Livre, Chap.
[52, 18]	τῶν ἐν ἀνθρώποις ἀγαθῶν ἀπολαύσεις,	ἄν	γε ἐθελήσῃς αὐτὴν ὡς παραινέσω
[52, 21]	καὶ δεύτερον) εἶθ´ οὕτως ὑπατευέτωσαν,	ἄν	γε καὶ ὀρθῶς διάρξωσι, καὶ
[52, 21]	οἱ δύο οὗτοι διὰ βίου,	ἄν	γε μὴ κακυνθῇ τις αὐτῶν
[52, 26]	σὲ αἰτιάσεταί τις ἐπὶ τούτῳ,	ἄν	γε πάνθ´ ὅσα εἴρηκα πράττῃς.
[52, 25]	ὧν καὶ ἀκόντων τὴν ἀλήθειαν,	ἄν	γέ τι πλημμεληθῇ, μαθεῖν δυνήσῃ.
[52, 12]	τοῦ συνειδότος σφῶν προσγίγνεσθαι. ὡς	ἄν	γέ τις τοῦτ´ εὐλαβούμενος ἀνωμάλως
[52, 5]	πολὺ δυσχερέστερον αὐτῷ σοι γένοιτο	ἄν.	ἢ οὐχ ὁρᾷς ὅπως ἥ
[52, 12]	παρὰ τὸ προσῆκον τιμώμενοι χείρους	ἄν,	ἤτοι καὶ ἐπαινεῖσθαι ὡς ἀγαθοὶ
[52, 31]	~καὶ μέντοι καὶ τἆλλα ὧδ´	ἄν	μοι δοκεῖς ἄριστα διατάξαι, ἂν
[52, 31]	παῖδας τάς τε γυναῖκας αὐτῶν,	ἄν	ποτέ τινα αἰτίαν βαρυτέραν, ὥστε
[52, 8]	ὁ τοιοῦτος πράττῃ, πολὺ πλείω	ἄν	σε τῶν πολεμίων βλάψειεν, ἂν
[52, 26]	γίγνωνται, προνοεῖν. τοῦτο δ´ ὑπάρξειεν	ἄν	σοι οὐκ ἂν ἐάσας αὐτοὺς
[52, 8]	τῶν προσηκόντων ποιῇ, καὶ αὐτὸς	ἄν	σοι φοβερὸς ἐκφρονήσας ὑπ´ ἀπαιδευσίας
[52, 7]	ἐν δὲ δὴ ταῖς δημοκρατίαις,	ἄν	τ´ ἰδίᾳ τις ἀδικεῖν αἰτίαν
[52, 30]	πάνυ πολλὰ ἐκ τούτων ὑπάρξειεν	ἄν·	τὰ δὲ δὴ λοιπὰ τόνδε
[52, 33]	συμβουλεῦσαί σοι μετὰ ἀδείας νέμε·	ἄν	τε γὰρ ἀρεσθῇς τοῖς λεχθεῖσιν
[52, 7]	δίκην παρὰ δικασταῖς ἴσοις φεύγει,	ἄν	τε δημοσίᾳ, καὶ ἐκείνῳ δικασταὶ
[52, 23]	δίδοσθαι. οὔτε γὰρ διαφέρει τι	ἄν	τε ἐν τῷ αὐτῷ ἔθνει
[52, 27]	καὶ πολεμίους ἑκασταχόθι προσοικοῦντας ἔχοντες·	ἄν	τε ἐπιτρέψωμεν πᾶσι τοῖς ἐν
[52, 17]	κινδυνεῦσαι. τίς γάρ σου φείσεται,	ἄν	τε ἐς τὸν δῆμον τὰ
[52, 4]	ἀσκεῖ προθύμως καὶ ἐπιδείκνυσιν ἀσμενέστατα,	ἄν	τε καὶ ἐν ἑτέρῳ ἴδῃ,
[52, 23]	τε ἐν τῷ αὐτῷ ἔθνει	ἄν	τε καὶ ἐν πλείοσιν ἐφεξῆς
[52, 17]	τὸν δῆμον τὰ πράγματ´ ἀνώσῃς,	ἄν	τε καὶ ἑτέρῳ τινὶ ἐπιτρέψῃς,
[52, 33]	λεχθεῖσιν ὑπ´ αὐτοῦ, πολλὰ ὠφελήσῃ,	ἄν	τε καὶ μὴ πεισθῇς, οὐδὲν
[52, 4]	κρείττω πᾶσιν αὐτοῖς συνεύχονται. καὶ	ἄν	τε τις αὐτὸς ἀρετήν τινα
[52, 13]	βίαν τινά σοι προσαχθῆναι, τάχ´	ἄν	τι δεινὸν μετὰ κακοδοξίας πάθοις.
[52, 3]	παρρησίας· οὔτε γὰρ αὐτὸς ἄλλως	ἄν	τι εἰπεῖν δυναίμην, οὔτε σοὶ
[52, 37]	μέγα ἀδικηθήσῃ, σπεύσας δὲ τάχ´	ἄν	τι καὶ ἐξαμάρτοις, ὃ μὴ
[52, 31]	σοι αἰτίαν λάβῃ (γένοιτο γὰρ	ἄν	τι καὶ τοιοῦτον) αὐτὸς μὲν
[52, 10]	ἀθροίζεται, καὶ οἱ κολακεύοντες ἐπιτρίψειαν	ἄν	τινα μᾶλλον ἢ σώσειαν. ὥσθ´
[52, 36]	ὧν ὁ καταφρονήσας οὐδ´ ἄλλου	ἄν	τινος προτιμήσειεν, ἀλλ´ ὅτι καὶ
[52, 18]	τοῦ πατρός σου σφαγεῦσι δικαιότατα	ἄν	τις αὐτὸ ἐγκαλέσειεν· εἰ γὰρ
[52, 32]	τις αὐτῶν, μὴ πάντας, πλὴν	ἄν	τις ἢ μηδέπω βουλεύῃ ἢ
[52, 11]	ἐγὼ νῦν οὐ πάνθ´ ὅσα	ἄν	τις κακῶς τὸ πρᾶγμα μεταχειριζόμενος
[52, 3]	σφίσιν ἀγαθὰ μετριάσαι δυναμένους πῶς	ἄν	τις προσδοκήσειεν ἤτοι τῶν ἄλλων
[52, 9]	ἐκείνη κέχρηται καὶ χαίρει, πλὴν	ἄν	τις τυραννίδος ἐπιθυμήσῃ· τοῦτον γὰρ
[52, 12]	ὥστε σοι τοῦτο, ὃ μάλιστα	ἄν	τισιν ἐν ταῖς μοναρχίαις ἀρέσειε,
[52, 15]	σοὶ καὶ τῇ πόλει γένοιτο	ἄν,	τό τε πάντα τὰ προσήκοντα
[52, 8]	μεγίστοις πταίσειας. τί μὲν γὰρ	ἂν	ἀγαθὸν ἀμαθὴς ἢ ἀγεννὴς ἄνθρωπος
[52, 2]	ὑπαίτιον. τίς μὲν γὰρ οὐκ	ἂν	ἀγανακτήσειεν ἄλλα μὲν ὁρῶν ἡμᾶς
[52, 30]	οὐδὲν φρονήσειαν ἂν καὶ συχνὰ	ἂν	ἀεὶ ταράξειαν. ὅθεν οὐδὲ τὸν
[52, 10]	στερόμενος αὐτῶν εὐδαιμονήσειας; τίνι δ´	ἂν	ἀκριβῶς ἡσθείης, πότε δ´ οὐκ
[52, 13]	εἴπω ὅτι πολλῷ μᾶλλον οὐκ	ἂν	ἀνάσχοιντο μοναρχούμενοι. ὡς εἴγε πάνθ´
[52, 18]	ἂν τὰ στρατεύματα συνελέξω, οὔτ´	ἂν	Ἀντωνίῳ καὶ Λεπίδῳ συνέθου, οὔτ´
[52, 2]	καίπερ πολλὰ καὶ ἀγαθὰ ἀπολαύσας	ἂν	ἀπ´ αὐτῆς σοῦ γε αὐτὴν
[52, 34]	οἱ λοιποὶ πάντες ἥδιστα, ὥστ´	ἂν	ἅπαξ καταμάθωσί σε ἄλλα μὲν
[52, 19]	τοσούτους ἑκατέρους ἀντεγγράψας ὅσοι ποτ´	ἂν	ἀρέσωσί σε, μηδὲν περὶ τοῦ
[52, 20]	εὐθύς, ἀλλὰ χρόνου διελθόντος, ὅσον	ἂν	αὐτάρκη ἑκάστῳ σφῶν νομίσῃς εἶναι.
[52, 2]	ὠφέλιμος γενήσεσθαι ἔμελλε, καὶ πάνυ	ἂν	αὐτὴν ἐσπούδασα· ἐπειδὴ δ´ οὐδὲν
[52, 18]	Ἀντωνίῳ καὶ Λεπίδῳ συνέθου, οὔτ´	ἂν	αὐτοὺς ἐκείνους ἠμύνω. καὶ ὅτι
[52, 12]	τούτου τε οὕτως ἔχοντος ἔχθος	ἂν	αὐτῷ παρὰ τῶν διαμαρτανόντων ὧν
[52, 34]	ἐπεξίῃ, ἤ τινα ἢ οὐδένα	ἂν	αὐτῶν ἀτιμώρητον καταλίποι, ἂν δ´
[52, 31]	ἀξίωμα τὸ τῆς ἀρχῆς μᾶλλον	ἂν	βεβαιοῖτο, καὶ τὰ δικαιώματα τἀκ
[52, 3]	ἐπιθυμοῦντες, ἀλλ´ ὅ τι ποτ´	ἂν	βουλευσαμένοις ἡμῖν ἄριστον φανῇ τοῦθ´
[52, 15]	εὐθὺς ᾖ πᾶν ὅ τι	ἂν	βουλευσαμένῳ σοι μετὰ τῶν ὁμοτίμων
[52, 38]	ἀλλ´ ὅσῳ μᾶλλον πάνθ´ ὅσα	ἂν	βουληθῇς καὶ δυνήσῃ πρᾶξαι, τόσῳ
[52, 39]	καὶ κατὰ τῶν λοιπῶν φράσω.	ἂν	γὰρ ὅσα ἂν ἕτερόν τινα
[52, 13]	ἅμα ἀνθρώπων ἔσῃ καὶ ἀσφαλέστατος·	ἂν	δ´ ἀναμείνῃς βίαν τινά σοι
[52, 34]	οὐδένα ἂν αὐτῶν ἀτιμώρητον καταλίποι,	ἂν	δ´ ἀνθρωπίνως τὸ ἐπιεικὲς τῷ
[52, 7]	σὲ δόξουσιν ἐκ κατασκευάσματος κατεψηφίσθαι.	ἂν	δ´ αὐτὸς δικάζῃς, πολλοὺς ἀναγκασθήσῃ
[52, 26]	καὶ τῆς παιδείας αὐτῶν ἐπιμεληθέντα.	ἂν	δ´ οὖν τις καὶ κακὸς
[52, 31]	σοῦ φρονῶσιν ὅτι σεπτὸς εἶ.	ἂν	δὲ δή τις ἐπιβουλεύειν σοι
[52, 8]	καὶ πᾶν τὸ δεσπόζον μισῆσαι.	ἂν	δὲ δὴ τούτοις μὲν μηδὲν
[52, 22]	στρατεύωνται, καλῶς ἔχει τοῦτο γίγνεσθαι·	ἂν	δὲ δύο πολιτικὰ στρατεύματα ἐν
[52, 8]	ἀνδρείῳ μήτε συνετῷ γενέσθαι ἐξείη;	ἂν	δὲ ἐάσῃς ταῦθ´ ὡς ἕκαστα
[52, 14]	ἐξετάζῃς, εὐδαιμονίας ἅπασιν αἴτιον γίγνεται,	ἂν	δὲ ἐπὶ τῶν ἀνοήτων, συμφορᾶς·
[52, 6]	τιμὰς ἀντ´ αὐτῶν ἀξίας ἀντιλαμβάνοντες·	ἂν	δέ που καὶ ἀναγκαῖαι παρὰ
[52, 8]	ἄν σε τῶν πολεμίων βλάψειεν,	ἂν	δέ τι τῶν προσηκόντων ποιῇ,
[52, 21]	γὰρ τῆς χρονίου ἀρχῆς οὐδὲν	ἂν	δεινόν, ἅτε ὁ μὲν παντελῶς
[52, 11]	γὰρ ἄλλως τοιοῦτος εἶ, οὔτ´	ἂν	διὰ ταῦτα μοναρχῆσαι ἕλοιο. προῄρημαί
[52, 7]	ἑτέρους δικαστὰς καθίζῃς, ἀπολύοιντό τε	ἂν	διασπευδόμενοι, καὶ μάλιστα ὅσους ἂν
[52, 15]	προῆκται ὥστε καὶ πάνυ δυσχερῶς	ἂν	διοικηθῆναι. ~καὶ ὅτι ταῦτα ἀληθῆ
[52, 35]	μεῖζον μὲν τῶν ὑπαρχόντων οὐδὲν	ἂν	δοθείη, ὑποψία δ´ ἂν κιβδηλίας
[52, 30]	ἐκείνου σοι τὰς ἀξιώσεις, ὅσας	ἂν	δοκιμάσῃ, προσφερέτωσαν. οὕτω γὰρ οὔτ´
[52, 6]	τῷ κρατοῦντι γίγνεσθαι· αὐτίκα γὰρ	ἂν	δόξαν παρὰ τοῖς πολλοῖς ὡς
[52, 26]	δ´ ὑπάρξειεν ἄν σοι οὐκ	ἂν	ἐάσας αὐτοὺς ὅσα βούλονται πράττειν,
[52, 15]	παραινῶ. τοῦτο μὲν γὰρ οὔτ´	ἂν	ἐγώ ποτε εἰπεῖν οὔτ´ ἂν
[52, 6]	ποιοῦνται. ἐκεῖνο μὲν γὰρ οὔτ´	ἂν	ἐθελήσειέ τις (οὐδὲ γὰρ οὐδ´
[52, 42]	αὐτόθι καὶ ἄνευ παραιτήσεως, ὁσάκις	ἂν	ἐθελήσωσιν, ἀπιέναι. ἐπειδή τε πολλοὺς
[52, 41]	γνώμην δούς, προθυμότατα συνήρατο, ὥσπερ	ἂν	εἰ καὶ ἐσηγητὴς αὐτῶν ἐγεγόνει.
[52, 5]	ὄντων οὐχ ὁρῶ τί ποτ´	ἂν	εἰκότως ἐπάρειέ σε μοναρχῆσαι ἐπιθυμῆσαι.
[52, 34]	ὅτι παραχρῆμα πάντες καὶ ὅσα	ἂν	εἴπῃς καὶ ὅσα ἂν ποιήσῃς
[52, 21]	γίγνεσθαι· ἐκεῖνοι δ´ ὑποστρατηγείτωσαν οἷς	ἂν	εἴπω, καὶ ἅπαξ καὶ δεύτερον)
[52, 10]	ὥσθ´ ἕνεκα μὲν τούτων οὐδ´	ἂν	εἷς εὖ φρονῶν αὐταρχῆσαι ἐπιθυμήσειεν·
[52, 12]	ἐξ ἴσου σφίσιν ἀγόμενοι, μᾶλλον	ἂν	ἐκ τῆς πρὸς ἐκείνους ἰσομοιρίας
[52, 37]	αὐτὸς ὑφ´ ἁπάντων νομισθήσῃ ὁποῖα	ἂν	ἐκείνοις ποιεῖν ἐπιτρέπῃς. τοὺς μὲν
[52, 5]	βίου ποιησάμενος, ὅ τι ποτ´	ἂν	ἐλπίσῃ δι´ αὐτοῦ πλεονεκτήσας ἀκινδύνως
[52, 8]	ὡς ἀπιστουμένων λάβοις, τάχιστα δ´	ἂν	ἐν τοῖς μεγίστοις πταίσειας. τί
[52, 9]	τὸ στρατηγοῦν ἐφιλοτιμεῖτο. ὧν οὐδὲν	ἂν	ἐν τυραννίδι πραχθείη. ἀμέλει τοσοῦτον
[52, 35]	τῆς ἀδικίας γιγνόμενα· ὅσῳ γὰρ	ἂν	ἐπὶ πλεῖον ἀνταρκέσῃ, τοσούτῳ μᾶλλον
[52, 18]	τῆς παρούσης ὑποθέσεως τὸν λόγον,	ἂν	ἐπὶ πλεῖόν σοι περὶ αὐτῆς
[52, 14]	ἧς καὶ τὴν ψυχὴν ἡδέως	ἂν	ἐπιδοίης, μεταρρύθμισον αὐτὴν καὶ κατακόσμησον
[52, 39]	λοιπῶν φράσω. ἂν γὰρ ὅσα	ἂν	ἕτερόν τινα ἄρξαντά σου ποιεῖν
[52, 12]	ἔστιν ὅτε καὶ χρήματα) πάνυ	ἂν	εὐαρίθμητα ὡς πρὸς τοσοῦτο πλῆθος
[52, 8]	τά τε φρονήματα ταπεινώσῃς, οὐδεμίαν	ἂν	εὔνοιαν παρὰ τῶν ἀρχομένων λάβοις·
[52, 7]	ἂν διασπευδόμενοι, καὶ μάλιστα ὅσους	ἂν	ἐχθραίνειν νομισθῇς· καὶ γὰρ προσποίησίν
[52, 37]	αὐτῶν διαβληθῆναι· πάντα γὰρ ὅσα	ἂν	ἢ καλῶς ἢ κακῶς πράξωσι,
[52, 25]	ἐκ τῶν ἱππέων, ὑπομείονας ὅσους	ἂν	ἡ χρεία ἀπαιτῇ ἔκ τε
[52, 27]	ἐλάττους, καθ´ ἕκαστον ἔθνος, ὅπως	ἂν	ἡ χρεία τῶν πραγμάτων ἀπαιτῇ,
[52, 8]	πρὸς μηδὲν αὐτῶν ἔχρῃζες, ἕτερος	ἂν	ἦν λόγος· νῦν δὲ πᾶσά
[52, 3]	δὲ δὴ οὕτως ἔχοντος, οὐδὲν	ἂν	ἧττον ἐπικαλέσειέ τις ἡμῖν καὶ
[52, 29]	μάτην παραναλίσκοντα. τίς γὰρ οὐκ	ἂν	ἰδών σε πρὸς μὲν τὰ
[52, 10]	ἀκριβῶς ἡσθείης, πότε δ´ οὐκ	ἂν	ἰσχυρῶς λυπηθείης; πᾶσα γὰρ ἀνάγκη
[52, 8]	τῶν συμμάχων; τίς δ´ οὐκ	ἂν	καὶ αὐτῶν τῶν στρατιωτῶν ἀπαξιώσειεν
[52, 24]	ἔστωσαν οἱ ἔπαρχοι οὗτοι, ἵν´	ἂν	καὶ ὁ ἕτερος αὐτῶν ἐπαίσθηταί
[52, 17]	τοῦτο ποιήσας προσαπώλετο. πάντως δ´	ἂν	καὶ ὁ Μάριος καὶ ὁ
[52, 30]	οὔτε γὰρ ἀγαθὸν οὐδὲν φρονήσειαν	ἂν	καὶ συχνὰ ἂν ἀεὶ ταράξειαν.
[52, 34]	ἐπιεικὲς τῷ νενομισμένῳ παραμιγνύῃ, τάχ´	ἂν	καὶ σωφρονίσειεν αὐτούς. ὁ μὲν
[52, 12]	τε ἐπιτήδευσιν τῶν κρειττόνων ἐῷεν	ἂν	καὶ τὴν ζήλωσιν τῶν χειρόνων
[52, 18]	ἀρχῆς ἐφεῖσθαι. πρῶτον μὲν γάρ,	ἂν	καὶ τοῦτό τις ὑποπτεύσῃ, οὔτ´
[52, 8]	ἄνθρωπος ἐργάσαιτο; τίς δ´ οὐκ	ἂν	καταφρονήσειεν αὐτοῦ τῶν πολεμίων; τίς
[52, 35]	οὐδὲν ἂν δοθείη, ὑποψία δ´	ἂν	κιβδηλίας πολλὴ προσγένοιτο· καὶ γάρ
[52, 21]	προεστάναι τῶν τιμήσεων προσήκει) εἰκότως	ἂν	λάβοι, ὥστε ὑποτιμητὴς καλεῖσθαι. ἀρχέτωσαν
[52, 8]	μηδὲν αὐτῶν ἔχρῃζες, ἕτερος ἂν	ἦν	λόγος· νῦν δὲ πᾶσά σε
[52, 34]	τῶν ἔργων τιμᾶν· οὕτω γὰρ	ἂν	μάλιστα ποιήσειας αὐτοὺς τῶν τε
[52, 15]	ἄνευ συστάσεως κολάζωνται. οὕτω γὰρ	ἂν	μάλιστα τά τε πραττόμενα ὀρθῶς
[52, 33]	αὐτὰς ἀπαλείφεσθαι κέλευε· οὕτω γὰρ	ἂν	μάλιστα τὴν ἑκάστου γνώμην διακριβώσειας,
[52, 13]	ἐκ τῆς δημοκρατίας συμβαινούσας φοβηθείημεν	ἂν	μᾶλλον ἢ τὰς τυραννίδας τὰς
[52, 2]	αἰσθανόμενος πεφρονηκότας; πῶς δ´ οὐκ	ἂν	μᾶλλον νῦν μισήσειεν ἡμᾶς ἢ
[52, 34]	λέγε καὶ ποίει. οὕτω γὰρ	ἂν	μᾶλλον παιδεύσειας αὐτοὺς ἢ ταῖς
[52, 34]	νόμον πολλοὺς ἁμαρτάνειν ἐξάγει, οἷς	ἂν	μὲν ἀκριβῶς τις ἐπεξίῃ, ἤ
[52, 13]	τὰς ἀρχὰς καὶ τὰ χρήματα.	ἂν	μὲν γὰρ ἤδη τε καὶ
[52, 8]	τούτοις χρήσῃ; πῶς αὐτοὺς μεταχειρίσῃ;	ἂν	μὲν γὰρ τά τε γένη
[52, 14]	βούλονται καὶ ποιεῖν καὶ λέγειν,	ἂν	μὲν ἐπὶ τῶν εὖ φρονούντων
[52, 7]	πολιτείας, φιλεῖ συμβαίνειν. τούτοις δ´	ἂν	μὲν ἑτέρους δικαστὰς καθίζῃς, ἀπολύοιντό
[52, 8]	δὴ μόνον ἀναγκαίως ἐρῶ, ὅτι	ἂν	μὲν μηδὲν δέον ὁ τοιοῦτος
[52, 22]	στρατιώταις ἐπιτετάχθαι δεῖ, τοιοῦτόν ἐστιν.	ἂν	μὲν ὀλίγοι τινὲς ἐν ξενικοῖς
[52, 8]	ἀνδρείους καὶ φρονίμους εἶναι. οὐκοῦν	ἂν	μὲν τοιούτοις τισὶ τά τε
[52, 42]	μὴ ἐκδημεῖν ἔξω τῆς Ἰταλίας,	ἂν	μὴ αὐτός τινι κελεύσῃ ἢ
[52, 38]	οἰηθῆναι μείωσίν τινα αὐτῆς εἶναι	ἂν	μὴ πάντα ἁπαξαπλῶς ὅσα δύνασαι
[52, 10]	καὶ νύκτωρ διοικῶν, πῶς δ´	ἂν	μὴ ὑγιαίνων ἐξαρκέσειας; τίνος δ´
[52, 37]	καὶ ἰδίᾳ καὶ κοινῇ πειθαρχήσουσιν,	ἂν	μηδὲν παρὰ ταῦτα μηδέποτε συγχωρήσῃς
[52, 38]	τι παρὰ τοῦτο πράττειν δόξειν,	ἂν	μηδενὸς αἰτιωμένου σε ἀκούσῃς· μηδ´
[52, 29]	ἀλλὰ καὶ ἐκεῖνο οἶδα ὅτι,	ἂν	μήτε προσεπηρεάζωνται καὶ τῷ ἔργῳ
[52, 7]	καθίζουσιν ἐκ τῶν ὁμοίων οὓς	ἂν	ὁ κλῆρος ἀποδείξῃ, ὥστε ῥᾷον
[52, 2]	προσόντα αὐτῇ, καὶ ὅπῃ ποτ´	ἂν	ὁ λογισμὸς ἡμᾶς ἀγάγῃ τραπώμεθα·
[52, 8]	τὰ πράγματα προστάσσῃς, τάχιστα μὲν	ἂν	ὀργὴν παρ´ ἐκείνων ὡς ἀπιστουμένων
[52, 31]	ἐπιβουλεύει τῷ ὡπλισμένῳ· καὶ μόνως	ἂν	οὕτως αὐτῶν τύχοις, εἰ μήτε
[52, 31]	ἀγνωμονοῦσιν αὐτῶν φαίνεσθαι) ἔπειτα δὲ	ἂν	πάντα τὰ νομοθετούμενα δι´ αὐτῶν
[52, 33]	ἐφέσιμα καὶ τὰ ἀναπόμπιμα, ὅσα	ἂν	παρά τε τῶν μειζόνων ἀρχόντων
[52, 32]	καὶ τὸ χαίρειν ἐφ´ οἷς	ἂν	παρὰ τοῦ κρείττονος ὡς καὶ
[52, 12]	ὥς τις οἴεται. οὔτε γὰρ	ἂν	πᾶσι τοῖς δεομένοις τινὸς ἐπαρκέσειέ
[52, 8]	αὐτοῦ τῶν πολεμίων; τίς δ´	ἂν	πειθαρχήσειέν οἱ τῶν συμμάχων; τίς
[52, 19]	πλήθους αὐτῶν ἀκριβολογούμενος· ὅσῳ γὰρ	ἂν	πλείους εὐδόκιμοι ἄνδρες συνῶσί σοι,
[52, 9]	τοιοῦτό τι πρόσεστιν, ἀλλ´ ὅσῳ	ἂν	πλείους καὶ πλουτῶσι καὶ ἀνδρίζωνται,
[52, 38]	ἐξονειδίσαι. τοῦτο μὲν γὰρ οὐδεὶς	ἂν	ποιήσειεν, οὐδ´ εἰ σφόδρα ἀδικηθείη·
[52, 34]	ὅσα ἂν εἴπῃς καὶ ὅσα	ἂν	ποιήσῃς μαθήσονται. καθάπερ γὰρ ἐν
[52, 28]	ἀναγκαῖον ὂν ἡμῖν, ὅπως ποτ´	ἂν	πολιτευώμεθα, καὶ ἀργυρίζεσθαί τινα, οὕτω
[52, 26]	ἔπειτ´ ἐπιτιμᾷς τοῖς ἁμαρτάνουσιν, ἀλλ´	ἂν	πρίν τι πλημμελεῖσθαι, προδιδάσκῃς πάνθ´
[52, 21]	δὴ τοῦ ἑτέρου καὶ ὀκνήσειαν	ἂν	προσκροῦσαί τινι καὶ φοβηθεῖεν ἐρρωμένως
[52, 31]	ἄν μοι δοκεῖς ἄριστα διατάξαι,	ἂν	πρῶτον μὲν τὰς πρεσβείας τάς
[52, 8]	ταῦθ´ ὡς ἕκαστα αὔξειν, οὐκ	ἂν	ῥᾳδίως αὐτὰ διάθοιο. καὶ γὰρ
[52, 12]	αὐτοὶ ἑαυτῶν ἀδικίαν τινὰ καταγιγνώσκοντες,	ἂν	ῥᾳδίως ἐπὶ τῷ μὴ τυχεῖν
[52, 6]	τις (οὐδὲ γὰρ οὐδ´ ὁμολογήσειεν	ἂν	ῥᾳδίως πλουτεῖν) οὔτε συμφέρει τῷ
[52, 10]	τῶν ἀνθρωπίνων ἀπολαύσειας, πῶς δ´	ἂν	στερόμενος αὐτῶν εὐδαιμονήσειας; τίνι δ´
[52, 15]	ἂν ἐγώ ποτε εἰπεῖν οὔτ´	ἂν	σὺ πρᾶξαι τολμήσειας· ἐκεῖνα δὲ
[52, 22]	χειμάζῃ (πλείω γὰρ τούτων οὐκ	ἂν	συμβουλεύσαιμί σοι τῷ αὐτῷ ἄρχοντι
[52, 18]	οἰκτρῶς οὕτως αὐτὸν ἀπεκτόνεσαν, οὔτ´	ἂν	τὰ ὅπλα ἀντήρω, οὔτ´ ἂν
[52, 18]	ἂν τὰ ὅπλα ἀντήρω, οὔτ´	ἂν	τὰ στρατεύματα συνελέξω, οὔτ´ ἂν
[52, 20]	μὴ ἐπιτρέψει. ἔσται δὲ τοῦτο,	ἂν	τά τε ἄλλα καὶ ἐνδήμους
[52, 13]	ἐνδέχεταί τισι συνενεχθῆναι προσκοποίμεθα, ἀλογώτατα	ἂν	τὰς διχοστασίας τὰς ἐκ τῆς
[52, 8]	ἀπιστουμένων λάβοις, τάχιστα δ´ ἂν	ἐν	τοῖς μεγίστοις πταίσειας. τί μὲν
[52, 31]	διάδηλα πᾶσιν ἅμα γίγνοιτο. τρίτον,	ἂν	τούς τε βουλευτὰς τοὺς ἐκ
[52, 9]	στρατηγοῦν ἐφιλοτιμεῖτο. ὧν οὐδὲν ἂν	ἐν	τυραννίδι πραχθείη. ἀμέλει τοσοῦτον αὐτῆς
[52, 10]	μὴ ὑγιαίνων ἐξαρκέσειας; τίνος δ´	ἂν	τῶν ἀγαθῶν τῶν ἀνθρωπίνων ἀπολαύσειας,
[52, 25]	πλημμεληθῇ, μαθεῖν δυνήσῃ. ὅστις δ´	ἂν	τῶν ἱππέων διὰ πολλῶν διεξελθὼν
[52, 34]	τινῶν ἐσάγηται, κρῖνε, ὅσα δ´	ἂν	ὑπὸ μηδενὸς αἰτιάζηται, μηδὲ προσποιοῦ
[52, 2]	οἶδ´ ὅτι περὶ σοῦ οὐδένα	ἂν	ὑπομείνειας εἰπεῖν ἢ φρονῆσαι, οὐδ´
[52, 10]	αὐτῷ συμφερόντων εἰπεῖν, πῶς μὲν	ἂν	ὑπομείνειας τοσαῦτα καὶ μεθ´ ἡμέραν
[52, 34]	χαλεπῶς ἐξέταζε, ἀλλ´ ὅσα μὲν	ἂν	ὑφ´ ἑτέρων τινῶν ἐσάγηται, κρῖνε,
[52, 23]	δέοντος ἄρχωσι· καὶ ἀμείνονες γίγνονται,	ἐπειδὰν	διαλίπωσί τέ τινα χρόνον καὶ
[52, 26]	ἐς τὰ διδασκαλεῖα συμφοιτῶσι, καὶ	ἐπειδὰν	ἐς μειράκια ἐκβάλωσιν, ἐπί τε
[52, 2]	τὴν πλεονεξίαν πεποιῆσθαι καὶ σφαλεὶς	δικαίαν	τὴν κακοπραγίαν εἰληφέναι δοκεῖ. ~τούτου
[52, 13]	καὶ ἀσφαλέστατος· ἂν δ´ ἀναμείνῃς	βίαν	τινά σοι προσαχθῆναι, τάχ´ ἄν
[52, 2]	πεποιῆσθαι καὶ σφαλεὶς δικαίαν τὴν	κακοπραγίαν	εἰληφέναι δοκεῖ. ~τούτου δὲ δὴ
[52, 11]	δώσειν τὴν δὲ ἐξ ἐκείνων	ἀηδίαν	αὐτὸν ἕξειν, ~ἔπειτα δ´ οὐδ´
[52, 7]	ἰδίᾳ τις ἀδικεῖν αἰτίαν λάβῃ,	ἰδίαν	δίκην παρὰ δικασταῖς ἴσοις φεύγει,
[52, 2]	πατέρα καὶ τὴν ἐς αὐτὸν	εὐσέβειαν	ἐσκῆφθαι καὶ τὸν δῆμον τήν
[52, 30]	καὶ ἐκεῖνοι πάντες χρήσθωσαν· μήτε	πρεσβείαν	τινὰ πρὸς σέ, πλὴν εἰ
[52, 25]	παρ´ ὧν καὶ ἀκόντων τὴν	ἀλήθειαν,	ἄν γέ τι πλημμεληθῇ, μαθεῖν
[52, 19]	ἡγεμονίαν αὐτοῖς κοινοῖ, ὅπως ὡς	οἰκείαν	αὐτὴν σπουδάζωσι. καὶ τοσοῦτόν γε
[52, 29]	ὄντα, ἐθελοντὶ συντελέσειέ τι, καὶ	ἀσφάλειαν	καὶ εὐπορίαν ἑαυτοῦ τὸ σὲ
[52, 37]	ἐστι· καὶ γὰρ κόσμον καὶ	ἀσφάλειάν	σοι μεγάλην τοῦτο οἴσει. μὴ
[52, 35]	πολλὰ ἀναλίσκειν ἀθροίζεται) καὶ ἐς	εὔκλειαν	οὐδὲν ἀπ´ αὐτῶν προσγίγνεται. ἀρετὴ
[52, 5]	ὑφ´ ἡμῶν αὐτῶν ἠλευθερωμένους, ἐς	δουλείαν	αὖθις καταστῆσαι, τοσούτων πέριξ πολεμίων
[52, 26]	μήτε διὰ πλοῦτον μήτε δι´	εὐγένειαν	μήτε δι´ ἄλλο τι ἀρετῆς
[52, 30]	ἂν καὶ συχνὰ ἂν ἀεὶ	ταράξειαν.	ὅθεν οὐδὲ τὸν παρ´ ἡμῖν
[52, 3]	πρὸς τὴν τοῦ συμφέροντός σφισι	χρείαν	καὶ ἄκοντες πλημμελεῖν, οἱ δ´
[52, 21]	δὲ δὴ τοῦ ἑτέρου καὶ	ὀκνήσειαν	ἂν προσκροῦσαί τινι καὶ φοβηθεῖεν
[52, 30]	φοιτάτωσαν· οὔτε γὰρ ἀγαθὸν οὐδὲν	φρονήσειαν	ἂν καὶ συχνὰ ἂν ἀεὶ
[52, 33]	ἀνέλεγκτον αὐτὴν παρὰ τοῖς ἄλλοις	πιστεύσειαν	ἔσεσθαι. καὶ μέντοι καὶ πρὸς
[52, 10]	ἐπιτρίψειαν ἄν τινα μᾶλλον ἢ	σώσειαν.	ὥσθ´ ἕνεκα μὲν τούτων οὐδ´
[52, 20]	καὶ τοῦ μὴ παντελῶς τὴν	πολιτείαν	μεταλλάττειν δοκεῖν, ἀποδεικνύναι σέ φημι
[52, 6]	δημοκρατίαις· οὐ γὰρ οἷόν τε	πολιτείαν	τινὰ ἄνευ δαπάνης συστῆναι. ἀλλ´
[52, 21]	ἰδιωτείαν καὶ τὴν ἄλλων τινῶν	δυναστείαν	προορώμενοι. καὶ μισθόν γέ τινα
[52, 21]	τι πρᾶξαι, τήν τε ἑαυτῶν	ἰδιωτείαν	καὶ τὴν ἄλλων τινῶν δυναστείαν
[52, 10]	ἐπιβουλευόντων ἀθροίζεται, καὶ οἱ κολακεύοντες	ἐπιτρίψειαν	ἄν τινα μᾶλλον ἢ σώσειαν.
[52, 23]	ἐπαίρουσί πως πολλοὺς καὶ ἐς	νεωτεροποιίαν	ἐξάγουσι. διόπερ οὐδὲ ἐπαλλήλας τὰς
[52, 26]	τι ἀρετῆς ἐχόμενον, ῥᾳθυμίαν ἢ	μαλακίαν	ἢ καὶ ἐπιτήδευσίν τινα κίβδηλον
[52, 12]	δὲ ὡς καὶ αὐτοὶ ἑαυτῶν	ἀδικίαν	τινὰ καταγιγνώσκοντες, ἂν ῥᾳδίως ἐπὶ
[52, 16]	ἐπολιτευόμεθα καὶ πᾶσαν ὀλίγου τὴν	Ἰταλίαν	κατεστρεψάμεθα· ἀφ´ οὗ δὲ ἔξω
[52, 22]	συμβουλεύω σοι διατάξαι. τήν τε	Ἰταλίαν	πᾶσαν τὴν ὑπὲρ πεντήκοντα καὶ
[52, 22]	μὴ θαυμάσῃς εἰ καὶ τὴν	Ἰταλίαν	τοιαῦτα μέρη νεῖμαί σοι παραινῶ·
[52, 42]	γὰρ ὅτι ἔς τε τὴν	Σικελίαν	καὶ ἐς τὴν Γαλατίαν τὴν
[52, 28]	ποιήσει καὶ τοῖς διδοῦσί τι	ὠφελίαν	οὐκ ἐλαχίστην παρέξει· λέγω δὲ
[52, 19]	σύμμαχοι ἡμῖν ὦσιν, ὥσπερ τινὰ	μίαν	τὴν ἡμετέραν πόλιν οἰκοῦντες, καὶ
[52, 34]	αὐτὸς μὲν ἀκριβῶς πάντα πρᾶττε,	μηδεμίαν	συγγνώμην σεαυτῷ νέμων, ὥστε καὶ
[52, 8]	ἐλαττώσῃς τά τε φρονήματα ταπεινώσῃς,	οὐδεμίαν	ἂν εὔνοιαν παρὰ τῶν ἀρχομένων
[52, 6]	καὶ μάλισθ´ ὅτι τὴν μὲν	ζημίαν	αὐτοὶ ὑπομένουσι, τὸ δὲ δὴ
[52, 4]	κοινὴν τῆς πόλεως καὶ τὴν	ζημίαν	καὶ τὴν αἰσχύνην τὴν ἀπ´
[52, 31]	βαρυτέραν, ὥστε τὸν ἁλόντα σφῶν	ἀτιμίαν	ἢ φυγὴν ἢ καὶ θάνατον
[52, 26]	δι´ ἄλλο τι ἀρετῆς ἐχόμενον,	ῥᾳθυμίαν	ἢ μαλακίαν ἢ καὶ ἐπιτήδευσίν
[52, 2]	κατ´ ἀρχὰς εὐθὺς τήν τε	ἐπιθυμίαν	ἀπεγυμνώσαμεν καὶ ἐπὶ τὴν μοναρχίαν
[52, 7]	ὀνόματι ἐννόμῳ δικαστηρίου τὴν ἑαυτῶν	ἐπιθυμίαν	ἀποπιμπλάναι. ἐν μὲν οὖν ταῖς
[52, 19]	ἀπαλεῖψαι. μὴ μέντοι καὶ διὰ	πενίαν	τινὰ ἀγαθόν γε ἄνδρα ὄντα
[52, 19]	τὰ ὑπάρχοντα ἡμῖν καὶ τὴν	ἡγεμονίαν	αὐτοῖς κοινοῖ, ὅπως ὡς οἰκείαν
[52, 14]	τὸ ἴσον ἅπασι κατὰ τὴν	ἀξίαν	ἀπονέμουσα πάντας ὁμοίως εὐδαίμονας τοὺς
[52, 42]	δὲ καὶ πεζοὶ παρὰ τὴν	ἀξίαν	ἐκ τῶν ἐμφυλίων πολέμων ἐβούλευον,
[52, 12]	τὰ τοιαῦτα τό τε κατ´	ἀξίαν	ἑκάστου δῆλον ὅτι πρὸ πάντων
[52, 11]	ποιεῖν ὃν ἂν ἐθελήσωσιν ἔξεστιν,	ἀξίαν	τις διὰ ταῦτα σπουδῆς τὴν
[52, 34]	αὐτῶν γιγνόμενα καὶ ὑπὲρ τὴν	ἀξίαν	τῶν ἔργων τιμᾶν· οὕτω γὰρ
[52, 13]	τὸν Σκιπίωνα κατέλυσαν, ἐπειδή τινα	πλεονεξίαν	αὐτοῦ κατέγνωσαν, μέμνησαι δὲ ὅπως
[52, 2]	δὲ καὶ κατορθώσας ἄδικον τὴν	πλεονεξίαν	πεποιῆσθαι καὶ σφαλεὶς δικαίαν τὴν
[52, 38]	ὧν λέγουσί τινες τεκμαίρεσθαι τὴν	διάνοιαν	αὐτῶν, ἀλλ´ ἐξ ὧν φρονεῖν
[52, 33]	ποτὲ μήτ´ αἰτιάσῃ· τὴν γὰρ	διάνοιαν	αὐτῶν δεῖ σκοπεῖν, ἀλλ´ οὐ
[52, 31]	σε χρή, καὶ μηδ´ ἐς	ἔννοιάν	ποτε μήτ´ αὐτὸν ἀφικνεῖσθαι μήτε
[52, 8]	τε φρονήματα ταπεινώσῃς, οὐδεμίαν ἂν	εὔνοιαν	παρὰ τῶν ἀρχομένων λάβοις· πῶς
[52, 28]	τε ἐπιτάξαι πᾶσιν ἁπλῶς τοῖς	ἐπικαρπίαν	τινὰ τῷ κεκτημένῳ αὐτὰ παρέχουσι,
[52, 14]	δημοκρατίαν τὴν ἀληθῆ τήν τε	ἐλευθερίαν	τὴν ἀσφαλῆ κτήσονται· ἐκείνη μὲν
[52, 29]	συντελέσειέ τι, καὶ ἀσφάλειαν καὶ	εὐπορίαν	ἑαυτοῦ τὸ σὲ πλουτεῖν εἶναι
[52, 43]	καὶ καταψηφισθέντα ἀπέκτεινε. καὶ τὴν	Καπρίαν	παρὰ τῶν Νεοπολιτῶν, ὧνπερ τὸ
[52, 31]	τό τε τὴν βουλὴν πάντων	κυρίαν	δοκεῖν εἶναι, καὶ τὸ πολλοὺς
[52, 31]	ὅσον γε καὶ ἐνδέχεται, τὴν	τιμωρίαν	αὐτοῦ ποιοῖο. λέγω δὲ ταῦτα
[52, 17]	καὶ ἑτοίμως καὶ προθύμως τὴν	προστασίαν	αὐτοῦ ἀνάδεξαι, μᾶλλον δὲ μὴ
[52, 30]	κύριοί τινος ἔστωσαν μήτε ἐς	ἐκκλησίαν	τὸ παράπαν φοιτάτωσαν· οὔτε γὰρ
[52, 33]	οὔτ´ αὐτουργῶν ἐκκαμῇ. τήν τε	παρρησίαν	παντὶ τῷ βουλομένῳ καὶ ὁτιοῦν
[52, 14]	ὁ μὲν τοῖς τοιούτοις τὴν	ἐξουσίαν	διδοὺς παιδὶ δή τινι καὶ
[52, 32]	πάντας τὴν τοῦ τι ἀποφήνασθαι	ἐξουσίαν	ἐχέτωσαν, οἱ δ´ ἄλλοι ἐπί
[52, 24]	καὶ κολάσαι καὶ τιμῆσαί σφας	ἐξουσίαν	ἔχοντες, δύνωνται· τῶν δ´ ἄλλων
[52, 2]	καὶ τὸν δῆμον τήν τε	γερουσίαν	προβεβλῆσθαι, οὐχ ἵνα αὐτοὺς τῶν
[52, 42]	τὴν Σικελίαν καὶ ἐς τὴν	Γαλατίαν	τὴν περὶ Νάρβωνα, οὐδαμόσε ἄλλοσε
[52, 8]	δουλοπρεποῦς ἐπιτηδεύσεως, οὐ μὴν οὐδὲ	φρονηματίαν	γενόμενον μὴ οὐκ ἐλευθερίας ἐπιθυμῆσαι
[52, 14]	καταδέουσί τινων, ἐπαισθήσονται, καὶ τὴν	δημοκρατίαν	τὴν ἀληθῆ τήν τε ἐλευθερίαν
[52, 31]	γυναῖκας αὐτῶν, ἄν ποτέ τινα	αἰτίαν	βαρυτέραν, ὥστε τὸν ἁλόντα σφῶν
[52, 31]	δὲ δή τις ἐπιβουλεύειν σοι	αἰτίαν	λάβῃ (γένοιτο γὰρ ἄν τι
[52, 7]	ἄν τ´ ἰδίᾳ τις ἀδικεῖν	αἰτίαν	λάβῃ, ἰδίαν δίκην παρὰ δικασταῖς
[52, 41]	Ἀγρίππας πρὸς πάντα, καίπερ τὴν	ἐναντίαν	σφίσι γνώμην δούς, προθυμότατα συνήρατο,
[52, 7]	οἴονται πάντες αὐτοὺς σχῆμα καὶ	σκιαγραφίαν	πολιτείας αἰσχύνῃ πρὸ τῆς ἀληθείας
[52, 2]	ἐπιθυμίαν ἀπεγυμνώσαμεν καὶ ἐπὶ τὴν	μοναρχίαν	ἄντικρυς ὡρμήσαμεν; τὸ μὲν γὰρ
[52, 0]	α. Ὡς Καῖσαρ ἐβουλεύσατο τὴν	μοναρχίαν	ἀφεῖναι. β. Ὡς αὐτοκράτωρ καλεῖσθαι
[52, 18]	πεισθῶμεν τῇ τύχῃ τῇ τὴν	μοναρχίαν	σοι διδούσῃ. καὶ χάριν γε
[52, 2]	προϊδέσθαι ἐδικαίωσα. σκεψώμεθα δὲ καθ´	ἡσυχίαν	πάντα τὰ προσόντα αὐτῇ, καὶ
[52, 33]	σκοπεῖν, ἀλλ´ οὐ τὴν οὐκ	ἐπιτυχίαν	μέμφεσθαι. τὸ δ´ αὐτὸ τοῦτο
[52, 13]	πατρί σου προσηνέχθησαν, ὅτι τινὰ	ὑποψίαν	ἐς αὐτὸν μοναρχίας ἔσχον. καίτοι
[52, 14]	παρρησίας τοὺς οὐχ ὁμοίους δύνανται,	κἀν	ταῖς πράξεσιν ἅτε μὴ ὁμογνωμονούντων
[52, 26]	οὗ δεινόν τι δρᾶσαι δυνήσεται·	κἄν	γε καὶ ὣς νεοχμώσῃ τι,
[52, 34]	καὶ δουλοῖ καὶ οἰκειοῦταί τινα,	κἂν	ἀλλότριος κἂν ἐχθρὸς ὢν τύχῃ,
[52, 4]	κοινωνίας τῶν κρειττόνων στερόμενον, ἀλλὰ	κἂν	ἀναγκασθῇ τι τοιοῦτον ὑποστῆναι, μισεῖ
[52, 7]	τὸ δοκοῦν τῷ κρατοῦντι ποιήσωσι·	κἂν	ἄρα τινὲς ἁλίσκωνται, διὰ σὲ
[52, 28]	διδάξω, σμικρὸν ἐκεῖνο ὑπειπών, ὅτι	κἂν	δημοκρατηθῶμεν, πάντως που χρημάτων δεησόμεθα·
[52, 4]	κακύνηταί τις, πᾶς αὐτὸν μισεῖ,	κἂν	δυστυχῇ, πᾶς ἐλεεῖ, κοινὴν τῆς
[52, 31]	αὐτὸν ἀγαγὼν ἀπολογήσασθαί τε ποίησον,	κἂν	ἐλεγχθῇ, κόλασον μετριάσας ὡς οἷόν
[52, 35]	μόνον οὐ σεμνύνει τὰ τοιαῦτα,	κἂν	ἐν ἁπάσαις ταῖς πόλεσιν ἐξαιρεθῇ,
[52, 12]	τῶν χειρόνων μετέρχοιντο, καὶ οὕτω	κἂν	ἐξ αὐτῶν τῶν τιμῶν οὔθ´
[52, 37]	τὰς τῶν δήμων ὁρμὰς κολούειν,	κἂν	ἐπευχόμενοί τινα τῇ τε ἀρχῇ
[52, 34]	καὶ οἰκειοῦταί τινα, κἂν ἀλλότριος	κἂν	ἐχθρὸς ὢν τύχῃ, ὡς τὸ
[52, 4]	τοιοῦτον ὑποστῆναι, μισεῖ τὸ βεβιασμένον,	κἂν	καιροῦ λάβηται, τιμωρεῖται τὸ μεμισημένον.
[52, 4]	καὶ τιμᾷ λαμπρότατα. καὶ μέντοι	κἂν	κακύνηταί τις, πᾶς αὐτὸν μισεῖ,
[52, 27]	ἐμφύλιοι ἀεὶ γενήσονται. καὶ μέντοι	κἂν	κωλύσαντές σφας ταῦτα ποιεῖν ἔπειτα
[52, 25]	ἀλλ´ ἐσγραφέσθωσαν καὶ ἐξ ἐκείνων,	κἂν	λελοχαγηκότες τινὲς ἐν τοῖς πολιτικοῖς
[52, 2]	τις δεῖν ἡμᾶς ἑλέσθαι αὐτήν,	κἂν	μὴ λυσιτελοῦσα ᾖ. εἰ δὲ
[52, 34]	μὲν γὰρ τῆς προσηκούσης ἐπιστροφῆς,	κἂν	μηδεὶς ἐγκαλῇ, τυγχάνειν ὀφείλει· τὰ
[52, 12]	πάντες ὡς εἰπεῖν εἰσιν ἄνθρωποι,	κἂν	μηδεμία εὐθὺς εὐεργεσία αὐτοῖς ὀφείληται·
[52, 37]	αὐτὸ τοῦτο ἔγκλημα, ὅτι δύναται,	κἂν	μηδὲν ἁμαρτάνῃ. τοῖς δὲ δὴ
[52, 29]	ἐπηρεαζόμενοι καρπῶνται διδόντες, ἄλλως τε	κἂν	ὁρῶσί σε σωφρόνως τε διαιτώμενον
[52, 4]	τὰς ἐκ τῶν νόμων ἐπαινοῦσι.	κἂν	οὕτω πολιτεύωνται, {καὶ} κοινὰ μὲν
[52, 2]	πως τῇ τῶν ἀνθρώπων φύσει,	κἂν	πλεονεκτικὸν εἶναι δοκῇ, πεπίστευται· πᾶς
[52, 40]	ὥσπερ καὶ τῷ πατρί σου	ἔδωκαν,	σεβιοῦσι δέ σε καὶ ἑτέρᾳ
[52, 17]	εἰ μὴ προετεθνήκεσαν. καίτοι τὸν	Σύλλαν	φασί τινες αὐτὸ τοῦτο φοβηθέντα
[52, 36]	τὰ πάτρια καὶ τοὺς ἄλλους	τιμᾶν	ἀνάγκαζε, τοὺς δὲ δὴ ξενίζοντάς
[52, 37]	ἐξαμάρτοις, ὃ μὴ δυνηθήσῃ ἀνακέσασθαι.	τιμᾶν	μὲν οὖν σε τοὺς ἀγαθοὺς
[52, 34]	ὑπὲρ τὴν ἀξίαν τῶν ἔργων	τιμᾶν·	οὕτω γὰρ ἂν μάλιστα ποιήσειας
[52, 2]	τὸ μὲν γὰρ βίαιόν τι	τολμᾶν	προσήκειν πως τῇ τῶν ἀνθρώπων
[52, 30]	ἔξω τι τῶν πατρίδων ἀναγκαστοὺς	δαπανᾶν,	καὶ τοῖς ἀγωνισταῖς ἀπόχρη τὰ
[52, 18]	ὅτι ἐκεῖνα μὲν ἄλλοι καὶ	ἐτάραξαν	καὶ ἐκακούργησαν, σὺ δὲ δὴ
[52, 1]	εἴκοσι καὶ ἑπτακοσίοις ἔτεσι, καὶ	ἔπραξαν	οἱ Ῥωμαῖοι καὶ ἔπαθον· ἐκ
[52, 9]	γὰρ οὕτως ἐπολιτεύοντο, οὐδὲν μέγα	κατέπραξαν,	ἐπειδὴ δὲ ἐκείνως ζῆν ἤρξαντο,
[52, 12]	χάριν ἔχειν ἅτε μηδὲν παρὰ	δόξαν	εὑρισκόμενοι, καὶ προσέτι καὶ ὀκνοῦσι
[52, 6]	κρατοῦντι γίγνεσθαι· αὐτίκα γὰρ ἂν	δόξαν	παρὰ τοῖς πολλοῖς ὡς καὶ
[52, 27]	ἀλύπως τραφήσεται, καὶ τὸ λοιπὸν	πᾶν	ἀκινδύνως βιώσεται. ~πόθεν οὖν χρήματα
[52, 4]	δὲ ἄχθεται· καὶ τὸ ἀνθρώπειον	πᾶν,	ἅτε ἔκ τε θεῶν γεγονὸς
[52, 38]	ποιήσειεν, οὐδ´ εἰ σφόδρα ἀδικηθείη·	πᾶν	γὰρ τοὐναντίον καὶ ἐπαινεῖν πολλοὶ
[52, 26]	ἐγὼ λέγω νεώτερόν τι τολμήσει.	πᾶν	γὰρ τοὐναντίον τούς τε ἀμαθεῖς
[52, 28]	ἀναγκαίων, καὶ τὸ ἀργύριον τοῦτο	πᾶν	ἐπὶ μετρίοις τισὶ τόκοις ἐκδανεῖσαι.
[52, 5]	δοκεῖν βούλεται (πολέμιον γὰρ αὐτῷ	πᾶν	ἐπὶ τούτῳ τὸ κρατοῦν ὡς
[52, 26]	καὶ μελετήσαντες ἐπιτηδειότεροί σοι πρὸς	πᾶν	ἔργον γενήσονται. τὸν γὰρ ἄρχοντα
[52, 19]	κατὰ πρώτας εὐθὺς τὸ βουλευτικὸν	πᾶν	καὶ φυλοκρινῆσαι καὶ διαλέξαι, ἐπειδή
[52, 15]	ἵνα καὶ νόμος εὐθὺς ᾖ	πᾶν	ὅ τι ἂν βουλευσαμένῳ σοι
[52, 8]	μὴ οὐκ ἐλευθερίας ἐπιθυμῆσαι καὶ	πᾶν	τὸ δεσπόζον μισῆσαι. ἂν δὲ
[52, 28]	ἔσται δαπανᾶσθαι· κἀκ τούτου πρὸς	πᾶν	τὸ λεῖπον φόρον τε ἐπιτάξαι
[52, 40]	ἑτέρᾳ τινὶ προσρήσει, ὥστε σε	πᾶν	τὸ τῆς βασιλείας ἔργον ἄνευ
[52, 28]	ἐπιτροπεύσοντας ἑκασταχόθι ποιῆσαι, ὥστε αὐτοὺς	πᾶν	τὸ τῷ τῆς ἐπιτροπείας αὐτῶν
[52, 37]	ἐξέταζε, μήτε ἐς τὸ προέχον	πᾶν	ὑποπτεύων μήτε τῷ καταδεεστέρῳ παντὶ
[52, 32]	καὶ ἐπαινεῖν ὡς οἰκεῖα καὶ	ἀγαπᾶν	ὡς αὐθαίρετα. ἐς μὲν οὖν
[52, 31]	αὐτῶν ποιῇ, καὶ μηδὲν τὸ	παράπαν	ἄλλο ἐπὶ πάντας ὁμοίως φέρῃ
[52, 33]	μήτ´ αὐτοτελὴς οὕτω τις τὸ	παράπαν	ἔστω ὥστε μὴ οὐκ ἐφέσιμον
[52, 26]	γενήσονται, καὶ μηδενί γε τὸ	παράπαν	πρόφασιν παρέχῃς, μήτε διὰ πλοῦτον
[52, 30]	ἔστωσαν μήτε ἐς ἐκκλησίαν τὸ	παράπαν	φοιτάτωσαν· οὔτε γὰρ ἀγαθὸν οὐδὲν
[52, 12]	ἀνωμάλως αὐτὰ διανέμειν ἐθελήσῃ, τὸ	σύμπαν	ἁμαρτήσεται· οἵ τε γὰρ πονηροὶ
[52, 11]	ἄλλα τε πολλὰ καὶ ἀγαθὰ	δρᾶν	οἱ τοιοῦτοι δύνανται, καὶ νὴ
[52, 10]	ἂν ὑπομείνειας τοσαῦτα καὶ μεθ´	ἡμέραν	καὶ νύκτωρ διοικῶν, πῶς δ´
[52, 41]	ὄνομα αὐτοκράτορος σχεῖν) ἀλλὰ τὴν	ἑτέραν	τὴν τὸ κράτος διασημαίνουσαν, ὥσπερ
[52, 19]	ὦσιν, ὥσπερ τινὰ μίαν τὴν	ἡμετέραν	πόλιν οἰκοῦντες, καὶ ταύτην μὲν
[52, 31]	αὐτῶν, ἄν ποτέ τινα αἰτίαν	βαρυτέραν,	ὥστε τὸν ἁλόντα σφῶν ἀτιμίαν
[52, 10]	καὶ πανταχοῦ καὶ ἀκούειν καὶ	ὁρᾶν	καὶ ποιεῖν καὶ πάσχειν. ὅθεν,
[52, 34]	αὐτοὺς κολάζειν ῥᾴδιον, οὔτε τὸ	περιορᾶν	φανερῶς τινας ἀσελγαίνοντας εὐπρεπὲς γίγνεται.
[52, 16]	καὶ πᾶσαν μὲν τὴν θάλασσαν	πᾶσαν	δὲ τὴν γῆν καὶ τοῦ
[52, 16]	καὶ τῶν νήσων ἐπεραιώθημεν, καὶ	πᾶσαν	μὲν τὴν θάλασσαν πᾶσαν δὲ
[52, 16]	διεφέρομεν, καλῶς τε ἐπολιτευόμεθα καὶ	πᾶσαν	ὀλίγου τὴν Ἰταλίαν κατεστρεψάμεθα· ἀφ´
[52, 31]	ὑπάγῃς μηδὲν προκαταγνούς, καὶ ἐκείνῳ	πᾶσαν	τὴν περὶ αὐτῶν διαψήφισιν ἀκέραιον
[52, 22]	σοι διατάξαι. τήν τε Ἰταλίαν	πᾶσαν	τὴν ὑπὲρ πεντήκοντα καὶ ἑπτακοσίους
[52, 17]	καὶ ὁ Σύλλας ὅμοια αὐτοῖς	ἐπεπόνθεσαν,	εἰ μὴ προετεθνήκεσαν. καίτοι τὸν
[52, 17]	ὅμοια αὐτοῖς ἐπεπόνθεσαν, εἰ μὴ	προετεθνήκεσαν.	καίτοι τὸν Σύλλαν φασί τινες
[52, 18]	ἀδίκως μήτ´ οἰκτρῶς οὕτως αὐτὸν	ἀπεκτόνεσαν,	οὔτ´ ἂν τὰ ὅπλα ἀντήρω,
[52, 18]	μὲν ἄλλοι καὶ ἐτάραξαν καὶ	ἐκακούργησαν,	σὺ δὲ δὴ χρηστὸς εἶ.
[52, 42]	Γαΐους, ἐγκατέλεξεν, ὅτι προαποδεδειγμένοι οὐκ	ἠδυνήθησαν,	ἄλλων τινῶν τὰς ἀρχὰς αὐτῶν
[52, 13]	δὲ ὅπως τῷ πατρί σου	προσηνέχθησαν,	ὅτι τινὰ ὑποψίαν ἐς αὐτὸν
[52, 31]	καὶ χαλεπώτερα λογοποιεῖσθαι καθ´ ἑαυτῶν	ἐποίησαν.	περὶ μὲν οὖν τῶν λόγῳ
[52, 13]	κράτει τῶν πραγμάτων γενόμενοι οὔτ´	ἠθέλησαν	δυναστεῦσαι οὔτ´ ἔπαθον παρὰ τοῦτο
[52, 16]	ἐπιγνώμονά σε καὶ ἐπιστάτην αὐτῆς	ἐπέστησαν,	μὴ προδῷς τὴν πατρίδα, ἵν´
[52, 42]	ὅτι μὴ ἐχρόνισαν ἀλλ´ εὐθὺς	ἐπειθάρχησάν	οἱ, ἀφῆκε τὸ ὀνείδισμα, ὥστ´
[52, 42]	τοῖς γὰρ προτέροις, ὅτι μὴ	ἐχρόνισαν	ἀλλ´ εὐθὺς ἐπειθάρχησάν οἱ, ἀφῆκε
[52, 13]	ἀκούεις μὲν ὅτι τὸν Κάμιλλον	ὑπερώρισαν,	ἐπειδὴ λευκοῖς ἵπποις ἐς τὰ
[52, 16]	ἐπεραιώθημεν, καὶ πᾶσαν μὲν τὴν	θάλασσαν	πᾶσαν δὲ τὴν γῆν καὶ
[52, 42]	οὗτοι μὲν οὖν ἑκούσιοι δῆθεν	ἰδιώτευσαν,	Κύιντον δὲ δὴ Στατίλιον καὶ
[52, 13]	ἀκούεις δὲ ὅτι τὸν Σκιπίωνα	κατέλυσαν,	ἐπειδή τινα πλεονεξίαν αὐτοῦ κατέγνωσαν,
[52, 22]	ἑπτακοσίους ἀπὸ τῆς πόλεως σταδίους	οὖσαν,	καὶ τἆλλα πάντα τά τε
[52, 41]	τὴν ἑτέραν τὴν τὸ κράτος	διασημαίνουσαν,	ὥσπερ τῷ τε πατρὶ αὐτοῦ
[52, 13]	ἔτεσι δεδημοκρατημένην καὶ τοσούτων ἀνθρώπων	ἄρχουσαν,	δουλεῦσαί τινι ἐθελῆσαι. καὶ ἀκούεις
[52, 30]	ἀγώνων πολλῶν καὶ παντοδαπῶν ἀναλώμασι	δαπανάσθωσαν,	ἵνα μήτε σπουδαῖς ματαίαις ἐκτρύχωνται
[52, 24]	τοῦ φυλάξοντός σε εἴης· καὶ	καθιστάσθωσαν	ἐκ τῶν πολλάκις τε ἐστρατευμένων
[52, 25]	ἐς τὸ συνέδριον καταλεχθῆναι, ἀλλ´	ἐσγραφέσθωσαν	καὶ ἐξ ἐκείνων, κἂν λελοχαγηκότες
[52, 30]	ἢ καὶ μεγέθεσιν ὑπὲρ τἀναγκαῖα	χρήσθωσαν,	μήτ´ ἀγώνων πολλῶν καὶ παντοδαπῶν
[52, 30]	τοῖς ἡμετέροις καὶ ἐκεῖνοι πάντες	χρήσθωσαν·	μήτε πρεσβείαν τινὰ πρὸς σέ,
[52, 24]	ἐκείνους καὶ ἐς τακτὸν χρόνον	ἀποδεικνύσθωσαν,	καθάπερ οἱ ἐκ τοῦ βουλευτικοῦ
[52, 13]	κατέλυσαν, ἐπειδή τινα πλεονεξίαν αὐτοῦ	κατέγνωσαν,	μέμνησαι δὲ ὅπως τῷ πατρί
[52, 30]	μήτε ἐς ἐκκλησίαν τὸ παράπαν	φοιτάτωσαν·	οὔτε γὰρ ἀγαθὸν οὐδὲν φρονήσειαν
[52, 20]	τῷ τῆς ἐνδήμου ἀρχῆς χρόνῳ	δικαζέτωσαν·	συναγέσθω μὲν γὰρ δικαστήρια καὶ
[52, 25]	τὰς ἔξω πάσας οἱ ἱππῆς	διαχειριζέτωσαν,	καὶ μισθὸν οὗτοί τε καὶ
[52, 33]	ἐκ τῶν ἐστρατηγηκότων ἄλλοι ἄλλοτε	διαγιγνωσκέτωσαν,	ἵνα σύ τε τοὺς τρόπους
[52, 23]	τοῖς ἄρχουσι τὰ δυνατὰ προστάσσεσθαι.	~λαμβανέτωσαν	δὲ μισθὸν πάντες οὗτοι οἱ
[52, 21]	μετὰ ταῦτα τὰς μείζους ἡγεμονίας	λαμβανέτωσαν.	~ὧδε γὰρ συμβουλεύω σοι διατάξαι.
[52, 30]	πρᾶγμά τι διαγνώσεως ἐχόμενον εἴη,	πεμπέτωσαν,	ἀλλὰ τῷ τε ἄρχοντί σφων
[52, 21]	προορώμενοι. καὶ μισθόν γέ τινα	φερέτωσαν	καὶ τῆς ἀσχολίας ἕνεκα καὶ
[52, 25]	πρὸς τὸ μέγεθος τῆς πράξεως	φερέτωσαν,	τοῦτο μὲν ὅτι οὐχ οἷόν
[52, 30]	τὰς ἀξιώσεις, ὅσας ἂν δοκιμάσῃ,	προσφερέτωσαν.	οὕτω γὰρ οὔτ´ ἀναλώσουσί τι
[52, 21]	ἅπαξ καὶ δεύτερον) εἶθ´ οὕτως	ὑπατευέτωσαν,	ἄν γε καὶ ὀρθῶς διάρξωσι,
[52, 37]	μὴ μέντοι καὶ ὑπέρογκόν τι	ἰσχυέτωσαν,	ἀλλὰ ἀκριβῶς πάντες σωφρονείτωσαν, ὥστε
[52, 30]	ἐκτρύχωνται μήτε φιλοτιμίαις ἀλόγοις πολεμῶνται.	ἐχέτωσαν	μὲν γὰρ καὶ πανηγύρεις καὶ
[52, 24]	ὅ θ´ ὑποτιμητής, τὴν ἀρχὴν	ἐχέτωσαν·	νυκτοφύλαξ δὲ ἕτερος, καὶ ἐπὶ
[52, 32]	τὴν τοῦ τι ἀποφήνασθαι ἐξουσίαν	ἐχέτωσαν,	οἱ δ´ ἄλλοι ἐπί τε
[52, 21]	ἂν λάβοι, ὥστε ὑποτιμητὴς καλεῖσθαι.	ἀρχέτωσαν	δὲ δὴ οἱ δύο οὗτοι
[52, 24]	καὶ πολλὰ καὶ ἄλλα διῳκηκότων.	ἀρχέτωσαν	δὲ δὴ τῶν τε δορυφόρων
[52, 23]	ἀναλώματι ὥσπερ νῦν χρῆσθαι. καὶ	ἀρχέτωσαν	μήτε ἔλαττον ἐτῶν τριῶν, εἰ
[52, 21]	δίδωμι, οἱ δὲ δὴ στρατηγήσαντες	ἀρχέτωσάν	τινα ἀρχὴν ἐν τοῖς ὑπηκόοις,
[52, 20]	τε καὶ ἀγορανομήσαντες ἢ δημαρχήσαντες	στρατηγείτωσαν,	τριακοντοῦται γενόμενοι. ταύτας τε γὰρ
[52, 21]	δεῖν τοῦτο γίγνεσθαι· ἐκεῖνοι δ´	ὑποστρατηγείτωσαν	οἷς ἂν εἴπω, καὶ ἅπαξ
[52, 20]	οἵ γε καὶ προσήκοντές σφισιν,	ἐπιτελείτωσαν,	καὶ τὰς δίκας πάντες ὡς
[52, 37]	τι ἰσχυέτωσαν, ἀλλὰ ἀκριβῶς πάντες	σωφρονείτωσαν,	ὥστε σε μηδὲν ὑπ´ αὐτῶν
[52, 24]	Ἰταλίᾳ στρατιωτῶν οἱ ἔπαρχοι ἐκεῖνοι	προστατείτωσαν,	ὑπάρχους ἔχοντες, καὶ προσέτι καὶ
[52, 30]	οἱ δῆμοι μήτε κύριοί τινος	ἔστωσαν	μήτε ἐς ἐκκλησίαν τὸ παράπαν
[52, 24]	ταραχῶδές ἐστι. δύο τε οὖν	ἔστωσαν	οἱ ἔπαρχοι οὗτοι, ἵν´ ἂν
[52, 24]	τούτους μὲν γὰρ αὐτοὶ ἐκεῖνοι	δικαιούτωσαν,	ἵνα ἀπροφασίστως σφίσι χρῆσθαι, ἅτε
[52, 30]	ἀλλὰ τῷ τε ἄρχοντί σφων	δηλούτωσαν	ὅσα βούλονται, καὶ δι´ ἐκείνου
[52, 32]	ὁμοίως τοὺς παρόντας γνώμην διδόναι,	ὅταν	δὲ δὴ κατηγορῆταί τις αὐτῶν,
[52, 39]	μήθ´ ὑβρίζῃς τι μήτε πλεονεκτῇς,	ὅταν	ἐκ τοῦ ὁμοίου σφίσι προσφέρῃ,
[52, 39]	κόσμιον εὐβίοτον εὐπόλεμον εἰρηναῖον ὄντα,	ὅταν	μήθ´ ὑβρίζῃς τι μήτε πλεονεκτῇς,
[52, 33]	καὶ τῶν ἰδιωτῶν τῶν πρώτων,	ὅταν	περὶ θανατώσεως ἢ καὶ ἀτιμίας
[52, 39]	προσόψονταί σε ἅπαντες καὶ φιλήσουσιν,	ὅταν	σε ὁρῶσι κόσμιον εὐβίοτον εὐπόλεμον
[52, 7]	τινα ἐξουσίας οἱ δικάζοντες λαμβάνουσιν,	ὅταν	τι παρὰ τὸ δοκοῦν τῷ
[52, 18]	διοικῆσαι. καί με μὴ νομίσῃς	ἀπαρτᾶν	ἀπὸ τῆς παρούσης ὑποθέσεως τὸν
[52, 18]	αὐτῇ βιώσῃ καὶ πάντων τῶν	ἐν	ἀνθρώποις ἀγαθῶν ἀπολαύσεις, ἄν γε
[52, 39]	εὐδαιμονέστερόν ἐστι τοῦ πάντων τῶν	ἐν	ἀνθρώποις ἀγαθῶν μετ´ ἀρετῆς ἀπολαύοντα
[52, 35]	οὐ σεμνύνει τὰ τοιαῦτα, κἂν	ἐν	ἁπάσαις ταῖς πόλεσιν ἐξαιρεθῇ, ἀλλὰ
[52, 19]	κορυφαίους ἐξ ἁπάντων τῶν ἐθνῶν	ἐν	ἀσφαλεῖ ποιήσῃ, καὶ οὔτε ἐκεῖνα
[52, 35]	καὶ ὀλιγοχρόνιοί εἰσιν) ἄλλας δὲ	ἐν	αὐταῖς ταῖς τῶν ἀνθρώπων ψυχαῖς
[52, 18]	δείσῃς ὅτι οὐχὶ καὶ ἀσφαλέστατα	ἐν	αὐτῇ βιώσῃ καὶ πάντων τῶν
[52, 10]	ταῦτ´ οὖν προϊδόμενος προβούλευσαι πρὶν	ἐν	αὐτοῖς γενέσθαι· αἰσχρὸν γάρ, μᾶλλον
[52, 35]	ναοί, πάντες δὲ ἄνθρωποι ἀγάλματα	(ἐν	γὰρ ταῖς γνώμαις αὐτῶν ἀεὶ
[52, 20]	ἐς μὲν τὴν ἱππάδα ὀκτωκαιδεκέτεις,	ἐν	γὰρ ταύτῃ τῇ ἡλικίᾳ μάλιστα
[52, 7]	ταῖς μοναρχίαις ταῦθ´ οὕτω γίγνεται·	ἐν	δὲ δὴ ταῖς δημοκρατίαις, ἄν
[52, 6]	καὶ ὑπὲρ ἑαυτῶν συντελοῦντες ἀνέχονται.	ἐν	δὲ δὴ ταῖς δυναστείαις τό
[52, 11]	καὶ εὐκλεὲς καὶ ἀσφαλές ἐστιν,	ἐν	δὲ δὴ ταῖς μοναρχίαις πρῶτον
[52, 5]	μὲν ἡ τῶν δήμων κατάστασις,	ἐν	δὲ δὴ ταῖς τυραννίσι πάντα
[52, 6]	τρόπον τινὰ αὖθις αὐτὰ ἀπολαμβάνουσιν·	ἐν	δὲ ταῖς μοναρχίαις ἄλλοι μὲν
[52, 19]	σοι, τοσούτῳ ῥᾷον αὐτός τε	ἐν	δέοντι πάντα διοικήσεις, καὶ τοὺς
[52, 5]	τὸν ὅμιλον ἡμῶν, τοσούτοις ἔτεσιν	ἐν	ἐλευθερίᾳ βεβιωκότα, καταλῦσαι, χαλεπὸν δὲ
[52, 22]	ἐν ξενικοῖς τείχεσιν ἢ καὶ	ἐν	ἑνὶ πολιτικῷ στρατεύωνται, καλῶς ἔχει
[52, 34]	ἂν ποιήσῃς μαθήσονται. καθάπερ γὰρ	ἐν	ἑνί τινι τῆς ὅλης οἰκουμένης
[52, 4]	ἐπιδείκνυσιν ἀσμενέστατα, ἄν τε καὶ	ἐν	ἑτέρῳ ἴδῃ, καὶ προάγει ἑτοίμως
[52, 39]	συλλαβόντα εἰπεῖν. ἓν δ´ οὖν	ἐν	κεφαλαίῳ καὶ κατὰ τῶν εἰρημένων
[52, 16]	χωρὶς κυβερνήτου, πολλὰς ἤδη γενεὰς	ἐν	κλύδωνι πολλῷ φερομένη σαλεύει τε
[52, 13]	Μέτελλος, καὶ Πομπήιος τὸ πρῶτον,	ἐν	κράτει τῶν πραγμάτων γενόμενοι οὔτ´
[52, 6]	δὲ δὴ κέρδος ἕτεροι λαμβάνουσιν.	ἐν	μὲν γὰρ ταῖς δημοκρατίαις καὶ
[52, 6]	τινὰ ἄνευ δαπάνης συστῆναι. ἀλλ´	ἐν	μὲν ἐκείναις μάλιστα μὲν ἑκόντες
[52, 11]	εὐεργετεῖν ἔχειν, ἀξιοσπούδαστον μέν, ἀλλ´	ἐν	μὲν ἰδιώτῃ γιγνόμενον καὶ καλὸν
[52, 7]	δικαστηρίου τὴν ἑαυτῶν ἐπιθυμίαν ἀποπιμπλάναι.	ἐν	μὲν οὖν ταῖς μοναρχίαις ταῦθ´
[52, 25]	τὰ ἀναγκαῖα χρήσῃ. ἀπόχρη δὲ	ἐν	μὲν τῇ πόλει καθ´ ἕκαστον
[52, 7]	ἀνθρώπων τοσούτῳ, ἄλλως τε καὶ	ἐν	μεταβολῇ πολιτείας, φιλεῖ συμβαίνειν. τούτοις
[52, 4]	κοινοῦσθαι, πῶς δ´ οὐκ ἄριστον	ἐν	μηδενὶ πλὴν ἀπ´ ἀρετῆς προτιμᾶσθαι;
[52, 22]	ἐστιν. ἂν μὲν ὀλίγοι τινὲς	ἐν	ξενικοῖς τείχεσιν ἢ καὶ ἐν
[52, 14]	ἑτοίμως ἀντιδιδόντες, οὔτε τῶν ἐλαττωμάτων,	ἐν	οἷς καταδέουσί τινων, ἐπαισθήσονται, καὶ
[52, 30]	τε γὰρ ἡμᾶς πολλῶν ἄρχοντας	ἐν	πᾶσι πάντων ὑπερέχειν, καὶ φέρει
[52, 31]	ἵν´ οἵ τε ἀδικοῦντές τι	ἐν	πᾶσι τοῖς ὁμοτίμοις ἐλεγχόμενοι κολάζωνται
[52, 23]	αὐτῷ ἔθνει ἄν τε καὶ	ἐν	πλείοσιν ἐφεξῆς ἐπὶ μακρότερον τοῦ
[52, 7]	ἔν τε ἀρχῇ τηλικαύτῃ καὶ	ἐν	πλήθει ἀνθρώπων τοσούτῳ, ἄλλως τε
[52, 31]	τὸν τοιοῦτόν που προσῆκεν, ἀλλ´	ἐν	πολεμίου μοίρᾳ κολάζεσθαι. ~ταῦτά τε
[52, 6]	τοῦτο δὲ ἔστι μὲν καὶ	ἐν	ταῖς δημοκρατίαις· οὐ γὰρ οἷόν
[52, 22]	ἐν ταῖς νήσοις καὶ τὰ	ἐν	ταῖς ἠπείροις ὁμολογοῦντα ἡμῖν, κατάνειμον
[52, 12]	τοῦτο, ὃ μάλιστα ἄν τισιν	ἐν	ταῖς μοναρχίαις ἀρέσειε, δυσμεταχειριστότατον συμβῆναι.
[52, 22]	καὶ τἆλλα πάντα τά τε	ἐν	ταῖς νήσοις καὶ τὰ ἐν
[52, 28]	δὲ τὸ κατ´ ὀλίγον σφας	ἐν	ταῖς τάξεσιν ὅσα ὀφείλουσιν ἐσφέρειν,
[52, 22]	ἂν δὲ δύο πολιτικὰ στρατεύματα	ἐν	ταὐτῷ ἔθνει χειμάζῃ (πλείω γὰρ
[52, 23]	οἰκείων οἷόν τέ ἐστιν αὐτοὺς	ἐν	τῇ ἀλλοτρίᾳ ἀποζῆν, οὔτ´ ἀορίστῳ
[52, 1]	ἔν τε τῇ βασιλείᾳ καὶ	ἐν	τῇ δημοκρατίᾳ ταῖς τε δυναστείαις,
[52, 27]	ἄν τε ἐπιτρέψωμεν πᾶσι τοῖς	ἐν	τῇ ἡλικίᾳ οὖσι καὶ τὰ
[52, 24]	καὶ τῶν Καισαρείων τῶν τε	ἐν	τῇ θεραπείᾳ σου ὄντων καὶ
[52, 24]	καὶ τῶν λοιπῶν στρατιωτῶν τῶν	ἐν	τῇ Ἰταλίᾳ πάντων, ὥστε καὶ
[52, 24]	δύνωνται· τῶν δ´ ἄλλων τῶν	ἐν	τῇ Ἰταλίᾳ στρατιωτῶν οἱ ἔπαρχοι
[52, 21]	τὰς τοῦ θανάτου τοῖς τε	ἐν	τῇ πόλει, πλὴν ὧν ἂν
[52, 25]	τῆς ἀρχῆς λέγω, καὶ τὰς	ἐν	τῇ Ῥώμῃ τῇ τε ἄλλῃ
[52, 25]	ὄντας, ἀπὸ τῶν οἰκείων, οὐδὲ	ἐν	τῇ Ῥώμῃ τι πράττοντας, ἀναλίσκειν,
[52, 3]	δὲ δὴ μήθ´ ἁπλότητά τινα	ἐν	τῇ ψυχῇ ἔχοντας μήτε τὰ
[52, 2]	τὸ ἐμαυτοῦ ἴδιον, ὥσπερ οὐδὲ	ἐν	τοῖς ἄλλοις, ἀλλὰ τὸ σὸν
[52, 42]	γὰρ οὕτως ὡς τὸ γενναῖον	ἐν	τοῖς ἐμφυλίοις πολέμοις ἀναλίσκεται) καὶ
[52, 27]	παντὸς ποιεῖσθαι δεῖ, χειμάδιά τε	ἐν	τοῖς ἐπικαιροτάτοις χωρίοις κατεσκευασμένους καὶ
[52, 22]	περί τε τῶν ἑκατοντάρχων τῶν	ἐν	τοῖς καταλόγοις ὄντων καὶ περὶ
[52, 42]	πάντα ἔφη τὰ γράμματα τὰ	ἐν	τοῖς κιβωτίοις αὐτοῦ εὑρεθέντα κατακεκαυκέναι.
[52, 4]	τοῖς αὐτοῖς ἤθεσι τεθραμμένους καὶ	ἐν	τοῖς ὁμοίοις νόμοις πεπαιδευμένους, καὶ
[52, 27]	προσήκει, καὶ αὐτοὺς ἀεί τε	ἐν	τοῖς ὅπλοις εἶναι καὶ τὴν
[52, 15]	ἐν τῷ φανερῷ βουλευόμενα μήτε	{ἐν}	τοῖς παρακελευστοῖς ἐπιτρεπόμενα μήτε ἐκ
[52, 25]	ἐξ ἐκείνων, κἂν λελοχαγηκότες τινὲς	ἐν	τοῖς πολιτικοῖς στρατοπέδοις ὦσι, πλὴν
[52, 21]	ὀλίγους τε στρατιώτας ἔχων καὶ	ἐν	τοῖς σοῖς ὀφθαλμοῖς τὸ πλεῖστον
[52, 32]	ἢ μηδέπω βουλεύῃ ἢ καὶ	ἐν	τοῖς τεταμιευκόσιν ἔτι ὢν κρίνηται.
[52, 21]	δὴ στρατηγήσαντες ἀρχέτωσάν τινα ἀρχὴν	ἐν	τοῖς ὑπηκόοις, (πρὶν γὰρ στρατηγῆσαί
[52, 33]	τε τοὺς τρόπους αὐτῶν ἀκριβέστερον	ἐν	τούτῳ προκαταμανθάνων ὀρθῶς σφισιν ἔχῃς
[52, 12]	ποιεῖν, ἵνα μὴ καὶ ἀναξίους	ἐν	τούτῳ σφᾶς τοῦ καλῶς πάσχειν
[52, 9]	ἄλλων ἀνθρώπων, ὧν οἱ μὲν	ἐν	τυραννίσι καὶ νῦν ἔτι διαγόμενοι
[52, 22]	οὖσα ἀδύνατός ἐστιν ὑπὸ τῶν	ἐν	τῷ ἄστει ἀρχόντων καλῶς διοικεῖσθαι.
[52, 23]	γὰρ διαφέρει τι ἄν τε	ἐν	τῷ αὐτῷ ἔθνει ἄν τε
[52, 25]	καὶ αἰσχρὸν καὶ ἐπονείδιστόν ἐστιν	ἐν	τῷ βουλευτικῷ τινας ἐξετάζεσθαι· ἐκ
[52, 28]	μὲν ἁπάντων τὰ κτήματα τὰ	ἐν	τῷ δημοσίῳ ὄντα (πολλὰ δὲ
[52, 41]	μοι τοῦ λόγου εἴρηται, ἔπραξεν	ἐν	τῷ ἔτει ἐκείνῳ ἐν ᾧ
[52, 4]	καὶ διὰ τοῦτο καὶ ἄρχεσθαι	ἐν	τῷ μέρει ὑπομένουσι· καὶ πλεονεκτεῖσθαι
[52, 39]	αὐτὸς παρὰ σαυτῷ μέγα φυλακτήριον	ἐν	τῷ μηδένα ποτὲ ἀδικῆσαι ἔχων
[52, 0]	ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΟΝ ΔΕΥΤΕΡΟΝ ΒΙΒΛΙΟΝ. Τάδε ἔνεστιν	ἐν	τῷ πεντηκοστῷ δευτέρῳ τῶν Δίωνος
[52, 37]	πάντα διελέγχειν· βραδύνας μὲν γὰρ	ἐν	τῷ πιστεῦσαί τινα οὐδὲν μέγα
[52, 25]	πολιτικοῖς στρατοπέδοις ὦσι, πλὴν τῶν	ἐν	τῷ τεταγμένῳ ἐστρατευμένων. τούτων μὲν
[52, 20]	ἐνδήμους αὐτοὺς ἀποφήνῃς, καὶ μήτε	ἐν	τῷ τῆς ἀρχῆς καιρῷ ὅπλα
[52, 20]	ὡς ἕκαστοι, πλὴν τῶν φονικῶν,	ἐν	τῷ τῆς ἐνδήμου ἀρχῆς χρόνῳ
[52, 20]	οὔτε τινὲς νεοχμώσουσι, στρατοπέδων κύριοι	ἐν	τῷ τῶν ὀνομάτων φρονήματι γενόμενοι,
[52, 15]	ἐς τὸ κοινὸν ἀναφερόμενα μήτε	ἐν	τῷ φανερῷ βουλευόμενα μήτε {ἐν}
[52, 41]	ὡς καὶ κατὰ καιρὸν μᾶλλον	ἐν	τῷ χρόνῳ γενησόμενα. καὶ αὐτῷ
[52, 6]	μὲν ἑκόντες πολλοὶ πολλὰ ἐπιδιδόασιν,	ἐν	φιλοτιμίας μέρει τὸ πρᾶγμα ποιούμενοι
[52, 30]	ἐς ἄλλον τινὰ τοιοῦτον σύλλογον	ἐν	ᾧ τι καὶ χρηματισθῆναι δεῖ,
[52, 41]	ἔπραξεν ἐν τῷ ἔτει ἐκείνῳ	ἐν	ᾧ τὸ πέμπτον ὑπάτευσε, καὶ
[52, 38]	γὰρ τοὐναντίον καὶ ἐπαινεῖν πολλοὶ	ἔν	γε τῷ φανερῷ τοὺς ἀδικοῦντάς
[52, 7]	φυγῇ καὶ θανάτῳ ζημιοῦσθαι, οἷα	ἔν	τε ἀρχῇ τηλικαύτῃ καὶ ἐν
[52, 1]	Σέξτου Ἀπουλεΐου ὑπατείας. ~Ταῦτα μὲν	ἔν	τε τῇ βασιλείᾳ καὶ ἐν
[52, 4]	εἰληχότας καὶ ὁμοφύλους ἀλλήλοις ὄντας,	ἔν	τε τοῖς αὐτοῖς ἤθεσι τεθραμμένους
[52, 2]	πεπίστευται· πᾶς γὰρ ὁ προφέρων	ἔν	τινι πλέον ἀξιοῖ τοῦ καταδεεστέρου
[52, 39]	πάντα αὐτὰ καθάπαξ συλλαβόντα εἰπεῖν.	ἓν	δ´ οὖν ἐν κεφαλαίῳ καὶ
[52, 7]	ἔχουσι καὶ τὸν μισθὸν φέρουσιν.	~ἓν	μὲν δὴ τοῦτο τοιοῦτον ὂν
[52, 41]	ὕστερον ἀπ´ αὐτῶν τῶν ἔργων	ἔλαβεν,	ὥστε καὶ ἅπαξ καὶ εἰκοσάκις
[52, 37]	τοῦτο ἔγκλημα, ὅτι δύναται, κἂν	μηδὲν	ἁμαρτάνῃ. τοῖς δὲ δὴ πολλοῖς
[52, 37]	ἰσχυρῶς φυλάττειν σφᾶς ἀναγκάζειν, τὸ	μηδὲν	ἀξιοῦν τῶν κεκωλυμένων. ~ταῦτα μὲν
[52, 25]	ἐλλόγιμος ὥστε καὶ βουλεῦσαι γένηται,	μηδὲν	αὐτὸν ἡ ἡλικία ἐμποδιζέτω πρὸς
[52, 26]	καὶ κακὸς καὶ ἀχάριστος γένηται,	μηδὲν	αὐτῷ τοιοῦτον ἐπιτρέψῃς ἐξ οὗ
[52, 8]	ἐξήρκεις, καὶ μηδενὸς συνεργοῦ πρὸς	μηδὲν	αὐτῶν ἔχρῃζες, ἕτερος ἂν ἦν
[52, 8]	ἀναγκαίως ἐρῶ, ὅτι ἂν μὲν	μηδὲν	δέον ὁ τοιοῦτος πράττῃ, πολὺ
[52, 29]	βραχέα ἀπὸ πολλῶν ὧν ἂν	μηδὲν	ἐπηρεαζόμενοι καρπῶνται διδόντες, ἄλλως τε
[52, 8]	ἂν δὲ δὴ τούτοις μὲν	μηδὲν	ἐπιτρέπῃς, τοῖς δὲ δὴ φαύλοις
[52, 29]	σε σωφρόνως τε διαιτώμενον καὶ	μηδὲν	μάτην παραναλίσκοντα. τίς γὰρ οὐκ
[52, 12]	διδόντι αὐτὸ χάριν ἔχειν ἅτε	μηδὲν	παρὰ δόξαν εὑρισκόμενοι, καὶ προσέτι
[52, 37]	ἰδίᾳ καὶ κοινῇ πειθαρχήσουσιν, ἂν	μηδὲν	παρὰ ταῦτα μηδέποτε συγχωρήσῃς τινί·
[52, 19]	ὅσοι ποτ´ ἂν ἀρέσωσί σε,	μηδὲν	περὶ τοῦ πλήθους αὐτῶν ἀκριβολογούμενος·
[52, 12]	δοκοῦντες, γίγνοιντο, καὶ οἱ χρηστοὶ	μηδὲν	πλεῖον αὐτῶν εὑρισκόμενοι, ἀλλ´ ἐξ
[52, 31]	ὑπό τε τὸ βουλευτήριον ὑπάγῃς	μηδὲν	προκαταγνούς, καὶ ἐκείνῳ πᾶσαν τὴν
[52, 31]	νομοθετούμενα δι´ αὐτῶν ποιῇ, καὶ	μηδὲν	τὸ παράπαν ἄλλο ἐπὶ πάντας
[52, 3]	ἐπικαλέσειέ τις ἡμῖν καὶ εἰ	μηδὲν	τοιοῦτον ἀπὸ πρώτης ἐνθυμηθέντες ἔπειτα
[52, 37]	τῇ ἡγεμονίᾳ σου προσήκοντα, ἵνα	μηδὲν	τῶν φυλακῆς τινος καὶ ἐπανορθώσεως
[52, 37]	ἀκριβῶς πάντες σωφρονείτωσαν, ὥστε σε	μηδὲν	ὑπ´ αὐτῶν διαβληθῆναι· πάντα γὰρ
[52, 26]	εἴρηκα πράττῃς. σὺ μὲν γὰρ	οὐδὲν	ἁμαρτήσῃ τὸν ἀδικήσαντα τιμωρησάμενος, ὥσπερ
[52, 21]	μὲν γὰρ τῆς χρονίου ἀρχῆς	οὐδὲν	ἂν δεινόν, ἅτε ὁ μὲν
[52, 35]	αὐτῷ μεῖζον μὲν τῶν ὑπαρχόντων	οὐδὲν	ἂν δοθείη, ὑποψία δ´ ἂν
[52, 9]	καὶ τὸ στρατηγοῦν ἐφιλοτιμεῖτο. ὧν	οὐδὲν	ἂν ἐν τυραννίδι πραχθείη. ἀμέλει
[52, 3]	~τούτου δὲ δὴ οὕτως ἔχοντος,	οὐδὲν	ἂν ἧττον ἐπικαλέσειέ τις ἡμῖν
[52, 35]	ἀναλίσκειν ἀθροίζεται) καὶ ἐς εὔκλειαν	οὐδὲν	ἀπ´ αὐτῶν προσγίγνεται. ἀρετὴ μὲν
[52, 33]	ἄν τε καὶ μὴ πεισθῇς,	οὐδὲν	βλαβήσῃ. καὶ τοὺς μὲν τυχόντας
[52, 34]	τινὲς εὐεργετηθέντες ἀχαρίστως τι πράξουσιν·	οὐδὲν	γὰρ οὕτω καὶ δουλοῖ καὶ
[52, 42]	τό τε πλεῖστόν σφων ἀπωλώλει	(οὐδὲν	γὰρ οὕτως ὡς τὸ γενναῖον
[52, 8]	γίγνεσθαι πέφυκε, τὰ μὲν ἄλλα	οὐδὲν	δέομαί σοι σαφῶς εἰδότι διηγεῖσθαι,
[52, 13]	οὔτ´ ἔπαθον παρὰ τοῦτο δεινὸν	οὐδέν·	Κίννας δὲ δὴ καὶ Στράβων,
[52, 25]	δὴ τῶν ἀπ´ ἀρχῆς ἑκατονταρχησάντων	οὐδὲν	κωλύει τοὺς ἐλλογιμωτάτους αὐτοῦ μεταλαμβάνειν.
[52, 37]	γὰρ ἐν τῷ πιστεῦσαί τινα	οὐδὲν	μέγα ἀδικηθήσῃ, σπεύσας δὲ τάχ´
[52, 9]	τέως μὲν γὰρ οὕτως ἐπολιτεύοντο,	οὐδὲν	μέγα κατέπραξαν, ἐπειδὴ δὲ ἐκείνως
[52, 2]	ἂν αὐτὴν ἐσπούδασα· ἐπειδὴ δ´	οὐδὲν	ὅμοιον τοῖς τε αὐταρχοῦσι καὶ
[52, 43]	κατὰ Συρρεντὸν ἠπείρου, χρηστὸν μὲν	οὐδέν,	ὄνομα δὲ καὶ νῦν ἔτι
[52, 5]	δὴ κεφάλαιον, χρηστὸν μὲν οὐδεὶς	οὐδὲν	οὔτ´ εἰδέναι οὔτ´ ἔχειν δοκεῖν
[52, 30]	παράπαν φοιτάτωσαν· οὔτε γὰρ ἀγαθὸν	οὐδὲν	φρονήσειαν ἂν καὶ συχνὰ ἂν
[52, 42]	γένος συνεπλήθυσε, τῆς βουλῆς οἱ	δῆθεν	ἐπιτρεψάσης τοῦτο ποιῆσαι, ἐπειδὴ τό
[52, 42]	ἐκδημοσιευθῆναι. οὗτοι μὲν οὖν ἑκούσιοι	δῆθεν	ἰδιώτευσαν, Κύιντον δὲ δὴ Στατίλιον
[52, 10]	ὁρᾶν καὶ ποιεῖν καὶ πάσχειν.	ὅθεν,	οἶμαι, καὶ Ἕλληνες καὶ βάρβαροί
[52, 30]	καὶ συχνὰ ἂν ἀεὶ ταράξειαν.	ὅθεν	οὐδὲ τὸν παρ´ ἡμῖν δῆμον
[52, 35]	ἢ ἔργῳ ἢ καὶ λόγῳ	δοθὲν	περιίδῃς. τοῖς μὲν γὰρ ἄλλοις
[52, 28]	μεταλλείας καὶ εἰ δή ποθεν	ἄλλοθεν	βεβαίως δύναται προσιέναι, καὶ μετὰ
[52, 28]	τε μεταλλείας καὶ εἰ δή	ποθεν	ἄλλοθεν βεβαίως δύναται προσιέναι, καὶ
[52, 28]	τὸ λοιπὸν πᾶν ἀκινδύνως βιώσεται.	~πόθεν	οὖν χρήματα καὶ ἐς τούτους
[52, 6]	ἄρξωμαι, χρήματά σοι πολλὰ καὶ	πανταχόθεν	ἀναγκαῖον ἔσται πορίζειν· ἀδύνατον γὰρ
[52, 13]	οὖν καὶ τἆλλα ἃ μικρῷ	πρόσθεν	εἶπον ἐνθυμηθεὶς φρόνησον ἕως ἔξεστί
[52, 26]	μήτ´ οὖν περιίδῃς ποτὲ τοῦτο	πραχθέν,	μήτ´ αὖ δείσῃς ὅτι τραφείς
[52, 28]	καὶ ἐς τὰ λοιπὰ ὅσα	εἴωθεν	ἐπὶ καιροῦ συμβαίνειν, ἀναγκαῖον ἔσται
[52, 21]	ὀκνήσειαν ἂν προσκροῦσαί τινι καὶ	φοβηθεῖεν	ἐρρωμένως τι πρᾶξαι, τήν τε
[52, 26]	βέλτιστοι γίγνωνται, προνοεῖν. τοῦτο δ´	ὑπάρξειεν	ἄν σοι οὐκ ἂν ἐάσας
[52, 30]	καὶ πάνυ πολλὰ ἐκ τούτων	ὑπάρξειεν	ἄν· τὰ δὲ δὴ λοιπὰ
[52, 12]	ἢ φιλία παρὰ τῶν τυγχανόντων	ὑπάρξειεν.	οἱ μὲν γάρ, ὡς καὶ
[52, 18]	σφαγεῦσι δικαιότατα ἄν τις αὐτὸ	ἐγκαλέσειεν·	εἰ γὰρ ἐκεῖνοι μήτ´ ἀδίκως
[52, 6]	ἐθελήσειέ τις (οὐδὲ γὰρ οὐδ´	ὁμολογήσειεν	ἂν ῥᾳδίως πλουτεῖν) οὔτε συμφέρει
[52, 38]	τοῦτο μὲν γὰρ οὐδεὶς ἂν	ποιήσειεν,	οὐδ´ εἰ σφόδρα ἀδικηθείη· πᾶν
[52, 3]	μετριάσαι δυναμένους πῶς ἄν τις	προσδοκήσειεν	ἤτοι τῶν ἄλλων καλῶς ἡγεμονεύσειν
[52, 36]	καταφρονήσας οὐδ´ ἄλλου ἄν τινος	προτιμήσειεν,	ἀλλ´ ὅτι καὶ καινά τινα
[52, 10]	ἂν εἷς εὖ φρονῶν αὐταρχῆσαι	ἐπιθυμήσειεν·	~εἰ δ´ ὅτι καὶ πλουτίζειν
[52, 8]	ἐργάσαιτο; τίς δ´ οὐκ ἂν	καταφρονήσειεν	αὐτοῦ τῶν πολεμίων; τίς δ´
[52, 2]	δ´ οὐκ ἂν μᾶλλον νῦν	μισήσειεν	ἡμᾶς ἢ εἰ κατ´ ἀρχὰς
[52, 2]	τίς μὲν γὰρ οὐκ ἂν	ἀγανακτήσειεν	ἄλλα μὲν ὁρῶν ἡμᾶς εἰρηκότας,
[52, 8]	τῶν πολεμίων; τίς δ´ ἂν	πειθαρχήσειέν	οἱ τῶν συμμάχων; τίς δ´
[52, 34]	νενομισμένῳ παραμιγνύῃ, τάχ´ ἂν καὶ	σωφρονίσειεν	αὐτούς. ὁ μὲν γὰρ νόμος,
[52, 8]	ἂν καὶ αὐτῶν τῶν στρατιωτῶν	ἀπαξιώσειεν	ὑπὸ τοιούτου τινὸς ἄρχεσθαι; καὶ
[52, 8]	πλείω ἄν σε τῶν πολεμίων	βλάψειεν,	ἂν δέ τι τῶν προσηκόντων
[52, 12]	τῷ καὶ αὐτοί τινος ἀξιοῦσθαι	χαίροιεν,	κἀκ τούτου τήν τε ἐπιτήδευσιν
[52, 31]	γὰρ δικάζεσθαι τὸν τοιοῦτόν που	προσῆκεν,	ἀλλ´ ἐν πολεμίου μοίρᾳ κολάζεσθαι.
[52, 16]	ὥσπερ νῦν διὰ σὲ μικρὸν	ἀναπέπνευκεν,	οὕτω καὶ τὸν λοιπὸν αἰῶνα
[52, 15]	καὶ σπουδαρχίᾳ ἀποδεικνύωνται, καὶ οἱ	μὲν	ἀγαθοὶ ἄνευ φθόνου τιμῶνται, οἱ
[52, 35]	πώποτε θεὸς ἐγένετο, ὥστε σοὶ	μὲν	ἀγαθῷ τε ὄντι καὶ καλῶς
[52, 34]	πως νουθετηθέντες ἀμείνους γίγνονται, οἱ	μὲν	αἰσχυνόμενοι ἐλεγχθῆναι οἱ δὲ αἰδούμενοι
[52, 39]	δ´ ἄλλους ταλαιπωρῇς, μηδ´ αὐτὸς	μὲν	ἀκολασταίνῃς τοὺς δ´ ἄλλους νουθετῇς,
[52, 34]	ἀκούων λόγῳ κεκωλυμένα. καὶ αὐτὸς	μὲν	ἀκριβῶς πάντα πρᾶττε, μηδεμίαν συγγνώμην
[52, 34]	πολλοὺς ἁμαρτάνειν ἐξάγει, οἷς ἂν	μὲν	ἀκριβῶς τις ἐπεξίῃ, ἤ τινα
[52, 31]	ἐπὶ τοῖς τοιούτοις, ἃ εἰ	μὲν	ἀληθῆ εἴη, κρεῖττόν ἐστι μὴ
[52, 11]	τινα ἀφθόνως εὐεργετεῖν ἔχειν, ἀξιοσπούδαστον	μέν,	ἀλλ´ ἐν μὲν ἰδιώτῃ γιγνόμενον
[52, 8]	τούτου κακὰ γίγνεσθαι πέφυκε, τὰ	μὲν	ἄλλα οὐδὲν δέομαί σοι σαφῶς
[52, 18]	δείξῃς ἅπασιν ἀνθρώποις ὅτι ἐκεῖνα	μὲν	ἄλλοι καὶ ἐτάραξαν καὶ ἐκακούργησαν,
[52, 33]	ἀμεινόνων ἀπολαύσων, μηδέποτ´ ἐθελήσῃς λόγῳ	μὲν	ἄλλοις ἔργῳ δὲ σαυτῷ φθονῆσαι.
[52, 27]	δὴ ταῦτα γνώμην ποιοῦμαι τοὺς	μὲν	ἄλλους πάντας ἄνευ τε ὅπλων
[52, 35]	προσγένοιτο· καὶ γάρ τοι τῶν	μὲν	ἄλλων οὐδεὶς ἑκὼν τοιοῦτό τι
[52, 13]	αὐτὸν μοναρχίας ἔσχον. καίτοι τούτων	μὲν	ἀμείνους ἄνδρες οὐδένες ἄλλοι γεγόνασιν.
[52, 8]	τυχοῦσι τὰ πράγματα προστάσσῃς, τάχιστα	μὲν	ἂν ὀργὴν παρ´ ἐκείνων ὡς
[52, 10]	σοὶ αὐτῷ συμφερόντων εἰπεῖν, πῶς	μὲν	ἂν ὑπομείνειας τοσαῦτα καὶ μεθ´
[52, 34]	καὶ χαλεπῶς ἐξέταζε, ἀλλ´ ὅσα	μὲν	ἂν ὑφ´ ἑτέρων τινῶν ἐσάγηται,
[52, 28]	φημὶ τοίνυν χρῆναί σε πρῶτον	μὲν	ἁπάντων τὰ κτήματα τὰ ἐν
[52, 5]	συμμάχους τούς τε ὑπηκόους, τοὺς	μὲν	ἀπὸ παλαιοῦ δημοκρατουμένους τοὺς δ´
[52, 19]	τὰς στάσεις βεβουλεύκασι, καὶ τοὺς	μὲν	ἀρετήν τινα αὐτῶν ἔχοντας κατασχεῖν,
[52, 22]	δὲ ἐκ τῶν ἐστρατηγηκότων, τὸν	μὲν	ἄρτι ἐκ τῆς πόλεως ἐξιόντα,
[52, 29]	τινες ἀλλ´ αὐτοὶ ἐκεῖνοι, οἱ	μὲν	ἄρχοντες οἱ δὲ ἐπιτροπεύοντες οἱ
[52, 30]	τρόπον διοικεῖν σοι παραινῶ. τὸ	μὲν	ἄστυ τοῦτο καὶ κατακόσμει πάσῃ
[52, 33]	καταπρᾶξαι προείλοντο, κἀκ τούτου τὸ	μὲν	ἀσφαλὲς αὐτοὶ ἔσχον, τὸ δὲ
[52, 4]	ἰσογονία ἰσομοιρίας ὀριγνᾶται, καὶ τυχοῦσα	μὲν	αὐτῆς χαίρει, διαμαρτοῦσα δὲ ἄχθεται·
[52, 34]	ἂν ἅπαξ καταμάθωσί σε ἄλλα	μὲν	αὐτοῖς προαγορεύοντα ἄλλα δὲ αὐτὸν
[52, 21]	τε καὶ ἐπισκοπεῖν, καὶ τὰ	μὲν	αὐτὸν ἐπανορθοῦν ὅσα μήτε τινὸς
[52, 35]	καὶ λόγῳ δοθὲν περιίδῃς. τοῖς	μὲν	γὰρ ἄλλοις κόσμον ἡ παρὰ
[52, 8]	ἐν τοῖς μεγίστοις πταίσειας. τί	μὲν	γὰρ ἂν ἀγαθὸν ἀμαθὴς ἢ
[52, 18]	ἐθελούσιος τῆς ἀρχῆς ἐφεῖσθαι. πρῶτον	μὲν	γάρ, ἂν καὶ τοῦτό τις
[52, 36]	μήτε γόητι συγχωρήσῃς εἶναι. μαντικὴ	μὲν	γὰρ ἀναγκαία ἐστί, καὶ πάντως
[52, 12]	δεομένοις τινὸς ἐπαρκέσειέ τις. οἱ	μὲν	γὰρ ἀξιοῦντές τι παρ´ αὐτοῦ
[52, 11]	νομίζει, τοῦ παντὸς ἁμαρτάνει. τὸ	μὲν	γὰρ ἀσελγαίνειν καὶ κακόν τι
[52, 24]	τοῦ βουλευτικοῦ ἄρχουσι προστεταγμένων. τούτους	μὲν	γὰρ αὐτοὶ ἐκεῖνοι δικαιούτωσαν, ἵνα
[52, 2]	τὴν μοναρχίαν ἄντικρυς ὡρμήσαμεν; τὸ	μὲν	γὰρ βίαιόν τι τολμᾶν προσήκειν
[52, 20]	ἐνδήμου ἀρχῆς χρόνῳ δικαζέτωσαν· συναγέσθω	μὲν	γὰρ δικαστήρια καὶ ἐκ τῶν
[52, 37]	καὶ πάνυ πάντα διελέγχειν· βραδύνας	μὲν	γὰρ ἐν τῷ πιστεῦσαί τινα
[52, 34]	τῶν νόμων τιμωρίαις δειματώσειας· τὸ	μὲν	γὰρ ζῆλον τὸ δὲ φόβον
[52, 14]	ἐλευθερίαν τὴν ἀσφαλῆ κτήσονται· ἐκείνη	μὲν	γὰρ ἡ τοῦ ὄχλου ἐλευθερία
[52, 13]	ἀρχὰς καὶ τὰ χρήματα. ἂν	μὲν	γὰρ ἤδη τε καὶ ἑκὼν
[52, 39]	ἀνάγκη καὶ ἡδέως βιῶναι· τί	μὲν	γὰρ ἥδιον, τί δὲ εὐδαιμονέστερόν
[52, 42]	καὶ τὴν βουλὴν ἐξήτασε. πολλοὶ	μὲν	γὰρ ἱππῆς πολλοὶ δὲ καὶ
[52, 35]	οὐδὲν ἀπ´ αὐτῶν προσγίγνεται. ἀρετὴ	μὲν	γὰρ ἰσοθέους πολλοὺς ποιεῖ, χειροτονητὸς
[52, 30]	μήτε φιλοτιμίαις ἀλόγοις πολεμῶνται. ἐχέτωσαν	μὲν	γὰρ καὶ πανηγύρεις καὶ θεωρίας
[52, 2]	σοῦ γε αὐτὴν ἔχοντος. εἰ	μὲν	γὰρ καὶ σοὶ ὠφέλιμος γενήσεσθαι
[52, 34]	ἂν καὶ σωφρονίσειεν αὐτούς. ὁ	μὲν	γὰρ νόμος, καίτοι ἰσχυρὰ τὰ
[52, 38]	σοι φανερῶς τι ἐξονειδίσαι. τοῦτο	μὲν	γὰρ οὐδεὶς ἂν ποιήσειεν, οὐδ´
[52, 26]	πάνθ´ ὅσα εἴρηκα πράττῃς. σὺ	μὲν	γὰρ οὐδὲν ἁμαρτήσῃ τὸν ἀδικήσαντα
[52, 2]	δουλωσώμεθα. ἑκάτερον δὲ ὑπαίτιον. τίς	μὲν	γὰρ οὐκ ἂν ἀγανακτήσειεν ἄλλα
[52, 15]	τὴν βουλὴν δουλωσαμένῳ, παραινῶ. τοῦτο	μὲν	γὰρ οὔτ´ ἂν ἐγώ ποτε
[52, 6]	κοινὰς συντελείας αὐθαιρέτους ποιοῦνται. ἐκεῖνο	μὲν	γὰρ οὔτ´ ἂν ἐθελήσειέ τις
[52, 16]	λέγω, μαρτυρεῖ τὰ γεγονότα. τέως	μὲν	γὰρ οὔτε πολλοὶ ἦμεν οὔτε
[52, 9]	μὲν καὶ τὸ Ἑλληνικόν· τέως	μὲν	γὰρ οὕτως ἐπολιτεύοντο, οὐδὲν μέγα
[52, 39]	ἥδιστα καὶ ἀκινδυνότατα βιώσῃ. πῶς	μὲν	γὰρ οὐχ ὡς πατέρα, πῶς
[52, 8]	χρήσῃ; πῶς αὐτοὺς μεταχειρίσῃ; ἂν	μὲν	γὰρ τά τε γένη σφῶν
[52, 6]	δὴ κέρδος ἕτεροι λαμβάνουσιν. ἐν	μὲν	γὰρ ταῖς δημοκρατίαις καὶ στρατεύονται
[52, 34]	ἐς τὸ δημόσιον πλημμελουμένων. ταῦτα	μὲν	γὰρ τῆς προσηκούσης ἐπιστροφῆς, κἂν
[52, 21]	ἢ καὶ ὑπεργήρως γένηται. ἐκ	μὲν	γὰρ τῆς χρονίου ἀρχῆς οὐδὲν
[52, 31]	κατηγοροῦντός τινος μήτε ἐπεξέλθῃς. αἰσχρὸν	μὲν	γὰρ τὸ πιστεύειν ὅτι τις
[52, 18]	τοῦ κτήσασθαι ῥᾷόν ἐστι· πρὸς	μὲν	γὰρ τὸ τἀλλότρια προσποιήσασθαι καὶ
[52, 26]	τοὺς ἀσελγεῖς ὑποτοπεῖν δεῖ· οἱ	μὲν	γὰρ τοιοῦτοι πάντα ἁπλῶς καὶ
[52, 25]	ἐν τῷ τεταγμένῳ ἐστρατευμένων. τούτων	μὲν	γὰρ τῶν καὶ φορμοφορησάντων καὶ
[52, 3]	ἐκ κακοπραγίας ἀδικεῖν τινα· οἱ	μὲν	γὰρ ὑπ´ αὐτῶν τῶν συμφορῶν
[52, 12]	παρὰ τῶν τυγχανόντων ὑπάρξειεν. οἱ	μὲν	γάρ, ὡς καὶ ὀφειλόμενόν τι
[52, 8]	χωρὶς τῶν τι ἀδικούντων, οἱ	μὲν	γένει οἱ δὲ πλούτῳ οἱ
[52, 35]	ὄντι καὶ καλῶς ἄρχοντι πᾶσα	μὲν	γῆ τεμένισμα ἔσται, πᾶσαι δὲ
[52, 30]	ἵπποις ἀφθόνως χρῆσθαι ἔχωσι. τοῦτο	μὲν	δὴ διὰ ταῦτ´ ἀπαγορεύω παντάπασι
[52, 30]	σὲ πλουτεῖν εἶναι νομίζων; ~χρήματα	μὲν	δὴ καὶ πάνυ πολλὰ ἐκ
[52, 34]	τινας ἀσελγαίνοντας εὐπρεπὲς γίγνεται. τὰ	μὲν	δὴ οὖν ἁμαρτήματα τῶν ἀνθρώπων
[52, 24]	οἴκαδε ἐπανέλθωσι καὶ ἰδιωτεύσωσι. ~τοὺς	μὲν	δὴ οὖν βουλευτὰς ταῦτά τε
[52, 37]	ἂν ἐκείνοις ποιεῖν ἐπιτρέπῃς. τοὺς	μὲν	δὴ οὖν δυνατοὺς μὴ πλεονεκτεῖν
[52, 27]	ἀγυμνάστοις στρατιώταις ἀεὶ χρώμενοι. διὰ	μὲν	δὴ ταῦτα γνώμην ποιοῦμαι τοὺς
[52, 7]	καὶ τὸν μισθὸν φέρουσιν. ~ἓν	μὲν	δὴ τοῦτο τοιοῦτον ὂν πράγματά
[52, 21]	ἕνεκα καὶ τῆς ἀξιώσεως. περὶ	μὲν	δὴ τούτων ταύτην σοι τὴν
[52, 15]	ἀνοσίους ποιούμενοι. ταῦτα γὰρ πᾶσα	μὲν	δημοκρατία ἔχει· οἱ γὰρ δυνατώτεροι,
[52, 24]	αὐτῶν προΐστασθαι γένωνται. καὶ οὗτοι	μὲν	διὰ βίου, ὥσπερ που καὶ
[52, 37]	τι πραγματευομένους μίσει, ἵνα τῶν	μὲν	διὰ τὰς ὠφελίας ὀριγνώμενοι, τῶν
[52, 2]	κακουργίας τοιοῦτό τι ποιῶν πρῶτον	μὲν	δολερὸς καὶ σκολιὸς καὶ κακοήθης
[52, 34]	τῶν δ´ ἀνθρώπων τινὲς λανθάνειν	μὲν	δόξαντες ἢ καὶ μετρίως πως
[52, 11]	ἄλλως τε καὶ μέλλοντα τὴν	μὲν	ἐκ τούτου ἀπόλαυσιν ἑτέροις δώσειν
[52, 22]	καὶ ἄρχοντας καθ´ ἑκάστους ἕνα	μὲν	ἐκ τῶν ὑπατευκότων ἐπὶ πᾶσι
[52, 6]	ἄνευ δαπάνης συστῆναι. ἀλλ´ ἐν	μὲν	ἐκείναις μάλιστα μὲν ἑκόντες πολλοὶ
[52, 6]	ἀλλ´ ἐν μὲν ἐκείναις μάλιστα	μὲν	ἑκόντες πολλοὶ πολλὰ ἐπιδιδόασιν, ἐν
[52, 26]	αὐτῶν βιωσόμενοι· κἀκ τούτου ἐκεῖνοι	μὲν	ἐλεοῦνται ὡς καὶ αὐτὸ τοῦτο
[52, 9]	τῶν ἄλλων ἀνθρώπων, ὧν οἱ	μὲν	ἐν τυραννίσι καὶ νῦν ἔτι
[52, 1]	καὶ Σέξτου Ἀπουλεΐου ὑπατείας. ~Ταῦτα	μὲν	ἔν τε τῇ βασιλείᾳ καὶ
[52, 32]	κατὰ τῶν ὑπατευκότων. ἀλλ´ οὗτοι	μὲν	ἐπὶ πάντας τὴν τοῦ τι
[52, 14]	καὶ ποιεῖν καὶ λέγειν, ἂν	μὲν	ἐπὶ τῶν εὖ φρονούντων ἐξετάζῃς,
[52, 37]	καταδεεστέρῳ παντὶ πιστεύων. καὶ τοὺς	μὲν	ἐργαζομένους χρήσιμόν τέ τι τεχνωμένους
[52, 26]	αἴσχιστα καὶ τὰ δεινότατα, πρῶτον	μὲν	ἐς σφᾶς αὐτοὺς ἔπειτα δὲ
[52, 5]	καὶ νῦν ταράττεται; καὶ χαλεπὸν	μέν	ἐστι τὸ τὸν ὅμιλον ἡμῶν,
[52, 7]	φιλεῖ συμβαίνειν. τούτοις δ´ ἂν	μὲν	ἑτέρους δικαστὰς καθίζῃς, ἀπολύοιντό τε
[52, 6]	βαρύνει, καὶ μάλισθ´ ὅτι τὴν	μὲν	ζημίαν αὐτοὶ ὑπομένουσι, τὸ δὲ
[52, 35]	παρασκεύαζε, καὶ εἰκόνας σου χρυσᾶς	μὲν	ἢ καὶ ἀργυρᾶς μηδέποτε ἐπιτρέψῃς
[52, 5]	ἀπ´ αὐτῶν εἶναι νομίζων. ~αὕτη	μὲν	ἡ τῶν δήμων κατάστασις, ἐν
[52, 10]	καὶ δεδιέναι πολλά, καὶ τῶν	μὲν	ἡδίστων ἐλάχιστα ἀπολαύειν, τὰ δὲ
[52, 36]	οὕτῳ πρᾶττε, καὶ προσέτι τὸ	μὲν	θεῖον πάντῃ πάντως αὐτός τε
[52, 11]	ἔχειν, ἀξιοσπούδαστον μέν, ἀλλ´ ἐν	μὲν	ἰδιώτῃ γιγνόμενον καὶ καλὸν καὶ
[52, 34]	δὲ ἄλλα τὰ ἰδιωτικὰ ἴσθι	μέν,	ἵνα μὴ καὶ σφαλῇς ποτε
[52, 37]	τοῖς δὲ δὴ πολλοῖς ἄμυνε	μὲν	ἰσχυρῶς ἀδικουμένοις, μὴ πρόσεχε δὲ
[52, 2]	φίλοις σφῶν παρέχεται, ἀλλ´ οἱ	μὲν	καὶ ἀνεπιφθόνως καὶ ἀκινδύνως πάνθ´
[52, 6]	τροφὴν ἐξαρκέσαι. τοῦτο δὲ ἔστι	μὲν	καὶ ἐν ταῖς δημοκρατίαις· οὐ
[52, 41]	διδομένην τισίν (ἐκείνην γὰρ πολλάκις	μὲν	καὶ πρότερον πολλάκις δὲ καὶ
[52, 13]	κακοδοξίας πάθοις. τεκμήριον δέ, Μάριος	μὲν	καὶ Σύλλας καὶ Μέτελλος, καὶ
[52, 9]	δημοκρατίαι τῶν μοναρχιῶν εἰσι, δηλοῖ	μὲν	καὶ τὸ Ἑλληνικόν· τέως μὲν
[52, 17]	ἤρξατο. ὥστε καὶ σὺ πολλοὺς	μὲν	Λεπίδους πολλοὺς δὲ Σερτωρίους Βρούτους
[52, 34]	δὴ τῶν ἄλλων βίον ἐπισκόπει	μέν,	μὴ μέντοι καὶ χαλεπῶς ἐξέταζε,
[52, 40]	ὡς καὶ ἐπάρατον φοβῇ, τοῦτο	μὲν	μὴ προσλάβῃς, τῇ δὲ δὴ
[52, 31]	ἄν τι καὶ τοιοῦτον) αὐτὸς	μὲν	μηδὲ περὶ ἐκείνου τι μήτε
[52, 8]	μόνον ἀναγκαίως ἐρῶ, ὅτι ἂν	μὲν	μηδὲν δέον ὁ τοιοῦτος πράττῃ,
[52, 8]	μισῆσαι. ἂν δὲ δὴ τούτοις	μὲν	μηδὲν ἐπιτρέπῃς, τοῖς δὲ δὴ
[52, 37]	δὲ παρασκευαῖς πολεμικώτατον, ὅπως μάλιστα	μὲν	μήτε ἐθελήσῃ μήτε ἐπιχειρήσῃ τις
[52, 37]	αὐτὰ διασκοπεῖν. συχνοὶ γάρ, οἱ	μὲν	μισοῦντές τινας, οἱ δ´ ἐπιθυμοῦντες
[52, 30]	τῶν ἄλλων ὧδε δίεπε. πρῶτον	μὲν	οἱ δῆμοι μήτε κύριοί τινος
[52, 33]	μετὰ γὰρ δὴ σοῦ ἀεὶ	μὲν	οἱ ἐντιμότατοι καὶ τῶν βουλευτῶν
[52, 23]	τῆς πόλεως ἀρχὰς ἐπιτρεπόμενοι, πλείω	μὲν	οἱ μείζους, ἐλάττω δὲ οἱ
[52, 14]	τοῖς ἀρίστοις προσθεῖναι, ἵνα βουλεύωσι	μὲν	οἱ φρονιμώτατοι, ἄρχωσι δὲ οἱ
[52, 20]	αἰσχρὸν καὶ σφαλερόν ἐστι τὰ	μὲν	οἰκεῖα μηδενὶ πρὸ ταύτης τῆς
[52, 22]	ἐπιτετάχθαι δεῖ, τοιοῦτόν ἐστιν. ἂν	μὲν	ὀλίγοι τινὲς ἐν ξενικοῖς τείχεσιν
[52, 17]	καὶ ἑτέρῳ τινὶ ἐπιτρέψῃς, παμπόλλων	μὲν	ὄντων τῶν ὑπὸ σοῦ λελυπημένων,
[52, 19]	ἡμετέραν πόλιν οἰκοῦντες, καὶ ταύτην	μὲν	ὄντως πόλιν τὰ δὲ δὴ
[52, 18]	αὐτοὺς ἐκείνους ἠμύνω. καὶ ὅτι	μὲν	ὀρθῶς καὶ δικαίως πάντα ταῦτ´
[52, 2]	γὰρ οὐκ ἂν ἀγανακτήσειεν ἄλλα	μὲν	ὁρῶν ἡμᾶς εἰρηκότας, ἄλλα δὲ
[52, 23]	τι, μήτε πλεῖον πέντε, τὸ	μὲν	ὅτι αἱ ἐνιαύσιοι καὶ ὀλιγοχρόνιοι
[52, 25]	μέγεθος τῆς πράξεως φερέτωσαν, τοῦτο	μὲν	ὅτι οὐχ οἷόν τέ ἐστιν
[52, 29]	ἐσάπαξ ἀπαιτεῖσθαι. ~καὶ οὐκ ἀγνοῶ	μὲν	ὅτι τινὲς τῶν τε φόρων
[52, 13]	δουλεῦσαί τινι ἐθελῆσαι. καὶ ἀκούεις	μὲν	ὅτι τὸν Κάμιλλον ὑπερώρισαν, ἐπειδὴ
[52, 4]	χρῆσιν τῇ πατρίδι παρέχοντας, πῶς	μὲν	οὐ δίκαιον καὶ τἆλλα πάντα
[52, 8]	δὲ ἑτέρῳ τινὶ ἐπαιρόμενοι, ἄλλως	μὲν	οὐ κακοὶ ἄνδρες, τῇ δὲ
[52, 5]	τὸ δὲ δὴ κεφάλαιον, χρηστὸν	μὲν	οὐδεὶς οὐδὲν οὔτ´ εἰδέναι οὔτ´
[52, 43]	τῆς κατὰ Συρρεντὸν ἠπείρου, χρηστὸν	μὲν	οὐδέν, ὄνομα δὲ καὶ νῦν
[52, 42]	τούτους οὖν ἐκκρῖναι βουληθεὶς αὐτὸς	μὲν	οὐδένα αὐτῶν ἀπήλειψε, προτρεψάμενος δέ
[52, 42]	σφας ἠνάγκασε. καὶ αὐτῶν ἠτίμωσε	μὲν	οὐδένα, τὰ δ´ ὀνόματα τῶν
[52, 11]	δὲ δὴ ταῖς μοναρχίαις πρῶτον	μὲν	οὐκ ἀντάξιον τῶν ἄλλων τῶν
[52, 37]	τινες τοῦτο προβαλλόμενοι δρῶσι. ~τῇ	μὲν	οὖν γνώμῃ καὶ τῷ μηδενὸς
[52, 42]	ὥστ´ αὐτοὺς μὴ ἐκδημοσιευθῆναι. οὗτοι	μὲν	οὖν ἑκούσιοι δῆθεν ἰδιώτευσαν, Κύιντον
[52, 37]	κοινὰ συμφορώτεροί σοι γίγνωνται. καλὸν	μὲν	οὖν ἐστι καὶ τὸ τὰ
[52, 17]	αἰῶνα μετ´ ἀσφαλείας διαγάγῃ. ~ὅτι	μὲν	οὖν ὀρθῶς σοι παραινῶ, μοναρχεῖσθαι
[52, 37]	ὃ μὴ δυνηθήσῃ ἀνακέσασθαι. τιμᾶν	μὲν	οὖν σε τοὺς ἀγαθοὺς καὶ
[52, 7]	τὴν ἑαυτῶν ἐπιθυμίαν ἀποπιμπλάναι. ἐν	μὲν	οὖν ταῖς μοναρχίαις ταῦθ´ οὕτω
[52, 32]	καὶ ἀγαπᾶν ὡς αὐθαίρετα. ἐς	μὲν	οὖν τὸ βουλευτήριον τὰ τοιαῦτα
[52, 35]	προσέτι καὶ εὖ πάσχειν. ~πρὸς	μὲν	οὖν τοὺς ἄλλους οὕτω σοι
[52, 26]	ἄλλοις μετασχὼν ἐπεβούλευσέ σοι. περὶ	μὲν	οὖν τοὺς βουλευτὰς τούς τε
[52, 30]	καὶ τῷ κοινῷ μετιέναι. περὶ	μὲν	οὖν τούτων ταῦτα γιγνώσκω, τὰς
[52, 26]	τοὺς ἐλλογιμωτάτους αὐτοῦ μεταλαμβάνειν. ~περὶ	μὲν	οὖν τῶν βουλευτῶν τῶν τε
[52, 31]	λογοποιεῖσθαι καθ´ ἑαυτῶν ἐποίησαν. περὶ	μὲν	οὖν τῶν λόγῳ τι προπηλακίζειν
[52, 21]	οὐδὲν ἂν δεινόν, ἅτε ὁ	μὲν	παντελῶς ἄοπλος ὤν, ὁ δ´
[52, 41]	τοὺς ἀνθρώπους ἐθελήσας· ἀλλὰ τὰ	μὲν	παραχρῆμα μετεκόσμησε τὰ δ´ ὕστερον,
[52, 38]	μηδὲν ἀξιοῦν τῶν κεκωλυμένων. ~ταῦτα	μὲν	περὶ ἐκείνων λέγω, καθ´ ἁπάντων
[52, 25]	αὐτοῦ τέλους διοικοῦντές τι, οἱ	μὲν	πλείονα οἱ δὲ {τὸν} ἐλάττονα,
[52, 27]	ὑπηκόων τῶν τε συμμάχων, τῇ	μὲν	πλείους τῇ δὲ ἐλάττους, καθ´
[52, 39]	σφίσι προσφέρῃ, καὶ μὴ αὐτὸς	μὲν	πλουτῇς τοὺς δ´ ἄλλους ἀργυρολογῇς,
[52, 38]	καὶ τί μή, ἵνα τὰ	μὲν	ποιῇς αὐτῶν τὰ δὲ ἐκκλίνῃς.
[52, 5]	πάντα τἀναντία συμβαίνει. καὶ τὰ	μὲν	πολλὰ τί δεῖ μηκύνειν λέγοντα;
[52, 4]	παντὸς ἄρχεσθαι, οὔθ´ ὑπομένει τῶν	μὲν	πόνων καὶ τῶν κινδύνων τῶν
[52, 40]	προεστήσατο. ὡς εἴ γε τὸ	μὲν	πρᾶγμα τὸ τῆς μοναρχίας αἱρῇ,
[52, 6]	καὶ ὑπερπλουτοῦν ἀξιοῦσι δαπανᾶσθαι, τὰς	μὲν	προσόδους αὐτοῦ ἑτοίμως ἐξερευνώμενοι, τὰ
[52, 16]	οὐδενὸς χρηστοῦ μετεσχήκαμεν, ἀλλὰ τὸ	μὲν	πρῶτον οἴκοι καὶ ἐντὸς τοῦ
[52, 42]	βίου δικαστὰς ἑαυτοῖς γενέσθαι τὸ	μὲν	πρῶτον πεντήκοντά που ἔπεισεν ἐθελοντὰς
[52, 40]	ἄλλων τινῶν ἐπικλήσεων προσδέῃ, δώσουσι	μέν	σοι τὴν τοῦ αὐτοκράτορος, ὥσπερ
[52, 41]	ὁ δὲ δὴ Καῖσαρ ἀμφοτέρους	μέν	σφας καὶ ἐπὶ τῇ πολυνοίᾳ
[52, 4]	κἂν οὕτω πολιτεύωνται, {καὶ} κοινὰ	μὲν	τὰ ἀγαθὰ κοινὰ δὲ καὶ
[52, 29]	οὐκ ἂν ἰδών σε πρὸς	μὲν	τὰ οἰκεῖα φειδωλότατον πρὸς δὲ
[52, 31]	δοκεῖς ἄριστα διατάξαι, ἂν πρῶτον	μὲν	τὰς πρεσβείας τάς τε παρὰ
[52, 20]	τινὰ ἰδιωτεύσαντες πεπανθήσονται. καὶ οὗτοι	μὲν	τάς τε πανηγύρεις, οἵ γε
[52, 41]	ἐπωνυμίας αὐτῆς ἐπιφθόνου καρποῦσθαι. ~Μαικήνας	μὲν	ταῦτα εἰπὼν ἐπαύσατο, ὁ δὲ
[52, 25]	ἀναγκαῖα χρήσῃ. ἀπόχρη δὲ ἐν	μὲν	τῇ πόλει καθ´ ἕκαστον χρηματίσεως
[52, 16]	τῶν νήσων ἐπεραιώθημεν, καὶ πᾶσαν	μὲν	τὴν θάλασσαν πᾶσαν δὲ τὴν
[52, 20]	χαρισώμεθα· ~καταλέγεσθαι δὲ χρὴ ἐς	μὲν	τὴν ἱππάδα ὀκτωκαιδεκέτεις, ἐν γὰρ
[52, 12]	πρὸ πάντων προσκοπεῖ, καὶ τοὺς	μὲν	τιμᾷ τοὺς δὲ παρορᾷ, ὥστε
[52, 20]	αὐτὰ αὖθις γένηται, ἀλλὰ τὴν	μὲν	τιμὴν φύλαξον, τῆς δ´ ἰσχύος
[52, 36]	γὰρ πολλάκις οἱ τοιοῦτοι, τὰ	μέν	τινα ἀληθῆ τὰ δὲ δὴ
[52, 7]	παρέξει, ἕτερον δὲ ἐκεῖνο. πάντως	μέν	τινα δεῖ δίκην τὸν ἀεὶ
[52, 4]	μετὰ κολακείας ἡδέως ἀκούοντι. ~ἡ	μὲν	τοίνυν ἰσονομία τό τε πρόσρημα
[52, 8]	καὶ φρονίμους εἶναι. οὐκοῦν ἂν	μὲν	τοιούτοις τισὶ τά τε στρατεύματα
[52, 14]	συμφορᾶς· καὶ διὰ τοῦτο ὁ	μὲν	τοῖς τοιούτοις τὴν ἐξουσίαν διδοὺς
[52, 19]	κώμας νομίζοντες εἶναι. ἀλλὰ περὶ	μὲν	τούτου αὖθις ἀκριβέστερον σκεψόμεθα ἃ
[52, 10]	μᾶλλον ἢ σώσειαν. ὥσθ´ ἕνεκα	μὲν	τούτων οὐδ´ ἂν εἷς εὖ
[52, 39]	δ´ ἄλλους ἀργυρολογῇς, μηδ´ αὐτὸς	μὲν	τρυφᾷς τοὺς δ´ ἄλλους ταλαιπωρῇς,
[52, 33]	πεισθῇς, οὐδὲν βλαβήσῃ. καὶ τοὺς	μὲν	τυχόντας τῆς γνώμης καὶ ἐπαίνει
[52, 32]	ἐσφέρεσθαί φημι χρῆναι, καὶ περὶ	μὲν	τῶν ἄλλων πάντας ὁμοίως τοὺς
[52, 35]	φέρει, σοὶ δ´ αὐτῷ μεῖζον	μὲν	τῶν ὑπαρχόντων οὐδὲν ἂν δοθείη,
[52, 12]	ἐκ τῆς ἐκείνου γνώμης τοῖς	μὲν	φρόνημα τοῖς δ´ ἀγανάκτησιν ὑπ´
[52, 12]	ἀτυχοῦντες λυποῦνται κατ´ ἀμφότερα, τοῦτο	μὲν	ὡς οἰκείου τινὸς στερισκόμενοι (πάντες
[52, 6]	ἐν δὲ ταῖς μοναρχίαις ἄλλοι	μὲν	ὡς τὸ πολὺ καὶ γεωργοῦσι
[52, 16]	δυνάμεως ἡμῶν ἐνεπλήσαμεν, οὐδενὸς χρηστοῦ	μετεσχήκαμεν,	ἀλλὰ τὸ μὲν πρῶτον οἴκοι
[52, 16]	ἐντὸς τοῦ τείχους κατὰ συστάσεις	ἐστασιάσαμεν,	ἔπειτα δὲ καὶ ἐς τὰ
[52, 16]	ὀνόματος καὶ τῆς δυνάμεως ἡμῶν	ἐνεπλήσαμεν,	οὐδενὸς χρηστοῦ μετεσχήκαμεν, ἀλλὰ τὸ
[52, 2]	καὶ ἐπὶ τὴν μοναρχίαν ἄντικρυς	ὡρμήσαμεν;	τὸ μὲν γὰρ βίαιόν τι
[52, 9]	δεινὰ ἐπάσχομεν, τῆς τε ἐλευθερίας	ἐπεθυμήσαμεν	καὶ λαβόντες αὐτὴν πρὸς τοσοῦτον
[52, 2]	ἀρχὰς εὐθὺς τήν τε ἐπιθυμίαν	ἀπεγυμνώσαμεν	καὶ ἐπὶ τὴν μοναρχίαν ἄντικρυς
[52, 16]	τέως μὲν γὰρ οὔτε πολλοὶ	ἦμεν	οὔτε μεγάλῳ τινὶ τῶν πλησιοχώρων
[52, 16]	ἀφ´ οὗ δὲ ἔξω αὐτῆς	ἐξήχθημεν,	καὶ ἐπὶ πολλὰ καὶ τῶν
[52, 16]	τῶν ἠπείρων καὶ τῶν νήσων	ἐπεραιώθημεν,	καὶ πᾶσαν μὲν τὴν θάλασσαν
[52, 13]	τὰς ἐκ τῆς δημοκρατίας συμβαινούσας	φοβηθείημεν	ἂν μᾶλλον ἢ τὰς τυραννίδας
[52, 3]	ἀπὸ πρώτης ἐνθυμηθέντες ἔπειτα νῦν	ἐπιθυμήσαιμεν	αὐτοῦ. τὸ γάρ τοι τῶν
[52, 15]	τῶν ὑπαρχόντων ἡμῖν ἀγαθῶν ἡδέως	ἀπολαύσαιμεν,	μήτε πολέμους ἐπικινδύνους μήτε στάσεις
[52, 16]	τὰ στρατόπεδα τὸ νόσημα τοῦτο	προηγάγομεν.	καὶ διὰ ταῦθ´ ἡ πόλις
[52, 15]	οὗ χρόνος καὶ πολεμοῦμεν καὶ	στασιάζομεν.	αἴτιον δὲ τό τε πλῆθος
[52, 9]	λαβόντες αὐτὴν πρὸς τοσοῦτον ὄγκον	προήλθομεν,	οὐκ ἄλλοις τισὶν ἢ τοῖς
[52, 2]	λυσιτελοῦσα ᾖ. εἰ δὲ μή,	δόξομεν	ἤτοι τῆς τε εὐπραγίας ἡττῆσθαι
[52, 16]	οὔτε μεγάλῳ τινὶ τῶν πλησιοχώρων	διεφέρομεν,	καλῶς τε ἐπολιτευόμεθα καὶ πᾶσαν
[52, 27]	συμμαχίας τινὸς παρ´ αὐτῶν δεηθῶμεν,	κινδυνεύσομεν	ἀπείροις τε καὶ ἀγυμνάστοις στρατιώταις
[52, 28]	τέλη καταστῆσαι παρὰ πᾶσιν ὧν	ἄρχομεν.	καὶ γὰρ καὶ δίκαιον καὶ
[52, 9]	ἔπειτα ἐπειδὴ πολλὰ καὶ δεινὰ	ἐπάσχομεν,	τῆς τε ἐλευθερίας ἐπεθυμήσαμεν καὶ
[52, 15]	πάμπολυς ἐξ οὗ χρόνος καὶ	πολεμοῦμεν	καὶ στασιάζομεν. αἴτιον δὲ τό
[52, 27]	ἔπειτα συμμαχίας τινὸς παρ´ αὐτῶν	δεηθῶμεν,	κινδυνεύσομεν ἀπείροις τε καὶ ἀγυμνάστοις
[52, 28]	σμικρὸν ἐκεῖνο ὑπειπών, ὅτι κἂν	δημοκρατηθῶμεν,	πάντως που χρημάτων δεησόμεθα· οὐ
[52, 18]	αὐτῶν ἕνεκα καὶ τῆς πόλεως	πεισθῶμεν	τῇ τύχῃ τῇ τὴν μοναρχίαν
[52, 2]	ἵνα αὐτοὺς τῶν ἐπιβουλευσάντων σφίσιν	ἀπαλλάξωμεν,	ἀλλ´ ἵνα ἑαυτοῖς δουλωσώμεθα. ἑκάτερον
[52, 18]	καὶ χάριν γε μεγάλην αὐτῇ	ἔχωμεν,	ὅτι μὴ μόνον τῶν κακῶν
[52, 27]	ἑκασταχόθι προσοικοῦντας ἔχοντες· ἄν τε	ἐπιτρέψωμεν	πᾶσι τοῖς ἐν τῇ ἡλικίᾳ
[52, 41]	ἄνω μοι τοῦ λόγου εἴρηται,	ἔπραξεν	ἐν τῷ ἔτει ἐκείνῳ ἐν
[52, 42]	τέ τινα καὶ Φούρνιον Γαΐους,	ἐγκατέλεξεν,	ὅτι προαποδεδειγμένοι οὐκ ἠδυνήθησαν, ἄλλων
[52, 42]	τῆς δημαρχίας, ἐς ἣν ἀπεδέδεικτο,	εἶρξεν.	ἑτέρους τέ τινας βουλεύειν ἐποίησε,
[52, 41]	τοῖς μετὰ ταῦτα ἄρξουσι ποιῆσαι	κατέλιπεν	ὡς καὶ κατὰ καιρὸν μᾶλλον
[52, 42]	τὸ μὲν πρῶτον πεντήκοντά που	ἔπεισεν	ἐθελοντὰς ἐκστῆναι τοῦ συνεδρίου, ἔπειτα
[52, 43]	οὕτως ἐποίησε καὶ τὴν Καρχηδόνα	ἐπαπῴκισεν,	ὅτι ὁ Λέπιδος μέρος τι
[52, 18]	μόνον τῶν κακῶν τῶν ἐμφυλίων	ἀπέλυσεν	ἡμᾶς, ἀλλὰ καὶ τὴν κατάστασιν
[52, 12]	τήν τε ἐπιτήδευσιν τῶν κρειττόνων	ἐῷεν	ἂν καὶ τὴν ζήλωσιν τῶν
[52, 43]	τῶν Νεοπολιτῶν, ὧνπερ τὸ ἀρχαῖον	ἦν,	ἀντιδόσει χώρας ἠλλάξατο. κεῖται δὲ
[52, 42]	πάνυ ἄκοντα τῆς δημαρχίας, ἐς	ἣν	ἀπεδέδεικτο, εἶρξεν. ἑτέρους τέ τινας
[52, 16]	τὴν θάλασσαν πᾶσαν δὲ τὴν	γῆν	καὶ τοῦ ὀνόματος καὶ τῆς
[52, 31]	αὐτῶν τύχοις, εἰ μήτε πρὸς	ὀργὴν	μήτ´ ἀνηκέστως, ἐφ´ ὅσον γε
[52, 8]	πράγματα προστάσσῃς, τάχιστα μὲν ἂν	ὀργὴν	παρ´ ἐκείνων ὡς ἀπιστουμένων λάβοις,
[52, 31]	τὸν ἁλόντα σφῶν ἀτιμίαν ἢ	φυγὴν	ἢ καὶ θάνατον ὀφλεῖν, λάβωσιν,
[52, 27]	ἰσχυρότατον καὶ ἐκ λῃστείας μάλιστα	ζῆν	ἀναγκαζόμενον ἀλύπως τραφήσεται, καὶ τὸ
[52, 9]	μέγα κατέπραξαν, ἐπειδὴ δὲ ἐκείνως	ζῆν	ἤρξαντο, ὀνομαστότατοι ἐγένοντο· δηλοῖ δὲ
[52, 8]	αὔξεσθαί τις ἐῶν ἀσφαλῶς δύναται	ζῆν,	οὔτ´ αὖ κολούειν ἐπιχειρῶν δικαίως
[52, 27]	τε ὅπλων καὶ ἄνευ τειχῶν	ζῆν,	τοὺς δὲ ἐρρωμενεστάτους καὶ βίου
[52, 26]	μὴ δοκεῖν ἐξεῖναί σφισιν ὀρθῶς	ζῆν,	τῷ δ´ ἄρχοντι αὐτῶν καὶ
[52, 23]	ἐστιν αὐτοὺς ἐν τῇ ἀλλοτρίᾳ	ἀποζῆν,	οὔτ´ ἀορίστῳ καὶ ἀσταθμήτῳ ἀναλώματι
[52, 18]	δὲ τίς οὐκ οἶδε τὴν	ἀνάγκην	ὑφ´ ἧς ἐς τὰ πράγματα
[52, 33]	μὴ οὐκ ἐφέσιμον ἀπ´ αὐτοῦ	δίκην	γίγνεσθαι. ταῦτά τε οὖν κρῖνε,
[52, 7]	τις ἀδικεῖν αἰτίαν λάβῃ, ἰδίαν	δίκην	παρὰ δικασταῖς ἴσοις φεύγει, ἄν
[52, 7]	ἐκεῖνο. πάντως μέν τινα δεῖ	δίκην	τὸν ἀεὶ κακουργοῦντα διδόναι· οὔτε
[52, 18]	σοι διδούσῃ. καὶ χάριν γε	μεγάλην	αὐτῇ ἔχωμεν, ὅτι μὴ μόνον
[52, 12]	ὀφειλόμενόν τι λαμβάνοντες, οὔτ´ ἄλλως	μεγάλην	οἴονται δεῖν τῷ διδόντι αὐτὸ
[52, 37]	γὰρ κόσμον καὶ ἀσφάλειάν σοι	μεγάλην	τοῦτο οἴσει. μὴ μέντοι καὶ
[52, 35]	γέλωτα προσοφλισκάνει. τήν τε οὖν	ἄλλην	λαμπρότητα σαυτῷ διὰ τῶν ἀγαθῶν
[52, 29]	δὲ στρατευόμενοι, λήψονται, καὶ πάνυ	πολλὴν	χάριν εἴσονταί σοι, βραχέα ἀπὸ
[52, 32]	κατηγορῆταί τις αὐτῶν, μὴ πάντας,	πλὴν	ἄν τις ἢ μηδέπω βουλεύῃ
[52, 9]	καὶ ἐκείνη κέχρηται καὶ χαίρει,	πλὴν	ἄν τις τυραννίδος ἐπιθυμήσῃ· τοῦτον
[52, 4]	δ´ οὐκ ἄριστον ἐν μηδενὶ	πλὴν	ἀπ´ ἀρετῆς προτιμᾶσθαι; ἥ τε
[52, 42]	τοῦτο καὶ δεῦρο ἀεὶ φυλάσσεται·	πλὴν	γὰρ ὅτι ἔς τε τὴν
[52, 30]	μήτε πρεσβείαν τινὰ πρὸς σέ,	πλὴν	εἰ πρᾶγμά τι διαγνώσεως ἐχόμενον
[52, 30]	ταῦτ´ ἀπαγορεύω παντάπασι μηδαμόθι ἄλλοθι	πλὴν	ἐνταῦθα γίγνεσθαι, τὰ δὲ δὴ
[52, 28]	διὰ τοὺς πολέμους γεγονότα) πωλῆσαι,	πλὴν	ὀλίγων τῶν καὶ πάνυ χρησίμων
[52, 22]	διοικήσει καὶ τῶν στρατιωτῶν ἄρξει,	πλὴν	ὅσα ἀτιμίας ἢ θανάτου ἔχεται.
[52, 22]	μόνον τὸν ὑπατευκότα ἄρχοντα ἀνηκέτω,	πλὴν	περί τε τῶν ἑκατοντάρχων τῶν
[52, 31]	ἄλλο ἐπὶ πάντας ὁμοίως φέρῃ	πλὴν	τῶν ἐκείνης δογμάτων· οὕτω γὰρ
[52, 25]	ἐν τοῖς πολιτικοῖς στρατοπέδοις ὦσι,	πλὴν	τῶν ἐν τῷ τεταγμένῳ ἐστρατευμένων.
[52, 34]	ἀνθρώπων τοῦτόν σοι τὸν τρόπον,	πλὴν	τῶν πάνυ ἀνηκέστων, μεταχειρίζεσθαι παραινῶ,
[52, 24]	καὶ θανατοῦν τοὺς ἀδικοῦντας αὐτῶν	πλὴν	τῶν τε ἑκατοντάρχων καὶ τῶν
[52, 20]	τὰς δίκας πάντες ὡς ἕκαστοι,	πλὴν	τῶν φονικῶν, ἐν τῷ τῆς
[52, 21]	τοῖς τε ἐν τῇ πόλει,	πλὴν	ὧν ἂν εἴπω, καὶ τοῖς
[52, 31]	γίγνεσθαι) ὑπὸ δὲ δὴ τὴν	βουλὴν	αὐτὸν ἀγαγὼν ἀπολογήσασθαί τε ποίησον,
[52, 15]	τόν τε δῆμον καὶ τὴν	βουλὴν	δουλωσαμένῳ, παραινῶ. τοῦτο μὲν γὰρ
[52, 42]	τέ τινα διώρθωσε καὶ τὴν	βουλὴν	ἐξήτασε. πολλοὶ μὲν γὰρ ἱππῆς
[52, 31]	ἀξιόλογόν ἐστι τό τε τὴν	βουλὴν	πάντων κυρίαν δοκεῖν εἶναι, καὶ
[52, 8]	ὑπὸ τοιούτου τινὸς ἄρχεσθαι; καὶ	μὴν	ὅσα ἐκ τούτου κακὰ γίγνεσθαι
[52, 8]	λαβεῖν ἐκ δουλοπρεποῦς ἐπιτηδεύσεως, οὐ	μὴν	οὐδὲ φρονηματίαν γενόμενον μὴ οὐκ
[52, 3]	αὐτὸς ἄλλως ἄν τι εἰπεῖν	δυναίμην,	οὔτε σοὶ σύνοιδα τὰ ψευδῆ
[52, 20]	αὖθις γένηται, ἀλλὰ τὴν μὲν	τιμὴν	φύλαξον, τῆς δ´ ἰσχύος παράλυσον
[52, 28]	δεσπόταις αὐτουργοῖς δοθεῖσα, καὶ ἐκεῖνοι	ἀφορμὴν	λαβόντες εὐπορώτεροι γενήσονται, τό τε
[52, 33]	γὰρ ἂν μάλιστα τὴν ἑκάστου	γνώμην	διακριβώσειας, εἰ ἀνέλεγκτον αὐτὴν παρὰ
[52, 32]	ἄλλων πάντας ὁμοίως τοὺς παρόντας	γνώμην	διδόναι, ὅταν δὲ δὴ κατηγορῆταί
[52, 21]	δὴ τούτων ταύτην σοι τὴν	γνώμην	δίδωμι, οἱ δὲ δὴ στρατηγήσαντες
[52, 35]	τοὺς ἄλλους οὕτω σοι προσφέρεσθαι	γνώμην	δίδωμι· σαυτῷ δὲ δὴ μήτε
[52, 41]	πάντα, καίπερ τὴν ἐναντίαν σφίσι	γνώμην	δούς, προθυμότατα συνήρατο, ὥσπερ ἂν
[52, 27]	χρώμενοι. διὰ μὲν δὴ ταῦτα	γνώμην	ποιοῦμαι τοὺς μὲν ἄλλους πάντας
[52, 34]	μὲν ἀκριβῶς πάντα πρᾶττε, μηδεμίαν	συγγνώμην	σεαυτῷ νέμων, ὥστε καὶ εὖ
[52, 43]	οἱ ὄντος σταλέντα ἐς τὴν	Ῥώμην	ἐδολοφόνησε, καὶ ἔς τε τὸ
[52, 13]	πόλιν ταύτην, τοσούτοις τε ἔτεσι	δεδημοκρατημένην	καὶ τοσούτων ἀνθρώπων ἄρχουσαν, δουλεῦσαί
[52, 41]	ταῖς νίκαις κατὰ τὸ ἀρχαῖον	διδομένην	τισίν (ἐκείνην γὰρ πολλάκις μὲν
[52, 16]	καθάπερ ἀνερμάτιστος οὖσα. μήτ´ οὖν	χειμαζομένην	ἔτ´ αὐτὴν περιίδῃς, ὁρᾷς γὰρ
[52, 41]	κατὰ τὸ ἀρχαῖον διδομένην τισίν	(ἐκείνην	γὰρ πολλάκις μὲν καὶ πρότερον
[52, 4]	τοῖς ὁμοίοις νόμοις πεπαιδευμένους, καὶ	κοινὴν	καὶ τὴν τῶν σωμάτων καὶ
[52, 4]	μισεῖ, κἂν δυστυχῇ, πᾶς ἐλεεῖ,	κοινὴν	τῆς πόλεως καὶ τὴν ζημίαν
[52, 4]	καὶ τὴν ζημίαν καὶ τὴν	αἰσχύνην	τὴν ἀπ´ αὐτῶν εἶναι νομίζων.
[52, 4]	πόλεως καὶ τὴν ζημίαν καὶ	τὴν	αἰσχύνην τὴν ἀπ´ αὐτῶν εἶναι
[52, 25]	ἀπορῇς παρ´ ὧν καὶ ἀκόντων	τὴν	ἀλήθειαν, ἄν γέ τι πλημμεληθῇ,
[52, 14]	τινων, ἐπαισθήσονται, καὶ τὴν δημοκρατίαν	τὴν	ἀληθῆ τήν τε ἐλευθερίαν τὴν
[52, 21]	τήν τε ἑαυτῶν ἰδιωτείαν καὶ	τὴν	ἄλλων τινῶν δυναστείαν προορώμενοι. καὶ
[52, 18]	ἔπειτα δὲ τίς οὐκ οἶδε	τὴν	ἀνάγκην ὑφ´ ἧς ἐς τὰ
[52, 14]	καὶ τὸ ἴσον ἅπασι κατὰ	τὴν	ἀξίαν ἀπονέμουσα πάντας ὁμοίως εὐδαίμονας
[52, 42]	πολλοὶ δὲ καὶ πεζοὶ παρὰ	τὴν	ἀξίαν ἐκ τῶν ἐμφυλίων πολέμων
[52, 34]	ὑπ´ αὐτῶν γιγνόμενα καὶ ὑπὲρ	τὴν	ἀξίαν τῶν ἔργων τιμᾶν· οὕτω
[52, 4]	τὴν ζημίαν καὶ τὴν αἰσχύνην	τὴν	ἀπ´ αὐτῶν εἶναι νομίζων. ~αὕτη
[52, 13]	καὶ ἁπλῶς οὕτω συμβουλεύω σοι	τὴν	ἀρχὴν ἀφεῖναι, ἀλλὰ πάντα τὰ
[52, 24]	ὁ πολίαρχος ὅ θ´ ὑποτιμητής,	τὴν	ἀρχὴν ἐχέτωσαν· νυκτοφύλαξ δὲ ἕτερος,
[52, 27]	ἐν τοῖς ὅπλοις εἶναι καὶ	τὴν	ἄσκησιν τῶν πολεμικῶν διὰ παντὸς
[52, 14]	τὴν ἀληθῆ τήν τε ἐλευθερίαν	τὴν	ἀσφαλῆ κτήσονται· ἐκείνη μὲν γὰρ
[52, 4]	ἔχει. τήν τε γὰρ φύσιν	τὴν	αὐτήν τινας εἰληχότας καὶ ὁμοφύλους
[52, 31]	δικαστὴν γίγνεσθαι) ὑπὸ δὲ δὴ	τὴν	βουλὴν αὐτὸν ἀγαγὼν ἀπολογήσασθαί τε
[52, 15]	σοι, τόν τε δῆμον καὶ	τὴν	βουλὴν δουλωσαμένῳ, παραινῶ. τοῦτο μὲν
[52, 42]	ἄλλα τέ τινα διώρθωσε καὶ	τὴν	βουλὴν ἐξήτασε. πολλοὶ μὲν γὰρ
[52, 31]	καὶ ἀξιόλογόν ἐστι τό τε	τὴν	βουλὴν πάντων κυρίαν δοκεῖν εἶναι,
[52, 42]	τε τὴν Σικελίαν καὶ ἐς	τὴν	Γαλατίαν τὴν περὶ Νάρβωνα, οὐδαμόσε
[52, 33]	μήτ´ ἀτιμάσῃς ποτὲ μήτ´ αἰτιάσῃ·	τὴν	γὰρ διάνοιαν αὐτῶν δεῖ σκοπεῖν,
[52, 16]	μὲν τὴν θάλασσαν πᾶσαν δὲ	τὴν	γῆν καὶ τοῦ ὀνόματος καὶ
[52, 21]	μὲν δὴ τούτων ταύτην σοι	τὴν	γνώμην δίδωμι, οἱ δὲ δὴ
[52, 11]	ἐκ τούτου ἀπόλαυσιν ἑτέροις δώσειν	τὴν	δὲ ἐξ ἐκείνων ἀηδίαν αὐτὸν
[52, 14]	οἷς καταδέουσί τινων, ἐπαισθήσονται, καὶ	τὴν	δημοκρατίαν τὴν ἀληθῆ τήν τε
[52, 3]	ἡμῖν ἄριστον φανῇ τοῦθ´ αἱρησόμενοι,	τὴν	διάγνωσιν αὐτοῦ ποιησώμεθα. λέξω δὲ
[52, 1]	τῷ δήμῳ ἐπιτρέψαι. ἐποιήσατο δὲ	τὴν	διάγνωσιν μετά τε τοῦ Ἀγρίππου
[52, 38]	ἐξ ὧν λέγουσί τινες τεκμαίρεσθαι	τὴν	διάνοιαν αὐτῶν, ἀλλ´ ἐξ ὧν
[52, 14]	θρασύτητα τοῦ ὁμίλου παῦσαι καὶ	τὴν	διοίκησιν τῶν κοινῶν ἑαυτῷ τε
[52, 7]	ἀληθείας προπεταννύντας, ὀνόματι ἐννόμῳ δικαστηρίου	τὴν	ἑαυτῶν ἐπιθυμίαν ἀποπιμπλάναι. ἐν μὲν
[52, 33]	κέλευε· οὕτω γὰρ ἂν μάλιστα	τὴν	ἑκάστου γνώμην διακριβώσειας, εἰ ἀνέλεγκτον
[52, 41]	ὁ Ἀγρίππας πρὸς πάντα, καίπερ	τὴν	ἐναντίαν σφίσι γνώμην δούς, προθυμότατα
[52, 14]	τοῦτο ὁ μὲν τοῖς τοιούτοις	τὴν	ἐξουσίαν διδοὺς παιδὶ δή τινι
[52, 41]	ἐπίκλησιν ἐπέθετο. λέγω δὲ οὐ	τὴν	ἐπὶ ταῖς νίκαις κατὰ τὸ
[52, 2]	ἐφιέμενοι τόν τε πατέρα καὶ	τὴν	ἐς αὐτὸν εὐσέβειαν ἐσκῆφθαι καὶ
[52, 28]	τοῦτο γὰρ καὶ ἐκείνοις ῥᾴω	τὴν	ἔσπραξιν ποιήσει καὶ τοῖς διδοῦσί
[52, 41]	εἰκοσάκις ὄνομα αὐτοκράτορος σχεῖν) ἀλλὰ	τὴν	ἑτέραν τὴν τὸ κράτος διασημαίνουσαν,
[52, 12]	τῶν κρειττόνων ἐῷεν ἂν καὶ	τὴν	ζήλωσιν τῶν χειρόνων μετέρχοιντο, καὶ
[52, 4]	ἐλεεῖ, κοινὴν τῆς πόλεως καὶ	τὴν	ζημίαν καὶ τὴν αἰσχύνην τὴν
[52, 19]	πάντα τὰ ὑπάρχοντα ἡμῖν καὶ	τὴν	ἡγεμονίαν αὐτοῖς κοινοῖ, ὅπως ὡς
[52, 19]	ἡμῖν ὦσιν, ὥσπερ τινὰ μίαν	τὴν	ἡμετέραν πόλιν οἰκοῦντες, καὶ ταύτην
[52, 16]	νήσων ἐπεραιώθημεν, καὶ πᾶσαν μὲν	τὴν	θάλασσαν πᾶσαν δὲ τὴν γῆν
[52, 19]	ἀρετῇ καὶ πλούτῳ φερομένους ἐς	τὴν	ἱππάδα κατάλεξον, τοσούτους ἑκατέρους ἀντεγγράψας
[52, 20]	~καταλέγεσθαι δὲ χρὴ ἐς μὲν	τὴν	ἱππάδα ὀκτωκαιδεκέτεις, ἐν γὰρ ταύτῃ
[52, 16]	τε ἐπολιτευόμεθα καὶ πᾶσαν ὀλίγου	τὴν	Ἰταλίαν κατεστρεψάμεθα· ἀφ´ οὗ δὲ
[52, 22]	καὶ μὴ θαυμάσῃς εἰ καὶ	τὴν	Ἰταλίαν τοιαῦτα μέρη νεῖμαί σοι
[52, 2]	πλεονεξίαν πεποιῆσθαι καὶ σφαλεὶς δικαίαν	τὴν	κακοπραγίαν εἰληφέναι δοκεῖ. ~τούτου δὲ
[52, 43]	ἐσήγαγε καὶ καταψηφισθέντα ἀπέκτεινε. καὶ	τὴν	Καπρίαν παρὰ τῶν Νεοπολιτῶν, ὧνπερ
[52, 43]	τε οὖν οὕτως ἐποίησε καὶ	τὴν	Καρχηδόνα ἐπαπῴκισεν, ὅτι ὁ Λέπιδος
[52, 18]	ἐμφυλίων ἀπέλυσεν ἡμᾶς, ἀλλὰ καὶ	τὴν	κατάστασιν τῆς πολιτείας ἐπὶ σοὶ
[52, 11]	ἑλέσθαι, ἄλλως τε καὶ μέλλοντα	τὴν	μὲν ἐκ τούτου ἀπόλαυσιν ἑτέροις
[52, 6]	πολλοὺς βαρύνει, καὶ μάλισθ´ ὅτι	τὴν	μὲν ζημίαν αὐτοὶ ὑπομένουσι, τὸ
[52, 20]	τὰ αὐτὰ αὖθις γένηται, ἀλλὰ	τὴν	μὲν τιμὴν φύλαξον, τῆς δ´
[52, 2]	τε ἐπιθυμίαν ἀπεγυμνώσαμεν καὶ ἐπὶ	τὴν	μοναρχίαν ἄντικρυς ὡρμήσαμεν; τὸ μὲν
[52, 0]	Ῥωμαϊκῶν. α. Ὡς Καῖσαρ ἐβουλεύσατο	τὴν	μοναρχίαν ἀφεῖναι. β. Ὡς αὐτοκράτωρ
[52, 18]	πόλεως πεισθῶμεν τῇ τύχῃ τῇ	τὴν	μοναρχίαν σοι διδούσῃ. καὶ χάριν
[52, 33]	αὐτῶν δεῖ σκοπεῖν, ἀλλ´ οὐ	τὴν	οὐκ ἐπιτυχίαν μέμφεσθαι. τὸ δ´
[52, 16]	ἐπιστάτην αὐτῆς ἐπέστησαν, μὴ προδῷς	τὴν	πατρίδα, ἵν´ ὥσπερ νῦν διὰ
[52, 18]	μὴ προῇ καὶ σεαυτὸν καὶ	τὴν	πατρίδα, ἵνα μὴ δόξῃς τισὶν
[52, 31]	μηδὲν προκαταγνούς, καὶ ἐκείνῳ πᾶσαν	τὴν	περὶ αὐτῶν διαψήφισιν ἀκέραιον ἐπιτρέπῃς,
[52, 42]	Σικελίαν καὶ ἐς τὴν Γαλατίαν	τὴν	περὶ Νάρβωνα, οὐδαμόσε ἄλλοσε βουλευτῇ
[52, 2]	ἔπειτα δὲ καὶ κατορθώσας ἄδικον	τὴν	πλεονεξίαν πεποιῆσθαι καὶ σφαλεὶς δικαίαν
[52, 42]	ἐμφυλίοις πολέμοις ἀναλίσκεται) καὶ ἐς	τὴν	ποίησιν τῶν πατρίων ἀναγκαῖοι ἀεὶ
[52, 9]	μᾶλλον αὐτοί τε φιλοτιμοῦνται καὶ	τὴν	πόλιν αὔξουσι, καί σφισι καὶ
[52, 13]	κακῶς ἀπώλοντο. δυσχερὲς γάρ ἐστι	τὴν	πόλιν ταύτην, τοσούτοις τε ἔτεσι
[52, 20]	ἕνεκα καὶ τοῦ μὴ παντελῶς	τὴν	πολιτείαν μεταλλάττειν δοκεῖν, ἀποδεικνύναι σέ
[52, 17]	ἔχοντος καὶ ἑτοίμως καὶ προθύμως	τὴν	προστασίαν αὐτοῦ ἀνάδεξαι, μᾶλλον δὲ
[52, 43]	διαφόρου οἱ ὄντος σταλέντα ἐς	τὴν	Ῥώμην ἐδολοφόνησε, καὶ ἔς τε
[52, 42]	πλὴν γὰρ ὅτι ἔς τε	τὴν	Σικελίαν καὶ ἐς τὴν Γαλατίαν
[52, 6]	τε τἆλλα καὶ πρὸς τὴν	τῶν	στρατιωτῶν τροφὴν ἐξαρκέσαι. τοῦτο δὲ
[52, 4]	πεπαιδευμένους, καὶ κοινὴν καὶ τὴν	τῶν	σωμάτων καὶ τὴν τῶν ψυχῶν
[52, 4]	καὶ τὸ ἔργον δικαιότατον ἔχει.	τήν	τε γὰρ φύσιν τὴν αὐτήν
[52, 2]	εὐσέβειαν ἐσκῆφθαι καὶ τὸν δῆμον	τήν	τε γερουσίαν προβεβλῆσθαι, οὐχ ἵνα
[52, 21]	καὶ φοβηθεῖεν ἐρρωμένως τι πρᾶξαι,	τήν	τε ἑαυτῶν ἰδιωτείαν καὶ τὴν
[52, 14]	καὶ τὴν δημοκρατίαν τὴν ἀληθῆ	τήν	τε ἐλευθερίαν τὴν ἀσφαλῆ κτήσονται·
[52, 2]	ἢ εἰ κατ´ ἀρχὰς εὐθὺς	τήν	τε ἐπιθυμίαν ἀπεγυμνώσαμεν καὶ ἐπὶ
[52, 12]	τινος ἀξιοῦσθαι χαίροιεν, κἀκ τούτου	τήν	τε ἐπιτήδευσιν τῶν κρειττόνων ἐῷεν
[52, 14]	τὰ γιγνόμενα ἐξ αὐτῶν προσκοπήσαντα	τήν	τε θρασύτητα τοῦ ὁμίλου παῦσαι
[52, 22]	~ὧδε γὰρ συμβουλεύω σοι διατάξαι.	τήν	τε Ἰταλίαν πᾶσαν τὴν ὑπὲρ
[52, 35]	ἴσχει, ἀλλὰ καὶ γέλωτα προσοφλισκάνει.	τήν	τε οὖν ἄλλην λαμπρότητα σαυτῷ
[52, 33]	αὐτογνωμονῶν σφαλήσῃ οὔτ´ αὐτουργῶν ἐκκαμῇ.	τήν	τε παρρησίαν παντὶ τῷ βουλομένῳ
[52, 2]	καὶ κατορθώσας τέ τι ἐς	τὴν	τῆς ψυχῆς ἰσχὺν ἀναφέρεται, καὶ
[52, 31]	ἐφ´ ὅσον γε καὶ ἐνδέχεται,	τὴν	τιμωρίαν αὐτοῦ ποιοῖο. λέγω δὲ
[52, 41]	αὐτοκράτορος σχεῖν) ἀλλὰ τὴν ἑτέραν	τὴν	τὸ κράτος διασημαίνουσαν, ὥσπερ τῷ
[52, 41]	ᾧ τὸ πέμπτον ὑπάτευσε, καὶ	τὴν	τοῦ αὐτοκράτορος ἐπίκλησιν ἐπέθετο. λέγω
[52, 40]	ἐπικλήσεων προσδέῃ, δώσουσι μέν σοι	τὴν	τοῦ αὐτοκράτορος, ὥσπερ καὶ τῷ
[52, 3]	τῶν συμφορῶν πολλάκις ἀναγκάζονται πρὸς	τὴν	τοῦ συμφέροντός σφισι χρείαν καὶ
[52, 32]	ἀλλ´ οὗτοι μὲν ἐπὶ πάντας	τὴν	τοῦ τι ἀποφήνασθαι ἐξουσίαν ἐχέτωσαν,
[52, 43]	δὲ καὶ νῦν ἔτι διὰ	τὴν	τοῦ Τιβερίου ἐνοίκησιν ἔχουσα.
[52, 11]	ἀξίαν τις διὰ ταῦτα σπουδῆς	τὴν	τυραννίδα εἶναι νομίζει, τοῦ παντὸς
[52, 40]	πείσθητί μοι, καὶ μὴ πρόῃ	τὴν	τύχην, ἥτις σε ἐκ πάντων
[52, 6]	πρός τε τἆλλα καὶ πρὸς	τὴν	τῶν στρατιωτῶν τροφὴν ἐξαρκέσαι. τοῦτο
[52, 4]	νόμοις πεπαιδευμένους, καὶ κοινὴν καὶ	τὴν	τῶν σωμάτων καὶ τὴν τῶν
[52, 4]	καὶ τὴν τῶν σωμάτων καὶ	τὴν	τῶν ψυχῶν χρῆσιν τῇ πατρίδι
[52, 22]	διατάξαι. τήν τε Ἰταλίαν πᾶσαν	τὴν	ὑπὲρ πεντήκοντα καὶ ἑπτακοσίους ἀπὸ
[52, 14]	πολέμους πεπολέμηκας, ὑπὲρ ἧς καὶ	τὴν	ψυχὴν ἡδέως ἂν ἐπιδοίης, μεταρρύθμισον
[52, 4]	τὴν τῶν σωμάτων καὶ τὴν	τῶν	ψυχῶν χρῆσιν τῇ πατρίδι παρέχοντας,
[52, 35]	ναόν ποτε περιίδῃς σαυτῷ γενόμενον.	μάτην	γὰρ παμπληθῆ χρήματα ἐς τὰ
[52, 30]	δεῖ, ἵνα μήτε αἱ πόλεις	μάτην	ἐπιτρίβωνται μήτε ἔξω τις τῶν
[52, 29]	σωφρόνως τε διαιτώμενον καὶ μηδὲν	μάτην	παραναλίσκοντα. τίς γὰρ οὐκ ἂν
[52, 16]	αὐτὴν καὶ ἐπιγνώμονά σε καὶ	ἐπιστάτην	αὐτῆς ἐπέστησαν, μὴ προδῷς τὴν
[52, 19]	ἐκεῖνα νεοχμώσει τι μηδένα ἐλλόγιμον	προστάτην	ἔχοντα, καὶ οἱ πρωτεύοντες παρ´
[52, 19]	στάσεις βεβουλεύκασι, καὶ τοὺς μὲν	ἀρετήν	τινα αὐτῶν ἔχοντας κατασχεῖν, τοὺς
[52, 4]	καὶ ἄν τε τις αὐτὸς	ἀρετήν	τινα ἔχῃ, καὶ προφαίνει αὐτὴν
[52, 31]	τὸν αὐτὸν καὶ κατήγορον καὶ	δικαστὴν	γίγνεσθαι) ὑπὸ δὲ δὴ τὴν
[52, 28]	τοῖς διδοῦσί τι ὠφελίαν οὐκ	ἐλαχίστην	παρέξει· λέγω δὲ τὸ κατ´
[52, 17]	καὶ ἐπεβουλεύθη, κἀκ τούτου μηκέτ´	αὐτὴν	ἀναλαβεῖν δυνηθεὶς ἐφθάρη, καὶ ὁ
[52, 24]	τό τε γὰρ ἑνὶ ἀνδρὶ	αὐτὴν	ἐπιτρέπεσθαι σφαλερὸν καὶ τὸ πλείοσι
[52, 2]	γενήσεσθαι ἔμελλε, καὶ πάνυ ἂν	αὐτὴν	ἐσπούδασα· ἐπειδὴ δ´ οὐδὲν ὅμοιον
[52, 2]	ἂν ἀπ´ αὐτῆς σοῦ γε	αὐτὴν	ἔχοντος. εἰ μὲν γὰρ καὶ
[52, 28]	ἀθροίσεως προσηκούσης βαρυνώμεθα, μηδὲ δι´	αὐτὴν	καὶ ἀπ´ ἐκείνης ἀποτρεπώμεθα, ἀλλ´
[52, 16]	ἀλλ´ ἐπειδήπερ οἱ θεοὶ ἐλεήσαντες	αὐτὴν	καὶ ἐπιγνώμονά σε καὶ ἐπιστάτην
[52, 14]	ψυχὴν ἡδέως ἂν ἐπιδοίης, μεταρρύθμισον	αὐτὴν	καὶ κατακόσμησον πρὸς τὸ σωφρονέστερον.
[52, 2]	φήσει τις δεῖν ἡμᾶς ἑλέσθαι	αὐτήν,	κἂν μὴ λυσιτελοῦσα ᾖ. εἰ
[52, 33]	ἑκάστου γνώμην διακριβώσειας, εἰ ἀνέλεγκτον	αὐτὴν	παρὰ τοῖς ἄλλοις πιστεύσειαν ἔσεσθαι.
[52, 16]	οὖσα. μήτ´ οὖν χειμαζομένην ἔτ´	αὐτὴν	περιίδῃς, ὁρᾷς γὰρ ὡς ὑπέραντλός
[52, 9]	τε ἐλευθερίας ἐπεθυμήσαμεν καὶ λαβόντες	αὐτὴν	πρὸς τοσοῦτον ὄγκον προήλθομεν, οὐκ
[52, 4]	ἀρετήν τινα ἔχῃ, καὶ προφαίνει	αὐτὴν	προχείρως καὶ ἀσκεῖ προθύμως καὶ
[52, 19]	αὐτοῖς κοινοῖ, ὅπως ὡς οἰκείαν	αὐτὴν	σπουδάζωσι. καὶ τοσοῦτόν γε δέω
[52, 4]	τήν τε γὰρ φύσιν τὴν	αὐτήν	τινας εἰληχότας καὶ ὁμοφύλους ἀλλήλοις
[52, 18]	ἀγαθῶν ἀπολαύσεις, ἄν γε ἐθελήσῃς	αὐτὴν	ὡς παραινέσω σοι διοικῆσαι. καί
[52, 10]	λυπηθείης; πᾶσα γὰρ ἀνάγκη τὸν	τηλικαύτην	ἀρχὴν ἔχοντα καὶ φροντίζειν πολλὰ
[52, 19]	τὴν ἡμετέραν πόλιν οἰκοῦντες, καὶ	ταύτην	μὲν ὄντως πόλιν τὰ δὲ
[52, 21]	ἀξιώσεως. περὶ μὲν δὴ τούτων	ταύτην	σοι τὴν γνώμην δίδωμι, οἱ
[52, 13]	δυσχερὲς γάρ ἐστι τὴν πόλιν	ταύτην,	τοσούτοις τε ἔτεσι δεδημοκρατημένην καὶ
[52, 43]	τὸν Κομμαγηνὸν μετεπέμψατο, ὅτι τινὰ	πρεσβευτὴν	ὑπὸ τοῦ ἀδελφοῦ διαφόρου οἱ
[52, 28]	μηδένα αὐτῶν ἀτελῆ εἶναι, μὴ	ἰδιώτην,	μὴ δῆμον, ἅτε καὶ τῆς
[52, 6]	καὶ πρὸς τὴν τῶν στρατιωτῶν	τροφὴν	ἐξαρκέσαι. τοῦτο δὲ ἔστι μὲν
[52, 13]	ἁπλῶς οὕτω συμβουλεύω σοι τὴν	ἀρχὴν	ἀφεῖναι, ἀλλὰ πάντα τὰ συμφέροντα
[52, 21]	δὲ δὴ στρατηγήσαντες ἀρχέτωσάν τινα	ἀρχὴν	ἐν τοῖς ὑπηκόοις, (πρὶν γὰρ
[52, 24]	πολίαρχος ὅ θ´ ὑποτιμητής, τὴν	ἀρχὴν	ἐχέτωσαν· νυκτοφύλαξ δὲ ἕτερος, καὶ
[52, 10]	πᾶσα γὰρ ἀνάγκη τὸν τηλικαύτην	ἀρχὴν	ἔχοντα καὶ φροντίζειν πολλὰ καὶ
[52, 37]	διὰ τοῦτ´ οὐδ´ αἰτεῖν τι	ἀρχήν,	ὅ γε μὴ δώσεις, ἐπιτρέπειν
[52, 40]	μοι, καὶ μὴ πρόῃ τὴν	τύχην,	ἥτις σε ἐκ πάντων ἐπελέξατο
[52, 14]	πεπολέμηκας, ὑπὲρ ἧς καὶ τὴν	ψυχὴν	ἡδέως ἂν ἐπιδοίης, μεταρρύθμισον αὐτὴν
[52, 8]	φῦναι, οὔτ´ αὖ φρόνημα μέγα	λαβεῖν	ἐκ δουλοπρεποῦς ἐπιτηδεύσεως, οὐ μὴν
[52, 17]	οὐδὲ γὰρ οὐδ´ ὑπὲρ τοῦ	λαβεῖν	τι βουλευόμεθα, ἀλλ´ ὑπὲρ τοῦ
[52, 17]	ἐπεβουλεύθη, κἀκ τούτου μηκέτ´ αὐτὴν	ἀναλαβεῖν	δυνηθεὶς ἐφθάρη, καὶ ὁ Καῖσαρ
[52, 24]	καὶ προσήκοντα καὶ αὐτάρκη αὐτοῖς	διάγειν	ἔσται, ἵνα μὴ καὶ πλείω
[52, 31]	αὐτὸν ἀφικνεῖσθαι μήτε τοὺς ἄλλους	προάγειν	ὅτι δύναταί τις ἀσελγᾶναί τι
[52, 7]	γὰρ βιάζεσθαι δυναμένους οὐδεὶς δικάζοντας	δικαιοπραγεῖν	πιστεύει, ἀλλ´ οἴονται πάντες αὐτοὺς
[52, 14]	ὅσα βούλονται καὶ ποιεῖν καὶ	λέγειν,	ἂν μὲν ἐπὶ τῶν εὖ
[52, 11]	πρὸς ἀνθρώπων ἐστί, δέομαί σοι	λέγειν·	οὔτε γὰρ ἄλλως τοιοῦτος εἶ,
[52, 30]	γυμνικῶν ἀγώνων ἐπιτελουμένας οὐχ ἡγοῦμαι	δεῖν	ἄλλῃ τινὶ πόλει ποιεῖν ἐπιτρέπειν,
[52, 2]	ἐξ ἅπαντος τρόπου φήσει τις	δεῖν	ἡμᾶς ἑλέσθαι αὐτήν, κἂν μὴ
[52, 19]	πολιτείας πᾶσί σφισι μεταδοθῆναί φημι	δεῖν,	ἵνα καὶ ταύτης ἰσομοιροῦντες πιστοὶ
[52, 21]	γὰρ στρατηγῆσαί σφας οὐχ ἡγοῦμαι	δεῖν	τοῦτο γίγνεσθαι· ἐκεῖνοι δ´ ὑποστρατηγείτωσαν
[52, 12]	λαμβάνοντες, οὔτ´ ἄλλως μεγάλην οἴονται	δεῖν	τῷ διδόντι αὐτὸ χάριν ἔχειν
[52, 37]	τοῦτο πρῶτον ἰσχυρῶς φυλάττειν σφᾶς	ἀναγκάζειν,	τὸ μηδὲν ἀξιοῦν τῶν κεκωλυμένων.
[52, 22]	γὰρ δὴ ἑκατέρους μηδενὶ ἄλλῳ	κολάζειν	ἐπιτρέψῃς, ἵνα μὴ οὕτω τινὰ
[52, 34]	τούτου οὔτε τὸ πάντας αὐτοὺς	κολάζειν	ῥᾴδιον, οὔτε τὸ περιορᾶν φανερῶς
[52, 7]	πολλοὺς ἀναγκασθήσῃ καὶ τῶν ὁμοτίμων	κολάζειν	(τοῦτο δὲ οὐκ εὐτυχές) καὶ
[52, 21]	γυναικῶν τε τῶν προσηκουσῶν αὐτοῖς,	ἐξετάζειν	τε καὶ ἐπισκοπεῖν, καὶ τὰ
[52, 31]	μὲν οὖν τῶν λόγῳ τι	προπηλακίζειν	αἰτιαζομένων ταῦτ´ ἐγὼ φρονῶ· κρείττω
[52, 11]	δύνανται, καὶ νὴ Δία καὶ	ὑβρίζειν	σφίσι καὶ κακῶς ποιεῖν ὃν
[52, 15]	τιμὰς τάς τε τιμωρίας ὑμᾶς	ὁρίζειν,	ἵνα καὶ νόμος εὐθὺς ᾖ
[52, 6]	πολλὰ καὶ πανταχόθεν ἀναγκαῖον ἔσται	πορίζειν·	ἀδύνατον γὰρ τὰς νῦν οὔσας
[52, 10]	τὸν τηλικαύτην ἀρχὴν ἔχοντα καὶ	φροντίζειν	πολλὰ καὶ δεδιέναι πολλά, καὶ
[52, 11]	ἐπιθυμήσειεν· ~εἰ δ´ ὅτι καὶ	πλουτίζειν	καὶ σώζειν τινὰς ἄλλα τε
[52, 11]	δ´ ὅτι καὶ πλουτίζειν καὶ	σώζειν	τινὰς ἄλλα τε πολλὰ καὶ
[52, 34]	σοι ἔσται οὐδὲ βραχύτατον ἁμαρτόντι	διαλαθεῖν·	οὔτε γὰρ κατὰ μόνας ποτὲ
[52, 25]	ἀλήθειαν, ἄν γέ τι πλημμεληθῇ,	μαθεῖν	δυνήσῃ. ὅστις δ´ ἂν τῶν
[52, 34]	ἐλάττους αὐτῶν τοὺς εὖ τι	παθεῖν	ἀξίους οἶμαι γενήσεσθαι, τοσαύτης σοῦ
[52, 27]	τῇ εἰρήνῃ προσήκοντα πράξουσι μήτε	ἐκβοηθεῖν	ἀναγκαζόμενοι καὶ προφύλακάς σφων ἑτέρους
[52, 26]	μόνον αὐτὸν πάνθ´ ἃ προσήκει	ποιεῖν,	ἀλλὰ καὶ τῶν ἄλλων, ὅπως
[52, 39]	ἂν ἕτερόν τινα ἄρξαντά σου	ποιεῖν	ἐθελήσῃς, ταῦτα αὐτὸς αὐτεπάγγελτος πράσσῃς,
[52, 31]	ἀληθῆ εἴη, κρεῖττόν ἐστι μὴ	ποιεῖν,	εἰ δὲ ψευδῆ, μὴ προσποιεῖσθαι,
[52, 27]	μέντοι κἂν κωλύσαντές σφας ταῦτα	ποιεῖν	ἔπειτα συμμαχίας τινὸς παρ´ αὐτῶν
[52, 30]	ἡγοῦμαι δεῖν ἄλλῃ τινὶ πόλει	ποιεῖν	ἐπιτρέπειν, ὅπως μήτε χρήματα παμπληθῆ
[52, 37]	ἁπάντων νομισθήσῃ ὁποῖα ἂν ἐκείνοις	ποιεῖν	ἐπιτρέπῃς. τοὺς μὲν δὴ οὖν
[52, 12]	καὶ προσέτι καὶ ὀκνοῦσι τοῦτο	ποιεῖν,	ἵνα μὴ καὶ ἀναξίους ἐν
[52, 14]	πάνθ´ ἁπλῶς ὅσα βούλονται καὶ	ποιεῖν	καὶ λέγειν, ἂν μὲν ἐπὶ
[52, 11]	πάνυ ἄριστα αὐτῷ χρώμενοι καὶ	ποιεῖν	καὶ πάσχειν ἀναγκάζονται. τὸ δ´
[52, 10]	καὶ ἀκούειν καὶ ὁρᾶν καὶ	ποιεῖν	καὶ πάσχειν. ὅθεν, οἶμαι, καὶ
[52, 11]	καὶ ὑβρίζειν σφίσι καὶ κακῶς	ποιεῖν	ὃν ἂν ἐθελήσωσιν ἔξεστιν, ἀξίαν
[52, 11]	γὰρ ἀσελγαίνειν καὶ κακόν τι	ποιεῖν	οὔθ´ ὡς αἰσχρὰ οὔθ´ ὡς
[52, 26]	καὶ ἐς τοὺς ἄλλους, ῥᾳδίως	ποιεῖν	προάγονται, οἱ δὲ δὴ καλῶς
[52, 8]	αὖ κολούειν ἐπιχειρῶν δικαίως τοῦτο	ποιεῖν.	τί ποτ´ οὖν τούτοις χρήσῃ;
[52, 23]	τὰς μείζους ἡγεμονίας οἶμαί τισι	προσήκειν	δίδοσθαι. οὔτε γὰρ διαφέρει τι
[52, 2]	μὲν γὰρ βίαιόν τι τολμᾶν	προσήκειν	πως τῇ τῶν ἀνθρώπων φύσει,
[52, 7]	δημοκρατίαις, ἄν τ´ ἰδίᾳ τις	ἀδικεῖν	αἰτίαν λάβῃ, ἰδίαν δίκην παρὰ
[52, 26]	καὶ παιδευθέντες οὔτ´ ἄλλον τινὰ	ἀδικεῖν	προαιροῦνται, καὶ πάντων ἥκιστα τὸν
[52, 3]	χεῖρόν ἐστι τοῦ ἐκ κακοπραγίας	ἀδικεῖν	τινα· οἱ μὲν γὰρ ὑπ´
[52, 30]	δὴ λοιπὰ τόνδε τὸν τρόπον	διοικεῖν	σοι παραινῶ. τὸ μὲν ἄστυ
[52, 20]	μὴ παντελῶς τὴν πολιτείαν μεταλλάττειν	δοκεῖν,	ἀποδεικνύναι σέ φημι χρῆναι. αὐτὸς
[52, 5]	οὐδὲν οὔτ´ εἰδέναι οὔτ´ ἔχειν	δοκεῖν	βούλεται (πολέμιον γὰρ αὐτῷ πᾶν
[52, 31]	τε τὴν βουλὴν πάντων κυρίαν	δοκεῖν	εἶναι, καὶ τὸ πολλοὺς τοὺς
[52, 26]	αὐτὸ τοῦτο ἀδικούμενοι, τὸ μὴ	δοκεῖν	ἐξεῖναί σφισιν ὀρθῶς ζῆν, τῷ
[52, 38]	ἀδικοῦντάς σφας ἀναγκάζονται, ἀνταγωνιζόμενοι μὴ	δοκεῖν	ὀργίζεσθαι. τὸν δ´ ἄρχοντα χρὴ
[52, 27]	μάλιστα δεομένους καταλέγεσθαί τε καὶ	ἀσκεῖν.	αὐτοί τε γὰρ ἄμεινον πολεμήσουσι
[52, 27]	ὅπλα κεκτῆσθαι καὶ τὰ ἐμπολέμια	ἀσκεῖν,	στάσεις καὶ πόλεμοι ἀπ´ αὐτῶν
[52, 35]	ὡς ἐκ τοῦ μὴ πολλὰ	ἀναλίσκειν	ἀθροίζεται) καὶ ἐς εὔκλειαν οὐδὲν
[52, 10]	καὶ οἱ συχνὰ κεκτημένοι συχνὰ	ἀναλίσκειν	ἀναγκάζονται, τά τε πλήθη τῶν
[52, 25]	ἐν τῇ Ῥώμῃ τι πράττοντας,	ἀναλίσκειν,	ἐκεῖνο δὲ ὅτι μήτε δυνατὸν
[52, 30]	ἀναγκάζεσθαι παρ´ αὐτοῖς καὶ ὁτιοῦν	ἀναλίσκειν,	καὶ σίτησιν ἀθάνατον πᾶσιν ἁπλῶς
[52, 3]	συμφέροντός σφισι χρείαν καὶ ἄκοντες	πλημμελεῖν,	οἱ δ´ ἐθελονταὶ ἀκράτορες ἑαυτῶν
[52, 26]	ὅσα χρὴ ἄνδρας αὐτοὺς γενομένους	ἐπιτελεῖν	καὶ μαθόντες καὶ μελετήσαντες ἐπιτηδειότεροί
[52, 31]	ἢ φυγὴν ἢ καὶ θάνατον	ὀφλεῖν,	λάβωσιν, ὑπό τε τὸ βουλευτήριον
[52, 13]	εἰπεῖν· οὐ γὰρ δὴ καὶ	καταδραμεῖν	ἄλλως εὐκατηγόρητον οὕτω πρᾶγμα ἠθέλησα,
[52, 12]	τις τοῦτ´ εὐλαβούμενος ἀνωμάλως αὐτὰ	διανέμειν	ἐθελήσῃ, τὸ σύμπαν ἁμαρτήσεται· οἵ
[52, 42]	προσαπεῖπε πᾶσι τοῖς βουλεύουσι μὴ	ἐκδημεῖν	ἔξω τῆς Ἰταλίας, ἂν μὴ
[52, 36]	οἱ τοιοῦτοι ἀντεσφέροντες πολλοὺς ἀναπείθουσιν	ἀλλοτριονομεῖν,	κἀκ τούτου καὶ συνωμοσίαι καὶ
[52, 37]	τῷ μηδενὸς πλείονος τῶν ὑπαρχόντων	ἐπιθυμεῖν	εἰρηνικώτατον εἶναί σε χρή, ταῖς
[52, 12]	γὰρ ἀξιοῦντές τι παρ´ αὐτοῦ	λαμβάνειν	πάντες ὡς εἰπεῖν εἰσιν ἄνθρωποι,
[52, 35]	οὐχ οὕτως ἐκ τοῦ πολλὰ	λαμβάνειν	ὡς ἐκ τοῦ μὴ πολλὰ
[52, 25]	οὐδὲν κωλύει τοὺς ἐλλογιμωτάτους αὐτοῦ	μεταλαμβάνειν.	~περὶ μὲν οὖν τῶν βουλευτῶν
[52, 5]	ἐλπίσῃ δι´ αὐτοῦ πλεονεκτήσας ἀκινδύνως	κερδανεῖν,	μετέρχεται. καὶ διὰ τοῦθ´ οἱ
[52, 34]	κρατεῖν· τῶν δ´ ἀνθρώπων τινὲς	λανθάνειν	μὲν δόξαντες ἢ καὶ μετρίως
[52, 34]	καὶ παρὰ τὸν νόμον πολλοὺς	ἁμαρτάνειν	ἐξάγει, οἷς ἂν μὲν ἀκριβῶς
[52, 34]	προσηκούσης ἐπιστροφῆς, κἂν μηδεὶς ἐγκαλῇ,	τυγχάνειν	ὀφείλει· τὰ δὲ ἄλλα τὰ
[52, 28]	λοιπὰ ὅσα εἴωθεν ἐπὶ καιροῦ	συμβαίνειν,	ἀναγκαῖον ἔσται δαπανᾶσθαι· κἀκ τούτου
[52, 7]	καὶ ἐν μεταβολῇ πολιτείας, φιλεῖ	συμβαίνειν.	τούτοις δ´ ἂν μὲν ἑτέρους
[52, 11]	παντὸς ἁμαρτάνει. τὸ μὲν γὰρ	ἀσελγαίνειν	καὶ κακόν τι ποιεῖν οὔθ´
[52, 38]	ἀδικηθείη· πᾶν γὰρ τοὐναντίον καὶ	ἐπαινεῖν	πολλοὶ ἔν γε τῷ φανερῷ
[52, 32]	μετὰ σφῶν τινι γνωσθέντα καὶ	ἐπαινεῖν	ὡς οἰκεῖα καὶ ἀγαπᾶν ὡς
[52, 31]	τεκμαίρονται· δεινὸν δὲ καὶ τὸ	χαλεπαίνειν	ἐπὶ τοῖς τοιούτοις, ἃ εἰ
[52, 7]	διασπευδόμενοι, καὶ μάλιστα ὅσους ἂν	ἐχθραίνειν	νομισθῇς· καὶ γὰρ προσποίησίν τινα
[52, 38]	διάνοιαν αὐτῶν, ἀλλ´ ἐξ ὧν	φρονεῖν	αὐτοὺς εἰκός ἐστι. ~ταῦτά σε
[52, 34]	~πάνθ´ ὅσα τοὺς ἀρχομένους καὶ	φρονεῖν	καὶ πράττειν βούλει, καὶ λέγε
[52, 7]	ὀργῇ μᾶλλον ἢ δικαιώσει δόξεις	εὐθύνειν·	τοὺς γὰρ βιάζεσθαι δυναμένους οὐδεὶς
[52, 5]	τὰ μὲν πολλὰ τί δεῖ	μηκύνειν	λέγοντα; τὸ δὲ δὴ κεφάλαιον,
[52, 11]	δὲ ἐξ ἐκείνων ἀηδίαν αὐτὸν	ἕξειν,	~ἔπειτα δ´ οὐδ´ ἁπλοῦν, ὥς
[52, 38]	δεόντως τι παρὰ τοῦτο πράττειν	δόξειν,	ἂν μηδενὸς αἰτιωμένου σε ἀκούσῃς·
[52, 8]	δὲ ἐάσῃς ταῦθ´ ὡς ἕκαστα	αὔξειν,	οὐκ ἂν ῥᾳδίως αὐτὰ διάθοιο.
[52, 26]	ὅπως ὡς ὅτι βέλτιστοι γίγνωνται,	προνοεῖν.	τοῦτο δ´ ὑπάρξειεν ἄν σοι
[52, 24]	βουλευτὰς ταῦτά τε καὶ οὕτω	διέπειν	φημὶ χρῆναι, τῶν δὲ δὴ
[52, 30]	δεῖν ἄλλῃ τινὶ πόλει ποιεῖν	ἐπιτρέπειν,	ὅπως μήτε χρήματα παμπληθῆ εἰκῇ
[52, 37]	ἀρχήν, ὅ γε μὴ δώσεις,	ἐπιτρέπειν	σφίσιν ὀφείλεις, ἀλλὰ καὶ αὐτὸ
[52, 37]	ἀναλῶσαι παρὰ δύναμιν ἐπιχειρῶσι, μὴ	ἐπιτρέπειν,	τάς τε ἔχθρας αὐτῶν καὶ
[52, 2]	ὦ Καῖσαρ, εἰ μέλλω σε	ἀποτρέπειν	ἀπὸ τῆς μοναρχίας, καίπερ πολλὰ
[52, 11]	κακῶς τὸ πρᾶγμα μεταχειριζόμενος ἐξεργάσαιτο	εἰπεῖν,	ἀλλ´ ὅσα καὶ οἱ πάνυ
[52, 3]	γὰρ αὐτὸς ἄλλως ἄν τι	εἰπεῖν	δυναίμην, οὔτε σοὶ σύνοιδα τὰ
[52, 12]	παρ´ αὐτοῦ λαμβάνειν πάντες ὡς	εἰπεῖν	εἰσιν ἄνθρωποι, κἂν μηδεμία εὐθὺς
[52, 39]	εἶναι πάντα αὐτὰ καθάπαξ συλλαβόντα	εἰπεῖν.	ἓν δ´ οὖν ἐν κεφαλαίῳ
[52, 2]	περὶ σοῦ οὐδένα ἂν ὑπομείνειας	εἰπεῖν	ἢ φρονῆσαι, οὐδ´ εἰ πάσης
[52, 13]	τῆς δεινότητος οὐδὲ ἐπεχείρησά τι	εἰπεῖν·	οὐ γὰρ δὴ καὶ καταδραμεῖν
[52, 15]	γὰρ οὔτ´ ἂν ἐγώ ποτε	εἰπεῖν	οὔτ´ ἂν σὺ πρᾶξαι τολμήσειας·
[52, 10]	τῶν ἰδίᾳ σοὶ αὐτῷ συμφερόντων	εἰπεῖν,	πῶς μὲν ἂν ὑπομείνειας τοσαῦτα
[52, 17]	σοῦ λελυπημένων, πάντων δ´ ὡς	εἰπεῖν	τῆς μοναρχίας ἀντιποιησομένων, ὧν οὐδεὶς
[52, 33]	τὴν γὰρ διάνοιαν αὐτῶν δεῖ	σκοπεῖν,	ἀλλ´ οὐ τὴν οὐκ ἐπιτυχίαν
[52, 37]	αὐτῶν πιστεύειν, ἀλλ´ ἀκριβῶς αὐτὰ	διασκοπεῖν.	συχνοὶ γάρ, οἱ μὲν μισοῦντές
[52, 21]	προσηκουσῶν αὐτοῖς, ἐξετάζειν τε καὶ	ἐπισκοπεῖν,	καὶ τὰ μὲν αὐτὸν ἐπανορθοῦν
[52, 26]	τε ἀμαθεῖς καὶ τοὺς ἀσελγεῖς	ὑποτοπεῖν	δεῖ· οἱ μὲν γὰρ τοιοῦτοι
[52, 24]	καὶ πλείω πράγματα ὧν καλῶς	φέρειν	δυνήσονται ἐπιταχθέντες ἄσχολοι πρὸς τὰ
[52, 32]	ψῆφον κατά τινος τῶν τοιούτων	φέρειν,	ἢ νὴ Δία τούτων τινὰ
[52, 7]	ἀποβαίνοντα ἀπ´ αὐτῶν τοὺς ἀνθρώπους	φέρειν,	μήτ´ ἰσχύι δικαστοῦ μήτε χάριτι
[52, 28]	ἐν ταῖς τάξεσιν ὅσα ὀφείλουσιν	ἐσφέρειν,	καὶ μή, βραχὺν ῥᾳθυμήσαντας χρόνον,
[52, 32]	πᾶσιν ἀνθρώποις ἔμφυτον καὶ τὸ	χαίρειν	ἐφ´ οἷς ἂν παρὰ τοῦ
[52, 3]	προσδοκήσειεν ἤτοι τῶν ἄλλων καλῶς	ἡγεμονεύσειν	ἢ ταῖς συμφοραῖς ὀρθῶς χρήσεσθαι;
[52, 11]	μὲν ἐκ τούτου ἀπόλαυσιν ἑτέροις	δώσειν	τὴν δὲ ἐξ ἐκείνων ἀηδίαν
[52, 34]	οὐ δύναται τῆς φύσεως ἀεὶ	κρατεῖν·	τῶν δ´ ἀνθρώπων τινὲς λανθάνειν
[52, 11]	δ´ ἕτερον, τό τινα ἀφθόνως	εὐεργετεῖν	ἔχειν, ἀξιοσπούδαστον μέν, ἀλλ´ ἐν
[52, 15]	σε μετὰ τῶν ἀρίστων ἀνδρῶν	νομοθετεῖν,	μηδενὸς τῶν πολλῶν μήτ´ ἀντιλέγοντος
[52, 37]	διαλύει. καὶ διὰ τοῦτ´ οὐδ´	αἰτεῖν	τι ἀρχήν, ὅ γε μὴ
[52, 4]	καὶ διὰ τοῦτο οὐδ´ αὐτοὶ	πλεονεκτεῖν	ἀναγκάζονται. ταῖς τε τιμαῖς ταῖς
[52, 37]	μὲν δὴ οὖν δυνατοὺς μὴ	πλεονεκτεῖν	τινα μηδὲ αὖ συκοφαντεῖσθαι ἔα·
[52, 37]	φιλοτιμίας τὰς πρὸς ἀλλήλους παντάπασιν	ἐκκόπτειν,	καὶ μήτε ἐπωνυμίας τινὰς κενὰς
[52, 37]	ταῦτα καὶ διὰ τἆλλα καὶ	ὠτακουστεῖν	τινας καὶ διοπτεύειν πάντα τὰ
[52, 20]	τοῦ μὴ παντελῶς τὴν πολιτείαν	μεταλλάττειν	δοκεῖν, ἀποδεικνύναι σέ φημι χρῆναι.
[52, 37]	καὶ αὐτὸ τοῦτο πρῶτον ἰσχυρῶς	φυλάττειν	σφᾶς ἀναγκάζειν, τὸ μηδὲν ἀξιοῦν
[52, 34]	τοὺς ἀρχομένους καὶ φρονεῖν καὶ	πράττειν	βούλει, καὶ λέγε καὶ ποίει.
[52, 38]	ἡγήσῃ δεόντως τι παρὰ τοῦτο	πράττειν	δόξειν, ἂν μηδενὸς αἰτιωμένου σε
[52, 8]	πολεμικὰ καλῶς καὶ κατὰ καιρὸν	πράττειν	ἐξήρκεις, καὶ μηδενὸς συνεργοῦ πρὸς
[52, 26]	ἂν ἐάσας αὐτοὺς ὅσα βούλονται	πράττειν,	ἔπειτ´ ἐπιτιμᾷς τοῖς ἁμαρτάνουσιν, ἀλλ´
[52, 39]	σε καὶ τὰ τοιαῦτα βούλομαι	πράττειν·	πολλὰ γὰρ καὶ παραλείπω διὰ
[52, 28]	προσῆκον ἐξ ἁπασῶν τῶν προσόδων	ἐσπράττειν.	τοῦτο γὰρ καὶ ἐκείνοις ῥᾴω
[52, 29]	καὶ εὐπορίαν ἑαυτοῦ τὸ σὲ	πλουτεῖν	εἶναι νομίζων; ~χρήματα μὲν δὴ
[52, 6]	γὰρ οὐδ´ ὁμολογήσειεν ἂν ῥᾳδίως	πλουτεῖν)	οὔτε συμφέρει τῷ κρατοῦντι γίγνεσθαι·
[52, 10]	καὶ τῶν μὲν ἡδίστων ἐλάχιστα	ἀπολαύειν,	τὰ δὲ δυσχερέστατα ἀεὶ καὶ
[52, 42]	ἀπεδέδεικτο, εἶρξεν. ἑτέρους τέ τινας	βουλεύειν	ἐποίησε, καὶ ἔς γε τοὺς
[52, 31]	εἶ. ἂν δὲ δή τις	ἐπιβουλεύειν	σοι αἰτίαν λάβῃ (γένοιτο γὰρ
[52, 26]	τῶν τε ἱππέων ταῦτά σοι	συμβουλεύειν	ἔχω, καὶ νὴ Δία καὶ
[52, 37]	τἆλλα καὶ ὠτακουστεῖν τινας καὶ	διοπτεύειν	πάντα τὰ τῇ ἡγεμονίᾳ σου
[52, 37]	ἁπλῶς τοῖς λεγομένοις ὑπ´ αὐτῶν	πιστεύειν,	ἀλλ´ ἀκριβῶς αὐτὰ διασκοπεῖν. συχνοὶ
[52, 31]	ἐπεξέλθῃς. αἰσχρὸν μὲν γὰρ τὸ	πιστεύειν	ὅτι τις μήτε τι ἀδικοῦντά
[52, 10]	δυσχερέστατα ἀεὶ καὶ πανταχοῦ καὶ	ἀκούειν	καὶ ὁρᾶν καὶ ποιεῖν καὶ
[52, 8]	ἀσφαλῶς δύναται ζῆν, οὔτ´ αὖ	κολούειν	ἐπιχειρῶν δικαίως τοῦτο ποιεῖν. τί
[52, 37]	τὸ τὰς τῶν δήμων ὁρμὰς	κολούειν,	κἂν ἐπευχόμενοί τινα τῇ τε
[52, 36]	καὶ τοὺς ἄλλους πάντας τοὺς	φιλοσοφεῖν	λέγοντας ὁμοίους αὐτοῖς εἶναι· μυρία
[52, 36]	δ´ αὐτὸ τοῦτο καὶ τῶν	φιλοσοφεῖν	προσποιουμένων οὐκ ὀλίγοι δρῶσι· διὸ
[52, 37]	δεῖ, ἀλλὰ καὶ πάνυ πάντα	διελέγχειν·	βραδύνας μὲν γὰρ ἐν τῷ
[52, 11]	ἕτερον, τό τινα ἀφθόνως εὐεργετεῖν	ἔχειν,	ἀξιοσπούδαστον μέν, ἀλλ´ ἐν μὲν
[52, 12]	δεῖν τῷ διδόντι αὐτὸ χάριν	ἔχειν	ἅτε μηδὲν παρὰ δόξαν εὑρισκόμενοι,
[52, 5]	οὐδεὶς οὐδὲν οὔτ´ εἰδέναι οὔτ´	ἔχειν	δοκεῖν βούλεται (πολέμιον γὰρ αὐτῷ
[52, 12]	οἰκείου τινὸς στερισκόμενοι (πάντες γὰρ	ἔχειν	ἤδη νομίζουσιν ὧν ἂν ἐπιθυμήσωσι)
[52, 2]	τινι πλέον ἀξιοῖ τοῦ καταδεεστέρου	ἔχειν,	καὶ κατορθώσας τέ τι ἐς
[52, 8]	πολλούς, ἅτε τοσαύτης οἰκουμένης ἄρχοντα,	ἔχειν,	καὶ προσήκει που πάντας αὐτοὺς
[52, 30]	πολλῶν ἄρχοντας ἐν πᾶσι πάντων	ὑπερέχειν,	καὶ φέρει πως καὶ τὰ
[52, 37]	λέγοντας. οὔκουν εὐθὺς οὐδὲ ῥᾳδίως	προσέχειν	αὐτοῖς δεῖ, ἀλλὰ καὶ πάνυ
[52, 3]	παρόντων νικᾶσθαι καὶ μήτε ἑαυτοὺς	κατέχειν	τοῖς τε παρὰ τῆς τύχης
[52, 4]	καιροῦ λάβηται, τιμωρεῖται τὸ μεμισημένον.	ἄρχειν	τε γὰρ πάντες ἀξιοῦσι, καὶ
[52, 24]	ἀρίστους τῆς περὶ σὲ φρουρᾶς	ἄρχειν·	τό τε γὰρ ἑνὶ ἀνδρὶ
[52, 41]	ἅπαξ καὶ εἰκοσάκις ὄνομα αὐτοκράτορος	σχεῖν)	ἀλλὰ τὴν ἑτέραν τὴν τὸ
[52, 11]	αὐτῷ χρώμενοι καὶ ποιεῖν καὶ	πάσχειν	ἀναγκάζονται. τὸ δ´ ἕτερον, τό
[52, 12]	ἐν τούτῳ σφᾶς τοῦ καλῶς	πάσχειν	ἀποφήνωσιν· οἱ δὲ ὧν ἐλπίζουσιν
[52, 10]	καὶ ὁρᾶν καὶ ποιεῖν καὶ	πάσχειν.	ὅθεν, οἶμαι, καὶ Ἕλληνες καὶ
[52, 34]	ἀδικεῖσθαι καὶ προσέτι καὶ εὖ	πάσχειν.	~πρὸς μὲν οὖν τοὺς ἄλλους
[52, 19]	μὲν ἀρετήν τινα αὐτῶν ἔχοντας	κατασχεῖν,	τοὺς δὲ λοιποὺς ἀπαλεῖψαι. μὴ
[52, 16]	ἐστι καὶ οὐδένα ἔτι χρόνον	ἀντισχεῖν	δυνήσεται· ἀλλ´ ἐπειδήπερ οἱ θεοὶ
[52, 12]	ἂν ῥᾳδίως ἐπὶ τῷ μὴ	τυχεῖν	ὧν ἂν προσδοκήσωσι φέρωσι. καὶ
[52, 34]	αἰσχυνόμενοι ἐλεγχθῆναι οἱ δὲ αἰδούμενοι	πάλιν	σφαλῆναι, φανερωθέντες δὲ καὶ ἀπερυθριάσαντες
[52, 9]	αὐτοί τε φιλοτιμοῦνται καὶ τὴν	πόλιν	αὔξουσι, καί σφισι καὶ ἐκείνη
[52, 19]	ὥσπερ τινὰ μίαν τὴν ἡμετέραν	πόλιν	οἰκοῦντες, καὶ ταύτην μὲν ὄντως
[52, 19]	οἰκοῦντες, καὶ ταύτην μὲν ὄντως	πόλιν	τὰ δὲ δὴ σφέτερα ἀγροὺς
[52, 13]	ἀπώλοντο. δυσχερὲς γάρ ἐστι τὴν	πόλιν	ταύτην, τοσούτοις τε ἔτεσι δεδημοκρατημένην
[52, 37]	πρᾶξαί τι ἢ ἀναλῶσαι παρὰ	δύναμιν	ἐπιχειρῶσι, μὴ ἐπιτρέπειν, τάς τε
[52, 15]	φιλοτιμίας κινδυνευόμενα, καὶ τῶν ὑπαρχόντων	ἡμῖν	ἀγαθῶν ἡδέως ἀπολαύσαιμεν, μήτε πολέμους
[52, 3]	ὅ τι ποτ´ ἂν βουλευσαμένοις	ἡμῖν	ἄριστον φανῇ τοῦθ´ αἱρησόμενοι, τὴν
[52, 15]	φύρουσι· πλεῖστα δὲ δὴ παρ´	ἡμῖν	γέγονε, καὶ οὐκ ἔστιν ὅπως
[52, 30]	ταράξειαν. ὅθεν οὐδὲ τὸν παρ´	ἡμῖν	δῆμον οὔτε ἐς δικαστήριον οὔτε
[52, 3]	οὐδὲν ἂν ἧττον ἐπικαλέσειέ τις	ἡμῖν	καὶ εἰ μηδὲν τοιοῦτον ἀπὸ
[52, 19]	ἄλλα ἀγαθὰ πάντα τὰ ὑπάρχοντα	ἡμῖν	καὶ τὴν ἡγεμονίαν αὐτοῖς κοινοῖ,
[52, 22]	τὰ ἐν ταῖς ἠπείροις ὁμολογοῦντα	ἡμῖν,	κατάνειμον ἑκασταχόθι κατά τε γένη
[52, 28]	ὡς καὶ πάντως ἀναγκαῖον ὂν	ἡμῖν,	ὅπως ποτ´ ἂν πολιτευώμεθα, καὶ
[52, 30]	χωρὶς τῆς ἱπποδρομίας τῆς παρ´	ἡμῖν	ποιουμένης, μὴ μέντοι ὥστε καὶ
[52, 5]	αὖθις καταστῆσαι, τοσούτων πέριξ πολεμίων	ἡμῖν	προσκειμένων. ~καὶ ἵνα γε ἀπὸ
[52, 19]	καὶ ταύτης ἰσομοιροῦντες πιστοὶ σύμμαχοι	ἡμῖν	ὦσιν, ὥσπερ τινὰ μίαν τὴν
[52, 15]	τὰς τῶν ἀρχόντων αἱρέσεις ἐφ´	ὑμῖν	εἶναι, καὶ τὸ τὰς τιμὰς
[52, 28]	γὰρ καὶ ἐκείνοις ῥᾴω τὴν	ἔσπραξιν	ποιήσει καὶ τοῖς διδοῦσί τι
[52, 30]	αἰδῶ καὶ πρὸς τοὺς πολεμίους	κατάπληξιν.	τὰ δὲ δὴ τῶν ἄλλων
[52, 14]	δουλεία πικροτάτη γίγνεται καὶ κοινὸν	ἀμφοῖν	ὄλεθρον φέρει, αὕτη δὲ τό
[52, 18]	τὴν μοναρχίαν σοι διδούσῃ. καὶ	χάριν	γε μεγάλην αὐτῇ ἔχωμεν, ὅτι
[52, 29]	στρατευόμενοι, λήψονται, καὶ πάνυ πολλὴν	χάριν	εἴσονταί σοι, βραχέα ἀπὸ πολλῶν
[52, 12]	οἴονται δεῖν τῷ διδόντι αὐτὸ	χάριν	ἔχειν ἅτε μηδὲν παρὰ δόξαν
[52, 21]	τινα ἀρχὴν ἐν τοῖς ὑπηκόοις,	(πρὶν	γὰρ στρατηγῆσαί σφας οὐχ ἡγοῦμαι
[52, 10]	ἐδέξαντο. ταῦτ´ οὖν προϊδόμενος προβούλευσαι	πρὶν	ἐν αὐτοῖς γενέσθαι· αἰσχρὸν γάρ,
[52, 23]	διδάξασαί τινας τὰ ἀναγκαῖα ἀποπέμπουσι	πρίν	τι αὐτῶν ἀποδειχθῆναι, τὸ δὲ
[52, 26]	ἐπιτιμᾷς τοῖς ἁμαρτάνουσιν, ἀλλ´ ἂν	πρίν	τι πλημμελεῖσθαι, προδιδάσκῃς πάνθ´ ὅσα
[52, 9]	ἀλλὰ τί δεῖ ἡμᾶς ἀλλοτρίοις	παραδείγμασιν	οἰκεῖα ἔχοντας χρῆσθαι; ἡμεῖς γὰρ
[52, 33]	καὶ τίμα (τοῖς γὰρ ἐκείνων	ἐξευρήμασιν	αὐτὸς εὐδοκιμήσεις) τοὺς δ´ ἁμαρτόντας
[52, 13]	μὲν ἀμείνους ἄνδρες οὐδένες ἄλλοι	γεγόνασιν.	οὐ μέντοι καὶ ἁπλῶς οὕτω
[52, 6]	μάλιστα μὲν ἑκόντες πολλοὶ πολλὰ	ἐπιδιδόασιν,	ἐν φιλοτιμίας μέρει τὸ πρᾶγμα
[52, 31]	νόμων καὶ ἀναμφίλογα καὶ διάδηλα	πᾶσιν	ἅμα γίγνοιτο. τρίτον, ἂν τούς
[52, 32]	διοικεῖσθαι δεῖ, καὶ ἔστι που	πᾶσιν	ἀνθρώποις ἔμφυτον καὶ τὸ χαίρειν
[52, 30]	ὁτιοῦν ἀναλίσκειν, καὶ σίτησιν ἀθάνατον	πᾶσιν	ἁπλῶς τοῖς ἀγῶνά τινα νικήσασι
[52, 28]	τὸ λεῖπον φόρον τε ἐπιτάξαι	πᾶσιν	ἁπλῶς τοῖς ἐπικαρπίαν τινὰ τῷ
[52, 37]	ἀγνοῇς, μέμνησο ὅτι οὐ χρὴ	πᾶσιν	ἁπλῶς τοῖς λεγομένοις ὑπ´ αὐτῶν
[52, 4]	βούλονται, καὶ πάντα τὰ κρείττω	πᾶσιν	αὐτοῖς συνεύχονται. καὶ ἄν τε
[52, 28]	παρέχουσι, καὶ τέλη καταστῆσαι παρὰ	πᾶσιν	ὧν ἄρχομεν. καὶ γὰρ καὶ
[52, 14]	τῶν εὖ φρονούντων ἐξετάζῃς, εὐδαιμονίας	ἅπασιν	αἴτιον γίγνεται, ἂν δὲ ἐπὶ
[52, 18]	ἐπιμεληθεὶς αὐτῆς ὥσπερ προσήκει, δείξῃς	ἅπασιν	ἀνθρώποις ὅτι ἐκεῖνα μὲν ἄλλοι
[52, 37]	τὰς φιλοτιμίας τὰς πρὸς ἀλλήλους	παντάπασιν	ἐκκόπτειν, καὶ μήτε ἐπωνυμίας τινὰς
[52, 18]	ἀπέλυσεν ἡμᾶς, ἀλλὰ καὶ τὴν	κατάστασιν	τῆς πολιτείας ἐπὶ σοὶ πεποίηται,
[52, 26]	καὶ μηδενί γε τὸ παράπαν	πρόφασιν	παρέχῃς, μήτε διὰ πλοῦτον μήτε
[52, 30]	μήτ´ οἰκοδομημάτων πλήθεσιν ἢ καὶ	μεγέθεσιν	ὑπὲρ τἀναγκαῖα χρήσθωσαν, μήτ´ ἀγώνων
[52, 30]	χρῆναι. ἔπειτα δὲ μήτ´ οἰκοδομημάτων	πλήθεσιν	ἢ καὶ μεγέθεσιν ὑπὲρ τἀναγκαῖα
[52, 35]	τοιαῦτα, κἂν ἐν ἁπάσαις ταῖς	πόλεσιν	ἐξαιρεθῇ, ἀλλὰ καὶ προσδιαβάλλει, τρόπαιά
[52, 14]	οὐχ ὁμοίους δύνανται, κἀν ταῖς	πράξεσιν	ἅτε μὴ ὁμογνωμονούντων σφῶν κατορθοῦσιν.
[52, 28]	κατ´ ὀλίγον σφας ἐν ταῖς	τάξεσιν	ὅσα ὀφείλουσιν ἐσφέρειν, καὶ μή,
[52, 5]	τὸ τὸν ὅμιλον ἡμῶν, τοσούτοις	ἔτεσιν	ἐν ἐλευθερίᾳ βεβιωκότα, καταλῦσαι, χαλεπὸν
[52, 22]	μὲν ὀλίγοι τινὲς ἐν ξενικοῖς	τείχεσιν	ἢ καὶ ἐν ἑνὶ πολιτικῷ
[52, 42]	πολέμοις ἀναλίσκεται) καὶ ἐς τὴν	ποίησιν	τῶν πατρίων ἀναγκαῖοι ἀεὶ εἶναι
[52, 7]	ἂν ἐχθραίνειν νομισθῇς· καὶ γὰρ	προσποίησίν	τινα ἐξουσίας οἱ δικάζοντες λαμβάνουσιν,
[52, 14]	τοῦ ὁμίλου παῦσαι καὶ τὴν	διοίκησιν	τῶν κοινῶν ἑαυτῷ τε καὶ
[52, 43]	ἔτι διὰ τὴν τοῦ Τιβερίου	ἐνοίκησιν	ἔχουσα.
[52, 27]	τοῖς ὅπλοις εἶναι καὶ τὴν	ἄσκησιν	τῶν πολεμικῶν διὰ παντὸς ποιεῖσθαι
[52, 41]	ὑπάτευσε, καὶ τὴν τοῦ αὐτοκράτορος	ἐπίκλησιν	ἐπέθετο. λέγω δὲ οὐ τὴν
[52, 4]	σωμάτων καὶ τὴν τῶν ψυχῶν	χρῆσιν	τῇ πατρίδι παρέχοντας, πῶς μὲν
[52, 30]	αὐτοῖς καὶ ὁτιοῦν ἀναλίσκειν, καὶ	σίτησιν	ἀθάνατον πᾶσιν ἁπλῶς τοῖς ἀγῶνά
[52, 12]	τοῖς μὲν φρόνημα τοῖς δ´	ἀγανάκτησιν	ὑπ´ αὐτοῦ τοῦ συνειδότος σφῶν
[52, 35]	ἀλλὰ καὶ εὐεπιβούλευτοι καὶ ὀλιγοχρόνιοί	εἰσιν)	ἄλλας δὲ ἐν αὐταῖς ταῖς
[52, 12]	αὐτοῦ λαμβάνειν πάντες ὡς εἰπεῖν	εἰσιν	ἄνθρωποι, κἂν μηδεμία εὐθὺς εὐεργεσία
[52, 26]	ἵνα ἕως τε ἔτι παῖδές	εἰσιν,	ἐς τὰ διδασκαλεῖα συμφοιτῶσι, καὶ
[52, 33]	ἄν τε γὰρ ἀρεσθῇς τοῖς	λεχθεῖσιν	ὑπ´ αὐτοῦ, πολλὰ ὠφελήσῃ, ἄν
[52, 37]	ἐπιθυμοῦντες ὧν ἔχουσιν, ἄλλοι χαριζόμενοί	τισιν,	ἄλλοι χρήματα αἰτήσαντές τινας καὶ
[52, 20]	τὰ δὲ δημόσια καὶ νεωτέροις	τισὶν	ἐγχειρίζεσθαι; ταμιεύσαντές τε καὶ ἀγορανομήσαντες
[52, 18]	τὴν πατρίδα, ἵνα μὴ δόξῃς	τισὶν	ἐθελούσιος τῆς ἀρχῆς ἐφεῖσθαι. πρῶτον
[52, 41]	νίκαις κατὰ τὸ ἀρχαῖον διδομένην	τισίν	(ἐκείνην γὰρ πολλάκις μὲν καὶ
[52, 12]	σοι τοῦτο, ὃ μάλιστα ἄν	τισιν	ἐν ταῖς μοναρχίαις ἀρέσειε, δυσμεταχειριστότατον
[52, 27]	γὰρ ἐπὶ τῶν καιρῶν βοηθείαις	τισὶν	ἔτι χρῆσθαι δυνάμεθα, αὐτοί τε
[52, 37]	ἄλλο τι ἐξ οὗ διενεχθήσονταί	τισιν	ἐφιέναι σφίσι ποιεῖσθαι. ῥᾳδίως δέ
[52, 9]	τοσοῦτον ὄγκον προήλθομεν, οὐκ ἄλλοις	τισὶν	ἢ τοῖς ἐκ τῆς δημοκρατίας
[52, 31]	ἐκείνῳ πᾶσαν τὴν περὶ αὐτῶν	διαψήφισιν	ἀκέραιον ἐπιτρέπῃς, ἵν´ οἵ τε
[52, 3]	ψυχῇ ἔχοντας μήτε τὰ δοθέντα	σφίσιν	ἀγαθὰ μετριάσαι δυναμένους πῶς ἄν
[52, 12]	αὐτῶν εὑρισκόμενοι, ἀλλ´ ἐξ ἴσου	σφίσιν	ἀγόμενοι, μᾶλλον ἂν ἐκ τῆς
[52, 2]	οὐχ ἵνα αὐτοὺς τῶν ἐπιβουλευσάντων	σφίσιν	ἀπαλλάξωμεν, ἀλλ´ ἵνα ἑαυτοῖς δουλωσώμεθα.
[52, 14]	οὕτω γὰρ τά τε ἐπιβάλλοντά	σφισιν	ἕκαστοι προθύμως ποιοῦντες, καὶ τὰς
[52, 20]	πανηγύρεις, οἵ γε καὶ προσήκοντές	σφισιν,	ἐπιτελείτωσαν, καὶ τὰς δίκας πάντες
[52, 33]	ἀκριβέστερον ἐν τούτῳ προκαταμανθάνων ὀρθῶς	σφισιν	ἔχῃς χρῆσθαι, καὶ ἐκεῖνοι προσυγγιγνόμενοι
[52, 25]	γὰρ καὶ τοιούτους τινὰς συζευγνύναι	σφίσιν,	ἵνα ἥ τε θεραπεία σου
[52, 26]	ἀδικούμενοι, τὸ μὴ δοκεῖν ἐξεῖναί	σφισιν	ὀρθῶς ζῆν, τῷ δ´ ἄρχοντι
[52, 19]	πείσεις ὅτι οὔτε ὡς δούλοις	σφίσιν	οὔθ´ ὡς χείροσί πῃ ἡμῶν
[52, 37]	ὅ γε μὴ δώσεις, ἐπιτρέπειν	σφίσιν	ὀφείλεις, ἀλλὰ καὶ αὐτὸ τοῦτο
[52, 23]	ἔθνει ἄν τε καὶ ἐν	πλείοσιν	ἐφεξῆς ἐπὶ μακρότερον τοῦ δέοντος
[52, 32]	βουλεύῃ ἢ καὶ ἐν τοῖς	τεταμιευκόσιν	ἔτι ὢν κρίνηται. ἄτοπον γὰρ
[52, 11]	μέλλοντα τὴν μὲν ἐκ τούτου	ἀπόλαυσιν	ἑτέροις δώσειν τὴν δὲ ἐξ
[52, 25]	ἀρχόμενοι μᾶλλον εὐνοήσουσί σοι, πολυειδῆ	ἀπόλαυσιν	τῶν κοινῶν ἀγαθῶν καρπούμενοι, καὶ
[52, 26]	ῥᾳθυμίαν ἢ μαλακίαν ἢ καὶ	ἐπιτήδευσίν	τινα κίβδηλον προσποιεῖσθαι. πολλοὶ γὰρ
[52, 12]	χαίροιεν, κἀκ τούτου τήν τε	ἐπιτήδευσιν	τῶν κρειττόνων ἐῷεν ἂν καὶ
[52, 4]	προχείρως καὶ ἀσκεῖ προθύμως καὶ	ἐπιδείκνυσιν	ἀσμενέστατα, ἄν τε καὶ ἐν
[52, 37]	αἰτήσαντές τινας καὶ μὴ λαβόντες,	ἐπηρεάζουσιν	αὐτοὺς ὡς νεωτερίζοντας ἢ καὶ
[52, 7]	τε δημοσίᾳ, καὶ ἐκείνῳ δικασταὶ	καθίζουσιν	ἐκ τῶν ὁμοίων οὓς ἂν
[52, 12]	στερισκόμενοι (πάντες γὰρ ἔχειν ἤδη	νομίζουσιν	ὧν ἂν ἐπιθυμήσωσι) τοῦτο δὲ
[52, 12]	πάσχειν ἀποφήνωσιν· οἱ δὲ ὧν	ἐλπίζουσιν	ἀτυχοῦντες λυποῦνται κατ´ ἀμφότερα, τοῦτο
[52, 36]	δαιμόνια οἱ τοιοῦτοι ἀντεσφέροντες πολλοὺς	ἀναπείθουσιν	ἀλλοτριονομεῖν, κἀκ τούτου καὶ συνωμοσίαι
[52, 14]	πράξεσιν ἅτε μὴ ὁμογνωμονούντων σφῶν	κατορθοῦσιν.	ὥστε εἴ τι κήδῃ τῆς
[52, 31]	πάντας προεπηλάκισε, καὶ μόνοι τοῦτο	ποιοῦσιν	οἱ κακῶς ἄρχοντες· ἐκ γὰρ
[52, 26]	κινδυνεύσωσι, πολλὰ καὶ ἀνάξια ἑαυτῶν	ποιοῦσιν	ὡς καὶ ἀσφαλέστερον ἀπ´ αὐτῶν
[52, 9]	χρώμενοι καὶ ἐλεύθεροι καὶ αὐτόνομοι	διατελοῦσιν	ὄντες. ἀλλὰ τί δεῖ ἡμᾶς
[52, 28]	σφας ἐν ταῖς τάξεσιν ὅσα	ὀφείλουσιν	ἐσφέρειν, καὶ μή, βραχὺν ῥᾳθυμήσαντας
[52, 6]	τὸ δὲ δὴ κέρδος ἕτεροι	λαμβάνουσιν.	ἐν μὲν γὰρ ταῖς δημοκρατίαις
[52, 7]	προσποίησίν τινα ἐξουσίας οἱ δικάζοντες	λαμβάνουσιν,	ὅταν τι παρὰ τὸ δοκοῦν
[52, 6]	ὥστε τρόπον τινὰ αὖθις αὐτὰ	ἀπολαμβάνουσιν·	ἐν δὲ ταῖς μοναρχίαις ἄλλοι
[52, 26]	βούλονται πράττειν, ἔπειτ´ ἐπιτιμᾷς τοῖς	ἁμαρτάνουσιν,	ἀλλ´ ἂν πρίν τι πλημμελεῖσθαι,
[52, 2]	δὲ καὶ φθόνοι καὶ κίνδυνοι	συμβαίνουσιν,	οὐ τὸ ἐμαυτοῦ ἴδιον, ὥσπερ
[52, 31]	τὸ πολλοὺς τοὺς ἀντιπάλους τοῖς	ἀγνωμονοῦσιν	αὐτῶν φαίνεσθαι) ἔπειτα δὲ ἂν
[52, 34]	ὅτι τινὲς εὐεργετηθέντες ἀχαρίστως τι	πράξουσιν·	οὐδὲν γὰρ οὕτω καὶ δουλοῖ
[52, 7]	ἄρα τινὲς ἁλίσκωνται, διὰ σὲ	δόξουσιν	ἐκ κατασκευάσματος κατεψηφίσθαι. ἂν δ´
[52, 6]	ὅπλα ἔχουσι καὶ τὸν μισθὸν	φέρουσιν.	~ἓν μὲν δὴ τοῦτο τοιοῦτον
[52, 39]	καὶ προσόψονταί σε ἅπαντες καὶ	φιλήσουσιν,	ὅταν σε ὁρῶσι κόσμιον εὐβίοτον
[52, 37]	ἄλλα καὶ ἰδίᾳ καὶ κοινῇ	πειθαρχήσουσιν,	ἂν μηδὲν παρὰ ταῦτα μηδέποτε
[52, 26]	τεμών· ἐκεῖνον δὲ δὴ πάντες	δικαιώσουσιν,	ὅτι καὶ τροφῆς καὶ παιδείας
[52, 9]	δουλεύουσι καὶ ἀεὶ τοῖς ἄρχουσιν	ἐπιβουλεύουσιν,	οἱ δὲ δὴ προστατείαις ἐπετησίοις
[52, 37]	τινας, οἱ δ´ ἐπιθυμοῦντες ὧν	ἔχουσιν,	ἄλλοι χαριζόμενοί τισιν, ἄλλοι χρήματα
[52, 9]	τε δουλεύουσι καὶ ἀεὶ τοῖς	ἄρχουσιν	ἐπιβουλεύουσιν, οἱ δὲ δὴ προστατείαις
[52, 4]	δικαιότατον ἔχει. τήν τε γὰρ	φύσιν	τὴν αὐτήν τινας εἰληχότας καὶ
[52, 19]	ταύτης ἰσομοιροῦντες πιστοὶ σύμμαχοι ἡμῖν	ὦσιν,	ὥσπερ τινὰ μίαν τὴν ἡμετέραν
[52, 31]	φυγὴν ἢ καὶ θάνατον ὀφλεῖν,	λάβωσιν,	ὑπό τε τὸ βουλευτήριον ὑπάγῃς
[52, 29]	μήτε προσεπηρεάζωνται καὶ τῷ ἔργῳ	πεισθῶσιν	ὅτι πάντα ταῦτα καὶ ὑπὲρ
[52, 38]	ποτε τῇ ἐξουσίᾳ, μήτ´ οἰηθῆναι	μείωσίν	τινα αὐτῆς εἶναι ἂν μὴ
[52, 26]	συμφοιτῶσι, καὶ ἐπειδὰν ἐς μειράκια	ἐκβάλωσιν,	ἐπί τε τοὺς ἵππους καὶ
[52, 12]	κρειττόνων ἐῷεν ἂν καὶ τὴν	ζήλωσιν	τῶν χειρόνων μετέρχοιντο, καὶ οὕτω
[52, 3]	ἄριστον φανῇ τοῦθ´ αἱρησόμενοι, τὴν	διάγνωσιν	αὐτοῦ ποιησώμεθα. λέξω δὲ μετὰ
[52, 1]	δήμῳ ἐπιτρέψαι. ἐποιήσατο δὲ τὴν	διάγνωσιν	μετά τε τοῦ Ἀγρίππου καὶ
[52, 12]	τούτῳ σφᾶς τοῦ καλῶς πάσχειν	ἀποφήνωσιν·	οἱ δὲ ὧν ἐλπίζουσιν ἀτυχοῦντες
[52, 31]	θεῶν, οὕτω καὶ περὶ σοῦ	φρονῶσιν	ὅτι σεπτὸς εἶ. ἂν δὲ
[52, 14]	οἱ στρατηγικώτατοι, στρατεύωνται δὲ καὶ	μισθοφορῶσιν	οἵ τε ἰσχυρότατοι καὶ οἱ
[52, 42]	καὶ ἄνευ παραιτήσεως, ὁσάκις ἂν	ἐθελήσωσιν,	ἀπιέναι. ἐπειδή τε πολλοὺς ἔτι
[52, 11]	καὶ κακῶς ποιεῖν ὃν ἂν	ἐθελήσωσιν	ἔξεστιν, ἀξίαν τις διὰ ταῦτα
[52, 22]	τοῖς στρατιώταις ἐπιτετάχθαι δεῖ, τοιοῦτόν	ἐστιν.	ἂν μὲν ὀλίγοι τινὲς ἐν
[52, 25]	μὲν ὅτι οὐχ οἷόν τέ	ἐστιν	αὐτούς, ἅτε καὶ πενεστέρους τῶν
[52, 23]	ἀπὸ τῶν οἰκείων οἷόν τέ	ἐστιν	αὐτοὺς ἐν τῇ ἀλλοτρίᾳ ἀποζῆν,
[52, 11]	σεμνὸν καὶ εὐκλεὲς καὶ ἀσφαλές	ἐστιν,	ἐν δὲ δὴ ταῖς μοναρχίαις
[52, 25]	λαρκοφορησάντων καὶ αἰσχρὸν καὶ ἐπονείδιστόν	ἐστιν	ἐν τῷ βουλευτικῷ τινας ἐξετάζεσθαι·
[52, 30]	τούς τε γὰρ εὐπόρους ἄλογόν	ἐστιν	ἔξω τι τῶν πατρίδων ἀναγκαστοὺς
[52, 35]	τὰ τοιαῦτα ἀναλίσκεται, ἃ κρεῖττόν	ἐστιν	ἐς τὰ ἀναγκαῖα δαπανᾶσθαι (πλοῦτος
[52, 22]	γὰρ καὶ πολυάνθρωπος οὖσα ἀδύνατός	ἐστιν	ὑπὸ τῶν ἐν τῷ ἄστει
[52, 22]	ἁπάσας, ὅσας γε καὶ αὔταρκές	ἐστιν	ὑφ´ ἑνὸς ἀνδρὸς αὐτοτελοῦς ἄρχεσθαι·
[52, 15]	παρ´ ἡμῖν γέγονε, καὶ οὐκ	ἔστιν	ὅπως ἄλλως παύσεται. τεκμήριον δέ,
[52, 12]	τε καὶ ἀρχὰς λέγω, καὶ	ἔστιν	ὅτε καὶ χρήματα) πάνυ ἂν
[52, 8]	τῇ πολιτείᾳ καταλυθῆναι· οὐ γὰρ	ἔστιν	οὔτ´ ἄνευ φρονήματος ἀξιόλογον ἄνδρα
[52, 0]	~ΤΟ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΟΝ ΔΕΥΤΕΡΟΝ ΒΙΒΛΙΟΝ. Τάδε	ἔνεστιν	ἐν τῷ πεντηκοστῷ δευτέρῳ τῶν
[52, 11]	κακῶς ποιεῖν ὃν ἂν ἐθελήσωσιν	ἔξεστιν,	ἀξίαν τις διὰ ταῦτα σπουδῆς
[52, 42]	Νάρβωνα, οὐδαμόσε ἄλλοσε βουλευτῇ ἀποδημῆσαι	ἔξεστιν.	ἐκεῖσε γὰρ διά τε τὸ
[52, 9]	καὶ ταῖς δημοκρατίαις τοιοῦτό τι	πρόσεστιν,	ἀλλ´ ὅσῳ ἂν πλείους καὶ
[52, 28]	ἀλλ´ ὡς καὶ πάντως ἀναγκαῖον	ὂν	ἡμῖν, ὅπως ποτ´ ἂν πολιτευώμεθα,
[52, 7]	~ἓν μὲν δὴ τοῦτο τοιοῦτον	ὂν	πράγματά σοι παρέξει, ἕτερον δὲ
[52, 11]	ὑβρίζειν σφίσι καὶ κακῶς ποιεῖν	ὃν	ἂν ἐθελήσωσιν ἔξεστιν, ἀξίαν τις
[52, 11]	σφίσι καὶ κακῶς ποιεῖν ὃν	ἂν	ἐθελήσωσιν ἔξεστιν, ἀξίαν τις διὰ
[52, 35]	εὐεργεσιῶν δημιούργει. μὴ μέντοι μηδὲ	ναόν	ποτε περιίδῃς σαυτῷ γενόμενον. μάτην
[52, 19]	εὐδόκιμοι ἄνδρες συνῶσί σοι, τοσούτῳ	ῥᾷον	αὐτός τε ἐν δέοντι πάντα
[52, 27]	ἔργῳ σχολάζοντες, καὶ οἱ λοιποὶ	ῥᾷον	γεωργήσουσι καὶ ναυτιλοῦνται τά τε
[52, 18]	τὸ φυλάξαι τι τοῦ κτήσασθαι	ῥᾷόν	ἐστι· πρὸς μὲν γὰρ τὸ
[52, 7]	ἂν ὁ κλῆρος ἀποδείξῃ, ὥστε	ῥᾷον	τὰ ἀποβαίνοντα ἀπ´ αὐτῶν τοὺς
[52, 33]	ὑπηρέτας ἐκ τῶν ἱππέων ἔχε·	ῥᾷόν	τε γὰρ οὕτως ὡς ἕκαστα
[52, 34]	τὸ δὲ φόβον ἔχει, καὶ	ῥᾷόν	τις μιμεῖται τὰ κρείττω, ὁρῶν
[52, 34]	μὲν γὰρ ζῆλον τὸ δὲ	φόβον	ἔχει, καὶ ῥᾷόν τις μιμεῖται
[52, 28]	παρέξει· λέγω δὲ τὸ κατ´	ὀλίγον	σφας ἐν ταῖς τάξεσιν ὅσα
[52, 18]	ἀπὸ τῆς παρούσης ὑποθέσεως τὸν	λόγον,	ἂν ἐπὶ πλεῖόν σοι περὶ
[52, 30]	δίδοσθαι. τούς τε γὰρ εὐπόρους	ἄλογόν	ἐστιν ἔξω τι τῶν πατρίδων
[52, 30]	οὔτε ἐς ἄλλον τινὰ τοιοῦτον	σύλλογον	ἐν ᾧ τι καὶ χρηματισθῆναι
[52, 8]	γὰρ ἔστιν οὔτ´ ἄνευ φρονήματος	ἀξιόλογον	ἄνδρα φῦναι, οὔτ´ αὖ φρόνημα
[52, 31]	γὰρ ἄλλα καὶ σεμνὸν καὶ	ἀξιόλογόν	ἐστι τό τε τὴν βουλὴν
[52, 40]	σε πᾶν τὸ τῆς βασιλείας	ἔργον	ἄνευ τοῦ τῆς ἐπωνυμίας αὐτῆς
[52, 26]	μελετήσαντες ἐπιτηδειότεροί σοι πρὸς πᾶν	ἔργον	γενήσονται. τὸν γὰρ ἄρχοντα τὸν
[52, 4]	τε πρόσρημα εὐώνυμον καὶ τὸ	ἔργον	δικαιότατον ἔχει. τήν τε γὰρ
[52, 28]	τε δημόσιον διαρκῆ καὶ ἀθάνατον	πρόσοδον	ἕξει. εἶτα συλλογίσασθαι ταῦτά τε
[52, 8]	ἐρῶ, ὅτι ἂν μὲν μηδὲν	δέον	ὁ τοιοῦτος πράττῃ, πολὺ πλείω
[52, 2]	γὰρ ὁ προφέρων ἔν τινι	πλέον	ἀξιοῖ τοῦ καταδεεστέρου ἔχειν, καὶ
[52, 35]	τιμὴ φέρει, σοὶ δ´ αὐτῷ	μεῖζον	μὲν τῶν ὑπαρχόντων οὐδὲν ἂν
[52, 8]	ἐλευθερίας ἐπιθυμῆσαι καὶ πᾶν τὸ	δεσπόζον	μισῆσαι. ἂν δὲ δὴ τούτοις
[52, 8]	πταίσειας. τί μὲν γὰρ ἂν	ἀγαθὸν	ἀμαθὴς ἢ ἀγεννὴς ἄνθρωπος ἐργάσαιτο;
[52, 19]	μέντοι καὶ διὰ πενίαν τινὰ	ἀγαθόν	γε ἄνδρα ὄντα ἀπαλλάξῃς, ἀλλὰ
[52, 30]	τὸ παράπαν φοιτάτωσαν· οὔτε γὰρ	ἀγαθὸν	οὐδὲν φρονήσειαν ἂν καὶ συχνὰ
[52, 12]	τιμῶν οὔθ´ οἱ διδόντες αὐτὰς	ἀγαθόν	τι καρποῖντο καὶ οἱ λαμβάνοντες
[52, 34]	χρήματα ἢ τἆλλα οἷς τοὺς	ἀγαθόν	τι ποιοῦντας ἀμείψῃ (πολὺ γὰρ
[52, 12]	φύσει καὶ αὐτὸς ἑαυτῷ ἀρέσκει,	κἀγαθόν	τι ἐπαυρέσθαι παρὰ τοῦ δοῦναι
[52, 1]	καὶ ἔπραξαν οἱ Ῥωμαῖοι καὶ	ἔπαθον·	ἐκ δὲ τούτου μοναρχεῖσθαι αὖθις
[52, 13]	γενόμενοι οὔτ´ ἠθέλησαν δυναστεῦσαι οὔτ´	ἔπαθον	παρὰ τοῦτο δεινὸν οὐδέν· Κίννας
[52, 21]	ἄλλων τινῶν δυναστείαν προορώμενοι. καὶ	μισθόν	γέ τινα φερέτωσαν καὶ τῆς
[52, 25]	πάσας οἱ ἱππῆς διαχειριζέτωσαν, καὶ	μισθὸν	οὗτοί τε καὶ οἱ ἄλλοι
[52, 23]	τὰ δυνατὰ προστάσσεσθαι. ~λαμβανέτωσαν δὲ	μισθὸν	πάντες οὗτοι οἱ τὰς ἔξω
[52, 6]	τὰ ὅπλα ἔχουσι καὶ τὸν	μισθὸν	φέρουσιν. ~ἓν μὲν δὴ τοῦτο
[52, 2]	ἄντικρυς ὡρμήσαμεν; τὸ μὲν γὰρ	βίαιόν	τι τολμᾶν προσήκειν πως τῇ
[52, 28]	ὅσα εἴωθεν ἐπὶ καιροῦ συμβαίνειν,	ἀναγκαῖον	ἔσται δαπανᾶσθαι· κἀκ τούτου πρὸς
[52, 6]	χρήματά σοι πολλὰ καὶ πανταχόθεν	ἀναγκαῖον	ἔσται πορίζειν· ἀδύνατον γὰρ τὰς
[52, 37]	συνόντων σοι καὶ δεῖ καὶ	ἀναγκαῖόν	ἐστι· καὶ γὰρ κόσμον καὶ
[52, 37]	παραχρῆμα κολασθῇ. καὶ ἐπειδή γε	ἀναγκαῖόν	ἐστι καὶ διὰ ταῦτα καὶ
[52, 28]	ἀποτρεπώμεθα, ἀλλ´ ὡς καὶ πάντως	ἀναγκαῖον	ὂν ἡμῖν, ὅπως ποτ´ ἂν
[52, 28]	ὧν ἄρχομεν. καὶ γὰρ καὶ	δίκαιον	καὶ προσῆκόν ἐστι μηδένα αὐτῶν
[52, 4]	πατρίδι παρέχοντας, πῶς μὲν οὐ	δίκαιον	καὶ τἆλλα πάντα κοινοῦσθαι, πῶς
[52, 5]	μηκύνειν λέγοντα; τὸ δὲ δὴ	κεφάλαιον,	χρηστὸν μὲν οὐδεὶς οὐδὲν οὔτ´
[52, 39]	σε ὁρῶσι κόσμιον εὐβίοτον εὐπόλεμον	εἰρηναῖον	ὄντα, ὅταν μήθ´ ὑβρίζῃς τι
[52, 42]	διὰ τὸ ἄοπλον τό τε	εἰρηναῖον	τῶν ἀνθρώπων δέδοται τοῖς γέ
[52, 42]	(οὐδὲν γὰρ οὕτως ὡς τὸ	γενναῖον	ἐν τοῖς ἐμφυλίοις πολέμοις ἀναλίσκεται)
[52, 31]	πᾶσαν τὴν περὶ αὐτῶν διαψήφισιν	ἀκέραιον	ἐπιτρέπῃς, ἵν´ οἵ τε ἀδικοῦντές
[52, 41]	ἐπὶ ταῖς νίκαις κατὰ τὸ	ἀρχαῖον	διδομένην τισίν (ἐκείνην γὰρ πολλάκις
[52, 43]	παρὰ τῶν Νεοπολιτῶν, ὧνπερ τὸ	ἀρχαῖον	ἦν, ἀντιδόσει χώρας ἠλλάξατο. κεῖται
[52, 34]	τὸν δὲ δὴ τῶν ἄλλων	βίον	ἐπισκόπει μέν, μὴ μέντοι καὶ
[52, 34]	οὔτε τὸ πάντας αὐτοὺς κολάζειν	ῥᾴδιον,	οὔτε τὸ περιορᾶν φανερῶς τινας
[52, 18]	καταμάθῃς ὅτι καὶ δυνατὸν καὶ	ῥᾴδιον	τῷ γε ἔμφρονι τὸ καὶ
[52, 39]	ἡδέως βιῶναι· τί μὲν γὰρ	ἥδιον,	τί δὲ εὐδαιμονέστερόν ἐστι τοῦ
[52, 2]	κίνδυνοι συμβαίνουσιν, οὐ τὸ ἐμαυτοῦ	ἴδιον,	ὥσπερ οὐδὲ ἐν τοῖς ἄλλοις,
[52, 31]	σε ἢ καὶ ἕτερόν τι	ἀνεπιτήδειον	εἶπε, μήτ´ ἀκούσῃς ποτὲ κατηγοροῦντός
[52, 37]	νεωτερίζοντας ἢ καὶ ἄλλο τι	ἀνεπιτήδειον	κατὰ τοῦ αὐταρχοῦντος ἢ φρονοῦντας
[52, 36]	πρᾶττε, καὶ προσέτι τὸ μὲν	θεῖον	πάντῃ πάντως αὐτός τε σέβου
[52, 35]	γιγνόμενα· ὅσῳ γὰρ ἂν ἐπὶ	πλεῖον	ἀνταρκέσῃ, τοσούτῳ μᾶλλον καὶ ἡ
[52, 33]	ἐκείνοις προσετρίψαντο. ὥστε αὐτὸς τὸ	πλεῖον	ἀπ´ ἀμφοτέρων ὁμοίως καὶ τῶν
[52, 12]	γίγνοιντο, καὶ οἱ χρηστοὶ μηδὲν	πλεῖον	αὐτῶν εὑρισκόμενοι, ἀλλ´ ἐξ ἴσου
[52, 23]	μή τις ἀδικήσειέ τι, μήτε	πλεῖον	πέντε, τὸ μὲν ὅτι αἱ
[52, 18]	ὑποθέσεως τὸν λόγον, ἂν ἐπὶ	πλεῖόν	σοι περὶ αὐτῆς διαλεχθῶ· οὐ
[52, 4]	διαμαρτοῦσα δὲ ἄχθεται· καὶ τὸ	ἀνθρώπειον	πᾶν, ἅτε ἔκ τε θεῶν
[52, 0]	~ΤΟ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΟΝ ΔΕΥΤΕΡΟΝ	ΒΙΒΛΙΟΝ.	Τάδε ἔνεστιν ἐν τῷ πεντηκοστῷ
[52, 42]	δῆθεν ἰδιώτευσαν, Κύιντον δὲ δὴ	Στατίλιον	καὶ πάνυ ἄκοντα τῆς δημαρχίας,
[52, 5]	εἰδέναι οὔτ´ ἔχειν δοκεῖν βούλεται	(πολέμιον	γὰρ αὐτῷ πᾶν ἐπὶ τούτῳ
[52, 39]	καὶ φιλήσουσιν, ὅταν σε ὁρῶσι	κόσμιον	εὐβίοτον εὐπόλεμον εἰρηναῖον ὄντα, ὅταν
[52, 42]	βουλευόντων, Κλούουιόν τέ τινα καὶ	Φούρνιον	Γαΐους, ἐγκατέλεξεν, ὅτι προαποδεδειγμένοι οὐκ
[52, 11]	ταῖς μοναρχίαις πρῶτον μὲν οὐκ	ἀντάξιον	τῶν ἄλλων τῶν ἀτοπωτέρων, ὥστε
[52, 39]	καὶ παραλείπω διὰ τὸ μὴ	οἷόν	τε εἶναι πάντα αὐτὰ καθάπαξ
[52, 31]	κἂν ἐλεγχθῇ, κόλασον μετριάσας ὡς	οἷόν	τέ ἐστι τὸ τιμώρημα, ἵνα
[52, 25]	φερέτωσαν, τοῦτο μὲν ὅτι οὐχ	οἷόν	τέ ἐστιν αὐτούς, ἅτε καὶ
[52, 23]	οὔτε γὰρ ἀπὸ τῶν οἰκείων	οἷόν	τέ ἐστιν αὐτοὺς ἐν τῇ
[52, 28]	που χρημάτων δεησόμεθα· οὐ γὰρ	οἷόν	τε οὔτ´ ἄνευ στρατιωτῶν ἡμᾶς
[52, 6]	ἐν ταῖς δημοκρατίαις· οὐ γὰρ	οἷόν	τε πολιτείαν τινὰ ἄνευ δαπάνης
[52, 34]	οἰκουμένης θεάτρῳ ζήσῃ, καὶ οὐχ	οἷόν	τέ σοι ἔσται οὐδὲ βραχύτατον
[52, 2]	αὐτὴν ἐσπούδασα· ἐπειδὴ δ´ οὐδὲν	ὅμοιον	τοῖς τε αὐταρχοῦσι καὶ τοῖς
[52, 31]	καὶ δήμων ἀφικνουμένας ἐς τὸ	συνέδριον	ἐσάγῃς (τά τε γὰρ ἄλλα
[52, 43]	ἐδολοφόνησε, καὶ ἔς τε τὸ	συνέδριον	ἐσήγαγε καὶ καταψηφισθέντα ἀπέκτεινε. καὶ
[52, 25]	μὴ οὐ καὶ ἐς τὸ	συνέδριον	καταλεχθῆναι, ἀλλ´ ἐσγραφέσθωσαν καὶ ἐξ
[52, 20]	ἐπιτηδειότης διαφαίνεται, ἐς δὲ τὸ	συνέδριον	πεντεκαιεικοσιέτεις· πῶς γὰρ οὐκ αἰσχρὸν
[52, 13]	τι δεινὸν μετὰ κακοδοξίας πάθοις.	τεκμήριον	δέ, Μάριος μὲν καὶ Σύλλας
[52, 17]	πεποίηκας οὔτ´ ἀντίπαλον ὑπολιπέσθαι ἐθελήσει.	τεκμήριον	δὲ ὅτι καὶ ὁ Πομπήιος
[52, 15]	οὐκ ἔστιν ὅπως ἄλλως παύσεται.	τεκμήριον	δέ, πάμπολυς ἐξ οὗ χρόνος
[52, 39]	ὥστ´ αὐτὸς παρὰ σαυτῷ μέγα	φυλακτήριον	ἐν τῷ μηδένα ποτὲ ἀδικῆσαι
[52, 30]	παρ´ ἡμῖν δῆμον οὔτε ἐς	δικαστήριον	οὔτε ἐς ἀρχαιρεσίας, οὔτε ἐς
[52, 32]	αὐθαίρετα. ἐς μὲν οὖν τὸ	βουλευτήριον	τὰ τοιαῦτα ἐσφέρεσθαί φημι χρῆναι,
[52, 31]	ὀφλεῖν, λάβωσιν, ὑπό τε τὸ	βουλευτήριον	ὑπάγῃς μηδὲν προκαταγνούς, καὶ ἐκείνῳ
[52, 28]	σοι καὶ ἀναγκαίων, καὶ τὸ	ἀργύριον	τοῦτο πᾶν ἐπὶ μετρίοις τισὶ
[52, 28]	λαβόντες εὐπορώτεροι γενήσονται, τό τε	δημόσιον	διαρκῆ καὶ ἀθάνατον πρόσοδον ἕξει.
[52, 30]	μὴ μέντοι ὥστε καὶ τὸ	δημόσιον	ἢ καὶ τοὺς ἰδίους οἴκους
[52, 34]	εἰδέναι, ἔξω τῶν ἐς τὸ	δημόσιον	πλημμελουμένων. ταῦτα μὲν γὰρ τῆς
[52, 14]	εὖ φρονούντων ἐξετάζῃς, εὐδαιμονίας ἅπασιν	αἴτιον	γίγνεται, ἂν δὲ ἐπὶ τῶν
[52, 15]	χρόνος καὶ πολεμοῦμεν καὶ στασιάζομεν.	αἴτιον	δὲ τό τε πλῆθος τῶν
[52, 2]	ἵνα ἑαυτοῖς δουλωσώμεθα. ἑκάτερον δὲ	ὑπαίτιον.	τίς μὲν γὰρ οὐκ ἂν
[52, 38]	εἰ σφόδρα ἀδικηθείη· πᾶν γὰρ	τοὐναντίον	καὶ ἐπαινεῖν πολλοὶ ἔν γε
[52, 26]	νεώτερόν τι τολμήσει. πᾶν γὰρ	τοὐναντίον	τούς τε ἀμαθεῖς καὶ τοὺς
[52, 42]	δύο ἄνδρας ἐκ τῶν βουλευόντων,	Κλούουιόν	τέ τινα καὶ Φούρνιον Γαΐους,
[52, 4]	ἐναντία νομίζοντες εἶναι, οὔτε τι	κακὸν	οὐδενὶ τῶν πολιτῶν γίγνεσθαι βούλονται,
[52, 11]	τὸ μὲν γὰρ ἀσελγαίνειν καὶ	κακόν	τι ποιεῖν οὔθ´ ὡς αἰσχρὰ
[52, 9]	καὶ λαβόντες αὐτὴν πρὸς τοσοῦτον	ὄγκον	προήλθομεν, οὐκ ἄλλοις τισὶν ἢ
[52, 37]	τοῦτο οἴσει. μὴ μέντοι καὶ	ὑπέρογκόν	τι ἰσχυέτωσαν, ἀλλὰ ἀκριβῶς πάντες
[52, 28]	τῷ τῆς ἐπιτροπείας αὐτῶν χρόνῳ	προσῆκον	ἐξ ἁπασῶν τῶν προσόδων ἐσπράττειν.
[52, 28]	καὶ γὰρ καὶ δίκαιον καὶ	προσῆκόν	ἐστι μηδένα αὐτῶν ἀτελῆ εἶναι,
[52, 12]	τε γὰρ πονηροὶ παρὰ τὸ	προσῆκον	τιμώμενοι χείρους ἄν, ἤτοι καὶ
[52, 2]	ἄρξειας· ἔπειτα δὲ καὶ κατορθώσας	ἄδικον	τὴν πλεονεξίαν πεποιῆσθαι καὶ σφαλεὶς
[52, 9]	εἰσι, δηλοῖ μὲν καὶ τὸ	Ἑλληνικόν·	τέως μὲν γὰρ οὕτως ἐπολιτεύοντο,
[52, 2]	τῇ τῶν ἀνθρώπων φύσει, κἂν	πλεονεκτικὸν	εἶναι δοκῇ, πεπίστευται· πᾶς γὰρ
[52, 19]	σε κατὰ πρώτας εὐθὺς τὸ	βουλευτικὸν	πᾶν καὶ φυλοκρινῆσαι καὶ διαλέξαι,
[52, 11]	ἐν μὲν ἰδιώτῃ γιγνόμενον καὶ	καλὸν	καὶ σεμνὸν καὶ εὐκλεὲς καὶ
[52, 37]	τὰ κοινὰ συμφορώτεροί σοι γίγνωνται.	καλὸν	μὲν οὖν ἐστι καὶ τὸ
[52, 17]	σε ἐφ´ οἷς πεποίηκας οὔτ´	ἀντίπαλον	ὑπολιπέσθαι ἐθελήσει. τεκμήριον δὲ ὅτι
[52, 12]	τό τε κατ´ ἀξίαν ἑκάστου	δῆλον	ὅτι πρὸ πάντων προσκοπεῖ, καὶ
[52, 26]	μαλακίαν ἢ καὶ ἐπιτήδευσίν τινα	κίβδηλον	προσποιεῖσθαι. πολλοὶ γὰρ φοβούμενοι μὴ
[52, 34]	τιμωρίαις δειματώσειας· τὸ μὲν γὰρ	ζῆλον	τὸ δὲ φόβον ἔχει, καὶ
[52, 25]	ἵνα ἥ τε θεραπεία σου	ἆθλόν	τι ἀρετῆς ἔχῃ, καὶ σὺ
[52, 5]	χαλεπὸν μέν ἐστι τὸ τὸν	ὅμιλον	ἡμῶν, τοσούτοις ἔτεσιν ἐν ἐλευθερίᾳ
[52, 26]	τραφέντες τε καὶ παιδευθέντες οὔτ´	ἄλλον	τινὰ ἀδικεῖν προαιροῦνται, καὶ πάντων
[52, 30]	οὔτε ἐς ἀρχαιρεσίας, οὔτε ἐς	ἄλλον	τινὰ τοιοῦτον σύλλογον ἐν ᾧ
[52, 31]	τε ἀξίωμα τὸ τῆς ἀρχῆς	μᾶλλον	ἂν βεβαιοῖτο, καὶ τὰ δικαιώματα
[52, 12]	ἀλλ´ ἐξ ἴσου σφίσιν ἀγόμενοι,	μᾶλλον	ἂν ἐκ τῆς πρὸς ἐκείνους
[52, 9]	καὶ πλουτῶσι καὶ ἀνδρίζωνται, τόσῳ	μᾶλλον	αὐτοί τε φιλοτιμοῦνται καὶ τὴν
[52, 10]	ἐν αὐτοῖς γενέσθαι· αἰσχρὸν γάρ,	μᾶλλον	δὲ καὶ ἀδύνατόν ἐστι παρακύψαντά
[52, 17]	προθύμως τὴν προστασίαν αὐτοῦ ἀνάδεξαι,	μᾶλλον	δὲ μὴ προῇ. οὐδὲ γὰρ
[52, 34]	τι ποιοῦντας ἀμείψῃ (πολὺ γὰρ	μᾶλλον	ἔγωγε ἐλάττους αὐτῶν τοὺς εὖ
[52, 41]	τὰ δὲ δὴ τοῦ Μαικήνου	μᾶλλον	εἵλετο. οὐ μέντοι καὶ πάντα
[52, 41]	κατέλιπεν ὡς καὶ κατὰ καιρὸν	μᾶλλον	ἐν τῷ χρόνῳ γενησόμενα. καὶ
[52, 25]	οὕτω γὰρ οἵ τε ἀρχόμενοι	μᾶλλον	εὐνοήσουσί σοι, πολυειδῆ ἀπόλαυσιν τῶν
[52, 21]	γε ἀρίστῳ μετὰ τὸν πολίαρχον,	μᾶλλον	ἤ τινι τῶν ἱππέων προστετάχθαι
[52, 7]	καὶ πάντως τινὰς αὐτῶν ὀργῇ	μᾶλλον	ἢ δικαιώσει δόξεις εὐθύνειν· τοὺς
[52, 33]	ἐχόντων φθόνον φοβούμενοι σφαλῆναί τι	μᾶλλον	ἢ καταπρᾶξαι προείλοντο, κἀκ τούτου
[52, 10]	οἱ κολακεύοντες ἐπιτρίψειαν ἄν τινα	μᾶλλον	ἢ σώσειαν. ὥσθ´ ἕνεκα μὲν
[52, 13]	τῆς δημοκρατίας συμβαινούσας φοβηθείημεν ἂν	μᾶλλον	ἢ τὰς τυραννίδας τὰς ἐκ
[52, 12]	παρὰ τῶν διαμαρτανόντων ὧν χρῄζουσι	μᾶλλον	ἢ φιλία παρὰ τῶν τυγχανόντων
[52, 35]	ἂν ἐπὶ πλεῖον ἀνταρκέσῃ, τοσούτῳ	μᾶλλον	καὶ ἡ κακοδοξία αὐτῶν διαμένει.
[52, 2]	πεφρονηκότας; πῶς δ´ οὐκ ἂν	μᾶλλον	νῦν μισήσειεν ἡμᾶς ἢ εἰ
[52, 13]	ἐγὼ αὖθις εἴπω ὅτι πολλῷ	μᾶλλον	οὐκ ἂν ἀνάσχοιντο μοναρχούμενοι. ὡς
[52, 34]	καὶ ποίει. οὕτω γὰρ ἂν	μᾶλλον	παιδεύσειας αὐτοὺς ἢ ταῖς ἐκ
[52, 38]	δύνασαι καὶ ποιήσῃς· ἀλλ´ ὅσῳ	μᾶλλον	πάνθ´ ὅσα ἂν βουληθῇς καὶ
[52, 38]	βουληθῇς καὶ δυνήσῃ πρᾶξαι, τόσῳ	μᾶλλον	προθυμοῦ πάνθ´ ὅσα προσήκει βούλεσθαι.
[52, 35]	δίδωμι· σαυτῷ δὲ δὴ μήτε	ἔξαλλόν	τι μήθ´ ὑπερήφανον μήτε παρὰ
[52, 13]	καὶ ἀκούεις μὲν ὅτι τὸν	Κάμιλλον	ὑπερώρισαν, ἐπειδὴ λευκοῖς ἵπποις ἐς
[52, 20]	τῶν τε ἱππέων, τὸ δ´	ὅλον	ἐς ἐκείνους ἀνακείσθω. ~πολίαρχος δὲ
[52, 42]	τὸ σύνεγγυς καὶ διὰ τὸ	ἄοπλον	τό τε εἰρηναῖον τῶν ἀνθρώπων
[52, 39]	ὅταν σε ὁρῶσι κόσμιον εὐβίοτον	εὐπόλεμον	εἰρηναῖον ὄντα, ὅταν μήθ´ ὑβρίζῃς
[52, 17]	ὀρθῶς σοι παραινῶ, μοναρχεῖσθαι τὸν	δῆμον	ἀξιῶν, πάλαι σε ἡγοῦμαι πεπεῖσθαι·
[52, 28]	ἀτελῆ εἶναι, μὴ ἰδιώτην, μὴ	δῆμον,	ἅτε καὶ τῆς ὠφελίας τῆς
[52, 15]	ὅτι τυραννῆσαί σοι, τόν τε	δῆμον	καὶ τὴν βουλὴν δουλωσαμένῳ, παραινῶ.
[52, 30]	ὅθεν οὐδὲ τὸν παρ´ ἡμῖν	δῆμον	οὔτε ἐς δικαστήριον οὔτε ἐς
[52, 17]	φείσεται, ἄν τε ἐς τὸν	δῆμον	τὰ πράγματ´ ἀνώσῃς, ἄν τε
[52, 2]	αὐτὸν εὐσέβειαν ἐσκῆφθαι καὶ τὸν	δῆμον	τήν τε γερουσίαν προβεβλῆσθαι, οὐχ
[52, 19]	οὔτε ἐκεῖνα νεοχμώσει τι μηδένα	ἐλλόγιμον	προστάτην ἔχοντα, καὶ οἱ πρωτεύοντες
[52, 22]	ἐν ταῖς ἠπείροις ὁμολογοῦντα ἡμῖν,	κατάνειμον	ἑκασταχόθι κατά τε γένη καὶ
[52, 33]	παράπαν ἔστω ὥστε μὴ οὐκ	ἐφέσιμον	ἀπ´ αὐτοῦ δίκην γίγνεσθαι. ταῦτά
[52, 37]	πιστεύων. καὶ τοὺς μὲν ἐργαζομένους	χρήσιμόν	τέ τι τεχνωμένους τίμα, τοὺς
[52, 34]	ἡ φύσις καὶ παρὰ τὸν	νόμον	πολλοὺς ἁμαρτάνειν ἐξάγει, οἷς ἂν
[52, 35]	περιίδῃς. τοῖς μὲν γὰρ ἄλλοις	κόσμον	ἡ παρὰ σοῦ τιμὴ φέρει,
[52, 37]	καὶ ἀναγκαῖόν ἐστι· καὶ γὰρ	κόσμον	καὶ ἀσφάλειάν σοι μεγάλην τοῦτο
[52, 4]	τοίνυν ἰσονομία τό τε πρόσρημα	εὐώνυμον	καὶ τὸ ἔργον δικαιότατον ἔχει.
[52, 35]	δὴ μήτε ἔξαλλόν τι μήθ´	ὑπερήφανον	μήτε παρὰ τῶν ἄλλων μήτε
[52, 19]	δέω τοῦθ´ ὡς οὐκ ὀρθῶς	εἰρημένον	ἀναθέσθαι, ὥστε καὶ τῆς πολιτείας
[52, 4]	κἂν καιροῦ λάβηται, τιμωρεῖται τὸ	μεμισημένον.	ἄρχειν τε γὰρ πάντες ἀξιοῦσι,
[52, 27]	καὶ ἐκ λῃστείας μάλιστα ζῆν	ἀναγκαζόμενον	ἀλύπως τραφήσεται, καὶ τὸ λοιπὸν
[52, 12]	οἱ μὲν γάρ, ὡς καὶ	ὀφειλόμενόν	τι λαμβάνοντες, οὔτ´ ἄλλως μεγάλην
[52, 11]	μέν, ἀλλ´ ἐν μὲν ἰδιώτῃ	γιγνόμενον	καὶ καλὸν καὶ σεμνὸν καὶ
[52, 35]	μηδὲ ναόν ποτε περιίδῃς σαυτῷ	γενόμενον.	μάτην γὰρ παμπληθῆ χρήματα ἐς
[52, 8]	ἐπιτηδεύσεως, οὐ μὴν οὐδὲ φρονηματίαν	γενόμενον	μὴ οὐκ ἐλευθερίας ἐπιθυμῆσαι καὶ
[52, 4]	τῆς δὲ κοινωνίας τῶν κρειττόνων	στερόμενον,	ἀλλὰ κἂν ἀναγκασθῇ τι τοιοῦτον
[52, 15]	πάντων αὐτίκα τῶν ἄλλων τὸ	κελευόμενον	ποιούντων, τό τε τὰς τῶν
[52, 9]	ὁ δῆμος ἐπεκύρου τό τε	στρατευόμενον	προεθυμεῖτο καὶ τὸ στρατηγοῦν ἐφιλοτιμεῖτο.
[52, 30]	πλὴν εἰ πρᾶγμά τι διαγνώσεως	ἐχόμενον	εἴη, πεμπέτωσαν, ἀλλὰ τῷ τε
[52, 26]	μήτε δι´ ἄλλο τι ἀρετῆς	ἐχόμενον,	ῥᾳθυμίαν ἢ μαλακίαν ἢ καὶ
[52, 4]	τι τοιοῦτον ὑποστῆναι, μισεῖ τὸ	βεβιασμένον,	κἂν καιροῦ λάβηται, τιμωρεῖται τὸ
[52, 29]	κἂν ὁρῶσί σε σωφρόνως τε	διαιτώμενον	καὶ μηδὲν μάτην παραναλίσκοντα. τίς
[52, 30]	καὶ τοὺς ἰδίους οἴκους λυμαίνεσθαι,	ξένον	τέ τινα ἀναγκάζεσθαι παρ´ αὐτοῖς
[52, 43]	ἐδόκει. τόν τε Ἀντίοχον τὸν	Κομμαγηνὸν	μετεπέμψατο, ὅτι τινὰ πρεσβευτὴν ὑπὸ
[52, 35]	ἑαυτοῦ λαμβάνων οὐχ ὅσον οὐκ	ἔπαινον	ἴσχει, ἀλλὰ καὶ γέλωτα προσοφλισκάνει.
[52, 21]	τῆς χρονίου ἀρχῆς οὐδὲν ἂν	δεινόν,	ἅτε ὁ μὲν παντελῶς ἄοπλος
[52, 31]	πιστὸν τῶν λεγομένων εἰρῆσθαι τεκμαίρονται·	δεινὸν	δὲ καὶ τὸ χαλεπαίνειν ἐπὶ
[52, 13]	σοι προσαχθῆναι, τάχ´ ἄν τι	δεινὸν	μετὰ κακοδοξίας πάθοις. τεκμήριον δέ,
[52, 13]	δυναστεῦσαι οὔτ´ ἔπαθον παρὰ τοῦτο	δεινὸν	οὐδέν· Κίννας δὲ δὴ καὶ
[52, 26]	αὐτῷ τοιοῦτον ἐπιτρέψῃς ἐξ οὗ	δεινόν	τι δρᾶσαι δυνήσεται· κἄν γε
[52, 26]	ἰατρὸς καύσας τινὰ καὶ τεμών·	ἐκεῖνον	δὲ δὴ πάντες δικαιώσουσιν, ὅτι
[52, 27]	καὶ ἀσκεῖν. αὐτοί τε γὰρ	ἄμεινον	πολεμήσουσι τούτῳ μόνῳ τῷ ἔργῳ
[52, 14]	βελτίστου δουλεία πικροτάτη γίγνεται καὶ	κοινὸν	ἀμφοῖν ὄλεθρον φέρει, αὕτη δὲ
[52, 15]	ὀρθῶς διοικηθείη, μήτε ἐς τὸ	κοινὸν	ἀναφερόμενα μήτε ἐν τῷ φανερῷ
[52, 2]	ἀλλὰ τὸ σὸν τό τε	κοινὸν	προϊδέσθαι ἐδικαίωσα. σκεψώμεθα δὲ καθ´
[52, 31]	(τά τε γὰρ ἄλλα καὶ	σεμνὸν	καὶ ἀξιόλογόν ἐστι τό τε
[52, 11]	ἰδιώτῃ γιγνόμενον καὶ καλὸν καὶ	σεμνὸν	καὶ εὐκλεὲς καὶ ἀσφαλές ἐστιν,
[52, 33]	παρὰ τῶν τὸ κράτος ἐχόντων	φθόνον	φοβούμενοι σφαλῆναί τι μᾶλλον ἢ
[52, 8]	εἰδότι διηγεῖσθαι, ἐκεῖνο δὲ δὴ	μόνον	ἀναγκαίως ἐρῶ, ὅτι ἂν μὲν
[52, 26]	τι ὄφελός ἐστι, δεῖ μὴ	μόνον	αὐτὸν πάνθ´ ἃ προσήκει ποιεῖν,
[52, 35]	μηδέποτε ἐπιτρέψῃς γενέσθαι (οὐ γὰρ	μόνον	δαπανηραὶ ἀλλὰ καὶ εὐεπιβούλευτοι καὶ
[52, 19]	τούς τε πλουσιωτάτους ἀντεσάγαγε, μὴ	μόνον	ἐκ τῆς Ἰταλίας ἀλλὰ καὶ
[52, 35]	πως τὰ κράτη διέποντας οὐ	μόνον	οὐ σεμνύνει τὰ τοιαῦτα, κἂν
[52, 5]	σφῶν τό τε καθ´ ἑαυτοὺς	μόνον	σπεύδουσι καὶ πάντας τοὺς ἄλλους
[52, 28]	καὶ μετὰ τοῦτο ἀντιλογίσασθαι μὴ	μόνον	τὰ στρατιωτικὰ ἀλλὰ καὶ τἆλλα
[52, 22]	θανάτου ἔχεται. ταῦτα γὰρ ἐς	μόνον	τὸν ὑπατευκότα ἄρχοντα ἀνηκέτω, πλὴν
[52, 36]	καὶ μίσει καὶ κόλαζε, μὴ	μόνον	τῶν θεῶν ἕνεκα, ὧν ὁ
[52, 18]	μεγάλην αὐτῇ ἔχωμεν, ὅτι μὴ	μόνον	τῶν κακῶν τῶν ἐμφυλίων ἀπέλυσεν
[52, 6]	δυναστείαις τό τε ἄρχον πάντες	μόνον	ὡς καὶ ὑπερπλουτοῦν ἀξιοῦσι δαπανᾶσθαι,
[52, 16]	γάρ ἐστι καὶ οὐδένα ἔτι	χρόνον	ἀντισχεῖν δυνήσεται· ἀλλ´ ἐπειδήπερ οἱ
[52, 24]	μετ´ ἐκείνους καὶ ἐς τακτὸν	χρόνον	ἀποδεικνύσθωσαν, καθάπερ οἱ ἐκ τοῦ
[52, 28]	ἐσφέρειν, καὶ μή, βραχὺν ῥᾳθυμήσαντας	χρόνον,	ἐπικεφαλαιωθέντα πάντα ἐσάπαξ ἀπαιτεῖσθαι. ~καὶ
[52, 23]	γίγνονται, ἐπειδὰν διαλίπωσί τέ τινα	χρόνον	καὶ οἴκαδε ἐπανέλθωσι καὶ ἰδιωτεύσωσι.
[52, 27]	τοῖς ἐπικαιροτάτοις χωρίοις κατεσκευασμένους καὶ	χρόνον	τακτὸν στρατευομένους, ὥστε τι αὐτοῖς
[52, 20]	τῶν ὀνομάτων φρονήματι γενόμενοι, καὶ	χρόνον	τινὰ ἰδιωτεύσαντες πεπανθήσονται. καὶ οὗτοι
[52, 9]	ἢ καὶ ἐπὶ πλείω τινὰ	χρόνον	χρώμενοι καὶ ἐλεύθεροι καὶ αὐτόνομοι
[52, 20]	γένηται, ἀλλὰ τὴν μὲν τιμὴν	φύλαξον,	τῆς δ´ ἰσχύος παράλυσον τοσοῦτον
[52, 19]	πλούτῳ φερομένους ἐς τὴν ἱππάδα	κατάλεξον,	τοσούτους ἑκατέρους ἀντεγγράψας ὅσοι ποτ´
[52, 4]	θεῶν γεγονὸς καὶ ἐς θεοὺς	ἀφῆξον,	ἄνω βλέπει, καὶ οὔτε ἐθέλει
[52, 36]	τινὰς καὶ ἱερόπτας καὶ οἰωνιστὰς	ἀπόδειξον,	οἷς οἱ βουλόμενοί τι κοινώσασθαι
[52, 5]	ἔτεσιν ἐν ἐλευθερίᾳ βεβιωκότα, καταλῦσαι,	χαλεπὸν	δὲ καὶ τὸ τοὺς συμμάχους
[52, 5]	πρὸς γὰρ τῷ τοῖς δήμοις	χαλεπὸν	εἶναι τὸ πολίτευμα, πολὺ δυσχερέστερον
[52, 5]	ἔτι καὶ νῦν ταράττεται; καὶ	χαλεπὸν	μέν ἐστι τὸ τὸν ὅμιλον
[52, 21]	τάς τε παρὰ πάντων ὧν	εἶπον	ἀρχόντων ἐφεσίμους τε καὶ ἀναπομπίμους
[52, 33]	αὐτὸς καθ´ ἑαυτόν, δι´ ἅπερ	εἶπον,	δικαζέτω. μετὰ γὰρ δὴ σοῦ
[52, 13]	καὶ τἆλλα ἃ μικρῷ πρόσθεν	εἶπον	ἐνθυμηθεὶς φρόνησον ἕως ἔξεστί σοι,
[52, 22]	σοῦ τι πρᾶξαι. ὃ δ´	εἶπον,	ὅτι τὸν ἕτερον τῶν ἐστρατηγηκότων
[52, 28]	κἀκ τούτου πρὸς πᾶν τὸ	λεῖπον	φόρον τε ἐπιτάξαι πᾶσιν ἁπλῶς
[52, 16]	μικρὸν ἀναπέπνευκεν, οὕτω καὶ τὸν	λοιπὸν	αἰῶνα μετ´ ἀσφαλείας διαγάγῃ. ~ὅτι
[52, 27]	ἀναγκαζόμενον ἀλύπως τραφήσεται, καὶ τὸ	λοιπὸν	πᾶν ἀκινδύνως βιώσεται. ~πόθεν οὖν
[52, 30]	δὲ δὴ λοιπὰ τόνδε τὸν	τρόπον	διοικεῖν σοι παραινῶ. τὸ μὲν
[52, 5]	γίγνεται) τὸν δὲ ἐκείνου τις	τρόπον	κανόνα τοῦ βίου ποιησάμενος, ὅ
[52, 34]	τῶν ἀνθρώπων τοῦτόν σοι τὸν	τρόπον,	πλὴν τῶν πάνυ ἀνηκέστων, μεταχειρίζεσθαι
[52, 6]	οἱ τὰ χρήματα συνεσφέροντες, ὥστε	τρόπον	τινὰ αὖθις αὐτὰ ἀπολαμβάνουσιν· ἐν
[52, 21]	γε μὴ κακυνθῇ τις αὐτῶν	τρόπον	τινὰ ἢ καὶ νοσώδης ἢ
[52, 31]	τι μήτε δικάσῃς μήτε προδιαγνῷς	(ἄτοπον	γὰρ τὸν αὐτὸν καὶ κατήγορον
[52, 32]	τοῖς τεταμιευκόσιν ἔτι ὢν κρίνηται.	ἄτοπον	γὰρ τὸν μηδέπω δεδημαρχηκότα ἢ
[52, 20]	πῶς γὰρ οὐκ αἰσχρὸν καὶ	σφαλερόν	ἐστι τὰ μὲν οἰκεῖα μηδενὶ
[52, 24]	γὰρ ἑνὶ ἀνδρὶ αὐτὴν ἐπιτρέπεσθαι	σφαλερὸν	καὶ τὸ πλείοσι ταραχῶδές ἐστι.
[52, 2]	ἀπαλλάξωμεν, ἀλλ´ ἵνα ἑαυτοῖς δουλωσώμεθα.	ἑκάτερον	δὲ ὑπαίτιον. τίς μὲν γὰρ
[52, 7]	τοιοῦτον ὂν πράγματά σοι παρέξει,	ἕτερον	δὲ ἐκεῖνο. πάντως μέν τινα
[52, 6]	ὀγκωθείη καὶ νεωτερίσειε. τὸ δ´	ἕτερον	πάνυ τοὺς πολλοὺς βαρύνει, καὶ
[52, 31]	τις ἐλοιδόρησέ σε ἢ καὶ	ἕτερόν	τι ἀνεπιτήδειον εἶπε, μήτ´ ἀκούσῃς
[52, 39]	φράσω. ἂν γὰρ ὅσα ἂν	ἕτερόν	τινα ἄρξαντά σου ποιεῖν ἐθελήσῃς,
[52, 11]	καὶ πάσχειν ἀναγκάζονται. τὸ δ´	ἕτερον,	τό τινα ἀφθόνως εὐεργετεῖν ἔχειν,
[52, 22]	ὃ δ´ εἶπον, ὅτι τὸν	ἕτερον	τῶν ἐστρατηγηκότων ἐπὶ τοῖς στρατιώταις
[52, 3]	συμφοραῖς ὀρθῶς χρήσεσθαι; ὡς οὖν	μηδέτερον	αὐτῶν πεπονθότες, μηδ´ ἀλόγως τι
[52, 31]	φρονῶ· κρείττω τε γὰρ καὶ	ὑψηλότερον	πάσης ὕβρεως εἶναί σε χρή,
[52, 23]	καὶ ἐν πλείοσιν ἐφεξῆς ἐπὶ	μακρότερον	τοῦ δέοντος ἄρχωσι· καὶ ἀμείνονες
[52, 41]	(ἐκείνην γὰρ πολλάκις μὲν καὶ	πρότερον	πολλάκις δὲ καὶ ὕστερον ἀπ´
[52, 30]	ἕκαστοι ποιούμενοι καὶ σωφρονέστερον καὶ	ἀστασιαστότερον	διάγωσι. μήτε δὲ νομίσματα ἢ
[52, 33]	σύ τε τοὺς τρόπους αὐτῶν	ἀκριβέστερον	ἐν τούτῳ προκαταμανθάνων ὀρθῶς σφισιν
[52, 19]	ἀλλὰ περὶ μὲν τούτου αὖθις	ἀκριβέστερον	σκεψόμεθα ἃ χρὴ πρᾶξαι, ἵνα
[52, 26]	ἀνάξια ἑαυτῶν ποιοῦσιν ὡς καὶ	ἀσφαλέστερον	ἀπ´ αὐτῶν βιωσόμενοι· κἀκ τούτου
[52, 39]	μὲν γὰρ ἥδιον, τί δὲ	εὐδαιμονέστερόν	ἐστι τοῦ πάντων τῶν ἐν
[52, 30]	ἀκουσμάτων ὡς ἕκαστοι ποιούμενοι καὶ	σωφρονέστερον	καὶ ἀστασιαστότερον διάγωσι. μήτε δὲ
[52, 14]	αὐτὴν καὶ κατακόσμησον πρὸς τὸ	σωφρονέστερον.	τὸ γὰρ ἐξεῖναί τισι πάνθ´
[52, 5]	χαλεπὸν εἶναι τὸ πολίτευμα, πολὺ	δυσχερέστερον	αὐτῷ σοι γένοιτο ἄν. ἢ
[52, 41]	καὶ πρότερον πολλάκις δὲ καὶ	ὕστερον	ἀπ´ αὐτῶν τῶν ἔργων ἔλαβεν,
[52, 42]	πάνυ ἐτήρει, ὥστε μηδ´ ὀκνῆσαι	ὕστερον	αὐτοῖς χρήσασθαι. ~τοῦτό τε οὖν
[52, 41]	μὲν παραχρῆμα μετεκόσμησε τὰ δ´	ὕστερον,	καί τινα καὶ τοῖς μετὰ
[52, 0]	~ΤΟ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΟΝ	ΔΕΥΤΕΡΟΝ	ΒΙΒΛΙΟΝ. Τάδε ἔνεστιν ἐν τῷ
[52, 21]	ἂν εἴπω, καὶ ἅπαξ καὶ	δεύτερον)	εἶθ´ οὕτως ὑπατευέτωσαν, ἄν γε
[52, 26]	καὶ παιδευθεὶς ὡς ἐγὼ λέγω	νεώτερόν	τι τολμήσει. πᾶν γὰρ τοὐναντίον
[52, 30]	ἀξιονίκων ἀσκῇ, δυνάμενος ἄλλο τι	χρησιμώτερον	καὶ ἑαυτῷ καὶ τῷ κοινῷ
[52, 25]	δὲ ὅτι μήτε δυνατὸν μήτε	συμφέρον	ἐστί σοι τοὺς αὐτοὺς τῶν
[52, 14]	πικροτάτη γίγνεται καὶ κοινὸν ἀμφοῖν	ὄλεθρον	φέρει, αὕτη δὲ τό τε
[52, 41]	ποιῆσαι κατέλιπεν ὡς καὶ κατὰ	καιρὸν	μᾶλλον ἐν τῷ χρόνῳ γενησόμενα.
[52, 15]	οἱ πολέμιοι κρύφα καὶ κατὰ	καιρὸν	πολεμῶνται, οἵ τε τι ἐγχειριζόμενοι
[52, 8]	τὰ πολεμικὰ καλῶς καὶ κατὰ	καιρὸν	πράττειν ἐξήρκεις, καὶ μηδενὸς συνεργοῦ
[52, 3]	δοθεῖσι μὴ καλῶς χρῆσθαι πολὺ	χεῖρόν	ἐστι τοῦ ἐκ κακοπραγίας ἀδικεῖν
[52, 16]	ἵν´ ὥσπερ νῦν διὰ σὲ	μικρὸν	ἀναπέπνευκεν, οὕτω καὶ τὸν λοιπὸν
[52, 28]	ἔσται; ἐγὼ καὶ τοῦτο διδάξω,	σμικρὸν	ἐκεῖνο ὑπειπών, ὅτι κἂν δημοκρατηθῶμεν,
[52, 31]	(ἄτοπον γὰρ τὸν αὐτὸν καὶ	κατήγορον	καὶ δικαστὴν γίγνεσθαι) ὑπὸ δὲ
[52, 28]	τούτου πρὸς πᾶν τὸ λεῖπον	φόρον	τε ἐπιτάξαι πᾶσιν ἁπλῶς τοῖς
[52, 37]	τοὺς δ´ ἀργοῦντας ἢ καὶ	φλαῦρόν	τι πραγματευομένους μίσει, ἵνα τῶν
[52, 14]	φέρει, αὕτη δὲ τό τε	σῶφρον	πανταχοῦ προτιμῶσα καὶ τὸ ἴσον
[52, 10]	προβούλευσαι πρὶν ἐν αὐτοῖς γενέσθαι·	αἰσχρὸν	γάρ, μᾶλλον δὲ καὶ ἀδύνατόν
[52, 25]	καὶ φορμοφορησάντων καὶ λαρκοφορησάντων καὶ	αἰσχρὸν	καὶ ἐπονείδιστόν ἐστιν ἐν τῷ
[52, 20]	συνέδριον πεντεκαιεικοσιέτεις· πῶς γὰρ οὐκ	αἰσχρὸν	καὶ σφαλερόν ἐστι τὰ μὲν
[52, 31]	ποτὲ κατηγοροῦντός τινος μήτε ἐπεξέλθῃς.	αἰσχρὸν	μὲν γὰρ τὸ πιστεύειν ὅτι
[52, 2]	ἐν τοῖς ἄλλοις, ἀλλὰ τὸ	σὸν	τό τε κοινὸν προϊδέσθαι ἐδικαίωσα.
[52, 31]	ἀπολογήσασθαί τε ποίησον, κἂν ἐλεγχθῇ,	κόλασον	μετριάσας ὡς οἷόν τέ ἐστι
[52, 23]	μείζους, ἐλάττω δὲ οἱ καταδεέστεροι,	μέσον	δὲ οἱ μέσοι· οὔτε γὰρ
[52, 31]	βουλὴν αὐτὸν ἀγαγὼν ἀπολογήσασθαί τε	ποίησον,	κἂν ἐλεγχθῇ, κόλασον μετριάσας ὡς
[52, 19]	ταῦτα καὶ ἐπὶ τῶν ἱππέων	ποίησον.	τοὺς γὰρ τὰ δευτερεῖα ἑκασταχόθι
[52, 14]	ἂν ἐπιδοίης, μεταρρύθμισον αὐτὴν καὶ	κατακόσμησον	πρὸς τὸ σωφρονέστερον. τὸ γὰρ
[52, 13]	ἃ μικρῷ πρόσθεν εἶπον ἐνθυμηθεὶς	φρόνησον	ἕως ἔξεστί σοι, καὶ ἀπόδος
[52, 22]	ἀνδρὸς αὐτοτελοῦς ἄρχεσθαι· κἀνταῦθα στρατιώτας	ἐγκατάστησον,	καὶ ἄρχοντας καθ´ ἑκάστους ἕνα
[52, 14]	σῶφρον πανταχοῦ προτιμῶσα καὶ τὸ	ἴσον	ἅπασι κατὰ τὴν ἀξίαν ἀπονέμουσα
[52, 14]	τὴν ψυχὴν ἡδέως ἂν ἐπιδοίης,	μεταρρύθμισον	αὐτὴν καὶ κατακόσμησον πρὸς τὸ
[52, 20]	μήτε εὐθύς, ἀλλὰ χρόνου διελθόντος,	ὅσον	ἂν αὐτάρκη ἑκάστῳ σφῶν νομίσῃς
[52, 31]	πρὸς ὀργὴν μήτ´ ἀνηκέστως, ἐφ´	ὅσον	γε καὶ ἐνδέχεται, τὴν τιμωρίαν
[52, 20]	τῆς δ´ ἰσχύος παράλυσον τοσοῦτον	ὅσον	μήτε τοῦ ἀξιώματός τι αὐτῶν
[52, 35]	αὐτὸς παρ´ ἑαυτοῦ λαμβάνων οὐχ	ὅσον	οὐκ ἔπαινον ἴσχει, ἀλλὰ καὶ
[52, 20]	τιμὴν φύλαξον, τῆς δ´ ἰσχύος	παράλυσον	τοσοῦτον ὅσον μήτε τοῦ ἀξιώματός
[52, 26]	σὺ μὲν γὰρ οὐδὲν ἁμαρτήσῃ	τὸν	ἀδικήσαντα τιμωρησάμενος, ὥσπερ οὐδὲ ὁ
[52, 7]	πάντως μέν τινα δεῖ δίκην	τὸν	ἀεὶ κακουργοῦντα διδόναι· οὔτε γὰρ
[52, 31]	ποτέ τινα αἰτίαν βαρυτέραν, ὥστε	τὸν	ἁλόντα σφῶν ἀτιμίαν ἢ φυγὴν
[52, 26]	ἔργον γενήσονται. τὸν γὰρ ἄρχοντα	τὸν	ἄριστον, οὗ τέ τι ὄφελός
[52, 22]	δεῖ γὰρ τοῖς τε δήμοις	τὸν	ἄρχοντα ἀεὶ παρεῖναι καὶ τοῖς
[52, 31]	δικάσῃς μήτε προδιαγνῷς (ἄτοπον γὰρ	τὸν	αὐτὸν καὶ κατήγορον καὶ δικαστὴν
[52, 26]	σοι πρὸς πᾶν ἔργον γενήσονται.	τὸν	γὰρ ἄρχοντα τὸν ἄριστον, οὗ
[52, 38]	ἀναγκάζονται, ἀνταγωνιζόμενοι μὴ δοκεῖν ὀργίζεσθαι.	τὸν	δ´ ἄρχοντα χρὴ μὴ ἐξ
[52, 34]	φοβηθήσονται ἀλλὰ τὰ ἔργα μιμήσονται.	τὸν	δὲ δὴ τῶν ἄλλων βίον
[52, 22]	ἡ τῶν ἐπιτηδείων παρασκευὴ προσκείσθω,	τὸν	δὲ ἐκ τῶν τοῦτο πεποιηκότων,
[52, 5]	τὸ κρατοῦν ὡς πλήθει γίγνεται)	τὸν	δὲ ἐκείνου τις τρόπον κανόνα
[52, 17]	οὖν ὀρθῶς σοι παραινῶ, μοναρχεῖσθαι	τὸν	δῆμον ἀξιῶν, πάλαι σε ἡγοῦμαι
[52, 17]	σου φείσεται, ἄν τε ἐς	τὸν	δῆμον τὰ πράγματ´ ἀνώσῃς, ἄν
[52, 2]	ἐς αὐτὸν εὐσέβειαν ἐσκῆφθαι καὶ	τὸν	δῆμον τήν τε γερουσίαν προβεβλῆσθαι,
[52, 25]	οἱ μὲν πλείονα οἱ δὲ	{τὸν}	ἐλάττονα, πρός τε τὸ ἀξίωμα
[52, 22]	πρᾶξαι. ὃ δ´ εἶπον, ὅτι	τὸν	ἕτερον τῶν ἐστρατηγηκότων ἐπὶ τοῖς
[52, 13]	ἐθελῆσαι. καὶ ἀκούεις μὲν ὅτι	τὸν	Κάμιλλον ὑπερώρισαν, ἐπειδὴ λευκοῖς ἵπποις
[52, 43]	λελυκέναι ἐδόκει. τόν τε Ἀντίοχον	τὸν	Κομμαγηνὸν μετεπέμψατο, ὅτι τινὰ πρεσβευτὴν
[52, 18]	ἀπαρτᾶν ἀπὸ τῆς παρούσης ὑποθέσεως	τὸν	λόγον, ἂν ἐπὶ πλεῖόν σοι
[52, 16]	σὲ μικρὸν ἀναπέπνευκεν, οὕτω καὶ	τὸν	λοιπὸν αἰῶνα μετ´ ἀσφαλείας διαγάγῃ.
[52, 22]	δύο δὲ ἐκ τῶν ἐστρατηγηκότων,	τὸν	μὲν ἄρτι ἐκ τῆς πόλεως
[52, 32]	ἔτι ὢν κρίνηται. ἄτοπον γὰρ	τὸν	μηδέπω δεδημαρχηκότα ἢ ἠγορανομηκότα ψῆφον
[52, 6]	δὲ τὰ ὅπλα ἔχουσι καὶ	τὸν	μισθὸν φέρουσιν. ~ἓν μὲν δὴ
[52, 34]	γὰρ ἡ φύσις καὶ παρὰ	τὸν	νόμον πολλοὺς ἁμαρτάνειν ἐξάγει, οἷς
[52, 5]	καὶ χαλεπὸν μέν ἐστι τὸ	τὸν	ὅμιλον ἡμῶν, τοσούτοις ἔτεσιν ἐν
[52, 30]	ἂν ἀεὶ ταράξειαν. ὅθεν οὐδὲ	τὸν	παρ´ ἡμῖν δῆμον οὔτε ἐς
[52, 33]	οὔτε κατορθώσαντες ἐπιβουλευθήσονται. πολλοὶ γοῦν	τὸν	παρὰ τῶν τὸ κράτος ἐχόντων
[52, 21]	καὶ τῷ γε ἀρίστῳ μετὰ	τὸν	πολίαρχον, μᾶλλον ἤ τινι τῶν
[52, 33]	καὶ τῶν ἐπάρχων τοῦ τε	τὸν	σῖτον ἐπισκοποῦντος καὶ τοῦ νυκτοφυλακοῦντος,
[52, 13]	ἐπινίκια ἐχρήσατο, ἀκούεις δὲ ὅτι	τὸν	Σκιπίωνα κατέλυσαν, ἐπειδή τινα πλεονεξίαν
[52, 17]	ἐπεπόνθεσαν, εἰ μὴ προετεθνήκεσαν. καίτοι	τὸν	Σύλλαν φασί τινες αὐτὸ τοῦτο
[52, 43]	τῆς ἀποικίας σφῶν λελυκέναι ἐδόκει.	τόν	τε Ἀντίοχον τὸν Κομμαγηνὸν μετεπέμψατο,
[52, 15]	τοι οἰηθῇς ὅτι τυραννῆσαί σοι,	τόν	τε δῆμον καὶ τὴν βουλὴν
[52, 2]	ἢ καὶ πάλαι αὐτῆς ἐφιέμενοι	τόν	τε πατέρα καὶ τὴν ἐς
[52, 10]	ἰσχυρῶς λυπηθείης; πᾶσα γὰρ ἀνάγκη	τὸν	τηλικαύτην ἀρχὴν ἔχοντα καὶ φροντίζειν
[52, 26]	ἀδικεῖν προαιροῦνται, καὶ πάντων ἥκιστα	τὸν	τῆς τε τροφῆς καὶ τῆς
[52, 31]	ἄντικρυς ἐπανασταίη· οὐδὲ γὰρ δικάζεσθαι	τὸν	τοιοῦτόν που προσῆκεν, ἀλλ´ ἐν
[52, 30]	τὰ δὲ δὴ λοιπὰ τόνδε	τὸν	τρόπον διοικεῖν σοι παραινῶ. τὸ
[52, 34]	ἁμαρτήματα τῶν ἀνθρώπων τοῦτόν σοι	τὸν	τρόπον, πλὴν τῶν πάνυ ἀνηκέστων,
[52, 22]	ἔχεται. ταῦτα γὰρ ἐς μόνον	τὸν	ὑπατευκότα ἄρχοντα ἀνηκέτω, πλὴν περί
[52, 42]	συνεδρίου, ἔπειτα δὲ καὶ ἄλλους	ἑκατὸν	καὶ τεσσαράκοντα μιμήσασθαί σφας ἠνάγκασε.
[52, 31]	ἀτιμίαν ἢ φυγὴν ἢ καὶ	θάνατον	ὀφλεῖν, λάβωσιν, ὑπό τε τὸ
[52, 30]	καὶ ὁτιοῦν ἀναλίσκειν, καὶ σίτησιν	ἀθάνατον	πᾶσιν ἁπλῶς τοῖς ἀγῶνά τινα
[52, 28]	τό τε δημόσιον διαρκῆ καὶ	ἀθάνατον	πρόσοδον ἕξει. εἶτα συλλογίσασθαι ταῦτά
[52, 18]	ἵνα ἀκριβῶς καταμάθῃς ὅτι καὶ	δυνατὸν	καὶ ῥᾴδιον τῷ γε ἔμφρονι
[52, 25]	ἀναλίσκειν, ἐκεῖνο δὲ ὅτι μήτε	δυνατὸν	μήτε συμφέρον ἐστί σοι τοὺς
[52, 6]	καὶ πανταχόθεν ἀναγκαῖον ἔσται πορίζειν·	ἀδύνατον	γὰρ τὰς νῦν οὔσας προσόδους
[52, 10]	αἰσχρὸν γάρ, μᾶλλον δὲ καὶ	ἀδύνατόν	ἐστι παρακύψαντά τινα ἅπαξ ἐς
[52, 9]	πάλαι Ῥωμαῖοι ἔσχον ὥστε καὶ	ἐπάρατον	τὸ πολίτευμα ποιήσασθαι. ~χωρὶς δὲ
[52, 40]	τὸ τῆς βασιλείας ὡς καὶ	ἐπάρατον	φοβῇ, τοῦτο μὲν μὴ προσλάβῃς,
[52, 4]	πρόσρημα εὐώνυμον καὶ τὸ ἔργον	δικαιότατον	ἔχει. τήν τε γὰρ φύσιν
[52, 27]	σφων ἑτέρους ἔχοντες, τό τε	ἀκμαιότατον	καὶ ἰσχυρότατον καὶ ἐκ λῃστείας
[52, 29]	σε πρὸς μὲν τὰ οἰκεῖα	φειδωλότατον	πρὸς δὲ τὰ κοινὰ ἀφειδέστατον
[52, 27]	ἔχοντες, τό τε ἀκμαιότατον καὶ	ἰσχυρότατον	καὶ ἐκ λῃστείας μάλιστα ζῆν
[52, 12]	τισιν ἐν ταῖς μοναρχίαις ἀρέσειε,	δυσμεταχειριστότατον	συμβῆναι. ~ταῦτά τε οὖν καὶ
[52, 29]	φειδωλότατον πρὸς δὲ τὰ κοινὰ	ἀφειδέστατον	ὄντα, ἐθελοντὶ συντελέσειέ τι, καὶ
[52, 34]	οἷόν τέ σοι ἔσται οὐδὲ	βραχύτατον	ἁμαρτόντι διαλαθεῖν· οὔτε γὰρ κατὰ
[52, 37]	σε χρή, ταῖς δὲ παρασκευαῖς	πολεμικώτατον,	ὅπως μάλιστα μὲν μήτε ἐθελήσῃ
[52, 37]	μηδενὸς πλείονος τῶν ὑπαρχόντων ἐπιθυμεῖν	εἰρηνικώτατον	εἶναί σε χρή, ταῖς δὲ
[52, 13]	γὰρ δὴ καὶ καταδραμεῖν ἄλλως	εὐκατηγόρητον	οὕτω πρᾶγμα ἠθέλησα, ἀλλὰ δεῖξαί
[52, 34]	τινα ἢ οὐδένα ἂν αὐτῶν	ἀτιμώρητον	καταλίποι, ἂν δ´ ἀνθρωπίνως τὸ
[52, 31]	καὶ διάδηλα πᾶσιν ἅμα γίγνοιτο.	τρίτον,	ἂν τούς τε βουλευτὰς τοὺς
[52, 33]	τῶν ἐπάρχων τοῦ τε τὸν	σῖτον	ἐπισκοποῦντος καὶ τοῦ νυκτοφυλακοῦντος, ἀφικνῆται·
[52, 27]	ἐπικαιροτάτοις χωρίοις κατεσκευασμένους καὶ χρόνον	τακτὸν	στρατευομένους, ὥστε τι αὐτοῖς καὶ
[52, 24]	πρώτων μετ´ ἐκείνους καὶ ἐς	τακτὸν	χρόνον ἀποδεικνύσθωσαν, καθάπερ οἱ ἐκ
[52, 33]	τὴν ἑκάστου γνώμην διακριβώσειας, εἰ	ἀνέλεγκτον	αὐτὴν παρὰ τοῖς ἄλλοις πιστεύσειαν
[52, 43]	δὲ οὐ πόρρω τῆς κατὰ	Συρρεντὸν	ἠπείρου, χρηστὸν μὲν οὐδέν, ὄνομα
[52, 42]	μὲν οὖν ἑκούσιοι δῆθεν ἰδιώτευσαν,	Κύιντον	δὲ δὴ Στατίλιον καὶ πάνυ
[52, 39]	φιλήσουσιν, ὅταν σε ὁρῶσι κόσμιον	εὐβίοτον	εὐπόλεμον εἰρηναῖον ὄντα, ὅταν μήθ´
[52, 41]	ἔτει ἐκείνῳ ἐν ᾧ τὸ	πέμπτον	ὑπάτευσε, καὶ τὴν τοῦ αὐτοκράτορος
[52, 11]	τό τινα ἀφθόνως εὐεργετεῖν ἔχειν,	ἀξιοσπούδαστον	μέν, ἀλλ´ ἐν μὲν ἰδιώτῃ
[52, 25]	χρηματίσεως εἶδος, ἔξω δὲ καθ´	ἕκαστον	ἔθνος, εἷς τις ἐκ τῶν
[52, 27]	πλείους τῇ δὲ ἐλάττους, καθ´	ἕκαστον	ἔθνος, ὅπως ἂν ἡ χρεία
[52, 25]	ἐν μὲν τῇ πόλει καθ´	ἕκαστον	χρηματίσεως εἶδος, ἔξω δὲ καθ´
[52, 5]	λέγοντα; τὸ δὲ δὴ κεφάλαιον,	χρηστὸν	μὲν οὐδεὶς οὐδὲν οὔτ´ εἰδέναι
[52, 43]	πόρρω τῆς κατὰ Συρρεντὸν ἠπείρου,	χρηστὸν	μὲν οὐδέν, ὄνομα δὲ καὶ
[52, 30]	ἄνθρωποι κακῶς ἐκμαίνωνται, καὶ τὸ	μέγιστον,	ἵν´ οἱ στρατευόμενοι τοῖς ἀρίστοις
[52, 25]	καὶ λαρκοφορησάντων καὶ αἰσχρὸν καὶ	ἐπονείδιστόν	ἐστιν ἐν τῷ βουλευτικῷ τινας
[52, 21]	ἐν τοῖς σοῖς ὀφθαλμοῖς τὸ	πλεῖστον	ἄρχων, ἐργάσαιντο· ἐκ δὲ δὴ
[52, 42]	τοῦτο ποιῆσαι, ἐπειδὴ τό τε	πλεῖστόν	σφων ἀπωλώλει (οὐδὲν γὰρ οὕτως
[52, 37]	διαλύσεις αὐτῶν ὡς τάχιστα καθιστάναι,	κάλλιστον	δὲ τὸ τὰς τῶν δήμων
[52, 31]	γὰρ τοῦ συνειδότος καὶ τὸ	πιστὸν	τῶν λεγομένων εἰρῆσθαι τεκμαίρονται· δεινὸν
[52, 4]	πάντα κοινοῦσθαι, πῶς δ´ οὐκ	ἄριστον	ἐν μηδενὶ πλὴν ἀπ´ ἀρετῆς
[52, 26]	γενήσονται. τὸν γὰρ ἄρχοντα τὸν	ἄριστον,	οὗ τέ τι ὄφελός ἐστι,
[52, 3]	τι ποτ´ ἂν βουλευσαμένοις ἡμῖν	ἄριστον	φανῇ τοῦθ´ αἱρησόμενοι, τὴν διάγνωσιν
[52, 0]	~ΤΟ	ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΟΝ	ΔΕΥΤΕΡΟΝ ΒΙΒΛΙΟΝ. Τάδε ἔνεστιν ἐν
[52, 23]	νῦν χρῆσθαι. καὶ ἀρχέτωσαν μήτε	ἔλαττον	ἐτῶν τριῶν, εἰ μή τις
[52, 3]	δὴ οὕτως ἔχοντος, οὐδὲν ἂν	ἧττον	ἐπικαλέσειέ τις ἡμῖν καὶ εἰ
[52, 31]	ἃ εἰ μὲν ἀληθῆ εἴη,	κρεῖττόν	ἐστι μὴ ποιεῖν, εἰ δὲ
[52, 35]	ἐς τὰ τοιαῦτα ἀναλίσκεται, ἃ	κρεῖττόν	ἐστιν ἐς τὰ ἀναγκαῖα δαπανᾶσθαι
[52, 31]	ὑπὸ δὲ δὴ τὴν βουλὴν	αὐτὸν	ἀγαγὼν ἀπολογήσασθαί τε ποίησον, κἂν
[52, 18]	μήτ´ ἀδίκως μήτ´ οἰκτρῶς οὕτως	αὐτὸν	ἀπεκτόνεσαν, οὔτ´ ἂν τὰ ὅπλα
[52, 31]	μηδ´ ἐς ἔννοιάν ποτε μήτ´	αὐτὸν	ἀφικνεῖσθαι μήτε τοὺς ἄλλους προάγειν
[52, 11]	τὴν δὲ ἐξ ἐκείνων ἀηδίαν	αὐτὸν	ἕξειν, ~ἔπειτα δ´ οὐδ´ ἁπλοῦν,
[52, 21]	καὶ ἐπισκοπεῖν, καὶ τὰ μὲν	αὐτὸν	ἐπανορθοῦν ὅσα μήτε τινὸς τιμωρίας
[52, 2]	τε πατέρα καὶ τὴν ἐς	αὐτὸν	εὐσέβειαν ἐσκῆφθαι καὶ τὸν δῆμον
[52, 25]	ὥστε καὶ βουλεῦσαι γένηται, μηδὲν	αὐτὸν	ἡ ἡλικία ἐμποδιζέτω πρὸς τὸ
[52, 31]	μήτε προδιαγνῷς (ἄτοπον γὰρ τὸν	αὐτὸν	καὶ κατήγορον καὶ δικαστὴν γίγνεσθαι)
[52, 4]	μέντοι κἂν κακύνηταί τις, πᾶς	αὐτὸν	μισεῖ, κἂν δυστυχῇ, πᾶς ἐλεεῖ,
[52, 13]	προσηνέχθησαν, ὅτι τινὰ ὑποψίαν ἐς	αὐτὸν	μοναρχίας ἔσχον. καίτοι τούτων μὲν
[52, 26]	ὄφελός ἐστι, δεῖ μὴ μόνον	αὐτὸν	πάνθ´ ἃ προσήκει ποιεῖν, ἀλλὰ
[52, 34]	μὲν αὐτοῖς προαγορεύοντα ἄλλα δὲ	αὐτὸν	ποιοῦντα, οὐ τὰς ἀπειλάς σου
[52, 15]	τό τε πάντα τὰ προσήκοντα	αὐτόν	σε μετὰ τῶν ἀρίστων ἀνδρῶν
[52, 42]	τοῦ Ἀντωνίου σπουδασάντων ὑπόπτως πρὸς	αὑτὸν	διακειμένους ἑώρα, καὶ ἐφοβήθη μὴ
[52, 17]	αὐτὸ τοῦτο φοβηθέντα φθῆναι καὶ	ἑαυτὸν	ἀναχρήσασθαι· συχνὰ γοῦν τῶν νομοθετηθέντων
[52, 33]	ἄλλος περὶ αὐτῶν αὐτὸς καθ´	ἑαυτόν,	δι´ ἅπερ εἶπον, δικαζέτω. μετὰ
[52, 18]	πάντα λογισάμενος, μὴ προῇ καὶ	σεαυτὸν	καὶ τὴν πατρίδα, ἵνα μὴ
[52, 3]	τις ἡμῖν καὶ εἰ μηδὲν	τοιοῦτον	ἀπὸ πρώτης ἐνθυμηθέντες ἔπειτα νῦν
[52, 31]	(γένοιτο γὰρ ἄν τι καὶ	τοιοῦτον)	αὐτὸς μὲν μηδὲ περὶ ἐκείνου
[52, 26]	καὶ ἀχάριστος γένηται, μηδὲν αὐτῷ	τοιοῦτον	ἐπιτρέψῃς ἐξ οὗ δεινόν τι
[52, 13]	ἀλλὰ δεῖξαί σοι τοῦθ´ ὅτι	τοιοῦτόν	ἐστι τῇ φύσει ὥστε μηδὲ
[52, 22]	ἐπὶ τοῖς στρατιώταις ἐπιτετάχθαι δεῖ,	τοιοῦτόν	ἐστιν. ἂν μὲν ὀλίγοι τινὲς
[52, 7]	φέρουσιν. ~ἓν μὲν δὴ τοῦτο	τοιοῦτον	ὂν πράγματά σοι παρέξει, ἕτερον
[52, 31]	ἐπανασταίη· οὐδὲ γὰρ δικάζεσθαι τὸν	τοιοῦτόν	που προσῆκεν, ἀλλ´ ἐν πολεμίου
[52, 30]	ἀρχαιρεσίας, οὔτε ἐς ἄλλον τινὰ	τοιοῦτον	σύλλογον ἐν ᾧ τι καὶ
[52, 4]	στερόμενον, ἀλλὰ κἂν ἀναγκασθῇ τι	τοιοῦτον	ὑποστῆναι, μισεῖ τὸ βεβιασμένον, κἂν
[52, 26]	παράπαν πρόφασιν παρέχῃς, μήτε διὰ	πλοῦτον	μήτε δι´ εὐγένειαν μήτε δι´
[52, 27]	ἔτι χρῆσθαι δυνάμεθα, αὐτοί τε	τοσοῦτον	ἀπὸ τῶν τῆς ἀρχῆς ἐσχατιῶν
[52, 9]	ἂν ἐν τυραννίδι πραχθείη. ἀμέλει	τοσοῦτον	αὐτῆς διὰ ταῦτα μῖσος οἱ
[52, 19]	ὡς οἰκείαν αὐτὴν σπουδάζωσι. καὶ	τοσοῦτόν	γε δέω τοῦθ´ ὡς οὐκ
[52, 9]	ἐπεθυμήσαμεν καὶ λαβόντες αὐτὴν πρὸς	τοσοῦτον	ὄγκον προήλθομεν, οὐκ ἄλλοις τισὶν
[52, 20]	φύλαξον, τῆς δ´ ἰσχύος παράλυσον	τοσοῦτον	ὅσον μήτε τοῦ ἀξιώματός τι
[52, 15]	ἐπιθυμίας ἔχουσι, καὶ ταῦτα ἐς	τοσοῦτον	προῆκται ὥστε καὶ πάνυ δυσχερῶς
[52, 9]	πλὴν ἄν τις τυραννίδος ἐπιθυμήσῃ·	τοῦτον	γὰρ ἰσχυρῶς κολάζουσι. καὶ ὅτι
[52, 34]	δὴ οὖν ἁμαρτήματα τῶν ἀνθρώπων	τοῦτόν	σοι τὸν τρόπον, πλὴν τῶν
[52, 32]	καὶ ἔστι που πᾶσιν ἀνθρώποις	ἔμφυτον	καὶ τὸ χαίρειν ἐφ´ οἷς
[52, 13]	καὶ Μέτελλος, καὶ Πομπήιος τὸ	πρῶτον,	ἐν κράτει τῶν πραγμάτων γενόμενοι
[52, 37]	ὀφείλεις, ἀλλὰ καὶ αὐτὸ τοῦτο	πρῶτον	ἰσχυρῶς φυλάττειν σφᾶς ἀναγκάζειν, τὸ
[52, 28]	βουλευώμεθα. φημὶ τοίνυν χρῆναί σε	πρῶτον	μὲν ἁπάντων τὰ κτήματα τὰ
[52, 18]	τισὶν ἐθελούσιος τῆς ἀρχῆς ἐφεῖσθαι.	πρῶτον	μὲν γάρ, ἂν καὶ τοῦτό
[52, 2]	καὶ κακουργίας τοιοῦτό τι ποιῶν	πρῶτον	μὲν δολερὸς καὶ σκολιὸς καὶ
[52, 26]	τὰ αἴσχιστα καὶ τὰ δεινότατα,	πρῶτον	μὲν ἐς σφᾶς αὐτοὺς ἔπειτα
[52, 30]	δὴ τῶν ἄλλων ὧδε δίεπε.	πρῶτον	μὲν οἱ δῆμοι μήτε κύριοί
[52, 11]	ἐν δὲ δὴ ταῖς μοναρχίαις	πρῶτον	μὲν οὐκ ἀντάξιον τῶν ἄλλων
[52, 31]	μοι δοκεῖς ἄριστα διατάξαι, ἂν	πρῶτον	μὲν τὰς πρεσβείας τάς τε
[52, 16]	χρηστοῦ μετεσχήκαμεν, ἀλλὰ τὸ μὲν	πρῶτον	οἴκοι καὶ ἐντὸς τοῦ τείχους
[52, 42]	δικαστὰς ἑαυτοῖς γενέσθαι τὸ μὲν	πρῶτον	πεντήκοντά που ἔπεισεν ἐθελοντὰς ἐκστῆναι
[52, 9]	αὐτοὶ οἱ Ῥωμαῖοι ἄλλως τὸ	πρῶτον	πολιτευόμενοι, ἔπειτα ἐπειδὴ πολλὰ καὶ
[52, 42]	ἀξίαν ἐκ τῶν ἐμφυλίων πολέμων	ἐβούλευον,	ὥστε καὶ ἐς χιλίους τὸ
[52, 32]	τὸν μηδέπω δεδημαρχηκότα ἢ ἠγορανομηκότα	ψῆφον	κατά τινος τῶν τοιούτων φέρειν,
[52, 37]	ἑαυτὰ ἐξέταζε, μήτε ἐς τὸ	προέχον	πᾶν ὑποπτεύων μήτε τῷ καταδεεστέρῳ
[52, 4]	τῶν κινδύνων τῶν τε δαπανημάτων	μετέχον,	τῆς δὲ κοινωνίας τῶν κρειττόνων
[52, 43]	σφῶν λελυκέναι ἐδόκει. τόν τε	Ἀντίοχον	τὸν Κομμαγηνὸν μετεπέμψατο, ὅτι τινὰ
[52, 6]	δὴ ταῖς δυναστείαις τό τε	ἄρχον	πάντες μόνον ὡς καὶ ὑπερπλουτοῦν
[52, 21]	τῷ γε ἀρίστῳ μετὰ τὸν	πολίαρχον,	μᾶλλον ἤ τινι τῶν ἱππέων
[52, 13]	τινὰ ὑποψίαν ἐς αὐτὸν μοναρχίας	ἔσχον.	καίτοι τούτων μὲν ἀμείνους ἄνδρες
[52, 33]	τούτου τὸ μὲν ἀσφαλὲς αὐτοὶ	ἔσχον,	τὸ δὲ δὴ ζημίωμα ἐκείνοις
[52, 9]	ταῦτα μῖσος οἱ πάλαι Ῥωμαῖοι	ἔσχον	ὥστε καὶ ἐπάρατον τὸ πολίτευμα
[52, 8]	ἔχρῃζες, ἕτερος ἂν ἦν λόγος·	νῦν	δὲ πᾶσά σε ἀνάγκη συναγωνιστὰς
[52, 16]	προδῷς τὴν πατρίδα, ἵν´ ὥσπερ	νῦν	διὰ σὲ μικρὸν ἀναπέπνευκεν, οὕτω
[52, 3]	τοιοῦτον ἀπὸ πρώτης ἐνθυμηθέντες ἔπειτα	νῦν	ἐπιθυμήσαιμεν αὐτοῦ. τὸ γάρ τοι
[52, 43]	μὲν οὐδέν, ὄνομα δὲ καὶ	νῦν	ἔτι διὰ τὴν τοῦ Τιβερίου
[52, 9]	οἱ μὲν ἐν τυραννίσι καὶ	νῦν	ἔτι διαγόμενοι ἀεί τε δουλεύουσι
[52, 2]	πῶς δ´ οὐκ ἂν μᾶλλον	νῦν	μισήσειεν ἡμᾶς ἢ εἰ κατ´
[52, 11]	μοναρχῆσαι ἕλοιο. προῄρημαί τε ἐγὼ	νῦν	οὐ πάνθ´ ὅσα ἄν τις
[52, 6]	ἔσται πορίζειν· ἀδύνατον γὰρ τὰς	νῦν	οὔσας προσόδους πρός τε τἆλλα
[52, 5]	τὰ πράγματα αὐτῆς ἔτι καὶ	νῦν	ταράττεται; καὶ χαλεπὸν μέν ἐστι
[52, 23]	ἀορίστῳ καὶ ἀσταθμήτῳ ἀναλώματι ὥσπερ	νῦν	χρῆσθαι. καὶ ἀρχέτωσαν μήτε ἔλαττον
[52, 4]	κολακείας ἡδέως ἀκούοντι. ~ἡ μὲν	τοίνυν	ἰσονομία τό τε πρόσρημα εὐώνυμον
[52, 8]	ἀναγκαστῇ νομίζοντάς τι πεπονθέναι. ~ἔτι	τοίνυν	πολλοὶ χωρὶς τῶν τι ἀδικούντων,
[52, 19]	καὶ ἀκινδύνως ἄρξαι ἐστί. ~φημὶ	τοίνυν	χρῆναί σε κατὰ πρώτας εὐθὺς
[52, 28]	ἀργυρίζεσθαί τινα, οὕτω βουλευώμεθα. φημὶ	τοίνυν	χρῆναί σε πρῶτον μὲν ἁπάντων
[52, 36]	ἅπερ ἥκιστα μοναρχίᾳ συμφέρει. μήτ´	οὖν	ἀθέῳ τινὶ μήτε γόητι συγχωρήσῃς
[52, 35]	καὶ γέλωτα προσοφλισκάνει. τήν τε	οὖν	ἄλλην λαμπρότητα σαυτῷ διὰ τῶν
[52, 34]	εὐπρεπὲς γίγνεται. τὰ μὲν δὴ	οὖν	ἁμαρτήματα τῶν ἀνθρώπων τοῦτόν σοι
[52, 24]	καὶ ἰδιωτεύσωσι. ~τοὺς μὲν δὴ	οὖν	βουλευτὰς ταῦτά τε καὶ οὕτω
[52, 37]	τοῦτο προβαλλόμενοι δρῶσι. ~τῇ μὲν	οὖν	γνώμῃ καὶ τῷ μηδενὸς πλείονος
[52, 37]	ποιεῖν ἐπιτρέπῃς. τοὺς μὲν δὴ	οὖν	δυνατοὺς μὴ πλεονεκτεῖν τινα μηδὲ
[52, 42]	πλήρωμα τῆς γερουσίας αὐξηθῆναι. τούτους	οὖν	ἐκκρῖναι βουληθεὶς αὐτὸς μὲν οὐδένα
[52, 42]	αὐτοὺς μὴ ἐκδημοσιευθῆναι. οὗτοι μὲν	οὖν	ἑκούσιοι δῆθεν ἰδιώτευσαν, Κύιντον δὲ
[52, 39]	καθάπαξ συλλαβόντα εἰπεῖν. ἓν δ´	οὖν	ἐν κεφαλαίῳ καὶ κατὰ τῶν
[52, 42]	ἀεὶ εἶναι νομίζονται. ταῦτά τε	οὖν	ἔπραξε, καὶ προσαπεῖπε πᾶσι τοῖς
[52, 37]	συμφορώτεροί σοι γίγνωνται. καλὸν μὲν	οὖν	ἐστι καὶ τὸ τὰ τῶν
[52, 24]	πλείοσι ταραχῶδές ἐστι. δύο τε	οὖν	ἔστωσαν οἱ ἔπαρχοι οὗτοι, ἵν´
[52, 18]	γενήσεσθαί σοι προσδόκα. ~ταῦτά τε	οὖν	ἰδὼν καὶ τἆλλα πάντα λογισάμενος,
[52, 40]	προσηγορίᾳ χρώμενος αὐτάρχει. εἰ δ´	οὖν	καὶ ἄλλων τινῶν ἐπικλήσεων προσδέῃ,
[52, 13]	ἀρέσειε, δυσμεταχειριστότατον συμβῆναι. ~ταῦτά τε	οὖν	καὶ τἆλλα ἃ μικρῷ πρόσθεν
[52, 40]	αὐτὰ διδόναι δύνασθαι; ~ταῦτά τε	οὖν	καὶ τἆλλα πάνθ´ ὅσα εἴρηκα
[52, 33]	αὐτοῦ δίκην γίγνεσθαι. ταῦτά τε	οὖν	κρῖνε, καὶ περὶ τῶν ἱππέων
[52, 3]	ταῖς συμφοραῖς ὀρθῶς χρήσεσθαι; ὡς	οὖν	μηδέτερον αὐτῶν πεπονθότες, μηδ´ ἀλόγως
[52, 17]	μετ´ ἀσφαλείας διαγάγῃ. ~ὅτι μὲν	οὖν	ὀρθῶς σοι παραινῶ, μοναρχεῖσθαι τὸν
[52, 32]	πολεμίου μοίρᾳ κολάζεσθαι. ~ταῦτά τε	οὖν	οὕτω, καὶ τἆλλα τὰ πλεῖστα
[52, 43]	ὕστερον αὐτοῖς χρήσασθαι. ~τοῦτό τε	οὖν	οὕτως ἐποίησε καὶ τὴν Καρχηδόνα
[52, 26]	κακοδοξία τῆς αἰτιάσεως συμβαίνει. μήτ´	οὖν	περιίδῃς ποτὲ τοῦτο πραχθέν, μήτ´
[52, 10]	διδομένας σφίσι βασιλείας ἐδέξαντο. ταῦτ´	οὖν	προϊδόμενος προβούλευσαι πρὶν ἐν αὐτοῖς
[52, 37]	μὴ δυνηθήσῃ ἀνακέσασθαι. τιμᾶν μὲν	οὖν	σε τοὺς ἀγαθοὺς καὶ τῶν
[52, 7]	ἑαυτῶν ἐπιθυμίαν ἀποπιμπλάναι. ἐν μὲν	οὖν	ταῖς μοναρχίαις ταῦθ´ οὕτω γίγνεται·
[52, 18]	ἐποίησας, οὐδεὶς ἀγνοεῖ· εἰ δ´	οὖν	τι καὶ πεπλημμέληται, ἀλλ´ οὔτι
[52, 26]	παιδείας αὐτῶν ἐπιμεληθέντα. ἂν δ´	οὖν	τις καὶ κακὸς καὶ ἀχάριστος
[52, 32]	ἀγαπᾶν ὡς αὐθαίρετα. ἐς μὲν	οὖν	τὸ βουλευτήριον τὰ τοιαῦτα ἐσφέρεσθαί
[52, 35]	καὶ εὖ πάσχειν. ~πρὸς μὲν	οὖν	τοὺς ἄλλους οὕτω σοι προσφέρεσθαι
[52, 26]	μετασχὼν ἐπεβούλευσέ σοι. περὶ μὲν	οὖν	τοὺς βουλευτὰς τούς τε ἱππέας
[52, 8]	δικαίως τοῦτο ποιεῖν. τί ποτ´	οὖν	τούτοις χρήσῃ; πῶς αὐτοὺς μεταχειρίσῃ;
[52, 30]	τῷ κοινῷ μετιέναι. περὶ μὲν	οὖν	τούτων ταῦτα γιγνώσκω, τὰς δ´
[52, 26]	ἐλλογιμωτάτους αὐτοῦ μεταλαμβάνειν. ~περὶ μὲν	οὖν	τῶν βουλευτῶν τῶν τε ἱππέων
[52, 31]	καθ´ ἑαυτῶν ἐποίησαν. περὶ μὲν	οὖν	τῶν λόγῳ τι προπηλακίζειν αἰτιαζομένων
[52, 22]	ἰδιωτικῶν ὁμοίως προΐστασθαι. ὁ δ´	οὖν	ὑπατευκὼς ταῦτά τε καὶ προσέτι
[52, 16]	κἀκεῖσε, καθάπερ ἀνερμάτιστος οὖσα. μήτ´	οὖν	χειμαζομένην ἔτ´ αὐτὴν περιίδῃς, ὁρᾷς
[52, 28]	λοιπὸν πᾶν ἀκινδύνως βιώσεται. ~πόθεν	οὖν	χρήματα καὶ ἐς τούτους καὶ
[52, 28]	οὔτ´ ἀμισθί τινας στρατεύεσθαι. μὴ	οὖν	ὡς καὶ τῇ μοναρχίᾳ μόνῃ
[52, 33]	κολασθήσονται οὔτε κατορθώσαντες ἐπιβουλευθήσονται. πολλοὶ	γοῦν	τὸν παρὰ τῶν τὸ κράτος
[52, 17]	φθῆναι καὶ ἑαυτὸν ἀναχρήσασθαι· συχνὰ	γοῦν	τῶν νομοθετηθέντων ὑπ´ αὐτοῦ ζῶντος
[52, 9]	τε στρατευόμενον προεθυμεῖτο καὶ τὸ	στρατηγοῦν	ἐφιλοτιμεῖτο. ὧν οὐδὲν ἂν ἐν
[52, 21]	ἐπισκοπεῖν, καὶ τὰ μὲν αὐτὸν	ἐπανορθοῦν	ὅσα μήτε τινὸς τιμωρίας ἄξιά
[52, 37]	φυλάττειν σφᾶς ἀναγκάζειν, τὸ μηδὲν	ἀξιοῦν	τῶν κεκωλυμένων. ~ταῦτα μὲν περὶ
[52, 30]	τινα ἀναγκάζεσθαι παρ´ αὐτοῖς καὶ	ὁτιοῦν	ἀναλίσκειν, καὶ σίτησιν ἀθάνατον πᾶσιν
[52, 33]	παρρησίαν παντὶ τῷ βουλομένῳ καὶ	ὁτιοῦν	συμβουλεῦσαί σοι μετὰ ἀδείας νέμε·
[52, 7]	λαμβάνουσιν, ὅταν τι παρὰ τὸ	δοκοῦν	τῷ κρατοῦντι ποιήσωσι· κἂν ἄρα
[52, 8]	καὶ ἀνδρείους καὶ φρονίμους εἶναι.	οὐκοῦν	ἂν μὲν τοιούτοις τισὶ τά
[52, 37]	αὐταρχοῦντος ἢ φρονοῦντας ἢ λέγοντας.	οὔκουν	εὐθὺς οὐδὲ ῥᾳδίως προσέχειν αὐτοῖς
[52, 3]	ἀκράτορες ἑαυτῶν καὶ παρὰ τὸ	λυσιτελοῦν	γίγνονται. τοὺς δὲ δὴ μήθ´
[52, 12]	αὐτὸν ἕξειν, ~ἔπειτα δ´ οὐδ´	ἁπλοῦν,	ὥς τις οἴεται. οὔτε γὰρ
[52, 36]	δὲ δὴ πλείω ψευδῆ λέγοντες,	νεοχμοῦν	ἐπαίρουσι. τὸ δ´ αὐτὸ τοῦτο
[52, 24]	τῇ Ἰταλίᾳ πάντων, ὥστε καὶ	θανατοῦν	τοὺς ἀδικοῦντας αὐτῶν πλὴν τῶν
[52, 5]	αὐτῷ πᾶν ἐπὶ τούτῳ τὸ	κρατοῦν	ὡς πλήθει γίγνεται) τὸν δὲ
[52, 6]	ἄρχον πάντες μόνον ὡς καὶ	ὑπερπλουτοῦν	ἀξιοῦσι δαπανᾶσθαι, τὰς μὲν προσόδους
[52, 42]	ἐψήφιστο. καὶ μετὰ ταῦτα τιμητεύσας	σὺν	τῷ Ἀγρίππᾳ ἄλλα τέ τινα
[52, 28]	ὅσα ὀφείλουσιν ἐσφέρειν, καὶ μή,	βραχὺν	ῥᾳθυμήσαντας χρόνον, ἐπικεφαλαιωθέντα πάντα ἐσάπαξ
[52, 2]	τι ἐς τὴν τῆς ψυχῆς	ἰσχὺν	ἀναφέρεται, καὶ διαμαρτών τινος τῇ
[52, 21]	ἅτε ὁ μὲν παντελῶς ἄοπλος	ὤν,	ὁ δ´ ὀλίγους τε στρατιώτας
[52, 31]	πολλοὶ πείθονται ὅτι τις ἄοπλος	ὢν	ἐπιβουλεύει τῷ ὡπλισμένῳ· καὶ μόνως
[52, 32]	καὶ ἐν τοῖς τεταμιευκόσιν ἔτι	ὢν	κρίνηται. ἄτοπον γὰρ τὸν μηδέπω
[52, 34]	τινα, κἂν ἀλλότριος κἂν ἐχθρὸς	ὢν	τύχῃ, ὡς τὸ μήτ´ ἀδικεῖσθαι
[52, 21]	τε ἐν τῇ πόλει, πλὴν	ὧν	ἂν εἴπω, καὶ τοῖς ἔξω
[52, 12]	(πάντες γὰρ ἔχειν ἤδη νομίζουσιν	ὧν	ἂν ἐπιθυμήσωσι) τοῦτο δὲ ὡς
[52, 29]	εἴσονταί σοι, βραχέα ἀπὸ πολλῶν	ὧν	ἂν μηδὲν ἐπηρεαζόμενοι καρπῶνται διδόντες,
[52, 12]	ῥᾳδίως ἐπὶ τῷ μὴ τυχεῖν	ὧν	ἂν προσδοκήσωσι φέρωσι. καὶ γὰρ
[52, 28]	καὶ τέλη καταστῆσαι παρὰ πᾶσιν	ὧν	ἄρχομεν. καὶ γὰρ καὶ δίκαιον
[52, 21]	δίκας τάς τε παρὰ πάντων	ὧν	εἶπον ἀρχόντων ἐφεσίμους τε καὶ
[52, 21]	ἐν τῇ πόλει, πλὴν ὧν	ἂν	εἴπω, καὶ τοῖς ἔξω αὐτῆς
[52, 12]	καλῶς πάσχειν ἀποφήνωσιν· οἱ δὲ	ὧν	ἐλπίζουσιν ἀτυχοῦντες λυποῦνται κατ´ ἀμφότερα,
[52, 12]	γὰρ ἔχειν ἤδη νομίζουσιν ὧν	ἂν	ἐπιθυμήσωσι) τοῦτο δὲ ὡς καὶ
[52, 37]	μισοῦντές τινας, οἱ δ´ ἐπιθυμοῦντες	ὧν	ἔχουσιν, ἄλλοι χαριζόμενοί τισιν, ἄλλοι
[52, 9]	τῆς δημοκρατίας ἀγαθοῖς ἰσχύσαντες, ἐξ	ὧν	ἥ τε γερουσία προεβούλευε καὶ
[52, 25]	καὶ σὺ μὴ ἀπορῇς παρ´	ὧν	καὶ ἀκόντων τὴν ἀλήθειαν, ἄν
[52, 28]	ἀλλὰ καὶ τἆλλα πάντα δι´	ὧν	καλῶς πόλις οἰκεῖται, καὶ προσέτι
[52, 24]	ἵνα μὴ καὶ πλείω πράγματα	ὧν	καλῶς φέρειν δυνήσονται ἐπιταχθέντες ἄσχολοι
[52, 38]	δ´ ἄρχοντα χρὴ μὴ ἐξ	ὧν	λέγουσί τινες τεκμαίρεσθαι τὴν διάνοιαν
[52, 29]	σοι, βραχέα ἀπὸ πολλῶν ὧν	ἂν	μηδὲν ἐπηρεαζόμενοι καρπῶνται διδόντες, ἄλλως
[52, 36]	μὴ μόνον τῶν θεῶν ἕνεκα,	ὧν	ὁ καταφρονήσας οὐδ´ ἄλλου ἄν
[52, 9]	καὶ τὰ τῶν ἄλλων ἀνθρώπων,	ὧν	οἱ μὲν ἐν τυραννίσι καὶ
[52, 31]	περὶ ἐκείνων τῶν ἀδικημάτων, περὶ	ὧν	οἵ τε νόμοι κεῖνται καὶ
[52, 17]	ὡς εἰπεῖν τῆς μοναρχίας ἀντιποιησομένων,	ὧν	οὐδεὶς οὔτε μὴ ἀμύνασθαί σε
[52, 9]	προεθυμεῖτο καὶ τὸ στρατηγοῦν ἐφιλοτιμεῖτο.	ὧν	οὐδὲν ἂν ἐν τυραννίδι πραχθείη.
[52, 12]	ἐπὶ τῷ μὴ τυχεῖν ὧν	ἂν	προσδοκήσωσι φέρωσι. καὶ γὰρ ὁ
[52, 13]	ἐκ τῆς μοναρχίας ἐκφυομένας. περὶ	ὧν	τῆς δεινότητος οὐδὲ ἐπεχείρησά τι
[52, 38]	τὴν διάνοιαν αὐτῶν, ἀλλ´ ἐξ	ὧν	φρονεῖν αὐτοὺς εἰκός ἐστι. ~ταῦτά
[52, 12]	ἂν αὐτῷ παρὰ τῶν διαμαρτανόντων	ὧν	χρῄζουσι μᾶλλον ἢ φιλία παρὰ
[52, 13]	οὐδέν· Κίννας δὲ δὴ καὶ	Στράβων,	ὅ τε Μάριος ὁ ἕτερος
[52, 31]	δὲ δὴ τὴν βουλὴν αὐτὸν	ἀγαγὼν	ἀπολογήσασθαί τε ποίησον, κἂν ἐλεγχθῇ,
[52, 22]	τὰς ἀναπομπίμους τὰς ἀπὸ τῶν	στρατηγῶν	αὐτῷ φοιτώσας κρινέτω. καὶ μὴ
[52, 28]	τοὺς πολέμους γεγονότα) πωλῆσαι, πλὴν	ὀλίγων	τῶν καὶ πάνυ χρησίμων σοι
[52, 41]	καὶ ὕστερον ἀπ´ αὐτῶν τῶν	ἔργων	ἔλαβεν, ὥστε καὶ ἅπαξ καὶ
[52, 35]	λαμπρότητα σαυτῷ διὰ τῶν ἀγαθῶν	ἔργων	παρασκεύαζε, καὶ εἰκόνας σου χρυσᾶς
[52, 34]	καὶ ὑπὲρ τὴν ἀξίαν τῶν	ἔργων	τιμᾶν· οὕτω γὰρ ἂν μάλιστα
[52, 33]	σὺ οὔτ´ αὐτογνωμονῶν σφαλήσῃ οὔτ´	αὐτουργῶν	ἐκκαμῇ. τήν τε παρρησίαν παντὶ
[52, 20]	οὕτω γὰρ οὔτε τινὲς νεοχμώσουσι,	στρατοπέδων	κύριοι ἐν τῷ τῶν ὀνομάτων
[52, 18]	σοι προσδόκα. ~ταῦτά τε οὖν	ἰδὼν	καὶ τἆλλα πάντα λογισάμενος, μὴ
[52, 29]	παραναλίσκοντα. τίς γὰρ οὐκ ἂν	ἰδών	σε πρὸς μὲν τὰ οἰκεῖα
[52, 21]	ἱππέων, ἀνδρῶν τε ὁμοίως καὶ	παίδων	γυναικῶν τε τῶν προσηκουσῶν αὐτοῖς,
[52, 26]	ἔχοντες. οὕτω γὰρ εὐθὺς ἐκ	παίδων	πάνθ´ ὅσα χρὴ ἄνδρας αὐτοὺς
[52, 30]	ἄλογόν ἐστιν ἔξω τι τῶν	πατρίδων	ἀναγκαστοὺς δαπανᾶν, καὶ τοῖς ἀγωνισταῖς
[52, 42]	προκαταλαβόντων, ὑπατεῦσαι. τό τε τῶν	εὐπατριδῶν	γένος συνεπλήθυσε, τῆς βουλῆς οἱ
[52, 31]	πολεμίων καὶ τὰς παρὰ τῶν	ἐνσπόνδων	καὶ βασιλέων καὶ δήμων ἀφικνουμένας
[52, 28]	χρόνῳ προσῆκον ἐξ ἁπασῶν τῶν	προσόδων	ἐσπράττειν. τοῦτο γὰρ καὶ ἐκείνοις
[52, 8]	καὶ αὐτοὺς οὔτ´ αὔξεσθαί τις	ἐῶν	ἀσφαλῶς δύναται ζῆν, οὔτ´ αὖ
[52, 4]	ἀνθρώπειον πᾶν, ἅτε ἔκ τε	θεῶν	γεγονὸς καὶ ἐς θεοὺς ἀφῆξον,
[52, 36]	καὶ κόλαζε, μὴ μόνον τῶν	θεῶν	ἕνεκα, ὧν ὁ καταφρονήσας οὐδ´
[52, 11]	σφαλερὰ καὶ μεμισημένα καὶ πρὸς	θεῶν	καὶ πρὸς ἀνθρώπων ἐστί, δέομαί
[52, 31]	σέ, ἵν´ ὡς περὶ τῶν	θεῶν,	οὕτω καὶ περὶ σοῦ φρονῶσιν
[52, 31]	τὰς παρὰ τῶν ἐνσπόνδων καὶ	βασιλέων	καὶ δήμων ἀφικνουμένας ἐς τὸ
[52, 22]	ὃς τά τε κοινὰ τῶν	πόλεων	διοικήσει καὶ τῶν στρατιωτῶν ἄρξει,
[52, 33]	ἐπιστολὰς καὶ τὰ ψηφίσματα τῶν	πόλεων	τάς τε τῶν ἰδιωτῶν ἀξιώσεις,
[52, 25]	σοι τοὺς αὐτοὺς τῶν τε	δυνάμεων	καὶ τῶν χρημάτων κυρίους γίγνεσθαι.
[52, 21]	καὶ τῶν βουλευτῶν καὶ τῶν	ἱππέων,	ἀνδρῶν τε ὁμοίως καὶ παίδων
[52, 25]	δυνήσῃ. ὅστις δ´ ἂν τῶν	ἱππέων	διὰ πολλῶν διεξελθὼν ἐλλόγιμος ὥστε
[52, 24]	φημὶ χρῆναι, τῶν δὲ δὴ	ἱππέων	δύο τοὺς ἀρίστους τῆς περὶ
[52, 33]	τινας καὶ ὑπηρέτας ἐκ τῶν	ἱππέων	ἔχε· ῥᾷόν τε γὰρ οὕτως
[52, 33]	καὶ τῶν βουλευτῶν καὶ τῶν	ἱππέων,	ἤδη δὲ καὶ ἕτεροί τινες
[52, 25]	χρεία ἀπαιτῇ ἔκ τε τῶν	ἱππέων	καὶ ἐκ τῶν ἐξελευθέρων σου
[52, 19]	αὐτὰ ταῦτα καὶ ἐπὶ τῶν	ἱππέων	ποίησον. τοὺς γὰρ τὰ δευτερεῖα
[52, 21]	πολίαρχον, μᾶλλον ἤ τινι τῶν	ἱππέων	προστετάχθαι τοῦτο δεῖ. καὶ τό
[52, 26]	οὖν τῶν βουλευτῶν τῶν τε	ἱππέων	ταῦτά σοι συμβουλεύειν ἔχω, καὶ
[52, 20]	τῶν ἄλλων βουλευτῶν τῶν τε	ἱππέων,	τὸ δ´ ὅλον ἐς ἐκείνους
[52, 24]	λοιπῆς ἕτερος ἔκ τε τῶν	ἱππέων	τῶν πρώτων μετ´ ἐκείνους καὶ
[52, 33]	οὖν κρῖνε, καὶ περὶ τῶν	ἱππέων	τῶν τε ἑκατοντάρχων τῶν ἐκ
[52, 25]	ἔθνος, εἷς τις ἐκ τῶν	ἱππέων,	ὑπομείονας ὅσους ἂν ἡ χρεία
[52, 30]	πολυτελείᾳ καὶ ἐπιλάμπρυνε παντὶ εἴδει	πανηγύρεων·	προσήκει τε γὰρ ἡμᾶς πολλῶν
[52, 40]	δ´ οὖν καὶ ἄλλων τινῶν	ἐπικλήσεων	προσδέῃ, δώσουσι μέν σοι τὴν
[52, 21]	(πάντως γάρ σε προεστάναι τῶν	τιμήσεων	προσήκει) εἰκότως ἂν λάβοι, ὥστε
[52, 4]	αἰσχύνην τὴν ἀπ´ αὐτῶν εἶναι	νομίζων.	~αὕτη μὲν ἡ τῶν δήμων
[52, 29]	ἑαυτοῦ τὸ σὲ πλουτεῖν εἶναι	νομίζων;	~χρήματα μὲν δὴ καὶ πάνυ
[52, 36]	Ἀρείου καὶ Ἀθηνοδώρου καλῶν καὶ	ἀγαθῶν	ἀνδρῶν πεπείρασαι, πίστευε καὶ τοὺς
[52, 26]	ἄρχοντι αὐτῶν καὶ ζημία ἅμα	ἀγαθῶν	ἀνδρῶν στερομένῳ καὶ κακοδοξία τῆς
[52, 18]	καὶ πάντων τῶν ἐν ἀνθρώποις	ἀγαθῶν	ἀπολαύσεις, ἄν γε ἐθελήσῃς αὐτὴν
[52, 35]	ἄλλην λαμπρότητα σαυτῷ διὰ τῶν	ἀγαθῶν	ἔργων παρασκεύαζε, καὶ εἰκόνας σου
[52, 15]	κινδυνευόμενα, καὶ τῶν ὑπαρχόντων ἡμῖν	ἀγαθῶν	ἡδέως ἀπολαύσαιμεν, μήτε πολέμους ἐπικινδύνους
[52, 25]	σοι, πολυειδῆ ἀπόλαυσιν τῶν κοινῶν	ἀγαθῶν	καρπούμενοι, καὶ σὺ ἀφθονώτατα τοῖς
[52, 39]	τοῦ πάντων τῶν ἐν ἀνθρώποις	ἀγαθῶν	μετ´ ἀρετῆς ἀπολαύοντα καὶ τοῖς
[52, 10]	ἐξαρκέσειας; τίνος δ´ ἂν τῶν	ἀγαθῶν	τῶν ἀνθρωπίνων ἀπολαύσειας, πῶς δ´
[52, 25]	ἂν τῶν ἱππέων διὰ πολλῶν	διεξελθὼν	ἐλλόγιμος ὥστε καὶ βουλεῦσαι γένηται,
[52, 28]	καὶ πάνυ χρησίμων σοι καὶ	ἀναγκαίων,	καὶ τὸ ἀργύριον τοῦτο πᾶν
[52, 21]	αὐτῆς μέχρι πεντήκοντα καὶ ἑπτακοσίων	σταδίων	οἰκοῦσι κρίνῃ. ἕτερός τέ τις
[52, 22]	ἰδιωτικὰ πράγματα καὶ ἡ τῶν	ἐπιτηδείων	παρασκευὴ προσκείσθω, τὸν δὲ ἐκ
[52, 23]	μέσοι· οὔτε γὰρ ἀπὸ τῶν	οἰκείων	οἷόν τέ ἐστιν αὐτοὺς ἐν
[52, 25]	τῶν βουλευτῶν ὄντας, ἀπὸ τῶν	οἰκείων,	οὐδὲ ἐν τῇ Ῥώμῃ τι
[52, 18]	ἀρχῆς φοβηθῇς. ὅσῳ τε γὰρ	πλείων	ὑπάρχει, τόσῳ πλείω καὶ τὰ
[52, 24]	ἔχοντες, καὶ προσέτι καὶ τῶν	Καισαρείων	τῶν τε ἐν τῇ θεραπείᾳ
[52, 15]	οἱ γὰρ δυνατώτεροι, τῶν τε	πρωτείων	ὀρεγόμενοι καὶ τοὺς ἀσθενεστέρους μισθούμενοι,
[52, 18]	μὴ μόνον τῶν κακῶν τῶν	ἐμφυλίων	ἀπέλυσεν ἡμᾶς, ἀλλὰ καὶ τὴν
[52, 42]	παρὰ τὴν ἀξίαν ἐκ τῶν	ἐμφυλίων	πολέμων ἐβούλευον, ὥστε καὶ ἐς
[52, 8]	πολὺ πλείω ἄν σε τῶν	πολεμίων	βλάψειεν, ἂν δέ τι τῶν
[52, 5]	δουλείαν αὖθις καταστῆσαι, τοσούτων πέριξ	πολεμίων	ἡμῖν προσκειμένων. ~καὶ ἵνα γε
[52, 31]	πρεσβείας τάς τε παρὰ τῶν	πολεμίων	καὶ τὰς παρὰ τῶν ἐνσπόνδων
[52, 8]	οὐκ ἂν καταφρονήσειεν αὐτοῦ τῶν	πολεμίων;	τίς δ´ ἂν πειθαρχήσειέν οἱ
[52, 17]	σοι παραινῶ, μοναρχεῖσθαι τὸν δῆμον	ἀξιῶν,	πάλαι σε ἡγοῦμαι πεπεῖσθαι· τούτου
[52, 24]	τῶν ἄλλων τῶν λόγου τινὸς	ἀξίων.	ταῦτα γὰρ καὶ προσήκοντα καὶ
[52, 21]	ἕτερός τέ τις ἐκ τῶν	ὁμοίων	καὶ αὐτὸς αἱρείσθω ὥστε τά
[52, 7]	ἐκείνῳ δικασταὶ καθίζουσιν ἐκ τῶν	ὁμοίων	οὓς ἂν ὁ κλῆρος ἀποδείξῃ,
[52, 2]	ἐπιβουλῆς καὶ κακουργίας τοιοῦτό τι	ποιῶν	πρῶτον μὲν δολερὸς καὶ σκολιὸς
[52, 23]	καὶ ἀρχέτωσαν μήτε ἔλαττον ἐτῶν	τριῶν,	εἰ μή τις ἀδικήσειέ τι,
[52, 42]	καὶ ἐς τὴν ποίησιν τῶν	πατρίων	ἀναγκαῖοι ἀεὶ εἶναι νομίζονται. ταῦτά
[52, 20]	μόνας οἴκοι, τῆς τε τῶν	πατρίων	μνήμης ἕνεκα καὶ τοῦ μὴ
[52, 35]	καὶ ἀκηράτους καὶ ἀθανάτους ἐξ	εὐεργεσιῶν	δημιούργει. μὴ μέντοι μηδὲ ναόν
[52, 21]	ἔξω αὐτῆς μέχρι πεντήκοντα καὶ	ἑπτακοσίων	σταδίων οἰκοῦσι κρίνῃ. ἕτερός τέ
[52, 27]	τοσοῦτον ἀπὸ τῶν τῆς ἀρχῆς	ἐσχατιῶν	ἀπηρτημένοι καὶ πολεμίους ἑκασταχόθι προσοικοῦντας
[52, 9]	πολλῷ κρείττους αἱ δημοκρατίαι τῶν	μοναρχιῶν	εἰσι, δηλοῖ μὲν καὶ τὸ
[52, 21]	καὶ παρορώμενα πολλῶν καὶ μεγάλων	κακῶν	αἴτια γίγνεται, τὰ δὲ δὴ
[52, 18]	ἔχωμεν, ὅτι μὴ μόνον τῶν	κακῶν	τῶν ἐμφυλίων ἀπέλυσεν ἡμᾶς, ἀλλὰ
[52, 10]	κτημάτων, μὴ τὸ στῖφος τῶν	σωματοφυλάκων,	μὴ ὁ ὄχλος τῶν θεραπευόντων.
[52, 13]	μὲν γὰρ ἤδη τε καὶ	ἑκὼν	αὐτὸ ποιήσῃς, ἐνδοξότατός τε ἅμα
[52, 35]	τοι τῶν μὲν ἄλλων οὐδεὶς	ἑκὼν	τοιοῦτό τι τῷ κρατοῦντι ψηφίζεσθαι
[52, 0]	τῷ πεντηκοστῷ δευτέρῳ τῶν Δίωνος	Ῥωμαϊκῶν.	α. Ὡς Καῖσαρ ἐβουλεύσατο τὴν
[52, 21]	ἀνδρῶν τε ὁμοίως καὶ παίδων	γυναικῶν	τε τῶν προσηκουσῶν αὐτοῖς, ἐξετάζειν
[52, 27]	εἶναι καὶ τὴν ἄσκησιν τῶν	πολεμικῶν	διὰ παντὸς ποιεῖσθαι δεῖ, χειμάδιά
[52, 33]	αὐτὸ τοῦτο καὶ ἐπὶ τῶν	πολεμικῶν	φύλαττε, καὶ μήτε ἐπὶ δυστυχίᾳ
[52, 30]	δ´ ἱπποδρομίας τὰς ἄνευ τῶν	γυμνικῶν	ἀγώνων ἐπιτελουμένας οὐχ ἡγοῦμαι δεῖν
[52, 30]	ἐπιτρίβωνται μήτε ἔξω τις τῶν	ἀξιονίκων	ἀσκῇ, δυνάμενος ἄλλο τι χρησιμώτερον
[52, 20]	πάντες ὡς ἕκαστοι, πλὴν τῶν	φονικῶν,	ἐν τῷ τῆς ἐνδήμου ἀρχῆς
[52, 10]	καὶ μεθ´ ἡμέραν καὶ νύκτωρ	διοικῶν,	πῶς δ´ ἂν μὴ ὑγιαίνων
[52, 22]	καὶ τῶν ἄλλων τῶν τε	πολιτικῶν	καὶ τῶν ἰδιωτικῶν ὁμοίως προΐστασθαι.
[52, 22]	τῶν τε πολιτικῶν καὶ τῶν	ἰδιωτικῶν	ὁμοίως προΐστασθαι. ὁ δ´ οὖν
[52, 21]	ἐστι καὶ παρορώμενα πολλῶν καὶ	μεγάλων	κακῶν αἴτια γίγνεται, τὰ δὲ
[52, 36]	ὅτι καὶ Ἀρείου καὶ Ἀθηνοδώρου	καλῶν	καὶ ἀγαθῶν ἀνδρῶν πεπείρασαι, πίστευε
[52, 29]	τῶν τε φόρων καὶ τῶν	τελῶν	καθισταμένων ἀχθεσθήσονται· ἀλλὰ καὶ ἐκεῖνο
[52, 9]	δηλοῖ δὲ καὶ τὰ τῶν	ἄλλων	ἀνθρώπων, ὧν οἱ μὲν ἐν
[52, 34]	μιμήσονται. τὸν δὲ δὴ τῶν	ἄλλων	βίον ἐπισκόπει μέν, μὴ μέντοι
[52, 20]	γὰρ δικαστήρια καὶ ἐκ τῶν	ἄλλων	βουλευτῶν τῶν τε ἱππέων, τὸ
[52, 3]	ἄν τις προσδοκήσειεν ἤτοι τῶν	ἄλλων	καλῶς ἡγεμονεύσειν ἢ ταῖς συμφοραῖς
[52, 35]	μήθ´ ὑπερήφανον μήτε παρὰ τῶν	ἄλλων	μήτε παρὰ τῆς βουλῆς ἢ
[52, 26]	προσήκει ποιεῖν, ἀλλὰ καὶ τῶν	ἄλλων,	ὅπως ὡς ὅτι βέλτιστοι γίγνωνται,
[52, 35]	καὶ γάρ τοι τῶν μὲν	ἄλλων	οὐδεὶς ἑκὼν τοιοῦτό τι τῷ
[52, 32]	χρῆναι, καὶ περὶ μὲν τῶν	ἄλλων	πάντας ὁμοίως τοὺς παρόντας γνώμην
[52, 21]	τε ἑαυτῶν ἰδιωτείαν καὶ τὴν	ἄλλων	τινῶν δυναστείαν προορώμενοι. καὶ μισθόν
[52, 40]	αὐτάρχει. εἰ δ´ οὖν καὶ	ἄλλων	τινῶν ἐπικλήσεων προσδέῃ, δώσουσι μέν
[52, 42]	ἐγκατέλεξεν, ὅτι προαποδεδειγμένοι οὐκ ἠδυνήθησαν,	ἄλλων	τινῶν τὰς ἀρχὰς αὐτῶν προκαταλαβόντων,
[52, 15]	βουλήματα διοικεῖσθαι, πάντων αὐτίκα τῶν	ἄλλων	τὸ κελευόμενον ποιούντων, τό τε
[52, 19]	δός. ἀντὶ δὲ δὴ τῶν	ἄλλων	τούς τε γενναιοτάτους καὶ τοὺς
[52, 11]	πρῶτον μὲν οὐκ ἀντάξιον τῶν	ἄλλων	τῶν ἀτοπωτέρων, ὥστε τινὰ δι´
[52, 24]	ἐξουσίαν ἔχοντες, δύνωνται· τῶν δ´	ἄλλων	τῶν ἐν τῇ Ἰταλίᾳ στρατιωτῶν
[52, 24]	θεραπείᾳ σου ὄντων καὶ τῶν	ἄλλων	τῶν λόγου τινὸς ἀξίων. ταῦτα
[52, 37]	καὶ τῶν ἀπελευθέρων καὶ τῶν	ἄλλων	τῶν συνόντων σοι καὶ δεῖ
[52, 42]	καὶ τῶν βουλευτῶν καὶ τῶν	ἄλλων	τῶν τὰ τοῦ Ἀντωνίου σπουδασάντων
[52, 22]	ἐκείνων, ἰδίᾳ ἑκατέρου, καὶ τῶν	ἄλλων	τῶν τε πολιτικῶν καὶ τῶν
[52, 24]	τῶν τε ἑκατοντάρχων καὶ τῶν	ἄλλων	τῶν τοῖς ἐκ τοῦ βουλευτικοῦ
[52, 30]	κατάπληξιν. τὰ δὲ δὴ τῶν	ἄλλων	ὧδε δίεπε. πρῶτον μὲν οἱ
[52, 30]	πανηγύρεων· προσήκει τε γὰρ ἡμᾶς	πολλῶν	ἄρχοντας ἐν πᾶσι πάντων ὑπερέχειν,
[52, 25]	δ´ ἂν τῶν ἱππέων διὰ	πολλῶν	διεξελθὼν ἐλλόγιμος ὥστε καὶ βουλεῦσαι
[52, 21]	τιμωρίας ἄξιά ἐστι καὶ παρορώμενα	πολλῶν	καὶ μεγάλων κακῶν αἴτια γίγνεται,
[52, 30]	ὑπὲρ τἀναγκαῖα χρήσθωσαν, μήτ´ ἀγώνων	πολλῶν	καὶ παντοδαπῶν ἀναλώμασι δαπανάσθωσαν, ἵνα
[52, 15]	ἀρίστων ἀνδρῶν νομοθετεῖν, μηδενὸς τῶν	πολλῶν	μήτ´ ἀντιλέγοντος αὐτοῖς μήτ´ ἐναντιουμένου,
[52, 29]	χάριν εἴσονταί σοι, βραχέα ἀπὸ	πολλῶν	ὧν ἂν μηδὲν ἐπηρεαζόμενοι καρπῶνται
[52, 17]	τε καὶ ἑτέρῳ τινὶ ἐπιτρέψῃς,	παμπόλλων	μὲν ὄντων τῶν ὑπὸ σοῦ
[52, 27]	μὲν ἄλλους πάντας ἄνευ τε	ὅπλων	καὶ ἄνευ τειχῶν ζῆν, τοὺς
[52, 42]	τὴν ἀξίαν ἐκ τῶν ἐμφυλίων	πολέμων	ἐβούλευον, ὥστε καὶ ἐς χιλίους
[52, 34]	πάντα πρᾶττε, μηδεμίαν συγγνώμην σεαυτῷ	νέμων,	ὥστε καὶ εὖ εἰδὼς ὅτι
[52, 26]	ὁ ἰατρὸς καύσας τινὰ καὶ	τεμών·	ἐκεῖνον δὲ δὴ πάντες δικαιώσουσιν,
[52, 18]	ἔτ´ ἀσφαλῶς δυνάμεθα. ὥστε καὶ	ἡμῶν	αὐτῶν ἕνεκα καὶ τῆς πόλεως
[52, 5]	παλαιοῦ δημοκρατουμένους τοὺς δ´ ὑφ´	ἡμῶν	αὐτῶν ἠλευθερωμένους, ἐς δουλείαν αὖθις
[52, 16]	τοῦ ὀνόματος καὶ τῆς δυνάμεως	ἡμῶν	ἐνεπλήσαμεν, οὐδενὸς χρηστοῦ μετεσχήκαμεν, ἀλλὰ
[52, 19]	σφίσιν οὔθ´ ὡς χείροσί πῃ	ἡμῶν	οὖσι χρῇ, ἀλλὰ τά τε
[52, 5]	μέν ἐστι τὸ τὸν ὅμιλον	ἡμῶν,	τοσούτοις ἔτεσιν ἐν ἐλευθερίᾳ βεβιωκότα,
[52, 16]	καὶ διὰ ταῦθ´ ἡ πόλις	ἡμῶν,	ὥσπερ ὁλκὰς μεγάλη καὶ πλήρης
[52, 31]	τῶν ἐνσπόνδων καὶ βασιλέων καὶ	δήμων	ἀφικνουμένας ἐς τὸ συνέδριον ἐσάγῃς
[52, 5]	νομίζων. ~αὕτη μὲν ἡ τῶν	δήμων	κατάστασις, ἐν δὲ δὴ ταῖς
[52, 37]	κάλλιστον δὲ τὸ τὰς τῶν	δήμων	ὁρμὰς κολούειν, κἂν ἐπευχόμενοί τινα
[52, 28]	πλὴν ὀλίγων τῶν καὶ πάνυ	χρησίμων	σοι καὶ ἀναγκαίων, καὶ τὸ
[52, 12]	οὕτω κἂν ἐξ αὐτῶν τῶν	τιμῶν	οὔθ´ οἱ διδόντες αὐτὰς ἀγαθόν
[52, 15]	ἂν βουλευσαμένῳ σοι μετὰ τῶν	ὁμοτίμων	ἀρέσῃ, καὶ οἱ πολέμιοι κρύφα
[52, 7]	δικάζῃς, πολλοὺς ἀναγκασθήσῃ καὶ τῶν	ὁμοτίμων	κολάζειν (τοῦτο δὲ οὐκ εὐτυχές)
[52, 4]	τε τιμαῖς ταῖς παρὰ τῶν	ὁμοτίμων	χαίρουσι, καὶ τὰς τιμωρίας τὰς
[52, 4]	τὰς τιμωρίας τὰς ἐκ τῶν	νόμων	ἐπαινοῦσι. κἂν οὕτω πολιτεύωνται, {καὶ}
[52, 31]	καὶ τὰ δικαιώματα τἀκ τῶν	νόμων	καὶ ἀναμφίλογα καὶ διάδηλα πᾶσιν
[52, 34]	αὐτοὺς ἢ ταῖς ἐκ τῶν	νόμων	τιμωρίαις δειματώσειας· τὸ μὲν γὰρ
[52, 35]	τις αὐτὰ αὐτὸς παρ´ ἑαυτοῦ	λαμβάνων	οὐχ ὅσον οὐκ ἔπαινον ἴσχει,
[52, 33]	τρόπους αὐτῶν ἀκριβέστερον ἐν τούτῳ	προκαταμανθάνων	ὀρθῶς σφισιν ἔχῃς χρῆσθαι, καὶ
[52, 29]	τε φόρων καὶ τῶν τελῶν	καθισταμένων	ἀχθεσθήσονται· ἀλλὰ καὶ ἐκεῖνο οἶδα
[52, 24]	τοῖς ἐκ τοῦ βουλευτικοῦ ἄρχουσι	προστεταγμένων.	τούτους μὲν γὰρ αὐτοὶ ἐκεῖνοι
[52, 17]	μὲν ὄντων τῶν ὑπὸ σοῦ	λελυπημένων,	πάντων δ´ ὡς εἰπεῖν τῆς
[52, 39]	ἐν κεφαλαίῳ καὶ κατὰ τῶν	εἰρημένων	καὶ κατὰ τῶν λοιπῶν φράσω.
[52, 5]	καταστῆσαι, τοσούτων πέριξ πολεμίων ἡμῖν	προσκειμένων.	~καὶ ἵνα γε ἀπὸ πρώτου
[52, 31]	συνειδότος καὶ τὸ πιστὸν τῶν	λεγομένων	εἰρῆσθαι τεκμαίρονται· δεινὸν δὲ καὶ
[52, 37]	τῶν φυλακῆς τινος καὶ ἐπανορθώσεως	δεομένων	ἀγνοῇς, μέμνησο ὅτι οὐ χρὴ
[52, 31]	οὖν τῶν λόγῳ τι προπηλακίζειν	αἰτιαζομένων	ταῦτ´ ἐγὼ φρονῶ· κρείττω τε
[52, 17]	δ´ ὡς εἰπεῖν τῆς μοναρχίας	ἀντιποιησομένων,	ὧν οὐδεὶς οὔτε μὴ ἀμύνασθαί
[52, 8]	οὐδεμίαν ἂν εὔνοιαν παρὰ τῶν	ἀρχομένων	λάβοις· πῶς γάρ, εἰ μήτε
[52, 24]	καθιστάσθωσαν ἐκ τῶν πολλάκις τε	ἐστρατευμένων	καὶ πολλὰ καὶ ἄλλα διῳκηκότων.
[52, 25]	πλὴν τῶν ἐν τῷ τεταγμένῳ	ἐστρατευμένων.	τούτων μὲν γὰρ τῶν καὶ
[52, 21]	ἐκ τῶν πάντα τὰ καθήκοντα	προπεπολιτευμένων	ἀποδεικνύσθω, οὐχ ἵνα ἀποδημησάντων που
[52, 37]	ἀναγκάζειν, τὸ μηδὲν ἀξιοῦν τῶν	κεκωλυμένων.	~ταῦτα μὲν περὶ ἐκείνων λέγω,
[52, 36]	αὐτὸ τοῦτο καὶ τῶν φιλοσοφεῖν	προσποιουμένων	οὐκ ὀλίγοι δρῶσι· διὸ καὶ
[52, 34]	ἔξω τῶν ἐς τὸ δημόσιον	πλημμελουμένων.	ταῦτα μὲν γὰρ τῆς προσηκούσης
[52, 8]	ἂν ὀργὴν παρ´ ἐκείνων ὡς	ἀπιστουμένων	λάβοις, τάχιστα δ´ ἂν ἐν
[52, 2]	εὐπραγίας ἡττῆσθαι καὶ ὑπὸ τῶν	κατωρθωμένων	ἐκπεφρονηκέναι, ἢ καὶ πάλαι αὐτῆς
[52, 19]	τοὺς κορυφαίους ἐξ ἁπάντων τῶν	ἐθνῶν	ἐν ἀσφαλεῖ ποιήσῃ, καὶ οὔτε
[52, 33]	σου οὕτως ἐς τὰς τῶν	ἐθνῶν	ἡγεμονίας ἐξίωσι. τὰς μέντοι γνώμας
[52, 10]	διοικῶν, πῶς δ´ ἂν μὴ	ὑγιαίνων	ἐξαρκέσειας; τίνος δ´ ἂν τῶν
[52, 11]	ἑτέροις δώσειν τὴν δὲ ἐξ	ἐκείνων	ἀηδίαν αὐτὸν ἕξειν, ~ἔπειτα δ´
[52, 33]	ἐπαίνει καὶ τίμα (τοῖς γὰρ	ἐκείνων	ἐξευρήμασιν αὐτὸς εὐδοκιμήσεις) τοὺς δ´
[52, 22]	τοὺς δύο τοὺς ἐστρατηγηκότας καὶ	ἐκείνων,	ἰδίᾳ ἑκατέρου, καὶ τῶν ἄλλων
[52, 25]	καταλεχθῆναι, ἀλλ´ ἐσγραφέσθωσαν καὶ ἐξ	ἐκείνων,	κἂν λελοχαγηκότες τινὲς ἐν τοῖς
[52, 32]	κατὰ τῶν ἐστρατηγηκότων, ἢ καὶ	ἐκείνων	κατὰ τῶν ὑπατευκότων. ἀλλ´ οὗτοι
[52, 38]	τῶν κεκωλυμένων. ~ταῦτα μὲν περὶ	ἐκείνων	λέγω, καθ´ ἁπάντων δέ σοι
[52, 31]	ἐκδημοσιευθῆναι. καὶ ταῦτα μέντοι περὶ	ἐκείνων	τῶν ἀδικημάτων, περὶ ὧν οἵ
[52, 8]	τάχιστα μὲν ἂν ὀργὴν παρ´	ἐκείνων	ὡς ἀπιστουμένων λάβοις, τάχιστα δ´
[52, 25]	εὐνοήσουσί σοι, πολυειδῆ ἀπόλαυσιν τῶν	κοινῶν	ἀγαθῶν καρπούμενοι, καὶ σὺ ἀφθονώτατα
[52, 14]	παῦσαι καὶ τὴν διοίκησιν τῶν	κοινῶν	ἑαυτῷ τε καὶ τοῖς ἄλλοις
[52, 10]	δ´ ἂν τῶν ἀγαθῶν τῶν	ἀνθρωπίνων	ἀπολαύσειας, πῶς δ´ ἂν στερόμενος
[52, 21]	ἑαυτῶν ἰδιωτείαν καὶ τὴν ἄλλων	τινῶν	δυναστείαν προορώμενοι. καὶ μισθόν γέ
[52, 14]	τῶν ἐλαττωμάτων, ἐν οἷς καταδέουσί	τινων,	ἐπαισθήσονται, καὶ τὴν δημοκρατίαν τὴν
[52, 40]	εἰ δ´ οὖν καὶ ἄλλων	τινῶν	ἐπικλήσεων προσδέῃ, δώσουσι μέν σοι
[52, 34]	ὅσα μὲν ἂν ὑφ´ ἑτέρων	τινῶν	ἐσάγηται, κρῖνε, ὅσα δ´ ἂν
[52, 42]	ὅτι προαποδεδειγμένοι οὐκ ἠδυνήθησαν, ἄλλων	τινῶν	τὰς ἀρχὰς αὐτῶν προκαταλαβόντων, ὑπατεῦσαι.
[52, 33]	ὅσα ἂν παρά τε τῶν	μειζόνων	ἀρχόντων καὶ παρὰ τῶν ἐπιτρόπων,
[52, 25]	ἔτι καὶ καλῶς ἔχει διὰ	πλειόνων	πάντα τὰ τῇ ἀρχῇ προσήκοντα
[52, 34]	ἀπέχεσθαι, τῇ φιλανθρωπίᾳ, καὶ τῶν	βελτιόνων	ἐφίεσθαι, τῇ μεγαλοδωρίᾳ. μὴ γάρ
[52, 33]	ἕκαστα διαχωρήσει, καὶ σὺ οὔτ´	αὐτογνωμονῶν	σφαλήσῃ οὔτ´ αὐτουργῶν ἐκκαμῇ. τήν
[52, 33]	καὶ τῶν χειρόνων καὶ τῶν	ἀμεινόνων	ἀπολαύσων, μηδέποτ´ ἐθελήσῃς λόγῳ μὲν
[52, 18]	γὰρ τὸ τἀλλότρια προσποιήσασθαι καὶ	πόνων	καὶ κινδύνων δεῖ, πρὸς δὲ
[52, 4]	ἄρχεσθαι, οὔθ´ ὑπομένει τῶν μὲν	πόνων	καὶ τῶν κινδύνων τῶν τε
[52, 34]	μάλιστα ποιήσειας αὐτοὺς τῶν τε	χειρόνων	ἀπέχεσθαι, τῇ φιλανθρωπίᾳ, καὶ τῶν
[52, 33]	ἀπ´ ἀμφοτέρων ὁμοίως καὶ τῶν	χειρόνων	καὶ τῶν ἀμεινόνων ἀπολαύσων, μηδέποτ´
[52, 12]	ἂν καὶ τὴν ζήλωσιν τῶν	χειρόνων	μετέρχοιντο, καὶ οὕτω κἂν ἐξ
[52, 10]	τούτων οὐδ´ ἂν εἷς εὖ	φρονῶν	αὐταρχῆσαι ἐπιθυμήσειεν· ~εἰ δ´ ὅτι
[52, 12]	τούτου τήν τε ἐπιτήδευσιν τῶν	κρειττόνων	ἐῷεν ἂν καὶ τὴν ζήλωσιν
[52, 4]	μετέχον, τῆς δὲ κοινωνίας τῶν	κρειττόνων	στερόμενον, ἀλλὰ κἂν ἀναγκασθῇ τι
[52, 18]	τἀλλότρια προσποιήσασθαι καὶ πόνων καὶ	κινδύνων	δεῖ, πρὸς δὲ τὸ τὰ
[52, 4]	τῶν μὲν πόνων καὶ τῶν	κινδύνων	τῶν τε δαπανημάτων μετέχον, τῆς
[52, 34]	μόνας ποτὲ ἀλλὰ καὶ μετὰ	συχνῶν	ἀεί τι πράξεις, καὶ πολυπραγμονοῦσί
[52, 30]	ἱπποδρομίας τὰς ἄνευ τῶν γυμνικῶν	ἀγώνων	ἐπιτελουμένας οὐχ ἡγοῦμαι δεῖν ἄλλῃ
[52, 30]	μεγέθεσιν ὑπὲρ τἀναγκαῖα χρήσθωσαν, μήτ´	ἀγώνων	πολλῶν καὶ παντοδαπῶν ἀναλώμασι δαπανάσθωσαν,
[52, 19]	παρὰ τῶν συμμάχων τῶν τε	ὑπηκόων	ἐπιλεξάμενος· οὕτω γὰρ σύ τε
[52, 27]	τε τῶν πολιτῶν κἀκ τῶν	ὑπηκόων	τῶν τε συμμάχων, τῇ μὲν
[52, 30]	χρήσθωσαν, μήτ´ ἀγώνων πολλῶν καὶ	παντοδαπῶν	ἀναλώμασι δαπανάσθωσαν, ἵνα μήτε σπουδαῖς
[52, 41]	ἐπιφθόνου καρποῦσθαι. ~Μαικήνας μὲν ταῦτα	εἰπὼν	ἐπαύσατο, ὁ δὲ δὴ Καῖσαρ
[52, 28]	καὶ τοῦτο διδάξω, σμικρὸν ἐκεῖνο	ὑπειπών,	ὅτι κἂν δημοκρατηθῶμεν, πάντως που
[52, 24]	τῶν τε δορυφόρων καὶ τῶν	λοιπῶν	στρατιωτῶν τῶν ἐν τῇ Ἰταλίᾳ
[52, 39]	τῶν εἰρημένων καὶ κατὰ τῶν	λοιπῶν	φράσω. ἂν γὰρ ὅσα ἂν
[52, 33]	μειζόνων ἀρχόντων καὶ παρὰ τῶν	ἐπιτρόπων,	τοῦ τε πολιάρχου καὶ τοῦ
[52, 13]	τε ἔτεσι δεδημοκρατημένην καὶ τοσούτων	ἀνθρώπων	ἄρχουσαν, δουλεῦσαί τινι ἐθελῆσαι. καὶ
[52, 42]	ἄοπλον τό τε εἰρηναῖον τῶν	ἀνθρώπων	δέδοται τοῖς γέ τι κεκτημένοις
[52, 13]	αὐτὸ ποιήσῃς, ἐνδοξότατός τε ἅμα	ἀνθρώπων	ἔσῃ καὶ ἀσφαλέστατος· ἂν δ´
[52, 11]	καὶ πρὸς θεῶν καὶ πρὸς	ἀνθρώπων	ἐστί, δέομαί σοι λέγειν· οὔτε
[52, 15]	δὲ τό τε πλῆθος τῶν	ἀνθρώπων	καὶ τὸ μέγεθος τῶν πραγμάτων·
[52, 34]	φύσεως ἀεὶ κρατεῖν· τῶν δ´	ἀνθρώπων	τινὲς λανθάνειν μὲν δόξαντες ἢ
[52, 7]	ἀρχῇ τηλικαύτῃ καὶ ἐν πλήθει	ἀνθρώπων	τοσούτῳ, ἄλλως τε καὶ ἐν
[52, 34]	μὲν δὴ οὖν ἁμαρτήματα τῶν	ἀνθρώπων	τοῦτόν σοι τὸν τρόπον, πλὴν
[52, 2]	τολμᾶν προσήκειν πως τῇ τῶν	ἀνθρώπων	φύσει, κἂν πλεονεκτικὸν εἶναι δοκῇ,
[52, 35]	δὲ ἐν αὐταῖς ταῖς τῶν	ἀνθρώπων	ψυχαῖς καὶ ἀκηράτους καὶ ἀθανάτους
[52, 9]	δὲ καὶ τὰ τῶν ἄλλων	ἀνθρώπων,	ὧν οἱ μὲν ἐν τυραννίσι
[52, 15]	αὐτόν σε μετὰ τῶν ἀρίστων	ἀνδρῶν	νομοθετεῖν, μηδενὸς τῶν πολλῶν μήτ´
[52, 36]	καὶ Ἀθηνοδώρου καλῶν καὶ ἀγαθῶν	ἀνδρῶν	πεπείρασαι, πίστευε καὶ τοὺς ἄλλους
[52, 26]	αὐτῶν καὶ ζημία ἅμα ἀγαθῶν	ἀνδρῶν	στερομένῳ καὶ κακοδοξία τῆς αἰτιάσεως
[52, 21]	τῶν βουλευτῶν καὶ τῶν ἱππέων,	ἀνδρῶν	τε ὁμοίως καὶ παίδων γυναικῶν
[52, 25]	τῶν ἱππέων καὶ ἐκ τῶν	ἐξελευθέρων	σου ἔχων· δεῖ γὰρ καὶ
[52, 37]	σε τοὺς ἀγαθοὺς καὶ τῶν	ἀπελευθέρων	καὶ τῶν ἄλλων τῶν συνόντων
[52, 26]	ἐπὶ τὰ ὅπλα τρέπωνται, διδασκάλους	ἑκατέρων	δημοσιεύοντας ἐμμίσθους ἔχοντες. οὕτω γὰρ
[52, 34]	ἀλλ´ ὅσα μὲν ἂν ὑφ´	ἑτέρων	τινῶν ἐσάγηται, κρῖνε, ὅσα δ´
[52, 33]	ὥστε αὐτὸς τὸ πλεῖον ἀπ´	ἀμφοτέρων	ὁμοίως καὶ τῶν χειρόνων καὶ
[52, 42]	οὐδένα, τὰ δ´ ὀνόματα τῶν	δευτέρων	ἐξέθηκε· τοῖς γὰρ προτέροις, ὅτι
[52, 11]	οὐκ ἀντάξιον τῶν ἄλλων τῶν	ἀτοπωτέρων,	ὥστε τινὰ δι´ ἐκεῖνα καὶ
[52, 2]	δοκῇ, πεπίστευται· πᾶς γὰρ ὁ	προφέρων	ἔν τινι πλέον ἀξιοῖ τοῦ
[52, 27]	περιεῖναι. οὔτε γὰρ ἐπὶ τῶν	καιρῶν	βοηθείαις τισὶν ἔτι χρῆσθαι δυνάμεθα,
[52, 16]	καὶ ἐπὶ πολλὰ καὶ τῶν	ἠπείρων	καὶ τῶν νήσων ἐπεραιώθημεν, καὶ
[52, 8]	δύναται ζῆν, οὔτ´ αὖ κολούειν	ἐπιχειρῶν	δικαίως τοῦτο ποιεῖν. τί ποτ´
[52, 34]	ῥᾷόν τις μιμεῖται τὰ κρείττω,	ὁρῶν	ἔργῳ γιγνόμενα, ἢ φυλάττεται τὰ
[52, 2]	οὐκ ἂν ἀγανακτήσειεν ἄλλα μὲν	ὁρῶν	ἡμᾶς εἰρηκότας, ἄλλα δὲ αἰσθανόμενος
[52, 29]	μὲν ὅτι τινὲς τῶν τε	φόρων	καὶ τῶν τελῶν καθισταμένων ἀχθεσθήσονται·
[52, 3]	μὲν γὰρ ὑπ´ αὐτῶν τῶν	συμφορῶν	πολλάκις ἀναγκάζονται πρὸς τὴν τοῦ
[52, 10]	ἀναγκάζονται, τά τε πλήθη τῶν	δορυφόρων	διὰ τὰ πλήθη τῶν ἐπιβουλευόντων
[52, 24]	ἀρχέτωσαν δὲ δὴ τῶν τε	δορυφόρων	καὶ τῶν λοιπῶν στρατιωτῶν τῶν
[52, 16]	ἦμεν οὔτε μεγάλῳ τινὶ τῶν	πλησιοχώρων	διεφέρομεν, καλῶς τε ἐπολιτευόμεθα καὶ
[52, 28]	ἐπιτροπείας αὐτῶν χρόνῳ προσῆκον ἐξ	ἁπασῶν	τῶν προσόδων ἐσπράττειν. τοῦτο γὰρ
[52, 16]	καὶ τῶν ἠπείρων καὶ τῶν	νήσων	ἐπεραιώθημεν, καὶ πᾶσαν μὲν τὴν
[52, 33]	τῶν χειρόνων καὶ τῶν ἀμεινόνων	ἀπολαύσων,	μηδέποτ´ ἐθελήσῃς λόγῳ μὲν ἄλλοις
[52, 21]	καὶ παίδων γυναικῶν τε τῶν	προσηκουσῶν	αὐτοῖς, ἐξετάζειν τε καὶ ἐπισκοπεῖν,
[52, 35]	οὖν ἄλλην λαμπρότητα σαυτῷ διὰ	τῶν	ἀγαθῶν ἔργων παρασκεύαζε, καὶ εἰκόνας
[52, 10]	ὑγιαίνων ἐξαρκέσειας; τίνος δ´ ἂν	τῶν	ἀγαθῶν τῶν ἀνθρωπίνων ἀπολαύσειας, πῶς
[52, 31]	καὶ ταῦτα μέντοι περὶ ἐκείνων	τῶν	ἀδικημάτων, περὶ ὧν οἵ τε
[52, 30]	ἀπολαύσεις καὶ τῶν θεωρημάτων καὶ	τῶν	ἀκουσμάτων ὡς ἕκαστοι ποιούμενοι καὶ
[52, 9]	ἐγένοντο· δηλοῖ δὲ καὶ τὰ	τῶν	ἄλλων ἀνθρώπων, ὧν οἱ μὲν
[52, 34]	ἔργα μιμήσονται. τὸν δὲ δὴ	τῶν	ἄλλων βίον ἐπισκόπει μέν, μὴ
[52, 20]	μὲν γὰρ δικαστήρια καὶ ἐκ	τῶν	ἄλλων βουλευτῶν τῶν τε ἱππέων,
[52, 3]	πῶς ἄν τις προσδοκήσειεν ἤτοι	τῶν	ἄλλων καλῶς ἡγεμονεύσειν ἢ ταῖς
[52, 35]	τι μήθ´ ὑπερήφανον μήτε παρὰ	τῶν	ἄλλων μήτε παρὰ τῆς βουλῆς
[52, 26]	ἃ προσήκει ποιεῖν, ἀλλὰ καὶ	τῶν	ἄλλων, ὅπως ὡς ὅτι βέλτιστοι
[52, 32]	φημι χρῆναι, καὶ περὶ μὲν	τῶν	ἄλλων πάντας ὁμοίως τοὺς παρόντας
[52, 15]	ὑμέτερα βουλήματα διοικεῖσθαι, πάντων αὐτίκα	τῶν	ἄλλων τὸ κελευόμενον ποιούντων, τό
[52, 19]	ἀναγκαῖα δός. ἀντὶ δὲ δὴ	τῶν	ἄλλων τούς τε γενναιοτάτους καὶ
[52, 11]	μοναρχίαις πρῶτον μὲν οὐκ ἀντάξιον	τῶν	ἄλλων τῶν ἀτοπωτέρων, ὥστε τινὰ
[52, 24]	τῇ θεραπείᾳ σου ὄντων καὶ	τῶν	ἄλλων τῶν λόγου τινὸς ἀξίων.
[52, 37]	ἀγαθοὺς καὶ τῶν ἀπελευθέρων καὶ	τῶν	ἄλλων τῶν συνόντων σοι καὶ
[52, 42]	ἔτι καὶ τῶν βουλευτῶν καὶ	τῶν	ἄλλων τῶν τὰ τοῦ Ἀντωνίου
[52, 22]	καὶ ἐκείνων, ἰδίᾳ ἑκατέρου, καὶ	τῶν	ἄλλων τῶν τε πολιτικῶν καὶ
[52, 24]	πλὴν τῶν τε ἑκατοντάρχων καὶ	τῶν	ἄλλων τῶν τοῖς ἐκ τοῦ
[52, 30]	πολεμίους κατάπληξιν. τὰ δὲ δὴ	τῶν	ἄλλων ὧδε δίεπε. πρῶτον μὲν
[52, 33]	ὁμοίως καὶ τῶν χειρόνων καὶ	τῶν	ἀμεινόνων ἀπολαύσων, μηδέποτ´ ἐθελήσῃς λόγῳ
[52, 10]	τίνος δ´ ἂν τῶν ἀγαθῶν	τῶν	ἀνθρωπίνων ἀπολαύσειας, πῶς δ´ ἂν
[52, 42]	τὸ ἄοπλον τό τε εἰρηναῖον	τῶν	ἀνθρώπων δέδοται τοῖς γέ τι
[52, 15]	αἴτιον δὲ τό τε πλῆθος	τῶν	ἀνθρώπων καὶ τὸ μέγεθος τῶν
[52, 34]	τὰ μὲν δὴ οὖν ἁμαρτήματα	τῶν	ἀνθρώπων τοῦτόν σοι τὸν τρόπον,
[52, 2]	τι τολμᾶν προσήκειν πως τῇ	τῶν	ἀνθρώπων φύσει, κἂν πλεονεκτικὸν εἶναι
[52, 35]	ἄλλας δὲ ἐν αὐταῖς ταῖς	τῶν	ἀνθρώπων ψυχαῖς καὶ ἀκηράτους καὶ
[52, 14]	αἴτιον γίγνεται, ἂν δὲ ἐπὶ	τῶν	ἀνοήτων, συμφορᾶς· καὶ διὰ τοῦτο
[52, 30]	μάτην ἐπιτρίβωνται μήτε ἔξω τις	τῶν	ἀξιονίκων ἀσκῇ, δυνάμενος ἄλλο τι
[52, 25]	τινας ἐξετάζεσθαι· ἐκ δὲ δὴ	τῶν	ἀπ´ ἀρχῆς ἑκατονταρχησάντων οὐδὲν κωλύει
[52, 37]	οὖν σε τοὺς ἀγαθοὺς καὶ	τῶν	ἀπελευθέρων καὶ τῶν ἄλλων τῶν
[52, 15]	τὰ προσήκοντα αὐτόν σε μετὰ	τῶν	ἀρίστων ἀνδρῶν νομοθετεῖν, μηδενὸς τῶν
[52, 8]	ταπεινώσῃς, οὐδεμίαν ἂν εὔνοιαν παρὰ	τῶν	ἀρχομένων λάβοις· πῶς γάρ, εἰ
[52, 15]	κελευόμενον ποιούντων, τό τε τὰς	τῶν	ἀρχόντων αἱρέσεις ἐφ´ ὑμῖν εἶναι,
[52, 34]	καὶ πολυπραγμονοῦσί πως τὰ ὑπὸ	τῶν	ἀρχόντων γιγνόμενα καὶ οἱ λοιποὶ
[52, 11]	μὲν οὐκ ἀντάξιον τῶν ἄλλων	τῶν	ἀτοπωτέρων, ὥστε τινὰ δι´ ἐκεῖνα
[52, 34]	χειρόνων ἀπέχεσθαι, τῇ φιλανθρωπίᾳ, καὶ	τῶν	βελτιόνων ἐφίεσθαι, τῇ μεγαλοδωρίᾳ. μὴ
[52, 42]	τοὺς ὑπατευκότας δύο ἄνδρας ἐκ	τῶν	βουλευόντων, Κλούουιόν τέ τινα καὶ
[52, 42]	ἐπειδή τε πολλοὺς ἔτι καὶ	τῶν	βουλευτῶν καὶ τῶν ἄλλων τῶν
[52, 21]	οὐσίας τούς τε τρόπους καὶ	τῶν	βουλευτῶν καὶ τῶν ἱππέων, ἀνδρῶν
[52, 33]	ἀεὶ μὲν οἱ ἐντιμότατοι καὶ	τῶν	βουλευτῶν καὶ τῶν ἱππέων, ἤδη
[52, 25]	ἐστιν αὐτούς, ἅτε καὶ πενεστέρους	τῶν	βουλευτῶν ὄντας, ἀπὸ τῶν οἰκείων,
[52, 26]	αὐτοῦ μεταλαμβάνειν. ~περὶ μὲν οὖν	τῶν	βουλευτῶν τῶν τε ἱππέων ταῦτά
[52, 30]	τὰς δ´ ἱπποδρομίας τὰς ἄνευ	τῶν	γυμνικῶν ἀγώνων ἐπιτελουμένας οὐχ ἡγοῦμαι
[52, 24]	τιμῆσαί σφας ἐξουσίαν ἔχοντες, δύνωνται·	τῶν	δ´ ἄλλων τῶν ἐν τῇ
[52, 34]	δύναται τῆς φύσεως ἀεὶ κρατεῖν·	τῶν	δ´ ἀνθρώπων τινὲς λανθάνειν μὲν
[52, 24]	καὶ οὕτω διέπειν φημὶ χρῆναι,	τῶν	δὲ δὴ ἱππέων δύο τοὺς
[52, 37]	μὲν διὰ τὰς ὠφελίας ὀριγνώμενοι,	τῶν	δὲ διὰ τὰς ζημίας ἀπεχόμενοι,
[52, 42]	μὲν οὐδένα, τὰ δ´ ὀνόματα	τῶν	δευτέρων ἐξέθηκε· τοῖς γὰρ προτέροις,
[52, 5]	εἶναι νομίζων. ~αὕτη μὲν ἡ	τῶν	δήμων κατάστασις, ἐν δὲ δὴ
[52, 37]	καθιστάναι, κάλλιστον δὲ τὸ τὰς	τῶν	δήμων ὁρμὰς κολούειν, κἂν ἐπευχόμενοί
[52, 12]	ἔχοντος ἔχθος ἂν αὐτῷ παρὰ	τῶν	διαμαρτανόντων ὧν χρῄζουσι μᾶλλον ἢ
[52, 0]	ἔνεστιν ἐν τῷ πεντηκοστῷ δευτέρῳ	τῶν	Δίωνος Ῥωμαϊκῶν. α. Ὡς Καῖσαρ
[52, 10]	ἀναλίσκειν ἀναγκάζονται, τά τε πλήθη	τῶν	δορυφόρων διὰ τὰ πλήθη τῶν
[52, 19]	καὶ τοὺς κορυφαίους ἐξ ἁπάντων	τῶν	ἐθνῶν ἐν ἀσφαλεῖ ποιήσῃ, καὶ
[52, 33]	βουλεύμασί σου οὕτως ἐς τὰς	τῶν	ἐθνῶν ἡγεμονίας ἐξίωσι. τὰς μέντοι
[52, 39]	οὖν ἐν κεφαλαίῳ καὶ κατὰ	τῶν	εἰρημένων καὶ κατὰ τῶν λοιπῶν
[52, 33]	τῶν ἱππέων τῶν τε ἑκατοντάρχων	τῶν	ἐκ τοῦ καταλόγου καὶ τῶν
[52, 22]	ἄρχοντα ἀνηκέτω, πλὴν περί τε	τῶν	ἑκατοντάρχων τῶν ἐν τοῖς καταλόγοις
[52, 31]	ἐπὶ πάντας ὁμοίως φέρῃ πλὴν	τῶν	ἐκείνης δογμάτων· οὕτω γὰρ τό
[52, 14]	ὠφελίας ἀλλήλοις ἑτοίμως ἀντιδιδόντες, οὔτε	τῶν	ἐλαττωμάτων, ἐν οἷς καταδέουσί τινων,
[52, 18]	ὅτι μὴ μόνον τῶν κακῶν	τῶν	ἐμφυλίων ἀπέλυσεν ἡμᾶς, ἀλλὰ καὶ
[52, 42]	πεζοὶ παρὰ τὴν ἀξίαν ἐκ	τῶν	ἐμφυλίων πολέμων ἐβούλευον, ὥστε καὶ
[52, 18]	ἐν αὐτῇ βιώσῃ καὶ πάντων	τῶν	ἐν ἀνθρώποις ἀγαθῶν ἀπολαύσεις, ἄν
[52, 39]	δὲ εὐδαιμονέστερόν ἐστι τοῦ πάντων	τῶν	ἐν ἀνθρώποις ἀγαθῶν μετ´ ἀρετῆς
[52, 24]	δορυφόρων καὶ τῶν λοιπῶν στρατιωτῶν	τῶν	ἐν τῇ Ἰταλίᾳ πάντων, ὥστε
[52, 24]	ἔχοντες, δύνωνται· τῶν δ´ ἄλλων	τῶν	ἐν τῇ Ἰταλίᾳ στρατιωτῶν οἱ
[52, 22]	πλὴν περί τε τῶν ἑκατοντάρχων	τῶν	ἐν τοῖς καταλόγοις ὄντων καὶ
[52, 22]	πολυάνθρωπος οὖσα ἀδύνατός ἐστιν ὑπὸ	τῶν	ἐν τῷ ἄστει ἀρχόντων καλῶς
[52, 25]	τοῖς πολιτικοῖς στρατοπέδοις ὦσι, πλὴν	τῶν	ἐν τῷ τεταγμένῳ ἐστρατευμένων. τούτων
[52, 31]	τῶν πολεμίων καὶ τὰς παρὰ	τῶν	ἐνσπόνδων καὶ βασιλέων καὶ δήμων
[52, 25]	τε τῶν ἱππέων καὶ ἐκ	τῶν	ἐξελευθέρων σου ἔχων· δεῖ γὰρ
[52, 33]	πολιάρχου καὶ τοῦ ὑποτιμητοῦ καὶ	τῶν	ἐπάρχων τοῦ τε τὸν σῖτον
[52, 10]	τῶν δορυφόρων διὰ τὰ πλήθη	τῶν	ἐπιβουλευόντων ἀθροίζεται, καὶ οἱ κολακεύοντες
[52, 2]	γερουσίαν προβεβλῆσθαι, οὐχ ἵνα αὐτοὺς	τῶν	ἐπιβουλευσάντων σφίσιν ἀπαλλάξωμεν, ἀλλ´ ἵνα
[52, 22]	τε ἰδιωτικὰ πράγματα καὶ ἡ	τῶν	ἐπιτηδείων παρασκευὴ προσκείσθω, τὸν δὲ
[52, 33]	τῶν μειζόνων ἀρχόντων καὶ παρὰ	τῶν	ἐπιτρόπων, τοῦ τε πολιάρχου καὶ
[52, 41]	δὲ καὶ ὕστερον ἀπ´ αὐτῶν	τῶν	ἔργων ἔλαβεν, ὥστε καὶ ἅπαξ
[52, 34]	γιγνόμενα καὶ ὑπὲρ τὴν ἀξίαν	τῶν	ἔργων τιμᾶν· οὕτω γὰρ ἂν
[52, 34]	αἰτιάζηται, μηδὲ προσποιοῦ εἰδέναι, ἔξω	τῶν	ἐς τὸ δημόσιον πλημμελουμένων. ταῦτα
[52, 33]	τε τῶν ὑπατευκότων καὶ ἐκ	τῶν	ἐστρατηγηκότων ἄλλοι ἄλλοτε διαγιγνωσκέτωσαν, ἵνα
[52, 22]	δ´ εἶπον, ὅτι τὸν ἕτερον	τῶν	ἐστρατηγηκότων ἐπὶ τοῖς στρατιώταις ἐπιτετάχθαι
[52, 32]	νὴ Δία τούτων τινὰ κατὰ	τῶν	ἐστρατηγηκότων, ἢ καὶ ἐκείνων κατὰ
[52, 22]	πᾶσι πέμπε, δύο δὲ ἐκ	τῶν	ἐστρατηγηκότων, τὸν μὲν ἄρτι ἐκ
[52, 14]	καὶ λέγειν, ἂν μὲν ἐπὶ	τῶν	εὖ φρονούντων ἐξετάζῃς, εὐδαιμονίας ἅπασιν
[52, 42]	αὐτῶν προκαταλαβόντων, ὑπατεῦσαι. τό τε	τῶν	εὐπατριδῶν γένος συνεπλήθυσε, τῆς βουλῆς
[52, 16]	ἐξήχθημεν, καὶ ἐπὶ πολλὰ καὶ	τῶν	ἠπείρων καὶ τῶν νήσων ἐπεραιώθημεν,
[52, 10]	τῶν σωματοφυλάκων, μὴ ὁ ὄχλος	τῶν	θεραπευόντων. οἵ τε γὰρ πολὺ
[52, 36]	μίσει καὶ κόλαζε, μὴ μόνον	τῶν	θεῶν ἕνεκα, ὧν ὁ καταφρονήσας
[52, 31]	ἐς σέ, ἵν´ ὡς περὶ	τῶν	θεῶν, οὕτω καὶ περὶ σοῦ
[52, 30]	ἵν´ εὐδαπάνους τὰς ἀπολαύσεις καὶ	τῶν	θεωρημάτων καὶ τῶν ἀκουσμάτων ὡς
[52, 10]	εἰ δεῖ τι καὶ περὶ	τῶν	ἰδίᾳ σοὶ αὐτῷ συμφερόντων εἰπεῖν,
[52, 22]	ἄλλων τῶν τε πολιτικῶν καὶ	τῶν	ἰδιωτικῶν ὁμοίως προΐστασθαι. ὁ δ´
[52, 37]	οὖν ἐστι καὶ τὸ τὰ	τῶν	ἰδιωτῶν ἀμφισβητήματα ὡς ἐλάχιστα ποιοῦντα
[52, 33]	ψηφίσματα τῶν πόλεων τάς τε	τῶν	ἰδιωτῶν ἀξιώσεις, καὶ ὅσα ἄλλα
[52, 22]	τοῖς καταλόγοις ὄντων καὶ περὶ	τῶν	ἰδιωτῶν τῶν παρ´ ἑκάστοις πρώτων·
[52, 33]	τῶν ἐκ τοῦ καταλόγου καὶ	τῶν	ἰδιωτῶν τῶν πρώτων, ὅταν περὶ
[52, 21]	τρόπους καὶ τῶν βουλευτῶν καὶ	τῶν	ἱππέων, ἀνδρῶν τε ὁμοίως καὶ
[52, 25]	μαθεῖν δυνήσῃ. ὅστις δ´ ἂν	τῶν	ἱππέων διὰ πολλῶν διεξελθὼν ἐλλόγιμος
[52, 33]	τέ τινας καὶ ὑπηρέτας ἐκ	τῶν	ἱππέων ἔχε· ῥᾷόν τε γὰρ
[52, 33]	ἐντιμότατοι καὶ τῶν βουλευτῶν καὶ	τῶν	ἱππέων, ἤδη δὲ καὶ ἕτεροί
[52, 25]	ἡ χρεία ἀπαιτῇ ἔκ τε	τῶν	ἱππέων καὶ ἐκ τῶν ἐξελευθέρων
[52, 19]	δὲ αὐτὰ ταῦτα καὶ ἐπὶ	τῶν	ἱππέων ποίησον. τοὺς γὰρ τὰ
[52, 21]	τὸν πολίαρχον, μᾶλλον ἤ τινι	τῶν	ἱππέων προστετάχθαι τοῦτο δεῖ. καὶ
[52, 24]	τῆς λοιπῆς ἕτερος ἔκ τε	τῶν	ἱππέων τῶν πρώτων μετ´ ἐκείνους
[52, 33]	τε οὖν κρῖνε, καὶ περὶ	τῶν	ἱππέων τῶν τε ἑκατοντάρχων τῶν
[52, 25]	ἕκαστον ἔθνος, εἷς τις ἐκ	τῶν	ἱππέων, ὑπομείονας ὅσους ἂν ἡ
[52, 28]	πολέμους γεγονότα) πωλῆσαι, πλὴν ὀλίγων	τῶν	καὶ πάνυ χρησίμων σοι καὶ
[52, 25]	τεταγμένῳ ἐστρατευμένων. τούτων μὲν γὰρ	τῶν	καὶ φορμοφορησάντων καὶ λαρκοφορησάντων καὶ
[52, 27]	ἡλικίας περιεῖναι. οὔτε γὰρ ἐπὶ	τῶν	καιρῶν βοηθείαις τισὶν ἔτι χρῆσθαι
[52, 24]	ὑπάρχους ἔχοντες, καὶ προσέτι καὶ	τῶν	Καισαρείων τῶν τε ἐν τῇ
[52, 18]	αὐτῇ ἔχωμεν, ὅτι μὴ μόνον	τῶν	κακῶν τῶν ἐμφυλίων ἀπέλυσεν ἡμᾶς,
[52, 2]	τε εὐπραγίας ἡττῆσθαι καὶ ὑπὸ	τῶν	κατωρθωμένων ἐκπεφρονηκέναι, ἢ καὶ πάλαι
[52, 37]	σφᾶς ἀναγκάζειν, τὸ μηδὲν ἀξιοῦν	τῶν	κεκωλυμένων. ~ταῦτα μὲν περὶ ἐκείνων
[52, 4]	ὑπομένει τῶν μὲν πόνων καὶ	τῶν	κινδύνων τῶν τε δαπανημάτων μετέχον,
[52, 25]	μᾶλλον εὐνοήσουσί σοι, πολυειδῆ ἀπόλαυσιν	τῶν	κοινῶν ἀγαθῶν καρπούμενοι, καὶ σὺ
[52, 14]	ὁμίλου παῦσαι καὶ τὴν διοίκησιν	τῶν	κοινῶν ἑαυτῷ τε καὶ τοῖς
[52, 12]	κἀκ τούτου τήν τε ἐπιτήδευσιν	τῶν	κρειττόνων ἐῷεν ἂν καὶ τὴν
[52, 4]	δαπανημάτων μετέχον, τῆς δὲ κοινωνίας	τῶν	κρειττόνων στερόμενον, ἀλλὰ κἂν ἀναγκασθῇ
[52, 10]	τῆς ἐξουσίας μήθ´ ἡ περιουσία	τῶν	κτημάτων, μὴ τὸ στῖφος τῶν
[52, 31]	τοῦ συνειδότος καὶ τὸ πιστὸν	τῶν	λεγομένων εἰρῆσθαι τεκμαίρονται· δεινὸν δὲ
[52, 24]	σου ὄντων καὶ τῶν ἄλλων	τῶν	λόγου τινὸς ἀξίων. ταῦτα γὰρ
[52, 31]	ἑαυτῶν ἐποίησαν. περὶ μὲν οὖν	τῶν	λόγῳ τι προπηλακίζειν αἰτιαζομένων ταῦτ´
[52, 24]	δὴ τῶν τε δορυφόρων καὶ	τῶν	λοιπῶν στρατιωτῶν τῶν ἐν τῇ
[52, 39]	κατὰ τῶν εἰρημένων καὶ κατὰ	τῶν	λοιπῶν φράσω. ἂν γὰρ ὅσα
[52, 33]	ἀναπόμπιμα, ὅσα ἂν παρά τε	τῶν	μειζόνων ἀρχόντων καὶ παρὰ τῶν
[52, 35]	πολλὴ προσγένοιτο· καὶ γάρ τοι	τῶν	μὲν ἄλλων οὐδεὶς ἑκὼν τοιοῦτό
[52, 37]	φλαῦρόν τι πραγματευομένους μίσει, ἵνα	τῶν	μὲν διὰ τὰς ὠφελίας ὀριγνώμενοι,
[52, 10]	πολλὰ καὶ δεδιέναι πολλά, καὶ	τῶν	μὲν ἡδίστων ἐλάχιστα ἀπολαύειν, τὰ
[52, 4]	διὰ παντὸς ἄρχεσθαι, οὔθ´ ὑπομένει	τῶν	μὲν πόνων καὶ τῶν κινδύνων
[52, 9]	καὶ πολλῷ κρείττους αἱ δημοκρατίαι	τῶν	μοναρχιῶν εἰσι, δηλοῖ μὲν καὶ
[52, 43]	ἀπέκτεινε. καὶ τὴν Καπρίαν παρὰ	τῶν	Νεοπολιτῶν, ὧνπερ τὸ ἀρχαῖον ἦν,
[52, 16]	πολλὰ καὶ τῶν ἠπείρων καὶ	τῶν	νήσων ἐπεραιώθημεν, καὶ πᾶσαν μὲν
[52, 17]	καὶ ἑαυτὸν ἀναχρήσασθαι· συχνὰ γοῦν	τῶν	νομοθετηθέντων ὑπ´ αὐτοῦ ζῶντος ἔτ´
[52, 4]	καὶ τὰς τιμωρίας τὰς ἐκ	τῶν	νόμων ἐπαινοῦσι. κἂν οὕτω πολιτεύωνται,
[52, 31]	βεβαιοῖτο, καὶ τὰ δικαιώματα τἀκ	τῶν	νόμων καὶ ἀναμφίλογα καὶ διάδηλα
[52, 34]	παιδεύσειας αὐτοὺς ἢ ταῖς ἐκ	τῶν	νόμων τιμωρίαις δειματώσειας· τὸ μὲν
[52, 23]	οἱ μέσοι· οὔτε γὰρ ἀπὸ	τῶν	οἰκείων οἷόν τέ ἐστιν αὐτοὺς
[52, 25]	πενεστέρους τῶν βουλευτῶν ὄντας, ἀπὸ	τῶν	οἰκείων, οὐδὲ ἐν τῇ Ῥώμῃ
[52, 21]	κρίνῃ. ἕτερός τέ τις ἐκ	τῶν	ὁμοίων καὶ αὐτὸς αἱρείσθω ὥστε
[52, 7]	καὶ ἐκείνῳ δικασταὶ καθίζουσιν ἐκ	τῶν	ὁμοίων οὓς ἂν ὁ κλῆρος
[52, 15]	τι ἂν βουλευσαμένῳ σοι μετὰ	τῶν	ὁμοτίμων ἀρέσῃ, καὶ οἱ πολέμιοι
[52, 7]	αὐτὸς δικάζῃς, πολλοὺς ἀναγκασθήσῃ καὶ	τῶν	ὁμοτίμων κολάζειν (τοῦτο δὲ οὐκ
[52, 4]	ταῖς τε τιμαῖς ταῖς παρὰ	τῶν	ὁμοτίμων χαίρουσι, καὶ τὰς τιμωρίας
[52, 14]	ἀξιῶ μὴ πρὸς τὰς εὐπρεπείας	τῶν	ὀνομάτων ἀποβλέψαντα ἀπατηθῆναι, ἀλλὰ τὰ
[52, 20]	νεοχμώσουσι, στρατοπέδων κύριοι ἐν τῷ	τῶν	ὀνομάτων φρονήματι γενόμενοι, καὶ χρόνον
[52, 21]	τε τῶν προηκόντων καὶ ἐκ	τῶν	πάντα τὰ καθήκοντα προπεπολιτευμένων ἀποδεικνύσθω,
[52, 34]	τοῦτόν σοι τὸν τρόπον, πλὴν	τῶν	πάνυ ἀνηκέστων, μεταχειρίζεσθαι παραινῶ, τὰ
[52, 22]	ὄντων καὶ περὶ τῶν ἰδιωτῶν	τῶν	παρ´ ἑκάστοις πρώτων· τούτους γὰρ
[52, 30]	εὐπόρους ἄλογόν ἐστιν ἔξω τι	τῶν	πατρίδων ἀναγκαστοὺς δαπανᾶν, καὶ τοῖς
[52, 42]	ἀναλίσκεται) καὶ ἐς τὴν ποίησιν	τῶν	πατρίων ἀναγκαῖοι ἀεὶ εἶναι νομίζονται.
[52, 20]	ὑπάτων μόνας οἴκοι, τῆς τε	τῶν	πατρίων μνήμης ἕνεκα καὶ τοῦ
[52, 16]	πολλοὶ ἦμεν οὔτε μεγάλῳ τινὶ	τῶν	πλησιοχώρων διεφέρομεν, καλῶς τε ἐπολιτευόμεθα
[52, 27]	ὅπλοις εἶναι καὶ τὴν ἄσκησιν	τῶν	πολεμικῶν διὰ παντὸς ποιεῖσθαι δεῖ,
[52, 33]	δ´ αὐτὸ τοῦτο καὶ ἐπὶ	τῶν	πολεμικῶν φύλαττε, καὶ μήτε ἐπὶ
[52, 8]	πράττῃ, πολὺ πλείω ἄν σε	τῶν	πολεμίων βλάψειεν, ἂν δέ τι
[52, 31]	τὰς πρεσβείας τάς τε παρὰ	τῶν	πολεμίων καὶ τὰς παρὰ τῶν
[52, 8]	δ´ οὐκ ἂν καταφρονήσειεν αὐτοῦ	τῶν	πολεμίων; τίς δ´ ἂν πειθαρχήσειέν
[52, 22]	πεποιηκότων, ὃς τά τε κοινὰ	τῶν	πόλεων διοικήσει καὶ τῶν στρατιωτῶν
[52, 33]	τε ἐπιστολὰς καὶ τὰ ψηφίσματα	τῶν	πόλεων τάς τε τῶν ἰδιωτῶν
[52, 4]	εἶναι, οὔτε τι κακὸν οὐδενὶ	τῶν	πολιτῶν γίγνεσθαι βούλονται, καὶ πάντα
[52, 27]	δὴ στρατιώτας ἀθανάτους, ἔκ τε	τῶν	πολιτῶν κἀκ τῶν ὑπηκόων τῶν
[52, 24]	σε εἴης· καὶ καθιστάσθωσαν ἐκ	τῶν	πολλάκις τε ἐστρατευμένων καὶ πολλὰ
[52, 15]	τῶν ἀρίστων ἀνδρῶν νομοθετεῖν, μηδενὸς	τῶν	πολλῶν μήτ´ ἀντιλέγοντος αὐτοῖς μήτ´
[52, 27]	ἔθνος, ὅπως ἂν ἡ χρεία	τῶν	πραγμάτων ἀπαιτῇ, τρέφεσθαι προσήκει, καὶ
[52, 13]	Πομπήιος τὸ πρῶτον, ἐν κράτει	τῶν	πραγμάτων γενόμενοι οὔτ´ ἠθέλησαν δυναστεῦσαι
[52, 25]	ὠφελῶνται ἅμα συχνοὶ καὶ ἔμπειροι	τῶν	πραγμάτων γίγνωνται· οὕτω γὰρ οἵ
[52, 15]	τῶν ἀνθρώπων καὶ τὸ μέγεθος	τῶν	πραγμάτων· ἐκεῖνοί τε γὰρ παντοδαποὶ
[52, 21]	δὲ δή τις ἔκ τε	τῶν	προηκόντων καὶ ἐκ τῶν πάντα
[52, 8]	πολεμίων βλάψειεν, ἂν δέ τι	τῶν	προσηκόντων ποιῇ, καὶ αὐτὸς ἄν
[52, 21]	ὁμοίως καὶ παίδων γυναικῶν τε	τῶν	προσηκουσῶν αὐτοῖς, ἐξετάζειν τε καὶ
[52, 28]	αὐτῶν χρόνῳ προσῆκον ἐξ ἁπασῶν	τῶν	προσόδων ἐσπράττειν. τοῦτο γὰρ καὶ
[52, 24]	ἕτερος ἔκ τε τῶν ἱππέων	τῶν	πρώτων μετ´ ἐκείνους καὶ ἐς
[52, 33]	τοῦ καταλόγου καὶ τῶν ἰδιωτῶν	τῶν	πρώτων, ὅταν περὶ θανατώσεως ἢ
[52, 22]	καὶ τὰς ἀναπομπίμους τὰς ἀπὸ	τῶν	στρατηγῶν αὐτῷ φοιτώσας κρινέτω. καὶ
[52, 8]	δ´ οὐκ ἂν καὶ αὐτῶν	τῶν	στρατιωτῶν ἀπαξιώσειεν ὑπὸ τοιούτου τινὸς
[52, 22]	κοινὰ τῶν πόλεων διοικήσει καὶ	τῶν	στρατιωτῶν ἄρξει, πλὴν ὅσα ἀτιμίας
[52, 8]	τίς δ´ ἂν πειθαρχήσειέν οἱ	τῶν	συμμάχων; τίς δ´ οὐκ ἂν
[52, 19]	τῆς Ἰταλίας ἀλλὰ καὶ παρὰ	τῶν	συμμάχων τῶν τε ὑπηκόων ἐπιλεξάμενος·
[52, 3]	οἱ μὲν γὰρ ὑπ´ αὐτῶν	τῶν	συμφορῶν πολλάκις ἀναγκάζονται πρὸς τὴν
[52, 37]	τῶν ἀπελευθέρων καὶ τῶν ἄλλων	τῶν	συνόντων σοι καὶ δεῖ καὶ
[52, 10]	τῶν κτημάτων, μὴ τὸ στῖφος	τῶν	σωματοφυλάκων, μὴ ὁ ὄχλος τῶν
[52, 20]	τῇ ἡλικίᾳ μάλιστα ἥ τε	τῶν	σωμάτων αὐτῶν εὐεξία καὶ ἡ
[52, 42]	τῶν βουλευτῶν καὶ τῶν ἄλλων	τῶν	τὰ τοῦ Ἀντωνίου σπουδασάντων ὑπόπτως
[52, 4]	μὲν πόνων καὶ τῶν κινδύνων	τῶν	τε δαπανημάτων μετέχον, τῆς δὲ
[52, 24]	ἄλλα διῳκηκότων. ἀρχέτωσαν δὲ δὴ	τῶν	τε δορυφόρων καὶ τῶν λοιπῶν
[52, 25]	συμφέρον ἐστί σοι τοὺς αὐτοὺς	τῶν	τε δυνάμεων καὶ τῶν χρημάτων
[52, 24]	θανατοῦν τοὺς ἀδικοῦντας αὐτῶν πλὴν	τῶν	τε ἑκατοντάρχων καὶ τῶν ἄλλων
[52, 33]	κρῖνε, καὶ περὶ τῶν ἱππέων	τῶν	τε ἑκατοντάρχων τῶν ἐκ τοῦ
[52, 24]	καὶ προσέτι καὶ τῶν Καισαρείων	τῶν	τε ἐν τῇ θεραπείᾳ σου
[52, 26]	~περὶ μὲν οὖν τῶν βουλευτῶν	τῶν	τε ἱππέων ταῦτά σοι συμβουλεύειν
[52, 20]	καὶ ἐκ τῶν ἄλλων βουλευτῶν	τῶν	τε ἱππέων, τὸ δ´ ὅλον
[52, 3]	ἐπιθυμήσαιμεν αὐτοῦ. τὸ γάρ τοι	τῶν	τε παρόντων νικᾶσθαι καὶ μήτε
[52, 22]	ἰδίᾳ ἑκατέρου, καὶ τῶν ἄλλων	τῶν	τε πολιτικῶν καὶ τῶν ἰδιωτικῶν
[52, 15]	δημοκρατία ἔχει· οἱ γὰρ δυνατώτεροι,	τῶν	τε πρωτείων ὀρεγόμενοι καὶ τοὺς
[52, 27]	τῶν πολιτῶν κἀκ τῶν ὑπηκόων	τῶν	τε συμμάχων, τῇ μὲν πλείους
[52, 25]	~τάς τε διοικήσεις τῶν χρημάτων,	τῶν	τε τοῦ δήμου καὶ τῶν
[52, 19]	ἀλλὰ καὶ παρὰ τῶν συμμάχων	τῶν	τε ὑπηκόων ἐπιλεξάμενος· οὕτω γὰρ
[52, 29]	οὐκ ἀγνοῶ μὲν ὅτι τινὲς	τῶν	τε φόρων καὶ τῶν τελῶν
[52, 34]	γὰρ ἂν μάλιστα ποιήσειας αὐτοὺς	τῶν	τε χειρόνων ἀπέχεσθαι, τῇ φιλανθρωπίᾳ,
[52, 29]	τινὲς τῶν τε φόρων καὶ	τῶν	τελῶν καθισταμένων ἀχθεσθήσονται· ἀλλὰ καὶ
[52, 27]	δυνάμεθα, αὐτοί τε τοσοῦτον ἀπὸ	τῶν	τῆς ἀρχῆς ἐσχατιῶν ἀπηρτημένοι καὶ
[52, 25]	τῶν τε τοῦ δήμου καὶ	τῶν	τῆς ἀρχῆς λέγω, καὶ τὰς
[52, 8]	πεπονθέναι. ~ἔτι τοίνυν πολλοὶ χωρὶς	τῶν	τι ἀδικούντων, οἱ μὲν γένει
[52, 21]	τιμαρχίας (πάντως γάρ σε προεστάναι	τῶν	τιμήσεων προσήκει) εἰκότως ἂν λάβοι,
[52, 12]	καὶ οὕτω κἂν ἐξ αὐτῶν	τῶν	τιμῶν οὔθ´ οἱ διδόντες αὐτὰς
[52, 33]	ἐπιβουλευθήσονται. πολλοὶ γοῦν τὸν παρὰ	τῶν	τὸ κράτος ἐχόντων φθόνον φοβούμενοι
[52, 32]	ἢ ἠγορανομηκότα ψῆφον κατά τινος	τῶν	τοιούτων φέρειν, ἢ νὴ Δία
[52, 24]	τε ἑκατοντάρχων καὶ τῶν ἄλλων	τῶν	τοῖς ἐκ τοῦ βουλευτικοῦ ἄρχουσι
[52, 22]	παρασκευὴ προσκείσθω, τὸν δὲ ἐκ	τῶν	τοῦτο πεποιηκότων, ὃς τά τε
[52, 12]	χρῄζουσι μᾶλλον ἢ φιλία παρὰ	τῶν	τυγχανόντων ὑπάρξειεν. οἱ μὲν γάρ,
[52, 32]	τἆλλα τὰ πλεῖστα καὶ μέγιστα	τῶν	τῷ δημοσίῳ προσηκόντων, τῇ γερουσίᾳ
[52, 37]	γνώμῃ καὶ τῷ μηδενὸς πλείονος	τῶν	ὑπαρχόντων ἐπιθυμεῖν εἰρηνικώτατον εἶναί σε
[52, 15]	μήτε ἐκ φιλοτιμίας κινδυνευόμενα, καὶ	τῶν	ὑπαρχόντων ἡμῖν ἀγαθῶν ἡδέως ἀπολαύσαιμεν,
[52, 35]	σοὶ δ´ αὐτῷ μεῖζον μὲν	τῶν	ὑπαρχόντων οὐδὲν ἂν δοθείη, ὑποψία
[52, 32]	ἐστρατηγηκότων, ἢ καὶ ἐκείνων κατὰ	τῶν	ὑπατευκότων. ἀλλ´ οὗτοι μὲν ἐπὶ
[52, 22]	καθ´ ἑκάστους ἕνα μὲν ἐκ	τῶν	ὑπατευκότων ἐπὶ πᾶσι πέμπε, δύο
[52, 33]	καὶ ἕτεροί τινες ἔκ τε	τῶν	ὑπατευκότων καὶ ἐκ τῶν ἐστρατηγηκότων
[52, 21]	ἀποδεικνύσθω, οὐχ ἵνα ἀποδημησάντων που	τῶν	ὑπάτων ἄρχῃ, ἀλλ´ ἵνα τά
[52, 20]	γὰρ τὰς ἀρχὰς καὶ τὰς	τῶν	ὑπάτων μόνας οἴκοι, τῆς τε
[52, 27]	ἔκ τε τῶν πολιτῶν κἀκ	τῶν	ὑπηκόων τῶν τε συμμάχων, τῇ
[52, 17]	τινὶ ἐπιτρέψῃς, παμπόλλων μὲν ὄντων	τῶν	ὑπὸ σοῦ λελυπημένων, πάντων δ´
[52, 36]	τὸ δ´ αὐτὸ τοῦτο καὶ	τῶν	φιλοσοφεῖν προσποιουμένων οὐκ ὀλίγοι δρῶσι·
[52, 20]	δίκας πάντες ὡς ἕκαστοι, πλὴν	τῶν	φονικῶν, ἐν τῷ τῆς ἐνδήμου
[52, 37]	ἡγεμονίᾳ σου προσήκοντα, ἵνα μηδὲν	τῶν	φυλακῆς τινος καὶ ἐπανορθώσεως δεομένων
[52, 33]	πλεῖον ἀπ´ ἀμφοτέρων ὁμοίως καὶ	τῶν	χειρόνων καὶ τῶν ἀμεινόνων ἀπολαύσων,
[52, 12]	ἐῷεν ἂν καὶ τὴν ζήλωσιν	τῶν	χειρόνων μετέρχοιντο, καὶ οὕτω κἂν
[52, 28]	τῇ μοναρχίᾳ μόνῃ τῆς ἀναγκαίας	τῶν	χρημάτων ἀθροίσεως προσηκούσης βαρυνώμεθα, μηδὲ
[52, 25]	αὐτοὺς τῶν τε δυνάμεων καὶ	τῶν	χρημάτων κυρίους γίγνεσθαι. πρὸς δ´
[52, 25]	βουλευτικοῦ προχειριζόμενοι. ~τάς τε διοικήσεις	τῶν	χρημάτων, τῶν τε τοῦ δήμου
[52, 20]	σωμάτων αὐτῶν εὐεξία καὶ ἡ	τῶν	ψυχῶν ἐπιτηδειότης διαφαίνεται, ἐς δὲ
[52, 27]	ὅπως ἂν ἡ χρεία τῶν	πραγμάτων	ἀπαιτῇ, τρέφεσθαι προσήκει, καὶ αὐτοὺς
[52, 13]	τὸ πρῶτον, ἐν κράτει τῶν	πραγμάτων	γενόμενοι οὔτ´ ἠθέλησαν δυναστεῦσαι οὔτ´
[52, 25]	ἅμα συχνοὶ καὶ ἔμπειροι τῶν	πραγμάτων	γίγνωνται· οὕτω γὰρ οἵ τε
[52, 15]	ἀνθρώπων καὶ τὸ μέγεθος τῶν	πραγμάτων·	ἐκεῖνοί τε γὰρ παντοδαποὶ καὶ
[52, 7]	γὰρ ἐκ νουθεσίας οὔτε ἐκ	παραδειγμάτων	οἱ πολλοὶ σωφρονίζονται, ἀλλὰ ἀνάγκη
[52, 31]	ὁμοίως φέρῃ πλὴν τῶν ἐκείνης	δογμάτων·	οὕτω γὰρ τό τε ἀξίωμα
[52, 31]	ταῦτα μέντοι περὶ ἐκείνων τῶν	ἀδικημάτων,	περὶ ὧν οἵ τε νόμοι
[52, 30]	φημὶ χρῆναι. ἔπειτα δὲ μήτ´	οἰκοδομημάτων	πλήθεσιν ἢ καὶ μεγέθεσιν ὑπὲρ
[52, 4]	καὶ τῶν κινδύνων τῶν τε	δαπανημάτων	μετέχον, τῆς δὲ κοινωνίας τῶν
[52, 28]	μοναρχίᾳ μόνῃ τῆς ἀναγκαίας τῶν	χρημάτων	ἀθροίσεως προσηκούσης βαρυνώμεθα, μηδὲ δι´
[52, 28]	ὅτι κἂν δημοκρατηθῶμεν, πάντως που	χρημάτων	δεησόμεθα· οὐ γὰρ οἷόν τε
[52, 25]	τῶν τε δυνάμεων καὶ τῶν	χρημάτων	κυρίους γίγνεσθαι. πρὸς δ´ ἔτι
[52, 25]	προχειριζόμενοι. ~τάς τε διοικήσεις τῶν	χρημάτων,	τῶν τε τοῦ δήμου καὶ
[52, 30]	εὐδαπάνους τὰς ἀπολαύσεις καὶ τῶν	θεωρημάτων	καὶ τῶν ἀκουσμάτων ὡς ἕκαστοι
[52, 10]	ἐξουσίας μήθ´ ἡ περιουσία τῶν	κτημάτων,	μὴ τὸ στῖφος τῶν σωματοφυλάκων,
[52, 14]	μὴ πρὸς τὰς εὐπρεπείας τῶν	ὀνομάτων	ἀποβλέψαντα ἀπατηθῆναι, ἀλλὰ τὰ γιγνόμενα
[52, 20]	στρατοπέδων κύριοι ἐν τῷ τῶν	ὀνομάτων	φρονήματι γενόμενοι, καὶ χρόνον τινὰ
[52, 30]	καὶ τῶν θεωρημάτων καὶ τῶν	ἀκουσμάτων	ὡς ἕκαστοι ποιούμενοι καὶ σωφρονέστερον
[52, 20]	ἡλικίᾳ μάλιστα ἥ τε τῶν	σωμάτων	αὐτῶν εὐεξία καὶ ἡ τῶν
[52, 4]	καὶ κοινὴν καὶ τὴν τῶν	σωμάτων	καὶ τὴν τῶν ψυχῶν χρῆσιν
[52, 14]	ἀλλήλοις ἑτοίμως ἀντιδιδόντες, οὔτε τῶν	ἐλαττωμάτων,	ἐν οἷς καταδέουσί τινων, ἐπαισθήσονται,
[52, 21]	οὐχ ἵνα ἀποδημησάντων που τῶν	ὑπάτων	ἄρχῃ, ἀλλ´ ἵνα τά τε
[52, 20]	τὰς ἀρχὰς καὶ τὰς τῶν	ὑπάτων	μόνας οἴκοι, τῆς τε τῶν
[52, 23]	χρῆσθαι. καὶ ἀρχέτωσαν μήτε ἔλαττον	ἐτῶν	τριῶν, εἰ μή τις ἀδικήσειέ
[52, 14]	γίγνεται, ἂν δὲ ἐπὶ τῶν	ἀνοήτων,	συμφορᾶς· καὶ διὰ τοῦτο ὁ
[52, 4]	οὔτε τι κακὸν οὐδενὶ τῶν	πολιτῶν	γίγνεσθαι βούλονται, καὶ πάντα τὰ
[52, 27]	στρατιώτας ἀθανάτους, ἔκ τε τῶν	πολιτῶν	κἀκ τῶν ὑπηκόων τῶν τε
[52, 43]	καὶ τὴν Καπρίαν παρὰ τῶν	Νεοπολιτῶν,	ὧνπερ τὸ ἀρχαῖον ἦν, ἀντιδόσει
[52, 15]	πρὸς τὰ ὑμέτερα βουλήματα διοικεῖσθαι,	πάντων	αὐτίκα τῶν ἄλλων τὸ κελευόμενον
[52, 24]	τὰ ἀναγκαῖα ἢ καὶ ἀδύνατοι	πάντων	αὐτῶν προΐστασθαι γένωνται. καὶ οὗτοι
[52, 17]	ὄντων τῶν ὑπὸ σοῦ λελυπημένων,	πάντων	δ´ ὡς εἰπεῖν τῆς μοναρχίας
[52, 40]	τὴν τύχην, ἥτις σε ἐκ	πάντων	ἐπελέξατο καὶ προεστήσατο. ὡς εἴ
[52, 6]	δέ που καὶ ἀναγκαῖαι παρὰ	πάντων	ἐσφοραὶ γένωνται, ἑαυτούς τε πείθοντες
[52, 26]	ἄλλον τινὰ ἀδικεῖν προαιροῦνται, καὶ	πάντων	ἥκιστα τὸν τῆς τε τροφῆς
[52, 31]	ἐστι τό τε τὴν βουλὴν	πάντων	κυρίαν δοκεῖν εἶναι, καὶ τὸ
[52, 12]	ἀξίαν ἑκάστου δῆλον ὅτι πρὸ	πάντων	προσκοπεῖ, καὶ τοὺς μὲν τιμᾷ
[52, 18]	ἀσφαλέστατα ἐν αὐτῇ βιώσῃ καὶ	πάντων	τῶν ἐν ἀνθρώποις ἀγαθῶν ἀπολαύσεις,
[52, 39]	τί δὲ εὐδαιμονέστερόν ἐστι τοῦ	πάντων	τῶν ἐν ἀνθρώποις ἀγαθῶν μετ´
[52, 30]	ἡμᾶς πολλῶν ἄρχοντας ἐν πᾶσι	πάντων	ὑπερέχειν, καὶ φέρει πως καὶ
[52, 21]	τὰς δίκας τάς τε παρὰ	πάντων	ὧν εἶπον ἀρχόντων ἐφεσίμους τε
[52, 24]	στρατιωτῶν τῶν ἐν τῇ Ἰταλίᾳ	πάντων,	ὥστε καὶ θανατοῦν τοὺς ἀδικοῦντας
[52, 38]	μὲν περὶ ἐκείνων λέγω, καθ´	ἁπάντων	δέ σοι συμβουλεύω μήτ´ ἀποχρήσασθαί
[52, 37]	προστεθήσεται, καὶ τοιοῦτος αὐτὸς ὑφ´	ἁπάντων	νομισθήσῃ ὁποῖα ἂν ἐκείνοις ποιεῖν
[52, 28]	τοίνυν χρῆναί σε πρῶτον μὲν	ἁπάντων	τὰ κτήματα τὰ ἐν τῷ
[52, 19]	χρήσῃ, καὶ τοὺς κορυφαίους ἐξ	ἁπάντων	τῶν ἐθνῶν ἐν ἀσφαλεῖ ποιήσῃ,
[52, 42]	ἄλλων τῶν τὰ τοῦ Ἀντωνίου	σπουδασάντων	ὑπόπτως πρὸς αὑτὸν διακειμένους ἑώρα,
[52, 21]	καθήκοντα προπεπολιτευμένων ἀποδεικνύσθω, οὐχ ἵνα	ἀποδημησάντων	που τῶν ὑπάτων ἄρχῃ, ἀλλ´
[52, 25]	γὰρ τῶν καὶ φορμοφορησάντων καὶ	λαρκοφορησάντων	καὶ αἰσχρὸν καὶ ἐπονείδιστόν ἐστιν
[52, 25]	τούτων μὲν γὰρ τῶν καὶ	φορμοφορησάντων	καὶ λαρκοφορησάντων καὶ αἰσχρὸν καὶ
[52, 25]	δὲ δὴ τῶν ἀπ´ ἀρχῆς	ἑκατονταρχησάντων	οὐδὲν κωλύει τοὺς ἐλλογιμωτάτους αὐτοῦ
[52, 2]	προβεβλῆσθαι, οὐχ ἵνα αὐτοὺς τῶν	ἐπιβουλευσάντων	σφίσιν ἀπαλλάξωμεν, ἀλλ´ ἵνα ἑαυτοῖς
[52, 17]	ἑαυτὸν ἀναχρήσασθαι· συχνὰ γοῦν τῶν	νομοθετηθέντων	ὑπ´ αὐτοῦ ζῶντος ἔτ´ αὐτοῦ
[52, 22]	ἑκατοντάρχων τῶν ἐν τοῖς καταλόγοις	ὄντων	καὶ περὶ τῶν ἰδιωτῶν τῶν
[52, 24]	τε ἐν τῇ θεραπείᾳ σου	ὄντων	καὶ τῶν ἄλλων τῶν λόγου
[52, 5]	ποιούμενοι. τοιούτων δὲ δὴ τούτων	ὄντων	οὐχ ὁρῶ τί ποτ´ ἂν
[52, 17]	ἑτέρῳ τινὶ ἐπιτρέψῃς, παμπόλλων μὲν	ὄντων	τῶν ὑπὸ σοῦ λελυπημένων, πάντων
[52, 42]	ἄλλων τινῶν τὰς ἀρχὰς αὐτῶν	προκαταλαβόντων,	ὑπατεῦσαι. τό τε τῶν εὐπατριδῶν
[52, 25]	μὴ ἀπορῇς παρ´ ὧν καὶ	ἀκόντων	τὴν ἀλήθειαν, ἄν γέ τι
[52, 21]	δή τις ἔκ τε τῶν	προηκόντων	καὶ ἐκ τῶν πάντα τὰ
[52, 8]	βλάψειεν, ἂν δέ τι τῶν	προσηκόντων	ποιῇ, καὶ αὐτὸς ἄν σοι
[52, 32]	καὶ μέγιστα τῶν τῷ δημοσίῳ	προσηκόντων,	τῇ γερουσίᾳ ἀνατίθει· τά τε
[52, 12]	ἔχθος ἂν αὐτῷ παρὰ τῶν	διαμαρτανόντων	ὧν χρῄζουσι μᾶλλον ἢ φιλία
[52, 12]	μᾶλλον ἢ φιλία παρὰ τῶν	τυγχανόντων	ὑπάρξειεν. οἱ μὲν γάρ, ὡς
[52, 37]	ἀπελευθέρων καὶ τῶν ἄλλων τῶν	συνόντων	σοι καὶ δεῖ καὶ ἀναγκαῖόν
[52, 3]	τὸ γάρ τοι τῶν τε	παρόντων	νικᾶσθαι καὶ μήτε ἑαυτοὺς κατέχειν
[52, 10]	περὶ τῶν ἰδίᾳ σοὶ αὐτῷ	συμφερόντων	εἰπεῖν, πῶς μὲν ἂν ὑπομείνειας
[52, 42]	ὑπατευκότας δύο ἄνδρας ἐκ τῶν	βουλευόντων,	Κλούουιόν τέ τινα καὶ Φούρνιον
[52, 10]	δορυφόρων διὰ τὰ πλήθη τῶν	ἐπιβουλευόντων	ἀθροίζεται, καὶ οἱ κολακεύοντες ἐπιτρίψειαν
[52, 10]	σωματοφυλάκων, μὴ ὁ ὄχλος τῶν	θεραπευόντων.	οἵ τε γὰρ πολὺ δυνάμενοι
[52, 33]	τὸν παρὰ τῶν τὸ κράτος	ἐχόντων	φθόνον φοβούμενοι σφαλῆναί τι μᾶλλον
[52, 15]	ποιούντων, τό τε τὰς τῶν	ἀρχόντων	αἱρέσεις ἐφ´ ὑμῖν εἶναι, καὶ
[52, 34]	πολυπραγμονοῦσί πως τὰ ὑπὸ τῶν	ἀρχόντων	γιγνόμενα καὶ οἱ λοιποὶ πάντες
[52, 21]	τε παρὰ πάντων ὧν εἶπον	ἀρχόντων	ἐφεσίμους τε καὶ ἀναπομπίμους καὶ
[52, 33]	ἂν παρά τε τῶν μειζόνων	ἀρχόντων	καὶ παρὰ τῶν ἐπιτρόπων, τοῦ
[52, 22]	ὑπὸ τῶν ἐν τῷ ἄστει	ἀρχόντων	καλῶς διοικεῖσθαι. δεῖ γὰρ τοῖς
[52, 37]	καὶ τῷ μηδενὸς πλείονος τῶν	ὑπαρχόντων	ἐπιθυμεῖν εἰρηνικώτατον εἶναί σε χρή,
[52, 15]	ἐκ φιλοτιμίας κινδυνευόμενα, καὶ τῶν	ὑπαρχόντων	ἡμῖν ἀγαθῶν ἡδέως ἀπολαύσαιμεν, μήτε
[52, 35]	δ´ αὐτῷ μεῖζον μὲν τῶν	ὑπαρχόντων	οὐδὲν ἂν δοθείη, ὑποψία δ´
[52, 15]	αὐτίκα τῶν ἄλλων τὸ κελευόμενον	ποιούντων,	τό τε τὰς τῶν ἀρχόντων
[52, 8]	τοίνυν πολλοὶ χωρὶς τῶν τι	ἀδικούντων,	οἱ μὲν γένει οἱ δὲ
[52, 14]	κἀν ταῖς πράξεσιν ἅτε μὴ	ὁμογνωμονούντων	σφῶν κατορθοῦσιν. ὥστε εἴ τι
[52, 14]	ἂν μὲν ἐπὶ τῶν εὖ	φρονούντων	ἐξετάζῃς, εὐδαιμονίας ἅπασιν αἴτιον γίγνεται,
[52, 33]	τῶν ὑπατευκότων καὶ ἐκ τῶν	ἐστρατηγηκότων	ἄλλοι ἄλλοτε διαγιγνωσκέτωσαν, ἵνα σύ
[52, 22]	εἶπον, ὅτι τὸν ἕτερον τῶν	ἐστρατηγηκότων	ἐπὶ τοῖς στρατιώταις ἐπιτετάχθαι δεῖ,
[52, 32]	Δία τούτων τινὰ κατὰ τῶν	ἐστρατηγηκότων,	ἢ καὶ ἐκείνων κατὰ τῶν
[52, 22]	πέμπε, δύο δὲ ἐκ τῶν	ἐστρατηγηκότων,	τὸν μὲν ἄρτι ἐκ τῆς
[52, 22]	τὸν δὲ ἐκ τῶν τοῦτο	πεποιηκότων,	ὃς τά τε κοινὰ τῶν
[52, 24]	ἐστρατευμένων καὶ πολλὰ καὶ ἄλλα	διῳκηκότων.	ἀρχέτωσαν δὲ δὴ τῶν τε
[52, 32]	ἢ καὶ ἐκείνων κατὰ τῶν	ὑπατευκότων.	ἀλλ´ οὗτοι μὲν ἐπὶ πάντας
[52, 22]	ἑκάστους ἕνα μὲν ἐκ τῶν	ὑπατευκότων	ἐπὶ πᾶσι πέμπε, δύο δὲ
[52, 33]	ἕτεροί τινες ἔκ τε τῶν	ὑπατευκότων	καὶ ἐκ τῶν ἐστρατηγηκότων ἄλλοι
[52, 2]	τῆς ψυχῆς ἰσχὺν ἀναφέρεται, καὶ	διαμαρτών	τινος τῇ τοῦ δαιμονίου φορᾷ
[52, 34]	τὸν τρόπον, πλὴν τῶν πάνυ	ἀνηκέστων,	μεταχειρίζεσθαι παραινῶ, τὰ δ´ ὀρθῶς
[52, 10]	δεδιέναι πολλά, καὶ τῶν μὲν	ἡδίστων	ἐλάχιστα ἀπολαύειν, τὰ δὲ δυσχερέστατα
[52, 15]	προσήκοντα αὐτόν σε μετὰ τῶν	ἀρίστων	ἀνδρῶν νομοθετεῖν, μηδενὸς τῶν πολλῶν
[52, 35]	ἀγάλματα (ἐν γὰρ ταῖς γνώμαις	αὐτῶν	ἀεὶ μετ´ εὐδοξίας ἐνιδρυθήσῃ) τοὺς
[52, 33]	ἵνα σύ τε τοὺς τρόπους	αὐτῶν	ἀκριβέστερον ἐν τούτῳ προκαταμανθάνων ὀρθῶς
[52, 19]	σε, μηδὲν περὶ τοῦ πλήθους	αὐτῶν	ἀκριβολογούμενος· ὅσῳ γὰρ ἂν πλείους
[52, 38]	λέγουσί τινες τεκμαίρεσθαι τὴν διάνοιαν	αὐτῶν,	ἀλλ´ ἐξ ὧν φρονεῖν αὐτοὺς
[52, 31]	τοὺς παῖδας τάς τε γυναῖκας	αὐτῶν,	ἄν ποτέ τινα αἰτίαν βαρυτέραν,
[52, 6]	πρᾶγμα ποιούμενοι καὶ τιμὰς ἀντ´	αὐτῶν	ἀξίας ἀντιλαμβάνοντες· ἂν δέ που
[52, 42]	ἐκκρῖναι βουληθεὶς αὐτὸς μὲν οὐδένα	αὐτῶν	ἀπήλειψε, προτρεψάμενος δέ σφας ἐκ
[52, 23]	τὰ ἀναγκαῖα ἀποπέμπουσι πρίν τι	αὐτῶν	ἀποδειχθῆναι, τὸ δὲ ὅτι αἱ
[52, 28]	δίκαιον καὶ προσῆκόν ἐστι μηδένα	αὐτῶν	ἀτελῆ εἶναι, μὴ ἰδιώτην, μὴ
[52, 34]	ἤ τινα ἢ οὐδένα ἂν	αὐτῶν	ἀτιμώρητον καταλίποι, ἂν δ´ ἀνθρωπίνως
[52, 37]	συκοφαντεῖσθαι ἔα· μηδὲ ἔστω τινὶ	αὐτῶν	αὐτὸ τοῦτο ἔγκλημα, ὅτι δύναται,
[52, 33]	προσκείσθω, καὶ μηδεὶς ἄλλος περὶ	αὐτῶν	αὐτὸς καθ´ ἑαυτόν, δι´ ἅπερ
[52, 20]	ὅσον μήτε τοῦ ἀξιώματός τι	αὐτῶν	ἀφαιρήσει καὶ τοῖς νεωτερίσαι τι
[52, 26]	ποιοῦσιν ὡς καὶ ἀσφαλέστερον ἀπ´	αὐτῶν	βιωσόμενοι· κἀκ τούτου ἐκεῖνοι μὲν
[52, 34]	παραινῶ, τὰ δ´ ὀρθῶς ὑπ´	αὐτῶν	γιγνόμενα καὶ ὑπὲρ τὴν ἀξίαν
[52, 27]	ποιεῖν ἔπειτα συμμαχίας τινὸς παρ´	αὐτῶν	δεηθῶμεν, κινδυνεύσομεν ἀπείροις τε καὶ
[52, 33]	μήτ´ αἰτιάσῃ· τὴν γὰρ διάνοιαν	αὐτῶν	δεῖ σκοπεῖν, ἀλλ´ οὐ τὴν
[52, 37]	σωφρονείτωσαν, ὥστε σε μηδὲν ὑπ´	αὐτῶν	διαβληθῆναι· πάντα γὰρ ὅσα ἂν
[52, 35]	τοσούτῳ μᾶλλον καὶ ἡ κακοδοξία	αὐτῶν	διαμένει. ~ὥστ´ εἴπερ ἀθάνατος ὄντως
[52, 31]	καὶ ἐκείνῳ πᾶσαν τὴν περὶ	αὐτῶν	διαψήφισιν ἀκέραιον ἐπιτρέπῃς, ἵν´ οἵ
[52, 41]	ὥσπερ ἂν εἰ καὶ ἐσηγητὴς	αὐτῶν	ἐγεγόνει. ταῦτά τε {καὶ} ὁ
[52, 20]	τῆς ἀρχῆς καιρῷ ὅπλα τινὶ	αὐτῶν	ἐγχειρίσῃς μήτε εὐθύς, ἀλλὰ χρόνου
[52, 4]	καὶ τὴν αἰσχύνην τὴν ἀπ´	αὐτῶν	εἶναι νομίζων. ~αὕτη μὲν ἡ
[52, 27]	ἀσκεῖν, στάσεις καὶ πόλεμοι ἀπ´	αὐτῶν	ἐμφύλιοι ἀεὶ γενήσονται. καὶ μέντοι
[52, 18]	ἀσφαλῶς δυνάμεθα. ὥστε καὶ ἡμῶν	αὐτῶν	ἕνεκα καὶ τῆς πόλεως πεισθῶμεν
[52, 24]	ἵν´ ἂν καὶ ὁ ἕτερος	αὐτῶν	ἐπαίσθηταί τι τῷ σώματι, μήτι
[52, 26]	τε τροφῆς καὶ τῆς παιδείας	αὐτῶν	ἐπιμεληθέντα. ἂν δ´ οὖν τις
[52, 10]	ἀπολαύσειας, πῶς δ´ ἂν στερόμενος	αὐτῶν	εὐδαιμονήσειας; τίνι δ´ ἂν ἀκριβῶς
[52, 20]	μάλιστα ἥ τε τῶν σωμάτων	αὐτῶν	εὐεξία καὶ ἡ τῶν ψυχῶν
[52, 12]	καὶ οἱ χρηστοὶ μηδὲν πλεῖον	αὐτῶν	εὑρισκόμενοι, ἀλλ´ ἐξ ἴσου σφίσιν
[52, 30]	σταθμὰ ἢ μέτρα ἰδίᾳ τις	αὐτῶν	ἐχέτω, ἀλλὰ τοῖς ἡμετέροις καὶ
[52, 19]	καὶ τοὺς μὲν ἀρετήν τινα	αὐτῶν	ἔχοντας κατασχεῖν, τοὺς δὲ λοιποὺς
[52, 8]	καὶ μηδενὸς συνεργοῦ πρὸς μηδὲν	αὐτῶν	ἔχρῃζες, ἕτερος ἂν ἦν λόγος·
[52, 5]	δημοκρατουμένους τοὺς δ´ ὑφ´ ἡμῶν	αὐτῶν	ἠλευθερωμένους, ἐς δουλείαν αὖθις καταστῆσαι,
[52, 42]	τεσσαράκοντα μιμήσασθαί σφας ἠνάγκασε. καὶ	αὐτῶν	ἠτίμωσε μὲν οὐδένα, τὰ δ´
[52, 26]	ὀρθῶς ζῆν, τῷ δ´ ἄρχοντι	αὐτῶν	καὶ ζημία ἅμα ἀγαθῶν ἀνδρῶν
[52, 35]	τρόπαιά τέ τινα τῆς κακίας	αὐτῶν	καὶ μνημεῖα τῆς ἀδικίας γιγνόμενα·
[52, 37]	μὴ ἐπιτρέπειν, τάς τε ἔχθρας	αὐτῶν	καὶ τὰς φιλοτιμίας τὰς πρὸς
[52, 13]	ἐποίησε· καὶ γὰρ εἴ τινα	αὐτῶν	μετὰ ταῦτα ἀνετράπη, ἀλλὰ τά
[52, 32]	ὅταν δὲ δὴ κατηγορῆταί τις	αὐτῶν,	μὴ πάντας, πλὴν ἄν τις
[52, 33]	ἡγεμονίας ἐξίωσι. τὰς μέντοι γνώμας	αὐτῶν	μὴ φανερῶς, ὅσαι γε καὶ
[52, 5]	ἄλλους μισοῦσι, τάς τε εὐπραγίας	αὐτῶν	οἰκείας ζημίας καὶ τὰς συμφορὰς
[52, 30]	τιθέμενα, χωρὶς ἢ εἴ τις	αὐτῶν	Ὀλύμπια ἢ Πύθια ἤ τινα
[52, 28]	καὶ τῆς ὠφελίας τῆς ἀπ´	αὐτῶν	ὁμοίως τοῖς ἄλλοις ἀπολαύσοντας. καί
[52, 7]	οὐκ εὐτυχές) καὶ πάντως τινὰς	αὐτῶν	ὀργῇ μᾶλλον ἢ δικαιώσει δόξεις
[52, 29]	συνεσοίσουσι, καὶ προσέτι τὰ πλείω	αὐτῶν	οὐχ ἕτεροί τινες ἀλλ´ αὐτοὶ
[52, 3]	ὀρθῶς χρήσεσθαι; ὡς οὖν μηδέτερον	αὐτῶν	πεπονθότες, μηδ´ ἀλόγως τι πρᾶξαι
[52, 37]	πᾶσιν ἁπλῶς τοῖς λεγομένοις ὑπ´	αὐτῶν	πιστεύειν, ἀλλ´ ἀκριβῶς αὐτὰ διασκοπεῖν.
[52, 24]	ὥστε καὶ θανατοῦν τοὺς ἀδικοῦντας	αὐτῶν	πλὴν τῶν τε ἑκατοντάρχων καὶ
[52, 31]	ἂν πάντα τὰ νομοθετούμενα δι´	αὐτῶν	ποιῇ, καὶ μηδὲν τὸ παράπαν
[52, 20]	καὶ τῷ δήμῳ ἔτι τινὰ	αὐτῶν	ποιήσῃ, στασιάσουσι γάρ, μήτε ἐπὶ
[52, 24]	ἀναγκαῖα ἢ καὶ ἀδύνατοι πάντων	αὐτῶν	προΐστασθαι γένωνται. καὶ οὗτοι μὲν
[52, 42]	ἠδυνήθησαν, ἄλλων τινῶν τὰς ἀρχὰς	αὐτῶν	προκαταλαβόντων, ὑπατεῦσαι. τό τε τῶν
[52, 35]	καὶ ἐς εὔκλειαν οὐδὲν ἀπ´	αὐτῶν	προσγίγνεται. ἀρετὴ μὲν γὰρ ἰσοθέους
[52, 14]	ἀπατηθῆναι, ἀλλὰ τὰ γιγνόμενα ἐξ	αὐτῶν	προσκοπήσαντα τήν τε θρασύτητα τοῦ
[52, 38]	μή, ἵνα τὰ μὲν ποιῇς	αὐτῶν	τὰ δὲ ἐκκλίνῃς. μὴ γὰρ
[52, 7]	ὥστε ῥᾷον τὰ ἀποβαίνοντα ἀπ´	αὐτῶν	τοὺς ἀνθρώπους φέρειν, μήτ´ ἰσχύι
[52, 34]	(πολὺ γὰρ μᾶλλον ἔγωγε ἐλάττους	αὐτῶν	τοὺς εὖ τι παθεῖν ἀξίους
[52, 21]	ἄν γε μὴ κακυνθῇ τις	αὐτῶν	τρόπον τινὰ ἢ καὶ νοσώδης
[52, 31]	ὡπλισμένῳ· καὶ μόνως ἂν οὕτως	αὐτῶν	τύχοις, εἰ μήτε πρὸς ὀργὴν
[52, 41]	πολλάκις δὲ καὶ ὕστερον ἀπ´	αὐτῶν	τῶν ἔργων ἔλαβεν, ὥστε καὶ
[52, 8]	τίς δ´ οὐκ ἂν καὶ	αὐτῶν	τῶν στρατιωτῶν ἀπαξιώσειεν ὑπὸ τοιούτου
[52, 3]	τινα· οἱ μὲν γὰρ ὑπ´	αὐτῶν	τῶν συμφορῶν πολλάκις ἀναγκάζονται πρὸς
[52, 12]	μετέρχοιντο, καὶ οὕτω κἂν ἐξ	αὐτῶν	τῶν τιμῶν οὔθ´ οἱ διδόντες
[52, 31]	πολλοὺς τοὺς ἀντιπάλους τοῖς ἀγνωμονοῦσιν	αὐτῶν	φαίνεσθαι) ἔπειτα δὲ ἂν πάντα
[52, 22]	ἐπιτρέψῃς, ἵνα μὴ οὕτω τινὰ	αὐτῶν	φοβῶνται ὥστε ποτὲ καὶ κατὰ
[52, 28]	πᾶν τὸ τῷ τῆς ἐπιτροπείας	αὐτῶν	χρόνῳ προσῆκον ἐξ ἁπασῶν τῶν
[52, 37]	ὡς ἐλάχιστα ποιοῦντα τὰς διαλύσεις	αὐτῶν	ὡς τάχιστα καθιστάναι, κάλλιστον δὲ
[52, 12]	τοῦτο δὲ ὡς καὶ αὐτοὶ	ἑαυτῶν	ἀδικίαν τινὰ καταγιγνώσκοντες, ἂν ῥᾳδίως
[52, 7]	προπεταννύντας, ὀνόματι ἐννόμῳ δικαστηρίου τὴν	ἑαυτῶν	ἐπιθυμίαν ἀποπιμπλάναι. ἐν μὲν οὖν
[52, 31]	πλείω καὶ χαλεπώτερα λογοποιεῖσθαι καθ´	ἑαυτῶν	ἐποίησαν. περὶ μὲν οὖν τῶν
[52, 21]	ἐρρωμένως τι πρᾶξαι, τήν τε	ἑαυτῶν	ἰδιωτείαν καὶ τὴν ἄλλων τινῶν
[52, 3]	πλημμελεῖν, οἱ δ´ ἐθελονταὶ ἀκράτορες	ἑαυτῶν	καὶ παρὰ τὸ λυσιτελοῦν γίγνονται.
[52, 26]	καὶ κινδυνεύσωσι, πολλὰ καὶ ἀνάξια	ἑαυτῶν	ποιοῦσιν ὡς καὶ ἀσφαλέστερον ἀπ´
[52, 6]	ἑαυτούς τε πείθοντες καὶ ὑπὲρ	ἑαυτῶν	συντελοῦντες ἀνέχονται. ἐν δὲ δὴ
[52, 42]	τε πολλοὺς ἔτι καὶ τῶν	βουλευτῶν	καὶ τῶν ἄλλων τῶν τὰ
[52, 21]	τούς τε τρόπους καὶ τῶν	βουλευτῶν	καὶ τῶν ἱππέων, ἀνδρῶν τε
[52, 33]	μὲν οἱ ἐντιμότατοι καὶ τῶν	βουλευτῶν	καὶ τῶν ἱππέων, ἤδη δὲ
[52, 25]	αὐτούς, ἅτε καὶ πενεστέρους τῶν	βουλευτῶν	ὄντας, ἀπὸ τῶν οἰκείων, οὐδὲ
[52, 26]	μεταλαμβάνειν. ~περὶ μὲν οὖν τῶν	βουλευτῶν	τῶν τε ἱππέων ταῦτά σοι
[52, 20]	δικαστήρια καὶ ἐκ τῶν ἄλλων	βουλευτῶν	τῶν τε ἱππέων, τὸ δ´
[52, 5]	τὰς συμφορὰς ἴδια κέρδη ποιούμενοι.	τοιούτων	δὲ δὴ τούτων ὄντων οὐχ
[52, 32]	ἠγορανομηκότα ψῆφον κατά τινος τῶν	τοιούτων	φέρειν, ἢ νὴ Δία τούτων
[52, 13]	τοσούτοις τε ἔτεσι δεδημοκρατημένην καὶ	τοσούτων	ἀνθρώπων ἄρχουσαν, δουλεῦσαί τινι ἐθελῆσαι.
[52, 5]	ἠλευθερωμένους, ἐς δουλείαν αὖθις καταστῆσαι,	τοσούτων	πέριξ πολεμίων ἡμῖν προσκειμένων. ~καὶ
[52, 10]	τὸ πολίτευμα ποιήσασθαι. ~χωρὶς δὲ	τούτων,	εἰ δεῖ τι καὶ περὶ
[52, 13]	ἐς αὐτὸν μοναρχίας ἔσχον. καίτοι	τούτων	μὲν ἀμείνους ἄνδρες οὐδένες ἄλλοι
[52, 25]	τῶν ἐν τῷ τεταγμένῳ ἐστρατευμένων.	τούτων	μὲν γὰρ τῶν καὶ φορμοφορησάντων
[52, 5]	κέρδη ποιούμενοι. τοιούτων δὲ δὴ	τούτων	ὄντων οὐχ ὁρῶ τί ποτ´
[52, 10]	ἢ σώσειαν. ὥσθ´ ἕνεκα μὲν	τούτων	οὐδ´ ἂν εἷς εὖ φρονῶν
[52, 22]	ταὐτῷ ἔθνει χειμάζῃ (πλείω γὰρ	τούτων	οὐκ ἂν συμβουλεύσαιμί σοι τῷ
[52, 30]	κοινῷ μετιέναι. περὶ μὲν οὖν	τούτων	ταῦτα γιγνώσκω, τὰς δ´ ἱπποδρομίας
[52, 21]	τῆς ἀξιώσεως. περὶ μὲν δὴ	τούτων	ταύτην σοι τὴν γνώμην δίδωμι,
[52, 32]	τοιούτων φέρειν, ἢ νὴ Δία	τούτων	τινὰ κατὰ τῶν ἐστρατηγηκότων, ἢ
[52, 30]	δὴ καὶ πάνυ πολλὰ ἐκ	τούτων	ὑπάρξειεν ἄν· τὰ δὲ δὴ
[52, 37]	ἐστι καὶ τὸ τὰ τῶν	ἰδιωτῶν	ἀμφισβητήματα ὡς ἐλάχιστα ποιοῦντα τὰς
[52, 33]	τῶν πόλεων τάς τε τῶν	ἰδιωτῶν	ἀξιώσεις, καὶ ὅσα ἄλλα τῇ
[52, 22]	καταλόγοις ὄντων καὶ περὶ τῶν	ἰδιωτῶν	τῶν παρ´ ἑκάστοις πρώτων· τούτους
[52, 33]	ἐκ τοῦ καταλόγου καὶ τῶν	ἰδιωτῶν	τῶν πρώτων, ὅταν περὶ θανατώσεως
[52, 8]	οὐκ ἂν καὶ αὐτῶν τῶν	στρατιωτῶν	ἀπαξιώσειεν ὑπὸ τοιούτου τινὸς ἄρχεσθαι;
[52, 22]	τῶν πόλεων διοικήσει καὶ τῶν	στρατιωτῶν	ἄρξει, πλὴν ὅσα ἀτιμίας ἢ
[52, 28]	γὰρ οἷόν τε οὔτ´ ἄνευ	στρατιωτῶν	ἡμᾶς σώζεσθαι οὔτ´ ἀμισθί τινας
[52, 24]	ἄλλων τῶν ἐν τῇ Ἰταλίᾳ	στρατιωτῶν	οἱ ἔπαρχοι ἐκεῖνοι προστατείτωσαν, ὑπάρχους
[52, 6]	τἆλλα καὶ πρὸς τὴν τῶν	στρατιωτῶν	τροφὴν ἐξαρκέσαι. τοῦτο δὲ ἔστι
[52, 24]	τε δορυφόρων καὶ τῶν λοιπῶν	στρατιωτῶν	τῶν ἐν τῇ Ἰταλίᾳ πάντων,
[52, 24]	ἔκ τε τῶν ἱππέων τῶν	πρώτων	μετ´ ἐκείνους καὶ ἐς τακτὸν
[52, 33]	καταλόγου καὶ τῶν ἰδιωτῶν τῶν	πρώτων,	ὅταν περὶ θανατώσεως ἢ καὶ
[52, 22]	τῶν ἰδιωτῶν τῶν παρ´ ἑκάστοις	πρώτων·	τούτους γὰρ δὴ ἑκατέρους μηδενὶ
[52, 37]	μήτε ἐς τὸ προέχον πᾶν	ὑποπτεύων	μήτε τῷ καταδεεστέρῳ παντὶ πιστεύων.
[52, 37]	ὑποπτεύων μήτε τῷ καταδεεστέρῳ παντὶ	πιστεύων.	καὶ τοὺς μὲν ἐργαζομένους χρήσιμόν
[52, 34]	γιγνόμενα, ἢ φυλάττεται τὰ χείρω,	ἀκούων	λόγῳ κεκωλυμένα. καὶ αὐτὸς μὲν
[52, 42]	ποιῆσαι, ἐπειδὴ τό τε πλεῖστόν	σφων	ἀπωλώλει (οὐδὲν γὰρ οὕτως ὡς
[52, 31]	αἰτίαν βαρυτέραν, ὥστε τὸν ἁλόντα	σφῶν	ἀτιμίαν ἢ φυγὴν ἢ καὶ
[52, 30]	πεμπέτωσαν, ἀλλὰ τῷ τε ἄρχοντί	σφων	δηλούτωσαν ὅσα βούλονται, καὶ δι´
[52, 28]	ὁμοίως τοῖς ἄλλοις ἀπολαύσοντας. καί	σφων	ἐκλογέας τοὺς ἐπιτροπεύσοντας ἑκασταχόθι ποιῆσαι,
[52, 27]	μήτε ἐκβοηθεῖν ἀναγκαζόμενοι καὶ προφύλακάς	σφων	ἑτέρους ἔχοντες, τό τε ἀκμαιότατον
[52, 33]	διαπυνθάνου, ἵνα μὴ τοῖς προήκουσί	σφων	ἐφεπόμενοι κατοκνῶσι παρρησιάζεσθαι, ἀλλ´ ἐς
[52, 8]	μὲν γὰρ τά τε γένη	σφῶν	καθέλῃς καὶ τοὺς πλούτους ἐλαττώσῃς
[52, 29]	ταῦτα καὶ ὑπὲρ τῆς σωτηρίας	σφῶν	καὶ ὑπὲρ τοῦ τὰ λοιπὰ
[52, 14]	ταῖς πράξεσιν ἅτε μὴ ὁμογνωμονούντων	σφῶν	κατορθοῦσιν. ὥστε εἴ τι κήδῃ
[52, 43]	τοῦτο τὰ δίκαια τῆς ἀποικίας	σφῶν	λελυκέναι ἐδόκει. τόν τε Ἀντίοχον
[52, 20]	διελθόντος, ὅσον ἂν αὐτάρκη ἑκάστῳ	σφῶν	νομίσῃς εἶναι. οὕτω γὰρ οὔτε
[52, 2]	τε αὐταρχοῦσι καὶ τοῖς φίλοις	σφῶν	παρέχεται, ἀλλ´ οἱ μὲν καὶ
[52, 12]	ἀγανάκτησιν ὑπ´ αὐτοῦ τοῦ συνειδότος	σφῶν	προσγίγνεσθαι. ὡς ἄν γέ τις
[52, 20]	μὴ μέντοι καὶ τὰς δυνάμεις	σφῶν	τὰς ἀρχαίας τηρήσῃς, ἵνα μὴ
[52, 32]	καὶ τὸ πάντα τὰ μετὰ	σφῶν	τινι γνωσθέντα καὶ ἐπαινεῖν ὡς
[52, 5]	καὶ διὰ τοῦθ´ οἱ πλείους	σφῶν	τό τε καθ´ ἑαυτοὺς μόνον
[52, 27]	κἀκ τῶν ὑπηκόων τῶν τε	συμμάχων,	τῇ μὲν πλείους τῇ δὲ
[52, 8]	δ´ ἂν πειθαρχήσειέν οἱ τῶν	συμμάχων;	τίς δ´ οὐκ ἂν καὶ
[52, 19]	Ἰταλίας ἀλλὰ καὶ παρὰ τῶν	συμμάχων	τῶν τε ὑπηκόων ἐπιλεξάμενος· οὕτω
[52, 31]	ἢ εἴ τις στράτευμά τι	ἔχων	ἄντικρυς ἐπανασταίη· οὐδὲ γὰρ δικάζεσθαι
[52, 25]	καὶ ἐκ τῶν ἐξελευθέρων σου	ἔχων·	δεῖ γὰρ καὶ τοιούτους τινὰς
[52, 39]	ἐν τῷ μηδένα ποτὲ ἀδικῆσαι	ἔχων	θάρσει, καὶ πίστευέ μοι λέγοντι
[52, 21]	ὁ δ´ ὀλίγους τε στρατιώτας	ἔχων	καὶ ἐν τοῖς σοῖς ὀφθαλμοῖς
[52, 6]	τοῖς πολλοῖς ὡς καὶ φιλόπολις	ἔχων	ὀγκωθείη καὶ νεωτερίσειε. τὸ δ´
[52, 27]	ἄνευ τε ὅπλων καὶ ἄνευ	τειχῶν	ζῆν, τοὺς δὲ ἐρρωμενεστάτους καὶ
[52, 21]	τοῖς σοῖς ὀφθαλμοῖς τὸ πλεῖστον	ἄρχων,	ἐργάσαιντο· ἐκ δὲ δὴ τοῦ
[52, 33]	καὶ τοῦ ὑποτιμητοῦ καὶ τῶν	ἐπάρχων	τοῦ τε τὸν σῖτον ἐπισκοποῦντος
[52, 24]	ἀδικοῦντας αὐτῶν πλὴν τῶν τε	ἑκατοντάρχων	καὶ τῶν ἄλλων τῶν τοῖς
[52, 33]	περὶ τῶν ἱππέων τῶν τε	ἑκατοντάρχων	τῶν ἐκ τοῦ καταλόγου καὶ
[52, 22]	ἀνηκέτω, πλὴν περί τε τῶν	ἑκατοντάρχων	τῶν ἐν τοῖς καταλόγοις ὄντων
[52, 26]	παιδείας τῆς αὐτῆς τοῖς ἄλλοις	μετασχὼν	ἐπεβούλευσέ σοι. περὶ μὲν οὖν
[52, 33]	γραμματεῖα γραφομένας, οἷς αὐτὸς μόνος	ἐντυχών,	ὑπὲρ τοῦ μηδενὶ ἄλλῳ ἐκδήλους
[52, 20]	αὐτῶν εὐεξία καὶ ἡ τῶν	ψυχῶν	ἐπιτηδειότης διαφαίνεται, ἐς δὲ τὸ
[52, 4]	τῶν σωμάτων καὶ τὴν τῶν	ψυχῶν	χρῆσιν τῇ πατρίδι παρέχοντας, πῶς