Livre, Chap.
[52, 15]	ὄντες καὶ ποικίλας καὶ τὰς	ὀργὰς	καὶ τὰς ἐπιθυμίας ἔχουσι, καὶ
[52, 31]	ἐκ τῆς γερουσίας καὶ τοὺς	παῖδας	τάς τε γυναῖκας αὐτῶν, ἄν
[52, 13]	φοβηθείημεν ἂν μᾶλλον ἢ τὰς	τυραννίδας	τὰς ἐκ τῆς μοναρχίας ἐκφυομένας.
[52, 28]	τοῖς ἄλλοις ἀπολαύσοντας. καί σφων	ἐκλογέας	τοὺς ἐπιτροπεύσοντας ἑκασταχόθι ποιῆσαι, ὥστε
[52, 16]	παντοδαποῦ χωρὶς κυβερνήτου, πολλὰς ἤδη	γενεὰς	ἐν κλύδωνι πολλῷ φερομένη σαλεύει
[52, 26]	οὖν τοὺς βουλευτὰς τούς τε	ἱππέας	ταῦτα γιγνέσθω· ~τοὺς δὲ δὴ
[52, 28]	καὶ τῇ μοναρχίᾳ μόνῃ τῆς	ἀναγκαίας	τῶν χρημάτων ἀθροίσεως προσηκούσης βαρυνώμεθα,
[52, 20]	καὶ τὰς δυνάμεις σφῶν τὰς	ἀρχαίας	τηρήσῃς, ἵνα μὴ τὰ αὐτὰ
[52, 3]	πολὺ χεῖρόν ἐστι τοῦ ἐκ	κακοπραγίας	ἀδικεῖν τινα· οἱ μὲν γὰρ
[52, 5]	τοὺς ἄλλους μισοῦσι, τάς τε	εὐπραγίας	αὐτῶν οἰκείας ζημίας καὶ τὰς
[52, 2]	μή, δόξομεν ἤτοι τῆς τε	εὐπραγίας	ἡττῆσθαι καὶ ὑπὸ τῶν κατωρθωμένων
[52, 2]	ὁ δὲ ἐξ ἐπιβουλῆς καὶ	κακουργίας	τοιοῦτό τι ποιῶν πρῶτον μὲν
[52, 31]	διατάξαι, ἂν πρῶτον μὲν τὰς	πρεσβείας	τάς τε παρὰ τῶν πολεμίων
[52, 33]	καὶ ὁτιοῦν συμβουλεῦσαί σοι μετὰ	ἀδείας	νέμε· ἄν τε γὰρ ἀρεσθῇς
[52, 26]	τῆς τε τροφῆς καὶ τῆς	παιδείας	αὐτῶν ἐπιμεληθέντα. ἂν δ´ οὖν
[52, 26]	δικαιώσουσιν, ὅτι καὶ τροφῆς καὶ	παιδείας	τῆς αὐτῆς τοῖς ἄλλοις μετασχὼν
[52, 7]	σκιαγραφίαν πολιτείας αἰσχύνῃ πρὸ τῆς	ἀληθείας	προπεταννύντας, ὀνόματι ἐννόμῳ δικαστηρίου τὴν
[52, 3]	σοὶ σύνοιδα τὰ ψευδῆ μετὰ	κολακείας	ἡδέως ἀκούοντι. ~ἡ μὲν τοίνυν
[52, 5]	μισοῦσι, τάς τε εὐπραγίας αὐτῶν	οἰκείας	ζημίας καὶ τὰς συμφορὰς ἴδια
[52, 16]	καὶ τὸν λοιπὸν αἰῶνα μετ´	ἀσφαλείας	διαγάγῃ. ~ὅτι μὲν οὖν ὀρθῶς
[52, 6]	ἐπιδιδόασί τι, οὔτε τὰς κοινὰς	συντελείας	αὐθαιρέτους ποιοῦνται. ἐκεῖνο μὲν γὰρ
[52, 10]	βάρβαροί τινες οὐδὲ διδομένας σφίσι	βασιλείας	ἐδέξαντο. ταῦτ´ οὖν προϊδόμενος προβούλευσαι
[52, 40]	ὥστε σε πᾶν τὸ τῆς	βασιλείας	ἔργον ἄνευ τοῦ τῆς ἐπωνυμίας
[52, 40]	τὸ δ´ ὄνομα τὸ τῆς	βασιλείας	ὡς καὶ ἐπάρατον φοβῇ, τοῦτο
[52, 28]	καὶ τἆλλα ὅσα ἔκ τε	μεταλλείας	καὶ εἰ δή ποθεν ἄλλοθεν
[52, 2]	ὅτι περὶ σοῦ οὐδένα ἂν	ὑπομείνειας	εἰπεῖν ἢ φρονῆσαι, οὐδ´ εἰ
[52, 10]	συμφερόντων εἰπεῖν, πῶς μὲν ἂν	ὑπομείνειας	τοσαῦτα καὶ μεθ´ ἡμέραν καὶ
[52, 2]	πάσης ἐκ τούτου τῆς οἰκουμένης	ἄρξειας·	ἔπειτα δὲ καὶ κατορθώσας ἄδικον
[52, 14]	σὲ ἀξιῶ μὴ πρὸς τὰς	εὐπρεπείας	τῶν ὀνομάτων ἀποβλέψαντα ἀπατηθῆναι, ἀλλὰ
[52, 28]	αὐτοὺς πᾶν τὸ τῷ τῆς	ἐπιτροπείας	αὐτῶν χρόνῳ προσῆκον ἐξ ἁπασῶν
[52, 10]	πῶς δ´ ἂν μὴ ὑγιαίνων	ἐξαρκέσειας;	τίνος δ´ ἂν τῶν ἀγαθῶν
[52, 34]	τιμᾶν· οὕτω γὰρ ἂν μάλιστα	ποιήσειας	αὐτοὺς τῶν τε χειρόνων ἀπέχεσθαι,
[52, 15]	εἰπεῖν οὔτ´ ἂν σὺ πρᾶξαι	τολμήσειας·	ἐκεῖνα δὲ δὴ καὶ καλὰ
[52, 10]	πῶς δ´ ἂν στερόμενος αὐτῶν	εὐδαιμονήσειας;	τίνι δ´ ἂν ἀκριβῶς ἡσθείης,
[52, 8]	δ´ ἂν ἐν τοῖς μεγίστοις	πταίσειας.	τί μὲν γὰρ ἂν ἀγαθὸν
[52, 10]	ἂν τῶν ἀγαθῶν τῶν ἀνθρωπίνων	ἀπολαύσειας,	πῶς δ´ ἂν στερόμενος αὐτῶν
[52, 34]	ποίει. οὕτω γὰρ ἂν μᾶλλον	παιδεύσειας	αὐτοὺς ἢ ταῖς ἐκ τῶν
[52, 33]	ἂν μάλιστα τὴν ἑκάστου γνώμην	διακριβώσειας,	εἰ ἀνέλεγκτον αὐτὴν παρὰ τοῖς
[52, 34]	ταῖς ἐκ τῶν νόμων τιμωρίαις	δειματώσειας·	τὸ μὲν γὰρ ζῆλον τὸ
[52, 30]	ἀποκρίσεις ἄνευ δαπάνης ἢ καὶ	πραγματείας	τινὸς λήψονται. ~καὶ μέντοι καὶ
[52, 0]	τὸ εʹ καὶ Σέξτου Ἀπουλεΐου	ὑπατείας.	~Ταῦτα μὲν ἔν τε τῇ
[52, 28]	ὅσα ἔς τε τὰς αἰφνιδίους	στρατείας	καὶ ἐς τὰ λοιπὰ ὅσα
[52, 7]	πάντες αὐτοὺς σχῆμα καὶ σκιαγραφίαν	πολιτείας	αἰσχύνῃ πρὸ τῆς ἀληθείας προπεταννύντας,
[52, 18]	ἀλλὰ καὶ τὴν κατάστασιν τῆς	πολιτείας	ἐπὶ σοὶ πεποίηται, ἵν´ ἐπιμεληθεὶς
[52, 19]	εἰρημένον ἀναθέσθαι, ὥστε καὶ τῆς	πολιτείας	πᾶσί σφισι μεταδοθῆναί φημι δεῖν,
[52, 7]	ἄλλως τε καὶ ἐν μεταβολῇ	πολιτείας,	φιλεῖ συμβαίνειν. τούτοις δ´ ἂν
[52, 13]	Πομπήιος αὐτὸς μετὰ ταῦτα, τῆς	δυναστείας	ἐπιθυμήσαντες κακῶς ἀπώλοντο. δυσχερὲς γάρ
[52, 17]	καὶ ὁ Πομπήιος ἐκστὰς τῆς	δυναστείας	καὶ κατεφρονήθη καὶ ἐπεβουλεύθη, κἀκ
[52, 27]	ἀκμαιότατον καὶ ἰσχυρότατον καὶ ἐκ	λῃστείας	μάλιστα ζῆν ἀναγκαζόμενον ἀλύπως τραφήσεται,
[52, 35]	προσδιαβάλλει, τρόπαιά τέ τινα τῆς	κακίας	αὐτῶν καὶ μνημεῖα τῆς ἀδικίας
[52, 35]	κακίας αὐτῶν καὶ μνημεῖα τῆς	ἀδικίας	γιγνόμενα· ὅσῳ γὰρ ἂν ἐπὶ
[52, 20]	οἰκεῖα μηδενὶ πρὸ ταύτης τῆς	ἡλικίας	ἐπιτρέπεσθαι, τὰ δὲ δημόσια καὶ
[52, 27]	καὶ πρὸ τοῦ γήρως τῆς	ἡλικίας	περιεῖναι. οὔτε γὰρ ἐπὶ τῶν
[52, 43]	διὰ τοῦτο τὰ δίκαια τῆς	ἀποικίας	σφῶν λελυκέναι ἐδόκει. τόν τε
[52, 19]	ἀντεσάγαγε, μὴ μόνον ἐκ τῆς	Ἰταλίας	ἀλλὰ καὶ παρὰ τῶν συμμάχων
[52, 42]	βουλεύουσι μὴ ἐκδημεῖν ἔξω τῆς	Ἰταλίας,	ἂν μὴ αὐτός τινι κελεύσῃ
[52, 14]	ἕκαστοι προθύμως ποιοῦντες, καὶ τὰς	ὠφελίας	ἀλλήλοις ἑτοίμως ἀντιδιδόντες, οὔτε τῶν
[52, 37]	ἵνα τῶν μὲν διὰ τὰς	ὠφελίας	ὀριγνώμενοι, τῶν δὲ διὰ τὰς
[52, 28]	μὴ δῆμον, ἅτε καὶ τῆς	ὠφελίας	τῆς ἀπ´ αὐτῶν ὁμοίως τοῖς
[52, 35]	ἂν δοθείη, ὑποψία δ´ ἂν	κιβδηλίας	πολλὴ προσγένοιτο· καὶ γάρ τοι
[52, 21]	γέ τινα φερέτωσαν καὶ τῆς	ἀσχολίας	ἕνεκα καὶ τῆς ἀξιώσεως. περὶ
[52, 37]	ὀριγνώμενοι, τῶν δὲ διὰ τὰς	ζημίας	ἀπεχόμενοι, πρός τε τὰ οἰκεῖα
[52, 5]	τάς τε εὐπραγίας αὐτῶν οἰκείας	ζημίας	καὶ τὰς συμφορὰς ἴδια κέρδη
[52, 22]	τῶν στρατιωτῶν ἄρξει, πλὴν ὅσα	ἀτιμίας	ἢ θανάτου ἔχεται. ταῦτα γὰρ
[52, 33]	ὅταν περὶ θανατώσεως ἢ καὶ	ἀτιμίας	τινὸς ἀγωνίζωνται. σοὶ γὰρ δὴ
[52, 15]	τοῖς παρακελευστοῖς ἐπιτρεπόμενα μήτε ἐκ	φιλοτιμίας	κινδυνευόμενα, καὶ τῶν ὑπαρχόντων ἡμῖν
[52, 6]	ἑκόντες πολλοὶ πολλὰ ἐπιδιδόασιν, ἐν	φιλοτιμίας	μέρει τὸ πρᾶγμα ποιούμενοι καὶ
[52, 37]	τε ἔχθρας αὐτῶν καὶ τὰς	φιλοτιμίας	τὰς πρὸς ἀλλήλους παντάπασιν ἐκκόπτειν,
[52, 30]	τούτων ταῦτα γιγνώσκω, τὰς δ´	ἱπποδρομίας	τὰς ἄνευ τῶν γυμνικῶν ἀγώνων
[52, 30]	καὶ θεωρίας τινάς, χωρὶς τῆς	ἱπποδρομίας	τῆς παρ´ ἡμῖν ποιουμένης, μὴ
[52, 15]	καὶ τὰς ὀργὰς καὶ τὰς	ἐπιθυμίας	ἔχουσι, καὶ ταῦτα ἐς τοσοῦτον
[52, 40]	βασιλείας ἔργον ἄνευ τοῦ τῆς	ἐπωνυμίας	αὐτῆς ἐπιφθόνου καρποῦσθαι. ~Μαικήνας μὲν
[52, 37]	ἀλλήλους παντάπασιν ἐκκόπτειν, καὶ μήτε	ἐπωνυμίας	τινὰς κενὰς μήτ´ ἄλλο τι
[52, 33]	οὕτως ἐς τὰς τῶν ἐθνῶν	ἡγεμονίας	ἐξίωσι. τὰς μέντοι γνώμας αὐτῶν
[52, 21]	καὶ μετὰ ταῦτα τὰς μείζους	ἡγεμονίας	λαμβανέτωσαν. ~ὧδε γὰρ συμβουλεύω σοι
[52, 23]	διόπερ οὐδὲ ἐπαλλήλας τὰς μείζους	ἡγεμονίας	οἶμαί τισι προσήκειν δίδοσθαι. οὔτε
[52, 14]	ἐπὶ τῶν εὖ φρονούντων ἐξετάζῃς,	εὐδαιμονίας	ἅπασιν αἴτιον γίγνεται, ἂν δὲ
[52, 4]	τε δαπανημάτων μετέχον, τῆς δὲ	κοινωνίας	τῶν κρειττόνων στερόμενον, ἀλλὰ κἂν
[52, 6]	ποιούμενοι καὶ τιμὰς ἀντ´ αὐτῶν	ἀξίας	ἀντιλαμβάνοντες· ἂν δέ που καὶ
[52, 13]	τάχ´ ἄν τι δεινὸν μετὰ	κακοδοξίας	πάθοις. τεκμήριον δέ, Μάριος μὲν
[52, 35]	ταῖς γνώμαις αὐτῶν ἀεὶ μετ´	εὐδοξίας	ἐνιδρυθήσῃ) τοὺς δ´ ἄλλως πως
[52, 9]	καὶ δεινὰ ἐπάσχομεν, τῆς τε	ἐλευθερίας	ἐπεθυμήσαμεν καὶ λαβόντες αὐτὴν πρὸς
[52, 8]	οὐδὲ φρονηματίαν γενόμενον μὴ οὐκ	ἐλευθερίας	ἐπιθυμῆσαι καὶ πᾶν τὸ δεσπόζον
[52, 29]	πάντα ταῦτα καὶ ὑπὲρ τῆς	σωτηρίας	σφῶν καὶ ὑπὲρ τοῦ τὰ
[52, 12]	ἂν ἐκ τῆς πρὸς ἐκείνους	ἰσομοιρίας	λυποῖντο ἢ τῷ καὶ αὐτοί
[52, 4]	προτιμᾶσθαι; ἥ τε γὰρ ἰσογονία	ἰσομοιρίας	ὀριγνᾶται, καὶ τυχοῦσα μὲν αὐτῆς
[52, 30]	μὲν γὰρ καὶ πανηγύρεις καὶ	θεωρίας	τινάς, χωρὶς τῆς ἱπποδρομίας τῆς
[52, 21]	αὐτὸν ἐπανορθοῦν ὅσα μήτε τινὸς	τιμωρίας	ἄξιά ἐστι καὶ παρορώμενα πολλῶν
[52, 4]	τῶν ὁμοτίμων χαίρουσι, καὶ τὰς	τιμωρίας	τὰς ἐκ τῶν νόμων ἐπαινοῦσι.
[52, 15]	τὸ τὰς τιμὰς τάς τε	τιμωρίας	ὑμᾶς ὁρίζειν, ἵνα καὶ νόμος
[52, 13]	συνενεχθῆναι προσκοποίμεθα, ἀλογώτατα ἂν τὰς	διχοστασίας	τὰς ἐκ τῆς δημοκρατίας συμβαινούσας
[52, 7]	κακουργοῦντα διδόναι· οὔτε γὰρ ἐκ	νουθεσίας	οὔτε ἐκ παραδειγμάτων οἱ πολλοὶ
[52, 30]	οὔτε ἐς δικαστήριον οὔτε ἐς	ἀρχαιρεσίας,	οὔτε ἐς ἄλλον τινὰ τοιοῦτον
[52, 3]	αὐτοῦ ποιησώμεθα. λέξω δὲ μετὰ	παρρησίας·	οὔτε γὰρ αὐτὸς ἄλλως ἄν
[52, 14]	~οὔτε πεῖσαί τι ῥᾳδίως ὑπὸ	παρρησίας	τοὺς οὐχ ὁμοίους δύνανται, κἀν
[52, 8]	ἄν σοι φοβερὸς ἐκφρονήσας ὑπ´	ἀπαιδευσίας	γένοιτο. ~οὐ μέντοι καὶ ταῖς
[52, 21]	τά τε γένη καὶ τὰς	οὐσίας	τούς τε τρόπους καὶ τῶν
[52, 10]	ἐξαπατήσῃ μήτε τὸ μέγεθος τῆς	ἐξουσίας	μήθ´ ἡ περιουσία τῶν κτημάτων,
[52, 7]	νομισθῇς· καὶ γὰρ προσποίησίν τινα	ἐξουσίας	οἱ δικάζοντες λαμβάνουσιν, ὅταν τι
[52, 42]	ἐς χιλίους τὸ πλήρωμα τῆς	γερουσίας	αὐξηθῆναι. τούτους οὖν ἐκκρῖναι βουληθεὶς
[52, 31]	τε βουλευτὰς τοὺς ἐκ τῆς	γερουσίας	καὶ τοὺς παῖδας τάς τε
[52, 9]	τισὶν ἢ τοῖς ἐκ τῆς	δημοκρατίας	ἀγαθοῖς ἰσχύσαντες, ἐξ ὧν ἥ
[52, 13]	τὰς διχοστασίας τὰς ἐκ τῆς	δημοκρατίας	συμβαινούσας φοβηθείημεν ἂν μᾶλλον ἢ
[52, 27]	κωλύσαντές σφας ταῦτα ποιεῖν ἔπειτα	συμμαχίας	τινὸς παρ´ αὐτῶν δεηθῶμεν, κινδυνεύσομεν
[52, 42]	Στατίλιον καὶ πάνυ ἄκοντα τῆς	δημαρχίας,	ἐς ἣν ἀπεδέδεικτο, εἶρξεν. ἑτέρους
[52, 21]	γε ὄνομα ἀπὸ τῆς σῆς	τιμαρχίας	(πάντως γάρ σε προεστάναι τῶν
[52, 40]	τὸ μὲν πρᾶγμα τὸ τῆς	μοναρχίας	αἱρῇ, τὸ δ´ ὄνομα τὸ
[52, 17]	πάντων δ´ ὡς εἰπεῖν τῆς	μοναρχίας	ἀντιποιησομένων, ὧν οὐδεὶς οὔτε μὴ
[52, 13]	τὰς τυραννίδας τὰς ἐκ τῆς	μοναρχίας	ἐκφυομένας. περὶ ὧν τῆς δεινότητος
[52, 8]	δὲ δὴ προαιρέσει τῇ τῆς	μοναρχίας	ἐναντίοι φύονται· καὶ αὐτοὺς οὔτ´
[52, 13]	ὅτι τινὰ ὑποψίαν ἐς αὐτὸν	μοναρχίας	ἔσχον. καίτοι τούτων μὲν ἀμείνους
[52, 2]	μέλλω σε ἀποτρέπειν ἀπὸ τῆς	μοναρχίας,	καίπερ πολλὰ καὶ ἀγαθὰ ἀπολαύσας
[52, 18]	οὐ γάρ που καὶ ὑπ´	ἀδολεσχίας	τινὸς ἄλλως τοῦτο ποιήσω, ἀλλ´
[52, 27]	πράξουσι μήτε ἐκβοηθεῖν ἀναγκαζόμενοι καὶ	προφύλακάς	σφων ἑτέρους ἔχοντες, τό τε
[52, 17]	μὴ ἀμύνασθαί σε ἐφ´ οἷς	πεποίηκας	οὔτ´ ἀντίπαλον ὑπολιπέσθαι ἐθελήσει. τεκμήριον
[52, 14]	πατρίδος, ὑπὲρ ἧς τοσούτους πολέμους	πεπολέμηκας,	ὑπὲρ ἧς καὶ τὴν ψυχὴν
[52, 31]	καὶ τοὺς παῖδας τάς τε	γυναῖκας	αὐτῶν, ἄν ποτέ τινα αἰτίαν
[52, 20]	προσήκοντές σφισιν, ἐπιτελείτωσαν, καὶ τὰς	δίκας	πάντες ὡς ἕκαστοι, πλὴν τῶν
[52, 22]	τε καὶ προσέτι καὶ τὰς	δίκας	τάς τε ἐκκλήτους καὶ τὰς
[52, 33]	καὶ μέντοι καὶ πρὸς τὰς	δίκας	τάς τε ἐπιστολὰς καὶ τὰ
[52, 21]	τῆς πόλεως προστατῇ, καὶ τὰς	δίκας	τάς τε παρὰ πάντων ὧν
[52, 16]	ταῦθ´ ἡ πόλις ἡμῶν, ὥσπερ	ὁλκὰς	μεγάλη καὶ πλήρης ὄχλου παντοδαποῦ
[52, 23]	ἐς νεωτεροποιίαν ἐξάγουσι. διόπερ οὐδὲ	ἐπαλλήλας	τὰς μείζους ἡγεμονίας οἶμαί τισι
[52, 34]	δὲ αὐτὸν ποιοῦντα, οὐ τὰς	ἀπειλάς	σου φοβηθήσονται ἀλλὰ τὰ ἔργα
[52, 15]	καὶ τὰς φύσεις ὄντες καὶ	ποικίλας	καὶ τὰς ὀργὰς καὶ τὰς
[52, 35]	καὶ εὐεπιβούλευτοι καὶ ὀλιγοχρόνιοί εἰσιν)	ἄλλας	δὲ ἐν αὐταῖς ταῖς τῶν
[52, 16]	πλήρης ὄχλου παντοδαποῦ χωρὶς κυβερνήτου,	πολλὰς	ἤδη γενεὰς ἐν κλύδωνι πολλῷ
[52, 13]	κατακλεῖσαι, καθάπερ που καὶ ὁ	Σύλλας	ἐποίησε· καὶ γὰρ εἴ τινα
[52, 13]	τεκμήριον δέ, Μάριος μὲν καὶ	Σύλλας	καὶ Μέτελλος, καὶ Πομπήιος τὸ
[52, 17]	καὶ ὁ Μάριος καὶ ὁ	Σύλλας	ὅμοια αὐτοῖς ἐπεπόνθεσαν, εἰ μὴ
[52, 33]	πρὸς τὰς δίκας τάς τε	ἐπιστολὰς	καὶ τὰ ψηφίσματα τῶν πόλεων
[52, 2]	ὅπῃ ποτ´ ἂν ὁ λογισμὸς	ἡμᾶς	ἀγάγῃ τραπώμεθα· οὐ γάρ που
[52, 18]	τῶν κακῶν τῶν ἐμφυλίων ἀπέλυσεν	ἡμᾶς,	ἀλλὰ καὶ τὴν κατάστασιν τῆς
[52, 9]	διατελοῦσιν ὄντες. ἀλλὰ τί δεῖ	ἡμᾶς	ἀλλοτρίοις παραδείγμασιν οἰκεῖα ἔχοντας χρῆσθαι;
[52, 2]	ἂν ἀγανακτήσειεν ἄλλα μὲν ὁρῶν	ἡμᾶς	εἰρηκότας, ἄλλα δὲ αἰσθανόμενος πεφρονηκότας;
[52, 2]	ἅπαντος τρόπου φήσει τις δεῖν	ἡμᾶς	ἑλέσθαι αὐτήν, κἂν μὴ λυσιτελοῦσα
[52, 2]	οὐκ ἂν μᾶλλον νῦν μισήσειεν	ἡμᾶς	ἢ εἰ κατ´ ἀρχὰς εὐθὺς
[52, 30]	εἴδει πανηγύρεων· προσήκει τε γὰρ	ἡμᾶς	πολλῶν ἄρχοντας ἐν πᾶσι πάντων
[52, 28]	οἷόν τε οὔτ´ ἄνευ στρατιωτῶν	ἡμᾶς	σώζεσθαι οὔτ´ ἀμισθί τινας στρατεύεσθαι.
[52, 6]	μέρει τὸ πρᾶγμα ποιούμενοι καὶ	τιμὰς	ἀντ´ αὐτῶν ἀξίας ἀντιλαμβάνοντες· ἂν
[52, 15]	ὑμῖν εἶναι, καὶ τὸ τὰς	τιμὰς	τάς τε τιμωρίας ὑμᾶς ὁρίζειν,
[52, 12]	ἃ δὲ ἐνδέχεται αὐτοῖς δίδοσθαι	(τιμάς	τε καὶ ἀρχὰς λέγω, καὶ
[52, 26]	αὐτοὺς ὅσα βούλονται πράττειν, ἔπειτ´	ἐπιτιμᾷς	τοῖς ἁμαρτάνουσιν, ἀλλ´ ἂν πρίν
[52, 37]	δὲ τὸ τὰς τῶν δήμων	ὁρμὰς	κολούειν, κἂν ἐπευχόμενοί τινα τῇ
[52, 15]	τὰς τιμὰς τάς τε τιμωρίας	ὑμᾶς	ὁρίζειν, ἵνα καὶ νόμος εὐθὺς
[52, 19]	δὲ δὴ σφέτερα ἀγροὺς καὶ	κώμας	νομίζοντες εἶναι. ἀλλὰ περὶ μὲν
[52, 33]	ἐθνῶν ἡγεμονίας ἐξίωσι. τὰς μέντοι	γνώμας	αὐτῶν μὴ φανερῶς, ὅσαι γε
[52, 37]	ἐκκόπτειν, καὶ μήτε ἐπωνυμίας τινὰς	κενὰς	μήτ´ ἄλλο τι ἐξ οὗ
[52, 10]	Ἕλληνες καὶ βάρβαροί τινες οὐδὲ	διδομένας	σφίσι βασιλείας ἐδέξαντο. ταῦτ´ οὖν
[52, 13]	τυραννίδας τὰς ἐκ τῆς μοναρχίας	ἐκφυομένας.	περὶ ὧν τῆς δεινότητος οὐδὲ
[52, 33]	κατοκνῶσι παρρησιάζεσθαι, ἀλλ´ ἐς γραμματεῖα	γραφομένας,	οἷς αὐτὸς μόνος ἐντυχών, ὑπὲρ
[52, 30]	τὰς ἄνευ τῶν γυμνικῶν ἀγώνων	ἐπιτελουμένας	οὐχ ἡγοῦμαι δεῖν ἄλλῃ τινὶ
[52, 31]	ἐνσπόνδων καὶ βασιλέων καὶ δήμων	ἀφικνουμένας	ἐς τὸ συνέδριον ἐσάγῃς (τά
[52, 41]	τῆς ἐπωνυμίας αὐτῆς ἐπιφθόνου καρποῦσθαι.	~Μαικήνας	μὲν ταῦτα εἰπὼν ἐπαύσατο, ὁ
[52, 6]	ἑκόντες ἐπιδιδόασί τι, οὔτε τὰς	κοινὰς	συντελείας αὐθαιρέτους ποιοῦνται. ἐκεῖνο μὲν
[52, 11]	ὅτι καὶ πλουτίζειν καὶ σώζειν	τινὰς	ἄλλα τε πολλὰ καὶ ἀγαθὰ
[52, 34]	ῥᾴδιον, οὔτε τὸ περιορᾶν φανερῶς	τινας	ἀσελγαίνοντας εὐπρεπὲς γίγνεται. τὰ μὲν
[52, 7]	δὲ οὐκ εὐτυχές) καὶ πάντως	τινὰς	αὐτῶν ὀργῇ μᾶλλον ἢ δικαιώσει
[52, 42]	ἣν ἀπεδέδεικτο, εἶρξεν. ἑτέρους τέ	τινας	βουλεύειν ἐποίησε, καὶ ἔς γε
[52, 4]	τε γὰρ φύσιν τὴν αὐτήν	τινας	εἰληχότας καὶ ὁμοφύλους ἀλλήλοις ὄντας,
[52, 25]	ἐπονείδιστόν ἐστιν ἐν τῷ βουλευτικῷ	τινας	ἐξετάζεσθαι· ἐκ δὲ δὴ τῶν
[52, 37]	τῇ τε τύχῃ σου ἐκβιάζεσθαί	τινας	ἢ πρᾶξαί τι ἢ ἀναλῶσαι
[52, 37]	καὶ διὰ τἆλλα καὶ ὠτακουστεῖν	τινας	καὶ διοπτεύειν πάντα τὰ τῇ
[52, 36]	γὰρ ἀναγκαία ἐστί, καὶ πάντως	τινὰς	καὶ ἱερόπτας καὶ οἰωνιστὰς ἀπόδειξον,
[52, 37]	χαριζόμενοί τισιν, ἄλλοι χρήματα αἰτήσαντές	τινας	καὶ μὴ λαβόντες, ἐπηρεάζουσιν αὐτοὺς
[52, 33]	ἀρχῆς διοικήσει προσήκει, συνεργούς τέ	τινας	καὶ ὑπηρέτας ἐκ τῶν ἱππέων
[52, 37]	παντάπασιν ἐκκόπτειν, καὶ μήτε ἐπωνυμίας	τινὰς	κενὰς μήτ´ ἄλλο τι ἐξ
[52, 37]	συχνοὶ γάρ, οἱ μὲν μισοῦντές	τινας,	οἱ δ´ ἐπιθυμοῦντες ὧν ἔχουσιν,
[52, 28]	στρατιωτῶν ἡμᾶς σώζεσθαι οὔτ´ ἀμισθί	τινας	στρατεύεσθαι. μὴ οὖν ὡς καὶ
[52, 25]	ἔχων· δεῖ γὰρ καὶ τοιούτους	τινὰς	συζευγνύναι σφίσιν, ἵνα ἥ τε
[52, 23]	ἐνιαύσιοι καὶ ὀλιγοχρόνιοι ἀρχαὶ διδάξασαί	τινας	τὰ ἀναγκαῖα ἀποπέμπουσι πρίν τι
[52, 30]	γὰρ καὶ πανηγύρεις καὶ θεωρίας	τινάς,	χωρὶς τῆς ἱπποδρομίας τῆς παρ´
[52, 13]	ἔπαθον παρὰ τοῦτο δεινὸν οὐδέν·	Κίννας	δὲ δὴ καὶ Στράβων, ὅ
[52, 25]	εἷς τις ἐκ τῶν ἱππέων,	ὑπομείονας	ὅσους ἂν ἡ χρεία ἀπαιτῇ
[52, 35]	τῶν ἀγαθῶν ἔργων παρασκεύαζε, καὶ	εἰκόνας	σου χρυσᾶς μὲν ἢ καὶ
[52, 20]	ἀρχὰς καὶ τὰς τῶν ὑπάτων	μόνας	οἴκοι, τῆς τε τῶν πατρίων
[52, 34]	ἁμαρτόντι διαλαθεῖν· οὔτε γὰρ κατὰ	μόνας	ποτὲ ἀλλὰ καὶ μετὰ συχνῶν
[52, 14]	τὴν ἀξίαν ἀπονέμουσα πάντας ὁμοίως	εὐδαίμονας	τοὺς χρωμένους αὐτῇ ποιεῖ. ~μὴ
[52, 37]	ἀλλὰ καὶ πάνυ πάντα διελέγχειν·	βραδύνας	μὲν γὰρ ἐν τῷ πιστεῦσαί
[52, 4]	καὶ μέντοι κἂν κακύνηταί τις,	πᾶς	αὐτὸν μισεῖ, κἂν δυστυχῇ, πᾶς
[52, 2]	κἂν πλεονεκτικὸν εἶναι δοκῇ, πεπίστευται·	πᾶς	γὰρ ὁ προφέρων ἔν τινι
[52, 12]	μηδεμία εὐθὺς εὐεργεσία αὐτοῖς ὀφείληται·	πᾶς	γάρ τις φύσει καὶ αὐτὸς
[52, 4]	πᾶς αὐτὸν μισεῖ, κἂν δυστυχῇ,	πᾶς	ἐλεεῖ, κοινὴν τῆς πόλεως καὶ
[52, 41]	γενησόμενα. καὶ αὐτῷ καὶ ὁ	Ἀγρίππας	πρὸς πάντα, καίπερ τὴν ἐναντίαν
[52, 1]	ἀπόρρητα ἀνεκοίνου) καὶ αὐτῷ ὁ	Ἀγρίππας	πρότερος εἶπε τοιάδε· ~μὴ θαυμάσῃς,
[52, 26]	ἐκ παίδων πάνθ´ ὅσα χρὴ	ἄνδρας	αὐτοὺς γενομένους ἐπιτελεῖν καὶ μαθόντες
[52, 42]	ἔς γε τοὺς ὑπατευκότας δύο	ἄνδρας	ἐκ τῶν βουλευόντων, Κλούουιόν τέ
[52, 13]	φύσει ὥστε μηδὲ τοὺς χρηστοὺς	ἄνδρας	~οὔτε πεῖσαί τι ῥᾳδίως ὑπὸ
[52, 33]	φανερῶς, ὅσαι γε καὶ ἐπισκέψεως	ἀκριβεστέρας	δέονται, διαπυνθάνου, ἵνα μὴ τοῖς
[52, 37]	ἐπιχειρῶσι, μὴ ἐπιτρέπειν, τάς τε	ἔχθρας	αὐτῶν καὶ τὰς φιλοτιμίας τὰς
[52, 16]	οὖν χειμαζομένην ἔτ´ αὐτὴν περιίδῃς,	ὁρᾷς	γὰρ ὡς ὑπέραντλός ἐστι, μήτε
[52, 5]	σοι γένοιτο ἄν. ἢ οὐχ	ὁρᾷς	ὅπως ἥ τε πόλις καὶ
[52, 24]	ἐπὶ τοῦ σίτου τῆς τε	ἀγορᾶς	τῆς λοιπῆς ἕτερος ἔκ τε
[52, 5]	αὐτῶν οἰκείας ζημίας καὶ τὰς	συμφορὰς	ἴδια κέρδη ποιούμενοι. τοιούτων δὲ
[52, 14]	ἂν δὲ ἐπὶ τῶν ἀνοήτων,	συμφορᾶς·	καὶ διὰ τοῦτο ὁ μὲν
[52, 35]	σου χρυσᾶς μὲν ἢ καὶ	ἀργυρᾶς	μηδέποτε ἐπιτρέψῃς γενέσθαι (οὐ γὰρ
[52, 24]	τοὺς ἀρίστους τῆς περὶ σὲ	φρουρᾶς	ἄρχειν· τό τε γὰρ ἑνὶ
[52, 43]	ὧνπερ τὸ ἀρχαῖον ἦν, ἀντιδόσει	χώρας	ἠλλάξατο. κεῖται δὲ οὐ πόρρω
[52, 26]	ὑπάρξειεν ἄν σοι οὐκ ἂν	ἐάσας	αὐτοὺς ὅσα βούλονται πράττειν, ἔπειτ´
[52, 31]	τε ποίησον, κἂν ἐλεγχθῇ, κόλασον	μετριάσας	ὡς οἷόν τέ ἐστι τὸ
[52, 25]	ἄλλῃ Ἰταλίᾳ καὶ τὰς ἔξω	πάσας	οἱ ἱππῆς διαχειριζέτωσαν, καὶ μισθὸν
[52, 22]	καὶ ἔθνη, τάς τε πόλεις	ἁπάσας,	ὅσας γε καὶ αὔταρκές ἐστιν
[52, 17]	ὁ σὸς τὸ αὐτὸ τοῦτο	ποιήσας	προσαπώλετο. πάντως δ´ ἂν καὶ
[52, 18]	ὀρθῶς καὶ δικαίως πάντα ταῦτ´	ἐποίησας,	οὐδεὶς ἀγνοεῖ· εἰ δ´ οὖν
[52, 41]	τι, ἀθρόως μεταρρυθμίσαι τοὺς ἀνθρώπους	ἐθελήσας·	ἀλλὰ τὰ μὲν παραχρῆμα μετεκόσμησε
[52, 36]	τῶν θεῶν ἕνεκα, ὧν ὁ	καταφρονήσας	οὐδ´ ἄλλου ἄν τινος προτιμήσειεν,
[52, 8]	καὶ αὐτὸς ἄν σοι φοβερὸς	ἐκφρονήσας	ὑπ´ ἀπαιδευσίας γένοιτο. ~οὐ μέντοι
[52, 40]	καὶ τἆλλα πάνθ´ ὅσα εἴρηκα	ἐννοήσας	πείσθητί μοι, καὶ μὴ πρόῃ
[52, 5]	ποτ´ ἂν ἐλπίσῃ δι´ αὐτοῦ	πλεονεκτήσας	ἀκινδύνως κερδανεῖν, μετέρχεται. καὶ διὰ
[52, 30]	δι´ ἐκείνου σοι τὰς ἀξιώσεις,	ὅσας	ἂν δοκιμάσῃ, προσφερέτωσαν. οὕτω γὰρ
[52, 22]	ἔθνη, τάς τε πόλεις ἁπάσας,	ὅσας	γε καὶ αὔταρκές ἐστιν ὑφ´
[52, 26]	τιμωρησάμενος, ὥσπερ οὐδὲ ὁ ἰατρὸς	καύσας	τινὰ καὶ τεμών· ἐκεῖνον δὲ
[52, 2]	μοναρχίας, καίπερ πολλὰ καὶ ἀγαθὰ	ἀπολαύσας	ἂν ἀπ´ αὐτῆς σοῦ γε
[52, 37]	πιστεῦσαί τινα οὐδὲν μέγα ἀδικηθήσῃ,	σπεύσας	δὲ τάχ´ ἄν τι καὶ
[52, 42]	ἐκγόνοις ἐψήφιστο. καὶ μετὰ ταῦτα	τιμητεύσας	σὺν τῷ Ἀγρίππᾳ ἄλλα τέ
[52, 6]	πορίζειν· ἀδύνατον γὰρ τὰς νῦν	οὔσας	προσόδους πρός τε τἆλλα καὶ
[52, 13]	διχοστασίας τὰς ἐκ τῆς δημοκρατίας	συμβαινούσας	φοβηθείημεν ἂν μᾶλλον ἢ τὰς
[52, 35]	ἔργων παρασκεύαζε, καὶ εἰκόνας σου	χρυσᾶς	μὲν ἢ καὶ ἀργυρᾶς μηδέποτε
[52, 2]	οἰκουμένης ἄρξειας· ἔπειτα δὲ καὶ	κατορθώσας	ἄδικον τὴν πλεονεξίαν πεποιῆσθαι καὶ
[52, 2]	ἀξιοῖ τοῦ καταδεεστέρου ἔχειν, καὶ	κατορθώσας	τέ τι ἐς τὴν τῆς
[52, 22]	τὰς ἀπὸ τῶν στρατηγῶν αὐτῷ	φοιτώσας	κρινέτω. καὶ μὴ θαυμάσῃς εἰ
[52, 28]	προσέτι καὶ ὅσα ἔς τε	τὰς	αἰφνιδίους στρατείας καὶ ἐς τὰ
[52, 22]	δίκας τάς τε ἐκκλήτους καὶ	τὰς	ἀναπομπίμους τὰς ἀπὸ τῶν στρατηγῶν
[52, 30]	ταῦτα γιγνώσκω, τὰς δ´ ἱπποδρομίας	τὰς	ἄνευ τῶν γυμνικῶν ἀγώνων ἐπιτελουμένας
[52, 30]	βούλονται, καὶ δι´ ἐκείνου σοι	τὰς	ἀξιώσεις, ὅσας ἂν δοκιμάσῃ, προσφερέτωσαν.
[52, 34]	ἄλλα δὲ αὐτὸν ποιοῦντα, οὐ	τὰς	ἀπειλάς σου φοβηθήσονται ἀλλὰ τὰ
[52, 22]	τε ἐκκλήτους καὶ τὰς ἀναπομπίμους	τὰς	ἀπὸ τῶν στρατηγῶν αὐτῷ φοιτώσας
[52, 30]	οὔτ´ αἰσχρῶς διαπράξονται, ἀλλ´ ἀκεραίους	τὰς	ἀποκρίσεις ἄνευ δαπάνης ἢ καὶ
[52, 30]	δὴ λοιπὰ ἐμετρίασα, ἵν´ εὐδαπάνους	τὰς	ἀπολαύσεις καὶ τῶν θεωρημάτων καὶ
[52, 20]	μέντοι καὶ τὰς δυνάμεις σφῶν	τὰς	ἀρχαίας τηρήσῃς, ἵνα μὴ τὰ
[52, 42]	προαποδεδειγμένοι οὐκ ἠδυνήθησαν, ἄλλων τινῶν	τὰς	ἀρχὰς αὐτῶν προκαταλαβόντων, ὑπατεῦσαι. τό
[52, 8]	τισὶ τά τε στρατεύματα καὶ	τὰς	ἀρχὰς ἐγχειρίζῃς, κίνδυνος ἔσται καὶ
[52, 13]	ὅπλα καὶ τὰ ἔθνη καὶ	τὰς	ἀρχὰς καὶ τὰ χρήματα. ἂν
[52, 20]	τριακοντοῦται γενόμενοι. ταύτας τε γὰρ	τὰς	ἀρχὰς καὶ τὰς τῶν ὑπάτων
[52, 30]	μὲν οὖν τούτων ταῦτα γιγνώσκω,	τὰς	δ´ ἱπποδρομίας τὰς ἄνευ τῶν
[52, 37]	ἰδιωτῶν ἀμφισβητήματα ὡς ἐλάχιστα ποιοῦντα	τὰς	διαλύσεις αὐτῶν ὡς τάχιστα καθιστάναι,
[52, 20]	καὶ προσήκοντές σφισιν, ἐπιτελείτωσαν, καὶ	τὰς	δίκας πάντες ὡς ἕκαστοι, πλὴν
[52, 22]	ταῦτά τε καὶ προσέτι καὶ	τὰς	δίκας τάς τε ἐκκλήτους καὶ
[52, 33]	ἔσεσθαι. καὶ μέντοι καὶ πρὸς	τὰς	δίκας τάς τε ἐπιστολὰς καὶ
[52, 21]	ἀεὶ τῆς πόλεως προστατῇ, καὶ	τὰς	δίκας τάς τε παρὰ πάντων
[52, 13]	τισι συνενεχθῆναι προσκοποίμεθα, ἀλογώτατα ἂν	τὰς	διχοστασίας τὰς ἐκ τῆς δημοκρατίας
[52, 20]	διασπουδάσονται γάρ. μὴ μέντοι καὶ	τὰς	δυνάμεις σφῶν τὰς ἀρχαίας τηρήσῃς,
[52, 13]	προσκοποίμεθα, ἀλογώτατα ἂν τὰς διχοστασίας	τὰς	ἐκ τῆς δημοκρατίας συμβαινούσας φοβηθείημεν
[52, 13]	ἂν μᾶλλον ἢ τὰς τυραννίδας	τὰς	ἐκ τῆς μοναρχίας ἐκφυομένας. περὶ
[52, 4]	ὁμοτίμων χαίρουσι, καὶ τὰς τιμωρίας	τὰς	ἐκ τῶν νόμων ἐπαινοῦσι. κἂν
[52, 25]	τῶν τῆς ἀρχῆς λέγω, καὶ	τὰς	ἐν τῇ Ῥώμῃ τῇ τε
[52, 25]	τῇ τε ἄλλῃ Ἰταλίᾳ καὶ	τὰς	ἔξω πάσας οἱ ἱππῆς διαχειριζέτωσαν,
[52, 23]	δὲ μισθὸν πάντες οὗτοι οἱ	τὰς	ἔξω τῆς πόλεως ἀρχὰς ἐπιτρεπόμενοι,
[52, 15]	ποικίλας καὶ τὰς ὀργὰς καὶ	τὰς	ἐπιθυμίας ἔχουσι, καὶ ταῦτα ἐς
[52, 14]	καὶ σὲ ἀξιῶ μὴ πρὸς	τὰς	εὐπρεπείας τῶν ὀνομάτων ἀποβλέψαντα ἀπατηθῆναι,
[52, 37]	ὠφελίας ὀριγνώμενοι, τῶν δὲ διὰ	τὰς	ζημίας ἀπεχόμενοι, πρός τε τὰ
[52, 6]	καὶ ἑκόντες ἐπιδιδόασί τι, οὔτε	τὰς	κοινὰς συντελείας αὐθαιρέτους ποιοῦνται. ἐκεῖνο
[52, 21]	ὀρθῶς διάρξωσι, καὶ μετὰ ταῦτα	τὰς	μείζους ἡγεμονίας λαμβανέτωσαν. ~ὧδε γὰρ
[52, 23]	νεωτεροποιίαν ἐξάγουσι. διόπερ οὐδὲ ἐπαλλήλας	τὰς	μείζους ἡγεμονίας οἶμαί τισι προσήκειν
[52, 6]	ὡς καὶ ὑπερπλουτοῦν ἀξιοῦσι δαπανᾶσθαι,	τὰς	μὲν προσόδους αὐτοῦ ἑτοίμως ἐξερευνώμενοι,
[52, 33]	τὰς τῶν ἐθνῶν ἡγεμονίας ἐξίωσι.	τὰς	μέντοι γνώμας αὐτῶν μὴ φανερῶς,
[52, 6]	ἀναγκαῖον ἔσται πορίζειν· ἀδύνατον γὰρ	τὰς	νῦν οὔσας προσόδους πρός τε
[52, 15]	φύσεις ὄντες καὶ ποικίλας καὶ	τὰς	ὀργὰς καὶ τὰς ἐπιθυμίας ἔχουσι,
[52, 21]	ὥστε τά τε γένη καὶ	τὰς	οὐσίας τούς τε τρόπους καὶ
[52, 31]	τε παρὰ τῶν πολεμίων καὶ	τὰς	παρὰ τῶν ἐνσπόνδων καὶ βασιλέων
[52, 31]	ἄριστα διατάξαι, ἂν πρῶτον μὲν	τὰς	πρεσβείας τάς τε παρὰ τῶν
[52, 37]	ἔχθρας αὐτῶν καὶ τὰς φιλοτιμίας	τὰς	πρὸς ἀλλήλους παντάπασιν ἐκκόπτειν, καὶ
[52, 19]	ἐπειδή τινες οὐκ ἐπιτήδειοι διὰ	τὰς	στάσεις βεβουλεύκασι, καὶ τοὺς μὲν
[52, 5]	εὐπραγίας αὐτῶν οἰκείας ζημίας καὶ	τὰς	συμφορὰς ἴδια κέρδη ποιούμενοι. τοιούτων
[52, 31]	τῆς γερουσίας καὶ τοὺς παῖδας	τάς	τε γυναῖκας αὐτῶν, ἄν ποτέ
[52, 25]	οἱ ἐκ τοῦ βουλευτικοῦ προχειριζόμενοι.	~τάς	τε διοικήσεις τῶν χρημάτων, τῶν
[52, 22]	καὶ προσέτι καὶ τὰς δίκας	τάς	τε ἐκκλήτους καὶ τὰς ἀναπομπίμους
[52, 33]	μέντοι καὶ πρὸς τὰς δίκας	τάς	τε ἐπιστολὰς καὶ τὰ ψηφίσματα
[52, 5]	καὶ πάντας τοὺς ἄλλους μισοῦσι,	τάς	τε εὐπραγίας αὐτῶν οἰκείας ζημίας
[52, 37]	παρὰ δύναμιν ἐπιχειρῶσι, μὴ ἐπιτρέπειν,	τάς	τε ἔχθρας αὐτῶν καὶ τὰς
[52, 20]	ἰδιωτεύσαντες πεπανθήσονται. καὶ οὗτοι μὲν	τάς	τε πανηγύρεις, οἵ γε καὶ
[52, 21]	πόλεως προστατῇ, καὶ τὰς δίκας	τάς	τε παρὰ πάντων ὧν εἶπον
[52, 31]	ἂν πρῶτον μὲν τὰς πρεσβείας	τάς	τε παρὰ τῶν πολεμίων καὶ
[52, 22]	κατά τε γένη καὶ ἔθνη,	τάς	τε πόλεις ἁπάσας, ὅσας γε
[52, 15]	εἶναι, καὶ τὸ τὰς τιμὰς	τάς	τε τιμωρίας ὑμᾶς ὁρίζειν, ἵνα
[52, 33]	καὶ τὰ ψηφίσματα τῶν πόλεων	τάς	τε τῶν ἰδιωτῶν ἀξιώσεις, καὶ
[52, 15]	ἐφ´ ὑμῖν εἶναι, καὶ τὸ	τὰς	τιμὰς τάς τε τιμωρίας ὑμᾶς
[52, 4]	παρὰ τῶν ὁμοτίμων χαίρουσι, καὶ	τὰς	τιμωρίας τὰς ἐκ τῶν νόμων
[52, 21]	ἐφεσίμους τε καὶ ἀναπομπίμους καὶ	τὰς	τοῦ θανάτου τοῖς τε ἐν
[52, 13]	συμβαινούσας φοβηθείημεν ἂν μᾶλλον ἢ	τὰς	τυραννίδας τὰς ἐκ τῆς μοναρχίας
[52, 15]	τὸ κελευόμενον ποιούντων, τό τε	τὰς	τῶν ἀρχόντων αἱρέσεις ἐφ´ ὑμῖν
[52, 37]	τάχιστα καθιστάναι, κάλλιστον δὲ τὸ	τὰς	τῶν δήμων ὁρμὰς κολούειν, κἂν
[52, 33]	τοῖς βουλεύμασί σου οὕτως ἐς	τὰς	τῶν ἐθνῶν ἡγεμονίας ἐξίωσι. τὰς
[52, 20]	τε γὰρ τὰς ἀρχὰς καὶ	τὰς	τῶν ὑπάτων μόνας οἴκοι, τῆς
[52, 37]	τάς τε ἔχθρας αὐτῶν καὶ	τὰς	φιλοτιμίας τὰς πρὸς ἀλλήλους παντάπασιν
[52, 15]	παντοδαποὶ καὶ τὰ γένη καὶ	τὰς	φύσεις ὄντες καὶ ποικίλας καὶ
[52, 14]	σφισιν ἕκαστοι προθύμως ποιοῦντες, καὶ	τὰς	ὠφελίας ἀλλήλοις ἑτοίμως ἀντιδιδόντες, οὔτε
[52, 37]	μίσει, ἵνα τῶν μὲν διὰ	τὰς	ὠφελίας ὀριγνώμενοι, τῶν δὲ διὰ
[52, 33]	προσήκει, συνεργούς τέ τινας καὶ	ὑπηρέτας	ἐκ τῶν ἱππέων ἔχε· ῥᾷόν
[52, 27]	γνώμην ποιοῦμαι τοὺς μὲν ἄλλους	πάντας	ἄνευ τε ὅπλων καὶ ἄνευ
[52, 20]	φημι χρῆναι. αὐτὸς μέντοι σὺ	πάντας	αὐτοὺς αἱροῦ, καὶ μήτε ἐπὶ
[52, 8]	ἄρχοντα, ἔχειν, καὶ προσήκει που	πάντας	αὐτοὺς καὶ ἀνδρείους καὶ φρονίμους
[52, 34]	δουλεύουσι. κἀκ τούτου οὔτε τὸ	πάντας	αὐτοὺς κολάζειν ῥᾴδιον, οὔτε τὸ
[52, 14]	ἅπασι κατὰ τὴν ἀξίαν ἀπονέμουσα	πάντας	ὁμοίως εὐδαίμονας τοὺς χρωμένους αὐτῇ
[52, 32]	καὶ περὶ μὲν τῶν ἄλλων	πάντας	ὁμοίως τοὺς παρόντας γνώμην διδόναι,
[52, 31]	μηδὲν τὸ παράπαν ἄλλο ἐπὶ	πάντας	ὁμοίως φέρῃ πλὴν τῶν ἐκείνης
[52, 32]	δὴ κατηγορῆταί τις αὐτῶν, μὴ	πάντας,	πλὴν ἄν τις ἢ μηδέπω
[52, 31]	τι ἀδικοῦντά σε καὶ εὐεργετοῦντα	πάντας	προεπηλάκισε, καὶ μόνοι τοῦτο ποιοῦσιν
[52, 32]	ὑπατευκότων. ἀλλ´ οὗτοι μὲν ἐπὶ	πάντας	τὴν τοῦ τι ἀποφήνασθαι ἐξουσίαν
[52, 5]	καθ´ ἑαυτοὺς μόνον σπεύδουσι καὶ	πάντας	τοὺς ἄλλους μισοῦσι, τάς τε
[52, 36]	πεπείρασαι, πίστευε καὶ τοὺς ἄλλους	πάντας	τοὺς φιλοσοφεῖν λέγοντας ὁμοίους αὐτοῖς
[52, 28]	ὀφείλουσιν ἐσφέρειν, καὶ μή, βραχὺν	ῥᾳθυμήσαντας	χρόνον, ἐπικεφαλαιωθέντα πάντα ἐσάπαξ ἀπαιτεῖσθαι.
[52, 25]	ἅτε καὶ πενεστέρους τῶν βουλευτῶν	ὄντας,	ἀπὸ τῶν οἰκείων, οὐδὲ ἐν
[52, 4]	τινας εἰληχότας καὶ ὁμοφύλους ἀλλήλοις	ὄντας,	ἔν τε τοῖς αὐτοῖς ἤθεσι
[52, 36]	τοὺς ἄλλους πάντας τοὺς φιλοσοφεῖν	λέγοντας	ὁμοίους αὐτοῖς εἶναι· μυρία γὰρ
[52, 37]	τοῦ αὐταρχοῦντος ἢ φρονοῦντας ἢ	λέγοντας.	οὔκουν εὐθὺς οὐδὲ ῥᾳδίως προσέχειν
[52, 7]	τοὺς γὰρ βιάζεσθαι δυναμένους οὐδεὶς	δικάζοντας	δικαιοπραγεῖν πιστεύει, ἀλλ´ οἴονται πάντες
[52, 7]	ἰσχύι δικαστοῦ μήτε χάριτι ἀναγκαστῇ	νομίζοντάς	τι πεπονθέναι. ~ἔτι τοίνυν πολλοὶ
[52, 36]	τιμᾶν ἀνάγκαζε, τοὺς δὲ δὴ	ξενίζοντάς	τι περὶ αὐτὸ καὶ μίσει
[52, 37]	μὴ λαβόντες, ἐπηρεάζουσιν αὐτοὺς ὡς	νεωτερίζοντας	ἢ καὶ ἄλλο τι ἀνεπιτήδειον
[52, 42]	μὲν πρῶτον πεντήκοντά που ἔπεισεν	ἐθελοντὰς	ἐκστῆναι τοῦ συνεδρίου, ἔπειτα δὲ
[52, 34]	οὔτε τὸ περιορᾶν φανερῶς τινας	ἀσελγαίνοντας	εὐπρεπὲς γίγνεται. τὰ μὲν δὴ
[52, 35]	δ´ ἄλλως πως τὰ κράτη	διέποντας	οὐ μόνον οὐ σεμνύνει τὰ
[52, 32]	τῶν ἄλλων πάντας ὁμοίως τοὺς	παρόντας	γνώμην διδόναι, ὅταν δὲ δὴ
[52, 28]	ἀπ´ αὐτῶν ὁμοίως τοῖς ἄλλοις	ἀπολαύσοντας.	καί σφων ἐκλογέας τοὺς ἐπιτροπεύσοντας
[52, 28]	ἀπολαύσοντας. καί σφων ἐκλογέας τοὺς	ἐπιτροπεύσοντας	ἑκασταχόθι ποιῆσαι, ὥστε αὐτοὺς πᾶν
[52, 33]	ἐξευρήμασιν αὐτὸς εὐδοκιμήσεις) τοὺς δ´	ἁμαρτόντας	μήτ´ ἀτιμάσῃς ποτὲ μήτ´ αἰτιάσῃ·
[52, 25]	οὐδὲ ἐν τῇ Ῥώμῃ τι	πράττοντας,	ἀναλίσκειν, ἐκεῖνο δὲ ὅτι μήτε
[52, 26]	τὰ ὅπλα τρέπωνται, διδασκάλους ἑκατέρων	δημοσιεύοντας	ἐμμίσθους ἔχοντες. οὕτω γὰρ εὐθὺς
[52, 19]	τοὺς μὲν ἀρετήν τινα αὐτῶν	ἔχοντας	κατασχεῖν, τοὺς δὲ λοιποὺς ἀπαλεῖψαι.
[52, 3]	ἁπλότητά τινα ἐν τῇ ψυχῇ	ἔχοντας	μήτε τὰ δοθέντα σφίσιν ἀγαθὰ
[52, 9]	δεῖ ἡμᾶς ἀλλοτρίοις παραδείγμασιν οἰκεῖα	ἔχοντας	χρῆσθαι; ἡμεῖς γὰρ αὐτοὶ οἱ
[52, 4]	τῶν ψυχῶν χρῆσιν τῇ πατρίδι	παρέχοντας,	πῶς μὲν οὐ δίκαιον καὶ
[52, 30]	προσήκει τε γὰρ ἡμᾶς πολλῶν	ἄρχοντας	ἐν πᾶσι πάντων ὑπερέχειν, καὶ
[52, 22]	ἄρχεσθαι· κἀνταῦθα στρατιώτας ἐγκατάστησον, καὶ	ἄρχοντας	καθ´ ἑκάστους ἕνα μὲν ἐκ
[52, 33]	οὐδὲν βλαβήσῃ. καὶ τοὺς μὲν	τυχόντας	τῆς γνώμης καὶ ἐπαίνει καὶ
[52, 7]	πολιτείας αἰσχύνῃ πρὸ τῆς ἀληθείας	προπεταννύντας,	ὀνόματι ἐννόμῳ δικαστηρίου τὴν ἑαυτῶν
[52, 37]	τι τεχνωμένους τίμα, τοὺς δ´	ἀργοῦντας	ἢ καὶ φλαῦρόν τι πραγματευομένους
[52, 34]	τἆλλα οἷς τοὺς ἀγαθόν τι	ποιοῦντας	ἀμείψῃ (πολὺ γὰρ μᾶλλον ἔγωγε
[52, 24]	πάντων, ὥστε καὶ θανατοῦν τοὺς	ἀδικοῦντας	αὐτῶν πλὴν τῶν τε ἑκατοντάρχων
[52, 38]	ἔν γε τῷ φανερῷ τοὺς	ἀδικοῦντάς	σφας ἀναγκάζονται, ἀνταγωνιζόμενοι μὴ δοκεῖν
[52, 27]	ἐσχατιῶν ἀπηρτημένοι καὶ πολεμίους ἑκασταχόθι	προσοικοῦντας	ἔχοντες· ἄν τε ἐπιτρέψωμεν πᾶσι
[52, 37]	ἀνεπιτήδειον κατὰ τοῦ αὐταρχοῦντος ἢ	φρονοῦντας	ἢ λέγοντας. οὔκουν εὐθὺς οὐδὲ
[52, 22]	δεήσει που τοὺς δύο τοὺς	ἐστρατηγηκότας	καὶ ἐκείνων, ἰδίᾳ ἑκατέρου, καὶ
[52, 2]	ἡμᾶς εἰρηκότας, ἄλλα δὲ αἰσθανόμενος	πεφρονηκότας;	πῶς δ´ οὐκ ἂν μᾶλλον
[52, 2]	ἀγανακτήσειεν ἄλλα μὲν ὁρῶν ἡμᾶς	εἰρηκότας,	ἄλλα δὲ αἰσθανόμενος πεφρονηκότας; πῶς
[52, 42]	ἐποίησε, καὶ ἔς γε τοὺς	ὑπατευκότας	δύο ἄνδρας ἐκ τῶν βουλευόντων,
[52, 4]	γὰρ φύσιν τὴν αὐτήν τινας	εἰληχότας	καὶ ὁμοφύλους ἀλλήλοις ὄντας, ἔν
[52, 36]	ἐστί, καὶ πάντως τινὰς καὶ	ἱερόπτας	καὶ οἰωνιστὰς ἀπόδειξον, οἷς οἱ
[52, 42]	τε γένους καὶ τοῦ βίου	δικαστὰς	ἑαυτοῖς γενέσθαι τὸ μὲν πρῶτον
[52, 7]	τούτοις δ´ ἂν μὲν ἑτέρους	δικαστὰς	καθίζῃς, ἀπολύοιντό τε ἂν διασπευδόμενοι,
[52, 8]	νῦν δὲ πᾶσά σε ἀνάγκη	συναγωνιστὰς	πολλούς, ἅτε τοσαύτης οἰκουμένης ἄρχοντα,
[52, 36]	πάντως τινὰς καὶ ἱερόπτας καὶ	οἰωνιστὰς	ἀπόδειξον, οἷς οἱ βουλόμενοί τι
[52, 17]	δὲ ὅτι καὶ ὁ Πομπήιος	ἐκστὰς	τῆς δυναστείας καὶ κατεφρονήθη καὶ
[52, 12]	τῶν τιμῶν οὔθ´ οἱ διδόντες	αὐτὰς	ἀγαθόν τι καρποῖντο καὶ οἱ
[52, 33]	ἄλλῳ ἐκδήλους αὐτὰς γίγνεσθαι, εὐθέως	αὐτὰς	ἀπαλείφεσθαι κέλευε· οὕτω γὰρ ἂν
[52, 33]	ὑπὲρ τοῦ μηδενὶ ἄλλῳ ἐκδήλους	αὐτὰς	γίγνεσθαι, εὐθέως αὐτὰς ἀπαλείφεσθαι κέλευε·
[52, 20]	ἢ δημαρχήσαντες στρατηγείτωσαν, τριακοντοῦται γενόμενοι.	ταύτας	τε γὰρ τὰς ἀρχὰς καὶ
[52, 36]	κοινώσασθαι συνέσονται· τοὺς δὲ δὴ	μαγευτὰς	πάνυ οὐκ εἶναι προσήκει. πολλοὺς
[52, 24]	ἰδιωτεύσωσι. ~τοὺς μὲν δὴ οὖν	βουλευτὰς	ταῦτά τε καὶ οὕτω διέπειν
[52, 31]	γίγνοιτο. τρίτον, ἂν τούς τε	βουλευτὰς	τοὺς ἐκ τῆς γερουσίας καὶ
[52, 26]	σοι. περὶ μὲν οὖν τοὺς	βουλευτὰς	τούς τε ἱππέας ταῦτα γιγνέσθω·
[52, 36]	γὰρ κακὰ καὶ δήμους καὶ	ἰδιώτας	τὸ πρόσχημά τινες τοῦτο προβαλλόμενοι
[52, 27]	ταῦτα γιγνέσθω· ~τοὺς δὲ δὴ	στρατιώτας	ἀθανάτους, ἔκ τε τῶν πολιτῶν
[52, 22]	ἑνὸς ἀνδρὸς αὐτοτελοῦς ἄρχεσθαι· κἀνταῦθα	στρατιώτας	ἐγκατάστησον, καὶ ἄρχοντας καθ´ ἑκάστους
[52, 21]	ὤν, ὁ δ´ ὀλίγους τε	στρατιώτας	ἔχων καὶ ἐν τοῖς σοῖς
[52, 19]	~φημὶ τοίνυν χρῆναί σε κατὰ	πρώτας	εὐθὺς τὸ βουλευτικὸν πᾶν καὶ
[52, 37]	αὐτὸ τοῦτο πρῶτον ἰσχυρῶς φυλάττειν	σφᾶς	ἀναγκάζειν, τὸ μηδὲν ἀξιοῦν τῶν
[52, 38]	γε τῷ φανερῷ τοὺς ἀδικοῦντάς	σφας	ἀναγκάζονται, ἀνταγωνιζόμενοι μὴ δοκεῖν ὀργίζεσθαι.
[52, 26]	τὰ δεινότατα, πρῶτον μὲν ἐς	σφᾶς	αὐτοὺς ἔπειτα δὲ καὶ ἐς
[52, 42]	οὐδένα αὐτῶν ἀπήλειψε, προτρεψάμενος δέ	σφας	ἐκ τοῦ συνειδότος τοῦ τε
[52, 28]	λέγω δὲ τὸ κατ´ ὀλίγον	σφας	ἐν ταῖς τάξεσιν ὅσα ὀφείλουσιν
[52, 24]	ἅτε καὶ κολάσαι καὶ τιμῆσαί	σφας	ἐξουσίαν ἔχοντες, δύνωνται· τῶν δ´
[52, 42]	ἄλλους ἑκατὸν καὶ τεσσαράκοντα μιμήσασθαί	σφας	ἠνάγκασε. καὶ αὐτῶν ἠτίμωσε μὲν
[52, 41]	δὲ δὴ Καῖσαρ ἀμφοτέρους μέν	σφας	καὶ ἐπὶ τῇ πολυνοίᾳ καὶ
[52, 21]	τοῖς ὑπηκόοις, (πρὶν γὰρ στρατηγῆσαί	σφας	οὐχ ἡγοῦμαι δεῖν τοῦτο γίγνεσθαι·
[52, 27]	γενήσονται. καὶ μέντοι κἂν κωλύσαντές	σφας	ταῦτα ποιεῖν ἔπειτα συμμαχίας τινὸς
[52, 12]	μὴ καὶ ἀναξίους ἐν τούτῳ	σφᾶς	τοῦ καλῶς πάσχειν ἀποφήνωσιν· οἱ
[52, 39]	ἄλλους ἀργυρολογῇς, μηδ´ αὐτὸς μὲν	τρυφᾷς	τοὺς δ´ ἄλλους ταλαιπωρῇς, μηδ´
[52, 42]	οὐκ ἠδυνήθησαν, ἄλλων τινῶν τὰς	ἀρχὰς	αὐτῶν προκαταλαβόντων, ὑπατεῦσαι. τό τε
[52, 8]	τά τε στρατεύματα καὶ τὰς	ἀρχὰς	ἐγχειρίζῃς, κίνδυνος ἔσται καὶ σοὶ
[52, 23]	οἱ τὰς ἔξω τῆς πόλεως	ἀρχὰς	ἐπιτρεπόμενοι, πλείω μὲν οἱ μείζους,
[52, 2]	μισήσειεν ἡμᾶς ἢ εἰ κατ´	ἀρχὰς	εὐθὺς τήν τε ἐπιθυμίαν ἀπεγυμνώσαμεν
[52, 13]	καὶ τὰ ἔθνη καὶ τὰς	ἀρχὰς	καὶ τὰ χρήματα. ἂν μὲν
[52, 20]	γενόμενοι. ταύτας τε γὰρ τὰς	ἀρχὰς	καὶ τὰς τῶν ὑπάτων μόνας
[52, 12]	αὐτοῖς δίδοσθαι (τιμάς τε καὶ	ἀρχὰς	λέγω, καὶ ἔστιν ὅτε καὶ
[52, 19]	τὴν ἱππάδα κατάλεξον, τοσούτους ἑκατέρους	ἀντεγγράψας	ὅσοι ποτ´ ἂν ἀρέσωσί σε,
[52, 30]	δικαστήριον οὔτε ἐς ἀρχαιρεσίας, οὔτε	ἐς	ἄλλον τινὰ τοιοῦτον σύλλογον ἐν
[52, 30]	δῆμον οὔτε ἐς δικαστήριον οὔτε	ἐς	ἀρχαιρεσίας, οὔτε ἐς ἄλλον τινὰ
[52, 10]	ἀδύνατόν ἐστι παρακύψαντά τινα ἅπαξ	ἐς	αὐτὰ ἀναδῦναι. μηδέ σε ἐξαπατήσῃ
[52, 2]	τόν τε πατέρα καὶ τὴν	ἐς	αὐτὸν εὐσέβειαν ἐσκῆφθαι καὶ τὸν
[52, 13]	σου προσηνέχθησαν, ὅτι τινὰ ὑποψίαν	ἐς	αὐτὸν μοναρχίας ἔσχον. καίτοι τούτων
[52, 33]	σφων ἐφεπόμενοι κατοκνῶσι παρρησιάζεσθαι, ἀλλ´	ἐς	γραμματεῖα γραφομένας, οἷς αὐτὸς μόνος
[52, 20]	ἡ τῶν ψυχῶν ἐπιτηδειότης διαφαίνεται,	ἐς	δὲ τὸ συνέδριον πεντεκαιεικοσιέτεις· πῶς
[52, 30]	τὸν παρ´ ἡμῖν δῆμον οὔτε	ἐς	δικαστήριον οὔτε ἐς ἀρχαιρεσίας, οὔτε
[52, 5]	δ´ ὑφ´ ἡμῶν αὐτῶν ἠλευθερωμένους,	ἐς	δουλείαν αὖθις καταστῆσαι, τοσούτων πέριξ
[52, 20]	τε ἱππέων, τὸ δ´ ὅλον	ἐς	ἐκείνους ἀνακείσθω. ~πολίαρχος δὲ δή
[52, 30]	μήτε κύριοί τινος ἔστωσαν μήτε	ἐς	ἐκκλησίαν τὸ παράπαν φοιτάτωσαν· οὔτε
[52, 31]	εἶναί σε χρή, καὶ μηδ´	ἐς	ἔννοιάν ποτε μήτ´ αὐτὸν ἀφικνεῖσθαι
[52, 35]	μὴ πολλὰ ἀναλίσκειν ἀθροίζεται) καὶ	ἐς	εὔκλειαν οὐδὲν ἀπ´ αὐτῶν προσγίγνεται.
[52, 42]	καὶ πάνυ ἄκοντα τῆς δημαρχίας,	ἐς	ἣν ἀπεδέδεικτο, εἶρξεν. ἑτέρους τέ
[52, 4]	ἔκ τε θεῶν γεγονὸς καὶ	ἐς	θεοὺς ἀφῆξον, ἄνω βλέπει, καὶ
[52, 26]	τὰ διδασκαλεῖα συμφοιτῶσι, καὶ ἐπειδὰν	ἐς	μειράκια ἐκβάλωσιν, ἐπί τε τοὺς
[52, 32]	οἰκεῖα καὶ ἀγαπᾶν ὡς αὐθαίρετα.	ἐς	μὲν οὖν τὸ βουλευτήριον τὰ
[52, 20]	αὐτοῖς χαρισώμεθα· ~καταλέγεσθαι δὲ χρὴ	ἐς	μὲν τὴν ἱππάδα ὀκτωκαιδεκέτεις, ἐν
[52, 22]	ἢ θανάτου ἔχεται. ταῦτα γὰρ	ἐς	μόνον τὸν ὑπατευκότα ἄρχοντα ἀνηκέτω,
[52, 23]	πολυχρονιώτεραι ἐπαίρουσί πως πολλοὺς καὶ	ἐς	νεωτεροποιίαν ἐξάγουσι. διόπερ οὐδὲ ἐπαλλήλας
[52, 39]	τοὺς δ´ ἄλλους νουθετῇς, ἀλλ´	ἐς	πάντα δὴ πάντως ὁμοιοτροπώτατα αὐτοῖς
[52, 31]	ὅτι δύναταί τις ἀσελγᾶναί τι	ἐς	σέ, ἵν´ ὡς περὶ τῶν
[52, 26]	καὶ τὰ δεινότατα, πρῶτον μὲν	ἐς	σφᾶς αὐτοὺς ἔπειτα δὲ καὶ
[52, 37]	πάντες καὶ ἐς ταῦτα καὶ	ἐς	τὰ ἄλλα καὶ ἰδίᾳ καὶ
[52, 28]	χρήματα καὶ ἐς τούτους καὶ	ἐς	τὰ ἄλλα τὰ ἀναγκαίως ἀναλωθησόμενα
[52, 35]	τοιαῦτα ἀναλίσκεται, ἃ κρεῖττόν ἐστιν	ἐς	τὰ ἀναγκαῖα δαπανᾶσθαι (πλοῦτος γὰρ
[52, 26]	ἕως τε ἔτι παῖδές εἰσιν,	ἐς	τὰ διδασκαλεῖα συμφοιτῶσι, καὶ ἐπειδὰν
[52, 13]	Κάμιλλον ὑπερώρισαν, ἐπειδὴ λευκοῖς ἵπποις	ἐς	τὰ ἐπινίκια ἐχρήσατο, ἀκούεις δὲ
[52, 28]	τε τὰς αἰφνιδίους στρατείας καὶ	ἐς	τὰ λοιπὰ ὅσα εἴωθεν ἐπὶ
[52, 16]	συστάσεις ἐστασιάσαμεν, ἔπειτα δὲ καὶ	ἐς	τὰ στρατόπεδα τὸ νόσημα τοῦτο
[52, 35]	γενόμενον. μάτην γὰρ παμπληθῆ χρήματα	ἐς	τὰ τοιαῦτα ἀναλίσκεται, ἃ κρεῖττόν
[52, 24]	τῶν πρώτων μετ´ ἐκείνους καὶ	ἐς	τακτὸν χρόνον ἀποδεικνύσθωσαν, καθάπερ οἱ
[52, 33]	καὶ τοῖς βουλεύμασί σου οὕτως	ἐς	τὰς τῶν ἐθνῶν ἡγεμονίας ἐξίωσι.
[52, 37]	ῥᾳδίως δέ σοι πάντες καὶ	ἐς	ταῦτα καὶ ἐς τὰ ἄλλα
[52, 42]	ἔς τε τὴν Σικελίαν καὶ	ἐς	τὴν Γαλατίαν τὴν περὶ Νάρβωνα,
[52, 19]	καὶ ἀρετῇ καὶ πλούτῳ φερομένους	ἐς	τὴν ἱππάδα κατάλεξον, τοσούτους ἑκατέρους
[52, 42]	τοῖς ἐμφυλίοις πολέμοις ἀναλίσκεται) καὶ	ἐς	τὴν ποίησιν τῶν πατρίων ἀναγκαῖοι
[52, 43]	ἀδελφοῦ διαφόρου οἱ ὄντος σταλέντα	ἐς	τὴν Ῥώμην ἐδολοφόνησε, καὶ ἔς
[52, 2]	ἔχειν, καὶ κατορθώσας τέ τι	ἐς	τὴν τῆς ψυχῆς ἰσχὺν ἀναφέρεται,
[52, 34]	μηδὲ προσποιοῦ εἰδέναι, ἔξω τῶν	ἐς	τὸ δημόσιον πλημμελουμένων. ταῦτα μὲν
[52, 15]	τε πραττόμενα ὀρθῶς διοικηθείη, μήτε	ἐς	τὸ κοινὸν ἀναφερόμενα μήτε ἐν
[52, 37]	ἔργα καθ´ ἑαυτὰ ἐξέταζε, μήτε	ἐς	τὸ προέχον πᾶν ὑποπτεύων μήτε
[52, 31]	καὶ βασιλέων καὶ δήμων ἀφικνουμένας	ἐς	τὸ συνέδριον ἐσάγῃς (τά τε
[52, 25]	πρὸς τὸ μὴ οὐ καὶ	ἐς	τὸ συνέδριον καταλεχθῆναι, ἀλλ´ ἐσγραφέσθωσαν
[52, 17]	γάρ σου φείσεται, ἄν τε	ἐς	τὸν δῆμον τὰ πράγματ´ ἀνώσῃς,
[52, 15]	τὰς ἐπιθυμίας ἔχουσι, καὶ ταῦτα	ἐς	τοσοῦτον προῆκται ὥστε καὶ πάνυ
[52, 26]	σφᾶς αὐτοὺς ἔπειτα δὲ καὶ	ἐς	τοὺς ἄλλους, ῥᾳδίως ποιεῖν προάγονται,
[52, 28]	βιώσεται. ~πόθεν οὖν χρήματα καὶ	ἐς	τούτους καὶ ἐς τὰ ἄλλα
[52, 42]	ἐμφυλίων πολέμων ἐβούλευον, ὥστε καὶ	ἐς	χιλίους τὸ πλήρωμα τῆς γερουσίας
[52, 42]	τέ τινας βουλεύειν ἐποίησε, καὶ	ἔς	γε τοὺς ὑπατευκότας δύο ἄνδρας
[52, 28]	οἰκεῖται, καὶ προσέτι καὶ ὅσα	ἔς	τε τὰς αἰφνιδίους στρατείας καὶ
[52, 42]	ἀεὶ φυλάσσεται· πλὴν γὰρ ὅτι	ἔς	τε τὴν Σικελίαν καὶ ἐς
[52, 43]	ἐς τὴν Ῥώμην ἐδολοφόνησε, καὶ	ἔς	τε τὸ συνέδριον ἐσήγαγε καὶ
[52, 26]	ἐκεῖνα, ἵνα ἕως τε ἔτι	παῖδές	εἰσιν, ἐς τὰ διδασκαλεῖα συμφοιτῶσι,
[52, 24]	ἐπιτρέπεσθαι σφαλερὸν καὶ τὸ πλείοσι	ταραχῶδές	ἐστι. δύο τε οὖν ἔστωσαν
[52, 11]	καὶ καλὸν καὶ σεμνὸν καὶ	εὐκλεὲς	καὶ ἀσφαλές ἐστιν, ἐν δὲ
[52, 8]	μηδενὸς συνεργοῦ πρὸς μηδὲν αὐτῶν	ἔχρῃζες,	ἕτερος ἂν ἦν λόγος· νῦν
[52, 34]	καταλίποι, ἂν δ´ ἀνθρωπίνως τὸ	ἐπιεικὲς	τῷ νενομισμένῳ παραμιγνύῃ, τάχ´ ἂν
[52, 22]	πόλεις ἁπάσας, ὅσας γε καὶ	αὔταρκές	ἐστιν ὑφ´ ἑνὸς ἀνδρὸς αὐτοτελοῦς
[52, 33]	προείλοντο, κἀκ τούτου τὸ μὲν	ἀσφαλὲς	αὐτοὶ ἔσχον, τὸ δὲ δὴ
[52, 11]	καὶ σεμνὸν καὶ εὐκλεὲς καὶ	ἀσφαλές	ἐστιν, ἐν δὲ δὴ ταῖς
[52, 13]	καίτοι τούτων μὲν ἀμείνους ἄνδρες	οὐδένες	ἄλλοι γεγόνασιν. οὐ μέντοι καὶ
[52, 10]	καὶ πάσχειν. ὅθεν, οἶμαι, καὶ	Ἕλληνες	καὶ βάρβαροί τινες οὐδὲ διδομένας
[52, 7]	τῷ κρατοῦντι ποιήσωσι· κἂν ἄρα	τινὲς	ἁλίσκωνται, διὰ σὲ δόξουσιν ἐκ
[52, 29]	τὰ πλείω αὐτῶν οὐχ ἕτεροί	τινες	ἀλλ´ αὐτοὶ ἐκεῖνοι, οἱ μὲν
[52, 17]	προετεθνήκεσαν. καίτοι τὸν Σύλλαν φασί	τινες	αὐτὸ τοῦτο φοβηθέντα φθῆναι καὶ
[52, 33]	ἱππέων, ἤδη δὲ καὶ ἕτεροί	τινες	ἔκ τε τῶν ὑπατευκότων καὶ
[52, 22]	τοιοῦτόν ἐστιν. ἂν μὲν ὀλίγοι	τινὲς	ἐν ξενικοῖς τείχεσιν ἢ καὶ
[52, 25]	καὶ ἐξ ἐκείνων, κἂν λελοχαγηκότες	τινὲς	ἐν τοῖς πολιτικοῖς στρατοπέδοις ὦσι,
[52, 34]	καὶ θαλάττης ἄρχοντος) μήθ´ ὅτι	τινὲς	εὐεργετηθέντες ἀχαρίστως τι πράξουσιν· οὐδὲν
[52, 13]	εἴπῃς ὅτι καὶ ὣς στασιάσουσί	τινες,	ἵνα μὴ καὶ ἐγὼ αὖθις
[52, 38]	τί τε πράττοντά σε φιλήσουσί	τινες	καὶ τί μή, ἵνα τὰ
[52, 34]	ἀεὶ κρατεῖν· τῶν δ´ ἀνθρώπων	τινὲς	λανθάνειν μὲν δόξαντες ἢ καὶ
[52, 20]	νομίσῃς εἶναι. οὕτω γὰρ οὔτε	τινὲς	νεοχμώσουσι, στρατοπέδων κύριοι ἐν τῷ
[52, 10]	οἶμαι, καὶ Ἕλληνες καὶ βάρβαροί	τινες	οὐδὲ διδομένας σφίσι βασιλείας ἐδέξαντο.
[52, 19]	καὶ φυλοκρινῆσαι καὶ διαλέξαι, ἐπειδή	τινες	οὐκ ἐπιτήδειοι διὰ τὰς στάσεις
[52, 38]	χρὴ μὴ ἐξ ὧν λέγουσί	τινες	τεκμαίρεσθαι τὴν διάνοιαν αὐτῶν, ἀλλ´
[52, 36]	δήμους καὶ ἰδιώτας τὸ πρόσχημά	τινες	τοῦτο προβαλλόμενοι δρῶσι. ~τῇ μὲν
[52, 29]	~καὶ οὐκ ἀγνοῶ μὲν ὅτι	τινὲς	τῶν τε φόρων καὶ τῶν
[52, 23]	μακρότερον τοῦ δέοντος ἄρχωσι· καὶ	ἀμείνονες	γίγνονται, ἐπειδὰν διαλίπωσί τέ τινα
[52, 34]	τὸ περιορᾶν φανερῶς τινας ἀσελγαίνοντας	εὐπρεπὲς	γίγνεται. τὰ μὲν δὴ οὖν
[52, 13]	ἔσχον. καίτοι τούτων μὲν ἀμείνους	ἄνδρες	οὐδένες ἄλλοι γεγόνασιν. οὐ μέντοι
[52, 19]	ὅσῳ γὰρ ἂν πλείους εὐδόκιμοι	ἄνδρες	συνῶσί σοι, τοσούτῳ ῥᾷον αὐτός
[52, 8]	ἐπαιρόμενοι, ἄλλως μὲν οὐ κακοὶ	ἄνδρες,	τῇ δὲ δὴ προαιρέσει τῇ
[52, 13]	τῆς δυναστείας ἐπιθυμήσαντες κακῶς ἀπώλοντο.	δυσχερὲς	γάρ ἐστι τὴν πόλιν ταύτην,
[52, 3]	ἄκοντες πλημμελεῖν, οἱ δ´ ἐθελονταὶ	ἀκράτορες	ἑαυτῶν καὶ παρὰ τὸ λυσιτελοῦν
[52, 34]	δ´ ἀνθρώπων τινὲς λανθάνειν μὲν	δόξαντες	ἢ καὶ μετρίως πως νουθετηθέντες
[52, 4]	τὸ μεμισημένον. ἄρχειν τε γὰρ	πάντες	ἀξιοῦσι, καὶ διὰ τοῦτο καὶ
[52, 7]	δικάζοντας δικαιοπραγεῖν πιστεύει, ἀλλ´ οἴονται	πάντες	αὐτοὺς σχῆμα καὶ σκιαγραφίαν πολιτείας
[52, 12]	μὲν ὡς οἰκείου τινὸς στερισκόμενοι	(πάντες	γὰρ ἔχειν ἤδη νομίζουσιν ὧν
[52, 35]	ἔσται, πᾶσαι δὲ πόλεις ναοί,	πάντες	δὲ ἄνθρωποι ἀγάλματα (ἐν γὰρ
[52, 26]	καὶ τεμών· ἐκεῖνον δὲ δὴ	πάντες	δικαιώσουσιν, ὅτι καὶ τροφῆς καὶ
[52, 34]	ἀρχόντων γιγνόμενα καὶ οἱ λοιποὶ	πάντες	ἥδιστα, ὥστ´ ἂν ἅπαξ καταμάθωσί
[52, 37]	σφίσι ποιεῖσθαι. ῥᾳδίως δέ σοι	πάντες	καὶ ἐς ταῦτα καὶ ἐς
[52, 34]	καὶ εὖ εἰδὼς ὅτι παραχρῆμα	πάντες	καὶ ὅσα ἂν εἴπῃς καὶ
[52, 6]	ταῖς δυναστείαις τό τε ἄρχον	πάντες	μόνον ὡς καὶ ὑπερπλουτοῦν ἀξιοῦσι
[52, 25]	οὗτοί τε καὶ οἱ ἄλλοι	πάντες	οἱ ἐκ τοῦ αὐτοῦ τέλους
[52, 23]	δυνατὰ προστάσσεσθαι. ~λαμβανέτωσαν δὲ μισθὸν	πάντες	οὗτοι οἱ τὰς ἔξω τῆς
[52, 37]	ὑπέρογκόν τι ἰσχυέτωσαν, ἀλλὰ ἀκριβῶς	πάντες	σωφρονείτωσαν, ὥστε σε μηδὲν ὑπ´
[52, 33]	ἵνα καὶ προθύμως καὶ ἡδέως	πάντες	ὑπὲρ σοῦ κινδυνεύωσι, πιστεύοντες ὅτι
[52, 30]	ἀλλὰ τοῖς ἡμετέροις καὶ ἐκεῖνοι	πάντες	χρήσθωσαν· μήτε πρεσβείαν τινὰ πρὸς
[52, 12]	ἀξιοῦντές τι παρ´ αὐτοῦ λαμβάνειν	πάντες	ὡς εἰπεῖν εἰσιν ἄνθρωποι, κἂν
[52, 20]	σφισιν, ἐπιτελείτωσαν, καὶ τὰς δίκας	πάντες	ὡς ἕκαστοι, πλὴν τῶν φονικῶν,
[52, 39]	ὡς σωτῆρα καὶ προσόψονταί σε	ἅπαντες	καὶ φιλήσουσιν, ὅταν σε ὁρῶσι
[52, 34]	πάλιν σφαλῆναι, φανερωθέντες δὲ καὶ	ἀπερυθριάσαντες	ἢ καὶ πέρα τοῦ μετρίου
[52, 21]	γνώμην δίδωμι, οἱ δὲ δὴ	στρατηγήσαντες	ἀρχέτωσάν τινα ἀρχὴν ἐν τοῖς
[52, 16]	δυνήσεται· ἀλλ´ ἐπειδήπερ οἱ θεοὶ	ἐλεήσαντες	αὐτὴν καὶ ἐπιγνώμονά σε καὶ
[52, 26]	τι πλημμελεῖσθαι, προδιδάσκῃς πάνθ´ ὅσα	ἀσκήσαντες	χρησιμώτεροι καὶ ἑαυτοῖς καὶ σοὶ
[52, 20]	τισὶν ἐγχειρίζεσθαι; ταμιεύσαντές τε καὶ	ἀγορανομήσαντες	ἢ δημαρχήσαντες στρατηγείτωσαν, τριακοντοῦται γενόμενοι.
[52, 13]	αὐτὸς μετὰ ταῦτα, τῆς δυναστείας	ἐπιθυμήσαντες	κακῶς ἀπώλοντο. δυσχερὲς γάρ ἐστι
[52, 26]	γενομένους ἐπιτελεῖν καὶ μαθόντες καὶ	μελετήσαντες	ἐπιτηδειότεροί σοι πρὸς πᾶν ἔργον
[52, 37]	ἄλλοι χαριζόμενοί τισιν, ἄλλοι χρήματα	αἰτήσαντές	τινας καὶ μὴ λαβόντες, ἐπηρεάζουσιν
[52, 20]	ταμιεύσαντές τε καὶ ἀγορανομήσαντες ἢ	δημαρχήσαντες	στρατηγείτωσαν, τριακοντοῦται γενόμενοι. ταύτας τε
[52, 33]	σοῦ κινδυνεύωσι, πιστεύοντες ὅτι οὔτε	πταίσαντές	τι κολασθήσονται οὔτε κατορθώσαντες ἐπιβουλευθήσονται.
[52, 20]	δημόσια καὶ νεωτέροις τισὶν ἐγχειρίζεσθαι;	ταμιεύσαντές	τε καὶ ἀγορανομήσαντες ἢ δημαρχήσαντες
[52, 20]	φρονήματι γενόμενοι, καὶ χρόνον τινὰ	ἰδιωτεύσαντες	πεπανθήσονται. καὶ οὗτοι μὲν τάς
[52, 27]	ἀεὶ γενήσονται. καὶ μέντοι κἂν	κωλύσαντές	σφας ταῦτα ποιεῖν ἔπειτα συμμαχίας
[52, 9]	τοῖς ἐκ τῆς δημοκρατίας ἀγαθοῖς	ἰσχύσαντες,	ἐξ ὧν ἥ τε γερουσία
[52, 33]	οὔτε πταίσαντές τι κολασθήσονται οὔτε	κατορθώσαντες	ἐπιβουλευθήσονται. πολλοὶ γοῦν τὸν παρὰ
[52, 3]	εἰ μηδὲν τοιοῦτον ἀπὸ πρώτης	ἐνθυμηθέντες	ἔπειτα νῦν ἐπιθυμήσαιμεν αὐτοῦ. τὸ
[52, 34]	θαλάττης ἄρχοντος) μήθ´ ὅτι τινὲς	εὐεργετηθέντες	ἀχαρίστως τι πράξουσιν· οὐδὲν γὰρ
[52, 34]	δόξαντες ἢ καὶ μετρίως πως	νουθετηθέντες	ἀμείνους γίγνονται, οἱ μὲν αἰσχυνόμενοι
[52, 34]	ἢ καὶ πέρα τοῦ μετρίου	κολασθέντες	τά τε νενομισμένα πάντα συγχέουσι
[52, 26]	δὴ καλῶς τραφέντες τε καὶ	παιδευθέντες	οὔτ´ ἄλλον τινὰ ἀδικεῖν προαιροῦνται,
[52, 24]	πράγματα ὧν καλῶς φέρειν δυνήσονται	ἐπιταχθέντες	ἄσχολοι πρὸς τὰ ἀναγκαῖα ἢ
[52, 34]	οἱ δὲ αἰδούμενοι πάλιν σφαλῆναι,	φανερωθέντες	δὲ καὶ ἀπερυθριάσαντες ἢ καὶ
[52, 26]	προάγονται, οἱ δὲ δὴ καλῶς	τραφέντες	τε καὶ παιδευθέντες οὔτ´ ἄλλον
[52, 9]	καὶ ἐλεύθεροι καὶ αὐτόνομοι διατελοῦσιν	ὄντες.	ἀλλὰ τί δεῖ ἡμᾶς ἀλλοτρίοις
[52, 32]	κρείττονος ὡς καὶ ἰσότιμοι αὐτῷ	ὄντες	ἀξιωθῶσι, καὶ τὸ πάντα τὰ
[52, 15]	τὰ γένη καὶ τὰς φύσεις	ὄντες	καὶ ποικίλας καὶ τὰς ὀργὰς
[52, 9]	τῆς τε ἐλευθερίας ἐπεθυμήσαμεν καὶ	λαβόντες	αὐτὴν πρὸς τοσοῦτον ὄγκον προήλθομεν,
[52, 37]	χρήματα αἰτήσαντές τινας καὶ μὴ	λαβόντες,	ἐπηρεάζουσιν αὐτοὺς ὡς νεωτερίζοντας ἢ
[52, 28]	αὐτουργοῖς δοθεῖσα, καὶ ἐκεῖνοι ἀφορμὴν	λαβόντες	εὐπορώτεροι γενήσονται, τό τε δημόσιον
[52, 36]	τὰ δὲ δὴ πλείω ψευδῆ	λέγοντες,	νεοχμοῦν ἐπαίρουσι. τὸ δ´ αὐτὸ
[52, 29]	ὧν ἂν μηδὲν ἐπηρεαζόμενοι καρπῶνται	διδόντες,	ἄλλως τε κἂν ὁρῶσί σε
[52, 12]	αὐτῶν τῶν τιμῶν οὔθ´ οἱ	διδόντες	αὐτὰς ἀγαθόν τι καρποῖντο καὶ
[52, 14]	καὶ τὰς ὠφελίας ἀλλήλοις ἑτοίμως	ἀντιδιδόντες,	οὔτε τῶν ἐλαττωμάτων, ἐν οἷς
[52, 7]	γὰρ προσποίησίν τινα ἐξουσίας οἱ	δικάζοντες	λαμβάνουσιν, ὅταν τι παρὰ τὸ
[52, 27]	πολεμήσουσι τούτῳ μόνῳ τῷ ἔργῳ	σχολάζοντες,	καὶ οἱ λοιποὶ ῥᾷον γεωργήσουσι
[52, 19]	δὴ σφέτερα ἀγροὺς καὶ κώμας	νομίζοντες	εἶναι. ἀλλὰ περὶ μὲν τούτου
[52, 4]	κοινὰ δὲ καὶ τὰ ἐναντία	νομίζοντες	εἶναι, οὔτε τι κακὸν οὐδενὶ
[52, 26]	ἄνδρας αὐτοὺς γενομένους ἐπιτελεῖν καὶ	μαθόντες	καὶ μελετήσαντες ἐπιτηδειότεροί σοι πρὸς
[52, 6]	πάντων ἐσφοραὶ γένωνται, ἑαυτούς τε	πείθοντες	καὶ ὑπὲρ ἑαυτῶν συντελοῦντες ἀνέχονται.
[52, 3]	τοῦ συμφέροντός σφισι χρείαν καὶ	ἄκοντες	πλημμελεῖν, οἱ δ´ ἐθελονταὶ ἀκράτορες
[52, 6]	οὔτ´ ἰδίᾳ ἡδέως ἢ καὶ	ἑκόντες	ἐπιδιδόασί τι, οὔτε τὰς κοινὰς
[52, 6]	ἐν μὲν ἐκείναις μάλιστα μὲν	ἑκόντες	πολλοὶ πολλὰ ἐπιδιδόασιν, ἐν φιλοτιμίας
[52, 20]	τε πανηγύρεις, οἵ γε καὶ	προσήκοντές	σφισιν, ἐπιτελείτωσαν, καὶ τὰς δίκας
[52, 12]	καὶ αὐτοὶ ἑαυτῶν ἀδικίαν τινὰ	καταγιγνώσκοντες,	ἂν ῥᾳδίως ἐπὶ τῷ μὴ
[52, 12]	ἀγαθόν τι καρποῖντο καὶ οἱ	λαμβάνοντες	κακίους γίγνοιντο. ὥστε σοι τοῦτο,
[52, 12]	γάρ, ὡς καὶ ὀφειλόμενόν τι	λαμβάνοντες,	οὔτ´ ἄλλως μεγάλην οἴονται δεῖν
[52, 6]	καὶ τιμὰς ἀντ´ αὐτῶν ἀξίας	ἀντιλαμβάνοντες·	ἂν δέ που καὶ ἀναγκαῖαι
[52, 6]	ὡς πλήθει οἱ τὰ χρήματα	συνεσφέροντες,	ὥστε τρόπον τινὰ αὖθις αὐτὰ
[52, 36]	καινά τινα δαιμόνια οἱ τοιοῦτοι	ἀντεσφέροντες	πολλοὺς ἀναπείθουσιν ἀλλοτριονομεῖν, κἀκ τούτου
[52, 10]	τῶν ἐπιβουλευόντων ἀθροίζεται, καὶ οἱ	κολακεύοντες	ἐπιτρίψειαν ἄν τινα μᾶλλον ἢ
[52, 29]	οἱ μὲν ἄρχοντες οἱ δὲ	ἐπιτροπεύοντες	οἱ δὲ στρατευόμενοι, λήψονται, καὶ
[52, 33]	ἡδέως πάντες ὑπὲρ σοῦ κινδυνεύωσι,	πιστεύοντες	ὅτι οὔτε πταίσαντές τι κολασθήσονται
[52, 19]	ἐλλόγιμον προστάτην ἔχοντα, καὶ οἱ	πρωτεύοντες	παρ´ αὐτοῖς φιλήσουσί σε ἅτε
[52, 27]	ἀπηρτημένοι καὶ πολεμίους ἑκασταχόθι προσοικοῦντας	ἔχοντες·	ἄν τε ἐπιτρέψωμεν πᾶσι τοῖς
[52, 24]	κολάσαι καὶ τιμῆσαί σφας ἐξουσίαν	ἔχοντες,	δύνωνται· τῶν δ´ ἄλλων τῶν
[52, 24]	οἱ ἔπαρχοι ἐκεῖνοι προστατείτωσαν, ὑπάρχους	ἔχοντες,	καὶ προσέτι καὶ τῶν Καισαρείων
[52, 26]	τρέπωνται, διδασκάλους ἑκατέρων δημοσιεύοντας ἐμμίσθους	ἔχοντες.	οὕτω γὰρ εὐθὺς ἐκ παίδων
[52, 27]	ἀναγκαζόμενοι καὶ προφύλακάς σφων ἑτέρους	ἔχοντες,	τό τε ἀκμαιότατον καὶ ἰσχυρότατον
[52, 31]	μόνοι τοῦτο ποιοῦσιν οἱ κακῶς	ἄρχοντες·	ἐκ γὰρ τοῦ συνειδότος καὶ
[52, 29]	ἀλλ´ αὐτοὶ ἐκεῖνοι, οἱ μὲν	ἄρχοντες	οἱ δὲ ἐπιτροπεύοντες οἱ δὲ
[52, 12]	ἐπαρκέσειέ τις. οἱ μὲν γὰρ	ἀξιοῦντές	τι παρ´ αὐτοῦ λαμβάνειν πάντες
[52, 14]	τε ἐπιβάλλοντά σφισιν ἕκαστοι προθύμως	ποιοῦντες,	καὶ τὰς ὠφελίας ἀλλήλοις ἑτοίμως
[52, 31]	ἀκέραιον ἐπιτρέπῃς, ἵν´ οἵ τε	ἀδικοῦντές	τι ἐν πᾶσι τοῖς ὁμοτίμοις
[52, 19]	τινὰ μίαν τὴν ἡμετέραν πόλιν	οἰκοῦντες,	καὶ ταύτην μὲν ὄντως πόλιν
[52, 25]	οἱ ἐκ τοῦ αὐτοῦ τέλους	διοικοῦντές	τι, οἱ μὲν πλείονα οἱ
[52, 12]	πάντως γε θεραπεύεσθαι ὡς φοβεροὶ	δοκοῦντες,	γίγνοιντο, καὶ οἱ χρηστοὶ μηδὲν
[52, 6]	τε πείθοντες καὶ ὑπὲρ ἑαυτῶν	συντελοῦντες	ἀνέχονται. ἐν δὲ δὴ ταῖς
[52, 3]	πεπονθότες, μηδ´ ἀλόγως τι πρᾶξαι	ἐπιθυμοῦντες,	ἀλλ´ ὅ τι ποτ´ ἂν
[52, 37]	μὲν μισοῦντές τινας, οἱ δ´	ἐπιθυμοῦντες	ὧν ἔχουσιν, ἄλλοι χαριζόμενοί τισιν,
[52, 19]	φημι δεῖν, ἵνα καὶ ταύτης	ἰσομοιροῦντες	πιστοὶ σύμμαχοι ἡμῖν ὦσιν, ὥσπερ
[52, 37]	διασκοπεῖν. συχνοὶ γάρ, οἱ μὲν	μισοῦντές	τινας, οἱ δ´ ἐπιθυμοῦντες ὧν
[52, 12]	ἀποφήνωσιν· οἱ δὲ ὧν ἐλπίζουσιν	ἀτυχοῦντες	λυποῦνται κατ´ ἀμφότερα, τοῦτο μὲν
[52, 31]	φθόνου, καὶ οἱ ἄλλοι ταῦθ´	ὁρῶντες	βελτίους γίγνωνται φόβῳ τοῦ μὴ
[52, 3]	χρήσεσθαι; ὡς οὖν μηδέτερον αὐτῶν	πεπονθότες,	μηδ´ ἀλόγως τι πρᾶξαι ἐπιθυμοῦντες,
[52, 25]	ἐσγραφέσθωσαν καὶ ἐξ ἐκείνων, κἂν	λελοχαγηκότες	τινὲς ἐν τοῖς πολιτικοῖς στρατοπέδοις
[52, 19]	καὶ κοινωνοί σοι τῆς ἀρχῆς	γεγονότες.	τὰ δὲ αὐτὰ ταῦτα καὶ
[52, 7]	ὁμοτίμων κολάζειν (τοῦτο δὲ οὐκ	εὐτυχές)	καὶ πάντως τινὰς αὐτῶν ὀργῇ
[52, 18]	οὐκ οἶδε τὴν ἀνάγκην ὑφ´	ἧς	ἐς τὰ πράγματα ταῦτα προήχθης;
[52, 14]	ἧς τοσούτους πολέμους πεπολέμηκας, ὑπὲρ	ἧς	καὶ τὴν ψυχὴν ἡδέως ἂν
[52, 18]	οἶδε τὴν ἀνάγκην ὑφ´ ἧς	ἐς	τὰ πράγματα ταῦτα προήχθης; ὥστε
[52, 14]	τι κήδῃ τῆς πατρίδος, ὑπὲρ	ἧς	τοσούτους πολέμους πεπολέμηκας, ὑπὲρ ἧς
[52, 40]	ἐπάρατον φοβῇ, τοῦτο μὲν μὴ	προσλάβῃς,	τῇ δὲ δὴ τοῦ Καίσαρος
[52, 35]	τὰ ἀναγκαῖα δαπανᾶσθαι (πλοῦτος γὰρ	ἀκριβὴς	οὐχ οὕτως ἐκ τοῦ πολλὰ
[52, 34]	οἶμαι γενήσεσθαι, τοσαύτης σοῦ καὶ	γῆς	καὶ θαλάττης ἄρχοντος) μήθ´ ὅτι
[52, 31]	λάβωσιν, ὑπό τε τὸ βουλευτήριον	ὑπάγῃς	μηδὲν προκαταγνούς, καὶ ἐκείνῳ πᾶσαν
[52, 31]	δήμων ἀφικνουμένας ἐς τὸ συνέδριον	ἐσάγῃς	(τά τε γὰρ ἄλλα καὶ
[52, 39]	μὲν πλουτῇς τοὺς δ´ ἄλλους	ἀργυρολογῇς,	μηδ´ αὐτὸς μὲν τρυφᾷς τοὺς
[52, 16]	μήτ´ οὖν χειμαζομένην ἔτ´ αὐτὴν	περιίδῃς,	ὁρᾷς γὰρ ὡς ὑπέραντλός ἐστι,
[52, 26]	τῆς αἰτιάσεως συμβαίνει. μήτ´ οὖν	περιίδῃς	ποτὲ τοῦτο πραχθέν, μήτ´ αὖ
[52, 35]	μὴ μέντοι μηδὲ ναόν ποτε	περιίδῃς	σαυτῷ γενόμενον. μάτην γὰρ παμπληθῆ
[52, 35]	ἔργῳ ἢ καὶ λόγῳ δοθὲν	περιίδῃς.	τοῖς μὲν γὰρ ἄλλοις κόσμον
[52, 11]	ἔξεστιν, ἀξίαν τις διὰ ταῦτα	σπουδῆς	τὴν τυραννίδα εἶναι νομίζει, τοῦ
[52, 21]	αὐτῶν τρόπον τινὰ ἢ καὶ	νοσώδης	ἢ καὶ ὑπεργήρως γένηται. ἐκ
[52, 24]	τῷ σώματι, μήτι γε καὶ	ἐνδεὴς	τοῦ φυλάξοντός σε εἴης· καὶ
[52, 39]	πάντα δὴ πάντως ὁμοιοτροπώτατα αὐτοῖς	ζῇς;	ὥστ´ αὐτὸς παρὰ σαυτῷ μέγα
[52, 7]	κατασκευάσματος κατεψηφίσθαι. ἂν δ´ αὐτὸς	δικάζῃς,	πολλοὺς ἀναγκασθήσῃ καὶ τῶν ὁμοτίμων
[52, 14]	μὲν ἐπὶ τῶν εὖ φρονούντων	ἐξετάζῃς,	εὐδαιμονίας ἅπασιν αἴτιον γίγνεται, ἂν
[52, 7]	δ´ ἂν μὲν ἑτέρους δικαστὰς	καθίζῃς,	ἀπολύοιντό τε ἂν διασπευδόμενοι, καὶ
[52, 39]	εὐπόλεμον εἰρηναῖον ὄντα, ὅταν μήθ´	ὑβρίζῃς	τι μήτε πλεονεκτῇς, ὅταν ἐκ
[52, 8]	τε στρατεύματα καὶ τὰς ἀρχὰς	ἐγχειρίζῃς,	κίνδυνος ἔσται καὶ σοὶ καὶ
[52, 8]	τί μὲν γὰρ ἂν ἀγαθὸν	ἀμαθὴς	ἢ ἀγεννὴς ἄνθρωπος ἐργάσαιτο; τίς
[52, 18]	τοῦτο ποιήσω, ἀλλ´ ἵνα ἀκριβῶς	καταμάθῃς	ὅτι καὶ δυνατὸν καὶ ῥᾴδιον
[52, 18]	μοι τὸ μέγεθος τῆς ἀρχῆς	φοβηθῇς.	ὅσῳ τε γὰρ πλείων ὑπάρχει,
[52, 26]	καὶ κολασθήτω. μὴ γὰρ δὴ	φοβηθῇς	ὅτι σὲ αἰτιάσεταί τις ἐπὶ
[52, 15]	αὐτῇ ποιεῖ. ~μὴ γάρ τοι	οἰηθῇς	ὅτι τυραννῆσαί σοι, τόν τε
[52, 38]	ὅσῳ μᾶλλον πάνθ´ ὅσα ἂν	βουληθῇς	καὶ δυνήσῃ πρᾶξαι, τόσῳ μᾶλλον
[52, 2]	μὲν δολερὸς καὶ σκολιὸς καὶ	κακοήθης	καὶ κακότροπος εἶναι νομίζεται, ἅπερ
[52, 31]	ἀκούσῃς ποτὲ κατηγοροῦντός τινος μήτε	ἐπεξέλθῃς.	αἰσχρὸν μὲν γὰρ τὸ πιστεύειν
[52, 33]	ἀδείας νέμε· ἄν τε γὰρ	ἀρεσθῇς	τοῖς λεχθεῖσιν ὑπ´ αὐτοῦ, πολλὰ
[52, 33]	ὠφελήσῃ, ἄν τε καὶ μὴ	πεισθῇς,	οὐδὲν βλαβήσῃ. καὶ τοὺς μὲν
[52, 7]	καὶ μάλιστα ὅσους ἂν ἐχθραίνειν	νομισθῇς·	καὶ γὰρ προσποίησίν τινα ἐξουσίας
[52, 18]	ἧς ἐς τὰ πράγματα ταῦτα	προήχθης;	ὥστε εἴπερ τι αἰτίαμα αὐτῆς
[52, 24]	καὶ ἐνδεὴς τοῦ φυλάξοντός σε	εἴης·	καὶ καθιστάσθωσαν ἐκ τῶν πολλάκις
[52, 10]	πότε δ´ οὐκ ἂν ἰσχυρῶς	λυπηθείης;	πᾶσα γὰρ ἀνάγκη τὸν τηλικαύτην
[52, 10]	εὐδαιμονήσειας; τίνι δ´ ἂν ἀκριβῶς	ἡσθείης,	πότε δ´ οὐκ ἂν ἰσχυρῶς
[52, 14]	καὶ τὴν ψυχὴν ἡδέως ἂν	ἐπιδοίης,	μεταρρύθμισον αὐτὴν καὶ κατακόσμησον πρὸς
[52, 38]	τί μή, ἵνα τὰ μὲν	ποιῇς	αὐτῶν τὰ δὲ ἐκκλίνῃς. μὴ
[52, 37]	σου προσήκοντα, ἵνα μηδὲν τῶν	φυλακῆς	τινος καὶ ἐπανορθώσεως δεομένων ἀγνοῇς,
[52, 26]	ἀλλ´ ἂν πρίν τι πλημμελεῖσθαι,	προδιδάσκῃς	πάνθ´ ὅσα ἀσκήσαντες χρησιμώτεροι καὶ
[52, 34]	ἴσθι μέν, ἵνα μὴ καὶ	σφαλῇς	ποτε ἀνεπιτηδείῳ τινὶ ὑπηρέτῃ πρός
[52, 8]	γὰρ τά τε γένη σφῶν	καθέλῃς	καὶ τοὺς πλούτους ἐλαττώσῃς τά
[52, 33]	ἀφικνῆται· μήτε γὰρ αὐτόδικος μήτ´	αὐτοτελὴς	οὕτω τις τὸ παράπαν ἔστω
[52, 34]	γὰρ ἐν ἑνί τινι τῆς	ὅλης	οἰκουμένης θεάτρῳ ζήσῃ, καὶ οὐχ
[52, 35]	τῶν ἄλλων μήτε παρὰ τῆς	βουλῆς	ἢ ἔργῳ ἢ καὶ λόγῳ
[52, 42]	τῶν εὐπατριδῶν γένος συνεπλήθυσε, τῆς	βουλῆς	οἱ δῆθεν ἐπιτρεψάσης τοῦτο ποιῆσαι,
[52, 2]	φορᾷ προστίθεται. ὁ δὲ ἐξ	ἐπιβουλῆς	καὶ κακουργίας τοιοῦτό τι ποιῶν
[52, 20]	οἴκοι, τῆς τε τῶν πατρίων	μνήμης	ἕνεκα καὶ τοῦ μὴ παντελῶς
[52, 33]	καὶ τοὺς μὲν τυχόντας τῆς	γνώμης	καὶ ἐπαίνει καὶ τίμα (τοῖς
[52, 12]	ὥστε καὶ ἐκ τῆς ἐκείνου	γνώμης	τοῖς μὲν φρόνημα τοῖς δ´
[52, 30]	ἀλλ´ ἀκεραίους τὰς ἀποκρίσεις ἄνευ	δαπάνης	ἢ καὶ πραγματείας τινὸς λήψονται.
[52, 6]	οἷόν τε πολιτείαν τινὰ ἄνευ	δαπάνης	συστῆναι. ἀλλ´ ἐν μὲν ἐκείναις
[52, 30]	τῆς ἱπποδρομίας τῆς παρ´ ἡμῖν	ποιουμένης,	μὴ μέντοι ὥστε καὶ τὸ
[52, 2]	εἰ πάσης ἐκ τούτου τῆς	οἰκουμένης	ἄρξειας· ἔπειτα δὲ καὶ κατορθώσας
[52, 8]	ἀνάγκη συναγωνιστὰς πολλούς, ἅτε τοσαύτης	οἰκουμένης	ἄρχοντα, ἔχειν, καὶ προσήκει που
[52, 34]	ἐν ἑνί τινι τῆς ὅλης	οἰκουμένης	θεάτρῳ ζήσῃ, καὶ οὐχ οἷόν
[52, 33]	καὶ μήτε ἐπὶ δυστυχίᾳ ἀκουσίῳ	χαλεπήνῃς	τινὶ μήτε ἐπ´ εὐτυχίᾳ φθονήσῃς,
[52, 20]	τε ἄλλα καὶ ἐνδήμους αὐτοὺς	ἀποφήνῃς,	καὶ μήτε ἐν τῷ τῆς
[52, 39]	ἄλλους ταλαιπωρῇς, μηδ´ αὐτὸς μὲν	ἀκολασταίνῃς	τοὺς δ´ ἄλλους νουθετῇς, ἀλλ´
[52, 28]	μηδὲ δι´ αὐτὴν καὶ ἀπ´	ἐκείνης	ἀποτρεπώμεθα, ἀλλ´ ὡς καὶ πάντως
[52, 31]	πάντας ὁμοίως φέρῃ πλὴν τῶν	ἐκείνης	δογμάτων· οὕτω γὰρ τό τε
[52, 13]	ἔσῃ καὶ ἀσφαλέστατος· ἂν δ´	ἀναμείνῃς	βίαν τινά σοι προσαχθῆναι, τάχ´
[52, 38]	μηδενὸς αἰτιωμένου σε ἀκούσῃς· μηδ´	ἀναμείνῃς	οὕτω τινὰ ἐκφρονῆσαί ποτε ὥστε
[52, 38]	μὲν ποιῇς αὐτῶν τὰ δὲ	ἐκκλίνῃς.	μὴ γὰρ δὴ ἡγήσῃ δεόντως
[52, 8]	γὰρ ἂν ἀγαθὸν ἀμαθὴς ἢ	ἀγεννὴς	ἄνθρωπος ἐργάσαιτο; τίς δ´ οὐκ
[52, 19]	τινὰ ἀγαθόν γε ἄνδρα ὄντα	ἀπαλλάξῃς,	ἀλλὰ καὶ χρήματα αὐτῷ τὰ
[52, 23]	ἄν τε καὶ ἐν πλείοσιν	ἐφεξῆς	ἐπὶ μακρότερον τοῦ δέοντος ἄρχωσι·
[52, 18]	ἵν´ ἐπιμεληθεὶς αὐτῆς ὥσπερ προσήκει,	δείξῃς	ἅπασιν ἀνθρώποις ὅτι ἐκεῖνα μὲν
[52, 18]	καὶ τὴν πατρίδα, ἵνα μὴ	δόξῃς	τισὶν ἐθελούσιος τῆς ἀρχῆς ἐφεῖσθαι.
[52, 37]	φυλακῆς τινος καὶ ἐπανορθώσεως δεομένων	ἀγνοῇς,	μέμνησο ὅτι οὐ χρὴ πᾶσιν
[52, 31]	τὴν περὶ αὐτῶν διαψήφισιν ἀκέραιον	ἐπιτρέπῃς,	ἵν´ οἵ τε ἀδικοῦντές τι
[52, 8]	δὲ δὴ τούτοις μὲν μηδὲν	ἐπιτρέπῃς,	τοῖς δὲ δὴ φαύλοις καὶ
[52, 37]	νομισθήσῃ ὁποῖα ἂν ἐκείνοις ποιεῖν	ἐπιτρέπῃς.	τοὺς μὲν δὴ οὖν δυνατοὺς
[52, 34]	παραχρῆμα πάντες καὶ ὅσα ἂν	εἴπῃς	καὶ ὅσα ἂν ποιήσῃς μαθήσονται.
[52, 13]	καὶ μείζω διαμένει. καὶ μὴ	εἴπῃς	ὅτι καὶ ὣς στασιάσουσί τινες,
[52, 24]	σίτου τῆς τε ἀγορᾶς τῆς	λοιπῆς	ἕτερος ἔκ τε τῶν ἱππέων
[52, 25]	καὶ τὰς ἔξω πάσας οἱ	ἱππῆς	διαχειριζέτωσαν, καὶ μισθὸν οὗτοί τε
[52, 42]	βουλὴν ἐξήτασε. πολλοὶ μὲν γὰρ	ἱππῆς	πολλοὶ δὲ καὶ πεζοὶ παρὰ
[52, 16]	ἡμῶν, ὥσπερ ὁλκὰς μεγάλη καὶ	πλήρης	ὄχλου παντοδαποῦ χωρὶς κυβερνήτου, πολλὰς
[52, 25]	ἀρετῆς ἔχῃ, καὶ σὺ μὴ	ἀπορῇς	παρ´ ὧν καὶ ἀκόντων τὴν
[52, 39]	μὲν τρυφᾷς τοὺς δ´ ἄλλους	ταλαιπωρῇς,	μηδ´ αὐτὸς μὲν ἀκολασταίνῃς τοὺς
[52, 21]	τό γε ὄνομα ἀπὸ τῆς	σῆς	τιμαρχίας (πάντως γάρ σε προεστάναι
[52, 16]	ἐστι, μήτε περὶ ἕρμα περιρραγῆναι	ἐάσῃς,	σαθρὰ γάρ ἐστι καὶ οὐδένα
[52, 8]	συνετῷ γενέσθαι ἐξείη; ἂν δὲ	ἐάσῃς	ταῦθ´ ὡς ἕκαστα αὔξειν, οὐκ
[52, 31]	μηδὲ περὶ ἐκείνου τι μήτε	δικάσῃς	μήτε προδιαγνῷς (ἄτοπον γὰρ τὸν
[52, 33]	εὐδοκιμήσεις) τοὺς δ´ ἁμαρτόντας μήτ´	ἀτιμάσῃς	ποτὲ μήτ´ αἰτιάσῃ· τὴν γὰρ
[52, 22]	αὐτῷ φοιτώσας κρινέτω. καὶ μὴ	θαυμάσῃς	εἰ καὶ τὴν Ἰταλίαν τοιαῦτα
[52, 2]	Ἀγρίππας πρότερος εἶπε τοιάδε· ~μὴ	θαυμάσῃς,	ὦ Καῖσαρ, εἰ μέλλω σε
[52, 2]	εἰπεῖν ἢ φρονῆσαι, οὐδ´ εἰ	πάσης	ἐκ τούτου τῆς οἰκουμένης ἄρξειας·
[52, 31]	κρείττω τε γὰρ καὶ ὑψηλότερον	πάσης	ὕβρεως εἶναί σε χρή, καὶ
[52, 42]	συνεπλήθυσε, τῆς βουλῆς οἱ δῆθεν	ἐπιτρεψάσης	τοῦτο ποιῆσαι, ἐπειδὴ τό τε
[52, 38]	πάντα ἁπαξαπλῶς ὅσα δύνασαι καὶ	ποιήσῃς·	ἀλλ´ ὅσῳ μᾶλλον πάνθ´ ὅσα
[52, 13]	ἤδη τε καὶ ἑκὼν αὐτὸ	ποιήσῃς,	ἐνδοξότατός τε ἅμα ἀνθρώπων ἔσῃ
[52, 34]	ἂν εἴπῃς καὶ ὅσα ἂν	ποιήσῃς	μαθήσονται. καθάπερ γὰρ ἐν ἑνί
[52, 18]	ἀνθρώποις ἀγαθῶν ἀπολαύσεις, ἄν γε	ἐθελήσῃς	αὐτὴν ὡς παραινέσω σοι διοικῆσαι.
[52, 33]	καὶ τῶν ἀμεινόνων ἀπολαύσων, μηδέποτ´	ἐθελήσῃς	λόγῳ μὲν ἄλλοις ἔργῳ δὲ
[52, 39]	ἕτερόν τινα ἄρξαντά σου ποιεῖν	ἐθελήσῃς,	ταῦτα αὐτὸς αὐτεπάγγελτος πράσσῃς, οὔτε
[52, 33]	χαλεπήνῃς τινὶ μήτε ἐπ´ εὐτυχίᾳ	φθονήσῃς,	ἵνα καὶ προθύμως καὶ ἡδέως
[52, 20]	τὰς δυνάμεις σφῶν τὰς ἀρχαίας	τηρήσῃς,	ἵνα μὴ τὰ αὐτὰ αὖθις
[52, 36]	οὖν ἀθέῳ τινὶ μήτε γόητι	συγχωρήσῃς	εἶναι. μαντικὴ μὲν γὰρ ἀναγκαία
[52, 37]	ἂν μηδὲν παρὰ ταῦτα μηδέποτε	συγχωρήσῃς	τινί· ἡ γὰρ ἀνωμαλία καὶ
[52, 18]	φροντὶς ἀρκεῖ. μὴ μέντοι μηδὲ	δείσῃς	ὅτι οὐχὶ καὶ ἀσφαλέστατα ἐν
[52, 26]	ποτὲ τοῦτο πραχθέν, μήτ´ αὖ	δείσῃς	ὅτι τραφείς τέ τις καὶ
[52, 34]	τῇ μεγαλοδωρίᾳ. μὴ γάρ τοι	καταδείσῃς	μήθ´ ὅτι ἐπιλείψει σέ ποτε
[52, 18]	σοι διοικῆσαι. καί με μὴ	νομίσῃς	ἀπαρτᾶν ἀπὸ τῆς παρούσης ὑποθέσεως
[52, 20]	ὅσον ἂν αὐτάρκη ἑκάστῳ σφῶν	νομίσῃς	εἶναι. οὕτω γὰρ οὔτε τινὲς
[52, 20]	ἀρχῆς καιρῷ ὅπλα τινὶ αὐτῶν	ἐγχειρίσῃς	μήτε εὐθύς, ἀλλὰ χρόνου διελθόντος,
[52, 39]	ποιεῖν ἐθελήσῃς, ταῦτα αὐτὸς αὐτεπάγγελτος	πράσσῃς,	οὔτε τι ἁμαρτήσῃ καὶ πάντα
[52, 8]	καὶ τοῖς τυχοῦσι τὰ πράγματα	προστάσσῃς,	τάχιστα μὲν ἂν ὀργὴν παρ´
[52, 38]	δόξειν, ἂν μηδενὸς αἰτιωμένου σε	ἀκούσῃς·	μηδ´ ἀναμείνῃς οὕτω τινὰ ἐκφρονῆσαί
[52, 31]	ἕτερόν τι ἀνεπιτήδειον εἶπε, μήτ´	ἀκούσῃς	ποτὲ κατηγοροῦντός τινος μήτε ἐπεξέλθῃς.
[52, 28]	τῆς ἀναγκαίας τῶν χρημάτων ἀθροίσεως	προσηκούσης	βαρυνώμεθα, μηδὲ δι´ αὐτὴν καὶ
[52, 34]	πλημμελουμένων. ταῦτα μὲν γὰρ τῆς	προσηκούσης	ἐπιστροφῆς, κἂν μηδεὶς ἐγκαλῇ, τυγχάνειν
[52, 18]	μὴ νομίσῃς ἀπαρτᾶν ἀπὸ τῆς	παρούσης	ὑποθέσεως τὸν λόγον, ἂν ἐπὶ
[52, 17]	ἐς τὸν δῆμον τὰ πράγματ´	ἀνώσῃς,	ἄν τε καὶ ἑτέρῳ τινὶ
[52, 8]	πλούτους ἐλαττώσῃς τά τε φρονήματα	ταπεινώσῃς,	οὐδεμίαν ἂν εὔνοιαν παρὰ τῶν
[52, 8]	σφῶν καθέλῃς καὶ τοὺς πλούτους	ἐλαττώσῃς	τά τε φρονήματα ταπεινώσῃς, οὐδεμίαν
[52, 35]	τῆς κακίας αὐτῶν καὶ μνημεῖα	τῆς	ἀδικίας γιγνόμενα· ὅσῳ γὰρ ἂν
[52, 26]	ἀγαθῶν ἀνδρῶν στερομένῳ καὶ κακοδοξία	τῆς	αἰτιάσεως συμβαίνει. μήτ´ οὖν περιίδῃς
[52, 7]	καὶ σκιαγραφίαν πολιτείας αἰσχύνῃ πρὸ	τῆς	ἀληθείας προπεταννύντας, ὀνόματι ἐννόμῳ δικαστηρίου
[52, 28]	ὡς καὶ τῇ μοναρχίᾳ μόνῃ	τῆς	ἀναγκαίας τῶν χρημάτων ἀθροίσεως προσηκούσης
[52, 21]	καὶ τῆς ἀσχολίας ἕνεκα καὶ	τῆς	ἀξιώσεως. περὶ μὲν δὴ τούτων
[52, 28]	δῆμον, ἅτε καὶ τῆς ὠφελίας	τῆς	ἀπ´ αὐτῶν ὁμοίως τοῖς ἄλλοις
[52, 43]	καὶ διὰ τοῦτο τὰ δίκαια	τῆς	ἀποικίας σφῶν λελυκέναι ἐδόκει. τόν
[52, 19]	σε ἅτε καὶ κοινωνοί σοι	τῆς	ἀρχῆς γεγονότες. τὰ δὲ αὐτὰ
[52, 33]	ἀξιώσεις, καὶ ὅσα ἄλλα τῇ	τῆς	ἀρχῆς διοικήσει προσήκει, συνεργούς τέ
[52, 27]	αὐτοί τε τοσοῦτον ἀπὸ τῶν	τῆς	ἀρχῆς ἐσχατιῶν ἀπηρτημένοι καὶ πολεμίους
[52, 18]	ἵνα μὴ δόξῃς τισὶν ἐθελούσιος	τῆς	ἀρχῆς ἐφεῖσθαι. πρῶτον μὲν γάρ,
[52, 20]	ἀποφήνῃς, καὶ μήτε ἐν τῷ	τῆς	ἀρχῆς καιρῷ ὅπλα τινὶ αὐτῶν
[52, 25]	τε τοῦ δήμου καὶ τῶν	τῆς	ἀρχῆς λέγω, καὶ τὰς ἐν
[52, 31]	γὰρ τό τε ἀξίωμα τὸ	τῆς	ἀρχῆς μᾶλλον ἂν βεβαιοῖτο, καὶ
[52, 18]	καὶ μή μοι τὸ μέγεθος	τῆς	ἀρχῆς φοβηθῇς. ὅσῳ τε γὰρ
[52, 21]	μισθόν γέ τινα φερέτωσαν καὶ	τῆς	ἀσχολίας ἕνεκα καὶ τῆς ἀξιώσεως.
[52, 26]	ὅτι καὶ τροφῆς καὶ παιδείας	τῆς	αὐτῆς τοῖς ἄλλοις μετασχὼν ἐπεβούλευσέ
[52, 40]	προσρήσει, ὥστε σε πᾶν τὸ	τῆς	βασιλείας ἔργον ἄνευ τοῦ τῆς
[52, 40]	αἱρῇ, τὸ δ´ ὄνομα τὸ	τῆς	βασιλείας ὡς καὶ ἐπάρατον φοβῇ,
[52, 35]	παρὰ τῶν ἄλλων μήτε παρὰ	τῆς	βουλῆς ἢ ἔργῳ ἢ καὶ
[52, 42]	τε τῶν εὐπατριδῶν γένος συνεπλήθυσε,	τῆς	βουλῆς οἱ δῆθεν ἐπιτρεψάσης τοῦτο
[52, 42]	καὶ ἐς χιλίους τὸ πλήρωμα	τῆς	γερουσίας αὐξηθῆναι. τούτους οὖν ἐκκρῖναι
[52, 31]	τούς τε βουλευτὰς τοὺς ἐκ	τῆς	γερουσίας καὶ τοὺς παῖδας τάς
[52, 33]	βλαβήσῃ. καὶ τοὺς μὲν τυχόντας	τῆς	γνώμης καὶ ἐπαίνει καὶ τίμα
[52, 20]	ἀλλὰ τὴν μὲν τιμὴν φύλαξον,	τῆς	δ´ ἰσχύος παράλυσον τοσοῦτον ὅσον
[52, 4]	κινδύνων τῶν τε δαπανημάτων μετέχον,	τῆς	δὲ κοινωνίας τῶν κρειττόνων στερόμενον,
[52, 13]	τῆς μοναρχίας ἐκφυομένας. περὶ ὧν	τῆς	δεινότητος οὐδὲ ἐπεχείρησά τι εἰπεῖν·
[52, 42]	δὴ Στατίλιον καὶ πάνυ ἄκοντα	τῆς	δημαρχίας, ἐς ἣν ἀπεδέδεικτο, εἶρξεν.
[52, 9]	ἄλλοις τισὶν ἢ τοῖς ἐκ	τῆς	δημοκρατίας ἀγαθοῖς ἰσχύσαντες, ἐξ ὧν
[52, 13]	ἂν τὰς διχοστασίας τὰς ἐκ	τῆς	δημοκρατίας συμβαινούσας φοβηθείημεν ἂν μᾶλλον
[52, 16]	γῆν καὶ τοῦ ὀνόματος καὶ	τῆς	δυνάμεως ἡμῶν ἐνεπλήσαμεν, οὐδενὸς χρηστοῦ
[52, 13]	τε Πομπήιος αὐτὸς μετὰ ταῦτα,	τῆς	δυναστείας ἐπιθυμήσαντες κακῶς ἀπώλοντο. δυσχερὲς
[52, 17]	ὅτι καὶ ὁ Πομπήιος ἐκστὰς	τῆς	δυναστείας καὶ κατεφρονήθη καὶ ἐπεβουλεύθη,
[52, 12]	δὲ παρορᾷ, ὥστε καὶ ἐκ	τῆς	ἐκείνου γνώμης τοῖς μὲν φρόνημα
[52, 20]	πλὴν τῶν φονικῶν, ἐν τῷ	τῆς	ἐνδήμου ἀρχῆς χρόνῳ δικαζέτωσαν· συναγέσθω
[52, 10]	σε ἐξαπατήσῃ μήτε τὸ μέγεθος	τῆς	ἐξουσίας μήθ´ ἡ περιουσία τῶν
[52, 28]	ὥστε αὐτοὺς πᾶν τὸ τῷ	τῆς	ἐπιτροπείας αὐτῶν χρόνῳ προσῆκον ἐξ
[52, 40]	τῆς βασιλείας ἔργον ἄνευ τοῦ	τῆς	ἐπωνυμίας αὐτῆς ἐπιφθόνου καρποῦσθαι. ~Μαικήνας
[52, 20]	μὲν οἰκεῖα μηδενὶ πρὸ ταύτης	τῆς	ἡλικίας ἐπιτρέπεσθαι, τὰ δὲ δημόσια
[52, 27]	αὐτοῖς καὶ πρὸ τοῦ γήρως	τῆς	ἡλικίας περιεῖναι. οὔτε γὰρ ἐπὶ
[52, 30]	πανηγύρεις καὶ θεωρίας τινάς, χωρὶς	τῆς	ἱπποδρομίας τῆς παρ´ ἡμῖν ποιουμένης,
[52, 19]	πλουσιωτάτους ἀντεσάγαγε, μὴ μόνον ἐκ	τῆς	Ἰταλίας ἀλλὰ καὶ παρὰ τῶν
[52, 42]	τοῖς βουλεύουσι μὴ ἐκδημεῖν ἔξω	τῆς	Ἰταλίας, ἂν μὴ αὐτός τινι
[52, 0]	ἤρξατο. Χρόνου πλῆθος τὰ λοιπὰ	τῆς	Καίσαρος τὸ εʹ καὶ Σέξτου
[52, 35]	καὶ προσδιαβάλλει, τρόπαιά τέ τινα	τῆς	κακίας αὐτῶν καὶ μνημεῖα τῆς
[52, 43]	ἠλλάξατο. κεῖται δὲ οὐ πόρρω	τῆς	κατὰ Συρρεντὸν ἠπείρου, χρηστὸν μὲν
[52, 24]	τοῦ σίτου τῆς τε ἀγορᾶς	τῆς	λοιπῆς ἕτερος ἔκ τε τῶν
[52, 40]	γε τὸ μὲν πρᾶγμα τὸ	τῆς	μοναρχίας αἱρῇ, τὸ δ´ ὄνομα
[52, 17]	λελυπημένων, πάντων δ´ ὡς εἰπεῖν	τῆς	μοναρχίας ἀντιποιησομένων, ὧν οὐδεὶς οὔτε
[52, 13]	ἢ τὰς τυραννίδας τὰς ἐκ	τῆς	μοναρχίας ἐκφυομένας. περὶ ὧν τῆς
[52, 8]	τῇ δὲ δὴ προαιρέσει τῇ	τῆς	μοναρχίας ἐναντίοι φύονται· καὶ αὐτοὺς
[52, 2]	εἰ μέλλω σε ἀποτρέπειν ἀπὸ	τῆς	μοναρχίας, καίπερ πολλὰ καὶ ἀγαθὰ
[52, 2]	οὐδ´ εἰ πάσης ἐκ τούτου	τῆς	οἰκουμένης ἄρξειας· ἔπειτα δὲ καὶ
[52, 34]	καθάπερ γὰρ ἐν ἑνί τινι	τῆς	ὅλης οἰκουμένης θεάτρῳ ζήσῃ, καὶ
[52, 26]	τὸν τῆς τε τροφῆς καὶ	τῆς	παιδείας αὐτῶν ἐπιμεληθέντα. ἂν δ´
[52, 30]	θεωρίας τινάς, χωρὶς τῆς ἱπποδρομίας	τῆς	παρ´ ἡμῖν ποιουμένης, μὴ μέντοι
[52, 18]	με μὴ νομίσῃς ἀπαρτᾶν ἀπὸ	τῆς	παρούσης ὑποθέσεως τὸν λόγον, ἂν
[52, 14]	κατορθοῦσιν. ὥστε εἴ τι κήδῃ	τῆς	πατρίδος, ὑπὲρ ἧς τοσούτους πολέμους
[52, 24]	δὴ ἱππέων δύο τοὺς ἀρίστους	τῆς	περὶ σὲ φρουρᾶς ἄρχειν· τό
[52, 23]	πάντες οὗτοι οἱ τὰς ἔξω	τῆς	πόλεως ἀρχὰς ἐπιτρεπόμενοι, πλείω μὲν
[52, 22]	ἐστρατηγηκότων, τὸν μὲν ἄρτι ἐκ	τῆς	πόλεως ἐξιόντα, καὶ αὐτῷ τά
[52, 4]	κἂν δυστυχῇ, πᾶς ἐλεεῖ, κοινὴν	τῆς	πόλεως καὶ τὴν ζημίαν καὶ
[52, 18]	καὶ ἡμῶν αὐτῶν ἕνεκα καὶ	τῆς	πόλεως πεισθῶμεν τῇ τύχῃ τῇ
[52, 21]	ἵνα τά τε ἄλλα ἀεὶ	τῆς	πόλεως προστατῇ, καὶ τὰς δίκας
[52, 22]	ὑπὲρ πεντήκοντα καὶ ἑπτακοσίους ἀπὸ	τῆς	πόλεως σταδίους οὖσαν, καὶ τἆλλα
[52, 18]	ἡμᾶς, ἀλλὰ καὶ τὴν κατάστασιν	τῆς	πολιτείας ἐπὶ σοὶ πεποίηται, ἵν´
[52, 19]	ὀρθῶς εἰρημένον ἀναθέσθαι, ὥστε καὶ	τῆς	πολιτείας πᾶσί σφισι μεταδοθῆναί φημι
[52, 25]	ἀξίωμα καὶ πρὸς τὸ μέγεθος	τῆς	πράξεως φερέτωσαν, τοῦτο μὲν ὅτι
[52, 12]	σφίσιν ἀγόμενοι, μᾶλλον ἂν ἐκ	τῆς	πρὸς ἐκείνους ἰσομοιρίας λυποῖντο ἢ
[52, 34]	δημόσιον πλημμελουμένων. ταῦτα μὲν γὰρ	τῆς	προσηκούσης ἐπιστροφῆς, κἂν μηδεὶς ἐγκαλῇ,
[52, 21]	καὶ τό γε ὄνομα ἀπὸ	τῆς	σῆς τιμαρχίας (πάντως γάρ σε
[52, 29]	ὅτι πάντα ταῦτα καὶ ὑπὲρ	τῆς	σωτηρίας σφῶν καὶ ὑπὲρ τοῦ
[52, 24]	ἕτερος, καὶ ἐπὶ τοῦ σίτου	τῆς	τε ἀγορᾶς τῆς λοιπῆς ἕτερος
[52, 9]	ἐπειδὴ πολλὰ καὶ δεινὰ ἐπάσχομεν,	τῆς	τε ἐλευθερίας ἐπεθυμήσαμεν καὶ λαβόντες
[52, 2]	εἰ δὲ μή, δόξομεν ἤτοι	τῆς	τε εὐπραγίας ἡττῆσθαι καὶ ὑπὸ
[52, 26]	προαιροῦνται, καὶ πάντων ἥκιστα τὸν	τῆς	τε τροφῆς καὶ τῆς παιδείας
[52, 20]	τὰς τῶν ὑπάτων μόνας οἴκοι,	τῆς	τε τῶν πατρίων μνήμης ἕνεκα
[52, 3]	ἑαυτοὺς κατέχειν τοῖς τε παρὰ	τῆς	τύχης δοθεῖσι μὴ καλῶς χρῆσθαι
[52, 34]	κολάσματα ἀναγκαίως ποιούμενος, οὐ δύναται	τῆς	φύσεως ἀεὶ κρατεῖν· τῶν δ´
[52, 34]	καὶ καταπατοῦσι, καὶ μόναις ταῖς	τῆς	φύσεως ὁρμαῖς δουλεύουσι. κἀκ τούτου
[52, 21]	ὑπεργήρως γένηται. ἐκ μὲν γὰρ	τῆς	χρονίου ἀρχῆς οὐδὲν ἂν δεινόν,
[52, 2]	κατορθώσας τέ τι ἐς τὴν	τῆς	ψυχῆς ἰσχὺν ἀναφέρεται, καὶ διαμαρτών
[52, 28]	ἰδιώτην, μὴ δῆμον, ἅτε καὶ	τῆς	ὠφελίας τῆς ἀπ´ αὐτῶν ὁμοίως
[52, 39]	μὲν ἀκολασταίνῃς τοὺς δ´ ἄλλους	νουθετῇς,	ἀλλ´ ἐς πάντα δὴ πάντως
[52, 15]	οἵ τε τι ἐγχειριζόμενοι ἀπ´	ἀρετῆς	ἀλλὰ μὴ κλήρῳ καὶ σπουδαρχίᾳ
[52, 39]	τῶν ἐν ἀνθρώποις ἀγαθῶν μετ´	ἀρετῆς	ἀπολαύοντα καὶ τοῖς ἄλλοις αὐτὰ
[52, 25]	τε θεραπεία σου ἆθλόν τι	ἀρετῆς	ἔχῃ, καὶ σὺ μὴ ἀπορῇς
[52, 26]	εὐγένειαν μήτε δι´ ἄλλο τι	ἀρετῆς	ἐχόμενον, ῥᾳθυμίαν ἢ μαλακίαν ἢ
[52, 4]	ἄριστον ἐν μηδενὶ πλὴν ἀπ´	ἀρετῆς	προτιμᾶσθαι; ἥ τε γὰρ ἰσογονία
[52, 41]	συνήρατο, ὥσπερ ἂν εἰ καὶ	ἐσηγητὴς	αὐτῶν ἐγεγόνει. ταῦτά τε {καὶ}
[52, 21]	προσήκει) εἰκότως ἂν λάβοι, ὥστε	ὑποτιμητὴς	καλεῖσθαι. ἀρχέτωσαν δὲ δὴ οἱ
[52, 24]	καὶ ὁ πολίαρχος ὅ θ´	ὑποτιμητής,	τὴν ἀρχὴν ἐχέτωσαν· νυκτοφύλαξ δὲ
[52, 39]	ὅταν μήθ´ ὑβρίζῃς τι μήτε	πλεονεκτῇς,	ὅταν ἐκ τοῦ ὁμοίου σφίσι
[52, 20]	εὐεξία καὶ ἡ τῶν ψυχῶν	ἐπιτηδειότης	διαφαίνεται, ἐς δὲ τὸ συνέδριον
[52, 34]	τοσαύτης σοῦ καὶ γῆς καὶ	θαλάττης	ἄρχοντος) μήθ´ ὅτι τινὲς εὐεργετηθέντες
[52, 26]	ἄν γε πάνθ´ ὅσα εἴρηκα	πράττῃς.	σὺ μὲν γὰρ οὐδὲν ἁμαρτήσῃ
[52, 9]	ἐν τυραννίδι πραχθείη. ἀμέλει τοσοῦτον	αὐτῆς	διὰ ταῦτα μῖσος οἱ πάλαι
[52, 18]	ἂν ἐπὶ πλεῖόν σοι περὶ	αὐτῆς	διαλεχθῶ· οὐ γάρ που καὶ
[52, 38]	ἐξουσίᾳ, μήτ´ οἰηθῆναι μείωσίν τινα	αὐτῆς	εἶναι ἂν μὴ πάντα ἁπαξαπλῶς
[52, 16]	κατεστρεψάμεθα· ἀφ´ οὗ δὲ ἔξω	αὐτῆς	ἐξήχθημεν, καὶ ἐπὶ πολλὰ καὶ
[52, 16]	καὶ ἐπιγνώμονά σε καὶ ἐπιστάτην	αὐτῆς	ἐπέστησαν, μὴ προδῷς τὴν πατρίδα,
[52, 40]	ἔργον ἄνευ τοῦ τῆς ἐπωνυμίας	αὐτῆς	ἐπιφθόνου καρποῦσθαι. ~Μαικήνας μὲν ταῦτα
[52, 18]	προήχθης; ὥστε εἴπερ τι αἰτίαμα	αὐτῆς	ἐστι, τοῖς τοῦ πατρός σου
[52, 5]	τε πόλις καὶ τὰ πράγματα	αὐτῆς	ἔτι καὶ νῦν ταράττεται; καὶ
[52, 2]	κατωρθωμένων ἐκπεφρονηκέναι, ἢ καὶ πάλαι	αὐτῆς	ἐφιέμενοι τόν τε πατέρα καὶ
[52, 43]	ὅτι ὁ Λέπιδος μέρος τι	αὐτῆς	ἠρημώκει καὶ διὰ τοῦτο τὰ
[52, 21]	ἂν εἴπω, καὶ τοῖς ἔξω	αὐτῆς	μέχρι πεντήκοντα καὶ ἑπτακοσίων σταδίων
[52, 2]	καὶ ἀγαθὰ ἀπολαύσας ἂν ἀπ´	αὐτῆς	σοῦ γε αὐτὴν ἔχοντος. εἰ
[52, 26]	καὶ τροφῆς καὶ παιδείας τῆς	αὐτῆς	τοῖς ἄλλοις μετασχὼν ἐπεβούλευσέ σοι.
[52, 4]	ἰσομοιρίας ὀριγνᾶται, καὶ τυχοῦσα μὲν	αὐτῆς	χαίρει, διαμαρτοῦσα δὲ ἄχθεται· καὶ
[52, 18]	ἐπὶ σοὶ πεποίηται, ἵν´ ἐπιμεληθεὶς	αὐτῆς	ὥσπερ προσήκει, δείξῃς ἅπασιν ἀνθρώποις
[52, 8]	σε ἀνάγκη συναγωνιστὰς πολλούς, ἅτε	τοσαύτης	οἰκουμένης ἄρχοντα, ἔχειν, καὶ προσήκει
[52, 34]	τι παθεῖν ἀξίους οἶμαι γενήσεσθαι,	τοσαύτης	σοῦ καὶ γῆς καὶ θαλάττης
[52, 19]	μεταδοθῆναί φημι δεῖν, ἵνα καὶ	ταύτης	ἰσομοιροῦντες πιστοὶ σύμμαχοι ἡμῖν ὦσιν,
[52, 20]	τὰ μὲν οἰκεῖα μηδενὶ πρὸ	ταύτης	τῆς ἡλικίας ἐπιτρέπεσθαι, τὰ δὲ
[52, 39]	προσφέρῃ, καὶ μὴ αὐτὸς μὲν	πλουτῇς	τοὺς δ´ ἄλλους ἀργυρολογῇς, μηδ´
[52, 3]	καὶ εἰ μηδὲν τοιοῦτον ἀπὸ	πρώτης	ἐνθυμηθέντες ἔπειτα νῦν ἐπιθυμήσαιμεν αὐτοῦ.
[52, 26]	δὴ πάντες δικαιώσουσιν, ὅτι καὶ	τροφῆς	καὶ παιδείας τῆς αὐτῆς τοῖς
[52, 26]	πάντων ἥκιστα τὸν τῆς τε	τροφῆς	καὶ τῆς παιδείας αὐτῶν ἐπιμεληθέντα.
[52, 34]	ταῦτα μὲν γὰρ τῆς προσηκούσης	ἐπιστροφῆς,	κἂν μηδεὶς ἐγκαλῇ, τυγχάνειν ὀφείλει·
[52, 33]	ἐν τούτῳ προκαταμανθάνων ὀρθῶς σφισιν	ἔχῃς	χρῆσθαι, καὶ ἐκεῖνοι προσυγγιγνόμενοι τοῖς
[52, 26]	μηδενί γε τὸ παράπαν πρόφασιν	παρέχῃς,	μήτε διὰ πλοῦτον μήτε δι´
[52, 19]	ἅτε καὶ κοινωνοί σοι τῆς	ἀρχῆς	γεγονότες. τὰ δὲ αὐτὰ ταῦτα
[52, 33]	καὶ ὅσα ἄλλα τῇ τῆς	ἀρχῆς	διοικήσει προσήκει, συνεργούς τέ τινας
[52, 25]	ἐκ δὲ δὴ τῶν ἀπ´	ἀρχῆς	ἑκατονταρχησάντων οὐδὲν κωλύει τοὺς ἐλλογιμωτάτους
[52, 27]	τε τοσοῦτον ἀπὸ τῶν τῆς	ἀρχῆς	ἐσχατιῶν ἀπηρτημένοι καὶ πολεμίους ἑκασταχόθι
[52, 18]	μὴ δόξῃς τισὶν ἐθελούσιος τῆς	ἀρχῆς	ἐφεῖσθαι. πρῶτον μὲν γάρ, ἂν
[52, 20]	καὶ μήτε ἐν τῷ τῆς	ἀρχῆς	καιρῷ ὅπλα τινὶ αὐτῶν ἐγχειρίσῃς
[52, 25]	τοῦ δήμου καὶ τῶν τῆς	ἀρχῆς	λέγω, καὶ τὰς ἐν τῇ
[52, 31]	τό τε ἀξίωμα τὸ τῆς	ἀρχῆς	μᾶλλον ἂν βεβαιοῖτο, καὶ τὰ
[52, 21]	ἐκ μὲν γὰρ τῆς χρονίου	ἀρχῆς	οὐδὲν ἂν δεινόν, ἅτε ὁ
[52, 18]	μή μοι τὸ μέγεθος τῆς	ἀρχῆς	φοβηθῇς. ὅσῳ τε γὰρ πλείων
[52, 20]	φονικῶν, ἐν τῷ τῆς ἐνδήμου	ἀρχῆς	χρόνῳ δικαζέτωσαν· συναγέσθω μὲν γὰρ
[52, 3]	κατέχειν τοῖς τε παρὰ τῆς	τύχης	δοθεῖσι μὴ καλῶς χρῆσθαι πολὺ
[52, 2]	τέ τι ἐς τὴν τῆς	ψυχῆς	ἰσχὺν ἀναφέρεται, καὶ διαμαρτών τινος
[52, 35]	μὲν ἢ καὶ ἀργυρᾶς μηδέποτε	ἐπιτρέψῃς	γενέσθαι (οὐ γὰρ μόνον δαπανηραὶ
[52, 26]	ἀχάριστος γένηται, μηδὲν αὐτῷ τοιοῦτον	ἐπιτρέψῃς	ἐξ οὗ δεινόν τι δρᾶσαι
[52, 22]	δὴ ἑκατέρους μηδενὶ ἄλλῳ κολάζειν	ἐπιτρέψῃς,	ἵνα μὴ οὕτω τινὰ αὐτῶν
[52, 17]	ἄν τε καὶ ἑτέρῳ τινὶ	ἐπιτρέψῃς,	παμπόλλων μὲν ὄντων τῶν ὑπὸ
[52, 30]	παντοδαπῶν ἀναλώμασι δαπανάσθωσαν, ἵνα μήτε	σπουδαῖς	ματαίαις ἐκτρύχωνται μήτε φιλοτιμίαις ἀλόγοις
[52, 30]	ἀναλώμασι δαπανάσθωσαν, ἵνα μήτε σπουδαῖς	ματαίαις	ἐκτρύχωνται μήτε φιλοτιμίαις ἀλόγοις πολεμῶνται.
[52, 27]	οὔτε γὰρ ἐπὶ τῶν καιρῶν	βοηθείαις	τισὶν ἔτι χρῆσθαι δυνάμεθα, αὐτοί
[52, 9]	ἄρχουσιν ἐπιβουλεύουσιν, οἱ δὲ δὴ	προστατείαις	ἐπετησίοις ἢ καὶ ἐπὶ πλείω
[52, 1]	ἐν τῇ δημοκρατίᾳ ταῖς τε	δυναστείαις,	πέντε τε καὶ εἴκοσι καὶ
[52, 6]	ἀνέχονται. ἐν δὲ δὴ ταῖς	δυναστείαις	τό τε ἄρχον πάντες μόνον
[52, 30]	μήτε σπουδαῖς ματαίαις ἐκτρύχωνται μήτε	φιλοτιμίαις	ἀλόγοις πολεμῶνται. ἐχέτωσαν μὲν γὰρ
[52, 34]	ἢ ταῖς ἐκ τῶν νόμων	τιμωρίαις	δειματώσειας· τὸ μὲν γὰρ ζῆλον
[52, 7]	γίγνεται· ἐν δὲ δὴ ταῖς	δημοκρατίαις,	ἄν τ´ ἰδίᾳ τις ἀδικεῖν
[52, 6]	λαμβάνουσιν. ἐν μὲν γὰρ ταῖς	δημοκρατίαις	καὶ στρατεύονται ὡς πλήθει οἱ
[52, 6]	ἔστι μὲν καὶ ἐν ταῖς	δημοκρατίαις·	οὐ γὰρ οἷόν τε πολιτείαν
[52, 9]	γένοιτο. ~οὐ μέντοι καὶ ταῖς	δημοκρατίαις	τοιοῦτό τι πρόσεστιν, ἀλλ´ ὅσῳ
[52, 6]	αὐτὰ ἀπολαμβάνουσιν· ἐν δὲ ταῖς	μοναρχίαις	ἄλλοι μὲν ὡς τὸ πολὺ
[52, 12]	μάλιστα ἄν τισιν ἐν ταῖς	μοναρχίαις	ἀρέσειε, δυσμεταχειριστότατον συμβῆναι. ~ταῦτά τε
[52, 11]	ἐστιν, ἐν δὲ δὴ ταῖς	μοναρχίαις	πρῶτον μὲν οὐκ ἀντάξιον τῶν
[52, 7]	ἀποπιμπλάναι. ἐν μὲν οὖν ταῖς	μοναρχίαις	ταῦθ´ οὕτω γίγνεται· ἐν δὲ
[52, 41]	δὲ οὐ τὴν ἐπὶ ταῖς	νίκαις	κατὰ τὸ ἀρχαῖον διδομένην τισίν
[52, 4]	αὐτοὶ πλεονεκτεῖν ἀναγκάζονται. ταῖς τε	τιμαῖς	ταῖς παρὰ τῶν ὁμοτίμων χαίρουσι,
[52, 34]	καὶ μόναις ταῖς τῆς φύσεως	ὁρμαῖς	δουλεύουσι. κἀκ τούτου οὔτε τὸ
[52, 35]	ἄνθρωποι ἀγάλματα (ἐν γὰρ ταῖς	γνώμαις	αὐτῶν ἀεὶ μετ´ εὐδοξίας ἐνιδρυθήσῃ)
[52, 6]	δαπάνης συστῆναι. ἀλλ´ ἐν μὲν	ἐκείναις	μάλιστα μὲν ἑκόντες πολλοὶ πολλὰ
[52, 34]	πάντα συγχέουσι καὶ καταπατοῦσι, καὶ	μόναις	ταῖς τῆς φύσεως ὁρμαῖς δουλεύουσι.
[52, 3]	ἄλλων καλῶς ἡγεμονεύσειν ἢ ταῖς	συμφοραῖς	ὀρθῶς χρήσεσθαι; ὡς οὖν μηδέτερον
[52, 35]	σεμνύνει τὰ τοιαῦτα, κἂν ἐν	ἁπάσαις	ταῖς πόλεσιν ἐξαιρεθῇ, ἀλλὰ καὶ
[52, 35]	δὲ ἄνθρωποι ἀγάλματα (ἐν γὰρ	ταῖς	γνώμαις αὐτῶν ἀεὶ μετ´ εὐδοξίας
[52, 37]	ἐπιθυμεῖν εἰρηνικώτατον εἶναί σε χρή,	ταῖς	δὲ παρασκευαῖς πολεμικώτατον, ὅπως μάλιστα
[52, 7]	οὕτω γίγνεται· ἐν δὲ δὴ	ταῖς	δημοκρατίαις, ἄν τ´ ἰδίᾳ τις
[52, 6]	ἕτεροι λαμβάνουσιν. ἐν μὲν γὰρ	ταῖς	δημοκρατίαις καὶ στρατεύονται ὡς πλήθει
[52, 6]	δὲ ἔστι μὲν καὶ ἐν	ταῖς	δημοκρατίαις· οὐ γὰρ οἷόν τε
[52, 9]	ἀπαιδευσίας γένοιτο. ~οὐ μέντοι καὶ	ταῖς	δημοκρατίαις τοιοῦτό τι πρόσεστιν, ἀλλ´
[52, 6]	συντελοῦντες ἀνέχονται. ἐν δὲ δὴ	ταῖς	δυναστείαις τό τε ἄρχον πάντες
[52, 34]	ἂν μᾶλλον παιδεύσειας αὐτοὺς ἢ	ταῖς	ἐκ τῶν νόμων τιμωρίαις δειματώσειας·
[52, 22]	ταῖς νήσοις καὶ τὰ ἐν	ταῖς	ἠπείροις ὁμολογοῦντα ἡμῖν, κατάνειμον ἑκασταχόθι
[52, 6]	αὖθις αὐτὰ ἀπολαμβάνουσιν· ἐν δὲ	ταῖς	μοναρχίαις ἄλλοι μὲν ὡς τὸ
[52, 12]	ὃ μάλιστα ἄν τισιν ἐν	ταῖς	μοναρχίαις ἀρέσειε, δυσμεταχειριστότατον συμβῆναι. ~ταῦτά
[52, 11]	ἀσφαλές ἐστιν, ἐν δὲ δὴ	ταῖς	μοναρχίαις πρῶτον μὲν οὐκ ἀντάξιον
[52, 7]	ἐπιθυμίαν ἀποπιμπλάναι. ἐν μὲν οὖν	ταῖς	μοναρχίαις ταῦθ´ οὕτω γίγνεται· ἐν
[52, 22]	τἆλλα πάντα τά τε ἐν	ταῖς	νήσοις καὶ τὰ ἐν ταῖς
[52, 41]	λέγω δὲ οὐ τὴν ἐπὶ	ταῖς	νίκαις κατὰ τὸ ἀρχαῖον διδομένην
[52, 4]	πλεονεκτεῖν ἀναγκάζονται. ταῖς τε τιμαῖς	ταῖς	παρὰ τῶν ὁμοτίμων χαίρουσι, καὶ
[52, 35]	τὰ τοιαῦτα, κἂν ἐν ἁπάσαις	ταῖς	πόλεσιν ἐξαιρεθῇ, ἀλλὰ καὶ προσδιαβάλλει,
[52, 14]	τοὺς οὐχ ὁμοίους δύνανται, κἀν	ταῖς	πράξεσιν ἅτε μὴ ὁμογνωμονούντων σφῶν
[52, 3]	τῶν ἄλλων καλῶς ἡγεμονεύσειν ἢ	ταῖς	συμφοραῖς ὀρθῶς χρήσεσθαι; ὡς οὖν
[52, 28]	τὸ κατ´ ὀλίγον σφας ἐν	ταῖς	τάξεσιν ὅσα ὀφείλουσιν ἐσφέρειν, καὶ
[52, 1]	βασιλείᾳ καὶ ἐν τῇ δημοκρατίᾳ	ταῖς	τε δυναστείαις, πέντε τε καὶ
[52, 4]	τοῦτο οὐδ´ αὐτοὶ πλεονεκτεῖν ἀναγκάζονται.	ταῖς	τε τιμαῖς ταῖς παρὰ τῶν
[52, 34]	συγχέουσι καὶ καταπατοῦσι, καὶ μόναις	ταῖς	τῆς φύσεως ὁρμαῖς δουλεύουσι. κἀκ
[52, 5]	δήμων κατάστασις, ἐν δὲ δὴ	ταῖς	τυραννίσι πάντα τἀναντία συμβαίνει. καὶ
[52, 35]	εἰσιν) ἄλλας δὲ ἐν αὐταῖς	ταῖς	τῶν ἀνθρώπων ψυχαῖς καὶ ἀκηράτους
[52, 28]	ἥ τε γῆ ἐνεργὸς ἔσται,	δεσπόταις	αὐτουργοῖς δοθεῖσα, καὶ ἐκεῖνοι ἀφορμὴν
[52, 7]	αἰτίαν λάβῃ, ἰδίαν δίκην παρὰ	δικασταῖς	ἴσοις φεύγει, ἄν τε δημοσίᾳ,
[52, 30]	πατρίδων ἀναγκαστοὺς δαπανᾶν, καὶ τοῖς	ἀγωνισταῖς	ἀπόχρη τὰ ἆθλα τὰ παρ´
[52, 35]	ὀλιγοχρόνιοί εἰσιν) ἄλλας δὲ ἐν	αὐταῖς	ταῖς τῶν ἀνθρώπων ψυχαῖς καὶ
[52, 27]	κινδυνεύσομεν ἀπείροις τε καὶ ἀγυμνάστοις	στρατιώταις	ἀεὶ χρώμενοι. διὰ μὲν δὴ
[52, 22]	ἕτερον τῶν ἐστρατηγηκότων ἐπὶ τοῖς	στρατιώταις	ἐπιτετάχθαι δεῖ, τοιοῦτόν ἐστιν. ἂν
[52, 37]	εἶναί σε χρή, ταῖς δὲ	παρασκευαῖς	πολεμικώτατον, ὅπως μάλιστα μὲν μήτε
[52, 35]	ἐν αὐταῖς ταῖς τῶν ἀνθρώπων	ψυχαῖς	καὶ ἀκηράτους καὶ ἀθανάτους ἐξ
[52, 10]	ἕνεκα μὲν τούτων οὐδ´ ἂν	εἷς	εὖ φρονῶν αὐταρχῆσαι ἐπιθυμήσειεν· ~εἰ
[52, 25]	ἔξω δὲ καθ´ ἕκαστον ἔθνος,	εἷς	τις ἐκ τῶν ἱππέων, ὑπομείονας
[52, 26]	τούς τε ἀμαθεῖς καὶ τοὺς	ἀσελγεῖς	ὑποτοπεῖν δεῖ· οἱ μὲν γὰρ
[52, 33]	τὰ τοιαῦτα μόνῳ προσκείσθω, καὶ	μηδεὶς	ἄλλος περὶ αὐτῶν αὐτὸς καθ´
[52, 34]	γὰρ τῆς προσηκούσης ἐπιστροφῆς, κἂν	μηδεὶς	ἐγκαλῇ, τυγχάνειν ὀφείλει· τὰ δὲ
[52, 18]	καὶ δικαίως πάντα ταῦτ´ ἐποίησας,	οὐδεὶς	ἀγνοεῖ· εἰ δ´ οὖν τι
[52, 38]	τι ἐξονειδίσαι. τοῦτο μὲν γὰρ	οὐδεὶς	ἂν ποιήσειεν, οὐδ´ εἰ σφόδρα
[52, 7]	εὐθύνειν· τοὺς γὰρ βιάζεσθαι δυναμένους	οὐδεὶς	δικάζοντας δικαιοπραγεῖν πιστεύει, ἀλλ´ οἴονται
[52, 35]	γάρ τοι τῶν μὲν ἄλλων	οὐδεὶς	ἑκὼν τοιοῦτό τι τῷ κρατοῦντι
[52, 5]	δὲ δὴ κεφάλαιον, χρηστὸν μὲν	οὐδεὶς	οὐδὲν οὔτ´ εἰδέναι οὔτ´ ἔχειν
[52, 17]	εἰπεῖν τῆς μοναρχίας ἀντιποιησομένων, ὧν	οὐδεὶς	οὔτε μὴ ἀμύνασθαί σε ἐφ´
[52, 35]	ἰσοθέους πολλοὺς ποιεῖ, χειροτονητὸς δ´	οὐδεὶς	πώποτε θεὸς ἐγένετο, ὥστε σοὶ
[52, 26]	πᾶν γὰρ τοὐναντίον τούς τε	ἀμαθεῖς	καὶ τοὺς ἀσελγεῖς ὑποτοπεῖν δεῖ·
[52, 41]	πάντα εὐθὺς ὥσπερ ὑπετέθειτο ἔπραξε,	φοβηθεὶς	μὴ καὶ σφαλῇ τι, ἀθρόως
[52, 18]	πολιτείας ἐπὶ σοὶ πεποίηται, ἵν´	ἐπιμεληθεὶς	αὐτῆς ὥσπερ προσήκει, δείξῃς ἅπασιν
[52, 42]	γερουσίας αὐξηθῆναι. τούτους οὖν ἐκκρῖναι	βουληθεὶς	αὐτὸς μὲν οὐδένα αὐτῶν ἀπήλειψε,
[52, 13]	τἆλλα ἃ μικρῷ πρόσθεν εἶπον	ἐνθυμηθεὶς	φρόνησον ἕως ἔξεστί σοι, καὶ
[52, 17]	κἀκ τούτου μηκέτ´ αὐτὴν ἀναλαβεῖν	δυνηθεὶς	ἐφθάρη, καὶ ὁ Καῖσαρ ὁ
[52, 26]	ὅτι τραφείς τέ τις καὶ	παιδευθεὶς	ὡς ἐγὼ λέγω νεώτερόν τι
[52, 38]	σαυτῷ ἐξέταζε, εἴτε ὀρθῶς τι	ποιεῖς	εἴτε καὶ μή, τί τε
[52, 31]	καὶ τἆλλα ὧδ´ ἄν μοι	δοκεῖς	ἄριστα διατάξαι, ἂν πρῶτον μὲν
[52, 8]	καλῶς καὶ κατὰ καιρὸν πράττειν	ἐξήρκεις,	καὶ μηδενὸς συνεργοῦ πρὸς μηδὲν
[52, 2]	ἄδικον τὴν πλεονεξίαν πεποιῆσθαι καὶ	σφαλεὶς	δικαίαν τὴν κακοπραγίαν εἰληφέναι δοκεῖ.
[52, 37]	γε μὴ δώσεις, ἐπιτρέπειν σφίσιν	ὀφείλεις,	ἀλλὰ καὶ αὐτὸ τοῦτο πρῶτον
[52, 22]	γένη καὶ ἔθνη, τάς τε	πόλεις	ἁπάσας, ὅσας γε καὶ αὔταρκές
[52, 30]	σιτεῖσθαι δεῖ, ἵνα μήτε αἱ	πόλεις	μάτην ἐπιτρίβωνται μήτε ἔξω τις
[52, 35]	γῆ τεμένισμα ἔσται, πᾶσαι δὲ	πόλεις	ναοί, πάντες δὲ ἄνθρωποι ἀγάλματα
[52, 20]	γάρ. μὴ μέντοι καὶ τὰς	δυνάμεις	σφῶν τὰς ἀρχαίας τηρήσῃς, ἵνα
[52, 9]	ἀλλοτρίοις παραδείγμασιν οἰκεῖα ἔχοντας χρῆσθαι;	ἡμεῖς	γὰρ αὐτοὶ οἱ Ῥωμαῖοι ἄλλως
[52, 36]	διαμένει. ~ὥστ´ εἴπερ ἀθάνατος ὄντως	ἐπιθυμεῖς	γενέσθαι, ταῦτά τε οὕτῳ πρᾶττε,
[52, 34]	καὶ μετὰ συχνῶν ἀεί τι	πράξεις,	καὶ πολυπραγμονοῦσί πως τὰ ὑπὸ
[52, 7]	αὐτῶν ὀργῇ μᾶλλον ἢ δικαιώσει	δόξεις	εὐθύνειν· τοὺς γὰρ βιάζεσθαι δυναμένους
[52, 30]	πολεμῶνται. ἐχέτωσαν μὲν γὰρ καὶ	πανηγύρεις	καὶ θεωρίας τινάς, χωρὶς τῆς
[52, 20]	καὶ οὗτοι μὲν τάς τε	πανηγύρεις,	οἵ γε καὶ προσήκοντές σφισιν,
[52, 15]	ἀπολαύσαιμεν, μήτε πολέμους ἐπικινδύνους μήτε	στάσεις	ἀνοσίους ποιούμενοι. ταῦτα γὰρ πᾶσα
[52, 19]	τινες οὐκ ἐπιτήδειοι διὰ τὰς	στάσεις	βεβουλεύκασι, καὶ τοὺς μὲν ἀρετήν
[52, 27]	κεκτῆσθαι καὶ τὰ ἐμπολέμια ἀσκεῖν,	στάσεις	καὶ πόλεμοι ἀπ´ αὐτῶν ἐμφύλιοι
[52, 16]	καὶ ἐντὸς τοῦ τείχους κατὰ	συστάσεις	ἐστασιάσαμεν, ἔπειτα δὲ καὶ ἐς
[52, 36]	κἀκ τούτου καὶ συνωμοσίαι καὶ	συστάσεις	ἑταιρεῖαί τε γίγνονται, ἅπερ ἥκιστα
[52, 15]	τό τε τὰς τῶν ἀρχόντων	αἱρέσεις	ἐφ´ ὑμῖν εἶναι, καὶ τὸ
[52, 19]	αὐτός τε ἐν δέοντι πάντα	διοικήσεις,	καὶ τοὺς ἀρχομένους πείσεις ὅτι
[52, 25]	τοῦ βουλευτικοῦ προχειριζόμενοι. ~τάς τε	διοικήσεις	τῶν χρημάτων, τῶν τε τοῦ
[52, 33]	(τοῖς γὰρ ἐκείνων ἐξευρήμασιν αὐτὸς	εὐδοκιμήσεις)	τοὺς δ´ ἁμαρτόντας μήτ´ ἀτιμάσῃς
[52, 19]	πάντα διοικήσεις, καὶ τοὺς ἀρχομένους	πείσεις	ὅτι οὔτε ὡς δούλοις σφίσιν
[52, 31]	τε νόμοι κεῖνται καὶ αἱ	κρίσεις	αἱ κατ´ αὐτοὺς γίγνονται, λέγω.
[52, 30]	αἰσχρῶς διαπράξονται, ἀλλ´ ἀκεραίους τὰς	ἀποκρίσεις	ἄνευ δαπάνης ἢ καὶ πραγματείας
[52, 18]	πάντων τῶν ἐν ἀνθρώποις ἀγαθῶν	ἀπολαύσεις,	ἄν γε ἐθελήσῃς αὐτὴν ὡς
[52, 30]	λοιπὰ ἐμετρίασα, ἵν´ εὐδαπάνους τὰς	ἀπολαύσεις	καὶ τῶν θεωρημάτων καὶ τῶν
[52, 37]	ἀμφισβητήματα ὡς ἐλάχιστα ποιοῦντα τὰς	διαλύσεις	αὐτῶν ὡς τάχιστα καθιστάναι, κάλλιστον
[52, 15]	καὶ τὰ γένη καὶ τὰς	φύσεις	ὄντες καὶ ποικίλας καὶ τὰς
[52, 37]	τι ἀρχήν, ὅ γε μὴ	δώσεις,	ἐπιτρέπειν σφίσιν ὀφείλεις, ἀλλὰ καὶ
[52, 39]	οὔτε τι ἁμαρτήσῃ καὶ πάντα	κατορθώσεις,	κἀκ τούτου καὶ ἥδιστα καὶ
[52, 33]	πόλεων τάς τε τῶν ἰδιωτῶν	ἀξιώσεις,	καὶ ὅσα ἄλλα τῇ τῆς
[52, 30]	καὶ δι´ ἐκείνου σοι τὰς	ἀξιώσεις,	ὅσας ἂν δοκιμάσῃ, προσφερέτωσαν. οὕτω
[52, 20]	διαφαίνεται, ἐς δὲ τὸ συνέδριον	πεντεκαιεικοσιέτεις·	πῶς γὰρ οὐκ αἰσχρὸν καὶ
[52, 20]	χρὴ ἐς μὲν τὴν ἱππάδα	ὀκτωκαιδεκέτεις,	ἐν γὰρ ταύτῃ τῇ ἡλικίᾳ
[52, 13]	ἵπποις ἐς τὰ ἐπινίκια ἐχρήσατο,	ἀκούεις	δὲ ὅτι τὸν Σκιπίωνα κατέλυσαν,
[52, 13]	ἄρχουσαν, δουλεῦσαί τινι ἐθελῆσαι. καὶ	ἀκούεις	μὲν ὅτι τὸν Κάμιλλον ὑπερώρισαν,
[52, 26]	πραχθέν, μήτ´ αὖ δείσῃς ὅτι	τραφείς	τέ τις καὶ παιδευθεὶς ὡς
[52, 6]	πολιτεύονται, παρ´ ὧνπερ καὶ αἱ	λήψεις	μάλιστα γίγνονται, ἄλλοι δὲ τὰ
[52, 19]	εἶναι. ἀλλὰ περὶ μὲν τούτου	αὖθις	ἀκριβέστερον σκεψόμεθα ἃ χρὴ πρᾶξαι,
[52, 1]	ἔπαθον· ἐκ δὲ τούτου μοναρχεῖσθαι	αὖθις	ἀκριβῶς ἤρξαντο, καίτοι τοῦ Καίσαρος
[52, 6]	χρήματα συνεσφέροντες, ὥστε τρόπον τινὰ	αὖθις	αὐτὰ ἀπολαμβάνουσιν· ἐν δὲ ταῖς
[52, 20]	τηρήσῃς, ἵνα μὴ τὰ αὐτὰ	αὖθις	γένηται, ἀλλὰ τὴν μὲν τιμὴν
[52, 13]	τινες, ἵνα μὴ καὶ ἐγὼ	αὖθις	εἴπω ὅτι πολλῷ μᾶλλον οὐκ
[52, 5]	ἡμῶν αὐτῶν ἠλευθερωμένους, ἐς δουλείαν	αὖθις	καταστῆσαι, τοσούτων πέριξ πολεμίων ἡμῖν
[52, 3]	γὰρ ὑπ´ αὐτῶν τῶν συμφορῶν	πολλάκις	ἀναγκάζονται πρὸς τὴν τοῦ συμφέροντός
[52, 41]	γὰρ πολλάκις μὲν καὶ πρότερον	πολλάκις	δὲ καὶ ὕστερον ἀπ´ αὐτῶν
[52, 41]	ἀρχαῖον διδομένην τισίν (ἐκείνην γὰρ	πολλάκις	μὲν καὶ πρότερον πολλάκις δὲ
[52, 36]	οὐκ εἶναι προσήκει. πολλοὺς γὰρ	πολλάκις	οἱ τοιοῦτοι, τὰ μέν τινα
[52, 24]	εἴης· καὶ καθιστάσθωσαν ἐκ τῶν	πολλάκις	τε ἐστρατευμένων καὶ πολλὰ καὶ
[52, 42]	κεκτημένοις αὐτόθι καὶ ἄνευ παραιτήσεως,	ὁσάκις	ἂν ἐθελήσωσιν, ἀπιέναι. ἐπειδή τε
[52, 41]	ἔλαβεν, ὥστε καὶ ἅπαξ καὶ	εἰκοσάκις	ὄνομα αὐτοκράτορος σχεῖν) ἀλλὰ τὴν
[52, 16]	προηγάγομεν. καὶ διὰ ταῦθ´ ἡ	πόλις	ἡμῶν, ὥσπερ ὁλκὰς μεγάλη καὶ
[52, 5]	οὐχ ὁρᾷς ὅπως ἥ τε	πόλις	καὶ τὰ πράγματα αὐτῆς ἔτι
[52, 28]	τἆλλα πάντα δι´ ὧν καλῶς	πόλις	οἰκεῖται, καὶ προσέτι καὶ ὅσα
[52, 6]	παρὰ τοῖς πολλοῖς ὡς καὶ	φιλόπολις	ἔχων ὀγκωθείη καὶ νεωτερίσειε. τὸ
[52, 21]	τοῦτο γίγνεσθαι· ἐκεῖνοι δ´ ὑποστρατηγείτωσαν	οἷς	ἂν εἴπω, καὶ ἅπαξ καὶ
[52, 34]	τὸν νόμον πολλοὺς ἁμαρτάνειν ἐξάγει,	οἷς	ἂν μὲν ἀκριβῶς τις ἐπεξίῃ,
[52, 32]	ἔμφυτον καὶ τὸ χαίρειν ἐφ´	οἷς	ἂν παρὰ τοῦ κρείττονος ὡς
[52, 33]	παρρησιάζεσθαι, ἀλλ´ ἐς γραμματεῖα γραφομένας,	οἷς	αὐτὸς μόνος ἐντυχών, ὑπὲρ τοῦ
[52, 14]	ἀντιδιδόντες, οὔτε τῶν ἐλαττωμάτων, ἐν	οἷς	καταδέουσί τινων, ἐπαισθήσονται, καὶ τὴν
[52, 36]	καὶ ἱερόπτας καὶ οἰωνιστὰς ἀπόδειξον,	οἷς	οἱ βουλόμενοί τι κοινώσασθαι συνέσονται·
[52, 17]	οὔτε μὴ ἀμύνασθαί σε ἐφ´	οἷς	πεποίηκας οὔτ´ ἀντίπαλον ὑπολιπέσθαι ἐθελήσει.
[52, 34]	ποτε ἢ χρήματα ἢ τἆλλα	οἷς	τοὺς ἀγαθόν τι ποιοῦντας ἀμείψῃ
[52, 8]	ἂν εὔνοιαν παρὰ τῶν ἀρχομένων	λάβοις·	πῶς γάρ, εἰ μήτε γεννηθῆναί
[52, 8]	ὀργὴν παρ´ ἐκείνων ὡς ἀπιστουμένων	λάβοις,	τάχιστα δ´ ἂν ἐν τοῖς
[52, 30]	σπουδαῖς ματαίαις ἐκτρύχωνται μήτε φιλοτιμίαις	ἀλόγοις	πολεμῶνται. ἐχέτωσαν μὲν γὰρ καὶ
[52, 22]	τῶν ἑκατοντάρχων τῶν ἐν τοῖς	καταλόγοις	ὄντων καὶ περὶ τῶν ἰδιωτῶν
[52, 19]	οὕτω γὰρ σύ τε πολλοῖς	συνεργοῖς	χρήσῃ, καὶ τοὺς κορυφαίους ἐξ
[52, 28]	τε γῆ ἐνεργὸς ἔσται, δεσπόταις	αὐτουργοῖς	δοθεῖσα, καὶ ἐκεῖνοι ἀφορμὴν λαβόντες
[52, 25]	λελοχαγηκότες τινὲς ἐν τοῖς πολιτικοῖς	στρατοπέδοις	ὦσι, πλὴν τῶν ἐν τῷ
[52, 9]	ἢ τοῖς ἐκ τῆς δημοκρατίας	ἀγαθοῖς	ἰσχύσαντες, ἐξ ὧν ἥ τε
[52, 13]	ἄν τι δεινὸν μετὰ κακοδοξίας	πάθοις.	τεκμήριον δέ, Μάριος μὲν καὶ
[52, 42]	ὡς τὸ γενναῖον ἐν τοῖς	ἐμφυλίοις	πολέμοις ἀναλίσκεται) καὶ ἐς τὴν
[52, 4]	ἤθεσι τεθραμμένους καὶ ἐν τοῖς	ὁμοίοις	νόμοις πεπαιδευμένους, καὶ κοινὴν καὶ
[52, 28]	τὸ ἀργύριον τοῦτο πᾶν ἐπὶ	μετρίοις	τισὶ τόκοις ἐκδανεῖσαι. οὕτω γὰρ
[52, 9]	ὄντες. ἀλλὰ τί δεῖ ἡμᾶς	ἀλλοτρίοις	παραδείγμασιν οἰκεῖα ἔχοντας χρῆσθαι; ἡμεῖς
[52, 27]	χειμάδιά τε ἐν τοῖς ἐπικαιροτάτοις	χωρίοις	κατεσκευασμένους καὶ χρόνον τακτὸν στρατευομένους,
[52, 9]	ἐπιβουλεύουσιν, οἱ δὲ δὴ προστατείαις	ἐπετησίοις	ἢ καὶ ἐπὶ πλείω τινὰ
[52, 1]	πέντε τε καὶ εἴκοσι καὶ	ἑπτακοσίοις	ἔτεσι, καὶ ἔπραξαν οἱ Ῥωμαῖοι
[52, 42]	τὰ γράμματα τὰ ἐν τοῖς	κιβωτίοις	αὐτοῦ εὑρεθέντα κατακεκαυκέναι. καὶ ὡς
[52, 22]	ἂν μὲν ὀλίγοι τινὲς ἐν	ξενικοῖς	τείχεσιν ἢ καὶ ἐν ἑνὶ
[52, 25]	κἂν λελοχαγηκότες τινὲς ἐν τοῖς	πολιτικοῖς	στρατοπέδοις ὦσι, πλὴν τῶν ἐν
[52, 28]	τοῦτο πᾶν ἐπὶ μετρίοις τισὶ	τόκοις	ἐκδανεῖσαι. οὕτω γὰρ ἥ τε
[52, 13]	ὅτι τὸν Κάμιλλον ὑπερώρισαν, ἐπειδὴ	λευκοῖς	ἵπποις ἐς τὰ ἐπινίκια ἐχρήσατο,
[52, 14]	προθύμως ποιοῦντες, καὶ τὰς ὠφελίας	ἀλλήλοις	ἑτοίμως ἀντιδιδόντες, οὔτε τῶν ἐλαττωμάτων,
[52, 4]	αὐτήν τινας εἰληχότας καὶ ὁμοφύλους	ἀλλήλοις	ὄντας, ἔν τε τοῖς αὐτοῖς
[52, 2]	τοῖς τε αὐταρχοῦσι καὶ τοῖς	φίλοις	σφῶν παρέχεται, ἀλλ´ οἱ μὲν
[52, 2]	ἴδιον, ὥσπερ οὐδὲ ἐν τοῖς	ἄλλοις,	ἀλλὰ τὸ σὸν τό τε
[52, 28]	τῆς ἀπ´ αὐτῶν ὁμοίως τοῖς	ἄλλοις	ἀπολαύσοντας. καί σφων ἐκλογέας τοὺς
[52, 39]	μετ´ ἀρετῆς ἀπολαύοντα καὶ τοῖς	ἄλλοις	αὐτὰ διδόναι δύνασθαι; ~ταῦτά τε
[52, 33]	ἀπολαύσων, μηδέποτ´ ἐθελήσῃς λόγῳ μὲν	ἄλλοις	ἔργῳ δὲ σαυτῷ φθονῆσαι. ~πάνθ´
[52, 35]	δοθὲν περιίδῃς. τοῖς μὲν γὰρ	ἄλλοις	κόσμον ἡ παρὰ σοῦ τιμὴ
[52, 26]	καὶ παιδείας τῆς αὐτῆς τοῖς	ἄλλοις	μετασχὼν ἐπεβούλευσέ σοι. περὶ μὲν
[52, 33]	εἰ ἀνέλεγκτον αὐτὴν παρὰ τοῖς	ἄλλοις	πιστεύσειαν ἔσεσθαι. καὶ μέντοι καὶ
[52, 9]	πρὸς τοσοῦτον ὄγκον προήλθομεν, οὐκ	ἄλλοις	τισὶν ἢ τοῖς ἐκ τῆς
[52, 14]	κοινῶν ἑαυτῷ τε καὶ τοῖς	ἄλλοις	τοῖς ἀρίστοις προσθεῖναι, ἵνα βουλεύωσι
[52, 37]	μηδὲν ἁμαρτάνῃ. τοῖς δὲ δὴ	πολλοῖς	ἄμυνε μὲν ἰσχυρῶς ἀδικουμένοις, μὴ
[52, 19]	ἐπιλεξάμενος· οὕτω γὰρ σύ τε	πολλοῖς	συνεργοῖς χρήσῃ, καὶ τοὺς κορυφαίους
[52, 6]	γὰρ ἂν δόξαν παρὰ τοῖς	πολλοῖς	ὡς καὶ φιλόπολις ἔχων ὀγκωθείη
[52, 27]	αὐτοὺς ἀεί τε ἐν τοῖς	ὅπλοις	εἶναι καὶ τὴν ἄσκησιν τῶν
[52, 8]	μηδὲν ἐπιτρέπῃς, τοῖς δὲ δὴ	φαύλοις	καὶ τοῖς τυχοῦσι τὰ πράγματα
[52, 19]	ἀρχομένους πείσεις ὅτι οὔτε ὡς	δούλοις	σφίσιν οὔθ´ ὡς χείροσί πῃ
[52, 42]	τὸ γενναῖον ἐν τοῖς ἐμφυλίοις	πολέμοις	ἀναλίσκεται) καὶ ἐς τὴν ποίησιν
[52, 22]	διοικεῖσθαι. δεῖ γὰρ τοῖς τε	δήμοις	τὸν ἄρχοντα ἀεὶ παρεῖναι καὶ
[52, 5]	ἐπιθυμῆσαι. πρὸς γὰρ τῷ τοῖς	δήμοις	χαλεπὸν εἶναι τὸ πολίτευμα, πολὺ
[52, 31]	ἀδικοῦντές τι ἐν πᾶσι τοῖς	ὁμοτίμοις	ἐλεγχόμενοι κολάζωνται χωρὶς τοῦ σοῦ
[52, 21]	ἔχων καὶ ἐν τοῖς σοῖς	ὀφθαλμοῖς	τὸ πλεῖστον ἄρχων, ἐργάσαιντο· ἐκ
[52, 13]	δημοσίῳ προπρᾶξαι καὶ δόγμασι καὶ	νόμοις	ἃ προσήκει κατακλεῖσαι, καθάπερ που
[52, 4]	τεθραμμένους καὶ ἐν τοῖς ὁμοίοις	νόμοις	πεπαιδευμένους, καὶ κοινὴν καὶ τὴν
[52, 3]	ἀλλ´ ὅ τι ποτ´ ἂν	βουλευσαμένοις	ἡμῖν ἄριστον φανῇ τοῦθ´ αἱρησόμενοι,
[52, 42]	ἀνθρώπων δέδοται τοῖς γέ τι	κεκτημένοις	αὐτόθι καὶ ἄνευ παραιτήσεως, ὁσάκις
[52, 37]	οὐ χρὴ πᾶσιν ἁπλῶς τοῖς	λεγομένοις	ὑπ´ αὐτῶν πιστεύειν, ἀλλ´ ἀκριβῶς
[52, 12]	οὔτε γὰρ ἂν πᾶσι τοῖς	δεομένοις	τινὸς ἐπαρκέσειέ τις. οἱ μὲν
[52, 37]	δὴ πολλοῖς ἄμυνε μὲν ἰσχυρῶς	ἀδικουμένοις,	μὴ πρόσεχε δὲ ῥᾳδίως αἰτιωμένοις,
[52, 37]	ἀδικουμένοις, μὴ πρόσεχε δὲ ῥᾳδίως	αἰτιωμένοις,	ἀλλ´ αὐτὰ τὰ ἔργα καθ´
[52, 37]	ὑφ´ ἁπάντων νομισθήσῃ ὁποῖα ἂν	ἐκείνοις	ποιεῖν ἐπιτρέπῃς. τοὺς μὲν δὴ
[52, 33]	ἔσχον, τὸ δὲ δὴ ζημίωμα	ἐκείνοις	προσετρίψαντο. ὥστε αὐτὸς τὸ πλεῖον
[52, 28]	προσόδων ἐσπράττειν. τοῦτο γὰρ καὶ	ἐκείνοις	ῥᾴω τὴν ἔσπραξιν ποιήσει καὶ
[52, 14]	μαινομένῳ ξίφος ὀρέγει, ὁ δ´	ἐκείνοις	τά τε ἄλλα καὶ αὐτοὺς
[52, 42]	καὶ τοῖς παισὶ τοῖς τε	ἐκγόνοις	ἐψήφιστο. καὶ μετὰ ταῦτα τιμητεύσας
[52, 21]	ἀρχέτωσάν τινα ἀρχὴν ἐν τοῖς	ὑπηκόοις,	(πρὶν γὰρ στρατηγῆσαί σφας οὐχ
[52, 30]	ἵν´ οἱ στρατευόμενοι τοῖς ἀρίστοις	ἵπποις	ἀφθόνως χρῆσθαι ἔχωσι. τοῦτο μὲν
[52, 13]	τὸν Κάμιλλον ὑπερώρισαν, ἐπειδὴ λευκοῖς	ἵπποις	ἐς τὰ ἐπινίκια ἐχρήσατο, ἀκούεις
[52, 18]	βιώσῃ καὶ πάντων τῶν ἐν	ἀνθρώποις	ἀγαθῶν ἀπολαύσεις, ἄν γε ἐθελήσῃς
[52, 39]	ἐστι τοῦ πάντων τῶν ἐν	ἀνθρώποις	ἀγαθῶν μετ´ ἀρετῆς ἀπολαύοντα καὶ
[52, 32]	δεῖ, καὶ ἔστι που πᾶσιν	ἀνθρώποις	ἔμφυτον καὶ τὸ χαίρειν ἐφ´
[52, 18]	αὐτῆς ὥσπερ προσήκει, δείξῃς ἅπασιν	ἀνθρώποις	ὅτι ἐκεῖνα μὲν ἄλλοι καὶ
[52, 11]	τὴν μὲν ἐκ τούτου ἀπόλαυσιν	ἑτέροις	δώσειν τὴν δὲ ἐξ ἐκείνων
[52, 30]	τις αὐτῶν ἐχέτω, ἀλλὰ τοῖς	ἡμετέροις	καὶ ἐκεῖνοι πάντες χρήσθωσαν· μήτε
[52, 42]	τῶν δευτέρων ἐξέθηκε· τοῖς γὰρ	προτέροις,	ὅτι μὴ ἐχρόνισαν ἀλλ´ εὐθὺς
[52, 20]	ἐπιτρέπεσθαι, τὰ δὲ δημόσια καὶ	νεωτέροις	τισὶν ἐγχειρίζεσθαι; ταμιεύσαντές τε καὶ
[52, 27]	τινὸς παρ´ αὐτῶν δεηθῶμεν, κινδυνεύσομεν	ἀπείροις	τε καὶ ἀγυμνάστοις στρατιώταις ἀεὶ
[52, 22]	νήσοις καὶ τὰ ἐν ταῖς	ἠπείροις	ὁμολογοῦντα ἡμῖν, κατάνειμον ἑκασταχόθι κατά
[52, 21]	στρατιώτας ἔχων καὶ ἐν τοῖς	σοῖς	ὀφθαλμοῖς τὸ πλεῖστον ἄρχων, ἐργάσαιντο·
[52, 22]	πάντα τά τε ἐν ταῖς	νήσοις	καὶ τὰ ἐν ταῖς ἠπείροις
[52, 7]	λάβῃ, ἰδίαν δίκην παρὰ δικασταῖς	ἴσοις	φεύγει, ἄν τε δημοσίᾳ, καὶ
[52, 31]	καὶ τὸ πολλοὺς τοὺς ἀντιπάλους	τοῖς	ἀγνωμονοῦσιν αὐτῶν φαίνεσθαι) ἔπειτα δὲ
[52, 30]	καὶ σίτησιν ἀθάνατον πᾶσιν ἁπλῶς	τοῖς	ἀγῶνά τινα νικήσασι δίδοσθαι. τούς
[52, 30]	τῶν πατρίδων ἀναγκαστοὺς δαπανᾶν, καὶ	τοῖς	ἀγωνισταῖς ἀπόχρη τὰ ἆθλα τὰ
[52, 25]	ἀγαθῶν καρπούμενοι, καὶ σὺ ἀφθονώτατα	τοῖς	ἀεὶ ἀρίστοις πρὸς πάντα τὰ
[52, 2]	ἐμαυτοῦ ἴδιον, ὥσπερ οὐδὲ ἐν	τοῖς	ἄλλοις, ἀλλὰ τὸ σὸν τό
[52, 28]	ὠφελίας τῆς ἀπ´ αὐτῶν ὁμοίως	τοῖς	ἄλλοις ἀπολαύσοντας. καί σφων ἐκλογέας
[52, 39]	ἀγαθῶν μετ´ ἀρετῆς ἀπολαύοντα καὶ	τοῖς	ἄλλοις αὐτὰ διδόναι δύνασθαι; ~ταῦτά
[52, 26]	τροφῆς καὶ παιδείας τῆς αὐτῆς	τοῖς	ἄλλοις μετασχὼν ἐπεβούλευσέ σοι. περὶ
[52, 33]	διακριβώσειας, εἰ ἀνέλεγκτον αὐτὴν παρὰ	τοῖς	ἄλλοις πιστεύσειαν ἔσεσθαι. καὶ μέντοι
[52, 14]	τῶν κοινῶν ἑαυτῷ τε καὶ	τοῖς	ἄλλοις τοῖς ἀρίστοις προσθεῖναι, ἵνα
[52, 26]	ὅσα βούλονται πράττειν, ἔπειτ´ ἐπιτιμᾷς	τοῖς	ἁμαρτάνουσιν, ἀλλ´ ἂν πρίν τι
[52, 30]	τὸ μέγιστον, ἵν´ οἱ στρατευόμενοι	τοῖς	ἀρίστοις ἵπποις ἀφθόνως χρῆσθαι ἔχωσι.
[52, 14]	ἑαυτῷ τε καὶ τοῖς ἄλλοις	τοῖς	ἀρίστοις προσθεῖναι, ἵνα βουλεύωσι μὲν
[52, 22]	τὸν ἄρχοντα ἀεὶ παρεῖναι καὶ	τοῖς	ἄρχουσι τὰ δυνατὰ προστάσσεσθαι. ~λαμβανέτωσαν
[52, 9]	ἀεί τε δουλεύουσι καὶ ἀεὶ	τοῖς	ἄρχουσιν ἐπιβουλεύουσιν, οἱ δὲ δὴ
[52, 4]	ὁμοφύλους ἀλλήλοις ὄντας, ἔν τε	τοῖς	αὐτοῖς ἤθεσι τεθραμμένους καὶ ἐν
[52, 33]	προσυγγιγνόμενοι τοῖς τε ἤθεσι καὶ	τοῖς	βουλεύμασί σου οὕτως ἐς τὰς
[52, 42]	οὖν ἔπραξε, καὶ προσαπεῖπε πᾶσι	τοῖς	βουλεύουσι μὴ ἐκδημεῖν ἔξω τῆς
[52, 33]	γνώμης καὶ ἐπαίνει καὶ τίμα	(τοῖς	γὰρ ἐκείνων ἐξευρήμασιν αὐτὸς εὐδοκιμήσεις)
[52, 42]	δ´ ὀνόματα τῶν δευτέρων ἐξέθηκε·	τοῖς	γὰρ προτέροις, ὅτι μὴ ἐχρόνισαν
[52, 42]	τε εἰρηναῖον τῶν ἀνθρώπων δέδοται	τοῖς	γέ τι κεκτημένοις αὐτόθι καὶ
[52, 12]	ἐκείνου γνώμης τοῖς μὲν φρόνημα	τοῖς	δ´ ἀγανάκτησιν ὑπ´ αὐτοῦ τοῦ
[52, 37]	ὅτι δύναται, κἂν μηδὲν ἁμαρτάνῃ.	τοῖς	δὲ δὴ πολλοῖς ἄμυνε μὲν
[52, 8]	δὴ τούτοις μὲν μηδὲν ἐπιτρέπῃς,	τοῖς	δὲ δὴ φαύλοις καὶ τοῖς
[52, 2]	ἀκινδύνως πάνθ´ ὅσα ἐθέλουσι καρποῦνται,	τοῖς	δὲ καὶ φθόνοι καὶ κίνδυνοι
[52, 12]	οἴεται. οὔτε γὰρ ἂν πᾶσι	τοῖς	δεομένοις τινὸς ἐπαρκέσειέ τις. οἱ
[52, 5]	μοναρχῆσαι ἐπιθυμῆσαι. πρὸς γὰρ τῷ	τοῖς	δήμοις χαλεπὸν εἶναι τὸ πολίτευμα,
[52, 28]	ῥᾴω τὴν ἔσπραξιν ποιήσει καὶ	τοῖς	διδοῦσί τι ὠφελίαν οὐκ ἐλαχίστην
[52, 9]	προήλθομεν, οὐκ ἄλλοις τισὶν ἢ	τοῖς	ἐκ τῆς δημοκρατίας ἀγαθοῖς ἰσχύσαντες,
[52, 24]	ἑκατοντάρχων καὶ τῶν ἄλλων τῶν	τοῖς	ἐκ τοῦ βουλευτικοῦ ἄρχουσι προστεταγμένων.
[52, 42]	οὕτως ὡς τὸ γενναῖον ἐν	τοῖς	ἐμφυλίοις πολέμοις ἀναλίσκεται) καὶ ἐς
[52, 27]	ἔχοντες· ἄν τε ἐπιτρέψωμεν πᾶσι	τοῖς	ἐν τῇ ἡλικίᾳ οὖσι καὶ
[52, 21]	πλὴν ὧν ἂν εἴπω, καὶ	τοῖς	ἔξω αὐτῆς μέχρι πεντήκοντα καὶ
[52, 27]	ποιεῖσθαι δεῖ, χειμάδιά τε ἐν	τοῖς	ἐπικαιροτάτοις χωρίοις κατεσκευασμένους καὶ χρόνον
[52, 28]	φόρον τε ἐπιτάξαι πᾶσιν ἁπλῶς	τοῖς	ἐπικαρπίαν τινὰ τῷ κεκτημένῳ αὐτὰ
[52, 30]	ἰδίᾳ τις αὐτῶν ἐχέτω, ἀλλὰ	τοῖς	ἡμετέροις καὶ ἐκεῖνοι πάντες χρήσθωσαν·
[52, 22]	τε τῶν ἑκατοντάρχων τῶν ἐν	τοῖς	καταλόγοις ὄντων καὶ περὶ τῶν
[52, 42]	ἔφη τὰ γράμματα τὰ ἐν	τοῖς	κιβωτίοις αὐτοῦ εὑρεθέντα κατακεκαυκέναι. καὶ
[52, 37]	ὅτι οὐ χρὴ πᾶσιν ἁπλῶς	τοῖς	λεγομένοις ὑπ´ αὐτῶν πιστεύειν, ἀλλ´
[52, 33]	νέμε· ἄν τε γὰρ ἀρεσθῇς	τοῖς	λεχθεῖσιν ὑπ´ αὐτοῦ, πολλὰ ὠφελήσῃ,
[52, 8]	λάβοις, τάχιστα δ´ ἂν ἐν	τοῖς	μεγίστοις πταίσειας. τί μὲν γὰρ
[52, 35]	ἢ καὶ λόγῳ δοθὲν περιίδῃς.	τοῖς	μὲν γὰρ ἄλλοις κόσμον ἡ
[52, 12]	καὶ ἐκ τῆς ἐκείνου γνώμης	τοῖς	μὲν φρόνημα τοῖς δ´ ἀγανάκτησιν
[52, 41]	δ´ ὕστερον, καί τινα καὶ	τοῖς	μετὰ ταῦτα ἄρξουσι ποιῆσαι κατέλιπεν
[52, 20]	ἀξιώματός τι αὐτῶν ἀφαιρήσει καὶ	τοῖς	νεωτερίσαι τι ἐθελήσουσι μὴ ἐπιτρέψει.
[52, 4]	αὐτοῖς ἤθεσι τεθραμμένους καὶ ἐν	τοῖς	ὁμοίοις νόμοις πεπαιδευμένους, καὶ κοινὴν
[52, 31]	τε ἀδικοῦντές τι ἐν πᾶσι	τοῖς	ὁμοτίμοις ἐλεγχόμενοι κολάζωνται χωρὶς τοῦ
[52, 27]	καὶ αὐτοὺς ἀεί τε ἐν	τοῖς	ὅπλοις εἶναι καὶ τὴν ἄσκησιν
[52, 42]	πατρὶ αὐτοῦ ~τῷ Καίσαρι καὶ	τοῖς	παισὶ τοῖς τε ἐκγόνοις ἐψήφιστο.
[52, 15]	τῷ φανερῷ βουλευόμενα μήτε {ἐν}	τοῖς	παρακελευστοῖς ἐπιτρεπόμενα μήτε ἐκ φιλοτιμίας
[52, 25]	ἐκείνων, κἂν λελοχαγηκότες τινὲς ἐν	τοῖς	πολιτικοῖς στρατοπέδοις ὦσι, πλὴν τῶν
[52, 6]	αὐτίκα γὰρ ἂν δόξαν παρὰ	τοῖς	πολλοῖς ὡς καὶ φιλόπολις ἔχων
[52, 33]	ἀκριβεστέρας δέονται, διαπυνθάνου, ἵνα μὴ	τοῖς	προήκουσί σφων ἐφεπόμενοι κατοκνῶσι παρρησιάζεσθαι,
[52, 21]	τε στρατιώτας ἔχων καὶ ἐν	τοῖς	σοῖς ὀφθαλμοῖς τὸ πλεῖστον ἄρχων,
[52, 22]	τὸν ἕτερον τῶν ἐστρατηγηκότων ἐπὶ	τοῖς	στρατιώταις ἐπιτετάχθαι δεῖ, τοιοῦτόν ἐστιν.
[52, 2]	ἐσπούδασα· ἐπειδὴ δ´ οὐδὲν ὅμοιον	τοῖς	τε αὐταρχοῦσι καὶ τοῖς φίλοις
[52, 22]	ἀρχόντων καλῶς διοικεῖσθαι. δεῖ γὰρ	τοῖς	τε δήμοις τὸν ἄρχοντα ἀεὶ
[52, 42]	~τῷ Καίσαρι καὶ τοῖς παισὶ	τοῖς	τε ἐκγόνοις ἐψήφιστο. καὶ μετὰ
[52, 21]	ἀναπομπίμους καὶ τὰς τοῦ θανάτου	τοῖς	τε ἐν τῇ πόλει, πλὴν
[52, 33]	ἔχῃς χρῆσθαι, καὶ ἐκεῖνοι προσυγγιγνόμενοι	τοῖς	τε ἤθεσι καὶ τοῖς βουλεύμασί
[52, 3]	νικᾶσθαι καὶ μήτε ἑαυτοὺς κατέχειν	τοῖς	τε παρὰ τῆς τύχης δοθεῖσι
[52, 32]	μηδέπω βουλεύῃ ἢ καὶ ἐν	τοῖς	τεταμιευκόσιν ἔτι ὢν κρίνηται. ἄτοπον
[52, 31]	δὲ καὶ τὸ χαλεπαίνειν ἐπὶ	τοῖς	τοιούτοις, ἃ εἰ μὲν ἀληθῆ
[52, 14]	καὶ διὰ τοῦτο ὁ μὲν	τοῖς	τοιούτοις τὴν ἐξουσίαν διδοὺς παιδὶ
[52, 18]	εἴπερ τι αἰτίαμα αὐτῆς ἐστι,	τοῖς	τοῦ πατρός σου σφαγεῦσι δικαιότατα
[52, 8]	τοῖς δὲ δὴ φαύλοις καὶ	τοῖς	τυχοῦσι τὰ πράγματα προστάσσῃς, τάχιστα
[52, 21]	στρατηγήσαντες ἀρχέτωσάν τινα ἀρχὴν ἐν	τοῖς	ὑπηκόοις, (πρὶν γὰρ στρατηγῆσαί σφας
[52, 2]	ὅμοιον τοῖς τε αὐταρχοῦσι καὶ	τοῖς	φίλοις σφῶν παρέχεται, ἀλλ´ οἱ
[52, 27]	δεῖ, χειμάδιά τε ἐν τοῖς	ἐπικαιροτάτοις	χωρίοις κατεσκευασμένους καὶ χρόνον τακτὸν
[52, 37]	δὲ τάχ´ ἄν τι καὶ	ἐξαμάρτοις,	ὃ μὴ δυνηθήσῃ ἀνακέσασθαι. τιμᾶν
[52, 22]	περὶ τῶν ἰδιωτῶν τῶν παρ´	ἑκάστοις	πρώτων· τούτους γὰρ δὴ ἑκατέρους
[52, 30]	ἀπόχρη τὰ ἆθλα τὰ παρ´	ἑκάστοις	τιθέμενα, χωρὶς ἢ εἴ τις
[52, 27]	δεηθῶμεν, κινδυνεύσομεν ἀπείροις τε καὶ	ἀγυμνάστοις	στρατιώταις ἀεὶ χρώμενοι. διὰ μὲν
[52, 8]	τάχιστα δ´ ἂν ἐν τοῖς	μεγίστοις	πταίσειας. τί μὲν γὰρ ἂν
[52, 30]	μέγιστον, ἵν´ οἱ στρατευόμενοι τοῖς	ἀρίστοις	ἵπποις ἀφθόνως χρῆσθαι ἔχωσι. τοῦτο
[52, 25]	καὶ σὺ ἀφθονώτατα τοῖς ἀεὶ	ἀρίστοις	πρὸς πάντα τὰ ἀναγκαῖα χρήσῃ.
[52, 14]	τε καὶ τοῖς ἄλλοις τοῖς	ἀρίστοις	προσθεῖναι, ἵνα βουλεύωσι μὲν οἱ
[52, 15]	φανερῷ βουλευόμενα μήτε {ἐν} τοῖς	παρακελευστοῖς	ἐπιτρεπόμενα μήτε ἐκ φιλοτιμίας κινδυνευόμενα,
[52, 10]	οὖν προϊδόμενος προβούλευσαι πρὶν ἐν	αὐτοῖς	γενέσθαι· αἰσχρὸν γάρ, μᾶλλον δὲ
[52, 37]	οὔκουν εὐθὺς οὐδὲ ῥᾳδίως προσέχειν	αὐτοῖς	δεῖ, ἀλλὰ καὶ πάνυ πάντα
[52, 24]	γὰρ καὶ προσήκοντα καὶ αὐτάρκη	αὐτοῖς	διάγειν ἔσται, ἵνα μὴ καὶ
[52, 12]	δυναμένου βούλεται· ἃ δὲ ἐνδέχεται	αὐτοῖς	δίδοσθαι (τιμάς τε καὶ ἀρχὰς
[52, 36]	πάντας τοὺς φιλοσοφεῖν λέγοντας ὁμοίους	αὐτοῖς	εἶναι· μυρία γὰρ κακὰ καὶ
[52, 21]	παίδων γυναικῶν τε τῶν προσηκουσῶν	αὐτοῖς,	ἐξετάζειν τε καὶ ἐπισκοπεῖν, καὶ
[52, 17]	Μάριος καὶ ὁ Σύλλας ὅμοια	αὐτοῖς	ἐπεπόνθεσαν, εἰ μὴ προετεθνήκεσαν. καίτοι
[52, 39]	ἐς πάντα δὴ πάντως ὁμοιοτροπώτατα	αὐτοῖς	ζῇς; ὥστ´ αὐτὸς παρὰ σαυτῷ
[52, 4]	ἀλλήλοις ὄντας, ἔν τε τοῖς	αὐτοῖς	ἤθεσι τεθραμμένους καὶ ἐν τοῖς
[52, 30]	ξένον τέ τινα ἀναγκάζεσθαι παρ´	αὐτοῖς	καὶ ὁτιοῦν ἀναλίσκειν, καὶ σίτησιν
[52, 27]	χρόνον τακτὸν στρατευομένους, ὥστε τι	αὐτοῖς	καὶ πρὸ τοῦ γήρως τῆς
[52, 19]	ὑπάρχοντα ἡμῖν καὶ τὴν ἡγεμονίαν	αὐτοῖς	κοινοῖ, ὅπως ὡς οἰκείαν αὐτὴν
[52, 15]	μηδενὸς τῶν πολλῶν μήτ´ ἀντιλέγοντος	αὐτοῖς	μήτ´ ἐναντιουμένου, καὶ τὸ τοὺς
[52, 12]	ἄνθρωποι, κἂν μηδεμία εὐθὺς εὐεργεσία	αὐτοῖς	ὀφείληται· πᾶς γάρ τις φύσει
[52, 34]	ἅπαξ καταμάθωσί σε ἄλλα μὲν	αὐτοῖς	προαγορεύοντα ἄλλα δὲ αὐτὸν ποιοῦντα,
[52, 4]	καὶ πάντα τὰ κρείττω πᾶσιν	αὐτοῖς	συνεύχονται. καὶ ἄν τε τις
[52, 19]	ἔχοντα, καὶ οἱ πρωτεύοντες παρ´	αὐτοῖς	φιλήσουσί σε ἅτε καὶ κοινωνοί
[52, 19]	ἵνα μὴ καὶ πάντα ἀθρόα	αὐτοῖς	χαρισώμεθα· ~καταλέγεσθαι δὲ χρὴ ἐς
[52, 42]	ἐτήρει, ὥστε μηδ´ ὀκνῆσαι ὕστερον	αὐτοῖς	χρήσασθαι. ~τοῦτό τε οὖν οὕτως
[52, 42]	γένους καὶ τοῦ βίου δικαστὰς	ἑαυτοῖς	γενέσθαι τὸ μὲν πρῶτον πεντήκοντά
[52, 2]	ἐπιβουλευσάντων σφίσιν ἀπαλλάξωμεν, ἀλλ´ ἵνα	ἑαυτοῖς	δουλωσώμεθα. ἑκάτερον δὲ ὑπαίτιον. τίς
[52, 26]	πάνθ´ ὅσα ἀσκήσαντες χρησιμώτεροι καὶ	ἑαυτοῖς	καὶ σοὶ γενήσονται, καὶ μηδενί
[52, 31]	καὶ τὸ χαλεπαίνειν ἐπὶ τοῖς	τοιούτοις,	ἃ εἰ μὲν ἀληθῆ εἴη,
[52, 14]	διὰ τοῦτο ὁ μὲν τοῖς	τοιούτοις	τὴν ἐξουσίαν διδοὺς παιδὶ δή
[52, 8]	φρονίμους εἶναι. οὐκοῦν ἂν μὲν	τοιούτοις	τισὶ τά τε στρατεύματα καὶ
[52, 5]	ἐστι τὸ τὸν ὅμιλον ἡμῶν,	τοσούτοις	ἔτεσιν ἐν ἐλευθερίᾳ βεβιωκότα, καταλῦσαι,
[52, 13]	γάρ ἐστι τὴν πόλιν ταύτην,	τοσούτοις	τε ἔτεσι δεδημοκρατημένην καὶ τοσούτων
[52, 1]	Ἀγρίππου καὶ μετὰ τοῦ Μαικήνου	(τούτοις	γὰρ πάντα τὰ ἀπόρρητα ἀνεκοίνου)
[52, 7]	ἐν μεταβολῇ πολιτείας, φιλεῖ συμβαίνειν.	τούτοις	δ´ ἂν μὲν ἑτέρους δικαστὰς
[52, 8]	δεσπόζον μισῆσαι. ἂν δὲ δὴ	τούτοις	μὲν μηδὲν ἐπιτρέπῃς, τοῖς δὲ
[52, 8]	τοῦτο ποιεῖν. τί ποτ´ οὖν	τούτοις	χρήσῃ; πῶς αὐτοὺς μεταχειρίσῃ; ἂν
[52, 31]	καὶ μόνως ἂν οὕτως αὐτῶν	τύχοις,	εἰ μήτε πρὸς ὀργὴν μήτ´
[52, 10]	καὶ ἐπάρατον τὸ πολίτευμα ποιήσασθαι.	~χωρὶς	δὲ τούτων, εἰ δεῖ τι
[52, 30]	ἆθλα τὰ παρ´ ἑκάστοις τιθέμενα,	χωρὶς	ἢ εἴ τις αὐτῶν Ὀλύμπια
[52, 31]	αὐτοῦ ποιοῖο. λέγω δὲ ταῦτα	χωρὶς	ἢ εἴ τις στράτευμά τι
[52, 16]	μεγάλη καὶ πλήρης ὄχλου παντοδαποῦ	χωρὶς	κυβερνήτου, πολλὰς ἤδη γενεὰς ἐν
[52, 30]	καὶ πανηγύρεις καὶ θεωρίας τινάς,	χωρὶς	τῆς ἱπποδρομίας τῆς παρ´ ἡμῖν
[52, 31]	πᾶσι τοῖς ὁμοτίμοις ἐλεγχόμενοι κολάζωνται	χωρὶς	τοῦ σοῦ φθόνου, καὶ οἱ
[52, 8]	τι πεπονθέναι. ~ἔτι τοίνυν πολλοὶ	χωρὶς	τῶν τι ἀδικούντων, οἱ μὲν
[52, 5]	~αὕτη μὲν ἡ τῶν δήμων	κατάστασις,	ἐν δὲ δὴ ταῖς τυραννίσι
[52, 34]	καὶ ἐξέλεγχε. πολλὰ γὰρ ἡ	φύσις	καὶ παρὰ τὸν νόμον πολλοὺς
[52, 7]	ταῖς δημοκρατίαις, ἄν τ´ ἰδίᾳ	τις	ἀδικεῖν αἰτίαν λάβῃ, ἰδίαν δίκην
[52, 37]	μὲν μήτε ἐθελήσῃ μήτε ἐπιχειρήσῃ	τις	ἀδικῆσαί σε, εἰ δὲ μή,
[52, 23]	ἔλαττον ἐτῶν τριῶν, εἰ μή	τις	ἀδικήσειέ τι, μήτε πλεῖον πέντε,
[52, 31]	γὰρ οἱ πολλοὶ πείθονται ὅτι	τις	ἄοπλος ὢν ἐπιβουλεύει τῷ ὡπλισμένῳ·
[52, 31]	τοὺς ἄλλους προάγειν ὅτι δύναταί	τις	ἀσελγᾶναί τι ἐς σέ, ἵν´
[52, 35]	ψηφίζεσθαι δοκεῖ, πάντα δὲ δή	τις	αὐτὰ αὐτὸς παρ´ ἑαυτοῦ λαμβάνων
[52, 18]	πατρός σου σφαγεῦσι δικαιότατα ἄν	τις	αὐτὸ ἐγκαλέσειεν· εἰ γὰρ ἐκεῖνοι
[52, 4]	αὐτοῖς συνεύχονται. καὶ ἄν τε	τις	αὐτὸς ἀρετήν τινα ἔχῃ, καὶ
[52, 30]	καὶ σταθμὰ ἢ μέτρα ἰδίᾳ	τις	αὐτῶν ἐχέτω, ἀλλὰ τοῖς ἡμετέροις
[52, 32]	διδόναι, ὅταν δὲ δὴ κατηγορῆταί	τις	αὐτῶν, μὴ πάντας, πλὴν ἄν
[52, 30]	ἑκάστοις τιθέμενα, χωρὶς ἢ εἴ	τις	αὐτῶν Ὀλύμπια ἢ Πύθια ἤ
[52, 21]	βίου, ἄν γε μὴ κακυνθῇ	τις	αὐτῶν τρόπον τινὰ ἢ καὶ
[52, 29]	διαιτώμενον καὶ μηδὲν μάτην παραναλίσκοντα.	τίς	γὰρ οὐκ ἂν ἰδών σε
[52, 17]	ἀπολέσαι καὶ προσέτι καὶ κινδυνεῦσαι.	τίς	γάρ σου φείσεται, ἄν τε
[52, 8]	ἂν καταφρονήσειεν αὐτοῦ τῶν πολεμίων;	τίς	δ´ ἂν πειθαρχήσειέν οἱ τῶν
[52, 8]	ἂν πειθαρχήσειέν οἱ τῶν συμμάχων;	τίς	δ´ οὐκ ἂν καὶ αὐτῶν
[52, 8]	ἀμαθὴς ἢ ἀγεννὴς ἄνθρωπος ἐργάσαιτο;	τίς	δ´ οὐκ ἂν καταφρονήσειεν αὐτοῦ
[52, 2]	καὶ ἐξ ἅπαντος τρόπου φήσει	τις	δεῖν ἡμᾶς ἑλέσθαι αὐτήν, κἂν
[52, 11]	ὃν ἂν ἐθελήσωσιν ἔξεστιν, ἀξίαν	τις	διὰ ταῦτα σπουδῆς τὴν τυραννίδα
[52, 25]	δὲ καθ´ ἕκαστον ἔθνος, εἷς	τις	ἐκ τῶν ἱππέων, ὑπομείονας ὅσους
[52, 21]	σταδίων οἰκοῦσι κρίνῃ. ἕτερός τέ	τις	ἐκ τῶν ὁμοίων καὶ αὐτὸς
[52, 21]	ἐκείνους ἀνακείσθω. ~πολίαρχος δὲ δή	τις	ἔκ τε τῶν προηκόντων καὶ
[52, 31]	γίγνονται, λέγω. τὸ γὰρ ὅτι	τις	ἐλοιδόρησέ σε ἢ καὶ ἕτερόν
[52, 34]	ἐξάγει, οἷς ἂν μὲν ἀκριβῶς	τις	ἐπεξίῃ, ἤ τινα ἢ οὐδένα
[52, 26]	δὴ φοβηθῇς ὅτι σὲ αἰτιάσεταί	τις	ἐπὶ τούτῳ, ἄν γε πάνθ´
[52, 31]	σεπτὸς εἶ. ἂν δὲ δή	τις	ἐπιβουλεύειν σοι αἰτίαν λάβῃ (γένοιτο
[52, 8]	φύονται· καὶ αὐτοὺς οὔτ´ αὔξεσθαί	τις	ἐῶν ἀσφαλῶς δύναται ζῆν, οὔτ´
[52, 32]	αὐτῶν, μὴ πάντας, πλὴν ἄν	τις	ἢ μηδέπω βουλεύῃ ἢ καὶ
[52, 3]	ἔχοντος, οὐδὲν ἂν ἧττον ἐπικαλέσειέ	τις	ἡμῖν καὶ εἰ μηδὲν τοιοῦτον
[52, 26]	αὐτῶν ἐπιμεληθέντα. ἂν δ´ οὖν	τις	καὶ κακὸς καὶ ἀχάριστος γένηται,
[52, 26]	αὖ δείσῃς ὅτι τραφείς τέ	τις	καὶ παιδευθεὶς ὡς ἐγὼ λέγω
[52, 11]	νῦν οὐ πάνθ´ ὅσα ἄν	τις	κακῶς τὸ πρᾶγμα μεταχειριζόμενος ἐξεργάσαιτο
[52, 2]	ἑαυτοῖς δουλωσώμεθα. ἑκάτερον δὲ ὑπαίτιον.	τίς	μὲν γὰρ οὐκ ἂν ἀγανακτήσειεν
[52, 31]	μὲν γὰρ τὸ πιστεύειν ὅτι	τις	μήτε τι ἀδικοῦντά σε καὶ
[52, 34]	δὲ φόβον ἔχει, καὶ ῥᾷόν	τις	μιμεῖται τὰ κρείττω, ὁρῶν ἔργῳ
[52, 12]	πᾶσι τοῖς δεομένοις τινὸς ἐπαρκέσειέ	τις.	οἱ μὲν γὰρ ἀξιοῦντές τι
[52, 12]	~ἔπειτα δ´ οὐδ´ ἁπλοῦν, ὥς	τις	οἴεται. οὔτε γὰρ ἂν πᾶσι
[52, 6]	μὲν γὰρ οὔτ´ ἂν ἐθελήσειέ	τις	(οὐδὲ γὰρ οὐδ´ ὁμολογήσειεν ἂν
[52, 18]	ὁ κίνδυνος αὐτοῦ· ἔπειτα δὲ	τίς	οὐκ οἶδε τὴν ἀνάγκην ὑφ´
[52, 4]	λαμπρότατα. καὶ μέντοι κἂν κακύνηταί	τις,	πᾶς αὐτὸν μισεῖ, κἂν δυστυχῇ,
[52, 3]	ἀγαθὰ μετριάσαι δυναμένους πῶς ἄν	τις	προσδοκήσειεν ἤτοι τῶν ἄλλων καλῶς
[52, 31]	δὲ ταῦτα χωρὶς ἢ εἴ	τις	στράτευμά τι ἔχων ἄντικρυς ἐπανασταίη·
[52, 33]	γὰρ αὐτόδικος μήτ´ αὐτοτελὴς οὕτω	τις	τὸ παράπαν ἔστω ὥστε μὴ
[52, 12]	σφῶν προσγίγνεσθαι. ὡς ἄν γέ	τις	τοῦτ´ εὐλαβούμενος ἀνωμάλως αὐτὰ διανέμειν
[52, 5]	πλήθει γίγνεται) τὸν δὲ ἐκείνου	τις	τρόπον κανόνα τοῦ βίου ποιησάμενος,
[52, 9]	κέχρηται καὶ χαίρει, πλὴν ἄν	τις	τυραννίδος ἐπιθυμήσῃ· τοῦτον γὰρ ἰσχυρῶς
[52, 30]	πόλεις μάτην ἐπιτρίβωνται μήτε ἔξω	τις	τῶν ἀξιονίκων ἀσκῇ, δυνάμενος ἄλλο
[52, 18]	μὲν γάρ, ἂν καὶ τοῦτό	τις	ὑποπτεύσῃ, οὔτ´ ἀπὸ τοῦ ἀνθρωπείου
[52, 12]	εὐεργεσία αὐτοῖς ὀφείληται· πᾶς γάρ	τις	φύσει καὶ αὐτὸς ἑαυτῷ ἀρέσκει,
[52, 40]	καὶ μὴ πρόῃ τὴν τύχην,	ἥτις	σε ἐκ πάντων ἐπελέξατο καὶ
[52, 18]	τὸ τὰ ὑπάρχοντα σῶσαι βραχεῖα	φροντὶς	ἀρκεῖ. μὴ μέντοι μηδὲ δείσῃς
[52, 25]	γέ τι πλημμεληθῇ, μαθεῖν δυνήσῃ.	ὅστις	δ´ ἂν τῶν ἱππέων διὰ
[52, 22]	δὲ ἐκ τῶν τοῦτο πεποιηκότων,	ὃς	τά τε κοινὰ τῶν πόλεων
[52, 8]	αὐτῶν ἔχρῃζες, ἕτερος ἂν ἦν	λόγος·	νῦν δὲ πᾶσά σε ἀνάγκη
[52, 28]	οὕτω γὰρ ἥ τε γῆ	ἐνεργὸς	ἔσται, δεσπόταις αὐτουργοῖς δοθεῖσα, καὶ
[52, 19]	καὶ χρήματα αὐτῷ τὰ ἀναγκαῖα	δός.	ἀντὶ δὲ δὴ τῶν ἄλλων
[52, 25]	τῇ πόλει καθ´ ἕκαστον χρηματίσεως	εἶδος,	ἔξω δὲ καθ´ ἕκαστον ἔθνος,
[52, 9]	καὶ χαίρει, πλὴν ἄν τις	τυραννίδος	ἐπιθυμήσῃ· τοῦτον γὰρ ἰσχυρῶς κολάζουσι.
[52, 43]	τὴν Καρχηδόνα ἐπαπῴκισεν, ὅτι ὁ	Λέπιδος	μέρος τι αὐτῆς ἠρημώκει καὶ
[52, 14]	ὥστε εἴ τι κήδῃ τῆς	πατρίδος,	ὑπὲρ ἧς τοσούτους πολέμους πεπολέμηκας,
[52, 13]	φρόνησον ἕως ἔξεστί σοι, καὶ	ἀπόδος	τῷ δήμῳ καὶ τὰ ὅπλα
[52, 6]	αὐτοὶ ὑπομένουσι, τὸ δὲ δὴ	κέρδος	ἕτεροι λαμβάνουσιν. ἐν μὲν γὰρ
[52, 35]	ποιεῖ, χειροτονητὸς δ´ οὐδεὶς πώποτε	θεὸς	ἐγένετο, ὥστε σοὶ μὲν ἀγαθῷ
[52, 18]	εἶ. καὶ μή μοι τὸ	μέγεθος	τῆς ἀρχῆς φοβηθῇς. ὅσῳ τε
[52, 10]	μηδέ σε ἐξαπατήσῃ μήτε τὸ	μέγεθος	τῆς ἐξουσίας μήθ´ ἡ περιουσία
[52, 25]	τὸ ἀξίωμα καὶ πρὸς τὸ	μέγεθος	τῆς πράξεως φερέτωσαν, τοῦτο μὲν
[52, 15]	πλῆθος τῶν ἀνθρώπων καὶ τὸ	μέγεθος	τῶν πραγμάτων· ἐκεῖνοί τε γὰρ
[52, 12]	ἂν εὐαρίθμητα ὡς πρὸς τοσοῦτο	πλῆθος	εὑρεθείη. τούτου τε οὕτως ἔχοντος
[52, 0]	Ὡς αὐτοκράτωρ καλεῖσθαι ἤρξατο. Χρόνου	πλῆθος	τὰ λοιπὰ τῆς Καίσαρος τὸ
[52, 15]	στασιάζομεν. αἴτιον δὲ τό τε	πλῆθος	τῶν ἀνθρώπων καὶ τὸ μέγεθος
[52, 12]	εὑρεθείη. τούτου τε οὕτως ἔχοντος	ἔχθος	ἂν αὐτῷ παρὰ τῶν διαμαρτανόντων
[52, 13]	καὶ ὁ Σερτώριος, ὅ τε	Πομπήιος	αὐτὸς μετὰ ταῦτα, τῆς δυναστείας
[52, 17]	τεκμήριον δὲ ὅτι καὶ ὁ	Πομπήιος	ἐκστὰς τῆς δυναστείας καὶ κατεφρονήθη
[52, 13]	καὶ Σύλλας καὶ Μέτελλος, καὶ	Πομπήιος	τὸ πρῶτον, ἐν κράτει τῶν
[52, 2]	ποιῶν πρῶτον μὲν δολερὸς καὶ	σκολιὸς	καὶ κακοήθης καὶ κακότροπος εἶναι
[52, 17]	πάντως δ´ ἂν καὶ ὁ	Μάριος	καὶ ὁ Σύλλας ὅμοια αὐτοῖς
[52, 13]	μετὰ κακοδοξίας πάθοις. τεκμήριον δέ,	Μάριος	μὲν καὶ Σύλλας καὶ Μέτελλος,
[52, 13]	δὴ καὶ Στράβων, ὅ τε	Μάριος	ὁ ἕτερος καὶ ὁ Σερτώριος,
[52, 34]	δουλοῖ καὶ οἰκειοῦταί τινα, κἂν	ἀλλότριος	κἂν ἐχθρὸς ὢν τύχῃ, ὡς
[52, 13]	Μάριος ὁ ἕτερος καὶ ὁ	Σερτώριος,	ὅ τε Πομπήιος αὐτὸς μετὰ
[52, 18]	πατρίδα, ἵνα μὴ δόξῃς τισὶν	ἐθελούσιος	τῆς ἀρχῆς ἐφεῖσθαι. πρῶτον μὲν
[52, 26]	ἂν δ´ οὖν τις καὶ	κακὸς	καὶ ἀχάριστος γένηται, μηδὲν αὐτῷ
[52, 33]	τοῦ νυκτοφυλακοῦντος, ἀφικνῆται· μήτε γὰρ	αὐτόδικος	μήτ´ αὐτοτελὴς οὕτω τις τὸ
[52, 38]	ἀλλ´ ἐξ ὧν φρονεῖν αὐτοὺς	εἰκός	ἐστι. ~ταῦτά σε καὶ τὰ
[52, 18]	τρόπου τὸ ἐπιθύμημά ἐστι, καὶ	καλὸς	ὁ κίνδυνος αὐτοῦ· ἔπειτα δὲ
[52, 26]	τὸν ἄριστον, οὗ τέ τι	ὄφελός	ἐστι, δεῖ μὴ μόνον αὐτὸν
[52, 33]	τοιαῦτα μόνῳ προσκείσθω, καὶ μηδεὶς	ἄλλος	περὶ αὐτῶν αὐτὸς καθ´ ἑαυτόν,
[52, 13]	Μάριος μὲν καὶ Σύλλας καὶ	Μέτελλος,	καὶ Πομπήιος τὸ πρῶτον, ἐν
[52, 21]	δεινόν, ἅτε ὁ μὲν παντελῶς	ἄοπλος	ὤν, ὁ δ´ ὀλίγους τε
[52, 31]	οἱ πολλοὶ πείθονται ὅτι τις	ἄοπλος	ὢν ἐπιβουλεύει τῷ ὡπλισμένῳ· καὶ
[52, 16]	αὐτὴν περιίδῃς, ὁρᾷς γὰρ ὡς	ὑπέραντλός	ἐστι, μήτε περὶ ἕρμα περιρραγῆναι
[52, 10]	στῖφος τῶν σωματοφυλάκων, μὴ ὁ	ὄχλος	τῶν θεραπευόντων. οἵ τε γὰρ
[52, 9]	τε γερουσία προεβούλευε καὶ ὁ	δῆμος	ἐπεκύρου τό τε στρατευόμενον προεθυμεῖτο
[52, 25]	τῶν ἱππέων διὰ πολλῶν διεξελθὼν	ἐλλόγιμος	ὥστε καὶ βουλεῦσαι γένηται, μηδὲν
[52, 2]	εἰ μὲν γὰρ καὶ σοὶ	ὠφέλιμος	γενήσεσθαι ἔμελλε, καὶ πάνυ ἂν
[52, 15]	τιμωρίας ὑμᾶς ὁρίζειν, ἵνα καὶ	νόμος	εὐθὺς ᾖ πᾶν ὅ τι
[52, 34]	σωφρονίσειεν αὐτούς. ὁ μὲν γὰρ	νόμος,	καίτοι ἰσχυρὰ τὰ κολάσματα ἀναγκαίως
[52, 2]	καὶ ὅπῃ ποτ´ ἂν ὁ	λογισμὸς	ἡμᾶς ἀγάγῃ τραπώμεθα· οὐ γάρ
[52, 22]	γε καὶ αὔταρκές ἐστιν ὑφ´	ἑνὸς	ἀνδρὸς αὐτοτελοῦς ἄρχεσθαι· κἀνταῦθα στρατιώτας
[52, 42]	ὑπατεῦσαι. τό τε τῶν εὐπατριδῶν	γένος	συνεπλήθυσε, τῆς βουλῆς οἱ δῆθεν
[52, 34]	κρῖνε, ὅσα δ´ ἂν ὑπὸ	μηδενὸς	αἰτιάζηται, μηδὲ προσποιοῦ εἰδέναι, ἔξω
[52, 38]	παρὰ τοῦτο πράττειν δόξειν, ἂν	μηδενὸς	αἰτιωμένου σε ἀκούσῃς· μηδ´ ἀναμείνῃς
[52, 37]	μὲν οὖν γνώμῃ καὶ τῷ	μηδενὸς	πλείονος τῶν ὑπαρχόντων ἐπιθυμεῖν εἰρηνικώτατον
[52, 8]	κατὰ καιρὸν πράττειν ἐξήρκεις, καὶ	μηδενὸς	συνεργοῦ πρὸς μηδὲν αὐτῶν ἔχρῃζες,
[52, 15]	μετὰ τῶν ἀρίστων ἀνδρῶν νομοθετεῖν,	μηδενὸς	τῶν πολλῶν μήτ´ ἀντιλέγοντος αὐτοῖς
[52, 16]	καὶ τῆς δυνάμεως ἡμῶν ἐνεπλήσαμεν,	οὐδενὸς	χρηστοῦ μετεσχήκαμεν, ἀλλὰ τὸ μὲν
[52, 30]	ἔξω τις τῶν ἀξιονίκων ἀσκῇ,	δυνάμενος	ἄλλο τι χρησιμώτερον καὶ ἑαυτῷ
[52, 19]	τῶν συμμάχων τῶν τε ὑπηκόων	ἐπιλεξάμενος·	οὕτω γὰρ σύ τε πολλοῖς
[52, 5]	τις τρόπον κανόνα τοῦ βίου	ποιησάμενος,	ὅ τι ποτ´ ἂν ἐλπίσῃ
[52, 34]	ἀνεπιτηδείῳ τινὶ ὑπηρέτῃ πρός τι	χρησάμενος,	μὴ μέντοι καὶ ἐξέλεγχε. πολλὰ
[52, 26]	γὰρ οὐδὲν ἁμαρτήσῃ τὸν ἀδικήσαντα	τιμωρησάμενος,	ὥσπερ οὐδὲ ὁ ἰατρὸς καύσας
[52, 18]	οὖν ἰδὼν καὶ τἆλλα πάντα	λογισάμενος,	μὴ προῇ καὶ σεαυτὸν καὶ
[52, 42]	αὐτὸς μὲν οὐδένα αὐτῶν ἀπήλειψε,	προτρεψάμενος	δέ σφας ἐκ τοῦ συνειδότος
[52, 10]	σφίσι βασιλείας ἐδέξαντο. ταῦτ´ οὖν	προϊδόμενος	προβούλευσαι πρὶν ἐν αὐτοῖς γενέσθαι·
[52, 11]	ἄν τις κακῶς τὸ πρᾶγμα	μεταχειριζόμενος	ἐξεργάσαιτο εἰπεῖν, ἀλλ´ ὅσα καὶ
[52, 2]	ὁρῶν ἡμᾶς εἰρηκότας, ἄλλα δὲ	αἰσθανόμενος	πεφρονηκότας; πῶς δ´ οὐκ ἂν
[52, 10]	ἀνθρωπίνων ἀπολαύσειας, πῶς δ´ ἂν	στερόμενος	αὐτῶν εὐδαιμονήσειας; τίνι δ´ ἂν
[52, 12]	ὡς ἄν γέ τις τοῦτ´	εὐλαβούμενος	ἀνωμάλως αὐτὰ διανέμειν ἐθελήσῃ, τὸ
[52, 19]	μηδὲν περὶ τοῦ πλήθους αὐτῶν	ἀκριβολογούμενος·	ὅσῳ γὰρ ἂν πλείους εὐδόκιμοι
[52, 34]	καίτοι ἰσχυρὰ τὰ κολάσματα ἀναγκαίως	ποιούμενος,	οὐ δύναται τῆς φύσεως ἀεὶ
[52, 40]	δὲ δὴ τοῦ Καίσαρος προσηγορίᾳ	χρώμενος	αὐτάρχει. εἰ δ´ οὖν καὶ
[52, 25]	εἶδος, ἔξω δὲ καθ´ ἕκαστον	ἔθνος,	εἷς τις ἐκ τῶν ἱππέων,
[52, 27]	τῇ δὲ ἐλάττους, καθ´ ἕκαστον	ἔθνος,	ὅπως ἂν ἡ χρεία τῶν
[52, 33]	περὶ θανατώσεως ἢ καὶ ἀτιμίας	τινὸς	ἀγωνίζωνται. σοὶ γὰρ δὴ τὰ
[52, 18]	γάρ που καὶ ὑπ´ ἀδολεσχίας	τινὸς	ἄλλως τοῦτο ποιήσω, ἀλλ´ ἵνα
[52, 12]	λυποῖντο ἢ τῷ καὶ αὐτοί	τινος	ἀξιοῦσθαι χαίροιεν, κἀκ τούτου τήν
[52, 24]	καὶ τῶν ἄλλων τῶν λόγου	τινὸς	ἀξίων. ταῦτα γὰρ καὶ προσήκοντα
[52, 8]	τῶν στρατιωτῶν ἀπαξιώσειεν ὑπὸ τοιούτου	τινὸς	ἄρχεσθαι; καὶ μὴν ὅσα ἐκ
[52, 10]	δ´ ἂν μὴ ὑγιαίνων ἐξαρκέσειας;	τίνος	δ´ ἂν τῶν ἀγαθῶν τῶν
[52, 12]	γὰρ ἂν πᾶσι τοῖς δεομένοις	τινὸς	ἐπαρκέσειέ τις. οἱ μὲν γὰρ
[52, 30]	μὲν οἱ δῆμοι μήτε κύριοί	τινος	ἔστωσαν μήτε ἐς ἐκκλησίαν τὸ
[52, 37]	προσήκοντα, ἵνα μηδὲν τῶν φυλακῆς	τινος	καὶ ἐπανορθώσεως δεομένων ἀγνοῇς, μέμνησο
[52, 30]	ἄνευ δαπάνης ἢ καὶ πραγματείας	τινὸς	λήψονται. ~καὶ μέντοι καὶ τἆλλα
[52, 31]	εἶπε, μήτ´ ἀκούσῃς ποτὲ κατηγοροῦντός	τινος	μήτε ἐπεξέλθῃς. αἰσχρὸν μὲν γὰρ
[52, 27]	σφας ταῦτα ποιεῖν ἔπειτα συμμαχίας	τινὸς	παρ´ αὐτῶν δεηθῶμεν, κινδυνεύσομεν ἀπείροις
[52, 36]	ὁ καταφρονήσας οὐδ´ ἄλλου ἄν	τινος	προτιμήσειεν, ἀλλ´ ὅτι καὶ καινά
[52, 12]	ἀμφότερα, τοῦτο μὲν ὡς οἰκείου	τινὸς	στερισκόμενοι (πάντες γὰρ ἔχειν ἤδη
[52, 2]	ψυχῆς ἰσχὺν ἀναφέρεται, καὶ διαμαρτών	τινος	τῇ τοῦ δαιμονίου φορᾷ προστίθεται.
[52, 21]	μὲν αὐτὸν ἐπανορθοῦν ὅσα μήτε	τινὸς	τιμωρίας ἄξιά ἐστι καὶ παρορώμενα
[52, 32]	δεδημαρχηκότα ἢ ἠγορανομηκότα ψῆφον κατά	τινος	τῶν τοιούτων φέρειν, ἢ νὴ
[52, 4]	πᾶν, ἅτε ἔκ τε θεῶν	γεγονὸς	καὶ ἐς θεοὺς ἀφῆξον, ἄνω
[52, 37]	οὖν γνώμῃ καὶ τῷ μηδενὸς	πλείονος	τῶν ὑπαρχόντων ἐπιθυμεῖν εἰρηνικώτατον εἶναί
[52, 33]	ἐς γραμματεῖα γραφομένας, οἷς αὐτὸς	μόνος	ἐντυχών, ὑπὲρ τοῦ μηδενὶ ἄλλῳ
[52, 8]	διάθοιο. καὶ γὰρ εἰ αὐτὸς	μόνος	πρός τε τὸ τὰ πολιτικὰ
[52, 15]	τεκμήριον δέ, πάμπολυς ἐξ οὗ	χρόνος	καὶ πολεμοῦμεν καὶ στασιάζομεν. αἴτιον
[52, 32]	ἐφ´ οἷς ἂν παρὰ τοῦ	κρείττονος	ὡς καὶ ἰσότιμοι αὐτῷ ὄντες
[52, 18]	ἐπιθύμημά ἐστι, καὶ καλὸς ὁ	κίνδυνος	αὐτοῦ· ἔπειτα δὲ τίς οὐκ
[52, 8]	στρατεύματα καὶ τὰς ἀρχὰς ἐγχειρίζῃς,	κίνδυνος	ἔσται καὶ σοὶ καὶ τῇ
[52, 0]	ἐν τῷ πεντηκοστῷ δευτέρῳ τῶν	Δίωνος	Ῥωμαϊκῶν. α. Ὡς Καῖσαρ ἐβουλεύσατο
[52, 2]	καὶ σκολιὸς καὶ κακοήθης καὶ	κακότροπος	εἶναι νομίζεται, ἅπερ εὖ οἶδ´
[52, 8]	ἂν ἀγαθὸν ἀμαθὴς ἢ ἀγεννὴς	ἄνθρωπος	ἐργάσαιτο; τίς δ´ οὐκ ἂν
[52, 22]	παραινῶ· πολλή τε γὰρ καὶ	πολυάνθρωπος	οὖσα ἀδύνατός ἐστιν ὑπὸ τῶν
[52, 1]	αὖθις ἀκριβῶς ἤρξαντο, καίτοι τοῦ	Καίσαρος	βουλευσαμένου τά τε ὅπλα καταθέσθαι
[52, 40]	προσλάβῃς, τῇ δὲ δὴ τοῦ	Καίσαρος	προσηγορίᾳ χρώμενος αὐτάρχει. εἰ δ´
[52, 0]	Χρόνου πλῆθος τὰ λοιπὰ τῆς	Καίσαρος	τὸ εʹ καὶ Σέξτου Ἀπουλεΐου
[52, 22]	καὶ αὔταρκές ἐστιν ὑφ´ ἑνὸς	ἀνδρὸς	αὐτοτελοῦς ἄρχεσθαι· κἀνταῦθα στρατιώτας ἐγκατάστησον,
[52, 8]	ποιῇ, καὶ αὐτὸς ἄν σοι	φοβερὸς	ἐκφρονήσας ὑπ´ ἀπαιδευσίας γένοιτο. ~οὐ
[52, 2]	τοιοῦτό τι ποιῶν πρῶτον μὲν	δολερὸς	καὶ σκολιὸς καὶ κακοήθης καὶ
[52, 43]	Καρχηδόνα ἐπαπῴκισεν, ὅτι ὁ Λέπιδος	μέρος	τι αὐτῆς ἠρημώκει καὶ διὰ
[52, 8]	συνεργοῦ πρὸς μηδὲν αὐτῶν ἔχρῃζες,	ἕτερος	ἂν ἦν λόγος· νῦν δὲ
[52, 24]	οὗτοι, ἵν´ ἂν καὶ ὁ	ἕτερος	αὐτῶν ἐπαίσθηταί τι τῷ σώματι,
[52, 24]	τῆς τε ἀγορᾶς τῆς λοιπῆς	ἕτερος	ἔκ τε τῶν ἱππέων τῶν
[52, 24]	τὴν ἀρχὴν ἐχέτωσαν· νυκτοφύλαξ δὲ	ἕτερος,	καὶ ἐπὶ τοῦ σίτου τῆς
[52, 13]	Στράβων, ὅ τε Μάριος ὁ	ἕτερος	καὶ ὁ Σερτώριος, ὅ τε
[52, 21]	καὶ ἑπτακοσίων σταδίων οἰκοῦσι κρίνῃ.	ἕτερός	τέ τις ἐκ τῶν ὁμοίων
[52, 1]	ἀνεκοίνου) καὶ αὐτῷ ὁ Ἀγρίππας	πρότερος	εἶπε τοιάδε· ~μὴ θαυμάσῃς, ὦ
[52, 7]	τῶν ὁμοίων οὓς ἂν ὁ	κλῆρος	ἀποδείξῃ, ὥστε ῥᾷον τὰ ἀποβαίνοντα
[52, 34]	οἰκειοῦταί τινα, κἂν ἀλλότριος κἂν	ἐχθρὸς	ὢν τύχῃ, ὡς τὸ μήτ´
[52, 41]	πέμπτον ὑπάτευσε, καὶ τὴν τοῦ	αὐτοκράτορος	ἐπίκλησιν ἐπέθετο. λέγω δὲ οὐ
[52, 41]	καὶ ἅπαξ καὶ εἰκοσάκις ὄνομα	αὐτοκράτορος	σχεῖν) ἀλλὰ τὴν ἑτέραν τὴν
[52, 40]	δώσουσι μέν σοι τὴν τοῦ	αὐτοκράτορος,	ὥσπερ καὶ τῷ πατρί σου
[52, 37]	αὐτῶν καὶ τὰς φιλοτιμίας τὰς	πρὸς	ἀλλήλους παντάπασιν ἐκκόπτειν, καὶ μήτε
[52, 11]	μεμισημένα καὶ πρὸς θεῶν καὶ	πρὸς	ἀνθρώπων ἐστί, δέομαί σοι λέγειν·
[52, 42]	τὰ τοῦ Ἀντωνίου σπουδασάντων ὑπόπτως	πρὸς	αὑτὸν διακειμένους ἑώρα, καὶ ἐφοβήθη
[52, 5]	εἰκότως ἐπάρειέ σε μοναρχῆσαι ἐπιθυμῆσαι.	πρὸς	γὰρ τῷ τοῖς δήμοις χαλεπὸν
[52, 25]	καὶ τῶν χρημάτων κυρίους γίγνεσθαι.	πρὸς	δ´ ἔτι καὶ καλῶς ἔχει
[52, 29]	πρὸς μὲν τὰ οἰκεῖα φειδωλότατον	πρὸς	δὲ τὰ κοινὰ ἀφειδέστατον ὄντα,
[52, 18]	καὶ πόνων καὶ κινδύνων δεῖ,	πρὸς	δὲ τὸ τὰ ὑπάρχοντα σῶσαι
[52, 12]	ἀγόμενοι, μᾶλλον ἂν ἐκ τῆς	πρὸς	ἐκείνους ἰσομοιρίας λυποῖντο ἢ τῷ
[52, 11]	ὡς σφαλερὰ καὶ μεμισημένα καὶ	πρὸς	θεῶν καὶ πρὸς ἀνθρώπων ἐστί,
[52, 18]	τι τοῦ κτήσασθαι ῥᾷόν ἐστι·	πρὸς	μὲν γὰρ τὸ τἀλλότρια προσποιήσασθαι
[52, 35]	καὶ προσέτι καὶ εὖ πάσχειν.	~πρὸς	μὲν οὖν τοὺς ἄλλους οὕτω
[52, 29]	γὰρ οὐκ ἂν ἰδών σε	πρὸς	μὲν τὰ οἰκεῖα φειδωλότατον πρὸς
[52, 8]	πράττειν ἐξήρκεις, καὶ μηδενὸς συνεργοῦ	πρὸς	μηδὲν αὐτῶν ἔχρῃζες, ἕτερος ἂν
[52, 31]	οὕτως αὐτῶν τύχοις, εἰ μήτε	πρὸς	ὀργὴν μήτ´ ἀνηκέστως, ἐφ´ ὅσον
[52, 26]	μαθόντες καὶ μελετήσαντες ἐπιτηδειότεροί σοι	πρὸς	πᾶν ἔργον γενήσονται. τὸν γὰρ
[52, 28]	ἀναγκαῖον ἔσται δαπανᾶσθαι· κἀκ τούτου	πρὸς	πᾶν τὸ λεῖπον φόρον τε
[52, 41]	καὶ αὐτῷ καὶ ὁ Ἀγρίππας	πρὸς	πάντα, καίπερ τὴν ἐναντίαν σφίσι
[52, 25]	σὺ ἀφθονώτατα τοῖς ἀεὶ ἀρίστοις	πρὸς	πάντα τὰ ἀναγκαῖα χρήσῃ. ἀπόχρη
[52, 30]	πάντες χρήσθωσαν· μήτε πρεσβείαν τινὰ	πρὸς	σέ, πλὴν εἰ πρᾶγμά τι
[52, 24]	καλῶς φέρειν δυνήσονται ἐπιταχθέντες ἄσχολοι	πρὸς	τὰ ἀναγκαῖα ἢ καὶ ἀδύνατοι
[52, 37]	τε τὰ οἰκεῖα ἀμείνους καὶ	πρὸς	τὰ κοινὰ συμφορώτεροί σοι γίγνωνται.
[52, 15]	ἐναντιουμένου, καὶ τὸ τοὺς πολέμους	πρὸς	τὰ ὑμέτερα βουλήματα διοικεῖσθαι, πάντων
[52, 33]	πιστεύσειαν ἔσεσθαι. καὶ μέντοι καὶ	πρὸς	τὰς δίκας τάς τε ἐπιστολὰς
[52, 14]	διόπερ καὶ σὲ ἀξιῶ μὴ	πρὸς	τὰς εὐπρεπείας τῶν ὀνομάτων ἀποβλέψαντα
[52, 37]	δὲ διὰ τὰς ζημίας ἀπεχόμενοι,	πρός	τε τὰ οἰκεῖα ἀμείνους καὶ
[52, 6]	γὰρ τὰς νῦν οὔσας προσόδους	πρός	τε τἆλλα καὶ πρὸς τὴν
[52, 25]	πλείονα οἱ δὲ {τὸν} ἐλάττονα,	πρός	τε τὸ ἀξίωμα καὶ πρὸς
[52, 8]	καὶ γὰρ εἰ αὐτὸς μόνος	πρός	τε τὸ τὰ πολιτικὰ καὶ
[52, 30]	φέρει πως καὶ τὰ τοιαῦτα	πρός	τε τοὺς συμμάχους αἰδῶ καὶ
[52, 3]	αὐτῶν τῶν συμφορῶν πολλάκις ἀναγκάζονται	πρὸς	τὴν τοῦ συμφέροντός σφισι χρείαν
[52, 6]	προσόδους πρός τε τἆλλα καὶ	πρὸς	τὴν τῶν στρατιωτῶν τροφὴν ἐξαρκέσαι.
[52, 34]	σφαλῇς ποτε ἀνεπιτηδείῳ τινὶ ὑπηρέτῃ	πρός	τι χρησάμενος, μὴ μέντοι καὶ
[52, 25]	πρός τε τὸ ἀξίωμα καὶ	πρὸς	τὸ μέγεθος τῆς πράξεως φερέτωσαν,
[52, 25]	μηδὲν αὐτὸν ἡ ἡλικία ἐμποδιζέτω	πρὸς	τὸ μὴ οὐ καὶ ἐς
[52, 14]	ἐπιδοίης, μεταρρύθμισον αὐτὴν καὶ κατακόσμησον	πρὸς	τὸ σωφρονέστερον. τὸ γὰρ ἐξεῖναί
[52, 8]	τε τὸ τὰ πολιτικὰ καὶ	πρὸς	τὸ τὰ πολεμικὰ καλῶς καὶ
[52, 12]	χρήματα) πάνυ ἂν εὐαρίθμητα ὡς	πρὸς	τοσοῦτο πλῆθος εὑρεθείη. τούτου τε
[52, 9]	ἐλευθερίας ἐπεθυμήσαμεν καὶ λαβόντες αὐτὴν	πρὸς	τοσοῦτον ὄγκον προήλθομεν, οὐκ ἄλλοις
[52, 30]	τε τοὺς συμμάχους αἰδῶ καὶ	πρὸς	τοὺς πολεμίους κατάπληξιν. τὰ δὲ
[52, 26]	ἀδικήσαντα τιμωρησάμενος, ὥσπερ οὐδὲ ὁ	ἰατρὸς	καύσας τινὰ καὶ τεμών· ἐκεῖνον
[52, 18]	αἰτίαμα αὐτῆς ἐστι, τοῖς τοῦ	πατρός	σου σφαγεῦσι δικαιότατα ἄν τις
[52, 17]	ὁ Καῖσαρ ὁ πατὴρ ὁ	σὸς	τὸ αὐτὸ τοῦτο ποιήσας προσαπώλετο.
[52, 9]	ἀμέλει τοσοῦτον αὐτῆς διὰ ταῦτα	μῖσος	οἱ πάλαι Ῥωμαῖοι ἔσχον ὥστε
[52, 8]	οὐ γὰρ ἔστιν οὔτ´ ἄνευ	φρονήματος	ἀξιόλογον ἄνδρα φῦναι, οὔτ´ αὖ
[52, 16]	δὲ τὴν γῆν καὶ τοῦ	ὀνόματος	καὶ τῆς δυνάμεως ἡμῶν ἐνεπλήσαμεν,
[52, 7]	ἁλίσκωνται, διὰ σὲ δόξουσιν ἐκ	κατασκευάσματος	κατεψηφίσθαι. ἂν δ´ αὐτὸς δικάζῃς,
[52, 20]	παράλυσον τοσοῦτον ὅσον μήτε τοῦ	ἀξιώματός	τι αὐτῶν ἀφαιρήσει καὶ τοῖς
[52, 36]	κακοδοξία αὐτῶν διαμένει. ~ὥστ´ εἴπερ	ἀθάνατος	ὄντως ἐπιθυμεῖς γενέσθαι, ταῦτά τε
[52, 22]	τε γὰρ καὶ πολυάνθρωπος οὖσα	ἀδύνατός	ἐστιν ὑπὸ τῶν ἐν τῷ
[52, 41]	ἀλλὰ τὴν ἑτέραν τὴν τὸ	κράτος	διασημαίνουσαν, ὥσπερ τῷ τε πατρὶ
[52, 33]	γοῦν τὸν παρὰ τῶν τὸ	κράτος	ἐχόντων φθόνον φοβούμενοι σφαλῆναί τι
[52, 13]	τε καὶ ἑκὼν αὐτὸ ποιήσῃς,	ἐνδοξότατός	τε ἅμα ἀνθρώπων ἔσῃ καὶ
[52, 13]	τε ἅμα ἀνθρώπων ἔσῃ καὶ	ἀσφαλέστατος·	ἂν δ´ ἀναμείνῃς βίαν τινά
[52, 35]	μὲν γὰρ ἰσοθέους πολλοὺς ποιεῖ,	χειροτονητὸς	δ´ οὐδεὶς πώποτε θεὸς ἐγένετο,
[52, 13]	μοναρχίας ἐκφυομένας. περὶ ὧν τῆς	δεινότητος	οὐδὲ ἐπεχείρησά τι εἰπεῖν· οὐ
[52, 39]	σου ποιεῖν ἐθελήσῃς, ταῦτα αὐτὸς	αὐτεπάγγελτος	πράσσῃς, οὔτε τι ἁμαρτήσῃ καὶ
[52, 11]	τὴν τυραννίδα εἶναι νομίζει, τοῦ	παντὸς	ἁμαρτάνει. τὸ μὲν γὰρ ἀσελγαίνειν
[52, 4]	ἐθέλει ὑπὸ τοῦ αὐτοῦ διὰ	παντὸς	ἄρχεσθαι, οὔθ´ ὑπομένει τῶν μὲν
[52, 27]	τὴν ἄσκησιν τῶν πολεμικῶν διὰ	παντὸς	ποιεῖσθαι δεῖ, χειμάδιά τε ἐν
[52, 2]	οὐ γάρ που καὶ ἐξ	ἅπαντος	τρόπου φήσει τις δεῖν ἡμᾶς
[52, 16]	τὸ μὲν πρῶτον οἴκοι καὶ	ἐντὸς	τοῦ τείχους κατὰ συστάσεις ἐστασιάσαμεν,
[52, 43]	ὑπὸ τοῦ ἀδελφοῦ διαφόρου οἱ	ὄντος	σταλέντα ἐς τὴν Ῥώμην ἐδολοφόνησε,
[52, 15]	νομοθετεῖν, μηδενὸς τῶν πολλῶν μήτ´	ἀντιλέγοντος	αὐτοῖς μήτ´ ἐναντιουμένου, καὶ τὸ
[52, 23]	πλείοσιν ἐφεξῆς ἐπὶ μακρότερον τοῦ	δέοντος	ἄρχωσι· καὶ ἀμείνονες γίγνονται, ἐπειδὰν
[52, 20]	ἐγχειρίσῃς μήτε εὐθύς, ἀλλὰ χρόνου	διελθόντος,	ὅσον ἂν αὐτάρκη ἑκάστῳ σφῶν
[52, 24]	μήτι γε καὶ ἐνδεὴς τοῦ	φυλάξοντός	σε εἴης· καὶ καθιστάσθωσαν ἐκ
[52, 3]	πολλάκις ἀναγκάζονται πρὸς τὴν τοῦ	συμφέροντός	σφισι χρείαν καὶ ἄκοντες πλημμελεῖν,
[52, 2]	ἀπ´ αὐτῆς σοῦ γε αὐτὴν	ἔχοντος.	εἰ μὲν γὰρ καὶ σοὶ
[52, 12]	πλῆθος εὑρεθείη. τούτου τε οὕτως	ἔχοντος	ἔχθος ἂν αὐτῷ παρὰ τῶν
[52, 17]	πεπεῖσθαι· τούτου δὲ δὴ οὕτως	ἔχοντος	καὶ ἑτοίμως καὶ προθύμως τὴν
[52, 3]	δοκεῖ. ~τούτου δὲ δὴ οὕτως	ἔχοντος,	οὐδὲν ἂν ἧττον ἐπικαλέσειέ τις
[52, 39]	ἐπιβουλευθήσῃ. τούτου δὲ δὴ οὕτως	ἔχοντος	πᾶσά σε ἀνάγκη καὶ ἡδέως
[52, 34]	σοῦ καὶ γῆς καὶ θαλάττης	ἄρχοντος)	μήθ´ ὅτι τινὲς εὐεργετηθέντες ἀχαρίστως
[52, 33]	τὸν σῖτον ἐπισκοποῦντος καὶ τοῦ	νυκτοφυλακοῦντος,	ἀφικνῆται· μήτε γὰρ αὐτόδικος μήτ´
[52, 33]	ἐπάρχων τοῦ τε τὸν σῖτον	ἐπισκοποῦντος	καὶ τοῦ νυκτοφυλακοῦντος, ἀφικνῆται· μήτε
[52, 31]	ἀνεπιτήδειον εἶπε, μήτ´ ἀκούσῃς ποτὲ	κατηγοροῦντός	τινος μήτε ἐπεξέλθῃς. αἰσχρὸν μὲν
[52, 37]	ἄλλο τι ἀνεπιτήδειον κατὰ τοῦ	αὐταρχοῦντος	ἢ φρονοῦντας ἢ λέγοντας. οὔκουν
[52, 17]	γοῦν τῶν νομοθετηθέντων ὑπ´ αὐτοῦ	ζῶντος	ἔτ´ αὐτοῦ λύεσθαι ἤρξατο. ὥστε
[52, 31]	κακῶς ἄρχοντες· ἐκ γὰρ τοῦ	συνειδότος	καὶ τὸ πιστὸν τῶν λεγομένων
[52, 12]	δ´ ἀγανάκτησιν ὑπ´ αὐτοῦ τοῦ	συνειδότος	σφῶν προσγίγνεσθαι. ὡς ἄν γέ
[52, 42]	προτρεψάμενος δέ σφας ἐκ τοῦ	συνειδότος	τοῦ τε γένους καὶ τοῦ
[52, 31]	καὶ περὶ σοῦ φρονῶσιν ὅτι	σεπτὸς	εἶ. ἂν δὲ δή τις
[52, 18]	καὶ ἐκακούργησαν, σὺ δὲ δὴ	χρηστὸς	εἶ. καὶ μή μοι τὸ
[52, 26]	οὖν τις καὶ κακὸς καὶ	ἀχάριστος	γένηται, μηδὲν αὐτῷ τοιοῦτον ἐπιτρέψῃς
[52, 16]	καὶ ᾄττει δεῦρο κἀκεῖσε, καθάπερ	ἀνερμάτιστος	οὖσα. μήτ´ οὖν χειμαζομένην ἔτ´
[52, 21]	τις ἐκ τῶν ὁμοίων καὶ	αὐτὸς	αἱρείσθω ὥστε τά τε γένη
[52, 3]	δὲ μετὰ παρρησίας· οὔτε γὰρ	αὐτὸς	ἄλλως ἄν τι εἰπεῖν δυναίμην,
[52, 8]	τι τῶν προσηκόντων ποιῇ, καὶ	αὐτὸς	ἄν σοι φοβερὸς ἐκφρονήσας ὑπ´
[52, 4]	συνεύχονται. καὶ ἄν τε τις	αὐτὸς	ἀρετήν τινα ἔχῃ, καὶ προφαίνει
[52, 39]	ἄρξαντά σου ποιεῖν ἐθελήσῃς, ταῦτα	αὐτὸς	αὐτεπάγγελτος πράσσῃς, οὔτε τι ἁμαρτήσῃ
[52, 7]	ἐκ κατασκευάσματος κατεψηφίσθαι. ἂν δ´	αὐτὸς	δικάζῃς, πολλοὺς ἀναγκασθήσῃ καὶ τῶν
[52, 12]	πᾶς γάρ τις φύσει καὶ	αὐτὸς	ἑαυτῷ ἀρέσκει, κἀγαθόν τι ἐπαυρέσθαι
[52, 33]	τίμα (τοῖς γὰρ ἐκείνων ἐξευρήμασιν	αὐτὸς	εὐδοκιμήσεις) τοὺς δ´ ἁμαρτόντας μήτ´
[52, 33]	τοὺς ὑποδεεστέρους. ~δίκαζε δὲ καὶ	αὐτὸς	ἰδίᾳ τά τε ἐφέσιμα καὶ
[52, 33]	καὶ μηδεὶς ἄλλος περὶ αὐτῶν	αὐτὸς	καθ´ ἑαυτόν, δι´ ἅπερ εἶπον,
[52, 39]	τοὺς δ´ ἄλλους ταλαιπωρῇς, μηδ´	αὐτὸς	μὲν ἀκολασταίνῃς τοὺς δ´ ἄλλους
[52, 34]	χείρω, ἀκούων λόγῳ κεκωλυμένα. καὶ	αὐτὸς	μὲν ἀκριβῶς πάντα πρᾶττε, μηδεμίαν
[52, 31]	γὰρ ἄν τι καὶ τοιοῦτον)	αὐτὸς	μὲν μηδὲ περὶ ἐκείνου τι
[52, 42]	αὐξηθῆναι. τούτους οὖν ἐκκρῖναι βουληθεὶς	αὐτὸς	μὲν οὐδένα αὐτῶν ἀπήλειψε, προτρεψάμενος
[52, 39]	ὁμοίου σφίσι προσφέρῃ, καὶ μὴ	αὐτὸς	μὲν πλουτῇς τοὺς δ´ ἄλλους
[52, 39]	τοὺς δ´ ἄλλους ἀργυρολογῇς, μηδ´	αὐτὸς	μὲν τρυφᾷς τοὺς δ´ ἄλλους
[52, 20]	δοκεῖν, ἀποδεικνύναι σέ φημι χρῆναι.	αὐτὸς	μέντοι σὺ πάντας αὐτοὺς αἱροῦ,
[52, 13]	ὁ Σερτώριος, ὅ τε Πομπήιος	αὐτὸς	μετὰ ταῦτα, τῆς δυναστείας ἐπιθυμήσαντες
[52, 33]	ἀλλ´ ἐς γραμματεῖα γραφομένας, οἷς	αὐτὸς	μόνος ἐντυχών, ὑπὲρ τοῦ μηδενὶ
[52, 8]	αὐτὰ διάθοιο. καὶ γὰρ εἰ	αὐτὸς	μόνος πρός τε τὸ τὰ
[52, 35]	πάντα δὲ δή τις αὐτὰ	αὐτὸς	παρ´ ἑαυτοῦ λαμβάνων οὐχ ὅσον
[52, 38]	προσήκει βούλεσθαι. καὶ ἀεί γε	αὐτὸς	παρὰ σαυτῷ ἐξέταζε, εἴτε ὀρθῶς
[52, 39]	πάντως ὁμοιοτροπώτατα αὐτοῖς ζῇς; ὥστ´	αὐτὸς	παρὰ σαυτῷ μέγα φυλακτήριον ἐν
[52, 19]	ἄνδρες συνῶσί σοι, τοσούτῳ ῥᾷον	αὐτός	τε ἐν δέοντι πάντα διοικήσεις,
[52, 36]	τὸ μὲν θεῖον πάντῃ πάντως	αὐτός	τε σέβου κατὰ τὰ πάτρια
[52, 42]	ἔξω τῆς Ἰταλίας, ἂν μὴ	αὐτός	τινι κελεύσῃ ἢ καὶ ἐπιτρέψῃ.
[52, 33]	δὴ ζημίωμα ἐκείνοις προσετρίψαντο. ὥστε	αὐτὸς	τὸ πλεῖον ἀπ´ ἀμφοτέρων ὁμοίως
[52, 37]	πράξωσι, σοὶ προστεθήσεται, καὶ τοιοῦτος	αὐτὸς	ὑφ´ ἁπάντων νομισθήσῃ ὁποῖα ἂν
[52, 37]	κακῶς πράξωσι, σοὶ προστεθήσεται, καὶ	τοιοῦτος	αὐτὸς ὑφ´ ἁπάντων νομισθήσῃ ὁποῖα
[52, 11]	σοι λέγειν· οὔτε γὰρ ἄλλως	τοιοῦτος	εἶ, οὔτ´ ἂν διὰ ταῦτα
[52, 8]	ἂν μὲν μηδὲν δέον ὁ	τοιοῦτος	πράττῃ, πολὺ πλείω ἄν σε
[52, 35]	ἐστιν ἐς τὰ ἀναγκαῖα δαπανᾶσθαι	(πλοῦτος	γὰρ ἀκριβὴς οὐχ οὕτως ἐκ
[52, 20]	μὲν τιμὴν φύλαξον, τῆς δ´	ἰσχύος	παράλυσον τοσοῦτον ὅσον μήτε τοῦ
[52, 14]	παιδὶ δή τινι καὶ μαινομένῳ	ξίφος	ὀρέγει, ὁ δ´ ἐκείνοις τά
[52, 10]	περιουσία τῶν κτημάτων, μὴ τὸ	στῖφος	τῶν σωματοφυλάκων, μὴ ὁ ὄχλος
[52, 21]	δ´ ὅλον ἐς ἐκείνους ἀνακείσθω.	~πολίαρχος	δὲ δή τις ἔκ τε
[52, 24]	βίου, ὥσπερ που καὶ ὁ	πολίαρχος	ὅ θ´ ὑποτιμητής, τὴν ἀρχὴν
[52, 42]	ἐκεῖσε γὰρ διά τε τὸ	σύνεγγυς	καὶ διὰ τὸ ἄοπλον τό
[52, 20]	ὅπλα τινὶ αὐτῶν ἐγχειρίσῃς μήτε	εὐθύς,	ἀλλὰ χρόνου διελθόντος, ὅσον ἂν
[52, 26]	δημοσιεύοντας ἐμμίσθους ἔχοντες. οὕτω γὰρ	εὐθὺς	ἐκ παίδων πάνθ´ ὅσα χρὴ
[52, 42]	προτέροις, ὅτι μὴ ἐχρόνισαν ἀλλ´	εὐθὺς	ἐπειθάρχησάν οἱ, ἀφῆκε τὸ ὀνείδισμα,
[52, 12]	εἰπεῖν εἰσιν ἄνθρωποι, κἂν μηδεμία	εὐθὺς	εὐεργεσία αὐτοῖς ὀφείληται· πᾶς γάρ
[52, 15]	ὑμᾶς ὁρίζειν, ἵνα καὶ νόμος	εὐθὺς	ᾖ πᾶν ὅ τι ἂν
[52, 37]	ἢ φρονοῦντας ἢ λέγοντας. οὔκουν	εὐθὺς	οὐδὲ ῥᾳδίως προσέχειν αὐτοῖς δεῖ,
[52, 2]	ἡμᾶς ἢ εἰ κατ´ ἀρχὰς	εὐθὺς	τήν τε ἐπιθυμίαν ἀπεγυμνώσαμεν καὶ
[52, 19]	τοίνυν χρῆναί σε κατὰ πρώτας	εὐθὺς	τὸ βουλευτικὸν πᾶν καὶ φυλοκρινῆσαι
[52, 41]	εἵλετο. οὐ μέντοι καὶ πάντα	εὐθὺς	ὥσπερ ὑπετέθειτο ἔπραξε, φοβηθεὶς μὴ
[52, 15]	ὅπως ἄλλως παύσεται. τεκμήριον δέ,	πάμπολυς	ἐξ οὗ χρόνος καὶ πολεμοῦμεν
[52, 7]	δικασταὶ καθίζουσιν ἐκ τῶν ὁμοίων	οὓς	ἂν ὁ κλῆρος ἀποδείξῃ, ὥστε
[52, 21]	παντελῶς ἄοπλος ὤν, ὁ δ´	ὀλίγους	τε στρατιώτας ἔχων καὶ ἐν
[52, 33]	τῇ τῆς ἀρχῆς διοικήσει προσήκει,	συνεργούς	τέ τινας καὶ ὑπηρέτας ἐκ
[52, 41]	καίπερ τὴν ἐναντίαν σφίσι γνώμην	δούς,	προθυμότατα συνήρατο, ὥσπερ ἂν εἰ
[52, 14]	μὲν τοῖς τοιούτοις τὴν ἐξουσίαν	διδοὺς	παιδὶ δή τινι καὶ μαινομένῳ
[52, 12]	φέρωσι. καὶ γὰρ ὁ ὀρθῶς	διδοὺς	τὰ τοιαῦτα τό τε κατ´
[52, 17]	ὥστε καὶ σὺ πολλοὺς μὲν	Λεπίδους	πολλοὺς δὲ Σερτωρίους Βρούτους Κασσίους
[52, 6]	ὑπερπλουτοῦν ἀξιοῦσι δαπανᾶσθαι, τὰς μὲν	προσόδους	αὐτοῦ ἑτοίμως ἐξερευνώμενοι, τὰ δ´
[52, 6]	ἀδύνατον γὰρ τὰς νῦν οὔσας	προσόδους	πρός τε τἆλλα καὶ πρὸς
[52, 4]	τε θεῶν γεγονὸς καὶ ἐς	θεοὺς	ἀφῆξον, ἄνω βλέπει, καὶ οὔτε
[52, 35]	αὐτῶν προσγίγνεται. ἀρετὴ μὲν γὰρ	ἰσοθέους	πολλοὺς ποιεῖ, χειροτονητὸς δ´ οὐδεὶς
[52, 23]	ἀρχὰς ἐπιτρεπόμενοι, πλείω μὲν οἱ	μείζους,	ἐλάττω δὲ οἱ καταδεέστεροι, μέσον
[52, 21]	διάρξωσι, καὶ μετὰ ταῦτα τὰς	μείζους	ἡγεμονίας λαμβανέτωσαν. ~ὧδε γὰρ συμβουλεύω
[52, 23]	ἐξάγουσι. διόπερ οὐδὲ ἐπαλλήλας τὰς	μείζους	ἡγεμονίας οἶμαί τισι προσήκειν δίδοσθαι.
[52, 37]	τιμᾶν μὲν οὖν σε τοὺς	ἀγαθοὺς	καὶ τῶν ἀπελευθέρων καὶ τῶν
[52, 19]	ἀρέσωσί σε, μηδὲν περὶ τοῦ	πλήθους	αὐτῶν ἀκριβολογούμενος· ὅσῳ γὰρ ἂν
[52, 26]	ὅπλα τρέπωνται, διδασκάλους ἑκατέρων δημοσιεύοντας	ἐμμίσθους	ἔχοντες. οὕτω γὰρ εὐθὺς ἐκ
[52, 42]	Κλούουιόν τέ τινα καὶ Φούρνιον	Γαΐους,	ἐγκατέλεξεν, ὅτι προαποδεδειγμένοι οὐκ ἠδυνήθησαν,
[52, 30]	τι οὔτ´ αἰσχρῶς διαπράξονται, ἀλλ´	ἀκεραίους	τὰς ἀποκρίσεις ἄνευ δαπάνης ἢ
[52, 19]	πολλοῖς συνεργοῖς χρήσῃ, καὶ τοὺς	κορυφαίους	ἐξ ἁπάντων τῶν ἐθνῶν ἐν
[52, 22]	καὶ ἑπτακοσίους ἀπὸ τῆς πόλεως	σταδίους	οὖσαν, καὶ τἆλλα πάντα τά
[52, 30]	τὸ δημόσιον ἢ καὶ τοὺς	ἰδίους	οἴκους λυμαίνεσθαι, ξένον τέ τινα
[52, 28]	καὶ ὅσα ἔς τε τὰς	αἰφνιδίους	στρατείας καὶ ἐς τὰ λοιπὰ
[52, 19]	αὐτῶν ἀκριβολογούμενος· ὅσῳ γὰρ ἂν	πλείους	εὐδόκιμοι ἄνδρες συνῶσί σοι, τοσούτῳ
[52, 9]	τι πρόσεστιν, ἀλλ´ ὅσῳ ἂν	πλείους	καὶ πλουτῶσι καὶ ἀνδρίζωνται, τόσῳ
[52, 5]	μετέρχεται. καὶ διὰ τοῦθ´ οἱ	πλείους	σφῶν τό τε καθ´ ἑαυτοὺς
[52, 27]	τῶν τε συμμάχων, τῇ μὲν	πλείους	τῇ δὲ ἐλάττους, καθ´ ἕκαστον
[52, 8]	προσήκει που πάντας αὐτοὺς καὶ	ἀνδρείους	καὶ φρονίμους εἶναι. οὐκοῦν ἂν
[52, 12]	τι καρποῖντο καὶ οἱ λαμβάνοντες	κακίους	γίγνοιντο. ὥστε σοι τοῦτο, ὃ
[52, 42]	πολέμων ἐβούλευον, ὥστε καὶ ἐς	χιλίους	τὸ πλήρωμα τῆς γερουσίας αὐξηθῆναι.
[52, 27]	τῆς ἀρχῆς ἐσχατιῶν ἀπηρτημένοι καὶ	πολεμίους	ἑκασταχόθι προσοικοῦντας ἔχοντες· ἄν τε
[52, 30]	συμμάχους αἰδῶ καὶ πρὸς τοὺς	πολεμίους	κατάπληξιν. τὰ δὲ δὴ τῶν
[52, 34]	αὐτῶν τοὺς εὖ τι παθεῖν	ἀξίους	οἶμαι γενήσεσθαι, τοσαύτης σοῦ καὶ
[52, 12]	τοῦτο ποιεῖν, ἵνα μὴ καὶ	ἀναξίους	ἐν τούτῳ σφᾶς τοῦ καλῶς
[52, 36]	ἄλλους πάντας τοὺς φιλοσοφεῖν λέγοντας	ὁμοίους	αὐτοῖς εἶναι· μυρία γὰρ κακὰ
[52, 14]	ῥᾳδίως ὑπὸ παρρησίας τοὺς οὐχ	ὁμοίους	δύνανται, κἀν ταῖς πράξεσιν ἅτε
[52, 32]	δ´ ἄλλοι ἐπί τε τοὺς	ὁμοίους	καὶ ἐπὶ τοὺς ὑποδεεστέρους. ~δίκαζε
[52, 25]	τε δυνάμεων καὶ τῶν χρημάτων	κυρίους	γίγνεσθαι. πρὸς δ´ ἔτι καὶ
[52, 17]	πολλοὺς μὲν Λεπίδους πολλοὺς δὲ	Σερτωρίους	Βρούτους Κασσίους γενήσεσθαί σοι προσδόκα.
[52, 22]	πᾶσαν τὴν ὑπὲρ πεντήκοντα καὶ	ἑπτακοσίους	ἀπὸ τῆς πόλεως σταδίους οὖσαν,
[52, 15]	μήτε πολέμους ἐπικινδύνους μήτε στάσεις	ἀνοσίους	ποιούμενοι. ταῦτα γὰρ πᾶσα μὲν
[52, 17]	Λεπίδους πολλοὺς δὲ Σερτωρίους Βρούτους	Κασσίους	γενήσεσθαί σοι προσδόκα. ~ταῦτά τε
[52, 31]	καὶ οἱ ἄλλοι ταῦθ´ ὁρῶντες	βελτίους	γίγνωνται φόβῳ τοῦ μὴ καὶ
[52, 30]	δημόσιον ἢ καὶ τοὺς ἰδίους	οἴκους	λυμαίνεσθαι, ξένον τέ τινα ἀναγκάζεσθαι
[52, 26]	καὶ ἐπὶ τὰ ὅπλα τρέπωνται,	διδασκάλους	ἑκατέρων δημοσιεύοντας ἐμμίσθους ἔχοντες. οὕτω
[52, 31]	εἶναι, καὶ τὸ πολλοὺς τοὺς	ἀντιπάλους	τοῖς ἀγνωμονοῦσιν αὐτῶν φαίνεσθαι) ἔπειτα
[52, 25]	πάντες οἱ ἐκ τοῦ αὐτοῦ	τέλους	διοικοῦντές τι, οἱ μὲν πλείονα
[52, 22]	αὔταρκές ἐστιν ὑφ´ ἑνὸς ἀνδρὸς	αὐτοτελοῦς	ἄρχεσθαι· κἀνταῦθα στρατιώτας ἐγκατάστησον, καὶ
[52, 33]	ἐντυχών, ὑπὲρ τοῦ μηδενὶ ἄλλῳ	ἐκδήλους	αὐτὰς γίγνεσθαι, εὐθέως αὐτὰς ἀπαλείφεσθαι
[52, 37]	καὶ τὰς φιλοτιμίας τὰς πρὸς	ἀλλήλους	παντάπασιν ἐκκόπτειν, καὶ μήτε ἐπωνυμίας
[52, 39]	αὐτὸς μὲν πλουτῇς τοὺς δ´	ἄλλους	ἀργυρολογῇς, μηδ´ αὐτὸς μὲν τρυφᾷς
[52, 42]	τοῦ συνεδρίου, ἔπειτα δὲ καὶ	ἄλλους	ἑκατὸν καὶ τεσσαράκοντα μιμήσασθαί σφας
[52, 5]	μόνον σπεύδουσι καὶ πάντας τοὺς	ἄλλους	μισοῦσι, τάς τε εὐπραγίας αὐτῶν
[52, 39]	αὐτὸς μὲν ἀκολασταίνῃς τοὺς δ´	ἄλλους	νουθετῇς, ἀλλ´ ἐς πάντα δὴ
[52, 35]	πάσχειν. ~πρὸς μὲν οὖν τοὺς	ἄλλους	οὕτω σοι προσφέρεσθαι γνώμην δίδωμι·
[52, 27]	ταῦτα γνώμην ποιοῦμαι τοὺς μὲν	ἄλλους	πάντας ἄνευ τε ὅπλων καὶ
[52, 36]	ἀνδρῶν πεπείρασαι, πίστευε καὶ τοὺς	ἄλλους	πάντας τοὺς φιλοσοφεῖν λέγοντας ὁμοίους
[52, 31]	μήτ´ αὐτὸν ἀφικνεῖσθαι μήτε τοὺς	ἄλλους	προάγειν ὅτι δύναταί τις ἀσελγᾶναί
[52, 26]	ἔπειτα δὲ καὶ ἐς τοὺς	ἄλλους,	ῥᾳδίως ποιεῖν προάγονται, οἱ δὲ
[52, 39]	αὐτὸς μὲν τρυφᾷς τοὺς δ´	ἄλλους	ταλαιπωρῇς, μηδ´ αὐτὸς μὲν ἀκολασταίνῃς
[52, 36]	κατὰ τὰ πάτρια καὶ τοὺς	ἄλλους	τιμᾶν ἀνάγκαζε, τοὺς δὲ δὴ
[52, 34]	φύσις καὶ παρὰ τὸν νόμον	πολλοὺς	ἁμαρτάνειν ἐξάγει, οἷς ἂν μὲν
[52, 7]	κατεψηφίσθαι. ἂν δ´ αὐτὸς δικάζῃς,	πολλοὺς	ἀναγκασθήσῃ καὶ τῶν ὁμοτίμων κολάζειν
[52, 36]	τινα δαιμόνια οἱ τοιοῦτοι ἀντεσφέροντες	πολλοὺς	ἀναπείθουσιν ἀλλοτριονομεῖν, κἀκ τούτου καὶ
[52, 8]	δὲ πᾶσά σε ἀνάγκη συναγωνιστὰς	πολλούς,	ἅτε τοσαύτης οἰκουμένης ἄρχοντα, ἔχειν,
[52, 6]	τὸ δ´ ἕτερον πάνυ τοὺς	πολλοὺς	βαρύνει, καὶ μάλισθ´ ὅτι τὴν
[52, 36]	μαγευτὰς πάνυ οὐκ εἶναι προσήκει.	πολλοὺς	γὰρ πολλάκις οἱ τοιοῦτοι, τὰ
[52, 17]	καὶ σὺ πολλοὺς μὲν Λεπίδους	πολλοὺς	δὲ Σερτωρίους Βρούτους Κασσίους γενήσεσθαί
[52, 42]	ἂν ἐθελήσωσιν, ἀπιέναι. ἐπειδή τε	πολλοὺς	ἔτι καὶ τῶν βουλευτῶν καὶ
[52, 23]	μακρότεραι καὶ πολυχρονιώτεραι ἐπαίρουσί πως	πολλοὺς	καὶ ἐς νεωτεροποιίαν ἐξάγουσι. διόπερ
[52, 17]	λύεσθαι ἤρξατο. ὥστε καὶ σὺ	πολλοὺς	μὲν Λεπίδους πολλοὺς δὲ Σερτωρίους
[52, 35]	προσγίγνεται. ἀρετὴ μὲν γὰρ ἰσοθέους	πολλοὺς	ποιεῖ, χειροτονητὸς δ´ οὐδεὶς πώποτε
[52, 31]	κυρίαν δοκεῖν εἶναι, καὶ τὸ	πολλοὺς	τοὺς ἀντιπάλους τοῖς ἀγνωμονοῦσιν αὐτῶν
[52, 4]	τὴν αὐτήν τινας εἰληχότας καὶ	ὁμοφύλους	ἀλλήλοις ὄντας, ἔν τε τοῖς
[52, 28]	δὲ ταῦτα ὁρῶ διὰ τοὺς	πολέμους	γεγονότα) πωλῆσαι, πλὴν ὀλίγων τῶν
[52, 15]	ἡμῖν ἀγαθῶν ἡδέως ἀπολαύσαιμεν, μήτε	πολέμους	ἐπικινδύνους μήτε στάσεις ἀνοσίους ποιούμενοι.
[52, 14]	τῆς πατρίδος, ὑπὲρ ἧς τοσούτους	πολέμους	πεπολέμηκας, ὑπὲρ ἧς καὶ τὴν
[52, 15]	μήτ´ ἐναντιουμένου, καὶ τὸ τοὺς	πολέμους	πρὸς τὰ ὑμέτερα βουλήματα διοικεῖσθαι,
[52, 36]	εἶναι· μυρία γὰρ κακὰ καὶ	δήμους	καὶ ἰδιώτας τὸ πρόσχημά τινες
[52, 20]	ἂν τά τε ἄλλα καὶ	ἐνδήμους	αὐτοὺς ἀποφήνῃς, καὶ μήτε ἐν
[52, 8]	πάντας αὐτοὺς καὶ ἀνδρείους καὶ	φρονίμους	εἶναι. οὐκοῦν ἂν μὲν τοιούτοις
[52, 21]	εἶπον ἀρχόντων ἐφεσίμους τε καὶ	ἀναπομπίμους	καὶ τὰς τοῦ θανάτου τοῖς
[52, 22]	τάς τε ἐκκλήτους καὶ τὰς	ἀναπομπίμους	τὰς ἀπὸ τῶν στρατηγῶν αὐτῷ
[52, 21]	παρὰ πάντων ὧν εἶπον ἀρχόντων	ἐφεσίμους	τε καὶ ἀναπομπίμους καὶ τὰς
[52, 30]	δὲ δὴ λοιπὰ ἐμετρίασα, ἵν´	εὐδαπάνους	τὰς ἀπολαύσεις καὶ τῶν θεωρημάτων
[52, 31]	τε τὸ βουλευτήριον ὑπάγῃς μηδὲν	προκαταγνούς,	καὶ ἐκείνῳ πᾶσαν τὴν περὶ
[52, 42]	ἐκ τοῦ συνειδότος τοῦ τε	γένους	καὶ τοῦ βίου δικαστὰς ἑαυτοῖς
[52, 7]	δόξεις εὐθύνειν· τοὺς γὰρ βιάζεσθαι	δυναμένους	οὐδεὶς δικάζοντας δικαιοπραγεῖν πιστεύει, ἀλλ´
[52, 3]	τὰ δοθέντα σφίσιν ἀγαθὰ μετριάσαι	δυναμένους	πῶς ἄν τις προσδοκήσειεν ἤτοι
[52, 42]	Ἀντωνίου σπουδασάντων ὑπόπτως πρὸς αὑτὸν	διακειμένους	ἑώρα, καὶ ἐφοβήθη μὴ νεοχμώσωσί
[52, 4]	ἔν τε τοῖς αὐτοῖς ἤθεσι	τεθραμμένους	καὶ ἐν τοῖς ὁμοίοις νόμοις
[52, 27]	δὲ ἐρρωμενεστάτους καὶ βίου μάλιστα	δεομένους	καταλέγεσθαί τε καὶ ἀσκεῖν. αὐτοί
[52, 37]	παντὶ πιστεύων. καὶ τοὺς μὲν	ἐργαζομένους	χρήσιμόν τέ τι τεχνωμένους τίμα,
[52, 14]	καὶ αὐτοὺς τούτους καὶ μὴ	βουλομένους	σώζει. διόπερ καὶ σὲ ἀξιῶ
[52, 26]	πάνθ´ ὅσα χρὴ ἄνδρας αὐτοὺς	γενομένους	ἐπιτελεῖν καὶ μαθόντες καὶ μελετήσαντες
[52, 19]	γένει καὶ ἀρετῇ καὶ πλούτῳ	φερομένους	ἐς τὴν ἱππάδα κατάλεξον, τοσούτους
[52, 37]	ἀργοῦντας ἢ καὶ φλαῦρόν τι	πραγματευομένους	μίσει, ἵνα τῶν μὲν διὰ
[52, 27]	χωρίοις κατεσκευασμένους καὶ χρόνον τακτὸν	στρατευομένους,	ὥστε τι αὐτοῖς καὶ πρὸ
[52, 34]	σαυτῷ φθονῆσαι. ~πάνθ´ ὅσα τοὺς	ἀρχομένους	καὶ φρονεῖν καὶ πράττειν βούλει,
[52, 19]	δέοντι πάντα διοικήσεις, καὶ τοὺς	ἀρχομένους	πείσεις ὅτι οὔτε ὡς δούλοις
[52, 27]	τε ἐν τοῖς ἐπικαιροτάτοις χωρίοις	κατεσκευασμένους	καὶ χρόνον τακτὸν στρατευομένους, ὥστε
[52, 4]	καὶ ἐν τοῖς ὁμοίοις νόμοις	πεπαιδευμένους,	καὶ κοινὴν καὶ τὴν τῶν
[52, 5]	ὑπηκόους, τοὺς μὲν ἀπὸ παλαιοῦ	δημοκρατουμένους	τοὺς δ´ ὑφ´ ἡμῶν αὐτῶν
[52, 37]	μὲν ἐργαζομένους χρήσιμόν τέ τι	τεχνωμένους	τίμα, τοὺς δ´ ἀργοῦντας ἢ
[52, 5]	τοὺς δ´ ὑφ´ ἡμῶν αὐτῶν	ἠλευθερωμένους,	ἐς δουλείαν αὖθις καταστῆσαι, τοσούτων
[52, 14]	ἀπονέμουσα πάντας ὁμοίως εὐδαίμονας τοὺς	χρωμένους	αὐτῇ ποιεῖ. ~μὴ γάρ τοι
[52, 20]	ἱππέων, τὸ δ´ ὅλον ἐς	ἐκείνους	ἀνακείσθω. ~πολίαρχος δὲ δή τις
[52, 18]	Λεπίδῳ συνέθου, οὔτ´ ἂν αὐτοὺς	ἐκείνους	ἠμύνω. καὶ ὅτι μὲν ὀρθῶς
[52, 12]	μᾶλλον ἂν ἐκ τῆς πρὸς	ἐκείνους	ἰσομοιρίας λυποῖντο ἢ τῷ καὶ
[52, 24]	τῶν ἱππέων τῶν πρώτων μετ´	ἐκείνους	καὶ ἐς τακτὸν χρόνον ἀποδεικνύσθωσαν,
[52, 36]	οὐκ ὀλίγοι δρῶσι· διὸ καὶ	ἐκείνους	φυλάσσεσθαί σοι παραινῶ. μὴ γὰρ
[52, 13]	μοναρχίας ἔσχον. καίτοι τούτων μὲν	ἀμείνους	ἄνδρες οὐδένες ἄλλοι γεγόνασιν. οὐ
[52, 34]	ἢ καὶ μετρίως πως νουθετηθέντες	ἀμείνους	γίγνονται, οἱ μὲν αἰσχυνόμενοι ἐλεγχθῆναι
[52, 37]	ἀπεχόμενοι, πρός τε τὰ οἰκεῖα	ἀμείνους	καὶ πρὸς τὰ κοινὰ συμφορώτεροί
[52, 30]	ἀγῶνα ἀνέλοιτο· τοὺς γὰρ τοιούτους	μόνους	σιτεῖσθαι δεῖ, ἵνα μήτε αἱ
[52, 15]	ἀγαθῶν ἡδέως ἀπολαύσαιμεν, μήτε πολέμους	ἐπικινδύνους	μήτε στάσεις ἀνοσίους ποιούμενοι. ταῦτα
[52, 5]	τὸ τοὺς συμμάχους τούς τε	ὑπηκόους,	τοὺς μὲν ἀπὸ παλαιοῦ δημοκρατουμένους
[52, 8]	αὖ φρόνημα μέγα λαβεῖν ἐκ	δουλοπρεποῦς	ἐπιτηδεύσεως, οὐ μὴν οὐδὲ φρονηματίαν
[52, 19]	αὐτῶν ἔχοντας κατασχεῖν, τοὺς δὲ	λοιποὺς	ἀπαλεῖψαι. μὴ μέντοι καὶ διὰ
[52, 33]	διαγιγνωσκέτωσαν, ἵνα σύ τε τοὺς	τρόπους	αὐτῶν ἀκριβέστερον ἐν τούτῳ προκαταμανθάνων
[52, 21]	καὶ τὰς οὐσίας τούς τε	τρόπους	καὶ τῶν βουλευτῶν καὶ τῶν
[52, 26]	μειράκια ἐκβάλωσιν, ἐπί τε τοὺς	ἵππους	καὶ ἐπὶ τὰ ὅπλα τρέπωνται,
[52, 41]	σφαλῇ τι, ἀθρόως μεταρρυθμίσαι τοὺς	ἀνθρώπους	ἐθελήσας· ἀλλὰ τὰ μὲν παραχρῆμα
[52, 7]	τὰ ἀποβαίνοντα ἀπ´ αὐτῶν τοὺς	ἀνθρώπους	φέρειν, μήτ´ ἰσχύι δικαστοῦ μήτε
[52, 19]	πόλιν τὰ δὲ δὴ σφέτερα	ἀγροὺς	καὶ κώμας νομίζοντες εἶναι. ἀλλὰ
[52, 19]	ἐς τὴν ἱππάδα κατάλεξον, τοσούτους	ἑκατέρους	ἀντεγγράψας ὅσοι ποτ´ ἂν ἀρέσωσί
[52, 22]	ἑκάστοις πρώτων· τούτους γὰρ δὴ	ἑκατέρους	μηδενὶ ἄλλῳ κολάζειν ἐπιτρέψῃς, ἵνα
[52, 7]	συμβαίνειν. τούτοις δ´ ἂν μὲν	ἑτέρους	δικαστὰς καθίζῃς, ἀπολύοιντό τε ἂν
[52, 27]	ἐκβοηθεῖν ἀναγκαζόμενοι καὶ προφύλακάς σφων	ἑτέρους	ἔχοντες, τό τε ἀκμαιότατον καὶ
[52, 42]	δημαρχίας, ἐς ἣν ἀπεδέδεικτο, εἶρξεν.	ἑτέρους	τέ τινας βουλεύειν ἐποίησε, καὶ
[52, 41]	ἐπαύσατο, ὁ δὲ δὴ Καῖσαρ	ἀμφοτέρους	μέν σφας καὶ ἐπὶ τῇ
[52, 32]	τοὺς ὁμοίους καὶ ἐπὶ τοὺς	ὑποδεεστέρους.	~δίκαζε δὲ καὶ αὐτὸς ἰδίᾳ
[52, 15]	τε πρωτείων ὀρεγόμενοι καὶ τοὺς	ἀσθενεστέρους	μισθούμενοι, πάντα ἄνω καὶ κάτω
[52, 25]	τέ ἐστιν αὐτούς, ἅτε καὶ	πενεστέρους	τῶν βουλευτῶν ὄντας, ἀπὸ τῶν
[52, 12]	πονηροὶ παρὰ τὸ προσῆκον τιμώμενοι	χείρους	ἄν, ἤτοι καὶ ἐπαινεῖσθαι ὡς
[52, 30]	νικήσασι δίδοσθαι. τούς τε γὰρ	εὐπόρους	ἄλογόν ἐστιν ἔξω τι τῶν
[52, 7]	τε ἂν διασπευδόμενοι, καὶ μάλιστα	ὅσους	ἂν ἐχθραίνειν νομισθῇς· καὶ γὰρ
[52, 25]	τις ἐκ τῶν ἱππέων, ὑπομείονας	ὅσους	ἂν ἡ χρεία ἀπαιτῇ ἔκ
[52, 34]	ἢ χρήματα ἢ τἆλλα οἷς	τοὺς	ἀγαθόν τι ποιοῦντας ἀμείψῃ (πολὺ
[52, 37]	ἀνακέσασθαι. τιμᾶν μὲν οὖν σε	τοὺς	ἀγαθοὺς καὶ τῶν ἀπελευθέρων καὶ
[52, 24]	Ἰταλίᾳ πάντων, ὥστε καὶ θανατοῦν	τοὺς	ἀδικοῦντας αὐτῶν πλὴν τῶν τε
[52, 38]	πολλοὶ ἔν γε τῷ φανερῷ	τοὺς	ἀδικοῦντάς σφας ἀναγκάζονται, ἀνταγωνιζόμενοι μὴ
[52, 5]	ἑαυτοὺς μόνον σπεύδουσι καὶ πάντας	τοὺς	ἄλλους μισοῦσι, τάς τε εὐπραγίας
[52, 35]	εὖ πάσχειν. ~πρὸς μὲν οὖν	τοὺς	ἄλλους οὕτω σοι προσφέρεσθαι γνώμην
[52, 36]	ἀγαθῶν ἀνδρῶν πεπείρασαι, πίστευε καὶ	τοὺς	ἄλλους πάντας τοὺς φιλοσοφεῖν λέγοντας
[52, 31]	ποτε μήτ´ αὐτὸν ἀφικνεῖσθαι μήτε	τοὺς	ἄλλους προάγειν ὅτι δύναταί τις
[52, 26]	αὐτοὺς ἔπειτα δὲ καὶ ἐς	τοὺς	ἄλλους, ῥᾳδίως ποιεῖν προάγονται, οἱ
[52, 36]	σέβου κατὰ τὰ πάτρια καὶ	τοὺς	ἄλλους τιμᾶν ἀνάγκαζε, τοὺς δὲ
[52, 41]	καὶ σφαλῇ τι, ἀθρόως μεταρρυθμίσαι	τοὺς	ἀνθρώπους ἐθελήσας· ἀλλὰ τὰ μὲν
[52, 7]	ῥᾷον τὰ ἀποβαίνοντα ἀπ´ αὐτῶν	τοὺς	ἀνθρώπους φέρειν, μήτ´ ἰσχύι δικαστοῦ
[52, 31]	δοκεῖν εἶναι, καὶ τὸ πολλοὺς	τοὺς	ἀντιπάλους τοῖς ἀγνωμονοῦσιν αὐτῶν φαίνεσθαι)
[52, 24]	τῶν δὲ δὴ ἱππέων δύο	τοὺς	ἀρίστους τῆς περὶ σὲ φρουρᾶς
[52, 19]	ἄλλων τούς τε γενναιοτάτους καὶ	τοὺς	ἀρίστους τούς τε πλουσιωτάτους ἀντεσάγαγε,
[52, 34]	δὲ σαυτῷ φθονῆσαι. ~πάνθ´ ὅσα	τοὺς	ἀρχομένους καὶ φρονεῖν καὶ πράττειν
[52, 19]	ἐν δέοντι πάντα διοικήσεις, καὶ	τοὺς	ἀρχομένους πείσεις ὅτι οὔτε ὡς
[52, 26]	τοὐναντίον τούς τε ἀμαθεῖς καὶ	τοὺς	ἀσελγεῖς ὑποτοπεῖν δεῖ· οἱ μὲν
[52, 15]	τῶν τε πρωτείων ὀρεγόμενοι καὶ	τοὺς	ἀσθενεστέρους μισθούμενοι, πάντα ἄνω καὶ
[52, 25]	δυνατὸν μήτε συμφέρον ἐστί σοι	τοὺς	αὐτοὺς τῶν τε δυνάμεων καὶ
[52, 26]	ἐπεβούλευσέ σοι. περὶ μὲν οὖν	τοὺς	βουλευτὰς τούς τε ἱππέας ταῦτα
[52, 7]	μᾶλλον ἢ δικαιώσει δόξεις εὐθύνειν·	τοὺς	γὰρ βιάζεσθαι δυναμένους οὐδεὶς δικάζοντας
[52, 19]	καὶ ἐπὶ τῶν ἱππέων ποίησον.	τοὺς	γὰρ τὰ δευτερεῖα ἑκασταχόθι καὶ
[52, 30]	ἤ τινα ἐνταῦθα ἀγῶνα ἀνέλοιτο·	τοὺς	γὰρ τοιούτους μόνους σιτεῖσθαι δεῖ,
[52, 39]	καὶ μὴ αὐτὸς μὲν πλουτῇς	τοὺς	δ´ ἄλλους ἀργυρολογῇς, μηδ´ αὐτὸς
[52, 39]	ταλαιπωρῇς, μηδ´ αὐτὸς μὲν ἀκολασταίνῃς	τοὺς	δ´ ἄλλους νουθετῇς, ἀλλ´ ἐς
[52, 39]	ἀργυρολογῇς, μηδ´ αὐτὸς μὲν τρυφᾷς	τοὺς	δ´ ἄλλους ταλαιπωρῇς, μηδ´ αὐτὸς
[52, 35]	αὐτῶν ἀεὶ μετ´ εὐδοξίας ἐνιδρυθήσῃ)	τοὺς	δ´ ἄλλως πως τὰ κράτη
[52, 33]	γὰρ ἐκείνων ἐξευρήμασιν αὐτὸς εὐδοκιμήσεις)	τοὺς	δ´ ἁμαρτόντας μήτ´ ἀτιμάσῃς ποτὲ
[52, 37]	χρήσιμόν τέ τι τεχνωμένους τίμα,	τοὺς	δ´ ἀργοῦντας ἢ καὶ φλαῦρόν
[52, 5]	τοὺς μὲν ἀπὸ παλαιοῦ δημοκρατουμένους	τοὺς	δ´ ὑφ´ ἡμῶν αὐτῶν ἠλευθερωμένους,
[52, 36]	οἱ βουλόμενοί τι κοινώσασθαι συνέσονται·	τοὺς	δὲ δὴ μαγευτὰς πάνυ οὐκ
[52, 3]	καὶ παρὰ τὸ λυσιτελοῦν γίγνονται.	τοὺς	δὲ δὴ μήθ´ ἁπλότητά τινα
[52, 36]	καὶ τοὺς ἄλλους τιμᾶν ἀνάγκαζε,	τοὺς	δὲ δὴ ξενίζοντάς τι περὶ
[52, 27]	τούς τε ἱππέας ταῦτα γιγνέσθω·	~τοὺς	δὲ δὴ στρατιώτας ἀθανάτους, ἔκ
[52, 27]	ὅπλων καὶ ἄνευ τειχῶν ζῆν,	τοὺς	δὲ ἐρρωμενεστάτους καὶ βίου μάλιστα
[52, 19]	ἀρετήν τινα αὐτῶν ἔχοντας κατασχεῖν,	τοὺς	δὲ λοιποὺς ἀπαλεῖψαι. μὴ μέντοι
[52, 12]	προσκοπεῖ, καὶ τοὺς μὲν τιμᾷ	τοὺς	δὲ παρορᾷ, ὥστε καὶ ἐκ
[52, 22]	αὐτῷ ἄρχοντι ἐπιτρέψαι) δεήσει που	τοὺς	δύο τοὺς ἐστρατηγηκότας καὶ ἐκείνων,
[52, 31]	τρίτον, ἂν τούς τε βουλευτὰς	τοὺς	ἐκ τῆς γερουσίας καὶ τοὺς
[52, 25]	ἀπ´ ἀρχῆς ἑκατονταρχησάντων οὐδὲν κωλύει	τοὺς	ἐλλογιμωτάτους αὐτοῦ μεταλαμβάνειν. ~περὶ μὲν
[52, 28]	ἄλλοις ἀπολαύσοντας. καί σφων ἐκλογέας	τοὺς	ἐπιτροπεύσοντας ἑκασταχόθι ποιῆσαι, ὥστε αὐτοὺς
[52, 22]	ἐπιτρέψαι) δεήσει που τοὺς δύο	τοὺς	ἐστρατηγηκότας καὶ ἐκείνων, ἰδίᾳ ἑκατέρου,
[52, 34]	γὰρ μᾶλλον ἔγωγε ἐλάττους αὐτῶν	τοὺς	εὖ τι παθεῖν ἀξίους οἶμαι
[52, 30]	καὶ τὸ δημόσιον ἢ καὶ	τοὺς	ἰδίους οἴκους λυμαίνεσθαι, ξένον τέ
[52, 26]	ἐς μειράκια ἐκβάλωσιν, ἐπί τε	τοὺς	ἵππους καὶ ἐπὶ τὰ ὅπλα
[52, 19]	τε πολλοῖς συνεργοῖς χρήσῃ, καὶ	τοὺς	κορυφαίους ἐξ ἁπάντων τῶν ἐθνῶν
[52, 27]	μὲν δὴ ταῦτα γνώμην ποιοῦμαι	τοὺς	μὲν ἄλλους πάντας ἄνευ τε
[52, 5]	τοὺς συμμάχους τούς τε ὑπηκόους,	τοὺς	μὲν ἀπὸ παλαιοῦ δημοκρατουμένους τοὺς
[52, 19]	διὰ τὰς στάσεις βεβουλεύκασι, καὶ	τοὺς	μὲν ἀρετήν τινα αὐτῶν ἔχοντας
[52, 24]	καὶ οἴκαδε ἐπανέλθωσι καὶ ἰδιωτεύσωσι.	~τοὺς	μὲν δὴ οὖν βουλευτὰς ταῦτά
[52, 37]	ὁποῖα ἂν ἐκείνοις ποιεῖν ἐπιτρέπῃς.	τοὺς	μὲν δὴ οὖν δυνατοὺς μὴ
[52, 37]	τῷ καταδεεστέρῳ παντὶ πιστεύων. καὶ	τοὺς	μὲν ἐργαζομένους χρήσιμόν τέ τι
[52, 12]	ὅτι πρὸ πάντων προσκοπεῖ, καὶ	τοὺς	μὲν τιμᾷ τοὺς δὲ παρορᾷ,
[52, 33]	μὴ πεισθῇς, οὐδὲν βλαβήσῃ. καὶ	τοὺς	μὲν τυχόντας τῆς γνώμης καὶ
[52, 32]	οἱ δ´ ἄλλοι ἐπί τε	τοὺς	ὁμοίους καὶ ἐπὶ τοὺς ὑποδεεστέρους.
[52, 14]	πεῖσαί τι ῥᾳδίως ὑπὸ παρρησίας	τοὺς	οὐχ ὁμοίους δύνανται, κἀν ταῖς
[52, 31]	τοὺς ἐκ τῆς γερουσίας καὶ	τοὺς	παῖδας τάς τε γυναῖκας αὐτῶν,
[52, 32]	μὲν τῶν ἄλλων πάντας ὁμοίως	τοὺς	παρόντας γνώμην διδόναι, ὅταν δὲ
[52, 8]	τε γένη σφῶν καθέλῃς καὶ	τοὺς	πλούτους ἐλαττώσῃς τά τε φρονήματα
[52, 30]	τοὺς συμμάχους αἰδῶ καὶ πρὸς	τοὺς	πολεμίους κατάπληξιν. τὰ δὲ δὴ
[52, 28]	(πολλὰ δὲ ταῦτα ὁρῶ διὰ	τοὺς	πολέμους γεγονότα) πωλῆσαι, πλὴν ὀλίγων
[52, 15]	αὐτοῖς μήτ´ ἐναντιουμένου, καὶ τὸ	τοὺς	πολέμους πρὸς τὰ ὑμέτερα βουλήματα
[52, 6]	νεωτερίσειε. τὸ δ´ ἕτερον πάνυ	τοὺς	πολλοὺς βαρύνει, καὶ μάλισθ´ ὅτι
[52, 30]	καὶ τὰ τοιαῦτα πρός τε	τοὺς	συμμάχους αἰδῶ καὶ πρὸς τοὺς
[52, 5]	καταλῦσαι, χαλεπὸν δὲ καὶ τὸ	τοὺς	συμμάχους τούς τε ὑπηκόους, τοὺς
[52, 26]	τι τολμήσει. πᾶν γὰρ τοὐναντίον	τούς	τε ἀμαθεῖς καὶ τοὺς ἀσελγεῖς
[52, 31]	πᾶσιν ἅμα γίγνοιτο. τρίτον, ἂν	τούς	τε βουλευτὰς τοὺς ἐκ τῆς
[52, 30]	τοῖς ἀγῶνά τινα νικήσασι δίδοσθαι.	τούς	τε γὰρ εὐπόρους ἄλογόν ἐστιν
[52, 19]	ἀντὶ δὲ δὴ τῶν ἄλλων	τούς	τε γενναιοτάτους καὶ τοὺς ἀρίστους
[52, 26]	περὶ μὲν οὖν τοὺς βουλευτὰς	τούς	τε ἱππέας ταῦτα γιγνέσθω· ~τοὺς
[52, 19]	τε γενναιοτάτους καὶ τοὺς ἀρίστους	τούς	τε πλουσιωτάτους ἀντεσάγαγε, μὴ μόνον
[52, 21]	τε γένη καὶ τὰς οὐσίας	τούς	τε τρόπους καὶ τῶν βουλευτῶν
[52, 5]	δὲ καὶ τὸ τοὺς συμμάχους	τούς	τε ὑπηκόους, τοὺς μὲν ἀπὸ
[52, 33]	ἄλλοτε διαγιγνωσκέτωσαν, ἵνα σύ τε	τοὺς	τρόπους αὐτῶν ἀκριβέστερον ἐν τούτῳ
[52, 42]	βουλεύειν ἐποίησε, καὶ ἔς γε	τοὺς	ὑπατευκότας δύο ἄνδρας ἐκ τῶν
[52, 32]	τε τοὺς ὁμοίους καὶ ἐπὶ	τοὺς	ὑποδεεστέρους. ~δίκαζε δὲ καὶ αὐτὸς
[52, 36]	πίστευε καὶ τοὺς ἄλλους πάντας	τοὺς	φιλοσοφεῖν λέγοντας ὁμοίους αὐτοῖς εἶναι·
[52, 13]	ἐστι τῇ φύσει ὥστε μηδὲ	τοὺς	χρηστοὺς ἄνδρας ~οὔτε πεῖσαί τι
[52, 14]	ἀξίαν ἀπονέμουσα πάντας ὁμοίως εὐδαίμονας	τοὺς	χρωμένους αὐτῇ ποιεῖ. ~μὴ γάρ
[52, 27]	γιγνέσθω· ~τοὺς δὲ δὴ στρατιώτας	ἀθανάτους,	ἔκ τε τῶν πολιτῶν κἀκ
[52, 35]	ἀνθρώπων ψυχαῖς καὶ ἀκηράτους καὶ	ἀθανάτους	ἐξ εὐεργεσιῶν δημιούργει. μὴ μέντοι
[52, 37]	ἐπιτρέπῃς. τοὺς μὲν δὴ οὖν	δυνατοὺς	μὴ πλεονεκτεῖν τινα μηδὲ αὖ
[52, 35]	ταῖς τῶν ἀνθρώπων ψυχαῖς καὶ	ἀκηράτους	καὶ ἀθανάτους ἐξ εὐεργεσιῶν δημιούργει.
[52, 19]	δὴ τῶν ἄλλων τούς τε	γενναιοτάτους	καὶ τοὺς ἀρίστους τούς τε
[52, 27]	ἄνευ τειχῶν ζῆν, τοὺς δὲ	ἐρρωμενεστάτους	καὶ βίου μάλιστα δεομένους καταλέγεσθαί
[52, 19]	καὶ τοὺς ἀρίστους τούς τε	πλουσιωτάτους	ἀντεσάγαγε, μὴ μόνον ἐκ τῆς
[52, 25]	ἀρχῆς ἑκατονταρχησάντων οὐδὲν κωλύει τοὺς	ἐλλογιμωτάτους	αὐτοῦ μεταλαμβάνειν. ~περὶ μὲν οὖν
[52, 6]	τι, οὔτε τὰς κοινὰς συντελείας	αὐθαιρέτους	ποιοῦνται. ἐκεῖνο μὲν γὰρ οὔτ´
[52, 22]	καὶ τὰς δίκας τάς τε	ἐκκλήτους	καὶ τὰς ἀναπομπίμους τὰς ἀπὸ
[52, 30]	ἐστιν ἔξω τι τῶν πατρίδων	ἀναγκαστοὺς	δαπανᾶν, καὶ τοῖς ἀγωνισταῖς ἀπόχρη
[52, 22]	στρατιώτας ἐγκατάστησον, καὶ ἄρχοντας καθ´	ἑκάστους	ἕνα μὲν ἐκ τῶν ὑπατευκότων
[52, 13]	τῇ φύσει ὥστε μηδὲ τοὺς	χρηστοὺς	ἄνδρας ~οὔτε πεῖσαί τι ῥᾳδίως
[52, 24]	δὲ δὴ ἱππέων δύο τοὺς	ἀρίστους	τῆς περὶ σὲ φρουρᾶς ἄρχειν·
[52, 19]	τούς τε γενναιοτάτους καὶ τοὺς	ἀρίστους	τούς τε πλουσιωτάτους ἀντεσάγαγε, μὴ
[52, 34]	ἀμείψῃ (πολὺ γὰρ μᾶλλον ἔγωγε	ἐλάττους	αὐτῶν τοὺς εὖ τι παθεῖν
[52, 27]	τῇ μὲν πλείους τῇ δὲ	ἐλάττους,	καθ´ ἕκαστον ἔθνος, ὅπως ἂν
[52, 9]	ταῦθ´ οὕτως ἔχει καὶ πολλῷ	κρείττους	αἱ δημοκρατίαι τῶν μοναρχιῶν εἰσι,
[52, 27]	πραγμάτων ἀπαιτῇ, τρέφεσθαι προσήκει, καὶ	αὐτοὺς	ἀεί τε ἐν τοῖς ὅπλοις
[52, 20]	χρῆναι. αὐτὸς μέντοι σὺ πάντας	αὐτοὺς	αἱροῦ, καὶ μήτε ἐπὶ τῷ
[52, 20]	τά τε ἄλλα καὶ ἐνδήμους	αὐτοὺς	ἀποφήνῃς, καὶ μήτε ἐν τῷ
[52, 25]	ὅτι οὐχ οἷόν τέ ἐστιν	αὐτούς,	ἅτε καὶ πενεστέρους τῶν βουλευτῶν
[52, 26]	παίδων πάνθ´ ὅσα χρὴ ἄνδρας	αὐτοὺς	γενομένους ἐπιτελεῖν καὶ μαθόντες καὶ
[52, 31]	καὶ αἱ κρίσεις αἱ κατ´	αὐτοὺς	γίγνονται, λέγω. τὸ γὰρ ὅτι
[52, 38]	αὐτῶν, ἀλλ´ ἐξ ὧν φρονεῖν	αὐτοὺς	εἰκός ἐστι. ~ταῦτά σε καὶ
[52, 18]	καὶ Λεπίδῳ συνέθου, οὔτ´ ἂν	αὐτοὺς	ἐκείνους ἠμύνω. καὶ ὅτι μὲν
[52, 23]	τῶν οἰκείων οἷόν τέ ἐστιν	αὐτοὺς	ἐν τῇ ἀλλοτρίᾳ ἀποζῆν, οὔτ´
[52, 26]	δεινότατα, πρῶτον μὲν ἐς σφᾶς	αὐτοὺς	ἔπειτα δὲ καὶ ἐς τοὺς
[52, 34]	οὕτω γὰρ ἂν μᾶλλον παιδεύσειας	αὐτοὺς	ἢ ταῖς ἐκ τῶν νόμων
[52, 8]	ἔχειν, καὶ προσήκει που πάντας	αὐτοὺς	καὶ ἀνδρείους καὶ φρονίμους εἶναι.
[52, 7]	πολλοὶ σωφρονίζονται, ἀλλὰ ἀνάγκη πᾶσα	αὐτοὺς	καὶ ἀτιμίᾳ καὶ φυγῇ καὶ
[52, 34]	κἀκ τούτου οὔτε τὸ πάντας	αὐτοὺς	κολάζειν ῥᾴδιον, οὔτε τὸ περιορᾶν
[52, 8]	ποτ´ οὖν τούτοις χρήσῃ; πῶς	αὐτοὺς	μεταχειρίσῃ; ἂν μὲν γὰρ τά
[52, 42]	οἱ, ἀφῆκε τὸ ὀνείδισμα, ὥστ´	αὐτοὺς	μὴ ἐκδημοσιευθῆναι. οὗτοι μὲν οὖν
[52, 34]	παραμιγνύῃ, τάχ´ ἂν καὶ σωφρονίσειεν	αὐτούς.	ὁ μὲν γὰρ νόμος, καίτοι
[52, 26]	ἄν σοι οὐκ ἂν ἐάσας	αὐτοὺς	ὅσα βούλονται πράττειν, ἔπειτ´ ἐπιτιμᾷς
[52, 8]	τῆς μοναρχίας ἐναντίοι φύονται· καὶ	αὐτοὺς	οὔτ´ αὔξεσθαί τις ἐῶν ἀσφαλῶς
[52, 28]	τοὺς ἐπιτροπεύσοντας ἑκασταχόθι ποιῆσαι, ὥστε	αὐτοὺς	πᾶν τὸ τῷ τῆς ἐπιτροπείας
[52, 7]	δικαιοπραγεῖν πιστεύει, ἀλλ´ οἴονται πάντες	αὐτοὺς	σχῆμα καὶ σκιαγραφίαν πολιτείας αἰσχύνῃ
[52, 14]	ἐκείνοις τά τε ἄλλα καὶ	αὐτοὺς	τούτους καὶ μὴ βουλομένους σώζει.
[52, 2]	τε γερουσίαν προβεβλῆσθαι, οὐχ ἵνα	αὐτοὺς	τῶν ἐπιβουλευσάντων σφίσιν ἀπαλλάξωμεν, ἀλλ´
[52, 25]	μήτε συμφέρον ἐστί σοι τοὺς	αὐτοὺς	τῶν τε δυνάμεων καὶ τῶν
[52, 34]	οὕτω γὰρ ἂν μάλιστα ποιήσειας	αὐτοὺς	τῶν τε χειρόνων ἀπέχεσθαι, τῇ
[52, 37]	τινας καὶ μὴ λαβόντες, ἐπηρεάζουσιν	αὐτοὺς	ὡς νεωτερίζοντας ἢ καὶ ἄλλο
[52, 3]	τε παρόντων νικᾶσθαι καὶ μήτε	ἑαυτοὺς	κατέχειν τοῖς τε παρὰ τῆς
[52, 5]	πλείους σφῶν τό τε καθ´	ἑαυτοὺς	μόνον σπεύδουσι καὶ πάντας τοὺς
[52, 6]	ἀναγκαῖαι παρὰ πάντων ἐσφοραὶ γένωνται,	ἑαυτούς	τε πείθοντες καὶ ὑπὲρ ἑαυτῶν
[52, 30]	ἐνταῦθα ἀγῶνα ἀνέλοιτο· τοὺς γὰρ	τοιούτους	μόνους σιτεῖσθαι δεῖ, ἵνα μήτε
[52, 25]	σου ἔχων· δεῖ γὰρ καὶ	τοιούτους	τινὰς συζευγνύναι σφίσιν, ἵνα ἥ
[52, 8]	γένη σφῶν καθέλῃς καὶ τοὺς	πλούτους	ἐλαττώσῃς τά τε φρονήματα ταπεινώσῃς,
[52, 17]	μὲν Λεπίδους πολλοὺς δὲ Σερτωρίους	Βρούτους	Κασσίους γενήσεσθαί σοι προσδόκα. ~ταῦτά
[52, 19]	φερομένους ἐς τὴν ἱππάδα κατάλεξον,	τοσούτους	ἑκατέρους ἀντεγγράψας ὅσοι ποτ´ ἂν
[52, 14]	κήδῃ τῆς πατρίδος, ὑπὲρ ἧς	τοσούτους	πολέμους πεπολέμηκας, ὑπὲρ ἧς καὶ
[52, 22]	ἰδιωτῶν τῶν παρ´ ἑκάστοις πρώτων·	τούτους	γὰρ δὴ ἑκατέρους μηδενὶ ἄλλῳ
[52, 28]	~πόθεν οὖν χρήματα καὶ ἐς	τούτους	καὶ ἐς τὰ ἄλλα τὰ
[52, 14]	τά τε ἄλλα καὶ αὐτοὺς	τούτους	καὶ μὴ βουλομένους σώζει. διόπερ
[52, 24]	ἐκ τοῦ βουλευτικοῦ ἄρχουσι προστεταγμένων.	τούτους	μὲν γὰρ αὐτοὶ ἐκεῖνοι δικαιούτωσαν,
[52, 42]	τὸ πλήρωμα τῆς γερουσίας αὐξηθῆναι.	τούτους	οὖν ἐκκρῖναι βουληθεὶς αὐτὸς μὲν
[52, 30]	τὰ τοιαῦτα πρός τε τοὺς	συμμάχους	αἰδῶ καὶ πρὸς τοὺς πολεμίους
[52, 5]	χαλεπὸν δὲ καὶ τὸ τοὺς	συμμάχους	τούς τε ὑπηκόους, τοὺς μὲν
[52, 16]	πρῶτον οἴκοι καὶ ἐντὸς τοῦ	τείχους	κατὰ συστάσεις ἐστασιάσαμεν, ἔπειτα δὲ
[52, 24]	στρατιωτῶν οἱ ἔπαρχοι ἐκεῖνοι προστατείτωσαν,	ὑπάρχους	ἔχοντες, καὶ προσέτι καὶ τῶν
[52, 31]	εἴ τις στράτευμά τι ἔχων	ἄντικρυς	ἐπανασταίη· οὐδὲ γὰρ δικάζεσθαι τὸν
[52, 2]	ἀπεγυμνώσαμεν καὶ ἐπὶ τὴν μοναρχίαν	ἄντικρυς	ὡρμήσαμεν; τὸ μὲν γὰρ βίαιόν
[52, 12]	χείρους ἄν, ἤτοι καὶ ἐπαινεῖσθαι	ὡς	ἀγαθοὶ ἢ πάντως γε θεραπεύεσθαι
[52, 11]	καὶ κακόν τι ποιεῖν οὔθ´	ὡς	αἰσχρὰ οὔθ´ ὡς σφαλερὰ καὶ
[52, 42]	κιβωτίοις αὐτοῦ εὑρεθέντα κατακεκαυκέναι. καὶ	ὡς	ἀληθῶς γε διεφθάρκει τινά· τὰ
[52, 12]	αὐτοῦ τοῦ συνειδότος σφῶν προσγίγνεσθαι.	ὡς	ἄν γέ τις τοῦτ´ εὐλαβούμενος
[52, 8]	μὲν ἂν ὀργὴν παρ´ ἐκείνων	ὡς	ἀπιστουμένων λάβοις, τάχιστα δ´ ἂν
[52, 32]	ἐπαινεῖν ὡς οἰκεῖα καὶ ἀγαπᾶν	ὡς	αὐθαίρετα. ἐς μὲν οὖν τὸ
[52, 0]	ἐβουλεύσατο τὴν μοναρχίαν ἀφεῖναι. β.	Ὡς	αὐτοκράτωρ καλεῖσθαι ἤρξατο. Χρόνου πλῆθος
[52, 19]	τοὺς ἀρχομένους πείσεις ὅτι οὔτε	ὡς	δούλοις σφίσιν οὔθ´ ὡς χείροσί
[52, 26]	τραφείς τέ τις καὶ παιδευθεὶς	ὡς	ἐγὼ λέγω νεώτερόν τι τολμήσει.
[52, 40]	ἐκ πάντων ἐπελέξατο καὶ προεστήσατο.	ὡς	εἴ γε τὸ μὲν πρᾶγμα
[52, 13]	μᾶλλον οὐκ ἂν ἀνάσχοιντο μοναρχούμενοι.	ὡς	εἴγε πάνθ´ ὅσα ἐνδέχεταί τισι
[52, 12]	τι παρ´ αὐτοῦ λαμβάνειν πάντες	ὡς	εἰπεῖν εἰσιν ἄνθρωποι, κἂν μηδεμία
[52, 17]	ὑπὸ σοῦ λελυπημένων, πάντων δ´	ὡς	εἰπεῖν τῆς μοναρχίας ἀντιποιησομένων, ὧν
[52, 35]	οὕτως ἐκ τοῦ πολλὰ λαμβάνειν	ὡς	ἐκ τοῦ μὴ πολλὰ ἀναλίσκειν
[52, 8]	ἐξείη; ἂν δὲ ἐάσῃς ταῦθ´	ὡς	ἕκαστα αὔξειν, οὐκ ἂν ῥᾳδίως
[52, 33]	ἔχε· ῥᾷόν τε γὰρ οὕτως	ὡς	ἕκαστα διαχωρήσει, καὶ σὺ οὔτ´
[52, 20]	ἐπιτελείτωσαν, καὶ τὰς δίκας πάντες	ὡς	ἕκαστοι, πλὴν τῶν φονικῶν, ἐν
[52, 30]	τῶν θεωρημάτων καὶ τῶν ἀκουσμάτων	ὡς	ἕκαστοι ποιούμενοι καὶ σωφρονέστερον καὶ
[52, 37]	τὸ τὰ τῶν ἰδιωτῶν ἀμφισβητήματα	ὡς	ἐλάχιστα ποιοῦντα τὰς διαλύσεις αὐτῶν
[52, 26]	πολλὰ καὶ ἀνάξια ἑαυτῶν ποιοῦσιν	ὡς	καὶ ἀσφαλέστερον ἀπ´ αὐτῶν βιωσόμενοι·
[52, 26]	κἀκ τούτου ἐκεῖνοι μὲν ἐλεοῦνται	ὡς	καὶ αὐτὸ τοῦτο ἀδικούμενοι, τὸ
[52, 12]	ὧν ἂν ἐπιθυμήσωσι) τοῦτο δὲ	ὡς	καὶ αὐτοὶ ἑαυτῶν ἀδικίαν τινὰ
[52, 40]	δ´ ὄνομα τὸ τῆς βασιλείας	ὡς	καὶ ἐπάρατον φοβῇ, τοῦτο μὲν
[52, 32]	οἷς ἂν παρὰ τοῦ κρείττονος	ὡς	καὶ ἰσότιμοι αὐτῷ ὄντες ἀξιωθῶσι,
[52, 41]	μετὰ ταῦτα ἄρξουσι ποιῆσαι κατέλιπεν	ὡς	καὶ κατὰ καιρὸν μᾶλλον ἐν
[52, 12]	τυγχανόντων ὑπάρξειεν. οἱ μὲν γάρ,	ὡς	καὶ ὀφειλόμενόν τι λαμβάνοντες, οὔτ´
[52, 28]	καὶ ἀπ´ ἐκείνης ἀποτρεπώμεθα, ἀλλ´	ὡς	καὶ πάντως ἀναγκαῖον ὂν ἡμῖν,
[52, 28]	ἀμισθί τινας στρατεύεσθαι. μὴ οὖν	ὡς	καὶ τῇ μοναρχίᾳ μόνῃ τῆς
[52, 6]	τό τε ἄρχον πάντες μόνον	ὡς	καὶ ὑπερπλουτοῦν ἀξιοῦσι δαπανᾶσθαι, τὰς
[52, 6]	ἂν δόξαν παρὰ τοῖς πολλοῖς	ὡς	καὶ φιλόπολις ἔχων ὀγκωθείη καὶ
[52, 0]	δευτέρῳ τῶν Δίωνος Ῥωμαϊκῶν. α.	Ὡς	Καῖσαρ ἐβουλεύσατο τὴν μοναρχίαν ἀφεῖναι.
[52, 37]	καὶ μὴ λαβόντες, ἐπηρεάζουσιν αὐτοὺς	ὡς	νεωτερίζοντας ἢ καὶ ἄλλο τι
[52, 32]	σφῶν τινι γνωσθέντα καὶ ἐπαινεῖν	ὡς	οἰκεῖα καὶ ἀγαπᾶν ὡς αὐθαίρετα.
[52, 19]	τὴν ἡγεμονίαν αὐτοῖς κοινοῖ, ὅπως	ὡς	οἰκείαν αὐτὴν σπουδάζωσι. καὶ τοσοῦτόν
[52, 12]	λυποῦνται κατ´ ἀμφότερα, τοῦτο μὲν	ὡς	οἰκείου τινὸς στερισκόμενοι (πάντες γὰρ
[52, 31]	ποίησον, κἂν ἐλεγχθῇ, κόλασον μετριάσας	ὡς	οἷόν τέ ἐστι τὸ τιμώρημα,
[52, 26]	ἀλλὰ καὶ τῶν ἄλλων, ὅπως	ὡς	ὅτι βέλτιστοι γίγνωνται, προνοεῖν. τοῦτο
[52, 19]	καὶ τοσοῦτόν γε δέω τοῦθ´	ὡς	οὐκ ὀρθῶς εἰρημένον ἀναθέσθαι, ὥστε
[52, 3]	ἢ ταῖς συμφοραῖς ὀρθῶς χρήσεσθαι;	ὡς	οὖν μηδέτερον αὐτῶν πεπονθότες, μηδ´
[52, 18]	ἀπολαύσεις, ἄν γε ἐθελήσῃς αὐτὴν	ὡς	παραινέσω σοι διοικῆσαι. καί με
[52, 39]	βιώσῃ. πῶς μὲν γὰρ οὐχ	ὡς	πατέρα, πῶς δ´ οὐχ ὡς
[52, 31]	ἀσελγᾶναί τι ἐς σέ, ἵν´	ὡς	περὶ τῶν θεῶν, οὕτω καὶ
[52, 5]	πᾶν ἐπὶ τούτῳ τὸ κρατοῦν	ὡς	πλήθει γίγνεται) τὸν δὲ ἐκείνου
[52, 6]	γὰρ ταῖς δημοκρατίαις καὶ στρατεύονται	ὡς	πλήθει οἱ τὰ χρήματα συνεσφέροντες,
[52, 31]	εἰ δὲ ψευδῆ, μὴ προσποιεῖσθαι,	ὡς	πολλοί γε ἤδη διὰ τούτου
[52, 12]	καὶ χρήματα) πάνυ ἂν εὐαρίθμητα	ὡς	πρὸς τοσοῦτο πλῆθος εὑρεθείη. τούτου
[52, 11]	ποιεῖν οὔθ´ ὡς αἰσχρὰ οὔθ´	ὡς	σφαλερὰ καὶ μεμισημένα καὶ πρὸς
[52, 39]	ὡς πατέρα, πῶς δ´ οὐχ	ὡς	σωτῆρα καὶ προσόψονταί σε ἅπαντες
[52, 37]	ἐλάχιστα ποιοῦντα τὰς διαλύσεις αὐτῶν	ὡς	τάχιστα καθιστάναι, κάλλιστον δὲ τὸ
[52, 42]	σφων ἀπωλώλει (οὐδὲν γὰρ οὕτως	ὡς	τὸ γενναῖον ἐν τοῖς ἐμφυλίοις
[52, 34]	ἀλλότριος κἂν ἐχθρὸς ὢν τύχῃ,	ὡς	τὸ μήτ´ ἀδικεῖσθαι καὶ προσέτι
[52, 6]	δὲ ταῖς μοναρχίαις ἄλλοι μὲν	ὡς	τὸ πολὺ καὶ γεωργοῦσι καὶ
[52, 16]	ἔτ´ αὐτὴν περιίδῃς, ὁρᾷς γὰρ	ὡς	ὑπέραντλός ἐστι, μήτε περὶ ἕρμα
[52, 12]	ἀγαθοὶ ἢ πάντως γε θεραπεύεσθαι	ὡς	φοβεροὶ δοκοῦντες, γίγνοιντο, καὶ οἱ
[52, 19]	οὔτε ὡς δούλοις σφίσιν οὔθ´	ὡς	χείροσί πῃ ἡμῶν οὖσι χρῇ,
[52, 12]	ἕξειν, ~ἔπειτα δ´ οὐδ´ ἁπλοῦν,	ὥς	τις οἴεται. οὔτε γὰρ ἂν
[52, 26]	δρᾶσαι δυνήσεται· κἄν γε καὶ	ὣς	νεοχμώσῃ τι, καὶ ἐλεγχθήτω καὶ
[52, 13]	καὶ μὴ εἴπῃς ὅτι καὶ	ὣς	στασιάσουσί τινες, ἵνα μὴ καὶ
[52, 37]	λεγομένοις ὑπ´ αὐτῶν πιστεύειν, ἀλλ´	ἀκριβῶς	αὐτὰ διασκοπεῖν. συχνοὶ γάρ, οἱ
[52, 1]	ἐκ δὲ τούτου μοναρχεῖσθαι αὖθις	ἀκριβῶς	ἤρξαντο, καίτοι τοῦ Καίσαρος βουλευσαμένου
[52, 10]	αὐτῶν εὐδαιμονήσειας; τίνι δ´ ἂν	ἀκριβῶς	ἡσθείης, πότε δ´ οὐκ ἂν
[52, 18]	ἄλλως τοῦτο ποιήσω, ἀλλ´ ἵνα	ἀκριβῶς	καταμάθῃς ὅτι καὶ δυνατὸν καὶ
[52, 34]	λόγῳ κεκωλυμένα. καὶ αὐτὸς μὲν	ἀκριβῶς	πάντα πρᾶττε, μηδεμίαν συγγνώμην σεαυτῷ
[52, 37]	καὶ ὑπέρογκόν τι ἰσχυέτωσαν, ἀλλὰ	ἀκριβῶς	πάντες σωφρονείτωσαν, ὥστε σε μηδὲν
[52, 34]	ἁμαρτάνειν ἐξάγει, οἷς ἂν μὲν	ἀκριβῶς	τις ἐπεξίῃ, ἤ τινα ἢ
[52, 3]	οὖν μηδέτερον αὐτῶν πεπονθότες, μηδ´	ἀλόγως	τι πρᾶξαι ἐπιθυμοῦντες, ἀλλ´ ὅ
[52, 34]	σεαυτῷ νέμων, ὥστε καὶ εὖ	εἰδὼς	ὅτι παραχρῆμα πάντες καὶ ὅσα
[52, 16]	καὶ ἐπιστάτην αὐτῆς ἐπέστησαν, μὴ	προδῷς	τὴν πατρίδα, ἵν´ ὥσπερ νῦν
[52, 13]	μικρῷ πρόσθεν εἶπον ἐνθυμηθεὶς φρόνησον	ἕως	ἔξεστί σοι, καὶ ἀπόδος τῷ
[52, 26]	νὴ Δία καὶ ἐκεῖνα, ἵνα	ἕως	τε ἔτι παῖδές εἰσιν, ἐς
[52, 29]	καὶ ὑπὲρ τοῦ τὰ λοιπὰ	ἀδεῶς	καρποῦσθαι συνεσοίσουσι, καὶ προσέτι τὰ
[52, 3]	σύνοιδα τὰ ψευδῆ μετὰ κολακείας	ἡδέως	ἀκούοντι. ~ἡ μὲν τοίνυν ἰσονομία
[52, 14]	ὑπὲρ ἧς καὶ τὴν ψυχὴν	ἡδέως	ἂν ἐπιδοίης, μεταρρύθμισον αὐτὴν καὶ
[52, 15]	καὶ τῶν ὑπαρχόντων ἡμῖν ἀγαθῶν	ἡδέως	ἀπολαύσαιμεν, μήτε πολέμους ἐπικινδύνους μήτε
[52, 39]	ἔχοντος πᾶσά σε ἀνάγκη καὶ	ἡδέως	βιῶναι· τί μὲν γὰρ ἥδιον,
[52, 6]	ὁμοίως ἐκλογιζόμενοι· καὶ οὔτ´ ἰδίᾳ	ἡδέως	ἢ καὶ ἑκόντες ἐπιδιδόασί τι,
[52, 33]	φθονήσῃς, ἵνα καὶ προθύμως καὶ	ἡδέως	πάντες ὑπὲρ σοῦ κινδυνεύωσι, πιστεύοντες
[52, 33]	μηδενὶ ἄλλῳ ἐκδήλους αὐτὰς γίγνεσθαι,	εὐθέως	αὐτὰς ἀπαλείφεσθαι κέλευε· οὕτω γὰρ
[52, 23]	οὗτοι οἱ τὰς ἔξω τῆς	πόλεως	ἀρχὰς ἐπιτρεπόμενοι, πλείω μὲν οἱ
[52, 22]	τὸν μὲν ἄρτι ἐκ τῆς	πόλεως	ἐξιόντα, καὶ αὐτῷ τά τε
[52, 4]	δυστυχῇ, πᾶς ἐλεεῖ, κοινὴν τῆς	πόλεως	καὶ τὴν ζημίαν καὶ τὴν
[52, 18]	ἡμῶν αὐτῶν ἕνεκα καὶ τῆς	πόλεως	πεισθῶμεν τῇ τύχῃ τῇ τὴν
[52, 21]	τά τε ἄλλα ἀεὶ τῆς	πόλεως	προστατῇ, καὶ τὰς δίκας τάς
[52, 22]	πεντήκοντα καὶ ἑπτακοσίους ἀπὸ τῆς	πόλεως	σταδίους οὖσαν, καὶ τἆλλα πάντα
[52, 16]	καὶ τοῦ ὀνόματος καὶ τῆς	δυνάμεως	ἡμῶν ἐνεπλήσαμεν, οὐδενὸς χρηστοῦ μετεσχήκαμεν,
[52, 25]	καὶ πρὸς τὸ μέγεθος τῆς	πράξεως	φερέτωσαν, τοῦτο μὲν ὅτι οὐχ
[52, 31]	τε γὰρ καὶ ὑψηλότερον πάσης	ὕβρεως	εἶναί σε χρή, καὶ μηδ´
[52, 26]	ἀνδρῶν στερομένῳ καὶ κακοδοξία τῆς	αἰτιάσεως	συμβαίνει. μήτ´ οὖν περιίδῃς ποτὲ
[52, 15]	τιμῶνται, οἱ δὲ κακοὶ ἄνευ	συστάσεως	κολάζωνται. οὕτω γὰρ ἂν μάλιστα
[52, 18]	νομίσῃς ἀπαρτᾶν ἀπὸ τῆς παρούσης	ὑποθέσεως	τὸν λόγον, ἂν ἐπὶ πλεῖόν
[52, 42]	τι κεκτημένοις αὐτόθι καὶ ἄνευ	παραιτήσεως,	ὁσάκις ἂν ἐθελήσωσιν, ἀπιέναι. ἐπειδή
[52, 28]	μόνῃ τῆς ἀναγκαίας τῶν χρημάτων	ἀθροίσεως	προσηκούσης βαρυνώμεθα, μηδὲ δι´ αὐτὴν
[52, 25]	μὲν τῇ πόλει καθ´ ἕκαστον	χρηματίσεως	εἶδος, ἔξω δὲ καθ´ ἕκαστον
[52, 8]	φρόνημα μέγα λαβεῖν ἐκ δουλοπρεποῦς	ἐπιτηδεύσεως,	οὐ μὴν οὐδὲ φρονηματίαν γενόμενον
[52, 34]	ἀναγκαίως ποιούμενος, οὐ δύναται τῆς	φύσεως	ἀεὶ κρατεῖν· τῶν δ´ ἀνθρώπων
[52, 34]	καταπατοῦσι, καὶ μόναις ταῖς τῆς	φύσεως	ὁρμαῖς δουλεύουσι. κἀκ τούτου οὔτε
[52, 37]	μηδὲν τῶν φυλακῆς τινος καὶ	ἐπανορθώσεως	δεομένων ἀγνοῇς, μέμνησο ὅτι οὐ
[52, 21]	τῆς ἀσχολίας ἕνεκα καὶ τῆς	ἀξιώσεως.	περὶ μὲν δὴ τούτων ταύτην
[52, 30]	σέ, πλὴν εἰ πρᾶγμά τι	διαγνώσεως	ἐχόμενον εἴη, πεμπέτωσαν, ἀλλὰ τῷ
[52, 33]	ἰδιωτῶν τῶν πρώτων, ὅταν περὶ	θανατώσεως	ἢ καὶ ἀτιμίας τινὸς ἀγωνίζωνται.
[52, 16]	ἀληθῆ λέγω, μαρτυρεῖ τὰ γεγονότα.	τέως	μὲν γὰρ οὔτε πολλοὶ ἦμεν
[52, 9]	δηλοῖ μὲν καὶ τὸ Ἑλληνικόν·	τέως	μὲν γὰρ οὕτως ἐπολιτεύοντο, οὐδὲν
[52, 33]	μὴ φανερῶς, ὅσαι γε καὶ	ἐπισκέψεως	ἀκριβεστέρας δέονται, διαπυνθάνου, ἵνα μὴ
[52, 42]	αὐτοῦ εὑρεθέντα κατακεκαυκέναι. καὶ ὡς	ἀληθῶς	γε διεφθάρκει τινά· τὰ γὰρ
[52, 21]	οὕτως ὑπατευέτωσαν, ἄν γε καὶ	ὀρθῶς	διάρξωσι, καὶ μετὰ ταῦτα τὰς
[52, 12]	προσδοκήσωσι φέρωσι. καὶ γὰρ ὁ	ὀρθῶς	διδοὺς τὰ τοιαῦτα τό τε
[52, 15]	ἂν μάλιστα τά τε πραττόμενα	ὀρθῶς	διοικηθείη, μήτε ἐς τὸ κοινὸν
[52, 19]	γε δέω τοῦθ´ ὡς οὐκ	ὀρθῶς	εἰρημένον ἀναθέσθαι, ὥστε καὶ τῆς
[52, 26]	τὸ μὴ δοκεῖν ἐξεῖναί σφισιν	ὀρθῶς	ζῆν, τῷ δ´ ἄρχοντι αὐτῶν
[52, 18]	ἐκείνους ἠμύνω. καὶ ὅτι μὲν	ὀρθῶς	καὶ δικαίως πάντα ταῦτ´ ἐποίησας,
[52, 17]	ἀσφαλείας διαγάγῃ. ~ὅτι μὲν οὖν	ὀρθῶς	σοι παραινῶ, μοναρχεῖσθαι τὸν δῆμον
[52, 33]	αὐτῶν ἀκριβέστερον ἐν τούτῳ προκαταμανθάνων	ὀρθῶς	σφισιν ἔχῃς χρῆσθαι, καὶ ἐκεῖνοι
[52, 38]	αὐτὸς παρὰ σαυτῷ ἐξέταζε, εἴτε	ὀρθῶς	τι ποιεῖς εἴτε καὶ μή,
[52, 34]	ἀνηκέστων, μεταχειρίζεσθαι παραινῶ, τὰ δ´	ὀρθῶς	ὑπ´ αὐτῶν γιγνόμενα καὶ ὑπὲρ
[52, 3]	καλῶς ἡγεμονεύσειν ἢ ταῖς συμφοραῖς	ὀρθῶς	χρήσεσθαι; ὡς οὖν μηδέτερον αὐτῶν
[52, 28]	καὶ εἰ δή ποθεν ἄλλοθεν	βεβαίως	δύναται προσιέναι, καὶ μετὰ τοῦτο
[52, 4]	καὶ προάγει ἑτοίμως καὶ συναύξει	σπουδαίως	καὶ τιμᾷ λαμπρότατα. καὶ μέντοι
[52, 28]	καὶ ἐς τὰ ἄλλα τὰ	ἀναγκαίως	ἀναλωθησόμενα ἔσται; ἐγὼ καὶ τοῦτο
[52, 8]	διηγεῖσθαι, ἐκεῖνο δὲ δὴ μόνον	ἀναγκαίως	ἐρῶ, ὅτι ἂν μὲν μηδὲν
[52, 34]	νόμος, καίτοι ἰσχυρὰ τὰ κολάσματα	ἀναγκαίως	ποιούμενος, οὐ δύναται τῆς φύσεως
[52, 8]	γεννηθῆναί τῳ καλῶς μήτε πλουτῆσαι	δικαίως,	μήτ´ ἰσχυρῷ μήτ´ ἀνδρείῳ μήτε
[52, 18]	καὶ ὅτι μὲν ὀρθῶς καὶ	δικαίως	πάντα ταῦτ´ ἐποίησας, οὐδεὶς ἀγνοεῖ·
[52, 8]	ζῆν, οὔτ´ αὖ κολούειν ἐπιχειρῶν	δικαίως	τοῦτο ποιεῖν. τί ποτ´ οὖν
[52, 37]	ἰσχυρῶς ἀδικουμένοις, μὴ πρόσεχε δὲ	ῥᾳδίως	αἰτιωμένοις, ἀλλ´ αὐτὰ τὰ ἔργα
[52, 8]	ὡς ἕκαστα αὔξειν, οὐκ ἂν	ῥᾳδίως	αὐτὰ διάθοιο. καὶ γὰρ εἰ
[52, 37]	διενεχθήσονταί τισιν ἐφιέναι σφίσι ποιεῖσθαι.	ῥᾳδίως	δέ σοι πάντες καὶ ἐς
[52, 12]	ἑαυτῶν ἀδικίαν τινὰ καταγιγνώσκοντες, ἂν	ῥᾳδίως	ἐπὶ τῷ μὴ τυχεῖν ὧν
[52, 37]	ἀδικῆσαί σε, εἰ δὲ μή,	ῥᾳδίως	καὶ παραχρῆμα κολασθῇ. καὶ ἐπειδή
[52, 6]	(οὐδὲ γὰρ οὐδ´ ὁμολογήσειεν ἂν	ῥᾳδίως	πλουτεῖν) οὔτε συμφέρει τῷ κρατοῦντι
[52, 26]	δὲ καὶ ἐς τοὺς ἄλλους,	ῥᾳδίως	ποιεῖν προάγονται, οἱ δὲ δὴ
[52, 37]	ἢ λέγοντας. οὔκουν εὐθὺς οὐδὲ	ῥᾳδίως	προσέχειν αὐτοῖς δεῖ, ἀλλὰ καὶ
[52, 14]	χρηστοὺς ἄνδρας ~οὔτε πεῖσαί τι	ῥᾳδίως	ὑπὸ παρρησίας τοὺς οὐχ ὁμοίους
[52, 6]	ἐξερευνώμενοι, τὰ δ´ ἀναλώματα οὐκέθ´	ὁμοίως	ἐκλογιζόμενοι· καὶ οὔτ´ ἰδίᾳ ἡδέως
[52, 14]	κατὰ τὴν ἀξίαν ἀπονέμουσα πάντας	ὁμοίως	εὐδαίμονας τοὺς χρωμένους αὐτῇ ποιεῖ.
[52, 21]	καὶ τῶν ἱππέων, ἀνδρῶν τε	ὁμοίως	καὶ παίδων γυναικῶν τε τῶν
[52, 33]	αὐτὸς τὸ πλεῖον ἀπ´ ἀμφοτέρων	ὁμοίως	καὶ τῶν χειρόνων καὶ τῶν
[52, 22]	τε πολιτικῶν καὶ τῶν ἰδιωτικῶν	ὁμοίως	προΐστασθαι. ὁ δ´ οὖν ὑπατευκὼς
[52, 28]	τῆς ὠφελίας τῆς ἀπ´ αὐτῶν	ὁμοίως	τοῖς ἄλλοις ἀπολαύσοντας. καί σφων
[52, 32]	περὶ μὲν τῶν ἄλλων πάντας	ὁμοίως	τοὺς παρόντας γνώμην διδόναι, ὅταν
[52, 31]	τὸ παράπαν ἄλλο ἐπὶ πάντας	ὁμοίως	φέρῃ πλὴν τῶν ἐκείνης δογμάτων·
[52, 34]	λανθάνειν μὲν δόξαντες ἢ καὶ	μετρίως	πως νουθετηθέντες ἀμείνους γίγνονται, οἱ
[52, 13]	μετὰ ταῦτα, τῆς δυναστείας ἐπιθυμήσαντες	κακῶς	ἀπώλοντο. δυσχερὲς γάρ ἐστι τὴν
[52, 31]	καὶ μόνοι τοῦτο ποιοῦσιν οἱ	κακῶς	ἄρχοντες· ἐκ γὰρ τοῦ συνειδότος
[52, 30]	εἰκῇ παραπολλύηται μήθ´ οἱ ἄνθρωποι	κακῶς	ἐκμαίνωνται, καὶ τὸ μέγιστον, ἵν´
[52, 11]	Δία καὶ ὑβρίζειν σφίσι καὶ	κακῶς	ποιεῖν ὃν ἂν ἐθελήσωσιν ἔξεστιν,
[52, 37]	ὅσα ἂν ἢ καλῶς ἢ	κακῶς	πράξωσι, σοὶ προστεθήσεται, καὶ τοιοῦτος
[52, 11]	οὐ πάνθ´ ὅσα ἄν τις	κακῶς	τὸ πρᾶγμα μεταχειριζόμενος ἐξεργάσαιτο εἰπεῖν,
[52, 18]	ἐγκαλέσειεν· εἰ γὰρ ἐκεῖνοι μήτ´	ἀδίκως	μήτ´ οἰκτρῶς οὕτως αὐτὸν ἀπεκτόνεσαν,
[52, 22]	ὁμοίως προΐστασθαι. ὁ δ´ οὖν	ὑπατευκὼς	ταῦτά τε καὶ προσέτι καὶ
[52, 35]	μὲν ἀγαθῷ τε ὄντι καὶ	καλῶς	ἄρχοντι πᾶσα μὲν γῆ τεμένισμα
[52, 22]	τῶν ἐν τῷ ἄστει ἀρχόντων	καλῶς	διοικεῖσθαι. δεῖ γὰρ τοῖς τε
[52, 25]	γίγνεσθαι. πρὸς δ´ ἔτι καὶ	καλῶς	ἔχει διὰ πλειόνων πάντα τὰ
[52, 22]	καὶ ἐν ἑνὶ πολιτικῷ στρατεύωνται,	καλῶς	ἔχει τοῦτο γίγνεσθαι· ἂν δὲ
[52, 37]	πάντα γὰρ ὅσα ἂν ἢ	καλῶς	ἢ κακῶς πράξωσι, σοὶ προστεθήσεται,
[52, 3]	τις προσδοκήσειεν ἤτοι τῶν ἄλλων	καλῶς	ἡγεμονεύσειν ἢ ταῖς συμφοραῖς ὀρθῶς
[52, 18]	τῷ γε ἔμφρονι τὸ καὶ	καλῶς	καὶ ἀκινδύνως ἄρξαι ἐστί. ~φημὶ
[52, 8]	καὶ πρὸς τὸ τὰ πολεμικὰ	καλῶς	καὶ κατὰ καιρὸν πράττειν ἐξήρκεις,
[52, 8]	γάρ, εἰ μήτε γεννηθῆναί τῳ	καλῶς	μήτε πλουτῆσαι δικαίως, μήτ´ ἰσχυρῷ
[52, 12]	ἀναξίους ἐν τούτῳ σφᾶς τοῦ	καλῶς	πάσχειν ἀποφήνωσιν· οἱ δὲ ὧν
[52, 37]	ἡ γὰρ ἀνωμαλία καὶ τὰ	καλῶς	πεπηγότα διαλύει. καὶ διὰ τοῦτ´
[52, 28]	καὶ τἆλλα πάντα δι´ ὧν	καλῶς	πόλις οἰκεῖται, καὶ προσέτι καὶ
[52, 16]	μεγάλῳ τινὶ τῶν πλησιοχώρων διεφέρομεν,	καλῶς	τε ἐπολιτευόμεθα καὶ πᾶσαν ὀλίγου
[52, 26]	ποιεῖν προάγονται, οἱ δὲ δὴ	καλῶς	τραφέντες τε καὶ παιδευθέντες οὔτ´
[52, 24]	μὴ καὶ πλείω πράγματα ὧν	καλῶς	φέρειν δυνήσονται ἐπιταχθέντες ἄσχολοι πρὸς
[52, 3]	παρὰ τῆς τύχης δοθεῖσι μὴ	καλῶς	χρῆσθαι πολὺ χεῖρόν ἐστι τοῦ
[52, 12]	ἄν γέ τις τοῦτ´ εὐλαβούμενος	ἀνωμάλως	αὐτὰ διανέμειν ἐθελήσῃ, τὸ σύμπαν
[52, 18]	ἀλλ´ οὔτι καὶ μεταθέσθαι ἔτ´	ἀσφαλῶς	δυνάμεθα. ὥστε καὶ ἡμῶν αὐτῶν
[52, 8]	αὐτοὺς οὔτ´ αὔξεσθαί τις ἐῶν	ἀσφαλῶς	δύναται ζῆν, οὔτ´ αὖ κολούειν
[52, 21]	ἂν δεινόν, ἅτε ὁ μὲν	παντελῶς	ἄοπλος ὤν, ὁ δ´ ὀλίγους
[52, 20]	μνήμης ἕνεκα καὶ τοῦ μὴ	παντελῶς	τὴν πολιτείαν μεταλλάττειν δοκεῖν, ἀποδεικνύναι
[52, 3]	μετὰ παρρησίας· οὔτε γὰρ αὐτὸς	ἄλλως	ἄν τι εἰπεῖν δυναίμην, οὔτε
[52, 13]	οὐ γὰρ δὴ καὶ καταδραμεῖν	ἄλλως	εὐκατηγόρητον οὕτω πρᾶγμα ἠθέλησα, ἀλλὰ
[52, 12]	καὶ ὀφειλόμενόν τι λαμβάνοντες, οὔτ´	ἄλλως	μεγάλην οἴονται δεῖν τῷ διδόντι
[52, 8]	οἱ δὲ ἑτέρῳ τινὶ ἐπαιρόμενοι,	ἄλλως	μὲν οὐ κακοὶ ἄνδρες, τῇ
[52, 15]	γέγονε, καὶ οὐκ ἔστιν ὅπως	ἄλλως	παύσεται. τεκμήριον δέ, πάμπολυς ἐξ
[52, 35]	μετ´ εὐδοξίας ἐνιδρυθήσῃ) τοὺς δ´	ἄλλως	πως τὰ κράτη διέποντας οὐ
[52, 7]	καὶ ἐν πλήθει ἀνθρώπων τοσούτῳ,	ἄλλως	τε καὶ ἐν μεταβολῇ πολιτείας,
[52, 11]	δι´ ἐκεῖνα καὶ τοῦτο ἑλέσθαι,	ἄλλως	τε καὶ μέλλοντα τὴν μὲν
[52, 29]	ἂν μηδὲν ἐπηρεαζόμενοι καρπῶνται διδόντες,	ἄλλως	τε κἂν ὁρῶσί σε σωφρόνως
[52, 9]	ἡμεῖς γὰρ αὐτοὶ οἱ Ῥωμαῖοι	ἄλλως	τὸ πρῶτον πολιτευόμενοι, ἔπειτα ἐπειδὴ
[52, 11]	δέομαί σοι λέγειν· οὔτε γὰρ	ἄλλως	τοιοῦτος εἶ, οὔτ´ ἂν διὰ
[52, 18]	που καὶ ὑπ´ ἀδολεσχίας τινὸς	ἄλλως	τοῦτο ποιήσω, ἀλλ´ ἵνα ἀκριβῶς
[52, 26]	οἱ μὲν γὰρ τοιοῦτοι πάντα	ἁπλῶς	καὶ τὰ αἴσχιστα καὶ τὰ
[52, 14]	τὸ γὰρ ἐξεῖναί τισι πάνθ´	ἁπλῶς	ὅσα βούλονται καὶ ποιεῖν καὶ
[52, 13]	ἄλλοι γεγόνασιν. οὐ μέντοι καὶ	ἁπλῶς	οὕτω συμβουλεύω σοι τὴν ἀρχὴν
[52, 30]	ἀναλίσκειν, καὶ σίτησιν ἀθάνατον πᾶσιν	ἁπλῶς	τοῖς ἀγῶνά τινα νικήσασι δίδοσθαι.
[52, 28]	λεῖπον φόρον τε ἐπιτάξαι πᾶσιν	ἁπλῶς	τοῖς ἐπικαρπίαν τινὰ τῷ κεκτημένῳ
[52, 37]	μέμνησο ὅτι οὐ χρὴ πᾶσιν	ἁπλῶς	τοῖς λεγομένοις ὑπ´ αὐτῶν πιστεύειν,
[52, 38]	αὐτῆς εἶναι ἂν μὴ πάντα	ἁπαξαπλῶς	ὅσα δύνασαι καὶ ποιήσῃς· ἀλλ´
[52, 14]	ποιοῦντες, καὶ τὰς ὠφελίας ἀλλήλοις	ἑτοίμως	ἀντιδιδόντες, οὔτε τῶν ἐλαττωμάτων, ἐν
[52, 6]	δαπανᾶσθαι, τὰς μὲν προσόδους αὐτοῦ	ἑτοίμως	ἐξερευνώμενοι, τὰ δ´ ἀναλώματα οὐκέθ´
[52, 17]	δὲ δὴ οὕτως ἔχοντος καὶ	ἑτοίμως	καὶ προθύμως τὴν προστασίαν αὐτοῦ
[52, 4]	ἐν ἑτέρῳ ἴδῃ, καὶ προάγει	ἑτοίμως	καὶ συναύξει σπουδαίως καὶ τιμᾷ
[52, 4]	προφαίνει αὐτὴν προχείρως καὶ ἀσκεῖ	προθύμως	καὶ ἐπιδείκνυσιν ἀσμενέστατα, ἄν τε
[52, 33]	ἐπ´ εὐτυχίᾳ φθονήσῃς, ἵνα καὶ	προθύμως	καὶ ἡδέως πάντες ὑπὲρ σοῦ
[52, 14]	τά τε ἐπιβάλλοντά σφισιν ἕκαστοι	προθύμως	ποιοῦντες, καὶ τὰς ὠφελίας ἀλλήλοις
[52, 17]	οὕτως ἔχοντος καὶ ἑτοίμως καὶ	προθύμως	τὴν προστασίαν αὐτοῦ ἀνάδεξαι, μᾶλλον
[52, 31]	ἐκείνου τι μήτε δικάσῃς μήτε	προδιαγνῷς	(ἄτοπον γὰρ τὸν αὐτὸν καὶ
[52, 21]	ἂν προσκροῦσαί τινι καὶ φοβηθεῖεν	ἐρρωμένως	τι πρᾶξαι, τήν τε ἑαυτῶν
[52, 9]	οὐδὲν μέγα κατέπραξαν, ἐπειδὴ δὲ	ἐκείνως	ζῆν ἤρξαντο, ὀνομαστότατοι ἐγένοντο· δηλοῖ
[52, 32]	ἀνατίθει· τά τε γὰρ κοινὰ	κοινῶς	διοικεῖσθαι δεῖ, καὶ ἔστι που
[52, 34]	αὐτῶν ἀτιμώρητον καταλίποι, ἂν δ´	ἀνθρωπίνως	τὸ ἐπιεικὲς τῷ νενομισμένῳ παραμιγνύῃ,
[52, 11]	τὸ δ´ ἕτερον, τό τινα	ἀφθόνως	εὐεργετεῖν ἔχειν, ἀξιοσπούδαστον μέν, ἀλλ´
[52, 30]	οἱ στρατευόμενοι τοῖς ἀρίστοις ἵπποις	ἀφθόνως	χρῆσθαι ἔχωσι. τοῦτο μὲν δὴ
[52, 2]	παρέχεται, ἀλλ´ οἱ μὲν καὶ	ἀνεπιφθόνως	καὶ ἀκινδύνως πάνθ´ ὅσα ἐθέλουσι
[52, 31]	ὢν ἐπιβουλεύει τῷ ὡπλισμένῳ· καὶ	μόνως	ἂν οὕτως αὐτῶν τύχοις, εἰ
[52, 29]	ἄλλως τε κἂν ὁρῶσί σε	σωφρόνως	τε διαιτώμενον καὶ μηδὲν μάτην
[52, 18]	ἔμφρονι τὸ καὶ καλῶς καὶ	ἀκινδύνως	ἄρξαι ἐστί. ~φημὶ τοίνυν χρῆναί
[52, 27]	τραφήσεται, καὶ τὸ λοιπὸν πᾶν	ἀκινδύνως	βιώσεται. ~πόθεν οὖν χρήματα καὶ
[52, 5]	ἂν ἐλπίσῃ δι´ αὐτοῦ πλεονεκτήσας	ἀκινδύνως	κερδανεῖν, μετέρχεται. καὶ διὰ τοῦθ´
[52, 2]	οἱ μὲν καὶ ἀνεπιφθόνως καὶ	ἀκινδύνως	πάνθ´ ὅσα ἐθέλουσι καρποῦνται, τοῖς
[52, 41]	φοβηθεὶς μὴ καὶ σφαλῇ τι,	ἀθρόως	μεταρρυθμίσαι τοὺς ἀνθρώπους ἐθελήσας· ἀλλὰ
[52, 3]	δοθέντα σφίσιν ἀγαθὰ μετριάσαι δυναμένους	πῶς	ἄν τις προσδοκήσειεν ἤτοι τῶν
[52, 8]	τί ποτ´ οὖν τούτοις χρήσῃ;	πῶς	αὐτοὺς μεταχειρίσῃ; ἂν μὲν γὰρ
[52, 8]	εὔνοιαν παρὰ τῶν ἀρχομένων λάβοις·	πῶς	γάρ, εἰ μήτε γεννηθῆναί τῳ
[52, 20]	ἐς δὲ τὸ συνέδριον πεντεκαιεικοσιέτεις·	πῶς	γὰρ οὐκ αἰσχρὸν καὶ σφαλερόν
[52, 10]	μεθ´ ἡμέραν καὶ νύκτωρ διοικῶν,	πῶς	δ´ ἂν μὴ ὑγιαίνων ἐξαρκέσειας;
[52, 10]	τῶν ἀγαθῶν τῶν ἀνθρωπίνων ἀπολαύσειας,	πῶς	δ´ ἂν στερόμενος αὐτῶν εὐδαιμονήσειας;
[52, 2]	εἰρηκότας, ἄλλα δὲ αἰσθανόμενος πεφρονηκότας;	πῶς	δ´ οὐκ ἂν μᾶλλον νῦν
[52, 4]	δίκαιον καὶ τἆλλα πάντα κοινοῦσθαι,	πῶς	δ´ οὐκ ἄριστον ἐν μηδενὶ
[52, 39]	μὲν γὰρ οὐχ ὡς πατέρα,	πῶς	δ´ οὐχ ὡς σωτῆρα καὶ
[52, 30]	πᾶσι πάντων ὑπερέχειν, καὶ φέρει	πως	καὶ τὰ τοιαῦτα πρός τε
[52, 10]	ἰδίᾳ σοὶ αὐτῷ συμφερόντων εἰπεῖν,	πῶς	μὲν ἂν ὑπομείνειας τοσαῦτα καὶ
[52, 39]	καὶ ἥδιστα καὶ ἀκινδυνότατα βιώσῃ.	πῶς	μὲν γὰρ οὐχ ὡς πατέρα,
[52, 4]	ψυχῶν χρῆσιν τῇ πατρίδι παρέχοντας,	πῶς	μὲν οὐ δίκαιον καὶ τἆλλα
[52, 34]	μὲν δόξαντες ἢ καὶ μετρίως	πως	νουθετηθέντες ἀμείνους γίγνονται, οἱ μὲν
[52, 23]	αἱ μακρότεραι καὶ πολυχρονιώτεραι ἐπαίρουσί	πως	πολλοὺς καὶ ἐς νεωτεροποιίαν ἐξάγουσι.
[52, 35]	εὐδοξίας ἐνιδρυθήσῃ) τοὺς δ´ ἄλλως	πως	τὰ κράτη διέποντας οὐ μόνον
[52, 34]	ἀεί τι πράξεις, καὶ πολυπραγμονοῦσί	πως	τὰ ὑπὸ τῶν ἀρχόντων γιγνόμενα
[52, 2]	γὰρ βίαιόν τι τολμᾶν προσήκειν	πως	τῇ τῶν ἀνθρώπων φύσει, κἂν
[52, 34]	ἐπισκόπει μέν, μὴ μέντοι καὶ	χαλεπῶς	ἐξέταζε, ἀλλ´ ὅσα μὲν ἂν
[52, 15]	ἡμῖν γέγονε, καὶ οὐκ ἔστιν	ὅπως	ἄλλως παύσεται. τεκμήριον δέ, πάμπολυς
[52, 27]	δὲ ἐλάττους, καθ´ ἕκαστον ἔθνος,	ὅπως	ἂν ἡ χρεία τῶν πραγμάτων
[52, 5]	γένοιτο ἄν. ἢ οὐχ ὁρᾷς	ὅπως	ἥ τε πόλις καὶ τὰ
[52, 25]	τὰ τῇ ἀρχῇ προσήκοντα διάγεσθαι,	ὅπως	καὶ ὠφελῶνται ἅμα συχνοὶ καὶ
[52, 37]	χρή, ταῖς δὲ παρασκευαῖς πολεμικώτατον,	ὅπως	μάλιστα μὲν μήτε ἐθελήσῃ μήτε
[52, 30]	ἄλλῃ τινὶ πόλει ποιεῖν ἐπιτρέπειν,	ὅπως	μήτε χρήματα παμπληθῆ εἰκῇ παραπολλύηται
[52, 28]	καὶ πάντως ἀναγκαῖον ὂν ἡμῖν,	ὅπως	ποτ´ ἂν πολιτευώμεθα, καὶ ἀργυρίζεσθαί
[52, 13]	πλεονεξίαν αὐτοῦ κατέγνωσαν, μέμνησαι δὲ	ὅπως	τῷ πατρί σου προσηνέχθησαν, ὅτι
[52, 19]	καὶ τὴν ἡγεμονίαν αὐτοῖς κοινοῖ,	ὅπως	ὡς οἰκείαν αὐτὴν σπουδάζωσι. καὶ
[52, 26]	ποιεῖν, ἀλλὰ καὶ τῶν ἄλλων,	ὅπως	ὡς ὅτι βέλτιστοι γίγνωνται, προνοεῖν.
[52, 27]	ἐκ λῃστείας μάλιστα ζῆν ἀναγκαζόμενον	ἀλύπως	τραφήσεται, καὶ τὸ λοιπὸν πᾶν
[52, 33]	τὰς μέντοι γνώμας αὐτῶν μὴ	φανερῶς,	ὅσαι γε καὶ ἐπισκέψεως ἀκριβεστέρας
[52, 38]	τινὰ ἐκφρονῆσαί ποτε ὥστε σοι	φανερῶς	τι ἐξονειδίσαι. τοῦτο μὲν γὰρ
[52, 34]	κολάζειν ῥᾴδιον, οὔτε τὸ περιορᾶν	φανερῶς	τινας ἀσελγαίνοντας εὐπρεπὲς γίγνεται. τὰ
[52, 15]	τοσοῦτον προῆκται ὥστε καὶ πάνυ	δυσχερῶς	ἂν διοικηθῆναι. ~καὶ ὅτι ταῦτα
[52, 27]	τι αὐτοῖς καὶ πρὸ τοῦ	γήρως	τῆς ἡλικίας περιεῖναι. οὔτε γὰρ
[52, 21]	ἢ καὶ νοσώδης ἢ καὶ	ὑπεργήρως	γένηται. ἐκ μὲν γὰρ τῆς
[52, 4]	τινα ἔχῃ, καὶ προφαίνει αὐτὴν	προχείρως	καὶ ἀσκεῖ προθύμως καὶ ἐπιδείκνυσιν
[52, 18]	γὰρ ἐκεῖνοι μήτ´ ἀδίκως μήτ´	οἰκτρῶς	οὕτως αὐτὸν ἀπεκτόνεσαν, οὔτ´ ἂν
[52, 37]	δὲ δὴ πολλοῖς ἄμυνε μὲν	ἰσχυρῶς	ἀδικουμένοις, μὴ πρόσεχε δὲ ῥᾳδίως
[52, 41]	τῇ πολυλογίᾳ τῇ τε παρρησίᾳ	ἰσχυρῶς	ἐπῄνεσε, τὰ δὲ δὴ τοῦ
[52, 9]	τις τυραννίδος ἐπιθυμήσῃ· τοῦτον γὰρ	ἰσχυρῶς	κολάζουσι. καὶ ὅτι ταῦθ´ οὕτως
[52, 10]	ἡσθείης, πότε δ´ οὐκ ἂν	ἰσχυρῶς	λυπηθείης; πᾶσα γὰρ ἀνάγκη τὸν
[52, 37]	ἀλλὰ καὶ αὐτὸ τοῦτο πρῶτον	ἰσχυρῶς	φυλάττειν σφᾶς ἀναγκάζειν, τὸ μηδὲν
[52, 30]	γὰρ οὔτ´ ἀναλώσουσί τι οὔτ´	αἰσχρῶς	διαπράξονται, ἀλλ´ ἀκεραίους τὰς ἀποκρίσεις
[52, 28]	ἐκείνης ἀποτρεπώμεθα, ἀλλ´ ὡς καὶ	πάντως	ἀναγκαῖον ὂν ἡμῖν, ὅπως ποτ´
[52, 36]	προσέτι τὸ μὲν θεῖον πάντῃ	πάντως	αὐτός τε σέβου κατὰ τὰ
[52, 21]	ὄνομα ἀπὸ τῆς σῆς τιμαρχίας	(πάντως	γάρ σε προεστάναι τῶν τιμήσεων
[52, 12]	καὶ ἐπαινεῖσθαι ὡς ἀγαθοὶ ἢ	πάντως	γε θεραπεύεσθαι ὡς φοβεροὶ δοκοῦντες,
[52, 17]	τὸ αὐτὸ τοῦτο ποιήσας προσαπώλετο.	πάντως	δ´ ἂν καὶ ὁ Μάριος
[52, 7]	σοι παρέξει, ἕτερον δὲ ἐκεῖνο.	πάντως	μέν τινα δεῖ δίκην τὸν
[52, 39]	νουθετῇς, ἀλλ´ ἐς πάντα δὴ	πάντως	ὁμοιοτροπώτατα αὐτοῖς ζῇς; ὥστ´ αὐτὸς
[52, 28]	ἐκεῖνο ὑπειπών, ὅτι κἂν δημοκρατηθῶμεν,	πάντως	που χρημάτων δεησόμεθα· οὐ γὰρ
[52, 7]	(τοῦτο δὲ οὐκ εὐτυχές) καὶ	πάντως	τινὰς αὐτῶν ὀργῇ μᾶλλον ἢ
[52, 36]	μὲν γὰρ ἀναγκαία ἐστί, καὶ	πάντως	τινὰς καὶ ἱερόπτας καὶ οἰωνιστὰς
[52, 36]	αὐτῶν διαμένει. ~ὥστ´ εἴπερ ἀθάνατος	ὄντως	ἐπιθυμεῖς γενέσθαι, ταῦτά τε οὕτῳ
[52, 19]	πόλιν οἰκοῦντες, καὶ ταύτην μὲν	ὄντως	πόλιν τὰ δὲ δὴ σφέτερα
[52, 38]	ἐκκλίνῃς. μὴ γὰρ δὴ ἡγήσῃ	δεόντως	τι παρὰ τοῦτο πράττειν δόξειν,
[52, 21]	σε προεστάναι τῶν τιμήσεων προσήκει)	εἰκότως	ἂν λάβοι, ὥστε ὑποτιμητὴς καλεῖσθαι.
[52, 5]	οὐχ ὁρῶ τί ποτ´ ἂν	εἰκότως	ἐπάρειέ σε μοναρχῆσαι ἐπιθυμῆσαι. πρὸς
[52, 42]	τῶν τὰ τοῦ Ἀντωνίου σπουδασάντων	ὑπόπτως	πρὸς αὑτὸν διακειμένους ἑώρα, καὶ
[52, 31]	εἰ μήτε πρὸς ὀργὴν μήτ´	ἀνηκέστως,	ἐφ´ ὅσον γε καὶ ἐνδέχεται,
[52, 34]	ἄρχοντος) μήθ´ ὅτι τινὲς εὐεργετηθέντες	ἀχαρίστως	τι πράξουσιν· οὐδὲν γὰρ οὕτω
[52, 24]	γὰρ αὐτοὶ ἐκεῖνοι δικαιούτωσαν, ἵνα	ἀπροφασίστως	σφίσι χρῆσθαι, ἅτε καὶ κολάσαι
[52, 18]	ἐκεῖνοι μήτ´ ἀδίκως μήτ´ οἰκτρῶς	οὕτως	αὐτὸν ἀπεκτόνεσαν, οὔτ´ ἂν τὰ
[52, 31]	τῷ ὡπλισμένῳ· καὶ μόνως ἂν	οὕτως	αὐτῶν τύχοις, εἰ μήτε πρὸς
[52, 35]	δαπανᾶσθαι (πλοῦτος γὰρ ἀκριβὴς οὐχ	οὕτως	ἐκ τοῦ πολλὰ λαμβάνειν ὡς
[52, 43]	αὐτοῖς χρήσασθαι. ~τοῦτό τε οὖν	οὕτως	ἐποίησε καὶ τὴν Καρχηδόνα ἐπαπῴκισεν,
[52, 9]	τὸ Ἑλληνικόν· τέως μὲν γὰρ	οὕτως	ἐπολιτεύοντο, οὐδὲν μέγα κατέπραξαν, ἐπειδὴ
[52, 33]	ἤθεσι καὶ τοῖς βουλεύμασί σου	οὕτως	ἐς τὰς τῶν ἐθνῶν ἡγεμονίας
[52, 9]	ἰσχυρῶς κολάζουσι. καὶ ὅτι ταῦθ´	οὕτως	ἔχει καὶ πολλῷ κρείττους αἱ
[52, 12]	τοσοῦτο πλῆθος εὑρεθείη. τούτου τε	οὕτως	ἔχοντος ἔχθος ἂν αὐτῷ παρὰ
[52, 17]	ἡγοῦμαι πεπεῖσθαι· τούτου δὲ δὴ	οὕτως	ἔχοντος καὶ ἑτοίμως καὶ προθύμως
[52, 3]	εἰληφέναι δοκεῖ. ~τούτου δὲ δὴ	οὕτως	ἔχοντος, οὐδὲν ἂν ἧττον ἐπικαλέσειέ
[52, 39]	οὔτε ἐπιβουλευθήσῃ. τούτου δὲ δὴ	οὕτως	ἔχοντος πᾶσά σε ἀνάγκη καὶ
[52, 21]	καὶ ἅπαξ καὶ δεύτερον) εἶθ´	οὕτως	ὑπατευέτωσαν, ἄν γε καὶ ὀρθῶς
[52, 33]	ἱππέων ἔχε· ῥᾷόν τε γὰρ	οὕτως	ὡς ἕκαστα διαχωρήσει, καὶ σὺ
[52, 42]	πλεῖστόν σφων ἀπωλώλει (οὐδὲν γὰρ	οὕτως	ὡς τὸ γενναῖον ἐν τοῖς
[52, 8]	μὲν ἄλλα οὐδὲν δέομαί σοι	σαφῶς	εἰδότι διηγεῖσθαι, ἐκεῖνο δὲ δὴ