Fables
[133]	Ὁ δὲ ἰατρὸς συναντήσας ~αὐτῷ·	Χαῖρε,	ἔφη· πῶς ἔχουσιν οἱ κάτω;
[127]	τῶν τὸ φρόνημα κουφότερον ἐχόντως	χαίρουσιν	ἐπ' ~αδήλοις. ~(Ἡμίονος. ~Ἡμίονός τις
[127]	τῶν τὸ φρόνημα κουφότερον ἐχόντων	χαίρουσιν	ἐπὶ ~πράγμασιν τοῖς μὴ χαρὰν
[105]	τὴν ἡμετέραν ὑπόληψιν τὰ μὲν	χαλεπὰ	τῶν ~πραγμάτων δοκοῦντα εἶναι ὠφέλιμα
[105]	γῆν ὡς ἐπίβουλον φυλαττομένη ~πολὺ	χαλεπωτέραν	ἔσχον τὴν θάλασσαν ἐφ' ἣν
[148]	τοῦτο καταφρονήσεως ἦλθον ὥστε καὶ	~χαλινὸν	αὐτῇ περιθέντες παισὶν ἐλαύνειν αὐτὴν
[142]	ἡ ~σάλπιγξ ἐφώνει, τὸν ἵππον	χαλινώσας	ὁ δεσπότης καὶ αὐτὸς ~καθοπλισθεὶς
[116]	καὶ ῥίνη. ~Ἔχις εἰσελθὼν εἰς	χαλκουργοῦ	ἐργαστήριον παρὰ τῶν σκευῶν ~ἔρανον
[127]	χαίρουσιν ἐπὶ ~πράγμασιν τοῖς μὴ	χαρὰν	ἔχουσιν. ~(Ἥλιος καὶ βάτραχοι. ~Ἡλίῳ
[125]	τῆς ὑστερήσεως, ἐπυνθάνετο ~αὐτῆς τίνος	χάριν	αὐτὴ ἐπὶ τὸ δεῖπνον οὐ
[139]	αὐτῷ χάριτας, μερίσαντες αὐτῷ καὶ	χαρισάμενοι	τῶν ~ἐτῶν ἐφ' ὧν ἔζων·
[139]	τὴν τοιαύτην φιλοξενίαν ~ἀντημείψαντο αὐτῷ	χάριτας,	μερίσαντες αὐτῷ καὶ χαρισάμενοι τῶν
[122]	δηλοῖ ὅτι τῶν πονηρῶν αἱ	χάριτες	φοβεραί εἰσιν. ~(Ζεὺς καὶ ὄφις.
[122]	ὅτι πάντων τῶν πονηρῶν αἱ	χάριτες	φοβεραί. ~(Ζεὺς καὶ πίθος ἀγαθῶν.
[111]	πᾶσι τοῖς τεχνίταις ψεύδους φάρμακον	χέαι.	Ὁ ~δὲ τοῦτο τρίψας καὶ
[139]	συνέσει χρώμενος, ὅτε ἐνίστατο ὁ	χειμών,	~οἶκον ἑαυτῷ κατεσκεύαζε καὶ ἐνταῦθα
[149]	καὶ αὐτὸς ἐκεῖσε ἐλθὼν ~τὸν	χειμῶνα	διαγένηται. Ἔλεγε δὲ ὅτι, ἐὰν
[139]	οὐδ' αὐτὸς ~δυνάμενος ὑπομένειν τὸν	χειμῶνα.	Ὁμοίως δὲ τοῦ ἀνθρώπου μὴ
[114]	δὲ ἐπὶ τῆς πρώρας ἐκάθητο.	~Χειμῶνος	δὲ ἐπιγενομένου καὶ τῆς νεὼς
[114]	τὴν πρύμναν καὶ ~ἐνταῦθα ἔμενον.	Χειμῶνος	δὲ σφοδροῦ καταλαβόντος καὶ τῆς
[149]	μένων ἐτρέφετο ἐνταῦθα. Τοῦ δὲ	~χειμῶνος	διελθόντος, πάλιν εἰς τὴν νῆσον
[149]	~ἐτρέφοντο δύο. Καὶ δὴ τοῦ	χειμῶνος	ἐνισταμένου, ὁ ἕτερος ἔλεγε ~πρὸς
[126]	ἐμπίπτει εἰς τοῦ Διὸς τὰς	χεῖρας,	εἴποτ' εὐθύνοι. ~Τῶν οὖν πονηρῶν
[126]	ἐμπίπτει εἰς τὰς τοῦ Διὸς	χεῖρας,	εἴποτε ~καλῶς κρίνοιτο. Ὅτι οὐ
[117]	ἡ ἡμετέρα συμμαχία οὐ διὰ	χειρῶν,	διὰ δέ μόνης ~φωνῆς συνέστηκεν.
[117]	~Ὁ λόγος δηλοῖ ὅτι, ἔνθα	χειρῶν	χρεία ἐστίν, ἡ διὰ λόγων
[125]	ἄλλοις πολυτελῶς διαιτᾶσθαι. ~(Ζεὺς καὶ	χελώνη.	~Ζεὺς γάμους τελῶν πάντα τὰ
[125]	τι ~ψόγον ἐπιδέχεται. ~(Ζεὺς καὶ	χελώνη.	~Ζεὺς γαμῶν πάντα τὰ ζῷα
[125]	τὰ ζῷα εἱστία. Μόνης δὲ	χελώνης	ὑστερησάσης, ~διαπορῶν τὴν αἰτίαν, τῇ
[125]	ζῷα εἱστία· Μόνης δὲ τῆς	χελώνης	~ὑστερησάσης, διαπορῶν τὴν αἰτίαν τῆς
[150]	δίκαια ~πέπονθα, ὃς θαλάττιος ὢν	χερσαῖος	ἠβουλήθην γενέσθαι. ~Ὁ μῦθος δηλοῖ
[150]	δίκαια πέπονθα, ὅτι θαλάσσιος ~ὢν	χερσαῖος	ἠβουλήθην γενέσθαι. Οὕτω καὶ τῶν
[107]	τι ~πράττοντες καὶ ὧν ἐν	χερσὶν	ἔχουσιν ὑστεροῦνται. ~(Ἔριφος καὶ λύκος
[149]	οἴσει. Παραγενόμενος δὲ εἰς τὴν	χέρσον	καὶ καταλαβὼν ~πολλὴν μὲν τὴν
[145]	δέος ἐστίν, αὐτοῦ βασιλεύοντος, μὴ	χοιρίδια	ἡμῖν ἐπιθῆται. ~Ὁ μῦθος δηλοῖ
[145]	ἐλέφαντα, ὅτι δέος ἐστὶ μὴ	~χοιρίδιον,	ὃ δέδοικεν, ἡμῖν ἐπιτιθῆται. Ὁ
[145]	ἔφη, τὴν μὲν κάμηλον, ὅτι	~χολὴν	καὶ ἄμυναν οὐ τρέφει κατὰ
[145]	ἔφη, τὴν μὲν κάμηλον, διότι	χολὴν	~οὐκ ἔχει κατὰ τῶν ἀδικούντων,
[148]	Αἰσθόμενοι δὲ κατὰ μικρὸν ~ὡς	χολὴν	τὸ ζῷον οὐκ ἔχει, εἰς
[146]	τῶν ὄτων ~ἀπεστέρησε πολλὰ αὐτὸς	χολήσας.	~Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι ὁ
[117]	λόγος δηλοῖ ὅτι, ἔνθα χειρῶν	χρεία	ἐστίν, ἡ διὰ λόγων βοήθεια
[140]	ἀποστεροῦσιν αὐτοὺς καὶ τῆς ἀναγκαίας	χρείας.	~(Ἴππος καὶ ἱπποκόμος. ~Κριθὰς τοῦ
[136]	ἄλλην ὀξείαν. ~Ἀκούσας δὲ εὖ	χρεμετίζοντος	ἵππου, ~εὐθὺς αὐτίκα φωνὴν αὐτοῦ
[136]	ὀξείαν. Ἴππου δὲ ἀκούσας καλῶς	~χρεμετίζοντος,	μιμούμενος τὸν ἵππον καὶ συνεχῶς
[136]	ἠδυνήθη τοῦ μαθεῖν ταύτην ὅλως·	~χρεμετίζων	γὰρ ὅμως οὐκ ἐδυνήθη ~τὴν
[136]	ἔδωκας γνώμης δίκην ἀξίαν. ~(Ἰκτῖνος	χρεμετίζων.	~Ἰκτῖνος φωνὴν εἶχεν ἄλλην ὀξείαν.
[136]	τῶν κατὰ φύσιν στεροῦνται. ~(Ἰκτῖνος	χρεμετίζων.	~Ἰκτῖνος φωνὴν εἶχεν ἄλλην ὀξείαν.
[141]	διὰ φιλαργυρίαν, ἵνα μικρὰ τοῖς	~χρεώσταις	μὴ παράσχωσι, πολλάκις καὶ αὐτὸ
[126]	εἴποτε ~καλῶς κρίνοιτο. Ὅτι οὐ	χρὴ	θαυμάζειν διὰ τοὺς ἀδίκους καὶ
[110]	~ἀπολήψομαι βοῦς. ~Τούτῳ τῷ λόγῳ	χρήσαιτο	ἄν τις πρὸς ἄνδρα κλέπτην.
[110]	βόας ἀπολήψομαι. Τούτῳ τῷ λόγῳ	χρήσαιτο	~ἄν τις πρὸς ἄνδρα λκέπτην.
[118]	ἀναισχύντους εἶναι. ~Τούτῳ τῷ λόγῳ	χρήσαιτο	ἄν τις πρὸς ἄνδρα πόρνον.
[139]	ὑλακτικοὺς γίνεσθαι. ~Τούτῳ τῷ λόγῳ	χρήσαιτο	ἄν τις πρὸς πρεσβύτην θυμώδη
[134]	τότε δὲ ~παραινεῖν, ὅτε καὶ	χρῆσθαι	ἠδύνατο. ~(Ἰκτῖνος καὶ ὄφις. ~Ἰκτῖνος
[134]	ἀλλὰ τότε παραινεῖν, ὅτε τούτοις	χρῆσθαι	~ἠδύνατο. Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι
[101]	βάτῳ ἔλεγεν· Ἐν οὐδενὶ οὐδὲν	χρησιμεύεις	ὅτε ~ἐγὼ ἐν στέγεσί που
[101]	καὶ εὐμήκης καὶ ὑψηλὴ καὶ	χρησιμεύω	~εἰς ναῶν στέγη καὶ εἰς
[101]	ὅτε ~ἐγὼ ἐν στέγεσί που	χρησιμεύω	καὶ οἴκοις. Ἡ δὲ βάτος
[133]	~λεγόντων αὐτὸν μὴ κινδυνεύειν, ἀλλὰ	χρονίσειν	ἐν τῇ νόσῳ, οὗτος ~μόνος
[139]	τοὺς δὲ τὸν ~τοῦ κυνὸς	χρόνον	ἀνύοντας ὀργίλους καὶ ὑλακτικοὺς γίνεσθαι.
[133]	~ὑπερβήσῃ. Ταῦτα εἰπὼν ὑπεχώρησε. Μετὰ	χρόνον	δέ τινα ἀναστὰς ὁ ~νοσῶν
[133]	ὑπερβήσεσθαι αὐτόν. ~Μετὰ δὲ τινα	χρόνον	ὁ ἀρρωστῶν ἀναστὰς καὶ συναντήσας
[128]	δηλοῖ ὅτι δεῖ, κἂν ὁ	~χρόνος	ἐνέγκῃ τινὰ εἰς δόξαν, τῆς
[128]	δηλοῖ ὅτι, εἰ καὶ ὁ	χρόνος	ἐνέγκοι τινὰ εἰς δόξαν, οὐ
[139]	διαφθειρόμενος ἧκε, καὶ τοῦ ἰδίου	χρόνου	μέρος ~ἀπονείμας σκέπης ἔτυχε. Οὕτω
[148]	μέγεθος ~καταπλαγέντες ἔφευγον. Ὡς δέ,	χρόνου	προιόντος, συνεῖδον αὐτῆς τὸ ~πρᾷον,
[139]	μὲν ἵππος εὐθὺς τοὺς πρώτους	χρόνους·	διὰ τοῦτο ~ἕκαστος θερμὸς καὶ
[139]	βοῦς μετ' αὐτὸν τοὺς ~μέσους	χρόνους·	διὰ τοῦτο μοχθηρὸς καὶ φιλεργός
[139]	δὲ ὁ κύων τοὺς τελευταίους	χρόνους·	διὰ τοῦτο πᾶς ~γηράσκων δύσκολός
[139]	μὲν ~ἐν τῷ τοῦ Διὸς	χρόνῳ	γένωνται, ἀκεραίους τε καὶ ἀγαθοὺς
[139]	~Ὁ δὲ τῇ ἑαυτοῦ συνέσει	χρώμενος,	ὅτε ἐνίστατο ὁ χειμών, ~οἶκον
[142]	ἀφ' ἵππου ὄνον με πεποίηκας,	~χυδαίαις	ἐργασίαις καταβαρύνων, καὶ πῶς πάλιν
[111]	φάρμακον κατελείπετο, ~λαβὼν ὅλην τὴν	χύσιν	κατ' αὐτοῦ κατέχεεν. Ἐκ τούτου
[138]	μυλῶνος ἀτέλεστος καὶ σφαιροειδὴς διεδέξατο	χώρα,	πολλὴν ~ἔχουσα τὴν δυσπάθειαν. Ὁ
[112]	δὲ εἰς τὴν τῶν Ἀράβων	χώραν	ἦλθε, λέγεται ἐξαίφνης ~συντριβῆναι τὴν
[112]	~διὰ πάσης ἤλαυνε γῆς, κατὰ	χώραν	μικρόν τι διανέμων τοῦ φόρτου.
[112]	Ὡς δὲ Ἀράβων κατήντησε τὴν	χώραν,	συντρίβει τὴν ~ἅμαξαν κενὴν φορτίων·

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 11/05/2005