Livre, Chap. |
[2, 6] |
ἅγιον
τοῦ
Ἰσραὴλ
ἐν
ἀληθείᾳ«
|
οὐ |
γὰρ
ὑπούλως
οὐδὲ
μεθ´
ὑποκρίσεως, |
[2, 2] |
ὄνομα,
τὴν
δόξαν
μου
ἑτέρῳ
|
οὐ |
δώσω,
οὐδὲ
τὰς
ἀρετάς
μου |
[2, 7] |
λεγόμενον·
Αὐτοὶ
παρεζήλωσάν
με
ἐπ´
|
οὐ |
θεῷ,
κἀγὼ
παραζηλώσω
αὐτοὺς
ἐπ´ |
[2, 2] |
ἀλήθειαν
ἐξοίσει
κρίσιν,
ἀναλάμψει,
καὶ
|
οὐ |
θραυσθήσεται
ἕως
θῇ
ἐπὶ
τῆς |
[2, 6] |
ἡ
ἄμμος
τῆς
θαλάσσης«
ἀλλ´
|
οὐ |
κατὰ
τὰ
ἄστρα
τοῦ
οὐρανοῦ, |
[2, 2] |
ἡ
φωνὴ
αὐτοῦ.
Κάλαμον
συντεθλασμένον
|
οὐ |
κατεάξει
καὶ
λίνον
τυφόμενον
οὐ |
[2, 8] |
καὶ
οὐ
ποιήσουσιν
ἀδικίαν
καὶ
|
οὐ |
λαλήσουσιν
μάταια,
καὶ
οὐ
μὴ |
[2, 3] |
ἁρμόσει
λέγεσθαι·
Καὶ
ἐρῶ
τῷ
|
οὐ |
λαῷ
μου,
λαός
μου
εἶ |
[2, 1] |
λόγον,
ἀποδεδειχότες
ἂν
εἴημεν
ὡς
|
οὐ |
μᾶλλον
ἐκείνοις
φάναι
χρῆν
ἢ |
[2, 8] |
ἀνθρώπου
φησὶν
ὁ
Θεοδοτίων·
Ὃς
|
οὐ |
μενεῖ
ἄνθρωπον,
καὶ
οὐκ
ἐλπίζει |
[2, 5] |
ὑμῶν
ἔρημος
ἐξ
ἐκείνου
καὶ
|
{οὐ} |
μετ´
οὐ
πολὺ
τῆς
προρρήσεως |
[2, 4] |
ἔκυψεν
ἄνθρωπος
καὶ
ἐταπεινώθη,
καὶ
|
οὐ |
μὴ
ἀνήσω
αὐτούς.
Καὶ
νῦν |
[2, 7] |
τοῦ
δουλεύοντός
μοι,
τούτου
ἕνεκεν
|
οὐ |
μὴ
ἀπολέσω
πάντας.
Καὶ
ἐξάξω |
[2, 3] |
τοῦ
λαοῦ
μου,
οἱ
λέγοντες,
|
οὐ |
μὴ
ἐγγίσῃ
οὐδὲ
μὴ
ἔλθῃ |
[2, 8] |
δὲ
κατάλοιποι
τοῦ
λαοῦ
μου
|
οὐ |
μὴ
ἐξολοθρευθήσονται
ἐκ
τῆς
πόλεως. |
[2, 3] |
οὐχὶ
κύριος
μεθ´
ἡμῶν
ἐστιν;
|
οὐ |
μὴ
ἐπέλθῃ
ἐφ´
ἡμᾶς
κακά. |
[2, 8] |
καὶ
οὐ
λαλήσουσιν
μάταια,
καὶ
|
οὐ |
μὴ
εὑρεθῇ
ἐν
στόματι
αὐτῶν |
[2, 5] |
συνῆτε,
καὶ
βλέποντες
βλέψετε
καὶ
|
οὐ |
μὴ
ἴδητε.
Ἐπαχύνθη
γὰρ
ἡ |
[2, 8] |
μοι.
Ἐν
τῇ
ἡμέρα
ἐκείνῃ
|
οὐ |
μὴ
καταισχυνθῇς
ἐκ
πάντων
τῶν |
[2, 3] |
ἡ
κρίσις
ἀπ´
αὐτῶν,
καὶ
|
οὐ |
μὴ
καταλάβῃ
αὐτοὺς
δικαιοσύνη.
Ὑπομεινάντων |
[2, 1] |
Γενέσεως.
Ὁ
δὲ
κύριος
εἶπεν
|
οὐ |
μὴ
κρύψω
ἐγὼ
ἀπὸ
Ἀβραὰμ |
[2, 3] |
ἀσεβῶν
πόλις
εἰς
τὸν
αἰῶνα
|
οὐ |
μὴ
οἰκοδομηθῇ.
Διὰ
τοῦτο
εὐλογήσει |
[2, 3] |
ἅγιον
τοῦ
Ἰσραὴλ
ἐμβλέψονται·
καὶ
|
οὐ |
μὴ
πεποιθότες
ὦσιν
ἐπὶ
τοῖς |
[2, 7] |
ἅγιον
τοῦ
Ἰσραὴλ
ἐμβλέψονται,
καὶ
|
οὐ |
μὴ
πεποιθότες
ὦσιν
ἐπὶ
τοῖς |
[2, 3] |
λικμᾶται
ἐν
τῷ
λικμῷ,
καὶ
|
οὐ |
μὴ
πέσῃ
σύντριμμα
ἐπὶ
τὴν |
[2, 8] |
ὕβρεώς
σου,
καὶ
οὐκ
ἔτι
|
οὐ |
μὴ
προστεθῇς
τοῦ
μεγαλαυχῆσαι
ἐπὶ |
[2, 5] |
αὐτοῦ
ὁμοίως.
Ἀκοῇ
ἀκούσετε
καὶ
|
οὐ |
μὴ
συνῆτε,
καὶ
βλέποντες
βλέψετε |
[2, 3] |
ἐλπιοῦσι»
καὶ
εἰς
σωτηρίαν
δοθήσεσθαι
|
οὐ |
μόνοις
Ἰουδαίοις
ἀλλὰ
καὶ
πᾶσιν |
[2, 2] |
ὡς
ἡ
τοῦ
Χριστοῦ
παρουσία
|
οὐ |
μόνοις
Ἰουδαίοις
ἀλλὰ
καὶ
τοῖς |
[2, 3] |
θεὸς〉
τῆς
ἴσης
τῷ
Ἀβραὰμ
|
οὐ |
μόνον
ἀλλὰ
καὶ
τῷ
Ἰσαὰκ |
[2, 1] |
αὐτὸς
ὁ
Χριστὸς
τοῦ
θεοῦ,
|
οὐ |
μόνον
Ἰουδαίοις,
ἀλλὰ
καὶ
πᾶσι |
[2, 6] |
δὲ
ὅλους
ἑαυτοὺς
ἐπιδέδονται
ἐλπίδι)
|
οὐ |
μόνον
προῆλθον
τῆς
ἑαυτῶν
χώρας, |
[2, 2] |
τοὺς
τῆς
ἐπιφανείας
αὐτοῦ
χρόνους
|
οὐ |
μόνον
τὰ
χρηστότερα
τοῖς
ἔθνεσι |
[2, 7] |
νοῒ
καὶ
τῇ
αὐτῇ
γνώμῃ
|
οὐ |
μόνον
τὴν
ἤπειρον
ἀλλὰ
καὶ |
[2, 7] |
Ὅρα
τίνα
τρόπον
καὶ
ἐνταῦθα
|
οὐ |
πάντας
τοὺς
ἐκ
περιτομῆς
ἐπὶ |
[2, 8] |
τοῦτον
ἀποτικτούσης
ἁγίας
παρθένου
τεξομένης,
|
οὐ |
πάντας
φησὶν
τοὺς
ἐκ
περιτομῆς |
[2, 2] |
ταῖς
τρίβοις
ἡ
νομὴ
αὐτῶν·
|
οὐ |
πεινάσουσιν
οὐδὲ
διψήσουσιν,
οὐδὲ
πατάξει |
[2, 8] |
Ὃς
οὐχ
ὑπομενεῖ
ἄνδρα
καὶ
|
οὐ |
περι〈
μενεῖ〉
υἱοὺς
ἀνθρώπων
Δι´ |
[2, 8] |
ἐπὶ
καρδίαν,
οὐδὲ
ὀνομασθήσεται
καὶ
|
οὐ |
ποιηθήσεται
ἔτι.
Ὁμοῦ
καὶ
ἐν |
[2, 8] |
οἱ
κατάλοιποι
τοῦ
Ἰσραήλ,
καὶ
|
οὐ |
ποιήσουσιν
ἀδικίαν
καὶ
οὐ
λαλήσουσιν |
[2, 5] |
ἐξ
ἐκείνου
καὶ
{οὐ}
μετ´
|
οὐ |
πολὺ
τῆς
προρρήσεως
πολιορκηθέντες
ὑπὸ |
[2, 3] |
ταῖς
ψυχαῖς
ὑμῶν·
καὶ
εἶπαν,
|
οὐ |
πορευσόμεθα.
Καθέστακα
ἐφ´
ὑμᾶς
σκοπούς, |
[2, 8] |
μάθοιμεν
διὰ
τί
νῦν
ἀλλ´
|
οὐ |
πρὸ
τούτου
τὴν
εἰς
ἅπαντας |
[2, 3] |
λέγει
κύριος
παντοκράτωρ,
καὶ
θυσίαν
|
οὐ |
προσδέξομαι
ἐκ
τῶν
χειρῶν
ὑμῶν. |
[2, 1] |
γὰρ
κατώρθωσεν
τὴν
οἰκουμένην,
ἥτις
|
οὐ |
σαλευθήσεται»
Καὶ
ταῦτα
σαφῆ.
θʹ |
[2, 2] |
οὐ
κατεάξει
καὶ
λίνον
τυφόμενον
|
οὐ |
σβέσει,
ἀλλ´
εἰς
ἀλήθειαν
ἐξοίσει |
[2, 4] |
εὐσεβείας,
περιλειφθήσονταί
τινες
ἐν
αὐτοῖς
|
οὐ |
συναπολαύσαντες
τοῖς
πᾶσι
τῶν
κακῶν. |
[2, 4] |
ἔγνω,
καὶ
ὁ
λαός
με
|
οὐ |
συνῆκεν
Εἶτα
τὸ
πᾶν
ἔθνος |
[2, 5] |
σαρκὸς
ὀφθαλμοῖς,
τοῖς
τῆς
ψυχῆς
|
οὐ |
τεθέανται,
ἐπάχυνάν
τε
ἑαυτῶν
τὴν |
[2, 3] |
κληρονομίαν
σου»
καὶ
γὰρ
κατακυριεύσειν
|
οὐ |
τῆς
Ἰουδαίας
ἀλλ´
Ἀπὸ
θαλάσσης |
[2, 3] |
οὗτος
ἀναστήσεσθαι
ἐπὶ
τὸ
ἄρχειν
|
οὐ |
τοῦ
Ἰσραὴλ
ἀλλὰ
τῶν
ἐθνῶν |