Fables
[108]	λόγον, ἤρετο περὶ αὐτοῦ. Ὁ	δ'	ἀγαλματοποιὸς ἔφη· Ἐὰν ~τούτους ὠνήσῃ,
[129]	~ῥοπάλῳ καὶ αὖθις ἔπαιε. Τὸ	δ'	εἰς μέγεθος ἀρθὲν τὴν ὁδὸν
[118]	ὡς Ἔρως μὲ εἰσελεύσεται· ἂν	δ'	εἰσέλθῃ, αὐτὴ ~ἐχελεύσομαι παραυτίκα. Ἀπὸ
[143]	τοῖς ἀνέμοις ῥᾳδίως ~διεσώθη· ἡ	δ'	ἐλαία, ἐπειδὴ ἀντέτεινε τοῖς ἀνέμοις,
[118]	ἄλλας διαθέσεις αὐτοῖς ~ἐνέθηκε, μόνην	δ'	ἐνθεῖναι τὴν αἰσχύνην ἐπελάθετο. Διὸ
[103]	φεύγουσα ὑπ' ἀμπέλῳ ἐκρύβη. Παρελθόντων	δ'	~ὀλίγον ἐκείνων, ἡ ἔλαφος τελέως
[137]	κοιμωμένην ὑπὸ πόδας ~ἐπάτησε. Τῆς	δ'	ὀργισθείσης καὶ δακούσης αὐτόν, ἐκεῖνος
[139]	~ἐδεήθη ὅπως σκέπῃ αὐτόν. Ὁ	δ'	οὐκ ἄλλως ἔφη τοῦτο ποιήσειν,
[130]	αἰτίαν ~δι' ἣν πάντας τοὺς	δαίμονας	προσαγορεύσας ἀσμένως μόνον τὸν ~Πλοῦτον
[137]	~ἐπάτησε. Τῆς δ' ὀργισθείσης καὶ	δακούσης	αὐτόν, ἐκεῖνος ἤδη ~λειποψυχῶν ἔλεγε·
[135]	ἀπέπτατο. Ὁ δὲ ἐπιστραφεὶς καὶ	δακὼν	καὶ ~ἀμφότεροι ἐκ τοῦ ὕψους
[109]	κλαίοντες ἀποδώσουσι. ~Πρὸς τοὺς ῥᾳδίως	δανειζομένους,	μετὰ λύπης δὲ ἀποδιδόντας ὁ
[141]	αὐτὸν ἔφερον. ~Οὕτω καὶ τῶν	δανειστῶν	ἔνιοι διὰ φιλαργυρίαν, ἵνα μικρὰ
[131]	~ἀναλισκομένου καὶ πολλὰ εἰς θυσίας	δαπανῶντος,	ὁ ἥρως ἐπιστὰς ~αὐτῷ νύκτωρ
[129]	δὲ ~αὐτῷ ἐπιφανεῖσα εἶπε· Πέπαυσο	δέ,	ἄδελφε, τοῦτό ἐστι φιλονεικία ~καὶ
[118]	διαθέσεις εὐθὺς αὐτοῖς ~ἐνέθηκε, μόνης	δὲ	αἰσχύνης ἐπελάθετο. Διόπερ ἀμηχανῶν πόθεν
[136]	φωνὴν εἶχεν ἄλλην ὀξείαν. Ἴππου	δὲ	ἀκούσας καλῶς ~χρεμετίζοντος, μιμούμενος τὸν
[123]	ἀφῆκεν παρὰ ~ἀνθρώπῳ τινί. Ὁ	δὲ	ἀκρατὴς ὢν εἰδέναι ἠθέλησεν τίνα
[120]	εὐμεγέθη μὲν σώματι, κατὰ ψυχὴν	δὲ	ἀλόγιστον ὁ λόγος ~εὔκαιρος. ~Ζεὺς
[145]	ἰσχὺν ἐλπίζοντες πάντων προκρίνεσθαι. Πίθηκος	δὲ	~ἀμφοτέρους ἀνεπιτηδείους εἶναι ἔφη, τὴν
[102]	μὴ ~δυναμένην τρέχειν συλληφθῆναι. Μέλλουσα	δὲ	ἀναιρεῖσθαι ἔφη ~πρὸς ἑαυτήν· Δειλαία
[145]	δὲ διὰ τὴν ~ἰσχύν. Πίθηκος	δὲ	ἀνεπιτηδείους εἶναι ἔφη, τὴν μὲν
[124]	κατασκευάσαντες, ὁ μὲν ταῦρον, ~Προμηθεὺς	δὲ	ἄνθρωπον, ἡ δὲ οἶκον, Μῶμον
[124]	κατασκευάσαντες, ὁ μὲν ταῦρον, ~Προμηθεὺς	δὲ	ἄνθρωπον, ἡ δὲ οἶκον, Μῶμον
[119]	παρὰ τὴν ὄψιν ἀφῆκεν. Ἡ	δὲ	~ἀντισχεῖν μὴ δυναμένη, ἐπειδὴ περιίπτατο
[109]	τοὺς ῥᾳδίως δανειζομένους, μετὰ λύπης	δὲ	ἀποδιδόντας ὁ ~λόγος εὔκαιρος. ~(Ἑρμῆς
[121]	Ἀπόλλων περὶ τοξικῆς ἤριζον. Τοῦ	δὲ	Ἀπόλλωνος ~ἐντείναντος τὸ τόξον καὶ
[112]	εἰς πᾶσαν ~γῆν ἀπῄει. Ὡς	δὲ	Ἀράβων κατήντησε τὴν χώραν, συντρίβει
[139]	ἐτῶν μέρος αὐτῷ δῷ. Τοῦ	δὲ	ἀσμένως ~παραχωρήσαντος, παρεγένετο μετ' οὐ
[102]	λεπτοῖς οὖσι καὶ ἀσθενέσιν. Ἔτι	δὲ	αὐτῆς διανοουμένης, ~λέων ἐπιφανεὶς ἐδίωκεν
[122]	ἐν τῷ ~στόματι ἀνέβη. Ἰδὼν	δὲ	αὐτὸν ὁ Ζεὺς ἔφη· Τῶν
[122]	ἀναλαβὼν τῷ στόματι ἀνέβν. Ἰδὼν	δὲ	αὐτὸν ὁ Ζεὺς ἔφη· Τῶν
[131]	ἔχων, τούτῳ πολυτελῶς ἔθυεν. Ἀεὶ	δὲ	αὐτοῦ ~ἀναλισκομένου καὶ πολλὰ εἰς
[108]	Διὸς ἄγαλμα ἐπυνθάνετο πόσου. Εἰπόντος	δὲ	αὐτοῦ ὅτι ~δραχμῆς, γελάσας ἠρώτα
[129]	τὸ ῥόπαλον ἵστατο θαυμάζων. Ἀθηνᾶ	δὲ	~αὐτῷ ἐπιφανεῖσα εἶπε· Πέπαυσο δέ,
[128]	ἐστιν ἵππος ὁ ταχυδρόμος, κἀγὼ	δὲ	αὐτῷ ὅλη ~ἀφωμοιώθην. Καὶ δὴ
[117]	τῆς γῆς νομὴ γίνηται. Ταξαμένων	~δὲ	αὐτῶν προθεσμίαν, οἱ βάτραχοι διὰ
[133]	νοσοῦντας ~οὐκ ἐῶσιν ἀποθνῄσκειν· ἔγραφον	δὲ	αὐτῶν τὰ ὀνόματα ἐπὶ τιμωρίᾳ.
[101]	καὶ πῶς ἐμοὶ συγκρίνῃ; Ἡ	δὲ	βάτος ~εἶπεν· Εἰ μνησθῇς τῶν
[101]	που χρησιμεύω καὶ οἴκοις. Ἡ	δὲ	βάτος ἔφη· Ὦ ἐλεεινή, ~εἰ
[127]	ποτὲ γάμος θέρους ὑπῆρχε. ~Οἱ	δὲ	βάτραχοι ἠγάλλοντο μεγάλως ~ἐπὶ τῇ
[117]	~πρὸς τὸν ὕδρον ἐπολέμει, οἱ	δὲ	βάτραχοι μηδὲν περαιτέρω δρᾶν ~δυνάμενοι
[139]	γαυρός ἐστι τῇ γνώμη· ὁ	δὲ	βοῦς μετ' αὐτὸν τοὺς ~μέσους
[119]	τῶν ἀλόγων ζώων ἐνεχείρισε. Βουλόμενος	δὲ	~γνῶναι εἰ τὴν τύχην μεταλλάξασα
[139]	εἰς ~ἀνθρώπου τινὸς οἰκίαν. Ὁ	δὲ	δεξάμενος αὐτοὺς καὶ πῦρ ἀνάψας
[141]	ἐκ τοῦ κόπου ἐτελεύτησε. Τοῦ	δὲ	~δεσπότου πάντα ἐπιθέντος αὐτῷ καὶ
[145]	μὲν διὰ τὸ μέγεθος, ὁ	δὲ	διὰ τὴν ~ἰσχύν. Πίθηκος δὲ
[143]	πνοαῖς ~τὴν ἐκρίζωσιν ἐξέφυγεν, ἡ	δὲ	δρῦς ἀντιστᾶσα ἐκ ῥιζῶν ἔπεσεν.
[102]	ἡ μὲν προθέουσα ~διεσώζετο· ἐπειδὴ	δὲ	ἐγένετο κατά τινα ὑλώδη τόπον,
[141]	ἀντεῖχε πρὸς τὸ βάρος. Ὡς	δὲ	ἐγένοντο κατά τι ὄρος, ~ὑποφέρειν
[129]	ὅμοιόν τι ~ἐπειρᾶτο συντρῖψαι. Ὡς	δὲ	εἶδε διπλοῦν γενόμενον, ἔτι μᾶλλον
[149]	~προϋποσχόμενος αὐτῷ οὐδὲν ἐκόμισεν. Ὁ	δὲ	εἶπε· Μὴ ἐμὲ μέμφου, ~τὴν
[130]	μόνον τὸν ~Πλοῦτον ὑποβλέπεται. Ὁ	δὲ	εἶπεν· Ἀλλ' ἔγωγε διὰ τοῦτο
[140]	δὲ ἵππον ~ψήκτραι διέτριβε. Ὁ	δὲ	εἶπεν· Εἰ θέλεις ὡραῖον εἶναί
[133]	περὶ τὸν Ἅιδην ~ἠρώτα. Ὁ	δὲ	εἶπεν· Ἠρεμοῦσι πάντες, πλήν γε
[108]	τις αὐτὸ πρίασθαι δύναται. Τοῦ	δὲ	~εἰπόντος δραχμῆς, γελάσας πόσου τὸ
[114]	τὸ σκάφος πρῶτον κινδυνεύει. Τοῦ	δὲ	~εἰπόντος· Κατὰ τὴν πρώραν, ἔφη·
[110]	δεξιὰ παριπτάμενον, ~ἀπήγγειλεν αὐτῷ. Τοῦ	δὲ	εἰπόντος μὴ πρὸς αὐτοὺς τοῦτον
[125]	τὸ δεῖπνον οὐ παρεγένετο. Τῆς	δὲ	~εἰπούσης· Οἶκος φίλος, οἶκος ἄριστος,
[125]	~τὸ δεῖπνον οὐκ ἦλθε. Τῆς	δὲ	εἰπούσης· Οἶκος φίλος, οἶκος ἄριστος,
[112]	τὴν ~ἅμαξαν κενὴν φορτίων· οἱ	δὲ	εἰς ἄλλους τόπους οὐκ εἴασαν
[110]	ποτὲ μὲν ~ἄνω βλέπουσαν, ποτὲ	δὲ	εἰς γῆν κύπτουσαν, ἐδήλωσεν αὐτῷ.
[139]	τε καὶ ὑψαύχενας εἶναι· ~ἀφικνουμένους	δὲ	εἰς τὰ τοῦ βοὸς ἔτη,
[139]	τε καὶ ἀγαθοὺς εἶναι· ὅταν	~δὲ	εἰς τὰ τοῦ ἵππου ἔτη
[112]	τι διανέμων τοῦ φόρτου. ~Ὡς	δὲ	εἰς τὴν τῶν Ἀράβων χώραν
[149]	νομήν, ~καὶ αὐτῷ οἴσει. Παραγενόμενος	δὲ	εἰς τὴν χέρσον καὶ καταλαβὼν
[101]	ἀλλήλας ἐλάτη καὶ βάτος. Ἡ	δὲ	ἐλάτη ἑαυτὴν ~ἐπαινοῦσα ἔφη ὅτι
[124]	ἕκαστος κατὰ νοῦν ἔχει, τρίτον	δὲ	ἔλεγεν ὡς ἔδει τὴν ~Ἀθηνᾶν
[124]	ἕκαστος κατὰ νοῦν ἔχει, τρίτον	δὲ	ἔλεγεν ὡς ἔδει τὴν ~Ἀθηνᾶν
[145]	ἔχει κατὰ τῶν ἀδικούντων, τὸν	δὲ	ἐλέφαντα, ὅτι δέος ἐστὶ μὴ
[145]	τρέφει κατὰ τῶν ἐπταικότων, τὸν	δὲ	ἐλέφαντα, ~ὅτι δέος ἐστίν, αὐτοῦ
[102]	μὲν ἐν τοῖς ποσί, λεόντων	δὲ	~ἐν καρδίᾳ. Μέχρι μὲν οὖν
[141]	εἶχεν ἵππον καὶ ὄνον. Ὁδευόντων	δέ,	ἐν τῇ ὁδῷ εἶπεν ὁ
[138]	ἐπράθη πρὸς τὸ ἀλήθειν. Ζευχθεὶς	δὲ	ἐν τῷ μυλῶνι ~στενάζων εἶπεν·
[117]	ἐπί τινα κρήνην ἔπινεν. Ὁ	δὲ	ἐνταῦθα οἰκῶν ὕδρος ~ἐκώλυεν αὐτόν,
[127]	λαμπρᾷ τραπέζῃ τοῦ Ἡλίου. ~Εἷς	δὲ	ἐξ αὐτῶν μέγα ἀναστενάξας ~ἀνακέκραγε
[123]	αὐτῷ, τὸ πῶμα ~ἐκίνησε· πάντα	δὲ	ἐπετάσθησαν πρὸς τοὺς θεούς. Ὅτι
[129]	στενῆς ὁδοῦ ὥδευεν Ἡρακλης. Ἰδὼν	δὲ	ἐπὶ γῆς μήλῳ ὅμοιόν τι
[114]	μὲν ἐπὶ τὴν πρώραν, ὁ	δὲ	ἐπὶ τὴν πρύμναν καὶ ~ἐνταῦθα
[114]	μὲν ἐπὶ τῆς πρύμνης, ἅτερος	δὲ	ἐπὶ τῆς πρώρας ἐκάθητο. ~Χειμῶνος
[114]	ἐπὶ τῆς πρώρας ἐκάθητο. ~Χειμῶνος	δὲ	ἐπιγενομένου καὶ τῆς νεὼς μελλούσης
[135]	~Ἰκτῖνος ὄφιν ἁρπάσας ἀπέπτατο. Ὁ	δὲ	ἐπιστραφεὶς καὶ δακὼν καὶ ~ἀμφότεροι
[107]	ποίμνης ὑπὸ λύκου ἐδιώκετο. Τῆς	δὲ	ἐρίφου ~ἀτονησάσης καὶ τοῦ λύκου
[109]	τὸ μὲν πρῶτον ἐκώλυεν. Ὡς	δὲ	Ἑρμῆς ~ἠνάγκαζε λέγων τὸν Δία
[110]	ἂν τῶν ὀρνίθων θεάσηται. Ὁ	δὲ	Ἑρμῆς ~τὸ μὲν πρῶτον θεασάμενος
[122]	τὰ ζῷα ἀνήνεγκαν δῶρα. Ὄφις	δὲ	ἕρπων ~ῥόδον ἀναλαβὼν τῷ στόματι
[122]	~κατὰ τὴν οἰκείαν δύναμιν. Ὄφις	δὲ	ἕρπων ῥόδον λαβὼν ἐν τῷ
[149]	εἰς τὴν νῆσον διέπτη. Ὁ	δὲ	ἕτερος ~θεασάμενος αὐτὸν λιπαρὸν καὶ
[108]	τὸ τῆς Ἥρας πόσου. Εἰπόντος	δὲ	ἔτι ~μείζονος, θεασάμενος καὶ αὑτοῦ
[136]	φωνὴν εἶχεν ἄλλην ὀξείαν. ~Ἀκούσας	δὲ	εὖ χρεμετίζοντος ἵππου, ~εὐθὺς αὐτίκα
[117]	ἐβοήθουν, ἀλλὰ καὶ ᾖδον. Οἱ	δὲ	ἔφασαν πρὸς αὐτόν· Ἀλλ' εὖ
[130]	ἐδάφους κύψας ἀπεστρέψατο ~αὐτόν. Ὁ	δὲ	Ζεὺς θαυμάσας τὸ γεγονὸς ἐπυνθάνετο
[124]	μὴ λανθάνωσιν οἱ πονηροί, ~φανερὸν	δὲ	ᾖ τί ἕκαστος κατὰ νοῦν
[124]	μὴ λανθάνωσιν οἱ πονηροί, ~φανερὸν	δὲ	ᾖ τί ἕκαστος κατὰ νοῦν
[123]	ὅσα ~ἦν ἔνδον ἐξέφυγεν· μόνη	δὲ	ἡ ἐλπὶς ὑπελείφθη καὶ διὰ
[103]	βέλεσιν ἀνεῖλον τὴν ἔλαφον. Ἡ	δὲ	~θνῄσκουσα τοιαῦτ' ἔλεγε· Δίκαια πέπονθα·
[132]	ὁ δελφὶν αὐτῷ ~συνεξώκειλεν. Ὁ	δὲ	θύννος ἐπιστραφεὶς καὶ λειποψυχοῦντα τὸν
[133]	ὠχρὸς καὶ μόλις βαίνων. Ὁ	δὲ	ἰατρὸς συναντήσας ~αὐτῷ· Χαῖρε, ἔφη·
[113]	~τὸ γενέσθαι παίδων πατέρα. Ὁ	δὲ	ἱερεὺς ἔφη· Ὅτε μὲν πρὸς
[140]	ὁ ἱπποκόμος κλέπτων διεπώλει, τὸν	δὲ	ἵππον ~ψήκτραι διέτριβε. Ὁ δὲ
[142]	ἵππου συνεχῶς ~καταπίπτοντος, ἐδυσχέραινε. Ὁ	δὲ	ἵππος αὐτῷ ἔφη· Ἄπελθε, ὦ
[142]	τὸν ἵππον ἀναβὰς ἔτρεχε. Τοῦ	δὲ	ἵππου συνεχῶς ~καταπίπτοντος, ἐδυσχέραινε. Ὁ
[127]	ζῷα ἔχαιρον ἐπὶ ~τούτῳ, ἠγάλλοντο	δὲ	καὶ οἱ βάτραχοι. Εἷς δὲ
[133]	~ἀποθνῄσκειν, καὶ κατεγράφοντο πάντας. Ἔμελλον	δὲ	καὶ σὲ γράψαι, ~ἀλλ' ἐγὼ
[133]	τὰ ὀνόματα ἐπὶ τιμωρίᾳ. ~Μελλόντων	δὲ	καὶ σὲ γράψαι, προσπεσὼν αὐτοῖς
[102]	~ἔμελλον, ὑπὸ τούτων ἐσῳζόμην, οἷς	δὲ	καὶ σφόδρα ἐπεποίθειν, ὑπὸ ~τούτων
[144]	κάμηλος ποταμὸν ὀξὺ διαρρέοντα. Ἀφοδεύσασα	δὲ	καὶ ~τὴν κόπρον αὑτῆς ἔμπροσθεν
[144]	ποταμὸν κάμηλος ὀξὺ ῥέοντα. Ἀφοδεύσασα	δὲ	καὶ τὴν ~κόπρον εὐθὺς ἔμπροσθεν
[143]	κάλαμος καὶ ἐλαία ἤριζον. Τοῦ	~δὲ	καλάμου ὀνειδιζομένου ὑπὸ τῆς ἐλαίας
[148]	ἐθάρρησαν μέχρι τοῦ προσελθεῖν. Αἰσθόμενοι	δὲ	κατὰ μικρὸν ~ὡς χολὴν τὸ
[137]	καλάμους ἐξῆλθεν ἐπ' ἄγραν. ~Θεασάμενος	δὲ	κίχλαν ἐπί τινος ὑψηλοῦ δένδρου
[137]	καλάμους πρὸς ἄγραν ἐξῆλθεν. Ἰδὼν	δὲ	~κίχλαν ἐφ' ὑψηλοῦ δένδρου καθεζομένην
[139]	τῷ δὲ ταύρῳ ἄχυρα· τῷ	~δὲ	κυνὶ τὰ ἀπὸ τῆς τραπέζης
[150]	τινος αἰγιαλοῦ μόνος ~ἐνέμετο. Ἀλώπηξ	δὲ	λιμώττουσα, ὡς ἐθεάσατο αὐτόν, ἀποροῦσα
[150]	ἐπί τινος ἐνέμετο τόπου. ~Ἀλώπηξ	δὲ	λιμώττουσα, ὡς ἐθεάσατο, προσελθοῦσα ἀνέλαβεν
[137]	δῆξιν εἰς αὐτὸν ἀνῆκεν. Ὁ	~δὲ	λιποψυχῶν ἔφη πρὸς ἑαυτόν· Ἄθλιος
[123]	ἀφῆκε παρὰ ἀνθρώπῳ ~τινί. Ὁ	δὲ	λίχνος ἄνθρωπος εἰδέναι θέλων τί
[106]	~ἐλοιδόρει καὶ ἔσκωπτεν αὐτόν. Ὁ	δὲ	λύκος ἔφη· Ὦ οὗτος, οὐ
[107]	αὔλει μοι ὡς ὀρχῶμαι. Τοῦ	δὲ	λύκου ~αὐλοῦντος καὶ τῆς ἐρίφου
[120]	τοῦ μέτρου φρονίμους γενέσθαι, τοὺς	δὲ	~μακρούς, ἅτε μὴ ἐφικομένου τοῦ
[129]	ἐπειρᾶτο τῷ ῥοπάλῳ συντρίβειν. Τὸ	δὲ	{μᾶλλον} ~διπλοῦν ἀπὸ τῆς ψαύσεως
[129]	ψαύσεως τοῦ ῥοπάλου ἐγένετο. Ὁ	δὲ	μᾶλλον τῷ ~ῥοπάλῳ καὶ αὖθις
[129]	ἀφήσῃ, ἐπὶ μικροῦ μένει· ἂν	δὲ	μάχεσθαι θέλῃ ~πρὸς ταύτην, οὕτως
[103]	~ἀκόντιον βαλών, ἔτρωσεν αὐτήν. Ἡ	δὲ	μέλλουσα τελευτᾶν ~στενάξασα πρὸς ἑαυτὴν
[150]	ἐθεάσατο, προσελθοῦσα ἀνέλαβεν ~αὐτὸν. Ὁ	δὲ	μέλλων καταβιβρώσκεσθαι ἔφη· Ἀλλ' ἔγωγε
[150]	~τροφῆς, προσδραμοῦσα συνέλαβεν αὐτόν. Ὁ	δὲ	μέλλων ~καταβιβρώσκεσθαι ἔφη· Ἀλλ' ἔγωγε
[149]	~πολλὴν μὲν τὴν κόπρον, ὑγρὰν	δέ,	μένων ἐτρέφετο ἐνταῦθα. Τοῦ δὲ
[139]	καὶ σαίνει καὶ ἐπιχαίρει, τοῖς	δὲ	μὴ διδοῦσι καθυλακτεῖ καὶ ~καθάπτεται.
[117]	συμμαχία οὐ διὰ χειρῶν, διὰ	δέ	μόνης ~φωνῆς συνέστηκεν. ~Ὁ λόγος
[111]	ποιήσας ἴσον ἑκάστῳ ἐνέχει. Ἐπεὶ	δέ,	~μόνου τοῦ σκυτέως ὑπολειφθέντος, πολὺ
[134]	νοσῶν. ~Ἰατρὸς νοσοῦντα ἐθεράπευε. Τοῦ	δὲ	νοσοῦντος ἀποθανόντος, ἐκεῖνος ~πρὸς τοὺς
[107]	ποίμνης ὑπὸ λύλου κατεδιώκετο· ἐπιστραφεὶς	~δὲ	ὁ ἔριφος λέγει τῷ λύκῳ·
[133]	τῆς Λήθης ὕδωρ. Πρὸ ὀλίγου	δὲ	ὁ Θάνατος καὶ ὁ Ἅιδης
[140]	~ἔτριβεν, ἐκτένιζεν πᾶσαν ἡμέραν. Ἔφη	δὲ	ὁ ἵππος· Εἰ θέλεις ἀληθῶς
[139]	φιλεργός ἐστι πλοῦτον ~ἀθροίζων· τρίτος	δὲ	ὁ κύων τοὺς τελευταίους χρόνους·
[107]	~ἐξελθόντες κατεδίωκον τὸν λύκον. Ἐπιστραφεὶς	δὲ	ὁ λύκος λέγει τῷ ~ἐρίφῳ·
[142]	συνεργὸν ἐν ταῖς ἀνάγκαις. Ὅτε	δὲ	ὁ πόλεμος ~κατέπαυσεν, εἰς δουλείας
[124]	ταῦρον, ~Προμηθεὺς δὲ ἄνθρωπον, ἡ	δὲ	οἶκον, Μῶμον κριτὴν εἵλοντο. Ὁ
[124]	ταῦρον, ~Προμηθεὺς δὲ ἄνθρωπον, ἡ	δὲ	οἶκον, Μῶμον κριτὴν εἵλοντο. Ὁ
[141]	ὁ μὲν κατακρημνισθεὶς ~διερράγη. Ὁ	δὲ	ὀνηλάτης ἀπορῶν ὅ τι ποιήσει,
[141]	καὶ ἡμιόνῳ γόμους ἤλαυνεν. Ὁ	δὲ	ὄνος, μέχρι ~μὲν πεδίον ἦν,
[141]	Ὁ δὲ ~οὐκ ἐπείσθη· ὁ	δὲ	ὄνος πεσὼν ἐκ τοῦ κόπου
[149]	ἐλθὼν ~τὸν χειμῶνα διαγένηται. Ἔλεγε	δὲ	ὅτι, ἐὰν πολλὴν εὕρῃ τὴν
[149]	τρέφεσθαι μὲν οἷόν τε, φέρεσθαι	~δὲ	οὐδέν. Οὗτος ὁ λόγος ἁρμόσειεν
[149]	~μέχρις ἑστίασεως μόνον παρέχονται, περαιτέρω	δὲ	οὐδὲν τοὺς φίλους ~ὠφελοῦσιν. ~(Καρκῖνος
[141]	θέλεις εἶναί με σῶν. Ὁ	δὲ	~οὐκ ἐπείσθη· ὁ δὲ ὄνος
[135]	ἁρπάσας εἰς ὕψος ἀπέπτη. Ὁ	δὲ	ὄφις ἐπιστραφεὶς καὶ ~πλήξας τοῦτον,
[135]	ὁ μὲν ἰκτῖνος ἐτεθνήκει· ὁ	δὲ	~ὄφις ἔφη αὐτῷ· Τί τοσοῦτον
[142]	ἔτρεφε, φορτίοις ~μεγάλοις καταβαρύνων. Ὡς	δὲ	πάλιν καιρὸς πολέμου ἐπέστη, ~ὁπλισάμενος
[142]	ὑπούργει, ~ἀχύρῳ μόνῳ τρεφόμενος. Ὡς	δὲ	πάλιν πόλεμος ἠκούσθη καὶ ἡ
[115]	φραγμὸς καὶ κάτωθεν ἀπῄει. Τοῖς	δὲ	παλιούροις ~ἡ ἔχις συνεπλάκη καὶ
[111]	τοὺς ~τεχνίτας πάντας ψεύδεσθαι, μάλιστα	δὲ	πάντων τοὺς σκυτέας. ~Πρὸς ἄνδρα
[116]	τῶν σκευῶν ~ἔρανον ᾔτει· λαβὼν	δὲ	παρ' αὐτῶν ἧκε πρὸς τὴν
[141]	λοιπὸν αὐτὸς διακομίσαι δυνήσηται. Τῆς	~δὲ	παρ' οὐδὲν θεμένης αὐτοῦ τοὺς
[134]	λέγειν, ὅτε οὐδὲν ὄφελος, τότε	δὲ	~παραινεῖν, ὅτε καὶ χρῆσθαι ἠδύνατο.
[115]	δέσμῃ ὑπὲρ ποταμὸν παρεφέρετο. Ἀλώπηξ	δὲ	~παριοῦσα, ὡς ἐθεάσατο αὐτόν, εἶπεν·
[134]	ἔχρητο, οὐκ ἂν ἐτεθνήκει. Τῶν	δὲ	παρόντων ~ὑπολαβών τις ἔφη· Ὦ
[105]	τῶν κυνηγῶν ἔφοδον παρατηρουμένη, τὸν	δὲ	~πεπηρωμένον πρὸς τὴν θάλασσαν· ἔνθεν
[108]	τὸ τῆς Ἥρας ἔφη. Εἰπόντος	δὲ	~πλείονος, ἰδὼν καὶ τὸ ἑαυτοῦ
[115]	ἀμπέλῳ ~τοῦ ποταμοῦ πλησίον. Τοῦ	δὲ	ποταμοῦ ὑπὸ συνεχῶν ὄμβρων δεινῶς
[146]	~(Κάμηλος καὶ Ζεὺς. ~Ὁ Ζεὺς	δέ	ποτε αἰτούσῃ τῇ καμήλῳ ~κέρατα
[124]	~ἵνα βλέπῃ ποῦ τύπτει· τὸν	δὲ	Προμηθέα, διότι τοῦ ἀνθρώπου τὰς
[124]	~ἵνα βλέπῃ ποῦ τύπτει· τὸν	δὲ	Προμηθέα, διότι τοῦ ἀνθρώπου τὰς
[110]	ποτὲ ~μὲν ἄνω βλέπουσαν, ποτὲ	δὲ	πρὸς τὴν γῆν κατακύπτουσαν, καὶ
[129]	τὴν ὁδὸν τούτῳ ~ἀπέφραξε. ὁ	δὲ	ῥίψας τὸ ῥόπαλον ἵστατο ἐκπληττόμενος.
[129]	μέγεθος τὴν ~ὁδὸν ἀπέφραξεν. Ὁ	δὲ	ῥίψας τὸ ῥόπαλον ἵστατο θαυμάζων.
[103]	~ἀμπέλου φύλλων ἐσθίειν ἤρξατο. Τούτων	δὲ	σειομένων, οἱ κυνηγοὶ ~ἐπιστραφέντες καί,
[138]	πολλὴν ~ἔχουσα τὴν δυσπάθειαν. Ὁ	δὲ	στενάζων εἶπεν· Οἴμοι ἐγώ· ἐκ
[126]	τὰς δίκας ~ἀναπράσσῃ. Τῶν ὀστράκων	δὲ	συγκεχυμένων ἀλλήλοις, τὸ μὲν ~βράδιον,
[142]	καὶ αὐτὸς ~καθοπλισθεὶς ἐπέβη. Ὁ	δὲ	συνεχῶς κατέπιπτε μηδὲν ἰσχύων· ἔφη
[118]	μὲν πρῶτον ἀντέλεγεν ἀναξιοπαθοῦσα. Ἐπεὶ	δὲ	~σφόδρα αὐτῇ ἐνέκειτο, ἔφη· Ἀλλ'
[118]	πρῶτον ἀντέλεγε καὶ ἠναξιοπάθει. Ἐπεὶ	δὲ	σφόδρα αὐτῇ ~ἐπέκειτο, ἔφη· Ἀλλ'
[102]	τῶν φίλων σωτῆρες ~ἐγένοντο, οἱ	δὲ	σφόδρα ἐμπιστευθέντες προδόται. ~(Ἔλαφος καὶ
[143]	κάλαμος ἤριζον περὶ ἰσχύος. Ἀνέμου	δὲ	σφοδροῦ γενομένου, ~ὁ μὲν κάλαμος
[114]	πρύμναν καὶ ~ἐνταῦθα ἔμενον. Χειμῶνος	δὲ	σφοδροῦ καταλαβόντος καὶ τῆς νηὸς
[105]	δοκοῦντα εἶναι ὠφέλιμα εὑρίσκεται, τὰ	δὲ	σωτήρια ~νομιζόμενα ἐπισφαλῆ. ~Ἔριφος ἐπὶ
[127]	τοῦ Ἡλίου θέρους ἐγίγνοντο· πάντα	δὲ	τὰ ζῷα ἔχαιρον ἐπὶ ~τούτῳ,
[129]	μένει οἷον ἦν πρῶτον· ἐν	~δὲ	ταῖς μάχαις οὕτως οἰδεῖται. Ὅτι
[139]	μὲν ἵππῳ κριθὰς παρετίθει, τῷ	δὲ	ταύρῳ ἄχυρα· τῷ ~δὲ κυνὶ
[126]	ἀλλήλοις, ~τὸ μὲν βράδιον, τὸ	δὲ	τάχιον ἐμπίπτει εἰς τὰς τοῦ
[126]	ἀλλήλοις, τὸ μὲν ~βράδιον, τὸ	δὲ	τάχιον ἐμπίπτει εἰς τοῦ Διὸς
[139]	αὐτὸς μέρος δοὺς ὑπεδέχθη. Τὸ	δὲ	τελευταῖον ~κύων ψύχει διαφθειρόμενος ἧκε,
[139]	ποιήσας ὀλιγοχρόνιον αὐτὸν ἐποίησεν. ~Ὁ	δὲ	τῇ ἑαυτοῦ συνέσει χρώμενος, ὅτε
[114]	πλοίου πρότερον μέλλει καταβαπτίζεσθαι. Τοῦ	δὲ	τὴν ~πρώραν εἰπόντος· Ἀλλ' ἔμοιγε
[113]	σε γενέσθαι παίδων παρακαλῶ· ὅτε	δὲ	τὴν σὴν ~ὄψιν ἴδω, οὐδ'
[139]	ἀπὸ τῆς τραπέζης ἐδίδου. Διὰ	δὲ	τὴν τοιαύτην φιλοξενίαν ~ἀντημείψαντο αὐτῷ
[132]	~ἐκβρασθεὶς εἴς τινα ἠϊόνα. Ὑπὸ	δὲ	τῆς αὐτῆς φορᾶς ἐλαυνόμενος καὶ
[117]	~καὶ αὐτοὶ συμμαχήσειν αὐτῷ. Ἐνστάσης	δὲ	τῆς μάχης, ὁ μὲν ἔχις
[132]	~ἐκπεσὼν εἴς τινα νῆσον. Ὑπὸ	δὲ	τῆς ὁμοίας ῥύμης καὶ ὁ
[117]	τὴν αὐτοῦ δίαιταν ἀφικνεῖται. Ἀεὶ	δὲ	τῆς φιλονεικίας ~αὐξανομένης, συνέθεντο ὅπως
[125]	πάντα τὰ ζῷα εἱστία· Μόνης	δὲ	τῆς χελώνης ~ὑστερησάσης, διαπορῶν τὴν
[129]	στενῆς ὁδοῦ ὥδευεν Ἡρακλῆς. Μήλῳ	δέ	τι ὅμοιον κατὰ γῆς ~καθήμενον
[133]	Ταῦτα εἰπὼν ὑπεχώρησε. Μετὰ χρόνον	δέ	τινα ἀναστὰς ὁ ~νοσῶν προῆλθεν,
[133]	αὔριον οὐχ ὑπερβήσεσθαι αὐτόν. ~Μετὰ	δὲ	τινα χρόνον ὁ ἀρρωστῶν ἀναστὰς
[103]	τὰ φύλλα τῆς ~ἀμπέλου. Εἷς	δέ	τις τῶν κυνηγῶν στραφεὶς καὶ
[134]	ἐχρήσατο, οὐκ ἂν ἀπέθανε. Τούτων	δέ	τις ὑποτυχὼν ἔφη· ~Ὦ οὗτος,
[118]	διὰ τοῦ ἀρχοῦ εἰσελθεῖν. Ἡ	δὲ	τὸ ~μὲν πρῶτον ἀντέλεγε καὶ
[118]	ἀρχοῦ αὐτὴν εἰσελθεῖν ~ἐκέλευσεν. Ἡ	δὲ	τὸ μὲν πρῶτον ἀντέλεγεν ἀναξιοπαθοῦσα.
[109]	ὅθεν ὀρύξαντες σπήλαιον ποιήσουσι. Τοῦ	δὲ	τὸ ~προσταχθὲν ποιήσαντος, ἡ Γῆ
[102]	μέγεθος καὶ τὴν ποικιλίαν, ἐπὶ	δὲ	τοῖς ποσὶ πάνυ ~ἤχθετο ὡς
[139]	βοὸς ἔτη, ἀρχικοὺς ὑπάρχειν· τοὺς	δὲ	τὸν ~τοῦ κυνὸς χρόνον ἀνύοντας
[137]	τῷ ἀέρι τὸν νοῦν. Τοῦτον	δὲ	τὸν ~τρόπον ἄνω νεύων ἔλαθεν
[130]	πλουσίου μὲν τὴν τύχην, πονηροῦ	δὲ	τὸν τρόπον. ~Ἥρως. ~Ἥρωά τις
[139]	~δυνάμενος ὑπομένειν τὸν χειμῶνα. Ὁμοίως	δὲ	τοῦ ἀνθρώπου μὴ ~πρότερον ὑποδέξεσθαι
[128]	ἠναγκάζετο τρέχειν ἡ ἡμίονος. Ὡς	δὲ	τοῦ ~δρόμου ἐπαύσατο, σκυθρωπάσασα τοῦ
[128]	ἠναγκάζετο ἡ ~ἡμίονος τρέχειν. Ὡς	δὲ	τοῦ δρόμου ἐπέπαυτο, σκυθρωπάζουσα ~πατρὸς
[107]	ἀποθάνω, αὔλησον, ὅπως ὀρχήσωμαι. Αὐλοῦντος	δὲ	~τοῦ λύκου καὶ ὀρχουμένου τοῦ
[115]	Κακὴ μὲν ἡ ναῦς, ἀξία	δὲ	~τοῦ ναύτου καὶ ἄξιος τῆς
[142]	ἕως καιρὸς πολέμου ἦν. ~Παυσαμένου	δὲ	τοῦ πολέμου, ἀχύροις καὶ μόνοις
[122]	πάντων τὰ ~δῶρα λαμβάνω, ἀπὸ	δὲ	τοῦ σοῦ στόματος λαμβάνω οὐδ'
[122]	ἐκ ποδῶν δῶρα δέχομαι· ἀπὸ	δὲ	τοῦ σοῦ ~στόματος οὐ λαμβάνω.
[120]	ποιήσας ἴσον ἐνέχεεν ἑκάστῳ. Συνέβη	δὲ	τοὺς μὲν ~μικροφυεῖς πληρωθέντας τοῦ
[111]	τεχνίταις ψεύδους φάρμακον χέαι. Ὁ	~δὲ	τοῦτο τρίψας καὶ μέτρον ποιήσας
[129]	τὸ ῥόπαλον ἵστατο ἐκπληττόμενος. Ἀθηνᾶ	δὲ	~τοῦτον ἰδοῦσα ἔφη· Ὦ Ἡράκλεις,
[149]	τινι νησιδίῳ ταῦρος ἐνέμετο· τῇ	δὲ	τούτου κόπρῳ κάνθαροι ~ἐτρέφοντο δύο.
[127]	δὲ καὶ οἱ βάτραχοι. Εἷς	δὲ	τούτων εἶπεν· Ὦ μῶροι, ~εἰς
[142]	συνεχῶς κατέπιπτε μηδὲν ἰσχύων· ἔφη	δὲ	~τῷ δεσπότῃ· Ἄπελθε μετὰ τῶν
[110]	καὶ ἐπεξενώθη παρ' αὐτῷ. Παραγγελθείσης	δὲ	~τῷ Τειρεσίᾳ τῆς τοῦ ζεύγους
[110]	καὶ παρ' αὐτῷ κατήχθη. Τῆς	δὲ	τῶν βοῶν ~ἀπωλείας ἀγγελθείσης τῷ
[103]	ἐκρύπτετο ὑπό τινα ἄμπελον. ~Διελθόντων	δὲ	τῶν κυνηγῶν, στραφεῖσα κατήσθιε τὰ
[126]	ἑκάστου ~τὰς δίκας ἀναπράσσῃ. Συγκεχυμένων	δὲ	τῶν ὀστράκων ἐπ' ἀλλήλοις, ~τὸ
[104]	καὶ ἐνταῦθα εἰσῄει κρυβησομένη. Συλληφθεῖσα	δὲ	ὑπὸ τοῦ ~λέοντος καὶ ἀναιρουμένη
[116]	~παρεκάλει δοῦναί τι αὐτῷ. Ἡ	δὲ	ὑποτυχοῦσα εἶπεν· Ἀλλ' εὐηθὴς εἶ
[110]	γῆν κύπτουσαν, ἐδήλωσεν αὐτῷ. Ὁ	δὲ	~ὑποτυχὼν ἔφη. ~Ἀλλ' αὕτη γε
[110]	τὰ δεξιὰ ~διιπτάμενον, ἔφρασε. Τοῦ	δὲ	φήσαντος μὴ πρὸς αὐτοὺς εἶναι
[124]	οἶκον, Μῶμον κριτὴν εἵλοντο. Ὁ	δὲ	~φθονήσας τοῖς δημιουργήμασιν ἀρξάμενος ἔλεγε
[124]	οἶκον, Μῶμον κριτὴν εἵλοντο. Ὁ	δὲ	~φθονήσας τοῖς δημιουργήμασιν ἀρξάμενος ἔλεγε
[129]	καὶ τῷ ῥοπάλῳ ἔπαιεν. Τὸ	δὲ	φυσηθὲν εἰς μέγεθος τὴν ~ὁδὸν
[149]	εἶπε· Μὴ ἐμὲ μέμφου, ~τὴν	δὲ	φύσιν τοῦ τόπου· ἐκεῖθεν γὰρ
[149]	δέ, μένων ἐτρέφετο ἐνταῦθα. Τοῦ	δὲ	~χειμῶνος διελθόντος, πάλιν εἰς τὴν
[125]	πάντα τὰ ζῷα εἱστία. Μόνης	δὲ	χελώνης ὑστερησάσης, ~διαπορῶν τὴν αἰτίαν,
[148]	τὸ μέγεθος ~καταπλαγέντες ἔφευγον. Ὡς	δέ,	χρόνου προιόντος, συνεῖδον αὐτῆς τὸ
[102]	παρεγένετο ἐπί τινα πηγήν· πιοῦσα	δέ,	ὡς ~ἐθεάσατο τὴν ἑαυτῆς σκιὰν
[112]	ἐξαίφνης ~συντριβῆναι τὴν ἅμαξαν. Οἱ	δὲ	ὥσπερ πολύτιμον φόρτον τὰ ἐξ
[145]	δέος ἐστὶ μὴ ~χοιρίδιον, ὃ	δέδοικεν,	ἡμῖν ἐπιτιθῆται. Ὁ λόγος δηλοῖ
[101]	σὺ μᾶλλον θελήσεις. Ὅτι οὐ	δεῖ	ἐν ~βίῳ ὄντας ἐπαίρεσθαι ἐν
[142]	καὶ ἀνέσεως τῶν συμφορῶν οὐ	δεῖ	~ἐπιλανθάνεσθαι. ~(Ἴππος καὶ στρατιώτης. ~Ἔτρεφε
[128]	ἐνέγκοι τινὰ εἰς δόξαν, οὐ	δεῖ	~ἐπιλανθάνεσθαι τὴν τάξιν τοῦ οἰκείου
[128]	ἀνεμνήσθη. Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι	δεῖ,	κἂν ὁ ~χρόνος ἐνέγκῃ τινὰ
[143]	~Ὁ λόγος δηλοῖ ὅτι οὐ	δεῖ	τοῖς κρείττοσιν ἐρίζειν ἢ ἀντίστασθαι.
[134]	~ἠδύνατο. Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι	δεῖ	τοὺς φίλους ἐν καιρῷ ἀνάγκης
[102]	δὲ ἀναιρεῖσθαι ἔφη ~πρὸς ἑαυτήν·	Δειλαία	ἔγωγε, ἤτις ὑφ' ὧν μὲν
[104]	καὶ ἀναιρουμένη πρὸς ἑαυτὴν ἔφη·	~Δειλαία	ἔγωγε ἥτις ἀνθρώπους φεύγουσα ἐμαυτὴν
[114]	δυσμένειαν ~αἱροῦνται καὶ αὐτοί τι	δεινὸν	πάσχειν ὑπὲρ τοῦ κἀκείνους ὁρᾶν
[133]	ὁ Θάνατος καὶ ὁ Ἅιδης	~δεινῶς	ἠπείλουν τοὺς ἰατροὺς πάντας, ὅτι
[115]	δὲ ποταμοῦ ὑπὸ συνεχῶν ὄμβρων	δεινῶς	~φυσηθέντος, ἤρθη ὁ φραγμὸς καὶ
[109]	αὐτοὺς ~ἐπὶ τὴν Γῆν καὶ	δεῖξαι	ὅθεν ὀρύξαντες σπήλαιον ποιήσουσι. Τοῦ
[125]	τίνος χάριν αὐτὴ ἐπὶ τὸ	δεῖπνον	οὐ παρεγένετο. Τῆς δὲ ~εἰπούσης·
[125]	διὰ τά μόνη ἐπὶ ~τὸ	δεῖπνον	οὐκ ἦλθε. Τῆς δὲ εἰπούσης·
[140]	καὶ ταῖς κολακείαις τοὺς πένητας	~δελεάζοντες	ἀποστεροῦσιν αὐτοὺς καὶ τῆς ἀναγκαίας
[132]	τῆς ὁμοίας ῥύμης καὶ ὁ	δελφὶν	αὐτῷ ~συνεξώκειλεν. Ὁ δὲ θύννος
[132]	θύννος ἐπιστραφεὶς καὶ λειποψυχοῦντα τὸν	~δελφῖνα	ἑωρακὼς εἶπεν· Οὐκέτι μοι ὁ
[132]	καὶ δελφίς. ~Θύννος διωκόμενος ὑπὸ	δελφῖνος	καὶ πολλῷ τῷ ῥοίζῳ φερόμενος,
[132]	καὶ δελφίς. ~Θύννος διωκόμενος ὑπὸ	δελφῖνος	καὶ πολλῷ τῷ ῥοίζῳ φερόμενος,
[132]	αὐτῆς φορᾶς ἐλαυνόμενος καὶ ~ὁ	δελφὶς	αὐτῷ συνεξώσθη. Καὶ ὁ θύννος,
[132]	τούτων γεγονότας δυστυχοῦντας. ~(Θύννος καὶ	δελφίς.	~Θύννος διωκόμενος ὑπὸ δελφῖνος καὶ
[132]	~τοὺς θεοὺς ἀναφέρουσιν. ~(Θύννος καὶ	δελφίς.	~Θύννος διωκόμενος ὑπὸ δελφῖνος καὶ
[137]	Ἰδὼν δὲ ~κίχλαν ἐφ' ὑψηλοῦ	δένδρου	καθεζομένην καὶ τοὺς καλάμους ~ἀλλήλοις
[110]	~δευτέρου ἐδὼν κορώνην ἐπί τινος	δένδρου	καθημένη, καὶ ποτὲ μὲν ~ἄνω
[110]	δευτέρου κορώνην εἶδεν ἐπί τινος	δένδρου	καθημένην, καὶ ποτὲ ~μὲν ἄνω
[137]	δὲ κίχλαν ἐπί τινος ὑψηλοῦ	δένδρου	καθημένην, ταύτην ~συλλαβεῖν ἠβουλήθη. Καὶ
[139]	~ἀνθρώπου τινὸς οἰκίαν. Ὁ δὲ	δεξάμενος	αὐτοὺς καὶ πῦρ ἀνάψας ~ἔθαλψεν.
[110]	ἀετὸν ἐξ ἀριστερῶν ἐπὶ τὰ	δεξιὰ	~διιπτάμενον, ἔφρασε. Τοῦ δὲ φήσαντος
[110]	θεασάμενος ἀετὸν ἐξ ἀριστερῶν ἐπὶ	δεξιὰ	παριπτάμενον, ~ἀπήγγειλεν αὐτῷ. Τοῦ δὲ
[145]	ἀδικούντων, τὸν δὲ ἐλέφαντα, ὅτι	δέος	ἐστὶ μὴ ~χοιρίδιον, ὃ δέδοικεν,
[145]	ἐπταικότων, τὸν δὲ ἐλέφαντα, ~ὅτι	δέος	ἐστίν, αὐτοῦ βασιλεύοντος, μὴ χοιρίδια
[141]	ἰδοῦ ἅπαντα ~βαστάζω, καὶ τὸ	δέρμα.	Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι τοῖς
[115]	καὶ ἀλώπηξ. ~Ἔχις ἐπὶ παλιούρων	δέσμῃ	ὑπὲρ ποταμὸν παρεφέρετο. Ἀλώπηξ δὲ
[142]	ἵππος αὐτῷ ἔφη· Ἄπελθε, ὦ	~δέσποτα,	πεζὸς πολεμήσων· σὺ γὰρ ἀφ'
[142]	μηδὲν ἰσχύων· ἔφη δὲ ~τῷ	δεσπότῃ·	Ἄπελθε μετὰ τῶν πεζῶν {τῶν}
[147]	ὀρχήσασθαι βιαζομένη ~πρὸς τὸν ἀναγκάζοντα	δεσπότην	ἔφη· ~Οὐ μόνον ἄσχημός εἰμι
[142]	ἐφώνει, τὸν ἵππον χαλινώσας ὁ	δεσπότης	καὶ αὐτὸς ~καθοπλισθεὶς ἐπέβη. Ὁ
[147]	~Κάμηλος ἀναγκαζομένη ὑπὸ τοῦ ἰδίου	δεσπότου	ὀρχήσασθαι εἶπεν· ~Ἀλλ' οὐ μόνον
[141]	τοῦ κόπου ἐτελεύτησε. Τοῦ δὲ	~δεσπότου	πάντα ἐπιθέντος αὐτῷ καὶ αὐτὴν
[110]	πρὸς αὐτοὺς τοῦτον εἶναι, ἐκ	~δευτέρου	ἐδὼν κορώνην ἐπί τινος δένδρου
[110]	πρὸς αὐτοὺς εἶναι τοῦτον, ~ἐκ	δευτέρου	κορώνην εἶδεν ἐπί τινος δένδρου
[122]	ἁπάντων καὶ ἐκ ποδῶν δῶρα	δέχομαι·	ἀπὸ δὲ τοῦ σοῦ ~στόματος
[128]	δὲ αὐτῷ ὅλη ~ἀφωμοιώθην. Καὶ	δὴ	ἐν μιᾷ ἀνάγκης ἐπελθούσης, ἠναγκάζετο
[128]	ἐγὼ ὅλη διόλου ~ἀπεμιμήθην. Καὶ	δὴ	ἐν μιᾷ ἠναγκάζετο τρέχειν ἡ
[137]	αὐτὴν συλλαβεῖν ~βουλόμενος εφεώρα. Καὶ	δὴ	λαθὼν ἔχιν κοιμωμένην ὑπὸ πόδας
[139]	κατεσκεύαζε καὶ ἐνταῦθα διέτριβε. ~Καὶ	δή	ποτε σφοδροῦ κρύους γενομένου, καὶ
[137]	καθημένην, ταύτην ~συλλαβεῖν ἠβουλήθη. Καὶ	δὴ	συνάψας εἰς μῆκος τοὺς καλάμους
[130]	~μετὰ πολλῆς φιλοφροσύνης ἠσπάζετο. Καὶ	δὴ	τελευταίου ~εἰσελθόντος τοῦ Πλούτου, κατὰ
[105]	γὰρ οὐδένα ὑφωρᾶτο ~κίνδυνον. Καὶ	δή	τινες παραπλέοντες ἐκεῖνον τὸν τόπον
[149]	κόπρῳ κάνθαροι ~ἐτρέφοντο δύο. Καὶ	δὴ	τοῦ χειμῶνος ἐνισταμένου, ὁ ἕτερος
[118]	εἰσέλθῃ, αὐτὴ ~ἐχελεύσομαι παραυτίκα. Ἀπὸ	δὴ	τούτου συνέβη πάντας τοὺς ~πόρνους
[128]	ὄνου εὐθὺς ἀνεμνήσθη. Ὁ μῦθος	δηλοῖ	ὅτι δεῖ, κἂν ὁ ~χρόνος
[134]	τούτοις χρῆσθαι ~ἠδύνατο. Ὁ μῦθος	δηλοῖ	ὅτι δεῖ τοὺς φίλους ἐν
[128]	αὐτῆς εὐθὺς ~ὑπανεμνήσθη. ~Ὁ μῦθος	δηλοῖ	ὅτι, εἰ καὶ ὁ χρόνος
[117]	μόνης ~φωνῆς συνέστηκεν. ~Ὁ λόγος	δηλοῖ	ὅτι, ἔνθα χειρῶν χρεία ἐστίν,
[150]	χερσαῖος ἠβουλήθην γενέσθαι. ~Ὁ μῦθος	δηλοῖ	ὅτι καὶ τῶν ἀνθρώπων οἱ
[116]	~παρὰ πάντων εἴωθα. ~Ὁ λόγος	δηλοῖ	ὅτι μάταιοί εἰσιν οἱ παρὰ
[147]	περιπατοῦς' ἢ καθημένη. ~Ὁ λόγος	δηλοῖ	ὅτι ὁ ἐν ἑνὶ ἀδόκιμος
[146]	πολλὰ αὐτὸς χολήσας. ~Ὁ μῦθος	δηλοῖ	ὅτι ὁ ἔχων τι ἀρκείσθω
[103]	σώσασάν ~με λυμαίνεσθαι. Ὁ μῦθος	δηλοῖ	ὅτι οἱ ἀδικοῦντες τοὺς εὐεργέτας
[125]	οἶκον βαστάζουσαν περιφέρειν. ~Ὁ μῦθος	δηλοῖ	ὅτι οἱ πολλοὶ τῶν ἀνθρώπων
[137]	ἠγρεύθην εἰς θάνατον. ~Ὁ μῦθος	δηλοῖ	ὅτι οἱ τοῖς πέλας ἐπιβουλεύοντες
[143]	κατεκλάσθη τῇ ~βίᾳ. Ὁ μῦθος	δηλοῖ	ὅτι οἱ τῷ καιρῷ καὶ
[119]	ἀρχαίαν τάξιν ἀποκατέστησεν. ~Ὁ λόγος	δηλοῖ	ὅτι οἱ φαῦλοι τῶν ἀνθρώπων,
[143]	ἐκ ῥιζῶν ἔπεσεν. ~Ὁ λόγος	δηλοῖ	ὅτι οὐ δεῖ τοῖς κρείττοσιν
[124]	Ὀλύμπυ αὐτὸν ἐξέβαλεν. ~Ὁ λόγος	δηλοῖ	ὅτι οὐδὲν οὕτως ἐστὶν ἐνάρετον
[124]	Ὀλύμπυ αὐτὸν ἐξέβαλεν. Ὁ λόγος	δηλοῖ	ὅτι οὐδὲν ~οὕτως ἐστὶν ἐνάρετον
[122]	~στόματος οὐ λαμβάνω. ~Ὁ λόγος	δηλοῖ	ὅτι πάντων τῶν πονηρῶν αἱ
[106]	ἀλλ' ὁ τόπος. Ὁ μῦθος	δηλοῖ	ὅτι πολλάκις καὶ ὁ τόπος
[145]	χοιρίδια ἡμῖν ἐπιθῆται. ~Ὁ μῦθος	δηλοῖ	ὅτι πολλάκις τὰ μεγάλα τῶν
[145]	δέδοικεν, ἡμῖν ἐπιτιθῆται. Ὁ λόγος	δηλοῖ	ὅτι πολλοὶ καὶ ~τῶν μεγίστων
[114]	τὸν ἐχθρὸν ἀποθνῄσκοντα. Ὁ μῦθος	δηλοῖ	~ὅτι πολλοὶ τῶν ἀνθρώπων οὐδὲν
[132]	θανάτου γενόμενον συναποθνῄσκοντα. ~Ὁ λόγος	δηλοῖ	ὅτι ῥᾴδιον φέρουσι τὰς συμφορὰς
[132]	σὺν ἐμοὶ ἀποθνῄσκοντα. ~Ὁ μῦθος	δηλοῖ	ὅτι ῥᾳδίως τὰς συμφορὰς οἱ
[148]	ἐλαύνειν αὐτὴν ἔδωκαν. Ὁ λόγος	~δηλοῖ	ὅτι τὰ φοβερὰ τῶν πραγμάτων
[141]	καὶ τὸ δέρμα. Ὁ μῦθος	δηλοῖ	ὅτι τοῖς μικροῖς οἱ μεγάλοι
[118]	~πόρνους ἀναισχύντους εἶναι. Ὁ μῦθος	δηλοῖ	ὅτι τοὺς ὑπ' ἔρωτος ~κατεχομένους
[122]	λαμβάνω οὐδ' ὅλως. Ὁ ~μῦθος	δηλοῖ	ὅτι τῶν πονηρῶν αἱ χάριτες
[124]	εἵλοντο. Ὁ δὲ ~φθονήσας τοῖς	δημιουργήμασιν	ἀρξάμενος ἔλεγε τὸν μὲν Δία
[124]	εἵλοντο. Ὁ δὲ ~φθονήσας τοῖς	δημιουργήμασιν	ἀρξάμενος ἔλεγε τὸν μὲν Δία
[137]	ποδῶν ~κοιμωμένην πατήσας· ἥτις ἐπιστραφεῖσα	δῆξιν	εἰς αὐτὸν ἀνῆκεν. Ὁ ~δὲ
[130]	γεγονὸς ἐπυνθάνετο αὐτοῦ τὴν αἰτίαν	~δι'	ἣν πάντας τοὺς δαίμονας προσαγορεύσας
[117]	ἡμετέρα συμμαχία οὐ διὰ χειρῶν,	διὰ	δέ μόνης ~φωνῆς συνέστηκεν. ~Ὁ
[139]	τὰ ἀπὸ τῆς τραπέζης ἐδίδου.	Διὰ	δὲ τὴν τοιαύτην φιλοξενίαν ~ἀντημείψαντο
[124]	δημιουργήμασιν ἀρξάμενος ἔλεγε τὸν μὲν	Δία	~ἡμαρτηκέναι, τοῦ ταῦρου τοὺς ὀφθαλμοὺς
[124]	δημιουργήμασιν ἀρξάμενος ἔλεγε τὸν μὲν	Δία	~ἡμαρτηκέναι, τοῦ ταῦρου τοὺς ὀφθαλμοὺς
[143]	με ~θέλειςἔχειν; ~(Κάλαμος καὶ ἐλαία.	~Διὰ	καρτερίαν καὶ ἰσχὺν καὶ ἡσυχίαν
[117]	ἔνθα χειρῶν χρεία ἐστίν, ἡ	διὰ	λόγων βοήθεια ~οὐδὲν λυσιτελεῖ. ~(Ζεὺς
[107]	καὶ τοῖς φύσει πονηροῖς ἡ	διὰ	λόγων ταπείνωσις οἶδε κατάνυξιν ~ἐμποιεῖν.
[145]	πολλοὶ καὶ ~τῶν μεγίστων πραγμάτων	διὰ	μικρὰν αἰτίαν κωλύονται. ~(Κάμηλος καὶ
[117]	~δὲ αὐτῶν προθεσμίαν, οἱ βάτραχοι	διὰ	μῖσος τοῦ ὕδρου ~παραγενόμενοι πρὸς
[112]	καὶ πανουργίας καὶ ἀπάτης μεστὴν	~διὰ	πάσης ἤλαυνε γῆς, κατὰ χώραν
[146]	τῶν ὤτων ~ἀφείλετο. Οὕτω πολλοὶ	διὰ	πλεονεξίαν τοῖς ἄλλοις ἐποφθαλμιῶντες ~λανθάνουσι
[109]	δὲ Ἑρμῆς ~ἠνάγκαζε λέγων τὸν	Δία	προστεταχέναι, ἔφη· Ἀλλ' ὀρυσσέτωσαν ~ὅσον
[129]	~παρὼν βίος. ~(Ηρακλῆς καὶ Ἀθηνᾶ.	~Διὰ	στενῆς ὁδοῦ ὥδευεν Ἡρακλης. Ἰδὼν
[129]	βλάβης ὑπάρχουσιν. ~(Ἡρακλῆς καὶ Ἀθηνᾶ.	~Διὰ	στενῆς ὁδοῦ ὥδευεν Ἡρακλῆς. Μήλῳ
[125]	αἰτίαν, τῇ ὑστεραίᾳ ἐπυνθάνετο αὐτῆς	διὰ	τά μόνη ἐπὶ ~τὸ δεῖπνον
[131]	γένῃ, ἐμὲ αἰτιάσῃ. ~Οὕτω πολλοὶ	διὰ	τὴν ἑαυτῶν ἀβουλίαν δυστυχοῦντες τὴν
[145]	τὸ μέγεθος τοῦ σώματος ~καὶ	διὰ	τὴν ἰσχὺν ἐλπίζοντες πάντων προκρίνεσθαι.
[145]	διὰ τὸ μέγεθος, ὁ δὲ	διὰ	τὴν ~ἰσχύν. Πίθηκος δὲ ἀνεπιτηδείους
[114]	~πρῶτον. ~Οὕτως ἔνιοι τῶν ἀνθρώπων	διὰ	τὴν πρὸς τοὺς πέλας δυσμένειαν
[145]	καὶ ἐλέφας ἐψηφίζοντο, ὁ μὲν	διὰ	τὸ μέγεθος, ὁ δὲ διὰ
[145]	καὶ ~ἐλέφας καταστάντες ἐφιλονείκουν, καὶ	διὰ	τὸ μέγεθος τοῦ σώματος ~καὶ
[144]	~κόπρον εὐθὺς ἔμπροσθεν αὐτῆς ἰδοῦσα	διὰ	τὸ ὀξὺ τοῦ ῥεύματος ~εἶπεν·
[118]	ἔχων ~πόθεν {ἂν} αὐτὴν εἰσαγάγῃ,	διὰ	τοῦ ἀρχοῦ αὐτὴν εἰσελθεῖν ~ἐκέλευσεν.
[118]	πόθεν ~αὐτὴν εἰσαγάγῃ, ἐκέλευσεν αὐτὴν	διὰ	τοῦ ἀρχοῦ εἰσελθεῖν. Ἡ δὲ
[126]	κρίνοιτο. Ὅτι οὐ χρὴ θαυμάζειν	διὰ	τοὺς ἀδίκους καὶ πονηροὺς ~ὅτι
[130]	Ὁ δὲ εἶπεν· Ἀλλ' ἔγωγε	διὰ	τοῦτο αὐτὸν ~ὑποβλέπομαι ὅτι παρ'
[139]	ἵππος εὐθὺς τοὺς πρώτους χρόνους·	διὰ	τοῦτο ~ἕκαστος θερμὸς καὶ γαυρός
[139]	μετ' αὐτὸν τοὺς ~μέσους χρόνους·	διὰ	τοῦτο μοχθηρὸς καὶ φιλεργός ἐστι
[146]	λεγούσῃ· ~Λύπη μοι πολλὴ ὑπάρχει	διὰ	τοῦτο, ~οὐκ ἐπέδωκεν, ἀλλά γε
[139]	ὁ κύων τοὺς τελευταίους χρόνους·	διὰ	τοῦτο πᾶς ~γηράσκων δύσκολός ἐστι
[123]	δὲ ἡ ἐλπὶς ὑπελείφθη καὶ	διὰ	τοῦτο τοῖς ~ἀνθρώποις ἐστὶ παραμόνιμος.
[146]	ἐφικέσθαι. Διόπερ ~παραγενομένη πρὸς τὸν	Δία,	τούτου ἐδέετο, ὅπως αὐτῇ κέρατα
[141]	~Οὕτω καὶ τῶν δανειστῶν ἔνιοι	διὰ	φιλαργυρίαν, ἵνα μικρὰ τοῖς ~χρεώσταις
[104]	ἐνεχείρισα. Οὕτως ἔνιοι τῶν ἀνθρώπων	~διὰ	φόβον ἐλάττονος εἰς κίνδυνον μείζονα
[104]	~Οὕτως οἱ τῶν ἀνθρώπων παῖδες	διὰ	φόβον ἐλάττονος κινδύνου ~ἑαυτοὺς εἰς
[117]	ὅτι ἡ ἡμετέρα συμμαχία οὐ	διὰ	χειρῶν, διὰ δέ μόνης ~φωνῆς
[149]	αὐτὸς ἐκεῖσε ἐλθὼν ~τὸν χειμῶνα	διαγένηται.	Ἔλεγε δὲ ὅτι, ἐὰν πολλὴν
[118]	τοὺς ἀνθρώπους τὰς μὲν ἄλλας	διαθέσεις	αὐτοῖς ~ἐνέθηκε, μόνην δ' ἐνθεῖναι
[118]	πλάσας ἀνθρώπους τὰς μὲν ἄλλας	διαθέσεις	εὐθὺς αὐτοῖς ~ἐνέθηκε, μόνης δὲ
[117]	ἀλλὰ καὶ ~ἐπὶ τὴν αὐτοῦ	δίαιταν	ἀφικνεῖται. Ἀεὶ δὲ τῆς φιλονεικίας
[125]	οἰκεῖν ἢ παρ' ἄλλοις πολυτελῶς	διαιτᾶσθαι.	~(Ζεὺς καὶ χελώνη. ~Ζεὺς γάμους
[141]	προσδέξασθαι, ἵνα τὸ λοιπὸν αὐτὸς	διακομίσαι	δυνήσηται. Τῆς ~δὲ παρ' οὐδὲν
[112]	γῆς, κατὰ χώραν μικρόν τι	διανέμων	τοῦ φόρτου. ~Ὡς δὲ εἰς
[102]	καὶ ἀσθενέσιν. Ἔτι δὲ αὐτῆς	διανοουμένης,	~λέων ἐπιφανεὶς ἐδίωκεν αὐτήν· κἀκείνη
[125]	εἱστία. Μόνης δὲ χελώνης ὑστερησάσης,	~διαπορῶν	τὴν αἰτίαν, τῇ ὑστεραίᾳ ἐπυνθάνετο
[125]	Μόνης δὲ τῆς χελώνης ~ὑστερησάσης,	διαπορῶν	τὴν αἰτίαν τῆς ὑστερήσεως, ἐπυνθάνετο
[149]	ἄρα βούλοιτο εἰς τὴν ἤπειρον	διαπτάσθαι,	ἵνα ~ἐκείνῳ μόνῳ ὄντι ἡ
[144]	~Διέβαινέ ποτε κάμηλος ποταμὸν ὀξὺ	διαρρέοντα.	Ἀφοδεύσασα δὲ καὶ ~τὴν κόπρον
[139]	{ἐκείνους} εἰώθασι ~μόνους φιλεῖν τοὺς	διατρέφοντας	αὐτούς. ~(Ἴππος καὶ ἱπποκόμος. ~Κριθὴν
[139]	Τὸ δὲ τελευταῖον ~κύων ψύχει	διαφθειρόμενος	ἧκε, καὶ τοῦ ἰδίου χρόνου
[131]	ὦ οὗτος, πέπαυσο τὴν οὐσίαν	διαφθείρων·	~ἐὰν γὰρ πάντα ἀναλώσας πένης
[116]	τι ἀποίσεσθαι οἰόμενος, ἥτις οὐ	διδόναι,	ἀλλὰ λαμβάνειν ~παρὰ πάντων εἴωθα.
[139]	ἐστι τῇ γνώμῃ, καὶ τὸν	διδόντα	μόνον τροφὴν ~ἀγαπᾷ καὶ σαίνει
[139]	καὶ ἐπιχαίρει, τοῖς δὲ μὴ	διδοῦσι	καθυλακτεῖ καὶ ~καθάπτεται. ~Ὅτι τινὲς
[108]	ὠνήσῃ, καὶ τοῦτον προσθήκην σοι	δίδωμι.	~Ὁ μῦθος πρὸς ἄνδρα κενόδοξον
[106]	ὁ τόπος καὶ ὁ ~καιρὸς	δίδωσι	τὸ θράσος κατὰ τῶν ἀμεινόνων.
[144]	ἀντίστασθαι. ~(Κάμηλος ἀφοδεύσασα ἐν ποταμῷ.	~Διέβαινε	ποταμὸν κάμηλος ὀξὺ ῥέοντα. Ἀφοδεύσασα
[144]	μῦθος. ~(Κάμηλος ἀφοδεύσασα ἐν ποταμῷ.	~Διέβαινέ	ποτε κάμηλος ποταμὸν ὀξὺ διαρρέοντα.
[121]	τὸ βέλος ἀφέντος, Ζεὺς τοσοῦτον	διέβη	~ὅσον Ἀπόλλων ἐτόξευσεν. ~Οὕτως οἱ
[133]	σε ἀληθῆ ἰατρόν, ἀλλὰ μάτην	διεβλήθης.	~(Ἰατρὸς καὶ νοσῶν. ~Ἰατρὸς νοσοῦντα
[133]	ἰατρὸν εἶναί σε, ἀλλὰ μάτην	διεβλήθης.	{Ὅτι} τοὺς ~ἀπαιδεύτους καὶ ἀμαθεῖς
[138]	~τοῦ μυλῶνος ἀτέλεστος καὶ σφαιροειδὴς	διεδέξατο	χώρα, πολλὴν ~ἔχουσα τὴν δυσπάθειαν.
[114]	ἔπλεον· καὶ βουλόμενοι πολὺ ἀλλήλων	~διεζεῦχθαι	ὥρμησαν ὁ μὲν ἐπὶ τὴν
[149]	ἐτρέφετο ἐνταῦθα. Τοῦ δὲ ~χειμῶνος	διελθόντος,	πάλιν εἰς τὴν νῆσον διέπτη.
[103]	κυνηγῶν ἐκρύπτετο ὑπό τινα ἄμπελον.	~Διελθόντων	δὲ τῶν κυνηγῶν, στραφεῖσα κατήσθιε
[149]	διελθόντος, πάλιν εἰς τὴν νῆσον	διέπτη.	Ὁ δὲ ἕτερος ~θεασάμενος αὐτὸν
[140]	τοῦ ἵππου ὁ ἱπποκόμος κλέπτων	διεπώλει,	τὸν δὲ ἵππον ~ψήκτραι διέτριβε.
[141]	τοὺς λόγους, ὁ μὲν κατακρημνισθεὶς	~διερράγη.	Ὁ δὲ ὀνηλάτης ἀπορῶν ὅ
[144]	μου ἔμπροσθέν μου νῦν ὁρῶ	διερχόμενα.	~{Ὅτι} ἐν πόλει ἐν ᾗ
[102]	τὸ πεδίον, ἡ μὲν προθέουσα	~διεσώζετο·	ἐπειδὴ δὲ ἐγένετο κατά τινα
[143]	καὶ ὑποκλινθεὶς τοῖς ἀνέμοις ῥᾳδίως	~διεσώθη·	ἡ δ' ἐλαία, ἐπειδὴ ἀντέτεινε
[139]	~οἶκον ἑαυτῷ κατεσκεύαζε καὶ ἐνταῦθα	διέτριβε.	~Καὶ δή ποτε σφοδροῦ κρύους
[140]	διεπώλει, τὸν δὲ ἵππον ~ψήκτραι	διέτριβε.	Ὁ δὲ εἶπεν· Εἰ θέλεις
[130]	Πλοῦτος. ~Ἡρακλῆς ἰσοθεωθεὶς καὶ παρὰ	Διὶ	ἑστιώμενος ἕνα ἕκαστον τῶν θεῶν
[110]	ἐξ ἀριστερῶν ἐπὶ τὰ δεξιὰ	~διιπτάμενον,	ἔφρασε. Τοῦ δὲ φήσαντος μὴ
[103]	τελευτᾶν ~στενάξασα πρὸς ἑαυτὴν ἔφη·	Δίκαιά	γε πάσχω, ὅτι τὴν σώσασάν
[141]	μετρίως καταπονηθεῖσα ἔφη πρὸς αὑτήν·	~Δίκαια	πέπονθα· εἰ γὰρ παρακαλοῦντι τῷ
[150]	μέλλων καταβιβρώσκεσθαι ἔφη· Ἀλλ' ἔγωγε	δίκαια	~πέπονθα, ὃς θαλάττιος ὢν χερσαῖος
[150]	μέλλων ~καταβιβρώσκεσθαι ἔφη· Ἀλλ' ἔγωγε	δίκαια	πέπονθα, ὅτι θαλάσσιος ~ὢν χερσαῖος
[103]	Ἡ δὲ ~θνῄσκουσα τοιαῦτ' ἔλεγε·	Δίκαια	πέπονθα· οὐ γὰρ ἔδει τὴν
[135]	ἀλλὰ δίκην ἔδωκας τῆς ἁρπαγῆς	δικαίαν.	Ὅτι ~πλεονεξίᾳ τις προσέχων καὶ
[138]	μεθηρμόσθην καμπτῆρι πολυμόχθῳ. ~Ὅτι οὐ	δίκαιον	τὸ ἐπαίρεσθαι ἐπί τινι εὐημερίᾳ
[135]	τοὺς μηδὲν ἀδικοῦντας βλάπτειν ~ἐβούλου;	Δικαίως	οὖν ἔδωκας γνώμης δίκην ἀξίαν.
[126]	πλησίον αὐτοῦ, ὅπως ἑκάστου ~τὰς	δίκας	ἀναπράσσῃ. Συγκεχυμένων δὲ τῶν ὀστράκων
[126]	σωρεύειν, ἵν' ἐρανίσας ἑκάστου τὰς	δίκας	~ἀναπράσσῃ. Τῶν ὀστράκων δὲ συγκεχυμένων
[135]	~ἐβούλου; Δικαίως οὖν ἔδωκας γνώμης	δίκην	ἀξίαν. ~(Ἰκτῖνος χρεμετίζων. ~Ἰκτῖνος φωνὴν
[135]	μηδὲν ἀδικοῦντας ~βλάπτειν ἠβούλου; ἀλλὰ	δίκην	ἔδωκας τῆς ἁρπαγῆς δικαίαν. Ὅτι
[118]	δ' ἐνθεῖναι τὴν αἰσχύνην ἐπελάθετο.	Διὸ	καὶ μὴ ἔχων ~πόθεν {ἂν}
[128]	ὁ ταχυδρόμος, ὃν ἐγὼ ὅλη	διόλου	~ἀπεμιμήθην. Καὶ δὴ ἐν μιᾷ
[110]	~Ἀλλ' αὕτη γε ἡ κορώνη	διόμνυται	τόν τε Οὐρανὸν καὶ τὴν
[110]	Ἀλλ' αὕτη γε ἡ κορώνη	~διόμνυται	τόν τε Οὐρανὸν καὶ τὴν
[118]	~ἐνέθηκε, μόνης δὲ αἰσχύνης ἐπελάθετο.	Διόπερ	ἀμηχανῶν πόθεν ~αὐτὴν εἰσαγάγῃ, ἐκέλευσεν
[108]	περὶ πολλοῦ ποιοῦνται οἱ ἄνθρωποι.	~Διόπερ	ἐπυνθάνετο ὁ Ἑρμῆς πόσου, καὶ
[146]	καὶ αὐτὴ τῶν ἴσων ἐφικέσθαι.	Διόπερ	~παραγενομένη πρὸς τὸν Δία, τούτου
[108]	εἰς ἀγαλματοποιοῦ ἐργαστήριον. Καὶ ~θεασάμενος	Διὸς	ἄγαλμα ἐπυνθάνετο πόσου. Εἰπόντος δὲ
[122]	εἰσιν. ~(Ζεὺς καὶ ὄφις. ~Τοῦ	διὸς	γαμοῦντος, πάντα τὰ ζῷα ἀνήνεγκαν
[122]	ὀφλισκάνουσιν. ~(Ζεὺς καὶ ὄφις. ~Τοῦ	Διὸς	γάμους ποιοῦντος, πάντα τὰ ζῷα
[108]	ἀνθρώπῳ, καὶ θεασάμενος ~ἄγαλμα τοῦ	Διὸς	ἠρώτα πόσου τις αὐτὸ πρίασθαι
[126]	δὲ τάχιον ἐμπίπτει εἰς τοῦ	Διὸς	τὰς χεῖρας, εἴποτ' εὐθύνοι. ~Τῶν
[139]	σφοδροῦ κρύους γενομένου, καὶ τοῦ	Διὸς	ὕοντος, ἵππος ~ἀντέχειν μὴ δυνάμενος
[126]	τάχιον ἐμπίπτει εἰς τὰς τοῦ	Διὸς	χεῖρας, εἴποτε ~καλῶς κρίνοιτο. Ὅτι
[139]	ὅταν μὲν ~ἐν τῷ τοῦ	Διὸς	χρόνῳ γένωνται, ἀκεραίους τε καὶ
[149]	λιπαρὸν καὶ εὐεκτοῦντα, ᾐτιάσατο αὐτὸν	διότι	~προϋποσχόμενος αὐτῷ οὐδὲν ἐκόμισεν. Ὁ
[124]	ποῦ τύπτει· τὸν δὲ Προμηθέα,	διότι	τοῦ ἀνθρώπου τὰς ~φρένας οὐκ
[124]	ποῦ τύπτει· τὸν δὲ Προμηθέα,	διότι	τοῦ ἀνθρώπου τὰς ~φρένας οὐκ
[145]	εἶναι ἔφη, τὴν μὲν κάμηλον,	διότι	χολὴν ~οὐκ ἔχει κατὰ τῶν
[129]	ῥοπάλῳ συντρίβειν. Τὸ δὲ {μᾶλλον}	~διπλοῦν	ἀπὸ τῆς ψαύσεως τοῦ ῥοπάλου
[129]	~ἐπειρᾶτο συντρῖψαι. Ὡς δὲ εἶδε	διπλοῦν	γενόμενον, ἔτι μᾶλλον ~ἐπέβαινεν, καὶ
[102]	ἐπὶ νάματος καὶ λέων. ~Ἔλαφος	δίψῃ	συσχεθεῖσα παρεγένετο ἐπί τινα πηγήν·
[103]	κολάζονται. ~(Ἔλαφος καὶ ἄμπελος. ~Ἔλαφος	διωκομένη	ὑπὸ κυνηγῶν ἐκρύπτετο ὑπό τινα
[132]	δυστυχοῦντας. ~(Θύννος καὶ δελφίς. ~Θύννος	διωκόμενος	ὑπὸ δελφῖνος καὶ πολλῷ τῷ
[132]	ἀναφέρουσιν. ~(Θύννος καὶ δελφίς. ~Θύννος	διωκόμενος	ὑπὸ δελφῖνος καὶ πολλῷ τῷ
[105]	τὰ μὲν χαλεπὰ τῶν ~πραγμάτων	δοκοῦντα	εἶναι ὠφέλιμα εὑρίσκεται, τὰ δὲ
[128]	ὁ χρόνος ἐνέγκοι τινὰ εἰς	δόξαν,	οὐ δεῖ ~ἐπιλανθάνεσθαι τὴν τάξιν
[128]	ὁ ~χρόνος ἐνέγκῃ τινὰ εἰς	δόξαν,	τῆς ἑαυτοῦ ἀρχῆς μὴ ἐπιλαθέσθαι·
[103]	ἡ ἔλαφος τελέως ἤδη λαθεῖν	δόξασα,	τῶν τῆς ~ἀμπέλου φύλλων ἐσθίειν
[101]	~βίῳ ὄντας ἐπαίρεσθαι ἐν τῇ	δόξῃ·	τῶν γὰρ εὐτελῶν ἀκίνδυνός ἐστιν
[138]	τὸ τῆς ἀκμῆς ἢ τῆς	δόξης	δυνατόν· ~πολλοῖς γὰρ τὸ γῆρας
[141]	καὶ αὐτὴν τὴν τοῦ ὄνου	δοράν,	~θρηνῶν ὁ ἵππος ἐβόα· Οἴμοι
[142]	δὲ ὁ πόλεμος ~κατέπαυσεν, εἰς	δουλείας	τινὰς καὶ φόρτους βαρεῖς ὁ
[116]	τὴν ῥίνην καὶ αὐτὴν ~παρεκάλει	δοῦναί	τι αὐτῷ. Ἡ δὲ ὑποτυχοῦσα
[139]	~τινα παράσχῃ, καὶ αὐτὸς μέρος	δοὺς	ὑπεδέχθη. Τὸ δὲ τελευταῖον ~κύων
[117]	οἱ δὲ βάτραχοι μηδὲν περαιτέρω	δρᾶν	~δυνάμενοι μεγάλα ἐκεκράγεισαν. Καὶ ὁ
[108]	πόσου. Εἰπόντος δὲ αὐτοῦ ὅτι	~δραχμῆς,	γελάσας ἠρώτα τὸ τῆς Ἥρας
[108]	πρίασθαι δύναται. Τοῦ δὲ ~εἰπόντος	δραχμῆς,	γελάσας πόσου τὸ τῆς Ἥρας
[139]	ἵππος ~ἀντέχειν μὴ δυνάμενος ἧκε	δρομαῖος	πρὸς τὸν ἄνθρωπον, καὶ τούτου
[128]	ἡ ἡμίονος. Ὡς δὲ τοῦ	~δρόμου	ἐπαύσατο, σκυθρωπάσασα τοῦ πατρὸς ὄνου
[128]	~ἡμίονος τρέχειν. Ὡς δὲ τοῦ	δρόμου	ἐπέπαυτο, σκυθρωπάζουσα ~πατρὸς τοῦ ὄνου
[138]	μυλῶνι ~στενάζων εἶπεν· Ἐκ ποίων	δρόμων	εἰς οἵους καμπτῆρας ἦλθον. Ὅτι
[143]	~τὴν ἐκρίζωσιν ἐξέφυγεν, ἡ δὲ	δρῦς	ἀντιστᾶσα ἐκ ῥιζῶν ἔπεσεν. ~Ὁ
[143]	εἰσὶ τῶν πρὸς μείζονας φιλονεικούντων.	~(Δρῦς	καὶ κάλαμος. ~Δρῦς καὶ κάλαμος
[143]	μείζονας φιλονεικούντων. ~(Δρῦς καὶ κάλαμος.	~Δρῦς	καὶ κάλαμος ἤριζον περὶ ἰσχύος.
[119]	ἀφῆκεν. Ἡ δὲ ~ἀντισχεῖν μὴ	δυναμένη,	ἐπειδὴ περιίπτατο τῷ φορείῳ, ἀναπηδήσασα
[102]	αὐτῆς ἐμπλακέντων τοῖς κλάδοις, μὴ	~δυναμένην	τρέχειν συλληφθῆναι. Μέλλουσα δὲ ἀναιρεῖσθαι
[117]	δὲ βάτραχοι μηδὲν περαιτέρω δρᾶν	~δυνάμενοι	μεγάλα ἐκεκράγεισαν. Καὶ ὁ ἔχις
[139]	Διὸς ὕοντος, ἵππος ~ἀντέχειν μὴ	δυνάμενος	ἧκε δρομαῖος πρὸς τὸν ἄνθρωπον,
[141]	κατά τι ὄρος, ~ὑποφέρειν μὴ	δυνάμενος	παρεκάλει τὴν ἡμίονον μέρος τι
[139]	πολὺ καὶ βοῦς, οὐδ' αὐτὸς	~δυνάμενος	ὑπομένειν τὸν χειμῶνα. Ὁμοίως δὲ
[122]	δῶρα, ἕκαστον ~κατὰ τὴν οἰκείαν	δύναμιν.	Ὄφις δὲ ἕρπων ῥόδον λαβὼν
[108]	ἠρώτα πόσου τις αὐτὸ πρίασθαι	δύναται.	Τοῦ δὲ ~εἰπόντος δραχμῆς, γελάσας
[138]	τῆς ἀκμῆς ἢ τῆς δόξης	δυνατόν·	~πολλοῖς γὰρ τὸ γῆρας ἐν
[141]	ἵνα τὸ λοιπὸν αὐτὸς διακομίσαι	δυνήσηται.	Τῆς ~δὲ παρ' οὐδὲν θεμένης
[114]	ἴδωσι πρὸ αὐτῶν κακουμένους. ~(Ἐχθροὶ	δύο.	~Δύο ἐχθροὶ ἐν μιᾷ νηῒ
[114]	ἴδω, οὐδ' ἀνὴρ φαίνῃ. ~(Ἐχθροὶ	δύο.	~Δύο τινὲς ἀλλήλοις ἐχθραίνοντες ἐπὶ
[149]	πραγμάτων ἡ συνήθεια καταπραΰνει. ~Κάνθαροι	δύο.	~Ἔν τινι νησιδίῳ ταῦρος ἐνέμετο·
[114]	πρὸ αὐτῶν κακουμένους. ~(Ἐχθροὶ δύο.	~Δύο	ἐχθροὶ ἐν μιᾷ νηῒ ἔπλεον·
[149]	δὲ τούτου κόπρῳ κάνθαροι ~ἐτρέφοντο	δύο.	Καὶ δὴ τοῦ χειμῶνος ἐνισταμένου,
[114]	οὐδ' ἀνὴρ φαίνῃ. ~(Ἐχθροὶ δύο.	~Δύο	τινὲς ἀλλήλοις ἐχθραίνοντες ἐπὶ τῆς
[139]	χρόνους· διὰ τοῦτο πᾶς ~γηράσκων	δύσκολός	ἐστι τῇ γνώμῃ, καὶ τὸν
[114]	διὰ τὴν πρὸς τοὺς πέλας	δυσμένειαν	~αἱροῦνται καὶ αὐτοί τι δεινὸν
[138]	διεδέξατο χώρα, πολλὴν ~ἔχουσα τὴν	δυσπάθειαν.	Ὁ δὲ στενάζων εἶπεν· Οἴμοι
[137]	αὐτόν, ἐκεῖνος ἤδη ~λειποψυχῶν ἔλεγε·	Δύστηνος	ἐγώ· ἕτερον γὰρ θηρεῦσαι βουλόμενος,
[139]	τις πρὸς πρεσβύτην θυμώδη καὶ	δύστροπον.	~(Ἴππος καὶ βοῦς καὶ κύων
[132]	καὶ τοὺς αἰτίους τούτων γεγονότας	δυστυχοῦντας.	~(Θύννος καὶ δελφίς. ~Θύννος διωκόμενος
[132]	ἄνθρωποι φέρουσι, τοὺς ~τούτων αἰτίους	δυστυχοῦντας	ὁρῶντες. ~(Ἰατρὸς ἄτεχνος. ~Ἰατρὸς ἦν
[131]	πολλοὶ διὰ τὴν ἑαυτῶν ἀβουλίαν	δυστυχοῦντες	τὴν αἰτίαν ἐπὶ ~τοὺς θεοὺς
[150]	τοῖς μηδὲν προσήκουσιν ἐπιχειροῦντες εἰκότως	~δυστυχοῦσιν
[150]	τοῖς μηδὲν προσήκουσιν ~ἐπιχειροῦντες εἰκότως	δυστυχοῦσιν.	~(Καρκῖνος καὶ ἀλώπηξ. ~Καρκῖνος ἀπὸ
[133]	~ἀλλ' ἐγὼ προσπεσὼν αὐτοῖς καὶ	δυσωπήσας,	ἐξωμοσάμην αὐτοῖς μὴ ~ἀληθῆ ἰατρὸν
[133]	γράψαι, προσπεσὼν αὐτοῖς ἐγὼ καὶ	δυσωπήσας	~ἐξωμοσάμην μὴ εἶναί σε ἀληθῆ
[139]	τῶν οἰκείων ἐτῶν μέρος αὐτῷ	δῷ.	Τοῦ δὲ ἀσμένως ~παραχωρήσαντος, παρεγένετο
[106]	καὶ λύκος. ~Ἔριφος ἐπὶ τινος	δώματος	ἑστώς, ἐπειδὴ λύκον παριόντα εἶδεν,
[106]	σωτήρια ~νομιζόμενα ἐπισφαλῆ. ~Ἔριφος ἐπὶ	δώματος	ἑστὼς καὶ λύκος. ~Ἔριφος ἐπὶ
[122]	~ἄλλων ἁπάντων καὶ ἐκ ποδῶν	δῶρα	δέχομαι· ἀπὸ δὲ τοῦ σοῦ
[122]	ποιοῦντος, πάντα τὰ ζῷα ἤνεγκαν	δῶρα,	ἕκαστον ~κατὰ τὴν οἰκείαν δύναμιν.
[122]	ἔφη· Τῶν ἄλλων πάντων τὰ	~δῶρα	λαμβάνω, ἀπὸ δὲ τοῦ σοῦ
[122]	γαμοῦντος, πάντα τὰ ζῷα ἀνήνεγκαν	δῶρα.	Ὄφις δὲ ἕρπων ~ῥόδον ἀναλαβὼν
[123]	σύνεστι τῶν πεφευγότων ἀγαθῶν ἐγγυωμένη	~δώσειν.	~(Ζεὺς καὶ πίθος ἀγαθῶν. ~Ζεὺς
[108]	τούτους ἀγοράσῃς, τοῦτόν σοι προσθήκην	δώσω.	Πρὸς ἄνδρα ~κενόδοξον ἐν οὐδεμίᾳ