Fables
[131]	οὗτος, πέπαυσο τὴν οὐσίαν διαφθείρων·	~ἐὰν	γὰρ πάντα ἀναλώσας πένης γένῃ,
[139]	ἀνθρώπου μὴ ~πρότερον ὑποδέξεσθαι φάσκοντος,	ἐὰν	μὴ τῶν ἰδίων ἐτῶν ἀριθμόν
[139]	οὐκ ἄλλως ἔφη τοῦτο ποιήσειν,	ἐὰν	~μὴ τῶν οἰκείων ἐτῶν μέρος
[149]	χειμῶνα διαγένηται. Ἔλεγε δὲ ὅτι,	ἐὰν	πολλὴν εὕρῃ τὴν νομήν, ~καὶ
[124]	τὸν οἶκον τροχοῖς ἐπιθεῖναι, ἵνα,	ἐὰν	πονηρός τις παροικισθῇ ~γείτων, ῥᾳδίως
[124]	τὸν οἶκον τροχοῖς ἐπιθεῖναι, ἵνα,	ἐὰν	πονηρός τις παροικισθῇ ~γείτων, ῥᾳδίως
[110]	Οὐρανὸν καὶ τὴν Γῆν ὡς,	ἐὰν	σὺ θέλῃς, τὰς ἐμὰς ~ἀπολήψομαι
[114]	οὐδὲν τῆς ἑαυτῶν βλάβης φροντίζουσιν,	~ἐὰν	τοὺς ἐχθροὺς μόνον ἴδωσι πρὸ
[108]	καὶ ὁ ἀγαλματογλύφος ἔφη· Ἀλλ'	~ἐὰν	τούτους ἀγοράσῃς, τοῦτόν σοι προσθήκην
[108]	αὐτοῦ. Ὁ δ' ἀγαλματοποιὸς ἔφη·	Ἐὰν	~τούτους ὠνήσῃ, καὶ τοῦτον προσθήκην
[128]	ἐκ κριθῆς παχυνθεῖσα ἀνεσκίρτησε καθ'	ἑαυτὴν	βοῶσα· ~Πατήρ μού ἐστιν ἵππος
[102]	Μέλλουσα δὲ ἀναιρεῖσθαι ἔφη ~πρὸς	ἑαυτήν·	Δειλαία ἔγωγε, ἤτις ὑφ' ὧν
[101]	καὶ βάτος. Ἡ δὲ ἐλάτη	ἑαυτὴν	~ἐπαινοῦσα ἔφη ὅτι καλή εἰμι
[104]	τοῦ λέοντος καὶ ἀναιρουμένη πρὸς	ἑαυτὴν	ἔφη· ~Δειλαία ἔγωγε ἥτις ἀνθρώπους
[103]	δὲ μέλλουσα τελευτᾶν ~στενάξασα πρὸς	ἑαυτὴν	ἔφη· Δίκαιά γε πάσχω, ὅτι
[128]	ἀνεσκίρτα τε καὶ ἐβόα καθ'	~ἑαυτήν·	Πατήρ μοι ὑπάρχει ἵππος ὁ
[102]	πιοῦσα δέ, ὡς ~ἐθεάσατο τὴν	ἑαυτῆς	σκιὰν ἐπὶ τοῦ ὕδατος, ἐπὶ
[125]	ἀνθρώπων αἱροῦνται μᾶλλον λιτῶς ~παρ'	ἑαυτοῖς	ζῆν ἢ παρ' ἄλλοις πολυτελῶς.
[137]	Ὁ ~δὲ λιποψυχῶν ἔφη πρὸς	ἑαυτόν·	Ἄθλιος ἔγωγε, ὃς ἕτερον θηρεῦσαι
[108]	ἀνθρώποις ἐστίν, ἧκεν ~εἰς ἀγαλματοποιοῦ,	ἑαυτὸν	εἰκάσας ἀνθρώπῳ, καὶ θεασάμενος ~ἄγαλμα
[108]	δὲ ~πλείονος, ἰδὼν καὶ τὸ	ἑαυτοῦ	ἄγαλμα, καὶ νομίσας ὡς, ἐπειδὴ
[128]	ἐνέγκῃ τινὰ εἰς δόξαν, τῆς	ἑαυτοῦ	ἀρχῆς μὴ ἐπιλαθέσθαι· ~ἀβέβαιος γάρ
[142]	~(Ἴππος καὶ στρατιώτης. ~Ἔτρεφε τὸν	ἑαυτοῦ	ἵππον στρατιώτης, ἕως καιρὸς πολέμου
[137]	νεύων ἔλαθεν ἀσπίδα πρὸ τῶν	ἑαυτοῦ	ποδῶν ~κοιμωμένην πατήσας· ἥτις ἐπιστραφεῖσα
[142]	~(Ἴππος καὶ στρατιώτης. ~Ἴππον τὸν	ἑαυτοῦ	στρατιώτης, ἕως μὲν καιρὸς τοῦ
[139]	αὐτὸν ἐποίησεν. ~Ὁ δὲ τῇ	ἑαυτοῦ	συνέσει χρώμενος, ὅτε ἐνίστατο ὁ
[104]	παῖδες διὰ φόβον ἐλάττονος κινδύνου	~ἑαυτοὺς	εἰς μεῖζον κακὸν ἐμβάλλουσιν. ~Ἔλαφος
[104]	φόβον ἐλάττονος εἰς κίνδυνον μείζονα	ἑαυτοὺς	ἐμβάλλουσιν. ~(Ἔλαφος καὶ λέων ἐν
[139]	ὅτε ἐνίστατο ὁ χειμών, ~οἶκον	ἑαυτῷ	κατεσκεύαζε καὶ ἐνταῦθα διέτριβε. ~Καὶ
[131]	αἰτιάσῃ. ~Οὕτω πολλοὶ διὰ τὴν	ἑαυτῶν	ἀβουλίαν δυστυχοῦντες τὴν αἰτίαν ἐπὶ
[114]	πολλοὶ τῶν ἀνθρώπων οὐδὲν τῆς	ἑαυτῶν	βλάβης φροντίζουσιν, ~ἐὰν τοὺς ἐχθροὺς
[136]	φθονεροὶ ζηλοῦντες τοῦ παρὰ τὴν	ἑαυτῶν	φύσιν ~καὶ τῶν κατὰ φύσιν
[137]	εἰς μῆκος τοὺς καλάμους ~ἀτενὲς	ἔβλεπεν,	ὅλος ὢν πρὸς τῷ ἀέρι
[128]	κριθῆς παχυνθεῖσα ἀνεσκίρτα τε καὶ	ἐβόα	καθ' ~ἑαυτήν· Πατήρ μοι ὑπάρχει
[141]	ὄνου δοράν, ~θρηνῶν ὁ ἵππος	ἐβόα·	Οἴμοι τῷ παναθλίῳ, τί μοι
[127]	ἀναστενάξας ~ἀνακέκραγε καὶ πρὸς αὐτοὺς	ἐβόα·	~Ὦ ἀνόητοι καὶ βραδεῖς τῇ
[117]	τὴν μάχην οὐ μόνον ~οὐκ	ἐβοήθουν,	ἀλλὰ καὶ ᾖδον. Οἱ δὲ
[146]	τοῖς κέρασιν ἀγαλλόμενον, ~φθονήσασα αὐτῷ,	ἐβουλήθη	καὶ αὐτὴ τῶν ἴσων ἐφικέσθαι.
[135]	ὅτι τοὺς μηδὲν ἀδικοῦντας βλάπτειν	~ἐβούλου;	Δικαίως οὖν ἔδωκας γνώμης δίκην
[123]	μόνη σύνεστι τῶν πεφευγότων ἀγαθῶν	ἐγγυωμένη	~δώσειν. ~(Ζεὺς καὶ πίθος ἀγαθῶν.
[104]	ἐν σπηλαίῳ. ~Ἔλαφος κυνηγοὺς φεύγουσα	ἐγένετο	κατά τι σπήλαιον, ἐν ᾧ
[104]	ἐν σπηλαίῳ. ~Ἔλαφος κυνηγοὺς φεύγουσα	ἐγένετο	κατά τι σπήλαιον, ἐφ' ᾧ
[102]	μὲν προθέουσα ~διεσώζετο· ἐπειδὴ δὲ	ἐγένετο	κατά τινα ὑλώδη τόπον, τηνικαῦτα
[129]	ἀπὸ τῆς ψαύσεως τοῦ ῥοπάλου	ἐγένετο.	Ὁ δὲ μᾶλλον τῷ ~ῥοπάλῳ
[141]	πρὸς τὸ βάρος. Ὡς δὲ	ἐγένοντο	κατά τι ὄρος, ~ὑποφέρειν μὴ
[102]	μὲν ὕποπτοι τῶν φίλων σωτῆρες	~ἐγένοντο,	οἱ δὲ σφόδρα ἐμπιστευθέντες προδόται.
[127]	βάτραχοι. ~Γάμοι τοῦ Ἡλίου θέρους	ἐγίγνοντο·	πάντα δὲ τὰ ζῷα ἔχαιρον
[123]	ἐν πίθῳ τὰ ἀγαθὰ πάντα	ἐγκατακλείσας	ἀφῆκεν παρὰ ~ἀνθρώπῳ τινί. Ὁ
[133]	τοὺς νοσοῦντας ~οὐκ ἐῶσιν ἀποθνῄσκειν·	ἔγραφον	δὲ αὐτῶν τὰ ὀνόματα ἐπὶ
[120]	ἀνθρώπους ἐκέλευσεν Ἑρμῇ νοῦν αὐτοῖς	ἐγχέαι.	~Κἀκεῖνος μέτρον ποιήσας ἴσον ἐνέχεεν
[115]	~Πρὸς ἄνδρα πονηρὸν μοχθηροῖς πράγμασιν	ἐγχειρήσαντα.	~(Ἔχις καὶ ἀλώπηξ. ~Ἔχις ἐπί
[105]	ἐλιποψύχει, εἶπε πρὸς ~αὑτήν· Ἀλλ'	ἐγὼ	ἀθλία, ἥτις τὴν γῆν ὡς
[138]	Ὁ δὲ στενάζων εἶπεν· Οἴμοι	ἐγώ·	ἐκ ποίας ~ταχυδρόμου ὁρμῆς ἐν
[101]	Ἐν οὐδενὶ οὐδὲν χρησιμεύεις ὅτε	~ἐγὼ	ἐν στέγεσί που χρησιμεύω καὶ
[137]	ἐκεῖνος ἤδη ~λειποψυχῶν ἔλεγε· Δύστηνος	ἐγώ·	ἕτερον γὰρ θηρεῦσαι βουλόμενος, ~αὐτὸς
[133]	καὶ σὲ γράψαι, προσπεσὼν αὐτοῖς	ἐγὼ	καὶ δυσωπήσας ~ἐξωμοσάμην μὴ εἶναί
[128]	ὑπάρχει ἵππος ὁ ταχυδρόμος, ὃν	ἐγὼ	ὅλη διόλου ~ἀπεμιμήθην. Καὶ δὴ
[133]	δὲ καὶ σὲ γράψαι, ~ἀλλ'	ἐγὼ	προσπεσὼν αὐτοῖς καὶ δυσωπήσας, ἐξωμοσάμην
[130]	ὑποβλέπεται. Ὁ δὲ εἶπεν· Ἀλλ'	ἔγωγε	διὰ τοῦτο αὐτὸν ~ὑποβλέπομαι ὅτι
[150]	δὲ μέλλων καταβιβρώσκεσθαι ἔφη· Ἀλλ'	ἔγωγε	δίκαια ~πέπονθα, ὃς θαλάττιος ὢν
[150]	δὲ μέλλων ~καταβιβρώσκεσθαι ἔφη· Ἀλλ'	ἔγωγε	δίκαια πέπονθα, ὅτι θαλάσσιος ~ὢν
[118]	~σφόδρα αὐτῇ ἐνέκειτο, ἔφη· Ἀλλ'	ἔγωγε	ἐπὶ ταύταις εἰσέρχομαι ταῖς ~ὁμολογίαις
[118]	σφόδρα αὐτῇ ~ἐπέκειτο, ἔφη· Ἀλλ'	ἔγωγε	ἐπὶ ταύταις ταῖς ὁμολογίαις εἴσειμι
[102]	ἀναιρεῖσθαι ἔφη ~πρὸς ἑαυτήν· Δειλαία	ἔγωγε,	ἤτις ὑφ' ὧν μὲν προδοθήσεσθαι
[104]	~λέοντος καὶ ἀναιρουμένη ἔφη· Βαρυδαίμων	ἔγωγε,	ἥτις ἀνθρώπους ~φεύγουσα ἐμαυτὴν θηρίῳ
[104]	ἀναιρουμένη πρὸς ἑαυτὴν ἔφη· ~Δειλαία	ἔγωγε	ἥτις ἀνθρώπους φεύγουσα ἐμαυτὴν φηρίῳ
[137]	λιποψυχῶν ἔφη πρὸς ἑαυτόν· Ἄθλιος	ἔγωγε,	ὃς ἕτερον θηρεῦσαι ~βουλόμενος ἔλαθον
[130]	~εἰσελθόντος τοῦ Πλούτου, κατὰ τοῦ	ἐδάφους	κύψας ἀπεστρέψατο ~αὐτόν. Ὁ δὲ
[146]	~παραγενομένη πρὸς τὸν Δία, τούτου	ἐδέετο,	ὅπως αὐτῇ κέρατα ~προσνείμῃ. Καὶ
[139]	πρὸς τὸν ἄνθρωπον, καὶ τούτου	~ἐδεήθη	ὅπως σκέπῃ αὐτόν. Ὁ δ'
[107]	κἀκεῖνος φεύγων ~εφώνει· Ἀξίως πάσχω·	ἔδει	γάρ με ἀντ' αὐλητοῦ μακελλάριον
[107]	~ἐρίφῳ· Ταῦτα ἐμοὶ καλῶς γίνεται·	ἔδει	γάρ με μακελλάριον ὄντα ~αὐλητὴν
[134]	τις ἔφη· Ὦ βέλτιστε, οὐκ	ἔδει	σε ταῦτα νῦν λέγειν, ὅτε
[134]	οὗτος, ἀλλ' οὐ νῦν σε	ἔδει	ταῦτα λέγειν, ὅτε οὐδὲν ὄφελος,
[124]	ἔχει, τρίτον δὲ ἔλεγεν ὡς	ἔδει	τὴν ~Ἀθηνᾶν τὸν οἶκον τροχοῖς
[124]	ἔχει, τρίτον δὲ ἔλεγεν ὡς	ἔδει	τὴν ~Ἀθηνᾶν τὸν οἶκον τροχοῖς
[103]	ἔλεγε· Δίκαια πέπονθα· οὐ γὰρ	ἔδει	τὴν σώσασάν ~με λυμαίνεσθαι. Ὁ
[110]	ποτὲ δὲ εἰς γῆν κύπτουσαν,	ἐδήλωσεν	αὐτῷ. Ὁ δὲ ~ὑποτυχὼν ἔφη.
[139]	κυνὶ τὰ ἀπὸ τῆς τραπέζης	ἐδίδου.	Διὰ δὲ τὴν τοιαύτην φιλοξενίαν
[102]	δὲ αὐτῆς διανοουμένης, ~λέων ἐπιφανεὶς	ἐδίωκεν	αὐτήν· κἀκείνη εἰς φυγὴν τραπεῖσα
[107]	πλανηθεῖσα τῆς ποίμνης ὑπὸ λύκου	ἐδιώκετο.	Τῆς δὲ ἐρίφου ~ἀτονησάσης καὶ
[107]	~ἀκούσαντες τὸν λύκον κατέλαβον καὶ	ἐδίωκον,	κἀκεῖνος φεύγων ~εφώνει· Ἀξίως πάσχω·
[136]	ὅλως· ~χρεμετίζων γὰρ ὅμως οὐκ	ἐδυνήθη	~τὴν φωνὴν τὴν τοῦ ἵππου
[142]	Τοῦ δὲ ἵππου συνεχῶς ~καταπίπτοντος,	ἐδυσχέραινε.	Ὁ δὲ ἵππος αὐτῷ ἔφη·
[148]	αὐτῇ περιθέντες παισὶν ἐλαύνειν αὐτὴν	ἔδωκαν.	Ὁ λόγος ~δηλοῖ ὅτι τὰ
[135]	ἀδικοῦντας βλάπτειν ~ἐβούλου; Δικαίως οὖν	ἔδωκας	γνώμης δίκην ἀξίαν. ~(Ἰκτῖνος χρεμετίζων.
[135]	ἀδικοῦντας ~βλάπτειν ἠβούλου; ἀλλὰ δίκην	ἔδωκας	τῆς ἁρπαγῆς δικαίαν. Ὅτι ~πλεονεξίᾳ
[110]	αὐτοὺς τοῦτον εἶναι, ἐκ ~δευτέρου	ἐδὼν	κορώνην ἐπί τινος δένδρου καθημένη,
[139]	χαρισάμενοι τῶν ~ἐτῶν ἐφ' ὧν	ἔζων·	ὁ μὲν ἵππος εὐθὺς τοὺς
[139]	δεξάμενος αὐτοὺς καὶ πῦρ ἀνάψας	~ἔθαλψεν.	Καὶ τῷ μὲν ἵππῳ κριθὰς
[148]	προιόντος, συνεῖδον αὐτῆς τὸ ~πρᾷον,	ἐθάρρησαν	μέχρι τοῦ προσελθεῖν. Αἰσθόμενοι δὲ
[150]	~ἐνέμετο. Ἀλώπηξ δὲ λιμώττουσα, ὡς	ἐθεάσατο	αὐτόν, ἀποροῦσα ~τροφῆς, προσδραμοῦσα συνέλαβεν
[115]	παρεφέρετο. Ἀλώπηξ δὲ ~παριοῦσα, ὡς	ἐθεάσατο	αὐτόν, εἶπεν· Ἄξιος τῆς νηὸς
[132]	συνεξώσθη. Καὶ ὁ θύννος, ὡς	ἐθεάσατο	ἐπιστραφεὶς ~αὐτὸν λιποθυμοῦντα ἔφη· Ἀλλ'
[150]	τόπου. ~Ἀλώπηξ δὲ λιμώττουσα, ὡς	ἐθεάσατο,	προσελθοῦσα ἀνέλαβεν ~αὐτὸν. Ὁ δὲ
[102]	τινα πηγήν· πιοῦσα δέ, ὡς	~ἐθεάσατο	τὴν ἑαυτῆς σκιὰν ἐπὶ τοῦ
[134]	~(Ἰατρὸς καὶ νοσῶν. ~Ἰατρὸς νοσοῦντα	ἐθεράπευε.	Τοῦ δὲ νοσοῦντος ἀποθανόντος, ἐκεῖνος
[112]	προελθεῖν. Ὅτι ~Ἄραβες ὑπὲρ πᾶν	ἔθνος	ψευσταὶ καὶ ἀπατεῶνες εἰσίν· ἐν
[131]	τῆς οἰκίας ἔχων, τούτῳ πολυτελῶς	ἔθυεν.	Ἀεὶ δὲ αὐτοῦ ~ἀναλισκομένου καὶ
[110]	~Ἑρμῆς βουλόμενος τὴν Τειρεσίου μαντικὴν	εἰ	ἀληθής ἐστι γνῶναι, ~κλέψας τὰς
[110]	βουλόμενος τὴν Τειρεσίου μαντικὴν πειρᾶσαι	εἰ	ἀληθής ἐστι, ~κλέψας αὐτοῦ τοὺς
[127]	Ὦ μῶροι, ~εἰς τί ἀγάλλεσθε;	εἰ	γὰρ μόνος ὢν ὁ Ἥλιος
[141]	ἔφη πρὸς αὑτήν· ~Δίκαια πέπονθα·	εἰ	γὰρ παρακαλοῦντι τῷ ὄνῳ μικρὰ
[127]	ὁ Ἥλιος πάσαν ἰλὺν ἀποξηραίνει,	~εἰ	γήμας ὅμοιον αὐτῷ παιδίον γεννήσει,
[127]	ἅπασαν καὶ τὴν γῆν καταφλέγῃ,	~εἰ	γήμας παῖδα ἀνθόμοιον ποιήσει, ~τί
[140]	ἡμέραν. Ἔφη δὲ ὁ ἵππος·	Εἰ	θέλεις ἀληθῶς ~καλὸν εἶναί με,
[141]	Ἆρον ἐκ τοῦ ἐμοῦ βάρους,	εἰ	θέλεις εἶναί με σῶν. Ὁ
[140]	~ψήκτραι διέτριβε. Ὁ δὲ εἶπεν·	Εἰ	θέλεις ὡραῖον εἶναί με, τὰς
[128]	~ὑπανεμνήσθη. ~Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι,	εἰ	καὶ ὁ χρόνος ἐνέγκοι τινὰ
[101]	δὲ βάτος ἔφη· Ὦ ἐλεεινή,	~εἰ	μνησθείης τῶν πελέκεων καὶ πριόνων
[101]	συγκρίνῃ; Ἡ δὲ βάτος ~εἶπεν·	Εἰ	μνησθῇς τῶν πελέκεων καὶ τῶν
[134]	~προπέμποντας ὡς οὗτος ὁ ἄνθρωπος,	εἰ	οἴνου ἀπείχετο καὶ ~κλυστῆρσιν ἐχρήσατο,
[134]	ἐκκομίζοντας ἔλεγεν· Οὗτος ὁ ἄνθρωπος,	εἰ	οἴνου ἀπείχετο ~καὶ κλυστῆρσιν ἔχρητο,
[127]	~ὡς ἐπ' ἀγάθῳ τινὶ προσδοκωμένῳ;	~Εἰ	οὖν Ἥλιος μονώτατος ὑπάρχων ~ὕλην
[119]	ζώων ἐνεχείρισε. Βουλόμενος δὲ ~γνῶναι	εἰ	τὴν τύχην μεταλλάξασα μετεβάλετο καὶ
[116]	δὲ ὑποτυχοῦσα εἶπεν· Ἀλλ' εὐηθὴς	εἶ	~παρ' ἐμοῦ τι ἀποίσεσθαι οἰόμενος,
[112]	δὲ εἰς ἄλλους τόπους οὐκ	εἴασαν	ὀδεῦσαι. ~Εὔνουχος καὶ ἱερεύς. ~Εὔνουχος
[146]	ὁ Ζεὺς ἀγανακτήσας κατ' αὐτῆς,	εἴγε	μὴ ἀρκεῖται τῷ ~μεγέθει τοῦ
[114]	ἔστι λυπηρόν, εἶπεν, ὁ θάνατος,	~εἴγε	ὁρᾶν μέλλω πρὸ ἐμοῦ τὸν
[114]	οὐκέτι λυπηρὸς ὁ ~θάνατός ἐστιν,	εἴγε	ὁρᾶν μέλλω τὸν ἐχθρόν μου
[105]	τῶν ὀφθαλμῶν παρεγένετο εἴς τινα	~εἰγιαλὸν	καὶ ἐνταῦθα ἐνέμετο, τὸν μὲν
[129]	τι ~ἐπειρᾶτο συντρῖψαι. Ὡς δὲ	εἶδε	διπλοῦν γενόμενον, ἔτι μᾶλλον ~ἐπέβαινεν,
[106]	δώματος ἑστώς, ἐπειδὴ λύκον παριόντα	εἶδεν,	~ἐλοιδόρει καὶ ἔσκωπτεν αὐτόν. Ὁ
[110]	εἶναι τοῦτον, ~ἐκ δευτέρου κορώνην	εἶδεν	ἐπί τινος δένδρου καθημένην, καὶ
[123]	τινί. Ὁ δὲ ἀκρατὴς ὢν	εἰδέναι	ἠθέλησεν τίνα εἰσὶν ἐν αὐτῷ,
[123]	~τινί. Ὁ δὲ λίχνος ἄνθρωπος	εἰδέναι	θέλων τί ἐστιν ἐν αὐτῷ,
[108]	ἐστίν, ἧκεν ~εἰς ἀγαλματοποιοῦ, ἑαυτὸν	εἰκάσας	ἀνθρώπῳ, καὶ θεασάμενος ~ἄγαλμα τοῦ
[150]	καὶ τοῖς μηδὲν προσήκουσιν ἐπιχειροῦντες	εἰκότως	~δυστυχοῦσιν
[150]	καὶ τοῖς μηδὲν προσήκουσιν ~ἐπιχειροῦντες	εἰκότως	δυστυχοῦσιν. ~(Καρκῖνος καὶ ἀλώπηξ. ~Καρκῖνος
[124]	ἡ δὲ οἶκον, Μῶμον κριτὴν	εἵλοντο.	Ὁ δὲ ~φθονήσας τοῖς δημιουργήμασιν
[124]	ἡ δὲ οἶκον, Μῶμον κριτὴν	εἵλοντο.	Ὁ δὲ ~φθονήσας τοῖς δημιουργήμασιν
[107]	εἶπεν· Ὅτι μὲν σὸν βρῶμά	εἰμι	ἀκριβῶς ἐπίσταμαι, ἀλλα ~ἵνα μὴ
[107]	Πέπεισμαι, λύκε, ὅτι σὸν βρῶμά	εἰμι·	ἀλλ' ~ἵνα μὴ ἀδόξως ἀποθάνω,
[147]	εἶπεν· ~Ἀλλ' οὐ μόνον ὀρχουμένη	εἰμὶ	ἄσχημος, ἀλλὰ καὶ περιπατοῦσα. Ὁ
[101]	ἑαυτὴν ~ἐπαινοῦσα ἔφη ὅτι καλή	εἰμι	καὶ εὐμήκης καὶ ὑψηλὴ καὶ
[147]	δεσπότην ἔφη· ~Οὐ μόνον ἄσχημός	εἰμι	ὀρχουμένη, ~ἀλλὰ καὶ περιπατοῦς' ἢ
[139]	γένωνται, ἀλάζονάς τε καὶ ὑψαύχενας	εἶναι·	~ἀφικνουμένους δὲ εἰς τὰ τοῦ
[110]	εἰπόντος μὴ πρὸς αὐτοὺς τοῦτον	εἶναι,	ἐκ ~δευτέρου ἐδὼν κορώνην ἐπί
[145]	προκρίνεσθαι. Πίθηκος δὲ ~ἀμφοτέρους ἀνεπιτηδείους	εἶναι	ἔφη, τὴν μὲν κάμηλον, διότι
[145]	τὴν ~ἰσχύν. Πίθηκος δὲ ἀνεπιτηδείους	εἶναι	ἔφη, τὴν μὲν κάμηλον, ὅτι
[141]	τοῦ ἐμοῦ βάρους, εἰ θέλεις	εἶναί	με σῶν. Ὁ δὲ ~οὐκ
[140]	δὲ εἶπεν· Εἰ θέλεις ὡραῖον	εἶναί	με, τὰς κριθὰς ἃς ~ἐσθίω
[140]	ἵππος· Εἰ θέλεις ἀληθῶς ~καλὸν	εἶναί	με, τὴν κριθὴν τὴν τρέφουσάν
[118]	συνέβη πάντας τοὺς ~πόρνους ἀναισχύντους	εἶναι.	Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι τοὺς
[139]	γένωνται, ἀκεραίους τε καὶ ἀγαθοὺς	εἶναι·	ὅταν ~δὲ εἰς τὰ τοῦ
[107]	γάρ με ἀντ' αὐλητοῦ μακελλάριον	εἶναι.	~Ὅτι καὶ τοῖς φύσει πονηροῖς
[133]	ἐγὼ καὶ δυσωπήσας ~ἐξωμοσάμην μὴ	εἶναί	σε ἀληθῆ ἰατρόν, ἀλλὰ μάτην
[133]	ἐξωμοσάμην αὐτοῖς μὴ ~ἀληθῆ ἰατρὸν	εἶναί	σε, ἀλλὰ μάτην διεβλήθης. {Ὅτι}
[118]	τοὺς ὑπ' ἔρωτος ~κατεχομένους ἀναισχύντους	εἶναι	συμβαίνει. ~(Ζεὺς καὶ αἰσχύνη. ~Ζεὺς
[108]	πολὺν αὐτοῦ παρὰ τοῖς ἀνθρώποις	~εἶναι	τὸν λόγον, ἤρετο περὶ αὐτοῦ.
[110]	δὲ φήσαντος μὴ πρὸς αὐτοὺς	εἶναι	τοῦτον, ~ἐκ δευτέρου κορώνην εἶδεν
[118]	συνέβη ~πάντας τοὺς πόρνους ἀναισχύντους	εἶναι.	~Τούτῳ τῷ λόγῳ χρήσαιτο ἄν
[105]	μὲν χαλεπὰ τῶν ~πραγμάτων δοκοῦντα	εἶναι	ὠφέλιμα εὑρίσκεται, τὰ δὲ σωτήρια
[127]	~τί μὴ πάθωμεν ἡμεῖς κακόν,	εἰπέ	μοι. ~Ὅτι πολλοὶ τῶν τὸ
[149]	αὐτῷ οὐδὲν ἐκόμισεν. Ὁ δὲ	εἶπε·	Μὴ ἐμὲ μέμφου, ~τὴν δὲ
[129]	θαυμάζων. Ἀθηνᾶ δὲ ~αὐτῷ ἐπιφανεῖσα	εἶπε·	Πέπαυσο δέ, ἄδελφε, τοῦτό ἐστι
[105]	αὐτὴν κατηυστόχησαν. Καὶ ἐπειδὴ ἐλιποψύχει,	εἶπε	πρὸς ~αὑτήν· Ἀλλ' ἐγὼ ἀθλία,
[110]	~μάντει φράζει. Καὶ ὃς ὑποτυχὼν	εἶπεν·	Ἀλλ' αὕτη γε ἡ κορώνη
[130]	τὸν ~Πλοῦτον ὑποβλέπεται. Ὁ δὲ	εἶπεν·	Ἀλλ' ἔγωγε διὰ τοῦτο αὐτὸν
[116]	τι αὐτῷ. Ἡ δὲ ὑποτυχοῦσα	εἶπεν·	Ἀλλ' εὐηθὴς εἶ ~παρ' ἐμοῦ
[147]	ὑπὸ τοῦ ἰδίου δεσπότου ὀρχήσασθαι	εἶπεν·	~Ἀλλ' οὐ μόνον ὀρχουμένη εἰμὶ
[115]	δὲ ~παριοῦσα, ὡς ἐθεάσατο αὐτόν,	εἶπεν·	Ἄξιος τῆς νηὸς ὁ ναύκληρος.
[140]	ἵππον ~ψήκτραι διέτριβε. Ὁ δὲ	εἶπεν·	Εἰ θέλεις ὡραῖον εἶναί με,
[101]	ἐμοὶ συγκρίνῃ; Ἡ δὲ βάτος	~εἶπεν·	Εἰ μνησθῇς τῶν πελέκεων καὶ
[138]	δὲ ἐν τῷ μυλῶνι ~στενάζων	εἶπεν·	Ἐκ ποίων δρόμων εἰς οἵους
[133]	τὸν Ἅιδην ~ἠρώτα. Ὁ δὲ	εἶπεν·	Ἠρεμοῦσι πάντες, πλήν γε ὅτι
[133]	πῶς ἔχουσιν οἱ κάτω; Κἀκεῖνος	εἶπεν·	Ἠρεμοῦσι ~πιόντες τὸ τῆς Λήθης
[114]	Ἀλλ' ἔμοιγε οὐκ ἔστι λυπηρόν,	εἶπεν,	ὁ θάνατος, ~εἴγε ὁρᾶν μέλλω
[141]	Ὁδευόντων δέ, ἐν τῇ ὁδῷ	εἶπεν	ὁ ~ὄνος τῷ ἵππῳ· Ἆρον
[138]	τὴν δυσπάθειαν. Ὁ δὲ στενάζων	εἶπεν·	Οἴμοι ἐγώ· ἐκ ποίας ~ταχυδρόμου
[107]	ἡ ἔριφος πρὸς ~τὸν λύκον	εἶπεν·	Ὅτι μὲν σὸν βρῶμά εἰμι
[132]	καὶ λειποψυχοῦντα τὸν ~δελφῖνα ἑωρακὼς	εἶπεν·	Οὐκέτι μοι ὁ θάνατος λυπηρὸς
[144]	διὰ τὸ ὀξὺ τοῦ ῥεύματος	~εἶπεν·	Τί τοῦτο; τὰ ὄπισθέν μου
[127]	οἱ βάτραχοι. Εἷς δὲ τούτων	εἶπεν·	Ὦ μῶροι, ~εἰς τί ἀγάλλεσθε;
[114]	καταβαπτίζεσθαι. Τοῦ δὲ τὴν ~πρώραν	εἰπόντος·	Ἀλλ' ἔμοιγε οὐκ ἔστι λυπηρόν,
[108]	~θεασάμενος Διὸς ἄγαλμα ἐπυνθάνετο πόσου.	Εἰπόντος	δὲ αὐτοῦ ὅτι ~δραχμῆς, γελάσας
[108]	ἠρώτα τὸ τῆς Ἥρας πόσου.	Εἰπόντος	δὲ ἔτι ~μείζονος, θεασάμενος καὶ
[108]	πόσου τὸ τῆς Ἥρας ἔφη.	Εἰπόντος	δὲ ~πλείονος, ἰδὼν καὶ τὸ
[108]	αὐτὸ πρίασθαι δύναται. Τοῦ δὲ	~εἰπόντος	δραχμῆς, γελάσας πόσου τὸ τῆς
[114]	σκάφος πρῶτον κινδυνεύει. Τοῦ δὲ	~εἰπόντος·	Κατὰ τὴν πρώραν, ἔφη· Ἀλλ'
[110]	παριπτάμενον, ~ἀπήγγειλεν αὐτῷ. Τοῦ δὲ	εἰπόντος	μὴ πρὸς αὐτοὺς τοῦτον εἶναι,
[126]	εἰς τοῦ Διὸς τὰς χεῖρας,	εἴποτ'	εὐθύνοι. ~Τῶν οὖν πονηρῶν οὐ
[126]	εἰς τὰς τοῦ Διὸς χεῖρας,	εἴποτε	~καλῶς κρίνοιτο. Ὅτι οὐ χρὴ
[125]	δεῖπνον οὐκ ἦλθε. Τῆς δὲ	εἰπούσης·	Οἶκος φίλος, οἶκος ἄριστος, ~ἀγανακτήσας
[125]	δεῖπνον οὐ παρεγένετο. Τῆς δὲ	~εἰπούσης·	Οἶκος φίλος, οἶκος ἄριστος, ἀγανακτήσας
[133]	αὔριον γὰρ οὐκ ~ὑπερβήσῃ. Ταῦτα	εἰπὼν	ὑπεχώρησε. Μετὰ χρόνον δέ τινα
[147]	ἀλλὰ καὶ περιπατοῦσα. Ὁ ~λόγος	εἴρηται	ἐν παντὶ ἔργῳ ἀπρέπειαν ἔχοντι.
[108]	τιμῇ παρ' ἀνθρώποις ἐστίν, ἧκεν	~εἰς	ἀγαλματοποιοῦ, ἑαυτὸν εἰκάσας ἀνθρώπῳ, καὶ
[108]	ἀνθρώποις ἐστίν, ἧκεν ~ἀφομοιωθεὶς ἀνθρώπῳ	εἰς	ἀγαλματοποιοῦ ἐργαστήριον. Καὶ ~θεασάμενος Διὸς
[112]	ἐξ αὐτῆς ~ἁρπάσαντες οὐκ ἀφῆκαν	εἰς	ἀλλους ἀνθρώπους προελθεῖν. Ὅτι ~Ἄραβες
[112]	~ἅμαξαν κενὴν φορτίων· οἱ δὲ	εἰς	ἄλλους τόπους οὐκ εἴασαν ὀδεῦσαι.
[139]	κύων ὑπὸ ψύχους στενούμενοι ἦλθον	εἰς	~ἀνθρώπου τινὸς οἰκίαν. Ὁ δὲ
[110]	ἐξ ἀγροῦ, ἧκε πρὸς αὐτὸν	εἰς	ἄστυ, ~ὁμοιωθεὶς ἀνθρώπῳ, καὶ ἐπεξενώθη
[110]	ἐξ ἀγροικίας, ἧκεν ὡς αὐτὸν	εἰς	ἄστυ, ~ὁμοιωθεὶς ἀνθρώπῳ, καὶ παρ'
[137]	~κοιμωμένην πατήσας· ἥτις ἐπιστραφεῖσα δῆξιν	εἰς	αὐτὸν ἀνῆκεν. Ὁ ~δὲ λιποψυχῶν
[135]	ἐπιστραφεὶς καὶ ~πλήξας τοῦτον, ἀμφοτέρους	εἰς	γῆν ἀφ' ὕψους πεσεῖν συμβέβηκε.
[110]	μὲν ~ἄνω βλέπουσαν, ποτὲ δὲ	εἰς	γῆν κύπτουσαν, ἐδήλωσεν αὐτῷ. Ὁ
[128]	καὶ ὁ χρόνος ἐνέγκοι τινὰ	εἰς	δόξαν, οὐ δεῖ ~ἐπιλανθάνεσθαι τὴν
[128]	κἂν ὁ ~χρόνος ἐνέγκῃ τινὰ	εἰς	δόξαν, τῆς ἑαυτοῦ ἀρχῆς μὴ
[142]	Ὅτε δὲ ὁ πόλεμος ~κατέπαυσεν,	εἰς	δουλείας τινὰς καὶ φόρτους βαρεῖς
[137]	βουλόμενος, ~αὐτὸς ὑφ' ἑτέρου ἠγρεύθην	εἰς	θάνατον. ~Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι
[137]	θηρεῦσαι ~βουλόμενος ἔλαθον αὐτὸς ἀγρευθεὶς	εἰς	θάνατον. ~Οὕτως οἱ τοῖς πέλας
[131]	δὲ αὐτοῦ ~ἀναλισκομένου καὶ πολλὰ	εἰς	θυσίας δαπανῶντος, ὁ ἥρως ἐπιστὰς
[126]	τὸν Ἑρμῆν ὥρισε ~γράφειν, καὶ	εἰς	κιβώτιον ἀποτιθέναι πλησίον αὐτοῦ, ὅπως
[126]	Ἑρμῆν ἁμαρτίας ἐκέλευσεν ὁ Ζεὺς	εἰς	~κιβωτὸν ταύτας σωρεύειν, ἵν' ἐρανίσας
[104]	τῶν ἀνθρώπων ~διὰ φόβον ἐλάττονος	εἰς	κίνδυνον μείζονα ἑαυτοὺς ἐμβάλλουσιν. ~(Ἔλαφος
[117]	τῆς φιλονεικίας ~αὐξανομένης, συνέθεντο ὅπως	εἰς	μάχην ἀλλήλοις καταστῶσι καὶ ~τοῦ
[129]	οὕτως ἐκ μικροῦ οἰδεῖ καὶ	εἰς	μέγα προέρχεται. ~Ἡρακλῆς καὶ Πλοῦτος.
[129]	καὶ αὖθις ἔπαιε. Τὸ δ'	εἰς	μέγεθος ἀρθὲν τὴν ὁδὸν τούτῳ
[129]	ῥοπάλῳ ἔπαιεν. Τὸ δὲ φυσηθὲν	εἰς	μέγεθος τὴν ~ὁδὸν ἀπέφραξεν. Ὁ
[104]	διὰ φόβον ἐλάττονος κινδύνου ~ἑαυτοὺς	εἰς	μεῖζον κακὸν ἐμβάλλουσιν. ~Ἔλαφος πηρωθεῖσα.
[115]	συνεπλάκη καὶ ἐφέρετο τοῦ ποταμοῦ	εἰς	μέσον καί τις ~κατιδοῦσα ἀλώπηξ
[137]	~συλλαβεῖν ἠβουλήθη. Καὶ δὴ συνάψας	εἰς	μῆκος τοὺς καλάμους ~ἀτενὲς ἔβλεπεν,
[101]	εὐμήκης καὶ ὑψηλὴ καὶ χρησιμεύω	~εἰς	ναῶν στέγη καὶ εἰς πλοῖα·
[138]	~στενάζων εἶπεν· Ἐκ ποίων δρόμων	εἰς	οἵους καμπτῆρας ἦλθον. Ὅτι ~μὴ
[142]	ἄρτι· σὺ γὰρ ἀφ' ~ἵππου	εἰς	ὄνον με μετεποίησας, καὶ πῶς
[120]	τοῦ ποτῦ {μηδὲ μέχρι γονάτων,	εἰς	πᾶν ~τὸ σῶμα ἀφρονεστέρους γενέσθαι.
[112]	καὶ πανουργίας θεὶς εἴς ἅμαξαν	εἰς	πᾶσαν ~γῆν ἀπῄει. Ὡς δὲ
[101]	χρησιμεύω ~εἰς ναῶν στέγη καὶ	εἰς	πλοῖα· καὶ πῶς ἐμοὶ συγκρίνῃ;
[139]	καὶ ὑψαύχενας εἶναι· ~ἀφικνουμένους δὲ	εἰς	τὰ τοῦ βοὸς ἔτη, ἀρχικοὺς
[139]	καὶ ἀγαθοὺς εἶναι· ὅταν ~δὲ	εἰς	τὰ τοῦ ἵππου ἔτη γένωνται,
[126]	βράδιον, τὸ δὲ τάχιον ἐμπίπτει	εἰς	τὰς τοῦ Διὸς χεῖρας, εἴποτε
[119]	ἀγανακτήσας κατ' ~αὐτῆς πάλιν αὐτὴν	εἰς	τὴν ἀρχαίαν τάξιν ἀποκατέστησεν. ~Ὁ
[149]	τὸν ἕτερον ὡς ἄρα βούλοιτο	εἰς	τὴν ἤπειρον διαπτάσθαι, ἵνα ~ἐκείνῳ
[149]	Τοῦ δὲ ~χειμῶνος διελθόντος, πάλιν	εἰς	τὴν νῆσον διέπτη. Ὁ δὲ
[112]	διανέμων τοῦ φόρτου. ~Ὡς δὲ	εἰς	τὴν τῶν Ἀράβων χώραν ἦλθε,
[149]	~καὶ αὐτῷ οἴσει. Παραγενόμενος δὲ	εἰς	τὴν χέρσον καὶ καταλαβὼν ~πολλὴν
[127]	δὲ τούτων εἶπεν· Ὦ μῶροι,	~εἰς	τί ἀγάλλεσθε; εἰ γὰρ μόνος
[127]	ἀνόητοι καὶ βραδεῖς τῇ καρδίᾳ,	~εἰς	τί βοᾶτε μεγάλα κεκραγότες ~ὡς
[113]	θυσίαν ὑπὲρ αὐτοῦ ποιῆσαι παρακαλῶν	εἰς	~τὸ γενέσθαι παίδων πατέρα. Ὁ
[110]	ἀπωλείας, παραλαβὼν τὸν Ἑρμῆν, ἧκεν	~εἰς	τὸ προαστεῖον, οἰωνόν τινα περὶ
[126]	~βράδιον, τὸ δὲ τάχιον ἐμπίπτει	εἰς	τοῦ Διὸς τὰς χεῖρας, εἴποτ'
[148]	χολὴν τὸ ζῷον οὐκ ἔχει,	εἰς	τοῦτο καταφρονήσεως ἦλθον ὥστε καὶ
[135]	καὶ ὄφις. ~Ἰκτῖνος ὄφιν ἁρπάσας	εἰς	ὕψος ἀπέπτη. Ὁ δὲ ὄφις
[102]	~λέων ἐπιφανεὶς ἐδίωκεν αὐτήν· κἀκείνη	εἰς	φυγὴν τραπεῖσα κατὰ ~πολὺ αὐτοῦ
[116]	~Ἔχις καὶ ῥίνη. ~Ἔχις εἰσελθὼν	εἰς	χαλκουργοῦ ἐργαστήριον παρὰ τῶν σκευῶν
[112]	ποτε ψεύσματα καὶ πανουργίας θεὶς	εἴς	ἅμαξαν εἰς πᾶσαν ~γῆν ἀπῄει.
[105]	τὸν ἕτερον τῶν ὀφθαλμῶν παρεγένετο	εἴς	τινα ~εἰγιαλὸν καὶ ἐνταῦθα ἐνέμετο,
[132]	ἔλαθεν ὑπὸ σφοδρᾶς ὁρμῆς ~ἐκβρασθεὶς	εἴς	τινα ἠϊόνα. Ὑπὸ δὲ τῆς
[132]	ἔλαθεν ὑπὸ σφοδρᾶς ῥύμης ~ἐκπεσὼν	εἴς	τινα νῆσον. Ὑπὸ δὲ τῆς
[127]	τῇ λαμπρᾷ τραπέζῃ τοῦ Ἡλίου.	~Εἷς	δὲ ἐξ αὐτῶν μέγα ἀναστενάξας
[103]	κατήσθιε τὰ φύλλα τῆς ~ἀμπέλου.	Εἷς	δέ τις τῶν κυνηγῶν στραφεὶς
[127]	ἠγάλλοντο δὲ καὶ οἱ βάτραχοι.	Εἷς	δὲ τούτων εἶπεν· Ὦ μῶροι,
[118]	μὴ ἔχων ~πόθεν {ἂν} αὐτὴν	εἰσαγάγῃ,	διὰ τοῦ ἀρχοῦ αὐτὴν εἰσελθεῖν
[118]	ἐπελάθετο. Διόπερ ἀμηχανῶν πόθεν ~αὐτὴν	εἰσαγάγῃ,	ἐκέλευσεν αὐτὴν διὰ τοῦ ἀρχοῦ
[118]	ἔγωγε ἐπὶ ταύταις ταῖς ὁμολογίαις	εἴσειμι	ὡς, ἂν ~ἕτερόν μοι ἐπεισέλθῃ,
[118]	ταῖς ~ὁμολογίαις ὡς Ἔρως μὲ	εἰσελεύσεται·	ἂν δ' εἰσέλθῃ, αὐτὴ ~ἐχελεύσομαι
[118]	εἰσαγάγῃ, διὰ τοῦ ἀρχοῦ αὐτὴν	εἰσελθεῖν	~ἐκέλευσεν. Ἡ δὲ τὸ μὲν
[118]	ἐκέλευσεν αὐτὴν διὰ τοῦ ἀρχοῦ	εἰσελθεῖν.	Ἡ δὲ τὸ ~μὲν πρῶτον
[118]	Ἔρως μὲ εἰσελεύσεται· ἂν δ'	εἰσέλθῃ,	αὐτὴ ~ἐχελεύσομαι παραυτίκα. Ἀπὸ δὴ
[130]	φιλοφροσύνης ἠσπάζετο. Καὶ δὴ τελευταίου	~εἰσελθόντος	τοῦ Πλούτου, κατὰ τοῦ ἐδάφους
[116]	ἀπολοῦνται. ~Ἔχις καὶ ῥίνη. ~Ἔχις	εἰσελθὼν	εἰς χαλκουργοῦ ἐργαστήριον παρὰ τῶν
[118]	ἔφη· Ἀλλ' ἔγωγε ἐπὶ ταύταις	εἰσέρχομαι	ταῖς ~ὁμολογίαις ὡς Ἔρως μὲ
[104]	ᾧ λέων ~ἦν, καὶ ἐνταῦθα	εἰσῄει	κρυβησομένη. Συλληφθεῖσα δὲ ὑπὸ τοῦ
[143]	κρείττοσιν αὐτῶν μὴ ~ἀνθιστάμενοι κρείττους	εἰσὶ	τῶν πρὸς μείζονας φιλονεικούντων. ~(Δρῦς
[123]	ἀκρατὴς ὢν εἰδέναι ἠθέλησεν τίνα	εἰσὶν	ἐν αὐτῷ, ~καὶ ἀφελὼν τὴν
[112]	πᾶν ἔθνος ψευσταὶ καὶ ἀπατεῶνες	εἰσίν·	ἐν γλώσσῃ γὰρ ~αὐτῶν οὐκ
[122]	τῶν πονηρῶν αἱ χάριτες φοβεραί	εἰσιν.	~(Ζεὺς καὶ ὄφις. ~Τοῦ διὸς
[116]	~Ὁ λόγος δηλοῖ ὅτι μάταιοί	εἰσιν	οἱ παρὰ φιλαργύρων τι κερδανεῖν
[104]	λέων ~ἦν κατοικούμενος, καὶ ἐνταῦθα	εἰσιοῦσα	καὶ νομίζουσα κρυβῆναι ~συνελήφθη ὑπὸ
[125]	γάμους τελῶν πάντα τὰ ζῷα	εἱστία·	Μόνης δὲ τῆς χελώνης ~ὑστερησάσης,
[125]	~Ζεὺς γαμῶν πάντα τὰ ζῷα	εἱστία.	Μόνης δὲ χελώνης ὑστερησάσης, ~διαπορῶν
[103]	κυνηγῶν στραφεὶς καὶ θεασάμενος, ὃ	εἶχεν	~ἀκόντιον βαλών, ἔτρωσεν αὐτήν. Ἡ
[136]	στεροῦνται. ~(Ἰκτῖνος χρεμετίζων. ~Ἰκτῖνος φωνὴν	εἶχεν	ἄλλην ὀξείαν. ~Ἀκούσας δὲ εὖ
[136]	ἀξίαν. ~(Ἰκτῖνος χρεμετίζων. ~Ἰκτῖνος φωνὴν	εἶχεν	ἄλλην ὀξείαν. Ἴππου δὲ ἀκούσας
[141]	~(Ἴππος καὶ ὄνος. ~Ἄνθρωπός τις	εἶχεν	ἵππον καὶ ὄνον. Ὁδευόντων δέ,
[116]	διδόναι, ἀλλὰ λαμβάνειν ~παρὰ πάντων	εἴωθα.	~Ὁ λόγος δηλοῖ ὅτι μάταιοί
[139]	φαῦλοι ὄντες καὶ κακοὶ {ἐκείνους}	εἰώθασι	~μόνους φιλεῖν τοὺς διατρέφοντας αὐτούς.
[110]	μὴ πρὸς αὐτοὺς τοῦτον εἶναι,	ἐκ	~δευτέρου ἐδὼν κορώνην ἐπί τινος
[110]	μὴ πρὸς αὐτοὺς εἶναι τοῦτον,	~ἐκ	δευτέρου κορώνην εἶδεν ἐπί τινος
[128]	βίος οὗτος. ~(Ἡμίονος. ~Ἡμίονός τις	ἐκ	κριθῆς παχυνθεῖσα ἀνεσκίρτα τε καὶ
[128]	ἐπ' ~αδήλοις. ~(Ἡμίονος. ~Ἡμίονός τις	ἐκ	κριθῆς παχυνθεῖσα ἀνεσκίρτησε καθ' ἑαυτὴν
[129]	μάχεσθαι θέλῃ ~πρὸς ταύτην, οὕτως	ἐκ	μικροῦ οἰδεῖ καὶ εἰς μέγα
[115]	ἀλώπηξ. ~Ἔχις ἐπί τινος φραγμοῦ	ἐκ	παλιούρων εὐνάζετο, ὃς ἦν ἐπ'
[122]	ἔφη· Τῶν ~ἄλλων ἁπάντων καὶ	ἐκ	ποδῶν δῶρα δέχομαι· ἀπὸ δὲ
[138]	δὲ στενάζων εἶπεν· Οἴμοι ἐγώ·	ἐκ	ποίας ~ταχυδρόμου ὁρμῆς ἐν ποίῳ
[138]	ἐν τῷ μυλῶνι ~στενάζων εἶπεν·	Ἐκ	ποίων δρόμων εἰς οἵους καμπτῆρας
[143]	ἐξέφυγεν, ἡ δὲ δρῦς ἀντιστᾶσα	ἐκ	ῥιζῶν ἔπεσεν. ~Ὁ λόγος δηλοῖ
[135]	πεσεῖν συμβέβηκε. ~Τοῦ οὖν ἰκτίνου	ἐκ	τῆς πληγῆς τεθνηκότος, ὁ ὄφις
[141]	ὁ ~ὄνος τῷ ἵππῳ· Ἆρον	ἐκ	τοῦ ἐμοῦ βάρους, εἰ θέλεις
[141]	ἐπείσθη· ὁ δὲ ὄνος πεσὼν	ἐκ	τοῦ κόπου ἐτελεύτησε. Τοῦ δὲ
[135]	ἐπιστραφεὶς καὶ δακὼν καὶ ~ἀμφότεροι	ἐκ	τοῦ ὕψους κατενεχθέντες, ὁ μὲν
[111]	τὴν χύσιν κατ' αὐτοῦ κατέχεεν.	Ἐκ	τούτου συνέβη τοὺς ~τεχνίτας πάντας
[114]	ἅτερος δὲ ἐπὶ τῆς πρώρας	ἐκάθητο.	~Χειμῶνος δὲ ἐπιγενομένου καὶ τῆς
[122]	πάντα τὰ ζῷα ἤνεγκαν δῶρα,	ἕκαστον	~κατὰ τὴν οἰκείαν δύναμιν. Ὄφις
[130]	καὶ παρὰ Διὶ ἑστιώμενος ἕνα	ἕκαστον	τῶν θεῶν ~μετὰ πολλῆς φιλοφροσύνης
[139]	τοὺς πρώτους χρόνους· διὰ τοῦτο	~ἕκαστος	θερμὸς καὶ γαυρός ἐστι τῇ
[124]	πονηροί, ~φανερὸν δὲ ᾖ τί	ἕκαστος	κατὰ νοῦν ἔχει, τρίτον δὲ
[124]	πονηροί, ~φανερὸν δὲ ᾖ τί	ἕκαστος	κατὰ νοῦν ἔχει, τρίτον δὲ
[126]	κιβώτιον ἀποτιθέναι πλησίον αὐτοῦ, ὅπως	ἑκάστου	~τὰς δίκας ἀναπράσσῃ. Συγκεχυμένων δὲ
[126]	~κιβωτὸν ταύτας σωρεύειν, ἵν' ἐρανίσας	ἑκάστου	τὰς δίκας ~ἀναπράσσῃ. Τῶν ὀστράκων
[111]	τρίψας καὶ μέτρον ποιήσας ἴσον	ἑκάστῳ	ἐνέχει. Ἐπεὶ δέ, ~μόνου τοῦ
[120]	~Κἀκεῖνος μέτρον ποιήσας ἴσον ἐνέχεεν	ἑκάστῳ.	Συνέβη δὲ τοὺς μὲν ~μικροφυεῖς
[132]	ἔμελλεν, ἔλαθεν ὑπὸ σφοδρᾶς ὁρμῆς	~ἐκβρασθεὶς	εἴς τινα ἠϊόνα. Ὑπὸ δὲ
[141]	ἀλλὰ καὶ αὐτὸν τὸν ὄνον	ἐκδείρας	~ἐπεσώρευσε. Καὶ ἣ οὐ μετρίως
[149]	~τὴν δὲ φύσιν τοῦ τόπου·	ἐκεῖθεν	γὰρ τρέφεσθαι μὲν οἷόν τε,
[105]	~κίνδυνον. Καὶ δή τινες παραπλέοντες	ἐκεῖνον	τὸν τόπον καὶ ~θεασάμενοι αὐτὴν
[137]	δ' ὀργισθείσης καὶ δακούσης αὐτόν,	ἐκεῖνος	ἤδη ~λειποψυχῶν ἔλεγε· Δύστηνος ἐγώ·
[110]	βοῶν ~ἀπωλείας ἀγγελθείσης τῷ Τειρεσίᾳ,	ἐκεῖνος	παραλαβὼν τὸν Ἑρμῆν ~ἐξῆλθεν, οἰωνόν
[134]	ἐθεράπευε. Τοῦ δὲ νοσοῦντος ἀποθανόντος,	ἐκεῖνος	~πρὸς τοὺς ἐκκομίζοντας ἔλεγεν· Οὗτος
[139]	ἀνθρώπων φαῦλοι ὄντες καὶ κακοὶ	{ἐκείνους}	εἰώθασι ~μόνους φιλεῖν τοὺς διατρέφοντας
[149]	ὁ λόγος ἁρμόσειεν ἂν πρὸς	ἐκείνους	οἳ τὰς φιλίας ~μέχρις ἑστίασεως
[146]	ὁ ἔχων τι ἀρκείσθω ἐπ'	ἐκείνῳ	καὶ πλείω μὴ ~ζητείτω, ἵνα
[149]	εἰς τὴν ἤπειρον διαπτάσθαι, ἵνα	~ἐκείνῳ	μόνῳ ὄντι ἡ τροφὴ ἱκανῶς
[103]	ἀμπέλῳ ἐκρύβη. Παρελθόντων δ' ~ὀλίγον	ἐκείνων,	ἡ ἔλαφος τελέως ἤδη λαθεῖν
[121]	τοῖς κρείττοσιν ἀνθαμιλλώμενοι, πρὸς τῷ	ἐκείνων	μὴ ~ἐφικέσθαι, καὶ γέλωτα ὀφλισκάνουσιν.
[149]	τροφὴ ἱκανῶς ὑπάρχῃ, καὶ αὐτὸς	ἐκεῖσε	ἐλθὼν ~τὸν χειμῶνα διαγένηται. Ἔλεγε
[117]	μηδὲν περαιτέρω δρᾶν ~δυνάμενοι μεγάλα	ἐκεκράγεισαν.	Καὶ ὁ ἔχις νικήσας ᾐτιᾶτο
[133]	ταφὴν εὐτρεπίσαι ~τοῖς πρὸς αὐτὸν	ἐκέλευε·	τὴν γὰρ αὔριον οὐχ ὑπερβήσεσθαι
[118]	Διόπερ ἀμηχανῶν πόθεν ~αὐτὴν εἰσαγάγῃ,	ἐκέλευσεν	αὐτὴν διὰ τοῦ ἀρχοῦ εἰσελθεῖν.
[120]	καὶ ἄνθρωποι. ~Ζεὺς πλάσας ἀνθρώπους	ἐκέλευσεν	Ἑρμῇ νοῦν αὐτοῖς ἐγχέαι. ~Κἀκεῖνος
[109]	~Ζεὺς πλάσας ἄνδρα καὶ γυναῖκα	ἐκέλευσεν	Ἑρμῆν ἀγαγεῖν αὐτοὺς ~ἐπὶ τὴν
[118]	διὰ τοῦ ἀρχοῦ αὐτὴν εἰσελθεῖν	~ἐκέλευσεν.	Ἡ δὲ τὸ μὲν πρῶτον
[126]	ὀστράκῳ γράφοντα τὸν Ἑρμῆν ἁμαρτίας	ἐκέλευσεν	ὁ Ζεὺς εἰς ~κιβωτὸν ταύτας
[123]	ἐστιν ἐν αὐτῷ, τὸ πῶμα	~ἐκίνησε·	πάντα δὲ ἐπετάσθησαν πρὸς τοὺς
[134]	~κατειρωνεύεσθαι. ~(Ἰατρὸς καὶ νοσῶν. ~Ἰατρὸς	ἐκκομιζομένῳ	τινὶ τῶν οἰκείων ἐπακολουθῶν ἔλεγε
[134]	νοσοῦντος ἀποθανόντος, ἐκεῖνος ~πρὸς τοὺς	ἐκκομίζοντας	ἔλεγεν· Οὗτος ὁ ἄνθρωπος, εἰ
[136]	ποιῶν καὶ ~ταύτην μὴ καλῶς	ἐκμαθών,	καὶ τῆς ἰδίας φωνῆς ἐστέρηται,
[149]	αὐτὸν διότι ~προϋποσχόμενος αὐτῷ οὐδὲν	ἐκόμισεν.	Ὁ δὲ εἶπε· Μὴ ἐμὲ
[132]	ἔμελλεν, ἔλαθεν ὑπὸ σφοδρᾶς ῥύμης	~ἐκπεσὼν	εἴς τινα νῆσον. Ὑπὸ δὲ
[129]	δὲ ῥίψας τὸ ῥόπαλον ἵστατο	ἐκπληττόμενος.	Ἀθηνᾶ δὲ ~τοῦτον ἰδοῦσα ἔφη·
[143]	συγκλινόμενος ταῖς τούτου πνοαῖς ~τὴν	ἐκρίζωσιν	ἐξέφυγεν, ἡ δὲ δρῦς ἀντιστᾶσα
[142]	μὲν καιρὸς τοῦ μολέμου ἦν,	~ἐκρίθιζεν,	ἔχων συνεργὸν ἐν ταῖς ἀνάγκαις.
[103]	~Ἔλαφος κυνηγοὺς φεύγουσα ὑπ' ἀμπέλῳ	ἐκρύβη.	Παρελθόντων δ' ~ὀλίγον ἐκείνων, ἡ
[103]	ἄμπελος. ~Ἔλαφος διωκομένη ὑπὸ κυνηγῶν	ἐκρύπτετο	ὑπό τινα ἄμπελον. ~Διελθόντων δὲ
[140]	καὶ πωλῶν τὸν ἵππον ~ἔτριβεν,	ἐκτένιζεν	πᾶσαν ἡμέραν. Ἔφη δὲ ὁ
[135]	ἰσχυροτέρῳ ~προσπεσών, ὡς οὐκ ἐλπίζει,	ἐκτίσει	τότε καὶ ἃ πρότερον ἐποίησε
[117]	Ὁ δὲ ἐνταῦθα οἰκῶν ὕδρος	~ἐκώλυεν	αὐτόν, ἀγανακτῶν ὅτι μὴ ἀρκεῖται
[109]	ἡ Γῆ τὸ μὲν πρῶτον	ἐκώλυεν.	Ὡς δὲ Ἑρμῆς ~ἠνάγκαζε λέγων
[137]	δὲ τὸν ~τρόπον ἄνω νεύων	ἔλαθεν	ἀσπίδα πρὸ τῶν ἑαυτοῦ ποδῶν
[132]	ῥοίζῳ φερόμενος, ~ἐπειδὴ καταλαμβάνεσθαι ἔμελλεν,	ἔλαθεν	ὑπὸ σφοδρᾶς ὁρμῆς ~ἐκβρασθεὶς εἴς
[132]	ῥοίζῳ φερόμενος, ~ἐπειδὴ καταλαμβάνεσθαι ἔμελλεν,	ἔλαθεν	ὑπὸ σφοδρᾶς ῥύμης ~ἐκπεσὼν εἴς
[137]	ἔγωγε, ὃς ἕτερον θηρεῦσαι ~βουλόμενος	ἔλαθον	αὐτὸς ἀγρευθεὶς εἰς θάνατον. ~Οὕτως
[143]	ἵππον με ~θέλειςἔχειν; ~(Κάλαμος καὶ	ἐλαία.	~Διὰ καρτερίαν καὶ ἰσχὺν καὶ
[143]	ἀνέμοις ῥᾳδίως ~διεσώθη· ἡ δ'	ἐλαία,	ἐπειδὴ ἀντέτεινε τοῖς ἀνέμοις, κατεκλάσθη
[143]	ἰσχὺν καὶ ἡσυχίαν κάλαμος καὶ	ἐλαία	ἤριζον. Τοῦ ~δὲ καλάμου ὀνειδιζομένου
[143]	~δὲ καλάμου ὀνειδιζομένου ὑπὸ τῆς	ἐλαίας	ὡς ἀδυνάτου καὶ ῥᾳδίως ~ὑποκλινομένου
[101]	ἐλάτη καὶ βάτος. Ἡ δὲ	ἐλάτη	ἑαυτὴν ~ἐπαινοῦσα ἔφη ὅτι καλή
[101]	εὐτελῶν ἀκίνδυνός ἐστιν ὁ βίος.	~(Ἐλάτη	καὶ βάτος. ~Ἐλάτη καυχωμένη τῇ
[101]	καὶ βάτος. ~Ἤριζον πρὸς ἀλλήλας	ἐλάτη	καὶ βάτος. Ἡ δὲ ἐλάτη
[101]		~(Ἐλάτη	καὶ βάτος. ~Ἤριζον πρὸς ἀλλήλας
[101]	ὁ βίος. ~(Ἐλάτη καὶ βάτος.	~Ἐλάτη	καυχωμένη τῇ βάτῳ ἔλεγεν· Ἐν
[101]	ἂν ~ἔχοις θελῆσαι γενέσθαι, οὐκ	ἐλάτη.	~Κρείσσων πενία ἄφοβος ἢ πλουσιότης
[104]	ἔνιοι τῶν ἀνθρώπων ~διὰ φόβον	ἐλάττονος	εἰς κίνδυνον μείζονα ἑαυτοὺς ἐμβάλλουσιν.
[104]	τῶν ἀνθρώπων παῖδες διὰ φόβον	ἐλάττονος	κινδύνου ~ἑαυτοὺς εἰς μεῖζον κακὸν
[148]	καὶ ~χαλινὸν αὐτῇ περιθέντες παισὶν	ἐλαύνειν	αὐτὴν ἔδωκαν. Ὁ λόγος ~δηλοῖ
[132]	Ὑπὸ δὲ τῆς αὐτῆς φορᾶς	ἐλαυνόμενος	καὶ ~ὁ δελφὶς αὐτῷ συνεξώσθη.
[103]	τι κρύπτεσθαι, βέλεσιν ἀνεῖλον τὴν	ἔλαφον.	Ἡ δὲ ~θνῄσκουσα τοιαῦτ' ἔλεγε·
[102]	~Ἔλαφος ἐπὶ νάματος καὶ λέων.	~Ἔλαφος	δίψῃ συσχεθεῖσα παρεγένετο ἐπί τινα
[103]	θεοῦ κολάζονται. ~(Ἔλαφος καὶ ἄμπελος.	~Ἔλαφος	διωκομένη ὑπὸ κυνηγῶν ἐκρύπτετο ὑπό
[102]	πλουσιότης μετὰ ἀναγκῶν καὶ ἐπηρειῶν.	~Ἔλαφος	ἐπὶ νάματος καὶ λέων. ~Ἔλαφος
[103]	τοὺς εὐεργέτας ~ὑπὸ θεοῦ κολάζονται.	~(Ἔλαφος	καὶ ἄμπελος. ~Ἔλαφος διωκομένη ὑπὸ
[103]	οἱ δὲ σφόδρα ἐμπιστευθέντες προδόται.	~(Ἔλαφος	καὶ ἄμπελος. ~Ἔλαφος κυνηγοὺς φεύγουσα
[104]	εἰς κίνδυνον μείζονα ἑαυτοὺς ἐμβάλλουσιν.	~(Ἔλαφος	καὶ λέων ἐν σπηλαίῳ. ~Ἔλαφος
[104]	εὐεργέτας ~ἀδικοῦντες ὑπὸ θεοῦ κολάζονται.	~(Ἔλαφος	καὶ λέων ἐν σπηλαίῳ. ~Ἔλαφος
[104]	~(Ἔλαφος καὶ λέων ἐν σπηλαίῳ.	~Ἔλαφος	κυνηγοὺς φεύγουσα ἐγένετο κατά τι
[104]	~(Ἔλαφος καὶ λέων ἐν σπηλαίῳ.	~Ἔλαφος	κυνηγοὺς φεύγουσα ἐγένετο κατά τι
[103]	ἐμπιστευθέντες προδόται. ~(Ἔλαφος καὶ ἄμπελος.	~Ἔλαφος	κυνηγοὺς φεύγουσα ὑπ' ἀμπέλῳ ἐκρύβη.
[105]	~ἑαυτοὺς εἰς μεῖζον κακὸν ἐμβάλλουσιν.	~Ἔλαφος	πηρωθεῖσα. ~Ἔλαφος πηρωθεῖσα τὸν ἕτερον
[105]	μεῖζον κακὸν ἐμβάλλουσιν. ~Ἔλαφος πηρωθεῖσα.	~Ἔλαφος	πηρωθεῖσα τὸν ἕτερον τῶν ὀφθαλμῶν
[103]	Παρελθόντων δ' ~ὀλίγον ἐκείνων, ἡ	ἔλαφος	τελέως ἤδη λαθεῖν δόξασα, τῶν
[102]	~πολὺ αὐτοῦ προεῖχεν· ἀλκὴ γὰρ	ἐλάφων	μὲν ἐν τοῖς ποσί, λεόντων
[149]	ἐκεῖσε ἐλθὼν ~τὸν χειμῶνα διαγένηται.	Ἔλεγε	δὲ ὅτι, ἐὰν πολλὴν εὕρῃ
[103]	ἔλαφον. Ἡ δὲ ~θνῄσκουσα τοιαῦτ'	ἔλεγε·	Δίκαια πέπονθα· οὐ γὰρ ἔδει
[137]	δακούσης αὐτόν, ἐκεῖνος ἤδη ~λειποψυχῶν	ἔλεγε·	Δύστηνος ἐγώ· ἕτερον γὰρ θηρεῦσαι
[149]	τοῦ χειμῶνος ἐνισταμένου, ὁ ἕτερος	ἔλεγε	~πρὸς τὸν ἕτερον ὡς ἄρα
[134]	ἐκκομιζομένῳ τινὶ τῶν οἰκείων ἐπακολουθῶν	ἔλεγε	πρὸς τοὺς ~προπέμποντας ὡς οὗτος
[124]	δὲ ~φθονήσας τοῖς δημιουργήμασιν ἀρξάμενος	ἔλεγε	τὸν μὲν Δία ~ἡμαρτηκέναι, τοῦ
[124]	δὲ ~φθονήσας τοῖς δημιουργήμασιν ἀρξάμενος	ἔλεγε	τὸν μὲν Δία ~ἡμαρτηκέναι, τοῦ
[101]	βάτος. ~Ἐλάτη καυχωμένη τῇ βάτῳ	ἔλεγεν·	Ἐν οὐδενὶ οὐδὲν χρησιμεύεις ὅτε
[134]	ἀποθανόντος, ἐκεῖνος ~πρὸς τοὺς ἐκκομίζοντας	ἔλεγεν·	Οὗτος ὁ ἄνθρωπος, εἰ οἴνου
[124]	κατὰ νοῦν ἔχει, τρίτον δὲ	ἔλεγεν	ὡς ἔδει τὴν ~Ἀθηνᾶν τὸν
[124]	κατὰ νοῦν ἔχει, τρίτον δὲ	ἔλεγεν	ὡς ἔδει τὴν ~Ἀθηνᾶν τὸν
[101]	Ἡ δὲ βάτος ἔφη· Ὦ	ἐλεεινή,	~εἰ μνησθείης τῶν πελέκεων καὶ
[145]	~Τῶν ἀλόγων ζώων βουλευομένων βασιλέα	ἑλέσθαι,	κάμηλος καὶ ~ἐλέφας καταστάντες ἐφιλονείκουν,
[145]	~Τῶν ἀλόγων ζώων βουλομένων βασιλέα	ἑλέσθαι	τινὰ ἐξ αὐτῶν, ~κάμηλος καὶ
[145]	κατὰ τῶν ἀδικούντων, τὸν δὲ	ἐλέφαντα,	ὅτι δέος ἐστὶ μὴ ~χοιρίδιον,
[145]	κατὰ τῶν ἐπταικότων, τὸν δὲ	ἐλέφαντα,	~ὅτι δέος ἐστίν, αὐτοῦ βασιλεύοντος,
[145]	τινὰ ἐξ αὐτῶν, ~κάμηλος καὶ	ἐλέφας	ἐψηφίζοντο, ὁ μὲν διὰ τὸ
[145]	τῶν τιμίων προάγουσι. ~(Κάμηλος καὶ	ἐλέφας	καὶ πίθηκος. ~Τῶν ἀλόγων ζώων
[145]	βουλευομένων βασιλέα ἑλέσθαι, κάμηλος καὶ	~ἐλέφας	καταστάντες ἐφιλονείκουν, καὶ διὰ τὸ
[149]	ἱκανῶς ὑπάρχῃ, καὶ αὐτὸς ἐκεῖσε	ἐλθὼν	~τὸν χειμῶνα διαγένηται. Ἔλεγε δὲ
[105]	~θεασάμενοι αὐτὴν κατηυστόχησαν. Καὶ ἐπειδὴ	ἐλιποψύχει,	εἶπε πρὸς ~αὑτήν· Ἀλλ' ἐγὼ
[145]	μικρὰν αἰτίαν κωλύονται. ~(Κάμηλος καὶ	ἐλίφας	καὶ πίθηκος. ~Τῶν ἀλόγων ζώων
[106]	ἑστώς, ἐπειδὴ λύκον παριόντα εἶδεν,	~ἐλοιδόρει	καὶ ἔσκωπτεν αὐτόν. Ὁ δὲ
[135]	ἀδικῶν, ἰσχυροτέρῳ ~προσπεσών, ὡς οὐκ	ἐλπίζει,	ἐκτίσει τότε καὶ ἃ πρότερον
[145]	σώματος ~καὶ διὰ τὴν ἰσχὺν	ἐλπίζοντες	πάντων προκρίνεσθαι. Πίθηκος δὲ ~ἀμφοτέρους
[123]	τοὺς θεούς. Ὅτι τοῖς ~ἀνθρώποις	ἐλπὶς	μόνη σύνεστι τῶν πεφευγότων ἀγαθῶν
[123]	ἔνδον ἐξέφυγεν· μόνη δὲ ἡ	ἐλπὶς	ὑπελείφθη καὶ διὰ τοῦτο τοῖς
[135]	~ὄφις ἔφη αὐτῷ· Τί τοσοῦτον	ἐμάνης,	ὅτι τοὺς μηδὲν ἀδικοῦντας ~βλάπτειν
[110]	ὡς, ἐὰν σὺ θέλῃς, τὰς	ἐμὰς	~ἀπολήψομαι βοῦς. ~Τούτῳ τῷ λόγῳ
[104]	Βαρυδαίμων ἔγωγε, ἥτις ἀνθρώπους ~φεύγουσα	ἐμαυτὴν	θηρίῳ ἐνεχείρισα. Οὕτως ἔνιοι τῶν
[104]	~Δειλαία ἔγωγε ἥτις ἀνθρώπους φεύγουσα	ἐμαυτὴν	φηρίῳ παρέδωκα. ~Οὕτως οἱ τῶν
[110]	ὅτι, ἂν ~σὺ θέλῃς, τοῦς	ἐμαυτοῦ	βόας ἀπολήψομαι. Τούτῳ τῷ λόγῳ
[104]	ἐλάττονος εἰς κίνδυνον μείζονα ἑαυτοὺς	ἐμβάλλουσιν.	~(Ἔλαφος καὶ λέων ἐν σπηλαίῳ.
[104]	κινδύνου ~ἑαυτοὺς εἰς μεῖζον κακὸν	ἐμβάλλουσιν.	~Ἔλαφος πηρωθεῖσα. ~Ἔλαφος πηρωθεῖσα τὸν
[131]	γὰρ πάντα ἀναλώσας πένης γένῃ,	ἐμὲ	αἰτιάσῃ. ~Οὕτω πολλοὶ διὰ τὴν
[149]	ἐκόμισεν. Ὁ δὲ εἶπε· Μὴ	ἐμὲ	μέμφου, ~τὴν δὲ φύσιν τοῦ
[132]	τῷ ῥοίζῳ φερόμενος, ~ἐπειδὴ καταλαμβάνεσθαι	ἔμελλεν,	ἔλαθεν ὑπὸ σφοδρᾶς ὁρμῆς ~ἐκβρασθεὶς
[132]	τῷ ῥοίζῳ φερόμενος, ~ἐπειδὴ καταλαμβάνεσθαι	ἔμελλεν,	ἔλαθεν ὑπὸ σφοδρᾶς ῥύμης ~ἐκπεσὼν
[133]	ἐῶσιν ~ἀποθνῄσκειν, καὶ κατεγράφοντο πάντας.	Ἔμελλον	δὲ καὶ σὲ γράψαι, ~ἀλλ'
[102]	ἤτις ὑφ' ὧν μὲν προδοθήσεσθαι	~ἔμελλον,	ὑπὸ τούτων ἐσῳζόμην, οἷς δὲ
[135]	πρὸς αὐτὸν ἔφη· Τί ~τοσοῦτον	ἐμεμήνεις,	ταλαίπωρε, ὅτι τοὺς μηδὲν ἀδικοῦντας
[114]	ἐπὶ τὴν πρύμναν καὶ ~ἐνταῦθα	ἔμενον.	Χειμῶνος δὲ σφοδροῦ καταλαβόντος καὶ
[132]	~αἴτιον γεγονότα μοι τούτου σὺν	ἐμοὶ	ἀποθνῄσκοντα. ~Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι
[107]	λύκος λέγει τῷ ~ἐρίφῳ· Ταῦτα	ἐμοὶ	καλῶς γίνεται· ἔδει γάρ με
[101]	καὶ εἰς πλοῖα· καὶ πῶς	ἐμοὶ	συγκρίνῃ; Ἡ δὲ βάτος ~εἶπεν·
[114]	Κατὰ τὴν πρώραν, ἔφη· Ἀλλ'	ἐμοίγε	οὐκέτι λυπηρὸς ὁ ~θάνατός ἐστιν,
[114]	δὲ τὴν ~πρώραν εἰπόντος· Ἀλλ'	ἔμοιγε	οὐκ ἔστι λυπηρόν, εἶπεν, ὁ
[132]	ἐπιστραφεὶς ~αὐτὸν λιποθυμοῦντα ἔφη· Ἀλλ'	ἔμοιγε	οὐκέτι λυπηρὸς ὁ θάνατος· ~ὡρῶ
[141]	τῷ ἵππῳ· Ἆρον ἐκ τοῦ	ἐμοῦ	βάρους, εἰ θέλεις εἶναί με
[116]	εἶπεν· Ἀλλ' εὐηθὴς εἶ ~παρ'	ἐμοῦ	τι ἀποίσεσθαι οἰόμενος, ἥτις οὐ
[114]	θάνατος, ~εἴγε ὁρᾶν μέλλω πρὸ	ἐμοῦ	τὸν ἐχθρὸν ἀποθνῄσκοντα. Ὁ μῦθος
[126]	μὲν βράδιον, τὸ δὲ τάχιον	ἐμπίπτει	εἰς τὰς τοῦ Διὸς χεῖρας,
[126]	μὲν ~βράδιον, τὸ δὲ τάχιον	ἐμπίπτει	εἰς τοῦ Διὸς τὰς χεῖρας,
[102]	σωτῆρες ~ἐγένοντο, οἱ δὲ σφόδρα	ἐμπιστευθέντες	προδόται. ~(Ἔλαφος καὶ ἄμπελος. ~Ἔλαφος
[102]	τηνικαῦτα ~συνέβη, τῶν κεράτων αὐτῆς	ἐμπλακέντων	τοῖς κλάδοις, μὴ ~δυναμένην τρέχειν
[107]	διὰ λόγων ταπείνωσις οἶδε κατάνυξιν	~ἐμποιεῖν.	~(Ἑρμῆς καὶ ἀγαλματοποιός. ~Ἑρμῆς βουλόμενος
[144]	δὲ καὶ τὴν ~κόπρον εὐθὺς	ἔμπροσθεν	αὐτῆς ἰδοῦσα διὰ τὸ ὀξὺ
[144]	δὲ καὶ ~τὴν κόπρον αὑτῆς	ἔμπροσθεν	κατιδοῦσα τῇ τοῦ ὕδατος ὀξυτάτῃ
[144]	Τί τοῦτο; τὰ ὄπισθέν μου	ἔμπροσθέν	μου νῦν ὁρῶ διερχόμενα. ~{Ὅτι}
[144]	ἔφη, τὰ ἐξόπισθέν μου νῦν	ἔμπροσθέν	μου ~τεθέαμαι. ~Ὅτι πολλάκις οἱ
[130]	~ὑποβλέπομαι ὅτι παρ' ὃν καιρὸν	ἐν	ἀνθρώποις ἤμην, ἑώρων αὐτὸν ὡς
[123]	ὢν εἰδέναι ἠθέλησεν τίνα εἰσὶν	ἐν	αὐτῷ, ~καὶ ἀφελὼν τὴν σφραγῖδα
[123]	ἄνθρωπος εἰδέναι θέλων τί ἐστιν	ἐν	αὐτῷ, τὸ πῶμα ~ἐκίνησε· πάντα
[141]	μεγάλοι ~συγκοινωνοῦντες οἱ ἀμφότεροι σωθήσονται	ἐν	βίῳ. ~(Ὄνος καὶ ἡμίονος. ~Ὀνηλάτης
[101]	μᾶλλον θελήσεις. Ὅτι οὐ δεῖ	ἐν	~βίῳ ὄντας ἐπαίρεσθαι ἐν τῇ
[112]	ἔθνος ψευσταὶ καὶ ἀπατεῶνες εἰσίν·	ἐν	γλώσσῃ γὰρ ~αὐτῶν οὐκ ἔστιν
[129]	ἀμάχητον, μένει οἷον ἦν πρῶτον·	ἐν	~δὲ ταῖς μάχαις οὕτως οἰδεῖται.
[147]	~Ὁ λόγος δηλοῖ ὅτι ὁ	ἐν	ἑνὶ ἀδόκιμος καὶ ἐν παντὶ
[144]	ὁρῶ διερχόμενα. ~{Ὅτι} ἐν πόλει	ἐν	ᾗ ἔσχατοι καὶ ἄφρονες κρατοῦσιν
[142]	ὄνου ἵππον θέλεις ~ἔχειν; Ὅτι	ἐν	καιρῷ ἀδείας καὶ ἀνέσεως τῶν
[134]	δηλοῖ ὅτι δεῖ τοὺς φίλους	ἐν	καιρῷ ἀνάγκης τὰς ~βοηθείας παρέχειν
[102]	ἐν τοῖς ποσί, λεόντων δὲ	~ἐν	καρδίᾳ. Μέχρι μὲν οὖν ψιλὸν
[102]	ὑπὸ ~τούτων ἀπόλλυμαι. ~Οὕτω πολλάκις	ἐν	κινδύνοις οἱ μὲν ὕποπτοι τῶν
[138]	δυνατόν· ~πολλοῖς γὰρ τὸ γῆρας	ἐν	κόποις ἀνηλώθη. ~(Ἴππος γέρων. ~Γέροντι
[128]	αὐτῷ ὅλη ~ἀφωμοιώθην. Καὶ δὴ	ἐν	μιᾷ ἀνάγκης ἐπελθούσης, ἠναγκάζετο ἡ
[128]	ὅλη διόλου ~ἀπεμιμήθην. Καὶ δὴ	ἐν	μιᾷ ἠναγκάζετο τρέχειν ἡ ἡμίονος.
[114]	κακουμένους. ~(Ἐχθροὶ δύο. ~Δύο ἐχθροὶ	ἐν	μιᾷ νηῒ ἔπλεον· καὶ βουλόμενοι
[126]	Ζεὺς τὰς τῶν ἀνθρώπων ἁμαρτίας	ἐν	ὀστράκοις τὸν Ἑρμῆν ὥρισε ~γράφειν,
[126]	τῶν ἀδικιῶν αὐτῶν. ~(Ζεὺς κριτής.	~Ἐν	ὀστράκῳ γράφοντα τὸν Ἑρμῆν ἁμαρτίας
[108]	προσθήκην δώσω. Πρὸς ἄνδρα ~κενόδοξον	ἐν	οὐδεμίᾳ μοίρᾳ παρὰ τοῖς ἄλοις
[101]	~Ἐλάτη καυχωμένη τῇ βάτῳ ἔλεγεν·	Ἐν	οὐδενὶ οὐδὲν χρησιμεύεις ὅτε ~ἐγὼ
[147]	ὁ ἐν ἑνὶ ἀδόκιμος καὶ	ἐν	παντὶ ἀδόκιμός ἐστι. ~Κάμηλος τὸ
[147]	καὶ περιπατοῦσα. Ὁ ~λόγος εἴρηται	ἐν	παντὶ ἔργῳ ἀπρέπειαν ἔχοντι. ~(Κάμηλος
[123]	~(Ζεὺς καὶ πίθος ἀγαθῶν. ~Ζεὺς	ἐν	πίθῳ τὰ ἀγαθὰ πάντα ἐγκατακλείσας
[123]	~(Ζεὺς καὶ πίθος ἀγαθῶν. ~Ζεὺς	ἐν	πίθῳ τὰ ἀγαθὰ πάντα συγκλείσας
[138]	ἐγώ· ἐκ ποίας ~ταχυδρόμου ὁρμῆς	ἐν	ποίῳ μεθηρμόσθην καμπτῆρι πολυμόχθῳ. ~Ὅτι
[144]	μου νῦν ὁρῶ διερχόμενα. ~{Ὅτι}	ἐν	πόλει ἐν ᾗ ἔσχατοι καὶ
[144]	ἐρίζειν ἢ ἀντίστασθαι. ~(Κάμηλος ἀφοδεύσασα	ἐν	ποταμῷ. ~Διέβαινε ποταμὸν κάμηλος ὀξὺ
[144]	ἁρμόζει ὁ μῦθος. ~(Κάμηλος ἀφοδεύσασα	ἐν	ποταμῷ. ~Διέβαινέ ποτε κάμηλος ποταμὸν
[104]	ἑαυτοὺς ἐμβάλλουσιν. ~(Ἔλαφος καὶ λέων	ἐν	σπηλαίῳ. ~Ἔλαφος κυνηγοὺς φεύγουσα ἐγένετο
[104]	θεοῦ κολάζονται. ~(Ἔλαφος καὶ λέων	ἐν	σπηλαίῳ. ~Ἔλαφος κυνηγοὺς φεύγουσα ἐγένετο
[101]	οὐδενὶ οὐδὲν χρησιμεύεις ὅτε ~ἐγὼ	ἐν	στέγεσί που χρησιμεύω καὶ οἴκοις.
[142]	μολέμου ἦν, ~ἐκρίθιζεν, ἔχων συνεργὸν	ἐν	ταῖς ἀνάγκαις. Ὅτε δὲ ὁ
[101]	δεῖ ἐν ~βίῳ ὄντας ἐπαίρεσθαι	ἐν	τῇ δόξῃ· τῶν γὰρ εὐτελῶν
[133]	αὐτὸν μὴ κινδυνεύειν, ἀλλὰ χρονίσειν	ἐν	τῇ νόσῳ, οὗτος ~μόνος ἔφη
[141]	ἵππον καὶ ὄνον. Ὁδευόντων δέ,	ἐν	τῇ ὁδῷ εἶπεν ὁ ~ὄνος
[114]	καὶ τῆς νηὸς ~περιτρεπομένης, ὁ	ἐν	τῇ πρύμνῃ ἐπυνθάνετο παρὰ τοῦ
[108]	καὶ ἀγαλματοποιός. ~Ἑρμῆς γνῶναι βουλόμενος	ἐν	τίνι τιμῇ παρ' ἀνθρώποις ἐστίν,
[108]	καὶ ἀγαλματοποιός. ~Ἑρμῆς βουλόμενος γνῶναι	ἐν	τίνι τιμῇ παρὰ ἀνθρώποις ἐστίν,
[102]	προεῖχεν· ἀλκὴ γὰρ ἐλάφων μὲν	ἐν	τοῖς ποσί, λεόντων δὲ ~ἐν
[138]	πρὸς τὸ ἀλήθειν. Ζευχθεὶς δὲ	ἐν	τῷ μυλῶνι ~στενάζων εἶπεν· Ἐκ
[122]	Ὄφις δὲ ἕρπων ῥόδον λαβὼν	ἐν	τῷ ~στόματι ἀνέβη. Ἰδὼν δὲ
[139]	συνέβη τοὺς ἀνθρώπους, ὅταν μὲν	~ἐν	τῷ τοῦ Διὸς χρόνῳ γένωνται,
[119]	καὶ τὴν γλισχρότητα, ~φερομένης αὐτῆς	ἐν	φορείῳ κάνθαρον παρὰ τὴν ὄψιν
[107]	καιροῦ τι ~πράττοντες καὶ ὧν	ἐν	χερσὶν ἔχουσιν ὑστεροῦνται. ~(Ἔριφος καὶ
[104]	φεύγουσα ἐγένετο κατά τι σπήλαιον,	ἐν	ᾧ λέων ~ἦν, καὶ ἐνταῦθα
[149]	ἡ συνήθεια καταπραΰνει. ~Κάνθαροι δύο.	~Ἔν	τινι νησιδίῳ ταῦρος ἐνέμετο· τῇ
[130]	ἰσοθεωθεὶς καὶ παρὰ Διὶ ἑστιώμενος	ἕνα	ἕκαστον τῶν θεῶν ~μετὰ πολλῆς
[124]	δηλοῖ ὅτι οὐδὲν ~οὕτως ἐστὶν	ἐνάρετον	ὅ μὴ πάντως περὶ τι
[124]	δηλοῖ ὅτι οὐδὲν οὕτως ἐστὶν	ἐνάρετον	ὅ μὴ πάντως περὶ τι
[123]	τὸ ἀγγεῖον, πάντα ὅσα ~ἦν	ἔνδον	ἐξέφυγεν· μόνη δὲ ἡ ἐλπὶς
[128]	ὅτι δεῖ, κἂν ὁ ~χρόνος	ἐνέγκῃ	τινὰ εἰς δόξαν, τῆς ἑαυτοῦ
[128]	ὅτι, εἰ καὶ ὁ χρόνος	ἐνέγκοι	τινὰ εἰς δόξαν, οὐ δεῖ
[118]	τὰς μὲν ἄλλας διαθέσεις αὐτοῖς	~ἐνέθηκε,	μόνην δ' ἐνθεῖναι τὴν αἰσχύνην
[118]	μὲν ἄλλας διαθέσεις εὐθὺς αὐτοῖς	~ἐνέθηκε,	μόνης δὲ αἰσχύνης ἐπελάθετο. Διόπερ
[118]	ἀναξιοπαθοῦσα. Ἐπεὶ δὲ ~σφόδρα αὐτῇ	ἐνέκειτο,	ἔφη· Ἀλλ' ἔγωγε ἐπὶ ταύταις
[150]	θαλάσσης ἐπί τινος αἰγιαλοῦ μόνος	~ἐνέμετο.	Ἀλώπηξ δὲ λιμώττουσα, ὡς ἐθεάσατο
[149]	δύο. ~Ἔν τινι νησιδίῳ ταῦρος	ἐνέμετο·	τῇ δὲ τούτου κόπρῳ κάνθαροι
[105]	εἴς τινα ~εἰγιαλὸν καὶ ἐνταῦθα	ἐνέμετο,	τὸν μὲν ὁλόκληρον πρὸς τὴν
[150]	τῆς θαλάσσης ἀναβὰς ἐπί τινος	ἐνέμετο	τόπου. ~Ἀλώπηξ δὲ λιμώττουσα, ὡς
[120]	ἐγχέαι. ~Κἀκεῖνος μέτρον ποιήσας ἴσον	ἐνέχεεν	ἑκάστῳ. Συνέβη δὲ τοὺς μὲν
[111]	καὶ μέτρον ποιήσας ἴσον ἑκάστῳ	ἐνέχει.	Ἐπεὶ δέ, ~μόνου τοῦ σκυτέως
[104]	ἥτις ἀνθρώπους ~φεύγουσα ἐμαυτὴν θηρίῳ	ἐνεχείρισα.	Οὕτως ἔνιοι τῶν ἀνθρώπων ~διὰ
[119]	βασίλειον αὐτῇ τῶν ἀλόγων ζώων	ἐνεχείρισε.	Βουλόμενος δὲ ~γνῶναι εἰ τὴν
[117]	συνέστηκεν. ~Ὁ λόγος δηλοῖ ὅτι,	ἔνθα	χειρῶν χρεία ἐστίν, ἡ διὰ
[118]	διαθέσεις αὐτοῖς ~ἐνέθηκε, μόνην δ'	ἐνθεῖναι	τὴν αἰσχύνην ἐπελάθετο. Διὸ καὶ
[105]	δὲ ~πεπηρωμένον πρὸς τὴν θάλασσαν·	ἔνθεν	γὰρ οὐδένα ὑφωρᾶτο ~κίνδυνον. Καὶ
[147]	λόγος δηλοῖ ὅτι ὁ ἐν	ἑνὶ	ἀδόκιμος καὶ ἐν παντὶ ἀδόκιμός
[141]	ἔφερον. ~Οὕτω καὶ τῶν δανειστῶν	ἔνιοι	διὰ φιλαργυρίαν, ἵνα μικρὰ τοῖς
[114]	ἐχθρόν μου ἀποπνιγόμενον ~πρῶτον. ~Οὕτως	ἔνιοι	τῶν ἀνθρώπων διὰ τὴν πρὸς
[104]	~φεύγουσα ἐμαυτὴν θηρίῳ ἐνεχείρισα. Οὕτως	ἔνιοι	τῶν ἀνθρώπων ~διὰ φόβον ἐλάττονος
[149]	δύο. Καὶ δὴ τοῦ χειμῶνος	ἐνισταμένου,	ὁ ἕτερος ἔλεγε ~πρὸς τὸν
[139]	τῇ ἑαυτοῦ συνέσει χρώμενος, ὅτε	ἐνίστατο	ὁ χειμών, ~οἶκον ἑαυτῷ κατεσκεύαζε
[117]	ἐπαγγελλόμενοι ~καὶ αὐτοὶ συμμαχήσειν αὐτῷ.	Ἐνστάσης	δὲ τῆς μάχης, ὁ μὲν
[139]	χειμών, ~οἶκον ἑαυτῷ κατεσκεύαζε καὶ	ἐνταῦθα	διέτριβε. ~Καὶ δή ποτε σφοδροῦ
[104]	ἐν ᾧ λέων ~ἦν, καὶ	ἐνταῦθα	εἰσῄει κρυβησομένη. Συλληφθεῖσα δὲ ὑπὸ
[104]	ᾧ λέων ~ἦν κατοικούμενος, καὶ	ἐνταῦθα	εἰσιοῦσα καὶ νομίζουσα κρυβῆναι ~συνελήφθη
[114]	δὲ ἐπὶ τὴν πρύμναν καὶ	~ἐνταῦθα	ἔμενον. Χειμῶνος δὲ σφοδροῦ καταλαβόντος
[105]	παρεγένετο εἴς τινα ~εἰγιαλὸν καὶ	ἐνταῦθα	ἐνέμετο, τὸν μὲν ὁλόκληρον πρὸς
[117]	τινα κρήνην ἔπινεν. Ὁ δὲ	ἐνταῦθα	οἰκῶν ὕδρος ~ἐκώλυεν αὐτόν, ἀγανακτῶν
[149]	κόπρον, ὑγρὰν δέ, μένων ἐτρέφετο	ἐνταῦθα.	Τοῦ δὲ ~χειμῶνος διελθόντος, πάλιν
[121]	τοξικῆς ἤριζον. Τοῦ δὲ Ἀπόλλωνος	~ἐντείναντος	τὸ τόξον καὶ τὸ βέλος
[110]	γνῶναι, ~κλέψας τὰς αὐτοῦ βοῦς	ἐξ	ἀγροικίας, ἧκεν ὡς αὐτὸν εἰς
[110]	ἐστι, ~κλέψας αὐτοῦ τοὺς βόας	ἐξ	ἀγροῦ, ἧκε πρὸς αὐτὸν εἰς
[110]	τὸ μὲν ~πρῶτον θεασάμενος ἀετὸν	ἐξ	ἀριστερῶν ἐπὶ δεξιὰ παριπτάμενον, ~ἀπήγγειλεν
[110]	~τὸ μὲν πρῶτον θεασάμενος ἀετὸν	ἐξ	ἀριστερῶν ἐπὶ τὰ δεξιὰ ~διιπτάμενον,
[112]	δὲ ὥσπερ πολύτιμον φόρτον τὰ	ἐξ	αὐτῆς ~ἁρπάσαντες οὐκ ἀφῆκαν εἰς
[145]	ζώων βουλομένων βασιλέα ἑλέσθαι τινὰ	ἐξ	αὐτῶν, ~κάμηλος καὶ ἐλέφας ἐψηφίζοντο,
[127]	τραπέζῃ τοῦ Ἡλίου. ~Εἷς δὲ	ἐξ	αὐτῶν μέγα ἀναστενάξας ~ἀνακέκραγε καὶ
[142]	με μετεποίησας, καὶ πῶς πάλιν	ἐξ	ὄνου ἵππον θέλεις ~ἔχειν; Ὅτι
[142]	ἐργασίαις καταβαρύνων, καὶ πῶς πάλιν	ἐξ	ὄνου ἵππον με ~θέλειςἔχειν; ~(Κάλαμος
[112]	τῶν Ἀράβων χώραν ἦλθε, λέγεται	ἐξαίφνης	~συντριβῆναι τὴν ἅμαξαν. Οἱ δὲ
[124]	~τῇ βασκανίᾳ τοῦ Ὀλύμπυ αὐτὸν	ἐξέβαλεν.	~Ὁ λόγος δηλοῖ ὅτι οὐδὲν
[124]	~τῇ βασκανίᾳ τοῦ Ὀλύμπυ αὐτὸν	ἐξέβαλεν.	Ὁ λόγος δηλοῖ ὅτι οὐδὲν
[118]	ἂν ~ἕτερόν μοι ἐπεισέλθῃ, εὐθέως	ἐξελεύσομαι.	Ἀπὸ τούτου συνέβη ~πάντας τοὺς
[107]	ἐρίφου, οἱ κύνες ἀκούσαντες καὶ	~ἐξελθόντες	κατεδίωκον τὸν λύκον. Ἐπιστραφεὶς δὲ
[143]	ταῖς τούτου πνοαῖς ~τὴν ἐκρίζωσιν	ἐξέφυγεν,	ἡ δὲ δρῦς ἀντιστᾶσα ἐκ
[123]	ἀγγεῖον, πάντα ὅσα ~ἦν ἔνδον	ἐξέφυγεν·	μόνη δὲ ἡ ἐλπὶς ὑπελείφθη
[137]	ἀναλαβὼν ἰξὸν καὶ τοὺς καλάμους	ἐξῆλθεν	ἐπ' ἄγραν. ~Θεασάμενος δὲ κίχλαν
[137]	ἀναλαβὼν καὶ καλάμους πρὸς ἄγραν	ἐξῆλθεν.	Ἰδὼν δὲ ~κίχλαν ἐφ' ὑψηλοῦ
[110]	Τειρεσίᾳ, ἐκεῖνος παραλαβὼν τὸν Ἑρμῆν	~ἐξῆλθεν,	οἰωνόν τινα περὶ τοῦ κλέπτου
[144]	~καταρροῇ· Τί τοῦτο; ἔφη, τὰ	ἐξόπισθέν	μου νῦν ἔμπροσθέν μου ~τεθέαμαι.
[124]	τοῦ ἀνθρώπου τὰς ~φρένας οὐκ	ἔξωθεν	ἀπεκρέμασεν, ἵνα μὴ λανθάνωσιν οἱ
[124]	τοῦ ἀνθρώπου τὰς ~φρένας οὐκ	ἔξωθεν	ἀπεκρέμασεν, ἵνα μὴ λανθάνωσιν οἱ
[133]	ἐγὼ προσπεσὼν αὐτοῖς καὶ δυσωπήσας,	ἐξωμοσάμην	αὐτοῖς μὴ ~ἀληθῆ ἰατρὸν εἶναί
[133]	προσπεσὼν αὐτοῖς ἐγὼ καὶ δυσωπήσας	~ἐξωμοσάμην	μὴ εἶναί σε ἀληθῆ ἰατρόν,
[127]	τί βοᾶτε μεγάλα κεκραγότες ~ὡς	ἐπ'	ἀγάθῳ τινὶ προσδοκωμένῳ; ~Εἰ οὖν
[137]	ἰξὸν καὶ τοὺς καλάμους ἐξῆλθεν	ἐπ'	ἄγραν. ~Θεασάμενος δὲ κίχλαν ἐπί
[127]	τὸ φρόνημα κουφότερον ἐχόντως χαίρουσιν	ἐπ'	~αδήλοις. ~(Ἡμίονος. ~Ἡμίονός τις ἐκ
[126]	ἀναπράσσῃ. Συγκεχυμένων δὲ τῶν ὀστράκων	ἐπ'	ἀλλήλοις, ~τὸ μὲν βράδιον, τὸ
[115]	ἐκ παλιούρων εὐνάζετο, ὃς ἦν	ἐπ'	ἀμπέλῳ ~τοῦ ποταμοῦ πλησίον. Τοῦ
[130]	συνόντα. Ὁ λόγος λεχθείη ἂν	ἐπ'	~ἀνδρὸς πλουσίου μὲν τὴν τύχην,
[146]	ὅτι ὁ ἔχων τι ἀρκείσθω	ἐπ'	ἐκείνῳ καὶ πλείω μὴ ~ζητείτω,
[117]	πρὸς τὸν ἔχιν παρεθάρσυνον αὐτόν,	ἐπαγγελλόμενοι	~καὶ αὐτοὶ συμμαχήσειν αὐτῷ. Ἐνστάσης
[129]	μᾶλλον τῷ ~ῥοπάλῳ καὶ αὖθις	ἔπαιε.	Τὸ δ' εἰς μέγεθος ἀρθὲν
[129]	μᾶλλον ~ἐπέβαινεν, καὶ τῷ ῥοπάλῳ	ἔπαιεν.	Τὸ δὲ φυσηθὲν εἰς μέγεθος
[101]	βάτος. Ἡ δὲ ἐλάτη ἑαυτὴν	~ἐπαινοῦσα	ἔφη ὅτι καλή εἰμι καὶ
[101]	οὐ δεῖ ἐν ~βίῳ ὄντας	ἐπαίρεσθαι	ἐν τῇ δόξῃ· τῶν γὰρ
[138]	πολυμόχθῳ. ~Ὅτι οὐ δίκαιον τὸ	ἐπαίρεσθαι	ἐπί τινι εὐημερίᾳ ἢ γενναιότητι.
[138]	καμπτῆρας ἦλθον. Ὅτι ~μὴ λίαν	ἐπαιρέσθω	τις πρὸς τὸ τῆς ἀκμῆς
[134]	~Ἰατρὸς ἐκκομιζομένῳ τινὶ τῶν οἰκείων	ἐπακολουθῶν	ἔλεγε πρὸς τοὺς ~προπέμποντας ὡς
[137]	λαθὼν ἔχιν κοιμωμένην ὑπὸ πόδας	~ἐπάτησε.	Τῆς δ' ὀργισθείσης καὶ δακούσης
[128]	ἡμίονος. Ὡς δὲ τοῦ ~δρόμου	ἐπαύσατο,	σκυθρωπάσασα τοῦ πατρὸς ὄνου αὐτῆς
[129]	εἶδε διπλοῦν γενόμενον, ἔτι μᾶλλον	~ἐπέβαινεν,	καὶ τῷ ῥοπάλῳ ἔπαιεν. Τὸ
[142]	ὁ δεσπότης καὶ αὐτὸς ~καθοπλισθεὶς	ἐπέβη.	Ὁ δὲ συνεχῶς κατέπιπτε μηδὲν
[146]	πολλὴ ὑπάρχει διὰ τοῦτο, ~οὐκ	ἐπέδωκεν,	ἀλλά γε καὶ τῶν ὄτων
[111]	μέτρον ποιήσας ἴσον ἑκάστῳ ἐνέχει.	Ἐπεὶ	δέ, ~μόνου τοῦ σκυτέως ὑπολειφθέντος,
[118]	τὸ μὲν πρῶτον ἀντέλεγεν ἀναξιοπαθοῦσα.	Ἐπεὶ	δὲ ~σφόδρα αὐτῇ ἐνέκειτο, ἔφη·
[118]	~μὲν πρῶτον ἀντέλεγε καὶ ἠναξιοπάθει.	Ἐπεὶ	δὲ σφόδρα αὐτῇ ~ἐπέκειτο, ἔφη·
[108]	ἑαυτοῦ ἄγαλμα, καὶ νομίσας ὡς,	ἐπειδὴ	~ἄγγελός ἐστι θεῶν καὶ κερδῷος,
[143]	οὐκ ~ἐφθέγξατο. Καὶ μικρὸν ὑπομείνας,	ἐπειδὴ	ἄνεμος ἔπνευσεν ἰσχυρός, ~ὁ μὲν
[143]	ῥᾳδίως ~διεσώθη· ἡ δ' ἐλαία,	ἐπειδὴ	ἀντέτεινε τοῖς ἀνέμοις, κατεκλάσθη τῇ
[102]	πεδίον, ἡ μὲν προθέουσα ~διεσώζετο·	ἐπειδὴ	δὲ ἐγένετο κατά τινα ὑλώδη
[105]	καὶ ~θεασάμενοι αὐτὴν κατηυστόχησαν. Καὶ	ἐπειδὴ	ἐλιποψύχει, εἶπε πρὸς ~αὑτήν· Ἀλλ'
[108]	αὑτοῦ ἄγαλμα ὑπέλαβεν ὅτι αὐτόν,	ἐπειδὴ	~καὶ ἄγγελός ἐστι καὶ ἐπικερδής,
[132]	καὶ πολλῷ τῷ ῥοίζῳ φερόμενος,	~ἐπειδὴ	καταλαμβάνεσθαι ἔμελλεν, ἔλαθεν ὑπὸ σφοδρᾶς
[132]	καὶ πολλῷ τῷ ῥοίζῳ φερόμενος,	~ἐπειδὴ	καταλαμβάνεσθαι ἔμελλεν, ἔλαθεν ὑπὸ σφοδρᾶς
[106]	~Ἔριφος ἐπὶ τινος δώματος ἑστώς,	ἐπειδὴ	λύκον παριόντα εἶδεν, ~ἐλοιδόρει καὶ
[119]	Ἡ δὲ ~ἀντισχεῖν μὴ δυναμένη,	ἐπειδὴ	περιίπτατο τῷ φορείῳ, ἀναπηδήσασα ~ἀκόσμως
[119]	φορείῳ, ἀναπηδήσασα ~ἀκόσμως συλλαβεῖν αὐτὸν	ἐπειρᾶτο.	Καὶ ὁ Ζεὺς ἀγανακτήσας κατ'
[129]	ἐπὶ γῆς μήλῳ ὅμοιόν τι	~ἐπειρᾶτο	συντρῖψαι. Ὡς δὲ εἶδε διπλοῦν
[129]	ὅμοιον κατὰ γῆς ~καθήμενον ἰδὼν	ἐπειρᾶτο	τῷ ῥοπάλῳ συντρίβειν. Τὸ δὲ
[118]	εἴσειμι ὡς, ἂν ~ἕτερόν μοι	ἐπεισέλθῃ,	εὐθέως ἐξελεύσομαι. Ἀπὸ τούτου συνέβη
[141]	με σῶν. Ὁ δὲ ~οὐκ	ἐπείσθη·	ὁ δὲ ὄνος πεσὼν ἐκ
[141]	παρακαλοῦντι τῷ ὄνῳ μικρὰ κουφίσαι	~ἐπείσθην,	οὐκ ἂν νῦν μετὰ τῶν
[118]	ἠναξιοπάθει. Ἐπεὶ δὲ σφόδρα αὐτῇ	~ἐπέκειτο,	ἔφη· Ἀλλ' ἔγωγε ἐπὶ ταύταις
[118]	μόνην δ' ἐνθεῖναι τὴν αἰσχύνην	ἐπελάθετο.	Διὸ καὶ μὴ ἔχων ~πόθεν
[118]	αὐτοῖς ~ἐνέθηκε, μόνης δὲ αἰσχύνης	ἐπελάθετο.	Διόπερ ἀμηχανῶν πόθεν ~αὐτὴν εἰσαγάγῃ,
[128]	Καὶ δὴ ἐν μιᾷ ἀνάγκης	ἐπελθούσης,	ἠναγκάζετο ἡ ~ἡμίονος τρέχειν. Ὡς
[110]	εἰς ἄστυ, ~ὁμοιωθεὶς ἀνθρώπῳ, καὶ	ἐπεξενώθη	παρ' αὐτῷ. Παραγγελθείσης δὲ ~τῷ
[128]	τρέχειν. Ὡς δὲ τοῦ δρόμου	ἐπέπαυτο,	σκυθρωπάζουσα ~πατρὸς τοῦ ὄνου εὐθὺς
[102]	ἐσῳζόμην, οἷς δὲ καὶ σφόδρα	ἐπεποίθειν,	ὑπὸ ~τούτων ἀπόλλυμαι. ~Οὕτω πολλάκις
[143]	δὲ δρῦς ἀντιστᾶσα ἐκ ῥιζῶν	ἔπεσεν.	~Ὁ λόγος δηλοῖ ὅτι οὐ
[142]	Ὡς δὲ πάλιν καιρὸς πολέμου	ἐπέστη,	~ὁπλισάμενος τὸν ἵππον ἀναβὰς ἔτρεχε.
[141]	καὶ αὐτὸν τὸν ὄνον ἐκδείρας	~ἐπεσώρευσε.	Καὶ ἣ οὐ μετρίως καταπονηθεῖσα
[123]	τὸ πῶμα ~ἐκίνησε· πάντα δὲ	ἐπετάσθησαν	πρὸς τοὺς θεούς. Ὅτι τοῖς
[101]	ἢ πλουσιότης μετὰ ἀναγκῶν καὶ	ἐπηρειῶν.	~Ἔλαφος ἐπὶ νάματος καὶ λέων.
[129]	ὁδοῦ ὥδευεν Ἡρακλης. Ἰδὼν δὲ	ἐπὶ	γῆς μήλῳ ὅμοιόν τι ~ἐπειρᾶτο
[102]	τὸ μέγεθος καὶ τὴν ποικιλίαν,	ἐπὶ	δὲ τοῖς ποσὶ πάνυ ~ἤχθετο
[110]	~πρῶτον θεασάμενος ἀετὸν ἐξ ἀριστερῶν	ἐπὶ	δεξιὰ παριπτάμενον, ~ἀπήγγειλεν αὐτῷ. Τοῦ
[106]	δὲ σωτήρια ~νομιζόμενα ἐπισφαλῆ. ~Ἔριφος	ἐπὶ	δώματος ἑστὼς καὶ λύκος. ~Ἔριφος
[102]	ἑαυτῆς σκιὰν ἐπὶ τοῦ ὕδατος,	ἐπὶ	μὲν τοῖς κέρασιν ~ἠγάλλετο, ὁρῶσα
[137]	καθεζομένην καὶ τοὺς καλάμους ~ἀλλήλοις	ἐπὶ	μῆκος συνάψας, ἄνω πρὸς αὐτὴν
[129]	τις ~ταύτην οἵαν εὗρεν ἀφήσῃ,	ἐπὶ	μικροῦ μένει· ἂν δὲ μάχεσθαι
[102]	μετὰ ἀναγκῶν καὶ ἐπηρειῶν. ~Ἔλαφος	ἐπὶ	νάματος καὶ λέων. ~Ἔλαφος δίψῃ
[115]	~συνδυστυχοῦντας. ~(Ἔχις καὶ ἀλώπηξ. ~Ἔχις	ἐπὶ	παλιούρων δέσμῃ ὑπὲρ ποταμὸν παρεφέρετο.
[127]	τὸ φρόνημα κουφότερον ἐχόντων χαίρουσιν	ἐπὶ	~πράγμασιν τοῖς μὴ χαρὰν ἔχουσιν.
[110]	πρῶτον θεασάμενος ἀετὸν ἐξ ἀριστερῶν	ἐπὶ	τὰ δεξιὰ ~διιπτάμενον, ἔφρασε. Τοῦ
[118]	αὐτῇ ἐνέκειτο, ἔφη· Ἀλλ' ἔγωγε	ἐπὶ	ταύταις εἰσέρχομαι ταῖς ~ὁμολογίαις ὡς
[118]	αὐτῇ ~ἐπέκειτο, ἔφη· Ἀλλ' ἔγωγε	ἐπὶ	ταύταις ταῖς ὁμολογίαις εἴσειμι ὡς,
[124]	ὁ Ζεὺς ἀγανακτήσας κατ' αὐτοῦ	ἐπὶ	~τῇ βασκανίᾳ τοῦ Ὀλύμπυ αὐτὸν
[124]	ὁ Ζεὺς ἀγανακτήσας κατ' αὐτοῦ	ἐπὶ	~τῇ βασκανίᾳ τοῦ Ὀλύμπυ αὐτὸν
[127]	~Οἱ δὲ βάτραχοι ἠγάλλοντο μεγάλως	~ἐπὶ	τῇ λαμπρᾷ τραπέζῃ τοῦ Ἡλίου.
[117]	τῇ ἰδίᾳ νομῇ, ἀλλὰ καὶ	~ἐπὶ	τὴν αὐτοῦ δίαιταν ἀφικνεῖται. Ἀεὶ
[109]	γυναῖκα ἐκέλευσεν Ἑρμῆν ἀγαγεῖν αὐτοὺς	~ἐπὶ	τὴν Γῆν καὶ δεῖξαι ὅθεν
[114]	ἐπὶ τὴν πρώραν, ὁ δὲ	ἐπὶ	τὴν πρύμναν καὶ ~ἐνταῦθα ἔμενον.
[114]	ἀλλήλων ~διεζεῦχθαι ὥρμησαν ὁ μὲν	ἐπὶ	τὴν πρώραν, ὁ δὲ ἐπὶ
[114]	δύο. ~Δύο τινὲς ἀλλήλοις ἐχθραίνοντες	ἐπὶ	τῆς αὐτῆς νεὼς ἔπλεον, ὧν
[131]	τὸν τρόπον. ~Ἥρως. ~Ἥρωά τις	ἐπὶ	τῆς οἰκίας ἔχων, τούτῳ πολυτελῶς
[114]	νεὼς ἔπλεον, ὧν ~ἅτερος μὲν	ἐπὶ	τῆς πρύμνης, ἅτερος δὲ ἐπὶ
[114]	νεὼς μελλούσης ἤδη ~καταποντίζεσθαι, ὁ	ἐπὶ	τῆς πρύμνης τὸν κυβερνήτην ἤρετο
[114]	ἐπὶ τῆς πρύμνης, ἅτερος δὲ	ἐπὶ	τῆς πρώρας ἐκάθητο. ~Χειμῶνος δὲ
[133]	ἔγραφον δὲ αὐτῶν τὰ ὀνόματα	ἐπὶ	τιμωρίᾳ. ~Μελλόντων δὲ καὶ σὲ
[117]	~Ἔχις καὶ ὕδρος. ~Ἔχις φοιτῶν	ἐπί	τινα κρήνην ἔπινεν. Ὁ δὲ
[102]	λέων. ~Ἔλαφος δίψῃ συσχεθεῖσα παρεγένετο	ἐπί	τινα πηγήν· πιοῦσα δέ, ὡς
[138]	~Ὅτι οὐ δίκαιον τὸ ἐπαίρεσθαι	ἐπί	τινι εὐημερίᾳ ἢ γενναιότητι. ~(Ἴππος
[150]	~Καρκῖνος ἀναβὰς ἀπὸ τῆς θαλάσσης	ἐπί	τινος αἰγιαλοῦ μόνος ~ἐνέμετο. Ἀλώπηξ
[110]	εἶναι, ἐκ ~δευτέρου ἐδὼν κορώνην	ἐπί	τινος δένδρου καθημένη, καὶ ποτὲ
[110]	τοῦτον, ~ἐκ δευτέρου κορώνην εἶδεν	ἐπί	τινος δένδρου καθημένην, καὶ ποτὲ
[106]	δώματος ἑστὼς καὶ λύκος. ~Ἔριφος	ἐπὶ	τινος δώματος ἑστώς, ἐπειδὴ λύκον
[150]	~Καρκῖνος ἀπὸ τῆς θαλάσσης ἀναβὰς	ἐπί	τινος ἐνέμετο τόπου. ~Ἀλώπηξ δὲ
[137]	ἐπ' ἄγραν. ~Θεασάμενος δὲ κίχλαν	ἐπί	τινος ὑψηλοῦ δένδρου καθημένην, ταύτην
[115]	ἐγχειρήσαντα. ~(Ἔχις καὶ ἀλώπηξ. ~Ἔχις	ἐπί	τινος φραγμοῦ ἐκ παλιούρων εὐνάζετο,
[125]	ἐπυνθάνετο ~αὐτῆς τίνος χάριν αὐτὴ	ἐπὶ	τὸ δεῖπνον οὐ παρεγένετο. Τῆς
[125]	ἐπυνθάνετο αὐτῆς διὰ τά μόνη	ἐπὶ	~τὸ δεῖπνον οὐκ ἦλθε. Τῆς
[130]	ἀνθρώποις ἤμην, ἑώρων αὐτὸν ὡς	~ἐπὶ	τὸ πλεῖστον τοῖς πονηροῖς συνόντα.
[146]	καὶ Ζεὺς. ~Κάμηλος θεασαμένη ταῦρον	ἐπὶ	τοῖς κέρασιν ἀγαλλόμενον, ~φθονήσασα αὐτῷ,
[124]	~ἡμαρτηκέναι, τοῦ ταῦρου τοὺς ὀφθαλμοὺς	ἐπὶ	τοῖς κέρασιν μὴ θέντα, ~ἵνα
[124]	~ἡμαρτηκέναι, τοῦ ταῦρου τοὺς ὀφθαλμοὺς	ἐπὶ	τοῖς κέρασιν μὴ θέντα, ~ἵνα
[102]	ὡς ~ἐθεάσατο τὴν ἑαυτῆς σκιὰν	ἐπὶ	τοῦ ὕδατος, ἐπὶ μὲν τοῖς
[131]	ἑαυτῶν ἀβουλίαν δυστυχοῦντες τὴν αἰτίαν	ἐπὶ	~τοὺς θεοὺς ἀναφέρουσιν. ~(Θύννος καὶ
[127]	πάντα δὲ τὰ ζῷα ἔχαιρον	ἐπὶ	~τούτῳ, ἠγάλλοντο δὲ καὶ οἱ
[137]	θάνατον. ~Οὕτως οἱ τοῖς πέλας	ἐπιβουλὰς	ῥάπτοντες φθάνουσιν αὐτοὶ ~συμφοραῖς περιπίπτοντες.
[137]	δηλοῖ ὅτι οἱ τοῖς πέλας	ἐπιβουλεύοντες	λανθάνουσι ~πολλάκις ὑφ' ἑτέρων τοῦτ'
[105]	ἀθλία, ἥτις τὴν γῆν ὡς	ἐπίβουλον	φυλαττομένη ~πολὺ χαλεπωτέραν ἔσχον τὴν
[114]	τῆς πρώρας ἐκάθητο. ~Χειμῶνος δὲ	ἐπιγενομένου	καὶ τῆς νεὼς μελλούσης ἤδη
[124]	μὴ πάντως περὶ τι ψόγον	ἐπιδέχεται.	~(Ζεὺς καὶ Ποσειδῶν καὶ Ἀθηνᾶ
[124]	μὴ πάντως περὶ τι ~ψόγον	ἐπιδέχεται.	~(Ζεὺς καὶ χελώνη. ~Ζεὺς γαμῶν
[124]	τὴν ~Ἀθηνᾶν τὸν οἶκον τροχοῖς	ἐπιθεῖναι,	ἵνα, ἐὰν πονηρός τις παροικισθῇ
[124]	τὴν ~Ἀθηνᾶν τὸν οἶκον τροχοῖς	ἐπιθεῖναι,	ἵνα, ἐὰν πονηρός τις παροικισθῇ
[141]	βίῳ. ~(Ὄνος καὶ ἡμίονος. ~Ὀνηλάτης	ἐπιθεὶς	ὄνῳ καὶ ἡμιόνῳ γόμους ἤλαυνεν.
[141]	ἐτελεύτησε. Τοῦ δὲ ~δεσπότου πάντα	ἐπιθέντος	αὐτῷ καὶ αὐτὴν τὴν τοῦ
[145]	αὐτοῦ βασιλεύοντος, μὴ χοιρίδια ἡμῖν	ἐπιθῆται.	~Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι πολλάκις
[146]	τῇ ἰσχύι, ἀλλὰ καὶ περισσοτέρων	ἐπιθυμεῖ,	~οὐ μόνον αὐτῇ κέρατα οὐ
[108]	ἐπειδὴ ~καὶ ἄγγελός ἐστι καὶ	ἐπικερδής,	περὶ πολλοῦ ποιοῦνται οἱ ἄνθρωποι.
[128]	δόξαν, τῆς ἑαυτοῦ ἀρχῆς μὴ	ἐπιλαθέσθαι·	~ἀβέβαιος γάρ ἐστιν ὁ βίος
[142]	ἀνέσεως τῶν συμφορῶν οὐ δεῖ	~ἐπιλανθάνεσθαι.	~(Ἴππος καὶ στρατιώτης. ~Ἔτρεφε τὸν
[128]	τινὰ εἰς δόξαν, οὐ δεῖ	~ἐπιλανθάνεσθαι	τὴν τάξιν τοῦ οἰκείου γένους·
[117]	~Ἔχις φοιτῶν ἐπί τινα κρήνην	ἔπινεν.	Ὁ δὲ ἐνταῦθα οἰκῶν ὕδρος
[107]	μὲν σὸν βρῶμά εἰμι ἀκριβῶς	ἐπίσταμαι,	ἀλλα ~ἵνα μὴ ἀδόξως ἀποθάνω,
[131]	εἰς θυσίας δαπανῶντος, ὁ ἥρως	ἐπιστὰς	~αὐτῷ νύκτωρ ἔφη· Ἀλλ' ὦ
[132]	Καὶ ὁ θύννος, ὡς ἐθεάσατο	ἐπιστραφεὶς	~αὐτὸν λιποθυμοῦντα ἔφη· Ἀλλ' ἔμοιγε
[107]	ἀπὸ ποίμνης ὑπὸ λύλου κατεδιώκετο·	ἐπιστραφεὶς	~δὲ ὁ ἔριφος λέγει τῷ
[107]	καὶ ~ἐξελθόντες κατεδίωκον τὸν λύκον.	Ἐπιστραφεὶς	δὲ ὁ λύκος λέγει τῷ
[135]	ὄφιν ἁρπάσας ἀπέπτατο. Ὁ δὲ	ἐπιστραφεὶς	καὶ δακὼν καὶ ~ἀμφότεροι ἐκ
[132]	αὐτῷ ~συνεξώκειλεν. Ὁ δὲ θύννος	ἐπιστραφεὶς	καὶ λειποψυχοῦντα τὸν ~δελφῖνα ἑωρακὼς
[135]	ὕψος ἀπέπτη. Ὁ δὲ ὄφις	ἐπιστραφεὶς	καὶ ~πλήξας τοῦτον, ἀμφοτέρους εἰς
[137]	ἑαυτοῦ ποδῶν ~κοιμωμένην πατήσας· ἥτις	ἐπιστραφεῖσα	δῆξιν εἰς αὐτὸν ἀνῆκεν. Ὁ
[103]	Τούτων δὲ σειομένων, οἱ κυνηγοὶ	~ἐπιστραφέντες	καί, ὅπερ ἦν ἀληθές, νομίσαντες
[105]	εὑρίσκεται, τὰ δὲ σωτήρια ~νομιζόμενα	ἐπισφαλῆ.	~Ἔριφος ἐπὶ δώματος ἑστὼς καὶ
[150]	ἀνθρώπων οἱ τὰ ~οἰκεῖα καταλιπόντες	ἐπιτηδεύματα	καὶ τοῖς μηδὲν προσήκουσιν ~ἐπιχειροῦντες
[150]	ἀνθρώπων οἱ τὰ οἰκεῖα καταλιπόντες	~ἐπιτηδεύματα	καὶ τοῖς μηδὲν προσήκουσιν ἐπιχειροῦντες
[145]	μὴ ~χοιρίδιον, ὃ δέδοικεν, ἡμῖν	ἐπιτιθῆται.	Ὁ λόγος δηλοῖ ὅτι πολλοὶ
[102]	Ἔτι δὲ αὐτῆς διανοουμένης, ~λέων	ἐπιφανεὶς	ἐδίωκεν αὐτήν· κἀκείνη εἰς φυγὴν
[129]	ἵστατο θαυμάζων. Ἀθηνᾶ δὲ ~αὐτῷ	ἐπιφανεῖσα	εἶπε· Πέπαυσο δέ, ἄδελφε, τοῦτό
[139]	τροφὴν ~ἀγαπᾷ καὶ σαίνει καὶ	ἐπιχαίρει,	τοῖς δὲ μὴ διδοῦσι καθυλακτεῖ
[150]	~ἐπιτηδεύματα καὶ τοῖς μηδὲν προσήκουσιν	ἐπιχειροῦντες	εἰκότως ~δυστυχοῦσιν
[150]	ἐπιτηδεύματα καὶ τοῖς μηδὲν προσήκουσιν	~ἐπιχειροῦντες	εἰκότως δυστυχοῦσιν. ~(Καρκῖνος καὶ ἀλώπηξ.
[114]	~Δύο ἐχθροὶ ἐν μιᾷ νηῒ	ἔπλεον·	καὶ βουλόμενοι πολὺ ἀλλήλων ~διεζεῦχθαι
[114]	ἐχθραίνοντες ἐπὶ τῆς αὐτῆς νεὼς	ἔπλεον,	ὧν ~ἅτερος μὲν ἐπὶ τῆς
[143]	Καὶ μικρὸν ὑπομείνας, ἐπειδὴ ἄνεμος	ἔπνευσεν	ἰσχυρός, ~ὁ μὲν κάλαμος ὑποσεισθεὶς
[135]	ἐκτίσει τότε καὶ ἃ πρότερον	ἐποίησε	κακά. ~(Ἰκτῖνος καὶ ὄφις. ~Ἰκτῖνος
[139]	~Ζεὺς ἄνθρωπον ποιήσας ὀλιγοχρόνιον αὐτὸν	ἐποίησεν.	~Ὁ δὲ τῇ ἑαυτοῦ συνέσει
[117]	μὲν ἔχις ~πρὸς τὸν ὕδρον	ἐπολέμει,	οἱ δὲ βάτραχοι μηδὲν περαιτέρω
[146]	πολλοὶ διὰ πλεονεξίαν τοῖς ἄλλοις	ἐποφθαλμιῶντες	~λανθάνουσι καὶ τῶν ἰδίων στερούμενοι.
[138]	πάσχοντες. ~(Ἴππος γέρων. ~Γέρων ἵππος	ἐπράθη	πρὸς τὸ ἀλήθειν. Ζευχθεὶς δὲ
[145]	ἄμυναν οὐ τρέφει κατὰ τῶν	ἐπταικότων,	τὸν δὲ ἐλέφαντα, ~ὅτι δέος
[125]	~διαπορῶν τὴν αἰτίαν, τῇ ὑστεραίᾳ	ἐπυνθάνετο	αὐτῆς διὰ τά μόνη ἐπὶ
[125]	διαπορῶν τὴν αἰτίαν τῆς ὑστερήσεως,	ἐπυνθάνετο	~αὐτῆς τίνος χάριν αὐτὴ ἐπὶ
[130]	δὲ Ζεὺς θαυμάσας τὸ γεγονὸς	ἐπυνθάνετο	αὐτοῦ τὴν αἰτίαν ~δι' ἣν
[108]	πολλοῦ ποιοῦνται οἱ ἄνθρωποι. ~Διόπερ	ἐπυνθάνετο	ὁ Ἑρμῆς πόσου, καὶ ὁ
[114]	~περιτρεπομένης, ὁ ἐν τῇ πρύμνῃ	ἐπυνθάνετο	παρὰ τοῦ κυβερνήτου ~περὶ ποῖον
[108]	ἐργαστήριον. Καὶ ~θεασάμενος Διὸς ἄγαλμα	ἐπυνθάνετο	πόσου. Εἰπόντος δὲ αὐτοῦ ὅτι
[126]	εἰς ~κιβωτὸν ταύτας σωρεύειν, ἵν'	ἐρανίσας	ἑκάστου τὰς δίκας ~ἀναπράσσῃ. Τῶν
[116]	χαλκουργοῦ ἐργαστήριον παρὰ τῶν σκευῶν	~ἔρανον	ᾔτει· λαβὼν δὲ παρ' αὐτῶν
[142]	ἵππου ὄνον με πεποίηκας, ~χυδαίαις	ἐργασίαις	καταβαρύνων, καὶ πῶς πάλιν ἐξ
[108]	ἧκεν ~ἀφομοιωθεὶς ἀνθρώπῳ εἰς ἀγαλματοποιοῦ	ἐργαστήριον.	Καὶ ~θεασάμενος Διὸς ἄγαλμα ἐπυνθάνετο
[116]	ῥίνη. ~Ἔχις εἰσελθὼν εἰς χαλκουργοῦ	ἐργαστήριον	παρὰ τῶν σκευῶν ~ἔρανον ᾔτει·
[147]	Ὁ ~λόγος εἴρηται ἐν παντὶ	ἔργῳ	ἀπρέπειαν ἔχοντι. ~(Κάμηλος ὀρχουμένη. ~Κάμηλος
[129]	καθέστηκεν ὡς αἱ ~μάχαι καὶ	ἔριδες	αἰτίαι μεγάλης βλάβης ὑπάρχουσιν. ~(Ἡρακλῆς
[143]	ὅτι οὐ δεῖ τοῖς κρείττοσιν	ἐρίζειν	ἢ ἀντίστασθαι. ~(Κάμηλος ἀφοδεύσασα ἐν
[129]	ἄδελφε, τοῦτό ἐστι φιλονεικία ~καὶ	ἔρις·	ἄν τις αὐτὸ καταλείπῃ ἀμάχητον,
[129]	σοι προξενῆσαν ἡ φιλονεικία καὶ	ἔρις	ἐστίν. Ἂν οὖν τις ~ταύτην
[106]	τὰ δὲ σωτήρια ~νομιζόμενα ἐπισφαλῆ.	~Ἔριφος	ἐπὶ δώματος ἑστὼς καὶ λύκος.
[106]	ἐπὶ δώματος ἑστὼς καὶ λύκος.	~Ἔριφος	ἐπὶ τινος δώματος ἑστώς, ἐπειδὴ
[107]	ὧν ἐν χερσὶν ἔχουσιν ὑστεροῦνται.	~(Ἔριφος	καὶ λύκος αὐλῶν. ~Ἔριφος πλανηθεῖσα
[107]	τὸ θράσος κατὰ τῶν ἀμεινόνων.	~(Ἔριφος	καὶ λύκος αὐλῶν. ~Ἔριφος ὑστερήσας
[107]	λύλου κατεδιώκετο· ἐπιστραφεὶς ~δὲ ὁ	ἔριφος	λέγει τῷ λύκῳ· Πέπεισμαι, λύκε,
[107]	ὑστεροῦνται. ~(Ἔριφος καὶ λύκος αὐλῶν.	~Ἔριφος	πλανηθεῖσα τῆς ποίμνης ὑπὸ λύκου
[107]	τοῦ λύκου καταλαβόντος, στραφεῖσα ἡ	ἔριφος	πρὸς ~τὸν λύκον εἶπεν· Ὅτι
[107]	ἀμεινόνων. ~(Ἔριφος καὶ λύκος αὐλῶν.	~Ἔριφος	ὑστερήσας ἀπὸ ποίμνης ὑπὸ λύλου
[107]	ὑπὸ λύκου ἐδιώκετο. Τῆς δὲ	ἐρίφου	~ἀτονησάσης καὶ τοῦ λύκου καταλαβόντος,
[107]	~τοῦ λύκου καὶ ὀρχουμένου τοῦ	ἐρίφου,	οἱ κύνες ἀκούσαντες καὶ ~ἐξελθόντες
[107]	δὲ λύκου ~αὐλοῦντος καὶ τῆς	ἐρίφου	ὀρχουμένης, οἱ κύνες τοῦ ποιμένος
[107]	δὲ ὁ λύκος λέγει τῷ	~ἐρίφῳ·	Ταῦτα ἐμοὶ καλῶς γίνεται· ἔδει
[120]	ἄνθρωποι. ~Ζεὺς πλάσας ἀνθρώπους ἐκέλευσεν	Ἑρμῇ	νοῦν αὐτοῖς ἐγχέαι. ~Κἀκεῖνος μέτρον
[111]	κλέπτην. ~Ἑρμῆς καὶ τεχνῖται. ~Ζεὺς	Ἑρμῇ	προσέταξε πᾶσι τοῖς τεχνίταις ψεύδους
[109]	πλάσας ἄνδρα καὶ γυναῖκα ἐκέλευσεν	Ἑρμῆν	ἀγαγεῖν αὐτοὺς ~ἐπὶ τὴν Γῆν
[126]	κριτής. ~Ἐν ὀστράκῳ γράφοντα τὸν	Ἑρμῆν	ἁμαρτίας ἐκέλευσεν ὁ Ζεὺς εἰς
[110]	τῷ Τειρεσίᾳ, ἐκεῖνος παραλαβὼν τὸν	Ἑρμῆν	~ἐξῆλθεν, οἰωνόν τινα περὶ τοῦ
[110]	τοῦ ζεύγους ἀπωλείας, παραλαβὼν τὸν	Ἑρμῆν,	ἧκεν ~εἰς τὸ προαστεῖον, οἰωνόν
[126]	ἀνθρώπων ἁμαρτίας ἐν ὀστράκοις τὸν	Ἑρμῆν	ὥρισε ~γράφειν, καὶ εἰς κιβώτιον
[108]	κατάνυξιν ~ἐμποιεῖν. ~(Ἑρμῆς καὶ ἀγαλματοποιός.	~Ἑρμῆς	βουλόμενος γνῶναι ἐν τίνι τιμῇ
[110]	ἄνδρα λκέπτην. ~(Ἑρμῆς καὶ Τειρεσίας.	~Ἑρμῆς	βουλόμενος τὴν Τειρεσίου μαντικὴν εἰ
[110]	~λόγος εὔκαιρος. ~(Ἑρμῆς καὶ Τειρεσίας.	~Ἑρμῆς	βουλόμενος τὴν Τειρεσίου μαντικὴν πειρᾶσαι
[108]	λόγος ἁρμόζει. ~(Ἑρμῆς καὶ ἀγαλματοποιός.	~Ἑρμῆς	γνῶναι βουλόμενος ἐν τίνι τιμῇ
[109]	μὲν πρῶτον ἐκώλυεν. Ὡς δὲ	Ἑρμῆς	~ἠνάγκαζε λέγων τὸν Δία προστεταχέναι,
[108]	λόγων ταπείνωσις οἶδε κατάνυξιν ~ἐμποιεῖν.	~(Ἑρμῆς	καὶ ἀγαλματοποιός. ~Ἑρμῆς βουλόμενος γνῶναι
[108]	ἄλοις ὄντα ὁ λόγος ἁρμόζει.	~(Ἑρμῆς	καὶ ἀγαλματοποιός. ~Ἑρμῆς γνῶναι βουλόμενος
[109]	οὐδεμίᾳ παρ' ἄλλοις ὄντα τιμῇ.	~Ἑρμῆς	καὶ γῆ. ~Ζεὺς πλάσας ἄνδρα
[110]	~ἄν τις πρὸς ἄνδρα λκέπτην.	~(Ἑρμῆς	καὶ Τειρεσίας. ~Ἑρμῆς βουλόμενος τὴν
[110]	δὲ ἀποδιδόντας ὁ ~λόγος εὔκαιρος.	~(Ἑρμῆς	καὶ Τειρεσίας. ~Ἑρμῆς βουλόμενος τὴν
[111]	ἄν τις πρὸς ἄνδρα κλέπτην.	~Ἑρμῆς	καὶ τεχνῖται. ~Ζεὺς Ἑρμῇ προσέταξε
[108]	οἱ ἄνθρωποι. ~Διόπερ ἐπυνθάνετο ὁ	Ἑρμῆς	πόσου, καὶ ὁ ἀγαλματογλύφος ἔφη·
[112]	εὔκαιρος. ~(Ἑρμοῦ ἅμαξα καὶ Ἄραβες.	~Ἑρμῆς	ποτε ἅμαξαν ψευσμάτων καὶ πανουργίας
[112]	ἀλήθεια. ~(Ἑρμοῦ ἅμαξα καὶ Ἄραβες.	~Ἑρμῆς	ποτε ψεύσματα καὶ πανουργίας θεὶς
[110]	ἂν θεάσηται ὄρνεον. Καὶ ὁ	Ἑρμῆς	τὸ μὲν ~πρῶτον θεασάμενος ἀετὸν
[110]	τῶν ὀρνίθων θεάσηται. Ὁ δὲ	Ἑρμῆς	~τὸ μὲν πρῶτον θεασάμενος ἀετὸν
[112]	ἄνδρα ψευδολόγον ὁ λόγος εὔκαιρος.	~(Ἑρμοῦ	ἅμαξα καὶ Ἄραβες. ~Ἑρμῆς ποτε
[112]	γὰρ ~αὐτῶν οὐκ ἔστιν ἀλήθεια.	~(Ἑρμοῦ	ἅμαξα καὶ Ἄραβες. ~Ἑρμῆς ποτε
[122]	ζῷα ἀνήνεγκαν δῶρα. Ὄφις δὲ	ἕρπων	~ῥόδον ἀναλαβὼν τῷ στόματι ἀνέβν.
[122]	τὴν οἰκείαν δύναμιν. Ὄφις δὲ	ἕρπων	ῥόδον λαβὼν ἐν τῷ ~στόματι
[118]	ταύταις εἰσέρχομαι ταῖς ~ὁμολογίαις ὡς	Ἔρως	μὲ εἰσελεύσεται· ἂν δ' εἰσέλθῃ,
[118]	μῦθος δηλοῖ ὅτι τοὺς ὑπ'	ἔρωτος	~κατεχομένους ἀναισχύντους εἶναι συμβαίνει. ~(Ζεὺς
[103]	δόξασα, τῶν τῆς ~ἀμπέλου φύλλων	ἐσθίειν	ἤρξατο. Τούτων δὲ σειομένων, οἱ
[140]	εἶναί με, τὰς κριθὰς ἃς	~ἐσθίω	μὴ κλέπτε. ~(Ἴππος καὶ ὄνος.
[106]	λύκον παριόντα εἶδεν, ~ἐλοιδόρει καὶ	ἔσκωπτεν	αὐτόν. Ὁ δὲ λύκος ἔφη·
[136]	ἐκμαθών, καὶ τῆς ἰδίας φωνῆς	ἐστέρηται,	καὶ οὔτε ~τὴν τοῦ ἵππου
[110]	τὴν Τειρεσίου μαντικὴν εἰ ἀληθής	ἐστι	γνῶναι, ~κλέψας τὰς αὐτοῦ βοῦς
[108]	καὶ νομίσας ὡς, ἐπειδὴ ~ἄγγελός	ἐστι	θεῶν καὶ κερδῷος, πολὺν αὐτοῦ
[108]	ὅτι αὐτόν, ἐπειδὴ ~καὶ ἄγγελός	ἐστι	καὶ ἐπικερδής, περὶ πολλοῦ ποιοῦνται
[147]	ἀδόκιμος καὶ ἐν παντὶ ἀδόκιμός	ἐστι.	~Κάμηλος τὸ πρῶτον ὀφθείς. ~Ὅτε
[110]	Τειρεσίου μαντικὴν πειρᾶσαι εἰ ἀληθής	ἐστι,	~κλέψας αὐτοῦ τοὺς βόας ἐξ
[145]	τὸν δὲ ἐλέφαντα, ὅτι δέος	ἐστὶ	μὴ ~χοιρίδιον, ὃ δέδοικεν, ἡμῖν
[123]	καὶ διὰ τοῦτο τοῖς ~ἀνθρώποις	ἐστὶ	παραμόνιμος. ~(Ζεὺς καὶ Προμηθεὺς καὶ
[139]	διὰ τοῦτο μοχθηρὸς καὶ φιλεργός	ἐστι	πλοῦτον ~ἀθροίζων· τρίτος δὲ ὁ
[139]	διὰ τοῦτο πᾶς ~γηράσκων δύσκολός	ἐστι	τῇ γνώμῃ, καὶ τὸν διδόντα
[139]	τοῦτο ~ἕκαστος θερμὸς καὶ γαυρός	ἐστι	τῇ γνώμη· ὁ δὲ βοῦς
[129]	εἶπε· Πέπαυσο δέ, ἄδελφε, τοῦτό	ἐστι	φιλονεικία ~καὶ ἔρις· ἄν τις
[114]	~πρώραν εἰπόντος· Ἀλλ' ἔμοιγε οὐκ	ἔστι	λυπηρόν, εἶπεν, ὁ θάνατος, ~εἴγε
[149]	ἐκείνους οἳ τὰς φιλίας ~μέχρις	ἑστίασεως	μόνον παρέχονται, περαιτέρω δὲ οὐδὲν
[134]	νῦν λέγειν, ὅτε ~μηδὲν ὄφελός	ἐστιν,	ἀλλὰ τότε παραινεῖν, ὅτε τούτοις
[129]	προξενῆσαν ἡ φιλονεικία καὶ ἔρις	ἐστίν.	Ἂν οὖν τις ~ταύτην οἵαν
[145]	τὸν δὲ ἐλέφαντα, ~ὅτι δέος	ἐστίν,	αὐτοῦ βασιλεύοντος, μὴ χοιρίδια ἡμῖν
[114]	ἐμοίγε οὐκέτι λυπηρὸς ὁ ~θάνατός	ἐστιν,	εἴγε ὁρᾶν μέλλω τὸν ἐχθρόν
[123]	λίχνος ἄνθρωπος εἰδέναι θέλων τί	ἐστιν	ἐν αὐτῷ, τὸ πῶμα ~ἐκίνησε·
[124]	λόγος δηλοῖ ὅτι οὐδὲν οὕτως	ἐστὶν	ἐνάρετον ὅ μὴ πάντως περὶ
[124]	λόγος δηλοῖ ὅτι οὐδὲν ~οὕτως	ἐστὶν	ἐνάρετον ὅ μὴ πάντως περὶ
[117]	δηλοῖ ὅτι, ἔνθα χειρῶν χρεία	ἐστίν,	ἡ διὰ λόγων βοήθεια ~οὐδὲν
[108]	ἐν τίνι τιμῇ παρὰ ἀνθρώποις	ἐστίν,	ἧκεν ~ἀφομοιωθεὶς ἀνθρώπῳ εἰς ἀγαλματοποιοῦ
[108]	ἐν τίνι τιμῇ παρ' ἀνθρώποις	ἐστίν,	ἧκεν ~εἰς ἀγαλματοποιοῦ, ἑαυτὸν εἰκάσας
[128]	καθ' ἑαυτὴν βοῶσα· ~Πατήρ μού	ἐστιν	ἵππος ὁ ταχυδρόμος, κἀγὼ δὲ
[101]	δόξῃ· τῶν γὰρ εὐτελῶν ἀκίνδυνός	ἐστιν	ὁ βίος. ~(Ἐλάτη καὶ βάτος.
[128]	ἀρχῆς μὴ ἐπιλαθέσθαι· ~ἀβέβαιος γάρ	ἐστιν	ὁ βίος οὗτος. ~(Ἡμίονος. ~Ἡμίονός
[128]	τοῦ οἰκείου γένους· ἀβέβαιος γάρ	ἐστιν	ὁ ~παρὼν βίος. ~(Ηρακλῆς καὶ
[112]	ἐν γλώσσῃ γὰρ ~αὐτῶν οὐκ	ἔστιν	ἀλήθεια. ~(Ἑρμοῦ ἅμαξα καὶ Ἄραβες.
[130]	~Ἡρακλῆς ἰσοθεωθεὶς καὶ παρὰ Διὶ	ἑστιώμενος	ἕνα ἕκαστον τῶν θεῶν ~μετὰ
[106]	λύκος. ~Ἔριφος ἐπὶ τινος δώματος	ἑστώς,	ἐπειδὴ λύκον παριόντα εἶδεν, ~ἐλοιδόρει
[106]	~νομιζόμενα ἐπισφαλῆ. ~Ἔριφος ἐπὶ δώματος	ἑστὼς	καὶ λύκος. ~Ἔριφος ἐπὶ τινος
[144]	~{Ὅτι} ἐν πόλει ἐν ᾗ	ἔσχατοι	καὶ ἄφρονες κρατοῦσιν ἀντὶ τῶν
[136]	καὶ οὔτε ~τὴν τοῦ ἵππου	ἔσχεν	οὔτε τήν πρώτην. ~Ὅτι οἱ
[105]	ὡς ἐπίβουλον φυλαττομένη ~πολὺ χαλεπωτέραν	ἔσχον	τὴν θάλασσαν ἐφ' ἣν κατέφυγον.
[102]	μὲν προδοθήσεσθαι ~ἔμελλον, ὑπὸ τούτων	ἐσῳζόμην,	οἷς δὲ καὶ σφόδρα ἐπεποίθειν,
[135]	ὕψους κατενεχθέντες, ὁ μὲν ἰκτῖνος	ἐτεθνήκει·	ὁ δὲ ~ὄφις ἔφη αὐτῷ·
[134]	~καὶ κλυστῆρσιν ἔχρητο, οὐκ ἂν	ἐτεθνήκει.	Τῶν δὲ παρόντων ~ὑπολαβών τις
[141]	ὄνος πεσὼν ἐκ τοῦ κόπου	ἐτελεύτησε.	Τοῦ δὲ ~δεσπότου πάντα ἐπιθέντος
[137]	ἤδη ~λειποψυχῶν ἔλεγε· Δύστηνος ἐγώ·	ἕτερον	γὰρ θηρεῦσαι βουλόμενος, ~αὐτὸς ὑφ'
[137]	πρὸς ἑαυτόν· Ἄθλιος ἔγωγε, ὃς	ἕτερον	θηρεῦσαι ~βουλόμενος ἔλαθον αὐτὸς ἀγρευθεὶς
[118]	ταῖς ὁμολογίαις εἴσειμι ὡς, ἂν	~ἕτερόν	μοι ἐπεισέλθῃ, εὐθέως ἐξελεύσομαι. Ἀπὸ
[105]	~Ἔλαφος πηρωθεῖσα. ~Ἔλαφος πηρωθεῖσα τὸν	ἕτερον	τῶν ὀφθαλμῶν παρεγένετο εἴς τινα
[149]	ὁ ἕτερος ἔλεγε ~πρὸς τὸν	ἕτερον	ὡς ἄρα βούλοιτο εἰς τὴν
[149]	δὴ τοῦ χειμῶνος ἐνισταμένου, ὁ	ἕτερος	ἔλεγε ~πρὸς τὸν ἕτερον ὡς
[149]	τὴν νῆσον διέπτη. Ὁ δὲ	ἕτερος	~θεασάμενος αὐτὸν λιπαρὸν καὶ εὐεκτοῦντα,
[137]	γὰρ θηρεῦσαι βουλόμενος, ~αὐτὸς ὑφ'	ἑτέρου	ἠγρεύθην εἰς θάνατον. ~Ὁ μῦθος
[137]	πέλας ἐπιβουλεύοντες λανθάνουσι ~πολλάκις ὑφ'	ἑτέρων	τοῦτ' αὐτὸ πάσχοντες. ~(Ἴππος γέρων.
[139]	δὲ εἰς τὰ τοῦ βοὸς	ἔτη,	ἀρχικοὺς ὑπάρχειν· τοὺς δὲ τὸν
[139]	~δὲ εἰς τὰ τοῦ ἵππου	ἔτη	γένωνται, ἀλάζονάς τε καὶ ὑψαύχενας
[102]	ὡς λεπτοῖς οὖσι καὶ ἀσθενέσιν.	Ἔτι	δὲ αὐτῆς διανοουμένης, ~λέων ἐπιφανεὶς
[129]	Ὡς δὲ εἶδε διπλοῦν γενόμενον,	ἔτι	μᾶλλον ~ἐπέβαινεν, καὶ τῷ ῥοπάλῳ
[108]	τῆς Ἥρας πόσου. Εἰπόντος δὲ	ἔτι	~μείζονος, θεασάμενος καὶ αὑτοῦ ἄγαλμα
[133]	ἔφη αὐτῷ πάντα τὰ αὐτοῦ	ἑτοιμάσαι·	τὴν αὔριον γὰρ οὐκ ~ὑπερβήσῃ.
[121]	Ζεὺς τοσοῦτον διέβη ~ὅσον Ἀπόλλων	ἐτόξευσεν.	~Οὕτως οἱ τοῖς κρείττοσιν ἀνθαμιλλώμενοι,
[142]	δεῖ ~ἐπιλανθάνεσθαι. ~(Ἴππος καὶ στρατιώτης.	~Ἔτρεφε	τὸν ἑαυτοῦ ἵππον στρατιώτης, ἕως
[142]	τοῦ πολέμου, ἀχύροις καὶ μόνοις	ἔτρεφε,	φορτίοις ~μεγάλοις καταβαρύνων. Ὡς δὲ
[149]	τὴν κόπρον, ὑγρὰν δέ, μένων	ἐτρέφετο	ἐνταῦθα. Τοῦ δὲ ~χειμῶνος διελθόντος,
[149]	τῇ δὲ τούτου κόπρῳ κάνθαροι	~ἐτρέφοντο	δύο. Καὶ δὴ τοῦ χειμῶνος
[142]	ἐπέστη, ~ὁπλισάμενος τὸν ἵππον ἀναβὰς	ἔτρεχε.	Τοῦ δὲ ἵππου συνεχῶς ~καταπίπτοντος,
[140]	κλέπτων καὶ πωλῶν τὸν ἵππον	~ἔτριβεν,	ἐκτένιζεν πᾶσαν ἡμέραν. Ἔφη δὲ
[103]	θεασάμενος, ὃ εἶχεν ~ἀκόντιον βαλών,	ἔτρωσεν	αὐτήν. Ἡ δὲ μέλλουσα τελευτᾶν
[139]	ἰδίου χρόνου μέρος ~ἀπονείμας σκέπης	ἔτυχε.	Οὕτω τε συνέβη τοὺς ἀνθρώπους,
[139]	φάσκοντος, ἐὰν μὴ τῶν ἰδίων	ἐτῶν	ἀριθμόν ~τινα παράσχῃ, καὶ αὐτὸς
[139]	μερίσαντες αὐτῷ καὶ χαρισάμενοι τῶν	~ἐτῶν	ἐφ' ὧν ἔζων· ὁ μὲν
[139]	ποιήσειν, ἐὰν ~μὴ τῶν οἰκείων	ἐτῶν	μέρος αὐτῷ δῷ. Τοῦ δὲ
[117]	δὲ ἔφασαν πρὸς αὐτόν· Ἀλλ'	εὖ	γε ~ἴσθι, ὦ οὗτος, ὅτι
[136]	εἶχεν ἄλλην ὀξείαν. ~Ἀκούσας δὲ	εὖ	χρεμετίζοντος ἵππου, ~εὐθὺς αὐτίκα φωνὴν
[149]	ἕτερος ~θεασάμενος αὐτὸν λιπαρὸν καὶ	εὐεκτοῦντα,	ᾐτιάσατο αὐτὸν διότι ~προϋποσχόμενος αὐτῷ
[103]	ἂν κατὰ ἀνδρῶν οἵτινες τοὺς	εὐεργέτας	~ἀδικοῦντες ὑπὸ θεοῦ κολάζονται. ~(Ἔλαφος
[103]	δηλοῖ ὅτι οἱ ἀδικοῦντες τοὺς	εὐεργέτας	~ὑπὸ θεοῦ κολάζονται. ~(Ἔλαφος καὶ
[116]	Ἡ δὲ ὑποτυχοῦσα εἶπεν· Ἀλλ'	εὐηθὴς	εἶ ~παρ' ἐμοῦ τι ἀποίσεσθαι
[138]	δίκαιον τὸ ἐπαίρεσθαι ἐπί τινι	εὐημερίᾳ	ἢ γενναιότητι. ~(Ἴππος καὶ βοῦς
[118]	ὡς, ἂν ~ἕτερόν μοι ἐπεισέλθῃ,	εὐθέως	ἐξελεύσομαι. Ἀπὸ τούτου συνέβη ~πάντας
[126]	τοῦ Διὸς τὰς χεῖρας, εἴποτ'	εὐθύνοι.	~Τῶν οὖν πονηρῶν οὐ προσήκει
[128]	ἐπέπαυτο, σκυθρωπάζουσα ~πατρὸς τοῦ ὄνου	εὐθὺς	ἀνεμνήσθη. Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι
[136]	~Ἀκούσας δὲ εὖ χρεμετίζοντος ἵππου,	~εὐθὺς	αὐτίκα φωνὴν αὐτοῦ μιμεῖται, ~ὅστις
[118]	ἀνθρώπους τὰς μὲν ἄλλας διαθέσεις	εὐθὺς	αὐτοῖς ~ἐνέθηκε, μόνης δὲ αἰσχύνης
[144]	Ἀφοδεύσασα δὲ καὶ τὴν ~κόπρον	εὐθὺς	ἔμπροσθεν αὐτῆς ἰδοῦσα διὰ τὸ
[139]	ὧν ἔζων· ὁ μὲν ἵππος	εὐθὺς	τοὺς πρώτους χρόνους· διὰ τοῦτο
[128]	σκυθρωπάσασα τοῦ πατρὸς ὄνου αὐτῆς	εὐθὺς	~ὑπανεμνήσθη. ~Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι,
[109]	λύπης δὲ ἀποδιδόντας ὁ ~λόγος	εὔκαιρος.	~(Ἑρμῆς καὶ Τειρεσίας. ~Ἑρμῆς βουλόμενος
[111]	~Πρὸς ἄνδρα ψευδολόγον ὁ λόγος	εὔκαιρος.	~(Ἑρμοῦ ἅμαξα καὶ Ἄραβες. ~Ἑρμῆς
[120]	ψυχὴν δὲ ἀλόγιστον ὁ λόγος	~εὔκαιρος.	~Ζεὺς καὶ Ἀπόλλων. ~Ζεὺς καὶ
[120]	σῶμα ἀφρονεστέρους γενέσθαι. ~Πρὸς ἄνδρα	εὐμεγέθη	μὲν σώματι, κατὰ ψυχὴν δὲ
[101]	ἔφη ὅτι καλή εἰμι καὶ	εὐμήκης	καὶ ὑψηλὴ καὶ χρησιμεύω ~εἰς
[115]	ἐπί τινος φραγμοῦ ἐκ παλιούρων	εὐνάζετο,	ὃς ἦν ἐπ' ἀμπέλῳ ~τοῦ
[113]	ἄλλους τόπους οὐκ εἴασαν ὀδεῦσαι.	~Εὔνουχος	καὶ ἱερεύς. ~Εὔνουχος προσῆλθε ἱερεῖ,
[113]	εἴασαν ὀδεῦσαι. ~Εὔνουχος καὶ ἱερεύς.	~Εὔνουχος	προσῆλθε ἱερεῖ, θυσίαν ὑπὲρ αὐτοῦ
[129]	Ἂν οὖν τις ~ταύτην οἵαν	εὗρεν	ἀφήσῃ, ἐπὶ μικροῦ μένει· ἂν
[149]	Ἔλεγε δὲ ὅτι, ἐὰν πολλὴν	εὕρῃ	τὴν νομήν, ~καὶ αὐτῷ οἴσει.
[105]	τῶν ~πραγμάτων δοκοῦντα εἶναι ὠφέλιμα	εὑρίσκεται,	τὰ δὲ σωτήρια ~νομιζόμενα ἐπισφαλῆ.
[136]	οὔτε τήν πρώτην. ~Ὅτι οἱ	εὐτελεῖς	καὶ φθονεροὶ ζηλοῦντες τοῦ παρὰ
[101]	ἐν τῇ δόξῃ· τῶν γὰρ	εὐτελῶν	ἀκίνδυνός ἐστιν ὁ βίος. ~(Ἐλάτη
[133]	ἀρρώστῳ προσελθὼν πάντα πρὸς ταφὴν	εὐτρεπίσαι	~τοῖς πρὸς αὐτὸν ἐκέλευε· τὴν
[105]	~πολὺ χαλεπωτέραν ἔσχον τὴν θάλασσαν	ἐφ'	ἣν κατέφυγον. ~Οὕτω πολλάκις παρὰ
[137]	ἄγραν ἐξῆλθεν. Ἰδὼν δὲ ~κίχλαν	ἐφ'	ὑψηλοῦ δένδρου καθεζομένην καὶ τοὺς
[104]	φεύγουσα ἐγένετο κατά τι σπήλαιον,	ἐφ'	ᾧ λέων ~ἦν κατοικούμενος, καὶ
[139]	αὐτῷ καὶ χαρισάμενοι τῶν ~ἐτῶν	ἐφ'	ὧν ἔζων· ὁ μὲν ἵππος
[117]	ἀλλὰ καὶ ᾖδον. Οἱ δὲ	ἔφασαν	πρὸς αὐτόν· Ἀλλ' εὖ γε
[115]	παλιούροις ~ἡ ἔχις συνεπλάκη καὶ	ἐφέρετο	τοῦ ποταμοῦ εἰς μέσον καί
[141]	τῶν φορτίων αὐτοῦ καὶ αὐτὸν	ἔφερον.	~Οὕτω καὶ τῶν δανειστῶν ἔνιοι
[148]	φοβηθέντες καὶ τὸ μέγεθος ~καταπλαγέντες	ἔφευγον.	Ὡς δέ, χρόνου προιόντος, συνεῖδον
[137]	ἄνω πρὸς αὐτὴν συλλαβεῖν ~βουλόμενος	εφεώρα.	Καὶ δὴ λαθὼν ἔχιν κοιμωμένην
[110]	ἐδήλωσεν αὐτῷ. Ὁ δὲ ~ὑποτυχὼν	ἔφη.	~Ἀλλ' αὕτη γε ἡ κορώνη
[108]	Ἑρμῆς πόσου, καὶ ὁ ἀγαλματογλύφος	ἔφη·	Ἀλλ' ~ἐὰν τούτους ἀγοράσῃς, τοῦτόν
[150]	~αὐτὸν. Ὁ δὲ μέλλων καταβιβρώσκεσθαι	ἔφη·	Ἀλλ' ἔγωγε δίκαια ~πέπονθα, ὃς
[150]	αὐτόν. Ὁ δὲ μέλλων ~καταβιβρώσκεσθαι	ἔφη·	Ἀλλ' ἔγωγε δίκαια πέπονθα, ὅτι
[118]	Ἐπεὶ δὲ ~σφόδρα αὐτῇ ἐνέκειτο,	ἔφη·	Ἀλλ' ἔγωγε ἐπὶ ταύταις εἰσέρχομαι
[118]	Ἐπεὶ δὲ σφόδρα αὐτῇ ~ἐπέκειτο,	ἔφη·	Ἀλλ' ἔγωγε ἐπὶ ταύταις ταῖς
[114]	δὲ ~εἰπόντος· Κατὰ τὴν πρώραν,	ἔφη·	Ἀλλ' ἐμοίγε οὐκέτι λυπηρὸς ὁ
[132]	ὡς ἐθεάσατο ἐπιστραφεὶς ~αὐτὸν λιποθυμοῦντα	ἔφη·	Ἀλλ' ἔμοιγε οὐκέτι λυπηρὸς ὁ
[109]	~ἠνάγκαζε λέγων τὸν Δία προστεταχέναι,	ἔφη·	Ἀλλ' ὀρυσσέτωσαν ~ὅσον βούλονται· στένοντες
[131]	ὁ ἥρως ἐπιστὰς ~αὐτῷ νύκτωρ	ἔφη·	Ἀλλ' ὦ οὗτος, πέπαυσο τὴν
[142]	ἐδυσχέραινε. Ὁ δὲ ἵππος αὐτῷ	ἔφη·	Ἄπελθε, ὦ ~δέσποτα, πεζὸς πολεμήσων·
[133]	ἐν τῇ νόσῳ, οὗτος ~μόνος	ἔφη	αὐτῷ πάντα τὰ αὐτοῦ ἑτοιμάσαι·
[135]	ἰκτῖνος ἐτεθνήκει· ὁ δὲ ~ὄφις	ἔφη	αὐτῷ· Τί τοσοῦτον ἐμάνης, ὅτι
[104]	ὑπὸ τοῦ ~λέοντος καὶ ἀναιρουμένη	ἔφη·	Βαρυδαίμων ἔγωγε, ἥτις ἀνθρώπους ~φεύγουσα
[140]	ἵππον ~ἔτριβεν, ἐκτένιζεν πᾶσαν ἡμέραν.	Ἔφη	δὲ ὁ ἵππος· Εἰ θέλεις
[142]	δὲ συνεχῶς κατέπιπτε μηδὲν ἰσχύων·	ἔφη	δὲ ~τῷ δεσπότῃ· Ἄπελθε μετὰ
[104]	λέοντος καὶ ἀναιρουμένη πρὸς ἑαυτὴν	ἔφη·	~Δειλαία ἔγωγε ἥτις ἀνθρώπους φεύγουσα
[103]	μέλλουσα τελευτᾶν ~στενάξασα πρὸς ἑαυτὴν	ἔφη·	Δίκαιά γε πάσχω, ὅτι τὴν
[108]	περὶ αὐτοῦ. Ὁ δ' ἀγαλματοποιὸς	ἔφη·	Ἐὰν ~τούτους ὠνήσῃ, καὶ τοῦτον
[108]	γελάσας πόσου τὸ τῆς Ἥρας	ἔφη.	Εἰπόντος δὲ ~πλείονος, ἰδὼν καὶ
[115]	τις ~κατιδοῦσα ἀλώπηξ σφόδρα γελάσασα	ἔφη·	Κακὴ μὲν ἡ ναῦς, ἀξία
[113]	παίδων πατέρα. Ὁ δὲ ἱερεὺς	ἔφη·	Ὅτε μὲν πρὸς τὴν ~θυσίαν
[101]	Ἡ δὲ ἐλάτη ἑαυτὴν ~ἐπαινοῦσα	ἔφη	ὅτι καλή εἰμι καὶ εὐμήκης
[147]	βιαζομένη ~πρὸς τὸν ἀναγκάζοντα δεσπότην	ἔφη·	~Οὐ μόνον ἄσχημός εἰμι ὀρχουμένη,
[141]	Καὶ ἣ οὐ μετρίως καταπονηθεῖσα	ἔφη	πρὸς αὑτήν· ~Δίκαια πέπονθα· εἰ
[102]	τρέχειν συλληφθῆναι. Μέλλουσα δὲ ἀναιρεῖσθαι	ἔφη	~πρὸς ἑαυτήν· Δειλαία ἔγωγε, ἤτις
[137]	αὐτὸν ἀνῆκεν. Ὁ ~δὲ λιποψυχῶν	ἔφη	πρὸς ἑαυτόν· Ἄθλιος ἔγωγε, ὃς
[133]	δὲ ἰατρὸς συναντήσας ~αὐτῷ· Χαῖρε,	ἔφη·	πῶς ἔχουσιν οἱ κάτω; Κἀκεῖνος
[144]	ὕδατος ὀξυτάτῃ ~καταρροῇ· Τί τοῦτο;	ἔφη,	τὰ ἐξόπισθέν μου νῦν ἔμπροσθέν
[145]	Πίθηκος δὲ ~ἀμφοτέρους ἀνεπιτηδείους εἶναι	ἔφη,	τὴν μὲν κάμηλον, διότι χολὴν
[145]	~ἰσχύν. Πίθηκος δὲ ἀνεπιτηδείους εἶναι	ἔφη,	τὴν μὲν κάμηλον, ὅτι ~χολὴν
[135]	τεθνηκότος, ὁ ὄφις πρὸς αὐτὸν	ἔφη·	Τί ~τοσοῦτον ἐμεμήνεις, ταλαίπωρε, ὅτι
[139]	αὐτόν. Ὁ δ' οὐκ ἄλλως	ἔφη	τοῦτο ποιήσειν, ἐὰν ~μὴ τῶν
[122]	Ἰδὼν δὲ αὐτὸν ὁ Ζεὺς	ἔφη·	Τῶν ~ἄλλων ἁπάντων καὶ ἐκ
[122]	Ἰδὼν δὲ αὐτὸν ὁ Ζεὺς	ἔφη·	Τῶν ἄλλων πάντων τὰ ~δῶρα
[134]	Τῶν δὲ παρόντων ~ὑπολαβών τις	ἔφη·	Ὦ βέλτιστε, οὐκ ἔδει σε
[101]	καὶ οἴκοις. Ἡ δὲ βάτος	ἔφη·	Ὦ ἐλεεινή, ~εἰ μνησθείης τῶν
[129]	ἐκπληττόμενος. Ἀθηνᾶ δὲ ~τοῦτον ἰδοῦσα	ἔφη·	Ὦ Ἡράκλεις, παῦσαι θαυμάζων· τὸ
[134]	ἀπέθανε. Τούτων δέ τις ὑποτυχὼν	ἔφη·	~Ὦ οὗτος, ἀλλ' οὐ νῦν
[106]	ἔσκωπτεν αὐτόν. Ὁ δὲ λύκος	ἔφη·	Ὦ οὗτος, οὐ σύ με
[143]	ἀνέμοις, ὁ κάλαμος σιωπῶν οὐκ	~ἐφθέγξατο.	Καὶ μικρὸν ὑπομείνας, ἐπειδὴ ἄνεμος
[146]	ἐβουλήθη καὶ αὐτὴ τῶν ἴσων	ἐφικέσθαι.	Διόπερ ~παραγενομένη πρὸς τὸν Δία,
[121]	ἀνθαμιλλώμενοι, πρὸς τῷ ἐκείνων μὴ	~ἐφικέσθαι,	καὶ γέλωτα ὀφλισκάνουσιν. ~(Ζεὺς καὶ
[120]	τοὺς δὲ ~μακρούς, ἅτε μὴ	ἐφικομένου	τοῦ ποτῦ {μηδὲ μέχρι γονάτων,
[145]	ἑλέσθαι, κάμηλος καὶ ~ἐλέφας καταστάντες	ἐφιλονείκουν,	καὶ διὰ τὸ μέγεθος τοῦ
[105]	~ἔχουσα καὶ τὴν τῶν κυνηγῶν	ἔφοδον	παρατηρουμένη, τὸν δὲ ~πεπηρωμένον πρὸς
[110]	ἀριστερῶν ἐπὶ τὰ δεξιὰ ~διιπτάμενον,	ἔφρασε.	Τοῦ δὲ φήσαντος μὴ πρὸς
[107]	κατέλαβον καὶ ἐδίωκον, κἀκεῖνος φεύγων	~εφώνει·	Ἀξίως πάσχω· ἔδει γάρ με
[142]	πόλεμος ἠκούσθη καὶ ἡ ~σάλπιγξ	ἐφώνει,	τὸν ἵππον χαλινώσας ὁ δεσπότης
[127]	ἐγίγνοντο· πάντα δὲ τὰ ζῷα	ἔχαιρον	ἐπὶ ~τούτῳ, ἠγάλλοντο δὲ καὶ
[146]	~ζητείτω, ἵνα μὴ καὶ ὃ	ἔχει	ἀπολέσῃ. ~(Κάμηλος ὀρχουμένη. ~Κάμηλος ἀναγκαζομένη
[148]	~ὡς χολὴν τὸ ζῷον οὐκ	ἔχει,	εἰς τοῦτο καταφρονήσεως ἦλθον ὥστε
[145]	μὲν κάμηλον, διότι χολὴν ~οὐκ	ἔχει	κατὰ τῶν ἀδικούντων, τὸν δὲ
[124]	ᾖ τί ἕκαστος κατὰ νοῦν	ἔχει,	τρίτον δὲ ἔλεγεν ὡς ἔδει
[124]	ᾖ τί ἕκαστος κατὰ νοῦν	ἔχει,	τρίτον δὲ ἔλεγεν ὡς ἔδει
[146]	ποτε αἰτούσῃ τῇ καμήλῳ ~κέρατα	ἔχειν	καὶ τοιαῦτα λεγούσῃ· ~Λύπη μοι
[142]	πάλιν ἐξ ὄνου ἵππον θέλεις	~ἔχειν;	Ὅτι ἐν καιρῷ ἀδείας καὶ
[118]	εἰσελεύσεται· ἂν δ' εἰσέλθῃ, αὐτὴ	~ἐχελεύσομαι	παραυτίκα. Ἀπὸ δὴ τούτου συνέβη
[114]	~(Ἐχθροὶ δύο. ~Δύο τινὲς ἀλλήλοις	ἐχθραίνοντες	ἐπὶ τῆς αὐτῆς νεὼς ἔπλεον,
[114]	μόνον ἴδωσι πρὸ αὐτῶν κακουμένους.	~(Ἐχθροὶ	δύο. ~Δύο ἐχθροὶ ἐν μιᾷ
[114]	~ὄψιν ἴδω, οὐδ' ἀνὴρ φαίνῃ.	~(Ἐχθροὶ	δύο. ~Δύο τινὲς ἀλλήλοις ἐχθραίνοντες
[114]	αὐτῶν κακουμένους. ~(Ἐχθροὶ δύο. ~Δύο	ἐχθροὶ	ἐν μιᾷ νηῒ ἔπλεον· καὶ
[114]	ὁρᾶν μέλλω πρὸ ἐμοῦ τὸν	ἐχθρὸν	ἀποθνῄσκοντα. Ὁ μῦθος δηλοῖ ~ὅτι
[114]	ἐστιν, εἴγε ὁρᾶν μέλλω τὸν	ἐχθρόν	μου ἀποπνιγόμενον ~πρῶτον. ~Οὕτως ἔνιοι
[114]	ἑαυτῶν βλάβης φροντίζουσιν, ~ἐὰν τοὺς	ἐχθροὺς	μόνον ἴδωσι πρὸ αὐτῶν κακουμένους.
[137]	~βουλόμενος εφεώρα. Καὶ δὴ λαθὼν	ἔχιν	κοιμωμένην ὑπὸ πόδας ~ἐπάτησε. Τῆς
[117]	τοῦ ὕδρου ~παραγενόμενοι πρὸς τὸν	ἔχιν	παρεθάρσυνον αὐτόν, ἐπαγγελλόμενοι ~καὶ αὐτοὶ
[116]	κακοῖς ἀπολοῦνται. ~Ἔχις καὶ ῥίνη.	~Ἔχις	εἰσελθὼν εἰς χαλκουργοῦ ἐργαστήριον παρὰ
[115]	ὁρᾶν ~συνδυστυχοῦντας. ~(Ἔχις καὶ ἀλώπηξ.	~Ἔχις	ἐπὶ παλιούρων δέσμῃ ὑπὲρ ποταμὸν
[115]	πράγμασιν ἐγχειρήσαντα. ~(Ἔχις καὶ ἀλώπηξ.	~Ἔχις	ἐπί τινος φραγμοῦ ἐκ παλιούρων
[137]	αὐτοὶ ~συμφοραῖς περιπίπτοντες. ~(Ἰξευτὴς καὶ	ἔχις.	~Ἰξευτὴς ἰξὸν ἀναλαβὼν καὶ καλάμους
[115]	ὑπὲρ τοῦ κἀκείνους ὁρᾶν ~συνδυστυχοῦντας.	~(Ἔχις	καὶ ἀλώπηξ. ~Ἔχις ἐπὶ παλιούρων
[115]	ἄνδρα πονηρὸν μοχθηροῖς πράγμασιν ἐγχειρήσαντα.	~(Ἔχις	καὶ ἀλώπηξ. ~Ἔχις ἐπί τινος
[116]	{ὡς} κακοὶ σὺν κακοῖς ἀπολοῦνται.	~Ἔχις	καὶ ῥίνη. ~Ἔχις εἰσελθὼν εἰς
[117]	παρὰ φιλαργύρων τι κερδανεῖν ~προσδοκῶντες.	~Ἔχις	καὶ ὕδρος. ~Ἔχις φοιτῶν ἐπί
[117]	~δυνάμενοι μεγάλα ἐκεκράγεισαν. Καὶ ὁ	ἔχις	νικήσας ᾐτιᾶτο αὐτοὺς ~ὅτι γε
[117]	δὲ τῆς μάχης, ὁ μὲν	ἔχις	~πρὸς τὸν ὕδρον ἐπολέμει, οἱ
[115]	ἀπῄει. Τοῖς δὲ παλιούροις ~ἡ	ἔχις	συνεπλάκη καὶ ἐφέρετο τοῦ ποταμοῦ
[117]	κερδανεῖν ~προσδοκῶντες. ~Ἔχις καὶ ὕδρος.	~Ἔχις	φοιτῶν ἐπί τινα κρήνην ἔπινεν.
[101]	τῶν κοπτόντων σε, βάτος ἂν	~ἔχοις	θελῆσαι γενέσθαι, οὐκ ἐλάτη. ~Κρείσσων
[147]	εἴρηται ἐν παντὶ ἔργῳ ἀπρέπειαν	ἔχοντι.	~(Κάμηλος ὀρχουμένη. ~Κάμηλος ὀρχήσασθαι βιαζομένη
[127]	~πολλοὶ τῶν τὸ φρόνημα κουφότερον	ἐχόντων	χαίρουσιν ἐπὶ ~πράγμασιν τοῖς μὴ
[127]	πολλοὶ τῶν τὸ φρόνημα κουφότερον	ἐχόντως	χαίρουσιν ἐπ' ~αδήλοις. ~(Ἡμίονος. ~Ἡμίονός
[105]	μὲν ὁλόκληρον πρὸς τὴν γῆν	~ἔχουσα	καὶ τὴν τῶν κυνηγῶν ἔφοδον
[138]	καὶ σφαιροειδὴς διεδέξατο χώρα, πολλὴν	~ἔχουσα	τὴν δυσπάθειαν. Ὁ δὲ στενάζων
[127]	ἐπὶ ~πράγμασιν τοῖς μὴ χαρὰν	ἔχουσιν.	~(Ἥλιος καὶ βάτραχοι. ~Ἡλίῳ ποτὲ
[133]	συναντήσας ~αὐτῷ· Χαῖρε, ἔφη· πῶς	ἔχουσιν	οἱ κάτω; Κἀκεῖνος εἶπεν· Ἠρεμοῦσι
[133]	ὁ ἰατρὸς προσηγόρευσε καὶ πῶς	ἔχουσιν	οἱ περὶ τὸν Ἅιδην ~ἠρώτα.
[107]	~πράττοντες καὶ ὧν ἐν χερσὶν	ἔχουσιν	ὑστεροῦνται. ~(Ἔριφος καὶ λύκος αὐλῶν.
[134]	εἰ οἴνου ἀπείχετο καὶ ~κλυστῆρσιν	ἐχρήσατο,	οὐκ ἂν ἀπέθανε. Τούτων δέ
[134]	εἰ οἴνου ἀπείχετο ~καὶ κλυστῆρσιν	ἔχρητο,	οὐκ ἂν ἐτεθνήκει. Τῶν δὲ
[118]	αἰσχύνην ἐπελάθετο. Διὸ καὶ μὴ	ἔχων	~πόθεν {ἂν} αὐτὴν εἰσαγάγῃ, διὰ
[142]	καιρὸς τοῦ μολέμου ἦν, ~ἐκρίθιζεν,	ἔχων	συνεργὸν ἐν ταῖς ἀνάγκαις. Ὅτε
[146]	~Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι ὁ	ἔχων	τι ἀρκείσθω ἐπ' ἐκείνῳ καὶ
[131]	~Ἥρωά τις ἐπὶ τῆς οἰκίας	ἔχων,	τούτῳ πολυτελῶς ἔθυεν. Ἀεὶ δὲ
[145]	ἐξ αὐτῶν, ~κάμηλος καὶ ἐλέφας	ἐψηφίζοντο,	ὁ μὲν διὰ τὸ μέγεθος,
[132]	ἐπιστραφεὶς καὶ λειποψυχοῦντα τὸν ~δελφῖνα	ἑωρακὼς	εἶπεν· Οὐκέτι μοι ὁ θάνατος
[130]	ὃν καιρὸν ἐν ἀνθρώποις ἤμην,	ἑώρων	αὐτὸν ὡς ~ἐπὶ τὸ πλεῖστον
[142]	~Ἔτρεφε τὸν ἑαυτοῦ ἵππον στρατιώτης,	ἕως	καιρὸς πολέμου ἦν. ~Παυσαμένου δὲ
[142]	στρατιώτης. ~Ἴππον τὸν ἑαυτοῦ στρατιώτης,	ἕως	μὲν καιρὸς τοῦ μολέμου ἦν,
[133]	ἀνήκεστα, ὅτι τοὺς νοσοῦντας ~οὐκ	ἐῶσιν	ἀποθνῄσκειν· ἔγραφον δὲ αὐτῶν τὰ
[133]	πάντας, ὅτι τοὺς νοσοῦντας οὐκ	ἐῶσιν	~ἀποθνῄσκειν, καὶ κατεγράφοντο πάντας. Ἔμελλον