλιπον ἐμαυτῷ ἑπτακισχιλίους ἄνδρας,
[2, 4]	αὐτήν. Ἀλλὰ τί λέγει αὐτῷ	ὁ	χρηματισμός; κατέλιπον ἐμαυτῷ ἑπτακισχιλίους ἄνδρας,
[2, 1]	πολλοὺς μυστήριον μὴ κρύψειν φησὶν	ὁ	χρησμός, ἀποκαλύψειν δὲ τῷ θεοφιλεῖ.
[2, 1]	οὖν ἀληθεύοι ἂν πληθυντικῶς λέγων	ὁ	χρησμός; ἐπεὶ δὲ ὁ Χριστὸς
[2, 3]	αὐτός ἐστιν καὶ οὐδ´ ἄλλος	ὁ	Χριστὸς ὁ Ἐκ ῥίζης Ἰεσσαὶ»
[2, 1]	σωτὴρ καὶ κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς	ὁ	Χριστὸς τοῦ θεοῦ ἐκ σπέρματος
[2, 1]	λέγων ὁ χρησμός; ἐπεὶ δὲ	ὁ	Χριστὸς τοῦ θεοῦ ἐκ σπέρματος
[2, 1]	ἑτέρα τις ὑπῆρχεν ἢ αὐτὸς	ὁ	Χριστὸς τοῦ θεοῦ, οὐ μόνον
[2, 3]	Αὐτὸ γοῦν τὸ σωτήριον καὶ	ὁ	ψαλμῳδὸς ἐδήλου λέγων· Ἐγνώρισε κύριος
[2, 3]	ἐλπίσειν ἐπ´ αὐτῷ, ἀλλ´ οὐχ	ὅ	γε Ἰσραὴλ λέλεκται, ἐπειδήπερ αὐτὸς
[2, 4]	πᾶσι τοῖς ἔθνεσιν ἀνάγκη κηρύττεσθαι,	ὅ	τε ἐπὶ τοῦ ὄρους οἶκος
[2, 6]	Καὶ παιδίον γράψει αὐτούς προδιδάξας,	ὅ	τι ποτὲ ἦν τὸ παιδίον,
[2, 7]	τὸ καταλειφθὲν ὑπόλοιπον τοῦ λαοῦ,	ὃ	ἂν καταλειφθῇ ἀπὸ τῶνδε καὶ
[2, 7]	τὸ ὑπόλειμμα τοῦ λαοῦ αὐτοῦ«	ὃ	ἂν καταλίπῃ ἀπὸ τῶν Ἀσσυρίων
[2, 7]	καταλειφθὲν ὑπόλοιπον τοῦ λαοῦ αὐτοῦ,	ὃ	ἐὰν καταλειφθῇ ὑπὸ τῶν Ἀσσυρίων,
[2, 3]	ὀφθαλμοί μου τὸ σωτήριόν σου,	ὃ	ἡτοίμασας κατὰ πρόσωπον πάντων τῶν
[2, 8]	πάντες οἱ ἐχθροί σου ἐξολοθρευθήσονται«	Ὃ	καὶ αὐτὸ πάρεστιν ὀφθαλμοῖς παραλαμβάνειν·
[2, 7]	Τὸ δὴ οὖν ὄνομα καινόν,	ὃ	μὴ παρὰ τοῖς παλαιοῖς ἔγνωστο,
[2, 1]	τῆς τῶν ἐθνῶν ἁπάντων εὐλογίας,	ὃ	πάλαι μὲν κέκρυπτο διὰ τὸ
[2, 7]	τὸ ὑπόλειμμα τοῦ λαοῦ αὐτοῦ,	ὃ	ὑπολειφθήσεται ἀπὸ τῶν Ἀσσυρίων καὶ
[2, 2]	πέρατα τῆς γῆς» ιγʹ Ψαλμοῦ	οαʹ	Ὁ θεὸς τὸ κρίμα σου
[2, 3]	Σύντριμμα καὶ ταλαιπωρία ἐν ταῖς	ὁδοῖς	αὐτῶν, αἱ τρίβοι αὐτῶν διεστραμμέναι,
[2, 2]	ἀνακαλυφθῆναι, καὶ ἐν πάσαις ταῖς	ὁδοῖς	βοσκηθήσονται, καὶ ἐν πάσαις ταῖς
[2, 3]	λέγει κύριος, στῆτε ἐν ταῖς	ὁδοῖς,	καὶ ἴδετε, καὶ ἐρωτήσατε τρίβους
[2, 2]	ὠσὶν ὑμῶν καὶ ἐπακολουθήσατε ταῖς	ὁδοῖς	μου· ἐπακούσατέ μου, καὶ ζήσεται
[2, 3]	Ἰακώβ, καὶ ἀναγγελεῖ ἡμῖν τὴν	ὁδὸν	αὐτοῦ, καὶ πορευσόμεθα ἐν αὐτῇ.
[2, 3]	Ἰακώβ, καὶ δείξουσιν ἡμῖν τὴν	ὁδὸν	αὐτοῦ, καὶ πορευσόμεθα ἐν ταῖς
[2, 3]	καὶ ποιήσω ἐν τῇ ἐρήμῳ	ὁδόν,	καὶ ἐν τῇ ἀνύδρῳ ποταμούς·
[2, 2]	καὶ θήσω πᾶν ὄρος εἰς	ὁδὸν	καὶ πᾶσαν τρίβον εἰς βόσκημα
[2, 3]	καὶ ἴδετε ποία ἐστὶν ἡ	ὁδὸς	ἡ ἀγαθὴ καὶ βαδίζετε ἐν
[2, 7]	ὁμοίως. Ἀκούσατε νῆσοι ἐγκαταλελειμμένοι καὶ	ὀδυνώμενοι	ἀκούσατε ἃ ἤκουσα παρὰ κυρίου
[2, 7]	μόνους οὓς ὀνομάζει καταλελειμμένους καὶ	ὀδυνωμένους,	οἷοι ἦσαν οἱ κατὰ τὸν
[2, 3]	ἐν χώρᾳ Αἰγύπτου, καὶ γνώσονται	οἱ	Αἰγύπτιοι τὸν κύριον, καὶ ποιήσουσι
[2, 3]	καὶ κατακαυθήσονται οἱ ἄνομοι, καὶ	οἱ	ἁμαρτωλοὶ ἅμα, καὶ οὐκ ἔσται
[2, 4]	καὶ κατακαυθήσονται οἱ ἄνομοι καὶ	οἱ	ἁμαρτωλοὶ ἅμα, καὶ οὐκ ἔσται
[2, 3]	τὴν γῆν· ῥομφαίᾳ τελευτήσουσιν πάντες	οἱ	ἁμαρτωλοὶ τοῦ λαοῦ μου, οἱ
[2, 3]	σου ἐγκαταλελειμμέναι, ὃν τρόπον ἐγκατέλιπον	οἱ	Ἀμορραῖοι καὶ οἱ Εὐαῖοι ἀπὸ
[2, 8]	καὶ ἰδοὺ ὑπολελειμμένοι ἐν αὐτῇ	οἱ	ἀνασεσωσμένοι. Οὐδὲν ἂν καὶ ταῦτα
[2, 8]	ταῖς χώραις, καὶ μνησθήσονταί μου	οἱ	ἀνασωζόμενοι ἐξ ὑμῶν ἐν τοῖς
[2, 3]	ὡς σπινθῆρες πυρός, καὶ κατακαυθήσονται	οἱ	ἄνομοι, καὶ οἱ ἁμαρτωλοὶ ἅμα,
[2, 4]	ὡς σπινθῆρες πυρός, καὶ κατακαυθήσονται	οἱ	ἄνομοι καὶ οἱ ἁμαρτωλοὶ ἅμα,
[2, 3]	ἐπιστράφητε πρός με, καὶ σωθήσεσθε	οἱ	ἀπ´ ἐσχάτου τῆς γῆς. Ἐγὼ
[2, 3]	δυσμῶν τὸ ὄνομα κυρίου, καὶ	οἱ	ἀπὸ ἀνατολῶν ἡλίου τὸ ὄνομα
[2, 3]	ἑξῆς. Οἷς ἐπιλέγει· Καὶ φοβηθήσονται	οἱ	ἀπὸ δυσμῶν τὸ ὄνομα κυρίου,
[2, 7]	δυνάμει συγκροτούμενον. Οὗτοι δὲ αὐτοὶ	οἱ	ἀπὸ τῶν ἀπολωλότων τοῦ Ἰουδαίων
[2, 7]	Ἰακὼβ σπέρμα εἶεν {δ´} ἂν	οἱ	ἀπόστολοι καὶ μαθηταὶ τοῦ σωτῆρος
[2, 2]	οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς, καὶ	οἱ	ἄρχοντες συνήχθησαν ἐπὶ τὸ αὐτό,
[2, 2]	πάσας διερμηνεύειν μέλλοιμι. ~γʹ Ὅπως	οἱ	αὐτοὶ ἐπὶ τῇ τοῦ Χριστοῦ
[2, 3]	ἀκούσατέ μου, λαός μου, καὶ	οἱ	βασιλεῖς πρός με ἐνωτίσασθε, ὅτι
[2, 2]	καὶ λαοὶ ἐμελέτησαν κενά; παρέστησαν	οἱ	βασιλεῖς τῆς γῆς, καὶ οἱ
[2, 3]	καὶ οἱ κατάλοιποι οἴκου Ἰσραήλ,	οἱ	βδελυσσόμενοι κρίμα, καὶ πάντα τὰ
[2, 6]	ἐκείνῃ ἀποσβεσθήσεται τὰ ὄρη καὶ	οἱ	βουνοὶ καὶ οἱ δρυμοί, καὶ
[2, 4]	ἐν Ἱερουσαλὴμ ἅγιοι κληθήσονται πάντες	οἱ	γραφέντες εἰς ζωήν Ἀντὶ δὲ
[2, 4]	ἐν Ἱερουσαλήμ, ἅγιοι κληθήσονται πάντες	οἱ	γραφέντες εἰς ζωὴν εἰς Ἱερουσαλήμ
[2, 4]	ἐν Ἱερουσαλήμ, ἅγιοι κληθήσονται πάντες	οἱ	γραφέντες εἰς ζωὴν ἐν Ἱερουσαλήμ»
[2, 6]	ἐν Ἱερουσαλήμ, ἅγιοι κληθήσονται πάντες	οἱ	γραφέντες εἰς ζωήν Ὥσπερ γοῦν
[2, 4]	ὁ προφήτης διεσάφησεν εἰπών· Πάντες	οἱ	γραφέντες εἰς Ἱερουσαλὴμ καὶ οἱ
[2, 6]	ἐν ἐκείνοις Τὸ καταλειφθὲν ὠνόμαστο,	οἱ	δ´ αὐτοὶ γραφέντες ἦσαν εἰς
[2, 7]	εἰς τὰς ἐπουρανίους ἐπαγγελίας παρεκελεύσαντο.	Οἱ	δ´ αὐτοὶ οὗτοι ἐκ τοῦ
[2, 7]	τῶν χειρῶν αὐτῶν, ἃ ἐποίησαν	οἱ	δάκτυλοι αὐτῶν Καὶ διὰ τούτων
[2, 4]	ἐπιφέρει· Καὶ προσεκύνησαν οἷς ἐποίησαν	οἱ	δάκτυλοι αὐτῶν, καὶ ἔκυψεν ἄνθρωπος
[2, 3]	τῶν χειρῶν αὐτῶν, ἃ ἐποίησαν	οἱ	δάκτυλοι αὐτῶν, καὶ οὐκ ὄψονται
[2, 3]	χεῖρες ὑμῶν μεμολυσμέναι αἵματι, καὶ	οἱ	δάκτυλοι ὑμῶν ἐν ἁμαρτίαις, τὰ
[2, 7]	ὁ τρυγητός. Οὗτοι φωνῇ φωνήσουσιν,	οἱ	δὲ καταλειφθέντες ἐπὶ τῆς γῆς
[2, 6]	τὸν τῆς Ἱερουσαλὴμ ἐμπρησμὸν παρίστησιν.	Οἱ	δὲ καταλειφθέντες οὗτοι, φησίν, ἀριθμὸς
[2, 8]	ἥμισυ τῆς πόλεως ἐν αἰχμαλωσίᾳ,	οἱ	δὲ κατάλοιποι τοῦ λαοῦ μου
[2, 7]	καὶ μαθηταὶ τοῦ σωτῆρος ἡμῶν.	Οἱ	δὲ λοιποὶ πάντες παρὰ τούτους
[2, 7]	ἄνθρωπος ἐπὶ τῷ ποιήσαντι αὐτόν,	οἱ	δὲ ὀφθαλμοὶ αὐτοῦ εἰς τὸν
[2, 3]	ἄνθρωπος ἐπὶ τῷ ποιήσαντι αὐτόν,	οἱ	δὲ ὀφθαλμοὶ αὐτοῦ εἰς τὸν
[2, 3]	γὰρ ἔργα αὐτῶν ἔργα ἀνομίας,	οἱ	δὲ πόδες αὐτῶν ἐπὶ πονηρίαν
[2, 3]	τρέχουσι, ταχινοὶ ἐκχέαι αἷμα, καὶ	οἱ	διαλογισμοὶ αὐτῶν διαλογισμοὶ ἀφρόνων. Σύντριμμα
[2, 6]	καταλειφθὲν ἐκ τοῦ Ἰσραὴλ καὶ	οἱ	διασωθέντες ἀπὸ τοῦ Ἰακὼβ οὐκέτι
[2, 6]	τὸ καταλειφθὲν τοῦ Ἰσραήλ, καὶ	οἱ	διασωθέντες τοῦ Ἰακὼβ οὐκέτι πεποιθότες
[2, 3]	αὐτὸν ἥξει, καὶ αἰσχυνθήσονται πάντες	οἱ	διορίζοντες ἑαυτοὺς ἀπὸ τοῦ κυρίου
[2, 7]	κληρονομήσουσιν οἱ ἐκλεκτοί μου καὶ	οἱ	δοῦλοί μου, καὶ κατοικήσουσιν ἐκεῖ.
[2, 6]	ὄρη καὶ οἱ βουνοὶ καὶ	οἱ	δρυμοί, καὶ καταφάγεται ἀπὸ ψυχῆς
[2, 7]	πόλεις ἔρημοι, καὶ οἱ οἶκοι	οἱ	ἐγκαταλελειμμένοι ἀπολοῦνται. Ταῦτα πάντα ἔσται
[2, 7]	Ἀπὸ αὐτοῦ ὁμοίως. Καὶ ἔσονται	οἱ	ἐγκαταλελειμμένοι ἐν τῇ Ἰουδαίᾳ, φυήσουσι
[2, 7]	ὕβριν ὑπερηφάνων ταπεινώσω. Καὶ ἔσονται	οἱ	ἐγκαταλελειμμένοι ἔντιμοι μᾶλλον ἢ τὸ
[2, 7]	οἳ ἐζήτησάν με. Ὑμεῖς δὲ	οἱ	ἐγκαταλιπόντες με καὶ ἐπιλανθανόμενοι τὸ
[2, 6]	παντὸς πλήθους τοῦ Ἰουδαίων ἔθνους	οἱ	εἰς τὸν σωτῆρα καὶ κύριον
[2, 1]	Χριστοῦ παρουσία, δι´ οὗ καὶ	οἱ	ἐκ περιτομῆς τὴν ἑαυτῶν ὁμολογοῦσι
[2, 6]	μὴ ταύτῃ γε τῇ πεποιθήσει	οἱ	ἐκ τοῦ Ἰουδαίων ἔθνους προελθόντες
[2, 7]	τὸ ἅγιόν μου, καὶ κληρονομήσουσιν	οἱ	ἐκλεκτοί μου καὶ οἱ δοῦλοί
[2, 7]	κλῆσιν τῶν ἐθνῶν· ἐν ᾗ	οἱ	ἐκλεκτοὶ τοῦ κυρίου καὶ τὸ
[2, 7]	αὐτήν. Διὰ τοῦτο πτωχοὶ ἔσονται	οἱ	ἐνοικοῦντες ἐπὶ τῆς γῆς, καὶ
[2, 7]	λέγονται· οὗτοι δὲ ἂν εἶεν	οἱ	ἐξ αὐτῶν εἰς τὸν κύριον
[2, 8]	ἕως καιροῦ τικτούσης· τέξεται, καὶ	οἱ	ἐπίλοιποι τῶν ἀδελφῶν αὐτῶν ἐπιστρέψουσιν
[2, 3]	τρόπον ἐγκατέλιπον οἱ Ἀμορραῖοι καὶ	οἱ	Εὐαῖοι ἀπὸ προσώπου τῶν υἱῶν
[2, 1]	θεοῦ πρὸς τὸν Ἀβραὰμ λόγον·	οἱ	εὐλογοῦντές σε εὐλόγηνται. γʹ Ἀπὸ
[2, 8]	τοὺς θλίβοντάς σε, καὶ πάντες	οἱ	ἐχθροί σου ἐξολοθρευθήσονται« Ὃ καὶ
[2, 8]	τοὺς θλίβοντάς σε, καὶ πάντες	οἱ	ἐχθροί σου ἐξολοθρευθήσονται Τούτων οὐδ´
[2, 3]	αἵμασι καὶ Ἱερουσαλὴμ ἐν ἀδικίαις.	Οἱ	ἡγούμενοι αὐτῆς μετὰ δώρων ἔκρινον,
[2, 3]	τοῦ Μιχαίου. Ἀκούσατε δὴ ταῦτα,	οἱ	ἡγούμενοι οἴκου Ἰακὼβ καὶ οἱ
[2, 7]	σωθήσεσθαι τοὺς ἐξ αὐτῶν καταλειφθησομένους	οἱ	θεῖοι δηλοῦσι λόγοι. Ἥ γε
[2, 8]	τοιούτοις τὰς τῶν ἀγαθῶν ἐπαγγελίας	οἱ	θεῖοι λόγοι προεθέσπιζον, σπανίοις δὲ
[2, 3]	αὐτῆς μετὰ δώρων ἔκρινον, καὶ	οἱ	ἱερεῖς αὐτῆς μετὰ μισθοῦ ἀπεκρίναντο,
[2, 1]	τῆς τοῦ θεοῦ εὐσεβείας, θεσπίζουσιν	οἱ	ἱεροὶ λόγοι, κατὰ τὸν προσήκοντα
[2, 8]	γεγενημένος, ἐξ ἧς σταγόνος πάντες	οἱ	καθ´ ὅλης τῆς οἰκουμένης τὸν
[2, 7]	καταλελειμμένους καὶ ὀδυνωμένους, οἷοι ἦσαν	οἱ	κατὰ τὸν ἀπόστολον στενάζοντες καὶ
[2, 8]	οἵ τε ἐχθροὶ αὐτοῦ πάντες	οἱ	κατὰ χρόνους ἐπανιστάμενοι αὐτοῦ τῇ
[2, 6]	εἰς ζωήν οὕτως καὶ ἐνταῦθα	Οἱ	καταλειφθέντες ἀπ´ αὐτῶν ἀριθμὸς ἔσονται
[2, 6]	φεύγων ἀπὸ φλογὸς καιομένης· καὶ	οἱ	καταλειφθέντες ἀπ´ αὐτῶν ἀριθμὸς ἔσται,
[2, 6]	φεύγων ἀπὸ φλογὸς καιομένης· καὶ	οἱ	καταλειφθέντες ἀπ´ αὐτῶν ἔσονται ἀριθμός,
[2, 5]	θεὸς τοὺς ἀνθρώπους, καὶ πληθυνθήσονται	οἱ	καταλειφθέντες ἐπὶ τῆς γῆς Ὅρα
[2, 7]	τῇ δόξῃ κυρίου. Καὶ ἐνταῦθα	οἱ	καταλειφθέντες μόνοι εὐφρανθήσεσθαι λέγονται, τῶν
[2, 5]	δὴ καὶ ἐνταῦθα τίνα τρόπον	οἱ	καταλειφθέντες πάλιν ἐπὶ τῆς γῆς,
[2, 7]	Καὶ ἑξῆς ἐπιλέγει· Καὶ ἔσονται	οἱ	καταλελειμμένοι ὡς δορκάδιον φεῦγον καὶ
[2, 3]	οἱ ἡγούμενοι οἴκου Ἰακὼβ καὶ	οἱ	κατάλοιποι οἴκου Ἰσραήλ, οἱ βδελυσσόμενοι
[2, 8]	εὐλαβηθήσονται ἐν τῷ ὀνόματι κυρίου	οἱ	κατάλοιποι τοῦ Ἰσραήλ, καὶ οὐ
[2, 3]	τοῦ αἰῶνος, ὅπως ἐκζητήσωσί με	οἱ	κατάλοιποι τῶν ἀνθρώπων, καὶ πάντα
[2, 2]	αὐτῆς, ἡ οἰκουμένη καὶ πάντες	οἱ	κατοικοῦντες ἐν αὐτῇ. Ποταμοὶ κροτήσουσι
[2, 1]	ἐν σκότει, ἴδετε φῶς μέγα·	οἱ	κατοικοῦντες ἐν χώρᾳ καὶ σκιᾷ
[2, 4]	οἱ γραφέντες εἰς Ἱερουσαλὴμ καὶ	οἱ	κληθέντες ἅγιοι» Τίς οὖν αὕτη
[2, 3]	οἱ ἁμαρτωλοὶ τοῦ λαοῦ μου,	οἱ	λέγοντες, οὐ μὴ ἐγγίσῃ οὐδὲ
[2, 3]	ἐκ τοῦ στόματός μου δικαιοσύνη,	οἱ	λόγοι μου οὐκ ἀποστραφήσονται, ὅτι
[2, 1]	Ζαβουλών, ἡ γῆ Νεφθαλείμ, καὶ	οἱ	λοιποὶ οἱ τὴν παραλίαν πέραν
[2, 4]	ἀπεστράφησαν αὐτοί τε Ἰουδαῖοι καὶ	οἱ	λοιποὶ πάντες ἄνθρωποι, μετὰ τὴν
[2, 7]	Καταπατηθήσεται ὁ στέφανος τῆς ὕβρεως,	οἱ	μισθωτοὶ Ἐφραΐμ. Καὶ ἔσται τὸ
[2, 3]	καὶ πάντα τὰ ὀρθὰ διαστρέφοντες,	οἱ	οἰκοδομοῦντες Σιὼν ἐν αἵμασι καὶ
[2, 7]	ὁμοίως. Καταλειφθήσονται πόλεις ἔρημοι, καὶ	οἱ	οἶκοι οἱ ἐγκαταλελειμμένοι ἀπολοῦνται. Ταῦτα
[2, 3]	σου ἐν εἰρήνῃ· ὅτι εἶδον	οἱ	ὀφθαλμοί μου τὸ σωτήριόν σου,
[2, 6]	τοῖς οὐρανίοις φωστῆρσιν, οἷοι ἦσαν	οἱ	παλαιοὶ προφῆται καὶ οἱ τοῦ
[2, 3]	τὰ ἔθνη καὶ αὐτοί γε	οἱ	πάντων δεισιδαιμονέστατοι Αἰγύπτιοι τὴν κατὰ
[2, 1]	ἡμῶν τῶν ἀλλοφύλων ἐθνῶν προλαβόντες	οἱ	παρ´ αὐτοῖς προφῆται ἐκήρυττον. Πρῶτον
[2, 3]	καὶ ἐροῦσιν· ὡς ψευδῆ ἐκτήσαντο	οἱ	πατέρες ἡμῶν εἴδωλα, καὶ οὐκ
[2, 3]	τοῦτο ἤκουσαν τὰ ἔθνη, καὶ	οἱ	ποιμαίνοντες τὰ ποίμνια ἐν αὐτοῖς»
[2, 3]	καὶ τὰ ἑξῆς. Οἷς ἐπιλέγει·	Οἱ	πορευόμενοι ἐν σκότει, καὶ οὐκ
[2, 3]	αὐτῆς μετὰ μισθοῦ ἀπεκρίναντο, καὶ	οἱ	προφῆται αὐτῆς μετὰ ἀργυρίου ἐμαντεύοντο,
[2, 7]	ἄνω ὅτι ἐξ Ἱερουσαλὴμ ἔσονται	οἱ	σωζόμενοι ἐξ ὄρους Σιών· ὁ
[2, 1]	γῆ Νεφθαλείμ, καὶ οἱ λοιποὶ	οἱ	τὴν παραλίαν πέραν τοῦ Ἰορδάνου,
[2, 6]	ἦσαν οἱ παλαιοὶ προφῆται καὶ	οἱ	τοῦ σωτῆρος ἡμῶν ἀπόστολοι, οἷς
[2, 5]	Εἶεν δ´ ἂν καὶ οὗτοι	οἱ	τοῦ σωτῆρος ἡμῶν μαθηταί, ἐξ
[2, 8]	Ποίᾳ τούτων ἵλεως ἔσομαί σοι;	οἱ〉	υἱοί σου ἐγκατέλιπόν με καὶ
[2, 7]	οἱ ὑψηλοὶ ταπεινωθήσονται, καὶ πεσοῦνται	οἱ	ὑψηλοὶ μαχαίρᾳ, ὁ δὲ Λίβανος
[2, 7]	τοὺς ἐνδόξους μετὰ ἰσχύος, καὶ	οἱ	ὑψηλοὶ ταπεινωθήσονται, καὶ πεσοῦνται οἱ
[2, 7]	μεʹ Ἀπὸ αὐτοῦ ὁμοίως. Ἐπένθησαν	οἱ	ὑψηλοὶ τῆς γῆς, ἡ δὲ
[2, 7]	αἰχμαλώτου ληφθέντος ὑπὸ τῶν δεδηλωμένων,	οἱ	φυλαχθέντες καὶ καταλειφθέντες ἄτρωτοι καὶ
[2, 6]	ἐκ τοῦ Ἰουδαίων ἔθνους προελθόντες	οἵ	τε ἐκ τῆς ἀποπτώσεως τοῦ
[2, 4]	συμβεβηκότων ὁ τῶν ἀποστόλων χορὸς	οἵ	τε ἐξ Ἑβραίων εἰς τὸν
[2, 8]	κατὰ πάντων τῶν θλιψάντων αὐτόν,	οἵ	τε ἐχθροὶ αὐτοῦ πάντες οἱ
[2, 7]	ἀνάπαυσιν βουκολίων τῷ λαῷ μου,	οἳ	ἐζήτησάν με. Ὑμεῖς δὲ οἱ
[2, 5]	Ἑβραίων εἰς πάντας ἀνθρώπους προελθόντες,	οἳ	καὶ δίκην σπέρματος καταλειφθέντες πολύχουν
[2, 5]	γονίμου καὶ ζωπύρου σπέρματος πεφυλαγμένους,	οἳ	καὶ εἰς πάντας προελθόντες ἀνθρώπους
[2, 6]	καὶ κύριον ἡμῶν πεπιστευκότες γεγόνασιν,	οἳ	καὶ κατηξιώθησαν τῆς ὑπ´ αὐτοῦ
[2, 2]	σε ἐπικαλέσονταί σε, καὶ λαοὶ	οἳ	οὐκ ἐπίστανταί σε ἐπὶ σὲ
[2, 7]	δυνάμεις ἀντικειμένας τῷ λόγῳ θεωρήσας,	οἳ	τῶν κατωνομασμένων ἐθνῶν πάλαι πρότερον
[2, 4]	περὶ δὲ τῶν Ἰουδαίων ἑξῆς	οἷα	ἐπιλέγει ἄκουε· Ἀνῆκεν γὰρ τὸν
[2, 0]	ἡμᾶς δὲ περιττοὺς τούτων ὑπάρχειν,	οἷα	τὸ γένος ἀλλοφύλους ὄντας, οἷς
[2, 3]	διεστραμμέναι, ἃς διοδεύουσιν, καὶ οὐκ	οἴδασιν	εἰρήνην. Διὰ τοῦτο ἀπέστη ἡ
[2, 2]	προστάσσοντα ἔθνεσιν. Ἔθνη ἃ οὐκ	οἴδασίν	σε ἐπικαλέσονταί σε, καὶ λαοὶ
[2, 4]	αὐτοῦ ὃν προέγνω. ἢ οὐκ	οἴδατε	ἐν Ἠλίᾳ τί λέγει ἡ
[2, 3]	αὐτοῦ, ὃν προέγνω. ἢ οὐκ	οἴδατε	ἐν Ἠλίᾳ τί λέγει ἡ
[2, 4]	ὑμῶν» καὶ τὰ ἑξῆς· ἅπερ	οἰκεῖα	ὄντα τῆς κατὰ Μωσέα νομοθεσίας
[2, 8]	τῆς κατ´ αὐτὸν ἀπορρήτου θεολογίας	οἰκεῖα	τυγχάνει, ἔτι μὴν καὶ τὰ
[2, 4]	μέγας καὶ θαυμάσιος προφήτης τῆς	οἰκείας	βίβλου τὴν πᾶσαν τῆς προφητείας
[2, 4]	καὶ τόπον καὶ χώραν τοῦ	οἰκείου	καὶ Ἰσραηλιτικοῦ σπόρου κατέπλησαν, ὥστε
[2, 8]	ἁλώσεται ἡ πόλις, καὶ διαρπαγήσονται	οἰκίαι,	καὶ γυναῖκες μολυνθήσονται, καὶ ἐξελεύσεται
[2, 3]	εἰς τὸν αἰῶνα οὐ μὴ	οἰκοδομηθῇ.	Διὰ τοῦτο εὐλογήσει σε ὁ
[2, 3]	πάντα τὰ ὀρθὰ διαστρέφοντες, οἱ	οἰκοδομοῦντες	Σιὼν ἐν αἵμασι καὶ Ἱερουσαλὴμ
[2, 7]	Καταλειφθήσονται πόλεις ἔρημοι, καὶ οἱ	οἶκοι	οἱ ἐγκαταλελειμμένοι ἀπολοῦνται. Ταῦτα πάντα
[2, 5]	παρὰ τὸ μὴ κατοικεῖσθαι, καὶ	οἶκοι	παρὰ τὸ μὴ εἶναι ἀνθρώπους,
[2, 8]	αὐτούς, καὶ ἐμοιχῶντο καὶ ἐν	οἴκοις	πορνῶν κατελύοσαν. Ἵπποι θηλυμανεῖς ἐγενήθησαν,
[2, 3]	ἐν πᾶσι τοῖς ἔθνεσι τὸν	οἶκον	Ἰσραὴλ ὃν τρόπον λικμᾶται ἐν
[2, 3]	τοῦ κυρίου καὶ εἰς τὸν	οἶκον	τοῦ θεοῦ Ἰακώβ, καὶ ἀναγγελεῖ
[2, 3]	ὄρος κυρίου καὶ εἰς τὸν	οἶκον	τοῦ θεοῦ Ἰακώβ, καὶ δείξουσιν
[2, 4]	ὄρος κυρίου, καὶ εἰς τὸν	οἶκον	τοῦ θεοῦ Ἰακώβ Καὶ περὶ
[2, 4]	γὰρ τὸν λαὸν αὐτοῦ τὸν	οἶκον	τοῦ θεοῦ Ἰακώβ· ὅτι ἐνεπλήσθη
[2, 4]	ὄρος κυρίου καὶ εἰς τὸν	οἶκον	τοῦ θεοῦ Ἰακώβ» τοιαύταις ὁ
[2, 3]	μεμαθηκότα, γνόντα τὴν περὶ αὐτοῦ	οἰκονομίαν,	καὶ τίς ἦν ἐν αὐτῷ
[2, 8]	τὸν Χριστὸν τοῦ θεοῦ μυστικῆς	οἰκονομίας,	καὶ ὡς ἂν μάθοιμεν διὰ
[2, 8]	αὐτοῦ ὁμοίως. Καὶ σὺ Βηθλεὲμ	οἶκος	τοῦ Ἐφραθά, ὀλιγοστὸς εἶ ἐν
[2, 3]	τὸ ὄρος κυρίου, καὶ ὁ	οἶκος	τοῦ θεοῦ ἐπ´ ἄκρων τῶν
[2, 4]	τὸ ὄρος κυρίου, καὶ ὁ	οἶκος	τοῦ θεοῦ ἐπ´ ἄκρων τῶν
[2, 4]	ὅ τε ἐπὶ τοῦ ὄρους	οἶκος	τοῦ θεοῦ, ἐφ´ ὃν πάντα
[2, 5]	κύριος ἡμῶν, εἰπών Ἀφίεται ὁ	οἶκος	ὑμῶν ἔρημος ἐξ ἐκείνου καὶ
[2, 3]	ἔσται, καὶ τὸ ὄρος τοῦ	οἴκου	εἰς ἄλσος δρυμοῦ. Καὶ ἔσται
[2, 4]	τούτοις ὄρους ἐπιφάνειαν καινοῦ καὶ	οἴκου	θεοῦ ἑτέρου παρὰ τὸν ἐν
[2, 3]	Ἀκούσατε δὴ ταῦτα, οἱ ἡγούμενοι	οἴκου	Ἰακὼβ καὶ οἱ κατάλοιποι οἴκου
[2, 3]	οἴκου Ἰακὼβ καὶ οἱ κατάλοιποι	οἴκου	Ἰσραήλ, οἱ βδελυσσόμενοι κρίμα, καὶ
[2, 2]	ἐκ δεσμῶν δεδεμένους καὶ ἐξ	οἴκου	φυλακῆς καθημένους ἐν σκότει. Ἐγὼ
[2, 2]	καὶ τὸ πλήρωμα αὐτῆς, ἡ	οἰκουμένη	καὶ πάντες οἱ κατοικοῦντες ἐν
[2, 7]	αὐτοῦ ὁμοίως. Καὶ ἐντελοῦμαι τῇ	οἰκουμένῃ	ὅλῃ κακά, καὶ τοῖς ἀσεβέσι
[2, 6]	ποιήσει ὁ θεὸς ἐν τῇ	οἰκουμένῃ	ὅλῃ Κἀνταῦθα πρό〈 σ〉 σχες,
[2, 2]	κρῖναι τὴν γῆν, κρινεῖ τὴν	οἰκουμένην	ἐν δικαιοσύνῃ καὶ λαοὺς ἐν
[2, 1]	ἐβασίλευσεν. Καὶ γὰρ κατώρθωσεν τὴν	οἰκουμένην,	ἥτις οὐ σαλευθήσεται» Καὶ ταῦτα
[2, 7]	Χριστοῦ προσωνυμίας καθ´ ὅλης τῆς	οἰκουμένης	εὐλογημένον Χριστιανῶν ὄνομα; ~νʹ Ἀπὸ
[2, 2]	ἀπὸ ποταμῶν ἕως περάτων τῆς	οἰκουμένης	Καὶ αὖθις· Πάντα τὰ ἔθνη
[2, 4]	διεφυλάχθησαν, καθ´ ὅλης τε τῆς	οἰκουμένης	καὶ εἰς πᾶν γένος ἀνθρώπων
[2, 8]	κήρυγμα τὸ καθ´ ὅλης τῆς	οἰκουμένης	περὶ τοῦ Χριστοῦ δι´ αὐτῶν
[2, 6]	συντελῶν λόγον καθ´ ὅλης τῆς	οἰκουμένης	ποιήσει, ἐναργῶς τὸ εὐαγγελικὸν παριστὰς
[2, 3]	ἕως θαλάσσης» καὶ Περάτων τῆς	οἰκουμένης»	προφητεύεται, Πάντα τε τὰ ἔθνη
[2, 4]	καὶ εἰς τὰ πέρατα τῆς	οἰκουμένης	τὰ ῥήματα αὐτῶν» πᾶσαί τε
[2, 7]	καὶ ῥιζῶσαι καθ´ ὅλης τῆς	οἰκουμένης	τὴν διδαχὴν αὐτῶν, ἄνω δὲ
[2, 8]	πάντες οἱ καθ´ ὅλης τῆς	οἰκουμένης	τὸν Χριστὸν ἐπεγνωκότες τοῦ θεοῦ
[2, 5]	καρπόν, τὰς καθ´ ὅλης τῆς	οἰκουμένης	τῶν ἐθνῶν ἐκκλησίας. Καὶ θέα
[2, 2]	καὶ τῆς ἀληθείας αὐτοῦ τῷ	οἴκῳ	Ἰσραήλ· ἴδοσαν πάντα τὰ πέρατα
[2, 8]	ᾖ ὁ ἐξαιρούμενος Δι´ ὧν	οἶμαι	δηλοῦσθαι τὸ θαρσαλέον καὶ ἀκατάπληκτον
[2, 5]	θήκης αὐτῆς« Παρίστησι δέ, ὡς	οἶμαι,	διὰ τούτων ὁ λόγος, ὅτι
[2, 0]	συγγράμματι, παραστήσας τε καὶ ὡς	οἶμαι	πείσας, ὅτι μηδὲ βουλομένοις δυνατὸν
[2, 3]	ὄρος τοῦτο πίονται εὐφροσύνην, πίονται	οἶνον·	χρίσονται μύρον ἐν τῷ ὄρει
[2, 7]	οὓς ὀνομάζει καταλελειμμένους καὶ ὀδυνωμένους,	οἷοι	ἦσαν οἱ κατὰ τὸν ἀπόστολον
[2, 6]	λαμπόντων ὁμοίως τοῖς οὐρανίοις φωστῆρσιν,	οἷοι	ἦσαν οἱ παλαιοὶ προφῆται καὶ
[2, 8]	τρόπου τῆς εὐαγγελικῆς πολιτείας, ὡς	οἷόν	τε ἦν, ἐν αὐτῷ διελήλυθα.
[2, 1]	μετέχει εὐλογίας. Ὅτι δ´ οὐχ	οἷόν	τε ἦν κατὰ τὴν Μωσέως
[2, 6]	δὲ αὐτὸ πάλιν τὸ καταλειφθὲν	οἱονεὶ	τὸ σπέρμα τῆς ἀποπτώσεως τοῦ
[2, 7]	προσθήσει κύριος ἀλλὰ γὰρ πρὸς	οἷς	ἅπαξ ἐπεδείξατο πάλαι πρότερον διὰ
[2, 4]	καὶ ὡς Γόμορρα ἂν ὡμοιώθημεν	Οἷς	αὖθις προστίθησι λέγων· Μὴ ἀπώσατο
[2, 6]	ποτὲ ἦν τὸ παιδίον, ἐν	οἷς	ἔλεγεν· Ἰδοὺ ἡ παρθένος ἐν
[2, 6]	οἱ τοῦ σωτῆρος ἡμῶν ἀπόστολοι,	οἷς	ἐμαρτύρησεν εἰπών· Ὑμεῖς ἐστε τὸ
[2, 8]	ἦν ὁ τοῦ θεοῦ λόγος.	Οἷς	ἑξῆς ἐπιλέγει· Καὶ ἔσται τὸ
[2, 1]	χρόνου πολλοῦ στήσεται, λέγει κύριος	Οἷς	ἑξῆς ὁμοῦ περὶ τῶν ἐθνῶν
[2, 3]	λύπῃ κοιμηθήσεσθε» καὶ τὰ ἑξῆς.	Οἷς	ἐπιλέγει· Ἀκούσατέ μου, ἀκούσατέ μου,
[2, 2]	τοῦ θεοῦ» καὶ τὰ ἑξῆς.	Οἷς	ἐπιλέγει· καὶ ἔσται ἐν τῇ
[2, 2]	λαόν σου» καὶ τὰ ἑξῆς.	Οἷς	ἐπιλέγει· καὶ κατακυριεύσει ἀπὸ θαλάσσης
[2, 3]	ἅμα πορεύσονται καὶ τὰ ἑξῆς.	Οἷς	ἐπιλέγει· Καὶ φοβηθήσονται οἱ ἀπὸ
[2, 2]	προσκυνήσουσιν αὐτῷ καὶ τὰ ἑξῆς.	Οἷς	ἐπιλέγει· Καιρῷ δεκτῷ ἐπήκουσά σου,
[2, 2]	Χριστοῦ αὐτοῦ καὶ τὰ ἑξῆς.	Οἷς	ἐπιλέγει· Κύριος εἶπεν πρός με,
[2, 3]	ὁ ὑπακουσόμενος καὶ τὰ ἑξῆς.	Οἷς	ἐπιλέγει· Οἱ πορευόμενοι ἐν σκότει,
[2, 4]	τὰ ἑξῆς τούτων, ὄντα πλείω.	Οἷς	ἐπιφέρει· Καὶ προσεκύνησαν οἷς ἐποίησαν
[2, 4]	πλείω. Οἷς ἐπιφέρει· Καὶ προσεκύνησαν	οἷς	ἐποίησαν οἱ δάκτυλοι αὐτῶν, καὶ
[2, 3]	εἰσπορεύεσθε εἰς τὰς αὐλὰς αὐτοῦ»	Οἷς	καὶ τὸ παρὰ τῷ Ἡσαΐᾳ
[2, 3]	καὶ ὡς Γόμορρα ἂν ὡμοιώθημεν»	Οἷς	μεθ´ ἕτερα ἐπιφέρει λέγων· Μὴ
[2, 0]	οἷα τὸ γένος ἀλλοφύλους ὄντας,	οἷς	τὰ χείριστα διὰ πασῶν τῶν
[2, 8]	ὡς μηδὲ τὰ ὅμοια ὑπομεῖναι,	οἷς	τὸ πᾶν ἔθνος αὐτῶν ἐπεπόνθει.
[2, 8]	τοὺς ἱκετεύοντάς με, τῶν διεσπαρμένων	οἴσουσι	θυσίας μοι. Ἐν τῇ ἡμέρα
[2, 2]	ἕνα. Ἐκ περάτων ποταμῶν Αἰθιοπίας	οἴσουσι	θυσίας μοι» ιηʹ Ἀπὸ τοῦ
[2, 3]	χρηματισμός; κατέλιπον ἐμαυτῷ ἑπτακισχιλίους ἄνδρας,	οἵτινες	οὐκ ἔκαμψαν γόνυ τῇ Βάαλ.
[2, 4]	χρηματισμός; κατέλιπον ἐμαυτῷ ἑπτακισχιλίους ἄνδρας,	οἵτινες	οὐκ ἔκαμψαν γόνυ τῇ Βάαλ.
[2, 6]	τὸ σπάνιον τῶν φευξομένων τὸν	ὄλεθρον	τοῦ ἐκ περιτομῆς λαοῦ καὶ
[2, 8]	ταῦτα τοῖς προτεθειμένοις, ἐπὶ τῷ	ὀλέθρῳ	τοῦ παντὸς Ἰουδαίων ἔθνους μετελθόντι
[2, 7]	ὁμοίως. Καὶ ἐντελοῦμαι τῇ οἰκουμένῃ	ὅλῃ	κακά, καὶ τοῖς ἀσεβέσι τὰς
[2, 6]	ὁ θεὸς ἐν τῇ οἰκουμένῃ	ὅλῃ	Κἀνταῦθα πρό〈 σ〉 σχες, ὅτι
[2, 4]	ζωὴν λέγεται, ἀναδραμόντι σοι τὴν	ὅλην	τῆς περικοπῆς διήγησιν δῆλον ἔσται.
[2, 4]	ἔσται. Ἐν ἀρχῇ τοιγαροῦν τῆς	ὅλης	βίβλου τὴν Κατὰ τῆς Ἰουδαίας
[2, 4]	ἐξ αὐτῶν ἐκείνων διεφυλάχθησαν, καθ´	ὅλης	τε τῆς οἰκουμένης καὶ εἰς
[2, 7]	Ἰησοῦ τοῦ Χριστοῦ προσωνυμίας καθ´	ὅλης	τῆς οἰκουμένης εὐλογημένον Χριστιανῶν ὄνομα;
[2, 8]	καὶ τὸ κήρυγμα τὸ καθ´	ὅλης	τῆς οἰκουμένης περὶ τοῦ Χριστοῦ
[2, 6]	συντέμνων καὶ συντελῶν λόγον καθ´	ὅλης	τῆς οἰκουμένης ποιήσει, ἐναργῶς τὸ
[2, 7]	ὡς ἐμπαγῆναι καὶ ῥιζῶσαι καθ´	ὅλης	τῆς οἰκουμένης τὴν διδαχὴν αὐτῶν,
[2, 8]	ἧς σταγόνος πάντες οἱ καθ´	ὅλης	τῆς οἰκουμένης τὸν Χριστὸν ἐπεγνωκότες
[2, 5]	προσήνεγκαν τὸν καρπόν, τὰς καθ´	ὅλης	τῆς οἰκουμένης τῶν ἐθνῶν ἐκκλησίας.
[2, 1]	δὲ ἀπίωμεν ἐπὶ τὸ πρῶτον,	ὀλίγα	τινὰ εἰς ἀπόδειξιν τῶν εἰρημένων
[2, 7]	πάντα τὰ πίονα αὐτῶν καθαιρεθήσεσθαι,	ὀλίγοι	δὲ αὖθις καὶ ἀριθμῷ ληπτοὶ
[2, 7]	τοῦ θεοῦ, ἐπεὶ πολλοὶ κλητοί,	ὀλίγοι	δὲ ἐκλεκτοί« Τούτοις δὲ καὶ
[2, 7]	τῆς γῆς, καὶ καταλειφθήσονται ἄνθρωποι	ὀλίγοι.	Καὶ ἐν τούτοις τοὺς παραβεβηκότας
[2, 3]	ἔσεσθαι ὑπέσχετο ὁ θεὸς ἀλλ´	ὀλίγοις	καὶ〉 κομιδῆ σπανίοις, τοῖς εἰς
[2, 8]	σὺ Βηθλεὲμ οἶκος τοῦ Ἐφραθά,	ὀλιγοστὸς	εἶ ἐν χιλιάσιν Ἰούδα. Ἐκ
[2, 8]	δύο ἐκ πατριᾶς« καὶ σφόδρα	ὀλιγοστοὺς	καὶ ἀριθμῷ βραχεῖς ἐκλεξάμενος ποιμένας
[2, 8]	διασπορᾷ καὶ νῦν ὑπολείψεσθαι ἑαυτῷ	ὀλίγους	ἀριθμῷ φησιν, οὐδ´ ἄλλους δηλῶν
[2, 7]	ἀναγεγραμμένα, καταλειφθήσεσθαι ἀνθρώπους ἐξ αὐτῶν	ὀλίγους	προφητεύει. Εἶεν δ´ ἂν οὗτοι
[2, 3]	Οὐκ ἤνεγκάς μοι πρόβατα τῆς	ὁλοκαρπώσεώς	σου, οὐδὲ ἐν ταῖς θυσίαις
[2, 6]	καὶ τοῦ μεγαλοφυοῦς τῆς ἀρετῆς,	ὅλον	δι´ ὅλου χαμαιπετὲς γενόμενον παραβληθῇ
[2, 6]	μεγαλοφυοῦς τῆς ἀρετῆς, ὅλον δι´	ὅλου	χαμαιπετὲς γενόμενον παραβληθῇ τῇ ἄμμῳ
[2, 4]	ἐποίησαν προσκυνεῖν τοῖς ματαίοις» καθ´	ὅλου	ὡς εἰκὸς καὶ περὶ παντὸς
[2, 6]	μεθ´ ὑποκρίσεως, σὺν ἀληθείᾳ δὲ	ὅλους	ἑαυτοὺς ἐπιδέδονται ἐλπίδι) οὐ μόνον
[2, 1]	μαθόντα δι´ αὐτοῦ τὸν τῶν	ὅλων	θεόν, καὶ παιδευθέντα πάλιν δι´
[2, 3]	αἴτιον τὸ γνωρίσαι τὸν〉 τῶν	ὅλων	θεὸν τὸ σωτήριον αὐτοῦ ἐνώπιον
[2, 3]	ἄνθρωποι προσκυνήσειν λέγονται τῷ τῶν	ὅλων	θεῷ, τὸ σωτήριον αὐτοῦ τοῖς
[2, 1]	ἂν εὕροις καὶ αὐτὸς δι´	ὅλων	τῶν προφητῶν κατεσπαρμένα ἐν ἐπαγγελίαις
[2, 4]	τοῦ καλουμένου Ἰσραὴλ οὐδὲν οὐδὲ	ὅλως	χρηστὸν περιέχουσα, οὐδέ γε ὑπὲρ
[2, 3]	ἐμοὶ πᾶν γόνυ κάμψει, καὶ	ὀμεῖται	πᾶσα γλῶσσα τὸν θεὸν τὸν
[2, 3]	οὐκ ἔστιν ἄλλος. Κατ´ ἐμαυτοῦ	ὀμνύω,	ἦ μὴν ἐξελεύσεται ἐκ τοῦ
[2, 8]	καὶ στερρωθέν, ὡς μηδὲ τὰ	ὅμοια	ὑπομεῖναι, οἷς τὸ πᾶν ἔθνος
[2, 7]	τε καὶ αἰχμαλωτίζοντες εἰς τὸν	ὅμοιον	τῆς τῶν ἀλλοφύλων ἀγωγῆς βίον.
[2, 1]	ζʹ Ψαλμοῦ πεʹ Οὐκ ἔστιν	ὅμοιός	σοι ἐν θεοῖς, κύριε, καὶ
[2, 5]	τὸ γεγενημένον. ~ληʹ Ἀπὸ αὐτοῦ	ὁμοίως.	Ἀκοῇ ἀκούσετε καὶ οὐ μὴ
[2, 7]	Ἰσραήλ, προφητεύεται. μδʹ Ἀπὸ αὐτοῦ	ὁμοίως.	Ἀκούσατε νῆσοι ἐγκαταλελειμμένοι καὶ ὀδυνώμενοι
[2, 3]	εὐλογίας μεταδώσειν ἐπήγγελται, διαρρήδην εὐλογηθήσεσθαι	ὁμοίως	αὐτοῖς πάντα τὰ ἔθνη προειπών,
[2, 7]	ἀνθρώπων βίου. μεʹ Ἀπὸ αὐτοῦ	ὁμοίως.	Ἐπένθησαν οἱ ὑψηλοὶ τῆς γῆς,
[2, 8]	αὐτοῖς παραδοθησομένης. νεʹ Ἀπὸ αὐτοῦ	ὁμοίως.	Ἐπλήθυναν ἀσεβείας αὐτῶν, ἴσχυναν ἐν
[2, 7]	ἐξανύσαι κατεπειγομένοις. μβʹ Ἀπὸ αὐτοῦ	ὁμοίως.	Καὶ ἐντελοῦμαι τῇ οἰκουμένῃ ὅλῃ
[2, 7]	Ἐφραῒμ ὀνομάζων. μηʹ Ἀπὸ αὐτοῦ	ὁμοίως.	Καὶ ἔσονται οἱ ἐγκαταλελειμμένοι ἐν
[2, 7]	τεύξεσθαι ἐπαγγελιῶν. μγʹ Ἀπὸ αὐτοῦ	ὁμοίως.	Καὶ ἔσται ἐν τῇ ἡμέρᾳ
[2, 7]	ἀλήθειαν ἐπιστώσατο. ~μαʹ Ἀπὸ αὐτοῦ	ὁμοίως.	Καὶ ἔσται ἐν τῇ ἡμέρᾳ
[2, 6]	θήκης αὐτῆς ~λθʹ Ἀπὸ αὐτοῦ	ὁμοίως.	Καὶ ἔσται ἐν τῇ ἡμέρᾳ
[2, 8]	καὶ ὑπολειφθησομένους. νηʹ Ἀπὸ αὐτοῦ	ὁμοίως.	Καὶ πάντας τοὺς ἀντιλαμβανομένους αὐτῶν
[2, 8]	λύτρωσιν εὑράμενοι. ναʹ Ἀπὸ αὐτοῦ	ὁμοίως.	Καὶ σὺ Βηθλεὲμ οἶκος τοῦ
[2, 1]	σὺ εἶ ὁ θεὸς μόνος	Ὁμοίως	καὶ ταῦτα σαφῆ. ηʹ Ψαλμοῦ
[2, 7]	ἐκλογὴν χάριτος μςʹ Ἀπὸ αὐτοῦ	ὁμοίως.	Καταλειφθήσονται πόλεις ἔρημοι, καὶ οἱ
[2, 7]	θεσπιζομένοις παραδοθησομένων. μζʹ Ἀπὸ αὐτοῦ	ὁμοίως.	Καταπατηθήσεται ὁ στέφανος τῆς ὕβρεως,
[2, 8]	τῶν προειρημένων. ξʹ Ἀπὸ αὐτοῦ	ὁμοίως.	Οὕτως κρινῶ ὑμᾶς, λέγει κύριος,
[2, 7]	παροργιῶ αὐτούς μθʹ Ἀπὸ αὐτοῦ	ὁμοίως.	Οὕτως λέγει κύριος· ὃν τρόπον
[2, 8]	τῶν προειρημένων. νθʹ Ἀπὸ αὐτοῦ	ὁμοίως.	Τάδε λέγει Ἀδωναῒ κύριος· ἐὰν
[2, 8]	τὰ ἀναγεγραμμένα. νζʹ Ἀπὸ αὐτοῦ	ὁμοίως.	Τάδε λέγει Ἀδωναῒ κύριος, ὅτι
[2, 6]	ἀκόλουθα παραπλησίως. μʹ Ἀπὸ αὐτοῦ	ὁμοίως.	Τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ἀποσβεσθήσεται τὰ
[2, 6]	θαλάσσης (τῶν μὲν θεοφιλῶν λαμπόντων	ὁμοίως	τοῖς οὐρανίοις φωστῆρσιν, οἷοι ἦσαν
[2, 8]	αὐτῶν ἐμνήσθησαν τοῦ θεοῦ, ὡς	ὁμολογεῖσθαι	περὶ αὐτῶν εἰρῆσθαι τὰ ἀναγεγραμμένα.
[2, 0]	κηρύττειν, οὐδ´ ἂν ἡμεῖς ἀρνηθείημεν,	ὁμολογουμένως	διὰ πάσης αὐτῶν γραφῆς προδήλως
[2, 1]	οἱ ἐκ περιτομῆς τὴν ἑαυτῶν	ὁμολογοῦσι	γενήσεσθαι ἀπολύτρωσιν; δεικτέον τοίνυν ὡς
[2, 8]	ὀνομασθήσεται καὶ οὐ ποιηθήσεται ἔτι.	Ὁμοῦ	καὶ ἐν τούτοις τὴν ἐπιστροφὴν
[2, 7]	Δαβὶδ γενησομένην τοῦ Χριστοῦ γένεσιν	ὁμοῦ	καὶ τὴν Ἰουδαίων ἀπόπτωσιν προαναφωνεῖ.
[2, 8]	κυρίου εἰσίν. Καὶ ἐν τούτοις	ὁμοῦ	κατηγορία τοῦ παντὸς ἔθνους αὐτῶν
[2, 1]	περὶ τῶν ἐθνῶν προρρήσεις συναγαγὼν	ὁμοῦ	πάσας διερμηνεύειν μέλλοιμι. ~γʹ Ὅπως
[2, 1]	στήσεται, λέγει κύριος Οἷς ἑξῆς	ὁμοῦ	περὶ τῶν ἐθνῶν καὶ περὶ
[2, 4]	αὐτῶν τότε ἤσθιον ἀλλότριοι, καὶ	ὅμως	φησὶν Τὴν χώραν ὑμῶν ἐνώπιον
[2, 4]	Χριστοῦ, δι´ ὃν καὶ μεθ´	ὃν	ἅπαντα μετῆλθον αὐτοὺς τὰ προηγορευμένα;
[2, 0]	γεγονέναι, αὐτοῖς καὶ τὸν Χριστόν,	ὃν	δὴ φίλον αὐτοῖς ἀποκαλεῖν σωτῆρα
[2, 8]	ὑπηγάγοντο τῷ Χριστοῦ λόγῳ. Πρὸς	ὃν	ἑξῆς ἀναφωνεῖται τὰ ἀπ´ αὐτοῦ·
[2, 1]	δικαιοσύνην αὐτοῦ λαῷ τῷ τεχθησομένῳ,	ὃν	ἐποίησεν ὁ κύριος» Σαφῆ ταῦτα,
[2, 4]	σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, δι´	ὃν	καὶ μεθ´ ὃν ἅπαντα μετῆλθον
[2, 7]	ἢ Ἡ〉 ῥίζα τοῦ Ἰεσσαί«	ὃν	καὶ σαφῶς φησιν ἄρξειν ἐθνῶν
[2, 7]	πνεύματος ἁγίου κατηξιωμένοι, πάντα ζῆλον,	ὃν	πάλαι πρὸς αὐτοὺς εἶχον αἱ
[2, 4]	ὄρους οἶκος τοῦ θεοῦ, ἐφ´	ὃν	πάντα τὰ ἔθνη συνιόντα φασίν·
[2, 3]	μου τὸ ἐκλεκτόν, λαόν μου	ὃν	περιεποιησάμην τὰς ἀρετάς μου διηγεῖσθε.
[2, 4]	ὁ θεὸς τὸν λαὸν αὐτοῦ	ὃν	προέγνω. ἢ οὐκ οἴδατε ἐν
[2, 3]	ὁ θεὸς τὸν λαὸν αὐτοῦ,	ὃν	προέγνω. ἢ οὐκ οἴδατε ἐν
[2, 7]	γῇ ἐν μέσῳ τῶν ἐθνῶν·	ὃν	τρόπον ἐὰν καλαμήσηται ἐλαίαν, οὕτως
[2, 7]	δόξης αὐτοῦ σεισθήσονται. Καὶ ἔσται	ὃν	τρόπον ἐάν τις συναγάγῃ ἀμητὸν
[2, 7]	σπέρμα σταχύων ἀμήσῃ· καὶ ἔσται	ὃν	τρόπον ἐάν τις συναγάγῃ στάχυας
[2, 3]	λέγει κύριος Σαβαώθ, καὶ ἔσται	ὃν	τρόπον ἐάν τις συναγάγῃ στάχυν
[2, 3]	ἔσονται αἱ πόλεις σου ἐγκαταλελειμμέναι,	ὃν	τρόπον ἐγκατέλιπον οἱ Ἀμορραῖοι καὶ
[2, 7]	αὐτοῦ ὁμοίως. Οὕτως λέγει κύριος·	ὃν	τρόπον εὑρ〈 εθ〉 ήσεται ὁ
[2, 3]	τοῖς ἔθνεσι τὸν οἶκον Ἰσραὴλ	ὃν	τρόπον λικμᾶται ἐν τῷ λικμῷ,
[2, 8]	ὡς σκύμνος ἐν ποιμνίοις προβάτων,	ὃν	τρόπον ὅτ´ ἂν διέλθῃ καὶ
[2, 8]	ὡς σκύμνος ἐν ποιμνίοις προβάτων,	ὃν	τρόπον ὅταν διέλθῃ καὶ διαστείλας
[2, 3]	δάκρυον ἀπὸ παντὸς προσώπου· τὸ	ὄνειδος	τοῦ λαοῦ ἀφεῖλεν ὁ θεὸς
[2, 1]	ᾄσατε τῷ κυρίῳ, εὐλογήσατε τὸ	ὄνομα	αὐτοῦ, εὐαγγελίσασθε ἡμέραν ἐξ ἡμέρας
[2, 3]	ἡμῖν ἤδη πρότερον τὸ Ἰησοῦς	ὄνομα	εἰς τὴν Ἑλλήνων ἀπὸ τῆς
[2, 7]	ἐκλεκτοί« Τούτοις δὲ καὶ νῦν	ὄνομα	καινὸν ἐπιτεθήσεσθαι ἑξῆς ὁ λόγος
[2, 7]	ὄνομα καινόν Τὸ δὴ οὖν	ὄνομα	καινόν, ὃ μὴ παρὰ τοῖς
[2, 7]	Τοῖς δὲ δουλεύσουσί μοι κληθήσεται	ὄνομα	καινόν Τὸ δὴ οὖν ὄνομα
[2, 3]	καὶ τοὺς δαίμονας, ἀλλὰ τὸ	ὄνομα	κυρίου καὶ δουλεύειν αὐτῷ ὑπὸ
[2, 3]	φοβηθήσονται οἱ ἀπὸ δυσμῶν τὸ	ὄνομα	κυρίου, καὶ οἱ ἀπὸ ἀνατολῶν
[2, 8]	μεταστρέψω ἐπὶ λαοὺς γλῶσσαν, εἰς	ὄνομα	κυρίου, τοῦ δουλεύειν αὐτῷ ὑπὸ
[2, 2]	αὐτῆς, τοῦ ἐπικαλεῖσθαι πάντας τὸ	ὄνομα	κυρίου, τοῦ δουλεύειν αὐτῷ ὑπὸ
[2, 3]	δύναμίν μου· καὶ γνώσονται ὅτι	ὄνομά	μοι κύριος. Ἁμαρτία Ἰούδα ἐγγέγραπται
[2, 3]	ἡλίου καὶ μέχρι δυσμῶν τὸ	ὄνομά	μου δεδόξασται ἐν τοῖς ἔθνεσι,
[2, 3]	θυσία καθαρά. Διότι μέγα τὸ	ὄνομά	μου ἐν τοῖς ἔθνεσιν, λέγει
[2, 3]	ἔθνη, ἐφ´ ἃ ἐπικέκληται τὸ	ὄνομά	μου ἐπ´ αὐτά, λέγει κύριος
[2, 2]	κοιλίας μητρός μου ἐκάλεσεν τὸ	ὄνομά	μου, καὶ ἔθηκεν τὸ στόμα
[2, 7]	ὅλης τῆς οἰκουμένης εὐλογημένον Χριστιανῶν	ὄνομα;	~νʹ Ἀπὸ τοῦ Μιχαίου. Καὶ
[2, 3]	μου δοξάσω σε, ὑμνήσω τὸ	ὄνομά	σου, ὅτι ἐποίησας θαυμαστὰ πράγματα,
[2, 1]	σου, κύριε. Καὶ δοξάσουσι τὸ	ὄνομά	σου, ὅτι μέγας εἶ σύ,
[2, 2]	ὁ θεός, τοῦτό μού ἐστιν	ὄνομα,	τὴν δόξαν μου ἑτέρῳ οὐ
[2, 3]	οἱ ἀπὸ ἀνατολῶν ἡλίου τὸ	ὄνομα	τὸ ἔνδοξον» Ἀλλὰ γὰρ πλείστων
[2, 7]	τοὺς ἀσεβεῖς· Καταλειφθήσεται γὰρ τὸ	ὄνομα	ὑμῶν εἰς πλησμονὴν τοῖς ἐκλεκτοῖς
[2, 7]	παρακαλεῖ, ἀλλ´ ἢ μόνους οὓς	ὀνομάζει	καταλελειμμένους καὶ ὀδυνωμένους, οἷοι ἦσαν
[2, 8]	πάλιν τὸ κατάλειμμα ὑποστήριγμα αὐτῆς«	ὀνομάζει,	τοῦ κυρίου« τυγχάνον· τοῦτο δὲ
[2, 8]	λεῖμμα, οὕτως καὶ νῦν σταγόνα	ὀνομάζει	τοὺς ἐξ αὐτῶν σωθησομένους. Δηλοῦται
[2, 8]	πάντας ἀλλὰ μόνους τοὺς καταλοίπους	ὀνομάζει.	Ὥσπερ δὲ παρὰ τῷ Ἡσαΐᾳ
[2, 6]	τροπολογίαις, ὥρα τοῦτον μηδὲ τὰς	ὀνομαζομένας	μυίας ἢ μελίσσας μηδὲ τὸ
[2, 6]	μυίας« καὶ μελίσσας« νόμοις ἀλληγορίας	ὀνομαζομένους,	ἐπιβήσεσθαι τῇ τῶν Ἰουδαίων χώρᾳ
[2, 7]	ὕβρεως καὶ μισθωτοὺς τοῦ Ἐφραῒμ	ὀνομάζων.	μηʹ Ἀπὸ αὐτοῦ ὁμοίως. Καὶ
[2, 7]	κατοικήσοντας ἐν τῷ δρυμῷ, οὕτως	ὀνομάζων	τὴν κλῆσιν τῶν ἐθνῶν· ἐν
[2, 4]	τῶν Ἰουδαίων λαὸν λαὸν Γομόρρας»	ὀνομάσας,	τοὺς δὲ ἡγουμένους αὐτῶν ἄρχοντας
[2, 8]	οὐκ ἀναβήσεται ἐπὶ καρδίαν, οὐδὲ	ὀνομασθήσεται	καὶ οὐ ποιηθήσεται ἔτι. Ὁμοῦ
[2, 3]	γενήσεσθαι, καὶ πάλιν Ἐπὶ τῷ	ὀνόματι	αὐτοῦ ἔθνη ἐλπιοῦσι» καὶ εἰς
[2, 2]	γῆς κρίσιν· καὶ ἐπὶ τῷ	ὀνόματι	αὐτοῦ ἔθνη ἐλπιοῦσιν» Καὶ ἑξῆς
[2, 1]	ἐθνῶν ἐνέγκατε τῷ κυρίῳ δόξαν	ὀνόματι	αὐτοῦ» Καὶ ἑξῆς· εἴπατε ἐν
[2, 3]	αὐτοῖς φῶς, πεποίθατε ἐπὶ τῷ	ὀνόματι	κυρίου, καὶ ἀντιστηρίσασθε ἐπὶ τῷ
[2, 8]	ταπεινόν, καὶ εὐλαβηθήσονται ἐν τῷ	ὀνόματι	κυρίου οἱ κατάλοιποι τοῦ Ἰσραήλ,
[2, 3]	παντὶ τόπῳ θυμίαμα προσάγεται τῷ	ὀνόματί	μου, καὶ θυσία καθαρά. Διότι
[2, 8]	εἰσέλθωσιν ἐκεῖ. Καὶ ἐνταῦθα ἑτέρῳ	ὀνόματι	τοὺς αὐτοὺς κέκληκεν, ἁγίασμα μικρὸν«
[2, 4]	ἐξ αὐτῶν στάχυς τὰς ἐπ´	ὀνόματος	τοῦ σωτῆρος ἡμῶν ὑποστάσας ἐκκλησίας
[2, 4]	Ἔγνω βοῦς τὸν κτησάμενον καὶ	ὄνος	τὴν φάτνην τοῦ κυρίου αὐτοῦ·
[2, 4]	αὐτῶν» καὶ τὰ ἑξῆς τούτων,	ὄντα	πλείω. Οἷς ἐπιφέρει· Καὶ προσεκύνησαν
[2, 4]	καὶ τὰ ἑξῆς· ἅπερ οἰκεῖα	ὄντα	τῆς κατὰ Μωσέα νομοθεσίας ἀνελὼν
[2, 0]	ὑπάρχειν, οἷα τὸ γένος ἀλλοφύλους	ὄντας,	οἷς τὰ χείριστα διὰ πασῶν
[2, 6]	γενήσονται, οὕτω βραχεῖς καὶ εὐαρίθμητοι	ὄντες.	Τοσοῦτοι δ´ οὖν ὡς ἐν
[2, 3]	Ἰούδα ἐγγέγραπται ἐν γραφῇ ἐν	ὄνυχι	ἀδαμαντίνῳ, ἐγκεκολαμ〈 μ〉 ένη ἐπὶ
[2, 2]	τὸ στόμα μου ὡς μάχαιραν	ὀξεῖαν,	καὶ ὑπὸ τὴν σκέπην τῆς
[2, 4]	καὶ ὡς Γόμορρα ἂν ὡμοιώθημεν»	Ὅπερ	συναγαγὼν ἐπὶ τὸ σαφὲς ἑρμηνεύει
[2, 3]	προφητείαις δηλούμενον ὑπόλειμμα τοῦ παντός,	ὅπερ	φησὶν κατ´ ἐκλογὴν χάριτος» πεφυλάχθαι.
[2, 8]	πάντα ἄνεμον, καὶ ῥομφαίαν ἐκχεῶ	ὀπίσω	αὐτῶν. Καὶ ἐπιγνώσονται ὅτι ἐγὼ
[2, 8]	χαίροντας προφητικαῖς γραφαῖς, ἀλλὰ καὶ	ὁποῖος	ὁ βίος τυγχάνει ὁ διὰ
[2, 4]	σκηνὴ ἐν ἀμπελῶνι καὶ ὡς	ὀπωροφυλάκιον	ἐν σικυηράτῳ καὶ εἴ τι
[2, 3]	σκηνὴ ἐν ἀμπελῶνι, καὶ ὡς	ὀπωροφυλάκιον	ἐν σικυηράτῳ, ὡς πόλις πολιορκουμένη
[2, 4]	σκηνὴ ἐν ἀμπελῶνι καὶ ὡς	ὀπωροφυλάκιον	ἐν σικυηράτῳ, ὡς πόλις πολιορκουμένη.
[2, 3]	ἀγρὸς ἀροτριαθήσεται, καὶ Ἱερουσαλὴμ ὡς	ὀπωροφυλάκιον	ἔσται, καὶ τὸ ὄρος τοῦ
[2, 8]	ἐκ λιμοῦ καὶ ἐκ θανάτου,	ὅπως	ἐκδιηγήσωνται πάσας τὰς ἀνομίας αὐτῶν
[2, 3]	καθὼς αἱ ἡμέραι τοῦ αἰῶνος,	ὅπως	ἐκζητήσωσί με οἱ κατάλοιποι τῶν
[2, 3]	περὶ τούτου γε ἀμφισβητεῖν, ὅρα	ὅπως	καὶ οὗτος ἀναστήσεσθαι ἐπὶ τὸ
[2, 2]	φέρε καὶ τὸ τρίτον ἀποδείξωμεν,	ὅπως	κατὰ τοὺς τῆς ἐπιφανείας αὐτοῦ
[2, 6]	αὐτῷ τροφῆς τὸν καρπόν, ἀπηνέγκατο.	Ὅπως	μὲν οὖν τὰ τῶν ἀτελεστέρων
[2, 8]	καὶ ὡς ἄρνες ἐπ´ ἄγρωστιν,	ὅπως	μὴ συναχθῇ μηδεὶς μηδὲ ὑποστῇ
[2, 8]	ἐκδεδώκασιν. Καὶ πάλιν ἀντὶ τοῦ	ὅπως	μὴ συναχθῇ μηδεὶς μηδὲ ὑποστῇ
[2, 2]	ὁμοῦ πάσας διερμηνεύειν μέλλοιμι. ~γʹ	Ὅπως	οἱ αὐτοὶ ἐπὶ τῇ τοῦ
[2, 1]	θείων γραφῶν τοῦτο φάσκουσι μαρτυρίαν.	~Ὅπως	τὰ χρηστότερα περὶ ἡμῶν τῶν
[2, 6]	πολλοὺς γεωργοῦντα τῆς ἐκκλησίας ἡγούμενον	ὅπως	τῷ γεωπόνῳ τῶν βοῶν παραβάλλει,
[2, 6]	τὸν ἅγιον τοῦ Ἰσραήλ Καὶ	ὅρα	γε, εἰ μὴ ταύτῃ γε
[2, 5]	οἱ καταλειφθέντες ἐπὶ τῆς γῆς	Ὅρα	δὴ καὶ ἐνταῦθα τίνα τρόπον
[2, 3]	μηδαμῶς περὶ τούτου γε ἀμφισβητεῖν,	ὅρα	ὅπως καὶ οὗτος ἀναστήσεσθαι ἐπὶ
[2, 7]	θεὸς τοῦ Ἰσραὴλ ἀνήγγειλεν ἡμῖν.	Ὅρα	τίνα τρόπον καὶ ἐνταῦθα οὐ
[2, 4]	Ἰουδαίας καὶ κατὰ τῆς Ἱερουσαλὴμ	ὅρασιν	καὶ θεωρίαν περιέχειν διδάσκει, ἔπειτα
[2, 4]	Ἰουδαίας καὶ κατὰ Ἱερουσαλὴμ ἰδὼν	ὅρασιν	ὁ προφήτης, καὶ διὰ πλείστων
[2, 2]	αὐτοὺς τὴν ὀργήν μου, πᾶσαν	ὀργὴν	θυμοῦ μου. Διότι ἐν πυρὶ
[2, 2]	τοῦ ἐκχέαι ἐπ´ αὐτοὺς τὴν	ὀργήν	μου, πᾶσαν ὀργὴν θυμοῦ μου.
[2, 3]	οἶνον· χρίσονται μύρον ἐν τῷ	ὄρει	τούτῳ. Παράδος ταῦτα πάντα τοῖς
[2, 3]	καὶ ἐπὶ βουνῶν μετεώρων, καὶ	ὀρέων	ἐν ἀγρῷ. Ἰσχύν σου καὶ
[2, 3]	ἕτοιμον ἐπὶ τὰς κορυφὰς τῶν	ὀρέων,	καὶ μετεωρισθήσεται ὑπεράνω τῶν βουνῶν·
[2, 3]	τοῦ θεοῦ ἐπ´ ἄκρων τῶν	ὀρέων,	καὶ ὑψωθήσεται ὑπεράνω τῶν βουνῶν,
[2, 4]	τοῦ θεοῦ ἐπ´ ἄκρων τῶν	ὀρέων,	καὶ ὑψωθήσεται ὑπεράνω τῶν βουνῶν,
[2, 2]	χειρὶ ἐπὶ τὸ αὐτό, τὰ	ὄρη	ἀγαλλιάσονται ἀπὸ προσώπου κυρίου, ὅτι
[2, 2]	ἀγαλλιάσθω ἡ γῆ. ῥηξάτωσαν τὰ	ὄρη	εὐφροσύνην, ὅτι ἠλέησεν κύριος τὸν
[2, 6]	Τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ἀποσβεσθήσεται τὰ	ὄρη	καὶ οἱ βουνοὶ καὶ οἱ
[2, 3]	βδελυσσόμενοι κρίμα, καὶ πάντα τὰ	ὀρθὰ	διαστρέφοντες, οἱ οἰκοδομοῦντες Σιὼν ἐν
[2, 3]	σου τὰς ἐν πᾶσι τοῖς	ὁρίοις	σου. Καὶ ἀφεθήσῃ μόνη, καὶ
[2, 1]	ταῦτά φησιν· Καὶ στήσω τὸν	ὅρκον	μου Ἀβραὰμ τῷ πατρί σου,
[2, 2]	ἄξει αὐτούς· καὶ θήσω πᾶν	ὄρος	εἰς ὁδὸν καὶ πᾶσαν τρίβον
[2, 3]	ἐσχάτου τῶν ἡμερῶν ἐμφανὲς τὸ	ὄρος	κυρίου, ἕτοιμον ἐπὶ τὰς κορυφὰς
[2, 3]	δεῦτε καὶ ἀναβῶμεν εἰς τὸ	ὄρος	κυρίου καὶ εἰς τὸν οἶκον
[2, 4]	Δεῦτε καὶ ἀναβῶμεν εἰς τὸ	ὄρος	κυρίου καὶ εἰς τὸν οἶκον
[2, 4]	δεῦτε καὶ ἀναβῶμεν εἰς τὸ	ὄρος	κυρίου, καὶ εἰς τὸν οἶκον
[2, 3]	ταῖς ἐσχάταις ἡμέραις ἐμφανὲς τὸ	ὄρος	κυρίου, καὶ ὁ οἶκος τοῦ
[2, 4]	ταῖς ἐσχάταις ἡμέραις ἐμφανὲς τὸ	ὄρος	κυρίου, καὶ ὁ οἶκος τοῦ
[2, 4]	τοιῷδε καιρῷ, ἐν ᾧ τὸ	ὄρος	κυρίου» πᾶσι τοῖς ἔθνεσιν ἀνάγκη
[2, 7]	ἐγκαταλιπόντες με καὶ ἐπιλανθανόμενοι τὸ	ὄρος	τὸ ἅγιόν μου, καὶ ἑτοιμάζοντες
[2, 7]	ἐξ Ἰούδα, καὶ κληρονομήσει τὸ	ὄρος	τὸ ἅγιόν μου, καὶ κληρονομήσουσιν
[2, 8]	προστεθῇς τοῦ μεγαλαυχῆσαι ἐπὶ τὸ	ὄρος	τὸ ἅγιόν μου. Καὶ ὑπολείψομαι
[2, 3]	δεῦτε καὶ ἀναβῶμεν εἰς τὸ	ὄρος	τοῦ κυρίου καὶ εἰς τὸν
[2, 3]	ὡς ὀπωροφυλάκιον ἔσται, καὶ τὸ	ὄρος	τοῦ οἴκου εἰς ἄλσος δρυμοῦ.
[2, 3]	πᾶσι τοῖς ἔθνεσιν· ἐπὶ τὸ	ὄρος	τοῦτο πίονται εὐφροσύνην, πίονται οἶνον·
[2, 4]	θεσπίζουσα, καὶ ἔτι πρὸς τούτοις	ὄρους	ἐπιφάνειαν καινοῦ καὶ οἴκου θεοῦ
[2, 4]	κηρύττεσθαι, ὅ τε ἐπὶ τοῦ	ὄρους	οἶκος τοῦ θεοῦ, ἐφ´ ὃν
[2, 7]	Ἱερουσαλὴμ ἔσονται οἱ σωζόμενοι ἐξ	ὄρους	Σιών· ὁ ζῆλος κυρίου Σαβαὼθ
[2, 4]	(αὕτη δὲ ἦν ἡ ἐπὶ	ὄρους	τοῦ καλουμένου Σιὼν ἐπιτελουμένη θρησκεία)
[2, 7]	τῆς δόξης ἐπ´ ἄκρου τοῦ	ὄρους	τοῦ ὑψηλοῦ· ὡς πρόδρομος σύκου,
[2, 1]	ἡ ἁμαρτία πάντων τῶν ἐθνῶν,	ὃς	ἂν μὴ ἀναβῇ τοῦ ἑορτάσαι
[2, 3]	ὁ Συμεὼν ἐν τῷ εὐαγγελίῳ,	ὃς	λαβὼν τὸ παιδίον, αὐτὸν δὴ
[2, 8]	υἱὸς ἀνθρώπου φησὶν ὁ Θεοδοτίων·	Ὃς	οὐ μενεῖ ἄνθρωπον, καὶ οὐκ
[2, 8]	υἱὸν ἀνθρώπου καὶ ὁ Ἀκύλας·	Ὃς	οὐχ ὑπομενεῖ ἄνδρα καὶ οὐ
[2, 1]	πατάξῃ κύριος πάντα τὰ ἔθνη,	ὅσα	ἂν μὴ ἀναβῇ τοῦ ἑορτάσαι
[2, 8]	αὐτὸν κλήσεως, τά τε ἄλλα	ὅσα	δήποτε τῆς κατ´ αὐτὸν ἀπορρήτου
[2, 1]	ἔργα σου· πάντα τὰ ἔθνη	ὅσα	ἐποίησας ἥξουσι καὶ προσκυνήσουσιν ἐνώπιόν
[2, 1]	ἀποδείξεις, παριστώσας ὡς ἄρα μυρίαι	ὅσαι	προρρήσεις ἀγαθὰ καὶ σωτήρια πᾶσι
[2, 2]	διαθήσομαι ὑμῖν διαθήκην αἰώνιον, τὰ	ὅσια	Δαβὶδ τὰ πιστά. Ἰδοὺ μαρτύριον
[2, 1]	ἑορτὴν τῆς σκηνοπηγίας. Καὶ ἔσται,	ὅσοι	ἂν μὴ ἀναβῶσιν ἐκ πάσης
[2, 1]	Ἀπὸ τοῦ Ζαχαρίου. Καὶ ἔσται,	ὅσοι	ἐὰν καταλειφθῶσιν ἐκ πάντων τῶν
[2, 5]	διανοίας οὐκ ἤκουσαν, οὐδὲ συνῆκαν	ὅστις	ἦν, ἰδόντες δὲ αὐτὸν σαρκὸς
[2, 3]	τὸ ἔνδοξον» Ἀλλὰ γὰρ πλείστων	ὅσων	οὐσῶν περὶ τῆς αὐτῆς ὑποθέσεως
[2, 1]	ἀπόδειξιν τῶν εἰρημένων ἀπὸ μυρίων	ὅσων	προφητειῶν ἀναλεξάμενοι. Ἐπεὶ τοίνυν αὐτοὶ
[2, 8]	πάρεστιν ὀφθαλμοῖς παραλαμβάνειν· μυρίων γὰρ	ὅσων	τὸν Χριστοῦ λόγον θλιψάντων καὶ
[2, 4]	ἀπὸ προσώπου τῆς δόξης αὐτοῦ,	ὅτ´	ἂν ἀναστῇ θραῦσαι τὴν γῆν
[2, 8]	ἐν ποιμνίοις προβάτων, ὃν τρόπον	ὅτ´	ἂν διέλθῃ καὶ διαστείλας ἁρπάσῃ,
[2, 5]	προνομὴν ὡς τερέβινθος καὶ βάλανος	ὅτ´	ἂν ἐκπέσῃ ἐκ τῆς θήκης
[2, 5]	ὡς τερέβινθος καὶ ὡς βάλανος	ὅτ´	ἂν ἐκπέσῃ τῆς θήκης αὐτῆς«
[2, 8]	ἐν ποιμνίοις προβάτων, ὃν τρόπον	ὅταν	διέλθῃ καὶ διαστείλας ἁρπάσῃ, καὶ
[2, 1]	δὲ τοῦτο καθ´ ἡμᾶς ἀναπέφανται,	ὅτε	διὰ τῆς τοῦ σωτῆρος ἡμῶν
[2, 3]	ἐν ταῖς νήσοις τῶν ἐθνῶν	ὅτε	καὶ πληρωθήσεται τὸ φάσκον λόγιον
[2, 1]	ἐν ταῖς θείαις ἐπήγγελται ὑποσχέσεσιν.	Ὅτε	τοίνυν ἀπεδείχθη τῶν θείων ἐπαγγελιῶν
[2, 8]	ὁμοίως. Τάδε λέγει Ἀδωναῒ κύριος,	ὅτι	ἀπώσομαι αὐτοὺς εἰς τὰ ἔθνη,
[2, 1]	τὴν γῆν Καὶ ἑξῆς ἐπιλέγει·	Ὅτι	βασιλεὺς πάσης τῆς γῆς ὁ
[2, 4]	λεῖμμα κατ´ ἐκλογὴν χάριτος γέγονεν	Ὅτι>	δ´ οὐκ εἰς ἄλλον καιρὸν
[2, 1]	τῆς ἴσης αὐτῷ μετέχει εὐλογίας.	Ὅτι	δ´ οὐχ οἷόν τε ἦν
[2, 4]	βουλὴν πονηρὰν καθ´ ἑαυτῶν, εἰπόντες	ὅτι	δήσωμεν τὸν δίκαιον, ὅτι δύσχρηστος
[2, 4]	εἰπόντες ὅτι δήσωμεν τὸν δίκαιον,	ὅτι	δύσχρηστος ἡμῖν ἐστιν σαφέστατα αἵματός
[2, 8]	υἱοὶ ἀφεστηκότες, λέγει κύριος, δι´	ὅτι	ἐγὼ κατακυριεύσω ὑμῶν, καὶ λήψομαι
[2, 8]	ἐν μέσῳ ὑμῶν, καὶ ἐπιγνώσεσθε	ὅτι	ἐγὼ κύριος, ἐν τῷ γενέσθαι
[2, 8]	ἐκχεῶ ὀπίσω αὐτῶν. Καὶ ἐπιγνώσονται	ὅτι	ἐγὼ κύριος, ἐν τῷ διασκορπίσαι
[2, 8]	ἐὰν εἰσέλθωσιν ἐκεῖ· καὶ γνώσονται	ὅτι	ἐγὼ κύριος Ἐπὶ τῇ τοῦ
[2, 2]	σου τοῦ ἁγίου σου Ἰσραήλ,	ὅτι	ἐδόξασέν σε Καὶ διὰ τούτων
[2, 3]	ἀγροῦ, σειρῆνες καὶ θυγατέρες στρουθῶν·	ὅτι	ἔδωκα ἐν τῇ ἐρήμῳ ὕδωρ
[2, 3]	βουλὴν ἀρχαίαν, ἀληθινήν. Γένοιτο κύριε.	Ὅτι	ἔθηκας πόλεις εἰς χῶμα, πόλεις
[2, 3]	τὸ ῥῆμά σου ἐν εἰρήνῃ·	ὅτι	εἶδον οἱ ὀφθαλμοί μου τὸ
[2, 3]	πορευσόμεθα ἐν ταῖς τρίβοις αὐτοῦ·	ὅτι	ἐκ Σιὼν ἐξελεύσεται νόμος, καὶ
[2, 7]	μάχαιραν, πάντες ἐν σφαγῇ πεσεῖσθε·	ὅτι	ἐκάλεσα ὑμᾶς καὶ οὐχ ὑπηκούσατε,
[2, 3]	οἱ λόγοι μου οὐκ ἀποστραφήσονται,	ὅτι	ἐμοὶ πᾶν γόνυ κάμψει, καὶ
[2, 6]	ὅλῃ Κἀνταῦθα πρό〈 σ〉 σχες,	ὅτι	ἐν τῇ τῶν σκυθρωπῶν ἀπειλῇ,
[2, 4]	τὸν οἶκον τοῦ θεοῦ Ἰακώβ·	ὅτι	ἐνεπλήσθη ὡς τὸ ἀπ´ ἀρχῆς
[2, 7]	κάτω. Καὶ ποιήσουσι σπέρμα ἄνω	ὅτι	ἐξ Ἱερουσαλὴμ ἔσονται οἱ σωζόμενοι
[2, 3]	σε, ὑμνήσω τὸ ὄνομά σου,	ὅτι	ἐποίησας θαυμαστὰ πράγματα, βουλὴν ἀρχαίαν,
[2, 2]	ὄρη ἀγαλλιάσονται ἀπὸ προσώπου κυρίου,	ὅτι	ἔρχεται κρῖναι τὴν γῆν, κρινεῖ
[2, 4]	τῆς Ἰουδαίας καὶ περὶ Ἱερουσαλήμ	Ὅτι	ἔσται ἐν ταῖς ἐσχάταις ἡμέραις
[2, 7]	καὶ ἐροῦσιν, μὴ λυμήνῃ αὐτόν,	ὅτι	εὐλογία κυρίου ἐστὶν ἐν αὐτῷ·
[2, 2]	γῆ. ῥηξάτωσαν τὰ ὄρη εὐφροσύνην,	ὅτι	ἠλέησεν κύριος τὸν λαὸν αὐτοῦ,
[2, 2]	Ἄισατε τῷ κυρίῳ ᾆσμα καινόν,	ὅτι	θαυμαστὰ ἐποίησεν ὁ κύριος. Ἔσωσεν
[2, 3]	καὶ τὰ ἀρχαῖα μὴ συλλογίζεσθε·	ὅτι	ἰδοὺ ἐγὼ ποιῶ καινὰ ἃ
[2, 6]	κατὰ μόνην θεωρίαν δέχεσθαι, δῆλον	ὅτι	καὶ τὰ ἀκόλουθα παραπλησίως. μʹ
[2, 3]	ἐπὶ ματαίοις, καὶ λαλοῦσι καινά,	ὅτι	κύουσι πόνον καὶ τίκτουσιν ἀνομίαν.
[2, 3]	γάρ, φησίν, Ἐν τοῖς ἔθνεσιν,	ὅτι	κύριος ἐβασίλευσε» καὶ πάλιν Ἐβασίλευσεν
[2, 2]	ἐν μέσῳ σου, καὶ γνώσῃ	ὅτι	κύριος παντοκράτωρ ἐξαπέστειλέν με πρός
[2, 1]	τῷ θεῷ ἐν φωνῇ ἀγαλλιάσεως·	ὅτι	κύριος ὕψιστος, φοβερός, βασιλεὺς μέγας
[2, 3]	λόγον γὰρ συντελῶν καὶ συντέμνων,	ὅτι	λόγον συντετμημένον ποιήσει κύριος ἐπὶ
[2, 6]	συντελῶν καὶ συντέμνων ἐν δικαιοσύνῃ,	ὅτι	λόγον συντετμημένον ποιήσει ὁ θεὸς
[2, 1]	Καὶ δοξάσουσι τὸ ὄνομά σου,	ὅτι	μέγας εἶ σύ, καὶ ποιῶν
[2, 1]	τοῖς λαοῖς τὰ θαυμάσια αὐτοῦ.	Ὅτι	μέγας κύριος καὶ αἰνετὸς σφόδρα,
[2, 5]	οἶμαι, διὰ τούτων ὁ λόγος,	ὅτι	μετὰ τὴν πρώτην πολιορκίαν, ἣν
[2, 8]	αὐτοῦ δεδικαιωμένοις, αὐτάρκως ἡγοῦμαι δεδηλωκέναι,	ὅτι	μὴ〉 ἀδιακρίτως εἰς ἅπαντας Ἰουδαίους
[2, 3]	ὡς ἂν παρασταίη διὰ πλειόνων,	ὅτι	μὴ ἀδιακρίτως παντὶ τῷ Ἰουδαίων
[2, 8]	τῶν θείων ἐπαγγελιῶν ἐπληροῦτο, καὶ	ὅτι	μὴ μᾶλλον αὐτοῖς ἢ τοῖς
[2, 8]	ἐπαγγελιῶν, μαρτύρεται. Ἀλλὰ γὰρ ἀποδείξας,	ὅτι	μὴ ὡς ἔτυχεν ἀδιακρίτως πᾶσιν
[2, 0]	τε καὶ ὡς οἶμαι πείσας,	ὅτι	μηδὲ βουλομένοις δυνατὸν ἦν πᾶσι
[2, 1]	λόγιον. Ἐν ταὐτῷ δὲ συστήσαντες,	ὅτι	μόνοις τοῖς διὰ Χριστοῦ Ἐξ
[2, 3]	οἱ βασιλεῖς πρός με ἐνωτίσασθε,	ὅτι	νόμος παρ´ ἐμοῦ ἐξελεύσεται, καὶ
[2, 3]	τὴν δύναμίν μου· καὶ γνώσονται	ὅτι	ὄνομά μοι κύριος. Ἁμαρτία Ἰούδα
[2, 6]	ἢ δι´ ἡμᾶς πάντως λέγει;	ὅτι	ὀφείλει ἐπ´ ἐλπίδι ὁ ἀροτριῶν
[2, 3]	τῇ γῇ ᾗ οὐκ ἔγνως·	ὅτι	πῦρ ἐκκέκαυται ἐν τῷ θυμῷ
[2, 4]	ἡμέρᾳ ἐκείνῃ» (ἐν ᾗ δῆλον	ὅτι	τὰ προηγορευμένα πάντα περὶ τῆς
[2, 8]	λέγονται. νβʹ Ἀπὸ τοῦ Σοφονίου.	Ὅτι	τότε μεταστρέψω ἐπὶ λαοὺς γλῶσσαν,
[2, 2]	μου καταναλωθήσεται πᾶσα ἡ γῆ,	ὅτι	τότε μεταστρέψω ἐπὶ λαοὺς γλῶσσαν,
[2, 8]	σου ὧν ἠσέβησας εἰς ἐμέ·	ὅτι	τότε περιελῶ ἀπὸ σοῦ τὰ
[2, 8]	ποιήσητε· ὑπολείπεσθε τὰ ὑποστηρίγματα αὐτῆς,	ὅτι	τοῦ κυρίου εἰσίν. Καὶ ἐν
[2, 1]	πᾶσαι αἱ πατριαὶ τῶν ἐθνῶν·	ὅτι	τοῦ κυρίου ἡ βασιλεία, καὶ
[2, 4]	τὰς προεκτεθείσας ἡμῖν λέξεις, διδάσκων	ὅτι,	τοῦ παντὸς Ἰουδαίων ἔθνους μέλλοντος
[2, 1]	αὐτῷ ὁ θεός, (δῆλον δὲ	ὅτι	τῷ Ἰακώβ) Ἐγὼ κύριος ὁ
[2, 3]	ἐν ταῖς θείαις φερομένων γραφαῖς,	ὅτῳ	φίλον ἀναλέξασθαι τὰς προφητικὰς φωνάς,
[2, 6]	ἅγιον τοῦ Ἰσραὴλ ἐν ἀληθείᾳ«	οὐ	γὰρ ὑπούλως οὐδὲ μεθ´ ὑποκρίσεως,
[2, 2]	ὄνομα, τὴν δόξαν μου ἑτέρῳ	οὐ	δώσω, οὐδὲ τὰς ἀρετάς μου
[2, 7]	λεγόμενον· Αὐτοὶ παρεζήλωσάν με ἐπ´	οὐ	θεῷ, κἀγὼ παραζηλώσω αὐτοὺς ἐπ´
[2, 2]	ἀλήθειαν ἐξοίσει κρίσιν, ἀναλάμψει, καὶ	οὐ	θραυσθήσεται ἕως θῇ ἐπὶ τῆς
[2, 6]	ἡ ἄμμος τῆς θαλάσσης« ἀλλ´	οὐ	κατὰ τὰ ἄστρα τοῦ οὐρανοῦ,
[2, 2]	ἡ φωνὴ αὐτοῦ. Κάλαμον συντεθλασμένον	οὐ	κατεάξει καὶ λίνον τυφόμενον οὐ
[2, 2]	καὶ κρίσιν τοῖς ἔθνεσιν ἐξοίσει.	Οὐ	κεκράξει, οὐδὲ ἀνήσει, οὐδὲ ἀκουσθήσεται
[2, 8]	καὶ οὐ ποιήσουσιν ἀδικίαν καὶ	οὐ	λαλήσουσιν μάταια, καὶ οὐ μὴ
[2, 3]	ἁρμόσει λέγεσθαι· Καὶ ἐρῶ τῷ	οὐ	λαῷ μου, λαός μου εἶ
[2, 1]	λόγον, ἀποδεδειχότες ἂν εἴημεν ὡς	οὐ	μᾶλλον ἐκείνοις φάναι χρῆν ἢ
[2, 8]	ἀνθρώπου φησὶν ὁ Θεοδοτίων· Ὃς	οὐ	μενεῖ ἄνθρωπον, καὶ οὐκ ἐλπίζει
[2, 5]	ὑμῶν ἔρημος ἐξ ἐκείνου καὶ	{οὐ}	μετ´ οὐ πολὺ τῆς προρρήσεως
[2, 4]	ἔκυψεν ἄνθρωπος καὶ ἐταπεινώθη, καὶ	οὐ	μὴ ἀνήσω αὐτούς. Καὶ νῦν
[2, 7]	τοῦ δουλεύοντός μοι, τούτου ἕνεκεν	οὐ	μὴ ἀπολέσω πάντας. Καὶ ἐξάξω
[2, 3]	τοῦ λαοῦ μου, οἱ λέγοντες,	οὐ	μὴ ἐγγίσῃ οὐδὲ μὴ ἔλθῃ
[2, 8]	δὲ κατάλοιποι τοῦ λαοῦ μου	οὐ	μὴ ἐξολοθρευθήσονται ἐκ τῆς πόλεως.
[2, 3]	οὐχὶ κύριος μεθ´ ἡμῶν ἐστιν;	οὐ	μὴ ἐπέλθῃ ἐφ´ ἡμᾶς κακά.
[2, 8]	καὶ οὐ λαλήσουσιν μάταια, καὶ	οὐ	μὴ εὑρεθῇ ἐν στόματι αὐτῶν
[2, 5]	συνῆτε, καὶ βλέποντες βλέψετε καὶ	οὐ	μὴ ἴδητε. Ἐπαχύνθη γὰρ ἡ
[2, 8]	μοι. Ἐν τῇ ἡμέρα ἐκείνῃ	οὐ	μὴ καταισχυνθῇς ἐκ πάντων τῶν
[2, 3]	ἡ κρίσις ἀπ´ αὐτῶν, καὶ	οὐ	μὴ καταλάβῃ αὐτοὺς δικαιοσύνη. Ὑπομεινάντων
[2, 1]	Γενέσεως. Ὁ δὲ κύριος εἶπεν	οὐ	μὴ κρύψω ἐγὼ ἀπὸ Ἀβραὰμ
[2, 3]	ἀσεβῶν πόλις εἰς τὸν αἰῶνα	οὐ	μὴ οἰκοδομηθῇ. Διὰ τοῦτο εὐλογήσει
[2, 7]	ἅγιον τοῦ Ἰσραὴλ ἐμβλέψονται, καὶ	οὐ	μὴ πεποιθότες ὦσιν ἐπὶ τοῖς
[2, 3]	ἅγιον τοῦ Ἰσραὴλ ἐμβλέψονται· καὶ	οὐ	μὴ πεποιθότες ὦσιν ἐπὶ τοῖς
[2, 3]	λικμᾶται ἐν τῷ λικμῷ, καὶ	οὐ	μὴ πέσῃ σύντριμμα ἐπὶ τὴν
[2, 8]	ὕβρεώς σου, καὶ οὐκ ἔτι	οὐ	μὴ προστεθῇς τοῦ μεγαλαυχῆσαι ἐπὶ
[2, 5]	αὐτοῦ ὁμοίως. Ἀκοῇ ἀκούσετε καὶ	οὐ	μὴ συνῆτε, καὶ βλέποντες βλέψετε
[2, 3]	ἐλπιοῦσι» καὶ εἰς σωτηρίαν δοθήσεσθαι	οὐ	μόνοις Ἰουδαίοις ἀλλὰ καὶ πᾶσιν
[2, 2]	ὡς ἡ τοῦ Χριστοῦ παρουσία	οὐ	μόνοις Ἰουδαίοις ἀλλὰ καὶ τοῖς
[2, 3]	θεὸς〉 τῆς ἴσης τῷ Ἀβραὰμ	οὐ	μόνον ἀλλὰ καὶ τῷ Ἰσαὰκ
[2, 3]	καὶ ἀποδώσειν τῷ κυρίῳ προφητεύεται.	Οὐ	μόνον δὲ ἄρα ἐπὶ τῆς
[2, 1]	αὐτὸς ὁ Χριστὸς τοῦ θεοῦ,	οὐ	μόνον Ἰουδαίοις, ἀλλὰ καὶ πᾶσι
[2, 6]	δὲ ὅλους ἑαυτοὺς ἐπιδέδονται ἐλπίδι)	οὐ	μόνον προῆλθον τῆς ἑαυτῶν χώρας,
[2, 2]	τοὺς τῆς ἐπιφανείας αὐτοῦ χρόνους	οὐ	μόνον τὰ χρηστότερα τοῖς ἔθνεσι
[2, 7]	νοῒ καὶ τῇ αὐτῇ γνώμῃ	οὐ	μόνον τὴν ἤπειρον ἀλλὰ καὶ
[2, 3]	περιεποιησάμην τὰς ἀρετάς μου διηγεῖσθε.	Οὐ	νῦν ἐκάλεσά σε Ἰακώβ, οὐδὲ
[2, 7]	Ὅρα τίνα τρόπον καὶ ἐνταῦθα	οὐ	πάντας τοὺς ἐκ περιτομῆς ἐπὶ
[2, 8]	τοῦτον ἀποτικτούσης ἁγίας παρθένου τεξομένης,	οὐ	πάντας φησὶν τοὺς ἐκ περιτομῆς
[2, 2]	ταῖς τρίβοις ἡ νομὴ αὐτῶν·	οὐ	πεινάσουσιν οὐδὲ διψήσουσιν, οὐδὲ πατάξει
[2, 8]	Ὃς οὐχ ὑπομενεῖ ἄνδρα καὶ	οὐ	περι〈 μενεῖ〉 υἱοὺς ἀνθρώπων Δι´
[2, 8]	ἐπὶ καρδίαν, οὐδὲ ὀνομασθήσεται καὶ	οὐ	ποιηθήσεται ἔτι. Ὁμοῦ καὶ ἐν
[2, 8]	οἱ κατάλοιποι τοῦ Ἰσραήλ, καὶ	οὐ	ποιήσουσιν ἀδικίαν καὶ οὐ λαλήσουσιν
[2, 5]	ἐξ ἐκείνου καὶ {οὐ} μετ´	οὐ	πολὺ τῆς προρρήσεως πολιορκηθέντες ὑπὸ
[2, 3]	ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν· καὶ εἶπαν,	οὐ	πορευσόμεθα. Καθέστακα ἐφ´ ὑμᾶς σκοπούς,
[2, 8]	μάθοιμεν διὰ τί νῦν ἀλλ´	οὐ	πρὸ τούτου τὴν εἰς ἅπαντας
[2, 3]	λέγει κύριος παντοκράτωρ, καὶ θυσίαν	οὐ	προσδέξομαι ἐκ τῶν χειρῶν ὑμῶν.
[2, 1]	γὰρ κατώρθωσεν τὴν οἰκουμένην, ἥτις	οὐ	σαλευθήσεται» Καὶ ταῦτα σαφῆ. θʹ
[2, 2]	οὐ κατεάξει καὶ λίνον τυφόμενον	οὐ	σβέσει, ἀλλ´ εἰς ἀλήθειαν ἐξοίσει
[2, 4]	εὐσεβείας, περιλειφθήσονταί τινες ἐν αὐτοῖς	οὐ	συναπολαύσαντες τοῖς πᾶσι τῶν κακῶν.
[2, 4]	ἔγνω, καὶ ὁ λαός με	οὐ	συνῆκεν Εἶτα τὸ πᾶν ἔθνος
[2, 5]	σαρκὸς ὀφθαλμοῖς, τοῖς τῆς ψυχῆς	οὐ	τεθέανται, ἐπάχυνάν τε ἑαυτῶν τὴν
[2, 3]	κληρονομίαν σου» καὶ γὰρ κατακυριεύσειν	οὐ	τῆς Ἰουδαίας ἀλλ´ Ἀπὸ θαλάσσης
[2, 3]	οὗτος ἀναστήσεσθαι ἐπὶ τὸ ἄρχειν	οὐ	τοῦ Ἰσραὴλ ἀλλὰ τῶν ἐθνῶν
[2, 8]	ἀνομίας αὐτῶν ἐν τοῖς ἔθνεσιν	οὗ	ἐὰν εἰσέλθωσιν ἐκεῖ· καὶ γνώσονται
[2, 8]	ἁγίασμα μικρὸν ἐν ταῖς χώραις	οὗ	ἐὰν εἰσέλθωσιν ἐκεῖ. Καὶ ἐνταῦθα
[2, 8]	ἐξ ὑμῶν ἐν τοῖς ἔθνεσιν,	οὗ	ἠχμαλωτεύ〈 θη〉 σαν ἐκεῖ. Δοκεῖ
[2, 1]	ἢ τοῦ Χριστοῦ παρουσία, δι´	οὗ	καὶ οἱ ἐκ περιτομῆς τὴν
[2, 8]	ὡς ἄρνες ἐπ´ ἄγρωστιν ἀνθ´	οὗ	καὶ ὡς ψεκάδες ἐπὶ πόαν
[2, 4]	κατὰ διάνοιαν θεωρουμένην Ἰουδαίαν· περὶ	οὗ	κατὰ καιρὸν εἰσόμεθα. Καὶ τίς
[2, 6]	κατάλειμμα αὐτῶν μόνον σωθήσεται. Περὶ	οὗ	καταλείμματος πλεῖστα ἡμῖν γεγύμνασται. Ταῦτα
[2, 7]	καὶ τῶνδε τῶν πολεμίων. Ἀνθ´	οὗ	ὁ μὲν Ἀκύλας πεποίηκεν· Καὶ
[2, 7]	καταλειφθὲν ὑπόλοιπον τοῦ λαοῦ ἀνθ´	οὗ	συμφώνως ὁ Ἀκύλας καὶ Θεοδοτίων·
[2, 1]	λοιπὸν ἤδη καὶ τὸ δι´	οὗ	τὰ ἔθνη τῆς τοῦ θεοῦ
[2, 8]	κατηγγελμένον. Τοῦ γὰρ δηλουμένου ἄρχοντος,	οὗ	τὰς ἐξόδους ὁ λόγος ἐξ
[2, 3]	κατ´ ἐκλογὴν χάριτος» πεφυλάχθαι. Περὶ	οὗ	ὑπολείμματος φέρε πάλιν τὰ ἀπὸ
[2, 4]	λόγος, ὥσπερ καὶ ἑξῆς, δι´	οὗ	φησιν· Ἡμέρα γὰρ κυρίου Σαβαὼθ
[2, 4]	τὸ πᾶν ἔθνος ταλανίζων ἐπιφέρει·	Οὐαὶ	ἔθνος ἁμαρτωλόν, λαὸς πλήρης ἁμαρτιῶν,
[2, 4]	ὡς Σοδόμων ἀνήγγειλαν καὶ ἐνεφάνισαν.	Οὐαὶ	τῇ ψυχῇ αὐτῶν, διότι ἐβουλεύσαντο
[2, 3]	Εἰ δὲ αὐτός ἐστιν καὶ	οὐδ´	ἄλλος ὁ Χριστὸς ὁ Ἐκ
[2, 8]	ὑπολείψεσθαι ἑαυτῷ ὀλίγους ἀριθμῷ φησιν,	οὐδ´	ἄλλους δηλῶν τῶν προειρημένων. νθʹ
[2, 1]	τοῖς ἔθνεσιν ἐθέσπιζον, καὶ ὡς	οὐδ´	ἄλλως ἔφασκον ἀποτελεσθήσεσθαι τὰ ἐπηγγελμένα
[2, 8]	οἱ ἐχθροί σου ἐξολοθρευθήσονται Τούτων	οὐδ´	ἄν τι γένοιτο λευκότερον, κατὰ
[2, 0]	αὐτοῦ λύτρωσιν τῷ Ἰσραὴλ κηρύττειν,	οὐδ´	ἂν ἡμεῖς ἀρνηθείημεν, ὁμολογουμένως διὰ
[2, 3]	οὐκ ἐπὶ τῆς κάτω Ἱερουσαλήμ,	οὐδ´	ἐν τῷ πρὸς ταύτῃ θυσιαστηρίῳ,
[2, 1]	Ἀβραάμ Καὶ ταῦτα σαφῆ καὶ	οὐδ´	ἑρμηνείας δεόμενα. ζʹ Ψαλμοῦ πεʹ
[2, 1]	ἐποίησεν ὁ κύριος» Σαφῆ ταῦτα,	οὐδ´	ἑρμηνείας δεόμενα. ςʹ Ψαλμοῦ μσʹ
[2, 3]	ἀδικίαν μελετᾷ. Οὐδεὶς λαλεῖ δίκαια,	οὐδ´	ἔστιν ἡ κρίσις ἀληθινή· πεποίθασιν
[2, 1]	τῆς τῶν ἐθνῶν κλήσεως προσδοκία	οὐδ´	ἑτέρα τις ὑπῆρχεν ἢ αὐτὸς
[2, 5]	ἦν ἡ γῆ αὐτῶν ἔρημος,	οὐδὲ	αἱ πόλεις πυρίκαυστοι, οὐδὲ τὴν
[2, 2]	ἐξοίσει. Οὐ κεκράξει, οὐδὲ ἀνήσει,	οὐδὲ	ἀκουσθήσεται ἔξω ἡ φωνὴ αὐτοῦ.
[2, 2]	τοῖς ἔθνεσιν ἐξοίσει. Οὐ κεκράξει,	οὐδὲ	ἀνήσει, οὐδὲ ἀκουσθήσεται ἔξω ἡ
[2, 4]	οὐδὲν οὐδὲ ὅλως χρηστὸν περιέχουσα,	οὐδέ	γε ὑπὲρ τῆς Ἰουδαίας οὐδὲ
[2, 2]	ἡ νομὴ αὐτῶν· οὐ πεινάσουσιν	οὐδὲ	διψήσουσιν, οὐδὲ πατάξει αὐτοὺς καύσων
[2, 3]	οὐκ ἐδούλευσάς μοι ἐν δώροις,	οὐδὲ	ἔγκοπόν σε ἐποίησα ἐν λιβάνῳ,
[2, 3]	ἔγκοπόν σε ἐποίησα ἐν λιβάνῳ,	οὐδὲ	ἐκτήσω μοι ἀργυρίου θυμίαμα, οὐδὲ
[2, 3]	μοι πρόβατα τῆς ὁλοκαρπώσεώς σου,	οὐδὲ	ἐν ταῖς θυσίαις σου ἐδόξασάς
[2, 7]	πεποιθότες ὦσιν ἐπὶ τοῖς βωμοῖς	οὐδὲ	ἐπὶ τοῖς ἔργοις τῶν χειρῶν
[2, 2]	Οὐκ ἐκλείψει ἄρχων ἐξ Ἰούδα,	οὐδὲ	ἡγούμενος ἐκ τῶν μηρῶν αὐτοῦ,
[2, 3]	Οὐ νῦν ἐκάλεσά σε Ἰακώβ,	οὐδὲ	κοπιάσαι σε ἐποίησα Ἰσραήλ. Οὐκ
[2, 6]	ἐν ἀληθείᾳ« οὐ γὰρ ὑπούλως	οὐδὲ	μεθ´ ὑποκρίσεως, σὺν ἀληθείᾳ δὲ
[2, 3]	οἱ λέγοντες, οὐ μὴ ἐγγίσῃ	οὐδὲ	μὴ ἔλθῃ ἐφ´ ἡμᾶς τὰ
[2, 3]	αὐτῶν οὐκ ἔσται εἰς ἱμάτιον,	οὐδὲ	μὴ περιβάλωνται ἀπὸ τῶν ἔργων
[2, 2]	διψήσουσιν, οὐδὲ πατάξει αὐτοὺς καύσων	οὐδὲ	ὁ ἥλιος, ἀλλ´ ὁ ἐλεῶν
[2, 4]	ὑπὲρ τοῦ καλουμένου Ἰσραὴλ οὐδὲν	οὐδὲ	ὅλως χρηστὸν περιέχουσα, οὐδέ γε
[2, 8]	Ἰσραὴλ οὐκ ἀναβήσεται ἐπὶ καρδίαν,	οὐδὲ	ὀνομασθήσεται καὶ οὐ ποιηθήσεται ἔτι.
[2, 2]	αὐτῶν· οὐ πεινάσουσιν οὐδὲ διψήσουσιν,	οὐδὲ	πατάξει αὐτοὺς καύσων οὐδὲ ὁ
[2, 3]	οὐδὲ ἐκτήσω μοι ἀργυρίου θυμίαμα,	οὐδὲ	στέαρ τῶν θυσιῶν σου ἐπεθύμησα,
[2, 5]	ἀκούσαντες ὠσὶ διανοίας οὐκ ἤκουσαν,	οὐδὲ	συνῆκαν ὅστις ἦν, ἰδόντες δὲ
[2, 3]	οὐκ ἔτι τοὺς πατρῴους θεοὺς	οὐδὲ	τὰ εἴδωλα καὶ τοὺς δαίμονας,
[2, 2]	δόξαν μου ἑτέρῳ οὐ δώσω,	οὐδὲ	τὰς ἀρετάς μου τοῖς γλυπτοῖς.
[2, 5]	ἔρημος, οὐδὲ αἱ πόλεις πυρίκαυστοι,	οὐδὲ	τὴν χώραν αὐτῶν ἀλλότριοι κατήσθιον·
[2, 4]	μηδὲ τούτου πω γεγενημένου. Ἀλλ´	οὐδὲ	τὴν χώραν αὐτῶν τότε ἤσθιον
[2, 4]	οὐδέ γε ὑπὲρ τῆς Ἰουδαίας	οὐδὲ	ὑπὲρ Ἱερουσαλήμ, τοὐναντίον δὲ μυρίας
[2, 3]	ἡ γλῶσσα ὑμῶν ἀδικίαν μελετᾷ.	Οὐδεὶς	λαλεῖ δίκαια, οὐδ´ ἔστιν ἡ
[2, 8]	ὑπολελειμμένοι ἐν αὐτῇ οἱ ἀνασεσωσμένοι.	Οὐδὲν	ἂν καὶ ταῦτα διαφέροι τῶν
[2, 7]	Ἰεσσαὶ φύντα καὶ βλαστήσαντα ἐδίδαξεν,	οὐδὲν	δὲ οὐδέπω χρηστὸν περὶ τῶν
[2, 6]	εἴωθεν ὁ θεῖος ἀφομοιοῦν λόγος,	οὐδὲν	δεῖ λέγειν, πάσης γραφῆς τοῦτο
[2, 7]	ἐρίφῳ συναναπαύσεται καὶ τὰ τοιαῦτα,	οὐδὲν	ἕτερον ἢ τῶν ἀγρίων καὶ
[2, 1]	θείων ἐπαγγελιῶν κατηξιωκότος, ἐπιδεῖξαι ὡς	οὐδὲν	κρεῖττον παρὰ τοὺς λοιποὺς ἅπαντας
[2, 4]	ἢ ὑπὲρ τοῦ καλουμένου Ἰσραὴλ	οὐδὲν	οὐδὲ ὅλως χρηστὸν περιέχουσα, οὐδέ
[2, 5]	σωτῆρος ἡμῶν; ἕως μὲν γὰρ	οὐδέπω	τὰς κατ´ αὐτοῦ τετολμήκεσαν δυσσεβείας,
[2, 7]	καὶ βλαστήσαντα ἐδίδαξεν, οὐδὲν δὲ	οὐδέπω	χρηστὸν περὶ τῶν ἐκ περιτομῆς
[2, 5]	χρόνους καὶ κατὰ Ῥωμαίων αὐτοκράτορα	Οὐεσπασιανὸν	ἱστοροῦνται πεπονθέναι, αὖθις ἐπὶ Ἀδριανοῦ
[2, 3]	φωνῆς τῆς σάλπιγγος· καὶ εἶπαν,	οὐκ	ἀκουσόμεθα. Διὰ τοῦτο ἤκουσαν τὰ
[2, 8]	καὶ ταπεινὸν ὁ κύριος ἐπήγγελται,	οὐκ	ἄλλον δηλῶν ἢ τὸν ἐκ
[2, 4]	αὐτῶν κηρυχθείσας τοῦ Χριστοῦ νομοθεσίας,	οὐκ	ἂν ἀλήθειαν τῇ προφητείᾳ ἐπιμαρτυρήσαι,
[2, 4]	τὰ χρηστότερα μεταβαλόντα λέγειν. Ἀλλ´	οὐκ	ἂν ταῦτα ἐπιτρέψειεν φάναι ἡ
[2, 8]	ἔτι κιβωτὸς διαθήκης κυρίου Ἰσραὴλ	οὐκ	ἀναβήσεται ἐπὶ καρδίαν, οὐδὲ ὀνομασθήσεται
[2, 3]	μου δικαιοσύνη, οἱ λόγοι μου	οὐκ	ἀποστραφήσονται, ὅτι ἐμοὶ πᾶν γόνυ
[2, 3]	ἐκ σπέρματος Ἀβραάμ, φυλῆς Βενιαμίν.	Οὐκ	ἀπώσατο ὁ θεὸς τὸν λαὸν
[2, 4]	ἐκ σπέρματος Ἀβραάμ, φυλῆς Βενιαμίν.	Οὐκ	ἀπώσατο ὁ θεὸς τὸν λαὸν
[2, 7]	πονηρὸν ἐναντίον ἐμοῦ, καὶ ἃ	οὐκ	ἐβουλόμην ἐξελέξασθε. Διελὼν καὶ ἐν
[2, 4]	κυρίου αὐτοῦ· Ἰσραὴλ δέ με	οὐκ	ἔγνω, καὶ ὁ λαός με
[2, 3]	σου ἐν τῇ γῇ ᾗ	οὐκ	ἔγνως· ὅτι πῦρ ἐκκέκαυται ἐν
[2, 3]	ταῖς θυσίαις σου ἐδόξασάς με·	οὐκ	ἐδούλευσάς μοι ἐν δώροις, οὐδὲ
[2, 7]	θεῷ, κἀγὼ παραζηλώσω αὐτοὺς ἐπ´	οὐκ	ἔθνει, ἐπ´ ἔθνει ἀσυνέτῳ παροργιῶ
[2, 4]	ἐκλογὴν χάριτος γέγονεν Ὅτι> δ´	οὐκ	εἰς ἄλλον καιρὸν ἀλλ´ εἰς
[2, 8]	εἰς τὴν γῆν τοῦ Ἰσραὴλ	οὐκ	εἰσελεύσονται. Σαφῶς καὶ ἐν τούτοις
[2, 3]	ἑαυτῷ ἄνθρωπος θεούς, καὶ οὗτοι	οὐκ	εἰσὶν θεοί. Διὰ τοῦτο ἰδοὺ
[2, 4]	κατέλιπον ἐμαυτῷ ἑπτακισχιλίους ἄνδρας, οἵτινες	οὐκ	ἔκαμψαν γόνυ τῇ Βάαλ. Οὕτως
[2, 3]	κατέλιπον ἐμαυτῷ ἑπτακισχιλίους ἄνδρας, οἵτινες	οὐκ	ἔκαμψαν γόνυ τῇ Βάαλ. Οὕτως
[2, 8]	ἢ ἐν ἔθνει τῷ τοιούτῳ	οὐκ	ἐκδικήσει ἡ ψυχή μου; ἀνάβητε
[2, 2]	εὐθύτητι ιεʹ Ἀπὸ τῆς Γενέσεως.	Οὐκ	ἐκλείψει ἄρχων ἐξ Ἰούδα, οὐδὲ
[2, 8]	Ὃς οὐ μενεῖ ἄνθρωπον, καὶ	οὐκ	ἐλπίζει ἐπὶ υἱὸν ἀνθρώπου καὶ
[2, 3]	καὶ κυρίου τοῦ θεοῦ σου	οὐκ	ἐμνήσθης. Διὰ τοῦτο φυτεύσεις φύτευμα
[2, 3]	τῆς τοῦ Χριστοῦ καινῆς διαθήκης,	οὐκ	ἐπὶ τῆς κάτω Ἱερουσαλήμ, οὐδ´
[2, 3]	κεχαρισμένῳ· καὶ προσκυνήσειν γε αὐτῷ,	οὐκ	ἐπὶ τῆς κάτω Ἱερουσαλὴμ τῆς
[2, 8]	πλησίον ἐχρεμέτιζον. Μὴ ἐπὶ τούτοις	οὐκ	ἐπισκέψομαι; λέγει κύριος· ἢ ἐν
[2, 2]	ἐπικαλέσονταί σε, καὶ λαοὶ οἳ	οὐκ	ἐπίστανταί σε ἐπὶ σὲ καταφεύξονται,
[2, 7]	νοήσας. Ἡμῖν γὰρ ὁ καιρὸς	οὐκ	ἐπιτρέπει τοῖς τόποις ἐπὶ πλεῖον
[2, 8]	κύριος, ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις,	οὐκ	ἐροῦσιν ἔτι κιβωτὸς διαθήκης κυρίου
[2, 3]	αὐτῷ βασιλίσκον. Ὁ ἱστὸς αὐτῶν	οὐκ	ἔσται εἰς ἱμάτιον, οὐδὲ μὴ
[2, 8]	αὐτοὶ νεμήσονται καὶ κοιτασθήσονται, καὶ	οὐκ	ἔσται ὁ ἐκφοβῶν αὐτούς Καὶ
[2, 4]	καὶ οἱ ἁμαρτωλοὶ ἅμα, καὶ	οὐκ	ἔσται ὁ σβέσων Περιγράψας δὲ
[2, 3]	καὶ οἱ ἁμαρτωλοὶ ἅμα, καὶ	οὐκ	ἔσται ὁ σβέσων Τούτοις ἅπασιν
[2, 3]	γῆς κθʹ Ἀπὸ τοῦ Μαλαχίου.	Οὐκ	ἔστι μου θέλημα ἐν ὑμῖν,
[2, 3]	τῆς γῆς. Ἐγὼ εἰμί, καὶ	οὐκ	ἔστιν ἄλλος. Κατ´ ἐμαυτοῦ ὀμνύω,
[2, 3]	Οἱ πορευόμενοι ἐν σκότει, καὶ	οὐκ	ἔστιν αὐτοῖς φῶς, πεποίθατε ἐπὶ
[2, 3]	οἱ πατέρες ἡμῶν εἴδωλα, καὶ	οὐκ	ἔστιν ἐν αὐτοῖς ὠφέλεια. Εἰ
[2, 1]	σοι ἐν θεοῖς, κύριε, καὶ	οὐκ	ἔστιν κατὰ τὰ ἔργα σου·
[2, 1]	ἑρμηνείας δεόμενα. ζʹ Ψαλμοῦ πεʹ	Οὐκ	ἔστιν ὅμοιός σοι ἐν θεοῖς,
[2, 8]	φαυλίσματα τῆς ὕβρεώς σου, καὶ	οὐκ	ἔτι οὐ μὴ προστεθῇς τοῦ
[2, 3]	φάσκον λόγιον Ἐπικαλεῖσθαι πάντας» ἀνθρώπους	οὐκ	ἔτι τοὺς πατρῴους θεοὺς οὐδὲ
[2, 5]	ἐν αὐτοῖς ἀκούσαντες ὠσὶ διανοίας	οὐκ	ἤκουσαν, οὐδὲ συνῆκαν ὅστις ἦν,
[2, 3]	μητέρα ὑμῶν· διότι ἦλθον, καὶ	οὐκ	ἦν ἄνθρωπος· ἐκάλεσα καὶ οὐκ
[2, 4]	αὐτῶν ἀργυρίου καὶ χρυσίου, καὶ	οὐκ	ἦν ἀριθμὸς τῶν θησαυρῶν αὐτῶν»
[2, 5]	τὰς κατ´ αὐτοῦ τετολμήκεσαν δυσσεβείας,	οὐκ	ἦν ἡ γῆ αὐτῶν ἔρημος,
[2, 3]	οὐκ ἦν ἄνθρωπος· ἐκάλεσα καὶ	οὐκ	ἦν ὁ ὑπακουσόμενος καὶ τὰ
[2, 3]	οὐδὲ κοπιάσαι σε ἐποίησα Ἰσραήλ.	Οὐκ	ἤνεγκάς μοι πρόβατα τῆς ὁλοκαρπώσεώς
[2, 3]	αὐτῶν διεστραμμέναι, ἃς διοδεύουσιν, καὶ	οὐκ	οἴδασιν εἰρήνην. Διὰ τοῦτο ἀπέστη
[2, 2]	καὶ προστάσσοντα ἔθνεσιν. Ἔθνη ἃ	οὐκ	οἴδασίν σε ἐπικαλέσονταί σε, καὶ
[2, 3]	λαὸν αὐτοῦ, ὃν προέγνω. ἢ	οὐκ	οἴδατε ἐν Ἠλίᾳ τί λέγει
[2, 4]	λαὸν αὐτοῦ ὃν προέγνω. ἢ	οὐκ	οἴδατε ἐν Ἠλίᾳ τί λέγει
[2, 8]	με καὶ ὤμνυον ἐν τοῖς	οὐκ	οὖσι θεοῖς καὶ ἐχόρτασα αὐτούς,
[2, 3]	ἐποίησαν οἱ δάκτυλοι αὐτῶν, καὶ	οὐκ	ὄψονται τὰ δένδρα, οὔτε τὰ
[2, 8]	φησίν, ἐροῦσιν, κιβωτὸς διαθήκης κυρίου	Οὐκέτι	γὰρ ἐπὶ τὰς Μωσέως ἀναδραμοῦνται
[2, 0]	δὲ καὶ τοῖς ἔθνεσιν ἐπηγγελμένων,	οὐκέτι	δίκαιον αὐτοῖς συγχωρεῖν, παρὰ τὴν
[2, 6]	καὶ οἱ διασωθέντες τοῦ Ἰακὼβ	οὐκέτι	πεποιθότες ὦσιν ἐπὶ τοὺς ἀδικήσαντας
[2, 6]	ἔσται ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ	οὐκέτι	προστεθήσεται τὸ καταλειφθὲν τοῦ Ἰσραήλ,
[2, 8]	αὐτῶν ἐσομένῃ κλήσει τῶν ἐθνῶν,	Οὐκέτι	φησίν, ἐροῦσιν, κιβωτὸς διαθήκης κυρίου
[2, 6]	οἱ διασωθέντες ἀπὸ τοῦ Ἰακὼβ	οὐκέτι	φησίν, ἔσονται πεποιθότες〉 ἐπὶ τοὺς
[2, 5]	Ἱερουσαλὴμ ἐπιβαίνειν ἐπιτρέπεσθαι. Τοῦτο δ´	οὖν	αἰνιττόμενός φησιν· Καὶ πάλιν ἔσται
[2, 4]	τῶν τοιούτων προρρήσει. Λέγει δ´	οὖν·	Ἀκούσατε λόγον κυρίου, ἄρχοντες Σοδόμων·
[2, 1]	ἀπὸ τοῦ Ἰακὼβ συνέστη. Πῶς	οὖν	ἀληθεύοι ἂν πληθυντικῶς λέγων ὁ
[2, 4]	καὶ οἱ κληθέντες ἅγιοι» Τίς	οὖν	αὕτη ἡ ἡμέρα, ἐν ᾗ
[2, 6]	τῷ θεῷ σωτηρίας ἠξιώθη, ὥσπερ	οὖν	ἐμαρτύρησεν ὁ ἀπόστολος εἰπών· Ἡσαΐας
[2, 1]	παρ´ αὐτοῖς προφῆται ἐκήρυττον. Πρῶτον	οὖν,	ἐπειδήπερ αὐτοὶ τὰς ὑπὲρ αὐτῶν
[2, 4]	αὐτήν καὶ τὰ ἑξῆς. Εἰ	οὖν	ἐπὶ τὴν τοῦ σωτῆρος ἡμῶν
[2, 3]	ἔκαμψαν γόνυ τῇ Βάαλ. Οὕτως	οὖν	καὶ ἐν τῷ νῦν καιρῷ
[2, 4]	ἔκαμψαν γόνυ τῇ Βάαλ. Οὕτως	οὖν	καὶ ἐν τῷ νῦν καιρῷ
[2, 3]	καὶ κύριον ἡμῶν πεπιστευκόσιν, ὥσπερ	οὖν	καὶ τὸ ἔργον ἀκολούθως ταῖς
[2, 2]	ἐδόξασέν σε Καὶ διὰ τούτων	οὖν	μεμαθηκότες, ὡς ἡ τοῦ Χριστοῦ
[2, 4]	Ἱερουσαλὴμ ἀνάδειξιν παριστᾶσα. Λέγει δ´	οὖν	μετὰ τὸ φάναι Περὶ τῆς
[2, 7]	κληθήσεται ὄνομα καινόν Τὸ δὴ	οὖν	ὄνομα καινόν, ὃ μὴ παρὰ
[2, 7]	ἀλλοφύλων ἀγωγῆς βίον. Τούτου δὴ	οὖν	παντὸς σχεδὸν εἰπεῖν τοῦ λαοῦ
[2, 0]	αὐτοὺς ἀπάντησιν ποιησώμεθα. Τὸ μὲν	οὖν	παρ´ αὐτοῖς ἐπηγγέλθαι τὸν Χριστὸν
[2, 6]	τὸν καρπόν, ἀπηνέγκατο. Ὅπως μὲν	οὖν	τὰ τῶν ἀτελεστέρων πλήθη προβάτοις
[2, 0]	τῶν προφητειῶν θεσπίζεσθαι· πρὸς δὴ	οὖν	ταῦτα, φέρε, ἐξ αὐτῶν τῶν
[2, 8]	τοῦ Χριστοῦ παρουσίαν πεπληρωμένα. Μετὰ	οὖν	τὴν ἀπὸ Βαβυλῶνος ἐπάνοδον ταῦτα
[2, 6]	καὶ εὐαρίθμητοι ὄντες. Τοσοῦτοι δ´	οὖν	ὡς ἐν συγκρίσει τοῦ παντὸς
[2, 6]	μὲν θεοφιλῶν λαμπόντων ὁμοίως τοῖς	οὐρανίοις	φωστῆρσιν, οἷοι ἦσαν οἱ παλαιοὶ
[2, 1]	δʹ Ἀπὸ τοῦ Δευτερονομίου. Εὐφράνθητε	οὐρανοὶ	ἅμα αὐτῷ, καὶ προσκυνησάτωσαν αὐτῷ
[2, 2]	δὲ ἐκ γῆς Περσῶν. Εὐφράνθητε	οὐρανοὶ	καὶ ἀγαλλιάσθω ἡ γῆ. ῥηξάτωσαν
[2, 1]	σου ὡς τοὺς ἀστέρας τοῦ	οὐρανοῦ·	καὶ δώσω τῷ σπέρματί σου
[2, 6]	ἔσονται κατὰ τὰ ἄστρα τοῦ	οὐρανοῦ	καὶ κατὰ τὴν ἄμμον τῆς
[2, 6]	οὐ κατὰ τὰ ἄστρα τοῦ	οὐρανοῦ,	τῆς παρὰ τῷ θεῷ σωτηρίας
[2, 3]	τῶν ὠῶν αὐτῶν φαγεῖν συντρίψας	οὔριον	εὗρε καὶ ἐν αὐτῷ βασιλίσκον.
[2, 3]	τοῦ σῶσαι; ἢ ἐβάρυνεν τὸ	οὖς	αὐτοῦ τοῦ μὴ ἀκοῦσαι; ἀλλὰ
[2, 4]	εἰς ζωὴν ἐν Ἱερουσαλήμ» δι´	οὓς	καὶ εἰκότως, ἀπὸ τῆς Ἱερουσαλὴμ
[2, 8]	ἀλλὰ μόνους τοὺς ἐπιλοίπους ἀνασωθήσεσθαι,	οὓς	καὶ λεῖμμα γενήσεσθαι τοῦ Ἰακώβ,
[2, 7]	ἀκρόασιν παρακαλεῖ, ἀλλ´ ἢ μόνους	οὓς	ὀνομάζει καταλελειμμένους καὶ ὀδυνωμένους, οἷοι
[2, 4]	ἔρημος μὴ οὔσης ἐρήμου καθ´	οὓς	προεφήτευε χρόνους, Αἱ πόλεις ὑμῶν
[2, 4]	Ἡ γῆ ὑμῶν ἔρημος μὴ	οὔσης	ἐρήμου καθ´ οὓς προεφήτευε χρόνους,
[2, 8]	καὶ ὤμνυον ἐν τοῖς οὐκ	οὖσι	θεοῖς καὶ ἐχόρτασα αὐτούς, καὶ
[2, 8]	ἀναφωνούντων, καὶ τὴν πρὸ αἰῶνος	οὐσίωσιν	αὐτοῦ, καὶ τὸν τῆς παρθένου
[2, 3]	ἔνδοξον» Ἀλλὰ γὰρ πλείστων ὅσων	οὐσῶν	περὶ τῆς αὐτῆς ὑποθέσεως προφητειῶν,
[2, 1]	ἐθνῶν, ἅπερ ἐπὶ τοῦ παρόντος	οὔτε	ἀναλέγειν οὔτε ἑρμηνεύειν καιρός. Πλὴν
[2, 8]	ἀποστόλων τοῦ σωτῆρος ἡμῶν ἐλπὶς	οὔτε	εἰς ἄνθρωπον ἀλλ´ εἰς τὸν
[2, 3]	πεποιθότες ὦσιν ἐπὶ τοῖς βωμοῖς,	οὔτε	ἐπὶ τοῖς ἔργοις τῶν χειρῶν
[2, 1]	ἐπὶ τοῦ παρόντος οὔτε ἀναλέγειν	οὔτε	ἑρμηνεύειν καιρός. Πλὴν ἱκανὰ τυγχάνει
[2, 3]	καὶ οὐκ ὄψονται τὰ δένδρα,	οὔτε	τὰ βδελύγματα αὐτῶν. Τῇ ἡμέρᾳ
[2, 2]	αὐτοῖς. Ἰδοὺ οὗτοι πόρρωθεν ἥξουσιν,	οὗτοι	ἀπὸ βορρᾶ καὶ θαλάσσης, ἄλλοι
[2, 7]	τοῦ σωτῆρος ἡμῶν ἐκλογὴν παριστάς.	Οὗτοι	γὰρ ἀπὸ τῶν ἐκ περιτομῆς
[2, 8]	ἀποστόλων τοῦ σωτῆρος ἡμῶν σύστασις.	Οὗτοι	γοῦν ἀνασωθέντες ἐκ τῆς ἀπωλείας
[2, 7]	φυτῷ ῥῶγες βραχεῖς καταλειφθήσεσθαι λέγονται·	οὗτοι	δὲ ἂν εἶεν οἱ ἐξ
[2, 7]	τῇ τοῦ Χριστοῦ δυνάμει συγκροτούμενον.	Οὗτοι	δὲ αὐτοὶ οἱ ἀπὸ τῶν
[2, 7]	ἐπαγγελίας παρεκελεύσαντο. Οἱ δ´ αὐτοὶ	οὗτοι	ἐκ τοῦ Ἰουδαίων ἔθνους καταλελειμμένοι«
[2, 5]	λέγονται. Εἶεν δ´ ἂν καὶ	οὗτοι	οἱ τοῦ σωτῆρος ἡμῶν μαθηταί,
[2, 3]	ποιήσει ἑαυτῷ ἄνθρωπος θεούς, καὶ	οὗτοι	οὐκ εἰσὶν θεοί. Διὰ τοῦτο
[2, 2]	τρίβον εἰς βόσκημα αὐτοῖς. Ἰδοὺ	οὗτοι	πόρρωθεν ἥξουσιν, οὗτοι ἀπὸ βορρᾶ
[2, 7]	ὀλίγους προφητεύει. Εἶεν δ´ ἂν	οὗτοι	τὸ ὠνομασμένον παρὰ τῷ ἀποστόλῳ
[2, 6]	ἐμπρησμὸν παρίστησιν. Οἱ δὲ καταλειφθέντες	οὗτοι,	φησίν, ἀριθμὸς ἔσονται τοῦτ´ ἔστιν
[2, 7]	καὶ ἐὰν παύσηται ὁ τρυγητός.	Οὗτοι	φωνῇ φωνήσουσιν, οἱ δὲ καταλειφθέντες
[2, 3]	γε ἀμφισβητεῖν, ὅρα ὅπως καὶ	οὗτος	ἀναστήσεσθαι ἐπὶ τὸ ἄρχειν οὐ
[2, 8]	τὸν σωτῆρα καὶ κύριον αὐτῶν·	οὗτος	δὲ ἦν ὁ τοῦ θεοῦ
[2, 7]	ῥίζης Ἰεσσαὶ (πατὴρ δὲ ἦν	οὗτος	τοῦ Δαβὶδ) γένεσιν τοῦ Χριστοῦ
[2, 6]	τοῦτ´ ἔστιν ἀριθμῷ ληπτοὶ γενήσονται,	οὕτω	βραχεῖς καὶ εὐαρίθμητοι ὄντες. Τοσοῦτοι
[2, 2]	γῆς κβʹ Ἀπὸ τοῦ αὐτοῦ.	Οὕτω	λέγει κύριος ὁ ῥυσάμενός σε
[2, 3]	τοῦ κυρίου λδʹ Τοῦ αὐτοῦ.	Οὕτω	λέγει κύριος, ποῖον τὸ βιβλίον
[2, 7]	Ἰουδαίων ἀπόπτωσιν προαναφωνεῖ. Λέγει δὲ	οὕτως·	Ἰδοὺ δὴ ὁ δεσπότης κύριος
[2, 6]	αὐτοὶ γραφέντες ἦσαν εἰς ζωήν	οὕτως	καὶ ἐνταῦθα Οἱ καταλειφθέντες ἀπ´
[2, 8]	ὠνομάζετο τὸ ἐξ αὐτῶν λεῖμμα,	οὕτως	καὶ νῦν σταγόνα ὀνομάζει τοὺς
[2, 7]	ὃν τρόπον ἐὰν καλαμήσηται ἐλαίαν,	οὕτως	καλαμήσονται αὐτούς· καὶ ἐὰν παύσηται
[2, 8]	προειρημένων. ξʹ Ἀπὸ αὐτοῦ ὁμοίως.	Οὕτως	κρινῶ ὑμᾶς, λέγει κύριος, καὶ
[2, 7]	αὐτούς μθʹ Ἀπὸ αὐτοῦ ὁμοίως.	Οὕτως	λέγει κύριος· ὃν τρόπον εὑρ〈
[2, 7]	τοὺς κατοικήσοντας ἐν τῷ δρυμῷ,	οὕτως	ὀνομάζων τὴν κλῆσιν τῶν ἐθνῶν·
[2, 4]	οὐκ ἔκαμψαν γόνυ τῇ Βάαλ.	Οὕτως	οὖν καὶ ἐν τῷ νῦν
[2, 3]	οὐκ ἔκαμψαν γόνυ τῇ Βάαλ.	Οὕτως	οὖν καὶ ἐν τῷ νῦν
[2, 7]	εὐλογία κυρίου ἐστὶν ἐν αὐτῷ·	οὕτως	ποιήσω ἕνεκεν τοῦ δουλεύοντός μοι,
[2, 8]	ὁ Μιχαίας ἐκδέξασθαι τὸν θεὸν	οὐχ	ἁπλῶς πάντας ἀλλὰ μόνους τοὺς
[2, 3]	ἔθνη ἐλπίσειν ἐπ´ αὐτῷ, ἀλλ´	οὐχ	ὅ γε Ἰσραὴλ λέλεκται, ἐπειδήπερ
[2, 1]	αὐτῷ μετέχει εὐλογίας. Ὅτι δ´	οὐχ	οἷόν τε ἦν κατὰ τὴν
[2, 3]	ὡς τυφλοὶ τοῖχον, καὶ ὡς	οὐχ	ὑπαρχόντων ὀφθαλμῶν ψηλαφήσουσι, πεσοῦνται ἐν
[2, 7]	πεσεῖσθε· ὅτι ἐκάλεσα ὑμᾶς καὶ	οὐχ	ὑπηκούσατε, καὶ ἐποιήσατε τὸ πονηρὸν
[2, 8]	ἀνθρώπου καὶ ὁ Ἀκύλας· Ὃς	οὐχ	ὑπομενεῖ ἄνδρα καὶ οὐ περι〈
[2, 8]	μόνοις αὐτοῖς τὸν Χριστὸν ἐπιδημήσειν,	οὐχὶ	δὲ καὶ πᾶσιν ἀνθρώποις, ἀπαυθαδιζομένων,
[2, 0]	ὡς ἂν μόνῳ τῷ Ἰσραὴλ	οὐχὶ	δὲ καὶ τοῖς ἔθνεσιν ἐπηγγελμένων,
[2, 7]	ἐνταῦθα τῷ καταλειφθέντι τοῦ λαοῦ	οὐχὶ	δὲ παντὶ τῷ ἔθνει αὐτῶν,
[2, 7]	σαφῶς φησιν ἄρξειν ἐθνῶν ἀλλ´	οὐχὶ	Ἰσραήλ; ἐπειδὴ τοίνυν διαφόρως τὴν
[2, 3]	λεʹ Ἐκ τοῦ αὐτοῦ· Μὴ	οὐχὶ	ἰσχύει ἡ χείρ μου τοῦ
[2, 3]	ἐπὶ τὸν κύριον ἐπανεπαύοντο, λέγοντες,	οὐχὶ	κύριος μεθ´ ἡμῶν ἐστιν; οὐ
[2, 6]	δι´ ἡμᾶς πάντως λέγει; ὅτι	ὀφείλει	ἐπ´ ἐλπίδι ὁ ἀροτριῶν ἀροτριᾶν
[2, 7]	τῷ ποιήσαντι αὐτόν, οἱ δὲ	ὀφθαλμοὶ	αὐτοῦ εἰς τὸν ἅγιον τοῦ
[2, 3]	τῷ ποιήσαντι αὐτόν, οἱ δὲ	ὀφθαλμοὶ	αὐτοῦ εἰς τὸν ἅγιον τοῦ
[2, 3]	ἐν εἰρήνῃ· ὅτι εἶδον οἱ	ὀφθαλμοί	μου τὸ σωτήριόν σου, ὃ
[2, 5]	ἐκάμμυσαν, μή ποτε ἴδωσι τοῖς	ὀφθαλμοῖς	καὶ τοῖς ὠσὶν ἀκούσωσιν, καὶ
[2, 8]	ἐξολοθρευθήσονται« Ὃ καὶ αὐτὸ πάρεστιν	ὀφθαλμοῖς	παραλαμβάνειν· μυρίων γὰρ ὅσων τὸν
[2, 5]	ἦν, ἰδόντες δὲ αὐτὸν σαρκὸς	ὀφθαλμοῖς,	τοῖς τῆς ψυχῆς οὐ τεθέανται,
[2, 5]	ὠσὶ βαρέως ἤκουσαν καὶ τοὺς	ὀφθαλμοὺς	αὐτῶν ἐκάμμυσαν, μή ποτε ἴδωσι
[2, 5]	τὴν καρδίαν, καὶ μονονουχὶ τοὺς	ὀφθαλμοὺς	τῆς διανοίας ἔμυσαν, καὶ τὰ
[2, 2]	γένους, εἰς φῶς ἐθνῶν, ἀνοῖξαι	ὀφθαλμοὺς	τυφλῶν, ἐξαγαγεῖν ἐκ δεσμῶν δεδεμένους
[2, 3]	τοῖχον, καὶ ὡς οὐχ ὑπαρχόντων	ὀφθαλμῶν	ψηλαφήσουσι, πεσοῦνται ἐν μεσημβρίᾳ ὡς
[2, 3]	ἔθηκας πόλεις εἰς χῶμα, πόλεις	ὀχυρὰς	τοῦ πεσεῖν αὐτῶν τὰ θεμέλια.
[2, 7]	προφητείαν τῆς δηλουμένης ἐπαγγελίας τεύξονται,	ὀψόμενοι	τοῦ κυρίου τὴν χεῖρα καὶ
[2, 2]	τῶν δούλων τῶν ἀρχόντων· βασιλεῖς	ὄψονται	αὐτόν, καὶ ἀναστήσονται ἄρχοντες, καὶ
[2, 3]	οἱ δάκτυλοι αὐτῶν, καὶ οὐκ	ὄψονται	τὰ δένδρα, οὔτε τὰ βδελύγματα