Texte grec :
[150] (Version A)
Καρκῖνος καὶ ἀλώπηξ.
Καρκῖνος ἀναβὰς ἀπὸ τῆς θαλάσσης ἐπί τινος αἰγιαλοῦ μόνος
ἐνέμετο. Ἀλώπηξ δὲ λιμώττουσα, ὡς ἐθεάσατο αὐτόν, ἀποροῦσα
τροφῆς, προσδραμοῦσα συνέλαβεν αὐτόν. Ὁ δὲ μέλλων
καταβιβρώσκεσθαι ἔφη· Ἀλλ' ἔγωγε δίκαια πέπονθα, ὅτι θαλάσσιος
ὢν χερσαῖος ἠβουλήθην γενέσθαι. Οὕτω καὶ τῶν ἀνθρώπων οἱ τὰ
οἰκεῖα καταλιπόντες ἐπιτηδεύματα καὶ τοῖς μηδὲν προσήκουσιν
ἐπιχειροῦντες εἰκότως δυστυχοῦσιν.
(Version B)
Καρκῖνος καὶ ἀλώπηξ.
Καρκῖνος ἀπὸ τῆς θαλάσσης ἀναβὰς ἐπί τινος ἐνέμετο τόπου.
Ἀλώπηξ δὲ λιμώττουσα, ὡς ἐθεάσατο, προσελθοῦσα ἀνέλαβεν
αὐτὸν. Ὁ δὲ μέλλων καταβιβρώσκεσθαι ἔφη· Ἀλλ' ἔγωγε δίκαια
πέπονθα, ὃς θαλάττιος ὢν χερσαῖος ἠβουλήθην γενέσθαι.
Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι καὶ τῶν ἀνθρώπων οἱ τὰ οἰκεῖα καταλιπόντες
ἐπιτηδεύματα καὶ τοῖς μηδὲν προσήκουσιν ἐπιχειροῦντες εἰκότως
δυστυχοῦσιν
|
|
Traduction française :
| [150] LE CRABE ET LE RENARD
Un crabe, étant monté de la mer sur le rivage, cherchait sa vie solitairement.
Un renard affamé l'aperçut; comme il n'avait rien à se mettre sous la dent, il
courut sur lui et le prit. Alors le crabe, sur le point d'être dévoré, s'écria :
«J'ai mérité ce qui m'arrive, moi qui, habitant de la mer, ai voulu devenir
terrien.»
Il en est ainsi des hommes : ceux qui abandonnent leurs propres occupations pour
se mêler d'affaires qui ne les regardent pas, tombent naturellement dans le
malheur.
|
|
